HOOFDREDACTIENeal Petersen

EINDREDACTIEGeert Jan DarwinkelKasper Dijk

REDACTIELennart BeishuizenBert Jan BrandsGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenPaul KlompIngmar MeijerMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem Zeldenrust

COLUMNISTENMatthijs MeeuwsenJeroen Elshoff

FOTOGRAFIEGetty Images

PRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGN

DarChicago Ltd.MET DANK AAN

Issuu Digital PublishingScribus DesktopPublishing

FINAL TOUCHVerheul Communicatie

SportAmerika TheMagazine is een uitgave vanPetersen Media. Niets uit deze

uitgave mag op welke wijzedan ook worden gekopieerd

zonder uitdrukkelijketoestemming van de uitgever.© Petersen Media 2012 ­Alle rechten voorbehouden.

Vorige week dinsdagavond was ik te gast bij ‘Derksen & Geneeon Tour’. De businessclub ‘ARC De Triomphe’ van voetbalclubARC had mij gevraagd tafelgast te zijn. Naast mij was ondermeer scheidsrechter én mede Alphenaar Kevin Blom te gast.Nadat de grappen en grollen al over tafelwaren gegaan door onze tv­kanonnen, kwamhet onderwerp uit op de houding van devoetballers in de Nederlandse eredivisietegenover scheidsrechters.Door de toegenomen belangen reageren despelers wat extremer dan voorgaande jaren,zo was de conclusie. Dit gedrag werduiteraard niet goedgekeurd. Nadat ik hetpunt had gemaakt dat er in Amerika spelersmeerdere malen per week moeten schitterenvoor een nog veel groter publiek, konden demannen niet anders dan beamen dat het gedrag in Nederlandecht doorgeslagen is.Terwijl ik tijdens de discussie de NBA als voorbeeld nam,besprak ik na afloop met Blom de omgang tussen spelers enscheidsrechters in de NFL. Nog meer fysiek contact tussenspelers, wellicht nog meer testosteron, maar… het respect voorscheidsrechters is nergens zo groot als in die sport.Een voorbeeld met in het middelpunt Justin Smith (defensivelinesman van de San Francisco 49ers), staat in mijn geheugengegrift. In het duel tegen de Detroit Lions waagde hij het om dearm van een scheidsrechter te beroeren. Dat had­ie beterkunnen laten: ‘onnodig contact’ met een official leverde hemsubiete verwijdering van het speelveld op.Misschien houd ik daarom ook zo veel van de sporten inAmerika. Ik vind het mooi als twee teams elkaar tot het uiterstedwingen, maar ondertussen wel respect houden voor elkaar ende leiding. In Nederland is het uniek wanneer er een positieveontwikkeling in het nieuws komt. Daarentegen spreekt iedereenin de Verenigde Staten er schande van als het 'n keer fout gaat.Deze week kun je weer tachtig (!) pagina’s genieten van allesover de meest liefdevolle sporten ter wereld. ;­)Veel leesplezier,

Good old Derek Fisher keerdemet de Oklahoma City Thunderterug in Los Angeles, dat hemkortgeleden van de hand deed •Fisher kreeg een helden­ontvangst van het publieken scoorde daarna 7 puntenin de 102­93 overwinning •Rajon Rondo noteerde opzondag 1 april tegen de MiamiHeat zijn vijfde triple double vanhet seizoen: 16 punten, 14 assistsen 11 rebounds. • AndrewBynum nam op bezoek bijde Golden State Warriorsmet veel tijd op deschotklok een driepunter.Direct haalde coach MikeBrown hem van het parket.Bynum keek blijkbaar teveel naar Kevin Love endacht: dat kan ik ook! • DeNBA denkt erover om reclametoe te laten op de shirts. Krijgenwe dan de Chicago DunkinDonuts?

Even wennen voor RamonSessions: in Milwaukee,Minnesota en Clevelandspeelde hij ver van allespotlights, maar als denieuwe spelverdeler vande Los Angeles Lakersstaat hij er middenin.“De fans van de teamswaarvoor ik speeldekenden mij al, nuweten volgersover de helewereld wie ikben.”De 25­jarige pointguard kwam vlak voor hetsluiten van detransfermarkt voor eenhabbekrats over van deCleveland Cavaliers. Sinds

Nick Van Exel beschikten deLakers niet meer over eenspelverdeler met de kwaliteit omde basket aan te vallen. VeteraanDerek Fisher en Steve Blakehadden defensief de nodigemoeite en speelden aanvallendgeen rol van betekenis (al hoefdedat ook niet in de periode ondercoach Phil Jackson en zijntriangle offense).Mike Brown eist meer van eenpoint guard, en die rol isSessions op het lijf geschreven.In zijn eerste zeven wedstrijdenals Laker was hij gemiddeld goedvoor 13.3 punten, 6.3 assists en3.7 rebounds. Teamgenoot KobeBryant’s eerste woorden tegenSessions logen er niet om: “Let’swin a ring!” Bryant: “Ramon kanscoren, de basket aanvallen enteamgenoten in het spelbetrekken. He can flat out play.”

Hoewel de New York Knicksnog volop in de strijd zijn omeen plaats in de playoffs tebemachtigen, nemen despeculaties over een nieuwehoofdcoach toe. De verwachtingis dat interim Mike Woodsonondanks goede resultatenvolgend jaar weergenoegen moet nemenmet de rol vanassistent­coach. Ineen gesprek metESPN wist Knicks­legende PatrickEwing wel eengeschikte opvolgervoor Woodson:Patrick Ewing.Ewing steekt zijnopen sollicitatie nietonder stoelen ofbanken, hoewel hijvan mening is datWoodson uitste­

kend presteert. “Ik sta open voorelke baan, maar New York ismijn thuis. Ik woon hier nogaltijd, ik ken de ins en outs vande stad, de media en de fans.”

Hij werkt al acht jaar alsassistent­coach in de NBA, opdit moment bij de OrlandoMagic. “Ik heb in de jaren op ennaast het veld veel geleerd vangoede coaches om mij heen.Alles wat ik nodig heb is eenkans. Als ik die krijg, hoop ik datik succesvol ben.”

Het blijft een raar verhaal, derelatie tussen Andray Blatche ende supporters van zijnWashington Wizards. Deforward krijgt er in wedstrijdenregelmatig van langs. Gelukkigvoor Blatche hield zijn moederhem een spiegel voor: “Ze zei:‘De fans jouwen je uit, omdat zeaanvoelen dat je veel meer in jemars hebt dan dat je laat zien’,”aldus een openhartige Blatche inde Washington Post. “Ze heefthet gevoel dat ik er niet alles aandoe om een topspeler te zijn. Datik daarvoor harder moet werken.Niemand is hier schuldig aan,behalve ikzelf. Het deed bestpijn om dit te horen, maar somsheb je iemand nodig die dewaarheid zegt.” •

Weekly RoundUp

Kobe looft Sessions

Ewing aast opKnicks­jobAltijd naar jemama luisteren

Er kan geen twijfel over bestaan: JackNicholson is de number 1 Celebrity SportsFan in Amerika. Onze veel gelauwerdecharacter actor heeft al dik drie decenniacourtside tickets bij zijn LA Lakers, of 't nouin het Forum was of in het Staples Center.Natuurlijk houdt Jack van 'n gezonden portietrash talk op z'n tijd, maar bovenal is erwederzijds respect. Zijn ontelbarevriendschappen met spelers en coaches zijndaarvan het levende bewijs. "Jack en ik zijnal jaren vrienden", aldus voormalig Lakers­coach Pat Riley, ,,en die vriendschap wasmeer gebaseerd op basketball dan op ietsanders."

Wat Nicholson is in het westen, is Spike Leeaan de East coast. De indy regisseur is kindaan huis in Madison Square Garden en volgtzijn Knickerbockers, indien de tijd hettoelaat natuurlijk, waar ze gaan. Lee staatbekend om zijn flagrante Knicks­uitdossingen, zijn enorme passie, entrashtalk­capaciteiten. Legendarisch zijn z'nconfrontaties met Reggie Miller en GaryPayton. En voor zover bekend eindigden dieonbeslist.

Waar 't gaat om passie, kan Lee echter nog 'npuntje zuigen aan Ashley Judd. Staand in de'student section' gaat deze actrice tekeer alsgeen ander. Okay, ze werd geboren inCalifornie, maar groeide op in Kentucky, alwaar ze afstudeerde als Wildcat. ,,Ik weet datik bekend sta als de #1 Kentucky­fan, maarik ben maar een gewone fan hoor", zegt zezelf. ,,Ik ben gewoon een basketball­gek."

Ook Ben Affleck is een hele echte. Hij staat teboek als supporter van alle sportfranchisesdie Boston rijk is, maar als­ie zou moetenkiezen dan staan de Red Sox bovenaan.Affleck is er nog altijd ziek van dat men voorde hoofdrol in Fever Pitch niet voor hemkoos, maar voor Jimmy Fallon. Extra plusje:de acteur slaagde er zelfs in om z'n vrouw omte toveren tot BoSox­fan. Kudos.

Politicus en sportfan, da's altijd een trickycombinatie. Rudy Giuliani, vormaligeburgemeester van de Big Apple, is echter

1 JACK NICHOLSONLOS ANGELES LAKERS

2 SPIKE LEENEW YORK KNICKS

3 ASHLEY JUDDKENTUCKY WILDCATS

4 BEN AFFLECKBOSTON RED SOX

5 RUDY GIULIANINEW YORK YANKEES

boven iedere twijfel verheven. Dat is tezeggen... Vlak voor de 2007 playoffs, zonderde Yankees, verklaarde de presidents­kandidaat voor aartsrivaal Red Sox te zullen'rooten'. Die tijdelijke switch bekwam hemslecht: voor z'n zijsprong stond­ie nog verbovenaan in de polls om het tegen Obama tegaan opnemen, en binnen een paar wekenwas hij kandidaat­af.

Wie de werken van Stephen King kent, isontelbare malen gestruikeld over Red Sox­referenties. Het is overigens de vraag waarveelschrijver King de tijd vandaan haalt omzijn enorme hoeveelheid boeken te schrijven.Volgens de overlevering zit de beste mannamelijk vaker dan wie ook in Fenway.

Ja, we weten allemaal dat de Fresh Prince ofBel­Air 'was born and raised in WestPhiladelphia...' De liefde voor de Eagles,Phillies en vooral de 76ers is er bij WillSmith dan ook met de paplepel ingegoten.Zes jaar geleden probeerde hij de Sixers nogte kopen, en goede kans dat een volgendepoging meer succes heeft.

Matthew McConaughey is sowieso eenabsolute sportgek, maar bovenaan zijn lijststaan de Texas Longhorns met stip. Als­ieniet hoeft te werken, is McConaughey danook op zeker te vinden in het MemorialStadium ­ met of zonder shirt.

De Chicago Cubs hebben vele wanna be'sonder hun fans. John Cusack krijgt nog 'tvoordeel van de twijfel, maar de waremotieven van Jim Belushi en wijlen BernieMac worden (werden) ernstig in twijfelgetrokken. Echte Cubbies zijn echter BillMurray en Pearl Jam­voorman EddieVedder, opgegroeid in suburban Evanston.Vedder gooide al menig first pitch, zongtalloze malen ­ al dan niet ladderzat ­ deseven inning stretch, en componeerde zelfsde hymne 'All the Way'. Een blijvertje.

De 'King of Queens' groeide op in LongIsland, en steekt zijn voorliefde voor de

6 STEPHEN KINGBOSTON RED SOX

7 WILL SMITHPHILADELPHIA 76ERS

8 MATTHEWMCCONAUGHEYTEXAS LONGHORNS

9 EDDIE VEDDERCHICAGO CUBS

10 KEVIN JAMESNEW YORK METS

Knicks, Jets en Mets nimmer onder stoelenof banken. James ging zelfs wel erg ver doorzijn dochter 'Shea' te noemen. Me dunkt.

Je kunt van Ashton Kutcher zeggen wat jewilt ­ maar trouw aan z'n favoriete sportteams is­ie. Als 'booster' van de Iowa Hawk­eyes ging onze prankster zelfs zo ver dat­iewerd betrapt op illegaal 'recruten'. Kutcheris echter bovenal ook Bears­fan. Chapeau:vijf jaar geleden kreeg­ie de hele familie(Bruce Willis incluis) zo gek om de Monstersof the Midway, allen gehuld in Bears­gear,aan te moedigen in de Super Bowl. 't Bestevan alles: niemand droeg 'n Urlacher­shirt!

Ben je een superfan als je (mede­)eigenaarwordt van je favoriete club, of gewoon viesrijk? Van onder anderen Jay­Z (Nets),George W. Bush (Texas Rangers) en DrewCarey (Seattle Sounders) weten we een dingzeker: ze hebben voldoende geld voor eenexorbitante hobby. Dus.

Tja. Je kunt van Rob Lowe zeggen wat jewilt, maar hij had 't een paar maandengeleden toch maar mooi bij 't rechte eind hoeIndy (lees: Jim Irsay) over Peyton Manningdacht. Logisch ook, als je buddies bent metde eigenaar.

Ja, je bent Canadees of je bent 't niet.Professioneel grappenmaker Mike Myershad als jochie twee wensen: voor de MapleLeafs spelen in de Stanley Cup en toeren meteen rock band. Geen van de twee wensenkwam uit, maar 't is voor Myers as good as itgets wanneer hij ­ als het maar even kan ­ inhet Air Canada Center met z'n neus tegenhet glas gedrukt zit. Oh, en vanwege zijnCanadese roots blijft hij collega hockey­fansDenis Leary (Bruins) en Tim Robbins(Rangers) net voor in deze lijst.

