HOOFDREDACTIENeal PetersenEINDREDACTIEGeert Jan DarwinkelKasper DijkREDACTIELennart BeishuizenBert Jan BrandsPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenPieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompAizo LijcklamaIngmar MeijerMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem ZeldenrustCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensPeter van VlietFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika TheMagazine is een uitgavevan Petersen Media. Nietsuit deze uitgave mag opwelke wijze dan ookworden gekopieerd zonderuitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

Naast mijn fulltime baan voor Sport Amerika ben ik in degelukkige omstandigheid dat ik voor mijn betaalde werk (ermoet toch brood op de plank in Huize Petersen, nietwaar?)volop actief ben in de sportwereld.Een week in de weer met hockey (European Hockey League),zaalvoetbal (Nederlands team) en Sport Amerika ­ je kan mij bijnaniet blijer maken. De EHL, de Champions League van het hockey,is één van de weinige sportproducties die constant weet te verbazen.In 2007 werd deze nieuwe vorm gestart en sindsdien veranderdede EHL de hockeywereld. Niet alleen door nieuwe spelregels,maar ook door de wijze waarop het in beeld wordt gebracht.Niet alleen de sport, maar ook door de emotie eromheen.Bij het zaalvoetbal ging het mij om de sfeer van dewedstrijden zelf. Een heuse speaker probeerde de enkeleduizenden supporters in het Topsportcentrum te Rotterdam tevermaken met opzwepende muziek en dito teksten. Als er eenproducent in durft te stappen, denk ik dat ook deze tak zekereen groot tv­publiek zou kunnen aantrekken.Het zijn evenementen die allebei nog niet bij het grote publiekbekend zijn, maar desondanks wel een absolute aanrader zijnom een keer van dichtbij mee te maken. Ik geloof namelijkheilig in de combinatie van sportief succes en entertainment.Als je naar competities als de NFL en NBA kijkt, dan is hetsportieve aspect de belangrijkste reden voor velen om dewedstrijden te bekijken. Maar zou het net zo leuk zijn als je nietdie prachtige slowmotion ziet van een tackle of touchdown? Ofeen dunk vanuit vier verschillende posities? En dan heb ik hetnog geeneens over de interactie met de spelers en coachesgedurende een game. Ongeëvenaard als je het mij vraagt, maareen evenement als de EHL doet zijn best.De ultieme combinatie tussen inhoud en vorm proberen wijook aan dit magazine mee te geven. Gezien de reacties in dehonderden ingevulde enquêtes slagen wij daar redelijk in, maaris er altijd ruimte voor verbeteringen. Reacties, suggesties enopmerkingen zijn daarom altijd welkom viainfo@sportamerika.nlVoor nu eerst veel leesplezier toegewenst,

De Buffalo Bills en quarter­back Kevin Kolb kwamen totovereenstemming over eentweejarig contract. De Billsnamen vorige week nog afscheidvan Ryan Fitzpatrick en hadden slechtstwee quarterbacks op hun huidige roster:Tarvaris Jackson en Aaron Corp.Kolb werd gedurende zijn jaren bij deArizona Cardinals geteisterd doorblessures en kon hierdoor nooit aan deverwachtingen voldoen • De QB­carrouseldraait ook elders door. Matt Flynnverruilt de Seattle Seahawks voor deOakland Raiders, dat voor devoormalige Packer twee draft picks overhad. De daardoor in Oakland overbodigeCarson Palmer belandt daardoorwellicht in Arizona, waar de Cardinalseen lage pick voor hem over hadden •Goede tijden voor Tony Romo: dequarterback van de Dallas Cowboystekent voor zes jaar en in totaal 108miljoen dollar bij. Hiermee is Romo debestbetaalde Cowboy aller tijden. Saillantdetail: Romo krijgt gegarandeerd 55miljoen (en eventueel de rest in bonussen),Super Bowl MVP Joe Flacco ‘maar’ 52miljoen dollar • Troy Polamalu, desafety van de Pittsburgh Steelers,sprak zich uit over de recenteveranderingen in de regelgevingvan de NFL: “Elk jaar zijn eraanpassingen, het zouechter mooier zijn alser geluisterd zouworden naar despelers. Wijrealiseren ons immerswat de risico's zijn, wantwij staan op het veld.” Deuitspraak kwam na de meestrecente aanpassing, diespelers verbiedt ombuiten de tackle boxmet de kroon van hunhelm tegenstandersaf te schudden •

Dompertje voor de SanAntonio Spurs: de ploeg moethet waarschijnlijk drie tot vierweken stellen zonder ManuGinobili. Reden? Een geirriteerdehamstring, die hij op 29 maartopliep in het treffen met de LosAngeles Clippers • Zonder Ginobiliverloren de Spurs zondag van MiamiHeat, dat op hun beurt aantrad zonderLeBron James en Dwyane Wade. Ditals 'vergelding' voor het feit dat Spurs­coach Gregg Popovich eerder dit seizoenzijn sterren in het onderlinge treffen aan dekant had gehouden. De NBA heeft intussenlaten weten dat de Heat niet op een boetehoeft te rekenen • Heat­coach ErikSpoelstra en zijn collega bij de NuggetsGeorge Karl werden in respectievelijkhet Oosten en Westen uitgeroepen totCoach van de Maand maart • DeDallas Mavericks lijken aan het slotvan de competitie het lek boven tehebben, en zijn plotseling weer volop inde race voor de play­offs. Voornaamstereden? Dirk Nowitzki, die vast vanplan lijkt om straks aan zijndertiende opeenvolgendenaseizoen te beginnen • KobeBryant is zijn collega­Laker Wilt Chamberlaingepasseerd op de all­time topscorerslijst vande NBA. Een jumper inhet tweede kwart van hetduel met de SacramentoKings bracht hemvoorbij de 31.419punten die The Stilt inzijn loopbaan verzamelde• Kobe is minder danduizend punten verwijderdvan Michael Jordan, diemet 32.292 punten derdestaat. De lijst wordtaangevoerd door Kareem Abdul­Jabbar (38.387 punten), gevolgd doorKarl Malone (36.928) •

Taylor Hall schoot afgelopenzaterdag een 27­jarig recorduit de boeken. De left wingervan de Edmonton Oilersscoorden drie goals binnende eerste zeven minuten en 53seconden van het duel met de VancouverCanucks. Hiermee was hij bijna vijf minu­ten sneller dan het oude Oilers­record datin 1986 door WayneGretzky werd neergezet •Dit was overigens niet hetenige record van de Oilersdat sneuvelde; Edmontonnam in dit duel een 3­0voorsprong in tweeminuten en 43 seconden.Dit was ruim veertigseconden sneller dan hetvorige record, dat sinds 1981 in de boekenstond • Peter Chiarelli is not amused.De general manager van de BostonBruins kreeg vorige week woensdag nogte horen dat Jarome Iginla zijn team zoukomen versterken, maar later bleek datIginla de trade had geblokkeerd en naar degrote concurrent in de Eastern Division, dePittsburgh Penguins, verkaste. Dit zalhet duel tussen de Bruins en Penguins op14 april in Boston wel wat extra ladinggeven • De Penguins wonnenafgelopen zaterdag hunvijftiende duel op rij.Hiermee bleven zij de helemaand maart ongeslagen. DePens zijn het eerste team in degeschiedenis van de NHL dateen hele maand zonder nederlaagbleef • Zowel Alex Ovechkinals Sidney Crosby kreeg deafgelopen week een puck inhet gezicht. Ovechkin had naeen training 22 hechtingen nodigom de wond te dichten terwijlCrosby direct na het duel metde Islanders een operatie aanzijn gezicht moest ondergaan •

