Ygenwijs Magazine Editie 9

Adviesprijs €5,50Editie 9 | Jaargang 3 2014

Iedereen een inspiratiebron

Mindful zeilen op St. Maarten

Mythes ontkracht over jouw zoektocht

Joseph Oubelkas: “Iedereen is ondernemer van zijn eigen leven”

“Als ik me over tien jaar beroepsavonturier kan noemen, dan ben ik een gezegend man” Mathias de Graag, nieuwe Eindredacteur Ygenwijs

3Voorwoord

Sander Roovers Aanvoerder

Sander: Eva! Ik wil je graag een metafoor voorhouden. Ik zie Ygenwijs als een trein. Een trein vol met fantas-tische mee-makers die de trein laten denderen puur vanuit intrinsieke motivatie. Een trein waar mee-makers instappen en blijven zitten. Maar ook instap-pen en na een tijdje weer uitstappen. Enorm bijzonder hoe de meeste mee-makers zo betrokken zijn en blijven. Vind jij dit ook bijzonder? Of vind je het juist vrij logisch dat onze generatie zo werkt?

Sander: Een schoolvoorbeeld van een fantastische mee-maker is onze topper en Eindredacteur Noortje. Ze stopt helaas met haar eindredacteurschap, omdat ze het niet meer gecombineerd krijgt met haar werk ��Ǥ��Ǩ��Ƥ��ze haar grenzen kent en aangeeft. In deze editie komt ook veel terug dat wij Y’tjes moeite hebben met het spanningsveld tussen dromen en werkelijkheid. Tussen willen en kunnen. Marieke schrijft daar bijvoor-beeld een mooi artikel over. Wat zijn jouw dromen Eva en botsen deze soms met de werkelijkheid?

Sander: Soms komen dromen en werkelijkheid wel degelijk samen. Want met de opvolging van Mathias als Eindredacteur, gaan we er zeker niet op achteruit! Mathias zal vanaf nu gaan zorgen dat we blijven doen waar we goed in zijn; het delen van inspirerende ver-halen. Maar zoals met alles: we streven naar perfec-tie. Dat betekent dat de items altijd nóg beter kunnen. Ook daar gaat Mathias voor zorgen!

Eva: Ik vind het super bijzonder! Toen ik ongeveer een jaar geleden bij Ygenwijs betrokken raakte, vond ik het ongelofelijk om te zien hoe veel mensen bij Ygenwijs �� ǡ� �� Ƥ��-Ƥ��Ǥ�� Noortje door te brengen, ben ik gaan begrijpen waar-��ơ��Ǥ��ben ik er nog steeds! Ik vind het top dat jullie niet alleen zeggen dat het werkveld er op een bepaalde manier uit moet zien, maar dat jullie hier zelf ook echt naar handelen. Ik denk dat het dan vanzelf logisch wordt dat mensen betrokken willen zijn en blijven.

Eva: Ik vind het jammer dat Noortje stopt! Ik heb enorm veel van haar geleerd in de periode dat ik bij Ygenwijs stage liep en daar blijf ik haar dankbaar voor. Die peri-ode met haar heeft mij namelijk meer inzicht gegeven in mijn dromen voor de toekomst. Het is me duidelijk geworden dat schrijven mijn passie is en het liefst zou ik een boek willen schrijven. Maar ik weet ook dat er in de realiteit mindere kanten aan die beroepskeuze zitten en dat heeft een tweestrijd veroorzaakt. Keuzes maken is dan belangrijk. Dit onderwerp zie je ook heel erg terug in deze editie van het magazine, dus ik ga snel lezen hoe anderen dit aanpakken!

Eva UmmelenVliegende keep

Voorwoord | Tekst Eva Ummelen en Sander Roovers | Foto Tessa Wiegerinck

4 InhoudsopgaveVoorwoord 3

Ygenwijs On Tour 6

1 Y-generatie

Interview Joseph Oubelkas 10

Generatie Y | Dromen en werkelijkheid 17

6 zoekmythes ontkracht 20

Advertorial Scriptiemaken.nl 22

De Bitcoin. Waarom? 24

Zeker lezen, checken, bekijken 26

Pitch jezelf 27

2 Inspirerende organisaties De droom van 30

“Hoe blij is de werkende Y?” Onderzoek YSE 35

Inspirerende werkplekken 38

3 Inspirerend ondernemerschap De straat in je boekenkast 44

Beter dan leven als God in Amsterdam 47

��ơ��Ƭ��

Interview Suzanne Beukema | SuusTV 50

��Ƭ�� Interview Vintage Roadtrip 54

Inspirerende werkplekken buitenland 58

Mindfull Zeilen met diepgang op St. Maarten 60

30to30 | Dertigers around the globe 64

Verwacht in de volgende editie 68

Partners 69

Mee-makers 70

5 AmbachtstbYlage

Voorwoord AmbachtsbYlage 3

Interview Tom van de Beek 4

Interview Jacomine Zijderveld 9

Interview Sien Niermeyer 13

Interview Marisa Smit 16

30


Inhoudsopgave

Advertorial Ygenwijs On Tour | Tekst Mathias de Graag | Foto’s Tessa Wiegerinck

Interview | Tekst Anneloes van Brummelen

Artikel | Tekst Marieke Grondstra

Artikel | Tekst en illustraties Sigrid Boelens

Advertorial Scriptiemaken.nl | Tekst Veronique Eijkemans

Artikel | Tekst Mathias de Graag | Infographic Renée Penris

Zeker lezen, checken en bekijken

Pitch jezelf | Tekst Frans Veldmans

Interview | Tekst Noortje van Amerongen & Mathias de Graag | Foto’s Tessa Wiegerinck

Onderzoek YSE | Tekst Simon Klop

Inspirerende werkplekken

Inspirerende werkplekken | Foto’s Tessa Wiegerinck

Interview | Tekst Jiska de Wit | Foto’s Poetry International Rotterdam

Column | Tekst en foto Frank Deuring

Interview | Tekst Kelly Bakker | Foto’s Tessa Wiegerinck

Interview | Jennifer van den Akker

Interview | Rebecca van de Kar | Foto's Femke Everaarts

Inspirerende werkplekken buitenland

��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��

30to30 | Tekst Regitze Tilma

30to30 | Tekst Saowanee Pongpueng

Verwacht in de volgende editie

Partners

Mee-makers

Interview | Tekst Marloes Nuijten

Interview | Tekst Miriam Kater

Interview | Tekst en foto’s Jeroen Lesuis

Interview | Tekst Marieke Grondstra | Foto’s Tessa Wiegerinck

Voorwoord AmbachtsbYlage | Tekst Noortje van Amerongen | Foto Tessa Wiegerinck

5

4

48

10

9

58

6

Een toekomst vol met passie en talentWat er ook gebeurt, altijd blijven lachen


Genodigden en geïnteresseerden reageren positief en enigszins geschokt op de documentaire over Generatie Y ‘Talking About mY Generation’ van documentairema-ker Mart Bloem. “Onze jeugd zit met heel veel zinge-vingsvragen. Dat hadden wij op die leeftijd niet. In onze tijd waren we lang niet zo intensief bezig met onze dro-men en ambities”, klinkt het uit de zaal. Een andere aan-wezige (27), herkent het beeld uit de documentaire wél en geeft toe dat hijzelf ook worstelt met zijn ambities en dromen. De reacties leiden uiteindelijk tot een korte discussie over werk, inkomen, technologische vooruit-gang en hoe de Y-generatie met deze ontwikkelingen omgaat.

WorkshopsHet evenement in Baarn staat niet alleen in het teken ��Ǥ��ƪ��op om deel te nemen aan de verschillende workshops. Workshops die dieper ingaan op het hebben van werk en hoe er op de arbeidsmarkt gedacht wordt over de manier waarop medewerkers het beste tot hun recht komen. Praten met gelijkgestemden over smartphone en e-mailgebruik, beschrijven hoe een werkproces beter kan, hoe werknemers hun best doen om het uiter-ste uit zichzelf te halen op het werk: het komt allemaal voorbij tijdens de verschillende workshops. In tijden van hoge werkloosheid extra interessant, omdat veel (jonge) arbeiders noodgedwongen een beroep moeten doen op de sociale dienst. Het delen van ervaringen op het gebied van werk (of geen werk) hebben, verzacht in veel gevallen het leed dat erachter schuil gaat.

Napraten en borrelErvaringen uitdelen gebeurt niet alleen tijdens de work-��Ǥ� �� ƪ�� nagepraat over de huidige arbeidsmarkt en de kansen voor vooral onze jongeren. Erg positief is het allemaal niet, maar op de gezichten is weinig negativiteit af te lezen: dit zijn mensen die hun schouders eronder zetten en hun eigen manier vinden om te doen wat ze graag willen doen. Op de borrel wordt dit nog eens extra dui-delijk: gezelligheid en plezier overheersen. Bandleden sieren de zaal op muzikale wijze en de aanwezigengenieten van hun drankje. Hoewel het op het eerste oog op een feestje lijkt, is de werkelijkheid niet minder waar: hier vond een evenement plaats dat onze tijd ken-merkt: wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen. In een tijd waar veel mensen worstelen met de zekerheden in het leven, is het niet verstandig de moed te laten zak-ken. Ygenwijs en YSE laten zien dat dit ook niet nodig is en dat er altijd een weg is naar een betere toekomst. En dat die toekomst vol met passie en talent gepaard kan gaan.

Een Ygenwijs On Tour sessie binnen jouw organisatie inzetten? Neem dan een kijkje op ygenwijs.nl/ygenwijs-on-tour!

Hoe werkt de Y-generatie? Waar heeft de nieuwe, jonge medewerker behoefte aan? Waar gaat het mis op de arbeidsmarkt als het gaat om de samenwerking tussen jong en oud? En hoe integreren we al die nieuwe techniek in ons werk? Vragen die donderdag 13 februari jl. in Baarn volop werden gesteld. Op die dag werkte Ygenwijs samen met YSE aan een event dat in het teken stond van de werkende Y-generatie.

Mathias de Graag

Scherp | Eigenzinnig | Ygenwijs | Journalist | Wereldreiziger

[email protected]

Y-generatie

Koffie en thee. De brandstof voor een productieve dag.

10

“Vallen en weer opstaan, dit leidt er toe dat je uiteindelijk als winnaar uit de bus komt”

11

Schrijver, spreker, ondernemer: je bent het allemaal. “Ik geloof dat iedereen ondernemer is van zijn of haar eigen leven. Ondernemen is meer dan alleen zaken doen, ondernemen is voor mij van niets iets kunnen cre-eren. In die zin zie ik mezelf dus ook als ondernemer; ik kwam uit de gevangenis en had geen baan, mijn hele leven moest opnieuw gevormd worden. Ik sliep weer op een slaapkamertje bij mijn moeder thuis en moest weer een heel zelfstandig leven opbouwen. Van dit ‘niets’ heb ik ‘iets’ weten te maken door het schrijven van het boek en nu lezingen te geven bij diverse bedrijven of op scholen. Ik zie mezelf daarnaast zowel als schrijver en als spreker, hoewel het twee uitersten zijn. Als ik schrijf zit ik helemaal in mijn eigen wereld achter mijn laptop, met spreken ben ik onder de mensen en beide vind ik fantastisch.”

“Mijn moeder heeft me ontzettend geïnspireerd, waarom zou ik dat niet delen?”

Wat heeft je doen besluiten een boek te schrijven?“Al in de gevangenis ontstond het idee om mijn verha-len met de wereld te delen. Dat kwam feitelijk door de brieven van mijn moeder. Ik kon niet vierhonderd inspi-rerende gedichten en verhalen ongemerkt wegstop-pen, ik wilde het heel graag delen met de wereld. Mijn moeder heeft me ontzettend geïnspireerd.

Aan de andere kant voelde het schrijven voor mij als een bevrijding. Tot aan de verschijning van het boek heb ik altijd het gevoel gehad mezelf te moeten verdedigen voor de buitenwereld. Er was veel scepsis om me heen en dat heb ik altijd begrepen, maar het gevoel van onrecht gaat door merg en been. Toen ik mijn verhaal van me af had geschreven en het boek ook daadwerke-lijk werd uitgegeven, kon ik rust vinden. Wanneer men het verhaal wilde weten, konden zij mijn boek lezen en diegenen die het niet wilden lezen, die konden er naar mijn idee niet over oordelen. Deze rust heeft me na het schrijven van het boek veel opgeleverd.”

En het boek was nog maar het begin van je succes…“Klopt, de lezingen kwamen vrij vanzelf voort uit het boek. Tijdens de afronding van het boek had ik in infor-mele kringen al een aantal lezingen gegeven, maar deze waren op één hand te tellen. Pas na de lancering van het boek, in combinatie met de mediahype die toen ont-stond, stroomden de aanvragen voor lezingen binnen. Onvoorstelbaar vond ik dat, omdat ik die verwachting helemaal niet had. Ik heb het allemaal op zijn beloop gelaten, wat ook mijn kracht was, denk ik. Zo is alles op een natuurlijke en goede manier gegroeid. Maar natuur-lijk pak ik ook de kansen die voor het grijpen liggen en is het niet zo dat alles me aan is komen waaien.”

Vierenhalf jaar zat hij onterecht vast in de Marokkaanse gevangenis, in de zomer van 2009 kwam hij vrij. Over de tijd die hij daar zat, de kracht die hem erdoorheen sleurde en het moment van vrijkomen, schreef hij het boek 400 brieven van mijn moeder. Na de lancering van dit boek werd hij als spreker gevraagd bij bedrijven, scholen en sprak hij onder andere voor TEDx. Nog steeds weet hij dagelijks mensen te inspireren met zijn verhaal. Ruim vierenhalf jaar na zijn vrijlating is op 5 mei jl. zijn tweede boek Gezond-heid, Liefde, Vrijheid verschenen. De man achter het succes: Joseph Oubelkas (33).

Joseph Oubelkas

Joseph Oubelkas

“Mijn droom is om dit leven zoals ik nu leef zo lang moge-lijk door te zetten”


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






>

13

“Ik geloof dat iedereen ondernemer is van zijn of haar eigen leven”

14

Het succes komt dus niet vanzelf?“Ondernemen en succes gaan nooit vanzelf. Ik ontmoet veel ondernemers, van de miljonairs tot aan de kleine starters en geen van beide groepen heeft ooit gezegd dat ondernemen van een leien dakje gaat. Iedereen heeft altijd te maken met tegenslagen of negatieve gebeurtenissen. Voor mij was dat de periode dat ik het boek nog moest gaan schrijven; toen ik weer thuis kwam had ik drie plannen waar ik uit kon kiezen. Het eerste plan was om volledig voor het boek te gaan en fulltime te schrijven totdat het boek er ook daadwer-kelijk was. Het tweede plan was parttime schrijven en parttime terug de IT in, om te zorgen dat ik rond kon komen. Het laatste plan was het boekenplan totaal laten varen en volledig terug te gaan naar een baan in de IT. Na diepe dalen en hoge pieken in emoties was het voor mij uiteindelijk toch doorslaggevend om het eerste plan door te zetten en alles op alles te zetten om het boek te schrijven.”

Wat was doorslaggevend en heeft er voor gezorgd dat het boek er toch kwam?“Mijn gevoel heeft me altijd gezegd het boek te schrij-ven. Ik ben daarbij van mening dat als je iets wilt, je dan ook alles op alles moet zetten om dit te bereiken. Dit is naar mijn mening ook de enige sleutel tot succes. De kunst is dan om, als iets even tegenzit, dan niet bij de pakken neer te gaan zitten. Vallen en weer opstaan, dit leidt er toe dat je uiteindelijk als winnaar uit de bus komt. Dit is de vechtersmentaliteit die iedereen moet hebben om te overleven en die ondernemers ook echt succesvol kan maken. Deze mentaliteit heeft altijd in me gezeten, het gevangenschap heeft dit enkel versterkt.

Op het moment dat je alles op alles zet om iets te be-reiken, dan verloochen je jezelf niet. En daar gaat het om, dat je bij jezelf blijft. Men kan alles van je afnemen, behalve wie je zelf bent.”

En nu een tweede boek?“Het eerste boek gaat vooral over de vierenhalf jaar ge-vangenschap, waarin mijn belevenissen aan bod komen en ik beschrijf hoe ik mezelf staande heb gehouden in die barre omgeving. Het tweede boek gaat over de vie-renhalf jaar na de gevangenschap en betreft de periode waarin ik weer mijn leven ging leiden zoals ieder ander. Dat zijn voor mij duidelijk drie onderscheidende perio-des geweest. Allereerst de euforie, waarin ikzelf het ultieme gevoel van vrijheid beleefde en iedereen om me heen ontzettend blij was dat ik weer vrij ben. Wat volgde was een periode van landen op aarde; iedereen gaat weer aan het werk en de waan van de dag dient zich weer aan. In die periode was ik enorm aangewe-zen op mezelf en de keuzes die ik maakte. Ik had geen geld en verkreeg ook geen inkomen. In deze periode twijfelde ik enorm of ik het schrijven van het boek wilde doorzetten of dat ik toch niet een vaste baan moest gaan zoeken. Ik zat in een achtbaan van emoties en ben een aantal keer in een diep dal beland. De ondersteu-ning uit mijn omgeving heeft uiteindelijk een laatste zet gegeven voor de derde periode: het realiseren van het boek.”

“De kunst is om, als het even tegenzit, niet bij de pakken neer te gaan zitten”


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






15

Wat is jouw droom? “Mijn droom is om dit leven zoals ik nu leef zo lang mogelijk door te zetten. Zolang ik kan blijven schrijven en spreken zal ik dit blijven doen. Ik houd van mensen, de mensen om me heen geven me zoveel energie en maken me gelukkig. Het is een soort wisselwerking; met mijn verhaal raak ik mensen en met hun reacties en verhalen inspireren zij mij weer. Daar krijg ik ontzettend veel energie van. Ik pretendeer niet dat ik oneindig veel mensen kan blijven inspireren, maar als ik zoveel mogelijk mensen kan en mag blijven raken en helpen, dan ben ik een erg gelukkig mens.En als ik groot mag denken, heb ik wel internationale ambitie. Op dit moment houd ik ook enkele lezingen in het Engels, voor grote internationale bedrijven bijvoor-beeld. In eerste instantie vond ik het spreken in een andere taal dan mijn moedertaal ontzettend spannend, het is toch moeilijker om in het Engels je gevoelens en emoties over te brengen. Maar de reacties van deze mensen zijn hartverwarmend, ongelofelijk. De scepsis die ik in Nederland in het begin ervoer, lijkt er totaal niet te zijn in het buitenland. De wereld is zo groot, mijn droom is om zoveel mogelijk mensen te kunnen helpen en inspireren in hun eigen leven.”

“Geluk is pas wat waard als je het kunt delen, zeg ik vaak”

Wat is jouw kracht tijdens lezingen?“Al vanaf kleins af aan ben ik iemand die positief in het leven staat. In mijn lezingen komt dit ook terug door bijvoorbeeld het gebruik van humor. Ik blijf dus dicht bij mezelf in het verhaal dat ik deel en hoe ik mijn worste-lingen en problemen aanpak is een voorbeeld van hoe

het kan. Het belangrijkste van het delen van een ver-haal vind ik dat men bij zichzelf te rade gaat wat voor henzelf werkt om hun eigen tegenslagen te overwin-nen. Op deze manier mensen iets meegeven, is voor mij het allermooiste in wat ik doe. In plaats van een bele-rend vingertje deel ik hoe ik in het leven stond en sta en als men er een paar dingen uit kan halen, maakt dat me gelukkig. Wanneer we veranderingen meemaken, bijvoorbeeld in een werk-situatie, schieten we automa-tisch in de verdedigende houding. Dit is heel natuurlijk; verandering betekent dat het anders zal gaan, minder dan nu. En dan is het juist mijn boodschap om te zeggen dat verandering ook veel kan brengen, wellicht iets veel mooiers dan dat je je voor had kunnen stellen. Dat zijn allemaal dingen die ik persoonlijk heb ervaren, waar-door het voor mij moeilijk te weerleggen is. Dan hoef je het nog niet aan te nemen, maar als je met een open blik een andere visie kunt opnemen, dan kan het een verrijking worden voor jezelf. En daar gaat het uiteinde-lijk om: om jou!”

