In deze uitgav In deze uitgave

Verenigingsgegevens ............................................................................... 2 Schema Wintertraining 2011 / 2012 ........................................................ 3 Contributie en lidmaatschap 2011 ........................................................... 4 Aktiviteitenkalender 2011 ........................................................................ 4 Van de voorzitter (door: Albert Verbunt) ................................................ 5 Monschau Marathon (door Lara Klaassen) .............................................. 7 Wheel of Energy ( door Marcel Klein) .................................................... 10 Baksteen door het Venster! – Wat Anders (pseudoniem) ..................... 11 Van de Redactie (door: Theo Schmeits) ................................................. 12 Locatietraining (door: Th.Schmeits) ....................................................... 12 Bieg Katorznika 2011 Vlucht der strafgevangenen ( door: Laurens Slaats) ..................................................................................................... 13 Establetje in Frankrijk (door Paul van Hameren) ................................... 15 Fietstocht naar Keulen (door: Pierre Muijrers) ...................................... 16 Up en Downhillrace (door: Theo Schmeits) ........................................... 17 Terug in de tijd, S.T.B. 10 jaar geleden (door: Theo Schmeits) .............. 19 Tips voor de gevorderde loper (bron: Runinfo) ..................................... 21 Van Hardlopen naar (weer) Fietsen. (door: Ed Doveren) ...................... 23 VGZ Marathon Meerssen (door: Iwan Theunissen) ............................... 24 Verjaardagskalender .............................................................................. 29 Vrouwen bij STB (door: Lonneke Frins) .................................................. 30 Diverse uitslagen (bron Frank Eisenga) .................................................. 31 Mission Amsterdam (door: Anke Linssen) ............................................. 33 Het levensbelang van duurlopen (door: Anke Linssen) ......................... 34 Biesloop Landgraaf (door: Branka Rybakowski) .................................... 36 Wist je dat....................... ....................................................................... 39 Nieuwe leden (bron Frank Eisenga) ....................................................... 41 S.T.B. buitenland (door: Michel Beckers) ............................................... 43 Jeugdpagina (door: jeugdcommissie) .................................................... 46 Impressies Clubkampioenschappen Jeugd S.T.B. .................................. 47

Jaargang 26 Oktober 2011 nummer 4

’t eSTaBletje is het clubblad voor de leden van Sport- en Trimclub Brunssummerheide. Het clubblad verschijnt vijf keer per jaar.

Redactieadres

Gravenweg 56,

6471 VZ Eygelshoven.

Tel. 045-5352003 / 06-51296017

E-mail : redactiestb@gmail.com

Redactie

Anke Linssen

Theo Schmeits

Herman Gerards

Uiterlijke inleverdatum kopij voor de volgende uitgave :

1 december 2011

Het volgende clubblad verschijnt in december.

2

Verenigingsgegevens

Albert Verbunt

Tel. 06-54347709, e-mail : albertverbunt@ziggo.nl

Vicky Teeken

Tel. 045-5712812, e-mail : stbsecretariaat@wanadoo.nl

Annick Ploumen, Eygelshovenerweg 13, 6374 KB Landgraaf

Tel. 06-10897824, e-mail : annickploumen@home.nl

Jos Janssen, Schepenbank 22, 6343 CV Klimmen

Tel. 043-4591995, e-mail : jos.anny.janssen@wanadoo.nl

Frank Eisenga, Koempel 69, 6372 ND Landgraaf

Tel. 06-44996122, e-mail : frank.eisenga@home.nl

Caroline Radstake, Groenstraat 211, 6374 JP Landgraaf

Tel. 045-5463589, e-mail : caroline.radstake@home.nl

Frank Eisenga, Koempel 69, 6372 ND Landgraaf

Tel. 06-44996122, e-mail : stbledenadministratie@home.nl

Dick van Pelt, Spaarweiden 37, 6374 MD Landgraaf

Tel. 045-5325803, e-mail : dick.vanpelt@tele2.nl

www.avstb.nl

Eijgelshovenerweg 2 L 6374 KC LANDGRAAF

Rabobank Parkstad Limburg, rek.nr. 172433975

t.n.v. Penningmeester STB, Eygelshovenerweg 13, 6374 KB Landgraaf

Via het redactieadres.

Adverteerders ontvangen het clubblad gratis.

Voorzitter

Secretaris

Penningmeester

Algemene zaken

Leden

Ledenadministratie

Jeugdsport

Website

Postadres

Bankrelatie

Adverteren

3

Schema Wintertraining 2011 / 2012

Inlichtingen over trainingen Senioren: Wim van der Linden Tel. 045-5217013 E-mail: wlinden@brunssum.net Jeugd: Dick van Pelt Tel.045-5325803 E-mail: dick.vanpelt@tele2.nl

Dag Tijd Plaats Training Begeleider(s)

Maandag

18:30 Garage Mengelers Duurloop. 1 uur, beginnende lopers. Bestemd voor beginnende lopers die al ongeveer een uur kunnen hardlopen en hun conditie willen verbeteren. Het duurlooptempo is laag, hooguit 10 km p.u.

Cor van Haaren

Maandag 18.30 Garage Mengelers Duurloop. 1 uur . Bestemd voor gevorderde lopers (m/v), die samen een uurtje ontspannen trainen. Hierbij is geen trainer / loopgroepbegeleider aanwezig

Vrije training

Maandag 19:15 Sportzaal Hoefveld

Conditietraining. 1 uur. Algemene conditietraining met muziek. Geen looptraining. Bestemd voor alle lopers (m/v) die hun algemene uithoudingsvermogen, kracht en coördinatie willen verbeteren.

Marjo Moonen

Dinsdag 18:30 Garage Mengelers

Intervaltraining. Deze zwaardere training duurt ± 1:15uur. Bestemd voor gevorderde lopers (m/v), die hun duurlopen willen afwisselen en het lopen op een hoger tempo willen trainen of hun vorm willen aanscherpen. Ook lopers (m/v), die 1:15 uur op een rustiger tempo lopen, kunnen meedoen.

Ger Bodelier, Jos Bex Wiel Frins Richard Thomas Marcel Coerver

Woensdag 18:30 Garage Mengelers Duurloop. 1 uur, Bestemd voor beginnende lopers die al ongeveer een uur kunnen hardlopen en hun conditie willen verbeteren. Het duurlooptempo is ± 9 km p.u.

Herman Rutten

Woensdag 18:30 Garage Mengelers Duurloop. 1 uur. Bestemd voor de lopers die al ongeveer een uur kunnen hardlopen en hun conditie willen verbeteren. Het duurlooptempo is ± 10 km p.u.

Theo Schmeits

Woensdag 18:45 Atletiekbaan

A.V.O.N. Pupillen A,B,C. 1.15 uur. Jeugdtrainers

Woensdag 18.45 Atletiekbaan

A.V.O.N. Junioren. 1.15 uur. Jeugdtrainers

Donderdag 18:30 Atletiekbaan

A.V.O.N.

Baantraining. 1.30 uur. Deze training op de atletiekbaan is bestemd voor zowel gevorderde als beginnende lopers. Ook lopers (m/v) die echt zonder basis willen beginnen zijn van harte welkom. Loopscholing is vast onderdeel van de training.

Wim v/d Linden,

Vrijdag

18:30

Garage Mengelers Duurloop. 1 uur . Bestemd voor gevorderde lopers (m/v), die samen een uurtje ontspannen trainen Hierbij is geen trainer / loopgroepbegeleider aanwezig

Vrije training

Zaterdag 10:00 Cooperbaan Pupillen A,B,C. 1 uur. Jeugdtrainers

Zaterdag 11.00 Cooperbaan Junioren. 1: 30 uur. Jeugdtrainers

Zaterdag 16.00 Exdel,

Landgraaf

Rustige duurloop. 1 uur. Deze training is bestemd voor zowel beginnende als gevorderde lopers (m/v). De beginnende lopers moeten wel een rustige duurloop van minimaal 20 minuten kunnen hardlopen.

Harrie Lejeune Huub Collaris

Zondag 8:30 Cooperbaan Duurloop. 1:15 uur. Deze training is bestemd voor gevorderde lopers (m/v).

Theo Schmeits

4

Contributie en lidmaatschap 2011

Recreant Lidmaatschap zonder wedstrijdlicentie aanbevolen voor beginners per jaar: € 48,-

Wedstrijdlicentie Licentiebedrag € 20,35 wordt afgedragen aan de Atletiekunie € 68,35 Jeugd Eenmalig aan Atletiekunie : € 22,50 Via automatisch incasso per maand: € 6,-

Recreant zaal incl. basiscontributie Atletiekunie per jaar: € 54,- Begunstiger U bent dan geen lid, maar steunt onze vereniging per jaar: € 30,- Administratiekosten Atletiekunie eenmalig € 6,15 Overschrijvingskosten: € 9,05 Alle opzeggingen dienen uitsluitend schriftelijk of per E-mail te geschieden bij de ledenadministratie stbledenadministratie@home.nl en wel met inachtneming van de door de Atletiekunie verplichte opzegtermijn van 6 weken, dit wil zeggen 6 weken voor het einde van het lopende kalenderjaar. Wanneer het lidmaatschap in de loop van het boekjaar eindigt, blijft niettemin de jaarlijkse bijdrage in zijn geheel verschuldigd.

Aktiviteitenkalender 2011

23 oktober Zondag Locatietraining Opoeteren 4 december Zondag 28e Sjef van Ooyen Kapellerbosloop

31 december Zaterdag Oliebollenloop

Kijk voor de aanvangstijden op onze website.

5

Van de voorzitter (door: Albert Verbunt)

Zoals jullie weten treed ik komend jaar tijdens de algemene ledenvergadering na tien jaar af als voorzitter. Voor mij een mooie en fijne tijd waarin ik samen met het bestuur heb gewerkt aan de toekomst van onze club. Terugkijkend mogen wij niet ontevreden zijn over wat we samen hebben bereikt. Als voorzitter heb ik veel tijd gestoken in het organiseren van allerlei activiteiten van onze vereniging, ik deed dit gewoon omdat ik het leuk vond en heel graag deed. Verder heb ik de laatste twee jaar veel tijd besteed aan het realiseren van de nieuwe atletiekbaan. Ik ben dan ook verheugd dat het volgend jaar eindelijk zover is. Daar mogen we best trots op zijn. Gelukkig hebben we Jos van Spanje bereid gevonden om een deel van mijn taken, nl bestuurslid van de beheersstichting Park Ter Waerden over te nemen. Samen met Arno Hanssen medebestuurslid en Wiel Frins lid van de raad van toezicht vertegenwoordigen zij STB. Dit is dus geen taak meer van de voorzitter. Maar we zoeken nog steeds een nieuwe voorzitter. Om goed inzicht te geven in welke taken nu horen bij de voorzitter, zal ik de belangrijkste benoemen: De voorzitter is het aanspreekpunt, coördineert en is het gezicht van de club, bezoekt de belangrijke recepties en houdt contacten met zuster verengingen en de gemeente. Hij leidt de bestuursvergaderingen en algemene ledenvergadering en neemt deel aan de voorzittersvergaderingen van de Atletiek Unie. Daarnaast maakt hij/zij samen met het bestuur de plannen voor de toekomst en werkt deze ook verder uit.

Zoals jullie zien valt dat best mee, als je de extra activiteiten die ik er nog bij deed niet meerekent. Dus de nieuwe voorzitter hoeft niet de Trappenloop, de CZ Megaloop en of de Meanderloop te organiseren, daar komen nieuwe coördinatoren voor of deze wedstrijden staan niet meer op de kalender. Verder heeft het bestuur, met de hulp van de nodige commissies de zaken goed voor mekaar en gaat STB met de nieuwe atletiekbaan in het vooruitzicht een mooie toekomst tegemoet. Tot slot Deze mooie en gezellige club verdient een goede voorzitter en er zijn binnen onze vereniging genoeg leden die dat kunnen. Ik hoop dan ook van harte dat zich binnenkort een kandidaat meldt die het stokje van mij wil overnemen.

6

Mijn naam is Anja Smulders en ben erkend Massagetherapeut van beroep. In onze praktijk kunt u terecht voor verschillende therapie vormen en pedicure behandelingen. Met ingang van september 2010 start ik met de opleiding Nederlands Genootschap voor Sportmassage (NGS). De praktijk is aangesloten bij de VBAG (Vereniging ter Bevordering van Alternatieve Geneeswijzen). In de omgang met onze patienten gelden de bepalingen, de beroepscode en het tuchtrecht van de VBAG. Verder is de praktijk geregistreerd en erkend door de RBNG (HBO Register Beroepsbeoefenaren Natuurlijke Gezondheidszorg) De leden van de VBAG werken volgens een strenge beroepscode. Voor u is dit een kwaliteitsgarantie en voor een groot aantal zorgverzekeraars een reden om de massage consulten (deels) te vergoeden.

RELAXATIE BEHANDELINGEN

Ontspanningsmassage

Ontspanningsmassage-hotstone

Orang-malu massage

Thaise voet- en onderbeenmassage

Japanse gezichtsmassage

AFSLANKMASSAGE

Sveltessa

THERAPEUTISCHE BEHANDELING

Vunkuwa / Dorntherapie

Bindweefselmassage

Kijk voor méér informatie op onze website : www.massagepraktijkbodyline.nl Hier vindt u alle informatie over behandelingen en massages. Ook adviseren wij u graag over de vele mogelijkheden. U bent van harte welkom.

