Nr 14 - 11 maart 2015

Onafhankelijk magazine van de vrije Universiteit — www.advalvas.vU.nl

Nr 1411 maart 2015

Promovendi wapenen zich tegen fraude

Deeltijdwerk: goed tegen de werkloosheid

Jesper Gringhuis wil de Provinciale Staten in

Staar je niet blind op democratisering

De Nieuwe Universiteit pag 16

HOE VER KIJK JIJ?We leven in een snel veranderende samenleving, met grote maatschappelijke vraagstukken. Dat vraagt om mensen die verder kijken. Verder dan het voor de hand liggende, verder dan het bekende. Mensen die verder kijken zijn op hun plek bij de VU. De VU stimuleert haar medewerkers buiten hun eigen afdeling en eigen vakgebied te kijken. Om nieuwe wegen in te slaan. Om samen te werken aan toonaangevend onderzoek en onderwijs. De VU is een universiteit die midden in de maatschappij staat. Met de blik gericht naar buiten. VU is verder kijken.

Ben jij een medewerker van de VU? Kijk dan voor een overzicht van alle interne vacatures op:

WWW.VU.NL/VUNET/VACATURES

Ben jij geen medewerker van de VU maar wel geïnteresseerd om bij de VU te werken? Kijk dan op:

WWW.WERKENBIJDEVU.NL

3nr 14 — 11 maart 2015ADVALVAS

INHOUD jaargang 62 — nr 14

En verder Online nieuws 4

Opinie: democratisering 8 Column: Karen Maex 9

Onderzoeksnieuws 14

Mail 23

Opinie: kleine studies 24

Column: Roos 25

Campus: kinderziekten financiën 26

PP 28

Cultuur: theater en restaurant 30

Sleutelgat 31

Griff 32

Het volgende nummer verschijnt op 25 maart 2015.

RedactieadresDe Boelelaan 1105kamer 1-D-401081 HV [email protected] SchilpRedactieFloor Bal, Peter Breedveld, Kasper Hermans (a.i.), Dirk de Hoog, Marieke Kolkman, Welmoed VisserEindredactieWin Castermans, Welmoed VisserSecretariaatAnna Jansen (020) [email protected] OntwerpLuis Mendo - GOOD Inc. VormgevingRob Bömer, behance.net/rbbmr

MedewerkersMerlijn Draisma, Yvonne Compier, Peter Gerritsen, Martijn Gijsbertsen, Roos van Rijswijk, Dick Roodenburg (Griffioen), Bas van der Schot, Nienke Stumpel, Peter Valckx

Copyright HOP-kopij Hoger Onderwijs Persbureau, Amsterdam

VU-advertentieszie secretariaat

Commerciële advertentiesBureau Van Vliet (023) 5714745

Druk Opmeer drukkerij BV, Den Haag

ONAFHANKeLIJK MAGAzINe VAN De VRIJe UNIVeRSIteIt

Jesper Gringhuis kandidaat Statenlid 6

Werkloosheid voor en na de crisis 10

Rendement is een vies woord 16

Fraudeloos promoveren 20

3

VU NU

Cover Peter Gerritsen

Dinsdag 3 maart 2015, 12.32»Baking Sale, Initium. Rechtenstudenten van faculteitsvereniging QBDBD bakken en verkopen Marokkaans lekkers. De opbrengst is voor het rijdende en varende erfgoed in Amsterdam. Foto Peter gerrItseN

VU levert sport-vrouw en sportman van het jaarVU-studenten Ilse Paulis (geneeskunde) en Dion Beukeboom (bedrijfskunde) zijn vrijdag gekozen tot sportvrouw en sportman 2014 op het SSA Studenten Sportgala.

Eerste artikelen van studenten-tijdschrift Politeia onlineNadat het idee al bijna een jaar borrelde bij vier politicologie-studenten, kwamen onlangs de eerste artikelen op het web. Het online magazine Politeia is een feit: politeiamagazine.com.

Innovation Lab VUmc wint prijs voor 3D-techniekenHet 3D Innovation Lab van VUmc heeft de RapidPro Award voor innovatie op het gebied van 3D-printen gewonnen.

‘Bouwplannen UvA zijn zo gek nog niet’

Oudere studenten kunnen voorlopig nog niet goedkoop lenen

Ombudsman in geloofszaken

KNAW krijgt voor het eerst een vrou-welijke president

‘Bussemaker geeft ons fopspeen’

RSS feedabonneer je op het laatste nieuws online

Voor al het laatste nieuws: advalvas.vu.nl

Een meerderheid van de Nederlandse bevolking sympathiseert met het protest van docenten en studenten, blijkt uit een peiling van Maurice de

Hond. Vooral onder linkse stem-mers vinden de acties weerklank.De Hond onderzocht op verzoek van de Amsterdamse studenten-vakbond ASVA hoe Nederlanders denken over de acties in het Maagdenhuis en daarbuiten.

twaalfhonderd respondenten deden mee aan het onderzoek.De actievoerders willen meer inspraak en democratischer bestuur aan de universiteiten. Moeten studenten en docenten het bestuur van de universiteit dan zelf kunnen kiezen? een nipte meerderheid van 52 procent vindt van wel, terwijl nog altijd 34 procent daar tegen is, meldt De Hond. De rest van Nederland weet het niet.

Bestuurders hebben geen beste reputatie. Slechts zes procent van de respondenten heeft nog altijd het volste vertrouwen in bestuurders van universiteiten, hogescholen, ziekenhuizen en andere publiek-private instellin-gen, terwijl zeventien procent het vertrouwen volledig is kwijtge-raakt. (HOP)

Meer over de acties op de VU op pagina 16. en volg het nieuws op advalvas.vu.nl.

Brede steun voor studentenacties

nr 14 — 11 maart 2015 ADVALVAS4

Wel

moe

d Vi

sser

Hij beschuldigt de VU van discrimi-natie op grond van een chronische ziekte of beper-king. “Vanwege mijn ADHD ben ik

heel snel afgeleid. Daarom heb ik het recht om in een aparte ruimte tentamen te doen. Maar dat gaat heel vaak niet goed”, zegt de vier-dejaars student.Volgens hem maakt de faculteit continu fouten die hem achter-

stellen ten opzichte van reguliere studenten. zijn klachtenlijst is lang. zijn belangrijkste bezwaar is dat hij een tentamen drie weken voor de gewone inschrij-vingstermijn moet aanvragen en dat aanvragen vaak vanwege bureaucratische redenen worden afgewezen.Daarnaast gaat er vaak iets mis met zijn tentamen: het tenta-menformulier is niet aanwezig of er missen vragen. Ook moest hij onlangs halverwege het tentamen

naar een andere ruimte omdat in de zaal naast hem een borrel aan de gang was.De student had meerdere malen contact met de examencom-missie, het faculteitsbestuur en het college van beroep voor de examens (Cobex). Volgens hem worden de afspraken niet nage-komen. De VU gaat niet in op de beschuldiging. “De universiteit laat zich niet over individuele gevallen uit”, laat een woordvoer-der weten. (FB)

Student doet aangifte tegen VUEen 28-jarige student sociologie deed vorige week aangifte van discriminatie tegen de faculteit Sociale Wetenschappen.

(Re)tweetsEen selectie uit de opvallendste tweets van de afgelopen dagen

Jacqueline Bel, universitair hoofddocent moder-ne Nederlandse letterkunde aan de VU, zit in de jury van de Libris Literatuur Prijs 2015. Voorzitter is Wim Pijbes, directeur van het Rijksmuseum. De jury bestaat verder uit Rob van essen, auteur en recensent van NRC Handelsblad, auteur Maria

Goos en Marnix Verplancke, recensent bij Knack, De Morgen en trouw.De winnaar wordt op 11 mei bekendgemaakt in het Amstel Hotel in Amsterdam. Aan de prijs is een bedrag van 50.000 euro verbonden. Op de shortlist staan onder anderen Adriaan van Dis en esther Gerrit-sen. Vorig jaar won Ilja Leonard Pfeijffer met zijn roman La Superba. (WC)

nr 14 — 11 maart 2015ADVALVAS 5

aDValVas_ONlINe

VU-docent in jury Librisprijs@EWStapper 9-3_Het blijft schokkend. Om een MA ‘rendabel’ te houden zijn er 13 studenten nodig om docenturen te dekken en nog eens 22 voor ‘overige kosten’Als oud-Asva-voorzitter Michiel Stapper gelijk

heeft, is dat dieptriest natuurlijk. Maar hij zegt niet waarop hij zich baseert.

@rcbregman9-3_ Als je niet investeert, hoef je al helemaal geen rendement te verwachten.Journalist Rutger Bregman, De Correspondent,

plaatst een grafiekje van de rijksbijdrage per student. Die kelderde van 19.500 euro in 2000 naar dik 14.000 euro in 2014.

@VU_law9-3_Vrouwen, doe iets voor de samenleving, trouw een crimineel, zegt criminologe Mioara Zoutewelle @volkskrant: http://www.volkskrant.nl/dossier-singleblog/vrouwen-doe-iets-voor-de-samenleving-trouw-een-crimineel~a3890912/ …Criminelen worden namelijk stukken minder

crimineel als ze een relatie hebben. Dat blijkt uit het promotieonderzoek van Mioara Zoutewelle.

@bpeperkamp9-3_Schrijvers pleiten voor vrouwelijke Boekenweekauteur http://fb.me/4d4y2GM5E Maar wat vindt Ben Peperkamp hier zelf

van? Helaas mengt de hoogleraar literatuur en samenleving zich niet in de discussie. Hij is alleen de boodschapper.

@Bertine838-3_“@marktraa: ‘Een man doet niks in de huishouding’ - Geert op Vrouwendag 2015 #bzv” ‘Geert niet iig’

@DaanSteinebach7-3_Toch goed dat ze sinds vorige jaar ook in Drenthe fotografie hebben. Anders was dit nooit mogelijk geweest. #vooruitgang #wolf

@ruardganzevoort7-3_Nee, @Arieslob, die langstudeerboete die ChristenUnie steunde, dát was rendementsdenken. Nu komt er juist geld vrij voor kwaliteit.

UvA-problemen‘Problemen aan UvA zijn ook de onze.’ Voorzitter VU-ledengroep FNV Overheid Mark Peters op advalvas.vu.nl>opinie

Webredacteur‘Geen saaie voorstelronde, maar gelijk aan de slag!’ Gaby den Held blogt over zijn nieuwe opleiding op advalvas.vu.nl>blogs&columns

Het verzetOp de VU kunnen de gemoe-deren hoog oplaaien. Wie maken zich druk? zie adval-vas.vu.nl>achtergrond>Het VU-verzet

twitter/facebook/issuu

geen fabriek

De universiteiten willen geen nieuwe presta-tieafspraken met het ministerie van Onder-wijs. Universiteitenkoepel VSNU herkent de zorgen van De Nieuwe Universiteit en de Maagdenhuisbezetters over het rende-mentsdenken in het hoger onderwijs. De

VSNU wil geen nieuwe afspraken over het aantal colle-ge-uren en het aantal afgestudeerden, omdat deze de universiteit tot diplomafabriek zouden maken. (HOP)

Meer hierover op advalvas.vu.nl>nieuws>5 maart.

Zeven procent van het huidige budget dat universiteiten van de overheid krijgen

is gebaseerd op prestatieafspraken.

