HOOFDREDACTIENeal Petersen

EINDREDACTIEGeert Jan DarwinkelKasper Dijk

REDACTIELennart BeishuizenBert Jan BrandsGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenPaul KlompIngmar MeijerMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem Zeldenrust

COLUMNISTENJeroen ElshoffMatthijs MeeuwsenLeander Schaerlaeckens

FOTOGRAFIEGetty Images

PRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGN

DarChicago Ltd.MET DANK AAN

Issuu Digital PublishingScribus DesktopPublishing

SportAmerika TheMagazine is een uitgave van

Petersen Media. Niets uitdeze uitgave mag op welke

wijze dan ook wordengekopieerd zonder

uitdrukkelijke toestemmingvan de uitgever. © PetersenMedia 2012 ­ Alle rechten

voorbehouden.

De Amerikaanse competities kan je niet serieus nemen aangeziengeen enkele ploeg kan degraderen. Deze boodschap ontving ik ongeveereen jaar geleden voorafgaande aan een wedstrijd in de Jupiler Leaguevan een collega­journalist. Twee andere collega’skeken met een schuin oog naar mij, benieuwd naarmijn reactie.Het was voor mij natuurlijk heel makkelijk geweestom deze persoon erop te wijzen dat de competitiesjuist wel interessant zijn vanwege het uniekedraftsysteem en de salarycaps, iets waar over hetalgemeen voetbalclubs goed aan zouden doen, maardat terzijde.Ik koos er echter voor deze persoon zelf te latenonderzoeken of hij de Amerikaanse competities echtniks vond, of dat hij, en dat leek mij veel logischer, zich niethad verdiept in de materie en zomaar een stelling had aangenomen.Heilig overtuigd van de pracht en praal van #SportAm, bood ik hemhet volgende aan: een seizoen lang een NBA League Pass gebruiken. Ineerste instantie betaalde hij er zelf voor, maar mocht hij zijn meningveranderen na een seizoen, dan zou ik hem deze league pass schenken.Afgelopen week kwam ik hem tegen en de uitkomst laat zich raden.Meneer was helemaal verknocht aan de NBA en had zich in de afgelopenperiode ook maar verdiept in de NFL.Zijn belangrijkste conclusie: nergens ter wereld bestaat er zo’n grotekans voor jouw team om het ene jaar laatste te eindigen en het jaar eropkampioen te kunnen worden. “Dat is toch mooi man? Zo’n draftsysteem.Dat zou betekenen dat als Excelsior degradeert zij het jaar erop de bestejeugdspeler automatisch zouden kunnen krijgen. Waarom gebeurt dateigenlijk niet in Nederland?”Een dergelijk verhaal krijg ik, en zeker ook de rest van de redactie,regelmatig te horen. Eerst scepsis, gevolgd door acceptatie enuiteindelijk verslaving. We merken dat Nederland steeds meer in de banbegint te raken van Amerikaanse sporten.Dat is de beste drijfveer die we met #SportAm kunnen hebben. Wijwillen mensen laten zien hoe mooi de sporten in Amerika zijn. Dat wehiervoor allemaal een verstoord dag­en nachtritme hebben opgelopen,nemen we op de koop toe.De komende periode zullen we deze passie samen met jullie gaanverspreiden, daar ben ik heilig van overtuigd. Leve #SportAm,

Andre Bargnani mist de restvan het seizoen voor de TorontoRaptors, evenals LaMarcusAldridge voor de Portland TrailBlazers • David Lee komtwaarschijnlijk niet meer inactie voor de Golden StateWarriors. Reden? Ah,natuurlijk. Ze zijn aan het‘tanken’ voor de komendeNBA Draft • Dwyane Wadevindt dat spelers die naar deOlympische Spelen gaan, eenvergoeding verdienen. Na hevigekritiek, slikte D­Wade zijnwoorden in. Waarom? Het isjouw mening, Wade!

Goran Dragic speelt op ditmoment fenomenaal voor deHouston Rockets. Geen KyleLowrie, geen probleem moet de25­jarige spelverdeler hebbengedacht die goed is voorgemiddeld 20 punten en 8assists als een starter. Zijn spelheeft veel weg van ‘good old’Steve Nash. Dragic heeft in zijndrie seizoenen voor de PhoenixSuns dus goed opgelet tijdens detrainingen.

Leuk detail is dat Dragic dekomende zomer een free agent isen, dankzij zijn spel, de clubsvoor het uitkiezen heeft. Teamsmet cap space, zoals Portland,Indiana en Dallas hebben de

mogelijkheid om Dragic eenaantrekkelijk bod voor te leggen,maar vlak Houston niet uit. DeRockets zitten 18 miljoen dollaronder de cap space en zullenwellicht een keuze gaan makentussen twee toppers: Lowrie ofDragic.

We hebben het dit seizoenzien gebeuren: een speler die deoverstap maakt van de D­Leaguenaar de NBA en ‘lights out’speelt voor zijn team. LesterHudson is bezig met een besteJeremy Lin­imitatie voor deCleveland Cavaliers, met hetgrote verschil dat de Cavs aluitgeschakeld zijn voor deplayoffs. Dat weerhoudt detweede ronde draft pick uit 2009er echter niet van om tepresteren en er wellicht eenlangdurig contract uit te slepen.

In zijn eerste week in Clevelandscoorde Hudson gemiddeld 23punten in 30 minuten speeltijd.Veteranen als Anthony Parkeren Antawn Jamison passen debal naar Hudson als het team opzoek is naar een score, een tekendat hij het vertrouwen van degroep heeft gewonnen. Alsof deguard al jaren meeloopt inCleveland. Hudson maakte op 8

april tegen de New Jersey Nets(nog een vergelijking met Lin)naam voor zichzelf door in zijneentje een verlenging teforceren. Niet verkeerd voor eenspeler die een paar wekengeleden niet eens in de NBAspeelde.

Andrew Bynum is hetonderwerp van gesprek in LosAngeles, en niet alleen vanwegezijn goede spel. De big mankrijgt te vaak zes fouten en geeftopenlijk toe dat hem dat weiniguitmaakt. Aan huddles tijdensde timeouts heeft hij eenbroertje dood en hijbombardeert zichzelf als ‘zen­guy’. Ook maakt hij er een sportvan om in elke wedstrijd eendriepunter te schieten.Niet goed natuurlijk, zulkeneigingen. Maar laten we nietvergeten dat Bynum bezig is aanhet beste jaar uit zijn loopbaan.Bynum speelt voor het eerst eenseizoen blessurevrij en nu ziende fans eindelijk een dominante24­jarige center, die goed is voorachttien punten en twaalfrebounds per wedstrijd. Bynumgeniet van dit seizoen,accepteert de rol van deslechterik enverstopt zich daarniet voor. “Hij isde startendecenter van deWesternAll­Stars.Waaromzouden weer nietalles aandoen omhem in LAte houden?”vraagt GMMitchKupchak zichaf. •

Weekly RoundUp

Goran Dragicis een hot item

Lester Hudson= Jeremy Lin?Andrew Bynumprobleemgeval

Want dat is zeker, Derrick Rose gaat nietvoor de tweede keer op rij winnen. Deafgelopen tien jaar presteerden Tim Duncan,Steve Nash en LeBron James het, maar dit jaargaat de award niet naar een speler van de Bulls.Maar naar wie dan wel? Een simpele regel bijhet kiezen van de MVP is de beste speler in hetbeste team. In de afgelopen tien jaar werd deaward zesmaal gewonnen door een speler uitde beste ploeg; Allen Iverson (76ers), SteveNash (Suns), Dirk Nowitzki (Mavericks),LeBron James (2x, Cavaliers) en Rose (Bulls).Daar kun je vergif op innemen: de MVP komtuit een team met een winstpercentage vanmeer dan vijftig procent. Nog nooit won eenspeler van een team met minder zeges danoverwinningen de award. Sorry Kevin Love,maar volgende keer beter. Daarnaast wordt dekans op de award groter als een speler inmeerdere van de vijf grote statistischecategorieën (punten, rebounds, assists, stealsen blocks) in de top tien staat.GevoelskwestieBuiten de cijfertechnische gegevens speeltgevoel een grote rol. Welke speler kan avondaan avond zowel offensief als defensiefdomineren? Dit blijkt niet altijd uit destatistieken. Een offensieve charge in deslotseconden kan de wedstrijd beslissen, maarzie je niet terug in de boxscore. Sterkverdedigen en daarmee iemand in eenmoeilijke positie dwingen waardoor hij zijnschot mist idem dito.Soms maken de zogenaamde regels,statistieken of andere wijsheden echter nietzoveel uit. Soms is van tevoren al duidelijk wieom award gaan strijden. Daar is geen hogerewiskunde voor nodig. Soms zijn spelers zodominant dat je al weet hoe het gaat lopen. Ditjaar was zo´n jaar. LeBron James had wat rechtte zetten na het verlies in de NBA­finale. Je koner de klok op gelijkzetten dat hij eenweergaloos seizoen zou gaan spelen. Groteconcurrent zou Kevin Durant worden. Detweevoudig topscorer van de league had eenjaar extra ervaring en toonde tijdens de lockoutin alle demonstratiewedstrijden dat hij meerdan klaar was voor het nieuwe seizoen. DerrickRose had zich wellicht in die tweestrijd kunnenmengen, ware het niet dat hij eenderde van hetseizoen miste door blessures.

LeBron James (27) – DeHeat presteert goed alsLeBron naarzijn potentiespeelt. Hijkan op alleposities uitde voeten,zowel aan­vallend alsdefensief,en doet datover hetalgemeenop elite­niveau.Stats:27 P (53,3 %,35,9 % 3pt)7,9 R, 6,4 A, 0,8 B,1,9 S, 3,4 TOKevin Durant (23) –De dodelijkste schutterin de league sinds Kobe.Heeft nog enkele jarennodig om te rijpen, zijnallround­game te ont­wikkelen en dan wordthij een meervoudigMVP­winnaar.Stats:27,5 P, (50 %, 37,9 % 3pt)7,9 R, 3,5 A, 1,2 B, 1,4 S, 3,6TO

LBJ vs KD35ONE ON ONE

2010­11 Derrick Rose Chicago2009­10 LeBron James Cleveland2008­09 LeBron James Cleveland2007­08 Kobe Bryant Los Angeles Lakers2006­07 Dirk Nowitzki Dallas2005­06 Steve Nash Phoenix2004­05 Steve Nash Phoenix2003­04 Kevin Garnett Minnesota2002­03 Tim Duncan San Antonio2001­02 Tim Duncan San Antonio2000­01 Allen Iverson Philadelphia1999­00 Shaquille O'Neal Los Angeles Lakers1998­99 Karl Malone Utah1997­98 Michael Jordan Chicago1996­97 Karl Malone Utah1995­96 Michael Jordan Chicago1994­95 David Robinson San Antonio1993­94 Hakeem Olajuwon Houston1992­93 Charles Barkley Phoenix1991­92 Michael Jordan Chicago1990­91 Michael Jordan Chicago1989­90 Magic Johnson Los Angeles Lakers1988­89 Magic Johnson Los Angeles Lakers1987­88 Michael Jordan Chicago1986­87 Magic Johnson Los Angeles Lakers1985­86 Larry Bird Boston1984­85 Larry Bird Boston1983­84 Larry Bird Boston1982­83 Moses Malone Philadelphia1981­82 Moses Malone Houston1980­81 Julius Erving Philadelphia1979­80 Abdul­Jabbar Los Angeles1978­79 Moses Malone Houston1977­78 Bill Walton Portland1976­77 Abdul­Jabbar Los Angeles1975­76 Abdul­Jabbar Los Angeles1974­75 Bob McAdoo Buffalo1973­74 Abdul­Jabbar Milwaukee1972­73 Dave Cowens Boston1971­72 Abdul­Jabbar Milwaukee1970­71 KaAbdul­Jabbar Milwaukee1969­70 Willis Reed New York1968­69 Wes Unseld Baltimore1967­68 Wilt Chamberlain Philadelphia1966­67 Wilt Chamberlain Philadelphia1965­66 Wilt Chamberlain Philadelphia1964­65 Bill Russell Boston1963­64 Oscar Robertson Cincinnati1962­63 Bill Russell Boston1961­62 Bill Russell Boston1960­61 Bill Russell Boston1959­60 Wilt Chamberlain Philadelphia1958­59 Bob Pettit St. Louis1957­58 Bill Russell Boston1956­57 Bob Cousy Boston1955­56 Bob Pettit St. Louis

VORIGE WINNAARS

LeBron JamesDe koning is dood. Lang leve de koning. Jamesis dit seizoen al meerdere malen uit zijn grafherrezen. Bij de start van het nieuwe jaar washij afgeschreven, na de verloren NBA­finaletegen Dallas Mavericks. Hij was al in het bezitvan de bijnaam LeChoke, vooral bij personenmet anti­Heat en ­LeBron gevoelens. Na eenaantal wedstrijden dit seizoen bleek hij post­play aan zijn spel te hebben toegevoegd. Ietswat de meeste sterren pas in de latere fase vanhun loopbaan doen, omdat ze minder atletischworden. James is er op 27­jarige leeftijd alvastmee begonnen, op het hoogtepunt van zijnfysiek. In het belang van het team, want deHeat missen een center. Wekenlang speelde hijop een ongekend niveau, zowel offensief alsdefensief. Algemene opinie 1: hier zien we denieuwe MVP aan het werk.Maar na de All­Star Game laaide deLeChoke­discussie weer op. In plaats van zelfde beslissende schoten te nemen liet hij het inde slotfase van de galavoorstelling tweemaalover aan anderen en de derde maal beging hijeen turnover. Vlak daarna was er de wedstrijdtegen Utah Jazz, die Miami met één puntverloor. James passte de bal vanuit een double­team naar de vrijstaande Udonis Haslem.Haslem miste en James was de pineut. Hij zoubang zijn om in de slotfase zijnverantwoordelijkheid te nemen. Jamesargument: ik probeer altijd de juiste play temaken. Dat is natuurlijk niet sexy. Het liefstzien we de Kobe´s, Durants, Carmelo´s vandeze wereld de wedstrijd in de laatste paarminuten overnemen en het verschil tussenwinst of verlies maken. Heroïsche gamewinnerswillen we zien.In basketball hebben ze daar een term voor:hero­ball. Vorig seizoen werden Dwyane Wadeen James verketterd vanwege het spelen vanhero­ball. Er zat geen lijn in het spel, geengedachte. Het enige dat de Heat in halfcourtdeden was één­op­één gaan met James ofWade. Dit seizoen maakt James heel vaak dejuiste play, zit er wel een gedachte achter, krijgtMiami een schotkans met een veel hogerscoringspercentage en blijkt volgens velen datJames bang is om zijn verantwoordelijkheid tenemen. Algemene opinie 2: Kevin Durantverdient de MVP want die neemt dieverantwoordelijkheid wel.

