De

kran

tva

nC

ham

béry

MIJN

WIJK

JAN

UA

RI•

FEBR

UA

RI•

MA

ART

2016

Wijk

wer

king

Cha

mbé

ry•

ww

w.c

ham

bery

.be

AangekomenSolidair met vluchtelingen

De

kran

tva

nC

ham

béry

AangekomenSolidair met vluchtelingen

Carnaval

Kerstfeest

Parcours van de solidariteit

Nieuwjaarsreceptie

Carnaval

avec le soutien dela CommissionCommunautaireFrançaise

met de steun vandeVlaamseGemeenschaps-commissie

De krant van Chambéry, Mijn wijk • Le journal de Chambéry, Mon quartier •Uitgave van vzw Buurtwerk Chambéry • Publication de la Maison dequartier Chambéry asbl • rue de Chambérystraat 24, 1040 Etterbeektel 02 646 20 57 • fax 02 639 13 03 • bw@chambery.be • www.chambery.befb: Buurtwerk ChambéryVzw & Chambéry Oh Oui • driemaandblad •VU/ER:OliviaVanmechelen • jaargang 20 nr1 • jan/feb/maart 2016 • 4 uitgaven per jaar •Foto’s van de activiteiten kunnen gebruikt worden voor promotionele doeleinden. Indien u dit niet wenst, gelieve

dit aan te geven • Als je deze krant hebt gelezen... geef het door aan een vriend(in) of iemand uit je buurt!

Vluchteling zijn is van alle tijden. Ook vele Belgen zijnvluchteling geweest tijdens de oorlog. Gelukkig konden zetoen ergens heen.Vlak aan de poorten van Europa is hetnu ook oorlog, en elders in de wereld zijn er nogoorlogshaarden.Vaak draagt het westen zelfs mee deschuld van die oorlog. Maar zelfs onafgezien daarvan is ermaar één mensheid en zijn we allen verantwoordelijkvoor elkaar.

Op dit ogenblik neemt Europa 8 % van het totale aantalvluchtelingen in de wereld op. Het overgrote deel van devluchtelingen wordt opgenomen in een buurland ofverplaatst zich binnen hun land zelf. Het is dus niet zo datEuropa massaal overspoeld wordt. Maar de grote media-aandacht laat dit wel zo uitschijnen.Al is het zeker zo dathet aantal vluchtelingen dat naar Europa probeert tekomen, is toegenomen.

Het wijkhuis Chambéry wil echter niet meedoen aan hetcreëren van een angstpsychose, maar integendeel op eenpositieve manier meewerken aan het mogelijk makenvluchtelingen op te vangen.Vandaar dit themanummer.Wij staan voor solidariteit, nationaal maar ookinternationaal. Begin maart organiseren we samen meteen aantal gespecialiseerde partners een informatiedagrond het thema vluchtelingen. Een informatiedag die onskan helpen om onze vooroordelen en angsten weg tenemen.Welkom!

Wat is wijkhuis Chambéry ?Buurtwerk Chambéry is een wijkhuis in ‘Laag Etterbeek’, een zeer gemengde buurt.Arm enrijk, oud en jong en mensen van verschillende culturen leven er naast elkaar. Het wijkhuiswil het contact tussen de verschillende buurtbewoners bevorderen en hun leefsituatie ver-beteren. Wijkhuis Chambéry heeft verschillende deelwerkingen: het dienstencentrum,een ontmoetingsplek voor en door ouderen en minder ouderen met buurthulp, ver-schillende diensten en activiteiten, het sociaal restaurant, de wijkwerking, de kinder-en jongerenwerking (WMKJ) en de Chatowerking met een renovatieploeg en eenklusjesdienst. Het huis heeft een aantal lokalen die ook door partners en bewoners uit dewijk gebruikt kunnen worden. Wil je meer weten over één van deze werkingen ?Neem contact met ons op via telefoon of spring eens binnen!Het onthaal is open van maandag tot vrijdag van 9u tot 14u.

Aangekomen

DANK U AAN ALLEVRIJWILLIGERS & PARTNERS

DIE MEEWERKTENAAN DEZE KRANT

Editoriaal • • • 3

4 • • • Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen

In 2015 werd de wereld opgeschriktdoor brutale gebeurtenissen in Syrië.Vele burgers hebben hun hebben enhouden genomen en zijn in hetonzekere vertrokken naar eennieuwe bestemming op de vluchtvoor het geweld. Zij zijn de meestrecente en bekendstebevolkingsgroep onder de velevluchtelingen.Vorig jaar zouden48.000 mensen van allerleiwindstreken aankomen in ons land,waarbij ongeveer 30.000 eenerkenning als vluchteling kregen.

Waar deze vluchtende reizigersuiteindelijk aankomen is veel minderduidelijk.Wel staat vast dat voorsommigen de aankomstlijn ligt opbekend terrein… in België, Brusselen ook in Etterbeek. Mensen die hetvluchtelingenstatuut verkrijgen,krijgen de kans om zich opnieuw tevestigen en een nieuw leven testarten. Het zijn nieuwkomers inonze wijk en het worden onzenieuwe buren. Ze zijn zeker niet deeersten en ze zullen niet de laatstenzijn.Als wijkhuis wensen wij tendienste te zijn van allebuurtbewoners – oude of nieuwe –van dicht of van ver.Voor hetwijkhuis voldoende reden om eenontmoetingsdag voor debuurtbewoners over het thema teorganiseren.

We hebben expertise gezocht engevonden bij een aantalvluchtelingenorganisaties Orbit, Ciréen CBAI om de dag inhoudelijk in tevullen.We zochten getuigenissen viaons wijkhuis.We vroegen aan degemeente Etterbeek om informatiefbij te staan. Dit alles gemixt met demagische krachten van demedewerkers van Chambéryresulteert in een boeiende top zoalswe al in de nabije Europesegebouwen gewoon zijn – weliswaarzonder wereldleiders, maar métwereldburgers en … met jou!