‘Die bus naar Alkmaar moet wél rijden’

Student Jesper Gringhuis

6 nr 14 — 11 maart 2015 ADVALVAS

nr 14 — 11 maart 2015ADVALVAS 7

IN actIe

Premasterstudent sociologie Jesper Gringhuis (23) is kandidaat-Statenlid voor GroenLinks in Noord-Holland. ‘Goed openbaar vervoer vind ik heel belangrijk.’

DOOR FLOOR BAL FOtO MARtIJN GIJSBeRtSeN

Woensdag 18 maart kunnen Noord-Hollanders op jou stemmen als kandidaat voor GroenLinks bij de verkiezingen voor

de Provinciale Staten. Sta je op een verkiesbare plaats? “Op de negende plek sta ik, dat is niet echt verkiesbaar. We moeten minsten zes zetels en een gedeputeerde plek halen voordat ik in zicht kom. en zelfs dan gaat het om een duoplek. Dan deel ik een portefeuille met iemand en krijg ik geen stemrecht.”

Baal je daarvan? “Nee, ik ben tevreden. Ik studeer nog, dus ik kan me nog niet volledig inzetten voor de politiek. Ik ben zelf op zoek gegaan naar een plek waar ik

passen. Mijn cijfers zijn nu ook veel beter.”

Waarom heb je voor Groen-Links gekozen? “Daar mogen mensen zijn wie ze zijn; dat spreekt me aan. er is geen keurslijf waar iedereen zich aan moeten houden. GroenLinks is geen partij die overal tegen is zonder een alternatief te bieden. ze heeft die blik vooruit om dingen te bereiken.”

Wat zijn voor jou de belangrijkste onderwerpen bij deze verkiezingen? “De provincie heeft de afgelopen jaren flink bezuinigd op het openbaar vervoer. Juist nu het leenstel-sel eraan komt, zullen meer studenten ervoor kiezen om thuis te blijven wonen en op die manier geld te besparen. Voor hen is het openbaar vervoer gratis, maar dan moet die bus wél rijden. Mijn ouders wonen in het Groningse Sellingen. Daar komt met geluk eens in de twee uur een bus. toen ik ging stude-ren, moest ik dus wel op kamers gaan. Als jij als student in Groet

of Schoorl woont en je moet dagelijks naar Amsterdam, dan is het essentieel dat de bus naar Alkmaar rijdt.”

En verder? “Windenergie is ook een strijdpunt. Bewo-nersgroepen zijn het niet eens met de plekken waar de provincie molens wil bouwen. Het kan ook anders. Als mensen meeprofiteren van zo’n molen, hebben ze er vaak geen bezwaar tegen. In Duitsland bouwen mensen samen zo’n molen om daarmee hun eigen energie te genereren. Wat ze overhouden, verkopen ze. zo is ieder-een tevreden.”

niet veel kans heb om gekozen te worden. een duoplek zou heel mooi zijn om het politieke handwerk te leren en al vrij jong een kijkje in de keuken te kunnen nemen.”

Werd de politiek met de paplepel ingegoten? “Nee, mijn ouders interes-seren zich daar niet zo voor. Pas tijdens mijn hbo-opleiding ruimtelijke ordening en planning ging ik me daarmee bezig-houden. Als het gaat over ruimtelijke planning kom je al snel in de politiek terecht. Als je bijvoorbeeld een snelweg wilt aanleggen of een duur gemeentehuis wilt bouwen, lopen de gemoederen al snel hoog op. Ik vind het heel interessant om te onderzoeken hoe je mensen zover krijgt dat ze het allemaal met elkaar eens worden.”

Je hebt ook een jaar bestuurskunde gestudeerd, past dat eigenlijk niet beter bij jouw politieke interesse? “Ik bleek niet zo’n goed beeld van die studie te hebben toen ik daarvoor koos. Ik had het politieker verwacht. en met de over-stap van het hbo naar de universiteit had ik ook moeite. Mijn cijfers bleven achter, ook doordat mijn engels nog niet zo goed was. Nu werk ik bij de Mediamarkt, daar spreek ik dagelijks met Amerikaanse klanten. zo oefen ik mijn engels. Socio-logie blijkt uiteindelijk beter bij me te

Staten- verkiezingenDe Provinciale Staten worden op woensdag 18 maart gekozen. Traditioneel is de opkomst voor deze verkiezingen bijzonder laag. In 2011 was de opkomst 56 procent. Zwevende stemmers kunnen via stemwijzer.nl een stemadvies krijgen. Vind je de verkiezingen vooral een poppenkast, dan kun je ook stemtinder.nl raadplegen; daar selecteer je op basis van het uiterlijk van de kandidaten.

Jesper Gringhuis2014 – nu Premaster sociologie

2013 – 2014 Premaster bestuurskunde

2013 – 2014 Penningmeester Dwars, jongerentak van GroenLinks

2010 – nu Lid GroenLinks

2009 – 2013 Hbo-opleiding ruimtelijke ordening en planning, Deventer


Je moet het maximale uit jezelf halen. Met dit mantra lijken studenten zichzelf in slaap te sussen. Het Malieveld blijft leeg. Onze generatie heeft gemeen dat we niet protesteren. Maar de

regenteske bezuinigingen van de UvA op de geesteswetenschappen was voor veel studenten de druppel om toch de strijd aan te gaan. We nemen geen genoegen meer met het fabeltje ‘omdat Den Haag het wil’. Onrendabele gebouwen, mega-fusies en afrekentoetsen bedreigen ons onderwijssysteem. We zijn op zoek naar een nieuwe, onafhankelijke universiteit.Alleen, is democratisering van die universiteit wel de juiste oplossing voor het probleem? Het gevaar is dat we in dezelfde val trappen als onze ouders, de bezetters van de jaren zestig. Het is inderdaad cruciaal dat de acade-mische gemeenschap weer meer zeggen-schap krijgt. Maar als we eerlijk zijn moeten we toegeven dat veel studen-tenraden en bestuursposities de laatste twintig jaar vooral als een leuke schnab-bel dienden. We kunnen de erfenis van voorgaande generaties niet zomaar onge-daan maken. Vaak wordt die erfenis afge-schilderd als het neoliberale gevaar, met megalomane vastgoedprojecten en lach-wekkend risicomanagement als symp-

Staar je niet blind op democratisering

Het is tijd voor actie tegen de prestatiesamenleving in het algemeen.

DOOR MAARTEN VOGELAAR EN TEUN-PIETER DE SNOO BeeLD BAS VAN DeR SCHOt

Karen Maex decaan bètafaculteiten VU en UvA


OPINIe wIsselcOlUMN

Collectieve wetenschap

Het onderzoek in de ict heeft tot een technologische en economische omwenteling geleid. Ogenblikkelijke mobiele communicatie en niet meer weg te denken sociale media beïnvloeden

onze dagelijkse gewoontes en leiden tot sociale en culturele veranderingen in onze netwerkmaatschappij. In andere disciplines leidt onderzoek tot nieuwe materialen die in de natuur niet voorkomen, of tot grote gegevensbestan-den die nooit eerder gezie-ne verbanden leggen en de gangbare verhouding van oorzaak en gevolg een andere dimensie geven. Robotten lijken steeds meer onafhankelijk te worden van hun ontwer-pers en biotechnologie verlegt natuurlijke grenzen. De wetenschap schrijdt geruisloos voort. Waar start dit veranderproces en waar houdt het op? Houdt het wel op? Als je het mij vraagt is het allemaal nog maar net begonnen. Onderzoek is immers niet langer beperkt tot het doorgronden van de natuur en de samenleving, of tot het zoeken naar waarheid. Inmiddels blijkt de verandering harder te gaan dan het begrip. Daar wil ik even bij stilstaan. Begrijpen heeft iets individueels, veran-deren moet iets collectiefs hebben. Beide

zijn belangrijk. Beide moeten gesteund worden, maar gebeurt dat voldoende?Subsidiegevers en financieringsmodel-len leggen met een te eenzijdige focus op wetenschappelijke output de klemtoon op het individuele. Daar wordt sinds kort een bescheiden vraag over de maat-schappelijke relevantie aan toegevoegd. Houden we het hierbij? Hoe wordt het collectieve in het veranderproces onder-steund?

Het is aan de universiteit om het niemandsland van dit veranderproces, dat mens en samenleving overkomt, te betreden. Onze afgestudeerden zijn stuk voor stuk specialisten in wetenschapsgebieden. zij zullen de architecten van onze samenleving zijn. Dat op zich stemt tot

nadenken. Daarom moeten we het out-of-the-box-denken stimuleren en antici-peren op de voortschrijdende verande-ringen. Wij kunnen dit veranderproces daadwerkelijk vormgeven als onderzoe-kers over wetenschapsdomeinen heen samenwerken, elkaar kruisbestuiven en elkaar begeesteren. Als ze in hun onder-zoek ook het veranderproces bestuderen, door nog verder over de grenzen van de eigen discipline te gaan en buiten de reeds begane paden treden.

Het veranderproces is nog maar net begonnen

Reageren? Mail naar [email protected].

tomen. Maar het eigenlijke probleem zit dieper: in de prestatiesamenleving die ons al van kleins af aan indoctrineert. We worden opgevoed door de markt die ons vertelt dat we met elkaar moeten concur-reren. We zijn slaaf geworden van het idee ‘normaal is niet genoeg’. er is altijd wel iemand die beter is dan jij.Hoewel de tijd van de grote verhalen voorbij is, zijn de kleine ideeën dwin-gender dan ooit. Wij zijn een project dat slagen moet. Mislukkingen liggen aan jezelf, niet aan je omgeving. Onze gene-ratie denkt dat ze zich aan eigen haren uit het moeras moet trekken. Onze baas is streng. Onze baas, dat zijn wijzelf. Wie verlost ons van onszelf? De universiteit zou een plek moeten zijn waar we fouten mogen maken, waar we leren dat we geen concurrenten van elkaar zijn. Dit inzicht en de bijbeho-rende bildung moet een plek krijgen op de Nieuwe Universiteit. Anders zal het protest geen wezenlijke bijdrage leveren aan de toekomst. Dan hebben we over vijf jaar nog steeds een diplomafabriek. Wij dromen van een universiteit waar we ons inzetten voor de vorming van gena-dige leiders van de toekomst. Die genade hebben met zichzelf en anderen. Wij geloven in een opleiding waar toekom-stige leiders verkeerde keuzes mogen maken en van hun eerdere fouten leren. en waar docenten, hoogleraren, schoon-makers en managers zich samen inzetten voor de bloei van de student en onaf-hankelijk onderzoek vanuit intrinsieke nieuwsgierigheid.

Studentenpastor Maarten Vogelaar en neuro-bioloog Teun-Pieter de Snoo zijn pas afgestudeerd. Zie ook hun website strangelyathome.nl.



Sociologie

Wie afhankelijk is van de sociale dienst is er slecht aan toe. Die indruk zal bij veel kijkers van het tv-programma De Monitor zijn blijven

hangen. Daar werden onmenselijke prak-tijken in beeld gebracht, zoals een groot-moeder die een rekening gepresenteerd kreeg van 34.000 euro omdat ze regelma-tig op de kleinkinderen paste. “Had je er maar geld voor moeten vragen”, was de reactie van de sociale dienst.Promovendus sociologie Deborah Rice heeft een ander beeld. “Het zijn heel bevlogen mensen die echt hart voor hun klanten hebben en een passende oplossing voor hun problemen probe-ren te vinden.” zij kan het weten. Voor haar onderzoek keek ze in 2011 achter de schermen bij verschillende sociale diensten in Nederland, Denemarken en engeland. Haar vraag was hoe deze instellingen langdurig werklozen weer aan een baan helpen. “Mijn conclusie is dat in Nederland de medewerkers voor reïntegratie heel klantgericht werken. ze zien de mensen als individu en proberen hen via maatwerk weer aan het werk te krijgen. Dat kan omdat de uitvoering van de sociale diensten is gedecentraliseerd. De wet schrijft weinig regels voor, waar-door gemeenten veel vrijheid hebben voor eigen beleid.”

