SK September 2010

www.studentenkrant.org | jaargang 70 | September 2010 | De enige onafhankelijke studentenkrant van Nederland.

StudentenkrantGroninger

der Groninger

Studentenkrant

2 Groninger Studentenkrant | September 2010

De Studentenkrant is in het oorlogsjaar 1941 ontstaan als Der Groninger Studen-tenkrant en was, met als oprichter Günter Göring niet geheel onverwacht, volstrekt fout in de oorlog. Hoewel het dus wél oor-log was, had deze man geen oorlog nodig om fout te zijn. Geruchten gingen dat hij als kind een priester heeft misbruikt. Göring voerde het levensmotto ‘Ik heb nooit ergens bij willen horen, mensen hebben altijd bij mij willen horen’. Op de eerste dag van de bezetting werd Göring lid van de NSB.

Göring was overigens geen familie van de bekendere Hermann Göring, hoewel hij zich daar wel voor uitgaf bij de NSB. Hij schreef zichzelf vaak brieven ondertekend met Hermann Göring, die hij dan liet zien aan zijn weinige vrienden.

Göring was een genie, maar invalide op het vlak van werklust. Zijn notoire werkschuw-heid kreeg hem, zelfs als fanatiek NSB lid, ontslagen bij het, toentertijd foute, Nieuws-blad van het Noorden, waar hij werkzaam was als journalist. In februari 1941, richtte Günter het stralende oog van zijn psyche opwaarts en besloot tot het uitgeven van zijn eigen krant om verdere afwijzing als journalist te vermijden. Zo ontstond de Groninger Studentenkrant.

Gevestigd op de zolder van het Scholten-huis, was de krant geen succes en, met een vrijwel compleet ongelezen oplage van 20.000 kranten, een geoliede machine van kapitaalvernietiging. Adverteerders bleven weg en de financiën waren zeer problema-tisch. De financiële gaten werden telkens gedicht met tipgelden voor het verraden van onderduikadressen, die ook lijstenlang in de krant werden gepubliceerd om ‘ook eens een primeur te hebben’, aldus Göring in zijn memoires Altijd maar de broer van.

In zijn memoires onthult Göring verder de ware identiteit van een bekend oud-schrij-ver. Eén oud-schrijver was een goede vriend van Göring, namelijk, de ons niet onbeken-de, Prins Bernhard von Lippe-Bietserfeld, die sappige seksverhaaltjes schreef onder het pseudoniem ‘Ben Hard’. Menig Duits soldaat vond in deze rubriek de remedie te-gen de, toentertijd veel voorkomende, aan-doening genaamd ‘blauwe ballen’. (Verder was in de tijd Pim Pampet verbonden aan de krant, de latere uitvinder van het beken-de bordspel Mens Erger Je Niet.)

Een saillant detail was, dat Göring, als ra-biate Jodenhater, toch een Joods gezin on-derdak bood om, naar eigen zeggen, ‘een exit te hebben in het geval van een Duitse nederlaag’ en ‘om ook eens iets te neuken te hebben’. Het plan van Göring was om zijn foute gedrag na de oorlog te rechtvaar-digen als ultieme dekmantel om de Joodse onderduikers op zijn zolder te bescher-men. Dit gezin heeft de oorlog overigens niet overleefd, omdat Göring ze drie dagen voor de bevrijding van Groningen aangaf bij de Duitse autoriteiten, aangezien hij de bui al zag hangen met een zwangere 12-ja-rige dochter Anne, wier ouders hij in die jaren chanteerde met het dreigen van uit-levering.

Ontdaan van zijn exit-optie was Göring ge-dwongen terug naar Deutschland te vluch-ten met het laatste konvooi. Daar heeft hij zijn naam veranderd in Hoffheim en werd hij bekend als uitvinder en eerste slachtof-fer van de SK-41 landmijn, die nog dagelijks de gedachte aan Hoffheim levend houdt in Oost-Congo. Hoffheim had de landmijn in zijn tuin begraven om deze te testen tegen opdooi, een fenomeen dat kan ontstaan wanneer na intreden van de dooi de grond gaat verweken, doordat het dooiwater niet weg kan zakken door de ondoorlatende be-vroren grond eronder. Göring’s vrouw had,

na een echtelijke ruzie, het waarschuwings-lint een meter naar achteren verplaatst, om zo een einde aan het huwelijk te maken in een tijd waarin scheiden niet aan de orde was. De landmijn bleek overigens uitste-kend tegen opdooi te kunnen.

De familie, die inmiddels Hoffheim, heette is, tot recent, zeer welvarend geweest door

deze uitvinding, maar is afgelopen juni wei-nig subtiel uit de geschiedenis weggedrukt bij het bekende Loveparade drama in Duis-burg, waar kleinzoon Hermann Hoffheim als laatste drager van de nieuwe familie-naam stierf. Overigens niet bij het beruchte incident, maar uren later op de afterparty aan een overdosis XTC. Als anonieme zon-daar is hij het enige Loveparade slachtoffer dat niet herdacht is en niet is mee geteld bij de officiële 21 doden.

Der Groninger Studentenkrant is overigens niet opgehouden te bestaan na de oorlog, ondanks het uitgesproken foute karak-ter. Na het schrappen van de ‘Der’ voor de naam en het vervangen van het Gotische

lettertype, wist de krant zich succesvol voor te doen als verzetsblad, door op de laatste dag van de oorlog nog een anti-Duit-se editie uit te brengen. Deze werd niet ver-preid, maar slechts opgeslagen om later als bewijs te dienen van het verzetsverleden. Dit bedrog was mogelijk omdat het gehele, twintig man tellende, lezerspubliek was ge-vlucht naar Deutschland en de krant verder

totaal niet gelezen werd, aangezien deze in het Duits gedrukt werd in die dagen en ei-genlijk alleen in Duitse kazernes werd ver-spreid. Door dit succesvolle bedrog wist de krant later een lucratieve subsidierela-tie aan te gaan met de Stichting Verzets-bladen, gefinancierd door bezittingen van oorlogsslachtoffers zonder erfgenamen.

Randy Martens Historicus

In de volgende editie:

Deel 2: Spraakmakende SK-rechtzaken: Is geschreven kinderporno wel of niet verboden?

advertentie Geen niveau in de voetbalstudioWe schrijven maandag 30 augustus. Met mijn eerste bakje koffie in de klauwen, zit ik na te genieten van het geweldige voetbal dat dit weekend weer door Barcelona en Chelsea ge-etaleerd werd. Niet geheel anders dan voor een groot deel van Nederland, blijven wedstrijden van dit kaliber mij tijde-lijk bij. Wel geheel anders dan voor een groot deel van Ne-derland, is dat er een select groepje mensen ieder weekend getuige is van de meest fantastische vorm van voetbalver-slaggeving tot nog toe gemaakt. De genoemde elite kan kort worden omschreven als ‘de Sport1-abonnees’.

Voor de mensen die Sport1 niet hebben, of erger, dit stukje levensvreugde nog nooit hebben meegemaakt, zal ik kort uiteen proberen te zetten waarom een heel studentenhuis in Groningen iedere week weer bijeenkomt om te genieten van dit staaltje sportjournalistiek.

De acteurs in deze show zijn Kees Jansma, Wim Kieft, Marco van Basten, Willem van Hanegem en Marc van Hintum. Ie-dere voetbalavond worden, door de programmamakers, drie van deze voetbalgrootheden uitgekozen om hun kunstje te doen. Jansma is hierbij vaste prik, aangezien hij, als enige, de kwaliteit bezit dusdanig infantiele vragen te stellen dat eigenlijk iedere reactie inhoudelijker dan binnensmonds ge-kreun volstaat. Hij is waarschijnlijk de enige journalist die tevreden zal terugkijken op een diepte interview met Chew-bacca uit Star Wars. Bij Sport1 zit Jansma dus wel veilig.

Van Hintum en Van Basten moeten vechten om het plekje dat het best omschreven kan worden als de rol van spel-leider bij Knoop in je Zakdoek. Zij hebben de zware taak de wisselwerking tussen de anderen nog enigszins begrijpelijk te maken voor het publiek van boven de 5 jaar. Waar bij mensen nog wel eens sprake is van eigen visie of een mening slaat van Hintum, als een volleerd belastinginspecteur, de kunst van het analyseren met zijn correcte teksten uiteen. Iedereen is goed en Messi is de beste, vindt Marc. Deson-danks, moet geconstateerd worden dat van Hintum tot voor kort meer dan de helft van het aanwezige IQ in de gehele studio bezat, maar door de komst van Van Basten is er spra-ke van concurrentie bij deze twijfelachtige eer.

Marco van Basten: Wereldvoetballer van het jaar, aardige bondscoach, mislukte clubcoach en nu analist bij Sport1. Deze lijn volgend, lijkt het erop dat de Gemeente Reinigings-dienst er volgend jaar een werknemer bij krijgt. De arme van Basten. Hij weet dat hij intellectueel superieur is aan zijn tafelgenoten. Meestal houdt hij zich van de domme om de gemoederen rustig te houden. Echter, eens in de zoveel tijd knapt zelfs van Basten en doet dan het domste wat een mens in zijn positie zou kunnen doen: iets proberen uit te leggen aan Willem van Hanegem. Dit blijft altijd bij een over-moedige poging van Marco die hierbij altijd één ding ver-geet. Zolang de middelen nog niet beschikbaar zijn om met buitenaards leven te communiceren lukt dit zeker nog niet met van Hanegem.

Iedere aflevering completeert van Hanegem of Kieft het trio.

De producers hadden hun rol waarschijnlijk voor ogen zo-als die van Jan Paparazzi op de bank bij Jensen. Stil zijn en geluid maken als je iets gevraagd wordt. Maar, waar Jan Paparazzi zijn beperkingen kende, maken Kieft en van Ha-negem graag geluid.

De vlag gaat dan ook echt uit wanneer iemand er in de programmering achter komt dat de opstelling voor die avond Jansma, Kieft en van Hanegem is. Geen van Hintum of van Basten betekent geen barman die zegt dat het nu wel genoeg is geweest. Geen scheidsrechter die soms een kaart trekt om de lijn in het spel te houden. Nee, alsof Bokito wordt losgela-ten tijdens de Dol Dwaze Dagen verandert de Sport1 studio binnen no-time in een journalistiek rampgebied.

De Engelsen hebben een passend woord voor de constante sfeer die dan in de stu-dio hangt: awkward. In het Nederlands komt ‘ongemakkelijk’ nog het meest in de buurt. Van Hanegem die de vragen van Jansma consequent niet snapt. Jansma die Kieft altijd onterecht gelijk geeft. Van Hanegem en Kieft die zo soepel met el-kaar omgaan als een pas gescheiden kop-pel. Dit zorgt voor constante stiltemo-menten waarbij de spanning om het eerste woord te snijden is. Een lopend gesprek zoals mensen die met elkaar kunnen hebben op straat of in de supermarkt is aan de Sport1 tafel een zeldzaamheid.

Altijd is het Kieft die antwoord geeft op een open vraag. Van Hanegem zijn reactie-systeem werkt als die van een viervoe-ter. Noem je mijn naam niet, dan reageer ik toch lekker ook niet, lijkt hij te denken.

Een gesprek tussen Jansma en Kieft is dé reden waarom ik mijn abonnement nog steeds heb. De teksten zijn zo onbe-grijpelijk en stiltes zijn zo schrijnend dat het, het best, te vergelijken is met een vergadering van de Entmoet uit Lord of the Rings. Soms gaat het zo ontzettend langzaam dat ik het gevoel krijg dat Jansma en Kieft in staat zijn met z’n tweeën de universele tijd af te remmen.

Kortom, een abonnement op Sport1 is een must voor iedere voetballiefhebber. Hoewel, de wedstrijd zelf kijken we ge-woon op de NOS.

Co

luM

nBa

rt v

an d

er L

eij

de geschiedenis van de sK: een fout oorlogsverleden

3Groninger Studentenkrant | September 2010

De Groninger Studentenkrant is een on-afhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van achtduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG de Hanzehogeschool en an-dere plaatsen in Groningen

Hoofdredactie:Randy [email protected]

Eindredactie:Mirre Terpstra

Vormgeving:Jacob R. Meijering

Illustraties:Tobias Rutteman

advertentie

Colofon Redactie:Ingrid HofstraHuub KappertJudith KatzLiesbeth KauwBart van der LeijCarolien LindemanTessa Nijland Tom PlatTobias RuttemanRobin van der SarMirre TerpstraRoy de Vries Lisanne Wieringa

Webmaster:Jacob R. Meijering

Fotografie:Jan Luursema www.janluursema.nlEwoud Rooks www.erooks.nlEveline Vaessen

Met dank aan:BandirahNozzmanMark Retera

Drukwerk:Grafische Industrie de Marne

Bestuur:Voorzitter: Mirre [email protected]

Penningmeester: Roy de [email protected]

Algemeen: Huub KappertBart van der LeijRandy MartensJacob R. [email protected]

Adres:Groninger StudentenkrantSint Walburgstraat 22C9712 HX, Groningen

www.studentenkrant.org

Je bent 24 jaar oud en piloot, maar de pilotenmarkt blijkt vreselijk te zijn en je wilt toch wat bereiken. Dan ga je tech-nische bedrijfskunde studeren en richt je een nieuwe studen-tenvereniging op: Zeus. Eentje die niet verplicht naar borrels te komen en die ‘feesten met klasse geeft’. Dit was het idee dat oprichter Maarten Alberga had vlak voor het academisch jaar. Je wordt er naar eigen zeggen ‘slimmer en niet dom-mer’.

