Lungta Magazine 1st editie 2013

Lungta MagazineB e l g i s c h v a k b l a d o m t r e n t T i b e t

Jaargang 1, uitgave 1 | November 2013

| om een abonnement te nemen, contacteer ons op [email protected] | website: http://www.lungtatibet.be |

Kinderen niet gewenstGedwongen geboortebeperking in Tibet

Tibetans in NepalAn insight into a Tibetan settlement

Tibetaanse autonomieAdvocacy analyse door studenten UGent

voor Boeddha en vaderlandZelfverbrandingen en repressie: een gesprek met Kirti Rinpoche

Focus op ChinaHet pad van de waarheid

Lungta presents : Tibetan Cultural Center

UNPOStem voor de stemlozen

Tibetaanse geneeskundeEen introductie

2 | Lungta Magazine Uitgave 1

INHOUD3. Editoriaal

4. Kinderen niet gewenstGedwongen abortus en sterilisatie

6. voor Boeddha en vaderland een gesprek met Kirti Rinpoche

10. The life and times of refugees in NepalAn insight into a Tibetan settlement

14.Een stem voor de stemlozenUnrepresented People and Nations Organisation

15. Advocacy analyse - Tibetaanse autonomieStudenten UGent onderzoeken Tibet lobby.

19. Focus op ChinaHet pad van de waarheid

21. Poëzie voor Tibet“Please” door Lhasang Tsering

22. Ondertussen in DharamsalaVrijwilligerswerk in Dharamsala

27. Lungta presents Tibetan Cultural Center

29. Tibetaanse geneeskundeEen introductie

31. BIB’TibetLezen is weten

*Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautoma-

tiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze,

hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere

manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

COLOFONLungta Magazine heeft als doel het informeren, sensibiliseren en activeren omtrent Tibet

HOOFDREDACTIEHan Vandenabeele

EINDREDACTIELiesbeth Van der Haegen

REDACTIEBart Batsleer, Tamara Foubert, Erika Patho, Liesbeth Van der Haegen, Birgit van de Wijer

OPMAAK EN LAY-OUTTamara Foubert

WERKTEN MEE AAN DIT NUMMERLeen Bisschop, Jasmien Decaluwe, Jigme Denwa (Tibetan Cultural Center), Eline Huygens, Charlotte Rosseel, Lhasang Tsering, Jan Van den Berghe, Maud Vanwalleghem (UNPO)

SPECIALE DANK AAN ONZE SPONSORSBo Beau - Tibetan Wellness, Massage CenterCiaco Papeterie - ImprimerieLe Tibet - restaurant,Little Buddha

WEBSITEwww.lungtatibet.be

[email protected]

ADRESRedactie Lungta MagazineGebroeders De Smetstraat 419000 Gent

Lungta Magazine is een initiatief en een publicatie van Lung-ta Association Belgium in samenwerking met Tibetan Social Service Belgium Chapter. Het magazine wordt halfjaarlijks uit-gegeven in mei en november. Lungta Magazine is het vak-blad over Tibet in België en draait volledig op de inspanningen van vrijwilligers en de steun van sponsors. Lungta Association Belgium is een informatie- en activistenvereniging voor Tibet. Lungta richt zich op de verspreiding van informatie en de sen-sibilisering van zowel het grote publiek als politici en relevante ngo’s. De vereniging maakt deel uit van het International Tibet Network en komt als Belgische Tibet Support Group actief op voor de Tibetanen en hun vreedzame strijd voor gerechtigheid.

Tibetan Social Service is een ngo die zich richt tot de Tibetaan-se gemeenschap in India. TSS heeft als kerntaak vluchtelingen te ondersteunen en biedt gratis diensten aan op het vlak van gemeenschapswerk, bewustwording en networking. De lokale afdeling TSS Belgium Chapter maakt deel uit van een globaal netwerk en promoot deze werking.

Uitgave 1 Lungta Magazine | 3

EEN LEUGENTJE OM BESTWILHet gaat goed in Tibet, toch als we het recente witboek van China

mogen geloven. Dergelijk, veelal technisch, document beschrijft hoe een overheid een specifiek probleem oplost en dit door een objectieve uit-eenzetting van de situatie. In zes hoofdstukken wordt uit de doeken gedaan hoe “…the Tibetan people have gained freedom, equality and dignity, and are fully enjoying the fruits of modern civilization”. Voor een regio waar het toch zo goed gaat, werden sinds 1991 opvallend veel witboeken uitgegeven. Dit in schril contrast met de andere etnische minderheden die onder de Chinese Volksrepubliek vallen.

EDITORIAAL |

De Verenigde Naties spannen momenteel de kroon met de toelating van China tot de VN-Mensenrechtenraad, ondanks wereldwijde pro-testen. Wie herinnert zich nog de tijd dat de VN stond voor veiligheid, recht en mensenrechten. De Chinese autoriteiten verklaarden tijdens de bekend-making dat “China is committed to the promotion and protection of the human rights and fundamen-tal freedoms of the Chinese people, and has wor-ked unremittingly towards this goal”. Of ze onder ‘Chinese people’ al dan niet de 55 etnische minder-heden verstaan is nog niet geheel duidelijk. Al zou het wel veel verklaren…

Han VandenabeeleHoofdredacteur

Met deze publicatie onderstreept Beijing het ‘succes’ van zijn beleid en de halsstarrige weige-ring hiervan af te wijken. Ook het aantreden van versbakken president Xi Jinping zal voorlopig geen nieuwe wind doen waaien doorheen de wandelgan-gen van het Politbureau. Zijn vader en revolutionair van het eerste uur, Xi Zhongxun, stond nochtans gekend voor zijn religieuze tolerantie en onderhield goede contacten met de vorige Panchen Lama en de huidige Dalai Lama. De appel valt jammer genoeg verder van de boom dan gehoopt.

Wie doorheen de façade van propaganda prikt, merkt al snel de prijs van het Chinese succesver-haal op. De ondertussen 123 zelfverbrandingen, veelal jonge Tibetanen, vertegenwoordigen hier de meeste recente en pijnlijke keerzijde van de me-daille. Woorden als ‘geluk’ en ‘waardigheid’ vallen moeilijk te rijmen met meer dan halve eeuw Chine-se bezetting. Dat de waarheid onderheven is aan interpretatie is niets nieuws. Het was dan ook Mao die zei dat een leugen honderd keer herhaald, van-zelf de waarheid wordt.

Ook de internationale gemeenschap raakt ge-makkelijk verblind door de Chinese economische vooruitgang en macht. In die mate dat een wit leu-gentje wel vaker door de vingers wordt gezien.

EDITORIAAL


“MI jN E ILE IDERS WERDEN DOORgESNEDEN, AAN ELKAAR gENAAID EN DAN UITgERUKT”

ber 2011 getuigde hij in een proces voor een Spaanse rechtbank tegen Jiang Zemin, ex-president, en enkele Chinese leiders die aangeklaagd wer-den voor genocide. Hij overhandigde aan de rechter maar liefst 20 kilogram tapes en video’s met getuigenissen, fotomateriaal, medische rapporten,…

genocideHet door Tibetan Women’s Associati-on (TWA) gepubliceerde rapport ‘Tears of Silence. A report on China’s Birth Control Policy in Tibet (2009)’ toont aan dat er een duidelijke vorm van discriminatie en schending van de vrouwenrechten is zodat men zelfs van genocide kan spreken. De VN-de-finitie van genocide is “elke handeling die gesteld wordt met de bedoeling om een nationale, etnische, raciale of religieuze groep uit te roeien, met inbegrip van het opleggen van maat-regelen ter voorkoming van geboortes binnen een groep.“Terwijl in 1970 Tibetanen in steden nog twee kinderen en in rurale gebie-den drie kinderen mochten hebben, werd dit, vanaf de jaren 80, een, res-pectievelijk twee. Ook contraceptie werd sterk gepromoot. Voor Tibetaan-se vrouwen gaf dit echter gewetens-problemen omdat ze contraceptie met abortus associeerden en het vanuit boeddhistisch perspectief een dood-zonde is om iemand te doden.Voor Tibetanen, vooral voor boeren en nomaden waar veel kinderen nodig zijn om mee te helpen op het land of om het vee te hoeden, is een groot gezin belangrijk, terwijl Chinese fami-lieplanningsambtenaren hen van het tegendeel willen overtuigen, name-lijk dat minder kinderen beter en ge-zonder is. Vanaf drie kinderen wordt vaak sterilisatie opgelegd. Dit gebeurt op een onorthodoxe, barbaarse ma-nier met vaak grote gezondheids-problemen tot gevolg. In afgelegen

KINDEREN NIET

GEDWONGEN ABORTUS EN STERIL ISAT IEDOOR BIRGIT VAN DE WIJER

Sinds meer dan drie decennia past China zijn controversiële eenkindpolitiek toe, maar dat ook Tibet gebukt gaat onder een strikte geboortebeperking is vaak minder geweten. Hoewel de Chinezen het blijven ontkennen, bevestigde een VN-rapporteur in 2002 dat Tibetaanse vrouwen onderworpen worden aan gedwongen sterilisaties, gedwongen abortus, gedwongen geboortebeperkingspolitiek en het regelen van de menstruatiecycli.

De Amerikaanse dokter Blake Kerr was een van de eersten die in aanraking kwam met slachtoffers van abortus en sterilisatie. In 1987 was hij samen met zijn vriend John Ackerly, die later International Campaign for Tibet (ICT) oprichtte, getuige van de rellen in Lhasa. De Tibetanen protesteerden hevig tegen de Chinese bezetting en het liep helemaal uit de hand. Toen hij als dokter hulp bood aan de slachtoffers, vertelde een 19-jarige vrouw hem dat men haar baby geaborteerd had en haar nadien gesteriliseerd. Dr. Blake Kerr begon zich te documenteren over deze gruwelpraktijken en in decem-

gEwENsT

DEzE CHINEsE PROPAgANDAPOsTER UIT DE jAREN ’70 PRIjsT HET gEBRUIK vAN ANTICONCEPTIE AAN.


TIP! voor meer informatie en achtergrond informatie over dit onderwerp:

• Tears of silence. A report on China’s Birth Control Policy in Tibet (2009) – TwA

• sky burial: An eyewitness account of China’s brutal crackdown in Tibet (1993) – Blake Kerr.

• Tibet: Behind the ice curtain (1990) – vanya Kewley

• Dispatches: Undercover in Tibet (2008) – Tash Despa.

gebieden komt een mobiele ambulan-ce langs die onaangekondigd sterili-satie en/of abortus uitvoeren.

Ongehoord bruutDe medische staff is ongehoord bruut met de vrouwen, operaties gebeu-ren zonder verdoving en er is geen enkele vorm van empathie voor de veroorzaakte pijn. De familieplan-ningsambtenaren, meestal vrouwen, ontsnappen zelf ook niet aan de re-glementering. Zo getuigde Tashi Dol-ma, een gynaecologe uit Amdo, dat ze toen ze 84 dagen zwanger was gedwongen werd in het ziekenhuis waar ze zelf werkte, een abortus te la-ten doen zonder het nodige medische of verdovingsmateriaal. Ze beschrijft: “De eerste dag werd er een flexibele rubberen ring in mijn baarmoederhals geduwd die er 24u in bleef om het geboortekanaal te openen. De volgen-de dag draaide men een scherp voor-werp (= gua shao) tweemaal rond in mijn baarmoeder en werd de wand afgeschraapt om nadien de resten van de foetus naar buiten te zuigen. Naast de emotionele pijn kreeg ik ook onregelmatige menstruatiebloedingen en helse rug- en darmpijn, om nog maar te zwijgen van de ondraaglijke pijn tijdens de operatie.“Andere verhalen brengen gelijkaardi-ge gruwelen aan het licht: ”De dok-ter stak zijn hand met handschoen in mijn vagina en het leek alsof hij de foetus ‘uitwrong’. Ik bloedde enorm

en was half verdoofd van de pijn.“Er zijn diverse manieren van abortus plegen, de ene al gruwelijker dan de andere. Vrouwen krijgen een injectie in de buik waarna ze een dode foe-tus baren; een elektrisch voorwerp wordt via de vagina in de baarmoe-der gestopt die de foetus verminkt, de vrouw moet dan een pil nemen en de foetus wordt in stukken ‘geboren’; of soms wordt er rechtstreeks dode-lijke ethanol in het hoofd van de baby geïnjecteerd zodat het dood wordt ge-boren. Abortus gebeurt soms zelfs als de baby volgroeid is. Als de baby bij de geboorte toch nog leeft, krijgt hij onmiddellijk een dodelijke injectie in het hoofd.