Hup, aan de bakVolgens Rice is dat in Denemarken en engeland anders. “Daar schrijft de wet meer regels voor. In Denemarken ligt bijvoorbeeld veel nadruk op bijscholing. In engeland mag juist niks. Het eerste jaar krijgen werklozen een lage uitkering van zo’n honderd euro per week en verder moeten ze het maar uitzoeken.”In haar onderzoek legde ze aan mede-werkers van sociale diensten twee voor-beelden voor. een man van 56 die een zware depressie had gehad en voor zijn gehandicapte zus zorgt. en een 38-jarige alleenstaande Bosnische moeder met twee kinderen en een bachelordiploma mode ontwerpen. “De Nederlandse medewerkers gingen erg in op de indivi-duele omstandigheden en de wensen van de klant. ze vroegen bijvoorbeeld of de man echt nog wel wilde werken of liever vrijwilligerswerk deed. en bij de vrouw vroegen ze eerst of er wel kinderopvang was. In Denemarken was die laatste vraag niet aan de orde. Vrouwen met kinderen worden geacht fulltime te werken. en ze had een opleiding tenslotte. zo keken ze ook naar de man. Die had ook een oplei-ding en werkervaring. Dus hup aan de bak. Solliciteren!” zegt Rice.Vindt ze het Nederlandse systeem beter dan het engelse of Deense? Die vraag kan ze niet zonder meer met ja of nee beant-woorden. “Nederland heeft een groot voordeel. Hier is het heel gewoon om in


weteNscHaP

‘Deeltijdwerk is zegen voor Nederland’

Hoe helpen we langdurig werklozen aan een baan? Dat onderzocht socioloog Deborah Rice in drie landen. ‘Sociale diensten doen hun best, maar de crisis gooide roet in het eten.’

DOOR DIRk DE hOOG FOtO PeteR VALCKx

Direct na zijn afstuderen moest Clenton vluchten. Zijn Rwandese diploma is hier niets waard. Met steun van het UAF kan hij weer studeren en een nieuw bestaan opbouwen.

www.uaf.nl

jaar

‘ Dankzij mijn studie heb ik weer een toekomst’

Clenton, gevlucht uit Rwanda:

Clenton en 3.100 andere vluchtelingstudenten hebben uw steun nodig. Rekening 76300

Ad Valvas-205x264mm-1.indd 1 07-02-13 13:59

adVErtEntiE

En toen kwam de crisis…

deeltijd te werken. Dat is een zegen voor het land, want het tempert de werkloos-heid. Het maakt het voor mensen in de bijstand makkelijker om naar betaald werk over te stappen. In bijvoorbeeld Duitsland, engeland en Denemarken is dat bijna ondenkbaar. Je werkt voltijds of je bent werkloos. Maar ook voor Neder-land geldt dat die deeltijdbanen er wel moeten zijn. Bij een hoge werkloosheid komen mensen in de bijstand moeilijk aan de bak.”

Engelse beleid goedkoopstNederland kan wel wat van Denemarken leren, vindt Rice. “Daar zijn werkgevers verplicht werkervaringsplaatsen aan te bieden aan langdurig werklozen. Dat zou in Nederland misschien ook kunnen, hoewel je natuurlijk moet uitkijken dat je op die manier geen echte banen becon-curreert.”ze twijfelt of verplichte scholing een goede oplossing is voor langdurig werk-lozen. “echte scholing is heel duur en de vraag is of het voor iedereen werkt. Soms liggen de problemen op een ander vlak, zoals gebrek aan motivatie of persoon-lijke omstandigheden. Dan is juist de Nederlandse oplossing van maatwerk op z’n plaats. Soms scholing, soms begelei-ding bij solliciteren of motivatietraining.”Rice vindt ook dat je het reïntegratiebe-leid in samenhang met de maatschap-pelijke context moet bekijken. en dat je moet kijken naar de criteria waarmee je het beleid beoordeelt. “Het engelse beleid is waarschijnlijk het goedkoopst voor de overheid. Gewoon de werklozen aan hun lot overlaten. Gelukkig hebben ze daar wel redelijk veel goedkope huur-woningen. Maar als je een koophuis met een hypotheek hebt, ben je de pineut als je je baan kwijtraakt.” zo werkt ook de arbeidsmarkt in Dene-marken anders volgens Rice. “Het is daar veel makkelijker om mensen te ontslaan dan in Nederland. Voordeel daarvan is dat mensen makkelijker een baan vinden omdat er meer banen worden aangeboden. Mijn advies is dan ook: kijk naar wat in de praktijk het beste werkt. zowel bij de verschillende gemeenten in Nederland als in het buitenland. en wees duidelijk in wat je wilt bereiken. zoveel mogelijk besparen op uitkeringen of mensen echt een stukje verder op weg helpen in hun leven?”

In Denemarken moeten werkgevers werkervarwingsplaatsen aanbieden aan langdurig werklozen

“toen ik in 2011 mijn veldwerk deed, was de werkloosheid nog erg laag. Het ging vooral om de harde kern van werklozen die in de bijstand zat. De vraag was hoe je die naar de arbeidsmarkt kon begeleiden. Door de economische crisis is de werk-

loosheid snel gestegen. en ja, als er geen banen zijn, is het erg moeilijk om mensen aan werk te helpen”, zegt Rice. een andere kanttekening die ze bij haar onderzoek maakt is dat er inmiddels ook flink is bezuinigd op het budget voor reïntegratie. “Het is natuurlijk mooi dat de sociale diensten maatwerk willen leve-ren, maar als er geen geld meer is voor scholing en trainingstrajecten houdt het op. Je ziet nu verschillen optreden per gemeente. In Rotterdam bijvoorbeeld is nauwelijks nog geld om iets extra’s te doen voor langdurig werklozen. Daar zie je dat de klantbemiddelaars zich gaan richten op de meest kansrijke werklozen, of alleen nog maar mensen dwingen

op alle mogelijke banen te solliciteren. Ik heb de indruk dat uitkeringsinstan-ties steeds strenger worden omdat hun financiële mogelijkheden beperkter zijn geworden.”

Meest gemotiveerde mensenRice kaart zelf nog een beperking aan van haar onderzoeksmethode. “Ik heb diverse sociale diensten (zeven in Nederland, zes in Denemarken en twee in engeland) gevraagd of ik medewerkers kon intervie-wen. Deze diensten hebben zelf de kandi-daten voorgedragen. Dat zullen onge-twijfeld de meest gemotiveerde en beste mensen zijn geweest. zeg maar de rolmo-dellen. In de praktijk zullen zaken ook weleens anders lopen dan het gewenste beleid voorstaat. Wellicht wordt de prak-tijk van reïntegratie vooral bepaald door de mensen die het uitvoeren, meer dan door de betreffende regels. zo heb ik de indruk dat het niet veel uitmaakt of het beleid wordt uitgevoerd door private reïntegratiebedrijven of gemeentelijke instanties. Het gaat om de kwaliteit van het werk dat de reïntegreerders afleveren. Daarbij kunnen ze veel leren van elkaars best practices. Wat werkt wel en wat niet? en tegen welke kosten?”

Op 25 februari promoveerde deborah rice op haar dissertatie: Building active welfare states: How policy shapes caseworker practice.

‘Op enkele punten geeft mijn proefschrift een te rooskleurig beeld van de werkelijkheid. Dat besef ik maar al te goed’, zegt promovendus sociologie Deborah Rice.


Sociologie


Er is op de Neder-landse werkvloer (ook de academi-sche) nog steeds sprake van grote ongelijkheid tussen autochtonen en

allochtonen. Dat is te zien aan bijvoorbeeld verschil in salaris-sen en het aantal promoties. Bedrijfskundige Carolin Ossen-kop laat in haar proefschrift zien dat dit mede te maken heeft met de dominante autochtone cultuur. zo is het in Nederland belangrijk om te netwerken tijdens de borrel, maar die wordt door autochtonen heel anders beleefd dan door allochto-nen. Ossenkop, die op 4 maart

promoveerde, onderzocht meer van zulke onderliggende proces-sen die een rol spelen bij het ontstaan en in stand houden van ongelijkheid. ze formuleert enkele praktische aanbevelin-gen, waaronder het veranderen van bepaalde gewoonten, zoals het borrelen om te netwerken. (PB)

Zie proefschrift via tinyurl.com/diversiteitwerkvloer.

Vlees eten wordt door moderne mannen niet meer gezien als iets waarmee zij hun mannelijkheid kunnen benadruk-

ken. Dat blijkt uit een onderzoek van het Instituut voor Milieu-vraagstukken. Mannelijkheid

en vlees eten worden vaak met elkaar in verband gebracht. ‘echte mannen’ zouden bij uitstek grote vleeseters zijn. Dit traditionele verband blijkt op z’n retour te zijn. Waar traditionele mannen zich op lichaamsomvang en kracht laten voorstaan, zijn modernere mannen meer onder de indruk

van snelheid en lichaamsbeheer-sing. Het eten van grote porties vlees past meer bij het eerste type man dan bij het tweede. Ook heeft het eten van vlees niet meer de bijzondere status die het in het verleden had, mannen kunnen zich er niet mee onderscheiden. (FB)

Promovendus Marijke de Cock (Athena Instituut) won de posterprijs op het congres Children: food and environment in Texas. Haar promotieon-derzoek gaat over het effect van hormoonverstorende chemicaliën op de groei van de foetus en het jonge kind.

Pensioen inzetten voor het aflossen van woningschuld is binnen het Europees Recht mogelijk. Dat concluderen VU-onderzoe-kers, onder wie hoogleraar pensioenrecht Erik Lutjens. Staats-secretaris Jetta Klijnsma van Sociale Zaken toonde zich eerder al positief over het idee.

Het artikel ‘Evolutionary Mechanisms for Lone-liness’ van hoogleraar biologische psychologie Dorret Boomsma, John en Stephanie Cacioppo stond in 2014 in de top-3 van meest gele-zen artikelen (gemeten naar het aantal downloads) van Routledge Behavioral Sciences journals.

Samen met collega’s van het Institut d’études politiques de Paris, Sciences Po, heeft Kieskompas-directeur André Krouwel een Van Gogh-beurs ontvangen om vergelijkend onderzoek te doen naar kiezersbewegingen in Frankrijk en Nederland. Zij kregen 5000 euro.

