Life is change. Growth is optional. Choose wisely

In mijn praktijk als coach, maar ook in mijn dagelijks leven, kom ik veel mensen tegen met een bijzondere levensvisie. Mensen die een verhaal te

vertellen hebben. Mensen die ons laten zien, dat het leven ook anders kan. Toen ik bezig was met de ontwikkeling van de Choicez website, kwam de vraag op of Choicez met een nieuwsbrief moest komen. Ja

natuurlijk, was het antwoord, maar ik zag er ook een mooie gelegenheid in deze bijzondere mensen bij jullie te introduceren. Ik wijk in mijn leven

graag af van de gebaande paden, en ik ben altijd op zoek naar onconventionele oplossingen. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden,

en wie onderscheidend wil zijn, verkent al die mogelijkheden. Soms kunnen andere mensen ons daarbij inspireren. Ik vind het vaak jammer

dat ons leven zo netjes ingedeeld is in hokjes, en we eigenlijk weinig mogelijkheden hebben om daar uit te breken. Het leven op een andere

manier benaderen. Werk op een andere manier benaderen. En uiteindelijk ook de mens in al haar facetten leren kennen. In een

nieuwsbrief wilde ik vooral laten zien, dat de tijd van standaardoplossingen voorbij is. De uitkomst is dit eerste Choicez

Magazine. Een magazine waarin eigenheid centraal staat. Wat is er eigenlijk allemaal te koop in de wereld? Welke mensen gaan er schuil in

de vrije denkers en excentriekelingen? Wat zijn hun beweegredenen? En hoe kunnen zij ons inspireren ook onze eigen unieke kenmerken te

ontplooien en alles uit het leven te halen? Het Choicez Magazine neemt je mee in een wereld van mogelijkheden. Er valt in het leven heel veel te kiezen. Meer dan je denkt. Als je het geijkte denken van je afgooit.

ChantalFounder, coach & counselor

CHOOSE AUTHENTICITY

CHOOSE LIFECHOOSE CHANGE

CHOOSE YOU

COACHING YOU TO BECOME YOU WWW.CHOICEZ.NL | INFO@CHOICEZ.NL

Mensen & VisiesChantal van den Berg

Je droom vertelt...Droomduiding

Moderne gezinnenDossier

Ik neem ontslagColumn Sophie Miller

Wie is Ginny Mooy?Choicez Special

Kwantum FysicaModerne spiritualiteit

Human CapitalInnovatief ondernemenDeborah van Aelst

PortrettenPersoonlijke ontwikkeling? My ass!

Bloggers columnVan NL naar Kusadasi

Het roer omLife Cycle

Choicez NieuwsMan versus Vrouw

Column Martijn Broekhoff‘Ik zit verstopt in mezelf’

Artikel over TrichotillmanieIn de spotlights

BeautyLiefde?

Column Jannis DaynReïncarnatietherapeut

Geen alledaags beroep

3.

7.

9.

14.

15.

25.

28.

30.

41.

42.

47.

49.

51.

55.

58.

61.

Chantal is een flamboyante persoonlijkheid. Ze loopt op torenhoge hakken en draagt modieuze en übervrouwelijke kleding. Ze lijkt rechtstreeks uit een fashionmagazine te zijn weggelopen. Een moderne, hedendaagse vrouw, maar met een aparte hang naar het lang vervlogen verleden. Chantal is naast coach ook reïncarnatietherapeut. Een niet voor de hand liggende combinatie. Zo op het eerste gezicht. Chantal houdt van het ‘normale’ leven. Winkelen, terrasje, lange weekenden luieren in de wereldsteden, en stappen. Maar ook een gezellig en huiselijk thuisleven en urenlange onderonsjes met vriendinnen kleuren haar dagelijks leven. Ze zit bovenop de nieuwste trends en hypes en is niet vies van de nieuwste gadgets. Toch is ze beslist geen hersenloze Betty Boop, want naast alle materialistische dingen die het leven te bieden heeft, heeft Chantal een bijzondere band met spiritualiteit en een diepere persoonlijke ontwikkeling.

Hoewel ze erg nuchter en aards is, kijkt Chantal graag voorbij de grenzen van het ons bekende. Hoewel ze met volle teugen van het leven geniet, is ze toch altijd op zoek naar wat er nog meer te koop is. Het geijkte denken, de normale grenzen van het bestaan en de hokjes die we zo overzichtelijk hebben aangebracht in ons dagelijks leven, zijn te nauw voor haar. Met name als het om verdieping van ons innerlijk gaat. Voor Chantal is het te absurd voor woorden dat we denken dat het leven begint en eindigt bij onze dagelijkse gewoonten en denkbeelden.

“Zodra je je in de wereld van spiritualiteit begeeft, kom je vaak terecht in een wereld van ongrijpbaarheid. Terwijl ik juist denk dat het leven is wat je er zelf van maakt. Ik vind het een onbevredigende gedachte dat de ratrace van het dagelijks, àlles zou zijn. En dus was ik jarenlang op zoek naar de ‘ware’ spiritualiteit. Waarin ik een antwoord zou krijgen op hoe ik in ‘ik’ terecht ben gekomen. Een vraag die me al sinds mijn zevende bezighoudt.

Het idee dat wie we zijn en wat we worden in het leven voorbestemd zou zijn, of door een hogere macht ingegeven, vind ik volkomen onaanvaardbaar. Ik geloof juist dat wat we worden, de uitkomst is van de keuzes en beslissingen die we nemen in het leven. Of onze levens. We hebben het helemaal zelf in de hand. Ook als er dingen gebeuren die we niet in de hand hebben, bepalen we zelf hoe we dat ons leven laten beïnvloeden. Maar ik geloof wel dat we soms rare redenen hebben om bepaalde keuzes te maken. En het is het kiezen, wat me intrigeert.”

3 |

“In het leven gebeuren soms afschuwelijke dingen. Dingen die we niet plannen, en waar we ook helemaal geen invloed op kunnen uitoefenen. Dan kan je twee dingen doen: alles maar laten gebeuren, en een speelbal worden van de gebeurtenissen, of zelf de touwtjes in handen nemen, en de situatie naar je hand zetten. Natuurlijk wordt dan niet ineens alles weer ‘goed’ of verdwijnen je problemen als sneeuw voor de zon. Maar dingen worden dan wel aanvaardbaar, of draaglijk, en ontstaan er ook weer mogelijkheden, naast de beperkingen die er zijn ontstaan.

Soms hebben we de neiging te denken dat alles ons maar overkomt. En dat is een grote valkuil. Want ook al heb je de situatie niet in de hand, je moet toch altijd kiezen. Ik probeer dat beslissingsproces te doorgronden. Waarom doen we wat we doen? En waarom zijn we soms zo passief? Waarom komen sommige mensen terecht in een slachtofferrol, terwijl anderen juist een haast onmenselijke kracht lijken te bezitten om er weer bovenop te komen? Ik zoek de antwoorden in ons innerlijk wezen. We zijn allemaal onze eigen grootste raadgever. We maken keuzes niet voor niets. Als je weet waarom je bepaalde keuzes maakt, sta je ineens een stuk bewuster in het leven. En maak je inderdaad dat van je leven, wat je zelf wil.

De meeste mensen zoeken naar antwoorden en oplossingen in het heden. Maar die benadering werkt niet voor iedereen. Soms weten mensen gewoon echt niet waar hun motivaties vandaan komen. Ook niet als ze alles al hebben geprobeerd om daar achter te komen.

Karma? Sure. Maar niet voor iedereen. Voor sommige mensen ligt het antwoord in het verleden. Soms in hun kindertijd, maar soms ook in hun karmische levenscyclus. Wie gelooft dat hij eerder al heeft bestaan, kan daar ook de littekens van met zich meedragen. Of dat nu een puur psychologische valstrik is, of een realiteit, doet daarbij niet zoveel terzake. Voor deze mensen kan reïncarnatie antwoorden bieden.

Ik besteed als coach aandacht aan persoonlijke ontwikkeling, en wil ik naast aandacht aan de professional, de aardse mens, de diva of de zakenman, ook aandacht besteden aan spirituele ontwikkeling. Ik specialiseer me daarom in zaken die met onze ziel te maken hebben. Karma? Sure. Voor sommige mensen hèt antwoord op onbeantwoordbare vragen. Maar dat geldt niet voor iedereen. De ontwikkeling van onze ziel verloopt ook volledig volgens onze eigen keuzes. Ik heb een normale ‘aardse’ benadering. Ook als het om spiritualiteit gaat. Als je niet gelooft in karma en de ziel, zal je mij nooit over reïncarnatie horen reppen. Dan richten we ons gewoon op het nu. Het gaat in mijn benadering om de keuze. Jij kiest. Ook in je coachingstraject.

Het leven is een aaneenschakeling van keuzes. Met alles. Als je niet de juiste keuzes maakt, loop je achter je zelf aan. Ik wil mensen helpen juist zelf aan het roer te staan. Je kunt alles bereiken. Als je maar de juiste keuzes maakt.”

Chantal van den Berg (33) is coach, trainer, reïncarnatie- en regressietherapeut en oprichtster van Choicez.

4 |

Foto’s & Tekst: Ginny Mooy

TANDARTSRaychella wil het liefst tandarts worden. Als het niet is wat ze ervan verwacht, gaat zij voor het beroep advocaat.

WhatYouWannaBe WhenYouGrowUp

“Ik loop in een groot gebouw, met heel veel ramen en kamers...het lijkt een beetje op een oude fabriek, zo hoog als het gebouw is en wat is het breed. Aan de buitenkant is duidelijk zichtbaar dat het al vele stormen heeft doorstaan. Ik zie bekenden, maar ook veel onbekenden en we vieren feest. Het lijkt wel een beetje op carnaval, zo uitbundig als iedereen doet...zo opgewekt en uitgelaten."

Snel en nog wat slaperig krabbel ik deze zinnetjes in het schrift wat ik al jaren trouw naast mijn bed heb liggen. Zo onderhand weet ik dat ik mijn dromen meteen moet opschrijven. Als ik maar even denk van ach dat onthoud ik wel en mezelf weer omdraai om nog even te soezen, is de helft me bij het ontwaken ontschoten.

Ik schrijf dus nog wat onbeheersd alle details op die ik me herinner. Zelfs de kleding die sommigen in mijn droom dragen herinner ik me en ik zet het er trouw bij. Al begrijp ik nu nog niet precies waarom ik me dat herinner. Ik weet dat het me ooit duidelijk zal worden.

Je Droom Vertelt...

Met een tevreden gevoel leg ik mijn schriftje weg en val nog even terug op mijn kussen. Dromen, ze lijken zo fantasierijk en onwerkelijk maar ze vertellen ons enorm veel over onszelf en over ons leven. Dromen kunnen ons zicht geven op situaties. Ze kunnen ons een kijkje geven in de diepste, donkerste kamertjes van onszelf. En wanneer we de taal van onze dromen begrijpen en leren spreken, maken we dus kennis met een diepere laag in onszelf en komen we tot een groter bewustzijn. Zo ligt er zomaar een gids, een wegwijzer, voor het oprapen in de nacht.

Veel mensen herinneren zich hun dromen niet. Gehaast stappen ze uit hun bed om aan hun volle, drukke programma te beginnen. Dat wat de nacht hen bracht alweer ver weggestopt onder de zorgen en gedachten van de dag. Maar dromen zijn voor gehaaste mensen vaak de verwerking van de dag omdat er verder geen rustmomenten zijn. Wie wel meerdere malen per dag de moeite neemt rustmomenten in te bouwen, zodat het gebeurde een plekje vindt, zal merken dat er in hun dromen ruimte ontstaat voor andere boodschappen. De droom is dan niet de verwerking van het gebeurde, maar een persoonlijke wegwijzer.

Op een groot scherm zie je in beeld, met geluid en vaak vol symbolen, gebeurtenissen zich afspelen. Gebeurtenissen die ons veel vertellen over onze binnenkant. Over onze talenten, onze angsten en patronen. Het lezen en begrijpen van dromen is vaak niet makkelijk, maar wie oefent en opschrijft ziet uiteindelijk patronen en zal de symboliek kunnen begrijpen. Die symboliek kan heel persoonsgebonden zijn, want het is jouw beleving die centraal staat...en jouw gevoelens die in elke droom van het grootste belang zijn.

Zo kun je dromen over je buurman maar hoeft dat helemaal niets te zeggen over de buurman. Allereerst is jouw gevoel ten opzichte van de buurman erg belangrijk, want stel je vindt je buurman een vreselijk iemand, bazig en dominant. Dan wil de droom je iets vertellen over het dominante, bazige stuk in jezelf wat je waarschijnlijk niet zo leuk vindt.

Ten tweede is het belangrijk te kijken naar de functie van je droom, want was je die dag verwikkeld in iets met je buurman dan is het dus gewoon een stuk verwerking. Het hele plaatje moet dus in ogenschouw worden genomen en dan zul je je dromen prachtig kunnen gebruiken om patronen te doorbreken en om inzichten te krijgen over jezelf en je gevoelens. Een droom is dus zeker geen bedrog maar eerder een eigen lichtje op onze wegen door dit bestaan...

Cheronne Jansen geeft dromenworkshops. Kijk voor meer informatie op: www.cheronne.nl

7 |

KNOW YOURSELF

EXPLORE YOUR SOUL EXPLORE YOUR LIFE

LIFE BETWEEN LIVES

COACHING YOU TO BECOME YOU WWW.CHOICEZ.NL | INFO@CHOICEZ.NL

LIFE BETWEEN LIVES IS EEN VERKENNINGSTOCHT DOOR JE TUSSENBESTAAN.

EEN REIS NAAR JE ZIELSESSENTIE.

EEN ONTMOETING MET JE WARE IK.

Moderne gezinnen

DOSSIER

Stiefouders, en dan met name stiefmoeders, hebben al sinds mensenheugenis een slechte naam. In geen enkel sprookje speelt de stiefmoeder bijvoorbeeld een glorieuze rol. Ze is gemeen, jaloers, laaghartig en veelal ook moordlustig. In sprookjes is de echte moeder meestal overleden, en het achtergebleven kind het slachtoffer in de klauwen van de grote, boze stiefmoeder. In het traditionele plaatje, is de stiefmoeder de onvermijdelijke bitch. In deze tijd kom je het steeds vaker tegen. Samengestelde gezinnen. Eén of beide partners hebben kinderen uit een eerdere relatie. Maar hoewel deze moderne gezinssamenstellingen tegenwoordig veelvuldig voorkomen, botert het vaak nog steeds niet in deze constructie. Maar juist omdát samengestelde gezinnen steeds meer voorkomen, doen we ook graag alsof er niets aan de hand mag zijn. De partners kiezen voor elkaar, en daar hoort ‘gewoon’ een kind bij. Punt uit. Daar moet de (aanstaande) stiefouder maar niet moeilijk over doen. Van het kind van je partner hoor je te houden, een surrogaat ouder te worden, en er zo mogelijk een nog betere ouderrol voor te vervullen dan de biologische ouders.

