BUREN VAN DE MARKTEN > P6 BOUWEN EN BREKEN ......tentoon stellen en zal tegelijk dienen als platform...

BUREN VAN DE MARKTEN > P6>JESSA WILDEMEERSCH

DROOGSTOPPEL > P9>OPEN BRIEF AAN VAILLANT (1915-1939)

BOUWEN EN BREKEN IN BRUSSEL > P8 >PICA DE BOUWER

© ARNOUT WILLEMS

MAANDBLAD > JAARGANG 42 > NUMMER 5> MEI 2018 (behalve in juli en augustus)

PB- PP B-BELGIE(N) - BELGIQUE

06386

P 3A 9110afgiftekantoor Brussel X

Oude Graanmarkt 51000 Brussel

Stadsbaken: De oorlogsduif

581514_DEMARKTEN_DeVijfhoek_MEI-2018.indd 1 23/04/18 14:48

2

© ARNOUT WILLEMS

Deze maand is het stadsbaken het monument 'Aan de oorlogsduif' op de Pantsertroepensquare. Het overbrengen van berichten tijdens WO I was een levensbelangrijke maar vaak vrijwel onuitvoerbare uitdaging. In moeilijke situaties kon de onderbroken dienst door postduiven worden hersteld. Het bronzen monument werd toevertrouwd aan beeldhouwer Victor Voets en architect Georges Hano.

Droogstoppel herinnert zich nog de inhuldiging van het monument met de aanwezigheid van 20.000 duivenliefhebbers.

In de onmiddellijke omgeving woont actrice Jessa Wildemeersch, die we voor de rubriek Buren van De Markten interviewden.

'Bouwen en breken in Brussel'-auteur Marcel Rijdams gooit het deze maand over een andere boeg en beschrijft hoe, wanneer en waar een stadsekster zijn nest bouwt.

Tenslotte nodigen we tien lezers uit op zaterdag 19 mei op een wandeling langs het parcours van de Belgian Pride Parade.

MEI IN DE MARKTEN

QUINTETO ASTOR

Wat als Brel niet naar Parijs, maar naar Buenos Aires was afgereisd? Wat als de tango terugreist naar Europa?

Met hun nieuwe project ‘het hart is een reiziger’ neemt Quinteto Astor samen met de Argentijnse zanger Enrique Noviello de proef op de som.

Tango-interpretaties van Brel, Argentijnse klassiekers geworteld in le Plat Pays.

De rauwheid van het leven, het onmogelijke verlangen van de liefde, de hoop van gelukzoekers, gebracht met de verbetenheid van Brel en de trots van de Argentijnen.

Zoals altijd neemt Quinteto Astor je mee voor een intense belevenis, met muziek die je raakt tot in elke vezel.

Met:Enrique Noviello – zangRein De Vos - bandoneonLiesbeth Lambrecht - viool en altvioolOnan Van de Weyer - gitaarMarijn Goossens - pianoKatrien Bos – contrabas

DJ Oxana omkadert de hele middag met fijne dansmuziek.

• Zondag 3 juni om 15u (deuren: 14u) Toegang €7, Paspartoe aan kansen-

tarief €2 of €2 in ruil voor 10 Paspartoepunten.

Reservaties: [email protected], 02 512 34 25 of via het onthaal.

SALON DANSANT 75


3 3

AGORA

< grieks agora [bijeenkomst, vergader-plaats, markt, volksvergadering], van ageirein [verzamelen]

Hier brengen we werken samen. Op deze bijeenkomst, vergaderplaats, markt, volksvergadering,… verzame-len we impressies, gedachten en stand-punten. Midden in de tentoonstelling is één van de ruimtes voorbehouden voor de leegte, ze is open en krijgt tijdens de hele duur van de tentoonstelling invulling door het publiek.

In de installatie “au compte goute” van Honoré d’O verschijnen de werken elk afzonderlijk en gaan de ontmoeting aan met het publiek, één per één, als in een druppelteller. Zo is het aan de toe-

schouwer om er een relatie mee aan te gaan.

Curator Pierre Muylle selecteerde de werken uit het netwerk van de initia-tiefnemers.

Agora is een project van De Markten, Les Amis du Club Antonin Artaud, KAOS en Yellow Art. Curator: Pierre Muylle.

Tentoonstelling met werk van:Stijn Bammens, Eva Beazar, Marie Laurence Beaucarne, Benjamin Cagna, Steven Crauwels, Karel De Groef, Josiane Degroote, August De Puysse-leir, Jeremy Dicristofara, Honoré d’O, Frédéric Dockx, Christiane Dooremont, Philippe Duchenne, Alain Elsen, Manu

Engelen, Ronny Engelen, Noel Etse, Romain Fonteyn, Nancy Hendricks, Patricia Hofman, Françoise Housiaux, Ekaterina Kaplunova, Lucas Kastelijn, Anna Kovaleva, Karel Laenen, Zoé Libotte, Myriam Loyens, Dirk Martens, Jan Melis, Eva Nauwelae-rts, Nadège Noach/No Hash, Audrey Oliver, Farouk Ouanzi, Gaetan Pelletti, Timothy Santos, Apostolis Robos, Lore Schuerman, Bart Van Dijck, Nanou Vandecruys, Richard Venlet, Jan Ver-schueren, Olivier Winnepeninckx en Luc Zwijsen

• De tentoonstelling loopt nog tot en met zondag 27 mei en is gratis te bezichtigen van dinsdag tot zondag van 12 tot 18u.

TENTOONSTELLING A GO RA‘Agora’ is een project van GC De Markten, Club Antonin Artaud, KAOS (Brussel) en Yellow Art (Geel).Kunstenaars Richard Venlet en Ekaterina Kaplunova creëren tijdelijke ruimtes binnen de architectuur van De Markten. Deze organische, monumentale vormen zijn zowel ontmoetingsplaats als tentoonstellingsruimte, wand waar weken aan worden opgehangen of bolster waarin intieme verbanden ontstaan met de werken. Curator Pierre Muylle selecteert een eclectische ver-zameling werken afkomstig van de initiatiefnemers. Veeleer dan een klassieke voorstelling van de organisat-ies –allen werkzaam op het snijvlak tussen kunst en psy-chiatrie- toont ‘Agora’ de werken zelf en zet ze in als medium voor ontmoetingen. Op de agora, de markten, kom je op verschillende mani-eren in contact met de werken en met elkaar. De markten zijn plaatsen waar gemeenschappen samenkomen, worden gevormd of ontbonden. Deze tentoonstelling neemt die functies in zich op. Ze blijft in eerste plaats tentoon stellen en zal tegelijk dienen als platform voor verschillende evenementen en festivals. Agora wordt zo een plaats voor grote en kleine ontmoetingen.