Voor de fans van deHouston Astros kon dezondagavond niet meer stuk.De ‘Stros versloegen de Texas Rangersop Opening Night en mochten zichkoploper noemen van de AL West. Delaatste keer dat de Astros op de eersteplaats stonden in een divisie was op 20april 2007 • Met Opening Day alsdeadline lukten het Justin Verlanderen Buster Posey om een megacontractverlenging bij hun clubs afte dwingen. Verlander speelt ook in dekomende zeven jaar voor de DetroitTigers voor het luttele bedrag van 175miljoen dollar. Posey gaat in de komendenegen jaar 167 miljoen dollar verdienen bijde San Francisco Giants • Slechtnieuws voor de New York Mets:pitcher Johan Santana moet eenoperatie ondergaan die hem het heleseizoen zal kosten. Dit nadat doktorenopnieuw een gescheurde pees in delinkerschouder ontdekten. Er wordt zelfsgevreesd voor het einde van Santana’sloopbaan. De change­up pitcher gooiden in2012 de eerste no­hitter in degeschiedenis van de Mets •Andy Pettitte wil niets wetenover de verhalen dat de NewYork Yankees in 2013 eenrol in de margespelen. “Ik rekenop de WorldSeries”, beweert de41­jarige pitcher. • DeMiami Marlins verrasten doorhun toptalent Jose Fernandeztoe te voegen aan het team. De20­jarige rechtshandigewerper, die op 7 aprildebuteert tegen deWashington Nationals,beschikt over een hardefastball en eendodelijke slider, maarpitchte nog nooithoger dan Double­A •

Nadat de World Baseball Classic onsdoor de winter hielp, kwam er afgelopenzondagavond eindelijk een einde aan hetwachten op Amerikaans profhonkbal.Opening Night van het reguliere seizoenin de Major League Baseball!Een speciale avond in meerdereopzichten, want buiten het feit dat hetseizoen officieel afgetrapt werd,debuteerden de Houston Astros in deAmerican League. Jarenlang speelden zijin de National League, maar vorig jaarwerd besloten dat zij de overstap moestenmaken naar de American League. DeAstros komen nu uit in de WesternDivision, waarin in ook dat andereTexaanse team (de Rangers) uitkomt.Een nieuwe rivaliteit is geboren en deMLB laat er geen gras over groeien, wantde eerste confrontatie vond gelijk plaatsop Opening Night. De jonge Astros, vanwie wordt verwacht dat zij het lachertjevan de divisie worden, namen het in eigenhuis op tegen de sterke Rangers, dieopnieuw een gooi gaan doen naar dedivisietitel.Op papier zou dit een simpeleoverwinning voor de Rangers moetenworden, maar dat liep even anders.Werpers Bud Norris en Erik Bedardhielden de slagploeg van de Rangers intoom, terwijl Justin Maxwell (2driehonkslagen) en Rick Ankiel (pinch hit3­run homer) de show stalen. De eerstewedstrijd van het seizoen eindigdedaarom in een gemakkelijke overwinningvoor de underdogs.Het was voor Houston de eersteOpening Day­overwinning sinds 2006 ende vierduizendste overwinning in dehistorie van de franchise. De onverwachtezege werd in Houston groots gevierd en defans hopen dat dit een voorteken is vooreen mooi seizoen, waarin niet – zoals doorveel kenners voorspeld – het record inverliespartijen wordt verbroken.TEKST SEB VISSER

De Cardinals spelen misschien nogwel overtuigender dan Kentucky vorigjaar. De Wildcats struikelden bijna inde Sweet 16, terwijl Louisville vrolijkdoor alle ronden fladderde. Van NorthCarolina A&T (Round 2) hadden weook niet meer verwacht. Van ColoradoState (Round of 32) misschien gehoopten op Oregon (Sweet 16) niet gerekend.De laatste horde, Duke Blue Devils inde Elite Eight, werd met zo’n grootgemak genomen dat we niet anderskunnen concluderen: Louisville Cardi­nals maakt zijn favorietenrol helemaalwaar.Trey Burke leidt MichiganDe mannen van Pitino hebben in dit sei­zoen één dipje gehad. Het liep aanvallendineens niet meer. Er werd te weiniggescoord. Nu loopt het als de gesmeerdebliksem bij de Cardinals. Even vanuit deleunstoel concluderen: datzelfde geldtvoor alle Final Four scholen. Michiganmaakte gehakt van South Dakota State,VCU en Florida Gators. Alleen Kansaswerd pas na overtime verslagen. Maarqua speelstijl, spelers en ervaring hadMichigan die wedstrijd misschien welmoeten verliezen. En dat getuigt van dekracht van de Wolverines op dit moment.Spelverdeler Trey Burke is met de meestestemmen (evenveel als Georgetown’sOtto Porter) in het First Team AllAmerica gekozen. Tim Hardaway jr. ismeer een atleet en daarom een zeercomplementaire guard naast Burke. NikStauskas is een wingman die voluitprofiteert van de aandacht die naar beidebackcourt spelers uitgaat. Het enigenadeel dat Michigan heeft is dat het‘klein’ is en niet ‘groot’ kan spelen.Daarmee is het afhankelijk van de aanval,vrije worpen en het verdedigen van dedriepuntslijn. Tot nu met succes.The Orange zoneSyracuse Orange maakte ook zo’n run.Grote zege tegen Montana (Round 2),benauwder dan verwacht tegenCalifornia, en de klapper tegen Indiana.

Daarna was winnen van het verrassendknap in het toernooi gebleven Marquetteeen peulenschil. Dat Syracuse en zijnkarakteristieke 2­3 zone defense (tweemannen verdedigen hun ruimte in hetfrontcourt, drie hun ruimte in hetbackcourt) moeite had met winnen vanCalifornia was op zich logisch. Californiableek in staat tempo te ontwikkelen,meer kansen te creëren in de aanval enzo lang levend te blijven. Dat haddenwe ook verwacht van Indiana. Meernog, eigenlijk. Maar tegen de Hoosierssteeg Michael Carter­Williams bovenzichzelf uit. Victor Oladipo (First TeamAll America) en Cody Zeller bleven hetantwoord schuldig.Shockers reuzendoderDe meest verrassende Final Four schoolis #9 seed Wichita State Shockers. Hierhad iedereen Gonzaga of Ohio Stateingevuld. Een kenner had misschiennog gehoopt op Iowa State, maar hunbefaamde driepunter viel precies éénkeer te weinig in de Round of 32 tegenOhio State. Wichita rekende in de Westregion ruim af met Pittsburgh, #1 seedGonzaga en versloeg Cinderella La Sallemet ruime cijfers. Hard werken en eenoverweldigend goede rebound zijn dewapens van de Shockers. Tegen OhioState kwam daar nog een vlijmscherpedriepunter bij. Wichita State is demeest onderbelichte Cinderella in hetbracket van dit seizoen. Maar het heeftdan ook geen sexy hoog tempo in deaanval en vlammende driepunter.Cinderella EaglesHet regende verrassingen deze BigDance. Wichita State (West region)houdt het ’t langst vol, maar ook #13 LaSalle (West region) deed drie keer zolang mee als verwacht. Dat geldt ookvoor #12 Oregon (Midwest region) datin de Sweet 16 moest buigen voorLouisville. Marquette verloor bijna vanDavidson in Round 2 (East). Tweeronden later (Sweet 16) bleken deGolden Eagles te sterk voor Miami

Hurricanes, voor veleneen zekere Final Fourkandidaat. Maar Marquetteis een #3 seed, en dus geenCinderella. Dat geldt wel voorFlorida Gulf Coast. Sterker nog, De Eagleszijn een schoolvoorbeeld Cinderella. Een#15 seed. In Round 2 kansloos geachttegen het in prima vorm verkerendeGeorgetown.Maar Otto Porter & co. kwamen vlot inde eerste helft achter en het nietigeFGCU rook bloed. Brutaal werden despelers van Georgetown opgejaagd enuitgedaagd. De Hoyas wankelden.Onder leiding van junior guardSherwood Brown en spelverdelerBrett Comer vliegen de dunks alleyoops en driepunters over het veld.Het is de eerste keer dat Florida GulfCoast University, pas opgericht in1991, mag deelnemen aan MarchMadness. En de Eagles hebben er naRound 2 een flinke schare fans bij.Cinderella heeft zich gemeld. Pas inde Sweet 16 is het stoïcijnsopererende Florida ons allerEagles de baas.Final Four

Louisville Cardinals speeltkomende vrijdag op zaterdagnacht tegenWichita State Shockers. De Shockers zijnfit en scherp. De Cinderella zondersprookjesachtige erkenning heeft eendiepe bank, maar geen verhaallijn methoog tempo en driepuntersgeweld.Wichita State rebound vooral enverdedigt keihard de eigen paint. Tegenbetere teams als Gonzaga en Ohio Statewas de driepunter er ineens ook. En die isweer welkom tegen Louisville.

