- 0 -

- 1 -

Koen Verheijden

17 jaar.

Eerstejaars MBO-4

Raarste droom:

"Ik werd een superheld

in een zombie achtervolging."

"Wat een top reacties hebben

wij gekregen op The Project 1!

Heel erg bedankt. Nu is het al-

weer tijd voor The Project 2!

Ook in deze editie vind je

weer (hopelijk) leuke en

interessante artikelen!

ENJOY YOURSELF!"

Marieke Graumans

17 jaar

Eindexamenjaar VWO

Raarste droom:

"Ik was smoorverliefd op

mijn leraar."

"Na alle enthousiaste reacties

op The Project 1, was ik

vastbesloten me ook weer

voor de volle 100% voor de

tweede editie in te zetten.

School is weer begonnen,

maar toch heb ik er veel werk

in gestoken en kan zeggen dat

ik trots ben op het resultaat!"

- 2 -

Met dank aan De artikelen en reportages in The Project zijn geschreven, geproduceerd, gefotogra-feerd, vormgegeven, etc. door Marieke Graumans en Koen Verheijden. Maar dit hadden zij niet gekund zonder de hulp van:

Jolieke Bak - Artikel 'Fotoshoot'

16 jaar

5-HAVO

"Ik heb ongeveer vijftig paar hakken!"

"Ik praat met verschillende accenten en toonhoogten

door elkaar."

"Ik ben een keer van een trap op school, tegen een

prullenbak op de grond gevallen. Terwijl iedereen

keek!"

"Ik zeg altijd: Helemaal te gek!"

Rebecca Bot - Artikel 'De kledingkast van'

17 jaar

"Ik ben in de stad een keer recht tegen een groot

reclamebord aangelopen!"

"Ik droomde ooit dat ik een lijkwagen stal en ermee

ging rondscheuren, en bij het benzinestation moest ik

een foto van mijn kont maken!"

"Ik hoop later te wonen in een eigen ontworpen

moderne villa, met gigantische ramen, omgeven door

natuur!"

Niets uit deze uitgave mag gekopieerd of gebruikt worden op wat voor wijze

dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie, maar

vooral niet om deze uitgave via alle mogelijke media te verspreiden.

- 3 -

Reacties lezers

"Ik vond het echt heel knap

gemaakt!! Interessant om

te lezen! Echt goed bezig!"

"Complimenten hoor van het

"Ik vind het heel gaaf dat jullie

überhaupt tijd kunnen om zo hard

aan een tijdschrift te kunnen

werken! Ik vind het een fleurig,

mooi en inhoudelijk goed

tijdschrift je kunt zien dat er over

na is gedacht!"

weekend begonnen met lezen,

maar met zoveel leesvoer is het

een meerdere dagen project!"

"Ik heb het doorgelezen en het is

echt superleuk!"

"Ik heb net een eerste blik in The

Project geworpen! Wat ziet dat er

goed uit zeg! En wat een werk

moet dat zijn geweest! Prachtige

eerste keer! Jullie mogen trotst

zijn!"

"Wow gaaf hoor!, en zeker dat stuk

over de vloek van de farao!

Dat ziet er goed uit!, leukkkk! !"

"Het ziet er heel mooi uit en nog

hele interessante artikelen ook

Echt super!, dat er nog vele mogen

volgen!"

"Ik vond The Project erg

interessant om te lezen. Het was

mooi gemaakt en goed in elkaar

gezet!"

- 4 -

inhoud

Fotoshoot...

Nazcalijnen....

Grace Kelly

De kledingkast van...

Ik ben Athena...

Schoonheidstips ontmaskerd...

De vloek verklaart...

Jip & Janneke...

Sprookjes uitgelicht...

Postcrossing...

Angstaanjagend...

Disney door de jaren heen...

Ravenmeisje...

A Happy End...

...pagina 5

...pagina 8

...pagina 10

...pagina 12

...pagina 15

...pagina 17

...pagina 19

...pagina 20

...pagina 22

...pagina 24

...pagina 26

...pagina 28

...pagina 30

...pagina 32

- 5 -

Fotoshoot

In deze The Project is het thema van de Fotoshoot: colourblocking. Bij colourblocking

draait het, zoals de naam eigenlijk al zegt, om kleur. Kleuren die je eigenlijk nooit zou

combineren, zijn van pas gekomen. Dit keer is ons model Jolieke Bak. We hebben haar

de mafste outfits aangehesen en het resultaat van deze marteling mag er wezen! Wij zijn

wederom hartstikke trots op de foto's!

- 6 -

- 7 -

- 8 -

Nazca Lijnen In het zuiden van Peru bevindt zich één van de grootste mysteries van de

mensheid: duizenden gigantische tekeningen liggen verspreid in het woestijn-

zand, in de vorm van dieren, mensen, geometrische figuren of gewoon heel veel

strepen. Deze duizenden jaren oude lijnen zijn alleen vanuit de lucht te zien en op

de grond zie je alleen een wirwar aan lijnen. Maar duizend jaar geleden konden ze

niet vliegen, toch?

Door: Koen Verheijden

In het zuiden van Peru, tussen de Grote Oceaan en het Andes-gebergte, ligt Nazca, een

woestijnachtig heuvelgebied. 1500 tot 2000 jaar geleden woonde het Nazca-volk hier.

Dit volk is waarschijnlijk verantwoordelijk voor de beroemde zandtekeningen, die

daarom naar hen zijn vernoemd. De woestijn is één groot schilderij van de Nazca's. De

tekeningen hebben bij elkaar ongeveer de grootte van vier keer Manhattan! In een ander

klimaat zouden deze tekeningen allang vergaan zijn, maar de Nazca-woestijn is één van

de droogste en meest windstille plekken ter wereld. Sinds de ontdekking in 1920 zijn de

lijnen een groot raadsel voor archeologen en onderzoekers. Er zijn sindsdien veel

theorieën rond de lijnen van Nazca, de ene nog gekker dan de andere.

Eén van die theorieën is dat de makers van de Nazca-lijnen konden vliegen. Hoe konden

ze anders die tekeningen op die grootte maken? En zo precies? Op scherven van potten

zijn afbeeldingen van ballonnen getekend. Hieruit kun je concluderen dat de makers van

de lijnen gebruikt maakte van luchtballonnen. Dit zou ook niet heel erg raar zijn: één van

de talenten van de Nazca's was hun weefkunst. Een andere manier waarop de Nazca's

zouden konden vliegen is nog minder geloofwaardig. Op een steen is een bekende

schildering getekend, op die plaat was te zien dat twee mensen op een soort vogel

vlogen en zo naar beneden konden kijken. In ieder geval is het wel duidelijk dat de

Nazca's óf konden vliegen, of het heel graag wilden kunnen.

Maar eigenlijk weten we allemaal natuurlijk dat het de aliens zijn die de Nazca-lijnen

hebben gemaakt. Toen wij mensen nog maar primitieve wezens waren en in mam-

moethuiden achter dinosauriërs aan renden, kwam er een hoogontwikkelde cultuur van

buiten onze aardbol onze wereld decoreren met deze sierlijke lijnen. Om ons allemaal

voor de gek te houden, maakten ze prachtige diervormen. Op die manier zouden wij niet

doorhebben dat dit eigenlijk de landingsbanen van hun ufo's waren. Hoe briljant!

Een grote vraag die speelt rond de Nazca-lijnen is of de makers van de lijnen over

wiskunde beschikten. Ze gebruikte bij hun tekeningen vaak een driehoekfiguur. Bij de

figuur van een aap is het duidelijk dat ze daar verstand van hebben gehad. Ze gebruikte

voor de tenen van de achterpoten drie tenen, zijn rechter voorpoot heeft vier vingers en

- 9 -

de linkervoorpoot vijf vingers. De getallen drie, vier en vijf waren bij de Grieken een

beroemde getallenreeks. Ze hadden namelijk te maken met de stelling van Pythagoras!