‘Agora’ is een project van GC De Markten, Club Antonin Artaud, KAOS (Brussel) en Yellow Art (Geel).Kunstenaars Richard Venlet en Ekaterina Kaplunova creëren tijdelijke ruimtes binnen de archi-tectuur van De Markten.

Deze organische, monumentale vormen zijn zowel ontmoetingsp-laats als tentoonstellingsruimte, wand waar weken aan worden opgehangen of bolster waarin intieme verbanden ontstaan met de werken.

Curator Pierre Muylle selecteert een eclectische verzameling werken afkomstig van de initia-tiefnemers. Veeleer dan een klassieke voorstelling van de organisaties –allen werkzaam op het snijvlak tussen kunst en psychiatrie- toont ‘Agora’ de werken zelf en zet ze in als medium voor ontmoetingen. Op de agora, de markten, kom je

18/04-25/05 DE MARKTEN

Agora is een project van/est un projet de De Markten, Les Artistes et Amis du Club Antonin Artaud, KAOS & Yellow Art

19.04-27.05.2018De Markten

www.demarkten.beOude Graanmarkt 5, 1000 Brussel5 Vieux Marché aux Grains, 1000 Bruxelles

Gratis // dinsdag-zondag : 12u-18uGratuit // mardi-dimanche: 12u-18u

Stijn BammensEva BeazarMarie Laurence Beaucarne Benjamin CagnaSteve CrauwelsKarel De GroefJosiane DegrooteAugust De PuysseleirJeremy DicristofaroHonoré d’OFrédéric Dockx Christiane DooremontPhilippe DuchenneAlain ElsenManu EngelenRonny EngelenNoel EtseRomain FonteynNancy HendriksPatricia HofmanFrançoise HousiauxLucas Kastelijn

Ekaterina KaplunovaAnna Kovaleva Karel Laenen Zoé LibotteMyriam LoyensDirk MartensJan MelisNadège Noach / No Hash Eva NauwelaertsAudrey Oliver Farouk OuanziGaetan PellettiTimothy SantosApostolis Robos Lore SchuermanBart Van Dijck Nanou VandecruysRichard VenletJan VerschuerenOlivier Winnepeninckx Luc ZwijsenCurator: Pierre Muylle

V.U

. Iso

lde

Bout

sen

© E

kate

rina

Kap

luno

va &

Ric

hard

Ven

let

Organisatie en info: De Markten, 02 512 34 25, www.demarkten.be, [email protected]

THEATER

D°EFFEKT SPEELT: EEN BESCHEIDEN BIJDRAGE

Zes spelers van D°eFFeKT brengen een ode aan de poging. Een voorstelling over zes mensen die goed willen doen maar daarin tragisch falen. Ze hebben nochtans zo hun best gedaan. Kom en geniet van deze tragische komedie rondom altruïsme, egoïsme, kleinmenselijkheid en schijn.

Spel: Hilde Sagon, Margot Otten, Mathias Neelen, Brechje Moerman, Manuel Delafortrie en Marleen Adriaensens.Geschreven en geregisseerd door Laura Vandewynckel.

• Voorstellingen op 24, 27 & 31 mei en op 1,2 & 3 juni. De voorstellingen starten om 20u, op zondagen om 15u. Toegang: 10 euro. De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel.

Tickets: www.deffekt.be/tickets.


4

RONDOM DE OORLOGSDUIF

Het oorspronkelijke ge-bouw van de cheval marin dateert uit de 17de eeuw. Het werd heropgebouwd eind 19de,begin 20ste eeuw. Jaren-lang stond dit prachtige pand te verkommeren. Nu wordt hard gewerkt om er binnenkort hore-ca en appartementen te kunnen openen.

De lente komt eraan! En dus staat er weer een huisje te wachten

op de eendjes in de Anspach-fontein op de Vismarkt.

Maurice plant bloemen rond een ander oorlogsmomument, op de Var-kensmarkt. Dit monument herdenkt de doden van de oorlog 1914-1918.

Heel wat straten in de directe omgeving herinneren trouwens aan deze droeve periode: Ieperlaan, Diksmuidelaan, Negende Linielaan, Houthulstbosstraat, Pas-sendalestraat… .

FOTO’S ARNOUT WILLEMS


In Le Castel del Rodos, een groot Grieks restaurant dat al 35 jaar leeg staat, is er weer beweging te

zien. Het was vroeger een zeer bekend oord, waar velen de Griekse keuken ont-dekten. Er werden ook televisieshows opgenomen. De eigenaar heeft het jaren geleden ingeruild voor een klein restaurant aan de Vlaamsesteenweg, maar ook dat is alweer verleden tijd. In afwachting van een nieuw project zal op 3 mei voor een periode van twee maand “Mothers & Daughters” opengaan, een lesbiennebar waar iedereen welkom is.

Aan de Oeverpoort, ook wel Plassenplein genoemd, komt nu toch een doorsteek voor auto’s van de Hooikaai naar de Ieperlaan. Be-woners zien dat absoluut niet zitten, ze herdoopten de plek tot Doodskaai en organiseerden er een vrolijke protest-picknick.

De Bulgaarse kunstenaar Bozhidar Simeonov alias BOZKO maakte in het kader van het Balkanfestival deze muurschildering op de gevel van een privéwoning op de Timmerhoutkaai. Zijn Street Art heeft als doel de trieste lelijkheid te verber-gen door ze met vreemde en tegelijk bekorende personages te bedekken.

5


6

BUREN VAN DE MARKTEN

Jessa Wildemeersch, een passie voor acteren

Op een steenworp van het monument ter ere aan de Oorlogsduif, vijf hoog, woont actrice Jessa Wildemeersch. Jessa is bij het grote publiek vooral bekend door haar rollen in Vlaamse TV-feuilletons. Maar daarnaast is ze ook een artis-tieke en creatieve duizendpoot. Voor het maken van haar theatervoorstellingen doet ze research tot in de kleinste details. DV: Waar ben je op dit moment mee be-zig, Jessa?JW: Voorlopig herneem ik nog het stuk ”Létude (nu slaat de chaos toe)” samen met Sien Eggers en Sofie Palmers. Een voorstelling over de archetypische vrou-wenrollen bij William Shakespeare en de link met vrouwen in een hedendaagse context, een ode aan de vrouwelijkheid.

In je volgende productie werk je ook met diezelfde twee actrices?