RepresaillesAbortus of sterilisatie weigeren kan ertoe leiden dat jij of een van je fa-milieleden naar de gevangenis moet, dat je bezit/huis geconfisqueerd wordt of dat je torenhoge boetes moet betalen. Je ‘onwettige’ kinde-ren worden bovendien niet geregis-treerd en hebben dus geen recht op onderwijs of medische zorg. Sommi-ge vrouwen kopen dan ook een pe-perduur sterilisatiecertificaat op de zwarte markt om aan zo’n gruwelijke ingreep te ontsnappen. Indien je er voor betaalt, mag je soms meer kin-deren hebben.Voor de Chinese overheid is deze vorm van geboortecontrole veiliger en goedkoper dan andere contraceptiva

zoals een spiraaltje of de pil. Hoeveel vrouwen er zo jaarlijks abortus of ste-rilisatie ondergaan is niet geweten. De beperkte vrijheid van menings uiting - de meeste info komt van vrouwen die uit Tibet gevlucht zijn - de beperkte toegang tot informatie en de reisbe-perking voor internationale journalis-ten maken het moeilijk de grootte van het probleem te schatten.In 2008 slaagde Tash Despa, een Ti-betaan in ballingschap, erin om naar Tibet te reizen en er wel een vrouw te interviewen die gesteriliseerd werd. Ze vertelde: “Mijn eileiders werden doorgesneden, aan elkaar genaaid en dan uitgerukt. Het was een echte marteling. Ik kreeg enkel een aspi-rientje voor de pijn.” De beklijvende documentaire ‘Undercover in Tibet’ is het resultaat van de hachelijke en ge-heime tocht die Tash enkele jaren gel-den ondernam. Jammer genoeg blij-ven nieuwe internationale wetten om deze mensenrechtenschendingen aan te pakken en te veroordelen achter-wege door een gebrek aan betrouw-bare info uit Tibet.

Birgit van de Wijer is mensenrechtenactiviste

en betrokken bij de Tibetaanse zaak sinds

1998. Ze is ook de auteur van ‘Child Exo-

dus from Tibet’ (2006) en ‘Tibet’s Forgotten

Heroes. The story of Tibet’s armed resistance

against China’ (2010). Meer info vind je terug

op www.lightonrights.com. Birgit maakt deel

uit van de redactie van Lungta Magazine.

gEwENsT


De zomer ligt ondertussen alweer ettelijke maanden achter ons. Ve-len konden genieten van een wel-verdiende vakantie, soms naar verre en exotische bestemmingen. De thuis-blijvers, waaronder ondergetekende, namen voldoening met dagdromen. Om toch ietwat in de vakantiesfeer te raken nam ik eens een kijkje bij enkele niet nadergenoemde Chinese touroperators om te zien welke reis-tips zij in petto hebben. Wat dacht je van een rondrit doorheen de voorma-lige Tibetaanse provincie Amdo, en-kele pitstops in de regio van Ngaba (Chinees: Aba, nvdr.) met een bezoek-je aan het Kirti klooster als cultureel hoogtepunt?

“Tijdens deze trip beleef je de au-thentieke Amdo-Tibetaanse religie, cultuur en haar bevolking maar ook de prachtige natuurlijke omgeving van Aba in de Autonome Tibetaanse en Qiang Prefectuur van de provincie Sichuan. Je kunt er genieten van in-drukwekkende landschappen, exoti-sche minderheden en een rijk aanbod van toeristische trekpleisters. Deze ontdekkingstocht doorheen Aba geeft je de zeldzame kans deel te nemen aan diverse rituelen in verschillen-de tempels, samen met pelgrims en de plaatselijke bevolking. Tijdens het ochtendgebed zie je Tibetaanse gelovi-gen rituele wandelingen maken in het Kirti klooster. Het klooster werd ge-bouwd in 1870 en is een van de meest prominente centra van het Tibetaans boeddhisme. Na meer dan 100 jaar is het uitgegroeid tot het grootste kloos-ter in Sichuan. Dagelijks kan je de meer dan 1000 monniken gadeslaan die heilige teksten reciteren.”

Het klonk alvast als een aanlokkelijke reisbestemming en de verleiding was dan ook groot om niet op ‘Book Now’ te klikken. Zeker als je leest dat het desbetreffende Chinese agentschap haar sporen in het toerisme wel ver-diend heeft: Discover your way sin-ce 1959. Het moet druk geweest zijn in ’59. Een korte impressie van een

vOOR BOEDDHAEN vADERLANDZELFVERBRANDINGEN EN REPRESSIE : EEN GESPREK MET KIRT I R INPOCHE

fOTO’S EN TEKST : HAN VANDENABEELE


bezoeker zou je finaal over de streep kunnen halen:

“On 14 March 2013 chirping birds broke the silence of the peaceful morning and started the day. On the Qiatang Street, western suburb of Aba County, shops were opened; booths were set up and began to display their numerous belongings as usu-al; and shop owners were ready to woo the pedestrians to stop and buy. The sun rose. In the nearby Kirti Mo-nastery, the most prominent Tibetan Buddhism monastery in the county, Buddhist devotees began to take ritu-al walk and monks started their day peacefully, chanting Buddhist scriptu-re.”

Garantie op een fijne en zorgeloze vakantie, zou je kunnen denken. Ware het niet dat sinds 2009 een derde van de ondertussen 122 zelfverbrandin-gen plaats vond in Ngaba, waarvan 22 monniken uit het Kirti klooster. Op 14 maart waren het nog de tijl-pende vogels die het stilzwijgen van een vreedzame ochtend doorbraken, daags voordien en twee dagen later waren het de brandende lichamen

van respectievelijk Kunchok Wangmo (31) en Lobsang Thogme (28).

Kirti, brandhaard van verzetNgaba en het Kirti klooster vallen

buiten de Tibetaans Autonome Regio (TAR) en worden door China niet er-kend als Tibetaans grondgebied. Het klooster staat gekend als een van de grootste en invloedrijkste van de regio, en huist een sterk gevoel van Tibetaanse identiteit. Voor 2008 volg-den meer dan 2500 monniken er een religieuze opleiding, vandaag zijn dat er nog 600. In de aanloop van de Olympische Spelen in Beijing haalde Kirti voor het eerst de internationale krantenkoppen. Na de anti-Chinese rellen in Lhasa verspreidden de de-monstraties zich al snel over de rest van het Tibetaanse plateau, waaron-der ook Ngaba. De Chinese People’s Armed Police opende toen het vuur op vreedzame en ongewapende de-monstranten. Er vielen minstens tien doden en meerdere gewonden. Een jaar later stak een twintigjarige mon-nik uit Kirti, Tapey, zichzelf in brand uit protest tegen het Chinese beleid.

Hij was de eerste Tibetaan - uit een ondertussen lange lijst – die deze drastische beslissing nam. Een prece-dent werd geschapen.

De golf van zelfverbrandingen raak-te pas echt in een stroomversnelling in 2011. Op de verjaardag van de protesten drie jaar eerder ontnam Phuntsok zich van het leven. De dood van de 20-jarige monnik veroorzaak-te een golf van paniek en verhoogde de spanning in het gebied. Honder-den monniken en burgers kwamen op straat uit solidariteit voor de overle-den jongeman. Uit angst voor verdere onlusten werd het klooster herme-tisch afgesloten en zwaar bewapende patrouilles hielden het de klok rond in de gaten. Volgens bepaalde bron-nen verlieten enkele honderden mon-niken het klooster en werden min-stens 300 onder hen gearresteerd. Tot op vandaag wordt het klooster onder-worpen aan een scherpe controle. De pijnlijke reeks zelfverbrandingen die hierop volgenden maken ondertussen deel uit van het collectief bewustzijn en de hedendaagse Tibetaanse g e-schiedenis.


De man die het zijn persoonlijke missie maakte de escalerende situatie in Tibet onder de aandacht te bren-gen is de hoofdabt van het Kirti klooster. Hij groeide op in Amdo en werd op vijfjarige leeftijd erkend als de reïn-carnatie van de 10de Kirti Rinpoche. In het kielzog van de Dalai Lama ontvluchtte hij Tibet in 1959 richting India. Na jaren religieuze studie en toewijding in het Sera klooster in Zuid-India behaalde Kirti Rinpoche de hoogste academi-sche graad binnen het Tibetaans boeddhisme van geshe (equivalent van doctor in de theologie, nvdr.). Net als vele andere kloosters uit Tibet kreeg ook Kirti een zusterafsplit-sing in India om de traditie verder te zetten.

Drie generaties onderdruktIn maart ondernam Kirti Rinpoche een Europese tour om de Tibetaanse zaak te bepleiten. Hij sprak ondermeer voor de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties in Genève en ontmoette verschillende politici en ngo’s in Amster-dam, Berlijn en Londen. Ook Brussel werd vereerd met een bezoek. Zijn halt in de Belgische hoofdstad leidde tot protest van de Chinese ambassade. Niet zonder resultaat. Bepaalde afspraken met het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Senaat werden geannuleerd en gewijzigd op het laatste moment. Het Europees Parlement opende wel zijn deuren en Kirti Rinpoche kreeg de gelegenheid de toestand in Tibet aan te kaarten voor de Subcommissie Mensenrechten.

“De vertegenwoordigers van de VN en de verschillende Europese en Belgische parlementariërs zijn goed ingelicht over de situatie in Tibet. Helaas zorgen de economische banden met China ervoor dat velen terughoudend zijn zich openlijk uit te spreken over de kwestie. Toch blijf ik hopen op echte steun. Ook met de Chinese autoriteiten zou ik graag in dialoog gaan, maar tot nog toe zijn ze niet ingegaan op mijn uitnodiging”, liet Kirti Rinpoche weten tijdens onze ontmoeting in Brussel.Geografisch gezien vond het merendeel van de zelfver-brandingen plaats in Ngaba en de historische grens tussen China en Tibet. Volgens Kirti Rinpoche zijn ze het gevolg van drie generaties Tibetanen die extreem geleden hebben onder de Chinese repressie. In 1935 plunderde het Rode Leger tijdens de beruchte Lange Mars lokale kloosters en eiste de graanreserves op. Voor de eerste maal in de Tibe-taanse geschiedenis teisterde hongersnood de bevolking. Ook de ouders en familie van de rinpoche werden hiermee geconfronteerd. Sinds 1959 voelde zijn generatie ten volle de impact van de Chinese bezetting. Zowel Kham als Amdo werden reeds in 1956 onderworpen aan democratische hervormingen die het einde betekenden van de traditionele samenleveing. Na de mislukte volksopstand in Lhasa volgde de rest van het Tibetaans plateau. Tot slot is er de huidige generatie van jonge Tibetanen, allen opgegroeid onder de Chinese

vlag. Sinds 2008 hebben ook zij aan den lijve ondervonden waartoe China in staat is:

“De jongeren hebben hun leven geofferd om aandacht te vestigen op hun benarde situatie, zowel voor de Chi-nese autoriteiten als voor de internationale gemeenschap. Ze hebben geen ander alternatief. Binnen het kader van geweldloos verzet is dit het enige dat hen nog rest zon-der anderen te kwetsen.Wat niet wil zeggen dat we dit aanmoedigen. Sikyong Lobsang Sangay (eerste minister van de Tibetaanse regering in ballinschap, nvdr.) heeft op meerdere gelegenheden opgeroepen om niet zo’n extreme stappen te ondernemen. Maar ik heb de moed niet hen te vragen te stoppen zonder een waardige uitweg aan te bieden. Enkel afgaan op een bepaald gevoel of een emotie is onvoldoende. Het zouden slechts holle woorden zijn.”

Zelfverbranding uit naam van BoeddhaKirti Rinpoche erkent dat China de regio economisch heeft ontwikkeld, maar stelt wel de vraag wie hier voordeel uit haalt. Volgens hem zorgt de infrastructurele vooruitgang er enerzijds voor dat ontgonnen grondstoffen gemakkelijk getransporteerd kunnen worden richting het binnenland. Anderzijds werkt het de toevoer van Chinese immigranten en militaire troepen in de hand. “De beperkingen op onze vrijheid van meningsuiting, religie en onze manier van leven leidden tot grote frustraties onder de bevolking. Ja-renlange onderdrukking zonder enige uitlaatklep hebben deze drastische acties in de hand gewerkt.”Of zelfmoord niet indruist tegen de boeddhistische leer? Een argument dat China vaak aanhaalt om de zelfver-brandingen te veroordelen en te criminaliseren. Rinpoche verklaarde dat jezelf opofferen in dienst van anderen de basis is van de boeddhistische filosofie. Zelfdoding voor persoonlijke redenen, zoals een familiedrama, valt niet te rechtvaardigen. Maar de zelfverbrandingen staan in dienst van de 6 miljoen Tibetanen en zijn niet ingegeven door eigenbelang. In de geschiedenis van de Boeddha vinden we verhalen terug die dit ondersteunen. De Tagmo Lujin vertelt hoe de Boeddha zijn lichaam opof-ferde om een hongerige tijger en haar jongen te voeden. Op Namo Buddha, een berg 40 kilometer ten oosten van Kathmandu, staat een oude stoepa om die gebeurtenis te herdenken. Het symbool voor de uiltieme menselijke opoffering is uitgegroeid tot een van de meest belangrijke perlgrimsoorden in Nepal. Ondertussen staat Kirti nog steeds onder strenge contro-le. Hoewel het uitgangsverbod is opgeheven en een groot deel van leger zich heeft teruggetrokken, is de sfeer nog steeds gespannen. Politie in burger en de vele heropvoe-dingscampagnes moeten ervoor zorgen dat de monniken in het Chinese gareel lopen. “Alle klooster zijn onderwor-pen aan patriottische heropvoedingscampagnes. Monni-ken en nonnen zijn verplicht de Dalai Lama te verwerpen


en moeten zowel de grondwet als het strafrecht bestude-ren. Regelmatig worden ze verhoord en gevraagd of hun denkwijze gewijzigd is. Zo niet wordt er gedreigd met de vernietiging van het klooster. Gelukkig zijn er in Kirti nog steeds belangrijke lama’s zodat de monniken de kans krij-gen hun studies te vervolledigen. In vele andere kloosters is dit niet meer het geval.”