Ook zou je kunnen zeggen dat de Nazca's verstand hadden van meetkunde. Door de

precisie waarmee de lijnen zijn gemaakt kun je denken van wel: duizenden lijnen

bestrijken een gebied van 520 km2, maar sommige strekken zich uit tot een gebied van

800 km2. De afmetingen van de figuren verschillen ook in grootte; een klein figuur is

bijvoorbeeld 95 meter lang en weer een ander is 388 meter lang! De diepte van de lijnen

is nergens ook groter dan 30 centimeter. Sommige lijnen zijn zelfs alleen maar krassen.

Misschien waren de Nazca-lijnen wel geschenken voor de goden. De Nazca's waren

namelijk ontzettend afhankelijk van de natuur en het weer. Ze wilden graag de goden

tevreden houden en dachten dat de Goden vast gelukkig zouden zijn met een paar mooie

schilderijen in het zand. De Nazca cultuur was een agrarische samenleving. Hun eten

haalden ze door middel van eigen verbouwde voedsel. Ze konden van alles doen met de

natuur. Alleen konden ze het weer niet beïnvloeden. Hun klimaat bleef altijd een tijd

hetzelfde. Die tijd verschilde van jaren, decennia of eeuwen. Maar soms kwam er een

natuurramp. Zoals aardbevingen, bosbranden of droogtes. Dit zouden de Nazca's willen

verhoeden door de Nazca-lijnen voor hun goden te maken. Zodat zij de Nazca's op hun

beurt zouden beschermen.

De Nazca-lijnen blijven erg bijzonder en zullen ons blijven fascineren. De vele theorieën

bieden genoeg inspiratie voor onze fantasie, maar wat er werkelijk van waar is, blijft de

vraag. Ik gok op de aliens!

- 10 -

Het sprookje van Grace Kelly

Wie van romantische Hollywoodfilms houdt, heeft vast de nodige liefdesverhalen gezien

waarin romantische prinsen het hart veroveren van ‘the girl next door’. Voor de Ameri-

kaanse Grace Kelly werd dit sprookje werkelijkheid. Deze Hollywoodactrice wist het hart

te veroveren van de vorst van Monaca; haar betoverende prinsessenhuwelijk trok de

volledige wereldpers naar het kleine vorstendom in Europa. De werkelijkheid was een

stuk minder sprookjesachtig.

Grace Patricia Kelly werd op 12 november 1929 geboren in het Amerikaanse Philadelphia als

het derde kind van Jack en Margaret Kelly. Haar vader was een lokale beroemdheid geworden

door de drie gouden plakken die hij op de Olympische Spelen met zijn roeikunsten had weten te

behalen. Daarna had hij een fortuin weten te maken in de bouw. Grace kreeg dus het beste van

het beste en ging naar een dure, katholieke meisjesschool. Toen ze achttien was, besloot ze alle

bezwaren van haar ouders in de wind te slaan en haar grote droom na te jagen: ze wilde een

beroemd Hollywoodactrice worden. Grace werd toegelaten tot een acteeropleiding in New York

en moest hard werken als model om haar opleiding te kunnen betalen. Dit wierp zijn vruchten

af. Al snel werd ze gecast voor een tv-serie en niet veel later had ze haar eerste filmrolletje te

pakken. Ze kreeg steeds meer bekendheid en in 1952 kreeg ze een zevenjarig contract bij MGM,

één van Hollywoods grootste filmproducenten. Ze speelde in de grootste films van die tijd, naast

sterren als Bing Crosby, Clark Gable en Ava Gardner. Haar werk werd beloond met veel prijzen,

waaronder zelfs een Oscar.

In 1955 was Grace uitgenodigd op het Film Festival in Cannes. Hier begon haar sprookje. Tijdens

een fotosessie ontmoette ze prins Rainier, de vorst van het kleine vorstendom Monaco. De twee

hielden contact en toen de prins later dat jaar een bezoek bracht aan de Verenigde Staten, zocht

hij Grace en haar familie op. Drie dagen later vroeg hij haar ten huwelijk. Haar filmcarrière zou

hiermee tot een einde komen, maar de media-aandacht werd er niet minder om. De wereldpers

maakte zich op voor wat de bruiloft van de eeuw werd genoemd. Nog nooit eerder had een

Amerikaanse Hollywoodactrice een Europese prins aan de haak geslagen. Hun bruiloft kon niets

anders zijn dan één met een sprookjesachtige Hollywoodglamour waar alle vrouwen bij weg

zouden zwijmelen. Ze werden zeker niet teleurgesteld!

Of er daadwerkelijk sprake was van een sprookjesachtige romantiek, is altijd de vraag gebleven.

Werd Grace niet simpelweg gevraagd voor de mooiste rol van haar leven? En kwam het voor

prins Rainier niet een beetje te goed uit dat zijn land – met een reputatie als duister gokparadijs

– weer positief in de aandacht kwam? Bovendien was algemeen bekend dat de prins lange tijd

een relatie had met de Franse actrice Gisèle Pascal. De twee waren al lang in het huwelijksbootje

- 11 -

gestapt, als roddels geen roet in het eten hadden gegooid. Gisèle zou onvruchtbaar zijn, zo werd

gefluisterd, en dat zou fataal zijn voor de toekomst van Monaco. Zonder troonopvolgers zou het

minirijk bij Frankrijk worden gevoegd en het was de taak van Rainier om dit te voorkomen. De

prachtige, beroemde, katholieke én vruchtbare Grace Kelly was de perfecte kandidate. Of hun

relatie nou werkelijk een sprookje was of puur berekening, hun bruiloft was dat zeker wel.

Op 18 en 19 april 1956 traden Grace en Rainier in het huwelijk. Heel Europa zat aan de buis

gekluisterd, toen Grace in haar prachtige trouwjurk haar jawoord gaf. De jurk was een cadeau

van haar filmmaatschappij MGM en was dan ook ontworpen zoals Hollywood een prinsessenjurk

zag: honderden meters stof, handgestikte bloemmotieven en duizenden pareltjes. De jurk

spreekt ook vandaag de dag nog tot de verbeelding: voor haar huwelijk met prins William zou

Kate Middleton zich door de jurk hebben laten inspireren en Grace’s trouwjurk heeft zelfs een

eigen Wikipedia-pagina! Heel Hollywood was uitgelopen om bij de bruiloft aanwezig te zijn,

maar de Europese vorstenhuizen hadden vriendelijk

bedankt voor de uitnodiging. Zij konden het niet

verkroppen dat een Hollywoodactrice het tot prins-

es had weten te schoppen. Het paar kreeg veel dure

en bijzondere cadeaus, zoals een Rolls-Royce, dia-

manten sieraden en de bronzen medaille die Grace’s

broer op de Olympische Spelen van dat jaar won.

Precies negen maanden en vier dagen na haar brui-

loft wist Grace haar belangrijkste taak te vervullen.

Met 21 kanonschoten werd de geboorte van prinses

Caroline gevierd. Een jaar later werden er maar liefst

101 kanonschoten afgevuurd: er was een troon-

opvolger geboren! Prinses Caroline en prins Albert

kregen zeven jaar later nog een klein zusje: prinses

Stephanie. Na haar huwelijk was het leven van Grace

drastisch veranderd. Ze was voorgoed van het witte

doek verdwenen. Zelfs een aanbod van niemand

minder dan Alfred Hitchcock moest de prinses van haar echtgenoot afslaan. Zoals de meeste

vorstinnen, moest ze zich wijden aan haar gezin en liefdadigheid. De prinses was misschien niet

meer in de bioscopen te bewonderen, maar haar populariteit en faam namen alleen maar toen.

De prinses werd een icoon.

Op 13 september 1982 stierf de prinses op 52-jarige leeftijd. Ze zou met haar dochter langs een

ravijn hebben gereden en na een beroerte de macht over het stuur hebben verloren. De val van

dertig meter heeft ze niet overleefd. Geruchten zeggen echter dat haar minderjarige dochter

Stephanie achter het stuur zou hebben gezeten. De prinses werd bijgezet in het familiegraf in de

kathedraal van Monaco. Onder de vierhonderd gasten van de begrafenis waren veel vorsten en

presidenten te vinden. Maar liefst honderd miljoen mensen wereldwijd hebben de begrafenis via

de televisie gevolgd. Met de dood van prinses Grace verloor het kleine Monaco een beetje

glamour, maar vooral een icoon.

