“Ik ben thuis!” schreeuwt Mirthe. Er klinkt geen antwoord, maar wel gemiauw uit de woonkamer. Als ze de deur open doet schiet Bounty van de trap af, de woonkamer in. Ze mag dan oud zijn, maar ze is nog fit genoeg! Mirthe ziet Eline in de woonkamer staan met een kitten in haar handen.

“Was Julia dan toch zwanger?” vraagt ze. Eline merkt haar plots op en zet de kitten neer. “Nee, deze komt uit het asiel. Ze heet Ginger.” als Mirthe haar vragend aan blijft kijken vervolgt ze: “Ik dacht dat Romeo en Julia wel geen kittens meer zouden kunnen krijgen, en omdat ik alles toch voort wou zetten is hier Ginger...”

Als ze zich heeft omgekleed loopt ze naar de kamer van Joël, die meteen stopt met alles waar hij mee bezig is om naar haar toe te komen. Een stokje rolt over de toetsen van de xylofoon om daarna met een hard geluid op de grond neer te komen.

Mirthe lacht en tilt Joël voorzichtig op. Hij kruipt meteen helemaal weg in haar hals. Een tijdje staan ze samen naar buiten te kijken, waar het meeste van de sneeuw bruine drap is geworden. Als je geduld hebt, kan je de sneeuw van de daken af zien druppelen, om vervolgens op de grond uit elkaar te springen. Het is nog erg koud, voor een januari, concludeert Mirthe.

Als Peter thuiskomt is het eerste wat hij ziet twee spelende kittens en Julia. “Was ze toch zwanger?” vraagt Peter. “Ja,” lacht Eline vanaf de bank. “Ik had al een kitten geadopteerd, maar dat was dus voor niets.” Peter kijkt haar vragend aan. “De gele is geadopteerd, die heet Ginger. En de witte is toch echt van Julia zelf, die heet Noah.”

Peter moet lachen en geeft Romeo een aai over zijn kop. “Wouden jullie het officieel houden jongens?” vraagt hij. Romeo begint te spinnen en miauwt luid, als antwoord op de vraag.

Eline staat op Justin's oude kamer. Ze mist mensen in die kamer. Het is er zo leeg, en de kamer staart haar aan. De katten zouden er kunnen intrekken, ze heeft ook een ander plan, maar dat is niet helemaal haar keus, meer die van Mirthe en Leon.

Ze besluit het meteen aan haar dochter voor te leggen -Leon is op zijn werk-. “Mirthe, ik zat te denken, het lijkt mij zo leuk een kind te adopteren.” Mirthe knikt zacht. “Maar dat is natuurlijk helemaal jullie keus.” gaat Eline verder.

“Leon heeft dan wel niets gezegd, maar ik weet heel zeker dat hij er ook over denkt.” antwoord Mirthe. “Het lijkt mij ook heel leuk, maar ik ben bang dat onze aanvraag niet word goedgekeurd.”

Even later gaat Mirthe site voor site af om ook maar te kunnen vinden wat de voorwaarden zijn. Ze besluit het er vanavond met Leon over te hebben, maar voor zover ze kan vinden, hebben ze er volgende maand een kindje bij als ze morgen bellen.

En ik sluit af met (vlnr) Ginger en Noah!!!