Dromen, wie heeft ze niet? Maar om van je droom je werkelijkheid te maken, zul je de

uitdaging aan moeten gaan om de jou in je jou te leren kennen.

Volharding, doorzettingsvermogen, lef, geluk en wijsheid zijn belangrijke

ingrediënten voor het omzetten van je dromen naar werkelijkheid.

Soms lukt het niet meteen, of anderen geloven niet in jouw droom. Laat dat je niet afschrikken en zet door. Een ‘ iemand’ kom

je geheid tegen tijdens je proces van realisatie. Je Ego.

We lopen er allemaal wel eens tegenaan. Volgens de grote denkers is het de

uitdaging om de stem van het Ego het zwijgen op te leggen zodat je je leven vanuit je essentie kunt gaan invullen.

Het Ego geeft zich niet makkelijk gewonnen en heeft velen stemmen ontwikkeld om je

netjes op je plaats te houden.Het Ego heeft angst voor de toekomst, vindt verandering helemaal niks en houdt de pijn

van het verleden stevig vast.Ga de uitdaging aan! Leer de jou in jou

kennen en misschien inspireren de verhalen van deze editie je om je met volharding en

plezier op je dromen te storten.Ik wens je veel lees plezier!

ChantalFounder, coach & counselor

Life is change. Growth is optional. Choose wisely

Hoofdredactie Ginny MooyRedactie Chantal van den Berg, Ginny Mooy, Femia Bakboord, Deborah van AelstArtikelen Chantal van den Berg, Ginny Mooy, Cindy Couwenberg, Femia Bakboord, Hans ten Dam, Martha RijkmansColumns Sophie Miller, Martijn Broefhoff, James Writer, BoyBeeldmateriaal Stock XPERT & Stock XCHNGRealisatie & Design: www.ginsoakedsense.nlAbonneren?magazine.choicez.nlwww.choicez.nl | info@choicez.nl

Adverteren? Artikel schrijven? Weet je iemand voor een interview? We horen graag wat je van ons magazine vindt. Maar we zijn ook heel benieuwd naar jouw bijdrage. Iedere maand geven we bijvoorbeeld gratis advertentieruimte weg aan Young Professionals die hun business willen promoten. Heb je schrijftalent en wil je jouw visie op het leven in een column kwijt? Weet je iemand die beslist niet mag ontbreken in onze portrettenserie? Of denk je dat jij in het Choicez Magazine hoort te komen met een interview? Stuur je suggestie, aanmelding of bijdrage naar info@choicez.nl.

Verwacht JuliVanaf juli wordt Life Between Lives aangeboden via Choicez Spiritual & Choicez Counseling

Vanaf juli wordt Choicez LifeCycle aangeboden. Een traject voor gevorderden.

SeptemberChoicez start met een grootscheepse Campagne Giving Back. Filosofie bij deze campagne is geef wat je wilt ontvangen!

(c) 2009. Choicez.nl

lIFECYCLE

lIFECYCLE

INNER STRENGTHSINNER QUALITIES

INNER YOUTalent Scout! Strengthen your strenghts. Versterk je kwaliteiten. We brengen helder in kaart waar je talenten en kwaliteiten liggen. Herleef je ervaringen. Herken je talenten. Life Between Lives! Vesterk het contact met je essentie, zodat je beter je eigen stroom kunt volgen en kunt werken en leven in overeenstemming met jezelf. Flow Coach jezelf om dat wat je in gang hebt gezet, verder op te pakken en uit te diepen.

CHOOSE CHOICEZ

CHOOSE YOUGIVING BACK

COACHING YOU TO BECOME YOU WWW.CHOICEZ.NL | INFO@CHOICEZ.NL

CHOICEZ.NL

De illusie dat werk en privé van elkaar gescheiden zijn, is geboren tijdens de industriële revolutie. Vóór die tijd waren werk en privé integraal met elkaar

verbonden. Met de komst van de industriële revolutie belandde de mens in de spagaat. En we worden steeds verder uitgerekt. Nu man en vrouw carrière maken

ontstaan er nieuwe knelpunten en uitdagingen.

Door de hoeveelheid aan keuzes, vergrijzing en de recessie lijkt de druk nu maximaal. En toch, ondanks dat de spagaat een grimas op ons gezicht tovert, gooien we er een lach overheen en doen we alsof er niks aan de hand is. Alles onder controle. Toch liegen de cijfers er niet om, veel mensen hebben voor hun 35ste al te kampen gehad met een burn

out of een depressie. De balans is eruit en de druk is hoog.

De meeste bedrijven bieden korting op sportscholen of bieden zelf actief sport aan. Het is bewezen dat als mensen meer sporten zij gezonder zijn. Dit uit zich o.a. in minder

ziekteverzuim. Maar het is niet voldoende, gezien de cijfers. Bedrijven investeren in computers, werkplekken, producten en ze doen veel om het de werknemers gemakkelijker

en comfortabel te maken. Ook bieden bedrijven vaak vertrouwenspersonen, waar werknemers terecht kunnen. Maar wat nou als je preventief counseling & coaching

aanbiedt? Choicez erkent de knelpunten van deze tijd en wil graag een bijdrage leveren met een uniek concept.

Choicez erkent de knelpunten van deze tijd en wil graag bijdragen. Vanuit Choicez LifeStyle is het initiatief geboren om 12 managers binnen een bedrijf de mogelijkheid te bieden om drie maanden lang 1x in de twee weken gratis gebruik

te maken van het aanbod van Choicez. Opgeven?info@choicez.nl

UNIQUE OPPORTUNITY

EgoïsmeZelfontplooiing

Het merk ‘ik’Personal Branding

Inner ChoicezKeuzes maken

SpijkerbroekrelatieColumn Annelize Schippers

IKColumn Martijn Broekhoff

De zin van het levenColumn James Writer

BoosUit de praktijk van Martha Rijkmans

In de spotlights: EyebrowsBeauty

Ik ga voor mezelf beginnen!Column Sophie Miller

Ruzie!Effectief ruziemaken

Gedwongen ontslagCarrière

15 Kilo teveelUit de praktijk van Hans ten Dam

Volwassen wordenColumn Boy

Kunstenaar Patrick de VriesSpecial

ZielsregressieLife between lives

Maxim SchoutenPortretten

KomkommertijdTussendoortjes

Playa’s?Champagne Life

MoordjongensBoekentip

Identificatie met je ‘ik’Body Contact

Pay AttentionJaloezie

3.

4.

7.

8.

9.

10.

12.

14.

17.

18.

21.

22.

24.

27.

34.

37.

34.

43.

45.

47.

49.

NO EGO, NO KARMA

CHOOSE LIFENO KARMA, NO YOU

COACHING YOU TO BECOME YOU WWW.CHOICEZ.NL | INFO@CHOICEZ.NL

CHOOSE YOUDE EGOÏST

WAT? WANNEER? WAAROVER? NEE ZEGGEN & GRENZEN,

WIE BEN IK? KEUZES,DROMEN, PROJECTIES,HET EGO.

YOU TELL USWORKSHOP & LEZING

‘DE EGOÏST IS ONDERDEEL VAN DE LEZINGEN EN WORKSHOPSERIE VAN CHOICEZ. EEN VOLLEDIG OVERZICHT VINDT U OP: WORKSHOPS.CHOICEZ.NL

EGOÏSMEOp de lagere school leren we het al. ‘Ik’ is een taboe. De eerste keer dat ik een verhaaltje moest schrijven over mijn leven, en ik geen enkele zin met ‘ik’ mocht beginnen, had ik een serieus probleem. Het ging toch over míjn leven? Hoe moest ik daar dan over schrijven, zonder steeds het woordje ‘ik’ te gebruiken? Want niet alleen het stuk zelf en andere zinnen mochten niet met ‘ik’ beginnen, ‘ik’ mocht er ook niet al te vaak in voorkomen. Ik leerde onbewust dat mijn leven draait om anderen. En dat anderen eigenlijk veel belangrijker zijn dan ‘ik’. Een levensles die er zo met de paplepel werd ingegoten, dat ik er nauwelijks meer vanaf kwam. Ik = lijdend voorwerpOp een briefje aan mijn moeder schreef ik ooit: ‘ik en mijn zus zijn naar de markt’. Helemaal fout. Mijn zus en ik waren natuurlijk naar de markt, maar ik en mijn zus niet. Snapte ik niets van. Toen ik mijn eerste verkering kreeg en ik onze eerste gezamenlijke kaartje stuurde, schreef ik allerlei liefs van Gin en Jeugdliefde. Helemaal fout. Het meeste liefs bleek blijkbaar van mijn jeugdliefde te komen. Ik hoorde mezelf netjes achteraan de zin te plaatsen. En dat terwijl hij stiekem niet eens iets van het kaartje wist.

Na wat morren en protest, heeft de anti-‘ik’ indoctrinatie uiteindelijk toch goed vat op me weten te krijgen. Ik betrapte mezelf er op, dat ik andere mensen corrigeerde als ze ‘ik’ teveel op de voorgrond plaatsten. ‘Ik’ was geen onderwerp meer. En hoe meer ik me in de voorgeschreven wetten en regels probeerde te settelen, hoe meer ‘ik’ lijdend voorwerp werd. Lijdend, want ergens had ik het gevoel dat ‘ik’ ondergesneeuwd raakte onder de behoeften van anderen. ‘Ik’ kwam niet meer uit de verf. Ik deed wat ik dacht dat anderen van mij verwachtten. Heel fijn, want iedereen was tevreden over mijn keuzes. Behalve ik. De rust en ontspanning die er zouden moeten komen als alle kritiek en vraagtekens van anderen ineens het stilzwijgen zijn opgelegd, bleven uit. Ik was niet meer ‘ik’. En ik miste ‘ik’ meer dan bovenmatig.

Vlak voor mijn 30e, de twijfelfase in je leven, besloot ik dat ik van lijdend toch leidend wilde maken. Ik begroef me in ‘ik’. Maar wie dat was, dat wist ik allang niet meer. ‘Ik’ was intussen zo veranderd, dat ik een hele nieuwe definitie voor mijn ego nodig had. En die kwam niet zo spontaan, als ik wel gewild had. Het hielp om me zoveel mogelijk met het onderwerp ‘ik’ bezig te houden. Wat was er nou eigenlijk zo slecht aan ‘ik’?

De antwoorden liggen voor de hand. Als je teveel bezig bent met ‘ik’, loop je het risico een vreselijke egoïst te worden. Of gevonden te worden. En ik ben er zo één, die graag door anderen gewaardeerd wordt. Ook een stukje ‘ik’. En niet geheel onbelangrijk. Ik ben ik, temidden van een ‘wij’ en ‘ons’. Op de enkele kluizenaar en eenling na, is dat toch één van de meest prominente dingen in ons leven: erbij willen horen. En wie erbij wil horen, moet nou eenmaal geen mensen van zich vervreemden.

Wat ik me niet realiseerde, is dat er nog zoveel ‘wij’, ‘ons’ of ‘zij’ in mijn leven konden zijn, maar dat ik het uiteindelijk toch met ‘ik’ moest doen. De moeilijke beslissingen in mijn leven moest ik toch echt zelf nemen, en ik was ook de enige die met gebakken peren of vervelende consequenties opgescheept zat. ‘Zij’ hadden in het geheel geen last van mijn verkeerde keuzes. En de eenzame momenten op de bank, waren ook helemaal van mij. Geen ‘ons’ die daar iets aan kon veranderen. Ook al hadden ‘ze’ nog zo graag gewild. Aandacht voor ‘ik’ is dus ontzettend belangrijk. Want er zullen veel ‘wij’ en ‘zij’ komen en gaan, maar ‘ik’ blijft altijd bij je. Daarom kan je maar beter heel tevreden zijn met ‘ik’. Een tevreden ‘ik’, heeft een ‘wij’ en een ‘zij’ tenslotte ook veel meer te bieden.

Tekst: Ginny Mooy

Meer aandacht voor ‘ik’ en zelfontplooiing in de workshops en lezingen van Choicez:De egoïst, Back 2 My Roots, De geboorte van een keuze, Grenzen, Comfortzone, Zielsregressie.

3 |

Het merk ik - van Zwieten & van de GriftISBN: 9789027499745Adviesprijs: € 14,95Op zoek naar een nieuwe baan of een nieuwe uitdaging binnen uw huidige werkkring? In onze moderne, dynamische samenleving is het cruciaal om uzelf als professional en persoonlijkheid te kunnen onderscheiden. 'Het merk IK' helpt u om uzelf als merk te zien en krachtig en onderscheidend neer te zetten.

In 'Het merk IK' dagen de auteurs de lezer met hun aanstekelijke visie uit zichzelf opnieuw te ontdekken als sterk en onderscheidend merk. Aan de hand van talloze voorbeelden van bekende merkpersoonlijkheden als Johan Cruijff, Jort Kelder en Linda de Mol ervaart de lezer de kracht van kiezen, helder communiceren en authenticiteit.

4 |

Het merk ‘ik’ gaat over personal branding en authenticiteit. Authenticiteit: het toverwoord van personal branding. Het is een marketing hype van jewelste. Nu anno 2009 dien je authentiek te zijn. Dat is namelijk jouw unique selling point. Je bent een product en je dient jezelf te verkopen. Anders kom je nergens.

Jezelf neerzetten als sterk merk en gooien met termen als authenticiteit en spiritualiteit is interessant. En een sterk merk ziet er ook goed uit. Dus als je toch bezig bent met authentiek zijn, wurm jezelf dan ook meteen even in het heersende schoonheidsideaal. Dat dat ideaal geretoucheerd is, vergeten we even voor het gemak. Kennis en vaardigheden wegen heus nog wel mee in het sollicitatie gesprek maar als jouw ‘concurrent’ zich beter weet te verkopen dan jij, dan vis jij achter het net.

De term authenticiteit, handig opgepikt door snelle bureaus die niet weten waar ze het over hebben, wordt te pas en te onpas gebruikt. Het verkoopt. Net als seks. Dus wordt het in alle vormen en maten aangeboden. En aangezien alles tegenwoordig snel moet, kun je al in een weekend leren authentiek te zijn. Authenticiteit. Authentiek zijn, dat kun je niet leren. Dat ben je. Er zijn geen trucjes om die knop of aan of uit te zetten. Als je echt volgens je eigen stroom wilt leven, als je wilt leven en werken vanuit jouw authenticiteit, dan zul je een en ander af moeten leren. Authentiek ben je namelijk altijd al geweest, het zit alleen verstopt onder allerlei strategieën waarmee je je in deze wereld staande hebt leren houden.

Personal branding kom erop neer dat je jezelf als merk zou kunnen neerzetten. Jezelf zien als merk gaat mij te ver. Je bent geen ding. Toch wil ik het kind niet meteen met het badwater weggooien. Juist nu er zoveel van het zelfde is, maakt jouw persoonlijkheid het verschil. Dat klopt. Waar het tijden belangrijk is geweest om in de pas te lopen, is het nu belangrijk dat je jezelf neerzet. Want juist jij maakt het verschil. Maar wie ben je? Wat maakt jou jou? Wat zijn je talenten? Kwaliteiten? Passies? Die vragen zul je eerst moeten kunnen beantwoorden voordat je jezelf neer kunt zetten.

Tekst: Chantal van den Berg

Meer aandacht voor authenticiteit in de coachingstrajecten , workshops en lezingen van Choicez.

Charel wil graag musicalster worden.

WhatYouWannaBe WhenYouGrowUp

Musical Star

Je hebt onbewust of bewust gekozen om hier je zijn. Vanuit je ziel is de behoefte ontstaan om je te verbinden met een fysiek lichaam, zodat je je kunt ontwikkelen en los kunt komen van thema’s waar je zielsprocessen nog mee verbonden zijn. Processen die de ontwikkeling van je ziel tegenhouden of vertragen. De reden of het doel van je keuze is je misschien op dit moment nog niet helemaal duidelijk.

We hebben dagelijks te maken met keuzes. Van wat we vanavond eten tot wel of niet de relatie doorzetten. Of wel of niet een andere baan. Nog nooit is er zoveel informatie toegankelijk geweest als nu en nog nooit eerder kregen we zoveel informatie op ons af. We zijn de hele dag bezig met het maken van keuzes. Toch staan we eigenlijk maar weinig stil bij het effect van onze keuzes.