3. CHRIS PAUL – DankzijPaul worden de Clippers voorhet eerst in de clubhistorieecht serieus genomen.Zonder hem was de ploegwaarschijnlijk buiten de topacht in het westen gevallen.De guard brengt eenhoop energie metzich mee, zowelaanvallend alsverdedi­gend enis niet testop­pen alshij op dreef is.

4. KOBE BRYANT – Bryantvoegt zomaar nog eentopscorerstitel toe aan zijnerelijst. Hij zal er niet wakkervan liggen. Het enige doel inKobe´s leven is die zesdeNBA­titel. Met denieuwe TwinTowers (Gasol& Bynum) totzijnbeschikking kanhij zo­maarslagenin diemissie.

DE

5. TONY PARKER – Despelverdeler die hetsucces van deSpursgrotendeelsmogelijkheeftgemaakt.Als Parkereen slechtedag heeft,wordt het

een lastigverhaal voorSan Antonio.

6. RAJONRONDO – Degrote inspiratordie het leven van de BigThree weet te verlengenen van de Celtics een ge­vaarlijke outsider maakt.Met Rondo als guardkrijgen de erkende schut­ters Garnett, Pierce enAllen zoveel open schotendat missen bijna niet kan.Indrukwekkend spelsinds de All­Star Game.

7. CARMELO ANTHONY– Het lijkt erop dat deKnicks het juiste spoor inaanloop naar de play­offste pakken hebben. Metdank aan Anthony, diezich dit seizoen opverdedigendvlak positiefheeftontwikkeld.

8. DWIGHT HOWARD –Howard is de beste centerin league. Zonder twijfelheeft D12 verdedigend demeeste impact en is hijbijna onmogelijk inbedwang te houden inaanvallend op­zicht. Maardit sei­zoenspeelt hijveel tewis­selval­lig.

9. DIRK NOWITZKI –Zonder Nowitzki hebbende Mavs niets te zoeken in

de play­offs.Met deDuitser wel.Mits in vorm.Die is af en toenog afwezig endat breektDallasaanvallendop.

10. KEVIN LOVE –Eigenlijk hoort hij niet indit rijtje thuis omdat zijnploeg tot de slechtsten inde league behoort. Maaraangezien de tiendeplaats uitsluitend dientals ereplaats staat Lovetoch in de lijst. Omdat hijscoort, re­boundt enook nogeens uit­blinkt inhet schietenvan drie­punters.Een feno­meen. •

OUTSIDERS

SpanningWe zijn weer wat weken verder enJames heeft de criticasters demond gesnoerd. Ondanks hetmindere spel van de Heat is LeBronJames de MVP van Sport Amerikadit seizoen. LBJ presteert nogsteeds constant, deze maand zelfsop een hoger niveau dan in maart,en zijn enige echte concurrentDurant presteert juist minder. Hetzal echter een fotofinish worden.Allebei laten ze het de laatste duelsmeermaals afweten op hetbeslissende moment. Zo misteJames tegen de Bulls afgelopenweek een beslissend schot en eenvrije worp in de laatste halveminuut. Durant faalde tegenLos Angeles Clippers met eengemiste driepunter. 100­98nederlaag.James is zonder twijfel demeest complete speler in deleague. Hij maakt het verschil aanbeide kanten van het veld. TheKing is ook de meest efficiënte vaniedereen. Daarnaast is hij de optwee na meest scorende speler inde league. James schiet per duelminder dan nummer twee Duranten leider Kobe Bryant, maar is veeleffectiever met een schotpercentagevan 53 procent tegen 50 procentvoor Durant en 43 procent voorKobe. LeBron is als forward vierdein de league in steals, staat alseerste niet­guard op een veertiendeplek in assists en behoort bij debeste dertig rebounders. Het zaldan ook niet verbazen dat hij deHeat leidt in al die vier catego­rieën. Op basis van zijn speldit seizoen verdient James deaward. Ondanks dat hij nognooit kampioen is geworden,ondanks dat hij Clevelandverliet en ondanks dat hijmisschien niet de idealeschoonzoon is zoals Durant. Getover it. Hij is simpelweg de bestebasketballer. •

Je zal maar Mike D’Antoni heten. Elk jaarwordt er van je verwacht dat je het team naargrote hoogten stuwt, terwijl de selectie hetbeste omschreven kan worden als een bijelkaar geraapt geheel.Van je baas hoef je al helemaal geen steun teverwachten. James Dolan werd onlangs ineen Sport Illustrated­verkiezing verkozen totde slechtste eigenaar van een NBA­team enwerd door de grote baas van de NBA, DavidStern, ook nog eens aardig op zijn nummergezet. ”Er zit bij de Knicks niet echt eenmodel achter waarbij je kan ziendat hier intelligent zaken wordtgedaan,’’ was de verklaring dieStern, zelf verre van populair,zich liet ontglippen overDolan’s beleid.

Hoogmoed...Toch moet de 56­jarige Dolan een goedgevoel hebben gehad op het moment dat zijnploeg aan dit seizoenbegon. Het jaar er­voor hadden deKnicks voor deeerste keer sindstien seizoenenweer eens met eenwinning record hetreguliere seizoenafgesloten enbereikten ze voor

het eerst sinds 2004 de playoffs. Dat daarinmet 4­0 werd verloren van de Boston Celticsis slechts een klein detail.De hoop op betere tijden werd versterktdoor het aantrekken van Tyson Chandler enBaron Davis. Met deze ervaren krachten leekniets een succesvol verkort seizoen in de wegte staan. Het begin mocht er ook zijn toen ineen kolkende Madison Square Garden deBoston Celtics in de opening game van hetseizoen met 106­104 werden verslagen. Hetbleek slechts een opleving, want vanaf demaand januari, waarin de Knicks een 6­11record neerzetten, begon het gezaag aan destoelpoten van D’Antoni....komt voor de valDe 60­jarige coach over­leefde de eerste storm,maar dat was meer gelukdan wijsheid. Op hetmoment dat het leek dat hij zichzou moeten neerleggen bij de conclusiedat hij waarschijnlijk niet de juiste manwas voor dit team, verscheenJeremy Lin ten tonele.In het duel tegen de NewJersey Nets greep de 23­jarigeex­Harvardstudent zijn kans.Hierna kreeg hij van D’Antoni,op ondermeer aanraden vanCarmelo Anthony, het ver­trouwen. Lin beschaamde

dit niet en leidde de Knicks naar eenwinning streak van zeven wedstrijden.Alle schijnwerpers waren op hem gericht.Dit veranderde op het moment dat Anthonyweer terug in de arena verscheen na eenhardnekkige liesblessure. De combinatieAnthony – Lin werkte niet, een pijnlijkeconclusie voor D’Antoni, die stug vol bleefhouden dat het uiteindelijk wel zou werken.Die schijn hield hij naar buiten toe vol,maar binnen de muren van de MSG ging heter heel anders naar toe. Deze haperendesamenwerking tussen de point guard enforward zorgde er namelijk voor datD’Antoni vlak voor de All Star Break opperdeom ‘Melo’, na slechts één jaar in New Yorkalweer van de hand te doen. Dolan luisterdeaandachtig naar de coach, maar besloot nietmee te gaan in deze redevoering.Op 14 maart barstte de bom definitief:D’Antoni maakte bekend dat hij uit eigen

beweging niet verder wilde, aangezien ‘zijntoekomstplannen niet overeen kwamen metdie van het management.’ Met anderewoorden: Dolan was klaar met zijn coach.PuinruimenAssistent­coach Mike Woodson werd naarvoren geschoven om te proberen nog watvan het seizoen te maken. De voormaligheadcoach van de Atlanta Hawks, waarmeehij drie keer de playoffs haalde, startte goeddoor een losing streak van zes wedstrijdendirect te stoppen via een overwinning op deToronto Raptors.Zijn aanpak is duidelijk anders dan zijnvoorganger. Waar het bij D’Antoni vooralging om de offense, hamert Woodson vanafhet begin op de defense. Daarnaast rept hijvanaf de eerste dag over de ‘accountability’van zijn spelers en dat hij er hen op aan zouspreken.

Deze verandering brachtdirect succes, want in zijneerste zestien wedstrijdenzette hij een 13­3 recordneer. Hiermee behoudende Knicks nog uitstekendekansen op plaatsing voorde playoffs. Sterker nog:door deze serie, waarondereen zege op de directeconcurrent MilwaukeeBucks, is zelf de zevendeplek binnen handbereikgekomen voor Woodson enzijn mannen.KnieproblemenDe vraag is alleen in welkeformatie, indien de Knickszich plaatsen, zij ten tonelezullen verschijnen in hetnaseizoen. Woodson hoeftzich op dit moment nogniet druk te maken overhet probleem van tweekapiteins op één schip.Dankzij knieproblemen isLin in ieder geval tot enmet de eerste ronde van deplayoffs uitgeschakeld. •

Als voorzitter van de Nederlandse New York KnicksFanclub volgt hij zijn team op de voet. Met het twitter­account @NYKnicksNL en de website www.nyknicks.nlprobeert Stephan Punt zijn passie voor het team uit ‘TheBig Apple’ te verspreiden via het internet.“Het is natuurlijk een heel merkwaardig seizoengeweest. Het wegsturen van Mike D’Antoni vond iklastig. Zijn ‘seven seconds offense’ kon ik altijd goedwaarderen, maar aan de andere kant is het niet meer vandeze tijd. De situatie was onhoudbaar geworden en dussnap ik de beslissing wel.”

Hoewel Patrick Ewing (zie kader) zelf het hardste roeptdat hij graag de Knicks in het nieuwe seizoen onder zijnhoede zou willen nemen, denkt Punt toch aan andereopties. ,,Ik snap dat Ewing dat zegt, maar ik denk dat jehem niet bij een team als de Knicks voor de leeuwenmoet gooien. Hij is tot nu toe alleen assistent geweest endat zou voor hem ook een mooie rol zijn in New York.Ikzelf hoop op Jeff van Gundy. Hij is een coach diebekend staat om zijn focus op de defense en is ookiemand die spelers aanspreekt op zijn fouten. Verder, endat is zeker niet onbelangrijk in New York, is het iemanddie heel veel respect heeft opgebouwd bij de spelers.’’Van Gundy was al eerder voor de Knicks actief, zowel alsassistent en headcoach, in de periode 1989­2011.Wie de Knicks ook volgend jaar zal mogen leiden, Punt iser van overtuigd dat zijn Knicks het goed zullen gaandoen. “Ik heb veel vertrouwen in Jeremy Lin. Hij is eenjonge pointguard die nog veel kan leren. Zijn court­vision is al erg goed en daarmee gaat hij andere spelersbeter maken. Ik geloof ook zeker dat hij goed kansamenspelen met Carmelo Anthony. De toekomst van deKnicks ziet er rooskleurig uit.’’

Dutch Knicks vol vertrouwen

Onder de leiding van interim­coach MikeWoodson lijken de New York Knicks net optijd de juiste vorm te pakken te hebben.Woodson boekt met zijn aanpak succes,maar is desondanks niet verzekerd van eenplek op de bank voor het volgend seizoen.Het geruchtencircuit draait op dit momentoveruren rondom Madison Square Garden.Knicks­eigenaar James Dolan realiseert zichdat hij zich niet nog één misstap kanpermitteren als grote baas. Hij is al verre vangeliefd onder de fans en mocht hij iets watkrediet willen terugwinnen dan is hetbelangrijk dat de nieuwe eindverantwoor­delijke successen gaat boeken.Eén van de veelgenoemde namen voor depost van head coach is Patrick Ewing. Dehuidige assistent­coach van de OrlandoMagic is een legende in New York. De nu 49­jarige Ewing was gedurende 1985 en 2000actief als center voor de Knicks en speeldezich in die jaren in de recordboeken. Nietalleen is hij de speler met de meeste gespeel­de wedstrijden (1039), maar ook Knicks­topscorer aller tijden (23.665 punten). In2003 besloten de Knicks dan ook om zijn#33 te retiren.Enkele weken geleden speelde Ewing metzijn Magic tegen de Knicks en liet daarinduidelijk zijn ambities horen. “Ik ben klaarom op eigen benen te staan. Natuurlijk sta ikopen voor elke baan, maar de Knicks zijntoch wel mijn team. Ik voel me thuis in MSGen heb nog altijd een huis in New Jersey. Ikken dit team op mijn duimpje,” solliciteerdeEwing.De fans lieten gedurende het duel blijkenhoe speciaal Ewing nog steeds voor hen is.Tijdens het duel ontving hij een staandeovatie op het moment dat zijn gezicht op hetgrote scherm te zien was. “Patrick heeft hetvoordeel dat hij enorm veel krediet heeft bijalle fans. Naast Phil Jackson kan ik geenandere coach opnoemen die dat zou hebbenhier in New York. In dat opzicht is hijabsoluut een droomkandidaat voor ons,”stelden twee fans na afloop van het dueltussen de Magic en Knicks vast.

