De vorige keer....

Was er een grote cliffhanger!

Locatie: Catstreet 5; Tess en JuneLocatie: Catstreet 5; Tess en June

“C-connor?” Stottert Tess, met een verward gezicht. “Hoe, hoe...? Wat doe jij hier?” Haar ogen staan vragend, ziet Connor, vragend maar ook vrolijk, blij hem te zien.

Connor pakt haar hand vast en omhelst haar. “Ik heb jou ook heel erg gemist.” fluistert hij.

Samen lopen ze naar binnen. Het is stil, maar hun ogen spreken duizenden woorden. “Waarom ging je weg?” fluistert Connor. Een traan loopt over Tess haar wang. “Ik ben zo stom geweest Connor. Zo stom.” Connor slaat zijn armen om haar heen. “Stil maar...” sust hij. “Huil maar lekker uit.”

Tranen lopen over haar wangen, lange strepen mascara trekken door op haar handen. Tess huilt en huilt. Zachtjes wrijft Connor over haar rug. Uiteindelijk stopt Tess en veegt ze haar tranen weg. Ze slaakt een trillende zucht. “Ga maar lekker op de bank zitten, dan zet ik koffie, goed?” Tess knikt stilletjes.

Al snel zitten ze samen op de bank. Tess klokt het hete goedje gulzig naar binnen. De koffie valt als warm in koud water in haar maag. Ze zucht. “Gaat het al wat beter?” vraagt Connor. Tess knikt. “Denk je dat je nu zou kunnen vertellen wat er aan de hand was?” vraagt Connor. Tess slikt. “Ik zal het proberen.”

“J-je kent Tim toch?” begint Tess zachtjes. Connor schud zijn hoofd. “Hij heeft je toch niets aangedaan he?!” Roept hij fel uit. Tess schud wild haar hoofd. 'Dat wil zeggen...' denkt ze, ergens ver weg in haar achterhoofd. Nee, ze houdt van June, en dat zal altijd zo blijven. “Ga verder.” “Als je me niet meer onderbreekt goed?” Connor glimlacht. “Ik zal het proberen.”

“Ik liep weg, omdat...” Tess friemelt zenuwachtig aan haar shirt. “Omdat ik ontdekte dat ik zwanger van hem was.” Tess knijpt haar ogen dicht voor een uitbarsting, maar die blijft uit. Connor strijkt zachtjes over haar rug. “Je had het niet mee he?” fluistert hij. Tess slikt en schud haar hoofd.

De rest van het verhaal gaat makkelijk. Tess vertelt alles over de enge buurt, buren, het appartement en Enid die haar zo fijn hielp. Connor slikt. Hij moet het verhaal even verwerken. Hij had er geen idee van wat er met zijn zusje aan de hand was, en dat doet hem pijn. “Maar... Is het kind hier?”

Tess knikt en loopt de trap op. Even later is ze terug met June op haar arm. “Dit is June.” stelt ze haar dochtertje voor. Connor kijkt bewonderend naar haar kenmerkende gezichtje en haar bruine haren in een staart.

Connor staat op. “Mag ik?” vraagt hij. Tess knikt en geeft June voorzichtig aan Connor. Connor strijkt een haar uit haar gezicht en kietelt haar buik. June giert het uit. Tess kijkt glimlachend toe. Connor kan goed met kinderen omgaan. “Ze moet zo opgroeien.” meld ze. “Aan jou de eer.” Connor lacht dankbaar en loopt mee naar de keuken.

In het kleine keukentje heeft Tess al een taart klaargezet. Voorzichtig steekt ze de vier kaarsjes aan. Met wat hulp van Connor blaast ze de kaarsjes uit. Connor zet haar op de grond neer...

En al snel staat er mooi, vierjarig meisje. “Mam?” vraagt ze zachtjes. “Ik ga me omkleden, goed?” Tess knikt. “Hoef je geen taart?” June schud haar hoofd. “Ik heb Senna geïnformeerd waar ik ben.” meld Connor. “Ze komt er aan.” Hij stopt zijn mobiel terug in zijn broekzak.