Dialoog en samenwerkingIn de jaren 80 betekende de liberale opendeurpolitiek van Deng Xiaoping voor een radicale koerswijziging binnen de Volksrepubliek. Economische hervorming en de voorzich-tige omschakeling van staats- naar markteconomie maak-ten China tot de huide economische grootmacht. Er kwam

meer openheid naar de buitenwereld toe en toeristen kre-gen voor het eerst de mogelijkheid Tibet te bezoeken. Op die golf van vooruitgang kreeg ook Kirti Rinpoche de kans om door China en Tibet te reizen. Vrij gaan en staan was desondanks deze wind of change niet aan de orde.

“Het waren andere tijden en de restricties wogen zwaarder door dan vandaag. Het hele bezoek was tot in de puntjes voorbereid met geen ruimte voor afwijking. De lo-kale bevolking kon zich onmogelijk tegen China verzetten of uitspreken voor onafhankelijkheid. In ballingschap had-den we de vrijheidheid om onze stem te laten horen. Tij-dens mijn bezoek vroeg een van onze Chinese begeleiders wat ik had geleerd. Ik antwoordde hem in het Chinees om niet te spreken, geen vragen te stellen en niets te doen. Dat was de gang van zaken. Het was ook mijn intentie om de 10de Panchen Lama te ontmoeten, hoewel ik dit niet op voorhand had aangekondigd. Na een maand wachten in Chengdu kreeg ik eindelijk de toestemming om naar Beijing te gaan voor een audiëntie. Eenmaal aangekomen bleek de Panchen Lama - toevallig - vertrokken te zijn. (lacht) Ik mocht hem wel contacteren via de telefoon met de garantie dat niemand zou meeluisteren.”Rinpoche benadrukt tot slot het belang van dialoog met China, hoewel hij niet kon bevestigen of er momenteel offieuze contacten plaatsvinden tussen Dharamsala en Beijing. De laatste officiële onderhandelingen dateren on-dertussen van januari 2010. De regering in ballingschap staat open om de gesprekken terug op te starten, helaas zonder resultaat. “Het is zoals klappen met een hand. Zo-lang Beijing niet ingaat op de uitnodiging kunnen we wei-nig doen. Het verleden heeft onze landen verbonden. Door de eeuwen heen onderhielden we contacten met elkaar, met de priester-patroon relatie als fundament. We hebben dan ook niets tegenover de Chinese bevolking.”Ook de verschillende support groepen (TSG) kunnen hier aan bijdragen. Door in dialoog te treden met Chinezen moeten we hen inlichten over de werkelijke situatie. Daar-om is permanente scholing en verder onderzoek cruciaal volgens Kirti Rinpoche. “Jullie invloed is niet te onder-schatten. Hoewel we al lang op jullie kunnen rekenen, moet de steun voor Tibet nog meer groeien, in kwantiteit en kwaliteit. Het is evenzeer belangrijk dat de verschil-lende TSG’s goede contacten met elkaar onderhouden en samenwerken. Probeer zoveel mogelijk Tibet te bezoeken om de situatie met eigen ogen te aanschouwen.” Dan toch maar een reis boeken richting Ngaba?

Han Vandenabeele steunt Tibet sinds eind jaren ’90. In het verleden was

hij bestuurslid van Vrienden van Tibet en nam sinds vorig jaar de taak van

Program Manager bij TSS Belgium Chapter op zich. Naast hoofdredacteur van

Lungta Magazine schrijft hij op regelmatige basis voor Tibet.nu, een uitgave

van de TSG Nederland.

AfTER A HARD DAy’S WORK AT THE HANDICRAfT CENTRE, SOME T IBETAN WOMEN ARE RELAxING IN THE EVENING SUN. THE CENTRE PROVIDES EMPLOyMENT TO OVER 1.000 T IBETAN REfUGEES. ALL RECEIPTS fROM THE SALES GO TO THE WORKERS TO MAINTAIN THEIR L IVEL IHOOD, EDUCATE THEIR CHILDREN AND SUPPORT THE ELDERLy AND DISABLED.

JAWALAKHEL REfUGEE CAMP IN KATHMANDU WAS ESTABL ISHED IN 1960 AND IS THE PIONEER Of T IBETAN CARPET INDUSTRy IN NEPAL. THE CARPETS ARE COMPLETELy HANDMADE fROM PURE SHEEP WOOL WITH TRADIT IONAL AND CONTEMPORARy DESIGNS.


The first Tibetans arrived in Nepal in the wake of the 1959 uprising when Tibet became occupied by the Chinese authorities. The first settlements were established in 1961 with the assis-tance of the International Red Cross and the Swiss Development Agency, among others. According to Mr. Tam-din Dorjee, the first settlement gave home to approximately 1400 people, making up around 400-500 families. (2) According to a demographical survey of Tibetans in exile conducted by the Central Tibetan Administration (CTA) there are roughly 130.000 Tibetans liv-ing outside Tibet of which 13.500 cur-rently reside in Nepal. (3)

Settlements are actually designat-ed areas where Tibetan refugees live scattered across the country. Each camp is run by a Settlement Officer, who is elected by the locals through the appropriate procedures, super-vised by the CTA. Usually, the Officer is voted for the post on the basis of his or her extensive experience in lo-cal political and administrative mat-ters.

Currently, there are 10 Tibetan set-tlements in Nepal:

1. Delekling, Solukhumbu District2. Dorpatan, Baglung District3. Jampaling, Lodrik, Pokhara4. Namgyeling, Chirok, Mustang

AN INsIgHT

INTO A

TIBETAN

sETTLEmENT

THE

LIFE

AN

D T

IMES

OF

REF

UG

EES

IN N

EPAL

BESIDES T IBETANS WHO ARE L IV-ING IN EXILE IN INDIA, NEPAL IS HOME TO THE SECOND LARGEST EXILE POPULATION OF T IBETAN REFUGEES. WITH ITS WONDERFUL CULTURE AND REL IG IOUS TRADI-T IONS, NEPAL IS THE CLOSEST AND IDEOLOGICALLy THE MOST BROTHERLy-RELATED COUN-TRy FOR T IBETANS. THANKS TO ITS BORDER WITH THE T IBET-AN AUTONOMOUS REGION, NE-PAL COULD BE DESCRIBED AS A F IRST REFUGE TERRITORy FOR MANy T IBETANS, WHO DECIDE TO CROSS OVER THE HIMALAyAS IN SEARCH OF A BETTER L IFE . DUR-ING My STAy IN NEPAL, I HAD THE CHANCE TO VIS IT THREE T I -BETAN SETTLEMENTS AND TO GET INSIGHTS FROM DIFFERENT PEO-PLE, AMONG WHO MR. TAMDIN DORJEE, CHIEF REPRESENTATIVE OF THE OFF ICE OF T IBET IN NE-PAL. (1)

TExT

& P

HOTO

S :

ERI

KA P

ATHO

5. Paljorling, Lodrik, Pokhara6. Dunche, Rasuwa District, Bagmat

Zone7. Samdupling, Jawalakhel, Kath-

mandu8. Tashi Palkhyiel, Pokhara9. Tashiling, Pokhara10. Walung, Taplezong District Above those, there are two scat-

tered communities: Choejor (Chorten & Jorpati) in Boudhanath, Kathmandu, Phaksing & Gyalsa in Swayambunath, Kathmandu. (4)

Need for self-relianceEach settlement is a small, closed

community with its own school, facto-ry or other ‘industry’ and sometimes even a hospital or other care-provid-ing facilities. Most refugees remain

AfTER A HARD DAy’S WORK AT THE HANDICRAfT CENTRE, SOME T IBETAN WOMEN ARE RELAxING IN THE EVENING SUN. THE CENTRE PROVIDES EMPLOyMENT TO OVER 1.000 T IBETAN REfUGEES. ALL RECEIPTS fROM THE SALES GO TO THE WORKERS TO MAINTAIN THEIR L IVEL IHOOD, EDUCATE THEIR CHILDREN AND SUPPORT THE ELDERLy AND DISABLED.


considered of high value in order to earn money.

Apart from its own factory, the set-tlement runs its own childcare cen-ter, daytime school for its students, a small hospital and a elderly home. The teaching language of the school is Tibetan. Almost all students are tak-ing their elementary studies there. Only a few wealthier families can af-ford private schools for their children. All schools are under the direct ad-ministration of the CTA’s Department of Education in Dharamsala, India. As His Holiness the Dalai Lama and the CTA have recognized the importance of education, schools in the settle-ments are doing their best effort to provide a high level of education to Tibetans in their own language and opt for providing them with further skills, trainings or to pursue higher studies. However, those students who wish to continue their education in specific schools, universities or want to attend various trainings need to leave Nepal. Their non-clarified status remains still an obstacle because Ti-betans cannot be granted any travel to India or abroad, unless their legal documents are in order. According to Mr. Dorjee, the most serious issue for Tibetans is their status. Notwithstand-ing, many tend to avoid the rules and

according to stories, young Tibetans do so by paying some large amounts of money to the authorities in order to obtain proper documents and a travel permit.

(Un) official refugeeSimilarly to India, refugees reside in

Nepal according to their status in the country. In the 1960s around 20.000 Tibetans settled in Nepal, forming the first waves of immigrants right after the Tibetan uprising. These first refu-gees received a number of primary benefits, which were granted by the Government of Nepal. They obtained a legal, official refugee certificate (RC), granting them an official refu-gee status. The RC is highly regarded by Tibetans living outside their home-land as it guarantees them economic opportunities and chances for travel-ling abroad. As such, first generation Tibetan refugees benefitted from de facto economic integration: they were allowed to build up their own busi-nesses and succeeded in providing the basic needs for their families.

The situation of immigrants who arrived only recently yet, is not so pleasant. Tibetans who arrived in the last decades, particularly after 1990, have no economic or residential benefits and tend to struggle much more due to their legal status. Most of them have no ID cards as the Ne-pali government does not issue such identity cards anymore. This actually means that these Tibetans cannot le-gally own properties, vehicles, busi-nesses and are not being employed under lawful terms. They cannot have a passport nor travel. Under these re-strictive terms, the only ‘way out’ for them is to think beyond the borders of the country. However, this chance is not given to many. The majority that remains faces lots of obstacles and difficulties due to the non-clar-ified status of their identity.(6) Their conditions are usually very poor and

living and working in the same place throughout their entire life as they are not granted any better options for a life outside the settlement.

Life in the settlements is most of the time not easy. Conditions depend on the overall income and whether it counts for a larger or a smaller com-munity, depending on its location and its number of inhabitants. Usually each settlement has its own elemen-tary school. In some places nonethe-less, Tibetan children must attend secondary schools in another settle-ment. In terms of work opportunities, most encampments provide for skills that are useful in the handicrafts business and similar services. Study opportunities are mostly not read-ily available, therefor many Tibetan youngsters decide to leave Nepal and pursue better education in India. For example in Samdupling, Jawalakhel, in Kathmandu, most families secure their everyday living thanks to the local carpet factory, which is located on the premises and is the ‘working place’ for most Tibetans living there. According to my discussion with the settlement’s administration, at least one person from each family works in the factory.(5) Therefor the carpet factory stands for the ultimate means of living and the necessary skills are


“Discrimination of similar feelings amongst Nepali and Tibetan people do not exist at all. Due to the common religious background and to the similarities in Tibetan and Nepali culture, Tibetans are welcomed in the country and their reputation tends to be very good.”


the chances for a brighter future and proper living are insufficient. According to Mr. Dorjee, younger Tibetans in Nepal live in the most difficult situation. They can either get involved in trainings for different skills such as. handi-crafts, and remain at the settlement, or they can aim for higher education and do their best to go abroad to study or work.

To Kathmandu and beyond Discrimination or similar feelings among Nepali and

Tibetan people do not exist at all. Due to the common religious background and to the similarities in Tibetan and Nepali culture, Tibetans are welcomed in the country and their reputation tends to be very good. They are usu-ally regarded as hard-working and trustworthy individu-als. However, due to the more complex political scene in the People’s Republic of China and due to the increasing amount of hardships that Tibetans need to go through when illegally crossing China’s borders, there are less and less Tibetans coming to Nepal. Many Tibetans, who still take the courage to cross the Himalayas and go through the difficult conditions of the journey and the challenges of the weather, are happy to reach the Tibetan Refugee Reception Center in Kathmandu. This moment provides them with new hopes for a new life.

Most of the refugees who arrive to their new environ-ment near Swayambunath in, Kathmandu - this is where the Center is - do not stay there for long. Most often these refugees travel further to India. The administration of the Center provides them with assistance in this endeav-our and helps them to reach Dharamsala safely. In their deepest religious faith, many Tibetans aim to settle in Dharamsala in order to meet His Holiness the Dalai Lama. This experience has an ultimate impact on their lives and helps them to resettle in a new home. Even if the condi-

tions for a new start-up are often not easy. According to Mr. Dorjee, Representative of the Office of

Tibet in Nepal, Tibetan culture will flourish as there are more schools, more monasteries than before. Additionally international support is growing. Thanks to the ideas of the Dalai Lama and the promotion of education and ideas he stands for, Tibetan refugees have a well-respected sta-tus worldwide. Hence, the people’s grassroots initiatives and their kind support counts for a lot of Tibetan people. To them it means perhaps even more than a powerful statement issued by any foreign government.

