HOOFDREDACTIENeal PetersenEINDREDACTIEGeert Jan DarwinkelKasper DijkREDACTIELennart BeishuizenBert Jan BrandsPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenLuc van KemenadePaul KlompIngmar MeijerMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsJeroen VeenstraRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem ZeldenrustCOLUMNISTENJeroen ElshoffMatthijs MeeuwsenLeander SchaerlaeckensFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu Digital PublishingScribus DesktopPublishingSportAmerika TheMagazine is een uitgavevan Petersen Media. Nietsuit deze uitgave mag opwelke wijze dan ookworden gekopieerd zonderuitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

Drie nummers in drie weken. We waren zelf zo ambitieus omer vorige week een NFL­special tussen te gooien, maar gezienalle reacties was het dit meer dan waard. Deze week dus weereen gewone ‘Sport Amerika: The Magazine’.Een lezer ons stuurde ons recent een e­mailwaarin hij schreef dat hij dankzij ons volopwordt meegezogen in de Amerikaansesportcultuur. Datzelfde gevoel had ik vande week toen ik op bezoek was bij HenkNorel, basketbalspeler van het Nederlandsteam en het Spaanse CAI Zaragoza. Noreltrainde eerder deze zomer enkele wekenmee met de Minnesota Timberwolves, hetNBA­team dat hem in 2009 draftte en deeerste optie op hem heeft.Henk, een nuchtere Mijdrechtenaar diezijn zomers heerlijk anoniem doorbrengt inzijn vakantiehuisje in Vinkeveen, begon met het vertellen vanverhalen over oud­teamgenoten die van gekheid niet wistenwat ze moesten doen met alle aandacht en dollars die zekregen.Ik heb een half uur vol verbazing zitten luisteren. De conclusiedie wij samen trokken is dat de begeleiding van dat soortspelers vaak ontbreekt. Een speler die vanuit het niets ineensmiljoenen gaat verdienen heeft een manager nodig die hemdaarin begeleidt en helpt herinneren dat hij een enormbevoorrecht leven leidt.Helaas blijken de managers van deze tijd daar geen aandachtvoor te hebben, of zou het dan toch?In de NFL loopt er waarschijnlijk wel zo iemand rond bijMaurice Jones­Drew. Deze NFL­speler tekende in 2009 eenvierjarig contract ter waarde van 31 miljoen dollar. Meneervond echter deze zomer dat hij een upgrade nodig had enbesloot niet naar trainingcamp te gaan.Totdat hij afgelopen zondag tot inkeer kwam. MJD besloot nagoed overleg toch aan te sluiten bij de Jacksonville Jaguars.Zou het door zijn manager komen?Veel leesplezier,

De schlemiel van de AFCChampionship Game vorigjaar, Billy Cundiff, is nog voorhet seizoen echt is begonnenop straat gezet door de Ravensen inmiddels alweerovergenomen door deRedskins Hard Knocksdeed dankbaar verslagvan de trade van VontaeDavis van de Dolphinsnaar de Colts AaronHernandez verlengde, innavolging van collega TE RobGronkowski, zijn contract metde Patriots De rentreevan Terrell Owens inSeattle zit er alweer op: hijoverleefde de gevreesde ‘cut’niet Mike Wallace melddezich plotseling alsnog inPittsburgh en is,gelukkig voor deSteelers, snelweerinzetbaarals ‘deepthreat’ ChrisCooley,ooit zeergewaardeerdTE inWashington,werd nietnodig geachtom RGIIIhet levenmakkelijker te maken enbedankt voor bewezendiensten door deRedskins De Rams en Jetsorganiseerden een trade diebeide teams hopelijk weer watminder slecht maakt: OT’sWayne Hunter (naar St.Louis) en Jason Smith (naarNY) veranderden van adres

Russell Wilson werdafgelopen week benoemd totstartende quarterback voor deSeattle Seahawks. Wilsonbegon het seizoen als derdekeus achter aankoop MattFlynn en oud­starter TarvarisJackson maar was dusdanigindrukwekkend in het trainingcamp en de wedstrijden vanhet preseason dat coach PeteCarroll niets anders kon danWilson selecteren. Zoals eenbekende NFL­journalist alberichtte: Carroll had voorafeen open competitie afgekon­digd voor de positie van star­tende quarterback en beloofdede beste speler, ongeacht sta­tus, op te stellen. Hij kon,gezien Wilson’s spel, simpel­weg niet voor zijn spelers­groep gaan staan en doen alsofWilson dat niet was.Wilson is daarmee devijfde rookie quarterback diein de aanloop van het nieuweseizoen ‘the nod’ krijgt voorde meest invloedrijkepositie op het veld. RyanTannehill, BrandonWeeden, RobertGriffin III enAndrew Luckgingen Wilson reedsvoor. Van die eerstetwee was dat niet per séverwacht (van Tannehill zekerniet) maar van RGIII en Luck,als nummers 1 en 2 in dedraft, natuurlijk wel. Dat dezeheren ook een streepje voorhebben op hun collega rookiesblijkt wel uit hun preseasonstats, die van een voor rookiesongekend niveau zijn:

RGIII: 20­31 (64.5%)completion, 193 yards, 2 TD’s,0 INT’s, 103.3 QB rating.Luck: 40­64 (62.5%)completion, 514 yards, 3 TD’s,2 INT’s, 90.2 QB rating.

Het seizoen staat op hetpunt van beginnen maar vooreen aantal belangrijke spelersis het al voorbij voordat hetüberhaupt begonnen is. Hetbetreft hier de slachtoffers vande beruchte ‘season endinginjuries’. In de meeste geval­len werden die blessuresopgelopen in de vier preseasonwedstrijden of tijdens hettrainingskamp, maar er warener ook die er in slaagden zich­zelf al in het offseason buiten­spel te zetten, dikwijls doorniet­footballgerelateerdeblessures. Een kort overzichtvan de meest prominentegevallen: Terrell Suggs(Ravens): achillespees, JahvidBest (Lions): zware hersen­schudding, Jason Peters(Eagles): achillespees, MikePatterson (Eagles):hersenoperatie, DavidDeCastro (Steelers): knie. •

Weekly RoundUp Invasie van rookiequarterbacks

Voorbij voordathet begon...

Wat er precies gebeurde met deonaantastbare Green Bay Packers tijdensdie beruchte Conference Game tegen deNY Giants is nog altijd een raadsel (ziekader). Alles wat we weten is dat hetseizoen van de topfavoriet uit Green Bayplotseling eindigde op een moment datniemand dat verwachtte. De 2011 Packerswaren immers voorbestemd een tweedeSuper Bowl op rij te winnen en iedereendie daaraan twijfelde veranderde snel vangedachten tijdens een werkelijk subliemregulier seizoen dat Green Bay op de randvan perfectie bracht. Slechts een fluky 14­19 verlies tegen de Kansas City Chiefsgooide roet in het eten. De Packerswonnen hun wedstrijden desondanks meteen indrukwekkend gemiddelde van 12punten verschil en brachten de op tweena beste offense in de NFL op het veld.Bovenal had Green Bay de beschikkingover Aaron Rodgers, de beste quarterbackin de NFL. Hoe kon Green Bay dan tochzo plotseling van het toneel verdwijnenen, belangrijker nog, wat zegt dat over detoekomst aan de vooravond van eennieuw seizoen waarin de verwachtingenin Wisconsin en wijde omstreken weeruitermate hooggespannen zijn?Een antwoord op die eerste vraag isverrassend snel gegeven. De Packersdefense was vorig jaar namelijk deslechtste in football. Dat lijkt ongelooflijkmaar is toch echt waar. Geen enkel anderteam stond zoveel yards per wedstrijd(gemiddeld 411,6) toe als de Packers,zelfs de clowneske Indianapolis Colts vanvorig jaar niet. Zo bezien was deovermacht waarmee Green Bay zijnwedstrijden uiteindelijk toch won nogspecialer. Aaron Rodgers en zijn collega’s‘on offense’ adopteerden eigenlijk hetvolgende mantra: ‘voor iedere touchdowndie de tegenstander scoort, maken wij erzelf 3’. En zo werd de bijnaonoverkomelijke zwakte van de 2011Packers zeventien wedstrijden langverborgen gehouden. Totdat de New York

Giants met Eli Manning langskwamen, dehoutje­touwtje defense van de Packersherkenden voor wat die was en het helezooitje genadeloos van het veld veegden.Einde seizoen. Dag suprematie. Kom ermaar in, general manager Ted Thompson.AanvallenThompson moet in de weken na het echectegen de Giants regelmatig badend in hetzweet zijn wakkergeschrokken, ook alpast dat niet helemaal bij zijnpersoonlijkheid (zie kader). Want de kansop een dynastie komt in de NFL meestalslechts één keer in een mensenlevenvoorbij. Dan grijp je die kans of verlies jehem voor goed uit het oog. En dat gevaarliep Thompson in Green Bay. Gelukkigvoor hem was het overduidelijk hoe datontlopen kon worden: zorg ervoor dat debal zoveel mogelijk in de handen vanRodgers ligt, versterk de offensive linezodat Rodgers tijd heeft om zijnprecisiewerk te leveren en stabiliseer dedefensie, en vooral de secondary, zodanigdat die niet teveel yards en puntenprijsgeeft en zo snel als mogelijk weer vanhet veld verdwijnt zonder in de eigen endzone te eindigen. Leun vervolgens lekkerachterover, geniet van het schouwspel enlaat de buitenwereld jouw nieuweroutekaart naar de Super Bowlbewonderen.Heeft Thompson zich aan die aanpakgehouden? Laten we hem het voordeelvan de twijfel geven, dat heeft de manimmers wel verdiend, en voorlopigzeggen: redelijk. In de draft legdeThompson, zoals verwacht, zeer denadruk op het versterken van de defense.In de eerste ronde werd Nick Perry,outside linebacker van USC, gekozen voorde broodnodige pass rush ondersteuningaan Clay Matthews en in de tweede rondewerd eindelijk een poging gedaan hetvertrek van defensive tackle CullenJenkins van vorig jaar op te vangen door

‘Ted built this house. He is responsible for everything thatgoes on’. Was getekend Packers head coach Mike McCarthy.Alsof er nog twijfel bestond over wie Green Bay terug aan detop heeft gebracht. Alsof we niet weten dat Thompson debeste draftende GM in de NFL is. Alsof Aaron Rodgers inGreen Bay zou spelen zonder Ted Thompson. Van de 53spelers die in 2011 de Super Bowl wonnen waren er 49 doorThompson zelf geselecteerd. Daarmee kwam de prijs derprijzen vrijwel volledig op zijn conto. Hij leverde z'n coaches,die hij uiteraard ook weer zelf had geselecteerd, hetmaterieel en zij hoefden ‘slechts’ uit te voeren. Zeldenkwam de genialiteit van een general manager betertot zijn recht dan in de handen van AaronRodgers en op Lambeau Field.Thompson trad zeven jaar geleden aan in denadagen van het Brett Favre­tijdperk enstartte direct met een ‘rebuild’. Thompsondeed dat vrijwel uitsluitend via de draft,met free agency als niet meer dan eensecundair hulpmiddel. Vele generalmanagers in de NFL gingen Thompsonin die visie voor en velen faalden.Thompson niet. Zijn superieure oogvoor talent leverde de Packers onderandere Rodgers, Greg Jennings, Jer­michael Finley, BJ Raji en ClayMatthews op en het fundament vooreen kampioensteam. Het program­ma voor player development datThompson ondertussen instal­leerde in Green Bay behoort op zijnminst tot de beste in de NFL en hetgrote aantal late round picks enundrafted free agents dat via datprogramma zijn weg vond naar hetbasisteam van de Packers vormt destralende kroon op het werk vanTed Thompson.

DT/DE Jerel Worthy van Michigan State opte pikken. Ook de veelgeplaagde secondarykreeg een upgrade, met de komst vancornerback Casey Hayward van Vanderbilt.Van de acht draftkeuzes werden eruiteindelijk zes gebruikt voor defensievespelers. Via free agency contracteerden dePackers tenslotte verrassend center JeffSaturday, voormalig Colts line anchor vanPeyton Manning, als nieuwe generaal vanRodgers’ offensive line.Defensief raadselOndanks deze forse nadruk op versterkingenvoor de defense blijven er nog altijd vraag­tekens bestaan over de werkelijke kracht vande door de legendarische defensive coördi­nator Dom Capers aangestuurde unit. Dat erdoor Thompson en Capers niet werdgeïnvesteerd in ervaren spelers mag, op basisvan de in Green Bay al sinds jaar en daggeldende filosofie van ‘bouwen via de draft’,nauwelijks een verrassing zijn, maar of dat inde huidige situatie ook verstandig was is zeerde vraag. Zeker omdat de draftees geen vanallen beschouwd kunnen worden als ‘surethings’ en het waarschijnlijk al lastig genoeghebben om een basisplek te veroveren.Bovendien: het zijn rookies.Niet bepaald het soort spelers waarvan jeeen greep naar de Super Bowl wilt latenafhangen. Wat ook niet helpt is het vertrek, aldan niet noodgedwongen, van enkele zeergewaardeerde, ervaren krachten op crucialeposities. Zo slaagden Chad Clifton (OT) enCharlie Peprah niet voor hun fysieke test enverloren de Packers in een eerder stadium alde uitstekende free safety Nick Collinsvanwege een nekblessure die hoogstwaar­schijnlijk een einde maakt aan de carrièrevan deze drievoudig Pro Bowler. De veelge­plaagde secondary van Green Bay lijkt erdaardoor allerminst sterker op geworden ensteunt, paradoxaal genoeg, meer en meer opde onmisbare maar 35­jarige CharlesWoodson.En dan is er nog het vertrek van JoePhilbin, voormalig offensive coördinatoen resident genius, naar Miami,waarvan niemand durft tevoorspellen wat de gevolgenzullen zijn. Feit is dat Philbinen Rodgers een soort natuur­

Vanaf minuut één lijkt er ietsniet pluis op Lambeau Field, diekoude zondagmiddag in januari.Niet de superieur geachtethuisploeg domineert, maarjuist de bezoekers uit New York.Wat de Packers al tweeseizoenen lang karakteriseert,het vermogen om achteloos dooriedere defensie te snijden, is diedag compleet afwezig bij deploeg uit Green Bay.Sterker nog, het lijkt alsof deGiants dat vermogen hebbengestolen. Met de nodige moeiteweten de Packers tot halverwegede eerste helft de Giants bij tehouden maar het gaat allemaalniet ‘des Green Bay’s’. Als deGiants vlak voor rust kort naelkaar twee keer scoren via eenfield goal en de inmiddelslegendarische ‘face mask catch’van Hakeem Nicks bekruipt hetpubliek het angstaanjagendegevoel dat Green Bay dezeachtervolging wel eens niet zoukunnen volhouden.Dat gevoel wordt bevestigd inhet vierde kwart als Green Bayfumblet en Eli Manningvervolgens Mario Manninghamvindt voor de beslissendetouchdown. De Packers komennog één keer terug maar hetontbreekt het team aan deovertuiging en Aaron Rodgersaan de genialiteit die tijdens hetreguliere seizoen in overvloedeaanwezig was. De Super Bowldie was voorbestemd aan deaanvalsmachine uit Green Baygaat aan de Packers voorbij ener is bijna niemand die hetgeloven kan.

lijke twee­eenheid vormden en de GreenBay offense naar grote hoogten stuwden.Of Philbin’s invloed inderdaad zo grootwas als werd gedacht of dat Rodgersinmiddels ook zonder zijn geestelijk vader‘gewoon’ kan domineren zal komendseizoen moeten blijken. De Packersoffense zal het hoe dan ook voor het derdejaar op rij moeten doen met een dunbezette running back positie. StarterJames Stark kon vorig jaar, integenstelling tot het seizoen ervoor, maarmatig overtuigen en het aantrekken vande wisselvallige Cedric Benson in plaatsvan Ryan Grant biedt weinig zicht opverbetering.Twijfel? NopeDat de Packers ondanks het voorgaandede playoffs halen, daar twijfelt eigenlijkniemand aan. In een tijd waarin de NFLsteeds meer evolueert naar een passingleague waarin de quarterback bijkans inzijn eentje bepalend is voor succes,beschikt Green Bay over het beste wapen

van allemaal: Aaron Rodgers.Rodgers’ onwaarschijnlijke quarterbackrating van 122,5 over het afgelopenseizoen is een mijlpaal in de geschiedenisvan de sport en zijn NFL record careerrating van 104,1 een eerbetoon aan zijnbuitengewone, unieke talent. Wie andersdan Rodgers is beter geschikt om deGreen Bay Packers door hetlevensgevaarlijke mijnenveld van de NFCNorth te leiden, langs de angstaanjagendsterke Chicago Bears en de jonge, grilligemaar sensationele Detroit Lions en hunsuperduo Stafford­Megatron? Wie andersdan Rodgers loodst Ted Thompson’smeesterwerk voorbij die schier eindelozereeks van Super Bowl kandidaten in deNFC, langs de titelverdediger uit NewYork, het defensieve monster uit SanFrancisco of het ‘Dream Team’ uitPhiladelphia? Wie anders dan Rodgersnagelt de laatste hoop van de AFC aan hetkruis van de Super Bowl? Niemand.Niemand anders dan Aaron Rodgers. •

NFL­commissaris Roger Goodellstaat er bij veel spelers, op z'nzachtst gezegd, niet echt goedop. Jonathan Vilma, DJ Williamsen Jon Beason, die afgelopenmaand een restaurant opendenin Miami. onderstreepten datnog maar 'ns.