VIPs

Liefde en misdaad

A ls iemand minder criminaliteit pleegt, heeft hij een grotere kans op het vinden van een partner. en met

een partner plegen mensen weer minder criminaliteit. Dat blijkt uit het promotieonderzoek van soci-aal wetenschapper Mioara zoute-welle-terovan. Mannen die trou-wen worden minder crimineel, blijkt uit haar onderzoek. Maar bij een huwelijk met een criminele partner wordt de kans om betrok-ken te raken bij criminaliteit wel groter. Dat geldt voor mannen en vrouwen. Ook de geboorte van het eerste kind is belangrijk: daardoor stoppen mensen tijdelijk met criminaliteit. (PB)

Diversiteit op de werkvloer

nico

la a

lber

tini

Foto

VU/

rvdV

Foto

VU/

rvdV

Echte mannen eten geen vlees

“Lezers erva-ren het nieuwe boek van Grun-berg niet als prettig. Ze zijn behoor-lijk aangedaan door het verhaal. Dat weet ik uit de vragenlijsten die we vooraf en achteraf aan onze lezers hebben voorgelegd. De uitkomsten van het hersenonderzoek zijn er nog niet. Daarvoor is het nog te vroeg: vorige week hebben we de laatste onderzoeken gedaan, een dag voordat het boek werd gepresen-teerd.

Zo’n groot onderzoek naar hoe lezers een boek ervaren is uniek. Er zijn eerder onderzoeken gedaan naar de emoties van filmkijkers, maar die waren altijd maar met een handvol proefpersonen. Nu hebben we een groep waarop we echt statistiek kunnen loslaten.

We hebben ook metingen gedaan bij Arnon Grunberg. Het oorspronke-lijke idee was dat we zouden kijken of lezers bij bepaalde passages dezelfde emoties zouden voelen als de schrijver tijdens het schrij-ven. Maar Grunberg was weinig emotioneel bij het schrijven. Hij verklaart dat zelf door het feit dat hij zijn ideeën niet achter zijn schrijftafel, maar ergens anders krijgt: bijvoorbeeld onder de douche. Wetenschappelijk gezien zijn de metingen bij Grunberg niet erg interessant. Dan zou je veel meer schrijvers moeten onderzoe-ken.” (WV)


ONDerZOeKsNIeUws

Het promotieonder-zoek van aardweten-schapper Stephanie Lutz maakt het gemakkelijker om milieucriminelen op

te sporen. Lutz maakte een model waarin de isotopensamenstelling van vervuilende stoffen wordt geanalyseerd. Hoeveel lichte en hoeveel zware koolstof- en water-stofatomen in een vervuilende stof als bijvoorbeeld benzeen zitten, zegt veel over de herkomst van een stof. In sommige geval-len zelfs zo veel dat het tot een fabriek of een andere vervuiler kan worden herleid.In het tweede deel van Lutz’ onderzoek gebruikt ze isoto-pen om iets te zeggen over het afbraakproces van vervuilende stoffen. Micro-organismen als bacteriën breken de lichtere isoto-pen van een stof gemakkelijker af dan de zwaardere. zitten bijna alleen nog zware isotopen in een monster? Dan is een groot deel van de vervuiling waarschijnlijk al afgebroken. (WV)

Euthanasie: ja/nee

Hersenonderzoeker Ysbrand van der Werf onderzocht bij 350 lezers hoe zij reageren tijdens het lezen van de nieuwe novelle van Arnon Grunberg, Het Bestand.

Grunberg in je hoofd

Dat cijfer pikte de Britse krant The Guardian uit het proefschrift van Eva Bolt. Zij promoveerde onlangs bij VUmc op een onderzoek naar de opvattingen van 1500 artsen over euthanasie. Nederlandse media vonden een ander cijfer uit Bolts onderzoek opmerkelijker:

namelijk dat slechts een derde van de artsen bereid is euthanasie te verlenen aan ernstig dementerenden. ‘Het is allebei juist’, zegt Bolt in een reactie in AD/Haagsche Courant. Hoe je tegen euthanasie aankijkt, bepaalt welke cijfers je belangrijk vindt. (WV)

Meer over Bolts onderzoek via tinyurl.com/publicatiebolt.

Vijftien procent van de patiënten die bij ziekenhuisopname onderzocht worden, is ondervoed. Dat blijkt uit het onder-zoek waarop eva Leistra op 5 maart bij Aard- en Levenswetenschappen promo-veerde. Het gaat hierbij niet alleen om magere mensen en ouderen. Ook jongere

patiënten en mensen met een hoog BMI (Body Mass Index) kunnen door ziekte onvoldoende voedingsstoffen binnenkrijgen. Verpleegkundigen zijn zich dat niet altijd bewust. Vroege herkenning en behandeling zijn essen-tieel om een verslechtering van de gezondheid en het ontstaan van complicaties te voorkomen. (FB)

Zie proefschrift via tinyurl.com/aanpakondervoeding.

Aanpak ondervoeding

Achttien procent van de nederlandse artsen wil een euthanasieverzoek in overweging nemen van iemand die

levensmoe is maar medisch niets mankeert.

Milieu- detective

noun

proj

ect/r

bbm

r

Rendementsdenken afschaffen? Weet wat je vraagt!Het is dezer dagen een vies woord: rendementsdenken. Maar pas op: als de universiteiten meeliften met die weerzin, kan de toegankelijkheid van het hoger onderwijs in gevaar komen.

Steeds meer studenten en docenten verzetten zich tegen het rendementsden-ken, en ook de oppositie loop ertegen te hoop. zelfs minister Bussemaker neemt er afstand van.

Nu zijn er allerlei vormen van rende-mentsdenken. zo heb je de afweging of je studies moet behouden die maar weinig studenten trekken: mag je bijvoorbeeld Portugees onderbrengen in Latijns-Amerikastudies of moet er een zelfstan-dige opleiding Portugees in Nederland blijven? en mogen de kosten in die afwe-ging een rol spelen? Maar je hebt ook een ander soort rendementsdenken: studen-ten lekker snel hun diploma laten halen, desnoods door het niveau te verlagen en de bildung te verwaarlozen. Althans, dat is de karikatuur ervan. Onderwijsinstel-lingen worden immers deels afgerekend op hoeveel studenten vlot hun diploma behalen en hoeveel er tussentijds uitval-len; dat zou slecht gedrag uitlokken.

Diplomafraude Nog maar vijf jaar geleden hielp een

opleiding van de hogeschool Inholland langstudeerders op dubieuze wijze aan een diploma. Daarvóór speelde de hbo-fraude, waarin hogescholen bekostiging opstreken voor buitenlandse studenten die niet of nauwelijks onderwijs genoten. Dus zo vreemd is de weerzin tegen bekos-tiging op studentenaantallen en uitge-reikte diploma’s niet. en neem dit staaltje van rendements-denken: als studenten niet snel genoeg studeren, vervallen aan veel onderwijs-instellingen hun tentamenuitslagen en moeten ze helemaal opnieuw beginnen – zelfs als daar geen enkele inhoudelijke reden voor is. Aan de rechtenfaculteit van de Universiteit Leiden probeerden ze de treuzelaars zelfs weg te sturen; de juris-ten hadden niet door dat dit tegen de wet indruist. Geen wonder dat studenten hun stekels opzetten.

KuikenbroedmachineMag je dan helemaal niet meer naar het rendement kijken? De Leidse rector Carel Stolker zei onlangs in universiteitsblad Mare: ‘Bij Rechten, waar ik decennia heb gewerkt, viel iets van veertig procent

DOOR BAS BELLEMAN/hOP FOtO’S PeteR GeRRItSeN


De Nieuwe Universiteit

Mark Peters (abvakabo VU) spreekt VU-medewerkers toe: ‘Zijn we bereid tegen jaap Winter te zeggen: tot hier en niet verder?’

in het eerste jaar uit. Dat kon ons eerst geen zak schelen. Maar toen is het besef ontstaan dat je als universiteit de verantwoordelijkheid hebt om studenten door de opleiding te trekken. Als je een kuikenbroedmachine hebt waar meer dan een derde van de kuikens doodgaat, dan accepteer je dat niet en neem je contact op met de leverancier.’ zijn taal is doordrenkt van het rendementsdenken dat tegenwoordig veel weerstand oproept. Wie zou een universiteit nog met een broedmachine willen vergelijken? Maar als protesterende studen-ten zulke cijfers onbe-langrijk vinden, vergeten ze dat die over henzelf en hun medestudenten gaan. Noem dat maar onbelangrijk.

Verborgen agendaen wat is het alternatief als onderwijs-instellingen minder op studentenaan-tallen en diploma’s worden bekostigd? De universiteiten hebben wel een idee.

‘Maak het bekostigingsstelsel minder afhankelijk van getalsmatige criteria’, opperde universiteitenvereniging VSNU vorige week in reactie op de protesten. Maar daar gaat een ideaal achter schuil dat de Maagdenhuisbezetters vast niet aanstaat.

Bij de start van de presta-tieafspraken zei de toen-malige VSNU-voorzitter Sijbolt Noorda daarover het volgende: ‘Wat ons betreft zou er een nieuwe manier van bekosti-gen mogen komen, die minder fluctueert met de studentenaantallen. Wij zouden graag capaciteits-bekostiging invoeren. Dat

wil zeggen, je kijkt hoeveel studenten geschiedenis je in Leiden wilt hebben – bijvoorbeeld honderd – en dan bekostig je die studie voor honderd studenten. De ervaring leert dat opleidingen met voorspelbare aantallen studenten, zoals geneeskunde, het beter doen dan oplei-dingen waar ze nog een paar klapstoeltjes extra in de collegezaal moeten zetten.

Daarom zorgen universiteiten nu zelf voor stabiliteit met een numerus fixus voor opleidingen als rechten en psycho-logie.’

Minder toegankelijk Noorda pleit voor bekostiging op kwali-teit en missie, los van studentenaantal-len. Dat maakt de weg vrij om minder studenten tot de universiteiten toe te laten zonder dat deze daardoor geld mislopen. Als ze meeliften met de huidige weerzin tegen rendementsden-ken, kunnen de universiteiten misschien genoeg mensen van dat idee te overtui-gen. Dat heeft gevolgen voor de toeganke-lijkheid van het universitaire onderwijs. Wat er ook is gebeurd door het rende-mentsdenken in het onderwijs, feit blijft dat het hoger onderwijs voor grote aantal-len jongeren bereikbaar is geworden. Die verworvenheid zou best in gevaar kunnen komen als het aantal studenten niet meer uitmaakt voor de bekostiging van onderwijsinstellingen, of als het er straks niet meer toe doet hoeveel studen-ten halverwege de studie in het zand bijten.


ONDerwIjs

‘Wie zou een universiteit nog met een broedmachine willen vergelijken?’

Medewerkers

‘Zijn we straks bereid om de volgende stap te nemen, om tegen Jaap Winter te zeggen: tot hier en niet verder?’ roept Mark Peters, voorzitter van Abvakabo VU, door zijn megafoon. ‘Ja!’ klinkt het dapper uit een keel of drie.

Zo’n vijftig mensen hebben zich op 5 maart verzameld in de ontvangsthal van het hoofdge-bouw, voor de VU-boekhandel. er worden twee spandoeken opgehangen, van de FNV Over-heid en van de Verontruste VU.

Iemand van de FNV roept de aanwezigen op ‘niet aan de kant’ te blijven staan, lid te worden van de FNV. Want ‘het is mooi dat er iets ontstaat.’er wordt geageerd tegen het rende-mentsdenken, en de flexibele schil. “Alle ontslagbedreigden aan de VU, dat moeten worden gestopt en teruggedraaid, laten we dat als keiharde eis stellen”, roept iemand. Dimitri Pavlopoulos, docent sociale wetenschappen, roept dat het college van bestuur steeds toezeggingen heeft gedaan, “maar er gebeurt niets!”