Zaterdag 5/03: ontmoetingsdagover vluchtelingen

Foto

:ORB

ITvz

w

Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen • • • 5Fo

to:R

oos

Mes

tdag

h

CIRÉNaam : CIRÉ asbl, Coordination etInitiatives pour réfugiés et étrangersNetwerk : 24 organisaties denken samenna over mensen die aankomen in BelgiëPrioriteit: dat basisrechten vanvluchtelingen worden gerespecteerdVoorzieningen : onthaalhuis voor nieuw-komers, informatiedienst, creatieve oplos-singen voor huisvesting, een school om Franste leren, begeleiding bij werk en opleiding,…Opvallendste project : Community-Land-Trust-project.Toegankelijk maken vanwoningen voor nieuwkomers doorwoningen te verkopen, zonder de grond.De grond blijft eigendom van de CLT. Zokan bij verhuis de woning zeer goedkoopworden doorverkocht aan andere mensenmet weinig inkomstenGrote Strijd : sensiblisering van publiekeopinie en politiek rond levensomstandighe-den, kansen en rechten van vluchtelingen.

www.cire.be / tel 02 629 77 10

• De wereld op het menuHet sociaal restaurant serveert op de middag een buitenlandsstreekmenu.We staken ons licht op bij enkele van onze keu-kenmedewerkers die zelf van ver in Chambéry beland zijn.• Verre streekgerechten makenIn dit keukenatelier kunnen deelnemers enkele originelehapjes maken geïnspireerd op een vreemd land. Dezehapjes kunnen we samen proeven op het slotmoment.• Lezing over migratie in Belgiëen in de wereldSpreken over het thema vluchtelingen kan niet andersdan de volledige wereldgebeurtenissen en migraties inkaart te brengen. De vluchtelingenorganisaties Ciré enOrbit geven een overzichtelijke stand van zaken van wieen wat er beweegt in de wereld.• Ludieke animatie overvluchtelingen in de wereldPlezant en informatief. De organisatie CBAI zal dedeelnemers van dit atelier animeren met enkeleinteractieve spellen over het thema. Spelenderwijs wordtmen vertrouwd met de vluchtelingenproblematiek.

ORBITNaam: ORBIT vzwTerritorium: ORBIT is thuis in dewereld van diversiteit en migratie.Actieradius:Vlaanderen en Brussel, vanindividu, over organisatie tot beleid.Specialiteit: hoopgevende enconstructieve publicaties, acties encampagnes, vorming en debat.Bekommernissen: een rechtvaardigmigratiebeleid, racisme te slim af zijn,diversiteit in de samenleving op dehuurmarkt, de arbeidsmarkt,…Opvallende actie:“discriminatoirzwerfgoed”. Een zoektocht naarvoorwerpen met stereotiepebeeldvormingOm niet te missen: eeninterlevensbeschouwelijke jaarkalenderen wenskaarten voor de feestdagen vanje buren

www.orbitvzw.be / tel 02 502 11 28

CBAINaam: CBAI vzw, Centre Bruxelloisd’ Action InterculturelleTerritorium: Brussel tot in zijnmulticultureelste puntjesActieradius: interculturaliteit op hetinternet, in een documentatiecentrum,op het culturele podium, in themadagenSpecialiteit: opleiding tot intercultureelbemiddelaar, opleiding tot animator ineen multiculturele omgeving,…Niet te missen: het tweemaandelijksemagazine Mic Mag, over migratie,interculturaliteit enontwikkelingssamenwerking, een uitgavevan CBAI, CIR2, CNCD-11.11.11. Ziewww.micmag.beIn het oog te houden: hun websitemet een massa aan multicultureleinformatie en cultuur

www.cbai.be / tel 02 289 70 50

Programma...• Gesprekstafels “Ik ben bang…”(NL /FR)Het blijft wennen wanneer onverwachte nieuwe mensenin de buurt komen en er zich vestigen. Onder begeleidingvan CBAI en Orbit krijgen de deelnemers demogelijkheid om hun vragen en bezorgdheden te delen.• Levende BibliotheekOntmoetingen met vluchtelingen en hun verhalen.Wezochten enkele vluchtelingen die bereid waren om hunverhalen te delen. Hun getuigenis spreekt boekdelen.Deelnemers kunnen hen persoonlijk beluisteren.• Kinderwereldatelier voor -12jVoor de kinderen wordt een creatief atelier rond hetthema vluchtelingen georganiseerd.We brengen hunwerken mee naar het slotmoment.• SlotmomentInfo over vluchtelingen in de gemeente.We vroegen aan dedienst Sociale Cohesie en Internationale Solidariteit van degemeente om enkele gegevens over vluchtelingen in Etterbeekmet ons te delen. Ondertussen proeven we van de zelfgemaaktehapjes en bewonderen we de werken van de kinderen.

Drie partners van deze dag:

Foto

:ORB

ITvz

w

uitwisseling en het delen van tijd. Uit de banden die hiergesmeed worden, groeien vriendschappen en nieuweinitiatieven die ervoor zorgen dat nieuwkomers een wegin onze samenleving vinden.Cinemaximiliaan wil uitbreiden, want ook in andereopvangcentra in België is er grote nood aan ontspanningen uitwisseling. Uit alle hoeken van het land bieden zichinmiddels vrijwilligers aan om filmvertoningen te organi-seren. Om dit te steunen is er een crowdfunding begon-nen (een alternatieve wijze om een project tefinancieren, via een oproep voor giften op internet). Eenmooi initiatief van een samen-leven, dat spontaan ont-staan en gegroeid is, dankzij de goede wil en energie vanveel vrijwilligers!www.facebook.com/cinemaximiliaanwww.growfunding.be/cinemaximiliaan

6 • • • Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen

“Brussel helpt” is een actie van de Vlaams-Brusselsemedia en de Gemeenschapscentra, waarbij jaarlijks viaverschillende activiteiten geld wordt opgehaald vooreen goed doel in Brussel. In 2015 was het goede doelde vzw Minor-Ndako. Eén van de acties was een voet-balwedstrijd tussen Chambéry en Minor-Ndako, geor-ganiseerd door Gemeenschapscentrum De Maalbeek.Minor-Ndako heeft een dubbele functie: de vzw on-dersteunt gezinnen vanuit de Bijzondere Jeugdzorg,maar is vooral bekend door haar werk met niet-bege-leide minderjarige vluchtelingen. Deze organisatievangt gevluchte kinderen en jongeren op die zich inBelgië aanmelden zonder volwassen begeleider. Zeversterkt haar jongeren via verschillende projecten, zois er bijvoorbeeld de zaalvoetbalploeg die opgerichtwerd in september 2015. Minor-Ndako biedt ook on-dersteuning op vlak van school, vorming, tewerkstellingen de zoektocht naar een woonplaats.De werking ontstond in 2002, maar is sindsdien sterkuitgebreid. Zeker de laatste maandenkwamen heel wat asielzoekers in Bel-gië om hulp vragen, waaronder ookniet-begeleide kinderen en jongeren.Minor-Ndako ontvangt tegenwoordigook veel jonge kinderen, tussen 8 en12 jaar.www.minor-ndako.be

Cinemaximiliaan is een pop-up bioscoop voor vluchtelin-gen. Het begon in september 2015 in Brussel in hetMaximiliaan park, toen er daar een tijdelijk kampementgeorganiseerd werd om de vele vluchtelingen te onthalen.De bioscoop begon met een simpel scherm en eenbeamer onder een zeil. Elke avond werden vluchtelingenuitgenodigd om een film te bekijken, die ter plek gekozenwerd door hun zelf.Dankzij de warme inzet van een groeiende groep vrijwil-ligers blijft wat iets eenmaligs of sporadisch moest zijnleven. Sinds september worden er iedere dag films ge-toond. Inmiddels breidde het vrijwilligersnetwerk fel uit,met ook een groot aantal nieuwkomers.Dit initiatief biedt licht en geborgenheid aan aan mensenin precaire, onzekere en oncomfortabele omstandighe-den. Een film is niet alleen een zicht op de wereld, maarook een nooduitgang, een moment van gedeelde gedach-ten, verlangens en dromen, dingen die we allemaal zo no-dig hebben. Cinemaximiliaan biedt via film dagelijks een‘woonkamer’ in Brussel, het is een plek van ontmoeting,

Sport is een universele taal en een heel mooie manierom mensen te verzamelen. De jongeren van Chambéryhebben op zaterdag 22 november een voetbalwedstrijdgespeeld tegen de ploeg van Minor-Ndako. Chambéryheeft gewonnen, maar het belangrijkste was dat dejongeren samen een leuk moment doorbrachten, dat zeelkaar ontmoetten en konden uitwisselen over hungemeenschappelijke passie “voetbal”.

