Durf een ander te vragen om zorg - Avans Hogeschool · 2015. 3. 27. · Ik heb wel eens voorgesteld...
1
Brabants Dagblad 25/03/2015 Copyright (c)2015 Brabants Dagblad 25/03/2015 Maart 25, 2015 8:13 am / Powered by TECNAVIA Copy Reduced to %d%% from original to fit letter page 34 OPINIE door Oscar Schrover Met verwondering heb ik het arti- kel gelezen van prof. Arnoud-Jan Bijsterveld, hoogleraar cultuur in Brabant over Alexander Kropholler (BD 19 maart), een reactie op een eerder verschenen artikel van Joep Trommelen over het oorlogsverle- den van deze architect (BD 7 maart). Bijsterveld vindt dat Trom- melen onbetamelijke opvattingen ventileerde in de krant. Want goed en fout, die zouden tegenwoordig vooral betamelijk grijs-maken, meent Bijsterveld. Maar is dit ook geen nieuwe mode? Bijsterveld wijst er terecht op dat kunstenaars ondanks hun foute opvattingen verteerbare kunst hebben gemaakt. Zoals bijvoor- beeld Pyke Koch die prominent aanwezig is in het Centraal Mu- seum in Utrecht. Of Carel Wil- link en Jan Sluyters die allebei in oorlogstijd exposeerden en een tentoonstellingsverbod kregen op- gelegd na 1945. Maar overstijgen de kunst en de architectuur dan goed en fout? Of een verlengstuk van de ethiek van de kunstenaar. En is het onbeta- melijk wat Trommelen schrijft? Om de laatste vraag te beantwoor- den: een gebouw is een ding en dus niet schuldig. Het is een goed of een slecht kunstwerk. Met mensen ligt dat anders. Krophol- ler is niet veroordeeld, omdat de aanhangers van het nieuwe bou- wen dat verlangden, zoals wel- eens wordt verondersteld. Nee, de architect Kropholler werd na de oorlog een publicatieverbod opge- legd van drie jaar, vanwege zijn uitgesproken propagandistische activiteiten voor het Zwart Front. Kropholler was ook – in februari 1942 – door de voorzitter van het Zwart Front, Arnold Meijer, be- noemd in de door dr. Toby Goede- wagen gestichte ‘Culturele ka- mer’. Het Nederlands Dagblad presenteerde Kropholler bij die ge- legenheid als vertegenwoordiger van het Zwart Front in de Kul- tuurkamer. Hij was dus niet zo- maar lid geweest, maar werd voor- gesteld als leider of ‘bestuurder’. Dat was na de bevrijding een ver- zwarende omstandigheid bij de beoordeling en veroordeling. In hun boek over katholiek antise- mitisme schrijven prof. dr. Marcel Poorthuis en dr. Theo Salemink, dat Kropholler de Nieuwe zake- lijkheid en de architect Berlage as- socieerde met moderne joodse kunst (in ‘Een donkere spiegel: Nederlandse katholieken over jo- den..’, p. 367). Deze suggestie van Kropholler is ronduit giftig. Arnold Meijer, de voorzitter van het katholiek Front, waarvan Kropholler een vooraanstaand lid was, wees graag met de beschuldi- gende vinger naar de Joden. Meijer sprak ook onomwonden over het ‘Joods gevaar’. De ‘be- stuurders van de democratische Staat’ hadden volgens hem de fout gemaakt ‘Joden en niet-Jo- den hetzelfde te behandelen’. Meijer wilde ook het verder ‘bin- nendringen’ van Joden in de orga- nisaties van staat tegengaan. Niet alleen de fascist Meijer was die mening toegedaan, ook het gema- tigde RKSP-lid J. Moller, hoofdre- dacteur van Roeping, huldigde de opvatting dat de ‘bevoorrechte po- sitie van jooden’ in de economie tot ‘misbruiken had geleid’. Kropholler is, zoals Bijsterveld in zijn artikel registreert, net als ove- rigens de in Den Bosch werkza- me Hendrik Valk (die de apparte- menten op de hoek Emmaplein Kempenlandstraat ontwierp) lid van een corporatistische partij ge- weest. En één die ernstig twijfel- de aan het ‘democratische’ sys- teem. Zeker, dat hoort bij die tijd. Toch, in zijn masterscriptie over ‘Het zwart front en haar antisemitis- me’ schrijft Lucas Goversen ook: ‘Ten tijde van de oprichting van Zwart Front in 1934 had de partij nagenoeg geen enkele concurrent die afgetroefd hoefde te worden op het terrein van het Jodenvraag- stuk.’ Sterker nog, op het moment dat het Zwart Font agiteerde tegen de Joden, waren deze nog welkom bij de NSB van Mussert. Samenvattend: Kropholler heeft, volgens mij, na de oorlog volko- men terecht een publicatieverbod van drie jaar gekregen. Niks grijs, maar katholiek en zwart. En fout. Daarnaar werd dan na 1945 met mildheid gekeken. Het grote mededogen, door de KVP geëntameerd, zette in in 1946. Het was ook daarom dat Kropholler na de oorlog als archi- tect actief en vooral katholiek kon blijven bouwen. Nuance wil niet zeggen dat de dingen uitwissel- baar zijn. Of dat grijs altijd een al- ternatief is voor zwart-wit. Oscar Schrover is artistiek leider kunsthal Boschveld in Den Bosch Kropholler heeft na de oorlog volkomen terecht publicatieverbod gekregen Verkeer en leeftijd (1) Het aantal verkeersdoden zal het meest dalen als de jeugd beneden 25 jaar ging fietsen in plaats van de auto te nemen. En bejaarden boven 70 jaar de fiets lieten staan en de auto zouden nemen. Dat geldt natuurlijk alleen voor de mensen in die leeftijdsgroepen die niet in staat zijn om normaal en veilig aan het verkeer deel te nemen. Extra keuringen of exa- mens lijken overbodig voor bejaar- de automobilisten en jeugdige fietsers. Maar voor de onvoldoen- de aangepaste jonge autorijders en bejaarde fietsers zou een ver- plichte proef of keuring veel nut kunnen opleveren bij het schei- den van bokken en schapen. De extra veiligheid van fietshelmen of airbags heeft weinig nut voor verkeersdeelnemers die ongeval- len weten te vermijden, maar geven de brokkenmakers een vals zelfvertrouwen. Wie onvoldoen- de uitkijkt naar gevaar moet uit het verkeer wegblijven. Wie dat niet zelf kan bepalen moet bij een passende test door de mand val- len. Frank Lippe Veghel Verkeer en leeftijd (2) Ouderen op de fiets zijn soms ge- vaarlijker dan in de auto. Doet on- ze schooljeugd op de fiets het zo goed dan? Die zijn een gevaar op de weg met hun gedrag en lak aan de verkeersregels. Als eerste stel ik duidelijk vast dat de leeftijd niet bepalend is voor onveilig verkeersgedrag. Als erva- ringsdeskundige (ex-rijexamina- tor en nu ritadviseur) rijd ik regel- matig met 55-plussers en dan blijkt steeds dat deze categorie mensen helemaal nog niet zo slecht rijdt als men uit dit artikel zou concluderen. Duidelijk is wel, dat de mensen die regelmatig rij- den het beter doen dan de men- sen die alleen maar de auto ge- bruiken om naar hun kinderen in dezelfde woonplaats te rijden of om boodschappen te doen. En daar zit het knelpunt. Ik heb wel eens voorgesteld om bij het verlengen van het rijbe- wijs verplicht een rijtest en een theorietest te doen. Het gaat mij te ver om ouderen te verplichten om na hun zeventigste jaar elk jaar examen te laten doen (stel- ling van Jack Jacobs). Wel zou de medische keuring beter en stren- ger moeten.Ik durf de uitdaging aan om rijtesten af te nemen zon- der aanziens des persoons en ook geen leeftijdsgrens te stellen. Dan eens zien of de ouderen het zo slecht doen. Roel Brilstra Amersfoort Autisme In Nederland hebben 190.000 mensen een vorm van autisme. Daarvan heeft 28 procent regulier betaald werk. Op vele forums is te lezen hoe de participatiewet door de gemeenten en UWV wordt uit- gevoerd. Door keer op keer de aan- vraag voor een uitkering of job- coaching af te wijzen en er van uit te gaan dat mensen met autis- me zelfstandig kunnen werken. Terwijl de aangeboren ontwikke- ling niet is te genezen. De door de overheid opgelegde taak is dan ook onmogelijk en mensonte- rend. Het laat zien dat het kabi- net, de gemeenten en het UWV niets van autisme afweten. Zater- dag begint de Autismeweek weer. Een schone taak voor de ambte- naar om verschillende activiteiten in het land te bezoeken. De ar- beidsparticipatie is bij deze doel- groep laag, zonder begeleiding en aanpassingen op de werkvloer zien ze door de bomen het bos niet meer. De werkwijze die nu wordt toegepast levert de doel- groep meer stress op (burn-out). Ik ben bang dat het voor de advo- caten veel geld gaat opleveren, dat door de gesubsidieerde rechtsbij- stand wordt bekostigd en het de overheid meer geld gaat kosten. Mijn noodkreet is dan ook: biedt deze mensen een