…kregen ruzie, Alwin werd dronken en ging vreemd met een vrouw uit de bar.

Lucas en Sam, twee zoontjes werden geboren.

De nachten na de ruzie, sliep Alwin op de bank. Monique tolereerde

hem niet dichter bij dan een kamer verder weg.

De ruzie met zijn vrouw hield Alwin echter niet bij de vrouw weg,

integendeel.

Hun relatie werd heftiger, de spanning maakte het alleen maar

leuker…

En intussen laaide de spanning tussen Monique en Alwin steeds

verder op…

Suze, Sven, Lucas & Sam

“Kom, je moet er écht uit.” Suze kreunt. “Je hebt zelf gezegd dat je de

zaak wil openen, en je moet ook nog personeel aannemen, dus kom.”

Met een pruillipje komt Suze langzaam omhoog. “Maar jij gaat niet

mee.”

Sven lacht. “Nee, en dat vind ik echt zonde.” Hij pakt zorgzaam haar

hand vast. “Maar we kunnen de tweeling niet alleen thuislaten, en je

kunt het, daar vertrouw ik op. Je hebt twee prijzen Suze, nu al!” Suze

glimlacht en kust hem. “Slijmbal.” grinnikt ze, met een knipoog. Vlug

kleedt ze zich aan.

Na even snel een boterham naar binnen gewerkt te hebben, beent ze

naar haar werkkamer. Ze pakt de telefoon van het bureau en tikt het

nummer in dat ze de avond van tevoren op een briefje geschreven

had.

“Met Suze de Vries. Hallo, ik had gisteren gebeld? Heeft u een

werknemer kunnen vinden?”

Suze luistert op haar gemak naar het antwoord en bouwt langzaam

een grijns op. “Dus Marlinde kan vanmiddag al komen? Oke, stuur

haar maar om 9 uur naar Catstreet 16, dan kan ik nog wat dingen met

haar doornemen.”

Tevreden neemt Suze afscheid van Sven en haar zoontjes, om naar

de auto te lopen. Marlinde van Vreeze. Dat was de naam van haar

nieuwe werknemer. Genietend bij de gedachte dat het werk weer

verdeelt gaat worden, knijpt ze haar ogen dicht.

~

“En, denk je dat mama nu een goede hulp heeft?” vraagt Sven lieflijk

aan Lucas. Lucas sabbelt aandachtig op zijn flesje en reageert niet.

Dat had Sven ook eigenlijk niet verwacht. “Kom, als jij even naast je

broertje gaat zitten, dan eet ik een tosti.”

Zo gezegd, zo gedaan, al krijgt Lucas wel wat nodige hulp bij het

zitten. Op zijn gemak eet Sven een tosti. Hij is niet van plan vandaag

heel veel te doen. Voor de tweeling zorgen, op de loopband en enkel

het noodzakelijke werk thuis.

Met een glimlach kijkt Sven naar Lucas en Sam, die vrolijk zitten te

spelen. Hoe zou het bij Suze gaan?

~

“Dus, heb je al eerder zulk soort werk gedaan?” vraagt Suze op haar

gemak.

Marlinde de Vreeze staart zenuwachtig naar haar handen. “Ik-euh, ik

heb wel een paar keer eerder achter de kassa gestaan, dus ik kan

een kassa bedienen.”

Suze grinnikt. “Je hoeft niet zenuwachtig te zijn hoor. Dit is geen

sollicitatiegesprek, al zou je niet geschikt zijn, ik heb werk nodig. Maar

ik denk dat je sowieso geschikt bent.” voegt ze er gauw aan toe.

Marlinde glimlacht. Suze knipoogt. “Zo, zullen we dan nu naar boven

gaan?”

Zodra ze Marlinde een rondleiding heeft gegeven, laat Suze de kassa

zien. “Het is tijd. Ben je er klaar voor, denk je?” Marline knikt. “Ik ga

het gewoon proberen. De eerste dag is altijd spannend.” Suze knikt

goedkeurend.

Ze loopt naar buiten en opent de winkel. Ze is benieuwd hoe Marlinde

het doet. Ze is een beetje verlegen, maar ze heeft wel ervaring met de

kassa.