Brussel helpt

Cinemaximiliaan,een cinema voor en doormensen op de vlucht

De Maalbeek organiseert voetbalwedstrijdtussen Chambéry en Minor-Ndako

Foto

:Ci

emax

imilia

an

Foto

:M

inor

-Nka

do

Op 28 januari - onze nationale Gedichtendag - nam LaurenceVielle de fakkel van Charles Ducal overals Dichter desVaderlands. Haar eerste gedicht dat ze als dichteres des vaderlands uit haar pen lietvloeien, mag er wezen. In december hadden wij het voorrecht om haar in het mooiste café van Brussel‘het Goudblommeke van papier’ live mee te maken: een geëngageerde madam die woorden sprokkeltuit onze leefwereld en ze met een vaart in ons gezicht gooit….adembenemend !

Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen • • • 7

Doortocht

De trein bracht italianenpolen fransen griekenmarokkanen spanjaarden vers not' paysmensen uit het oosten en het zuidenmensen uit het westen en het noordenvervoerde levende krachtenklein landje petit paysvanouds gekneeddoor zoveel passage ach trains trainstrein van dradenpartituren

waar de raven zingende trein slikt gezichten inen spuwt ze uit op de perronsvan een ander levenach de trein de treindie mijn levenvan het ene naar het andere perronvan Europa voertvan de ene naar de andere taalin Belgiëuit Bruxelles vertrek je naar Liègeen dan Luik en dan Liègeuit Bruxelles vertrek je naar Monsen dan Bergen en dan Mons wanneer dearmen van mijn geliefdeer zijn om me welkom te hetende thuiskomst is goeden ik denk aan allen diehier op het perron werden gelostzonder armen om hen op te vangen achtrains trainshet elektrische treintjevan mijn vader van mijn broertrekt door mijn kindertijd

bergen van papier-maché minusculepersonageswe schiepen de wereld opnieuw we zijndie vrouwtjes piepkleine ventjes wemaken de wereld weer blij op de rails vanons levende trein raast rijgtde landschappen van onze gezichtenaaneendie in de ruit worden weerkaatstopgaan in elk weilandelke lucht die alle gedaantenvan de wolken leestonze gezichten lossen er in optrein met eerste- of tweedeklaswagonsde witte koeien staren ons aanof het van schrik verstijfde wild dierposttreinen goederentreinentreinen vol arm slachtveezwarte nooit teruggekeerde konvooientrein van elke herinneringach trains trains soms heeft de treinvertraging trappelen de reizigers perronvan de trein die ontspoort als le traintijdig vertrektheeft hij ruim baan op het spoorals een lichaam niet wanhopig is heeft hijruim baan op het spoorsoms is de trein trashen als de trein in volle vaarthet buurland binnen rijdtzit mijn ziel op me wachten op hetperron in Brusselsoms houdt de trein halt in elk stationvoor zij vervaagtbij het automatische loket groet de mandie het startsein blaasteen geluid haast een claxonslaat de treindeur dichten als de trein niet meer rijdt staat hethele land stilbij het lied van de raven op de draadde trein verbindt zet lijnen uitgetik van breistersvan walkmans en e-bookreaderstrein van laptops en van dromersles trains van de controleurstrein van de dagelijkse sleur

breng me naar de kustbreng me naar de HogeVenenkom mon ami we stellen de trein openvoor mensen zonder papieren zonderoevers opdat de trein net alsde blauwe aders van de wereldhier nieuwe harten aan zou voeren om eranimo en moed te zaaiendemocratische trein heldere ramenschenk ons een vrijkaartjeelke eerste zondag van de maandom elk gehucht te verkennenwaar er nog sporen lopenopdat ons land het lab zou wordenvan onze nieuwsgierigheid naar het zonabije buitenlanddat met onsonze gescheiden regio's deeltoo oooooo trein trrrraintrrrrrains trrrrrrrrreinverrrrrvoerrrrr mebewerrrrrrrk me verrrrrwarrrr mevoerrrrr me mee denderrrrend nieuwrrrasterhet bleke weefselvan onze slapende lijven

en terwijl ik zit te schrijvenzit een man ineengeroldop de bank tegenover mijreiziger zonder biljeten smeekt me in stilte om geld en omlevendzijn grote reis verder te zetten

LaurenceVielle

“Congo, dat is een veelheid aanschakeringen. De grond en decultuur zijn zo rijk, het is een beetjealle kleuren samen. Het plantenlevenexplodeert er, zoals op zoveleplekken buiten ons grijze landje,tenminste, zolang ze van de bossennog iets over laten. De rivier, degrote meren, de lucht, blauwighedendie hier niet te zien zijn. De zon, hetleven, de warmte, het ritme, dedans.“

“De mooiste streek? De kivustreek,of de oever van de rivier, als je vanLéopoldsville naar Kisangani vaart.

Met de sfeer van vishandel in jeneus.“

Op deze ondergrond van de faunaen flora van midden-Afrika en derijkdom van de grond, heeft zich eenBelgische kolonie gevestigd. KoningLepold II kreeg zijn stukje Afrika endaarmee ook toegang tot eennieuwe onmetelijke geldbron. "

“In het begin zijn ze niet echtvriendelijk geweest met deplaatselijke bevolking. Dat stondtoch dicht bij de slavernij, denk ik. DeEuropeanen hebben het ook in

Amerika zo gedaan. Dat washetzelfde. Maar de mensen van hierzijn niet vertrokken met diementaliteit. Mijn man leefde tussende zwarten, hij was “prospecteur”.Toen hij terug naar België gekomenwas, kreeg hij af en toe nog post vanenkele mensen daar. Maar er warenook blanken die niet graag gezienwerden, he.”