1. Georgetown Hoyas vsFlorida Gulf Coast Eagles 68­78Een school die pas sinds 1991 bestaat,verslaat het aloude basketball programmavan de Hoyas. Vooral de manier waarop,rennend, dunkend en vernederend,maakt van de Eagles meteen het meestgeliefde team van de Big Dance.2. Iowa State Cyclones vsOhio State Buckeyes 75­78De Cyclones schoten zich een weg langsNotre Dame in de tweede ronde. In deRound of 32 werd vervolgens DeBuckeyes het vuur aan de schenen gelegd.De Cyclones vertrokken met opgehevenhoofd uit het toernooi. De Buckeyeswaren een ervaring rijker.3. Marquette Golden Eagles vsDavidson Wildcats 59­58Vander Blue vervolmaakte de inhaalracevoor Marquette tegen Davidson envoorkwam daarmee een upset vanjewelste. Tegen Butler zouden de GoldenEagles dat kunstje nog eens herhalen. Endaarmee zat Marquette ineens lekker inhet toernooi.4. Arizona Wildcats vsOhio State Buckeyes 70­73Opnieuw de Buckeyes. Eén van desmaakmakers van het toernooi. DeWildcats maakten het Ohio State heelmoeilijk. Twee tellen voor tijd showedRuss Smith zijn specialiteit, het scorenvan clutch points, met een loepzuiverdrietje. Een spektakelstuk van A tot Z.5. Michigan Wolverines vsKansas Jayhawks 87­85Michigan had inside geen kans tegenKansas. Dat wist iedereen. Wolverinesspelverdeler Trey Burke kan een drietjeschieten, wisten we ook. Maar de 76­76,2,5 meter achter de driepuntslijn, ondergrote druk was impressive en de omme­keer. Fantastische overtimegame.

De Cardinals zijn verdedigendeen topteam. De trapping defenseis vermaard en feilloos. Als PeytonSiva en Russ Smith buiten de drie­punter ook in the lane hun puntenmaken, is Louisville de beste. Zelfs meteigenlijk alleen Gorgui Dieng onder hetbord tegen al dat Shockers reboundgeweld.Michigan treft Syracuse in de andereFinal Four matchup. De Wolverines zijnjuist uitzonderlijk in aanvallend opzicht.Een vreemde eend in de bijt dus. Zonderecht frontcourt ook. En een kleinerotatie, er komen weinig spelers van debank. Maar tot nu geeft dat niet.Syracuse is het tegenovergestelde. Eenloaded frontcourt en guards die dedriepunter kunnen verdedigen door hunlengte. Als Carter­Williams en Trichenormaal doen en niet zelfzuchtig zijn,wint Syracuse.Verondersteld dat de finale om delandstitel gaat tussen Syracuse Orangeen Louisville Cardinals, dan wint hetverdedigende basketball. Beiden doendat op geheel eigen wijze uitstekend. Debreakdown van elkaars defense wordteen interessant gegeven. Syracuse heefteen beter bezet frontcourt, Louisvilleeen griezelig goed turnover ratio.Het zal spannend worden. En aanhet einde staat Rick Pitino metde schaar in zijn handen en dering om zijn vinger. IsLouisville Cardinals tochgewoon de beste.•

6. Duke Blue Devils vsLouisville Cardinals 63­85Niet de meest spannende wedstrijdin dit rijtje. Maar juist dat isveelzeggend. Duke zakte op hetmoment supreme door het ijs. DeCardinals juist niet. Zo’n uitslagneerzetten tegen één van de bestaanvallende teams in het land zegtveel over de kunde van Louisville.7. Wichita State Shockers vsOhio State Buckeyes 70­66De Shockers slagen erin de onstopbareBuckeyes te stoppen. De hele wedstrijdloopt Ohio State achter de feiten aan.Steeds vertrouwend dat het goed komt,want ooit stopt het een aanval vanWichita State. Niet dus, not this time…8. Wisconsin Badgers vsOle Miss Rebels 46­57Twee lelijke eendjes tegen elkaar.Wisconsin is degelijk, droog en effectief.Ole Miss is alles behalve dat, aangevuldmet grazy dude Marshall Henderson.En juist hij schiet na rust de Badgersaan flarden. Het begin van een korteCinderella run.9. Kansas State Wildcats vsLa Salle Explorers 61­63De Explorers kwamen uit de First Fourround en hadden een makkie moetenzijn voor de Wildcats. Maar dit seizoenging niets vanzelf bij Kansas State.Jammer voor La Salle was, dat FloridaGulf Coast het Cinderella stickertje alhad ingepikt. Toch een mooie rungemaakt.10. Syracuse Orange vsIndiana Hoosiers 61­50Klassiek gevalletje "qua speelstijl + spe­lersmateriaal had dit andersom moetenzijn". De 2­3 zone defense van TheOrange bezorgde Indiana onvoorstel­baar veel problemen. SpelverdelerMichael Carter­Williams' 24 puntenclosed the deal. Syracuse is klaar voorde finale. •

Peter!In de NBA spelen de 400 beste basketballerster wereld. Maar zelfs in dat hoge echelon vanprofessionele topatleten lopen een paarvervelende mannetjes rond. Zeikerdjes. Snodegeniepigaards. Achter­de­ellebogiërs. Floppofielen.Ginobilietjes. Hoewel dat volkomen logisch enmenselijk is, vind ik dit soort kreuken in het gedrag enkarakter van waanzinnig goede basketballers altijdeen beetje verdrietig. Daarom, name­en­shame.Namen en rugnummers. Wie zijn grootstejankballerige goorlappen van de NBA?

Matthijs!Drie woorden: Meta World Peace. Aka TheArtist formely known as Ron Artest. Deaanstichter van de Malace @ The Palacewaarbij hij op de vuist ging met de halvetribune. De grootste schurk die er ooit opeen basketbalveld heeft rond gelopen.Mister geniepe klote­overtreding +wekenlange schorsing. Als MWP eenfout maakt haalt de hele NBA inclusiefDavid Stern zijn adem in. De runnerup? Zijn maatje Stephen Jackson akaDark Alley Guy die eveneens vrolijkmeedeed met de beroemdste brawl inb­balgeschiedenis. Tevens is Cpt.Jack een ouderwetse gunslinger. Dezetwee straatvechters ain’t bout diz life!

Peter!Whehe. Daar noem je ook twee aandachtsjunkies zeg. Weet je wie ik dusde laatste tijd steeds vervelender vind worden? LARRY! SANDERS! Dieman is de vleesgeworden blockparty. Speelt het defensieve seizoen van zijnleven. Heeft meer blocks dan een doos technisch Lego voor vergevorderden.En toch. De laatste tijd. Drie wedstrijden op rij ejected. 95.000 dollar intien dagen aan boetes. Voor dit soort idioterie op het veld. Arroganterdan een breezerslet in het Cool Down Café. Jammer, want dit soort kinder­achtig gedrag verpest wel de naam die hij block voor block heeftopgebouwd dit seizoen.

Matthijs!Jammer is dat toch, als een van je favoriete spelers ookaantoonbare trekjes van een gestoorde narcist heeft. Neemnou Chris Paul. Dat is toch wel beschouwd de beste pointguard van deze league? Die niet kijkt op een waanzinnigcircus­shotje meer of minder? Waarom zet hij zich dansteeds zo voor lul met flopacties als deze? Kijk naar datgezicht dat hij trekt. Alsof zojuist zijn been zonderverdoving met een bot broodmes net onder zijn knie isgeamputeerd. Dit soort naaistreken leveren hem nietalleen boetes op. Het kost hem op ten duur ook de gunstvan NBA­diehards die dit soort ‘Mark van Bommeltjes’heel slecht trekken.Peter!En weet je wie ook een stel zeikwijven zijn? De OklahomaThunder. Check dit lijstje van meeste Technical Fouls ditseizoen. Drie keer OKC in de top 10. Kevin Durant,Kendrick Perkins, Russell Westbrook. Deenthousiaste good guys zijn ineens niet meer zo good.Een technical foul is het resultaat van zeuren op descheids. Nu zijn ze in de NBA heel streng, maardat weet je toch als professionele atleet?Zeuren op de scheids is echt heel droevig.Daar zouden jongens als Westbrook enKD toch boven moeten staan. Is ditarrogantie die naar de hoofd stijgt? Endan vergeet ik nog Serge Ibaka. Blijktdus ook een strontverveeltje te zijn.Keiharde defense? Dat is okee.Hulpmiddelen nodig hebben als een klapin de ballen om Blake Griffin uit teschakelen? Niet okee. Als ik dat zo allemaaleens bezie, is dit jaar de Thunder eigenlijkhet Evil Team. En niet Miami. Desympathieke zwarte Messias JamesHarden vertrok en wat er over blijftzeurt, huilt, dreint en slaat onderde gordel. Jammer. Om eenbekende oud­cabaretie tequoten: Dat hebben diejongens toch niet nodig? •