“Gefeliciteerd June.” Tess glimlacht en omhelst haar dochter. “In je kast ligt een setje klaar.” June knikt dankbaar en loopt de trap op. De bel klinkt luid door de kamer. “Dat zal Senna zijn, ik doe wel open.” lacht Connor. Hij straalt, en Tess beseft dat dit de vrouw is die hem echt gelukkig maakt. Ze loopt achter Connor aan de kamer in.

In de kamer staat een vrouw met zwarte haren een een, niet onknap gezicht. Tess schud haar hand. “Tess. Dan ben jij vast Senna, of niet?”

Ze glimlacht. “Ja, ik ben Senna. Connor heeft veel over je verteld.” Tess grinnikt. “Alleen maar goede dingen hoop ik?” Senna lacht. Ze heeft een innemende, vrolijke lach. “Ga toch zitten.”

Al snel zitten de vrouwen op de bank, vrolijk pratend over koetjes en kalfjes. Ze ontwijken het onderwerp 'weggelopen van huis', en daar zijn ze zich beiden volledig bewust van.

Senna kijkt met een glimlach naar haar vriend die June's poppenhuis naar beneden heeft gebracht en nu druk met haar aan het spelen is. “Je hebt een mooie dochter.” merkt Senna op.

Tess glimlacht. “Dankje.” “Weet de vader het al?” probeert Senna voorzichtig. Tess praat er vlug overheen. “Je hebt ook een leuke man gevonden.” Senna schud haar hoofd. “Je wilt er niet over praten he?” Tess zucht. “Nee, eigenlijk niet.”

“Hij weet het nog niet.” Ze sluit haar ogen. “Ik heb het veel en veel te lang uitgesteld... maar ik ben bang. Voor het eerst in mijn leven ben ik echt bang.” Senna legt een hand op haar been. “Waar ben je bang voor?” “Ik ben bang dat hij boos word, of dat hij misschien zelfs June iets aandoet, of meeneemt. Als baby of peuter zou hij dat niet gedaan hebben, maar nu...”

“Ander onderwerp.” meld Tess. “Zijn jij en Connor al verloofd, ben je al zwanger?” Senna lacht. “Nee.” ze dempt haar stem. “Zou ik wel willen! We wonen samen, meer is er nog niet gebeurd.”

Tess knipoogt. “Connor toch! Nog niet verloofd?!”

Connor draait zich razendsnel om. “Dat hoorde ik!” “Dat was de bedoeling.” antwoordt Tess nonchalant. “Wie zegt dat we nog niet verloofd zijn?” merkt Connor dan op. Senna lacht “Ik.”

June legt haar poppen weg en gaat naast Tess op de bank zitten. Ze kruipt behaaglijk tegen haar moeder aan.

Connor haalt een doosje uit zijn broekzak. Dit was het duwtje in de rug wat hij nodig had. “En wie zegt dat het niet op het punt stond te gebeuren?” Senna slaakt een kreet. “Connor!” Connor lacht. “Lieve, lieve Senna, wil je met me trouwen?”

Senna springt van de bank af in zijn armen. “Natuurlijk Connor!”

Locatie: Catstreet 1; HoofdhuisLocatie: Catstreet 1; Hoofdhuis

Op de gang tikt Peter Eline aan. “Eline, ik moet met je praten.” hij pakt haar handen vast. “Je moet weten...” hij maakt een trekkende beweging met zijn lip “Dat een leven niet eeuwig duurt. Van niemand niet.”

Tranen vullen Eline's ogen. “Peter, je bedoelt toch niet?” Peter knikt triest. Een ijzige kou vult de kamer “PETER BRUIJN, HET IS TIJD.” Het is een donkere zware stem, en zowel Peter als Eline weet aan wie hij toebehoort.

Peter kijkt triest naar Magere Hein “Ik weet het, ik weet het.” verzucht hij. “Laat me afscheid nemen van mijn vrouw en kinderen.” “NEE. HET IS NU TIJD OM TE GAAN. GA EN KIJK OP ZE NEER VANUIT HET SIMHALLA.”

Magere Hein haalt een drankje uit zijn mantel. “DRINK EN JE ZULT GAAN.” Peter neemt het drankje aan. “Leef door Eline, heb niet teveel verdriet. Je zult me snel opvolgen.” Dan neemt hij een slok.

Langzaam vervaagt zijn lichaam. “Tot ooit Eline, tot ooit.” fluistert hij nog.

Tot de volgende keer!Tot de volgende keer!