Anno 2009 is stiefouderschap er echter nog altijd niet ‘normaler’ op geworden. En in plaats van verbetering, en meer begrip voor de moeilijke positie van de nieuwe stiefouder, is het juist slechter bespreekbaar geworden. Er heerst een vreemdsoortige spanning rond het onderwerp. Een relatie met een bestaand gezin aangaan, is anders dan een relatie met zijn tweeën beginnen. En dat biedt doorgaans al genoeg uitdagingen. Maar bij stiefouderschap krijg je er meestal naast een kind, ook automatisch een ex-geliefde bij. Natuurlijk, de relatie is niet voor niets voorbij, rationeel weet je dat. Maar toch kan er jaloezie ontstaan, zeker als de ex nog veel contact heeft met je partner. Daarnaast zal je moeten leren omgaan met het idee dat je partner geen ‘groentje’ meer is. Zo heeft je geliefde de bijzondere momenten van een eerste zwangerschap bijvoorbeeld al met een ander gedeeld.

Een belangrijke valkuil die je vaak tegen komt bij samengestelde gezinnen is gebrek aan effectieve communicatie. Waarin gevoelens erkend worden, waarbij je je in elkaar kunt inleven en open kunt blijven benoemen wat je voelt en ervaart, zodat je naar een situatie toe kunt werken die voor alle partijen bevredigend is.

Ik was 26 toen ik mijn vriend ontmoette, en nog helemaal niet met kinderen bezig. Hij had een zoontje van 3 jaar. Zijn zoontje kwam om het weekend, dus ik zag niet zoveel rode vlaggen. Als hij en ik met z’n tweeën waren was het heerlijk, intens en passioneel. We spraken regelmatig af. De weekends dat hij zijn zoontje had, vond ik ook heerlijk. Dan had ik ‘me-time’ en deed ik van alles wat ik ook deed voordat ik hem kende. De perfecte balans vond ik.

Doordat hij alleenstaande vader is, is hij ook heel verzorgend en verantwoordelijk. Dat had ik eerder niet zo meegemaakt in mijn relaties. Ik wist in ieder geval op voorhand wat voor vader mijn vriend is. Ik zag alleen maar voordelen. Ik zag zijn zoontje wel eens, maar meestal liet ik ze lekker samen. Zijn zoontje is van het schattige soort. Ik zag geen enkele beer op de weg.

Maar toen we gingen samenwonen, veranderde dat. We wonen nu 3 jaar samen en ik vind het samenleven met zijn kind zwaar. Qua opvoeding zitten mijn vriend en ik totaal niet op een lijn en dat zorgt voor spanningen. Niet dat ik actief opvoed, maar sommige basisregels die voor mij heel normaal zijn, zijn voor mijn stiefzoon helemaal niet zo normaal. Zoals van beneden naar zolder schreeuwen. 40 keer in een minuut aan de voordeur bellen en niet achterom kunnen lopen. 5 uur achter elkaar achter de playstation. Met zes vriendjes binnen in de woonkamer spelen terwijl het buiten mooi weer is. Al zijn troep laten rondslingeren. Speelgoed, kleding, schoenen. En als stiefmoeder heb ik nauwelijks invloed op de opvoeding, mijn mening wordt vaak niet gewaardeerd. Het is dan ook niet zozeer het kind of het stiefmoederschap dat mijn relatie bemoeilijkt, maar ons onvermogen om op één lijn te zitten en een balans te vinden.

Liza (31). Accountmanager, Stiefzoon (8)

Stiefmoeders!

11 |

Als ik niet zo veel van mijn vrouw zou houden zou ik allang vertrokken zijn. Ik voed het kind van haar en haar ex op. Haar ex heeft het kind iedere twee weken een weekend. Hij is altijd te laat, neemt nooit de moeite om dan even te bellen of belt spontaan 5 minuten van tevoren dat hij zijn zoon van school wil halen. Het komt geen seconde in hem op dat er een hele organisatie aan vooraf gaat.

Ik lees mijn stiefzoon elke avond voor. Ik breng en haal hem van school. Ik maak huiswerk met hem. Ik verzorg hem als hij ziek is. Als hij ziek wordt terwijl hij bij zijn vader is, dan wordt de jongen weer naar ons gebracht. Dat zegt toch eigenlijk voldoende.

Maar wie zit er bij ouderavond geïnteresseerd te wezen? Juist! De ex en mijn vrouw. Ik vind het verder een goede vent. Maar ik zit in een grijs gebied. Ik doe wel alle vader dingen, en heb alle verantwoordelijkheden. Het wordt ook van mij verwacht. Dit is mijn keuze en ik neem die verantwoordelijkheid en zorg met liefde. En toch, toch zou het fijn zijn als mijn rol ook eens erkend werd.

Ik vind het raar dat er voor iemand die weinig moeite doet om zijn kind te zien, zo de uiterste best wordt gedaan. En dat dat wat ik doe als normaal beschouwd wordt. Dan moet ik maar geen relatie met een vrouw met een kind beginnen.

En de verantwoordelijkheid van de vader dan? Het lijkt wel dat het normaler wordt gevonden dat de vader zijn verantwoordelijkheid minimaal neemt, maar owee als de stiefouder niet 200% betrokken is. Raar toch?

Henry (36), Zelfstandig ondernemer, Stiefzoon (6)

Over stiefvaders hoor of lees je weinig. Terwijl hun rol vaak groter is dan die van stiefmoeders. Het kind blijft namelijk meestal bij de moeder wonen en in veel gevallen heeft de moeder het grootste deel van de zorg. Samenwonen betekent dan ook vaak een actieve rol voor de stiefvader.

En net zoals beide ‘moeders’ met elkaar kunnen botsen, lopen vaak ook beide ‘vaders’ tegen problemen aan. Sommige biologische vaders lijken alleen nog maar de lusten te willen nemen, terwijl de lasten makkelijk bij de stiefvader worden gedumpt. In dat soort gevallen is het voor de stiefvader belangrijk het waaróm achter dit gedrag te weten.

Veel vaders blijken schuldgevoelens te ervaren omdat zij hun kinderen na een scheiding ineens veel minder zien. In het ‘papa-weekend’ willen ze dan vaak geen confrontaties aangaan en gaan dan het opvoeden uit de weg. Geen kwade wil dus, en als de stiefvader zich hiervan bewust zou zijn, zou hij zich misschien niet zo misbruikt voelen.

Doordat veel mensen een onbewuste negatieve associatie met het woord stiefvader of stiefmoeder hebben, is het een extra zware rol. Waarin de druk om het goed te willen doen erg groot is. Ook ervaren veel stiefouders dat ze best meer begrip zouden willen voor de uitdagende rol die ze op zich nemen.

Open communicatie is de sleutel tot een harmonieus gezinsleven. Een gezin is in balans als alle gezinsleden de ruimte krijgen om te groeien. Er ligt daarom heel wat druk bij de biologische ouders. Want communicatie moet aan beide kanten open zijn: zowel naar de nieuwe partner, als naar de ex. Wie verwacht dat alle puzzelstukjes uiteindelijk vanzelf wel op hun plek zullen vallen, houdt er onrealistische verwachtingen op na. Jaloezie, onzekerheid en twijfel zijn gevoelens die onvermijdelijk bij alle betrokkenen leven. En ook al lijkt alles aan de oppervlakte nog zo goed te gaan, onderhuids kunnen ook heel wat negatieve emoties meespelen.

Durf de ander en jezelf de vraag te stellen of bepaalde keuzes of gedrag bijdragen aan de harmonie van het gezinsleven, of wordt er juist afbreuk aan gedaan? Is er wel evenwicht in het gezinsleven, en krijgen beide partners genoeg kansen om de groei door te maken die bij hen past?

Stiefvaders!

Mirjam (34), Regiomanager, Stiefdochter (6)

Ik vind het nu erg leuk, maar dat heeft wel even geduurd! In het begin vond ik het moeilijk. Ik deed mijn uiterste best om een zo geweldig mogelijke stiefmoeder en partner te zijn en ook nog eens begrip te hebben voor de nukken van zijn ex. Ik nam mijn partner alles uit handen en ik was een geweldige kopie van mezelf geworden.

Zijn dochter kwam elk weekend en het was elke keer feest. Niks was te gek voor mij. Mijn vriend had een award voor de meest luie vader en man kunnen winnen, want hij deed letterlijk niks meer. Ik deed en organiseerde werkelijk alles. Als zijn dochter er niet was, was ik superminnares en supervrouw. ‘Kijk mij eens super geweldig en zoveel beter dan de moeder van je kind zijn.‘ Daarnaast werkte ik ook nog eens minimaal 40 uur als regiomanager en volgde ik in die tijd een studie. Als ik nu terugkijk denk ik: hoe kreeg ik het voor elkaar?

Maar ik ergerde me rot aan het gebrek aan schouderklopjes en de luiheid van mijn vriend. Zijn ex en ik voerden een ander soort toneelstukje op. ‘Doen alsof we heel ontspannen zijn,’ heette het stuk. Terwijl je de spanning echt kon snijden. Op een dag kwam ik tot inkeer. Ik was gordijnen aan het ophangen in de kamer van zijn dochter, toen mijn vriend de kamer kwam binnenlopen. De metamorfose viel hem nauwelijks op en zonder op of om te kijken gooide hij wat kleding op de grond. Mijn mond zakte op mijn knieën. Niet door zijn actie, maar door de mijne. Wie was ik nou zo voor de gek aan het houden? Voor wie was ik supervrouw aan het spelen?

Toen ik ophield de supervrouw te zijn, viel hem overigens wel op. Ik heb gas teruggenomen. Ik was zo over mijn grenzen gegaan omdat ik gewoon heel onzeker was in deze nieuwe situatie. En mijn vriend en zijn ex waarschijnlijk ook. Dit was voor iedereen nieuw. Ik ben met mijn onzekerheid aan de slag gegaan en dat is heel bevrijdend geweest. Ik neem nu meer een soort van tante rol en hoef van mezelf ook niet altijd mee te doen. Nu ik het niet meer vreselijk goed wil doen, nu ik niet meer graag geweldig gevonden hoef te worden, is de sfeer een stuk meer ontspannen. We hebben nu een goede balans. Zijn dochter en ik hebben een leuke band en mijn vriend zou nu een award voor de meest betrokken vader en man kunnen winnen!

Het gezinStiefouderschap gaat vaak gepaard met tegenstrijdige emoties. Ergens zou het vanzelfsprekend moeten zijn dat je van het kind van je partner gaat houden. Maar omdat stiefouders vaak weinig in de pap te brokkelen hebben als het om opvoeding gaat, is het juist de band tussen stiefouder en stiefkind die daardoor niet tot bloei kan komen. De stiefouder wordt dan met een vreemde ‘opgezadeld’, die een prettig gezinsleven in de weg staat.

Een kind is kwetsbaar, en komt daardoor op de eerste plaats. Maar wat vele ouders zich niet realiseren, is dat niet perse het kind, maar zijn of haar groei op de eerste plaats zou moeten komen te staan. Geen enkel kind kan zich ontspannen ontwikkelen als er binnen het gezin onderhuidse spanningen leven. Het is daarom juist in het belang van het kind dat ook de stiefouder mee komt in de nieuwe gezinsconstructie, en dat vereist extra aandacht. Een stiefouder die zich begrepen voelt, is een tevreden stiefouder. En dat hoeft echt niet te betekenen dat de stiefouder het ineens voor het zeggen krijgt. Leg daarom uit waarom je bepaalde beslissingen neemt, en heb oor voor de gevoelens van je partner. Praat over je verwachtingen, en wees niet bang ze bij te stellen. En onthoud: sommige dingen laten zich nu eenmaal niet afdwingen.

Tot slot nog een aantal do’s & dont’s voor de stiefouder:

Dont’sHet te goed willen doen, stoppen met communiceren, concurrentie aan willen gaan, ouder willen spelen over het kind, jezelf wegcijferen. Do’sJezelf tijd gunnen, zelfreflectie, benoemen wat je ervaart, in contact blijven met jezelf en de betrokkenen, loslaten van illusies en mentale ‘zo hoort het’ beelden.

Chantal van den BergCoach & Counselor

12 |

Ik staar naar de klok. De minuten tikken tergend langzaam voorbij. Ik ben nog geen uur binnen en ik verlang al naar vrijdagmiddag. Voor de goede orde. Vandaag is het maandag. De week is nog maar net begonnen. Ik word moe van het neppe gebeuren. Het zogenaamde overgeïnteresseerde, het hielen gelik. De een nog erger dan de ander. Vrouwen wier baby’s weblogs schrijven, ik weet het, het is een wonder, komen me ook mijn strot uit. Kijk! Daar staat er weer één verplicht te glimlachen om het onnozele verhaal over wat de dochter van 2 maanden op internet gepost heeft. Nee! Mijn huggie zit niet lekker!

Ik kijk naar rechts, niet ver bij mij vandaan zit een stoffige vent. Eentje waarvan ik me met grote regelmaat afvraag of hij überhaupt ooit doucht. Aan zijn kapsel kan ik precies zien of dat hij op zijn zij of op zijn rug heeft gelegen. Tegenover mij zit een happy singel. Alleen is ze niet zo happy. Al doet ze nog zo haar best, de wanhoop druipt er vanaf. Het stralen voorbij. Elke man zou een kans kunnen zijn. Een kans op een huis in een buitenwijk, 2 kinderen en een labrador.

Als ik heel eerlijk ben, vind ik mijn werk eigenlijk al een hele tijd niks aan. Het interesseert me eigenlijk helemaal niks meer. Maar op een of andere manier vind ik het makkelijker om ontevreden te zijn. Ik besluit nu ter plekke dat ik dit zat ben. Ik weiger, nee ik vertik het, om nog langer te wachten totdat de minuten ver genoeg vooruit getikt zijn zodat ik even, twee dagen, 48 uur van mijn zuur verdiende vrijheid kan genieten. Eigenlijk is 48 uur best overdreven. Want ik moet op zondagavond wel weer rekening houden met het feit dat ik de volgende ochtend weer fris in de file moet staan.

Ik kap ermee. Ineens ziet de werkvloer er heel anders uit. Ik ga jullie verlaten, denk ik. Ik ga ontsnappen. Ik ga mijn eigen pad volgen. Ik weet nog niet hoe. En ik weet nog niet met wat. Maar ik ga weg. Ik voel dat ik vastberaden ben. Mijn beslissing geeft me een heel vrij gevoel. Het is anders dan andere keren dat ik mij heldhaftig voornam ontslag te nemen en de ‘wijde wereld’ in te trekken. De rest van de dag vliegt voorbij. De file kan me niet uit mijn gevoel krijgen. Nog maar even, denk ik. Bij thuiskomst besluit ik dat ik het dit keer goed moet aanpakken. De komende drie maanden zit ik er nog. Dat is mijn opzeg termijn. Tot die tijd wil ik goed werk afleveren en niet zeuren. Ik start mijn laptop op en schrijf mijn ontslagbrief. Ik maak het meteen af. Printen, envelop en ook al moet ik het hele huis overhoop halen voor een postzegel, ik zet door. Ik leg mijn ontslagbrief klaar, zodat ik het morgenochtend niet vergeet.