De verbinding met mensen is voor jou dus belangrijk?“Geluk is pas wat waard als je het kunt delen, zeg ik vaak. Dat is een van mijn levensmotto’s. Ik voel me goed, niet alleen door mezelf maar ook door mijn om-geving en dat deel ik graag.”

Anneloes van Brummelen

Nieuwsgierig | Doener | Leeft het leven | Dansen | Lachen | Verwonderen

[email protected]

[1]

Dus wat levert het op?!

Krachtige talenten met een frisse blik Inspiratie en beweging in de tent Duurzame organisatieontwikkeling Ultiem leereffect door max. 12 p

De kosten voor het TOP bedragen �3500,- exclusief btw.

TALENT ONTWIKKELPROGRAMMAHet ontwikkelprogramma voor starters die vooruit willen en hun organisatie verder brengen dan ooit...

WAT IS TOP? TOP is een samenwerkingsverband tussen Generatie STORM en YEP, twee bureaus die zich bezighoudenmet de ontplooiing van generatie Y. Samen willen wij ervoor zorgen dat talent optimaal ingezet wordt,dat doen we door middel van praktijkgerichte modules in een context die zorgt voor versnelling en verdieping. De trainers zijn krachtig, kritisch en activerend. Zij kennen generatie Y als geen ander en ze weten hoe ze young professionals kunnen prikkelen om zich snel te ontwikkelen. Ze denken en doen verder.

Young professionals hebben ('��%((�"#$/4��%/0�/�-�'��'/�"''�'/#�/organisatie: innovativiteit, moedig enthousiasme, actuele kennis en een �"'$�/�(."./('��4�'��' �"�+/��$�'/waar organisaties tegenwoordig wel een shot van kunnen gebruiken! We zorgen ervoor dat de young professionals zo optimaal mogelijk inzetbaar zijn binnen de organisatie zodat zowel de young professional als de organisatie groeien.

TOP is een ontdekkingsreis voor veelbelovende starters van generatie Y. Deze reis zal zorgen voor vertrouwen in eigen talenten, het vermogen deze om te zetten in daden en de kracht om een eigenzinnige koers te varen.

De focus ligt op constructief samen-werken waarbij de kracht van eenieder effectief wordt ingezet. Het resultaat is meer energie en motivatie binnen de organisatie.

Wij zorgen voor de zinnenprikkelende condities die garanderen dat de deelnemers worden uitgedaagd, uit hun comfortzone worden gehaald om uiteindelijk nog krachtiger in de organisatie te staan.

YEPSTORM versterkt organisaties die vanuit de talenten van hun medewerkers willen groeien en bloeien. Die hun jonge medewerkers de kans willen geven zich te ontplooien en daarmee hun hele organisatie laten schitteren.

Ik wil gebruik maken van al mijn talenten.

17

[1]

Dus wat levert het op?!

Krachtige talenten met een frisse blik Inspiratie en beweging in de tent Duurzame organisatieontwikkeling Ultiem leereffect door max. 12 p

De kosten voor het TOP bedragen �3500,- exclusief btw.

TALENT ONTWIKKELPROGRAMMAHet ontwikkelprogramma voor starters die vooruit willen en hun organisatie verder brengen dan ooit...

WAT IS TOP? TOP is een samenwerkingsverband tussen Generatie STORM en YEP, twee bureaus die zich bezighoudenmet de ontplooiing van generatie Y. Samen willen wij ervoor zorgen dat talent optimaal ingezet wordt,dat doen we door middel van praktijkgerichte modules in een context die zorgt voor versnelling en verdieping. De trainers zijn krachtig, kritisch en activerend. Zij kennen generatie Y als geen ander en ze weten hoe ze young professionals kunnen prikkelen om zich snel te ontwikkelen. Ze denken en doen verder.

Young professionals hebben ('��%((�"#$/4��%/0�/�-�'��'/�"''�'/#�/organisatie: innovativiteit, moedig enthousiasme, actuele kennis en een �"'$�/�(."./('��4�'��' �"�+/��$�'/waar organisaties tegenwoordig wel een shot van kunnen gebruiken! We zorgen ervoor dat de young professionals zo optimaal mogelijk inzetbaar zijn binnen de organisatie zodat zowel de young professional als de organisatie groeien.

TOP is een ontdekkingsreis voor veelbelovende starters van generatie Y. Deze reis zal zorgen voor vertrouwen in eigen talenten, het vermogen deze om te zetten in daden en de kracht om een eigenzinnige koers te varen.

De focus ligt op constructief samen-werken waarbij de kracht van eenieder effectief wordt ingezet. Het resultaat is meer energie en motivatie binnen de organisatie.

Wij zorgen voor de zinnenprikkelende condities die garanderen dat de deelnemers worden uitgedaagd, uit hun comfortzone worden gehaald om uiteindelijk nog krachtiger in de organisatie te staan.

YEPSTORM versterkt organisaties die vanuit de talenten van hun medewerkers willen groeien en bloeien. Die hun jonge medewerkers de kans willen geven zich te ontplooien en daarmee hun hele organisatie laten schitteren.

Generatie Y – Dromen en werkelijkheid…

Generatie Y is ambitieus. Ze geloven in dromen en zijn daar graag zelf onderdeel van. Sterker nog, ze staan er graag aan de wieg van. Deze generatie zit niet bij de pakken neer, ook al lezen ze dagelijks dat daar alle reden toe is. Wat opvalt is de veerkracht, de ondernemingslust en het optimisme. Hieronder een kijkje in de wondere wereld van generatie Y, waar oude normen vervagen en nieuwe waarden opstaan.

Ik onderneem dus ik bestaIn vijf jaar tijd is het aantal jonge ondernemers (20-29 jaar) met bijna veertig procent gestegen. Als het niet lukt om via solliciteren hun dromen waar te maken, dan beginnen ze voor zichzelf. Aan zelfvertrouwen duidelijk geen gebrek, dankzij de ouders die hun kinderen altijd op een waarderende manier hebben gecoacht. Y’tjes mochten al van jongs af aan gelijkwaardig meedoen en meebeslissen over belangrijke thema’s binnen het gezin. Daarbij werden ze aangespoord om vooral toch ‘gelukkig’ te worden en daartoe was het geoorloofd om alle hobby’s en sporten uit te proberen om uiteindelijk

bij die heilige graal te geraken. Het ondernemerschap zat er in ieder geval al jong in. Het aantal ‘slashies’ groeit ook gestaag: het aantal jongeren dat er meerdere banen op na houdt. Het past goed bij de leefwijze van ��ǣ��ƪ��ǡ��op hoeft te geven. Weg met de vaste baan waarbij je veertig uur per week vast zit. Het is niet meer van deze tijd. Deze generatie vindt zingeving belangrijker dan veel geld verdienen. Ze doen liever iets dat bij ze past en echt bijdraagt dan dat het alleen de eigen portemonnee vult. Kennis en bezit worden als achterhaald gezien, alles is deelbaar. >

17

Voorwoord | Tekst Eva Ummelen en Sander Roovers

Inhoudsopgave

Advertorial| Tekst Mathias de Graag


Artikel | Tekst Mirthe Meeus


Artikel | Tekst Gidi Heynens | Illustratie Renée Penris

Zeker lezen, checken en bekijken | Tekst Eva Ummelen

Reportage | Tekst Marieke Grondstra | Foto’s Your Lab

Column | Tekst en foto Jane Alblas

Onderzoek | Tekst Marijn Blaisse | Illustraties Renée Penris


Interview | Tekst Jane Alblas | Foto’s Tessa Wiegerinck

Column | Tekst en foto Martijn Bloksma

Interview | Tekst Marloes Nuijten | Foto’s Marieke Plasier

Artikel | Tekst Mathias de Graag

Interview | Tekst Mathias de Graag | Foto’s LiveBuild

Inspirerende werkplekken buitenland | Foto’s Horizon Media

Inspirerende werkplekken buitenland | Foto’s Benny Chan/Fotowors

Artikel | Tekst Tim de Jong | Foto’s Steven Zweverik en Diana Vermeij

30to30 | Tekst Johan Hallo

30to30 | Tekst Patrick Struijker Boudier


Partners

Mee-makers

Beeldreportage | Tekst Spuit Bus

Interview | Tekst Harmen van Norel en Jiska de Wit | Foto’s Jiska de Wit

Kunstagenda | Tekst Noortje van Amerongen


Voorwoord KunstbYlage | Tekst Noortje van Amerongen | Foto Tessa Wiegerinck

18Kiezen of falen?Natuurlijk is er ook een keerzijde. Als dan alles mag; wat wil je dan echt? Wat past dan echt bij je? Er zijn steeds meer jongeren die tegen een burn-out aanlopen door die overvloed aan keuzes. In 2012 had maar liefst één op de zes werknemers tussen de 26 en 30 jaar last van burn-outklachten, blijkt uit onderzoek van TNO. Deze generatie zit in een levensfase waarin ze zich volop ontwikkelen. Waar ze alle kansen grijpen om dingen uit te proberen. En waar het steeds moeilijker wordt om te beslissen. De mogelijkheden zijn ontelbaar. Ze moe-ten keuzes maken op het gebied van studie, werk en relaties. Maar ze weten vaak niet waar ze nou eigenlijk voor kiezen. Laat staan of ze de ‘juiste’ keuze maken. Dit brengt twijfels en onzekerheden met zich mee en kan soms zelfs leiden tot een quarterlifecrisis. Alles lijkt haalbaar, maar de realiteit is soms anders.

Ben ik mislukt?Natuurlijk hoef je op je 25e niet alles al rond te hebben. Maar deze opmerking is aan dovemansoren gericht. Generatie Y werkt elkaar erg op de zenuwen doordat ze al hun successen delen op social media; de misluk-kingen worden echter niet gedeeld. Er wordt al met al een onwerkelijk beeld geschetst en verwachtingen zijn sky high: ‘Ik voel me een loser als ik vrijdagavond op Facebook zie dat mijn vrienden op een tof feest zijn en ik alleen op de bank zit’. Het moet namelijk altijd leuk zijn. Een dag niet gefeest is een dag niet geleefd. “We noemen Facebook ook ‘Feestboek’. Al die vrienden op Facebook kennen je niet echt, hebben alleen een beeld van je. De mensen die dichtbij staan weten wel hoe het echt zit. “Het is een sociaal theater,” zegt een deelne-mer aan het ‘quarterlife event’ van Ygenwijs. “Het is een circus. We weten dat we het niet serieus moeten nemen, al die YOLO-indoctrinatie. Maar we doen het toch.”


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






“Facebook is een sociaal theater,” zegt een deelnemer aan het ‘quarterlife event’ van Ygenwijs. “Het is een circus. We weten dat we het niet serieus moeten nemen, al die YOLO-indoctrinatie. Maar we doen het toch.”

Generatie Y niet idealistisch?Het is een veelgehoorde klacht dat jongeren niet meer idealistisch zijn. Ze voeren geen actie meer op traditi-onele wijze. Ze protesteren niet meer. Waar de baby-boomgeneratie nog op de barricaden stond, zit genera-tie Y achter haar laptop. De invloed van Y op de wereld als geheel lijkt beperkt. Wat opvalt is dat twintigers wel hun wereld willen veranderen, maar dan vanuit hun eigen positie, hun eigen leven. Van buitenaf wordt dat soms egocentrisch bevonden. Maar juist een bijdrage leveren aan de wereld is het allerbelangrijkst voor jon-geren. Dat geven ze vorm in de keuzes die ze maken: in wat ze eten en drinken, waar ze werken, waar ze bood-schappen doen, hoe ze op vakantie gaan enzovoorts. Duurzaamheid speelt voor generatie Y een grote rol, op alle vlakken. Er zijn talloze initiatieven waar delen, ruilen, doe-het-zelven, recyclen en experimenteren cen-traal staan. Ze creëren hun eigen toekomstbeeld, binnen en buiten hun werk.

Hoezo, geld?Veel jongeren halen niet hun voldoening uit hun baan, en dat is de verantwoordelijkheid van zowel de werkgever als de werknemer. Talent en passie zouden voor beide partijen gespreksonderwerpen moeten zijn. Niet alleen voor generatie Y. In tijden van gepercipieerde crisis lijkt dat thema snel irrelevant. Wanneer het bestaansrecht van een organisatie onder druk staat, durft niemand �� Ƥ��´�� -sultaten veel belangrijker lijken. Het tegenovergestelde is waar. Natuurlijk moeten mensen geld verdienen, en �� Ƣ�� Ǥ�Maar talenten en passie laten zich niet negeren. Zodra ��ȋƤ��´��Ȍ��krijgen, zijn de talenten weg: naar een andere werkge-ver, of ze beginnen voor zichzelf. Geld verdienen is niet meer een succescriterium. De generatie die zijn vrijheid opgaf, daar geld voor terug kreeg, en daar weer vrijheid voor kocht, is niet meer.

Marieke Grondstra

Generatie Y | Intuïtief | Creatief Aanstormend leiderschap | Coach | Generatie STORM | Theatersport | Avonturier

[email protected]

19

De werkloosheidscijfers onder hoogopgeleiden lopen nog steeds op. Namelijk 10,5 procent in januari 2014 oftewel 150.000 werkloze jonge-ren. De crisis lijkt hen vooral te prikkelen om het heft in eigen handen te nemen.

20

“Zoeken naar wie ik echt ben en vervolgens een baan vinden die écht bij me past. Zodat ik mezelf kan zijn en iets wezenlijks bij kan dragen.” Je hoort het steeds vaker.

6 zoekmythes ontkracht


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Ik moet een plan hebben

Nope. Doe steeds waar je zin in hebt. Op die manier ben je het meest jezelf. En doe je precies dat wat je op dat moment moet doen. Echt, het is de snelste weg naar jezelf!

Doen waar je zin in hebt kan van alles zijn: niets doen, van alles uitproberen, vijf keer van mening wisselen, aardbeien plukken in Frankrijk, boeken lezen, etc.

Je hoort ook regelmatig commentaar op de ambitie. “Wees maar tevreden met wat je hebt, je kunt en hoeft niet alles. Zo zit de wereld nou eenmaal niet in elkaar. Als iedereen zou gaan doen wat hij of zij leuk vindt wordt het een puinhoop. Er moet ook gewerkt worden.”

I think they are wrong. Het is inderdaad een ambitieuze insteek, maar in mijn ogen terecht en zelfs hard nodig. Want de wereld is best een beetje een puinhoop. En ik ben nog niemand tegengekomen die als grootste droom heeft om geld te verdienen over de rug van anderen, de wereld verder te vervuilen of nutteloze dingen uit te vinden en te produceren zonder dat er vraag naar is. Dus trek je er niets van aan. Ga op zoek gaan jouw grootste droom en kwaliteit, draag je steentje bij aan de toekomst en word er gelukkig van.

Maar goed, die zoektocht dus, die is helaas niet heel makkelijk. Want ga er maar aan staan: jezelf vinden. Om je een beetje te helpen, ontkracht ik 6 mythes over de zoektocht. Overtuigingen waarvan ik jarenlang dacht dat ze waar waren. En die je, wanneer je ze overboord gooit, niet alleen veel ruimte geven, maar ook snelheid en rust. Voor mij werkte het in ieder geval zo. Succes!

Ik moet wel voldoende tijd besteden aan mijn ‘verandering’

Je kunt nooit te weinig tijd besteden aan je verande-ring, want je bént je verandering. Dus wanneer jij er even niet aan wil denken, of juist wel mee bezig wil zijn, het wil begraven of wil uitdiepen, of er een tijdje niet over wilt praten, is dat allemaal goed. Dan is dat wat jij op dat moment in jouw verandering nodig hebt.

Ik moet de goede keuzes maken

Elke keuze die je maakt, is de goede. Jij maakt ‘m name-lijk. Al is het gebaseerd op de verkeerde argumenten of is het zelfs de verkeerde keuze. Hij is onderdeel van je zoektocht. En een verkeerde keuze helpt je soms beter de goede kant op dan wat dan ook. Dus kies gewoon.

21 21Ik moet kunnen uitleggen waar ik heen ga

Dat is nou juist de grap, zodra je dat zou kunnen, is je (zoek)tocht toch niet echt relevant? Je bent onderweg en achteromkijkend kun je wellicht een patroon ontdekken. Maar dat is de enige duidelijkheid die je zult hebben. Sterker nog, zolang je het niet weet waar je heen gaat, zit je goed.

Ik weet ook nog steeds niet waar ik heen ga. Terug-kijkend begrijp ik wel beter mijn keuzes, dan toen ik ze maakte. En ik ben erg blij met waar ik nu ben. Maar ik ben er nog lang niet en heb geen idee wat er nog gaat komen.

Ik moet kunnen aankondigen wat ik doe

Niet nodig, zou zelfs een beetje saai zijn, toch? Veel leuker is het om mensen mee te nemen in je overwe-gingen en je twijfels. Het feit dat ik deze blog kan schrij-ven, komt ook doordat ik zelf met deze overtuigingen heb geworsteld. Of, laten we eerlijk zijn: soms nog steeds een beetje doe.

Trouwens, in de kroeg is het ook echt veel gezelliger �� ƪ�� heeft, dan zo’n ‘oh het gaat zo goed met me en ik heb alles onder controle’-type. Dus help de ander en deel je onzekerheid.

Ik moet me niet zo druk maken over wat anderenvinden, maar zelf trots en tevreden zijn met mezelf

Wat een onzin. Er is helemaal niets mis met het zoe-ken naar erkenning. En het ontvangen van bevestiging. Daar wordt altijd een beetje ingewikkeld over gedaan, alsof je niet zou mogen streven naar complimenten.

Het lijkt me namelijk best handig om daar wel gewoon voor te gaan. Je wilt toch iemand zijn waar anderen blij mee zijn en je wilt toch dingen doen waar anderen op zitten te wachten?

En natuurlijk, het zou waanzinnig zijn als je jezelf de hele tijd fantastisch vindt. Alhoewel, dan kan er nie-mand iets voor jou doen. Dus als dat even niet lukt of als je iets heel eng vindt, aarzel dan niet om even wat ��ǡ� ��ơ�� te vragen. Je hoeft het echt niet helemaal in je eentje te doen.

Sigrid Boelens

Intuïtie expert | Coach | Inspiratietaart| Bureau Boel | Inspiratietaart.nl

[email protected]


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Na vier jaar lang misleid en bedrogen te zijn, kwam ik dan toch de ware tegen

��Ǥ� �� Ƥ�� Ƥ��het hoofdgebouw binnen. Onhandig zocht ik toenade-ring bij een paar andere verdwaalde studiegenoten. Na mijzelf voorgesteld te hebben liep het gesprek al snel over naar de ongeregeldheden van de opleiding en, na-tuurlijk, het introductiefeest. Daar keek iedereen al we-ken naar uit. En ik misschien nog wel het meest. “Heeft iedereen het formulier al ingeleverd bij de balie?” vroeg Alex. Shit, helemaal vergeten. “Ik ga even een printer zoeken,” zei ik, en liep snel richting mediatheek. Geluk-kig, een printer en een pc binnen handbereik. Toevallig had ik mijn persoonlijke inlogcode opgestuurd gekre-gen en kon ik probleemloos inloggen. Wonder boven �� ơ�� in mijn, toen nog opgeschoonde, postvak. Het formu-lier kon ik gemakkelijk digitaal invullen. Nu alleen nog maar een printer selecteren: Honderd-en-één printers worden getoond. Welke moet ik in vredesnaam heb-ben?! Zonder na te denken loop ik naar de dichtstbij-zijnde printer. Een kenmerk van cijfers en letters is toe-gekend aan de printer. Deze dus: XDFGE-1516-DWEF. Ik loop versneld terug naar mijn inmiddels uitgelogde

PC. Wéér opnieuw inloggen en met heel wat gedoe het bestand eindelijk verzonden naar de juiste printer. Met al een slecht voorgevoel loop ik onrustig op de printer af. Bij de printer aangekomen selecteer ik het bestand en druk op de grote groene knop: “TOON UW STUDEN-TENKAART”.