Als volwassene ben je zowel op persoons- als op zielsniveau verantwoordelijk voor je leven op dit moment, en de keuzes die je bewust of onbewust maakt. Het is belangrijk dat je leert ontdekken hoe je keuzes maakt. Kies je vanuit overleving, verdriet, pijn, woede of angst, of kijk je bewust naar wat je keuzes toevoegen aan je (ziels) ontwikkeling? Je hebt de potentie om dat wat je vasthoudt, om te buigen. Om de pijn uit je verleden te helen en te transformeren naar groei. Om je leven invulling te geven op een manier die bijdraagt aan je geluk en in overeenstemming is met je essentie.

Kijk eens om je heen, naar de situatie waarin je je bevindt, de mensen om je heen, je werk, en je relaties. Alles wat er op dit moment in je leven aanwezig is, of dat nou leuk of niet leuk is, vervelend of juist inspirerend is, liefdevol of pijnlijk, het is de uitkomst van de keuzes die jij bewust of onbewust in hebt gemaakt. En hoewel we onze successen graag op ons conto schrijven, geven we van ons falen, of onze pijn het liefst de ander de schuld. Hij of zij doet mij dit aan. Door dit of dat zit ik in de shit.

Maar niets overkomt je. Alles in je leven heb je zelf gecreëerd. Dat betekent dat jij er ook iets aan kunt doen. Kwantumwetenschappers hebben aangetoond dat dat wat sterk in ons aanwezig is, liefde, woede, haat, vreugde, of verdriet, onze wereld schept. Die emoties hangen samen met onze overtuigingen en creëren onze werkelijkheid. Als je je leefwereld wilt veranderen, kun je beginnen met het veranderen van je (beperkende) overtuigingen. Je gedachten zijn van grote invloed op je emoties, je emoties zijn weer van grote invloed op de wereld die je om je heen creëert. Word bewust van dat wat je uitzendt, dan weet je namelijk ook wat je aantrekt.

Je denkt nu misschien: ‘dat is allemaal leuk en aardig, maar hoe dan?’ Leer jezelf aan om je bewust te worden van je gedachten en je zelfbeeld. Dit kun je jezelf aanleren door naar je gedachten te luisteren, in plaats van ze automatisch ‘af te draaien’. Als je merkt dat je gedachten in een negatieve spiraal terecht zijn gekomen, onderbreek die dan door je heel aandachtig op iets anders te focussen. In het begin zul je merken dat je gedachten vanuit gewoonte weer snel de spiraal in duiken. Dat is niet erg. Blijf je gedachten bewust onderbreken, net zolang tot dat je merk dat je er grip op krijgt.

Probeer er een gewoonte van te maken om te schrijven, vertrouw je zorgen aan het papier toe en eindig met een positieve boodschap voor jezelf. Zoek een rustige plek op en concentreer je op je ademhaling, speel met verschillende manieren van ademhalen, doe dit eerst een paar minuten en breidt het dan steeds verder uit. Leer stil te worden in je hoofd. Om gewoon aanwezig te zijn in jezelf.

Vraag je bij je dagelijkse gang van zaken steeds af ’hoe voelt dit voor mij?’ En stop met dingen doen die je geen vervulling of plezier opleveren. De enige die jou in een nare situatie, een saaie baan of wat dan ook vast houdt, ben je zelf. De enige die er verandering in aan kan brengen ben jij. Het verandert, als jij verandert. Onze emoties, welke het ook zijn kun je op twee manieren onderverdelen. Het voelt goed of het voelt niet goed. Je kunt er allerlei labels aan hangen, woede, verdriet, geluk, jaloezie, blijdschap etc. Maar het komt erop neer dat het of goed voelt of niet goed voelt.

Dat is dus je indicator. Als je structureel in situaties zit waarin je je over het algemeen niet goed voelt, haal jezelf dan uit die situatie. Onthoud daarbij dat de angst om iets te verliezen vaak groter is, dan het vertrouwen om het positief om te kunnen buigen. Dat is je ego. Niet je essentie. Hoe uitzichtloos je situatie nu ook lijkt. Je hebt de potentie om eruit te komen. Weet je niet hoe je zelf kunt beginnen? Zoek dan een manier, een methode, een therapie, of wat anders waarmee je de tools kunt ontwikkelen om het wel zelf te doen.

Choose You. En gun jezelf een leven waarin je keuzes maakt die werkelijk bij je passen en die bijdragen aan je ontwikkeling.

Tekst: Chantal van den Berg

Meer aandacht voor keuzes in de workshop Inner Choicez.

7 |

Ik ben er altijd trots op geweest dat ik er voor zorgde dat mijn bazin goed gekleed was, dacht de spijkerbroek hardop. Soepel en strak zat ik met mijn maat 42 om haar fraai gevormde billen. Maar dat lukte de laatste maanden steeds moeilijker. En vooral de afgelopen weken kreeg ik mezelf niet meer sluitend om haar uitgedijde dijen. Wat is er toch met mevrouw gebeurd? Waarom passen we niet meer bij elkaar? Ik heb haar dagelijks horen schelden op haar gewichtstoename, zien zwoegen op de hometrainer, grondoefeningen zien doen. En toch groeide en groeide ze. Ik zag hoe ze steeds nieuwe diëten haar huis binnensleepte. De keukenplank en de koelkast kreunden onder het gewicht en stonden er zelf bol van. Maar het hielp allemaal niets.

En gisteren was het dan zover. Mevrouw pakte me op en zei: ‘Het spijt me, maar het gaat zo niet langer. Onze relatie is voorbij!’ Ik werd opgevouwen en in de kledingkast gelegd. Eerst was ik verdrietig, voelde me eenzaam in die donkere kast. Toen werd ik opstandig: het ligt toch niet aan mij. En vragen hè, heel veel vragen. Waarom ik? Waarom heeft ze me niet weggedaan? Voor mijn part naar de textielbak. Dan had ik misschien wel een nieuwe, leuke partner ontmoet. Nu lig ik hier maar een beetje nutteloos en werkeloos te zijn. Ik snap er geen zak van!

Daar gaat de deurbel. Dat zal Ella zijn, haar vriendin die altijd om deze tijd van de middag een wijntje komt drinken en wat bij komt kletsen. En kletsen dat kunnen die twee. Nu vooral dijenkletsen. Plop, daar gaat de kurk van de fles. Eens even meeluisteren wat die twee elkaar te vertellen hebben. Ik duw de deur van de kast wat verder open. Zo kan ik ze beter verstaan. O, dat is de stem van Ella: luid en schel, alsof ze een groot publiek toespreekt en bang is dat er een woord verloren gaat. ‘25 kilo zwaarder, hoe kan dat nou? Je eet al niet veel, je sport regelmatig.’ ‘Daarom heb ik afgelopen weken uitgebreid allerlei onderzoeken laten doen in het ziekenhuis.’ Dat is de stem van mevrouw. ‘En vanochtend kreeg ik de uitslag: een zeldzame, levensbedreigende anti-immuunziekte. Komt maar bij 1 op de 12 miljoen mensen voor en veroorzaakt een reeks van hormonale stoornissen: je wordt er superdik van, je bloeddruk stijgt tot Mount Everest-hoogte, je haar valt uit, en nog veel meer narigheid’ ‘En nu?’ Dat was Ella weer. ‘Opereren, want het wordt veroorzaakt door een tumor aan een van mijn bijnieren. Volgende week waarschijnlijk al.’ Antwoordt mevrouw.

Ik trek de kastdeur weer dicht en laat het gesprek op me inwerken. Het ligt dus niet aan teveel eten, te weinig bewegen. En mooier nog… het ligt al helemaal niet aan mij. Het is gewoon een stomme, zeldzame ziekte, die mijn mevrouw heeft getroffen. Ik slaak een diepe, diepe zucht van opluchting en val in een nog diepere slaap. Hoe lang ik geslapen heb, weet ik niet, maar ik word abrupt klaarwakker als mevrouw de kastdeur opentrekt en het licht naar binnen valt. Ze pakt me stevig beet, drukt me tegen zich aan en zegt: ‘Schat, jij krijgt een ereplaatsje in de woonkamer, zodat ik je de hele dag kan zien. Over een jaar passen we weer bij elkaar. Volgens de artsen ben ik dan weer op mijn oude gewicht. Na mijn operatie gaan wij daar samen het komend jaar naar toe werken. Jij en ik, samen 1 doel.’ Ze kijkt me liefdevol aan en pakt vastberaden een klerenhanger uit de kast. Ze wikkelt me er omheen, gespt mijn riem netjes vast en draagt me naar de woonkamer. Ik zie haar ogen zoeken naar een mooi plekje. ‘Hier,’ zegt ze, ‘naast de vaas met bloemen.’ Voorzichtig word ik aan een spijker in de muur gehangen. Ze geeft me een kus op mijn kaal geworden knieën. Ik voel twee brandende tranen langs mijn maat 42 naar beneden glijden. Een van mevrouw, een van mezelf.

SPIJKERBROEK

RELATIE

Waarom doen mensen altijd alsof ze zichzelf op de laatste plaats stellen? Als ik iedereen die ik spreek moet geloven, dan zetten mensen alleen bij hoge uitzondering zichzelf op de eerste plaats. Mijn persoonlijke, op niets gebaseerde onderzoek, wijst uit dat minstens 90% van de mensen zichzelf nooit op de eerste plaats zet maar altijd eerst aan het welzijn van anderen denkt alvorens zichzelf een aai over de bol te geven. Ergens vind ik dat moeilijk te geloven. Als mensen daadwerkelijk zo begaan zijn met het welzijn van anderen, zou er nu toch niet geklaagd hoeven worden over onze sterk geïndividualiseerde maatschappij? Als ik namelijk afga op de geluiden van de straat, bar en werkvloer dan zorgt iedereen goed voor elkaar en hoeven onze ouders en grootouders zich geen zorgen te maken want we zullen allemaal goed voor onze naasten zorgen. ‘ik’ bestaat immers niet. Eerst zorgen we voor de zwakkeren uit onze omgeving en daarna denken we pas aan ons eigen welzijn wat door alle goede zorgen een aardig deukje heeft opgelopen. Maar als echte weldoener klagen we daar niet over natuurlijk.

Iedereen lijkt tegenwoordig een soort moeder Theresa in zich te hebben die zich ontfermd over de blinden en de kreupelen. Het rare daarvan is dat je in het dagelijks leven daar eigenlijk niets van merkt, maar dat zal de echte heiligen onder ons wel kenmerken; in doodse stilte en zo onopvallend mogelijk de daad van naastenliefde verrichten. Heel toevallig was ik vanmiddag in de supermarkt nog getuige van zo’n daad van naastenliefde. Met een subtiele duw werd ik aan de kant gezet door iemand die vast en zeker boodschappen voor zijn zieke buurvrouw aan het doen was. En vanochtend werd ik in de file afgesneden door een weldoener in een hele grote auto die waarschijnlijk helemaal volgeladen was met goede daden die nog dringend dezelfde ochtend afgeleverd moesten worden.

Of gisteren dan! Toen een vitale vijftiger iedereen bij deur van de bus aan het wegslaan was, ik weet zeker dat hij met ‘ouderen eerst!’ absoluut niet zichzelf bedoelde maar dat kleine trillende rollatorvrouwtje die achteraan in de rij stond. Ja, het is echt hartverwarmend om te zien hoezeer mensen zichzelf weg kunnen cijferen wanneer ze voor de zwakkeren in hun omgeving opkomen. Dat verklaart uiteraard ook de verkiezingsuitslag bij de Europese verkiezingen. De keuze van mensen is duidelijk gebaseerd op naastenliefde. Letterlijk. Want iedereen die niet direct naast ons staat, kan in de stront zakken. En of die stronthoop nou in Nederland in een verzorgingstehuis ligt, of ergens ver buiten onze landsgrenzen in een plas met bloed, maakt dan geen flikker uit. Wat mij betreft mag overigens iedereen in de stront zakken en stikken in z’n naastenliefde maar gelukkig doet mijn mening er in deze liefdevolle maatschappij niet zoveel toe.

9 |

IK

'Mijn God (wie of wat dat dan ook moge zijn), wat een thema om een debuutartikel mee te beginnen,’ dacht ik bij deze toewijzing. 'Hoe, in de naam van dezelfde God, ga ik op 21 x 29 cm deze begrippen verklaren en tegelijkertijd een prettig leesbaar artikel formeren'? Stel je voor dat dit tot mijn mogelijkheden behoort, dan ben ik waarschijnlijk nog vóór het drogen van deze digitale inkt financieel onafhankelijk. Er is al veel over gezegd en geschreven. Dat is ook niet zo vreemd, aangezien het leven zelf aanleiding geeft voor het stellen van levensvragen als: Waarom zijn we hier? En waar gaan we heen? We zoeken naar de zin van ons leven. Deze vraagstelling lijkt los te staan van tijd, culturele achtergrond of maatschappelijke status. De diepere behoefte op antwoorden wijst op een eigenschap die uniek is en lijkt voorbehouden aan mensen en mogelijke andere spirituele entiteiten. We hebben behoefte aan méér dan eten, slapen en onszelf te verwarmen, hetgeen ons onderscheidt van elke andere vorm van bewustzijn. Het is een zoektocht naar 'De Waarheid', onze waarheid, die voor een ander weer een leugen blijkt te zijn. Elke gedachte hierover kan dan ook niet meer zijn dan een weg naar persoonlijke verlichting en zingeving, welke in sommige gevallen simultaan lopen met de ervaring van anderen. Deze verbondenheid krijgt dan weer een naam waardoor het gemakkelijker wordt de denk- en gevoelswereld te onderscheiden van andere stromingen.

Dat de antwoorden niet meer alleen worden gezocht in de traditionele bronnen, blijkt uit de tendens om zich terug te trekken van georganiseerde religie, en de groeiende populariteit van zelfhulpgoeroes en personal coaches die zelfbevestiging, positief denken en persoonlijk succes voorstaan. Spiritualiteit kennen wij als een geestelijke levenshouding en staat volgens sommigen los van de materie die vorm geeft aan ons fysieke lichaam.

Geschiedenis en ervaring leren ons, dat mensen zeer uiteenlopende ideeën hebben over spiritualiteit. Om spiritualiteit te beleven, lijken we echter afhankelijk van een substantieel deel van onze hersenen, de prefrontale cortex, welke zich bevindt in ons voorhoofd, net boven het neusbeen, en door sommigen dan ook 'het derde oog' genoemd. De bron van onze spiritualiteit lijkt hiermee een belangrijke katalysator voor de vorming van ons bewustzijn.

Het Latijnse grondwoord Conscientia, dat betekenis geeft aan het woord 'bewustzijn', omvat de gedachte van een zintuiglijke toestand waarin iemands prikkels uit de buitenwereld en uit het eigen lichaam efficiënt worden verwerkt en/of beantwoordt … door nadenken komen tot een zeker inzicht.

“Cogito ergo sum” (Ik denk dus ik ben) is een ultieme verwoording van de Westerse filosoof Descartes (1596-1650) van de suprematie van het bewustzijn. Hiermee zegt hij, 'je bestaat bij de gratie van je bewustzijn'. Descartes ging ervanuit, dat het universum uit twee substanties bestaat; namelijk uit materie en uit geest. De geest is volgens hem ondeelbaar en neemt geen ruimte in, en materie is deelbaar en neemt wel ruimte in en is daardoor onderworpen aan natuurkundige wetten. Hoe geest en materie zijn verbonden in een lichaam, en hoe de geest het lichaam 'bestuurt' is een vraag die zowel mystici als wetenschappers onverminderd bezighoudt.

Benader je dit thema nu weer vanuit de kwantummechanica, dan blijkt materie zichzelf te kunnen ontstijgen naar een andere status en dimensie waar andere natuurkundige wetten gelden. Hierbij ontstaan eigenschappen waarbij materie zowel massa als geen massa kan hebben. In de kwantummechanica zijn door grote geleerden als bijvoorbeeld Einstein inzichten ontwikkeld die binnen onze 'beperkte' denkwijze niet te rijmen zijn, maar wel waar zijn gebleken. Auteur Pim van Lommel heeft in dit kader een boek geschreven met de titel 'Eindeloos bewustzijn' (2007), waarin hij meent aan te tonen hoe wij eindeloos bewustzijn kunnen begrijpen. Wanneer we ons beter bewust zijn, kunnen we wellicht betere Choicez maken voor de bronnen van onze spiritualiteit. Mogelijk zullen we hiermee niet alleen de eenheid in onszelf kunnen bevorderen, maar ook een basis leggen voor een gezonde acceptatie van andere inzichten.

