“Midden in de maatschappij!”

Hoe Anne het gewone leven ervaart

Aan tafel met...de deelraad cliënten

Een dagje mee met HR

8 14 20

M A G A Z I N E M A A R T 2 0 1 6Uitgave voor medewerkers, verwanten, vrijwilligers en relaties

Iedereen een plekje Een samenleving waarin

winkels en openbare gebouwen gewoon toeganke­

lijk zijn voor alle mensen. Met of zonder beperking.

Zodat iedereen zijn of haar plekje heeft in de

samenleving. Het lijkt zo vanzelfsprekend.

Niets is minder waar.

Obstakels zijn er nog

genoeg. Dorpel hier, smal

toilet daar, smalle gang­

paden in winkels, het

ontbreken van een lift…

Niet voor niets diende het

Doetinchemse Tweede Kamer­lid Otwin van Dijk

– zelf ervaren rolstoelgebruiker – begin 2016 een

wetsvoorstel in. Een voorstel dat er voor moet

zorgen dat Nederland eindelijk echt bereikbaar

wordt. Voor iedereen. Het kreeg brede steun in

de Tweede Kamer. Logisch. Ik ga ervan uit dat ook

de Eerste Kamer volmondig akkoord gaat.

Ook Elver wil graag dat al haar cliënten midden in

de samenleving kunnen leven, zonder obstakels.

Voor mensen met een verstandelijke beperking zijn

die obstakels vaak van een andere orde dan die van

mensen met lichamelijke beperkingen. Dat vraagt

bewustwording. Van ons als organisatie, maar ook

van cliënten, hun ouders en familie, vrijwilligers én

de omgeving. Want de relevantie voor de cliënt,

dát moet onze dagelijkse leidraad zijn!

Als het ook maar enigszins kan, bieden we cliënten

de mogelijkheid om midden in de samenleving te

wonen. Buiten ons eigen terrein. Maar er zijn ook

cliënten waarvoor een andere stek negatieve invloed

heeft of zelfs bedreigend voelt. Zij zijn gebaat bij

wonen op beschut terrein. En ook al is die plek

beschut, de Elver­locaties zijn vanzelfsprekend óók

onderdeel van de maatschappij. Woon je op de

hoofdlocatie, dan ben je onderdeel van de gemeen­

schap van Nieuw­Wehl. Daarnaast streven we naar

wonen in kleinere gemeenschappen die een plek

krijgen in wijken elders in de regio Arnhem, de Liemers,

Laag­Soeren en de Achterhoek. Want mensen met

en zonder beperking maken samen de samenleving.

Ook op ons eigen instellingsterrein blijven we bouwen

aan de toekomst. Waar je woont en werkt wil je

gelijkwaardigheid ervaren, wil je onderdeel zijn van

de samenleving. De wet die nu mede dankzij Otwin

van Dijk door de Tweede Kamer is omarmd, is een

mooie stap op weg naar toegankelijkheid in letterlijke

zin. Maar ook in figuurlijke zin zijn er nog de nodige

obstakels. Laten we die uitdaging samen aangaan!

Zo staan we samen sterk voor een betere maat­

schappij. Die wensen we elke wereldburger toe!

Ernst van Drumpt, bestuurder van Elver

COLOFON maart 2016 | Uitgave: Elver Communicatie | Tekst en redactie: Elver Communicatie | Concept en

vormgeving: Gloedcommunicatie | Fotografie: Jeroen Liebers, Bart Nijs Fotografie en Elver Communicatie | Druk: YouPrinting.

Met of zonder beperking:

samen maken we de samen leving

2

Column

7 Mijn verhaal: Margriet Swart 8 Triple C: hoe Anne het gewone

leven ervaart 10 Zo doen we dat Planetree: Ambassadeurs als

visitekaartje 13 Mijn verhaal: Peter Wolbrink 14 Aan tafel met…

de deelraad cliënten 16 Uitgelicht: Lief & Leed 17 Bijzondere

kinderfysiotherapie 18 De kracht van samen: ruimte voor samen­

werking 20 Een dagje mee met HR 21 Agenda 22 De Vrienden

van Elver 24 Trots op… Mijn werk bij Albert Heijn

10 Ambassadeurs als visitekaartje

REDACTIONEEL Het eerste magazine

van 2016. We zetten in op een mooi,

gezond en gelukkig jaar! Een jaar waarin alle

groepen werken als Zelfstandig Werkende

Teams, waarin we samen continu in ont­

wikkeling zijn en steeds kijken naar de beste

zorg voor de cliënt. Dat de cliënt centraal

staat, weten we inmiddels allemaal. In dit

magazine draait alles om het onderwerp

‘midden in de maatschappij’. U krijgt een

kijkje achter de schermen bij de ambassa­

deurs en een dagbestedingsgroep waar de

krachten van onze organisatie en die van

bedrijven worden gebundeld. Wat geldt voor

Elver, geldt ook voor onze cliënten: zij staan

net zo goed midden in de maatschappij.

We bezoeken in dit nummer Guido die bij

Albert Heijn werkt. Ook gaan we nader

in op het begeleidingsmodel Triple C, dat

is gericht op het versterken van de compe­

tenties van cliënten. Wat kunnen zij en wat

willen ze zelf graag bereiken? Mooie voor­

beelden, die laten zien dat het voor iedereen

belangrijk is om gewoon te kunnen leven

en werken in de samenleving, midden in

de maatschappij dus.

Pagina 4

14 Aan tafel met...

In dit nummer

De passie van...

‘Een prachtige nieuwe plek

voor De Onderneming’Pagina 18

4

De passie van ...

Frank Knippenborg is staffunctionaris werk en dagbesteding. Buiten werktijd is hij druk met zijn grote passie: honden. Frank is internationaal kynologisch keurmeester, en trotse eigenaar van kampioenen.