Erika Patho is the responsible for public relations and communication on

behalf of Tibetan Social Service Belgium Chapter. With studies in International

Relations and experience in Development Cooperation, she promotes human

rights and environmental causes. Erika is part of the editorial board of Lungta

Magazine.

Sources:

(1) Settlements: Tashiling in Pokhara, NP, Samdupling, Jawalakhel in Kathmandu, NP, Office of the

Representative in Gadhen Khangsar, Kathmandu, NP.

(2) Interview with Mr. Tamdin Dorjee on 24 July 2013 in the Office of Tibet, Kathmandu.

(3) <http://tibet.net/about-cta/tibet-in-exile/>

(4) Department of Home, Central Tibetan Administration, <http://tibet.net/home/about-us/settle-

ments-in-india/>.

(5) Interview with Mr. Tenzin, Secretary of the Settlement Officer, 14 July, 2013, Samdupling Settle-

ment in Jawalakhel, Kathmandu.

(6) As the author understood Tibetans in Nepal are not all official, not even according to the United

Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR). She has met with complaints that they don’t count for

any refugee status under the terms of international law. In her opinion the UN Refugee Agency UNHCR

is only promoting that Tibetans can get registered but their assistance is not fruitful at all times. See

<http://www.unhcr.org/pages/49e487856.html> & <http://www.irinnews.org/report/98158/tibetan-refugees-

in-nepal-crying-out-for-documentation>.

(7) Map Tibetan Refugee Settlements in Nepal. <http://www.centraltibetanreliefcommittee.org/

settlements/nepal/settlements-in-nepal.html>, clarified by Ole Beun.


EEn stEm voor dE stEmlozEn

UNREPRESENTED NATIONS AND PEOPLES ORGANISATIONTEKST : MAUD VANWALLEGHEM

In juni 2013 werd de 32ste ronde van de EU-China mensenrechtendialoog gehouden. Hoewel de thema’s, waar-onder minderheden en vrijheid van meningsuiting, veelbelovend leken voor de Tibetanen, de Oeigoeren uit Oost-Turkestan en andere minderheden in China, heeft deze editie van de dialoog tot weinig resultaat geleid. Bovendien beschuldigen de Chinese autoriteiten de Dalai Lama ervan zelfverbrandingen te orkestreren en worden vredeson-derhandelingen met Tibet als een tijdsverspilling beschouwd. Door deze en andere factoren, werd deze ronde van de mensenrechtendialoog door een officiële bron uit de European External Action Service (EEAS) de ‘slechtste dialoog ooit’ genoemd. Als gevolg hiervan zal er dit jaar geen tweede editie plaatsvinden.

Binnen deze context is het cruciaal dat mensenrechtenorganisaties de druk op China verhogen en hun acties zichtbaarder dan ooit maken. De Unrepresented Nations and Peoples Organisation (UNPO) draagt al sinds 1991 haar steentje bij, toen de organisatie gesticht werd in Den Haag door verschillende volkeren die geen gehoor kregen op lokaal, nationaal en internationaal vlak. De drijvende krachten achter UNPO waren voornamelijk de Tibetanen en de Oeigoeren, alsook Michael van Walt van Praag die lange tijd de 14de Dalai Lama bijstond in juridische kwesties.

Ondertussen is UNPO uitgegroeid tot een internationale organisatie met 42 inheemse volkeren, minderheden, de-facto staten en bezette gebieden als leden. In dit lidmaatschap en het werk van de organisatie staan vijf principes centraal: zelfbeschikkingsrecht, respect voor mensenrechten, democratie en tolerantie, geweldloosheid, en respect voor de natuurlijke leefomgeving van volkeren. Verscheidene voormalige leden, zoals Armenië, Oost-Timor en Estland, hebben inmiddels onafhankelijkheid bereikt of leven op vreedzame voet met de centrale regering na een vredesakkoord gesloten te hebben.

Aan het hoofd van UNPO staat de Tibetaan Ngawang Choephel die om het half jaar de raad van bestuur, waarin verkozen leden van de organisatie zetelen, bijeen roept. Om de twee jaar vindt er een Algemene Vergadering plaats waarbij alle leden van UNPO present zijn om te debatteren en stemmen over het reilen en zeilen van de organisa-tie. Tijdens die gelegenheid worden ook nieuwe aanvragen voor lidmaatschap besproken.

Anno 2013 zet UNPO zich in voor 42 volkeren, zoals de Mapuche, Assyriërs, Batwa, Kosovo, Zanzibar, Turkmenen, Taiwan en de Ogaden. Met kantoren in Den Haag en Brussel, en politieke vertegenwoordiging in Genève, Washing-ton DC en New york, slaagt UNPO er in om de problemen van haar leden aan te kaarten bij de Verenigde Naties, de Europese instellingen en talloze regeringen wereldwijd. Door middel van politieke acties, conferenties, parlemen-taire vragen en resoluties, trainingen en lobbywerk slaagt de organisatie erin om een doeltreffende verbinding tot stand te brengen tussen de minst vertegenwoordigde volkeren ter wereld en politieke actoren in de hoogste echelons.

Maud Vanwalleghem is Program Manager bij Unrepresented Nations and Peoples Organization (UNPO) – UNPO Advocacy Office, Louizalaan

52, 1050 Brussel. Voor meer info kan je terecht op www.unpo.org of contacteer de organisatie op [email protected].

‘Het Europees Parlement is het instituut om de Tibetaanse zaak te bepleiten’

Advocacy analyse - Tibetaanse autonomie

Sinds 2009 hebben meer dan honderdtwintig Tibetanen zichzelf in brand gestoken als protest tegen het Chinese gezag vanuit Peking. Met deze extreme wanhoopsdaad hopen de monniken, studenten, moeders en anderen de aandacht te vestigen op de politieke situatie waarin Tibet zich al meer dan zestig jaar bevindt. Deze zelfverbrandingen trekken meer dan ooit de aandacht van verscheidene organisaties en personen die zich met Tibet inlaten en die actief of passief hun stem in het debat laten gelden. Toch dreigt het een vergeten conflict te worden in de wereldgeschiedenis. genoeg rede-nen voor enkele studenten Master Conflict & Ontwikkeling aan de Ugent om een analyse te maken over advocacy of de lobbywereld rond Tibet. Aan de hand van interviews en opzoekingswerk onderzochten ze het nodige op verschillende niveaus: lokaal en nationaal, Europees en internationaal. Lungta en Tibetan Social Service (TSS) werkten met plezier mee aan hun onderzoek. Door het belang en de potentiële invloed van de EU publiceren we, met hun goedkeuring, graag enkele van hun bevindingen.

De Europese Unie is een van de belangrijkste organen met de meeste slagkracht om dingen te realiseren. Het is dan ook hier dat de grotere ngo’s en lobbygroepen zich concentreren. Hoewel bilaterale relaties tussen landen nog steeds belangrijk zijn, kan de EU in zijn geheel meer politieke kracht en wil vertonen tegenover grote naties zoals China. Het Europese Parlement is het Europese instituut bij uitstek om voor de Tibetaanse zaak te pleiten. De Europarlementariërs zijn vaak ook lid van verschillende werkgroe-pen die zich met specifieke issues bezig houden. Ze proberen deze onderwerpen op de agenda te krijgen in de hoop hun punt uiteindelijk te kunnen agenderen in de Commissie. De Europarlementariërs zijn ook makkelijker bereikbaar dan Commissieleden of leden van de Europese Raad. Toch moet men ook hier kritische kanttekeningen maken: zaken zoals de Tibetkwestie agenderen in het Parlement of de Commissie is een zeer moeilijke taak. Door de grootte van de EU zijn er veel stemmen die elk hun eigen onderwerp willen bespreken. In combinatie met de huidige conjunctuur zorgt dit ervoor dat de Tibetaanse zaak slechts met veel moeite en lobbywerk aan bod komt.

DEMONSTRATIE NAAR AANLEIDING VAN DE OLyMPISCHE SPELEN IN BEIJING VOOR DE DEUREN VAN DE EUROPESE UNIE IN BRUSSEL. (foto HV/2 april 2008)


Tibet IntergroupOp Europees vlak is er de Tibet Intergroup, verbonden aan het Europees Parlement. De voorzitter ervan is Thomas Mann en de groep telt zo’n 100 Europarlementariërs uit verschillende frac-ties van het Europees Parlement. De Tibet Intergroup fungeert als een overkoepelend orgaan op Europees en internationaal vlak. Er zijn werkgroepen die steun krijgen van International Campaign for Tibet. Daarnaast werkt de fractie samen met indi-viduen, parlementsleden uit de verschillende Europese lidsta-ten, mensenrechtenactivisten en Europese en lokale ngo’s. Op die manier volgen ze de actuele situatie in Tibet op. Daarnaast komen ze ook maandelijks samen. Op die bijeenkomsten komen vaak lezingen aan bod zodat de Tibet Intergroupleden op de hoogte blijven van de huidige toestand in Tibet. Deze lezingen worden verzorgd door mensen uit een zeer ruim spectrum: zo-wel reizigers die Tibet bezochten, politici, Tibetanen, academici, Chinezen en leden van de Tibet Intergroup zelf komen aan bod. (1) Op hun website(2) post de groep vaak berichten over de Tibe-taanse problematiek met als doel “raising awareness about the situation in Tibet, the cultural and religious repression, and the major human rights violations taking place there”.(3) Het streven van de intergroup is dan ook breed. Ze willen de Tibetkwestie op de agenda zetten in de EC, resoluties gestemd krijgen, ngo’s helpen bij hun werking, jongeren en de maatschappij engageren voor de Tibet kwestie, ... Ze organiseren ook World Parliamentarians’ Convention on Tibet (WPCT) en conferenties waarbij de Tibet Intergroup vrijwilligers-organisaties en ngo’s informeert en discussies opent over de Tibetaanse problematiek. De laatste conferentie was in Ottowa (2012) en had de aanwezigheid van de Dalai Lama als blikvan-ger. De Intergroup laat ook haar stem horen op grote betogin-gen, zoals de jaarlijkse bijeenkomst van 10 maart. Hoewel de Tibet Intergroup vooral op het hoogste niveau werkt, tracht hij een goede band te onderhouden met de ngo’s en grotere vrij-willigersorganisaties. Thomas Mann hamert op een intensieve samenwerking tussen de Tibet Intergroup en de lokale orga-nisaties die Tibet behartigen. De Intergroup heeft ook leden in de officiële Chinese delegatie van de EU die telkens meereist naar China en de Tibetaanse regio. Op die manier probeert de groepering de Tibetkwestie aan te kaarten. Voor haar informa-tiebronnen zijn er de wekelijkse Human Rights Conferences te Straatsburg: hier worden resoluties besproken en tracht men deze in de Commissie te krijgen. De intergroup maakt ook ge-bruik van ‘celebs’. Zo zijn er enkele acteurs die samenwerken met of hun steun uitdrukken aan de Intergroup. De resolutie(4) die de Europese Unie in 2012 goedkeurde, kan

GüNTHER DAUWEN TOONT ZIJN SOLIDARITEIT VOOR TIBET TIJDENS EEN BETOGING IN BRUSSEL. (Foto HV/6 oktober 2011)


beschouwd worden als een succes. De intergroup tracht hier-mee de zelfverbrandingen en hongerstakingen tegen te gaan. Maar Thomas Mann ziet ook de achterzijde van de medaille: resoluties blijken vaak enkel te bestaan op papier en krijgen weinig praktische uitwerking. Bij de Olympische Spelen van 2008 te Peking wist de Tibet Intergroup een conferentie voor het

voltallige Europese Parlement te verwezenlijken. Op jaarlijkse basis streven ze dit te herhalen, maar dit is vaak niet mogelijk door andere politieke prioriteiten zoals de aankomende Euro-pese verkiezingen. Op korte termijn probeert de Intergroup de Tibetkwestie meer aan te kaarten in de Europese Commissie. De Tibet Intergroup wil uiteindelijk resulteren in een verantwoorde-lijke voor Tibet Affairs binnen de Commissie.(5)