Wanneer je als celebrity sports fan kiest voor'n marginale club, dan moet je wel uit hetgoede hout gesneden zijn en het suppor­tershart op de goede plaats hebben. Kudosdus voor Jessica Alba (Golden StateWarriors), TomHanks (Oak­land A's enRaiders),Usher(ClevelandCavaliers)en Nelly(CharlotteBobcats!).En sterkte.

11 ASHTON KUTCHERCHICAGO BEARS

12 JAY­ZNEW JERSEY NETS

13 ROB LOWEINDIANAPOLIS COLTS

14 MIKE MYERSTORONTO MAPLE LEAFS

15 JESSICA ALBAGOLDEN STATE WARRIORS

Giuliani liet zien hoe 't niet moet, maar dat zal BarackObama niet overkomen. De president heeft een zwak voorde Bears, Bulls en vooral de White Sox, en iedereen maghet weten. Tot gek wordens toe zal hij de kampioens­ploegen die hun behaalde titel komen vieren op het WitteHuis daar dan ook even fijntjes aan herinneren. Obamafronste zelfs even de wenkbrauwen bij menigeen, toen hijeen paar jaar geleden, bij het gooien van de First Pitch opOpening Day bij de Nationals, doodleuk zijn ouwevertrouwde White Sox­pet ophield. Ja, je bent fan of jebent 't niet.

Jazeker, ze zijn er nog: fans die ondanks alles en tegenbeter weten in hun hometown trouw blijven. Maar Detroitheeft zelfs twee echte diehards: Emimen (al is het bij hemmeer in woord dan in gebaar) en Kid Rock, die met enigeregelmaat in de verschillende stadions van Motor City tevinden is. Is toch moed voor nodig.

Er zijn er in Chicago die de liefde van Vince Vaughn voorzijn Blackhawks niet al te serieus nemen. Nou, neem meniet kwalijk, maar wie zijn ploeg ­ in Blackhawks­gear nogwel ­ tot in het hol van de leeuw (in Vancouver op bezoekbij de gehate Canucks) volgt, is een hele echte in my book.

Maybe it's just me, maar elke keer als ik Mark Wahlberg ineen (al dan niet sportgerelateerde) film zie opdraven,speelt die film zich af in Philadelphia. Laat er echter geenmisverstand over bestaan: Marky Mark is een door de wolgeverfde Boston­fan, of het nou de Celtics, Patriots of deRed Sox betreft. Net als z'n broertje Donnie, trouwens.

Ja, ik hoor 't iedereen al weer roepen: 'Eva Longoria enTony Parker zijn al lang uit elkaar!' Dat mag zo zijn, maar

16 BARACK OBAMACHICAGO WHITE SOX

17 KID ROCKDETROIT RED WINGS

18 VINCE VAUGHNCHICAGO BLACKHAWKS

19 MARK WAHLBERGBOSTON RED SOX

20 EVA LONGORIASAN ANTONIO SPURS

d'r liefde voor de Spurs is niet begonnen bij onzedribbelende Fransoos. Eva was al Spurs­fan ver voorParker, en die duurt ook na hem onverdroten voort.

Nee, Will Ferrell mag natuurlijk niet in deze lijstontbreken. Wie sportfilms over kunstrijden op deschaats, basketball, Nascar en sportverslaggevers opz'n naam heeft staan, en bovendien als geen anderCubs­legende Harry Caray kan imiteren,die verdient uiteraard eenereplaatsje, dus bij deze. Ferrell'shart gaat overigens uit naarde LA Lakers, en vooral de USCTrojans. Die laatste liefde moet hijtrouwens delen met Snoop Dogg, ookal een gezworen Trojan.

Eh, nee. Rudy Giuliani isnatuurlijk niet de enigeYankees­fan. D'r zijn er meerdie bij de kampioen der kam­pioenen wil horen. Vanwegeruimtegebrek houden we hethier bij Adam Sandler, John & NickTurturro en Billy Crystal ­ die overigens allemaalook verschillende andere New York­based sport­franchises met enige regelmaat bezoeken. •

21 WILL FERRELLUSC TROJANS

22ADAM SANDLERNEW YORK YANKEES

Basketballfans betrappen zichzelf er somsop: dat je naar een speler kijkt en weet wathij gaat doen, nog voordat het daadwerkelijkgebeurd is. Voorbeeld: Michael Jordan’sgame­winner tegen de Utah Jazz in Game 6van de 1998 Finals. Na de befaamde steal opKarl Malone wist iedereen dat MJ het laatsteschot zou nemen, en dat hij het schot zoumaken. Datzelfde gevoel bekroop vele fans inde wedstrijd tussen de Oklahoma CityThunder en Minnesota Timberwolves van 23maart, waarin Love 51 punten maakte. Eenindrukwekkende prestatie, die extra cachetkreeg dankzij één moment in de laatsteseconden van de reguliere speeltijd.Een driepunter van Kevin Durant met nog3.9 seconden te gaan in het vierde kwart zetde Thunder op een 116­113 voorsprong. Desupporters gaan uit hun dak, de spelers vande Thunder gaan uit hun dak, de wedstrijdlijkt beslist. Voorbarig. Je voelt hetaankomen: Love krijgt de bal en dwingt meteen driepunter een verlenging af, dat weetniet alleen het publiek, dat weten ruim10.000 fans in het stadion, miljoenen kijkersvoor de buis en de vijf spelers van deThunder op het veld. De bal wordtingenomen, Love vangt de bal en neemt een‘contested three’ over verdediger RussellWestbrook (een schot waarvoor Kobe Bryanter van langs krijgt in de media). Swizzz.“That’s my man, my main guy. Er wasabsoluut sprake van trash talking, zekernadat Kevin die driepunter in mijn gezichtmaakte”, bekent Westbrook, nadat deThunder over twee verlengingen de beterewaren. “Hij zei: In your face. Hij bleef maarwijzen en zei: In your face, in your face.”Juiste man, juiste plekNo hard feelings als het aan Westbrook ligt.Love en hij zijn goede vrienden, warenteamgenoten bij UCLA in hun periode opcollege. Niemand had toen kunnenvermoeden dat Love zou uitgroeien tot eengeweldige speler en één van de beste powerforwards in de NBA. Love maakte in 2008 deoverstap naar het echte werk en de kennersstonden in de rij om te twijfelen aan detoekomst van de rookie. Een harde werkerdie niet kan scoren tegen grotere en sterkereverdedigers, riepen ze in koor. “Ze zeiden dat

ik niet kon schieten, niets in de ‘low post’ tezoeken had en geen succes zou behalen in deNBA”, zei Love, die de kritieken gebruikt alsinspiratie om het tegendeel te bewijzen.Uiteraard verliepen Love’s eerste tweeseizoenen in de NBA met vallen en opstaan.Toch bleef het vertrouwen in hem groot. GMDavid Kahn koos er zelfs voor om big man AlJefferson naar Utah te verhandelen om Lovealle ruimte te geven om verder te groeien.Daar plukken ze in Minnesota nu devruchten van. Vorig jaar was hij goed voorruim 20 punten en 15 rebounds perwedstrijd en schoot hij 41 procent vanachterde driepuntslijn. ‘Mister Double Double’pakte zelfs het record van legende MosesMalone af, door 52 wedstrijden op rij meerdan 10 punten en 10 rebounds te scoren. Netals Moses heeft Love een zesde zintuig voorwaar precies de bal valt na een gemist

schot.Hij isgeensuperatleet als DwightHoward die met zijn talenten fysieke kracht rebounds pakt,Love staat echter wel altijd op de juisteplaats.MVP?Toch was Love het enige lichtpuntje datseizoen in een crappy Minnesota team. Hijwerd een speler genoemd die alleen goedecijfers kon produceren in een slecht team.Daar is dit seizoen geen sprake van. Loveoogde een stuk fitter en lichter optrainingskamp en had zichzelf een step­backjumper aangeleerd en een soort flip shot omover grotere en sterkere verdedigers teschieten. Hij loopt over het veld met eenaura van ‘niemand kan mij stoppen’. Hijheeft het in zich om elke wedstrijd 30 puntente scoren en 20 rebounds te pakken. “Ikdenk dat we hem vroeger een poor man’sLarry Bird noemden. De term ‘poor man’kun je nu weglaten”, meent Denver Nuggets’coach George Karl nadat Love op 25 maart

Kevin Love en Ricky Rubio hebben ietsspeciaals. Beide heren weten elkaarblindelings te vinden op het veld; noemze gerust de Karl Malone en JohnStockton van deze generatie. Buiten delijnen zijn de Amerikaan en deSpanjaard ook een uitstekend duo, opTwitter.@kevinlove: So I walk in to the trainingroom this morning and Ricky Rubiocalls me a douche. Looks like the Span­iard learned his new word for the week.

@kevinlove: Look at@rickyrubio9's backpack therest of the year... Compli­ments of Brad Miller.

@kevinlove:So mad Ricky got the bling forthe new SLAM cover... All I gotwas a visor.

BASKETBALLHUMOR...

tegen Denver goed was voor 30punten en 21 rebounds. “Zijnvermogen om te rebounden isgeweldig en zijn aanvallende wapensgroeien met de week.”Love is in de maand maart goedvoor ruim 30 punten en 14 reboundsper wedstrijd en schiet bijna 50procent van zijn schoten raak,inclusief driepunters. En dat zonderzijn maatje Ricky Rubio op het veld.Komt Love in aanmerking voor eenMVP Award? “Ik denk dat hij eengoede kans maakt, maar dat heeft ookte maken met hoe succesvol het teamis”, meent Wolves coach RickAdelman. “Met zijn statistieken en hetfeit dat wij beter presteren, makenvan hem een kanshebber.” Loveneemt dit seizoen wedstrijden over inzijn eentje en er is geen verdediger inde NBA die hem in toom kan houden.Hij heeft zichzelf in de offseasongespecialiseerd tot dominantedriepuntschutter en zal de komendezomer ongetwijfeld weer een nieuwwapen aan zijn arsenaal toevoegen.Love is nog maar 23 jaar. De gedachtehoe goed deze jongen kan worden, ismind blowing.Natuurlijk, de MVP Award gaat altijdnaar een speler uit een team met eenwinning record, zoals James, KevinDurant, Dwight Howard en KobeBryant. Maar hoort de trofee niet tegaan naar de speler die het meestwaardevol is voor zijn team en dieelke avond uitblinkt? Haal Love wegbij Minnesota en de Wolves bungelenonderaan in de Western Conference.Nog nooit is er een MVP Awardgegeven aan een speler in een losingteam. De Wolves behouden nog eenkleine kans op de playoffs en eenpositief record aan het eind van hetseizoen, maar of dat genoeg is omLove als een serieuze kanshebber tebeschouwen? Misschien niet, maarhet zou wel moeten. •

Memphis Grizzlies? Tot de playoffs vanafgelopen seizoen was het een team dat doorweinig mensen serieus werd genomen. Metde hakken over de sloot plaatsten de Grizzlieszich als achtste en laatste team voor hetnaseizoen. De tegenstander daarin: SanAntonio Spurs.De Grizzlies, met in hun achterhoofd de tweezeges op de Spurs in de maand voorafgaandaan de playoffs, zorgden voor een grote upsetdoor San Antonio met 4­2 naar huis testuren. Pas voor de vierde keer in degeschiedenis verloor een #1 seed in de eersteronde. Met Randolph als grote aanjager wonMemphis voor het eerst in de clubhistorieeen playoff­duel en ­serie. In de volgenderonde wist Oklahoma City Thunder in dezevende en beslissende wedstrijd dankzij eenontketende Kevin Durant een nieuwesensatie af te wenden.Dit seizoen hield de concurrentie voor heteerst in jaren serieus rekening met het teamvan coach Lionel Hollins. De Grizzlies wildendoor en hielden het team bijeen. Gasol kreegeen contractverlenging en hij maakte zijngeld al meer dan waar. Met ruim vijftienpunten, bijna tien rebounds, maar ook meerdan drie assists en bijna twee blocks per duel,boekt Gasol allemaal career­highs. Zijn goedespel bleef niet onopgemerkt en de nummer48 in de draft van 2007 belandde tussen degrote jongens bij de All­Star Game. In Gasolsschaduw speelt ook Gay een uitstekendseizoen.BasisAls de tweede Canadese franchise (naast deRaptors in Toronto) zagen de Grizzlies in1995 in Vancouver het levenslicht. Het beginwas zwaar: in zes magere jaren werdenslechts 101 duels gewonnen tegen 359nederlagen. Bij gebrek aan animo verhuisdehet team naar Memphis. Hier zette de jongeclub al snel een groeispurt in, met dank aanonder meer Mike Miller, Pau Gasol en ShaneBattier. Terwijl Marc nu belangrijk is in detweede succesperiode van de Grizzlies, wasbroer Pau dat in de eerste. Hij en Battierwerden in de draft van 2001 opgepikt en tweejaar later volgde het eerste seizoen in declubhistorie met een winstpercentage van

meer dan vijftig procent en deelname aan deplayoffs. Daarin waren ze kansloos tegen deSpurs. In de volgende twee seizoenenontpopten de Grizzlies zich als vaste playoff­deelnemer, maar konden zij tegen de Sunsen de Mavericks geen potten breken.De draft van 2001 legde de basis voor diegoede jaren, en speelt ook in de huidigesuccessen een rol. Na drie playoff­seizoenenging het bergafwaarts. De neergaande trendkwam in 2008 op het hoogtepunt: sterspelerPau Gasol vertrok naar de Lakers. Veelvolgers van de Grizzlies waren sceptisch overde transfer. In de trade verwierven deGrizzlies echter de rechten van Marc, die aanhet eind van dat seizoen een contracttekende. Ook gaf de deal de club financiëleruimte om een jaar later Zach Randolph tehalen. Jawel, de negentiende pick in de draftvan 2001. Voeg daarbij de aanwezigheid vanGay (achtste in 2006) en Conley (vierde in2007) en de nieuwe contouren van eentopteam in wording werden zichtbaar.In 2011 kreeg het publiek respect voor de

nieuwe Grizzlies. Pau reageerde enthousiastna de succesvolle playoff­run van deGrizzlies, vooral voor zijn broer, maar ookvanwege de band met zijn voormalige team."Ik ben blij dat wij niet tegen ze speelden.We hadden zeker ons beste basketballmoeten laten zien om van ze te winnen. Metdit spelersmateriaal kunnen ze ver komen,ze zijn in staat om de elite teams teverslaan."TegenslagDit seizoen sloeg het noodlot echter al navier duels toe, toen Randolph een zwareknieblessure opliep. Dit kostte hem hetgrootste gedeelte van het seizoen. Bijafwezigheid van Randolph kreeg vierdejaarsMarreese Speights (overgekomen van de76ers dat hem niet langer nodig had) destartersrol toebedeeld. Speights was goedvoor negen punten en ruim zes rebounds perduel, deed het als vervanger van Randolphaardig, maar is niet meer dan een backup.In de breedte hebben de Grizzlies niet veel

