De HWWZorgKrant wordt vier keer per jaar uitgegeven door Haagse Wijk- en WoonZorgwww.hwwzorg.nl/zorgkrant

HWWZorgKrantEditie winter 2010 » Meer samenhang in de zorg

Vrijwilligers Sfeer maken bij de avondmaaltijd4

Arie Mak en twee hoofdrolspelers Foto: Paul Voorham

Tante LienOp zoek naar nieuw personeel

KookeilandDankzij MAX Maakt Mogelijk: nieuwe activiteitenruimte in De Schildershoek

» Pagina 2

Op pad met ... Een verpleegkundige van Acute Zorg

» Pagina 4Achtergrond Zorgdossiers» Pagina 2

Opgaande lijn vasthouden HWW Zorg klimt uit het dalGoede resultaten gevolg van betere samenwerking

‘De mensen van HWW Zorg zijn als een wielrennerspeloton. We zijn de afgelopen tijd met z’n allen tegen de berg opgereden en naderen nu de top. We zien steeds meer toppen om ons heen verschijnen. Het gaat er niet alleen om deze ene berg te bedwingen. Er volgen er nog veel meer. Daar moet je een lange adem voor hebben. Maar de finish komt wel steeds dichterbij. Wie het moeilijk heeft, moet aangemoedigd worden. Met z’n allen ben je im-mers veel sterker dan alleen.’

Met deze vergelijking schetst Arie Mak (57) de situatie waarin HWW Zorg zich bevindt. In november is er opnieuw een rapportage van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) geweest. HWW Zorg heeft de afgelopen maanden grote stappen gemaakt. De huizen presteren steeds beter. Alleen verpleeghuis Houtwijk staat nog onder verscherpt toezicht. Arie Mak: ‘De Inspectie heeft ons in april met de neus op de feiten gedrukt. We hebben sindsdien veel dingen aangepakt en veran-

derd. De Inspectie beloont ons nu met een goede rapportage. Maar denk nu niet dat we achterover kunnen leunen. Er zijn nog steeds verbeterpunten. Deze opgaande lijn moeten we met z’n allen vasthouden.’

De goede resultaten komen door een betere samenwerking op de afdeling en tussen de disciplines. De invoering van de ZorgZwaarte-Pakketten begin dit jaar heeft grote gevolgen voor de zorg. Een cliënt krijgt een bepaald

aantal uren zorg toegekend en daar mag je als organisatie niet overheen. Doe je dat wel, dan krijg je die uren niet vergoed. Je moet dus enorm opletten wat je doet en hoe. Ondertus-sen mag de zorg er niet onder lijden. Arie Mak: ‘Het is niet makkelijk in de zorg op dit moment. Er wordt veel van de medewer-kers gevraagd. Ze moeten veel meer inzicht geven in wat ze doen, vaker achter de compu-ter en de zorgdossiers zorgvuldig bijhouden. Ja, dit lijkt soms bureaucratisch maar het is nodig om de zorg op een goed peil te houden. Daarom hebben we mensen nodig met hart voor de zorg, die mee willen gaan met dit soort veranderingen.’

HWW Zorg wordt beoordeeld aan de hand van de Normen Verantwoorde Zorg. De Inspectie onderzoekt hoe HWW Zorg op specifieke

onderdelen scoort. Bijvoorbeeld: hoe vaak komen doorligwonden voor? Hoe veel val-incidenten zijn er? Hoe vaak wordt iemand gefixeerd? Deze cijfers worden gepubliceerd. Het is dus buitengewoon belangrijk dat deze scores goed zijn, zegt Arie Mak. ‘Maar onze scores zijn goed. Ook daar mogen we met z’n allen trots op zijn. Deze normen zijn onmis-baar voor een goede zorgverlening – nu en in de toekomst.’

» Arie Mak is sinds half april stadsdeel- manager Centrum. Hij werkt al veertig jaar in de zorg en is ooit als verpleeg-kundige in de psychiatrie begonnen.

Interview Ab Cassuto » Pagina 3

2

ww

w.hw

wzo

rg.n

l/zo

rgkr

ant

HWWZorgKrant »Winter 2010 » Meer samenhang in de zorg

» Achtergrond Zorgdossiers op orde brengen, het werkt echt!