‘Ontgroening is voor kleuters’, prijkt er als een van de vijf pun-ten op de website (www.svzeus.nl). Hiermee wil Zeus zich mani-festeren als vereniging voor seri-euze studenten die naar het hoog-ste streven. Vandaar natuurlijk de naam. Alberga vertelt: ‘Ik wilde een korte krachtige naam en, tja, de oppergod is dan ook nog eens het hoogste waar je naar kan stre-ven, net zoals de studenten die wij aan hopen te trekken.’

Dat aantrekken van studenten lukt helaas nog niet zo goed. Tij-dens de KEI-week vertelde Alberga nog dat hij vijftig leden een mooi begin voor zijn vereniging vindt, maar nu zit hij nog maar op acht leden. ‘Nou heb ik ook gehoord dat dit het slechtste jaar voor stu-dentenverenigingen is geweest, dus ben ik minder teleurgesteld.’, vertelt hij. Bovendien ziet hij wel een markt nu, want, zo redeneert hij, ‘mensen kunnen weleens niet lid zijn geworden vanwege alle verplichtingen die andere vereni-

gingen hen opleggen, dat is een kans voor ons om mensen te vin-den.’

Alberga profileert zijn vereniging dan ook als een plek waar je wel samen dingen doet, maar niks ver-plicht is. Hoe hou je zo’n vereni-ging bij elkaar? Kijk bijvoorbeeld maar naar Fleks, waar het al jaren minder goed gaat. ‘Ik wil kijken of we elke week als groep wat kun-

nen organiseren, maar het is wel belangrijk dat het niet verplicht is, daarom hebben de acht huidi-ge leden zich juist ingeschreven.’ Een goed begin voor de vereniging zou, overigens, het vinden van een pand zijn, iets waar onder an-dere Unitas hen al mee heeft pro-beren te helpen.

En waarom vindt Alberga ontgroe-ning nou eigenlijk iets voor kleu-ters? ‘Ik vind het nogal kinderlijk dat je een groepsgevoel wilt cre-eren door nieuwe leden eerst te

kleineren. En ik geloof dat veel mensen er ook zo over denken, alleen zegt niemand het hardop.’

‘De meeste studentenfeesten zijn een bende, ik zou er niet rond wil lopen. Denk bijvoorbeeld aan toi-letten die een puinhoop zijn of feesten die slecht georganiseerd zijn. Zo hoef het niet en zo zal het ook niet gaan bij Zeus.’ En hoe weet je nou of jij een beetje past

op zo’n feest met klasse? “Als je niet tien jaar over je studie doet en ook niet zegt lang leve de lol, maar wanneer je juist wat wilt bereiken.” Mocht je het ledenbe-stand van Zeus willen uitbreiden ga dan naar hun website om je in te schrijven, zonder verdere ver-plichting, behalve het inschrijf-geld van honderd euro.

Carolien Lindeman

Zeus: Nieuwe studenten-verenging maakt slimmer

Interview

foto: Jan Luursema

dennisHet is KEI-week. Ongemakkelijk staan KEI- kinderen in doorzichtige poncho’s op de Grote Markt te kijken naar rockende mannen. Al zin-gen de mannen net iets te hoog om te rocken. Maar dat geeft niet. Ze zijn nog jong en geen 40. Ze zijn Valerius en geen U2.

Het valt me op dat de KEI-kinderen te onzeker zijn om te poepen. Liep ik er ook zo bij in 2006? Ik mag toch hopen van niet. Ik mag toch ho-pen dat ik bier dronk en geen witte wijn.

Goed.

Ik sta op de Grote Markt, zonder poncho, te genie-ten van het biertje in plastic.

Voor Valerius kom ik niet, voor Dio wel. Als hij het podium betreedt duw ik me naar voren. Ik sta zo-waar vooraan tegen het hek en kan de man heel goed zien. Stiekem ben ik een beetje verliefd. Een beetje verliefd op Dio, vooral als hij het nummer Baby zingt.

Dan zwaait Dio en roept dat hij van ons houdt. Een meisje naast me roept keihard terug dat ze ook van hem houdt. Dat vind ik wel zo raar. Dat mensen ineens hysterisch gaan lopen doen, alsof ze den-ken dat ze met de ster gaan trouwen. Dio zal wel denken. Al die hysterische wijven ook. Het staat na-melijk echt niet charmant. Dat geschreeuw. Dio is vertrokken.

Degene die de show presenteert, Dennis Storm, zwaait niet en blijft tot het eind. Nu ik Dennis zo zie zwaai ook ik niet en blijf ik zeker tot het eind. Toch wel stoer. Een Dennis Storm. Een Dennis die je bh retesnel los kan maken en tegelijkertijd gewoon in een Braziliaanse favela gaat staan.

Dan komt Dennis steeds dichterbij. Hij stapt van het podium af en laat het publiek zingen. Zijn microfoon houdt hij langs de eerste rij.

Ik sta daar dus ook.

En voor ik het weet kan ik Dennis aanraken. Een instinctief seksreflex volgt en als een soort catwoman gooi ik mezelf over het hek en trek ik aan z’n arm. Ik wil ‘m kussen. Kussen. Kussen op z’n wang, maar dat lukt me niet. Ik kus iets veel beters.

Ik kus een natte warme nek.

Hij kijkt me aan en lacht. Mijn avond kan niet meer stuk. Wat nou Dio, het is Dennis. Het is Dennis waar ik vannacht over droom.

De volgende dag belt een vriendinnetje op. ‘Heb je Dennis zijn Twitter al bekeken?! Volgens mij gaat het over jou!’ Paniek. Dennis. Over mij. Twitter. Als een malle maak ik een Twitter-account aan en check de pagina van Dennis. Hij tweet: ‘Wauw, een X van catwoman.’ Of ik dat ben, dat zullen we nooit weten. Maar met Dennis ga ik trouwen. Dat weet ik zeker.

Hysterisch wijf.

Co

luM

nLi

esbe

th K

auw

OpeningstijdenDinsdag: 10:00 - 17:00Woensdag: 10:00 - 17:00Donderdag: 10:00 - 17:00Vrijdag: 10:00 - 17:00Zaterdag: 10:00 - 17:00

Adres:Boterdiep 63

9712 LK Groningen

www.kringloopwinkelderommelmarkt.nltelefoon: 06-57738816

WWW.KRINGLOOPWINKELGRONINGEN.NL

DE ROMMELMARKTKRINGLOOPWINKEL

Boterdiep 63 9712 LK Groningen

Rolderstraat 9 9401 AM Assen

050-3184547


Op een of andere manier ligt het gevoelig onder niet-Vindicaters om iets positiefs te zeggen over Vindicat. Heel belachelijk. Ajax heeft hetzelfde en het is waarschijnlijk een stukje afgunst. Vindicat is de parel van het verenigingsleven. Het heeft alles wat een studentenvereniging wil hebben. Laten we eens haarfijn uiteen zetten waarom Vindicat de koning is van Groningse verenigingsle-ven. Welbeschouwd is de voorsprong zo groot dat het ongepast zou zijn er niet eens iets over te schrijven.

Oud-Leden:Een greep uit de kast. Captains of indus-try, bijvoorbeeld: Hans Wijers, topman van Akzo Nobel. Of neem politici: Wim Duisen-berg, oud-minister(PvdA) en oud-president van de Europese centrale bank. Een functie waarvan de gemiddelde econoom toch wel stiekem een klein stiffie van krijgt. Frank de Grave, oud-minister (VVD). Max van den Berg, commissaris van de koningin Gronin-gen (PvdA). Job Cohen, wie kent hem niet. Jammer voor Vindicat dat deze charisma-tische oud-burgemeester van Amsterdam geen premier zal worden want het had ze een nieuwe hoofdprijs op hun palmares kunnen bezorgen. Een premier ontbreekt namelijk nog in het rijtje. Ook: Pieter Jel-les Troelstra, uitroeper van de mislukte communistische revolutie in Nederland,

die overigensis geroyeerd door de Senaat vanwege uitspraken over de geheime ac-tus, een onderdeel van de ontgroening wat hij vergeleek met de gang van zaken in het parlement. Nu in onbruik.

Met nadruk, het is een kleine greep. Leuk om te zien dat Vindicat door de jaren heen een links bolwerk is geweest als hofleve-rancier van zwaargewichten voor de Grand Old Partij van de Arbeid. Vergeet trouwens ook niet het blauwe bloed met de twee prin-sen en vier prinsessen die lid zijn geweest.

Ook leuk is het hebben van een Nobelprijs winnaar zoals Kamerlingh Onnes (Natuur-kunde). Zet dat eens tegenover de oogst bij Albertus met als bekendste oud-lid wijlen Driek van Wissen (wie?). Inderdaad die rij-melarij oud-dichter des vaderlands. Het is een pijnlijke vergelijking. Maar misschien maakt het wereldberoemde kleinkunst duo Rooie Rinus en Pé Daalemmer nog iets goed voor Albertus.

Het mag duidelijk zijn. Lidmaatschap van Vindicat geeft leden iets gemeen met ein-deloze hordes belangrijke en bekende men-sen terwijl Albertianen niet echt een reser-voir aan oud-leden heeft waar je wat aan hebt.

Historie:Albertus (1896) heeft een geschiedenis, Vindicat (1815) heeft historie. Bijvoorbeeld het gegeven dat 117 Vindicaters verenigd in de Vrijwillige Flankeurs Compagnie zuid-waarts trokken om hun steentje bij te dra-gen bij de oorlog van 1830. Voor de histori-sche onbenul, de oorlog die ontstond toen België zich afsplitste en het Koninkrijk der Nederlanden dat probeerde te verhinderen. We kunnen zeggen dat de afsplitsing van België één van de weinige mislukkingen is, waar Vindicat bij betrokken was. Albertus, de op één na oudste, bestaat weliswaar ook erg lang, maar tot de oorlog was het leden-aantal vrij laag met maximaal 30(!)leden. Het corps heeft dan ook, in die jaren, een aantal maal aangeboden dat Albertus een ondervereniging van Vindicat kon worden, waar telkens negatief op is gereageerd. Tot 1941, stond de kleinere vereniging onder moderatie van de bisschop van Utrecht, dit moest er voor zorgen dat de bijna dertig Albertianen wel een deugdelijk katholiek leven zouden leiden. Al met al weer een puntje voor Vindicat lijkt de conclusie te moeten zijn.

Locatie:Zoals de gemiddelde gladde marketing jon-gen te pas en te onpas roept: locatie, loca-tie, locatie! De beste winkel loopt niet in een achterafsteeg en de slechtste wél op een A-locatie. Vindicat mag zich verheugen op de beste locatie die maar te vinden is in Groningen. Laten we ook dat eens verge-lijken met het, zich niet onderscheidende, Albertus-pand in de Brugstraat. Gratis tipje voor Albertus: bel even een aantal suiker-papa’s en koop de Korenbeurs. Waarschijn-lijk de enige locatie in de stad waarmee Al-bertus, Vindicat op dat vlak naar de kroon

kan steken. We nemen hier even aan dat het Stadhuis nooit te koop zal zijn. Overigens gaat Vindicat binnenkort verhuizen naar de hoek van dezelfde Oostwand (richting de Martinitoren) waarmee het een nog pro-minentere locatie krijgt. Het balkon blijft maar de sociëteit heeft nu nog een straat-kant aan de Jansstraat. Weer een puntje voor Vindicat.

Vindi’s zijn arrogant.Arrogantie, zelfs daar zijn ze goed in! Het is een beetje een kwestie van smaak. Waar-schijnlijk hebben katholieke geestelijken arrogantie ooit als zondig bestempeld, maar bij een beetje rivaliteit hoort ook een beetje arrogantie. Wat zou Bayern zijn zonder die kenmerkende arrogan-tie? Van Gaal werd bij zijn presentatie zelfs geprezen om zijn arrogantie door de directie.

Een voorbeeld hiervan kan zijn dat je in de KEI-week eigenlijk geen Vindicat pro-moteams op de been zag. Die zaten vooral voor hun sociëteit biertjes te drinken in felgekleurde trainings-broekjes. De Albertus teams, echter, zwierven als bezige bijtjes door de stad alsof ze iets te bewijzen hadden. Vindicat komt het gewoon aanwaaien, dit stuk incluis, en dat is reden genoeg voor een feestelijke portie arro-gantie. Ondanks dit dag en

nacht verschil in inzet heeft Vindicat, met 374 tegen 397 inschrijvingen, het niet ver-keerd gedaan, gezien het totale ontbreken van inzet. Als Albertus ooit groter wil wor-den zullen ze grotere verschillen moeten neerzetten.

