1

Waarde leden,Het is spijtig u te moeten melden dat dit alweer het laatste voorwoord van de Eurostra dat u van mijn hand zult zien verschijnen. Maar spijtig is het niet als we terugkijken op het afgelopen jaar. We zijn be-gonnen met een succesvolle EIC, een zeer gezellige lichting uit de NIKE, een briljant weekend in Gramsbergen. Vervolgens zijn we doorgestoomd naar Sinterklaas en het Kerstdiner. Ondertussen vonden de selecties plaats. In maart werden de eerste grote nationale wedstrijden verroeid en in April roeiden we vooraan mee met de Varsitys. Ook hadden we een handvol lopers op de Batavierenrace en mochten we tijdens het NK Klein Erik Dietrich feliciteren als Nederlands Kampioen. Vervolgens verliep het seizoen zeer succesvol voor Aat en Edzo en heeft de eerstejaarslichte acht ook laten zien wat ze kunnen op het voor Groningen relatief rustige water. De Twentsche Vrouwen hebben blik getrokken op de SRG en Achteruit Vooruit en Reges Aquae haalden een finale plaats bij de Orca Slot. Op het kantgebeuren hebben wij een legendarische Euros Drienerlo Regatta neergezet en was er een geslaagde lustrum van de Sevende Camer met de Wipe Out.Maar de mooiste wedstrijd van het jaar moet nog komen, de NSRF Slotwed-strijden. Het belooft een zeer lekker weekend met mooi roeien, leuk roeien, een biertje en een heerlijke barbecue te worden. Er komen ruim 100 leden richting Amsterdam om daar de inzuip met alle wedstrijdroeiers te houden. Ook kijken we vooruit naar het volgende jaar met daarin twee grote activitei-ten op Euros tijdens de Kick In en een compleet nieuw opgezette NIKE. De Lustrumcie is druk bezig met de voorbereidingen van het openingsfeest en de kledinglijn. De Knorresteijn organisatie is alweer begonnen en alle eerstejaars-leden maken zich op om door te gaan in het nieuwe tweedejaarsroeiplan dat begint met de Najaarsbokaal. Als ik nu de balans op maak dan zie ik een succesvol 44ste levensjaar van de vereniging en gaan we een voorspoedig en bloeiend 45ste jaar tegemoet. Ik hoop dat u met mij deze visie deelt! Geniet van de laatste Eurostra van het jaar, het mooie weer en succes met de laatste loodjes voor het echt vakantie is. Als laatste wens ik u allen een goede vakantie waarin de nieuwste ideeën opge-daan kunnen worden voor een nieuw succesvol jaar voor onze vereniging!Met rood-wit gebiesde groet,

Rik Arends

Van de voorzitter

2

De voorbereidingen/ verwachtingen

Een wedstrijd organiseren in een vorm die nieuw is, is bepaald geen sinecure. Vanaf september 2008 is de organisatiecommissie wekelijks bij elkaar gekomen om de wedstrijddag zo vlekkeloos mogelijk te laten lopen.De cijfers liegen er ook niet om: ruim 210 ploegen, ongeveer 900 aanwezige roeiers en héél veel manuren van de commissie maar ook van een klein leger leden.Maar waarom die EDR? Om antwoord te geven op die vraag moeten we een paar jaar terug in de tijd gaan. Tot 2006 roeiden de (toen nog) regioroeiers van Euros in de NORB-competitie (de roeibond van noord- en oost-nederland). Na een serie regiodagen bij aangesloten studenten roeiverenigingen (Wageningen, Groningen, Nijmegen en Enschede) werd er een winnaar bepaald binnen de NORB en was er een landelijke finale tegen de ploegen uit de rest van het land, op de Bosbaan in Amstelveen. In 2006 werd de competitie landelijk en de Regiodagen (die klein en knus waren) en het regioroeien verdween. Daarvoor in de plaats kwam Competitieroeien en de landelijke competitie van het NOOC (Nederlands Overleg Orgaan Competitieroeien). De eerstejaars kwamen gelijk uit tegen roeiers uit het hele land.Eén van de wedstrijden uit de ‘regio’ zou ook een landelijke competitiewedstrijd krijgen en om die reden is het plan gemaakt voor de EDR. Helaas werd besloten om in 2007 de wedstrijd niet aan Euros te geven, maar ging het circus naar Groningen. Gelukkig had het NOOC wel vertrouwen in Euros en kregen we de competitie alsnog toegewezen nadat een andere wedstrijd in de serie consequent tegen viel. In 2009 zou Euros dus voor het eerst een grote wedstrijd mogen organiseren, op het eigen water van het Twentekanaal.Een commissie van ervaren leden werd gevormd en er werd hard gewerkt aan de voorbereidingen en er waren redelijk wat hobbels die genomen moesten worden. Vooral logistiek moest er flink nagedacht worden, vooral omdat de D.R.V. er niet van houdt halve oplossingen te geven. Als een plan bedacht en uitgevoerd gaat worden, moet het ook góed zijn, de naam en faam van de vereniging staat immers op het spel. Bij veel wedstrijden is ons opgevallen dat het doorwisselen van ploegen in boten (veel boten blijven op het water en worden doorgegeven aan de volgende ploeg van een vereniging) niet efficient gebeurt en dat daar vaak vertragingen en irritaties ontstaan. Met een paar simpele maar doeltreffende aanpassingen hebben wij dat op onze wedstrijd

Thomas van Vliet

De Euros Drienerlo Regatta

3

Thomas van Vliet

De Euros Drienerlo Regatta

voorkomen, maar met de details zal ik u niet lastig vallen. Ook is een grote ergernis het gebrek aan sanitair, maar wij, hoewel daar diep voor in de buidel is getast, zijn dat voorgeweest door extra toiletten en douchekabines te huren. Van Vredestein, die haar fabriek naast ons terrein heeft liggen, konden wij gebruik maken van een grasveld wat tussen de twee complexen in ligt, zodat daar boten en botenwagens gestald konden worden.Maar dan is het opeens begin juni en duurt het nog maar een paar dagen voordat de wedstrijd zal zijn. Hoewel alles goed doordacht, sluipt er natuurlijk wel een beetje stress in bij de commissieleden en de ander direct betrokkingen. Maar was dat terecht?

De dag zelf

Om zes uur’s morgens nog de laatste dingen klaarzetten, de computers voor de tijdwaarneming aansluiten, de baan voor een laatste keer verkennen en de tijdwaarnemingspunten inrichten; op zo’n morgen moet natuurlijk best wat gebeuren.Rond half acht druppelen de eerste, nog slaperige roeiers het terrein op. Sommigen zijn direct vanuit hun woonplaats naar Enschede gekomen, anderen hebben de avond ervoor nog gefeest in de stad en sliepen op onze speciaal ingerichte camping op de Campus. Ploegen melden zich, halen rugnummers op en gaan naar de stuurliedenvergadering waar alle lastige punten van de baan worden uitgelegd. De ploegen bereiden hun boten voor en gaan het water op. Ze roeien naar de start, 1500 meter richting Hengelo, en wachten op de woorden “Pak maar op”, “door!” van de kamprechters. Ze roeien dan zo hard ze kunnen richting Euros, finishen voor de vlotten en roeien de haven in om daar om te keren en op te lijnen voor een boord-aan-boord-race weer terug naar Euros waar ze weer over de finish heen komen. Dan kunnen ze aanleggenen hun boot uit het water pakken of de boot doorgeven aan de volgende ploeg. En dit herhaalt zich dan zes keer gedurende de dag.De hele wedstrijddag liep uitermate soepel, enkel lachende gezichten (die soms wel wat vermoeid waren) van roeiers. Men liet zich de verse broodjes en de drankjes goed smaken. Als we terugkijken is er wel wat op de dag aan te merken: het weer. Helaas heb je daar geen invloed op, als de zon de hele dag had geschenen en de wind was gaan liggen, was het helemaal perfect gegaan. Rond zeven uur’s avonds gingen de roeiers uit het land weer richting huis en konden alle Euros-leden moe maar zeker voldaan in de Societeit gaan zitten voor een welverdiend diner.Wat mij betreft volgend jaar weer.