‘Ewing droomkandidaatvoor nieuwe seizoen’

Als Steve Nash in het oude Egypte hadgeleefd, dan had hij ongetwijfeld bekendgestaan als Ra; de zonnegod. In debasketbaltempels in de Verenigde Statenprobeert hij vooral zijn medespelers te latenschitteren. Soms is hij zelf het stralendemiddelpunt. Meestal heeft dat dan weer temaken met het duizelingwekkende aantalassists, want hij blijft vooral dienend.Dit alles gaat gepaard met een prettige vormvan bescheidenheid. De inmiddels 38­jarigeveteraan is Mister Nice Guy himself. Eenbepalende kernkwaliteit, zo liet Hall ofFamer Bill Russell zich al eens ontvallen.“Zijn teamgenoten spelen graag met hem.Hij weet een sfeer te creëren waarin zewedstrijden winnen. Dat is een belangrijkaspect waarom hij zo goed is.”Normaliter is er niets dodelijkers danuitgemaakt worden voor een aardige vent.Geschikte kerels aarden in bierelftallen,maar hebben niks in topsport te zoeken.Nash, een modelprof, is daar de uit­zondering op. Criticizullen

meteenzeggen dat ze nog geenkampioensring om z’n vinger zien, dus geenwinnaar. Deze LeBron James­achtige drog­reden valt in de categorie flauw en makke­lijk. Dat Nash een exceptionele speler is,staat buiten kijf. Hard bewijs: twee MVP­uitverkiezingen (2005 en 2006) en achtdeelnames aan de All­Star Game.“De wijze waarop hij de ruimte gebruikt,en belangrijker nog, hoe hij dezevoor zich ziet, maakt hem tot zo’nunieke speler”, legt Doug Eber­hardt uit. De Canadees volgt zijnlandgenoot al sinds 1991, toenNash de distributeur was vanBritish Columbia onder zeventien.“Hij geeft passes die een anderniet eens probeert te maken.Als je dat combineert met zijnpositivisme, zijn genegenheidvoor zijn teamgenoten en deliefde voor het spel, dan hebik verklaard waarom hij

iemand in de buitencategorie is.”Sinds 1996, toen hij in de eerste ronde vande draft als vijftiende gekozen werd door dePhoenix Suns, profiteren zijn ploeggenotenvan zijn spelinzicht, vlugge handen enscherpe passes. Tijdens zijn eerste stint inPhoenix kon hij niet imponeren. Nash moestgenoegen nemen met een bijrol. Dat hadalles te maken met de aanwezigheid vanKevin Johnson en Sam Cassell.Na twee seizoenen Suns verkaste despelverdeler naar Dallas. Daar was hij vanacquit af starter. Gestaag kon de jongemanwerken aan zijn game. In het seizoen2000/2001 kwam hij voor het eerst uit in deplayoffs. Samen met spelers als DirkNowitzki, Michael Finley en Juwan Howardmoesten de Mavs pas in de halve finales hunmeerdere erkennen in San Antonio Spurs.Nash en zijn talentvolle Duitseploegmakker werden rijper, alleen een titelbleef uit. Een doorn in hetoog van eigenaar MarkCuban die defranchisein 1999had ge­kocht.Naweertweemisluktekampioens­races – in2003 bij­ voorbeeld noguitschakeling in de WesternConference Finals – was het exit voor detoen 30­jarige Canadees. Cuban bood hemwel een nieuw contract, hij wilde echter nietzo diep in de buidel tasten voor z’n ‘oude’pointguard als voor Nowitzki, Finley,Antoine Walker en Antawn Jamison.De free agent probeerde Cuban nogmaalste overtuigen van z’n ongelijk. Maar die wasniet te vermurwen en zo belandde de in hetZuid­Afrikaanse Johannesburg geborenbasketballer in 2004 opnieuw bij de Suns.Onder leiding van coach Mike d’Antoni ensamen met Joe Johnson, Amar’e Stoudemireen Shawn Marion wist Nash zijn beloftevolledig in te lossen. Niet alleen loodste hij

het team met een 62­20 record naar deplayoffs. Terwijl ze het jaar ervoor nietverder kwamen dan 29­53.Ook de jaargang erna was Nash ontketend.Voor het tweede opeenvolgende seizoen

was hij de MVP van de league. Daarmeewas hij de eerste Canadees die deze eer tebeurt viel en slechts de derde spelverdelerooit. Met z’n spel en z’n individuele prijzenhaalde hij z’n gram op Cuban, al zit deze

denkwijze niet in zijn systeem, zoals dat bijde Mavs­eigenaar wel is ingebakken. Deprestaties van Nash in het Phoenix­tenuewaren ook de biljonair opgevallen. Datverleidde Cuban destijds in de show vanDavid Letterman tot de bittere uitspraakwaarom Steve niet als een MVP kon spelenin Dallas.Inmiddels acht jaar verder en Nash speeltnog steeds in Phoenix. De laatste seizoenenkan hij al vroeg aan de zomervakantiebeginnen. Het lekkere toetje is niet voor deSuns. Daar moet verandering in komenvoor de naderend free agent. Ja, de 38­jarige is geenszins van plan zijn van afvalgemaakte basketbalschoenen op te bergen.Nog drie jaar wil hij door. Hij is fit genoeg.Zijn rug – hij heeft een aandoening gehetenspondylolisthesis – voelt beter aan dan eendecennium terug, zoals hijzelf gezegd heeft.Ook qua spelniveau zit het snor. Nash kanondanks zijn leeftijd makkelijk mee met dejonge generatie spelverdelers, zoals ChrisPaul, Rajon Rondo, Russell Westbrook,Ricky Rubio en John Wall. De man diebijna 10.000 assists gaf in zijn carrière,staat anno 2012 weer met stip op 1 als hetaankomt op wie dit verkorte seizoen demeeste assists heeft op z’n naam heeft. Sleetzit er nog niet op. Daar zorgt hij zelf ookvoor door onder meer hard te blijvenwerken aan z’n schot en vrije worpen.Wat gaat Nash deze zomer beslissen?Het meest logische lijkt een verlenging bijPhoenix. Voordat hij zijn handtekening zet,moeten er wel aan wat voorwaardenvoldaan zijn. “Ik wil absoluut winnen. Ikkeer niet terug naar de Suns als ze nietambitieus genoeg zijn in het upgraden vanhet roster. Ik denk dat ze dat wel zijn, maarik hou alle opties open.”Zo wordt het spel gespeeld in de NBA. Kijkmaar naar Dwight Howard. Nash wil graagbij een contender spelen; kampioenworden. Een ring is het enige dat ontbreektop zijn palmares. Hoe dan ook; voorlopigkan hij nog geen genoeg krijgen van hetbasketball en gaat hij door. “Ik hou nogsteeds van het spelletje”, is de simpeleuitleg. •

Ieder jaar organiseert Steve Nash eenvoetbalwedstrijd in New York. Dan komthijzelf in actie en bewijst dat hij ook met debal aan de voet aardig kan dribbelen. Volgenseigen zeggen had hij profvoetballer kunnenworden als hij zich daarop toegelegd had.Zijn passie voor deze mondiale sport heeft hijvan zijn vader, die in Londen ter wereldkwam, niet zo gek ver van het stadion vanTottenham Hotspur. De liefde voor die Spurszit in zijn DNA. “Al mijn hele leven ben ik eengepassioneerd supporter”, zei hij ooit tegenThe New York Times.Op den duur zou hij best eigenaar willenworden van z’n cluppie. “Het is niet zo dat ikeen Yank ben die gewoon geld wil verdienenaan het voetbal. Ik geef niet om geld. Ik wilgewoon dat de Spurs succesvol zijn en als ikze daarbij kan helpen, dan is dat fantastisch.”

Toen Michael Jordan voor de eerste keer bekend maakte te stoppen metbasketbal heb ik gehuild. Op 6 oktober 1993, nog geen twee maanden na de brutemoord op zijn vader, liet de beste basketballer aller tijden weten niet meer dejuiste motivatie te hebben en dus zette hij een punt achter zijn carrière. Ik was16, volop aan het puberen en liep op de middelbare school rond in een bijnacompleet Chicago Bulls­outfit.De reden echter dat ik het niet droog hield, was dat ik Jordan nooit in het echthad zien spelen, maar alleen op televisie. Geldgebrek was daarvan de oorzaak.Van het salaris van mijn krantenwijk kon ik nauwelijks een videorecorder kopen,laat staan een vliegticket naar de Windy City of een entreeticket voor het ChicagoStadium. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de blik van mijn moeder alsik op die leeftijd had gezegd: “Mam, ik vlieg morgen naar Chicago, houd jij in detussentijd mijn kamer schoon?”Na zijn rentree is het er ook niet van gekomen om hem met eigen ogen te zien.Dichterbij dan 1500 kilometer van een spelende Michael Jordan ben ik nietgeweest. Inmiddels is als volwassene Barcelona voor je gevoel om de hoek. Deplek waar Jordan met het eerste ‘Dream Team’ Olympisch goud won in 1992.Sindsdien ben ik van mening, dat als je de kans krijgt om de grote sporters vanonze generatie in het echt te zien, je daar als sportliefhebber eigenlijk alles voormoet doen. Mits je daar dus de mogelijkheden toe hebt, want niet iedereen kanzomaar even het geld ophoesten dat daar soms voor nodig is. Hetzelfde gaattrouwens wat mij betreft ook op voor muziek. Ik ben geen groot fan van Madon­na, maar wilde haar toch een keer live zien optreden en dus bezocht ik een paarjaar terug een concert in Amsterdam. En dan merk je het verschil tussen eengrootse persoonlijkheid en een gewone artiest pas echt. Wat een show!Marco van Basten, Ruud Gullit, de omstreden Barry Bonds, Derek Jeter, CurtSchilling, David Ortiz, Romario, Ronaldo, Cristiano Ronaldo, Ronaldinho enMessi. Het zijn een paar voorbeelden van unieke sporters die ik met eigen ogenheb kunnen bekijken. Soms weet je na jaren pas dat ze echt bijzonder waren,maar meestal zie je het gelijk. Natuurlijk is Messi daar het beste voorbeeld van.De beste voetballer die ik ooit gezien heb.Er deed zich een paar maanden geleden een nieuwe kans voor om iemand vanmijn Sporters Bucket List te gaan schrappen. NFL­spelers zijn voor mij eenmoeilijk te grijpen groep. Het seizoen loopt voor een groot deel tijdens heteredivisievoetbal en dat maakt het vrij onmogelijk om zomaar af te reizen naarAmerika.De dag na de Superbowl verscheen er opeens een banner in mijn internetbrowser. ‘Buy Tickets Wembley 2012: St Louis Rams ­ New Engeland Patriots’.Mijn hartslag versnelde. Een buitenkans om Tom Brady te zien spelen! Zonderdiscussie een van de beste quarterbacks ooit. In drie klikken was het geregeld.Op zondag 28 oktober gaat er een dikke, vette streep door weer een grootheidvan mijn tijd: Tom Brady. Got him!

Bucket list

In de sport gaat het over atleten, be­slissingen van managers, schandalen enkampioenschappen. Zelden gaat het overwat anders. We hebben altijd wel wat temekkeren, of juist op te hemelen. Wevolgen ons favoriete team met passie enwe haten onze aartsrivalen met een noggrotere passie. Iemand die daarover meekan praten is Vin Scully, vaste commen­tator van de Los Angeles Dodgers. Hij isoveral geliefd en zijn stem is uit duizen­den te herkennen. Scully is de personi­ficatie van 'America’s favourite pastime'.BliksemcarrièreScully is geboren in de Bronx op 29november 1927, het jaar waarin delegendarische film Metropolis uitkwamen misschien wel het beste baseball­teamooit de World Series won: de New YorkYankees met Babe Ruth en Lou Gehrig,beter bekend als 'Murderers' Row'.Als student deed Scully ervaring op bijde Fordham University in New York.Nadat hij daar was geslaagd werd hijgerekruteerd door CBS Radio en mochthij verslag doen van college football. Datdiende als springplank voor de toen 22­jarige Scully, die indruk maakte tijdenseen footballwedstrijd in Bostons FenwayPark. Scully, die er vanuit ging dat hij opde perstribune kon zitten en dus zijn jasen handschoenen in de hotelkamer hadgelaten, moest verslag doen vanaf het dakop Fenway. Daarmee maakte hij zelfs zoveel indruk dat hij werd toegevoegd aande radio­booth van de Brooklyn Dodgersin 1950. Door omstandigheden was hijzelfs de announcer in de World Seriesvan 1953 tussen de Brooklyn Dodgers ende New York Yankees, die door deYankees werd gewonnen. Met zijn 25 jaarwerd hij de jongste announcer ooittijdens de World Series. Een record dathij nog steeds in handen heeft.In 1958 verhuisden de Brooklyn Dodgersnaar Los Angeles om daar verder te gaanals de Los Angeles Dodgers. En Scullyging mee.

In 63 jaar play­by­playcommentaarzag Vin Scully veel historie voor zijnogen ontstaan. Een greep uit de veleberoemde momenten:– De enige World Series­titel die deDodgers in de Brooklyn tijd haalden.In 1955 wonnen de Dodgers van deNew York Yankees.– De legendarische perfect game vanDon Larsen in de World Series van1956, op 8 oktober. Deze WorldSeries ging ondanks de perfectoverloren voor de Dodgers tegenopnieuw de Yankees.– Sandy Koufax', misschien wel debeste pitcher ooit, perfect game op 9september 1965.– De 715e homerun van Hank Aaronop 8 April 1974, waarmee AaronBabe Ruth voorbij schoot en dehomerunranglijst aanvoerde.– De legendarische fout op het eerstehonk van Boston Red Sox eerstehonkman Bill Buckner op 25 oktober1986, waardoor de New York MetsGame 6 konden winnen enuiteindelijk een dag later de WorldSeries pakten.– De perfect game van TomBrowning van de Cincinnati Redstegen de Dodgers op 16 September1988.– De no­hitter van FernandoValenzuela op 29 juni 1990.– De perfect game van DennisMartínez op 28 juni 1991, de enigeperfecto in de historie van deMontreal Expos.– De back­to­back­to­back­to­backhomeruns (Jeff Kent, J.D. Drew,Russell Martin en Marlon Anderson)van de Dodgers tegen de San DiegoPadres op 18 september 2006.