“Wij zijn naar Congo gegaan omAfrika te leren kennen. Mijn man gafles in een atheneum voorCongolezen zelf.We hadden niet deindruk roofdieren te zijn. Ik heb driejaar in Leopoldsville gewoond. Mijnman was onderwijzer in hetAtheneum van NgiriNgiri. Op eenzondag hoorde ik veel lawaai enOeh-oeh-oeh’s. Voor mij leek hetidee gekoloniseerd te zijnonverdraaglijk, dus ik dacht meteenaan een soort revolte. Ik verwachttedat er vroeg of laat wel iets ginggebeuren. Maar het was maar eenvoetbalmatch. En ik besloot dat zeminder opstandig waren, dan ik zouverwachten. Twee jaar later haddenwe wel prijs. Opnieuw Oeh-oeh-oeh’s, een revolte die ontstond in hetvoetbalstadion. Dat moet in 1959geweest zijn. We hebben die rellen

We proberen er in het dienstencentrum een gewoonte van temaken om na te praten over vroeger, vandaag, de wereld…Elk twee weken komt een klein groepje mensen samen om teexperimenteren met het uitwisselen van verhalen. In januaritrokken we het jaar op gang met een gesprek over Congo.

HET GROEPJEMia die enkele jaren in Congogewoond heeft, Paul die ooitde aspiratie had er naartoete trekken, Jean-Pierre meteen interesse voorgeschiedenis, Maurice metzijn kritische blik, Margueriteen Raphaël, allebei afkomstiguit Congo en Angèle wiensman er ooit werkte. Hetwerd een gesprek van langebabbels, de kennis wasuiteenlopend en aanvullend.Zij die er nooit geweestwaren, kregen een ongezienlesje geschiedenis.

8 • • • Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen

Congo-spokkels

Foto

:Lo

uis-

Paul

Boon

-krin

g.Vo

orpa

gina

van

debo

ek'G

etui

geni

ssen

over

ontw

orte

ling

enin

tegr

atie

tuss

enCo

ngo

enBr

usse

l'

van dichtbij meegemaakt. HetAtheneum lag extra-muros, buiten deblanke zone. Rond het blankecentrum was een gordel van vooralPortugese handelaars. Tijdens derellen, werden alle blanken geviseerd.Jammer genoeg werden ook deschool en andere zaken van dezwarten zelf vernield. De revolte wastoen nog niet genoeggeorganiseerd.“

“ Ik herinner me die rellen uit hetvoetbalstadion nog. Ik was toenstudent, ik zat in mijn laatste jaar ommedische assistent te worden. Wijzaten tussen de Europeanen, enkregen bepaalde voordelen. Ik hebme die dag wel mijn eerste radiogekocht, om alles te kunnen volgen.“

“ De mishandelingen, hingen ooksamen met het soort verzet dat erkwam, om de gedwongen arbeid.“In het jaar 59 zat ik in mijn laatstejaar van l’ école des monitirices.Onze generatie heeft dewreedheden niet echt meer gekend,zelfs mijn vader niet echt. Mijngrootvader wel, de dwangarbeid, deverplichtingen, de wreedheden, devernederingen “Makaks!,…Daardoor kwam het dat onzegeneratie niet zo gevoelig was voorwat er allemaal gebeurde in dieperiode. Sinds het bezoek vankoning Boudewijn in 1955, begonalles echt te veranderen.Wat onswel stoorde, was het categoriekeonderscheid tussen blank en zwart.Zo mochten we na 18h niet meer destad in, de stad dat was waar deblanken woonden. De apartheid in

Zuid-Afrika ging nog een stuk verder,maar toch… Ik herinner me dat weallemaal dingen zeiden over “lesmadames (noot van de schrijver: deblanke vrouwen),“die doen geenkaka of pipi,…”.“

“Mijn man is al in 52 terug naarBelgië gekomen. Hij voelde toen al,dat er spanningen op komst waren.Volgens hem waren de Portugezende beste kolonisators.“

“Ja, maar de Portugezen hadden eenheel andere soort kolonisatie. Hetverschil was, dat wij voor een tijdjenaar Congo gingen om dan in hetthuisland op pensioen te gaanetcetera. De portugezen bleven inhun kolonies voor het leven. Datmaakt de zaak helemaal anders,vergelijk maar een Angola metCongo bijvoorbeeld."

"Ik herinner me dat Lumumba steedsmeer op het toneel verscheen. Hij

had aan koning Boudewijn vertelt datde Afrikanen het nooit zoudenvergeten, de zweep, de paleizen waarde blanken in woonden enzovoort.De meerderheid van de blanken wastoen verontwaardigd. Ik niet, ik dacht“eindelijk, eindelijk iemand die dewaarheid eens durft te vertellen”.”

“Lumumba, die heb ik echt gezien,tijdens de rondetafel van ’60.Boudwijn werd in Congo ontvangenals een koning, Bwana Kitoko (mooieheer). Ondertussen had professor JefVan Bilsen al vanalles voorvoeld.Onder invloed van degebeurtenissen in de Franse kolonies(onafhankelijkheid en Algerijnseoorlog ten tijde van de Gaulle)voorzagVan Bilsen in eenonafhankelijkheidsplan van 30 jaar. Indie jaren was ik nog van plan naarCongo te gaan, dus volgde ik depolitiek op de voet. Maar zoals altijd,was de stem van het financiëlewereldje doorslaggevend, de generalebank van België (die zowat heelCongo in haar bezit had) zag dit nietzitten. "

"Maar toen Lumumba verzet enrellen provoceerde bij de Congolezebevolkiing, was België wel verplichthaar kolonie uit handen te geven.Tijdens de ronde-tafel-conferentievan ’60 in het Paleis voor congressenaan de Kunstberg, werd beslist dekolonie terug te geven aan deAfrikanen in 6 maanden. Beeldt je dateens in!"

"In sneltempo werden belangrijkeposten en leidersfuncties

Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen • • • 9

geafrikaniseerd. Maar generaalJanssen heeft het Congolese legerniet willen afrikaniseren, toch nietde leidinggevende posities. ToenBoudwijn de kolonie teruggaf aan deCongolezen, jutte het discours vanLumumba de mensen op. Erontstonden rellen, alles was immersplots bezit van de Congolezen.Lumumba, was een goeie politieker,maar als staatshoofd liet hij grotesteken vallen. Hij was vergeten dathij het land dat hij in rep en roerzette, daarna ook nog moest leiden. "

"Al bij al, ben ik fier op hoe BelgiëCongo heeft bestierd.We hebben eronderwijs ingesteld. Dat is nietoveral in gekoloniseerd Afrika zodegelijk doorgevoerd. Maar jammergenoeg, was er ten tijden van detumulten nog geen enkeleuniversitair geschoolde Congolees ,daar was het onderwijssysteemblijkbaar nog niet aan toe. In 55-56zijn er maar 2 Congolezen naarBelgië gekomen om te studeren. InFrankrijk bijvoorbeeld, was datanders. De Congolezen mochtenvoor de expo van ’58 eenvoudigwegBelgië niet binnen, niet om testuderen, maar ook niet om tereizen. En dan na deonafhankelijkheid kon het plots wel.Er werden akkoorden opgesteld,15000 mensen uit Congo naar België,maar ook omgekeerd evenveelBelgen naar Congo. Ik herinner medat in 1960 alle medische assistentendie geen dokter hadden kunnenworden in hun eigen land, naar Belgiëkwamen”.

