HOOFDREDACTIENeal PetersenEINDREDACTIEGeert Jan DarwinkelKasper DijkREDACTIESaman AlzahawiLennart BeishuizenBert Jan BrandsPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenPaul KlompAizo LijcklamaIngmar MeijerMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem ZeldenrustCOLUMNISTENJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu Digital PublishingScribus DesktopPublishingSportAmerika TheMagazine is een uitgavevan Petersen Media. Nietsuit deze uitgave mag opwelke wijze dan ookworden gekopieerd zonderuitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

Afgelopen donderdag was het zover. De jaarlijkseThanksgiving­viering zorgde er weer voor dat mijn heimweenaar de Verenigde Staten enorm hoog opliep.Drie wedstrijden kreeg ik als toetjeaangeleverd via de NFL Game Pass. AlsPatriots liefhebber werd ik eerst goed in destemming gebracht door de eerste tweewedstrijden. Eerst liet het duel tussen deTexans en Lions zien dat coaches weldegelijk een enorme invloed kunnen hebbenop het wedstrijdverloop (ditmaal dusnegatief voor Detroit) en in het tweede duelbewees RG III dat hij een quarterback voorhet grote publiek is. Naast zijn uitmuntendespel is hij ook echt een publiekspeler metzijn fake throws en indrukwekkend rushes.De kers op de slagroomtaart werd verzorgd door BillBelichick en zijn mannen. Een van de grote rivalen, de NewYork Jets, werd in eigen huis vermorzeld. Vol ongeloof zag ikmijn Patriots in een tijdsbestek van minder dan een minuutdrie touchdowns scoren. Natuurlijk, het team van Bill & Tomspeelde sterk, maar ik moet ook zeggen dat Rex Ryan in NewYork City niet de hoge verwachtingen waar kan maken.Coach Hoodie is een van de redenen dat ik zo'n grote fan benvan de Patriots. Het is iemand van de oude stempel, die zowelbinnen als buiten de kleedkamer gezag uitstraalt. Daarnaast ishij een coach die ook risico's te durft nemen. Joep Smeetsschreef negen volle pagina's over het fenomeen Belichick.De NFL­fans komen sowieso goed aan hun trekken in ditnummer. Onze NFL­analist Saman Alzahawi stelde namelijkzijn eigen NFL All­Star team vast en lees je verder nog eenuitleg van Paul Klomp over het mislukte seizoen van dePhiladelphia Eagles.Het laatste, en misschien wel leukste, NFL­bericht: ook ditNFL­seizoen organiseren wij een SuperBowl party. Waar devorige editie een uitverkocht Coco's Outback opleverde, zijn wijnu weer druk bezig om in dezelfde omgeving een nog leukerfeestje te geven. En oh ja, bij ons ben je in ieder geval niet 77,50euro kwijt voor een kaartje om de wedstrijd live te kunnen zien.Groet,

2 BIG SCREENS & 17 LARGE TV'S!Happy Hour­ 1/2 Cocktail Hour 22:00 ­ 23:00 (all cocktail 1/2 price)

Kitchen open till 23:00 (burgers, wings, hotdogs ect.). With any Hamburger,Macho Nacho's or Chicken wings get a FREE bottle of Bud (1 per person).

Aldon Smith van de SanFrancisco 49ers beleefdevorige week op Monday NightFootball de beste avond uitzijn carrière. De defensive endhad 5,5 sacks in de wedstrijdtegen de Chicago Bears • Destrijd om de titel vanOffensive Rookie of theYear lijkt dit jaar te gaantussen running back DougMartin van de Tampa BayBuccaneers en Andrew Luckvan de Indianapolis Colts •Met de bye weeks achterde rug lijken de AtlantaFalcons en HoustonTexans vrijwel zeker eenplayoff plek te pakken tehebben met een bye • Andereteams met een ruimevoorsprong in hun divisie zijnde New England Patriots enDenver Broncos.

New Engeland Patriots tightend Rob Gronkowski brakvorige week zijn onderarmtegen de Indianapolis Colts.Dat gebeurde op eenvolkomen overbodigmoment: tijdenseen special teamsplay bij eencomfortabelevoorsprong ende wedstrijdal zo goedals over. Dekans is grootdat Gronk inde playoffsweer in

actie kan komen voor dePatriots.Eén troost voor de Pats: opThanksgiving keerde zijncollega Aaron Hernandezterug na weken aan de kant tehebben gezeten met eenenkelblessure.

Wekenlang bleef het leedonder spelverdelers uit, maarnu lijken de blessures zichineens op te stapelen. Drieweken geleden liep BenRoethlisberger, aanvalsleidervan dePittsburghSteelers,een schou­der­ en rib­blessure open eenweek laterwaren hetAlex Smith vande San Francisco49ers, Michael Vickvan de PhiladelphiaEagles en Jay Cutlervan de ChicagoBears die naar dekant moestenmet hersen­schuddingen.Degene die daar het meestgaren bij spint is ColinKaepernick, de back­upquarterback van Smith bij de49ers. Hij maakte vorige weekmaandag tegen de Bears zijndebuut als starter en maaktezo veel indruk dat hij nu voorSmith in de pikorde staat.Big Ben is waarschijnlijk nogeen tijdje uitgeschakeld enwordt in de tussentijdvervangen door ByronLeftwich. Vick wordt

vervangen door rookie NickFoles en het verlies van Cutlerwerd tegen de Ninersondervangen door JasonCampbell. Cutler maakteafgelopen weekend weer zijnrentree tegen de MinnesotaVikings.

Na elf weken football isAdrian Peterson van deMinnesota Vikings degenemet de meeste rushing yards,namelijk 1128. Dat zou in elkander jaar geen verrassingmoeten zijn, maar nu is datbijzonder. 'All Day' scheurdenamelijk ruim elf maandengeleden zijn kniebanden. Zijnsterke terugkeer is op z'nminst opmerkelijk tenoemen, aangezien veelrunning backs in hetverleden niet zo goedpresteerden vlak na zo'noperatie.

Peterson heeft zestig yardsvoorsprong op nummer twee:Arian Foster van de HoustonTexans. •

Gronk breekt arm

Weekly RoundUp

Blessureleed onderquarterbacksAdrian Petersonbeste rusher

William Belichick, Bill voor vriendenen vijanden, heeft de Patriots in hetafgelopen decennium naar zijn beeldgevormd. Hij is één van de vier headcoaches die ook als general manageroptreedt. Hij begon zijn carrière alsassistent in Baltimore. Na omzwervingendoor Denver en Detroit belandde de zoonvan Steve Belichick, ooit assistent bij deNavy Midshipmen, in New York.Daar diende hij eerst als assistent van dedefensive coordinator onder Bill Parcells,wiens mentorschap als een rode draaddoor de carrière van Belichick zou lopen.The Big Tuna promoveerde hem eerst totDC van de Giants, nadat hij zelf tothoofdcoach was benoemd. Daar wonBelichick zijn eerste Vince LombardiTrophy als eindverantwoordelijke vooreen legendarische defense, aangevoerddoor linebacker Lawrence Taylor.Toen Parcells uit New York vertrok,kwam Belichick op eigen voeten te staanin Cleveland. Hoewel hij in 1994 deplayoffs bereikte, overschaduwdenperikelen rondom de verhuizing van deBrowns naar Baltimore zijn vijf jaren inCleveland. Na een tegenvallend seizoen in1995 vertrokken zowel de Browns alsBelichick uit Ohio. De Browns werden deBaltimore Ravens en Belichick streekweer neer onder de vleugels van BillParcells, in New England.Na één jaar bij de Patriots, waarin deSuper Bowl verloren werd, volgde hijParcells terug naar New York. Toen diezijn werk in 1999 neerlegde leek Belichickzijn natuurlijke opvolger, maar zijnofficiële dienstverband als hoofdcoachduurde slechts één dag. Vlak voordat hijhet podium betrad voor zijn eerste enlaatste persconferentie zette Belichick eenkorte verklaring op papier: “I resign asHC of the NYJ.” Na wat contractueel

gesteggel was Bill onderweg naaraartsrivaal New England.StealEen paar maanden later, tijdens de draft,stond Belichick voor een keuze in dezesde ronde van de draft. Hij was op zoeknaar een back­up voor zijn quarterbackDrew Bledsoe. De gegadigden waren TimRattay van Louisiana Tech en de QB vande Michigan Wolverines, Tom Brady. Debeslissing voor Brady was, naar eigenzeggen, “de beste die de franchise ooit zalmaken.”In Belichick’s eerste seizoen eindigden dePatriots nog met een losing record. Het wastevens de laatste keer dat zijn Patriots hetseizoen afsloten met meer nederlagen danoverwinningen. Na de blessure vanBledsoe gooide Belichick zijn jongequarterback voor de leeuwen.Chuck Noll had Terry Bradshaw,Tom Landry had RogerStaubach en Bill Belichickheeft Tom Brady.Brady loodste dePatriots in zijn eersteseizoen als starter naarde Super Bowl. Detegenstander in SuperBowl XXXVI , St. Louis,was gedurende het sei­zoen niet te stuitengeweest. Voor aanvangvan de wedstrijd beslootBelichick dat zijn spelersniet één voor één gein­troduceerd zouden worden,maar samen het veld zou­den betreden. Nooit eerderwas een team tijdens deSuper Bowl als eenheid decatacomben uitgestormd,maar Belichick stond erop

dat zijn Pats saamhorigheid uitstraalden.Het was een klassieke motivatietechniek diezijn uitwerking niet miste.Belichick’s defense, met linebackers Brushi,McGinest en de relatief onbekende MikeVrabel, riepen the greatest show on turf eenhalt toe. Alleen zij wisten Kurt Warner en co.te stoppen. De Pats scoorden slechts éénoffensive touchdown, maar de verdediginghield running back Marshall Faulk, in de vijfweken daarvoor goed voor 145 rushing yardsper wedstrijd en negen touchdowns, totslechts 79 yards en nul scores.The Patriot WayIn de daarop volgende drie jaar gingenBelichick en zijn ploeg nog twee keer opherhaling. Een dynastie was geboren. Andereteams wilden The Patriot Way kopiëren. Wantzo gaat het: elk succesrecept in de NFL wordtnaar hartenlust verveelvoudigd. Maar wat zijnnu eigenlijk de ingrediënten van dat recept?Belichick gelooft boven alles in discipline enhet belang van het team boven het individu,zoals duidelijk werd tijdens contractonder­handelingen met enkele spelers die vangroot belang waren geweest tijdens Belichickseerste lustrum in New England. DeionBranch, David Patten en David Givens warenallemaal voor een schijntje binnengehaald.Toen het tijd was om het drietal te belonenvoor hun aanzienlijke aandeel in zijn drieSuper Bowl­overwinningen maakte Belichickeen ijskoude kosten­batenanalyse en liet hijze één voor één vertrekken. Wes Welker on­derging afgelopen zomer bijna hetzelfde lot.Daarnaast toont The Patriot Way de manierwaarop Belichick met een bepaald soortspelers weet om te gaan. In 2004 trokken dePatriots running back Corey Dillon aan.Dillon was destijds één van de weinigelichtpuntjes in Cincinnati en zijn frustratieover zijn ploeggenoten was hem al een paarkeer teveel geworden.Het mediabeleid van de Patriots is onderBelichick terughoudender dan dat van hetgemiddelde dictatoriale regime, en een spelerdie (zoals Dillon) zijn onvrede publiekelijkuitte, leek geen good fit. Toch gaf hij de vete­raan een kans. Aangekomen in New Englandbleek Dillon het braafste jongetje van de klas.Zijn 1635 rushing yards waren een franchise

record éngaven Brady’soffense een nieuweimpuls. Na tien frustrerendejaren in Cincy bezorgde Dillon zijnnieuwe hoofdcoach diens derde SuperBowl­overwinning in vier jaar.Drie jaar later herhaalde Belichick zijnkunstje met Randy Moss. De talentvollereceiver was al uitgespuugd in Minnesota énOakland, maar voor een fourth round pickdurfde Belichick het risico wel aan. Evenalsbij Dillon was het perspectief op een SuperBowl­ring genoeg om hem in het gareel tekrijgen. Als tegenprestatie voor een kans opde Vince Lombardi Trophy was Randy Mosseen jaar lang poeslief. Alleen David Tyree’shelmet catch in Super Bowl XLII voorkwamde bekroning van één de meest dominanteseizoenen van een receiver aller tijden.Ook rondom de draft hoor je analyticivoortdurend over The Patriot Way.Belichick zit geen moment stil op draft dayen is voortdurend bezig met het ruilen vanpicks. Sinds zijn aanstelling in 2000 is hijbetrokken geweest bij maar liefst 53 draftday trades. Zijn tactieken lopen uiteen;soms vertrouwt hij zijn scoutingsapparaaten tradet hij down, zoals in de eerste rondevan de 2008 draft. De Patriots beschiktenover de zevende keuze, maar een aanlokkelijkaanbod van de New Orleans Saints over­tuigde Belichick drie plekjes later te draften.Ook omdat hij wist dat de drie teams diehem voor zouden gaan geen interessehadden in linebacker Jerod Mayo, die inNew England uitgroeide tot Pro Bowler.Op andere momenten, als de kwaliteitvan een draft class tegenvalt, is hij al meerbezig met de draft van het jaar erna, enprobeert hij middels trades zoveelmogelijk teams die wanhopig zijn om núte winnen van hun toekomstige draftpicks te ontdoen.Poging tot plagiaatEr wordt gezegd dat imitatie de oprechtstevorm is van bewondering, en als dat zo is

worden de Patriots door de hele NFLbewonderd. Menig franchise heeftgeprobeerd om het model van de Patriotste kopiëren, zij het altijd zonder succes.In 2005, na drie gewonnen Super Bowls,vertrok defensive coördinator RomeoCrennel naar de Cleveland Browns. InOhio erfde hij een defense die in 2004 nogin de middenmoot was geëindigd, maar inde vier jaar onder Crennel 16de, 27ste,30ste en 26ste eindigde. Het succes vande New England defense, zo bleek, wasniet het succes van Crennel.Scott Pioli, ooit Belichick’s tweede man inFoxboro, is sinds 2009 de generalmanager van de Chiefs. Bij zijn aanstellingin Kansas City verklaarde Pioli nog ThePatriot Way te willen invoeren inArrowhead Stadium. Na een desastreuzedraft in 2009 loopt Pioli vanaf het eerstejaar al achter de feiten aan.Na slechts één seizoen als DC in NewEngland, in 2005, werd Eric Mangini op36­jarige leeftijd de head coach van deJets. De consistentie waar de Patriotsbekend om staan wist hij nietmee te nemen uit New England.Na één succesvol seizoen stortteMange­niousNewYorksekaartenhuisin 2007volledig in.Josh McDaniels was de volgendekroonprins. Brady’s 50 touchdowns, Moss22 TD en 589 punten prijkten op zijn CV,en toen hij in het Bradyloze 2008 liet ziendat zijn succes niet alleen maar lag aanhet beste quarterback/receiver­duo in degeschiedenis van de NFL, hapte Denver.In Colorado kwam hij in aanvaring metquarterback Jay Cutler, sterreceiverBrandon Marshall en uiteindelijk ook hetbestuur van de Broncos, nadat hij eenillegale opname van een tegenstander inde doofpot probeerde te stoppen.KritiekThe Patriot Way blijkt dus moeilijk teexporteren. Maar toch is de carrière van

Het motto van de fansdie in Foxboro weer enwind doorstaan om hunPatriots te bekijkengetuigt van hetbodemloze vertrouwendat de fans hebben inhun coach. Sterspelersdie onverwacht de deurworden gewezen? Fansin Boston slikken hetklakkeloos zolang Billvoor overwinningenblijft zorgen. Maar hetvertrouwen van de restvan de NFL in Belichickwerd flink beschadigd in2007, toen zijnvoormalige protégé EricMangini de Patriotservan beschuldigdeillegale video­opnames temaken van de walkthroughs van huntegenstander. Spygatewas een zwarte bladzijdein de carrière vanBelichick, een boete van500.000 dollar en hetinleveren van een firstround draft pick deconsequentie.