Sinds januari 2009 leidt Hollins deGrizzlies. Het is zijn eerste baan alshoofdcoach in de NBA en zijn aanstellinglegde het team geen windeieren.Basketball in Memphis leeft weer en deGrizzlies zijn voor het eerst in jarenweer een winnend team. In zijn eerstevolledige seizoen leidde de 58­jarigeHollins Memphis naar zestien zegesmeer dan het team in het jaar ervoorpakte. Het team eindigde met veertigzeges tegen 42 nederlagen. In hetafgelopen jaar kwam Memphis tot 46zeges en dat ondanks het gemis van eengeblesseerde Rudy Gay.Dit jaar doen de Grizzlies volop mee inhet Westen, ondanks dat ze sterspelerZach Randolph 44 duels moestenmissen. Hollins bleef rustig ennavigeerde zijn ploeg naar de juistekoers. Hollins is volgens de spelers harden streng, maar rechtvaardig. Iemanddie alles geeft, enorm intensief met zijnwerk bezig is, en tegelijkertijd iedereenverantwoordelijkheid geeft. Hollins’belangrijkste aandachtspunten zijnverdediging en mentale weerbaarheid.“Je moet mentaal sterk zijn in dezeleague. Dat is waar het om draait.” •

veel opties. O.J. Mayo is eigenlijk de enigespeler die kwalitatief gelijk staat aan de spelersin de startopstelling. Juist daarom is het zobelangrijk voor Hollins om de playoffs in tegaan met een fitte groep. Hij heeft echter hetvolste vertrouwen in zijn reserves. "Ze zijnvasthoudend, gaan er volledig voor en gevenniet op. Er is een reden voor dat we twaalf manonder contract hebben. Elke speler heeft zijneigen rol en er zijn duels dat andere spelers dande sterren op moeten staan."De komende weken gaat het er om spannen.Met Randolph terug in de line­up kan Hollinseindelijk zijn favoriete vijf (Tony Allen, Conley,Randolph, Gay en Gasol) het veld in sturen."We hebben nog niet veel samengespeeld", steltConley. "Gay kampte vorig seizoen met eenblessure, ikzelf ook aan het begin van ditseizoen en natuurlijk Zach. We moeten nogwennen aan elkaar en weten wanneer wemoeten schieten, passen en waar iemand de balgraag wil hebben. We zullen in het juiste ritmemoeten komen."En dan is er het project Gilbert Arenas. Watwordt de rol van Agent Zero bij de Grizzlies? De

tijd zal het leren, maar de uitspraken van Arenaszijn in elk geval positief. "Ik wil al die media­aandacht niet meer. Ik wil gewoon spelen, invorm raken en dan, als het moment daar is,belangrijk zijn voor dit team. Mensen hier hebbenvertrouwen in me en dat voelt goed."De laatste veertien duels van het reguliereseizoen zijn niet de makkelijkste voor de Grizzlies.Zes uitwedstrijden, waaronder een bezoek aanMiami en San Antonio. En thuis komen Dallas,Phoenix, Utah en de Clippers nog langs. Als ze deplayoffs halen, en het zou verrassend zijn als zehet niet redden, dan zijn de Grizzlies de outsiderbij uitstek. Ze zijn gegroeid als team en kunnendit jaar zeker voor een verrassing zorgen. Met eenplek in de top vijf in het Westen onlopen ze in elkgeval de Thunder, de Spurs en de Lakers in deeerste ronde. Dan zal moeten blijken of Memphissterk genoeg is om de finale van de WesternConference te bereiken. •

Kentucky coach John Calipari bleef het in deaanloop naar de finale maar herhalen: "dekampioenswedstrijd winnen of verliezen verandertniets aan mijn persoonlijk status". Hij loog natuurlijk.Calipari won tot 2 april 2012 nooit een NCAAkampioenschap. Zijn laatste kans kreeg hij metMemphis in 2008, tegen Kansas…Nu moest het gebeuren. Kort na de start van hetseizoen zag heel Amerika dat Kentucky bulkte van hettalent. Anthony Davis, Michael Kidd­Gilchrist enMarquis Teague bleken toprecruits in Calipari's 2011­2012 class. MVP of the season Davis en Kidd­Chilchristgaan straks op voor de NBA draft.Running GameKentucky opent de finale in New Orleans als alleandere wedstrijden dit toernooi. De Wildcats willendirect afstand nemen en Kansas gaat mee in hetmoordende tempo dat Kentucky ze oplegt. DeJayhawks kunnen maar moeilijk aanhaken.Halverwege de eerste helft leidt Kentucky 23­14dankzij de zeer scherp gestarte Kidd­Gilchrist enbuffelende Jones. Verdedigend jaagt de beste NCAAspeler van het afgelopen seizoen, eerstejaars forwardAnthony Davis, zijn tegenstanders alleen door er tezijn al ouderwets schrik aan. De 2.06 meter langeDavis zit met zijn onvoorstelbaar lange armen steedstenminste in de buurt van ieder schot van Kansas. Hijis dè man van de eerste helft (41­27) zonder een puntte scoren.ComebackDe veertien punten achterstand betekenen weinigvoor Kansas Jayhawks. In de Final Four game tegenOhio State werd met een uitmuntende 2e helft ook eenachterstand van 13 punten weggepoetst. Maar dit isKentucky. Het beste team van het land.Kansas maakt de broodnodige verdedigende stops.Krijgt ook kansen in de aanval. Daar wordt de 'onehanded alley oop' gemist door Kansas center JeffWithey. En schoten van spelverdeler Tyshawn Taylorvallen niet. De wedstrijd lijkt uit te gaan als eennachtkaars.Maar Kansas zet door. Forward Thomas Robinsongrist rebounds weg, pakt steals, geeft assists en dunktde Jayhawks terug in de wedstrijd. Maar dichterbij daneen 'two possession game' (65­59 met nog 39 secondente spelen) komt het team van coach Bill Self nooit.Topfavoriet Kentucky wint de NCAA ChampionshipGame 2012 met 67­59. John Calipari heeft zijnfelbegeerde titel. En de NBA een paar geweldigetalenten in het vooruitzicht. •

Robert Griffin III, RGIII voor intimi, isvan het type quarterback waar de NFL 15jaar geleden collectief de neus voorophaalde. Te run happy. Teonconventioneel. Te atletisch vooral. Eenglazen plafond voor de superatleet op deQB­positie, hoe idioot dat ook klinkt.Met dank aan onder meer DaunteCulpepper, Donovan McNabb, Michael Vicken Cam Newton, en de enorme explosie vanatletisch talent in de NFL, is er van datplafond nog maar weinig over. Vooral hetongelooflijke afgelopen seizoen vanNewton, die in eerste instantie geenserieuze optie was als eerste keuze in dedraft (die hij uiteindelijk wel was), heeftveel goeds gedaan voor het soortquarterback dat meer is dan alleen eensublieme passer en aanvalsleider. Je zouinmiddels zelfs kunnen spreken van eenstille revolutie op de positie vanquarterback. ‘The ability to scrambleand extend the play’ behoort ineenstot de core business van NFL­

quarterbacks. Zobezien is Robert Griffin III het jongste kindvan die revolutie.Griffin alleen erkennen om zijn uniekeatletische vermogens doet hem vreemdgenoeg echter tekort. RGIII is namelijk thetotal package: een goede kop, een arm alseen precisiekanon, natuurlijkeleiderschapscapaciteiten en intangibles.Met andere woorden: alles waar je vandroomt in een franchise quarterback. Iniedere andere draft dan die van dit jaar zou

In een poging de door de Carolina Panthers ontworpenblauwdruk voor de introductie van rookie quarterbacks inde NFL te kopiëren, investeerden de Redskins fors in tweenieuwe doelwitten voor Griffin: wide receivers PierreGarcon en Josh Morgan. Eigenaar Dan Snyder being DanSnyder vloog daarmee in al zijn enthousiasme over detoekomst met RGIII toch weer ouderwets uit de bocht.Garcon, zijn hele carrière ballen vangend van niemandminder dan Peyton Manning, is allesbehalve eentopreceiver, maar de Redskins betalen hem alsof hij datwel is. Hetzelfde geldt voor Morgan, die geen momentopviel in de receiverwoestijn van de San Francisco 49ers,en door Washington de komende jaren veel beter betaaldwordt dan zijn vervanger in San Francisco, Super Bowl­held Mario Manningham. Snyder lijkt dan ook weiniggeleerd te hebben van het debacle Albert Haynes­worth. Dat is zonde, want de intentie van deRedskins is prima. Garcon en Morganmoeten namelijk, samen met San­tana Moss, Washington’s uitvoeringworden van Steve Smith, de onmisbaresteunpilaar van Cam Newton in zijnfenomenale rookieseizoen. Het probleem isechter dat geen van de genoemdeheren ook maarin de buurt vanhet niveau vanSteve Smith komt,zelfs cumulatief niet.Dat de Redskins voorGarcon en Morgankozen (voor dat geld) inplaats van andere free agentreceivers zoals Vincent Jackson, Reggie Wayne,Marquis Colston of de eerder genoemde Mario Manning­ham is illustratief voor het beleid van Dan Snyder: teveelbetalen voor de verkeerde spelers op het verkeerdemoment. Zoals succesvolle franchises als de Patriots enPackers ieder jaar bewijzen, is geduld de sleutel tot succesin free agency. Die realiteit lijkt nog altijd niet doorge­drongen in Washington; Garcon en Morgan werden op deeerste de beste dag van free agency binnengehaald,waarmee de kans op een receiver van het niveau VincentJackson direct verkeken was. Ook zonder een wideout vandie klasse zal Griffin succesvol zijn in Washington, wantdaarvoor is zijn mentale en fysieke talent groot genoeg.Voor RGIII is het evenwel hopen dat Snyder niet blijftvervallen in oude fouten. Want zelfs met Griffin op de QB­positie is het dan dweilen met de kraan open. •

DWEILEN MET DE KRAAN OPEN...

Griffin de onbetwiste eerste keus zijn. Maarzelfs met Andrew Luck in de draft, algemeenbeschouwd als het grootste quarterback­talent sinds Peyton Manning, wordt er heelvoorzichtig gefluisterd over Griffin als eerstekeuze. Naar alle waarschijnlijkheid zal hetdaarbij blijven, al was het maar omdat Luckzogenaamd de ‘veiligere keuze’ is, maar hetis wel illustratief voor de enorme groei dieGriffin de afgelopen jaren doormaakte.Voorafgaand aan het afgelopen collegeseizoen werd Griffin (van Baylor University)namelijk niet eens als een eersteronde­kandidaat beschouwd. Dat had wellicht temaken met de zware knieblessure dieGriffin als sophomore opliep, waardoor hijeen heel jaar aan de kant stond. Die forsekink in de kabel werd in de twee daarop­volgende jaren van Griffin’s college carrièreechter vakkundig weggewerkt, met alshoogtepunt Griffin’s laatste jaar als BaylorBear; het voorlopige magnus opus van zijnpiepjonge carrière. Griffin leidde Baylor naarde eerste Bowl overwinning sinds 1992 enwerd zelf geëerd met de Heisman Trophy, deultieme erkenning voor uitmuntendeprestaties in college football.Met de Heisman Trophy op zak verscheenGriffin natuurlijk zeer prominent op deradar van de NFL. Naarmate de draftdichterbij kwam schoot hij omhoog op dezogenaamde draft boards, vooruitlopend opwat iedereen al wist: Griffin zou als tweedespeler gekozen worden door het team dat deeigenaar van die keuze, de St. Louis Rams,het meeste te bieden had. Dat bleken deWashington Redskins te zijn. De hoofdstadzit al sinds jaar en dag verlegen om eenfranchise quarterback en Robert Griffin III isde ideale kandidaat om die veeleisendevacature in te vullen.De Draft Combine bevestigde dat beeldnog eens. RGIII maakte diepe indruk opNFL scouts door een 40­yard dash te lopenin 4,38 seconden, de op vier na snelste tijdvan alle spelers op de combine. Ook bij deandere onderdelen noteerde Griffinuitmuntende prestaties. Dat verbaasdeeigenlijk niemand, gezien zijn verleden alsgetalenteerd sprinter. Belangrijker echtervoor RGIII was zijn officiële lengtemeting,want was hij nu kleiner of groter dan 1.85m,de absolute minimumlengte voor succesvolle