DodgerslegendeDe populariteit van Scully werd directgroot in de stad waar baseball nietingeburgerd was. Dit ging zo ver, dat debezoekers van de Dodgers in het LosAngeles Memorial Stadium zelfstransistorradio's meenamen om zo met destem van Scully op de oren de actie op hetveld te volgen. Zelfs na 1962, het jaarwaarop de Dodgers zich vestigden in hunhuidige Dodger Stadium, bleven de fanshun radio's meenemen. Dit tot ergernis vanandere radio­ en televisiezenders, diemoeite hadden om boven de stem vanScully uit te komen.Bij de Dodgers werd hij mateloospopulair, maar Scully hield het niet bijbaseball alleen. Ook als CBSfootballwedstrijden uitzond was hij erbij.In zijn laatste wedstrijd callde hij debeslissende touchdown van San Francisco49ers wide receiver Dwight Clark waardoorde Niners zich voor Super Bowl XVIplaatsten. Zijn legendarische woorden:“[Quarterback Joe] Montana... looking,looking, throwing in the endzone... Clarkcaught it! Dwight Clark! It's a madhouse atCandlestick!”In 1983 verhuisde Scully van CBS Radionaar NBC, nadat CBS besloot niet Scully,maar Pat Summerall samen met JohnMadden de play­by­plays te laten doen inSuper Bowl XVI. Bij NBC werd Scully in dejaren '80 The Voice of Baseball. Hij calldedrie World Series, vier National LeagueChampionship Series en vier All­Starwedstrijden.Inmiddels zit Scully weer op hetvertrouwde nest bij CBS Radio en doet hijnog steeds het commentaar voor deDodgers. In zijn 63e jaar als commentatordoet hij alle thuiswedstrijden van deDodgers en de uitwedstrijden in Californië(San Francisco Giants, San Diego Padres,Los Angeles Angels of Anaheim en OaklandAthletics) en Arizona.

ThuisDie grenzen neemt Scully serieus. Hij komtnauwelijks meer ten westen van Denver. Bijhoge uitzondering callde hij in 2010 eeninterleaguewedstrijd van de Dodgers inFenway Park.Scully is verbonden met Dodgers baseball,maar zelf zegt hij zelden tot nooit baseballte kijken als hij dat niet professioneel hoeftte doen. In 2004 en 2010 deed hij dat wel,toen hij op uitnodiging van de toenmaligeeigenaar Frank McCourt wedstrijden van deDodgers bezocht in, toevalligerwijs, weerFenway Park.Ook dit jaar zit Scully weer achter de micro­foon. Helaas moest de 84­jarige Scully dehome opener van de Dodgers aan zich voor­bij laten gaan, vanwege een koutje. Dat waspas voor de tweede keer in 63 jaar dat Scul­ly een home opener aan zich voorbij moestlaten gaan. De vorige keer was in 1977, toenhij het Masters golftoernooi becommentari­eerde. Wel maakte hij dit jaar Opening Daymee, toen de Dodgers in San Diego speel­den tegen de Padres. Dat deed hij weer oplegendarische wijze. Scully doet zijn com­mentaar in zijn eentje. Dat is in Nederlandde regel, maar in Amerika de uitzondering.Ongeveer drie uur achtereen commentaargeven bij een honkbal­wedstrijd. En dat al63 jaar lang. Veel mensen zouden niet meerweten wat ze moesten zeggen, maar Scullyheeft daar geen last van. Hij houdt het spelinteressant met zijn nog steeds haarfijneanalyses en scherpe blik. Zelfs op zijnleeftijd gaat geen detail verloren. Nooit zulje hem betrappen op een verkeerduitgesproken naam of een gebrek aankennis. Deze vakman komt altijd goedbeslagen ten ijs en weet precies waar hij hetover heeft.Scully is een absolute baseballschat. Als jenaar Scully luistert voel je America’sfavourite pastime, zonder de snelle,flitsende schakelingen en zonder de flauwegrappen. Scully ademt baseball, net als deDodgers en Dodger Stadium dat doen. Enhopelijk kunnen wij daar nog jaren vangenieten. •

De afgelopen weken zijngoed geweest voor veelcontractverlengingen. Onderandere Ian Kinsler, BrandonPhillips, Carlos Santana, MattCain en Joey Votto tekendenlangdurige verbintenissen bijhun teams • David Wrightbrak zijn pink en vooronbepaalde tijduitgeschakeld voor deMets, die goed aan hetseizoen begonnen • VíctorMartínez heeft geen tweedeoperatie aan zijn knie nodig.Hierdoor kunnen de DetroitTigers misschien al aan heteinde van dit seizoenbeschikken over V­Mart. Datkan goed uitkomen tijdens deplayoffs, al is het wel de vraaghoe je vijf aangewezenslagmannen tegelijk opstelt •

Johnny Damonspeelt dit seizoenvoor de ClevelandIndians. Delinksvelder gaat tijd

delen met Shelley Duncanin een zogehetenplatoonrol: Damon speeltals lefty tegen righties,Duncan speelt als rightytegen lefties • Ozzie Guillenbood vorige week uitgebreidzijn excuses aan, nadat hij ineen interview aangaf dat hijhield van de Cubaanse ex­dictator Fidel Castro; eenopmerking die niet goed vielin de grote Cubaansegemeenschap in Miami •

Het oudste stadion in deMajor Leagues bereikt eenmijlpaal. En niet zomaar één.Boston viert op 20 april hethonderdjarig bestaan van debaseballtempel Fenway Parkaan Yawkey Way. Oud­spelersJason Varitek en TimWakefield werdenopgetrommeld tijdens dehome opener van de RedSox voor de ceremoniëleeerste worp. (De Red Soxwonnen uiteindelijk met12­2 van de Tampa BayRays.)

Fenway opende vijf dagennadat de Titanic op haareerste reis zonk en heeft tweewereldoorlogen meegemaakt.Naast de Red Sox speeldenook de Boston Patriotswedstrijden in Fenway.Fenway is beroemd om deeigenaardige dimensies in hetbuitenveld en natuurlijk hetGreen Monster in hetlinksveld, waar sinds 2003ook publiek op kan zitten.

Rick van den Hurk heeftbijkans heel Amerika gezien.Eindigde de werper het vorigeseizoen nog bij de BaltimoreOrioles, dit jaar heeft hij al bijde Toronto Blue Jays enCleveland Indians ondercontract gestaan. De volgendeclub die hem een kans geeftom te laten zien dat hij goedgenoeg is voor een plek in derotatie of de bullpen, isPittsburgh. De Pirates stallenVDH bij het Triple­A­teamIndianapolis Indians. •

Weekly RoundUp

Fenway Parkbestaat 100 jaar VDH is nu eenPittsburgh Pirate

Overtuigd van zijn eigen kunnen, meldde hij zich dezelente in het trainingskamp van de OaklandAthletics. De A´s wonnen kort daarvoorde strijd om de handtekening van degewilde Cubaan en gaven hem een vier­jarig contract voor 36 miljoen dollar.Niet lang daarna sloeg hij, opJapans grondgebied, zijn eerstehome run voor de A’s, waarmee hij eencruciale rol speelde in de eerste ‘W’ vanhet seizoen voor Oakland. Op Amerikaansgrondgebied volgde de longball ook al snel.DroomstartHet sprookje kent dus een passende start,maar zo vanzelfsprekend als het nu albegint te klinken, zo onzeker was detoekomst van de 26­jarige Cubaan noggeen jaar geleden. Het was in de zomer van2011 dat Céspedes besloot zijn geluk te gaanzoeken in de Verenigde Staten. Dat gaat voorinwoners van Cuba nog steeds gepaard met eeningrijpende beslissing. Honkballers van Cubaan­se afkomst zijn feitelijk vluchtelingen die hetvaderland de rug hebben toegekeerd. Zij storten zich ineen wereld van onzekerheid alvorens het verlossendecontract getekend kan worden en de werkvergunning inorde kan worden gemaakt.Nu wil het geval dat Céspedes zich weinig zorgen hoefdete maken over een contract. Nederlandse honkbalvolgerszullen het zich wellicht nog herinneren: tijdens deHaarlemse honkbalweek in 2006 noteerde Céspedes eenindrukwekkend slaggemiddelde van .481 voor Cuba.En dit is slechts een voorbeeld van een lange reeksprachtige prestaties die terug te vinden zijn op depalmares van Oaklands nieuwe center fielder. Nietbehaald tegen toppitchers, maar toch.Five tool playerLang voordat Céspedes zijn handtekening zette onder het36 miljoen dollar wegende contract, waren scouts het erwel over eens dat de jonge Cubaan buitengewoon is.Céspedes is een zogeheten ‘five tool player’. Spelersworden door scouts beoordeeld op snelheid, hittingcontact, power, fielding en hun arm. Wanneer een spelerin alle vijf de categorieën hoogscoort, spreekt men over eenfive tool player.De bekendste speler in diecategorie? Willie Mays.De outfielder die furore

Wie de transfermarkt van de MLB deze winter op de voet volgde, zalzich even achter zijn oren hebben gekrabd toen bekend werd datCéspedes naar Oakland ging. Waren de A’s niet in de uitverkoop, trade­bait voor een verzameling prospects? Werden vrijwel alle spelers vannaam niet de deur uit gedaan? De Athletics leken meer bezig met eenverhuizing naar San Jose en de (verre) toekomst. En toen was daarineens Céspedes, een dure free agent, een gok bovendien. Wie een blikwerpt op de statistieken van de outfielder door de jaren heen, en dewerkwijze van Billy Beane in het achterhoofd houdt, kan niet om zijnon­base percentage heen. Céspedes noteerde in Cuba slechts éénseizoen een lager percentage dan .400 en zat er verder altijd boven.Ruim zelfs. Natuurlijk is het afwachten hoe die statistiek zich ontwikkeltals Céspedes tegenover professionele pitchers komt te staan in deMajors, maar de voortekenen zijn uitstekend. MLB­scouts verwachtendat Céspedes weliswaar wat moeite zal hebben zijn Cuba­stats tenoteren in de MLB, maar claimen dat zijn plate discipline daar nietonder zal lijden. Een potentiële slugger dus, die in het slechtste gevalhoe dan ook een hoge OBP zal halen. Het enige dat afwijkt van generalmanager Billy Beane’s ‘Moneyball­principe’ is het prijskaartje…

MONEYBALL?

maakte in het tenue van de San FranciscoGiants eindigde tijdens zijn carrièremeerdere keren bovenaan de klassementenvoor batting average, home runs en steals.Daarbij was Mays de beste outfielder van zijngeneratie en had hij een krachtige armwaarmee hij honklopers die vanaf het tweedehonk dachten te kunnen scoren op eenhonkslag naar het outfield regelmatig tegrazen nam. Andere beroemde five toolplayers zijn Ken Griffey Jr. en MickeyMantle.Volgens hemzelf, zijn agent en diversescouts is Céspedes ook zo’n speler. Zijnimposante postuur geeft in elk geval blijk vande kracht die de outfielder bezit. Tochbeletten zijn bouw en bovenmatigontwikkelde spierbundels hem nauwelijks inzijn snelheid. Céspedes behoort niet tot deallersnelsten, maar is eerder snel danlangzaam. Bij de keuze van de A’s om hemals center fielder neer te zetten, mogendesondanks vraagtekens worden gezet; ophet oog lijkt de Cubaan geschikter als links­of rechtsvelder.Uitdaging: de breaking ballToch zijn dat niet de vraagtekens die er toedoen voor Oakland en voor de superster inde dop zelf. De hamvraag is vooral hoeCéspedes zich zal houden tegen de ervarenwerpers in de MLB. Zelfs de meest lyrischescouts wijzen er op dat de 26­jarigehonkballer nog nauwelijks ervaring heeft metpitchers die degelijke off­speed worpen inhuis hebben. Bovendien richt Céspedes’ batzich met name op zijn pull field. Mocht deCubaan inderdaad nauwelijks gebruikmakenvan zijn opposite field, dan zullen zijnstatistieken door daarop inspelendedefensieve positionering onder druk komen.Debet aan dat mogelijke probleem is datCéspedes tot nu toe heeft laten zienproblemen te hebben met het inschatten vanballen die aan de buitenkant van de plaatworden geworpen. Daarnaast herkent deCubaan ook niet altijd de spins als de bal uitde hand van de pitcher komt. Die combinatiemaakt dat de breaking ball, gegooid voor eenslag aan de buitenkant van de plaat, dézwakke plek van Céspedes zou kunnenworden. Het goed raken van die bal lijkt een

essentiële stap in de ontwikkeling vanCéspedes te zijn, wil hij een blijvertje wordenin Oakland en in de MLB.ToekomstperspectiefEr is natuurlijk een kans dat Céspedesinderdaad ‘all that and more’ blijkt te zijn enzich binnen mum van tijd kan meten metandere outfield sluggers als Granderson,Hamilton of Bautista. Mochten dievergelijkingen echter nog even op zich latenwachten, dan is de vraag voor Oakland vooralhoe lang het zal duren voordat Céspedes opdat niveau komt. Een 26­jarige speler begintnormaal gesproken aan zijn piekjaren enhoudt dat dan tot even na zijn dertigste vol,waarna er over het algemeen een subtieledaling volgt. Céspedes lijkt echter nog tijdnodig te hebben om volledig tot wasdom tekomen. Daarbij komt dat de geboortedatumvan Cubaanse spelers lastig is vast te stellen.Extra kanttekening is dus dat de leeftijd van26 jaar mogelijk met een korreltje zoutgenomen dient te worden.De komst van Céspedes betekent niet datOakland direct in de ‘win now’­modus moetspringen, maar ergens tussen nu en het eindevan Céspedes’ vierjarig contract in 2015 zaldat wel moeten gebeuren. Niet alleenCéspedes, maar ook de Athletics zelf zullendaarvoor nog moeten groeien. Het is geengeheim dat goede hitters beter zijn als deline­up om hen heen goed is, en hunaanwezigheid maakt andere hitters ookbeter. Céspedes mist in dat opzicht nog een‘partner in crime’. Daarnaast is de rotationvan Oakland voorlopig te licht om het degrootmachten Texas Rangers en Los AngelesAngels echt lastig te maken in de AL West.Dat maakt voor nu nog niet uit. Ongeacht hetrecord dan aan het eind van het seizoenonder de streep staat, gaat Oakland eeninteressant seizoen tegemoet. De eerstevoortekenen zijn hoe dan ook positief. Zelfsals de breaking ball zijn hitting averageonderuit haalt, zal Céspedes vermoedelijk hetplateau van dertig homeruns kunnenbereiken in zijn eerste jaar in de MLB. Luktdat, dan ligt er een basis waar de Cubaan ende A’s op verder kunnen. En die basis is danvergaard tegen échte pitchers, in de be­langrijkste honkbalcompetitie ter wereld. •