Terwijl ik de ravage van mijn postzegel zoektocht aan het herstellen ben, hoor ik mijn mobiel een aantal keren gaan ,maar ik wil me niet af laten leiden. Ik wil het ook nog niet vertellen. Niet voordat ik die brief op de post heb gedaan. En ik ken mezelf. Als ik opneem, vertel ik het toch. Als ik klaar ben met eten is het tijd voor stap twee. Opschrijven wat ik allemaal wel zou willen doen, wat mijn kwaliteiten zijn, wat ik leuk vind. Dat soort dingen. Ik pak mijn mooie schrijfboekje en mijn mooie pen. Dit wil ik zorgvuldig doen. Ik installeer mezelf op de bank en adem een paar keer diep in. Ik open mijn mooie boekje, klik mijn pen ‘aan’ en er komt helemaal niks. Ineens vraag ik me af of dit wel zo een goed plan is.

‘Ik neem ontslag...!

14 |

In het allereerste Choicez Magazine een special over duizendpoot en hoofdredactrice Ginny Mooy.

In één jaar schreef ze twee boeken, begon haar eigen bedrijf, richtte een

stichting op en deed promotieonderzoek naar kindsoldaten.

Foto’s: Ginny Mooy | Tekst: Patrick de Graaf | www.ginnymooy.nl

Ginny Mooy (35) is afgestudeerd antropologe. Ze bracht in September 2008 haar debuutroman ‘De Wil om te Doden’ uit. Deze maand verscheen haar tweede boek ‘Moordjongens’. Een boek over kindsoldaten, voor jongeren vanaf 12 jaar.

Ginny woont in Sierra Leone, waar ze promotie onderzoek doet naar voormalig kindsoldaten. Samen met hen richtte ze de stichting Mind to Change op, die kindsoldaten een tweede kans wil geven om een toekomst op te bouwen.

In Sierra Leone woont ze samen met vriend Lansana, en wordt ze binnenkort voor de eerste keer moeder. Naast haar vrijwilligerswerk is ze tekstschrijver en redacteur, en maakt ze grafische ontwerpen, websites, brochures en magazines.

Meer informatie over Ginny:www.ginnymooy.nl

Meer informatie over Mind to Change:www.mindtochange.nl

In haar autobiografische debuutroman ‘De Wil om te Doden’, laat Ginny Mooy het achterste van haar tong zien. Ze geeft zich in haar verslag over haar onderzoek naar ex-kindsoldaten, volledig bloot aan de lezer. Ook op haar weblog laat ze makkelijk het achterste van haar tong zien. Ze schrijft provocerend, kleurrijk en beeldend. In heilige huisjes lijkt ze niet te geloven. Ze doet alles op haar manier. “Ik kan niets met routine. Ik hou van uitdagingen. Zodra ik iets onder de knie heb, is het tijd voor de volgende ontdekking. Dat heeft me in het verleden genoeg problemen opgeleverd. Zo heb ik nooit een mooi CV opgebouwd, waar een werkgever op slag op zou vallen. Mijn leven is een samenraapsel van allerlei verschillende soorten banen en specialisaties. Nu ik niet meer zonodig ergens in hoef te passen, ben ik daar blij om. Er zijn niet veel dingen die ik niet kan, waardoor ik altijd mogelijkheden zie om het roer weer om te gooien.

Het is een onbewuste zoektocht geweest naar mezelf, mijn werkelijke talent, en mijn interesses. Op de middelbare school zat ik in een keurslijf van zinloosheid. Wat moest ik met aardrijkskunde en biologie? Ik wist dat ik het nooit zou gebruiken. Ik zocht altijd naar concrete dingen. Het is daarom misschien raar dat juist ik op de universiteit terecht kwam. Toch had me niets beters kunnen overkomen. Eindelijk was ik bevrijd van het juk van de voorgekauwde kennis, en leerde ik de wereld op een hele andere manier zien. Ik leerde met name dat de wereld draait om ideeën. Van mensen. Waarom zou ik daar dan niet mijn eigen ideeën in kwijt kunnen?

Ik sta met mijn benen in twee verschillende culturen. Mijn ene been is Hollands, mijn andere been Indisch. Zo ben ik ook opgevoed. Heel verwarrend soms, omdat beide culturen tegenstrijdige waarden en gebruiken kennen. In één opzicht komen de twee culturen echter opvallend veel overeen: ‘het hóórt niet’. Dat principe heb ik ergens rond mijn dertigste radicaal van boord gegooid. Voorgeschreven gedragsregeltjes, de schone schijn, altijd een toneelstukje moeten opvoeren. Hypocriete deftigheid noem ik dat. Ik ben niet perfect, zal ik ook nooit worden. So be it. Hou van me, haat me, het maakt me niets uit. Zolang ik maar mezelf kan zijn. In de voorgeschreven rol van Hollandse middenklasser verwelkte ik elke dag een beetje meer. Ik wilde mezelf ontdekken, vrij zijn van schaamte, en gewoon open tegenover het leven staan. Zodra je de gebaande wegen verlaat, gaat er een hele nieuwe wereld voor je open. Uiteindelijk heb ik mijn plekje weten te veroveren. Routines horen daar nou eenmaal bij. Prima. Zolang ze maar minimaal blijven, en ik ze zelf bepaal.”

‘Ik kan niets met routine’

17 |

Na een opleiding in mode en kleding, grafische vormgeving, cursussen boekhouden, een eigen kledingbedrijf en een studie financieel management, besloot Ginny op haar 29e het roer radicaal om te gooien. Ze gaf haar comfortabele bestaan met veelbelovende baan en carrière op, om antropologie te gaan studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Ze specialiseerde zich in oorlog en extreme geweldpleging. Voor haar eindscriptie vertrok ze eind 2006 naar Sierra Leone, om onderzoek te doen naar ex-kindsoldaten. Ze bleef vier maanden, maar ging korte tijd later weer terug. Ze had haar hart verloren aan het land, vriend Lansana, en ‘haar’ ex-kindsoldaten. Ze wilde promotie onderzoek doen. En tegelijkertijd iets betekenen voor de ex-kindsoldaten die haar in hun levens hadden opgenomen. Samen met hen startte ze het initiatief Mind to Change. Een humanitaire organisatie die kindsoldaten een nieuwe kans op een toekomst wil bieden.

Om de ex-kindsoldaten beter te kunnen begrijpen, leefde ze meer dan twee jaar met hen samen, en deelde hun dagelijks leven. Tijdens haar onderzoek kwam ze terecht onder de armsten van de Sierra Leoonse bevolking. Een groot contrast met haar leven in het rijke Nederland. Van een leventje in luxe, naar een bestaan zonder schoon water, elektriciteit en voorzieningen. Een situatie waarin ze niet alleen het land, haar inwoners en de ex-kindsoldaten beter leerde begrijpen, maar vooral zichzelf leerde kennen.

“Ik ben altijd een luxe meisje geweest. Ik hou van kleding, make up, schoenen, en dure snufjes. Toch is dat allemaal nooit zo belangrijk voor me geweest, dat ik er mijn leven naar zou hebben ingericht. Als ik het kon kopen was dat mooi meegenomen, maar ik deed toch liever iets wat ik leuk vond. Een hoog salaris is nooit een hoofdmotivatie voor me geweest. Misschien was het daarom uiteindelijk niet moeilijk me aan te passen aan het leven in Sierra Leone. Al heb ik wel veel moeilijke momenten gehad natuurlijk.

Koken op houtvuurIn het begin heb ik nog vaak met weemoed gedacht aan mijn wasmachine, stofzuiger, tosti ijzer en het gasfornuis. In Sierra Leone gaat alles met de hand. Strijken met een kolenbout en koken op een houtvuurtje, het kostte allemaal zoveel tijd dat ik er soms gek van werd. Maar tegelijkertijd waren het ook sociale bezigheden. Je staat nooit in je eentje te wassen. Kleding op de hand schrobben in een emmertje op de binnenplaats was vaak zelfs leuk, als ik samen met de buurtkinderen stond te zingen en te dansen.

Mijn leven kwam automatisch in een andere versnelling, waardoor ik me realiseerde dat ik jarenlang op de automatische piloot had geleefd. In Nederland zat ik zozeer vast in de ratrace, dat ik nauwelijks grip had op mijn eigen leven. En dat terwijl ik toch altijd gedacht heb dat ik mijn eigen koers vaarde. In Sierra Leone leerde ik het leven van dag tot dag te nemen, en kleine dingen te waarderen. Veel dingen zijn niet vanzelfsprekend, en hobbelen van het ene behaalde doel, naar de andere ‘must’ sloopt uiteindelijk je persoonlijkheid.

Natuurlijk moet en zal je die auto hebben, en dat ene paar roze hakken, of die videocamera. Ongemerkt word je slaaf van je eigen materialisme. Als alle materialisme dan ineens wegvalt, moet je hele nieuwe levensdoelen stellen. En dat was zeker in het begin niet makkelijk. Het gevoel van bevrijding kwam pas veel later, bij één van mijn bezoeken aan Nederland. Ineens voelde ik me in mijn oude leventje niet meer thuis, en merkte ik dat ik uit de ratrace gestapt was. Nederland was een geoliede machine. Aan de ene kant fijn, omdat alles geregeld is, maar aan de andere kant is het in die machine ook moeilijk je eigen draai te vinden.

Maar hoewel het leven in Sierra Leone als dag en nacht verschilt van dat in Nederland, zijn de mensen er in opvallend veel opzichten hetzelfde. Uiteindelijk zijn we allemaal op zoek naar zekerheden en zelfverwerkelijking. De belangrijkste les die ik daar uit trok, is dat het leven echt is wat je er zelf van maakt. Het oh zo makkelijke cliché werd ineens ook een hele makkelijke werkelijkheid. Alleen eten en drinken moet, de rest wíl je. Als je dat eenmaal weet, biedt het leven ineens veel meer mogelijkheden.”

‘chapter: sierra leone’

‘Natuurlijk móet je die auto hebben, en dat paar roze hakken...’

18 |

Idrissa is elf als hij door zijn oom wordt ingelijfd bij het rebellenleger. De eerste keer dat hij moet vechten, staat hij doodsangsten uit, maar als hij geconfronteerd wordt met het doorgeladen geweer van de vijand, schiet hij zonder te kijken. Hij heeft zijn eerste slachtoffer gemaakt. Daarna is doden niet moeilijk meer. Onder invloed van drugs wordt hij een wrede generaal, die andere jonge jongens dwingt om mee te vechten.

Jim is zeven als hij samen met zijn moeder door de rebellen wordt ontvoerd. Hij moet toekijken hoe zijn moeder wordt doodgeschoten. Als hij later tijdens gevechten aan zijn moeder denkt, wordt hij zo razend dat hij moeiteloos het ene na het andere slachtoffer maakt. Al snel is hij een van de meest gevreesde krijgers in zijn eenheid, en beschermt hij andere jonge jongens tijdens de gevechten.

Na jaren vechten komen de jongens terecht in een tehuis, waar ze ontwapend worden, en hun moeizame integratie in de naoorlogse samenleving begint. Zonder geweer zijn ze machteloos, en weten ze niet hoe ze zich staande moeten houden. List en bedrog worden hun wapens, terwijl ze diep in hun hart niets liever willen dan geaccepteerd worden en erbij horen.

2007. Studente Ginny Mooy vertrekt naar Sierra Leone om onderzoek te doen naar ex-kindsoldaten, Samen met haar assistent Lansana, die al snel meer wordt dan dat, gaat ze op zoek naar jonge mannen die hun oorlogservaringen willen vertellen. Door haar grote betrokkenheid dringt ze diep in hun levens door. Hun verhalen zijn schokkend en aangrijpend.

De wil om te doden is een verslag van haar eigen zoektocht, door een wereld die tegelijkertijd gruwelijk en liefdevol is.

9789022323465

Ginny Mooy

€ 14,95

Meer lezen

& Bestellen

In de kijker

Suske en Wiske & De Texas Rakkers:

vanaf 21 juli in de bioscoop!

Fictie - Mei 2009

Moordjongens - Ginny MooyISBN: 9789022323465Adviesprijs: € 14,95Moordjongen en De Wil om te Doden zijn te koop bij alle boekwinkels in Nederland en België, en daarnaast ook te koop bij Stichting Mind to Change. Als je je exemplaar via Mind to Change koopt, gaat de opbrengst naar een scholingsproject voor voormalig kindsoldaten in Sierra Leone.www.mindtochange.nl

Nonfictie - September 2008

De Wil om te Doden - Ginny MooyISBN: 9789025363659Adviesprijs: € 17,50

20 |

Schrijven“Ik heb eigenlijk altijd een hekel gehad aan lezen. Ik vond de verhalen wel mooi, maar ik genoot er meer van als mijn moeder ze voorlas. En haar eigen verzonnen verhaaltjes vond ik nog veel mooier. Ik had als kind al een voorliefde voor zelf schrijven. Op mijn achtste begon ik met het bijhouden van dagboeken. Met name over mijn stiekeme verliefdheden en onzekerheden, die ik dan zo cryptisch mogelijk probeerde te omschrijven, zodat andere familieleden niet zouden kunnen ontcijferen waar ik over schreef.

Schrijven was een persoonlijke uitlaatklep van pijnen en pijntjes. Wie mijn dagboeken van vroeger zou lezen, zou denken dat ik vreselijk ongelukkig was als kind. Ik schreef eigenlijk altijd alleen maar over de dingen die me niet bevielen. Het was een mooie manier om mijn boosheid over verdriet te verwerken, zonder daarmee andere mensen voor hun hoofd te stoten. Pas veel later is het ook een manier geworden om aandacht te vragen.

Toen in 2006 mijn relatie verbroken werd, begon ik een weblog. Ik was zo verontwaardigd, en eenzaam in mijn gevoel, dat ik het van me af wilde schrijven. Ik knalde alles op het internet, en kreeg verrassende reacties terug. Maar ik merkte al snel dat het soort reacties sterk afhing van de manier waarop ik dingen schreef. En daarom ben ik met mezelf gaan experimenteren in mijn stukjes. Het was grappig om te zien hoe een bepaalde woordvolgorde ineens een hele andere respons kon ontlokken. En leuk ook hoe mensen proberen je karakter te ontleden uit je schrijfstijl.

Sommigen van mijn lezers konden me al snel doorgronden. Andere lezers denken me door en door te kennen, maar eigenlijk begrijpen ze helemaal niets van me. Woordspelingen komen niet bij iedereen aan. Of mensen hangen er hun eigen interpretatie aan. Dat vind ik intrigerend aan het geschreven woord. Hoewel ik in mijn stukjes toch echt het achterste van mijn tong laat zien, zijn er toch mensen die het helemaal anders oppakken. Dat zegt meer over hen dan over mij. Maar het is mooi om te zien hoe dingen een eigen leven gaan leiden.”

Autobiografisch“Mensen zijn vaak verbaasd dat ik zo makkelijk over mijn privé leven schrijf. Vind ik dat niet eng, dat iedereen zomaar weet wat er bij mij van binnen leeft? Ik vind dat juist prettig. Ik draag mijn hart op mijn tong. Schone schijn werkt niet voor mij. Wat ik voel of beleef, mag iedereen weten. Maar misschien komt dat ook wel omdat ik geen echte zware geheimen heb. Wat ik menselijk vind aan mezelf, mogen mensen weten. Ik zal heus niet de enige ter wereld zijn die kampt met onzekerheden, twijfels, verdriet en levensvraagstukken. En het feit dat mijn weblog heel goed gelezen wordt, wil toch zeggen dat er mensen zijn die zich in mij herkennen. Of juist het tegenovergestelde, maar wel graag willen weten hoe een ander mens denkt, voelt en leeft.