Allian Rami-van Dijk, EVV’er

Allian Rami-van Dijk (36) is leerling-ver-pleegkundige en zit in haar laatste jaar. Zij werkt in De Schildershoek op de PG-afdeling. Zij is heel erg te spreken over de veranderingen in de afgelopen tijd. Als EVV’er beheert zij een aantal zorgdossiers. Zij ziet dat er veel meer over een cliënt gecom-municeerd wordt en dat dit veel zorgvuldiger wordt vastgelegd: ‘Het gevolg is dat we iemand veel betere zorg kunnen geven. We werken veel beter met elkaar samen, ook met de andere dis-ciplines. Het vrijblijvende is eraf. Er is veel meer samenhang in de zorg gekomen. We weten veel beter van elkaar wat we voor iemand doen.’

Alle handelingen rond een cliënt worden sys-tematisch bijgehouden in een zorgdossier.

Dat is enorm verbeterd, vertelt Allian: ‘Een enorme vooruitgang. Het is immers hard werken op een afdeling. Je hebt echt geen tijd om in een dossier te gaan zoeken als je iets moet weten. Sommige collega’s moeten nog wennen aan het nieuwe systeem en zijn er nog niet zo handig mee. Maar dat komt echt goed, je moet het even weten.’

De ZorgZwaartePakketten (ZZP’en) schrijven ook een aantal uren voor waarbinnen die zorg geleverd moet worden. Alleen die uren worden vergoed. Dat is wel eens moeilijk, zegt Allian: ‘Ik ben geen mens van de klok, de meeste verzorgenden zijn dat niet. Wij willen gewoon de juiste zorg bieden. Soms kan het gewoon niet in de voorgeschreven uren. Alle collega’s zullen dat wel herkennen. Dan kijk ik

welke cliënt het met iets minder toe kan en haal daar een stukje zorg weg. Dat komt dan weer op een ander moment terug. Maar ik doe het met tegenzin. Soms werk ik ook door in de pauze, dan gaat het af van mijn eigen tijd.’

Het gaat goed, vindt Allian. De communicatie is veel beter geworden. ‘Een positieve instelling is belangrijk. Voor het team waarin je werkt en voor de sfeer op de afdeling. De bewoners mer-ken dat natuurlijk ook. Als we open en eerlijk met elkaar omgaan, elkaar helpen en corrigeren als dat nodig is - en ook eens een compliment uitdelen! - komen we er zeker.’Allian werkt nog niet zo lang in de zorg, maar ze is enthousiast: ‘Ik houd heel erg van het multi-culturele van De Schildershoek. De hele wereld woont hier. Ik heb echt een heerlijk vak!’

‘Je moet het even weten’

Allian (midden boven) tussen haar collega’s Foto: Paul Voorham

Verpleeghuis De Schildershoek heeft deze zomer een gloednieuwe activiteitenruimte met een kookeiland gekregen. De stichting MAX Maakt Mogelijk heeft het geld daarvoor beschikbaar gesteld. Deze onafhankelijke stichting realiseert vooral in het buitenland projecten om het welzijn van ouderen te verbeteren. Een van de activiteitenbegeleid-sters hoorde dat MAX meer in Nederland wil gaan doen. Het verpleeghuis heeft toen een plan voor een nieuwe activiteitenruimte ge-

schreven en ingediend. De mensen van MAX waren meteen enthousiast.

Zo veranderde een gedateerde ruimte met geld van de stichting én door de inzet van talrijke vrijwilligers in een licht en fraai ingericht stukje Schildershoek. Het grootste pronkstuk is het moderne kookeiland, dat over twee niveaus beschikt. Hierdoor kun-nen bewoners en gasten er zowel staand als zittend in een rolstoel koken. Daarnaast is er ruimte voor kleinschalige andere activiteiten, zoals schilderen en kleien.