Céspedes begon zijn MLB­carrièredoor rap excuses te maken voor zijngedrag na de homerun ­ een vuurpijldie 462 feet verderop pas landde –tegen Seattle starter Jason Vargas.Céspedes stond even stil bij de plaatterwijl hij zijn big fly bewonderde.“Dat zal niet meer gebeuren”,

verklaarde de Cubaan later. “In Cubazijn de wedstrijden van lager niveau,daar kan het wel. Maar hier wil ik dateigenlijk niet doen”, aldus Céspedes.Het al te demonstratief bewonderenvan een net geslagen homerun wordthitters niet in dank afgenomen in deMajor Leagues.

EXCUSES

Een goed begin…In het begin van de jaren ´90 werd de NHLsteeds populairder vanwege de groeiendemedia­aandacht. Steeds meer steden enondernemers zagen de enormewinstmogelijkheden van een eigenhockeyteam en boden grote bedragen vooreen teamlicentie. Een van deze ondernemerswas Harry Wayne Huizenga, de toenmaligeeigenaar van de Blockbuster­keten, en op 10december 1992 kreeg hij toestemming eenNHL­team op te richten in Miami.In oktober 1993 was het dan zover: NHL­hockey in Zuid­Florida met de FloridaPanthers. De nieuwe ploeg kwam onderleiding te staan van de ervaren hoofdcoachRoger Neilson en kreeg een aantal goedespelers tot haar beschikking. Spelers die hetdebuut van de Panthers in de NHLmeemaakten, waren onder meer voormaligVezina Trophy­winnaar John Vanbiesbrouck,die overkwam van de New York Rangers,first­round draft pick Rob Niedermayer enScott Mellanby, die werd geclaimd van deVancouver Canucks.Het eerste jaar van de Panthers verliepvervolgens helemaal zo slecht nogniet. Sterker nog, de ploeg waséén van de beste debutantenooit in de NHL. Mede dankzijeen nieuwe verdedigen­de tactiek (die overigensveel kritiek opleverde,omdat deze de sport zouverpesten) draaide het teamvan Neilson een goed seizoen.Uiteindelijk kwam het echter éénpuntje tekort om zich te plaatsenvoor de playoffs. Het seizoen erop wasingekort vanwege een lockout van viermaanden. Hierdoor speelde men slechts 48wedstrijden en aan het einde van de ritbleven de Panthers wederom op één puntverstoken van deelname aan de playoffs.HoogtijdagenOnder de nieuwe coach Doug MacLeanbegonnen de Panthers ijzersterk aan hetseizoen 1995/1996. Tijdens de All­Star breakstond Florida zelfs bovenaan in de EasternConference. In de tweede helft van het jaarwerden de prestaties iets minder, maar na 82

wedstrijden stonden de Panthers op eenmooie vierde plek, waarmee plaatsing voorde playoffs dus een feit was.In het naseizoen kregen de Panthers hungoede vorm weer te pakken. Naachtereenvolgens de Boston Bruins, dePhiladelphia Flyers en de PittsburghPenguins verslagen te hebben, bereikte deploeg uit Miami in het derde jaar van haarbestaan de Stanley Cup­finale al en dat isnatuurlijk een prestatie van formaat. Helaasvoor MacLean en zijn mannen ging de finalekansloos met 4­0 verloren tegen de ColoradoAvalanche, maar het leek erop dat dePanthers een ploeg was om rekening mee tehouden.Het reguliere seizoen erop was eenblauwdruk van het vorige. De Panthersbleven hun eerste zeventien wedstrijdenongeslagen en hadden halverwege wederomde eerste plek in het Oosten in handen.Opnieuw werden de prestaties vervolgenswat minder, maar Florida kon zich toch weerop gaan maken voor de playoffs. Dit keervolgde er echter weinig successen, want deNew York Rangers waren de Panthers in vijfwedstrijden de baas in de eerste ronde.VeranderingenHiermee was het eigenlijk gedaan met desolide jaren van de Panthers. Deze mindereperiode werd vooral gebruikt om te bouwenaan een nieuw team. Er vonden nogal watmutaties plaats, waaronder een verhuizingnaar een gloednieuw onderkomen in hetnabijgelegen Sunrise. Daarnaast vertrokgoalie Vanbiesbrouck als free agentnaar de Philadelphia Flyers,

maar daar tegenover stond de komst vanPavel Bure, die via een blockbuster tradeoverkwam van de Vancouver Canucks. Dezedeal pakte goed uit voor de Panthers, wantde Russian Rocket liet zijn beste spel zien inFlorida. Mede hierdoor wisten Florida in2000 nog één keer de playoffs te halen, waarhet in de eerste ronde echter al kansloosonderuitging tegen de New Jersey Devils.De Panthers gingen vervolgens door metherbouwen. Zo kwamen Olli Jokinen enRoberto Luongo via een trade over van deNew York Islanders en kwam ook Bure’sbroer Valeri het team versterken. AlhoewelJokinen en Luongo goedeversterkingen bleken, leiddendeze mutaties niet totsuccessen.SlechtmanagementNa de laatste deelname aande playoffs volgden er tienbijzonder magereseizoenen voor dePanthers, waarin deploeg zich geen enkelekeer onder de acht besteploegen van de EasternConference wist te scharen.Dit was voor een groot deelte wijten aan het slechtemanagement. Naast het feitdat het een komen en gaanwas van general managersen trainers, kan dit aan dehand van twee voorbeeldenworden verduidelijkt.Om te beginnen haddende Panthers voor de draftvan 2002 de eerste keuze enzij maakten er geen geheim van dat ze topprospect Jay Bouwmeester wilden hebben.Kat in ’t bakkie zou je zeggen, maartoenmalige general manager Rick Dudleybesliste anders. Hij stuurde namelijk eerstzijn first pick naar de Columbus BlueJackets, in ruil voor hun derde pick en deafspraak dat de beide teams het jaar erophun picks in de eerste ronde zouden ruilen.Vervolgens stuurde hij twee draft picks naarde Atlanta Thrashers in ruil voor de garantie

dat zij Bouwmeester niet zouden kiezen methun tweede pick. Hierdoor konden dePanthers dus alsnog Bouwmeester kiezenmet hun derde pick, oftewel hetzelfderesultaat dat ze met hun eerste pick gehadkonden hebben, al kostte dit nog eens tweeextra draft picks.Het tweede voorbeeld is de blockbustertrade die de Panthers in 2006 uitvoerdenmet de Vancouver Canucks. Florida stuurdenamelijk onder anderen topgoalie Luongonaar Canada in ruil voor Todd Bertuzzi, AlexAuld en Bryan Allen. Al gauw werd duidelijkdat Vancouver de grote winnaar was vandeze trade, want waar Luongo nog steedseen van de betere keepers in de league is,hebben de Panthers maar weinigovergehouden aan de deal. Bertuzzi raaktenamelijk al snel geblesseerd en werddatzelfde jaar nog naar Detroit getrade. Auldbleek op zijn beurt een slechte vervanger tezijn voor Luongo en ook hijvertrok al snel bij de club.EerherstelDe playoff­droogte inZuid­Florida duurdeuiteindelijk tot en metvorig seizoen. Na eentroosteloze laatste plaats inde Eastern Conference in2011 trok men deportemonnee en werden erverschillende goedeversterkingenaangetrokken. Met ervarenspelers als Jose Theodore,Brian Campbell, EdJovanovski, Kris Versteegen Tomas Kopeckyrekenden de Pantherseindelijk af met hetverleden en wonnen ze zelfs de SoutheastDivision. Met deze eerste divisietitel in declubgeschiedenis plaatste Florida zich duseindelijk weer voor de playoffs, waar het inde eerste ronde een oude bekendetegenkomt. Net als twaalf jaar geledenwachten ook dit jaar de New Jersey Devils.Het is te hopen voor iedereen die dePanthers liefheeft dat de geschiedenis zichverder niet gaat herhalen. •

De FloridaPanthers warenin hun jaren vandroogte geenrustige en sta­biele werkplek.In het eerstedecenniumvan deze eeuw versleet declub namelijk maar liefst achtgeneral managers, terwijl erzeven verschillende coachesvoor de spelersgroep stonden.Uiteindelijk waren het dusGM Dale Tallen enhoofdcoach Kevin Dineen diedit seizoen het zwalkendeschip op de juiste koerskregen en plaatsing voor deplayoffs afdwongen.

NEW YORK – Op het veldje om de hoek wordt weer gehonkbald.Little League. Spruiten van een jaar of zes met te grote helmen,uniforms en knuppels. Aandoenlijk. Nostalgie. Achter hen zinkt deheuvel samen met de middagzon langzaam de Hudson Rivier in. Wateen uitzicht. Ze hebben er geen oog voor. De kinderen concentreren zichop een bal die ze met geen mogelijkheid weten te raken.Lang zullen ze het niet volhouden. Een vader vertelde me onlangs datde kinderen hier in Westchester, de peperdure buitenwijken tennoorden van New York City, massaal hun national pastime voorlacrosse verloochenen. Ik huiver ervan. Misschien omdat ik lacrosseniet begrijp. Of het niet wil begrijpen – dat kan ook. Ik stond als kindzelf met een te grote helm, uniform en knuppel aan een verlegbarethuisplaat te klooien. Dat was weliswaar in Belgie tussen Amerikaansekinderen maar dat heeft niettemin mijn geloof in het heilige belang vanLittle League – in Nederland peanutball – gesterkt. Ik leerde er Engels.En falen. Een uurtje of twee honkballen en dan een hotdog en een Fanta– de drie strikeouts weer vergeten. Een gelukzalige zucht. Waar blijvendie tijdmachines?Ze doen er overigens geen goed aan de sport te verlaten. Dezekinderen van het millenium krijgen het nog zwaar. De Amerikaanseeconomie heeft zich ten tijde van crisis, maar ook daarvoor al, tegen dejeugd gekeerd. Er wordt systematisch roofbouw op de toekomstgepleegd door de nu­machtige Baby Boomers. Van de in 2010universitair afgestudeerden woont 85 procent weer bij hun ouders. In1984 had de gemiddelde Amerikaan van onder de 35 een nettovermogen van $11.500. In 2009 was dat nog $3.600. Het systeembereikt een breekpunt van overbetaling aan ouderen en overbelastingop jongeren, die thans niet eens een baan kunnen vinden.Wat heeft dit met honkbal te maken? Honkbal blijkt recessie­resistent.Ik hoor het op straat steeds minder over de kunst van het slaan gaanmaar de bezoekerstallen en kijkcijfers blijven in de Major LeagueBaseball hoog. De eigenaren rekenen op een forse klim in de televisie­inkomsten. Afgelopen winter gaven deze Baby Boomers zeven spelersalleen al voor $1.17 miljard aan nieuwe contracten. Alle zeven zijn zeonder de 35 – jongeren dus. 89 spelers zullen dit jaar minstens $10miljoen verdienen. 14 minstens $20 miljoen. De best­betaaldeprofessionele lacrosse spelers brengen overigens maar $25.000 per jaarin het laatje.Ik aanschouw de aanmodderende kinderen. ‘Blijf honkballen,’ wil ikhen toeschreeuwen. ‘Het is jullie enige kans!’Ik laat het. Al zou deze simplistische redenering de sport onderjongeren misschien wel relevant helpen houden.

LeanderSchaerlaeckenswoont in New Yorken schrijft ondermeer voor de NewYork Times, ESPNThe Magazine enESPN.com. Vanzijn handverscheen het boekDe AmerikaanseSportdroom.

'Blijf honkballen!'