passend en duurzaam dienstverband of laat ze hun uitkering behouden! Niels Aussems Waalwijk Brieven (niet langer dan 200 woor- den) richten aan: Opinieredactie Bra- bants Dagblad, Postbus 235, 5201 HB Den Bosch of [email protected] Lezersbrieven Vroeger was voor elkaar zorgen een heel normale zaak. Tegenwoordig vragen Durf een BD-COLLEGE OVER ZORG Overstijgen architectuur en kunst goed en fout? “ Doet onze schooljeugd op de fiets het zo goed dan? foto ANP Expositie in het Waalwijkse Raad- huis, tussen 1929 en 1932 ge- bouwd door Alexander Kropholler. foto Jeroen de Jong / Beeld Werkt BRABANTS DAGBLAD WOENSDAG 25 MAART 2015 OPINIE 35 door Tilly van Uffelen Z eg nu zelf. Wie stapt er naar een goede ken- nis of buur met de vraag: wil je me even uit de brand helpen de komende tijd want ik ben geo- pereerd; kun je een pan soep ma- ken of een keertje komen stofzui- gen? We zijn het ontwend, zegt Lisbeth Verharen, lector Jeugd, Gezin & Samenleving van Avans Hogeschool in Den Bosch. We vra- gen tafeltjedekje en hebben recht op huishoudelijke hulp. Toch is zorgen voor jezelf en zorgen voor elkaar een heel normaal verschijn- sel, vertelt ze. „Dat is altijd zo ge- weest en zal altijd zo blijven. Vóór de huidige verzorgingsstaat was iedereen op zichzelf aangewe- zen. In de verzorgingsstaat had ie- dereen recht op zorg. Dat is een beetje doorgeslagen”, vindt Verha- ren, „en nu is het zoeken naar een goede balans.” Ze neemt de eerste lezing voor haar rekening in het BD-College dat deze keer over de veranderin- gen in de zorg gaat. „Er is niks mis mee met aangewezen zijn op anderen. Mensen willen ook van betekenis zijn voor de ander. Daar zit het probleem ook niet. Dat zit er vooral in dat we het moeilijk vinden om iets te vragen.” De knop moet om dus. Bij de bur- ger die professionele hulp minder vanzelfsprekend moet gaan vin- den. Bij de professional die ge- wend is voor de burger te denken en alles op te lossen, en bij de zorginstelling en overheid. Dat is niet in een paar maanden gepiept. „Het gaat een paar jaar duren. We moeten elkaar die tijd en ruimte gunnen aan alle veranderingen te wennen.” Verharen is nauw betrokken bij de sociale wijkteams in Den Bosch. Daarin proberen professio- nals mensen die hulp nodig heb- ben meer zelf of met elkaar op te laten lossen. „Hun opdracht is hel- der. Ik kom niemand tegen die zegt dat hij het niet ziet zitten, ” vertelt ze. Maar nu de teams een tijdje draaien, lopen de mensen van het wijkteam tegen ‘oude mu- ren’ op. Voorbeeld? Een vrouw die onder toezicht staat van de reclassering heeft zelf een baan geregeld. Dat is belang- rijk: het geeft haar structuur en houvast en het is goed voor de rust in het gezin. Degene die haar vanuit het wijkteam begeleidt, wil met haar regelen dat zij echt kan gaan werken. „Maar ze krij- gen het niet voor elkaar. De vrouw moet iedere dag naar een afspraak: de ene dag naar de GGz, de andere dag naar de reclasse- ring en de volgende naar het UWV. Ze werkt nog steeds niet.” Zo’n professional moet meer ’scharrelruimte’ en meer vertrou- wen van instellingen krijgen vindt ze: „Overheid en instellin- gen werken nog te veel ‘omdat we het zo afgesproken hebben’. Dan denken ze dat ze de boel onder controle hebben, maar wat heb je eigenlijk onder controle?” Zorg moet weer logisch worden, stelt ze. Dus ook logisch om men- sen en kinderen heen gebouwd. „Dan is het ook vanzelfsprekend dat je met elkaar bekijkt, als je le- ven even uit balans is, wie er bij jou betrokken is en wie je kan on- dersteunen. Dat is je informele netwerk, maar ook het formele netwerk als huisarts, leerkracht, consultatiebureau.” „Dat we zaken in de zorg verande- ren, betekent niet dat je honderd- tachtig graden moet draaien en moet zeggen: zoek het allemaal maar zelf maar uit. Het gaat om een goede balans. En in deze pe- riode van veranderingen moeten we met elkaar ook goed oog heb- ben voor de valkuilen en de risi- co’s: mensen die buiten de boot vallen of die juist onvoldoende steun krijgen juist terwijl er meer zorg