Europese Vrije AlliantieDaarnaast is er ook de Europese Vrije Alliantie (EVA), met als directeur - en tevens politiek adviseur - Günther Dauwen. EVA is een politieke fractie uit het Europese Parlement die fungeert als een zweeppartij. Deze focust zich onder andere op regio’s en volkeren die onderdrukt worden zoals Catalanen, Noord-En-geland, Tibet, enzovoort. Hun focus ligt op het recht op zelfbe-schikking. Niet al de regio’s of volkeren moeten volgens hen noodzakelijk onafhankelijkheid verkrijgen, maar moeten in de mate van het mogelijke en wenselijke hun verantwoordelijkhe-den zoals gradaties van recht op bestaan tot onafhankelijkheid kunnen nemen -. EVA ziet Tibet als een regio die illegaal bezet wordt door China. China geeft Tibet geen kansen om op een eerlijke manier te onderhandelen over de mate van verantwoor-delijkheid. Het blijft bij unilaterale onderhandelingen en beslis-singen. Daarom dat EVA haar steun voor Tibet uitspreekt en actief gaat lobbyen voor de Tibetaanse kwestie. EVA probeert vooral op Europees niveau een stem te geven aan de Tibetaanse zaak. De fractie doet dat op twee manieren. Ener-zijds via de Urgency Resolutions in samenwerking met de Tibet Intergroup. EVA-leden gaan op wekelijkse basis achter de scher-men mee onderhandelen over de te stemmen resolutie. Slechts als EVA zich in de resolutie kan vinden ondersteunt ze deze, zoniet stemt ze tegen. Anderzijds werkt EVA via de wetgevende initiatieven van de Commissie aan het Europees Parlement. Dit is vooral bij initiatieven over de EU – China relaties. EVA probeert de Tibetkwestie aan te halen en via amendementen bepaalde issues in de initiatieven te sluizen. De alliantie werkt steeds samen met andere Europese fracties om te ageren voor Tibet. Volgens Dauwen is lobbyen op Europees niveau veel effectiever dan op het nationale niveau. Van zodra er een wetsvoorstel in de maak is, moet er een rapporteur en schaduwrapporteur

THOMAS MANN ALS MODERATOR TIJDENS DE CONFERENTIE ‘TIBET’S ENVIRONMENT: DENUDING, DEGRADING & DEPOPULATING’ IN HET EUROPEES PARLEMENT (Foto HV/19 juni 2013)

GüNTHER DAUWEN TOONT ZIJN SOLIDARITEIT VOOR TIBET TIJDENS EEN BETOGING IN BRUSSEL. (Foto HV/6 oktober 2011)


aangesteld worden. Elke politieke fractie probeert uiteraard een rapporteur te kunnen afleveren. Deze kan dan elementen vanuit zijn of haar politieke fractie in het initiatief steken. Doordat deze initiatieven vele niveaus moeten passeren zijn er echter veel momenten van beïnvloeding mogelijk. EVA organiseert zelf geen evenementen rond Tibet omdat niet hun kerntaak is. Ze hebben ook niet het nodige personeel of fi-nanciering om dit te doen. Dauwen vindt het dan ook logisch dat ze dit door de specialisten van het werkterrein laten doen. EVA spreekt wel haar steun uit of biedt hulp aan bij dergelijke evenementen. De alliantie kent de verschillende lokale bewegingen en personen, zoals de Tibetaanse-Vlaamse Vriendenkring, Lungta Association en Vrienden van Tibet. Er zijn wel degelijk contacten met deze organisaties, maar Dauwen stelt dat er geen sprake is van een structurele samenwerking tussen EVA en deze lokale organisa-ties. Het gaat eerder om steunbetuigingen bij lokale activiteiten zoals handtekeningenacties. Daarnaast heeft de alliantie contacten met de grote spelers zoals International Campaign for Tibet, Tibet Office, Tibet youth Congress, … maar opnieuw is er geen sprake van structurele samenwerking.(6)

EU-China Human Rights DialogueIn het Europees Parlement worden ook soms evenementen, debat-ten of conferenties rond Tibet georganiseerd. Zo was er op 10 april laatstleden Tears of Tibet, een conferentie georganiseerd door Alli-ance of Liberals and Democrats for Europe (ALDE is de fractie van liberale en democratische stromingen in Europa. Guy Verhofstadt is voorzitter van de ALDE-groep in het Europees Parlement, nvdr.) rond de mensenrechtenschendingen in Tibet met verschillende sprekers. Roy Strider, een Estse schrijver en mensenrechtenacti-vist, hield er een emotioneel betoog over de dramatische situatie die er momenteel in Tibet heerst. Hij riep er Catherine Ashton - Hoge Vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken en veiligheidsbe-leid van de EU en Vicevoorzitter van de Europese Commissie - op om actie te ondernemen en een Europese commissaris voor Tibet aan te stellen.(7)

Op internationaal niveau heeft de EU een instrument om druk uit te oefenen op China op het vlak van mensenrechten: EU-China Human Rights Dialogue dat sinds 1995 bestaat is een forum waarin de EU verschillende pijnpunten op het vlak van mensenrechten aankaart en een onmiddellijk antwoord van China eist. Ieder jaar vinden twee rondes plaats waarin beide partijen elkaar bevragen over mensenrechten en ideeën uitwisselen. Sinds 2001 is een van de belangrijkste agendapunten het respect voor de culturele en religieuze vrijheid in Tibet. Hoewel deze gesprekken al tot enige successen hebben geleid, blijft de algemene balans negatief. China stelt zich steeds assertiever op om haar ideeën en visies op te dringen. De laatste gesprekken over de Tibetaanse zaak leverden niets op.(8)

Hoe hoger het niveau, hoe meer er sprake is van netwerken en samenwerkingsverbanden. Zo is op Europees niveau de Tibet Inter-group van groot belang. Zij verenigen allerlei Europese fracties en landen in hun groep en proberen zo op het beleid te drukken. Ondanks actief lobbywerk blijft het, ook op het hoogste niveau, moeilijk om echt actie te kunnen ondernemen. Druk op China blijft enorm lastig door de handelsbetrekkingen tussen Europa en China. Er is nog een lange weg af te leggen voor de Tibetadvocacy.

Leen Bisschop, Jasmien Decaluwe, Eline Huygens, Charlotte Rosseel & Jan Van den Berghe

Bronnen:(1) Persoonlijke communicatie met Thomas Mann, Brussel, 11.04.2013.(2) <http://eutibet.typepad.com/>(3) <http://eutibet.typepad.com/about.html>(4) <http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P7-TA-2012-0257+0+DOC+XML+V0//EN>(5) Persoonlijke communicatie met Thomas Mann, Brussel, 11.04.2013.(6) Persoonlijke communicatie met Günther Dauwen, Brussel, 18.04.2013.(7) “Tears in Tibet”, Conferentie georganiseerd door ALDE in het Europees Parlement te Brussel, 10.04.2013.

(8) (J.M.) Rogue. “An Assessment of the EU-China Human Rights Dialogue”, EP, 2012.


ADVERTENTIE

Bo BeauTibetan wellness massage centerTherapeutic massages for the body, mind and spirit

This centre practice traditional oriental massages given by highly experienced therapists.

Balance the Harmony of body and mind

Restaurant Le Tibet werd in 1997 geopend aan de Molièrelaan als het eerste door Tibetanen gestarte Tibetaanse restau-rant in België!

Nu hebben we een prachtige locatie gevonden aan de Boulevard Auguste Reyers in een authentiek de-cor dat in zijn geheel uit Tibet geïmporteerd werd.

Wij zijn heel dankbaar dat wij zowel westerse gasten als Tibetaanse hoog-waardigheidsbekleders en religieuze leiders mogen begroeten. Onze keu-ken is gebaseerd op de tradities van Oost-Tibet, aan de noordelijke tak van de Zijderoute, en verwant met de beroemde pittige Sichuan stijl van koken.

Wij houden het graag eenvoudig, eerlijk en overvloedig zoals de hande-laren, de nomaden en de monniken van onze regio hun voedsel ‘t liefst hebben. We gebruiken robuuste ingrediënten zoals gerst, aardappelen, paddestoelen en melkproducten zoals yoghurt en boter. Deze worden ge-combineerd met scherpe pepers en de sauzen worden verrijkt met stevige runder- of kippenbouillon. Wij hopen dat u met ons mee komt op dit uni-eke culinaire avontuur!

you are welcome to enjoy various oriental massages such as: Traditional Tibetan massage, Ayurvedic massage, Balinese massage, Chinese Tui Na massage, foot reflexology, Hot stone massage

Bo Beau is situated at Rue Washington 41, 1050 Ixelles , near Place Chatelaine and Avenue Louise. Tel: 02/4117622gSM: 0494/86 78 51E-mail: [email protected]: qualitymassagebrussels.com


fo cus o p c h i n a

hEt pad van dE waarhEid

Het is niet de aard van de Chinezen; het is het systeem waarin ze leven

Een recent voorbeeld van een Chinees op zoek naar de waarheid, zoals in ‘The fat years’, is de forensisch onderzoekster Wang Xuemei, die een video postte op you-Tube(2) waarbij ze een hoge positie als forensisch expert opzegde. “Ik kan het niet verdragen dat mijn naam wordt genoemd bij een academisch lichaam dat de waarheid op zo’n belachelijke en on-verantwoorde manier naar voor brengt.” In november was zij de eerste en enige die in publiek durfde te betwijfelen dat Gu Kailai werkelijk Neil Heywood had ver-moord (Gu Kailai is echtgenote van voor-malig toppoliticus Bo Xilai. Bo zou zijn functie misbruikt hebben om de moord te verdoezelen en werd veroordeeld tot levenslang. Naar verluid zou een politieke afrekening binnen de partij de echte re-den zijn voor zijn veroordeling, nvdr.) Zij had gezegd dat de officiële versie van de moord absurd was en dat onderzoekers niet genoeg bewijs hadden aangedragen om te bewijzen dat Heywood door cya-nide-vergiftiging gestorven was. En de Chinezen? Zij weten niet wat ze moeten geloven, zoals altijd.

Ik vroeg een Chinese vriend in Gent hoe hij de toekomst van de Communistische Partij zag. Hij zei: “Ze hebben geen res-pect voor de waarheid. Daarom moeten ze uiteindelijk ten onder gaan.” Ik voelde ook meteen dat daar de essentie zit.In het moderne China is het creëren van de eigen waarheid tot een ongezie-ne complexiteit geëvolueerd. Vooreerst hebben de leiders veel geleerd van de westerse politici voor wie politiek voor 50 procent draait rond het creëren van een imago en de andere helft in het doen geloven in dit imago. Ze houden, net als

In ‘The fat years’ van Chan Koonchung, de moderne Chinese versie van Aldous Huxley’s Brave New World, verboden in China, maar gepubliceerd in Hong Kong, gaan moedige mensen op zoek naar de waarheid.(1)

Ze verkondigen die ook koppig, ondanks een leven in de mist van de propaganda en in de angst van de onderdrukking. Het drukt de hoop uit dat de Chinezen de subtiele en minder subtiele propaganda in hun land beu worden. Het leven in leugens bedrukt het gemoed van de Chinezen. Voor activisten is het nieuws dat ze het pad van de waarheid moeten bewandelen en dat ze die onvermoeid moeten laten horen. Vertel je verhaal vooral aan elke Chinees die je ontmoet. Zij moeten overtuigd worden. Trouwens, de meesten zullen je geloven. Ze zijn heel wantrouwig over wat de partij vertelt en zullen blij zijn een andere stem te horen.

de westerse leiders, baby’s in de lucht. Ze gaan met de slachtoffers van rampen praten en laten zich filmen in het huis van Wang met de pet.

Verder is er de bewuste voortdurende indoctrinatie van de gehele bevolking. Van jongsaf geven schoolboeken een ver-vormd beeld van de geschiedenis. En het heden wordt dagelijks gevormd via een volledige controle op de pers. Men brengt de journalisten bijvoorbeeld in massa naar een nieuw geopende weg. Dat wordt ‘s anderendaags het hoofdnieuws van de voortdurende goednieuwsshow. Nieuws dat ook maar in de minste mate slecht licht zou kunnen werpen op de partij wordt gecensureerd. Alle kranten in China zijn in feite niet meer dan partijbladen. Al het televisienieuws wordt door de partij gebracht. Buitenlandse TV-stations kan je niet ontvangen in China. En buitenlandse kranten zijn zelfs in de bibliotheken van universiteiten in grootsteden moeilijk te vinden. Op een universiteit in Guangzhou was the Financial Times de enige Engels-talige buitenlandse krant.

Het feit dat ze geen democratie aanvaar-den dwingt hen om veel verder te gaan en elke kritiek in de kiem te smoren. De CCP wil een harmonie creëren voor ieder-een. Wie het waagt te twijfelen aan de utopie moet geneutraliseerd worden.

Met de grote massa heeft de partij het op een akkoord gegooid. De deal is: “We zullen uw autoriteit aanvaarden als je ons rijk en trots maakt.” Intellectuelen wor-den gepaaid met geld, werk en postjes, Aan de universiteit waar ik werkte, waren de meeste personeelsleden lid van de Partij. Zij krijgen regelmatig sessies over de te volgen partijlijn.

De schrik voor het uiten van enige onvre-de zit diep ingebakken. Zelfs de vriend in België, die nu aan de universiteit in Gent werkt en niet meer afhankelijk is van de Chinese staat, houdt nog steeds afstand van de Chinese gemeenschap hier omdat hij bang is voor welke gevolgen het zou hebben voor zijn familie in China als hij hier openlijk zijn politieke mening zou verkondigen. En activisten zoals Nobel-prijswinnaar voor de Vrede Liu Xiaobo en de Chinees-Tibetaanse schrijfster Woeser zwijgt men dood.

