Choicez Halloween Griezel editie

CHOICEZ.NL Halloween griezel Editie

,

Editorial

HOOFDREDACTIE Chantal van den Berg REDACTIE Chantal van den Berg, Anita Groenendijk

FOTOGRAFIEStockMichiel Meys www.michielmeys.nlFoto’s Michiel Meys op blz 16 en 17

VORMGEVING Choicez EIND REDACTIE Chantal van den Berg UITGEVER Choicez CONTACT [email protected]

COVER:foto Stock

ARTIKELEN Chantal van den Berg, Manou Burghout

Verhalen Chantal van den BergBianca Mastenbroek,Anita Steenbakkers

,

Editorial

Zomaar voor de Fun een uitgave tussendoor.Een uitgave geheel in het teken van Holloween. Met veel plezier en gegriezel is er aan deze uit-gave gewerkt. We hopen dat je geniet!

Reacties stellen wij altijd op prijs! Laat ons weten wat je van de verhalen vindt, dat vinden wij leuk!

Ik wens je veel lees plezier! Have fun & love, de wereld is mooier met jou!

Liefs, Chantal

Chantal

Choicez

Inhoud

Griezelverhalen

6. De Zielenzuiger | Chantal van den Berg

33. Trick or Treat! | Anita Steenbakkers

38. Dodennacht | Bianca Mastenbroek

Halloween

Inhoud

Halloween

Halloween

26. Halloween | Manou Burhout

48. Maak je eigen tarot kaarten | Chantal van den Berg

De ZielenzuigerChoicez | Verhaal

Ik doe mijn best om mijn schrik te verbergen. Er is bijna niks meer van haar over. Mijn hart bonst in mijn keel.Twee weken geleden was ze nog kerngezond. Ze leek wel iets in de war de laatste tijd maar fysiek zag ze er goed uit. En nu krap 13 dagen later ligt ze uitgemergeld en uitgeput in een ziekenhuis bed.

“Jen, wat fijn dat je er bent.” Mays strekt haar hand naar mij uit. Magere en bleke vingers strengelen zich om de mijne. “Hoe voel je je vandaag?”, hoor ik mezelf met onvaste stem vragen.“Hetzelfde als gisteren.” Antwoordt Mays vermoeid.“Wanneer krijg je de uitslag van de bloedtest?”Met zacht gekerm en met een van pijn vertrokken gezicht, richt ze zich op in haar bed. “Morgen, geloof ik.” Ze sluit even haar ogen en ademt diep in. “Ze hebben geen idee wat het kan zijn. De artsen staan voor een groot raadsel. Ik lijk fysiek in orde te zijn. En toch is het alsof het leven uit mij gezogen wordt. Als dit zo door gaat heb ik nog maar drie dagen.”

Ik schrik. Voor zover ik nog in mijn lijf zat, is nu ook dat laatste restje eruit.“Doe niet zo raar! ,zeg ik harder dan bedoelt. Zulke dingen moet je niet zeggen Mays! Een beetje vertrouwen, ze vinden echt wel wat de oorzaak is. Ik weet het zeker het komt goed. Je bent jong, gezond, ze vinden wel een oplossing!”

“Jennifer, ik ben bang. Er zit iets echt niet goed. Ik denk niet dat er iets met mijn gezondheid is. Ik denk dat het komt door wat wij gedaan hebben. Weet je nog, 1 oktober? Sindsdien zijn er rare dingen gebeurd. Ik wilde er niet over praten omdat ik dacht dat het mijn fantasie en mijn angst was. En later sprak ik er niet over omdat ik het geen energie wilde geven. Het begon allemaal heel onschuldig, koude windvlagen of de televisie die vanzelf aanging, maar het werd steeds erger. Toen ik op een nacht uit bed gesleurd werd, door een onzichtbare kracht, heb ik meteen de volgende dag een paragnost ingeschakeld. De paragnost, Nessie, voelde meteen dat er iets vreselijk mis zat.Zij had het over een sterke demonische energie die uit was op mijn ziel. Daar voedt hij zich mee, legde ze uit. En angst geeft hem kracht en maakt hem sterker. Met veel moeite, want ze kreeg veel weerstand, heeft zij mijn huis gereinigd en sinds die dag word ik met de minuut zwakker. Ik doe mijn best om rustig te blijven en niet bang te zijn. Maar gisteren belde ik Nessie, Mays valt stil,…… haar moeder nam op. Nessie is dood en artsen hebben geen idee hoe het komt”

6.

Door | Chantal van den Berg

Ik verslik mij in mijn water en schuif ongemakkelijk op mijn stoel. “Mays, ik snap dat je nu van alles in je hoofd haalt, maar van wat wij gedaan hebben word je niet ziek. En het was niet echt. Door alle spanning dachten we van alles te ervaren maar het was gewoon niks. Misschien droeg Nessie een of ander virus bij zich, weet jij veel. Ik weet zeker dat de doktoren iets vinden, echt. Jij gaat nog lang niet dood!” Ik slik de brok in mijn keel weg.

Alsof ze kracht wilt verzamelen ademt Mays diep in. “Jen! Ik meen het! Wat wij hebben gedaan was geen spelletje! Er zijn meer mensen die het gedaan hebben en die daarna ziek of gek zijn geworden…. of erger…Die nu dood zijn. Ik heb veel nagedacht in dit ziekenhuis bed en ik heb flink research gedaan op het internet. Echt ik heb het onderschat, het is levensgevaarlijk!”

“Houd toch eens op! Mays! Dat geloof je toch niet?! Wat je op internet leest zijn allemaal sensatie verhalen, daar ben jij toch veel te slim voor? Ik geloofde het die avond niet en ik geloof het nog steeds niet. Alles wat er gebeurd is die avond, inclusief het vliegend glas, hebben wij zelf gedaan. Dat heeft niks met je ziek zijn van nu te maken. Het is nu bijna een maand geleden. Laat het los! En richt je alsjeblieft op je herstel. Alsjeblieft?” De wanhoop is hoorbaar in mijn stem. Nu Mays haar verstand lijkt te verliezen, wordt mijn angst om haar kwijt te raken alleen maar groter. Ik weet niet goed wat ik met mezelf aan moet.

7.

Ik geef haar een kus op haar voorhoofd. “Ik moet nu gaan, ik kom morgen weer. Kan ik iets voor je mee nemen?”Mays draait haar hoofd weg en tuurt uit het raam. “Ik kan nu niks bedenken.” “Sms me maar als je iets bedenkt.”

Met een kracht waarvan ik niet wist dat ze het nog in zich had, grijpt ze mij bij de pols. “Jen, echt je moet mij geloven. Als we dit niet uitzoeken dan ga ik dood. Ik weet dat jij niet in deze dingen gelooft, ze ademt diep in.Gisterenavond liep er een jongetje met zijn moeder over de gang. Toen hij mijn kamer binnen keek sloeg de totale paniek in hem toe. Hij gilde, schreeuwde, krijste. Zijn moeder kon hem bijna niet in bedwang houden. Het kind was helemaal in paniek!

In eens was hij doodstil en de hele kamer werd ijskoud. Zijn moeder en de artsen op de gang stonden stil. Als ware ze bevroren. Hij kwam op mij aflopen en keek mij aan, zijn ogen, melkachtig wit, boorden diep in de mijne. Ik ving een glimp op van een ziel zo zwart, dat het mij de adem benam.Ik begon hysterisch te huilen en tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik zelfs in bed heb geplast van de angst. Ik was als verlamd. Ik kon helemaal niks doen, niet bewe-gen, niet roepen, helemaal niks. Het leek alsof er verder niemand anders was, dan het jongetje en ik.Ik was zo bang. Dat kan ik met geen woord beschrijven. Eerst keek hij mij alleen maar aan. Met zijn duivelse ogen hield hij mijn blik gevangen. Hij hield zijn hoofd scheef en zei, met een raspende stem die niet bij en 8 jarig jongetje past, “Ik ben bijna klaar met jou.” Vervolgens liet hij een lach horen die ik nooit meer uit mijn gedachten krijg. Zelfs nu kan ik hem horen lachen. Elk moment hoor ik hem of ik nou slaap of wakker ben. Ik hoor hem, ik ruik hem, ik voel hem. Ik voel hoe hij zich met mij voedt, Ze fluistert, zelfs nu.”Ze vervolgt.

“Hij maakte een buiging en liep weg. Ineens draaide de wereld weer door en stond het jongetje weer te krijsen op de gang. Hij wees naar een plek achter mij. De zielenzuiger! De zielenzuiger! Gilde hij.

Het enge is toen hij zei dat hij bijna klaar met mij was, voelde ik dat het de waarheid is. ‘De Zielenzuiger’, zoals het jongetje hem noemde, zuigt mij langzaam leeg. Neemt langzaam mijn ziel tot zich. Ik zal nooit rust kennen als hij mijn ziel krijgt. Dat weet ik zeker. Je moet mij geloven, Jen en je moet wat doen! Anders houd ik voorgoed op met bestaan. Denk eens na over die betekenis.”

Een rilling loopt over mijn rug. “Mays, doe eens niet zo eng! Het zijn de medicijnen. Ze weten niet wat er mis is met je, dus krijg je nu van alles. Door die troep ga je halicuneren en je allerlei gekke dingen in je hoofd halen, omdat je bang bent. Echt vertrouw me nou. Het komt goed. De artsen zullen wat vinden en jij blijft leven!”Ik houd van je Mays, ik wil je niet kwijt….je bent mijn beste vriendin! Ik ga nu echt, zucht ik, als je nog iets bedenkt dat ik morgen voor je kan meenemen, sms me dan. Probeer nu wat te rusten en zet die gekke ideeën uit je hoofd.” Ik druk een kus op haar wang en loop met lood in mijn schoenen de ziekenhuis kamer uit. Ik vind het moeilijk haar achter te laten. Tegelijkertijd heb ik het zo benauwd dat ik niet kan wachten tot dat ik buiten sta.

Choicez | De Zielenzuiger

Onderweg naar huis blijven de woorden van Mays door mijn hoofd spoken. Mays was al enige tijd bezig met het spirituele en de dag na haar 33ste verjaardag, 1 oktober, heb ik mij laten overhalen om mee te doen met het Ouija bord. Toen ze het mij vroeg wist ik niet eens wat het was. Het is een houten bord met de letters A t/m Z, de cijfers 1 t/m 10 en Ja, en nee erop geschreven. Het wordt gebruikt om te communiceren met de overledenen.

Volgens Mays zijn de doden een stuk slimmer dan wij en hebben zij allerlei antwoorden over de toekomst. Dit omdat zij niet meer door het fysiek beperkt worden en overal mee in verbinding staan. Of zo iets. Ik vond het al meteen onzin en zag er dus geen kwaad in om voor Mays mee te doen. Ze had het er al zo lang over. Ze vond dat ze er klaar voor was en had wat belangrijke vragen over haar toekomst. Ze stond op een kruispunt in haar leven, haar relatie had ze twee jaar geleden verbroken ze wilde weten hoe het verder zou gaan in de liefde. Over haar carrière had ze ook aardig wat vragen. Ik had er geen. Ik deed puur mee voor Mays. Als verjaardagscadeau.

Toen ik die avond bij Mays kwam had ze er een gezellige boel van gemaakt. De kamer rook zoet en werd verlicht door tientallen kaarsen, op de achtergrond speelde rustige muziek. De sfeer was gemoedelijk en ontspannen. Op tafel stond het Ouija bord, een glas omgekeerd erop, water en wijn er naast. “Mag dat wel alcohol drinken wanneer je met de doden spreekt?!” Grapte ik nog.

Ik had toen moeten stoppen.

Ik kom thuis met boodschappen die ik onderweg nog heb gedaan. Mijn huis is koud en donker, ik doe de gordijnen dicht en de lichten aan. Jinx, mijn aangewaaide kat, zigzagt luid mauwend tussen mijn benen door. Ineens gaan mijn nekharen overeind en een rilling loopt langs mijn ruggengraat. Ik heb het gevoel dat ik bekeken wordt, alsof er iemand in huis is. Ik draai me om en zie niks. Toch heb ik het gevoel dat iemand er is. Het lijkt alsof iemand in mijn gezicht ademt. De geur van verrotting doet me kokhalzen. Een koude wind strijkt de haren uit mijn gezicht.

De vacht van Jinx staat overeind, haar oren liggen plat in haar nek. Het is op dit mo-ment dat ik leer dat katten ook kunnen grommen. Als een bezetene begint Jinx te bla-zen en dan ineens klinkt een harde klap. Alsof er een deur hard dicht slaat. Van schrik maak ik een sprongetje, ik houd mijn adem in. Het volgende moment is alles weer normaal. Behalve mijn hartslag.