Pfff, veel simpele mensen zouden mij willen opsluiten voor zoveel 'gezemel', maar nu lijk ik overgeleverd aan de bewustwording van de emotioneel intelligente lezer en het spirituele oordeel van de hoofdredacteur om te mogen blijven. Ik geef dan weliswaar nog geen antwoord op de zin van het leven, maar in dit soort thematiek ervaar ik in elk geval de zin van het schrijven … en u, hopelijk de zin van het lezen.

Tekst: James Writer Foto: Stock XCHNG10 |

Hij is zes jaar oud, heet Maxim en ziet er uit als een engeltje. Blonde krullen, die langs een gaaf snoetje vallen. Grote blauwe ogen nemen mij nieuwsgierig op. Is dit het jongetje dat zijn kleine broertje van 3 zo treitert dat zijn ouders er wanhopig van worden? Hij onderzoekt mijn praktijk en vraagt honderduit. Hij is weg van mijn grote handpop Tommy. Over zichzelf wil hij het niet hebben, maar over Tommy …… dat zal wel gaan.

Hij kijkt Tommy nog eens goedkeurend aan en besluit dat Tommy een vervelend broertje heeft, net als hij. Zijn gezicht betrekt en hij zegt dat hij dat heel akelig vindt voor Tommy. O, ja? Maar vertel eens waarom is dat zo akelig voor Tommy? Zijn stemmetje klinkt schamper als hij zegt dat kleine broertjes STOM zijn. Ze blèren, ze zitten overal aan en gooien je lego om. En mama’s geven kleine broertjes altijd gelijk: ‘want hij is nog zo klein’ zegt ze dan. En daarom heeft Tommy groot gelijk als hij dat broertje stiekem een schop geeft. Hij maakt een ferme schopbeweging om zijn woorden kracht bij te zetten.

Maar wordt Tommy’s mama dan niet boos op Tommy, als hij zo doet tegen zijn broertje? Maximes gezichtje versombert en hij zegt nadenkend dat dat wel weer vervelend is, want dan is het een stomme mama en eigenlijk wil Tommy een lieve mama. Tja, dat kan ik me voorstellen, maar wat is dan een lieve mama? Maxim kijkt me aan alsof ik wel een heel domme therapeut ben, want wie weet nou niet wat een lieve mama is! Maar gelukkig wil hij het me wel uitleggen: een lieve mama is een mama die zo veel van Tommy houdt dat ze geen ander kindje hoeft. En daar ligt het probleem op tafel.

Samen proberen we Tommy uit te leggen hoe het zit. Dat Tommy eigenlijk boos is op mama, en niet op zijn kleine broertje. En dan spelen we dat. Maxim als Tommy en ik als mama. Hij uit via Tommy al zijn boosheid naar zijn mama, die zo nodig nóg een kindje moest, terwijl ze hem toch al had. Ik incasseer zijn boosheid en geef hem groot gelijk! Logisch dat hij boos is!

Dan vraag ik hem of Tommy wel weet hoe groot ‘houden van’ is. Hij kijkt me vragend aan. Maxim kun jij Tommy uitleggen dat houden van nog veel meer is dan van hier naar de maan? En dat je ook van iemand houdt als je even met iets anders bezig bent? Als je met een vriendje speelt, houd je toch ook niet minder van mama? Plotseling beginnen zijn oogjes te stralen: het kwartje is gevallen! Tommy mag Maxim wel bedanken, want dat probleem heeft hij toch maar mooi voor Tommy opgelost!

Martha Rijkmans heeft een praktijk voor reïncarnatietherapie en counseling voor volwassenen en kinderen. Na twintig jaar als jurist gewerkt te hebben, volgde zij haar passie voor mensen en deed de opleiding tot reïncarnatietherapeut, waaraan zij in 2003 afstudeerde. Sindsdien werkt zij met veel plezier in haar eigen praktijk. De manier waarop kinderen, als echte levenskunstenaartjes, in therapie spelenderwijs hun belemmeringen overwinnen, inspireert haar tot het schrijven van korte columns. Praktijk voor Persoonlijke Groei: tel. 070-3861507; www.martharijkmans.nl.

13 |

Deze maand staan de wenkbrauwen in de spotlights. Waarom? Wenbrauwen bepalen maar liefst 80% van onze uitstraling, maken of breken onze make-up en zijn tegelijkertijd voor veel vrouwen één van de meest lastig te behandelen onderdelen van het gezicht. Even voor de duidelijkheid, wimpers en wenkbrauwen worden door veel mensen nog regelmatig verward. Wimpers: groeien (meestal gekruld) aan de onderkant van het bewegend ooglid. Wenkbrauwen: groeien plat op de huid van de bovenste oogkasrand.

‘In de spotlights’

BASSIE BOOGIES VS SEXY EYEBROWSLiever geen “Bassie-Boogjes"

Bovenstaand kopje is geïnspireerd uit de tijd dat ik mijn beautystudio had. Er kwam toen een nieuwe klant die voordat ik haar wilde epileren bezorgd vroeg of ik haar wenkbrauwen alsjeblieft niet te dun wilde maken. Toen ik haar gerust stelde door uit te leggen dat ik alleen haar eigen natuurlijke lijn wat strakker zou maken, reageerde ze opgelucht. Haar angst voor te dunne wenkbrauwen was namelijk ontstaan nadat zij ooit, zo vertelde ze, na een epileerbehandeling bij een schoonheidsspecialist de salon had verlaten als Bassie, de clown van Bassie en Adriaan. Althans zo voelde ze zich nadat ze in de spiegel had gekeken.

Ze zag dat niet alleen haar wenbrauwen zich flink wat milllimeters naar boven hadden verplaatst, ze stonden nu als ronde boogjes boven haar ogen wat haar een non-stop verbaasde blik gaf. Haar nieuwe gezicht keek haar verbaasd aan vanuit de spiegel en leek zich af te vragen hoe dit allemaal had kunnen gebeuren. Ze herkende zichzelf niet meer. Jarenlang had zij geen haartje meer durven laten wegplukken. Samen hebben we erg gelachen om dat incident en sindsdien maakten wij iedere keer als zij haar wenkbrauwen kwam epileren grapjes over haar toenmalige “Bassie-Boogjes”. Ik vind dit een leuke term die ik nog vaak als voorbeeld gebruik tijdens mijn werk.

Weg met dat haar!Iedereen herkent haar wel, de sjieke oudere dame die veel aandacht aan haar uiterlijk besteed. Ze ziet er verzorgt uit, klassiek, met een zekere elegantie. Toch zie je dat ze een nogal vreemde uitdrukking in haar gezicht heeft. Als je haar vervolgens van dichtbij ziet valt het je op dat er boven haar ogen werkelijk geen haartje te bekennen is. Wel is er een vettige roodbruine lijn zichtbaar die zij als hoge ronde boogjes veel te ver boven haar ogen heeft getekend.

Femia Bakboord werkt als freelance docent uiterlijke verzorging en make-up artist voor verschillende opdrachtgevers. Daarnaast wijdt zij zich aan haar andere passie, fashiondesign.

“In de afgelopen jaren heb ik veel ervaring opgedaan bij fashionshows, fotoshoots, magazines en als ondernemer van een eigen studio. Hieruit ontwikkelde ik mijn eigen visie en werkmethodes op gebied van mode en beauty. Deze wil ik via Choicez Magazine graag met jullie wil delen. In de maandelijks terugkerende column. In “IN DE SPOTLIGHTS” besteed ik aandacht aan een boeiend persoon, product, merk, onderwerp of thema.”

14 |

Het wordt nu duidelijk, gezien haar verzorgde voor-komen, dat het nooit haar bedoeling kan zijn geweest om met deze uitdrukking op haar gezicht door het leven te willen gaan. Hoe verzorgt zij er verder uit moge zien, haar non-stop verbaasde blik werkt bij velen helaas vooral op de lachspieren.

Natuurlijk is er ook een verklaring te vinden voor het feit dat veel van deze sjieke dames “getekend” door het leven gaan. Rond de 60er jaren was het immers mode om de wenkbrauwen volledig te ontharen en vervolgens over te tekenen met een dunne potloodstreep. Gelukkig weten we nu beter, doordat we bij deze generatie hebben gezien dat die haartjes door het vele ontharen nooit meer teruggroeien, zijn zowel de consumenten als de professionals veel voorzichtiger geworden met het epileren van de wenkbrauwen. Vollere wenbrauwen hebben tegenwoordig dan ook de voorkeur.

Sexy EyebrowsWie is gezegend met een paar sexy eyebrows mag zich gelukkig prijzen, want één van de belangrijkste voorwaarden voor een mooie uitstraling heb je dan al in je bezit. Heb je minder geluk met je wenkbrauwen? Geen nood, want in principe kan iedereen met een goede techniek en de juiste producten sexy eyebrowz creëren. Wil je je laten inspireren? Kijk dan eens naar vrouwen als: Agyness Deyn, Carmen Electra, Alicia Keys, Sophia Loren, Eva Mendez, Marilyn Monroe en Brooke Shields om te zien hoe wenkbrauwen kunnen bijdragen aan een krachtige, verleidellijke look.

The 15 minute facelift Een heldere open blik!Bij een facelift denken we in eerste instantie aan een cosmetisch chirurgische ingreep aan het gezicht waarbij de tekenen van ouderdom in één klap worden weggevaagd. Echter hoeft het voor velen niet zo ver te komen. Voor subtielere resultaten kun je namelijk ook een heel mooi resultaat bereiken door de wenkbrauwen in een ononderboken opwaartse lijn te modelleren. Hierdoor wordt het gezicht optisch “gelift”. Het resultaat: een heldere open blik!

FunctieDe wenkbrauwen vormen de omlijsting van de ogen, geven uitdrukking aan onze emoties en vangen transparatievocht op van ons voorhoofd zodat dit niet in onze ogen loopt.

Droevig, boos of vebaasd?Wanneer de wenkbrauwen niet de juiste vorm hebben, krijg je een andere gezichtsuitdrukking, bijvoorbeeld verbaasd of boos, zonder dat je je echt zo voelt. Wenkbrauwen met een neerwaartse lijn geven vaak een droevige uitdrukking. Een gezicht met hele dunne, blonde of geen wenkbrauwen heeft zeer weinig uitdrukking. Natuurlijk is de vorm van de wenkbrauwen ook een kwestie van persoonlijke voorkeur en afhankelijk van welke vorm het beste bij je gezicht past.

PraktijkIn de volgende 5 stappen leer je hoe je jouw wenkbrauwen kunt “liften”. We werken uitsluitend met een pincet en schaar. Lukt het je niet om dit bij jezelf te doen? Bezoek dan een schoonheidssalon. Heb je geen of weinig haargroei van jezelf? Teken de wenkbrauwen dan bij aan de hand van de afbeeldingen. Vind je het lasting om de wenkbrauwen zelf te tekenen? Probeer dan de wenkbrauwsjablonen. (Verkrijgbaar bij de grotere parfumeriezaken.) Deze voorgevormde sjablonen kun je over je eigen wenkbrauwen heen plaatsen en vervolgens opvullen met bijgeleverde semi-permanente wenkbrauwpoeder (= poeder dat langer houdt dan gewone wenkbrauw make-up). Deze methode is ook uitermate geschikt als je weinig tot geen haargroei hebt of de stap naar permanente make-up nog te groot vindt.

EYEBROWSWORKSHOP

15 |

In de volgende 5 stappen leer je hoe je jouw wenkbrauwen kunt “liften”. We werken uitsluitend met een pincet en schaar. Lukt het je niet om dit bij jezelf te doen? Bezoek dan een schoonheidssalon. Heb je geen of weinig haargroei van jezelf? Teken de wenkbrauwen dan bij aan de hand van de afbeeldingen. Vind je het lasting om de wenkbrauwen zelf te tekenen? Probeer dan de wenkbrauwsjablonen. (Verkrijgbaar bij de grotere parfumeriezaken.) Deze voorgevormde sjablonen kun je over je eigen wenkbrauwen heen plaatsen en vervolgens opvullen met bijgeleverde semi-permanente wenkbrauwpoeder (= poeder dat langer houdt dan gewone wenkbrauw make-up). Deze methode is ook uitermate geschikt als je weinig tot geen haargroei hebt of de stap naar permanente make-up nog te groot vindt. (Permanente make-up is een methode waarbij de wenkbrauwen permanent in de huid getatoeërd worden.) Zeer blonde wenkbrauwen kunnen donkerder worden geverfd bij de schoonheidsspecialiste. Dit blijft ongeveer 6 weken zitten.

Wenkbrauwen liften, wat heb je nodig?• een normaal of automatisch pincet • een klein schaartje• een wenkbrauwborsteltje (model mascararoller)• washandje en warm water• ijsblokjes of coldpack• watjes• alcohol• een goede (vergroot)spiegel• voldoende (dag)licht

1) Als je erg gevoelig reageert op het epileren kun je de huid licht “verdoven“ met een ijsblokje. Nadeel is wel dat dit de porieën samentrekt waardoor de haren moeilijker loslaten. Je kunt de huid ook voorverweken met een warm washandje, hierdoor laten de haartjes makkelijker los. Let bij het voorverweken van de huid wel op want de huid is hierdoor wel kwetsbaarder voor beschadigingen tijdens het epileren.

2) Reinig je pincet met alcohol, mocht de huid beschadigen, dan is de kans op huidinfecties kleiner. Zorg dat de haren van de wenbrauwen vervrij zijn om wegglijden tussen het pincet te voorkomen. Dit kan erg pijnlijk zijn. Pak daarvoor een schoon watje en ontvet de huid tussen en rondom de wenkbrauwhaartjes met alcohol (bij droge huid liever alcoholvrije lotion).

3) Meten is weten! (zie fig. 1) Dus pak je wenkbrauwborsteltje aan het uiteinde vast en leg deze langs je neusvleugel en binnenooghoek. Daar waar de steel je wenkbrauw raakt is het beginpunt van je wenkbrauw. Leg nu de steel vanuit hetzelfde punt van de neusvleugel langs de buitenooghoek. Nu kun je zien waar het eindpunt is. Deze meettechniek is een handige manier om te zien of je wenkbrauwen de juiste lengte hebben.

4) Borstel de wenkbrauwen nu goed omhoog zodat je weet wat je kunt epileren en span de huid (het liefst met de haargroeirichting mee) goed strak, het epileren zal hierdoor veel minder pijnlijk zijn. Begin nu te epileren vanaf het eindpunt richting de aanzet van de wenkbrauw en werk baan voor baan. Herhaal dit totdat de wenkbrauw een ononderbroken en strakke opwaartse lijn heeft. Houdt tijdens het epileren constant deze opwaartse lijn in de gaten, deze is verantwoordelijk voor het “liftende” effect.Let erop dat je de aanzet van de wenkbrauw zo veel mogeljk met rust laat.

5) Nu de onderkant van de wenkbrauw een rechte lijn heeft gaan we ook de bovenkant modelleren. Borstel je wenkbrauwen nu recht omhoog en controleer of er nog lange haren uitsteken bij de aanzet. Is dit het geval dan kun je deze korter knippen, Ga hierbij uiterst voorzichtig te werk en werk in etappes totdat de bovenstelijn evenwijdig loopt met de onderste lijn. Eventuele stoppels kun je epileren. Controleer de wenkbrauwen nog even van een afstand op symmetrie. Wenkbrauwen zijn nooit symmetrisch dus is het belangrijk dat je ze corrigeert (eventueel m.b.v. een potlood). Koel de wenkbrauwen af met een ijsblokje en verzorg ze met een verkoelende gel.

Ik wens je veel plezier met je nieuwe look!

Zijn je wenkbrauwen te kort? Verleng ze dan met een potlood. Als ze te lang zijn, epileer dan de overtollige haartjes.

Tekst & Illustratie: Femia Bakboord Foto: Stock XCHNG | Stock Xpert16 |

PRAKTIJK

Het valt niet mee om mijn talenten te benoemen. De bladzijdes van mijn mooie notitieboekje zijn zo wit en leeg, dat ik geneigd ben een zonnebril op te zetten. Ergens ben ik best teleurgesteld in mezelf. En het wordt steeds moeilijker om mijn ‘ik ga voor mezelf beginnen’ enthousiasme vast te houden. Elke ochtend sleep ik me naar mijn werk de gedachte ‘ik ben hier binnenkort niet meer’. Het geeft me geen energie of opluchting meer, eerder angst. Ik verbied mezelf naar het journaal te kijken, of naar de radio te luisteren. Ieder negatief bericht over de economie draagt alleen maar bij aan mijn hoe-moet-ik-dat-nou-doen-gevoel. Ik heb werkelijk geen idee en vervloek mijn impulsieve karakter. Ik heb heus wel door dat ik mezelf een neerwaartse spiraal in denk, maar ik kan het niet stoppen!