In Bill We Trust

de NFL Coach of the Decade niet alleenmaar rozengeur, maneschijn en SuperBowl­zeges. Belichick’s reputatie alsdefensieve mastermind heeft de laatstevijf jaar een flinke deuk opgelopen. Datbegon met Super Bowl XLII, waarin zijnverdedigers de jonge Eli Manning geenhalt wisten toe te roepen. Vijf jaar later,tegen dezelfde Giants, bleek Belichick’s Dgeen haar beter te zijn geworden.Dit keer heette David Tyree MarioManningham, en luisterde PlaxicoBurress naar de naam Ahmad Bradshaw.Andere spelers, zelfde drive, zelfderesultaat. Wéér konden de Pats Manning& Co. niet stuiten. In 2012 was dat echtergeen verrassing meer. De Patriots defensebehoort al jaren tot één van de meestporeuze in de NFL. Het noopte Belichickzelfs om van zijn geroemde draftbeleid afte stappen. In de afgelopen draftbesteedde hij twee first rounders aandefensieve versterkingen.Zolang Belichick langs de zijlijn staat en

Tom Brady under center zijn de Patriotseen zekerheidje in het postseason. Echterook zijn magische hand met eldersuitgekotste spelers lijkt verdwenen. ChadOchocinco en Albert Haynesworthmelden zich vorig jaar in New England,maar zelfs Belichick kreeg het tweetal nietaan de praat.GeschiedenisboekenDesalniettemin zal de man wiensdefensieve gameplan van Super Bowl XXIin de Hall of Fame hangt, zijn documentooit vergezellen. Drie Super Bowlsgaranderen zijn plek in Canton, Ohio. Hetis bijna onmogelijk om lang aan de top testaan in een league die is ontworpen omiedereen een gelijke kans te geven. Hijheeft van de New England Patriots eenperennial favorite gemaakt. Ondanks dekritiek die Belichick de laatste jaren heeftmoeten slikken gaat hij de geschiedenisboeken in als één van de, zo niet dé bestecoach aller tijden. •

De carrières van Belichick en zijn quarterback Tom Brady zijnonlosmakelijk met elkaar verbonden. De 199ste draft pick uit Belichick’seerste draft groeide aan de hand van zijn coach uit tot een toekomstige Hallof Famer en een van de beste QB’s aller tijden. Samen bereikten ze vijfSuper Bowls. Nooit eerder wonnen een quarterback en zijn coach samen zovaak het conferencekampioenschap. Het tweetal won 132 regular seasonwedstrijden en zestien playoffwedstrijden. Dat maakt ze de meestsuccesvolle combinatie tussen een quarterback en een coach aller tijden.

Bill & Tom, Tom & Bill

QB: Aaron Rodgers, Green Bay PackersDe beste speler van de NFL. Rodgers zal als hetallemaal gedaan is herinnerd worden als één vande besten aller tijden. Gezegend met de meestecomplete arm van de league. De uniekecombinatie van kracht, precisie en snelle releaseis angstaanjagend. Rodgers is een zeer slimmespeler en een uitzonderlijk leider. Ondanks eenenigszins tegenvallende start, pronkt de naamRodgers op vrijwel elke stat list bovenaan. Met27 touchdowns en zes picks is hij de reden datde Packers nog in de titelrace zijn.EV: Peyton Manning, Tom Brady.RB Adrian Peterson, Minnesota VikingsVoor het seizoen had ik AP als zesde beste spelerin de NFL, ondanks dat zijn knie aan gort wasgehit. Niet iedereen geloofde in een spoedigherstel. Maar Peterson benaderde de blessure alseen aanstormende linebacker, raapte al zijnkracht en overtuiging bijeen en ramde deblessure naar de vergetelheid. Want niet alleenis AD terug, hij draait het beste seizoen uit zijnloopbaan met een gemiddelde van 5,7 yards perrush.EV: Jamaal Charles, CJ Spiller, Frank Gore.FB: Bruce Miller, San Francisco 49ersMiller wordt hier verkozen boven MarcelReese en James Casey om zijn blocking. Waarde andere geroemd worden om hun receivingskills is Miller een back van de oude stempel.Hij is een hitte zoekende raket die linebackersen defensive backs vernietigt en zo ruimtemaakt voor zijn beste vriend, de tailback.WR: AJ Green, Cincinnati BengalsCalvin Johnson, Detroit LionsPercy Harvin, Minnesota VikingsNiemand beklom de afgelopen jaren sneller desterrenladder dan AJ Green, de superreceivervan de Bengals. Green is super smooth, rentscherpe routes en heeft handen om van tewatertanden. Calvin Johnson trekt zich niksaan van de Madden curse. Hij leidt de NFL inreceiving yards en maakt de laatste wekenweer furore als beste ballenvanger van deleague. Harvin is de meest complete spelervan de lijst en zelfs een outsider voor de MVP.Harvin is belachelijk explosief en het lijkt vaakalsof hij uit een kanon wordt geschoten.EV: Andre Johnson, Reggie Wayne, BrandonMarshall en Demariyus Thomas.TE : Rob Gronkowski, NE PatriotsGronk want touchdown. Voor het eerst in de

OFFENSE

rijke historie van de NFL wist een tight end drieseizoenen op rij minstens tien touchdowns perjaargang te maken. Gronkowski is een absurdemismatch. Veel te groot en sterk voor DB’s, hijlaat geregeld een spoor van omvergelopen engepijnigde spelers achter op weg naar zespunten, en te wendbaar en snel voor linebackers,die vaak met gebroken enkels achterblijven eneen asjemenou blik.EV: Jimmy Graham en Vernon Davis.LT: Duane Brown, Houston TexansBrown speelt op een ridicuul niveau en isverrweg de beste tackle van de league in 2012.Brown is niet te passeren in de passing game,een echte rots in de branding. In de runninggame weet Brown als een volleerd bulldozer hetpad vrij te maken voor Arian Foster en Ben Tate.Brown is de laatste jaren enorm ontwikkeldnadat hij volgens sommigen te hoog werdgedraft door Houston.LG : Mike Iupati, San Francisco 49ersWat een geweldenaar! Iupati is de meest domi­nante offensive lineman. Zijn lievelingsgerecht ispannekoeken en hij deelt ze met alle plezier uit.In de running game is er geen guard beter op hetmoment. De extreme kracht die voortkomt uit deheupen en armen is waanzinnig. Het is daarnaasteen geweldige atleet die zeer soepel beweegt vooreen man van zijn formaat. De 49ers runninggame is de beste van de NFL en dat komt vooreen groot deel door deze krachtpatser.EV: Evan Matthis.C: Mike Pouncey, Miami DolphinsMike is zijn tweelingbroer Maurkice gepasseerdals beste center. Pouncey is de beste offensivelineman van de Dolphins, en dat is veelzeggendomdat voormalig #1 overall pick Jake Long deleft tackle positie bemand. Pouncey beschiktover alle ingrediënten. Heeft niet alleen de fysie­ke skills, die vereist zijn voor de quarterback vande O­line. De center leest namelijk de D, wijst deeventuele blitzers aan en zet de protectie neer.EV: Jonathan Goodwin, John Sullivan.RG: Marshall Yanda, Baltimore RavensYanda is al jarenlang een gevestigde orde op deO­line van de Ravens en in Baltimore weten zeheel goed hoe geweldig deze guard is. Yanda isde best passblockende guard en passblocking iseen skill die we niet vaak zien bij right guards.Zijn kracht explodeert op het netvlies in derunning game waar hij als een sneeuwschuiverlinebackers opzij schuift.EV: Alex Boone, Kevin Zeitler.

RT : Ryan Clady, Denver BroncosHet was moeilijk om de beste right tacklevan de NFL, Sebastian Vollmer, buiten debasis te laten, maar left tackle Ryan Cladyspeelt op een extreem hoog niveau enverdient de uitverkiezing. Clady is enormatletisch voor een man van zijn formaat enbeschermt de blind side van Manning alsgeen ander. Geweldig voetenwerk, sterkebase en goed gebruik van de armen.EV: Sebastian Vollmer en Eric Winston.

DE in 4­3:Cameron Wake, Miami DolphinsJason Pierre­Paul, New York GiantsWake is één van de beste pure pass rushersvan de league. Zijn vermogen om druk tezetten op de spelverdeler is verbazingwek­kend. Zijn beruchte vier point stanceboezemt tackles angst in. De 9,5 sackszeggen niet genoeg over de druk die hij weette zetten. JPP is een super atleet die nogsteeds lerende is als het om NFL skills gaat.Het is is bijna eng om te bedenken hoe goedhij kan worden. Zijjn eerste stap is belache­lijk expolsief en het gebruik van zijn langearmen is picture perfect.EV: Charles Johnson en Elvis Dumerville.DT in 4­3:Geno Atkins, Cincinnati BengalsGerald McCoy, Tampa Bay BucsAtkins is het best bewaarde geheim van deNFL. Hij staat op de rand van sterrendomen is de beste 4­3 DT van de NFL. Zijn pass­rush skills zijn belachelijk voor een DT en hijweet zich geregeld een weg door doubleteams te banen. McCoy werd in 2010 alsderde gekozen achter Ndamukong Suh, dieeen flitsende start van de carrière kende.McCoy is Suh voorbij gesneld en speelt opeen super niveau op het moment. Hij iseindelijk blessure vrij en dat is te merken.EV: Kyle Williams, Nick Fairley.OLB in 4­3:Von Miller, Denver BroncosLance Briggs, Chicago BearsVon Miller is in zijn tweede jaar in deleague al een geduchte kandidaat voorbeste verdediger van de NFL. Wat eenspeler! Miller is zo belachelijk snel, hetvermogen om te accelereren is ongeeve­naard. Het maakt Miller niet uit of het eenrun of pass is, hij zal de bal vinden. Ook in

DEFENSE

coverage staat Von zijn mannetje. It’salways Miller Time in Denver. LanceBriggs scoorde dit seizoen twee games oprij een zespunter op een interception endat zegt veel over de cover skills vanBriggs die de skills heeft om tight ends tedekken, uniek voor linebackers. Destripfanaat is daarnaast zeer sterk in derunning game en verdient dezeuitverkiezing met vlag en wimpel.EV: Kevin Burnett, Chad Greenway.MLB in 4­3: Patrick Willis, 49ersDarryl Washinton, Arizona CardsNavorro Bowman, 49ersBowman draait een top seizoen en is sta­tistisch gezien zelfs beter dan teamgenootWillis. Wat een combi van snelheid,kracht en passie. Bowman blijft zelfs ophet veld in de dime look waar Willis vanhet veld gaat. Maar Willis is de leider vande D. Geweldig tegen de run waar vooralzijn vermogen om te lezen en zich doorgaps te wurmen geweldig is om te zien.Het spel van Washington is om de vingersbij af te likken. De linebacker heeft maarliefst acht (!) sacks op zijn naam staan enis een plaag in de passing game waar zijnvermogen om te rennen en van richting teveranderen het verschil maken.DE 3­4: JJ Watt, Houston TexansJustin Smith, 49ersJJ Watt is dit seizoen de beste verdediger inde league en zelden zagen we een 5­techniekend zo domineren op zijn positie. Watt ver­slaat double teams alsof ze worden ingezetdoor kleuters. Zijn positie is niet die vanpass­rusher, maar Watt doet het er gewoonbij. Maar liefst 14,5 (!) sack wist hij al tenoteren. WOW! Jets' Muhammed Wilker­son verdient deze plek op basis van deeerste helft van het seizoen. Maar het spelvan Justin Smith is zeker de laatste wekenweer van ouderwets vernietigend niveau.Smith is een sloopkogel tegen de run en inde passing game zijn de gebroeders Smith,Aldon en Justin, niet te stoppen.NT: Isaac Sopoaga, 49ersSopoaga speelt niet het beste seizoen uitzijn loopbaan maar het double team dathij altijd opeist opent zoveel ruimte voorWillis en Bowman en hij weet zich zelfsgeregeld los te weken van de blocks. Deman is reusachtig en is een onmisbareschakel in de beste D van de NFL.EV: Barry Cofield, Vince Wilfork.

MLB in 3­4:Jerod MayoNE PatriotsMayo is de leidervan een sterk pres­terende Pats D. Mayo is een beest tegen derun, houdt zich staande in de passing gameen is een genadeloos harde hitter. Ik hadhier overigens ook kunnen kiezen voorteamgenoot Brandon Spikes, die de besterun defender is van de league maar mindersterk is in coverage. Mayo is de hoogstedraft pick van de afgelopen vijf jaar van dePats en zijn waarde is enorm. Belichickheeft in Mayo een coach op het veld.EV: Curtis Lofton, Brandon SpikesOLB in 3­4: Aldon Smith, 49ersDeMarcus Ware, Dallas CowboysAldon Smith is de meest gewelddadigeoutside backer van het moment. Zijnhanden worden gebruikt als stormrammenen als hij zijn handen op de nummers vaneen blocker krijgt wordt die getrakteerd opeen ritje achteruit richting QB. Zijnvermogen om de schouders te dippen en omblockers heen te gaan is poetry in motion.Wat een superster en zijn 15 (!) sacks leidenhet klassement. Ware komt de laatsteweken omhoog gestormd. Niet het domi­nante seizoen dat hij afgelopen jaar liet zien,maar Ware behoort met 10 sacks en 4forced fumbles nog steeds tot de allerbeste.EV: Clay Matthews, Justin Houston.CB: Richard Sherman, SeahawksCharles Tillman, Chicago BearsTim Jennings, Chicago BearsSherman is na de blessure van Revis debeste cover corner van de league en het isniet eens een spannende race. De 1,90mlange corner heeft geweldige voetenwaarmee hij bij elke receiver in het kielzogkan blijven, de ballskills om passes telokaliseren en neer te slaan of zelfs teintercepten en is zo geweldadig als BadrHari in een disco. Tillman speelt het besteseizoen uit zijn sterke loopbaan. Niet alleenzijn coverage is top; hij weet zelfs sterren alsCalvin Johnson aan banden te leggen. DePeanut Punch, waar hij de bal los weet teslaan uit handen van nietsvermoedenderunners, is nu al legendarisch. De nicklecorner was een spannende race tussen decover skills van Antonio Cromartie en deplay­making skills van Tim Jennings diemaar liefst acht picks op zijn naam heeft.