Terwijl in een ietwat muffige zaal negenmensen zich vorige week bogen over éénvan de meest besproken sociale onder­werpen in de Verenigde Staten, maakteKenneth Faried zich op voor een wed­strijd tegen de New Orleans Hornets. Dieavond zouden zijn Denver Nuggetsproberen hun winning streak uit tebreiden naar zestien zeges op rij, maarwat voor Faried misschien nog welbelangrijker was, speelde zich eenpaar duizend kilometer tennoordoosten van New Orleansaf. De negen rechters van hetAmerikaansehooggerechtshof begonnendaar namelijk met dehoorzittingen over hethomohuwelijk en delegitimiteit daarvan.Kenneth Faried zelf is niethomoseksueel, zijn ouders zijndat wel. Faried werd geboren op19 november 1989 in destad Newark in NewJersey als het kind vanbiologische vaderKenneth Lewis enmoeder Waudda (spreekuit: waa­die­uh) Faried.Echt makkelijk begon hetleven van de jonge Kenneth

niet. Zijn vader liet hem en zijn moederin de steek en hij groeide op in hetslechte deel van de stad. Veel beter werdhet niet toen zijn moeder de hyper­zeldzame ziekte lupus te verduren kreegtoen hij in de vierde klas zat. De lupuszorgt ervoor dat Waudda Faried nogsteeds op de meest onverwachtemomenten een aanval kan krijgenwaardoor ze soms maanden tot haarbed veroordeeld is.

Twee moedersDik tien jaar geleden veranderde erechter wel degelijk iets ten goede van defamilie Faried. Waudda ontmoette eenvrouw genaamd Manasin Copeland, endie zou een grote invloed hebben op hetleven en de normen en waarden vanKenneth. “Ik geloof heel erg in aura, entoen ik haar voor het eerst ontmoette,voelde dat heel goed”, zegt Kenneth.Manasin en Waudda werden verliefd ensindsdien noemt hij hen ‘zijn moeders’.De liefde van zijn moeders leerde Fariedook dat niet iedereen wegloopt voor demoeilijke dingen in het leven. “Mensendie zich ergens aan binden, ook al gaatdat soms ten koste van henzelf, tonencommitment. Dat vind ik echtgeweldig”, stelt de power forwardvan de Nuggets.Faried had buiten eenstabielere thuissituatie nog eengeluk, hoewel dat voor eengedeelte van iemand kwam diehij niet als ouder zag. Hij hadnamelijk ook van zijn vadergoede genen meegekregen. Hijgroeide zelfs tot boven de tweemeter en kon een aardig potjebasketballen. Er was echterook een ding dat een carrière

in basketball een beetje in deweg stond: zijn gewicht.Ondanks zijn dikke tweemeter woog de jongebasketballer slechts een kiloof tachtig. Faried werddaardoor als high school­leerling in New Jersey niethard achternagezeten doorgrote colleges. Een school dieechter wel een gokje wildenemen was Morehead State.

Faried had nog nooit van ze gehoord enhad geen idee waar deze gevestigd was.Morehead ligt in de staat Kentucky, inhet Zuiden van de VS. In de vier jaar datFaried er speelde, leidde hij zijn teaméén keer naar het NCAA Tournament: in2009 was het als zestiende geplaatsteMorehead State niet opgewassen tegende nummer 1 Louisville. Niet echt ietsom de NBA­scouts te doen watertanden.Wat ze wel het water in de mond deedlopen waren zijn rebounds. In vier jaarcollege greep hij er precies 1673. Dat zijner meer dan Tim Duncan of RalphSampson. Sterker nog: het is hethoogste aantal ooit in DivisionOne college basketball.Pro­gayDesondanks waren scouts nogniet overtuigd. Hij was immerswel wat klein voor een powerforward en was eigenlijk niet sterkgenoeg. Wat ze uiteindelijk over destreep trok, was zijn commitment,precies datgene dat hij zelf zo waar­deerde in zijn moeders. De Nuggetsbesloten de gok te nemen door Faried teselecteren met de 22ste pick in de draftvan 2011. In zijn eerste jaar als profbetaalde hij dat vertrouwen al meteen

uit met uitstekende cijfers en hijveroverde de harten van de fans doorze in te palmen met zijn aggressieveen emotionele spel. Hij kreeg debijnaam ‘The Manimal’,vanwege zijn beestachtigegedrag op het veld. Faried isiedere wedstrijd ‘fullycommitted’.Op het veld mag hij daneen beest zijn, als je hem dan

Kenneth Faried typeert de gemiddelde speler bij de DenverNuggets. Hij is superatletisch, werkt hard, is energiek en speeltin het belang van het team. De Nuggets hebben geen echte ster,maar met zijn allen vormen ze bij tijd en wijle een onverslaan­baar team. Daarnaast heeft Faried een fijn karakter, hij bekijkthet leven van de positieve kant en is altijd optimistisch. Deconditie­ en fitnesstrainer Steve Hess van de Nuggets verbaastzich nog telkens over de houding van Faried. “Hij straalt zoveelpositieve energie uit, dat is ongelooflijk. Hij is de enige speler inde ruim vijftien jaar dat ik hier werk, die het voor elkaar heeftgekregen om de sfeer tijdens mijn warming­ups te veranderen.Ik praat heel hard en ben niet de meest makkelijke persoon inde omgang. Dat vinden spelers vaak irritant. Maar Faried heeftde gave om de sfeer totaal naar zijn hand te zetten.”Basketballtechnisch ligt de kracht van Faried voorlopig voor­namelijk op verdedigend vlak. Hij is ondanks zijn relatief kleinepostuur in staat om rebounds voor de neus van iedereen op hetveld weg te pikken. Zijn wil en zijn drive zijn van een extreemhoog niveau. Een blik op de statistieken leert dat Faried zich ineen jaar tijd heeft ontpopt tot één van de beste rebounders in deleague. Met een gemiddelde van 9,3 rebounds, een enormesprong ten opzichte van de 7,7 een jaar eerder, staat hij op eenveertiende plek. Typerend voor zijn energie en kracht is dat hijin de lijst van de aanvallende rebounds de top­10 binnenkomt.Rebounding is ook waar de forward de meeste impact heeft ophet spel van de Nuggets. Met hem op het veld pakt Denver zesprocent meer rebounds dan zonder hem. Als je nagaat dat deNuggets bijna honderd possessions per wedstrijd hebben,praat je over zes rebounds extra die niet naar de tegenstan­der gaan maar naar Denver. Dat betekent op het hoogsteniveau, waar details bepalend zijn voor succes, een grootverschil tussen winst en verlies. De statistische vooruitgang isoverigens mede een gevolg van de ruim zes minuten meerspeeltijd die Faried als starter krijgt van coach George Karl. Hijscoort dit seizoen in totaal weliswaar meer punten, zijnefficiëntie is echter gedaald (van 58,6 naar 55 procent) en over36 minuten bekeken kwam hij in zijn rookiejaar tot meerpunten.Echter, verdedigend ontwikkelde Faried zich dit seizoen sterk.Waar hij vorig jaar eigenlijk weinig verschil maakte op hetdefensieve vlak, is hij nu een waardevolle kracht. Zijn atletischevermogen komt hem ook hier goed van pas en met een jaar extraervaring heeft de snelle leerling Faried zich flink verbeterd inéén­tegen­één situaties en het verdedigen van schutters buitende bucket. In zijn eerste jaar noteerde hij een offensive ratingvan 107,5 punten en 107,1 verdedigend. Dit seizoen staat hij op107,4 aanvallend, maar op 102,1 verdedigend. Faried heeft zichboven verwachting snel ontwikkeld en is daarmee voor eenbelangrijk deel verantwoordelijk voor het succes van de Nuggetsdit seizoen.

weer op een bank ziet zitten tussen zijntwee moeders, lijkt hij een klein jongetje.Misschien was het basketballveld ookwel een testosteron­uitlaatklep voorFaried, iets dat hij ­vanzelfsprekend­thuis weinig tegenkwam. In januari vandit jaar liet hij, met Manasin en Wauddaaan weerszijden, zijn zachte kant zien.Faried vertelde zijn verhaal: "Niemandkan mij vertellen dat ik geen tweemoeders kan hebben, want ik heb er echttwee." Hij was de eerste NBA­speler diepubliekelijk een beweging steunde diewil dat homostellen dezelfde rechtenkrijgen als heteroseksuele stellen.