- 12 -

In de kledingkast van. . . Rebecca

Deze keer zijn wij de kledingkast ingedoken van Rebecca. Een

grote witte kast met veel jurkjes en rokjes, héél veel jasjes, vestjes

en giletjes, maar ook gewoon spijkerbroeken, gympen en een

scoutingblouse! Vrijwel alle kleding door haar zelf gemaakt!

Benieuwd naar het verhaal hier achter? Lees dan snel verder!

Door Marieke Graumans

- 13 -

Made by herself!

"Ik zou mijn kledingstijl omschrijven als chique, maar ook stoer. Ik draag regelmatig een

vrouwelijk jurkje met All Stars. Het liefst draag ik mijn grote, blauwe fladdervest,"

vertelt Rebecca. Dit klinkt leuk, maar niet heel schokkend. Wat is er dan zo bijzonder aan

deze kledingkast? Nou, Rebecca heeft ook veel zelfgemaakte kledingstukken! “Het begon

met een wit ballonrokje. Maar dat is al weer even geleden, die draag ik niet meer. Ook dit

paarse vest heb ik zelf gemaakt, maar ik vind ‘m niet mooi genoeg afgewerkt. Dit

zwartkanten rokje draag ik wel heel veel. Het naaien leer ik van mijn moeder en oma. In

de zomervakantie bijvoorbeeld heb ik bij mijn oma gelogeerd en toen heb ik met een

lookmachine om leren gaan. Dat is een naaimachine met meerdere klossen, héél erg

ingewikkeld! Ik heb toen in twee dagen samen met mijn tante dit witte giletje gemaakt.

Mijn oma heeft in die twee dagen een complete jurk voor me gemaakt!”

Oma & Mama

Rebecca haalt een rode jurk uit een doos. “De stof is van een jurk die mijn oma op de

markt heeft gekocht. Daar haalt ze meestal haar stof vandaan. Het was een enorme

cirkelrok die veel te lang was, maar het lijfje was perfect. Oma heeft de rok toen hele-

maal verbouwd en dit is het resultaat. Ik vind ‘m echt heel mooi en ga ‘m pas aandoen als

ik een keer een bijzonder feest heb.” Nog echt iets meisjesachtigs in de kast, is een

bordeauxrode bruidsmeisjesjurk. “Die heeft mijn moeder met de hand gemaakt. Ik droeg

deze met de bruiloft van mijn oom. Dat is wel al even geleden hoor, ik was een jaar of

negen. Het bloemboeketje dat ik erbij droeg, hangt nog ingelijst in de woonkamer!"

- 14 -

Schoenen!

Dan Rececca’s schoenen: een bijzondere combinatie. “Ik draag vaak hakken. Nu heb ik

mijn zwarte pumps aan en ik heb ook een paar zandkleurige hakken met zo’n bandje.

Die gympen heb ik zelf gemaakt. Dat waren gewoon van die witte nep All Stars van de

Schoenenreus, die ik heb betekend met flatgebouwen en tekst. Een vrolijk kleurtje

veters erdoorheen en klaar! Ook bij dit project gold: toen ik er mee klaar was, vond ik

het heel gaaf, maar ik draag het maar zelden… Je vindt meer All Stars in mijn kast en die

kistjes komen van de Primark.” Een heel opvallend item in de kast zijn de ballerina’s met

gezichtje. “Die heb ik niet zelf gemaakt hoor! Ik heb ze in Frankrijk gekocht. Wat voor

beest het moet voorstellen, weet ik niet precies.”

Verkeerde scoutingblouse…

Een opvallend kledingstuk is de scoutingblouse. “Ja, ik zit op scouting. Ik word binnen-

kort achttien en moet dan naar de volgende groep, dus dan zou ik eigenlijk een andere

blouse moeten dragen. Maar ik heb helemaal geen zin om naar een andere groep te

gaan! Wat wel grappig is, is dat niemand op mijn scoutingvereniging nog heeft gezien

wat er mis is met mijn blouse. De insignes zitten namelijk in spiegelbeeld! Maar ja, ik heb

geen zin om alles eraf te halen en opnieuw erop te naaien.”

Nagellak, oorbellen, kettingen en uiltjes!

Bij een vrouwenkast horen zeker niet alleen kleding en schoenen, maar ook andere din-

gen, zoals nagellak! “Ja, ik hou nogal van nagellak. Ik heb echt héél veel kleuren: blauw,

geel, groen, oranje, paars, rood, goud, met glitters… Ik verzamel ze allemaal!” Wat nog

meer in overvloed te vinden is in Rebecca’s kamer, zijn sieraden. “Ik heb een hoop

oorbellen, voornamelijk knopjes. Ook hier geldt weer: een hoop verschillende kleurtjes

en vormen. Op mijn donutoorbellen ben ik heel trots! Die heb ik gemaakt van fimo, een

soort klei die wordt gebruikt voor attributen in poppenhuizen. Kettingen draag ik ook

veel. Lange kettingen met mooie kralen of hangers. Ik ben ook uiltjesfan! Dat zie je de

laatste tijd heel veel: sieraden met uilen. Ik heb een ketting, ring, speldjes en oorbellen

met uilen. Dan moet je vooral oppassen dat het niet overdone wordt! Al houd ik wel van

overdrijven. Soms…”

- 15 -

Ik ben Athena

Ik ben Athena, ook wel Pallas Athena genoemd. Natuurlijk kennen jullie mij. Ik ben het

lievelingetje van oppergod Zeus. En eigenlijk ben ik de belangrijkste god op de godenberg

Olympus. Waar is de mens zonder wijsheid? Ik geef mensen de wijsheid en dat is hetgeen

wat men het verst brengt.

Door: Marieke Graumans

Hoe ik geworden ben tot wie ik nu ben? Ik heb het toch lastig gehad. Mijn moeder was al dood

vóór mijn geboorte. Dit klinkt onmogelijk, maar het kan! Mijn vader was verteld dat de zoon die

mijn moeder, Metis, hem zou geven, oppermachtig zou zijn en hem van de godentroon zou

schoppen. Natuurlijk was mijn vader hier bang voor, dat begrijp ik… Maar dat hij mijn moeder

toen heeft opgegeven, zal ik hem nooit vergeven.

Ja, hij at mijn moeder werkelijk op en dat terwijl hij helemaal niet zeker wist of zij hem wel zo’n

gevaarlijke zoon zou schenken! Dit was namelijk niet het geval: ik was het die in de buik van

Metis op het zonlicht zat te wachten. De dochter waar Zeus het meest van zou houden!

Ik wilde eruit, natuurlijk! Ik veroorzaakte mijn vader een ondraaglijke hoofdpijn. Mijn

toekomstige broer, Hefaistos, moest erbij komen. Hij is geen dokter, nee, hij is smid. Hij heeft

met zijn smeedgereedschap het hoofd van mijn vader opengespleten en toen kwam ik eruit…

Mijn moeder was niet meer te redden, maar ik klom eruit, in volle wapenrustig, zoals men mij nu

nog ziet.

Ja, in volle wapenrusting! Want dat ben ik:

trots en statig in mijn lange gewaad, een helm

op en een schild aan de arm. In tegenstelling

tot mijn domme broer Ares, draag ik liever een

schild dan een zwaard. Ares, ach ja, wat moet

ik ervan zeggen? Het is een krachtpatser, een

driftig mannetje. Hij laat graag aan iedereen

zijn spierballen zien en zoekt overal oorlog. Ik

ben de godin van de wijsheid, dus ook van de

oorlogswijsheid. Bij iedere beraadslaging van

een strijd ben ik aanwezig. Ik steun de leiders

en aanvoerders bij het nemen van goede

beslissingen. Dat is veel meer waard dan die

drift van mijn broertje.