4

Onno Fillipo

Hoe Onno het net niet redt

In dit seizoen ben ik uitgekomen in de skiff. In dit verhaal laat ik jullie zien hoe mij dat is vergaan.

De aanloopIn het begin van het seizoen was er het plan om een fanatieke clubacht te maken die voor de winst ging. Helaas kreeg Damen het niet voor elkaar en zelf kreeg ik ook niet genoeg mensen op de been om zo’n acht in elkaar te draaien. In oktober leek het wel duidelijk dat de acht er niet ging komen. Damn… even denken we nu gaan doen. Ik zou kunnen gaan skiffen, maar dat is zo ongezellig, toch maar proberen een ploeg te formeren dan? Ik ben rondgaan vragen wie er zin had om een viertje te gaan doen. Helaas bleek niet zo makkelijk om vier mensen bij elkaar te krijgen om een fanatiek viertje te vormen. Even leek het erop dat het wel zal gaan lukken, maar mensen hadden toch andere interesses. Helaas dat levert toch op dat ik geen ploeg bij elkaar kon krijgen dit jaar.

Toch de skiffDus werd het toch de skiff. Zo rond de jaarwisseling had ik aan het bestuur gevraagd of ik een goede boot kon krijgen of dat zij mij konden helpen bij het verzorgen van een boot bij een andere vereniging. Als training ging ik een aantal keer per week ergometeren. Op een blauwe maandag heb ik ook nog wat krachttrainingssessies gedaan, maar al snel werd mij duidelijk dat dit deel van mijn oude wedstrijdritme niet zo makkelijk meer afging, en dit onderdeel verdween dan ook na een paar pogingen weer uit mijn programma. KT heeft alleen zin als je het vaak en goed doet.

De Gyas-HunzeErgens halverwege januari werd ik gevraagd om mee te doen met Schwarte, PP en Bassie om in een viertje te stappen voor de Gyas-Hunze race. De tijdelijke ploeg ‘sloperij de beuker’ werd gevormd. Helaas bleek trainen als voorbereiding op de wedstrijd niet zo makkelijk te gaan, vooral de agenda’s zaten in de weg. Dat winnen geen prioriteit was werd mij pas duidelijk in de week voor de wedstrijd, en nogmaals ten overvloede, werd dit helemaal duidelijk toen de avond voor de wedstrijd iedereen keihard ging feesten. Toen hebben we maar als ludieke actie bedacht dat als de onze directe achtervolger voorkonden blijven, we een fles (nep)champagne mochten openmaken. Dit lukte ons natuurlijk nog wel, we hadden immers allemaal wedstrijdgeroeid. Wonder boven wonder ging het nog best aardig op de wedstrijd zelf, en hadden we slechts een paar mishaaltjes en voeren we redelijk recht door.

5

Onno Fillipo

Hoe Onno het net niet redt

Uiteindelijk wel lol gehad op de wedstrijddag zelf. Naderhand hebben we toch maar besloten dat de sloperij een eendagsvlieg was.

Op naar de Skøll CupEen van mijn jaardoelen was het winnen van de Skøll Cup. Deze wedstrijd had voor mij het meeste aantrekkingskracht. Hij is rechtdoor, hij is 2k en het is boord aan boord. Ik weet van mijzelf dat ik op een achtervolgingswedstrijd niet zo goed presteer omdat ik dan niet kan zien hoe ik erbij lig en dan wordt ik lui zoals op de Hel ’07, of ik blaas mijzelf op zoals ik op de Cotwich tot nu toe altijd gedaan heb. In de weken ervoor had ik mijn bootje weten te bemachtigen. Het werd dezelfde boot waar ik als wedstrijdroeier het ook in had mogen proberen, de Elba. Deze boot was stukken beter dan een brakke Hassler skiff waar sommigen voor mij wel eens in gestart hadden op clubwedstrijden. In de aanloop naar deze wedstrijd heb ik de trainingsfrequentie omhoog gegooid naar ca. 5 keer per week. Begin maart heb ik de H4K gestart als invaller bij EJZ. Samen met de EJZ van Argo Hebben we een 10e plaats gehaald, op zich best netjes voor een combiboot met 3 invallers. Ik moet wel zegen dat als je niet zo superfit bent, want zonder krachttraining ik was toch niet zo sterk meer, en ondanks mijn fitness ramp up in de laatste 6 weken voor de Skøll Cup was ik ook niet zo super fit meer als in ’07-‘08In de weken na de H4K heb ik doorgetraind as usual, soms gecoached door Joachim.

De eerste wedstrijd: de Skøll CupToen was daar de wedstrijd. De voorbereiding ging helemaal toppie. Alles liep als een trein, boot was er, ik was er en alles was heel. Op naar de start!. Dat was even wachten geblazen. Zoals altijd is het even flink wachten bij de start van de Skøll Cup, omdat ze daar niet zo strak starten als dat je mag verwachten van zo’n grote wedstrijd. Gevolg is dat je bij deze wedstrijd altijd minstens een kwartiertje mag wachten en som wel drie. Gelukkig was het bij mij maar 20 minuten. Ondertussen kon ik nog even leuk keuvelen met de tegenstanders, waaronder Jeldrik die zich ook nog heeft ingeschreven. Te laat voor de bokaal helaas. Dat zou wel leuk zijn geweest. Dat keuvelen is onder skiffeurs toch wel een beetje de gewoonte, je hebt niet zo veel mensen om anders mee te praten. In mijn heat lagen een paar kanshebbers, maar ik achtte mijzelf toch wel de grootste kanshebber van de heat. De serieuze tegenstand moest van

6

Onno Fillipo

Hoe Onno het net niet redt

de jeugdroeiers naast mij komen. Toen de start eraan kwam ging ik mij voorbereiden. Eerst visualiseren hoe ik de wedstrijd zou wegstarten. Ten visualiseren hoe ik de overgang zou doen naar een baanhaal. De rest van de wedstrijd had ik niet zo goed voor ogen, behalve de finish: Minstens een bootlengte op de rest pakken en dan juichen. :P

Ik roei op naar de start, leg aan met de punt naar de baan en ga klaarzitten. Alles ok, ik ben er klaar voor. En GO! Drie kwart, half, oh toch maar drie keer drie kwart dan maar, ik leng daarna maar uit. De halve haaltjes zijn een beetje te complex voor me en het kost mee een paar meter op de rest, maar gelukkig gaat de diesel niet lang daarna op volle kracht aan en schuif ik naar voren. Lange klappen op een matig tempo. Het werkt wonderwel nog best goed. Het zal wel aan het niveau liggen, in het wedstrijdveld zou ik met dit tempo allang achteraan peddelen. Op de 500 heb ik de 2e plaats, niet lang daarna de 1e. De koers is door de wind niet helemaal recht en ik zit erg dicht tegen de balletjes. Soms heb ik er een mishaal door, maar het gaat nog goed. Ik kijk zo af en toe op zij om te kijken waar de tegenstanders liggen. Ik zie dat de lager genummerde banen mij enigszins bij kunnen houden, maar de hogere totaal niet. Na 1000 meter controleer ik de race, ik hoe niet eens voluit te gaan om deze te winnen lijkt het. Zo rond de 1500 kijk ik nog eens, maar dan…. Help! Ik heb een snoek! Ik probeer mijn paal uit het water te krijgen, maar helaas gebeurt het meest ondenkbare: IK GA OM!!!Klote, in de boot, NU! Ik probeer het nog heel even, maar dan zie ik dat de tegenstanders al niet

7

Onno Fillipo

Hoe Onno het net niet redt

meer in te halen zijn. De kamprechtersboot komt langszij, ze vragen of het lukt om in te stappen. Een tijdje later komen de langzamere deelnemers in de hogere banen ook langzij, de race is nu echt afgelopen, ik geef op en vraag de hulp van de kamprechter om mij weer in de boot te krijgen. De race wordt gewonnen door iemand uit een andere heat. Jeldrik werd geloof ik 5e en de winnaar van mijn heat is laatste. Bummer, jaardoel toch niet gehaald.Zo dat is wel even balen zeg, lig je voor op de 1500 en dan klap je om. Nog steeds vind ik het niet leuk, maar het is niet anders. Had ik maar een tijdmachine, maar die heb ik niet. Dan maar naar het feest. Helaas was ik niet zo ‘in the mood’ en ging ik reeds om half twee naar huis.

