de Moeial - December 2011

de Moeial, academiejaar 2011-2012, nr. 3 2

3. EditoEn de souffleurs bleven fluisterenHoofdredacteur

4. Nieuwsflits Onderwijs

5. Invoerdatum tweejarige master eindelijk definitief"Het spel is nog niet gespeeld"Ruben Claesen

7. Versplintering bij Franstalige studentenkoepel FEFTijdingen van over de taalgrensNathaniël Bovin

8. Stomme HollandersNederlandse studiefinanciering takelt afStéphanie Romans

10. De privé op de VUBVan gadgets tot headhuntingTijn Eerdekens

12. Brussel, maatschappelijk vuilStiefmoederlijk VlaanderenNathaniël Bovin

13. Sélectionner, une fausse bonne idéeCarte BlancheMichael Verbauwhede

14. Wereldverbeteraars naar BangladeshNaar school op een bamboefiets met project PathshalaStéphanie Romans

16. Al Brussel dat de klok sloegFotoreportage: Expo '58Sarah Fellahi

18. De democratie is dood. Leve de democratie!De erosie van 150 jaar democratische strijd door de wetten van de vrije marktJoren Janssens

20. There is something rotten is the state ofCapitalismSlavoj Žižek deed Brussel aanJurgen Masure

22. Xenofobie en een falend Europees beleid in OrbanistanAnderhalfjaar radicale verrechtsing onder Viktor Orban in HongarijeJoren Janssens

24. Het Nieuws van MorgenGefluister in de wandelgangenKenneth Pontzeele

25. Het Vrije Blauwzuurtje

26. Sans-papiers op VUB: Engagez-vous!Theater: Gij die mij niet ziet

27. MuziekinterviewmetMister Heavenly"SM-clubs zijn de reden van ons bestaan"Piet Van de Velde

28 VUB's muziekscèneTwee beloftevolle bands van bij onsPaola Verhaert

30. Agenda

31. CafétipColofon

32. Achterflap

de Moeial, academiejaar 2011-2012, nr. 33

et eerste bedrijfvan het academiejaar nadert zijn einde. De student ‘stu-deert’, de docent ‘doceert’, de instellingsbonzen bedisselen. We missen

één actor: de studentenvertegenwoordiger. Aan de VUB is die gelukkig methet kleinood. Een kooi went wel. Bijten doe je niet in de hand die je voedtmaar in de vergaderbroodjes die de hand betaalt. Op Vlaams niveau ligt hijdan weer apegapend in de hoek waar de klappen zijn gevallen. Murw na al devergaderingen, tureluurs van de dossiers, ontmoedigd door het tekort aansteun van (nog) niet studentenvertegenwoordigend Vlaanderen. We are the 1percenters. Fundamentele analyses dringen zich op.

Allereerst het overkoepelende niveau, de Vlaamse Vereniging van Studenten.Twee bestuurders, enkele mandatarissen, vier ondersteunende stafmedewer-kers en een algemene vergadering die bestaat uit afgevaardigden van de stu-dentenraden. Met meer riemen roeit de gesprekspartner voor de Vlaamseoverheid niet. Door de bank genomen een kern van een twintigtal studentendie 200.000 collega’s vertegenwoordigen. Eén per tienduizend. Hoewel, ver-tegenwoordigen? Het wordt tijd om in te zien dat er van de vertegenwoordi-gende functie van VVS niet veel meer overblijft. Zaakwaarneming is alwat de klok nog kan slaan. De Vlaamse overheid, het ministe-rie van onderwijs, de instellingen: allemaal hebben ze destem van de student geïnstitutionaliseerd middels VVS.Ongetwijfeld met de beste bedoelingen, en niet tevergeten iets dat de student zelf verworven heeft,maar het huidige model is gedoemd om zichzelfkeer op keer de vernieling in te rijden.

Alle studentenraden in Vlaanderen moeten im-mers gaan beseffen dat VVS bij hen begint. Doorhun studentenpopulaties jarenlang te weinig warmte maken voor de Grote Onderwijsthema's als stu-diekosten, huisvesting, mobiliteit, internationaliseringofonderwijsdossiers als de tweejarige master voor de hu-mane wetenschappen, is men net in deze patstelling terecht-gekomen. Ook de VUB-Studentenraad draagt hier trouwens verant-woordelijkheid: het is al te makkelijk om alles wat VVS aangaat weg te stop-pen in een werkgroep en vervolgens maar te laten betijen, ook al is dat eenvooruitgang ten opzichte van de jaren vóór 2010-2011 . De Studentenraadheeft op papier enkel een informatieplicht ten opzichte van zijn studentenpo-pulatie, maar dat is veel en veel te weinig. Waar blijft het groter plaatje, de in-houdelijke sensibilisering, en ja ook de actie?

De enige manier waarop studentenvertegenwoordiging kan werken is immersdoor te beginnen bij de basis, de student. Dat gebeurt niet meer. VVS betaaltde prijs, want als koepel zijn zij afhankelijk van het lokale engagement en dedoorstroming die bij de instellingen gebeurt. En daar knelt het schoentje. Zozijn studentenverkiezingen op de VUB niets meer dan een race om de kies-drempel te behalen. De zitjes moeten bevolkt zijn, de molen moet blijvendraaien. Als die drempel niet gehaald wordt, wordt de niet-stemmende studentmet de vinger gewezen, want stemmen is een morele plicht.

Stemmen, voor welke organen? Een Raad van Bestuur waar het leeuwendeelvan de documenten en de info niet naar buiten mag. Een Onderwijsraad waar-in de curriculumwijzigingen in hoog tempo worden goedgekeurd en waar de

student, net als in de Raad van Bestuur, blij mag zijn als er naar zijn algemeneopmerkingen over de moeilijke dossiers geluisterd wordt. Een plenaire verga-dering die zich onledig houdt met het stemmen van morele en financiële ver-slagen van diensten als Vrij Onderzoek, XLAir ofdeze eigenste studentenpu-blicatie (als men dat al niet vergeet), het oplossen van de overwegend financi-ele of statutaire problemen van klakkenclubs en het toekennen van subsidiesuit de eigen Projectpot om snoepreisjes naar Les Arcs te financieren. Geenwonder dat er ieder jaar weer problemen rijzen bij het absenteïsme van heelwat verkozenen (balans na de installatievergadering en drie plenaire zittingen:slechts 5 van de 21 verkozenen waren op alle vier aanwezig). Zelfs Yves Le-terme krijgt dit niet verkocht.

Terug even uitzoomen naar het Vlaamse niveau. Na de studentenverkiezingenwordt er uit die vijver van enkele honderden studenten in heel Vlaanderengevist om VVS te laten draaien. Als die dan ook nog eens afgeschrikt wordendoor de gigantische dossierhoeveelheid, een overvolle agenda en gebombar-deerd worden in muisgrijs jargon als HBO 5 en accreditatiecommissies, is het

eerder toeval dan berekening dat VVS al eens een werkingsjaar heeftwaarin de inhoud primeert boven de bestuursproblemen. Het

zijn echter niet enkel de lokale studentenraden die schuldtreft: ook VVS heeft deze situatie mee in de handgewerkt door het eigen belang te laten vertolken doorde lokale studentenraden en te hopen op hungoodwill om vooruit te kunnen. De boeg radicaalomgooien naar het model van de Franstaligestudentenkoepel (Fédération des EtudiantsFrancophones), die zich nog ongezoutenprofileert als syndicale organisatie, is niet zalig-makend en in de praktijk op dit moment mis-schien onhaalbaar, maar meer in de richting evo-lueren van een organisatie waar actie en studenten-

vakbond geen vieze woorden zijn, is nastrevenswaardig.Protesteren is immers iets dat een organisatie kan verleren, zo

bleek na de actie tegen de invoerdatum van de tweejarige master voorhumane wetenschappen. Helemaal fout liep het. Bij de Leuvensestudentenraad zat de mot erin en liet men het protest maar voor wat het was,de Antwerpse studenten slaagden er zelfs in om zich te profileren alstegenstanders van de tweejarige master en de UGent protesteerde wel, maarpas een dag ná Antwerpen. Intussen zag de VUB-Studentenraad al lang debomen door het bos niet meer en dus bleefhet ook in Brussel stil.

Intussen is er een speciale VVS-commissie opgericht die op korte termijn op-lapwerk moet verrichten en ervoor moet zorgen dat de druk op de schoudersvan het bestuur verlicht wordt. Interessanter is het studentencongres, specifiekin het teken van participatie, dat de commissie gaat beleggen. Als alle studen-tenraden hier massaal op zouden inzetten, zou dat congres een nieuwe startkunnen betekenen voor studentenvertegenwoordiging in Vlaanderen. Mis-schien moeten we dan niet gaan hopen op een ravissante verhoging van de in-schrijvingsgelden om het besef opnieuw te laten neerdalen dat de basiswaar-den van ons onderwijssysteem - democratisch, sociaalvoelend, open en kwali-teitsvol - iets zijn van ons allemaal waarvoor we moeten blijven vechten.KUL of VUB, hogeschool of universiteit, het student zijn verenigt onsuiteindelijk.

DOORRUBEN CLAESEN - HOOFDREDACTEUR

H


- De tweejarige master voor humane wetenschap-pen wordt met één academiejaar uitgesteld. Dathebben de universiteiten samen beslist. Hierdoorzal die tweejarige master pas in het academiejaar2015-2016 zijn intrede doen. Oorspronkelijk wasdat voorzien voor 2014-2015, maar na studenten-protest in Gent en Antwerpen, is de invoerdatumuitgesteld. Michiel Horsten, voorzitter van deVlaamse Vereniging van Studenten (VVS), liet ineen persbericht optekenen verheugd te zijn en dathet “voor de studenten noodzakelijk was geïnfor-meerd te zijn over de studieduur voor ze hunbacheloropleiding aanvangen.”

- Diezelfde VVS probeert intussen het internemanco aan mankracht op te lossen. Er zijn nog al-tijd maar twee bestuurders, veel te weinig om deveelheid aan dossiers het hoofd te bieden, en nahet ontslag van een extern mandataris, die zichvooral bezighield met het diversiteitsluik, is er nogwat extra werk op een kleiner aantal schouders te-rechtgekomen. In een speciaal daarvoor opgerich-te werkgroep, de Commissie Intern Bestuurspro-bleem, proberen leden van de algemene vergade-ring intussen om op korte termijn de bestuurs-ploeg uit te breiden. Hun adviezen moeten welnog eerst ter goedkeuring op de plenaire VVS-vergadering verschijnen.

- De optocht in het teken van Sint-Verhaegen is inmineur geëindigd. In de vooravond van 18november kwam er op de Lombardstraat eenjongeman onder de wielen van een praalwagen.Hij overleefde het ongeval niet. Een schok vooronder meer de VUB-gemeenschap, die meteenmassaal zijn steunbetuigingen overmaakte. Intus-sen liet rector Paul De Knop al weten dat er aanSt.-Vé niet getornd zal worden, al moet de aan-passing van sommige onderdelen misschien over-wogen worden. Zo wordt er gekeken of de op-tocht op de Zavel zelf een einde zou kunnen ne-men. Nu gaat de optocht, na een paar uur stilstandop de Zavel, nog stapvoets verder richting Beurs.

- In Nederland staan verschillende delen van destudiefinanciering op de tocht. Nadat de zoge-

naamde langstudeerboete een feit werd, zullen ertegen het volgende academiejaar nog enkele be-sparingsmaatregelen van kracht zijn. Tenminste,als het aan staatssecretaris van Onderwijs HalbeZijlstra en Marja van Bijsterveldt-Vliegenthart,minister van Onderwijs ligt.

Deze maand nog zal de Tweede Kamer stemmenover de afschaffing van de prestatiebeurs (leningvoor de nominale studieduur die na het behaleneen van diploma binnen tien jaar omgezet wordtin een gift, nvdr.) aan masterstudenten, aanvullen-de studies en het studentenreisproduct. De Lande-lijke Studentenvakbond vreest een extra drempelvoor studenten in spe om aan een master te begin-nen. Bovendien zou er geen uitzondering gemaaktworden voor studenten die dit jaar al aan de mas-ter begonnen zijn, ook zij zouden gaan vallen on-der de nieuwe regeling en dus geen aanspraakmeer maken op de prestatiebeurs. In plaats daar-van kunnen zij een lening aangaan tegen een lagerente, en zal de terugbetalingstermijn van vijftiennaar twintig jaar worden verhoogd. (Lees er meerover op pagina 8.)

- De studentenraad van de associatietandemVUB-Erasmushogeschool Brussel is alvast langsVUB-zijde verkozen. Vijf VUB-studenten zullenin Bast (Brusselse associatie-studentenraad) gaanzetelen. Wegens organisatorische redenen werd ervoor gekozen om die verkiezing in oktober tehouden, buiten het normale verkiezingsseizoen.De andere verkiezingen (Raad van Bestuur, On-derwijsraad, plenaire Studentenraad) zullen zoalsvanouds wel gewoon in april plaatsvinden. Op deBast-verkiezingen aan de Erasmushogeschool ishet wel nog even wachten. (Een uitgebreider arti-kel over Bast is te lezen op de website van DeMoeial.)

- Ook woelige tijden zijn het voor, FEF (Fédéra-tion des Etudiants Francophones), de Franstaligetegenhanger van VVS. Eerst was er het opstappenvan Ludovic Voet, voorzitter van de FederaleRaad, die in opspraak was gekomen wegensbelangenvermenging met zijn functie binnen Co-

mac. Aansluitend stapten de studentenraden uitBergen en Namen uit de overkoepelende studen-tenvakbond. Inmiddels is Voet al vervangen dooreen triumviraat (Jérôme Lechien, Kévin Henry enJérôme Van Ruychevelt) en is er een covoorzitteraangeduid (Johan Verhoeven, UCL) die MichaelVerbauwhede (ULB) moet gaan bijstaan als voor-zitter van de Raad van Bestuur.

- De opdracht voor het architecturale plan van denieuwbouw op Campus Etterbeek (zie Moeial,editie November) is uitgeschreven. Een persbe-richt geeft meer toelichting: "Het ontwerp zal desynergie tussen de stad en de campus vergroten.Het gebouw wordt door de prominente locatielangs de Brusselse Triomflaan een imagobepalendvisitekaartje van de campus. De Vrije UniversiteitBrussel zet in op architectuur die gebaseerd is opeen duurzaam concept. Het ontwerp van destudentenkamers moet ecologisch zijn. Niet alleenmoeten de bouwmaterialen lang meegaan, maarook de biodiversiteit moet gestimuleerd worden.Het groene snoer van grasperken, struiken en bo-men op de campus wordt versterkt. Op het vlakvan energieverbruik gaat de Vrije UniversiteitBrussel zelfs een stap verder dan wettelijk is op-gelegd. Duurzaamheid heeft ook een sociale di-mensie. De nieuwe studentenkamers, leslokalenen onderzoeksruimten zullen een bijdrage leverenin het stimuleren van het campusleven voor stu-denten en universiteitsmedewerkers."

- De ULB heeft in het Brussels parlement een col-loquium over studentenhuisvesting georganiseerd.De niet verrassende conclusie luidde dat er veel teweinig koten zijn in Brussel. Zo kampt de ULBmet een tekort van 5000 koten. Dat heeft vaakkleine koten voor een veel te hoge huurprijs totgevolg. Men pleit dan ook voor nieuwe studen-tenhomes, huurcheques en geplafonneerde huur-prijzen. Ook wordt er gekeken ofkantoorgebouw-en een herinrichting tot studentencomplex kunnenondergaan.


DOORRUBEN CLAESENFOTO'S: SARAH FELLAHI

Op den duur is het allemaal niet meer te volgen. De invoerdatum van de tweejarigemaster voor humane wetenschappen is eindelijk afgeklopt, maar eigenlijk is dat zoongeveer het enige waaromtrent zekerheid bestaat. Of toch: dat er nog heel watwerk op de plank ligt. In een poging om het allemaal even rustig op een rijtje te zet-ten, gingen we ons licht opsteken bij Yvette Michotte (VUB-vicerector Onderwijs),Sabe De Graef(vicevoorzitter Onderwijs, VUB-Studentenraad) en Jo Coulier (vak-bondsafgevaardigde voor ABVVop de VUB).

et studentenprotest in Gent en Antwerpenvan midden november heeft zijn effect niet

gemist. Daar waar de tweejarige master voor hu-mane wetenschappen normaal gezien zijn aanvangzou nemen in het academiejaar 2014-2015, kwa-men de rectoren nu op hun stappen terug. Gevolg:één academiejaar uitstel tot 2015-2016.

De VUB-administratie zit er niet echt verveeldmee. "De invoerdatum was voor ons niet echt vanbelang", aldus Yvette Michotte. Het centrum vande besluitvorming lag in de VLIR, de VlaamseInteruniversitaire Raad, waar de vier universiteiten(VUB, KUL, UGent en UAntwerpen) samen meehet beleid uitstippelen. Michotte: "We hebben onsloyaal opgesteld tegenover de beslissingen die daargenomen zijn. De hervorming ligt al lang op tafel,maar de dossiers hadden steeds maar vertraging ende invoerdatum werd alsmaar verplaatst. Totdat weecht besloten: het wordt 2014-2015."