Het openingsfeest is uiteindelijk wel doorgegaan, maar wel zonder mij. Mijn studentenkaart kreeg ik enkele we-ken later thuisgestuurd. De jaren erna zou ik nog vele malen te maken krijgen met printer XDFGE-1516-DWEF. Vaak bleek dat ik weer net niet genoeg saldo op mijn studentenkaart had staan, waardoor het printen van mijn document werd onderbroken, ik vervolgens naar het opwaardeerpunt aan de andere kant van het gebouw moest lopen, en bij terugkomst een ander persoon achter de printer trof. Resultaat: 20 euro armer en nog steeds geen uitgeprint verslag. Door de jaren heen heb ik dan ook wel honderden euro’s in deze relatie geïnvesteerd, maar zonder degelijk resultaat. Een haat-liefdeverhouding die achteraf gezien veel eer-der afgekapt had moeten worden.

Het begon allemaal vijf jaar geleden in studentenstad Tilburg, op 2 september 2009 om precies te zijn. Ik had me eerder dat jaar ingeschreven voor de oplei-ding Commerciële Economie. Vandaag was het zover. De aftrap van het eerste studiejaar.

��ǡ� Ǥ� �� Ʀ��en ben dag in, dag uit met mijn scriptie bezig. Althans, dat probeer ik iedereen wijs te maken. In deze periode hadden ik en mijn printer een soort van LAT-relatie op-gebouwd. Maar iedereen weet hoe dat gaat met zulke relaties. Uiteindelijk zie je elkaar bijna nooit meer. Zo ging het dan ook, want de laatste drie maanden van mijn afstudeerperiode hadden we elkaar niet meer ge-zien. In mijn achterhoofd bleef het de hele tijd maar ma-len: uiteindelijk zal ik toch mijn scriptie moeten laten drukken. Een snelle rekensom vertelde mij dat dit grapje een schamele 60 euro zou gaan kosten. Was het dat eigenlijk wel waard? Ik had al zoveel geïnvesteerd in deze relatie en ik kreeg er eigenlijk nooit iets voor terug. Ja, een stapel met 240 losse A4’tjes die ik dan met mijn twee linkerhanden in een ringband moest gaan prop-��Ǥ��ǡ��Ǥ��Ƥ��-tief een einde te maken aan de relatie.

Het einde van mijn afstudeerperiode naderde. Nog drie zinnen aan het dankwoord toevoegen en dan ben ik he-lemaal klaar. Een half jaar was ik ermee bezig geweest.

Nu was het nog één week tot het inlevermoment. Ik had het lang proberen uit te stellen, maar het werd zo langzamerhand wel eens tijd om te gaan zoeken naar een drukker. Alles is prima, behalve copyshops. Dan nog liever naar printer XDFGE-1516-DWEF. Na even te Googlen kwam ik uit bij Scriptiemaken.nl: ‘uw scriptie gedrukt in een écht boekwerk’. Als het printen op mijn school niet al duur genoeg was, denk ik nog. Toch waag ik een poging en klik op de link. Via de calculator op de website reken ik mijn prijs uit: 80 pagina’s (17x24), full colour, een 250 grams laminaat omslag in een oplage van 2: € 35,72 incl. verzendkosten. Hoe is het mogelijk? Een écht boek tegen zo’n lage prijs! Dit wil ik hebben. Met een klein schuldgevoel tegenover mijn oude relatie, besluit ik om de bestelling toch te plaatsen. Vier dagen later krijg ik mijn scriptie thuisbezorgd. Wat een euforisch gevoel. Nog nooit eerder had ik zo ontspan-nen een werkstuk of verslag afgeleverd in zo’n mooi resultaat: een boek. Het zag er nog beter uit dan ik had durven dromen. Het was liefde op het eerste gezicht.

24


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Op 3 januari 2009 verscheen een krantenartikel over de bankencrisis dat betrekking had op de tweede ronde Ƥ��´�� om zouden vallen. In de eerste software van de Bitcoin is een verwijzing te vinden naar dit artikel: de ontwikke-��Ƥ��-ciële systeem waar we (nu nog steeds) mee te maken hebben. Latere ontwikkelaars, die gedurende het ont-wikkelingsproces via mail en fora contact hadden met Nakamoto, geven echter aan dat de anonieme uitvin-der ook een professionele en wetenschappelijke indruk maakte. Het zoeken naar antwoorden gaat door.

MysterieHet zoeken naar antwoorden levert nog meer myste-rieuze berichten op. De oprichter zou in Japan gevon-den zijn, maar dit bleek niet juist. In Amerika dan? Nee, ook daar hebben ze hem niet kunnen vinden. Newsweek beweerde op 6 maart jl. dat Satoshi Nakamoto zich in California bevindt. Hij zou 64 jaar zijn en al geruime tijd in de Verenigde Staten wonen. Helaas was ook dit be-richt onjuist. De man waarvan Newsweek dacht dat hij de uitvinder was, ontkende er iets mee te maken te heb-ben. Twee weken eerder werd de jonge Amerikaanse Autumn Radtke dood gevonden in haar appartement in Singapore. Zelfmoord. Zij runde de eerste grote uitwis-seling van de digitale valuta. Niet lang daarna kelderde de valutakoers van de Bitcoin en vroeg de grootste ver-strekker van het digitale geld, Mt. Gox, zijn faillissement aan. 63 miljoen dollar aan Bitcoins waren spoorloos ��Ǥ��ƪ��Bitcoin met grote pieken en dalen.

Wettig betaalmiddel?Hoewel het een digitale munteenheid betreft, zijn er in verschillende landen ter wereld al mogelijkheden om met de munteenheid te betalen. In Nederland doen Delft en Den Haag mee. In de laatste stad kun je ook bitcoins pinnen. Hoewel de mogelijkheden er zijn,

waarschuwen verschillende reguliere banken voor de risico’s. De Rabobank en de Nederlandsche Bank heb-ben zich hierover al uitgesproken. En niet alleen banken spreken zich uit: China bant de Bitcoin uit het betalings-verkeer. Vanaf 15 april mogen Bitcoinbezitters geen rekening meer openen bij reguliere Chinese banken. China probeert de invloed van de Bicoin op deze manier in te dammen.

Behoefte aan andere systemenDe komst van de Bitcoin komt niet geheel onverwachts. �� ´��Ƥ��geld. De economische crisis heeft voor het laatste zetje gezorgd om er ook daadwerkelijk mee te experimente-ren. En een experiment blijft het tot nu toe nog steeds. Hoewel de valuta genoeg vaste grond onder de voeten krijgt, blijft het toch een enorm instabiele munteenheid. De reden? Het vertrouwen in de munt. Eigenlijk waar het bij iedere munteenheid om gaat. In die zin is het ze-ker een variant waar serieus rekening mee gehouden dient te worden. Maar er is nog een andere ontwikke-ling die de komst van de Bitcoin kan versnellen en dat is de ontwikkeling van de sociale ondernemingen overal in de wereld. De Bitcoin is als experiment gestart onder wetenschappers en cryptografen. Het strookt met de tijdgeest waarin we nu leven: zelf organiseren, zelf bepalen. Met dat inzicht zou het wel eens een serieus wereldwijd betaalmiddel kunnen worden.

De Bitcoin. Waarom?

Het begon in 2008 als een concept in een wetenschappelijk artikel. Een jaar later werd de software door Satoshi Nakamoto online gezet na een aankondiging op een discus-sieforum voor cryptografen. Tot op de dag van vandaag leeft deze Nakamoto in de anonimiteit, dus blijft het gissen naar de beweegreden(en)n van de uitvinder. Toch zijn er verschillende aanwijzingen voor te vinden in de software. De Bitcoin, waarom?

Mathias de Graag

Scherp | Eigenzinnig | Ygenwijs | Journalist | Wereldreiziger

[email protected]

26Zeker lezen, checken en bekijken

1

2

3

4

5

6

7

8

9

Zeker Checken

www.breekjaar.nlBreekjaar is een avontuurlijk tussen-jaar voor jongeren tussen de 16 en 24 jaar.

www.konnektid.comVerbindt jouw talent met anderen in je buurt. Om anderen iets te leren of als vorm van sociaal kapitaal/ruilmid-del.

��Ǥ��ơ��Ǥ��Authentiek en fris kledingmerk. Ie-dere print wordt maximaal 100 keer gedrukt, waardoor je altijd exclusie-ve shizzle draagt.

Zeker Lezen

De 10 tips voor het ontwikkelen

van je talent – Sharona LautoeEen praktisch en inspirerend boek dat je uitdaagt om aan de gang te gaan met jouw talenten en passies.

Gefeliciteerd met je burn-out –

Marina SchriekLeer om meer uit je leven te halen in dit ultieme feelgood boek. Daar hoef je geen burn-out voor te krijgen!

Hoe je vrienden maakt en

mensen beïnvloedt – Dale CarnegieDit boek leert je op praktische wijze en aan de hand van anekdotes hoe je ervoor zorgt dat mensen zich gewaardeerd en belangrijk voelen.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

Zeker Bekijken Doen is de beste manier van denken Voorkom terminale serieusheid, kom in actie en blijf je verwon-deren zoals een kind dat doet: http://goo.gl/5dmWCc

All work and all play Werken anno 2014. Je talent en passie inzetten en bijdragen aan de maatschappij: http://goo.gl/mDNKRv

Maybe it’s my fault Michael Jordan over de reis die��ƪ��worden: http://goo.gl/PhW7


27Pitch jezelf

Wat is je passie?Sport! En mensen verbinden.

Wat zijn je talenten?Door mijn brede interesse, achtergrond in techniek en focus op de mens kan ik goed de vertaalslag maken van wat er mogelijk is naar wat er nodig is. Complexe vraag-stukken pak ik graag op, waarbij ik mijn kwaliteiten in analyseren, structureren en organiseren combineer om tot een goed resultaat te komen, rekening houdende met de wensen en behoeftes van de gebruikers en samen met de mensen waar het om gaat.

Wat is je droom?Mijn droom is om bij een sociaal en innovatief bedrijf te werken wat producten maakt voor de sport, het liefst voor meerdere sporten, waarbij technologie een belangrijke rol speelt. Waar ik mijn kwaliteiten als spin in het web kan inzetten en de brug kan slaan tussen de sport en techniek. Dit bedrijf moet oog hebben voor innovatie op product én sociaal gebied.

Wie of wat inspireert je? Het boek ‘Energy Boost’, van Hans van der Loo. Wat is energie, hoe krijg je dat en welke krachtlessen zorgen voor energie, het indrukken van de ‘groene knop’? Het doet mij afvragen hoe het zou zijn als iedereen vanuit intrinsieke motivatie zou werken, gebruikmakend van hun eigen kracht en als team elkaar op een hoger niveau brengen. Hoe gaaf zou dit zijn!

Wat is jouw eigen wijsheid?

Ik deel er graag twee:

Wat je uitstraalt krijg je terug! In het proces waar ik inzit weet ik nog niet waar ik te-recht kom, maar alleen al bezig zijn met onderzoeken, weten wat ik kan en op zoek gaan naar mensen die mij een stapje verder kunnen helpen maakt dat ik gesprek-ken aan kan gaan die inspirerend zijn voor mij maarandersom ook voor mijn gesprekspartner.

En:

Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk. ��ơ��Ǥ�Op mijn to-do lijst staat bovenaan: ‘Welk stapje ga ik vandaag zetten?’. Als je dit elke dag doet en beseft, blijf je altijd groeien, leren en daarmee ook genieten.

Hoe kan en wil je anderen helpen?Ik draag mijn kennis graag over hoe ik mijn zoektocht ondernomen heb en wat ik daarbij geleerd heb. Ik vind het leuk om mijn enthousiasme te delen en een inspi-ratiebron voor andere mensen te zijn. Dit doe ik onder andere via mijn blog (zie boven) en in mijn contact met mensen. Ik ben altijd bereid om iemand verder te hel-pen met mijn kennis of netwerk!

Hoe kunnen anderen jou helpen?Door een stukje van hun passie, kennis of netwerk te ��ƥ�Ǥ��ǣ�‘Welke initiatieven, personen of bedrijven zou ik moe-ten kennen?’.

In de rubriek Pitch Jezelf krijgen Y’tjes de ��Ƥ��Ǥ��ǯ��zoek zijn naar een nieuwe baan, een extra ��ơ��boodschap hebben en deze de wereld in willen slingeren. Deze editie pitcht Frans Veldmans.

Kijk voor meer informatie en mijn contactgegevens op fransveldmans.wordpress.com


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Inspirerende organisaties

29 37

Brutalen hebben de halve wereld. Ygenwijzen de hele wereld.

De droom van…

Ygenwijs verzamelt en deelt de verhalen van ondernemende Y’tjes. Maar ook binnen Ygenwijs lopen een heleboel ambitieuze mensen rond. In deze nieuwe rubriek vragen twee ygenwijze mee-makers elkaar naar hun droom en hoe zij die verwezenlijken. Mathias de Graag (27) en Noortje van Amerongen (29) bijten de spits af. Beiden zijn werkzaam als redacteur, maar verschillen van achtergrond en toekomstvisie.

30

Noortje ondervraagt Mathias

Wat wilde je vroeger worden?“Heel vroeger, als kleine jongen, wilde ik ambulance-��ơ�� Ǥ� �� ontdekte dat ik daar mijn creativiteit niet in kwijt kon. Daarna wilde ik architect worden en dat heb ik een hele tijd volgehouden. Op de middelbare school koos ik ��Ƥ��Ƭ��Ǥ��ik toch niet zo’n bètascholier; vakken als wiskunde waren niet voor mij weggelegd.”

Had je een plan B?“Niet echt. Ik heb wat langer gedaan over het behalen van mijn diploma, maar dat gaf me tijd en ruimte om na te denken wat ik dan kon gaan doen. Mensen zeiden altijd tegen me dat ik nieuwsgierig ben en daar ben ik uiteindelijk een studie bij gaan zoeken. Het werd jour-nalistiek.”

Voel je je op je plek binnen de journalistiek?“Op zich wel, alleen merk ik wel steeds meer dat het een ‘onaardig’ beroep is. Je moet een naam opbouwen, je eigen stijl creëren, ervaring opdoen en een goed net-werk hebben. Er is veel concurrentie, want er is weinig werk en iedereen die ook maar een beetje kan schrij-ven, mag zichzelf journalist noemen. Daarnaast is het een onzeker bestaan; vaak doe je klussen op freelance ��Ƥ��op.”

Toch vind ik dat het vak wel bij je past. Je bent inder-daad nieuwsgierig en bent volgens mij graag met men-sen bezig.“Ja, dat klopt wel. Schrijven vind ik leuk en als ik iemand interview, dan wil ik alles van hem of haar weten. Het verhaal daarna zo mooi mogelijk op papier zetten vind ik altijd een leuke uitdaging.”

��Ǥ� ��Ƥ��Ǥ�Is dat jouw talent, schrijven?“Ik vind talent altijd zo’n moeilijk begrip. Ik zeg niet gauw dat ik ergens talent voor heb, aangezien ik altijd wel mensen kan aanwijzen die beter zijn. Dus talent, tja. Ik krijg wel vaak terug, ook van jou, dat ik iets vlot heb geschreven. Zelf zie ik dat niet zo duidelijk en voelt het ��ƪ��Ǥ��gewoon vanzelf, eigenlijk.”

Is dat juist niet wat talent is? Als iets voor je gevoel van-zelf gaat? En dat je je er niet van bewust bent totdat iemand je erop wijst?“Ja, misschien wel. Maar ik blijf het raar vinden om van mezelf te zeggen. Dan vind ik het makkelijker om te zeg-gen wat mijn passie is, het andere kernwoord van Ygen-wijs. Mijn passie is om, wat ik net ook al zei, te luisteren naar mensen en daar een mooi verhaal van maken. Het combineert mijn sociale interesse met de mogelijkheid om me creatief te uiten.”

Kunnen we dus concluderen dat je een geboren jour-nalist bent?“In de kern wel, maar toch bevalt het beroep me niet.


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






31

Als journalist sta je altijd een beetje vanaf de zijlijn toe te kijken. Je schrijft een verhaal over iets, maar je maakt er geen deel van uit. En dat mis ik; ik wil graag wat meer verdieping.”

Onderzoeksjournalistiek dan?“Dat is een optie. Maar het journalistieke vak kan ook anders. Als ik voor Ygenwijs schrijf, heb ik dat zijlijn-ge-voel namelijk niet. Dat komt omdat we met Ygenwijs ge-zamenlijk werken aan één doel: we willen laten zien wat de Y-generatie te bieden heeft en het enthousiasme van onze generatie overbrengen op anderen. Er is meer dia-loog en geen concurrentie, we helpen elkaar juist. Als freelance-journalist werk je aan je ‘eigen winkeltje’. Je zoekt passende opdrachtgevers en bent vrij zelfstandig in je keuzes. Je bent geen onderdeel van een redactie, maar meer verantwoordelijk voor de input die zij goed kunnen gebruiken. Het maakt je voor hen tot een zake-lijke partner, maar meer ook niet. Persoonlijk vind ik de dynamiek van een redactie juist erg inspirerend werken, omdat je met z’n allen aan iets werkt. Het is zonde dat juist dát tegenwoordig ontbreekt op redacties. Zowat iedere redactie is een rompredactie geworden: hoofden eindredacteur met daaronder allemaal freelancers.”

Het traditionele journalistieke vak is het dus toch niet helemaal voor je. Maar ooit vertelde je me dat je voor National Geographic wilt werken. Heb je die droom nog?“Die droom heb ik nog wel, National Geographic is een prachtig medium, maar toch ben ik ook hier wat gaan twijfelen. Ik wil ergens meer induiken, ergens deel van uitmaken. Ik zoek nog een manier om dat, buiten Ygenwijs, te combineren met schrijven.”

Zou je, met die zoektocht in je achterhoofd, kunnen zeggen waar je over tien jaar staat?“Concreet niet, maar ik heb wel een idee. Als het kan, dan zou ik schrijven combineren met mijn hobby: berg-beklimmen. Binnenkort ga ik de Mont Blanc trotseren en als het aan mij ligt, blijft het niet bij die berg. Hoe ik die twee kan combineren, weet ik nog niet, ook niet op welke van de twee mijn focus gaat liggen. Maar ik heb wel een inspiratiebron: Wilco van Rooijen. Hij is schrij-ver en bergbeklimmer en noemt zichzelf beroepsavon-turier. Dat klinkt toch prachtig, beroepsavonturier? Als ik me over tien jaar ook zo kan noemen, dan ben ik een gezegend man.” >

32


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Mathias ondervraagt Noortje

Wat wilde je vroeger worden?“Op de basisschool wilde ik binnenhuisarchitect wor-den. Ook ik wilde altijd al iets doen met mijn creativi-teit. Op de middelbare school heb ik nagedacht over een leven als fotograaf. Daar ben ik later weer van af-gestapt vanwege het vrij onzekere bestaan. Ik heb ook nog een een tijdje gedacht aan verloskunde. Waarom? Omdat je als verloskundige toch bezig bent met één van de meest ingrijpende momenten in een mensenle-ven, namelijk de geboorte van een kind. Maar voor zo’n beroep ben ik helemaal niet geschikt; ik kan niet eens tegen bloed en denk dat ik bij elke bevalling sta mee te huilen, haha. Ik ben na de middelbare school uiteindelijk communicatiemanagement gaan studeren, dat leek me wel een verstandige keuze. In de communicatie vind je altijd werk, dacht ik. En het liefst in de reclamewereld.”

Maar je bent niet in de reclamewereld terechtgeko-men.Lachend: “Nee. Bijna iedereen die communicatiema-nagement studeerde, wilde die richting op, maar wei-nigen zijn daar ook echt terechtgekomen. De opleiding bleek het niet helemaal te zijn, al heb ik ‘m wel afge-maakt. Ik heb mijn studietijd opgeleukt door actief te zijn bij de studieverenging, door een minor journalistiek te volgen en extra werkervaring op te doen bij twee ma-gazines: bij de een als hoofdredacteur, bij de ander als eindredacteur.”

Wat was het dan wel?“Ik ben kunstgeschiedenis gaan studeren. Toen ik in mijn laatste jaar communicatie door een museum in Londen liep, zag ik een schilderij hangen dat ik herken-de uit een geschiedenisboek van de middelbare school. Destijds fascineerde dat werk me enorm: er was zoveel meer op te ontdekken dan je in eerste instantie zag. Ik bedacht: hier wil ik mij meer mee bezighouden. Hoewel het leven van een kunsthistoricus ook verre van zeker is, koos ik dus toch voor de studie. Het was mijn tweede studie en moest het allemaal zelf betalen, waardoor het uiteindelijk ook een dure keuze is gebleken. Maar ik heb er geen moment spijt van. Het past echt bij mij. Commu-nicatiemanagement was een verstandige keuze, kunst-geschiedenis koos ik met mijn hart. Bij mijn allereerste kunstcollege werd dat ene schilderij behandeld. Dat kon geen toeval zijn!”