Inmiddels wordt er druk gebruik gemaakt van de keuken. Stadsdeelmanager Arie Mak ziet nog veel meer mogelijkheden. ‘Familie zou hier met vader of moeder kunnen koken en eten om de banden aan te halen. De Schildershoek besteedt veel aandacht aan de diverse culturen en religies in huis. In veel niet-Westerse samenlevingen is koken erg belangrijk, veel belangrijker dan voor autochtone Nederlanders. We willen ook graag dat mensen uit de buurt de ruimte gaan gebruiken. Er komen nu al hindoestaan-

Verpleeghuis wordt verwend

Tante Lien zoekt nieuw personeel Najaar 2010 is op Radio West de nieuwe wervingscampagne van HWW Zorg van start gegaan. In de eerste echte radiocommercial in de nog korte geschiedenis van HWW Zorg roept niemand minder dan Tante Lien, de Indische tante bij uitstek, luisteraars op om als wijkverpleegkundige, verzorgende of vrijwilliger bij ons te komen werken. Tante Lien is een van de typetjes van de Haagse Wieteke van Dort, bekend van de televisie (onder andere Late late Lien Show, Klokhuis en de Stratemaker-op-zeeshow) en van haar Indische repertoire waarmee ze optreedt op de jaarlijkse Pasar Malam. Tante Lien is te horen tot en met het einde van het jaar op Radio West én op elk gewenst moment op www.hwwzorg.nl.

Wieteke van Dort als tante Lien Foto: archief

se en islamitische vrouwen in huis, die met de naaimachine aan de slag gaan. Het zou geweldig zijn als ze ook eens een keer voor onze bewoners willen koken.’

Anneke Grönloh treedt op in de acti-viteitenruimte Foto: Eva Collette

3

ww

w.hww

zorg.nl/zorgkrantHWWZorgKrant » Winter 2010 » Meer samenhang in de zorg

» Interview Belangen behartigen

Wie ben je?‘Ik ben geboren en getogen Haagse en ben begonnen als logopediste in een verpleeg-huis. Daarna heb ik bedrijfs- en bestuurs-kundige opleidingen gevolgd tijdens verschillende directie- en management-functies in de verpleging en verzorging, en het ziekenhuis. Voor deze baan bij HWW Zorg heb ik veel aan de ervaring die ik heb opgedaan in het HagaZiekenhuis. Dezelfde vraagstukken die in onze sector actueel zijn, ben ik daar ook tegengekomen. ‘

Wat houdt je nieuwe baan in?‘Als manager van het Kennis en Behandel Centrum is het mijn taak om meer samen-hang in onze zorg te brengen. Daarnaast moet ik de kwaliteit ervan bewaken en daarover verantwoording kunnen afleggen. Belangrijk daarbij is om de zorg op orde te brengen door protocollen, procedures en richtlijnen op te stellen, en te bepalen wat er nodig is om die op een goede manier in te voeren. De behandeldienst kan een be-langrijke bijdrage leveren aan het bouwen van een kwalitatief goede organisatie.’

Wat trekt je aan in deze baan?‘Ik houd van de combinatie van inhoud en bestuur. De ouderenzorg is heel complex. Het is een kunst om dit soort werk zo goed mogelijk te organiseren. Niet alleen de zorg op één locatie, maar ook de zorg in de keten: vaak gaat een cliënt van A naar B, en soms nog verder. Bijvoorbeeld van het ziekenhuis naar een verpleeghuis en daarna naar zijn eigen huis. Onderweg komt iemand heel veel verschillende verzorgers en behandelaars tegen. Dan moet je de juiste zorg kunnen blijven garanderen.Wat me ook aantrekt is de actuele situatie van HWW Zorg. HWW Zorg is bezig een grote inhaalslag te maken. Ik weet zeker dat dat lukt. We hebben heel veel goede mede-werkers en unieke producten in huis.’

Heb je een boodschap aan de medewer-kers en de cliënten?‘Medewerkers komen iemands leven bin-nen op een moeilijk moment. Soms is iemand helemaal op zichzelf teruggewor-pen. Een medewerker kan dan heel veel voor hem betekenen. Realiseer je hoe belangrijk je werk is en waardeer jezelf daarom. Cliënten hebben een aandeel in de zorg die zij krijgen: vertel uzelf niet dat u afhankelijk bent van de zorg, maar vertel hoe die zorg eruit moet zien. Samen berei-ken we immers altijd het beste resultaat.’

