SK Maart 2010

www.studentenkrant.org | jaargang 26 | Maart 2010 | De enige onafhankelijke studentenkrant van Nederland.

Politiek pagina 5

PVV: Brussels Buitenbeentje

Voetbal pagina 5

Misère in de Jupiler League

Achtergrond pagina 7

Zernike: een omgegooide Lego-doos

StudentenkrantGroninger

ExitHet laatste interview van minister Plasterk

2 Groninger Studentenkrant | Maart 2010

Het werd er al vroeg ingepeperd. Je hebt meisjes. En je hebt jon-gens. Carlo en Irene manifesteer-den zich als aanvoerders van bei-de partijen. Net als partijleiders, schreeuwden Carlo en Irene er op los. De jongens zouden beter zijn want meisjes kunnen niet vech-ten. De meisjes zouden beter zijn, door het geven van een rechtse. Maar wie is hier de baas?

Samen met een vriendinnetje reis-de ik op donderdag naar Utrecht. In verband met een weekend-OV hadden we meereiskaartjes van de NS geregeld. Daar was de con-

ducteur. Het enige wat uit zijn mond kwam was: ‘Wat mankeert er aan? Wat mankeert er aan? Wat mankeert er aan?’ Na al dat ge-zeur rond de OV-chipkaart pra-ten conducteurs nu standaard in drievoud. Om eventuele onduide-lijkheid te voorkomen.

De conducteur zou later terugko-men. Dat gaf ons even bedenktijd. Uiteindelijk bleek dat we vergeten waren af te stempelen. Op een ge-geven moment kwam de conduc-teur terug, of we er al uit waren. ‘Jullie hebben geluk.’ De 50 euro boete bleef ons bespaard. De jon-gens naast ons, aan het bier, trok-ken al snel de conclusie toen de conducteur weer was verdwenen: tieten vooruit, lief lachen en bin-go!

Tja.

Twee weken geleden stond ik op een gala. Een vriend van me was 100 procent wasted en bleef maar schreeuwen dat zijn vriendin een kuthoer was. Waarom? Omdat ze al naar huis was gegaan. Zonder hem. Totale paniek. Overgelaten aan zijn lot en niet wetend hoe daar mee om te gaan. Hij liep los-

lopend rond met tegelijkertijd zijn kop in de grond. Zonder zijn vrouw, geen man.

Toen laatst de ketting van mijn fiets er af was, zette ik mijn fiets op de kop. De ketting moest er tenslotte weer op. Ik had net de kettingkast los toen een jongen langs kwam lopen. Hij vroeg of hij kon helpen. Ook verbaasde hij zich over het feit dat ik dit deed, überhaupt. Natuurlijk deed ik dit zelf. M’n papa zegt altijd dat ik al-les zelf moet doen.

Daarom dus.

Maar weet die jongen veel. Ik heb ‘m maar even aan het werk gezet.

Mannen denken van niet, maar vrouwen zijn hier de baas. Man-nen vallen voor vrouwen vanwe-ge ronde vormen, zachte huid en tuitende lipjes. Stiekem is dit een val, en alle mannen trappen er re-gelrecht in. Het is zo makkelijk. Een vriend van me liet zich jaloers uit over deze kwestie. Hij wilde een geile chick zijn. Dan hoefde hij niets meer zelf te doen.

Je kunt je afvragen of vrouwen in de positie van dit imago wil-len verkeren. Het komt misschien over als goedkoop en lui. Maar so what? De vrouw wordt er be-ter van en uiteindelijk de gehele doorstroom van activiteiten. Wel tieten is geen boete en resulteert in geen administratieve romp-slomp. Wel tieten is geen loslo-pende, schreeuwende mannen. Wel tieten is geen fietsen zonder ketting.

Wat mannen hier mee moeten? Niets, gewoon aanvaarden. Vrou-wen zijn niet per se beter. Maar de baas zijn ze sowieso.

LIESBETH KAUW

Michiel Zwaan, woordvoerder onderwijs van Lijst Calimero betoogt dat het BSA een goed middel is tegen ongeschikte studenten

Zetels in de Universiteitsraad wor-den al jaren gewonnen met behulp van populistische campagnes als ijsjes uitdelen en de vriendjespo-litiek van steunlijsten. Alle stu-dentenpartijen zullen de student bij de aankomende verkiezingen in mei weer overspoelen met fly-ers, gadgets en een Volkskrant. Waarom geen inhoudelijke strijd? Omdat je met inhoud in de twee weken van de u-raadsverkiezin-gen geen zetels wint.

Een typisch voorbeeld van de lage betrokkenheid van studenten bij het onderwijs is de door som-migen tot referendum gepromo-veerde petitie tegen het bindend studieadvies (BSA). Ondanks alle media-aandacht heeft in ruim twee weken nog geen 10 procent van de studenten de moeite genomen om te stemmen. Ook de demonstratie leverde ondanks de bezetting van

het bestuursgebouw slechts een handjevol bezoekers op, waarvan de helft niet eens uit Groningen. Waar een klein groepje mensen moord en brand schreeuwde, ging de rest van de studenten door met de dagelijkse realiteit.

In zijn ingezonden brief in de SK van februari ziet mijn collega San-dor Schokker het allemaal anders en durft hij zelfs over een ‘best hoge opkomst’ te spreken. Deze mening onderbouwt hij door te stellen dat zelfs een referendum over de opheffing van de RuG nog geen 100% opkomst zou krijgen. Een jammerlijke argumentatie, die je ook zou kunnen aanvoeren wanneer slechts één student zijn of haar stem had uitgebracht.

Schokker speculeert vervolgens over de grote hoeveelheid van niet stemmers die ook tegen een BSA zou zijn. Calimerogedrag komt blijkbaar niet alleen van ons klei-ne kuikens. Want wanneer je (te-recht) concludeert dat wie zwijgt niet automatisch toe stemt, dan is het nogal hypocriet om vervol-gens zelf te stellen dat een grote hoeveelheid van wie zwijgt wel automatisch afkeurt. Nee, wie zwijgt kan het allemaal niet zo-veel schelen.

Veel interessanter is het dan ook om te kijken naar diegenen die niet zwijgen. Schokker zelf ziet kleinschalig en inspirerend on-derwijs als alternatief voor BSA en wie wil dat nou niet? Helaas vergeet hij dat dit in de huidige situatie nooit gerealiseerd kan worden zonder een BSA. Het steeds lager wordende niveau van

de steeds groter wordende toe-stroom uit het middelbare onder-wijs en de bezuinigingen in het hoger onderwijs zorgen voor een onhoudbare druk op de kwaliteit en het niveau van het onderwijs aan onze universiteit.

De invoering van het BSA is niet het wondermiddel dat al deze problemen in één klap zal oplos-sen, maar het is wel een stap in de juiste richting. BSA zorgt er immers voor dat ongemotiveerde en niet geschikte studenten al in het eerste jaar afvallen. Ook scheelt het veel tijd, geld en frus-tratie voor de naar schatting 4500 studenten die nooit een diploma halen, maar op dit moment pas stoppen na een paar jaar door-modderen. Deze studenten zitten straks niet meer voor de tweede of derde keer in de overvolle col-legezalen en werkgroepen.

Natuurlijk heeft het BSA ook zijn negatieve kanten. Bijvoorbeeld voor de laatbloeiers, die nu nooit de kans zullen krijgen om te laten zien dat zij het wel kunnen. Ver-der zou het best zo kunnen zijn dat er minder studenten lid zul-len worden van een vereniging. Je kunt niet altijd iedereen tevreden houden en de kwaliteit van het onderwijs heeft voor ons nu de hoogste prioriteit. Daarbij denk ik dat veel van de protesterende studenten uiteindelijk ook de voordelen zullen inzien. Of Lijst Calimero deze dag mee zal maken is nog maar de vraag: wij hebben geen geld voor ijsjes.

Michiel ZwaanWoordvoerder Onderwijs Lijst Calimero

Calimero: Student zal voordelen BSA wel zienBaas boven baas

advertentie

De Groninger Studentenkrant is een on-afhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van achtduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG de Hanzehogeschool en an-dere plaatsen in Groningen

Hoofdredactie:Randy MartensLiesbeth Kauw (adjunct) [email protected]

Eindredactie:Gerline van der GiessenIngrid HofstraTessa [email protected]

Vormgeving:Jacob Roel Meijering

Colofon

Post

Studentenverenigingen en pro-motie blijven een moeizame combinatie. De complete over-daad aan congressen, activitei-ten en lezingen betekent een ware veldslag om het beperkte bezoekerspubliek. Flyeren is duur, inefficiënt en kutwerk.

Bedenk voor jezelf eens wanneer je voor het laatst verleid werd door een flyer of poster om een bepaald congres of iets dergelijks te bezoeken. Als het ooit al is ge-beurd. Posters aan de overvolle en slonzige wanden worden door niemand bekeken, flyers worden vooral ongelezen weggegooid. Flyeren en posters plakken zijn vooral een aanslag op budget, tijd en milieu. Zo goedkoop is het na-melijk allemaal niet. Je springt er als vereniging ook op geen enkele wijze uit. Naast de indrukwek-kende inefficiëntie van flyeren is het ook een bijzonder vervelende klus. Het is vooral een exercitie

in afgewezen worden. Bovendien moet het allemaal strak “vergund” worden anders heb je gezeik aan je broek.

En het belang van promotie wordt steeds groter. Het verenigings-leven is “overvol”. Door alle stu-dieopjagende maatregelen gaan studenten minder snel naar acti-viteiten terwijl het aanbod onver-minderd groot is. Zonder goede promotie staan je congressen er schraal bij en droogt je aanwas aan nieuwe leden op.

Daarom hebben we een aantrek-kelijk alternatief ontwikkeld voor de verenigingen. Wij schrijven je congressen en dergelijke wel vol met een gesponsord artikel, denk bijvoorbeeld aan iets zoals dit ar-tikel, wat ons hopelijk in contact brengt met verenigingen. Natuur-lijk kan je ook advertentieruimte kopen, daarvoor hebben we vanaf nu verenigingstarieven omdat we weten dat jullie ook niet in het geld zwemmen. Met de sponsor-

gelden betalen wij onze borrels en coke en de verenigingen heb-ben eindelijk kosten-efficiënte promotie, een win-win situatie.

Met een goed gemikt stuk in deze krant bereik je een veel groter pu-bliek naar je vereniging dan met ‘de perfecte poster’. Voor een kleine vergoeding die ruim onder de kosten blijft van flyers en pos-ters drukken. Het bereik is ook om over naar huis te schrijven. Ga maar na hoeveel je moet flyeren voordat je 15.000 studenten hebt bereikt. Vooral voor de activitei-ten die breed aanspreken en voor ledenwerving kan dit de gouden greep zijn. Dus kap met kansloos flyeren – mensen haten het ook - en maak het jezelf gemakkelijk.

Ben je Chef Promotie bij je ver-eniging? Je kan informeren via [email protected].