Waar ik me ook mee bezig houd zijn de

kunsten. Toevallig kan ik geweldig goed

weven! Zo goed als ik dat kan, kan niemand

dat. al denken sommige mensen daar anders

over…

- 16 -

Er was eens zo’n wicht, dat ook behoorlijk kon weven. In al mijn goedheid heb ik haar een hoop

geleerd. Al mijn vaardigheid heb ik haar laten zien en dat uitte zich duidelijk. Iedereen zag dat ze

beter werd en men bewonderde haar werk. ‘Deze gave moet je van Athena hebben,’ sprak men.

En dat was ook zo. Maar in al Arachnes – Arachne, zo heette ze – arrogantie, ontkende ze dit. Dit

kon ik natuurlijk niet ongestraft aan me voorbij laten gaan!

Ik heb haar uitgedaagd voor een wedstrijd. Ze nam deze wedstrijd aan en door mijn woede werd

mijn vaardigheid belemmerd en won ze ook nog… Ik werd kwaad – natuurlijk werd ik kwaad –

en nam de wraak die ik diende te nemen: Ik heb haar voor altijd haar hobby uit laten voeren, het

weven. Ik heb haar in een spin veranderd. Dan kan ze fijn doen, waar ze zo trots op was. Helaas

verafschuwt iedereen haar nu, in plaats van bewondert. Want iedereen haat spinnen. En ik ben

weer de beste weefster!

Zo zie je maar, men moet niet met mij sollen. Ík ben de godin van de wijsheid, ik ben sterk, men

heeft mij nodig. Ik ben Athena, vergeet dat niet!

- 17 -

Schoonheid- en dieettips ontmaskerd

Welk meidentijdschrift je ook openslaat: overal wordt je overstelpt met ‘tips’. Tips om af

te vallen, tips om gezonder te leven, tips om er beter uit te zien, tips om gelukkiger te

worden… Als je ze allemaal zou opvolgen, zou je geen leven meer hebben! Maar of al die

tips je nou goeddoen…?

Door: Marieke Graumans

Ten eerste de dieettips: vooral het ontbijt is

belangrijk en dat klopt ook! 's Avonds

moeten we de koelkast echter mijden. De tip

luidt doorgaans: eet niets meer na 8 uur 's

avonds, want iedere hap na acht gaat direct

naar je zwemband! Dit is ongelofelijke

onzin. Je stofwisseling werkt de hele dag

door op ongeveer hetzelfde niveau. Het is

vooral dat we na het avondeten geen

komkommer en wortels meer eten, maar

chips en chocola… Dáár word je dik van en

dat kunnen we allemaal bedenken!

"In light frisdranken zit

een hoop ongezonde stoffen"

Iedereen die op dieet is, mijdt vetten. Want

we weten allemaal: als je wilt afvallen, mag

je geen vet voedsel eten. Fout! Je hoeft wan-

neer je wilt afvallen, niet alle producten met

vetten te laten liggen, zoals velen denken. Je

moet alleen uitkijken voor de verzadigde

vetten. Noten en avocado bijvoorbeeld,

passen prima in een dieet en bevatten veel

stoffen die juist erg goed voor je zijn.

Iets wat je volgens alle girlmagazines wel

moet doen, is veel vruchtensap drinken.

Frisdrank wordt verboden, maar daar zit in

veel gevallen eigenlijk evenveel suiker in als

in de ‘verse’ vruchtensapjes van de super-

markt! Ook versgeperste sapjes zijn veel te

zoet. Er zit nou eenmaal een hoop suiker in

fruit en er worden veel suikers toegevoegd!

Je kunt dus beter water of thee (zonder

suiker!) drinken, dan deze ‘gezonde’ sapjes.

En nu we het toch over drinken hebben:

Cola Light past fantastisch in een dieet,

toch? De smaak van cola zonder al die

calorieën. Not! Cola Light bevat ook héél erg

veel suikers! Dat het nu misschien iets

minder is dan in de gewone cola, is waar…

maar suikerarm is het zeker niet! Bovendien

zitten er een hoop ongezonde stoffen in light

frisdranken. Niet doen dus, eenvoudig water

blijft het gezondst!

Dan de beautytips. Vooral de huid wordt

nogal eens geteisterd met “goede raad”.

Men wil een mooie, zachte, egale huid en

probeert dat te bereiken met bijvoor-

beeld… vaseline! Veel vaseline zorgt immers

voor een zachte en gevoede huid. Alweer

fout! Je huid ondersmeren met die vette

troep heeft echt geen zin. Vaseline zorgt

voor een afsluitend laagje dat het vocht in je

huid vasthoudt. Zo lijkt je huid gevoed, maar

het is eigenlijk alleen maar vet. Vaseline

bevat geen voedende stoffen en het voegt

dus niets toe aan je huid. Sterker nog: door

het vette laagje kan je huid niet goed meer

ademen en heb je meer kans op puistjes en

mee-eters.

"Van bier gaat je haar

mooi glanzen. "

Lijnrecht tegenover de vaselinetruc staat

tandpasta. Als je tandpasta op je puistjes

smeert, zouden ze verdwijnen. Onzin! Het is

een trucje dat we allemaal wel eens hebben

geprobeerd en iedereen komt tot de conclu-

- 18 -

sie dat het niet werkt. De volgende ochtend

kom je met een rode, geïrriteerde kin of

voor-hoofd op school en dat valt nóg meer

op dan dat puistje. Tandpasta droogt de

pukkel uit, dus hij wordt kleiner… maar ook

de hele huid eromheen droogt uit en daar zit

niemand op te wachten.

Dan is er nog het feit dat iedereen een

prachtige lach wil hebben. Oma’s trucje

luidt: aardbeien zorgen voor witte tanden.

Hier is weinig tegen in te brengen: onder-

zoek wijst uit dat het inderdaad zo is. Maar

of het nou zo goed is voor je tanden? Het

zuur van de aardbeien ontdoet je tanden

van ontkleuringen. Dat zuur bijt echter ook

in je glazuur en tandvlees! Pas dus op met

dit trucje en smeer niet drie keer per dag je

tanden in met aardbeien. In dezelfde tijd

kun je ze gewoon goed poetsen en dit is

even effectief én wel goed voor je tanden!

Een grote ergernis van vrouwen, is het haar.

De meest dure shampoos en haarmasker-

tjes worden verkocht voor een optimaal

resultaat. Veel mensen zweren echter bij

citroensap. Als je citroensap in je haar

smeert, wordt het glanzend blond. Er zal

inderdaad wat verkleuring optreden, wan-

neer je met tien citroenen in je haar in de

zon gaat zitten, maar goed voor je haar is

het niet. Door de zure citroen zal je haar

sneller afbreken. Bier in je haar smeren (ook

al weer zo’n oud trucje) helpt echter wel.

Het voedt het haar en laat het glanzen, maar

ja… Het stinkt wel! En wanneer je dan van

dat mooie haar hebt, moet je het natuurlijk

ook wel goed stijlen. Wanneer je stijltang

kapot is, kan je toch net zo goed je strijkijzer

gebruiken? Ik raad het af. Dit is bijzonder

slecht voor je haar. Als je, je haar echt de

vernieling in wilt helpen, zet er dan vooral

een strijkijzer op! Gebruik gewoon een

goede, wat duurdere stijltang. Maar ook

deze mag niet iedere dag uit de kast worden

gehaald, dan wordt je haar alsnog droog.

"Tandpasta op je puistje? Onzin!"

Mensen die graag willen afvallen of er

mooier willen uitzien, geloven van alles! In

al hun wanhoop en vooral onzekerheid

volgen ze iedere tip op en denken niet meer

logisch na. Hopelijk denk men na het lezen

van dit stuk net wat langer na en kom je de

volgende keer zelf tot de conclusie dat som-

mige van grootmoeders oude weetjes, toch

niet zo effectief en gezond zijn.