Bric-a-brac

Dat veroorzaakte heel wat opschudding bij de stu-denten. "Hun argument was valabel", gaat Michot-te verder. "Studenten die al aan hun eerste bachelorbegonnen waren, waren op het moment van huninschrijving niet zeker dat ze een tweejarige mastervoorgeschoteld zouden krijgen, ook al hadden alleuniversiteiten - de VUB incluis - hen gewaar-schuwd dat het er misschien aan zat te komen."Getuigenissen van heel wat studenten spreken datechter tegen. Ook Sabe De Graef, vicevoorzitterOnderwijs voor de VUB-Studentenraad, plaatst erenkele kanttekeningen bij: "Op de websites van defaculteiten zou er iets van vermeld staan, maar ikheb daar alvast niets van gezien. Het is wel de be-doeling dat de studenten op een behoorlijke manier

worden ingelicht. Nu, vier jaar geleden zetelde ikin de Vakgroep Geschiedenis, en toen al werd ergewag van gemaakt. Het zal zo wel ieder jaar ge-gaan zijn. Plots is dat dossier heel concreet gewor-den en ik denk niet dat de studenten zich daar be-wust van waren. Nu goed, we hebben enorm veelinspanningen geleverd om die invoeringsdatum teverplaatsen. Dat was een succes, maar het is be-langrijk om nu weer met de beide voetjes op degrond te komen en te beseffen dat het spel nog nietgespeeld is."

Dat spel is de concrete invulling van de tweejarigemaster, iets dat nog helemaal niet duidelijk is. Fa-culteiten moeten hun programma's nog opstellenen, bovendien, nog erkend krijgen door de Erken-ningscommissie (orgaan opgericht door de Vlaam-se regering, bevolkt met deskundigen, nvdr.). Diedossiers zitten nu in de pijplijn. De studentenverte-genwoordigers zullen dus vooral op facultair ni-veau bij de pinken moeten blijven. "De vertegen-woordiging in de faculteitsraden zal heelbelangrijk zijn", zegt De Graef. Daar zullen we opmoeten focussen in plaats van op de hoge organenwaar we niet altijd een even grote rol spelen. Daarkunnen studenten samen met proffen en assisten-ten van hun vakgroep beslissen over de concreteprogramma-invulling. De link tussen de Studen-tenraad en de facultaire vertegenwoordiging kantrouwens nog heel wat beter. Daar moeten we aanwerken." Jo Coulier, hoofdafgevaardigde van hetABVV, is kritischer gestemd: "Ik vermoed envrees dat men, net zoals bij de Bologna-hervor-ming, er een bric-a-brac van zal maken en te wei-nig zal stilstaan bij het uittekenen van een pedago-gisch project. Het is niet de bedoeling om de cur-sussen bijvoorbeeld uit te smeren over twee jaren.Ik hoop natuurlijk dat men het op een ernstige ma-

nier zal aanpakken, maar – laat ons daar geen illu-sies over maken – het gebrek aan middelen zal hetinhoudelijk uitwerken van de tweejarige masterhypothekeren."

Zonder boe of ba

Dat brengt ons bij het financiële plaatje. Een extrajaar betekent extra kosten voor de instelling. Al-thans, dat zou men toch denken. De Graef: "Toenik samenzat met een andere studentenvertegen-woordiger, hebben we de dossiers van Wijsbe-geerte en Geschiedenis van alle Vlaamse universi-teiten bekeken. Vrijwel elke instelling stelde zon-der boe of ba dat ze geen extra middelen nodigzouden hebben. Dat is gewoonweg onmogelijk.Extra geld zal nodig zijn, niet alleen voor de twee-jarige programma's, maar ook voor studentenvoor-zieningen." Coulier ziet hetzelfde probleem: "Deproffen zijn nu al overbelast. Het is maar de vraagofze gemotiveerd genoeg zijn om diepgaand te in-vesteren in die extra cursussen. Niet uit onwil,maar gewoon omdat het praktisch onhaalbaar is."

H


Rest de vraag: komt er extra geld? Michotte: "Nietmeteen. Het financieringsmodel voor de universi-teiten rekent vertraagd door en zal dus pas zijn vol-ledige uitwerking hebben vijf jaar na de invoering.Dat is ook een van de redenen waarom de vier uni-versiteiten de dossiers samen moeten indienen: zalhun capaciteit, qua dossiers en middelen, volstaan?Vandaar dat de minister dat ook gekoppeld heeftaan rationalisatie. Universiteiten zullen ook voorde tweejarige master nauw met elkaar samenwer-ken om zo te kunnen besparen op zelfstandig(ZAP) en assisterend (AAP) personeel. Dat resul-teert dan in uitwisseling van opleidingsonderdelenen keuzevakken, het verdelen van specialismen...In concreto betekent dat dat de VUB vooral zalgaan samenwerken met de UGent en de ULB, alsde N-VA ons dat tenminste qua taalbeleid zal toe-staan. Het geld komt immers nog steeds uit Vlaan-deren.

"Kritiek punt is de erkenning van de dossiers. Diebeoordeling moet nog gebeuren. Ik wind er geen

doekjes om, maar als VUB hebben we het nu een-maal moeilijk met de nodige capaciteit. We hebbenveel minder middelen dan Leuven of Gent. Wekunnen ons onderwijskorps niet extra taken blijvengeven. Alles hangt ervan af door welke bril de Er-kenningscommissie de dingen zal bekijken. Ikdenk dat ze alle universiteiten de kans zullen gevenen dat de VUB krediet krijgt. Mocht dat niet zozijn, dan zijn er twee opties. Ofwel zullen we geentweejarige masters mogen aanbieden, wat natuur-lijk catastrofaal zou zijn. Ofwel, meer waarschijn-lijk, zullen we meer moeten gaan samenwerken."

Doctoreren aan de ULB

Of de VUB dan niet het kleine broertje van Gentzal worden? "Dat zou ik niet durven zeggen", gaatMichotte verder. "Op vlak van onderzoek en kwa-liteit is er geen verschil. Wat wel waar is, is dat wete weinig studenten hebben en ons eigenlijk onderde Soete-norm (onofficiële toetsing die Luc Soetein zijn rapport over rationalisering van het hogeronderwijs van 2008 verwerkte, nvdr.) bevinden.We zijn een partner van Gent en Gent heeft daarook alle belang bij. Wat de rector van de UGentook mag beweren. Hij heeft zich daar trouwens alvoor verontschuldigd." (Rector Van Cauwenber-ghe zei in september in De Morgen dat de UGentde VUB in leven hield, nvdr.)

Een mens zou bijna de kern uit het oog verliezen.Die tweejarige master, is dat eigenlijk wel nodig?Volgens Michotte alvast wel. "En daar zijn viergoeie redenen voor. Allereerst is er de internationa-le erkenbaarheid. In het buitenland - zelfs aan deULB - is de norm twee jaar. Zo is een VUB-stu-dent niet aan zijn ULB-doctoraat mogen beginnenomdat hij maar een eenjarig traject had doorlopen.Vervolgens is er het het zogenaamde thesisjaar, datveel studenten aan hun eenjarige master plakken.Dat wijst er toch op dat er een probleem is met deinvulling van de master. Ten derde is er de factorvan de internationalisering. Tegen 2020 moet 20procent van de EU-studenten een internationale er-varing achter de rug hebben en dat is heel moeilijkin te planten in een eenjarige master. En ten slottezijn er de stages die we beter in de opleiding kun-

nen integreren."

Communication problem

Jo Coulier heeft het daar moeilijk mee. "Ik hebvoorlopig nog geen pedagogische argumenten ge-hoord die mij echt kunnen overtuigen. Een meer-waarde voor het diploma? Dat geloof ik niet echt.Als je het op lange termijn overschouwt, is er aleen tendens van studieduurverlenging aan degang. Masterdiploma's zijn de norm geworden, datwas vroeger veel minder het geval. Bovendien iser ook nog eens de verhoging van de studiekost. Jekan je afvragen of die wel te verantwoorden is inverhouding met de extra inhoud die studenten zul-len krijgen. De verlenging van de studieduur zalimmers niet betekenen dat je twee keer zoveel zalleren."

De studenten zijn wel gewonnen voor de tweejari-ge master. "Mits de inhoud van de programma'svan goede kwaliteit zal zijn", zegt De Graef. Zebetreurt ook dat er in Brussel geen actie van degrond gekomen is tegen de invoerdatum. "Ik hadpersoonlijk gehoopt op een gezamenlijke actie, ge-coördineerd vanuit de overkoepelende VlaamseVereniging van Studenten, maar dat is er niet echtvan gekomen. Een en ander is misgelopen met decommunicatie, maar onze eis is uiteindelijk tochingewilligd. Dat is het belangrijkste, want het is inhet belang van de student in Vlaanderen en Brus-sel dat het uitstel er gekomen is."


DOORNATHANIËLBOVIN

De FEF (Fédération des Étudiants Francophones,overkoepelende studentenraad in de FranstaligeGemeenschap, nvdr. ) staat onder druk. Eind okto-ber lieten de studentenraden van Namen (FUNDP(AGE)) en Bergen (ORE-Mons) verstaan niet lan-ger deel te willen uitmaken van de koepel.

irecte aanleiding zou een bezoek zijn ge-weest van Ludovic Voet aan de universiteit

van Namen, waar deze eerst in zijn hoedanigheidals voorzitter van de Federale Raad van de FEFsprak, en later deelnam aan een wervingsactiviteitvan Comac (jongerenbeweging van de PVDA+,nvdr.). In Namen en Bergen vond men dat dit eenste meer het bewijs was van de sterke invloed dieComac, en bij uitbreiding de PVDA+, uitoefent ophet beleid van de FEF. Voorts verklaarden ze dathet beleid van de FEF te sterk door het bestuurwerd bepaald, die er een extreemlinkse invullingaan zou geven zonder voldoende terug te koppelennaar het plenaire orgaan van de FEF (de FederaleRaad). De kritiek dat de FEF zich te veel laat ins-pireren door Comac is zeker niet nieuw, en werd inhet verleden zelfs al geuit door de Franstalige mi-nister van Onderwijs Marcourt (PS). Al kan er ookop gewezen worden dat slechts één van de ledenvan de Raad van Bestuur daadwerkelijk deel uitmaakt van deze organisatie.

Een serieuze breuk?

Het feit dat Voet in november ontslag nam, werddoor beide studentenraden als onvoldoende gezienom een verzoening tussen hen en de FEF te be-werkstelligen. De FUNDP (AGE) en de ORE-Mons vertegenwoordigen samen om en bij de10.000 studenten, tegenover een 100.000 die nogsteeds vertegenwoordigd worden op het gemeen-schapsniveau door de FEF. Het is nog steeds nietduidelijk of de afscheuring zal leiden tot een aan-sluiting bij de rivaliserende studentenkoepel Uné-cof, die om en bij 30.000 studenten vertegenwoor-digt. Momenteel wordt deze boot blijkbaar afge-houden.

We spraken met Michael Verbauwhede, voorzittervan de FEF, die de kritiek dat Comac een te groteinvloed uitoefent binnen het FEF, als een rook-gordijn omschreef. “Er zit slechts één lid van Co-mac in de Raad van Bestuur (de Secretaris-Gene-raal, Marie Schmitt, nvdr.). De Raad van Bestuurwordt verkozen door de algemene vergadering, deFederale Raad. In de Federale Raad zetelentrouwens ook leden van de MR, PS, Ecolo en

CdH. De Raad van Bestuur voert enkel uit wat erzwart op wit in het programma staat dat in de alge-mene vergadering is goedgekeurd. Als men daarniet akkoord mee was, kon men tegenstemmen,maar dat is niet gebeurd. Persoonlijk lijkt het meeerder dat deze kritiek wordt geuit door zij die nietakkoord zijn met de lijnen zoals ze gestemd zijndoor de vergadering, en omdat ze zich niet kunnenlaten gelden tijdens de stemming proberen ze opdeze manier hun punt door te drukken. Ze ver-schuilen zich achter deze kritiek, maar het echteprobleem is dat ze niet akkoord zijn met de goed-gekeurde lijn. Het debat werd echter niet aange-gaan op de vergadering.”

Voorts liet Verbauwhede ook verstaan dat de FEFnog steeds actiefwas op de campussen van Namenen Bergen, en dat de campagnes die in de stijgersstaan ook daar zullen worden gevoerd. Het is ookzo dat de hogescholen van beide steden zich niethebben afgescheurd en dus nog steeds integraaldeel uitmaken van de koepel. De studenten vanNamen en Bergen blijven dus vertegenwoordigdbinnen de FEF.

Verkiezingen

Op maandag 19 november vond er vervolgens eenstemming plaats in de Federale Raad om eennieuw bestuur te kiezen, en tevens een covoorzitteren dossierverantwoordelijke aan te duiden voor deRaad van Bestuur. Het nieuwe bestuur zal bestaanuit Jérôme Lechien, Kévin Henry en Jérôme VanRuychevelt, welke met 86% van de stemmen werdverkozen. Het lijkt dan ook dat hier niet kan ge-sproken worden van een vertrouwensbreuk met deRaad. De covoorzitter leek wat controversiëler. Jo-han Verhoeven, lid van deAssemblée Générale desétudiants de Louvain (UCL) raakte verkozen met53% van de stemmen. Al werd er wel gefluisterdin de wandelgangen dat de relatie tussen de Raadvan Bestuur van de FEF en de UCL ietwat gespan-nen was voor de verkiezing: mogelijk was dit deoplossing. De algemene vergadering leek alleszinsverdeeld. Tenslotte werd Alexandre Hublet verko-

zen tot dossierverantwoordelijke met 70% van destemmen. Hublet is lid van de Bureau des Étudi-ants Administrateur (ULB).

De verkiezing van een nieuw bestuur van de Fede-rale Raad en de uitbreiding van de Raad van Bes-tuur moet worden gekaderd in een breder initiatiefom een nieuw elan te geven aan de FEF na demoeilijkheden van de laatste maanden. Verbauw-hede gafook toe dat de terugkoppeling naar de Fe-derale Raad soms problematisch kon zijn, maarontkende dat dit een democratisch deficit binnende Raad inhield. Op 10 december is het wel de be-doeling dat er een vertrouwensstemming plaats-vindt en dat er gestemd wordt over een statuten-wijziging en de algemene politieke lijn van deFEF.

De voorlopige vernieuwing blijkt echter nog nietvoldoende te zijn om de split tussen de FEF en destudentenraden van Namen en Bergen te lijmen.Zo liet Julien Pingitore (voorzitter van de studen-tenraad van Bergen) ons weten dat hij de ver-nieuwing als te oppervlakkig beschouwt. “Er isgeen bewijs dat de studentenraden van de univer-siteiten en hogescholen in het vervolg gerespec-teerd zullen worden.” Namen en Bergen zullenzich dus buiten de FEF houden tot ze van meningzijn dat er een bewijs is geleverd van een werke-lijke omslag binnen de FEF. “Het is gemakkelijkom nieuwe posten te creëren”, aldus Pingitore.Vanuit de FEF bleef men dan weer bij de in-geslagen weg. Verbauwhede: “Wij blijven strijdenvoor een gratis en kwaliteitsvol onderwijs voor al-le studenten. We willen wel dat iedere meningwordt gehoord, dit is en blijft het doel en de uitda-ging.”

”

D


DOORSTÉPHANIE ROMANS

Vlamingen zijn traditioneel nogal huiverig over contact met Nederlanders, dieluide, oranje mensen, die altijd met bussen en Heineken opduiken op devreemdste plaatsen. Voor eenieder die deze mening toegedaan is – hoe onte-recht die ook is: wij zijn best gezellig – heb ik misschien wel slecht nieuws,want met de ambitieuze plannen die premier Mark Rutte, minister van onder-wijs (laten we het maar met kleine o beginnen schrijven) Marja van Bijsterveldten kornuiten aan het bekokstoven zijn, vrees ik voor een toevloed aan Neder-landse studenten. Als ze het studeren überhaupt nog kunnen betalen.

oor diegenen die het nieuws nog niet ter orewas gekomen: het is crisis, de mannetjes in

de regering zoeken naarstig naar geld, en waar wil-len de Hollandse mannetjes het halen? Onder an-dere bij onderwijs. In december 2011 gaat er ge-stemd worden over een aantal serieuze maatrege-len die de student op geen enkele manier ten goedekomen.

Tegenwoordig is het zo dat elke Nederlandse stu-dent, ook zij die in het buitenland studeren, rechtheeft op een basisbeurs, de zogenaamde prestatie-beurs. Deze beurs bedraagt voor studenten die uit-wonend zijn (kotstudenten) 266,23 euro permaand, voor thuiswonenden 95,61 euro permaand. De prestatiebeurs is in feite een lening diena het behalen van je diploma binnen een gesteldetermijn omgezet wordt tot gift. Je hebt maximumvier jaar recht op deze prestatiebeurs. Studentenwiens ouders het niet breed hebben, kunnen aan-spraak maken op een aanvullende beurs. En als jedan nog altijd niet uit de kosten komt, na deze roy-ale giften, kun je nog een lening aangaan.

Daarbovenop hebben studenten recht op OV, eenabonnement voor het openbaar vervoer. Maak utrouwens niet de illusie dat de Nederlandse studentvolledig gratis reist. Nee, men kan kiezen tusseneen week-OV ofweekend-OV. Hiermee reis je res-pectievelijk gratis van maandag tot zaterdag04u00, ofwel van vrijdagmiddag tot maandag04u00. De momenten waarop je niet gratis magreizen, krijg je een korting.

Maar de tijden van luxe zijn voorbij! Het kabinet-Rutte haalt de broekriem aan. Nu de hamvraag:wat zal er veranderen in de utopie van Mark enMarja?