Flyeren en posters: een tamelijk kansloze vorm van promotie

Illustraties:Tobias RuttemanLennart Gaebel

Redactie:Edo GreversIngrid HofstraJudith KatzBart van der Leij Ruurd OosterwoudTom PlatTobias Rutteman Sarah VenemaLisanne Wieringa Elske Woudstra

Webmaster:Herwin TholeDaniel Smeding

Fotografie:Nol Klis Jan Luursema www.janluursema.nlEwoud Rooks www.erooks.nlEveline Vaessen

Coverfoto:Jan Luursema

Met dank aan:Reid, Geleijnse en van TolMark ReteraBandirahNozzman

Drukwerk:Grafische Industrie de Marne

Bestuur:Voorzitter: Steven RoosPenningmeester: Mirre TerpstraAcquisitie: Isabelle BosAcquisitie: Roos [email protected]

Adres:Groninger StudentenkrantSint Walburgstraat 22C9712HX Groningen

www.studentenkrant.org

3Groninger Studentenkrant | Maart 2010

OpeningstijdenDinsdag: 10:00 - 17:00Woensdag: 10:00 - 17:00Donderdag: 10:00 - 17:00Vrijdag: 10:00 - 17:00Zaterdag: 10:00 - 17:00

Adres:Boterdiep 63

9712 LK Groningen

www.kringloopwinkelderommelmarkt.nltelefoon: 06-57738816

WWW.KRINGLOOPWINKELGRONINGEN.NL

DE ROMMELMARKTKRINGLOOPWINKEL

advertentie

Zaterdagnacht 20 februari. Om vier uur ’s ochtends valt het kabinet. Precies 38 uur eerder had ik een gesprek met toen-malig minister Ronald Plasterk van Onderwijs, Cultuur en We-tenschap. We hebben met el-kaar gesproken over de huidige stand van zaken in het hoger onderwijs. Daaruit bleek dat Plasterk vele ideeën heeft over vernieuwingen binnen het on-derwijs, en positief tegenover de opvattingen van studenten, staat. Kortom, het was een boeiend gesprek met als laat-ste vraag, ‘Minister Plasterk, als u morgen geen minister bent, wat heeft u dan nagela-ten aan de gemeenschap?’ Dit scenario werd anderhalve dag later realiteit.

Ronald Plasterk was sinds 2007 minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Afgelopen zater-dag heeft hij zijn ontslag aange-boden. In die tussenperiode heeft hij vele initiatieven aangedragen, waarvan enkele innovaties in het hoger onderwijs. Vele plannen van de minister schoten in het verkeerde keelgat van de student.

Zo waren er een maand geleden al protesten tegen het eventuele af-schaffen van de basisbeurs, is er onenigheid over de efficiëntie van de harde knip, en wordt de mi-nister door de media bestempeld als iemand zonder ‘daadkracht en visie’. De Studentenkrant wil de mening van de media echter niet klakkeloos overnemen en voelde Ronald Plasterk daarom zelf eens aan de tand.

Plasterk, zelf een wetenschapper, wilde in zijn periode als minister vooral een duidelijk onderscheid aanbrengen tussen de bachelor en master opleiding. Een belangrijke consequentie van deze maatre-geling is dat meer studenten na het afronden van de bachelor el-ders in het binnen- of buitenland hun studie kunnen vervolgen. Deze flexibiliteit zou onder an-dere moeten worden bereikt door het invoeren van de ‘harde knip’: voordat een student aan een mas-ter kan beginnen moet de bachelor volledig afgerond zijn. De term is bovendien recentelijk omgedoopt tot ‘eerst bachelor, dan master’ wat wellicht tot minder protest-liederen zorgt dan de voormalige uitdrukking. Het gesprek ging dan ook in grote mate over de effec-tiviteit van studieversnellende maatregelen en de aanstaande in-novaties en veranderingen binnen het hoger onderwijs.

Door de harde knip kunnen veel studenten in de knel komen met hun studie. Is deze maatregel niet te bruut?‘Het lijkt me vanzelfsprekend dat

je de bachelor haalt voordat je aan de master begint. Zodat stu-denten zich er juist bewust van zijn dat ze een diploma hebben. Het is niet vanzelfsprekend dat studenten per se in hetzelfde vak, of dezelfde stad doorgaan met studeren. Tachtig procent van hen doet dat nu wel. Het gebeurt nu wel eens dat de instellingen de studenten hun master inlokken voordat ze de bachelor hebben af-gerond. We willen voorkomen dat studenten niet te snel een eventu-ele verkeerde keuze maken.’

Het is dan natuurlijk nog steeds mogelijk dat studenten, nadien ze een masterkeuze hebben gemaakt, slechts één bachelorvak moeten afronden, iets wat ze wel meer dan 1600 euro gaat kosten. Dit geeft toch onnodige vertraging?‘Onnodige vertraging is natuur-lijk onwenselijk. Dus ik heb er ook met de studentenorganisaties voor gezorgd dat de harde knip, die overigens niet meer zo heet, er wel voor zorgt dat er meerde-re instroommomenten zijn ge-komen in de masterfase, dat er een hardheidsclausule is en dat er dus rekening wordt gehou-den met de oorzaken of met de omvang van wat er nog moet ge-beuren. Zo kunnen we voorko-men dat er onnodige vertraging wordt opgelopen. Daar heeft natuurlijk niemand belang bij.’

Als de studiefinanciering op de schop gaat, vreest u dan niet dat er minder mensen voor klein-schaligere studies zullen kiezen? Aangezien grotere studies zoals Bedrijfskunde en Rechten een duidelijker beroepsperspectief bieden dan bijvoorbeeld vele letterenstudies.‘Allereerst wil ik niet vooruit-lopen op wat we gaan doen op dit terrein. Op dit moment be-vinden we ons nog in de fase van technische inventarisatie, dat wil niet zeggen dat het poli-tiek wenselijk is. Ik heb zelf ook nog niet besloten wat ik politiek wenselijk vind. Overigens is het bij het huidige leenstelsel al zo geregeld dat je nooit meer dan 12 procent van je inkomen, dat je op dat moment verdient, hoeft af te betalen en dat als je werk-loos bent je in ieder geval niets hoeft af te betalen.’

Veel studenten voelen zich op dit moment onrecht aangedaan door maatregelen zoals de harde knip, het bindend studieadvies en het vooruitzicht dat onze basisbeurs misschien verdwijnt. Is het niet verstandiger om studenten juist positief te motiveren?‘Naar mijn mening is het een voor-recht dat studenten kunnen stu-deren. Ik heb zelf ook gestudeerd en zie ook veel studenten van dichtbij. Op dit moment studeert 47 procent aan het hoger onder-wijs en daar ben ik heel blij om. Maar studenten moeten zich rea-liseren dat het wel een voorrecht is. Je studeert vier á vijf jaar lang op kosten van de gemeenschap. Studenten zijn grotendeels vrij-gesteld van verdere zorgen. Bo-vendien mogen studenten zich verdiepen in een gebied dat ze zelf hebben gekozen. Dus ik zie geen reden tot negatieve motiva-tie. Misschien dat studenten zich dat pas terugkijkend op de studie realiseren.’

Elk jaar neemt het aantal studen-ten in het hoger onderwijs toe. Is het eigenlijk wel positief dat 47

procent van de studenten aan het hoger onderwijs studeert?‘Ik vind zelfs dat voor sommige studenten de lat nog wel wat ho-ger gelegd kan worden. Kort na de Tweede Wereldoorlog genoot slechts 5 procent van de bevol-king van het hoger onderwijs, nu is dat bijna 50 procent. Dit bete-kent wel dat de groep heteroge-ner is geworden. We moeten het hoger onderwijs veel meer vor-men bieden dan slechts het HBO en de universiteiten. Die twee wil ik overigens wel onderscheiden houden. In tegendeel kun je jezelf afvragen of daarbinnen niet nog meer smaken geboden zou moe-ten worden.’

De excellente wetenschappers die in uw tijd hebben gestudeerd, hebben zij de studie ook netjes in vier á vijf jaar afgerond?‘Ik heb biologie gestudeerd, een studie die heel gestructureerd was opgebouwd. Ik had ´s och-tends vier uur college en ´s mid-

dags vier uur practicum. Het was heel moeilijk om studievertra-ging om te lopen. Bedoel, je gaat ook niet de hele week thuis zit-ten. Dan vraagt iedereen waar je was! Studievertraging bestond bij studies zoals biologie of medicij-nen niet. Maar ik ben het er wel mee eens dat er geld moet wor-den geïnvesteerd om in het eer-ste jaar de intensiviteit van het programma te verhogen. Dit geld zal voornamelijk naar de univer-siteiten gaan. Bovendien wordt er nog meer geïnvesteerd in de honoursprogramma´s voor excel-lente studenten.’

Minister Plasterk, als u morgen geen minister bent, wat heeft u dan nagelaten aan de gemeen-schap?‘Ik ben nog steeds erg druk met dingen bezig dus ik hoop dat ik niet alleen morgen, maar ook de volgende kabinetsperiode mi-nister van OCW ben. Ik hoop dat we het onderwijs, dat de afgelo-pen decennia toch een beetje van koers is geraakt onder het bewind van politici van verschillende poli-tieke kleuren weliswaar, weer een beetje op koers kunnen krijgen. Ik wil dat er weer meer structuur en kennis in het onderwijs komt.’

Zoals het NRC daags na de val van het kabinet schreef: ‘Plasterk, Van

Bijsterveldt en Dijksma zijn actief aan de slag gegaan om de onder-wijskwaliteit te verbeteren.’ Mi-nister Plasterk is dan ook bereid tot een tweede termijn als minis-ter van OCW, zoals hij in het inter-view al aangaf. Voorstellen zoals de harde knip, een uitgebreider honoursprogramma en eventuele uitbreiding van het binaire stel-sel zoals we dat nu kennen, geven aan dat hij wel degelijk een be-paalde koers heeft uitgestippeld voor de toekomst van het onder-wijs in Nederland.

Ook aan daadkracht ontbreekt het hem niet. De genomen maat-regelen, zoals ook de eventuele afschaffing van de basisbeurs, kunnen helaas niet altijd op kor-te termijn de grote heterogene groep studenten tevreden stellen. Maar op de lange termijn kunnen en mogen we wel verwachten dat deze innovaties een bouwsteen zijn voor toekomstig succes en kwaliteit binnen het onderwijs.

Op dit moment is het natuurlijk

onzeker wat er gaat gebeuren met de voorstellen van Plasterk, nu de PvdA uit het kabinet is gestapt. Het gesprek met de oud-minister van Onderwijs, Cultuur en Weten-schap is in een ander daglicht ko-men te staan nu hij afstand heeft gedaan van zijn portefeuille. Er wordt verwacht dat vice-premier Rouvoet de post van OCW zal overnemen. Plasterk heeft overi-gens wel aangegeven dat hij de post van minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in het eer-ste kabinet-Bos wil bekleden. “He-laas doet die mogelijkheid zich niet met zekerheid voor,” zo ver-telt hij in een interview met Vrij Nederland. Tot die tijd zal hij zich bezig houden met soul searching wat tot het besluit zal moeten lei-den of hij zich kandidaat wil stel-len voor de Tweede Kamer.

Ingrid Hofstra

foto: Jan Luursema

‘Studeren is toch een voorrecht’Het laatste interview van Ronald Plasterk als minister

Het Gesprek

Ronald Plasterk


www.foksuk.nl

advertentie

De komst van de PVV in het Europarlement kan wor-den bestempeld als een zuivere vorm van infiltratie. Het vergt weinig verbeelding om de vier afgevaar-digde Europarlementariërs te zien als heldhaftige spionnen die ten tijde van oorlog hun leven wagen in vijandelijk kamp. De vijand is in dit geval het Europar-lement, een orgaan dat als het aan de PVV ligt van-daag nog wordt opgeheven.