De tweede wedstrijd: de NCNIn de weken erna train ik wel wat, maar niet zo vaak. De Op de NCN moet ik 250 metertjes gaan doen, niet echt mijn specialiteit met mijn trage start. Ik heb er wel een paar dagen op geoefend, maar echt goed lukt het nog niet. De boot gaat op transport en ik ga een paar dagen later ook naar Amsterdam. Het voordeel van de NCN is dat je vanuit Enschede zelfs nog comfortabel op

8

Onno Fillipo

Hoe Onno het net niet redt

kan staan en je weg kan gaan, de wedstrijd start pas laat in de middag, en als je geluk hebt, kom je pas ’s nachts voor het laatst over de finish. Eigenlijk is de NCN gewoon dag 1 van de H4k, maar dan in een kleinere boot. Ik heb nog nooit in een skiff over de Amstel gevaren, dus het is op zich nog best wel spannend. Zal ik de juiste lijn aanhouden? Ik kom aan en rigger mijn boot op. Jeldrik doet ook weer mee, maar hij is nog in geen velden of wegen te zien. Nadat ik mijn boot heb opgeriggerd ga ik richting Nereus voor mijn nummer en de stuurliedenvergadering. Jadda jadda jadda. Net de H4K, period. Ik heb het parcours allang bekeken op Google Maps en de landmarks bekeken zodat ik weet waar ik op moet letten. Opeens is Jeldrik daar, hij was zich even niet bewust van de tijden en moet zijn boot nog doen. Ik ga weer naar Skøll en kleed mij om. Het bestuur helpt mij met mijn boot in het water te leggen. Ik roei op. Het duurt even voordat we moeten starten. Ik roei een eind de amstel op tot de hoerenbocht en weer terug. Het is tijd om te starten. Voor de start keuvel ik nog wat met de personen van wie ik denk dat ze hard zullen gaan. Enkele van de langzamere deelnemers uit mijn heat van de Skøll Cup zijn er ook weer. Zij blijken ook de skiff bokaal te starten en vonden dat ik maar wat hard ging tot ik omklapte. Oh, ikzelf vond van niet. Ook zijn er enkele Skøllies die wedstrijd hebben geroeid. Ik schat in dat zij wel kunnen roeien, zo was het op de Skøll Cup ook. Ik ga oplijnen voor de voorstart. Als ik precies goed ga liggen kan ik in een bijna rechte lijn onder de brug door. Het lukt aardig, alleen aan het eind kom ik toch wat ruimte tekort en moet ik even met een kant een klein beetje houden. Als ik onder de brug door ben ga ik racen. Oops, wat is dat nou? Ik kijk om en ik zie dat de lijn die ik aanhoudt toch erg afwijkt van mijn preconstructed mental picture van het parcours. Ik kan nog net voorkomen dat ik in de kant knal, en blijk de slalomroute te hebben gekozen.. ik richt mijn boot opnieuw en ik vaar door. Ik scheer vlak langs de Neeltje Jans, de boot van die crimineel van de ex van een lid van het koningshuis. Vroeger lag die schuit in Enkhuizen in de VOC haven. De boot is dan ook een bekend gezicht voor mij omdat ik er vroeger elke zomer langs liep op weg naar de boot van mijn opa, maar dat terzijde. Ik stuur wat bij om goed voor de Utrechtse brug te komen. Dat lukt aardig. Ik stuur weer wat bij op wat op dat moment de juiste koers lijkt voor het insturen van de omval. Dit gaat bij nader inzien niet helemaal goed en ik moet vol in de ankers om een botsing te voorkomen. Ik pak weer op en ga met volle kracht ervandoor. In de omval kijk ik even om om te kijken of alles goed gaat. Damn! Alweer doemt daar een ongewenst obstakel op. Er blijkt een klein vlot in mijn vaarroute Dat soort details waren niet zo goed te zien op Google Maps. Ik moet weer vol in de ankers, een stukje strijken en dan weer oppakken. Na de omval kijk ik nog eens om en ik

9

Hoe Onno het net niet redtOnno Fillipo

zie helaas dat ik mijn niet zo veel was ingelopen op de tegenstanders. Na de 2500 komt de 250. Nu nog met voorstart. Ik moet even wachten voor ik aan de beurt ben. Overal komen bootjes vandaan. De burgers ban Amsterdam proberen ondanks een stremming toch nog overal langs te glippen. Een beetje irritant wanneer het een sloep van 10 meter bedraagt met navenante irritante golfslag. De 250 gaat matigjes. Ik probeer tempo te klappen, maar eigenlijk kom ik niet zo goed op mij n voeten en zit eigenlijk alleen op de rug en de armen te roeien. Alles eruit! Ik ben toch wel een beetje verzuurd als ik over de finish kom, op de verkeerde plaatsen wel te verstaan: mijn armen liggen er zowat af. Naderhand is het tijd om te rusten en om te eten. Ik blijk toch nog 4e te zijn geworden. De Skøllies zijn 1e en 2e en Jeldrik 3e. Samen met de twee Skøllies hangen jeldrik en ik gezellig een uurtje of anderhalf op Skøll en bespreken we de wedstrijd. Dan wordt het tijd om weer aan te kleden en op te roeien voor de 250. Deze keer met start. Ik kom aan bij de start. Ik moet tegen de nummer 5, relatief gezien een van de moeilijkere wedstrijden. Ik neem de start door in mijn hoofd. Dan komt het moment om aan te leggen. Ik roei om het startbootje heen en ga recht liggen. Zo’n bakje ligt toch een stuk minder stabiel dan de start op de bosbaan. Ik lig nog niet helemaal klaar als de kamprechter begint met afroepen. De kamprechter doet de vlag omhoog en start ons weg. Kut, de start gaat voor geen meter. Ik herpak me en probeer snelhieid op te bouwen. Het lukt maar so-so. De ultra lichte pik van apesopper naast me ligt voor!. Ik probeer nu meer tempo te gaan draaien. Het lukt enigszins maar het lukt maar niet om echte goede klappen te maken. Het tempo loopt nu wel steeds beter en met driekwart bank loopt de boot nu toch wel een beetje. Ik loop in. Helaas blijkt een 250 toch te kort te zijn om op snelheid te komen. Ik eindig op een halve meter of wat achter de apesopper. Damn, ik ben niet door :( en heb verloren van een boegspriet. Humiliation! Zou de commentator in Quake III hebben geroepen. Uiteindelijk haalt Jeldrik het blik. Op het feestje bij de finale praat ik nog wat met de mensen die ik die dag heb leren kennen. Het was wel leuk, maar helaas heb ik niet de maximale score voor de Bokaal. Op naar de PeiL.

Ronde 3: De Proteus-Eretes in het Lang. (PEiL)In de voorbereiding op de Peil fiets ik veel. De boot blijft op de plank want ik heb niet zo veel tijd om te trainen op Euros. Gewoon conditie op peil houden, roeien kan ik wel. Eind april belt Phocas ook nog eens om mij te vragen of ik wil invallen in hun sjaaren vier. Ik had eigenlijk niet zo veel meer getrained sinds de Skøll Cup, slechts een keer of 3 à 4 per week dus ik zeg dat ik niet hun beste keus ben. Ze zoeken nog even verder.