Mijn hart bonkt in mijn keel en in een reflex til ik Jinx van de grond. Haar hart slaat een even groot alarm als de mijne. Ze wurmt zich los uit mijn armen en schudt zich stevig uit, als een hond die gezwommen heeft. Vervolgens begint ze zich te wassen alsof er helemaal niks vreemds gebeurt is. Het enige dat iets verraadt is haar staart, die nog dik is van boosheid.

Mijn handen trillen, mijn hart bonkt nog steeds in mijn keel. Ik sta als aan de grond genageld. ‘Wat was dat?’ Ik haal een paar keer diep adem en schud met mijn hoofd om mijn gedachten te ordenen.“Die rare verhalen van Mays ook!” Spreek ik mezelf toe. Met een gratie die deskundig-heid doet vermoeden druk ik mijn angst ver weg en richt ik me op dat wat ik nog moet doen vandaag. Het interview uitwerken dat ik morgen voor 14.00 moet inleveren. Ik besluit om eerst ‘het ziekenhuis’ van mij af te douchen.

9.

Onder de douche ben ik in mijn hoofd al vast bezig met het interview. Waar ging het ook al weer over? Oh ja, een bakkerij die 566 jaar bestaat, mooie verhalen uit verschillende generaties, roddels en smeuïge details, maar welke ook al weer? Gelukkig heb ik alles opgenomen op een voice recorder want door de schrik lijkt mijn geheugen even niet toegankelijk.

Ik schuif het douchegordijn weg en kijk verbaasd naar de plek waar ik mijn handdoek verwacht. Ik heb toch net een schone handdoek opgehangen?Bedekt met kippenvel van de ijzige kou die in de badkamer hangt, loop ik naar de gang, waar ik mijn handdoek aan de trapleuning vind. Voor het eerst sinds ik in mijn huis woon voel ik mij heel erg naakt. ‘Ik ben niet alleen’ gaat er door mij heen.Snel loop ik terug naar de badkamer die nu ineens weer aangenaam warm is . Zit ik mezelf gek te maken? Ik droog me snel af en trek mijn jogging outfit aan. Ik rek me uit, ik moet me niet zo van alles in mijn hoofd halen. Richt je op het interview. Ik loop de badkamer uit en durf niet achterom te kijken. Uit angst dat ik iets anders zie dan dat ik heb achter gelaten.

Het is 21.00 uur wanneer ik eindelijk met mijn broodje achter mijn laptop zit. Ik gun mezelf een kwartiertje online bijkletsen voordat ik aan het interview begin.Op facebook begint een vriendin tegen mij te chatten en we brengen elkaar op de hoogte van het wel in ons leven. Niet het wee. Dat vind ik soms zo heerlijk!

Het is al na middernacht wanneer ik klaar ben met het interview. Ik til Jinx van de bank. Ze reageert met een geïrriteerde mauw. Niet dat een kat veel kan doen, maar op de een of andere manier geeft het mij een veiliger gevoel als ze vannacht bij mij slaapt.Jinx is verbaasd, ze komt nooit in de slaapkamer. “Vanavond slaap je hier, ga maar eens werken voor je eten.” Jinx vindt een plek op bed en installeert zich zonder commentaar.

Toen ik net in dit huis woonde liet ik wanneer ik ging slapen het licht op de gang aan. De laatste keer was vijf jaar geleden. Tot nu. Ik trek Jinx tegen mij aan en staar in het half duister. Ik heb nooit gebeden maar ik hoor mezelf zeggen; “Als er iets is, een god of een engel of zo, bescherm mij dan alstublieft.”

Het is 3.33 wanneer ik wakker schrik, Jinx zit klagend bij de deur te mauwen. Kattenbak. Natuurlijk. Ik gooi de deur open en strompel terug naar bed waar ik meteen weer in slaap val.


11.

Een swingend reggae liedje vertelt mij dat het tijd is om op te staan, ik snooze nog een paar keer voordat ik mezelf het bed uit weet te krijgen. Beneden gekomen zet ik meteen mijn laptop aan nog voordat ik naar de keuken loop om wat te drinken te pakken.

Ik kijk op de klok, 10 uur best netjes, spreek ik mezelf trots toe. Met een glas sap in mijn hand lees ik het interview nog eens door. Ik ben nog steeds tevreden erover en besluit het zo te laten. Voldaan druk ik op send. Lang leve de email!

Ik besluit om de bestanden van mijn voicerecorder in de computer te zetten zodat ik het kan wissen. Wanneer ik de recorder pak zie ik dat het aan het opnemen is. Ik spoel terug. Zou er iets op staan? Wil ik dat weten? Misschien helpt het Mays?Ik zet het eerst op mijn laptop vervolgens schenk ik mijzelf een glas Southern Comfort in. Ik moet mezelf minstens twee glazen moed indrinken voordat ik op play durf te klikken.Lange tijd hoor ik niks anders dan geruis. Op een gegeven moment hoor ik een deur open gaan.. In de verte hoor ik een vreemd geluid. Het komt langzaam dichterbij. Ik houd mijn adem in om beter te kunnen luisteren mijn hele lichaam is gespannen en ik moet mij inhouden op niet op stop te klikken. Ik schiet in de lach wanneer ik het geluid echt tot mij doordringt. Het is Jinx. Het is nu duidelijk, het geluid van een mopperende kat komt steeds dichterbij. Het maakt mij aan het lachen. Ik voel dat ik zenuwachtig ben. Weer geruis, tot dat ik mezelf hoor opstaan vergezeld door het geluid van een hongerige kat. Niks dus. Zie je! Gisteren was allemaal angst. My mind was playing tricks on me. Opgelucht haal ik adem.Ik wil mijn laptop dichtklappen wanneer ik zie dat ik een chatbericht heb ontvangen van die vriendin waar ik gisteren avond mee sprak.

De chat is van gisteren, ik had niet door dat ze nog tegen mij aan het kletsen was. Even kijken wat ze nog te vertellen had. Ik voel me licht en opgelucht. Ik was zo bang dat er iets op die voice recorder zou staan!23;45@Jennifer Wat doe je?23.48@Jennifer Wie is die vent achter je?23.54@Jennifer Jen!!!!! doe niet zo eng! Wie is die enge vent achter je? Waarom zijn zijn ogen wit? Zijn jullie alvast bezig met die Haloloween party ofzo?23.59@Jennifer Hey, kappen nou dit is niet leuk! Jen! Jen! Ik word bang! Houd op!0.15 @Jennifer Ik ga off line, ik vind dit niet leuk Jen, ik bel je, je neemt niet op, je 1;18@Jennifer ik ben bij je langs geweest, ik vertrouwde het niet en was ongerust. Je lichten zijn aan, ik hoor je lachen, ik hoor muziek maar je doet niet open. Ik maakte mij echt zorgen!! Je hoeft me morgen niet te bellen! Ik vind dit niet leuk!

Ik snap er niks van. Ik pak mijn mobiel. Nee, geen oproep gemist. Daizy chat dat ze gebeld heeft. Wat is er aan de hand? Ik bel Daizy. Voicemail. “Dais..bel me terug…..ik zie nu pas je chat bericht en ik heb geen idee waar je het over hebt. Wil je me terug-bellen?”Zenuwachtig loop ik op en neer.Mijn telefoon gaat, het is Mays. Het gaat slechter met haar. Ze wil afscheid nemen nu ze nog kan praten. “Ik kom eraan.” Ik zak in elkaar en huil ongecontroleerd, met schokkende schouders, snot uit mijn neus en al.

Mays ziet er zo mogelijk nog slechter uit dan gisteren. Ze heeft een notaris laten komen om dat wat ze heeft wettelijk te verdelen.Ik hoor de aanwezigen praten, maar luister niet echt. Joy is er ook. Ik ken haar niet goed. Ze is een vriendin van Mays en ook helemaal ‘in to’ het spirituele. Ze heeft stenen meegenomen en legt die om het bed van Mays. Als of dat helpt…Op het moment dat ik het denk kijkt Joy mij aan. “Stenen kunnen bescherming bieden”Ik knik, alsof ik het begrijp en het met haar eens ben. Ik heb geen zin in discussies. Ik moet haar niet.

Mays wil ons een voor een spreken. Ik mag als laatst, daar ben ik blij om. Zo kan ik nog het langst van haar genieten. We mogen gebruik maken van een grote kamer in het ziekenhuis waar we kunnen wachten tot Mays ons roept. De andere bezoekers zoals haar ouders, zus en nog wat vriendinnen praten druk met elkaar. Af en toe knik ik of lach ik mee. Het gaat allemaal een beetje langs mij heen.

Alles lijkt zo betekenisloos wanneer de dood op de drempel staat. Joy legt haar hand op mijn schouder. Ik krijg de rillingen van dat mens. “Het is okay, …..Jennifer, Jennifer, is het toch?” “Ja.”“De dood bestaat niet, wanneer Mays haar lichaam loslaat transformeert ze enkel naar haar ware vorm. Ze gaat niet weg. Ze gaat niet dood. De dood bestaat niet. Wanneer je dat ziet, kun je vrede hebben met wat er nu gebeurt. Alles heeft een reden. Ook dit.”Ik moet heel erg mijn best doen om haar goedbedoelde zinnen niet keihard terug te slaan. “Joy, is het toch?” De warme toon die ik in mijn stem wilde leggen moet halverwege mijn keel bevroren zijn, want mijn stem klinkt koud.

“Ja, dat klopt, dat ben ik”“Joy….ik weet niet goed hoe ik dit moet zeggen en ik weet dat jij het goed bedoelt maar ik heb er op dit moment geen boodschap aan je goedbedoelde diepzinnige adviezen. Bewaar die maar voor iemand die er wel wat aan heeft.”“Ik begrijp het. Als je wilt praten…ik kan ook heel goed luisteren en mijn mond houden” Ze drukt mij een kus op mijn haar en ineens voel ik me schuldig.

13.

Een rilling loopt over mijn rug en ik ruik de geur van verrotting weer. Mijn handen worden ijskoud en het is net alsof er ijspegels van vingers zachtjes over mijn huid strelen.Ik spring op en loop naar de drinkautomaat. Voelt niemand anders die kou?De anderen praten gewoon door, ze merken er niks van. Hoe kan dat? Word ik gek?Een vinger glijdt langs mijn nek en ik voel zijn adem duidelijk op mijn gezicht alsof er iemand pal voor mij staat. Mijn ogen schieten alle kanten op. Niemand ziet het!Hij, het, strijkt mijn haren uit mijn gezicht. “Bijna klaar, dan kom ik voor jou…” Een stem vult mijn hoofd.Het is officieel….ik ben gek.

Ik zit in de auto op een van de meest ontroostbare plekken die ik ken. Het ziekenhuis terrein. Met man en macht hebben ze hun best gedaan om er wat ‘gezelligs’ van te maken. Hoewel de artsen goed werk doen associeer ik deze plek met de dood. Iedereen die ik ken die erin ging, kwam er uiteindelijk niet meer uit. Het gesprek met Mays was zwaar geweest. Weer had ze mij op het hart gedrukt om informatie te verzamelen over de ‘Zielenzuiger” maar zelfs als ik wat zou kunnen vinden. Wat moet ik dan doen? En eerlijk gezegd durf ik niet zo goed. Ik ben bang dat er iets erg gebeurt. Dat ik ook dood ga. Negeren zou het beste zijn. Alleen het negeert mij niet terug.

De ringtone van mijn mobiel trekt mij uit mijn overpeinzingen. Sandra, van de redactie en Sandra is op zijn zachts gezegd..not amused. “Hoezo niet ontvangen? Ik heb het vanochtend gemaild…….Ja natuurlijk weet ik dat zeker!.......Ik ga nu naar huis en dan zal ik het voor een tweede keer mailen.”Geïrriteerd zet ik mijn telefoon uit. Hoezo mijn interview niet ontvangen. Ze hebben zeker zelf een fout gemaakt en proberen mij die in mijn schoenen te schuiven! Onderweg naar huis zit alles tegen. Elk stoplicht staat op rood en alle 45 kilometer autootjes rijden op de weg. En terwijl ik het gevoel heb dat de duivel mij op de hie-len zit, word ik gedwongen tot een tempo waar een schildpad nog ongeduldig van zou worden.