Je bent dus kunsthistoricus, maar werkt momenteel als redacteur bij uitgeverij F&L en bent in je vrije tijd eindredacteur bij Ygenwijs. Wat is er gebeurd?“Een combinatie van de crisis en en een moeilijke sec-tor. Ik heb jarenlang hard mijn best gedaan om werk te vinden in de kunst, maar het bleef steeds bij korte klus-sen en heel veel onzekerheid. Op een gegeven moment besloot ik dat ik niet gelukkig werd van dat constante ‘gevecht’ om werk en ben mijn blikveld gaan verruimen. Ik liet het hebben van een vast doel los en zou wel zien wat er op mijn pad kwam. Zo belandde ik in deze banen en voel me helemaal op mijn plek. Ik weet dat ik een

33

goede onderzoeker ben en dat ik het werk als kunsthis-toricus zo kan oppakken als die mogelijkheid er is. Maar de richting waarin ik nu ga, bevalt me ontzettend goed. Mijn creativiteit komt helemaal tot zijn recht in het ma-ken van bladen.”

Doe je dit over tien jaar nog steeds?“Geen idee. Ik wil graag blijven schrijven, maar zou ook graag willen leren illustreren. Of samen met een vriend ��ƥ��ǡ�� Ǥ��ƥ�ǡ� ��Ǥ��wel, er komt vanzelf iets op mijn pad wat bij me past. Het ontbreken van een concreet doel wil niet zeggen

dat ik niet ambitieus ben, hoor. Ik denk alleen dat je veel gelukkiger bent als je jezelf niet zo vastpint op iets. Als je plan dan uiteindelijk niet lukt, ben je ontevreden en voelt het misschien als falen. Ik denk dat je beter kunt zorgen dat je van jezelf weet wat je sterke kanten zijn en waar je energie van krijgt. En ook: waar je juist niet gelukkig van wordt. Als je dat helder hebt en je met een open blik de wereld inkijkt, dan kom je vanzelf wel op een plek waar je goed tot je recht komt.”

Vanaf de volgende editie van Ygenwijs Magazine neemt Mathias het eindredacteurschap van Noortje over.

35


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Generatie Y is hot. En terecht! Eind 2013 heeft YSE onderzoek gedaan onder 300 werkende Y-generatiegenoten: ‘Hoe blij is de werkende Y?’ Wat blijkt: er bestaat grote verdeeldheid onder Generatie Y. Maar hoe binden en boeien organisaties een generatie die niet over één kam te scheren is? Best een uitdaging…

“Hoe blij is de werkende Y?”

Waarom Generatie Y?Organisaties moeten zich opnieuw uitvinden. Sociaal ondernemen, co-creaties, nieuwe businessmodellen en de circulaire economie vormen de nieuwe standaard. Om dit succesvol te doen, is de creatieve en onderne-mende Y-generatie onmisbaar. De vernieuwers, veran-deraars en versnellers.

Waar staat de generatie Y om bekend?Generatie Y is in staat om mensen en ideeën met elkaar te verbinden, is creatief, kan multitasken, is 24 uur per dag bereikbaar, leert en leeft in (online) netwerken en is enorm ondernemend.

Maar naast deze positieve eigenschappen, heeft deze generatie ook voldoende uitdagingen in het werkende leven. Veel organisaties zijn nog traditioneel en verti-caal (hiërarchisch) ingericht. Generatie Y denkt, com-municeert en werkt liever horizontaal. Bureaucratie, ongelijkwaardigheid, controle, ‘niet jezelf kunnen zijn’ en een weinig inspirerende werkplek kosten deze gene-ratie veel energie.

Door de hoge eisen die ze stellen zijn ze snel teleur-gesteld en continu latent werkzoekend. De gevolgen van deze teleurstellingen en de mismatch tussen de droom en de realiteit kunnen zowel voor de Y-ers als organisaties groot zijn.

In het YSE-onderzoek komen duidelijke overeen-komsten en verschillen naar voren.

De overeenkomsten

1. ArbeidsvoorwaardenDe arbeidsvoorwaarden:Ȍ�ƪ��2) >24 vakantiedagen3) bovengemiddeld salaris4) scholing / scholingsbudget scoren het hoogst

2. Inhoud van de functieUitdagend werk (27,5%) en afwisseling (25,8%) gaan dui-delijk aan kop bij de voorwaarden die men stelt aan de inhoud van de functie. Een duidelijk takenpakket, werken onder druk, status en zekerheid blijken minder belangrijk.

3. WerkomgevingEen goede sfeer is iets dat veel Y-ers zoeken bij een werkgever. Maar liefst 31,1% van de respondenten vindt dit de belangrijkste voorwaarde aan een werkomge-ving. Ook de aanwezigheid van enthousiaste collega’s wordt hoog gewaardeerd (16%).

4. Begeleiding & OntwikkelingGemiddeld eindigen waardering en een inspirerende leidinggevende hoog. Bijna 40% plaatst waardering in zijn top 3 en 33% doet dit bij een inspirerende leiding-gevende.

>

36


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers





Voorwoord AmbachtsbYlage | Tekst Noortje van Amerongen | Foto Tessa WiegerinckDe verschillen

1) Mannen en vrouwenCliché maar waar, mannen gaan eerder voor geld en status. Zo plaatst 29,1% van de mannen een auto van de zaak in zijn top 3, tegenover 9,7% van de vrouwen. Ook salaris, status en bonussen eindigen bij mannen hoger. Vrouwen geven de voorkeur aan wat meer ‘softe’ voor-waarden. Zo vindt 23% van de vrouwen als belangrijkste voorwaarde aan dat de functie zinvol is, tegenover 9% van de mannen.

2) Aantal jaren werkervaringMeer dan een kwart (27,2%) van de starters op de arbeidsmarkt merkt scholing aan als belangrijkste arbeidsvoorwaarde. Van de ondervraagden met meer dan drie jaar werkervaring plaatst slechts 12,2% deze arbeidsvoorwaarde nog op een eerste plaats. Flexibili-teit en aandacht voor werk-privé-balans winnen vervol-��ƪ��Ǥ�

3) Opleidingsniveau24,5% van de respondenten met een hbo-opleiding bedeelt een eerste plaats toe aan aandacht voor de werk-privé-balans. Slechts 14,7% van de wo-opgeleiden sluit zich hierbij aan. Zij waarderen scholing iets hoger. Ook heeft de hbo-er meer behoefte aan respect, zeker-heid en een duidelijk takenpakket dan de wo-er.

Wat zijn redenen om te vertrekken?

Gebrek aan uitdagend werk is de koploper als reden voor vertrek: 61,1%. Maar ontbreken een goede sfeer, enthousiaste collega’s en afwisseling op de werkvloer? Dan is 1 op de 2 Y-ers er ook snel vandoor.

1 Uitdagend werk 61,1%2 Goede sfeer 53,5%3 Enthousiaste collega’s 52,5%4 Afwisseling 46,5%

5 Bovengemiddeld salaris 38,4%6 Verantwoordelijkheid 36,9%7 Waardering 35,9%8 Aandacht balans werk-prive 34,9%9 ��Ƭ�� 32,3%10 Zinvol werk 31,8%

Figuur 2: Top 10 vertrekredenen

Hoe kun je generatie Y behouden?Door de verschillen binnen de generatie en de kritische houding is het voor werkgevers lastig om Generatie Y te behouden.

Team YSE

37

Enkele tips:

1) Toenemende verantwoordelijkheidDurf verantwoordelijkheid en uitdaging te geven. Net iets buiten de comfortzone treden, zorgt ervoor dat men blijft leren en ontwikkelen.

2) Inspirerende leidinggevendenKoppel Y-ers aan ervaren en inspirerende ‘mentoren’. Je zult versteld staan hoeveel de mentoren ook weer leren.

3) Doorkijk na de eerste jaren: successieplanningZorg voor toekomstperspectief en doorgroeimogelijk-heden. Ontwikkel bijvoorbeeld ontwikkelpaden met een duidelijke visie.

4) Weten wat je talenten motiveert en verbindtVeel organisaties investeren veel in het werven van Generatie Y, maar verliezen daarna het echte contact. Wees oprecht geïnteresseerd in motivatie en ambities.

4) Weten wat je talenten motiveert en verbindtVeel organisaties investeren veel in het werven van Generatie Y, maar verliezen daarna het echte contact. Wees oprecht geïnteresseerd in motivatie en ambities.

5) Geef talenten ruimte om initiatieven te ontplooienCreëer een werkomgeving waarbij ideeën worden gestimuleerd. Stimuleer intrapreneurship.

6) Variatie in werk en werkomgevingGeneratie Y is snel verveeld. Variatie in zowel de functie als werkomgeving is belangrijk. Rouleren tussen af-delingen, functies en projecten bijvoorbeeld.

7) Geef geregeld een blijk van waarderingGeneratie Y heeft behoefte aan waardering. En dit hoeft ��Ƥ��Ǥ��

Over YSESimon Klop is Talentmanager bij YSE. YSE recruit jong toptalent en ontwikkelt hen door middel van traineeships. Website: Yseprogram.com

38


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers







Laptop op tafel, verbinding maken met ��Ƥ��-chino bestellen.

�� ƥ�� van deze tijd is bewijzen Buutvrij, Locals ��ơ��Ƭ��Ǥ

Drie plekken waar je iedere dag wel zou willen werken!

Buutvrij | Stationsstraat | Tilburg

39Locals | Heuvelstraat | Tilburg

�� Ƥ�� Ȁ��ƥ�ǫ��ƥ��Ǥ��-��ǡ� �� ƥ�� Ǥ��Ƥ��ơ��. Ook voor een goede en gezonde lunch kun je bij Locals terecht.

40


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






��ơ��Ƭ��ȁ��| Amsterdam

Ga voor meer informatie over KOKO naar pagina 48!

�

Life is all about Questions….

�

�

�Ben je een Ygenwijs lezer? Ontvang dan 25% korting op jouw trajectΎ��

Loopbaanadvies of Studiekeuze coaching �

��

�Ğ�/Ŭ�&ĂďƌŝĞŬ�ƌŝĐŚƚ�ǌŝĐŚ�ƐƉĞĐŝĨŝĞŬ�ŽƉ�ůŽŽƉďĂĂŶĂĚǀŝĞƐ��ĞŶ�ƐƚƵĚŝĞŬĞƵǌĞ�ĐŽĂĐŚŝŶŐ�ǀŽŽƌ�zŽƵŶŐ�WĞŽƉůĞ��

�WƐǇĐŚŽĚŝĂŐŶŽƐƚŝƐĐŚĞ�ƚĞƐƚĂĨŶĂŵĞ�

WŽƐŝƚŝĞǀĞ�ŝŶƐƉŝƌĞƌĞŶĚĞ�ĚŽǁŶͲƚŽͲĞĂƌƚŚ�ĂĂŶƉĂŬ��ŽĞůŐĞƌŝĐŚƚĞ�ĐŽĂĐŚŝŶŐ��ŽŶĐƌĞƚĞ�ĂĚǀŝƐĞƌŝŶŐ�

��

�� DĞĞƌ�ǁĞƚĞŶ�ǁǁǁĚĞͲŝŬĨĂďƌŝĞŬŶů�ZĞŐŝŽ�dŝůďƵƌŐ��Ϭϲ�ϴϭϵ�ϵϮϴ�ϴϮ�ZĞŐŝŽ��ĞŶ��ŽƐĐŚ��Ϭϲ�ϭϮϵ�ϬϰϬ�Ϯϳ�ZĞŐŝŽ�tĂĂůǁŝũŬ��Ϭϲ�ϰϯϬ�Ϯϱϯ�ϱϭ�ŝŶĨŽΛĚĞͲŝŬĨĂďƌŝĞŬŶů�ΎŶĞĞŵ�ďŝũ�ũĞ�ĂĂŶŵĞůĚŝŶŐ�ĚĞǌĞ�ĂĚǀĞƌƚĞŶƚŝĞ�ŵĞĞ�

9 Afgestudeerd en nu? 9 Niet happy op je werk? 9 Bang om (weer) een

verkeerde Studiekeuze te maken?

9 Carrière twijfels?�

41�

Life is all about Questions….

�

�

�Ben je een Ygenwijs lezer? Ontvang dan 25% korting op jouw trajectΎ��

Loopbaanadvies of Studiekeuze coaching �

��

�Ğ�/Ŭ�&ĂďƌŝĞŬ�ƌŝĐŚƚ�ǌŝĐŚ�ƐƉĞĐŝĨŝĞŬ�ŽƉ�ůŽŽƉďĂĂŶĂĚǀŝĞƐ��ĞŶ�ƐƚƵĚŝĞŬĞƵǌĞ�ĐŽĂĐŚŝŶŐ�ǀŽŽƌ�zŽƵŶŐ�WĞŽƉůĞ��

�WƐǇĐŚŽĚŝĂŐŶŽƐƚŝƐĐŚĞ�ƚĞƐƚĂĨŶĂŵĞ�

WŽƐŝƚŝĞǀĞ�ŝŶƐƉŝƌĞƌĞŶĚĞ�ĚŽǁŶͲƚŽͲĞĂƌƚŚ�ĂĂŶƉĂŬ��ŽĞůŐĞƌŝĐŚƚĞ�ĐŽĂĐŚŝŶŐ��ŽŶĐƌĞƚĞ�ĂĚǀŝƐĞƌŝŶŐ�

��

�� DĞĞƌ�ǁĞƚĞŶ�ǁǁǁĚĞͲŝŬĨĂďƌŝĞŬŶů�ZĞŐŝŽ�dŝůďƵƌŐ��Ϭϲ�ϴϭϵ�ϵϮϴ�ϴϮ�ZĞŐŝŽ��ĞŶ��ŽƐĐŚ��Ϭϲ�ϭϮϵ�ϬϰϬ�Ϯϳ�ZĞŐŝŽ�tĂĂůǁŝũŬ��Ϭϲ�ϰϯϬ�Ϯϱϯ�ϱϭ�ŝŶĨŽΛĚĞͲŝŬĨĂďƌŝĞŬŶů�ΎŶĞĞŵ�ďŝũ�ũĞ�ĂĂŶŵĞůĚŝŶŐ�ĚĞǌĞ�ĂĚǀĞƌƚĞŶƚŝĞ�ŵĞĞ�

9 Afgestudeerd en nu? 9 Niet happy op je werk? 9 Bang om (weer) een

verkeerde Studiekeuze te maken?

9 Carrière twijfels?�

Inspirerend ondernemerschap

43 55

Niets fijner dan op z’n tijd wat inspiratie in je mailbox!

44

Als trotse inwoner van de stad Rotterdam zie ik ze al jaren voorbij komen; de Rotterdamse vuilniswagens. Deze wagens zijn anders dan normale vuilniswagens. Ze brengen een boodschap: ze brengen poëzie. Op de zijkant van de vuilniswagen staat een dichtregel ge-drukt. Op elke wagen een andere zin, van verschillende dichters. In Rotterdam vind je daarmee 24 uur per dag poëzie op straat. Alle inwoners, jong en oud, komen op deze manier in aanraking met de kunst van het dichten. Prachtig vind ik dat.

Dit project, ‘Het gedicht is een bericht’ genaamd, be-staat dit jaar 25 jaar en speciaal voor die gelegenheid zijn 50 vuilniswagengedichten gebundeld in de dicht-bundel Steden schuilen niet wanneer het regent. Ik ga in gesprek met initiatiefnemers Annemarie Ketting en Jan Coerwinkel van Poetry International Rotterdam, de gezichten achter de dichtbundel. Annemarie (29) was benaderd om de dichtbundel tot stand te laten komen. Ze nam collega Jan in de arm en samen stortten ze zich op het project.

25 jaarSinds 1988 voorziet Poetry International het afval- en grofvuilinzamelingsbedrijf Roteb van dichtregels. Het jaarlijkse Poetry International Festival Rotterdam zorgt elk jaar weer voor een nieuwe gevarieerde golf poëzie van over de hele wereld. De woorden die daar op het podium door de dichters voorgedragen worden ver-schijnen later op een vrachtwagen.

Omdat het project ‘Het gedicht is een bericht’ dit jaar 25 jaar bestaat en omdat Roteb gefuseerd is en sinds dit jaar onder de nieuwe naam Dienst Stadsbeheer door-gaat, wilden ze iets moois uitbrengen. Zo ontstond de opdracht voor Jan en Annemarie om een dichtbundel samen te stellen van de poëzie die op de wagens rond-rijdt.

��ƪ��Ǥ��-derd verschillende dichtregels rond op wagens, van al die 400 regels moesten de originele gedichten worden opgezocht. En die stonden helaas niet bij elkaar verza-meld in een bestandje, dus hebben Jan en Annemarie zich wekenlang beziggehouden met het doorspitten van oude bestanden en dichtbundels.

Toen de verzameling eenmaal compleet was, diende de volgende grote klus zich aan: een selectie maken voor de bundel uit al deze gedichten. Ze wilden vijftig gedich-ten plaatsen; 25 van Nederlandstalige dichters en 25 van buitenlandse. Er werd gekozen voor het getal 25, om-dat het voor het 25-jarig jubileum is. Uiteindelijk zijn Jan en Annemarie, na ongeveer drie maanden, tot een eind-resultaat gekomen waarin ze een evenwichtige en toe-gankelijke bundel met zeer leesbare gedichten hebben nagestreefd. Waarin evenveel dichters aan bod komen die recent op het festival van Poetry International ston-den als dichters die in de vroege jaren op het podium in Rotterdam stonden.

De kracht van poëzieEr ontstaat een grappige sfeer in het gesprek als we op het punt van de selectie aankomen. “We waren het lang niet altijd eens,” vertellen Jan en Annemarie. De beleving van een gedicht is natuurlijk ontzettend per-soonlijk. Soms stonden ze recht tegenover elkaar in de keuze over een bepaald gedicht. Dan moesten ze elkaar zien te overtuigen. “Daar hadden we natuurlijk trucjes voor,” zegt Annemarie. “Dan zei ik: ‘Dit is toch cliché, dit kun je toch niet mooi vinden, moet je luisteren!’ En dan ging ik het voorlezen op een heel lelijke manier,” lacht ze. “Of ik ging juist lezen met veel gevoel en beleving en zei: “Dit is zo mooi! Hier kun je toch niet omheen!” Vervolgens doet Jan haar na met een hoge stem “Wat is hier dan zo mooi aan Jan, wat is hier in godsnaam zo mooi aan?” Beiden moeten ze er hard om lachen.

De straat in je boekenkastDoor Rotterdam rijden vuilniswagens met de meest prachtige dichtregels en sinds kort zijn de gedichten achter deze dichtregels gebundeld in het boek Steden schuilen niet wanneer het regent. Rotterdamse mee-maker Jiska wilde meer weten en sprak met de initiatiefnemers van dit project.


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






>

45

>

Paul Keijzer

Tijdens het Poetry International festival is de boom op initiatief van de Zuid-Afrikaanse dichter Breyten Breytenbach symbolisch het ‘graf van de onbekende dichter’ genoemd. Daarna werd de boom bekend als de Breyten Breytenbachboom.

Fotograaf: Milan Boonstra

46

Hun goede samenwerking en het plezier dat ze daarin hebben gehad, is voelbaar. Als ik ze vraag naar hun favoriete gedicht in de bundel, komen ze daar moeilijk uit. Al zoekend en bladerend door de bundel zegt Annemarie: “Ik heb met alle gedichten wel iets gekre-gen, ik kan eigenlijk echt niet kiezen.” Meerdere keren stopt ze even met bladeren en citeert dan een regel uit het gedicht dat ze voor zich heeft waarna ze verzucht “Oh schitterend...”