Eigen cultuurtje De typische Vindi bestaat, maar typische Albertiaan niet. Dat zegt eigenlijk genoeg. Vindicaters hebben een iconische studen-tenstijl uitontwikkeld met runnersjackets in fluorescerende kleuren gecombineerd met afgetrapte jeans of Adidas trainings-broekjes. Vergeet natuurlijk ook niet de prachtige truckerpetjes en de sneakertjes. Dit geheel wordt zo uniformgewijs gedra-gen dat je gaat vermoeden dat er een win-keltje is achter in de sociëteit waar ze deze kleding gratis uitdelen. Het draagt alleen maar verder bij de herkenbaarheid van het fenomeen Vindicat.

Waarschijnlijk lokt dit onbevooroordeelde, onschuldige en bescheiden opsomminkje weer een golf van emotionele incontinentie uit in de SK mailbox. Maar om een besnor-de voetbaljournalist (een held trouwens) te parafraseren: ‘Journalistiek is niet het-zelfde als vrienden maken.’ Misschien met als verschil dat dit niet per se journalistiek genoemd hoeft te worden.

Randy Martens Knor

ode aan vindicat

“Albertus heeft een geschiedenis, Vindicat heeft historie

“Max van den Berg, Commisaris van de Koninging

Wim Duisenberg President ECB

Job Cohen Ex-Burgemeester van Amsterdam Partijleider PvdA


Wil je nog iets kwijt?Ondanks alles ben ik blij dat ik vastgoed bezit in Groningen. Het is gewoon een mooie stad, en de sfeer wordt gemaakt door de stu-denten. In het weekend is het he-lemaal niet zo leuk, joh. Doorde-weeks, dan gebeurt het. En het mooie verenigingsleven van bij-voorbeeld Vindicat en Albertus draagt daar goed aan bij!

Roy de Vries

advertentie

Wim bulten: Grootste huisbaas van GroningenIn goede naam aangetast door valse beschuldigingen

De naam Wim Bulten klinkt je vast bekend in de oren. Misschien is het je eigen huisbaas, en anders wel van één van je vrienden of vriendinnen. Het is in ieder geval een fenomeen in de stad, met veel panden in zijn bezit die hij verhuurt aan studenten. Een goede ondernemer dus! Helaas zijn er bepaalde groepen en individuen die het nodig vinden om zulk een goede ondernemer in een kwaad daglicht te stellen. In 2010 verkozen SP-jongerenorganisatie Rood en studentenvakbond LSVb hem als ‘huis-jesmelker van het jaar’. Hij zou onder andere hebben geprobeerd een lastige huurder van de trap te duwen en studentes voor hem hebben laten strippen. Maar na onderzoek bleek al snel dat hier niets van waar was, met excuses van Rood tot gevolg. Rood weet kennelijk niet dat in eerste instantie zulke beschuldigingen, beladen met mediageilheid, een ondernemer hard kunnen treffen. Wij van de SK besloten Wim Bulten te interviewen, want, anders dan Rood, waarderen wij wel zijn succesver-haal.

Wim. Hoe is het?Ik ben weer op de weg terug. Ik was namelijk gigantisch geraakt.

Om meteen maar met de deur in huis te vallen. Je bent afge-lopen jaar verkozen tot huisjes-melker van het jaar. Rood zal niet je lievelingskleur zijn, ze-ker?Ik sta voor iedereen open, zo denk ik. Rood heeft zijn excuses aange-boden en heeft een persbericht er-uit laten gaan. Dit werd natuurlijk

niet gepubliceerd omdat in Neder-land met bagger gooien een veel groter stuk waard is. Ik kan de wereld niet veranderen, dus neem genoegen met kleine stapjes en stukjes.

Dus je gaat de strijd met Rood niet aan?Punt één: het helpt niet. Punt twee: zij hebben een filosofie dat ze voor hun belangen willen op-komen, maar ze vergeten wat ze mensen aandoen. Je kunt men-sen echt in hun hart raken. Als er problemen zijn probeer je dat op te lossen. Altijd een standpunt innemen, maar proberen voor ie-dereen een compromis te sluiten; dat is het leven in mijn ogen. Als er problemen zijn ben ik bereid te praten, dat hebben we gezien met Rood. Ik denk dat SP en LSVb aandacht willen vragen voor hun standpunten en dat is niet ver-keerd, zeker niet, maar het gaat mij te ver om mensen te slopen.

Wij van de SK weten natuur-lijk dat ze stinkend jaloers zijn, want, let’s face it, je hebt suc-ces. Wat ging er in je gedachten om toen je in 1992 je melkquo-tum verkocht en op zoek was naar succes?Ik was absoluut niet op zoek naar succes, maar op zoek naar boter-hammen verdienen. Ik had mijn boerderij verkocht vanwege mijn

beperkingen. Ik kreeg artrose in mijn knieën, heupen en nek. Mijn gezondheid ging hard achteruit en kon daardoor geen zwaar werk meer uitvoeren. Ik wist niet wat ik moest doen. Mij leek een paar panden kopen en verhuren wel wat brood op de plank te leveren!

Hoe zag je leven er dan uit voordat je in het vastgoed be-landde?Ik ben begonnen op de LTS en heb daarna op de Middelbare Land-bouwschool gezeten. Ik heb 38

avondcursussen gedaan en ze al-lemaal goed afgerond. Naast dat ik een goed landbouwbedrijf in Oostwold bezat, was ik tot mijn tweeëntwintigste, bijvoorbeeld, ook dressman: een mannelijke mannequin. Niemand geloofde het als ik zei dat ik ook nog boer was! Maar goed, ik heb hoog ge-voetbald bij Leek, en daarna, tot ik mijn boerderij verkocht, ben ik voetbaltrainer geweest. Zolang ik gevoetbald heb, heb ik maar twee keer de training gemist. Een druk bestaan dus!

En toen kocht je je eerste pand in de Indische buurt. Was het meteen een succes?Haha! Met mijn eerste pand ging alles mis wat er mis kon gaan. Daarom ben ik daarna ook nooit weer bang voor een pand geweest. Goed of slecht, ga er maar zo hard mogelijk mee bezig, dan kom het vanzelf wel goed. In een jaar tijd had ik mijn eerste tien panden. Het werd een succes doordat ik meer gaf dan de anderen, dan bel-len ze je vanzelf op. Ze dachten dat ik gewoon een domme boer was die toch wel genoeg geld gaf voor de panden. Ik kocht de pan-den dan het liefst leeg, dan kon ik ze direct aanpakken en geheel renoveren.

Heb je veel tegenslagen gehad?Ik heb veel dingen beleefd. Er kwamen steeds nieuwe aanscher-pingen en vergunningen van de

gemeente. En aanpassen aan nieu-we regels kost geld. Mijn groot-ste tegenslag is mijn gezondheid gebleven. Ik heb altijd pijn, de ene dag meer dan de andere dag. Ik laat twee keer in de week ac-cupunctuur doen, puur tegen de pijn. Maar, ik aanvaard mijn han-dicap en ik kijk waar de kansen liggen. Niet alleen in mijn vast-goedleven, maar ook in mijn privé leven, met alles.

Inmiddels heb je meer dan 110 panden en behoor je tot de top van vastgoedmagnaten in Gro-ningen. Voelt dat niet fucking goed?Absoluut niet. Ik heb een negatief imago, alles is negatief. Onroe-rend goed is behoorlijk negatief, vooral door het Amsterdamse. Ik heb mijn auto bijvoorbeeld op de zaak staan, daardoor word ik vaak aangehouden. Kijk, de mensen die mij kennen weten wie ik ben, en voor de mensen die mij niet ken-nen, tsja, dat heb ik niet in de hand wat ze over mij denken. Ik denk in ieder geval niet dat het positief is.

Is dat dan jaloezie?Zal het ook wezen. Ik denk dat de meeste mensen niet weten hoe-veel werk en hoeveel spanningen erbij zitten. Wie zegt dat de hui-zenmarkt niet instort? Het is ge-woon een moeilijke tijd. Mijn vas-te uitspraak is: zeg nooit nooit, je hebt niet alles in de hand.

Je hebt in ieder geval aardig goed geboerd. Je bent bijvoor-beeld in het bezit van een Aston Martin, hoe duur was ‘ie?Haha! Als ik ergens spijt van heb gehad, is het wel om een derde-hands Aston Martin te kopen. Kijk, in Nederland draagt het ge-woon bij aan een negatief imago. Het was eigenlijk een kleine jon-gensdroom, maar ik zal de auto nooit spontaan pakken. Ik ga hem waarschijnlijk verkopen. Luister, vroeger had ik een busje waarin ik in alle anonimiteit door de stad reed. Maar daar mocht geen aan-hangwagen achter. Ik heb in twee weken tijd daarvoor zes bekeurin-gen gehad, waarvan de kleinste 1200 euro was. Dus kocht ik een Jeep, wat weer bijdroeg aan mijn negatieve imago. En om mijn ge-zondheid heb ik beseft dat ik nu de leuke dingen moet doen die ik nog kan doen, dus heb ik bijvoor-beeld op deze leeftijd een Merce-des SUV gekocht. Iemand anders zou die misschien pas op zijn zes-tigste kopen, maar ik koop er nu één omdat ik er later misschien niet meer in kan rijden.

Het Gesprek

foto: Jan Luursema

“Huurder: Schurk? Onzin! Juist een HELD

“

Kleding Kinderkleding Jassen LP’s Schoenen Boeken FFlexa Verf

€1,-€0,50€2,-€1,-€2,-€1,-

€4,50€4,50

Adres:Boterdiep 63

9712 LK Groningenwww.kringloopwinkelderommelmarkt.nl

telefoon: 06-57738816

WWW.KRINGLOOPWINKELGRONINGEN.NL

DE ROMMELMARKTKRINGLOOPWINKEL

Boterdiep 63 9712 LK Groningen

Rolderstraat 9 9401 AM Assen

050-3184547


soggen, sogde, gesogd

Student zijn is natuurlijk hartstikke gezel-lig en leuk, maar soms moet er ook gestu-deerd worden. Deze onpopulaire activiteit kan men thuis verrichten, of in de hormo-nale haaientank die ook wel de UB wordt genoemd. Vol goede moed begin je aan de tentamenstof over de Pelepponesische oor-log of iets dergelijks ingewikkelds, maar het merendeel van de studenten vervalt al snel tot een veel mooier vak: de hogere kunst van het soggen.

Voor de verse lichting studenten onder ons: soggen staat voor Studie Ontwijkend Gedrag. Je bent dan met alles bezig behalve je studie. Opvallend is het geheugenverlies dat vaak met soggen gepaard gaat. Eerst zit je diep gebogen over moeilijke Russische zinnen en het volgende wat je je kunt herinneren, is dat je achter You-Tube voor de tiende keer op replay klikt bij een filmpje van een marmot die zich ‘dramatisch omdraait’. Hoe je daar terecht bent gekomen of wat je in de tussentijd gedaan hebt, blijft een mysterie.

In 2006 hield de UK een enquête waaruit bleek dat de meest populaire sog-activiteit opruimen en schoonmaken is. Alhoewel het natuurlijk aandoenlijk is van de UK dat ze zo’n positief beeld hebben van studenten, hebben ze wat dit punt betreft ongelijk. De populairste sog-activi-teit is niet opruimen en schoonmaken, maar ge-woon porno kijken. Waarschijnlijk durfden de studenten dit gewoon niet mee te delen aan de brave borsten van de UK.

Over porno-soggen zijn de meningen overigens

verdeeld. Aan de ene kant heb je de studenten die porno kijken omdat ze daarna beter kunnen studeren en aan de andere kant de studenten die beweren dat je beter porno kan kijken na het studeren. De eerste groep creëert door middel van porno ruimte in zijn hoofd die, voorheen, vol zat met wilde seksfantasieën en nu gebruikt kan worden voor de studie. De tweede groep, daarentegen, blokkeert juist volledig tijdens het studeren, als hij daarvoor porno heeft gekeken.

Het blijkt dat studenten van de Faculteit Lette-ren het meeste soggen. Een belangrijke reden hiervoor is te vinden in de Pintelier, die, s i n d s 1997, pal naast het Harmoniegebouw is geves-

tigd. Deze kroeg werkt als een soort Bermuda-driehoek die alle studerende wezens in de om-geving opslokt. Mysterieuze verdwijningen van lerende studenten zijn in het Harmoniegebouw orde van de dag. Verder zijn veel Letteren Stu-dies ook verre van veeleisend (kuchAmerican-Studieskuch), dus kunnen veel studenten zich het soggen veroorloven.

Naar schatting wordt er aan de Faculteit Eco-nomie- en Bedrijfskunde verreweg het minst gesogd. Op het Zernikecomplex valt geen reet te beleven en vrouwelijk schoon loopt er wei-nig rond, dus rest er de student, tijdens colle-

ges, weinig anders dan goed op de meester of juf te letten. Ook is het soort mensen dat aan deze faculteit studeert vaak een stukje vlijtiger dan studenten die geesteswetenschappen, als fi-losofie of geschiedenis, studeren. Dit komt door het meer praktische karakter van economische en bedrijfskundige studies. Waar filosofiestu-denten vooral de zin van het leven moeten over-denken, moeten Bedrijfskundige studenten vaak ook daadwerkelijk iets presteren.