19

De vloek verklaard

In het Oude Egypte werden farao's in alle luxe in de meest prachtige graftombes

begraven, als huis voor hun onsterfelijke ziel. Als het graf zou worden

geschonden, had de ziel geen huis meer en kwam het eeuwige leven in het

hiernamaals in gevaar. De vloek van de farao zou daarom veel grafrovers en

archeologen hebben achtervolgd tot hun dood. Of is voor deze sterfgevallen

misschien een logischere verklaring?

De bekendste vloek is die van de jonge

farao Toetanchamon. Nadat de Engelsen

Howard Carter en Lord Carnarvon zijn

graftombe openden, volgde een reeks

mysterieuze sterfgevallen, waaronder

die van Lord Carnarvon zelf. De media

waren op dat moment vol aandacht voor

alle prachtige vondsten in het graf en

wisten dat hun kranten zouden scoren

met verhalen over een 'vloek van de

farao'. Waarschijnlijker is echter dat de

altijd al zwakke gezondheid van Lord

Carnarvon hem de das om heeft gedaan.

Zijn kwakkelende gezondheid was juist

de reden dat hij zich met archeologie

bezig was gaan houden: zijn arts had

hem geadviseerd een warmer klimaat op

te zoeken. Onderzoek heeft aangetoond

dat de Engelsman een fatale bloedver-

giftiging heeft opgelopen door een ont-

stoken muggenbult. De dood van Lord

Carnarvon was de eerste na de opening

van de tombe van Toetanchamon. Bin-

nen twaalf jaar tijd overleden in totaal

acht personen die bij de opening van het

graf aanwezig waren. Dit betekent ech-

ter dat een stuk of vijftig anderen de

vloek wel hebben overleefd, waaronder

Howard Carter. Dit levert een vrij nor-

maal sterftepercentage op voor het be-

gin van de twintigste eeuw.

Het is goed denkbaar dat het openen van

een graftombe inderdaad tot gezond-

heidsproblemen leidt. Uit onderzoek is

gebleken dat veel tombes gevaarlijke

schimmels bevatten, die vrijkomen bij

de opening. In het graf is immers al

duizenden jaren een lichaam aan het

vergaan. Daarnaast wordt er met de fa-

rao de nodige etenswaar begraven, zo-

dat zijn ziel ook na zijn dood niets tekort

zal komen. Het ontbindingsproces van

de mummie en het voedsel zorgen voor

de nodige bacteriën en schimmels in de

afgesloten ruimte. Ook in de sarcofaag

zelf zijn gevaarlijke stoffen als ammo-

niakgas, formaldehyde en hydrogen sul-

fide aangetroffen. Over het algemeen is

dit alles niet gevaarlijk voor iemand die

gezond is, maar alleen voor mensen met

een slecht immuunsysteem, zoals Lord

Carnarvon.

Al met al lijkt het dus logischer dat de

mysterieuze sterfgevallen eerder de oor-

zaak zijn van zwakke immuunsystemen

en schimmels dan een dodelijke vloek

van de farao. Maar natuurlijk levert een

vloek een veel spannender verhaal op

dan schimmels. Deze vloek zullen we

dus nog regelmatig in spannende

boeken en films terugzien, dus een tip

voor wie lekker wil griezelen met

mummies: huur The Mummy-triologie!

- 20 -

Jip en Janneke

Je kunt geen HEMA inlopen of je wordt met ze geconfronteerd. We hebben er

allemaal wel een lunchtrommeltje of pyjama van gehad. Op ieder kinder-

nachtkastje ligt een boekje met hun verhalen… Iedereen kent het stel: de twee

ondeugende, maar lieve kindertjes, die de meest eenvoudige avonturen beleven,

Jip en Janneke.

Door: Marieke Graumans

- 21 -

Voor wie nog nooit van Jip en Janneke heeft gehoord – al is dit bijna onmogelijk: Jip en

Janneke is een kleuterduo, bedacht door Annie M.G. Schmidt. Jip en Janneke beleven

allemaal kleine avontuurtjes in hun kinderwereldje, zoals het kopen van een ijsje, het

wassen van de hond en een bezoek van Sinterklaas. Juist die ‘gewone’ dingen zijn

spannend voor hen en ze worden er blij van. En deze kinderlijke blijdschap herkennen

de lezertjes! Annie schreef de kinderverhaaltjes voor ‘Het Parool’. Fiep Westendorp

illustreerden de verhaaltjes en omdat het een krant betrof, waren alle tekeningen zwart-

wit. Jip en Janneke zijn afgebeeld als silhouetjes.

Zelf was ik verzot op hun verhalen. Ik had een boek met hun verhalen, dat is heden ten

dage nauwelijks nog een boek te noemen. Het is een vodje met verkleurde bladzijdes,

waar volgens mij honderd glazen chocomel en fristi net niet overheen zijn gegaan… Ik

heb het boekje letterlijk kapot gelezen. Niet alleen toen ik klein was, ook later. Hun

verhalen blijven boeien en ontroeren: prachtig om te lezen hoe kinderen in het bezoeken

van hun oma, een avontuur kunnen zien. Ik word er elke keer weer even gelukkig van.

Jip en Janneke is niet alleen een deel van onze kindertijd, het is een deel van onze cultuur

geworden. Het is typisch Hollands: lekker nuchter, eenvoudig geschreven. Daar was

Annie een meester in! En ook de inkttekeningen van Fiep Westendorp benadrukken de

eenvoud. Deze eenvoudige, Hollandse taal helpt duizenden immigranten om de

Nederlandse taal te leren. Er zijn talloze inburgeringbureaus die hun klanten adviseren

‘Jip en Janneke’ te lezen, om zo het Nederlands onder de knie te krijgen.

Ondanks dat het zo typisch Nederlands is, zijn de verhalen over de lieve buurkindertjes

in vele talen vertaald. Zo vindt men Heiner und Hanni in Duitsland, Mick and Mandy in

Engeland en Tono dan Tini in Indonesië. Ook hebben liefhebbers zich gebogen over een

vertaling in ’t Latijn (Jippus et Jannica) en Twents (Jipke en Jannöaken). In Engeland –

waar ze duidelijk wat minder nuchter zijn – vond men de tekeningen van Westendorp

maar niks. De donkere figuurtjes deden aan negertjes denken en dit zou volgens de

Britten discriminatie in de hand werken. Wat andere landen er ook van vinden, Jip en

Janneke blijven boeien. Ik hoop dat de verhaaltjes tot in den eeuwigheid worden

voorgelezen en dat men – ook met de moderne tekentechnieken en vormgeving – de

eenvoudige tekeningetjes blijft waarderen. Ieder kind heeft recht op de blijdschap van

Jip en Janneke!

- 22 -

Sprookjes uitgelicht

Doornroosje

‘Ik ken jou, ooit heb ik jou in een droom ontmoet! Ik ken jou, die glans in je ogen

ken ik immers zo goed…’ Alle kleine meisjes kennen deze songtekst wel. Het is het

liedje dat een verliefde Doornroosje, in het bos ronddartelend, zingt, wanneer ze

haar droomprins tegen het lijf loopt. Een schattig verhaaltje hebben de

Disneyproducenten ervan gemaakt, maar het oorspronkelijke verhaal is wel wat

anders… Genaamd: de Schone Slaapster.