Master Schmaster

Allereerst besloten ze eens te kijken naar de mas-teropleiding. Na grondige analyse moeten ze ge-concludeerd hebben dat al die masters toch maarflauwekul zijn, want de prestatiebeurs zal niet

meer gelden voor masterstudenten. Als je een mas-ter wil doen moet je maar een lening aangaan. De-ze maatregel wil men invoeren vanaf het acade-miejaar 2012-2013. Studenten die al begonnen zijnaan hun master hebben, als het aan kabinet Rutteligt, dikke pech: ook zij kunnen de prestatiebeursvergeten.

En als je dan dacht dat je twee studies kon doen,om je kennis te vergroten en van een nog groternut voor de maatschappij te zijn, think again! Eentweede studie komt geheel voor eigen rekening,met inbegrip van het ‘instellingscollegegeld’. Deinstelling waaraan je studeert mag zelf de hoogtevan dit collegegeld bepalen. De som is alleszins alhoger dan het wettelijke collegegeld.

Langstudeerboete

Ook moet het afgelopen zijn met de luilakkerij vanal die studenten die menen dat ze gerust een paar

jaartjes kunnen uitlopen op hun studie. Wie éénjaar uitloopt in zijn bachelor en/of zijn masterkrijgt nog respijt, maar wee u gebeente als u meerdan één jaar studievertraging oploopt! Na eenwetswijziging in juli dit jaar kregen wij het heuge-lijke nieuws: de langstudeerboete werd geboren.De student die om welke reden dan ook twee jaarlanger doet over zijn bachelor dan de officiële duurmag zich verwachten aan een boete van 3000 eurobovenop het normale collegegeld, dat sowieso alhet dubbele bedraagt van het Vlaamse collegegeld.Een groot probleem voor studenten die tijdens hunstudie ziek worden, aan topsport doen of zich eenjaar weiden aan een bestuursfunctie (het zoge-naamde bestuursjaar, een sabbatjaar om extracur-riculaire activiteiten op zich te nemen). Minderstudenten zullen zich ook geroepen voelen om ex-tracurriculaire activiteiten te ontplooien. Je steektbeter al je tijd in je studie als je torenhoge kostenen boetes wil vermijden. Een plaats in het bestuurvan een studentenvereniging? Voorzitterschap van

V


de studentenraad? Best leuk om te doen, maar nietals het je duizenden euro’s zou kunnen kosten.

We moeten hierbij ook de invoering van de hardeknip in het achterhoofd houden. De harde knip iseen regeling die het onmogelijk maakt om tijdensde bachelor al aan een masteropleiding te begin-nen. Volgens de regering om studenten bewuster tedoen kiezen voor een master en ze verder te doenkijken dan de eigen, vertrouwde instelling. Boven-dien zouden studenten zich zo beter op hun masterkunnen concentreren dan wanneer ze ook nog ge-deeltelijk in de bachelorfase zouden zitten. Achterdeze façade van welgemeende bezorgdheid om on-ze studieresultaten, gaan echter verkapte bezuini-gingsmaatregelen schuil. Alweer een extra drempelom nog aan de master te beginnen. Komt goed uit,want een masterstudent kost een flinke duit. Min-der masterstudenten is meer geld over voor andereleuke zaken. Dat kan dan bijvoorbeeld gaan naarde Joint Strike Fighter, een gevechtsvliegtuig datwe beter kunnen gebruiken dan burgers met eenopleiding.

En dan is er nog de volgende constructie, als kersop de taart: studenten die in hun bachelor en hunmaster één jaar uitlopen, kunnen tevens fluitennaar hun OV-abonnement. Zodra je meer dan éénjaar uitloopt vervalt je recht op een studenten-OV.

Tijd voor actie

Het gonst in Nederland, de studentenwereld is in

rep en roer. 8 December zal iedereen in spanningafwachten, want dan wordt er over deze en meermaatregelen gestemd. De studentenvakbond heeftal een petitie gelanceerd op het internet in de hoopdat er van deze plannen niets terecht zal komen.Ook de universiteiten zelf organiseren verschei-dene acties. Studenten gaan de straat op, maar zalhet baten?

Het is te hopen dat er gehoor wordt gegeven aande wanhoopskreet van de student. Deze maatrege-len maken dat studeren iets zou worden voor dehappy few. Het verschil tussen arm en rijk zal nogmaar eens een stap groter worden. Nederland alskenniseconomie? Droomt u lekker verder... AlsMark Rutte zelf enig verstand heeft (je zou den-ken van wel gezien zijn eigen studieduurvertra-ging vroeger: Rutte had acht jaar nodig om zijn di-ploma te behalen), maakt hij korte metten met de-ze voorstellen, en verwijst hij ze linea recta naar deprullenmand. En als Marja van Bijsterveldt be-schikt over hersenen zal ze hetzelfde doen. Indienniet, dan zijn het een stel ‘stomme Hollanders’, ende toekomstige generaties met hen.


DOORTIJN EERDEKENS

De aanwezigheid van private bedrijven op de VUB is een vanzelfsprekendheidgeworden. Geen enkele student betreurt een gratis krant ofgoodiebag. Net zomin als de aanwezigheid van een café annex broodjesbar of een prettig ge-stoord copycenter. Nuttige dingen uiteindelijk. Private bedrijven zijn ook in an-dere vormen aanwezig op ons geliefd kenniscentrum zonder dogma: mindervoordelig voor de studenten, oftoch meer discutabel.

aarschijnlijk de grootste hap uit het budgetvan een student ofvan zijn ouders is huis-

vesting. Zes jaar geleden betaalde een beursstudentnog 90 euro per maand voor een kot dat eigendomwas van de VUB. Een klein decennium geledenhad de VUB-administratie al het plan om hier eenmouw aan te passen. Gevolg: een ideologischeoorlog met sociaal voelende studentenvertegen-woordigers in de toenmalige Sociale Raad. Diewerd enkele jaren later ontbonden en de Studen-tenraad in zijn huidige vorm, waarvan men bez-waarlijk kan stellen dat deze dezelfde slagkracht encompetentie had (al is dat er inmiddels wel opvooruitgegaan), werd geboren.

Koten: u betaalt, zij graaien

In het academiejaar 2006-2007, een periode

waarin de plenaire vergadering van de Studenten-raad zijn aanwezigheidsquorum vaker niet dan welhaalde, heeft het VUB-bestuur deze aanpassingendan toch kunnen doorduwen. Zonder al te veeldiscussie of kritische vragen is destijds de meestingrijpende beleidswijziging voor het huisvestings-beleid van de VUB ingevoerd. Een deel van ditpakket aan veranderingen was een significanteprijsverhoging en een samenwerkingsverband voorde private markt met andere instellingen in Brusselin de vorm van een vzw, namelijk Quartier Latin(het huidige Br(ik, nvdr.). Het toewijzingsbeleidkreeg voortaan als voornaamste criterium de voo-ruitgang van de studies van de student. De ene ve-randering was al beter voor de student dan de an-dere.

Laten we even stilstaan bij de hierboven geschetste

prijsverhoging en publiek-private samenwerking.De toenmalige 90 euro per maand als beurstariefisondertussen 170 euro geworden, voor niet-beurs-studenten is de verhoging ongeveer even groot.Binnenkort komen er nieuwe koten bij, met alweereen niet onbelangrijke rol voor de private sector.Daaraan verbonden zijn de plannen om de huur-prijs van een VUB-kamer op te trekken tot 200euro voor een beursstudent en 300 euro voor demeer gegoeden onder ons. Waarom deze prijsver-hoging? Enerzijds exploitatiekosten, maar een deelvan dit bedrag stroomt ook door naar de tweede P,de private partner. Fouten moeten toegegeven wor-den, de koten zijn niet altijd eigendom van deVUB. In beheer is beter geformuleerd. Net zoalshet vastgoed aan de Triomflaan enkele jaren terugzal de nieuwbouw voor een lange periode eigen-dom zijn van de private partner. Winst primeertboven sociaal nut. Winst die ergens vandaan moetkomen, van de student dus. Alle risico's zitten bijde universiteit, ondanks de redelijk uitgebreide engoed gedekte overeenkomst. Toch is deze samen-werking met de publieke sector nog ergens te ver-antwoorden. Nieuwe koten zijn nu eenmaal nodiggezien het schrijnend tekort in Brussel. Door detoelage die de VUB geeft zit de huurprijs nog on-der de prijzen van de private markt. Telt hetzelfdeargument van noodzakelijkheid ook voor een in-terimkantoor?

Het Career Center: headhunting met pps-constructie

U hebt het misschien al gemerkt: langs de VUB-tiek (die gelukkig nog in handen is van de VUB,als enige unief van Vlaanderen trouwens) prijkteen lokaal met een groot logo van Randstad erop.Het Career Center biedt naast jobs ook stageplaat-sen aan. Nuttig allemaal, al kan je ook discussiërenof dit niet via de jobdienst van de VUB kon. WatRandstad enkele honderden onder u nog aanbiedt,is coaching op maat. Dit zodat de talenten die ervergaard zijn tijdens de studies volledig tot uitingkunnen komen op de arbeidersmarkt. Bedrijvenzullen natuurlijk niet ontevreden zijn, ze kunnenuit een grote poel relatief goedkope hoogopgelei-den kiezen. Hoogopgeleiden die dan nog eens

W


worden getraind door Randstand, met steun van deVUB. Onze alma mater betaalt namelijk het eerstehalf jaar van de werking en een personeelslid vande VUB mag zich er ook mee bezig houden. Ver-der was er van plaatstekort op de VUB ook evenniets meer te merken toen het Career Center me-teen een groot lokaal toebedeeld kreeg. De essenti-ele vraag die er moet gesteld worden is of zulkezaken wel tot de kerntaken van een universiteit be-horen, vooral omdat deze al niet te veel middelenop overschot heeft.

Beleid = keuzes maken

Dat de VUB pps-constructies opzet en bedrijventoelaat op de campus is op zich geen slechte keuze.Een kleine universiteit heeft nu eenmaal de mid-delen niet om bijvoorbeeld een gigantisch gebouwmet studentenkamers neer te poten. Ondanks ditgegeven kan, zoals hierboven gebleken is, de vraagworden gesteld of iedere samenwerking met privé-partners een goede beleidskeuze is. Het ACOD-VUB (ABVV) wijst terecht op welgeteld één be-langrijk criterium voor een publiek-private samen-werking: “Pps-projecten moeten een duidelijkemeerwaarde hebben voor de uniefen geen subsidievan de uniefaan de privépartner inhouden.”

Beantwoordt de bouw van het sportveld metfitnessruimte op de VUB hieraan? Ja. De bouwvan een studentkoten? Onder bepaalde voorwaar-den. Een interimkantoor dan? Neen.

Door de, bij momenten noodgedwongen, samen-werking met de private sector dreigt er inderdaadweer onderwijs met verschillende accommodatieste gaan bestaan. Een kot voor als je het kan finan-cieren, want met de nieuwe huurprijzen wordt hetnu eenmaal moeilijk te betalen voor beursstuden-ten. De beurstoelagen worden namelijk niet meeverhoogd. Daarbovenop komt dan nog eens dat jevoor het behalen van een tweede diploma (steedsvaker de norm) zelfs niet meer terecht kan in die-zelfde koten. Doe je een economisch relevanterichting, dan zal het career center je goed van paskomen om een goede job te vinden, die je waar-schijnlijk ook zonder gevonden zou hebben. Voorbedrijven is hetzelfde Career Center een grote bui-tenkans om nu nog goedkope werknemers te re-kruteren. Humane wetenschappers zullen er echterweinig voordeel bij hebben.

Met de financiering van enkele essentiële facettenvoor de student, zoals de bouw van een studenten-huis, komen we bij de rol van een andere actor inhet onderwijslandschap: de overheid, meer speci-fiek de Vlaamse. Een laagdrempelige toegang tot

het (hoger) onderwijs is essentieel. Democratischonderwijs is onweerlegbaar belangrijk voor de sa-menleving en zijn inwoners. Zoals Tony Bennreeds verstandig zei:

“Education is an escalator that goes along side us.But, once you break the tradition of the commonschool you do create classes in society - the elitewho are clever and the rest who are taught to shutup and do what they're told.”

Een beleid voeren, betekent keuzes maken. Vlaan-deren kan als gemeenschap meer investeren in hetonderwijs. Het is economisch een minder moment,

hoewel: als er geld kan worden gegeven aan eenmanege en welness center, is dat te betwijfelen.Ondanks die moeilijke tijden moet er meer geïn-vesteerd worden in het onderwijs. Essentiële ele-menten voor een succesvolle studie zoals de bouwvan koten, zouden door de overheid betaald moe-ten worden. Universiteiten zouden de stap nietmoeten zetten naar een privépartner. Het zal geluk-kig nooit zo extreem afhellen, maar het Ameri-kaanse concept van hoger onderwijs is best niet nate streven. Een universiteit moet een kenniscen-trum blijven, voor een algemeen nut. Vlaanderen,wees wijs, investeer meer in onderwijs.


DOORNATHANIËLBOVIN

e laatste tijd bekruipt me bij het verlaten van de metro wel eens hetgevoel dat ik eens te meer ontsnapt moet zijn aan de alomtegenwoor-

dige cultuur van geweld die onze hoofdstad teistert. In tegenstelling tot hetverwachtingspatroon dat mij de laatste maanden zo zorgvuldig is ingelepeld,ben ik immers niet overvallen, getuige geweest van een overval, brutale ver-krachting ofdaad van gratuit geweld. Sla ik echter de krant open, word ik omde oren geslagen met cijfers die mijn rooskleurige bril uiteen doen spatten.

Of dat zou dan toch de reactie moeten zijn volgens de Nederlandstalige me-dia. De teneur is er onmiskenbaar één waarin Brussel keer op keer wordtvoorgesteld als Belgiës Sodom en Gomorra. Niet dat ik mij hier blind wil op-stellen tegenover de aanwezige sociale problematiek. Natuurlijk zijn er pro-blemen, en is dit geen rookmachine zonder vuur. Het valt echter wel op datwe in ons niet aflatend chorus al lang het gezond debat voorbijgestoken zijnen ons voornamelijk laven aan een te herhalen mantra. Voorbeelden legio, deBrusselse metro als vrijplaats voor elk maatschappelijk exces, Molenbeek ende ivoren toren van Moureaux, Kuregemse jeugd die we liefst zo snel moge-lijk deporteren, etcetera.

Gezond debat?

Kijken we bijvoorbeeld naar de beeldvorming rond Moureaux. Niet dat hiereen hagiografie op zijn plaats is, maar het is haast stuitend om te zien hoe de-ze in de, voornamelijk Nederlandstalige, media wordt afgekraakt als 'wereld-vreemd' en 'struisvogel'. Alle zonde van Israël, alsof de oplossing kant enklaar op zijn bureau te vinden zou zijn. De bevolkingsexplosie en de impactvan de economische crisis lijken haast bijzaken, bij de zogenaamde 'inactie'van de burgemeester. Wanneer deze dan in een colère ontsteekt over dezebeeldvorming, is dit eens te meer een bewijs van de correctheid ervan. Ofdathoren we toch te denken. Blijkbaar vindt men dat er geen nood is aan debat,maar een stellingenoorlog.

In De Standaard werd het ideologische aspect dat dit debat bepaalt, pijnlijkduidelijk. Bart Brinckman wist immers in een editoriaal (de Standaard 19/11)Moureaux te verwijten een gefaald links beleid te voeren, en op te roepenvoor meer repressie en zelfs het weren van meer migranten. Letterlijk: “Niethet minst moet er paal en perk worden gesteld aan de ongebreidelde toevloedvan allochtonen (...) Brusselse partijen moeten ophouden met de allochtonenals electoraal kanonnenvlees te koesteren.” Ongebreidelde toevloed, electo-raal kanonnenvlees. Deze terminologie is u waarschijnlijk wel bekend, maarhet haast doordeweekse gebruik ervan is 20 jaar na Zwarte Zondag toch opz'n minst markant. Het centrum is zo ver naar rechts geschoven dat we hetamper nog merken. Voorts kunnen we ons op z'n minst bedenkingen makenbij de merkwaardige afwezigheid van enige daadwerkelijke controverse toeneerste schepen Françoise Schepmans (MR) en schepen van Leefmilieu JanGypers (Open VLD) de Molenbeekse problemen wisten te situeren in deovervloedige sociale voorzieningen die door de gemeente werden aangebo-den. Als de armen en migranten wat meer aan hun lot werden overgelaten,zouden ze wel elders gaan creperen. Wijk opgekuist, job well done.

NewYork City

Het is u misschien ontglipt, maar veel van deze critici wijzen maar al te graagnaar de andere kant van de grote plas en roepen op om ons te spiegelen aan

het voorbeeld van de BigApple. Wat we missen, zo stelt men boud, is het be-leid dat Giuliani in New York wist door te drukken. Nultolerantie en meerblauw op straat! Met dit voorbeeld worden we al een tijd om de oren gesla-gen, maar spijtig genoeg wordt hierbij haast nergens een post scriptum aantoegevoegd. Bijvoorbeeld dat het beleid van Guilliani in NewYork de socialeproblematiek niet heeft opgelost maar verplaatst. New York City is dan mis-schien wel - om het met een eufemisme te stellen - opgekuist, het gaat hierwel om een zeer oppervlakkige make-over. Wat lokaal activist Felipe Coroneltot de volgende uitspraak over de zogenaamde 'renaissance' van Harlem ver-leidde: “(They're) ethnically cleansing the hood, economically.” Wat met eenvergoeilijkende uitdrukking al wel eens wordt omschreven als gentrificatie.Als ze hun armoede maar niet in ons zicht etaleren, is alles peis en vree. Nietdat de daling van de misdaadcijfers enkel daaraan toegeschreven kunnenworden. Een andere interessante piste komt van econoom Steven Levitt (be-kend van Freakonomics, nvdr.) die de daling in misdaad niet zo zeer toe-schreef aan de harde hand van politierepressie, maar als het gevolg van Roevs. Wade, oftewel, de legalisatie van abortus. Het debat bij ons blijft echterafwezig. Het blijft bij die ene mantra vanuit Vlaanderen, dat zich vervolgensverbaast dat het niet blindelings wordt opgevolgd.