Is soggen nou echt schadelijk voor je studiere-sultaten? Ja, maar minder schadelijk dan wordt aangenomen. Soggen gaat namelijk meestal van-zelf wel weg als er écht geen tijd meer over is.

Soggen gaat namelijk vaak niet helemaal zonder schuldgevoel en als de druk te hoog wordt, gaat men echt wel studeren. Uitgaan is in feite veel schadelijker voor de studieresultaten vanwege het slaapgebrek. En aangezien slapen ook een populaire sog-vorm is, zijn soggende studen-ten vaak veel uitgeruster dan niet-soggers. Dus draai nog een wasje, gooi de DVD van de Del van ’63 in je speler en keep the sogging alive.

Lisanne Wieringa

“De populairste sog-activiteit is niet opruimen en schoonmaken, maar gewoon porno kijken

“

vrijdagmiddag, Groningen-ZwolleVrijdagmiddag, doodmoe van het studeren en feesten, vertrek ik, om mezelf weer even op te laden, richting het oosten. Richting het oosten betekent richting Zwolle en vrijdagmiddag richting Zwolle betekent drama.

Dubbeldekkers lijken de NS een overbodige luxe te vinden. Op vrijdagmiddag zijn de treinen de veewagens en de studenten het vee. Koffers en huilende peuters bezetten de laatste paar lege stoe-len en met een iets te brede week-endtas probeer ik me door de iets te smalle treindeurtjes te wur-men. In elke coupé wacht er weer een nieuw publiek om zachtjes te kunnen gniffelen om mij en mijn tas.

De reis dreigt te beginnen met zes personen op drie vierkante meter in een tussenstukje, of staand in het gangpad. Het vrolijke vrijdag-middag humeur slaat om in een maandagochtend gevoel, terwijl het weekend nog niet eens begon-nen is.

Af en toe denk ik geluk te heb-ben en kom ik op het laatste mo-ment een vrije stoel tegen, maar meestal eindigt ook dat in een te-leurstelling. Vlak voordat ik wil gaan zitten, zie ik, op het raam, witte letters het woord 'stilte-coupé' vormen. Uit ervaring weet ik dat 'stiltecoupé' een verkapte omschrijving is van een verzamel-plaats voor de meest grimmige mensen. Er heerst een oorverdo-vende stilte en de spanning hangt er in de lucht. Men is er zo ge-brand op stilte dat er zelfs men-sen zijn die de stilte denken te moeten doorbreken met een soort dreigende waarschuwing: 'Mag ik u erop attenderen dat u zich in een stiltecoupé bevindt? Danku-wel.’ Zelf bedank ik ook graag. Voor mij geen plaatsje tussen die grimmigheid.

Ook komt het wel eens voor dat ik op mijn zoektocht precies een plekje tegenkom naast de per-soon uiterst rechts op de schaal van goede vrienden vage ken-nissen. Samen een vak gevolgd, of ooit tegengekomen in d e stad. Dilemma. Op zo’n moment schreeuwt er een goed boek van-uit mijn tas: ‘niet doen, niet doen, loop door!’ Maar mijn geweten zegt dat ik niet weg kan komen met een simpel ‘hoi’. Doorlopen is so-ciaal ongewenst en nogal vreemd als het gaat om de laatste kans op een comfortabele reis. Af en toe kan ik mijn laatste redding nog in-zetten. Dat kan al-leen wanneer onze blikken elkaar nog niet hebben gekruist. Dan loop ik de coupé door en richt mijn blik strak op mijn doel: de volgende net te smalle treindeur. Ik wens dan van binnen dat mijn vage bekende ook een goed boek heeft, me gewoon niet ziet of niet wil zien.

In het geval 'vage bekende' twij-fel ik; een uur op de grond, maar genieten van mijn goede boek, of; een uur naast een vage beken-de, maar genieten van een goede stoel. Mijn boek verliest het he-laas vaak van de stoel. Waarop een oppervlakkig en vooral onge-wenst gesprek volgt. Ondertussen voel ik mijn boek branden in mijn tas.

Gelukkig duurt het maar een uur-tje, vrijdagmiddag Groningen-Zwolle.

Co

luM

nTe

ssa

Nijl

and

Mannen Met Gladde benenOm een echte amateurwielren-ner te worden moeten ze kaal. Lekker glad, bruin en, als het nog even kan, ingewreven met olie. Mannen die hun benen scheren; het lijkt volslagen on-zin, maar als je in het peloton wilt meedoen zul je moeten. Niet omdat je er harder van gaat fietsen, nee, omdat het zo hoort.

Shag op de benenEen echte wielrenner ben je pas als je wedstrijden rijdt. Als je dat niet doet, ben je gewoon fietser. Wielrenners dienen zich verder aan de etiquette te houden. Dat betekent onder meer je benen scheren. Zonder gladde benen hoor je dus echt niet bij het pe-loton. Wanneer er toch iemand tijdens een wedstrijd met haar op zijn benen rondrijdt zal er nie-mand in zijn wiel gaan zitten. ‘Dat kan toch nooit een echte zijn (?), hij heeft verdomme shag op de poten!’ Dat lijkt handig als je hele-maal vooraan rijdt, maar daar zul je helaas niet komen, omdat de ‘gladde’ renners er alles aan zul-len doen om jou klem te rijden. Je komt als een dode mus achter het peloton aan. In de woorden van zelfbenoemd wielrenfilosoof Maarten Ducrot: ‘Je tactiek is zo goed als je benen het toelaten.’

Lappen velDe reden waarom amateurs hun benen scheren is simpel: de profs doen het ook. De profs dragen voor dat scheren verschillende ar-gumenten aan. Het is aerodynami-scher (gelul) en minder pijnlijk bij het masseren, maar het meest ge-hoorde: hygiënischer bij wonden. Dat laatste is een feit. De bekende schaafwonden na valpartijen van decimeters, zo niet meters afge-scheurd vel zijn te beperken met scheren. Er wordt simpelweg min-der vel van je lijf gescheurd, als je de benen hebt geschoren. Maar dat wielrenners moeiteloos 6 uur of meer op een fiets pijn kunnen

verbijten en niet tegen enige mas-sagepijntjes kunnen klinkt totaal niet plausibel. Mag ik dat zo zeg-gen? Ja, dat mag ik zo zeggen. De allerbelangrijkste reden - haast nooit door wielrenners genoemd - is namelijk dat het mooier staat. Michael Boogerd gaf het tijdens een interview een keer toe: ‘Glad-de benen accentueren de spieren beter’. Diezelfde Boogerd vertelde later overigens ook dat je op de dag van de wedstrijd niet moet scheren, ‘want dan scheer je de macht uit de benen’. Ja, ja…!? En in de winter kan je beter beginnen met het linker been te scheren en daarna de rechter. Heeft met de stand van de maan te maken...

GlaswolCompleet doorgeslagen of ex-treem professioneel met je hobby bezig, dat is de huiskamervraag. Om achter het antwoord te komen zou je eigenlijk eens moeten pro-beren die harde haren van je be-

nen te scheren. Die gaan er echt niet zomaar af! Hou het asjeblieft wel bij scheren, want harsen ligt qua pijn niet ver uit de buurt van amputeren. Wie voorlopig denkt klaar te zijn, omdat de aardige juffrouw van het harsen vertelde dat het weken zo niet maanden glad zal blijven, komt bedrogen

uit. Na een dag of vijf zijn ze weer terug. En dan merk je het, jeuk! En niet zo’n beetje ook. Je bent vast wel eens in aanraking geweest met glaswol: dat gele isolatiema-teriaal voor huizen. Eerst is het lekker zacht, maar na 5 minuten begint het te jeuken en dat doet het vervolgens 4 uur lang. Wat op zich niet gek is als er duizenden minuscule glassplinters onder je huid zitten te steken. Dat is na-melijk het gevoel wat je op je be-nen krijgt. Daartegenover staat dat je met je gladde benen wel lekker langs die van je vriendin kunt glijden. Wie heeft de glad-ste? Samen romantisch dezelfde ladyshave gebruiken. Welkom bij de Smoothy Club! Amateurwiel-rennen is daarom eigenlijk een raar begrip, want je kunt niet zo-maar meedoen. Er gelden codes, nog veel meer; tot en met ventiel-dopjes en sokken aan toe! Mart Smeets (veruit de slechtst geklede man van Nederland) kan bijvoor-beeld uren lullen over de lelijke

hoog opgetrokken zwarte sokjes van Lance Armstrong. Wielrennen is veel meer dan alleen een sport, het is een levensstijl. Smeets zou zeggen: ‘Welkom in het circus dat WIJ het wielrennen noemen.’

Tom Plat

illustratie: Tobias Rutteman

foto: Ewoud Rooks


Noorderzon vierde dit jaar haar twintigjarige jubileum. Op een zestal locaties in de stad waren de interactieve aankondigingen hier-voor, van zowel internationale als Groningse kunstenaars, te bewonde-ren. Zoals bij het Groninger museum waar op een fontein de boodschap geprojecteerd werd. General coör-dinator Mark Hospers praat over de geschiedenis van het festival, daten in het park, vrijwilligers en het unie-ke karakter van het festival.

Vaste kernVoor Hospers aan de slag ging als kaart-verkoper in 2001, kwam hij slechts één keer op Noorderzon. Nu behoort hij tot de vaste kern, wat betekent dat hij het hele jaar met Noorderzon bezig is. ‘Vroeger was het festival meer project-matig en kwam er in april pas een grote instroom aan medewerkers. Nu wordt dit steeds meer door het jaar heen ge-trokken’. Door de groei die het festival jaarlijks doormaakt is de vaste kern sterk gegroeid. Tijdens deze editie van Noorderzon waren zijn dagen lang; op-staan rond tien uur; even e-mails beant-woorden; dan naar de kiosk en aan het werk; nog een voorstelling proberen te zien en tot 3 uur doorwerken.

In den beginneIn 1991 vond de eerste editie van het festival plaats. Onder leiding van al-gemeen directeur Diederik van der Meide (vanaf 1992) groeide het festi-val in de navolgende jaren gestaag in bezoekers en structuur; ‘Het festival groeide en groeit elk jaar stapje voor stapje en wordt steeds professioneler’. Mark Yeoman nam het stokje van alge-meen directeur over in 2001. Deze Brit kende Groningen aanvankelijk amper, inclusief Noorderzon, maar drukte al snel zijn stempel op het festival. Hij is nog steeds verantwoordelijk voor de kern van het programma. Van één van de veranderingen die hij doorvoerde, plukken nog steeds veel mensen de vruchten. Yeoman schrapte namelijk de grootse opening, die voorheen een aan-zienlijk deel van het budget opslokte. Sindsdien is er elke avond gratis mu-ziek te beluisteren op verschillende po-dia, waar meer mensen dus van kunnen genieten. Zo treden er nu elke avond, onder andere op Het Dok bij de vijver, ‘grote kleinere bands’ op die doorgaans veel publiek trekken.

Park en DowntownNaast het programma op het terrein van het plantsoen zijn er in de stad ge-noeg partners om daar ook een divers aanbod mogelijk te maken. Dit Down-town gedeelte beslaat onder meer de Oosterpoort en het Grand Theatre. ‘Enerzijds is Noorderzon een Internati-onaal kunstfestival met heel spannend werk wat je bijna nergens anders kan zien, zeker niet in Nederland, dus een inhoudelijk gedeelte, en aan de andere kant is het gewoon een groot zomer-feest waar we heel blij mee zijn’ vertelt Hospers. Dit zomerfeest zorgt ervoor dat de drempel laag is voor bezoekers. Daarvoor is de locatie, het plantsoen, ook erg belangrijk. Veel buitenlandse bezoekers kijken hun ogen uit als ze het park doorlopen met allerlei uitge-lichte bomen en kunstwerken langs het water.

Publiek en glazenHet publiek van Noorderzon is erg di-vers, voor iedereen is er ook wel wat te vinden. Dit jaar trokken zo’n 125.000 bezoekers, ondanks het soms slechte weer, naar het elfdaagse festival. Hoe-wel het soms erg druk is, verdelen de mensen zich over het algemeen goed over het terrein. Daarbij helpen de ver-schillende locaties binnen het park. Zo zal bijvoorbeeld Jazz op Zuid een ander publiek aantrekken dan het Spiegelter-ras. Om de vijver is het ‘s avonds wel

altijd druk, maar niet vervelend druk; ‘iedereen loopt rustig achter elkaar aan en er zijn eigenlijk nooit incidenten’. De sfeer is heel gemoedelijk. Bij slecht weer komen er vanzelfsprekend minder men-sen een biertje drinken aan de bar, maar de kaartverkoop loopt prima, en dat is erg belangrijk; ‘er zijn dagen bij dat we qua voorstellingen vrijwel helemaal uit-verkocht zijn’. Het festival is ook een stuk hipper geworden, vindt Hospers, en hierdoor komen er meer studenten de afgelopen jaren. Omdat er zo weinig in-cidenten zijn geweest de laatste twintig jaar mag er op Noorderzon nog in glas geschonken worden, wat uniek is in Gro-ningen. ‘Ja, dat is wel iets wat onder druk staat. Niemand mag het. Wij hebben het in onze vergunning aangevraagd en we mogen het, omdat we een goede reputa-tie opgebouwd hebben en het is het een prachtige toevoeging, en nog duurzaam ook.’ Het toegankelijke karakter is be-langrijk voor het festival voor Hospers. Daarom worden er bijvoorbeeld geen tas-sen leeggehaald bij de ingang om te con-troleren op meegenomen drank.