Inderdaad, het nieuwe stuk zal 'Looking for Versjinin' heten en is geïnspireerd op het theaterstuk Drie Zusters van Anton Tsjechov. Deze Russische klassieker uit de wereldliteratuur verhaalt over de dochters van een legerofficier die des-tijds met zijn gezin Moskou verliet om bevelhebber te worden van een garni-zoen in een dorp. Versjinin, die samen met hun vader in het leger zat, komt bij de drie zusters op bezoek en zij worden verliefd op hem. De zusters hebben een

groot verlangen naar hun jeugd in Mos-kou. Voor het project hebben de drie actrices een beurs gekregen om twee weken in Sint-Petersburg en Moskou te verblijven. Met de hulp van een tolk en op basis van heel wat research zal het gezelschap het stuk herschrijven. Versji-nin staat ook voor de droom die de drie zusters najagen, namelijk naar Moskou gaan. Tegelijk kan Versjinin alles zijn in het dagelijks leven: droom, utopie, ver-langen naar een land of een ander leven. Van 16 tot 30 mei verblijven we in Rus-land, daarna zijn we drie weken in resi-dentie in Leuven waar we een blauw-druk maken van de tekst. Pas volgend seizoen zal het stuk verschijnen, in co-productie met ‘t Arsenaal. De première is voorzien voor februari 2019.Ik ben als voorbereiding het boek Een culturele geschiedenis van Rusland aan het lezen; het werd mij aanbevolen door de Belgische ambassadeur in Moskou. Hopelijk geeft dat meer voeling en leer

ik daarmee de achtergrond kennen waar ik terecht ga komen. Ik vind em-pathie belangrijk als werkwijze. Ik ben regelmatig in het buitenland voor mijn werk en ik heb niet altijd de kans om me inhoudelijk voor te bereiden op zo’n

reis. Daar heb ik nadien dan spijt van. Inzicht in de culturele, politieke en his-torische achtergrond van de plaats waar ik terecht kom , vind ik belangrijk en het maakt de beleving en de ontmoeting met de mensen veel rijker.

Je hebt ook een voorstelling gemaakt over de impact van oorlogstrauma’s van 1914 tot nu.Naar aanleiding van de herdenking van 100 jaar Wereldoorlog I wou ik graag we-ten hoe zwaar oorlogen op de mensen kunnen wegen. Ik heb met een twintig-tal oorlogsveteranen uit verschillende oorlogen (Vietnam, Irak, Bosnië enz) gepraat, en ik beschrijf hun moeizaam herstel- en reïntegratieproces. We kun-nen ons niet voorstellen hoe enorm de impact is van oorlogssituaties op een individu. Voor die voorstelling heb ik dus veel research moeten doen en dat doe ik dolgraag. Vergeet ook niet dat voor mij de 3 basiselementen in het theater re-search, schrijven en spelen zijn.

We duiken terug in het verleden. Van waar ben je afkomstig? Ben je, zoals men weleens zegt, een aangespoelde Brusselaar?Mijn ouders zijn allebei afkomstig uit Oostende en na hun studies in Leuven hebben ze zich in de omgeving, in het kleine, mooie dorpje Tildonk gevestigd. Ik ben dus in Leuven geboren en deed mijn lagere school bij de nonnekes in het klooster van Tildonk. Maar op een be-paald moment was ik het daar helemaal

beu en mocht ik van mijn ouders naar de Freinetschool in Leuven gaan. Daarna volgde ik nog twee jaar het middelbaar in het Don Bosco-instituut in Haacht, maar daar kon ik mijn draai niet vinden.

En toen ging je naar de Kunsthumaniora?De klassieke onderwijsstructuur werk-te niet voor mij en op mijn veertiende mocht ik naar de Kunsthumaniora, toen nog in de Moutstraat. Daar ging de we-reld voor mij open. Ik had er de indruk dat daar de meest rare figuren uit Bel-gië bijeenkwamen, die elders op school niet konden aarden en zo naar Brussel kwamen om hun eigen weg te zoeken. Velen van hen werken nu in de artistieke sector. We hadden er ook toffe docen-ten die ons de volledige vrijheid lieten op onze zoektocht naar creativiteit. Die periode vind ik nog steeds de mooiste van mijn leven. We maakten kostuums, trokken de straat op om te fotograferen, we werkten rond thema’s (ik herinner me Bauhaus nog).

Hoe ervaarde je Brussel toen?Ik was meteen verknocht. Het provinci-ale Leuven kende ik helemaal van bui-ten. Het grote, kosmopolitische Brussel was andere koek. Die mengelmoes van vreemde talen en verschillende culturen kris kras door mekaar lopend, er was voor mij geen weg terug. Ik ontdekte er dagelijks nieuwe dingen.Daarna volgde Antwerpen, waar ik les volgde aan de Studio Herman Teirlinck. Ook weer een groot verschil met Brus-

© ARNOUT WILLEMS

ik vind empathie belangrijk als

werkwijze ”

© ARNOUT WILLEMS


7

sel. Minder taalmengeling en cultuur-verschillen, wel leuk in de Sinjorenstad is dat er een rivier door stroomt. Per-soonlijk vond ik dat er daar niet zo veel te beleven viel, alleen in de omgeving van de oude Roma, waar ik mijn stage deed, vond ik het toen wel een bruisen-de buurt. Nu we het toch over groot-steden hebben. New York, waar ik toch meermaals vertoef, is het summum van de anonimiteit. Ik hou van opgaan en verdwijnen in een grootstad.

Je volgde ook een opleiding aan de Ac-tors Studio in New York.In 2003 studeerde ik af aan The Actors Studio Drama School en in 2006 ver-kreeg ik er het Live Time Membership.

Wat betekent dit?The Actors Studio bevindt zich in een oud kerkje, in het centrum van Manhat-tan, dat in 1950 is omgebouwd tot een theater. Het bestaat uit repetitieruim-tes, een bibliotheek, een onthaalruim-

te en een kantoor. Het dient vooral om professionele acteurs hun werk verder te laten ontwikkelen, te laten groeien. Acteren is steeds een zoektocht naar hoe we onszelf kunnen blijven uitda-gen. Ik kan daar steeds terecht. Zelf ver-blijf ik er nog jaarlijks, we hebben daar beroemde acteurs (Al Pacino, Harvey Keitel, Ellen Burstyn) die ons coachen en modereren. Er is ook een kennerspu-bliek aanwezig voor de toonmomenten.