Ondanks mijn openheid was het toch moeilijk een autobiografisch boek te schrijven. Toen ik terugkwam van mijn eerste onderzoek in Sierra Leone kreeg ik van uitgeverij Athenaeum het aanbod mijn ervaringen in een boek te schrijven. Ik accepteerde het aanbod met terughoudendheid. Want mijn ervaringen in Sierra Leone gaan niet alleen over mij, maar ook over de jongens waar ik mee werk. Stel, je irriteert je aan mij, als persoonlijkheid, dan ben je misschien ook niet geïnteresseerd in wat ik te zeggen heb over kindsoldaten. En dat is mijn grootste drijfveer in het leven: iets voor hen te kunnen doen. Ik vond dat ik mezelf ondergeschikt moest maken aan de boodschap die ik te verkondigen had. Uiteindelijk heb ik mijn ervaringen in Sierra Leone toch vanuit de ik-vorm besproken. ‘De wil om te doden’ is een combinatie geworden van mijn eigen verhaal en die van de ex-kindsoldaten die ik in Sierra Leone ontmoette.

Mijn tweede boek ‘Moordjongens’ is niet autobiografisch. De eerste keer dat ik een verhaal schreef, dat niet berust op mijn eigen ervaringen. Dat was spannend, want nu moest ik de wereld vanuit het perspectief van andere mensen beschrijven. Drie weken zat ik op een terrasje in Sierra Leone met mijn notitieboekjes, en schreef ik in één ruk het verhaal op van de kindsoldaten waar ik mee werk. Dat was erg intensief, want hoewel ze me veel over hun gevoelens en ervaringen verteld hebben, had ik me nooit eerder zo sterk in hun situatie ingeleefd. Ik heb daardoor best wat confrontaties met mezelf gehad, en stond mijn beeld van de mensheid even totaal op zijn kop.”

‘chapter: schrijven’

‘Ik laat graag het achterste van mijn tong zien. Ik ken geen schone schijn.’

Kindsoldaten

Ik vertrok naar Sierra Leone met de gedachte dat ik onderzoek zou doen, daar een mooi wetenschappelijk stuk over zou schrijven, en dan weer door zou gaan naar de volgende bestemming. Ik wilde heel graag iets doen voor kindsoldaten, maar dan wel op beleidsmatig niveau. Maar doordat ik dag en nacht samenleef met ex-kindsoldaten, en hen door en door leer kennen, kreeg ik ook een bijzondere band met ze. Ik leerde in Sierra Leone dat mijn gedachte van helpen heel goed is voor lange termijn oplossingen, maar dat ik daarmee de jongens waar ik op dat moment mee werkte, nooit meer zou kunnen helpen.

Hun problemen waren zo accuut, en zo overweldigend, dat ik me realiseerde dat er echt nú iets moest gebeuren. Daarom begon ik samen met hen een project zodat zij een nieuwe toekomst op zouden kunnen bouwen. Want hoewel er de laatste jaren best veel aandacht is voor kindsoldaten, is er niemand die hen structureel op weg helpt. De ex-kindsoldaten in Sierra Leone zijn opvallend sterk, en willen koste wat het kost iets van hun levens maken. Ze hebben het allemaal niet voor niets overleefd. Ze willen verder, maar ze zitten muurvast. Sierra Leone is het armste land ter wereld, ze hebben vaak geen ouders meer die hen op weg kunnen helpen. Hoe moeten ze in godsnaam een leven opbouwen?

Kracht

Door mijn werk met ex-kindsoldaten, leerde ik dat mensen heel wat veerkrachtiger zijn dan we denken. Ik kom zelden een ex-kindsoldaat tegen die willoos in het leven staat. Ze hebben een zwaar leven gehad, maar ze zijn ook gewend te knokken voor hun bestaan. Dat is voor velen van hen de rode draad in hun levens. De meeste ex-kindsoldaten zijn trots dat ze dapper en sterk zijn geweest. Anders waren ze doodgegaan, en daar zijn ze zich sterk van bewust. Ze hebben het geweld achter zich gelaten, maar de vechtlust hebben ze nog steeds. Als je kindsoldaten weer op weg wil helpen, is dat een goed aanknopingspunt om ze zelf de regie over hun levens te laten nemen.

Wat voor hen voorop staat is zelfstandigheid. Ze willen niet meer afhankelijk van anderen zijn. Niet voor hun levensonderhoud, maar ook niet voor het achterhalen van waarheden. Toen ze met een geweer het slagveld op werden gestuurd, werd hen verteld dat moorden goed was. Ze wisten niet beter en deden wat hen gezegd werd. Pas na de oorlog begrepen ze dat ze voorgelogen en misbruikt waren. Die ontwetendheid, daar willen ze van af. Ze willen zelf kunnen bepalen wat goed en slecht is, en hoe zij zich in de wereld kunnen ontplooien. Maar dat gaat moeilijk in een land als Sierra Leone, waar informatie niet voor het oprapen ligt, en je dus steeds van anderen afhankelijk bent voor interpretaties. Door scholing leren ze ruimer te denken, en weten ze hoe ze op zoek moeten naar betrouwbare informatie. Die algemene kennis is voor hen bijzonder belangrijk.

Soms is het een frustrerende gedachte dat er zoveel kindsoldaten ter wereld zijn die hulp nodig hebben. Er lijkt geen einde aan te komen. Maar hulp is echt nodig. Als kindsoldaten niet mee kunnen draaien in de samenleving, komen ze misschien in de criminaliteit terecht. Een afschrikwekkende gedachte, want hoewel ze geen geweld meer wíllen plegen, kunnen zich in zo’n leven dingen voordoen, waardoor ze niet anders kunnen. En voor iemand die al eerder gemoord heeft, is het niet moeilijk meer. Voor de samenleving is het dus ook belangrijk dat ze geholpen worden. Dat soort mensen wil je niet op straat. Daarom volhard ik, en blijf met hen samenwerken aan een nieuwe toekomst.

‘chapter: kindsoldaten’

22 |

Kindsoldaten

Change a mind - Change a spirit - Change a life - Change the future

Mind to Change zet zich in om ex-kindsoldaten een betere toekomst te geven. We richten ons op de lange termijn, want stabiliteit en zekerheid is voor ex-kindsoldaten het allerbelangrijkst om hun leven weer op te kunnen bouwen. Geen onzekerheid meer, maar een stabiele basis. Wij bieden ze de mogelijkheid, de rest doen ze zelf. Door middel van scholing, training in praktische vaardigheden, of in ondersteuning bij het starten van een kleine onderneming.

Stuur een ex-kindsoldaat naar school en betaal mee aan schoolgeld, boeken, examengeld, een uniform en lunchgeld. Betaal je liever mee aan een taxi, om een ex-kindsoldaat te helpen zijn eigen bedrijf op te zetten? Of voor een kapsalon voor een meisjessoldaat? Een opleiding tot timmerman? Of elektriciën? Kleermaakster? Of een eigen bouwbedrijf? Of wil je gewoon een bescheiden bijdrage leveren? Dat kan allemaal.

Meer informatie vind je op onze website. Bezoek onze website ook voor artikelen over kindsoldaten, voorlichting, video’s, verhalen, chats met voormalig kindsoldaten en activiteiten.

Wil je graag meehelpen bouwen aan het succes van Mind to Change? Een activiteit voor school, de kerk, je jongerencentrum? Fondsenwerving? Of wil je graag bij ons werken? Ook daar zijn we blij mee! Laat ons weten wat je voor ons wil doen!

www.mindtochange.nl | info@mindtochange.nl

Heel vroeger werd onze maatschappij en ons denken gedomineerd door de kerk. De kerk vertelde ons wat wij wel of niet mochten doen, predikte af en toe hel en verdoemenis om ons een legaat afhandig te maken. En spoorde ons aan zo veel mogelijk zielen toe te voegen aan de parochie. Vervolgens werd onze maatschappij en ons denken gedomineerd door de wetenschap. Als we het niet konden bewijzen, dan was het niet waar. Dat we mogelijk de techniek niet hebben om het een en ander te bewijzen wordt gemakshalve buiten beschouwing gelaten. Maar spiritualiteit en nieuwsgierigheid naar zingeving en onze oorsprong zijn altijd blijven bestaan. Het werd een subgroep, die zich afzette tegen de rest van de wereld en een geheel eigen hokje vormde.

Met kledingvoorschriften, gedragsnormen, werk-wijzen en voorkeuren. Maar tegenwoordig is in de wetenschappelijke wereld een verschuiving waar te nemen. Kwantumfysica zette de wereld van de wetenschap op zijn kop door aan te tonen dat in de wereld van de kleinste deeltjes van materie geheel andere natuurwetten gelden, dan in de tot nu toe algemeen aanvaarde natuurwetten van Newton.

Kwantumfysica wordt ook wel de wetenschappelijke spiritualiteit genoemd en gaat ervan uit dat materie beïnvloed wordt door waarneming. Vanuit verschillende proeven lijkt de intentie van de waarnemer invloed te hebben op de uitslag van het experiment. Met andere woorden. Men creëert de eigen werkelijkheid.

Spiritualiteit anno 2009 is allang niet meer exclusief voorbehouden aan fashion victims en stoffige sandalen. Dertigers, en jonger, betrekken al een behoorlijke tijd spiritualiteit in hun dagelijks leven. Bij spiritualiteit ligt de nadruk op de persoonlijke en innerlijke ervaring. Je eigen waarheid. Diepzinnige gesprekken worden niet meer perse vergezeld door kruiden thee en new age muziek. Een cocktail in een leuke lounge bar doet het er ook prima bij.

In mijn praktijk kon ik dit verschijnsel goed waarnemen. De een na de ander, net onder de twintig, meldde zich aan voor reïncarnatietherapie, en vond hierin een middel om met de uitdagingen van nu om te gaan. De diepgang van deze jonge mensen en de vragen die zij zich stellen waren vroeger voorbehouden aan de eind veertiger.

Spiritualiteit wordt steeds meer een onderdeel van ons dagelijks leven. Spiritualiteit is er altijd geweest en is bezig zich te integreren in onze samenleving. Zingeving, idealisme, levensdoelen en vragen, de mens wordt steeds zelfbewuster. De moderne spiritualiteit richt zich op de mens van nu. Mondig, zelfstandig, onafhankelijk en spiritueel. Deze nieuwe aardse, spirituele mens noem ik ‘Hippie Chique’. En ze komen steeds vaker voor.

Tekst: Chantal van den Berg Foto: Stock XCHNG

25 |

Deborah van Aelst

Praktijk voor holistische therapie, intuïtief coach/counselor, rouwbegeleiding, rouwverwerking, lezingen & workshopswww.deborahvanaelst.net | info@deborahvanaelst.net

Een toekomst met jezelf

Human Capital‘File? Ga e-werken!’ staat op de nieuwerwetse elektronische borden langs de A6 Lelystad – Amsterdam. Een aardige gedachte van de overheid, maar een typische verkeerdomme gedachte. Want menig werknemer vervloekt de dagelijkse filestress. De dagelijkse 2 uur tijdverlies in ‘langzaam rijdend en stilstaand verkeer’ zou immers veel beter besteed kunnen worden. Met een beetje pech staan tweeverdieners tegelijkertijd in de file, een situatie waarin gezinsleven en vrije tijd steeds meer op de achtergrond gedrongen worden. Het zijn de werkgevers die zo’n elektronisch ‘ga e-werken’ bord in hun directiekamers geïnstalleerd zouden moeten krijgen. Hoewel de tijden veranderen, en het ‘9 tot 5’ principe voor steeds meer gezinnen onhoudbaar wordt, houden de meeste grote bedrijven nog steeds hardnekkig vast aan dit verouderde systeem. Bedrijven gaan daarbij niet alleen voorbij aan de behoeften van de hedendaagse werknemer, maar ook aan moderne mogelijkheden om de bedrijfsproductiviteit te verhogen. Want hoewel alle moderne techniek aanwezig is, die e-werken mogelijk maken, houden bedrijven hun werknemers liever binnen het systeem. Dat wijst niet alleen op een gebrek aan innovatief ondernemerschap, maar ook op een klimaat van wantrouwen, waarbij bedrijven het zelfsturend vermogen volkomen negeren.

28 |

We leven in een snelle wereld, waar de ene ontwikkeling de andere ontwikkeling in een razend tempo opvolgt. Bedrijven kunnen de concurrentie alleen het hoofd bieden, als ze bovenop de ontwikkelingen zitten. En daar zijn competente werknemers voor nodig. Meedenkers, die zich continu kunnen blijven ontwikkelen. Maar welke werknemer heeft daar nu eigenlijk nog tijd voor? Een fulltime baan, een druk gezin, een druk sociaal leven en steeds vaker komt daar ook mantelzorg bij. Waar moeten ze de tijd vandaan halen? In het weekend? En de kinderen dan?

En e-werken is slechts één van de dingen waar bedrijven straal aan voorbij lijken te gaan. Bedrijven investeren al een tijd in de fysieke gezondheid van de mens. Veel grote bedrijven faciliteren sport. Ook verzorgen veel bedrijven trainingen om vaardigheden te verbeteren en te ontwikkelen. Er wordt echter maar weinig geïnvesteerd in persoonlijke ontwikkeling, en juist daar valt veel winst te behalen. Vernieuwing van organisaties begint immers bij vernieuwing van de mens. Een gezond lichaam en een gezonde en gelukkige geest, en een persoonlijkheid die zijn beperkende overtuigingen kent en weet om te buigen en zijn talenten kan benutten, draagt bij aan een positieve werksfeer en betere resultaten.

Mensen zijn tot grotere prestaties in staat als zij een gevoel van idealisme beleven of zich geïnspireerd voelen. En hoewel spiritualiteit in onze ‘verlichte’ samenleving bijna een scheldwoord is geworden, biedt het in deze periode van chaos en verandering voor veel mensen juist een antwoord. Spirituele ontwikkeling stimuleert onder andere de creativiteit, wat weer het probleemoplossend vermogen versterkt. Doordat mensen zich spiritueel ontwikkelen, worden ze zich bewuster van hun eigen kracht, talenten en potenties. Niks zweverigs dus, en bedrijven die de ruimte bieden aan persoonlijke en spirituele ontwikkeling hebben daar alleen maar baat bij.

ABN AMRO bracht in 2008 een rapport over Human Capital in de 21ste eeuw uit. In dit rapport ligt de nadruk op het investeren in de mens: Als bedrijven hun talenten willen behouden, zullen ze ook in zingeving moeten investeren. De vraag naar flexibele arbeid neemt toe. Het systeem zal moeten meebuigen met de snelle veranderingen in de maatschappij en het leven van de mens.