VrijwilligersOnder de kaartverkopers, open afbou-wers en barmensen zitten veel studenten. Vrijwilligers zijn de basis van de meeste festivals, zo ook van Noorderzon. Dit jaar zijn het er zo’n 500 die op allerlei ma-nieren meewerken aan het festival. Velen van hen komen jaarlijks terug, maar ‘er komen ook verdacht veel mensen bij, de vrijwilligerscoördinator heeft het enorm druk’. Jaarlijks op 21 maart, de eerste lentedag, gaat er een e-mail uit naar de mensen die al eerder hebben meegedaan en dan begint het op gang te komen, maar in feite kun je je het hele jaar aanmelden. Over de vrijwilligers bij Noorderzon is de organisatie zeer te spreken: ‘de teams zijn nu zo goed en het is altijd verbazing-wekkend dat er zo ontzettend veel men-sen mee willen helpen; ze zijn ook heel erg nodig’. Bij de opening alleen al waren

er zo’n 12.000 uren ingeroosterd, waar later nog duizenden bij zijn gekomen, al-dus Hospers.

Daten in het parkTijdens Noorderzon stonden er een aan-tal grote borden langs de paden waar mensen hun verhalen konden achterlaten die iets met het festival te maken had-den. Veel romances zijn ontstaan in het park, als je de verhalen mag geloven. Is het festival de ideale plek om je date mee te nemen? Volgens Hospers wel: ‘overal is leuke muziek en je kan het zo romantisch maken als je zelf wilt. Eigenlijk is het per-fect; je zoekt een leuke voorstelling en je kunt zelfs een prima hapje eten’. Vroeger kwamen de meeste mensen vaak alleen in de avond, maar inmiddels is er zoveel lek-ker eten en ook zeer divers, dat mensen er de hele dag kunnen zitten. Mocht je als lezer zelf nog (sappige) verhalen hebben kun je deze nog kwijt op de Noorderzon website, waar ze de verhalen nog steeds verzamelen.

Voldoening en zelf zienWaar Hospers de meeste voldoening uit haalt zijn de trouwe bezoekers, de ‘die-hards’ die in weer en wind toch naar het park komen. ‘Gister, bijvoorbeeld, was het kutweer, maar toch waren er heel veel mensen in het park. Dat zou ik zelf niet zo snel doen met dit weer. Daar haal ik en vele crewleden met mij wel voldoening uit; dat er blijkbaar zoveel vertrouwen is in Noorderzon en mensen er zoveel zin in hebben’. Hospers probeert zelf ook dagelijks naar voorstellingen te gaan. Hij vindt het belangrijk dat Noorderzon-mensen ook de kans krijgen om veel te zien van het festival. Zelf houdt hij van de gehele breedte: ‘theater, dans, muziek, en natuurlijk lekker in de tent zitten als het regent’.

Robin van der Sar

advertenties

noorderzon: Wereldberoemd in Groningen Kunst en muziekfestival uniek in Europa

8 Groninger Studentenkrant | September 2010advertenties

sK test: Quattro Stagioni, Vivaldi is er groot mee gewor-den, de Groninger student volgt hem. Maar als je op je brakke zondag een pizza besteld, welke is dan de beste?

Om de ultieme zondag-pizza te testen moet je hem op zondag bestellen. Natuurlijk een regenachtige zondag, zodat de bezorgers hun 3 delige fluoride-rende regenpak uit de kast trekken en op de Tho-mos springen om jou een lekker zompige doos in je handen te drukken waar een pizza in hoort te zitten.

Pepperminds zoekt leuke enthousiaste verkopers! Meer dan €100,- verdienen in maar 5 uurtjes en alleen werken wanneer jij wilt? Lees dan snel verder…

Pepperminds is hét face to face verkoop bureau van Nederland. We zijn een hele gezonde, sterke en gezellige club jonge profes-sionals bij elkaar.

Met vestigingen in Haar-lem, Utrecht, Groningen, Rotterdam, Den Haag, Breda en Amsterdam zijn we al sinds jaar en dag toonaangevend op de markt van face to face verkoop.

We werken met geves-tigde A-merken zoals; BNN, Veronica Magazine, Stop Aids Now! en Warchild Dit doen we op straat, langs de deuren en op leuke evene-menten.

Naast het werken voor gave merken werk ook je ook altijd met leuke mensen van je eigen leeftijd. Na het werk is er altijd wel tijd voor gezelligheid en een borreltje. Dus je zal ook een hoop leuke mensen leren kennen.

Verder steekt Pepperminds veel aandacht in persoonlij-ke groei en ontwikkeling. Zo

zijn er ook veel doorgroeimogelijkheden.

Onze kernwaarden zijn:

Plezier, Resultaat, Professioneel, Community, Groei

Ben jij?

Ben je tussen de 18 en 25 jaar? Doe je minimaal een HBO studie? Ben je dol op gezelligheid en feestjes? Wil je meer ver-dienen dan je vrienden, studie- of huisge-noten? Heb je een vlotte babbel en ben je niet bang om op mensen af te stappen?

Kun je jezelf identificeren met de woorden: Sociaal, biertje, eigenwijs, humor en resul-taatgericht?

Solliciteer dan nu bij Pepperminds!

A FAREWELL TO DE STER

ANNEMARIEKE COENDERS EN WIM SEBO

CIRCLE

GINGER NINJA

RADIUS CD PRESENTATIE

JACQUELINE GOVAERT & BRAM DEHONT

THE EX & HAN BENNINK

DESPEECH 01LPG//ALAMO RACE TRACKAT THE CLOSE OF EVERY DAY

THUS:OWLS

10/09

12/09

17/09

22/09

23/09

25/09

30/09

01/10

06/10

ELKE ZATERDAG SWINGAVOND

WWW.VERA-GRONINGEN.NLOOSTERSTRAAT 44 • 9711 NV • GRONINGEN • 050 3134681

“THE DANCEABLE SIDE OF THE UNDERGROUND AND THE UNDERGROUND SIDE OF DANCE”

C O N C E R T E N G R O T E Z A A L

ROCOCOSHIKARI & RESURRECTIONISTSDRAINLAND & THE HUNGERFAIR OHS & COLD PUMASLOUD SQUIRT

0411161825

C O N C E R T E N D O W N S T A G ESPIRITED AWAY OLDBOYLET THE RIGHT ONE IN DOSSIER K.THE ILLUSIONISTPLEASE GIVE

050607142128

F I L M S • Z I E N E M A

CLUB FOR THE INTERNATIONAL POP UNDERGROUNDPROGRAMMA

9Groninger Studentenkrant | September 2010advertentie

Het is opvallend te noemen dat, welke pizza Quattro Stagioni je ook besteld, er geen Quattro Stagioni hetzelfde is. Qua in-gredienten niet, qua indeling niet, qua smaak niet, eigenlijk een soort ‘fantasie van de kok’ maar dan zonder fantasie. Twee pizza’s kwamen onder de neus van het testpanel in de vorm van vier seizoenen, apart gescheiden. De overige pizza’s waren een mengeling van alle seizoenen door elkaar.

Volgens het instituut Wikipedia zou een pizza Quattro Stagioni de ingrediënten: mozzarella, tomaten, champignon, artisjok-ken, ham en olijven bevatten. In dit geval blijkt Wikipedia niet heilig; de meningen over wat een Quattro Stagioni moet bevat-ten lopen namelijk nogal uiteen. Het komt erop neer dat zo’n beetje alles op een Quattro Stagioni kan, als het maar uit een van de 4 seizoenen komt. De pizza’s uit de test hadden dan ook een bijzondere verscheidenheid op hun deeg liggen.

Testmethode:Een bekwaam panel test de pizza’s op: smaak, versheid, artis-tiek gezichtje, deeg, doos en alles wat nog meer opvalt. De testresultaten die hieruit voortvloeiden zijn hieronder weerge-geven op volgorde van einduitslag:

Pizzeria Eindscore: Prijs Ingredienten

Picobello 7.8 10,50 ham, salami, champignons, paprika, olijven, ansjovis en kappertjes

La Tratoria 7.3 9,00 tomaat, kaas, salami, ham, champignons, ansjovis, kapper-tjes en olijven

Babylon 7 8,00 ham, salami, champignons, paprika, uien, olijven en ansjo-vis

Bienvenue 6.5 8,50 champignons, ham, salami, artisjokken, olijven, ui en kap-pertjes

Piccola Roma 6.2 8,10 tomaten, kaas, champignons, ham, salami, ansjovis, olijven kappertjes

Food@Home 4 8,50 tomatensaus, mozzarella, paprika, champignons, salami, ham, artisjokken en ansjovis

De beste Quattro Stagioni van Groningen

Pizzeria Picobello bracht een topper van een pizza langs, het panel van de Studentenkrant verkoos deze pizza dan ook met een 7.8 als de beste bezorgpizza van Groningen.

De pizza had een heterogene smaak, goede zoutverhou-ding en een royaal beleg. Daarnaast bevatte de pizza een houdertje, dat ervoor zorgt dat de deksel van de doos niet op de pizza rust. Een bijzonder makkelijk en inventief middel dat eigenlijk gewoon de standaard hoort te zijn. Met een prijs van €9.75 zit deze pizza echter wel wat aan de hoge kant.

Pizzeria La Trattoria, aan de Paterswoldseweg nummer 32, was de eerste die een pizza Quattro Stagioni afleverde. De eerste indruk van deze pizza was behoorlijk. Het is een lekkere brakke-zondag-op-de-bank-met-studio-sport piz-za, wat betekent dat de pizza lekker dooreet. De woorden ‘authentiek uiterlijk’ en ‘lekker vers’ vallen dan ook re-gelmatig voor deze pizza. De pizza van La Trattoria werd geleverd in de vier verschillende delen van het seizoen, mooi. Opmerkelijk was dat dit de enige pizza was die een gezonde vibe afgaf. Al met al scoort deze pizza dan ook een keurige 7.3.

Restaurant/pizzeria Babylon aan de Oude Kijk in ’t Jat-straat kwam, met een opgewekte bezorger, een heerlijke pizza brengen. Het deeg was Italiaanse pizza waardig. Daarbovenop lag een heerlijk bedje van ham, salami, champignons, paprika, uien, olijven en ansjovis. De term ‘koninklijk’ was dan ook aan het juiste adres bij deze pizza. Minpuntje bij de Babylon pizza: de pizza bevatte te veel vet waardoor de pizza te sappig werd en de doos te vet. Deze pizza slaagde uiteindelijk met een 7 voor de SK test.

De Bienvenue is vooral bekend van de nachtelijke piz-za’s, echter op normale pizzatijden bezorgen ze ook piz-za’s. De Bienveneu pizza heeft een lekker zachte bodem die een beetje klef is maar verder prima, daarbovenop een heerlijke topping van verse groenten in de vorm van onder andere artisjokken. Natuurlijk is de pizza lekker sappig, zoals het een Bienvenue pizza betaamt. Al met al een goede zondag-avond-morgen-doe-ik-wel-weer-ge-zond pizza. Cijfer: 6.5

De pizza van Piccola Roma was vooral zout te noemen; de kappertjes en ansjovis die zich op deze pizza bevon-den waren daar natuurlijk schuldig aan. Daarnaast kreeg het panel het idee dat de ansjovis afkomstig was uit blik, wat de versheid van de pizza niet ten goede kwam. Het artistieke gezichtje was echter een schitterende symme-trie met veel kleur, waardoor de pizza uiteindelijk toch een 6.3 scoorde.

Food@Home, een relatief nieuwe voedselbezorgservice in Groningen, heeft van alles in het assortiment zitten: van een Wienerschitzel Hawaii tot een Caramel Chew Chew. De mooie rode, eigen, doos beloofde een prima pizza, niets was echter minder waar. De pizza bleef met een cijfer 4 ver achter de andere pizza’s. Vooral op de onderdelen deeg, royaliteit en versheid scoorde deze pizza slecht. Termen als ‘wanstaltelijk’, ‘laf’ en ‘prut’ vlogen over tafel. Het artistieke gezichtje in de vorm van de vier seizoenen maakte het nog een klein beetje goed.