Is er een groot verschil tussen acteren in het theater en in een televisieserie of film?Goeie vraag. In het theater moet je meer rekening houden met de techniek en de akoestiek. De toeschouwers op het der-de balkon moeten mij ook kunnen ver-staan. Het theater is heel direct en een beleving in het hier en nu. Voor de came-ra is de relatie tussen speler en publiek uitgesteld, maar in feite is de oorsprong dezelfde. We vertrekken vanuit dezelfde speelmotor, vanuit de intentie om iets teweeg te brengen. Het spelen voor een camera is fragmentarischer. De regis-seur en de monteur maken het verhaal uiteindelijk in de montagekamer, en kunnen zo de momentopnames beïn-vloeden. In het theater creëer ik zelf het verhaal, ik sta mee aan de basis van het idee en doorloop alle fasen van zo’n cre-atief proces. Voor film en televisie vind ik het leuk om mee te stappen in iemand anders’ verhaal. De regisseur weet wat hij wil en begeleidt het proces , dan hou ik me alleen bezig met mijn rol.

Kwestie van artistieke verwantschap-pen, je werkt veel samen met muzikant Tuur Florizoone.We hebben samen een tournée door Vlaanderen en Nederland gedaan met de voorstelling "de kleine Eva uit de Kromme Bijlstraat", naar de tekst van Louis-Paul Boon. Een meesterwerk! Er spreekt zo’n grote poëzie en muzikali-teit uit de tekst, daarom wilde ik samen-werken met een muzikant. We repeteer-den in mijn appartement met de teksten op de muren vastgehecht. Op zo een moment komen het productionele en het artistieke werk van een voorstelling samen. Men vergeet soms wel snel dat wanneer je de artistieke vrijheid wil heb-ben, ook het productionele belangrijk is. We hadden het zo uitgedokterd dat het stuk overal moest kunnen gespeeld worden: in culturele centra, bibliothe-ken en festivals. We konden het niet be-ter treffen om in première te gaan dan op Theater aan Zee en Leuven Jazz.

Is een acteur of actrice narcistisch?Persoonlijk vind ik dat narcisme een hedendaagse ziekte geworden is, een teken aan de wand. We breken moeilijk

uit onze individuele cocon. Ikzelf voel me meer verwant met empathie dan met narcisme. Ik denk wel dat CEO’s en politici een stuk narcistischer zijn dan acteurs en actrices. Als er veel geld en macht mee gemoeid is, kan narcisme gemakkelijker gevoed worden.

Je hebt hier een prachtig uitzicht. Hoe lang woon je al in deze buurt?Ik heb eerst een paar jaar aan de over-kant van de Timmerhoutkaai verbleven. Ondertussen woon ik hier in mijn appar-tement toch al een jaar of tien, dus in fei-te voor de zogezegde gentrification. De jongste jaren heeft de betere midden-klasse de buurt hier ontdekt. De pleinen en de open ruimte zijn hier een aantrek-kingskracht geworden. Het centrum verschuift langzamerhand naar hier.

Op deze prachtige lentedag valt er veel volk te bespeuren op de Pantsertroe-pensquare.De buurt begint hier echt te bruisen. In de Oppem- en Locquenghienstraat is het verschil met een tiental jaar geleden duidelijk merkbaar. Wat me wel tegen de borst stuit, is dat er nog zo veel afval weggegooid word. Ik heb veel respect voor de straatvegers die hier elke dag, steeds opnieuw de smurrie opruimen en de straten schoonvegen. Door weer en wind en waarschijnlijk slecht betaald.

Je woont graag in deze stad.Ik woon en werk hier heel graag. Het chaotische, het absurde in Brussel trekt

me nog steeds aan. Maar Brussel zit met één groot dilemma: het politieke kluwen maakt het ontzettend moeilijk om de schoonheid en de rijkdom van de stad naar buiten te brengen. Omwille van de politieke versnippering heeft men hier geen echte visie. Brussel zou vooral in de culturele wereld een toonaangeven-de plek kunnen zijn, helaas houdt de po-litieke onwil het keer op keer tegen.

Heb je veel aan De Markten te danken, Jessa?In het begin van mijn carrière heb ik er veel mogen werken. Ik heb veel plezier beleefd aan de repetities en mijn voor-stellingen op De Witte Zolder. Het ge-bouw is voor mij een beetje een oase in de stad. Ik ben daar wel heel dankbaar voor.

Wij zijn je ook dankbaar voor dit interes-sante gesprek Jessa.

Jessa est connue du grand public pour ses rôles à la télévision flaman-de. Mais elle est aussi une artiste et créatrice polyvalente. Pour faire ses représentations théâtrales, elle ef-fectue des recherches jusque dans les moindres détails. Elle a grandi à la campagne et, dès la première visi-te, est restée dans la métropole pour son côté chaotique et imprévisible.

Résumé

Ik heb veel respect voor de straatvegers die

hier elke dag, steeds opnieuw, de smurrie

opruimen en de straten schoonvegen. Door weer en wind en waarschijnlijk slecht

betaald.

”

© ARNOUT WILLEMS


88

BOUWEN EN BREKEN IN BRUSSEL>PICA DE BOUWER

Eind februari, begin maart, zie je ze druk in de weer in de dan nog in wintertooi staande kale boomskeletten. Sleuren met takken soms driemaal zo lang als zij-zelf, zwevend manoeuvreren tussen dikke takken door, leggen en herleggen, we-ven, kiezen en keurig schikken. Pica pica. Pica de bouwmeester in witte en zwarte elegantie, ook niet gewoonweg zwart zoals de vijandige neven de kraaien maar zwart iriserend, een zwart met glans van groen naar blauw. Pica de ekster.

Vogels zijn allemaal meesters in het handig in elkaar draaien van nesten, in het uitkiezen van de beste plekjes. Maar eksters springen er voor ons uit qua om-vang, concept en vernuft. Een ekster-burcht is een merkwaardige constructie. Het begint bij het zorgvuldig kiezen van een plek, vroeger dikwijls in hoge bomen aan de rand van het bos, buiten schoots-afstand van de rancuneuze boswachter

of pachter die meende zijn fazantenkui-kens te moeten beschermen. Tot einde vorige eeuw werd er ten onrechte een meedogenloze jacht gemaakt op ek-sters, omdat ze zogenaamd schadelijk zouden geweest zijn, feitelijk omdat ze beschouwd werden als concurrenten. Eksternesten werden met zwaar kaliber kapot geschoten. Dat mag vandaag niet meer, maar in afwijking van de bescher-

mingsmaatregelen die voor inheemse vogelsoorten geldt, blijft de ekster zelf nog steeds vogelvrij. Schande.