We hebben het hier natuurlijkover Henrik en Daniel Sedin. Detweeling kwam 26 september 1980ter wereld in Örnsköldsvik, eenstadje dat dichter bij de pool­cirkel dan hoofdstad Stockholmligt en dankzij topclub MODOeen broedplaats is voorijshockeytalent. Niet alleen deSedins zijn lokale helden, ookvoormalige All­Stars als PeterForsberg en Markus Näslundkomen uit dit wonderlijkehavenstadje.Näslund speelde ten tijdevan de 1999 NHL Draftal voor de Vancouver Canucks,maar dat zijn ploeg door zijnbijzondere stadgenoten werdversterkt bleek geen vanzelfspre­kendheid. De Sedins wildennamelijk graag bij dezelfde ploegspelen, wat betekende dat zij ófextra jaren in lagere leagues in deVerenigde Staten moesten spelen,of dat één van beiden een jaar latergedraft zou worden. Alle scou­tingrapporten zeiden dat huneffectiviteit zou afnemen als zeafzonderlijk zouden spelen.MeesterzetOp miraculeuze wijze kwamen debroers alsnog terecht bij dezelfdefranchise. De Vancouver Canuckshadden namelijk een aantal matigejaren achter de rug en kregendaardoor de derde overall pickvoor de draft van 1999. Er zullenheel wat lange gespreken over zijngevoerd, want Burke moest nietalleen twee hoge achtereenvol­gende picks zien te krijgen, hijmoest ook nog eens zeker wetendat eventuele teams boven hem

niet voor één van de Sedins zoukiezen. En zowaar, het lukte, en welals volgt:Burke stuurde eerst verdedi­ger Bryan McCabe – die laterwel een All­Star zou worden ­en een 2000 first round picknaar Chicago voor de vierdeoverall pick in 1999, waardoorde Canucks nu pick drie en vierhadden. Vervolgens stuurde hijdie vierde pick naar Tampa Bay,samen met twee picks in dederde ronde, voor de eerstoverall die de Lightning inhanden hadden. Hierdoor hadhij zowel één als drie, maar liep dusnog steeds het risico dat Atlanta opplek twee een Sedin zou kiezen.Daarop besloot Burke om zijneerste overall pick naar Atlanta tetraden voor hun tweede overallpick en een voorwaardelijke pick inde derde ronde van 2000. Dat lijkteen slechte deal, ware het niet datBurke in ruil voor die trade debelofte kreeg dat zij niet voor eenvan de Sedins zouden gaan.Samengevat had Burke dus opbasis van bluf en vertrouwenslechts Bryan McCabe, zowel de1999 als 2000 first round picks, alsook twee picks in de derde rondegeruild voor de mogelijkheid omHenrik en Daniel Sedin naardezelfde club te halen en eventueelnog een extra pick te scoren in2000. Een absolute meesterzet.Ongelooflijke statsVerguld met de mogelijkheid omsamen te spelen, tekenden Henriken Daniel hun eerste contract in dezomer van 1999. Wel kondigden zeaan nog een extra jaar te willen

rijpen bij hun jeugdliefde MODO in de SEL.Een jaar later stapten ze over naar de NHLen bleken meer dan klaar voor degrote stap. Altijd spelend opdezelfde lijn en met eenongekende chemie scoorden ze alsrookies samen al 29 doelpuntenen die aantallen liepen snel op.Playoffs meegerekendscoorden Henrik en Danielrespectievelijk 177 en 272doelpunten in hun NHLcarriere. Ongelooflijker nogzijn hun assiststatistieken:Henrik mocht afgelopenzomer terugkijken op 555 enDaniel op 441 assists.Die cijfers stijgen ook ditseizoen vrolijk verder, wantals de Vancouver Canucksver komen in de playoffshebben de beide broersminstens negentig punten inhet vizier. Ongekend, maarniet verwonderlijk, want met 31 jaar oudzijn ze niet alleen bezig aan hun beste jaren,ze zijn ook nog eens zelden geblesseerd.Henrik miste sinds het einde van de lockoutin 2005 geen enkel duel in het reguliereseizoen. Laat dit even op je inwerken: datzijn bijna 500 wedstrijden – en zijn broertjeDaniel was aanwezig op het ijs voor zeker460 daarvan.SterrenDat brengt ons bij de factoren achter hunsucces en dat van de Canucks. Eén Sedin iseen voorbeeld van de speler die iedere ploegwel wil hebben: vrijwel altijd beschikbaar,defensief verstandig, offensief geniaal,teamspeler en nooit in opspraak. Eén zo’nspeler in het team, daar droomt zeker dehelft van de franchises van, laat staan dat jetwee van dit soort sterren hebt.De eerdergenoemde ongekende chemie iseen genot om naar te kijken. Zoals dezespelers elkaar vinden, dat zie je vrijwelnergens. Ze mogen dan nog wel geenStanley Cup hebben gewonnen met hunCanucks, ze maakten van een worstelendefranchise wel in een decennium tijd een vande meest gevreesde ploegen in de

ijshockeysport. Ook wonnen ze in 2006 opfenomenale wijze Olympisch goud op deSpelen in Turijn. Eén minpuntje: ze wonnenmet MODO nooit de Zweedse titel, dus hetis voor de Canucks te hopen dat dit geenslecht teken is voor de playoffs.Klasse

Is er dan helemaal niets aan temerken op de beideheren? Nou nee,misschien wel niet. Er iswel eens gemopperd datze fysiek contact zoudenschuwen en daardoormedespelers in deproblemen brengen,maar zodra ze de puckhebben is hun puckbezitzo sterk, dat verdedigenniet hun sterkste kanthoeft te zijn. Tochhebben ze daar wel aangewerkt en hunpositionering is delaatste jaren sterkverbeterd, mede doorhet feit dat de broerselkaar vervolgens blindkunnen vinden metsnelle break­out passjes.Die snelle acties en hun vele, veledoelpunten maakten de broers al bijnaonsterfelijk bij de fanatieke aanhang inVancouver, die eind jaren ’90 snakte naarnieuwe successen. De afgelopen jarenhebben ze die gekregen en ook dit jaarbehoort hun team weer tot de topfavorietenvoor de titel.Mocht die titel er onverhoopt niet komentijdens het Sedintijdperk in BritishColumbia, dan hebben Henrik en Danielzelf in ieder geval alles er aan gedaan omniet alleen zichzelf, maar ook anderenonsterfelijk te maken. Letterlijk, want erkan niet genoeg lof worden uitgesprokenvoor de donatie van meer dan 1 miljoeneuro die ze recent deden als bijdrage aan denieuwbouw van het BC Children’s Hospital.Klasse, dat woord omschrijft de tweelinguitstekend, grote klasse. •

HENRIK & DANIEL SEDIN26 september 1980Örnsköldsvik, Zweden1999 2nd & 3rd overall picksCenter en Left WingDrievoudig en tweevoudigAll­Star2006 Olympisch Goud(Turijn)2011 Verliezend finalistenStanley Cup

Steven Stamkos werd op delaatste speeldag van het reguliereseizoen de twintigste speler uitde historie van de NHL die zestigdoelpunten wist te maken in éénenkel jaar • Edmonton Oilers­coach Tom Renney kreegeen boete van 10.000 dollarvanwege een te grote mond.Na een 2­0 nederlaag tegende LA Kings voelde Renneyzich benadeeld door dearbitrage en zei hij dat “deNHL waarschijnlijk wildedat Hollywood de playoffshaalde” • De CarolinaHurricanes willen zich in hetaankomende offseason inaanvallend opzicht versterkenmet een grote naam. Zach Pariseis nummer één op het lijstje. Deaanvaller van de New JerseyDevils is na dit seizoen een freeagent • Het hing al langer inde lucht, maar inmiddels ishet officieel: Nathan Hortonkomt dit seizoen vanwegeeen hersenschudding nietmeer in actie voor de BostonBruins • Canucks­aanvallerByron Bitz kreeg een schorsingvan twee wedstrijden voor eenboarding­overtreding in deeerste playoff­wedstrijd tegen deLA Kings • De Calgary Flameskunnen weer op zoek naareen nieuwe coach. Het con­tract met de huidige coachBrent Sutter is in onderlingoverleg ontbonden • Preda­tors­verdediger Shea Weberkreeg een boete van 2.500 dollarvoor de overtreding die hij maak­te op Henrik Zetterberg in dewedstrijd tegen Detroit.

De Chicago Blackhawks gevengoalie Ray Emery nog één jaarhet vertrouwen. De 29­jarigegoalie was de afgelopen jaren eenechte nomade en trok

(gedwongen) van club naar club.Voorafgaand aan dit seizoenkreeg hij de kans zich te bewijzenbij de ‘Hawks en dit leverde hemdus een eenjarig contract op. Hijgaat 1,15 miljoen dollarverdienen.

Emery heeft een gedegen jaarachter de rug en vormt samenmet Corey Crawford een goedekeeperstandem in Chicago. Hijwon dit jaar vijftien wedstrijdenen verloor er dertien, waarvanvier na verlenging. Met dezecontractverlenging laat de clubuit Chicago dus blijken zekertevreden te zijn over deprestaties van de goalie.

De playoffs zijnnog maar netbegonnen, maarJaromir Jagr is albezig met zijntoekomst. De 40­jarige aanvaller vande PhiladelphiaFlyers heeft hetweer goed naarzijn zin in deNHL en sprak

de wens uit om er sowieso nogeen jaar aan vast te plakken. Hijliet daarbij wel in het midden ofdat dan bij zijn huidige ploeg zouzijn of ergens anders, al had hijalleen maar lovende woordenover voor de Flyers­organisatie.Jagr keerde afgelopen seizoenterug in de NHL en koos hierbijenigszins verrassend voorPhiladelphia, de grote rivaal vande Pittsburgh Penguins, de clubwaar hij in de jaren negentiggroot werd. De veteraan liet metnegentien goals en vijfendertigassists in drieënzeventigwedstrijden zien dat hij nogsteeds goed uit de voeten kan ophet hoogste niveau.

Het zit Jacob Josefson nietmee in zijn nog jonge carrière.De 21­jarige center van de NewJersey Devils miste dit seizoen aldertig wedstrijden door eengebroken sleutelbeen en zat vorigseizoen ook al eenszevenendertig wedstrijden aande kant met een blessure aan zijnrechterhand.De laatste weken leek decenter in de vierde lijn van deDevils in vorm te raken, totdathet noodlot weer toesloeg.Josefson brak zijn pols in dewedstrijd tegen de NewYork Islanders enmoet hierdoorweken toekijken.“Dit is echtbalen,” klaagtDevils­coachPete DeBoer. “Dit iserg vervelend voor hem,maar ook voor ons. Hijbegon zeer waardevolte worden voor hetteam.” •

Jaar extra voor Emery

Weekly RoundUp

Jagr wil verder

Devils­center Josefsonweken uitgeschakeld

“With the first pick...” Ach, doethet er eigenlijk nog toe? Iedereen weet wat ergaat gebeuren als Roger Goodell de eerstekeuze voor gaat lezen. Met zijn ongekendeverstand van het spel en leiderschaps­kwaliteiten zal Luck een waardig opvolgerworden van Peyton Manning zijn.

De Redskins verzekerden zich op12 maart al van de tweede keuze in een ruilmet de Rams. Ze betaalden een hoge prijs,maar het team zoekt al jaren naar eenquarterback om rond te bouwen. Met RGIIIhalen ze een goede in huis.

Een betere offensive tackle danKalil kom je zelden tegen in de NFL Draft, enhij kan jaren de blindside van quarterbackChristian Ponder beschermen. CharlieJohnson, die afgelopen seizoen die rolvervulde, was de zwakste speler van deoffensive line en is aan vervanging toe.

Iedereen lijkt het erover eens datColt McCoy niet het antwoord is alsquarterback op lange termijn. Ryan

Tannehill draften is dus een mogelijkheid,maar het gat dat door Peyton Hillis werdachtergelaten is te groot om niet te vullenmet een speciale back als Richardson.

LSU blijft geweldige cornerbacksproduceren. Vorig jaar was het PatrickPeterson, dit jaar Claiborne, en volgend jaarwaarschijnlijk Tyrann Mathieu. De Bucs be­taalden in free agency al te veel voor corner­back Eric Wright, maar kunnen met Clai­borne een zorgwekkende positie versterken.

Evenals de twee bovenstaandeteams kan St. Louis zowel Richardson,Claiborne als Blackmon goed gebruiken, dushet is een kwestie van afwachten wieoverblijft. Blackmon kan qua talent nietworden vergeleken met A.J. Green, de topreceiver in de 2011 draft, maar is als solidenummer 1 hard nodig in St. Louis.

De Jaguars hebben veel ‘needs’ enkunnen de beste speler op hun draftboardselecteren. De verdediging had afgelopenseizoen moeite met het sacken vanquarterbacks, en Ingram biedt hen een mixvan explosiviteit en energie die de pass rusheen boost moet kunnen geven.

1. ANDREW LUCKQUARTERBACK

2. ROBERT GRIFFIN IIIQUARTERBACK

3.MATT KALILOFFENSIVE TACKLE

4.TRENTRICHARDSONRUNNING BACK

5.MORRIS CLAIBORNECORNERBACK

6. JUSTIN BLACKMONWIDE RECEIVER

7. MELVIN INGRAMDEFENSIVE END

De Dolphins waren niet in staatPeyton Manning naar Miami te halen enhebben tot nu toe een offseason dat weinighoop biedt voor de fans. Het draften van eenfranchise quarterback kan daar veranderingin brengen, al zou Tannehill in de idealesituatie eerst plaatsnemen achter eenveteraan.

Quarterback Cam Newton heeftin zijn eerste seizoen bewezen punten tekunnen scoren, dus het is zaak deverdediging te verbeteren om andere teamsdaarvan te weerhouden. Defensive tackle ofend is een mogelijkheid, maar Kuechly is debeste linebacker in de draft sinds PatrickWillis in 2007.

Het vertrek van tackle DemetressBell laat een groot gat achter in de offensiveline van de Bills. Ryan Fitzpatrick verloorafgelopen seizoen een deel van z'neffectiviteit na een ribblessure,dus 't beschermen van dequarterback heeft dehoogste prioriteit.

Kansas City’s 3­4 defense zit mo­menteel zonder een duidelijke favoriet voorde nose tackle rol, die toch essentieel is voorhet succes van die formatie. De gigantischePoe (1.91m, 157 kg) is gebouwd voor diepositie, al laat zijn techniek nog te wensenover. Een echte boom­or­bust kandidaat.