7

Monschau Marathon (door Lara Klaassen)

Gummibärentraum in de regen

Is de Monschau Marathon een trail? De slogan van de wedstrijd 'Run and walk in nature' verraadt dat het minstens om een marathon gaat waar de natuur een rol speelt. De ondergrond is twijfelachtig: veel asfalt maar ook mooie onverharde paadjes. Een halve trail? Oordeel zelf na het lezen van mijn verslag....ik hou het maar bij de Duitse samenvatting: Landschaft pur!

Eifeler Tradition In de Duitse Eifel vindt al 35 jaar in de zomer de Monschau Marathon plaats. Startplek is Konzen, niet ver van Monschau, een historisch stadje tussen prachtige wanden van leisteen aan de wild stromende Rur. De wedstrijd heeft alles in zich: brede asfaltwegen worden afgewisseld met stenige paadjes. Er zijn korte vlakke stukken, over hoge winderige open plateaus met immense windmolens. En door de kenmerkende dorpjes met de kneuterige vakwerkhuisjes en de kenmerkende huizenhoge beukenhagen, die

beschermen tegen de wind en het vieze klimaat. Eigenlijk is het parcours geen moment vlak. Kilometers lange, gestaag stijgende en dalende paden leiden door de prachtige beekdalen en naaldbossen. Het is een marathon met een uitstekende organisatie, een sportieve en ontspannen sfeer en een breed en sterk deelnemersveld met veel trouwe deelnemers.

Dikke tranen en vette regen Tot zover het algemene. Wat is mijn verhaal? Er zijn wedstrijden waar je heel veel van leert. De Monschau Marathon was er voor mij zo ééntje. In 2005 leerde ik daar de hardheid van het marathon lopen. Het regende en regende en regende. Met soppende voeten liep ik bij 12 graden eerst nog vol goede moed, om bij 25 km kapot te zijn. Half onderkoeld, werd hardlopen strompelen, de kilometers die volgden werden een lijdensweg. Dikke tranen vermengden zich met de regen en vechtend heb ik toch nog teleurgesteld de finish bereikt. Als ik zondag 14

8

augustus wakker word om 5 uur en de regen hoor kletteren, zucht ik: het is echt Monschau-weer.

In de auto luister ik naar de Foo Fighters om mezelf wat moed in te luisteren. Maar vandaag is niet 2005: ik ben een stuk of 15 marathons verder, en de enige ambitie die ik vandaag heb is 42,2 km uitlopen, bij voorkeur met Bert Vanwersch en John Reijnen die voor de Keulen marathon trainen en een strak schema van 12 km per uur willen lopen. Dus een eindtijd van 3 uur 30. Ambitieus genoeg voor mij. Het regent onophoudelijk en optimistisch parkeer ik mijn auto op het grasveld naast de startlijn. Ik blijf na de start bij Bert en John. We houden het tempo rustig, al gaat het een paar kilometer goed bergje af. 'Plons klotsj spljotz!' klinken de vele doorweekte voeten op de kinderkopjes in Monschau. De

straten zijn uitgestorven, zo vroeg op de ochtend in het hondenweer, op een paar supporters na. Wij lopers krijgen

de neiging voor hen te applaudisseren! Na Monschau volgt een vlak stuk langs de Rur, om in een paar gemene steigingen op onverharde paden in Widdau te komen. De estafettelopers wisselen daar, dat levert ons eventjes een dikke haag van toeschouwers op.

Absurde Pheidippides Daarna stijgen we een aantal kilometers over een breed grindpad omhoog, door de bossen met prachtig uitzicht op de in nevelen gehulde naaldbomen. Het regent even iets minder hard. Het blijft vrij druk met lopers om ons heen, ook na 15 km (1 uur 15 minuten); als ik voor me kijk zie ik het pad stomen van de warmte van de lopers in de kille lucht van het bospad. En surrealistisch beeld.

9

Na een stuk over een winderig plateau steken we de grote weg (B258) over waar we op de helft komen. Nu komt een prachtig stuk, door de natuurgebieden rond de beken Fuhrtsbach en Perlenbach. Hier komen waterspreeuw en bever voor, en vele zeldzame planten en vlinders. We naderen via Gut Heistert het dorp Kalterherberg. Na de stilte van de natuur weer terug naar asfalt, naar publiek en applaus, langs de enorme Eifeldom met haar twee spitse torens, naar cola, enthousiaste mensen. Van km 26 tot 30 lopen we door het dorp langs de officiële drankpost en de vele spontane 'private Verpflegungsstellen'. Sommigen zelf ambulant:: een vrouw rent met een grote doos Haribo-snoepjes met de mannen mee. John en Bert nemen een snoepje en leven er weer helemaal van op. Geen wonder dat de Belgen dit stukje Duitsland na de tweede wereldoorlog hebben ingepikt.....om het in 1956 pas weer met tegenzin terug te geven aan de Duitsers. Al is 12 per uur niet erg snel, een marathon blijft vermoeiend. Zeker eentje met zo veel afwisseling in het parcours. Langzaam gaat de frisheid er wel van af. De kou van de regen trekt in mijn hamstrings. Er rijdt een tijdje een auto met ons mee, kindjes houden hun hand uit het raam met zakjes 'Gummibären'. Ik denk aan mijn lieve dochter en pak een gouden zakje aan. Een gouden greep, ik omklem het en draag het nog 12 kilometer bij me, gemotiveerd door de gedachte dit zakje naar mijn dochter te brengen. Als een absurde Pheidippides.

Die Foo Fighters zingen al de hele tijd door mijn hoofd, het lied 'Rope'.give me some rope I'm coming loose, I'm hanging on you.......Nu krijgen die woorden hun letterlijke betekenis. Ik bijt me vast in het tempo, sla een denkbeeldige lijn naar de twee hazen die zo strak blijven doorlopen op hetzelfde tempo. Het gaat elke kilometer moeizamer, maar ik blijf aan

het touw hangen en meelopen. Kom op, die laatste 10 kilometers lukken ook wel! Er volgt een lange afdaling over asfalt naar opnieuw de Rur bij de Norbertuskapelle, waar we langs klooster Reichenstein omhoog klimmen over de grote weg naar Mützenich. Nog zo'n loop-gek dorpje met een sfeervolle drankpost, een tent met veel toeschouwers en trommelaars. We dalen nog verder af, om in een laatste klim die toch verdomd veel op een trail lijkt, te finishen bij de kerk van Konzen. 3 uur, 28 minuten, 50 seconden. Goed gedaan! Na afloop blijven we natuurlijk nog een tijdje eten, drinken, praten en rond hangen tot de prijsuitreiking. Typisch Monschau Marathon: het eren van de mannen en vrouwen die de MoMa meer dan 10 keer liepen. Ik kreeg er kippenvel van.

Met de droge en schone schoenen die ik na het douchen heb aangetrokken, moet ik door een 30 cm dikke modderlaag om bij mijn auto te komen. Het parkeerweiland is veranderd in een modderpoel. Met kleivoeten en de modder tot op het dak van mijn auto lukt het me om er uit te komen, zonder gebruik te maken van de tractor die klaar staat. Zoek je een trail met uitsluitend smalle paadjes en angstaanjagend steile hellingen, wil je dwalen en verdwalen, om na het avontuur terug te keren naar een vage plek in het bos waar je kunt douchen in een legertent? Zo'n soort loop is de Monschau Marathon niet. Maar ook al heb je in de Monschau Marathon flink wat asfalt te verteren, de Eifeler omgeving, het prachtige t-shirt, de roos voor alle vrouwen die finishen, de warme douche, gratis massage, medaille, Bratwurst und Bier na afloop en niet te vergeten: twee keer modderschoenen en de Gummibären! maken de Monschau Marathon tot Abenteuer pur....

10

Wheel of Energy ( door Marcel Klein)

Graag wil ik iets vertellen over het Wheel of Energie te Amsterdam, maar aangezien ik pas lid ben bij STB, zal ik me eerst even voorstellen.

Mijn naam is Marcel, ik ben 36 jaar en woon in de Generaal Hodgesstraat te Landgraaf. Een tijdje terug las ik op internet over het Wheel of Energy, dit is een groot hardloopwiel van zeven meter hoog, waarin 3 mensen tegelijk kunnen hardlopen. Dit Wheel is bedacht door Richard Bottram en gebouwd door de Smulders Groep uit Helmond met als doel om geld in te zamelen voor onderzoek naar kankerbestrijding, door middel van donaties. Verder is het de bedoeling dat zoveel mogelijk mensen zich opgeven om een uurtje van hun vrije tijd en energie besteden om het wiel draaiende te houden. Dit goede doel en het lopen in dit Wheel leek me een mooie uitdaging, dus had ik me opgegeven om een uurtje te gaan lopen. Vrijdag 29 juli was het zover, vroeg opstaan, op naar de trein om naar Amsterdan (Schiphol) tegaan, de plek waar het Wheel of Enegie staat. Of is het in dit geval `` Hamsterdam`` , omdat het Wheel de vorm van een hamsterwiel heeft? De treinreis verliep voorspoedigen ik was al om 11.30 uur op de plek van bestemming. Ik had me opgegeven voor 13 tot 14 uur, dus had nog even tijd.

Eerst kennismaken met Martin en Paula, mijn loopmaatjes voor die dag. Zij waren op dat moment al aan het lopen, omdat zij samen een marathon wilden lopen in het Wheel.

Daarna ben ik me eerst gaan omkleden in het fitnessgedeelte van het Sheraton hotel even verderop. Deelnemende hardlopers voor het Wheel mogen in dit hotel omkleden en gebruik maken van de douches. Om 12.45 uur (15 min. eerder dan verwacht) ben ik in het Wheel gestapt en begonnen te lopen, samen met Martin en Paula. Het tempo was 10 kilometer per uur, het was dus lekker bij te houden. Eigenlijk had ik van te voren verwacht dat het wellicht saai zou zijn om rondjes te lopen in een hardloopwiel, maar dat is me enorm meegevallen. Het was juist een hele leuke ervaring, er is genoeg om je heen te zien en je kunt tijdens het lopen gezellig met elkaar kletsen. De tijd vloog (wat eigenlijk niet zo gek is op een vliegveld, maar goed), voor dat ik het wist was het 14.00 uur en zat mijn uur (en een kwartier) er al op. Nog even nog wat foto´s laten maken en daarna terug naar het hotel om te douchen. Na het douchen en omkleden nog even een half uurtje nagepraat met Martin en Paula, daarna was het tijd om afscheid te nemen, ik had tenslotte nog een flinke treinreis voor de boeg en wilde ook nog even op Schiphol rondkijken voor dat ik terug ging naar het zuiden.

11

Voor vertrek heb ik wel nog een T-shirt en een cap gekocht met het logo van het Wheel of Energie. Achteraf gezien was het lopen in dit Wheel een mooie en aparte ervaring. Waarschijnlijk ga ik nog een keer, maar dan op de allerlaatste

dag, (laatste dag is 9 oktober), dan stopt het Wheel na totaal een jaar te hebben gedraaid.

Baksteen door het Venster! – Wat Anders (pseudoniem)

Oorspronkelijk: Blik door

het Venster – Jan Manders Partir, c'est mourir un peu……kent u die uitdrukking? Ik moest daar aan denken toen….(Ds. Gremdaat 1980-1990), toen Jan Manders in de vorige editie van de onovertroffen rubriek Blik uit het Venster schreef: “Herinneren is een vorm van ontmoeten.” Het logische gevolg van dergelijke uitingen van hoogstaand literair niveau is, dat menig STB-er zich bewust wordt van de kunstzinnige emoties, die in elk getraind sporthart ronddwalen. Jan wist altijd feilloos die juiste poëtische snaar te raken, nee, te strelen. En dan meldt onze schrijvende clubgenoot plotsklaps dat hij stopt met het schrijven van zijn overpeinzingen. Daar móét een reactie op komen. Immers: Zwijgen is de volmaakste uitdrukking van minachting ( George Bernard Shaw 1856-1950). Het feit dat de schepper van het enige mentale rustpunt in het hele Establetje meldt, dat hij vertrekt en dat dan iedereen zwijgt, is onvoorstelbaar. Dat kán niet en mág niet. Vandaar deze bijdrage. Daar waar Jan Manders met een fabuleuze quote afscheid neemt: Herinneren is een vorm van ontmoeten, wil ik, als u mij toestaat, deze aanvullen met andere zielenroerselen. Zoals: De kunst is de uitdrukking van de tijd. Zij mag de tijd niet ontvluchten. Onze tijd is dynamisch. Zo ook de kunst ( Paul van Ostaijen 1986-1928). Oftewel: de rubriek met kunstzinnige proza en poëzie moet blijven!! Stopt de rubriek, dan

ontvlucht de kunst onze STB-tijd. De kunst (ook de onze) is echter dynamisch. Met andere woorden: Blik uit het Venster stopt niet. Màg niet stoppen. Wij zullen doorgaan ( André van Duin 1975). Dat is het devies. Twee schrijvers zullen onder de kop: Baksteen door het Venster trachten een lichtvoetig kunstzinnig/beschouwend bolwerk in ons geliefde clubblad gestalte te geven. Een rubriek die enerzijds net zo dynamisch als deze tijd is en anderzijds lichtvoetig /vrolijk van aard, zodat menig toilet (onderzoek wees uit dat: 1- het Establetje het meest op het toilet wordt gelezen en dat: 2- de rubriek Blik uit het Venster als laatste wordt doorgelezen ) met een diepe zucht van verlichting en literair genot kan worden verlaten. Derhalve meteen maar een prelude ( The Moody Blues 1987): Partir, c’est mourir un peu (Edmond Haraucourt 1890). Vertrekken is een beetje sterven. Dat doet mij denken aan één van de eerste lopers/bestuursleden van STB: Gerd Wollersheim. Hij was tot mijn grote vreugde aanwezig op het STB-jubileum. Ik had hem jarenlang niet gezien en het was goed hem weer even te ontmoeten. Gerd was een zeer sympathieke medeloper. Zijn prestaties mochten er zijn, zoals van veel marathonlopers in de STB-oertijd. Ger had(heeft) een p.r. van 2 uur en 40 minuten op de marathon op zijn naam staan. En net als veel van zijn clubgenoten kon hij afgrijselijk afzien, heel diep gaan, pijn lijden, doodgaan c.q. sterven en….dan toch doorlopen. Dat ‘sterven’ wist Gerd op een training heel goed te verwoorden met de humoristische,

12

maar treffende variant : Courir, c’est mourir un peu. ( G. Wollersheim 1982). Hardlopen is een beetje sterven. Pure poëzie, toch? Er is nog een literaire overtreffende trap op deze uitdrukking te vinden. Wat dacht u hiervan: Partir, cést mourir un peu, mais mourir, c’est partir beaucoup! ( Alphonse Allais 1854-1905). Vertrekken is een beetje sterven, maar sterven is wel heel erg vertrekken! Oef!!! Dan gaat mijn persoonlijke voorkeur toch uit naar optimistische teksten als: Lang zullen we leven! In de Gloria! (Kroningslied uit 1815 of 1849, dichter onbekend) Tot slot: Wij zullen ons onze vaste columnist Jan Manders en zijn kostelijke oeuvre lang blijven herinneren. Zijn Blik uit het Venster hoort echter uitsluitend in zijn gedachtegoed. Daar blijven wij met onze handen vanaf

Dit is derhalve de laatste maal dat de Blik uit het Venster wordt geworpen. Er gaat een baksteen doorheen en wat dat oplevert leest u in het volgende Establetje in de rubriek Baksteen door het venster.