Waar willen we heen?

Het wordt momenteel haast komisch. Zo mocht Vanden Borre, u weet wel,de voetballer, zijn karakter verontschuldigen door te wijzen op zijn trauma-tische ervaringen in de Brusselse metro vol drugsdealers en geweld. We slik-ken deze uitleg nog ook. Hij moest deze immers om 22u nemen om van detraining thuis te raken, en op dat moment is er geen zinnig mens meer opstraat. In het buitenland geniet Brussel nog van een schitterende reputatie, ofzo wil een enquête ons wel eens wijsmaken, maar in eigen land blijft het eenuitgespuwd stukmaatschappelijk vuil met meer problemen dan het waard is.

De fundamentele vraag blijft hoe we ons wensen op te stellen tegenoverBrussel. Vlaanderen gedraagt zich momenteel eerder als een stiefmoeder diebij het kerstfeest haar glas met meer azijn dan wijn heeft gevuld. Het stief-moederlijk behandelen van de Brusselse problematiek mag dan wel een ge-zellig gevoel van morele superioriteit met zich meebrengen, het brengt wei-nig zoden aan de dijk.

Als er ergens een omslag moet gebeuren, is het echter net in de attitude. Ne-derlandstaligen moeten zich realiseren dat ze niet gewoon 'stakeholders' zijnin het Brusselse, maar burgers die deel uit maken van het maatschappelijkeweefsel. Volgens de laatste cijfers zou de Brusselse bevolking tegen 2020 metnog eens 250.000 kunnen stijgen. Als Vlaanderen denkt dat het, door vanafde zijlijn eens wat commentaar te leveren, de sociale problematiek gaat op-lossen, staan er nog verrassingen te wachten in de Rand, en bij uitbreidingVlaams-Brabant. Of dacht u dat sociale problematiek gewestelijke grenzenzal respecteren?

D


n communauté française, le débat sur la li-berté d’accès est au cœur de l’actualité. On

parle d’abord de supprimer l’examen d’entrée eningénieur civil. Il est question en outre d’instaurerun examen obligatoire mais non contraignant audébut des études de médecine, de kinésithérapie etde vétérinaire. De plus, bien que la liberté d’accèssoit la règle dans de nombreux cursus d’en-seignement supérieur, il existe toujours un examend’entrée dans les Ecoles supérieures des arts(ESA).

Pourquoi sélectionner?

La volonté d’instaurer une sélection à l’entrée desétudes vient d’un manque de financement. LaCommunauté française a trop peu de moyens pourfaire face aux défis de l’enseignement supérieur età l’afflux d’étudiants. Trois solutions s’offrent à el-le. La première consiste à augmenter le finance-ment public de l’enseignement, c’est-à-dire mettredavantage de moyens. La seconde consiste à aug-menter la part du financement privé soit en aug-mentant le coût des études, donc faire participerplus les étudiants et leurs familles au « service en-seignement », soit en demandant aux entreprisesde participer au financement. La dernière solutionconsiste à diminuer le nombre d’étudiants pour ga-rantir un enseignement de qualité à quelques privi-légiés. Avec moins d’étudiants et un même budget,il y a plus d’argent disponible par étudiant.

Le débat sur la sélection ne peut donc pas être dé-connecté du contexte dans lequel évolue l’enseig-nement supérieur.

La Fédération des Étudiants Francophones (FEF)est opposée à toute forme de sélection, peu importeles études entreprises ou la forme que celle-ci peutprendre (examen d’entrée, concours, numérusclausus, test d’orientation,…).

Sélectionner, une fausse bonne idée

La sélection (que ce soit un test d’orientation ou unexamen) frappe les étudiants de manière totale-

ment inégale! L’examen présenté aux aspirantsétudiants en apparence objectif constitue un mas-sacre social pour plusieurs raisons.

Un test d’orientation n’est qu’une première étapeavant un examen d’entrée

On présente souvent un test d’orientation commeun test qui permettrait aux étudiants de se situer.D’une part, rien ne peut prédire qu’un étudiant quiréussit un certain test peut à coup sûr devenir unbon médecin ou un bon avocat mais un mauvaisdentiste. D’autre part, comme le dit le programmedu PS lui-même, un test d’orientation n’est qu’unepremière étape avant l’instauration d’un examend’entrée contraignant.La barrière symbolique

Il existe une barrière symbolique face à un tel exa-men. Ceci est confirmé par le ministre Marcourt.Au lieu d’inciter l’étudiant à mieux travailler, ce-lui-ci peut se décourager, selon qu'il bénéficie ounon d'un soutien de son entourage. Instaurer unexamen d’entrée, c’est avant tout décourager etdiscriminer les étudiants les plus faibles et moinssûrs d’eux.

Un enseignement obligatoire inégalitaire

Les études scientifiques le démontrent: l’enseigne-ment obligatoire en Communauté française deBel-gique est le plus inégalitaire des pays del’OCDE. En clair, cela signifie que les jeunes issusde milieux défavorisés vont en général dans demauvaises écoles et sont mal préparés aux étudessupérieures. Inversement, les jeunes issus de mili-eux favorisés vont dans de bonnes écoles et sontbien préparés à l’enseignement supérieur.

Instaurer une sélection à l’entrée revient au final àfiltrer les jeunes sur des bases socio-économiques:les jeunes issus de milieux socio-économiquementdéfavorisés auront encore moins de chance d’ac-céder à l’enseignement supérieur. Mais cela neveut en rien dire qu'ils ne possèdent pas lescapacités requises pour entreprendre des études.Sélectionner dès l’entrée, c’est faire le choix déli-béré de refuser l’accès aux études supérieures àtous les élèves du secondaire qui sortent d’écolesmoins favorisées.

La sélection est une ségrégation sociale avanttoute chose!

La FEF s’oppose à la volonté de certainsd’instaurer un examen d’entrée. La réponse auxdéfis de l’enseignement (taux d’échec important,afflux d’étudiants) doit être un refinancement del’enseignement. La FEF revendique plus de mo-yens publics pour l’enseignement supérieur afind’offrir un enseignement de qualité pour tous.

DOORMICHAELVERBAUWHEDE

E

Michael VerbauwhedePrésident de la FEF


DOORSTÉPHANIE ROMANS

Vorig academiejaar kwamen ze voor het eerst samen. Een groep gemotiveerdestudenten van verschillende universiteiten om te brainstormen over een nieuwhumanitair project als opvolger van project Haspatal. Na lang twijfelen overde bestemming en de activiteit aldaar viel de keus op een bouwmissie naarBangladesh. Ook de VUB beschikt over een aantal gemotiveerde studenten diebereid zijn de mouwen op te stropen tijdens het moessonseizoen. De Moeialsprak met projectleidster Alexandra Ooms over project Pathshala, over hetwat, hoe en waarom van deze nobele onderneming.

.M.: Pathshala is Bengaals voor school-tje, wat eigenlijk meteen twee vragen

doet rijzen: waarom naar Bangladesh? Enwaarom nu net een schooltje?

Alexandra Ooms: Vorig academiejaar zijn we meteen groep studenten rond de tafel gaan zitten om tebrainstormen over een nieuw project dat ProjectHaspatal moest gaan opvolgen (Project Haspatalhield de bouw van een bevallingsruimte in Bangla-desh in, nvdr.). Op een gegeven moment moestenwe kiezen tussen Brazilië ofopnieuw naar Bangla-desh. We kozen voor het tweede. Er zit iemand vanBengaalse afkomst in onze groep, namelijk de vo-rige projectleider van Haspatal, dus er was al ken-nis over het land en de taal daar. Dat is erg belang-rijk aangezien we een goede samenwerking met delokale bevolking willen bewerkstelligen.

Bij het kiezen voor de bouw van het schooltje heb-ben we de Milleniumdoelstellingen in het achter-hoofd gehouden. Deze doelstellingen benadrukkenhet belang van onderwijs. Onderwijs is het beginvan alles.

Wat maakt dat het voor de lokale bevolkingmoeilijk is om zelfeen schooltje te bouwen?

Je hebt verschillende dingen nodig om een school-tje te bouwen: materiaal, kennis en geld. De men-sen daar hebben genoeg materiaal, en de kennishebben ze ook, alleen het geld niet. De overheid inBangladesh is erg corrupt, dus van die kant kunnenBengalen alvast niet op veel hulp rekenen. Zo ishet de bedoeling dat wij van Pathshala, in samen-werking met stichting Pani, de bouwgrond zelfko-pen in plaats van op overheidsterrein te bouwen.Zo voorkomen we dat de overheid zich de grond –en het gebouw dat er dan op zal staan – terug toe-eigent en de voorzieningen voor andere doeleindenzal gebruiken.

Peter De Knop

Het thema van de academische opening was ditjaar ‘Duurzaamheid’. Hoe duurzaam is projectPathshala? Hoe moeten de mensen daar verderals jullie er weggaan?

Grappig dat je daarover begint. Rector Paul deKnop is dit jaar ‘peter’ van ons project. Dat was hijook al voor Haspatal en nu dus weer. En inder-daad, ook wij hebben over duurzaamheid nage-dacht.

Allereerst, zoals ik al zei, kopen we dus de grondop zodat de overheid er geen aanspraak meer opkan maken in de toekomst. Zo zijn de mensen eraltijd zeker van dat het schooltje ook hun schooltjeblijft. Verder hebben we het project bewust klein-

schalig gehouden: het is gericht op een kleinegroep mensen. Ook de andere kant op is het pro-ject kleinschalig. Ook de gulle gevers betrekkenwe bij het project. Nog een voordeel van klein-schaligheid: donateurs en sponsors weten wat ermet hun geld gebeurt. Er is een concreet en tast-baar resultaat, bij grote projecten is dit wel evenanders.

Het is duurzaam omdat het wordt gekaderd in gro-ter project van stichting Pani, die werkzaam is inheel Bangladesh. Het idee van stichting Pani is datze verschillende gemeenschappen zoveel mogelijkautonoom proberen te maken, zodat ze minderafhankelijk zijn van de corrupte overheid of conti-nu op ontwikkelingshulp aangewezen zijn. Wijzijn daar om ze een basis te geven waarop ze zelfverder kunnen bouwen. Op die manier kunnen ze

d


ook trots zijn op hun eigen verwezenlijkingen. Demensen daar willen ook zelf verder in plaats vandingen toegestopt te krijgen.

De plannen gaan overigens verder dan het neer-planten van het schooltje. Waar wij instaan voor debouw van een ambachtsschooltje, staan ook debouw van een werkplaats, winkeltje en sanitairevoorzieningen in de planning. Dit laatste is zekergeen overbodige luxe, de hygiëne is daar vaak er-barmelijk en door de afwezigheid van sanitairraakt het drinkwater verontreinigd. We kunnenoverigens ook niet verwachten dat de kinderendaar naar een school zonder toilet gaan. Dus ook indie zin is het project duurzaam. Het gaat niet alleenom onderwijs maar ook om het creëren van werk-gelegenheid.

Bovendien zorgt stichting Pani voor de aanwer-ving en uitbetaling van leraren, het onderhoud vande gebouwen en de aanschaf van studiemateriaal;met dit laatste zijn ze al volop bezig. Doordat zij deleraren betalen hoeven we er niet voor te vrezendat het schooltje leeg komt te staan. Het schoolge-bouw moet ook dienst gaan doen als een soort vanbuurthuis en voorlichtingscentrum waar mensenmeer informatie krijgen over bijvoorbeeld anticon-ceptie. Zo zorgen we ervoor dat het schooltje opti-maal benut wordt.

En dan gaan we er ook nog nieuwe producten in-troduceren. Nee, geen doorgedreven, westers cul-tuurimperialisme, wees gerust. Aan de VUB doet

een aantal studenten onderzoek naar het gebruikvan bamboeconstructies. Bamboe is het ideale ma-teriaal om daar te gebruiken: het is sterk en in over-vloed aanwezig. We gaan de mensen daar dus le-ren om bamboefietsen te maken. Zo vergroten weook de mobiliteit.

Crisis

De gevolgen van de financiële crisis zijn wereld-wijd voelbaar en treffen meestal de allerarm-sten het hardst, in hoeverre voelen de Bengalende gevolgen van de crisis?

Ook in Bangladesh zijn de gevolgen van de crisismerkbaar. Veel mensen zijn afhankelijk van hetgeld dat geëmigreerde Bengalen opsturen naar hetthuisfront. Door de crisis kan en zal deze geld-stroom waarschijnlijk verminderen. Ook de exportvan Bengaalse textiel en andere producten neemtaf. Allemaal enorm slecht nieuws voor de aller-armste Bengalen. En we mogen niet vergeten dat

40 procent van de bevolking voor de crisis al on-der de armoedegrens leefde. Dit percentage zal nueerder toenemen dan verminderen. Bovendien ma-ken veel westerse landen plannen om te bezui-nigen op ontwikkelingshulp, ook een strop voorlanden zoals Bangladesh.

En Pathshala zelf, is het in deze tijden moeilijk-er om financiële steun te vinden?

Het is waar dat de financiële crisis vaak een redenis voor mensen om geen steun te geven, en dat isook begrijpelijk. Dat maakt het weliswaar moei-lijker om sponsors te vinden maar het is zeker nietonmogelijk. Het is zaak om iets creatiever na tedenken over manieren om voldoende geld bij el-kaar te sprokkelen. Ondernemers kunnen bijvoor-beeld, in ruil voor hun steun, rekenen op een kleinbeetje publiciteit.

Doordat de leden van onze groep in verschillendedelen van België wonen, kunnen we gemakkelijk-er over een groter gebied naar sponsors zoeken.Ook proberen we zo internationaal mogelijk tedenken en staat onze facebookpagina in zoveelmogelijk talen.

Bovendien zitten we ook met een diverse groepstudenten; iedereen studeert iets anders. We vullenelkaar aan qua input, wat leidt tot originele invals-hoeken.

Meer informatie over Project Pathshala is terug tevinden op hun website (www.pathshala. tk) of opde facebookpagina.

Meer info over Stichting Pani? Neem een kijkje opwww.stichtingpani.nl.

De website van Project Haspatal is ook nog steedsonline (www.haspatal. tk).


FOTO'S EN TEKST DOOR SARAH FELLAHI

an 17 april tot 19 oktober 1958 kuierden 18 miljoen bezoekers door deenorme lanen, hoppend van paviljoen tot paviljoen. Hieronder ziet u

het Atomium en het Groot Paleis: eenzame restanten van de gigantische on-derneming en het reuzegroot complex dat Expo '58 ooit was.

De wereldtentoonstelling op de Heizel-vlakte is vooral een getuige van haartijd, waarin onder het pacifistische en optimistisch thema 'balans der wereldvoor een humane wereld' het geloof in de technische en morele vooruitgang,vrede en welstand centraal stond. Een tijd waarin het massaconsumentisme

haar intrede deed en de Belgische huizen werden volgestouwd met televisies,vaatwassers en radio's. Een prelude tot de Golden Sixties.

Gedurende een half jaar was Brussel het middelpunt van de wereld. Door debouwwoede die de Expo opwekte werd de komst van de Europeseinstellingen naar Brussel mogelijk gemaakt en ook vandaag wordt het uitzichtvan Brussel erdoor in grote mate bepaald. Na de Expo veranderde het landdoor de taalkwesties, de teloorgang van de steenkoolmijnen en dedekolonisatie.

V


DOORJOREN JANSSENS

Kredietbeoordelaars dicteren de markten en de markten dicteren de regerin-gen. De regering dicteert het volk. En het volk… stond er bij en keek er naar. Ineen poging te anticiperen op de grillen van de markten en speculanten lijkt erin onze geglobaliseerde wereld waar de economie de politiek bepaalt, steedsminder manoeuvreerruimte om een Europees, laat staan een nationaal beleiduit te stippelen.

e miljardenindustrie die opgebouwd is rondkredietratings is behoorlijk paradoxaal.

Enerzijds trachten de ratingbureaus waardevolleinformatie te verstrekken aan beleggers die obliga-ties wensen te aan- of verkopen en beschikken zeover een grote autoriteit ter zake. Anderzijds, zijnze eerder reactief dan proactief geworden. Ditbrengt met zich mee dat, zoals ook België aan delijve ondervindt, de ratings verlaagd worden ná enniet vóór de markten een land in het vizier krijgen.Als dusdanig functioneert de rating enkel als olieop het vuur, een selffulfilling prophecy. Een vici-euze cirkel dus, waaruit ontsnappen moeilijk is.

Kredietwaardig zijn, ofniet zijn

De Amerikaans journalist Thomas Friedman resu-meerde het in 1996 gevat: “Er zijn mijns inziensvandaag de dag twee supermachten in de wereld.Er zijn de Verenigde Staten en er is Moody’s, dekredietbeoordelaar. De V.S. kan je vernietigen doorbommen te werpen en Moody’s kan je vernietigendoor je rating te verlagen. Het is niet steeds duide-lijk wie het machtigste is.” Vandaag de dag isFriedmans stelling actueler dan ooit, niet in hetminst omdat sindsdien ook Standard & Poors enFitch actieve marktspelers zijn geworden.