Coples is één van de meestegetalenteerde spelers in de draft, maar teamshebben vragen over zijn passie voor de sport.Als hij bereid is hard te werken kan hij metzijn snelheid en atletisch vermogen één vande beste pass rushers in de NFL worden.

De Cardinals moesten vorigseizoen 54 sacks toestaan, dus een offensivetackle staat hoog op het lijstje voor het team.Echter, Reiff is gekozen en Jonathan Martinzou een lichte ‘reach’ zijn. Een extra wapenvoor quarterback Kevin Kolb om tegenoverreceiver Larry Fitzgerald te zetten moet ookgoed klinken.

8. RYAN TANNEHILLQUARTERBACK

9. LUKE KUECHLYLINEBACKER

10. RILEY REIFFOFFENSIVE TACKLE

11. DONTARI POEDEFENSIVE TACKLE

12. QUINTON COPLESDEFENSIVE END

13. MICHAEL FLOYDWIDE RECEIVER

Guards worden zelden gekozen voorhet einde van de eerste ronde, maar DeCastro iseen speciale. Hij zou ook zomaar al door KansasCity of Arizona van de draft boards kunnenworden geplukt. De Cowboys kunnen wel wathulp gebruiken om Tony Romo beter tebeschermen.

Ondanks het aantrekken vanDeMeco Ryans zullen de Eagles hopen datlinebacker Luke Kuechly hier nog beschikbaaris. De Eagles hebben een solide groep linemen,maar coach Andy Reid zal nooit twijfelen overhet selecteren van een talentvolle speler als Coxdie voor de interior pass rush kan zorgen.

Coach Rex Ryan zoekt al jaren naareen pass rusher die zijn agressieve verdedigingkan definiëren, maar als je twee keer per jaartegen tight ends Rob Gronkowski en AaronHernandez moet spelen is het kiezen van debeste safety in een zwakke groep zeker hetoverwegen waard.

Met twee keuzes in de eerste rondekunnen de Bengals op dag één twee talentvollespelers toevoegen, te beginnen met cornerbackStephon Gilmore. Zijn carrière als high schoolquarterback helpt hem nu bij 't anticiperen vande quarterbackbeslissingen. De Bengals secon­dary heeft een infusie van talent hard nodig.

Aan het ‘Larry English’­experimentlijkt zo zoetjes een einde te komen, waardoor deChargers weer een pass rusher moeten draftenom het aantal sacks te verbeteren. Upshawbeschikt over goede instincten en een motor dienooit uitstaat. De Chargers kunnen met dezekeus ook hun offensive line verbeteren.

De Bears trokken in maart receiverBrandon Marshall aan in een ruil, maar kunnen

14. DAVID DeCASTROOFFENSIVE GUARD

15. FLETCHER COXDEFENSIVE TACKLE

16. MARK BARRONSAFETY

17.STEPHON GILMORECORNERBACK

18.COURTNEY UPSHAWDEFENSIVE END

19.JONATHAN MARTINOFFENSIVE TACKLE

nog wel een top receiver gebruiken. Toch is hetbeschermen van quarterback Jay Cutlerprioriteit nummer één. Zijn blessure aan heteinde van het seizoen leidde tot het missenvan de playoffs.

Sinds het vertrek van AlbertHaynesworth zijn de Titans op zoek naar eenspeler die hun defensive line kan definiëren.Brockers moet nog veel ervaring opdoen, maarkan uitgroeien tot één van de beste tackles in deNFL. Cornerback is ook een goedemogelijkheid.

Na het succesvolle rookieseizoenvan receiver A.J. Green kan hij komend jaar opveel aandacht van de verdediging rekenen.De Bengals verloren twee receivers in freeagency, maar door de dynamischeKendall Wright te draften zal detegenstander zijn aandacht moetenverdelen over twee playmakers.

Het ontbreekt in Cleveland aanwapens en na een running back met de vierdekeus kan hier een wide receiver wordengekozen. Toch is ook een right tackle hardnodig, en om de talenten van Trent Richardsonte benutten moeten er gaten worden gecreëerddoor de offensive line.

Om op het succes van afgelopenseizoen voort te kunnen bouwen zullen deLions hun pass defense moetenverbeteren. Wanneer Kirk­patrick hier beschikbaar iszal het team waarschijnlijkniet lang twijfelen. De offen­sive line is ook eenaandachtspunt.

Iedereen die de naam Steelershoort denkt meteen aan de defensie die al jarentegenstanders nachtmerries bezorgt. De sterrenworden echter ouder, en James Farrior werd op

20. MICHAEL BROCKERSDEFENSIVE TACKLE

21. KENDALL WRIGHTWIDE RECEIVER

22. CORDY GLENNOFFENSIVE TACKLE

23. DRE KIRKPATRICKCORNERBACK

24. DONT'AHIGHTOWERCORNERBACK

straat gezet vanwege zijn te grote contract.Hightower zou een goede vervanger zijn.

De Broncos lieten met hetaantrekken van Peyton Manning zien all­inte zijn. Wanneer zij hier dus een runningback of wide receiver kiezen zal niemandverbaasd opkijken. Wat jong talent op dedefensive line is echter hard nodig na hetverliezen van Broderick Bunkley enmogelijk Marcus Thomas.

De verdediging van de Texansmaakte afgelopen seizoen grote stappenonder Wade Philips maar de aanval bleekkwetsbaar tijdens de blessure van receiverAndre Johnson. Receiver Rueben Randle isook een optie, maar elk team moetgeïntrigeerd zijn door Hills potentieel.

De Patriots verloren verschillendepass rushers in free agency en kunnen huneerste keus gebruiken om de positie te ver­stevigen. Perry brengt naast 'n grote motorook een goede variatie aan pass rush movesen kan goed tegen de run uit de voeten.

Pass rusher Clay Matthewswist vorig seizoen maar zes keer de quar­terback te sacken. Mercilus moet als outsidelinebacker de dreiging gaan vormen aan deandere zijde van Green Bays 3­4defense die Matthews nodigheeft om vrij te komen.

Baltimore center Matt Birk isondertussen 35 jaar oud, dus het is tijd omte gaan denken over wie hem zal vervangen.Konz is de beste center in de draft en kan inde nadagen van Birks carrière ook uit devoeten als guard.

San Francisco had het afgelopenseizoen de beste verdediging in de NFL, enwist alle spelers te behouden voor dit jaar.Daardoor kan het team haar keuze gebrui­ken voor een nieuw wapen voor QB AlexSmith. Fleener, 'n hybride tight end, speel­de al voor coach Harbaugh bij Stanford.

Wide receiver Julian Edelmanwas afgelopen seizoen meerdere keren tezien als cornerback, en de New Englandpass defense was een continue bron vanzorgen. Op basis van talent staat JenorisJenkins hoger aangeschreven, maar devraagtekens rond zijn karakter doen hemuit de eerste ronde vallen.

In de laatste vier jaar heeft60% van de NFL teams een offensive tacklegekozen in de eerste ronde van de draft.Adams zal enige tijd nodig hebben om zichte ontwikkelen tot left tackle, maar kan totdie tijd uit de voeten aan de rechterzijdevan de offensive line. •

Drie teams zullen op de eerste dag van de draft moeten toekijkenhoe de toptalenten onder hun neus weg worden gekaapt. De OaklandRaiders, New Orleans Saints en Atlanta Falcons hebben hun draft pickgebruikt in trades waardoor Cincinnati, Cleveland en New Englandtweemaal kunnen kiezen. Oakland gaf in oktober hun keus op in ruilvoor quarterback Carson Palmer, wat achteraf een slechte deal voor deRaiders lijkt. Atlanta gaf de 2012 pick op om vorig jaar eerder tekunnen kiezen en draftte toen receiver Julio Jones. De Saintsselecteerden vorig jaar met hun eigen keus eerst defensive endCameron Jordan, maar wilden later in de eerste ronde ook MarkIngram binnenhalen, waarvoor ze hun eerste keus dit jaar naarNew England stuurden.

25. DEVIN STILLDEFENSIVE TACKLE

26. STEPHEN HILLWIDE RECEIVER

27. NICK PERRYDEFENSIVE END

28. WHITLEY MERCILUSDEFENSIVE END

DRIE TEAMS DOEN 'T ZONDER

29. PETER KONZCENTER

30. COBY FLEENERTIGHT END

31. JOSH ROBINSONCORNERBACK

32. MIKE ADAMSOFFENSIVE TACKLE

Pro Bowl­cornerbackTerrence Newman vertrektnaar de Cincinnati Bengals •RGIII weigerde eenprivéworkout met deColts, wellicht omdat hijliever niet meedeed aanhet ‘heus, we hebben nogniet besloten over onze #1pick‘ spelletje van de Colts• Joe Flacco noemde zichzelfin een interview de beste QBin de NFL. Het zoveelstebewijs van Joe’s wankelezelfbeeld • De Lions houdenwel van een jointje, zolijkt het. De rookies MikelLeshoure en Nick Fairleywerden afzonderlijkgearresteerd voormarihuanabezit •Aanstaand top­5 drafteeMorris Claiborne scoorde 4punten tijdens de fameuzewonderlic test. Van de 50mogelijke punten in totaal •Een jaarlijkse ritueelkeert ook dit jaar weerterug in de draft: het‘overdraften’ van eenquarterback omdat denood hoog is. Overdrafteevan dit jaar? Ryan Tanne­hill. Wanhopig NFL team?De Miami Dolphins •

Een NFL­seizoen kan ookverloren gaan in april, zobleek afgelopen week toen deEagles het trieste nieuwsbrachten over deachillespeesblessure vanstartende offensive left tackleJason Peters. Peters, één vande beste blindside protectorsin de NFL en absoluut

onmisbaar als Michael Vickweer zo’n seizoen als twee jaarterug wil meemaken, iswaarschijnlijk voor de rest vanhet seizoen out. Daarmee hinghet seizoen van de Eaglesplotseling aan een zijdendraadje. Andy Reid handeldeechter snel en contracteerdeDemetress Bell, voormalig left

tackle van de Buffalo Bills eniemand met een uniekverhaal. Buiten het feit datBell namelijk debuitenechtelijke, nooit door devader in kwestie erkende zoonis van Karl ‘The Mailman’Malone, speelt Bell ook pasgeorganiseerd football sindszijn achttiende.

Eindelijk neemt Nike hetstokje over van Reebok alskledingleverancier van deNFL. Wie zich afvraagtwaarom ‘eindelijk’; kijk evennaar de NFL­tenues envergelijk deze met die van hetcollege football en ziedaar hetantwoord. Nike heeft in datcollege football via OregonUniversity, de alma mater vanNike oprichter Phil Knight,

een trend gezet met opvallen­de en steeds wisselendetenue’s en helmen en duswaren de verwachtingen voorde NFL hooggespannen. Voorde liefhebbers van de uitdos­singen van Oregon, en wie iser niet verliefd op de reflec­terende helm die de Ducksonlangs in de Rose Bowldroegen, viel de introductievan de Nike tenue’s vorigeweek lichtelijk tegen.Alleen de Seahawks, bijkansburen van de Oregon Ducks,durfde het aan een radicalemake­over te doen. Een waarde meningen natuurlijk weerverdeeld over zijn. Over hetalgemeen waren deveranderingen bij de 31andere teams in de NFLsubtiel of niet bestaand. Dekraag is wat aangepast(zogenaamd flywire) en depasvorm is in elk gevalstrakker en ‘slicker’, zoals hetNike betaamt. Nu maarafwachten of er andere teamszijn die het goede voorbeeldvan de Seahawks durven tevolgen in de komende jaren. •

Weekly RoundUp

Eagles: Bellvervangt PetersNike neemt stokjeover van Reebok

Een dynastie, en dus meerdere SuperBowl­overwinningen binnen een decennium,is normaal gesproken het unieke criteriumom als franchise een eigen plek te veroverenin het veeleisende collectieve geheugen vande NFL. De St.Louis Rams van 1999 haddenalles om de eerste dynastie van het nieuwemillennium te worden maar lieten die titelom uiteenlopende redenen uiteindelijk aande New England Patriots van Bill Belichick.Niemand van de NFL­puristen en­liefhebbers die ze dat kwalijk neemt. DeRams kwalificeerden zich namelijk opuitzonderlijke manier voor een eigen plek inde eeuwigheid: door onvergetelijk mooifootball te spelen en een revolutie teontkenen in de manier waarop in de NFLover aanvallen wordt gedacht.Het seizoen van de Rams in 1999 leest bijnaals een jongensboek, zo diep waren de dalenin het begin, zo onwaarschijnlijk hoog warende toppen aan het einde. In het 1998 seizoenwas St. Louis nog hopeloos als vierdegeëindigd in de NFC West, met eenabominabel record van 4­12. De Rams warenin dat jaar ironisch genoeg een aanvallenduiterst machteloos team. Dat had tweeoorzaken: quarterback Tony Banks gooidetwee keer zoveel intercepties dantouchdowns en de running game met RobertHolcombe bestond feitelijk niet. Er was inhet offseason van 1999 kortom niets datwees in de richting van een wederopstandingin welke orde van grootte dan ook, laat staanvan het immense succes dat de Ramsuiteindelijk zouden hebben.MasterplanIn die periode werd echter de basis gelegdvoor het komende gloriejaar. Deoverweldigende logica van de beslissingendie head coach Dick Vermeil nam, grenstachteraf aan genialiteit. Vermeilcontracteerde eerst Trent Green als zijnnieuwe quarterback en draftte daarna widereceiver Torry Holt met de zesde keus in dedraft van dat jaar om zijn quarterback eenextra doelwit te geven naast de uiterstproductieve Isaac Bruce. Vermeil deedvervolgens zijn eerste van twee absolutemeesterzetten: traden voor Pro Bowlrunning back Marshall Faulk, waarmee deRams in één klap een levensgevaarlijke