Op mijn werk is het nieuws van mijn ontslag wisselend ontvangen. Mijn manager lijkt er weinig moeite mee te hebben. Hij vertrouwt me toe dat ze toch van plan zijn om in te krimpen, dus iedereen die uit zichzelf vertrekt is een zegen. Want ja, de crisis. Ik had niet verwacht dat mijn manager in tranen uit zou barsten bij het nieuws van mijn aanstaande vertrek, maar deze laconieke reactie steekt me toch wel. De vraag: ‘wat ga je straks doen’, wordt me een tien keer per dag gesteld. Ik haat die vraag. Omdat ik er geen antwoord op heb. Als ik zo vrolijk mogelijk probeer te zeggen dat ik dat straks wel zie en dat ik als een ware avonturier de stroom van mijn leven zal volgen, krijg ik als antwoord bezorgde blikken, opgetrokken wenkbrauwen en blikken van medelijden. Het enige gevoel dat blijft is dat ik hier niet wil blijven. Ik hier niet hoor. Maar waar dan wel?

Ik besluit de persoon te bellen die mij als geen ander kent. Mijn moeder. Na wat koetjes en kalfjes stel ik de hamvraag. ‘Mam, jij kent me al mijn hele leven, waar ben ik volgens jou goed in? Wat zijn mijn talenten volgens jou?’ Mijn moeder barst in lachen uit. ‘Jij bent heel erg goed in brokken maken!’ Fijn! Daar kan ik het dus mee doen. Jammer dat het geen beroep is. Ik maakt de enorme fout mijn moeder te vertellen dat ik ontslag heb genomen, voordat ik haar heb ingelicht over mijn plan B. Het volgende kwartier krijg ik een monoloog over mij heen waarin de opmerkingen ‘in deze tijd’ en ‘krediet crisis’ minstens tien keer vallen. Ik krijg een miljoen redenen te horen waarom ik het niet zou moeten doen. Mijn onbezonnen en impulsieve karakter wordt breed uitgemeten. Ik heb spijt dat ik het haar verteld heb. Uiteindelijk hangen we op. Mijn moeder geeft me tot slot nog het advies uit te zoeken of ik mijn ontslag kan terugdraaien. Ik vertel haar niet dat dat voor mij geen optie is. Nadat we hebben opgehangen is mijn optimisme over mijn ‘avontuur’ tot onder het nulpunt gedaald. Nooit geweten dat ik me -25 kon voelen.

‘Ik ga voor mezelf beginnen!

17 |

In relaties zie je vaak dat beiden partners een behoefte hebben die ze door de ander vervuld willen zien. Als de ander die behoefte niet blijkt te kunnen vervullen zoals de een het wil ontvangen, dan is er frustratie en ruzie in de tent. Hij staat niet voor mij! Hij kiest niet voor mij! Zij heeft geen interesse in mijn werk. Zij geeft mij geen ruimte! De behoefte en het probleem worden buiten ons om gelegd en moet vervuld en opgelost worden door de ander. Als de ander nou dit of dat doet, dan ben ik gelukkig, of niet meer verdrietig. Dan ben ik niet meer bang. Dan ben ik niet meer boos. Vaak geven we onszelf niet eens wat we van de ander willen ontvangen en toch geven we de ander dan de schuld van onze onvervulde behoefte. In de meeste gevallen hebben partners wel hetzelfde doel. Namelijk een liefdevolle, respectvolle en harmonieuze relatie. Toch schieten ze met z’n tweeën dit doel voorbij. Het ene EGO roept nog harder dan het andere EGO en terwijl het ene EGO staat te schreeuwen, roept het vol onmacht uit: Jij luistert niet! Dat het ge-jij en ge-jou niet werkt dat weten velen wel, maar hoe kan het dan anders?

Ingesleten problemen vragen vaak om simpele oplossingen en dat is ook het geval bij ruziënde partners. Het woord ‘jij’ mag vervangen worden door het woord IK. Want wat doe IK om mijn behoeften of verlangens te vervullen? En welke rol en welk aandeel heb IK in deze situatie. Wat kan IK doen om bij te dragen aan de oplossing? Als er liefde is en je streeft beiden hetzelfde hamonieuze doel na en je wilt samenwerken, dan dienen beide partners de hand in eigen boezem te steken om op te kunnen lossen wat je samen gecreëerd hebt.

Ga eens bij jezelf te rade wat je eigen houding is. Voel je je niet gehoord? Luister je dan eigenlijk wel naar je zelf? Voel je je niet serieus genomen? Neem jij jezelf eigenlijk serieus? Heb je het gevoel dat je haar niet kunt vertrouwen? Hoe zit het dan met je zelfvertrouwen? De ander kan ons geen vertrouwen geven, maar we kunnen wel werken aan ons zelfvertrouwen en zelfbeeld. De oplossing ligt in jou.

Een leuke tool om hierbij te gebruiken is van rol wisselen. De een doet de ander overdreven na. Let wel, hier moet wel ruimte en veiligheid voor zijn binnen de relatie, het is niet bedoeld om de ander belachelijk te maken, maar juist om jezelf uitvergroot te zien. Zeg niet wat de ander kan doen om de relatie beter te maken, maar vraag jezelf af wat jij kunt doen om de relatie te verbeteren en bij te dragen aan jullie gemeenschappelijk doel. Het is geen kwestie van geven en nemen. Maar van geven en ontvangen. Je geeft vanuit vrijheid en dat geldt ook voor de ander.

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat je vanuit je beperkende overtuigingen (onbewust) de verkeerde relatie hebt uitgekozen. Het kan zijn dat je thema’s uit je jeugd aan het herhalen bent. Andere spelers, zelfde gevoel. Als het echt zo is, dat het IK genoeg doet, geeft en vervult. Als je je hand in eigen boezem hebt gestoken maar je partner blijf jij-en en jou-en en is niet bereid om aan zijn of haar rol of aandeel in het geheel te werken, dan zit je misschien in de verkeerde relatie. En dan is het misschien tijd om ècht voor jezelf te kiezen.

Tekst: Chantal van den Berg Foto: D.N. Davis | Stockxpert

18 |

Choicez geeft workshops voor effectief ruzie maken. Zowel binnen relaties, als op de werkvloer. www.choicez.nl

21 |

Je kunt zelf kiezen hoe je met deze situatie omgaat. Je kunt invloed uitoefenen op het proces. Je kunt er voor kiezen om er een heel drama van te maken. Je kunt gaan stressen, jezelf de grond in boren, boos worden op de wereld, de crisis en de maatschappij, en jezelf minderwaardig voelen. Maar het verandert helemaal niks aan je situatie, sterker nog het wordt alleen maar erger. Want als je in deze energie een sollicitatie brief verstuurd, is de kans minimaal dat je ook daadwerkelijk wordt uitgenodigt op een gesprek. De krediet crisis, een uitkomst van (onbewuste) collectieve keuzes, en jouw individuele keuzes hebben je gebracht tot waar je nu in je leven bent. Hoe vervelend deze situatie misschien ook lijkt, het biedt je tegelijkertijd ook een kans om het eens anders aan te pakken. Om te onderzoeken wat jouw drijfveren zijn, je talenten, je kwaliteiten en om te (her)ontdekken wat het is dat jij wilt. Hoe wil jij, vanaf deze point zero, je leven in gaan vullen? Gebruik deze ‘ in between jobs ‘ periode om te ontdekken wie je werkelijk bent en wat je werkelijk wilt. Voor jezelf beginnen behoort absoluut tot de mogelijkheden. Je weg is nu vrij. Je ‘ oude’ baan houdt je niet meer vast en ook al vind je dat jammer, het is niet anders. Dit is je kans om je leven opnieuw in te richten, om pas op de plaats te maken en nieuwe keuzes te maken.

Het is belangrijk dat je de baan kiest of creëert die bij je past. Een baan aannemen onder je niveau is een absolute no go. Het is bewezen dat het op de lange termijn dan steeds moeilijker is om financieel en inhoudelijk terug te komen op het oude niveau. En mijn financiele zorgen dan? Alles is tijdelijk en alles gaat uiteindelijk voorbij, ook deze situatie. Welke uitdaging ook voor je staat, je hebt de potentie om het heft in eigen handen te nemen en het leven te creeren wat bij je past. Als je blijft vasthouden aan woede, zelfverwijt, schaamte of verdriet dan verandert er niks. Het enige dat vasthouden je oplevert is nog meer woede, zelfverwijt, schaamte of verdriet. Loslaten is hier geboden. Loslaten van oude beelden, dag invullingen en illusies. Alles is een proces en heeft een begin, midden en eind. Zie deze periode als een kans. Een kans om eens echt uitdrukking te geven aan wie je in essentie bent! Het is zoals het is, hoe wil jij dat het wordt?

Tips:- Schrijf je successen op, hoe klein ook elk mini of mega succes helpt en door ze op te schrijven leer je jezelf te

verbinden met je kwaliteiten.- Vraag vrienden, ex collega’s , leidinggevende, familie etc. Om jouw kwaliteiten top 3 samen te stellen- Geef jezelf dagelijks een positieve boodschap- Stuur een kaartje naar jezelf zoals je misschien ook zou doen bij een vriend in jouw situatie. Geef jezelf daarin

oprechte boodschappen en steek jezelf een hart onder de riem.- Visualiseer & maak het concreet. Waar wil je over een jaar zijn? Hoe ziet je leven er dan uit? Hoe ziet je werkweek

eruit? Etc. Eventueel kun je dit nog in een vision bord verwerken- Droom. Dromen zijn de voorbodes van materialisatie en creatieve processen. Dromen ( conceptie), het concret maken

en voorwerk doen ( zwangerschap) het neerzetten ( geboorte).- Focus jezelf op je talenten en kwaliteiten en maak deze sterker.- Stel jezelf de miljoenen vraag. Als alles mogelijk is, wat zou je dan doen? - Praat over je toekomst, hoe het eruit ziet, wat je wilt.- Loop je CV eens door en specificeer wat je leuk vond aan welke baan. Welke werk omstandigheden, welk werk, welke

omgeving, welk ideaal etc.

Het is vervelend en waarschijnlijk zat je er ook niet op te wachten. Toch, terwijl het eigenlijk niet je keuze lijkt, is het een feit. Je bent je baan kwijt en daarmee ook je ‘zekerheid’. Misschien heeft je ego een flinke deuk opgelopen en zit je kniesend op de bank het ene doem scenario na het andere af te draaien. Of je solliciteert op alles wat er voorbij komt, als je maar zo snel mogelijk weer een baan vindt. Je vertelt jezelf een keer of veertig per dag dat men niet op jou zit te wachten, dat het in deze tijd extra moeilijk is om weer aan de bak te komen en dat er voor jou tien anderen zijn.

Tekst: Chantal van den Berg Foto: Kuzma | Stockxpert

Ze heeft wat te weinig en wat te veel. Vijftien kilo te veel en een man te weinig. Ze was vroeger een aantrekkelijk meisje, maar op de een of andere manier is daar weinig meer van over en met jongens, later mannen, is het ook nooit goed gegaan. Ze komt voor die vijftien kilo, maar ze zou ook weleens willen weten wat er nu eigenlijk met haar mis is. Het is een vrouw van achter in de dertig die je eerder over de veertig zou schatten. Ze lijkt ouwelijk: gelaten, berustend. Maar niet helemaal dus. Ga terug naar het laatste moment in je leven dat alles nog goed is. Met die instructie ga je naar een goed gevoel, maar vind je tegelijk uit wanneer het verkeerd ging.

Ze is vijftien en staat voor haar huis op straat met een paar vriendinnen te giebelen. Het wordt al snel duidelijk waarom ze een blos op haar gezicht krijgt. Aan de overkant staan een paar jongens naar de meisjes te kijken en kennelijk over hen te praten. Een van de jongens steekt de straat over en vertelt haar dat zijn vriend wel wat in haar ziet en misschien wel met haar wil “gaan.” Die vriend is de oudste van het stel, bijna negentien. Ze voelt zich gevleid, wordt rood en vlucht het huis in. Einde verhaal.

Wat gebeurt er verder? Niets? Is zij die jongen ooit nog tegengekomen? Nee. Een van de andere jongens? Nee. Iets op die plek gebeurd? Nee. Ik probeer elk aangrijpingspunt: een volgende keer dat ze rood wordt, dat ze op straat staat, iets met die meisjes, iets met giebelen. Niets, helemaal niets. Ik weet dat we iets missen, dat ik iets mis, maar ik weet niet wat. Algemene instructies als: ga naar het eerstvolgende belangrijke dat gebeurt, vangen ook bot. Het lijkt wel of er daarna nooit meer iets gebeurd is. Dan laat ik haar de situatie van boven bekijken. Ze hangt midden boven de straat tussen de jongens en de meisjes in. Ik laat in slow motion de jongen de straat oversteken, ik laat haar de situatie energetisch screenen, maar nog steeds niets. Stel maar voor dat iets of iemand in deze situatie de sleutel is tot je latere leven. En eindelijk, eindelijk gebeurt er iets. Ze voelt zich naar de kant van de jongens zweven en blijft recht boven de jongen die in haar geïnteresseerd is zweven. Je krijgt nu een indruk wat hij denkt of voelt. Hij is verliefd op me! Hij is helemaal vol van mij! Maar ze heeft hem daarna nooit meer gezien. Blijf bij hem en ga naar iets dat je duidelijk maakt hoe het verder met hem gaat.

Een paar dagen later. De jongen loopt op straat en zakt plotseling in elkaar. Voorbijgangers schieten toe. Een ambulance. Ik laat haar voelen wat hij ervaart als hij in elkaar zakt. Hij voelt een diepe steek bij zijn hart, verliest het bewustzijn en sterft. Zijn laatste gedachte is verbaasd hoeveel pijn het doen kan als je op een meisje verliefd bent.

Hij volgt zijn verliefde hart, komt bij haar, omarmt haar en is sindsdien een verliefde aanhechting. Hij blijkt geen idee te hebben dat hij gestorven is. Hij wil niets weten, niet nadenken, want hij is gelukkig omdat hij nu altijd bij zijn geliefde is. Als andere jongens interesse in haar hebben, wordt hij kwaad en schermt haar af. Ze is van hem! Van hem alleen! Hij blijkt in de loop van de tijd in haar gekropen te zijn.

Het kost veel moeite om hem te laten zien dat zijn lichaam in de ambulance is weggevoerd en dat ze in het ziekenhuis dood door hartstilstand constateren. Pas als hij het verdriet van zijn ouders ziet, en zijn eigen begrafenis, dringt tot hem door wat er gebeurd is. Jongens van negentien denken niet aan de dood. Die denken aan aantrekkelijke meisjes. (Later wordt dat omgekeerd, als ze over de tachtig komen.) We laten hem door een familielid ophalen, een oom als ik mij goed herinner.

Zij herinnert zich nu dat ze destijds hoorde van een jongen die op straat gestorven was, maar ze had dat nooit in verband gebracht met die jongen aan de overkant. Het heeft haar wel ruim twintig jaren gekost, jaren waarin ze zich nooit echt slecht voelde (geen wonder met een straalverliefde jongen in en om je heen), maar waarin de beste jaren van haar leven voorbij gingen. Binnen drie maanden was ze meer dan tien kilo lichter, en viel nog steeds af zonder dieet. Hoe het verder met haar gegaan is, weet ik niet. Maar ik heb geleerd dat als je een steek in je hart voelt, het niet altijd liefde betekent. Vaak wel natuurlijk.