NFL quarterbacks? Tot grote opluchting vanvelen bleek Griffin 1.90m te meten; exactlyas advertised. Griffin sloot zijn succesvollecombine vervolgens af met eenindrukwekkend optreden tijdens eendrukbezochte persconferentie, alwaar hij zijnveelgeprezen communicatieve en socialevaardigheden etaleerde voor een volle zaalmet journalisten en NFL big shots.Griffin lijkt alle tools te heb­ben om uit te groeien tot eenster in de NFL. Zijn uniekecombinatie van fysiek talenten mentale balans is daarbijde sleutel tot een soepeletransitie van het college foot­ball naar de NFL. De Red­skins als organi­satie, en vader enzoon Shanahan in hetbijzonder, kunnen aandat proces een forse steenbijdragen door de aanpakvan de Carolina Panthers enhun manier van spelen onderleiding van Cam Newton alsleidraad te nemen (zie kader).Wanneer Washington’soffense wordt toegespitst opde ‘dual­threat’ kwaliteitenvan Griffin en zijn ervaringvanuit de shotgun en metde spread offense, danbehoort een sensationeeldebuutjaar á la Newtonabsoluut tot de moge­lijkheden. Ookwanneer dat nietgebeurt wachten deRedskins goudenjaren. Voor

RGIII, diezomaar kanuitgroeien tot debeste quarterback vanzijn generatie, kom jenamelijk naar het stadion.Welke prijs je er ook voor moetbetalen. •

Ik ben niet zo van de handtekeningen. Ook niet van het verzamelen vanshirtjes van bekende voetballers met daarop een handtekening. Ik ben ook nietvan het op de foto gaan met bekende sporters. Eerlijk gezegd vind ik dat ietsgênants hebben. Dat ligt natuurlijk aan mij, want zo vreemd is het niet omlater aan je (klein)kinderen een mooie afdruk te laten zien, waarop pappa ofopa staat met een historische sportheld.Soms denk ik er wel eens aan. Deze week stond ik meerdere malen naast LionelMessi. Volgens mij de beste voetballer aller tijden. Nee, ik ben niet met hetwonderkind op de foto gegaan, maar heb er wel een van hem gemaakt en heelstoer op mijn Facebookpagina gezet. Om eigenlijk gelijk weer die schaamte tevoelen. “Doe nou maar een beetje normaal, Elshoff”, hoor ik dan eenstemmetje in mijn achterhoofd fluisteren.Als kind hingen er wel posters op mijn kamer. Mijn absolute held opvoetbalgebied was Marco van Basten. Volgens mij sliep ik een onder dekbedmet daarop een foto van hem. Maar dat veranderde zo rond mijn twaalfde.Toen vond ik dat dekbed niet meer cool en moesten er vervangers wordengezocht. Dankzij de gratis zender Sportnet was daar ineens Michael Jordan.Heel lang hing er een levensgrote poster van de Chicago Bulls­held op onzezolder en was mijn vader zo gek om een basket boven mijn slaapkamerdeur opte hangen. De buren zijn onlangs ontslagen uit het gesticht, jarenlang gedreunvan mijn basketbal dreef hen tot krankzinnigheid.Omdat ik door mijn werk veel oud­voetballers tegenkom waar ik in mijn jeugdfan van was, is die heldenstatus eigenlijk verdwenen. Begrijp mij niet verkeerd,ik heb uitermate veel respect voor de sportprestaties van bijvoor­beeld VanBasten of Gullit, maar nu moet ik vaak gewoon mijn werk met ze doen. Deafstand is verdwenen. Het is eigenlijk mooier om je jeugdhelden niet teontmoeten op latere leeftijd. Dan blijven ze op een voetstuk staan.Ik heb ze nog wel. Michael Jordan dus, maar ook in de NFL had ik mijn helden.Twee om precies te zijn: Emmitt Smith en Deion Sanders. Smith won drie keerde Superbowl met de Dallas Cowboys in de periode dat ik voor het eerst alskijker in aanraking kwam met American Football. De man was simpelweg niette stoppen en dat fascineerde mij als kind.Ja, mijn held was een running back, niet een quarterback. Hetdoorzettingsvermogen van Emmitt Smith inspireerde mij en dat doet heteigenlijk nog altijd: geef letterlijk en figuurlijk nooit op als je je doel, of in ditgeval je endzone, wilt bereiken.Deion Sanders vond ik echt supercool. Ik bedoel: spelen in de Major League enin de NFL, dat is toch gewoon echt een droom die tot leven komt? Wie kan nouzeggen dat­ie twee keer de Super Bowl heeft gewonnen en ook nog lekker heeftgehonkbald bij onder meer de Yankees, Braves en Giants? Als ik nu mag kiezenwat ik in mijn volgende leven mag gaan doen, is dat toch wel een enorme optie.Jeugdhelden, iedereen heeft ze. Ik hoop ze echter nooit te ontmoeten.

Jeugdhelden

De kogel is al even door dekerk, maar het is het herhalenwel waard: Peyton Manningtekende bij de Denver Broncos Voornaamste gevolg van dietransfer: ‘The Mile HighMessias’ is niet meer. TimTebow werd in ruil voor eenvierde ronde draft pick naarde New York Jets gestuurd,alwaar hij de backup vanMark Sanchez wordt.Kunnen we nu alstublieftstoppen met Tebowmania?

De center die Peyton Manningzijn hele carrière lang de snapoverhandigde gaat dat nu doenvoor Aaron Rodgers: JeffSaturday naar de Packers DePhiladelphia Eaglesbesteden niet meer dan een3e ronde pick om het laatstepuzzelstukje van hundefensie te leggen:DeMeco Ryansverruilt deTexans voorPhilly Ex­PatriotBenJarvus´Law Firm´Green­Ellisneemt zijn´no fumbletalents´ meenaar deCincinnati Bengals Michael Bushversterkt hetbackfield van de

Chicago Bears, tegen de zinvan Matt Forte SanFrancisco gaat rustig verder methet versterken van de aanval:Brandon Jacobs tekent in de BayArea Vooruitlopend op eenmogelijke schorsing vanJonathan Vilmacontracteerden de Saintsfree agent linebacker CurtisLofton De Bills construerenlangzaamaan een monster passrush: na de onvergelijkbareMario Williams tekent nu ookMark Anderson in Buffalo

De Indianapolis Coltskiezen Andrew Luck alseerste in deaanstaande draft,zoveel staat vast.Met die wetenschapis ook direct hetabominabeleafgelopen seizoenvan de Coltsvergeten, wantstel je eens voordat de Coltsniet warengeëindigd methet slechtsterecord in deNFL. AndrewLuck was dandoor eenander teamgekozen, waardoor de Coltsvrijwel zeker Peyton Manningonder contract haddengehouden. In dat scenarioblijven de DenverBroncos achter metTim Tebow enmoeten de NewYork Jets het doenmet Drew Stantonals backup. U weetwel, diezelfdeStanton die nunaar de Colts

vertrekt als backup van Luck.The Circle of Luck met anderewoorden.

Over het bountyschandaal is alveel gezegd en geschreven.Duidelijk is in elk geval dat deSaints zwaar gestraft wordenvoor een vergrijp dat zeerwaarschijnlijk diverse andereNFL teams niet geheel onbekendvoorkomt. Is de ware zonde vanSaints nu echt hunbountysysteem of is er ietsanders dat commissioner RogerGoodell hevig dwarszit?Grantland.com´sfootball editor BillBarnwell (zijn stukjeszijn absolute aanradersvoor NFL­liefhebbers)besprak een zeerinteressantemogelijkheid: deSaints zijn zo zwaargestraft omdat ze Goodellhebben voorgelogen, door in2010, uit hoofde van SeanPayton zelf, glashard het bestaanvan een bountysysteem teontkennen. Zoals Michael Vickenkele jaren geleden al ontdekte:Goodell houdt niet vanleugenaars. •

Weekly RoundUp

The Circle of Luck

Het ‘bounty scandal’van de Saints

1992 Leaf wordt met zijn Charles M.Russell High School kampioen vanMontana.1997 In zijn junior jaar leidt Leaf deWashington State Cougars naar heteerste PAC­10 kampioenschap sinds1930. In de Rose Bowl wordt verlorenvan Michigan. Hij wordt derde in derace voor de Heisman Trophy.1998 Leaf wordt door de San DiegoChargers als tweede gekozen in de NFLDraft. In tien wedstrijden gooit hijtwee TD's en vijftien interceptions.1999 Leaf moet het volledige seizoenmissen met een schouderblessure.2000 In elf wedstrijden gooit Leaf elftouchdowns en achttien interceptions.2001 Op 1 maart zetten de ChargersLeaf op straat. Hij wordt geclaimeddoor Tampa Bay, maar ziet nooit hetveld. Verliest vier wedstrijden alsquarterback voor de DallasCowboys.2002 Na enkele weken bij de SeattleSeahawks gaat Leaf met pensioen.2006 Leaf duikt op als quarterback­en golfcoach bij West Texas A&MUniversity. In de jaren na zijn vertrekuit de NFL heeft hij eenbachelordiploma inGeesteswetenschappen gehaald.2008 Leaf neemt ontslag nadat aanhet licht komt dat hij een speler ommedicatie vroeg.2009 Terwijl hij in een ont­wenningskliniek zit, wordt Leafaangeklaagd voor inbraak enhet frauduleus verkrijgen vanmedicatie. Hij pleit schuldigen krijgt een proeftijd vantien jaar en een boete van20.000 dollar opgelegd.2012 Wordt in maartin Montana tweemaal binnenvier dagengearresteerd opverdenking vandiefstal, drugs­bezit en inbraak.

Nu, veertien jaar later, terwijl quarterbacksAndrew Luck en Robert Griffin III duellerenom de eer als eerste keuze, komen deherinneringen aan die draft van 1998 opnieuwnaar boven. Terwijl Peyton Manning nog altijdop weg is naar een plaats in de Hall of Fame,verliet Leaf na vier seizoenen de NFL om degeschiedenis in te gaan als de grootste ‘bust’aller tijden.In de aanloop naar de draft van 1998discussieerden draftexperts en scoutswekenlang over het verschil tussen dequarterbacks Ryan Leaf en Peyton Manning.Dit was een discussie die veel doet denken aanhet huidige debat rond Luck en Griffin III. Netals Luck nu was Manning destijds de ‘veilige’keuze. Leaf, evenals Griffin III, beschikteechter over een betere arm en een hogerpotentieel. De San Diego Chargers vervuldende rol van de Washington Redskins, doorweken voor de draft de tweede keuze tebemachtigen om zo zich van één van de tweequarterbacks te verzekeren.Three and OutVoor het team dat Robert Griffin III draft is hette hopen dat de vergelijking daar zal eindigen.Terwijl Manning de Indianapolis Colts elf maalnaar de playoffs wist te leiden, gooide RyanLeaf maar veertien touchdowns in zijn helecarrière. Na drie seizoenen in San Diego hadhij slechts vier overwinningen op zijn naamstaan, waarna de Chargers genoeg hadden vanhet drama. De Tampa Bay Buccaneers zagen inLeaf een project die eerst op de bank maar eensmoest toekijken en zich verder ontwikkelen,maar de quarterback weigerde een deel vanzijn salaris in te leveren, waarop ook zij naenkele maanden hem weer op straat zetten.Tijdens het seizoen 2001 kwam Leaf vier keerin actie voor de Dallas Cowboys maar daarverloor hij elke wedstrijd. Als lid van de SeattleSeahawks nam hij nog deel aan enkeleminicamps, maar in de aanloop naartrainingcamp besloot hij genoeg te hebben vande NFL. In 2002, op slechts 26­jarige leeftijd,hield de quarterback het voor gezien.Tijdens zijn carrière stond Leaf bekend alseen probleemgeval in de kleedkamer. Ook metde media kon hij moeilijk opschieten, enverschillende keren kwam het tot conflictentussen de quarterback en zijn coaches. Achteraf

verbaasde het zijn vader weinig: “Mijn zoonwas altijd extreem competitief.” Optwaalfjarige leeftijd maakte hij een lijstje metdoelen voor zichzelf: een scholarship krijgenom football te spelen voor een groteuniversiteit, de Heisman Trophy winnen en inde NFL spelen. Die instelling leidde volgenszijn ouders tot moeite met het maken vanvrienden tijdens zijn jeugd, een probleem datzich in zijn carrière door zou zetten. Echter, hetgevecht met anderen werd al snel een gevechtmet zichzelf.Rock BottomNaar het dieptepunt in de carrière van Leafhoeft niet ver gezocht te worden. In zijneerste seizoen speelde de quarterbackeen wedstrijd tegen de Kansas CityChiefs waarin hij in veertienpogingen maar eenmaal eenreceiver wist te vinden voorslechts vier yards. Wel gooide hijtwee interceptions en verloorhij drie fumbles. “Veel slech­ter dan dat zal het niet wor­den,” zei Leaf een dag latertegen de lokale verslaggevers.Ook in de jaren na zijn pensioenbleef hij controversieel. Als quar­terbackcoach bij West Texas A&MUniversity kwam zijn passie voor desport weer tot leven, maar innovember 2008, na twee seizoenen tehebben gecoacht, nam Leaf ontslagtoen aan het licht kwam dat hijverslaafd was aan pijnstillers. Hetwas zo erg dat hij spelers van hetteam om hun medicatie smeekte ofdeze ronduit stal. Al snel vond hijzichzelf opnieuw in de zo gehatespotlights.