De passie van …Frank Knippenborg

“Mijn oog voor detail maakte me beter in het werken met cliënten”

5

De passie van ...

Foto

:

Frank groeide op in een paardenfamilie.

Maar met paarden had hij niet zoveel. Met honden des te meer. Na de opleiding Maatschappelijk Werk was daar op dat

moment geen werk in te vinden. Hij besloot een opleiding ‘Algemene kynologische kennis’ te volgen. “Studeren heb ik altijd leuk gevonden”, vertelt Frank. “Voor de opleiding moest ik bij­voorbeeld alle hondenrassen van de hele wereld aan hun uiterlijk herkennen. Ik dacht dat het me nooit zou lukken, want sommige rassen zijn bij­na niet van elkaar te onderscheiden. Ik leerde om heel goed te kijken. De stand van de oren, kleur en lengte van de vacht, soms zijn het maar kleine verschillen. Maar ze zijn er wel. Fanatiek als ik was haalde ik het examen.” Een wereldkampioen in huisMaar het bleef kriebelen. Frank ging verder met allerlei vervolgopleidingen op ‘hondenterrein’. “Ik leerde alles over spieren en bewegen. Machtig interessant!” Met een vriend haalde Frank zijn

eerste Golden Retrieverpup bij een fokker in Engeland. Het bleek een bijzondere hond. “We wonnen tentoonstelling na tentoonstelling. We werden zelfs wereldkampioen!” Toen Frank een grote som geld kreeg aangeboden in ruil voor zijn hond sloeg hij die af. “Honden zijn voor mij geen dingen, ze horen bij mijn gezin.” Uiteindelijk werd Frank, na een avondstudie van zes jaar, internationaal raskeurmeester van de Golden Retriever. Frank straalt als hij vertelt over de ‘National Gundog Show’ in Engeland, en de ‘World Dog Show’ in Helsinki. Wereldberoemde tentoonstellingen waar hij mocht keuren. “Dat geeft echt een kick!” Parallellen met zijn werk bij Elver ziet hij ook. “Je leert observeren. Écht kijken. Dat oog voor detail maakte me beter in het werken met cliënten. En ik leerde dat als je iets écht graag wilt, je ervoor moet gaan. Dan verras je jezelf.”

“Ik moest alle honden­rassen van de wereld aan hun uiterlijk herkennen”

6

De passie van ...

Vijf dagen in de week maakt

Margriet Swart bij het Activi-

teitencentrum van Elver in

Arnhem de mooiste poppen.

“Ik werk hier nu al acht jaar

en ik vind het nog steeds erg

leuk. Ik houd van poppen.”

Toen de begeleiding Margriet

een paar jaar geleden vroeg

of ze zelf poppen wilde

maken, hoefde ze dan ook

niet lang na te denken. Het

is haar lust en haar leven.

“Het is echt niet makkelijk

maar vind het wel héél erg

leuk. Eerst ga ik vilten en

dan knipt de begeleiding

voor mij het patroon op vilt

uit. Vervolgens naai ik het

in elkaar en daarna ga ik de

pop vullen. Ik maak soms

wel drie poppen per week.”

Margriet is van kinds af aan erg

creatief. Als jong meisje haakte ze

samen met haar moeder al knuffel-

beesten. Ook thuis, in de avonduren, is

Margriet nog druk bezig. Bijvoorbeeld

met het maken van spreien en kleren.

Margriet: “Het gaat nooit vervelen.

En alle poppen, kleren en spreien

verkopen we. Dat gebeurt bij ons op

het Activiteitencentrum maar ook in

Nieuw-Wehl in De Sjop. Soms vind

ik een pop zo mooi dat ik hem liever

zelf houd, maar dat kan natuurlijk niet

altijd.” Voordat de poppen verkocht

worden, geeft Margriet ze allemaal een

naam. “Dat doe ik zelf. Anderen mogen

wel meedenken maar omdat ik ze

maak, vind ik het ook terecht dat ik

de naam verzin. Ik hoop dat ik nog

heel lang mooie poppen kan maken.”

Cliënt | Margriet Swart

‘Ik geef alle poppen ook zelf een naam’

7

Mijn verhaal

Hand in hand komen ze

aanlopen bij de super­

markt, Anne en Susan. “Anne komt de boodschap­

pen voor vanmiddag doen”, vertelt Susan. “Anne vindt het leuk dingen te ondernemen, is graag in beweging. Ik probeer steeds aan te sluiten bij wat ze nodig heeft. Daarbij draait het om de balans tussen ruimte geven, haar uitnodigen om iets te doen en even­tueel bijsturen. En vooral niet: haar te veel uit handen nemen.”De drie C’s uit Triple C staan voor coach, cliënt en competenties. Coaches ondersteunen begeleiders bij het wer­ken met de Triple C­methodiek. Het dagprogramma wordt zo ingericht dat cliënten ‘het gewone leven ervaren’. Susan: “We doen dat door onze cliënten te betrekken bij alle dagelijkse activi­teiten. Op hun eigen niveau en hun

Bij Elver gaan we uit van de mogelijk heden en behoeftes van cliënten en niet van hun beperkingen. Dit lijkt heel vanzelfsprekend, maar is dat vaak niet. Triple C helpt ons deze visie handen en voeten te geven. Daardoor kan Anne bijvoorbeeld het gewone leven meemaken. Susan Groot Kormelink, Triple C-coach en begeleidster van Anne, legt uit hoe dit werkt.

Hoe Anne het gewone leven ervaart

8

Triple C

behoeftes van dat moment. Voor Anne betekent dat bijvoorbeeld dat ze regel­matig meekookt. Ze snijdt de groenten, dekt de tafel. Voor een andere cliënt

kan het al genoeg zijn om een keer in de pan te roeren of even de geur van het koken op te snuiven.”