23 |

Hans ten Dam is pionier in Nederland op het gebied van reïncarnatietherapie. Hij werkt 40 jaar als managementconsultant en 25 jaar als regressietherapeut. Websites: www.tasso.nl & www.damconsult.com

Tekst: Hans ten Dam Foto: Karens4 | Stockxpert

Ik was enigszins verbaasd. Volwassenheid is nu net een onderdeel van het leven waar ik me, naar mijn eigen idee, met vrij veel succes van had weten te distantiëren. Al in de late puberteit had ik mezelf stellig voorgenomen dat dit hele maffe gebeuren niet voor mij was weggelegd. Met een beetje rondvragen in mijn omgeving bleek het merendeel mij inderdaad niet als zodanig te beschouwen. Toch bleef het door mijn hoofd spoken. De van Dale omschrijft volwassen(heid) als geestelijk en lichamelijk volgroeid met kenmerken daarvan. Daar ik met enige regelmaat moet scheren, al de eerste grijze haren heb ontdekt en steevast wakker wordt met een ochtenderectie lijkt het lichamelijke deel op mij wel van toepassing. Omdat ik hier weinig meer voor had moeten doen dan stug te blijven ademen en niet onder een bus te lopen, had ik niet echt het gevoel dat mij hierin iets te verwijten viel. Nu had ik het resultaat van het geestelijk volwassen worden allang in mijn omgeving mogen aanschouwen. Mensen die langzamerhand waren afgleden naar een bestaan van brave gezapigheid. Koopwoning in een frisse vinexwijk in een leuk klein plaatsje met ruime parkeergelegenheid, minimaal tweemaal per jaar lekker bijbruinen in een all-inclusive resort en gestaag promotie maken in een solide baan. Als ik vroeg wat er nu zo leuk aan was, kwamen er steevast verbaasde of zelfs meewarige blikken. Ben ik dan de vreemde eend in de bijt en mis ik hier iets fundamenteels?

Volgens een onderzoek uit 2008 geven de meeste Nederlanders hun leven een rapportcijfer van een 7.4. Ze voelen zich gemiddeld 5 dagen per week gelukkig en een overgrote meerderheid ziet het glas als halfvol. Ik vraag me af of dit onderzoek ook gehouden is onder de massa's forenzen die ik iedere ochtend in de bus en trein tegenkom. De grauwe gezichten, de schuifelende pas en de uiterste triestheid die er van afstraalt zou genoeg moeten zijn om voor iedereen het glas leeg te maken. Het kan echter niet anders dan dat de meeste van deze mensen volwassen is.

De gemiddelde leeftijd is vaak al ruim behaald en men zou toch moeten kunnen aannemen dat onder hen een substantieel deel volwassen te noemen is. Toch lijkt naarmate de leeftijd vordert, de pas minder ferm, de schouders dieper gebogen en de grafstemming op het gelaat steeds permanenter te zijn. Als dit nu hetgeen is wat er van me wordt verwacht, dan sla ik dat vriendelijk af. Hiermee leek voor mij de zaak afdoende afgedaan, maar als je eenmaal op iets bent gaan letten kom je het overal tegen. Ineens viel me op dat de dronken meute met wie ik steevast doorzak, niet meer alleen aan het kankeren was over het zoveelste klotebaantje, maar gezellig samen zaten te netwerken. Mensen die al jaren uitsluitend op caffeïne, nicotine en alcohol leken te leven bespraken plotseling in alle ernst de laatste gezondheidshypes. Als klap op de vuurpijl hadden diegenen die normaliter elke maand wel een nieuw neukertje hadden, ineens allemaal een abonnement op een datingservice. Ze hadden blijkbaar besloten nu op zoek te zijn naar de ware. Wat was er hier aan de hand? Ik kon er niet meer omheen. Met angst en beven bekeek ik mezelf. Stabiele baan, elke dag een schoon overhemd aan, een langdurige vaste relate, huis met vier kamers en zelfs een balkon met daarop een tuintje dat ik met liefde verzorg. De auto voor de deur en het volkskrant abonnement maakten het plaatje helemaal compleet. Het koude zweet brak me aan alle kanten uit. Het was er verdomme gewoon ingeslopen. Ongemerkt was ook ik verworden tot een verantwoordelijke, verstandige en oerdegelijke volwassene. Waarschijnlijk had ik 's ochtends in de bus zelfs dezelfde matte neergeslagen kop als ieder ander! Als reactie heb ik maar per direct ontslag bij mijn verbouwereerde baas genomen en ben nu druk bezig om de highscores op mijn spelcomputer te verbeteren. Een beetje principieel mens moet toch ergens een grens trekken.

Tekst: Boy Foto: Patkisha | Stock XCHNG

24 |

Gek genoeg krijgen oubollige gezegdes zoals, "na de regen komt zonneschijn" ineens een veel diepere en actuelere betekenis, als je met je voltallige kijfende schoonfamilie een weekend lang samengepropt in een veels te klein vakantiehuisje in een totaal verregend Zandvoort doorbrengt. Met een strakke grimas en lege blik gezellig uren lang samen ganzenborden in afwachting van de onvermijdelijke familieruzie, werpt een geheel nieuw en verhelderend licht op het bestaan. Terwijl ik me verbeten door deze misère aan het heenworstelen was kreeg ik een telefoontje met de vraag of ik een stukje over volwassen worden wilde schrijven.

KNOW YOURSELF

EXPLORE YOUR SOUL EXPLORE YOUR LIFE

LIFE BETWEEN LIVES

COACHING YOU TO BECOME YOU WWW.CHOICEZ.NL | INFO@CHOICEZ.NL

LIFE BETWEEN LIVES IS EEN VERKENNINGSTOCHT DOOR JE TUSSENBESTAAN.

EEN REIS NAAR JE ZIELSESSENTIE.

EEN ONTMOETING MET JE WARE IK.

Patrick de Vries (38) woont in Amsterdam, samen met Eva (34) en hun twee katten Spijker & Beer. Patrick maakt kunst met een boodschap en volgt daarin zonder concessie geheel zijn eigen stroom.

Zijn inspiratiebronnen zijn: Sigmar Polke omdat Patrick van Polke heeft geleerd wat beeldtaal kan doen. Met de werken van Polke was het voor Patrick liefde op het eerste gezicht. Naast Sigmar Polke zijn Jean Michel Basquiat en Manuel Ocampo belangrijke inspiratoren. Jean Michel Basquiat was de eerste zwarte kunstenaar die echt aan de kunst verdiende. Zijn schilderijen werden verkocht voordat hij ze af had, de prijs voor zijn roem betaalde hij met zijn leven. Hij ging ten onder aan de druk van de commercie op 27-jarige leeftijd. Ocampo versmelt in zijn werken de ogenschijnlijke tegenstellingen in het leven: het religieuze met het seculiere, en politieke vraagstukken met het cartooneske.

‘Mijn kunst gaat over hoe ik de wereld zie. Ik kan overal wat uit halen, maatschappij, religie, politiek, alles bij elkaar vormt uiteindelijk een geheel. Kunst is vooral eerlijk, je kunt niet pretenderen iets anders te zijn, het is een afspiegeling van wie ik ben en hoe ik in het leven sta. Het is een absolute spiegel, misschien wel de meest harde en reële spiegel. Als kunstenaar ben je op jezelf teruggeworpen, het confronteert je enorm met je talenten en tegelijkertijd met je beperkingen. Het is voor mij de beste sparringpartner die ik me kan voorstellen.’ Ik heb altijd al geweten dat ik een kunstenaar ben. Het is niet iets waar ik zomaar op een dag achter kwam. Zo lang als ik me kan herinneren teken en schilder ik. Als tiener voelde ik de noodzaak om me uiten. Ik wilde de wereld laten zien dat ik er ben en er mag zijn. En dat ik goed ben. Ik ontdekte dat ik me met beeldtaal wèl kon uitdrukken. Nu zie ik waar die specifieke noodzaak van vandaan kwam. Als tiener lag dat vooral in de relatie die ik had met mijn vader. Ik had vaak het gevoel niet goed genoeg te zijn. Met graffiti gaf ik een tegengeluid. Ik ben er. Ik ben goed en je kunt niet om mij heen. Die noodzaak om me te uiten ervaar ik nog steeds. Alleen is de drive niet meer hetzelfde. Als tiener ging het om het tegengeluid, mijn plek in de wereld innemen, nu gaat het om het willen meegeven van een boodschap. Het willen raken van anderen en de mens uitdagen om zelfstandig na te denken over de wereld waarin die zich begeeft, en zijn of haar invloed daarop. Ik ben altijd visueel ingesteld geweest, ik observeer, zie en ervaar. Hoewel ik communicatief absoluut vaardig ben, vind ik woorden te licht, taal niet toereikend om mij volledig te kunnen uiten. Met beeldtaal kan ik de kern van mijn boodschap, gevoel of visie weergeven.

Met mijn kunst weet ik te raken. Beter dan ik met woorden zou kunnen. Mijn kunst is mijn vriend en wapen. Ik laat zien aan de wereld wat ik ervaar en hoe ik het zie. Het klinkt misschien arrogant, maar ik heb iets te vertellen. Kunst creëren zorgt ervoor dat ik me kan uitdrukken zoals ik het bedoel. Ik maak geen dingen voor het mooie plaatje of omdat het leuk hangt bij Koos boven de bank. Het is mijn visie, het is hoe ik de wereld ervaar. De vraag is natuurlijk of mijn boodschap zo opgepikt wordt als ik het bedoel. Een ander heeft natuurlijk zijn eigen visie en interpreteert mijn werk vanuit zijn wereldbeeld. Ik hoop dat het aanzet tot (na)denken. Toch is dat wel mijn ultieme goal. Dat mijn boodschap zo opgepikt wordt als dat ik die uitzend. Puur, zuiver en rauw.

PUUR, ZUIVER EN RAUW’

29 |

Voordat ik echt toegaf aan mijn eigen stroom werkte ik als manager. Ik verdiende bakken met geld. Het kon niet op! Ik was niet gelukkig in mijn werk, het geld zei mij niets. Ik werd ook niet blij van het werk dat ik deed. Het was leeg, betekenisloos en ik kon mijn kern er absoluut niet in kwijt. Ik stelde mezelf de vraag ‘waar word ik nou echt gelukkig van? Van welk werk word ik blij dat ik dat elke dag weer mag doen? Toen ik besloot om mijn ‘ goede’ baan aan de wilgen te hangen en de noodzaak om mezelf te uiten te volgen, verklaarde mijn moeder mij voor gek. Ik had mijn schaapjes toch op het droge? Ik verdiende toch goed? Waarom moest ik nou zo nodig naar de kunstacademie? Ik begreep en begrijp haar gevoel daarin wel.

Mijn familie is met niets vanuit Suriname naar Nederland gekomen om hier een bestaan op te bouwen. Ze hebben enorme tijden van echte onzekerheid gekend. Zelfs eten was in de beginperiode in Nederland niet een zeker iets. Zekerheden werden een voorwaarde voor het bestaan.

En zelfs toen we het wel goed kregen, bleef zekerheid erg belangrijk. En daar brak ik uit. Mijn moeder snapte dan ook echt niet dat ik die zekerheid van een goede baan en dito salaris en pensioen opgaf. Voor mij hebben zekerheden nooit bestaan. Het is allemaal schijn. Kijk nu maar eens, hoeveel ‘goede banen’ staan er nu wel niet op de tocht? Het volgen van de kunstacademie was een hele goede stap, eentje waar ik tot de dag van vandaag blij mee ben. De overgang van een managementfunctie en goed salaris naar voltijd studeren aan de kunstacademie heb ik als bevrijdend ervaren. Ik heb mijn functie of het geld geen moment gemist. Het was een verademing om echt ruimte te geven aan die noodzaak van uiten via beeldtaal,die ik altijd al gevoeld heb.

Als je afgestudeerd bent van de kunstacademie krijg je een soort van advies brief mee. Je zou het kunnen omschrijven als wijze raad. De boodschap die ik mee kreeg was ‘ blijf bij jezelf, laat je niet oppakken, uitkauwen en uitspugen’.

laat je niet uitspugen

32 |

Die boodschap heb ik ter harte genomen. Galeries staan te popelen om je te lanceren als de nieuwste hippe hype en zodra die hype voorbij is, ben je passé. Ik doe het op mijn manier op mijn tempo. Ik laat me niet leven door de maatschappij. We zijn allemaal in meer of mindere mate slaaf van ons eigen bestaan. Echt je leven exact zo indelen als jij dat wilt, is hier eigenlijk niet mogelijk. Er heerst een enorme illusie van vrijheid, je hebt tegenwoordig zo’n twee miljard keuzes die allemaal de illusie van vrijheid in stand houden. Als je beter kijkt zijn de keuzes dertien in een dozijn, allemaal zo ongeveer dezelfde richting in. Ze blijven allemaal binnen hetzelfde hokje. Maar als je keuzes maakt die buiten het hokje vallen, ben je rebels, recalcitrant, gek of begrijp je niet waar het in deze maatschappij om draait.

De media zie ik als de kerk van vroeger. Vroeger werd je bang gemaakt door de kerk. Nu door de media. De macht hoort en ligt eigenlijk bij het volk, maar het volk is lam. Het volk zit vast aan zes leningen en aan een illusionaire status. De media is net als de kerk van toen, eenzijdig in haar berichtgeving. Met angst en schuld(en) houdt deze je klein.

Ik wil met mijn werk mensen aan het denken zetten, prikkelen en misschien zelfs wel in het gezicht slaan. Wake Up! Dat wat mensen met elkaar in de wereld doen, de wereldmacht die in handen ligt van een kleine, bijna bejaarde groep van blanke Angelsaksische mannen. Zij hebben het voor het zeggen. Zij bepalen de koers. En de massa vaart er onbewust achteraan. Op naar het nieuwe LCD scherm. De onderdrukking van eigenheid die wereldwijd heerst. De ongelijkheid van verdeling. De zogenaamde hulporganisaties die er alleen maar rijker op worden, discriminatie. Dat en veel meer verwerk ik in mijn kunst.

‘Je hebt tegenwoordig zo’n twee miljard keuzes die allemaal de illusie van vrijheid in stand houden.’

‘Mensen hebben over het algemeen de neiging elkaar in hokjes te proppen en zichzelf daarin te plaatsen, zodat ze zichzelf en elkaar kunnen herkennen.’ Mensen hebben over het algemeen de neiging elkaar in hokjes te proppen en zichzelf daarin te plaatsen, zodat ze zichzelf en elkaar kunnen herkennen. Ik hoef niet zo nodig in een hokje te passen. Ik verkoop mezelf niet. Mijn ultieme doel is toch dat de boodschap die ik via mijn werk uitzend ook wordt verstaan zoals ik het bedoel. Ik creëer niet voor het mooie plaatje. Alles wat ik maak of doe heeft een betekenis.

Succes interesseert mij geen donder! Het heeft voor mij geen enkele waarde. Volgens mij betekent succes in deze wereld dat je geldelijk gewin moet slaan uit dat wat je doet, dan heb je succes. Als je er niet aan verdient, dan is het niet goed of ben je dus niet goed in wat je doet. Bullshit! De allerbeste dingen in het leven kosten helemaal niks en leveren financieel ook niks op.

Ik verkoop mijn kunst wel maar ben niet commercieel ingesteld. Het komt op mij af. Kunst en commercie gaan voor mijn gevoel niet hand in hand. Als ik commerciëler ingesteld zou zijn dan zou ik mijn werk aanpassen aan wat de massa wil, ik zou dan veel meer kunnen verdienen. Een leuk portretje of een landschap doen het altijd wel goed. Hangt zo gezellig boven het dressoir.

Maar dat is niet mijn kunst het is voor mij dan betekenisloos. Daar maak ik geen kunst voor, voor mijn gevoel besmet ik dan dat wat voor mij heilig is. Ik creëer vanuit een gevoel van noodzaak en omdat ik wat te vertellen heb. Ik vind ook dat ik de wereld wat te vertellen heb. Aan de andere kant, wie ben ik? Ik denk niet dat ik alle wijsheid in pacht heb, maar ik heb wel iets te vertellen vanuit mijn visie op de wereld.

33 |

In het boeddhisme en het hindoeïsme heet het karma: een cyclus van handelingen en acties, die ons altijd blijven achtervolgen. Wat in onze levens gebeurt, zou de uitkomst zijn van ons eigen handelen. Niet alleen in dit leven, maar in ons hele bestaan. Goede en slechte daden worden een optelsom. De rekening betalen we in een volgend leven. Of we worden juist beloond voor onze juiste keuzes. Wie afgerekend heeft met zijn slechte daden, is klaar voor het paradijs. Een paradijs waarin je ophoudt te bestaan. Een einde aan de kwelling waar je ziel in terecht gekomen is.

Christenen en moslims zijn iets ongeduldiger. Zij verwachten dat de beloning al na één leven op aarde komt. De hemel is voor hen de ultieme kroon op een goed bestaan.