Uit het daaropvolgende onder­zoek bleek dat Leaf meer danduizend pillen had weten teverkrijgen over een periode vanacht maanden, zowel via verschil­lende apotheken als door diefstal.Terwijl hij zich vrijwillig lietbehandelen in een afkickkliniek inVancouver, werd de quarterback inTexas aangeklaagd voor inbraak en hetfrauduleus verkrijgen van medicatie.Leaf keerde terug naar de Verenigde

Staten om schuldig te pleiten, enkreeg van de rechter tien jaarproeftijd en een zware boeteopgelegd.Valse HoopNa alle sores leek Leaf zijn levenlangzamerhand weer op de rails tekrijgen. Vorige zomer werd een(goedaardige) tumor succesvol uitzijn hersenstam verwijderd, en heteerste van drie autobiografischeboeken ligt al een half jaar in dewinkel. Regelmatige drugscon­troles en vrijwillige spreekbeurtenop scholen en instellingen warenonderdeel van zijn proeftijd, en ineen interview gaf hij aan dat dezezijn ogen openden: “Met mijnverslaving heb ik als coach eenaantal jonge personen die naar mijopkeken ontzettend teleurgesteld.”Met het nieuws dat Leafafgelopen vrijdag en maandag tottwee maal toe werd gearresteerdvoor inbraak, diefstal en het bezitvan drugs lijkt zijn rehabilitatieechter terug bij af. Leaf zat vrijdagenkele uren in een politiecel,waarna hij vrijkwam. In eenverklaring op diezelfde avond gafhij aan fouten gemaakt te hebbenen later over de details te zullenpraten, maar een paar dagen laterliep hij doodleuk opnieuw tegen delamp.De naam Ryan Leaf zal jaarlijks inde aanloop naar de NFL Draftvoorbij blijven komen. In zijngesprekken met de media is dequarterback tegenwoordig openover zijn mislukkingen. “Ik wilvoorkomen dat de volgendegeneraties hetzelfde gebeurt als watmij overkwam in de NFL.” Leaf zalechter eerst moeten voorkomen dathij zelf terugvalt in oudegewoontes. Wanneer hij schuldigblijkt aan de inbraak en diefstal, enook aan het overtreden van decondities van zijn tienjarigeproeftijd, lijkt een gevangenisstrafonvermijdelijk. •

Spring Training loopt op zijneind en dus worden er veelspelers gereleased, naar Triple­Agestuurd. Ook proberen teamsvan overbodige spelers af tekomen • Spelers dievooralsnog buiten deMajors­boot vallen zijnonder meer Bryce Harper,Mike Trout, José Iglesias,Brad Hawpe, RussellBranyan, Aaron Rowand enMike Fontenot • NederlanderSwen Huijer is gereleased doorde Boston Red Sox. De 22­jarigeHuijer zei tegen SportAmerika.nl

verrast te zijn door die beslissing• Spring Training staat altijdgarant voor opzienbarendehomerun leaders. Dit jaarstaan Cubslieveling(*kuch*) Alfonso Soriano en2010 playoff darling en nuRed Sox­outfielder CodyRossbovenaan •Niet alleenwerden spelersweggestuurd:Brewers­catcher JonathanLucroy en Blue Jays­pitcherDustin McGowan kregencontractverlenging van hunteams.

De Cleveland Indians­saga vanNederlander Rick van den Hurkduurde niet lang. Een paarweken nadat de Tribe Van den

Hurk van waivers oppikten,werd hij door de Indiansdesignated for assignment. Dathoudt in dat de Indians hem vanhet 40­man roster halen en datze nu de mogelijkheid hebbenhem te traden, te releasen of opwaivers te plaatsen. Als niemandhem oppikt, kan Van den Hurknaar de Minors voor de Tribe.

Basketballlegende MagicJohnson heeft samen met zijnteam van investeerders de LADodgers gekocht. Prijskaartje:ongeveer twee miljard dollar,verreweg het hoogste bedrag datooit neergeteld is voor eenfranchise. De Dodgers stondente koop nadat (inmiddels dus

ex­)eigenaar Frank McCourt ineen pijnlijke en publiekuitgevochten scheiding terechtwas gekomen.Los Angeles ismarketingtechnisch gezien eenfantastische locatie en deDodgers zijn samen met deLakers de grote namen uit LA.Met een nieuw televisiecontractin het vooruitzicht, is dezetransactie helemaal zo gek nogniet. Vergelijk maar: de NewYork Yankees maakten via YESNetwork vorig jaar vierhonderdmiljoen dollar winst.Met het geld dat de Dodgersnu hebben is de kans groot datzij ‘de Miami Marlins vanvolgend jaar’ zijn. Vooral depitchingmarkt is dan vrij diep,met de aces Cole Hamels, ZackGreinke en Matt Cain. Vooral delaatste naam is pikant, omdat hijnu voor de grote rivaal speelt: deSan Francisco Giants.

De eerste twee wedstrijdenvan dit seizoen zitten er op. InTokio wonnen de SeattleMariners de eerste wedstrijd vande Oakland Athletics met 3­1,door goed werpen van ace FelixHernandez en een solohomerunvan Dustin Ackley.Een dag later was er een rightback at ya van de A's. BartoloColon liet zien dat elke pizzaboerde Mariners kan verslaan, met4­1. De nieuwe Cubaanseaanwinst Yoenis Céspedes sloegeen two­run­homerun en gingback­to­back met Josh Reddick.Een inning later sloeg ook JonnyGomes een bal over de hekken inde Tokyo Dome. Aan de anderekant deed de Smoakmonster watterug voor de M's. •

Weekly RoundUp

VDH weer Indian­af

Magic Johnsonkoopt de Dodgers

A's en M's splittenseries in Tokio

Voor baseballfans bestaan er weinig dagendie mooier zijn dan Opening Day. Het langewachten na de honkballoze winter is voorbijen de spelers en teams krijgen eindelijk dekans om het optimisme van de fans om tezetten in pure euforie. Een nieuwe start!In 1946 is deze dag extra speciaal. Kort na deTweede Wereldoorlog zijn de tickets niet aante slepen in de Amerikaanse stadions. In dejaren ervoor was de Major League danigverzwakt, doordat ongeveer de helft van alleMajor Leaguers (waaronder grootheden alsJoe DiMaggio, Stan Musial en Ted Williams)in het Amerikaanse leger diende.Nu is de oorlog voorbij en zijn de heldenterug; iedereen staat te trappelen om devertrouwde spelers op Opening Day weeraan het werk te kunnen zien. Althans, devertrouwde blanke spelers. Zwarte spelersvochten wel degelijk voor volk en vaderlandaan het front, maar meedoen op het hoogstehonkbalniveau zat er niet in. Of, zoals eenpoliticus uit New York het formuleerde:“Goed genoeg om te vechten in de oorlog,niet goed genoeg om georganiseerd tebaseballen.” Ga maar naar de NegroLeagues…Change!De idioterie van dit standpunt dringt in grotedelen van het naoorlogse Amerika door totde maatschappij. Steeds vaker klinkt deoproep om dit discriminerende beleid uit deboeken te schrappen. Dit is echter meer daneen pennenstreep: verandering van de regels(of de wet!) is één ding, een completementaliteitsomslag nog veel lastiger. Zoalshet zo vaak gaat, neemt één persoon hierinhet voortouw. Terugkijkend kunnen wezeggen dat de man die baseball kleur gaf, depresident van de Brooklyn Dodgers was:Branch Rickey.Visionair Rickey had zijn scouts al drieoorlogsjaren lang de Negro Leagues latenanalyseren. Al vroeg deed hij datgene dat

velen vóór hemniet in dadendurfden om tezetten: zwartespelers, uitblinkersdoor atletisch vermogen, kracht en snelheid,als een verrijking voor de topsportbeschouwen. Natuurlijk is voor Rickey deroeping tweeledig: de raciale muur tussenblanke en zwarte baseballers omverwerpenen tegelijkertijd zijn team laten winnen.Om zijn doel (zwarte spelers in de Majors)waarheid te maken, zet Rickey eendekmantel op. Hij legt de basis voor een(fictief) Negro League­team, de BrownBombers, waarvoor zijn organisatie actiefspelers scout. Dit geeft hem alle tijd enruimte om een passende wegberijder voorzijn masterplan te zoeken. De profielschetsvan de beoogde pionier bestaat uit tweeijkpunten. Het eerste is logisch: hij moetbulken van het talent. Nog belangrijker isechter: onvoorwaardelijke discipline. Deeerste zwarte baseballer moet zijn trotsoverboord gooien en karrenvrachten aankritiek, scheldpartijen en beledigingenkunnen trotseren. Niets mag zijnzelfvertrouwen of eergevoel aantasten.Baseball’s Great Experiment valt of staat bijhet gedrag van deze speler. Verliest hij decontrole en toont hij zijn woede? Dan kanhet plan de prullenbak in. Houdt hij zich inen speelt hij respectvol, zelfs alstegenstanders dat niet doen? Dan zal deacceptatie snel volgen. Rickey weet het zeker.ModelkandidaatDie juiste man blijkt Jack RooseveltRobinson, een 26­jarige korte stop en tweedehonkman van de Kansas City Monarchs.Robinson is niet per definitie de beste spelerin de Negro Leagues (talenten als JoshGibson en Satchel Paige reageren zelfs boosop de keuze van Rickey), maar met eenslaggemiddelde van .387, vijf homeruns endertien gestolen honken in 47 wedstrijdenook zeker geen kleine jongen. Rickey’s scoutsprijzen hem de hemel in. All­Americanfootball speler. Een groot hart. Crowdpleaser. Gedisciplineerd. En, ook niet slechtvoor de beeldvorming, in het bezit van eenhogeschooldiploma en gediend als officier inhet Amerikaanse leger. Bovendien is

Robinson, als kleinzoon van een slaaf,komend uit een gebroken gezin enopgegroeid in een grotendeels blankeomgeving, onderdrukking gewend.Deel één van Rickey’s missie is geslaagd.Nu komt de volgende uitdaging: Robinsonovertuigen om zijn principes te laten varenvoor dat ene hogere doel, de acceptatie vanzwarte spelers. Als Robinson in Rickey’skantoor in Brooklyn de redenen aanhoortvoor de interesse, voelt hij gezondeargwaan.“Mr. Rickey, zoekt u een Negro die bang isom terug te vechten?”Dit is precies de vraag die Rickey wilhoren. “Ja,” antwoordt hij. “Ik zoekiemand die het lef heeft om niet terug tevechten.” Robinson voelt aan dat hij demassale kritiek zal moeten verdragen,zonder dat hij zichzelf mag verdedigen.Alleen in het slagperk kan hij zijnmannetje staan. Passief buiten het veld,bloedfanatiek erbinnen. Ook al ziet hijzichzelf als iemand die vecht voor zijnrechten en geen gevecht uit de weg gaat, opdie legendarische 28 augustus 1945 inBrooklyn zet hij zijn principes opzij.Eerste stappenTwee maanden later tekent Robinson eenMinor League­deal met de MontrealRoyals, het AAA­team van de Dodgers inde International League. Als het nieuwshet publiek bereikt, is de verdeling in hetland tussen de sympathisanten vansegregatie en die van integratiezichtbaarder dan ooit. Juichstemmingtegenover woede: Rickey en Robinsonpolariseren Amerika.Een spannende tijd breekt aan voorRickey, Robinson en de gehele zwartebaseball community. Kan Robinson deimmense druk aan? Is hij in staat om debeledigingen te trotseren en tegelijkertijdhonkslag na homerun na gestolen honk tenoteren? Spring Training in 1946 biedt eeneerste inzicht. InFlorida, waar strengesegregatiewettennog steedsgemeengoed

zijn, meldt Robinson zich bij de Royals.Royals­manager Clay Hopper, tevenseigenaar van een plantage in Mississippi,behandelt hem als iedere andere MinorLeaguer. Geen speciale aanpak, in positievedan wel negatieve zin. Dit is precies watRobinson wilde, al was Hopper bevangendoor angst. “Doe me dit niet aan,” smeektehij maanden eerder bij Rickey. “De mensenin Mississippi zullen mij en mijn familie vanmijn land verjagen.” Rickey gaf geen krimpen dat was maar goed ook: Hopper blijkt deperfecte man om Robinson te begeleiden.Robinson speelt niet goed, als hij al magmeedoen (veel ballparks zijn voor zwartenverboden), maar Hopper laat hem rustigacclimatiseren.GlimlachAls het om het echie gaat, betaalt zich hetgeduld in klinkende munt terug. Robinson’sdebuut in de International League is eenspektakel van jewelste. Tegenstander isJersey City Giants, een team uit de buurt vanNew York. Maar liefst 30.000 toeschouwersreizen naar het stadion. Niet alleen om tegenieten van naoorlogs Opening Day­baseball, maar vooral om ‘The DarkDestroyer’ zijn debuut in de Minors te zienmaken. In de eerste inning betreedt hij alstweede in de slagorde het perk. Trillend vande zenuwen en met klamme handenproduceert hij niet meer dan een zachtegrondbal naar de korte stop, die hemeenvoudig aan de kant zet. In de derde zoualles anders zijn.Lopers op het eerste en tweede honk, nuluit. Het infield van de Giants beweegt naarvoren, in afwachting van een stootslag.Robinson, bij de Monarchs een uitstekendebunter, heeft er geen oog voor. Als de juistepitch komt, mokert hij met een machtigeswing de bal over de hekken in het linksveld.Breed glimlachend rondt hij de honken. Hetblijkt het eerste van vele blije momenten diedag. Hij slaat vier uit vijf met vier runs, driebinnengeslagen punten en twee gestolenhonken. Vooral bij het stelen brengt hij hetpubliek in extase: dansend om het honkdrijft hij de Giants tot wanhoop.Een attractie in Jersey City. Het publiek isgegrepen door de pijlsnelle Robinson. Als de