We mogen ons dan ook terecht vragen stellen bijde toegevoegde waarde van de verscheidene kre-dietbeoordelaars. Was het immers niet Standard &Poors die Lehman Brothers een week voor diensfaillissement nog van een AAA-rating voorzagen?De enige instanties bij machte om de ondergangvan de holding, of tenminste de bankencrisis diehet ten gevolge had, te voorkomen, waren de ra-tingbureaus. Dat zij dit nagelaten hebben is ofweleen uiting van onkunde ofwel van het ontbrekenvan enige notie van moraliteit.

Kortom zijn kredietbeoordelaars het ideale voor-beeld hoe men een regelgevende instantie niet zoumogen privatiseren. Zelfs het gangbare argumentdat privatisering onpartijdigheid en onafhankelijk-heid met zich meebrengt, doet geen afbreuk aandeze conclusie.

De ‘Financiële Lente’

In wat lijkt op de eigenste Arabische Lente van demarkten, wordt de ene na de andere regering ont-hoofd. In slechts één jaar tijd werden zes premiersde laan uitgestuurd om de gemoederen van demarkten te bedaren. De Ierse premier Brian Cowenwas de eerste, gevolgd door zijn Portugese, Spaan-se, Slowaakse, Griekse en Italiaanse collega’s. Inde traditionele media wordt deze uitzuivering door-gaans impliciet bestempeld als een noodzakelijkkwaad en daarmee is de kous dan af.

Een zucht van opluchting was te horen aan het ein-de van het zoveelste zwarte hoofdstuk in de Itali-aanse geschiedenis. Na zeventien jaar machtscen-tralisatie zwichtte de onzwichtbaar geachte SilvioBerlusconi onder de druk van de markten. Al heb-ben we het laatste van hem ongetwijfeld nog nietgezien. Ongeacht de rechtsschapenheid van Ber-lusconi’s vertrek, bewijst de manier waarop hijzorgvuldig uitgekiend schaakmat werd gezet nog-maals de machtsstrijd tussen de marktspelers endemocratisch verkozen politici. Alles wijst immersop een politieke afrekening. Mario Draghi, gewe-zen gouverneur van de Italiaanse centrale bank enItaliës meest gevierde econoom, schortte bij zijnaantreden als voorzitter van de ECB immers alle

aankopen van Italiaans overheidspapier op. Deverwachtte reactie van de markten bleef niet uit.De langetermijnrente van Italië steeg al snel tot bo-ven de 7 procent. En weg was Berlusconi.

Iets minder rechtsschapen was het ontslag vanGeorge Papandreou. Daags na de EU-top kwamdeze op de proppen met een referendum dat hijaan het Griekse volk wou voorleggen omtrent deEuropese bezuinigingsmaatregelen. Een aflei-dingsmanoeuvre, ja zelfs een teken van Tolsto-jaans staatsmanschap, zo blijkt. Papandreou be-greep maar al te goed dat hij hetzelfde noodlot alszijn mede-PIGS moest ondergaan teneinde de car-rousel van speculaties tegen Griekenland een halttoe te roepen.

Een geloofwaardige opvolger moest benoemdworden en het was maar al te duidelijk dat die nietgeleverd kon worden door de neoliberale en con-servatieve oppositiepartij Néa Dimokratía (Nieu-we Democratie, nvdr.). Eurostat meldt dat tijdensde legislatuur van deze conservatieven het begro-tingstekort afstevende op een duizelingwekkende15,4 procent in tegenstelling tot de 3,7 procentwaarvan de Néa Dimokratía melding gaf aan deEuropese Unie. Hierdoor werd, bij gebrek aan eendemocratisch equivalent, handig de deur geopendnaar een regering van technocraten onder leidingvan Lucas Papademos. Als voormalig gouverneurvan de Griekse centrale bank en vicepresident vanhet directiecomité van de ECB, heeft Papademoszijn sporen inmiddels verdiend, al kan men zichvragen stellen bij de leidende functie die hij opnamaangaande de toetreding van Griekenland tot deEU, die gepaard ging met bovengenoemde groot-scheepse fraude.

Managing directors en professoren

De idee dat een regering van technocraten soelaas

D


biedt in deze turbulente tijden, krijgt langzamer-hand steeds meer ingang. Eerder een uiting vaneen politieke vertrouwenscrisis dan een gegevenwaarheid. Bovenal impliceert een technocratie datde technische aspecten van beleidsvorming te in-gewikkeld worden voor politici. Een politiek com-promis staat een daadkrachtig beleid in de weg, ende democratie is slechts een kwalijke hindernis diemen best zo snel mogelijk aan de kant schuift omde markten te sussen.

Een regering van technocraten is een eigenaardigekortetermijnoplossing die op lange termijn slechtsde geloofwaardigheid van Europa verder onder-mijnt. Waar ligt immers de democratische legitimi-teit van zulke machthebbers en is de grens tusseneen technocratie en een meritocratie (geregeerddoor verdienstelijken), ja zelfs aristocratie (gere-geerd door de besten) niet bijzonder vaag? Kerenwe terug naar bestuursvormen waartegen de Euro-pese bevolking 200 jaar geleden op de barricadesstond?

Zowel in Griekenland als Italië kwamen dergelijketechnocraten intussen aan de macht. Ze ontlenenhun gezag enkel aan hun kennis van de markten enhun status. De opvolger van Berlusconi werd uit-eindelijk Mario Monti, Super Mario voor devrienden. Dat men toch enigszins verveeld zit metde situatie blijkt uit de titel van ‘senator voor hetleven’ die Monti recentelijk ontving van de Itali-aanse president. Zijn gebrek aan een democratischmandaat werd toegedekt met de mantel der liefde.

De man is nu zowel premier als Minister van Eco-nomie en Financiën. Een riskante spagaat, waarenkel een internationaal adviseur van The CocaCola Company en Goldman Sachs ongedeerd meewegkomt. Juist ja, Goldman Sachs, de investe-ringsbank die voortdurend in opspraak komt nadatze onder andere de Griekse regering systematischzou hebben geholpen met het verdoezelen van deware grootte van hun schuldberg. Lucas Papade-mos was de man die in deze periode aan het hoofdstond van de Griekse Centrale Bank. Knoopt uvooral zelfde touwtjes aan elkaar.

Overigens is Mario Monti niet de enige Europesefunctionaris die een carrière begon of uitbouwdebij Goldman Sachs. De Italiaan Mario Draghi, hetnieuwe hoofd van de Europese Centrale Bank, wasvroeger managing director bij Sachs. De lijst wordtvervolledigt met Petros Christodoufou (hoofd vanhet Griekse Schuldagentschap), Antonio Borges(voormalig directeur van het Europees departe-ment van de IMF) en zelfs onze eigenste KarelVan Miert was enige tijd adviseur bij Sachs. Eennest van verderf dus. Kwestie van belangenver-menging kan dat al eens tellen.

Paradoxaal genoeg wordt de macht daardoor over-gedragen aan individuen die in grote mate hunaandeel hadden, en nog steeds hebben, in de oor-zaken van de mondiale, en vooral, de Europesecrisis. Rest de vraag waarom hier in de media geenaandacht aan geschonken wordt. Mogelijks staatkritiek op het Europees project nog steeds gelijkmet euroscepticisme. Laat deze term echter eennuchtere analyse niet in de weg staan. “De Uniestaat en valt met de Euro”, zo hoort men met deregelmaat van de klok bij monde van onze groteEuropese leiders. Laat opbouwende kritiek op hetbeleid en een grotere transparantie dan ook geentaboe wezen. Enkel en alleen op deze manier kanmen zichzelfachterafgeen verwijten maken.


DOORJURGENMASURE

Op 28 november raasde Sloveens filosoofSlavoj Žižek door de Henri Leboeuf-zaal van BOZAR. Sommigen zien in hem een sluipend links gif. Anderen daar-entegen erkennen hem eerder als wandelend links studiecentrum. Kortom, Ži-žek is een bejubeld en gecontesteerd filosofisch beest dat de controverse nietschuwt. Maar is het niet net daar waar we vandaag nood aan hebben?

aar wie is Žižek nu eigenlijk, en nog meer:wat is zijn inherente boodschap? Zelf om-

schrijft hij zich eerder als gematigd apocalyptisch.Zo stelt hij dat, indien we aan dit tempo voort-schrijden, we op termijn ten onder zullen gaan aanverschillende crises. Nog voor de eigenlijke lezingvan start ging, weerklonken incidentiële woorden"we want a revolution!" in de zaal. De whatever opŽižeks gezicht sprak boekdelen. Neen, hij is nietecht de man van loze soixante-huitard-uitspraken.Hoe grappig en welbespraakt hij ook mag zijn, zoconsequent en beargumenteerd is hij in zijn den-ken. Nu, moest je hem laten doen, hij zou de zoge-naamd postpolitieke kapitalistische samenlevingzonder meer buitenbonjouren. En toch beseft hijals geen ander dat dit niet over één nacht ijs zalgaan, dat zoiets meer vergt dan enkel en alleen watgoodwill.

Dokter Žižek

Het is nu net door z'n unieke levenswandel, dat jez'n denken beter kunt begrijpen. Slavoj Žižek werdin 1949 geboren in Ljubljana (vandaag de hoofd-stad van Slovenië, toen echter een stad in de grotesocialistische republiek van Joegoslavië) in eenmiddenklassegezin, actief in de economische sec-tor. Als vijftienjarige jongeman wilde hij graag re-gisseur worden, maar na het zien van heel wat Eu-ropese films besefte hij al gauw dat hij hier geenaanleg voor had. Twee jaar later wist hij het dan:hij zou filosoofworden. En zo ging hij dan in 1967aan de Universiteit van Ljubljana filosofie, en ver-volgens sociologie studeren. Het ging hem goedaf, want in 1971 begon hij als praktijkassistent aandiezelfde universiteit. Problemen staken de kop op(zijn thesis zou te anti-marxistisch geweest zijn) enhij besloot dan maar het leger in te gaan. Na zijn

legerdienst studeerde hij in Parijs psychoanalyseen dit bij Jacques-Alain Miller, Jacques Lacansschoonzoon.

Al vrij vroeg had het marxistisch, en meer, hegel-iaanse denken een impact op zijn ontwikkeling alsfilosoof. Enerzijds door zijn levenservaringen, an-derzijds door de aantrekkingskracht die uitgingvan het Duits idealisme en marxistisch communis-me. En, belangrijk om Žižeks denken te vatten, isnet die lacaniaanse vertaling van het oud hegel-iaans fenomenologische denken (Lacans Reëele-Symbolische-Imaginaire in navolging van Hegelsthese-antithese-synthese). Daarnaast roept hij ooktelkens op om terug te keren naar het cartesiaanssubjectdenken. Oh jawel, Žižek maakt daar in zijnanalyses meer dan gretig gebruik van.

Als een krachtig wijsgerig sjamaan ontleedt hij de

M


maatschappij en tracht op filo-psychoanalytischewijze achterliggende, onderbewuste beweegreden-en te ontleden. Hoewel de man de indruk wekt ge-melijk te zijn, is hij van karakter een consequent enzachtaardig humorist. En dat merk je ook in zijnschrijven. Zijn instrumentarium, zoals zijn biogra-fie duidelijk maakt, bestaat uit Marx, Hegel, Lacanen (meestal) hollywoodfilms. Ook de politieke the-orieën van grootmachten als Antonio Gramsci, Er-nesto Laclau en Alain Badiou zijn hem verre vanvreemd.

Zijn grote, internationale doorbraak kwam in 1989met zijn boek The Sublime Object of Ideology.Sindsdien is hij een veelgevraagde gast enproclameert hij stormachtig de noodzaak om hetneoliberale bestel grondig te hervormen. In 1990-1991 zag hij zijn politieke kans schoon en steldehij zich Sloveens presidentskandidaat voor de De-mocratische Liberalen. Hij werd mooi vijfde. On-dertussen gafde man les in de Verenigde Staten enParijs. Sinds 1979 is hij verbonden aan zijn moe-deruniversiteit in Ljubljana. Daarnaast is hij van-daag ook gastprofessor aan de European GraduateSchool in Zwitserland, waar hij zomercollegesgeeft aan communicatiestudenten. Žižek gaat daar-bij dus geen intellectuele uitdaging uit de weg. Metpeper in het achterwerk blijft hij boeken, artikelsen opiniestukken publiceren, geeft hij lezingenover de hele wereld en is hij een graag geziene te-levisiegast. Je zou haast denken dat er twee, ofzelfs drie, Slavoj Žižeks rondlopen.

Kapitalisme: een oud zeer?

Opvallend in zijn BOZAR-lezing was dat hij deIndignadosbeweging een kleine veeg uit de panverkocht. Versta hem niet verkeerd: de man heeftalleen maar respect voor een dergelijke beweging.Toch is hij van mening dat een tegenbeweging, zo-als de Europese Indignados, op een bepaalde wijzegeïnterpreteerd en bijgevolg 'gebruikt' kan wordendoor iedereen (lees: fascisten, nationalisten, etcete-ra). Eenieder kan dergelijke stellingen formulerendie zij in hun pamflet vooropstelden. Ten tweedeziet hij ook niet echt een duidelijke voorhoede metvastomlijnde boodschap in deze beweging, endaarbij: “They demand things, and I have a singlequestion: these demands are directed to whom?

Not to the people themselves. They will not claim,they'll do it for themselves.” Naar wie richten deIndignados zich, vraagt hij zich terecht met degrootste stelligheid af. Hij uitte zich daarbij ookheel kritisch ten aanzien van de op til zijnde tech-nocratische veranderingen bij enkele EU-lidstaten.Kleurrijke politici moeten oprotten en plaats ma-ken voor grijze technocraten. Volgens hem is dateen meer dan duidelijke nederlaag voor ons demo-cratisch bestel. Het is bijgevolg veelzeggend hoewij, Europeanen, niet langer als mensen of volk,maar eerder als producten benaderd worden. Westaan als het ware wat met het hoofd in de nek tekijken, zonder rasecht actie te ondernemen.

Fuck Fukuyama

Žižek is geen onheilsprofeet, geen 21ste-eeuwseversie van Nostradamus; toch stelt hij in een vanzijn laatste boeken Living in the End Times vastdat, indien we aan dit tempo verder gedijen, we re-gelrecht afstevenen op een allesomvattende neer-gang die we als samenleving nooit te boven gaankomen. Het beeld dat de Amerikaans neoconserva-tieve denker Francis Fukuyama begin jaren '90vooropstelde, vertoont dus heel wat barsten: “9/11en de financiële crisis tonen net aan dat het TheEnd of History-idee (een controversiële stelling

waarin het einde van de Koude Oorlog volgensFukuyama het einde van de vooruitgang van demensheid vertoont en daarbij de complete over-winning is van het neoliberaal kapitalisme, nvdr.)niet langer werkbaar is.

De 21ste eeuw staat met andere woorden op hetpunt een nieuw tijdperk in te gaan. Dat zegt hijook op de lezing: “As my good friend Alain Ba-diou (foto) likes to repeat, the 20th century form ofCommunism is over.” We moeten het radicalergaan bedenken, we moeten de ruimte openen vooreen wat extremer gedachtegoed (en dus niet langereen lege sovjet-gewijze participatie, etcetera). Laatdat ook net een belangrijk punt zijn in zijn boekFirst as Tragedy, then as Farce. Hierin stelt hij deidee voorop om een nieuwe vorm van communis-me in te richten. Zo stelt hij dat “The old socialistare no longer!” en dat er moet nagedacht wordenover een wat pragmatischer communisme, werk-baar en aangepast aan onze tijdsgeest. Het is te-vens op dat punt dat hij meerdere malen frontaalwerd aange-vallen.

Als westerlingen zijn wij volgens Žižek doordron-gen van het kapitalisme. Hierdoor is het verande-ringsproces verre van gemakkelijk te noemen. Ennet daarom vertonen we een monetair georiënteer-de gelatenheid die ons in de alledaagse handelin-gen bepaalt. Het is net dat punt waar een denkerals Žižek het immens op de heupen van krijgt enwat hij dan ook met hand en tand bestrijdt. Metsucces zo blijkt, want de 2.500 toehoorders in depropvolle Le Boeuf-zaal hingen echt aan 's manslippen.


DOORJOREN JANSSENS

De verkiezingen van 2010 bezorgden Viktor Orban van de rechts-conservatievepartij Fidesz een verpletterende meerderheid. Met gedoogsteun van de ultrara-cistische Jobbik-partij kon hij rekenen op een tweederdemeerderheid in hetparlement. Sindsdien oogstte de Hongaarse regering zowel in binnen- als bui-tenland een storm van kritiek en groeit langzaamaan de vraag ofWit-Ruslandwerkelijk de laatste dictatuur van Europa is. Het Hongaarse volk echter, ziet ervoorlopig geen erg in. De vrijheidwerd ingeruild voor orde en stabiliteit.

ind vorig jaar schreeuwden ettelijke Euro-pese parlementsleden moord en brand nadat

Hongarije een wet goedkeurde die de binnenlandseen de in Hongarije geaccrediteerde buitenlandsemedia onder verregaande controle zou plaatsen.De 194 pagina’s tellende mediawet, die slechts hetsluitstuk is van de centraliseringpolitiek die hetmedialandschap onderging, bepaalde dat kranten,radiostations en tv-zenders uit de privésector danwel overheidsmedia, door middel van een media-regulator worden gecontroleerd op politiek on-evenwichtige berichtgeving.