nodig is.” Ze vestigt hoop op technologi- sche ontwikkelingen. „Met cliën- ten werken we nu concreet aan di- gitale hulpverleningsplannen. Daar kunnen ze zelf dingen in aanvullen en bepalen wie het plan mag inzien of mag aanpas- sen. Je ziet dat mensen zich hier- door verantwoordelijker voelen voor de zorg. Alleen moeten pro- fessionals daar wel aan wennen.” Goed dat helpers onderdui- kers nu erkenning krijgen We moeten elkaar die tijd en ruimte gunnen aan alle veranderingen te wennen De Kwestie van vandaag: Vijf jaar cel is een mooie straf voor vleeshandelaar Selten Lisbeth Verharen Graaien Wat zijn de banken toch hard- leers! Onlangs meldde ING dat de salarissen van de top (leden van de raad van bestuur) flink zullen stijgen! Met wel 28 procent! Ook bij ABN Amro krijgen zes topbe- stuurders er een flinke bonus bij! Waarom doet de regering hier niets aan? Het enige wat we als klant kunnen doen is overstap- pen naar een bank die geen bo- nussen uitdeelt van onze centen. Selma Jansen Rosmalen Ziek zorgstelsel Het zorgstelsel met concurreren- de zorgverzekeraars is ziek. Huis- artsen kwamen vorige week in op- stand omdat zij de macht van de zorgverzekeraars zat zijn. ‘Ik, huis- arts, weiger mij in het keurslijf van marktkoopman te laten druk- ken’, zo is in het manifest van de huisartsen te lezen. De huisarts als marktkoopman. De zorg als vechtmarkt. Niet de arts en pa- tiënt zijn de baas, maar de zorg- verzekeraars. Dat is precies het probleem met dit zorgstelsel. Marktwerking heeft de zorg niet beter gemaakt, wel duurder. De zorgverzekeraars geven een half miljard uit aan reclame en klan- tenbinding. Ze hebben ruim 9 miljard euro op de bank staan en maakten in 2013 1,4 miljard euro winst. Tegelijkertijd betaalden mensen een fors hogere zorgpre- mie en eigen risico. Gelukkig kan het ook anders. We regelen de ba- sisverzekering publiek. Want zorg moet je niet organiseren op basis van concurrentie en winstbejag, maar op basis van samenwerking en vertrouwen. De zeggenschap over de zorg leggen we waar die hoort. Niet de zorgverzekeraars maar de professionals bepalen welke zorg wordt verleend en wel- ke medicatie wordt voorgeschre- ven. Patiënten kunnen zelf kiezen waar ze zorg krijgen. Bram Sabelis Rijen Duurzaamheid De overheid wil dat we zuiniger omgaan met energie en grondstof- fen, maar dan zou je verwachten dat de producenten van allerlei producten daar aan meewerken. Als van een deurslot met 14 on- derdelen een fataal onderdeel ka- pot is en niet los leverbaar is, moet je een nieuw slot aanschaf- fen. Weg duurzaamheid. Geluk- kig is er dan een verkoper die uit de schrootbak een opengezaagd slot haalt waar je het onderdeel kunt uithalen. Mario Gevers Schijndel Reageren? Op de internetsite bd.nl kunnen bezoekers hun antwoord op de Kwestie beargumenteren. Of via mail: [email protected] we bijvoorbeeld tafeltjedekje. ON E E N S S S O O O O O ON ON E E E E E E N N N S S S S S S S S S S S S S S S S S S EE N S E E EE EE EE N N N S S S 94 % ander te vragen om zorg Een ander vragen om hulp zijn we ontwend. De zorgprofessionals moeten ons dat weer gaan leren. De Kwestie De Kwestie van gisteren leverde 415 reacties op “ 6% zorg de ‘De overheid wil dat we zuiniger omgaan met energie en grondstoffen. Dan verwacht je dat de producenten daar aan meewerken.’ Lisbeth Verharen woe 1 april 19.00-20.30 uur dr. Lisbeth Verharen: Wie zorgt er voor wie? woe 8 april 19.00-20.30 uur drs. Lowie Van Doninck: Hoe word je honderd? woe 15 april 19.00-20.30 uur dr. Louis Neven: Wat kan ik met techniek? Avans Hogeschool Onderwijsboulevard 215, Den Bosch Aanmelden: www.avans.nl/bdcolleges Toegang en koffie gratis ‘Zorg in eigen hand’ is het thema van drie inspirerende avonden van Avans Hogeschool in samenwerking met het Brabants Dagblad. Deskundigen van Avans vertellen hoe u zelf de regie kunt houden bij de veranderingen in de zorg. Wij maken u wijzer college BD
Transcript of Durf een ander te vragen om zorg - Avans Hogeschool · 2015. 3. 27. · Ik heb wel eens voorgesteld...