Één van de vier afgevaardigden is Daniël van der Stoep, met zijn 29 jaar de jongste van het stel. Hoewel hij net weg is uit de collegebanken, mag hij al meebeslissen over za-ken die heel Europa aangaan. Alsof hij hieraan zijn handen nog niet vol heeft, heeft Geert hem ook nog eens met een andere taak opgezadeld: het samenstellen van de lijst met kandidaten voor de provincie Groningen voor de Provinci-ale Statenverkiezing in 2011. De SK trok hem aan de mouw en stelde hem enkele vragen.

Hoe is het om deel uit te maken van een parlement dat uw partij het liefst ziet verdwijnen?Het is een aparte situatie, maar dat wisten we van tevoren. Voordat ik zetel nam in het parlement hoopte ik stiekem dat onze kritische houding enigszins ontkracht zou wor-den. Het is sneu als je dit negatieve beeld bevestigd ziet. Het Europees Parlement heeft relatief weinig macht en bij elk stukje macht dat ze krijgen laten ze gelijk hun tanden zien. Het is een heel klein en kinderachtig wereldje van egotrippers die vooral zichzelf heel belangrijk vinden.

Uw partij is het buitenbeentje van het parlement, omdat het niet tot een grote fractie behoort. Vindt u dat jammer?Je weet dat je er alleen voor staat. Als je namens het CDA in Brussel aankomt, val je gelijk in het warme bed van de overkoepelende fractie. Voor mensen werkt dat versla-vend. Als je al kritisch was, dan laat je dat niet blijken.

Eenzelfde fenomeen zie je bij studentenverenigingen. Stu-denten die lid worden gaan op in het geheel en hebben ook buiten de kroeg nauwelijks kritiek op hun eigen studen-tenvereniging.

Wordt er geluisterd naar uw partij?Aan de hand van het boegeroep krijg ik wel het idee dat mensen me horen, luisteren is een tweede. Sommige par-lementariërs zitten er al twintig jaar. Als jij als nieuweling bepaalde dingen gaat roepen stuit dat tegen de borst. Er wordt regelmatig door mijn verhaal heen geschreeuwd met als enige intentie om te storen.

Heeft u wel het idee dat u iets bereikt?Ik houd me bezig met de begroting van het Europarlement. Op dat gebied gaat er zoveel mis. Zo heeft iedere Europar-lementariër per maand 17.000 euro te besteden aan perso-neel. Een belachelijk hoog bedrag als je bedenkt dat leden van de Tweede Kamer het afkunnen met één à twee me-dewerkers, en het over het algemeen drukker hebben dan de gemiddelde Europarlementariër. Maar goed, met geld wordt gesmeten, want het is toch niet het eigen geld. Als eenling kan ik natuurlijk concreet weinig veranderen, maar ik zorg wel voor bewustwording bij de burgers.

De PVV heeft radicale standpunten die veel mensen tegen de borst stuiten. Heeft u ooit het gevoel dat u zich in moet houden?Het is niet verstan-dig om midden in de Bijlmer te roe-pen dat de Antil-len uit het konink-rijk moeten, maar dat heeft meer met gezond verstand te maken. Verder formuleer ik nooit voorzichtig, maar zeg ik altijd waar het op staat. Ne-derlanders zijn over het algemeen gelukkig heel goed in het onderschei-den van politiek en privé. We weten bijvoorbeeld wei-nig over vrouwen van politici en dat moeten we ook zo houden.

U moet de provincie Groningen klaarstomen voor deelname van de PVV aan de verkiezingen van de Provinciale Staten in 2011. Wat zijn de problemen in onze stad die de PVV als eerst aan zou pakken?Hoewel Groningen altijd extreem links is geweest, is er ook een groot gedeelte dat naar de PVV toetrekt. Bijvoorbeeld studenten die vanuit het westen komen en daar de proble-men zien. In Groningen is nog niet echt sprake van islami-sering, maar dat kan heel snel gaan. Dan is het handig als de PVV in de Provinciale Staten zit om de bouw van mega-moskeeën te voorkomen.

Wat is precies uw rol bij de verkiezing?Alle Kamerleden en Europarlementariërs hebben een pro-vincie gekregen voor de verkiezing van de Provinciale Sta-ten. Omdat ik de jongste ben, hebben ze me waarschijnlijk de makkelijkste provincie gegeven. Ik voer gesprekken met kandidaten en vorm dan uiteindelijk een klasje, waarmee we een jaar lang studeren op relevante zaken als staats-recht en provincierecht. Ik train de kandidaten dus als het ware. Bij deze wil ik ook nog een oproep doen: We zijn nog op zoek naar studenten die voor ons op de lijst wil-len staan!

Edo Grevers

Foto: Ewoud Rooks

Buitenbeentjes in BrusselEuroparlementariër Daniel van der Stoep over egotrippers, boegeroep en megamoskeeën.

Het Gesprek

Daniel van der Stoep


Dreigende faillissementen, krakkemikkige stadions, slecht voetbal, miserabele catering en lege tribunes: de Jupiler League. Het Walhalla van de voetbalellende, het afvoerput-je van de Nederlandse velden. Je moet wel goed gek zijn om in deze divisie te willen voet-ballen, laat staan supporteren. En toch heeft ook deze divisie zijn charme. Want wat de clubs in de Jupiler League missen aan professionaliteit wordt voor een deel goed gemaakt door de beleving van de supporters. Helaas levert die beleving wei-nig geld op en dreigt voor veel clubs een faillissement.

Fan zijn van een club uit de Jupi-ler League is niet altijd even ge-makkelijk. Wie verwacht een goe-de pot voetbal te gaan zien komt vaak bedrogen uit. De zogenaam-de ‘talentenvijver’ voor de eredi-visie kent nog maar weinig talen-ten. De talenten spelen liever in de jeugd van een eredivisie ploeg, dan in de hoofdmacht van een eerste divisie elftal. Het gevolg is dat het gat tussen de ere- en eer-ste divisie steeds groter wordt.

Armoede troefNaast de grote clubs als FC Zwolle, De Graafschap, Cambuur en MVV die de stadions nog aardig weten te vullen, is het armoe troef. Een bezoek aan het Mitsubishi Forklift Stadion van FC Omniworld doet je voetbalhart nou niet bepaald snel-ler kloppen. Op een vrijdagavond zit hier niet meer dan 1000 man

op de tribune. Wanneer er een scheet wordt gelaten achter de ene goal is dat te horen aan de andere kant. De supporters blij-ven (vooralsnog) weg, maar ja, wie wil er nou juichen voor een club waarvan de naam nog het meeste doet denken aan een Oost-Euro-pese bouwmarkt. FC Omniworld is overigens niet de enige club die een triest gemiddelde heeft van rond de 1000 toeschouwers. SC Telstar, het failliete HFC Haar-lem en SBV Excelsior halen weinig meer. Bij FC Eindhoven zijn zelfs gevallen bekend van meer uit- dan thuissupporters.

Vliegend hekwerkDat de tribunes vaak leeg zijn is voor sommige clubs maar goed ook. De veiligheid is namelijk lang niet overal gegarandeerd. Bij FC Volendam liggen in het uitvak houten pallets op de grond, om-dat ‘de vloer het wel eens zou kunnen gaan begeven.’ Tijdens een verbouwing bij Go Ahead Eagles – twee jaar geleden - was men ‘even’ vergeten fatsoenlijke hekken tussen het uit- en thuis-publiek te plaatsen. Het niet ver-ankerde Heras hekwerk vloog tijdens de volgende wedstrijden hoger dan de bal door het stadi-on. Maak je geen illusies, ook in de eerste divisie is er voetbalge-weld. Nadat Cambuur in de play-offs thuis van Roda JC verloor, werd het centrum door de ‘sup-porters’ even verbouwd. Gevolg: 25 agenten in het ziekenhuis. In Deventer wilde men het clubhuis slopen omdat er teveel geweld en overlast zou zijn. De supporters waren het er duidelijk niet mee eens en besloten het clubhuis in-clusief beheerders zelf maar te slopen. Wat hooliganisme betreft, doet de eerste divisie dus weinig onder voor de eredivisie.

Redder voor de rechter

In de regio Groningen is ook een club te vinden die op sterven na dood is, BV Veendam. De club kampt met een torenhoge schuld en een faillissement lijkt onaf-wendbaar. Treurig, maar heel lo-gisch. BV Veendam heeft namelijk nauwelijks sponsoren en leeft al jaren van het geld van enkele par-ticulieren. De (grote) bedrijven die in deze regio zitten, investe-ren liever in grote broer FC Gro-ningen. De keuze tussen een club die speelt in een overdekte fiet-senstalling en een club die speelt in de Euroborg is natuurlijk snel gemaakt. Van de kaartverkoop zal Veendam het ook niet moeten hebben, want voor €27,- heb je al een seizoenskaart, €11,- als je on-der de 14 bent. Ondanks dit filan-tropische gebaar weet Veendam op een vrijdagavond nog maar 3000 toeschouwers te trekken.

Naast deze hachelijke financiële situatie ontbreekt het bij Veen-dam aan meer dingen. Het huidige stadion is oud, lelijk en vervallen. Het plan een stadion te bouwen met slechts één tribune, nota bene in de vorm van een banaan, is ronduit lachwekkend. Eén van de

vele rare hersenspinsels van een totaal incapabel bestuur. Vorig jaar nog verloor Veendam 3 pun-ten omdat het bestuur vergeten was een handtekening te zetten onder de jaarrekening die door de KNVB gecontroleerd moest wor-den. Knulligheid ten top. Waar iedereen bij Veendam bezig zou moeten zijn met het redden van de club, is er louter verdeeldheid. Het bestuur heeft zelfs besloten Jans Norder, de redder van Veen-dam, voor de rechter te slepen. Norder pompte de afgelopen ja-ren miljoenen euro’s in de club en voorkwam daarmee een eer-der faillissement. Norder zou dit seizoen volgens Veendam garant staan voor 1,4 miljoen aan tekor-ten. Dat geld wil het noodlijdende Veendam nu zien. Suikeroom Nor-der ontkent dit stellig en weigert vooralsnog te betalen.

GrootheidswaanzinIn het verleden trok de gemeente nog wel eens de knip als de BV in de nesten zat. Maar ook daar heeft de club, die volgens het gemeen-tebestuur aan grootheidswaan lijdt, zijn hand overspeelt. Het ge-meentebestuur riep de afgelopen

weken dat ze geen cent meer in de club wilden steken. Dat Veendam er slecht voor stond en de salaris-sen niet kon betalen, moesten ze zowaar uit de krant vernemen. De gemeente was dan ook niet bereid om enkele tienduizenden euro’s, waar de club om vroeg, te lenen. Maar in Veendam kunnen dingen blijkbaar snel veranderen. Want na een theekransje op zondag 21 februari tussen gemeentebestuur en de BV, blijkt de gemeente in-eens wel bereid te zijn om voor de missende 1,4 miljoen garant te staan. Maar zelfs met die garant-stelling lijkt het uitstel van execu-tie voor BV Veendam.