Deze commissie, uitsluitend bestaande uit Fidesz-getrouwen, behoudt zich het recht om publicistente schorsen of te ontslaan en buitenlandse journa-listen uit te wijzen. Dodelijke boetes die tot700.000 euro kunnen oplopen, hangen als eenzwaard van Damocles boven de media en moetenzelfcensuur aanmoedigen. Ook mogen radio- entv-journaals slechts 20 procent van hun omroeptijdbesteden aan misdaad: kwestie van de bevolkingniet al te zenuwachtig te maken.

Daarenboven moeten journalisten vanafheden hunbronnen openbaar maken indien de berichtgeving“de nationale veiligheid bedreigt” en moeten publi-caties steeds voldoen aan een morele norm. Wat nuprecies politiek onevenwichtig is en wanneer denationale veiligheid bedreigd wordt, is niet geheelduidelijk. Al weten we alvast dat Ice-T en andere‘gangsterrap’ uit den boze zijn voor negen uur ‘savonds.

De nieuwe wet had massaontslagen ten gevolge.Ruim 1000 journalisten met een afwijkende me-ning werden reeds de laan uitgestuurd, zogezegdals gevolg van besparingen. De oppositie, bestaan-de uit sociaaldemocraten, groenen en ultralinksen,heeft het echter over politieke zuiveringen aange-zien voornamelijk linkse en kritische publicistenwerden ontslagen. Het regime van Orban chanteertde ontslagen journalisten met het afnemen van hunfinanciële compensatie om ze te weerhouden metde pers te praten. Paradoxaal draait Fidesz, dat ver-geven is van anticommunistisch sentiment, op

deze wijze de klok twintig jaar terug naar de cen-suur onder het conservatiefcommunistisch regime.

Het doel van de nieuwe mediawet is het muilkor-ven van mogelijke kritiek op enkele omstredenmaatregelen die de enorme schuldenberg van 26miljard dollar moeten afbouwen. Zo werd de Fis-cale Raad die toeziet op belastingwetgeving afge-schaft, het spaargeld van gepensioneerden (goedvoor 11 miljard euro) genationaliseerd, particulierespaarfondsen overgeheveld naar de staat en zaktehet gemiddeld inkomen met 30 procent.

Grondwet

In een poging om de macht naar zich toe te trekkenamendeerde Orban de grondwet al ettelijke keren,met als primair uitgangspunt een doorgedrevencentralisatie. Het Hongaars Rekenhofen de FiscaleRaad werden de facto afgeschaft en het Grondwet-telijk Hof, de enige instantie die de grondwets-amendementen nietig kon verklaren, vleugellam

gemaakt.

De nieuwe ultrareactionaire grondwet, volgens Or-ban een overgang naar de democratie, staat bolvan oerconservatieve en nationalistische amende-menten: het heteroseksuele gezin is de hoeksteenvan de maatschappij, God de basis van de natie eneen garantie voor intellectuele en spirituele samen-horigheid, de heilige koning de trots van de natie,een foetus moet vanaf zijn geboorte beschermdworden en zware criminelen krijgen onvoorwaar-delijk levenslang. De ambigue rol van Hongarijein de Holocaust wordt krachtig ontkend. Enkel hetvoorstel dat vrouwen additioneel stemrecht krijgenvoor hun kinderen werd niet aanvaard. Er werdimmers geopperd dat Roma-vrouwen gemiddeldmeer kinderen hadden, waardoor ze te veel in-vloed zouden krijgen.

De gevolgen laten niet op zich wachten. De Hon-gaarse autoriteiten misbruikten Europese subsidiesvoor een anti-abortuscompagne in naam van Pro-

E


gress, het Europese programma voor werk en so-ciale solidariteit voor Oost-Europese landen. Op deposter smeekte een foetus: ‘Ik begrijp dat je mijmisschien niet wilt. Maar denk nog eens na. Laatmij adopteren, laat mij leven!’ Een campagne vol-ledig in strijd met wat de autoriteiten aanvankelijkhadden voorgelegd aan de Europese Commissie.

Na de omstreden grondwet werden nog tal van dis-criminerende wetten goedgekeurd in het parle-ment. Zo moeten daklozen vanaf heden een boetetot 150.000 forint (480 euro) ophoesten.Bij eentweede overtreding verdwijnt de dakloze achter detralies, tenzij gemeenten kampen met een struc-tureel opvangtekort. Naar schatting bedraagt hetaantal daklozen in Hongarije om en bij de 20.000.Slechts voor 9.000 gelukkigen is er opvangmogelijk.

Xenofobie

Homofobie, antisemitisme en racistisch geweld te-gen Roma’s zijn volgens een aantal getuigen sche-ring en inslag geworden in Hongarije. Zo protes-teerde de Jobbik-partij tegen “de nicht, de pervert,de jood” Robert Alföldi, artistiek directeur van hetNationaal Theater, waarop deze prompt werd ont-slagen uit zijn functie. Net buiten het centrum vanBoedapest worden muren beklad met antisemi-tische graffiti.

Het Hongaarse Rode Kruis moest een driehon-derdtal Roma evacueren nadat een extreemrechtseburgerwacht een trainingskamp had opgezet vlakbij het dorp Gyongyospata. De Verdedigingsmacht

ofVederomilitie patrouilleert in zwarte uniformenen is ook in andere steden met een grote zigeuner-gemeenschap actief. Hoewel ongewapend zijn zevoorzien van zaklampen ter grootte van wapen-stokken om niet-Roma te beschermen tegen ‘zi-geunermisdaden’.

De neofascistische militie omschrijft zichzelf als“de oren en ogen van de politie” en werd opgerichtals een politieke publiciteitsstunt. Bij de verkiezin-gen van 2010 behaalde de Jobbik-partij, die spora-disch actief leiding geeft aan de Burgerwacht, 17procent. Door de rechtse politiek van Orban washun populariteit zienderogen aan het dalen. DeBurgerwacht moest de aanhang van Jobbik weervergroten.

Een trieste afsluiter voor deze opsomming vanschendingen van internationale rechten: de online-televisiezender N1, gesteund door Jobbik, kwamop de proppen met een verjaardagsfeestje voor Hit-ler. In een dertig seconden durende hommage werdde man geroemd om zijn economische en morelebijdrage aan Duitsland. De nederlaag van Hitlerwerd omschreven als zijnde een politieke heksen-jacht, georganiseerd door deAngelsaksische gealli-eerden en de bolsjewieken.

De koers die men Hongarije toestaat te varen roeptvragen op over het beleid van de Europese Unie.Vraagstukken vooral, over hoe de daad bij hetwoord te voegen. Het is immers maar al te duide-lijk dat de beknotting van de vrije meningsuitingen persvrijheid flagrant in strijd is met het Verdragvan Lissabon en talrijke andere internationale ver-dragen betreffende de fundamentele rechten vande mens.

Desalniettemin werd consequent flauw gereageerdvanuit Brussel met een knap staaltje van andere-richting-uitkijken. Bij een eerste inzage van de wetop persvrijheid en de nieuwe grondwet werd voor-zichtig gereageerd dat men nog moest bekijken ofde nieuwe bepalingen al dan niet in strijd warenmet de Europese regelgeving, hoewel hier bij aan-vang geen twijfel over mocht bestaan. Telkenswerden de onderzoeken doorgesluisd naar de Eu-ropese Commissie, waarop eerder geuite dreigin-gen een stille dood stierven. Enkel de subsidies dieHongarije misbruikte voor haar anti-abortuscam-pagne werden teruggevraagd. Klaarblijkelijkwordt alleen ingrepen wanneer het geld verkwistwordt. Democratische waarden en vrijheid blijkenniet zo’n waardevol goed.

Daarenboven klinkt de Europese Unie wat hypo-criet en ongeloofwaardig wanneer ze landen alsTurkije, Iran, Noord-Korea, Cuba, China of Rus-land de les wil lezen inzake mediapluraliteit of se-cularisme van het staatsbedrijf, als ze haar eigenhuishouden niet op orde krijgt. Ex-premier Wil-fried Martens, voorzitter van de Europese christen-democratische fractie waartoe ook Fidesz behoort,verdedigde de Hongaarse mediawet en hoopte datde toepassing ervan zou meevallen. Dit geldt daar-enboven voor de gehele christendemocratischefractie in het Europees Parlement die de ernst vande situatie blijkbaar niet wil inzien.

Het ontbreekt de EU blijkbaar aan een dwingendinstitutioneel kader waardoor ze de basisbeginse-len van haar grondwet, die haar burgers hoort tebeschermen tegen politieke grillen, af te dwingen.Misschien tracht men wel de maatschappelijkebreuklijnen zo goed mogelijk te verstoppen nu definanciële breuklijnen maar al te duidelijk werden.


DOORKENNETH PONTZEELE

Jobdienst vs. Career Center

a de opening van het Career Center zijn naar verluidt spanningen ont-staan binnen het universiteitspersoneel, welbepaald tussen de Job-

dienst en het nieuwe Center. “De oprichting van dat center is je reinste provo-catie, een stok in het berenhol! En dat is ongetwijfeld enkel te danken aan vuillobbywerk en vriendjespolitiek!”, klonk het woedend bij monde van MarieDaringman, werkneemster bij de desbetreffende dienst. Zij en haar medewer-kers voelen zich bedreigd door de oprichting van de publiek-private samen-werking met Randstad. Ietwat paranoïde wordt blijkbaar gevreesd dat dezedienst, die bij de jobdienst naar het schijnt smalend de McDonalds van de car-rièreplanners wordt genoemd, er binnenkort in zal slagen om werkelijk allesgedaan te krijgen vanuit gebouw M, ten koste van de oude getrouwen van dejobdienst. De Moeial probeerde de woedende dame verder te interviewen,maar kreeg tussen de woedende tirade weinig tot geen kans om vragen te stel-len. Toch bleef één citaat ons bij: “Zelfs al voor de opening werd naar de pij-pen gedanst van deze externe investeerders! Het padje naar hun voordeur, no-ta bene verlicht met de meest stijlvolle led-lampjes ooit gezien op de campus,kon niet snel genoeg aangelegd worden. Terwijl wij al jaren liggen te verkom-meren in gebouw Y. Een gebouw in een godverlaten uithoek van de campus,waar studenten architectuur verplicht op excursie zouden moeten om te lerenhoe het niet moet!”

Technocratische coup in de studentenraad verijdeld

Er is een stormpje ontstaan in de studentenraad over de vermeende plannenvan enkele studentenvertegenwoordigers om de studentenraad te vervangendoor een technocratische Raad van Wijzen. “In navolging van de Griekse enItaliaanse succesverhalen, waar een technocratische regering er in slaagt omde noodzakelijke offers aan de markt te brengen, is het duidelijk geworden datenkel een Raad vanWijzen de Vrije Universiteit Brussel eindelijk naar de 21eeeuw kan loodsen”, klonk het in een memorandum, verspreid in aspirant-re-volutionaire kringen in de marge van de studentenraad. Ook over het gevrees-

de democratisch deficit van een aangestelde 'vertegenwoordiging' lieten dezesamenzweerders zich laatdunkend uit: “Deze 'democratisch' verkozen verte-genwoordigers zijn uiteindelijk toch maar verkozen door twee man en eenpaardenkop, namelijk het absolute quorum van 25% van alle stemgerechtigdestudenten. Wij vragen ons dan ook afhoeveel die gemiddelde student dan zougeven over dat verplicht-democratisch gezever.” De bedoeling van de samen-zweerders was verder om een financiële crisis te proberen ontketenen op deVUB om in de daaropvolgende chaos zich te proberen voordoen als de enigestem van de rede.

Nuttigheidsquotiënt bepaalt binnenkort inschrijvingsgeld

De kogel is door de kerk: binnenkort zal er bij het inschrijven gebruik ge-maakt worden van een 'nuttigheidsquotiënt' om de inschrijvingsgeld vannieuwe studenten te bepalen. Deze quotiënt, een bepaalde score op een schaalvan 1 tot 10, houdt onder meer rekening met de verwachte economische op-brengsten die aspirant-studenten te bieden hebben aan de maatschappij. Dezequotiënt zou dan vermenigvuldigd moeten worden met een geïndexeerd ba-sisbedrag om de uiteindelijke inschrijvingskost te bepalen.“Met deze innova-tie zullen we de toekomstige maatschappelijke waarde van elke Vlaamse stu-dent eindelijk kunnen samenvatten in één cijfer”, klonk het in een persberichtvan het Ministerie van Onderwijs.

Vanafnu zal de overheid dus eindelijk de student financieel kunnen ontmoe-digen om te beginnen aan egoïstische hobbystudies als Pol & Soc, filosofieen kunstgeschiedenis. Maar dat is niet het enige waar rekening mee gehoudenzal worden. Ook met andere factoren die iemands economische waardekunnen belemmeren, wordt rekening gehouden. Zo zal via een survey en eenpsychologische proef gepeild worden naar de 'Subversiviteitsgraad' van destudent in spe. Een te hoge score suggereert een mate van koppige onafhan-kelijkheid die zeker in economische richtingen hoogst onwenselijk is voor devlotte inschakeling in de arbeidsmarkt. Ook een proef om de reactiesnelheidop directe bevelen te meten, wordt overwogen.

N


aandelijks neem ik de Moeial wel eens ter hand, kwestie van te we-ten wat de vijand denkt. In de vorige editie sprong wel één artikel in

het oog. Catastrofaal, zo bleek, het betrof alweer niets buiten gratuite com-munistische propaganda. Hele pagina’s heb ik al aan deze flutideologie zienverspild worden. Als vrijheidsminnend persoon zag ik mij aldus genoodzaaktom op mijn beurt deze lezersbrief op te stellen. Echter, na de persoonlijkeaanval in de vorige editie op de politiek secretaris van het LVSV, een like-minded confrater, voel ik mij uit vrees voor represailles van deze moderneStasi verplicht om dit anoniem te doen.

Langzamerhand stelt de Moeial zich weer meer en meer op als dé spreekbuisvoor extreemlinks. Ik, persoonlijk, vind dit een verontrustende evolutie. Soli-dariteit dwingt men niet afdoor staatactie, maar dit is exact wat het Rode Ge-vaar in zijn laatste schrijven trachtte te bewijzen. Een dergelijk streven is na-tuurlijk nefast voor onze welvaart. Europees commissaris Olli Rehn heeft dital voldoende herhaald, maar de stem van Europese redelijkheid wordt eens temeer schromelijk genegeerd. Nergens in Europa tracht men jobcreatoren on-der zoveel regels te bedelven als in België. Misselijkmakend is het, dat nu weeindelijk een regeerakkoord en regering hebben, deze dogmatisch linksekliek onze welvaart nog steeds tracht te ondergraven. Overal ter wereld snijdtmen in de overheidsuitgaven, maar in de Particratie Socialiste genaamd Bel-gië is dit eens te meer onmogelijk. Nogmaals bewijzen onze progressievekrachten de conservatiefste van het continent te zijn. Gegeven hun corporatis-tische banden met Big Labour is dit misschien vanzelfsprekend, maar dit ismaar een van de vele manieren waarop de Vrijheid gefnuikt wordt in dit land,straks moet het pamperende minimumloon ook nog omhoog!

Om Fukuyama te parafraseren, ondertussen een anderhalf decennium gele-den: ideologie is dood en moet vooral dood blijven, pragmatische ideolo-gische neutraliteit is essentieel. Onderwijl moeten wij wel lijdzaam toezienhoe in dit ‘onafhankelijk’ blad de VUB-student maand na maand vergiftigdwordt met cryptostalinistische leugens en propaganda, gefinancierd met hetinschrijvingsgeld van studenten die daar vaker niet dan wel van moeten we-ten. Links lullen en rechts vullen, daar zijn die ‘progressieven’ dan weer welgoed in; retoriek rechtstreeks geïmporteerd uit de negentiende eeuw, diezelf-de oude vormen en gedachten waar ze toch tegen zouden moeten strijden,nietwaar?

Een ander weerkerend onderwerp in deze opiniestukken bleek de uitbatingvan het Kultuurkaffee. Niettegenstaande dat men daarover ook als conse-quente Klassieke Liberaal wel eens een boompje over kan opzetten. Pakwegover de marktverstorende werking van dat gesubsidieerde kaffee, bijvoor-beeld. Aan een normaal tarief kost een pintje in elk hardwerkend onderne-merscafé al minstens € 1 ,90, maar dankzij het maoïstisch beleid van onze Al-ma Mater sponsoren wij allemaal dit welbepaald (notoir links!) hol, waar no-ta bene nauwelijks een goede cognac of dito glas champagne te krijgen is.Redelijk ongelofelijk is het feit dat het Kultuurkaffee dan ook afgesloten isvan de Vrije Markt door een contract met een vaste brouwer. Ach, het is nietomdat een steunpilaar van onze economie als Electrabel vrijgeleide verdientdat een dwerg als Wyns (kijk naar de bekers) een eerlijke ondernemer moetdwarsliggen met handelsembargo’s. Nu, voor je het weet gaan ze daar ooknog staken, het zou mij niet verbazen in dit roodACOD-nest. Onwetend datonze degustaties daar toch de jobs scheppen die nog lokaal uitgeoefend wor-den, verdorie.