“ Ja, dat is waar. Mijn moeder hadtoen gezondheidsproblemen dus ikben niet naar hier gekomen.“

10 • • • Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen

En zo was onze voormiddagal snel vol. De reacties warenwaardevol. Het was eengenuanceerd gesprekgeweest - het was bijlangeniet altijd rozengeur enmaneschijn in de kolonies,maar ook niet alles wasslecht. Een ander had lieverwat meer kritische stemgegeven in het debat. Er vielveel te vertellen en op terapen, veel te bemerken,gedachten om mee tenemen. Iets over hetwinstbejag, de raderen vaneen zelfgenoegzaameconomisch systeem. Ietsvoor een volgende sprokkel!

“ Over het onderwijs kan ik wel watvertellen. Vooral de missionarissenhebben erin geïnvesteerd. Ze leerdenlezen en schrijven en ook wattechniek aan. Mr Buisseret heeft ditallemaal in gang gezet.Wij warenactief in het Atheneum van NgiriNgiri, Een “interraciale school”, alwas er geen enkele blanke.Wevolgden hetzelfde programma als hetofficiële onderwijs in België. Hetonderwijs dat we gaven was

misschien zelfs “teveel” zoals inBelgië, en stond niet genoeg openvoor de Zwarte cultuur. Demissionarissen zijn daar wel meebezig geweest, met de taal, literatuuren cultuur van de plaatstelijkebevolking, en ook met het waarderendaarvan. Zij hebben dat misschienbeter gedaan dan wie ook, die inCongo gepasseerd is."

“ Ik heb school gelopen in eensecundaire school met een Latijns

humaniora. Het was de Belgischekoloniale politiek om traag teevolueren. Tegen dat de rellenuitbraken, kon dat niet meer wordeningehaald. Een groot verschil met deFranse kolonies was ook, de taal opschool. Daar werd er vanaf het lageronderwijs uitsluitend les gegeven inhet Frans. Bij ons, werden de lessengegeven in de moedertaal, zeker inruralere gebieden, en het Frans werdonderwezen als een vak op zich. Datis toch wel speciaal. Chapeau aan demissionarissen voor dit werk.“

“ Ja, en het zijn ook demissionarissen die gebleven zijn nade onafhankelijkheid. Iedereenvertrok, maar zij niet. Het isduidelijk dat ze kwamen met goedewil en niet voor het profijt. Zehebben onze generatie gevormd. Erzijn zelfs martelaars, die samen metde rebellen gestorven zijn.“

Kip à la TikkaMassala(Indischeschotel)

Dit gerechtbestaat uitkippenstukken die nahunmarinade ineenmengeling vanyoghurt enkruiden, nog eenkorstje krijgen inde oven in eenMassala-saus (massala iseen kruidenmengeling).Deze saus bevat naast de typischekruiden ook nog tomaten en room.Hier in het westen is het een populairgerecht, waarvan de Indische rootszeer gesmaakt worden. Je kan ’n TikkaMassala-kip krijgen in restaurants overheel de wereld tegenwoordig. In hetVerenigd Koninkrijk, staat het gerechtop nummer 1 in depopulariteitsranking. Het recept zouuitgevonden zijn in een restaurantje inGlasgow, een klant vond de traditionelekip te droog en vroeg er nog wat sausbij. De kok zou snel een saus mettomatensoep, yoghurt en kruidengeïmproviseerd hebben. Of hoe lekkerimprovisatie wel niet kan zijn!Smakelijk!

Deze tekening (doorJoran De Ryck, 16j.)staat symbool voorde zorg die wij aan

de vluchtelingenbesteden.

Het roze (de zorg)vloeit weg van hetlevenloos kind dat

het recht had op eendeftig en mooi

leven…

WereldkeukenOm de verborgen schatten van de mensen die ons te omringen teontdekken en appreciëren, hebben we aan onze keukenploeggevraagd enkele culinaire specialiteiten uit hun thuisland met ons tedelen.We hadden een grote keuze tussen de lekkernijen uit Marokko(Mostapha),Armenië (Alla), België (Angélique) en Indië (Manesh).Deze keer laten we Manesh en Mostapha aan het woord.Op ontdekking!

Marokkaanse sla1 groene peper, 2 tomaten, 1 komkommer, 1 ajuin,1 soeplepel olijfolie, 1 soeplepel azijnolie, peper enzout, enkele olijvenDe groenten wassen en schillen, en ze in blokjes snijden.Met azijn besprenkelen en met de olijven versieren.

Gedroogde erwten - soep op zijnMarokkaans500g gedroogde erwten, 1/2 koffielepel zout, 1/2koffielepel komijn, 8 geplette knoflookteentjes, 1koffielepel gemalen Spaanse peper, cayennepeper,olijfolie1,5 liter water aan de kook brengen in een snelkookpan. De erwtenspoelen, in het kokend water doen met zout, komijn en look.Afsluiten en 30min. laten koken. Laten afkoelen en mixen. Opwarmenen opdienen na bestrooien met Spaanse peper en besprenkelen metolijfolie.

Fekkas (Marokkaanse koekjes)4 eieren, 300g boter, 300g geglaceerde suiker, 800gbloem, 1 zakje gist (8g), 200g fijngestampteamandelen, 200g rozijnen (in stukjes gesneden)De suiker door de boter mengen. Beetje bij beetjebloem en gist toevoegen. Goed kneden tot je eensoepel deeg hebt. De amandelen en rozijnentoevoegen en goed mengen. Hiervan lange, smalle rolletjes maken endeze inpakken in keukenfolie en 1 uur in het vriesvak leggen. Uit hetvriesvak halen en in dunne schijfjes snijden. De schijfjes op eenovenschaal leggen op bakpapier. Bakken in een voorverwarmde ovenop 190°. Ze halfweg omdraaien om ze aan twee zijden te latenbakken.

Op je bord • • • 11

Wat moest gebeuren, is uiteindelijk toch gebeurd.Nathalie is weggegaan, geruisloos, zonder een roep omhulp, ook zonder tranen. Dit vertrek vraagt wel eenminimum aan voorbereiding voor een reis die langer kanduren dan men zich kan voorstellen. De gedachte aaneen terugkeer of zelfs aan een laatste tot ziens aan haarnaasten is onmogelijk.

Nathalie is vertrokken naar haar laatste thuis, getroffendoor een stille en plotse dood. Zij had er niet voorgekozen om alleen te leven of om zo te sterven. Dat ishet lot van vele mannen en vrouwen die alleen leven indit vlakke land.

Zij was mijn Belgische buurvrouw. Zij was aan deeenzaamheid gewoon geraakt. Zij had elke capaciteit ommet anderen te communiceren verloren. Zij had zich een

tijdverdrijf eigen gemaakt op haar maat: deze ‘lage’ wereldzonder ziel en inhoud, ontmaskerd als een grove engratuite leugen, uit te schelden. Deze lage wereld die,zoals ze zei, een opeenvolging van verzonnen enmiddelmatige verhalen was. Zo vlug vergeten als eendroom bij het ontwaken.