Royals tien dagen later Montreal bereikenvoor de eerste thuiswedstrijd, heeft Robinsonin 10 van 12 wedstrijden minimaal éénhonkslag geslagen en staan er 17 runs achterzijn naam. Canada en Amerika weten hetinmiddels: deze man kan honkballen.IncasserenDe goede prestaties brengen Robinson nietalleen geluk. In vele stadions wordt hijbeschimpt, bespuugd en beledigd. InIndianapolis moet hij het veld verlatenomdat de wet interraciale sport verbiedt. InSyracuse gooit een speler van detegenstander een zwarte straatkat op hetveld.Het racisme bereikt zijn kookpunt aan heteind van het seizoen, tijdens de Little WorldSeries. Hierin vechten de Royals als nummer1 in de International League om dehoofdprijs tegen de Louisville Colonels, debeste van de American Association.Louisville, Kentucky ontwikkelt zich tot eenbroeinest van racisme in de aanloop naar deseven­game­series. De Colonels stellen eenquotum in voor het aantal zwartetoeschouwers dat het stadion mag betreden.De vijandigheid tegenover Robinson komtvan alle kanten en dat beïnvloedt zijn spel. Inelf slagbeurten produceert hij maar éénhonkslag en de Royals verliezen twee van deeerste drie wedstrijden.Dit gedrag blijft niet onopgemerkt inMontreal. Tijdens de thuiswedstrijden is hetstadion afgeladen met schuimbekkende fans,die de ‘racistische Colonels’ rauw lusten.Iedere beweging van een Colonels­speler kanop boegeroep rekenen. Robinson zou laterzeggen dat hij niet gelukkig was met demanier waarop de fans de tegenstanderbejegenden, maar de steun gaf hem “eeneuforisch gevoel van dankbaarheid.” Na dewinst in de laatste wedstrijd draagt hetpubliek Robinson op de schouders hetstadion rond.TimingDe volgende stap lijkt een logische: deMajors. Robinson heeft laten zien dat het welgoed zit. Branch Rickey wil echter zijn expe­riment zo voorzichtig mogelijk voortzetten.Algemene acceptatie is er namelijk nog lang

Robinson's rugnummer 42 isretired: als eerbetoon mag geenenkele speler in de Major Leaguedat nummer dragen (op eenenkeling na die het al droegvoordat het uit de roulatie werdgenomen). Er is echter éénuitzondering: jaarlijks op 15 april,refererend aan de datum vanRobinson's debuut, viert de leagueJackie Robinson Day. Dan is #42voor één dag vrij voor iedereen.De legendarische outfielder KenGriffey, Jr. verwierf in 2007toestemming van Robinson'sweduwe Rachel om het nummer tedragen. Hierop beslootcommissioner Bud Selig hetalgemeen toe te laten. Hier makeninmiddels alle teams en umpiresgebruik van.Aanvankelijk klonk er protesttegenover het algemene gebruikvan #42. Zou de kracht van hetrugnummer niet afnemen alsiedereen ermee gaat lopen? Doorde jaren heen nam het aantalspelers echter slechts toe, zonderdat het eerbetoon slijtagevertoonde. Ook in 2012, 65 jaar nahet debuut van The DarkDestroyer, zal deze dag weer veelkippenvelmomenten kennen.Major League Baseball eerdeRobinson ook met een website:www.iam42.com.

JACKIE ROBINSON DAY

niet. Zelfs binnen zijn eigen Dodgers zijnverschillende spelers negatief overRobinson.Rickey probeert het tij te keren. Door hetSpring Training­kamp geïsoleerd in Cuba opte slaan, hoopt hij de critici te overtuigendoor ze met Robinson te laten samenspelen.Dit werkt averechts. Rickey raakt buitenzichzelf van woede als een delegatie van despelersgroep via een petitie de sprong vanRobinson naar de Majors wil tegengaan. Nade uitbarsting verdwijnt de eis van tafel,maar voor Rickey is dit een duidelijk teken:hij hoeft niet op steun vanuit despelersgroep te rekenen.Rickey begrijpt dat acceptatie slechts zalkomen met topprestaties. In Cuba drukt hijRobinson op het hart dat hij in onderlingewedstrijden alles moet geven. Koste wat hetkost op het honk komen. Alleen dan kanBaseball's Great Experiment slagen.Robinson stelt hem niet teleur.Experiment geslaagdUiteindelijk waagt Rickey de riskante stapop een perfect getimed moment. Vlak nadathij Dodgers­manager Leon Durochervanwege contact met gokbazen op non­actiefstelt, doet hij de aanvraag tot promotie.Knap staaltje management: slechte perscounteren met de komst van wat uiteindelijkéén van de grootste sporters uit degeschiedenis zou worden.Met ups en downs houdt Robinson zich

staande in de Major League­jungle. In zijneerste seizoen zorgt een incident met de

Philadelphia Phillies voor een doorbraak.Nota bene onder leiding van manager BenChapman, die in zijn functie toch het goedevoorbeeld zou moeten geven, krijgtRobinson vanuit de Phillies­dugoutspreekkoren naar zijn hoofd waar de hondengeen brood van lusten. De pers pikt deverbale oorlog tussen de spelers van beide

teams massaal op. Hierbij gaan de Philliesdoor de mangel.Robinson daarentegen krijgt alle lof van dejournalisten, die hem "de enige gentleman indit incident" noemen. Het blijkt eenrichtingwijzend moment, dat bijdraagt aanmeer acceptatie van Robinson. Enerzijds alsvriend en ploeggenoot in de spelersgroep,anderzijds als zwarte speler in het MajorLeague­circuit. Van 1947 tot 1956 zouRobinson zijn intensiteit,doorzettingsvermogen en klasse voor hetgrote publiek etaleren en in 1962 wordt hij inde Hall of Fame opgenomen.Zo zette Branch Rickey met kunst envliegwerk de lijnen uit voor de integratie vanzwarte spelers en dwong Robinsonuiteindelijk zelf de critici op de knieën.Dankzij zijn houding, zijn respect voor desport en het opofferen van zijn principes isRobinson een held die het bereik van desport ruimschoots overvleugelt. Robinsonkleurde het blanke bastion en baande depaden voor gelijkheid. •

Evgeni Malkin was met zijnassist in de uitwedstrijd tegen deNew York Islanders de eerstespeler dit jaar die de grens vanhonderd punten doorbrak •Montreal Canadiensontsloeg general managerPierre Gauthier na dedramatische resultaten vandit seizoen • VancouverCanucks­sterspeler Daniel Sedinliep in de wedstrijd tegen deChicago Blackhawks eenhersenschudding op door eenelleboog van Duncan Keith. Deverdediger van de ‘Hawks kreegvoor deze overtreding eenschorsing van vijf wedstrijdenaan zijn broek • PhoenixCoyotes­aanvoerder ShaneDoan kreeg op zijn beurteen schorsing van driewedstrijden voor eenelleboog tegen het hoofdvan Dallas Stars­aanvaller Jamie Benn• EA Sports laat de fansmeebeslissen wie er opde cover van hetcomputerspel NHL 13komt. Stemmen kan opwww.nhl.com/covervote • StevenStamkos is hard opweg om zestig goalste maken dit jaar.Met zijn 53egoal van hetseizoen brakhij al hetclubrecord vande Tampa BayLightning.

De kans is groot dat BostonBruins­aanvaller NathanHorton, die al sinds 22 januariuitgeschakeld is door een

hersenschudding, dit seizoenniet meer terugkeert op het ijs.Horton kreeg in de wedstrijdtegen de Philadelphia Flyersdaarin een harde check van TomSestito te verwerken.

Het gemis van Horton is eenflinke aderlating voor deBruins. Vorig seizoen hadHorton namelijk een grootaandeel in de succesvolleStanley Cup­run vanzijn ploeg en eindigdehij als vierde in de lijstvan topscorers in deplayoffs, met acht goalsen negen assists. Deaanvaller haalde toenoverigens het einde vande playoffs niet: eenharde check vanVancouver Canucks­verdediger Aaron Romein Game 3 van de finalebezorgde hem een ...hersenschudding. Hijmoest vanaf de tribunetoezien hoe zijn teamuiteindelijk de Stanley Cup won.

Een andere door een hersen­schudding gevelde speler is opde weg terug. Washington Capi­tals­center Nicklas Bäckström,

op 3 januari hard geraakt doorRene Bourque (Calgary Flames),heeft het ergste achter de rug enis vrijgegeven voor contact­trainingen.Wanneer de aanvaller preciesterugkeert in de lineup van deCapitals is nog niet bekend, maarde kans bestaat dat hij in deplayoffs uit kan komen, mochtzijn club zich hiervoor plaatsen.Met nog een paarcompetitiewedstrijden voor deboeg zijn de Capitals in eenhevige strijd verwikkeld om dezevende en achtste plek in deEastern Conference (zie hiervoorde voorbeschouwing op deplayoffs elders in dit magazine).

Het zag er allemaalrooskleurig uit voor Taylor Hall.De twintigjarige aanvaller van deEdmonton Oilers werd in 2010als eerste gedraft en tekende hethoogste rookie­contract in dehistorie van de club. In deafgelopen twee seizoenenverdiende hij echter niet alleen7,5 miljoen dollar, hij kende ookde nodige tegenslagen.Zo liep hij in zijn debuutjaareen zware enkelblessure op diehem de laatste zeventienwedstrijden aan de kant hield.Dit seizoen was hij betrokken bijeen bizar schaatsongeluk tijdensde warming­up voor eenwedstrijd en had hij veertighechtingen nodig in zijnvoorhoofd. Vervolgens liep hijeen paar weken geleden eenhersenschudding op door eenelleboog van Calgary Flames­verdediger Cory Sarich en nublijkt dat een schouderblessurewaar hij al vier jaar last van heefttoch een operatie vereist. Derevalidatie zal tot zes maandenin beslag nemen. •

Weekly RoundUp

Seizoen over voorNathan Horton? Bäckström opde weg terug

Blessureleedvoor Taylor Hall

In het afgelopen seizoen kwamen deVancouver Canucks als kampioen vande Western Conference uit de strijd. Zijverloren uiteindelijk in de zevendewedstrijd van de Boston Bruins, maarkonden terugkijken op een uitstekendseizoen. We zagen in het westen ook deSan Jose Sharks hun vloek vanuitschakeling in de eerste rondeoverwinnen. Ze bereikten zelfs deConference Finals ten koste van denooit te onderschatten Detroit RedWings. De verdedigend kampioen uit2010, Chicago Blackhawks, vloog er alin de eerste ronde uit tegen Vancouver.Op basis van dat verrassende seizoenwaren voor een aantal teams deverwachtingen dit jaar hooggespannen. Vancouver Canucks zouzonder twijfel een titelfavoriet blijven,Detroit presteert altijd en San Joseversterkte zich tot een topploeg. Destrijd daarachter werd veelal als opengezien, want verschillende teamskwamen na financiële malaise inrustiger vaarwater. Andere teamswerden als talentvol, maar teonervaren gezien.Belangrijke schakelsHet voorspellen van de acht playoff­teams was dan ook lastiger dan ooit.Zoals Henrik Lundqvist in het Oostende New York Rangers bij de hand nam,waren in het Westen jonge goalies alsLA Kings’ Quick en het duoHalak/Elliott bij St. Louis belangrijkeschakels naar succes. Nog steeds is veelonduidelijk in het Westen.De verwachtingen waren getemperdvoor Calgary, dat aan een (zeervoorzichtige) rebuild begon, en voorhet piepjonge Edmonton, datsimpelweg ervaring ontbeerde. Ploegenals Dallas en Columbus haddeneindelijk de tijd en het geld om te

investeren en vooral Columbus haaldemet stevige contracten verschillendegoede spelers binnen, zoals verdedigerWisniewski en de van Philadelphiagehaalde star center Jeff Carter. Bij dePhoenix Coyotes was het de vraag hoede reactie op aanhoudendeonzekerheid over hun speellocatie ennieuwe eigenaar zou zijn.Het seizoen begon verrassend.Minnesota Wild stond na enkele wekenfier bovenaan en er leek geen vuiltje inde lucht voor de ploeg uit de Midwest.Ze ruilden in de zomer van 2011 hunsterspeler Martin Havlat naar San Josevoor de daar ontevreden winger DanyHeatley, die zich daadwerkelijk meerthuis leek te voelen in Minnesota. Tochhield de Wild geen stand. Ongeveertien duels voor het einde van dereguliere competitie waren de playoffsal uit het zicht verdwenen.Omgekeerde wegDe omgekeerde weg bewandelden deSt. Louis Blues, die in SportAmerikaThe Magazine #5 uitgebreid werdenbelicht. De Blues begonnen slecht aanhet seizoen, maar kwamen na hetbinnenhalen van oude rot Ken “CoachHitch” Hitchcock op stoom. DeWestern Conference­titel kan hen bijnaniet meer ontgaan. Wat is hunsuccesformule? Zij kunnen debasisgoalie probleemloos vervangendoor een gelijkwaardige backup.Uitstekend keeperswerk gecombineerdmet hard werken werpt zijn vruchtenaf.Ploegen met wisselvallige goalten­ding of onrust rondom spelers haddenhet al snel lastig. De Anaheim Ducksbijvoorbeeld. Zij haalden coach BruceBoudreau naar Californië (slechtsenkele dagen na zijn ontslag bij Was­hington), maar sterspelers als Getzlafen Perry schitterden niet. Bovendienbleven de geruchten dat de jongetopwinger Bobby Ryan zou vertrekken,ellenlang dooretteren. Ook onrustig ishet bij de buren uit Los Angeles,

WESTERNCONFERENCE

ST LOUIS BLUESGeweldige goalies, eenverdedigende tactiek dieuitermate geschikt is voor deplayoffs, een doortrapte coach eneen hecht team.VANCOUVER CANUCKSDe verliezend finalist van vorigjaar zint op wraak en kanoptimaal gebruik maken vande beste jaren vansterspelers als Luongo,Kesler en de Sedins.