Hehe, eindelijk.Preseason zit er eindelijkop. Vooral Game 4 isnatuurlijk altijd eenbezoeking. Vondkennelijk ook Bears QBJay Cutler, die niet inactie kwam, maar zo tezien met volle teugengenoot.

New York opperblij:eindelijk 'n touchdownvoor Mark Sanchez!

Grandioos succes, SportAmerika's NFLPreview van afgelopen week. StephenColbert en Khloe Kardashian spelden 'tmag van voor naar achter op hun iPad!

Voormalig commissioner Paul Tagliabue diendede National Football League zeventien jaar en nazijn vertrek stond daar plots Roger Goodell. De 32eigenaren benoemden hem tot erfgenaam vanTagliabue en diens voorganger Pete Rozelle, onderwie de NFL uitgroeide tot de meest succesvollecompetitie in de Verenigde Staten.Goodell begon in 1982 als stagiair op de PR­afdeling van de NFL en zijn benoeming totcommissioner was geen verrassing. Hij was deprotégé van Tagliabue en sinds 2001 in functie alsChief Operating Officer. Na vijf stemrondes washet lot van de man die als COO al nauw betrokkenwas bij onderhandelingen over TV­contracten enhet uitbreiden van de NFL bezegeld. Jerry Jones,eigenaar van de Dallas Cowboys, zei dat debeslissing voortkwam uit een verlangen naarcontinuïteit. If it aint broke, don’t fix it. De persvroeg zich ondertussen af wat voor vlees ze metGoodell in de kuip hadden. Ze hoefdenniet lang te wachten op een antwoord.The shieldIn Goodell’s eerste seizoen als com­missioner misdroegen dusdanigveel spelers zich buiten de lijnendat hij zich gedwongen voeldeom een aantal nieuwe gedrags­regels op te stellen. Volgens decijfers van de San DiegoTribune explodeerden hetaantal vergrijpen in de jarenna de eeuwwisseling. In 2006piekte die trend en werdenin totaal 79 NFL­spelersgearresteerd. Om het imagovan de NFL te beschermentrad hij hard op tegen tweeBengals. Adam PacmanJones en Chris Henry warende eerste twee die ondervondenwat de commissioner preciesbedoelde met de voorbeeldfunctie diede NFL volgens hem moest vervullen.Henry moest acht wedstrijden toekijkenen Jones moest zelfs het gehele seizoenaan zich voorbij laten gaan. TheCommish was bloedserieus.Sinds het samenvoegen van deNFL en de AFL in 1970 tot 2006 werdener – afgezien van dopinggevallen ­ driespelers geschorst voor gedrag buiten

de lijnen. Sinds het aantreden van Goodell in2006 staat de teller al op dertien. Het nieuwebeleid lijkt vooralsnog zijn vruchten af te wer­pen. Goodell wist waar hij de spelers kon raken;in hun portemonnee. Het salaris van spelers inde NFL bestaat grotendeels uit wedstrijdchecksen die willen ze niet mislopen. In 2007 werdener nog 73 spelers gearresteerd, in 2008 warenhet er 72, in 2009 en 2011 “slechts” 62 en in2010 waren het er 64. De neerwaartse trend isingezet.Naast de dertien schorsingen voor gedrag bui­ten het veld waren er ook nog zeven spelers diehet tijdens de doorgaans toch behoorlijk geweld­dadige NFL wedstrijden te bont maakten.Van de zeven geschorste spelers speel­den er vorig jaar vier voor deSaints. Zij werden geschorstnaar aanleiding van Bounty­gate. De andere drie zijnAlbert Haynesworth, Ndamu­kong Suh en James Harrison.Player safety

De NFL ligt steeds vakeronder vuur vanwege degezondheidsproblemenwaar huidige en voor­malige spelers meekampen. In delaatste jaren zijnvooral de gevol­gen van hersen­schuddingen eenscherp punt vankritiek. De veilig­heid van spelers is inde NFL moeilijk te garanderen, maarGoodell heeft middels het aanscherpenvan enkele spelregels geprobeerd.NFL­spelers worden alsmaar snelleren sterker en de impact van hun tackleswordt groter. Daarom werden metname de tackles op nek­ en schou­derhoogte zwaarder bestraft. Datlijkt op het eerste oog een nobelvoornemen, maar het bescher­men van spelers is niet de enigemotivatie die Goodell daarvoorheeft. Hij probeert zo ook telaten zien dat de NFL degezondheid van zijn spelersserieus neemt en tegelijkertijd

zichzelf wil beschermen tegen rechtzaken.De NFL wereld reageerde geschokt toenex­Bear Dave Duerson zichzelf in februari2011 van het leven beroofde. Hij liet zijnfamilie weten dat zijn hersenenonderzocht moesten worden om deschade die een carrière in de NFL op tenemen. Een jaar later besloot oud­linebacker Junior Seau hetzelfde pad tebewandelen. Duerson’s autopsiebevestigde zijn vermoeden; het traumadat hij in de NFL had opgelopen zorgdeervoor dat zijn hersenen snel aftakelden.Honderd oud spelers klaagden hunvoormalige werkgever aan. Deconcurrentie voor een plekje in de NFL ismoordend en een hersenschudding hieldspelers minder snel langs de kant danbijvoorbeeld een gescheurde kruisband.De gevolgen van een harde hit op de helmzijn, op de lange termijn, echter veelschadelijker.WussificationOok werden er nieuwe regelsdoorgevoerd om quarterbacks tebeschermen. In 2009 werd het verbodenom quarterbacks onder kniehoogte tetackelen. Het jaar daarvoor rolde BernardPollard in week zo tegen het scheenbeenvan Tom Brady. De zware knieblessuredie Brady daardoor opliep kostte hem derest van het seizoen. Sinds 2010 wordt erstrenger opgetreden tegen hits op“defenseless” receivers, tot ongenoegenvan veel verdedigers in de NFL.LaMarr Woodley noemde de nieuweregels belachelijk. “Football wordt te softzo. Verdedigers kunnen zichzelf niet meerzijn.” Zijn vaak beboete ploeggenoot

James Harrison is één van de meest vocaletegenstanders van Goodell’s nieuwe beleid.De linebacker van de Pittsburgh Steelersis volgens Goodell de grootste recidivis­ten in de NFL. In 2010 kwam hem dat op120.000 dollar aan boetes te staan,waarvan het grootste deel voor helmet­to­helmet hits. Protecting the shield, heetdat volgens Goodell. Harrison zelft denkter anders over. Na de zoveelste boetekookte hij over: “als hij in brand stond enik hem uit kon plassen zou ik het nietdoen. Hij is een leugenaar en een dief.”Judge, jury and executionerDe twee Steelers zijn niet de enigen diegeen hoge pet van Goodell op hebben.Zelfs Drew Brees heeft geen goed woordvoor hem over. Volgens de quarterbackvan de New Orleans Saints vertrouwen despelers in de NFL Goodell niet meer. “Ikheb het niet over DUI’s of een wapenmeenemen naar een stripclub. Maar tevaak is het gesprek waarvoor spelers naarGoodell moeten komen een schijnproces.De beslissing is dan al lang gemaakt.”Brees verwoord daarmee het gevoel datonder veel spelers leeft. Goodell heeftteveel macht in handen. Hij kan naarwillekeur schorsen en als een speler inberoep wil gaan dan moet dat in hetzelfdekantoortje als dat van de man die hemin de eerste plaats schorste. De uit­spraken van de normaal zo rustige QBvolgden naar aanleiding van destraffen die Goodell uitdeelde inverband met Bountygate. Goodellschorste vier verdedigers van deSaints en coach Sean Payton,zonder aan te tonen overwelk bewijs de NFL noudaadwerkelijk beschikte.

De NFL is een constantveranderende wereld en Goodellheeft sinds 2006 zeker zijnstempel gedrukt. Enkele van dehoogte­ danwel dieptepunten.• De tackle aan de pads rondom denek (de zogenaamde horse collartackle) was al illegaal, maar datgeldt nu ook voor het grijpen vande de kraag van het shirt.• Ook de cut block was alverboden, maar de straf voor hetuitvoeren van zo’n lage tackle opeen receiver is nu vijftien yards inplaats van vijf.• Bij kickoffs is het niet toegestaanom een wedge van meer dan tweespelers te vormen; dat om deimpact tussen de blockers en dehet aftrappende team teverminderen. Penalty: 15 yards.• Receivers, en later ook kickers enquarterbacks (in geval van eenturnover) werden in 2009 albeschermd tegen hits op de nek enhet hoofd, maar vanaf 2011 werdhet helemaal verboden om dezespelers op welke hoogte dan ook tetacklen met de top van de helm.• Verdedigers mogen geen duikinzetten als ze buiten bereik vande quarterback zijn als zedaardoor onder kniehoogte van dequarterback terecht komen.

De NFL is een constantveranderende wereld en Goodellheeft sinds 2006 zeker zijnstempel gedrukt. Enkele van dehoogte­ danwel dieptepunten.­ De tackle aan de pads rondom denek (de zogenaamde horse collartackle) was al illegaal, maar datgeldt nu ook voor het grijpen vande de kraag van het shirt.­ Ook de cut block was alverboden, maar de straf voor hetuitvoeren van zo’n lage tackle opeen receiver is nu vijftien yards inplaats van vijf.­ Bij kickoffs is het niet toegestaanom een wedge van meer dan tweespelers te vormen; dat om deimpact tussen de blockers en dehet aftrappende team teverminderen. Penalty: 15 yards.­ Receivers, en later ook kickers enquarterbacks (in geval van eenturnover) werden in 2009 albeschermd tegen hits op de nek enhet hoofd, maar vanaf 2011 werdhet helemaal verboden om dezespelers op welke hoogte dan ook tetacklen met de top van de helm.­ Verdedigers mogen geen duikinzetten als ze buiten bereik vande quarterback zijn als zedaardoor onder kniehoogte van dequarterback terecht komen.

Ook DeMaurice Smith voelt zichongemakkelijk bij de macht die Goodellmomenteel in handen heeft. Devertegenwoordiger van de spelersvakbondNFLPA vergelijkt de situatie in de NFLmet de politiek. “We zijn hier ook gegaanvan een absolute alleenheerser naar eendemocratie. Dat voelt toch eerlijk.”Voormalig receiver Hines Ward had ditprobleem al aan zien komen. Zijn Steelerswaren de enige ploeg die tegen hetaannemen van de nieuwe CAO stemden,vooral vanwege de disciplinaire macht dieGoodell in handen zou krijgen.Die CAO is een ander hoofdstuk in hetboek van Goodell. De leidsman stelde zich

keihard op in het conflict met de spelersen doet nu hetzelfde ten opzichte van descheidsrechters. De starre houding vanGoodell kan van grote invloed zijn op hetverloop van de wedstrijden dit seizoen. Devervangers die hij heeft opgetrommeldpresteren niet (altijd) naar behoren en hetleek erop dat de NFL wel in zou stemmenmet de eisen van de NFLRA, maar zondagliepen de gesprekken toch spaak.Of de tweede lockout van Goodell’scarrière ook met een sisser afloopt valtnog te bezien. Hij heeft in ieder gevalindruk gemaakt sinds zijn benoeming totcommisioner. Positief of negatief? Demeningen blijven verdeeld. •

Dankzij het groeiende succes van de NFL in de Verenigde Staten liet Goodell zijnoog vallen op mondiale expansie. Sinds 2007 wordt er elk jaar één NFL wedstrijd inWembley Stadium in London gespeeld. De komende vier seizoenen zullen deJacksonville Jaguars één van hun “thuiswedstrijden” in Engeland spelen. DeInternational Series van de NFL is dusdanig succesvol gebleken dat Goodelloverweegt om de mondiale aanwezigheid van de NFL verder uit te breiden.“De volgende stap is een extra wedstrijd in Europa. En als dat aanslaat dan is eenfranchise daar niet onrealistisch.” Hij kreeg bijval van Robert Kraft, eigenaar vande New England Patriots. “Ik vind dat we een franchise in London moeten hebbenen ik zal daar de komende jaren voor pushen,” aldus Kraft, die zelf in 2009 eenwedstrijd in London speelde. Goodell denkt daar hetzelfde over, maar wil nog nietkwijt wanneer die uitbreiding zou moeten plaatsvinden. “Ik denk dat de logistiek inorde is. Nu is het een kwestie van bewijzen dat we een sterke basis hebben inEngeland. De fans zijn er, de sponsoren zijn er. Wij vertrouwen erop dat eenfranchise in Europa succesvol zou zijn.”

Today London. Tomorrow the world!

Het nieuwste deel in de succesvolle football­gameserie van EA Sports moet het realismevan de National Football League nog dichterbij de gamer thuis brengen dan ooit te voren.Zo zullen wedstrijden becommentarieerdworden door Phil Simms en Jim Nantz, diezelf ook in het spel zitten. Natuurlijk zijn ookalle rosters geupdate voor het 2012­seizoen,dus je kunt het debuut van Andrew Luck ende strijd tussen Mark Sanchez en Tim Tebowzelf meemaken.Nieuw in Madden NFL 13 is Ultimate Team.Dit is een digitaal kaartspel waarbij je in hetspel pakjes kaarten kunt kopen. In die pakjeszitten spelers en met de spelerskaarten die jehebt kun je jouw team samenstellen. Depakjes kun je kopen met in het spelverdiende punten of met echt geld, als jegeen geduld hebt om die punten teverzamelen. Ook benieuwd effectief Brady'spassing wordt als hij met Ahmad Bradshawook een wapen op de grond heeft? Verzamelze in Ultimate Team en kom er zelf achter!Madden NFL 13 zet dit jaar meer dan ooit inop online, en met de nieuwe ConnectedCareers kun je nu zelfs hele carrières onlinebeleven. Bij het starten van een carrière alsspeler of coach kies je nu of je offline ofonline tegen andere mensen wilt spelen.Offline heb je de franchise mode die je aljaren kent van Madden, en online ligt er eencarrière te wachten die uitdagender is danalle andere digitale sportcarrières die je ooithebt opgebouwd.