Remmende voorsprongtoch mist er iets van de opwinding, van de energie van de beweging De Nieuwe Universiteit, die de inspiratie is voor deze medewerkersbijeenkomst. er wordt in overvloed gemopperd aan de VU, over reorganisatie en ontslagen, flexcontrac-ten en bezuinigingen, maar de bezetting van het Maagdenhuis, elders in dezelfde stad, lijkt op de VU-campus nauwelijks te leven. er worden snoepjes uitgedeeld en pamfletten. Misschien is het de wet van de remmende voorsprong: de Verontruste VU’ers waren de eersten in het land die het verzet tegen rendementsdenken en het autoritaire bestuur van de universiteit landelijk onder de aandacht brachten. Het begrip koekjesfabriek is op de VU-campus gemunt.“Kom de volgende keer in groten getale!” roept Peters. en dan houdt iedereen het wel een beetje voor gezien. (PB)

Een uitgebreider verslag van deze bijeenkomst is te lezen op advalvas.vu.nl>nieuws>6 maart 2015.

Boven: ruud Kuin, vice-voorzitter FNV, probeert de medewerkers te mobiliseren

Onder (in het midden): jelly reinders, voorzitter van de ondernemingsraad, is ook van de partij


De Nieuwe Universiteit/VU

Studenten

Pakweg dertig studenten houden een sit-in in de hal van het hoofdgebouw om De Nieuwe Universiteit te bespreken. ‘Wat zijn onze problemen op de VU?’, is de centrale vraag op deze donderdagmiddag, 5 maart.

Door het luide geroezemoes van andere aanwezigen in de hal is het debat, dat in het engels wordt gevoerd, moeilijk te volgen. Daarom verhuist de groep naar een collegezaal op de zesde verdieping.

Daar komt een lange lijst met klachten over de VU langs. Met twee hoofdthema’s: het bestuur luistert niet naar wat er echt op de universiteit speelt, en alles draait om geld, niet om kwaliteit.Volgens een student mogen bij zijn facul-teit geen tentamens met open vragen meer worden afgenomen. Alleen nog multiplechoice. “Dat moet van het bestuur, want dat is goedkoper.” een andere student vertelt dat hij geen onder-delen bij een andere faculteit mocht volgen omdat dat zijn eigen faculteit geld zou kosten. “Het gaat niet meer om de persoon-lijke vorming van de student, maar om wat hij of zij financieel opbrengt.”

OntmoetingsplekNatuurlijk komt ook de geldverslindende nieuwbouw aan de orde. en dat het een schande is dat cateraar Sodexo het alleen-recht heeft op verkoop van eten en drin-ken. “We willen onze studentenkamers als ontmoetingsplek behouden”, komt dan ook al snel als eis naar voren. De studenten besluiten de thema’s uit te werken in verschillende werkgroepen: re-allocatiemodel, centraal-decentraal, democratisering, vastgoed, outsour-cing, vaste aanstellingen, de positie van schoonmakers en beveiligers, en natuur-lijk een werkgroep publiciteit. “Helaas hebben we helemaal geen geld om mooie posters of flyers te laten maken, nop, helemaal niks”, zegt een van de organi-satoren. zo zit De Nieuwe Universiteit al fiks in de bestuurlijke problemen. (DdH)

Een uitgebreider verslag van deze bijeenkomst is te lezen op advalvas.vu.nl>nieuws>6 maart 2015.

Bovenaan: junior onderzoeker touraj eghtesad demonstreert met welke ‘occupy-gebaren’ de studenten aan het debat kunnen deelnemen. Onder: vanwege de herrie in de hal verhuist de discussie naar een collegezaal



Ethiek

Voor promovendi is het een nachtmerriescenario om in een plagiaat- of fraude-zaak betrokken te worden. zo bleek dat de onder-zoeksgegevens die promo-vendi die door de tilburg-

se hoogleraar Stapel begeleid werden, vals waren. een aantal publicaties moest worden teruggetrokken en promoties van anderen werden uitgesteld. Anna emanuel, voorzitter van promovendi-organisatie ProVU, hoopt dat dit soort zaken in de toekomst voorkomen kan worden doordat de cultuur aan de univer-siteit verandert: “Juist door kleine dilemma’s binnen een onderzoeks-groep te bespreken, kun je de drempel verlagen om het over moeilijkere dingen te hebben.” Om die reden organiseer-de ProVU twee discussie-middagen over wetenschappelijke ethiek voor promovendi en postdocs. Is de dagelijkse praktijk van ethiek voor hen zo heftig dan? “Niemand komt hier om lekker te frauderen”, antwoordt emanuel, voorafgaand aan het sympo-sium. toch schieten ook promovendi weleens uit de bocht. zo moest een buitenpromovendus aan de erasmus Universiteit delen van haar proefschrift herschrijven omdat ze grote lappen tekst geplagieerd bleek te hebben. Aan de VU lag promovendus Karima Kourtit na anonieme klachten over haar onderzoek onder vuur. zij kon na aanpassing van haar proefschrift alsnog promoveren.

Verleidelijk“elke wetenschapper loopt weleens

tegen de vraag aan of iets door de beugel kan”, zegt emanuel. ethiek bij weten-schappelijk onderzoek gaat niet over het fingeren van hele datasets, zoals Diederik Stapel deed, maar over vragen die in een grijs gebied vallen. “Wat doe je bijvoor-beeld als er uit de eerste analyse van je gegevens geen positieve uitslag komt?” vraagt emanuel, “ga je dan kijken of er een manier is waarmee je een andere uitkomst krijgt?” Publiceren met nega-tieve resultaten is immers een stuk moei-lijker. en je kansen om je artikel in een tijdschrift van naam te krijgen, zijn bijna nihil. “Dat is hoe het systeem werkt. Als

je jaren aan een onderzoek hebt gewerkt en je kunt je hypothese niet bewijzen, dan baal je.” Dan is het dus verleidelijk om gegevens op een andere manier te ordenen.een vraag waarmee bijna elke promovendus

worstelt, is: wie mag zijn naam bij jouw artikel zetten? “Het komt vaak voor dat er een naam bij staat van iemand die er bijna niet aan bijgedragen heeft. Het aantal publicaties van de hoogleraar is belangrijk voor het binnenhalen van nieuwe beurzen. Het is dan de vraag of jij dat als promovendus goed of slecht vindt.”

Code ondertekenenWat vindt emanuel van de Nederlandse Gedragscode Wetenschapsbeoefening van universiteitskoepel VSNU die elke nieuwe promovendus voortaan moet ondertekenen? Hierin staan de basis-principes van goed wetenschappelijk onderwijs en onderzoek uitgewerkt. Met regels als: ‘Door correcte bronvermelding

Fraudeloos promoverenPromovendi hebben dagelijks te maken ethiek. Wie mag bijvoorbeeld zijn naam bij jouw artikel zetten? Aanleiding voor ProVU om een symposium hierover te organiseren.

DOOR FLOOR BAL FOtO YVONNe COMPIeR

‘Niemand komt hier om lekker te frauderen’


weteNscHaP

wordt duidelijk gemaakt dat er niet wordt gepronkt met andermans veren. Dit geldt ook voor informatie die van het internet is gehaald.’ emanuel: “In mijn oren klinkt het als een schijnoplossing. Want wat zijn de consequenties als je die code niet naleeft? Als je echt fraude gepleegd hebt, heb je grotere problemen dan een over-treden gedragscode. Aan de andere kant: het is helemaal niet slecht om voordat je aan je onderzoek begint even de regels door te nemen.”

Begin al bij de studentDie bewustwording zou al tijdens de studie moeten beginnen, vindt emanuel. “elke student weet best dat sommige dingen niet mogen. Net zoals je op de middelbare school weet dat spieken niet mag. Maar tijdens mijn studie hebben we daar nooit een college over gehad. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik in mijn studententijd nooit gesjoemel gezien heb. Mensen die een presentatie van elkaar lenen, niets dramatisch. Sommige studenten maken zich het graag gemak-kelijk.” een collegereeks aan het begin van de studie over het op de juiste manier bedrijven van wetenschap zou ze daarom nuttig vinden. Ook is zij onder de indruk van het harde beleid dat de VU voert tegen studenten die zich niet aan de regels houden. Als tutor van geneeskundestudenten hoorde ze laatst over een student die drie maan-den geschorst werd. “Iemand had een stukje uit een verslag samen met iemand anders geschreven. Ik vond het een hefti-ge straf. Maar als je laks bent naar studen-ten loop je het risico dat zij zo’n houding meenemen naar hun baan. Je hebt het wel over de promovendi en artsen van de toekomst.”

Het Pandemonia Science theater speelt gewetenschap voor een publiek van VU-promovendi

GewetenschapProVU, de organisatie voor promovendi en postdocs aan de VU, organiseerde op 4 en 6 maart een symposium over wetenschappelijke integriteit. naar aanleiding van theatervoorstelling gewetenschap werd gediscussieerd over de belangrijkste problemen van jonge wetenschappers. Leden van de jonge akademie van KnaW dachten mee over dit discussietheaterprogramma van het Pandemonia Science theater. Uva-hoogleraren Sjoerd repping en Hilde geurts namen hiertoe het initiatief. Zij willen veel voorkomende problemen bespreekbaar maken. Want hoe ga je bijvoorbeeld om met het vermelden van coauteurs? Of met het beoordelen van werk van concurrenten? ProVU ontwikkelt een plan om promovendi hier beter in te begeleiden. Voorzitter anna Emanuel: “We willen een laagdrempelig klankbord bieden.”

UitpratenConflicten met een promotor moet een promovendus in eerste instantie met een medepromotor bespreken. Lukt dat niet, dan moet het vakgroepshoofd of de decaan bemiddelen. Loopt ook dat spaak, dan kan de promovendus naar de ombudsman voor wetenschappelijke integriteit stappen.

FaceBOOKFacebook

FacebookRazende reporter op bestellingBehoefte aan aandacht? Meld je activiteit, datum, tijdstip en crime-scene aan op facebook.com/Advalvas. Onze razende reporter komt graag bij je langs voor een fotoreportage.

Boven: het Amsterdams Studenten Tennis Toernooi Onder: Valentijn

FOtO’S Kasper Hermans


Per 1 mei komen 90 zelfstandige woningen beschikbaar en per 1 juni nog eens 90 zelfstandige woningen.• Vlak bij openbaar vervoer. • Binnen 15 minuten ben je in hartje Amsterdam. • Indicatie huur: € 488,05 inclusief servicekosten. • Huurtoeslag (max € 173,- per maand) mogelijk

vanaf 18 jaar.Interesse? Hou zeker op 10 maart en daarna DUWO.nl in de gaten.