10

Hoe Onno het net niet redtOnno Fillipo

In de week voor de PEiL slaap ik in utrecht, dat is toch een stukje minder reizen. Vanuit utrecht ga ik zondag naar Delft. Eenmaal aangekomen loop ik naar het terrein door achter een stel Tritonezen aan te lopen. Wanneer ik de trap bij Proteus ben afgedaald blijk ik redelijk vroeg aangekomen te zijn en heb ik wat tijd om rond te kijken. Na enige tijd besluit ik om mij om te gaan kleden. Na enige tijd stap ik in de boot en ga ik oproeien.

Tijdens het oproeien oefen ik een paar keer de aanloop naar de brug. Gelukkig is de approach niet heel lastig en na 2 keer weet ik helemaal hoe ik moet varen. Ik blijk veel te vroeg over de start te zijn gekomen. Er is nog niemand. Na enige keren heen en weer geroeid te hebben wordt het wat drukker. Na een kwartier is het zo druk dat je je kont niet kan keren. Normaal heb ik geen moeite om vlekkeloos tussen alle bootjes door op mijn plaats te geraken. Deze keer blijkt dat ven niet zo goed mogelijk. De kamprechter van dienst lijkt het zaakje niet zo goed onder controle te hebben, want het wordt nog drukker als ze iedereen laat indikken!Na veel overleg en veel duw en trekwerk kom ik toch waar ik wezen moet. En lig ik klaar voor de start. Het wachten voor de start duurt lang ik eik kijk wie er allemaal meedoe. Het reken je rijk spelletje is in volle gang. Het merendeel is lichte pik of heft nog nooit wedstrijdgeroeid. Ik pak op en ik vaar door. Het gaat lekker. In de eerste meters lijk je altijd heel erg uit te lopen omdat de tegenstanders nog stil liggen. Na enige tijd lijk ik toch uit te lopen. Degene die direct achter mij startte wordt ikgehaald, maar ondertussen loop ik wel uit op de rest van het veld, ze worden kleiner. Na ongeveer twee kilometer loop ik een dames dubbeltwee van Pelargos op.

11

Hoe Onno het net niet redtOnno Fillipo

Ze weten niet wat ze moeten doen dus ik geef ze een vriendelijk advies: OPZOUTEN!!! Ik heb voorrang, wijk maar!!! DANK U. Ongeveer een kilometer later gebeurt hetzelfde met de dames dubbeltwee van Okkienokkie. Het bestuur fietst mee en geeft aanwijzingen. Het helpt wel, soms heb ik zelf niet in de gaten dat ik wat slordig zit te roeien. Focus en lange klappen maken. 300 meter voor de streep ga ik nog even aan.

Onder de brug loop ik nog net niet de Skadi dubbeltwee op. Ze blijken naderhand nog harder te hebben geroeid om mij voor te blijven. Het lijkt er eerst op dat ik gewonnen heb, het bestuur lijkt in die veronderstelling te zin wanneer ik aanleg en deelt mij dat mee. Het scorebord laat dat schijnbaar ook zo zien. Eenmaal thuis aangekomen blijk ik toch geen eerste te zijn geworden, maar 3e: ik heb slechts de heat gewonnen en de scores op het bord bleken niet tot één lijst te zijn verwerkt Toch jammer dat de nerds van Pro-Theehuis dit niet kunnen. (Euros FTW!!!, op de EDR was dat wel zo)Uiteindelijk ben ik 3e geworden op 6,92 sec van de nummer 1. Had ik toch iets harder moeten roeien. Dat had misschien wel gekund, maar na twee tweetjes ingehaald te hebben werd ik een beetje lui. Bummer. Een gozer van Pelargos is met 2 seconden verschil voor mij te zijn gefinished. Dus ook al weer geen maximale score. De marge is voor een 4½ km wel erg klein. Wel een beetje balen na de rush van het overwinningsgevoel. Misschien had ik toch maar in die vier moeten stappen. Kennelijk zich was ik toch nog redelijk fit.

12

Hoe Onno het net niet redtOnno Fillipo

Ronde 4: de OCTVoor de OCT gaat mijn boot direct uit de Peil door naar de bosbaan. De ondertussen week fiets ik wat om op conditie te blijven. Op de wedstrijddag kom ik uit Utrecht. Ik heb bij mijn zusjes overnacht om zo frisser op de wedstrijd te komen. Ik heb wat moeite om mijn boot te vinden. Na een half uurtje zoeken blijkt dat Okkienokkie hem helemaal achterin de loods op de bovenste plank heeft gelegd. Na alle onderdelen gevonden te hebben draai ik mijn bootje in elkaar en ga ik naar de start van de 1000. Ik kom de Perlargiaan tegen die mij had verslagen op de PeiL. Ik praat wat met de andere deelnemers in het skiffveld, en sommigen schatten mijn kansen hoog in. De start is zonder vlotje. Zonder hulp rechtleggen en richten dus, maar vooral: je kan geen druk opbouwen in de eerste starthaal, een beetje vervelend eigenlijk. Ik ga klaarzitten. Helaas lig ik toch een beetje schuin. Als ik wegstart trek ik een beetje om en moet ik corrigeren om recht te komen liggen. Op de 500 lig ik samen met een Skøllie op kop. Hij ligt een lengte voor omdat mijn start zo slecht was. Net als bij de Skøll Cup hak ik soms op een balletje omdat ik een beetje uit mijn baan drijf. Het kost me veel snelheid en ik loop steeds weer in op de Skøllie om dan weer een halve lengte te verliezen. In de 1000 moet ik het helaas afleggen tegen hem. In de andere heat wordt een meetfout gemaakt en de heat zou overgeroeid moeten worden of de 1000m komt te vervallen. Dit komt in de vorm van een gerucht ons ter ore. Robert wordt naar het secretariaat geroepen om te beslissen. Omdat ik op de lange afstand in mijn voordeel ben laten we natuurlijk de 1000 vervallen en zo geschiedde. In de periode tussen de twee wedstrijden wordt mij ook nog even gevraagd of ik de EDR wil starten door Joost en Christiaan, er is anders geen veld. Ik zeg ze lachend dat ze dan wel het blik weggeven, omdat ik ze toch wel zal inhalen. Ze willen persé starten en niemand anders wil de EDR meedoen, dus ik zeg na een uurtje toe om toch mee te doen. Aan het eind van de middag wordt het tijd om weer op te roeien. Op naar de 2k! Ik heb er alle moed in dat het gaat lukken, de 2e score ut de 1000 is komen te vervallen, dus mijn kansen zijn groot. Bij het oproeien kom ik de rest van het veld weer tegen en we keuvelen weer wat. Bij de start ben ik helemaal relaxed. Het gaat lukken. Ik start weg en de start gaat best OK. Ik lig na 400 meter wel ongeveer voor en na 1000 is het klaar met de race, ik heb hem wel. De rest van de race vaar

ik wel hard maar meer op controle dan op uiterste inspanning en ik kom met ongeveer twee lengten op de Skøllie over de finish. Hij niet blij. Maar de OCT is een wedstrijd met een tijdsklassement. De andere heat kan dus best sneller

13

Hoe Onno het net niet redtOnno Fillipo

hebben gevaren. Ik ga omkleden. Onder de douche blijkt de Skøllie ook nog eens een slechte verliezer en echt praten wil ie niet, hij is vooral boos. Ik kijk

na het omkleden op de scorelijst. Ik heb het gehaald! Ik heb blik! De andere heat is de Pelargiaan langzamer over de streep gekomen. Compoblik wel eens waar, dus geen echt blik, maar het blijft toch leuk om eens iets te winnen. Als de 1000 had meegerekend was ik op een kwart seconde 2e geworden achter de Skøllie. Voor de bokaal doe ik goede zaken, winst betekent natuurlijk de maximale score :) als ik nu alles nog win kan ik de bokaal nog winnen. Dus besluit ik toch maar de Apesop Driekamp te starten. Het zingen is een beetje roestig, en omdat ik samen met Robert nog de enige overgebleven Euroïden vorm, is dat goed te merken. Hillarisch momentje, maar gelukkig is het allemaal wel goed.