Ontwaken uit een comaVeel eerste divisie clubs hebben net als BV Veendam met ‘creatief’ boekhouden jarenlang de slechte financiële situatie kunnen maske-ren. Dit heeft ertoe geleid dat een groot aantal clubs op het randje van faillissement staat. Na het fail-lissement van HFC Haarlem vallen steeds meer lijken uit de kast. Wat voor velen als een verrassing komt, speelt eigenlijk al jaren. De eerste divisie is een puinhoop! Als supporters en sponsoren wegblij-ven, dan moet de begroting wor-den bijgesteld. En juist daar is het decennia lang misgegaan. Clubs als BV Veendam, FC Emmen en SC Telstar spreken torenhoge ambi-ties uit, maar is dat wel realistisch als je voor drie man en een paar-denkop speelt? (Zie tabel)

De KNVB lijkt ook eindelijk in te zien dat het zo niet langer kan en heeft besloten een klasse in te voeren die aansluit op de eerste divisie, de topklasse. Het kunst-matig in leven houden van nood-lijdende eerste divisie clubs lijkt daarmee definitief ten einde. Voor het eerst in de Nederlandse voet-balgeschiedenis kunnen clubs uit de eerste divisie degraderen en (gezonde) amateurclubs promo-veren. De eerste divisie heeft die impuls hard nodig. Misschien dat de eerste divisie door deze impuls eindelijk uit haar comateuze toe-stand kan ontwaken.

Tom Plat

Kleding Kinderkleding Jassen LP’s Schoenen Boeken FFlexa Verf

€1,-€0,50€2,-€1,-€2,-€1,-

€4,50€4,50

Adres:Boterdiep 63

9712 LK Groningenwww.kringloopwinkelderommelmarkt.nl

telefoon: 06-57738816

WWW.KRINGLOOPWINKELGRONINGEN.NL

DE ROMMELMARKTKRINGLOOPWINKEL

advertentie

Een blik JupilerGrote misère in het Nederlandse betaald voetbal

De Graafschap

AGOVV

FC Omniworld

RBC Roosendaal

FC Zwolle

FC Den Bosch

Telstar

FC Eindhoven

G.A. Eagles

Helmond Sport

Fortuna Sittard

BV VeendamSC Cambuur

MVV

FC Emmen

FC Volendam

Excelsior

FC Dordrecht

FC Oss

FC Haarlem

10.000Op ordeVoldoendeGoed

2.500SlechtRuim voldoendeGoed

1.000SlechtRuim voldoendeGoed

2.500Zeer slechtWeinigSlecht

6.000SlechtRuim voldoendeUitstekend

4.000Op ordeVoldoendeSlecht

1.500SlechtWeinigSlecht

1.000Zeer slechtWeinigZeer slecht

4.500Op ordeVoldoendePrima

3.000Op ordeWeinigSlecht

3.500Zeer slechtWeinigSlecht

3.000Zeer slechtZeer weinigPrima

8.000SlechtVoldoendeGoed

5.500SlechtVoldoendeSlecht

2.500Zeer slechtWeinigUitstekend

3.500Op ordeVoldoendeSlecht



1.500Op ordeWeinigPrima

1.000FaillietZeer weinigZeer slecht

Clubs met potentie?

Gemiddeld aantal toeschouwers Huidige financien Aanwezigheid van (eventuele) sponsoren Locatie

..


advertentie

Bandirah www.bandirah.com

Kort geleden brak mijn 17-jarige broertje zijn eerste poging tot stu-deren af. De dikke economieboe-ken werden hem als onwetende en pas geslaagde havist iets te veel. Ik zou hem met mijn zes jaar stu-die ervaring wel eens helpen aan een juiste studiekeuze. Hij schoof mij wat verzamelde Hanzehoge-school voorlichtingsfolders onder de neus. Na het omslaan van een aantal pagina’s werd me duidelijk waarom geen keuze kon maken. Deze dingen zijn de bakermat van de mislukte studiekeuze.

Elke studierichting heeft zijn ei-gen tien pagina dikke foldertje en ik pakte er één waar Sociale studies op de voorkant prijkte. Nu was dit niet het enige dat op de voorkant stond. Nee…de voor-kant moet natuurlijk pakkend zijn en in het oog springen. Dit hadden de foldermakers gedaan

door middel van een enorme foto van een alternatieve semi-Spaanse jongeman. Een krullende haardos, dikke sjaal en lachend…ongeveer je gemiddelde straatartiest. Wel-gezegd, als Sociale studies dui-delijk wil maken dat het je niet verder brengt dan de hoek Heres-traat-Vismarkt, zijn ze in ieder ge-val wel eerlijk.

Wanneer je de folder van Sociale studies hebt weggegooid omdat je niet je hele leven liftend op vakantie wilt, pak je die van Eco-nomische studies. Ook hier staat op de voorkant een foto van twee studenten die hun lichaam heb-ben verkocht voor een paar prak-tijkpunten. Het meest geestaf-stompende detail is dat het om een ‘actiefoto’ gaat waarin ze sa-men lijken te werken aan een pro-ject. De één wijst naar een com-puterbeeldscherm, de ander kijkt geïnteresseerd.

Dit geaccepteerd blader je toch verder en kom je het ergste tegen wat zo’n boekje kan bevatten: Een HBO-student die vertelt wat hij leuk vindt aan zijn studie. Dat is hetzelfde als dat de man van Eri-ca Terpstra vertelt wat hij lekker vindt aan zijn vrouw. Hij heeft er nou eenmaal op een moment van zwakte voor gekozen dus hij doet het er maar mee en zegt er iets leuks over.

Kortom, een mooi recept voor de meest inhoudsloze quote die ik in jaren ben tegengekomen.

Een tweedejaars student Com-merciële Economie vertelt wat

hij vindt van zijn studie: ‘Ik vind deze opleiding heel interessant vanwege de focus op marketing, ondernemerschap en organisatie, dat is echt mijn ding.’ Hoe kan iemand zeggen dat de focus er-gens op ligt om vervolgens ’s we-relds meest algemene termen op te sommen na ‘heelal’ en ‘univer-sum’, om taalergernis nummer 1 er nog eens achteraan te donde-ren.

Als ik uit deze folders een keuze moest maken was ik allang bui-ten mijn hoofd tegen willekeurige lantaarnpalen aan gaan beuken. Een studiekeuze maken op basis van Hanzehogeschool reclame-folders is met afstand het meest deprimerende gebruik van lectuur sinds ik mijn zoentechnieken ont-leende aan beschrijvingen uit de Break-Out.

De Hanzehogeschool moet één ding goed begrijpen. Het feit dat mensen veelvuldig aangeven dat hun studententijd de beste tijd uit hun leven was, betekent niet dat de studie op zichzelf ook maar enige mate van plezier gaf. Theorie in je kop stampen en ver-plicht wekenlang samenwerken aan projecten die je in je eentje op een brakke middag soldaat kan maken is niet leuk.

Laat studenten zien welke dro-men ze kunnen verwezenlijken wanneer ze over de aangeboden kennis beschikken, maar wees eerlijk over het feit dat het 4, 5 of 6 jaar ploeteren wordt. Schotel je studenten het tegendeel voor dan komen ze bedrogen uit.

De Hanzehogeschool kan een voorbeeld nemen aan grote Ame-rikaanse universiteiten. Op web-sites van Havard, Princeton en Stanford wordt nergens gerept over ‘een leuke studie’ en ‘lekker je ding doen’. Zij staan slechts volgepakt met namen van presi-denten, gouverneurs en bankdi-recteuren die van hún universiteit komen. Het is daarom niet meer dan logisch dat iedere Amerikaan die dat wil bereiken daar wil stu-deren, ongeacht de stapels boe-ken.

Wanneer iemand echt zijn droom wil verwezenlijken is de weg er-heen onvermijdelijk maar de in-vulling ervan onbelangrijk. Het doel motiveert om het middel te gebruiken, niet andersom.

BART VAN DER LEIJ

De mislukte studiekeuze

Sudokutjes

Uit het notitieboekje

Ieder redactielid van de Studentenkrant heeft altijd een notitieboekje op zak. Hierboven een selectie van opmerkelijke uitspraken van afgelopen maand.

Het aantal Duitse studenten is de afgelopen drie jaar met ruim driekwart gestegen blijkt uit cijfers van het Centraal Bu-reau voor de Statistiek.

Redenen voor hun komst zijn uiteenlopend. Nederland biedt kleinschaliger onderwijs, som-mige studies staan hier beter aan-geschreven, en voor veel studies in Duitsland geldt een numerus fixus. Voornamelijk de plaatsen vlakbij de Duitse grens zijn een trekpleister voor onze oosterbu-ren. Daar blijft het niet bij, uit onderzoek aan de universiteit Maastricht, en uit resultaten van psychologie studenten in Gro-ningen blijkt dat ze ons ook nog overtreffen qua studieresultaten. Betekent dit onze ondergang, of is er nog hoop?

Meer Duitse studenten in Neder-land met betere prestaties, op het eerste gezicht een angstaanjagen-de constatering. Maar er zijn een paar logische verklaringen waar-om deze Duitsers het beter doen dan wij.

Allereerst is de vertrekkende Duitser geen afspiegeling van de standaard student. Er gaat heel wat papieren rompslomp aan vooraf om een buitenlandstudie te kunnen realiseren. Degenen die

naar Nederland komen zijn dus niet de meest luien in hun soort, en daarbij komt dat ze meestal al wat ouder (dus wijzer) zijn dan de Nederlander die net de middelba-re school verlaat.

Bovendien is het omgekeerde ge-val vergelijkbaar. Ook wij doen in het buitenland goed ons best, en proberen daar alle punten te ha-len.

Het enige contrast zit zich in de mentaliteit van de Duitser en de Nederlander. Waar net als in het voetbalwereldje de Duitser geken-merkt wordt door zijn vechtlust, inzet, orde en structuur, geldt dit ook voor de Duitse student. Door al deze serieuze kenmerken lijken ze vaak weinig humor te bezitten. Ook dit komt overeen met het studentenleven. De hardwerkende Duitser, tegenover de Nederlan-der die geen feestje afwijst.

Daarbij komt dat het Duitse on-derwijssysteem anders in elkaar zit dan dat van ons. Daar waar wij met onze beentjes in de lucht kunnen wachten op de maande-lijkse bijdrage van de overheid, en de maximale bijlening tot onze dagelijkse vocabulaire behoort, moet de Duitser het doen zonder onze ‘o zo heilige’ stufi. Op zich niet zielig, gezien ze in Duitsland ook geen collegegeld hoeven te

betalen.

Als ze in Nederland komen gaat het er anders aan toe, ze moeten wel betalen, maar krijgen niets. Een duur grapje dus.

De beste internationale studenten kunnen wel in aanmerking komen voor een Scholarship, een soort beloning voor je goede prestaties. Dit dekt enigszins de hoge stu-diekosten. De hoge kosten, en de kans op een Scholarship zijn een reden om het maximale uit de stu-dietijd in Nederland te halen.

Er zijn dus een aantal verklaarba-re redenen voor het triomf van de Duitser. Maar hebben hun goede prestaties verdere gevolgen voor ons?

Als we ons beperken tot Gronin-gen blijkt dat de meeste Duitsers psychologie studeren. Dit komt doordat psychologie in Duitsland een numerus fixus studie is. Bij ons kunnen de Duitsers zo in-stromen. Bij ons kunnen ze wel een plaatsje krijgen. Maar eigen-lijk hebben we ook zonder de ex-tra Duitsers al meer dan genoeg psychologen in de toekomst. Als al deze afgestudeerde Duitse psy-chologen in Nederland blijven, lijkt onze kans op een arbeids-plaats in het nauw gedreven te worden.

Dit is niet geheel waar, gezien een grappig onderzoek aan de univer-siteit van Maastricht heeft uitge-wezen dat naarmate concurrentie toeneemt, werkgevers meer ge-neigd zijn mensen van eigen na-tionaliteit aan te nemen bij sol-licitaties (zie kader). Een kleine meevaller voor ons.