NASHVILLE PREDATORSNiet in ieders lijstje,maar een ploeg met allekwaliteiten om huis tehouden in de playoffs.Rinne is beste goalie vande Western Conference.

PEKKA RINNEZijn naam blijft vallen. Alstopdoelman in deConference en met dekwaliteiten omwedstrijden naarzich toe tetrekken, kan hijde Predatorseigenhandig heelver brengen.HENRIK SEDINWil Vancouver ver komen, danzullen Henrik en zijn broer Daniel deploeg moeten dragen en aan delopende band moeten scoren. Rekener maar op dat ze dat zullen doen, alsDaniel op tijd terug is van een lichtehersenschudding tenminste

waar de wispelturige Kings (ondanksgoed keeperswerk van Jonathan Quick) ophet randje van de playoffs balanceren.Dat de race voor plek zeven en acht gaattussen zeker vijf ploegen is de zoveelstespectaculaire ontknoping in de WesternConference. Dat underdog Calgary zichzelfknap in die positie wist te spelen is eencompliment waard, maar dit is zeker geenhoogvlieger.Nooit in de spotlight van de koppositie enaltijd in de rust van een plaatsje inde playoffs vinden we deNashville Predators. Zijversterkten zich voor entijdens de trade deadline­week uitstekend enplaatsten een meesterzetdoor het grote talentAlexander Radulov terugte halen uit de KHL. DePredators, die sterkleunen op het beterevliegwerk van de Finsegoalie Pekka Rinne, zijnbijna verplicht ver tekomen. De gok om detwee fantastischeverdedigers RyanSuter en Shea Weberzonder verlengdcontract bij de ploegte houden, zal zondersucces zwaregevolgen hebbenvoor hun toekomst.Ploegen die on­the­fly hun team verjongdenzien we ook dit jaar weerbovenaan. Vancouver heeft nuuitstekende kaarten om die zo vuriggewenste eerste titel te pakken en dat bleekook wel toen ze hun top prospect CodyHodgson van de hand deden om zich teversterken met Buffalo grinder ZachKassian. Detroit, die vaak handelen in stilteen vlammen in de draft, gaat mogelijk zijnlaatste playoffs met toekomstig Hall ofFamer Nicklas Lidström in. Als dat geenreden is om gemotiveerd te zijn…

TOPFAVORIETENVOOR DESTANEY CUP

CONN SMYTHEKANDIDATEN

NEW YORK RANGERSDraaien het hele seizoen constant,laten zich niet van de wijs brengendoor tegenslagen en hebben eenvoortreffelijke goalie in HenrikLundqvist.PITTSBURGH PENGUINSBeginnen de playoffs(waarschijnlijk) met Malkin énCrosby, hebben een solideverdediging en kunnenvertrouwen opuitstekend keeperswerkvan Marc­Andre Fleury.BOSTON BRUINSMisschien niet bezig aanhet beste seizoen, maarstevenen toch weerredelijk onbedreigd af opde divisietitel. Lietenvorig seizoen al zienwaartoe ze in de playoffsin staat zijn.

EVGENI MALKINMoest Sidney Crosbybijna een heel jaarvervangen en deeddit met verve. Zal inde playoffshoogstwaarschijnlijk eengrote bijdrage leveren aanhet eventuele succes van zijn team.HENRIK LUNDQVISTZijn Rangers voerden veruit hetlangst de Eastern Conference aanen dat lag heel vaak aan hem.Willen de Broadway Blueshirtseen succesreeks neerzettenin het naseizoen, danis de Zweedse goaliedaar de sleutelspeler in.

EASTERNCONFERENCEDe Boston Bruins wonnen uiteindelijk deStanley Cup in 2011, maar begonnen zekerniet als sterkste team aan de playoffs. Deploeg van Claude Julien ontdeed zich in deeerste ronde met veel moeite van deMontreal Canadiens, en in de tweede rondewerd de vloer aangeveegd met dePhiladelphia Flyers. In deConference Finals tegen deTampa Bay Lightning, dieeerder verrassend wonnenvan de PittsburghPenguins en deWashington Capitals,hadden de Bruins weerzeven wedstrijden nodigvoor de zege. Grote afwezigewaren overigens de NewJersey Devils, die voor heteerst in vijftien jaar hetnaseizoen niet wisten tebereiken.

Voorafgaand aan dit seizoenwaren er natuurlijk weereen aantal teams die alsgrote favorietenwerden bestem­peld. Zo blevende succes­volle

kernen van de Boston Bruins en deWashington Capitals grotendeels bij elkaaren wisten enkele achtervolgers zich goed teversterken. Bij de Pittsburgh Penguinsgebeurde dit door de (waarschijnlijke)terugkeer van Sidney Crosby en EvgeniMalkin en de NY Rangers en de Philadel­phia Flyers roerden zich flink op detransfermarkt. Ook werd veel verwachtvan de Buffalo Sabres, die met hunnieuwe eigenaar een serieuze gooiwilden doen naar hun eersteStanley Cup.

TOPFAVORIETEN VOORDE STANLEY CUP

CONN SMYTHEKANDIATEN

Ook de Toronto Maple Leafs ondergingeneen forse metamorfose en werden sterkergeacht dan het jaar ervoor. De New JerseyDevils wilden natuurlijk laten zien dat hetmissen van de playoffs slechts een incidentwas. Van de jonge, kersverse WinnipegJets wist eigenlijk niemand waartoe zij instaat zouden zijn. Aangezien de selectievoor een groot deel bestond uit spelers vande laaggeklasseerde Atlanta Thrashers,waren de verwachtingen niet al te hooggespannen. Ten slotte wilden de OttawaSenators en de Florida Panthers zichrevancheren voor een dramatisch 2011 enmet de nodige versterkingen konden zijweleens voor een verrassing gaan zorgen.Zoals altijd presteerden sommige teamsnaar verwachting, steeg een aantal bovenzichzelf uit en waren er de nodigeteleurstellingen te noteren.FavorietenrolDe ploegen uit de Atlantic Division maaktehun favorietenrol in ieder geval waar. DePenguins, de Rangers, de Flyers en zelfs deDevils maakten vanaf het begin van hetseizoen vrijwel continu deel uit van de topacht. Natuurlijk kenden ze allemaal weleen mindere periode, maar daar krabbel­den ze dan net zo makkelijk weer uit.De Bruins begonnen daarentegen matigaan dit seizoen. De regerend Stanley Cup­winnaar vocht zich echter toch weer terugnaar de top, zoals het een ware kampioenbetaamt. Bij de Capitals was het verhaalanderson: zij startten juist uitstekend enwonnen zelfs hun eerste zeven wedstrij­den. Daarna kwam de klad erin en begonde ploeg te zakken op de ranglijst. Op ditmoment moeten de Capitals nog alles uitde kast halen om de playoffs te halen. Dedivisietitel lijken ze af te moeten staan aande verrassende Panthers, maar ze voerennog een hevige strijd met de Senators ende Sabres voor de plaatsen zeven en achtdie recht geven op het naseizoen. De Jetszijn na een meer dan aardig debuutseizoeninmiddels afgehaakt in deze strijd.Twee teams die dit seizoen heel ergtegenvallen zijn de Maple Leafs en deCanadiens. Waar Montreal het hele

seizoen al kwakkelt, begonnen de Leafstoch bijzonder goed dit jaar. Even leek eentopklassering in de maak, maaruiteindelijk zakte de ploeg weer ver terug,naar de kelder van de Conference.Net als in de Western Conference zijn inhet Oosten nog niet alle playoff­plekkenvergeven. De nummers één tot en met zeslijken inmiddels wel zeker van plaatsing,waarbij ook de volgorde niet meer zalveranderen. De Rangers hebben de titelvan de Eastern Conference bijna veroverdal was er op het laatst toch nog een span­nende strijd met de Penguins. Deze ploegmoet nu genoegen nemen met de vierdeplek, achter de andere divisiewinnaars, enkunnen zich daardoor op gaan maken voorde ‘Battle of Pennsylvania’. Op de vijfdeplek vinden we namelijk de PhiladelphiaFlyers en als deze wedstrijden weer net zoworden als de ontmoetingen in hetreguliere seizoen, dan kunnen we nog heelwat vuurwerk verwachten.De Panthers bezetten momenteel de derdeplek en komen daarmee in de eerste rondevan het naseizoen uit tegen de Devils vantopgoalie Martin Brodeur. Beide teamsplaatsten zich vorig jaar niet en willen nudus zeker aantonen dat zij wel degelijk inde playoffs thuis horen.De Bruins lijken, net als vorig jaar, hunvorm precies op tijd gevonden te hebben.Veel van hun eventuele succes zal inhanden komen te liggen van goalie TimThomas, zeker nu de back­up Tuukka Raskrevalideert van een blessure. Thomastoonde vorig jaar echter al aan dat hij voordeze taak uit het juiste hout is gesneden.Zoals gezegd woedt er nog een hevige strijdvoor de laatste twee plekken. Hierin is hetvoor de Capitals wel fijn dat hun sterspelerAlex Ovechkin eindelijk zijn vorm tepakken lijkt te hebben. Als de Capitals alsachtste eindigen, zijn zij met een Ovechkinin vorm en een weer fitte NicklasBäckström een zware dobber voor het alseerste geplaatste team. De waarschijnlijkeontmoeting tussen de Rangers en deCapitals is een herhaling van vorig jaar inde eerste ronde en belooft zeker een mooieclash te worden. •

Seattle was tijdens het begin van de jaren'90 van de vorige eeuw de absolute place tobe in velerlei opzichten, ook mondiaalgezien. Alleen al qua economie: vanuitsuburban Redmond bouwde enecomputernerd Bill Gates ­ dankzij zijnWindows ­ gezwind aan zijn Microsoft­imperium, dat de complete wereld aan decomputer kreeg, en hemzelf binnen een paarjaar de rijkste man ter wereld maakte.Cultureel was dit al niet veel anders. DeEmerald City was bijna een decennium langde hoofdstad van 's werelds pop­ enrockscene, dankzij de Grunge aka SeattleSound. Soundgarden en Alice In Chains,maar vooral Nirvana (Nevermind) en PearlJam (Ten) deden de stad van Jimi Hendrixalle eer aan.Sportief bleef Seattle niet achter: de stad hadmet de SuperSonics (basketball) en deMariners (baseball) twee up and comingfranchises binnen haar muren. Zeker watbetreft de M's werd dat hoog tijd ook. Sindsde oprichting in 1977 was de club er nimmerin geslaagd een winning record tebemachtigen. Jaar in, jaar uit was hetploeteren in de marge, en pas in 1991werd de mijlpaal dan toch bereikt: 83zeges, 79 nederlagen. Het was voor­alsnog slechts een kleine oprisping,want pas in 1995 deden de Marinersopnieuw van zich spreken.

Geklungel in de marge heeft in deAmerikaanse sport een voordeel: de draftpicks zijn na afloop van het seizoenongekend hoog. Kunst blijft dan natuurlijkom de ruwe diamanten niet te laten liggen.En de Mariners van voor de jaren negentigkon veel verweten worden ­ talentscoutingkon je ze stellig niet ontzeggen. De lineup diede ploeg in 1995 binnen de lijnen konbrengen was dan ook, zeker metterugwerkende kracht, om de vingers bij afte likken.Beginnen we met center fielder Ken GriffeyJr, die de M's in 1989 kwam versterken, natwee jaar eerder als nummer 1 overall te zijngedraft. Tel daar shortstop Alex Rodriguezbij op, de eerste pick overall in 1993, die zichin 1994 bij de hoofdmacht vervoegde. Eensper vijf wedstrijden hadden de M'sbovendien niemand minder dan Big UnitRandy Johnson op de heuvel staan, die in1989 was overgekomen van de MontrealExpos. Strikeoutkoning Johnson hadbovendien hulp van aangewezen slagmanEdgar Martinez, slugger Jay Buhner, en deogenschijnlijk aimabele coach Lou Piniella.Zoals gezegd ­ een core om van tewatertanden.Praise en persoonlijke awards kreeg deploeg te over. Een Cy Young Award voor deBig Unit bijvoorbeeld (1995), tweeCoach of the Year Awards voorPiniella (1995 en2001), een MVP­

verkiezing voor Junior (1997) en back­to­back Rookie of the Year Awards voor deJapanse expats Kazuhiro Sasaki en IchiroSuzuki (2000 en 2001). De Mariners lietende King Dome regelmatig op z'n grondvestentrillen, maar geoogst werd er hoegenaamdnooit. Zeker, de ploeg was een handjevolmalen dichtbij. Maar in 1995 ging de ALCSverloren tegen de Cleveland Indians (4­2),zoals die ALCS in 2000 met diezelfde cijfersaan de New York Yankees werd gelaten. In2001 (op dat moment overigens al zonderJunior, A­Rod en Johnson) moest het dangebeuren, na een magistraal regular season(116­46 record!). Echter: de ALCS en deYankees (4­1) bleken opnieuw een onover­komenlijk obstakel. Close, but no cigar.De geschiedenis van de basketballendeSuperSonics loopt beanstigend parallel metdie van de Mariners ­ met het subtieleverschil dat de Sonics eind jaren zeventig eenhausse kenden, die in 1979 zowaar een NBA­titel opleverde. En geloof het of niet: die enebeker is tot op heden de enige hoofdprijswaarop sportstad Seattle kan bogen. Maarals gezegd, in de jaren negentig waren ook deSonics booming. Gecoached door GeorgeKarl, en geholpen door een core bestaandeuit Shawn Kemp, Gary Payton, DetlefSchrempf, Nate McMillan, Sam Perkins enHersey Hawkins, schopten de SeattleSuperSonics het tot vier divisietitels. Deeuforie bereikte zijn hoogtepunt in 1996,toen het reguliere seizoen werd afgeslotenmet een franchise­record van 64­18.Dat beloofde natuurlijk veel voorde playoffs, ware het nietdat de Sonics