Afwachtend gaat ze in de buurt van de kledingrekken staan. Kritisch

kijkt ze nog een keer de winkel door, vluchtig controlerend of alles

goed staat.

Het verloopt soepel. Het word een dag als alle

anderen. Suze loopt van klant tot klant.

En Marlinde? Zodra ze de klanten begint te bedienen, lijkt ze op te

bloeien, en verliest ze haar verlegen trekjes, en doet ze haar werk

prima.

Het word een dag als alle anderen, en een beetje simpeler voor Suze.

Klanten krijgen de beste service, voorraad word zo snel mogelijk

aangevuld en de rij achter de kassa is kort.

Om vijf uur precies sluit een tevreden Suze de winkel. Het was een

goede dag.

Ze loopt nog even naar Marlinde. “Je deed het geweldig.” meent

Suze. Marlinde bloost. “Dus, ik kan de baan houden?” Suze grinnikt

en knikt. “Zeker weten, ik kan wel een hulp zoals jij gebruiken.”

~

Sven kijkt met een vertederde glimlach naar de tweeling. Zíjn twee

zoontjes. Een trotse vader? Oh, zeker.

Hij werpt een vluchtige blik op de klok. Straks komt Suze thuis, en

dan is het al zo ver. Dan worden zijn zoontjes peuter. Hij kleed zich

op zijn gemak om, en rent tot die tijd op de lopende band.

En inderdaad. Het duurt nog een klein halfuur voordat Suze thuiskomt.

Sven drukt een kus op de lippen van zijn vrouw. “En, hoe was

Marlinde?” “Ze was echt geweldig achter de kassa!” antwoordt Suze

opgewekt. “Ze blijft bij me werken, volgens mij heeft ze er ook echt

plezier in.”

Sven glimlacht. “Dus, al met al een goede dag voor de zaak?” “Een

geweldige dag.” Sven werpt een vlugge blik op zijn horloge. “Het is

tijd. Ze moeten opgroeien.” Suze zucht. “Nu al?” Sven strijkt liefdevol

een haar uit haar ogen. “Ja, nu al.”

De tweeling word uit hun zitjes gehaald, en meegenomen naar de

keuken, waar Sven al twee taarten heeft klaargezet.

Suze bukt zich voorover. “Ben je er klaar voor, Lucas?” Lucas graait

enkel vrolijk naar de heen weer bewegende kaarsjes. Sven lacht en

leunt ook naar de kaarsen. “Jij ook, Sam?” Ook van Sam is geen

ander antwoord te verwachten, dan een vrolijk gekraai.

Suze gooit met een glimlach Lucas. Een laatste blik op haar zoontje

terwijl hij baby is…

En hij komt als een peutertje weer neer.

En een paar minuten later, ook Sam.

Nadat de twee nieuwe kleertjes en een nieuw kapsel hebben

gekregen, staan ze met hun ouders in de woonkamer.

Suze kietelt Sam liefdevol over zijn buik. Het jongentje giert het uit.

Suze lacht. Ze houdt zielsveel van haar zoontjes.

Lucas gaapt breeduit. Sven grinnikt. “Ben je moe, manneke?” Lucas

slaat als antwoord zijn armpjes stevig om de hals van zijn vader.

Met die bevestiging brengen Suze en Sven de tweeling naar bed.

Beiden geven weinig protest, ze zijn te moe om lang tegen te

sputteren.

“Weetje, ik vind dat we er even tussenuit moeten. Het is echt druk met

de tweeling, en omdat ik niet werk, hebben we compleet andere

werktijden.”

Suze glimlacht. “Wat wou je doen dan, nog een keer naar Tiwikii?”

Sven lacht. “Nee, natuurlijk niet. Ik denk alleen dat het misschien leuk

is om morgenavond met zijn tweeën uit eten te gaan, gewoon even

een avondje niets. June of Renée kan wel oppassen, ik weet zeker

dat ze dat doen als ik het vraag.” Suze glimlacht en drukt een kus op

zijn lippen. “Ik hou van je, weet je dat.” Sven grinnikt. “Als jij het net zo

voelt als ik, dan weet ik dat heel zeker.”

Tot de volgende!