Intelligente mensen weten dat ook de ‘studentenvertegenwoordiging’ aan de

Pleinlaan bloedrood kleurt. Dit is naar het voorbeeld van Groot-Brittannië,waar een studentenraad ook wel een Student Union genoemd wordt, jawel,alweer de verzuilde ABVV-logica. Enige voeling met de realiteit is weer verte zoeken, want laten we niet vergeten dat het immers crisis is voor iedereen,maatregelen zijn nodig en die zijn zowel zoet als zuur. Het wordt tijd dat weonze verantwoordelijkheid nemen en misschien ons oor eens te luisteren leg-gen bij de buren in Leuven. Daar klinkt het dat weinig nuttige of compleetnutteloze richtingen meer inschrijvingsgeld zouden moeten betalen. De rich-tingen die de motor van de Vrije Markt weer op volle toeren moeten doendraaien, zouden daarentegen geheel gratis moeten zijn. Dit om te voorkomendat dit hoogopgeleide profitariaat de Onzichtbare Hand teveel zou belemme-ren. Het is nu minder dan ooit verantwoord om zuur afgestaan belastingsgeldte herverdelen naar linkse hobbyisten zoals politieke wetenschappers, socio-logen of filosofen. Wat onze samenleving en economie nu het meest nodigheeft zijn goede handelsingenieurs, managers en marketeers. Ernstige men-sen van de wereld, quoi. Hoed u dus, voor de propagandistische leugens wel-ke u elke maand ingelepeld worden in dit bloedrode blad. Van de donkereconclaven van de meest verstarde der vakbondsdelegees tot op uw blad, hetis maar dat u het weet.

Veruit het meest zinloze dat je deze linkse kerkgangers kan aandoen, is eendiscussie aangaan. Ze verdrinken zichzelf in eigen gelijk. Ze willen zelfs nietde premisse aanvaarden dat Marxistische werken hoogstens een sociolo-gische gedachteoefening zouden kunnen zijn. Totalitair in hun kleingeestig-heid en hopeloos gedateerd. Ze pretenderen progressief te zijn, maar ze heb-ben meer heiligen en goden dan hellenistische godsdiensten. Chomsky, Fou-cault, Zizek, Sartre en het lijstje blijft maar verder gaan, blindelings quoterenze duizend citaten. Pamfletten reciteren, dat kunnen ze, maar bijvoorbeeld dediepgang van Hayek leren kennen is een intellectuele bridge too far. Ach,wat doe je met mensen die een economische visie pretenderen te hebben,maar wel niet weten wat een spreadstand is. Laat staan dat ze een creditra-ting naar waarde kunnen schatten.

Een pluim is dan ook weggelegd voor onze VUB-top. Na het doorvoerenvan het ASP II durven we ook wat te rationaliseren aan deze instelling. Ech-ter, we moeten eens nadenken over hoe we nog verder kunnen besparen. Hetblad van LVSV, Blauwzuur, komt tot stand zonder enige geldinjectie, maarde duizenden euro’s die er in de richting van de dienst Studentenbeleid stro-men, daar worden geen vragen over gesteld. Een student heeft geen Vrij On-derzoek nodig, want een student kan toch zelf kiezen wanneer hij vrij wildenken. Een student heeft geen Moeial nodig, want zoals al hoger aange-haald verschijnt Blauwzuur zonder enige steun. Waarom kan De Moeial zichdan niet over laten aan de proef van de vrijemarkteconomie en zich wagenop de advertentiemarkt? Ze kunnen toch de Colruyt vragen om te adverteren.Wie weet staat er dan misschien een keer iets interessants in De Moeial.

Naam en adres bekend bij de redactie

M


Zoals u misschien had horen fluisteren op de cam-pus of in de media, vangt de VUB sinds enkeleweken 25 sans-papiers op te Triomflaan 32. Ditzijn de vroegere lokalen van Vesalius College, on-der de koten van de Schoofslaan. Na de uitzettinguit hun vorige verblijfplaats waren de sans-papiersgedwongen om tijdelijk te kamperen op het Fer-nand Cocq-plein te Elsene. In deze VUB-lokalenzijn ze welkom tot 1 maart 2012, wanneer daar denoodzakelijke verbouwingswerken van start gaanom deze lokalen om te vormen tot de toekomstigeverblijfplaats van onder meer de Medische Dienst.De VUB doet dit volgens het persbericht uit hu-manitaire overwegingen en benadrukt terecht denood aan structurele oplossingen vanwege deverantwoordelijke overheden.

De Moeial sprak met Hélène Lemblé, afgevaar-digde van studiekring Vrij Onderzoek in het netopgerichte studentencomité voor de sans-papiers.We vroegen haar naar het hoe en waarom van ditstudentencomité. Dit comité is er, zo blijkt, geko-men naar analogie van een gelijkaardig studenten-comité drie jaar geleden, toen er op de VUB ook alsans-papiers opgevangen werden, destijds in deparking van gebouw K. De bedoeling is om stu-denten te betrekken bij het verblijfvan de sans-pa-piers, ze te informeren over deze problematiek en

in de mate van het mogelijke om zelf hun steentjebij te dragen. Dit gebeurt in samenwerking met deVUB, die de Studentenraad en solidaire studenten-organisaties hierbij wou betrekken. Het belangrijk-ste is ijveren voor een menswaardig bestaan enhun penibele situatie proberen te verlichten, vooralin de wintermaanden.

Verder wil dit comité concreet “de studenten eenforum geven om op drie manieren de sans-papierste ondersteunen: ten eerste om hen te helpen aanmateriële basisvoorzieningen. Zo is er nog steedseen grote nood aan matrassen - een groot deel vande groep behelpt zich en slaapt nog steeds op kar-ton – en elementair kookgerei zoals bestek, pottenen pannen. Ten tweede zou het mooi zijn om eensoort maatschappelijk bewustzijn te proberen cre-eren over de ernstige immigratieproblematiek inBelgië, ook via de (sociale) media. Ten derde zouhet comité enkele acties (bijvoorbeeld debatten,ontmoetingen met de sans-papiers etc.) willen or-ganiseren zoals op de ULB ook gebeurt”, besluitLemblé.

Voor verdere informatie en voor goede zielen dieovertollige matrassen, kookmateriaal of anderemateriële voorzieningen hebben voor de sans-pa-piers: neem vooral contact op met Hélène Lemblé([email protected]). Ook is er een website ge-lanceerdwaarop de sans-papiers hun verhaal ver-tellen: ikvluchtnaarjou.wordpress.com en heeft hetstudentencomité een facebookpagina onder denaam 'Kollectiefsans-papiers VUB'. Via deze me-dia kan u ook op de hoogte gehouden wordenwanneer het studencomité vergadert.

Gelukkig was er dit seizoen nog een lichtpuntje inde toneelzaal: Gij die mij niet ziet beloofde hethoogtepunt te worden van het najaar, maar bleekeen belofte die niet ingewilligd zou worden.

Het stuk, van de hand van Wim Helsen, op deplanken bijgestaan door Bruno Vanden Broecke,toont het duo opgesloten in een kleine kamer. Aaneen tafeltje zitten twee eenzaten, met louter solita-risme gemeenschappelijk. Het zijn verstotelingenvan de dagelijkse sleur en ze zijn blind in huneigen Al. Opgesloten in hun krappe biotoop, bele-ven Leo en Vic onstuimig de wat als in hun le-vensloop, maar lukt het hen niet om de muren tedoorbreken: de ideale hypothese wordt verkozenboven de bittere werkelijkheid. Een pijnlijk realis-me dat duidelijk wordt wanneer een derde onzicht-bare protagonist, genaamd Natascha, meermaalsaanbelt. Hoe luid de bel ook weerklinkt, het duoverkiest verborgen te blijven onder de bescher-mende sluier van hun microkosmos.De verwachtingen voor Helsens opus novus lagenhoog, een gegeven dat viel af te lezen na één blikop het publiek, dat duidelijk een komisch stuk ver-wachtte. De aarzelende lachjes die hier en daar de

kop op staken werken de tragiek van Gij die mijniet ziet misschien nog wel het meest in de hand.Wim Helsen is verworden tot een karikatuur vanzichzelf, een treurig lot dat de gemiddelde cabare-tier te wachten staat wanneer hij zichzelf een pro-zajasje tracht aan te meten. Een spijtige zaak, om-dat op deze manier ‘s mans mogelijk acteertalentwordt genegeerd. Een actie waar zelfs Helsen zichop een zeker niveau gewaar van is. Niettemin be-sliste hij mee te gaan in de plebejische negatie omzijn publiek, wie weet, toch ergens waar te gevenvoor hun geld.

Desalniettemin vormt dit stuk een meerwaarde ophet curriculum van Vlaanderens vriend van de po-ezie. Het dynamische duo betrapt de glurende toe-schouwer in Gij die mij niet ziet op voyeurisme endoet dit op zulk speelse manier dat ook vrouweimprovisatie af en toe achter de deur loert. Somsslagen Helsen en Vanden Broecke, de eeuwigeSammy, niet in hun opzet en vervelen de onder-onsjes. Soms staart de onvermijdelijke malheurvan de hoofdrolspelers de blinde kijker in de ogen.De gesluierde toeschouwer ziet het als een ko-misch stuk, maar eenmaal het doek van de humor

gevallen is gaapt de tragiek je aan als een openge-reten wonde op de borstkas van de samenleving.Een tragiek hoog opgehouden als een spiegel voorde getuigen van het schouwspel.

Gij die mij niet ziet eindigt zoals het begon: mettwee Einzelgängers die zich wentelen in hun zieligfatum aan hetzelfde tafeltje. Noem het reality-theater of absurd, zoals u wilt, in Gij die mij nietziet zijn de blinden heilig. Een tafereel waar u ookin de ware wereld niet ver achter te zoeken hoeft.

(av, pv)


DOORPIETVAN DE VELDE

27 en geen kat meer, dat was het aantal bezoekers dat in de Charlatan opdaagde voorMisterHeavenly. Geen bijster groot aantal aanwezigen, maar hoeveel waren er aanwezig op hetLaatste Avondmaal? Hoeveel waren er bij de dood van Caesar? We waren er niet bij, maarde chronieken spreken ook niet van een massale belangstelling. Wie wel aanwezig bleek tezijn, was Michael Cera. De acteur, bekend van films als Juno &Adventureland, steekt gere-geld een handje toe als bassist. De andere leden van Mister Heavenly zijn wel rasmuzikan-ten: Nick Thoburn (The Unicorns & Islands) neemt de gitaar en zang voor zijn rekening,Honus Honus (Man Man) bespeelt het keyboard en zingt, ten slotte is er ook Joe ThePlummer (The Shins/ModestMouse) op drums.

.M.: Muzikaal lijken jullie wel bij elkaar te horen, maar hoe werdde gedachtenoefening realiteit?

Honus: Een vriend gafmij eens een CD van The Unicorns (Nick Thorburnseerste groep). Hij zei: “Dat klinkt wel zoals jij muziek maakt.” Ik ben Nick,dan jaren later, in Los Angeles tegen het lijf gelopen en we hadden eeninteressant gesprek over leder. We zijn uiteindelijk in een SM-club beland,waar we dan een zeer “interessante” tijd hebben beleefd. Het is onze liefdevoor leder die ons als groep heeft gevormd. Daarom coveren we ook Lookgood in leather van Cody Chessnutt.

Zowel Nick als Honus zijn de songschrijvers van de groep. Gaf dat geenaanleiding tot conflicten?

Honus: Het ging veel vlotter dan verwacht. Initieel hadden we het idee omslechts een zeven inch uit te brengen. Echter, na een week hadden we alpakweg acht songs. Ik was er echt van geschrokken.Thorburn: Normaal gezien zouden we afwisselend eens achter de drums krui-pen, maar omdat het zo vlot ging hebben we dus maar naar Joe gebeld ommee te komen spelen. Hij kan nu niet mee op deze Europese tour, omdat Mo-dest Mouse een plaat gaat uitbrengen.

Komen er nog platen van Mister Heavenly ofstopt het na deze plaat?

Thorburn: Er komt een nieuwe plaat uit van Islands in 2012. Het zal een rusti-ger plaat worden. Ik ben naar Los Angeles verhuisd en ben achter een pianogekropen. We zullen eerst met de plaat op tournee gaan doorheenAmerika envervolgens, tegen april, hopen we terug te keren naar Europa. Ondanks al deplannen hoeft Mister Heavenly niet bij één plaat te stoppen.Honus: Neen, want we zijn nu al drie keer in The States op tour geweest. Wezijn nu bezig aan onze Europese tour en nog steeds amuseren we ons rot.Zolang het maar fijn blijft. De rest zal wel volgen. Ik denk dat ook ons labelSubpop dat ziet zitten.

Hoe komt dat jij, Michael, hier in Gent bent?

Michael Cera: Ik had gewoon tijd. (stilte) Neen, het is fijn om met hen tetouren. Ik heb een tour meegedaan in The States en ik heb het nu persoonlijkook weer wat rustiger.

GeenArrested Development plannen dan?

Wie weet, maar zeker niet deze twee weken. Ik ben hier feitelijk nog maarnet aangekomen. Een paar uren geleden stond ik nog in L.A. Het is ook fijn

om naar Europa te komen. Mensen zijn hier ook niet zo starstruck als in Hol-lywood. Wat raar is, want je komt ze daar vaker tegen.

Pineapple Girl gaat over de Panamese dictator Noriega en zijnpennevriendin Sarah York. Een ongewoon onderwerp?

Honus: Mijn vader zat vroeger bij hetAmerikaanse leger en via hem kende ikhet verhaal. Het is veel te interessant om niet te gebruiken: een gemene dicta-tor en een minderjarig meisje uit New York. Het leuke is dat ik met mijnzwaardere stem de rol van het meisje voor mijn rekening neem en Nick dievan Noriega. Ik hou wel van donkere boodschappen in blije popsongs.

Jullie spelen ook geen popmuziek, maar Doom-Woop?

Honus: Iedereen kent de Doo Wop–sound in de ‘blanke’ popcultuur dankzijThe Beach Boys, maar de meest interessante psychedelische varianten zijngemaakt door groepen met een voorliefde voor het duistere. Als je naar TheCramps luistert kan je ook Doo Wop horen, daarom is dit een eerbetoon aandie groepjes.

Tijdens Your Girl veranderden jullie de songtekst. Jullie zongen zelfs inhet Frans.

Thorburn: We hebben ook weer plezier in het spelen van muziek. We hebbeneen paar dagen thuis gezeten, dus was er misschien niet zoveel volk, maar wijhadden er zin in. Maar we meenden ook elk woord dat we zongen (Voulez-vous coucher avec moi ce soir?/C’est la vie).

Daar twijfelt niemand aan. Bedankt voor het interview en tot in april!

d


DOORPAOLAVERHAERT

In een poging om de gestereotypeerde laissez-fairehouding van de gemiddelde Brusselse stu-dent tegen te spreken zocht en vond de Moeial twee boeiende bands, geresideerd op onze cam-pus en actiefin het hele land en ver daarbuiten. Geefeerst uw ogen de lust en leg vervolgensuw oren te luister aan de kleurrijke muziek van Young Colour, dat evenwichtig balanceert tus-sen psychedelische pop en murmelende ritmes. Nummer twee is Dalai Lama Renaissance, mu-ziek gekneed en gebracht door een trio dat de grenzen aftast van de muzikale kunst en inspira-tie put uit elkmogelijke bron op de deze aardbol.

.M.: Wie ofwat is Young Colour?

Young Colour bestaat uit twee personen. We spe-len een mix tussen elektronische en organischemuziek. Zo proberen we een beetje het experimen-tele te mengen met popelementen.

Jullie zijn geen onbekenden voor de gemiddeldeBrusselse concertganger. Jullie stonden al inKultuurKaffee, de finale van de Rockrace inAB en op Central Park Festival. Hebben dieoptredens belangrijke aanbiedingen opgele-verd?

Die eerste optredens waren eerlijk gezegd niet echtdenderend. Toen speelden we onder een anderenaam die ik hier niet ga vernoemen. Laten we zeg-gen dat we het nu bij Young Colour houden. Wehebben eigenlijk twee keer meegedaan aan deRockrace, de wedstrijd voor Brusselse studenten,maar de eerste keer is niet zo goed afgelopen, hoe-wel we toen ook in de finale stonden. Toen zijn ertijdens het optreden versterkers ontploft en is er to-tale chaos ontstaan. Daar konden we niet veel aandoen, maar heel ons optreden is er wel door in hethonderd gelopen. Met boegeroep tot gevolg.

Trauma’s aan overgehouden?

Nee, dat valt wel mee. Dat hoort er nu eenmaal bij

als experimentele muzikant. Je leert ermee leven.Dit jaar spelen we opnieuw op Central Park Festi-val en deze keer mogen we openen tussen de“echte” bands, omdat we hun wedstrijd vorig jaarhebben gewonnen. Het begint nu wat te lopen. Op15 december staan we in Trix met Teme Tan, daarben ik wel benieuwd naar. We hebben ook net eenoptreden met NewVillager achter de rug, een zeerinteressante band trouwens. Er staan ook optredensin Brugge op het programma, maar dat is pas voorin februari ofmaart.

Het is wel zo dat jullie weg naar succes gepla-veid is met optredens. Is dit voor jullie de bestemanier om jezelf te promoten, in plaats vancampagne te voeren via sociale media?

Ik kan de band niet als een product verkopen, doorbijvoorbeeld een biografie te schrijven waarin staatdat je het ábsoluut moet horen. Ik wil gewoon demuziek overbrengen zodat de mensen zelfeen oor-deel kunnen vellen.

Tot nu toe blijft een EP of album van YoungColour achterwege. Zijn er al plannen om ietsuit te brengen?

Ja, zeker, maar we hebben nu, zoals je zelf zei,veel optredens gepland. We zijn ook bezig metwedstrijden, zo staan we in de finale van Rock-

vonk, wat ook veel tijdin beslag neemt en waardoorwe niet echt tijd hebben om op hetgemak die plaat te maken. We gaan so-wieso wel een reeks EP’s uitbrengen in de toe-komst. Het plan zou zijn om elke EP als een ge-heel te benaderen, maar de verschillende EP’smoeten niet noodzakelijk dezelfde sound hebben.Maar dat is nog toekomstmuziek.