Ik kom thuis, loop op mijn laptop af en neem het ding mee naar de bank. Het is ijskoud in huis. Ik pak een deken erbij en kijk bij mijn verzonden items. “Ja! Zie je!” roep ik tegen niemand in het bijzonder. Daar is ‘ie de mail met interview, vanochtend om 10.23 verzonden. Ik wil de mail net forwarden wanneer Jinx de kamer binnen komt stormen alsof ze op de vlucht is voor iets. Ze kijkt rond alsof ze iets volgt. Haar haren gaan overeind en weer begint ze te grommen. Mijn televisie springt aan. Ik spring van schrik van de bank. Albert Verlinde stormt mijn woonkamer binnen met een of ander dom verhaal over Paris Hilton. Jinx ligt onder de bank, de stank van verrotting is niet te harden.

Ik sta als aan de grond genageld. Ik voel de kou vanaf de grond omhoog kruipen. IJzige vingers grijpen zich aan mijn enkels vast en trekken zich langzaam omhoog. Langs mijn kuiten, benen, buik en rug naar mijn gezicht. Een standbeeld van ijs. Zo voelt het. Ik vraag me af of de slachtoffers van Medusa zich net zo gevoeld hebben wanneer zij in een standbeeld veranderden. Wanneer de kou bij mijn oren aankomt hoor ik een oorverdovende klap.

14.

Ik open mijn ogen en zit op de bank. Mijn laptop ligt naast mij. Het mailtje dat ik wilde forwarden staat open. Klaar om verzonden te worden. Ik doe dat dan ook maar meteen. De televisie staat uit en ik zit nog gewoon onder de deken op de bank. Alleen Jinx verraad dat er iets niet klopt. Haar haren staan overeind en het is net alsof ze iets nauwlettend in de gaten houdt. Alles lijkt normaal. Word ik gek?

Ik ben me ineens akelig bewust van mezelf in de ruimte van mijn huis. Alsof ik gedeeltelijk naar mezelf kijk. Ik weet niet goed wat ik met mezelf aan moet en laat het bad vollopen bij gebrek aan een beter idee. Mijn ochtend douche had meer weg gehad van een waterballet aangezien ik het douchegordijn niet meer durf te sluiten. Ik ben bang dat als ik het douchegordijn weer open doe, alles er anders uit ziet. Ik gooi een flinke scheut lavendel in het dampende water. Als het goed is draagt lavendel bij aan je ontspanning. Daar kan ik wel wat van gebruiken.

Ik zak langzaam in het hete water om mijn lichaam aan de temperatuur te laten wennen. Met opgetrokken knieën blijf ik een poosje zitten. Ik lijk wel een zombie.Ik denk terug aan die avond van 1 oktober, nu precies 29 dagen geleden. Mays had het perse willen doen. Ze wist wat ze deed. Ik hoefde alleen maar de antwoorden op haar vragen op te schrijven. Wat kon mis gaan? Het is toch nep? Ik wil niet langer nadenken en sluit mijn ogen. Ik probeer mijn hoofd leeg te maken door op mijn ademhal-ing te letten. Ik boek geen succes en ik dwaal steeds af. Wat is er toch aan de hand?

Ik schrik van het schelle geluid van mijn mobiel in de badkamer, het is Joy, ze valt meteen met de deur in huis.“Mays heeft mij gevraagd of ik je kon bellen zodat je mij het verhaal van jullie ‘Quija bord ervaring’ kan vertellen. Misschien hoor ik er iets in dat belangrijk is voor Mays, we hebben nog maar weinig tijd.”“Eh, hallo Joy, leuk dat je belt, ik zit nu in bad. Kun je over tien minuten terug bellen?” Mijn gemaakte vriendelijkheid druipt van het sarcasme.“Jennifer! dit is serieus!”“Vertel mij wat! Joy! Alsof ik dat niet weet!”“Okay rustig maar, ik bel je zo terug.”“Dank je.”

Geërgerd stap ik uit bad, ontspannen lukt nu toch niet. Ik droog me af, smeer me in en loop naar beneden. Precies 10 minuten later gaat de telefoon. “Joy” Zeg ik gemaakt vrolijk.“Jennifer, Joy klinkt koeltjes, het gaat niet goed met Mays en ik weet dat jij er anders over denkt dan ik maar het is belangrijk dat jij mij zo gedetailleerd mogelijk vertelt wat jullie precies gedaan hebben en hoe. Het kan haar redden. We hebben alleen maar nu om het uit te zoeken”

“Ik zucht. “Hoe bedoel je – alleen maar nu?” “De nacht van 31 oktober op 1 november is het Samhain.”“Sam wat?”


“Samhain, vervolgt Joy, de sluier tussen onze wereld en de wereld van de spirits is dan op zijn dunst, dat is het moment dat de Zielenzuiger iedereen die met Mays verbonden is kan aanvallen. Snap je wat dat betekent? Niet alleen Mays is in gevaar maar jij ook! Ik ook! Iedereen met wie Mays een hartverbinding heeft zal in meer of mindere mate getroffen worden door de Zielenzuiger. Hoe sterker de verbinding hoe harder de klap, het kan zelfs je dood betekenen!”

“Joy, even serieus ‘Zielenzuiger?’ heet hij echt zo? En hoe weet jij dat? Sorry hoor maar dit klinkt wel heel erg horror film achtig. En horror films zijn nep!”“Oh, dus jij hebt geen koude wind gevoeld, bij jou zijn geen gekke dingen gebeurd?”Ik slik. “Nou….” Joy zucht.“ Jennifer, we denken hier duidelijk anders over. Kun je mij gewoon vertellen wat jullie precies gedaan hebben, vanaf het begin” Het klinkt niet echt als een vraag, ik besluit mee te werken ook al heb ik geen idee waarin ik beland ben.

“Nou, ik kwam dus 1 oktober bij haar rond een uur of acht. Mays had er naar uit gekeken en volgens de pendel was 1 oktober de juiste dag voor magisch werk, ze wilde graag antwoord op haar vragen. “Wat voor vragen?” “Gewoon over carrière en over de liefde, over het universum, maar aan die vragen zijn we niet toegekomen.”“Waarom niet?”“Ja, wil je de details of blijf je mij onderbreken? Als je luistert en je vragen voor later bewaart dan word je vanzelf een hoop duidelijk.” Ik zucht, “Sorry ik sta net als jij onder spanning. Ik reageer een beetje scherp.” “Nee, je hebt gelijk. Ik zal mijn best doen je niet te onderbreken, ga verder.”

“ Ze vertelde dat ze wist wat ze deed, ik hoefde alleen maar mijn wijs en middelvinger losjes op het glas te leggen en mijn hoofd leeg te maken.Ik zou de antwoorden opschrijven en het maakte niet uit dat ik er niet in geloof, ik aarzel, geloofde. Ik ging zitten aan de eettafel, naast het Ouija bord lagen een blocnote en pen al klaar. Mays begon met een of andere sterk ruikend wit gedroogd blaadje de ruimte rond te lopen.” “ Vermoedelijk witte salie….Ga verder.”

Ik moet ik mijn lach in houden ik ben in een Z film beland! Een B film voorbij!En Joy is een paragnost slash detective met een bad hair day en vreselijke schoenen.

“Wat het ook was, het stonk! Volgens Mays zuiverde het de energie in de kamer. Toen ze daar mee klaar was trok ze een fantasie cirkel om de eettafel heen en ze vroeg om bescherming van alle mensen uit alle windrichtingen. Of zoiets. Ik weet dit stukje niet meer zo goed omdat ik heel hard in de lach schoot. Toen Mays zei dat ik echt disrespectvol tegen de windrichtingen was kwam ik helemaal niet meer bij!”


17.

Ik moet er weer een beetje om lachen, tegelijkertijd voel ik verdriet. Toen was alles nog goed en was Mays gezond.“Ze riep om de bescherming van de goden van de verschillende windrichtingen.” Zegt Joy met een stem waaruit het geduld is verdwenen. “Nou en toen ze dat had gedaan nam ze plaats aan tafel tegenover mij. We deden een korte ademhaling oefening om ons hoofd leeg te maken en toen vroeg Mays; ‘Is daar iemand…hallo?’Eerst gebeurde er niks maar na ongeveer een halve minuut schoot het glas naar de “Ja”.Ik beschuldigde Mays ervan het glas een duw te hebben gegeven maar ze ontkende.”“Wacht even, vroeg ze ‘is daar iemand?’ Vroeg ze niet bijvoorbeeld naar haar gids?”“Nee, ik weet zeker dat ze zei ‘is daar iemand’, waarom is dat zo belangrijk?”“Omdat dan, wie het eerst komt, wie het eerst maalt…” De stem van Joy klinkt ongerust.

Ik krijg een onbehaaglijk gevoel. “En toen?”Ik ga verder en doe alsof ik haar ongerustheid niet hoor en geen knagend gevoel heb in mijn maag.“Mays stelde de ‘geest’ wat controle vragen zoals; hoeveel geld zit er in mijn portemonnee en hoeveel wasknijpers zitten er in de zak. Het geld had de geest goed, de wasknijpers niet. Ik vond dat duidelijk een teken van het onbewuste, Mays weet natuurlijk zelf wel hoeveel geld ze heeft maar ze weet niet hoeveel knijpers er in de zak zitten. Mays en ik raakte hierover in discussie ik probeerde haar te overtuigen van mijn gelijk, namelijk dat dit onzin is.Op dat moment begon het glas als een gek het figuur 8 te maken maar dan liggend, achter elkaar op een hoog tempo. Toen schoot het glas over het bord vervolgens vloog het glas met een enorme kracht tegen de muur.”“En toen?”“Mays rende de keuken in om het raam open te doen, vraag me niet waarom en ik zat aan mijn stoel genageld.”“Mays is naar de keuken gerend? Heeft ze eerst de cirkel opgeheven?”“Je bedoelt dat ding met die mensen uit alle windrichtingen? Nee daar rende ze dwars door heen.”

“Dan is ze niet meer beschermd! Luister hoe je hier ook over denkt, doe alsjeblieft wat ik van je vraag. Strooi zout op de drempels van alle deuren in je huis. Het houdt de Zielenzuiger buiten. Doe het maar gewoon he, baat het niet dan schaadt het niet.Verder, denk goed na, de Zielenzuiger kan niet zomaar op een Ouija bord afkomen. Het heeft een poort nodig waar hij door heen kan, een sleutel zeg maar. Dat is niet het enige. Iemand moet zijn bestaan erkennen en zijn naam moet genoemd, geschreven en gehoord worden op het zelfde moment. En hij moet een vriend op aarde hebben, Als dat alles samenkomt is hij vrij om zijn slachtoffer uit te kiezen. Is er iets dat Mays je verteld heeft dat een lampje bij je doet branden?”“Nee…geen lampje.”“Denk er over na, morgen voor zonsondergang moeten we een oplossing hebben.”We hangen op. Ik ben moe ik voel me leeg. Mijn beste vriendin ligt op sterven en ik voer gesprekken over geesten. Nog geen week geleden zag mijn leven er heel anders uit.

Ik heb niet genoeg zout in huis om elke drempel aan te pakken. Het maakt me niet uit of het waar is of niet ik ben moe en wil rustig slapen en als zout mijn placebo kan zijn dan so be it.Voor de zekerheid strooi ik ook maar wat om mijn bed heen. Jinx ligt weer bij mij, ik wil haar niet alleen laten en ik wil niet alleen zijn.Tegen mijn verwachting in, val ik als een blok in slaap.

Het is 3.33 wanneer ik wakker word. Jinx ligt op mijn borst en staart mij recht in mijn ogen. Het licht op de gang is weer aan dus ik kan haar goed zien. Haar ogen zijn melkwit en staren mij aan. Haar staart zwiept in een lui tempo van links naar rechts. Ik wil haar van me af gooien maar elke bijna beweging van mij wordt nauwkeurig door Jinx gevolgd. Er gaat een dreiging van haar uit. Ze kijkt me weer indringend aan. Het is net alsof er iemand in haar zit die in mijn hoofd wil kijken. Het lijkt alsof ze lacht. Dat ziet er gruwelijk eng uit met die melk witte ogen. Het lijkt een eeuwigheid te duren maar uiteindelijk durf ik haar van mij af te werpen. Ze mauwt klagelijk en springt meteen weer terug. Haar ogen staan dan weer normaal. “Ga weg Jinx!” Sis ik, “je doet eng!” Ik bedenk me dat ik haar bij mij had toen ik zout om het bed heen strooide. Voortaan eerst strooien en dan Jinx roepen. Toch durf ik nu geen risico’s te nemen en ik gooi Jinx van het bed af. Mijn hart klopt in mijn keel en ik ben klaar wakker. De rest van de nacht doe ik geen oog meer dicht.