Wat heeft iemand nodig? Triple C speelt ook een rol bij moeilijk verstaanbaar gedrag. Niet in de zin van controleren of beheersen, maar door de onderliggende menselijke behoeften centraal te stellen. Susan: “In plaats van te blijven zoeken naar verklarin­

gen, richten we onze aandacht op wat de cliënt nodig heeft. En dat is in feite wat iedereen nodig heeft: veiligheid, geborgenheid, waardering. Daar spelen we op in.” Een cliënt die met kopjes gaat gooien, vraagt eigenlijk om hulp, stelt Susan. “We worden dan ook niet boos. In plaats daarvan gaan we samen opruimen. Ook een cliënt die dat eigen­lijk niet kan, helpt mee. Op zijn eigen manier, uiteraard. Soms is het voldoen­de als iemand er gewoon bij komt zitten. Deze reactie zorgt ervoor dat gedrag van cliënten wordt omgebogen: de stress en het probleemgedrag nemen af. Het leven om hen heen wordt weer gewoon, net als hun eigen leven.”

Vertrouwensband is belangrijkTriple C laat zien dat het in de begelei­ding van mensen met een beperking neerkomt op twee simpele dingen: een

vertrouwensband met de begeleiding en een zinvolle dagbesteding. “Die ver­trouwensband is essentieel. Dat zie je bijvoorbeeld bij Anne. Zij heeft echt behoefte aan een goede band met haar begeleiders en met haar familie. Zit ze goed in haar vel, dan komt ze uit zich­zelf om een knuffel vragen. Gaat het even wat minder goed met haar, dan houdt ze zich afzijdig. Op die momen­ten probeer ik op basis van haar ge­drag in te schatten welke kant het op gaat en waaraan Anne precies behoefte heeft. Soms hoef ik haar alleen maar even te laten weten dat ik er ben. Op andere momenten gaan we samen een activiteit doen, zoals naar super­markt. Dat helpt om de spanning bij haar weg te nemen. Die inschatting kan ik alleen maken als ik Anne en haar behoeften heel goed ken.”

‘We zijn respectvol, maar stellen wel duidelijke grenzen’

Susan: ‘We betrekken onze bewoners bij alle dagelijkse activiteiten’

9

Triple C

Ambassadeursals visit ekaartje

Birgit Korten

10

Zo doen we dat Planetree

Een team van tien ambassa­

deurs ontvangt regelmatig

geïnteresseerde groepen

en leidt hen rond over het

Elver terrein. De ambassadeurs zijn het gezicht van Elver. Ze zijn ook pre­sent op banenbeurzen en zorgmarkten of geven gastlessen over het werken met mensen met een beperking. Tij­dens de jaarlijkse Open Dag van de zorg spelen ze een grote rol.

Beetje eng“Het is altijd weer leuk om mensen te laten zien en ervaren wat we alle­

maal doen binnen Elver”, begint Rob enthou siast. “Het allerleukste vind ik het werken met jonge studenten. Zij staan aan het begin van hun opleiding en hebben geen idee wat de zorg inhoudt. Soms hebben ze nog nooit iemand met een verstandelijke beper­king van dichtbij gezien. De meeste jongeren komen wat bedremmeld bin­nen. Ze vinden het eigenlijk een beetje eng, maar willen dat natuurlijk niet toegeven.” Voor Rob is het de uitdaging om hen te prikkelen en nieuwsgierig te maken. “Als ze vragen gaan stellen, weet ik dat ik iets los heb gemaakt.”

Natuurlijk staat de zorg voor cliënten bij Elver centraal. Maar daarmee zijn we er nog niet. Goede zorg vraagt ook om een gezonde organisatie met tevreden en betrokken medewerkers en goede relaties met de samen leving. Ambassadeurs Rob Balduk en Birgit Korten vertellen hoe zij vanuit enthousiasme voor hun werk het visite-kaartje van Elver zijn geworden. En waarom dat zo leuk is.

›

AmbassadeursVerbonden met de buitenwereld

als visit ekaartje

11

Zo doen we dat Planetree

Speciale ambassadeurskofferHet ambassadeurschap voelt als een kers op de taart. “Het is altijd leuk om over je vak te praten”, vertelt Birgit. “Het geeft meteen een stimulans om je

verder te ontwikkelen, om te blijven nadenken. De vragen die je krijgt, hou­den je scherp en brengen je weer op nieuwe ideeën.” Birgit, die zelf op een woongroep werkt, laat groepen vaak zien en ervaren waar haar werk uit bestaat. Door hen mee te nemen naar een woning, maar ook door bezoekers aan het werk te zetten met allerlei attributen uit de speciale ambassa­deurskoffer.

Afwisseling“Het leukste van het ambassadeur­schap vind ik de afwisseling. De ene dag leg je een groep brugklassers uit

dat je werk erg veel lijkt op wat hun moeder voor hen doet. De andere dag staat een chique Rotary club op de stoep. Als mensen hier voor het eerst komen, merk je dat ze vaak een ver­tekend beeld hebben van de zorg voor mensen met een verstandelijke han­dicap. Het voelt goed om dat beeld bij te kunnen sturen.” Rob: “We krijgen ook bedrijven die samen een teambuil­dingsuitje willen doen. Die zet ik graag aan het werk. Zo bouwt Elver aan haar naam en netwerk. Daar komt niet altijd meteen iets voor terug, maar soms blijken die contacten later ineens goed van pas te komen.”

“De ene dag sta je voor een chique Rotary club, de andere

dag voor een groep brugklassers”

Rob Balduk

Open Dag bij Elver Op zaterdag 19 maart laten we

tussen 10.00 en 14.30 uur alles zien

over werken, wonen en behandeling

voor mensen met een verstandelijke

beperking. Kom kijken op onze

locaties in Arnhem en Nieuw­Wehl.