Terug naar vorige week. Toen derechters allang weer in hun studie­kamers zaten om zich te beraden op deuitspraak die in de zomer volgt, speeldeFaried zijn basketballwedstrijd. Hij wasgoed voor dertien punten en zevenrebounds, maar voor het eerst in meerdan een maand verloren de Nuggets eenwedstrijd. Faried zal hebben gebaald,maar wat er die dag in Washingtongebeurde, was belangrijker dan welkewinstreeks dan ook. •

“LeBron James, was die nou zoveel beterdan James Riod? En dit Knicks­team istoch veel sterker dan de Heat toen?” Riod isde league MVP in het seizoen 2052/2053.Hij stuwde zijn New York Knicks, de besteploeg in de league, naar grote hoogten.Je aait je kleinzoon, een grootfan van Riod, over zijn bol ensurft naar YouTube. “Kijk hiermaar eens naar”, zeg je, terwijleen documentaire over deMiami Heat van 2012/2013start. “Een winstreeks van 27wedstrijden, daar kan die Riod van jou nogwat van leren.”De Miami Heat speelden 27 duels zodominant. Geen enkel team sinds de Bullsvan Michael Jordan in 1995/1996 kwamdaarbij in de buurt. Geen enkel team sindsde 33 wedstrijden op een rij winnendeLakers deed het zo vaak achter elkaar. Engeen enkele speler speelde tijdens eendergelijke reeks zo dominant als LeBronJames.The King kwam tot gemiddeld 27 punten,acht rebounds en acht assists. AlleenJordan kon eind jaren ‘80 zulke cijfersoverleggen, maar zijn team presteerde bijlange na niet zo sterk als de Heat van ditseizoen. In februari startte James de motormet zes duels op rij van 30+ punten en60%+ schotpercentage en de rest vanMiami volgde.Beat the Heat! is een veel gebezigde kreetbij alle Miami­haters. Maar als liefhebbervan het spel kun je niets anders dan respecthebben voor de prestaties van LBJ & co. DeMiami Heat hebben dit seizoen ietsgepresteerd waar wij over veertig jaar nogpraten en schrijven. #GoHeat

Jan Willem Zeldenrust.

Zegereeks

Alles heeft een begin, zo ook deNational Basketball Association. Nade Tweede Wereldoorlog bestondener twee professionelebasketbalcompetities: deBasketball Association of America(BAA) en de National BasketballLeague (NBL). De BAA werd in1946 in het leven geroepen dooreen groep eigenaars vanijshockeystadions. Walter Brown,eigenaar van de Boston Garden, wasvan mening dat deze stadions vakergebruikt konden worden. MauricePodoloff werd benoemd tot president.In tegenstelling tot de NBL wilde deBAA voornamelijk spelen in grotestadions van grote steden, zoals behalvede Boston Garden ook Madison SquareGarden en Chicago Stadium.Vreemde startIn het eerste seizoen bevochten elfteams elkaar in een programma van 60wedstrijden. De wedstrijd tussen deToronto Huskies en de New YorkKnickerbockers in de Maple LeafGardens van Toronto gaf het startschotvan de nieuwe league. Ossie Schectmanvan de Knicks maakte de eerste officiëlescore en New York won met 68­66.De Washington Capitols wonnen liefst49 wedstrijden onder leiding van eneRed Auerbach. In de playoffs moesten zehet echter in de halve finales afleggentegen de Chicago Stags van MaxZaslofsky. De bedenkers van de BAAbesloten om de eerste seeds aan elkaarte koppelen, net als nummers twee endrie. Door deze hersenkronkel werdende Finals gespeeld tussen de Stags en dePhiladelphia Warriors. Die laatsten

wonnen onderimpuls van JoeFulks (gemiddeld23 punten) met 4­1.NoodzakelijkefusieDe BAA kende veel problemendoordat de invloed van hetijshockey te aanwezig bleef. Eigenaarslegden soms de basketvelden letterlijkop het hockeyijs. Gevolg: plassen enuitstel van wedstrijden. Ook werd nogaleens vergeten om stadions teverwarmen, waardoor fans inwinterkleren kwamen kijken en spelersop de bank handschoenen droegen.Daarnaast werden ideeën besproken alswedstrijden van 60 minuten, het spelenvan innings zoals in het baseball en hetenkel schieten van vrije worpen aan het

De BAA kreeg al snel te kampen metfinanciële problemen en in 1949 werdovergegaan tot een fusie met de NBL. DeNBA was geboren.Ook het huidige succesverhaal kendeaanloopproblemen. Er vonden regel­matig vechtpartijen plaats en er warennauwelijks regels om tijdrekken tegen tegaan. Een wedstrijd tussen de Minnea­polis Lakers en Fort Wayne Pistonseindigde op 19­18 voor de Pistons. Descore in het vierde quarter was Pistons3, Lakers 1. En tijdens de playoffs van1953 schoten teams gemiddeld 80 vrijeworpen.Redder in noodTegen 1954 waren er slechts acht teamsover: Syracuse, New York, Boston enPhiladelphia in het Oosten; Fort Wayne,Minneapolis, Rochester en Milwaukee inhet Westen. De Lakers van GeorgeMikan vormden de eerste dynastie metvijf titels tussen 1949 en 1954. De groteommekeer kwam echter met deinvoering van de schotklok voor hetseizoen 1954/1955, een idee vanSyracuse­eigenaar Danny Biasone.Vanaf dan hadden teams 24 secondenom een korf te maken. Het gemiddeldaantal punten op dat moment was 79.Vier jaar later overschreed ditgemiddelde de kaap van dehonderd punten.

Daarnaast werden de foutenregelsaangepast. Teams konden nu geenfouten meer maken waar ze datwilden en niet alle fouten resulteerdenin vrije worpen. Tot slot werden erook eindelijk zwarte spelerstoegelaten. Earl Lloyd en Jim Tuckerwerden in 1955 de eerste zwartekampioenen toen de SyracuseNationals (toeval?) de eerste titelpakten in de NBA­mét­schotklok.Hierbij: bedankt meneer Biasone!

Eerste rivalryEen andere nieuwtje dat tijdens hetmidden van de jaren vijftiggeïntroduceerd werd, was de MVPAward. De eerste die deze inontvangst mocht nemen was BobPettit, de power forward van de St.Louis Hawks, in 1956. Die kondenechter niet de titel pakken ­ in deConference Finals gaven ze een 2­0voorsprong uit handen tegen deDetroit Pistons van George Yardley enLarry Foust.De Hawks bereikten in 1957 wel deFinals maar moesten daarin opnieuwhet onderspit delven. Deze keer waren

Bob CousyVoordat Bill Russell in Bostonarriveerde, was Bob Cousy de groteman voor de Celtics. De point guardwerd geboren in New York en werd in1950 als vierde gedraft. Hij bleek voorde Celtics op dat moment de bestepasser ter wereld. Cousy leidde de NBA inassists van 1953 tot en met 1960, achtseizoenen na elkaar. Hij kreeg de bijnaam‘Houdini of the Hardwood’ voor zijnspectaculaire manier van spelen. Cousymaakte geregeld een pass achter zijn rugen door zijn benen. Hij maakte daardoorvan basketball een leuke sport om naar tekijken.Bob PettitBob Pettit was de eerste MVP in 1956(wat hij herhaalde in 1959) en eenpionier in de ontwikkeling van bigman play. Hij speelde elf seizoenenvoor de St. Louis Hawks en miste geenenkele All­Star Game. Pettit was aanzijn pensioen in 1965 de eerste speler diede kaap van de twintigduizend puntenrondde. Meer dan zesduizend daarvanscoorde hij van achter de vrijeworplijn.Pettit is de enige speler in de geschiedenisvan de NBA die meer dan twintig puntenper wedstrijd scoorde in elk seizoen dat hijspeelde. “Hij zou ook vandaag nogsupergoed zijn”, meent Lenny Wilkens.Dolph SchayesEveneens een speler die zijn heleloopbaan bij één team speelde. Dezeforward was vijftien seizoenen langeen Syracuse National. Voor ditteam werd hij in 1955 kampioen.Schayes wordt ook wel eens de ‘LarryBird van Syracuse’ genoemd. “Dolphwas één van de traagste spelers in deNBA maar hij stopte nooit met bewegen”,verklaarde ex­NBA’er Tom Gola. “Hij waséén van de beste rebounders maar hij konniet springen”, voegde ex­speler Al Bianchidaaraan toe. Schayes was een top­10 scorerén rebounder in zijn eerste twaalfseizoenen en miste geen enkele keer deplayoffs.