Het concept van Hard Knocks: Volg eenteam in de voorbereiding van hetaankomende NFL seizoen en zorg datalles op beeld staat. Een crew van 24 manschiet in vijf weken meer dan duizend uuraan film en in vijf afleveringen van vijftigminuten worden de kijkers verwend metde mooiste beelden. De ontgroeningenvan de rookies, het huishouden van desterspelers, de coachmeetings, detrainingen. Dat niet alleen de fanswaardering hebben voor de serie blijkt uithet feit dat Hard Knocks al zeven SportsEmmy’s heeft mogen ontvangen.De Baltimore Ravens hadden de eer om2001 als eerste NFL­team ooit HardKnocks te hosten. Het voorgaande seizoenwas voor de Ravens door de overwinningvan de Super Bowl succesvol en in HardKnocks werd duidelijk dat niets andersdan het herhalen van de Super Bowl­winst een deceptie zou zijn. Met (huidige)Hall of Famers Shannon Sharpe, RodWoodson, sure fire HoF’er Ray Lewis enHoF GM Ozzie Newsome kreeg de kijkereen ervaren team dat het slagen van dezweep kende. De persoonlijkheden warenzo groot en het concept was zo vernieu­wend dat dit seizoen in menig top­3 staatvan Hard Knocks.Tien jaar na het eerste seizoen van HardKnocks zei toenmalig Ravens headcoachBrian Billick: “Van de tien mensen dienaar mij toekomen, geloof me, zeggen er

vijf: ‘Coach, goed gedaan die Super Bowlwinst, mag ik de ring zien’ en de anderevijf zeggen: ‘Ik houd van Hard Knocks.’De impact en de aanwezigheid van HardKnocks is tot op de dag van vandaagongelooflijk.”Wie durft het aan?Die impact weerhoudt teams er ookvan deel te nemen aan Hard Knocks.Nadat de Dallas Cowboys in 2002de hoofdrol in de serie kregen,duurde het tot 2007 voordat er eenteam het waagde om mee te doenaan Hard Knocks. Dat teams hetniet aandurven of niet willen deel­nemen aan Hard Knocks komtdoor de afspraak dat bijna nietsgecensureerd wordt.De ruzies, de blessures, debeoordelingen van spelers doorcoaches, alles is te zien voor ieder­een en dat kan voor onrust in eenteam zorgen, terwijl een coaching­staff tijdens trainingcamps een teamin rust wil leiden, laten lijden, trainenen evalueren. Het enige wat HardKnocks niet laat zien is dat wat detegenstander voordeel kan geven, dusdepth charts, special plays enteammeetings met een gamebesprekingworden voor de kijker en de opponentenverborgen gehouden.

De Kansas City Chiefs durfde in 2007 teafleiding wel te trotseren. Met de contractholdouts (het niet komen opdagen in dehoop op een beter contract) van sterrunningback Larry Johnson en rookiereceiver Dwayne Bowe kregen we voor heteerst, in Hard Knocks, te maken metcontractbesprekingen.De Dallas Cowboys mochten in 2008 voorde tweede keer de cameramensen begroe­ten. Eigenaar Jerry Jones schuwt de media­aandacht nooit en met receiverdiva TerrellOwens in de rangen hadden de seriemakerseen mooi hoofdpersoon. Owens werd op hetstrand gefilmd, terwijl hij aan het hardlo­pen was. Met zijn ontblote bovenlijf en eenBaywatch slowmotion viel hem een traininglater hoongelach ten deel.In 2009 streek NFL Films neer in Cincin­nati om het training camp van de Bengalsvast te leggen. Met Chad OchocincoJohnson kreeg de kijker iedere week eengetalenteerde ballenvangende clown opHBO te zien (zie kader).De cameras mochten in 2010 24/7blijven draaien in ‘the city that neversleeps.’ De New York Jets entertaindede kijker vanaf de eerste aflevering.Headcoach Rex Ryan liet zijn donde­rende stem veelvuldig over het veldgaan. De pittige uitspraken waren zogoed dat ze zelfs op T­shirts verschenen(zie kader). Quarterback Mark ‘theSanchize’ Sanchez mocht in zijntweede jaar laten zien dat hijgegroeid was en cornerback

Darrelle Revis liet zich niet zien ophet veld, omdat hij een betercontract wilde en uiteindelijk kreeg.Ook werd er niet zo goed ouderlijkadvies gegeven door cornerbackAntonio Cromartie (zie kader).Met meer dan een miljoen kijkersis de laatste aflevering van ditseizoen ook meteen de best bekekenHard Knocks. Jets linebacker BartScott over het succes: “Iedereen zegtaltijd dat reality­tv niet echt is, wanter wordt teveel in gesneden engeplakt. Bij Hard Knocks gebeurt datniet.”2012 DolphinsDit seizoen kregen we een kijkje inde keuken van de Miami Dolphins.De film crew vloog naar het zonnigeFlorida om mee te maken hoe rookieheadcoach Joe Philbin en eersteronde draft pick Ryan Tannehill heter vanaf brachten in Miami. Nadatde Jets en de Atlanta Falcons nietinstemden om de show te willenhosten, kwam de keuze te liggen opde Dolphins.De keuze om de drukte van HardKnocks op te zoeken werd vooral opde conto van eigenaar Stephen Rossbijgeschreven. De biljonair wil datSun Life Stadium weer vol komt tezitten, maar pakt dat aan metmediamomenten in plaats van hetgeld te inversteren in spelers encoaches. Co­owners als JenniferLopez en de gezusters Williams,zorgen misschien voor een leuke fotoin de kranten van Miami, maar zijzorgen niet voor winst.

1. Miami Dolphins: Chad Ochocinco Johnson 2012 – In het meest recenteseizoen wordt er voor het eerst een grote naam ontslagen. Chad Johnson verteldeeen aflevering eerder dat hij opgepakt zou worden en die woorden werden dewaarheid. Tijdens een pijnlijk gesprek met headcoach JoePhilbin werd hij bedankt voor zijn diensten. Deze afleveringis de tweede best bekeken aflevering met bijna een miljoenkijkers.2. New York Jets: Rex Ryan 2010 – Tijdens zijn tweedeseizoen als headcoach stond Rex Ryan vol in deschijnwerpers tijdens Hard Knocks. De Big Mouth coachnam geen blad voor de mond. F­bombs, “That’s just being ajackass” en zijn vaste afsluiting van meetings: “Now let’s goeat a goddamn snack!” werden goddank niet weggebleept.3. Cincinnati Bengals Chad Ochocinco Johnson2009 ­ Voor de tweede keer in deze lijst: Ochocinco. In2009 was hij nog in zijn prime en op het veld ook vooralnaast het veld aanwezig. De camerageile #85 kwam metpakkende uitspraken: “Kiss the baby”, het vol zelfvertrouwenuitdagen van de tegenstander, en het bekende: “Child Please!” als antwoord op een“f*** you”.4. New York Jets Antonio Cromartie 2010 ­ Nadat hij net verteld heeft dateen speler een goede vader moet zijn als hij thuis komt, wordt hem gevraagd of hijde namen van zijn negen kinderen kan opnoemen, maar daar faalt hij jammerlijkin.5. Dallas Cowboys Cheerleaders 2002 – Om de mannelijke fan nog meer teplezieren, kregen ook de cheerleaders van de ‘Boys aandacht. Het meest besprokenpunt: Choreograaf Judy Trammell meldt even aan de appetijtelijke cheerleadersdat ze echt moeten afvallen en dat er paar cheerleaders een dik gezicht hebben.

Nu het seizoen onderweg is, lijkt debeslissing ook een keuze te zijn geweestvan Joe Philbin. Om zich te profileren alsheadcoach durft hij het juist aan om dedrukte op te zoeken en zijn plannenduidelijk te maken aan zijn spelers.Philbin wil graag een eerlijke werkom­geving en met de komst van Hard Knocksblijft niets verborgen.Het team van de Dolphins kende maaréén speler van naam en dat was ChadJohnson. Helaas verliet Johnson al naaflevering twee Hard Knocks toen hijontslagen werd (zie kader), omdat hij nietin het profiel paste van het team en in zijnvrije weekend een nacht in de cel moestdoorbrengen omdat hij zijn vrouw eenkopstoot had gegeven.Dat er geen echte sterren spelen bij deDolphins maakt dat er veel kijkers zijn diecompassie hebben met het team uitMiami. Die compassie komt voort uit feitdat kijkers zich kunnen vereenzelvigenmet de spelers. Zoals bijvoorbeeld metLes Brown, een rookie tight end, die nacollege besloot om accountant te worden,maar na vier jaar opgesloten te zitten ineen kantoor toch weer het veld op wildegaan. Na een succesvolle workout kreeghij de kans bij de ‘Fins, maar na vierweken afgebeuld te zijn werd hij inaflevering vier bedankt voor zijn dienstenen mocht hij zijn playbook inleveren ennaar huis gaan.De echte winnaars van de televisieseriezijn de footballfans die iedere weekgetrouw inschakelen om bloed, zweet entranen van de atleten te zien. Nergens isde survival of the fittest zo duidelijkzichtbaar als bij Hard Knocks. Het zorgter voor dat de kijker keer­op­keerterugkomt en aan de buis gekluisterdblijft. Dus mocht je nog niets hebbengezien van de show, probeer dan zoveelmogelijk terug te zien en let’s go eat agoddamn snack! •

Ergens vannacht zal ik een sms krijgen. Vermoedelijk zo rond half vijf in debeginnende ochtend, als het al langzaam licht aan het worden is. Geen idee of ikal wakker ben, of er wakker van zal worden. De inhoud zal gaan over deopeningswedstrijd van het NFL­seizoen. Vanaf dan zal ik, als ik goed wil slapen,mijn telefoon op ‘stil’ moeten zetten. Ik zie uit naar dat eerste bericht. Dan is hetnamelijk echt begonnen.Een van mijn goede vrienden is helemaal verslaafd aan de NFL. Ik vraag mij weleens af hoe hij het allemaal doet, zijn drukke leven combineren met zijn passievoor American football. Hij heeft een prachtig jong kindje, een leuke vriendin eneen drukke, onregelmatige baan. Vaak moet hij speeches voorbereiden en datdoet hij dan midden in de nacht. Biertje erbij, teksten schrijven en leren, ESPNaan op tv. Het klinkt bijna ongeloofwaardig, Maar aan het einde van de nacht, alsNederland ontwaakt, weet mijn vriend tot in detail alle spelsituaties terug tehalen en zal hij later foutloos zijn geleerde teksten oplepelen.Ik trek het niet om alle wedstrijden te kijken, hoe graag ik het ook wil. Sterkernog, ik verlang er nu meer dan ooit naar. Zelden heb ik zo uitgekeken naar eenNFL­seizoen. Voor mijn gevoel liggen er meer verhalen op de plank dan ooit. Zelijken al geschreven, maar moeten alleen nog uitkomen.Zo is er het verhaal van de legendarische quarterback, die gek genoeg eenbroertje heeft die vaker de Super Bowl won. Na een jaar blessureleed vanwege eennekoperatie vertrok de legende van de Colts naar de Denver Broncos, om daaraan een nieuw avontuur te beginnen. Wat kan Peyton Manning na een seizoenstilstaan? De eerste duels van Denver, ik moet ze zien.Of dan die man die weg ging bij Denver, vanwege de komst van Manning? Eénvan de meest besproken sporters van Amerika, die hand in hand met God doorhet leven gaat. ‘Jij bent geen echte quarterback’, hoort hij al sinds zijn geboorte.En wat zouden ze daarboven denken van de New York Jets, die in het verledentoch heel wat dingen hebben geroepen en gedaan waarbij de bijbel even werdvergeten. Tim Tebow, Mark Sanchez en de Jets liggen niet onder één vergroot­glas, maar onder miljoenen. De wedstrijden van New York, ik moet ze zien.22 jaar is hij pas en eigenlijk twijfelt niemand eraan: de toekomst is van hem.Geboren in Japan, of all places, omdat zijn vader daar als militair wasgestationeerd. Zijn spel is een genot om naar te kijken, atletisch bijna perfect.Ooit liep Robert Griffin III dan ook de 110 meter horden in 13,55 seconden. Ennu gaat hij als rookie quarterback de Washington Redskins terugbrengen naar detop. De wedstrijden van de The Burgundy and Gold. Ik moet ze zien.Michael Vick, Eli Manning, Andrew Luck hebben ongetwijfeld allemaal snodeplannen. Aaron Rodgers wil wraak, Tom Brady zijn Super Bowl. Ik moet ze zien.Ik ga toch maar eens een biertje drinken met mijn goede vriend. Misschien kanhij dan eindelijk zijn geheim aan mij vertellen. Want een gewoon mens kan nietzonder slaap, al zou ik dat de komende maanden zo graag willen. Om beginfebruari in een lange voorjaarsslaap te vallen. Lang leve de NFL!

Slapeloze nachten

World Series 2003. Het is de vierdewedstrijd tussen de Florida Marlins en deNew York Yankees als Roger Clemens deheuvel betreedt. Fans van de Marlinstoveren het Sun Life Stadium om in eenlichtshow van cameraflitsen. Eeneerbetoon aan The Rocket die bezig is aanzijn laatste seizoen (wisten zij veel datClemens op 50­jarige leeftijd nog in deMinors zou pitchen). Ivan Rodriguezopent de wedstrijd met een single. Nextup is Miguel Cabrera. Het 20­jarige talentuit Venezuela was één jaar en 27 dagenoud toen Clemens zijn Major Leaguedebuut maakte.Clemens is vastbesloten om de rookie tetesten, zoals hij dat zo vaak heeft gedaan.Zoef. Een 92 mph fastball, net onder dekin van Cabrera. De meeste rookies staandan met knikkende knieën op de plaat, zozit Cabrera echter niet in elkaar. Hijstaart de grote Clemens aan met een blikvan: waag het nog eens! Cabrera vechtzich terug en bij de zesde pitch is hetraak. Hij geeft de bal een flinke mep hetrechtsveld in. Een two­run homer.Een beter visitekaartje bestaat niet ophet hoogste podium tegen één van debeste werpers uit de geschiedenis. DeMarlins winnen uiteindelijk de WorldSeries na zes wedstrijden.Geintje, moet kunnenCabrera speelde drie maanden daarvoornog gewoon in de Minors. Het is eind junitijdens een wedstrijd van de CarolinaMudcats (Class AA). Iedereen is ervan opde hoogte. De bankspelers, de trainers ende manager. Alleen Cabrera heeft nogniet door dat hij opgeroepen gaat wordennaar de Major League. Midden in dewedstrijd gaat de telefoon. ManagerTracy Woodson neemt op. Het zijn de

Marlins. Of ze Cabrera uit de wedstrijdwillen halen, de volgende dag moet hijspelen in Miami.Woodson vraagt of Cabrera nog éénkeer mag slaan, hij is bijna weer aan debeurt. “Jongens, niets zeggen”, draagtWoodson zijn spelers op. Cabrera komtterecht in een dubbelspel en krijgt er flinkvan langs van Woodson. Hij kan naar debank vertrekken. Cabrera gelooft zijnogen niet. “Dit was het dan. Ik blijf vooreen lange tijd in de Minors”, reageerde hijteleurgesteld. Uiteindelijk verteltWoodson hem de echte reden. “Ik wasgeschokt. Ze hadden mij goed te pakken.”In de nacht doet Cabrera geen oog dichtvan de spanning. Zijn teamgenoten bij deMudcats blijven lang plakken in hetclubhuis, ze willen geen seconde missenvan Cabrera’s debuut. Ze gaan helemaaluit hun dak als Cabrera tegen de TampaBay Devil Rays de wedstrijd in de 11einning beslist met een walk­off homerun.Miggy is de derde speler sinds 1900 dieeen walk­off homerun slaat in zijn MajorLeague debuut. ‘Hij heeft de kwaliteitenom uit te groeien tot een Hall of Famer’,schrijft een journalist van ESPN.Een intelligente slagmanCabrera is een gevaarlijke en intelligenteslagman. Een pure hitter. Het maakt voorhem niet uit of het batting practice is ofwedstrijd zeven van de World Series. Hijslaat ballen op de training in volgorde vanlinks naar rechts, allemaal over de hek­ken. Alex Avila, catcher van de Tigers,weet daar alles van. “Ik weet nog eenkeer tijdens spring training. Ik sla watballen over het scorebord. Ik voelde megoed, zat in dezelfde groep als Cabrera enik daagde hem uit. What have you got?Hij pakt een knuppel en slaat de balopposite field over het scorebord.”