Het programma staat op:

www.elver.nl/opendag

12

Zo doen we dat Planetree

Een gewone dag in januari. In verschillende woningen van

Elver is het een gezellige drukte. De geur van zaagsel en verf

en het lawaai van boor­ en schuurmachines komt je tege­

moet. Negentien medewerkers van Burgers van der Wal B.V.

zijn druk aan het werk om een aantal mooie projecten voor

cliënten te realiseren: van het schilderen van slaapkamers,

het ombouwen van een bed tot het maken van houten

bloembakken. Ze kozen Elver uit om vrijwillig te komen

klussen op hun jaarlijkse MVO­dag (Maatschappelijk Ver­

antwoord Ondernemen). Projectmanager Peter Wolbrink

is één van hen.

“Het is geweldig om cliënten te kunnen helpen en ze in het

zonnetje te zetten”, zegt Peter met zichtbaar plezier. “Het is

enorm leuk om te doen. Zo heb ik samen met drie andere

collega’s de slaapkamer van cliënt Gerrit van Delft opgeknapt.

Gerrit hielp zelf ook mee. Dat was belangrijk, want Gerrit

maakt weleens iets kapot. Door zelf mee te werken, was hij

helemaal betrokken en wist hij precies

wat er ging gebeuren.” Die ervaring

maakt de kans groter dat de spullen

minder snel kapot gaan. De samen­

werking met Gerrit verliep uitstekend,

vertelt Peter. “Gerrit klust zelf ook en

vond het leuk om te helpen. Hij keek

kritisch mee en had zijn eigen taken.

Zo zocht hij de schroefjes uit en gaf ze

vervolgens netjes aan de vrijwilligers.”

Het resultaat mag er zijn. “We hebben

voor Gerrit een houten wand met daarin

een houten kast gemaakt. Een andere

wand heeft een fris kleurtje gekregen”,

klinkt het trots. Ook de begeleiding van

Elver is blij met de samenwerking met

de vrijwilligers. En Gerrit? “Ook die is

blij”, aldus begeleidster Astrid. “Hij kan

niet praten, maar zijn houding geeft

aan dat hij in zijn nieuwe kamer tot

rust komt.”

Vrijwilliger | Peter Wolbrink

‘Het is geweldig om cliënten te kunnen helpen’

13

Mijn verhaal

“Ik ben verantwoordelijk maar als ik het niet goed heb geregeld, kunnen jullie me daarop aanspreken. Jullie mening telt voortaan zwaar.” Ernst neemt de tijd om de deelraad cliënten in hun rol te krijgen. Hij spreekt duidelijk. Met een warme toon. “Ik heb al een onder­werp!”, roept Annelies Roording (45) ineens enthousiast vanaf de andere kant van de tafel. Het eerste agenda­punt kondigt zich aan. “Die bushalte

ligt veel te ver weg!” Ze spreekt over de bushalte aan de Bakenbergseweg in Arnhem. Annelies woont namelijk op het Baken maar ze reist zelfstandig. Het blijkt een mooie eerste ‘casus’. Tineke Ausma (49) mede­raadslid en medebewoner van het Baken, zoekt oogcontact met Annelies en knikt instemmend. “Inderdaad, dat is een goed onderwerp”, lijkt ze te willen zeggen.

“Ik heb al één onderwerp!!”BushalteErnst hoort Annelies rustig aan. Dan legt hij uit dat de afstand tot een bushalte niet iets is waar Elver over beslist. Hij vraagt verder. Over wat precies het probleem is. Waar ze last van heeft. En wat de anderen daarvan vinden. Dan blijkt dat het vooral om het gevoel van veiligheid gaat. Het is er donker en de halte ligt dicht aan de weg. Ernst heft z’n vinger, hij begrijpt

Op het digibord in de soosruimte verschijnt een rode driehoek. Bestuurder Ernst van Drumpt hanteert de stift. Bij de onderste hoeken schrijft hij twee maal de letters DR - van ‘deelraad’. Bovenaan volgt de ‘RvB’ van Raad van Bestuur. “Kijk”, begint hij ter-wijl hij de kring rond kijkt, “we zijn aan elkaar verbonden...”

De deelraad cliënten

14

Aan tafel met...

“Ik heb al één onderwerp!!”het. “Hier kan ik wel wat mee. Ik ga ermee aan de slag. Laten we er in een volgend overleg op terugkomen.” Hij verdient er de instemming van de raad mee.

Activiteiten begeleidster Annelies Eikelboom coacht de groep. Geduldig en zachtmoedig. Zij is blij met de ontwikkeling maar waarschuwt voor te hooggespannen verwachtingen.

Cliënten meer betrokkenDe mening van de cliënten telt bij

Elver voortaan ook in formele zin

mee. Zo is dat inmiddels reglementair

vastgelegd. De centrale cliëntenraad

van Elver kent nu twee zogeheten

‘deelraden’: de deelraad cliënten

(met een aparte vertegenwoordiging

in de regio Arnhem en de regio

Achterhoek) en de deelraad cliënt­

vertegenwoor digers. Reden van be­

staan: de be hartiging van de belangen

van alle cliënten in het kader van de

Wet medezeggenschap cliënten

zorginstellingen. Op 1 januari dit jaar

startte de nieuwe deelraad cliënt­

vertegenwoordigers. De vroegere

‘deelraden verwanten’ van Fatima

Zorg en Schreuderhuizen zijn daar­

mee verdwenen. De vorming van één

nieuwe centrale cliëntenraad is daar­

mee rond. De deelraad cliëntver­

tegenwoordigers telt negen leden.

Vijf leden vertegenwoordigen cliënten

uit de regio Achterhoek; de andere

vier uit de regio Arnhem. Regio Ach­

terhoek: Peter Franken, Ton van Huet,

Jack Onnes, Paul Wensink en Jannet

te West. Regio Arnhem: Leo Ceelen,

Nicoline Geverink, Abdel Es Samery

en Dolf Wildeman.