Omdat er geen manier is om acht INTste omzeilen, viel de keus op Jennings.S: Jairus Byrd, Buffalo BillsEarl Thomas, Seattle SeahawksByrd is nog zo’n goed bewaard geheim.Niet de snelste maar gezegend met superinstincts en een neus voor de bal,getuige de 9 INTs in zijn rookie jaar.Byrd maakt dit jaar furore. Wehebben gekozen voor twee freesafeties, omdat het spel van Thomaste goed is te negeren. Thomas speeltals een centerfielder en neemtals single high safety vaak hetmidden van het veld weg engeeft top rugdekking aan decorners.

K: Phil Dawson, BrownsGeen echte fan van kickersMaar Dawson miste dit jaar alsenige kicker nog geen kick en dat isalles wat ik van een kicker vraag. Verpesthet alsjeblieft niet. Dawson heeft dat nogniet gedaan. Alle gekheid op 'n stokje,Dawson draait een sterk seizoen.EV: Sebastian Janikowski en Blair Walsh.P: Andy Lee, San Francisco 49ersLee is de beste punter en het is niet eensclose voor mij. Een onmisbare schakel inde D van de 49ers, die door de aanwezig­heid van Lee bijna altijd in geweldigeveldpositie staan omdat Lee de tegen­stander binnen de 20 yard lijn weette pinnen.

KR: Jacoby Jones, BaltimoreRavensJones wordt hier verkozen mede door dedrie touchdowns die hij wist te genereren.De 108 yard return tegen Dallas eve­naarde een NFL record. De snelheid vanJones is oogverblindend maar het isvooral zijn vermogen om zonder angstvoor eigen lijf en ledematen zonder angstde elf bloeddorstige special teamers voltegemoet rent in de overtuiging dat zehem toch niet stoppen.EV: Percy Harvin, Marcus Thigpen. •

SPECIAL TEAMS

Een fel opstootje tussen beide teams voor­afgaande aan de wedstrijd zet de boel directop scherp. De Washington Redskins van ex­Eagle Donovan McNabb en de PhiladelphiaEagles van Michael Vick hebben er zin in.Dat duurt exact 17 seconden en dan zinkt degastheer uit Washington de moed in deschoenen. Bij de allereerste play van dewed­strijd loopt de watervlugge wide recei­ver DeSean Jackson zijn mandekker eruitaan de rechterkant van het veld. Vick heeftzijn favoriete target perfect in de peiling enleidt Jackson met een diepe pass naar deend zone voor de 88­yard touchdown. Nogdatzelfde kwart lopen de Eagles uit naar een28­0 voorsprong en met een 52­28 eind­stand is de totale vernedering Washington’sdeel. Michael Vick completeert 20 van de 28passes voor 333 yards, vier passingtouchdowns, 80 rushing yards en tweerushing touchdowns. De Eagles zijn 6­3.Het is Vick’s vijfde start van het jaar, nahet seizoen te zijn begonnen als back­up vanKevin Kolb. Kolb voelt echter al snel Vick’shete adem der rehabilitatie in zijn nek. Vick,ex­Atlanta Falcon, is dan nog ‘The DogKiller’, de man die 21 maanden de cel ingingomdat hij vechthonden hield en ze verdronkzodra ze overbodig werden. UitgerekendEagles­coach Andy Reid, die zich als geenander voorstaat op onbesproken gedrag,geeft Vick in 2009 een tweede kans. Na eenseizoen van acclimatiseren gaat Vick inseptember 2010 de strijd aan met Kolb voorde positie van startende quarterback. Hetblijkt een ongelijke strijd. Vick is op elk vlaksuperieur aan Kolb en toont bij vlagen hetgrenzeloze talent dat hem al vanaf zijneerste dagen als Virginia Tech Hokie wordttoegedicht. De 59­28 vernietiging van deWashington Redskins is Vick’s definitieveterugkeer aan het front der elite NFLquarterbacks.

Met nog 7:28 minuut te spelen in het vierdekwart genieten de New York Giants een 21­punts voorsprong tegen de Eagles als zichplotseling een wonder ontvouwt. In minderdan twee minuten slinkt de voor­sprong van

de Giants met 14 punten, dankzij een 65­yard touchdown van tight end Brent Celeken een 4­yard touchdown van Vick, in eendrive waar Philadelphia’s quarterback zijnvolledige arsenaal aan talenten op het veldbrengt. Vier minuten later staat het gelijkvia een touchdown van Jeremy Maclin. Naeen kansloze ‘three and out’ en met veertienseconden te spelen punt Matt Dodge de balniet over de zijlijn maar in de handen vanDeSean Jackson. Jackson fumblet, alvorenser als een raket van door te gaan, de Giants­cover door de midden te klieven en onbe­dreigd richting end zone te slalommenvoor de winnende score. Het is TheMiracle at the NewMeadowlands.De laatste zeven minuten van dezewonderlijke wedstrijd zijn MichaelVick’s meest glorieuze in het shirtvan de Eagles en misschien wel vanzijn gehele carrière. Vick passt mes­scherp, ontwijkt de rush als ware hijHoudini en is volkomen ongrijpbaar inhet open veld. De Super Bowl lijktsteeds meer de onvermijdelijkelotsbestemming voor Vick’sEagles en als de playoffseen dag na Nieuwjaarbereikt worden,ondanks tweeonooglijke verlies­partijen op rij, isPhiladelphia éénvan de favorietenvoor de titel.Maar het sprook­je eindigt nogvoor het laatstehoofdstukgeschreven kanworden.

In de wildcardronde nemen deGreen Bay Packersvanaf minuut één hetinitiatief en geven dat ook niet meer uithanden. Vick krijgt van de zwermendePackers defense geen seconde rust, ver­liest zijn ‘cool’ en daarmee zijn vermogen

15 november 2010, FedExField, Washington DC

19 december 2010, NewMeadowlands Stadium, EastRutherford, New Jersey

het verschil te maken. Het is een teken aande wand dat op dat moment door niemandwordt gezien.

Het is nota bene de zojuist aangetrokkenVince Young, voormalig derde overall draftpick en grandioos geflopt in Tennessee, diede vloek uitspreekt. Nog voordat hettraining camp goed en wel onderweg is,kroont Young de Eagles tot ‘Dream Team’.Zo heel erg vreemd is dat niet eens. In dedagen voorafgaande aan Young’s komstnaar Philadelphia contracteren de Eaglesachtereenvolgens Nnamdi Asomugha, JasonBabin, Ronnie Brown, Cullen Jenkins enEvan Mathis. Met de komst van zoveeloverwegend defensief talent en het behoudvan vrijwel de volledige offense (MichaelVick tekent een contract ter waarde vanmeer dan 100 miljoen dollar) lijken deEagles de laatste beslissende stap naar deSuper Bowl te zetten.Coach Reid is zo overtuigd van dekwaliteiten van zijn team dat hij denkt hetzich te kunnen permitteren om offensiveline coach Juan Castillo te benoemen totdefensive coördinator, zonder dat Castilloenige ervaring in die functie heeft. Nogopvallender: het aantrekken van zoveel freeagents impliceert dat Reid definitief afstaptvan zijn meer dan tien jaar oude geloof in hetconcept van ‘building through the draft’. Nuhet succes bijna voelbaar is verliest Reid zijngeduld en kiest voor de ogenschijnlijk snelsteweg naar de top. President Joe Banner staatvolledig achter zijn coach: “Het is een beladenbegrip, ‘Dream Team’, maar ik las ergens dewoorden ‘de Eagles en dat is precies demanier waarop wij er tegenaankijken. Wedoen er alles om te winnen dit jaar en daarzijn we niet bescheiden over. Onze verwach­tingen zijn zeer hooggespannen.” De bood­schap is duidelijk: na het veelbelovende vorigeseizoen, moet dit hét jaar worden waarinPhiladelphia eindelijk zijn eerste Super Bowlwint.

Juli 2011, Lehigh University,Bethlehem, Pennsylvania

Kevin Kolb keert terug in het stadion waarhij voortbestemd was om Donovan McNabbte doen vergeten, maar speelt niet vanwegeeen blessure. De Cardinals rouwen er geenminuut om; Kolb is geen hoogvlieger geble­ken. Hetzelfde geldt helaas ook voor Vick,die zijn brille van een jaar eerder kwijt is.Ook tegen de zwakke Cardinals weet Vickniet te imponeren: 16 voor 34 passes, 128yards, nul touchdowns en twee interceptions.Bepaald geen cijfers van een quarterback diezijn team naar de titel moet leiden. ViaLeSean ‘Shady’ McCoy en een pick­six vanAsante Samuel gaat Philadelphia alsnog meteen 14­7 voorsprong het vierde kwart inmaar ondanks een interception van NnamdiAsomugha is het niet genoeg voor de zege.De ‘Larry Fitzgerald premium package’sleept een 21­17 Cardinals overwinning uithet vuur. Vick valt enkele minuten voor tijdgeblesseerd uit. De Eagles zijn 3­6.Het seizoen van de waarheid draait uit opéén grote deceptie. De Eagles starten hetseizoen 1­4 en zetten verdedigend desluisdeuren volledig open. De onervarenJuan Castillo is ‘learning on the job’ en dat isin de NFL geen goed idee. Van de geroemdeaanwisten voldoen eigenlijk alleen Babin enJenkins en de niet te stoppen offense vaneen jaar eerder is compleet van het toneelverdwenen. Michael Vick deelt in demalaise, gooit over het hele seizoen bijna netzoveel interceptions (14) als touchdowns(18) en lijkt ineens weer verdacht veel op deVick van Atlanta, toen hij het toonbeeld vaninconsistentie en verkwanseld talent was.De spelers waarvan verwacht werd dat zehet verschil zouden maken blijken vooralheel erg middelmatig en dat maakt van deEagles een team met fatale zwaktes. Al snelheeft niemand het in ‘Philly’ nog over het‘Dream Team’ en daar wordt daarbuitendankbaar om gegniffeld; hoogmoed komtimmers voor de val. Als de Eagles van hunlaatste zeven wedstrijden er vijf winnenkomen ze alsnog akelig dichtbij de playoffs

maar alle illusies over de Super Bowl zijndan allang dood en begraven. Die prijs gaatnaar de divisierivaal uit New York.

De immense teleurstelling van het vorigeseizoen ten spijt; Andy Reid heeft deeindeloze winter overleefd en maakt nogsteeds de keuzes op zijn veertiende DraftNight. Die avond lijkt het even of Reid zijn‘draft magic’ van weleer heeft teruggevon­den als hij voor het eerst in jaren weer eenfenomenale buit ophaalt. DT Fletcher Cox,LB Mychal Kendricks, DE Vinny Curry, QBNick Foles en CB Brandon Boykin voorziende Eagles van een enorme en broodnodigetalentinjectie. Het heeft alles weg van AndyReid’s laatste gift aan zijn Eagles.Reid zelf gelooft echter nog altijd inMichael Vick en het voormalige ‘DreamTeam’ en zijn front office geeft hem hetvoordeel van de twijfel. De Eagles gaan nogéén keer, voor de laatste maal, all­in voor deSuper Bowl. De contracten van DeSeanJackson en LeSean McCoy worden vorstelijkverlengd en kosten noch draft picks wordengespaard voor het aantrekken van DeMecoRyans van de Texans, die het jarenlangegapende gat op middle linebacker moetvullen. Daar tegenover staat het vertrek vande overbodig geworden zelfgekroondekoning van de ‘pick­six’ Asante Samuel naarAtlanta. Al dit goede nieuws en de alsvanouds opgeklopte verwachtingenoverstemmen de catastrofale ‘seasonending’ achillespeesblessure die JasonPeters, de persoonlijke lijfwacht van Vick enmisschien wel beste left tackle in de NFL,oploopt tijdens personal training. Nogvoordat het seizoen begonnen is verliezen deEagles hun op één na belangrijkste speler.

Broedermoord in The City of BrotherlyLove. Andy Reid zet zijn defensive coör­

13 november 2011, LincolnFinancial Field, PhiladelphiaApril 2012, Radio City MusicHall, New York City

16 Oktober 2012, NovaCareTraining Complex, Philly

dinator en vertrouwde eerste luitenantJuan Castillo op straat, ter uitstel van zijneigen executie. De Eagles zijn dan 3­3maar zien eruit als een 0­6 team. Dieindruk wordt bevestigd als in de wekendaarna alleen nog maar wordt verloren.Er klopt helemaal niets meer van inPhiladelphia. De slecht gecoachtedefense boordevol grote, overschattenamen kan niemand afstoppen. Deonderbemande en talentarme offensiveline stort om Michael Vick heen inelkaar. De ooit zo dodelijk offense metVick, Jackson, Maclin, Celek en JasonAvant is compleet ineffectief en kent inMcCoy zijn enige lichtpuntje. MichaelVick zelf heeft ondertussen zijn achter­naam zien veranderen in ‘Pick’ voor deeindeloze stroom interceptions die hijgooit en de bijna lachwekkend dommebeslissingen die hij elke week weerneemt. Als Vick tegen de Cowboysgeblesseerd uitvalt en wordt vervangendoor rookie Foles wordt dat met gejuichbegroet door de verbitterde fans. Deliefdesaffaire tussen Vick en Philadelphiais voorbij.Andy Reid ten slotte. Die weet het ookallemaal niet meer. Reid’s clockmanagement en ‘in­game decisionmaking’ zijn van een NFL­onwaardigniveau en hij lijkt allang niet meer deman die dit schip weer kan rechten. Zijndiepe geloof in de nabijheid van succesvoor dit door Vickaangevoerde team, devele draft busts, devreemde stafkeuzesvan de laatste jaren,het onvermogen omzijn ploeg bovenzichzelf uit te latenstijgen en de ver­loochening vanzijn vertrouwen ingeduld en terug­houdendheid iswat de Eagles tengronde heeftgericht. VoorReid, Vick en deEagles is dit the endof the road. •

In San Fran staat dit seizoen één van debeste teams in de NFL. De 49ers zijn domi­nant aan beide kanten van de bal en onderleiding van Alex Smith was de offense bijvlagen indrukwekkend. Smith stond jarenbekend als een bust maar na de komst vanJim Harbaugh begon hij zichrap te ontwikkelen. Hij isinmiddels een zeer balvaste QB,die slehts vijf picks gooide. Enmaar liefst zeventig procent vanzijn passes komen aan.Maar Smith liep eenhersenschudding op waardoor het roerwerd overgedragen aan tweede jaars ColinKaepernick. Kaepernick mocht de startmaken tegen de befaamde Bears D en watvolgde was een geweldig schouwspel. CKliet zien te beschikken over veel meer arm­kracht dan Smith waardoor diepe passesnaar de weinig gebruikte Vernon Davis enandere SF receivers nu wel vruchten afwierpen. Kaepernick voegt twee nieuwedimensies toe aan het offensieve game­plan. Diepe passes en het element van deread option en andere plays waar de QBgebruikt kan worden als runner.Met Smith aan het roer is het spel rede­lijk voorspelbaar en goede D's bereidenzich daarop voor: run, playaction en kortepasses. Met Kaepernick kunnen teams nietmeer met 8 man in de box spelen. Safetiesmoeten diep blijven voor de diepe dreigingen dit opent weer seams en underneathroutes voor superster Vernon Davis en desteeds beter wordende Michael Crabtree.Harbaugh heeft nu veel meer opties in zijnal zeer vindingrijke offense en dit is eenenge gedachte voor de NFL. Zonder rookiemistakes, en zolang CK de bal goedbeschermd, acht ik deze 49ers het besteteam van de league. •