NIEUWBOUW STUDENTENWONINGEN AAN DE DARLINGSTRAAT AMSTERDAM


MaIl

In de vorige Advalvas las ik het artikel over decentrale selectie bij geneeskunde. Dat geselecteerde studenten het bij geneeskunde beter doen dan gewone studen-ten meent opleidingsdirecteur Gerda Croiset onder andere te kunnen afleiden uit het feit dat het gemiddeld cijfer van geselec-teerde studenten een tiende punt hoger ligt dan dat van gewone studenten (7,0 ten opzichte van 6,9). “Dat lijkt weinig, maar het is een significant verschil”, zegt Croiset. Welnu, dat lijkt niet alleen weinig, dat is ook weinig. Dat het significant is, is hier niet van belang. eenieder die een basiscursus statistiek achter de kiezen heeft, weet dat ieder verschil, hoe klein ook, signifi-cant wordt als het aantal proef-personen maar groot genoeg is. en dat aantal is hier groot: een flink aantal cohorten, zo blijkt uit de tekst. Waar het om gaat is of je een duur (want arbeidsin-tensief) middel wilt inzetten om een nauwelijks waarneembaar

resultaat te bewerkstelligen. en met nauwelijks waarneembaar druk ik me nog voorzichtig uit. Het is immers onwaarschijnlijk dat iemand verschil zal zien tussen een student met gemid-deld een 6,9 en eentje met gemiddeld een 7,0. Alsof Croiset de bui ziet hangen, zegt ze dat ze de houding van studenten veel belangrijker vindt dan hun studieresultaten. Ook deze, op zich vreemde, uitspraak meent ze met cijfers te kunnen onder-bouwen. Bij lotingstudenten hoeven (iets minder dan) 95 van de 100 studenten niet op hun professionele gedrag te worden aangesproken. Keurig, zou je zeggen. Dat het er bij geselecteer-de studenten twee meer zijn, lijkt me wederom geen reden om een duur selectiecircus op te tuigen. Hoe significant dit verschil ook moge zijn.

Theo de Haan, docent statistiek bij faculteit Bewegingswetenschappen

Met belangstelling las ik in de vorige Advalvas het artikel over identiteit ‘Wie houden een beetje van de VU?’ Wat is mijn identiteit en waaraan ontleen ik die? Als christen moet ik vrede bewaren en dat doen wat opbouwt en bemoedigt. Probleem blijft wel dat de vertrekpunten en eind-doelen van mensen heel verschil-lend kunnen zijn en dat leidt tot hantering van andere maatsta-ven, een andere afweging van belangen. Bij die afweging speelt geloof een belangrijke rol, vooral in de betekenis van vertrouwen. Waar stellen we ons vertrouwen nu eigenlijk in? Jezus Christus zei van zichzelf in Mattheus 28: 18: ‘Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde. Gaat dan heen, maakt alle volken tot disci-pelen en doopt hen tot de naam van de vader en de zoon en de Heilige Geest, en leert hen bewa-ren alles wat ik u geboden hebt. en zie ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding van de eeuw.’ Dit is de missie die Christus zijn volgelingen meegaf. Als we zijn

uitspraken op ons laten inwer-ken, is daar weinig ruimte tot een vage interpretatie zoals in de missie van de VU: het dienen van de samenleving met wetenschap en zorg ongeacht levensovertui-ging. Daarmee maakt men de mens tot maatstaf. Het in de praktijk toepassen van een beginsel kan lastig zijn, maar het halfslachtig omarmen is niet de oplossing. Dan is het beter om los te laten. Christus zelf stelt in openbaring 3: 15 dat hij een afkeer heeft van lauwheid. Hij vraagt ons Hem te belijden voor de mensen (Lukas 12: 8). Dat doen we door Hem echt als verlosser te aanvaarden. Als we van dat fundament afstappen, verliezen en verloochenen we onze christelijke identiteit. Het credo in het universiteitslogo op de bul wordt dan inhoudsloos en krachteloos.

Louis Spoor, programmamanager executive master in finance and control aan de Postgraduate School, VU

Reacties (max. 300 woorden) op Advalvas-artikelen zijn welkom op [email protected]. De redactie behoudt zich het recht voor uw bijdrage eventueel in te korten.

Selectiecircus

Identiteit

adVErtEntiE


Michel ter Hark decaan Geesteswetenschappen OPINIe

Daarom hebben we dit jaar voor de voorlichtingsdagen toch weer aparte folders gemaakt voor Nederlands en engels, die beide onder de bachelor literatuur en samenleving vallen. er wordt veel geklaagd over brede bachelors, maar er zijn ook veel studenten die het juist prettig vinden.”

Waarom? “Omdat veel studenten in het eerste jaar nog niet precies weten wat ze willen. Je voorkomt ermee dat mensen van studie moeten switchen.”

Studenten zijn tevredener over kleine opleidingen dan over grote. Moet het hoger onderwijs niet terug naar meer kleinschaligheid? “Waar dat kan zeker, maar dat kost geld. De actievoer-ders en minister Bussemaker doen alsof de kwaliteit van onze hoger onderwijs in het gedrang is. Daar ben ik het echt niet mee eens. Die kwaliteit is en blijft over het algemeen goed.”

Waarin steunt u de studenten wel? “Ik ben het met ze eens dat er te weinig geld naar hoger onderwijs gaat en ik herken hun klachten over de toegenomen bureaucra-tie. Die moeten we proberen terug te dringen. In België protesteerden de rectoren van de universiteiten tegen het accreditatiesysteem, dat een enorme papierwinkel met zich meebrengt. Die zorg deel ik, maar tegelijk is externe kwaliteitscontrole ook goed.”


‘Je kunt niet elke studie behouden’De studentenprotesten richten zich onder meer op het behoud van kleine studies. Decaan Michel ter Hark vindt dat niet realistisch.

tweede en derde jaar gaan de program-ma’s steeds meer uit elkaar lopen.”

Maar met studies die literatuur en samenleving heten, of media, kunst, design en architectuur, weet toch niemand meer wat je nou eigenlijk studeert? “We hebben gemerkt dat de profilering inderdaad duidelijker kon.

Michel ter Hark

DOOR WELMOED VISSER FOtO VU/RIeCHeLLe VAN DeR VALK

U hebt al eerder in Adval-vas gezegd dat het geen ramp is als bepaalde kleine talen uit Amster-dam verdwijnen. Stu- denten maken zich daar wel boos over. Begrijpt

u hen? “Ik begrijp ze heel goed en ik ben het deels met hun standpunten eens. De talen hebben al jaren te maken met een teruglopende belangstelling. Ook de grotere talen als Nederlands en engels. Met de huidige financiële middelen kun je niet volhouden om op elke universiteit al die kleine talen aan te bieden. Dus moet je landelijk kijken waar je welke studie aanbiedt.”

Als de UvA net als de VU haar letteren-studies gaat aanbieden in brede bachelors, kun je straks in Amsterdam ook geen Nederlands of Engels meer studeren. “Dat is niet zo. Ook aan de VU kun je gewoon Nederlands studeren. Die studie is alleen ingebed in het program-ma literatuur en samenleving. Daarin volg je deels hetzelfde programma als studenten engels, maar een deel is vanaf het eerste jaar verschillend. en in het

Brede bachelorsdecaan geestes-wetenschappen Michel ter Hark vindt de term brede bachelor ongelukkig omdat het gebrek aan specialisatie suggereert. terwijl álle bachelors wel degelijk specialisatietrajecten kennen.


cOlUMN

Als kind heb je in je hoofd hoe later eruit ziet. Je wordt brandweerman, dokter, vader, moeder, een stuk langer dan je al bent en je loopt snel en met grote stappen.

zelf werd ik kok, en een vrouw met een lange rok aan en een hoedje op. Niet dat iemand in mijn omgeving er ooit zo uitgezien heeft. trouwens, op een of andere manier had een foto die in het huis van een familielid hing zich in mijn toekomstbeeld genesteld: een paar vrou-wen, van achter, rokken en hoedjes. Bij het lopen met die grote snelle stappen zouden mijn hakken op de stoeptegels klikken (grijze, vierkante stoeptegels zoals in de nieuwbouwwijk waar ik opgroeide; de hele wereld moest ermee bedekt zijn). Ik zou wijn drinken, sigaret-ten roken en alles weten. Naast deze uiterst originele toekomst-visie had ik er nog één, over de nabijere toekomst. In een broek met wijde pijpen, met bloemen in mijn lange haar en een rond zonnebrilletje op zou ik tegen iets

Tot ik alles weet

protesteren op de Dam, want dat is wat je doet als je jong bent. Ook van dit beeld geef ik een foto de schuld, want mijn ouders, toch nog jong toen ze mij kregen, zijn nooit met mij op de Dam gaan liggen. Nu draag ik weliswaar geen lange rokken, ik rook wel sigaretten en drink soms wijn, mijn loop-pas is vlug en overdag ga ik net als andere grote mensen naar kantoor om ernstig naar een scherm te kijken en dat vind ik prima. Wonderlijk is wel dat ik die protestfase, niet het indivi-duele protest maar het Damslapen, het demonstreren, het bezetten en het schilderen van spandoeken, volledig overgeslagen heb. Hoewel: een fase mag ik het niet noemen – alsof de mensen die nu ik dit schrijf (ik loop een week achter, misschien staat het land inmiddels in brand of het Maagdenhuis niet meer overeind) aan het strijden zijn voor een academische wereld die minder om de centen en meer om de verdieping draait, er ‘eventjes doorheen moeten’ alvorens ze weer keurig in het gareel gaan

lopen. en alsof ze allemaal jong zijn. Gelukkig niet, denk ik als ik naar de foto’s kijk, altijd die foto’s, vanuit mijn onbe-zette huis; het kan nog, je stopt niet met schoppen op je 25ste.In de krant las ik een stukje over het ontbreken van de protestgeest bij de huidige generatie jongeren. Het stond er echt: terwijl half Amsterdam onlangs met potloden stond te zwaaien op de Dam, terwijl er online en offline tegen racisme en vooroordelen gestreden wordt, terwijl een behoorlijke studentenpopulatie een universiteitsgebouw bezette, vond iemand dat er niet genoeg geprotesteerd werd. Ik voelde me niet aangesproken door het stuk, maar had het wel moeten zijn. Ik blijf altijd thuis. Lezen. Voors en tegens, hopen dat ik er iets van ga begrijpen. De urgentie missen en me niet in het grote geheel of het algemeen belang kunnen verplaatsen. Moe zijn. Wijn drinken. een sigaretje roken. Ik ben nog steeds laf aan het wachten tot ik alles weet.

Wonderlijk dat ik die protestfase volledig overgeslagen heb

roos van rijswijk



Reorganisatie

[email protected] is geen mens

In de drukste tijd van het jaar ging de reorganisatie bij Financiën & Audit van start. Dat was wachten op problemen: veel budgethouders klagen over betalingsachterstanden.

DOOR FLOOR BAL

“De afgelopen maanden krijg ik bij wijze van spreken aan de lopende band aanmaningen”, vertelt Kitty Jong, ambtelijk secretaris en budgethouder bij de ondernemingsraad. “Ik werk hier al negen jaar, vroeger

had ik nooit problemen. In twee geval-len wordt er zelfs met een incassobureau gedreigd.”“er is iets aan de hand”, geeft directeur Financiën & Audit Hanco Gerritse toe. “We doen op dit moment langer over het betalen van rekeningen en we zijn er slechter in dan eerst.”Bij de reorganisatie is gekozen voor standaardisering, centralisering en digi-talisering. Het zijn eisen waar de meeste werknemers achterstaan, volgens de onderdeelcommissie (odc). Dennis Kraal, odc-voorzitter, en ondernemingsraadslid Lambert truijens vinden alleen de invoe-ringstermijn te optimistisch gekozen.truijens: “De reorganisatie is per 1 december ingegaan, dat is voor ons de drukste tijd van het jaar. er is toen een flink aantal mensen, vooral met tijdelijke

ciers wordt verwacht dat ze zich aan de eisen houden. Gerritse vindt dat niet onredelijk: “Alle grote bedrijven stellen zulke eisen. Het probleem ligt vooral bij mensen die maar eens of twee keer per

jaar een factuur sturen. Die moeten hieraan wennen.”Van der Sloot en Gerritse merkten ook dat niet alle informatie over het instu-ren van facturen bij ieder-een bekend is. “terwijl we dat uitgebreid naar alle controllers, gebruikers en budgethouders gecommu-niceerd hebben.” zo blijkt niet iedereen te weten dat

het mailadres [email protected], waar reke-ningen heen gaan, geen mens maar een computer is. Van der Sloot: “Dan staan er in het mailtje allerlei aanvullende opmer-kingen, maar die worden door niemand gelezen.”