In de virtuele wandelgangen wordt gefluisterddatYoung Colour muziekmaakt onder de term‘chillwave’. Sta je hier achter ofwalg je van ditsoort nieuwe terminologieën?

Ik wil niet echt geassocieerd worden met het dingdat chillwave is. Ik ben er wel gewaar van. Ik vindde bands interessant, maar ik distantieer me welvan dat hele blogwezen. We zien ons ook niet alseen indieband, het gaat meer over de muziek enover het creëeren van sfeer, maar niet echt over hetstriken van een bepaalde pose.

Een vergelijking metAnimal Collective kan welbeschouwd worden als een compliment. Julliezijn fan?

Ja, dat is inderdaad een compliment. Zeker omdatwe allebei fans zijn van Animal Collective. Ik zoumezelfzeker nooit vergelijken metAnimal Collec-tive, omdat zij iets heel origineel doen. We willenwat zij doen niet nadoen. Wat ik het leukste vindaan hen is dat zij hun eigen ding doen en zich nietsaantrekken van de buitenwereld. Ze staan echt opzich als een origineel ding.

In dat motto kan je je wel vinden?

In dat opzicht zou ik mezelfwel willen vergelijkenmet Animal Collective. Ik snap ergens wel waar-om mensen ons zouden vergelijken, maar we zijnuiteindelijk nog steeds op zoek naar onze eigensound. We zijn nog een jonge band en er is nogeen lange weg te gaan.

Young Colour is nog jong.

Ah, Isee what you did there.

d


.M.: First things first: waarom hebbenjullie gekozen voor de naam Dalai Lama

Renaissance?

Matteo Schuer: Dat is eigenlijk mijn verantwoor-delijkheid. De term gaat over de leuke interactietussen twee delen: renaissance is het kenmerk vande westerse cultuur en Dalai Lama is oosters. Re-naissance betekent wedergeboorte, wat ook hethoofdkenmerk is van de Dalai Lama-cultuur. DalaiLama Renaissance is een wedergeboorte, maar inessentie blijft het dezelfde persoon, net zoals bij deband die ook meerdere ontwikkelingen heeft door-maakt, maar wie luistert hoort wel dat het nogsteeds dezelfde band is. Het is de wisselwerkingtussen beide betekenissen die ons interesseerde.Dalai Lama Renaissance steekt alles in één term.Het is ook leuk om een beetje die claim te maken.De renaissance probeerde alle kunsttakken te vere-nigen, wat wij ook proberen met onze muziek. Weproberen alleszins in die richting te evolueren zo-dat we niet enkel muziek maken, maar ook probe-ren te kijken naar hoe je muziek inbrengt, waarmuziek wordt gespeeld en welke invloed het heeftop de mensen. Zo proberen we ons op verschillen-de kunsttakken te richten en ons niet te beperkentot enkel muziek, maar uit te breiden naar bijvoor-beeld videokunst.

Jullie proberen de muziek als een allesomvat-tend geheel te bekijken. Hoe heeft zich dat alvertaald?

Matteo: Door vooral te denken aan en bezig zijnmet het visuele. Het is ook niet voor niets dat weeerder een hoesje (afbeelding) hadden dan eenbandnaam. We zijn zelf echt bezig met kleurendoor bijvoorbeeld verschillende lampen op te zet-ten in onze muziekruimte. In de sfeer van dat lichtbeginnen we dan te werken.

Dat gebeurt dan in de studio. Jullie hebben nogniet veel optredens achter de kiezen, toch?

Jergan Callebaut: Vroeger deden we wel mee aanwedstrijden, maar dat dateert van tijden pre-DalaiLama Renaissance. Als Dalai Lama Renaissancezijn we eigenlijk nog maar een jaar bezig.Matteo: Daarvoor hebben we al gespeeld, maartoen hadden we vrij veel oosterse invloeden in on-ze muziek, Dandy Warhols-oriëntaals. In het ge-heel zit de oude klank wel nog verwerkt.

Het gros van jullie publiek heeft jullie lerenkennen via eigen mixtapes. Hoe belangrijk zijndie voor jullie?

Jergan: Toch wel heel belangrijk. De mixtapes vor-men een deel van ons algemeen ding, om de mu-ziek waarnaar we luisteren te delen.Matteo: Het is ook ons visitekaartje. Niet alleenvoor het publiek, maar ook voor medeartiestenmet wie we misschien in de toekomst een podiumkunnen delen of die tips kunnen geven voor be-paalde venues. Het is een manier om ook met ar-tiesten contact te leggen. Zo vragen we altijd toe-stemming om iemands muziek te gebruiken in eenmixtape.Tom Van Roy: Dat idee is er eigenlijk gekomentoen we voor het eerst contact hebben gelegd metons grootste idool, TRS-80.Jergan: Als we één tip mogen meegeven, is het de-ze band wel.Matteo: TRS-80 had eigenlijk geen directe in-vloed, het heeft meer betrekking op zijn aandachtvoor muziek. Zijn oog voor detail is uniek.Tom: De bands op de mixtapes zijn ook onze in-spiratiebronnen.

Matteo: Die dingen kunnen ook andere mensen in-spireren. Het is begonnen als logboek om de tracksbij te houden die we naar elkaar doorstuurden, diebelangrijk waren voor ons of waarmee we mis-schien iets zouden doen. En dan is dat zich gaanvertalen in die site. Het is beter gestructureerd engeëvolueerd naar iets dat mooi en toegankelijk is,zodat ook andere mensen er iets aan hebben.Jergan: Maar vooral belangrijk is dat het nog altijdde sfeer blijft behouden van de blog die minderdan 5000 views kreeg. Zo proberen we ook watpromotie te maken voor nu nog onbekende mu-ziek.

In tegenstelling tot andere bands hebben julliebesloten om je vooral te focussen op studiowerkvooraleer het podium betreden. Was dit een be-wuste keuze?

Jergan: Voor mij alleszins wel, het kan wel zijn datik hen op dat vlak wat heb gepusht. (lacht)Tom: Ik heb dat gevoel ergens wel, maar ik vindhet zeker niet erg, want op deze manier slaan wemisschien stappen over die we niet noodzakelijkmoesten zetten. We missen dan weer wel wat live-ervaring.Matteo: Je omzeilt ook wel een heleboel beper-kingen die je hebt als je live speelt, omdat je tij-dens het proces in de studio nog een beetje afstand

kunt bewaren. Je kunt iets opnemen, luisteren enaanpassingen maken.Jergan: Ik vind het toch gemakkelijk om beideecht gescheiden te houden. Ik wil niet dat het enehet andere beïnvloedt, het zijn twee aparte dingen.Al is de basis wel dezelfde.Matteo: Het is zoals bij Radiohead, die live ookiets compleet anders kunnen brengen dan op plaat.

Jergan: We vinden het toch belangrijk om het inte-ressant te houden voor de luisteraar die de liedjesal kent. Het visuele aspect is ook iets dat live vanbelang is.

Wat heeft de tijd in de studio opgeleverd? Watkunnen we nu verwachten?

Jergan: Eerst zal de EP uitkomen. Dat zijn tweeliedjes van de vroege periode die herwerkt zijnmet de nieuwe sound en één liedje dat heel recentis. Daarbovenop zullen er drie remixes op te vin-den zijn. De EP zou een kleine en toegankelijkeintroductie moeten worden. Het album is ook al zogoed als klaar, waar dan weer tien liedjes op staan.De EP (uitsluitend op vinyl, nvdr.) wordt op 20 fe-bruari gereleased.

Wat de muziek zelf betreft worden jullie gere-geld gelinkt aan bands zoals Mount Kimbie enJames Blake. Hoe gaan jullie om met deze ver-gelijkingen? Beschouwen jullie jezelf als kin-deren van deze generatie?

Jergan: Ik ga er niet echt positiefmee om, hoewelik er wel door beïnvloed ben. De invloed kan erzijn, maar we maken toch duidelijk iets anders. Ikwil niet in het rijtje staan van opvolgers. We zijn erinderdaad mee opgegroeid, maar we zijn geen na-volgers. We gaan ook uit die invloeden treden, eenevolutie die we nu al opmerken. Je voelt het ookgewoon, de post-dubstepscene is voorbij, duswaarom zouden wij ons hieraan vasthouden?

d


Adres: Triomflaan 35, 1160 BrusselMail: [email protected]: www.vub.ac.be/moeial+ facebook, twitter, issuuHoofdredacteur: Ruben ClaesenAdjunct-redacteur: Stéphanie RomansSecretaris: Joren JanssensRedactieleden: Nathaniël Bovin, Jeroen

Derkinderen, Olivier Dieleman, Sarah Fellahi,Sarah Hamdi, Kenneth Pontzeele, Piet Van deVelde, Paola VerhaertRedactiemedewerkers: Sandro Gonzàlez-Maseda, Sarah Heyl, JurgenMasure, MichaelVerbauwhedeFotografie: Sarah Fellahi, Sarah Hamdi, KennethPontzeeleEreleden: M. Magits, Jean-Paul Sartre, JimVanLeemput

Eindredactie: Nathaniël Bovin, Ruben Claesen,Joren Janssens, Kenneth Pontzeele, StéphanieRomans, Paola VerhaertJaarabonnement: 30 euroStuur uw aanvraag en adresgegevens [email protected]: 1600 exemplarenFormaat: 236 mm x 300 mmVerantwoordelijke uitgever: Ruben Claesen, deMoeial, Triomflaan 35, 1160 Oudergem

THEATER

- Niks ofNiks12 - 14 januari 2012, 20u30‘Niks of Niks’ is het nieuwe hoofdstuk van dereeks ‘verlichtingen’ van Jan Decorte, verwijzendnaar de komedie van Shakespeare’s ‘Much adoabout nothing’. Het gaat over de onbenulligheidvan het menselijk gedoe, de kleinheid en onnozel-heid van de mensen.Plaats: KaaitheaterPrijs: €16-€12

- Badgag Café6 - 31 december, 20u30De komedie gebaseerd op 1001 nachten speeltzich af in Bagdad onder het bewind van Sullimande Fantastische. Ze gaan op zoek naar de genie inde olielamp. De zoektocht brengt grappige mo-menten met zich mee.Plaats: Magic Land TheatrePrijs: €18-€15-€1 .25

LITERATUUR

- Adam Zagajewski14 december, 20u30Adam Zagajewski is een dichter-essayist en No-belprijskandidaat, afkomstig van Oekraïne. Hijwoonde in de jaren ’70 in Polen, verhuisde daa-rna naar Parijs en keerde tien jaar geleden terugnaar Krakau. Hij zal over identiteit en cultuur re-flecteren samen met de Belgische Johan De Boo-se, specialist inzake Polen.Plaats: BOZARPrijs: €5

TENTOONSTELLING

- LIBRARIUM. Museum over de geschiedenisvan het boek en het schrift3 januari 2011 - 30 december 2013In deze tentoonstelling kom je alles te weten overde geschiedenis van boeken, schriften en biblio-theken. Er wordt gebruik gemaakt van authen-tieke documenten en audiovisuele elementen. Jemaakt kennis met verschillende soorten geschrif-ten, van de hiërogliefen tot de SMS, boeken metongewone vormen, handschriften van bekendeauteurs, minuscule boekjes, kranten,..Plaats: Koninklijke Bibliotheek van BelgiëOpeningsuren: ma. tot za. van 9u tot 17u

Prijs: gratis

- De toekomst kwam uit de lucht. Sabena30 september 2011 - 26 februari 2012Een overzichtstentoonstelling van de luchtvaart-maatschappij Sabena waarin onder andere ver-schillende uniformen, affiches, stoelen en andereten toon gesteld worden vanafde geboorte van demaatschappij in 1923 tot het faillissement in2001 .Plaats: KMKGOpeningsuren: di. tot vr. van 9u30-17u/ za., zon.en feestdagen: 10u-17uPrijs: €8-€7-€3-gratis

- Bauhaus XX-XXI: Un héritage vivant -Photographies de GordonWatkinson23 oktober 2011 - 5 februari 2012De tentoonstelling toont maquettes van de gerea-liseerde Bauhaus-architectuur gespiegeld aan fo-to’s van dezelfde gebouwen van de AmerikaanGorden Watkinson. Deze gaat zich voornamelijkfocussen op de realisaties tussen 1923 en 1930,ontworpen door onder andere: Walter Gropius,Ludwig Mies van der Rohe, Hannes Meyer, Ge-org Muche en Richard Paulick.Plaats: CIVAOpeningsuren: van di. tot zo. van 10u30 tot 18uPrijs: €6-€4-€2-gratis

- Handmade8 april - 31 decemberEen tentoonstelling over de wereld vóór het naai-machine, waarin alles nog handgemaakt werd.Een expositie aan de hand van schoolboekjes, pa-tronen, hoeden van authentieke Brusselse make-lij, vesten voor mannen, bloezen voor vrouwen,jurken en jassen, allen te dateren voor 1850.Plaats: Museum voor het Kostuum en de KantOpeningsuren: ma., di., do., vr., za, zo. van 10utot 17uPrijs: €4

MUZIEK

- Geike13 december, 20uNa haar carrière bij Hooverphonic, stelt Geikehaar beloftevol soloproject voor in de Botanique.Door haar veelzijdig stemgeluid komt ze weg meteen ommezwaai in haar zangstijl. In haar nieuweplat wil ze de fans laten dromen.

Plaats: BotaniquePrijs: €13-€16-€19

- Black Lips17 december, 18u30The Black Lips zijn een zelfverklaarde flowerpunk band uit de VS. Met een aardige reputatie inde achterzak (op hun palmares: braken, urineren,naaktheid, muilen, vuurwerk en een kip) hebbenze intussen al een niet onaanzienlijke fanbaseopgebouwd die hun stijl, een mishmash vangarage, punk, blues en country, ten zeerste weette appreciëren. In 2011 verscheen een verse plaat,Arabia Mountain, op Vice Records (enige smet:de producer was Mark Ronson).Plaats: VaartkapoenPrijs: €16-€19

- Schradinova22 december, 12u30Janne Schra (zangeres) brengt een mix van stijlenmet fantasierijke teksten. Schadinova brengtliedjes over een potlodenrevolutie, eenverzonnen Italiaanse familie, verlangendevrachtwagenchauffeurs, het weeralarm,enzovoort…Plaats: Music VillagePrijs: gratis

- Baxter Dury14 januari, 20uBaxter Dury, de zoon van Ian Dury (stichter vande mythische groep The Blockheads), is nietmeer dat stoïcijns poserende knulletje op de hoesvan The Blokheads’ album “New Boots AndPanties! !” uit 1977. Sinds enkele jaren al schiephij zijn eigen soort eigenzinnige pop. Zijn derdealbum “Happy Soup” werd geproducet doorCraig Silvey (Arctic Monkeys, Portishead) en is,zoals de naam al aangeeft, simpelweg een odeaan het leven in popmuziek. Tegelijk rijk aanideeën en melancholisch, geheel gedragen doorde ernstige, zachte en nonchalante stemkleur vanDury jr.Plaats: Botanique (Rotonde)Prijs: €15-€12-€9

Data, prijzen, adressen etc. zijn allemaal ondervoorbehoud. De redactie is niet verantwoordelijk voorenige foute informatie ofwijzigingen.


e Walvis is gesitueerd op de hoek van de Vlaamse Steenweg en deDansaertstraat, dichtbij metrostation GraafVan Vlaanderen. Het café

doet zijn naam eer aan met zijn nautisch interieur. De eigenaars zijndezelfde mensen als die achter De Markten, ergo ze schuwen geen hippefeestjes, zoals bijvoorbeeld Mad Men-party's. Op regelmatige basisorganiseren ze er optredens van Belgische en internationale groepen.

Je kan er ook binnenspringen voor een late snack, want de keuken blijftopen tot 22u30. Op de menukaart staan de klassiekers zoals een croque-monsieur, maar je kan er ook iets exotischer kiezen zoals tapa's. Debierkaart bevat buiten de klassiekers ook een aantal minder gekende bieren.Een aanrader is de Papagei. (pvdv)(foto: Sarah Hamdi)

Locatie: RueA.Dansaert 209, 1000 Brussel

D

Adres: Triomflaan 35, 1160 BrusselMail: [email protected]: www.vub.ac.be/moeial+ facebook, twitter, issuuHoofdredacteur: Ruben ClaesenAdjunct-redacteur: Stéphanie RomansSecretaris: Joren JanssensRedactieleden: Nathaniël Bovin, Jeroen

Derkinderen, Olivier Dieleman, Sarah Fellahi,Sarah Hamdi, Kenneth Pontzeele, Piet Van deVelde, Paola VerhaertRedactiemedewerkers: Sandro Gonzàlez-Maseda, Sarah Heyl, JurgenMasure, MichaelVerbauwhede, Anke VerbekeFotografie: Sarah Fellahi, Sarah HamdiEreleden: M. Magits, Jean-Paul Sartre, JimVanLeemputEindredactie: Nathaniël Bovin, Ruben Claesen,

Sarah Fellahi, Joren Janssens, Kenneth Pontzeele,Stéphanie Romans, Piet Van de Velde, PaolaVerhaertJaarabonnement: 30 euroStuur uw aanvraag en adresgegevens [email protected]: 1600 exemplarenFormaat: 236 mm x 300 mmVerantwoordelijke uitgever: Ruben Claesen, deMoeial, Triomflaan 35, 1160 Oudergem

de Moeial - December 2011

Documents

Transcript of de Moeial - December 2011