“We moeten de bewoners aan deze rol laten wennen. Ze nemen hun taak serieus. Zo serieus dat het soms te hard gaat. Dan krijg je juist onrust en onduidelijkheid.”

Plagen mag, pesten nietEdgar van Dijk (46) woont in woon­groep de Beuk in Laag­Soeren en vindt het vooral leuk om contact te hebben. “Om te praten over allerlei bewoners­

zaken.” Maar ook hij heeft iets dat hem persoonlijk bezighoudt: pesten… “Plagen mag, pesten niet”, formuleert hij behoedzaam. Hij krijgt bijval. Annelies pleit voor keihard straffen. Want “…dat kan gewoon niet. Je kunt mensen heel erg kwetsen.” Misschien een onderwerp om eens met de OR over te praten? Want dat willen ze allemaal wel…

15

Aan tafel met...

IN MEMORIAM

Peter van

Egmond >

Je was onze

grote kleine

man. Iedereen kende je, en

als iemand je niet kende dan

zorgde je er wel voor dat

hij je snel leerde kennen.

Je trakteerde ons regelmatig

op een knuffel, een lach of

een kus ter begroeting.

Naast netwerker, sportman,

muzikant en sociaal mens

was je vooral een charmeur.

Geen wonder dat je altijd en

overal op de foto werd ge­

zet. Er is niet één cliënt die

vaker is gefotografeerd bij

Elver dan jij, Peter. Wat gaan

we je missen. Je grapjes, je

maniertjes, maar vooral je

eigenheid. Gingen we met

de groep eten bij de Chinees,

dan bestelde iedereen toma­

tensoep, behalve jij. Jij ging

voor haaievinnensoep. Ja, je

was echt onze Peter. Wat

gaan we je missen. Wil je

Mini daarboven een dikke

knuffel van ons geven? Dag

lieverd, goede reis en een

dikke kus van ons allemaal

Bewoners en team Norman 9.

Eddie van

Helvoort >

Eddie, je

hebt een zeer

ondernemend leven gehad.

En daar heb je met volle teu­

gen van genoten. Jammer

dat je te maken kreeg met

dementie. Hierdoor moest

je een groot stuk zelfstandig­

heid inleveren. Maar ondanks

alle beperkingen maakte je

er wat van. Je hebt drie jaar

bij ons gewoond, en samen

hebben we nog van alles

ondernomen en beleefd. Het

waren prachtige momenten

Eddie, heel erg bedankt

daarvoor. We zullen je gulle

lach, je kusjes en je knipoog

erg missen. We laten je nu

los, maar zullen je niet ver­

geten. Want we hebben

jou in ons hart gesloten.

Bewoners en team

Elzenpas 5-6.

Frans Jacobs >

Frans, je was in

1963 de zesde

bewoner die

op het toenmalige Fatima­

terrein kwam wonen. Je

bent lang bij ons geweest.

Ondanks wat ups­and­

downs zat je bij ons goed op

je plek. We hebben je leren

kennen als een lieve man,

je hield van gezelligheid.

Wat genoot je van rustige

momenten met een kop

koffie en wandelen met je

handen op je rug. Maar ook

van scheuren van boekjes,

glas gooien in een glasbak

of ballonnen kapotmaken

werd je blij. Bijzonder was

je duidelijke voorkeur voor

vrouwen met donker haar.

De laatste twee weken was

je zeer onrustig. Het is ons

helaas niet gelukt om te

achterhalen wat er aan de

hand was. Op 16 januari jl.

maakte jij je laatste wande­

ling naar je kamer, waar je

kort daarna overleed. We zijn

er allemaal stil van, en we

missen je kerel.

Bewoners en team

Klompendreef 4.

Jose

Offenberg >

Jose, de kleine

vrouw zonder

poespas. Je was niet iemand

van het perfecte boordje.

Lekker je hemd en trui uit

de broek, broekspijpen om­

hoog en de kousen tot aan

je knieën opgetrokken.

Uitgebreid tafelen was ook

niet aan jou besteed. Het

liefst at je alle gerechten

achter elkaar door zodat je

gauw weer naar je mat kon

om te spelen.

Je hield niet van drukte.

Toch ging je geregeld naar

ons op zoek. Je kroop graag

op schoot, ons stevig vast­

houdend, hoofd op onze

schouder, armen het liefst

om onze nek. Kwam papa

op bezoek dan was het

gezellig spelen en smullen

van de spekjes.

Vanuit het niets werd je ziek,

en na drie dagen ging het

leven uit je. Voor ons te snel,

het is bijna niet te bevatten.

Jose, je hebt ons zo veel

gegeven. Dank je wel dat

we je mochten leren kennen.

Bewoners en team

Wendakker 3-4.

GEBOREN

CAS | Zoon van

Jantien en Carel

Schweig­

Mathijsen |

Broertje van Coen

JORINDE |

Dochter van

Ilona en

Michel Vels

STIJN | Zoon

van Evelien van

Bommel en

Jeroen

Lendering

MAX | Zoon van

Ramon Kuipers

en Sandra ten

Barge | Broertje

van Silvie

CAS | Zoon van

Anne en Sander

Vrijdag | Broertje

van Jurre en

Nine

ELINE | Dochter

van Maartje en

Jelmer Tilstra |

Zusje van Julia

en Jinte

16

Uitgelicht: Lief & Leed

“Kinderen met

beperkingen die

fysiotherapie nodig

hebben, komen bij

mij terecht”, begint Annerieke. “Soms zijn dat kinderen die bij Elver wonen, maar vaak ook kinderen die gewoon thuis wonen.” Een fysiotherapeut houdt zich bezig met aandoeningen en be­perkingen van het bewegings apparaat. Dat gaat in het geval van Annerieke iets verder dan ‘gewone’ rugklachten of gescheurde enkelbanden.