Tegenstanders zijn net zo onder de indruk.Neem nou Evan Longoria van de TampaBay Rays, die erom bekend staat dat hijcollega’s goed bestudeert. Zijn favoriet?Cabrera. “We speelden thuis een wedstrijdtegen de Tigers”, herinnert hij zich. “Hijkomt voor de derde keer aan slag en heeftde hele dag nog geen curveball gezien. JeffNiemann gooit hem de eerste curveball vande wedstrijd. Hij slaat de bal uit het park. Abomb.”Later in de wedstrijd komt Longoria op heteerste honk en maakt hij een praatje metCabrera. “Hoe kreeg je dat voor elkaar?Hoezo dacht je aan een curveball?” Cabreravertelde dat Niemann een jaar geledenprecies hetzelfde had gedaan. “Ik zou echtniet weten wat een pitcher een jaar geledentegen mij gooide. Fantastisch.”Dat is Cabrera in een notendop: eenspeler met een hoog baseball IQ. Daaromwas het voor hem ook geen probleem omaan het begin van dit seizoen te verhuizennaar het derde honk om plaats te makenvoor Prince Fielder. Cabrera past zich moeite­loos aan. Hij is een populaire speler en nietalleen omdat hij gemiddeld per seizoen .318slaat met 31 homeruns en 109 binnengesla­gen punten. Tigers manager Jim Leyland:“Als hij het clubhuis binnenkomt, tovert hijiedereen een lach op het gezicht.”DrankprobleemDe omschrijving van Cabrera als eenpopulaire jongen met een lach op zijngezicht is niet nieuw. Sinds zijn komst inAmerika (2000) is dat al het geval. Tochzijn er ook schaduwkanten. Cabrera is nietaltijd de vrolijke jongen. Hij haaldeafgelopen seizoen tijdens spring traininghet nieuws wanneer hij langs de kant van deweg wordt gearresteerd.Volgens de politie nam hij een slok vanzijn scotch, liep hij de weg op en schreeuwde:shoot me, kill me! Het incident gebeurdenadat hij eerder op de avond niet gehol­pen werd bij een restaurant omdat het nasluitingstijd was. Eén jaar voorwaardelijken een taakstraf van 50 uur kreeg hijaan z’n broek. Zijn rijbewijs was hijzes maanden kwijt.

Mike Trout is de MVP van deAmerican League. Of toch MiguelCabrera? Dat is geen lastigebeslissing als het aan Rick van denHurk ligt. “Wat Trout doet is heelknap, maar Cabrera doet dit al jaren.Ik ga voor Cabrera.”De 27­jarige Nederlandse werper isnu in dienst van de Pittsburgh Pirates,maar begon zijn loopbaan bij de Flo­rida Marlins. Daar liep hij het feno­meen uit Venezuela tegen het lijf. “Deeerste ontmoeting was tijdens mijneerste spring training in 2003. Ik hadal snel door dat hij daar maar vooreven zou zijn. Hij werd opgeroepennaar de Big Leagues en won hetzelfdejaar nog de World Series.”Van den Hurk noemt Cabrera debeste en gevaarlijkste slagman in deMajors. Dat heeft hij met zijn eigenogen kunnen zien. “Zijn trainingenwaren indrukwekkend. Hij werkteelke dag aan zijn swing en als hij be­paalde ‘nu ga ik een homerun slaan’,dan deed hij dat. Of het nou naarrechts, links of het midden was.”Het contact tussen de oud­teamgenoten is goed. “We bellenelkaar niet, maar ik heb een paarkeer tegen hem gespeeld en als weelkaar zien maken we altijd even eenpraatje.” Van den Hurk heeft veel aanCabrera gehad in zijn eerst jaar ophoogste niveau (2007). “Als ik ietsnodig had dan kon ik altijd bij hemterecht.”De Nederlander kan zich dan ookgoed vinden in de omschrijving vanCabrera als een populaire jongen.“De man houdt gewoon van hetspelletje. Is altijd ontspannen enloose en volgt zijn instinct. Hij kanhier en daar een praatje maken,maar geloof me, als hij een­maal in de box staat is hijready to go.”

In 2009 stond er midden in de nachtpolitie op de stoep van zijn huis in eenbuitenwijk van Detroit. Zijn vrouw hadgebeld. Cabrera was met wat mensen vande Chicago White Sox wezen stappen enraakte bij thuiskomst slaags met zijnvrouw. Hij had drie keer zoveel op alstoegestaan is in de staat Michigan. TigersGM Dave Dombrowski moest hemophalen bij het politiebureau. Cabreraverscheen de volgende dag op de club meteen paar krassen op zijn gezicht. Hij zeidat zijn hond dat had gedaan.Het is geen publiek geheim dat Cabreravan een drankje houdt, maar het is nietduidelijk wanneer drinken een serieusprobleem werd. Sinds afgelopen jaar zijner geen incidenten meer geweest, datbetekent niet dat zijn alcoholproblemenvoorbij zijn. “Hij doet het geweldig”, weetDombrowski die Cabrera als 16­jarigenaar de Marlins haalde. Al moet hij ooktoegeven dat het een gevecht is zondereinde. “Het is een dagelijkse strijd.”Cabrera heeft in een speciaal programmagezeten met de hulp van de MLB, despelersvakbond en zijn zaakwaarnemer.

Hij heeft in oud­speler Raul Gonzalez eenvriend die hem goed in de gaten houdt.Teamgenoot Avila trekt ook veel metCabrera op, beide heren trainen metelkaar tijdens de offseason. “Hij heeft nude juiste mensen om zich heen verzameld.Als je kijkt naar wat er vorig jaar isgebeurd, dan is hij een stuk volwassenergeworden. Hij heeft de rol van leider vanhet team echt omarmd.”Op het veld is er overigens niets temerken van Cabrera’s problemen.Baseball is zijn leven zei oud­teamgenootBrandon Inge eens. “Het is zijn passie, hijis als een klein kind. Het liefst speelt hijelke dag een wedstrijd.” Hij lijkt daarinveel op Manny Ramirez die ook nietsliever deed dan het slaan van een bal.Buiten baseball voelde hij zich maareenzaam.Vrienden van Cabrera omschrijven hemdan ook als een happy­go­lucky kid die hetspelletje speelt met plezier. “Ik moet erwel van genieten”, zegt Cabrera. “Doe ikdat niet, dan kan ik net zo goed stoppen.Het is een mooi iets, baseball.” Geenwoord aan gelogen. •

Met nog dertig wedstrijdente gaan zijn de HoustonAstros slechts acht verlies­beurten verwijderd van dehonderd • Ondanks hetaantrekken van AdrianGonzalez en Josh Becketthebben de Dodgersterrein verloren op deGiants, die nu vierenhalvewedstrijd voorsprong hebben• De Phillies hebben aange­geven dat Cliff Lee nietbeschikbaar is in hetoffseason, ondanks dat dePhils nu pas op de plaatsmoeten maken • AtlantaBraves derde honkmanChipper Jones kreeg bijzijn 20­jarige jubileumeen surfplank cadeau vande San Diego Padres •Twee weken geleden was indit magazine te lezen hoe goedde Reds het dit jaar doen. Nuleiden ze baseball met 81 zeges.

Elk seizoen kunnen teams op1 september hun actieve rosteruitbreiden van 25 naar 40spelers tijdens 'september call­ups'. Onder meer de Neder­landers Jurickson Profar enMariekson Gregorius kregen decall van de Rangers en Reds omde hoofdmacht te versterken.September is een ideale tijdvoor jonge spelers als Profar enGregorius om zich te bewijzenop MLB­niveau. Het nadeelvoor de twee spelers is dat hunteams meedoen voor de play­offs en dus niet zoveel speeltijdzullen krijgen als talenten bijploegen die al uit de race zijn.

De 19­jarige Profar gold alshet grootste talent in de MinorLeagues. De korte stop sloeg ditjaar in Double­A veertienhomeruns en had zestien stealsmet een slaggemiddelde van.281. Hij zal vooral als pinch­runner en pinch­hitter in actiekomen. 'Didi' Gregorius (22)heeft al wat meer ervaring in deMinors. Dit seizoen had hij eenslaggemiddelde van .265 metzeven homeruns, verdeeld overDouble­A en Triple­A. De kortestop zal vooral als bankzittergaan dienen in Cincinnati.Ook Rick van den Hurk kannog naar de Majors komen ditjaar. Zijn Triple­A team,Indianapolis Indians, is echterdoorgestoten tot de play­offs endus laten de Pittsburgh Pirateshem nog even zitten.

Wie had dat gedacht? DeOakland Athletics hadden(zoals altijd) een rustig offsea­son waarin ze alleen de Cubaan­se verre velder Yoenis Céspedesals grote naam binnenhaalden.

De A's hebben echter goed zichtop een plek in oktober. Nietalleen leiden ze (stand 1september) in de Wild Cardstand, ook hebben ze nog'maar' vier duels achterstand opde Rangers en staan ze derde inde American League.Ook de Baltimore Orioleshebben nog steeds playoff­kansen. De O's staan slechtstwee duels achter op de Yan­kees en kunnen voor het eerstsinds veertien jaar dromen vanpostseason baseball.

Het kan nog wel eens eenspannende finish worden in deAmerican League Cy YoungAward­race. Felix Hernandezvan de Seattle Mariners enJustin Verlander van de DetroitTigers zijn in een nek­aan­nekrace verwikkeld om de prijs.De winnaars van de laatstetwee Cy Young Awards hebbenal bijna tweehonderd inningsgeworpen meteen verdiendepuntengemiddelde van2.43 (Felix)en 2.80(Verlander).Met nog eenmaand tegaan kan erveelgebeuren,maar de tweelaten zien datze duidelijkeen slag beterzijn dan derest. •

Weekly RoundUp

Nederlandse callups

A's volop inplayoffrace

Cy Young­racenadert climax

De lieftallige doktersassistente ver­schijnt aan het bed, neemt de bedle­gerige onder de loep en vraagt: “Gaathet weer ’n beetje?” Ontwakend in deverkoeverkamer schrikt de patiëntwakker, checkt vervolgens het infuus,pakt beverig de medicatie aan van dezuster en knikt uiteindelijk bevestigend.Het ingrijpen van chirurg Ben Cheringtonis nog wel voelbaar. De wond is immerskakelvers. Maar het mes moest er snelin. Dat was onvermijdelijk nadat einde­lijk de diagnose was vastgesteld: de Bos­tonians van 2012 zijn niet goed genoeg.Volgens de wetten van de dollar­dollarbill is het een schande dat hetteam niet meedoet om de prijzen. Deploeg werkt met een budget waar ze bijReal Madrid nog van zullen water­tanden. Titels zijn niet te koop. Datblijft een hardnekkig misverstand in desport. Kampioenschappen moet jeverdienen. Die komen tot stand doorhard te werken. Individueel maarvooral als team.Sinds de mega­inzinking vanseptember 2011 keerde de sportievedruk op de borst toe. Zoals dat gaat metkoppige patiënten: die ontkennen langdat ze een serieus probleem hebben.Dat wordt weggewuifd. Niets aan dehand. Alles gaat goed. Zo ook inBeantown. Hoewel de rood­wittebrigade vanaf de allereerste pitch inapril kwakkelt en eigenlijk nooit op

gang is gekomen, werd in alle toon­aarden ontkend dat er iets aan de handwas. Spelers, manager en de mannen indriedelig grijs; alle betrokkenenverkondigden ze keer op keer dat hetallemaal wel goed zou komen.Kwaliteit: check. Geloof in eigenkunnen: dubbelcheck. Nog zoveelwedstrijden te gaan: check.Vertrouwen bleek een verkeerdmedicijn. Ibuprofen werkt tegenhoofdpijn, het doet alleen niks tegenhartproblemen. Daar zit het probleem.In de kern zit het niet goed. Het team isgeen eenheid. Teveel ego’s die blijkbaarde focus niet volledig op hun werkhebben. De ontkenningsfase duurdeeen eeuwigheid maar aan het jezelfvoor de gek houden kleeft nou eenmaaleen houdbaarheidsdatum.Dat er stront aan de Boston­knikkerwas, was allang duidelijk. Vorig jaarseptember was geen ernstig incident,het probleem blijkt chronisch. Ook nuer een frisse wind waait met de komstvan Cherington en manager BobbyValentine zijn dezelfde symptomencontinu zichtbaar. Als de prestatiesteleurstellend zijn, dan heeft dat eennegatief effect op een groep waar deverwachtingen hooggespannen zijn.Halverwege dit seizoen was ‘het’probleem aan het licht gekomen: KevinYoukilis moest vertrekken. ‘Youk’ en

Normaliter is het bye­bye trai­ner/manager als het team nietnaar verwachting presteert. InBoston besloten ze de ‘halve’selectie elders onder te brengen;zelfs nadat spelers kenbaar had­den gemaakt niet tevreden te zijnmet Bobby Valentine. Vrijweldirect na het uitlekken van ditnieuws volgde een communiquevan de eigenaren dat ze geenszinsvan plan waren de manager delaan uit te sturen. Hij kon rekenenop hun vertrouwen. In de sport­wereld leest dit eerder als een mo­tie van wantrouwen. In de wandel­gangen klonk de naam van zijnopvolger al: ene Jason Varitek.Maar voorlopig lijkt Bobby V.toch echt verzekerd van zijn baan.Op de vraag of hij volgend jaarnog werkzaam is in Boston zei hijkort en krachtig “JA!”. Waarom?Hij heeft een contract tot en met2013, waarin hij verder kan gaanmet het smeden van een sterkgeheel, zoals hij dat in de jaren ’90deed bij de New York Mets. Zelfvindt hij niet dat het teleurstel­lende 2012 aan zijn inzet ligt.“Ik heb heel veel werk verzet.Ik zou niet weten wat ik meerhad kunnen doen”, aldus de 62­jarige. “Ik heb hier echt allesgegeven. Meer kan ik niet vanmezelf vragen. Ik zou er allesaan doen om de cijfers teveranderen, zelfs m’n zielverkopen.”

Bobby V. zouden gebrouilleerd zijn.Slechte onderlinge verhouding.Daarnaast beweerden bronnen dat dederde honkman de rotte appel wasbinnen de selectie.Terwijl de doorverwijzing naar deChicago White Sox Youkilis heeft doenopleven, kwakkelde de rode variant uitBoston gewoon verder. Deblessureregen bleef gelijke tred houdenmet het zomerweer in Nederland. Wiealle dagen bij elkaar optelt van allespelers tezamen die deze jaargang in delappenmand hebben gezeten, schijnt opmeer dan drie jaar blessureleed uit tekomen. Niet bepaald goed voor decontinuïteit van een team.Dat laat onverlet dat de pitching, endan met name Jon Lester en JoshBeckett, vrolijk verder ijlde op deheuvel. Presteerden zij eens, dan kreegde slagploeg weer eens de bibbers. Enanders dook het 2012­virus wel op: hetweggeven van een voorsprong in deslotinning(s).Dat het eveneens buiten het veldrommelde, kwam medio augustus aanhet licht. Een aantal spelers deed op 26juli z’n beklag bij Cherington overValentine. Een opstand dreigde, wantde manager functioneerde niet naarbehoren. De boodschap was tot de GMgekomen in een SMS die verstuurd zouzijn van de telefoon van AdrianGonzalez.