Met Kaepernickmeer mans

Vorige week was ik voor Studio Sport bij ADO Den Haag­PSV. Het werd eenveegpartij. Een beetje te vergelijken met de Patriots tegen de Jets opThanksgiving. De ene ploeg heel erg slecht, de andere geweldig in vorm. ADOgaf de doelpunten net zo makkelijk weg als Mark Sanchez een football. Maarwat mij zo opviel bij de Eindhovenaren was dat ze voor het eerst sinds seizoenenecht plezier hadden. Ik zag PSV­ers lachen, jennen en samen juichen.Toegegeven, ik werd er zelf als neutraal commentator een beetje vrolijk van.Je ziet het namelijk steeds minder. Voetbal is een zaak van leven of doodgeworden en de spelers nemen vooral zichzelf heel serieus.Kleedkamergrappen zoals vroeger zijn er amper nog, ook omdat meer dande helft van de profs het niet eens door heeft als een medespeler iets zegt.Dat staat de muziek uit de dure koptelefoon, die vooral laat zien dat jetrendy bent, namelijk in de weg.Ik heb altijd gedacht dat als je sport op topniveau beoefent, het vanaf jongsaf aan een droom moet zijn die je nastreeft. Maar dat hoeft niet altijd. Veelvoetballers kijken bijvoorbeeld zelf nauwelijks naar een wedstrijd als ze vrijzijn. Maar toch moet de innerlijke motivatie ergens vandaag komen.Curtis Martin werd afgelopen zomer opgenomen in de NFL Hall of Fame.Zijn speech is één van de meest emotionele die ik de laatste jaren hebgezien. Opgegroeid in een verknipt gezin, zonder vader want die ging er alvandoor toen Curtis vijf jaar was. De man was verslaafd aan drugs, alcoholen maakte het leven van de vrouw des huizes tot een ware hel. Zijn omawerd vermoord en op vijftienjarige leeftijd keek Curtis zelf de dood in deogen toen iemand een pistool op zijn hoofd zette en de trekker zeven keeroverhaalde. Een schot volgde wonderbaarlijk genoeg echter niet.Curtis Martin keek in zijn hele leven minder dan vijf hele AmericanFootballwedstrijden, want hij vindt er eigenlijk geen zak aan. Nog sterker,Martin was een running back maar had juist aan één ding eengodsgruwelijke hekel: rennen. Maar de man uit Pittsburgh kon dat nu juistnet als geen ander. Hij werd gebeld door de New England Patriots met devraag of hij voor de club wilde spelen. Waar ieder ander een gat in de luchtzou springen, hing Martin de telefoon op en voelde weerzin. Hij wilde nietnaar de NFL, hij wilde geen professional worden. Maar hij deed het wel endat veranderde zijn leven ten goede.Deze informatie stamt grotendeels uit de speech van Curtis Martin, die tevinden is op YouTube. Ik hield het er niet droog bij. Soms fantaseer ik weleens wat ik zou doen als trainer van een betaald voetbalclub als mijn spelersongemotiveerd overkomen. Verwend, verwaand, arrogant en zonder beleving.Ineens zie ik een spelersgroep voor mij die in een donkere ruimte zit en kijktnaar de toespraak van Martin. Halverwege doe ik onverwacht het licht aanen tuur ik door de kamer. Mocht ik dan ook maar bij iemand een koptele­foon, iPhone of zelfs maar een gaap zien van desinteresse, dan stuur ik hemnaar huis. Met zo’n anti­persoonlijkheid win je namelijk nooit de oorlog. •

Motivatiespeech

In de laatste negentien reguliereseizoenen eindigden de Jays drie keerop de vijfde plaats, zes keer op devierde plaats (inclusief de laatste vijfseizoenen), negen keer op de derdeplaats en één keer op de tweede plaats.In tien van die seizoenen werd er ooknog eens een losing record behaald.Aantal keren playoffs? Nul.Toch stonden de Blue Jays in hun 36­jarige bestaan vijf keer in de ALCS enpakten zij twee titels. De glorietijdkende de Canadese ploeg begin jaren‘90. Vanaf 1989 kwamen er voorteke­nen aan de wand. Jonge spelers alsJohn Olerud, David Wells, Al Leiter,Roberto Alomar en Devon White bra­ken door en werden aangevoerd doorveteranen Dave Stieb, Joe Carter enJimmy Key. In 1989 en 1991 warenrespectievelijk de Athletics en de Twinsnog te sterk in de ALCS, maar in 1992en 1993 pakten de Blue Jays twee keerde titel. In 1992 werden de AtlantaBraves verslagen, maar vooral de over­winning op de Phillies in 1993 staat veelfans nog in het geheugen gegrift. JoeCarter sloeg in Game 6 een walkoffhome run om de titel te prolongeren.Terwijl hij het derde honk rondde, sprakradiocommentator Tom Cheek delegendarische woorden: “Touch ‘em all,Joe! You’ll never hit a bigger home runin your life!”

Snakken naar succesDie tijden moeten nu herleven in degrootste stad van Canada. Er moet maareens een einde komen aan de reeksvierde plaatsen, zal General ManagerAlex Anthopoulos gedacht hebben toenhij de trekker overhaalde voor de veel­besproken trade tussen zijn Blue Jaysen de Miami Marlins. In een klap waszijn team een nummer één en tweestarter, een korte stop, een utilityspeler en een catcher rijker. Zonder dathij daar zelf heel veel meer dan eenvierde starter en een aantal prospectsvoor op hoefde te geven. Josh John­son, Mark Buehrle, José Reyes,Emilio Bonifacio en John Buckmaken de overstap naar Toronto.Nadat voor de trade infielder Maicer

Izturis voor drie seizoenen werd aange­trokken, maakte Toronto kort erna bekenddat ook outfielder Melky Cabrera voor tweejaar komt. De All­Star Game MVP van hetafgelopen jaar werd halverwege het seizoenop doping betrapt. Hij werd voor 50wedstrijden geschorst en moest daarom dezewinter hopen op een tweede kans in plaatsvan de payday die hij ­ op basis van zijnstatistieken ­ leek te kunnen verwachten. Nuis het afwachten of hij ook zonder dopingdezelfde statistieken bij elkaar kan spelen.Deze zeven nieuwe spelers voegen zich bijeen selectie waar al behoorlijk wat talent inrondloopt. José Bautista is de beste sluggervan de laatste jaren, Edwin Encarnación sloegdit jaar 42 home runs, Brett Lawrie is eengroot talent, Rajai Davis stal 46 honken enRicky Romero en Brandon Morrow hebbenhet talent om bovengemiddelde werpers teworden.RisicoToronto voegt met de vijf nieuwe spelersontegenzeggelijk gigantisch veel talent aan deselectie toe. Toch hangt er aan elke speler weleen vraagteken. Josh Johnson is, wanneer fit,de absolute ace van het team. Zijn probleem isechter zijn blessuregevoeligheid. Slechts éénkeer in zijn loopbaan gooide hij meer dan 200innings in een seizoen. Het is dus de vraag ofhij fit kan blijven. Hetzelfde geldt voor JoséReyes. Hoe gaat het spelen op kunstgras zijngehavende hamstring beïnvloeden? Kan MarkBuehrle opnieuw 200 innings gooien? KanMelky Cabrera ook zonder doping toppresteren? Zo zijn er nog wel meer vragen. Watzeker ook niet onbelangrijk is, is het financiëlerisico dat de Blue Jays nemen. Met de nieuwetoevoegingen stijgt de payroll met ruim 55miljoen naar ongeveer 140 miljoen dollar.Daarmee schieten zij direct de top­5 in, waarzij vorig jaar nog op de 22ste plek stonden.Dit zet veel druk op de spelers. Zij moetenop het veld waarmaken wat zij elke maand ophun loonstrookje zien staan. Dat brengt onsop de projecties voor 2013. RotoChamp is eenwebsite die de statistieken van spelers voorhet aankomende seizoen voorspelt. Dat doenzij op basis van de statistieken die de spelersin voorgaande jaren behaald hebben en danvooral de statistieken die vallen onder denoemer ‘Sabermetrics’. De voorspellingen vandeze site zijn over het algemeen zeer accuraat

Alex Anthopoulos (AA) is met zijn 35 jaar één van de jongste general managers in deAmerikaanse sportwereld. Toch staat hij bekend als een hele slimme en succesvolle GM.Dat imago heeft hij vooral te danken aan trades waarin hij dure spelers, die niet ofnauwelijks presteerden, bij andere teams dumpte. Vernon Wells is het bekendstevoorbeeld van een ‘albatros’, een duur contract voor een slecht presterende speler, diedoor AA gedumpt werd. In zijn tweede volledige seizoen als GM stuurde hij Wells ende resterende 86 (!) miljoen dollar van zijn contract in een trade naar de Angels en hijkreeg daar zelfs nog Mike Napoli en Juan Rivera voor terug. Deze trade en de trademet de Marlins een paar weken geleden, leverden hem de bijnaam ‘Ninja’ op.

Ninja

en het is daarom interessant om te kijkennaar hun voorspellingen voor de Blue Jaysin 2013:

Sommige spelers zullen beter presterenen sommige uiteraard minder, maar al metal mogen we zeggen dat dit een heelgevaarlijke lineup is. De Blue Jays hebbenalles: spelers die op het honk komen, spelersdie honken stelen, spelers die home runsslaan. Een zeer complete en contender­waardige lineup. Aardig om te zien is dat zijook van de bank nog de nodige productiezouden kunnen krijgen: 58 gestolen honkenen 24 home runs.Ook de starting rotation ziet er op basis vande projections sterk uit, maar naast debreekbare Johnson en Morrow zou eenextra starter niet misstaan. Dat weet ookGM Anthopoulos en die is naar verluidt nogaltijd op zoek naar een starter om zijntitelkansen verder te vergroten. Een lowrisk­high reward signing als bijvoorbeeldBrandon McCarthy zou wel eens uitkomstkunnen bieden.Kortom, we mogen concluderen dat de BlueJays zwaar versterkt zijn en een gooi willendoen naar de titel in de AL East of op zijnminst één van de twee Wild Cards.John GibbonsVoor het compleet vernieuwde team moestAnthopoulos nog wel op zoek naar eennieuwe manager, want John Farrell kon delokroep van zijn oude liefde Boston nietweerstaan. De GM besloot een oudevertrouwde binnen te halen in JohnGibbons. Gibbons was tussen 2004 en 2008in delen van vijf seizoenen al eens de

manager van de Jays. Anthopoulos liet danook weten dat hij van al zijn beslissingendeze winter het meest achter het aannemenvan Gibbons staat. Tijdens de presentatievan de nieuwe oude manager zei hij hetvolgende: “Ik ken John sinds de start vanmijn loopbaan bij de Blue Jays. Hij wascoach bij het team en werd later in mijneerste jaar benoemd tot manager. Ik denkniet dat ik ooit met iemand heb gewerkt dieeen bullpen beter kan managen en betersamenwerkt met zijn spelers en het frontoffice.”Gibbons zelf was verrast met zijn aanstel­ling, en erg blij: “Voor mij kwam dit als don­derslag bij heldere hemel, maar ik ben zeerverheugd om terug te zijn op het oude nest.Zeker met alle nieuwe spelers die hier netbinnengehaald zijn!” Gibbons heeft als eenMLB­manager met de Blue Jays een recordvan 305­305 en zijn beste resultaat was eentweede plaats in de AL East in 2006.

Dit jaar wordt er van hem en de Blue Jayseen vergelijkbare prestatie verwacht. Meteen versterkte selectie en een veel hogerepayroll moeten zij zich eigenlijk wel plaatsenvoor de playoffs. Maar we weten allemaaldat geld niet altijd garant staat voorprestaties, zie de Marlins van afgelopenseizoen. Bovendien zijn er meer kapers opde kust in de sterke AL East. De Yankees enRed Sox zijn altijd favoriet, de Rays zijn eentopteam en de Orioles meldden zich vorigseizoen onverwacht ook aan de top. Toch iser bij elk team wel een minpunt te vinden:de Red Sox zijn aan het rebuilden, deYankees worden oud, de Rays raken weerwat spelers kwijt en kunnen de O’s hunkunststukje herhalen? Hiervan moetToronto profiteren en dan zou het zomaarkunnen dat zij voor het eerst sinds 1993weer in oktober mee mogen doen. •

David Freese parkeerde zijnauto tegen een boom na eenuitwijkmanoeuvre voor eenhert op de weg. Er komt geenonderzoek, al had hij in hetverleden meerdereongelukken • Gail Harris isoverleden. Harris was delaatste speler die eenhomerun wist te slaanvoor de New York Giants• De fire sale in South Beachis nog niet voorbij. Er gaangeruchten dat zelfs mascotteBilly the Marlin op detransferlijst staat • JohnGibbons is de nieuwemanager van de Blue Jays. Hijhad tussen 2004 en 2008 aleerder het team onder zijnhoede • Melky Cabreratekende in Toronto eentweejarig contract terwaarde van zestienmiljoen dollar. Kan hijhet ook ‘schoon’? • HirokiKuroda is ook in 2013 Yankee.

Al treurend vermelden wedat één van de meest amusantekarakters van het magischeNew York Yankees seizoen in1998 niet meer onder ons is.Veronica, de Jack Russell vande moeder van pitcher DavidCone, is op zestienjarige leeftijdoverleden.

Veronica’s rol in dat jaar (deYankees wonnen 114

wedstrijden en de WorldSeries) zullen niet veel mensenherinneren, maar als blogs entwitter in die tijd ‘booming’waren, dan was het verhaal eenabsolute hit. Halverwege hetseizoen beet de hond in devinger van Cone, die daardooreen start miste en de wegopende voor de CubaanOrlando Hernandez.‘El Duque’ maaktevervolgens 21 starts voor deYankees, boekte een 12­4record, een 3.13 ERA ennoteerde overwinningen in deALCS en de World Series.Cone keerde terug van zijnblessure, eindigde met twintigzeges en gooide een jaar latereen perfect game tegen deMontreal Expos.

Mark Buehrle, de nieuwepitcher van de Toronto BlueJays, uit via zijn agent JeffBerry zijn ongenoegen over hetenige seizoen dat hij in Miamiactief was. “Ik ben boos overhoe het gelopen is. Net zoals defans in South Florida ben ikben meerdere keren voorgelo­gen, maar ik heb het nu achterme gelaten en ik kijk vooruitnaar de rest van mijn loopbaan.”Buehrle (13­13 record met een3.74 ERA voor de Marlins) enBerry waren voordat ze hetcontract tekenden bewust van

de Marlins­geschiedenis vanfire sales en het weigeren vanhet geven van no­trade clau­sules. Berry: “Maar de Marlinsverzekerden Mark meerderemalen dat er een langeter­mijnrelatie bestond en dat deplannen om aan een contenderte bouwen in een gloednieuwstadion realistisch waren.”