Door: Marieke Graumans

Er waren eens een zeer ongelukkige koning en koningin. Ze waren zo ongelukkig, omdat

hun kinderwens maar niet uitkwam. Tot hun grote vreugde vertelde toen een kikker dat

de koningin snel een dochtertje ter wereld zou brengen en zo geschiedde. De koning

organiseerde een groot feest om de geboorte te vieren. Omdat hij maar twaalf gouden

borden had, besloot hij maar twaalf van de dertien wijze vrouwen in het rijk uit te

nodigen. In de tekenfilm zie je slechts drie feeën – Flora, Fauna en Mooiweertje – en later

een boze heks – Malafide –, die de dertiende wijze vrouw moet voorstellen. Een geno-

digde die we bij Disney wel tegenkomen en bij het originele verhaal niet, is prinsje Phi-

lip, waaraan het nieuwe prinsesje al wordt uitgehuwelijkt. Na de maaltijd geven alle wij-

ze vrouwen het nieuwe prinsesje – door Disney ‘Aurora’ genoemd – een gave. Wanneer

de elfde vrouw haar gift heeft gedaan, stormt de boze dertiende vrouw binnen. Ze wil

wraak en voorspelt dat het meisje zich in haar zestiende levensjaar aan de spoel van een

spinnenwiel zal prikken en zal sterven. De laatste wijze vrouw heeft nog geeft gift ge-

daan en haar wordt gesmeekt de vloek ongedaan te maken. Helaas kan dit niet, maar ze

verzacht de vloek. De prinses zal niet sterven, maar honderd jaar slapen. Disney maakt

hiervan: prinses Aurora pas zal ontwaken na ‘een echte liefdeskus’. De koning laat alle

spinnewielen in het land verbranden, maar het mag niet baten. Op haar verjaardag vindt

ze in een oude toren van haar kasteel een oud vrouwtje dat zit te spinnen. Het meisje

weet natuurlijk niet wat een spinnewiel is en probeert de mooie spoel te grijpen. Als ze

zich prikt, valt ze op een bed en valt in een diepe slaap. Volgens de Disney film is er meer

moeite gedaan om Aurora te redden: de feeën zouden hun toverkrachten hebben

opgegeven en zijn met het prinsesje in het bos gaan wonen. Ze voedde haar op en deden

alsof ze haar tantes waren. Om de boze heks Malafide op een vals spoor te zetten, geven

ze het meisje een nieuwe naam: Doornroosje. Malafide komt echter alsnog achter de list

en op de valreep laat ze haar vloek nog uitkomen.

Volgens de oorspronkelijke sprookjesschrijver viel iedereen in het kasteel automatisch

samen met de prinses in slaap. Tegenwoordig ziet iedereen de scène voor zich waarin de

roze, groene en blauwe fee iedereen met slaapstof bedwelmt. Hoe het ook moge zijn,

- 23 -

iedereen in het kasteel valt in slaap. Doordat het kasteel dus niet meer onderhouden

wordt, groeit er een enorme doornbos omheen. Vele prinsen proberen door de

doornhaag te komen om de schone slaapster te bereiken en allen sterven… Tót de

honderd jaar voorbij zijn. De prins die het dán waagt naar het kasteel te gaan, stuit niet

op een doornbos, maar op een bloementuin. De bloemen wijken voor hem en wanneer

hij de prinses in de toren van het kasteel aantreft, kust hij haar, ontwaakt ze en leven ze

verder nog lang en gelukkig.

Wij kennen echter een wat ingewikkeldere versie van de redding: Nadat de feeën

iedereen in slaap hebben gebracht, gaan ze op zoek naar de jongeman die Aurora op

haar ongeluksdag had ontmoet. (Denk aan de songtekst aan het begin van dit artikel!)

Deze jongeman, prins Philip, is haar ware liefde en kan de vloek dus verbreken. Malafide

vindt hem echter eerder en neemt hem gevangen. De dappere Flora, Fauna en

Mooiweertje trekken richting de ‘Verboden Bergen’, waar Malafide woont en waar ze de

prins vasthoudt, en weten Philip te bevrijden. Om hem tegen te houden laat Malafide een

enorme doornstruik rond het kasteel – een oorspronkelijk element uit het sprookje – en

vecht tegen hem in de vorm van een draak. De sterke prins Philip weet haar te doden, hij

bereikt het kasteel en wekt de prachtige Doornroosje – en daarmee het hele kasteel –

met ‘een echte liefdeskus’. En zo leefden de prins en prinses ook in deze versie van het

verhaal nog lang en gelukkig!

Of we nu de versie van de gebroeders Grimm of die van Disney aanhouden, in beide

gevallen leven alle personages, behalve de dertiende wijze vrouw/de boze heks

Malafide, nog lang en gelukkig. En dat is het belangrijkste in sprookjes! Dat de Disney

producenten nu liedjes, ware liefde, drie gekleurde goede feeën en een boze heks voor

nodig hebben, is onbelangrijk.

Originele naam: ‘La Belle au bois dormant’

Andere namen: De Schone Slaapster, Sleeping Beauty

Land van herkomst: Frankrijk

Schrijver: Charles Perrault

In sprookjesboek: ‘De sprookjes van Moeder de Gans’ (1667)

Later: ‘Kinder- und Hausmärchen’ van Gebroeders Grimm

Waar kom je haar tegen? Efteling

- 24 -

Mijn hobby is… POSTCROSSING Veel mensen hebben een vreemde hobby. Niet iedereen bij doet nou eenmaal aan

voetbal, hockey of gitaarles. Sommigen halen hun hart op bij volksdansen,

geocaching, kung fu of miniatuurtreintjes verzamelen. Ikzelf heb ook een rare

hobby: postcrossing.

Door Marieke Graumans

Wat is postcrossing?

Het is een project waarbij je ansichtkaarten over de hele wereld verstuurt naar mensen

die je niet kent.

Hoe werkt dat dan?

Als iemand je kaart heeft ontvangen, registreert hij of zij je kaart op internet en dan

krijgt iemand anders de opdracht jou een kaart te sturen. Je krijgt dus geen kaart terug

van degene die jij een kaart hebt verstuurd! Op www.postcrossing.com kun je gratis een

account aanmaken. Op je account vertel je iets over jezelf. (Alles in het Engels uiteraard!)

Je zet er niet je adres op. Alleen degene die ‘opdracht heeft gekregen’ jou een kaart te

sturen, heeft toegang tot jouw adres.

Wat voor kaarten krijg je dan?

Op je account zet je wat voor soort kaarten je graag wilt ontvangen en welke absoluut

niet. Niet iedereen houdt rekening met je voorkeuren, maar sommigen doen wel echt

hun best. Zo ben ik dol op zwart wit kaarten met één kleurobject erin, geweldig als

iemand speciaal voor jou naar zo’n kaart opzoek is gegaan! Ook leuk is het om

ansichtkaarten van idolen te ontvangen, ik heb bijvoorbeeld al kaarten met Barack

Obama en met Che Guevara erop in de brievenbus gevonden.

Wat zet je op zo’n kaart?

Op je account vertel je ook wat je graag zou willen lezen op je kaart. Veel mensen vragen

om wat woorden in je moedertaal op de kaart te schrijven, met vertaling in het Engels.

Maar ook het mooiste moment in je leven, een grappig verhaal, een mop, je favoriete

songtekst, je lievelingsboek of iets over je land en zijn traditie kun je op je kaart kwijt. En

als je dit alles te intiem vindt, kun je het houden op een klas-1-opstel-voor-engels:

‘Hello, my name is …, I’m .. years old and live in … in …, my hobbies are … Greetings, …’

Wat vind je zo leuk aan deze hobby?

Door dit project kom je met verschillende culturen in aanraking. Je hoort van steden,

gebruiken, tradities en celebs waar je nog nooit eerder van hebt gehoord. Maar naast dat

het natuurlijk hartstikke educatief is, is het gewoon leuk en spannend uit welk land je nu

weer een kaart zal krijgen!

- 25 -

Waarvandaan krijg je dan zoal kaarten?

Soms krijg je een kaart uit Rusland, Taiwan, Letland of Australië, maar ik heb ook wel

eens een kaart uit Geertruidenberg ontvangen of van een Marieke uit Lelystad! Er zijn

veel Nederlanders die het doen, we staan op de 4e plaats op de wereldranglijst. Finland

is vreemd genoeg nummer 1 en niet ver daaronder uiteraard Amerika.

Wat kost het je?

Het kost wel wat natuurlijk. Binnen Nederland kost een postzegel €0,46, binnen Europa

€0,79 en buiten Europa €0,95. Met de kaart erbij zit je dus al snel tussen de €1 en €2.