Brabants Dagblad 25/03/2015
Copyright (c)2015 Brabants Dagblad 25/03/2015 Maart 25, 2015 8:13 am / Powered by TECNAVIA
Copy Reduced to %d%% from original to fit letter page
34 OPINIE
door Oscar Schrover
Met verwondering heb ik het arti-kel gelezen van prof. Arnoud-JanBijsterveld, hoogleraar cultuur inBrabant over Alexander Kropholler(BD 19 maart), een reactie op eeneerder verschenen artikel van JoepTrommelen over het oorlogsverle-den van deze architect (BD 7maart). Bijsterveld vindt dat Trom-melen onbetamelijke opvattingenventileerde in de krant. Want goeden fout, die zouden tegenwoordigvooral betamelijk grijs-maken,meent Bijsterveld. Maar is dit ookgeen nieuwe mode?
Bijsterveld wijst er terecht op datkunstenaars ondanks hun fouteopvattingen verteerbare kunsthebben gemaakt. Zoals bijvoor-beeld Pyke Koch die prominentaanwezig is in het Centraal Mu-seum in Utrecht. Of Carel Wil-link en Jan Sluyters die allebei inoorlogstijd exposeerden en eententoonstellingsverbod kregen op-gelegd na 1945.Maar overstijgen de kunst en dearchitectuur dan goed en fout? Ofeen verlengstuk van de ethiek vande kunstenaar. En is het onbeta-melijk wat Trommelen schrijft?Om de laatste vraag te beantwoor-den: een gebouw is een ding endus niet schuldig. Het is een goedof een slecht kunstwerk. Metmensen ligt dat anders. Krophol-ler is niet veroordeeld, omdat deaanhangers van het nieuwe bou-wen dat verlangden, zoals wel-eens wordt verondersteld. Nee, dearchitect Kropholler werd na deoorlog een publicatieverbod opge-legd van drie jaar, vanwege zijnuitgesproken propagandistischeactiviteiten voor het Zwart Front.Kropholler was ook – in februari1942 – door de voorzitter van hetZwart Front, Arnold Meijer, be-noemd in de door dr. Toby Goede-wagen gestichte ‘Culturele ka-mer’. Het Nederlands Dagbladpresenteerde Kropholler bij die ge-legenheid als vertegenwoordigervan het Zwart Front in de Kul-tuurkamer. Hij was dus niet zo-
maar lid geweest, maar werd voor-gesteld als leider of ‘bestuurder’.Dat was na de bevrijding een ver-zwarende omstandigheid bij debeoordeling en veroordeling.In hun boek over katholiek antise-mitisme schrijven prof. dr. MarcelPoorthuis en dr. Theo Salemink,dat Kropholler de Nieuwe zake-lijkheid en de architect Berlage as-socieerde met moderne joodsekunst (in ‘Een donkere spiegel:Nederlandse katholieken over jo-den..’, p. 367). Deze suggestie vanKropholler is ronduit giftig.Arnold Meijer, de voorzitter vanhet katholiek Front, waarvanKropholler een vooraanstaand lidwas, wees graag met de beschuldi-gende vinger naar de Joden.Meijer sprak ook onomwonden
over het ‘Joods gevaar’. De ‘be-stuurders van de democratischeStaat’ hadden volgens hem defout gemaakt ‘Joden en niet-Jo-den hetzelfde te behandelen’.Meijer wilde ook het verder ‘bin-nendringen’ van Joden in de orga-nisaties van staat tegengaan. Nietalleen de fascist Meijer was diemening toegedaan, ook het gema-tigde RKSP-lid J. Moller, hoofdre-dacteur van Roeping, huldigde deopvatting dat de ‘bevoorrechte po-sitie van jooden’ in de economietot ‘misbruiken had geleid’.Kropholler is, zoals Bijsterveld inzijn artikel registreert, net als ove-rigens de in Den Bosch werkza-me Hendrik Valk (die de apparte-menten op de hoek EmmapleinKempenlandstraat ontwierp) lidvan een corporatistische partij ge-weest. En één die ernstig twijfel-de aan het ‘democratische’ sys-teem.Zeker, dat hoort bij die tijd. Toch,in zijn masterscriptie over ‘Hetzwart front en haar antisemitis-me’ schrijft Lucas Goversen ook:‘Ten tijde van de oprichting vanZwart Front in 1934 had de partijnagenoeg geen enkele concurrentdie afgetroefd hoefde te wordenop het terrein van het Jodenvraag-stuk.’Sterker nog, op het moment dathet Zwart Font agiteerde tegen deJoden, waren deze nog welkombij de NSB van Mussert.Samenvattend: Kropholler heeft,volgens mij, na de oorlog volko-men terecht een publicatieverbodvan drie jaar gekregen. Niks grijs,maar katholiek en zwart. En fout.Daarnaar werd dan na 1945 metmildheid gekeken.Het grote mededogen, door deKVP geëntameerd, zette in in1946. Het was ook daarom datKropholler na de oorlog als archi-tect actief en vooral katholiek konblijven bouwen. Nuance wil nietzeggen dat de dingen uitwissel-baar zijn. Of dat grijs altijd een al-ternatief is voor zwart-wit.