LoopwagentjeEén van haar patiënten is Quinten, een dertienjarig jongen met Cerebrale Parese, die sinds begin 2015 bij Elver woont. Annerieke: “Quinten loopt met minimale ondersteuning zelfstandig, maar langere afstanden legt hij af met een loopwagentje. We werken aan het sterker maken van zijn beenspieren en we oefenen om zijn loopafstand te ver­groten.” Omdat Quinten in de puber­ leeftijd komt, houdt Annerieke zijn

houding en beweeglijkheid extra goed in de gaten. “Ik meet de mobi liteit van zijn gewrichten, film zijn bewegings­ patroon en vergelijk de resultaten. Het is belangrijk om ver anderingen op tijd te signaleren, zodat zijn looppatroon niet onnodig wordt bemoeilijkt.”

SpalkenBinnenkort krijgt Quinten nieuwe spalken, waarmee hij beter en vooral verder kan lopen. Voor die spalken werkt Annerieke samen met de ortho­pedisch instrumentmaker. Die komt eens in de twee weken bij Elver. “Bij hem kunnen we terecht voor het maken van korsetten, handspalken, voetspalken maar ook voor helmen.”

Alles onder één dakDe fysiotherapeuten van Elver maken deel uit van een behandelteam dat gespecialiseerd is in behandelingen van mensen met een lichte tot ernstige verstandelijke beperking. Annerieke: “We hebben hier alle disciplines onder één dak. Bovendien hebben we veel aangepaste materialen en zijn we getraind in het communiceren met mensen met een beperking. We ken­nen de syndromen, de beperkingen en gedragingen en passen ons daaraan aan.” Fysiotherapie binnen het Behan­delcentrum is toegankelijk voor bezoe­kers van buiten en binnen Elver. “In de meeste gevallen wordt de behandeling voor het grootste deel vergoed. Maar voor de therapie start, hebben mijn collega’s van het Zorgloket dat allang uitgezocht. Zo komen familieleden achteraf niet voor onaangename ver­rassingen te staan.”

Meer weten over behandeling of

zorg? Zorgloket: 0314 696999

Elke dag wordt er ergens in Nederland een baby met Cerebrale Parese (CB) geboren. Deze hersenbeschadi­ging is in Nederland de meest voorkomende oorzaak van (motorische) beperkingen bij kinderen. Genezing is niet mogelijk, deskundige therapie en begeleiding zijn van groot belang. Quinten (13) krijgt die therapie van Elver Behandelcentrum. Kinderfysiotherapeute Annerieke van Ampting behandelt hem.

”Getraind in het communiceren met mensen met een beperking”

Bijzondere kinder fysiotherapie voor Quinten

Elver Behandel-

centrum

17

Elver Behandelcentrum

“Op de oude locatie

aan de Edison­

straat groeiden

we uit ons jasje”, vertelt Sandra Brugman, activiteiten­begeleidster bij De Onderneming. “We kregen steeds meer werk, en er waren steeds meer cliënten die dit graag wilden doen. Maar we hadden gewoonweg de ruimte niet meer om te groeien. Daarnaast zagen we altijd al samenwerkingsmogelijkheden met bijvoorbeeld de sociale werkplaats van toen nog Wedeo, nu Laborijn. Veel van onze werkzaamheden komen overeen of liggen in elkaars verlengde. Ook hebben we veel dezelfde opdracht­gevers. Toen bleek dat wij in ‘hal 4’ op het terrein van Laborijn terecht konden was dat natuurlijk een fantastische kans!”

Beschutte werkplekDe nieuwe locatie is prachtig. Iedereen kan zien wat we doen, en zo even binnenlopen”, vertelt Clemens Kock, beleidsmedewerker werk en dag­besteding bij Elver. “De hallen zijn met elkaar verbonden. Als medewerkers van Laborijn de druk van het werk op de sociale werkvoorziening te hoog

vinden dan kunnen zij bij ons terecht. Andersom kunnen cliënten van Elver kennis maken met het werk op de sociale werkvoorziening. Als ze willen krijgen ze de kans om door te stromen naar een beschutte werkplek. De be­reidwilligheid van alle betrokkenen is enorm.”

SpannendSandra: “Natuurlijk is een verhuizing voor veel cliënten spannend. We heb­ben het daarom zoveel mogelijk samen met onze cliënten gedaan. Regelmatig gingen we kijken naar de vordering

van de verbouwing en maakten we foto’s die we samen konden terug­kijken. Dat geeft veel duidelijkheid en daar­

door rust.”

Een nieuw thuis voor De Onderneming

Ruimte voorsamenwerkingDagbestedingslocatie De Onderneming heeft een nieuw thuis gevonden in één van de bedrijfshal-len van Laborijn (voor-heen Wedeo). Ongeveer vijftig cliënten hebben daar een gevarieerd aanbod aan dagbeste-ding. Zo verrichten ze licht industriële werk-zaamheden en is er een houtbewerkinggroep en een kaarsenmakerij. Maar de samenwerking met Laborijn levert veel meer op dan alleen een nieuw onderkomen.

Clemens Kok: ‘De bereidwillig­heid van alle betrokkenen is enorm’

18

De kracht van samen

LaborijnSinds 1 januari zijn Werk &

Inkomen van de gemeen­

te Doetinchem, ISWI uit

Oude IJsselstreek en de

sociale werkvoorziening

Wedeo gefuseerd tot één

organisatie met de naam

Laborijn. De fusie komt

voort uit de Participatie­

wet (2015) en biedt kan­

sen om iedereen met een

afstand tot de arbeids­

markt beter en efficiënter

te kunnen helpen.