Hoewel de religies behoorlijk wat onderlinge verschillen kennen, komen ze allemaal op hetzelfde neer: het geloof in een ziel. De wetenschap bracht daar tijdelijk verandering in. In de westerse wereld dacht men een tijdlang dat het leven niet zo ingewikkeld is. We bestaan nu, en daar is waar we het mee zullen moeten doen. De wereld is wat we er nú van maken. Waarbij de mens als schepper wordt gezien. Geloof in een hogere god verloor zijn charme.

Toch is het idee dat we na dit leven voorgoed ophouden te bestaan, patsboem van de ene dag op de andere, voor veel mensen onbevredigend. Ons leven staat immers altijd in het teken van ‘moeten’. Wanneer komt dan eens de tijd dat we onszelf volledig kunnen ontplooien?

Het is dé vraag die de mensheid al sinds haar bestaan bezighoudt: waar komen we eigenlijk vandaan? En wie zich daar mee bezighoudt, komt vaak ook uit op de vraag: waar kom ík vandaan? Wat doe ik hier? En wat is eigenlijk de zin van mijn bestaan? Voor sommige mensen zijn dit puur filosofische vraagstukken. Ergens speelt het wel, maar vaak wordt dat ingegeven door ontevredenheid over het bestaan. Het ‘is dit alles gevoel’. Of juist een ontsnapping uit de saaie werkelijkheid. Anders wordt het, als je het gevoel hebt dat je eerder hebt bestaan. En dat dingen niet ‘zomaar’ gebeuren. Of als je denkt met een speciale reden op aarde te zijn.

34 |

Bij veel mensen huist diep van binnen een wezen dat graag aan het ‘moeten’ zou ontsnappen, en zich bezig zou willen houden met het ‘zijn’. Dat lukt vaak niet in dit bestaan. De verantwoordelijkheden stapelen zich immers op, en het leven neemt zo zijn eigen wendingen. De meesten van ons nemen genoegen met dat onbestemde gevoel van ontevredenheid, en doen wat er van ons verwacht wordt. In de hoop dat we ná dit leven, misschien antwoordt zullen krijgen op onze vragen.

Maar wat als je heel sterk voelt dat er meer is? Of dat er meer moet zijn? Of dat je dingen met je meedraagt, die kant noch wal raken in je huidige leven? En wat als je je niet ‘jezelf’ voelt, en er eigenlijk geen idee van hebt wie je dan eigenlijk wèl bent? In onze huidige manier van denken, is er eigenlijk geen plaats voor dat soort zweverig gedoe. Je bent wie je bent, hier en nu, en meer is er niet. Met andere levens, je ziel, of voortleven hoor je je eigenlijk niet bezig te houden. Als er meer is na de dood, dan merken we dat vanzelf wel. Ná de dood.

Maar er is meer tussen hemel en aarde. De wetenschap kan niet alles verklaren. En als cellen zichzelf kunnen vernieuwen, waarom zou de mens dat dan níet kunnen? Misschien zijn ook wij wel in staat onszelf te herscheppen. Of opnieuw uit te vinden. Of andere gestaltes te geven. We weten immers ook dat onze ziel pijn kan hebben, die ons lichaam niet voelt. Of andersom. En in onze dromen kunnen we ook de grootste avonturen beleven, terwijl ons lichaam lekker rustig op het futon ligt. Iets in ons, kan dus ‘reizen’ zonder dat we ons fysiek verplaatsen. Iets in ons denkt, kent emoties, voelt en leeft, zonder daar direct ons lichaam bij te betrekken. Dat ‘iets’ is wat we meestal beschouwen als onze ziel. Of onze essentie. Datgene wat we ‘zijn’. En wat misschien wel zou kunnen voortleven, als ons lichaam dood is.

Maar wat is eigenlijk de zin van voortleven, als we ons niets meer van een vorig bestaan kunnen herinneren? En daar begint het onmogelijke deel van ons filosoferen. Er komen meer vragen dan antwoorden. Is er dan toch een schepper? En als ik zelf de schepper zou zijn, waarom kan ik me daar dan niets van herinneren? Als het karma is, is het dan niet beter dat ik levenslessen onthoud? Wat heb ik er anders aan om alles opnieuw te doen? Van fouten leer je immers het allerbeste. Als je dat in je nietszeggende aardse leventje al weet, waarom zou jouw superieure ziel dat dan niet weten? Of erger nog: een alwetende schepper?

Vele mensen maakten al eens een ontdekkingsreis door hun bestaan. In hun dromen, soms in een soort schemerbewustzijn, en soms onder hypnose, of in trance. Zij zijn ervan overtuigd dat reïncarnatie bestaat. En dat de ziel soms dingen overkomt, die het in een volgend leven moet of wil uitvechten.

Maar waar, waarom en wanneer beslist wie eigenlijk, dat het tijd is om weer een aards leven aan te gaan. En met welke reden?

Het leven is vergankelijk. Dat klopt. Maar de ziel niet. Als je in een ziel gelooft tenminste. En aan een ziel kleven dingen. Net zoals aan onze aardse persoonlijkheid. Onze kindertijd bepaalt wie we worden. In grote mate. En soms moeten we flink graven in onze kindertijd om met slechte gewoonten en denkbeelden af te rekenen. Als zo’n korte periode in je leven al zoveel invloed op je doen en laten heeft, waarom zou je dan denken dat je ziel geen ‘bagage’ met zich meedraagt? Of juist met bagage weet af te rekenen, net zoals je in je volwassen leven in het hier en nu doet?

De lessen die onze ziel in zich besloten heeft, zijn interessant om te weten te komen. En dat we ons die levenslessen niet meer kunnen herinneren, heeft misschien ‘alleen maar’ alles te maken met de beperkingen van ons aardse brein. Want vrijwel niemand kan zich nog zijn eigen babytijd herinneren. Dat wil echter niet zeggen, dat het geen invloed op je heeft gehad. We weten immers ook dat onze tijd in de baarmoeder ook al zeer belangrijk is voor onze verdere ontwikkeling.

In regressies naar vorige levens maak je een ontdekkingsreis door je ziel. Maar tussen de verschillende aardse levens, blijft je ziel ook ergens. Of juist niet. Dat is de hamvraag. Een vraag die wel altijd onbeantwoord zal blijven. Voor de meesten van ons. Een grijs gebied, want willen we eigenlijk wel weten waar onze ziel heengaat, als we ons niet op de aarde begeven. Het is intrigerend en angstaanjagend tegelijkertijd. Maar wie echt aan ‘soul searching’ wil doen, kan er eigenlijk niet om heen.

In Life between lives (LBL) maak je een ontdekkingsreis door dat tussenbestaan. Naar die ene mystieke plek, die de hele mensheid al sinds haar bestaan voor raadsels stelt. Je loopt met je ziel de verschillende regressiecycli door. Je leert waarom je bepaalde keuzes maakt. Waarom je voor bepaalde uitdagingen staat, en waar je eigenlijk vandaan komt. Als je het aandurft.

Choicez biedt je vanaf Juli 2009 de mogelijkheid een zielsregressie te ondergaan. Je kunt je nu al opgeven voor het Life between lives traject. Wil je meer weten? info@choicez.nl

35 |

Tekst: Ginny MooyFoto: Stock XCHNG

De dood is voor mij niet meer vreemd, ik heb er zelf aan geroken en het met mijn moeder van

dichtbij meegemaakt. Als het komt, dan komt het. En uiteindelijk komt de dood voor ons allemaal. Ik geloof dat je “tijd” op de een of andere manier is voorbestemd, al geloof ik ook dat je er invloed op kunt uitoefenen, door de keuzes die je maakt. Ik denk dat ik niet voor niets ziek geworden ben. Het was ‘the final call’. Ik had het nog langer

kunnen negeren, maar dan was ik er nu hoogstwaarschijnlijk niet meer geweest. Ik koos

voor leven. Ik kies voor mij. Mijn motto: Kies elke dag de deur die naar geluk leidt!’

Maxim Schouten

Foto’s: Maxim Schouten | Tekst: Cindy Couwenberg | www.compazz.nl

De deur naar geluk Maxim Schouten is 33 jaar en directeur bij Compazz, een werving & selectie, en detacheringsbureau gericht op technische, financiële & juridische en marketing & sales professionals. Hij woont in Alphen aan den Rijn, samen met Sheila Tol, 29 jaar, en Assistent Teamleider Jeughulpverlening. Maxim stond aan het roer van een succesvolle productiemaatschappij, toen bij hem kanker werd geconstateerd. Hij raakte alles kwijt. Zijn strijd tegen de kanker werd dubbelzwaar toen hij tijdens zijn ziekte alles kwijtraakte. Zijn huis, zijn bedrijf, zijn zakenpartner, en zijn vriendin. Hij moest opnieuw beginnen. Letterlijk ‘from scratch’.

38 |

Vroeger…‘Ik leefde “het goede leven”. Ik bezocht de mooiste plekken op deze aarde, en dacht dat ik wist hoe alles in elkaar stak. Ik was 22 toen ik de stoute schoenen aantrok en samen met een vriend een productie maatschappij begon. We leverden totaalconcepten aan de filmindustrie. Van locatie scouting tot locatie management, wij konden het leveren. In die tijd was dat een uniek concept.

Het was een glorieuze tijd. Alles wat ik destijds onder succes schaarde had ik. Een mooi appartement in hartje centrum Amsterdam. Een dikke auto onder mijn kont en feesten, heel veel feesten. Ik leefde erop los en maakte lange dagen.

In die tijd werkte ik zo’n 60 tot 70 uur per week. Ik was altijd onderweg of bezig onderweg te zijn. Met ons bedrijf ging het al snel erg goed. We behaalden met gemak een omzetverdubbeling per jaar. Het kon niet op. Ik had het helemaal gemaakt. Verdiende dik, leefde groot, had een prachtige vriendin die mijn levensstijl helemaal kon volgen. Kortom, het kon niet op. Dacht ik.

December 2001…Op een avond zat ik in bad en merkte ik dat mijn linker bal groter en harder was dan het hoorde te zijn. Dat was al een tijdje zo, maar het leek erger geworden te zijn. Ik schrok er niet echt van en keek op internet wat het zou kunnen zijn. Ik dacht aan een ontsteking. Na lang aandringen van een goede vriend maakte ik uiteindelijk toch een afspraak bij de huisarts.

Nog steeds in de veronderstelling dat het niks ernstigs was, ging ik optimistisch een paar dagen later naar de huisarts. Dezelfde dag werd ik voor een “spoed-echo” naar een kliniek gestuurd waar ik 5 dagen later de uitslag van zou krijgen. Ik kreeg echter na 2 uur een telefoontje van de huisarts die mij verzocht naar de praktijk te komen om de uitslag te bespreken. Hetgeen was aangetroffen op de echo was niet goed, en de huisarts dacht aan kanker. De volgende dag lag ik in de Antonie van Leeuwenhoek kliniek in Amsterdam.

Ik bleek zaadbalkanker te hebben. Na overleg koos ik voor een nieuwe behandelmethode, waarbij naast de tumor en zaadleider ook de poortwachterklier wordt weggehaald om uitzaaiing via de lymfeklieren te voorkomen. Het voordeel van deze techniek was dat een chemokuur of bestraling niet nodig hoeft te zijn. Het nadeel was dat de methode pas op 13 mensen was getest. De operatie was geslaagd maar de angst om te sterven bleef, omdat de kans dat het terug kon komen, best aanwezig was.’

‘Ik kan me het keerpunt dat de angst omsloeg in wilskracht nog goed herinneren. In de kliniek zag ik mensen die zich bij hun ziekte hadden neergelegd. Een passieve deemoedige houding, en lege ogen. Die mensen leken al dood. “Dat gaat mij niet gebeuren!” dacht ik. Ik wil dit overwinnen, ik wil verder. Daar ben ik toen voor gaan knokken.

Voordat ik kanker kreeg, zei ik altijd dat ik niet bang was voor de dood. Toen de diagnose was gesteld, kwam het echter in één keer heel dichtbij. De dood is nu eenmaal het eerste waar je bij die ziekte aan denkt. Mijn grootste angst was om alles te verliezen. Ik wilde nog zoveel doen, was nog lang niet klaar! Op dat moment wist ik niet dat ik alles waar ik op dat moment in mijn leven nog waarde aan hechtte al had verloren. Ik bleef leven, maar verloor alles.

Toen…Toen ik twee maanden later uit het ziekenhuis kwam werd ik geconfronteerd met mijn zaak die volledig op non actief stond. De belastingdienst stond meteen op de stoep en schuldeisers klopten bij me aan. Omdat er in Nederland niks geregeld is voor zelfstandigen die zonder werk zitten, had ik geen inkomen. Ik had wel een arbeidsongeschiktheidsverzekering.

Maar die zou pas na 4 maanden uitkeren. En omdat ik geen inkomen had, kon ik in die vier maanden mijn premie niet betalen en dus keerde de verzekeraar niet uit. Ik heb hierover drie rechtszaken aangespannen en helaas verloren. Er was in die tijd nog maar weinig geregeld met betrekking tot een vangnet voor zelfstandigen.

De levensstijl die ik vóór mijn ziekte had, kon ik niet meer volhouden. Fysiek niet, en emotioneel niet. Maar ook mentaal en financieel niet. Mijn toenmalige vriendin zag dat niet zitten en ging er binnen twee maanden met haar collega vandoor. Ik besefte hoe oppervlakkig alles was geweest. Zelfs mijn relatie. Nu we niet meer konden feesten en smijten met geld, was ook dat afgelopen. Al die spullen, al die zogenaamde vrienden, mijn mooie appartement, die dikke auto, het had geen enkele betekenis meer.

Van het kastje naar de muur…Doordat ik dus geen arbeidsongeschiktheid uitkering kreeg en schuldeisers achter me aanhad en ik mijn appartement van € 900,- excl. per maand niet meer kon betalen, stond ik dus letterlijk met lege handen.’

Mijn leven zoals ik het kende, was er niet meer‘Ik kreeg de ene BKR registratie na het andere, dus iets huren of kopen ging ook niet meer. Gelukkig had een vriend van mij nog een zolderetage vrij, die hij heeft omgebouwd tot appartement. Daar heb ik drie jaar gewoond. Maar het kon zo niet verder. Van een dik salaris naar niks is een grote val, en hoewel ik nog niet hersteld was, ging ik twee weken nadat ik uit het ziekenhuis was weer aan de slag. Ik moest iets doen. Ik wilde me er nog niet bij neerleggen dat mijn leven zoals ik het kende, er niet meer was.

Ik kwam in contact met uitzendbureau Randstad en ben daar aan de slag gegaan als intercedent. Maar ik was er nog niet klaar voor, en mijn lichaam ook niet. Een effect van de operatie en het afsluiten van mijn lymfebaan is dat ik lymfoedeem in mijn rechterbeen heb. Mijn lichaam zei letterlijk voor de tweede keer STOP. Ik kon niet meer lopen, ik wilde wel maar ik kon niet meer.

Diep Dal….Ik zakte in een diep dal. Ik had het gevoel dat ik in een diepe put zat en dat ze de ladder weg hadden gehaald. Ik zag niet meer hoe ik eruit kon komen.

Ik klauterde tegen de ‘putmuren’ op maar gleed telkens weer terug naar beneden. Ik bezocht drie psychologen, maar volgens hen lag het in mijn jeugd, in mijn opvoeding. Ik moest daaraan werken om die put weer uit komen. Dat paste mij niet, het werd buiten mij om gelegd en daar kon ik niks mee. Uiteindelijk kwam ik bij een hypnotherapeut terecht. Hij zei; “ik kan jou niet helpen, dat moet je zelf doen. Ik kan wel proberen je te begeleiden en de tools aanbieden, maar eruit komen dat moet je toch echt zelf doen.”

En daar kon ik wel wat mee. Vier maanden ben ik bij hem in behandeling geweest. We deden visualisatie oefeningen en hij leerde mij hoe ik dat zelfstandig ook kon doen. Na 4 maanden ging hij voor 2 maanden naar Afrika. Hij gaf mij nog meer oefeningen en opdrachten en we spraken af dat we na twee maanden weer verder zouden gaan.

Ik was weer op mezelf teruggeworpen. Maar dit keer had ik tools. Na drie weken zelf ploeteren merkte ik dat ik een proces op gang had gebracht. Er veranderde iets. In mijn put, waar ik nog steeds zat, verscheen nu een touw. Ik kon weer gaan klimmen.’

