Op de dagen dat June naar Tiwikii was geweest, had Tess heel wat
uitgehaald. Eindelijk kon ze zich uitleven, eindelijk kon ze zijn wie ze
in een klein hoekje van haar hart was. Eén man was niet genoeg, dat
was het nooit geweest. Dylan was geweldig, maar ze had zo haar
trekjes…
Het nieuws verspreidde zich snel, en het duurde niet lang voordat de
meeste mannen „s avonds bij haar langs kwamen. Ze wisten dat het
een one night stand was, maar ook dat het er eentje was die ze nooit
zouden vergeten. Ze wisten dat ze het speeltje zouden worden van
een eenzame vrouw, maar ook dat dat heerlijk zou zijn.
En zo lieten ze Tess haar spelletjes spelen, en hun hart sneller
kloppen. Want oh, Tess had wel wat truckjes achter de hand. Ze wist
wel wat ze moest doen om een man het warm te laten krijgen. Maar er
zaten wel grenzen aan. Ook Tess had haar principes.
Als het erop begon te lijken dat een man meer wilde dan een nacht
met haar, duwde ze hem van zich af. Nee, ze wilde niet meer dan
nodig was om zich goed te voelen. Klaar voor een vaste relatie was ze
niet, zeker niet als ze dat met meerdere mannen tegelijk zou hebben.
Maar wat ze ook wist en betreurde, was dat ze daardoor 3 van de 4
nachten toch alleen in bed lag…
June had hele andere dingen aan haar hoofd. Om 6 uur zat ze al op
haar bed. Ze staart voor zich uit. Thijmen, de jongen uit haar klas die
ze al weken vanuit haar ooghoeken met kloppend hart volgde, had
naar haar gekeken. Ze wist het zeker. Maar ach, ze was eigenlijk een
beetje het stuudje van de klas. Wat zou zo‟n populaire jongen nou met
haar willen?
Ze slaakt een diepe zucht. Helaas, maar och, het was heerlijk om te
dromen, en wat was er nou mis met dromen? “June? Je moet je klaar
gaan maken, anders kom je te laat.” klinkt er gedempt aan de andere
kant van de deur. June glimlacht. “Ik ben al wakker mam.” antwoord
ze. Tess lacht slaperig, gevolgd door doffe voetstappen over de
houten vloer.
Vluchtig kleedde ze zich aan. Ze wreef wat crèmepjes op haar gezicht
en bracht nauwkeurig een laag mascara aan voor ze naar beneden
liep.
Daar staat Tess ook al klaar met het onbijt. Want ook Tess moet op
woensdagen opschieten. Haar baan in de journalistiek loopt steeds
beter, en ze moet echt indruk maken met het interview van vandaag.
Ze plaatst twee kommetjes havermout op het tafelblad.
Vluchtig eten de dames het ontbijt op. “Hoe laat ben je vandaag uit?”
vraagt Tess nieuwsgierig. “1 uur.” antwoord June met volle mond. Tess
knikt. “Heb je de huissleutel bij je? Ik ben om 3 uur pas klaar.” June
haalt een sleutel uit het voorvakje van haar tas en zwaait er
triomfantelijk mee door de lucht. Buiten klinkt de bus al. Gauw neemt
June nog een laatste hap.
“Goede morgen June.” grinnikt de buschauffeur als June gapend de
bus instapt. Ze lacht. “Zoek maar snel een plekje uit.” Dat liet June
zich geen twee keer zeggen.
Tess snelt door de regen naar haar carpool en stapt in. Vrolijk begroet
ze haar collega, en dan rijden beide auto‟s weg.
Als June om 1 uur de bus uitstapt, kan haar dag niet meer kapot. Het
is gestopt met regenen, en de zon is doorgebroken. Maar dat is niet
echt de reden van haar vrolijkheid, nee, voor haar part was het nu aan
het onweren. In de pauze heeft ze een hele tijd met Thijmen staan
praten. Hij was zo aardig, en ze had de moed verzamelt om hem mee
naar huis te vragen. Dát is pas een reden voor vrolijkheid, meent
June.
“Dus hier woon je?” vraagt Thijmen nieuwsgierig. “Nice.” fluit hij
bewonderend. June lacht opgewekt. “Wil je wat te drinken? Cola
ofzo?” Thijmen glimlacht. “Graag.”
Nadat beiden wat te drinken hebben genomen, zijn ze naar June‟s
kamer gegaan. Thijmen ploft naast June op het bed. Hij heeft zijn
kantine uniform nog aan, merkt ze op. Ach, ze zijn ook haastig
vertrokken, maakt het haar wat uit, hij is hier, in haar kamer, op haar
bed. Haar hart klopt in haar keel, als ze over koetjes en kalfjes praten.
De succesvolle wetenschapsbeurs „s middags, de catering ervan, hun
ouders…
“June?” stamelt Thijmen dan. “Heb jij eigenlijk al gezoend?” June
schrikt op van die vraag. Moest ze liegen? Indruk op hem maken?
Niet slim, besluit ze. Ze bloost. “Nee, ik ben nog hartstikke groen, jij?”
Thijmen grinnikt. “Ik ook niet vaak hoor, een of twee keer.” Vanuit zijn
ooghoeken kijkt hij haar aan. “Ik kan het je wel leren.”