De EDR, een appeltje voor de dorstIn de week na de OCT kreeg ik te horen dat als ik harde genoeg ga, het op zich wel mogelijk moet zijn om te starten in het B1X veld op de NSRF. In eerste instantie ben ik dolenthousiast, maar na een paar dagen keert de rede weer terug. Met de conditie die ik nu heb en de tijden die ik nu vaar (ca 8 min 10 op de 2k) kan ik het niet meer halen om op te schalen naar een winnende tijd voor dat veld. (7:30 ± 2 sec) Ik laat het plan toch maar lopen en besluit naar het feestje te gaan.

De vrijdag voor de EDR komt mijn bootje in Enschede aan. ’s Avonds ga ik hem opriggeren en ik help mee meet het bouwen van het vlot. Daarna ga ik nog naar het feest, maar om half een ben ik al weer weg, ik wil stiekem toch wel

14

Hoe Onno het net niet redtOnno Fillipo

zeker weten dat ik ga winnen, bovendien moet ik ’s ochtends de eerste heat wegstarten. Na de eerste heat kleed ik mij om. Ondertussen

zie ik mijn tegenstanders en ik praat even met ze. Ze hebben er wel zin in, de wedstrijd zit hem eigenlijk in hoe lang ze mij voor kunnen blijven. Bij de start ga ik aan Bakboord wal liggen. Roald en Luuk fietsen mee. Wat leuk :)De wind moet na de bocht dan uit de goede hoek komen. De wedstrijd gaat redelijk voorspoedig. Al na 600 meter heb ik de rest ingehaald en wordt het een race met mijzelf. Na 800 meter roei ik hem uit. Het zal wel goed zijn. Voor de 450 moet ik alleen wegstarten. Helaas mogen we niet met z’n drieën boord aan boord starten. We vonden het alle drie wel een leuk plan, maar de kamprechters niet. Als ik de kant op kom en ik naar de score kijk lijkt het eest zo te zijn dat ik gewonnen heb, alleen de tijd van de 1500 is nog wat raar genoteerd. Een tijdje later kijk ik samen met Roald nog eens. Eek! De tijd van Christiaan is opeens 1;30, dat heeft ie nooit in zijn leven gepresteerd. Dat kan gewoon niet. Ik was in alle staten. De spanning houdt nog een tijd aan, maar uiteindelijk komt alles goed. Toch nog eerste. In alle verwarring ga ik maar weer aan de slag met de overige taken die ik moet vervullen. Net voor start van naar ik meen de 5e heat word ik gebeld dat ik ‘NU’ op Euros moet zijn voor mijn blik. Ik erheen fietsen, maar ik ben al te laat. Ik weer terug fietsen en de volgende heats wegstarten. Bij het eten krijg ik dan toch het blik :) Dit keer geen punten voor de bokaal, maar toch was het wel leuk om te doen.

Ronde 5: de ADKOp de Asepos DrieKamp regent het. Bagger. Ik heb een hekel aan regen omdat ik dan minder grip heb op mijn handles. Deze wedstrijd moet ik winnen wil ik mee kunnen blijven doen met de bokaal, maar het is een wedstrijd over 250, 500 en 1500, waarvan de 250 en 500 boord aan boord zijn. Vooral de 250 vrees ik. Ik heb er in de week ervoor wel op startjes en tempo draaien getrained, dus ik hoop dat het wel mee zal vallen met de 250. De start is een beetje klote, ik moet weer van de start af omdat de heat voor ons over moet omdat er een botsing was. De Skøll ploeg heeft kennelijk een stuurvrouw puur op uiterlijk geselecteerd want ze is duidelijk geen ster in sturen. De volgende heat knallen ze in de kant, de boot wil niet rechtdoor. Na even te moeten wachten op het tijdregistratiesysteem is het mijn beurt voor de 250. Ik ga klaarliggen. Bij de start trek ik weer eens om. De start gaat niet geweldig. Een paar halen later haak ik ook nog eens met mijn duim in mijn kleren. Echt bagger, alles gaat fout! Ik wordt 5e van de 12 ofzo, niet bijzonder goed. Als ik

15

Hoe Onno het net niet redtOnno Fillipo

de Skøll vier voorbij roei na de 250 zie ik hoe ze proberen om het stuurtouw te caliberen. De 500 is een afstand die erom spant, wellicht kan ik de orcaan waar ik tegen moet nu wel pakken. Wa starten weg. Ik roei voor mijn leven,

maar het gaat niet zo heel goed, te veel panierk en te weinig focus. Ondanks dat hij tegen de brug klapt haal ik het niet. Eerst lig ik nog wel voor, maar na de brug tovert ie een sprintje tempo 45 tevoorschijn voor de laatste helft van de 500. Ik word hier 2e, achter de orcaan naast mij. Ik roei door naar de start van de 1500. We liggen er lang en de skiffsociëteit is weer open for business. Het is best gezellig tot het tijd wordt om te racen, dan gaat iedereen aan de voorbereiding bezig. De 1500 gaat beter. Hij gaat zelfs best goed! Na ongeveer 900 meter heb ik de orcaan voor mij opgelopen. Net voor ik hem oploop klapt ie tegen de brug. Direct erna druk ik hem min of meer in de kant door hem naar het riet te dirigeren als ik zeg dat ie moet wijken. Niet heel sportief en ik biedt daar na de finish ook mijn excuses voor aan. Als ik aanleg kijk ik of het goed genoeg was. In tegenstelling tot de voorgaande wedstrijden is het even wachten tot de uitslag binnen is. De skiffeurs uit mijn heat komen bij elkaar en we praten wat. Als dan de uitslag wel komt blijkt dat de pelargiaan 2e is geworden en ik 3e. De orcaan is 1e. Damn, die 250 heeft het gedaan. In de 500 was ik 2e en in de 1500 ook. Met een seconde per 500m verschil verlies ik, en tussen mij en de pelargiaan is het maar ongeveer een kwart seconde. Hij heeft mij gepakt op de 250, op de andere twee afstanden had ik hem wel. Bummer, ik verlies de bokaal door onder hem te eindigen. Hopelijk pak ik hem op de slot toch nog terugpakken. Boord aan boord kan ik denk ik wel meer.De laatste wedstrijd: de Orca SlotIn de week voor de slot train ik nog wat op de fiets mar voornamelijk in de boot. Als de race komt ben ik redelijk fit, maar omdat ik al relatief vroeg moet starten ben ik op de dag van de wedstrijd niet helemaal je-dat. Bij het opriggeren verschijnt mijn vader ten tonele. Ik heb een beetje een bi-polaire relatie met hem, hij kan ontiechelijk hard zeuren over pietluttige dingen, met name als ie denkt dat ie er iets over weet, maar anderzijds is het wel iemand die altijd het beste met mij voor heeft. Als ex-toproeier weet ie wel degelijk iets over roeien, dus ik krijg de volle laag over hoe ik alles moet doen, alsof ik dat na zoveel jaar zelf nog niet weet? Ik kan zijn aandacht even niet gebruiken, het stoort mijn concentratie. Haast, haast, haast! Ik ben laat voor de voorwedstrijd, dus ik moet opschieten. Ik stel nog even snel de riemen op de harde wind mee, dus een stukje zwaarder. De voorwedstrijd begint met een valse start. Deze start was niet mijn beste, dus ik heb geluk at ik het nog eens

