Op de dagen dat June naar Tiwikii was geweest, had Tess heel wat

uitgehaald. Eindelijk kon ze zich uitleven, eindelijk kon ze zijn wie ze

in een klein hoekje van haar hart was. Eén man was niet genoeg, dat

was het nooit geweest. Dylan was geweldig, maar ze had zo haar

trekjes…

Het nieuws verspreidde zich snel, en het duurde niet lang voordat de

meeste mannen „s avonds bij haar langs kwamen. Ze wisten dat het

een one night stand was, maar ook dat het er eentje was die ze nooit

zouden vergeten. Ze wisten dat ze het speeltje zouden worden van

een eenzame vrouw, maar ook dat dat heerlijk zou zijn.

En zo lieten ze Tess haar spelletjes spelen, en hun hart sneller

kloppen. Want oh, Tess had wel wat truckjes achter de hand. Ze wist

wel wat ze moest doen om een man het warm te laten krijgen. Maar er

zaten wel grenzen aan. Ook Tess had haar principes.

Als het erop begon te lijken dat een man meer wilde dan een nacht

met haar, duwde ze hem van zich af. Nee, ze wilde niet meer dan

nodig was om zich goed te voelen. Klaar voor een vaste relatie was ze

niet, zeker niet als ze dat met meerdere mannen tegelijk zou hebben.

Maar wat ze ook wist en betreurde, was dat ze daardoor 3 van de 4

nachten toch alleen in bed lag…

June had hele andere dingen aan haar hoofd. Om 6 uur zat ze al op

haar bed. Ze staart voor zich uit. Thijmen, de jongen uit haar klas die

ze al weken vanuit haar ooghoeken met kloppend hart volgde, had

naar haar gekeken. Ze wist het zeker. Maar ach, ze was eigenlijk een

beetje het stuudje van de klas. Wat zou zo‟n populaire jongen nou met

haar willen?

Ze slaakt een diepe zucht. Helaas, maar och, het was heerlijk om te

dromen, en wat was er nou mis met dromen? “June? Je moet je klaar

gaan maken, anders kom je te laat.” klinkt er gedempt aan de andere

kant van de deur. June glimlacht. “Ik ben al wakker mam.” antwoord

ze. Tess lacht slaperig, gevolgd door doffe voetstappen over de

houten vloer.

Vluchtig kleedde ze zich aan. Ze wreef wat crèmepjes op haar gezicht

en bracht nauwkeurig een laag mascara aan voor ze naar beneden

liep.

Daar staat Tess ook al klaar met het onbijt. Want ook Tess moet op

woensdagen opschieten. Haar baan in de journalistiek loopt steeds

beter, en ze moet echt indruk maken met het interview van vandaag.

Ze plaatst twee kommetjes havermout op het tafelblad.

Vluchtig eten de dames het ontbijt op. “Hoe laat ben je vandaag uit?”

vraagt Tess nieuwsgierig. “1 uur.” antwoord June met volle mond. Tess

knikt. “Heb je de huissleutel bij je? Ik ben om 3 uur pas klaar.” June

haalt een sleutel uit het voorvakje van haar tas en zwaait er

triomfantelijk mee door de lucht. Buiten klinkt de bus al. Gauw neemt

June nog een laatste hap.

“Goede morgen June.” grinnikt de buschauffeur als June gapend de

bus instapt. Ze lacht. “Zoek maar snel een plekje uit.” Dat liet June

zich geen twee keer zeggen.

Tess snelt door de regen naar haar carpool en stapt in. Vrolijk begroet

ze haar collega, en dan rijden beide auto‟s weg.

Als June om 1 uur de bus uitstapt, kan haar dag niet meer kapot. Het

is gestopt met regenen, en de zon is doorgebroken. Maar dat is niet

echt de reden van haar vrolijkheid, nee, voor haar part was het nu aan

het onweren. In de pauze heeft ze een hele tijd met Thijmen staan

praten. Hij was zo aardig, en ze had de moed verzamelt om hem mee

naar huis te vragen. Dát is pas een reden voor vrolijkheid, meent

June.

“Dus hier woon je?” vraagt Thijmen nieuwsgierig. “Nice.” fluit hij

bewonderend. June lacht opgewekt. “Wil je wat te drinken? Cola

ofzo?” Thijmen glimlacht. “Graag.”

Nadat beiden wat te drinken hebben genomen, zijn ze naar June‟s

kamer gegaan. Thijmen ploft naast June op het bed. Hij heeft zijn

kantine uniform nog aan, merkt ze op. Ach, ze zijn ook haastig

vertrokken, maakt het haar wat uit, hij is hier, in haar kamer, op haar

bed. Haar hart klopt in haar keel, als ze over koetjes en kalfjes praten.

De succesvolle wetenschapsbeurs „s middags, de catering ervan, hun

ouders…

“June?” stamelt Thijmen dan. “Heb jij eigenlijk al gezoend?” June

schrikt op van die vraag. Moest ze liegen? Indruk op hem maken?

Niet slim, besluit ze. Ze bloost. “Nee, ik ben nog hartstikke groen, jij?”

Thijmen grinnikt. “Ik ook niet vaak hoor, een of twee keer.” Vanuit zijn

ooghoeken kijkt hij haar aan. “Ik kan het je wel leren.”