40 |

"Als Divemaster assisteer ik graag mijn vrije tijd bij duikopleidingen zodat ook andere mensen proeven aan de serene schoonheid en de perfecte balans tussen dier en natuur onder water" - Maxim

‘Ik móet niet meer zoveel’‘Ik voelde weer dat ik het zelf kon. Vanuit daar ging het als vanzelf stromen. Kijk, je kunt wel blijven klagen over je leven, maar als je zelf niks doet om er verandering in aan te brengen dan verandert er ook niks! Als je blijft doen wat je deed, blijf je krijgen wat je kreeg.

De Klim…Ik had besloten de kansen die mij geboden werden met beide handen aan te pakken. Ik zegde mijn baan bij Randstad op. Ik was daar eigenlijk niet gelukkig en wilde op een andere manier met mensen werken. Mijn klim heeft mij via een aantal omleidingen gebracht tot waar ik nu ben.

Compazz is een werving & selectie bureau dat gespecialiseerd is in werving van voornamelijk hoger opgeleide technische, financiële en marketing specialisten. We bestaan volgend jaar 10 jaar en hebben zodoende zelfs in deze uitdagende markt een stevige positie. Met veel plezier stuur ik een team van 5 personen aan, die in totaal gemiddeld tussen de 30-60 werknemers extern aan het werk hebben. Na begonnen te zijn als manager van een divisie, kreeg ik na 2 jaar de positie van operations manager aangeboden. Inmiddels ben ik begin dit jaar in een partnertraject beland met als doelstelling de zaak in 2011 over te nemen.

Ik heb een hoop dingen die ik had weer in mijn leven terug gebracht. Ik hou nog steeds van comfort en luxe, maar kan ook zonder. De waarde die ik eraan hecht is anders. Ik merk dat ik anders leef en dat mijn ziekte het e.e.a. in perspectief heeft gezet. Ik rij geen 160 meer over de snelweg, ik heb geen haast. Nu betekent succes voor mij vooral dat ik mezelf kan zijn en mijn stroom kan volgen. Mooie en comfortabele spullen zijn leuk, maar het is bijzaak, geen streven meer.

Afgunst, iets wat je onherroepelijk tegen komt als je ook maar een beetje succesvol bent, leg ik nu naast mij neer. Is niet langer mijn probleem. Ook heb ik een nieuwe passie gevonden. Duiken! De stilte en schoonheid onder water doen iets met me. Het brengt me tot rust. Ik kan nu beter relativeren, ik moet niet meer zoveel en mag veel meer.AfscheidIn de maand dat ik zelf herstelde, en genezen werd verklaard, kreeg mijn moeder te horen dat ze ongeneeslijk ziek was. Dat was in 2006.

Op een bepaald niveau kon ik goed op haar afstemmen, ik had iets soortgelijks meegemaakt. Ook het ziekteproces van haar heeft mij veel geleerd over het leven en de essentie ervan.

Toen zij ziek was ging het de laatste paar maanden zo rap hard achteruit, dat ik soms dacht: “Ga maar, laat maar los.” Ik gunde haar die rust zo! Op 11 maart 2009 is ze overleden aan longkanker. Ik heb het een plek kunnen geven en omdat ik in leven geloof, geloof ik dat ze er nog is. Weliswaar in een andere vorm, maar haar essentie leeft voort.

De dood is voor mij niet meer vreemd, ik heb er zelf aan geroken en het met mijn moeder van dichtbij meegemaakt. Als het komt, dan komt het. En uiteindelijk komt de dood voor ons allemaal. Ik geloof dat je “tijd” op de een of andere manier is voorbestemd, al geloof ik ook dat je er invloed op kunt uitoefenen, door de keuzes die je maakt. Ik denk dat ik niet voor niets ziek geworden ben. Het was ‘the final call’. Ik had het nog langer kunnen negeren, maar dan was ik er nu hoogstwaarschijnlijk niet meer geweest. Ik koos voor leven. Ik kies voor mij. Mijn motto: Kies elke dag de deur die naar geluk leidt!’

41 |

Geef kindsoldaten een toekomst

Change a mind - Change a spirit - Change a life - Change the future

www.mindtochange.nl

BezinningGebruik de komkommertijd voor de nodige zelfreflectie. Hoe heb je het afgelopen jaar ervaren? Ben je nog bezig met de droom waarmee je oorspronkelijk begonnen bent? De meeste ondernemingen beginnen vanuit een droom en een soort idealisme. We willen iets veranderen, we denken dat iets beter kan, we willen van betekenis zijn voor mens en maatschappij, we willen processen vergemakkelijken of mensen begeleiden. Natuurlijk zijn er ook ondernemers wiens doel het is om bakken met geld binnen te halen ongeacht met wat en ongeacht hoe. Maar aangezien je dit blad leest, ga ik er voor het gemak van uit dat ook aan jouw onderneming een soort van idealisme ten grondslag lag of ligt.

Hoe trouw ben je nog aan je droom? Wat had je het afgelopen jaar anders kunnen doen? En waarom heb je dat niet gedaan? Als je voor jezelf helder hebt hoe je het afgelopen jaar hebt ervaren, waar je trots op bent en wat nog aan verbetering toe is ben je klaar voor de volgende stap. Droom!

ConceptieDromen zijn de voorbode van materialisatie en daarom vergelijkbaar met de conceptie. Dromen zijn nodig om richting te geven aan je onderneming. Laat je creativiteit stromen. Droom vrij en droom groot! Dromen doe je het beste vanuit een rustige positie. Al rondrennend in de ratrace is het moeilijker om contact te krijgen met je diepste verlangens en wensen. Durf tijdens het dromen ook kritisch te zijn. Een 40 jarige kettingroker wordt niet zomaar een toptennisser. En als je bijvoorbeeld droomt om het roer radicaal om te gooien, kijk dan wel eerlijk naar waar die behoefte vandaan komt. Is het een innerlijke wens of een vlucht? Wees eerlijk tegenover jezelf. Waar wil je volgend jaar rond deze tijd zijn? Hoe wil je dat je onderneming er dan uitziet? Waar wil jij je vooral op richten? De belangrijkste motivator voor je richting is het plezier dat jij eruit haalt. Als je je daarmee verbindt, dan trek je dat naar je toe. Visualiseer je dromen, verbindt je ermee.

ZwangerschapOntwikkel je droom, maak er een plan van met helder uitgeschreven stappen. Wat heb je nodig om van A naar B te komen. Maak je droom steeds concreter, steeds tastbaarder, maak er bijvoorbeeld een visionboard van, klankbord met mensen, verbreed je netwerk, lees en praat erover. Succes komt niet aanwaaien maar vraagt investering, aandacht en focus. De mensen die hun onderneming succesvol hebben weten neer te zetten verbinden zich er echt ook mee. Dat verbinden uit zich ook in de tijd en aandacht die je het biedt.

GeboorteZet het neer. Je hebt al het voorwerk gedaan. Onthoudt dat geboorte meestal gepaard gaat met barensweeën. Soms is het een snelle en makkelijke bevalling, maar meestal kost het wel de nodige energie, nachtwerk en een hoop gedoe. Maar dan heb je ook wat. Maak plezier, geef het liefde en geniet. En vergeet niet rustmomenten in te bouwen. Maak van zelfreflectie een gewoonte en zet door! En bovenal ….vier je succes!

Tekst: Chantal van den Berg Foto: Svetomir | Stock XCHNG

43 |

De komkommertijd is er voor sommigen onder ons extra vroeg ingevallen dit jaar. Onder invloed van de krediet crisis houden bedrijven hun hand stevig op de knip, terwijl het juist nu de tijd is om in opleiding en groei te investeren, neigen veel bedrijven naar stilstand. Geen paniek. Deze komkommertijd maanden kun je juist goed gebruiken! Installeer jezelf op een plek waar je je lekker voelt, droom weg in je hangmat of op de strandstoel en laat je gedachten op de vrije loop.

De eeuwige vrijgezelMannen als Antonie en Wesley lijken niet te vangen te zijn in een vaste relatie. Eeuwige vrijgezellen met bindingsangst, en een grote minachting voor vrouwen. Geen geweten ook. Want wie ieder weekend een ander schatje tussen de lakens heeft, is eigenlijk gewoon een monster. Toch zijn ze voor veel vrouwen aantrekkelijk. Ondanks hun chronische bindingsangst. Want als je erin slaagt steeds een andere dame aan je arm te hangen, moet er haast wel iets bijzonders aan je zijn.

Geen enkele vrouw lijkt in staat deze mannen in haar web te kunnen strikken en voorgoed aan het lijntje te leggen. Hoe komt dat toch? Zijn dit soort mannen dan echt zo onverbeterlijk slecht? Of snijdt het mes gewoon aan twee kanten? Waar twee kijven hebben immers twee schuld. Hoe zit het nou eigenlijk echt?

De mytheVrouwen vallen op foute mannen. En foute mannen, zijn er nu eenmaal te over. Tenminste, dat is de mythe waar we met z’n allen graag in willen geloven. Vrouwen zijn immers teer en kwetsbaar, en smachten naar een vaste relatie. ‘For all the right reasons’, natuurlijk. Vrouwen geloven namelijk in de liefde, ze hebben enkel nobele motieven om achter een man aan te gaan, en ze zijn bovendien de trouwheid zelve. De vrouw is een onschuldig lam. En als ze in de handen valt van mannen als Antonie en Wesley, is ze ten prooi gevallen aan de wolven. Arm schepsel! Als je het aan ons bestaande wereldbeeld vraagt, dan zijn mannen als Antonie en Wesley gewoon fout. Fouter dan fout. Maar het werkelijke mysterie, waarom vrouwen bij bosjes voor ze blijven vallen, daar staat niemand bij stil. We willen blijkbaar graag geloven dat mannen niet te vertrouwen zijn.

JagersMannen zijn jagers. Klopt. Zit zo in onze natuur en in de hormonen. En er bestaan gerust wel mannen, die verslaafd zijn aan het jagen, en hun oerdriften gewoon nooit zullen kunnen onderdrukken. In veel gevallen komt het onvermogen zich te settelen van felbegeerde vrijgezelle mannen, echter voort uit veel aardsere redenen. Vrouwelijke jagers bijvoorbeeld. Vrouwen die op zoek zijn naar een wandelende portemonnee, of een bedeltje aan haar arm. Sommige vrouwen zijn nou eenmaal op zoek naar een regelrecht pronkstuk. En zij doen er alles voor, om mannen als Antonie en Wesley aan de haak te slaan.

De playa is dus heel wat ondoorgron-delijker dan je zou denken, zo op het eerste gezicht. It takes two to tango. Vanaf volgende maand lees je hier de verhalen van een champagne leven. Een leven tussen de bloedmooie vrouwen, roodgelakte klauwen, smachtende decolletés, en zinderende seks. Uit de dagboeken van twee playa’s.

Vanaf juli in Choicez Magazine een column van twee playa’s: Antonie en Wesley. Twee chickmagnets. Dertigers met pussywagons. En een heel ander innerlijk dan je zou verwachten.

Antonie en Wesley zijn gesjeesde carrièrejongens. Begin dertig, leuke baan, indrukwekkend netwerk, een dik salaris, nog dikkere auto, luxe appartement, en bovenal: single. Voor veel alleenstaande vrouwen zijn ze de ultieme droom en nachtmerrie verpakt in één intrigerend plaatje. Het prototype ‘playa’. Althans, in de ogen van de vrouwen. Ieder weekend smijten ze honderden euro’s stuk aan champagne en het goede leven. De ene na de andere prachtige vrouw brengt de nacht met ze door. Maar niemand lijkt deze mannen te kunnen vangen. Playa’s. Toch?

Moordjongens - Ginny MooyISBN: 9789022323465Adviesprijs: € 14,95Moordjongen en De Wil om te Doden zijn te koop bij alle boekwinkels in Nederland en België, en daarnaast ook te koop bij Stichting Mind to Change. Als je je exemplaar via Mind to Change koopt, gaat de opbrengst naar een scholingsproject voor voormalig kindsoldaten in Sierra Leone.

www.mindtochange.nlwww.ginnymooy.nl

RecensieAls je het boek in je handen hebt en naar de kaft en de achterkant kijkt, dan verwacht je geen al te positief verhaal. Niks is minder waar! Moordjongens is een krachtig verhaal over keuzes. Doorzettingsvermogen en kracht. In de meest onerbarmelijke omstandigheden weten de hoofdpersonen hun hoofd boven water te houden en kiezen ze stuk voor stuk voor het leven.

Het is wonderbaarlijk om te lezen hoe de hoofdpersonen, ex- kindsoldaten, hun trauma’s ombuigen in kracht. Daar kan menig mens nog wat van leren! Laat je meevoeren in het krachtig geschreven en beeldend verhaal. Laat je inspireren door deze jonge mannen, die niet de luxe hebben om met hun innerlijke kinderen te werken maar wel de kracht hebben om hun levens zelf in te vullen.

Boekbeschrijving:Idrissa is elf als hij door zijn oom wordt ingelijfd bij het rebellenleger. De eerste keer dat hij moet vechten, staat hij doodsangsten uit, maar als hij geconfronteerd wordt met het doorgeladen geweer van de vijand, schiet hij zonder te kijken. Hij heeft zijn eerste slachtoffer gemaakt. Daarna is doden niet moeilijk meer. Onder invloed van drugs wordt hij een wrede generaal, die andere jonge jongens dwingt om mee te vechten.

Jim is zeven als hij samen met zijn moeder door de rebellen wordt ontvoerd. Hij moet toekijken hoe zijn moeder wordt doodgeschoten. Als hij later tijdens gevechten aan zijn moeder denkt, wordt hij zo razend dat hij moeiteloos het ene na het andere slachtoffer maakt. Al snel is hij een van de meest gevreesde krijgers in zijn eenheid, en beschermt hij andere jonge jongens tijdens de gevechten.

Na jaren vechten komen de jongens terecht in een tehuis, waar ze ontwapend worden, en hun moeizame integratie in de naoorlogse samenleving begint. Zonder geweer zijn ze machteloos, en weten ze niet hoe ze zich staande moeten houden. List en bedrog worden hun wapens, terwijl ze diep in hun hart niets liever willen dan geaccepteerd worden en erbij horen.

45 |

a

Ik herinner me een moment, 26 jaar was ik. Ik was in Spanje en zat in gedachten verzonken naar de zee te staren. Hoewel het erg druk was op het strand, leken de mensen om me heen verdwenen. Ik was daar samen met de zee. Tot dat moment dacht ik alle wijsheid al in pacht te hebben. Die paar seconden dat de zee en ik samen waren, zette alles in perspectief. Ik wist nog niks. Niks over mijn bestaan, niks over de ‘ik’ in mijn ik. Ook al werkte ik al enige tijd op zielsniveau. Het was op dat moment dat ik een glimp opving van haar grootsheid, haar potentie, en mijn essentie. Dat moment deed me weer denken aan een eerder moment. Ik was 7 en was buiten met een vriendinnetje aan het knikkeren. En ineens besefte ik. Ik heb een ‘ik’ in mijn ik.

EgoOns ego is erop gericht om alles in stand te houden. Over verandering heeft het ego geen controle, het kan immers niet in de toekomst kijken. Het antwoord van het ego op verandering is dan ook vaak angst. Angst houdt ons netjes op onze plek en zorgt er voor dat we geen verbetering aan brengen in de situatie. Een situatie die vaak om niet meer goed voor ons is. Niet alleen de toekomst baart het ego een hoop zorgen, maar ook het verleden is een handige tool om jou op je plek te houden. Alle pijn, eerder ervaren in je leven, wordt vastgehouden alsof het een diamant is. Zo werkt het precies hetzelfde met angst van het ego voor de toekomst. Het houdt je op je plek.

Het Ego wil zoveel mogelijk bevestiging zien en vergelijkt zichzelf de hele dag door met anderen. ‘Die is mooier, beter, succesvoller, slimmer, leuker, dan ik. Ik ben niet goed genoeg.’ En ook al presteer je iets wat jou een goed gevoel geeft en waar jij trots op bent, toch wil je graag dat anderen het ook zo zien. ‘Bevestig mijn goedheid, mijn succes en mijn bestaan.’