Maar zelfs in donkere tijden zijn er al-tijd mensen die de waarheid zoeken en die de waarheid tot elke prijs durven te verkondigen. Dat is precies wat het boek ‘The fat years’ van Chan Koonchung ver-telt. De CCP heeft in het boek zijn ultie-me natte droom bereikt door iedereen gelukkig te maken door middel van een drug, zodat de mensen er zelfs niet meer

tekst : Bart BatsLeer


aan denken kritiek te geven op de partij. Bovendien lijkt iedereen de maand van de crackdown vergeten. Toch is er ie-mand die op zoek gaat naar die verloren maand. En hij komt terecht bij een vrouw die ook onverbiddelijk is in haar strijd om steeds weer de waarheid te laten horen, ondanks alle tegenstand.

Ook volgens filosofe en politiek denkster Hannah Arendt zal zelfs de bedrieger die in zijn eigen leugens gelooft toch op een dag wakker worden in de echte wereld omdat hij zijn geest kan wegdraaien van de realiteit, maar niet zijn lichaam.

Laten we duidelijk zijn. Het is niet de aard van de Chinezen; het is het systeem waarin ze leven. Hannah Arendt zegt in haar ‘Lying in politics’ dat totalitaire sys-temen een vreselijk vertrouwen hebben in de macht van het liegen en in het zon-der scrupules steeds maar herschrijven van de geschiedenis; maar zelfs over het pre-1972 Amerika schrijft ze “what is sur-prising is the eagerness of those scores of ‘intellectuals’ who offered their enthu-siastic help in this imaginary enterprise.” Hoe succesvoller een leugenaar is, hoe meer kans hij zal geloven in zijn eigen leugens – in de Pentagon papers deden mensen hun uiterste best om mensen te manipuleren, maar omdat ze in een vrij land woonden, is het mislukt. Zolang de pers vrij en niet corrupt is, heeft zij een enorm belangrijke functie en kan ze terecht de vierde arm van de staat ge-noemd worden.

De waarheid bestaat. Ook in de politiek. En we kunnen haar benaderen, als be-trouwbare getuigen toegang hebben tot ongemanipuleerde feiten. Daarom dat vrije pers in Tibet zo belangrijk is. Hier moet altijd voor geijverd worden. En zo-lang dit geweigerd wordt, moeten we blijven manieren zoeken die onze versla-gen een grote geloofwaardigheid geven. Indien niet, verword je tot een betekenis-loze opinie.

Er kan alleen maar iets veranderen als de Chinezen zelf de situatie in Tibet beter gaan begrijpen. Daarom moet vrije be-richtgeving over Tibet ook in China zelf een belangrijk doel zijn. Het manipuleren van het nieuws over Tibet is zelfs niet in China’s voordeel. Iemand moet gewoon de moed hebben om taboes op te geven.Tenslotte is het mijn mening dat we re-alistisch moeten zijn en dat het streven naar onafhankelijkheid geen zin heeft wanneer met je met vijf miljoen staat tegenover een steeds sterker wordende

economische macht van meer dan een miljard Chinezen. Dit betekent natuurlijk niet dat we zelf onwaarachtig moeten worden.

Zo zei de Dalai Lama: “De Chinese rege-ring wil dat ik zeg dat Tibet sinds eeu-wen deel uitmaakt van China. Als ik dit zou zeggen zouden de mensen gewoon lachen. Mijn verklaring kan de geschie-denis niet veranderen. Geschiedenis is geschiedenis.”

Na zijn studies filosofie trok Bart Batsleer naar China voor een nieuwe uitdaging.Vijf jaar leef-de hij in de Volksrepubliek en werkte er als leraar Engels in de zuidelijke regio Guangxi. Als redacteur van Lungta Magazine zal Bart tel-kens zijn licht laten schijnen op een bepaald aspect van de Chinese samenleving.

Bronnen:(1) The Fat years – Chan Koonchung. Doubleday, 2011, 320 blzn. ISBN 978 03 856 19189(2) Dr. Wang Xuemei’s gecensureerde vi deo in China <http://www.youtube.com/watch?v=tZ-qxaTUiFCA

PLEASE By Lhasang Tsering

People; O People of the Free World;Leaders; O Leaders of the Free World;

Please help Free Tibet before it is too Late;Please help Free Tibet before there no longer is a Tibet.

Please; please help Free Tibet!

Tibet is not just about Tibetans –Tibet is about the Weak against the Strong;Tibet is about the Few against the Many;

Yes; Tibet is about another Genocide;So please; please help Free Tibet!

Tibet is not just about Tibetans – Tibet is about an Endless Arms Race

between India and China;Tibet could well be the Flashpoint of

the next Great War;

Yes; Tibet is about the Future of World Peace;So please; please help Free Tibet!Tibet is not just about Tibetans –

Tibet is about the Permanent Snow on the Himalayas;

Tibet is about the Source of Asia’s Great Rivers;So please; please help Free Tibet!Tibet is not just about Tibetans –Tibet is where China is dumping Chemical and Nuclear Waste;

Tibet is about the World you will leavefor your Children;

Yes; Tibet is about the Roof of the World;So please, please help Free Tibet!

People; O People of the Free World;Leaders; O Leaders of the Free World;

Please help Free Tibet before it is too Late;Please help Free Tibet before there no longer is a Tibet.

Please; please help Free Tibet!THANK YOU! THANK YOU! AND AGAIN

THANK YOU!

Poet/writer-activist Lhasang Tsering was born in Tibet and brought into exile at a young age. In 1972, giving up an opportunity to study medicine in the US, he joined the armed Tibetan resistance force, who were then operating from Mustang, Nepal. Later he became President of Tibetan youth Congress and a founding director of Amnye Machen Institute. Lhasang is an outspoken advocate for Tibetan independence or Rangzen. Together with his wife he runs Bookworm, the first bookshop in Dharamsala. ‘Please’ is an extract from his latest book ‘Hold On’, published by Tibet Writes, a NGO dedicated to Tibet and the Tibetan people (www.tibetwrites.org). The poem is printed in Lungta Magazine by courtesy of Mr. Lhasang Tsering.



Een verslag over verloren Engelse grammatica, baskettende monniken en stelende apen aan de rand van de Himalaya.

TEKST EN FOTO’S : L IESBETH VAN DER HAEGEN

ONDERTUssEN IN DHARAmsALA

Laat ik me even inzetten voor een ander, dacht ik zo. Na wat wikken en wegen, leek lesgeven een doordach-te keuze. Dat het met Tibetaanse vluchtelingen zou te maken hebben, maakte het voor een verstokte ac-tiviste als mezelf allemaal nog aan-trekkelijker. Dharamsala was boven-dien vertrouwd terrein. Dat er tal van verrassingen op me zouden afkomen tijdens 2,5 maanden vrijwilligerswerk stond wel vast. Dat het me zo hard uit mijn sokken zouden blazen, zindert een jaar later nog na.

En daar sta je dan aan de vloer genageld. “My name is Lobsang and I’m a big fan of Manchester United.” Op zo’n antwoord was ik duidelijk niet voorbereid. Evenmin was ik voor-bereid om – na een veertiental uren nachtelijke busrit en slechts een en-kele dag acclimatisatie in McLeod Ganj – een grote groep volwassenen zonder enige vorm van voorbereiding de En-gelse grammaticaregels uit de doeken te doen. Hoewel ik vol goede moed naar het VolunteerTibet kantoor trok in de ijdele hoop er wat richtlijnen (Een boek! Een stand van zaken! Een lesplan!) te krijgen, was in de eerste

les een spontaan kennismakingsge-sprek voeren het meest originele idee dat in me opkwam. Toegegeven, het was lang geleden dat het angstzweet me uitbrak. Gelukkig stellen de brede glimlachen van de immers dankbare Tibetanen een onervaren lerares nog-al snel op het gemak.

Het idee vrijwilligerswerk te doen broedde al langer. Het concretiseren had zelfs voeten in de aarde gehad. Vele organisaties in het noorden van India richten hun pijlen op de mas-saal aanwezige vluchtelingen. Na de grote volksopstand in Lhasa in 1959 vluchtte de Dalai Lama met meer dan honderdduizend landgenoten richting Dharamsala, McLeod Ganj. Het kleine bergdorpje werd hem en zijn regering in ballingschap toegewezen door de Indische regering ten tijde van Nehru. Vandaag barst het dorp uit zijn voe-gen en is het gezellig vertoeven tus-sen monniken, lokale en internationa-le toeristen. Van yoga tot Tibetaanse kooklessen, er valt altijd wel iets te beleven. Er zetelen bovendien talloze organisaties die zich voor de Tibeta-nen inzetten. Maar welke kies je uit zo’n ruim aanbod? Vanaf het eer-ste bezoek aan hun website, zorgde

VolunteerTibet voor een goed gevoel. Het was bovendien meer dan duide-lijk dat zij iedere helpende hand, hoe onervaren ook, met open armen ont-vangen. Directeur van de organisatie is yeshi Lhundup, een 28-jarige knaap die zelf sinds een half jaar als vrij-williger aan het stuur staat. Hij barst van de goede ideeën en bedoelingen, maar is enkel aangewezen op zichzelf en een handjevol vrijwilligers om een 200-tal leerlingen te begeleiden. Tijd om de handen uit de mouwen te ste-ken!

Tibetaanse ijverNa een – op z’n zachts uitgedrukt

– onwennige eerste lesdag, kon het echte werk beginnen. Samen met de opstapelende regelgeving van de Engelse taal, sijpelt het besef de ver-antwoordelijkheid te nemen om twee klassen te onderwijzen snel door. Hen een wereldtaal bijbrengen zorgt er-voor dat de voor hen gesloten deuren langzaam open gaan. Het is er me om


te doen mensen met een vaak schrij-nend verhaal te helpen een nieuw leven op te bouwen. Al gaat het om slechts een basiskennis van het En-gels aan te leren aan de twee groe-pen die in mijn klaslokaal komen te zitten. De ochtendgroep is omvang-rijk: meer dan 25 dames en heren van een divers pluimage komen de eerste beginselen oppikken. Een derde van hen zijn monnik en stuk voor stuk gaat het om vriendelijke, maar verle-gen studenten. De middagklas is met de 12 leerlingen beperkter. Zij mogen zich gevorderd noemen en, aan de actieve participatie in de lessen te merken, is hun beginnersclass suc-cesrijk afgerond. Ze hebben duidelijk nog wat energie overgehouden voor de volgende stap in hun leerplan! Vanaf de tweede les wordt het me duidelijk dat iedere student die tegen een bijzonder kleine kost (280 roepie – net geen 4 euro - voor een volledig jaar lessen) bij deze organisatie les volgt, overloopt van dankbaarheid. Lesmateriaal wordt opgeslorpt. Extra oefeningen zijn gegeerd goed. Huis-werk meebrengen zonder dat het van je wordt verwacht is een dagelijkse gebeurtenis. En dan heb ik het abso-luut nog niet over het aantal keren

dat ik oprecht bedankt wordt voor de kleine moeite die het me slechts kost om de volgende les voor te bereiden. Eat that, Belgische leerkrachten.

Na enkele dagen gaat het eindelijk over lessen leiden, eerder dan lijden. Want geef nu toe, wie kent de regels wanneer ‘present simple’ of ‘present continuous’ te gebruiken nog uit het hoofd? McLeod Ganj is behalve het toevluchtsoord van de Dalai Lama en zijn volgelingen, gelukkig ook een droom voor iedere boekliefhebber. Een korte zoektocht en wat blokwerk in het aangeschafte studiemateriaal later, ben ik weer bijgebeend bij wat ik jaren geleden op de middelbare schoolbanken had geleerd. Niet al-leen geeft het me een veel geruster gevoel wanneer ik voor de klas sta, ik durf zelfs de uitdaging aangaan ook privélessen bij te geven. Deze manier van lesgeven is veelvoorkomend in dit kleine stadje. Op de dag van mijn aankomst was ik getuige van een collega-tutor die een monnik de ver-voeging van ‘to drink’ aanleerde. Ik kon met moeite het proesten tegen-gaan toen zijn leerling vol overgave “I drink, I was drunk” stamelde. Mooie vooruitzichten dus met Tsering, een

jonge khenpo of abt die zijn Engels wil bijschaven.

Verjaardagsfuif van formaatMcLeod Ganj en zijn gastvrije be-

woners helpen me snel te wennen. De mooie omgeving, de onvermoeiba-re glimlachen van letterlijk iedereen die je tegemoet komt en de boeiende avondvulling die de ngo’s er organi-seren doen me snel thuis voelen. En ik geef toe, niets maakt me blijer dan een kruidige poori baji en melkthee om de dag mee te beginnen! Boven-dien staat er kort na mijn aankomst in het Noorden een groot evenement op de planning: de Dalai Lama geeft een grootschalig feest ter ere van zijn 77ste verjaardag. Geen taart en champagne, wel zoute boterthee en koekjes voor de duizenden in kle-derdracht uitgedoste aanwezigen. ’s Avonds worden we getrakteerd op enkele traditionele optredens in TIPA (Tibetan Institute for Performing Arts). Zelfs wanneer de regen met bakken uit de lucht valt, is de sfeer hier on-beschrijflijk. De ene na de andere stu-dent komt handjes schudden en biedt zijn paraplu aan. Samen ploeteren we later die avond door de stromende modder naar huis.