De beginnende werknemer van nu, de zogenaamde generatie Y’er, is een andere werknemer dan bedrijven gewend zijn. De balans werk en privé is voor hen erg belangrijk. Zij vragen flexibele werktijden en ruimte voor persoonlijke en spirituele ontwikkeling. Voor bedrijven ligt hier een mooie uitdaging. Zij moeten deze zelfbewuste en mondige twintigers en dertigers gaan managen. De generatie Y’er weigert zich in het keurslijf van het systeem te proppen en vraagt om een balans in werk en privé, ruimte voor zingeving en spiritualiteit. Aandacht voor levensstijl en grote veranderingen, zoals het krijgen van kinderen.

The War for Talent, zo’n elf jaar geleden beschreven door McKinsey, is nog steeds actueel. McKinsey voerde uitgebreid onderzoek en betrok wetenschap, HR management & topmanagement bij zijn onderzoek. De vraag naar managementtalent neemt toe en het aanbod, mede als gevolg van de demografische ontwikkelingen, neemt af. Van talentvolle mensen wordt er in het huidige klimaat ook steeds meer kennis en vaardigheden gevraagd. Goede mensen behouden blijkt in de praktijk best moeilijk. Die blijken in de praktijk namelijk niet zozeer voor salaris te kiezen, maar voor ruimte voor persoonlijke en spirituele ontwikkeling. Ondanks de financiële crisis. Bedrijven zullen daar dus toch echt op in moeten gaan spelen.

Spirituele en persoonlijke ontwikkeling zouden voor professionele ontwikkeling moeten gaan. Hoe gelukkiger en meer in balans de mensen zijn die het bedrijf dragen, hoe gezonder de onderneming. We weten allemaal dat wat we investeren, altijd weer terug komt. Vaak met winst. Een slim bedrijf ziet in de combinatie van status quo, e-werken en persoonlijke ontwikkeling van haar medewerkers geen ‘moeilijk gedoe’, maar de ongelimiteerde mogelijkheden. Of zijn we tegenwoordig niet meer op zoek naar de pot met goud?

Tekst: Chantal van den Berg & Ginny Mooy | Foto: Stock XCHNGRapport ABN AMRO:www.abnamro.nl/nl/zakelijk/sectoren/zakelijke_dienstverlening/introductie.html

Target

Blog: Target.punt.nl Blogt over: Seks, drank, en seks

Kenmerken: Single, cynicus, bot, eerlijk, tegendraadsTarget’s waan: ‘Ik ben conventioneel en conservatief’

Keuze: Heeft graag dat anderen voor hem kiezen

Onderschat persoonlijke ontwikkeling in een zo vroeg mogelijk stadium, en je zult uiteindelijk zeer ontwikkeld uit de strijd komen. De afgelopen jaren heb ik altijd met ongezonde jaloezie gekeken naar mensen die het voor elkaar kregen om naast hun studie zichzelf ook nog persoonlijk te ontwikkelen, zoals ze dat dan mooi zeiden. Ze geloofden er zelf ook zo hard in! Na de wekelijkse vergadering met corveecommissie van de studentenvereniging gingen ze trouw naar hun workshop ‘converseren met brandnetels en bomen’. Ignorance is bliss als het gaat om persoonlijke ontwikkeling.

In de praktijk komt persoonlijke ontwikkeling voor de meeste mensen namelijk neer op het geoorloofd kunnen aandikken van hun CV. Uiteraard waardeert iedere werkgever het als je kunt aantonen dat je in je vrije tijd actief bent geweest in een commissie hier en daar, maar of je jezelf daarmee echt hebt ontwikkeld is nog maar de vraag. Als dat wel zo is, dan kan ik mijn moeder - de penningmeester van de plaatselijke bridgeclub voor niet-rokers - iedere werkgever van harte aanbevelen. Ze is zeer precies, toont een tomeloze inzet voor de goede zaak en weet precies wanneer ze haar troef moet uitspelen.

Vul je CV met allerlei onzinnige commissie activiteiten en je bent al zo goed als binnen. Dat de meeste commissies helemaal niets voorstellen doet er uiteraard niet toe, en dat inefficiënt werken in de jeugdcommissie van de voetbalclub meestal een nog grotere sport is dan het voetballen zelf, vergeten we voor het gemak ook maar even. Het gaat immers om het gebaar dat je maakt. Je hebt je ingezet voor de goede zaak en je bent zeer bewust met je vrije tijd om gegaan.

Laat mensen een half jaar reizen en ze zullen het op hun cv zetten als een wereldse ervaring waarin ze zo enorm veel van het leven geleerd hebben! Dat de meeste backpackers voornamelijk reizen om rond te neuken en dronken te worden om daar weer over te kunnen pochen tegenover andere backpackers maakt niet uit, het gaat erom dat je erbij was.

Blaat als een mak schaap de andere makke schapen na en iedereen zal je geloven op je woord. Als zoveel mensen immers hetzelfde zeggen dan moet het wel waar zijn! Persoonlijke ontwikkeling zorgt voor éénheid. Dip jezelf in een spiritueel sausje en je zult helemaal geloofwaardig overkomen.

Zijn je hobby’s kunstzinnig en avontuurlijk maar vind je het vooral fijn om met vrienden af te spreken? Je zit gebeiteld! Niemand die jouw persoonlijke ontwikkeling in twijfel zal trekken, want jij hebt dondersgoed door wat belangrijk is om als een ontwikkeld en beter mens door het leven te gaan.

Nu ik op het punt in mijn leven sta dat headhunters me plat zouden moeten bellen, besef ik me dat ik niet zonder reden groen van jaloezie zag. De meest incapabele personen worden op de meest verantwoordelijke posities geplaatst. En waarom? Omdat ze zich aantoonbaar persoonlijk ontwikkeld hebben. Papieren competenties worden trouw iedere maand bijgesteld en met gespeelde openheid benadrukken ze keer op keer hoezeer ze elke kans aangrijpen om weer een beetje meer persoonlijk ontwikkeld te raken.

Persoonlijke ontwikkeling? My ass!

41 |

Van NL naar KusadasiChantal een levendige jonge vrouw die volop in het leven staat. Ze emigreerde twee jaar geleden naar Kusadasi in Turkije. Haar dromen achterna. Ze is 32 jaar, getrouwd met Halil (37) en moeder van drie kinderen: Charel van bijna 9, Mikail van 15 maanden en Jasmine, 3 maanden. Als zelfstandig ondernemer, echtgenote en moeder, leidt ze een druk leven in het zonnige Turkije. Samen met haar man runt ze Hotel Pamay.

Kusadasi“Zolang ik me kan herinneren heb ik altijd de droom gehad om in het buitenland te gaan werken. Hierin was vooral het klimaat een belangrijke drijfveer. Ik ben een echt zomermens. Ik ben graag en veel buiten en ik bloei op met mooi weer. Hoewel ik Nederland een heerlijk land vind, staat dat grijze weer en het feit dat bijna alles binnen gebeurt me toch erg tegen.

Daarnaast past de levensfilosofie ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’ totaal niet bij mij. Ik hou van een groots en meeslepend leven. Als ik later sterf, wil ik geleefd hebben en niet mijn tijd hebben verdaan met leuke tv programma’s en me rot rennen in het systeem, om vervolgens naar de creche te sjezen, mijn kinderen op te halen, naar huis te racen, koken, kinderen op bed en tv aan. Dat leven ligt me niet.

Ik werk nu ook hard, leid ook een druk leven, en sjees nog steeds van hot naar her. Maar toch is het anders. Tussen het gesjees door pak ik regelmatig een uurtje strand met mijn kinderen. Even quality time. En na een lange dag zit ik niet binnen voor de televisie. In Nederland deed ik dat wel. Op een of andere manier was mijn leven daar zo. Daar speelt het klimaat echt een rol in. Met mooi zomerweer zijn de mensen in Nederland ook veel buiten en is de sfeer anders.”

Hoe ben je ertoe gekomen om naar Turkije te verhuizen?“Heel cliche, ik werd verliefd. Ik was met mijn dochter op vakantie in Turkijke en ontmoette Halil, die nu mijn man is. Het was liefde op het eerste gezicht. Samen hebben we nu twee kinderen en runnen we Pamay, een prachtig hotel in Kusadasi.”

Hoe reageerde je omgeving toen je vertelde dat je ging emigreren?“Mijn omgeving stond in de eerste instantie niet te springen. Als ik keuzes maak, maak ik ze ook helemaal. Mijn huis onderverhuren was bijvoorbeeld voor mij geen optie. Ik ga ergens 100% voor Mijn omgeving had er in het begin weinig vertrouwen in, er werden heel wat argumenten aangedragen om het niet te doen. Het was voor mijn omgeving niet dan ook niet makkelijk. Ik zag heus wel in dat hun weerstand te maken had met hun liefde voor mij. Later draaiden ze bij, ze gunnen het me allemaal van harte. Maar iemand loslaten van wie je houdt is nu eenmaal een proces, en ook een voorwaarde voor liefde.”

43 |

Foto’s: Hotel Pamay & Tuareq | Tekst: Cindy Couwenberg

“Daarbij wil ik mijn kinderen o.a. leren dat ze in het leven hun eigen keuzes mogen maken. Dan vind ik het belangrijk om dat dan ook zelf te leven. Anders leer ik het ze niet.” Hoe ervaar je het wonen en werken in Turkije?Ik zou op dit moment in mijn leven niet anders willen! Het opvoeden van kinderen ervaar ik hier als makkelijker. Deze cultuur is veel meer gericht op kinderen. Ze worden hier niet als vervelend ervaren als ze bijvoorbeeld wat herrie in een restaurant maken, dat doen kinderen nou eenmaal. Kinderen zijn echt geliefd hier. Mijn schoonmoeder is een enorme steun.

In het begin was mijn grootste zorg mijn oudste dochter. Ik nam voor haar de beslissing hier te komen wonen. Daar heb ik het soms best moeilijk mee gehad. Achteraf zijn die zorgen voor niks geweest. Ze heeft het hier enorm naar haar zin en ze doet het hartstikke goed op de Turkse èn de Nederlandse school. Er zijn altijd kinderen om mee te spelen, ze is vaak buiten en heeft een zwembad in haar ‘tuin’! Met haar vader en familie in Nederland heeft ze veel contact. Ze ziet haar vader nu vaker en langer achter elkaar dan toen ze in Nederland woonde.

Ik heb natuurlijk ook periodes gehad waarin ik het zwaar had en die heb ik heel soms nog steeds. Het is best moeilijk om niet meer even bij mijn familie of bij een vriendin langs te kunnen wippen. De vriendschappen die ik hier opbouw gaan logischerwijs minder diep en zijn anders. Je deelt je vriendschap vanaf het moment waarop je elkaar ontmoet. Je hebt een ander soort gesprekken met vriendinnen die je al meer dan 20 jaar kent. Aan de andere kant geeft het soms ook verrassend leuke invalshoeken.

Van de taal kon ik in het begin ook gek worden. Dat is zo irritant als je je niet goed verstaanbaar kan maken en als je de hele dag naar klanken moet luisteren die geen enkele betekenis voor je hebben. Ondertussen spreek ik een aardig woordje Turks. Ik kan me goed verstaanbaar en duidelijk maken. Daarnaast versta ik het erg goed! Doordat iedereen hier veel buiten is en dus veel minder televisie kijkt, zijn de gesprekken ook anders.

Veel gesprekken in Nederland gaan over wat er nu weer op televisie is geweest of wat er nu weer in de krant heeft gestaan. Daar praat je dan over op je werk. Niet dat ik nu van die diepzinnige gesprekken op mijn werk heb, dat nou ook weer niet, maar het is anders. De media heeft minder invloed, misschien voelt het daardoor rustiger minder opgehitst of zo? Neem nu de recessie. We weten dat die er is. Maar we worden er door onze levensstijl niet om de acht minuten mee geconfronteerd, daardoor voelt het misschien lichter aan.

Mijn man en ik werken keihard in ons hotel Pamay. Acht maanden per jaar heel hard werken en vier maanden per jaar iets rustiger aan doen. Ik vind dat een prachtig systeem. In die vier maanden heb ik voldoende tijd om echt op te laden, ideeen op te doen en uit te rusten. In die acht maanden waken mijn man en ik er wel voor dat we voldoende quality time met elkaar besteden.

Het hotel dat we runnen is prachtig, ik voel me er heerlijk. Voor ons is het net als mensen thuis ontvangen. We willen dat ze met een goed gevoel weer weggaan. Daarnaast runnen we zelf een druk gezin, we weten hoe het is. We doen dan ook niet mee met die belachelijk hoge prijzen! Gezinnen zijn van harte welkom om hier een heerlijke tijd door te brengen! Meer weten? www.pamayhotel.com 45 |

lIFE cYCLELife Cycle Life Cycle is een aparte tak binnen Choicez Spiritual en zal vanaf juli worden aangeboden. Life Cycle richt zich puur op het versterken en vergroten van je kwaliteiten en talenten. Choicez Life Cycle is geen counseling, training, coaching of threrapie. ChoicezLife Cycle is voor mensen die al aan zichzelf gewerkt hebben en al gevorderd zijn in hun persoonlijke en spirituele ontwikkeling. Binnen Choicez Life Cycle werken we met trance. De focus ligt op je kracht en talenten.

ChoicezLifeCycle bestaat uit:

Talent Scout!

Strengthen your strenghts. Gericht op het versterken van je kwaliteiten. We brengen helder in kaart waar je talenten en kwaliteiten liggen. En werken met trance in verschillende levensgebieden om de ervaringen, die in je essentie besloten zijn, te herleven. Hoe heb je je talenten eerder gebruikt? Wat kun je daar van leren? Zijn sommige talenten in meer of mindere mate geblokkeerd?

Life Between Lives Het doel is het versterken van het contact met je essentie, zodat je beter je eigen stroom kunt volgen en kunt werken en leven in overeenstemming met jezelf. Tijdens life between lives maken we gebruik van hypnotische trance.

FlowSelfCare. Je leert hoe je jezelf kunt coachen om dat wat je in gang gezet hebt verder op te pakken en uit te diepen. Doel: het versterken van het zelf sturend vermogen.

47 |

Of ik een column wilde schrijven over de verschillen tussen mannen en vrouwen. Natuurlijk wil ik dat, ik begrijp toch helemaal niets van vrouwen dus die verschillen kan ik zo stuk voor stuk op papier voor je zetten. Een klein beetje plaatselijke soulsearching en als echte man-man kan ik je precies vertellen waar de verschillen zitten. Thema’s als onzekerheid, beleving van seks, persoonlijke verzorging, praktische instelling, technisch inzicht, prioriteiten stellen, gevoelsleven en interesses zouden allemaal geschikt zijn als kapstok om de verschillen tussen man en vrouw duidelijk te maken. Zo duidelijk dat zelfs een vrouw zou kunnen begrijpen waar ik het over heb.

En toen zei de hoofdredactrice iets waardoor ik mijn al mijn ideeën voor een treffend stukje tekst overboord kon gooien. “Hou het een beetje mannelijk want het lijkt wel alsof elke vent tegenwoordig zijn vrouwelijke kant probeert te vinden.” Ja… En verdomme, ze heeft nog gelijk ook! Mijn medemannen zijn tegenwoordig minstens zo verstandig als de gemiddelde vrouw. Mannen zijn opeens Viva lezende ijdeltuiten geworden die een mooi innerlijk minstens zo belangrijk vinden als een verzorgd uiterlijk. Een beetje meegaan met de tijd en de trends bijhouden zodat ze onder het genot van een caffe latte kunnen discussiëren over de modekleuren van het najaar van 2010.