16

Hoe Onno het net niet redtOnno Fillipo

mag proberen. Bij de herstart gaat alles als een speer. Het tempo is OK en de halen komen goed uit de verf. Alles gaat goed en ik win met gemak. De tweede helft kan ik zelfs met standaard haal afmaken, maar omdat de wind wegvalt is het tempo wat aan de lage kant. Ik leg na de voorwedstrijd gelijk aan, en leg

mijn boot weg. Bij het nabespreken met mijn vader komt nog wel aan de orde dat het tempo in de 2e helft wat magertjes was. Ik zal mijn riemen aanpassen. Mijn vader had een feestje, dus die ging weg. Ik ging mijzelf vermaken door wat te praten met de andere skiffeurs en even later ga ik spelletjes spelen met RowBust. Als de tijd daar voor gekomen is ga ik mij voorbereiden. Op de race. Bewapend met een schroevendraaier toog ik naar mijn riemen om ze te verstellen. Ik kijk eens naar de bomen. “Damn, er is wel veel wind nu, moet ik ze wel verstellen?” ik kijk of de wind aanhoudt, en dat lijkt zo te zijn. Ik besluit ze toch niet te verstellen en ik neem ze mee naar het vlot. Ik leg mijn boot in het water en roei op. En dan gaat de wind liggen. Damn. Kom op wind, kom terug! Klote! met deze wind wordt het wel erg zwaar zeg. Ik probeer nog eens mijn focus op te zoeken, maar het lukt maar ten dele. Ik ben toch wat nerveus over de wind. Het is tijd, de finale wordt afgeroepen.Ik roei naar de start. Alles gaat redelijk. We moeten wel even wachten omdat er iets met de tijd is. Dan gaat het licht aan. Alles op scherp, complete focus. Ik start weg. Het tempo is wat laag, maar de diesel gaat op volle kracht. Na ca 500 meter lig ik op de eerste plaats, maar de Pelargiaan ligt puntje-puntje. Het blijft heel lang spannend. Ik roei niet het tempo wat ik zou moeten roeien, maar op pure kracht lukt het nog wel. Op de 1250 zak ik even in en krijgt hij een lengte op mij. Ik kan het niet meer aan, het is te zwaar. Het tempo komt totaal niet mee. Ik herpak me en probeer terug te komen. Ik blijf gelijk liggen en bij de 1600 is het wel bekeken. Ik probeer nog een eindsprint, maar het is allemaal ‘too little, too late’. Ik wordt 2e en loop flink te balen. Dit had ik moeten winnen. Die verdomde afstelling ook. Ik haat het wanneer het totaal aan je eigen keuzes te wijten valt dat je verliest. Maar het is niet anders. Ik roei uit en ik ga douchen. Ik feliciteer de pelargiaan en ga naar huis. Een beetje een naar einde van een ‘net niet’ seizoen. Ik roei om te winnen, maar dit jaar lukte dat niet…

17

18

Ergens in het noorden van het land ligt het illustere plaatsje Harkstede. In een andere uithoek van het land, Enschede staat een aantal mensen op het station, nog niet wetende wat hen de volgende 2 dagen te wachten staat. De mensen stappen in de trein en reizen hiermee, onder het gebruikelijke gebral over dildo’s, schijten en andere dingen die niet-roeiers vrijwel nooit bespreken. Er was 1 ding anders dan bij de andere reizen die de ploeg al gemaakt had, namelijk de aanwezigheid van een stuurvrouw. Deze verbaasde zich toch wel met enige regelmaat over de vreemde gespreksonderwerpen van de ploeg. Afijn, de ploeg reisde door een heleboel weilanden alvorens enigszins in de bewoonde wereld terecht te komen. Echter bij het bereiken van deze omgeving werd de richting veranderd naar het Noorden, waar zich nog veel meer wei-landen bevonden. Echter was hier in het verre noorden nog 1 groot gebied van beschaving, namelijk de gezellige stad Groningen waar overnacht zou worden bij huize Papa Antoon. Uiteraard was het allereerste wat de ploeg deed toen ze binnen kwamen het om beurten volschijten van de plee. Resultaat: Een enorme schijtlucht! Heerlijk, na enkele mislukte shotgun-acties van Wouter waren de matrassen verdeeld. De rest sliep op matjes. De volgende dag, iedereen staat op en gaat meteen op de weegschaal staan. Mark is nog een kleine kilo te zwaar, dus dat wordt nog lastig. Gelukkig is de rest van de ploeg wel op gewicht, waardoor inwegen geen probleem zou moeten zijn. De ploeg loopt vervolgens gezamenlijk naar een busstation in de buurt, die hen naar het station Groningen brengt. Op datzelfde station stopt ook een bus die naar een groot windmolenpark een 5tal kilometers buiten Gro-ningen rijdt. De buschauffeur was dan ook enigszins verrast dat er mensen in zijn bus kwamen zitten. De roeiploeg stapt uit bij de halte van de camping die zich bij dit windmolenpark bevind. De ploeg wandelt een stukje en ziet dat de windmolens al vrolijk draaien. Er staat dus een flinke wind. Gelukkig was deze wind schuin mee, waardoor de tijden niet heel langzaam zouden worden zoals bij de vorige wedstrijd. Het vaste ritueel voor een wedstrijd werd weer afgespeeld. Proefwegen, Eten, Boot Opriggeren, Nog een keer eten, enz. Aangekomen bij de weging roept Buskermolen dat Euros compleet is. Er waren namelijk al 6 mensen van de ploeg en de rest zou wel snel komen. Ik mocht me even door de menigte heen drukken omdat ik al aan de beurt was om te wegen. Er was inmiddels al een kleine 2 kilo over, alleen Mart en Stephanie moesten nog wegen, waar zijn die nou gebleven. Op het moment dat Triton al op de weegschaal staat komt Mart rustig aangewandeld. Ja, kmoest even schijten hoor! Gelukkig was deze kamp-rechter zo vriendelijk om alleen Mart nog even te laten wegen en niet de hele ploeg opnieuw. We waren ingewogen, dus klaar voor de wedstrijd. De kamp-rechter gaf ons nog wel als tip mee om meer met wegen bezig te zijn en minder

Ferry Olthuis

Martini Licht 2009

19

met vrouwen beoordelen en auto’s op het dak zetten. We worden ook overal in het land gevolgd. De rest van het dag willen we zo snel mogelijk vergeten. De voorwedstrijd ging ronduit waardeloos en we eindigden op de 4e plaats, ruim achter Aegir en Laga en kort achter Theta. Dit betekende B-finale. We wilden hier laten zien dat we wel beter konden en absoluut thuis horen in de A-finale. Echter ging het hier wederom mis. Bij de start kwamen we nog mee met Skoll, maar daarna gaven we het weg en eindigden ze een kleine bootlengte voor ons. Het moest allemaal anders de volgende dag. Dat maakten Maarten en Mauro ons ook wel even goed duidelijk. Hier komen we niet voor naar Groningen, en dus besloten we om het er ‘s avonds onder het eten eens goed over te hebben. Wat er nou eigenlijk precies uitkwam was niet heel anders dan wat al het plan was, maar de koppen werden wel dezelfde kant op gezet en we waren tot op het bot gemotiveerd. Er moest gestampt worden, mocht er een ploeg weglopen direct reageren en eroverheen gaan en als andere ploegen niet kunnen of willen dan gaan we zelf. Alles geven om te winnen. Vervolgens scheten we nog even al-lemaal de plee vol. Rogier vond het wat te erg worden en maakte de boel een beetje schoon. Echter kon Berend dit niet waarderen en stonk in zn eentje nog erger dan 8 lichte pikken bij elkaar. Gelukkig was ook hij niet te beroerd om even te poetsen. Volgende dag, voorwedstrijd met Triton, Proteus en Skoll. We verwachtten wederom een sterk Skoll te zien, maar tot onze verrassing was het Triton dat lang bleef plakken. We spoten kneiterhard weg uit de start en pakten in de eerste 500 meter direct een halve bootlengte voorsprong op de rest van het veld. Triton op 2, Skoll en Proteus al op ruime achterstand. We bouwden door, pareerden alle aanvallen van Triton. Op een gegeven moment begon de stuur van Triton zelfs ons al aan te moedigen, wat wij uiteraard wel konden waarde-ren. Euros 1, Euros 2, Euros 3. Meestal luisteren we alleen naar ons eigen stuur-tje, maar dit is natuurlijk een prachtig moment voor een opzetje. Opzetje van Triton-stuurtje klaar, dan nog 1 van Berend eroverheen en weg was Triton. We hielden ze op 3kwart bootlengte en wonnen daarmee onze voorwedstrijd. Skoll plaatste zich nog net voor de finale door hun boegbal voor die van Proteus te duwen. Uit de andere voorwedstrijd kwam Nereus niet geheel onverwacht als winnaar tevoorschijn. Verrassend was de ruime achterstand van nummer 2 Theta. Argo hield Njord uit de finale door als 3e te finishen. Het kon allemaal, het zat erin. We moesten alleen nog harder pushen. De wind zette nog een beetje aan tot storm en draaide zodat we hem vol mee hadden. De opdracht was simpel. BLIKKEN. We liggen aan de start. Helemaal aan stuurboordwal Argo met een invaller van Skoll in de boot. We hebben