Nadat Yahoo! Sports de coupwereldkundig had gemaakt, brak depleuris uit. De media roken bloed. Inallerijl probeerden de Red Sox deschade zoveel mogelijk te beperken.Acties en uitspraken werden ontkrachtof ontkend; gepoogd werd de gelederengesloten te houden en elkaar zo goedmogelijk te dekken. Kanslozereddingsactie.In eerste instantie leek pitching­coachBob McClure geslachtofferd te worden.Hij kreeg dinsdag 21 augustus te horen:“Senk joe voor bewezen diensten. Jijbent de zwakste schakel. Tot ziens.” Dathij niet de gebruikelijke zondebok was,kwam vier dagen later uit toenCherington beduidend bekenderovertollig vet wegsneed.Zonder te verblikken of te verblozenkonden Gonzalez, Beckett, CarlCrawford en Nick Punto vertrekkennaar de Los Angeles Dodgers. Op heteerste oog een vreemde deal, want quapotentie laat je nogal wat de deuruitgaan. Al moet gezegd dat deprestaties van de heren, op utility­speler Punto na, tegenvallend waren.Beckett is allang niet meer die onaan­tastbare ace van 2007. Hij is geenschim van die werper. Als hij in hetnieuws kwam, was datalleen nog negatief.Dat varieerde van

“Ik denk dat we erkend hebbendat we nu niet op het niveau zittenwaarop we graag willen acteren. Datis al zo sinds september vorig jaar.Wij hadden het gevoel dat we meermoesten doen dan cosmetischeveranderingen om het gewensteniveau van het team te bereiken.Dus hebben we alvast gekeken naarkomend offseason. Deze deal met deDodgers bood ons de mogelijkheidte gaan bouwen aan een nieuwteam; een ploeg waar de fans rechtop hebben. We hebben durf getoondom op deze manier het roster tehervormen. Het was lastig om dezevier spelers te traden. Maar weverheugen ons op het talent dathierheen komt en op demogelijkheid een nieuw fantastischRed Sox­team neer te zetten.”“We hebben hier nog steeds eenhele talentvolle kern spelers die nogaltijd onderdeel is van een grootsteam. Wij gaan er alles aan doen omook in 2013 een zo goed mogelijkteam het veld in te sturen. Daar­voor gaan we zeker ook buiten deeigen organisatie kijken.”“De cultuur in het clubhuisverbetert als we wedstrijden gaanwinnen. Deze deal is niet bedoeldom een cultureel probleem op telossen. Het draait om kansen;kansen om het team een stap verderte brengen. Met de cultuur komt enzit het wel snor, zeker als wegewoon weer gaan doen wat ons eengoed gevoel geeft, namelijk hetwinnen van wedstrijden.”

bier drinken in het clubhuis tot aan golfenop een vrije dag terwijl je net een starthebt laten lopen. Met het uitblijven vanprestaties bleef het stigma lastpak aanhem vastzitten. Wegwezen dus, vond hetmanagement.Cherington zat met de erfenis van devette contracten van Theo ‘Sinterklaas’Epstein in z’n maag, zoals die dollarmo­lenstenen van Crawford en Gonzo. De vande Tampa Bay Rays overgekomenoutfielder Crawford viel mede door velelichamelijke kwetsuren in net geen tweejaar meer tegen dan Van Persie op het EK.In bijna twee seizoenen deed Gonzalez hetqua slaggemiddelde en hits helemaal nietonaardig. Alleen verwachtte de technischestaf meer. Sowieso meer leiderschap. Teldat op bij het giga­salaris tot 2017,vermoedelijk ook z’n rol in de Valentine­kwestie en z’n exit is vanuit de Red Sox­organisatie eveneens verklaard.Deze operatie heeft Cherington 262,5miljoen opgeleverd. Tevens hoopt hij opmeer rust in de selectie. Met de komst vanJames Loney en Dodger­talenten AllenWebster, Ivan de Jesus, Jerry Sands enRubby de la Rosa is het team begonnenaan de kuur, die het herstel moet inluiden.Sinds 25 augustus is het klip en klaar datde handdoek is gegooid. September kanniet de maand worden waarin de Red Soxop pijnlijke wijze de playoffs mislopen.Nee, ditmaal is het ervoor al uitzieken

geblazen. Jonge spelers krijgen (meer)speeltijd. Kunnen vast wennen aan hetMLB­niveau. Aankopen zijn pas dit off­season te verwachten, zo heeft Cheringtonal laten weten. Josh Hamilton en ZackGreinke zijn enkele namen die de ronde doen.

In 2013, als het nieuwe seizoen begint,moet de revalidatie gepiept zijn. Vast enzeker heeft het roster dan een flinkekwaliteitsinjectie gehad; in de vorm vanveel prospects, toppers in spé en sterrenzonder monstercontract. Voorlopig zullenze in Fenway nog regelmatig een check­upkrijgen. •

Marco Pappa, wie is dat? Tik ‘meven in op Google en je ziet de meestfantastische filmpjes voorbij komen.Pegels op goal, dribbels langs de zijlijnen af en toe een bijzonder aardigdoelpunt. Zo is zijn doelpunt in 2010genomineerd voor Goal of the Year.Wie de Major League Soccer volgt zalkunnen beamen dat er ‘voetbal in diejongen zit’.Misschien wel meer dan dat. Dezejongeman met de opmerkelijkeachternaam wordt namelijk al jarengezien als een groot voetbaltalent. Inzijn geboorteland Guatemala zagen zedat al snel. Op achttienjarige leef­tijdmaakte de middenvelder zijn debuut.Hij speelde de eerste minuten voorMunicipal tegen Deportivo Petapa.Zijn eerste doelpunt maakte hij opUNCAF, een clubtoernooi vanCentraal­Amerika. Op 16 augustus2007 was Real Madriz de tegenstanderen stond al met 5­0 achter. Hoewelhet slechts voor de statistieken vanbelang leek, had het zesde doel­punt van de wedstrijd toch nogwat meer waarde. De transfer­markt was geopend en ChicagoFire toonde interesse. Pappa reisde ophuurbasis zijn American Dreamachterna.ZelfverzekerdDe verhuurperiode is een redelijksucces. Hij komt tot veel wedstrijdenin zijn eerste anderhalf jaar. De 36duels waarin hij meevoetbalt leverenhem lof op. Een technische speler, metspelinzicht en een bijzonder goedschot. Veel scoort hij niet (vijf keer),maar als hij het doet is het mooi. Uitcorners, vrije trappen en schoten vandertig meter; Pappa doet het.Het is genoeg om de club uitChicago te overtuigen, want hij wordtdefinitief overgenomen vanMunicipal. Intussen ook alsinternational voor Guatamala actiefblijkt hij de hooggespannenverwachtingen te kunnen inlossen.

Michael Bradley (SC Heerenveen)Bradley speelde een volledig seizoen bij deMetroStars toen hij werd ontdekt door descouts van Heerenveen. Net volwassen metzijn achttien jaar verhuist Bradley naar hetvoetballand Nederland. In zijn eerste jaarkomt hij tot een invalbeurt, maar een jaar laterkomt hij al tot 21 duels in de hoofdmacht. Hetseizoen 2007/2008 is het meest succesvollevoor de Amerikaanse middenvelder. Hij scoortaan de lopende band en hij eindigt op 15 goalsin de 33 Eredivisie­duels. Via stations inDuitsland en Engeland speelt de zoon vantrainer Bob Bradley in Italië, dit seizoen bij ASRoma.Jozy Altidore (AZ)22 jaar is Altidore pas. Toch heeft hij al een be­hoorlijk cosmopolitisch bestaan opgebouwd.Op jonge leeftijd kwam hij tussen 2006 en2008 tot vijftien goals in 37 duels voor NewYork. Bij zijn clubs in het buitenland kon hijniet waarmaken. AZ nam de gok en die pakteverrassend goed uit. Aanpassen vergde nogwat moeite, maar toch kwam hij vorig seizoenal tot vijftien goals. Dit seizoen startte hijopnieuw sterk.Earnest Stewart (VVV, Willem II, NAC, VVV)Stewart werd geboren onderweg van Neder­land naar Amerika. Het maakte hem eenAmerikaan die zijn carrière begon inNederland. Via VVV, Willem II en NACspeelde hij in de MLS voor DC United. Hijkeerde terug bij zijn jeugdliefde VVV. InNederland scoorde de aanvaller liefst 115 keer.Peter Vermes (Volendam)Peter Vermes kwam in 1990 naar Nederland.Hij kwam de gelederen van Volendam ver­sterken. Welke positie hem nou het beste lag?Hij scoorde ooit twee keer, dus hij kon voorinspelen, maar achterin was ook prima. Hetbleef bij één seizoen Eredivisie, waarin hijprompt vijf keer doel trof. Toch was hetgeen misselijke voetballer,want hij kwam tot 67interlands (11 goals).Zijn spelinzicht wordtgewaardeerd want Vermes is in de MLS aljaren een bekende trainer. Nu traint hijSporting Kansas City.

Pappa scoort in de eerste vijf wed­strijden vier keer en hij toont zichéén van de betere middenvelders inde MLS. Zijn seizoenstotaal blijftsteken op zeven goals, waarmee hijzich tot topscorer van Chicago kroontin 2010.Overtuigd, dat is hij wel van zich­zelf. Hij maakt vorig jaar in een inter­view duidelijk toe te zijn aan een staphogerop. Hij flirt nadrukkelijk metVillareal uit Spanje en met Colo Colo– de topclub uit Chili – en zelfs New­castle United wil hem aan het teamtoevoegen. “Ik ben toe aan een staphogerop”, zegt Pappa. “Ik wil me ver­der kunnen ontwikkelen en daarvoormoet ik de stap naar Europa maken.”Europa riep, het continent van hetabsolute topvoetbal. Uiteindelijk gaatde linkspoot naar Nederland, naarHeerenveen. PSV, AZ en Twentehadden ook interesse, Marco Pappagaat trainen onder één van degrootste talenten die de wereld ooitvoortbracht: Marco van Basten. Deeerste Guatamalteekse internationalop de Nederlandse velden is daarmeeeen feit.Aanvankelijk lag het in debedoeling dat Pappa pas in januari inHeerenveen zou aanschuiven. DeFriezen weigerden in eerste instantiehet half miljoen te betalen datChicago voor hem wilde in het gevalvan een onmiddellijke overgang.Bovendien kon Pappa aldus hetMLS­seizoen in alle rust afmaken.Het mislukte Europese avontuurvoor de Friezen, plus het feit dat VanBasten bleef hameren op versterkin­gen, deed alles in een stroomversnel­ling belanden. Vandaar dat hij nu alis te bewonderen in de Eredivisie.Voor hoe lang? Dat antwoord ligtverscholen in de vorm van zijnlinkerbeen. Met een beetje geluk isdit de nieuwe man waarvoor je naarhet stadion komt. De goede naam iser al, nu moet de 24­jarige aanval­lende middenvelder het nogverkopen. •

De oude club van Marco Pappa is derecordkampioen van de Liga Nacio­nal de Guatemala. Liefst 29 keer wonCSD Municipal het kampioenschap.CSD Comunicaciones volgt met 24landstitels. In de hoogste afdelingvan het Guatemalteekse voetbalzitten twaalf teams.De competitie kent twee delen: dezogeheten Apertura en de Clausura.De Apertura (opening) wordtgespeeld in de herfst en de Clausura(sluiting) in de lente. In de Aperturaplaatsen de beste zes ploegen zichvoor de kampioenenronde. Eén entwee spelen direct de halve finales,de andere vier ploegen spelen eerstkwartfinales tegen elkaar. Uit dezekampioenenronde komt één kam­pioen. Bij de Clausura herhaaltzich dit proces.Per seizoen zijn er dus tweekampioenen (of één en eennummer twee). Deze twee ploe­gen mogen meedoenaan de interna­tionale UNCAFen Concacaf­toernooien.

Cory Gibbs(Feyenoord, ADO Den Haag)Cory Gibbs was Amerikaans internationalen had al eens de sprong naar Europagewaagd. Hij speelde bij FC St. Pauli. Hijkeerde terug naar Dallas Burn (nu FCDallas) in de MLS. Feyenoord toondeinteresse en hij tekende liefst voor 4,5jaar. Zijn eerste seizoen leek veelbelovendmet vijftien duels en een goal. Eenknieblessure die hij opliep bij hetnationale team gooide roet in het eten.Hij vertrok naar Den Haag, maar ookdaar kwam hij, mede door blessureleed,niet veel aan spelen toe. Via CharltonAthletic speelt de Amerikaanseverdediger nu voor Chicago Fire in deMLS.Will Johnson(SC Heerenveen, De Graafschap)Will Johnson speelde slechts zeswedstrijden in de MLS voor Chicago Firetoen Heerenveen het grote talentbinnenharkte. In twee jaar tijd speelt hijbij de Friezen slechts veertien duels enkomt hij niet verder dan een goal tegenNEC. Hij wordt voor een jaar verhuurdaan De Graafschap in de Eerste Divisie. In26 optredens scoort hij slechts twee keer.Het is vooralsnog het einde van decarrière van de Canadees in Nederland.Hij keerde in 2008 terug naar Amerikawaar hij nog steeds speelt voor topploegReal Salt Lake.John O’Brien(Ajax, FC Utrecht, Ajax, ADO Den Haag)Een absolute flop was O’Brien niet. Hijwerd als talent naar Ajax gehaald en naeen verhuurperiode aan FC Utrecht konhij ook daadwerkelijk aan de bak in dehoofdmacht van de Amsterdammers. Hijspeelde 29 competitiewedstrijden in zijneerste volle seizoen. Maar toen kwam hetgrote probleem van de Amerikaansemiddenvelder: blessuregevoeligheid.Hamstringblessures en kwalen aan zijnachillespezen achtervolgden hem. In zijnhele carrière speelde hij 86 duels: 82 voorAjax, 3 voor Den Haag en hij sloot zijnloopbaan af met een duel voor ChivasUSA.

Nick Soolsma(Haarlem, Excelsior)Soolsma speelde bij Haarlem waar hijzeven duels speelde in de Eerste Divisie.Hij vertrok naar de amateurs, maar in2011 bood Toronto FC hem de kans om inde Major League Soccer te komen spelen.Hij speelde 32 competitieduels (3 goals)en hij speelde er zelfs mee in deAmerikaanse variant van de ChampionsLeague. Na het vertrek van trainer AronWinter was het zicht op speelminutenverdwenen. Vanaf komend seizoen is hijactief voor Excelsior.Lee Nguyen(PSV)Nguyen stond bij zijn schoolteam bekendals een groot talent. Hij werd geselecteerdvoor veel Amerikaanse jeugdteams en hijspeelde zelfs op het jeugd­EK inNederland. Hij kreeg daarop een contractvan PSV. Hij speelde een competitieduelen een wedstrijd om de Johan CruijffSchaal. Hij vertrok naar het DeenseRanders FC, waarna hij via Vancouver nubij New England Revolution speelt.DaMarcus Beasley(PSV)Beasley was international, en stond bijChicago bekend als een ‘vleugelflitser’.PSV kocht de buitenspeler aan en hooptedat hij zou passenin hetNederlandsesysteem metbuitenspelers.Hij speeldemeer dantwintig duelsper seizoenmaar eensucces werd hetnooit. Hij werdverhuurd aanManchester Cityen verkocht aanGlasgow Rangers.Ook daar werd zijnEuropese avontuur nooitwat hij ervan had verwacht.Inmiddels actief bij hetMexicaans Puebla.