Ook Jan bladert minutenlang door de bundel en blijft namen noemen en leest steeds stukjes voor. Namen als Kopland, Van Deel, Vroman, Vaandrager, of Kunert. Ik vind het bijzonder de twee zo te zien. De liefde voor de taal en de poëzie is sterk aanwezig. Het ene citaat volgt het andere op en iedere keer komen de woorden even bij ons binnen. Het is mooi hoe de woorden de sfeer van het interview veranderen en ons meer met elkaar verbinden. De kracht van de poëzie. Onverwacht zonlichtNaast de gedichten zijn er ook korte verhaaltjes van (be-kende) Rotterdammers in de bundel te lezen. Bijvoor-beeld van Loes Luca, Abdelkader Benali of Anne Vegter. Hierin delen zij hun band met de poëzie op de vuilniswa-gens, of een persoonlijke ervaring. De verhaaltjes voe-gen veel toe. Het maakt de bundel toegankelijker dan een bundel waar je alleen gedichten in treft. Door de persoonlijke verhaaltjes word je als lezer geholpen de poëzie te lezen en meer in de beleving ervan te komen.

Zo is in een van de verhaaltjes vuilnisman Paul Keijzer aan het woord. Hij vertelt dat er een vrouw naar zijn col-lega is gekomen om hem te bedanken. De vrouw zei dat

ze een abortus had overwogen maar dat ze na het lezen van de dichtregel ‘Onverwacht zonlicht is een gebeur-tenis’ op hun vuilniswagen had besloten haar kindje te houden. De zon was voor haar weer gaan schijnen.

De bundel is inmiddels uit en wordt succesvol verkocht. Dat is best bijzonder voor een bundel poëzie . Bij een kleine boekhandel in Rotterdam Overschie stond hij op nummer één van de best verkochte boeken. De eerste poëziebundel ooit die daar die plaats inneemt.

Wil je kans maken op de dichtbundel Steden schuilen niet wanneer het regent? Houd de Facebookpagina van Ygenwijs in de gaten!

Jiska de Wit

Toneel | Koken | Schrijven | Yoga | Zee | Terrasjes

[email protected]


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Op de website van Poetry International, Poetry.nl, kun je de dichtbundel bestellen. Ook is er een Facebookgroep die foto’s van de wagens met elkaar deelt: ‘Lees eens een vuilniswagen’. Het geeft een mooie indruk van het project.

Nieuwsgierig geworden naar het Poetry International Festival Rotterdam? Dit jaar vieren ze hun 45ste verjaardag. Van 10 tot en met 14 juni in de Rotterdam-se Schouwburg.

47

Beter dan leven als god in Amsterdam

Wat een feest waren die studentenjaren. Ik leefde als een god in Amsterdam. ‘Het leven is als een doos choco-laatjes. Je moet eruit halen wat er in zit’. Dat deed ik met mijn lening bij de IB-groep. Ik leende volle bak. Als één ��Ƥ��Ǥ��Ǥ��ǡ��-komsten en het casino. Ik heb vijf fantastisch jaren gehad. Drie keer per week uit eten en twee keer per jaar op wintersport. Het kon allemaal.

Na mijn afstuderen ben ik gaan ondernemen. Dit heeft mij veranderd als mens. Om ergens in uit te blinken dien je ��Ƥ��ǡ��Ǥ��Ǩ��-��Ǥ��ǡ��Ƥ��Ǥ��ik nu iets van mijn leven maken.

Ondernemen heeft van mij een ander mens gemaakt. Ik ben gaan nadenken wat ik nu echt wil met mijn leven. Wat zijn mijn passies en talenten en hoe verdien ik daar geld mee?

“Van ondernemen leer ik zo ontzettend veel waardoor mijn leven steeds leuker wordt”

Het belangrijkste inzicht dat ik heb opgedaan is dat je ondernemen kan leren door veel oefenen en trainen. Net als met sporten en muziek maken. Zo heb ik mijn ondernemersskills verbeterd door hulp te zoeken bij een coach en samen te werken met andere ondernemers. Regelmatig treed ik buiten mijn comfortzone en maak daarbij veel fouten. Aan acht producten tegelijk werken is bijvoorbeeld niet zo handig. Net als naar een netwerkborrel gaan zonder een duidelijk verhaal. Zo blijf ik leren.

Soms denk ik nog eens terug aan mijn wilde jaren, maar heimwee naar vroeger heb ik nooit. Van ondernemen leer ik zo ontzettend veel waardoor mijn leven steeds leuker wordt. Mijn dromen worden werkelijkheid. Dat is veel gaver dan leven als god in Amsterdam.

Frank Deuring

Met mijn volle 115 kilo puf ik naar de mediamarkt terwijl ik een doos donuts leeg eet. In mijn boodschappentas zitten chips en chocoladevla. Geen bier want daar staat een pallet van in de huiskamer. Dealtje met een horecaleve-rancier. Bij de Mediamarkt scoor ik weer een paar dvd’s die mijn dagbeste-��ƪ��Ǥ��-gens de dag af te sluiten in de kroeg met bier en bitterballen. Het is de zomer van 2011 en ik ben net afgestudeerd.

Frank Deuring

Hardlopen | Vrolijk | Comedian | Chocolade donuts | De FoutenFabriek |Pinguïnfan

[email protected]

47


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






48

KOKO Coffee & Design:Een stukje ‘thuis’ tussen derode lichten van Amsterdam

��ƥ�Ǥ��ȋȌ��tijdens een reis in Australië laten inspireren door de kof-Ƥ��-��ǣ��ƥ��Ǥ�Caroline (31), al elf jaar een vriendin van Karlijn en inmid-dels ook woonachtig in de hoofdstad, was tijdens haar stage bij Elle Magazine aan het tobben over wat ze pre-cies wilde. Iets met mode en styling, zover was duide-lijk. Tijdens een gesprek aan de keukentafel, ongeveer twee jaar geleden, viel bij hen het kwartje. Waarom niet gezamenlijk iets opzetten waarin we onze passies kun-��ǫ��ơ��Ƭ��Ǥ�

Inspiratie Het ondernemerstraject dat toen begon, ging niet over één nacht ijs, zo weten de twee zich goed te herinne-ren. “We zijn eerst uitgebreid op onderzoek gegaan. Hebben bekeken of het concept al bestond in Neder-land en zijn onder meer naar Parijs, Londen en Kopen-hagen gegaan om inspiratie op te doen.” Met name het ��Ƥ��´��Ǥ�Karlijn: “De bank wilde in eerste instantie niet mee-werken. Daarom zijn we gaan crowdfunden. We haal-den daarmee in een snel tempo best veel geld op en uit-eindelijk ging de bank ook overstag.”

Continu in bewegingDe volgende stap was het pand. Om neer te strijken naast het red light district was eigenlijk niet hun plan. “We hebben in eerste instantie naar andere plekken in Amsterdam gekeken, zoals de Westerstraat. Maar bij dit pand kwamen we toevallig heel snel in contact met de eigenaresse. Toen we gingen kijken, werden we op slag verliefd op de ruimte.” Daarna werd het plan stap voor stap uitgewerkt. “Het is echt een proces waarin je continu in beweging bent en dingen herziet. Het is ook lange tijd heel abstract gebleven en dat maakte soms onzeker. Je kunt het zelf wel in je hoofd hebben, maar het is moeilijk uit te leggen. Pas toen we het pand had-den, wisten we dat we knopen door moesten gaan hakken en werd het steeds concreter.”

Exposeren��ƥ�Ǥ�ǲ��inkopen van kleding heb je toch een fors budget nodig,” zegt Caroline. “Maar dat is op een gegeven moment ook gaan lopen. We kiezen zelf de designers uit waar we kleding van willen verkopen en eens in de zoveel tijd geven we jonge kunstenaars en fotografen de mogelijkheid bij ons te exposeren. Inmiddels komt het dus van alle kanten. “

��ơ��Ƭ��ǡ��Amsterdam, voel je meteen dat hier iemand met een creatieve visie achter zit. En dat wordt bevestigd als je praat met de oprichters Karlijn en Caroline.


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






49Werken op gevoel��ǡ��ƨ��ǡ�zijn geen keiharde ondernemers, ze doen veel op gevoel. “Natuurlijk doe je niet zomaar van alles in een opwelling, er hangt nu wel het een en ander vanaf. Maar we doen wel veel op gevoel. Als je dat doet, sla je niet zo snel de plank mis. Met oprechtheid kom je heel ver,” aldus Karlijn. “Doordat we niet uit Amsterdam komen, laten we ons ook niet meeslepen in die ondernemers-cultuur die af en toe heerst. Hier wordt elke dag wel iets nieuws bedacht.” Ook de klanten die bij KOKO binnen-komen, waarderen dat. “Er komen veel internationale mensen, onder andere doordat ze over ons hebben gelezen op blogs bijvoorbeeld, maar ook Amsterdam-mers hier uit de buurt. Ze voelen zich direct thuis en zijn blij dat er in hun wijk nu ook zo’n plek is om naar toe te gaan.” Caroline vult aan: “We willen ze het idee geven dat ze in onze huiskamer en onze kledingkast binnen-stappen.” Dat de twee jong zijn en elke dag met elkaar moeten samenwerken, zien ze als een voordeel. “Ik denk dat jongere ondernemers juist meerdere dingen tegelijk willen doen, we zijn snel verveeld. We denken ook op een andere manier, we werken veel meer samen en bundelen onze krachten.”

Herkenbaar concept Karlijn en Caroline hebben nog ambitieuze plannen met KOKO. “De eerste stap is ervoor te zorgen dat deze ves-tiging stabiel wordt en dat we meer personeel hebben zodat we zelf ook af en toe vrij kunnen zijn. Nu staan we er nog iedere dag. Uiteindelijk zouden we KOKO willen uitbreiden en het in andere steden en eventueel landen opzetten. Het is een concept wat je makkelijk ergens anders neer kunt zetten, het is heel herkenbaar. In de tussentijd blijven we elke dag bezig met het overbren-gen van ons verhaal.”

Kelly Bakker

Journalist | Ruimdenkend | Nieuws-verslaafd | Nadenken over en genietenYDQ�KHW�OHYHQ�_�)RWRJUDëH�_�'URPHQ

[email protected]

50

Hoe ben je begonnen met SUUSTV?Het idee ontstond jaren geleden. Ik heb altijd iets met tv gehad, vanaf mijn zestiende al. Met veel liefde heb ik altijd als tv-redacteur gewerkt voor verschillende bekende programma’s. Daar kwam ik prachtige verhalen tegen. Ook verhalen waarmee ik uitein-delijk niets mee kon omdat het niet bij de televisieshow paste. Dat vond ik zonde. Bovendien had ik nog steeds niet hét programma gevonden dat 100% bij mij paste. Toen dacht ik: waarom ga ik het niet zelf doen? Ik wil ook die bijzondere mensen een podium bieden. Maar hoe? En met welke middelen? Gelijk op de buis is wel erg vooruitstrevend…Maar ik heb een bank. En leuke vriendinnen. Met andere woorden: een podium en een interactief publiek! Het idee voor een online talkshow was geboren.

Wat is je visie achter SUUSTV naast het bieden van een podium aan mooie, ongehoorde verhalen?Ik wil vrouwen helpen te houden van wie ze werkelijk zijn. Dat geldt ook voor mezelf! Het is in deze tijd een hele opgave om jezelf te zijn. Met alle rollen die we ver-vullen en alle schoonheidsidealen die op ons geprojec-

teerd worden. We zijn moeder, zus, vriendin, dochter, liefdespartner en oh ja, dat allemaal het liefst terwijl we slank, slim, stralend en altijd gezellig zijn. Maar let op: kom daarbij vooral niet arrogant over en doe voor-al maar normaal. Niet zo gek dat we het af en toe een beetje kwijt zijn. De maatschappij benadrukt zo wat er allemaal niet goed is. Het zou juist andersom moeten zijn: genieten van ons leven en niet voortdurend oor-delen. Focussen op het feit dat we allemaal uniek zijn. Jij ook, Jennifer! (Ik bloos…). Leg de nadruk op je talen-ten en niet op je tekortkomingen. Jezelf ontwikkelen is goed, maar je hoeft niets aan jezelf te veranderen. Iedereen heeft unieke talenten en dromen. Van het heb-ben van een eigen talkshow tot moeder worden (wat is de mijne?).Daarom geloof ik ook in Het Nieuwe Vrouw Zijn. Het Nieuwe Vrouw Zijn staat voor vrouwen die houden van de unieke vrouw die ze zijn. Vrouwen die blij zijn dat ze VROUW zijn! Vrouwen die vol passie en plezier hun stoutste dromen waarmaken. Vrouwen die leven vanuit hun vrouwelijke essentie. En die hun tips, wijsheid en levenservaring met elkaar delen. SUUSTV helpt vrouwen om Het Nieuwe Vrouw Zijn helemaal te omarmen.


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






ǲ��ƪ��Ǥ��±��gelukkiger en gezonder te worden en het leven van je dromen te creëren”, zo leidt Suzanne (34) haar programma elke week in. Wie en wat zit er achter deze prachtige doelstelling? Hoe helpt zij andere vrouwen om hun droomleven te verwezenlijken? En hoe zit het met haar eigen droomleven?

Suzanne Beukema

Een eigen tv-programmaHoe SUUSTV voor aha-momenten zorgt

51

Hoe zit dat bij jezelf? Ben jij zelf altijd bewust van je vrouwelijke essentie en gelukkig met jezelf als vrouw?Ik doe elke dag mijn best om vanuit mijn vrouwelijke essentie te leven. Daarmee bedoel ik sterk en krachtig zijn, maar op een vrouwelijke, zachte manier. In plaats van vanuit een mannelijke energie gestrest to do-lijstjes af te werken. Dingen die een mij helpen om in mijn vrou-welijke essentie te komen zijn dansen, een warm bad nemen, mediteren, een strandwandeling, koken. Naast SUUSTV geef ik workshops en groepscoaching voor vrouwen. Daarbij werk ik veel met twee metho-den. Ten eerste de The Art of Feminine Presence, een methode die vrouwen helpt om te leven vanuit hun vrouwelijke kwaliteiten en essentie. En de Heart Intel-ligence methode, waarbij leven vanuit je hart centraal staat. Twee methoden die mij persoonlijk dichterbij mezelf hebben gebracht dan ooit. En dat gun ik iedere vrouw.

Waar zie jij jezelf over tien jaar?Het kan verschillende kanten op met SUUSTV. Of het verschuift ooit naar de buis, of het blijft een online talk-show. Maar ik wil dit zeker blijven doen. Hetzelfde geldt

voor de workshops die ik geef. Voor al mijn werk geldt: ik doe het voor de aha!-momenten die iemands leven veranderen. Het moment dat iets bewust binnenkomt bij mensen. Zodat iedere vrouw keuzes kan maken die bij haar unieke persoonlijke pad passen. De thema’s die ik naar voren laat komen helpen vrouwen om gelukki-ger, gezonder en meer zichzelf te worden. Daar doe ik het voor en daarvoor wil ik het blijven doen.

(Ik ga mijn bad vol laten lopen…)

“Ik wil vrouwen helpen te houden van wie ze werkelijk zijn”

Jennifer van den Akker

Sportief | Doorzetter | Levensgenieter | Reislustig |6FKULMìXVWLJ�

[email protected]

Inspirerend & Wereldwijs

53

Zeilen. Met diepgang.

54

Onze eerste halte is in Amersfoort: hier ontmoeten we Rien Tilstra (30). Samen met zijn goede vriend Mark Hukema is hij eigenaar van autoverhuurbedrijf Vintage Road Trips, waar we onze bus mogen ophalen. Mark beheert een vestiging in het Franse Aix-en-Provence, Rien hier in Amersfoort. Bij binnenkomst kijken we onze ��ǣ�� Ƣ��Ǥ�De mooiste oude sleeën glimmen ons strak in de lak tegemoet. Of we een momentje hebben, vraagt Rien ons. Hij geeft net een koppel uit Zeeuws-Vlaanderen instructies voor de oude Porsche 911 waarmee zij een dagje uit gaan. Geen enkel probleem, geven wij onze ogen nog even de kost! Een vijftiger met alpinopet glun-dert als Rien hem de stoere bak laat zien waarin hij met zijn vrouw op pad mag. “Voor veel mensen die hier een auto komen huren, gaat er een langgekoesterde wens in vervulling,” vertelt Rien. “Er komen hier dan ook alleen maar blije mensen.”

Eendjes en intranetberichtjesRien studeerde communicatie, maar had van jongs af aan al een passie voor auto’s. “Ik kan me nog goed her-inneren dat ik als klein jongetje altijd mijn vader tege-��Ƥ��Ǥ��hem dan op op een brug die over de snelweg liep. Daar

kon ik met gemak een half uur staan kijken naar de pas-serende auto’s. Ik kende alle modellen en merken uit mijn hoofd.” Als hij wat ouder is, klust Rien regelmatig met Mark aan diens oude eend. Het eendje wordt af en toe door Mark uitgeleend aan vrienden en familie voor speciale gelegenheden. Er is veel vraag naar: steeds meer mensen willen de eend een dagje lenen. Zo ont-staat het idee voor een verhuurbedrijf. “Ik begon Vin-tage Road Trips op te zetten terwijl ik nog werkzaam was bij een communicatiebedrijf. Tussen het tikken van intranetberichtjes door, nam ik autoreserveringen aan. Dat ging niet goed samen. Op een gegeven moment verloor ik mijn focus en het plezier in mijn baan. Mijn eigen bedrijf trok mijn volledige aandacht: daar lag mijn geluk.”

“Ik hou van tijdsbepalende auto’s. Wagens die een bepaalde doorbraak hebben betekend in de autogeschiedenis”

Een strak blauwe hemel vult mijn uitzicht als ik de gordijnen open. Het is nog vroeg, maar de zon schijnt al zo fel dat mijn ogen ervan samenknijpen. Perfect weer voor het avontuur dat ik voor de boeg heb. Vandaag mag ik samen met Femke (vriendin, huis-genoot én fotograaf) onze langverwachte roadtrip gaan maken in een keigave retro Volkswagenbus. Al weken staat het op de wc-kalender, en doodle ik volkswagenlogo’s in de kantlijn van mijn notitieboekje. Maar nu is het dan zover. De broodjes zijn gesmeerd, de zonnebrillen paraat: let the journey begin!

Rien Tilstra

Vintage roadtrip


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






In een oranje droom door de Veluwe

55Dus zegt Rien in 2006 zijn baan op, om zich helemaal op zijn droom te kunnen storten. “Ik was pas 23, en woonde nog op een studentenkamer. Ik had nog niet veel nodig om van te leven. Dat maakte de stap minder eng, we hadden weinig te verliezen.” De vrienden hu-ren een garage in Amersfoort, zetten een website op en beginnen naar mooie, oude auto’s te speuren. De kunst hierbij: met zo min mogelijk geld, zo goed moge-lijke exemplaren scoren. “We begonnen met vijf auto-tjes. Met de eerste winst die we maakten, kochten we

een zesde auto. Dat moment kan ik me nog goed herin-��ǣ��ƪ��opengetrokken,” vertelt Rien lachend. In het begin ver-huren de mannen alleen eendjes, oftewel Citroën 2CV’s, maar later breidden ze hun collectie uit met andere iconische auto’s. Rien: “Ik hou van tijdsbepalende au-to’s. Wagens die een bepaalde doorbraak hebben betekend in de autogeschiedenis, zoals oude Porsches, Kevers en Volkswagenbusjes.”

>

>

56

Idyllische oordenMet laatstgenoemde wagen mogen wij vandaag op pad. Rien wijst ons een knaloranje exemplaar aan. Een camperuitvoering van de Volkswagen T2, compleet met uitklapbaar dak waaronder je kunt slapen, gasfornuis en picknickuitrusting. We stappen in, en voelen ons gelijk thuis tussen de stoelen bekleed met gezellig geruite omastof. Na de nodige instructies rijden we voorzichtig de garage uit, de wijde wereld in. Het zware stuur en de lange bips van de bus zijn in de eerste boch-ten even wennen, maar al gauw manoeuvreren we als ervaren Volkswagenbezitters over de smalste landweg-getjes. We volgen de Veluweroute, een groen rondje door bos, hei en vergeten dorpjes met namen als Spijk en Heelsum, waar het wasgoed nog idyllisch aan lijntjes in de voortuin wappert.