Jeremy Guthrie, in novembertijdens de European Big LeagueTour nog in Rotterdam tebewonderen, voelt zich thuis inKansas City. Het is dan ook nietvreemd dat de 33­jarige pitchervorige week een driejarigcontract tekende ter waardevan 25 miljoen dollar.

Guthrie begon vorig seizoen alsspeler van de Rockies inColorado. Daar kende hij eenslechte start met een 3­9 recorden een 6.35 ERA. De Rockiesruilden hem vervolgenshalverwege het seizoen voorJonathan Sanchez. Guthrieleefde op in hetpitchersvriendelijke KauffmanStadium: 5­3 met een 3.16 ERAin veertien starts.Guthrie eindigde in zijn laatsteelf starts met een 4­0 record eneen 2.17 ERA. “Ik geloof inmezelf en ik ben blij dat ze metmij als pitcher verder willengaan.” De Royals zijn nog nietuitgewinkeld en zoeken naastGuthrie nog een starter. •

Ze loog tegen mij

RIP Veronica

Weekly RoundUp

Guthrie langer in KC

Loria raakte een beetje geïrriteerd op vragenvan journalisten waarom hij na één seizoenalweer afscheid nam van zijn sterspelers. “Weeindigden het seizoen op de laatste plaats.Figure it out”, zei hij tijdens een bijeenkomstvan Major League­eigenaren in Chicago.De Marlins stuurden shortstop Jose Reyesnaar de Toronto Blue Jays samen met pitcherMark Buehrle en Josh Johnson, catcher JohnBuck en outfielder Emilio Bonifacio in ruilvoor zeven spelers zonder een groot contract.Beter gezegd: Loria maakte schoon schip door146,5 miljoen dollar aan contracten naarToronto te sturen. De tweevoudig WorldSeries­winnaar heeft voor 2013 nu eenpayroll van 36 miljoen dollar en alleenLogan Morrison en Stanton zijn nogover van het Opening Day rostervan 2012.

Voor de start van het

seizoen vestigden de Marlins alle aandacht opzich. Een gloednieuw stadion, een naamsver­andering, nieuwe tenues, een selectie vanruim 100 miljoen dollar en de zekerheid van30.000 fans bij elke thuiswedstrijd. Deresultaten bleven achter. Miami eindigde opeen laatste plaats in de NL East en in 72procent van alle thuiswedstrijden werd hetaantal van 30.000 fans niet gehaald. ManagerOzzie Guillen kreeg de zak en eerder in hetseizoen werden Heath Bell, Hanley Ramirez,Anibal Sanchez en Omar Infante verhandeld.“We moeten beter worden”, zei Loria.“We mogen niet op de laatste plaats eindigen.Dat is onaanvaardbaar. We moeten eennieuwe richting in.”Slechte reputatieDuidelijke teksten van Loria als je er alsbuitenstaander naar kijkt. Als het niet loopt,dan moet je afbreken en weer opbouwen om

te strijden voorde prijzen. Helaas staat degeschiedenis niet aan de kant van deMarlins’ eigenaar. Het is niet de eerste keerdat Loria het bloed onder de nagels van desupporters vandaan haalt.Na een mislukte poging om in 1994 deBaltimore Orioles te kopen, lukte het Loriaom in 1999 voor 24 procent eigenaar teworden van de Montreal Expos. Langzaamgroeide zijn aandeel. Toen het hem niet lukteom bij de regering de bouw van een nieuwstadion af te dwingen, verkocht hij de Exposterug aan de league voor 120 miljoen dollar.In 2004 verhuisde de franchise naarWashington waar ze nu door het leven gaanals de Nationals.De fans in Montreal beschuldigden Loriaervan dat hij geen stuiver in de club wildesteken. Hij wist dat de Expos ten dode warenopgeschreven, maakte winst ten koste van defans en kon zo in 2002 voor 158,5 miljoendollar de Florida Marlins overnemen van

John Henry,die op zijn beurt mede­eigenaarwerd van de Boston Red Sox.Onder het bewind van Loria veroverdende Marlins in 2003 de World Series, maarin de jaren erna vertrokken sleutelspelersals Ivan Rodriguez, Derrek Lee, JoshBeckett en Mike Lowell. Het leek haast eenkopie van de grote uitverkoop in 1997 nahet winnen van de eerste World Series. TheVictory Parade was nog niet voorbij ofeigenaar Wayne Huizenga liet spelers als AlLeiter en Gary Sheffield de deur uit gaan enverkocht de club met winst.Geen visie“Je weet gewoon niet welke kant ze opgaan”,meent Marlinsfan Mike Quintana. “Dat isvanaf het begin al zo. Opbouwen en weerafbreken. Dat is niet goed voor de langetermijn visie.” Niet alleen de fans warenboos over de trade met de Blue

Jays. Outfielder Stanton reageerde optwitter toen hij het nieuws hoorde.‘Alright, I'm pissed off!!! Plain & Simple’.Sommige fans hadden het gevoel vaneen déjà vu. “Elke keer als we iets mooishadden opgebouwd, zoals na de WorldSeries in 1997 en 2003, moesten onzebeste spelers vertrekken. Dat vind ikdom”, aldus Jorge Lopez. “Ik hoop dat zeStanton niet gaan verhandelen. Als datgebeurt, dan stop ik met het fan zijn.”Nick Shoopman weet dat de Marlinsin het verleden al eerder een fire salehielden. “Het verschil met deze keer is,dat we geen kampioenschap hebbengewonnen.” Radio talkshow host JeffDeForrest werd overladen mettelefoontjes van geïrriteerde fans. “Devolgende zet van de Marlins is om FidelCastro in 2013 de eerste pitch te latengooien. Dat is de enige manier om defans nog meer te vernederen dan ze alhebben gedaan.”De meeste woede zit hem in detotstandkoming van het nieuwe stadion.Loria maakte de stad wijs dat de ploeghet niet breed had en dat de belasting­betaler vooral zijn steentje moest bij­dragen. Dat gebeurde. Er werd ruim 500miljoen dollar bijeengeraapt en toenwilde Loria het resterende bedrag van125 miljoen dollar wel bijleggen.“Ik denk dat het duidelijk dat demensen zich verraden voelen. Dat merkik aan de inwoners die ik heb gesprokenen de berichten die ik van hen hebontvangen,”, zegt lokaal politicus FrancisSuarez, die vanaf het begin tegen debouw van het stadion was. “Niet alleenvanwege de trade. Ook de deal voor hetstadion stonk aan alle kanten.”Loria profiteertHoewel MLB­commissaris Bud Selig nieterg blij werd van de trade tussen de BlueJays en de Marlins, zag hij geen reden omde deal te blokkeren. Hij gaat de situatiebij de Marlins wel in de gaten houden.“De organisatie verzekerde mij dat ze opde lange termijn een winnende ploegwillen bouwen waar de fans trots opkunnen zijn.”

Slechte eigenaren vind je in alle soor­ten en maten. Je hebt er die wel willen(sportief succes boeken), maar geenbenul hebben hoe. Je hebt er die louteraan hun eigen portemonnee denken enhun franchise slechts zien als zaken­object. En je hebt er die zowel zakelijkals sportief best hun mannetje staan,maar gewoon slechte mensen zijn.Daniel Snyder, Washington Redskins(1999 ­ heden) – Sinds zijn komst in 1999versleet Snyder een groot aantal coaches enquarterbacks, maar kenden de Redskinsslechts drie winning seasons. Gaat RGIII daarverandering brengen?Michael Jordan, Charlotte Bobcats(2010 ­ heden) – De cijfers 7­59 zeggengenoeg. Het record van de Bobcats afgelopenseizoen was het slechtste in de historie van deNBA. Oh, en dan laten we MJ’s draftkeuzesnog achterwege.Donald Sterling, Los Angeles Clippers(1981 ­ heden) – De Clippers kregen onderzijn leiding de titel ‘het lachertje van de NBA’.Onbegrijpelijke trades, slechte keuzes in dedraft. Met de komst van Blake Griffin enChris Paul is de ommekeer ingezet.Marge Schott, Cincinnati Reds (1984 ­1999) – Ze maakte racistische opmerkingenover zwarte spelers, vond Adolf Hitler geenverkeerde gozer en behandelde haar tweehonden, Schottzie en Schottzie 2, beter danhaar spelers.Bill Wirtz, Chicago Blackhawks (1966 ­2007) – ‘Dollar Bill’ Wirtz presteerde het omde thuiswedstrijden niet uit te zenden op detelevisie, tenzij de nationale zenders hetoppakten. En dat gebeurde, uiteraard, pas inde playoffs.Harry Frazee, Boston Red Sox (1916 ­1923) – Won in 1918 de World Series enverkocht het jaar daarop enkele spelers aande New York Yankees, waaronder Babe Ruthvoor 500.000 dollar. Het duurde tot 2004voordat de Red Sox weer een titel wonnen.David Glass, Kansas City Royals (2000­ heden) – De inkomsten zijn daar, maar deinvesteringen in het team niet. Het is geenWal­Mart meer David! De Royalsveranderden van een succesvol team in dejaren tachtig, tot één van de slechtste in dejaren negentig en 2000.

Slechte eigenaren

We zijn inmiddels een maand verwij­derd van het einde van de World Series.Iedereen heeft weer rustig de batterij opkunnen laden en de focus kan op de freeagent markt. Dat duurt mij altijd net evente lang. Het is elk jaar weer wachten op deeerste grote free agent die een contracttekent, voordat de hele markt in bewegingkomt. Als één schaap over de dam is...Dat wachten kennen we nu wel.Het is hoog tijd voor actie. Hetdomino­effect mag wat mijbetreft met volle vaartlosbarsten. Maar wie is dan diegrote free agent die als eerstegaat tekenen? We hebben altwee spelers uit de top 10 van de SportAmTop 50 free agents zien tekenen, maar inbeide gevallen (Cabrera vanwege doping)en Kuroda (keert volgens verwachtingterug bij de Yankees) leverde het nog niethet gewilde domino­effect op.Vorig jaar moesten we tot decemberwachten. Toen was José Reyes, die nubinnen een jaar al weer ergens andersspeelt, de eerste top free agent die tekende.Daarna barstte het bal los. Pujols en C.J.Wilson tekenden binnen een week bij deAngels en vanaf dat moment gingen ook deandere spelers contracten tekenen. Degrote spelers bepalen namelijk de waardevan de kleintjes. Als zij niet een heel grootcontract tekenen, hoeven de minderegoden al helemaal geen dikke payday teverwachten.Het is nu maar hopen dat er tijdens de Win­ter Meetings (begin december) een grotefree agent tekent, zodat ik in de volgendeeditie kan vermelden dat de honkbalwinterecht van start is! Mijn pick voor de eerstetopper die tekent? B.J. Upton.

Domino­effect

De fans hebben daar geenboodschap aan en zien Loria als deboeman, maar moet je de schuld welin de schoenen schuiven van deeigenaar? Baseballjournalist JonahKeri schreef het volgende. “TheSystem is rigged. En Loria doet daarals geen andere eigenaar in de historiezijn voordeel mee.”Je kunt als eigenaar op twee manierengeld verdienen. De eerste is de meestlogische. Je geeft geld uit, het teamwint wedstrijden en daarmee trek jemeer publiek aan. Dat heeft Loriaafgelopen seizoen geprobeerd, maarhet pakte anders uit. De anderemanier? Maak gebruik van hetsysteem.Je holt het team uit en je gaat verdermet een lage payroll en het geld komtvanzelf met kruiwagens binnen via dewinstverdeling. Er zijn namelijk in hetCBA geen regels opgenomen voor eenminimum payroll, omdat de league ende vakbond er vanuit gaan dateigenaren strijdvaardig zijn. Loria kandus zo laag gaan als hij wil.En bedenk dan nog dit. Stel dat hetaantal toeschouwers voor volgendseizoen met veertig procent omlaaggaat, wat logisch is na zo’n trade. Datkost de Marlins ongeveer 30 miljoendollar. Alleen betalen de Marlinskomend seizoen nog niet eens de helftvan de 118 miljoen aan salariskosten.Reken maar uit. Ook al komt erniemand naar het stadion, dan nogmaakt Loria winst.Is dat het gedrag van een boef of juistvan een slimme eigenaar die mensenweet te bespelen en gebruik maaktvan het systeem? Duidelijk is dat defans, wederom, met de gebakkenperen zitten. “Het is vreselijk”, zegtfan Chris Hernandez. “We hebben eenmooi stadion en nu nemen weafscheid van een hoop spelers. Ik weetniet wat er met de Marlins gaatgebeuren. Of met ons.” •

Ian White heeft spijt dat hijGary Bettman een idioot heeftgenoemd. Volgens deverdediger van de Detroit RedWings hoor je mensen niet uitte schelden • Feit blijftoverigens wel dat veelmensen zijn mening overde NHL Commissionerwaarschijnlijk delen • Deliefde van fans voor hun clubblijkt soms ver te gaan.Onlangs kocht een supportervan de Toronto Maple Leafseen toilet uit de oude MapleLeaf Gardens. Hij had liefst5300 dollar over voor zijnnieuwe ‘pronkstuk’ • Goednieuws voor BlakeGeoffrion. De speler van deMontreal Canadiens dieonlangs tijdens een wedstrijdin de AHL een schedelfractuuropliep, is uit het ziekenhuisontslagen en zijn herstelverloopt goed.

Even leek het erop dat er eenoplossing voor de onenigheidtussen de spelers en deteameigenaren in de maakwas. Helaas voor de NHL­fanswas deze hoop slechts vankorte duur. De league en declubs wezen de handreikingvan de spelersvakbondresoluut van de hand,waardoor het niet aannemelijkis dat er binnenkort weergehockeyd gaat worden.Het aanbod van de spelerswas niettemin serieus tenoemen. Zo waren zij bereidom genoegen te nemen metminder salaris: de spelersstrijken op dit moment 57procent van alle inkomstenop, maar om de NHL weer opgang te helpen zouden zij nu

akkoordgaan met 50procent.Dit wasechternietgenoegvoor deleague en declubs. Zij blijvenvasthouden aan een aantalandere eisen, waaronder hetvoorstel dat zelf opgeleidespelers pas na acht seizoenenof op hun 28e free agentkunnen worden.Al met al is dit dus weer eenflinke domper voor alle fans,want op deze manier komt eenlockout van een heel seizoensteeds dichterbij.

Terwijl de NHLPA zich juiststerk maakt om ervoor tezorgen datspelers hetrecht blijvenhouden omcontracten vanmeer dan vijfjaar te kunnentekenen, laat DanielSedin juist wetendat hij en zijn broerHenrik erovernadenken om zichvoortaan alleen nogmaar te wagen aancontracten van éénseizoen. “Wehebben noganderhalf jaar tegaan in onze huidigeverbintenis, maar ikdenk dat het danmentaal makkelijker isom alles per jaar tebekijken. Volgens mijwordt het steedsmoeilijker om elke avondgoed te presteren als je

een langdurig contracthebt,” denkt deaanvaller. De VancouverCanucks zullen ditoverigens niet erg vinden;zolang de club mee blijftdoen om de prijzen, wil detweeling hoogstwaar­schijnlijk wel blijven. Mochthet echter in de toekomstallemaal niet meer zo goedgaan met de club en/of deSedins, dan zitten de Canucksin ieder geval niet met tweegigantische contractenopgescheept, zoals nu wel hetgeval is met goalie RobertoLuongo.

