10G van BeestUpdate 3.5

Luca, Claire, Demi, Levi, Fons, Mitch & DaisyMet een leeg gevoel staart Claire naar buiten. Haar ogen doen pijn en haar nagels zijn

helemaal stuk gebeten. Ze hoort voetstappen haar kant op komen. 'Kom je?' vraagt

Luca zacht, terwijl zijn armen zich om haar middel sluiten. Claire sluit haar ogen en

legt haar hoofd tegen zijn schouder. 'Oh, lieverd.' Luca knuffelt haar liefdevol en plant

een kus in haar nek.

'Kom, we gaan.' Hij tilt haar van het bed en slaat zijn arm om haar schouders. 'Het

komt allemaal goed.' Hij drukt een kus op haar lippen. Claire kijkt hem even aan. Fons

en Daisy staan al bij de voordeur te wachten. Luca tilt Daisy op en opent de voordeur.

'Als er iets is bellen jullie Senna, hè?' hij kijkt Levi en Demi even aan. Ze knikken en

dan vertrekken Luca, Claire, Fons en Daisy naar het ziekenhuis.

Demi trekt haar knieën op en legt haar handen op haar buik. Ze voelt een zacht

schopje tegen haar hand en automatisch glimlacht ze. 'Hoe laat komen Merle en

Loggie?' vraagt ze. 'Ze kunnen er elk moment zijn.' Levi fronst even bezorgd. 'Weet je

zeker dat alles goed gaat?' vraagt hij voorzichtig. Demi sluit haar ogen, haalt diep

adem en kijkt hem dan aan. 'Vraag het nog een keer en ik krijg serieus een

woedeaanval, Leev.' zegt ze. Levi grinnikt en knuffelt haar. 'Sorry.'

Dan gaat de bel. 'Ik doe wel open.' Levi springt van zijn bed af en loopt naar de

voordeur. 'Hai.' grijnst Merle vrolijk. 'Hoi.' grinnikt Levi. Merle knuffelt hem even.

'Hoe gaat het?' fronst ze, als ze ziet hoe wit Levi's gezicht is. Hij haalt zijn schouders

op. Merle pakt zijn hand vast. 'Het komt wel goed, Leev.' ze knijpt even in zijn hand

en loopt dan mee naar de slaapkamer. Demi glimlacht even als ze binnen komen.

Merle ploft naast haar neer en knuffelt haar.

Als Logan er even later ook is, zitten ze met zijn vieren in de tuin. Demi strijkt een

beetje afwezig over haar buik, terwijl de rest vrolijk zit te kletsen. 'Deem?' Logan kijkt

haar fronsend aan. Ze kijkt op. 'Ja?' 'Gaat het?' Demi voelt een steek door haar buik

gaan. Ze schud haar hoofd. Logan springt op en knielt voor haar. Demi krimpt in

elkaar en legt haar handen om haar buik. 'Au, shit dit doet pijn.' piept ze.

Een tijd later, na veel gegil en gepuf, houd Demi een klein jongetje vast. Ze kijkt

verwonderd naar het kleine lichaampje. Levi, Merle en Logan kijken glimlachend toe

hoe Demi haar zoontje knuffelt. 'Hoe noem je hem?' vraagt Merle nieuwsgierig.

'Chris.' zegt Demi trots. Logan glimlacht en legt voorzichtig een arm om haar middel.

'Kom, je hebt slaap nodig nu.' hij duwt haar naar binnen.

's Avonds, als Luca, Claire, Fons en Daisy thuis komen, zitten Logan en Levi samen tv

te kijken. Merle is een uur geleden naar huis gegaan en Demi ligt nog steeds op bed,

met Chris veilig naast haar. Daisy en Fons storten zich meteen op Levi. 'Leev! De

dokter zei dat Mitch waarschijnlijk snel wakker wordt!' zegt Fons stralend. Levi

glimlacht en knuffelt zijn broertje en zusje. 'Alles goed gegaan vandaag?' vraagt Luca.

'Prima.' Levi grijnst even naar Logan, die vrolijk grinnikt.