Mannen zijn tegenwoordig zelfkritische en onzekere hormoonbommen geworden waar geen normaal gesprek meer mee te wisselen valt, want voor je het weet ben je onderdeel van het roddelcircuit geworden. Mannen zijn saladevretende en calorietellende cardiomietjes die op de weegschaal staan en keurig aan de eettafel met mes en vork eten. Klussende zwakzinnigen die praktisch gereedschap kopen dat voor meerdere doeleinden gebruikt kan worden en gemakkelijk op te bergen is. Van A naar Beter sukkels die niet zelf meer een route uit kunnen stippelen.

De moderne man zuipt niet meer, maar nipt begripvol en laat zijn smaakpupillen ten volle genieten van de smaaksensatie van een glaasje rosé. En bijbehorende tapas van de traiteur. Subtiel doch overweldigend. Verstandig? Ja dat is het zeker, maar echt mannelijk is het natuurlijk niet. Echte mannen moeten ook niet verstandig te zijn, daar heb je immers altijd vrouwen voor gehad. Als man liet je dan op zondagochtend je dankbaarheid voor haar blijken met een ontbijt op bed bestaande uit een aangebakken ei, half verbrande croissantjes en verse jus d’orange uit pak. “Omdat ik zo van je hou moppie!”

De ijzervretende man van weleer is een papventje geworden die alleen nog maar met ijzer in aanraking komt als hij pastasalade met verse spinazie in garnalendressing eet. De man is binnen een paar jaar een geweldige gesprekspartner geworden, maar een oorlog zal je er niet meer mee winnen. Daar hebben we gelukkig dan wel weer carrièregerichte haaibaaien op stilettohakken voor in de plaats gekregen.

49 |

Man versus Vrouw

“Ik was een vrolijk kind, een blij kind, een druk kind. Dat is nu wel anders. Ik voelde me als kind niet bijzonder mooi. Ik droeg een beugel en had heel veel en dik haar. In vergelijking met mijn klasgenootjes en mijn zus voelde ik me mismaakt.

Ik kan me nog goed herinneren hoe het begon. Ik was een jaar of 10 en stond in de badkamer voor de spiegel. Ik had luizen en omdat ik zo veel en zulk dik haar had werd ik er helemaal gek van. Terwijl ik in de spiegel keek kon ik die luizen zien en in een soort van trance begon ik mijn haar uit mijn hoofd te trekken.

Op een vreemde manier gaf dat me een prettig gevoel. Niet lang daarna ontdekte mijn moeder een kale plek op mijn hoofd. Ze dacht dat het door mijn beugel kwam. Ik sliep s’ nachts namelijk met een kap om. Ik liet het zo. Ik weet nu niet waarom ik toen niets gezegd heb. Ik denk dat ik aanvoelde dat wat ik deed niet normaal was.

Nu, als ik foto’s van mezelf bekijk, van vroeger, dan denk ik: er was helemaal niets mis met mij. Mijn haar was prachtig! Een mooie volle zwartbruine bos golvend haar. Ik zou willen dat ik die dag over kon doen. Ik heb er veel spijt van. Ik draag het altijd met me mee.

Elke minuut van de dag ben ik me bewust van mijn mismaaktheid, besef ik dat ik kaal ben en dat dat komt omdat ik mijn haren uit mijn hoofd trek. Ik ben altijd bang dat anderen het aan me zien, dat ze erachter komen en me dan uitlachen en afwijzen.

Mijn ziekte kostte me vroeger heel veel tijd. Ik ben lange tijd heel erg creatief geweest met het beetje haar dat ik nog had. Later kocht ik vals haar en mengde ik dat met mijn eigen haar, zodat de kale plekken op mijn hoofd bedekt waren. Het spontane van vroeger raakte ik kwijt. Ik kon niet zomaar even snel de deur uit. Alles moest goed zitten.

Niemand mag het zien. Ik liep en loop steeds met het gevoel rond dat ik door de mand val. Dat iedereen ziet hoe mismaakt ik ben. Soms kijk ik in de spiegel en dan denk ik: ”Jeetje meid wat doe je jezelf aan?” Ik baal van mezelf en dan voel ik me weer zo gefrustreerd, dat ik uiteindelijk toch weer aan mijn haar ga trekken. Het is een vicieuze cirkel, waar ik maar niet uit lijk te komen.

Ik heb me heel lang tegen een pruik verzet. Een pruik hoort in mijn ogen bij zieken mensen, niet bij een gezonde jonge vrouw als ik. Met een pruik geef ik eigenlijk toe dat ik ook een ziekte heb. Weliswaar niet fysiek, maar toch. Ongeveer een halfjaar geleden ben ik overstag gegaan. Het bedekken van mijn hoofd kostte teveel tijd en aangezien ik al een tijdje helemaal kaal ben, werd het ook steeds moeilijker. Je kon zien dat er iets was met mijn kapsel.

Misschien kon je nog denken dat het erg apart of anders was. Maar mensen keken er wel vaak naar. Heel soms werd er een vraag over gesteld. Ik heb geleerd om me daarvoor af te sluiten maar dat betekent niet dat het me niet raakte. Daarnaast dacht ik wel eens, waar bemoeien ze zich mee! Ik zou me nooit zo ongegeneerd me met een ander bemoeien. Je weet nooit wat erachter zit!

Ik had gehoopt dat de pruik mij verlichting zou geven en dat doet het ook. Enigszins. Ik hou tegenwoordig heel wat tijd over. En als ik nieuwe mensen leer kennen, heb ik zo op het eerste oog heel normaal haar. Maar ik verberg nog steeds hetzelfde probleem, alleen nu op een andere manier. Ik voel me nog steeds mismaakt en draag nog steeds een zwaar geheim met me mee.”

Daniëlle (niet haar echte naam) heeft trichotillmanie. Een psychische aandoening waarbij je de overmatige drang voelt om je eigen haar uit te trekken. Eén van de belangrijkste effecten van deze aandoening is het schaamtegevoel over kale plekken. Iets wat nauwelijks te verbergen valt. En dat is waar de ware lijdensweg begint. Daniëlle vertelt waarom een pruik geen oplossing kan bieden, en hoe ze met haar schaamtegevoelens omgaat.

‘Ik zit verstopt in mezelf’

‘Ik zou me nooit zo ongegeneerd met een ander bemoeien!’

51 |

Ik hou iedereen op afstand “Ik hou mensen, met name mannen, op afstand. Ik ben nu vier jaar vrijgezel. Ik heb eerder samengewoond en mijn toenmalige vriend wist er van. Geen idee hoe hij achter de ziekte trichotillmanie is gekomen, maar hij confronteerde me er op een dag mee. In eerste instantie was dat schokkend, dat mijn geheim, wat ik zo zorgvuldig verborgen hield, was ontdekt. Maar hij ging er goed mee om en accepteerde mij volledig. We zijn ruim vijf jaar samen geweest en hij deed zijn best het te begrijpen. Maar hoe kon hij? Ik kon en kan zelf niet eens begrijpen waarom ik het doe. Nu al tweeëntwintig jaar. Hij vroeg mij wel eens: “Waarom hou je er niet gewoon mee op?” Tja, als het zo makkelijk was…..

Ik ben nu toe aan een relatie. Ik heb de afgelopen 4 jaar niet stil gezeten en als je me zou kennen, zou je niet denken dat ik mij mismaakt voel. Ik leid een leuk en druk sociaal leven. Ik ga stappen, ik date, en ik heb vriendinnen. Maar toch draag ik dit elke minuut met mij mee. Stel je eens voor dat je met een man in bed ligt, doing the wild thing, en tegelijkertijd steeds bang bent dat hij je haar vastpakt. Niet wil dat hij het ontdekt. Ik ben er zo moe van! Als ik nu een relatie zou krijgen, dan moet ik het toch een keer vertellen. Dat vind ik eng. Ik ben bang dat mijn nieuwe geliefde me dan afwijst. Maar ik weet nu al dat ik niet zal zeggen dat ik aan trichotillmanie lijd. Ik gooi het wel op haaruitval, dat is begrijpelijk.

Ik schaam me voor mezelf, dat ik deze ziekte heb. Ik bedoel, wie trekt nou zijn haar uit zijn hoofd? Neem bijvoorbeeld anorexia. Daar is veel meer over bekend, veel meer aandacht voor. Mensen hebben daar op een bepaalde manier toch medeleven en een vorm begrip voor. Ik denk dat mensen mijn ziekte over het algemeen gek vinden. Dat is moeilijk om mee om te gaan. Mensen begrijpen dit niet. Je hoort of leest er weinig over.

Ik vertel mijn verhaal omdat ik hier bekendheid en begrip voor wil kweken. Ik heb geleerd om er op mijn manier mee om te gaan en aan de ene kant accepteer ik dat ik deze ziekte heb. Maar aan de andere kant ben ik het echt spuug zat! Ik blijf me er ook tegen verzetten. Ik zou me zo enorm bevrijd voelen als ik dit niet meer zou hebben. Ik zou niet weten wat me dan nog tegen zou kunnen houden. Nu speelt het steeds mee, bij alles wat ik onderneem. Mijn persoonlijkheid is er ook door veranderd. Ik laat nieuwe mensen niet echt dichtbij komen. Ik zit verstopt in mezelf.

Toch geloof ik nog steeds in mezelf, en vertrouw ik erop dat ik hier op een dag vanaf ben. En ik heb enorme behoefte aan echte intimiteit, waarin ik mijn masker kan laten vallen en kan zijn wie ik voel wie ik ben. Het feit dat ik nu hier mijn verhaal doe betekent voor mij dat ik op de goede weg ben. Ik verbreek mijn stilzwijgen. Dat is een stap in de goede richting.” Chantal van den Berg 52 |

Personal Mastery is de aanduiding die Peter Senge in ‘De Lerende Organisatie’ gaf aan de kwaliteit van mensen die in leven en werk zich succesvol ontwikkelen. Mensen die dat hebben: • kennen hun beperkingen, maar hebben zelfvertrouwen; • ze zijn onderzoekend en ondernemend en krijgen steeds meer voor elkaar wat ze werkelijk willen; • voelen een diepere betekenis achter hun visies en doelen; • voelen zich verbonden met een groter geheel, een grotere stroom; • zien de feitelijke situatie niet als een vijand, maar als een bondgenoot; ze vinden de krachten die de goede kant opgaan en sluiten daar op aan.

Maar hoe kan je mensen helpen dat meesterschap ontwikkelen? Hans ten Dam, 40 jaar management consultant en 25 jaar regressietherapeut, heeft dat uitgewerkt in vijf kerncompetenties: • mentale helderheid • gelijkmoedigheid (kalmte, stressbestendigheid, evenwichtigheid) • besluitvaardigheid • energie en concentratie • afstemming (aanpassen aan de omstandigheden zonder jezelf kwijt te raken)

Deze competenties zijn zo concreet uitgewerkt dat cursisten ze kunnen herkennen in de praktijk en bij zichzelf. Cursisten ontdekken wat deze kwaliteiten bevordert en remt, zowel in de werk- en leefsituatie en in innerlijke eigenschappen. Individuele en groepssessies maken deze competenties vrij in transformerende exploraties en ervaringen.

Dit programma helpt de deelnemers deze kwaliteiten een voor een in zich te ontdekken en ze vrij te maken en verder te ontwikkelen. En als er zwakke punten overblijven, weten ze welke dat zijn en wat ze er aan kunnen doen. Deelnemers die zelf coach zijn, krijgen hiermee een instrument om in hun eigen praktijk toe te passen.

De opleiding begint met een algemene inleiding over de vijf competenties waarbij de deelnemers ook een persoonlijk gevoel ontwikkelen voor deze competenties en hoe zij zich daarin voelen. De volgende vijf dagen zijn achtereenvolgend aan de vijf competenties gewijd. Door persoonlijk aan deze competenties te werken, ze als het ware innerlijk vrij te maken, is de cursus niet alleen overdracht, maar ook persoonlijke groei. De laatste dag wordt besteed aan de onderlinge samenhang tussen deze competenties en aan de toepassing daarvan in de praktijk van de deelnemers.

Begintermen De opleiding staat open voor wie in organsaties een leidinggevende of richtingbepalende rol vervullen, dat wil zeggen in het management zitten of het management beleidsmatig ondersteunen. Daarnaast is de opleiding bedoeld voor mensen die beroepshalve deze doelgroep adviseren, begeleiden of coachen. In beide gevallen verwachten wij tenminste twee jaren praktijkervaring.

Eindtermen Na afloop van deze opleiding is de deelnemer in staat rustiger, helderder en doeltreffender zijn beroepsmatige verantwoordelijkheden te vervullen - en kan anderen daarin begeleiden.

Certificaat De opleiding wordt afgesloten met een certificaat van deelname, indien aan de basisvoorwaarden van de opleiding is voldaan. De basisvoorwaarden bestaan uit een aanwezigheidsplicht van tenminste 6 workshopdagen en het steeds tijdig inleveren van vijf korte huiswerkopdrachten die over het in de praktijk toepassen van het geleerde gaan.

Duur van de opleiding De studie behelst 7 workshopdagen. Zie voor plaats en data: www.spso.nl

Femia Bakboord werkt als freelance docent uiterlijke verzorging en visagie voor verschillende opdrachtgevers. Naast haar werkzaamheden als docent wijdt zij zich aan haar andere passie: fashiondesign! “In de loop der jaren ontwikkelde ik mijn eigen visie en werkmethodes op gebied van mode en beauty. Via Choicez Magazine wil ik mijn opgedane kennis en ervaring graag delen. In de maandelijks terugkerende column “In de spotlights” besteed ik aandacht aan een boeiend persoon, product, merk, onderwerp of thema. Deze maand de aandacht voor het onderwerp: “Zelfexpressie via mode” in het artikel “HOT or NOT!”

‘In de spotlights’

“HOT or “NOT!”Wat zeggen de glossy’s?Het is niet moeilijk je volgens de laatste trends te kleden. De tijdschriften staan bol van voorbeelden over hoe jij jezelf kunt en in het ergste geval móet kleden. Want volgens de meeste glossy magazines ben je “HOT or NOT”. “DUN of DIK”, “LELIJK of MOOI”. Maar is dat ook waar?

HOT or NOT!Mode is altijd mijn ding geweest. Ik hou ervan en heb een zware passie en verslaving voor kleding, schoenen en accesoires. Er is echter één ding wat mij stoort. Namelijk hoe de media omgaat met mode door alles maar te bestempelen met “HOT or NOT”! Ik vind dat erg vermoeiend. Een terrasje pakken zou immers een stuk minder aantrekkelijk worden als alles wat voorbij loopt gehuld zou zijn in “HOT.” Mijns inziens is mode, afgezien van de praktische functie van het beschermen tegen invloeden van buitenaf en het bedekken van ons naakte lichaam, niets anders dan zelfexpressie. Dus in dat geval geldt er maar één regel: “Hoe dichter je bij jezelf blijft, hoe mooier je bent, en des te beter jouw stijl tot z’n recht komt.” Je draagt uit wat je voelt, waar je in gelooft en wie je bent. Dat kan onopvallend basic zijn, maar ook heel expressief zodat je je onderscheidt van de massa. Je laten inspireren door alles wat de media je voorschoteld is immers leuker dan saai blindelings volgen toch? Wat blijft er anders nog over van onze authenticiteit?