Maar ja, het zijn kleine bedragen die je geleidelijk aan uitgeeft. En als je even geen geld

meer hebt, stop je met het aanvragen van adressen, als je weer wat postzegels hebt gejat

van je moeder, verstuur je er vijf tegelijk. Zelf overdrijf ik misschien een beetje, ik heb al

meer dan honderd kaarten. De mooiste hangen op de deur in mijn slaapkamer, de

andere zitten opgeborgen in een multomap.

Het is een hobby die ik iedereen kan aanraden. Ik doe het al twee jaar en elke keer is het

weer een leuke verrassing als er een kaart in de bus ligt. Al verstuur je maar één kaart

per maand, die ene kaart die je terug krijgt, maakt je toch weer even blij.

Tips:

www.gratisansichtkaarten.nl -- Gratis ansichtkaarten, de ene keer leuker dan de andere

keer.

www.postzegelsmetkorting.nl -- Oude guldenpostzegels, die in een bepaalde combinatie

euro’s waard zijn, maar naar verhouding goedkoper zijn.

- 26 -

Angstaanjagend

Bij deze trakteer ik jullie op een fotoshoot met mooie en ook een beetje ligubere

foto's! Zelf houd ik heel erg van horrobeelden. Ik vind ze heel spannend en wil

vaak het verhaal erachter weten! Wat vinden jullie ervan?

Door: Koen Verheijden

- 27 -

- 28 -

Disney door de jaren heen

Aladdin, De klokkenluider van de Notre Dame, Lady en de Vagebond en Belle en het

Beest. Klinkt bekend, toch? Dit zijn enkele namen van films van de meest bekende

filmproducent ter wereld: Walt Disney. Deze briljante films haalden vele prijzen

binnen en nú nog zijn deze 'Disney classics' een succes. En het begon allemaal met

een muis..

Door: Koen Verheijden

Tijdens zijn 43 jaar durende carrière

lukte het Walter Elias Disney – in een

tijd dat de meest belangrijke nieuwe me-

dia werd uitgevonden – om ver boven

iedereen uit te steken.

"Walt Disney ontving

MEER Dan 950 prijzen"

Disney werd beschreven als de meest

opvallende figuur in de grafische kunst.

In zijn leven ontving hij meer dan 950

prijzen, waaronder 48 Oscars en zeven

Emmy's. De bedenker van de geniale

Disney-films werd geboren op 5 decem-

ber 1901 in de Amerikaanse stad Chiga-

co. Walt groeide op in Kansas City op

een boerderij en raakte al op jonge leef-

tijd geïnteresseerd in tekenen. Toen hij

zeven jaar oud was, verkocht hij zijn

eerste schetsen aan zijn buren. Op de

middelbare school was Walt lid van de

schoolkrant, waarvoor hij tekeningen en

foto's maakte. In augustus 1923 vertrok

Walt Disney naar Hollywood. Hij had

niet meer bij zich dan een paar dollar en

wat tekenmateriaal! Het was ontzettend

moeilijk voor Walt om aan een baan te

komen, dus besloot hij kosten te be-

sparen en bij zijn broer Roy te wonen.

Samen huurden zij een makelaars-

kantoor in Hollywood, waarin zij een

studio begonnen.

In deze studio startte hij het bedrijf The

Walt Disney Studio en bedacht hij het te-

kenfiguurtje Oswald the Rabbit. Oswald

werd een doorslaand súcces! De studio

Universal Pictures zag wel wat in Os-

wald en nam Walt aan om een aantal

films te maken met Oswald in de hoofd-

rol. Oswald werd razend populair en

Walt vroeg om opslag. Toen hij dit niet

kreeg, nam hij ontslag. Hij mocht daar-

door zijn figuur Oswald niet meer ge-

bruiken, dat stond namelijk in zijn con-

tract. De rechten van Oswald lagen daar-

door bij Universal Pictures. Maar dit was

geen probleem voor de creatieve Walt.

Hij bedacht al snel nieuwe figuren!

"Met een paar dollar en zijn

tekenspullen vertrok hij

naar Hollywood"

Walt Disney had een nieuw tekenfiguur

nodig dat hem bekend zou maken. Zo

werd Mortimer Mouse gecreëerd. Zijn

vrouw raadde de naam Mortimer af en

bedacht de naam Mickey. De allereerste

Mickey Mouse werd eigenlijk niet door

Walt Disney getekend, maar door Ubi

- 29 -

Werks, een vriend van Walt. En deze Ubi

Werks kwam uit ons Friesland! Mickeys

eerste film heette Plane Crazy (1926) en

werd een groot succes.

Mickeys derde film verscheen in 1928.

Deze film was heel bijzonder, want er

zat muziek in! Voor die tijd waren er

alleen stomme films (dus zonder geluid).

Deze film heet Steamboat Willie. De

bios-coopbezoekers vonden het heel

bijzon-der. In de eerste Mickey Mouse-

films sprak Walt Disney zelf de stem in

van Mickey! Een paar jaar na de

geboorte van Mickey werden Goofy en

Donald Duck bedacht. Zij werden de

beste vrienden van Mickey. Daarna

kwam Minnie Mouse, zijn vriendinnetje.

"Mickey Mouse is eigenlijk bedacht

door de Nederlander Ubi Werks"

De eerste lange tekenfilm van Walt Dis-

ney was Sneeuwwitje en de Zeven Dwer-

gen uit 1937. De film was een ontzettend

succes en heeft zelfs een Oscar gewon-

nen! Daarna kwam de ene na de andere

tekenfilm uit de studio’s, zoals Pinokkio,

Dombo en Bambi. Maar het bleef niet

alleen bij tekenfilms: er werden ook

normale speelfilms, natuurfilms, docu-

mentaires en tv-series gemaakt, waar-

onder de hitfilm Mary Poppins.

De beste Disney-films behoren tot de

Diamond Collection. Disney-films zijn

altijd maar voor een bepaalde tijd te

koop. Als alle exemplaren uit de winkel

zijn, gaat het origineel in een zogenaam-

de Disney Kluis. Pas na vijf tot tien jaar

worden de films daaruit gehaald en

opnieuw uitgebracht. De reden hiervoor

is dat Disney na een aantal jaar de films

wil oppoetsen door ze opnieuw in te

kleuren, zodat een volgende generatie

kinderen ook kan genieten van de

Disney Classics zonder zich te irriteren

aan ouderwetse en fletse kleuren! Een

aantal van de films die in die Disney

Kluis zitten, zijn Peter Pan, Jungle Book,

101 Dalmatiërs en Bambi.

“Om de paar jaar worden

de Disney-films opgepoetst"

De nieuwe Disney-films zijn niet meer

zoals de films ooit geweest zijn. Vooral

in de jaren negentig waren de tekenfilms

van Disney een megasucces. Iedereen

kent wel de hits uit die tijd! Om maar

een paar van deze klassiekers te

noemen: Tarzan, Mulan, Pochahontas,

De Leeuwenkoning en Aladdin. De laatste

jaren zijn de grootste animatiehits, zoals

de filmseries Shrek en Ice age, niet meer

van de hand van Disney, maar de con-

currentie. Disney kan dit succes niet bij-

benen, maar loopt achter. Wel een goede

Disney Classic is de recente film De

Prinses en de Kikker. Daarin kwamen de

elementen van Disney aan te pas die wij

allemaal kennen en waarderen: niet met

de computer geanimeerd maar gete-

kend, vrolijke liedjes, een romantisch

sprookje en grappige bijfiguren. Dat is

de kracht van Disney en zo zien wij de

films het liefst!

30

Ravenmeisje

Op een koude winternacht beviel een vrouw van een ei. Het ei kwam uit, en uit het ei kwam

een meisje. Morrigan. De moeder van het meisje riep de hele tijd over een Ravenmeisje.

Vervolgens stierf de vrouw en werd Morrigan naar het plaatselijke weeshuis gebracht.