Nathalie is vertrokken zoals zij op de wereld gekomen is,als een bliksem.Wat ze wonderlijk dikwijls herhaalde. Zijhad een onbegrijpelijke en onvolledige geschiedenis.Talloze jaren waren voorbij gevlogen zonder het minstegeluk. Ze zag zichzelf nauwelijks als een schakel van hetleven zelf.

Afgelopen nacht is zij vertrokken. Een halflege fles ouzoachterlatend op haar keukentafel. Resten van een mageremaaltijd, enkele stukken meloen hier en daar, een leeg

Nathalie Een verhaal geschreven door Zuher Aljobory

12 • • • Verhaal

Gesprek met Zuher, medewerker van Chato

Zuher woont sinds veertien jaar in België. Hij werkt voor onze renovatieploeg, maareerst en vooral is hij een gepassioneerd schrijver. In deze uitgave brengen wij eenkortverhaal van hem dat uit het Arabisch naar het Frans (en daarna naar hetNederlands) is vertaald.

Wat heeft je geïnspireerd om het verhaal van "Nathalie" te schrijven?In mijn geboorteland Irak wonen meerdere generaties samen onder één dak en dejongeren dragen zorg voor de ouderen.Toen ik naar België kwam, verbaasde het mij tezien dat veel ouderen op zichzelf zijn aangewezen en de kinderen nauwelijks naar henomkijken. Nathalie uit mijn verhaal is een fictief personage, maar zij zou echt kunnenbestaan.Als schrijver en als lid van deze maatschappij wil ik vragen stellen bij de manierwaarop wij leven en hoe wij omgaan met onze ouderen... .

Jij bent vele jaren geleden zelf ook als vluchteling naar België gekomen. Hoekijk je naar de actuele gebeurtenissen?Ik woon hier nu al vele jaren, maar als ik het nieuws volg, word ik heel triest. Oorlog isiets ergs. Ik heb zelf een oorlog meegemaakt als soldaat (de oorlog tussen Irak en Iran),dus ik weet wat het is! De oorlog die momenteel aan de gang is, heeft veel verschillendeoorzaken en kent veel verantwoordelijken. Het ontstaan van de "islamitische staat" isniet de oorzaak van het conflict maar veeleer een resultaat van de wereldwijde politiek,van allerhande gebeurtenissen die eerder hebben plaatsgevonden... . Elk mens heeftrecht op een leven in vrede en veiligheid. Het is normaal dat mensen in de gegevenomstandigheden op de vlucht slaan en op zoek gaan naar een beter leven voor hunkinderen en voor zichzelf. De andere landen zouden hun grenzen moeten openstellenen de vluchtelingen opnemen.

sigarettenpakje. Onder haar tafel haar hondje, verweesddoor de stilte die hem opeens omringde. Zijn eetbak, halfleeg, scheen hem niet meer te interesseren.De drie zonen van Nathalie, die ze in zes maand nietmeer gezien had, deden geen moeite meer om haar tebezoeken. "Zij denken dat ik een luis ben, die hunkostbare tijd zou kunnen stelen", herhaalde ze telkens naeen glas teveel.

Ik verbeeld me dat ze op die laatste avond voor haarogen de trieste film van haar leven heeft zien voorbijgaan. Op het parket van haar salon stalde ze haarschamele herinneringen uit, die nu alle zin verlorenhebben. De blije momenten bij de geboorte van haarkinderen, de grote reis naar Brazilië, de mooie reis naarMadagascar, die warme ogenblikken van defeestmaaltijden tijdens de eindejaarsfeesten. ik geloof datzij gestopt is bij de herinnering aan de tafel in haar triestesalon. Zij had die aangekocht bij een rijke artiest vanDoornik, die van zich deed spreken door zijnspectaculaire zelfmoord aan de oevers van de rivier. Zijsprak over die vriendin die haar herhaaldelijk hadafgeraden objecten van overleden mensen te kopen. Datzou ongeluk brengen, de geesten van de vroegereeigenaars zouden het huis kunnen bezetten als een bronvan onheil. Ik heb Nathalie gezien, die laatste nacht, haarnog eens voor de laatste maal verdiepend in haar foto-album, dat gekoesterd werd op haar nachtkastje. Zijdoorbladerde die, deed hem dicht en vergat hem evenvlug.

Zij had me twee dagen voordien verteld dat ze haaroudste zoon Paul opgebeld had. Die woont in Hamburgmet een Duitse met een haakneus als een vechthaan.Nathalie had hartelijk gelachen, het was eerder eentriestig lachen. Ze had Paul gezegd dat ze de koude vande dood voelde binnendringen in kleine hoeveelheden.Ze had de behoefte omringd te zijn door haar naasten, zewilde niet alleen sterven, en vooral, iemand moest zichom haar hondje bekommeren. Na haar dood is Paulnooit gekomen, alhoewel hij het beloofd had.Verlorenmoeite : hij noch de twee anderen hebben een laatstegroet gebracht aan hun arme moeder.

Haar laatste dag heeft Nathalie doorgebracht met op delage wereld te schelden. Zij ontstofte haar salonvolgestouwd met nutteloze objecten, zoals een museum,behekst door de ziel van oude dingen. Zij herhaalde methoge stem : "Je wordt door het leven bedrogen, dat is nu

Verhaal • • • 13

wel duidelijk. Op het laatste ogenblik komt dit besef pasnaar boven. De wereld is een armzalig gat dat nergensergens heen leidt." Zij sprak veel over haar overledenman, mijnheer Alberto. Zij vertelde over hem dat dedwaasheden van Schopenhauer en die klootzak van eenNietszsche zijn geest vergiftigd hadden. Zijn zelfmoordwas geen verrassing, zijn vader had het hem voorgedaan.Alberto werd levenloos aangetroffen in zijn appartementin Brussel, in een wijk met een grote ingewekenbevolking. Dat had de federale politie op zijn minstbevestigd.

We hebben veel gelachen, wij samen op die dag. Er wasnauwelijks vreugde bij haar, zo zag ik in haar ogen. Zij hadverdriet en was melancholisch gestemd. Ze vertelde memet een heimelijke lach dat haar grootste dwaasheden,nu veertig jaar geleden, eerst haar huwelijk en later haarkinderen waren.

Mijn vriendelijke buurvrouw Nathalie is deze morgengestorven, haar laatste avond bracht ze door wachtendop haar laatste bezoeker (de Profeet van het Niets). Zeheeft haar laatste fles Ouzo niet kunnen leeg drinken. Zeheeft haar arsenaal aan scheldwoorden niet volledig meerhoeven te gebruiken. De ploerten van zonen zijn haargeen laatste groet komen brengen. Onder haar tafel zatnog het arme hondje, geïntrigeerd door de loden stilte... .