Tot slot blijkt uit een onderzoek van het Financieel Dagblad dat de Duitse invasie ons jaarlijks mil-joenen kost. Dit komt doordat Ne-derlandse studenten relatief wei-nig in het buitenland studeren, en

wij daardoor buitenproportioneel veel bijdragen aan de opleiding van buitenlanders.

Hoe je het ook went of keert, we hebben meer Duitsers, en ze doen het beter. Tot nu toe lijken we ons geen zorgen te maken over de Duitse übermensch. Wij blijven relativeren: Het leven is meer dan alleen studeren, hopelijk kunnen onze Duitse vrienden dat ook zo zien!

Tessa Nijland


Smaak is uiteindelijke de ul-tieme uiting van culturele vor-ming en intellectuele ontwik-keling. Als we de grote Duitse filosoof Spengler moeten geloven toont architectuur in het bijzonder ons de ziel van een cultuur.

Zoals de overgang van Dorische naar Korintische pilaar ons de ontwikkeling van de Griekse ziel toont, zegt onze hedendaagse architectuur iets over waar wij staan. Als ik naar de monumen-tale verrichtingen kijk die onze hedendaagse Ozymandiassen hebben neergezet op het Zernik-ecomplex, kan ik alleen maar ho-pen dat het onzin is.

De daarvoor verantwoordelijke universiteitsbestuurders zijn waarschijnlijk de hoogst gekwa-lificeerde bestuurdersgroep in existence. Er zit niemand tussen

die niet op zijn minst een dubbele titel heeft. Thuis praten, pardon converseren, ze allen slechts door middel van het aanhalen van Fran-se dichters. Werpen er bij afwis-seling een Latijnse spitsvondig-heid tussen en drinken de beste wijnen als ze over het eten diner zitten. Kunnen voor elk schilderij in het Rijks staan en een verhaal ophouden over hoe ze het zelf ge-schilderd hadden kunnen hebben. Leven een jaar naar de Matthäus Passion toe en pinken een traan weg bij Erbarme dich, mein Gott. Maar zodra er een gebouw neerge-zet moet worden slaan de stoppen door en zakt het niveau naar dat van de gemiddelde luierpoeper in vierkant-blok-in-rond-gaatje fase.

Vooral de nieuwste aanwinst laat zich gemakkelijk duiden als uiting van de tijdsgeest. De uitbreiding van het WSN gebouw heeft dezelf-de subtiele kleurzetting als de ca-ravan van Bassie en Adriaan. Het enige dat er nog aan ontbreekt, is

Robin die af en toe op krakende toon, ‘Ik zie de boeven…Help…Help!’ roept als de minster van onderwijs langskomt met entou-rage. Van sommige gebouwen kan je nog beweren dat ze er in isola-tie goed uitzien op de cover van brochures, een primair doel ten-slotte. Deze uitbouw zou er ech-ter pas acceptabel uitzien met een clown en een acrobaat ernaast.

Was de ‘Bassie en Adriaan cara-van’ maar een glipper van een dolende eenling. Het is niet uit te sluiten dat het hele complex ge-inspireerd is op een omgegooide Lego-doos. De kleurzettingen op het Zernikecomplex doen in elk geval iedere hoogsensitieve cul-tuurliefhebber bloed ophoesten. Kleurenblindheid is een pré op dit complex. Het hele primaire kleu-renpalet is inmiddels uitgeput, maar gelukkig bood fluoresce-rend oranje nog een uitweg bij de nieuwe tentamenhal. Om deze ca-talogus der wansmaak nog uit te

breiden, moeten we het in de hoek van draaiende gouden elementen zoeken.

Bleef dit exposé maar beperkt tot de kleur. De architectonische cre-ativiteit richt zich blijkbaar van-daag vooral op ‘lekker iets geks doen’. Laten we het eens scheef zetten, hoor je ze denken op kan-toor. Dit fantastische architecto-nische inzicht heeft ons het ge-bouw van Levenswetenschappen opgeleverd. Het is niet uit te slui-ten dat aansluitend hard gelachen wordt om de mensen die dit be-talen.

Ach, misschien heb ik het wel helemaal mis en schuilt er in de kleurkeuze gelijk aan die van een gemiddelde peuter, wel een meesterwerk. Misschien ging het helemaal niet van: Blauw, Check, Groen, Check, Geel, Check, Rood, Check, Oranje, Check. Misschien proberen ze wel een Mondriaan te reproduceren die alleen vanuit de

ruimte te zien is. Misschien heb ik het wel mis als ik denk dat het de universiteitsbestuurder vooral aanspreekt omdat het groot is, glanst, en felle kleurtjes heeft (Afrikaanse koningrijken zijn hier overigens op onderuitgegaan). Maar misschien is het allemaal wel echt zo slecht en hadden de verantwoordelijke bestuurders in de perfecte wereld eerder de ar-tistieke leiding over de inrichting van kinderboerderij Het Geitje ge-kregen.

And on the pedestal these words appear:

"My name is Ozymandias, king of kings: Look on my works, ye Migh-ty, and despair!"

Randy Martens

Zernike: een omgegooide Lego-doos

Nozzman www.nozzman.nl

fotografie: Jan Luursema

De Deutsche Übermensch

Onderzoek: Management simulatiespel onder Duitse en Neder-landse studenten

Resultaat: Uit het onderzoek kwam dat naarmate de concurrentie toeneemt, de Nederlandse student er steeds meer naar neigt om mensen van eigen nationaliteit aan te nemen.

Opvallend: Dit is vanuit productiviteitsoogpunt geen voor de hand liggende keuze. De Duitsers halen betere cijfers en zouden dus in principe een betere keuze zijn.

Verklaring: Concurrentie brengt psychologische onzekerheid mee voor werkgevers. Door te kiezen voor een ‘bekende’ kandidaat uit eigen groep verschaffen ze zich een vorm van zekerheid.

Weetjes:

- 42% Van alle internationale studenten in Nederland zijn Duitsers.

- Daarna volgen de Chinezen en de Belgen.

- 1950 Nederlandse studenten vertrokken in 2009 voor hun stu-die naar Duitsland.

- Daar tegenover kwamen 19750 Duitsers naar Nederland om te studeren.


advertentie

Muziek van onder anderen George Gershwin en Sergei Prokofjev: voor de gemiddelde student geen dagelijkse kost, maar de muzikanten van het Nederlands Studenten Orkest (NSO) draaien er hun hand niet voor om. De hele maand febru-ari speelde de gelegenheidsfor-matie in theaters en concert-gebouwen door het hele land, met als passende afsluiting een reis naar Istanbul.

De voorbereidingen op de con-certreeks vonden plaats in Some-ren. Aan dirigent Arjan Tien de uitdaging binnen twee weken sa-men met het orkest de stukken in te studeren. Een intensieve peri-ode, vertelt Lútsen de Vries (21), student IB&M en Rechten aan de

RUG. ‘De gewone repetities zijn van tien uur ’s ochtends tot half elf ’s avonds. Soms heb je daar-voor nog een groepsrepetitie of moet je na de tijd nog een kwar-tetje instuderen.’ Voor de mu-zikanten is het lastig tijd te vin-den om deel te nemen aan het NSO. ‘Je kunt niet halverwege de maand zeggen: ik ga even terug

om een tentamen te maken’, zegt De Vries.

Niet iedereen kan zomaar meespe-len bij het NSO. Ieder jaar zijn er audities om het orkest samen te stellen. De Vries, in Groningen lid van studentenorkest Bragi, speelt zelf al veertien jaar cello. ‘En dat zie je eigenlijk bij iedereen die bij het NSO speelt’, zegt hij. ‘Het zijn

allemaal mensen die heel jong zijn begonnen en ook in hun ge-wone studentenorkest de beteren zijn.’ Hoewel het alweer de derde keer is dat De Vries meedoet, ver-veelt het NSO nog niet. ‘Ik ben ge-vraagd voorzitter te worden van het NSO, dus volgend jaar doe ik zeker weer mee’, vertelt hij.

Voor de leek is de drempel om naar een klassiek concert te gaan soms hoog. Heeft klassieke mu-ziek niet een wat elitair karakter? Volgens De Vries valt dat wel mee. Hij hield in de collegezaal een promotiepraatje en kreeg vooral

positieve reacties. ‘Veel mensen vinden klassieke muziek wel heel mooi. Het was een bedrijfskun-decollege, dat zijn over het alge-meen niet de meest cultureel in-gestelde types’, meent hij.

Concert in de OosterpoortHet concert staat op het punt te beginnen. In de grote zaal in de

O o s t e r p o o r t spelen de muzi-kanten wat ner-veuze loopjes en riedeltjes. De pianiste wiebelt met haar voet en een trompet klinkt schel bo-ven het geroeze-moes uit. Ineens wordt het stiller. De instrumenten worden gestemd en het orkest vormt ineens een geheel.

Na een woord van welkom ver-schijnt dirigent Arjan Tien op het podium en begint de uit-voering van ‘An American in Pa-ris’ van George Gershwin, wat de impressies weergeeft die de componist tij-

dens zijn bezoek aan Parijs op-deed. Er klinken claxons en van bovenaf is goed te zien hoe het orkest meedeint met de muziek die het zelf voorbrengt.

Daarna is het de beurt aan soliste Rosanne Philippens. Philippens lijkt het vioolconcert van Camille Saint-Saëns in zichzelf gekeerd te spelen. De viool zingt en de diri-gent wist tussen twee delen door het zweet van zijn voorhoofd. De zaal is stil en de staande ovatie achteraf terecht.

Het experimentelere werk ‘Fünf’,

wat componist Giel Vleggaar spe-ciaal voor het NSO schreef, lijkt minder in het geheel te passen. Modern, puntig en systematisch zijn woorden die bovenkomen als je ‘Fünf’ probeert te karakte-riseren. Wat niet verbazend is, aangezien de uitwerking van het principe wat aan de basis van dit werk ligt volgens Vleggaar zelf een ‘technisch verhaal’ is.

Met symfonie Nr. 5 van Sergei Pro-kofjev wordt het voor het publiek allemaal weer een stuk herken-baarder. Met slechts een podium, een orkest, een gedecideerde diri-gent en ter decoratie twee vazen met tulpen, wordt een maximaal effect bereikt. Het is verbazing-wekkend hoeveel geluid het or-kest voortbrengt en hoe groot de contrasten zo nu en dan zijn.

Het is tijd voor de toegift, waar-bij de sfeer wat losser wordt. Hier en daar wordt op het podium een dansje gemaakt en een deel van de muzikanten heeft zich voor de gelegenheid uitgedost met een felgekleurd jasje, een hoedje of een oosters aandoende outfit. Om weer met beide benen op de grond terug te keren, klinkt het Grön-nens Laid.

Leuk deuntjeHet eerste echte concert van het NSO zit erop. De Vries sprak de hoop uit met het NSO een jonger publiek aan te trekken. Ondanks dat er wel een aantal studenten in de zaal zat, was het merendeel van het publiek grijs. Klassieke muziek voor de elite? Misschien toch een beetje. ‘Het laatste liedje vond ik het leukst’, klinkt het bij de uitgang. Hoewel er ook hoop gloort. ‘Als ik een leuk deuntje hoor, vind ik het al snel mooi’, zegt een nog lang niet grijze jon-gen tegen zijn vriendin.