Circulaire economieIs het daarom dat de ekster de laatste decennia steeds meer voorkomt in de stad en er zijn kunstige nesten bouwt? Nadat een goede plek gevonden is, vol-gens recente onderzoeken dikwijls in de onmiddellijke omgeving van gebouwen, begint de bouw of soms de verbouwing of de recyclage van een oud nest, eksters zijn inderdaad mee in de circulaire eco-nomie. Mannetje en vrouwtje bouwen samen het nest. Toch blijkt er een soort werkverdeling: de man sleurt meer met het zware materiaal, de vrouw schikt herschikt en werkt af. Een eksternest is een omvangrijke constructie met een doormeter van meer dan 80 cm, kan be-staan uit 500 takken en takjes. Het vormt een stevige en stekelige bol, binnen ge-betonneerd want in de takkenbol wordt een dikke kuip gemetseld met modder en klei, verschillende centimeters dik en gewapend door de doorvlochten takken. Eens uitgehard is het nest vastgemet-seld in de boom, laat de stormen maar komen. Merkwaardig is ook het dak, ek-sters weven boven hun nest een vlecht-werk van takken, een schild tegen aan-vallen van predators zoals kraaien die tot 50% oorzaak zijn van het mislukken van legsels. De kuip van het nest wordt bin-nen nog bekleed met fijn materiaal zoals gedroogd gras en aan één zijde wordt een goed beschermde invliegopening

voorzien. De bouw duurt gemiddeld een dikke maand.

ParingsdansEens de klus geklaard, kan het leggen beginnen, zo rond de eerste helft van april. Eerst nog de paringsdans die het leggen met enkele dagen voorafgaat. Gemiddeld komen er zes blauwgroene eieren en begint het broeden al na het leggen van het derde ei. Het vrouwtje broedt, het mannetje voedt tot na onge-veer drie weken de eerste jongen komen, die de eerste week in hun naaktheid nog blind onder de vleugels moeten blijven. Pas na dertig dagen verlaten ze het nest, op avontuur in de stad en de wereld, niet zonder gevaren. De eksterouders verde-digen hun jongen met overtuiging, niet zelden ziet men een koppel als stuka’s op de aanvaller duiken, ook al is dat een kat die een uit het nest gevallen jong be-dreigt.

Het fabeltje van de vogel en het ei in mei gaat niet op. Kijk in mei uit naar de nijve-re eksters die hun jongen grootbrengen. Zoals deze die vandaag aan het bouwen zijn in een populier tussen de blokken van de Papenvest of deze die het hotel Belvue in de oude brouwerij in Molen-beek als buur gekozen hebben, nog wel in de kleinste boom die daar staat, de grote platanen negerend. Deze eksters hebben inderdaad gekozen om dicht bij de mensen te wonen. Wij zijn er hen dankbaar voor.

Marcel Rijdams

Foto’s Marcel RIJDAMS

Erik TOORMAN in Natuur. Oriolus Jaar-gang 83 n°3.Lees ook: “De ekster in zwart en wit” van Jenny De Laet.

Fin février, début mars, les pies se fabriquent, de manière astucieu-se, de nouveaux nids aux meilleurs endroits. Jusqu'à la fin du siècle dernier, ces oiseaux ont connus une chasse impitoyable, encore mainte-nant les pies ne sont guère estimées. Serait-ce pour cela qu’elles se sont réfugiées dans la ville ces dernières décennies et s’y font apprécier en construisant des nids artistiques ?

Résumé


9

>DROOGSTOPPELS OPEN BRIEF AAN … VAILLANT (1915-1939)

Beste Vaillant,

Uw heroïsche naam hebt ge pas na uw heldendaad gekregen. Ge zat in een duivenmand met andere soortgeno-ten en ge droeg aanvankelijk alleen het serienummer: 787.15. De kooi waaruit commandant Raynal u voorzichtig tilde droeg nummer F-70-1. We schrijven 4 juni 1916 en we bevinden ons in het om-singelde fort van Vaux bij Verdun. De toestand in de vooruitgeschoven post aan het front is hopeloos: een Duitse overmacht bestookt het fort, of dat wat er nog van overblijft, van alle kanten. Commandant Raynal beschikt nog over een 500tal manschappen, een cocker-spaniel die luistert naar de naam Quiqui en welgeteld één … rotsduif. De Duitsers besluiten zelfs om gas in te zetten in de hoop om op die manier de Franse troepen op de knieën te krijgen. De communicatie met het achterland is helemaal verbroken. Het water en het voedsel raken op. En daar komt gij dan in beeld: Raynal schrijft een briefje met daarop kort een beschrijving van de be-narde situatie. Hij hangt het briefje rond uw nek en ge vliegt met ware doodsver-achting richting achterland waar ge, volgens de getuigen van die tijd, erg vergiftigd door de kruit- en gifdampen halfdood aankomt.

GedenkplaatDankzij uw heldendaad kan het artille-riegeschut preciezer worden afgesteld. Toch zal het niet baten want comman-

dant Raynal zal zich met een handvol manschappen op 7 juni overgeven. De Duitsers zullen hem met alle égards bejegenen want ze beseffen dat Ray-nal en zijn troepen zich moedig hebben gedragen. En gij, Vaillant, krijgt een ere-ring om uw poot. Ge wordt zelfs gede-coreerd met het IJzeren Kruis en in het fort wordt na de oorlog een gedenkplaat aangebracht waarin uw wapenfeit kort wordt toegelicht. Op zondag 8 maart 1931 komt de held van het fort van Vaux, commandant Raynal, op uitnodiging van de Belgische duivenmelkersbond naar Brussel voor de inhuldiging van het monument dat we vandaag kennen als de Oorlogsduif. Twintigduizend duivenmelkers van over heel België, maar ook uit Engeland en Frankrijk, zakken in overvolle treinen af naar de Varkensmarkt voor wat een grandioze plechtigheid moet worden.