Van de Redactie (door: Theo Schmeits)

Ook de redactie wil Jan Manders hierbij bedanken voor zijn inzet voor het clubblad. Voor zover ik me kan herinneren en dan moet ik terug gaan tot het jaar 2000 is Jan van vaste waarde geweest voor ons clubblad. Van hem kwam het idee om te starten met de rubriek: “ Tien vragen aan....”. Hierbij werd de doopceel van een STB ‘er gelicht middels een tiental vaste vragen. Jan heeft een dertig van deze afleveringen gemaakt. Daarna kwam de rubriek “Een blik uit het venster”. In deze rubriek beschreef Jan zaken of personen, die steeds een bepaalde link met lopen hebben. Hij dacht hierbij o.a. aan: wedstrijden, gelezen boeken, reizen, ontmoetingen met personen, geschiedenis, zo gezegd een breed scala van penvruchten. Het leek hem interessant onze geliefde loopsport vanuit allerlei invalshoeken te bezien.

In de vorige uitgave van het clubblad stond het laatste “Blik uit het venster” Jan, ook namens Anke en Herman, nogmaals bedankt, voor jouw artikelen van de afgelopen 11 jaar.

Locatietraining (door: Th.Schmeits)

In het weekend van 22 en 23 oktober heeft de STB-jeugd hun jaarlijks kamp. Ditmaal in Opoeteren in Belgie. Nu leek het ons leuk om daar ook de locatietraining te houden, wij zijn er van harte welkom. Dus: Zondag 23 oktober locatietraining in Opoeteren, met weer 2 groepen en een duur van 1.30 uur. Daarna staat de koffie/vla klaar. Verdere details horen jullie via de site/Email.

13

Bieg Katorznika 2011 Vlucht der strafgevangenen ( door: Laurens Slaats)

Katuje upadla i miesza ŧ btotem smeer je spieren en wonden in met modder Iedereen heeft wel een lijstje met dingen die hij of zij eens in zijn leven wil doen. Ik ook en daarop stond oa deze loop vermeld. Op Youtube was al een en ander te zien van dit evenement, oa de gigantische medailles welke verdeeld werden. Al snel had ik een 12tal gegadigden gevonden welke wel ff de reis door half Europa wilden maken om in de Poolse outback door de modder te baggeren. Omdat de individuele inschrijving al snel vol was, binnen 2 dagen namelijk was het voor de buitenlanders moeilijk om hier, haha toepasselijk, voet aan wal te krijgen. Er waren alleen nog wat startplaatsen voor Escape from Alcatraz. De nieuwe 2mans team run, geketend aan elkaar. Maar ja als je zo’n zware pisbakkenstalen blingbling van 2,5 Kg [!] mee naar huis wilt nemen dan moet je er ook wat voor doen. De Bkatorznik is namelijk een KILL parcours. KILL staat hier voor Kein Idillischen Landschafts Lauf. Asfalt 2 meter, moeras 13km. De loop wordt georganiseerd door de militaire hardloopclub van Lubliniec, locatie is een haha luxe oostblok vakantieparadijs uit de jaren zeventig.. Voorgaande jaren was de route 7km maar omdat er dit jaar veel buitenlanders waren is het parcours verlengd en verzwaard, die konden ze toch niet teleurstellen…. We stonden daar met het idee om maximaal 1,5 uur nodig te hebben. De Poolse begeleider welke ons door de organisatie was toegewezen waarschuwde ons echter dat de snelste zonder ketting hier zeker 2,5 uur voor zou gebruiken, hij schatte dat wij er tussen de 4 en 6 uur voor nodig zouden hebben. We hebben hem uitgelachen en nog wat wodka soldaat gemaakt, nog flink ge-pre-partied met de andere deelnemers en nog wat nageborreld in het meer. Na een korte nacht in een luxe bungalow welke uit de film van Borat zou kunnen komen, stuur maar geen hoteltester, melden wij ons aan de start

alwaar we letterlijk in de ketens geslagen werden. De sluitbouten werden nog ff platgeslagen met een hamer, je zou per ongeluk wel eens kunnen loskomen. Ondertussen komt de eerste loper van de 11uur start binnen. Inderdaad 2,5 uur. De orga verteld daarna nog ff leuk in het Pools dat afketenen uitsluitend aan de finish kan, dus als je maat het niet haalt moest je hem maar slepen of dragen naar de finisher area. De speaker had schijnbaar les gehad van onze Wim, vlak voor de start komt hij bij ons voorbij

en vraagt waar we wonen. Gdansk, Warsaw, Catowice, Hannover, Dortmund en Landgraaf NL klinkt het. De man ratelt continu in zijn mike en na zoiets wat op aftellen leek komt de massa in

14

beweging. Door de droogte welke afgelopen tijd hier geheerst had stond het water wat lager als voorgaande jaren. Het duurde een tiental meters voordat we half gedompeld waren. De komende 3 km mogen we door het meer waden. De waterplanten, een soort spinazie, wikkelt zich om onze benen en de ketting en maakt het lopen zwaarder. Regelmatig moeten we dan ook hele plukken wegtrekken. Een waterslang schiet weg, hé daar hadden ze niets van verteld. Aan de overzijde van het meer doorkruisen we metershoog riet, regelmatig staan we stil omdat iemand voor ons struikelt. Ik voel me net als Jan van Gent de stoomsleper, mn kettingmaat hangt als een booreiland aan de ketting. Door de vele opstoppingen verliezen we nogal wat tijd welke we niet meer zouden kunnen goed maken. Na een drie kwartier krijgen we weer droge voeten. Voor 17meter want er volgen weer een paar lussen door het meer en riet. De eerste bloedzuiger kan ik nu van mn arm trekken. Dan gaan we het moeras in, de Poolse Everglades, zij het dan dat hier de europese bomen staan ipv mangroves. We volgen hier een kanaal, variabele dieptes, gevuld met water of zwarte drab, stinkend naar rotte eieren. Regelmatig stoten of struikelen we over ondergedompelde boomstammen en dergelijke. Vervolgens gaat slingerend de route een gevoelde 199734 maal over het linker of rechter talud en de zwarte soep ertussen in De ene keer springen weerin en is kniediep, de andere maal kunnen we amper het hoofd boven houden. En tekens die veraderlijke houtklotsen onder water. Over het talud lopen sporen van deelnemers welke liever de pussylane gebruiken, wij niet, we kiezen bewust ervoor de route te volgen zoals deze uitgezet is. We hebben er tenslotte voor betaald. Om de beurt struikelen we een giljoen maal en tekens een ruk aan de ketting. Van de blauwe plekken om mn pols zal ik de komende week nog genieten. Ook de benen krijgen ervan langs, wat hebben we gelachen om die Polen met hun beenbeschermers uit de motorcross met ductape om de schoenen.

Nu weten we beter, de zwarte prut brandt zelfs in de vele wonden op onze benen. Af en toe slingerd de route door het bos waar we dan een zigzagparcours met linten volgen. Het met lint afgezette pad is niet meer dan een meter breed waardoor we achter elkaar moeten blijven lopen. De halve meter ketting beperkt ons in snelheid daar de tweede man niet kan zien wat op de bosbodem ligt. Regelmatig moeten we tussen gevorkte bomen door, even de lucht uitblazen anders passen we niet. Als beloning mogen we nogmaals duizenden malen de kanalen kruisen. Hier heeft echt iemand afzetlint teveel gehad. We springen inmiddels niet meer in de zwarte prut maar laten ons voorzichtig zakken. Op de achtergrond horen we regelmatig knallen. Wat is dat nou weer? Onderweg krijgen we eenmalig schokaladeprut gevoerd en elders een beker met karnemelk. Wat iso, gelletje water en fruit. Het parcours blijft slingeren door het bos en kanalen. Uiteindelijk staan we weer in het meer alwaar we met behulp van een net over een steiger moeten klimmen. Aan de andere kant moeten we dankzij de ketting synchroonspringen. We waden naar de kant en onder een bruggetje door weer in een van de moeraskanalen. De route mandert door het bos, modder van verschillende consistenties probeert ons vast te houden. Nu volgt er nog een smal pad met een electrische afzetting, probleemloos passeren we hier en gaan over een poort richting een trap. De trap leidt naar een deur waarvan het onderste glas eruit getrapt is. Daar mogen we doorheen kruipen om door het donker een trap naar onder te nemen. De muur is beschilderd met poolse handschilderingen. Dan dondert een zware slag door het huis. Bij de uitgang zit een grapjas welke een luchtdrukkanon bedient als er mensen door het huis passeren. Leuk gevonden. Het laatste stuk kunnen we eindelijk eens voluit richting finish. Moe maar voldaan laten we ons de gewilde pisbakkenstalen medailles van 2 kg omhangen. Na een woord in de microfoon hoe wij het ervaren hadden nog een fotoshoot en konden we eindelijk de blubber van ons afspoelen. Vervolgens konden we de ketting laten

15

afknippen met een betonschaar. Tot onze verbazing kreeg elk team naast de twee enorme medailles nog een wandbord van het gelijke formaat met de namen van de deelnemerwe beiden een bord thuis in de gang kunnen hangen. S’avonds nog een postrunparty meegedaan, nog wat wodka en dan wat doe je dan? We besluiten nog eens te gaan voor een Nightrun, trekken onze natte kleding weer aan en lopen naar het startpunt. What are you doing? Klinkt t. –BiegKatorznika Nightrun. –No, now you sleep. –No Nightrun first. –Swamp daaaaaaaaaangerous, go sleep now. –No you sleep, we Nightrun, than sleep. En zo gingen we voor de tweede ronde, al hebben we niet alle kanalen zigzaggend genomen.

Zo nu zijn mijn benen echt gekentekend met littekens. Bij morgengrauwen zaten we alweer voor onze BoratBungalow van de zonsopgang te genieten en plannen voor de toekomst te smeden. Bieg Katorznika 2012 is hier een van. Laurens werd 59e in een tijd van 03:54:31 (13km)

Establetje in Frankrijk (door Paul van Hameren)

Tijdens onze vakantie in Frankrijk kwamen wij door een klein dorp met de toepasselijke naam

ESTABLET.

Het is een gemeente in het Franse departement Drôme (regio Rhône-Alpes). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Die. Op 17 september 1989 was ik samen met John Borjans en Wim van der Linden ook al eens aanwezig in Die om deel te nemen aan het WK berglopen. John Borjans nam deel aan de officiële versie van het WK en finishte op een erdienstelijke 54e plaats.

Ondergetekende en Wim van der Linden namen deel aan de recreatieve tocht voor een resp. 136e en 160e plaats.

Een 17 kilometer

lange tocht over

hetzelfde parkoers. Vanuit de plaats Die

vertrokken we naar de top van de Col de Rousset op 1254 meter, waarbij de finish echter onder aan de

skihelling lag.

Er is nog steeds een vergelijkbare wedstrijd elk jaar begin mei. Zie ook www.diecolderousset.com voor meer info.

16

Fietstocht naar Keulen (door: Pierre Muijrers)

Geen “Kaffee mit Kuchen”na een mooie fietstocht naar Keulen. Als laatse voorbereiding op de marathon van Monchau stond de fietstocht naar Keulen op het programma. Herm had de fietsroute op zijn Garmin geladen. Hij hoefde dan alleen maar de richting van het pijltje te volgen. Dit ging prima op enkele wegwerkzaamheden na. Dan was het even zoeken en heen en weer rijden. Tot Alsdorf was het parcours geaccidenteerd, maar daarna was het vlak, en bestond uit verharde en onverharde fietspaden. We hielden geen pauze onderweg, maar zouden wachten tot Keulen. Alles verliep voortreffelijk onder ideale weersomstandiheden. We waren nog ca 4km verwijderd van het centrum van Keulen toen ik ten val kwam en het stuur op me af zag komen, het kwam tegen mijn linker bovenarm of schouder. Ik kwam onder de fiets terecht. Herm moest de fiets verwijderen en mij

ophelpen. Na wat uitrusten liepen we het

bruggetje over om naar een dokter te informeren. De eerste vrouw liep door, bij de volgende man hadden we meer geluk.