June‟s hart maakt een sprongetje. Zie je wel! Hij vind haar echt leuk,
net zo leuk als zij hem… “Graag.” fluistert ze als antwoord. Voorzichtig
buigen ze zich over het krakende bed naar elkaar toe. Thijmen strijkt
voorzichtig door haar haren heen.
“Het is niet moeilijk hoor, kijk,” Teder drukt hij zijn lippen op de haren.
Het duurt lang voor de twee elkaar loslaten. Thijmen kijkt haar recht
aan. “Zo dus, snap je het?” June grinnikt zenuwachtig. “Misschien
moet ik nog een beetje oefenen.” “Geen probleem.” lacht Thijmen, en
hij buigt zich opnieuw naar haar toe.
De hele middag zijn de twee samen. Dan staan ze op. “Ik moet echt
weg.” verontschuldigt Thijmen zich. Hij pakt June‟s hand vast.
“Hebben we nu eigenlijk… verkering?” June glimlacht. “Ik denk het.”
Nadat telefoonnummers, email adressen, msn en een laatste kus zijn
uitgewisseld, gaat Thijmen pas weg.
Meteen zodra haar huiswerk voor morgen een toelaatbaar niveau
heeft bereikt, zet June haar laptop aan. Misschien is Pim online, of…
Thijmen. Ze logt in en ziet dat een paar meiden in haar klas, en Pim
inderdaad achter msn zitten. Ze klikt Pim aan.
Juniii
zegt: Heeei!
Pimz zegt: Haai June! Hows life? Juniii
zegt: Heul goed! Ik heb verkering! :‟D
Pimz zegt: Leuk xD Juniii
zegt: Echt wel 8D
Pimz zegt: Wie is de gelukkige? Juniii
zegt: Thijmen….
Juniii
zegt: Nwtv?
Pimz zegt: Nah, niet echt, jij verder nog iets? Juniii
zegt: Droogste msngesprek ooit dit xD
Juniii
zegt: We hebben gezoend! :D
Pimz zegt: Nice.
Pimz zegt: Maar ik ga, heb mijn huiswerk nog niet af. Juniii
zegt: Oke, tot morgen!!! Doeeeeg! Xxxx
Pimz heeft zich afgemeld.
June laat haar vingers op de toetsen rusten. “Wat had die nou
ineens?” moppert ze. Ze haalt haar schouders op en luistert naar haar
rommelende maag. Misschien heeft haar moeder het eten al klaar.
Vrolijk wandelt ze naar beneden.
In de woonkamer en de keuken is geen Tess te bekennen. In de
garage echter wel. “Mam? Wat doe jij hier?!” roept ze boven het
lawaai van de schuurmachine uit. Tess zet haar veiligheidsbril af en
staat op. “Waar lijkt het op? Ik pimp een auto!” lacht ze, met een knikje
naar het wrak. “June, ik wilde het met je over iets hebben.”
“Kijk, toen ik in dit huis trok, heb ik enkel een paar meubels erbij
gesleept. Voor veel meer had ik gewoon geen geld. Ik heb goede
herinneringen hier, zoals bezoekjes van Connor, maar ook hele nare,
zoals…” Tess slikt. “Tim.” June knikt bemoedigend. “Ik denk dat het
tijd is voor een wat andere inrichting. Een nieuw likje verf, wat kleine
aanpassinkjes. Ik wil graag weten wat jij ervan denkt.”
June lacht. “Mam! Het is toch jouw huis, daar hoef ik toch niets over
mee te beslissen?” Tess schud haar hoofd. “Dat denk ik dus niet. Je
word ook ouder, je moet beslissingen leren nemen. En bovendien, jij
woont hier ook. Dus wat denk je?” Even denkt June diep na. “Ik denk
het wel. Ik denk wel dat het een nieuwe inrichting kan gebruiken.
Beetje bij beetje.”
Verbouwing deel 1
Nieuwe buitenkant
Woonkamer
Woonkamer
Keuken
Eetkamer
Nadat Tess de veranderingen uitgebreid heeft bekeken, belt ze een van
haar mannen op. Uitbundig begroet ze hem, haar lippen stevig op de
zijne. God, hier had ze zin in… Er klinkt een harde klop op de deur.
Geschrokken draait Tess zich om. Ze kan niet geloven wie er voor de
deur staat. Dylan. Ze gooit de man het huis uit en laat Dylan binnen.
“Hoelang is dit al bezig?” snauwt Dylan. Tess bijt op haar lip. “I-ik… Ik
voelde me eenzaam, echt, je was op reis, het was sterker da-” Dylan
onderbreekt haar. Zijn stem klinkt zacht. “Ik ben in je teleurgesteld
Tess. Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, dat je net zo grenzeloos veel
van mij hield als ik van jou. Maar blijkbaar was ik maar een speeltje,
net als alle anderen…” Met die woorden beent hij de deur uit.
Tess kijkt hem na. Ze voelt een stekende pijn in haar borst. Zonder het
te weten, verloor ze nu de kostbaarste. Zonder het te weten, zat die
ene goede kerel er wél tussen. Met haar vingers volgt ze over het
raam de contouren van zijn lichaam. Ze ziet de perfecte man uit haar
ogen verdwijnen. “Dylan…” fluistert ze schor. “Ga niet weg…”
Tot de volgende keer!