24 | Lungta Magazine Uitgave 124 | Lungta Magazine Uitgave 1

Het vertrouwen is aan beide kanten gegroeid en na paar dagen ken ik de leerlingen eindelijk bij naam. Eerlijk-heid gebiedt me echter aan te geven dat de grote hoeveelheid Lobsangs, Dolma’s en Tenzins het makkelijker maakt om te gissen wanneer mijn ge-heugen me in de steek laat. Dat de band steeds sterker wordt met de studenten blijkt uit het huiswerk. Ik huil tranen met tuiten bij het verhaal-tje dat Migmar uit de advanced class meebrengt. Het harde leven dat de Chinese bezetting met zich meebrengt en de zware tocht die de vluchtelingen maken gaat door hart en been wan-neer er plots een gezicht bij hoort. Ik gloei bij het lezen van TsamChoe haar neergepend relaas van het week-end en de bijhorende huishoudelijke taken. Op een week tijd ben ik be-trokken in het persoonlijke leven van mijn nieuwste vrienden. Ook wanneer ik na een drukke werkdag wat lezin-gen volg in het kielzog van mijn lief of een snelle momo verorber in een van de massaal aanwezige eettenten, weergalmen de drie straten van mijn nieuwe thuisfront met ‘hello teacher’. De thee die ik voorgeschoteld krijg uit dankbaarheid, vloeit met liters.

Tibetaans voor beginnersHet zijn dan ook goed gevulde da-

gen aan de rand van de Himalaya: mijn dagen draaien steeds met om lessen en de weinige vrije tijd spende-ren mijn partner en ik aan workshops, lezingen, gesprekken met ngo’s en interviews. Ook de leerlingen wor-den op de rooster gelegd: zij krijgen steeds vaker testen voorgeschoteld. De resultaten laten wat op zich wach-ten, maar hun inzet en blijvend en-thousiasme zorgen ervoor dat zelfs de slechtste scores een ‘very well done’ krijgen. Ik ga ondertussen een wed-dingschap aan met Tsultsang, een van de monniken uit de beginnersgroep. Ik breng hem de Engelse taal bij en hij helpt me in het (proberen) beheersen van het Tibetaans. Vanaf de tweede

ON

DER

TU

ssEN

IN

DH

AR

Am

sALA


les die hij me geeft weet ik dat hij de deal met ruime voorsprong wint. Zelfs het alfabet aanleren kost ontzettend veel moeite. Wat wil je ook: de klinker ‘u’ klinkt als ‘e tsjiptsje u’… Tussen de lessen door help ik de organisatie wat structureren.

De boog moet natuurlijk niet altijd gespannen staan: mijn privé leerling Tsering staat er op dat we hem verge-zellen naar zijn klooster. Jawel, ‘zijn’ klooster, want de 28-jarige knaap is hoogleraar in filosofie en boeddhis-me en fungeert als de rechterhand van de Rinpoche. Voorbereid op een vierdaagse retraite in stilte - en met een extra voorraad ParleG-koekjes tegen de honger - trekken we met 3 monniken in een veel te kleine auto naar de Birregio. De ontsteltenis is groot wanneer dure rashonden (met de klinkende namen Roepie, Dollar en Euro) vanuit een bijhorende villa komen aangehuppeld wanneer we bij het prachtige klooster aankomen. Ik word er als een koningin behandeld terwijl Chodak wat op zijn iPhone tok-kelt, Tashi op een van de gameconso-les speelt en Dorjee - met opgerolde rok - mijn lief op basketbalveld uit-daagt voor een partijtje. Hoewel ze er op het eerste zicht wat anders uitzien en met een diepe buikstem iedere maaltijd zegenen, zijn dit gewoon twintigers die lol willen maken.

Eens terug in McLeod Ganj steek ik de handen uit voor een nieuw pro-ject: samen met de leerlingen wil yeshi graag de Baghsu-rivier die wat hoger ligt opruimen. Een broodnodi-ge actie! De mooie gezichten die de omgeving kent nodige vaak uit tot picknicks. Jammer genoeg eindigen alle plastic verpakkingen gewoon op de grond. Het plan concretiseert zich en behalve een leuke uitstap met z’n allen, grijpen we hiermee ook de kans wat slogans te schilderen om de be-zoekers van de plek te sensibiliseren. Grootste tegenstanders zijn alvast de grote hoeveelheid apen die in de

streek rondhangen. Zij smullen van de restjes die op de grond belanden en deinzen er zelfs niet voor terug het gewoon uit je handen te stelen. Plots besef ik dat ik hun vriendjes in de Antwerpse zoo toch liever heb. Al snel prikken we een datum en spoor ik de studenten en vrijwilligers aan deel te nemen aan de kuisactie.

Het ziet er naar uit dat vele handen het werk zullen verlichten. Nu enkel duimen dat de moesson zich enkele dagen gedeisd houdt.

Op 5 november 2013 organiseerden Lungta en Regional Tibetan youth Congress

(RTyC) een protestactie aan de ingang van het Crowne Plaza Hotel Antwerpen in de

vorm van een ‘die-in’. Tibetanen lieten zich ‘doodvallen’ in de lobby en bedekten

zichzelf met de verboden Tibetaanse vlag. Tegelijkertijd verspreidden ze zich over

het hotel en hingen ‘Do Not Disturb Tibet’ deurhangers op.

Deze actie richtte zich tegen de InterContintental Hotel Group (IHG) die plannen

heeft een luxe resort hotel in Lhasa uit te baten. De aanwezigheid van het Inter-

Continental merk in Tibet en de marketing van een resort ‘paradijs’ is enorme PR

voor China. Op die manier legitimeert IHG de Chinese propaganda en ondersteunt

de hotelketen het vals beeld van een gelukkig en vredevol Tibet waar de lokale

cultuur wordt beschermd.

Wereldwijd voerden Tibetactivisten op deze dag demonstraties tegen de In-

terContinental Hotels Group om duidelijk te maken dat ‘het dak van de wereld’

geen speeltuin is voor de rijken die gepromoot moet worden door onderdrukking

en culturele vernietiging te verbergen. De protesten vonden plaats in Europese

steden zoals Krakau, Parijs en Kopenhagen, maar ook in Delhi, Melbourne, Mexico

City en New york. Twee acties vonden plaats in Londen: een protest aan InterCon-

tinental Westminster met de aanwezigheid van parlementslid Kate Hoey en een

actie aan de welbekende World Travel Market. (tf)

TIBET ACTIVISTEN OVER DE HELE WERELD ZEggEN NEE TEgEN INTERCONTINENTALr

Wil je graag het verdere relaas le-zen? Het tweede deel verschijnt in het eerstvolgende magazine!

Liesbeth Van der Haegen is sinds haar be-

zoek aan Tibet in 2005 een bezield activiste

en sinds 2012 secretaris van TSS Belgium. Ze

zet zich ook als vrijwilliger in voor Lungta en

schreef en reviseerde in het verleden voor de

nieuwsbrief van Vrienden van Tibet.


ADVERTENTIE

Tibetan Social Service is een ngo die zich richt tot de Tibetaanse gemeenschap in India. Het is de kerntaak van TSS om een nieuw begin menselijker en eerlijker te laten verlopen.

Ze bieden hiervoor verschillende gratis diensten aan op het vlak van gemeenschapswerk, bewustwording van de Tibetaanse zaak en networking. Naast de crea-tie van nieuwe leidersfiguren en de ondersteuning van vluchtelingen wil de vereniging faciliteiten en kansen voorzien voor jonge Tibetanen.

De lokale afdeling Tibetan Social Service Belgium Chapter maakt deel uit van een globaal netwerk, ondersteunt deze werking en probeert hieraan bij te dragen.

www.little-buddha.be

Winkel: Vlasmarkt 9, Antwerpen, ook op zondag

Voor Mala’s

ga naar:

Email: [email protected]

Website: www.tibetansocialservice.com

Facebook: www.facebook.com/TibetanSocialSer-viceBelgium

TIBETAN sOCIAL sERvICE BELgIUm CHAPTER


“my name is Kalsang Karma and I am 12 years old. I’m learning Dutch every day in school but if I don’t go to the Tibetan class, I would forget my own language.”

LUNgTA PREsENTs

Tibetan Cultural Center in BelgiumPreserving the ancient traditions of Tibet

Tibetan Cultural Center in Belgium (TCC) is a non-profit organization founded in 2008 to conserve Tibet’s cultural heritage. The whole administrative and teaching staff members are volunteers giving their time and knowledge to help.

Due to the Tibetan population being spread far and wide and to the difficulties Tibetans face trying to visit their homeland, it is necessary to make big efforts to keep our language and traditions alive.

Inside Tibet our culture is now in great danger. There are very few people, who remember Tibet before the Chinese invasion, alive. Customs, traditions and the language it-self are being eroded slowly but surely. It is vital to take steps to preserve our culture. Once lost, they can never be retrieved. It is now or never as more and more Tibetan children are being born outside Tibet and outside large traditional families.

That is why we organize the following activities at TCC:

• Tibetan language classes for children: every weekend classes are held in Brussel, Antwerpen, Oostende and Leuven.

• yearly summer camp: during the school holidays TCC holds a one week camp in a countryside location. Children are immersed in their language and get taught about their culture in a lively environment.

• TCC organizes regular Buddhist teachings and debates in various locations.

• Weekly Lhakar observance in Brussel: Lhakar or White Wednesday is a homegrown non-cooperation move-ment that has been spreading across Tibet since late 2008. Tibetans take concrete actions to promote Tibet-an identity such as wearing traditional Tibetan cloth-ing, speaking only Tibetan and going to the temple.

• Weekend classes in French and/or Dutch for the par-ents: these classes are held at the same time as the children’s Tibetan classes.

“my name is Karma and I am 8 years old. I am very excited when the weekend comes because then I can go to my Tibetan class. I like singing Tibetan songs and learning traditional dances.”


“my name is Tenzin Yangchen and I am 7 years old. I am very happy to go to the Tibetan class because I like meeting other Tibetan children, playing with them and I enjoy speaking Tibetan to each other.”

As an adult, it is our responsibility to teach youngsters our culture. Otherwise it will be completely lost. My generation is not well educated so we have to do everything in our power to change the future of our children. Both culture and language are the roots of our Tibetan identity so we have to make sure that the next generation knows their heritage. The children visit the Cultural Centre because the parents want them to be well educated in their mother tongue, besides learning the local language.

How can you help? Children’s games and school stationary are always needed. If you have some items you don’t need any more, please consider giving them to us instead of throwing them away.

Tibetan Cultural Center asblVal des seigneurs 142 boite 371150 [email protected]

Text and photos : Jigme Denwa

“my name is Tenzin Yudon . I am 7 years old. I love going to the Tibetan class because I want to speak Tibetan properly so when I go back to Tibet I can talk to my family.”

Helping in FlandersHet initiatief “Helping in Flanders” werd opgestart door de Tibetaan-se-Vlaamse Vriendenkring in navolging van het “Helping in Brussels” project door het Tibetan Cultural Center.

De vrijwilligers van het initiatief trachten Tibetanen die in Vlaanderen wonen te helpen met ondersteuning op het vlak van werk, school, wonen en andere gebieden. Zij vertalen brieven, zoeken antwoorden op vragen en consulteren specialisten op het gebied van wetgeving en andere regels.

Er zijn ook plannen om Nederlandse lessen te geven, dit in samen-werking met het Tibetan Cultural Center die hiervoor klaslokalen wil-len beschikbaar geven en de dienst willen aanbieden aan de ouders van hun leerlingen, maar ook andere Tibetanen.

In het kader van dit project zoekt TVV nog steeds vrijwilligers die op zaterdag- of zondagmorgen les willen geven. Er wordt vanuit de orga-nisatie praktische ondersteuning geboden in de vorm van cursussen en training. Voel je je aangesproken, aarzel dan niet om contact op te nemen met [email protected] !


Introductie tot de Tibetaanse geneeskundeTekst Tamara foubert - foto’s Dr Tsomo

Recent opende in Brussel de eerste praktijk van de Tibetaanse amchi Dr. Tsomo. Hoogtijd dus om ook jullie te introduceren in de eeuwen-oude traditie van de Tibetaanse geneeskunde. Tot een vijftigtal jaren terug waren oosterse geneeswijzen een groot mysterie voor vele men-sen wereldwijd en al helemaal in het westen. Daar is sinds enkele jaren verandering merkbaar: steeds meer traditioneel geschoolde be-oefenaars, waaronder de in Brussel gevestigde Dr. Tsomo, reizen de wereld rond om hun unieke behandelingen uit te voeren. Tibetaanse geneeskunde streeft naar harmonie tussen lichaam en geest (homeo-stase) en wijdt zich niet tot tijdelijke klachtenvermindering. Deze oos-terse geneeswijze bouwt verder op voedings- en levensstijlanalyse en grijpt zeer vaak naar kruiden om evenwicht te kunnen opbouwen bij de patiënt. In hun opleiding bouwen de artsen kennis op over meer dan duizend geneeskrachtige kruiden en hun talloze combinaties. De aangeleerde behandelingen zijn hands-on en moeten zowel lichaam als geest stimuleren. Iedere therapie activeert de energiepunten in het lichaam van de patiënt. Wij leggen jullie graag de beginselen uit van de vier belangrijkste praktijken: acupunctuur, massage, cupping en moxibustie.