Hij parkeerde zijn Mercedes en bracht ons met onze fietsen zijn kantoor in. Eerst kregen we wat te drinken en vervolgens begon hij ziekenhuizen te bellen, om te kijken waar we terecht konden. Bij het 4de ziekenhuis had hij succes. We werden er heen gebracht en nadat hij Herm zijn adreskaartje had gegeven, om te bellen als ik klaar was, werden we ook weer opgehaald. Terug bij zijn kantoor werd er na wat koffie geprobeerd of beide fietsen in zijn auto pasten. Dit lukte niet en vervolgde Herm de terugreis per trein. Ik zelf werd met de fiets thuis afgeleverd. Nadat Andreas Lehman de fiets in de garage had gedragen dronken we nog koffie en keuvelden wat. Hierna moest de zeer behulpzame Duitser nog helemaal terug naar Keulen. Toen ik de volgende dag op Faceboek keek had ik er een nieuwe vriendenaanvraag staan en wel van Andreas Lehman. Ik kan hem nu op de hoogte houden hoe het gaat met het herstel van de schouder. Ons doel hadden we helaas niet bereikt, geen Kaffee mit Kuchen. Dus pauze onderweg was beter geweest,dan hadden we die niet gemist. De marathon van Monchau en die van Eindhoven heb ik moeten afzeggen maar hopelijk kan ik wel de 10km van Breda op 2 october lopen samen met mijn dochter Karin. Nu 6 weken alternatieve training, wandelen en fietsen op de rollerbank. .

17

Up en Downhillrace (door: Theo Schmeits)

Stel je voor, het is prachtig weer,de zon straalt aan de hemel, het is zaterdag en je hebt vrij. Wat ga je dan doen? Juist...met vrouw en eventueel kind de vrije natuur in, een terrasje pikken, of lekker languit in de tuin bij een koud pilsje.

Nog vrolijk op weg naar de startplek Maar bij S.T.B. schijnt dit anders te zijn. Op zo’n mooie dag gaan ze dan een Up en Downhill race organiseren, denk je ze doen maar daar komt toch geen kip, vergeet het maar.! Wie gaat nou 10 bergen oprennen. Maar de S.T.B. is niet dom en zette op de site “Na afloop is er een barbecue”. Kijk en dat slaat dan aan. Aan de start bij de Rode Beek stonden die zaterdag zo’n twintig deelnemers De meeste lopers weten van de vorige keren wat hun te wachten staat, maar toch staan ze redelijk ontspannen op hun beurt te wachten. Na een paar meter wacht je de eerste beproeving, een steile klim, daarna een afdaling, waarna je onder luid applaus van diegene die nog moeten starten het mountainbikeparcours opgestuurd wordt.

Een smal bochtig pad steil naar boven. Sommige nemen”een bocht afsnijden” wel erg letterlijk en eenmaal boven gekomen mag je

weer naar beneden. Na een kilometer of drie van klimmen en dalen – en wandelen - kom je bij het Hazeveld, als je zuchtend en steunend boven bent wordt je na 10 meter weer naar beneden gestuurd om even verder weer met handen en voeten deze berg te beklimmen. Nog een kilometertje en na de laatste zware helling opgewandeld te hebben want rennen zit er bij mij echt niet meer in, probeer je nog in een mooie stijl of wat er nog van over is over de finishte komen, begeleid door het stemgeluid van Wim. Het zit erop, douchen en dan een paar uurtjes gezellig nakaarten bij een lekker pilsje en de barbeque En volgend jaar weer van de partij ?? , denk het niet...... of wel?? Uitslagen van deze UP en Down Hill race staan bij de diverse uitslagen elders in dit blad.

18

19

Terug in de tijd, S.T.B. 10 jaar geleden (door: Theo Schmeits)

September 2001, de maand die niemand ooit zal vergeten – 9/11 – de zinloze dood van duizende mensen in Amerika. Wim van der Linden bestede hier onder de koptekst: “Verbeter de wereld begin bij jezelf” een uitgebreid aandacht in “ Van de Voorzitter”. Zoals al bekend was zou Wim van der Linden per 31 december met het voorzittersschap van STB stoppen. Hij kon zijn drukke werkzaamhedenop school moeilijk meer combineren met het werk voor STB. Albert Verbunt had zich bereid verklaard om Wim op te volgen. Op 3 augustus werd de STB opgeschrikt door het bericht dat Huub Brouwers, jarenlang lid van STB, vrij plotseling was overleden. In deze periode werden Astrid Kokkelkorn en Jan Schwanen lid van onze vereniging en was er de clubreis naar Antwerpen. Een succesvolle trip met ruim 50 STB’ers. Ook prestaties waren prima, Herm Gerards liep een PR op de Marathon (03:08:04) en Fred Geilenkirchen op de Halve Marathon (01:25:19). Monique Borghans liep er haar eerste halve marathon. En oh ja Pierre Muijrers liep er zijn 89ste marathon. In totaal gingen er 39 STB ‘ers van start op de diverse afstanden. Eind augustus was er de inmiddels ter ziele gegane Nacht van Maarland, een snelle 10 km wedstrijd. Echter dit jaar werd deze wedstrijd onder zeer extreme omstandigheden gehouden, 34 gr. is nou niet bepaald een lekkere temperatuur om te lopen. Wiel Frins vatte het in enkele zinnen mooi samen: * Je wist van te voren dat je het beter

niet had kunnen doen * Iedereen zei dat het gekkenwerk was * de meeste anderen waren verstandig, bleven thuis en dronken een lekkkere pint * maar je bent jong en je wilt wat(tenminste dat maak je jezelf wijs) Niettemin werd er goed gelopen, Jos Krist werd 10e in 34,09, gevolgd door Leo Kokkelkorn (35,34) en........ WielFrins (40,30). Op 2 september vond de Telematica loop in Heerlen plaats. In het clubblad stond het volgend verslag: Het wil maar niet echt van de grond komen de Telematicaloop in Heerlen. Goed, de organisatie had ditmaal weer een blik Afrikanen opengetrokken, maar van de Nederlandse en de meeste regionale toppers was niemand aanwezig. Wat zeg de gemiddelde Nederlander namen zoals Kipsang, Kiilu, Bougra , Kipnggeno etc. Ooit zorgde de Telematicaloop toch voor een grote uitstraling, Met namen van Ten Kate, Nijboer etc, een half uur uitzending op TV. Wat is er van overgebleven.............. 4 min. uitzendin op L1. Het parcours, ditmaal noodgedwongen veranderd in 3 ronden van ruim 5200 meter, was echt niet lichter geworden. De vele bochten en hellingen dit in combinatie met een straffe wind stond voor de meeste een goede tijd in de weg. Toch liepen de STB´ers niet slecht en in de prijzen, Theo de Leeuw werd eerste bij de veteranen op de 5 km.,Vicky Teeken eiste een derde plaats op bij de dames op de 10km, Theo Schmeits werd derde bij de veteranen op de 10 EM. Monique Borghans liep een verdienstelijke 3e plek bij de dames veteranen. Een paar jaar later zou ook deze mooie wedstrijd niet meer bestaan.

20

21

Tips voor de gevorderde loper (bron: Runinfo)

Ten eerste: je looptechniek. Als gevorderden hardloper is je conditie prima in orde. Ook de nodige winst kan je halen in het verbeteren van je looptechniek. Met een juiste looptechniek kost het minder energie om een bepaald looptempo te handhaven. Je loopt makkelijker en economischer. Wanneer je spieren precies weten wat ze moeten doen tijdens het hardlopen, kost de loopbeweging veel minder energie. een goede looptechniek is ook blessurepreventief.Zorg ervoor dat je veel plezier blijft houden in je trainingen en loopwedstrijden. Als je loopplezier de laatste tijd wat minder is geworden ga dan na hoe dat komt. Mogelijk stel je te hoge eisen aan je zelf. Of loop je te veel loopwedstrijden. Of loop je juist geen wedstrijden door faalangst. Loop je trainingsschema nog eens goed na. Je kunt ook je looprondjes eens andersom lopen. Of je regelmatig in een andere omgeving gaan hardlopen. Of gewoon een tijdje niet hardlopen, maar een andere sport gaan doen. Het wordt zo waarschijnlijk nooit saai Veel gevorderden hardlopers ontwikkelen in de loop van de tijd vaste trainings-gewoontes. Bijvoorbeeld: woensdag: intervaltraining, donderdag: hersteltraining en zondag: een lange rustige duurloop. Op zich is daar niets mis mee, het geeft structuur in je trainingen. Het is echter beter in de loop van het trainingsjaar variatie aan te brengen in je trainingen. Zo kan je aan het eind van het seizoen een periode geen extra lange duurlopen of/en intervaltrainingen doen. Het nut hiervan is dat je lichaam beter reageert op de trainingsprikkel als je weer

meer gaat trainen. Als je week in week uit altijd hetzelfde doet raakt je lichaam gewend aan de trainingsprikkel, je conditie wordt waarschijnlijk niet beter, het kan zelfs achteruit gaan. Voor hardlopers zijn spierversterkende oefeningen belangrijk als bepaalde spieren te zwak zijn in verhouding met anderen spieren en pezen. Zo kunnen bijvoorbeeld te zwakke kuitspieren problemen veroorzaken aan de achillespees. Door deze krachtverschillen op te heffen wordt de kans op blessures kleiner. Door regelmatig oefeningen te doen worden niet alleen de spieren, maar ook de pezen en botten sterker. Ook kan door krachttraining de looptechniek worden verbeterd. Een ander voordeel van krachttraining is dat er hormonen worden geproduceerd die het herstel versnellen. Wanneer je als beginnende hardloper hoge verwachtingen van jezelf had en je prestatie's vallen in de loop van de jaren tegen leer dan (toch) tevreden over je loopprestatie's. Loopwedstrijden zijn gewoon leuk en gezellig om te doen. Het is belangrijk dat je met veel plezier trainingen doet. Wees dus tevreden dat je lekker intensief kan sporten; veel mensen kunnen dat niet. Gebruik na afloop van een wedstrijd of zware training flink wat koolhydraten. Hoe eerder, hoe beter dat is voor een snel herstel. Houd er ook rekening mee, dat als je geen hongergevoel meer hebt je lichaam toch niet voldoende heeft gekregen. Neem daarom in de loop van de dag/avond nog wat extra. Bijvoorbeeld: brood, ontbijtkoek of koolhydratendrank

22

23

Van Hardlopen naar (weer) Fietsen. (door: Ed Doveren)

Onlangs vroeg Theo mij: ”Ed schrijf eens wat over een van je fietstochten”. Ik weet echter niet of de hardlopende STB-ers hierop zitten te wachten. Maar goed ik zal me er aan wagen. In mijn jeugd heb altijd al veel gesport, allerlei balsporten maar vooral turnen en fietsen waren voor mij vrij normaal ik ben er mee opgegroeid en had er plezier in. Wij hadden thuis geen auto maar wel een gymzaal vlak in de buurt. Als snel bouwde ik met behulp van een oom mijn eerste racefiets en mijn moeder maakte zelf een echt TI-Raleigh shirt voor me. Begin jaren 80 begon ik met hardlopen. Maar kocht ook mijn eerste echte racefiets een Benottie een schitterend Italiaans fietsje. In die tijd combineerde ik dit al met lopen. Ik heb zelfs wel eens aan kwart triatlon meegedaan. Toch ging ik meer hardlopen afstanden van 5 tot 30 km ook wedstrijden, dus ik kon al veel STB-ers. Ik geloof dat ik in 2004 pas lid werd v.d. STB op advies van Theo. Trainde toen zeker drie keer per week met de STB. In 2008 was ik nogal blessure gevoelig, veranderde ik van werk enz… Maar mijn nieuwe werkgever had een fietsplan dus snel werd weer een fiets gekocht nl. Crosstrail Specialized een geweldige fiets voor bos en asfalt, het lopen werd dus minder. Al gauw verloor ik nog een paar kilo’s. In 2011 weer een nieuw fietsplan

ik kocht een racefiets weer een Specialized de Secteur. Een zeer comfortabele racefiets. Ik fiets het liefst in de Euregio-Eifel-Ardennen. De tourtochten die georganiseerd zijn vind ik minder het is veel te druk.