Elske Woudstra

Nederlands Studenten Orkest op tournee

advertentie

Reportage

foto: Eveline Vaessen


Sinds kort is er een nieuwe winkel geopend in de Gul-denstraat. Eén die om de twee à drie weken helemaal wordt veranderd en waar alles draait om horen, zien, voelen, proeven en ruiken. Bij Brand New Stores mag je eindelijk eens wèl overal aan zitten.

ApartNieuwsgierig en ietwat vertwijfeld kijken de passanten de winkel naast de Selexyz in. Je hoort ze denken: ‘Wat is dit voor apart pand? Het is geen normale winkel, maar wat is het dan wel?’ Bij een aantal voorbijgangers neemt de nieuwsgierigheid de overhand en zij wagen een stapje naar binnen. Anderen blijven veilig buiten staan en lopen dan weer verder. Misschien dat ze de volgende keer wel een kijkje durven nemen.

Het concept

Brand New Stores is nieuw mediumtype, naast de bestaan-de als tv, radio, internet en print. Het concept is bedacht door vier ondernemers uit Sneek die bedrijven de kans biedt eens op een andere manier reclame te maken. ‘In de winkels kan een adverteerder gedurende een specifieke campagneperiode haar marketingdoelstellingen realiseren door een exclusieve merkbeleving te creëren en van daar-uit te communiceren met de consumenten’, vertelt Wilco Dijkstra, één van de oprichters.

Een bedrijf kan dus het pand gedurende een aantal weken huren en hierin een bepaald product of dienst aan het pu-bliek introduceren. De Brand New Stores bevinden zich op A1 locaties in de populaire winkelgebieden van Nederland waar per week ruim vier miljoen consumenten aanwezig zijn.

Publiek prikkelenHet is dus een goede manier om direct een groot publiek te bereiken. Maar dan moet het publiek natuurlijk wel naar binnen gelokt worden. Om dit te bewerkstelligen wordt er een scala aan digitale middelen en technische snufjes uit de kast gehaald. Grote plasmaschermen, projectiewanden en interactieve vloerprojectie. De klant moet duidelijk ge-imponeerd worden. En dat lukt ook.

Het bijzondere van dit mediumtype is namelijk dat alle vijf de zintuigen van de mens kunnen worden geprikkeld. Bezoekers kunnen het merk of product echt beleven, maar ook zien, horen, voelen, proeven en ruiken. ‘Op deze ma-nier komt de communicatieboodschap maximaal over. Ook is er daadwerkelijk face to face contact en interactie mo-gelijk tussen merk en bezoeker. Dat is erg waardevol en onderscheidend van de reeds bestaande mediumtypen’,

benadrukt Dijkstra.

Constante makeoverWat het kost om als bedrijf de dienst van Brand New Stores te boeken blijft helaas onbekend. Maar dit zal niet goed-koop zijn, aangezien de hele winkel omgetoverd kan wor-den naar de wensen van het bedrijf. Het hele pand wordt dan leeggehaald, er komt nieuwe vloerbedekking, een nieuw behangetje, een andere inrichting en een range aan elektronische hulpmiddelen. Allemaal voor een aantal we-ken, tot er weer een nieuw bedrijf zijn intrede neemt.

Innovatie op reclamegebiedHet nieuwe concept van Brand New Stores komt als geroe-pen. De reclame die we elke dag over ons uitgestort krij-gen op radio, televisie en op posters begint consumenten steeds meer de neus uit te komen. Reclames op tv kijk je al nauwelijks meer en ook advertenties in tijdschriften vallen je amper op. Je bent zo gewend geraakt aan al die reclame, dat de effectiviteit verloren gaat.

Met Brand New Stores kunnen bedrijven de consument weer bereiken. ‘Brand New Stores is een toevoeging in de mediamix waaruit de adverteerder kan kiezen. Het kan een op zichzelf staande actie zijn, maar ook als onderdeel van een mediacampagne worden gebruikt.’

Dit gebeurt nu bijvoorbeeld met de introductie van Youth-code van L’Oréal, die op dit moment in de vier Brand New Stores te zien is. L'Oreal promoot het product ook op tv en outdoor, maar in de winkels kunnen mensen daadwerke-lijk de producten voelen, ruiken en proberen.

Even wennenDe voorbijgangers in Groningen moeten nog wel even wen-nen aan het concept. ‘Ik ben er al een paar keer langs ge-lopen, maar kon niet thuisbrengen wat het voor winkel is. Laatst stond er een auto in, zag ik. Tussen al die kleding-winkels vind ik het toch een beetje vreemd’, vertelde een

vrouw van middelbare leeftijd.

En zo zijn de meeste reacties van voorbijgangers. Ze weten niet wat het voor winkel is en wat ze er binnen kunnen ver-wachten. Kun je er nou dingen kopen of alleen producten uitproberen?

Deze nieuwsgierigheid van het winkelend publiek is nu net waar Brand New Stores op inspeelt. En zijn mensen er een-maal aan gewend, dan is de winkel weer omgetoverd tot iets nieuws. Elke paar weken een andere verrassing.

Gerline van der Giessen

(Niet) Aanraken a.u.b!

“Het is geen normale winkel, maar wat is het dan wel?”

foto: Ewoud Rooks

Nederlandse studenten moeten niet zeuren: kijk naar de buren

Met het mogelijke verlies van hun basisbeurs in het vooruitzicht komt de studentengemeenschap in op-stand. Studenten krijgen al te weinig geld van de overheid. Met hun beurs kunnen ze óf net hun stu-die betalen óf tegen de armoede grens overleven. Daarnaast is deze nooit meer verhoogd terwijl stu-die en studentenleven enkel duurder zijn geworden. Kortom, de student is de dupe van bezuinigingen en moet als het zo doorgaat noodgedwongen zijn stu-die staken omdat deze niet langer te financieren is. Een triest en noodlottig vooruitzicht voor de toeko-mende kennisgeneratie van Nederland.

Toch klopt er iets niet. Hoe komt het dat de Neder-landse student zich over het algemeen verbeeld dat de studententijd moet bestaan uit een ruige periode waarin vooral weinig tijd aan studeren moet worden besteed?

Het gros van de studenten leeft riant en gemakke-lijk, gaat bij een vereniging, doet wat langer over zijn studie zodat het door minder druk meer lol kan hebben, besteed een groot deel van zijn inkomen aan alcohol en slaapt zijn katers uit onder college. Als de drang om binnen de normale duur af te stu-deren al ontbreekt waarom zou de student dan über-haupt nog geld moeten ontvangen?

Als zij nu eens dit rijke sociale luierleven inruilen voor een vermoeiende opeenstapeling van colleges lopen, aan het eind van de dag gehaast macaroni met ketchup naar binnen schuiven om tot diep in de nacht nog te studeren.

We veranderen de nationale taal naar, laat zeggen: Swahili. En gaan er van uit dat de student dit bin-nen een periode van weken beheerst. Studiebeurs is uit den boze en daarbij wordt het collegegeld ver-

hoogd naar 6700 euro - de volledige studiekosten - plus 500 euro om als student in Nederland te mogen verblijven.

Lukt het niet? Einde oefening, terug naar huis. Blut, met grote schulden en je toekomst weg.

Klinkt dit belachelijk? Vraag het een visumplichtige student - van buiten de EU - zonder vermogende fa-milie. De bovenstaande omschrijving is slechts een deel van hun zware leven. Omdat hun werkvergun-ning ze beperkt tot een wettelijk toegestane werk-week van 10 uur is het lastig om genoeg geld te ver-dienen en levert het soms enge, gevaarlijke situaties op. Je weet als slecht Nederlands pratende buiten-lander nooit waar je terecht komt als je schoon-maakklusjes zoekt via internet.

En waar doen ze het voor? Uiteindelijk, als ze afge-studeerd zijn, hebben ze een jaar om een baan te vinden. Dat gaat echter niet zomaar. Een werkgever is verplicht voorrang te geven aan een werknemer van binnen de EU. Wil een bedrijf kiezen voor een alumnus van buiten de EU, dan moet hij/zij bewij-zen waarom de andere kandidaten niet geschikt zijn.

Weer eens blut na een avondje stappen? Voor je be-gint met zeuren, denk eens aan je minder bevoor-deelde medestudenten en wees blij met je met je plaatsje in de Nederlandse studiehemel.

Ruurd Oosterwoud

illustratie: Tobias Rutteman


Diederik SmitDe eerste ronde begint om half 9 met Diederik Smit, winnaar van het Groninger Studenten Caba-ret Festival en in het program-maboekje omschreven als ‘een cabaretier die aan de hand van fnuikende actualiteiten de voor- en nadelen van volmaakt geluk uiteenzet’.

De kamer is een gezellige, meis-jesachtige kamer, met schilderij-tjes aan de muur, kussentjes op de grond en een beamer. Er ont-stond ineens lichte paniek bij de kamerbewoonster, de gastvrouw van de avond. ‘Tot mijn grote spijt moet ik meedelen dat Die-derik Smit vanavond niet zal ko-men. We hebben vandaag niets meer van hem gehoord en heb-ben dus een vervanger geregeld. Echter kan deze er pas om 9 uur zijn en om jullie niet de kou in te sturen hebben we een film van een half uur die we zullen verto-nen.’ Teleurgesteld neemt ieder-een dan maar plaats op de kus-sens en in de vensterbank.

Enkele minuten na half 9 gaat de bel. Het is Diederik Smit. ‘Sorry, mijn telefoon had kuren.’ Fashio-nably late zullen we maar zeg-gen.

Opluchting bij het publiek en zonder verder enige uitleg begint Diederik zijn show. De eerst wat verlegen cabaretier ontpopt zich tot een ware presentator van het journaal en later van een grote entertainmentshow op tv. De ac-tualiteit wordt onder de loep ge-nomen en op een scherpe, maar genuanceerde wijze bekritiseerd door middel van rake grappen.

De liedjes zorgen voor een re-laxte sfeer, zeker als het publiek ook af en toe gevraagd wordt mee te zingen. Als de voorstel-ling is afgelopen wordt er geap-plaudisseerd, net als na een tv-show. Het was een leuke eerste ronde, op naar de tweede.

(GvdG)

Er zijn twee avonden per jaar dat er groepen studenten op de been zijn met een plattegrond van de stad in de hand. De eerste avond van de Keiweek als de aankomend eerstejaars studenten bij hun Kei-ouders gaan eten en tijdens Stukafest, dat donderdag 25 februari plaatsvond.

Stukafest: een ware belevingStudentenkamers omgetoverd tot minitheaters

23 Gevarieerde optredens, drie rondes en studentenkamers ver-spreid over de hele stad. Dat zijn de ingrediënten van het Studen-ten Kamer Festival. Op 25 febru-ari was het de beurt aan een aan-tal Groningse studenten om hun huiskamer om te toveren tot een minitheater en het open te zetten voor publiek. In drie rondes van

elk een half uur geniet je van mu-ziek, cabaret, dans of een film. De optredens kies je zelf uit en met de fiets rij je van optreden naar optreden in steeds een andere ka-mer.

Gerline van der GiessenEveline Vaessen

Klaske OenemaIn een knusse huiskamer is het tweede optreden. De beamer en Klaske Oenema, onder het genot van een kopje thee, zijn er klaar voor. Een licht deuntje dringt door de boxen, een klein stukje harmonica volgt en dan vult een zachte stem de kamer.