Soldaten-wielrijdersDe plechtigheid begint ’s morgens vroeg in de bovenstad wanneer afgevaardig-den van de Duivenbond een krans neer-leggen bij het graf van de onbekende soldaat. Het vertrekpunt van de stoet is de Schaarbeekse poort. Vooraan in de stoet rijden 9 soldaten-wielrijders van de afdeling ‘colombiers militaires’ met elk een wapenschild van een Belgische provincie. Gevolgd door de Raad van Bestuur van de Duivenbond, het inrich-tende comité, en niet minder dan 20.000 duivenliefhebbers. Niet eens zo’n grote

groep eigenlijk, als ge weet dat er in die tijd zo’n 350 000 Belgen waren die aan-gesloten waren bij een of andere lokale duivenbond!De stoet zakt af tot bij het nog in te huldigen monument dat aan het zicht onttrokken wordt door een reuzegrote Belgische driekleur. De vertegenwoor-diger van de minister van Defensie neemt zowel in het Frans als in het Ne-derlands het woord. Vervolgens ook burgemeester Adolphe Max. Ik denk dat er in België toen niemand méér geliefd was bij de Belgische duivenliefhebbers dan de toenmalige burgemeester. In september 1914 had Max niet minder dan 75.000 van uw blauw- en andersge-schelpte soortgenoten van een gewisse dood gered door er bij de Duitse be-zetter op aan te dringen om de duiven die zij in beslag hadden genomen vrij te laten. Max had zich daarvoor, fijne advocaat die hij was, beroepen op het feit dat zelfs in een oorlogssituatie de bezettende legerautoriteit het recht op privébezit moest respecteren. De Duit-se gouverneur-generaal zwichtte voor dit argument en de 75.000 duiven die in de grote hal van de Cinquantenaire in quarantaine werden gehouden, moch-ten terug naar hun baasje vliegen. Max bracht in zijn speech natuurlijk ook hul-de aan 20.000 Belgische gesneuvelde duivenmelkers en natuurlijk ook aan u, Vaillant en al uw soortgenoten die zich zo patriottisch hadden gedragen tijdens die verschrikkelijke Europese burgeroor-log.

LeopoldNa de speech van Max werd het monu-ment onthuld. De Brabançonne schalde uit de luidsprekers, prins Leopold trad naar voor, legde plechtig een bloemen-krans bij het monument, bleef enkele ogenblikken ingetogen staan en teken-de het huldeboek van de duivenbond. Een duizendtal duiven werden losgela-ten. ’s Middags volgde een banket met 250 couverts in het Grand Hotel op de Anspachlaan. Ik weet niet, mijn beste Vaillant, of commandant Raynal bij zijn thuiskomst in Frankrijk voor u het monument be-schreven heeft. ’t Is een schoon monu-ment, ge moogt er trots op zijn. In het midden staat een halfnaakte vrouw die haar hand uitsteekt. En op haar hand is een duif neergestreken. Naar het schijnt symboliseert die vrouw niet de stad Brussel of de staat maar wel het dankbare vaderland. De neergestreken duif brengt de vrouw een boodschap

van vrede. Ik weet niet of dit wel hele-maal klopt, Vaillant, tenslotte werd ge gebruikt om de artillerietroepen toe te laten beter op de vijand te mikken. Maar soit, zand erover, de eremedaille is u ze-ker gegund. Ik hoop dat ge nog van een schone oude dag hebt kunnen genieten in uw militaire duiventil. Naar het schijnt zijt ge nog 24 jaar oud geworden en vol-gens de legende zoudt ge zelfs in het zelfde jaar gestorven zijn als uw baasje, commandant Raynal. Als ik volgende keer passeer voor uw monument, zal ik aan u beiden denken.

Droogstoppel

Droogstoppel écrit un lettre ou-verte à un bruxellois connu ou non. Ce mois-ci : Vaillant, la colombe de guerre devenue célèbre en France durant la Première Guerre mondiale suite à son comportement héroï-que. Le pigeon a été honoré en tant qu'ex-combattant. En 1931, le com-mandant qui avait libéré l’oiseau d'une forteresse était d’ailleurs pré-sent lors de l'inauguration du mo-nument situé au Rue du Marché aux Porcs. A cette occasion, le bourg-mestre Adolphe Max y avait pronon-cé un discours émouvant en présen-ce de 20.000 colombophiles de tout le pays.

Résumé

Droogstoppel is een Brusselse eeuwe-ling die zijn stad enorm heeft zien ver-anderen, soms ten goede maar vaak ook ten kwade. In zijn open brieven gaat hij een openhartig gesprek aan met beroemde of minder beroemde Brusselaars. Droogstoppel kan wel eens zeuren of doordrammen, maar in de grond is Droogstoppel een wijs man met het hart op de juiste plaats.

EEN FOTO VAN VAILLANT, OORLOGSVETERAAN EN NA ZIJN OVERLIJDEN OPGEZET. NU TE BEZICHTIGEN IN HET MUSÉE COLOMBOPHILE MILITAIRE GELEGEN OP DE MONT-VALERIEN IN SURESNES (HAUT DE SEINE).


10

‘Als het regent in Parijs, dan druppelt het in Brussel’. Het is een uitdrukking die de journalisten in mei 1968 meermaals gebruiken om de quasi-gelijktijdigheid tussen de studentenrevolte in Parijs en die in Brussel te beschrijven. Toch blijft de contestatie in Brussel beperkt: de Brusselse studenten werpen geen barri-cades op zoals in het Quartier Latin (wel op de campus), in België krijgen we in tegenstelling tot Frankrijk geen stakingsgolf die het land verlamt maar blijft de contestatie beperkt tot studenten van zowel hogescholen als universitei-ten, scholieren en een groepje malcontente kunstenaars. In Leuven hadden de studenten in januari 1968 al hun slag thuis gehaald met de splitsing van de universiteit en de val van de regering Vanden Boeynants op 7 februari 1968. Maar toen moest de contestatie in Brussel nog beginnen …

In Brussel beginnen de studenten zich te roeren op 13 mei. Die dag besluiten een aantal militante studenten, uit on-genoegen met de gang van zaken aan de ULB, die niet op een erg democra-tische manier wordt bestuurd, maar ook uit solidariteit met hun Parijse stu-diegenoten die twee dagen voordien in het Quartier Latin zwaar slag hadden geleverd met de oproerpolitie.

MercouriOp 13 mei is er ‘s avonds in de grote aula Paul-Emile Janson op de campus Sol-bosch van de ULB een debatavond over het kolonelsregime in Griekenland met als gastspreker de populaire zangeres Melina Mercouri. Bij het begin van het debat ontstaan wat schermutselingen tussen democratisch gezinde Grieken en Grieken die het kolonelsregime ge-negen zijn. De heethoofden worden uit de aula gezet, maar na afloop van het debat besluiten een honderdtal studenten om de aula te bezetten en een zogenaamde ‘assemblée libre’ op

te richten. De bezetting is geen lang leven beschoren: om drie uur ’s mor-gens verlaten alle studenten de aula. ’s Anderendaags wordt echter een ander gebouw bezet: in het campusrestau-rant eisen de studenten het absolute recht op vrije meningsuiting op en ook het recht om elk universiteitsgebouw naar eigen goeddunken te gebruiken voor om het even welke vergadering. De volgende dagen volgen de ‘vrije ver-gaderingen’ elkaar in snel tempo op. De contestatie wordt alsmaar groter, de eisen zijn navenant. De studenten eisen een grondige hervorming van hun universiteit: de raad van bestuur moet democratischer, het programma moderner, het examensysteem moet op de schop, er moet meer inspraak komen, … Studentendelegaties trek-ken naar fabrieken in Luik en Charle-roi om, zoals in Frankrijk, te proberen de arbeiders voor hun zaak te winnen. Ondertussen sluiten ook een aantal professoren, assistenten en onderzoe-kers zich bij het studentenprotest aan.