Huub Kappert

fotografie: Jan Luursema


advertentie


balgobind vs. studentenkrant

In de laatste reguliere Stu-dentenkrant van het vorige collegejaar verscheen een artikel waar de verschillende studentenvereniging onder het motto van ‘stijgers en dalers’ werden geëvalueerd. Het was een onschuldig, enigszins hu-moristisch, stuk waarin drie verenigingen een pluim kregen. Onder die verenigingen was Calimero, die al voor het vierde jaar op rij stemmen wisten te winnen. Er is toen wel een aan-tekening gemaakt bij de titel van stijger gemaakt. ´Om de feestvreugde meteen te verpesten hing even in de lucht dat nummer drie Rajesh Balgo-bind de partypooper zou gaan uithangen en zich zou afsplit-sen, het vooruitzicht alleen in de

raad te zitten bleek een dag later echter zo afschrikwekkend dat Rajesh B. zijn zetel maar weer heeft teruggegeven aan Cali-mero. Bronnen tipten ons voor de verkiezingen overigens al over het feit dat dit figuur niet deugde.´(Groninger Studentenkrant, Juni 2010, pagina 2)

De bazen van de Groninger Stu-dentenkrant hebben het geweten. Eerst werd de hoofdredacteur opgebeld met de vraag of deze passage uit de internetedi-tie geschrapt kon worden. Die stond daar welwillend tegen-over aangezien hij het motto ‘To err is human, to forgive divine’ (Alexander Pope) die ochtend nog had gelezen op zijn citaten-scheurkalender, De vormgever kreeg dus de opdracht de laatste zin te schrappen en het B. (wat volgens B. een criminele connota-tie zou hebben) te veranderen in zijn volledige achternaam. De kous leek af, maar op 8 juli, middenin de vakantie, plofte er, bij het kantoor van de Studen-tenkrant, een dagvaarding op de deurmat. Balgobind eist 5000 euro van de stichting omdat hij 90.000 euro aan omzet zou zijn misgelopen. Een cliënt zou, na het lezen van de gewraakte pas-sage, alle vertrouwen in Rajesh zijn verloren. Korte tijd brak er lichte paniek uit op de redactiekamer. Een schadevergoeding zou het faillis-sement van deze prachtige krant betekenen. Na het raadplegen van een advocaat van een bevriend advocatenkantoor en wat ander aanstormend juridisch talent werd de redactie gerust gesteld. Om onze advocaat te citeren: ‘Dit is de meest belachelijke dagvaar-ding die ik in mijn loopbaan on-der mijn neus heb gehad’. Deze geruststelling zorgde ervoor dat

Steven Roos, dan nog voorzitter, de verdediging bij de Kanton-rechter zelf wel op zich durfde te nemen. Op een zomerse maandagmid-dag in juli is het dan eindelijk zover. Voorzitter, hoofdredacteur en een delegatie van de Gronin-ger studentenpers verzamelen

zich voor de Rechtbank aan het Guyotplein. Gewapend met een door de advocaat geschreven verdediging loopt het gezelschap de rechtszaal in. Deze is echter niet nodig. De rechter heeft de woordvoering gelezen en begint direct met een vragenvuur aan het adres van de eiser. De rechter lijkt weinig te geloven van de 90.000 euro die Balgobind zou mislopen. Als de rechter vraagt om bewijs hiervoor, kan Rajesh niet anders dan zeggen dat het hier om privacygevoelige infor-matie van zijn cliënt gaat en dat hij die wel per email aan de rech-ter wil doen toekomen. Zo kan dat misschien in een bananen-republiek, maar de Nederlandse rechter wil graag dat het bewijs-materiaal ook bij de gedaagde bekend is. Als de uitspraak de hoofdredac-

teur bereikt, blijkt dat het ver-trouwen terecht was. De Studen-tenkrant wordt op alle punten in het gelijk gesteld. Een paar cita-ten uit het vonnis. ‘Naar het oor-deel van de kantonrechter geldt als uitgangspunt dat een krant in beginsel vrij is te balen wat wel of niet wordt gepubliceerd (...) De woordkeus in het gewraakte stuk is wellicht wat ongelukkig, maar dat maakt naar het oordeel van

de kantonrechter niet dat publi-catie ervan onrechtmatig is (...) De passage over Balgobind maakt slechts een klein deel uit van het stuk (...) De kantonrechter: 1. Weigert de gevraagde voorzienin-gen; 2. Veroordeelt Balgobind in de kosten van het geding.’ Met andere woorden: er is nog pers-vrijheid, een journalist mag zelf bepalen in welke stijl hij schrijft en je mag iemands achternaam afkorten zonder dat dat 5000 euro kost. In zijn dagvaarding stelt de heer Balgobind dat onvoldoende wordt aangetoond dat hij niet deugt. Daarmee probeert hij allicht zijn deugen te bewijzen, maar ik vat het op als een uitdaging om zijn niet-deugen te bewijzen. Allereerst de definitie van ‘niet deugen’. Daarvan zijn er veel. Er

is natuurlijk het ‘niet willen deu-gen’, vaak gebruikt in combinatie met ‘opgroeien voor galg en rad’, maar daarvan was in de context van de gewraakte passage dui-delijk geen sprake. De definitie waar vanuit moet worden gegaan is ‘niet in orde zijn’ of ‘niet hele-maal sporen’. Een gerichte zoektocht in de mid-denberm van de digitale snelweg

leert dat Balgobind bijna meer rechtszaken aanspant dan een gemiddeld Officier van Justitie. Een man in een lange regenjas onder een kapotte straatlantaarn attendeerde mij op een stuk in de SoAP (Sociologisch Antropo-logisch Periodiek) van een aantal jaar geleden. Dit ging over een rechtszaak die B. (op zijn eigen verzoek werd zijn naam op deze manier in dit artikel ‘onherken-baar’ gemaakt) heeft aangespan-nen tegen de Universiteit naar aanleiding van een onvoldoende die hij kreeg voor een opdracht met een werkgroep. Er werd gebruikgemaakt van peer-as-sessment en zijn groepsgenoten gaven hem, vanwege ‘freeriderge-drag’, een dusdanig lage beoorde-ling dat zijn docent besloot hem een lager cijfer geven als de rest. De rechtszaak zorgde ervoor dat hij een hoger cijfer kreeg, maar onvoorwaardelijke liefde van zijn docenten zal hij er niet mee heb-ben verdiend. Nog een voorbeeld van een rechtszaak: de Hanzehogeschool zorgt ervoor dat de persoonsge-gevens van alle studenten toegan-kelijk zijn via het interne e-mail adressenboek. Dat is handig, want dan hoef je nooit meer tele-foonnummers uit te wisselen met je groepsgenoten en nooit meer te googlen naar het e-mailadres van je docent. Grote bezwaren tegen dit systeem kunnen studen-ten aangeven door op een linkje te klikken die hen aan het begin van de studieloopbaan wordt op-gestuurd. Normale mensen klik-ken op het linkje, maar af en toe is er iemand die hier een groot en principieel probleem van maakt. Zo iemand is Rajesh blijkbaar. Hij spande namelijk een zaak aan bij het College bescherming per-soonsgegevens (CBP). Binnen mijn vriendenkring is Rajesh, inmiddels, veelvuldig de revue gepasseerd en vooral het aanklagen van de universiteit om een hoger cijfer te krijgen kan op weinig sympathie rekenen en nie-mand heeft tot nu toe het deugen van de heer Balgobind kunnen bevestigen.

Jacob R. Meijering Misdaadverslaggever

Welkom terug van je vakantie. Hopelijk heb je niet alleen op je luie reet gelegen maar ook nog wat geld verdiend, want vanaf dit jaar wordt het dokken voor een tweede studie. De najagers van een kenniseconomie, de leden van ons demissionair kabinet, hebben bepaald dat de kosten van een tweede studie door universiteiten bepaald mag worden. Hier een overzicht zodat jij en je portemon-nee weten waar ze aan toe zijn en een tip om geld te besparen.

Het kwaad geschiedde in de nacht van vier op vijf juni dit jaar. Ons demissionaire kabinet stemde voor een aanpassing op de Wet op het hoger onderwijs en het weten-schappelijk onderzoek, met als gevolg dat je voor een tweede ba-chelor of master instellingsgeld moet betalen dat een stuk hoger ligt dan het wettelijk collegegeld, soms wel zeven keer zo hoog. In Groningen betaal je voor een twee-de master bijvoorbeeld minstens € 7700. Bij andere universiteiten zijn de prijzen weer anders (zie de grafiek). En dan zijn er nog uni-

versiteiten die dit collegejaar nog niks extra’s vragen voor een twee-de graad, maar daar volgend col-legejaar ook aan mee gaan doen. En hoe zit het nu precies in Gro-ningen? Dit jaar valt het hier nog wel mee, zij, die zich dit jaar voor 1 september voor een tweede stu-die hebben ingeschreven, zitten in een overgangsregeling, waar-door zij nog laag instellingsgeld kunnen betalen (= €1672). Ech-ter, stond je afgelopen jaar niet ingeschreven in Groningen en wil je hier toch een tweede graad halen dan moet je het hoge in-stellingsgeld betalen. Een twee-de bachelor kost je, afhankelijk van de studie, tussen de € 6800 en de € 9300. Voor een mas-ter ligt het tussen de € 7700 en € 11.200. De bachelor en master geneeskunde of tandheelkunde kosten zelfs € 32.000 per jaar als je ze als tweede graad wil halen. Maar er is een manier om hier on-deruit te komen, tenminste, als je je eerste studie nog niet vol-tooid hebt. In dat geval kan je je tegelijkertijd inschrijven voor

een andere opleiding zonder het hoge instellingsgeld te betalen. Stel je bent dit jaar met een mas-ter begonnen en hoopt die aan het eind van het jaar af te ronden en daarna nog een tweede master te doen. Zorg dan dat je nog wat punten mist, schrijf je voor die tweede master in en rond daarna pas je eerste master af. Je twee-de master mag je dan vervolgen voor wat de universiteit ‘instel-lingsgeld I’ noemt, en dat is de oude vertrouwde € 1672. Exact hetzelfde geldt voor de bachelor. Dus: niet afstuderen en aaneen-gesloten ingeschreven staan. Wordt dit je allemaal te gek en te-veel gepuzzel, maar zou je toch graag een tweede graad halen? Zorg dan dat die op gebied van onderwijs of gezondheidszorg ligt, die twee studierichtingen zijn in de nieuwe wet namelijk uitgesloten van het hoge instel-lingsgeld. Veel succes dit jaar.

Carolien Lindeman

de kosten van een kenniseconomieHoe kom je onder de extra kosten van een tweede studie uit?

deu·gen deugde, h gedeugd 1 (van personen) deugdzaam zijn 2 (van zaken) in orde zijn

““ illustratie: Tobias Rutteman


Top 40 nummers worden gemaakt door het klikken van een muis. De inhoud van een gemiddeld televi-sieprogramma bestaat uit een reeks slecht zingende tieners beoordeeld door een stel homoseksuelen. Kle-ding heeft alle kleuren, behalve degene die je niet op een Oost-Braziliaanse Amazonevogel laten lijken en een Amsterdammer bestellen in een Groningse kroeg betekent niet meer dat er 25 cl puur geluk je kant op komt.

De eerste drie zaken doen mij niet zoveel. Mensen zijn nou eenmaal smaakloze wezens en verder in de tijd komen betekent niet altijd vooruitgang. Wanneer mij echter 20 cl bier wordt geschonken onder het mom van ‘een Amster-dammer’, terwijl ik hier vroeger 25 cl voor kreeg en er nog steeds hetzelfde aantal euro’s voor neergelegd moet wor-den, is bij mij de maat vol.

Technisch gezien valt de kroegen niets te verwijten. Lang-durig en grondig onderzoek op Wikipedia wijst uit dat een ‘taps’ toelopend bierglas, met een inhoud variërend tus-sen de 23 cl en 33 cl, een Amsterdammer genoemd mag worden. Daarnaast is het drinken van kleinere glazen bier geen opzichzelfstaand probleem, want je kan er gewoon wat meer van drinken. Het gaat om de verwachting die niet uitkomt.

De attentie van de barman is eindelijk gewekt. Hij heeft je de afgelopen 10 minuten met alle mogelijke moeite ontlo-

pen, maar nu staan er zelfs geen middelmatig uitziende vrouwen aan de bar waar hij wat aandacht van kan kopen in ruil voor gratis drank. Met tegenzin neemt hij je bestel-ling op: één pils.

Met grote puppyogen zie je het goudgele goedje uit de tap, je glas in klotsen als een miniatuurversie van The Perfect Storm. De schuimkraag is verassend goed. Er ontstaat con-dens aan de buitenkant van glas, wat duidt op de juiste temperatuur. Wanneer het glas voor je neer wordt gezet, steek je gelijk over met een muntstuk van 2 euro. De deal is rond.

De eerste slok, waar je inmiddels als een kwartier naar uit-gekeken hebt, wekt echter argwaan. De smaak is prima, daar ligt het niet aan. Er klopt iets niet, al kan je niet met-een plaatsen wat het is.