Iemand op afstandDoor de reorganisatie zitten de adminis-trateurs niet meer op de faculteiten en bij de diensten, maar op Uilenstede. “Dat levert extra frustraties op”, zegt Ko van Huissteden, onderzoeker bij Aard- en

contracten, vertrokken. terwijl de syste-men nog niet klaar bleken te zijn. Het gefaseerd invoeren was beter geweest, dan hadden we misschien niet met een achterstand gezeten. Maar er is voor een big bang gekozen. Het zijn flinke kinderziekten.”Door de digitalisering, die al een half jaar geleden werd ingevoerd, worden alle facturen nu door een scanner verwerkt. Omdat dit zelflerende nieuwe apparaat nog niet helemaal ingeregeld is, herkent het niet alle rekeningen. zo kan het gebeuren dat een factuur niet betaald wordt, terwijl die wel correct is aangeleverd.

Geen reparatiesDe standaardisering houdt in dat factu-ren aan een aantal vereisten, zoals de juiste adressering en het correcte ordernummer, moeten voldoen. “Voor-heen repareerden de administrateurs de rekeningen die niet goed geadres-seerd waren”, zegt Linda van der Sloot, hoofd Financieel Service Centrum. Dat gebeurt niet meer; van leveran-

‘Aanvullende opmerkingen worden door niemand gelezen’

INgeZONDeN MeDeDelINg

Discussielunch over tijdelijke contracten

Op donderdag 12 maart is er een discussiebijeenkomst over de flexibele schil, werknemers met tijdelijke contracten.

de nieuwe universiteits-cao kent een paragraaf voor de terugdringing van tijdelijke contracten onder het wetenschappelijk personeel.

Or-lid rick Vermunt geeft de aftrap.

Kerkzaal, van 11.45 tot 13 uur. iedereen is welkom. Voor een broodje wordt gezorgd.

graag aanmelden via e-mail: [email protected].

Ellie Pauëlsen, vakbondsfunctionaris VU en regionaal onderhandelaar HBo FNV overheid.


caMPUs

Reageren? Mail naar [email protected]. rbbm

r

tie veroorzaakt is. Door alle zieken kan de dienst de tijdelijk hogere werkdruk niet intern oplossen.

Extra mankrachtDaarom heeft de VU tijdelijk extra mankracht ingehuurd. een groot deel van de achterstand is inmiddels al ingelopen. Daarnaast krijgen schrijnende gevallen, bijvoorbeeld facturen van eenmansza-ken, voorrang.Dat is dringend nodig, vindt eme van der Schaaf, directeur van Cultuurcentrum Griffioen. “De betalingsachterstanden treffen ook docenten die cursussen geven. zij draaien wel gewoon hun uren, maar hun facturen komen op de grote hoop. terwijl ze wel moeten eten en de huur moeten betalen.”

Levenswetenschappen: “Als ik informa-tie vraag bij de financiële administratie over niet-uitbetaalde rekeningen, krijg ik vaak geen respons. We mogen eigenlijk niet eens zelf contact opnemen met de administratie. Dat moet via een tussen-persoon.”“Het is een bekende klacht”, zegt Van der Sloot. “Voorheen zat de administrateur dichtbij en kende je die. Nu is het iemand op afstand, een medewerker van het servicecentrum die niet altijd de speci-fieke situatie goed kent.”Hoewel er door de reorganisatie zo’n twintig vaste personeelsleden en zestig werknemers met tijdelijke contracten hun baan verloren, zegt Gerritse dat die klap juist niet bij het crediteuren-proces viel. Wel heeft de dienst last van een bijzonder hoog ziekteverzuim, dat volgens Gerritse niet door de reorganisa-

PERSONEELSPAGINAONDER REDACTIE VAN COMMUNICATIE & MARKETING VU JAARGANG 7, NUMMER 7, 11 MAART 2015

HET LOT VAN ONZE BOVENTALLIGEN (2)

Voormalig AVC-medewerker Casper Schmitt schoolt zich om en startte een hoveniersbedrijf: “Ik voelde me afgescheept, maar daar ben ik overheen gestapt.”

In de Transitieorganisatie stromen nog steeds medewerkers in die tijdens de reorganisatie van de bedrijfsvoering boventallig werden. Wat zijn hun alternatieven?

Casper Schmitt was tot vorig jaar audiovisueel medewerker bij het AVC, nu is hij ‘de groene man’, staat op zijn visitekaartje. Schmitt gooide het roer om: hij doet de hoveniersopleiding en startte zijn eigen bedrijf. “Ik werkte altijd binnen. Ik wilde milieubewuster, gezonder, ‘groener’ leven.” Hij gaat tuinen ontwerpen en aanleggen. Een groene tuin biedt meer plezier dan een geplaveide, is zijn devies. Hij heeft nu een offerte lopen voor de daktuin van een huis op IJburg. “Geweldig. En het is de eerste kavel van 24 huizen, dus dat biedt kansen. Nu heb ik veelal opdrachten van familie en vrienden, maar nieuwe klanten zijn welkom.”Schmitt was een van de 122 VU-medewerkers die in de loop van de reorganisatie van de bedrijfsvoering boventallig werden en in de Transitieorganisatie (TO) belandden. Op 1 januari 2015 was voor 67 van hen een oplossing gevonden, nog 39 mensen zijn aan het zoeken, vertelt TO-hoofd Marjon Ham. Zo’n ‘oplossing’ kan een nieuwe baan zijn, maar veel mensen kozen ook voor een regeling uit het sociaal plan bij de reorganisatie. Dat geldt vooral voor

60-plussers, die zich met een aanvulling op hun pensioen kunnen redden. “Je kiest niet zomaar voor een regeling, het kost je veel geld. Je pensioen is blijvend lager. Niet iedereen kan zich dat veroorloven. Alleenstaande vrouwen met een deeltijdbaan bijvoorbeeld, of mensen met een gebroken arbeidsverleden die niet voldoende ABP-jaren hebben. Er zijn mensen die het eigenlijk wel goed uit kwam, maar er zijn er ook waarvoor binnen de TO-periode nog geen nieuwe baan is gevonden of die bezig zijn met een intensieve omscholing.” Dat geldt voor de meeste van de acht medewerkers die na hun tijd bij de TO doorstroomden naar de externe arbeidsorganisatie POSG. Zij blijven daar zoeken naar werk. Vaak via stages of vrijwilligerswerk, waarmee zij hun cv verbeteren en hun netwerk uitbreiden, of ze doen tijdelijke klussen.

DIK IN DE 50, TOCH EEN BAANOpvallend is dat 60% van de gereorganiseerden boven de 50 is. Opzet? “Het moet niet kunnen, want er is met het afspiegelingsprincipe

gewerkt”, antwoordt Ham. Maar het is wel een probleem, omdat de groep 50-plussers het zeer moeilijk hebben op de arbeidsmarkt. Toch is ook dat niet zwart-wit, zegt Ham. “Iemand van dik in de 50 vond zo weer een baan. Er zijn mensen die het verschrikkelijk vonden om hun baan te verliezen, maar die nu zeggen: ‘Ik ben mijn leven opnieuw gaan vormgeven’. Doordat we een scholingsbudget hebben, kon iemand die altijd al pedicure had willen zijn zich nu omscholen. Een manager begon een eigen bureau in voedingsadvies. Een ander werd interimmanager. De eerste klus kwam via ons, maar nu loopt het.” Ook Casper Schmitt begon voor zichzelf. Hij was aanvankelijk geschokt toen hij in de TO belandde. “De organisatie wil zo snel mogelijk van je af, met zo min mogelijk kosten. Je krijgt cursusjes netwerken en hoe je een LinkedIn-profiel moet maken. Ik voelde me afgescheept, ik had een vast contract bij die mensen! Maar daar ben ik overheen gestapt. Het is me gelukt om mijn omscholing vergoed te krijgen, ik kreeg de tijd en ik kreeg vrijstelling

23406_1_hrm_personeelspagina-nummer 7 (maart 2015).indd 1 04-03-15 16:57

van solliciteren. Daardoor kan ik me hierop concentreren. Dat is wel te gek. En de opleiding vind ik geweldig.” FLEXIBELER De TO zoekt ook – intern en extern – naar tijdelijke functies, waarmee je je cv kunt versterken. Suzan Besuijen is al aan haar tweede vervanging binnen de VU bezig. Haar functie als bureaumanager bij IVM verdween doordat IT, communicatie en andere functies daar verdwenen. “Ik had geen team meer om leiding aan te geven,” zegt ze. Na een jaar als coördinator bedrijfsvoeringswerkzaamheden bij het Onderwijscentrum, vervangt zij nu de onderwijscoördinator bij FEWEB. Buiten de VU is een nieuwe baan vanwege haar leeftijd van 57 jaar moeilijk, maar ze gelooft in een nieuwe baan binnen de VU, en dan liefst een vaste. “Als je zelf moeite doet, dan komt er wel weer iets.” Ondertussen leert ook een ervaren ‘regelneef’ als Besuijen nog iedere keer bij. “Je maakt jezelf steeds flexibeler en daarmee steeds beter inzetbaar binnen de VU. Bovendien: ik kom ergens met een frisse blik. Duidelijke procedures zijn belangrijk, dus ik beschrijf ze, voor mezelf en voor anderen. Dat is ook weer een bijdrage die ik lever.” De TO zoekt met Besuijen mee naar functies. “Ik ben heel positief over de TO. Ze zijn heel erg bereid om te helpen.”

(TIJDELIJKE) DROOMBAAN Mariska van der Leij blogde een half jaar op de site van Advalvas over haar ‘boventalligheid’. Zij kreeg al hulp van de TO voor ze officieel boventallig werd op 1 april 2014. In september begon ze bij Vogelbescherming Nederland als projectleider van het webcamproject Beleef de lente (www.beleefdelente.nl), waar je vogels in hun nestkasten 24 uur per dag kunt volgen. Het was de ‘droombaan’ die ze voor zichzelf tijdens een loopbaanbegeleidingstraject bij de TO had geformuleerd. “Ik moest wel flink loon inleveren, mijn reistijd is veel langer en ik heb nu steeds een jaarcontract, maar daar had ik me op ingesteld omdat ik in de ‘groene’ branche wilde werken. De banen liggen daar niet voor het oprapen en het gaat vaak om goede doelen, waar salarissen niet hoog liggen. Toch is het wel slikken als je op papier ziet wat je dan overhoudt. Maar dit was mijn droombaan!” Ze kreeg een premie van een

Redactie Personeelspagina > CHARLOTTE BROUWER, ANITA MUSSCHE EN HOUKJE VLIETSTRA Beeld > YVONNE COMPIER Vormgeving > HAAGSBLAUW Reageren > [email protected]

NIEUWS & AGENDA

WAT DOE JIJ NOU? Weet jij wat je collega’s doen? Deze week: de informatiemanager. Op de VU werken er: 5

WEBINAR OVER PENSIOENWie pensioen opbouwt, maakt keuzes die de opbouw van dat pensioen beïnvloeden. En al lijkt jouw pensioen misschien nog ver weg, die keuzes zijn nu van belang. In het webinar Pensioen: wat ga jíj doen? , georganiseerd door VSNU en pensioenuitvoerder APG, leggen experts speciaal voor medewerkers van universiteiten de verschillende keuzes en veranderingen in de pensioenregeling uit. Kijk op > WWW.VSNU.NL/PENSIOEN.