Op 22 mei wordt het hoofdgebouw aan de Rooseveltlaan bezet. Grote span-doeken worden aangebracht in de cen-trale hal. Op een schilderij waarop de eerbiedwaardige rectoren in vol ornaat staan afgebeeld, voegt een student het jaartal 1968 toe en daaronder ‘Assem-blée libre antifasciste’.

Maillot JauneDiezelfde avond van 22 mei organise-ren trotskistische studenten in de Voor-uitgangstraat in Sint-Joost, in het café Le Maillot Jaune (de uitbater is Romain Maes, winnaar van de Tour de France in 1935), een meeting waarbij een aantal studentenleiders uit Parijs het woord voeren. Ook Daniel Cohn-Bendit stond op het programma maar geraakt het

land niet in. Vanachter een tafel, voor-zien van de beeltenissen van Che Gue-vara, Marx en Lenin, spreekt een ander boegbeeld van mei 68, Daniel Ben Said de menigte toe. Later op de nacht zal burgemeester Guy Cudell hem per-soonlijk naar de Frans-Belgische grens escorteren …

Somville Niet alleen studenten, ook kunstenaars besluiten in mei 1968 de knuppel in het wat krakkemikkige hoenderhok van de kunstwereld te gooien. Op 28 mei houden een aantal Brusselse kunste-naars in het café ‘Les Armes des Bras-seurs’ (vandaag zit daar de Quick) op de Anspachlaan een vergadering. Zijn van de partij: Roger Somville, Marcel

Broodthaers, Serge Creuz, Jörg Madle-ner en Stanislas Defize. Het debat is he-vig, de wil is groot om een ‘daad’ te stel-len. Het eerste idee is om het ministerie van cultuur te bezetten alleen is dat om 17u al potdicht. Iemand oppert dan maar het Paleis voor Schone Kunsten, in hun ogen toch de tempel waar cul-tuur gedegradeerd wordt tot ordinaire koopwaar voor de elite … Zo gezegd, zo gedaan: ze trekken met een vijftig-tal sympathisanten naar de Hortahal. Op de façade van het Paleis worden twee spandoeken gehangen: op de ene lezen we in de twee landstalen: “Bezet-ting- open voor allen”. Op het andere doek: “Volksvergadering”. In de Horta-hal hangt op een spandoek de slogan: “Neen aan de Klassekultuur”. De politie

> MEI ’68 IN BRUSSEL OVER VRIJE VERGADERINGEN,EEN OPGEZETTE GIRAF EN ‘EROTISCH GESTOEI’

DE BEZETTERS HINGEN IN MEI 1968 SPANDOEKEN OP DE FAÇADE VAN HET PALEIS VOOR SCHONE KUNSTEN.


WANDELING LANGS DE PRIDE PARADE

The Belgian Pride is een coming-out evenement voor holebi’s met een feestelijk, politiek en cultureel ka-rakter en vindt elk jaar plaats in de binnenstad op de zaterdag die het dichtste valt bij de 17de mei, de Inter-nationale Dag tegen Homofobie. The Pride wordt jaarlijks georganiseerd door een gelijknamige vzw die be-staat uit de drie federale holebi-trans koepels, namelijk Cavaria, het Re-genbooghuis en Arc-en Ciel Wallonie. Ieder jaar komen tussen de 50.000 en 100.000 personen naar Brussel om deze kleurrijke stoet te bewonderen.

We bezoeken de Pride Village op de Kunstberg en wandelen daarna langs het parcours.Tien lezers van De Vijfhoek kunnen de tocht meemaken. Tijdens de wan-deling biedt De Markten enkele ver-snaperingen aan.

• Afspraak op zaterdag 19 mei om 13u30 aan de loketten van het Centraal Station.

Reservaties: [email protected] 02 512 34 25

VOOR DE LEZERS VAN DE VIJFHOEK

11

©TBP ALONSO JUAREZ

is vastbesloten om een ULB-scenario te verhinderen en staat op het punt de manifestanten te verwijderen maar de gelegeerd bestuurder en de directeur van het Paleis vragen de politie om hen te laten begaan: “Geen matrakken op de kunstenaars!” vinden ze.

ClausDe Hortahal groeit in de weken die erop volgen uit tot een soort parlemen-tair halfrond waarbij vanop de tribune kunstenaars en geëngageerde burgers pleiten voor een culturele omslag. Er worden commissies opgericht: een commissie architectuur, een commissie beeldende kunsten… Broodthaers en zijn collega’s verwijten de overheid dat ze een mercantiele cultuurpolitiek voe-ren die alleen de elite ten goede komt. Ze eisen lagere entreetarieven voor musea en tentoonstellingen, goedko-pere catalogi. Ze eisen de oprichting van een nieuw museum voor Moderne Kunsten (toen al!). In juni houdt Hugo Claus, nog maar pas veroordeeld om-dat hij in een voorstelling in Knokke de Heilige Drievuldigheid had uitgebeeld met drie naakte mannen, een pleidooi voor ‘erotische vrijheid’. In het Paleis staat ergens een reuzegrote pop die een politieman voorstelt met op zijn borst een rode vlek. Op een muurkrant de slogan: “Het gaat ons allen aan!”. Een opgezette giraf wordt in een stoet meegedragen en na afloop op haar kop neergezet … Maar de carnavaleske volksvergadering

krijgt ook heel wat kritiek: het zouden gauchisten zijn, demagogen die gefrus-treerd zijn omdat ze zelf niet behoren tot de inner circle. Ook de pers laat zich niet onbetuigd. In De Standaard schrijft een kritische journalist: “Het is altijd be-ter dan niets, kan men redeneren, maar het is toch maar weinig als het alleen maar roepen en erotisch gestoei is”. Op de Brusselse gemeenteraad wordt de bezetting afgedaan als een aanslag op de goede zeden. De bezetting bloedt in augustus lang-zaam dood, het contestataire vuur raakt langzaam uitgedoofd, de stad loopt leeg, het is tenslotte vakantie. Bij wijze van goodwill krijgen de laatste bezetters-kunstenaars nog een lokaal ter beschikking buiten het Paleis, maar ze maken er nauwelijks gebruik van. Somville trekt zich terug in zijn atelier in de Auvergne.