Terwijl ze knipsels uit een si-garendoosje op de beamer legt, vormt zich een beeld op de muur. Het heeft wel iets weg van plaat-jes leggen, als een puzzel. Wan-neer ze zingt vallen alle puzzel-stukjes samen, naast mij klinkt vol bewondering ‘oooooh’. Ieder-een raakt in een staat van sereen-heid, genietend van haar warme gedichten en liedjes.

Klaske vindt het zelf mooi dat ze meerdere dingen tegelijk doet tij-dens het zingen. Dat doe je nor-

maal ook, zingen tijdens de afwas of een fietstocht. Het begon al-lemaal vanuit het apparaat, toen kwam er muziek bij en het volgde met zang. Voor haar blijft het ook bijzonder om te doen: ‘Het blijft een gekke vorm.’ Dit optreden gaat ook echt uit van het huise-lijke: klein en knus.

Na een gedicht rijdt een auto met harde muziek langs, iedereen lijkt een beetje wakker te worden om vervolgens weer te luisteren en te kijken. Wanneer het afgelopen is, wordt eerst vol lof geapplaudis-seerd en daarna blijft iedereen in stilte, vol bewondering zitte.

De titel van het optreden is I am leaving this room maar niemand peinsde er ook maar over om de kamer te verlaten.

(EV)

ROOS‘Maakt het weer je boos, pluk ROOS!’ Dit was het motto van een ietwat mainstream bandje uit Gro-ningen. Muzikaal gezien sloot alles naadloos op elkaar en was er zichtbaar plezier onder de zeer bekwame bandleden.

ROOS begon de half uur durende sessie met het liedje Under the appletree wat lekker up tempo was, wat doet denken aan Room Eleven. Opzich is dit op te vatten als groot compliment, echter doet het de originaliteit niet ten goede. Gedurende

de sessie worden intieme en up-tempo nummers moeiteloos afgewisseld, waardoor het interessant blijft.

ROOS is zomers en afwisselend, jazzy en een beet-je pop, maar is iets te voorspelbaar. Desalniette-min is ROOS een prettige mix tussen Stacey Kent, Room Eleven en de Cheerful Fruitflies. Zeker de moeite waard om eens te beluisteren dus, de cd komt uit in mei.

(GvdG)

Jonne‘Hallo. Je mag je schoenen uitdoen en ze netjes in een rij langs de kant in de gang zetten. Hup, schoenen uit!’ Iedereen kijkt elkaar wat on-gemakkelijk aan, maar volgt de aanwijzingen van de huis-bewoonster keurig op. Uitein-delijk staat iedereen in klein kamertje om vervolgens op el-kaar gepropt te moeten wach-ten.

Er hangt een wat vreemd sfeer-tje en iedereen is een beetje in de war. ‘Wat is dit voor geks. Ik dacht dat we naar een dansop-treden ging kijken’, zegt een meisje tegen haar vriendin.

Dan gaat de deur open en staat daar opnieuw de bewoonster, met een kort zwart rokje, hoge rode naaldhakken, een rood geblokt colbertje en knalrode lippenstift. Type strenge schooljuf.

‘De eerste groep van acht mensen mag met mij meelopen, dan geef ik jullie een rondleiding door het huis. Opstellen in een rij en recht vooruit kijken! Hup, mond open!’ Het publiek krijgt een wit pilletje in de mond gestopt met een bij-sluiter.

Pas nu dringt het tot iedereen door dat dit allemaal bij de act

hoort. Op de bijsluiter staat infor-matie over de act. ‘Werkzame be-standdeel: als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is.’ Dit is de naam van de voorstel-ling. ‘Dit middel brengt je in een droomwereld tussen slapen en wakker worden.’

Het publiek wordt door de stren-ge juf langs verschillende kamers geleid. ‘Ga maar naar binnen. Kijk goed! Ho, niet te ver lopen! Stop!’ In elke kamer zijn vreemde tafere-len te zien: een meisje dat afwast in bad, een ander die kookt in de wc-pot.

Bij de laatste kamer moet het pu-bliek plaatsnemen in een donkere

kamer. Als iedereen binnen is be-gint de dansvoorstelling. Er klinkt een wekker en vijf meiden dan-sen op Italiaanse operamuziek. Doordat je niet precies weet wat ze uitbeelden, begeef je je in een droomwereld. Alles is zo bizar. Het hele optreden is geweldig. Vanaf de eerste minuut dat je bin-nen bent tot de laatste dat je weg gaat. Want zelfs als je naar buiten loopt en je denkt dat het nu echt afgelopen is, staan ze daar ineens weer om de hoek.

(GvdG)

The Sexton CreepsDoor rode lichtkabels wordt het publiek naar boven geleid. Rood ta-pijt ligt op de grond en op de muren zijn naakte vrouwen geschilderd. De naam van de band dekt de locatie perfect. Er hangt een gezellige ontspannen sfeer, veel mensen, joint-jes en gelach.

Dan is het tijd. Na een biertje mogen we een an-dere kamer in. Er hangen vlaggetjes met rode stip-pen en paddenstoelen aan de muur en in het midden van de kamer staat een enorme danspaal. Het be-gint met hemels gegalm waarna de gitaren er kei-hard overheen schreeu-wen. De bandleden lijken in een soort van trance, de drummer heft zijn hoofd naar boven met gesloten ogen en schudt hard met zijn krullen op de beat. De handen gaan langs de snaren in een tempo dat je met je ogen niet bij kan houden, het lijkt alsof de gitaristen alle sna-ren tegelijk proberen te raken.

Het publiek knikt goedkeurend en een oudere man met ooglapje en rollator schiet zijn camera vol

met foto’s van de band en geniet zichtbaar.

Dit is de tweede serie nummers die de band produceert, ze heb-ben al één cd op hun naam staan. Het idee is dat er een roulatie van componisten plaatsvindt binnen de band. De eerste componist vertelt dat hij met deze band een korte heftige energie explosie wou creëren. Dit is in ieder ge-val vol overgave gelukt. Wanneer

het afgelopen is pakt iemand de microfoon en schreeuwt er hard ‘afterparty!’ doorheen, waarna de mensen een beetje wegstro-men. Naar de andere kant van de stad, op naar Simplon voor een geweldig eindfeest.

(EV)


Onderstaand menu van E20,- voor

12,50 Pan can allioli - brood met aïoli

Pan Catalan - geroosterd brood met knoflook en tomaat Bocaditos de alcachofa - hele artisjok met vinaigrette en knoflookmayonaise

Costillas - spare-ribs in onze eigen marinade Muslos de pollo con ajos - drumsticks in knoflook Croquetas de jamon - kroketjes van serranoham

Asadillo - lauwwarme salade van geroosterde groenten, met dressing van komijn Pinchos - spiesjes van gemarineerd piepkuiken

Tortilla - Spaanse omelet met aardappel en groene asperges Esparragos con gabardina - groene asperges in een knoflookbroodje Patatas bravas - aardappelen uit de oven met romige tomatensaus

Croquetas de gamba - kroketjes met garnalen

Reserveren verplicht!

Olivier Ka heeft Pierre gedood en in een onovertrof-fen samenwerking met striptekenaar Alfred vertelt hij hoe het zover heeft kunnen komen. De graphic novel die er uit rolde, ver-dient een ereplaats in elke boekenkast: hij pakt je beet, boort zich vast en laat je niet meer los.

In compacte hoofdstukken van ogenschijnlijk kleine voorvallen schetst Olivier zijn leven. Hij groeit op tus-sen de tegengestelde mo-ralen van zijn ouders, voor wie de Summer of Love nooit is afgelopen, en zijn streng katholieke grootou-ders, bij wie hij elke zomer blijft logeren. Als hij de hip-pe pastoor Pierre ontmoet, lijkt deze de ideale brug tussen de twee werelden te zijn. De uitwerking van wat volgt is van een bewonde-renswaardige beheersing; het is naakt en kwetsbaar, waardoor je ook als lezer de volle lading krijgt.

De voornaamste emotie zit hem in het tekenwerk, dat een zeldzame balans vormt met de tekst. Daar waar woorden tekort schieten nemen de afbeeldin-

gen het over, met sterke beel-dende vondsten en krachtige, emotionele penseelstreken. De stijl die Alfred hierbij gebruikt laat hij afhangen van de situ-atie in het verhaal, waarbij hij tegen het einde zelfs fotografie in de strijd gooit. Tot stijlbreuk leidt dit niet. In combinatie met een sterke sfeerzetting en een beeldregie en timing waar ook al niets op aan te merken valt, zorgt dit alles voor een totaal-plaatje dat grenst aan perfectie.

Het mag duidelijk zijn, Waarom Pierre dood moest is een parel van een strip. Schaf hem aan, lees hem uit en doe er vol be-wondering het zwijgen toe.

Tobias Rutteman

Klinkt als: Okkervil River, Midlake, Great Lake Swimmers

Dat de Texaanse band Shearwater (zeevogel) iets met de natuur heeft is duidelijk. Dat kan ook niet anders met zanger en liedjesschrijver Jonathan Meiburg aan het roer. Meiburg, afgestudeerd in aardwetenschap-pen, bracht een groot deel van zijn volwassen leven door als onderzoeker op onder andere de Falkland en Galápagos Eilanden, als een soort 20ste/21ste eeuwse Charles Darwin. Dat populaire cultuur en we-tenschap prima samen kunnen gaan bewees Meiburg vervolgens met het album Palo Santo in 2006, wat volledig verhaalt over de Galápagos Eilanden.

En ook met Shearwaters zesde studioalbum The Golden Archipegalo laat Meiburg weer zijn liefde en passie voor natuur, milieu en niet-westerse cultu-ren zien. Het album is het derde deel van een tri-logie, waar ook het hierboven genoemde Palo Santo

en Rook (2008) onderdeel van uitmaken. Dit keer is het de impact van de mens op de natuur die wordt bezongen. Zo verhaalt het album over Bikini, een ei-landje in de Grote Oceaan. Toen de Verenigde Sta-ten hier tussen 1946 en 1958 atoomwapens testten, werd de inheemse bevolking verplaatst naar een an-der eiland waar niks groeide. Door radioactiviteit was terugkeer voor de Bikianen onmogelijk. Hun klaagzang en Meiburgs treuren over het verlies van dit stukje paradijs is opgenomen in de opener van het album, Meridian.

Shearwater laat zich niet makkelijk in een hokje stoppen. Noem het ecopop, noem het dromerige folk. Makkelijke muziek is het niet, meeslepend wel. Als luisteraar word je meegenomen op reis langs de mooiste eilanden die allen de verwoesting van de mens moeten verdragen. Zal ons evolutionaire suc-ces uiteindelijk leiden tot onze ondergang? Niet al-leen Meiburgs prachtige stem draagt het album, ook de soms onheilspellende drums van Thor Harris zijn

noemenswaardig. Door de gelaagd-heid van de nummers hoor je soms pas na een paar keer luisteren de instrumenten die ‘verstopt’ zit-ten. Wat dat betreft heeft Shear-water wel iets weg van bands zoals Yeasayer en Animal Collective: elk nummer verrast met een eigen pal-let aan geluiden en instrumenten.

Afzonderlijk zullen de liedjes op The Golden Archipegalo niet de hitlijsten bestormen, maar samen vormen ze een mooi geheel. Vooral voor fans van conceptalbums is dit een must, maar ook voor ieder an-der die eens een nieuw genre wil proberen.