AcupunctuurHoewel acupunctuur sinds meerdere jaren ingeburgerd raakt en zijn vaste aanhangers in het westen kent, weten slechts weinigen dat de therapie die gebruikt maakt van naalden zijn oorsprong kent in de Tibetaanse traditie. Het gebruik van de naalden gaat eeuwen terug en stimuleert de regelende functies van het lichaam. Traditioneel wordt er gebruik gemaakt van gouden, zilveren en uit legeringen vervaardigde naalden. In de klinische wereld worden voornamelijk naalden gehanteerd van roestvrij staal. Deze worden op berekende punten in de huid aangebracht en zorgen voor een verbetering van de blokkades of dysfuncties van bepaalde organen.Acupunctuur is heilzaam bij tal van klachten zoals hoofdpijn, slapeloosheid en een hoge bloeddruk. De therapie behandelt niet alleen de zieke, maar voorkomt ook problemen. De behandeling kent bovendien geen bijwerkingen.

Kun NyeKun Nye of Tibetaanse massage heeft als doel het evenwicht van het lichaam te herstellen, spanningen op te heffen en energie te revitali-seren. De techniek wordt vaak gebruikt bij spieren gewrichtspijnen, maar is eveneens een behandeling voor mentale aandoeningen zoals angsten depressie. De arts identificeert specifieke lichaamspunten en houdt rekening met de energie van de patiënt bij de behandeling. In de Tibetaanse geneeswijze staan drie gezondheidsenergieën cen-traal: Lung, Tripa en Bekan. De combinatie van deze energieën bepaalt het constitutionele type en het karakter van een persoon. Voor de behandeling van start gaat, tracht de dokter de overheersende energie van de zieke vast te stellen en een therapie specifiek volgens die con-stitutie vast te leggen. De arts gaat dan aan de slag met kruidenoliën die op maat worden samengesteld.In tegenstelling tot de klassieke, welgekende massage, maakt de Ti-betaanse tegenhanger gebruik van diepweefsel-stimulatie om de gewrichten losser te maken en het lichaam op te warmen. Het lichaam wordt meestal gekneed en gewreven met de kruidenolie, maar Kun Nye maakt ook gebruik van kompressen (zowel warm als koud) en kruidenstempels. Wanneer de behandeling zeer specifiek is, worden de pathologieën behandeld met acupressuur op de berekende drukpunten om de klachten te verminderen. Drie belangrijke technieken overheersen in de Tibetaanse massage en bepalen de intensiteit van de therapie. Wanneer de olie zacht en in lange bewegingen met de vlakke hand in de richting van de spieren wordt ingestreken spreken we van effleurage. Er is ook een intensievere versie die met circulaire bewegingen het lichaam los maakt. Tot slot komt ook petrissage of acupressuur aan bod: diepe, knedende bewegingen die zich op specifieke energiepunten richten.


CuppingIedereen heeft de beelden al wel ergens opgevangen: potjes die op de rug worden gezet en vacuüm worden gezogen. Ook deze techniek kent een oorsprong in de traditionele Tibetaanse geneeskunde. Kopjes gemaakt uit bamboe, glas of koper worden op de huid van de patiënt geplaatst. Door een pompje of warme lucht trekken deze zich luchtledig op de huid tijdens de behandeling. Door dit vacuüm worden gifstoffen uit het lichaam verwijderd. De methode is het meest populair en aangeraden bij blokkeringen, gevoelloosheid van ledematen, verstuiking en sommige externe ziekten. Deze behandeling dateert al van 3000 voor Christus en werd behalve in de Tibetaanse traditie ook vaak toegepast in de Griekse en Chinese geneeskunde.

Moxa of moxibustieMoxibustie, ook wel gekend als moxatherapie of moxabranden, is een Tibetaanse therapie waarbij klachten worden behandeld of voorkomen door warmte-energie naar een zogenaamd energiepunt te leiden. De be-handeling bouwt verder op het branden van bijvoetkruid (moxa) en zorgt voor het bevorderen van de energiestroom en bijgevolg vernieuwde le-venslust. De klachten van de zieke worden behandeld door naalden die de warmte van het aangestoken kruid opnemen. Via de naald wordt de warmte in het lichaam gesluisd en geeft het de zieke een aangename gewaarwording. Voor de plant wordt verbrand, droogt en maalt de arts ze. De plant is bijzonder huidvriendelijk. Het vermaalde gruis draaien de Tibetanen ook af en toe in een sigaar die wordt gebruikt bij acupunctuur. De moxasigaar wordt niet opgerookt, maar dient om de huid en acupunc-tuurpunten warm te maken en de circulatie van zowel het bloed als de energie te stimuleren.De moxatherapie is zeer heilzaam bij diverse klachten. Door het combineren van bijvoet met andere kruiden worden uiteenlopende therapieën opgebouwd. Zijn vooral maag en darmen een zwak punt? Dan brengt de gember-moxa behandeling soelaas. Voor koude handen en voeten wordt moxa gecombineerd met zout. Voor huidaandoeningen, zoals irritaties en beten van insecten, komt een mengeling met knoflook aan bod.

Dokter Tsomo studeerde af aan de Gannan Tibetan Traditional Medicine school. Ze werkte en verbleef gedurende vijf jaar in het Gannan Tibetan Hospital in Xiahe (Labrang). ln 1990 verkaste ze naar de ziekenhuisafdeling van het Gansu Province Institute of Tibetan Medicine om er acht jaar te werken. In Gansu studeerde ze niet alleen verder in astrologie, ze nam er ook deel aan on-derzoeken. Ze kreeg speciale training van de beroemde Tibetaanse medische experts Tore Tsenam Rinpoche in Lhasa, Dr. Thanpa in Amdo, Dr. Dankao en andere klinkende namen in Tibetaanse traditionele geneeskunde. In de daarop volgende jaren opende ze een privé praktijk in Dharamsala tot ze in 2006 naar Oostenrijk reisde op verzoek van Body Balance om een patient te behandelen. Kort daarna verhuisde ze naar België. Sinds haar verhuis naar Europa reist ze frequent naar Rusland, Slovakije en Tjechië om er patiënten te behandelen.

Na een lange fascinatie voor Tibet werd Tamara foubert in 2008 activiste na een lezing van de monnik Bagdro. Vervolgens werd ze secretaris van de Vrienden van Tibet, maar in 2013 besloot ze om samen met Han Vandenabeele Lungta Association Belgium op te richten, om zich meer te richten op educatie en voorlichting van het algemene publiek. Tamara is daarnaast nog actief in andere Tibet verenigingen : als bestuurslid van het Tibetan Cultural Center, als Vlaams coördinator voor Rewa Hope en als projectmedewerker voor Helping in flanders.

Dr Tsomo ontvangt patiënten in haar kabinet in Brussel op afspraak. Voor meer informatie : e-mail [email protected] bel 04841976985 of bezoek haar website op http://www.tsomotibetanhealing.com


BiB’tibet lezen = weten

In dienst van de Dalaï Lama

Na een carrière in de politiek trok Mat-teo Pistono de Himalaya in, hopend op een ‘nieuw’ rustig leven. Daar kwam hij in aanraking met het boeddhisme en werd in Tibet leerling van Sogyal Rinpoche. Na verloop van tijd begon hij berichten en bewijsmateriaal het land uit te smokkelen om aan de westerse wereld te tonen aan welke gruweldaden de Chinese regering zich schuldig maakt. Hij was getuige van onrechtmatige arrestaties, martelin-gen, maar ook het doelbewust uitroei-en van het boeddhisme in Tibet. De auteur beschrijft het dagelijks leven van de Tibetanen en hoe ze vasthou-den aan hun religie en blijven geloven in een toekomst. ‘Een reis door het hart van Tibet’ is deels een spirituele biografie, maar ook een razend span-nend verslag over het verblijf als spion in Tibet. Matteo Pistono is auteur, praktiserend Tibetaans boeddhist en oprichter van Nekorpa, de stichting die heilige be-devaartsplaatsen over de hele wereld beschermt.

Een reis door het hart van Tibet - Mat-teo Pistono. Uitgeverij AnkhHermes, 2012, 280 blzn. ISBN 978 90 202 04926

Handleiding voor de dissident

Hoe breng je een dictatuur ten val en hoe begin je een revolutie op vreedza-me wijze? Dit is het thema van ‘From Dictatorship to Democracy’. Op vraag van een Birmaans dissident schreef de Amerikaan Gene Sharp jaren geleden een bondig en overzichtelijk boek dat door de Arabische Lente weer pran-gend actueel werd. In zijn analyse gaat Sharp ervan uit dat dictaturen niet kunnen bestaan zonder steun van een groot deel van de bevolking. Het einde van die steun betekent het ein-de van de dictatuur. De verandering van binnenin, via 198 mogelijkheden, moet gebeuren door politiek verzet zonder geweld, een staatsgreep of buitenlandse interventie. Gene Sharp is politicoloog en gespe-cialiseerde zich in de studie van ge-weldloos verzet van burgers tegen autoritaire regimes. In 1983 richtte hij het Albert Einstein Institution op om dit verder te onderzoeken en promo-ten. Tot op heden hebben zijn ideeën wereldwijd demonstranten beïnvloed. In 2006 verscheen een Tibetaanse ver-taling van het boek. From Dictatorship to Democracy – Gene Sharp. Profile Books ltd, 2012, 138 blzn. ISBN 978 18 466 88393

Man, monnik & mysticus

De veertiende Dalaï Lama is de be-kendste spirituele leider ter wereld. Door zijn boodschap van vrede en geweldloosheid heeft hij vele volge-lingen verworven. Wat deed hem uit-groeien tot een wereldwijd geliefd – maar ook vaak gehaat – persoon? Voor deze biografie nam journalist Mayank Chhaya een aantal lange interviews af met de Dalaï Lama. Hij ging op zoek naar de mens achter de publieke per-soon en naar de verschillende rollen die hij vervult: als mens, als religieuze monnik en als spiritueel leider. Naast het belang van geloof en idealen, spa-ken zij ook over het complexe conflict tussen China en Tibet en de steeds toenemende frustratie van jonge Tibe-tanen over de geweldloze benadering van de Chinese bezetting die de Dalaï Lama propageert. Het restultaat is een fascinerend portret van een uitzonder-lijke persoonlijkheid. De Indiaas-Amerikaanse journalist Ma-yank Chhaya heeft de afgelopen vijf-entwintig jaar geschreven over India, Pakistan, Sri Lanka en de VS.

Dalaï Lama – Mayank Chhaya. Uitge-verij Luitingh-Sijthoff, 2008, 352 blzn. ISBN 978 90 218 00677

BIB’Tibet staat synoniem voor ons informatiecentrum rond Tibet. Onze bibliotheek te Gent beschikt over talloze boeken, publicaties en persar-tikels. Uiteenlopende onderwerpen zoals geschiedenis, politiek, cultuur en religie komen aan bod en dit zowel analoog als digitaal. We hopen jullie hiermee voldoende leesvoer en researchmateriaal aan te bieden. In hoofdzaak richten we ons tot studenten, researchers en journalisten. Ook jij kunt ons helpen BIB’Tibet uit te breiden! Heb je boeken of relevante artikels die je zelf niet (meer) bewaart? We nemen ze graag van je over! Samen met jullie hulp kan onze bibliotheek groeien.

wat is lUnGta assoCiation BElGiUm?Lungta is het Tibetaanse woord voor windpaard en is beter bekend als het gebedsvlaggetje, wellicht een van de meest herkenbare Tibetaanse symbolen. De vlaggetjes worden bedrukt met gebeden en boeddhist-ische symbolen en kleuren het Tibetaanse landschap en gebouwen. Met het wapperen in de wind verspre-iden de gebeden zich onder de bevolking en brengen ze hen voorspoed. Zoals het een lungta betaamt, willen ook wij vrede, compassie, wijsheid en kracht verspreiden. Lungta Association Belgium is een infor-matie- en activistenvereniging voor Tibet. Met deze support groep dragen we ons steentje bij aan de Tibeta-anse zaak. We richten ons voornamelijk op het verspreiden van informatie en het sensibiliseren van het grote publiek over Tibet in al zijn facetten.

Hoe kan jij Lungta steunen?

o ‘Jaarabonnement 2014’ op Lungta Magazine. Je krijgt ons magazine tweemaal in je bus (mei 2014 – november 2014). Maak gebruik van deze speciale actie en krijg er het eerste nummer (november 2013) gratis bij. De prijs voor een jaarabonnement bedraagt 30 euro.

o Ik wens geen abonnement, maar wil Lungta Association Belgium financieel steunen met een gift van ...………..........................

o Ik wil graag actief deelnemen aan de werking van Lungta. Interesseveld: …………………………………………………............................................

o Ik wens op de hoogte gehouden worden over de activiteiten van Lungta.

Naam: ....................................................................................................................

Adres: ....................................................................................................................

E-mail: ....................................................................................................................

Telefoon/GSM: ........................................................................................................

*Gelieve dit formulier terug te sturen naar onderstaand adres of neem contact met ons op via e-mail.

LUNgTA ASSOCIATION BELgIUMNieuwe Baan 19111 BelseleE-mail: [email protected]

Website: www.lungtatibet.beBankrekening: 363-0897912-23IBAN : BE92 3630 8979 1223BIC : BBRUBEBB

Lungta Magazine 1st editie 2013

Documents

Transcript of Lungta Magazine 1st editie 2013