Oscar Schrover is artistiek leiderkunsthal Boschveld in Den Bosch
Kropholler heeftna de oorlogvolkomen terechtpublicatieverbodgekregen
Verkeer en leeftijd (1)
Het aantal verkeersdoden zal hetmeest dalen als de jeugd beneden25 jaar ging fietsen in plaats vande auto te nemen. En bejaardenboven 70 jaar de fiets lieten staanen de auto zouden nemen. Datgeldt natuurlijk alleen voor demensen in die leeftijdsgroependie niet in staat zijn om normaalen veilig aan het verkeer deel tenemen. Extra keuringen of exa-mens lijken overbodig voor bejaar-de automobilisten en jeugdigefietsers. Maar voor de onvoldoen-de aangepaste jonge autorijdersen bejaarde fietsers zou een ver-plichte proef of keuring veel nutkunnen opleveren bij het schei-den van bokken en schapen. De
extra veiligheid van fietshelmenof airbags heeft weinig nut voorverkeersdeelnemers die ongeval-len weten te vermijden, maargeven de brokkenmakers een valszelfvertrouwen. Wie onvoldoen-de uitkijkt naar gevaar moet uithet verkeer wegblijven. Wie datniet zelf kan bepalen moet bij eenpassende test door de mand val-len.
Frank LippeVeghel
Verkeer en leeftijd (2)
Ouderen op de fiets zijn soms ge-vaarlijker dan in de auto. Doet on-ze schooljeugd op de fiets het zogoed dan? Die zijn een gevaar opde weg met hun gedrag en lakaan de verkeersregels.Als eerste stel ik duidelijk vast datde leeftijd niet bepalend is vooronveilig verkeersgedrag. Als erva-ringsdeskundige (ex-rijexamina-tor en nu ritadviseur) rijd ik regel-matig met 55-plussers en danblijkt steeds dat deze categoriemensen helemaal nog niet zo
slecht rijdt als men uit dit artikelzou concluderen. Duidelijk is wel,dat de mensen die regelmatig rij-den het beter doen dan de men-sen die alleen maar de auto ge-bruiken om naar hun kinderen indezelfde woonplaats te rijden ofom boodschappen te doen. Endaar zit het knelpunt.
Ik heb wel eens voorgesteld ombij het verlengen van het rijbe-wijs verplicht een rijtest en eentheorietest te doen. Het gaat mijte ver om ouderen te verplichtenom na hun zeventigste jaar elkjaar examen te laten doen (stel-ling van Jack Jacobs). Wel zou demedische keuring beter en stren-ger moeten.Ik durf de uitdagingaan om rijtesten af te nemen zon-der aanziens des persoons en ookgeen leeftijdsgrens te stellen. Daneens zien of de ouderen het zoslecht doen.
Roel BrilstraAmersfoort
Autisme
In Nederland hebben 190.000mensen een vorm van autisme.Daarvan heeft 28 procent regulierbetaald werk. Op vele forums is telezen hoe de participatiewet doorde gemeenten en UWV wordt uit-gevoerd. Door keer op keer de aan-vraag voor een uitkering of job-coaching af te wijzen en er vanuit te gaan dat mensen met autis-
me zelfstandig kunnen werken.Terwijl de aangeboren ontwikke-ling niet is te genezen. De doorde overheid opgelegde taak is danook onmogelijk en mensonte-rend. Het laat zien dat het kabi-net, de gemeenten en het UWVniets van autisme afweten. Zater-dag begint de Autismeweek weer.Een schone taak voor de ambte-naar om verschillende activiteitenin het land te bezoeken. De ar-beidsparticipatie is bij deze doel-groep laag, zonder begeleiding enaanpassingen op de werkvloerzien ze door de bomen het bosniet meer. De werkwijze die nuwordt toegepast levert de doel-groep meer stress op (burn-out).Ik ben bang dat het voor de advo-caten veel geld gaat opleveren, datdoor de gesubsidieerde rechtsbij-stand wordt bekostigd en het deoverheid meer geld gaat kosten.Mijn noodkreet is dan ook: biedtdeze mensen een passend enduurzaam dienstverband of laatze hun uitkering behouden!