Judith Katz

Deze 60-jarige Russische pianist kan worden gerekend tot een van de levende groten der aarde. NRC meldt: 'De fenomenale Grigory So-kolov torent in alle opzichten zo hoog uit boven zijn collega’s, dat zijn magische spel van een godde-lijke orde is. Sokolov weet met on-aantastbare muzikale gezagheb-bendheid wat hij doet en waarom hij dat doet.'

Programma:

Partita nr. 2 van Bach Zeven fantasieën van Brahms Sonate nr. 3 van Schumann

Dat deze meesterpianist nu te ho-ren is in De Oosterpoort voor het luttele bedrag van € 7,50 (tot 29 jaar) is een buitenkans die niet gemist mag worden. Ter vergelij-king: in het concertgebouw, twee dagen later, kost hetzelfde kaart-je € 46.

Wees er snel bij, de voorverkoop is al geruime tijd geleden gestart. De 1e rang is reeds uitverkocht.

23 april, 20:15, De Oosterpoort

Ruurd Oosterwoud

Kortingsbon

Deze bon is alléén geldig bij Tapasco Groningen t/m 7 april

Haddingedwarsstraat 3 www.tapasco.net

Bij inlevering van deze bon:

GRATIS Bitterballen of Kopjes Koffie/Thee

Bij een uur baanhuur

telefoon 050-3120695 gedempte kattendiep 4 www.bowlinggroningen.nl

max. 1 portie bitterballen per uur baanhuur, 1 kopje koffie pp, maximaal 4 koffie per baan. Geldig t/m 31 juli

Dit is een punt dat nog best wel een zorgvuldige afweging ver-dient. Je hebt de “veilige keuzes” en de “spannende keuzes”.

“Veilige keuzes” zijn niet span-nend, we noemen: De Drie, Het Feest, De Eerste Kamer, snackbar De Viersprong. Je date moet niet meteen al doorkrijgen dat je reu-zen kan doden met je saaiheid. Dat is uiteindelijk de kern van een gezonde date. Je spannender voordoen dan je bent. Voor sjaars is dit vaak helemaal een probleem en dat levert een schraal ‘date-le-ven’ op.

Dus je gaat voor de “spannende keuze”. De “spannende keuzes” hebben voor de leek het nadeel dat je niet weet of het wel in ord-nung ist. Natuurlijk wil je graag je date-object vertellen dat je een restaurantje kent dat niet veel mensen kennen en fantastisch is. Een verborgen parel. Jouw pro-bleem? Dat restaurantje ken je niet. Of je hoopt slechts dat het tof is en het blijkt een keuze te zijn die saaiheid met andere na-delen combineert zoals felle TL-verlichting of prijzigheid.

Als je het niet doorvertelt wil-len we je wel een goed datereas-

taurantje aanbevelen. Iets uit de categorie “spannend”. Denk: fan-tastische Spaanse tapas. Een uit-gebreid wijnenkabinet met wijn-adviezen. Op woensdagen en donderdagen staat de eigenaar annex Spaanse wijnen-kenner in de zaak om wijnen aan te bevelen bij bepaalde tapasgerechten.

Omdat de eigenaar chantabel is (iets met een blonde tweeling en een foto), konden we ook nog een harde korting afdwingen waar-door je met je kleine studenten-portemonneetje toch nog goed kan eten. De bon is alle dagen gel-dig.

Help! Waar neem ik mijn date mee naar toe uit eten?

Shearwater The Golden Archipelago

In de schijnwerpersAlfred & Olivier Ka Waarom Pierre dood moestAanbevelingen?

Jouw tijd is kostbaar. En de SK wil die kostbare tijd niet verdoen met recensies die van alles en nog wat afkraken. Ook wil de SK positief het jaar 2010 in dus vandaar een nieuwe koers: de aanbevelingenpagina. Het gaat niet alleen meer over boeken, films of muziek, ook restau-rants, aandelen of optredens zullen aangeprezen worden. Het kan niet gek genoeg. Alles wat de SK vindt waar jij op de hoogte van moet wor-den gebracht en waar jij beter van wordt staat op deze pagina. Verdoe je tijd niet langer. Doe de aanbevelingenpagina.

Grigory Sokolov Pianorecital

Bowlen tussen het studeren door schopt kont Iets anders dan eindeloos koffie leuten tussen het studeren door is een uurtje bowlen. Bowlen is na-tuurlijk intrinsiek al aardig tof. ’s Middags met mede UB-bewoners even uit de UB wippen om een score neer te zetten is echter Ko-nings. (SK pauze record: 181) Op vijf minuten lopen ligt aan het Kattendiep bowlingcentrum Gro-ningen, naast Ni Hao zeg maar. Het is al vanaf tien uur open. Door een vriendjesdeal met de eigenaar

krijgen jullie een gratis kopje kof-fie of thee erbij als je ’s middags gaat bowlen. Het kan ook een schaaltje bitterballen zijn - maar dat is natuurlijk fucking walgelijk ’s middags - doe dat maar als je ’s avonds een keer gaat. Overdag kan je voor 20 euro een baan hu-ren, wat dus vrij goedkoop is als je met twee man of meer gaat.Het bonnetje is overigens altijd geldig, dus ook ’s avonds.

12 Groninger Studentenkrant | Maart 201012 Groninger Studentenkrant | Maart 2010

advertenties

Het is niemand ontgaan: het kabinet is gevallen. De omroe-pen, nieuwsredacties en Twit-ter kraakten in hun voegen van de geruchten over een val in de nacht van vrijdag op zaterdag. Een paar uur later kwam minis-ter- president Balkenende met een officiële bekendmaking van de val van het kabinet. De SK ging de straat op en vroeg mensen naar hun mening over de val.

Fenny Mennema

Dat soort dingen gebeuren ge-woon. De Urugzan-kwestie leefde in het land al heel lange tijd, dus we hadden kunnen weten dat het kabinet er uiteindelijk over zou vallen. Ze moeten het nu uitpra-ten. Bij de gemeenteraadsverkie-zingen zal ik heel anders gaan stemmen dan bij de landelijke verkiezingen.

Henk Wildeboer, 51

Ik vind het erg jammer. Juist in deze tijd. De recessie is nog steeds niet helemaal voorbij en de werkgelegenheid is nog altijd een probleem. Het is stom dat het kabinet valt over dit onder-werp. Het ligt aan het volk, dat bleef maar kritiek hebben op de regering en die kon daardoor zijn werk niet goed doen. Bij de vol-gende keer ga ik niet meer op een regeringspartij stemmen maar op de oppositie.

Biance Alleham, 35

Op het moment ben ik nog re-delijk meningloos over de val. Ik vind Uruzgan een beetje een achteraf-verhaaltje. Als puntje bij paaltje komt is het CDA be-sluiteloos. Ik vind dat er in Uruz-gan niet zoveel risico’s genomen moesten worden. Als je ziet wat daar gebeurt, dan is het onverant-woordelijk om nog langer te blij-ven. Ik weet niet op wie ik de vol-gende keer ga stemmen, want het CDA laat altijd een beetje in het midden wat hun plannen zijn.

Annette Prinsen, 51

Ja, ik vond het heel heftig. In janu-ari ging het natuurlijk ook al niet goed dus dit zat er aan te komen. In deze tijd zou de regering het niet zover moeten laten komen. Waar twee vechten hebben twee schuld, dus ik vind dat er niet slechts één schuldige kan worden aangewezen. De volgende verkie-zingen baren me zorgen, we staan voor grote veranderingen.

Rien Albert, 61Ik vind het heel erg jammer, dit had ik niet verwacht. En dat nog wel in crisistijd. Toen Bush nog president was in Amerika hebben we over Uruzgan een besluit geno-men maar ik vind dat we dat op-nieuw moeten bekijken nu Obama president is. Ik weet nog niet voor wie ik ga kiezen bij de volgende verkiezingen.

Renee Kolschein, 20Ik vind het niet erg dat het kabi-net is gevallen. Ik vond het CDA altijd al niet bepaald standvastig. Ik vind het klimaat het belangrijk-ste onderwerp.

Rick Kazemier, 21Ik vind deze kabinetsval zeker geen slechte stap. De PvdA had er gelijk in dat ze vasthielden aan hun standpunt. Ik denk dat of de PvdA of het CDA uiteindelijk toch weer in de regering terecht ko-men. Milieuproblemen en sociale zaken vind ik belangrijke zaken binnen de politiek.

Maaike, 19

Ik vind de kabinetsval wel goed. Het liep al maandenlang niet meer lekker. Het werkte gewoon niet. Ik heb de kieswijzer ingevuld voor de komende gemeenteraadsver-kiezingen en daar kwam uit dat ik PvdA moet gaan stemmen. Ik ben eigenlijk nooit zo bezig met de politiek, maar als er verkiezingen zijn verdiep ik me er wat meer in.

Ingrid SuurdIk denk dat dit eraan zat te ko-men. Ik weet ook nog niet op wie ik de volgende keer ga stemmen.

Willem Reints, 51

Ik vind het alleen maar goed dat het kabinet is gevallen. Ze wa-ren al zo lang besluiteloos en er was alleen maar gesodemieter. De PvdA krijgt de schuld van de ka-binetsval, maar daar heb ik toch een andere mening over. De PvdA heeft slechts een besluit doorge-zet dat eerder al was genomen. Ik vind het jammer dat het zo lang duurt tot er nieuwe verkiezingen komen. De voorlopige regering bestaat uit het CDA en de Chris-tenUnie en die wilden allerlei be-slissingen nemen maar gelukkig is ze dat verboden. De volgende keer ga ik op de VVD stemmen.

Gerline van der GiessenIngrid Hofstra

Lisanne Wieringafotografie: Jan Luursema

Vox Populi:

Kortingsbon

Deze bon is alléén geldig bij Tapasco Groningen t/m 7 april

Haddingedwarsstraat 3 www.tapasco.net

Onderstaand menu van E20,- voor

12,50 Pan can allioli - brood met aïoli

Pan Catalan - geroosterd brood met knoflook en tomaat Bocaditos de alcachofa - hele artisjok met vinaigrette en knoflookmayonaise

Costillas - spare-ribs in onze eigen marinade Muslos de pollo con ajos - drumsticks in knoflook Croquetas de jamon - kroketjes van serranoham

Asadillo - lauwwarme salade van geroosterde groenten, met dressing van komijn Pinchos - spiesjes van gemarineerd piepkuiken

Tortilla - Spaanse omelet met aardappel en groene asperges Esparragos con gabardina - groene asperges in een knoflookbroodje Patatas bravas - aardappelen uit de oven met romige tomatensaus

Croquetas de gamba - kroketjes met garnalen

Reserveren verplicht

Bij inlevering van deze bon:

GRATIS Bitterballen of Kopjes Koffie/Thee

Bij een uur baanhuur

telefoon 050-3120695 gedempte kattendiep 4 www.bowlinggroningen.nl

max. 1 portie bitterballen per uur baanhuur, 1 kopje koffie pp, maximaal 4 koffie per baan. Geldig t/m 31 juli

GIDSEN GEZOCHT m/vWord OprOEpGIDS bij natureXP en begeleid bedrijfsuitjes in natuurgebieden van Natuurmonumenten door heel NL!

Vergoeding e 125,– bruto per werkdag.

Voor meer informatie kijjk op: www.naturexp.nlnatureXP, Geulstraat 35, Groningen T. 050 - 525 80 70

De val van het kabinet: dramatisch einde of frisse start?

SK Maart 2010

Documents

Transcript of SK Maart 2010