Bijzonder aanbodErg bijzonder was het aanbod van AtmR kantoorverandering. Robert Lette en Harry Smits van AtmR hoorden bij de Achterhoekse ondernemers­bijeenkomst De Huntenkring over de behoefte aan verstelbare tafels. Zij deden Sandra en Clemens een aanbod. Robert: “Als wij voor een opdracht een kantoorpand opnieuw inrichten, nemen wij soms het oude meubilair mee. Vaak is dat nog in erg goede con­ditie. Duurzaamheid staat bij ons hoog in het vaandel en we nemen graag onze maatschappelijke verantwoorde­lijkheid. Toen bleek dat wij De Onder­neming konden helpen was dat dan ook snel geregeld.” Sandra glundert: “Voordat ik het wist waren we voor­zien van twintig tafels, vier grote en zes kleine kasten, en ook bureau­stoelen! Veel meer dan we hadden

gevraagd, maar het is erg welkom.” AtmR stelde maar één voorwaarde: als De Onderneming het meubilair om welke reden dan ook niet meer nodig heeft willen ze het graag terug. “Zo kunnen we weer iemand anders blij maken. En dat past weer prima in de circulaire gedachte”, aldus Harry.

‘Iedereen kan zien wat we doen, en zo even binnenlopen’

Sandra Brugman: ‘Een verhuizing is spannend, daarom hebben we zo­veel mogelijk samen met onze cliënten gedaan’

19

De kracht van samen

08.30 Team overleg & briefing“We beginnen de week met afstem­men, zodat we feeling houden met elkaar en elkaars taken.” Dorry, Bouke, Fons, Mirjam en Wencke openen deze maandag de week. Ze bespreken de afgelopen week en verdelen de taken voor de komende dagen. “Eigenlijk zijn we met z’n twaalven, maar door vakantie, ziekmelding en vrije dagen is de groep nu erg klein.” HR is overigens verantwoordelijk voor de ontvangst en administratieve afhandeling van alle ziek­ en betermeldingen.

10.00 CLIC: Wil heeft een afspraak met een medewerkster van een woongroep die graag meer wil weten over loop­baanbegeleiding. Samen kijken ze naar doorgroeimogelijkheden en naar cursussen die kunnen bijdragen aan haar ontwikkeling. “Collega Ellen en ik ver zorgen samen de coaching. Ik richt me vooral op individuele coaching en persoonlijke ontwikkeling, Ellen doet veel loopbaancoaching.” Wil coacht ook de zelfstandig werkende teams. “Maar we organiseren bijvoorbeeld ook de week van de werkstress, rege­len subsidieaanvragen voor opleidings­programma’s en hebben het Elver Kompas opgezet. Hierin kun je online kijken waar je staat in je werk. Neem eens een kijkje: www.elverkompas.nl.”

11.30 Contract & arbeidsvoorwaardenHR helpt zelfstandige teams met het opstellen van vacatureteksten, begeleidt waar nodig de sollicitatieprocedure en voert arbeidsvoorwaardengesprekken. Wencke en Bouke stellen alle arbeids­overeenkomsten en wijzigingsaanhang­

sels op en zorgen voor ondertekening, waarna de (nieuwe) medewerkers de documenten thuisgestuurd krijgen. Dorry heeft vandaag een contract­bespreking met Otis van ICT. “Wij bespreken alle papieren en nemen de voorwaarden door, daarna kan Otis zijn handtekening zetten.”

13.45 ArboFons gaat de zithouding van collega Rian op haar werkplek meten. “Laatst klaagde een collega dat ze zo scheef zat in haar stoel. Bij het meten bleek haar bureau links een paar centimeter hoger te staan dan rechts. Met de stoel was niks mis. Als je daar niks aan doet, kan dat behoorlijk wat rugklachten opleveren.” Fons zorgt ook voor risico ­inventarisatie van de verschillende werkplekken.

15.00 Opleiding & ontwikkelingOpleiden is een belangrijk onderdeel van de visie van Elver. Werken bij Elver is leren bij Elver. Mirjam is een van de twee opleidingsadviseurs van HR. Zij heeft de regie over Ela, het online

HR, Human Resources, is sinds een jaar de naam voor het team van specialisten op het gebied van per-soneelszaken, arbeid & gezondheid én leren & ont-wikkelen. De redactie van Bij Elver liep een dagje mee en kwam tot de ontdekking dat het werkgebied van HR enorm uitgebreid is.

Een dagje mee met… HR

20

Een dagje mee met...

Activiteiten in Nieuw­WehlZONDAG 20 MAART

11:00 uur kerkdienst (Palmpasen)

in de kerk in Nieuw­Wehl.

MAANDAG 28 MAART

Paasactiviteit: eieren zoeken

tussen 14.00 en 15.30 uur op

locatie Elver in Nieuw­Wehl.

ZONDAG 3 APRIL

14:00 tot 15:30 optreden koor ‘Enjoy’.

WOENSDAG 6 APRIL

Voetbalclub De Graafschap bij Elver.

ZONDAG 10 APRIL

Sfeerdisco van 13:45 tot 14:45 uur

en van 15:15 tot 16:15 uur

ZONDAG 17 APRIL

Motorrit bij Elver

ZONDAG 24 APRIL

11:00 uur kerkdienst in de kerk in

Nieuw­Wehl.

WOENSDAG 27 APRIL

11:30 tot 14:00 uur Koningsbrunch.

DONDERDAG 5 MEI

9:00 tot 11:30 uur ‘Het Vroege

Vogels­ontbijt’.

ZONDAG 22 MEI

14:00 tot 15:30 uur Pubquiz.

MAANDAG 23 T/M VRIJDAG 27 MEI

Avond4daagse Doetinchem.

ZONDAG 29 MEI

11:00 uur kerkdienst in de kerk in

Nieuw­Wehl.

MAANDAG 30 MEI T/M

DONDERDAG 2 JUNI

Avond4daagse Didam.

Alle activiteiten vinden plaats in

Banningshof, tenzij anders vermeld.

De actuele agenda vindt u op

www.elver.nl/agenda.