Creëer je eigen stijlVoor alles en iedereen in het leven geldt: “Blijf altijd bij jezelf.” Betekent dit voor jou de laatste catwalktrends volgen? Prima! Vooral doen, want dat is wie jij werkelijk bent! Voel jij je prettiger in kleding die tijdloos is? Ook goed. Ik zal de laatste zijn die zal zeggen “NOT!” Zolang jij je er mooi in voelt, bén je dat ook en straal je dat automatisch uit. Ik wil absoluut niet pretenderen dat je trends moet negeren. ZEKER niet. Ga er vooral in op, maar alleen omdat je ervan houdt en je er lekker bij voelt. Anders gewoon niet. Door je bewust af te vragen of datgene wat je in je kast hebt hangen bijdraagt aan wie je werkelijk bent, ga je anders naar jezelf kijken en ben je beter in staat om je eigen stijl creeëren. Wat mij betreft is dat de leukste en interessantste manier om mode te benaderen.

Zelfexpressie via modeIn de komende edities van Choicez Magazine zal ik verder ingaan op de verschillende manieren van zelfexpressie via mode. Een andere benadering van styling die veel vrijheid biedt en voor iedere creatieve en nieuwsgierige geest die graag iets nieuws uitprobeert. Ontdekken wat echt bij je past is een leuke uitdaging en kan ook heel verhelderend zijn op je persoonlijkheid en je (onbewuste) patronen. Ik wil ook de lezers van Choicez Magazine hier graag bij betrekken. Hierover meer in de volgende editie.

55 |

Beauty, inspiration & trendsOf de zon zich deze zomer nu wel of niet volop laat zien, we willen in ieder geval ten allen tijde de indruk wekken dat de zon ons huidje op z’n mooist laat uitkomen. Gelukkig laten de make-up trends van deze zomer dit perfect toe. Natuurlijke tinten als brons, goud, bruin en oranje verrijkt met prachtige zijdeachtige glanzen doen wonderen voor je uitstraling. Met highlights (natuurlijke parelmoerglans in poeder of crèmevorm) laat je de zon optisch gezien in het gezicht schijnen. Breng highlights aan op de binnenste ooghoeken voor een stralend effect of breng highlights aan op de jukbeenderen om de vrouwelijke trekken te versterken. Voor inspiratie kun je eens kijken naar de clip van J-lo “waiting for tonight”. Daar kun je de effecten van highlights heel mooi zien.

De basisLet op je foundation. Je kunt deze mooi transparant opbrengen met behulp van een vochtig sponsje. Je kunt ook kiezen voor een getinte dagcreme of een poeder foundation. Een tip voor als je ‘s avonds gaat stappen:Meng je foundation of getinte dagcrème met een beetje losse bronzingpoeder voor die prachtige glow. Poeder eventueel te veel aan glans af met een transparante matte poeder. Het effect is verbluffend

OgenDe make-up voor de ogen mag geaccentueerd worden met zowel natuurlijke tinten als felle speelse kleuraccenten. Tip: Plaats een klein accent met een contrasterende kleur bijvoorbeeld turquoise in het midden van het bewegend ooglid en vervaag dit om het geheel spannender te maken en op te frissen.

We mogen royaal zijn met mascara of kunstwimperstukjes deze zomer. Tip voor een verleidelijke oogopslag: Breng de mascara alleen aan op je bovenste wimpers. Hierdoor leg je de nadruk op je oogopslag, waardoor deze verleiderlijker wordt. Boven je prachtige volle wimpers, echt of kunst, mag je een (gekleurde) eyeliner aanzetten voor de finishing touch.

LippenDe lippen kunnen zowel transparent als gekleurd worden opgemaakt deze zomer. Houd de lippen zacht en vrouwelijk. Wil je toch knallen met de lippen zorg dan dat je de ogen zacht of neutral opmaakt. Wil je knallen met de ogen? Maak dan je lippen neutraal op.

WangenDe wangen kun je mooi opmaken met een bronzing poeder en een grote kwast. Werk in laagjes voor een egale verdeling. Wil je de poeder over je foundation gebruiken? Poeder deze dan eerst (plaatselijk) af met een matte (transparante) poeder om een vlekkerige verdeling te voorkomen.

Tip: De producten van M.A.C. cosmetics staan bekend om hun hoge pigmentgehalte waardoor de kleuren zuiver en sprekend zijn. Ook de donkere huid laat zich graag opmaken met de producten van M.A.C. Tip: Vergeet niet om een goede eyebase of concealer onder je oogschaduw te gebruiken om de kleur van de oogschaduw te intensiveren. Veel succes!

‘JIJ’ de mooiste accesoireMijn fashiontrick voor deze maand is:“Express yourself door uit te stralen wie je bent.Blijf altijd trouw aan aan jezelf. Dan draag je de mooiste outfit die er bestaat. ‘JIJ…’

Choicez Beauty Workshop!In de volgende editie van Choicez Magazine verschijnt het eerste deel van een 6-delige serie Beauty workshops. Het thema van deze serie is “make-up”. In deze workshops wordt er stap voor stap uitgelegd hoe je professionele make-up technieken op jezelf kunt toepassen en de juiste producten aanschaft. Als je Choicez Magazine geen enkele maand mist heb je aan het eind van de serie een mooi naslagwerk voor jezelf. Na deze serie zal ik een nieuwe serie beauty workshops schrijven met uiteraard een geheel nieuw thema. Het eerste onderdeel van de serie make-up workshops verklap ik alvast:“The 15 minute facelift.” Mis ‘m niet!

56 |

Foto’s & Tekst: Femia Bakboord

LiefdeWe zijn dat geworden wat we verafschuwden. Ik weet nog dat we uit eten waren en dat we naar een stelletje keken die bijna de hele maaltijd geen woord met elkaar wisselden. We keken elkaar aan: “Zo worden wij nooit he?” zeiden we tegen elkaar. Lachend, kussend, pratend en etend zetten wij onze avond voort.

Uiteindelijk vroeg het personeel ons vriendelijk het restaurant te verlaten. We waren zo opgegaan in elkaar dat we niet doorhadden dat het restaurant leeg was. De tijd had stilgestaan en wij waren voor even de enige twee op aarde geweest. We waren verliefd. De passie spatte eraf. Het verloop van de avond heeft geen verdere beschrijving nodig.

Vier jaar later. We zijn met vakantie. We zitten te eten en staren allebei een beetje om ons heen. Ineens moet ik terugdenken aan dat stelletje dat de hele maaltijd nauwelijks iets tegen elkaar zei. We zijn dat geworden wat we verafschuwden. Een doods stel. Onze conversatie beperkt zich tot het eten, het weer en de accommodatie.

We hangen niet meer aan elkaars lippen. We kunnen rustig wachten om de kleren van elkaars lijf af scheuren. En dat scheuren is er eigenlijk ook niet meer bij. We zijn met vakantie. De vonken zouden er vanaf moeten springen. Maar dat doet het niet. We lijken wel vreemden. Waar ging het mis? Is het op?

Die vakantie is ondertussen wel weer even geleden. Maar dat wat we ooit waren lijkt nog steeds verdwenen te zijn. Dat heet houden van, zeggen ze. Ik vraag het me af. Maar de vraag die mij het meest bezig houdt is: waar is die passie, interesse, liefde en seks naar toe?

We bewegen ons als huisgenoten langs elkaar heen. De een begrijpt de ander allang niet meer. Ik vraag me af of we het niet al een hele tijd geleden hebben opgegeven. Want ergens moeten we beiden de keuze hebben gemaakt om niet meer te koesteren wat we hebben. Of eigenlijk hadden.

Hoe kom je weer bij elkaar als de kloof steeds groter wordt en elke goed bedoelde poging de verwijdering lijkt te bevorderen? Wanneer weet je dat het tijd is om los te laten? Deze vragen spoken de laatste tijd door mijn hoofd. Het antwoord zal zich vormen, dat doet het altijd. Maar een ding weet ik zeker. Ik vind liefde een ingewikkeld iets!

58 |

Geen alledaags beroepHet is niet het meest gangbare beroep, dat geef ik direct toe. Dat het effectief is en snel werkt, dat geef ik ook meteen toe. Toen ik aan de opleiding tot reïncarnatie therapeut begon had ik allerminst de intentie om er ook daadwerkelijk iets mee te doen. Ik deed de opleiding vanuit mijn eigen nieuwsgierigheid. Eindelijk een plek waar ik ongegeneerd de ene na de andere ‘ zweverige’ vraag kon stellen. Stiekem hoopte ik ook dat ik een hapklaar antwoord zou krijgen op de vraag die me al vanaf mijn 7e bezig houdt. Hoe kom ik in ik?Al tijdens de opleiding begonnen mensen zich bij mij aan te melden. In het begin hield ik de boot steeds af. Ik was nog niet afgestudeerd en ik had ook het blok ‘ daderlevens’ nog niet gehad. De mensen bleven aanhouden en mijn praktijk werd geboren. Naast mijn praktijk werkte ik ook nog in de ‘ gewone’ wereld, als mensen mij vroegen wat ik dan precies nog meer deed dan schoof ik dat een beetje onder de noemer van traumatherapeut. Ik had moeite met het woord reïncarnatietherapeut en was toen nog bang voor de reacties van anderen. Ik wilde niet dat iets wat voor mij van zo’n grote betekenis was, belachelijk gemaakt zou worden. Ook binnen mijn privé omgeving werd niet altijd enthousiast gereageerd op mijn beroep en passie. Er zou geen droog brood in te verdienen zijn. Waarom kies je geen echt beroep?

Na een tijdje begon ik de humor van het woord ‘ reïncarnatietherapeut’ op een saaie bankborrel in te zien. Met 1 simpel woord kon ik hele discussies plat krijgen en een stilte in leven roepen. ‘Wat doe jij voor werk?’ En vanaf het moment dat ik er niet meer moeilijk over deed, deed mijn omgeving dat ook niet meer.

Binnen de reïncarnatietherapie gaan we ervan uit dat de mens een ziel heeft. Deze ziel heeft ervaringen opgedaan in meerdere levens. Sommige van die ervaringen zijn niet goed geïntegreerd en neem je als thematiek weer mee het volgende leven in.

Vaak zie je dat de uitdagingen die je in je leven ervaart steeds hetzelfde thema hebben. Macht – onmacht, verbinden – loslaten, vrijheid – onvrijheid, etc. Datzelfde thema komt steeds weer terug, totdat je er iets mee doet. Dat kan op verschillende manieren. Reïncarnatietherapie is er een van. Kies wat bij je past.

Er komt een hoop aan bod tijdens de counselingsessies en eigenlijk is de naam reïncarnatietherapie te arm. Je werkt namelijk ook met innerlijke kinderen; prenataal en in het huidige leven. Daarnaast natuurlijk ook met vorige levens en in het tussenbestaan. Reïncarnatietherapie is echt werken met de persoonlijkheid en ziel en richt zich op het herstellen van je natuurlijke levensenergie en de verbinding met de verschillende levens domeinen. Tevens herstelt reïncarnatietherapie de relatie tussen de persoonlijkheid en de ziel. Zodat je je keuzes beter kunt afstemmen op jezelf en je eigen stroom kunt volgen.

Een mooie aanvulling op reïncarnatietherapie is Life between Lives. Een techniek, ontwikkeld door Michael Newton, die zich enkel en alleen richt op je belevingen in de periode dat je geen lichaam hebt. Letterlijk dus op je leven tussen (fysieke) levens in. LBL richt zich op je zingevingvragen, je levensdoel, je reden waarom je geïncarneerd bent. Wat je hier komt doen, en waarom je het leven leidt dat je doet. Ik hou van mijn vak. En als ik er perioden minder mee bezig ben omdat andere werkzaamheden mijn aandacht vragen dan ga ik het werk ook echt missen. Ik ben dankbaar voor het vertrouwen dat door velen in mij is gesteld. Dankbaar dat ik getuige mag zijn en mag bijdragen aan diepte transformaties.

Mocht je ooit een reïncarnatietherapeut willen consulteren, kijk dan wel op de lijst van de NVRT. De therapeuten die daar vermeld staan hebben allen een goede opleiding genoten en zijn verplicht tot na- en bijscholing.

Tekst: Chantal van den Berg | Foto: Stock XCHNG

61 |

Life - Between - Lives

June 20-27

Dr. Michael Newton’s LBL Hypnotherapy Training ®

Westelbeers – N.Brabantwww.despreeuwel.nl

Admission: at least two years practice in hypnosis and experience in past life

regression therapy.

Two places available till Mai 30 Information: www.newtoninstitute.org

sluijters@planet.nl

Jazz is hip. Vooral de mengvormen waarbij pop, soul en blues een rol spelen doen het erg goed. En daar speelt Jazz in Duketown op in. Bijvoorbeeld met Sensuàl, dat met hun Braziliaanse jazz superhippe klanken voortbrengt. En met Alain Clark die momenteel erg populair is vanwege zijn soulhit Father and Friend. Maar ook met New Cool Collective, Reboot Your Soul en Rose.

29 mei t/m 1 juni 2009, Den Boschwww.jazzinduketown.nl

Met: Wivineke v.Groningen & Debby Petter Meedogenloos en vilein stuk van Youp van 't Hek Twee vrouwen maken zich op in een hotelkamer. Beneden is het derde huwelijksfeest van hun beider ex met wie ze nog een zuur appeltje te schillen hebben. En niet alleen met hem. Ook onderling staan er nog wat dure rekeningen open. Hoe ze dat allemaal doen? Door op cabareteske wijze de verse bruid toe te spreken. Meedogenloos en vilein wensen ze het jonge meisje succes, heel veel succes zelfs. Ook de rest van de feestgangers moet eraan geloven. Twee vrouwen op oorlogspad.

3 juni Park Schouwburg, Hoornwww.hetpark.nl

Minicursus Het Zesde Zintuig. Een waardevolle cursus van 6 wekelijkse avonden vol aandacht, ontwikkeling en verbetering van uw zesde zintuig. Gek eigenlijk dat we het ons zesde zintuig noemen. Zeker als je bemerkt dat dit het eerste zintuig was waar je optimaal mee kon omgaan tijdens de eerste momenten op aarde. Pas vele maanden later, toen we andere zintuigen goed gingen ontdekken en ontwikkelen zijn we onze eerste zintuig kwijtgeraakt. De mensen die hem op latere leeftijd weer herontdekten maakte daar het zesde zintuig van. Zet uw ondergeschoven zesde zintuig weer op de eerste plaats. Ontdek dat via dat zintuig je beter zaken kunt gaan doen, sterker in je vel zit, makkelijker goed en kwaad kunt onderscheiden, meer toekomst gericht bent, het verleden makkelijker los kunt laten, meer plezier hebt in het leven. Eigenlijk zijn er nog veel meer, maar ontdek dat zelf maar tijdens die minicursus Het Zesde Zintuig. In deze minicursus Het Zesde Zintuig komen o.a. de volgende onderwerpen aan bod: Psychometreren, Intuitief tekenen, Pendelen, Healing, Meditatie, Klankschalen, Visualisatie, Affirmatie, Helderziende waarnemingen, Aura`s, e.v.a. Eigenlijk te veel voor die 6 prachtige avonden. De prijs op locatie is 125 euro per persoon. Neem je iemand mee geef krijg je 25 euro korting per aangebrachte persoon.