De speler die dit jaar doorde Columbus Blue Jackets alstweede werd gekozen tijdensde NHL Draft staat voorlopiglangs de kant. Tijdens eenwedstrijd met de EverettSilvertips in de WesternHockey League liep RyanMurray een zwareschouderblessure optoen hij probeerde zijnval te breken. Het 19­jarige talentontwrichtte hierbijhet gewricht en het isnog niet duidelijk hoelang hij met degevolgen zoet is. Hetstaat nog niet vast datde speler een operatiemoet ondergaan, maarals dat wel het geval is,staat Murray minstensvier maandenbuitenspel en mist hijdus het restant vanhet WHL­seizoen. •

Weekly RoundUp

NHL blijft op slot

Sedins: lieveréén jaar

No. 2 pick out

Zondag 3 april 2011, iets voor half elf inAtlanta, Georgia. Ruim zeventigduizendWWE­fans in de Georgia Dome zitten ophet puntje van hun stoel. Ze wachten ophet hoogtepunt van de avond, de WWEChampionship Match. De lichten in hetgigantische stadion gaan uit en iedereenkijkt naar de TV­schermen. Er flitsenbeelden van legendarische WWEChampions voorbij: Hulk Hogan, RicFlair, ‘Stone Cold’ Steve Austin en TheRock.Hate me nowDaarna zien ze beelden van een jongerealitystar die een WWE Superstarimiteert. Die man is Mike 'The Miz'Mizanin. Hij verdedigt zijn WWEChampionship in het main event vanWrestleMania 27 tegen John Cena. Wat deduizenden toeschouwers in de GeorgiaDome en de miljoenen voor de televisie tezien krijgen is een meesterlijkgeproduceerde promo met ‘Hate Me Now’van de rapper Nas als soundtrack.Daarmee wordt het in één klap duidelijk:The Miz heeft het gemaakt!

Ruim anderhalf jaar later verschijnt ereen grote smile op het gezicht van The Mizals hij in de catacomben van VorstNationaal vertelt over dat moment.“Volgens velen is dat één van de bestepromo’s uit de geschiedenis van de WWE.Het bijzondere is dat ik de promo voorafniet heb gezien. Ik zag hem, net als deWWE­fans, op dat moment voor de eerstekeer. Alle spanning viel in één klap van

mij af. Daarna kwam het besef dat ik in devoetsporen zou treden van legendes alsHulk Hogan, ‘Macho Man’ Randy Savage,The Rock en ‘Stone Cold’ Steve Austin.”Na dat moment betrad de man, waarvanniemand had gedacht dat hij het zou red­den in de sports entertainment business,het stadion waar 70 duizend luidruchtigefans, afkomstig uit alle uithoeken van dewereld, hem trakteerden op eengenadeloos boegeroep. Na een dergelijkeontvangst zou voor velen een afspraak bijde psycholoog, vanwege het opgelopenpsychische trauma, een goed idee zijn. Zoniet voor de van zelfvertrouwen over­lopende Miz, want hij is AWESOME!“De match tegen John Cena is de favorietematch uit mijn carrière. Er zijn maarweinig mensen die kunnen zeggen dat zeWrestleMania hebben geheadlined en erzijn nog minder mensen die kunnenzeggen dat ze WrestleMania betraden enverlieten als WWE Champion. Maar mijnmooiste herinnering aan die avond is nietde match, de opkomst of het behoudenvan de titel. Toen ik in de ring stond eniedereen in het publiek zijn blik richtte ophet gospelkoor dat John Cena’s entrancetheme zong, keek ik naar de voorste rij.Daar zaten mijn zeven beste vriendenuit mijn high school­tijd in Ohio.Toen maaktende emoties zichevenmeestervan mij.”Lange wegHet leven van een WWE Superstar is allesbehalve een 9­tot­5­baan. Het is een reisgevuld met hoogte­ en dieptepunten en,voor een normaal mens, bijna onneem­bare obstakels. De weg naar de WWE islang en er zijn maar weinig die het redden,laat staan de absolute top bereiken.De onder de rook van Cleveland geborenMiz deed het via uitstapjes als realitysterin het MTV programma The Real Worlden WWE Tough Enough, een realitypro­

gramma waarin deelnemers strijden omeen WWE­contract. Na een periode alshost van WWE Friday Night SmackDownen de WWE Diva Search mocht de man,die door alles en iedereen werd gehaat, inseptember 2006 zijn officiële debuut ineen WWE­ring maken tegen veteraanTatanka. “Natuurlijk heb ik mijn eerstematch gewonnen, want ik ben The Miz. Ikversloeg hem met ‘The Mizard of Oz’, debeste naam ooit voor een finishing move.Nou ja, de naam is zo slecht dat hijfantastisch is.”

Het verhaal van The Miz leest als eenspannend boek, waarin tegenslag nategenslag geïncasseerd moet worden omuiteindelijk toch het ultieme doel tebereiken. Het personage van The Miz iseen afspiegeling van de mens MikeMizanin, maar dan wel op standjemaximaal. In de beginperiode van zijncarrière heeft dat voor de nodigeproblemen gezorgd. Zo is hij een halfjaaruit de kleedkamer verbannen door zijncollega’s. “Ik heb me zes maanden lang inde gang moeten omkleden omdat ik eenstuk kip had gegeten in de kleedkamer. Ikben stevig toegesproken door een aantalveteranen en heb me erbij neergelegd.Uiteindelijk heeft het me alleen maarsterker gemaakt.”WerkerInmiddels is ‘The most must seeChampion in history´ één van de meestaansprekende en herkenbare namenbinnen de WWE. Fans betalen voor een

kaartje om hem genadeloos uit teschelden, en The Miz geniet van iedermoment. Langzaam maar zeker begint hijzich te ontwikkelen tot een steunpilaarwaarop WWE nog vele jaren kan bouwen.Hij staat bekend als een keiharde werker dieook nog eens bereid is om op zijn vrije dagnaar Abu Dhabi, Tokio of Londen te vliegenom een live event te promoten. “In de 160dagen dat ik WWE Champion was heb ikgeen enkele vrije dag gehad. Na het winnenvan de titel wilde iedereen mij als gast. Hetwas non­stop doorgaan: talkshows,radioprogramma’s, signeersessies,verzoeken van magazines en het bezoekenvan zieke kinderen. Ik had geen tijd om tedenken, maar je hoort mij niet klagen: het iseen fantastisch leven. Ik had tien jaargeleden niet kunnen voorspellen dat ikvandaag in Brussel zou zitten.”Veel WWE Superstars en Diva’s vindende tours door Europa zwaar. Maar TheMiz is de uitzondering op de regel. “Ikgeniet van Europese tours, iedere dag eenandere stad en een ander land. Maar ookiedere dag een buitengewoon enthousiastpubliek. Natuurlijk heb ik last van jetlag,slaap ik weinig en leef ik vanuit mijn

koffer maar dat hoort erbij. Het leven alsWWE Superstar, daar heb ik al die tijdvoor gewerkt.”PukkelTijdens de SmackDown World Tour inBrussel neemt The Miz het op tegen depopulaire ‘high flying’ IntercontinentalChampion Kofi Kingston. De ruim 6500

toeschouwers worden voor het begin vande match uitgedaagd door The Miz. Hijkrijgt de precies reactie die hij wil: luidboegeroep. De tekst op zijn T­shirt zegtalles: “Haters Love Me”.Tot groot genoegen van het publiek trekt‘The Awesome One’ in de match tegenKingston aan het kortste eind na eenperfect uitgevoerde ‘Trouble in Paradise’(Jumping Corkscrew Roundhouse Kick).Dezelfde move leverde The Miz drie wekeneerder nog een aantal hechtingen in zijnwenkbrauw op. Hij was in Brussel nogsteeds geïrriteerd over de blessure. “Hetziet er niet uit, het lijkt of ik een grotepukkel boven mijn wenkbrauw heb.” Dat isechter niet zijn zwaarste blessure. “Tijdensde WrestleMania match tegen John Cenaheb ik en hersenschudding opgelopen. Datis behoorlijk schrikken en eng. Je hersenen,daar draait het allemaal om.”Bekendste aller tijdenWWE Champion CM Punk deed op zijnkortgeleden verschenen dvd een aantalpittige uitspraken over The Miz. Vooralhet feit dat The Miz in de main event van

WrestleMania 27 stond stoorde hem. “Iksnap dat hij niet blij is” zegt The Miz. “Jemoet altijd streven naar het hoogsthaalbare, anders kun je beter stoppen.”Maar wat is er nog te bereiken voor de‘Loudmouth from Cleveland’? “Mijnambitie is om de bekendste WWESuperstar aller tijden te worden. Alsmensen over een aantal jaar over de WWEpraten, hebben ze het niet meer over TheRock of Hulk Hogan maar over mij. Ik zaler alles aan doen om die ambitie teverwezenlijken. Daarom doe ik ook zo veelextra dingen. Ik heb kort geleden deopnames voor de film ‘The Marine:Homefront’ afgerond, verder speel ikgastrollen in tv­series en presenteer ikmijn eigen radioprogramma. Mijn doel isom mensen die nog niet kijken op dezemanier kennis te laten maken.In de ring is The Miz allesbehalve sym­pathiek, buiten de ring is hij een welbe­spraakte en vriendelijke vent die zijndroom waar heeft kunnen maken. MikeMizanin is een uitstekend visitekaartjevoor de WWE. Hij bevestigt dat passie,hard werken en doorzettingsvermogen totprachtige ervaringen kan leiden. •

NEW YORK – Het grootste schandaal in de Amerikaanse sportgeschiedenis.Zeker sinds de omkoping van de Chicago White Sox tijdens de World Series van1919. Misschien nog wel groter. Jeffrey Loria en de Florida/Miami Marlins. Daarhebben we het over.Kokend bloed. Stoom uit de oren. Pure woede. Bij mij althans. En in tegenstellingtot de belastingbetaler uit zuid Florida ben ik niet eens gedupeerd.Beginnen bij het begin: Loria, een smakeloze kunsthandelaar, wisselde in 2002 opronduit schofterige manier de Montreal Expos (die hij in 1999 voor $12 miljoenhad gekocht) in voor de Florida Marlins door die eerste aan Major League Baseballte verkopen voor $120 miljoen plus een rente­vrije lening van $38.5 miljoen. Zobemachtigde hij de $158.5 miljoen die hij nodig had om de Marlins te kopen vanJohn Henry, die de Boston Red Sox over zou nemen.Al meteen zanikte hij zoals hij in Montreal zonder succes had gedaan dat hethuidige stadion, hoewel door de belastingbetaler nog lang niet afbetaald, nietvoldeed en hij een nieuw pand nodig had om geen verlies te draaien en te kunnenconcurreren. Dat deed hij uiterst onsubtiel: nieuw stadion, door jullie betaald, ofwij zijn weg. Zie immers de Expos, die inmiddels in Washington in een nieuwstadion als de Nationals spelen.Maar in Florida speelde men het spelletje mee. Loria kreeg $500 miljoen van debelastingbetaler (hetgeen ze tegen de tijd dat alle obligaties over 40 jaar afbetaaldzijn $2,6 miljard gekost zal hebben) en bouwde een afzichtelijk nieuw stadion,Marlins Park. De club zou 100 procent van de inkomsten behouden, zeerongebruikelijk onder met overheidsgeld betaalde sportfaciliteiten.Achteraf bleek dat onder de krenterige Loria de Marlins met hun minimalepayrolls, die tot maar $15 miljoen per jaar zonken, al die jaren wel winst haddengemaakt – tot wel $50 miljoen over 2008 en 2009 – dankzij alle socialevoorzieningen van Major League Baseball zoals de revenue sharing en luxury tax.Loria willigde afgelopen winter zijn belofte in en trok een berg talent naar Miami.Jose Reyes, Mark Buehrle, etc. De payroll werd tot $118 miljoen opgetrokken, hetop­zes­na­meeste van de Majors. Samen met Hanley Ramirez en GiancarloStanton zou er eindelijk weer gewonnen worden. Zoals in 1997 en 2003, toen deMarlins kampioen werden om vervolgens driekwart van het team af te stoten.Maar de Marlins werden laatste en flikten het weer. Onder bevel van Loriawerden Ramirez en wat duurdere collega’s halverwege het seizoen al weggestuurd.Twee weken terug ging de rest, op Stanton na. In één keer verdween in een mega­trade met de Toronto Blue Jays de halve opstelling. In totaal werd $240 miljoenaan spelerskapitaal gedumpt.Volgend seizoen is de payroll weer $34 miljoen. Twintig miljoen minder dan hetgoedkoopste team in 2012. Loria bezit nou een fonkelnieuw door debelastingbetaler betaald stadion. Samen met de club ligt de waarde boven hetmiljard dollar. En dat alles tegen een investering van $12 miljoen. En een hele hoopgenaaide fans en belastingbetalers.Een schande is het. •

Een schande is het

Een schreeuw. Een vuist in de lucht. Een grimasop het gezicht terwijl hij zich op de borst slaat. Hetis Noah ten voeten uit. Na weer een offensieverebound, een put back dunk, een fijne assist of eengeblokt schot. De 27­jarige Noah toont altijd zijnemoties. Het maakt hem tot één van de meestinteressante spelers in de NBA. “Hij is deemotionele leider van dit team”, zegt Bulls­coachTom Thibodeau.Noah is geboren in New York als zoon van eenKameroenese vader die in Frankrijk is opgegroeiden een Zweedse moeder. Het vat de afkomst vanJoakim Noah goed samen. Bij geboorte was hij aleen wereldburger. “Als ik het Amerikaansevolkslied hoor, sluit ik mijn ogen en zie mezelf inAfrika of Zweden, samen met mijn familie die zover weg is. Mijn roots liggen in Amerika, maar ikheb ook nog een hoop andere roots.”Als zoon van een tennislegende lag het voor dehand dat Joakim ook tennis zou gaan spelen,maar daar zag hij al snel vanaf. Mensen haddeneen ongezonde aandacht voor hem als hij eenracket oppakte en hij zwoor dat hij nooit zou gaantennissen. De eerste drie jaar van zijn leven brachthij door in New York en toen al leek de jongeJoakim te weten dat hij ooit een basketballer wildeworden. Zijn moeder nam hem mee naar eenbasketballveld in Soho waar hij haartoevertrouwde dat hij ‘graag wilde basketballen’.Het gezin vertrok echter naar Parijs, om mededoor de voorliefde voor basketball van Joakim tienjaar later weer terug te keren naar de VS.Noah stortte zich met succes op basketball. Alssenior op Lawrenceville High School won hij hetstaatskampioenschap en koos daarna voor eencollege verblijf in Florida, bij de Gators. Na eenmatig eerste seizoen, waar hij achter de huidigeGolden State Warriors­speler David Lee maarweinig minuten kreeg, ontwikkelde hij zich in zijntweede en derde seizoen tot een topper inwording. Aan de zijde van Al Horford en CoreyBrewer won Noah met de Gators in 2006 en 2007twee NCAA­titels op rij. Het was duidelijk, Joakimwas klaar voor het grote werk. Klaar voor de NBA.The Noble OneDoor zijn afkomst was Noah zich erg bewust vande culturele verschillen in de wereld. Het maaktdat hij altijd erg begaan is met zijn medemens.Deze houding leverde hem een van de coolstebijnamen op in de NBA: the Noble One. Hij kreegde bijnaam tijdens een zomer die hij doorbrachtop het fameuze basketballplein Rucker Park in