» Nieuwsbericht » Nieuwsbericht » Nieuwsbericht

In november zijn de locaties De Schildershoek, Moerwijk en dr. W. Drees getoetst om te bepalen of de kwaliteit en compleetheid van onze documenten op orde zijn en of er goed mee wordt gewerkt. Ook is het hoofdkantoor getoetst. Daarbij is vooral gekeken naar het personeelsbeleid en vastgoed. Het HKZ-kwa-liteitskeurmerk dat HWW Zorg hierdoor mag voeren, geldt voor alle locaties met uitzonde-ring van verpleeghuis Houtwijk.HKZ stelt normen op voor de kwaliteit in zorg- en welzijnsorganisaties. Een organisatie met een HKZ-keurmerk heeft intern de zaken goed op orde, stelt de klant centraal en werkt voortdu-rend aan verbetering van de zorg- en dienstver-lening. Het keurmerk is drie jaar geldig. Elk jaar wordt de kwaliteit van de zorg opnieuw getoetst.

Zes keukens van HWW Zorg staan in de top tien van bureau Hygiëne Consult Nederland (HCN). Dit bureau voert aan de hand van een uitgebreide checklist controles uit bij keukens en restaurants in verpleeg- en woonzorghui-zen. De controleurs kijken of alle hygiëne- regels worden nageleefd. Daarvoor wordt een cijfer gegeven. Een 10 is het hoogst. Dit jaar zijn er ongeveer 250 van dit soort controles verricht.HWW Zorg heeft het uitstekend gedaan. Vrederust-West heeft een prachtige tweede plaats, met een 9,3! Goede derde is dr. W. Drees met een 9,1. Daarna volgen De Schildershoek (vijfde plaats met een 9,04), De Eshoeve (zevende plaats met een 8,9), Op de Laan (achtste plaats met een 8,86) en Houtwijk (tiende plaats met een 8,57).

Zoals we in de vorige nieuwsbrief meldden, is er dit jaar binnen de organisatie een cliëntte-vredenheidsonderzoek gehouden. Alle huizen van HWW Zorg plus de extramurale zorg heb-ben daaraan meegedaan. Vanaf half december zijn de scores (uitgedrukt in sterren) te vinden op kiesbeter.nl.

In overleg met de cliëntenraden worden deze uitkomsten besproken en wordt gekeken welke scores extra aandacht verdienen. Verbetermaatregelen worden meegenomen in het Jaarplan 2011, dat eind dit jaar wordt verwacht. HWW Zorg gaat in ieder geval aan de slag met de bereikbaarheid, inspraak en overleg en de informatievoorziening aan de cliënten en/of hun vertegenwoordigers.

HWW Zorg krijgtHKZ-kwaliteitskeurmerk

Zes keukens HWW Zorg in top tien

Sterrenscore cliënt-tevredenheid verwacht

Ab Cassuto (rechts) in het Grand Café Foto: Gilles Boeuf

Ab Cassuto, cliëntenraad De Eshoeve

‘Wij zijn er voor alle bewoners’

Ab Cassuto (64) is voorzitter van de cliëntenraad in De Eshoeve. De Eshoeve- raad kijkt hoe het beleid van HWW Zorg uitwerkt in huis. Hij is ook vrijwilliger: hij speelt gitaar op de dinsdag, van dertiger-jaren liedjes, tot de Beatles en “When the saints go marching in”. In tegenstelling tot de andere leden van de cliëntenraad heeft Ab geen familie of vrienden in De Eshoeve zitten. Maar zijn vader kreeg Alzheimer. ‘Ik heb gezien wat dat met hem deed’, vertelt hij. ‘Misschien komt daar mijn motivatie vandaan om mij voor De Eshoeve in te zet-ten.’

In de Eshoeveraad zitten familieleden of vertegenwoordigers van cliënten. Zij zien erop toe dat hun belangen behartigd worden. De Eshoeveraad is er uitsluitend voor de cliënten. ‘Wij kunnen dat niet genoeg benadrukken’, zegt Ab. ‘Wij zijn er niet om beleid te verkopen namens de directie. Wij kijken naar het col-lectief, de belangen van iedereen. Als iemand een klacht heeft die echt gebonden is aan een

persoon, verwijzen we hem of haar vertegen-woordiger door naar de klachtencommissie. Die is er voor individuele klachten.’