Een harde klap galmde door de eetzaal toen Meester Meyer het ongehoorzame jongetje

dat voor hem stond sloeg. De kleine jongen kroop op de grond ineen. Meyer sloeg zijn

pupillen eigenlijk nooit. Zíjn leerlingen waren zijn trots. De meest beschaafdste en

intelligentste kinderen van het dorp. Hij had altijd al een zwak voor kinderen. Daarom

richtte hij zijn weeshuis op. Vijftien jaren lang ging het goed met het weeshuis. Er was

een overvloed aan eten en voorzieningen. De gemeente betaalde alle omkosten en de

kinderen gingen braaf naar school. Tot vorig jaar winter het voedsel schaars werd. Het

ging niet goed meer met de economie. En daar leed zijn weeshuis onder. De kinderen

kregen minder te eten en de gemeente gaf minder subsidie. De kinderen werden ziek en

er kon geen dokter betaald worden. De meid moest ontslagen worden, waar ze allemaal

onder te leiden hadden: De kinderen kregen meer corvee. Ze hadden minder tijd om

buiten hun school te leren. Ze werden dommer. Met hun manieren ging het ook

bergafwaarts. Ze begonnen te jatten en mensen te bedreigen. Ze wilden geld voor eten.

Uitgehongerd waren ze. Langzaamaan ging het beter met de economie. Maar het was

nog lang niet zoals vroeger. Meneer Meyer had nu negen kinderen onder zijn hoede. Vijf

jongens en vier meisjes. Ze bleven tot hun achttiende bij hem wonen, daarna zouden ze

het zonder hem moeten redden.

Hij had er meteen spijt toen hij Tom had geslagen. Maar hij kon nu moeilijk een

troostend woord zeggen. Hij moest streng blijven. Dat was onderdeel van zijn regime,

streng zijn. Streng maar rechtvaardig, en dat wisten zijn leerlingen.

Het was diep in de nacht toen er op de deur van Meyers kamer werd geklopt. Hij deed de

deur open en zag daar kleine Beth staan. Het was een knap, vijfjarige meisje. Spontaan

en vriendelijk tegen iedereen. 'Morrigan ligt alweer niet in bed. Ik heb haar gezocht,

maar ik kan haar nergens vinden, meneer.'

Meyer slaakte een diepe zucht. Het was niet de eerste keer dat de vierjarige Morrigan

midden in de nacht verdween. Altijd wanneer dat gebeurde kwam Beth naar zijn kamer.

Zij maakte zich zorgen. De schat. Meestal zat Morrigan ergens voor een raam naar buiten

te staren. En wanneer je aan haar vroeg waarom ze dat deed, haalde ze alleen haar

schouders op. Die Morrigan was een apart meisje. Ze was teruggetrokken en maakte

geen deel uit van de groep. Ze werd gelukkig niet gepest, daar zorgde Meyer wel voor.

Op school deed ze het goed en ze was ook heel beleefd. Nee, op haar gedrag was niets

aan te merken. Maar ze was zo vreemd. Liet nooit iets van zichzelf los. Ze zat altijd

ergens in haar eentje. De andere kinderen hebben geprobeerd contact met haar te

zoeken, maar ze gaven het na een tijdje op. Behalve Beth. Die waakte als een leeuwin

31

over Morrigan. Zij leek als enige te kunnen praten met Morrigan. Maar Beth liet ook

nooit wat los over haar.

Meyer stuurde Beth terug naar haar bed. En ging zelf opzoek naar Morrigan. In het

weeshuis was ze niet te vinden. Hij maakte zich zorgen. Dus ging hij de deur uit. Het was

een koude herfstnacht en de wind sloeg hem om de oren.

Meyer vond het spichtige kind al snel. Op een nare plek die Meyer altijd de kriebels

bezorgde. En zeker 's nachts! Het dorpskerkhof. Ze zat in het midden van het kerkhof,

met haar rug richting Meyer. Haar lange, zwarte haren hingen tot aan haar middel.

Meyer liep naar haar toe en zag dat haar normaal al witte huid nu nog bleker leek. Alsof

ze licht gaf. Om haar heen zat een twintigtal raven. Morrigan speelde met ze. Knuffelde

ze. Het kind zat onder het modder.

De raven keken Meyer minachtend aan. Meyer werd bang en stoof op de raven af. Met de

snelheid van het licht vlogen ze op. Meyer trok Morrigan omhoog. Hij sleurde haar aan

haar arm het kerkhof af. Eenmaal in het weeshuis aangekomen zette hij Morrigan in de

stoel voor zijn bureau. 'Wat deed je daar Morrigan?' Zijn stem verhief zich. Het kleine

kind reageerde niet en keek langs Meyer heen. Meyer voelde woede in zich opwellen en

zei nog een keer haar naam. Toen ze nog steeds reageerde sloeg hij haar. De tweede keer

dat hij een van zijn kinderen sloeg op een dag. Hij verachtte zichzelf.

Eindelijk begon Morrigan te praten. 'De raven riepen me. Ze wilde met mij spelen. Ze

wachtten me op het kerkhof op. We hebben heel lang gespeeld en gepraat.'

Dit kind is gestoord, dacht Meyer. 'En wat zeiden ze dan tegen je?'

'Dat mocht ik niet van ze zeggen. Dat was een geheimpje.' Morrigan begon op haar stoel

te wippen. Zachtjes begon ze een liedje te neuriën.

'Morrigan, ik wil niet meer dat je naar de raven gaat. Heb je dat begrepen?' Morrigan

negeerde hem alweer. Het kind wilde alleen over haar raven praatte, dus besloot Meyer

het op die boeg te gooien. 'Wat zeiden die raven tegen je?' vroeg hij gebiedend.

Morrigan keek meneer Meyer ineens aan. Met een zachte stem fluisterde ze: 'Ze

vertelden dat u vannacht dood gaat.'

Meyer hapte naar adem. Hij werd bang. 'Ga naar je kamer.' stamelde hij. En Morrigan

liep de kamer uit. Meyer controleerde alle sloten van het gebouw en ging toen in bed

liggen. Hij kon geen oog dicht doen.

De volgende morgen was het hele dorp in rep en roer. Het dode lichaam van Meneer

Meyer was in zijn bed gevonden. Zijn lichaam zat onder de krassen en bebloede gaten.

Een mysterieuze en gruwelijke dood. Het lichaam werd snel opgeruimd en algauw kwam

er een nieuwe directeur voor het weeshuis. De dader werd nooit gevonden. Niemand

had dit zien aankomen, niemand die het wist. Niemand die het kon verhoedde. Behalve

één meisje. Ze was een kleuter nota bene. Zij had zijn dood voorspeld Maar zij deed

niets. Helemaal niets..

Wordt vervolgd..

Koen Verheijden Ko en Verh eijd en

32

A happy end

De tweede The Project alweer! We merkten dat mensen om ons heen dachten dat dit

tijdschrift slechts één editie zou tellen, maar wij zijn alweer een maand keihard bezig

geweest met de tweede editie! En alweer zijn we er trots op en er zullen nog velen ‘The

Project’s volgen.

In deze Project zijn we doorgegaan met de vaste stukken, maar hebben we ons ook weer

gebogen over nieuwe artikelen. Deze formule – terugkerende onderwerpen plus nieuwe

items – zullen we nog heel vaak toepassen!

Wij hebben er weer heel veel plezier aan beleefd alles te schrijven en we hopen dat jullie

ook van het tijdschrift hebben genoten!

Net als bij de eerste editie, horen we ook nu graag wat jullie van The Project vinden! Mail

of krabbel ons, of schrijf een berichtje op de Facebook pagina met je commen-

taar/tips/complimenten. Ook kun je ons op deze manier bereiken wanneer je mee wilt

helpen aan The Project. We zoeken nog steeds freelancers, modellen en mensen voor de

kledingkast van en bijzondere hobby's

Tot de volgende keer!

Marieke & Koen

infomagazinetheproject@gmail.com

www.magazinetheproject.nl

www.theprojectmagazine.hyves.nl

www.facebook.com/#!/pages/The-Project/228825173819967