We hebben een TomTom met de route meegekregen én een plattegrond. Verdwalen zullen we dus niet zo gauw, menen we. Vol vertrouwen hobbelen we verder. We zwaaien naar vrolijke tractorbestuurders, terwijl we uitgestrekte graslanden doorkruisen met spelende konijntjes. De laagstaande zon verwarmt de bus en doet me de raampjes open draaien. Een frisse lente-bries waait door ons haar, terwijl Michael Bublé op de radio zingt dat het een beautiful day is. Ik kan niet an-ders dan meeblèren. Dat vrije gevoel, het uitzicht: dit lijkt wel een sprookje.

Ervaart Rien zijn bedrijf ook zo? “Nou nee, lang niet ��Ǥ�� ƪ��Ǥ��ǡ��Ǥ� ��word niet opgejaagd door een baas die dreigt met te behalen targets en heb een hoop vrijheid. Alleen heb ik ondertussen wel continu zo’n zeventig ongelezen emails in mijn postvak liggen, waarop ik vanavond nog moet reageren. Mijn werk houdt nooit op. Het is een way of life, het is veel meer dan een baan.” Bezorgt dit de ondernemer wel eens twijfels? “Ik heb me lang af-gevraagd waar ik nou eigenlijk mee bezig was. Straks ben ik veertig en kom ik erachter dat ik vijftien jaar lang maar wat met oldtimers heb lopen aankloten. Wat dan?! Tegelijkertijd zie ik ook wel dat we echt iets moois heb opgebouwd in al die jaren. Dat houdt me enthousiast als ik even een dalletje heb.”

Missie volbrachtHun missie hebben de vrienden in ieder geval bereikt: “We wilden ervan kunnen bestaan. Mark en ik hadden allebei een klein beetje spaargeld, en we hebben wat geld van mijn ouders geleend. Dat was ons start-kapitaal. In het begin gaven we geen cent uit en inves-teerden we al ons verdiende geld weer terug in het bedrijf. Met vijf autootjes verhuren duurt het dan wel even voor je een zesde kunt kopen. Maar met zes auto’s koop je alweer makkelijker een zevende. Zo ging het op een gegeven moment steeds sneller. Nu kunnen we er al een paar jaar helemaal van rondkomen.”


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






“Ik heb me lang afgevraagd waar ik nou eigenlijk mee bezig was”

57Femke en ik vervolgen onze weg over een mooi dijk-weggetje. We passeren vogelaars, strak door hun kijkers turend naar bijzondere gevogelte. Een heel stuk zijn wij de enige weggebruikers. Maar dan verruilen we het rivierenlandschap plots voor het schilderachtige havendorpje Bunschoten-Spakenburg. De bus trekt een hoop bekijks, mensen geven ons lachend voorrang. Men gunt je wat in zo’n mooie bak! Langs nog meer boerendorpen en -gaten rijden we de Ermelose heide in. Lange, lege wegen met aan weerszijden bos zover je kijken kunt. Het gebied blijkt toeristisch: het aantal cam-pings en theehuisjes op de route is niet bij te houden. Om de zoveel kilometer denderen we over een wild-rooster, bedoeld om bosbeesten te behoeden van een fatale oversteek. Al hebben we de meeste dieren in de wijde omtrek waarschijnlijk al verjaagd met het geronk van onze motor.

Langs zandpaden en heidevelden beginnen we aan de terugweg. We maken nog een kleine omweg langs het mysterieuze verlaten gebouw van Radio Kootwijk, dat als een compleet misplaatst gevaarte tussen de velden voor ons opdoemt. Vanuit dit voormalige radiotelegra-Ƥ��door middel van lange afstandsgolven gebeld met Ne-derlands-Indië, vertelt een voorbijgaande wandelaar ons. Terug op de doorgaande weg wanen we ons nog even superhelden als we in de achteruitkijkspiegel zien hoe de bestuurder achter ons een foto van ons busje maakt. Ach, neem het haar eens kwalijk.

TopsportBij terugkomst in de garage vraag ik Rien of hij eigen-lijk een favoriete auto in de garage heeft staan. “Nee,” zegt hij vrij resoluut. “Het is misschien niet zo’n roman-tisch antwoord, maar wat dat betreft ben ik wel echt een ondernemer, geen verzamelaar. De auto’s zijn mijn ‘handelsproduct’.” Omstaanders snappen dit niet altijd. “‘Oh, wat een leuke hobby heb je!’, hoor ik met regel-maat. Wat nou leuke hobby, denk ik dan, ik werk mezelf uit de naad!” Toch heeft juist dat onbegrip vanuit de omgeving Rien en Mark ook juist gestimuleerd om ver-der te komen. “In het begin zeiden mensen vaak: ‘Joh, eendjes verhuren? Dat is geen business, daar kun je echt niet van leven.’ Dat deed me wel eens twijfelen aan ons idee. Maar juist omdat men ons zulke slechte kansen toedichtte, hebben we alles op alles gezet om er toch wat van te maken. Ook om onszelf te bewijzen.” Hierbij hadden de mannen maar één tactiek. “Focussen op één ding: ons bedrijf. Dat hielden we strak voor ogen, en dat doen we nog steeds. Soms zie ik mensen die maar wat aansukkelen in hun eigen bedrijf. Zo wordt het nooit wat, denk ik dan: je moet bereid zijn om er alles voor te geven. In die zin is ondernemerschap topsport: je moet in jezelf geloven, en er vol voor durven gaan.”

Rebecca van de Kar

verhalenvisser | Beelddenker |Creatieve dromer | Nieuwsgierig | Geniet vankleine dingen

[email protected]

Inspirerende werkplekkenbuitenland

58

TBWA | Tokyo | Japan

Het kantoor van het wereldwijd opererende reclamebureau TBWA in Tokyo was vroeger een bowling-baan. Met campagnes voor o.a. Adidas, Apple en Nissan hoeven ze de kegels niet meer om te gooien, maar kunnen ze de kegels lekker op de bankrekening laten storten.


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






59

Pinterest | San Francisco | Verenigde Staten

Photo-sharing website Pinterest is gigantisch gegroeid de afgelopen jaren. Waardoor ze genoodzaakt waren een groter kantoor te betrekken. Ze von-den een gigantische loods in het altijd zonnige San Francisco waar 300 mede-werkers kunnen werken. De kantoortuin voor als je bedrijvigheid om je heen wilt hebben en afgesloten vergaderruimtes voor als je prijs stelt op rust. Lijkt een bevlogen werkplek, maar pin ons er niet op vast!

60

Mindful zeilen met diepgang op St. Maarten

Kwart voor vijf ‘s ochtends. De wekker gaat, ik moet naar Schiphol en ben helemaal niet relaxed. Voor mijn gevoel is het midden in de nacht en ik twijfel of ik alles wel heb gepakt. Waarom was het ook alweer een goed idee om een training mindfulness te gaan volgen op een zeilboot bij St. Maarten? Ik verman me: natuurlijk is dat een goed idee. Mindfulness kun je trainen in je achter-��ǡ��ǡ��ơ��Ǥ�‘Wind en water maken het makkelijk om in het hier-en-nu te zijn,’ schrijft trainster Jopi Prins niet voor niets.

Jopi en ik ontmoeten elkaar in het vliegtuig en zitten ruim acht uur naast elkaar. Als we boven het Caribisch gebied vliegen en beneden ons het heldere blauwe wa-ter zien met de witte stranden van tropische eilandjes snap ik wat Jopi bedoelt. St. Maarten komt in zicht: een bijzonder eiland van slechts 34 km2 groot met circa 75 duizend inwoners en bijna 120 nationaliteiten. De lan-ding van de Boeing 747 is een echte publiekstrekker. Vele mensen verzamelen op het strand als het enorme vliegtuig rakelings over hun hoofden scheert om vervolgens hard in de remmen te gaan op de relatief korte landingsbaan.

Een week zeilen bij St. Maarten en tegelijkertijd een training mindfulness volgen, zonder internet, ver weg van huis: hoe gaaf is dat? Windkracht 7 trotserend ga je de confron-tatie aan met jezelf en je doet de ene ontdekking na de andere. Resultaat: een schatkist ��ǡ�Ƥ��Ǥ��ǡ��Ǥ��ƨ��Ǥ

��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��

In de Caribische zee op zoek naar mezelf

“Mindfulness kun je trainen in je achtertuin, of op zolder, maar daar is het effect minder sterk”

61

Op het schip Diepgang van schipper Jeroen van Steen voel ik me meteen welkom. In mijn hut liggen een kokosnoot en een notitieschriftje met daarop de tekst ‘The real voyage of discovery consists not in seeking new landscapes but in having new eyes’ (Marcel Proust). Al snel val ik van de ene verbazing in de andere, van pelikanen tot fregatvogels, amandelbomen en verse kokosmelk, direct uit de noot (‘One coconut a day keeps the doctor away’, aldus de zestigjarige medicijnman Wil-liam Coco). Ik trek mijn spijkerbroek en winterjas uit (in Nederland was het 5 graden, hier is het 29 graden), mijn schoenen doe ik een week lang niet meer aan. Het war-me water (25 graden) stroomt over mijn blote voeten. Ik ben op St. Maarten, Nederland is heel ver weg.

��±��ǡ��ƤǦ��in de haven. Morgenochtend vertrekken we met de boot, onbekende oorden tegemoet. Zonder internet. Plotseling voel ik lichte paniek: dan ben ik helemaal niet bereikbaar! Oh nee wacht, bellen en sms’en kan wel. Maar toch: vijf dagen zonder internet… Ik realiseer me ��Ƣ��Ǥ��blogs, check ieder uur mijn mail, deel dagelijks verha-len en foto’s op Facebook en Twitter, communiceer via Whatsapp en Messenger, check het weer op een app en zoek alles op via Google. Hoe ik het ga doen zonder

internet weet ik niet, maar goed: mindful is het wel.Na het ontbijt varen we de haven uit en begint de trai-ning. Na een korte uitleg over mindfulness start Jopi met een bodyscan: een bekende mindfulnessmeditatie, die we vervolgens iedere ochtend doen. Bij een body-scan maak je een reis door je lichaam en geef je ieder lichaamsdeel volle aandacht. Je oefent daarmee focus en concentratievaardigheden. De rustgevende stem van Jopi leidt me door mijn hele lijf. Ik voel steeds bewuster waar mijn lichaam gespannen is en meer kan ontspan-nen. Ondertussen voel ik ook de schommelingen van de boot. In het begin leidt het me af, later schommelt mijn lijf ontspannen mee op de golven van de zee.

Na de bodyscan leest ze het verhaal voor van ‘De jonge monnik’, over een monnik die de opdracht krijgt een hele dag niet te denken en daarna een hele dag aan van alles te denken. Beide dagen gaat het de jonge monnik niet goed af en hij heeft het gevoel dat hij heeft gefaald. Boodschap van het verhaal: je kunt je geest niet force-ren en als je het wel probeert, zal het resultaat je niet bevallen. Kortom, ik hoef me dus niet druk te maken over mijn gedachten. Zolang ik me er maar bewust van ben en ze accepteer. Mooi. De eerste dag gaan we voor anker in Grand Case Baie, aan de Franse kant van het eiland.

“Op de boot is geen internet. Ik realiseer me hoe afhankelijk ik ervan ben geworden”

>

62

�� ƪ�� Road Bay bij het Britse eiland Anguilla, een eiland ten noorden van St. Maarten. Daar blijven we de derde dag liggen met de opdracht: ‘Vandaag vertraag ik mijn tem-po’. Dat kost geen enkele moeite. Vanaf de boot kijken we naar vele groene zeeschildpadden die bovenkomen voor zuurstof en dan weer naar de diepte duiken. Wat een prachtige dieren! Met de dinghy (klein bootje met motor) gaan we naar het ongelofelijk witte strand voor �� Ǧ��Ǥ� �� ƪ�� iets wat je wilt loslaten in het zand te schrijven en door de zee te laten wegspoelen. De opgeschreven woorden variëren van ‘vader’ en ‘kramp’ tot ‘verwachtingen’. Het is een emotioneel moment dat we met een drankje nabespreken bij Elvis Beach Bar.

“En toen werd ik zeeziek. Ik hoor de zee brullen, de wind razen, de boot kraken en lijd in stilte”

En toen werd ik zeeziek. Op dag 4, tijdens de zeiltocht naar Île Tintamarre. Er staat een harde wind, rond wind-kracht 7, met golven van zo’n vier meter hoog die de boot driftig heen en weer schudden. Mijn maag houdt het niet en ik ga vier keer over mijn nek, tot er niets meer komt. Het is de dag van de stilte, vandaag praten we niet. Ik hoor de zee brullen, de wind razen, de boot kraken en lijd in stilte. Bang ben ik echter niet, de boot en schipper Jeroen geven me alle vertrouwen en een veilig gevoel: met dit schip kan niets gebeuren. Bij aan-komst in de baai ga ik even aan land, in de hoop dat ik mijn evenwicht terugvind op stabiele grond. Het mag niet baten. Ik sla het eten over en ga vroeg naar bed.

De volgende ochtend is het Paaszondag met als opdracht: ‘Vandaag eet ik elke hap met aandacht’. Geen enkel probleem. Met een wankele maag waag ik me aan een gekookt eitje, meer lukt me niet. Gelukkig blij-ken er pillen tegen zeeziekte aan boord, die ik dan ook gretig inneem als we weer vertrekken. Ik slaap de hele ��Ƥ��-komen bij Île Fourche, een onbewoond eiland bij Saint-Barthélemy. Het is bergachtig en bestaat uit vulkanisch gesteente. Na onze persoonlijke ontdekkingsreis gaan

we als echte ontdekkingsreizigers aan land, geen idee wat we gaan zien. Het overtreft al onze verwachtingen. Het uitzicht over de diverse Caribische eilanden is fabel-achtig mooi. Ik draag een steentje bij aan een van de gemaakte torentjes en neem na de wandeling nog één heerlijke duik in het warme water.

“Internet heb ik niet gemist, maar ik kan nu wel meteen zes Facebookvrienden toevoegen”

De terugtocht naar de haven van St. Maarten is fantas-tisch. De pillen werken en ik geniet volop van het zeilen langs de fraaie kusten. De opdracht van vandaag is een blanco kaartje, zelf in te vullen. Ik besluit mijn vader te laten weten hoezeer ik hem waardeer en hoe bijzonder ik onze band vind. Ik schrijf hem dat ik deze reis veel aan hem heb gedacht en dat ik van hem houd. Ik mail hem ��Ǥ��ǡ��ǡ��Ƥ�is. Ik heb het totaal niet gemist, maar kan nu wel met-een zes Facebookvrienden toevoegen. In alle rust maak ik me klaar voor de terugvlucht en zwabber op mijn zee-benen naar de luchthaven. Nu weet ik zeker dat het een goed idee was om naar St. Maarten te gaan. Al neem ik in het vervolg wel zeeziekte-pillen mee.

��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��

Wat is mindfulness?

Met mindfulness leef je intenser en je beleeft bewust wat zich in jezelf of daarbuiten voordoet op dit moment. Je leert om meer aanwezig te zijn in het hier en nu. Door je aandacht te sturen leer je afstand nemen van de spinsels in je hoofd. Je kunt je beter concentreren en ontspant makkelijker. Door aan-dachttraining heb je zelf invloed op je energie en levenslust. Bij een mindfulnesstraining krijg je onder meer concentratie-, ademhalings- en ontspannings-oefeningen.

Meer weten?Kijk op Diepgang.eu voor de arrangementen op zeil-schip de Diepgang en op Infohaptonomie.nl voor de cursussen van Jopi Prins.

64 30to30 | Inspirerende Y’tjes around the globe

De website 30to30.com verzamelt verhalen van dertigers om te achterhalen of het dertigersdilemma en keuzestress typisch Westerse problemen zijn of wereldwijde fenomenen. Ygenwijs geeft elke editie twee wereldwijze Y-tjes de ruimte om hun verhaal te doen. Deze keer vertelt Regitze over het mooie leven als dertiger en ziet de Thaise Saowanee haar leven als een zand-loper.

Regitze Tilma (35): “Als dertiger beleef je de meest hectische tijd van je leven”

Dertig worden was voor mij niet echt een grote mijl-paal. Ik was zwanger van mijn derde kind en had alles: huisje, boompje, beestje. Het krijgen van kinderen of ouder worden zijn voor mij nooit obstakels geweest om te doen wat ik wil. Het is gewoon een kwestie van plan-nen en prioriteiten stellen.

Inmiddels ben ik 35. Nog steeds gelukkig getrouwd en moeder van drie dochters van 5, 8 en 10. Ik ben com-municatiemanager bij een computerbedrijf en zet me in voor de lokale politiek. De kunst van het plannen en prioriteiten stellen heb ik dus goed in de vingers. Dat bleek ook maar weer toen we laatst naar Amerika gingen om een maand rond te trekken in een camper. We wilden het land zien én vrienden bezoeken. Dan moet je goed plannen en keuzes maken.

Ik voel me nog steeds jong. Bij het bedrijf waar ik werk ben ik de jongste manager en in de politiek ben ik de

jongste én enige vrouw. Maar ik ben me ervan bewust dat de 40 dichterbij komt. We zijn lokaal op zoek naar jonge kandidaten om naar voren te schuiven bij de komende verkiezingen en op mijn werk geef ik vaak advies aan mijn jongere collega’s als het op carrière-moves of kinderen aankomt. Op zulke momenten voel ik me oud. Of ervaren. Dat is misschien een beter woord.

Als dertiger ga je ook nadenken over doelen die je stelt in het leven. De meeste mensen gaan rond die leeftijd een gezin combineren met een carrière en proberen ook op persoonlijk vlak nog te groeien. Dat maakt het de meest hectische periode in je leven. Alles gebeurt tegelijk. Natuurlijk is er altijd nog tijd om te dromen, maar als je eenmaal de dertig gepasseerd bent, wordt het ook tijd om een basis te gaan creëren voor de toe-komst. En dat je hard gaat werken om de doelen te bereiken die je eerder gesteld hebt.


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Regitze Tilma

65

Saowanee Pongpueng (30): “We hebben allemaal hetzelfde menselijke hart”

Mijn ouders waren ervan overtuigd dat onderwijs levens kan veranderen en ze zorgden ervoor dat ik een goede opleiding kreeg. Vanaf het platteland verhuisde ik in 2000 naar Bangkok om te studeren en te werken. Het voordeel van opgroeien in een ontwikkelingsland als Thailand is dat ik zowel de armste mensen als de rijk-ste mensen in de Thaise samenleving heb leren kennen. Ik heb de ongelijkheid en de strijd tussen de rijken en de armen ervaren. Mijn moeder gaf op de markt altijd glimlachend wat munten aan een bedelaar. Soms liet ze het mij doen en zei dan: “Als we minder hebben, geven we minder, als we meer hebben, kunnen we ze meer geven.” Dat is een belangrijke les geweest van mijn moeder: probeer iemand te zijn die geeft.

Onderwijs gaf me een getrainde geest en persoonlijk-heid, en betere kansen in de maatschappij. Als derde-jaarsstudent Dierwetenschappen kreeg ik een beurs voor een uitwisselingsprogramma van een maand aan de Universiteit van Tennessee in Amerika. Tijdens deze reis realiseerde ik me hoe belangrijk de Engels taal is. Hoewel ik sinds mijn tiende Engels heb gehad, kon ik het niet goed spreken. Veel Thaise mensen hebben ook moeite met de grammaticale tijden, die bestaan simpel-weg niet in het Thais. Na mijn studie ben ik eerst drie jaar gaan werken en daarna een jaar als au pair naar New Jersey gegaan om mijn Engels te verbeteren. Ik wilde de taal vloeiend spreken. Deze tijd in Amerika was niet altijd makkelijk maar wel heel nuttig.

Terug in Thailand ben ik gaan werken bij een internatio-naal veevoederadditievenbedrijf van Franse oorsprong. Daar werk ik nu nog steeds voor. Ik heb ervaringen

gehad in de Verenigde Staten, maar ook in Europese en Aziatische landen. Als we alleen kijken naar de bui-tenkant van mensen zijn we allemaal zo verschillend. Denk aan nationaliteit, religie, cultuur en taal. Maar als we onze geest openen en naar de fundamenten van de mensheid kijken, zijn we hetzelfde. We willen allemaal gelukkig zijn en we houden niet van lijden. Als we alleen maar naar elkaar glimlachen, zullen we ontdekken dat we hetzelfde menselijke hart hebben.