Ik moet tegen de ochtend toch in slaap gevallen zijn want het is middag wanneer ik wakker word. De herfst zon schijnt behaaglijk in mijn gezicht en zo op de drempel van droom en werkelijkheid is er even niks aan de hand. Tot dat het besef inslaat dat mijn leven drastisch veranderd is en geesten ineens bestaan. Het is of dat, of ik word gek.

Joy belt, ze is in het ziekenhuis. Mays is vannacht overleden. “Maar we hadden tot zon-sondergang!“ protesteer ik zwak. “Hij is sterker dan ik dacht.” De stem van Joy klinkt, net als de mijne, verslagen.Ik heb gesprek met Joy nog niet verbroken of Sandra van de redactie belt. “Jennifer het valt mij van je tegen zulk prutswerk te ontvangen. Is dit een grap? Wil jij nog langer voor ons blad blijven schrijven? Ik zou als ik jou was maar heel snel voor 15.00 het artikel inleveren. Anders, jongedame, lig je er uit!” Na haar tirade hangt ze meteen weer op. Ik heb geen woord gesproken, nog geen eens hallo gezegd. Het kan mij weinig schelen. Mays is dood.


19.

Uit gewoonte klap ik mijn laptop open. Sandra heeft mij ook hier opgezocht om mij te vertellen dat ik er bijna uit lig. Ik open haar email waar een grote rode ‘high priority’ pijl naast staat en kijk vol verbazing naar mijn artikel.Dit heb ik niet geschreven! Sterker nog de taal waarin het geschreven is komt mij niet bekend voor.Ineens is de huiskamer anders stil dan het een paar seconden geleden was. Of het mijn angst is of dat er echt iets de kamer in komt, ik weet het niet maar ik ben bang. Ik ben bang op een manier waarop ik nog nooit bang ben geweest. Alle keren hiervoor dat ik het woord ‘bang’ in mijn mond heb genomen, vallen in het niet. Mijn hart lijkt uit mijn borstkas te willen springen, mijn mond wordt droog, mijn oren suizen. Het is alsof ik helemaal inzoem in het moment. Met trillende vingers sms ik Joy voor haar email adres. Haar antwoord volgt snel. Ik doe mijn uiterste best om mij op mijn taak te concentreren en me niet door mijn angst te laten overmannen. Alsof een ander mij bestuurt, zo voelt het als ik de email naar Joy op maak en er bij typ; “Dit is niet mijn interview, ik ken deze taal niet, ken jij het? Heeft het met de Zielenzuiger te maken?”

Ik zit hijgend op de bank het lijkt alsof ik wacht op dat wat er gaat gebeuren. Ik voel het aankomen. Jinx komt de kamer binnen lopen. Ik gooi het kussen richting haar. Zolang die Zielenzuiger er is vertrouw ik die kat voor geen millimeter meer. Vanaf dat Jinx mij met melkwitte ogen aankeek is ze een vreemde voor mij. Verbaasd en beledigd kijkt ze mij aan. Althans zo interpreteer ik haar blik. Ik voel me schuldig en net als ik haar bij mij wil roepen voel ik de kou weer langs mijn gezicht trekken. Jinx begint te blazen. Ineens is het net alsof ze opgepakt wordt en weggegooid wordt. Jinx mauwt klagelijk, herstelt zich en rent de kamer uit.Ik voel dat de aandacht op mij gevestigd is. Alsof iemand intunet op mij. Ik weel het zeker, ik ben niet alleen in deze kamer.

Ik hoor de voetstappen dichterbij komen over de houten vloer. Alsof het kraakt onder zijn voeten. De tv springt aan, het geluid staat keihard. Even plotseling als dat de tel-evisie aan ging, springt hij weer uit. In de spiegel, die ik vanaf de bank kan zien, zie ik een gedaante, te vaag om het goed te kunnen omschrijven. Al heb ik wel de indruk dat ik zijn rug zie. Als ik voor mij kijk zie ik niks. In de spiegel wordt de gedaante scherper, ik zie een zwarte lange jas, of cape. Het beeld wordt duidelijker en ik zie hem inderdaad op de rug. En terwijl hij met zijn rug naar mij toe blijft staan zie ik dat zijn hoofd langzaam naar mij toe begint te draaien.

Ik kijk weer voor mij. Niks. Mijn handen trillen, het enige wat ik kan doen is kijken. Ik wil rennen maar ik durf niet. Dan moet ik door hem heen. Ik weet niet wat ik moet doen.Ik kijk terug in de spiegel en hij kijkt mij bijna aan. Dan ineens ontmoeten zijn ogen de mijne en ik zie zijn gezicht.Ik geef over. Zoiets walgelijks en angstaanjagends heb ik nog nooit gezien! Mijn li-chaam schiet van verlamming naar actie.


20.

Gillend en met mijn handen voor mij uit, ren ik ‘door’ hem heen. Ik voel het wan-neer ik hem raak. IJs en verrotting lijken aan mij te trekken. Alsof er honderenden krioelende vingertjes zich aan mij vast-zuigen en uit mij drinken. Anders kan ik het niet omschrijven. In een flits zie ik, in de spiegel, iets dat op een lange tong lijkt, langs mijn wang strelen. Ik voel hoe die plek op mijn wang opdroogt en een plakkerige plek achter-laat. Er gaat weer een golf van misselijk-heid door mij heen. Het lijkt alsof ik door stroop ren en de voordeur is nog nooit zo ver geweest. Ik zwaai voor mijn gevoel na een eeuwigheid de voordeur open om in mijn ochtendjas het huis uit te ren-nen. Ik blijf hier geen minuut langer! Ik kan niet meer remmen en bots met een vaart tegen Joy op.

“Joy!” Ik vlieg haar huilend om de hals. “Oh wat ben ik blij dat jij er bent!” Huil ik hysterisch. “Hij was hier, hij is zo gruweli-jk. Ik heb de Zielenzuiger in de spiegel gezien! In het echt zag ik niks maar in de spiegel kon ik hem goed zien! Hij is vre-selijk.” Ik kan niet meer stoppen met hu-ilen, trillen en praten. Joy leidt mij zach-tjes terug de woonkamer in, alles is weer normaal. Ze zet mij neer op de bank en begint zonder iets te zeggen mijn kots op te ruimen. “Ga maar even rusten.” Ze drukt mij een kop warme kruidenthee in de handen.

“Gecondoleerd.” Ik heb geen idee waarom ik dat nu zeg, het klinkt ook niet. ‘Gecondoleerd’. Wat betekent dat woord eigenlijk?“Jij ook.” Er valt een stilte, eentje die ik in mijn vorig leven opgevuld zou hebben met druk gebabbel. Net als mijn freelance baan interesseren ongemakkelijke stiltes mij ook niet meer. Ik kijk naar buiten, de zon staat laag. Nog even en de sluier is op z’n dunst. Ik voel me rozig. De bel gaat. Ik verwacht niemand. Joy staat op om de deur open te doen, Mijn lichaam voelt zwaar. Joy komt met Sandra terug de woonkamer in lopen.Sandra? Wat doet die hier?Ik wil wat zeggen maar het geluid wil niet komen, alles voelt zo zwaar. Ik wil even rusten. Even mijn ogen sluiten. Ik vraag haar straks wel waarom ze hier is.

21.

Ik word wakker in mijn bed en rek me uit. Ik voel me moe maar wel lekker. Alsof ik in de zon heb gezeten en een wijntje heb gedronken, rozig, aangenaam zwaar. Ik sluit mijn ogen, nog heel even terug naar mijn droom. Ik weet niet meer wat het was, maar het was zalig, dat weet ik wel. Iemand tilt mijn hoofd op. “Hey Joy!” Zeg ik schor. “Hier Jen, neem maar een slokje hiervan, je bent uitge-put, dit helpt je om aan te sterken.” Ik neem een slok. Ergens rechts van mij voel ik Jinx op het bed springen. De geur van Sheeba kattenvoer komt voorbij wanneer ze naar Joy begint te blazen. Ik wil Joy vragen om Jinx weg te halen. Ik vertrouw haar niet meer. Maar de woorden blijven ergens halverwege mijn keel steken. Alles wordt zwart.

Ik word wakker, het is donker. Ik wil opstaan maar mijn lichaam is zo zwaar. Joy komt de kamer binnen en gaat bij mij op bed zitten. “Gaat het weer?”“Ik weet het niet, ik voel me zwaar. Wanneer ik beweeg lijk ik wel in drijfzand te zitten. Niet dat ik daar ooit in vast heb gezeten, maar ik denk dat het ongeveer zo voelt. Sorry, ik ratel. Heb je iets ontdekt over het interview?”Joy helpt mij om wat rechter op te gaan zitten. Ik heb het gevoel dat ik een mara-thon heb gelopen. Zou Mays zich ook zo gevoeld hebben? Zit de Zielenzuiger nu achter mij aan? Ga ik dood?“Ja, ik heb heel wat ontdekt met dat interview!” Joy stopt het vragenvuur dat is losgebarsten in mijn hoofd. Ik ben een en al aandacht.“Nou! Vertel dan.”“Het interview is geschreven in een dode taal.”“Dat heb ik niet gedaan hoor! Ik heb gewoon in Nederlands geschreven!”“Dat weet ik!, laat me nou uitpraten. Bijna niemand kent deze taal.”“Maar jij wel?”“Nee, ik ook niet. Maar ik ken iemand die het wel kent en hij heeft het voor mij vertaald. Er staat :‘566 jaar heb ik gewacht om terug te mogen komen tot dat moment waarop het klimaat precies juist is om mij te ontvangen. Het klimaat van angst en haat geeft extra kracht. Ik kom voor jou, jou en jou. En ja ook voor jou. Je kunt verstoppen, je kunt je niet verbergen. Alles en iedereen is verbonden. Maak een ziel corrupt en je tast het hart aan. Kom, sta op mijn kinderen. Jullie Vader is terug en we hebben honderd jaren om het paradijs op aarde te vervolmaken.’

“Sorry hoor ik heb het allemaal zelf mee gemaakt, de kou, stank, een freaky kat, te veel om op te noemen, maar plus honderd jaar is 666! Ah, nee dat is te cliché!”“Jennifer jij kent geen respect, niet voor de Goden en niet voor de Zielenzuiger. Dat zal je duur komen te staan.”“Pardon! Dat klinkt als een dreigement!”“Zo bedoel ik het niet, maar de geesten luisteren mee en horen alles wat jij zegt. Wil je de Zielenzuiger echt beledigen?”“ Nee. Dank je, je hebt gelijk.”


22.

“Hier drink hier nog wat van, het zal je goed doen.”“Nou ik begin me eindelijk weer een beetje fris in het hoofd te voelen, volgens mij zijn die watten er nu wel uit. Zag ik Sandra nou net binnenkomen?”“Drink toch maar, want het lijkt alsof je je goed voelt maar dat is niet zo, dat komt door de drank. Als je nu niet een paar slokjes neemt, gaat het effect weg. Daarnaast zie je dingen die er niet zijn. Wie is Sandra? Hier Jennifer, drink.” Ik neem een paar grote slokken en zak weer weg in de duisternis.

“Je slaapt te lang.” “Hey! Mays! Wat doe jij hier? Je bent toch dood?”“Je droomt en nee, ik ben niet dood, ik lig in coma. Vannacht zal ik sterven.”“Je leeft nog! Wat een goed nieuws!” “ Jennifer, het was Joy die mij zei om te vragen ‘is daar iemand’ Ik ben haar offer aan de Zielenzuiger. Vannacht om 3.33 zal hij mij volle-dig leeggezogen hebben Jen, dan sterf ik. Mijn ziel zal hem voldoende kracht geven om door de sluier heen te breken. Daarna heeft hij een lichaam nodig om bezit van te nemen en voeding, je ziel. Je bent in gevaar. Zij die hem helpen zal hij belonen. Wie offert jou?”“Wie offert mij? Waar heb je het over?!”“Je slaapt te lang. Word wakker!”

Het is donker, Jinx ligt tegen mij aan. Ik hijs mezelf wat omhoog. “Hey, ben je wakker? Hier heb je wat soep.”“Hoe laat is het?”“22.00” “Ik eet de soep straks wel. Ik wil eerst even douchen.”“Zal ik het bad voor je aanzetten?”“Nee, dank je. Blijf je slapen? Ik durf vannacht niet alleen te slapen, met die dunne sluier enzo.”“Graag, ik slaap vannacht ook niet graag alleen.”