'Waar is Demi?' vraagt Luca voorzichtig. 'Slaapkamer.' antwoord Levi luchtig. 'Jullie

houden iets voor me achter.' moppert Luca. Claire – die al een idee heeft wat er is –

grinnikt. 'Ik ga wel even bij haar kijken.' ze loopt vrolijk weg.

'Deem?' voorzichtig legt Claire een hand op Demi's wang. Demi opent haar ogen en

knippert een paar keer. 'Hai.' mompelt ze glimlachend. Ze kijkt even naar Chris, die

met zijn ogen wijd open naar Claire kijkt. Claire glimlacht en strijkt even over zijn

kleine wangetje. 'Wat een schatje. Weet Devon het al?' Demi knikt. 'Hij komt morgen

langs.'

HoofdhuisMet een glimlach strijkt Bella door Elora's haar. 'Weet je zeker dat je het vast wilt,

lieverd?' zucht ze. Elora kijkt haar via de spiegel aan. Bella grinnikt en drukt een kus

op het haar van haar dochter. 'Goed dan.'

Er klinkt een zacht klopje op de deur, waarna Tobias binnen komt. Hij grijnst en loopt

naar Elora toe. 'Je ziet er prachtig uit.' zegt hij trots. Elora glimlacht en knuffelt hem.

'Dank je, pap.' 'Als ik jou was, zou ik oppassen. Romée belde net dat ze er bijna is.'

zegt Tobias grinnikend. 'Oh help.' Elora grijnst.

*

Each time the wind blows

I hear your voice so

I call your name...

Whispers at morning

Our love is dawning

Heaven's glad you came

You know how I feel

This thing can't go wrong

I'm so proud to say I love you

Your love's got me high

I long to get by

This time is forever

Love is the answer

I hear your voice now

You are my choice now

The love you bring

Heaven's in my heart

At your call

I hear harps,

And angels sing

You know how I feel

This thing can't go wrong

I can't live my life without you

I just can't hold on

I feel we belong

My life ain't worth living

If I can't be with you

I just can't stop loving you

I just can't stop loving you

And if I stop...

Then tell me just what will I do

'Cause I just can't stop loving you

*

Michael Jackson/Glee – I just can't stop loving you

~

'Dus, wat wou mevrouw gaan doen?' Nathan zet de koffers op de grond en slaat zijn

arm om Elora's middel. Elora glimlacht en kijkt hem aan. 'Wat wil jij gaan doen?'

vraagt ze. 'Dat is niet eerlijk, ik vroeg het jou eerst.' Nathan tikt speels tegen haar

neus. 'Goed, zullen we dan eerst het huisje bekijken?' grinnikt Elora. 'Prima.' Nathan

pakt haar hand vast en tilt met zijn andere hand de twee koffers op. 'Lukt het?' lacht

Elora. 'Natuurlijk lukt het. Ik ben geweldig.' Nathan glimlacht onschuldig. Elora geeft

hem een duw tegen zijn zij en kust hem daarna op zijn wang. 'Tuurlijk, schat.' zegt ze

plagend.

'Wordt er getwijfeld aan mijn geweldigheid?' vraagt Nathan pruilend ,terwijl ze samen

naar binnen lopen. 'Natuurlijk niet, waar zie je me voor aan.' Elora zet grote ogen op,

en glimlacht liefjes naar hem. Nathan lacht, zet de koffers in de hal en drukt een

tevreden kus op haar lippen.

Als ze alles hebben bekeken, eindigen ze boven in de slaapkamer. Elora leunt tegen

het raam en staart bewonderend naar buiten. 'Het is hier echt prachtig.' Fluistert ze.

Nathan glimlacht en komt achter haar staan. 'Nog even en je drukt je neus tegen het

raam.' mompelt hij plagend. Elora draait zich om en steekt haar tong naar hem uit. 'Je

bent een gemeen mannetje, Nathan.' 'Maar gelukkig wel jouw gemene mannetje.' Hij

buigt zich naar voren en kust haar.