Activiteiten in Arnhem / Laag­SoerenZATERDAG 23 APRIL

Keep them Rolling: mede mogelijk

gemaakt door FONDS verstandelijk

gehandicapten, www.fonds verstande­

lijk gehandicapten.nl.

DINSDAG 26 APRIL

17:30 tot 20:30 uur Oranjedisco aan

de Kemperbergerweg in Arnhem.

VRIJDAG 13 MEI

18:30 tot 20:30 uur Oranjedisco aan

de Kemperbergerweg in Arnhem.

DINSDAG 14 T/M VRIJDAG 17 JUNI

Avond4daagse Schaarsbergen.

Exposities atelier Elver op locatie:• Site Woondiensten Hofstraat 47

Doetinchem tot januari 2017

• Pento Audiologisch Centrum

Zangvogelweg 150 Amersfoort

tot januari 2017

• Woonzorgcentrum, De Hassink hof

Meester Nelissenstraat 67 Beltrum

februari tot juni

• Woonzorgcentrum Hyndendael

Keppelseweg 35 Hummelo

maart tot september

leerplatform van Elver. Vanmiddag bespreekt Mirjam met Hanneke, een van de cursusleidsters en arts onder­steunend verpleegkundige, waar de opleiding uit bestaat. Mirjam: “Eind 2015 hebben we onder medewerkers gepeild aan welke nascholingen zij de meeste behoefte hebben. Dat bleken met name trainingen op het gebied van vergadertechnieken én specifieke vakinhoudelijke verdiepingscursussen te zijn. Die behoefte sluit mooi aan bij de interne ontwikkelingen op het gebied van werken met zelfstandige teams. Daarbij worden dit soort vaar­digheden immers steeds belangrijker.”

16.00 Strategische personeelsplanningDorry buigt zich over haar plan voor de strategische personeelsplanning: “Over 4 tot 5 jaar jaren stromen veel oudere collega’s uit. Hoe vangen we dat op, wat hebben we nodig? Hoe houden we men­sen op de juiste plek en zorgen we voor werkplezier en ontwikkelmogelijkhe­den? Hoe gaan we opleiden, versterken we contacten met scholen en stagiairs?” Genoeg stof tot nadenken!

AGENDA

Weten wie er precies binnen HR

werken en wat ze voor jouw team

kunnen betekenen? HR heeft in

samenwerking met Communicatie

& PR een teampaspoort gemaakt

waarin je in beknopte vorm de

belangrijkste gegevens terugvindt.

personeelsvereniging

9 APRIL > Mountainbiken

27 MEI > Toppers in Concert

18 JUNI > Zeskamp

12 SEPTEMBER > Wadlopen

8 OKTOBER > Solex rijden

23 NOVEMBER > Sinterklaas

16 DECEMBER > Kerstborrel

21

Agenda

Elk jaar bedenken De

Vrienden van Elver een

jaarthema. “Daarmee pro­beren we zoveel mogelijk

cliënten van Elver tegemoet te komen,” zegt Rita Spitters namens de Vrienden van Elver. “In 2015 wilden we iets extra’s doen voor álle cliënten. Teams konden een aanvraag indienen voor een uitje. De Vrienden leverden een bijdrage in de kosten. Als ‘tegenpres­tatie’ vroegen we hen om een foto van het uitje. De foto’s kregen een

Genieten met alle zintuigenEen dagje naar de dierentuin, naar het theater, een bezoekje aan het wintercircus of een workshop vol-gen. Dat is niet voor al onze cliënten vanzelfsprekend. De Vrienden van Elver maken deze uitstapjes bereikbaar.

Rita Spitters­Vaneker: ‘De familie

“De dierentuin, bioscoop en de zee waren favoriet””Het plezier spat er vanaf!”

22

De Vrienden van Elver

Meer weten over de Stichting

Vrienden van Elver of ook bijdragen

aan fijne momenten voor cliënten?

Kijk op www.devriendenvanelver.nl

of bel met Rita: 0314­696911

ereplaats op Facebook en de site van De Vrienden. Zo kon iedereen elkaars avonturen volgen en mee beleven. Maar liefst 86 groepen deden mee, geweldig! KlankkaravaanGenieten zit voor veel cliënten toch erg in zintuigelijke ervaringen. Rita: “Zo zagen we bijvoorbeeld dat zij enorm veel plezier beleefden aan muzikale activiteiten zoals De Klank­karavaan of het lekkers van een high tea. Ook de workshop taarten maken was bijzonder en bij de dagbesteding kwam er zelfs een echte pannen­koeken bakker van het pannenkoeken­restaurant. Maar ook de fotoshoot en visagie met bleken favoriet! Teams zijn erg creatief geweest in het bedenken van leuke activiteiten.”

Het plezier spat er vanafDe belevenissen bleven niet beperkt tot activiteiten binnenshuis. Ook buiten de deur was het flink genieten. Vooral de dierentuin, bioscoop en de zee waren populair. Rita: “De uitjes waren heel verschillend, maar alle foto’s heb­ben één ding gemeen: je ziet direct het plezier van de cliënten. Het spat er vanaf!”

P R O J E C T

atmr

Elver staat midden in de samenleving en heeft sterke banden met bedrijven

en organisaties in de regio. Deze verbinding draagt bij aan de kwaliteit van

onze zorg. Wij danken onze partners voor hun bijdrage.

23

De Vrienden van Elver

“...Mijn werk bij Albert Heijn! Ik werk hier al heel lang. Iedereen kent mij. Ik ruim de vakken leeg. Dan maak ik alles schoon en zet ik de spullen weer netjes terug. Ik werk nu op dinsdag­ en donder­dagmiddag bij Albert Heijn. Dan is er meer werk. En ik kan ’s ochtends lekker uitslapen. Het allerleukst? De klanten wijzen waar alles staat. Daar ben ik écht goed in.”

Guido Burger

24

Trots op