Als ik onder de douche vandaan kom, heeft Joy de huiskamer aangenaam verlicht met kaarsen.Ik had een droom…..iets met een offer……over wie ging die droom? Mijn hoofd is duf, ik kom er steeds net niet bij.

Ik installeer mij op de bank met een dekentje. Afwezig neem ik slokjes van de soep en probeer ik mijn dorrom te herinneren. Ik heb het gevoel dat het belangrijk is.Ik kijk verbaasd op wanneer Sandra vanuit de keuken de woonkamer in komt lopen. Dus toch! Hier klopt iets niet.“Sandra, wat doe jij hier?”“Ik kom kijken hoe het met je gaat. Ik heb het gehoord, van je vriendin. Gecondoleerd”“Dat geloof ik niet.! Sandra, ga mijn huis uit en Joy ga jij ook maar mee!” Ik weet niet waarom, misschien komt het door de droom die ik mij niet herinner maar ik vertrouw Joy niet. Ik ben terug bij mijn eerste gevoel over haar. Ik moet haar niet.“Eruit!”Ik sta op om mijn woorden kracht bij te zetten. Het is mijn bedoeling resoluut naar de deur te wijzen. Maar ik val weer terug op de bank. Mijn lichaam is te zwaar.

23.

Mijn ogen vallen dicht. Ik kan alles horen maar niks bewegen.

Een paniek aanval schiet als een orkaan door mij heen. Ik krijg het Spaans benauwd. Ik kan niet bewegen. Ik wil gillen, schoppen, bijten, maar ik kan helemaal niks. Ik ben als verlamd. Verlamd en bij bewustzijn. “Het werkt, denk je dat ze nog kan bewegen?”“Nee, joh!”, Joy lacht, “die soep is sterk! Als het goed is maakt ze het wel allemaal mee, zoals onze heer het graag heeft.”Ik hoor mijn telefoon gaan. Joy neemt op en doet een perfecte imitatie van mijn stem. Van wat ik eruit op maak is het Daizy. Nu gerustgesteld. Een kou klimt vanaf mijn benen langzaam naar boven, honderden kleine vingertjes beginnen als visjes aan mij te zuigen. Steeds verder in mij. Hij ruikt aan mij, vlak bij mijn nek. Ik kan hem voelen. De kou is niet te neg-eren. “Nog even meester en dan heeft u een nieuw lichaam.” Ik voel hoe de kou zich terug trekt.

Ik denk terug aan wat Joy zei over de voorwaarden van het vrij komen van de Zielenzuiger. Zijn naam is genoemd, gehoord en geschreven op het-zelfde moment. Dat klopt, dat is tijdens het interview gebeurd, Asmodeus. Dat moet de naam zijn. Dat kwam me al zo bekend voor. Een gevallen Engel. Dat ik dat niet eerder zag! Hij heeft een vriend, Joy en Sandra en daarna kiest hij zijn slachtoffers. De woorden van Mays schieten door mij heen. Hij voedt zich met haar tot vannacht. Joy wist dat Mays geesten wilde oproepen het was allemaal geregeld….Joy had Mays alles geleerd.

Ik word zijn nieuwe lichaam en niemand die het weet.

The End

25.


HalLoWeeNHalloween. Een feest bol van symboliek die we eigenlijk niet zo goed kennen.Het is erg Amerikaans en in Nederland zie je het ook steeds vaker gevierd worden. Maar wat vieren we eigenlijk en waar komt Halloween vandaan?

Halloween heeft een zeer rijke geschiedenis en is één van de oudste feestdagen tot op heden. Eigenlijk is Halloween een combinatie van 3 feestelijkheden, ‘Samhain’ (Kelten), ‘Pomona’ (Romeinen) en ‘Allerheiligen & Allerzielen’ (Christendom), die elk door de eeuwen heen hun stempel hebben gedrukt op dit feest.

De naam “Halloween” is afgeleid van Hallow-e’en, ofwel All Hallows Eve, de avond voor Allerheiligen, 1 november. In de Iers-Keltische kalender begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond. De oogst was binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en dus was er even tijd voor een vrije dag, het Keltische nieuwjaar of Samhain (= Oud-Eng. sow-en, Ndl. zaaien).

Samhain is het Ierse woord voor de maand november. In Groot-Brittannië werd Hal-loween vooral door de Kelten gevierd. De Kelten stonden dicht bij de natuur en hun feesten waren daardoor sterk seizoensgebonden. Het feest houdt verband met het einde van de zomer en het begin van de winter, en de cyclus van het leven. Tijdens deze periode kunnen de natuur en aarde zich voorbereiden op een nieuw begin. Het begin van een nieuw jaar werd gevierd als een ommekeer in het leven.

Samhain was de tijd van de dood. Dieren werden geslacht en het was een tijd waarin veel ouderen overleden omdat het kouder werd. Eigenlijk begon Samhain als een jacht- en oogstfeest, maar geleidelijk aan kwam er de herinnering bij aan diegenen die hen gedurende de 12 laatste maanden verlaten hadden.

De Kelten waren er heilig van overtuigd dat de grenzen tussen de wereld van de mens en de ‘Andere Wereld’ op 31 oktober geopend werden, zodat veel geesten op aarde konden ronddolen. Zij meenden dat er tijdens die nacht een barst in de tijd ontstond, dat de ‘Andere Wereld’ zeer nabij was. De dunne sluier tussen de twee werelden verdween.

De Kelten geloofden in reïncarnatie en de enige manier waarop dit kon was dat de geesten van de overledenen bezit namen van lichamen van de levenden.Dit gold zowel voor de goede als voor de kwade geesten.De Kelten waren een bijgelovig volk en het merendeel was angstig voor het nader-ende onheil. Door zich te vermommen in oude vodden en zorgden ze ervoor dat ze een werden met de kwade geesten zodat zij geen bezit namen van hun lichaam. Het licht in de huizen werd gedoofd, zodat het koud was en de geesten aanvoelden dat ze niet welkom waren.

Door | Manou Burghout

26.

Artikel | Halloween

Naast de kwade geesten waren er ook de goede geesten van overledenen die herdacht werden. Zij werden gunstig gestemd met eten en drinken.Toen de Romeinen de Britse eilanden binnenvie-len, vermengden ze de Keltische traditie met hun eigen tradities, die eind oktober natuurlijk de vier-ing van de oogst betroffen, en ook het eren van de doden.

In de negende eeuw van onze tijdrekening steekt een Europees christelijk gebruik de zee over en vermengt zich met het Halloweenfeest. Op Aller-zielen, 2 november, gingen in lompen gehulde chris-tenen in de dorpen rond en bedelden zielencake (brood met krenten). Voor elk brood beloofden ze een gebed te zeggen voor de dode verwanten van de schenker, om op die manier zijn opname in de hemel te bespoedigen. Het “Trick or Treat” spelletje vindt wellicht daar zijn oorsprong.

Het feest is in de negentiende eeuw door Ierse immigranten naar de VS gebracht. In Ierland was de aardappeloogst mislukt, de hongersnood deci-meerde razendsnel de bevolking en de Ieren be-gonnen omstreeks 1840 massaal naar Amerika te vluchten. En zoals dat gaat met migranten: in den vreemde zoekt men contact en steun bij elkaar. Het heimwee naar de roots wordt verzacht in het verder beleven en onderhouden van de ei-gen feesten en gebruiken. In Amerika duikt dan de bekende Jack-o-lantern-pompoen op, in de hele wereld wellicht het bekendste gezicht van Hallow-een.

Er zijn meerdere herkomsten die de ronde doen over de Jack-o’-lantern en die de naam van de bekende uitgeholde pompoen verklaren.Een Iers verhaal vertelt over een man Jack, die rondzwierf door de koude nachten omdat hij niet in de hemel en niet in de hel mocht komen. Om zijn wegen te verlichten had hij een kooltje uit het vagevuur in zijn bezit, maar dit was te heet om vast te houden, dus stopte hij het in een uitgehol-de raap die eigenlijk als voedsel moest dienen en hij maakte er een lantaarntje van.

Artikel | Halloween

Het lichtje dat in de pompoen brandt zou een sym-bool zijn voor het lichtje van het leven dat achter de dood schijnt. Men zegt dat een flikkerende kaarsvlam in een pompoen een teken zou zijn dat een overleden voorouder of een geest de vlam aanraakt.

De Ieren gebruikten vroeger knollen als lantaarns, maar toen de immigranten in Amerika kwamen, ontdekten ze dat pompoen veel mooier waren dan de knollen om als lantaarn te gebruiken. Dus de lampionnen in Amerika werden uitgeholde pompoenen met een gloeiend lichtje erin.

Samhain was een periode van enerzijds angst maar was ook de ideale tijd voor waarzeggerij en werd beschouwd als een gunstige tijd om magie te bedrijven. Verder was het de tijd om een testament te maken, de boekhouding te verzorgen, contracten te tekenen en schulden te betalen. Het is traditioneel ook de goede tijd voor voorspellingen voor het komende jaar. Het is ook de goede tijd om bomen te planten. Plant een boom ter ere van de herinnering aan een vriend of familielid of als dank voor in de loop van het jaar ontvangen zegeningen. Het is de tijd om de doden te eren. Zet een foto van een dierbare op een mooie plek, steek kaarsen erbij aan om hun herinnering te eren.

Het is de avond waarop je dankbaar mag zijn voor de successen en inzichten die je het afgelopen jaar verkregen hebt. Schrijf ze voor op en deel ze met vrienden en familie. Licht en warmte spelen in deze tijd een belangrijke rol. Verlicht de huiskam-er met kaarsen in bijvoorbeeld de kleuren oranje, rood en zwart. Maak een lijst met goede voornemens voor het komende jaar.

Halloween is een feestelijke tijd en vier het met vrienden en familie. Versier de kamer in de kleuren zwart, oranje en rood. Hol een pompoen uit, plant de zaden in de tuin en gebruik het vruchtvlees voor een pompoentaart. Breng magie in het leven en doe voorspellingen aan de hand van tarot kaarten.

29.

Bronnen:WikipediaNatuurmagie & Hekserij Vivianne Crowley

Wat heb je nodig?Grote pompoenKartelmesWaxinelichtjePlantenschoteltjePatroon/printerZwarte stiftNeem een grote mooie pompoen. Snijd aan de bovenkant het kapje van de pompoen af. Het gat moet zo groot zijn, dat je er met je hand in kunt. Schep met een grote lepel het vruchtvlees en de pitten uit de pompoen, zodat je schil van ongeveer 3 cm overhoudt.

Teken met een zwarte stift ogen, een neus en een griezelige kartelmond op de pompoen. Je kunt hiervoor ook patronen gebruiken. Snijd de vormen dan uit, waarbij je altijd met de kleinste vormen begint. Zet een plantenschoteltje op de bodem van de pompoen en zet daar je waxinelichtje op.

Als je een hele grote pompoen hebt, kun je de deksel er wel op zetten als je kaarsje aan is. De hitte kan namelijk weg door de gaten. Het kapje zal wel sneller rotten door het kaarsje. Om dat te voorkomen, kun je er nog een extra gat in maken, zodat het vlammetje daar precies onder staat.

Pompoen Taart...

Ingrediënten voor 4 personen:een hele pompoen; gewassen, geschild en in stukken gesnedenwortelen: in kleine stukken gesnedenhartige taart (uit de diepvries)100 gram walnotenhoninggeitenkaasjus d’orange (1 a 2 kopjes)2 eierenpeperchilipoeder(room)boter

Haal 4 vellen hartige taart uit de vriezer om te ontdooienZet de oven aan op 180 graden

Smelt de boter in een diepe pan en bak de stukken pompoen en wortel. Voeg een theelepel chilipoeder toe en daarna jus d’orange, roer het mengel goed door elkaar. Laat dit geheel ongeveer een minuut of 10 op laag vuur sudderen met een deksel op de pan.

Vet de ovenschaal in en leg hierin de vellen hartige taartGiet het pompoen-wortel-jus d’orange mengsel in de ovenschaal.Verbrokkel de geitenkaas met je handen en klop de eieren los met wat peper in een schaaltje en schenk dit erover heen. Als laatste de walnoten en de honing en laat dit geheel ongeveer 25 minuten garen in de oven.

Eet smakelijk!

Door | Manou Burghout

30.