George MikanGeorge Mikan was deeerste dominerendespeler die de NBAooit kende. Hijveroverde vijf titelsin zes seizoenen metzijn MinneapolisLakers. Mikan zag er danwel uit als een loketbediende (inclusiefbril en haarstijl), hij was een echtewinnaar en had een verrassend goedhoekschot. Wanneer hij miste, had hijzelfs de snelheid om de offensieverebound te pakken en alsnog een score temaken. Niemand kon aanvankelijk optegen Mikan. De reus van de Lakers werdgestopt door Danny Biasone en zijnschotklok. Het veel hogere tempo bleekhelemaal niets voor hem.Paul Arizin & NeilJohnstonPaul Arizin en NeilJohnston staan teboek als het eerstedroomduo in degeschiedenis van deNBA, de eerste one­twopunch. Beiden speeldenhun hele carrière voor de PhiladelphiaWarriors en wonnen samen hun enigering in 1956. Arizin was een guard meteen toen uniek wapen: het jumpshot.Tot dan toe schoten spelers vanaf degrond en met twee handen. Hij wasdaarnaast een energieke verdedigerén een oorlogs­veteraan; Arizinmiste tweeseizoenen doorlegerdienst inde Koreaoorlog.Johnston was eenaanvallende center.Hij leidde de NBAdrie maal in scoring enin FG%. Op zijn 29ste moesthij gedwongen met pensioen door eenzware knieblessure.

de Boston Celtics met rookie BillRussell te sterk. Russell was eigen­lijk een selectie van de Hawks, maardie stuurden hem naar Boston in ruilvoor Ed Macauley en Cliff Hagan. DeCeltics wonnen hun eerste titel dooreen 125­123 zege in Game 7. Rookieof the Year Tom Heinsohn tekendena twee verlengingen voor 37 pun­ten. Pettit was goed voor 39 puntenen negentien rebounds, maar misteeen cruciale lay­up in de laatsteseconden.Een jaar later namen de Hawksechter wraak. Russell zat geblesseerdaan de kant in een nieuwe game 7.Pettit was gedreven als nooit tevorenen scoorde liefst 50 punten, eenabsoluut record op dat moment. Hijmaakte negentien van de laatste 21punten voor de Hawks en gaf zijnteam vijftien seconden voor tijdeen beslissende voorsprong.De Hawks wonnen eindelijkhun eerste titel, wat ookmeteen hun laatste zou zijn.Bovendien was dit het laatsteteam met enkel blankespelers dat het beste van deNBA was. De rivaliteittussen St. Louis en Bostonzou nog een aantal jarenaanhouden. De beideteams troffen elkaar ookin 1960 en 1961 in deFinals, waarbij deCeltics telkens aan hetlangste eind trokken.Met dit succesontsproot eensuccesvolle periodein de jaren ‘60. •

De 2013 NFL Draft is nog 22 nachtjesslapen, de stand aan de top van het draftboard is in jaren niet zo vloeibaar geweesten toch kan ik u nu al vertellen wie deJacksonville Jaguars met huntweede keuze overall gaanselecteren. Want tenzij ik hetslachtoffer ben van een wer­kelijk formidabel rookgordijnvan de veelgeplaagde fran­chise uit Jacksonville (dat valtnooit uit te sluiten), is GenoSmith van West Virginia University op 27april de nieuwe franchise quarterbackvan de Jaguars. U weet wel, diezelfdefranchise die amper twee jaar geleden alzo iemand dacht te hebben gevonden inBlaine ‘Sunshine’ Gabbert.En dat is direct ook de eerste redenwaarom het zo aannemelijk is dat dekeuze op Smith gaat vallen. Gus Bradley,de nieuwe head coach in Jacksonville, enDave Caldwell, de nieuwe GM, hebbenmomenteel de keuze uit Gabbert of de inMiami compleet mislukte Chad Henne.De term ‘lood om oud ijzer’ dringt zich open daar neemt het splinternieuwe frontoffice in Jacksonville, en vooral deschatrijke eigenaar Shahid Khan, geengenoegen mee. Kahn en zijn front officewaren tot op de laatste man aanwezig opde pro day van Smith. Een duidelijkereaanwijzing voor Jacksonville’s draftplanbestaat niet.Althans, dat dacht ik voordat deOakland Raiders en Arizona Cardinals,teams die na de Jaguars draften en waarde QB­nood zo mogelijk nog hoger is,ineens in blinde paniek om zich heengrepen naar, hou je vast, Matt Flynn enCarson Palmer. Toen wist ik het pas echtzeker: Geno Smith wordt een Jaguar. •

Paul Klomp.

Geno wordt een Jag

Leander Schaerlaeckens is in Amerika voetbalcolumnist voor Fox Sports endoet in deze column verslag van de WK­kwalificatiereeks van de VS.MEXICO STAD – Het bier regende over de perstribune. Ik was op adviesvan een veteraan achterin gaan zitten, tegen het muurtje van eentelevisiestellage aan, dus ik zat redelijk beschut en kon doorschrijven.Er viel immers veel te noteren. Amerika had zojuist pas voor de tweede keerin haar geschiedenis een WK­kwalificatiepot op Mexicaanse boden nietverloren. 93 minuten lang hield de Verenigde Staten stand tegen detechnisch vernuftige Mexicanen. Het werd 0­0, en voor Amerika was dat zogoed als een overwinning, vooral met al die blessures en een coach (JürgenKlinsmann) die zwaar onder vuur lag vanwege zijn chaotische werkwijze.Voor Mexico was het een ramp. En dat lieten ze weten. Voor de derde keerin drie wedstrijden speelden ze gelijk. In het Estadio Azteca, het enigestadion ter wereld dat voor twee WK finales is gebruikt (1970 en 1986), past115,000 man. Die maken gezamenlijk met toeters en het fluiten op hunvingers een hels kabaal, vooral als de keeper van de tegenstander eendoeltrap in de op 2240 meter boven zeepeil zo dunne lucht inramt. ‘Puto!’klinkt het dan in oorverdovend koor. Mannelijke hoer, dus.Toen de scheidsrechter affloot, volgde er een nog veel harder fluitconcertvanaf de tribunes. En toen kwamen de vloeibare stoffen. De 500meegereisde Amerikaanse fans, die door twee linies ME en een hooghekwerk met prikkeldraad beveiligd werden, vierden uitgebreid en kregenbier en, naar ze zeggen, pis over zich heen. Ook het veld werd bekogeld, netals de perstribune.Tijd om als Amerikaanse pers af te dalen naar de persconferentie en demixed zone, om de nodige citaatjes af te nemen. Dat betekende dat we alsgroepje van twintig gringos tegen de stroom van meer dan honderdduizendkwade Mexicanen in moesten zwemmen naar de andere kant van hetstadion. Geen pretje. Veel geduw, gedrang en scherpe schouders. In eengrote tent naast het stadion speelde een DJ housemuziek. Ook daar moestenwe langs, terwijl de mensenmassa richting muziek deinde. De Mexicaansepers vroeg Klinsmann meermaals naar de penalty die er helemaal geen was.Wij spraken van een kwalificatiecampagne die met vier punten uit de laatstetwee wedstrijden weer op koers is, ook nadat Amerika in Denver in eensneeuwstorm van Costa Rica won.Omringd door een cordon politiemotoren volgde onze persbus die van despelers door het zenuwslopende verkeer de warme Mexicaanse nacht in, opnaar de volgende horde op het pad naar het WK in Brazilië. In Jamaïca,begin juni, ben ik er weer bij. •