Toen mijn dochter 3 jaar geleden ging studeren in Amsterdam smeedde ik al het plan om er eens heen te fietsen. Dit jaar was het dan zover nl. de eerste zaterdag van juli. Met een flinke rugzak waarin de fietsroute van de ANWB voldoende muesli repen, krentenbollen broodjes met jam, stroop, sportdrank, cola, spa rood, en een zak muntendrop (prima tegen spierkramp) en reserve kleding vertrok ik om 7.00u. Door wegomleidingen, slechte bewijzering, straatfeesten en een routeplan wat niet helemaal klopte fietste 265 km. totaal ipv. de geplande 210 km. Maar het weer was prima zo’n 22 gr. Celsius. Ik heb in totaal 10.45min. gefietst maar was twaalf uur onderweg. Gemiddeld reed 24,5 km/h de eerst tweehonderd km nog 25,5 km/h. In totaliteit verbrande ik zo’n 8000Kcal. Ondertussen werd ik diverse keren gebeld door Marion om te checken of alles in orde was zij was toen al met de auto in Amsterdam. Bij aankomst geen centje pijn en voldaan. Echter toen we s’avonds uitgingen eten kreeg bij het drinken van het 2e biertje mijn ogen niet meer opgehouden. Daar heb normaal nooit last van! De volgende dag zijn we nog naar de expositie van Lola zoekt Brood geweest. In de namiddag reden we naar huis fiets in de auto binnen 2 uur waren we thuis. Kortom het was een prachtige tocht en ervaring. Drie keer met de veerpont over de grote rivieren en onderweg ontzettend veel leuke mensen ontmoet ! Fietsen is mooi maar het lopen ook en het kost minder tijd. Ik probeer zoveel mogelijk op woensdag met de STB mee te trainen dat is altijd gezellig en je houdt binding met de club. En verder dan nog één keer per week zelf te ergens te lopen. Hopelijk vonden jullie het de moeite waard om te lezen ! Ik wens jullie veel succes en plezier met het beoefenen van jullie sport. .

24

VGZ Marathon Meerssen (door: Iwan Theunissen)

Nostalgische rit door het Mergelland met de Opel Olympia en Ascona Het zou zomaar een verhaal uit het blad “De Kampioen” voor ANWB -leden kunnen zijn. De Opel Olympia ,begin productie 1950; zijn opvolger in de modellenlijn toen der tijd de Opel Ascona begin productie 1972. Beide modellen die toen der tijd in het eerste productiejaar van de band rolden in Rüsselsheim zijn anno 2011 samen 100 jaar oud. Tijd voor een mooi (loop)feest in het Limburgse Mergelland. Het aantal gangbare Opel Olympia’s, nu 61 jaar ,dat nog op volle toeren een aantal pittige heuvels in Limburg in de overdrive kan oprijden is zeldzaam, zeg maar gerust zeer zeldzaam. Gelukkig wist ik vlak voor de Meerssen Marathon op 11 september jl. weer een uniek exemplaar te traceren. Het unieke aan deze Olympia: hij werd exact 61 jaar op deze noemenswaardige datum. De bijnaam van dit model: “De grijze Keniaan” of “Jogger Jo” alias Jo Schoonbroodt. Sinds hij dit jaar op de cover van Runnersworld stond stuurt Maggi hem zelfs soeppakketten op. Jo zweert heilig bij een bouillonblok tijdens een marathon, een flinke hap in combi met water en alle zouttekort is binnen no-time bijgevuld. Ik weet niet of dit hetzelfde effect heeft als een hap van een rauwe champignon vlak voor een marathon zoals een clubgenoot deed in 2008 voor de Monschau Marathon. Maar goed er zit wel een bepaalde logica in het Maggi-verhaal. In 2008 liep ik in Meerssen mijn eerste marathon; de Opel Olympia oftewel Jo nam toen de Opel Ascona , ondergetekende dus, 29 Km mee op sleeptouw. Gelukkig kon ik het karwei met veel pijn en moeite klaren binnen 3 uur. Deze geweldige rit in het spoor van de man die deze Marathon samen met Patrick Delait en Nikola Samardzija groot maakte is me altijd bijgebleven.

Toen ik medio juli hoorde dat de 14e editie misschien wel eens de laatste editie van de Meerssen Marathon

kon zijn was het duidelijk dat ik het sentiment niet op zijn beloop kon laten gaan en nam ik contact op met Jo. “Beste Jo, ik heb dit jaar besloten in Meerssen te starten, zullen we samen er samen een mooie rit van maken? Groet Iwan” Zoals vaak op Facebook had ik binnen no-time een reactie in de trant van: prima idee en als we maar onder de 3 uur finishen; we lopen namelijk beide deze marathon als voorbereiding op de Amsterdam Marathon (Jo) en ondergetekende wil in Frankfurt recht zetten wat begin dit jaar in Rotterdam niet lukte. Een zware valpartij waarbij de Grijze Keniaan zelfs even zijn bewustzijn verloor een dikke maand voor MM dreigde roet in het eten te gooien. Daarna sloeg in het kamp Theunissen longontsteking toe, iedereen werd geveld thuis. Het blijft even 3 weken stil op de mail. Twee weken voor de MM krijg ik weer een signaal van de oude maestro. Het plan de campagne blijkt iets aangescherpt te zijn! Doel Eindtijd 2.50 – 2.51 in aanloop naar onze najaarsmarathon 11 september een datum die een onuitwisbare stempel in onze geschiedenis heeft achtergelaten “een blik uit het venster” en op de buienradar leert mij dat we niet alleen nat worden door de zegen vlak voor de start maar dat Pluvius ook nog ook een fikse hoosbui in petto heeft.

25

Gelukkig het laatste blijft uit, het blijkt perfect loopweer te zijn voor feestje van 42,195 Km, hoera! Roy Paulssen loopt vandaag voor het eerst verder als 21 Km in wedstrijd verband en komt me tijdig ophalen. Na mijn gebruikelijk Chinees kruidenbad voor elke wedstrijd gaat de rit richting Meerssen. De Jarige Jo(b) tevens vandaag mijn medereiziger op de marathon wordt uitgebreid gefeliciteerd. Voor de start krijgen de STB-ers complimenten over het nieuwe singlet, special edition, voor de Amsterdam/Frankfurt Marathon , dat behalve een prachtige azuurblauwe kleur heeft ook nog eens heerlijk zit. Klokslag half twaalf een massaal deelnemersveld komt op gang, de 26 km en marathon lopen immers samen. Na 1 km voegt zich in de lange Raarberg nog een viertal lopers bij ons waaronder ook de latere winnares bij de dames Ines van Rinsum. Echter bij km 5 zijn we weer met zijn tweetjes, langzaam komt de machinerie op gang. Km 9 vlak voor de steile Denneberg voegt Frank Soeters zich bij ons op de fiets. Frank maakte vorig jaar in Meerssen zijn debuut op de marathon, echter dit jaar moet Frank op de fiets afzien. Zijn rugzak hebben we vlak voor het vertrek volgeladen met de nodige flessen energiedrank, repen, gels en de goud gele Maggi blokken voor Jo uiteraard! Het verbruik van de Opel Olympia, oftewel Jo blijkt mee te vallen en blijkt zelfs gedurende de rit zuiniger te zijn als de Ascona, die de

grote slokop blijkt te zijn. Vlak voordat we opdraaien richting het Moorveld, splitsing 26 Km/ Marathon voegt de taaie Rotterdammer Arco Cooiman zich weer bij ons die eerder moest lossen, Jo maant hem aan om aan te pikken, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Jo weet volgens mij net zoals ik , als je moet lossen in het begin dan valt het doek meestal wel ergens bij Km 20 – 25. Frank trapt ondertussen hard door op zijn heren fiets met 3 versnellingen uit de jaren 80, eveneens een nostalgisch exemplaar. Een geluk zijn rugzak wordt voor half-time, 21,1 km flink geplunderd . Inmiddels heeft Math Dinjens die net zoals Frank in 2010 in Meerssen de Marathon liep zich ook per fiets gemeld. Voordat we het weten komen we bij het meetpunt en de “drankkeet” van Km 21,1 aan. Soms zie je in

een fata morgana

iets anders….

Een blik op de koersklok leert ons 1.24.19. Dan gebeurt er iets dat vriend en

“vijand” verrast.

“Mijn Asconaatje “

had moeiteloos

veel kopwerk

kunnen doen dan komt er showtime.

De gevreesde overdrive bij de Olympia is ingeschakeld, ik kijk op mijn Garmin 15,9 Km/h ,gedurende 3 Km is het volle gaas! Vlak voor de gevreesde Slingerberg, steilste gedeelte 12%, trekt Jo de handrem, gelukkig aan. Misschien ook mijn eigen schuld, na de 21,1 Km passage blijkt Cooiman slechts op 150 meter te lopen.

26

Tegen onze fietser Frank riep ik als ex-coureur, “nu wordt het toch tijd dat we hem gaan lossen,we lopen immers op plaats 3 en 4 in de marathon” . Ruim voor ons lopen de toppers Koen Neven en Harm Sengers. Vlak na mijn uitspraak wordt er samen flink gas onder aanvoering van de Opel Olympia, ik vraag me ondertussen af of deze ouwe bak niet “getiptuned” is, wat een tempo, ik bemerk nog geen gekraak in chassis. Tijdens de beklimming van de Slingerberg neem ik even de tijd voor een sanitaire stop, Jo loopt volgens afspraak door. Alerte Frank wacht halverwege en als loopduo komen we gelukkig weer boven. Daarna is het afzien richting Meerssen langs de snelweg: de fikse tegenwind is onze grootste tegenstander. Ik merk dat mijn loopkompaan nou niet bepaald zijn “cup a soup- moment” heeft en nestel me op kop. Bij het opdraaien richting het gehucht Kazen nemen we gas terug en worden de kilometers bij ons beide voelbaar, na Km 25 Km is er al niet meer gesproken maar is er flink doorgelopen. Vanaf dit moment is het duidelijk dat één van ons derde gaat worden op deze prachtige Marathon in onze eigen achtertuin. Een paar keer laat ik het beeld de revue passeren waar Greg Lemond en Bernard Hinault samen over de finish komen in de Tour de France. Ooit liet me een voormalig winnaar van de MM weten”we zijn allemaal vrienden echter in een wedstrijd ben ik meedogenloos, geen cadeaus” Ik worstel met beide ideeën. Tot Km 40 hadden we sowieso een “brotherhood” afgesloten, wat daarna? Ik raadpleeg voorzichtig mijn Garmin…. We lopen nog steeds op een eindtijd van 2.50 nog maar …. 2 beklimmingen. De grote sportman Jo spreekt we schrijven Km 40, het model Olympia is denk qua naam en prestatie op deze leeftijd dan ook zeer toepasselijk, “du hasst het verdeend gank op die eigne tempo”. Berg op voel ik geen vermoeidheid. Bij Km 41 wacht ik nog even op Jo, nu mengt fietser Frank zich in de debatten. “Twieee vieftiggg (2.50_ wert erugg krapppp” De kronkel in mijn knar is om

en de bene voelen goed aan ..gas geven naar de markt in Meerssen. Het toerental van Ascona heeft gedurende de rit niet in het rood gestaan en daar pluk ik nu de vruchten van. De laatste kilometer loop ik in 3.34, snel bedank ik fietser Frank en zwaai naar de jarige Jo(b) die een ongelofelijk prestatie levert. Op welke positie ik ook finish, uitlopen in een marathon is immers het belangrijkste voor elke loper. Mijn hoofdprijs staat immers al aan de finish, nl mijn vrouw Astrid en mijn zoons Tom en Stan. In 2008 kwam ik huilend over de meet met een foto van mijn vrouw en Tom tijdens “mijn eerste”. Vanuit de verte hoor ik de speakers, ik denk terug aan 2008 waar me ooit Arno Hanssen de laatste 2 Km vergezelde en een Dextro-Energy gaf, en me meega f ”nu genieten”. Nee, nu ook geen telefoongesprek met mijn vrouw in de laatste kilometers “ schat ich kom der an to zoe, adieeeh wah”.Bij het opdraaien naar de meet…. Oh jeee de befaamde klok 2.49.45… ik kijk de klok nu recht aan. Frank had gelijk, het is krap, echter een vennijnige sprint is genoeg om af te klokken op 2.49.56 uur. Na de meet verwarring…… ik ben toch wel behoorlijk naar de vaantjens. Ik hoor mijn naam… ik zie mijn vrouw, Tom en Stan. Ik sluit Stan in mijn armen en loop naar mijn vrouw en Tom. 3 meter verderop staat Anouk Schoonbroodt met haar man Ben en hun beide dochters die wachten op hun jarige opa! Opa Jo klokt als 4e af 2.50.30 als 61 jarige leeftijd . Achteraf blijkt dit de een na snelste tijd te zijn gelopen door een loper in de M60-categorie. Een prestatie van een model bouwjaar 1950 van wereldformaat tuned by Maggi… Ik relativeer al snel mijn prestatie, hoe zou ik hier lopen over 21 jaar!? Koen Neven wint deze prachtige 14e editie in een tijd van 2.25.56 voor Harm Sengers (2.34.44). Het was genieten als Limburgse loper. Wielertoeristen komen van alle windstreken uit Nederland om hier heerlijk te fietsen jammer dat veel marathonlopers niet starten op dit mooi maar pittig parcours, je kunt tenslotte niet altijd een PR lopen. Het zou doodzonde zijn als dit de laatste editie zou zijn.