Wat heb je nodig?Grote pompoenKartelmesWaxinelichtjePlantenschoteltjePatroon/printerZwarte stiftNeem een grote mooie pompoen. Snijd aan de bovenkant het kapje van de pompoen af. Het gat moet zo groot zijn, dat je er met je hand in kunt. Schep met een grote lepel het vruchtvlees en de pitten uit de pompoen, zodat je schil van ongeveer 3 cm overhoudt.

Teken met een zwarte stift ogen, een neus en een griezelige kartelmond op de pompoen. Je kunt hiervoor ook patronen gebruiken. Snijd de vormen dan uit, waarbij je altijd met de kleinste vormen begint. Zet een plantenschoteltje op de bodem van de pompoen en zet daar je waxinelichtje op.

Als je een hele grote pompoen hebt, kun je de deksel er wel op zetten als je kaarsje aan is. De hitte kan namelijk weg door de gaten. Het kapje zal wel sneller rotten door het kaarsje. Om dat te voorkomen, kun je er nog een extra gat in maken, zodat het vlammetje daar precies onder staat.

Maak je eigen pompoen

Haal 4 vellen hartige taart uit de vriezer om te ontdooienZet de oven aan op 180 graden

Smelt de boter in een diepe pan en bak de stukken pompoen en wortel. Voeg een theelepel chilipoeder toe en daarna jus d’orange, roer het mengel goed door elkaar. Laat dit geheel ongeveer een minuut of 10 op laag vuur sudderen met een deksel op de pan.

Vet de ovenschaal in en leg hierin de vellen hartige taartGiet het pompoen-wortel-jus d’orange mengsel in de ovenschaal.Verbrokkel de geitenkaas met je handen en klop de eieren los met wat peper in een schaaltje en schenk dit erover heen. Als laatste de walnoten en de honing en laat dit geheel ongeveer 25 minuten garen in de oven.

Eet smakelijk!

Choicez | Halloween

31.

Tr ick or TreatEen donker sprookje

Het lot kan wreed zijn. Niemand die dat inmiddels meer zal beamen dan ik. Ook niemand tegen wie ik dat zou kunnen doen overigens. Veroordeeld tot mezelf en mijn eigen gedachten. Overwegend zwart, hoop is een luxe die ik me niet kan permitteren. Getergd tot het uiterste: schuldgevoel heeft niet veel goeds in petto voor de drager ervan. En schuldig ben ik. Ik werd weliswaar “gehaald” onder valse voorwendselen maar kan moeilijk beweren dat ik het haar lastig heb gemaakt. Eén vervloekte vraag en mijn eigen antwoord heeft me de das om gedaan. Het zijn zelden de vragen die een bestaan geheel op zijn kop zetten en doen kantelen. Het zijn de antwoorden, ondoordacht gegeven. “Trick or Treat”. Elke keuze heeft consequenties. Bij mij stopte de tijd.

U echter, uw wereld draait tot nu toe door, een bijna vanzelfsprekende beweging. Bi-jna, zeg ik. Niet lichtvaardig bedoeld. Want hoewel mijn lot wreed is, ben ik dat ook. Er zijn in uw wereld nog steeds veel dingen mogelijk. En hoewel u het zich vermoedelijk nu onvoldoende realiseert bestaat de kans dat wij elkaar gaan ontmoeten. Eventjes maar. Mocht dat zo zijn dan is het lot ook u niet gunstig gezind geweest. Daar spijt mij persoonlijk weinig aan; u bent namelijk mijn poort naar bevrijding……

Het was een drukke dag geweest. Al vanaf het moment waarop zij, enigszins verward, wakker was geworden. De nacht en haar droom hadden op de een of andere manier een beklemmende indruk achter gelaten. Een soort mist in haar hoofd. Snel schudde ze de klamme deken van zich af en spurtte richting badkamer. Vanaf dat moment zou een veelheid van activiteiten haar dag bepalen.Gelukkig zaten haar kinderen in een voor hen zeldzaam standje “meebewegen”. Het ontbijt was zelfs best gezellig geweest. En ook de files tussen school en werk hadden dit keer voor weinig vertraging gezorgd. Ze was ruim op tijd in het theater. Wat voor een regisseur, één dag voor de première, een zegen is. Morgen, 1 november 2010, de-buteert haar toneelstuk “Aliens; Angels, Demons or Frogs”, een eigen bewerking van die spraakmakende Amerikaanse bestseller. En toch, hoewel ook de laatste repetities probleemloos verlopen ijlt het onbestemde gevoel van vanochtend haar de hele dag na.Ze wijt het aan de stress voor morgen, daarin ook bevestigd door haar acteurs die van hetzelfde last lijken te hebben.

32.

Door | Anita Steenbakkers

Het boek “Aliens; Angels, Demons or Frogs” had internationaal hoge ogen gegooid in de afgelopen twee jaar. De schrijver, een tot voor kort vrij onbekend kwantumfysicus, had het gewaagd om, in romanvorm, zijn vakgebied toegankelijk te maken voor een groot publiek. Het had hem bepaald geen windeieren gelegd. De filmrechten waren inmiddels verkocht en George Clooney zou een hoofdrol spelen. In haar bewerking van het boek tot een eigen theaterproductie had ze alle vrijheid gekregen. Ze had besloten haar stuk volledig te centreren op de vraag “als aliens inderdaad bestaan en onze planeet bezoeken, is het dan ook mogelijk dat buitenaards bewustzijn zich als menselijk voordoet?”

Dit thema intrigeerde haar; we dragen allemaal maskers tenslotte. We kunnen het persona noemen, of ego, of rollen. Feit blijft dat bewustzijn (of het gebrek er aan) vorm kiest. Een gedaante aanneemt. Om te verhullen, te beschermen, af te schermen. Niet iedereen wil gezien worden voor wat hij of zij echt is. Of denkt te zijn. In sprookjes transformeren kikkers tot prinsen. Worden stiefdochters tot koningin gekroond. Zelfs Lucifer, in zijn huidige gedaante als duivel, was vroeger de hoogste engel naast God. Nu gevallen weliswaar, maar toch. Als in fictie zoveel mogelijk is, wat ligt er dan wel niet aan potentie in de werkelijkheid?

Ze was trots op haar stuk. Op de geselecteerde acteurs in haar gezelschap. Kostuums, maskers, decor en muzikale omlijsting waren bepaald niet alledaags te noemen. Morgen, 1 november, zou haar naam gevestigd worden. Daar was ze vrijwel zeker van.

33.

Choicez | Trick or Treat

35.

Tijd heeft geen bestaansrecht hier. Ruimte doet ook niet mee. Inertie, statische leegte. Alleen ik. Mijn eigen duisternis. Altijd. Voor eeuwig, tenzij ik morgen mijn enige kans benut. My one and only window of opportunity. 1 November 2010; Samhain. Zeker; U mag het ook Saun noemen. Zolang we elkaar maar verstaan; ik kom dan iets claimen dat nu nog van u is. Wat zeg ik; ik eis het op! En daarna is er voor ons beiden geen weg meer terug.

Op weg naar huis rijdt ze nog even naar de plaatselijke supermarkt. In de waan van de dag was ze bijna vergeten dat er vandaag ook nog Halloween gevierd moet worden. Dat gaat nu eenmaal aan “Allerheiligen” vooraf. Haar eigen kids willen straks zelf de deuren niet langs, maar vinden het wel leuk om snoep uit te delen aan anderen. Hun versie van “Trick or Treat”. Vanuit de veiligheid van hun eigen huis durven ze wel een blik op de wereld om hen heen te werpen. De open voordeur, de bewerkte oranje pompoenen, de flakkerende rode kaarsen in het portiek, de verkleedpartijen; zolang ze op eigen grond zijn kunnen ze het allemaal aan. En er zelfs plezier aan ontlenen. Op eigen grond, in je eigen ruimte ben je veilig. Het had haar niet eens veel moeite gekost om ze dat te leren. De genen waren zeer berei-dwillig, zogezegd.Veel snoep rijker en 10 euro armer rijdt ze uiteindelijk in het avondschemer haar eigen oprit op. Eten, verkleden, dan kan de pret beginnen. Maskers op natuurlijk… daar hebben ze niet voor niets zoveel tijd en aandacht aan besteed.

U doet er graag filosofisch over. Ik heb het nu over “het kwaad”. U beschouwt graag. In de veiligheid van leerstoelen en leren stoelen wordt er vaak over gebrabbeld. Oprispingen van een schijnbare verworvenheid. Over hoe universeel het is,dat het insluit maar niemand uitsluit. Hoe er, op een persoonlijk niveau, aan geleden wordt. O, ik beken. Schuldig, ook aan dit euvel. Hoe hoogmoedig was ik eens. Maar ik beloof U, eenmaal weer op solide grond zal ik mij aan “het kwaad beschouwen” niet meer verlekkeren. Ik zal het inhoud geven. Dat beloof ik! Aan U en alle heiligen.

Het was een bijzondere avond geworden. Spookachtig en spannend tegelijkertijd.Schattig ook, bij tijd en wijle. Een hele parade aan verklede identiteiten was aan hun deur voorbij gegaan. Monsters, heksen, donkere gnomen, vampiers. En een hele kudde niet nader te definiëren nachtwezens.Er lagen nog wat dropveters verloren in een mandje. Kaarsen gedoofd. Kinderen inmiddels ook in bed. Bijna middernacht. 31 oktober 2010 was bijna voorbij. Nog even en Halloween was over. Terwijl ze langzaam terugloopt naar de keuken valt haar blik op de gezichtsmaskers op de vloer. Wat waren ze prachtig; rijk versierd en strak vorm gegeven. Haar kids en zijzelf hadden zich er heel goed, mooi en prettig door gevoeld. Nog even een lekker wijntje en dan focussen op morgen; haar 1ste november, haar debuut.

00.11 uur. De deurbel klinkt. Normaal zou ze daar op dit tijdstip van schrikken. Op haar hoede zijn. Maar vanavond is dat anders. Halloween heeft zo zijn eigen rituelen en gebruiken. Nietsvermoedend loopt ze dan ook naar de deur.

00.11 uur. Een willekeurig huis. Maar er brandt licht. Dus is er leven. En dat is meer dan ik zelf bij me heb. Overvragen. Onderbieden. U zegt het. Maar ach, wie heeft U ooit een rozentuin beloofd?

00.12 uur. Als ze de deur geopend heeft voelt ze meteen dat het fout zit. Echt fout. Onomkeerbaar.Ze is onbeschermd, was onvoldoende op haar hoede. Zonder haar masker is ze naakt. De prijs voor haar naïviteit zal ongekend hoog blijken. “Trick or Treat”.De vraag wordt ferm gesteld. En zij voorvoelt dat ze op geen enkele manier bereidis de prijs van haar antwoord te betalen.

00.12 uur. Terwijl het licht mij toeschijnt vanuit de open deur weet ik dat mijn redding nabij is. Ze heeft geen schijn van kans. Net als ik toen, nu pre-cies een jaar geleden. Welk antwoord ze ook geeft, ze kan alleen verliezen. “Trick or Treat; je lichaam en dus je leven OF je ziel nu aan mij geven”.Ik heb niet voor niets gewacht op Allerheiligen natuurlijk. De een haar dood is een ander zijn debuut. Aliens; Angels, Demons or Frogs….ik ben nu al dol op alle rollen die ik zal kunnen gaan spelen.

00.13 uur Het lot kan wreed zijn. Niemand die dat inmiddels meer zal beamen dan ik. Ook niemand tegen wie ik dat zou kunnen doen overigens. Veroordeeld tot mezelf en mijn eigen gedachten. Overwegend zwart, hoop is een luxe die ik me niet kan permitteren. Getergd tot het uiterste: schuldgevoel heeft niet veel goeds in petto voor de drager ervan. En schuldig ben ik. Ik werd weliswaar “gehaald” onder valse voorwendselen maar kan moeilijk beweren dat ik het hem lastig heb gemaakt. Eén vervloekte vraag en mijn eigen antwoord heeft me de das om gedaan. Het zijn zelden de vragen die een bestaan geheel op zijn kop zetten en doen kantelen. Het zijn de antwoorden, ondoordacht gegeven. “Trick or Treat”. Elke keuze heeft consequenties. Bij mij stopt de tijd……The end.

Choicez | Trick or Treat

Woorden vormen zinnen, verhalen creëren magie.We ademen, leven, hebben lief en maken ruzie. We zetten stappen, maken pas op de plaats. We lijden en leiden; (aan) onszelf en anderen. Allemaal bewegen we door eigen tijd en ruimte, geven vorm aan ons leven. En dan, op een goede ochtend, worden we “wakker” en realiseren ons dat we een verhaal te vertellen hebben.