Niels AussemsWaalwijk
Brieven (niet langer dan 200 woor-den) richten aan: Opinieredactie Bra-bants Dagblad, Postbus 235, 5201 HBDen Bosch of [email protected]
Lezersbrieven
� Vroeger was voor elkaar zorgen een heel normale zaak. Tegenwoordig vragen
Durf eenBD-COLLEGE OVER ZORG
Overstijgen architectuuren kunst goed en fout?
“
� Doet onze schooljeugd op de fietshet zo goed dan? foto ANP
� Expositie in het Waalwijkse Raad-huis, tussen 1929 en 1932 ge-bouwd door Alexander Kropholler.foto Jeroen de Jong / Beeld Werkt
BRABANTS DAGBLAD WOENSDAG 25 MAART 2015 OPINIE 35
door Tilly van Uffelen
Zeg nu zelf. Wie stapter naar een goede ken-nis of buur met devraag: wil je me evenuit de brand helpen
de komende tijd want ik ben geo-pereerd; kun je een pan soep ma-ken of een keertje komen stofzui-gen? We zijn het ontwend, zegtLisbeth Verharen, lector Jeugd,Gezin & Samenleving van AvansHogeschool in Den Bosch. We vra-gen tafeltjedekje en hebben rechtop huishoudelijke hulp. Toch iszorgen voor jezelf en zorgen voorelkaar een heel normaal verschijn-sel, vertelt ze. „Dat is altijd zo ge-weest en zal altijd zo blijven.Vóór de huidige verzorgingsstaatwas iedereen op zichzelf aangewe-zen. In de verzorgingsstaat had ie-dereen recht op zorg. Dat is eenbeetje doorgeslagen”, vindt Verha-ren, „en nu is het zoeken naar eengoede balans.”Ze neemt de eerste lezing voorhaar rekening in het BD-Collegedat deze keer over de veranderin-gen in de zorg gaat. „Er is niksmis mee met aangewezen zijn opanderen. Mensen willen ook vanbetekenis zijn voor de ander. Daarzit het probleem ook niet. Dat ziter vooral in dat we het moeilijkvinden om iets te vragen.”De knop moet om dus. Bij de bur-ger die professionele hulp mindervanzelfsprekend moet gaan vin-den. Bij de professional die ge-wend is voor de burger te denkenen alles op te lossen, en bij dezorginstelling en overheid. Dat isniet in een paar maanden gepiept.„Het gaat een paar jaar duren. We
moeten elkaar die tijd en ruimtegunnen aan alle veranderingen tewennen.”Verharen is nauw betrokken bijde sociale wijkteams in DenBosch. Daarin proberen professio-nals mensen die hulp nodig heb-ben meer zelf of met elkaar op telaten lossen. „Hun opdracht is hel-der. Ik kom niemand tegen diezegt dat hij het niet ziet zitten, ”vertelt ze. Maar nu de teams eentijdje draaien, lopen de mensenvan het wijkteam tegen ‘oude mu-ren’ op. Voorbeeld?Een vrouw die onder toezichtstaat van de reclassering heeft zelfeen baan geregeld. Dat is belang-rijk: het geeft haar structuur en
houvast en het is goed voor derust in het gezin. Degene die haarvanuit het wijkteam begeleidt,wil met haar regelen dat zij echtkan gaan werken. „Maar ze krij-gen het niet voor elkaar. Devrouw moet iedere dag naar eenafspraak: de ene dag naar de GGz,de andere dag naar de reclasse-ring en de volgende naar hetUWV. Ze werkt nog steeds niet.”Zo’n professional moet meer’scharrelruimte’ en meer vertrou-wen van instellingen krijgenvindt ze: „Overheid en instellin-gen werken nog te veel ‘omdat wehet zo afgesproken hebben’. Dandenken ze dat ze de boel ondercontrole hebben, maar wat heb jeeigenlijk onder controle?”Zorg moet weer logisch worden,stelt ze. Dus ook logisch om men-sen en kinderen heen gebouwd.„Dan is het ook vanzelfsprekenddat je met elkaar bekijkt, als je le-ven even uit balans is, wie er bijjou betrokken is en wie je kan on-dersteunen. Dat is je informelenetwerk, maar ook het formelenetwerk als huisarts, leerkracht,consultatiebureau.”„Dat we zaken in de zorg verande-ren, betekent niet dat je honderd-tachtig graden moet draaien enmoet zeggen: zoek het allemaalmaar zelf maar uit. Het gaat omeen goede balans. En in deze pe-riode van veranderingen moetenwe met elkaar ook goed oog heb-ben voor de valkuilen en de risi-co’s: mensen die buiten de bootvallen of die juist onvoldoendesteun krijgen juist terwijl er meerzorg nodig is.”Ze vestigt hoop op technologi-sche ontwikkelingen. „Met cliën-ten werken we nu concreet aan di-gitale hulpverleningsplannen.Daar kunnen ze zelf dingen inaanvullen en bepalen wie hetplan mag inzien of mag aanpas-sen. Je ziet dat mensen zich hier-door verantwoordelijker voelenvoor de zorg. Alleen moeten pro-fessionals daar wel aan wennen.”