27

28

29

Verjaardagskalender

Oktober

1 Amber Penders 14

2 Eric van Theemsche 47

3 Theo de Leeuw 51

5 Hub Wijnands 47

7 Lara Klaassen 40

7 Bert Daemen 47

9 Anke Linssen 27

9 Roger Steens 43

10 Nick Custers 45

13 Noa Loers 8

17 Chris Hanssen 58

17 Sabine Krieg 43

27 Eva Collaris 56

28 Laurens Slaats 47

30 Harrie Enninga 54

30 Geert Pouls 52

31 Bas Nicaise 29

November

2 Lara Bisschops 14

3 Ivo Vincken 39

6 Lynn Penders 16

9 Marc Meekels 43

12 Bart Erkens 13

12 Leo Stevelmans 51

12 Les Spanjer 12

15 Tim Roks 27

15 Ed Doveren 48

16 Huub Donders 51

19 Ellen Penders-Bernaards 52

20 Boy Sanders 16

20 Iris Pilich 20

22 Cor van Haaren 45

23 Marijke Verstegen 29

27 Léon Schoonbroodt 55

28 John Oostdijk 51

30 Harry Lejeune 58

December

1 Eric Notermans 44

6 Fabian Viester 12

7 Rik Radstake 15

10 Theo Wessels 59

11 Jan van Hees 71

13 Maril Boesten 58

13 Jos Meens 50

13 Sjef van Ooyen 69

14 Sibille Waszkiewicz 45

17 Jürgen Schoumakers 40

18 Gerte Offeringa 42

25 Roy Paulssen 27

29 Suzanne van Haaren 18

30 Silvie Rutjens 49

31 Jan Vroomen 61

30

Vrouwen bij STB (door: Lonneke Frins)

Nadat mij door Theo tijdens een training gevraagd is om een stuk te schrijven voor het clubblad, ben ik vandaag na lang uitstellen toch maar eens begonnen. Allereerst snap ik totaal niet waarom dat ik ja gezegd heb.. hij heeft vast een moment gekozen waar ik het zwaar had en niet veel meer dan ja kon zeggen.. En nu zit ik er dus aan vast en zijn we twee herinneringsmails verder en moet het nu toch echt gemaakt worden. Ik ben de dochter van Wiel en Els Frins, wie kent ze niet.. En ik ben 21 jaar. Afgelopen augustus ben ik afgestudeerd aan de opleiding Social Work in Eindhoven. Ik werk nu fulltime bij kinderopvang Humanitas. Afgelopen Juli heb ik definitief het ouderlijk huis verlaten en ben ik samen met Niels, mijn vriend, in de Tilburgstraat in Heerlen gaan wonen. We hebben een lief konijntje genaamd slim, die overigens ook erg hard kan rennen. Naast rennen speel ik ook nog dwarsfluit en Piccolo waar ik menig flatgenoten doof mee maak. Ik ben met atletiek op mijn 4e of 5e jaar begonnen (geen idee weet alleen dat ik moest). Wat ik erg leuk vond en daar heb ik nog steeds mijn vriendin Yaël aan overgehouden, die ook nog steeds atletiekt. Alleen is Yaël heel wat sneller dan ik. Op mijn 15e ben ik gestopt met rennen omdat er geen leeftijdsgenootjes meer waren, en ik het allemaal niet zo leuk meer vond. Toen heb ik allerlei sporten gedaan die het allemaal net niet waren. Zwemmen, tennis. Ik ben op mijn 17e in Eindhoven op kamers gegaan en daar was ik toch echt liever lui dan

moe en heb ik helemaal niet meer gesport. Op mijn 19e heb ik toch maar weer ren schoenen gekocht, want beweging was noodzakelijk en heb ik samen met iris een

poging gewaagd. Helaas ben ik maar een keer gegaan en Iris helemaal niet... Toen ik weer thuis kwam wonen in Juli 2010 ben ik toch maar weer met iris gaan rennen. Dat is ons aardig gelukt en hebben beide binnen 30 minuten de lala-run gerend. Dit was ook het vooraf gestelde doel. Iris is erna vlijtig verder gegaan, maar die winter was voor mij veel te koud dus ben ik toch maar weer gestopt. En afgelopen voorjaar toen het zonnetje weer doorkwam begon het weer te prikkelen, daarnaast was het zonde van het geld om de hardloopschoenen in de kast te laten staan, en ben ik weer begonnen. Helaas kreeg ik al snel de welbekende blessure shin splints. Daar heb ik een poosje mee doorgerend en toen het niet meer ging heb ik de compressiekousen maar gekocht, werkten heel goed. Tijdens mijn zomervakantie goed gerust en erna lekker de draad weer op gepakt en nergens meer pijn gehad. En nu ben ik nog steeds niet

gestopt met rennen, misschien een klein wonder te noemen. Inmiddels heb ik mij ook weer lid gemaakt van STB en ben ik alleen of met iris aan het trainen, zodat zodra het wegseizoen weer begint ik met de groep mee kan. Oja en mijn moeder eruit kan lopen Sorry mam.

31

Diverse uitslagen (bron Frank Eisenga)

17/7 3e Athletiek Waldniel Halbmarathon

Div

erse

uit

slag

en -

Div

erse

uit

slag

en -

Div

erse

uit

slag

en -

Div

erse

uit

slag

en -

Div

erse

uit

slag

en

27/8 Monte Sophia X

24 Jan Offermans 01:38:57 8.6 km

42 Hub Wijnands 01:43:52 2 Ellis Jacobs 00:34:34

28.1 km

20/7 Zomermarathon Gieten 52 Paul Jacobs 02:16:42

1 Jos Lempers 03:17:56 60 René Homminga 02:18.25

3 John Haan 03:33:45 81 Herman Gerards 02:22:07

112 Theo Wessels 02:27:02

20/7 Bosselbachlauf 151 Ronald Smeets 02:33:03

9.7 km. 164 Cor van Haaren 02:35:11

41 Herman Gerards 00:43:25 171 Herman Kremer 02:36:33

145 Harry Hamers 00:53:57 185 Geert Pouls 02:39:15

187 John Oostdijk 02:39:29

23/7 Isola Rur 3-Brückenlauf 230 Ger Logister 02:46:59

10 km

54 Herman Gerards 00:42:46 28/8 2e Lake Run

60 Paul Jacobs 00:43:55 18 km

8 Lara Klaassen 00:45:45 117 Marcel Klein 02:16:54

154 Harry Hamers 00:54:22 136 Laurens Slaat 02:33:52

6/8 Die 10 von Dürwiss 03/9 Volkslauf Eschweiler

10 km. 10 km

56 Ellis Jacobs 00:40:05 32 Herman Gerards 00:44:59

103 Paul Jacobs 00:42:25 54 Claudia Steinbusch 00:48:26

185 Herman Kremer 00:45:46 113 Harry Hamers 01:00:41

208 Carmen Jacobs 00:47:05

311 Harry Hamers 00:52:38 03/9 Up en Downhill race

5.7 km

13/8 8e Rur-Wurm-Lauf Unterbruch 1 Rob Riksen 00:23:35

5 km. 2 Eric Raemarkers 00:24:33

20 Niels Hermans 00:20:17 3 Erik Haakma 00:24:34

25 Tim Roks 00:20:37 4 Niels Hermans 00:28:00

31 Ger Arnoldussen 00:20:58 5 Sjack Hoop 00:28:30

99 Harry Hamers 00:26:25 6 Tim Roks 00:29:35

14,1 km. 7 Wim Rutjens 00:30:13

17 Paul Jacobs 01:01:29 8 Alois Pilich 00:31:12

60 Claudia Steinbusch 01:09:17 9 Ronald Smeets 00:31:19

114 Harry Hamers 01:24:29 10 Leo Quaedvlieg 00:32:00

1 Annick Ploumen 00:33:22

13/8 Reebok Womens Run Keulen 11 Theo Schmeits 00:33:51

5 km. 12 Laurens Slaats 00:34:27

1181 Suzanne van Haaren 00:36:47 13 Femke van Heugten 00:34:29

1183 Francien van Haaren 00:36:47 14 Eric van Theenmsche 00:34:59

15 Herman Kremer 00:36:10

14/8 35e Monschau Marathon 16 Ingrid Ploumen 00:36:16

2 Lara Klaassen 03:28:41 17 Huub Collaris 00:37:09

135 John Haan 03:51:43 18 Marcel Klein 00:38:40

19 Bas Radstake 00:39:34

20/8 Hambacher Volks-und Strassenlauf

21.1 km 04/9 4e Raerun

39 Theo Wessels 01;46;57 11 km

47 John Oostdijk 01:51:22 11 Leo Logister 01:02:57

53 Ronald Smeets 01:54:40 23 km

63 Ger Logister 02:04:31 42 Hub Wijnands 02:20:17

10 km 47 Geert Pouls 02:23:48

76 Harry Hamers 01:01:28

11/9 VGZ Marathon Meerssen

21/8 Haarderluip Borgharen 5 km

10 km 49 Ikyia Nijsten 00:20:54

39 Paul Jacobs 00:44:56 10 km

65 Carmen Jacobs 00:49:24 9 Martin Dumoulin 00:37:06

66 Roy Paulssen 00:49:25 10 Erik Haakma 00:37.22

32

11 Eric Raemaekers 00:37:26 20 Lonneke Frins 00:28:18

12 Marcel Coerver 00:37:28 26 Nicolle Schleijper 00:29:20

1 Ellis Jacobs 00:38:17 9.2 km

33 Michel Beckers 00:41:24 2 Iwan Theunissen 00:35:27

2 Loraine Homminga 00:42:23 4 Erik Haakma 00:37:38

52 Niels Hermans 00:42:41 5 Rob Riksen 00:37:49

60 Tim Roks 00:43:15 7 Huub Donders 00:40:52

63 Ronald Hoogeboom 00:43:24 16 Jurgen Schoumakers 00:44:17

82 Claudia Steinbusch 00:46:14

Div

erse

uit

slag

en -

Div

erse

uit

slag

en -

Div

erse

uit

slag

en -

Div

erse

uit

slag

en -

Div

erse

uit

slag

en

17 Paul Jacobs 00:44:34

164 Guido Pelzer 00:51:48 23 Herman Gerards 00:45:47

182 Mayk van Beek 00:53:04 31 Cor van Haaren 00:47:56

26 km 1 Branka Rybakowski 00:48:09

40 Jan Schwanen 01:52:28 34 Herman Kremer 00:49:57

63 Sjack Hoop 01:56:37 43 Eric van Theemsche 00:52:30

88 René Homminga 02:02:13 7 Peggy de Bas 00:57:26

89 Herman Gerards 02:02:15 52 Marcel Klein 00:57:50

134 Roy Paulssen 02:08:17

141 Paul Jacobs 02:09:08 25/9 Sint Pietersbergloop

158 Hub Wijnands 02:11:52 Halve Marathon

168 Herman Kremer 02:12:52 25 Hub Wijnands 01:52:14

185 Cor van Haaren 02:14:18 47 Ronald Smeets 02:00:22

184 John Oostdijk 02:14:19

183 Theo Wessels 02:14:19

266 Marcel Klein 02:24:40

265 Ronald Smeets 02:24:42

308 André Roumen 02:33:22

329 Peggy de Bas 02:37:09

Marathon

3 Iwan Theunissen 02:49:56

18 Jos Lempers 03:21:58

60 Chris Hanssen 04:19:34

18/9 H. M Cranendonck/Soerendonk

Dit zijn categorieplaatsen

13 Ronald Hoogeboom 01:37:51

20 Hub Wijnands 01:42:15

26 Ronald Smeets 01:44:02

21 Geert Pouls 01:47:02

18/9 Jubileumloop a.v. Unitas

Dit zijn categorieplaatsen

6.2 km

1 Ellis Jacobs 00:24:30

5 Michel van Eert 00:25:30

17 Mayk van Beek 00:33:14

12.4 km

7 Sjack Hoop 00:52:27

8 Paul Jacobs 00:52:29

25/9 38e BMW Berlin Marathon

12758 René Homminga 03:58:48

25/9 2e Biesloop

Dit zijn categorieplaatsen

4,6 km

2 Richard Lavalle 00:16:21

10 Niels Hermans 00:20:00

11 Sjack Hoop 00:20:15

12 Ilya Nijsters 00:21:44

18 Wim Rutjens 00:22:38

19 Alois Pilich 00:22:42

21 Marcel Klein 00:23:21

5 Iris Pilich 00:24:40

25 Frank Eisenga 00:24:47

26 Jochen Hanssen 00:25:26

30 Hub Collaris 00:26:08

41 Jan Manders 00:27:25

16 Nancy Nunumete 00:37:35

33

Mission Amsterdam (door: Anke Linssen)

Er was eens… … een nieuwjaarsreceptie van STB. Ik maak een praatje met Frank Eisenga. Het thema marathon komt aan bod. Ik vertel Frank dat ik erover denk dit jaar de marathon van Amsterdam te lopen en dat ik Michel Beckers al ‘medeplichtig’ gemaakt heb. ‘O dan ga ik wel mee’, is zijn spontane reactie. Hij wil die jonge veulens wel begeleiden tijdens de marathontraining (zijn woorden!) Ronald

Bouwers komt er ook bij staan. ‘Ga je ook mee Ronald?’, vraagt Frank. Ronald aarzelt niet lang en besluit ter plekke zich aan te sluiten. Claudia Steinbusch wil zich voor het eerst aan de halve marathon wagen. Later blijkt Marcel Coerver ook de stoute (marathon) schoenen opnieuw te willen aantrekken. Zo hebben we al een mooi groepje bij elkaar. Nog ruim voordat de marathontraining begint boeken we met zijn allen een hotel. Tijdens de trainingen horen we dat er nog meer Amsterdamgangers zijn: Jos Lempers, Peggy de Bas en Ger Bodelier.