running game hadden. Het tweede deel vanVermeil’s masterplan was het benoemen vanMike Martz, de personal coach van TrentGreen en voormalig wide receiver coach vanIsaac Bruce, tot zijn nieuwe offensivecoördinator.Met Martz is direct de architect genoemdvan wat later bekend zou worden als ‘TheGreatest Show on Turf’. Martz ontwierp eenoffensief systeem dat zijn tijd ver vooruitwas. De basis daarvan was een uiterstexplosieve ‘air assault’ passing game,mogelijk gemaakt door de onnavolgbarewideouts Bruce en Holt, waarbij vijfreceivers werden gebruikt om hetveld zowel horizontaal als verticaalmaximaal op te rekken. In dieopzet leverde de quarterback de balop een vooraf vastgestelde plek af bij eenreceiver, waarna de receiver tijd en ruimtehad om meters te maken. De altijdaanwezige dreiging van de running gamemet Marshall Faulk zorgde ervoor dattegenstanders zich nooit exclusief op depassing game konden richten, waardoorsecondary’s relatief onderbemand bleven.Dat verschafte de passing game met de zoboordnodige ruimte in het achterveld. Martzmaakte daarnaast gretig gebruik van allerleisoorten play action, pre snap bewegingen enoriginele trucs (screens en draws) omdefensies te verwarren en de pass rush teontregelen. In de hedendaagse NFL is eendergelijke aanvalsopzet gemeengoedgeworden, maar Martz was één van devoornaamste innovators van die trend.Geluk bij een ongelukOnder leiding van Martz en zijn vollediggerenoveerde offense kon succes bijna nietuitblijven voor St. Louis. De zwareknieblessure van beoogd startendquarterback Trent Green, opgelopen in eenpreseason wedstrijd tegen de Chargers,gooide echter plotseling roet in het eten.Zonder een fatsoenlijke quarterback leken deRams terug bij af. Maar ook op deze

catastrofale blessure had Dick Vermeil eengeniaal antwoord. In plaats van een vervangervan buiten aan te trekken benoemde Vermeil devolkomen onbekende Kurt Warner tot nieuwequarterback. Warner had nul ervaring als starterin de NFL en was met zijn 27 jaar ook de jongsteniet meer. Hij had zich weliswaar primagepresenteerd bij de Amsterdam Admirals in deNFL Europe maar dat zei eigenlijk helemaal niks;de Amerikaanse NFL was heel andere koek. Maarmet Warner gaf het lot de St. Louis Rams hetontbrekende puzzelstukje.De Rams openden het reguliere seizoen tegende Baltimore Ravens en noteerden eenovertuigende 27­10 overwinning onder impulsvan Kurt Warner’s drie touchdown­passes. In devijf wedstrijden die volgden, bleven de Ramswinnen en kregen die overwinningen een steedsindrukwekkender karakter, met Warner die eenrecord vestigde door in zijn eerste driewedstrijden op rij drie touchdowns te gooien.Tegen de Titans werd het eerste, nipte verlies(21­24) genoteerd en ook in het daaropvolgendetreffen tegen deLions was er een klein verlies (27­31). In deweek erna begon St. Louis echter alweeraan een nieuwe zegereeks. Zeven wedstrijdenop rij werd er gewonnen, met een pointdifferential van 20,5 gemiddeld, indicatiefvoor de immense overmacht waarmeede Rams hun wedstrijden wonnen. In delaatste wedstrijd, met de divisietitel enthuisvoordeel in de play­offs al op zak,werd er nog verloren van de PhiladelphiaEagles om te eindigen met een uitstekend13­3 record en een regulier seizoen dat tot deallerbeste ooit wordt gerekend.

Kurt WarnerKurt Warner, ‘the greatestone year wonder in NFLhistory’, had in 1999 eenhistorisch dominantseizoen, zijn eerste en ookbeste jaar als starter in deNFL. Hij gooide voor 41(!)touchdowns, 4353 passingyards, een ongelofelijkepasser rating van 109,2 enwerd gekroond tot MVP inzowel het reguliere seizoenals in de Super Bowl. En datvoor een undrafted freeagent en veteraan van hetarena football en de NFLEurope. Nooit weer zouWarner zo’n bovenmen­selijk jaar spelen als in1999, hoewel hij een meerdan uitstekendequarterback bleef in dejaren die volgden,opnieuw tot MVPwerd verkozen in2001 en in nogtwee SuperBowl speelde: in2001 met de Ramsen in 2008 met deCardinals.

Marshall FaulkFaulk, ‘offensive player ofthe year’ in 1999, rushte voor1381 yards en zeventouchdowns en ving voor 1048yards en vijf touchdowns.Faulk kon alles en werd vaakgebruikt als receiver uit hetachterveld om defensies totwanhoop te drijven. Het isallesbehalve overdreven testellen dat de Rams zonderFaulk de Super Bowl niethadden gewonnen, zobelangrijk was zijn rol alsrunning back in de air assaultaanval van Mike Martz. Faulkrushte in zijn carrièreuiteindelijk voor meer dan12.000 yards en ving voor6000 yards, als enige in NFLhistorie. In 2011 werd Faulkopgenomen in de Hall ofFame.

Isaac BruceIsaac Bruce vingin 1999 77 ballenvoor 1165 yardsen twaalftouchdowns.Zijn 73­yardtouchdownin delaatstetweeminutenvan deSuperBowl vormtmisschien wel dedierbaarste herinneringaan ‘The Greatest Show onTurf’. Bruce ontweekmeerdere verdedigersalvorens zijn enorme motoraan te slaan en richting endzone te verdwijnen. Brucespeelde uiteindelijk veertienseizoenen voor de Rams enliep in zijn carrière voor eenongelofelijke 15.208 yards,derde op de NFL all­timelijst. Zijn rugnummer 80werd in 2010 retired.

TurftitanenThuis, op het kunstgras (‘turf’dus) van de Trans World Dome,waren de Rams simpelwegonverslaanbaar. Ieder team datin 1999 St. Louis bezocht deeddat in de wetenschap onder devoet gelopen te worden; geenenkel team verloor met minderdan 2,5 touchdowns verschil.Het puntengemiddelde wasenorm met 24,5. Hetthuisvoordeel dat St. Louis in depostseason tot in elk geval deSuper Bowl genoot, voorspeldedan ook weinig goeds voor detegenstand. In de eerste play­offronde volgde de bevestiging vandat beeld: de Minnesota Vikingswerden met 49­37 omvergeblazen en Kurt Warner toondezich opnieuw als atypischerookie quarterback door in zijneerste play­off wedstrijd voorvijf touchdowns te gooien.In de NFC ChampionshipGame, tegen de zeer sterkedefensie van de Tampa BayBuccaneers, ging het voor heteerst down to the wire voor St.Louis. De Buccaneers slaagdenerin, eigenlijk als enige team datjaar, om de aanvallendestoomwals van de Rams af testoppen en de wedstrijdverzandde daarop in een duelder field goals. Totdat Warnertoch weer zijn stempel wist tedrukken met een beslissendetouchdown pass naar veteraanRicky Proehl voor de 11­6eindstand en de eerste SuperBowl deelname in de Rams­geschiedenis.JongensboekIn Super Bowl XXXIV traden deRams aan tegen de TennesseeTitans, eigenlijk het enige teamdat St. Louis in het reguliereseizoen op waarde had geklopt.Opnieuw werd de explosieve

Rams offense min of meer intoom gehouden, voerdedefensief spel de boventoon enzou een enkel moment vangenialiteit het verschil maken.Als in een jongensboek was dierol weggelegd voor Kurt Warner.Na drie field goals van Rams­kicker Jeff Wilkins in de eerstehelft, een eerste touchdown passvan Warner naar Torry Holt,twee touchdowns vanTennessee’s sterreceiver EddieGeorge, een Titans field goal enbij een gelijke stand van 16­16met minder dan twee minuten tespelen vindt Warner, te middenvan de om zich heen grijpendeblitz van de Titans, Isaac Brucevoor een 73­yard touchdownpass en een 23­16 stand.De Titans gaan vervolgens involledige gung­homodus en zettenonder leiding vanquarterback SteveMcNair eenadembenemendelaatste drive op (ziekader). Een drivedie uiteindelijk zijnWaterloo vindt opwelgeteld één yardvan de end zone vanSt. Louis, dankzijeen heroïsche tacklevan Ramslinebacker MikeJones op receiverKevin Dyson. Debeslissendedefensieve stopwordt door DickVermeil live via deheadphone (ennogal ‘matter offactly’) begeleid metde woorden: “Didn’tmake it, didn’t makeit. No. No. That’s it.We win! Woohooo!That’s the game. It’sover. It’s over, we’re worldchampions!” •

Achter de schitterende façade van hetdroomseizoen van de Rams ligt hetultieme ‘wat als’ scenario verborgen: watals Titans receiver Kevin Dyson één stapmeer had kunnen zetten of Ramslinebacker Mike Jones één seconde laterwas geweest met zijn tackle? Hetantwoord is een gelijkmakendetouchdown van de Tennessee Titans, mettime expiring en een field goal conversietegoed. Dat moment, afhankelijk van wieje erover spreekt benoemd tot ‘TheTackle’ of ‘One Yard Short’, en de drivedie eraan voorafging, is door ESPNverkozen tot het op één na meestenerverende Super Bowl moment en degrootste clutch play in Super Bowlhistorie.Tennessee’s heroïsche drive begint

vanaf de eigen 12 yard lijn, met nog 1:54te spelen. Quarterback Steve McNairpasst en scrambled ieder twee keer om deTitans naar de Rams’ 38­yard lijn tebrengen. McNair vindt daarna Dyson opde 32 yard­lijn en gooit vervolgens netgeen interception. De uitgeputte Rams­defense slaagt er in de volgende play bijnain McNair te sacken maar de quarterbackontsnapt miraculeus en vindt Dyson op deRams’ 10­yard lijn. Met zes seconden tespelen, first and goal, gooit McNair uit deshotgun, zoekt en vindt opnieuw zijnreceiver Dyson in een underneath route.Dyson vangt de bal, draait naar de endzone maar wordt ternauwernoodgetackled door Mike Jones. Dyson strektzijn arm uit naar de end zone maarstrandt, op één yard van het beloofdeland. •

'ONE YARD SHORT...'

Het is één van de meest bijzondere baseball­dagen van het jaar: Jackie Robinson Day. Inonze vorige editie konden jullie al lezen over deimpact die hij heeft gehad op baseball, enafgelopen zondag werd hij hiervoor opnieuwgeëerd. Jackie Robinson Day is een themadag.Iedere speler draagt het nummer42 op de rug, een nummer, datofficieel 'retired' is door MajorLeague Baseball.Themadagen. Ze zijn er veel inbaseball. Het zijn dagen waaropspelers hun liefde, passie endankbaarheid laten zien.Dankbaarheid voor het feit dat Robinson dedeur opende voor niet­blanken in de sport. Eenander voorbeeld is Fourth of July. Op dezenationale feestdag tonen baseballteams gretigde passie voor hun land. Petten met logo'swaarin de stars and stripes zijn verwerkt, veleceremonies, dankwoorden voor de 'heroesoverseas serving their country'. Baseball paktdan uit.Maar niets is echter pakkender dan liefde.Liefde voor waar je vandaan komt: je ouders.Dat gebeurt op moeder­ en vaderdag. Opmoederdag spelen de spelers met rozezweetbandjes, roze riemen en natuurlijk rozeknuppels. Idem dito op vaderdag, alleen is danalles in het babyblauw.Die dagen zijn echter niet alleen voor spelersom hun liefde te uiten. Amerikaanse sporten, enbaseball in het bijzonder, hebben veel aandachtvoor goede doelen. Door veilingen enbijeenkomsten wordt er geld ingezameld voorkankerbestrijding: borstkanker op moederdag,prostaatkanker op vaderdag.Baseball is meer dan werpen en slaan, en dat isiets waar in Europa nog veel van te leren valt.

Vraag hier in Chicago aan de gemiddeldesportfan naar z'n favoriete sports rivalry, en jezult zult veelvuldig Bears­Packers en Cubs­Cardinals te horen krijgen. Onzin, natuurlijk.Voornoemde derby's hebben allang niet meer descherpte die ze in vervlogen tijden ooit hadden.Van onderlinge haat is allang geen sprake meer.Bears en Packers (de spelers) zijn verdorieelkaars beste maatjes!Bulls­Pistons, zelfde verhaal. Was ooit, toenMichael Jordan cum suis die nare Bad Boys uitDetroit maar niet konden verslaan, een rivaliteitom de vingers bij af te likken. Maar ook diederby is verleden tijd. Vage herinneringen.Nee, rivaliteiten worden geboren in de play­offs. Vandaar dat series met de Heat en dePacers Chitown de komende jaren gaanbeheersen. Pas als LeBron en z'n vrindjes opbezoek komen, of die boertjes uit Indiana, zal ereen echte derbysfeer voelbaar zijn.De rivaliteit hier in de stad wordt echteruitgevochten op het ijs. Blackhawks­Canucks,daarbij valt alles in het niet. De afgelopen jarenwas het, in het naseizoen nog wel, tot drie maaltoe raak. Wat een heerlijke series waren dat.Onvergelijkbaar.Ik had me er ook nu weer zo op verheugd, opopnieuw een clash tussen de Hawks en deCanuckleheads. Het lijkt er echter niet van tekomen, want de number 1 seed uit Vancouverzou vandaag (woensdag) al wel uitde Stanley Cup­playoffsgeknikkerd kunnen worden.Als Hawks­fan kan ik daar aande ene kant natuurlijk niet ommalen. Maar aan de andere kanthad ik ze duizend keer liever hierin het United Center vernederdzien worden.Vooropgesteld dat de Blackhawks de Yotesoverleven, natuurlijk.

Rivalries Eerbetoon