HardlinersEn aan de U.L.B.? Op 10 juli verdrijft de politie de laatste hardliners uit een aantal lokalen van de Faculteit Rech-ten. Ondertussen heeft de universitaire overheid de boodschap ter harte ge-nomen: de statuten van de universiteit worden democratisch aangepast, de studenten krijgen meer inspraak, de rector heeft ontslag genomen. Toch belooft de herfst van 1968 nog heet te worden. Maar daarover later meer …

Stefan Moens

LICHTPUNT IN DUISTERE TIJDEN!

Tussen 1977 en 1980 werden 22 monumentale muurschilderingen gerealiseerd in de Noordwijk, op de plek waar zich nu de Koning Albert II-laan bevindt. De actie was een duidelijk protest van buurtbewoners. Ondertussen zijn de schilderingen al lang verdwenen.De rijk geïllustreerde lezing door Joris Sleebus maakt deel uit van de reeks '2018 - jaar van de contestatie' van Erfgoed-Brussel. • Donderdag 31 mei van 19u tot

21u30, in de grote zaal van Amazone, Middaglijnstraat 10,

Sint-Joost-ten-Node. Toegang: gratis. Info en inschrijvingen: 02 563 05 82,

www.erfgoedbrussel.be


VERENIGINGEN EN LEUKE ACTIVITEITEN

DE ZINGENDE BRUG

Op zondag 27 mei is het verzamelen geblazen voor leden van de zanggroep de "Zingende Brug" én voor allen die samen met hen wat vrolijke lenteliede-ren willen zingen.

• De Markten, zondag 27 mei vanaf 13u30. Toegang: 8 euro www.dezin-gendebrug.be

LEZINGEN VLAAMSE CLUB

Op 7 mei heeft voormalig Belgisch po-litica Nelly Maes het over een leven als vrouw in de politiek. Op 28 mei staat er een “speeddate met castraten” op het programma, een inleidende lezing door Daan Esch over het leven van cas-traten en hun betekenis voor de klas-sieke muziek.

• Maandag 7 en 28 mei telkens om 19u45 in de Spiegelzaal van De Markten.

www.vlaamseclubbrussel.be [email protected]

GENEALOGISCH PRAATCAFÉ

Familiekunde Brussel organiseert in primeur een genealogisch praatcafé waar beginnende en gevorderde ge-nealogen elkaar kunnen ontmoeten, vragen kunnen stellen en ervaringen kunnen uitwisselen.

• Zaterdag 26 mei van 14 tot 16u, Arduinkaai 28, 1000 Brussel Info en inschrijvingen: www.familie-

kunde-brussel.be

KRISTAL KLAAR - ZANG “THINGS BEHIND THE SUN”

Met het project “Things Behind the Sun” brengt de zanger Sander De Winne, samen met pianist Alex Koo, een programma rond de muziek van de fantastische zanger/gitarist Nick Drake en diens moeder Molly Drake. De avond wordt geopend door leerlingen van Sander De Winne van het vijfde, zesde en zevende jaar van de Kunsthumaniora: Lisa Baert, Adinda Hertmans, Leah Chanmugam, Arunee Verlaenen, Kevin Levande, Eline Nicause, Ishtra Swinnen en Eline Weckhuysen. Elk van hen kreeg de opdracht aan de slag te gaan met een nummer van Nick of Molly Drake en zich het nummer op hun manier eigen te maken. Hun concert wordt begeleid door de schitterende Brusselse pianist en gitarist Pierre Anckaert.

• De Markten, donderdag 3 mei om 20u. Info en reservatie: [email protected]

BERICHTJES VAN HIER EN GINDER

Werkten aan dit nummer mee: Nora De Kempeneer, Etienne Philips,Hilde Van Geel, Hanne De Nil,Jef Deyaert, Jill Tersago, Marcel Rijdams, Arnout Willems, Stefan Moens, Kris De Vroede en Charles Six.

Foto’s: De Markten en ingezonden

Lay-out en druk: Drukkerij Atlanta Schaff en

Oplage: 5.800

Advertentiewerving: De Markten, 02 512 34 25, [email protected]

Verantwoordelijke uitgever: Isolde Boutsen

De Vijfh oek is het maandblad van De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel, 02 512 34 25, [email protected], www.demarkten.bewww.facebook.com/demarkten.brussel

Met de steun van de Vlaamse Gemeenschapscommissie.De Markten maakt deel uit vanCultuurcentrum Brussel.

Steun De Vijfhoek: Uw steun blijft welkom op rekening-nummer BE62- 433-1147061-61 van De Markten met vermelding "steun De Vijfh oek".

Voor het juni-julinummer van De Vijf-hoek zijn teksten en aankondigingen welkom tot uiterlijk 10 mei.Artikelwerving: De Markten, 02 512 34 25, [email protected]

Openingsuren onthaal: maandag tot donderdag van 9 tot 20u, vrijdag van 9 tot 17u en zaterdag van 9 tot 13u (behalve tijdens de schoolva-kanties) De Markten is gesloten op 1, 10, 11, 20 en 21 mei.

C O L O F O N

Wie in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest woont, kan De Vijfh oek gratis ontvangen. Woont u buiten Brussel? Dan krijgt u De Vijfh oek door € 12,50 over te schrijven op rekeningnummer 433-1147061-61 met de vermelding van 'Abonnement De Vijfh oek'.

De Vijfh oek niet meer ontvangen? Wij denken aan het milieu. Wil je dit magazine liever niet meer ontvangen? Mail dan naar [email protected] of bel naar 02 512 34 25 om je uit te schrijven.

Wist je dat je al onze publicaties ook online kan bekijken? Surf naar www.demarkten.be/publicaties. Wil je onze e-nieuwsbrief ontvangen? Mail naar [email protected] of schrijf je in op www.demarkten.be

12


BUREN VAN DE MARKTEN > P6 BOUWEN EN BREKEN ......tentoon stellen en zal tegelijk dienen als platform...

Documents

Transcript of BUREN VAN DE MARKTEN > P6 BOUWEN EN BREKEN ......tentoon stellen en zal tegelijk dienen als platform...