Uit het Iraaks vertaald naar het Frans:Aziz Laamarti en MlleYosra.

Het is nog steeds winter, maar we zien de dagen allanger worden... Kennen jullie lichtmis, het oudekaarsenfeest van het licht van 2 februari, dat deideale gelegenheid is om pannenkoeken te eten?Deze traditie om de terugkeer van het licht na dekoude seizoenen te vieren, kan ons inspireren omhet leven, en alles wat ons aan die bruisendekracht doet denken, te omarmen, zeker wanneerde tijden donker en zwaar aanvoelen. Hier zijnenkele ideeën om lantaarns te maken en licht telaten schijnen waar nodig!•Versierde glazen potten, vastgebonden metijzerdraad• Conservenblik met gaatjes (met hamer en nagel)• Chinese lantaarn gemaakt van papier (zieafbeelding)• Fakkel (te maken en te gebruiken onderbegeleiding van een volwassene) door een dunnedoek in gesmolten kaarvet te dompelen en rondeen stok te binden (zie: www.latoilescoute.net/fabriquer-une-torche)

14 • • • WMKJ

Lantaarns en andere lampionnenmaken... (of hoe licht makenin donkere tijden)

We speelden dit spel in de zomervakantie 2015, met kinderenvan 9j tot 12j.. We zochten een manier om het vluchtelingen-thema aan bod te laten komen en maakten dit spel om hetthema makkelijker bespreekbaar te maken.We hebben eerst metde kinderen een gesprek gehad over het vluchtelingenprobleem.We waren echt verrast over wat ze daar allemaal over wisten.

Doel van het spel: zoveel mogelijk hulpmiddelen bij elkaar krij-gen (geld, paspoort, eten & drinken...), om zoveel mogelijk men-sen veilig naar het "beloofde land" te krijgen.In het kort het spelverloop: het spel werd gespeeld in hetbos, waar de kinderen 3 kampen bouwden die elk een land vanherkomst voorstelden. Hun doel was om naar het beloofde landte geraken. Maar daarvoor hadden ze vanalles nodig zoals pas-poorten, eten, drinken, reddingsvesten... Ze konden die spullenveroveren door de andere kampen binnen te vallen en in ruilvoor geld een voorwerp dat ze nodig hadden te kiezen. Hetgeld konden ze verkrijgen door proeven af te leggen.

Hadden ze de voorwerpen die ze nodig hadden, dan konden zede oversteek wagen. Maar het geld was niet zo makkelijk teverkrijgen en soms waagden ze de oversteek zonderreddingsvesten, omdat dit geld en tijd bespaarde. Maar dit hadook risico’s: als er bij het spelbord van het beloofde land een 7of 9 met de dobbel steen werd gegooid, dan was er een hevigestorm en dan kapseisden de bootjes. Die die geen reddingsves-ten hadden gekocht waren dan uitgeschakeld (verdronken).

Waren ze aan het beloofde land geraakt, maar nog niet op hunjuiste bestemming, dan moesten ze alles herbeginnen. Dus op-nieuw geld verdienen om voorwerpen te kunnen kopen, maardit maal om met de vrachtwagen te kunnen vluchten. Hier waser in plaats van een storm een controle, en werden ze eventu-eel teruggestsuurd naar hun land :-( Hoe lang is de reis!Eens een andere manier om de actualiteit aan bod te latenkomen. Het was echt verbazend hoeveel ze er al van wisten enhoe erg ze het vonden ook.

Ontsnappingsroutespel

Weekend jongeren“Ik kif Nederlands”Tijdens de kerstvakantie trokken we meteen groepje Franstalige jongeren richting

Poperinge.We gingen naarVlaanderenomdat we ons Nederlands wilden oefenen

met de jongeren van de activiteit “Ik kifNederlands”. Samen met een aantal

jongeren uit Roeselare gaven we het bestevan onszelf tijdens de Nederlandstalige

activiteiten zoals een nachtwandeling, eenquiz en een groot spel in Ieper.Voor onzejongeren was het een heel mooi weekend

waarbij ze van ’s morgens vroeg tot ’savonds laat Nederlands spraken, een ideale

oefenkans!

WMKJ • • • 15MinimonimamakampInderdaad, een lange titel voor een kamp.We noemden het zo omdat we tijdens de

herfstvakantie 2015 voor de eerste keer opkamp gingen met kinderen (mini), jongeren(de moni’s) en ouders (mama’s en papa’s).We hadden enkele dagen voorbereiding

nodig voor dit superspeciale weekend, maarhet is ongelofelijk goed verlopen. Zoweljong als oud heeft zich goed geamuseerd,mensen met een verschillende afkomstwerkten samen en hielpen elkaar. De

Chambérysfeer was top, dat zie je ook aande foto’s! Achteraf gingen zowel de ploegvan de wmkj als de deelnemers met een

“Wauw-gevoel” naar huis!

16 • • • Door het sleutelgat van Chambéry

Saidou en MamadouSaïdou en Mamadou hebbenonlangs hun contract bij ons beëindigd. Saidou hoopt inde ecologische bouw terecht te komen. Mamadou is hardop zoek naar werk en hoopt als polyvalent arbeider aande slag te kunnen.Wij wensen hen allebei veel succestoe.

TeresaHallo iedereen,Mijn 6 maanden stage in Chambéry zitten erjammer genoeg op. Ik heb veel bijgeleerd en hebprachtige ervaringen opgedaan. Graag wil ik iedereenbedanken voor de mooie ontmoetingen en de fijnebabbels. Ik wens jullie nog veel schitterende momentenop Chambéry toe. Ik kom zeker nog eens opbezoek! Lieve groetjes,Teresa. Dankjewel!

HousseinHoussein werkt sinds november bij Chato. Hijkomt uit Irak en spreekt goed Nederlands. Hijwoont ondertussen al acht jaar in België en heeft alsschoonmaker gewerkt. Hij heeft alvast zin om hier heelwat op te steken.

GrégoryGrégory is onlangs de equipe van Chatokomen vervoegen. Hij komt uit Charleroi,maar woont al enkele jaren in Brussel. Hij heeft al heelwat ervaring in de bouwsector. In zijn vrije tijd speelt hijvoetbal. Hij is alvast gemotiveerd om hard te werken.

AGENDA

•••Wijkwerking• zaterdag 5/03, 12u30: "Aangekomen"Ontmoetingsdag over vluchtelingen (meer info op pagina's 5 & 6)• zaterdag 19/03, 19u:Uitgave van het boekje over Chambéry (meer info op pagina's 18 & 19)

••• Dienstencentrum• vrijdag 25/03, 13:30-16:00: Paasfeest en verjaardagsfeest• 29/02 - 4/03:Week van de vrijwilligers.We willen alle vrijwilligershartelijk bedanken, omdat we elke dag op hen kunne rekenen!• donderdag 28/04, 13:30-15:00: Raadcentrum

•••WMKJ• 29/03-2/04: Paaskamp in Wallonië• 29/03-1/04: Paasateliers in Chambéry

SadorIk heet Sador. Ik ben student in het laatste jaar (richtingsecretariaat) en ik doe mijn stage van een maand hier inChambéry. Ik werk aan het onthaal, dus heb ik de kansom direct contact te hebben met de mensen. Elkeochtend, ben ik blij om naar Chambéry te komen omdatik weet dat er een goede sfeer zal zijn waar ik veel zalbijleren.Wat me het meest raakt is om mensen vandienst te zijn, dit is een grote motivatie voormijn.