De Eshoeveraad volgt de basale zorg kritisch en onderzoekt of die toereikend is, vertelt Ab: ‘Daardoor kan het gebeuren dat we uitkomen bij de medewerkers. Bijvoorbeeld: als er te weinig medewerkers zijn op een afdeling, doordat het ziekteverzuim hoog is of er vaca-tures zijn die maar niet vervuld worden. We zijn kritisch, maar proberen altijd een oplos-sing te vinden die voor iedereen acceptabel is. We stellen altijd de vraag: “Wat kunnen we hiervan leren?” Zodat het ons een volgende keer niet weer gebeurt.’

De Eshoeveraad besteedt ook veel aan-dacht aan het welzijn van de bewoners. Een voorbeeld daarvan is het vraagstuk rond de avonden. ’s Avonds is er weinig te doen in huis. Bovendien is er weinig personeel. Som-mige cliënten worden daardoor te vroeg naar bed gebracht. ‘Dit is niet zomaar even op te

lossen’, zegt Ab. ‘Voor De Eshoeve hebben we wel voor elkaar gekregen dat het Grand Café langer geopend is. Dat is een mooie ruimte met een eigen keuken. Er is even sprake van geweest dat dit eerder zou sluiten. We hebben ervoor gevochten om het tot in de avond open te houden. Dat is ons gelukt. Mensen kunnen er nu zelfs gaan eten. Dat is zo belangrijk. Bovendien wordt er lekker gekookt!’

Natuurlijk is er veel te weinig geld, maar Ab Cassuto en zijn Raad zijn daar al weer over aan het nadenken: ‘We onderzoeken of we een Stichting Vrienden van De Eshoeve kunnen oprichten om op die manier geld te verzamelen voor extraatjes, zoals een dagje uit of nieuwe spelletjes in de spelletjeskast. Wij doen er alles aan om het de bewoners naar de zin te maken. Een lid van de CR heeft een koortje opgericht op een afdeling. We zijn met de pet rond geweest voor een flatscreen met een dvd-box van Wim Sonneveld. Zo maak je het leven van die mensen een beetje gezel-liger.’ De Eshoeve doet het goed, blijkt uit een onlangs gehouden tevredenheidsonderzoek. ‘Kijk’, zegt Ab: ‘Daar zijn wij als cliëntenraad best trots op!’

» Kennismaken

Anja Pieterman, sinds 15 augustus manager van het Kennis en Behandel Centrum

Foto: Eva Collette

» Hoe de belangenbehartiging voor de bewoners is geregeld

In het vorige nummer spraken we met Thésa Blom, onafhankelijk voorzitter van de Centrale Cliëntenraad (CCR). Dat is een overkoepelend orgaan dat de belangen van de cliënten behartigt en direct overlegt met de Raad van Bestuur. De CCR kijkt primair naar beleidswijzigingen en de impact daarvan op de cliënten, maar staat op grote afstand. In de verschillende huizen zijn lokale cliëntenraden actief. Die kijken hoe het beleid zich vertaalt in de alledaagse praktijk van hun huis, op afdelingsniveau.

4

ww

w.hw

wzo

rg.n

l/zo

rgkr

ant

HWWZorgKrant » Winter 2010 » Meer samenhang in de zorg

» Medewerkers De praktijk van alledag

Colofon

HWWZorgKrant is een uitgave van de afdeling Communicatie van Haagse Wijk- en WoonZorg in opdracht van de afdeling Kwaliteit

RedactieJürgen Burkhardt, Marieke Keur, Anneke de Lange en Marije Röfekamp

BladmanagementJürgen Burkhardt, Anneke de Lange

RedactieadresBinckhorstlaan 303, 2516 BC Den Haag,anneke.de.lange@hwwzorg.nl

Concept & realisatieMarieke Keur Tekst & Advies, Houben Tekst & Redactie

Basisontwerp, artdirection en vormgevingBrienen & Baas Grafische & Interactieve Media

FotografieFreek van Arkel, Gilles Boeuf, Eva Collette en Paul Voorham

IllustratieCarro

DrukwerkOranje van Loon HWWZorgKrant is bestemd voor alle cliënten en familie/vertegenwoordigers, vrijwilligers en medewerkers van Haagse Wijk- en WoonZorg. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of gekopieerd zonder schriftelijke toestemming van Haagse Wijk- en WoonZorg. De HWWZorgKrant verschijnt vier keer per jaar.