EEN TREIN IN NEW YORK – Het is vrijdagochtend. Ik benonderweg naar Rochester, tegen het noordwesterlijke puntje vande staat New York aan. Mijn trein glijdt geruisloos noordwaardslangs de Hudson rivier, zo vlak als een spiegel. De zon kleurt debergen van de vallei lichtgroen. Wolken werpen er een enkel zwartvlekje op. De kronkels en rimpels in het landschap gaan veelal aanme voorbij. Ik zit aan vrouwenvoetbal te denken. En te typen.Ik ga voor Fox verslag doen van de eerste wedstrijd sinds alweereen glorieuze thuiskomst van het Amerikaanse vrouwenelftal meteen cup in handen. Ditmaal de Olympische Spelen, voor de derdekeer op rij gewonnen. Vorige zomer werd de WK­finale nog oppenalties verloren. Het knusse Sahlen Stadium in Rochester –waar gespeeld wordt omdat sterspits (spitse?) Abby Wambachdaar vandaan komt – is al weken uitverkocht voor de wedstrijdtegen Costa Rica. Na deze wedstrijden volgt nog een tientalvriendschappelijk potten in deze fan appreciation tour. Evenmunt slaan uit de overwinning.Toch staat het vrouwenvoetbal er hier niet goed voor. In dezecolumn schreef ik eerder over Title IX, de wetgeving die scholen enuniversiteiten verplicht evenveel uit te geven aan mannen­ alsvrouwensport, en hoe Amerika haar voetbaldominantie daaraan tedanken heeft. Maar afgelopen lente ging er hier voor de tweedekeer in minder dan een decennium een profcompetitie voorvrouwen op haar gat.Er wordt naarstig naar een oplossing gezocht voor een nieuweprofcompetitie, maar zijn er nog gewillige investeerders te vinden?De vraag of zo’n competitie nog zin heeft is inmiddels tevens eengoede. Vrouwensport verkoopt moeilijk. Vrouwenteamsporten alhelemaal. En voor vrouwenvoetbal een publiek vinden is nogzwaarder als je al overladen wordt met mannentopvoetbal (inAmerika heb je de beste Europese competities met een simpelkabeltelevisiepakketje al in huis, zonder extra kosten voorbetaalzenders). Dus wordt het weinig breed gedragen.Overal ter wereld komen vrouwencompetities op, en allemaallijken ze het beter te doen dan de Amerikaanse. Na deze seriewedstrijden is er voor de Amerikaanse speelsters weinig keuze danin het buitenland te gaan spelen. De leegloop lijkt onvermijdelijk;de incubator valt slachtoffer.En dus zit ik op de trein naar Rochester te denken of ik het laatstehoogtepunt van het instituut van het Amerikaanse vrouwenvoetbalga aanschouwen.

Vrouwenvoetbal

Of je nu een hekel aan hem had of fanvan hem was, iedereen denkt bij LanceArmstrong aan zijn ongekendedoorzettingsvermogen en zijn bijzonderelevensverhaal. De in Plano, Texas alsLance Edward Gunderson geboren atleetwerd in zijn eerste volledige seizoen alswielerprof maar meteen wereldkampioen.Het is dan 1993 en het WK vindt plaats inOslo, Noorwegen. De gedrevenAmerikaan die op die zondag vriend envijand verrast staat vooral te boek alstalent voor de dagklassiekers.Hij heeft dan al een bewogen jeugd achterde rug, waarin zijn biologische vader nietsmet hem te maken wil hebben en hij deachternaam van zijn moeders tweedeechtgenoot aanneemt. Wie niet met hemis, is waarschijnlijk tegen hem en als jehet niet met hem samen wil doen, dandoet hij het wel alleen. Die gedachten zijnhet mantra van zijn carriere.Armstrongblijkt een vechterdie tot boven­menselijkeprestaties in

staat blijkt, als hij dat per se wil. Zoals inde Franse Pyreneeën in de zomer van1995, waar zijn Italiaanse ploeggenootFabio Casartelli op gruwelijke wijze dedood vindt in de afdaling van de Col dePortet d’Aspet. Team Motorola wil uit deTour stappen, maar Casartelli’s weduwesmeekt Armstrong om iedereen over tehalen als eerbetoon te blijven. Tweedagen later komt Lance na een machtigesolorit geëmotioneerd en moederzielalleen als eerste over de eindstreep. Tweevingers richting de hemel. Deze is voorFabio.KankerAmper een jaar latervolgt er een schrik­barend bericht. Dedan pas 26­jarige enop het eerste oogkerngezonde top­renner krijgt te horendat hij aan teelbal­kanker lijdt en uitzaai­ingen heeft naar zijntorso en hersenen. Zijnkansen worden geschatop een magere vijftig pro­cent en blijken later zelfsminder dan vijf procent tezijn geweest. Armstrongomringt zichzelf met

de beste doktoren en wint de belangrijk­ste strijd van zijn leven, mede dankzijexperimentele vormen van chemotherapie.Als hij twee jaar later wonder bovenwonder zelfs terugkeert in het pelotonbegint hij pas aan de opmars in dewielergeschiedenis die hem vooralsnogdoen voorkomen als de beste Tour­renneraller tijden. Hij wint in 1999 zijn eersteTour de France en schrijft ook de zesdaaropvolgende edities op zijn naam,waarbij de 25 etappezeges bijdragen aanzijn imago als aanvallende renner.Tegelijkertijd met zijn terugkeer in dewielersport lanceert hij ook zijn goededoel de Lance Armstrong Foundation. Hijwil mede dankzij zijn eigen successenen met behulp van grote sponsoren inde sportwereld aandacht vragen voorkankeronderzoek en vooruitstrevendonderzoek meefinancieren. De ver­koop van de befaamde gele Live­strong bandjes – in samenwerkingmet Nike ­ leverde sinds de lanceringin 2004 ruim 325 miljoen dollar op.

Vooralsnog lijkt het leven en de carrierevan Lance Armstrong een uniek enbijzonder succesverhaal. Een veeleisendeteamleider die zijn woorden en eisen keerop keer omzet in ongekende successen.Een overlevende van een uiterst fatalevorm van kanker die sterker terugkwamdan iemand ooit voor mogelijk hield. EenAmerikaanse sportheld die keer op keeralle Europeanen te kijk zette en die faaminzet voor zijn succesvolle goede doel.En toch lijkt diezelfde sportheld dit jaar alzijn titels kwijt te raken, want rond deallerbeste in een wereld vol doping hangtautomatisch een zweem van valsspelerijen hoewel Armstrong nooit overduidelijkgepakt is, claimt het belangrijksteAmerikaanse anti­dopingagentschap dathet net zich definitief heeft gesloten. Tijdom de aantijgingen en feiten eens naderonder de loep te nemen.Nooit gepakt, altijd schoon?Zoals gezegd zijn er nogal wataantijgingen geweest door de jaren heen,maar Lance Armstrong is nooit gepakt bijdopingtests. Er zijn geen publiekelijkbekende urine­ ofbloedmonsters waar­bij Armstrong positieftest op verbodenmiddelen. Althans,dat is de huidige

1992 – profdebuut1993 – Eerste etappezege Tour, Amerikaanskampioen, wereldkampioen1994 – Beste prestatie is tweede plek Luik­Bastenaken­Luik1995 – Tweede Tourzege, wint Clásica de SanSebastian1996 – Wint Waalse Pijl, verlaat ziekde Tour, diagnose: teelbalkanker1997 – Oprichting LanceArmstrong Foundation1998 – Terugkeer in profcircuitbij Team US Postal, wint Tourde Luxembourg1999 – Eerste van zeven zegesin de Tour de France; LNDDclaimt in 2005 op EPO2000 – Tweede Tourzege2001 – Derde Tourzege, winteerder Ronde van Zwitserland;mogelijke EPO­staal2002 – Vierde Tourzege, wintDauphiné Liberé2003 – Vijfde Tourzege,opnieuw winst in Dauphiné2004 – Zesde Tourzege2005 – Zevende en laatsteTourzege, sponsor is Discovery[Armstrong neemt afscheid vanwielersport, maar keer terug]2009 – Derde in de Tour,Astana­teamgenoot AlbertoContador wint2010 – Slechts 23ste in laatstetour, sponsor is Team RadioShack2011 – Oud­teamgenoot TylerHamilton klapt uit de school bijCBS’s 60 Minutes2012 – Armstrong weigert strijdtegen USADA; verliest mogelijkalle overwinningen

situatie, maar aan die claim is steviggezaagd door uiteenlopende media enwielerexperts.Misschien wel de meest serieuze bedrei­ging voor Armstrongs geloofwaardigheidkwam uit een onderzoek dat de Fransekrant L’Equipe publiceerde in 2005. Zijschreven toen dat er bij het Franse doping­laboratorium LNDD urinemonsters warenopgeslagen in speciale vrieskisten uituiteenlopende jaren van de Tour deFrance en dat bij nieuwe tests opEPO de stalen van Lance Arm­strong uit de proloog en meer­dere etappes van de Tour in1999 positief bleken.L’Equipe was zo verstandigop te tekenen dat er geencontra­expertise konplaatsvinden op basisvan oude monsters endat er daarom geengevolgen waren voorArmstrong. Verstan­dig, want het ver­zwakte hun verhaaltot een punt waaropeen rechtszaak zoufalen, maar plaatstede grote dopingvraagrondom de zeven­voudig winnaarwel in een nieuwdaglicht.

Dat werd in eerste instantie afgedaanals Franse jaloezie, maar toen het Franseanti­dopingagentschap AFLD Armstrongaanbood om ook hun zorgvuldig opgeslagenmonsters uit 1998 en 1999 opnieuw tetesten als contra­expertise werd dat metklem geweigerd door de Amerikaan. Hijclaimde zonder het AFLD te bezoeken datzij de monsters onzorgvuldig haddenopgeslagen. Daar was volgens het AFLDniets van waar en zij lieten Armstrongfijntjes weten dat hij een buitenkans lietschieten om zijn naam te zuiveren.Wat volgde was een strijd tussen verschil­lende partijen die over elkaar heen bui­telden omtrent deze stevige claims. Tweeonafhankelijke rapportages claimdenopvallende tegenstellingen. Het rapportnamens de UCI van de Nederlandseadvocaat Emile Vrijman bevestigde dathet LNDD onzorgvuldig had getest en nietkon weten hoe de EPO in de monsters wasgekomen, maar bevestigde dat het LNDDwist welke tests over Armstrong gingen.Een onderzoek van dr. MichaelAshenden beweerde echter dat de LNDDjuist niet kon weten welke monsters vanArmstrong waren, maar dat de test weldegelijk correct was uitgevoerd. Als detests echter van een specifieke rennerwaren, schreef Ashenden, dan waren ermaar twee mogelijkheden waarop EPOerin terecht was gekomen: die rennergebruikte EPO in 1999 of het laborato­rium had bewust gerommeld met deurine. Dat laatste leek hem uitgesloten.Er was dus geen officiële uitslag uit af telezen en Lance Armstrong was volgens deregels van de UCI nog altijd niet positiefgetest. Dat lijkt fair, want jaren later ineen lab van de concurrent een ontdekkingdoen is verdacht, ondanks dat de onder­zoeken daarna weinig overeenstemming

bereikten over de gang van zaken.Het bovenstaande verhaal is natuurlijkgeen hard bewijs tegen Armstrong. Sterkernog, het is helemaal geen bewijs, maar er­gens wringt de schoen. De zaak van deUSADA gaat namelijk over andere bewijzenen uiteenlopende verklaringen van anderedopingzondaars. Dopingzondaars die inverschillende jaren teamgenoten waren vanLance Armstrong, maar na positieve testshet peloton als valsspelers moesten verlaten.Namen als de geschrapte Tourwinnaar van2006 Floyd Landis en later geschrapte 2004Olympisch kampioen tijdrijden TylerHamilton. Niet de meest betrouwbaremannen van het peloton.Echter, wat zij stellen is interessant. ZowelLandis als Hamilton verwijzen in interviews,waaronder in een grondig onderzoek van hetbefaamde CBS­programma 60 Minutes,naar een mogelijke weggestopte positieveEPO­test van Armstrong tijdens de Rondevan Zwitserland. Landis sprak van 2002,een jaar waarin Armstrong niet aan dieronde deelnam, en Hamilton van 2001. Erzou in samenwerking met UCI­voorzitterHein Verbruggen een vuil spel zijn gespeeld.En wat bleek, Armstrong heeft inderdaad in2001 kort na die race 125.000 dollarovergemaakt aan de UCI voor anti­doping­onderzoek en apparatuur. Verdacht, maaropnieuw geen bewijs.De beide heren claimen echter ook dat zejarenlang Armstrong hebben zien gebruiken.Hij zou aan teamgenotentestosteron hebben ge­geven en samen met henEPO hebben gebruikt enbloedtransfusies hebbenondergaan. Opnieuwgeen hard bewijs, alsteltHamiltondat hetgrondigeonderzoekvan

USADA zal bewijzen dat ook andere rennersonder ede vergelijkbare verklaringen hebbenafgelegd.Hoe sterk staat USADA?Toch is de vraag hoe sterk USADA’s aan­klacht nu precies is. Zij stellen dat ze positie­ve tests hebben uit recente jaren en dat dehoeveelheid verklaringen van collega’s uitzelfs het huidige peloton overweldigend zalzijn. De crème de la crème van het Ameri­kaanse wielrennen zal afstand nemen vanLance Armstrong en met verhalen komenover diens dopinggebruik. Verhalen diepassen binnen alle geruchten die er ooitwaren. Het verhaal van L’Equipe, deweggemoffelde test in Zwitserland, deafkoopsom voor die affaire, de vele geruch­ten. Toch heeft Armstrong vooralsnog hetsterkste argument, want hij is tijdens zijnactieve carriere nooit op heterdaad of kortna afloop van een race betrapt en de strijdopgeven als schuldverklaring uitleggen is temakkelijk.Om Armstrong alle overwinningen enprestaties sinds 1998 af te nemen zalUSADA met een ijzersterke zaak moetenkomen, want kijk naar de Amerikaansetopatlete Marion Jones, die pas alleskwijtraakte toen ze zelf toegaf doping tehebben gebruikt. Ook zij werd ondanks veelverdenkingen nooit positief bevonden op hetgebruik van stimulerende middelen.Het is een goede zaak dat de UCI aanUSADA heeft gevraagd om hun zaak teverhelderen voordat zij tot actie overgaan,want de beste Tourrenner aller tijden vrijwelzijn gehele palmares afnemen is een uiterstdrastische maatregel, zeker gezien depopulariteit van Armstrong en de gevolgendie het zal hebben voor zijn goede doel.Het is echter een feit dat LanceArmstrong als overwinnaar van een uiterstfatale en verzwakkende ziekte zeven jaarlang de Tour domineerde in een era vanniet alleen medische vooruitgang, maarook de modernisering van doping en eenpeloton vol zondaars. Dat is op zijn zachtstgezegd opvallend. De carrière van LanceArmstrong is een sprookje met een luchtje.Hoe intens het heeft gestonken zullen weop den duur vanzelf ondervinden. •

Fred Brathwaite wil nog éénkeer terugkeren in de NHL. De39­jarige oud­goalie van ondermeer de Edmonton Oilers enCalgary Flames speelde in 2004voor het laatst op het hoogsteniveau, maar hoopt op eenlaatste kans bij één van deNHL­teams • De PittsburghPenguins verlengden in deafgelopen week viercontracten. Eric Tangradi,Brian Strait, Robert Bortuzzo enAlex Grant zetten allemaal hunkrabbel onder een nieuweeenjarige verbintenis • DeOttawa Senators verlengen hetcontract van Kyle Turris met vijfjaar. De center gaat in dezeperiode 17,5 miljoen dollarverdienen • Zach Bogosianonderging vorige week eenpolsoperatie. Deverdediger van deWinnipeg Jets heeft zo’ndrie maanden nodig om terevalideren • Mocht delockout doorgang vinden, danheeft Evgeni Malkin in iedergeval onderdak gevonden voorkomend seizoen. Hij bereikteovereenstemming metMetallurg Magnitogorsk uit deKHL • Volgens Malkin is dekans groot dat zijn team­genoot Sidney Crosby hemzal volgen als er komendseizoen niet gespeeld gaatworden in de NHL •

De gesprekken tussen despelersvakbond en de eige­naren om overeenstemming tebereiken over een nieuweovereenkomst zijn nog in vollegang en een lockout begintsteeds onvermijdelijker te

worden. Toch zijn er in ditproces nog maar weinig hardewoorden gevallen uit de tweekampen. Althans, totdat denieuwe aanwinst van deMinnesota Wild, Zach Parise,achter de microfoon gingzitten.

“Het seizoen 2004­2005ligt nog vers in ieders geheu­gen en we bevinden ons nu inprecies dezelfde situatie. Datis niet goed voor de sport enook niet voor alle betrokkenen.Wij willen graag spelen, maarNHL Commissioner GaryBettman wil blijkbaar bijzon­der graag een derde lockouttijdens zijn dienstverband.”