Ferry Olthuis

Martini Licht 2009

20

Ferry Olthuis

Martini Licht 2009

op de ARB al gezien dat ze hard kunnen starten en ook gisteren konden we ze maar net voorblijven. Daarnaast Theta, ook al een aantal keer de meerdere van ons. Dan wij, rechts naast ons de Corporalen van Nereus. Zij werden toch wel gezien als de grote concurrent, gezien hun vrije dag op Zaterdag. Naast Nereus de andere korporalen van Triton. Heel het seizoen hebben ze nog niet veel laten zien, maar toch lieten ze in de voorwedstrijd zien heel vervelend te kunnen blijven plakken. Gelukkig is hun stuurvrouw fan van ons gezien de aanmoedigingen in de voorwedstrijd. Helemaal aan de bakboordwal lag dan nog Skoll, dat ons gisteren nog te snel afgeweest was. Het zou zeker geen mak-kelijke opgave worden, maar we hebben al deze ploegen al meerdere malen het nakijken gegeven. Het blik lag op ons te wachten. Skoll, Triton, Nereus... Alle blikken geconcentreerd... Euros, Theta... Bijna zover... Argo... Opgelet... Nu moest het gebeuren... AF! We spuiten weg uit de start, pakken direct een voorprong op de rest. Mart steekt zn hand op, Berend roept LIGHT! Wat is er? De andere ploegen knallen wel door. Kamprechter zwaaiend met een rode vlag. Onregelmatige start! Alle ploegen terug naar de start! Verdomme, en we waren net zo lekker weg. We roeien light terug naar de start, maar aan 1 ding denkend. Geen concentratie verliezen. Wederom aan het vlot, Gereed! Skoll, Triton, Nereus, Euros, Theta, Argo Opgelet! Nu ging het dan echt gebeuren. Af! Wederom spoten we weg uit de start. 10 halen vol door rammen naar de 100 meter. Eerste door de start! Yeah! Zo gaat ie lekker. Nu doorbouwen. Beuken, Beuken! Tempo 40 door de eerste 500 meter, of is het 45? 50? Het gaat hard, we lopen weg van Nereus. Theta, Argo en Skoll al in de eerste 500 meter ver weg. Halve bootlengte voorsprong op Nereus. “Dit zijn de meters, hier moeten we het doen”. We beuken door, lopen nog steeds weg van Nereus. 1000 meter gehad, bijna een bootlengte. Het is gewoon te mooi om waar te zijn, gaan we hier onszelf naar een blik toe beuken. Alles doet pijn, maar we liggen voor. SNOEK! Joeri besluit om de race toch nog spannend te maken door zn riem naast de boot te parkeren. Mark duwt Joeri weer overeind, we pakken weer door en er word nog harden aangegaan dan ooit tevoren. Een paar bootplekken is het verlies op Nereus, maar we liggen nog voor. We pakken het op, bouwen door. “Steigerung laatste 500 meter”. Er word nog een tandje bijgezet. Het gaat lukken, we gaan het blik binnenslepen. Het doet zo’n pijn, maar het is nog maar 250 meter. KILLING 20 na NU. Er wordt gebeukt zoals nog nooit tevoren. We lopen weg van Nereus. De andere ploegen zijn niet eens meer in zicht. Het 100 meter lijntje, nog 10 halen. Iedereen kijkt naar rechts. Blijven we ze voor. Het komt uit de tenen, tot de toeter gaat. YEAH! BEGINNELINGEN AF. We houden het niet meer en gaan helemaal los.

We kunnen het nog steeds niet geloven, zijn helemaal leeg maar o zo blij dat we eindelijk dat blik binnengesleept hebben. Erevlot! Blikken in ontvangst

21

Ferry Olthuis

Martini Licht 2009

nemen en de hele vereniging staat ons op de wachten. Bedankjes overal, en het verenigingslied wordt ingezet. Ondertussen bier! Huh, hoe smaakte dat ook alweer. Berend gaat nog even te water en mag vervolgens op slag een startje voorslaan. We varen een stukje uit, met het blik in de sokken. Het gebruikelijke ritueel van BurgerKing,Smullers,AHtoGo en spareribs gaat dit keer niet op. We gaan, alvorens nog een biertje te hebben gedronken naar een gezellig restau-rantje in hartje Groningen, alwaar de dames al uitvoerig beoordeeld werden door Joeri en Mart. Zo, weten we ook weer wat bier ook alweer met je deed. Dan de trein in, wederom aan het bier, tijdschriften lezend. Op Zwolle komen we Erik en Joost nog tegen, die bij ons in de trein komen zitten, maar uitein-delijk toch op een rustig plekje gaan zitten. Zijn we nou echt zo luidruchtig. Hebben we teveel bier gehad, of zijn we niks meer gewend? Dan Enschede in, blikkenborrel. Bier drinken, nog meer bier. De gesprekken gaan over in dom gebral. Het wordt wazig, misschien moeten we gaan slapen. Of niet? Ik weet het niet meer. De volgende ochtend was in ieder geval behoorlijk zwaar! Maar het blik is binnen! Ohja, nog een paar dingen• Berendmoetlereninpikkenopslagindeacht• Martmoetlerenaanleggen• Joerimoetracesnooitmeeronnodigspannendmaken• WouterenJoerimoetendevolgendekeerhelemaalnietslapen• Markkonnietmeerlopenenmoestzichviademurennaarznkamerslepen• Martmoetbetereplekkenuitzoekenomtekotsen• Huldevooronzecoaches,onzestuurenonszelfvoorhetbereikenvandeze prestatie

22

Gijs Hemink

Fortis Maas Regatta

Na in september al twee weekenden geblokkeerd te hebben in al onze agenda (FMR en het Sixpack Zeilweekend), werd helaas toch twee weken voor de FMR opgemerkt dat wij nog geen geschikte dames hadden gevonden om te combi-neren op het roeiwater van Maastricht, de rivier de Maas. Geruchten ontston-den dat het grote roeifestijn in reserve België geen doorgang kon vinden maar gelukkig beschikte onze sixpack matcom over genoeg bestuurlijke connecties om via een ander bestuurslid, bij Saurus 4 dames te regelen. Dit heugelijke feit werd door dhr. Damen op een ISIS borrel duidelijk gemaakt aan dhr. Verburg. De volgende ochtend kon hij zijn toptalenten in hyven tot uiting brengen door een prachtige mail met links over de sixpack lijst te sturen waarvoor extreem veel hulde. Nu de dames gevonden waren werd het tijd dat de slaapplekken geregeld werden. Een kort telefoontje naar het Zuiden des Lands was al voldoende. De sixpack delegatie kon daarom op vrijdagavond de tocht in een gele rakker ma-ken. Zoals altijd bleek dat ondergetekende de trein weer net niet op tijd kon ha-len, maar dat verminderde de pret op de avond niet. In Maastricht werden we onthaald door dames, wat altijd goed is, en vielen we binnen op een feestje van een damesdispuut. Nadat de koelkast leeg was konden we de reis voortzetten naar de kroeg van Saurus, waar je op een speciale route naar toe moet omdat men anders overlast schijnt te maken. Het feest daar was top, ook al hebben ze er de Amsterdammertjes nog niet uitgevonden en moesten we het met fluitjes doen. In de kroeg konden we eindelijk kennis maken met onze combidames, en dat was machtig prachtig. Deze eerstejaars damesroeiers wisten in ieder geval wat compo-roeien inhoud omdat we samen met hen de kroeg uit werden gezet.Op onze slaaplocatie werd een snelle, korte nachtrust ingezet. De volgende dag begon het zonnetje weer volop te schijnen, het beloofde een prachtige dag te worden. Met de OV fiets werd na een dolle tocht door Maastricht de roeilocatie bereikt. Hier aangekomen bleek dat de dames ons al hadden gemeld en kon-den wij pontificaal in het gras gaan liggen. Een heerlijk warm bakkend zonnetje bescheen ons terwijl de opstelling nu toch maar eens gemaakt moest worden. Het bleek dat de dames een overschot aan stuurboorders hadden maar geluk-kig was dit na een richtinggevend inmengen van dhr. Sleutel niet meer zo. Met licht ’08 op slag om tempo te garanderen, de dames in het powerhouse en Sleutel en Reinders op boeg voor de techniek en extra kracht, werd besloten een mooie boot op te zoeken en in te stappen voor de 1500m. Genietend van het weer werd nog even aan de dames uitgelegd wat tempo draaien in een 8 was (aangezien zij dit vandaag voor de eerste keer deden). Toen bleek dat ze mee konden komen kon het oproeien naar de start beginnen. In een robuust tempo werd opgepakt en aan de 1500m begonnen. Met stro-ming tegen en wind mee was er genoeg druk te pakken en behaalde we een