Goed dat helpers onderdui-kers nu erkenning krijgen
We moeten elkaardie tijd en ruimtegunnen aan alleveranderingen tewennen
De Kwestie van vandaag:Vijf jaar cel is een mooie strafvoor vleeshandelaar Selten
Lisbeth Verharen
Graaien
Wat zijn de banken toch hard-leers! Onlangs meldde ING dat desalarissen van de top (leden vande raad van bestuur) flink zullenstijgen! Met wel 28 procent! Ookbij ABN Amro krijgen zes topbe-stuurders er een flinke bonus bij!Waarom doet de regering hierniets aan? Het enige wat we alsklant kunnen doen is overstap-pen naar een bank die geen bo-nussen uitdeelt van onze centen.
Selma JansenRosmalen
Ziek zorgstelsel
Het zorgstelsel met concurreren-de zorgverzekeraars is ziek. Huis-artsen kwamen vorige week in op-stand omdat zij de macht van dezorgverzekeraars zat zijn. ‘Ik, huis-arts, weiger mij in het keurslijfvan marktkoopman te laten druk-ken’, zo is in het manifest van dehuisartsen te lezen. De huisartsals marktkoopman. De zorg als
vechtmarkt. Niet de arts en pa-tiënt zijn de baas, maar de zorg-verzekeraars. Dat is precies hetprobleem met dit zorgstelsel.Marktwerking heeft de zorg nietbeter gemaakt, wel duurder. Dezorgverzekeraars geven een halfmiljard uit aan reclame en klan-tenbinding. Ze hebben ruim 9
miljard euro op de bank staan enmaakten in 2013 1,4 miljard eurowinst. Tegelijkertijd betaaldenmensen een fors hogere zorgpre-mie en eigen risico. Gelukkig kanhet ook anders. We regelen de ba-sisverzekering publiek. Want zorgmoet je niet organiseren op basisvan concurrentie en winstbejag,
maar op basis van samenwerkingen vertrouwen. De zeggenschapover de zorg leggen we waar diehoort. Niet de zorgverzekeraarsmaar de professionals bepalenwelke zorg wordt verleend en wel-ke medicatie wordt voorgeschre-ven. Patiënten kunnen zelf kiezenwaar ze zorg krijgen.
Bram SabelisRijen
Duurzaamheid
De overheid wil dat we zuinigeromgaan met energie en grondstof-fen, maar dan zou je verwachtendat de producenten van allerleiproducten daar aan meewerken.Als van een deurslot met 14 on-derdelen een fataal onderdeel ka-pot is en niet los leverbaar is,moet je een nieuw slot aanschaf-fen. Weg duurzaamheid. Geluk-kig is er dan een verkoper die uitde schrootbak een opengezaagdslot haalt waar je het onderdeelkunt uithalen.
Mario GeversSchijndel
Reageren? Op de internetsitebd.nlkunnen bezoekers hun antwoord opde Kwestie beargumenteren.Of via mail:[email protected]
we bijvoorbeeld tafeltjedekje.
ONEENSSSSSSSOOOOOONONEEEEEENNNSSSSSSSSSSSSSSSSSSEENSEEEEEEEENNNSSS
94 %
ander te vragen om zorgEen ander vragen om hulp zijn weontwend. De zorgprofessionalsmoeten ons dat weer gaan leren.
De Kwestie
De Kwestie van gisterenleverde 415 reacties op
“
6 %
zorgde
� ‘De overheid wil dat we zuiniger omgaan met energie en grondstoffen.Dan verwacht je dat de producenten daar aan meewerken.’
� Lisbeth Verharen
woe 1 april 19.00-20.30 uurdr. Lisbeth Verharen:
Wie zorgt er voor wie?
woe 8 april 19.00-20.30 uurdrs. Lowie Van Doninck:
Hoe word je honderd?
woe 15 april 19.00-20.30 uurdr. Louis Neven:
Wat kan ik met techniek?
Avans HogeschoolOnderwijsboulevard 215, Den BoschAanmelden: www.avans.nl/bdcollegesToegang en koffie gratis
‘Zorg in eigen hand’is het thema van drieinspirerende avondenvan AvansHogeschool insamenwerkingmet het BrabantsDagblad.Deskundigen van Avans vertellen hoe u zelf de regie kunt houden bij de veranderingen in de zorg.
Wij maken u wijzer
collegeBD