De Montreal Canadienskunnen voorlopig niet overRene Bourque beschikken. Declub maakte onlangs bekenddat hun verdediger een(succesvolle) buikoperatieheeft ondergaan, waardoor hijnu acht tot twaalf weken moettoekijken. De ingreep wasnodig omdat Bourque zichtijdens de offseason hadgeblesseerd terwijl hij zichvoorbereidde op het komendeseizoen.

Nadat eerder al Taylor Hallvoor langere tijd werdvastgelegd, zorgden deEdmonton Oilers er in deafgelopen week ook voor dateen andere aanvaller zich voorde komende jaren aan de clubverbond. Jordan Eberle,lijngenoot van Hall, zette zijnhandtekening onder eencontractverlenging van zesjaar, ter waarde van 36miljoen dollar. Zijn huidigeverbintenis loopt nog tot enmet het komende seizoen, duszijn nieuwe contract zalvolgend seizoen in werkingtreden.Eberlespeeltpastwee

seizoenen in de NHL, maarwas al wel in staat om inallebei de jaren topscorer vande Oilers te worden. Met zijn34 goals en 42 assists van hetafgelopen seizoen bezette hijeveneens een knappe vijf­tiende plek in NHL. •

Weekly RoundUp

Parise haalt uit

Bourque lang out

Oilers bouwen

Het begon met de Dallas Mavericks diede ene na de andere misgreep deden, omde duikeling vervolgens om te buigen ineen rustige zweefvlucht. De Free Agencyeindigde zo ongeveer met de trade vanDwight Howard en de trades die daaromheen hingen. Officieel is het nog nietvoorbij. Onder de nog beschikbarespelers bevinden zich nog jongens alsLeandro Barbosa, Michael Redd, MickaelPietrus, Kenyon Martin, Chris ‘Birdman’Anderson, Derek Fisher en GilbertArenas. Dit zijn echter niet voor nietsspelers die nog geen onderdak hebbengevonden. Het hoogtepunt is gepasseerd.Tijd om de balans op te maken.De winnaarsNatuurlijk zijn de Los Angeles Lakers degrootste winnaars deze afgelopen zomer.Het moet echter nog blijken hoe hetexperiment met een oude Nash en eengeblesseerde Howard (die geen verlen­ging tekent en komende juli free agentwordt) uitpakt. De bank is niet heel sterken normaal gesproken ontstaat eenkampioensteam niet in één zomer, deBoston Celtics in 2007/2008 buitenbeschouwing gelaten. Interessant om tezien hoe Mike Brown met de drukomgaat.De buurman in LA heeft de afgelopenweken ook niet stilgezeten. De Clippersvervulden de wens van Lamar Odom omterug te keren naar zijn geliefde LosAngeles. Na een dramatisch seizoenwaarin hij de Lakers verliet en geen balraakte in Dallas, is een mentaal gezondeOdom een mooie toevoeging voor deClippers. Daarnaast werd met Grant Hillervaring gehaald en met Jordan Crawfordscorend vermogen. Als DeAndre Jordandit seizoen aanvallend meer bijdraagt enBlake Griffin volledig herstelt van zijnknieblessure, dan kan Chris Paul er weliets moois van maken.

Ondertussen werd er aan de oostkustook het één en ander bekokstoofd. Dehoofdprijs ging daar naar de Nets. Denieuwe Brooklyn resident sloeg met hetaantrekken van Joe Johnson twee vlie­gen in één klap. De ploeg haalde een go­to­guy binnen, weliswaar met een forscontract, en misschien nog wel belang­rijker: de ploeg verzekerde zich voor dekomende jaren ook van de diensten vanDeron Williams. Voeg daarbij de contract­verlengingen van Gerald Wallace, KrisHumphries en Brook Lopez en je hebteen heel aardig team. Nu is het aan coachAvery Johnson om de juiste mix te vin­den en zijn ploeg voor het eerst sinds2007 naar de play­offs te leiden.In het kielzog van de Howard­trade profi­teerden de Philadelphia 76ers optimaal.Als onderdeel van de spelersruil tussenOrlando Magic en de Lakers kreeg Phillymet Andrew Bynum ineens de op­één­nabeste center in de schoot geworpen. Metde aanwezigheid van de beste center inhet oosten zijn de Sixers er zeker eenpaar wedstrijden op vooruit gegaan. Enaangezien de competitie open ligt, is eralle mogelijkheid voor de ploeg van DougCollins om door te stoten naar de top. InAndré Iguodala verliest Philadelphia eenbelangrijke speler, maar met Bynumheeft het de ster in huis die het nodig hadom een stap vooruit te zetten. VoorBynum is het mooi dat hij ineens de bestespeler van het roster is. Dit brengt echterook verantwoordelijkheden met zichmee. Als de big guy zich echter kancommiteren aan het spelplan van Collinsen de Sixers kan het een mooi seizoenworden in Philadelphia.We ontkomen er niet aan omook kampioen Miami Heat in ditrijtje te noemen. De ploeg hadtoch al niet te klagen over dehoeveelheid talent, maarheeft de gelederen deson­danks versterkt. Het zalniemand zijn ontgaandat de titelhouder RayAllen en Rashard

Lamar Odom, komend seizoen LAClippers, versus Jeremy Lin, straksHouston Rockets.

Ronnie Brewer, komend seizoen New York Knicks,versus Joe Johnson, straks Brooklyn Nets.

Lewis heeft aangetrokken. In de breedte isMiami er alleen maar beter op geworden.De gezondheid van Allen en Dwyane Wadezal gedurende het seizoen nog wel eenzorgenkindje zijn, maar Erik Spoelstra enco hebben de zaken goed voor elkaar inFlorida. Ready to repeat.De verliezers

De Lakers de logische winnaar, datmaakt van de Orlando Magic daneigenlijk automatisch de logi­sche verliezer. De deal voorDwight Howard is wellichtde slechtste voor een spelervan zijn kaliber in de ge­schiedenis van deleage. Orlandoheeftnagenoegniets overgehoudenaan de trade, buiten eenpaar aardige spelers (Afflalo,Harrington) en enkele lage draft picks. Nahet vertrek van Shaquille O’Neal duurde hettwaalf seizoenen voordat de Magic weer eenplay­offserie wist te winnen. En daar was dekomst van de beste center sinds O’Nealvoor nodig. De Magic willen rebuilden viade draft en zullen de komende 10+seizoenen geen rol van betekenis spelen inhet oosten. Tenzij er toevallig een speler alsKevin Durant, LeBron James, DwightHoward of Derrick Rose in de handen vangeneral manager Rob Hennigan belandt.Dallas Mavericks kan zowel bij dewinnaars als verliezers worden genoemd.Maar de ploeg van eigenaar Mark Cubanlijkt toch meer verloren dan gewonnen tehebben. In twee jaar tijd is er buiten DirkNowitzki niets, maar dan ook niets meerover van de ploeg die zo verrassend MiamiHeat van de NBA­titel afhield. Vorig jaarwerden de free agents afgestoten om salarycap te creeëren voor deze zomer, waarinDeron Williams en Dwight Howardbinnengehaald moesten worden. DeBrooklyn Nets hadden echter hetzelfde planen waren Dallas te snel af met Williams.Ook Howard kwam niet. Steve Nash niet.En de beide Jason’s, Kidd en Terry,vertrokken. Cuban en zijn front officewisten zich aardig uit de vrije val te redden

door Elton Brand, Chris Kaman en O.J.Mayo te strikken. Het is te hopen voorDallas dat ze de play­offs halen en dan in dezomer een superster uit de mouwschudden, anders is de kans groot datMister Mavs Dirk Nowitzki zijn laatstejaren in de NBA zomaar buiten Dallas gaatdoorbrengen.Ondertussen ligt de kans dat de ChicagoBulls voor het derde achtereenvolgende jaarde beste in de Eastern Conference wordentussen de nul en één procent. Het was geenbest offseason voor de Bulls. Verdedigendesteunpilaren Omar Asik en Ronnie Brewerverlieten The Windy City. Ook Korver,Watson en Lucas III vertrokken. Daarvoorin de plaats kwamen een hoop eenjarigecontracten, waaronder Nate Robinson.Chicago lijkt dit seizoen al te hebben afge­schreven. Derrick Rose zal het

grootstegedeelte,misschien welalles, missen en deploeg is bezig om ruimte in de salary cap temaken om hun sterspeler die o zo belang­rijke en noodzakelijke side­kick te bezorgen.Keep an eye on…Er zijn enkele teams die de afgelopenweken onder de radar zijn gebleven, maarzeker de moeite waard zijn om in de gatente houden komend seizoen. De NewOrleans Hornets staan met stip op nummeréén. Natuurlijk voegde de ploeg in de draftmet de eerste pick Anthony Davis en detiende Austin Rivers twee interessantespelers toe aan de ploeg. Maar daar bleefhet niet bij. Eric Gordon bleef behoudenvoor het team, ondanks zijn openbaresollicitatie voor een trade naar Phoenix,scherpschutter Ryan Anderson kwam over

van Orlando Magic en center RobinLopez werd bij Phoenix Suns weggeplukt.Coach Monty Williams heeft een mooiteam waarmee hij hoge ogen kan gooienin de extreem competitieve WesternConference.Ook de New York Knicks kwamenverdacht weinig voor in de headlines.Behalve dan die keer dat ze ene JeremyLin lieten vertrekken naar de HoustonRockets. Maar de Knicks hebbenmisschien wel de beste keuze gemaaktom hem te laten gaan en in RaymondFelton en Jason Kidd beschikken ze overtwee ervaren guards die hem kunnendoen vergeten. Daarnaast kwam deverdedigende specialist Ronnie Brewerover van de Chicago Bulls als ook centerMarcus Camby. Coach Mark Woodsonheeft een trainingskamp en een halfseizoen om te zorgen dat New York dedefense­first mindset omarmt, Amar’eStoudemire volledige fit te krijgen enCarmelo Anthony duidelijk te maken dathij meer moet doen dan alleen scoren. Alsdat lukt kunnen de Knicks zichzelfzomaar in de top vier van de EasternConference nestelen.Last but not least de MinnesotaTimberwolves. De ploeg heeft met BrandonRoy in potentie een sea­son changer inhuis. Afwachten blijft hoe zijn knie hethoudt. Ook hebben de Wolves hetRussische duo Kirilenko en Shvedvastgelegd. Twee ervarenspelers die voor watstabiliteit kunnen zorgen inMinnesota. Het nieuwsdat Ricky Rubiowellicht pas indecember weer inactie komt is eentegenvaller voorKevin Love en co,maar de Wolveskunnen met deervaren coach RickAdelman aan het roer meegaan strijden om die laatsteplay­offplaats in het Westen. •

Het is officieel: de NBA bestaat niet meer.De MLB is in volle gang, de NFL krijgt demeeste aandacht want staat op het punt vanbeginnen (vanavond om precies te zijn) enzelfs aan de NHL worden meerwoorden per vierkantecentimeter gewijd, aangeziendie op het punt staan in eenlockout­limbo te belanden. AlsNBA­liefhebber moet je hetdoen met stompzinnige lijstjesals welke spelers scoorden hetmeest onverwacht meer dan 50 punten in eenwedstrijd. Dan weet je wel hoe laat het is.Met nog precies een maand te gaan tot aande eerste pre­season game zit er niets andersop dan nog even door te bijten. Totdat BostonCeltics het in Europa opneemt tegen hetTurkse Fenerbahce moeten we het doen metnieuwtjes als welke speler wel op tijd ishersteld van zijn blessure (Wade, Paul enanderen) en welke speler zeker niet (Rubio,Howard, Rose en anderen).We kunnen bij ESPN zien wie de nummer 276is in de players­ranking (Nate Robinson, voordegene die het wil weten) en de overige 499,wetende dat de top 1 toch gewoon zal bestaanuit LeBron James. Gevolgd door Kevin Durant,Chris Paul en Kobe Bryant. Hoewel Bryantstond vorig jaar op plaats zeven, Durant opzes en Howard (2), Wade (3) en Nowitzki(5) met Paul (4) de top vijf comple­teerden.Nee, het zijn niet de fijnste dagenvoor een basketbal­fan. Als je serieus over­weegt om mee te doen met een AmericanFootball pool, is het de hoogste tijd dat debal weer met dagelijkse regelmaat doorhet netje wordt gegooid. •

Saai, saaier, saaist

Scottie Pippen heeft toch eenakkoord bereikt met 2Ksportsvoor het gebruik van zijn beel­tenis in een computergame.Gelukkig. Een Dream Teamzonder Pippen is geen DreamTeam • Brian Scalabrinewordt genoemd alsassistent­coach bij deChicago Bulls. Was hij datafgelopen seizoen ook al niet? •Blake Griffin zegt dat zijnknie 100 procent is en dathij klaar is voor het nieuweseizoen • Dwyane Wadeschrijft in zijn boek A FatherFirst: How My Life BecameBigger Than Basketball datDavid Hasselhoff hem in zijnjeugd door moeilijke periodeshielp. Bij oma Wade was detelevisieserie Knight Rider vasteprik • Doug Collins wil datSpencer Hawes naastAndrew Bynum gaat spe­len, in de rol van Pau Gasol •

Kobe Bryant is naast eenuitstekende basketballer ookéén van de beste trash talkers inde NBA. Dat bleek in de maandjuli tijdens trainingen van TeamUSA. Hij zei: “We krijgenDwight Howard. We krijgenSteve Nash.” The Black Mambakreeg gelijk. Amper een maandlater ging Dwight Howard vande Orlando Magic naar de LosAngeles Lakers in eenblockbuster trade. “Laat maarpraten dacht ik in het begin,maar Bryant zei het en hetgebeurde”, zei Durant ingesprek met Yahoo! Sports.

Ten tijde van de Howard­tradelag de focus van Durant op hetbehalen van goud in Londen.Nu de forward van deOklahoma City Thunder weerthuis is met een medaille omzijn nek, wil hij wel praten overde ‘nieuwe Lakers’. “Fans enjournalisten zeggen uiteraarddat de Lakers favoriet zijn voorde titel, omdat zij op papier debeste lineup hebben. Maar ermoet nog wel gespeeldworden.”Durant beschouwtzijn ploeg al alseen eliteteam,maar dat zullenze komendseizoen opnieuwmoeten bewijzen.De Thunder klopten deLakers in de tweederonde van de playoffsna vijf wedstrijden.De Lakers ruildencenter AndrewBynum enspelverdelerRamonSessionsin voorHowardenNash,terwijl Pau Gasol gewoon voorde club behouden bleef.