Bij alle goede dingen in mijn leven kon ik niet zonder de steun van mijn familie, en van mijn vriend die mij al jaren onderwijs, ervaring en liefde geeft. Mijn leven is als een zandloper; het zand zakt geleidelijk naar bene-den, minuut na minuut. Dat geldt voor iedereen - we worden allemaal elke dag ouder. Als mijn leven eindigt op mijn 65ste levensjaar, dan is mijn resterende looptijd 12.775 dagen. Veel te kort! Wat is de waarde van het leven? Hoe kan ik er het meeste uithalen? Hoe kan ik elke ochtend zorgen voor een nieuwe dag? Dit zijn vragen die ik mezelf stel... en iedere dag geeft me tot nu toe antwoord.

30to30.com zoekt wereldreizigers!

Op de website 30to30.com worden alledaagse en bij-zondere verhalen van generatiegenoten over de hele wereld verzameld. Ga jij binnenkort op reis of ben je regelmatig in het buitenland te vinden? En heb je jour-nalistieke ervaring? Dan kunnen ze jouw bijdrage heel goed gebruiken! Mail naar [email protected] voor meer informatie over het project.


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Saowanee Pongpueng

67 7

Het meest inspirerende magazine van Nederland ook

overal mee naar toe nemen? Neem dan nu een

abonnement! Check ygenwijs.nl/abonnement!

68 Verwacht in de volgende editie 68


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Interview met

Geertje Couwenbergh

(30), oprichtster van

Potential Buddha

Ygenwijs.nl

Facebook.com/ygenwijs

Twitter.com/ygenwijs

Partners


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






69

Iedereen een inspiratiebronAdviesprijs €5,50Editie 9 | Jaargang 3 2014

AmbachtsbYlage

Tom van de Beek: imker op missie

“De verbinding met de natuur zijn we veelal verloren. We

weten vaak niet eens meer waar ons eten vandaan komt”

Jacomine: “Ik jaag mijn droom na als molenaar”

De ambachten van Sien: “Het is een tovertruc die alleen jij beheerst”

89Voorwoord AmbachtsbYlage

Werken met je handen. Je focussen op één ding, waar-door er in je hoofd even geen ruimte is voor andere gedachtes. En daarna een prachtig tastbaar resultaat, een creatie waar je je ziel en zaligheid in hebt gestopt. Voor mij zijn dat de redenen om zo nu en dan te balen dat ik niet gekozen heb voor een opleiding tot goud-��Ȁ��Ȁ��Ȁ��Ƥ��Ǥ�

Met veel interesse en een vleugje jaloezie las ik de verhalen van de personen die in deze ambachtbYlage aan bod komen. Het verhaal van molenares in opleiding Jacomine, die in haar eentje een hele molen letterlijk draaiende houdt en daarmee voor meel zorgt voor bak-kers. Hoe stoer is dat! En meubelmaakster Marisa die, onder de geweldige bedrijfsnaam Hamertje Chick, in elk meubel dat ze maakt een stukje van haar ygenwijze per-soonlijkheid stopt. Het hele proces van het maken komt van en uit haar: van ontwerp tot uitvoering.

Datzelfde geldt voor banketbakster Sien. Ook zij geniet ervan iets volledig zelf te maken en iets te kunnen wat anderen niet kunnen. “Het is een soort tovertruc die alleen jij beheerst,” vertelt ze. En wie wil er nu niet kun-nen toveren? Dat moet ook imker Tom hebben bedacht, die tovert met bijen. Maar niet zoals de meeste imkers. Met zijn project I Love Beeing probeert hij aandacht te krijgen voor de massale bijensterfte. Het gaat hem niet om het eindproduct, de honing, maar om de weg daar-naartoe: het in stand houden van een bijenvolkje door de natuur de natuur te laten. Je begrijpt: zo’n ygenwijze imker wilden wij in ons magazine.

Kortom: een ambachtsbYlage vol met tovenaars en daar zijn we trots op. Het is mooi om te zien dat er genera-tiegenoten zijn die er bewust voor kiezen om een vak te leren. De ambachtsman of -vrouw sterft helemaal niet uit, zoals wel eens wordt gezegd. Ik denk zelfs dat de Y-generatie heel wat (potentiële) ambachtslieden telt, aangezien wij erom bekend staan niet te kiezen voor het geld, maar voor iets wat ons echt gelukkig maakt.

Ik kreeg laatst een kit waarmee ik zelf kaas kan maken. Binnenkort maar eens proberen, wie weet schuilt er wel een ware kaasmaakster in mij. Tot die tijd probeer ik maar gewoon te toveren met woorden, dat lijkt meer aan mij besteed.

Mijn toverstokje wordt na dit magazine overgenomen door collega Mathias de Graag. Mooi dat ik mijn tijd als eindredacteur mag afsluiten met weer een geweldige editie!

3

Noortje van Amerongen

Eindredacteur


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






De tovertruc

86“Kunst hoeft niet per definitie moeilijk te zijn. Het is maar hoe moeilijk je het zelf maakt. Hoe meer je wil zien, hoe meer je er in ziet”

Wie ben je?!Hij denkt eens na, lacht een beetje, lijkt niet te weten waar hij moet starten. Maar als Tom eenmaal begint te praten houdt ie niet meer op. Lachend:“Ik ben een bezig bijtje. Ik ben ondernemend, nieuws-gierig naar nieuwe dingen, geen idealist maar een rea-list. Het wordt vaak ideologisch genoemd wat ik doe, maar haal dat ‘ideo’ er maar af. Voor mij zit de kracht in het ‘logische’. Wat is nu logisch en wat niet.

We zijn met z’n allen de biodiversiteit aan het verstoren, CO2 de lucht in aan het pompen, oceanen aan het ver-vuilen, de lijst is eindeloos. We zijn als mensen onderdeel van het ecosysteem aarde, en op een gege-ven moment kom je jezelf weer tegen, of what goes around comes around once again, zoals de Engelsen zeg-gen. We moeten veel bewuster omgaan met elkaar en de wereld. Logisch nadenken dus.”

Hoe ben je gekomen waar je nu bent?Weer een verlegen blik. Mijn vraag insinueert dat hij ‘het’ heeft gemaakt, het lijkt alsof Tom daar niet heel comfor-tabel bij is. Hij wil bezig zijn, niet stilstaan, maar vooruit kijken. “Ik heb in Nijmegen bedrijfscommunicatie gestudeerd. Communicatie is overal en een belangrijk aspect van de samenleving. Door miscommunicatie gaan veel dingen

fout. Ik ben na mijn studie met een paar vrienden een ��Ʀ��Ǥ��Ƥ��maken. Samen met een journalist en fotograaf zijn we op reis gegaan naar verschillende plekken waar indrin-gende dingen gebeurden. Soms in opdracht en soms op eigen initiatief. Een voorbeeld zijn de verkiezingen in Iran. We wilden veel meer achtergrond geven dan wat je normaal in het nieuws ziet.

Tegelijkertijd was ik ook al bezig met Stichting The Tipping Point, vernoemd naar het boek van Malcolm Gladwell waarin hij onderzoekt waarom grote verande-ringen in de samenleving vaak zo plotseling en onver-wacht zijn. Gladwell’s stelling is dat ideeën, gedragin-gen, meningen en producten zich verspreiden als een virus. Het moment dat zo’n ‘sociale epidemie’ begint is het omslagpunt: the tipping point. De uitdaging is hoe je een idee naar een fase krijgt dat het als vanzelf gaat. Stichting The Tipping Point richt zich op duurzame on-��Ǥ��Ƥ��Ƥ��naar de snelle verspreiding van duurzame thema’s toe te bouwen. Als maar voldoende mensen een kleine bij-drage leveren, kunnen we uiteindelijk met z’n allen een omslag maken richting een duurzame samenleving.”

Naam: Tom van de Beek Leeftijd: 36Woonplaats: Amsterdam, plus een caravan op de VeluweOnderneming: I love Beeing, een beweging van mensen die bewustwording als positieve actie nastreven en het beste met de bijen en de natuur voor hebben.Website: Ilovebeeing.nl, Business4bees.com

“Doordat je onervaren bent,

sta je soms voor uitdagingen”

>

Tom van de Beek

Imker op missie 5


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






84

De vier P’s

De Pesticiden die vandaag de dag veelvuldig worden gebruikt, worden door grote bedrijven op de markt gebracht. Het is enorm sterk en heel kleine hoeveelheden zijn al dodelijk voor bijen en insecten. Omdat de meest populaire pesticiden al om het zaad van het gewas zitten als coating, wordt de pesticide helemaal door de plant opgenomen. Daardoor zit het gif ook in het stuifmeel en in de nectar van de bloe-men. De nectar is dus giftig voor insecten. Eerdere pesticiden waren namelijk ook ongezond voor mensen, maar de huidige pesticiden ontwrichten hele ecosystemen. Pathogenen is een moeilijk woord voor ziekteverwekkers. Er zijn er verschillende ziekten waar de bijen door worden geplaagd, bijvoorbeeld de ‘varoamijt’. De P van Pollen benoemt het gebrek aan stuifmeel dat de bijen als voedsel nodig hebben. Er zijn simpelweg te weinig wilde bloemen over om het benodigde stuifmeel te leve-ren. De laatste P, van Plekjes, is het gebrek aan nestgelegenheid die wilde bijen no-dig hebben. Doordat het land vaak keurig wordt opgeruimd in de winter blijven er geen ‘rommelplekjes’ over zoals stoppelvelden en dergelijke waar bijen goed nest kunnen houden.

Wat is er aan de hand met bijen? I Love Beeing, een van de projecten waar Tom vanuit zijn stichting The Tipping Point mee bezig is, focust zich op bijen. Het gaat namelijk niet goed met de bijen, we kam-pen met een massale bijensterfte. Gepassioneerd vertelt hij hoe dat komt. “De evolutie van miljoenen jaren heeft ons gebracht naar waar we nu zijn. We zijn alleen met zoveel mensen nu dat de grenzen van de natuur zijn overschreden. Wat ��ơ��-ven dat we te ver zijn gegaan. Er gaan heel veel bijen dood, hele volkeren sterven uit. Sinds een jaar of vijf-tien gaat het al slechter met de populatie. Van de vele bijensoorten die er zijn wordt ongeveer de helft met uitsterven bedreigd. Dat komt door een combinatie van verschillende factoren, vaak aangeduid met ‘de vier P’s: Pesticiden, Pathogenen, Pollen en Plekjes (nestgele-genheid) zoals uitgelegd door Jeroen van der Sluijs van de Universiteit Utrecht in zijn betoog ‘Bijensterfte en Ecocide’.

Wat doe je hieraan met I Love Beeing?To bee or not to bee, that’s the question. Het staat in fraaie letters geschreven op de bijenkast in het bijenpa-leis in het Westerpark te Amsterdam. Een alarmerende spreuk.“De manier van imkeren en met bijen omgaan is vaak geënt op honing-maximalisatie. Er worden bijen gecre-eerd die bijvoorbeeld minder snel steken, die handig te houden zijn, er wordt suikerwater in de kast geplaatst in plaats van de honing te laten zitten die als voedsel dient voor de bijen. Het natuurlijke proces wordt totaal ver-stoord om maar zoveel mogelijk honing te verkrijgen, dat is niet goed voor de bijen. Er is eigenlijk sprake van een soort van bio-industrie in de bijenhouderij, net zoals in de vleesindustrie. 95 procent van de imkers doet het op die productiegedreven manier.

Biodynamisch imkeren is zwaar in de minderheid. De natuurlijk situatie van de bijen nabootsen en naleven is

niet de manier die snel geld oplevert. I Love Beeing laat de honing in de kasten zitten als voedingsbron voor de bijen, en dat kost alleen maar geld en tijd. Het duurt nor-maal zo’n 3 jaar voordat een bijenvolkje meer honing produceert dan dat ze zelf nodig heeft. Vaak wordt de honing al voor de winter uit de kast gehaald, zodat de bijen geen honing meer te eten hebben. Hun hele voor-raad wordt eigenlijk geroofd. Ons is het niet om de honing te doen, wij willen ervoor zorgen dat er weer een goede balans is binnen ons ecosysteem aarde.”

Waarom doe je dit?Weer die frons. Tom lijkt het allemaal heel logisch te vin-den wat hij doet. Ikzelf vind het minder vanzelfsprekend; tot voor kort wist ik vrijwel niks van bijen…“Ik doe dit omdat ik het heel belangrijk vind dat de bijen weer gezond worden. Want ze zijn heel belangrijk voor de bestuiving van ons voedsel. Ze zijn zelfs verantwoor-delijk voor 100 procent van de bestuiving van anti-oxidanten. De bewustwording daarvan vergroten was in eerste instantie het doel van I Love Beeing. Nu bie-��Ƥ��imkervak over te brengen. We willen bijen weer gezond maken en sterk zodat ze self sustainable zijn. We pro-beren een ode te brengen aan de bijen. We willen iets terugdoen. Naast de particuliere opleiding tot imker zijn we net zijn begonnen met business4bees om het bedrijfsleven meer te betrekken bij de bijen. Ze kunnen een kast sponsoren voor minimaal drie jaar voor €1500,- per jaar. Voor dat geld kunnen we de bijen dan verzor-gen. Door ons aan het bedrijfsleven te verbinden heb-ben we ook een grotere slagkracht en kunnen we meer invloed uitoefenen. We willen de mensen ook laten zien hoe mooi de natuur is en mensen verbinden met de na-tuur. De verbinding met de natuur zijn we veelal verlo-ren, door globalisering weten we vaak niet eens meer waar ons eten vandaan komt. Die kennis is er niet en die ��Ǥ��ơ��van ons handelen is op de maatschappij en de natuur.

6

>


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






85

“Als ik iets positiefs over de galerie hoor, is dat hét moment van mijn week. Het blijft alleen eng om dat aan jezelf toe te geven”

82 8

We kunnen veel van bijen leren, hoe ze functioneren als een superdemocratie. Ze kunnen niet zonder elkaar en moeten samen de boel in stand houden. De leiding is in handen van vrouwen, de koningin leidt. Als organisatie kan je daar een hoop van leren. Wij zijn heel individu-alistisch, en weten niet meer zo goed hoe we samen dingen kunnen doen. Het is heel los en niet verbonden, omdat we hebben bedacht dat we zo moeten leven. Maar het put alles uit, de grond, mensen, kinderen, de ��Ǥ��ơ��Ǥ�Als we dat kunnen terugbrengen naar de bron, naar de natuur en de eenvoud, denk ik dat we veel gelukkiger zijn en meer in balans met de natuur.”

Wat is jouw zoektocht?��Ǥ��Ƥ��op: ik ben verbonden, dus ik ben.ǲ��ƪ�� ǡ��Ǥ��Ƥ��´�� ƪ�� buiten toe. Ik denk dat de balans tussen hoofd, hart en handen veelal weg is, die is verstoord. Dat begint al in het onderwijs en in de opvoeding. Het besef dat je ver-bonden bent met de natuur zou je al van jongs af aan mee moeten krijgen. Op het moment dat je met bijen

werkt, voel je die verbinding vanzelf. De ervaring veran-dert je mensbeeld.”

Wat is jouw wijze raad aan generatie Y? ��Ǥ��-ring wijs geworden stromen de woorden er moeiteloos uit.“Het is misschien een cliché, maar ga doen wat je echt leuk vindt! Het is niet egoïstisch om bij te dragen aan een mooiere samenleving. Het hoeft het geld verdienen ook niet in de weg te staan. Als je een onderneming wil starten, start dan een social venture waarmee je een positieve impact hebt op de planeet. We staan voor enorme uitdagingen, en die beginnen bij ons besef van ‘zijn’.”


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Marieke Grondstra

Generatie Y | Intuïtief | Creatief Aanstormend leiderschap | Coach | Generatie STORM | Theatersport | Avonturier

[email protected]

83 9


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






“Deze knop maakt de wind overbodig.” Jacomine wijst naar een groene knop aan de binnenmuur van de molen. “Maar als molenaar wil je eigenlijk nooit op deze knop drukken. Dan gaat de elektrische motor aan en laat die de maalstenen ronddraaien. Geen wind meer maar elektriciteit dus. Eigenlijk is je molen dan niet lan-ger een molen, eerder een moderne meelfabriek. En ik houd niet zo van moderne apparatuur. Kijk, ik kan een ��ǡ�� ƪ�� wat er binnenin dat kastje gebeurt. Bij een molen kan ik wel precies zien hoe hij werkt. Hoe het ene houten tandwiel in het andere grijpt en hoe de koningsspil ver-sneld om zijn as draait als de wind in kracht toeneemt.”

Terwijl ze dat vertelt, begint de houten koningsspil daadwerkelijk stevig te kraken. “Oh, heb je even?” Zoef, daar sprint Jacomine weer de zoldertrap op. Als een

aap die een boom in klimt zo snel, ondanks de zware werkschoenen die het meisje draagt. En binnen de tijd dat een normaal mens een zo’n ladder heeft beklom-men, is zij al drie keer heen en weer gegaan. Maar goed, waar een normaal mens deze treden hooguit een paar keer per jaar beklimt, heeft Jacomine ze al ontelbaar vaak beklommen. Voor haar staan de zoldertrappen van de Rotterdamse molen De Distilleerketel symbool voor een ingrijpende koerswijziging in haar leven, een hemel-bestorming zo je wilt. Staand aan het water van het his-��Ƥ��de weinige grachtenpanden die Rotterdam nog telt, en waar Hollanders, Antillianen, Surinamers, Marokkanen en Turken in de rij staan voor een zak tarwemeel waar-mee ze broden of pannenkoekjes gaan bakken- het is hier in deze korenmolen dat Jacomine haar droom najaagt: die van molenaar.

Stel dat er een God is en die biedt je de keuze uit de volgende twee levenspaden: a) je staat aan het hoofd van een grote multinational die jouw banksaldo en de samenleving zal veranderen op zeer positieve wijze of b) je beschikt over een molen waarmee je meel produceert en vervolgens verkoopt aan een bakker. Grote kans dat de 26-jarige Jacomine Zijderveld kiest voor het laatste levenspad.

Jacomine, hetmolenmeisje

>

Jacomine Zijderveld

80 10 Man achter de molenaar“Waarom ik molenaar wil worden?”, herhaalt de van zolder teruggekeerde Jacomine de vraag. “Tja, eigenlijk is dat heel natuurlijk gegaan. Als kind groeide ik op in Nieuw-Lekkerland, vlakbij Kinderdijk. Twee jaar en dan ��Ƥ��-lens rijden. In mijn dorp kwam je die dingen overal tegen. Pas later toen ik als kind naar Zwijndrecht ver-huisde, besefte ik hoe bijzonder dat was. In de stad zag ik de molens nergens meer. Ik miste ze, net als het water en de weilanden. Molens bleken iets belangrijks voor me te betekenen.”

Uiteindelijk was een oud molentegeltje, gevonden op een brocantemarkt in Schiedam, dat Jacomine anderhalf jaar geleden leidde naar een vacature voor molenaarsleerling bij de molen van het tegeltje. Toch twijfelde ze toen. “Ik had een studie afgerond als inte-rieurontwerpster, maar daar was geen werk in te vin-den. De hele dag thuis zitten wilde ik ook niet. Probleem was alleen dat als leerling ik vrijwilligerswerk deed en er dus geen geld mee zou verdienen.”

“In de stad zag ik de molens nergens meer”Uiteindelijk was het haar man die Jacomine het beslis-sende duwtje in de rug gaf. Haar man die wel van com-puters houdt en werkzaam is als programmeur, en die door zijn vrouw soms wordt meegesleurd naar Kinder-dijk. Haar man die tijdens het avondeten aan Jacomine soms vraagt of ze even over iets anders wil praten dan weer over molens. “Maar het was mijn man die zei dat ik moest doen wat ik echt leuk vond,” vertelt Jacomine.