Het is misschien het beste te vergelijken met het proces dat plaatsvindt wanneer je per ongeluk een travestiet aan de haak slaat. Op het eerste gezicht lijkt er niks mis mee. De vorm, de opmaak en de presentatie zien er heel behoor-lijk uit. Maar wanneer je het vastpakt voelt het anders dan normaal. Je probeert een paar verschillende grepen, merkt dat de temperatuur in ieder geval klopt en vind de rest niet alarmerend. Op het moment dat je je mond eraan zet, krijg je het sterke vermoeden dat er iets niet in de haak is, maar pas wanneer je tong er een kwartier in heeft ge-hangen, weet je het zeker. Dit klopt niet. Deze chick heeft een pik, ofwel… deze Amsterdammer is kleiner dan ik ver-wacht had.

Al kan de mate van teleurstelling tussen het per ongeluk tongen van een vent en het krijgen van een te klein bier-tje per persoon verschillen; het blijft een tegenslag op een moment dat zo euforisch zou moeten zijn.

Naast de emotionele schade die deze zaak berokkent, heeft het ook nog een onomstotelijk statistisch weer te geven nadeel voor de mensen die hun avond kleur geven met bierspellen. Waar de gemiddeld tijd om een adtje te trekken bij de oude Amsterdammer zo’n 4,5 seconden be-droeg, ligt dat nu een halve seconden lager! Dit betekent dat het slachtoffer na het gooien van een dubbele Mex een hele seconde minder lang toegeschreeuwd, uitgelachen of onheus bejegend kan worden. Stel je eens voor!

Wegens het ‘jammer‘-gevoel dat ontstaat na het drinken zou ik dit biertje willen omdopen tot de Jammerstedam-mer.

Waar deze praktijken plaatsvinden, meld ik hier liever niet wegens eventuele schading van de concurrentiepositie, maar volgens anonieme bronnen maken, in elk geval, de Twister (Poelestraat 29) en de Shooters (Peperstraat 4-6) zich schuldig aan het schenken van Jammerstedammers.

Proost!

Bart van der Leij

advertentie

Het Jammerstedammertje

advertentie

Bandirah www.bandirah.com

fotografie: Ewoud Rooks


Waar doen Ze Het van?Naam: Albert-Jan Bos Leeftijd: 23 Jaar Studie: Facility management Woonsituatie: Kamer in Groningen Werk: De Drie Gezusters

Geeft graag geld uit aan: Primaire zaken: huur, eten, verzekeringen en kle-ding. Hier bezuinig ik niet op.

Vindt het onzin geld uit te geven aan: Zaken die nog niet aan vervanging toe zijn, die je enkel zou kopen omdat ze mooier zijn. Ook gokkasten en spelau-tomaten op de kermis vind ik zonde van mijn geld.

‘Ik vind het best shocking, dat ik maan-delijks 150 euro aan sigaretten uitgeef. Ik ben al een tijd minder aan het roken en van plan binnenkort te stoppen. Met het geld dat ik overhoud, wil ik dan mijn spaarrekening opbouwen. Ik vind dat ik goed rond kan komen. Andere studen-ten die zeggen het niet breed te hebben, maar wel vaak in de stad te vinden zijn, stellen de verkeerde prioriteiten. Iedere student kan rondkomen, als je maar bereid bent te werken en goed op je uit-gaven let. Ik weet elke maand wel precies wat er binnenkomt en wat ik uitgeef.’

Waar de één papa en mama enkel lief aan

Naam: Rick Schutter

Leeftijd: 21 Jaar Studie: Life Science & Technology Woonsituatie: Siddeburen (bij moe-der) Werk:Meubelhallen Kolham, meubels bezorgen (alleen in zomermaanden)

Geeft graag geld uit aan: Nuttige dingen. Bijvoorbeeld een mp3-speler, geurtjes en uitjes met vrienden.

Vindt het onzin geld uit te geven aan: Dure kleding. Mooie kleding hoeft niet duur te zijn!

‘Ik geef veel geld uit aan mijn studie, die moet ik zelf betalen. Ook in mijn vakantie geef ik een hoop geld uit. Dan let ik veel minder op mijn uitga-ven. Ik houd elke maand geld over, daar ben ik wel tevreden over. Het enige dat ik nog graag zou willen is

vast werk op zaterdag, zodat ik net iets meer kan uitgeven. Ik denk dat ik bewust omga met mijn geld, in tegenstelling tot bepaalde andere stu-denten. Ik heb het niet breed, maar leef daar ook naar. Ik red het prima zo, maar als ik niet meer rond zou kunnen komen, vind ik het ook niet erg om bij te lenen. Ik ga niet weke-lijks uit en ik bel weinig, dus ik heb een lage telefoonrekening. Ook dure kleding heb ik niet. Dat wil overigens niet zeggen dat ik er als een zwerver bij loop. Dat studenten het niet breed hebben, is volgens mij wat overdre-ven. Ook aan het eind van de maand eten ze nog gewoon een warme maal-tijd. Er kan bijna altijd nog wel wat bezuinigd worden. Sommige studen-ten denken makkelijk over geld en denken er niet over na hoeveel geld ze eigenlijk van hun ouders krijgen. Ook ouders werken hard voor hun geld.’

Studeren is duur. Kamerprijzen blijven stijgen en studieboeken kosten een ver-mogen. Toch kan, in tegenstelling tot vroeger, bijna iedereen studeren. Overheid, vader en moeder dragen allemaal een steentje bij aan het spekken van de kas. Naast studeren kunnen we massaal genieten van verre vliegreizen en bestellen we biertje na biertje in de kroeg. Ondanks dat heerst het imago van ‘arme student’ nog steeds.

Waar doen we het tegenwoordig van, wat doen we ervan, en wat vinden we er-van? Een paar studenten vertellen over hun financiële situatie:

Naam: Vera de Man Leeftijd: 22 Jaar Studie: Communicatie- & Informatieweten-schappen (afgerond) Woonsituatie: Kamer in Groningen en huis in Tunesië Werk: Kiosk medewerker (Centraal Station Groningen)

Geeft graag geld uit aan: Reisjes naar Tunesië

Vindt het onzin geld uit te geven aan: Haar kamer: ‘als je je op tijd inschrijft bij woningnet kun je al een heel huisje voor 300 euro krijgen, waarbij je ook nog recht hebt op huurtoeslag. Ik betaal al meer voor alleen een kamer.’

‘Ik heb al bijbaantjes sinds ik naar het voortgezet onderwijs ging. Ik ben erg blij dat mijn ouders me financieel zoveel te-gemoet komen, maar ik vind het ook be-langrijk om zelf te werken voor mijn geld. Er komt natuurlijk ooit een dag dat mijn ouders vinden dat ik het alleen moet gaan doen en daar wil ik mezelf graag op voor-bereiden. Ik ben me er wel van bewust dat mijn ouders veel voor me betalen en daar-om kan ik regelmatig geld overmaken naar mijn spaarrekening. Van het gespaarde geld heb ik onder andere een investering

gedaan in het huis in Tunesië. Als ik nu bij mijn vriend ben, heb ik geen kosten meer aan het huren van een accommodatie. Uit-eindelijk hopen we het huis, in de perioden dat ik daar niet ben, te kunnen verhuren aan, Nederlandse, toeristen om de kosten er weer een beetje uit te halen. We willen er daarnaast een soort van programma bij aanbieden om het ‘echte Tunesië’ te laten zien. Zo kunnen de gasten bijvoorbeeld sa-men met Zied de minder toeristische plek-jes van Tunesië opzoeken of typisch Tune-sische gerechten proeven, bereid door zijn moeder. Ik denk dat anderen zich wel eens afvragen hoe ik me al die reisjes naar Tune-sië kan veroorloven. Ik hoop dat ze zien dat ik er ook hard voor werk.’

In Uit

IB-Groep 266 Collegegeld 140

Werk 400 Kamer + Studenten-verzekering

400

Ouders 450 Eten + Huishouden 125

Ouders (Collegegeld) 140 Kleding 100

Zorgtoeslag 61 Uitgaan/Lunch/Uit Eten

10

Sport 65

Telefoon(s) 60

Vliegtickets 150

Totaal 1317 1050

In Uit


Vakantiewerk 142 Eten 20

Ouders 200 Uitgaan 20

Zorgtoeslag 61 Uitstapjes 10

Telefoon 20

Vakantie 33

Verjaardagen 10

Sport 20

Eten/drinken buiten de deur

20

Sparen 125

Totaal 499 499

In Uit


Werk 600 Eten 300

Fooi 100 Huur 400

Zorgtoeslag 50 Uitstapjes 80

Huurtoeslag 110 Telefoon 40

Ouders 140 Rookwaren 150

Vakantie (sparen) 40

Treinreizen 20

Eten/drinken buiten de deur

30

Verzekeringen 120

Totaal 1120 1120

advertentie

hoeft te kijken voor een paar extra euro’s, moet een ander bikkelen om de eindjes aan elkaar zien te knopen. Waar de één een flinke spaarrekening opbouwt, gooit de ander bakken geld over de balk. De verschillen zijn groot. Deze studenten lijken zich in het midden te begeven. Ze werken voor hun geld en zijn zich bewust van hun financiële situatie. Ondertus-sen ondernemen ze ook leuke dingen. Ze staan vol in het leven en genieten van hun studententijd. Toch doen ze dit stuk voor stuk op hun eigen manier en stellen ze hun eigen prioriteiten.

door: Tessa Nijland


even nakletsen met het Kei-bestuurHet zal maar weinig lezers zijn ontgaan: tussen 16 en 20 augustus waren de Groningse straten bezaaid met vers bloed. In vijf lange dagen kregen de nieuwelingen een voorproefje van onder meer hun toekomstige universiteit/hogeschool, het sportaanbod, het culturele aanbod en, natuurlijk, het uitgaansleven in Groningen. Zeven enthousiastelingen staakten een jaar lang hun studie om met volle overgave de oudste, grootste en goedkoopste introduc-tieweek van Nederland te organiseren: de KEI-week. Het KEI-be-stuur kijkt terug op deze intensieve dagen.

Als bestuurslid werk je een jaar lang met zes onbekenden toe naar één week, hoe zag de be-ginperiode er voor jullie uit?Na de selectieprocedure en het ‘verlossende telefoontje’ van de sollicitatiecommissie werden we bij elkaar gezet in een café en za-gen we voor het eerst de mensen waar we een heel jaar lang inten-sief mee samen gingen werken. Dat is wel even een raar moment; je kent nog niemand en je weet dat je veel met elkaar zal moe-ten omgaan in het komende jaar. Je ziet elkaar veel, leert elkaar steeds beter kennen en zo ont-

staat een band. Ook de besturen van de introductieweken van de andere universiteiten leerden we kennen tijdens een georganiseerd weekend in Brabant en zagen we daarnaast maandelijks tot twee maanden voor de introductiewe-ken, toen richtte iedereen zich weer vol op de eigen introductie-week.

Want dan wordt het ook met-een een stuk drukker?Ja, klopt. In het begin van het jaar is het relatief rustig, maar in de aanloop naar de week zelf ben je toch al gauw zo’n 40 tot 60 uur per week bezig met de voorbe-reiding. Dan komt nog meer naar voren dat de relatie met de an-dere bestuursleden min of meer onvoorwaardelijk is; als het even

tegen zit of erg druk is kun je niet zeggen ‘ik kap ermee, bekijk t maar’. Uiteindelijk heb je toch allemaal hetzelfde doel: een fan-tastische week neerzetten. Vooral doordeweeks is het kort voor de start hectisch; in de weekenden kun je weer een beetje opladen.

Dan is er de week zelf, span-nend?Absoluut, je hoopt toch dat alles goed verloopt. Echt grote stress-momenten hebben we eigenlijk niet gehad, maar iedereen heeft persoonlijk natuurlijk wel druk-kere momenten, als je minder tijd blijkt te hebben dan je dacht

bijvoorbeeld. De openingsavond is wel absoluut één van de hoog-tepunten en erg spannend. Wel een leuke spanning overigens, de adrenaline die dan door je lijf giert, op zo’n moment, is enorm. Het moment, dat je wordt gepre-senteerd op het podium op de Grote Markt en er 8000 mensen voor je staan te juichen, die jou helemaal niet kennen, is wel even raar, maar heel tof.

De optredens en de film op de Vismarkt, wie bepaalt die? In principe bepalen we dit soort zaken met de hele groep. Tij-dens de selectie probeer je in te schatten wat de KEI-lopers leuk zouden vinden; het feest moet tenslotte leuk worden voor hen. Om iedereen tevreden te houden

probeer je een gevarieerde ope-ningsavond samen te stellen: een DJ, een rapper en een coverband bijvoorbeeld. Zo probeer je ieder-een in ieder geval wat te bieden. Nu zijn we zelf ook nog niet zo oud en weten we wel ongeveer wat jongeren aanspreekt en een beetje ruimte is er natuurlijk wel als je de keuze hebt tussen twee DJ’s, bijvoorbeeld. De film moest vooral toegankelijk zijn, dus geen ingewikkelde verhaallijnen, en moest voor beide seksen wat te bieden hebben. Zo zijn we uitein-delijk gekomen bij The Hangover, die goed in de smaak viel.