De start van het nieuwe NBA­seizoen laat nog even op zichwachten. Daarom had coachGregg Popovich van de SanAntonio Spurs ook alle tijd omwat vragen van de supporters tebeantwoorden in de serie:Mailbag with Coach Pop. Eenfan vraagt wat hij komend

seizoen van Kawhi Leonardverwacht en waar hij staat overvijf jaar. “Hij wordt het gezichtvan de San Antonio Spurs.”Dat zijn teksten waar de 21­jarige forward mee kan thuis­komen. Wat maakt Leonard inPop’s ogen dan zo goed? “Hij iseen speciale speler, zowelaanvallend als verdedigend. Hijis als eerste in degym te vinden engaat als laatste weernaar huis. Alleswat je tegen hemzegt neemt hij opals een spons.”Leonard werdgekozen door deIndiana Pacers,maar kon directzijn koffers pakkenrichting San Antonioin een ruil met guardGeorge Hill. Popovichhad een duidelijk planvoor ogen met de talent­volle forward. Leonardmoest rustig gebrachtworden. Hij speelde in deeerste weken van het seizoenslechts 18 minuten van debank en moest vooral werkenaan zijn driepunters (7 uit 27tot eind januari).Naarmate het seizoen vorderdedeed Popovich steeds vaker eenberoep op de jongeling. Zospeelde Leonard in de maandfebruari bijna 30 minuten perwedstrijd en was hij daaringoed voor 11 punten, 6,5rebounds en 1,7 steals.Plankenkoorts voor hetpostseason had Leonard ookniet: hij noteerde vergelijkbarecijfers tegen de Los AngelesClippers en OKC. •

Weekly RoundUp

Durant: 'Lakershet beste team'

'Kawhi Leonardwordt een ster'

Het is 22 juni 1994. De Houston Rockets hebbennet Game 7 gewonnen van de NBA Finals tegen deNew York Knicks. Ze zijn voor het eerst in degeschiedenis van de club NBA­kampioen. MVPHakeem Olajuwon is voor de zoveelste keer de groteman. Hij tekent voor 25 punten, tien rebounds, zevenassists en drie blocks in een rechtstreeks duel metPatrick Ewing. De Rockets ronden op die manier eenknap seizoen af. Ze wonnen 58 wedstrijden en gingenals tweede de playoffs in. Door de uitschakeling vande eerst geplaatste Seattle Supersonics waren ze degrote favoriet in het Westen. Een jaar later zou hetcompleet anders zijn ­ maar des te mooier!MiddenmoterDe Rockets waren in staat om tijdens de zomernagenoeg het hele team bij elkaar te houden.Hakeem The Dream Olajuwon was beter dan ooittevoren. Hij had al eens in de Finals gestaan, in1986 tegen de Boston Celtics van Larry Bird. Toenmoest hij met 4­2 het onderspit delven, maar erwerd een grote toekomst voorspeld voor deRockets. Spijtig genoeg maakten blessures(Ralph Sampson) en cocaïne (John Lucasen anderen) een einde aan dit sprookje.Hakeem vocht jarenlang, soms letterlijk,tegen de frustratie van het verliezenondanks superieure persoonlijke statis­tieken. Zo noteerde hij in maart 1990een quadruple­double tegen de Mil­waukee Bucks met achttien punten,zestien rebounds, tien assistsen elf blocks.Begin jaren ’90 kwamener eindelijk degelijkespelers naar Houston,spelers die uiteindelijkde kern van het succeszouden uitmaken. Eeneerste was guardVernon Maxwell.Mad Max was inder­daad een beetje gek.Hij was geen geweldigescorer of verdediger,maar hij had zoveelzelfvertrouwen. Hijprobeerde constantom in het hoofd vanzijn tegenstander tegeraken met de nodigetrash talk en was opzijn best op grotemomenten.

Een tweede was forward Otis Thorpe. Die wasvooral ontzettend efficiënt. Hij maakte constantmeer dan 55 procent van zijn schoten. Bovendienwas hij één van de beste rebounders in de NBA eneen meer dan degelijke passer. De derde wasguard Kenny The Jet Smith. De vaste studiogastbij Inside the NBA op TNT was een erg goedeschutter. Hij maakte voortdurend meer dan 48procent van zijn schoten en rond de 40 procent vanzijn driepunters. Bovendien had hij een neus voorassists. En dan was er ook nog Robert Horry. BigShot Bob was meer dan een killer in de clutch. Hijwas ook een degelijke rebounder, eenonderschatte passer en vooral eensteengoede verdediger. Laterkwamen daar nog kwaliteits­volle bankspelers bij met MarioElie en Sam Cassell.Ondanks het aanwezige talentlukte het nauwelijks voor de Roc­kets in de reguliere competitie,zelfs niet na een start met negenopeenvolgende overwinningen.Zo werden de Pacers van ReggieMiller in eigen huis verslagen met43 punten, zestien rebounds en achtblocks van Olajuwon. Maar erna stoktede motor volledig. Het was niet dat deRockets plots werden weggeblazen,maar ze presteerden ondermaatsvoor een team met de ambitieom zijn titel te verlengen.De Rockets verzeildendan ook in de midden­moot van hetWesten met eenbalans van29­17 aan deAll­Star break,na een blow­out verlies(120­82)tegen deTrail Blazersen eenbeschamendverlies tegende zwakke LAClippers.

Mister DrexlerHet team had duidelijk nood aan een verandering.Die kwam er door een deal op Valentijnsdag, op dedag van de trade deadline. Otis Thorpe en een draftpick werden naar Portland gezonden in ruil voor All­Star Clyde Drexler, een oude vriend van Olajuwon.Beide heren speelden twee collegejaren samen bij deHouston Cougars. Hun team kreeg de bijnaam ‘PhiSlama Jama’ omwille van hun acrobatische basket­balstijl, die vaak gepaard ging met de nodige dunks.Clyde The Glide was een beetje in een dipje geraaktbij de Blazers, die opnieuw wilden bouwen aan eenjong team. De deal kreeg echter veel kritiek. DeRockets beschikten al over een scorende wing metMaxwell, en de oude Drexler zou dus alleen maar inde weg komen lopen. Bovendien verloor het teamlengte, iets waar ze al niet veel overschot van hadden.Aanvankelijk kregen de pessimisten gelijk. DeRockets bleven wisselvallig presteren. Typischdaarbij was een ‘losing streak’ van vijf duels dieopgevolgd werd door een ‘winning streak’ van vijfwedstrijden. Maar grote stappen vooruit werden opdie manier niet gezet. Tot overmaat van ramp vielOlajuwon geblesseerd uit na een wedstrijd tegen deLakers. Hij miste daardoor negen van de laatsteveertien wedstrijden. Een geluk bij een ongelukmisschien maar dit gaf Drexler wel de kans om tetonen aan de hele basketbalwereld dat hij ‘het’ nogsteeds kon. Zo had hij 41 punten en achttien reboundstegen de Clippers, 29 punten tegen de Kings, veertigpunten en acht assists tegen de Warriors, en 34punten en dertien rebounds tegen de Nuggets.Toch liep het niet zoals gepland voor de Rockets.Met Drexler tekenden ze voor een balans van 17­18en moesten ze genoegen nemen met een totaalbalansvan 47­35 en een zesde plaats in het Westen, nietbepaald een prestatie om naar huis te schrijven.De Rockets gingen dus met heel wat twijfels deplayoffs in, op zoek naar een tweede titel op rij.VerbazingwekkendDe tegenstanders in de eerste ronde waren de UtahJazz van Karl Malone en John Stockton, goed voorzestig overwinningen in de reguliere competitie. Zehadden drie van de vijf ontmoetingen met deRockets gewonnen, waaronder de laatste twee. Zewonnen dan ook Game 1, ondanks 45 punten vanOlajuwon. Game 2 ging echter naar de Rockets,mede door negentien driepunters. Uiteindelijk moestGame 5 in Utah beslissen over winst of verlies indeze serie (pas vanaf 2003 werd ook de eerste rondeeen best­of­seven). Olajuwon en Drexler combi­

neerden voor 64 punten en twintigrebounds waardoor de Rockets alle fans inUtah een serieuze kater bezorgden.Verrassing nummer één was een feit.Volgende hindernis: de Phoenix Suns vanCharles Barkley en Kevin Johnson,winnaars van 59 wedstrijden. Die haddennog wat recht te zetten van het vorigeseizoen, toen ze in de tweede ronde nazeven wedstrijden verloren van de Rockets.De Suns gingen furieus van start en wonnende eerste twee wedstrijden met een totaalverschil van 46 punten. Vooral Drexler wasnergens te bespeuren. De Rockets paktenwel gemakkelijk Game 3 maar keken na eennipt verlies in Game 4, onder meer door 43punten van Johnson, aan tegen eenonoverbrugbaar geachte 3­1 achterstand. Endat met nog twee wedstrijden in Phoenixvoor de boeg.

De Rockets slaagden er echter in omzowel Game 5 in Phoenix als Game 6 inHouston winnend af te sluiten. Olajuwontekende in deze wedstrijden voor gemiddelddertig punten, dertien rebounds, zes assistsen drie blocks. Op naar een nieuweallesbeslissende wedstrijd ‘on the road’.Sinds de Sixers Game 7 wonnen tegen de

Celtics in 1982 was er geen enkel team meerin geslaagd om dit voor elkaar te brengen…tot nu. Op 110­110 en nog tien seconden opde klok schoot Mario Elie een driepuntervanuit de hoek recht door het net. Opnieuwviel het hele stadion helemaal stil.Verrassing nummer twee was ook een feit.Dream ShakeIn de Western Conference Finals mocht deNBA genieten van het droomduel tussenOlajuwon en David ‘The Admiral’ Robinson.De Spurs hadden zich met 62overwinningen gekroond tot beste team vande NBA en voor aanvang van Game 1 kreegRobinson zijn MVP­award. Het publiek inSan Antonio had er zin in. Maar dat goldook voor Olajuwon. Hij besloot om aaniedereen te tonen dat hij, en enkel hij, debeste center van de NBA was. Robinson wistniet waar hij het had, miste twaalf van zijnzeventien schoten en zorgde voor zevenbalverliezen. Olajuwon tekende ondertussenvoor 27 punten, acht rebounds, zes assistsen vijf blocks. Het moment van de wedstrijdwas de ‘Dream Shake’ van Olajuwon. Na eencross­over een lay­up fake én een shot fakemaakte hij een makkelijke korf omdatRobinson in de lucht sprong. “Het zorgdevoor één van de volgende drie dingen: één,het misleiden van de tegenstander en hemde andere kant doen opgaan; twee, detegenstander tot stilstand brengen en hemverwoest achterlaten op zijn plaats; drie, detegenstander af te schudden en hem geenkans beiden om het schot te verdedigen”,zegt Olajuwon.De Rockets wonnen beide wedstrijden inSan Antonio maar gingen twee keeronderuit in Houston. Game 5 was echteropnieuw een prooi voor Olajuwon. Hijmaakte liefst 42 punten en had ook negenrebounds, acht assists en vijf blocks.Robinson stond erbij en keer ernaar,noodgedwongen. Met een eerste thuiszegein de serie grepen de Rockets hun ticketnaar een tweede opeenvolgende Finals.Olajuwon tekende voor gemiddeld 35punten, twaalf rebounds, vijf assists en vierblocks met een schotpercentage van 56.Robinson was ‘slechts’ goed voor 24 punten,elf rebounds, drie assist en twee blocks meteen schotpercentage van 45.

Op ervaringDe tegenstand in de Finals kwam deze keer van deOrlando Magic van Shaquille O’Neal en PennyHardaway, winnaars van 57 wedstrijden. Zij haddenonderweg onder andere de Bulls mét Michael Jordanverslagen, evenals de Pacers van Reggie Miller en RikSmits. Net als de Rockets in 1986 waren de Magic in 1995hét team van de toekomst. Shaq was Shaq en Hardawayeen grote point guard die af en toe deed denken aanMagic Johnson, maar dan één met meer atletischvermogen. De Magic waren een jong team met een flinkedosis zelfvertrouwen, op het randje van het overmatig egoaf. Bovendien hadden ze de Rockets twee keer verslagenin de reguliere competitie. Maar op ex­Bull Horace Grantna beschikten ze nauwelijks over ervaring.Net dat hadden de Rockets op overschot en dat buittenze dan ook graag uit. Coach Rudy Tomjanovic koos voorzijn winnende formule: ‘4 out 1 in’. Dit betekende dat hijOlajuwon omringde met vier schutters. De tactiek wasom de bal aan Olajuwon te geven, die ofwel zelf zijn kansging of een pass gaf naar een vrijstaande teamgenoot.Deze spelstijl durfden ze ook te spelen met Drexler als‘inside presence’.Game 1 was een echte thriller. De Magic liepen twintigpunten uit in de eerste helft maar door een bergdriepunters van Kenny Smith kwamen de Rocketshelemaal terug. Kenny Anderson miste vier vrijworpenop een rij in de laatste minuut en met nog amper éénseconde op de klok raakte Smith zijn zevende driepunter,goed voor een 110­110 gelijke stand en dus verlengingen.Een tip­in van Olajuwon zorgde uiteindelijk voor eenoverwinning van de Rockets. Daarna leek de veergebroken bij de Magic. De Rockets pakten makkelijkGame 2 en een late driepunter van Horry zette hen opeen 3­0 voorsprong. Met 66 punten in de tweede helftvan Game 4 sloegen ze de Magic definitief neer en paktenze na een onvoorstelbaar parcours hun tweede titel op rij.De laatste punten werden gemaakt door Olajuwon…vanaf de driepuntlijn in het gezicht van Shaq.Hakeem Olajuwon werd verkozen tot Finals MVP metgemiddeld 33 punten, twaalf rebounds, zes assists, tweesteals en twee blocks met een schotpercentage van 48.Shaq tekende voor gemiddeld 28 punten en de‘uitgebluste’ Drexler voor 22 punten, tien rebounds enzeven assists. Houston werd het eerste team dat vierteams klopte die meer dan vijftig wedstrijden wonnen.Daarnaast zetten ze een record neer met negenuitoverwinningen in de playoffs. Tot slot: Olajuwonversloeg dit jaar in volgorde Karl Malone, CharlesBarkley, David Robinson én Shaquille O’Neal. Hakeemen zijn bende schutters, het was pure sensatie en klasse. •

Met de Boston Red Sox uit de play­offrace (who am I kidding? Ze hebben er geenmoment in gezeten) is het weer tijd voormij om op een bandwagon te springen.En dat is verdorie best lastig.De New York Yankees zijn, omlogische redenen, off limitsvoor mij. Voor de BaltimoreOrioles zou ik kunnen rooten,maar zij zorgden er vorig jaarvoor dat de Red Sox niet deplay­offs haalden. En hetzelfde geldt voorde Tampa Bay Rays. Met de White Sox,Tigers, Braves, Reds, Cardinals en Giantsheb ik niets. De Washington Nationals zijngoed met hun jonge spelers en supersubRoger Bernadina. Maar echt voor ze rootentot het bittere eind?Nee, mijn sweetheart van dit seizoenkomt uit het westen: de Oakland Athletics.De A's flikken het gewoon weer: metminimale middelen het maximale resultaatbehalen. Billy Beane heeft de door de RedSox afgedankte Josh Reddick omgebouwdtot een slugger. Niet alleen Reddick, maarde hele offense is goed, ook in het Coliseumin Oakland, waar middelmatige werpersdoor de grote afmetingen omgetoverdworden tot aces.Ja, de A's stonden op niemands lijstje voorhet seizoen en nu zijn ze mijn darlings. Ophet moment dat ik dit schrijf hebben ze eenwin­streak van acht. Zo werden de Red Soxmet 20­2 verslagen. Mijn Red Sox, door'mijn' A's. Een team dat bekend staat omuitgaven tijdens het offseason zijn verne­derd door de zwervers uit de Bay Area.De A's zijn een mooi verhaal. De win­streak, Billy Beane. Idee: Hollywoodfilm!

't Lijkt me sterk dat Red Sox­ laatstaan Yankee­fans hetzelfde lotbeschoren is, maar ik moet hier inChicago tot gekwordens toe uitleggen watik nou toch heb met die Oakland A's. Ofik nou m'n A's­stropdas draag op m'nwerk, of m'n A's­polo op de golf course,telkens weer wordt 't me gevraagd.What's up with you and the A's?Vervolgens kom ik dan weer met 'tverhaal hoe ik in de tweede week van meiin 1995 m'n eerste honkbalwedstrijd zagin 't Coliseum, bij de op dat momentslechtste ploeg van de MLB, die in denegende inning met 5­4 achterstondtegen de toen up and coming Mariners,waarna ene Rickey Henderson met tweehonken bezet aan slag kwam, omvervolgens middels een onvervalstewalkoff de niet meer verwachte zegebinnen te slaan.M'n toehoorders luisteren doorgaansbeleefd, maar snappen doen ze 't uitein­delijk nooit. In de regel krijg ik 'n knikje,een okay, en een meewarige blik. 't Mede­lijden in hun ogen spreekt boekdelen.Nee, het leven van een A's fan gaat nietover rozen. De Athletics zijn een perfecteafspiegeling van de stadOakland, hetgeen wil zeggendat veel kommer en kwelslechts sporadisch wordtafgewisseld met 'n sprankjehoop.Dat sprankje hoop makenwe nu mee. We zijn in de racevoor de playoffs! Maar als A's fan weet ikook: This is as good as it gets.

A's good as it gets bandwagon