SanderIk ben Sander, afkomstig uit het kleine dorpjeSint Huibrechts-Lille (Neerpelt) in Limburg. Ik studeersociaal cultureel werk te Heverlee, in het kader van dezeopleiding kom ik stage lopen bij Chambéry van beginfebruari tot begin juni. Mijn interesses zijn voornamelijksport (voetbal), lezen, geschiedenis, en actuele socialethema's.

Yonas en FransiscoYonas van de klusjesploeg heeftin december een arbeidsongevalgehad. Hij heeft zich in zijn hand gesneden en moestgeopereerd worden. De revalidatie vraagt tijd en hij kanvoor het einde van zijn artikel 60 contract helaas nietmeer terug komen werken.Wij wensen hem een spoedigherstel en het beste voor zijn toekomst!Gelukkig is begin februari Francicsco de klusjesploegkomen vervoegen, zodat Armen niet langer alleen moetwerken...

Aan de collega's die vertrekken, dank u en tot ziens !En hartelijk welkom aan de nieuwe !

Chambéry : een wijkhuisin de grootstad voorjong en oud, met veleactiviteiten en waariedereen welkom is.

Allemaal in één logo.

Rood en groen kleuren goed samen en zorgenvoor actie, gemotiveerd werken en combattief gedrag.

Werkers, vrijwilligers en bewoners verbonden met elkaardoor een bom aan verhalen en mogelijkhedendie in de wijk blijvend gezaaid worden.

Een passionele, tijdrovende maar verRIJKende bezigheid.Geen armoe en verveling maar vertrouwen en actiewaar je als een ander mens herboren wordt.

Chambéry,Waar kan ik naar toe om jou terug te vinden?Grote liefdes maak je maar een paar keer mee in je leven…De weg is lang en kent veel omwegen.

Chambéry,Een vreemd gevoel maakt zichmeester...Gelijke delen: ongeloof enkoestering.

Chambéry,Dank omdat je mij zoveelgegeven hebt.Dank ook omdat ik hier dekans heb gehad omzoveel boeiende mensen enwijkpartners te ontmoeten.Dank Chambéry omdat je mijgeleerd hebt omop een andere wijze in hetleven te staan.

Dank collega’s en leden van de Raad van bestuuromdat jullie in het concept van ‘geïntegreerde wijkwerking’bleven gelovenop die momenten dat het beleid ons geen perspectief meergaf.Dank ook omdat jullie willen blijven timmeren aan eenbetere samenlevingvoor iedereen die het moeilijk heeft om er zijn plaats tevinden.

Ik moet nu echt vertrekken…Geen traan, geen brok in de keel.Weet dat ik ontelbare mooie herinneringen meeneem.

Ik moet nu echt op reis …Maar weetdat jullie met mij een beetje meereizen op mijnlinkerschouder alstrouwe Chambéry ‘engelenbewaarders’.

Chambéry,Zie me nu fietsen langs de straten.Ik heb een Chambéry dat ik zo gaarne zie…

Ode aanChambéryChambéry,Mijn trouwe fiets vergezelt me door de Etterbeeksestraten…Routinematig wil ik jouw straat inslaan naar die rodepoortdie voor mij symbool blijft van verbondenheid, warmesolidariteit en strijdvaardigheid.

Chambéry,Jouw binnenkoer kleurtgroen,hoop op een beteretoekomst voor de mensenuit de wijk.Geen arme wijk want diebestaan niet, … niet inEtterbeek, niet in Brussel,nergens…‘Arm zijn’ is een uitvindingvan ons economischsysteem waar we niet ingeloven.

Chambéry,Jouw wijk is rijk: de diversiteit is in al haar vormenaanwezig,jongeren en ouderen bulken van talenten encompetentiesover de religies, politieke overtuigingen en taalgrenzenheen.Blijf investeren in deze jong- en ouderen want ze zijn onssociaal kapitaalwaar winst gelijk is aan sociale rechtvaardigheid enherverdeling.

Chambéry,Met jouw groen kleurend Achterhuisvernieuwing en vertrouwen scheppend ,ga je een lang gepassioneerd leven tegemoet.Wijsheid is jou ingegeven,jouw hoge polsslag in de wijkversnelt ook jouw hartslag voor de mensendie er werken, wonen of langskomen.

Chambéry,Jouw voorhuis is complementair aan jouw achterhuis…

Door het sleutelgat van Chambéry • • • 17Na meer dan 20 jaar verlaatBetty D'Haenens Chambéry alssturende werkkracht, maar zeblijft ons dragen in haar hart.Haar waardig afscheidslied....

Betty

Rood en groen kleuren goed samen en zorgenvoor actie, gemotiveerd werken en combattief gedrag.

Werkers, vrijwilligers en bewoners verbonden met elkaardoor een bom aan verhalen en mogelijkhedendie in de wijk blijvend gezaaid worden.

Een passionele, tijdrovende maar verRIJKende bezigheid.Geen armoe en verveling maar vertrouwen en actiewaar je als een ander mens herboren wordt.

Chambéry,Waar kan ik naar toe om jou terug te vinden?Grote liefdes maak je maar een paar keer mee in je leven…De weg is lang en kent veel omwegen.

Chambéry,Een vreemd gevoel maakt zichmeester...Gelijke delen: ongeloof enkoestering.

Chambéry,Dank omdat je mij zoveelgegeven hebt.Dank ook omdat ik hier dekans heb gehad omzoveel boeiende mensen enwijkpartners te ontmoeten.Dank Chambéry omdat je mijgeleerd hebt omop een andere wijze in hetleven te staan.

Dank collega’s en leden van de Raad van bestuuromdat jullie in het concept van ‘geïntegreerde wijkwerking’bleven gelovenop die momenten dat het beleid ons geen perspectief meergaf.Dank ook omdat jullie willen blijven timmeren aan eenbetere samenlevingvoor iedereen die het moeilijk heeft om er zijn plaats tevinden.

Ik moet nu echt vertrekken…Geen traan, geen brok in de keel.Weet dat ik ontelbare mooie herinneringen meeneem.

Ik moet nu echt op reis …Maar weetdat jullie met mij een beetje meereizen op mijnlinkerschouder alstrouwe Chambéry ‘engelenbewaarders’.

Chambéry,Zie me nu fietsen langs de straten.Ik heb een Chambéry dat ik zo gaarne zie…