June‟s hart maakt een sprongetje. Zie je wel! Hij vind haar echt leuk,

net zo leuk als zij hem… “Graag.” fluistert ze als antwoord. Voorzichtig

buigen ze zich over het krakende bed naar elkaar toe. Thijmen strijkt

voorzichtig door haar haren heen.

“Het is niet moeilijk hoor, kijk,” Teder drukt hij zijn lippen op de haren.

Het duurt lang voor de twee elkaar loslaten. Thijmen kijkt haar recht

aan. “Zo dus, snap je het?” June grinnikt zenuwachtig. “Misschien

moet ik nog een beetje oefenen.” “Geen probleem.” lacht Thijmen, en

hij buigt zich opnieuw naar haar toe.

De hele middag zijn de twee samen. Dan staan ze op. “Ik moet echt

weg.” verontschuldigt Thijmen zich. Hij pakt June‟s hand vast.

“Hebben we nu eigenlijk… verkering?” June glimlacht. “Ik denk het.”

Nadat telefoonnummers, email adressen, msn en een laatste kus zijn

uitgewisseld, gaat Thijmen pas weg.

Meteen zodra haar huiswerk voor morgen een toelaatbaar niveau

heeft bereikt, zet June haar laptop aan. Misschien is Pim online, of…

Thijmen. Ze logt in en ziet dat een paar meiden in haar klas, en Pim

inderdaad achter msn zitten. Ze klikt Pim aan.

Juniii

zegt: Heeei!

Pimz zegt: Haai June! Hows life? Juniii

zegt: Heul goed! Ik heb verkering! :‟D

Pimz zegt: Leuk xD Juniii

zegt: Echt wel 8D

Pimz zegt: Wie is de gelukkige? Juniii

zegt: Thijmen….

Juniii

zegt: Nwtv?

Pimz zegt: Nah, niet echt, jij verder nog iets? Juniii

zegt: Droogste msngesprek ooit dit xD

Juniii

zegt: We hebben gezoend! :D

Pimz zegt: Nice.

Pimz zegt: Maar ik ga, heb mijn huiswerk nog niet af. Juniii

zegt: Oke, tot morgen!!! Doeeeeg! Xxxx

Pimz heeft zich afgemeld.

June laat haar vingers op de toetsen rusten. “Wat had die nou

ineens?” moppert ze. Ze haalt haar schouders op en luistert naar haar

rommelende maag. Misschien heeft haar moeder het eten al klaar.

Vrolijk wandelt ze naar beneden.

In de woonkamer en de keuken is geen Tess te bekennen. In de

garage echter wel. “Mam? Wat doe jij hier?!” roept ze boven het

lawaai van de schuurmachine uit. Tess zet haar veiligheidsbril af en

staat op. “Waar lijkt het op? Ik pimp een auto!” lacht ze, met een knikje

naar het wrak. “June, ik wilde het met je over iets hebben.”

“Kijk, toen ik in dit huis trok, heb ik enkel een paar meubels erbij

gesleept. Voor veel meer had ik gewoon geen geld. Ik heb goede

herinneringen hier, zoals bezoekjes van Connor, maar ook hele nare,

zoals…” Tess slikt. “Tim.” June knikt bemoedigend. “Ik denk dat het

tijd is voor een wat andere inrichting. Een nieuw likje verf, wat kleine

aanpassinkjes. Ik wil graag weten wat jij ervan denkt.”

June lacht. “Mam! Het is toch jouw huis, daar hoef ik toch niets over

mee te beslissen?” Tess schud haar hoofd. “Dat denk ik dus niet. Je

word ook ouder, je moet beslissingen leren nemen. En bovendien, jij

woont hier ook. Dus wat denk je?” Even denkt June diep na. “Ik denk

het wel. Ik denk wel dat het een nieuwe inrichting kan gebruiken.

Beetje bij beetje.”

Verbouwing deel 1

Nieuwe buitenkant

Woonkamer

Woonkamer

Keuken

Eetkamer

Nadat Tess de veranderingen uitgebreid heeft bekeken, belt ze een van

haar mannen op. Uitbundig begroet ze hem, haar lippen stevig op de

zijne. God, hier had ze zin in… Er klinkt een harde klop op de deur.

Geschrokken draait Tess zich om. Ze kan niet geloven wie er voor de

deur staat. Dylan. Ze gooit de man het huis uit en laat Dylan binnen.

“Hoelang is dit al bezig?” snauwt Dylan. Tess bijt op haar lip. “I-ik… Ik

voelde me eenzaam, echt, je was op reis, het was sterker da-” Dylan

onderbreekt haar. Zijn stem klinkt zacht. “Ik ben in je teleurgesteld

Tess. Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, dat je net zo grenzeloos veel

van mij hield als ik van jou. Maar blijkbaar was ik maar een speeltje,

net als alle anderen…” Met die woorden beent hij de deur uit.

Tess kijkt hem na. Ze voelt een stekende pijn in haar borst. Zonder het

te weten, verloor ze nu de kostbaarste. Zonder het te weten, zat die

ene goede kerel er wél tussen. Met haar vingers volgt ze over het

raam de contouren van zijn lichaam. Ze ziet de perfecte man uit haar

ogen verdwijnen. “Dylan…” fluistert ze schor. “Ga niet weg…”

Tot de volgende keer!