Harlem. Joakim speelde de sterren van dehemel en dit was de prijs van de straat. “Dat iseen coole bijnaam, toch?” lacht Noah.The Noble One, die sociale en gedragsweten­schappen studeerde, verkocht ooit T­shirts en deopbrengst ging naar de arme kinderen inYaoundé, de hoofdstad van Kameroen. Hij heefteen eigen stichting, toepasselijk de Noah’s ArcFoundation genaamd, en ging vorige maandvoorop in de strijd tegen geweld tussen gangs inChicago. Hij wil dat mensen begrijpen dat dearmoe in New York compleet anders is dan inKameroen. Noah: “Hier rijdt iemand met eendure Lexus langs mensen die in een doos wonen,en het interesseert die persoon niets. In Kameroengeeft de armste familie eten aan de persoon diehonger heeft.”“Joakim is een slimme jongen, hij weet wat ergaande is in de wereld. Het is een bijzondereeigenschap. Het geeft hem nederigheid”, zei vaderYannick eens. “Je moet je gevoeligheid behoudenen nooit vergeten hoe het kan zijn en genieten vanwat je hebt. Hij is een bevoorrecht persoonHet enige dat Joakim moet doen is zorgendat hij alles geeft. Dat weet hij. Ik denk datdat zijn drijfveer is.”Rose­less BullsEn alles geven doet Noah. Hij heeft zichin vijf jaar NBA ontwikkeld tot één van desteunpilaren van de Chicago Bulls. Na hetverlies van sterspeler Derrick Rose wistende Bulls dat het dit seizoen lastig zouworden om weer mee te draaien in de top.Na twee seizoenen met het beste recordin de league te zijn geëindigd, moest Chicagonu een stapje terug nemen. En zo geschiedde.Voor het eerst sinds mensenheugeniskwamen de Bulls op een record te staanwaarbij ze meer hadden verloren dangewonnen. Maar het is dankzij het goedespel van Noah dat de schade niet nog veelgroter is in Chicago.In dit nog prille seizoen scoorde Noahal drie keer meer dan twintig punten,iets waar hij vorig jaar een heel seizoenvoor nodig had. Het is op verzoek vanThibodeau dat Noah zich offensiefmeer is gaan roeren. Dat hij vakerwordt gebruikt als aanvallende troef.“Ik kan aanvallender spelen als decoach dat wil. Ik kan ruimte creërenvoor mijn teamgenoten.”

Begin deze maand wasNoah ongewildinternationaal een big hit.En niet omdat hij zo goedspeelde, maar omdat hij deBulls­fans zo graag eengratis Big Mac wildebezorgen. Elkethuiswedstrijd waarinChicago meer dan 100punten maakt, krijgen defans een burger. Met nog 3,8seconden op de klok en eenvoorsprong van zes puntenhad Noah het duelnatuurlijk gewoon uitmoeten dribbelen. In plaatsdaarvan nam hij zomaar eendriepunter. De poging gingnatuurlijk mis, aangezien dekwaliteit van Noah nietachter de driepuntslijn ligt.Sinds zijn debuut in de NBAwas het pas de vijfde keerdat hij een driepunterschoot, het was tevens zijnvijfde misser. De reactie vanNoah was priceless. “Ikwilde de mensen gewooneen gratis Big Mac geven, ikliet me meeslepen in hetmoment.” Natuurlijk moestNoah op het matje komenbij Thibodeau. Het tekentNoah’s karakter: emotioneelen impulsief. Alles voor deBig Mac.

Alles vooreen Big Mac

Het belang van Noah voor de Bulls ditseizoen is enorm. Met hem op het veldscoren de Bulls gerekend over 48 minutenruim tien punten meer dan zonder hem,95,4 om 84,9. Ook het schotpercentage(45,2 om 39) en het aantal assists (ruimzes meer) zijn beduidend beter.Verdedigend is zijn rol echter nog veelgroter. Met Noah staan de Bulls iets meerdan 95 punten per honderd possessionstoe. Zonder Noah schiet dit getal omhoognaar ruim 110 punten. En dan hebben wehet nog niet eens over de dingen die hijdoet die niet in de statistieken te zien zijn,zoals het leveren van de pass voor deassist.Het maakte dat teamgenoot Luol Dengdeze week zei dat Noah de beste center isin de Eastern Conference. Als hij zijn hogeniveau nog een paar weken vast kanhouden, staat hij straks zomaar tussen degrote jongens tijdens de All­Star Game. LAClippers­coach Vinny del Negro vindt datNoah het verdient. “Statistisch is hij top enqua energie op die positie is er niemandanders. Vorig jaar was hij al dicht bij eenplek. Elke avond speelt hij met zoveelenergie, het werkt besmettelijk.”Iets meer dan twee jaar geleden tekende

Noah een vijfjarig contract bij de Bulls.Hij heeft geen haast. Als hij zijn spel ditjaar verder ontwikkelt, kan hij volgendseizoen samen met Rose de leagueveroveren. Zijn contract, goed voor zo’ntwaalf miljoen dollar per jaar, loopt nogtot de zomer van 2016. Hij heeft het naarzijn zin in de Windy City.Hij is niet langer ‘de zoon van’, nee,Joakim Noah heeft zijn eigen verhaalgeschreven. Maar Joakim heeft eenhechte band met zijn vader, ondanks datde twee duizenden kilometers uit elkaarleven. Ze bellen dagelijks. “In feite maakthet me trots als mensen me vergelijkenmet mijn vader, als ze zeggen dat ik dezoon ben van. Mijn vader is mijnbeste vriend.” •

Noah werd in 2007 als negendegedraft door de Chicago Bulls na tweeuiterst succesvolle jaren op college.Zowel in 2006 als in 2007 won hij deNCAA­titel met de Florida Gators. Ophet hoogste niveau had de basketballereen paar jaar nodig om zich aan tepassen, maar hij is sinds twee seizoeneneen vaste starter bij Thibodeau. In bijna350 wedstrijden noteerde hij negenpunten, negen rebounds en twee assists.Dit jaar is echter het breakout­seizoenvoor de 27­jarige center. Noah heeft ditseizoen career­highs in minuten (39.2),percentage rake vrije worpen (77,2 ),assists (4.1), blocks (2.1), steals (1.3) enpunten (14). Met de Bulls kwam hij in deplayoffs nooit verder dan de finale vande Eastern Confernce, waarin MiamiHeat in 2011 te sterk was. Driemaalverloor Noah in de eerste ronde.

Noah in cijfers

Het leek allemaal zo mooi aan het beginvan dit seizoen. Na een verloren jaarhadden de Timberwolves de jonge jongensingeruild voor ervaren mannen. HetRussissche duo Kirilenko &Shved en de opgelapte BrandonRoy moesten de Wolves naar deplay­offs loodsen. Verder zouspelverdeler Ricky Rubioterugkeren en…. eind goed, algoed in Minnesota.Dat was het plan. Maar hoe anders liep hetvoor de ploeg van coach Rick Adelman.Eerst raakte Kevin Love geblesseerd, toenChase Budinger en daarna was het de beurtaan, hoe kon het ook anders, Brandon Roy.De ene na de andere tegenslag trof hetleuke team uit Minnesota.Het rare is echter dat de Timberwolvesondanks alles een uitstekende start kendenmet vijf zeges uit zeven wedstrijden. En natwee nederlagen op rij was er nog meergoed nieuws: de verrassend snelle terug­keer van sterspeler Love. Alles leek tochnog goed te komen in Minneapolis. Sindsde rentree van Love verloren de Twolvesvreemd genoeg drie duels op rij. Hetschema wordt met voornamelijk uitwed­strijden voorlopig ook niet gemakkelijk.Als het goed is komt Rubio ergens indecember terug, maar Budinger en Royzijn langer uitgeschakeld. Nee, het is nietnu niet zo fijn, om een Timberwolves­fante zijn. De club moet na één maand al in deachtervolging. Geteisterd door blessures ineen ijzersterke conference waar vijf teamsvechten om plaats acht. Love en co lijkeneen frustrerend seizoen tegemoet te gaan.Weer.Zonde. Doodzonde.

De pijn van Minnesota

Reggie Evans is de eerste dieeen boete krijgt voor flopping.De speler van de Nets kreeg aleen waarschuwing en na eentweede poging moet hij betalen.• Er waren op 22 novembergeen wedstrijden omwillevan Thanksgiving. Maar datbetekende geen vakantie voorde spelers want zij gingencadeaus uitdelen aan de lokalegemeenschappen. • JackTaylor scoorde 138 puntenin één collegewedstrijd.Veel NBA­sterren spraken hunbewondering uit en LeBronJames noemde Taylor zelfs ‘SirJack’. • Michael Finley wil graagterugkeren in de NBA. De ex­speler van onder andere deMavericks werd geïnspireerddoor de geslaagde comebackvan Rasheed Wallace.

Zoals elk bedrijf eenbedrijfsleider (CEO) nodigheeft, kan geen basketbalteamzonder een teamkapitein. Diezorgt voor het nodige leider­schap, vuurt het team aan en ismeestal de man die zorgt voorde beste prestatie en dus degrootste verantwoordelijk isvoor heel wat overwinningen.Maar zonder teamkapitein kanhet team wel eens eenzwalkend, en soms zelfs eenzinkend, schip worden.Dit seizoen zijn er een aantalteams die niet op niveaupresteren omwille van eengemis aan leiderschap. DeChicago Bulls waren deafgelopen jaren een topteammaar zonder Derrick Rose zijnde prestaties middelmatig. Ookbij de Indiana Pacers hadden zemeer verwacht van het nieuweseizoen. Maar zonder Danny

Granger zijn zevoorlopig verrevan top. En deWashingtonWizardsgerakennergens zonderJohn Wall.

Tijdens de voorbije jarenwas een overgang vangeneraties duidelijk merkbaar.Spelers als LeBron James,Kevin Durant en Chris Paulnamen de rol als gezichtenvan de NBA over. Zijvertegenwoordigen vandaagde beste basketbalcompetitievan de wereld. Maar de oudehelden laten zich niet zomaaropzijzetten en blijven strijdenvoor hun eigen succes.Het beste voorbeeld isnatuurlijk Kobe Bryant, die totnu toe één van zijn besteseizoenen speelt. Daarnaastblijven de Spurs onder impulsvan Tim Duncan hun dingdoen. De Celtics maken eenmoeilijke start door, maarPaul Pierce en Kevin Garnettzijn nauwelijks teonderschatten. In NewYork maken Jason Kidden Rasheed Wallace vande Knicks een topteamen in Dallas doetVinceCarter zijnbest omdeMaverickslevendig tehouden tot DirkNowitzki terugkomt.De nieuwegeneratie magdan welgearriveerdzijn, de

oude zal niet neer­gaan zonder een harde strijd.

Als er iets gezegd of geschre­ven wordt over de Miami Heatgaat het in 99 procent van degevallen over LeBron James,Dwyane Wade of Chris Bosh.Soms komt Ray Allen aan boden heel af en toe de sterkte vande bank. Maar individueel in­gaan op een andere speler dande vernoemde spelers is eengigantische uitzondering. Tochis het noodzakelijk om ode tebrengen aan Udonis Haslem.

De power forward kroonde zichnamelijk tot de reboundingking van Miami door het recordvan Alonzo Mourning tebreken. Haslem is de eersteundrafted speler die een clubleidt in rebounds. Alsundrafted speler wordt hij intotale rebounds enkelvooraf gegaan doorMoses Malone, BenWallace en BradMiller. Haslemspeelt al tien jaarvoor de Heat enwon er dus twee titelsmee. Hij is zo’n speler dieiedereen in zijn team wilmaar nooit echt opvalt.Haslem doet gewoon zijnding: rebounden enverdedigen. •

Weekly RoundUp

Zonder leider

Oudehelden

Miami's rebounder

NAAM: Dwyane WadeGEBOREN: 17 januari 1982 (Chicago, IL)LENGTE: 1.93BURGELIJKE STAAT: Gescheiden, 2kinderenPOSITIE: Shooting GuardBIJNAAM: D­Wade, The FlashTEAM: Miami HeatVORIGE TEAMS: ­HIGH SCHOOL: Harold L. RichardsCOLLEGE: Marquette UniversityDRAFT: 2003, 5e pickDRAFTCLASS: 1 Lebron James, 2 DarkoMilicic, 3 Carmelo Anthony, 4 Chris Bosh.CONTRACT: 106 miljoen, 6 jaar, 2010TOTAAL VERDIEND: 85,5 miljoendollarENDORSEMENT: Gatorade, Lincoln,Staples, Sean John, T­Mobile, ConversePRIJZEN: NBA Kampioen (2006, 2012,Finals MVP (2006), NBA Topscorer(2009) All­Star team (2005­2012, All­NBA team 2005­2012, 3x All­Defenseteam (2005, 2009, 2010) NBA All­Rookieteam: 2004, Olympische Spelen goud(2008) en brons (2004). Topscorer allertijden Miami Heat, Assistleider allertijden Miami Heat.CAREER STATS FG% 0.485 | 3P%0.290 | FT% 0.770 | PTS 25.0 | RBS 5.1 |AST 6.22012/2013 STATS FG% 0.478 3P% 0.167FT% 0.762 PTS 18.1 RBS 4.0 AST 4.8STERKE PUNTEN: Offensievesuperster, bijna niet te stoppen als hijnaar de basket gaat, goede atleet,uitstekende dribbelaar, goede verdediger,goede schotblokker voor een guard,clutch speler.ZWAKKE PUNTEN: driepunters,blessuregevoeligheid.HALL OF FAME: Met een carrièregemiddelde van 25 punten per wedstrijd,twee NBA­titels en acht uitverkiezingenals All­Star, is het bijna zeker dat hij opweg is naar de hall of fame.OVER HEMZELF:• “ I wanted to be a football player.Football is a sport that I love, but themore I started playing basketball, the

more I started dreaming of playing in theNBA.” Wade over zijn ware liefde.• “I'm scared of needles.” Wade over zijngrootste angst.• “Fatherhood is the best thing that couldhappen to me, and I'm just glad I canshare my voice.” Volgens Wade is er meerin het leven dan sport .OVER HEM:• “I knew Flash was good. He’s justgooder than I thought.” Shaquille O’Nealover zijn toenmalig teamgenoot.• “This guy is on the same side of themoon, he’s on the same planet I’m on.”O’Neal wordt filosofisch als hij over Wadeverder praat.• “Me and D­Wade are alwayscompeting.” Lebron James over desamenwerking met Wade.SPORTAEMERIKA OVER DWYANEWADE: Wade zal nooit de populairstespeler van de wereld worden. Maar hoe jehet ook wendt of keert: Dwyane Wade iseen winnaar en als hij stopt is hij waar­schijnlijk een van de meest succesvollespelers ooit. Dwyane Wade is een van debeste guards in de geschiedenis van deNBA. Als hij de paint in komt is er spekta­kel. Het is jammer dat hij zo vaakgeblesseerd is, want hij een genotom naar te kijken. Er wordt bijde Heat altijd gesproken overLebron James maar vergeetvooral niet dat Wadedaarvoor in 2006 Miamial kampioen gemaaktheeft. Je haat hem of jehoudt van hem, maarer zijn weinig spelersbeter dan D­Wade opdit moment.EINDCIJFER: 9.5