Bierregen

NAAM: Justin VerlanderGEBOREN: 20 februari 1983BURGERLIJKE STAAT: vrijgezelPOSITIE: RHP, starterTEAM: Detroit TigersDRAFT: Tweede pick overall in 2004.DRAFT CLASS: De San Diego Padreskozen Matt Bush als #1. Andere grotenamen: Jered Weaver (12de), BillyButler (13de) en Dustin Pedroia (65ste).CONTRACT: Verlander tekende vorigeweek een contract waarmee hij tot 2019vastligt. De komende twee jaar verdienthij in totaal nog veertig miljoen dollar uitzijn vorige contract; in de vijf jaar daarnaontvangt hij liefst 28 miljoen dollar perseizoen (en eventueel 22 miljoen dollarin 2020).TOTAAL VERDIEND: $46.515.000ENDORSEMENTS: Victory forVeterans, Fastball Flakes­cornflakes.PRIJZEN: AL Rookie of the Year(2006), AL Cy Young Award (2011), ALMVP (2011), 2x meeste overwinningenin MLB (2009 en 2011), 3x meestestrikeouts in AL (2009, 2011 en 2012),5x MLB All­Star (2007, 2009, 2010,2011 en 2012). Daarnaast wierp hij altwee no­hitters (in 2007 en 2011)CAREER STATS: Regulier seizoen: 232duels, 1553 2/3 IP, win­loss record 124­65,ERA 3.40, 1454 strikeouts, WHIP 1.17PLAYOFFS: 12 duels, 70 1/3 IP, win­loss record 6­4, ERA 4.22, 77strikeouts, WHIP 1.24STERKE PUNTEN: Verlanderkan putten uit liefst vijfverschillende pitches, waarondereen 100­mph fastball en goedeoff­speed pitches. Daarnaast ishij een echt werkpaard die totdiep in een wedstrijd kanpitchen. Sterker nog, naarmatede wedstrijd vordert, lijkt hijsteeds beter te worden.ZWAKKE PUNTEN:Verlander kent weleens een

moeilijke start tijdens een wedstrijd. Hetlijkt dan alsof hij nog niet helemaalwarm of geconcentreerd is.HALL OF FAME: AangezienVerlander al een keer de Cy YoungAward wist te winnen en ook al werduitgeroepen tot AL MVP, is de kans zeergroot dat hij in de toekomst wordttoegelaten tot Cooperstown.OVER HEMZELF: • “Ik realiseerdeme dat ik de bal niet zomaar keihardlangs slagmensen kan gooien. Op highschool lukte dat wel, maar nu dus nietmeer. Hier zal ik echt moeten pitchen”Verlander moest wat aanpassingen doenin de Majors.• “Ik wil in de Hall of Fame komen.”Verlander weet wat hij wil.OVER HEM: • “Hij is echt indrukwek­kend en de prijs van het toegangskaartjemeer dan waard” Tigers­manager JimLeyland over zijn ace.• “Mijn god, die gozer gooit honderd mijlper uur in de zesde inning.” ToekomstigHall­of­Famer Chipper Jones is onderde indruk van Verlander.SPORTAMERIKA OVER JUSTINVERLANDER: Verlander werd vorigseizoen al in een poll van Sport Amerikaverkozen tot de beste pitchervan de Majors op ditmoment. De ace van deTigers kent soms watopstart­problemen,maar als hij goed isopgewarmd, is er bijnageen stoppen meer aanen schakelt hij de ene nade andere batter uit metzijn indrukwekkenderepertoire aan pitches.EIND­CIJFER:9+

De trade die Chris Pronger naarPhiladelphia stuurde in 2009 was eréén die maar weinig generalmanagers aan zouden durven.Maar Paul Holmgren is nietzomaar een general manager enChris Pronger is niet zomaar eenspeler. Beide heren gaan dag in,dag uit voor het maximale. Nooit deveilige keuze, nooit de voorzichtige optie.Ze waren een perfecte match en het succesvan de Flyers een jaar later bracht hetbewijs van de kwaliteiten van beiden.Holmgren stuurde winger Joffrey Lupul, derechten voor verdediger Luca Sbisa, tweeeerste ronde draftkeuzes en een nader tebepalen pick naar de Anaheim Ducks in ruilvoor Chris Pronger en minor leaguer RyanDingle. Enkele dagen later tekende Prongervoor zeven jaar bij in Philadelphia. Het waseen risicovolle trade, want een jongeaanvaller en zoveel hoge picks voor eenverdediger van 35 jaar oud lijkt niet bepaaldverstandig.Chris Pronger is echter een geboren win­naar. Een speler die het klappen van dezweep kent en in verschillende Stanley Cupfinales schitterde. Een speler die je haalt alsje ervan overtuigd bent dat je team dicht bijhet ultieme succes is. Holmgren kreeg gelijk,al strandden de 2009/2010 PhiladelphiaFlyers in het zicht van de haven. Ze warenna een miraculeuze playoff run amper tweeoverwinningen verwijderd van de Cup,maar verloren in Game 6 van de ChicagoBlackhawks, die met hun eerste titel inbijna een halve eeuw aan de haal gingen.Rots in de brandingAfgaand op het succes in Prongers eerstejaren in Philadelphia leek Holmgrens moveeen schot in de roos, maar toen Prongermet zijn gezondheid begon te sukkelenbleek de toekomst misschien toch niet zorooskleurig. Hij was namelijk de 35gepasseerd toen hij zijn nieuwe contracttekende en volgens de regels van de NHLmoeten die deals tot de laatste dollarworden uitbetaald. Oké, ze tellen niet mee

voor de salary cap als een spelerlangdurig geblesseerd raakt, maarzelfs dan moeten ze in de zomerworden opgeteld bij de totalecontractkosten.Uitgerekend dat scenario vouwt zichinmiddels uit. Het team worstelt hevigzonder Pronger als rots in de branding,een rol die hij al vervulde toen hij nogspeelde voor de Hartford Whalers. DeWhalers kozen hem als tweede speleroverall kozen in de 1993 NHL Draft, maarstuurden hem in 1995 naar de St. LouisBlues in ruil voor Brendan Shanahan.Pronger zou de volgende negen seizoenenvoor de Blues uitkomen en geen enkele keerde playoffs missen.Vlak na de vorige lockout werd Prongeropnieuw getrade. Dit keer vertrok hij naarde Edmonton Oilers, die net als de Flyersenkele jaren later, spontaan hun wegvonden naar de Stanley Cup Finals. Dattrok de aandacht van de Anaheim Ducks,die hem bleven volgen toen de Oilers aanhun rebuild begonnen. Het leverde Prongerde derde trade van zijn carrière op.Anaheim stuurde Joffrey Lupul enLadislav Šmíd naar de Oilers, samen meteen hele reeks draftkeuzes, waarmee onderandere Jordan Eberle later werd gedraft.Lupul werd opvallend genoeg dus zowel in2006 als in 2009 getrade in een deal voorChris Pronger. Pronger leidde de Ducksnaar ijn tweede Stanley Cup Finals in evenzovele jaren en dit keer won hij wel. Het isvooralsnog zijn enige Cup.Ondanks de relatief magere oogst mag hetpalmares van Pronger er zijn. Hij wasnamelijk niet alleen de sterkhouder voorclubs als de Blues, Oilers en Ducks, maarook voor Team Canada, waarmee hij in SaltLake City (2002) en in Vancouver (2010)Olympisch goud won.DepressiefDe carrière van Pronger zit er nu naar allewaarschijnlijkheid op. Officieel sluit deCanadees nog niets uit, maar wie het

interview zag over zijn huidige conditieen de persconferentie volgde die hijdaarna belegde, kon daaruit weinigpositiefs opmaken.De problemen begonnen in oktober2011, toen Pronger in zijn oog werdgeraakt door een stick. Na twee weken rustkeerde hij terug, maar enkele wed­strijdenlater raakte hij opnieuw gebles­seerd en ditkeer was het een hersenschudding. Nietzijn eerste, al is Pronger altijd vaaggebleven overde hoeveelheidaan hersen­schuddingendie hij heeftopgelopen doorde jaren heen.Tot recent wasde ijshockey­sport zich ookniet bewust vande risico’s enwerd hoofdpijnna een stevigebotsing vaakafgedaan metpijnstillers en een paar dagen in bed.Voor Pronger werden een paar dageneen paar weken, een paar maanden eninmiddels meer dan anderhalf jaar. Zijnvrouw geeft toe dat zijn karakter isveranderd. Depressief over het feit datalledaagse dingen hem tot wanhoopdreven en intens verdrietig over hetgemis van de profsport in zijn leven.“Het gaat inmiddels wel vooruit,”vertelde hij de verzamelde pers, “maar ikkrijg steeds weer symptomen bij hardegeluiden, fel licht of veel beweging. Aande rand van mijn blikveld ben ik blind.”Er zijn momenten dat hij in zijnooghoek niets ziet en zijn kleine kinderenomver loopt of zich rot schrikt van eenhond. Toch durft hij wel weer auto terijden. “Ik carpool de kids naarevenementen.” Geluk in de alledaagsedingen in plaats van in het winnen vande Stanley Cup of het verwoesten van