ONTBIJTEN MET VALORISATIEAl langer loop je rond met een idee, maar welke valorisatiestappen neem je om succes-vol te worden? In de workshop How to valorise successfully (19 maart, Science Park) word je meegenomen door het hele valorisatieproces. In The next step in valorisation (2 april, VU Campus) maak je je idee concreet. Speciaal voor vroege vogels van 8.30-10.30 uur. Meld je aan op > WWW.IXA.NL OF VIA VUNET.

JAN ROT EN PIETER DERKSGriffioen komt weer met spannende mede-werkersvoorstellingen. Dinsdag 24 maart een toneelstuk over onze eigen Abraham Kuyper in Kuyper & Wilhelmina en dinsdag 31 maart de Nederlandse Matthäuspassie, vertaald door Jan Rot, die zelf de rol van Evangelist heeft , beide in de Griffioen. En tenslotte de zeer actuele Pieter Derks op 20 april in de Aula. Bestel nu alvast kaarten! > WWW.GRIFFIOEN.VU.NL/MEDEWERKS-VOORSTELLINGEN

aantal maanden loon mee, die medewerkers krijgen als ze binnen de zes maanden de TO verlaten. INLEVEREN Ze is niet de enige die moet inleveren. “Mensen zaten in loon soms te hoog voor wat de arbeidsmarkt nu biedt”, zegt Ham. “De meesten vinden een lager betaalde baan vaak beter dan in de TO zitten.” Aan werk komen is ook een beetje geluk hebben, zegt ze. “Al zie ik de arbeidsmarkt aantrekken. En het is opvallend: als mensen een baan vinden krijgen ze vaak nog een tweede aanbieding en moeten ze kiezen!” Ham bekent dat ze moeilijk kan dealen met zaken waar het niet wil lukken. Maar ze is blij met de successen: “Voor iemand van boven de 60 konden we regelen dat hij kon blijven, doordat een aantal afdelingen hem samen betalen. Daar word ik héél gelukkig van!” Het eerste deel van Het lot van onze boven-talligen verscheen op de PersoneelsPagina van 20 november 2013. Lees het terug op VUnet > zoek op: PersoneelsPagina.

Michael Goosen en Roberto Soeltan, theater-technici bij het AVC, denken bij een informa tie-manager aan een communicatiefunctie: “Informatiestromen managen, dus sturen hoe informatie naar buiten komt?” Caressa Kloosterman, secretaresse van Jaap Winter, vermoedt dat een informatiemanager juist informatie verzamelt, bijvoorbeeld van Twitter of uit kranten. “Een beheerder van een data-bank?” verzint Josephien Sierag, administrateur van de postgraduate opleidingen van FEWEB. “Oh, Coen! Ja, die ken ik. Aardige jongen!”

COEN WARTENHORST “Stel een onderzoeker wil met 16 mensen van zijn afdeling en een Amerikaanse collega rekenen aan big data bestanden. Dat lukt niet met standaardvoorzieningen. Ik overleg met IT wat mogelijk is, wat het kost en hoe we dat aan kunnen bieden. Of ik zoek voor een docent naar nieuwe alternatieven voor weblectures. Of hoe regel je de IT en het telefoonnetwerk bij een fusie van faculteiten? Ik heb net met een team de verhuizing van FEWEB naar een flexomge-ving geregeld. Mijn collega’s en ik vertalen dus de informatiebehoefte van onderzoekers, docenten en bedrijfsvoering in informatievoor-ziening. Maar we werken ook aan problemen die aanhouden of service die niet voldoende is. Informatiemanagers zijn IT-medewerkers, gedetacheerd bij faculteiten en diensten. Dat vind ik niet goed. Wij stellen de vragen van faculteiten en diensten, in mijn geval die van FEWEB en Rechten, aan de leverancier, IT. Verantwoordelijk zijn voor klant terwijl je in dienst bent van de (hof)leverancier geeft op zijn minst de schijn van belangenverstrengeling. Al zorgen wij dat het goed gaat: het blijft verkeerd. Vroeger had iedere faculteit zijn eigen IT afdeling. Telefoontjes als “Mijn computer doet het niet” belanden nu nog vaak bij mij. Acht van de tien vragen zijn niet voor mij. Maar als die twee die dat wel zijn maar goed beantwoord worden!”

Suzan Besuijen

23406_1_hrm_personeelspagina-nummer 7 (maart 2015).indd 2 04-03-15 16:57


cUltUUr

toen Marcel Möring in 2008 als schrijver op locatie op de VU rondliep, verbaasde hij zich erover dat nergens prominent een portret van Abraham Kuyper hing. Beste studenten: Kuyper was in 1880 de oprichter van onze Vrije Universiteit. Over hem en koningin Wilhelmina maakte acteur Helmert Woudenberg een theaterstuk.Kuyper & Wilhelmina gaat over de strijd tussen twee ambitieuze tegenstanders. De oudere gereformeerde politicus Kuyper beschouwt een vrouw op de troon als tegen Gods wil. Op haar beurt vindt de jonge Wilhelmina hem een ijdele bedrieger en demagoog. zijn streven om religie en politiek met elkaar te verbinden, ziet ze als verkapte machtswellust. toch ontdekken ze tijdens het duel meer met elkaar gemeen te hebben dan gedacht.

Dick Roodenburg,publiciteitsmedewerker Griffioen

Cannibale Royale

CONCEPT een brasserie waar je terecht kunt voor vleesgerechten zonder poespas. SFEER Druk, een gezellige kroegsfeer. Overal zien we hout, maar minder gezellig zijn die vele Afrikaanse maskers die nogal angstaan-jagend overkomen. ETEN We nemen L’ exceptionnel (een 600 gram ribroast) en Canni-bale’s Favourite Ribs (spareribs). Die ribroast is een gigantische, malse lap vlees, groot genoeg voor twee personen. De spareribs zijn gemarineerd in een zoetige saus en zo mals dat het vlees gemakkelijk van de botjes valt. De gerechten worden geserveerd op houten plan-ken. Als bijgerecht nemen we de Jacket Potato, een grote gepofte aardappel met crème fraîche en spekjes, en Garlic Bread, heerlijk vers gebakken brood met knoflook, geserveerd met gezouten room-boter. Als toetje delen we de New York Cheesecake. Ik proef een bodem van bastognekoeken, lekker! BEDIENING Vriendelijk.TIP Neem de gepofte aardappel, spareribs en cheesecake. AANRADER Voor de ultieme vleesfanaat, zeker weten. Ook heel fijn dat deze tent doordeweeks tot 3 uur ’s nachts open is en op vrijdag en zaterdag zelfs tot 4 uur, dus ook voor een nachtelijke hap zit je hier goed.PRIJS De ribroast kost al 25 euro. Alle andere vleesgerechten zijn goedkoper, dus je kunt hier gemakkelijk voor onder de 50 euro eten. Door die prijzige ribroast vroegen we om een gratis karaf water. WAARDERING

Voor vleesfanaten en nachtbrakers

Cultuurcentrum Griffioen Uilenstede

Kuyper & Wilhelminadinsdag 24 maart aanvang 20.30 uur

Studenten € 12,50 Medewerkers VU € 3,-

griffioen.vu.nl

Helmert WoudenbergCannibale RoyaleHandboogstraat 17Acannibaleroyale.nl

Annejet Meulmeester, derdejaars communicatie- en informatiewetenschappen

Film Restaurant

om de week gaat een student op kosten van

advalvas uit eten en beoordeelt het restaurant.

FOtO

Pau

l Hoe

s

Ook gratIs UIt eteN voor advalvas? Mail naar [email protected].


stUDeNteN

“Deze jongen heeft het hier echt naar zijn zin”, zegt student aarde en economie Bas

Gerretsen (23) beslist. “Hij gaat niet vaak naar zijn ouders, daar heeft hij het veel te druk voor. Hier woont een normale, gezellige, sociale jongen. Hij gaat vaak uit, maar kan ook lekker op zijn kamer ontspannen: een filmpje kijken of wat internetten. Hij zou heel goed lid kunnen zijn van een studentenvereniging. eigenlijk lijkt deze kamer wel op die van mij, dus misschien studeert hij ook wel aarde en economie.”

“Deze jongen hecht geen waarde aan uitgebreid eten”, lacht student business analytics Kevin Land (19). “Hij gebruikt ketchup als smaakmaker voor al zijn maaltijden. Verder denk ik dat hij heel vaak achter zijn bureau zit en hard

studeert; het staat zo pontificaal midden in de kamer. Hij doet economie of rechten. Aan al die gymschoenen te zien is hij behoorlijk sportief. Maar wat een opmerkelijke verzameling daar in die kast: bovenin de dvd’s en dan bergt hij zijn pannen op boven al zijn schoenen! Ik vind deze student een pragmatisch type dat van het leven geniet.”

“Ah, de Brooklyn Bridge!” zegt student computer science Ana Gomes (25). Hij wijst naar de uitgelichte brede poster. “Hier woont een student uit de Verenigde Staten, of iemand met een sterke voorliefde voor the States; hij wil er nog heel graag naartoe. Hij houdt ook van Ikea. en hij drinkt graag een biertje, of iets sterkers, met zijn vrienden, maar overdag drinkt hij vooral koffie. en dan geen slappe filterkoffie, nee, ik zie daar een behoorlijke voorraad van die dure Nespresso-cups.”

Thomas van den Berg 23

Studeert management, policy-analysis and entrepreneurship in the health and life sciences

Betaalt 375 voor zijn kamer in het centrum

Door Nienke StumpelFoto’s Peter Valckx

Wil je ook in Sleutelgat? Mail naar [email protected].

“O ja, die ketchup”, zegt Thomas van den Berg. “Ik eet vaak een tosti, en dat kan natuurlijk niet zonder ketchup. Ik hou wel van lekker eten hoor, maar niet heel uitgebreid. Ik woon in een huis met 23 andere studenten en we eten elke avond samen. We hebben een schema voor koken, afwassen en boodschappen doen, dus iedereen kookt zijn eigen specialiteit. Mijn vrienden zullen zeggen dat mijn specialiteit pasta carbonara is. Dat heb ik geleerd van mijn moeder. Ik heb het hier naar mijn zin, maar ga nog vaak naar Zwolle, mijn geboorteplaats. Ik heb daar nog vrienden en ik voetbal er elk weekend. Hier zit ik veel achter mijn bureau, maar niet alleen om te studeren. Ook voor tv-series en games, veel schietgames. In New York en San Francisco ben ik inderdaad op vakantie geweest.”

Sleutelgat 14

Wat zegt de inrichting van je kamer over jezelf? En klopt die indruk ook? VU-studenten gluren in de kamer van THoMAS VAN DEN BERg.

griffdoor Merlijn draisma


Nr 14 - 11 maart 2015

Documents

Transcript of Nr 14 - 11 maart 2015