En zo geschiedde: op 24-jarige leeftijd ging Jacomine als molenaarsleerling aan de slag in de Rotterdamse De Distilleerketel. In de molen werkt ze twee dagen per week. Haar taken variëren van het volledig spinnenweb-vrij maken van de zolderverdiepingen (“Die wil je niet in je meel hebben”) tot zelfstandig het volledige proces uitvoeren van het vermalen van graan tot meel. Enige voorwaarde, verzekeringstechnisch gezien, is dat Karel, de 60-jarige hoofdmolenaar, ten alle tijden aanwezig moet zijn in de molen wanneer Jacomine er werkt. Zij beschikt zelf nog niet over het molenaarsdiploma. En trouwens ook niet over hoogtevrees. Zo blijkt als ze zonder zekering een molenwiek inklimt en de wind trot-seert door op twintig meter hoogte een zeildoek uit te rollen.

Zwart-gerafelde wolken“Eigenlijk ben ik altijd eigenwijs geweest. Vanaf het moment dat ik in een stuitligging ben geboren. Toen ik een goede vriendin van me vertelde dat ik molenaar

wilde worden, was haar eerste reactie: ‘Wat?! Daar kun je toch niets mee?’. Maar voor mij is de essentie dat ik het naar mijn zin heb op mijn werk. Geld en status heb ik niet nodig om gelukkig te worden, enkel een molen.” Jacomine wijst naar buiten, naar de grijze stapelwolken die de molen inmiddels hebben omsingeld. “Zie je dat zwarte rafelrandje aan die wolken daar? Dat betekent dat het zo meteen gaat regenen en dat de wind ook kan gaan draaien. Denk je dat mensen die op kantoor werken zich daar bewust van zijn? Voor mijn gevoel zijn veel mensen tegenwoordig zo met zichzelf bezig dat ze geen oog meer hebben voor hun omgeving. Zelf ben ik christelijk opgevoed en zie ik het zo dat God ons de na-tuur heeft geschonken. Daarom moeten we er zuinig op zijn. Maar kijk, hier aan de overkant heb je de havens van Rotterdam. Al die rook en smog, er is zoveel vervuiling tegenwoordig. Terwijl je juist ook gebruik kunt maken van de kracht van de natuur. Waarom elektriciteit ver-spillen en de lucht vervuilen met een meelfabriek als je nog steeds graan kunt malen met behulp van de wind?”

Multuorium Civium Opera Resurrexi Helaas, voor molenaar kan de realiteit hard zijn: het ambacht is stervende. Er zijn vooral veel oudere mo-lenaars die er binnenkort mee moeten stoppen, ter-wijl er niet genoeg jongeren zijn om hen op te volgen. Misschien wel illustratief voor de weerbarstigheid van het ambacht zijn de Latijnse woorden die aan buiten-kant geschilderd staan op de kop van De Distilleerketel. “Multuorium Civium Opera Resurrexi,” mompelt een Surinaamse man als hij naar boven tuurt. Als de bezoe-ker, op woensdagen en zaterdagen is de molen open voor publiek, Jacomine vraagt naar de betekenis van de woorden, blijkt de spreuk te luiden: ‘ik ben herrezen door de hulp van vele burgers’.

“Mensen hebben nog steeds interesse in molens,” verklaart Jacomine even later. “Kijk ook naar de rij van mensen hier beneden in het winkeltje. Doordat consu-menten tegenwoordig meer letten op wat ze eten zie je de interesse voor zelfgebakken brood groeien. Wat dat betreft heb ik niet de vrees een kluizenaar te worden in mijn eigen molen.”

Maar Jacomine erkent dat het voor haar als molenaar niet makkelijk zal worden om straks rond te komen. Door het onderhoud kost een molen vaak meer dan dat het je oplevert. “Alleen als je het heel goed hebt gere-geld, kun je als productiemolen rondkomen. Ik wil dit ook gaan proberen, maar ik ga er niet van uit dat dit zal lukken. De kans is groot dat ik er baantje bij moet heb-ben. Vind ik niet erg, werken als glasblazer is een andere droom van me.” Dan schiet ze in de lach: “En er is na-tuurlijk ook nog het inkomen van mijn man. Nee, geintje natuurlijk.”


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






>

81

>

11

78

JacomineVolgend jaar hoopt Jacomine er op haar diploma als mo-lenaar te hebben ontvangen. En er is een kans dat zij ooit ook molen De Distilleerketel mag overnemenals Karel er mee stopt. Maar dat is allemaal een kwes-tie van ‘als…’ en Jacomine stippelt niets uit. Misschien noemt ze het daarom wel een droom: om later te wonen in een poldermolen ergens weggestopt tussen gras en water. En dat volgens Jacomine dan simpelweg ‘gaaf’ zou zijn om met een korenmolen haar eigen meel te malen voor de bakkers.

“Wist je dat ik mij vroeger wel eens schaamde voor mijn naam? Jacomine, dat vond ik zo ouderwets klinken. Pas later ben ik mijn naam meer gaan waarderen. De naam past bij mij zoals het beroep van molenaar bij me lijkt te passen. Niet omdat het een ouderwetse naam of beroep is. Juist niet. Het ambacht van molenaar is een tijdloze manier van leven. De wind is er altijd en zal er altijd zijn. Mensen lijken dit tegenwoordig nog weleens te vergeten, maar het is mijn stok achter de deur. En ach ja, misschien ben ik daarin altijd wel een beetje anders geweest dan anderen. En is het dus niet meer dan logisch dat mijn naam Jacomine is en ik molenaar wil worden.”

12

Jeroen Lesuis

Kritisch / Onrealistisch | Opportunistisch / Naïef | Dromer /Fantast

[email protected]


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Het GildeZelf molenaar worden? Dan kun je je aanmelden bij het in 1972 opgerichte Gilde van Vrijwillige Mo-lenaars. Er zijn twee opleidingen: één voor de windmolen en een ander voor de watermolen. De kosten zijn relatief goedkoop. Als lid-in-opleiding betaal je 25 euro contributiegeld per jaar. Mocht je slagen dan staan er in Nederland ongeveer 1200 molens voor je klaar, al is maar een klein deel daarvan maal-vaardig.

De DistilleerketelDe huidige De Distilleerketel staat pal aan het wa-ter aan de achterzijde van de Delfshaven in Rot-terdam. Ongeveer tien meter van de plek waar de oude voorganger van de molen stond, de oor-spronkelijke Distilleerketel. Gebouwd in 1727, af-��Ƥ��ǡ��herbouwd maar daarna alsnog afgebrand in 1940 toen de oorlog Rotterdam in haar greep had. Deze oude molen droeg met recht de naam De Distil-leerketel omdat men mout tot moutschroot ver-maalde voor distilleerderijen. De nieuwe molen heeft nog steeds dezelfde naam, maar vermaalt geen mout meer maar graan.

De website: Molendelfshaven.nl

79 13


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Hoe ziet jouw pad er qua werken uit?“Na mijn atheneum, inmiddels zeven jaar geleden, wist ik echt niet wat ik wilde gaan studeren. Het was zo voor de hand liggend om na het atheneum naar de universi-teit te gaan of om een hbo-studie te gaan volgen. Die gedachte bracht bij mij een algehele verlamming, want ik had geen idee wat ik wilde gaan doen. Ik dacht: Oké, daar is de wereld en daar moet ik dus inspringen. Toen besloot ik om te gaan werken. In dat jaar heb ik van alles gedaan. Ik ging als natuurschoolgids met kinderen op pad en liep stage bij imkers in Carcassonne in Zuid-Frankrijk. Zij reisden met de bijen en maakten wel zeven soorten honing. Ik was gefascineerd door hun vak en door de honing. Na dat jaar bedacht ik: Ik wil twee am-bachten leren. Ik wil imkeren én ik wil banketbakken. Niet studeren, maar echt iets maken en echt iets kunnen. Zo werd het de banketopleiding in Amsterdam. Bij Patisserie Kuyt heb ik het vak echt geleerd.”

Sien Niermeyer is banketbakster, imker en staat over een paar jaar voor de klas als biologiedocente. “Ik wil iets mijn hele leven kunnen, maar niet mijn hele leven doen.”

Sien over het leren van een ambacht

>

Sien Niermeyer

Doen wat je nu leuk vindt

Sien ontwierp bij Patisserie Kuyt een koekje met amandelspijs, sinaasappelrasp, walnoten en honing. Dit bijzonder lekkere koekje is een vast onderdeel van het assortiment van Patisserie Kuyt en wordt ��ƥ��-veerd.

“In het streven naar perfectie moet je heel creatief zijn. Het zijn puzzels”

14


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






15

Waar komt die behoefte aan ambachtelijkheid bij jou vandaan?“Ik zei toen ik heel klein was altijd ‘Ik doen’. Ik bakte van jongs af aan al en was altijd aan het koken en dingen aan het maken. Dat heb ik van mijn ouders. Zij bouwden ons eigen huis in Harlingen. Ooit waren dat drie kleine woninkjes en zij hebben dat eigenhandig omgevormd tot een grote woning voor ons gezin. Mijn ouders zien iets en denken dan: ‘Dat is leuk, hoe kunnen we dat ma-ken.’ Dat heb ik net als zij. Ik vind het ook zo mooi als �� ƥ�� ǡ� �� bakt, of zelf een mooi meubel kan maken. Ik houd ervan om iets heel erg goed te kunnen en ook van de techni-sche kant. De beheersing en het streven naar perfectie passen bij mij. In het streven naar perfectie moet je heel creatief zijn. Het zijn puzzels.”

Wat betekent het voor je om ambachtelijk bezig te zijn?“Met bakken ligt er een stel ingrediënten voor je die op zich niets betekenen en waar je vervolgens iets heel bijzonders van maakt. Jij alleen kan dat. Het is een soort tovertruc die alleen jij beheerst. Het geeft een goed ge-voel om de enige te zijn die iets zo bijzonder kan maken. Er zit een stukje ego in, daar ben ik eerlijk over. Je voelt je een beetje verheven boven andere mensen. Het is geen slechte vorm van egotripperij, maar meer een gevoel van trots. Een ambacht geeft je ook identi-teit. Je bakt geen taartjes, maar je bent banketbakker of je bent patissier. Je bent geïmpregneerd met hetge-ne dat je maakt. Daarom moet je de werking van alle ��ơ��Ǥ��-lade wil kunnen werken moet je urenlang ervaring met een ingrediënt opdoen om te zien wat het precies doet. Veel van mijn vrienden willen dingen snel, want dat zijn ze gewend. Ambacht is niet snel, maar langzaam. Je moet er ontzettend veel tijd in investeren.”

Je hebt een mooi vak geleerd en dan stop je ermee. Hoe zit dat?“Je hele leven bakker zijn is als idee best fascinerend, maar ik kan het niet. Dat je het voor je hele leven bent en het vak een soort constante wordt, staat me tegen. Ik kan niet goed tegen stilstaan. Het ambacht is ook rauw en niet zo romantisch. Als iedereen op vrijdagnacht om ��Ƥ��ǡ��alweer naast mijn bed om te gaan werken. Er was geen ander leven meer dan het bakkersleven en het ging me te veel beheersen. Bovendien wilde ik meer met mijn hersenen doen en niet alleen met mijn handen. Daarom besloot ik twee jaar geleden om docent biologie te worden.

Als ik straks lesgeef, zal ik zeker ook weer doorgaan en nieuwe dingen gaan leren. Dan word ik klassiek kok. Of ik ga me meer toeleggen op het maken van kleding, want daar ben ik in amateurvorm al ver mee. Ik wil ver-schillende ambachten leren en ook onderhouden. Veel dingen kunnen is heel leuk.”

Wat wil je ons meegeven?“Het was totaal niet logisch dat ik na mijn atheneum naar het mbo ging. Dat is ‘te laag’. Maar hoezo zou je dat niet doen? Dan ga je toch lekker een ambacht leren? Je bent echt niet minder slim en je kan er heel succesvol mee zijn. Voor mij betekent succes dat ik ergens veel van heb geleerd en plezier in heb gehad. Vragen als ‘Wat is jouw passie’ of ‘Wat zijn je hobby’s’ horen ook niet bij mij. Het concept ‘passie’ is te absoluut, tot in het graf. Ik wil dingen breed bekijken en kan me op die manier niet vastleggen. Voor mij gaat het erom dat ik dingen doe ik nu leuk vind. Ik wil iets m’n hele leven kunnen, maar niet m’n hele leven doen.”

“Voor mij betekent succes dat ik ergens veel van heb geleerd en plezier in heb gehad”

Miriam Kater

Sense for Brands | Merken creatiever, origineler en betekenisvoller maken vanuit het oprechte contact met mensen

[email protected]

16


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Marisa werkt sinds anderhalf jaar als meubel- en objectontwerper onder de naam Hamertje Chick. Vanuit haar liefde voor het materiaal maakt zij producten met een subtiele Hamertje Chick-twist.

De vrouw met de hamer

Marisa Smit

Marisa van Hamertje Chick

Unit 7 van Fabriek 59 te Tilburg. Tussen het geluid van cirkelzagen, klussende mannen en de geur van hout staat links in de hoek Hamertje Chick, druk bezig. De creativiteit hangt hier in de lucht. De werkplaats bruist. Dat zie je en dat voel je.

��Ƭ��Ƭ��Marisa Smit met Hamertje Chick een collectief in deze werkplaats. Sinds oktober wordt hier hard gewerkt, aan eigen producten en aan het gezamenlijk belang van een mooie werkplaats. Een kantine met uitzicht over de hele werkplaats mag hierbij niet ontbreken.

Geen bewuste keuze“Het ontstaan van Hamertje Chick is nooit echt een bewuste keuze geweest,” vertelt Marisa. Het is lang-zaam gegroeid en een logisch vervolg van alles wat zij ��Ǥ�ǲ��Ƥ��het Sint Lucas vervolgde ik mijn creatieve weg aan de kunstacademie richting theatervormgeving. Ik werd opgeleid als ontwerper maar zag mezelf niet in de rol

die bij de studie hoorde.” Marisa ging aan de slag als decor- en interieurbouwer. Ze werkte voor beurzen tot musicals. Maar een vast contract zat er niet in; altijd was het op oproepbasis.

Marisa heeft in deze jaren veel gedaan en geleerd tijdens het werken voor derden. Ze kwam in Tilburg terecht waar zij veel samenwerkte met beeldend- en decorkunstenaar Simon Haen en interieur- en tentoon-stellingsbouwer Kees van de Ven. Twee partners die het talent van Marisa zagen en stimuleerden. Tevens twee sparringpartners die veel voor Marisa en het ontstaan van Hamertje Chick hebben betekend.

“In 2012-2013 kwam ik op het punt dat ik steeds minder voor derden ging werken en meer eigen opdrachten kreeg,” vertelt Marisa. Het starten van een eigen ��Ʀ�� Ǥ� ǲ�� plezier in ontwerpen. Samen met vriendinnen ben ik gaan brainstormen over een bedrijfsnaam. Het werd Hamertje Chick.”

De kennis door haar studie en de ervaring die zij de afgelopen jaren heeft opgedaan, komen samen in Hamertje Chick. “Geheel op eigen tempo valt alles op zijn plek. Hamertje Chick is een begrip aan het worden. Inmiddels werkt ik voor 80 procent aan eigen opdrach-ten.” Haar enthousiasme opent deuren. Ze krijgt steeds meer de behoefte om het ‘zelf te doen’ en heeft meer zelfvertrouwen en vertrouwen in haar ideeën dan ooit tevoren.

“Als zelfstandige werken is doen wat je leuk vindt en samenwerken met de mensen die je leuk vindt op de momenten dat het nodig is”

Samen één bedrijf Hamertje Chick mag dan wel een eenmanszaak zijn, Marisa heeft veel mensen om zich heen om mee te sparren. Ze heeft een groot netwerk van creatieve vak-mensen opgebouwd. Regelmatig werkt ze met collega zzp’ers samen. “Je bent nooit alleen als zzp’er. Samen

��±±��ƪ��Ǥ��-dige werken is doen wat je leuk vindt en samenwerken met de mensen die je leuk vindt op de momenten dat het nodig is,” aldus Marisa. “Het is een kwestie van de-len, geven, ruilen en samenwerken.”

“Door dingen die je doet, komen dingen op je pad,” ver-telt Marisa. “Soms is dat werk, soms kennis. En soms komt het niet direct, maar jaren later. Het is een ketting-reactie van momentopnames.” Het succes van Hamertje Chick is gegroeid door netwerken en het werken met vaste partners. Nieuwe opdrachten komen op Marisa’s pad door onder andere mond-tot-mond-reclame. Marisa heeft door haar netwerk en aan-stekelijke enthousiasme veel gekregen van de mensen om haar heen. Ze straalt door haar manier van werken en netwerken een enorme gunfactor uit. Zonder deze mensen had zij nu niet zo ver kunnen zijn. Ze is heel dankbaar dat ze hierdoor staat waar ze nu staat. Marisa: “Het is nooit vanzelfsprekend dat anderen zich zo belangeloos voor je inzetten.”

17

>

18


Inhoudsopgave



















��ȁ��ƨ��ȁ��ǯ��




Partners

Mee-makers






Producten met een twist De kracht van Hamertje Chick is de puurheid van de gebruikte materialen. Marisa blijft bij het materiaal, je mag zien wat het is. “Niet alles hoeft gepolijst, geschil-derd en strak gemaakt te worden. Als het materiaal een geschiedenis heeft, dan mag dat gezien worden.”

De visie op haar bedrijfsvoering is terug te zien in de manier waarop haar producten worden ontwikkeld. Het meubel of object staat niet op zichzelf; het moet samengaan met de omgeving. Samen wordt het meer dan de onderdelen alleen. Het product wordt op maat gemaakt, op de persoon. Het wordt een uniek exem-plaar. Marisa kijkt naar de stijl van de mensen en speelt ��Ƥ��Ǥ�

De producten van Hamertje Chick zijn speels met een twist. Het heeft een extra gelaagdheid, er zit een grapje in of een bijzonder element. Levendige producten die in balans zijn met de omgeving en de persoon voor wie het gemaakt wordt.

Way of life Haar visie op samenwerken met anderen en haar omgang met de puurheid van materialen vormen een mooi geheel met haar duurzame manier van leven. Wat ook in haar vrije tijd terug te zien is, want momenteel verbouwen haar vriend en zij een stadswoning uit 1910. Een huis vol verrassingen waar zij en haar vriend met respect mee omgaan. Oude materialen en kenmerken van het huis worden behouden. De elementen die er zijn worden (her)gebruikt om er meer van te maken. Een groot klusproject waar de creativiteit en de liefde voor materialen wederom vanaf straalt.

De enorme stadstuin zal de basis worden voor een zelf-voorzienend leven. De eerste stappen zijn gemaakt met het maken van eigen honing en het brouwen van eigen bier. Marisa: “Als ik iets krijg van mensen die me op weg helpen, geeft ik graag op mijn manier iets terug. Dat kan werk voor werk zijn, maar iemand kan ook verblijd worden met een potje heerlijke honing.”

Een creatie met de eigen twist van Marisa

19

Toekomstdromen Heel ver in de toekomst kijken doet Marisa niet. Ze vult de dingen niet graag van te voren in. “De tijd komt zoals het komt.” Ze wil alles graag zo open mogelijk ontvan-gen.

Ze heeft uiteraard wel dromen voor haar en Hamertje Chick. In welk jasje dat over een paar jaar precies gego-ten is, dat is niet te zeggen. “Ik hoop zo zelfstandig mogelijk te werken en zou in de toekomst graag stagiai-res een leerschool bieden. Een Hamertje Chick-bus zou ��Ƥ��ǡ��Ǥǳ�

Rijk en beroemd worden is niet het doel met Hamertje Chick. Marisa wil absoluut Hamertje Chick niet voorbij gaan, ze wil dat het uniek blijft. “Het zou leuk zijn als

Hamertje Chick onthouden wordt, maar een stijlicoon worden is niet mijn motivatie,” zegt Marisa. Wat de mo-��ǫ�ǲ��ơ��dingen!” Een ding is zeker, dat gaat Hamertje Chick prima af.

Marloes Nuijten

29 | Klein & krachtig | Gelovenin mogelijkheden | Kansen creëren | Open blik | Onder-nemend | Wegwijzer | JouwSuperStart | Humor has it

[email protected]

“Het zou leuk zijn als Hamertje Chick onthouden wordt, maar een stijlicoon worden is niet mijn motivatie”

Ygenwijs Magazine Editie 9

Documents

Transcript of Ygenwijs Magazine Editie 9