Michel, Ronald, Marcel en ik vragen Wim om een schema te schrijven. Wim heeft geluk, want voor Michel, Ronald en mij hoeft hij slechts een schema te schrijven dat we alle drie zullen volgen. We willen alle drie trainen voor een eindtijd van 3,5u. Marcel ‘Speedy Gonzalez’ Coerver gaat voor 3u. Marcel zal op den duur dus niet met ons kunnen meetrainen maar een tandje erbij moeten doen. In de aanloop naar het

schema doen we echter de duurlopen nog samen, aangevuld met verschillende andere enthousiaste STBers. Op 24 juli gaat de marathontraining echt van start. Hoewel… Marcel en Michel zijn op dat moment nog op vakantie. Ik zelf zal vertrekken wanneer het schema 1,5 week bezig is. Tsja, dat heb je met herfstmarathons, dan train je in de vakantieperiode. Marcel en Michel starten eenvoudigweg iets later met het schema. Met de goede basis die ze vanaf het voorjaar hebben gelegd moet dat geen probleem zijn.

34

Voor mij betekent het vele kilometers op een loopband in het fitnesscentrum. Frank is nog herstellende van de Nijmeegse 4Daagse en besluit na enkele weken om in Amsterdam toch niet de hele marathon te lopen omdat hij onvoldoende basis heeft om aan de marathontraining te beginnen. Als iedereen weer terug is van de welverdiende vakanties kan er weer lekker samen worden getraind. Dat is erg gezellig en de tijd vliegt, zelfs in de lange duurloop. Temeer we mogen profiteren van de geweldige zorg van Claudia die met haar fiets onze mobiele verzorgingspost is. Toch kennen we allemaal zo onze probleempjes. Sommige dagen wil het gewoon niet. Moe, stijf, honger, of juist last van het eten, hoofdpijn, buikpijn, we lopen allemaal in meer of mindere mate tegen de bekende problemen aan. Marcel, die de verzorging van Claudia moet missen nu hij op

zijn eigen schema loopt, verliest teveel vocht. Zelf heb ik nog een heel ander soort ‘handicap’. Halverwege het schema vertrek ik naar Cambridge waar ik het komende half jaar ga werken. En dus moet ik mijn trainingsmaatjes missen. Via internet blijven we echter gelukkig wel een beetje op de hoogte van elkaars vorderingen Op het moment dat ik dit schrijf hebben we nog 3,5 week te gaan en liggen er nog een paar zware trainingen voor ons. Maar na deze week hebben we het ‘ergste’ gehad. Op 16 oktober is het zover. Voor Michel en Ronald de eerste marathon, voor Marcel en mij nummer 2. In ons volgende clubblad kunnen jullie lezen hoe het ons vergaan is.

Het levensbelang van duurlopen (door: Anke Linssen)

Een samenvatting van:

In het verleden hebben slechts weinig onderzoekers zich gericht op de vraag of hardlopen de evolutie van de mens heeft beïnvloedt. Dat is ook niet vreemd, gezien het feit dat mensen, in vergelijking met veel andere dieren, niet zo goed zijn in hardlopen. Zelfs professionele sprinters zijn vele malen langzamer dan bijvoorbeeld paarden. Bovendien kost hardlopen voor mensen

relatief veel energie wanneer je dit vergelijkt met andere dieren. De mens als duurloper Maar wij mensen houden ons niet alleen bezig met sprinten, maar ook met een heel ander soort van hardlopen, namelijk duurlopen.

35

We definiëren duurlopen dan als het afleggen van vele kilometers gedurende langere tijd, waarbij een aeroob verbrandingsmechanisme wordt gebruikt (waarbij geen verzuring optreedt). Hoewel het onderzoek op dit vlak beperkt is, zijn er aanwijzingen dat mensen veel betere duurlopers zijn dan algemeen aangenomen wordt. Mensen zijn de enige

primaten die kunnen duurlopen en ook bij andere zoogdieren (diersoorten als honden, hyena’s en paarden uitgesloten) komt duurlopen niet zo heel veel voor. Hoewel honden en paarden gemakkelijk een sprintje kunnen winnen van een mens, is het tempo dat mensen in een duurloop kunnen volhouden vergelijkbaar met dat van paarden en honden in draf. De vergelijking met dieren in draf wordt gemaakt omdat de mens niet in staat is tot galopperen en omdat deze gang het meest vergelijkbaar is met het menselijke rennen. Veel dieren prefereren bovendien de draf boven galop bij het afleggen van lange afstanden. Ook wanneer we ‘afstand’ als criterium nemen, brengen mensen het er niet slecht af. De afstanden die veel (amateur) hardlopers afleggen zijn voor andere primaten ongewoon lang, zo niet onmogelijk. Deze afstanden zijn echter vergelijkbaar met dieren die gespecialiseerd zijn in het afleggen van langere afstanden. Afrikaanse jachthonden lopen bijvoorbeeld gemiddeld 10 km per dag en wolven en hyena’s 14 tot 19 km. De factor waar mensen minder goed op scoren is de energetische kosten die hardlopen met zich meebrengt. De zogenaamde ‘Cost of Transport’(COT) is voor

mensen zo’n 50% hoger dan voor de meeste zoogdieren. Daar staat wel tegenover dat mensen binnen bepaalde marges alle mogelijke snelheden kunnen lopen. Paarden daarentegen kunnen simpel gezegd langzaam, snel of heel snel lopen. Doordat paarden vanaf een bepaalde snelheid van gang wisselen (van stappen naar draven of van draven naar

galopperen) zijn er bepaalde tempo’s die voor deze dieren onmogelijk zijn. Wandelaars of toch hardlopers? Het menselijk lichaam is gespecialiseerd in het lopen op twee benen. De auteurs van het hier beschreven artikel vragen zich echter af of er ook kenmerken zijn die specifiek relevant zijn voor hardlopen. Dat blijkt inderdaad het geval te zijn. Voorbeelden hiervan zijn de lange pezen in ons lichaam die verbonden zijn met korte spieren, en de bouw van de brug van de voet. Mensen zijn bovendien in staat tot relatief grote passen doordat ze in het bezit zijn van lange benen. Verder hebben mensen compacte voeten en korte tenen, hetgeen je ook ziet bij dieren die gespecialiseerd zijn in hardlopen. De lage pasfrequentie vermindert de kracht die nodig is voor het voortbewegen van onze zware benen (30% van het lichaamsgewicht bij mensen tegenover 18% bij chimpansees). Aanpassingen van ons skelet en spieren Hardlopen veroorzaakt veel meer stress op ons skelet dan wandelen. Telkens als de voet de grond raakt tijdens het rennen gaat er een schokgolf door het lichaam waarbij een kracht van 3 à 4 keer het lichaamsgewicht bereikt kan worden.

36

Het menselijk lichaam reduceert deze stress door een zekere elasticiteit van de ledematen en door een middenvoetslanding. Een andere manier om stress op de gewrichten te verminderen is door de kracht van de schok over een groter oppervlak te verdelen. Onderzoek heeft inderdaad aangetoond dat gewrichten in het onderlichaam van de mensen grotere oppervlakken hebben dan die in het bovenlichaam. Het lopen op twee benen is een stuk minder stabiel dan op vier. Mensen zijn dan ook uitgerust met sterke rompspieren om een stabiele houding te garanderen. In tegenstelling tot wandelen kent hardlopen een fase waarin het lichaam volledig in de lucht is. Om ervoor te zorgen dat we niet uit balans raken, maken we met onze armen een tegengestelde beweging. Dit alles wordt mede mogelijk gemaakt door de bouw van onze heupen en schouders.

Ten slotte produceren we tijdens onze trainingen flink wat warmte, veel meer dan bij wandelen. Gelukkig zijn we in het bezit van geavanceerde snufjes genaamd zweetklieren en hebben we niet al te veel lichaamshaar. Verder hebben we de neiging bij het lopen door onze mond te ademen, hetgeen niet alleen minder moeite kost dan door de neus ademen, maar bovendien bijdraagt aan het verlies van warmte. Al met al hebben er dus tijdens de evolutie heel wat veranderingen van het menselijk lichaam plaatsgevonden, wat ons tot gespecialiseerde hardlopers maakt. Veel van deze aanpassingen van het menselijk lichaam hebben ook een functie bij wandelen. Echter een groot aantal kenmerken van de huidige mens hebben geen meerwaarde bij wandelen. De auteurs concluderen dan ook dat hardlopen van essentieel belang moet zijn geweest voor de vroege mens. Ze achten het waarschijnlijk dat hardlopen nuttig was wanneer men op jacht was.

Biesloop Landgraaf (door: Branka Rybakowski)

Gewoon lekker relaxt 9,2 km hobbelen op de 2e Biesloop te Landgraaf. Tja wat zal ik doen, wel de Biesloop lopen dit jaar, of toch niet? Noem het een luxe probleem om daar een aantal weken het hoofd over te willen breken. Argumenten om wel te gaan: er heerst een ontzettende leuke sfeer mede door de bewoners van Op de Bies, het is een mooi parcours, de organisatie is goed etc. Argumenten om niet te lopen: trainingsfrequentie is de laatste tijd minder geweest, het parcours is zwaar en vanaf maart geen enkele wedstrijd meer gelopen. Uiteindelijk winnen de argumenten om wel te gaan dan toch.

En zo loop ik zondag 25 september het terrein op van Op de Bies. Een aantal bewoners zitten al voor hun huis lekker in het zonnetje. Het is dan ook een prachtige nazomerse dag. De G-run is net bezig als ik kom aanlopen. Wat een prachtig gezicht. Fanatieke lopers en loopsters, enthousiast aangemoedigd door het publiek. De sfeer is net als vorig jaar, geweldig. Relaxt loop ik richting inschrijfbureau om me net als vorig jaar in te schrijven voor de hoofdloop. Normaliter ben ik op van de zenuwen. Pak ik de avond van te voren mijn tas in, loop alles 3 x na of ik niks vergeten ben. Maar deze keer moest dat anders lopen. Geen zenuwachtig gedoe vooraf, gewoon lekker 9 km door het bos hobbelen.

37

Na inschrijving werd ik al gelijk afgestraft voor de relaxte insteek. Mijn vertrouwde mp3 speler had ik thuis vergeten. Jandorie, daar had ik op zijn minst toch nog wel aan kunnen denken. Maar goed, het zij zo, ik zou relaxt blijven. Aangezien ik nog mijn vriendin Edith met man en zoon wilde aanmoedigen die aan de korte run ging deelnemen, was ik ruim voor de start van de 4,6 km loop aanwezig. Nadat zij waren gestart liep ik naar het plateau waar je een schitterende uitkijk hebt over een groot deel van het parcours. Vele STB-ers heb ik voorbij zien komen, waarbij Richard Lavalle eenzaam en alleen de leiding nam, overzag en won. Na wat fotootjes te hebben geklikt, weer terug richting finish. Even wat inlopen met Cor en het duo Herman en Herman. Bij het opstellen van het deelnemersveld keek ik eens om me heen en zag Marjon van Ommen staan. Even schiet door mijn gedachten, “zeg maar dag met het handje tegen de 1e plaats, maar och wat, ik kom tenslotte gewoon lekker relaxt 9 km hobbelen, toch?” Nadat Speaker Wim de sporters verteld dat ze echt aan de lijn mogen gaan staan, moedigt iedereen elkaar nog wat aan en klinkt het startschot. Poef… en weg zijn we. Het eerste stuk wat flink bergafwaarts gaat, van asfalt naar onverhard loopt lekker. Zo lekker dat ik toch maar eens op de Garmin kijk, oeps, 14,7 km per uur, en we hebben dan ruim 300 meter gelopen. Dat gaat te hard en dus bind ik qua tempo in. Meteen word ik ingehaald door Hubertine Hoppener en Marjon van Ommen. “Tja laat maar lopen”, want de insteek was en bleef dat het een relaxte loop zou worden. Na ongeveer 1 km loop ik Hubertine Hoppener voorbij. Haar tempo zakt in elkaar. Marjon van Ommen kan ik bijhouden, even kijken hoe lang ik dat volhou. Maar opeens gaat Marjon lopen, dus dan maar alleen (sorry heren) verder. Even later komt Marjon opnieuw als een speer langs me door. Ik denk nog “zijn we aan het intervallen vandaag?”.

En maar weer erachteraan. Na enkele honderden meters stopt Marjon abrupt, en toen ben ik het “ik ben lekker relaxt vandaag, ga gewoon lekker lopen, het is tenslotte maar een training” kwijtgeraakt. Toen ging de knop om en heb ik aangezet, zodat Marjon niet opnieuw langs me door zou flitsen. Inmiddels liepen we ongeveer op de helft van de eerste ronde, net voorbij het

plateau waar inmiddels vele enthousiaste toeschouwers aanmoedigende kreten riepen (bedankt!). Het grasland volgde, waar ze net de dag van te voren gemaaid hadden. Daarna weer een stuk door het bos, waar het mulle zand het tempo flink naar beneden bracht. Daarna nog even het “heuveltje in het bos ” richting Op de Bies, en de eerste ronde zat er bijna op.