Juniwww.tic-coach.nl

Jazz in Duketown

Hexen

Ontwikkel je 6e zintuig

63 |

Bijzondere film

In 1949 overheerst één naam de krantenkoppen van de dagbladen: Bruno Gröning. Extra edities over hem rollen van de persen. Radio en weekjournaal berichten. Een bioscoopfilm wordt vertoond. Waar hij ook opduikt, dringen zich honderden, duizenden, tienduizenden mensen om hem heen. Ze komen van overal - uit Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, maar ook uit België, Frankrijk en de Verenigde Staten. Gröning wordt een wereldgebeurtenis.

Maar die zich daar tot hem wenden, zijn geen aanhangers, fans of groupies. Het zijn zieke mensen. Voor velen is hij de laatste hoop. Door de oorlog terneergeslagen, door artsen opgegeven, kennen zij maar een wens: gezond worden – vrij van nood en pijnen. Bruno Gröning moet hen helpen. En hij helpt: “Er bestaat geen ongeneeslijk, God is de grootste arts!” zijn z’n woorden. En het onbegrijpelijke gebeurt: talloze zieken worden gezond – lammen lopen, blinden zien... De documentaire “Het fenomeen Bruno Gröning – op het spoor van de “Wondergenezer” toont op objectieve wijze de dramatische gebeurtenissen van die tijd.

Originele film- en geluidsdocumenten, archiefmateriaal, meer dan vijftig interviews met getuigen uit die tijd en bovendien groots opgezette speelfilmscènes. Dit alles maakt de film tot een diep indrukwekkende belevenis. Maar deze film is meer dan een documentaire terugblik. Vele bezoekers vertellen hoe zij bij het zien van deze film plotseling een kracht, een kriebelen, een stroom in het lichaam hebben waargenomen. Voor de meesten een volledig nieuwe ervaring. Sommigen berichten zelfs van het verdwijnen van pijnen, lichamelijke gebreken en ander leed. Hoe is het mogelijk? Gröning is in 1959 gestorven.

De ophef over hem is allang voorbij. Maar ook tegenwoordig gebeuren er buitengewone genezingen. De kracht die destijds door Bruno Gröning werkte, werkt nog altijd. De feiten spreken voor zich: genezingen van kanker, angina pectoris, reuma en osteoporose, maar ook van drugsverslaving en andere verslavingsvormen. Artsen bevestigen de successen. In Rijswijk zijn er voorstellingen op zondag 24 mei en 14 juni van 11.30 uur tot 17.30 uur, in drie delen incl. 2 pauzes. Reservering van plaatsen tot 2 uur tevoren: Tel. 010-4612334 of via e-mail jitske.schaap@telfort.nl. Een trailer kunt u bekijken op: www.youtube.com/watch?v=vD_8C1e5fUE

www.bruno-groening-film.org

Het fenomeen Bruno Groning

64 |

Grote Relatie Dag 2009 De Grote Relatie Dag daagt stellen en singles uit om zich de kunst van het liefhebben verder eigen te maken. Gastspreker André Meiresonne verkent in de openingslezing de kunst om jezelf te worden in je relatie. Hij vertelt hoe zijn eigen relatie vastliep en hoe hij ontdekte waarom hij ook al weer aantrekkelijk was voor zijn vrouw. Ook de zaal betrekt hij in het spanningsveld tussen verbinding en autonomie. André Meiresonne is managementtrainer, auteur van de boeken Zin! en Vrij! en veelgevraagd spreker over verandering van binnenuit, inspiratie en zingeving.

Kies twee van twaalf inspirerende workshops. En laat je prikkelen door de lezing over jezelf worden in je relatie. De workshops worden gegeven door de acht trainers van de Relatie Academie. Aan het einde van de dag komen we samen voor een bijzonder slotritueel rond de kunst van geven en ontvangen.

Meer informatie over de workshops: De kunst van een goed gesprek -Joyce WeberJe ervaart op een speelse manier hoe je gelijkwaardig kunt onderhandelen over ingewikkelde gespreksonderwerpen.

Authentieke mannelijkheid (geen kunst) - Hans EngelsMannelijke kracht en liefde gaan prima samen. Met mannen onder elkaar voel jij je weer een vent met ballen en een hart.

De kunst van zien en gezien worden- Inge JagerLaat jezelf zien en zie de ander in het hier en nu. Dan kun je ervaren dat juist dát liefde is.

De kunst van het daten (voor singles)- Marion van der StadOntmoet andere singles (laatbloeiers en gevorderden). Ontdek wat jij nodig hebt om een succes te maken van daten en beginnende intimiteit.

De kunst van het vrouwzijn- Anja BrasserHet denken en analyseren gaat ten koste van dat wat we in wezen zijn. Deze workshop ga je op zoek naar de oervrouw in jezelf.

Leven in relatie, voorbij de kunstgrepen- Bert Terpstra en Marie José de VreedeGeef je relatie de ruimte door los te komen uit oude familiepatronen. We werken met familieopstellingen

Van jezelf houden, een hele kunst- Caroline FranssenLeer de kunst om van jezelf te houden, met je goede én je slechte eigenschappen. Dan wordt het ook makkelijker om van de ander te houden.

De kunst van het single-zijn- Anja BrasserFamilieopstellingen voor alleenstaanden. Je ontdekt wat er in de weg staat om een partner te hebben en komt meer in het reine met het alleen-zijn.

Verleidingskunst met lef en plezier- Hans EngelsOok jij bent een uitstekend verleider/ verleidster. In deze workshop krijg je de verleidingskunst (weer) in je vingers.

Relaties en de kunst van verwondering (voor paren)- Inge JagerBekijk je partner met een frisse blik en verwonder je over jezelf en over elkaar.

Aanmelden voor de Grote Relatie Dag kan in de RelatieWinkel op www.relatie-academie.com.Locatie: Op 27 september op Landgoed de Horst in Driebergen. Tot 1 juli betaal je € 100 in plaats van € 175.

Kleurrijke vrouwenVoor kleurrijke dames die dromen van een eigen onderneming, organiseren Tori Oso en stichting Vrouw in Zaken, de thema avond ‘Kleurrijk ondernemen’. Een interactieve avond waar ondernemende vrouwen vertellen over hun motivatie om een eigen onderneming te starten, vertellen over de valkuilen, de moeilijkheden, en de aantrekkelijke kanten van het zelfstandig ondernemerschap. Een avond vol inspiratie, tips, en uitwisseling.

Programma- Introductie Yvonne Caspers (Stichting Vrouw in Zaken). - Visies op ondernemerschap (interactief)- Panel introductie- Vragenronde- Introductie leergang M Academie Ondernemerschap

Panelleden:Rahma El Hannoufi / Directeur Empower Team uit Zeist , Lucinda Malbons / Eigenaresse Diamond Worthy Books uit Rotterdam, Ineke Ooms Directeur ‘Onze Saar’ en bestuursvoorzitter Vrouw in Zaken.

Donderdag 4 juni 2009 Aanvang vanaf 19 uur, Start: 19.30 uur – 21.00 uur

Cultureel centrum OASE, Cartesiusweg 11 te Utrecht

Aanmelden via: torioso@gmail.comRoute zie: www.torioso.nl

Tori OsoTori Oso (vrij vertaald praat huis) is een Surinaamse stichting, opgericht in 2001 te Utrecht. Stichting Tori Oso organiseert activiteiten die bijzonder zijn voor de Surinaamse gemeenschap, maar die even boeiend kunnen zijn voor andere geïnteresseerden. De Brasa Dey viering bijvoorbeeld (onafhankelijk-heidsviering Suriname), of de Keti Koti viering (1 juli viering, de afschaffing van de slavernij). Tori Oso is steeds op zoek naar de perfecte mix tussen oud en jong, en richt haar activiteiten op beide generaties. Tori Oso is een mix van jong talent, en ouderwetse tradities.

Tori OsoCartesiusweg 11, Utrechtwww.torioso.nl

'We verbinden mensen en organisaties op intrinsieke wijze met elkaar' Sheila van der Meeren: “Ik weet mensen en organisaties op intrinsieke wijze te verbinden”. Haar rijke ervaringen als reiki-master geven het geheel een bijzondere dimensie, hoewel Sheila de nuchterheid zelve blijkt, behept met een sterk zakelijk en commercieel instinct. Recruitment4You bemiddelt kandidaten voor functies in sales, IT, finance, administratie & office en management binnen uiteenlopende sectoren, voor zowel vaste functies als tijdelijke en interimoplossingen. Het bureau zet in op sterke verbintenissen en volgt daarvoor een geheel eigen pad. Sheila van der Meeren: “Het is belangrijk om heel goed te kijken naar de juiste verbinding. Het karakter van een kandidaat moet passen bij de aard van een bedrijf. Daarom kijken we nadrukkelijk naar het verhaal achter de persoon en de bedrijfscultuur. Mijn inlevingsinvermogen is bijzonder groot; ik weet me snel en goed in te leven in een cultuur, de sfeer en de energie binnen een bedrijf. En daar moet een kandidaat bij passen, zich prettig bij voelen. Alleen zo komt een goede match tot stand.”

OndernemersschapDe oprichting van Recruitment4You betekent een radicale switch voor Van der Meeren. Enkele jaren gaf ze vorm aan het Reiki Huys, waar ze als reiki-master behandelingen en cursussen verzorgde. “Als enige in Nederland specialiseerde ik me in een meer dan 100 jaar oude reiki-techniek. Ik combineerde mijn praktijk met interim opdrachten op gebied van finance, omdat ik mijn 'oude' vakgebied niet helemaal los wilde laten. Mede doordat ik vaak in aanraking kwam met bedrijven en managers begon het commerciële gevoel steeds meer te kriebelen. Tijd voor een keuze en een nieuwe stap!” Een korte periode werkte ze bij een detacheringsbureau, gespecialiseerd in IT-personeel. Eind 2008 hakte ze de knoop door; ze besloot ze haar ervaringen op gebied van human resource management op te pakken en zich hier volledig op te concentreren. “Het ondernemersschap heeft me altijd getrokken, al jong droomde ik van een eigen winkeltje. Toen ik eenmaal ging werken, ontdekte ik dat ik het heerlijk vind om met cijfers te werken. Ik heb diverse secretariële en officemanagementfuncties bekleed, waarin ik veel leerde over het opzetten van een boekhouding en een goede bedrijfsvoering. Cijfermatig en zakelijk ben ik altijd geweest. Puur uit interesse volgde ik diverse cursussen op gebied van reiki, wat me tot reiki-master bracht.”

Inzet zijn langdurige verbintenissenIn haar carrière bouwde ze een groot en sterk relatienetwerk op; Van der Meeren noemt zichzelf dan ook een echte netwerker. Recruitment4You gaat het 'anders' doen dan bestaande bureaus. Wordt dat niet snel een holle kreet, want dat wil toch iedereen? “Dat laatste klopt”, bevestigt ze. “Maar in praktijk blijken de meesten hun beloften niet waar te kunnen maken. Ik zal mensen en organisaties op intrinsieke wijze met elkaar verbinden. Een onderneming is succesvoller met de juiste mensen aan boord. Dat proces mogen begeleiden is geweldig!”

Scherp tariefRecruitment4You onderscheidt zich tevens met een scherp tarief. “Het tarief is gebaseerd op de goede kwaliteiten van de kandidaten en de relatief lage lasten van ons bureau. Bovendien past het in de huidige economische situatie niet om torenhoge tarieven te vragen.” De recessie ziet Van der Meeren overigens als kans: “Snijden in budgetten dwingt tot creatieve keuzes. En het blijft moeilijk om goede kandidaten te vinden. Daar sluit Recruitment4You perfect op aan.”

AmbitiesAmbities zijn er volop. Recruitment4You wil uitgroeien tot een sterke speler in de regio. Waarbij Van der Meeren haar maatschappelijke betrokkenheid inhoud wil geven door ook mensen te helpen bij reïntegratie. “Veel mensen die afstand hebben tot de arbeidsmarkt willen best aan de slag, maar slagen er niet in een passende werkomgeving te bieden. Daar wil ik op termijn een rol in gaan vervullen.”

Nieuw in Waalwijk: Recruitment4You, een bureau dat bedrijven ondersteunt op gebied van personeelsmanagement. Kijk voor meer informatie op www.Recruitment4You.nl

69 |

Design .

. txtTekstschrijver

redigerenvertalingen

redactie

graphical designwebdesignbrochuresmagazines

www.ginSoakedSense .nl

[W] www.ginsoakedsense.nl | [E] gin@ginsoakedsense.nl

Dit magazine werd ontworpen door GSS, de design afdeling van Gin Soaked Sense. Gin Soaked Sense is de creatieve outlet van schrijfster Ginny Mooy. GSS zet jouw ideeën om in beelden, en ontwerpt concepten, die jouw uitstraling, of die van je bedrijf, een boost geven.

Ginny Mooy schreef de ‘De Wil om te Doden’ (2008), en ‘Moordjongens’ (2009). Ze schrijft naast boeken ook artikelen, en voert redactie over magazines en brochures.

[be exceptional]

Adverteren? Artikel schrijven? Weet je iemand voor een interview? You are welcome...

Je bent aangekomen op de laatste pagina van het Choicez Magazine. Volgende maand is er weer een nieuwe editie. We horen graag wat je van ons magazine vindt. Maar we zijn ook heel benieuwd naar jouw bijdrage. Iedere maand geven we bijvoorbeeld gratis advertentieruimte weg aan Young Professionals die hun business willen promoten. Heb je schrijftalent en wil je jouw visie op het leven in een column kwijt? Weet je iemand die beslist niet mag ontbreken in onze portrettenserie? Of denk je dat jij in het Choicez Magazine hoort te komen met een interview? Stuur je suggestie, aanmelding of bijdrage naar info@choicez.nl.

Gedwongen ontslag? …. Grijp je kans! Gedwongen ontslag, hang de vlag uit! Identificatie met je lichaamInterview met Patrick de Vries kunstenaar & levensgenieter, over het volgen van je eigen stroom.Interview met Maxim Schouten over succes na tegenslag.Komkommertijd komt eraan Doe er je voordeel mee.Het merk ik & authenticiteit Personal brandingPay Attention Jaloezie onder vrouwenSpiritualiteit Cases uit de praktijk van Hans ten DamInner Choicez Keuzes in je leven Relaties Ik weet niet of ik verder wil Effectief ruzie maken

Hoofdredactie Ginny MooyRedactie Chantal van den Berg, Ginny Mooy, Femia BakboordArtikelen Chantal van den Berg, Ginny Mooy, Cindy Couwenberg, Kirsten Vogel, Femia BakboordColumns Sophie Miller, Martijn Broefhoff, Jannis DaynBeeldmateriaal Ginny Mooy, Hotel Pamay, Stock XPERT, Stock XCHNG

(c) 2009. Choicez.nlAbonneren? www.choicez.nl/magazine.html

www.choicez.nl | info@choicez.nl

71 |