in de twee voorgaande jaren al in de eersteronde door een lagere seed uit het naseizoenwaren geknikkerd. In 1994 verloor #1 seedSeattle van de als achtste geklasseerdeDenver Nuggets, en een jaar later waren hetde Los Angeles Lakers die voor een upsetzorgden.Maar zowaar: in 1996 was alles anders.Met een klinkende zege (3­1) werden eerst deSacramento Kings gewipt, en vervolgenswerd regerend wereldkampioen HoustonRockets kundig gesweept. In de WesternConference Finals leek het dan toch nogbijna mis te gaan, toen het de Utah Jazz naeen comfortabele voorsprong van 3­1 alsnoglangszij liet komen. Edoch, in Game 7, naeen van de meest enerverende playoff­seriesin 1996, kwam alles toch nog op z'n pootjesterecht: 4­3 voor de Sonics. De euforie in deEmerald City was groot, en men dichtte zichzelfs kansen toe tegen Michael Jordan enzijn Chicago Bulls, hoewel die zojuist hetseizoen met een record record van 72­10hadden afgesloten. De Bulls hadden in deEastern Conference Finals met 4­0 deOrlando Magic van het court geveegd. Delogische nederlaag­in­zes was een domper,maar slechts een fractie van de teleurstellingdie de stad in 2008 te beurt viel.Het begin van het zwartste hoofdstuk in degeschiedenis van Sportstad Seattle werdgeschreven in 2006, toen Howard Schultz ­nadat hij met het stadsbestuur niet tot eenakkoord kon komen over modernisering vande KeyArena ­ de Sonics overdeed aan eenzakengroep geleid door ene Clay Bennett,een zakenman met wortels in OklahomaCity. Bennett liet keer op keer tegen een

JACK SIGMAHoogblonde center,die het schopte totzeven All Star­selecties. Was eenbelangrijke pion in deploeg die in 1979 deNBA­titel voor zichopeiste. Was in zijnloopbaan, die ook nogvijf seizoenen langsMilwaukee voerde,goed voor 17.287punten en10.816rebounds.Tegenwoordig assistentinMinnesota.STEVELARGENTWidereceiver,die eenstroevestartkende:leek als117de overall pick alsnel te worden gecutdoor de HoustonOilers, maar kwamvervolgensonbedaarlijk tot bloeiin Seattle. Bleef maarliefst dertien jaar bijde Seahawks, speeldein zeven Pro Bowls, enkwam als eerste 'Hawk

in de Hall of Fameterecht. Ging na hetfootball de politiek in,en werd in degouverneursverkiezing van Oklahoma in2002 nipt verslagen.CORTEZ KENNEDYDefensive tackle, diede Seahawks zijncarriere lang (elf jaar)trouw bleef. KersversHall of Famer, die hettot acht Pro Bowlsschopte. NFLDefensive Player ofthe Year in 1992.KEN GRIFFEY JREén van de bestehomerun hitters enverdedigers ooit. Staatmet 630 homerunsvijfde op de alltime­ranglijst, en dat meteen slaggemiddeldevan .284. Wasbovendien goed voor2781 hits en 1836RBI's. Dertien keer AllStar, tienvoudig GoldGlove­winnaar.Winnaar van zevenSilver Slugger Awardsen 2007 AL MVP. Slootz'n loopbaan af inSeattle, en vond het in2010 welletjes.

ieder die het horen wilde weten dat hij“hoe dan ook in Seattle wilde blijven”,maar zijn snode plannen waren vanmeet af aan zonneklaar: verhuizen metdie hap naar Oklahoma. OKC had,nadat het de New Orleans Hornets naHurricane Katrina in 2005 een tijdjeuit de brand had geholpen, al even vande NBA geproefd, en dat smaakteduidelijk naar meer.Ondanks dat de KeyArena eendecennium eerder nog een frisseopknapbeurt had gekregen, eisteBennett van de stad onmiddellijkeen nieuw stadion. "Of anders..."Het gesteggel tussen de stadSeattle en de Bennett­groepduurde twee jaar, maar in2008 werd het pleit dantoch beslecht: Seattle raakte z'n NBA­franchise kwijt. "We did it!", waren deeerste woorden van Clay Bennett op depersconferentie waar hij de geboortevan de Oklahoma City Thunderwereldkundig maakte.Nee, het valt om de drommel niet meeom het gemoed opgeklaard te houdenals sportfan in Seattle. Ook als football­liefhebber is het in de Emerald Citymaar behelpen geblazen. De SeattleSeahawks, opgericht in 1976, mogenzich gelukkig prijzen dat ze zich sinds2002 ophouden in de zwakke NFCWest, waardoor de club zich in hetvoorbije decennium maar liefst vijfmaal tot divisiekampioen mocht latenkronen.

SHAWN KEMPGeweldige neukert. Voert deranglijst van bastaard­kinde­ren bij verschillende moe­ders (officieel zeven) aanmet stip. Daarnaast begena­digd dunker. Zesvoudig AllStar, met 15.347 punten,8834 rebounds en 1279blocks achter zijn naam.Tekende een langlopendcontract bij de Sonics, juistvoor het moment dat desalarissen in de NBA als eenraket omhoog schoten.Bummer.GARY PAYTONSpeelde liefst dertien jaarvoor de Sonics, en heeft danook de records qua punten(21.813), assists (8966) ensteals (2445) van defran­chisein han­den.Begena­digdtrashtalker boven­dien, dienegen keer deAll Star Gamehaalde. Werdin zijn nadagen,in 2006 alsspeler van deMiami Heat,nog gekroondtot NBAkampioen.Was goed

voor twee game­winningshots in de finals tegen deMavs.ALEXRODRIGUEZKooseigenlijk tevroeg voor hetgrote geld vande TexasRangers om alsSeattle Legendmee te tellen.Speelde zes jaarvoor de Mariners,waar hij in 1993rechtstreeks vanuithighschool naartoe kwam.Zette in Seattle recordsneer van meeste runs ineen seizoen (141), extrabase hits (91) en hoogsteslugging percentage in eenseizoen (.631).RANDY JOHNSONBig Unit, 2 meter 8 lang,bekend om zijn fast ball engemene slider. Gooide in z'nprime steevast rond de 100mph. Tienvoudig All Star,heeft vijf Cy Young Awardsop de schoorsteenmantelstaan. Sloot z'n loopbaan afmet een win­loss record van303–166, een ERA van 3.29en 4875 strikeouts.EDGAR MARTINEZPapi is de vleesgewordenDH, die z'n gehele achttien­

jarige loopbaan doorbrachtin Seattle. Finishte op 309homeruns, en dat met eenslaggemiddelde van .312. Fanfavourite.SHAUN ALEXANDERDrievoudig Pro Bowler, diein 2005 z'n topjaar kende:Offensive Player of theYear, Rushing Cham­pion en seizoens MVP.Sloot het seizoen afmet 28 touchdowns,op dat moment eenrecord.

WALTERJONESOffensiveTackle, diez'n completetwaalfjarigeloopbaan trouw bleefaan Seattle. Negen Pro Bowl­selecties, z'n #71 werd doorde Seahawks retired.ICHIRO SUZUKISlagman waar je U tegenzegt. Z'n records, awards enmijlpalen als hitter zijn te­veel om op te noemen. Enke­le van de meest aanspreken­de dan maar: AL Rookie enMVP of the Year en AL Sto­len Base­kampioen in 2001.Sloeg in 2004 in liefst viermaanden meer dan 50 hits. •

Maar goed, laten we niet te negatiefworden. Helemaal kommer en kwel was hetwat betreft de 'Hawks nou ook weer niet.Sterker nog: in 2006 werd, onder leidingvan eigenaar Paul Allen (co­oprichter vanMicrosoft) en coach Mike Holmgren,nadat de ploeg zojuist het record hadgezet van 'longest drought in NFLhistory' wat betreft playoff­wins,zowaar de Super Bowl bereikt.Vooral dankzij core­spelers MattHasselbeck, Shaun Alexande(28 touchdowns, 1880 rushingyards) en Walter Jones.Het reguliere seizoen 2006werd een waar feest voor degeplaagde Seattle sportsfan.De competitie werd,gesteund door de alomgevreesde 12th man,afgesloten met het res­pectabele record van

13­3, hetgeen de ploeg de number 1 seed inde NFC opleverde. In het naseizoen ging hetfeestje onverdroten voort: de WashingtonRedskins (20­10) en de Carolina Panthers(34­14) werden onverbiddellijk aan dezegekar gebonden: de George Halas Trophywas een feit.Het seizoen strandde evenwel inschoonheid, want in Super Bowl XL, inDetroit, bleken de Pittsburgh Steelers eenmaatje te groot. De Steelers­teller stokteuiteindelijk op 21­10, vooral dankzijhet feit dat de AFC­kampioenmiddels drie big plays drie touch­downs scoorde, en Seattle zich doorenkele controversiële calls van dearbitrage ernstig tekort gedaanvoelde. Het gevoel dat achterbleefwas er vooral en opnieuw een van'Close, But No Cigar'. TypischSeattle. Net niet.

Gelukkig hebben ze aan de boorden van dePacific een ruime blik. Als de lokaleprofessionals weer eens teleurstellen, danzijn er altijd nog de college­ballers van deHuskies of Gonzaga waarop men terug kanvallen. En op, jawel, de Seattle Sounders.Want wat de reden ook mag zijn ­ toch nietdankzij co­owner Drew Carey? ­ maarnergens in de Verenigde Staten is soccer zopopulair als in de staat Washington. Hoewelde laatste (derde) editie van de Sounders paswerd opgericht in 2007, floreert het voetbalin Seattle als nooit te voren.

Feiten? Sinds de club z'n seizoensopeningwon in maart 2009, is iedere wedstrijd (inhet CenturyLink Field, capaciteit 67.000)stijf uitverkocht. Daarmee voert het deMLS qua gemiddelde toeschouwers­aantallen zonder concurrentie aan.Nee, aan fansupport heeft het inSeattle nooit ontbroken. Maar aanprijzen des te meer. •

Vorige week opende het baseballseizoenmet twee wedstrijden tussen de OaklandAthletics en Seattle Mariners in Tokio. Hetwas een rare gewaarwording, en niet omdatde wedstrijden in Japan werden gespeeld.Nee, de wedstrijdenbegonnen respectievelijk omhalf vier en half drie 'sochtends Pacific Time, detijdzone waarin Oakland enSeattle zich bevinden. AlleenROOT, de omroep in Seattle,zond de wedstrijden uit.Belachelijk natuurlijk.Maar ja, de wedstrijden waren vooralvoor het Japanse publiek bedoeld. Weinigbaseballfans in Amerika gaven er veel om.De wedstrijd stond in het teken van degrenzen van de MLB uitbreiden, net zoalsdat bijvoorbeeld ook in de NFL gebeurt bijde jaarlijkse wedstrijd in Londen.Het deed mij denken aan het voorstel dat isingediend om ook een paar wedstrijden inNederland te spelen. Dat moet in 2014gebeuren en het zou een fantastischemanier zijn om deze sport ook in Nederlandnog populairder te maken.Natuurlijk komt er dan minstens éénteam naar Nederland dat in Amerika nietveel thuispubliek trekt. Dikke kans dat hetweer de A's zijn. Maar welk team nog meer?Het zou natuurlijk mooi zijn als de NewYork Yankees naar Amsterdam (eigenlijkHoofddorp) zouden komen.C.C. Sabathia met een perfect game inHoofddorp. Dat zet niet alleen honkbal,maar ook Nederland op de kaart.

Hier in Chicago zijn we de trotse'bezitters' van drie franchise­spelers. DeBears hebben Jay Cutler, de BlackhawksJonathan Toews, en de Bulls Derrick Rose.Stuk voor stuk toppers waar je mee voor dedag kunt komen.Maar verdomd als 't niet waar is: 't zit (zat)onze supersterren dit seizoen niet bepaaldmee. De Bears lagen op playoff­koerstotdat Cutler z'n duim brak. Toews staat albijna twee maanden buitenspel met eenhersenschudding, terwijl DRose maandagz'n elfde opeenvolgende wedstrijd miste.En dat is zuur. Zonder roergangers valt ernamelijk geen eer te behalen.De Bears werden zonder Cutler (en metHanie) van Super Bowl­contender totlachertje van de NFL, de 'Hawks hebbenzonder Toews niets in de Stanley CupPlayoffs te zoeken, terwijl de Bulls er in hetnaseizoen zonder Rose zo maar na eenronde kunnen uitliggen.(A propos de blessure van Rose. Geruch­ten in Chicago willen dat de lieskwetsuurvan de pointguard wel 'ns veel ernstigerkan zijn dan de Bulls willen doen voorko­men. Rose zelf liet zondag bovendien voor't eerst weten dat­ie hoopt erbij de playoffs weer bij te zijn.'Hoopt'. Klink niet goed).Mijn theorie: die dekselseTheo Epstein heeft 't op eenakkoordje met de duivelgegooid, om z'n Cubs van hunBilly Goat­curse af te helpen.En daar moest natuurlijk wel wattegenover staan.'n Wel erg hoge prijs, vind ik zelf.

Billy Goat Perfect in Hoofddorp