Op pad met Marieke Treur(verpleegkundige Acute Zorg): ‘Het is een heel dankbaar vak’

‘Sfeer maken bij de avondmaaltijd’Het verhaal van mevrouw Roos

Mevrouw Roos (65) speelt regelmatig dwarsfluit tijdens de kerkdienst in De Eshoeve. Op donderdag is zij een goed deel van de dag in de huiskamer aanwezig. Daar zorgt ze voor de koffie en de gezellig-heid, en ruimt op. Als het zo uitkomt, gaat ze mee op uitstapjes of loopt ze met bewo-ners over de markt. ‘Er is volop ruimte voor eigen initiatief’, vertelt ze. ‘De verzorgen-den hebben nou eenmaal weinig tijd voor zulk soort zaken. Het is een beetje alsof je een eigen zaak hebt. Ik doe wat de bewo-ners leuk vinden.’

Voor mevrouw Roos zit er ook iets nostalgisch aan het vrijwilligerswerk: ‘Ik ben opgeleid als verpleegkundige en heb een aantal jaren in Bronovo gewerkt. Daar ben ik mee gestopt toen de kinderen kwamen. In die tijd ben ik klusjes in de buurt gaan doen: mensen verbin-den of helpen bij het prikken. En nu doe ik dit.’Mevrouw Roos zou het heel goed vinden als er meer aandacht kwam voor de avondmaal-tijd. ‘Eigenlijk zouden er vrijwilligers moeten zijn die ’s avonds de tafel gezellig dekken en mee-eten. Een kaarsje op tafel, ook al is het zo’n nepding op batterijen, en een kan water met glazen doen al zo veel voor de sfeer. Zet eens verschillende soorten vla op tafel, met een spuitbus met slagroom of hagelslag om de vla te versieren - zo anders dan die toetjes uit plastic die bewoners nu krijgen. Deze mensen

» Vrijwilligers Onmisbaar in de huizen

Mevrouw Roos in actie Foto: Eva Collette

Foto’s: Eva Collette, Freek van Arkel Direct in de auto springen Passende hulp aanbieden Opluchting na afloop

‘Als Acute Zorg verpleegkundige kom je weinig op kantoor. Je draait je diensten overdag vanuit huis en ’s nachts vanuit het Jacobshospice aan de Koningin Emmakade. Vandaag is de maandelijkse teambijeenkomst. We bespreken de verschillende gevallen uit onze praktijk en kijken of er nog aanvullende acties nodig zijn. Ook de laatste ontwikkelin-gen bij HWW Zorg komen aan de orde. Goed om even bijgepraat te worden!’

‘Ik kom net uit de nachtdienst. Je weet vooraf nooit hoe zo’n dienst zal verlopen. Soms ben je acht uur aan één stuk in touw. Op andere momenten komt er geen enkele oproep bin-nen. Dan doe je je administratie of bestudeer je vakliteratuur. Wanneer er een oproep bin-nenkomt vanuit de meldkamer personenalar-mering van HWW Zorg of huisartsendienst SMASH, spring ik direct in de auto. Binnen een half uur ben ik waar dan ook in Den Haag ter plaatse.’

‘Het werk is heel afwisselend. Je komt uitsluitend met onverwachte, niet geplande situaties in aanraking. Het kan zijn dat een oudere mevrouw of meneer gevallen is. Een andere keer is het een diabetespatiënt die een hypo voelt aankomen. Negen van de tien keer kunnen we het probleem zelf oplossen. Zo niet, dan regelen we direct passende hulp. Ik probeer altijd kalm te blijven, hoe ernstig de situatie ook is. Dan wordt de cliënt meestal ook rustig.’

‘Het is een heel dankbaar vak. Ik kom vaak bij mensen thuis die het even niet meer weten. Zij zijn heel opgelucht als ik hun katheter weer aan de gang krijg. En ik weet meteen weer waarom ik dit werk doe. Ik loop ook wel eens mensen tegen het lijf die ik in mijn andere baan in het ziekenhuis op de afdeling heb gehad. Mensen die ik met mijn collega’s van de dood heb gered. Dat is soms best emotioneel.’

klagen. Ik zou het fantastisch vinden als er een advertentie kwam, zo van: “Wie wil er mee-eten?” Zo krijg je veel meer sfeer!’

leven van maaltijd naar maaltijd. Die is echt heel belangrijk voor hen. Als je die gezellig maakt, gaan ze vanzelf beter eten en minder