23

mooie 10de tijd van 6.47s waarvoor driewerf hulde. Dhr Sleutel en Dhr Rein-ders besloten dat het voor vandaag wel weer genoeg was geweest en gingen aan het bier, gelukkig waren Sieger en Jeroen al helemaal opgeladen voor de 750m die straks verroeid zou gaan worden.

Ondertussen bleek ook de duif (roekoe!) van Sieger mee te roeien in een combi 8, nog wel de 8 die eerste werd op de 1500m. Dhr Henke kon nu aan de ra-zende reporters uitleggen hoe dit nu dan zo kwam. Gelukkig had hij een goed en correct blaatverhaal en waarna het lange wachten op de tweede wedstrijd.. Ook bij de dames bleek dat er even gewisseld moest worden maar toen ston-den we toch klaar voor de 750m. We hebben nog hard gelachen om de snoek van Tim en zijn ingestapt voor de race.

Gijs Hemink

Fortis Maas Regatta

24

Een nieuwe testrun qua tempo werd verricht aangezien bij een 750m T naar oneindig moet. Hierbij bleek toch dat we gewoon een keer met z’n 8en hadden moeten trainen maar gelukkig ging het oefenen van de startjes wel prima en konden we klaar gaan liggen. Na een super snelle duveltje uit het doostje start (waarvoor hulde) bleek toch dat de boot die boord aan boord met ons lag niet had gefeest de avond daarvoor waardoor zij wel de krachten hadden om hun 8 dat Maaswater over te pompen. Verder kan het er ook mee te maken hebben gehad dat wij aan het midden van de maas een stuk meer stroming tegen had-den dan zij aan de walzijde. Verder was het allemaal konings, zuipen en eten in Maastricht met onze da-mes. Het werd ondertussen duidelijk dat Hemink een lief klein biggetje van Saurus aan het regelen was. Daarna brachten we Dhr Verburg naar het station want die moest de volgende ochtend vroeg zijn zus aanmoedigen, inmiddels had dhr Henke ons ook al verlaten omdat deze op kennismakingsgesprek mocht komen bij z’n schoonouders (roekoe!). Volgens de laatste constateringen leeft hij nog, dus dat is allemaal goed gekomen. Na de koffie werd besloten om met z’n 7e dan toch maar naar het Saurus feest in de stad te gaan. Dit was een uitstekend feest waar door alle aanwezig leden van sixpack (dus inc Jeroen) de nodige danspasjes werden gemaakt. Helaas eindigde dit avontuur om 3 in de nacht want de kroeg ging dicht en werden de slaapplaatsen opgezocht. Gert en Pascal hadden nog wat met een ERC weekend dus werden alle telefoon zorg-vuldig uitgezet om ervoor te zorgden dat we iig nog lekker konden uitslapen. Het was machtig prachtig, ik hoop dat we volgend jaar met meer euroiden zijn om deze geweldige wedstrijd te bezoeken.

Gijs Hemink

Fortis Maas Regatta

25

Tebodin

26

Stand van de sterren

Horoscoop

leeuw

maagd

x

kreeft

ram

stier

tweeling

schorpioen

boogschutter

steenbok

vissen

weegschaal

waterman

stier (21 april – 21 mei)Loop niet te hard van stapel als je binnenkort een anderestier ontmoet. Flirten mag,maar ga er niet te ver in....

Ram (21 maart – 20 april)Het is verstandig om belangrijke beslissingen uit te stellen. let ook op het verkeer,een ongeluk sit in eenklein hoekje.

weegschaal (23 sept – 22 okt)Je hebt de komende tijd een goed humeur, breng dat goedehumeur over naar je ploeg-genoten, zodat ook zij de vakantie goed kunnen beginen.

tweeling (22 mei – 21 juni)Je straalt een vriendelijkheid en openheid uit, waaraan je omgeving zich zal verwarmen.

kreeft (22 juni – 22 juli)U maakt zich teveel zorgen om uw populariteit. Doe dat niet. Een familielid is bereidt u geld te lenen.

leeuw (23 juli – 22 aug)jouw intuitie leidt je naar waarhet feest is, dat feest is op Euros. Is er geen feest op Euros, organiseer er dan een!

maagd (23 aug – 22 sept)Een toevalige ontmoeting kan tot een echte relatie uitgroien.BLijf dus niet gewoon thuiszitten, maar ga het huis uit,gaa naar Euros.

steenbok (21 dec– 19 jan)U hunkert naar een gezelligeavond met uw vriend of vriendin. Uw partytalent slaat weer toe. Op naar Euros dus!

schorpioen (23 okt – 22 nov)Meer fruit op uw menu is eenweldaad voor uw lichaam. Doe wat meer aan sport, Je wil er toch goed uitzien op het strand!

boogschutter (23 nov - 20 dec)De mensen om je heen brengen graag wat tijd met jedoor en daardoor trek je nieuwe mensen aan die in eenrap tempo goede vriendenvan je worden

waterman (20 jan – 18 feb)Ja het is zomer, dat heb je goedgezien, maar dat betekend nietdat je hoeft te stoppen met trainen, zelfs in de zomer gaat dat door. Probeer dus afen to in de bood te stappen.

vissen ( 19 feb – 20 maart)Voel je je niet zo goed, last van je rug? Ga naar de dokter, laat het niet slechter worden.Hoe eerder jij je beter voelt, hoe eerder jij weer in die boot zit!

27

Dit is dan de laatste Eurostra van het jaar. Nummertje 5. In Groningen op de Martini werd hard gevaren, wat een blikkenregen tot gevolgd had. Hieronder ook Licht 2009, waarover u meer kunt lezen (of al hebt gelezen) in deze Euro-stra. Onno is in de pen geklommen om over zijn afgelopen seizoen in de skiff te vertellen. Met dit verhaal bent u wel even zoet. Dat is mooi, aangezien het vakantie is en u toch niets beters te doen heeft behalve bier drinken en bij het zwembad of het rutbeek liggen. Ook Sixpack heeft niet stilgezeten en vertelt over hun avonturen op de Fortis Maas Regatta. Thomas blikt terug op de zeer geslaagde EDR afgelopen maand. De NSRF is zoals elk jaar de afsluitende wedstrijd van het wedstrijdseizoen. Dit belooft een spectakel te worden inclusief barbeque. Hier zult u vast over horen in de Eurostra nummer 1 van volgend jaar. Wij wenen u veel leesplezier met deze laatste Eurostra van het studiejaar en roeiseizoen 2008-2009.

Redactie

Redactioneel

28

Kleurplaat