Want hoewel de ratrace en uiterlijke standaarden voor veel mensen de nodige stress in het leven brengen, doen we er wel keihard aan mee. Het ego dwingt het lichaam om aan de standaarden te voldoen. Standaarden waarvan je bij voorbaat al weet dat ze niet haalbaar zijn. Want hoe hard je ook je best doet, het zal je nooit lukken om op een geretoucheerde foto van een 18-jarige te lijken. Dat is dan weer mooi een kans voor het ego om hard te roepen: ‘Zie je, ik ben niet goed genoeg!’

De huidige maatschappij richt zich voornamelijk op de buitenring. Geld is synoniem voor succes. Verdien je geen geld met je prachtige initiatief, dan is het geen succes, zo is de gedachte. We moeten een jonge uitstraling zien vast te houden, in navolging van Hollywood. We proberen hetzelfde te bereiken zonder personal trainer en een bevriende plastisch chirurg die ons maandelijks van onze botox vulling voorziet. Massaal proberen we op 15-jarige catwalk modellen te lijken, die nou eenmaal niet bekend staan om hun vrouwelijke vormen. VEn ook al weten we dit, we proberen het toch.

Het uiterlijke levenDe lat ligt zo hoog, dat we het nauwelijks nog zien. ‘Druk zijn’ is het credo. Wie niet in beweging is en geen overvolle agenda heeft, staat stil. En stilstand is voor losers. En hoe onrealistisch het ook is, velen van ons jagen het na. Spontaniteit is ver te zoeken en afspraken met vrienden, geliefden of familie moeten ruim van te voren in de agenda gepland worden. Voor ontspanning maken we tussen de bedrijven door ook nog een beetje tijd. De een na de ander meldt zich bij de huisarts. Diagnose: burnout en onrealistisch zelfbeeld. Het lukt niet om op de blaadjes en televisie programma’s te lijken.

We proberen ons leven in te richten naar de voorgeschreven onrealistische maatstaven en lopen vervolgens keihard tegen de muur. We zijn onszelf kwijt. Terwijl we toch echt al die tijd in onszelf zijn blijven zitten. Maar we zijn het verleerd naar ons innerlijk te luisteren.

Maar je kunt jezelf niet ‘vinden’. Je bent er al. Je bent gezegend met een bewustzijn, dat rijker is en verder gaat dan je ego ooit zal komen. Een bewustzijn dat alle antwoorden bevat. Een bewustzijn dat al veel langer leeft dan jij. Een bewustzijn dat door zal leven als jij er fysiek niet meer bent. Een bewustzijn die de strekking van je leven gekozen heeft met een doel. Welke ervaringen wil je toevoegen aan je bewustzijn? Draag je op dit moment bij aan het doel waarom jij hier bent? Kijk naar het grotere plaatje: je leven is er een van de velen die je al hebt geleid. Al die levens dragen bij aan je bewustzijn. En toch identificeert de mens zich over het algemeen met zijn tijdelijke vorm. Natuurlijk is de vorm die je nu hebt ook belangrijk, het is alleen niet het enige dat je bent.

Wie ben jij? Heb je daar wel eens over nagedacht? En hoe definieer jij jezelf dan? Ben je een combinatie van dat wat je doet en in de spiegel ziet? In een maatschappij waarin succes gemeten wordt aan geld en uiterlijk een grote rol speelt, zijn we geneigd onszelf te definiëren naar ons beroep en lichaam. Mooi, lelijk, succesvol, slank, dik, werkloos, dat alles en meer bepaalt hoe we ons voelen maar zegt niks over wie we zijn. Keer naar binnen en maak verbinding met je essentie.

Tekst: Chantal van den Berg

Van identificatie met je lichaam en ego naar identificatie met je zijn

47 |

Het is spijtig om te ervaren dat er zelfs in mijn intieme kring mensen zijn die een negatieve reactie op mijn succes hebben. Of mijn dromen niet serieus nemen. In een land waar klein wordt gedacht, ben ik een olifant in een porseleinkast. Ik moet leren concessies te doen, en me aan te passen. Niet te enthousiast over mijn leven praten. Dat kwetst anderen namelijk. Maar praten over ellende is ok. Daar kunnen ze zich dan fijntjes aan optrekken. Ik moet klein dromen, binnen de gebaande paden blijven. Rustiger worden, tevreden zijn. Sleur in mijn leven uitnodigen. Dat doen zij tenslotte ook.

Ik geniet van het leven, maar blijkbaar mag ik dat niet overduidelijk doen. Als ik geniet, dan moet het wel met mate. Niet te blij worden. Het feit dat ik voor mezelf denk en naar eigen inzicht handel, irriteert ook menig mens. Ik moet namelijk denken en doen zoals zij, en als ik dat niet doe, dan ben ik de egoïst. Hoe ironisch. Ik ben niet makkelijk voor andermans karretje te spannen, ik ga uit van mijn eigen verantwoordelijkheid en zit niet op andermans aandeel op mijn bord te wachten. Ik verwacht niet dat een ander mij gelukkig maakt, of mij tot leven kan wekken. Ik verwacht van mezelf dat ik doe wat goed voor mij is, dat ik een leven blijf creëren waarin ik gelukkig ben. Ik verwacht van mezelf dat ik leef. Ik sta het mezelf niet toe om het leven uit te zitten. Ik ben bezig om er iets van te maken. Iets eigens. Mijn leven. En dat heeft niet alleen met mijn carrière te maken, al is het er wel een belangrijk onderdeel van.

Ik moet niet te enthousiast raken in het bijzijn van mensen die hun eigen leven niet leiden. Dat heb ik nu geleerd. In dat geval, moet ik de informatie zakelijk en rationeel verstrekken. Niet met passie en enthousiasme. Dat spiegelt namelijk te veel. Ik ervaar de meeste weerstand bij vrouwen. Zij storen zich het meest aan de spiegel die ze in mij ervaren, het feit dat ik zelf een vrouw ben zal er wel iets mee te maken hebben. Vrouwen zouden elkaar meer mogen steunen en niet alleen in de carrières, maar ook in het dagelijks leven. Het is geen competitie.

Natuurlijk is niemand anders dan jij verantwoordelijk voor de keuzes die je maakt. Maar dat betekent niet dat je een ander niet kunt steunen.

Neem het schoolplein. De lagereschool groepjes en hokjes gaan gewoon door. En vanuit verschillende kliekjes wordt onderzoekend naar elkaar gekeken. Zoekend naar iets waarvan je kunt zeggen: ja, dat doet ze verkeerd! Als je in deze tijd als hoogopgeleide vrouw zegt dat huisvrouw worden je ambitie is, dan word je voor gek verklaard. Je vergooit je studie en je leven. Je mag nu carrière maken, dus je moet er gebruik van maken ook! Als huisvrouw worden je ambitie is, waarom heb je je dan in godsnaam ontwikkeld?

Vrouwen be- en veroordelen elkaar de hele dag door. Er zijn talloze voorbeelden. Vrouwen zeggen het ook wel eens gekscherend onder elkaar ‘vrouwen zijn echt vals’ . Kinderkeuze, kleding, figuur, levensstijl, werkwijze, mannen, haar, promoties, carrière, billen, noem het maar op. Vrouwen bemoeien zich enorm met elkaar. Vrouwen vallen andere vrouwen maar wat graag af en het grootste deel van dat afvallen gaat geheel onbewust. Pay attention!

Dat wat jij uitzendt, is dat wat je aantrekt. Al die onbewuste oordelen over de ander, al die negativiteit die je op en neer stuurt. Dat alles trek je aan. Zo binnen, zo buiten. Dat wat je geeft, is dat wat je ontvangt. Vrouwen kunnen er ook voor kiezen elkaar zouden steunen in de keuzes die andere vrouwen maken. Dat zou al een prachtig begin zijn. Je hoeft er fysiek niets voor te doen. Alleen de ander oprecht plezier en geluk met haar keuze wensen. Thats it. Keuze vrijheid betekent dat je mag kiezen. Accepteer je eigen keuzes en die van andere vrouwen om je heen. Wens ze succes!

In een maatschappij waar het credo is ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’, voel ik me soms niet op mijn plek. Ik droom groot. Groter dan groot. Er is niets wat ik voor mijn gevoel niet kan bereiken. Grootheidswaanzin? Nee, realistisch. Ik ken mijn eigen potenties. Niks arrogants aan. Simpel een feit. Ik weet waar ik heen wil. Ik ken mijn doelen. Dat ik vertrouwen heb in mezelf, onafhankelijk ben en mijn eigen stroom volg, roept nogal eens gemengde reacties op. Mannen die geïntimideerd raken, vrouwen die jaloers zijn, mannen en vrouwen die neutraal reageren. Mensen met gebrek aan zelfliefde die het predicaat arrogant op mijn hoofd plakken, terwijl ze eigenlijk minderwaardig over zichzelf denken. En mensen die het me gunnen. Die laatste groep ondersteun ik graag waar ik maar kan. En zij mij. We kunnen van elkaar leren.

Tekst: Cindy CouwenbergFoto: Dolgachov | Stock XPERT

49 |

Midsummer Workshop21 juni 2009 Door de eeuwen heen is de betekenis van vrouw-zijn aardig vertroebeld. Godsdiensten als het Christendom en de Islam, maar ook politieke systemen als het communisme en kapitalisme, hebben met overtuigingen die vooral rolpatronen bevestigen een flinke scheefgroei teweeggebracht. Ondanks dat dragen alle vrouwen diep in zichzelf de echo van de oorspronkelijke vrouw. Niet alleen het universele weten, maar ook onze eigen verhalen uit vorige (vrouwen)levens kleuren die oorspronkelijke vrouw in. In ons onderbewuste is het weten van innerlijk kind, puber, ouder vrouw en andere aspecten aanwezig.

Vrouwen over de hele wereld gingen op zoek naar hun eigenheid en gaven er op hun eigen manier vorm aan, zodat we ons kunnen herinneren en bewustworden wie we zijn en hoe we onszelf kunnen worden. In deze Midsummer-workshop leer je de verschillende aspecten van je oorspronkelijke vrouw kennen en haar zichtbaar maken. Met behulp van o.a. muziek, dans, creatief vormgeven en trancereizen word je bewust van haar potenties en ervaar je haar levende en genezende energie in jezelf.

Waar: SAG-gebouw te Utrecht. Wanneer: 21 Juni 2009 van 10.00 uur tot 17.30 uurAanmelden: telefonisch (030 26 27 245) of per email (Mariet@onetelnet.nl) bij Mariet DiepgrondKosten: € 100,-, Rekening: 162 10 77 t.n.v. Mariet Diepgrond en Lydia Kimman te UtrechtNB: Bij annulering van 14 tot 7 dagen voor de workshop worden 50% van de deelnamekosten in rekening gebracht. Vanaf de 7e dag worden de gehele kosten berekend.

De oorspronkelijke vrouw

MuziekBospop in Weert11 & 12 Juli 2009Tickets prijzen: Dagkaarten 59 euro excl. bespreekkosten en 65 euro dagkassaTweedagenticket: 100 euro excl. bespreekkosten

Tracy Chapman in Heineken Music Hall (Amsterdam)11 Juli 2009Entree: € 38,- (exclusief servicekosten)Aanvang: 20.00 uur

A tribute to Frank Sinatra by Stephen Triffitt in Carré (Amsterdam)8 Juli 2009Aanvang 20.00 uurPrijzen van € 15 tot € 35. Er zijn ook logeplaatsen beschikbaar (€ 39).

KaravanVerkassen van Het Gezelschap9, 10, 11 & 12 Juli 2009Theatergroep Het Gezelschap maakt al jaren bijzondere, niet alledaagse voorstellingen in het theater en op onverwachte plekken. De komende jaren brengt Het Gezelschap, dicht bij huis en onder artistieke leiding van regisseur Lyda Tijsen, een wel heel bijzonder locatieproject: de trilogie Verkassen. Het Gezelschap is zeer verheugd te kunnen melden dat Verkassen in juli onderdeel uitmaakt van de Hoornse programmering van reizend theaterfestival. De voorstelling is daardoor deze zomer op 9, 10, 11 en 12 juli nogmaals te zien op de oorspronkelijke, unieke locatie in Blokker. Kaartverkoop telefonisch via (023) 553 14 69.

50 |

Rishis Full Moon Manifest Your Dream!Make your dreams come true met Storyteller Kenneth Little Hawk

Begin: Friday, 19 June 2009Einde: Saturday, 20 June 2009Locatie: Westerunie, Klonneplein 4-6 Amsterdam

Dream no small dreams, for they have no power to move the hearts of men - Goethe Rishis organiseert op 19 juni ‘Manifest Your Dream’ in co creatie met Purity Events en Vital Interest met o.a Storyteller Kenneth Little Hawk. Wat hebben Mahatma Gandhi, Albert Einstein, Paul McCartney en Richard Wagner met elkaar gemeen? Zij deden hun beste ideen op in hun dromen en lééfden die dromen. Het is tijd om onze échte dromen te leven. Het is nú tijd voor verandering en voor het verwezenlijken van je dromen en we willen je graag inspireren op deze dag!

Tuffie Vos en Ingrid Groenen van School of Life (beiden opgeleid bij Barbara Brennan Healing School USA) spreken over hoe JIJ je dromen kan leven en zullen een initatie doen (en een toning op high frequency). Tuffie en Ingrid laten zien hoe het werkt met de trilling van wensen. Vervolgens doen we een meditatie en je formuleert je wens in een positieve affirmatie vorm. Tuffie zal daarna een zogenaamde toning doen vanuit het 'Christus bewustzijn' om je wens 'in tune' met het universum (het groter belang) neer te zetten.

Dromen manifesteren van alle leeftijden. Arie Snow (fotograaf, 12 jaar) zal exposeren met zijn werk in de Westerunie, Fred van Beek (yogaleraar, 80 jaar) zal een ademhalingsessie doen en Lily Maarsingh zal een introductieworkshop Belly Dance & Arabic Dance geven. En later op de avond tijdens het feest zat Mc Lazy

rappen over 'dromen' !Na het Buffet met zangeres La Cle de Soul zal Keynote speaker en storyteller Kenneth Little Hawk, Indiaanse Storyteller uit Colorado verhalen vertellen en de fluit spelen

Tickets & Programma 1) Full Program Manifest Your Dream 17.00-03.00 (55 € online, 60 deur)Let op korting voor Ode lezers, Hubmembers!

Jouw persoonlijke droom & Initiatie/Tuffie Vos & Ingrid Groenen (School of Life) Korte Yoga & Breathing les met Fred van Beek Introductie workshop Belly Dance & Arabic Dance met Lily Maarsingh Buffet & Lounge & Zangeres La Cle de Soul Lezing Indiaan & Storyteller/Kenneth Little Hawk Party met DJ Kareem, VJ Rakesh en Mc LazyWorkshops, Consults, Healings & Massage (inbegrepen in de prijs) Fotoexpositie/Arie Snow

2) (Full Moon) Party vanaf 22.00 – 03.00 (15 € online, 20 deur)Party met DJ Kareem Raihani, MC Lazy & VJ Rakesh Workshops, Consults en Massages en healings

3) Storytelling & Party vanaf 20.30 - 03.00 (30 e online)Storytelling Indiaan Kenneth Little Hawk & Party met DJ Kareem etc, workshops, consults, massages en healings

Verder:Consults & Massages & Extra’s (consults en massages zijn inclusief!)Rebalancing Massage Dirk • Stoelmassage Andrew • Reconnective Wouter Groen Quantum Touch Markus • Astroconsult Natasja • Reiki Anouk • Healing Suzanne de Goeij Shamanic Healing Vimal • Tarot Jadelief • Rian Eysvogels • Healing & Massage Indra • Aurasoma Helen • Oneness Deeksha Fraukje & Andrea Max twee per persoon graag hier bewust mee omgaan • Yogisha yogashop Dominique • Acquarius Wholism Alexander• Droomchocola van Laura

Inschrijven op: www.rishis.nl

52 |

Life - Between - Lives

June 20-27

Dr. Michael Newton’s LBL Hypnotherapy Training ®

Westelbeers – N.Brabantwww.despreeuwel.nl

Admission: at least two years practice in hypnosis and experience in past life

regression therapy.

Two places available till Mai 30 Information: www.newtoninstitute.org

sluijters@planet.nl

53 |

Power of LifeAcademy

Ontdek je werkelijke potentieelPower of Life

Een compleet verzorgde reis,met een diepwerkende training op alle niveaus

5 daagse training in Zuid-Frankrijk20-25 september 2009

Info en reservering:Power of Life AcademyJogé Smallenbroekinfo@poweroflife-academy.nl www.poweroflife-academy.nl06-20022129