Jullie hebben allemaal zelf ook KEI-week gelopen; merken jul-lie grote verschillen met jullie eigen week?Als loper merk je veel kleinere veranderingen eigenlijk niet op, omdat deze toch intern door het bestuur worden doorgevoerd. De structuur van de week ligt ook wel min of meer vast. En dit is ook goed. De informatiemarkt is, bij-voorbeeld, gewoon nodig en komt

elk jaar terug. Het aantal lopers is wel enorm toegenomen en daar-naast maken we nu meer gebruik van sociale media. Hyves werd al langer gebruikt, maar Twitter, bijvoorbeeld, hebben we dit jaar voor het eerst actief gebruikt, en met succes. We hebben via Twit-ter vragen kunnen beantwoorden en zagen ook dat gebruikers on-derling elkaar op de hoogte hiel-den en elkaar hielpen met vragen, zodat deze onderling werden op-gelost. Dat is wel grappig. Ook zie je berichten als ‘KEIweek was top!!’ wat altijd leuk is om te zien.

Wat is leuker: loper zijn of be-stuur?Eigenlijk is het niet te vergelijken. Als loper is het allemaal erg chill, ben je nog vrij jong en komt er

heel veel leuks in heel korte tijd op je af. Dat is dan best overwel-digend. Besturen is een onverge-telijke ervaring. Je leert er onge-lofelijk veel van en zo’n situatie maak je nooit meer mee. Je mag allemaal dingen doen die je an-ders nooit zou kunnen doen. Als je optredens probeert te regelen, bijvoorbeeld. Je doet, in feite, ook een stap in de richting naar een werkend leven en leert al de verantwoordelijkheid, die daarbij hoort, te dragen. De week zelf is ook nog eens erg soepeltjes ver-lopen, zonder incidenten, wat dan natuurlijk een prachtige kroon op je jaar is.

Krijgen jullie wel eens hatemail of fanmail van lopers of ou-ders?Boze brieven krijgen we eigenlijk zelden. We krijgen wel regelmatig vragen van bezorgde ouders, die dan aan de telefoon hangen met een zenuwachtige zoon of doch-ter naast hun en soms rare vragen stellen als ‘mijn zoon heeft een pindakaas-allergie, is dat erg?’ of

‘hoe kan ik het best aan een fiets komen?’ Positieve berichtjes van moeders krijgen we wel eens op de site en op onze deur vonden we een keer een briefje ‘Bedankt voor de mooiste week uit mijn leven’. De KEI-week is voor veel studenten het begin van hun stu-dententijd, en vaak ook één van de hoogtepunten van de studen-tentijd. Het is erg leuk dat je daar aan kan bijdragen en soms posi-tieve reacties kan incasseren.

Hoe zit het met de bandjes, wordt daar wel eens misbruik van gemaakt?Weinig. Als je van te voren een lijst maakt met wie wat krijgt, en je daar aan houdt, kan er weinig misgaan. Er zijn zo’n zes verschil-lende bandjes voor onder andere

crew, lopers, backstage en be-stuur . De bandjes voor KEI-lei-ders moet je enigszins proberen te monitoren omdat deze bijge-kocht kunnen worden. Wel werd één van ons veel gestalkt, vooral door KEI-leiders, met de vraag of hij nog VIP-bandjes had. Hij had echter helemaal geen VIP-bandjes; in de KEI-leider training hadden twee trainers een grap uitgehaald door dit te vertellen.

Zijn jullie zelf ook helemaal los gegaan tijdens de week zelf? Eigenlijk valt dat erg mee. We heb-ben natuurlijk wel lange dagen ge-maakt, maar niet veel gedronken. Op het Eindfeest was dit anders en hebben we er een groot feest van gemaakt en, bovenal, erg ge-noten van de geslaagde en magi-sche week!

En nu?We zitten nu in de evaluatieperio-de en dan komt nog de overdracht en het inwerken van het nieuwe bestuur. Op 27 september is de deadline voor het nieuwe bestuur.

Een van de grootste misverstan-den over het KEI-bestuur is dat het voor velen onbereikbaarder is, omdat je eerst minstens drie andere besturen moet hebben ge-daan en een gigantisch CV moet kunnen laten zien. Dit is helemaal niet waar en we hopen dat veel mensen zich aan gaan melden voor het bestuur, wat garant staat voor een fantastisch en leerzaam jaar. Wie interesse heeft kan gra-tis een informatiepakket aanvra-gen op Ikkijkvooruit.nl

Robin van der Sar

foto: Jan Luursema


DINERBONvan € 20,- voor € 12,50Voorgerecht, keuze uit:

Luxe tortillachips,

kipvleugeltjes

champignons in saus.

Deze bon is alléén geldig bij Cantina Mexicana Groningen

Op zondag t/m woensdag Geldig t/m 31 oktober 2010

Vismarkt 50

Hoofdgerecht, keuze uit:

Costillas de la ‘Costa Mexicana’ Onze befaamde spareribs, op eigen wijze bereid

met ketjap en kaneel. Met friet en salade.

Chimichanga

Laagjes maïsmeeltortilla’s gevuld met gehakt, tomatensaus en zure room of oesterzwammen met champignons, maïs, paprika, tomatensaus

en zure room. Beide gegratineerd met kaas. Ge-serveerd met een salade, guacamole en rijst.

Nachos ‘Toluca’

Schotel met warme tortillachips, naar keuze met kaas of gekruid rundergehakt of kip, ge-gratineerd met kaas en bestrooid met stukjes gemarineerde tomaat, guacamole, zure room en rijkelijk bedekt met ijsbergsla. Geserveerd

met rijst en bonen.

Kortingsbon

Deze bon is alléén geldig bij Tapasco Groningen op zondag t/m woensdag

Geldig t/m 31 oktober Haddingedwarsstraat 3

www.tapasco.nl

Laat je voor 12,50 in plaats van voor 25 euro verrassen met een 4-gangen menu met allerlei verschillende tapas. Vegetariër of iets derge-lijks? Valt te regelen! Graag reserveren, dan

ben je zeker van je plek

12,50 Euro

Meer FoKKinG a b n o r M a l e KortinGen!Het bos aan bonnen met dikke kortin-gen groeit gestaag vanwege het over-weldigende succes. Graag gedaan. Daarom bundelen we ze nu maar even op een overzichtelijke manier. Het mag duidelijk zijn, lees de SK en eet als een koning met de beurs van een pauper! We bedekken nu de hele dag, van lunch tot diner tot borrel. De SK zorgt voor u! Eet smakelijk en proost.

lunCH GroenLunchroom Groen knalt met een vrij ro-yale Clubsandwich voor een superrede-lijke 5 euro. Groen is een van de meest interessant ingerichte lunchrooms van Groningen waar je heerlijk prominent kan doen. Ideaal overigens voor een lunchdate waarop je een beetje indruk wilt maken met je kennis van de betere lunchzaken. Dus verlaat de Harmonie o.i.d. eens om voor 5 euro vorstelijk jezelf van brandstof te voorzien voor de rest van de middag. Laat je niet langer afschepen met te kleffe, te dure brood-jes in de kantine, ga Groen!

diner TapascoGroningens beste tapasrestaurant gooit er weer een aanbieding tegenaan waar-van we afvragen hoe het uitkan. Van 22,50 voor een lousy 12,50 (!) krijg je een uitgebreid 4 gangen menu voorgescho-teld met een grote variëteit aan tapas. Geen 20 keer iets met aardappel maar een kwalitatief goede mix met vlees, vis en groentejuweeltjes. De exacte inhoud van het menu is simpelweg te lang om hier neer te zetten, maar voor 12,50 kan je moeilijk de mist in gaan. Bovendien heb je onze warme aanbeveling. Het zou fideel zijn om jezelf met een goede wijn te belonen voor je economische verstan-digheid wanneer je deze bon gebruikt. Tapasco schenkt overigens zeer goede Spaanse wijnen zoals ik ontdekte toen ik verzeilde in een wijnproeverij aldaar. Leuk om te weten: de betere wijnen zijn relatief erg goedkoop, dus een euro meer betalen voor wijn loont.

diner Cantina MexicanaLittle Mexico aan de Vismarkt stelt u ook weer in staat goedkoop te eten deze nazomer. Een voorgerecht en een hoofd-gerecht voor slechts 12,50 is verdacht goedkoop. Onze mystery eater heeft echter geverifieerd dat het zeer wel te eten is. We bewaken de waarde van onze bonnetjes, SK staat voor kwaliteit! Tip: Cantina Mexicana heeft ook een vorste-lijk dakterras, hopelijk zijn er nog een paar dagen die het toestaan!

viva la Focus! Een filmfestival met een sociaal tintjeHet idee begon drie jaar geleden vanuit een object dat bijna iedereen heeft: het mobieltje. Een klein apparaat dat door zijn camera en internetverbinding van ieder-een een burgerjournalist maakt. Het was de aanleiding voor het eerste Viva la Focus! filmfestival, een initia-tief van het Groninger Forum. Op 1 en 2 oktober wordt alweer de derde editie van het festival gehouden en dit jaar is het onderwerp social media met als thema: Happy Together?

Even voor de duidelijkheid, Wikipedia definieert social media als volgt: online plat-formen waar de gebruikers ... de inhoud verzorgen. Denk hierbij aan weblogs, fora, Hyves, Facebook, Lin-kedIn en Twitter. “Het is een goede paraplu voor alles

wat we willen bespreken,” vertelt projectcoördinator Barbara van Velsen.

Zo komen er een aantal gast-sprekers. Bijvoorbeeld Mar-tijn Aslander, om te spre-ken over zogenaamd sociaal kapitaal, Want: geld is niet het kapitaal dat wordt ge-bruikt in de online com-munities van sociale media, sociaal kapitaal is waar het om draait. Dat is het smeer-middel wat nodig is voor goede verbindingen tussen mensen. In alle netwerken is het opbouwen en behou-den van sociaal kapitaal een belangrijk element om je te kunnen handhaven in een gemeenschap. Zonder dat heb je geen vrienden, heeft de bakker geen klanten en kan de ondernemer geen deals maken.

Verder komt socioloog Rich Ling, hij vertelt over de ef-fecten van mobiele commu-nicatie op onze levens en de maatschappij. En Hel-een van Lier, social media journaliste voor de Volks-krant, zij vertelt over het verband tussen social media en journalistiek. Maar so-cial media zou niet bestaan zonder gebruikers, dus ook voor bezoekers is een be-langrijke rol in het festival weggelegd. Je kan mee doen aan de filmwedstrijd waar je met je mobiele telefoon een film maakt en daarmee 1000 euro kan verdienen. Of je doet mee met discussies over social media, georgani-seerd door experts.

En wat is een filmfestival zonder documentaires? Zo valt de documentaire Bur-ma VJ te zien, gemaakt van filmpjes die door monni-ken in Burma zijn gemaakt en door hen het land uit

gesmokkeld. Of eentje met een cryptische naam Talhot-blond. En natuurlijk worden filmpjes van de wedstrijd vertoond en de winnaar wordt bekend gemaakt door een Bekende Nederlander, wiens naam nog geheim moet blijven.

Waarom het het waard is dit festival te bezoeken? Volgens Van Velsen: “Door middel van social media zijn mensen op zoveel ver-schillende manieren verbon-den en dat is verbijsterend en fantastisch.” Maar ook zij relativeert: “Aan de an-dere kant vind ik het hele-maal niet gek dat er zoiets bestaat als de suicide ma-chine (waarmee je je digitale identiteit in 1 klap wist), ik zou er bijvoorbeeld ook zat van zijn als mijn vriendje de hele avond achter de com-puter zou zitten.”

En zelfs als social media je geen barst interesseert en je liever nog je Nokia 3310 zonder camera en kleuren-scherm gebruikt is het toch interessant naar het festival te komen. Het wordt name-lijk in het nieuwe ForumI-mages gehouden, waar de nieuwste projectietechnie-ken worden gebruikt. En wat Van Velsen ook nog wil benadrukken: “Het is een open festival, net zoals so-cial media, iedereen is wel-kom.” En wie weet, als jij op het festival aardig bent voor de mensen om je heen, mis-schien zijn zij dat ook wel voor jou.

Viva la Focus! wordt op 1 en 2 oktober gehouden in de (dan) nieuwe Images aan Hereplein 73

Carolien Lindeman

Sudokutjes spreek de goede oplossing in op onze voicemail en win een prijs

16 Groninger Studentenkrant | September 201016 Groninger Studentenkrant | September 2010

In de wijk Paddepoel zijn tevens diverse mogelijkheden voor het huren van een woning van ING, bezoek hiervoor de website:

iedere1e vrijdag

van de maand

OPENHUIS16.00 - 17.30

te koop 2-, 4- & 5-kamerappartementen in het complexaan de Planetenlaan 203 t/m 375 te Groningen

T 050 527 50 00WWW.HYPODOMUS.NL

T 050 527 91 21WWW.ACMVASTGOED.NL

meer informatie:

van der Helmvechtsport

KUNG-FUKICKBOCKSEN

Ontspanning door inspanning.

http://helm-training.nlhttp://helm-training.nl

Kijk eens op de site en kom langs voor een gratis proefles.

advertenties

SK September 2010

Documents

Transcript of SK September 2010