Anita Steenbakkers (1963) schrijft over waardevolle mensen en zaken uit haar eigen leven en deelt haar verhalen op; http://anitasteenbakkers.wordpress.comDaarnaast werkt ze als coach en is ze eigenaar van; http://www.heliascoaching.nlZe is gespecialiseerd in leiderschapsontwikkeling, communicatie en persoonlijke effectiviteit.

Choicez | Verhaal

Door | Bianca Mastenbroek

De DodennachtChloë grinnikte tegen haar spiegelbeeld. Wat ben ik lelijk, dacht ze. De haartjes die uit de dikke wrat op haar gekromde, groene neus staken waren van plastic, maar zagen er realistisch uit. Door de dikke lagen groene schmink was de overgang van haar rubberen nepneus naar haar huid amper zichtbaar. Haar zwarte jurk was vaal en zat vol gaten. Hij rook zelfs naar motten. Ze was echt een lelijke en geloofwaardige heks. Alleen de donkerglanzende, krullende lokken die onder de puntmuts vandaan kwamen, pasten niet bij het beeld van de vieze toverkol. Die waren nog helemaal Chloë. Ga ik daar nog iets aan doen? vroeg ze zich af.Volgens haar mobiel was het al kwart voor acht. Geen tijd meer om haar haren in een vette drab te veranderen. Gelukkig. Ze greep haar bezem en haastte zich de trap af. ‘Mam, pap, ik ben weg,’ riep ze richting woonkamer.Haar moeder stak haar hoofd de gang in. ‘Je ziet er geweldig uit! Je bent zonder twi-jfel de mooiste van het Halloweenbal.’‘De lelijkste, zul je bedoelen,’ zei ze met een grijns.‘Veel plezier. En doe voorzichtig op straat.’‘Je hoeft je over mij geen zorgen te maken, mam. Er is geen enge vent die mij zal belagen, daar ben ik veel te angstaanjagend voor.’ Ze stak haar lange, zwarte opplaknagels als een roofdier naar voren en gromde.‘Kijk nou maar gewoon uit.’‘Ja mam, dag mam.’

Chloë was de voordeur nog niet uit of ze werd omsingeld door een groepje als spook verklede kinderen. ‘Trick or treat,’ gilden ze.‘Bel daar maar aan, daar hebben ze een hele pot vol snoep,’ zei ze en ze wees naar de voordeur van haar ouderlijke huis. De kinderen stoven weg en zij liep richting universiteit. De straten waren feestelijk verlicht met oranje lampionnen en voor veel ramen stonden uitgeholde pompoenen. Hier en daar liepen groepjes kinderen: vamp-ieren, heksen, skeletten, spoken en monsters. Het was een groot griezelfeest. Heerlijk om iedereen zo verkleed te zien, dacht ze. Chloë kreeg nog meer zin in het Halloween-bal. Hoe zou Ethan verkleed zijn? Ze had zich hem al voorgesteld als Count Dracula die haar met zijn onweerstaanbare charmes zou verlijden… Wat haar betreft mocht hij best zijn tanden in haar nek zetten.

39.

40.

Choicez | De Dodennacht

Op de T-splitsing twijfelde ze. Linksaf door de drukke straten of rechtsaf via het park? Via het park was sneller en ze was al laat. Het bal mocht natuurlijk niet beginnen zonder heks Chloë.In het park waren geen sporen van Halloween. Alleen de bomen die nog bladeren hadden, waren gepast rood en oranje van kleur. Boven haar prijkte een volle maan in de heldere sterrenhemel. Volgens haar vriendin Lily, die zichzelf een witte heks noem-de, zou het een bijzondere Halloween worden. Vanwege de kracht van de volle maan en de juiste stand van de sterren zou het mogelijk zijn om de werelden van de levenden en de doden met elkaar te verbinden. Chloë huiverde. Ze geloofde niets van die hekserij onzin van haar vriendin, maar toch was het idee akelig. Lily zou vanavond een ritueel doen om met haar overleden oma te kunnen praten. Chloë ging liever dansen met Ethan en had vriendelijk bedankt om aanwezig te mogen zijn tijdens het ritueel. Maar ze vond het wel erg jammer dat Lily er niet zou zijn.

Luid blaffend rende een labrador haar omver. Chloë viel op de grond en vloekte. Ze krabbelde op en sloeg het zand van haar jurk. Haar muts was van haar hoofd gevallen. Achter haar klonk een schelle fluittoon. ‘Hier, Jack, hier!’ Een man van een jaar of dertig kwam op haar af. ‘Sorry, gaat het? Hierrrr!’De labrador legde zijn oren plat tegen zijn hoofd en kwam schoorvoetend naar zijn baas toe.‘Nogmaals, mijn excuses voor Jack. Hij is soms een beetje onbesuisd. Heb je je bezeerd?’ Hij had een warme, volle stem en indringende ogen. Hij droeg wel een heel vreemd Halloweenkostuum: een donkergroene mantel van fluweel over een vaalwit katoenen gewaad dat tot op de grond hing. Hij bukte zich en raapte haar muts op. ‘Jammer dat je die prachtige krullen verstopt.’

Chloë voelde haar wangen kleuren. Haar volle haardos was altijd haar trots geweest. Misschien had de man wel gelijk, moest ze haar krullen vanavond niet verbergen. Wat als Ethan met zijn hand door haar haar wilde strelen? Zou hij zo naar haar kijken als de vreemde man nu deed? Zo intens en zo verlangend.Een koude rilling liep over haar rug. Ze griste haar muts uit de handen van de man. Voor ze zich uit de voeten kon maken, greep hij haar pols vast. Ze blikte om zich heen, als een dier in de val. Niemand in de buurt. Toch gilde ze: ‘Help!’Een tweede hand werd om haar mond geklemd. Ze draaide en wurmde om weg te komen terwijl ze bleef gillen. Maar er kwam niet meer dan een bedompt gekreun uit haar mond. Haar hart klopte in haar keel. Ze moest weg! Weg! Ze trok en rukte en du-wde. Ze schopte tegen zijn scheenbeen. Hij kreunde en verstevigde zijn greep. Met een krachtige duw werkte hij haar tegen de grond.

‘Je bent precies goed,’ mompelde hij. In zijn ogen lag een begerige glans.Chloë probeerde hem te bijten. Zijn hand trok zich terug en zij gilde het uit. Tot zijn handen haar nek vonden en knepen. Haar gil werd gegorchel. Ze kronkelde heen en weer onder zijn sterke lichaam. Haar longen vochten om zuurstof en brandden in haar borst. Haar bewegingen werden zwakker en gingen steeds langzamer. Grijze strepen trokken door haar blikveld. Het maniakale gezicht van de man werd wazig en Chloë voelde al haar kracht uit haar lichaam weg glijden. Langzaam zakten haar ogen dicht.

41.

Chloë werd wakker van het geluid van golven die tegen de branding sloegen. Wind rukte aan haar heksenjurk. Waar ben ik? Wat is er gebeurd? De herinnering kwam bij haar terug.Ze vocht tegen de aandrang om haar ogen te openen en hard om hulp te roepen. Misschien was het beter als ze zich bewusteloos hield. Ze concentreerde zich op haar zintuigen. Ze rook de zilte lucht van de zee. In haar rug priemde een paal. Ze voelde een strak touw om haar polsen en enkels. Aan haar buik trok een bredere band haar tegen de paal aan. Haar billen zaten op een harde, ongelijke ondergrond. Rotsgrond, schoot het door haar heen. Hij heeft me naar de kliffen gebracht!

In de verte klonk het gekrijs van zeemeeuwen. De wind raasde om haar heen. Verder hoorde ze niets. Geen voetstappen of ander bewijs dat de man in de buurt was. Zou hij me hier alleen hebben gelaten? dacht ze hoopvol.Heel voorzichtig gluurde ze door haar wimpers. Recht voor haar lagen houtblokken in een kegelvorm opgestapeld. Daarachter lag een krans van bloemen met een bran-dend kaarsje dat door een windlicht beschermd werd tegen de rukkende wind. Net een gedenkplaats langs de weg waar iemand is verongelukt, dacht Chloë. Vanuit haar ooghoek gluurde ze naar links. Ze zat op de rand van een klif met naast haar niets dan steile diepte. Haar hart sloeg een keer over toen ze naar beneden keek. Als ze hier zou vallen, zou ze verpletteren op de rotsen en meegevoerd worden door de zee. Haar ouders zouden nooit weten wat er met haar gebeurd was. Net zoals de oud-ers van de vier andere meisjes niet wisten wat er met hun dochter gebeurd was, schoot het door haar hoofd.

Tranen welden op in haar ogen. Waarom had ze niet geluisterd naar haar moeder? Tijdens het avondeten werd er op de lokale radio gewaarschuwd. Al vier jaar achtereen was er op Halloweenavond een vrouw tussen de 20 en 25 jaar verdwenen. De politie vermoedde een misdrijf en zelfs een seriemoordenaar, maar ontbeerde ieder spoor. Ze riepen op tot waakzaamheid en voorzichtigheid terwijl zij extra zouden patrouilleren. ‘Jij past in het profiel,’ had haar moeder gezegd. ‘Jij hebt ook lange, donkere krullen. Je vader brengt je vanavond wel naar de universiteit.’‘Doe even normaal, mam,’ had zij geantwoord. Ze moest er niet aan denken om als een klein kind te worden weggebracht door haar vader. Ze had haar moeders bezorgdheid weggewimpeld en was het politiebericht snel vergeten. Tot nu.Paniek leek haar bij de keel te grijpen, zoals de man eerder die avond had gedaan. Chloë kreeg geen lucht meer en vocht voor adem. Blijf kalm, schreeuwde ze zichzelf toe. Tegelijkertijd werd ze gek van het idee dat ze het slachtoffer was van een seriemoordenaar. Ze was ten dode opgeschreven. Nee! Nee!!! Haar angst gaf haar kracht. Ze kreeg weer adem. ‘Help! Iemand help!’ Ze wrikte haar armen heen en weer, probeerde op te staan, maar kreeg geen beweging in haar lichaam. De touwen om haar polsen en enkels zaten muurvast en een leren riem hield haar strak tegen de paal. ‘Help!’In de verte klonk het blaffen van een hond. Chloë klapte haar mond dicht. Voetstappen kwamen haar kant op. Een eind verderop ontwaarde ze de contouren van een Landrover. Een man met een lange mantel en een hond aan zijn zij kwam haar kant op. ‘Wakker? Gil zoveel je wilt. Niemand zal je hier horen.’ Hij klonk kalm. IJzig kalm. In het licht van de volle maan blonken zijn ogen in een horizontale, donkere band die hij op zijn gezicht had aangebracht. Is dat schmink of bloed? vroeg Chloë zich af. Ze wilde het antwoord niet weten. ‘Laat me gaan. Alsjeblieft!’

42.

Hij wierp een blik op zijn horloge. ‘Nog even, dan is het inderdaad tijd om te gaan.’‘Alsjeblieft, ik heb je niks gedaan.’ Chloë’s stem was hoog en schril.De man haalde zijn schouders op en keerde haar zijn rug toe. Hij overgoot de stapel houtblokken met benzine. De penetrante geur walmde Chloë’s kant op. Met een lucifer zette hij de stapel in vuur en vlam. Donkere wolken trokken naar de lucht en het vuur knapperde. De labrador jankte. ‘Sttt, alles komt goed. Vanavond komt alles weer goed.’ De man deed de hond een halsband om en bond hem vast aan de paal.Zag ze nou een traan in zijn ooghoek blinken? Chloë kreeg het warm, en dat kwam niet van het vuur. ‘Wat ga je met me doen?’‘De sterren staan gunstig, de kracht van moeder maan is voelbaar. Vannacht gaat het lukken. Vannacht begin ik opnieuw.’ Van onder zijn gewaad haalde hij een sikkel tevoorschijn die glinsterende in het maanlicht. Chloë hapte naar adem. Die vent is gek. Hij gaat me offeren. ‘Help! Laat me gaan!’‘Gil zo hard je kunt. Help me om Megan hierheen te halen. Wek haar ziel met jouw angst.’Chloë schudde wild met haar hoofd. Die man was echt compleet gestoord. Ze kon maar één ding doen: gillen. De longen uit haar lijf.


43.