De Indiana Pacers waren één van de vierteams die in 1976 de sprong van de ABAnaar de NBA maakten. Gezien de beperktefinanciële mogelijkheden van een team uiteen relatief kleine stad als Indiana was hetniet verrassend dat het lang duurdealvorens de Pacers successen begonnen teboeken. Ze haalden wel enkele keren deplayoffs maar moesten telkens na éénronde hun koffers pakken. Maar onderimpuls van eerst coach Larry Brown endan coach Larry Bird werden de Pacersvanaf het midden van de jaren 90 eentopteam. Na een aantal keren net niet (ziekader) was het in het seizoen 1999/2000dan toch raak: de Pacers haalden de NBAFinals…TwijfelsIn de zomer van 1999 was er weinig redentot vreugde of optimisme in Indiana. DePacers waren er opnieuw niet in geslaagdom de NBA Finals te halen, ondanks eenwinstpercentage van 66% tijdens hetingekorte reguliere seizoen. Deze keerwaren het de verrassende New YorkKnicks, die zich als achtste nipt haddengekwalificeerd voor de playoffs, te sterk inzes wedstrijden. Het geloof van de anderszo trouwe fans in de toenmalige groepkreeg een serieuze dreun en ergens wasdat volledig te begrijpen.Het werd vooral duidelijk dat het teamontzettend oud was geworden. Allestarters zouden het volgende seizoenminstens dertig jaar oud worden: smallforward Chris Mullin 36, teamkapiteinReggie Miller 34, point guard MarkJackson ook 34, center Rik Smits 33 enpower forward Dale Davis 30. Bovendienwerden reserves Antonio Davis en SamPerkins respectievelijke 31 en 38 jaar oud.Veel toekomst zat er dus niet meer in ditteam.General Manager Donnie Walsh deeddaarom Antonio Davis van de hand naarToronto in ruil voor de achttienjarigeJonathan Bender. Maar omdat Davis eenpopulaire en vooral nuttige speler was, enBender niet meteen een impact zoukunnen maken, twijfelden de ouderespelers onder leiding van Mark Jacksonopenlijk aan het beleid van Walsh. Na eenmatige 7­7 start, met onder andereverliespartijen tegen de

zwakke Atlanta Hawks en Boston Celtics,was de kritiek dat Walsh niet meer wildewinnen dan ook het onderwerp van debatin het anders zo rustige Indiana.RitmeDe Pacers leken na jaren van succesopnieuw te verzeilen in de middelmatig­heid. Maar zoals vaak was het gewooneven wachten totdat een team zijnritme vind. De oude garde moest evenop stoom komen en bij het begin vanhet jaar 2000 deden de Pacers weervolop mee in de Eastern Conference,onder andere door winning streaksvan zes en zeven wedstrijden. Vanafdan was het op automatische pilooten aan het einde van de regulierecompetitie plaatsten de Pacers zich alseerste in het Oosten voor de playoffsmet een balans van 56­26.Opvallend was hun thuisbalans. DePacers speelden dit seizoen voor heteerst in het nieuwe Conseco Field­house, dat in de plaats van de MarketSquare Arena kwam, en wonnen er liefst25 opeenvolgende wedstrijden. Het deedcoach Larry Bird terugdenken aan zijn tijdbij de Celtics. Ondertussen bleef Rik Smitszijn waarde bewijzen voor het team dat in1988 een gok waagde op hem. Hij tekendevoor gemiddeld dertien punten, vijfrebounds en meer dan één block met eenschotpercentage van 48%. Zijn beste pre­statie leverde hij in een uitwedstrijd tegende Detroit Pistons. Smits scoorde namelijk29 punten en pakte negen rebounds.De ervaren Pacers waren klaar voor eennieuw en vooral lang avontuur in deplayoffs. Voor de meesten was het dan ookmogelijk hun laatste kans. De motivatiewas daarom groter als ooit tevoren en datstuwde dit kleine team tot grote prestaties.GelukIn de eerste ronde van de playoffs namende Pacers het op tegen de opkomendeMilwaukee Bucks van het trio Ray Allen,Glenn Robinson en Sam Cassell. In dereguliere seizoen hadden zij de Pacers tweeop vier keer verslaan, waarvan één keermet een 105­84 pandoering in Indiana

De Indiana Pacers van hetseizoen 1999/2000 mochtenover het algemeen dan welontzettend oud zijn, de redenvoor hun succes laggedeeltelijk bij de impuls vaneen aantal jongere spelers.De belangrijkste wasongetwijfeld Jalen Rose, diewereldberoemd werd als lidvan de Fab Five samen metonder andere Chris Webber.Rose werd gepromoveerdvan sixth man tot startendesmall forward en stelde nietteleur. Hij werd de eerstePacer niet genaamd ReggieMiller in elf jaar die het teamleidde in punten perwedstrijd. Rose werdbijgevolg verkozen tot MostImproved Player of the Yearen nog beter in de playoffs.Daarnaast was er AustinCroshere. De 24­jarigepowerforward werd denieuwe sixth man envervulde die rol met verven.Croshere was een degelijkeverdediger, een goederebounder en kon zelfsdriepunters raken. Zijn besteprestatie was Game 2 van deFinals waarin hij 24 puntenscoorde, waaronder twaalfop twaalf vrije worpen.Voorts kregen de Pacersnogal wat van Travis Best enAl Harrington. Best was alsinds 1995 bij het team en devaste backup guard. Hij wasefficiënt met de bal, eendegelijke passer en een goedschutter. Zijn late driepunterin Game 5 tegen de Bucks enzijn 24 punten in Game 5tegen de Knicks warencruciaal. Harrington was nogmaar negentien destijdsmaar droeg toch zijn steentjebij, vooral offensief. Spijtiggenoeg zat zijn seizoen navijftig wedstrijden erop naeen rugblessure.

Jong Geweld

door zeventig punten van het eerdergenoem­de trio. De Pacers waren dusgewaarschuwd, ondanks het bezit van hetthuisvoordeel.De Pacers hadden een sterk vierde kwartnodig om Game 1 te winnen maar haddengeen schijn van kans in Game 2. Hetthuisvoordeel was dus al snel weg. Maaruiteindelijk gaf de ervaring van de Pacers dedoorslag, hoewel het lot van het team aaneen zijden draadje hing. In de beslissendeGame 5 hadden de Pacers 41 punten vanReggie Miller en een late driepunter vanTravis Best, na een offensieve rebound,nodig om de Bucks aan de kant te schuiven.“We hadden heel veel geluk”, zei Miller.EindelijkIn de tweede ronde kwamen de Pacers voorhet tweede opeenvolgende jaar de Sixersvan Allen Iverson tegen. En opnieuwkwamen de Pacers als overwinnaars uit destrijd. Ze namen vrij makkelijk een 3­0voorspong, ondanks heel wat punten vanIverson. De Sixers zorgden wel even voorangstzweet in Indiana door Game 4 en 5 tewinnen maar onder andere door achttienpunten en negen rebounds van Smitsgingen de Pacers opnieuw naar de EasternConference Finals.Daar kwamen ze opnieuw de New YorkKnicks tegen. In de eerste vijf wedstrijdenwas het telkens het thuisteam dat met deoverwinning ging lopen. De serie leek af testevenen op een beslissende zevendewedstrijd maar daar dacht Reggie Milleranders over. “Als men je vraagt om éénteam en één plaats te kiezen waar je dewedstrijd mag spelen die je een ticketvoor de NBA Finals bezorgt, dan is hetMadison Square Garden en de Knicks”, zeiMiller. De shooting guard scoorde dan ook34 punten in Game 6 om zijn Pacerseindelijk naar de Finals te leiden. Hij deeddaarmee zijn zwakke prestatie in Game 6van een jaar eerder, toen hij amper achtpunten scoorde, helemaal vergeten.TrotsIn de Finals kwamen de Pacers uit tegen deLA Lakers van het duo Shaquille O’Neal enKobe Bryant. Het was de ultieme strijdtussen een small market team en een big

Het verhaal van de IndianaPacers is een verhaal van netniet. De Pacers waren één vande topteams van de jaren ‘90onder leiding van sterspelerReggie Miller. Het teambracht nooit flashy basketballmaar won wedstrijden doorhard werken en inzet.Teamgeest stond altijdvoorop, zeker toen ene LarryBird coach werd.Spijtig genoeg kwamen dePacers voor 2000 altijd nettekort voor de Finals. Zebereikten de EasternConference Finals liefst vierkeer in zes seizoenen. In 1994moesten ze na zevenwedstrijden het onderspitdelven tegen de Knicks vanPatrick Ewing. Een jaar latergingen ze er opnieuw nazeven wedstrijden uit tegende Orlando Magic van Shaqen Penny Hardaway. In 1998verloren ze een memorabeleGame 7 tegen de ChicagoBulls van Michael Jordan enScottie Pippen, die offensieverebounds pakten als gekken.En in 1999 verloren de Pacersna zes wedstrijden opnieuwvan de Knicks.In 2000 was het dus einde­lijk raak. Maar de geschiede­nis herhaalde zich. De Pacerswaren dicht bij een upsetmaar konden Kobe Bryantniet de baas in de verlengin­gen van Game 4. Gezien hundominantie in Game 5 blijftdat ontzettend spijtig. DePacers van dat jaar wonnenvooral op wilskracht enervaring. Maar in de Lakershadden ze een tegenstanderdie minstens evengemotiveerd was en dat deedhen uiteindelijk de das om.

Net niet

market team. Het grote en rumoerigeLos Angeles tegen het kleine enrustige Indiana, de arrogante Lakerstegen de bescheiden Pacers. Maar dePacers waren er klaar voor: “Wekomen niet om te gaan neerliggen. Wekomen om de wereld te choqueren”,zei Miller.De Lakers waren de uitgesprokenfavoriet en toonden zichzelf veel testerk in de eerste twee wedstrijden. InGame 1 was het contrast erg groot.Miller scoorde amper zeven punten enShaq domineerde Smits met 43punten en negentien rebounds. Maarzoals het hele jaar door presteer­den de Pacers top in eigen huis.Ze pakten Game 3 voor een gekpubliek en leken in Game 4 opweg om de stand gelijk te zetten.Maar een sublieme Kobe Bryant,die Game 3 miste door een enkel­blessure, leidde de Lakers na éénverlenging naar een 3­1 voorsprong.De 24 punten van Rik Smits warendus niet genoeg.Die overwinning gaf uiteindelijk dedoorslag. De Pacers domineerdenGame 5 in Indiana door de Lakers meteen verschil van 33 punten teverslaan. Maar in Game 6 bleek deShaq Attack opnieuw te sterk voorSmits en de Pacers, vooral in een sterkvierde kwart. De Lakers pakten huntwaalfde titel en Shaq werd verkozentot Finals MVP na pure dominantiemet gemiddeld 38 punten, zeventienrebounds, bijna drie blocks en eenschotpercentage van 61%. Rik Smitsgot owned, zoveel is duidelijk.De Indiana Pacers kwamen dus net tekort voor een titel maar verlieten hetparket met opgeheven hoofd. Zebewezen dat ook kleine teams grotesuccessen kunnen boeken en trotsmogen zijn op zichzelf. Net dat iswaarvoor zij altijd herinnerd zullenworden. •

Mike Trout heeft hard gevochten, maarhet was tegen de bierkaai.Baseball zit in een tijd van transitie.Moneyball heeft veel losgemaakt inbaseball. Niet meer kijkenmanagers, general managers,eigenaren, fans en media naarnutteloze statistieken als errorsvoor veldspelers, wins voorpitchers en RBI's voor slagman­nen. We kijken meer en meernaar cijfers waar spelers invloedop hebben, als bijvoorbeeld het binnen­geslagen puntengemiddelde bij werpers enhet On Base Percentage bij slagmannen.Het gaat echter nog niet ver genoeg. Echtestatheads hebben het steeds meer over UZR(Ultimate Zone Rating) waarin verdedigersop een objectieve manier worden beoor­deeld. Of over BABIP (Batting Average onBalls In Play) waarin je meet hoeveel gelukof pech een slagman of werper heeft.En er is ook nog WAR ­ Wins Above Re­placement. Deze stat meet wat de waardeis van een speler ten opzichte van zijnvervangers, die je in theorie gewoon uitAAA zou kunnen halen. Hoe hoger deWAR hoe beter. In WAR zit veel: on basepercentage, slugging percentage, steals,UZR, BABIP, strikeouts per vrije loop ennog veel meer.WAR laat zien dat Trout een veel beterespeler was, ondanks gelijkwaardige tra­ditionele statistieken. Waarom won Miggydan toch? Trout was een veel betere veld­speler en honkloper. Hij stal niet alleenveel honken, hij ging ook veel vaker vanhet eerste naar het derde honk of van hettweede honk naar thuis bij een honkslagachter hem. Dit zijn juist de dingen dieWAR meet, maar andere stats niet. Helaas. •

Lost battle, won WARIk krijg nog pijn in m'n buik als ik terug­denk aan maandag een week geleden. Ikheb 't over MNF, inderdaad, en de enormepandoering die de Bears kregen van de49ers. Man van de Wedstrijd: invallerquarterback Colin Kaepernick, die doorcoach Jim Harbaugh maar meteen totstarter in The Stick werd gebombardeerd.Huh, what?Ik snap 't wel, maar ik begrijp 't niet.Jazeker, Kaepernick heeft de arm en devoeten, maar is een enkele puike prestatieop eigen veld niet wat erg snel om het spelop de wagen te gooien? Buiten dat,waaraan heeft Alex Smith dit verdiend?Nauwelijks interceptions, een enorm passcompletion percentage, kortom ­uitermate zuinig op de bal.Ik weet ook wel dat ik ex­Bears QBHarbaugh niks over quarterbacking hoefte vertellen. Hij zal ongetwijfeld wetenwat­ie met zowel Smith als Kaepernickvoor vlees in de kuip heeft. Maar dieKaepernick zal binnen nu en een paarweken maar tegen een muur oplopen, zeg.Wat voor een Smith krijg je dan terug?Afgelopen zomer moest­ie dat geflirt metPeyton Manning al dulden, en nou ditweer. En als­ie nou had lopen poedelen...Maar niets van dat al.Maar goed, Harbaugh zit quaquarterbacks tenminste nogopgescheept met 'nluxeprobleem. In New Yorkmoet Rex Ryan kiezen tusseneen ballengooier die er opnieuwniks van bakt, en een quarterback dieeigenlijk geen quarterback is. Nee, dannog liever een gok met Kaepernick. •

Gok