tegenstanders met indrukwekkendebodychecks ­ de sterijshockeyer isverworden tot een depressievehuisvader, die weigert zijn plek in deijshockeywereld op te geven.DroomhuisDe ijshockeysport bedrijven zit erwaarschijnlijk nooit meer in. Prongerkocht daarom in Missouri zijndroomhuis, ver weg van zijn huidigeNHL­team.“Toch kijk iksoms welwedstrijden endan bel ik Paul(Holmgren,red.) omfeedback tegeven. Of ikhelp anderespelers, omdatik dingenbespeur die zijniet directzien.”“Ik heb eenpaar problemen waar de artsen ergbezorgd over zijn,” vertelt Pronger overzijn medische behandelingen. De arts diehem begeleidt, vroeg hem daarom nooitmeer te spelen. “De zwaktes gaanmisschien nooit meer weg. Ik moetvooral gezond worden. Dat is mijnbelangrijkste doel. De goede dingen inhet leven komen niet vanzelf.”Een belangrijke wijsheid van Pronger,die tot de eerste generatie contact­sporters behoort voor wie de problemenvan hoofdblessures pas echt helderworden. De afgelopen jaren verlorenzowel de NHL als NFL meerdere (ex­)spelers aan suïcidale depressies enpijnstillerverslavingen. Tragischeoverlijdensgevallen die voorkomenhadden kunnen worden door meervoorzichtigheid na hersenschuddingenen betere fysieke en psychischebegeleiding.

What goes aroundDeze gevallen konden ookvoorkomen worden alsspelers voorzichtiger metelkaar waren omgegaan.Chris Pronger behoor­de niet tot de voor­zichtige generatie. Defameuze cross­checkin het gezicht vanBrendan Morrow,cheap shots opTony Granato, tweeschorsingen tijdensde playoffs van2007, de achtwedstrijden schor­sing in 2007 voor hetbewust met de schaatsop het scheenbeen vanRyan Kesler trappen. De lijstvan beruchte momenten metChris Pronger is behoorlijk.Hij had geen medelijden metzijn tegenstander en verwacht datook nu niet van anderen. Whatgoes around, comes around, is hetniet? Pronger speelde altijd meedogen­loos en dat maakte hem beter dananderen. Soms was het overtreden van deregels nodig om zijn imago en de teamspiritweer op te vijzelen. Als bad boy Chris Prongerop het ijs stond, speelde je voorzichtiger.Dat die imposante verdediger van toen na 19seizoenen als depressieve huisvader thuis zit, iseen onverdiend einde. Hij accepteerde zijnschorsingen, liet zich nooit al te kritisch over destraffen uit en speelde de sport met honderd procentinzet. Dat is een instelling om trots op te zijn en die pastbij de NHL van voorheen. Een NHL die zich niet bewustwas van de risico’s.TreurigDe manier waarop Pronger nu zijn carrière beëindigd ziet, isdaarmee even treurig als toepasselijk. Het is namelijk wel zekerdat hij zijn laatste wedstrijd gespeeld heeft. Hij zou wel gek zijn om deartsen te negeren. De Cup gewonnen, twee keer Olympisch goud ensinds zijn trade naar de St. Louis Blues in 1995 de playoffs niet meergemist. Dan ben je een hele grote. •

Niemand vatte de hysterie cynischer samendan Ottawa Senators­coach Paul MacLean:“Waarom zouden we ons überhaupt nogdruk maken over het spelen van de playoffs?”Iedereen lijkt al klaar om de Cup maarmeteen aan de Penguins te overhandigen.En waarom niet? Ray Shero heeftzijn ploeg met drie knappe tradesuitstekende kaarten gedeeld ende zegereeks van meer dan eendozijn aan wedstrijden isindrukwekkend. Sidney Crosbyop zijn best en Chris Neal, EvgeniMalkin en Jarome Iginla als tweede lijn isbizar. Maar laten we niet te snel oordelen,schreven een aantal experts.Het is een vreemd seizoen in het Oosten.Gedoodverfde favorieten en succesteams vanvorig seizoen ogen kansloos (Rangers, Flyers),teams met aanhoudende blessures tarten allelogica (Senators) en het vorige verkorteseizoen levert knotsgekke playoffs op.Tevens is het niet verstandig om de ChicagoBlackhawks te vergeten. Het is nog geen tienwedstrijden geleden dat iedereen de Cup alblind aan de Hawks toedichtte. Zijn we echtzo kort van geheugen dat we die miraculeuzerun al vergeten zijn? Vergeet niet: alle teamsdie ooit zo goed begonnen wonnen de Cup.Vorig jaar kostte een barslechte week vangoalie Marc­André Fleury de Penguins dekop en hoewel hun aanval imponerend is,oogt de defensie soms twijfelachtig. Dat moetmet veteraan Douglas Murray er beter uitkomen te zien, maar wat als dat niet lukt?Pittsburgh is de absolute favoriet in deEastern Conference en de kans is groot dat zeop zijn minst de finale bereiken. Maar wie inde afgelopen jaren de NHL heeft gevolgd,weet dat niets een gelopen race is. •

Jules Zane.

Why play?

Wat is nou eigenlijk het beste momentin een sportseizoen? De NBA en de NHLstevenen langzaam maar zeker op deplay­offs af, de MLB is net drie dagenonderweg en in de NFL zijn ernog dagelijks headlines mettrades en free agent signings.Ik weet het gewoon niet. Ame­rikaanse sporten zijn zo mooi,omdat er eigenlijk vrijwelnooit een moment is in het jaar waarin erabsoluut geen nieuws is in een sport.Wie gaan het ver schoppen in de play­offsin de NBA en NHL? De Heat is toren­hoog favoriet en de streaks van deBlackhawks en de Penguins maken hunde grootste contenders voor de StanleyCup. De komende maanden gaan uit­maken wie er met de prijzen naar huisgaan. Zoals altijd gaat dat voor veelspannende wedstrijden zorgen.In de MLB is er weer een nieuw seizoenmet nieuwe kansen. Welke teams gaandit jaar verrassen en welke gaan teleur­stellen? Zoals altijd ziet de eindstand eraan het einde van het seizoen compleetanders uit dan wat iedereen van tevorendacht.En dan de NFL. Er is een flinke dans ge­weest. Van Percy Harvin naar de 'Hawkstot Kevin Kolb naar de Bills. Met ook nogde draft in aantocht is er nog genoeg tezeggen en schrijven over de NFL.365 dagen per jaar nieuws over alle groteAmerikaanse sporten. Heel fijn als je zeallemaal probeert te volgen. •

Lennart Beishuizen.

365Zal het ooit weer helemaal goedkomen?Het management van de Chicago Bulls isnamelijk zwaar teleurgesteld in DerrickRose, die twee maanden geleden door deheren medici weer speelklaar werdgeacht. Rose zelf echter acht het momentnog altijd niet gekomen. Pijntje hier,reactietje daar.Ook onder z'n collega's neemt de onvredeen de frustratie over het uitblijven van derentree toe. Ook wij lijden pijn, lopen opons tandvlees en spelen met pijntjes,laten ze off the record weten.Nogmaals, niet dat er voor dit seizoenmet of zonder Rose iets te halen valt. Hetgaat om het feit dat speeltijd onderdeel isvan de revalidatie. Rose wil 110% fit zijn[sic] voor het zich weer in wedstrijdver­band meldt. Maar iedereen behalve Roserealiseert zich dat hij die 110% nooit zalhalen zonder wedstrijdritme.Met de dag neemt het gevoel toe datRose' immense Adidas­contract (dik eenkwart miljard dollar) aan z'n getreuzelten grondslag ligt. Onmiddellijk na z'nblessure, kwam de schoenenboer immersop de proppen met de virale campagneThe Return. En die moet, in de ogen vande sponsor en Rose zelf,natuurlijk worden afgeslotenmet een spectaculaire enoverdonderende apotheose.Zo werkt 't niet, zou ik 'mwillen toeschreeuwen. Spelenmoet je, GVD! •

Geert Jan Darwinkel.

GVDRose