De man haalde van onder zijn gewaad een foto tevoorschijn. Een jonge vrouw met donkere krullen werd beschenen door het flakkerende licht van het vuur. Ik lijk op haar, besefte Chloë. Net als de andere vier meiden… Ze gilde nog harder dan ze al deed.De man opende de leren buidel die aan zijn riem hing en zette die naast de foto op de grond. Hij sloeg een diepe zucht en keerde zich naar Chloë. ‘Je bent een mooie, sterke vrouw. Megan zal tevreden zijn. Dank je voor je offer.’Chloë hyperventileerde. Tussen haar gierende ademhaling door wist ze te roepen: ‘Rot op! Raak me niet aan! …’Hij duwde een prop in haar mond. Ze kon alleen nog maar kreunen.

De man pakte zijn buidel en liep ermee in het rond. Hij strooide wit poeder op de rots-grond. Ook Chloë en de labrador werden door de witte cirkel ingesloten. Nadat de man de cirkel had gesloten, hief hij zijn handen. ‘Ik vraag de krachten van het Oosten en van het element lucht aanwezig te zijn om mijn cirkel te beschermen en getuige te zijn van mijn ritueel.’ Met de sikkel tekende hij een pentagram in de lucht. Een koude windvlaag verkilde Chloë tot op het bot. Ze zag ook de man rillen. Hij maakte een buiging en zei: ‘Wees welkom.’ Vervolgens liep hij een kwart cirkel en hief weer zijn handen. ‘Ik vraag de krachten van het Zuiden en van het element vuur aanwezig te zijn om mijn cirkel te beschermen en getuige te zijn van mijn ritueel.’ Nogmaals tekende hij een pentagram in de lucht. Nu trilde de omgeving, alsof de lucht zinderde van de hitte. De man maakte weer een buiging en heette de krachten welkom.

Als in een waas keek Chloë toe hoe hij ook de krachten van het Westen en Noorden aanriep. Daarna tekende hij een grote poort in de lucht. ‘Vannacht is het Samhain, het begin van het nieuwe jaar, de nacht waarin de grens tussen de wereld van de levenden en de doden vervaagt. Ik open de poort naar het dodenrijk en vraag Megan of ze wil komen.’Het moest aan haar betraande ogen liggen, want Chloë zag een grijze waas op de plek waar de man de poort had getekend. De lucht leek geladen met elektriciteit, alsof de bliksem ieder moment kon inslaan.Met afgemeten stappen kwam de man op haar af. Chloë verstijfde. Hij strekte zijn hand en pakte de halsband van de labrador. Chloë liet haar ingehouden adem ontsnappen.‘God van de dood en godin van het leven, aanvaardt dit offer. Geef Megan de kracht om terug te keren.’ Met een snelle haal sneed hij de hals van zijn hond door. ‘Het spijt me, Jack,’ mompelde hij terwijl het bloed uit de hond spoot. ‘Dit is de enige manier om Megan terug te krijgen. Een groter offer kan ik niet doen.’ Het bloed golfde over zijn handen, spetterende op Chloë. Ze kokhalsde en stikte bijna door de prop in haar mond. Tranen liepen over haar wangen, net als bij de man. De donkere band om zijn ogen liep uit. Maakte zijn gezicht tot een macaber masker.

Een onzichtbare kracht trekt aan mij. Het is zover! Mijn lief is er weer. Ik tril van ver-wachting. Gaat het lukken, dit keer? Daar is de poort! Precies op de plek waar ik met mijn auto naar beneden stortte. Weggerukt uit het leven. Ik strek mijn hand, maar zorg ervoor de poort niet aan te raken. Dan spat hij uiteen, als een zeepbel, net als de voorgaande jaren. De poort ziet er solide uit. Sterker dan ik hem ooit gezien heb. Zou het dit jaar gaan lukken? Ik zie mijn lief door de grijze waas heen. ‘Shane, hier ben ik! Haal me hier weg!’ Hij hoort me niet. Hij ziet me niet. Ik schud de wanhoop die me wil overmeesteren woest van me af


44.

De man veegde zijn tranen uit zijn ogen, besmeurde zijn gezicht met bloed. ‘Megan, ik weet dat je er bent. Ik voel je. Ik heb een prachtig lichaam voor je. Kom, mijn lief. Kom bij mij.’Met een bezeten blik in zijn ogen keerde hij zich naar Chloë. Het zweet brak haar aan alle kanten uit. Ze rukte aan haar trouwen alsof haar leven ervan afhing. Omdat haar leven ervan afhing.Grote handen grepen haar bij de keel. De handen knepen en knepen en knepen. ‘Verlaat dit lichaam, maak plaats voor Megan,’ scandeerde de man.Chloë’s oren suisden. Het leek wel alsof ze een sirene hoorde. Of zou dat de alarmklok van de dood zijn? De handen persten het leven uit haar. Ze vocht om adem, ze vocht om te leven. Rode en gele sterren flikkerden voor haar ogen. Een grijze waas omhulde haar.

De poort gaat open. Een vrouw van mijn leeftijd wordt erdoorheen getrokken. Ik sta klaar voor de drempel. Als zij eroverheen is, duik ik door de poort. Maar de vrouw vecht zich een weg terug. ‘Kom hier,’ gebied ik haar. ‘Ga dood.’

45.

Chloë klampte zich vast aan het geluid van de sirenes. Ze komen me redden, ik hoef alleen maar vol te houden. De pijn was ondraaglijk. Haar longen leken gevuld met zoutzuur en haar spieren schreeuwden van ellende. Ze hield het niet meer vol. Het grijs overmeesterde haar.

Daar is de vrouw weer. Ze vecht nog steeds, haar armen wild malend in de lucht. Ik glimlach. Ze gaat het verliezen, ze is al over de helft. Ik haal diep adem en bereid me voor op de sprong. Zodra de vrouw zich op de drempel van het rijk van de doden bev-indt, sluit ik mijn ogen en spring.

Een warme hand op mijn schouder. Een bezorgde, onbekende stem die zegt: ‘Je bent veilig, Chloë. We waren net op tijd.’ Chloë? Van schrik open ik mijn ogen. Ik kijk in het gezicht van een man in uniform. Politie. De wereld knippert af en aan rood. Politieauto’s op de klif. Mannen lopen druk heen en weer. Een ziekenwagen komt met hels kabaal aangereden. Voor mij ligt Jack in een plas bloed. Tranen schieten in mijn ogen.‘Huil maar,’ zegt de agent. ‘Maar weet dat je veilig bent.’ Hij wijst. ‘Die komt nooit meer vrij.’Mijn Shane wordt door een agent in een politiewagen gezet. Geboeid.Ik barst in huilen uit. Mijn lief wordt voor mijn ogen weggevoerd

The End


46.

Maak je eigen Tarot Deck

De herfst heeft haar intrede gedaan. Je kunt het ruiken, horen, zien en bovenal voelen! Een tijd om zelf, net als de natuur, het een en ander los te laten, om je te verbinden met je zegeningen van het nu en je te bezinnen op de doelen die je wilt behalen. Samhain, zoals verteld in het artikel Halloween op pagina 29, “- werd gezien als de ideale tijd voor waarzeggerij en werd beschouwd als een gunstige tijd om magie tebedrijven-”

Kijk eens naar je leven. Alles in je leven van nu is een uitkomst van je keuzes van toen. Wat wil je vooral loslaten? En wat wil je vooral versterken? Waar ben je dankbaar voor? Waar wil jij je mee verbinden? Waar wil jij je energie aan schenken en bij wat voor soort energie voel jij je prettig? Verbind je je daar genoeg mee?

Stel jezelf vragen ter voorbereiding op Samhein en terwijl je met je vragen bezig bent, weet dan ook dat je de antwoorden bezit. Ook al hoor je ze niet, ze zijn er wel.In deze energie, naar binnen gekeerd, jezelf onderzoekend, jezelf observerend, kun je je Tarot Deck gaan maken. Bepaal hoeveel kaarten jouw Tarot Deck bevat. Start met een korte ademhalings oefening, adem goed naar je buik. Wanneer je het gevoel hebt dat je wilt beginnen, begin je met tekenen. Je bent bezig met tekenen, denken en observeren heb je al gedaan. Wanneer je merkt dat je over je tekening na begint te denken, adem dan goed diep in en rustig uit en ga verder met tekenen.

Wanneer je klaar bent pak je een willekeurige kaart noteer je de eerste indrukken die je ervaart over wat de kaart voor jou betekend, geef zo uitgebreid mogelijk uitleg erbij. Wat vertelt de tekening. Stel jezelf daar vragen over. Daarna laat je het los.

Op Samhain kies je een rustig moment voor jezelf, steek kaarsjes aan en vertel waar je het licht heen zend en / of voor wie. Brand wierook, zet muziek op die bijdraagt aan je ontspanning, of houd het juist stil. Er is geen goed of fout, geen juiste manier. Doe dat wat voor jou werkt.

Schud je kaarten met aandacht, verbind je met je vraag en leg je de kaarten met de achterkant naar je toe, uitgespreid op tafel.Trek met gesloten ogen een kaart en lees je eigen antwoorden.

Choicez | Halloween

48.

Tip: Op internet is genoeg inspiratie te vinden, de grote Arcana bestaat uit 22 kaarten, ook kun je op internet informatie over legsystemen vinden.

Bennodigdheden;Dik kartonViltstiften / PotlodenSchaarLamineer Machine

Tip: schrijf dat wat je los wilt laten op papier neem er afstand van en gebruik een kaars op het papier in brand te steken. Laat die kaars opbranden, blaas hem niet uit. In tegenstelling tot wat horrorfilms doen vermoeden, kun je dit prima over dag!

Door | Chantal van den Berg

49.

De november editie staat in het teken van verbinden, met jezelf en met de ander. Met o.a. een interview met Coen Vermeeren, over buitenaards leven. Artikelen over verbinden en verbroken verbindingen.

Over karmische relaties door verschillende levens heen. Hoog gevoelig, HSP, hoe ga je daar mee om? En nog veel meer interessante artikelen, inspirerende verhalen en

columns. Ontdek je hoe je weer verbinding met jezelf komt.

De november editie staat 15 November online op www.choicez.nl

V O L G E N D E M A A N D

IN CHOICEZ

Nieuws van de redactie

Wist je dat de VN een ambassadrice heeft aangesteld voor

buitenaardse zaken?

Coen Vermeeren, Wetenschapper en leeraar aan de TU Delft houdt zich bezig met ‘Ufologie’ en ‘buitenaardse’ onderwerpen. Op de site van de TU Delft zijn hier lezeingen over te bekijken, van Coen Vermeeren.

Coen zal vanaf 15 November jullie vragen over dit onderwerp beant-woorden. Mail je vragen via de website www.choicez.nl

Jouw advertentie in Choicez?

Choicez is een Life - & Mindstyle magazine en gratis online te lezen.

Op de website www.choicez.nl kun je de media kit bekijken. Daarin vind je informatie over onze doelgroep, bladformule, advertentiemogelijkheden en meer.

Of mail naar [email protected] o.v.v. adverteren t.a.v. Chantal van den Berg

www.choicez.nl/adverteren

Abonneren op het Choicez Magazine?Wanneer je abonnee wordt van het Choicez Magazine, betaal je daar niks voor. Wij maken dit magazine immers voor jou. Je gegevens worden vertrouwelijk be-handeld en niet gedeeld met derden.

Wanneer je abonnee bent, ontvang je 1x per maand een email, zodra het Choicez Magazine online staat. In die email vind je ook een code. Deze ver-wijst naar de actie pagina op de web-site. Elke maand bieden ondernemers daar iets aan of ze geven fiksekortingen op hun producten of dien-sten. Denk bijvoorbeeld aan gratis stijladvies, of een marketing work-shop voor de helf van de prijs. Het aanbod is divers!Je ziet het abonnee zijn heeft alleen maar voordelen. Meld je ook aan!

www.choicez.nl/abonneren

ActiesVia de website www.choicez.nl/acties bieden verschillende ondernemers de abonnees van het Choicez Magazine allerlei leuke acties, goodies, kortingen, etc. aan.

Ben je ondernemer? En wil je leuke ac-ties delen? Gewoon omdat je iets weg wilt geven, of iets voor een ander wilt doen? Of wil je een bv. gratis twee mensen toelaten in je workshop of een fikse korting bieden?Ben je auteur en wil je iemand je boek cadeau doen? Ander idee? mail dan naar [email protected]

www.choicez.nl/acties

CHOICEZ

CHOICEZ.NL Mind - & Lifestyle magazine.

Choicez Halloween Griezel editie

Documents

Transcript of Choicez Halloween Griezel editie