38

Misschien zag het er toen voor de omstanders (“je moet wel niet zo boos kijken”) niet zo uit, maar ik voelde me nog redelijk fit. Op naar de tweede ronde. Weer de lange berg af, (onderweg Iwan nog tegengekomen die naar een verdienstelijke 2e plek liep) niet te hard gaan want ik weet wat er nog eens gaat komen. Einde van de berg links, huppend van de ene kant van het paadje naar de andere kant, dan links de holle weg in en dan opnieuw een “heuveltje in het bos” omhoog. En pats, daar staat de man met de hamer. Ik kan niet meer, en ik weet wat ik nog moet! Nog nooit gelopen in een wedstrijd, maar nu had ik geen keus. Even omkijken, van Marjon nog geen spoor, dus dat kan wel eventjes. Dan het bos weer uit, naar beneden, naar rechts

en over het kiezelpad weer omhoog. Mijn ademhaling zit inmiddels zo hoog, dat ik beslist bij de Voice of hijgers de eerste prijs had kunnen behalen (Misschien nieuw televisieformat heren Van de Ende en de Mol?). En dus opnieuw wandelen, niet sjiek zo in het zicht van de plateau-kijkers, maar ja, leeg is leeg, wat wil je? Als Cor van Haren me dan

inhaalt, raap ik weer alle moed bij elkaar en start weer op. Een tijdje kan ik Cor volgen, maar als we dan weer door het mulle zand heen geploeterd zijn en opnieuw de draai in het bos omhoog maken, moet ik wederom afhaken. Halverwege staat Lonneke Frins “nog 600 meter, je ligt op kop, dan ben je er” . Enig wat ik er nog uit krijg is, “ik red het niet meer, ik ben op!” Lonneke komt naast me lopen en zegt, “kom nog even doorzetten ik ren met je mee”. Opnieuw aanzetten en warempel ik vind nog een beetje kracht om de berg op te rennen. Dankzij Lonneke bereik ik uiteindelijk de finish als eerste dame. Hangend over het dranghek, niet wetende,

moet ik nu lachen of huilen, moet ik nu spugen of niet, komen er allerlei bezorgde mensen op me af. Trillend, zwart voor de ogen, word ik begeleid naar het podiumblok. Alwaar ik plaats neem. Hoofd tussen de benen, wat drinken, het helpt allemaal niks.

39

En het enige waar ik aan kan denken is: “Stommerik, je zou toch gewoon lekker relaxt vandaag 9 km hobbelen?”. De prijsuitreiking maakt dan weer veel goed. Bewoners van Op de Bies reiken de prijzen uit, en de champagne mag gespoten worden. Moraal van dit verhaal: Als je wedstrijd gaat lopen en ik denk dat velen dit zullen herkennen dan kun je je nog zo voornemen om het rustig aan te doen, en dat het niet zo belangrijk is of je wel of niet wint, maar als je aan een overwinning kunt ruiken, dan ga je dieper dan je vooraf bepaald.

Dus dit meisje weet nog niet of ze volgend jaar weer de hoofdloop in Op de Bies gaat lopen, misschien dan half dood gaan en de korte run lopen. Qua Sfeer en organisatie is het in ieder geval een topwedstrijd! En…… gelukkig is 2012 een schrikkeljaar en heb ik extra 24 uur om mijn hoofd te breken of ik nu wel of niet meedoe én of ik dan de korte of de hoofdloop ga “meehobbelen”.

Wist je dat.......................

Wist je dat Cor van Haaren tegenwoordig altijd de trainingsroutes moet uitstippelen langs tankstations? Dit nodig is omdat er lopers op de trainingen verschijnen met een lege bidon. Dat je bij Iwan Theunissen nooit je (loop)schoenen buiten moet laten staan. Zijn hond heeft de neiging om dit als lekker hapje te gebruikem.

40

41

Nieuwe leden (bron Frank Eisenga)

Sibille Waszkiewicz Sibille, al een oude bekende bij STB en regelmatig te vinden als vrijwilligster bij de diverse STB wedstrijden, woont in Landgraaf in de Dassenhoorn. Sibille is 44 jaar en getrouwd met Herman Kremer. Jos Gubbels Jos is 43 jaar oud. Hij heeft 2 kinderen en woont met zijn vriendin op de Heereweg in Landgraaf.Jos was op zoek naar een vereniging en is via een tip van een oud STB’er lid geworden. Nicolle Schleijper Nicolle, woont in de Dassenhhorn in Landgraaf en is 45 jaar. Nicolle heeft 3 kinderen en heeft altijd al met een groepje van het werk gelopen. Via Sibille Waszkiewicz is zij bij S.T.B. beland en traint voornamelijk op de baan.

Nieuwe jeugdleden; Anouk Daemen, Jennewegske, Landgraaf Jasper Nijsters, Pungel, Landgraaf Lyn Weegels, Rimburgerweg, Landgraaf Anna Coerver, Haagbeuk, Landgraaf Imke Erens, Gateweide, Landgraaf Daniëlle Koch, Aartshertogenstraat , Landgraaf Tom Schmit, Achterschouffert, Eygelshoven Beeindiging lidmaatschap: Keanu Kuijpers (jeugdlid)

42

Fr.Erenslaan 24

6311 GV Landgraaf

Tel. 045 - 5318849

Aannemers– en Timmerbedrijf

Werkplaats: Stenenbrug 27

Edisonstraat 23

6372 AK

Landgraaf Telefoon: 045-

5321088

Telefax : 045-

Edisonstraat 23 6372 AK Landgraaf

Telefoon: 045-5321088

Telefax : 045-5321128

Verkoop nieuw en gebruikt

Eerste klas occasions met BOVAG garantie

Inruil mogelijk

Reparatie en onderhoud

APK-keuringen

Hogeweg 78 Voerendaal

BP Tankstation-Carwash

Scm: inbouwspecialist

autobeveiligingssystemen

Tel: 045-5751449

Auto Maessen

43

S.T.B. buitenland (door: Michel Beckers)

Eindelijk zijn we er. En wat we zien is adembenemend. Overal witte slagroompunten die uitsteken boven indrukwekkende rotspartijen en uitgestrekte groene bossen. Dit is de reden dat we er iedere keer weer aan beginnen. Om vijf uur 's ochtends opstaan, uren lopen door bossen, over smalle rotspaadjes en uitgestrekte witte vlaktes. Claudia en ik zijn gek op de bergen. Het is inmiddels een passie geworden, en misschien wel meer. Elk jaar gaan we minstens twee keer naar Oostenrijk. In de zomer lopen en klimmen we naar boven en in de winter skiën we dan weer omlaag. De passie is bij mij begonnen tijdens een schoolvakantie waarbij we de Tour du Mont Blanc gelopen hebben. Toen ik Claudia leerde kennen, bleek ook zij diezelfde passie te hebben. Samen zijn we in de jaren erna vaak in Oostenrijk op vakantie geweest om in de bergen onze vrije tijd door te brengen. We zijn daarbij onze grenzen steeds verder gaan verleggen. Wandelen door de bossen werd wandelen over rotspartijen, daarna klettersteigen en klimmen. De laatste jaren hebben we ons ook al voorzichtig op gletsjers gewaagd met stijgijzers en pickels. Vorig jaar stond de hoogste berg van Duitsland, de Zugspitze, op het programma. We hebben deze berg zonder noemenswaardige problemen "bedwongen", maar kregen die dag echter wel het besef dat wanneer er ook maar iets mis zou gaan (al was het maar een knoop van de klettersteigset die los zou gaan) we geen idee hadden wat we moesten doen. Voor ons was daarom de tijd aangebroken om aan de volgende stap te beginnen. We wilden graag meer leren over de bergsport en de bergen zelf.

Een korte zoektocht op internet bracht ons bij de Koninklijke Nederlandse Klim- en Bergsport Vereniging (NKBV). Hier worden officiële cursussen en opleidingen aangeboden. Alpiene cursussen voor beginners ( C1), gevorderden (C2) en vergevorderden (C3) en opleidingen tot touw- en tochtleiders of tot instructeur. We hebben ons aangemeld voor een alpiene beginnerscursus (C1) met daarna een huttentocht om al het geleerde in de praktijk te brengen. Deze 'vakantie' zou een geweldige ervaring worden. We zijn twee dagen eerder al vertrokken naar Vent, in de buurt van Solden. Daar konden we al aan de hoogte wennen en kennis maken met de groep. Op een helaas nogal natte dinsdagochtend vertrokken we samen met twee gidsen voor de eerste cursusdag. Deze bestond uit het beklimmen van een berg in de buurt. Zo konden de gidsen het niveau van de groep inschatten. Deze dag stond ook in het teken van een aantal wijsheden van de gidsen: "het

belangrijkste van een bergtocht is niet het bereiken van de top, maar het weer veilig aankomen in dal" en "de bergen zijn niet gevaarlijk, ze zijn er gewoon".

44

45

Daarna begonnen de eigenlijke lessen. Eerst materiaalkunde en touwtechnieken. Daarna klimmen, abseilen en klettersteigen. Vervolgens gingen we de gletsjers op. Hier kregen we het lopen in touwgroepen geleerd en verschillende reddingstechnieken. Wat doe

je als iemand in een gletsjerspleet valt of op een steile helling uitglijdt. In de avonden waren er theorielessen als weer- en lawinekunde. Ook de lessen kaartenkunde bleken veel moeilijker dan in eerste instantie gedacht. Het echt goed kunnen lezen, analyseren en interpreteren van kaart én omgeving blijkt toch weer een vak apart. Na zeven (intensieve) dagen zat de cursus er op. Nu gingen we beginnen aan de huttentocht. Met dezelfde twee gidsen gingen we in de praktijk brengen wat we allemaal hadden geleerd. Ook deze dagen waren heel intensief maar ook ontzettend leerzaam. Als bekroning op al ons werk stond de beklimming van de op een na hoogste berg van Oostenrijk (de Wildspitze; 3774m) op het programma waar we na een lange en pittige tocht naar boven weer getrakteerd werden op een echt waanzinnig uitzicht met de witte slagroompunten die uitsteken boven

indrukwekkende rotspartijen en uitgestrekte groene bossen. Het is eigenlijk niet in woorden uit te drukken wat voor een ervaring deze vakantie was. Hopelijk geven de bijgevoegde foto's (of die op Facebook) enig idee hoe overweldigend en

spectaculair de bergen zijn en geeft het wellicht inspiratie om zelf een keer de bergschoenen aan te trekken en bevlogen te raken. Inmiddels hebben we het bericht binnen dat we de cursus hebben gehaald en verder mogen met de gevorderden cursus C2. Deze staat dan ook weer op het programma voor volgend jaar. En daarna,...... tochtleider?, instructeur?, van hobby en passie je werk maken? Dat zou wat zijn!!!

46

Jeugdpagina (door: jeugdcommissie)

Tweeling in top 3 NK 80 meter horden Tijdens het NK voor meisjes C in Amsterdam hebben Daphne en Veerle onder de vlag van STB een bijzondere prestatie geleverd. Bij het onderdeel 80 m. horden wisten Veerle Simons de 2e (12,25 sec.) en Daphne Simons de 3e (12,35 sec.) plaats te behalen. Hierdoor zijn zij gekwalificeerd om volgende week mee te mogen doen aan Interland atletiekwedstrijden.

Interland: Nederland-Westfalen Zaterdag 3 september vond een interland voor C - junioren plaats in Hengelo. Hier streden de teams van Nederland en Noordrijn-Westfalen tegen elkaar. Het Nederlands team bestond uit ongeveer 80 atleten en atletes. De STB-ers Daphne en Veerle Simons

mochten meedoen aan de 80 meter horden. Het was hun eerste interland. Daphne werd tweede op korte afstand van de winnares met een tijd van 12.19. Veerle had pech en startte twee keer te vroeg. De wedstrijdregels waren onverbiddelijk: Veerle werd gediskwalificeerd. Dit was een grote domper voor beide atletes. Sport kan soms spijkerhard zijn. Gelukkig had een en ander geen negatieve gevolgen voor de einduitslag: Nederland won. Maar niet alleen door deze tegenslag was het wedstrijd om niet te vergeten. De eerste keer in een nationaal team. De eerste keer in het hippe oranje- blauwe nationale tenue. De eerste keer op DE baan van de Fanny Blankers Koen Games. Het was een mooie, indrukwekkende dag met vele hoogtepunten en één dieptepunt.

47

Hjhjjhhjh111

Impressies Clubkampioenschappen Jeugd S.T.B.

48

STB Meisjes C behalen derde plaats van zuid oost Nederland Zaterdag 25 juni is het meisjes C team van STB derde van zuid oost Nederland geworden. In een bloedstollende finalewedstrijd pakten Daphne, Imme, Juliette, Kyra, Lara, Sharyn en Veerle de bronzen beker in een druilerig Venray. De STB-dames hadden zich eerder in de competitie voor teams 2011 gekwalificeerd voor de Gebiedsfinale in Venray. Hier streden de beste ploegen van Zuid – Oost Nederland om de eer. De nog zeer jonge STB - ploeg (sommige zijn nog D - junior) vocht daar op alle onderdelen voor wat ze waard was. Deze vechtlust werd na een lange, spannende nek – aan - nek race beloond. De derde prijs kon mee naar Landgraaf. ATV Venray en De Keien waren te sterk, maar de andere tien Limburgse en Noordbrabantse ploegen hadden het nakijken. Zij werden geklopt door de Landgraafse leeuwinnen van STB. Grote

atletiekverenigingen als Loopgroep Deurne, AVON en Atletiek Maastricht legden het af tegen ons kleine STB. De STB-dames zetten, zeker gezien het slechte weer, een aantal mooie individuele prestaties neer. Tekenend was ook dat niemand zeurde als zij omwille van de ploeg soms moesten uitkomen op een nummer dat niet de persoonlijke favoriet is. En laten wij niet de meegereisde familie, Doreen en trainer Dick vergeten. Zij stonden toch maar weer voor dag en dauw bij Mac Donalds om onze atleten naar Venray te brengen en hun daar in de regen aan te moedigen. Zij toonden zich samen een waardige “achtste STB-dame”. Deze derde prijs in de finale tussen al die Noordbrabantse en Limburgse ploegen is een schitterend hoogtepunt van het buitenseizoen. Wie kan zich een mooier begin van vakantie voorstellen ? Wie zich wil verdiepen in de uitslagen, kan terecht op de website van ATV Venray.