'Dat klopt.' Elora legt glimlachend haar hand op zijn borst. 'En je hebt ook wel je

goede kanten.' 'Ik heb heel veel goede kanten.' protesteert hij. Ze glimlacht en trekt

een wenkbrauw op. 'Oh ja?' Hij tilt haar gemakkelijk op. 'Oh ja.' grijnst hij. Ze lacht

en grijpt de kraag van zijn shirt vast. 'Niet doen, idioot.' piept ze. Hij legt haar neer op

het bed en leunt over haar heen. 'Wat moet ik niet doen?' zijn gezicht is amper een

centimeter van het hare verwijderd. Elora doet haar mond open om wat te zeggen,

maar er komt enkel wat gemompel uit doordat Nathan zijn lippen op de hare drukt.

De volgende morgen wordt Elora vroeg wakker. Nathan's armen liggen stevig om haar

middel. 'Goedemorgen, zonnestraaltje.' mompelt hij in haar oor. Elora glimlacht en

kijkt hem aan. Hij kust haar liefdevol. 'Honger?' vraagt Nathan plagend als Elora's

maag knort. 'Mhm.' Elora kruipt wat dichter tegen hem aan. 'Misschien.' haar ogen

vallen automatisch weer dicht. Nathan kijkt even glimlachend naar Elora's gezicht. Hij

trekt het dekbed wat verder over haar heen en slaat zijn armen weer om haar middel.

Met een wit gezicht hangt Elora boven het toilet. Ze laat zich op de koude tegels

vallen en grijpt naar haar buik. Ze kreunt even en komt overeind.

'Ik ben er weer!' Nathan zet de tas met broodjes op tafel. Als hij geen antwoord krijgt,

loopt hij naar boven. 'Loor?' bezorgd hurkt hij naast haar neer. 'Gaat het?' Hij legt zijn

arm om haar schouders. Ze knikt langzaam. 'Het gaat wel.' fluistert ze en ze glimlacht

even. 'We blijven vandaag wel hier als je dat wilt.' hij drukt een kus op haar wang en

helpt haar overeind.

's Middags ligt Elora languit op de hangmat. Ze kijkt naar de wolken die langzaam

voorbij waaien, terwijl ze luistert naar het zachte geruis van de zee. Nathan is lunch

aan het halen en kan ieder moment terug komen. Ze is zelf net snel naar de apotheek

geweest voor een zwangerschapstest – alleen om zeker te zijn, want ze had van

Romée precies gehoord hoe vreselijk het was om 's ochtends elk kwartier boven de wc

te hangen. Ze hoort voetstappen en draait haar hoofd. Ze glimlacht naar Nathan, en hij

grijnst vrolijk terug. 'Hai.' hij bukt naast haar en kust haar even. 'Hoe gaat het?'

'Prima.' Elora pakt zijn hand vast. 'Je houd iets voor me achter.' Nathan fronst en laat

zich naast haar op de hangmat zakken. 'Niet waar.' liegt Elora, terwijl ze

geconcentreerd met zijn vingers speelt. 'Loor.' ze kijkt op. 'Niet liegen.' Ze slaat haar

ogen neer en laat zijn hand los. 'Hé, wat is er?' bezorgd legt hij zijn hand op haar

wang. Ze pakt zijn hand weer vast en legt hem op haar buik. Dan kijkt ze hem bang

aan. Zijn ogen worden groot. 'Ben je zwanger?' vraagt hij ongelovig. Ze knikt en sluit

haar ogen, bang voor zijn reactie. Ze voelt zijn lippen tegen de hare drukken en piept

als de hangmat gevaarlijk begint te bewegen. 'Sorry.' Nathan kijkt haar glimlachend

aan.

Romée & BethMoe staart Romée naar buiten. Beth maakt in haar slaap pruttelende geluidjes en

beweegt een beetje met haar armpjes. Romée voelt tranen in haar ogen prikken,

terwijl ze zacht over Beth's buikje wrijft. Met het hele Phoebe gedoe bij haar ouders

thuis, de verzorging van Beth en haar werk houd Romée amper tijd over om te slapen.

Ze legt haar armen om Beth's lichaampje en sluit haar ogen. Het moeilijkste van Beth

is dat ze vreselijk onvoorspelbaar is. De ene dag is ze rustig en lacht ze alleen maar,

en de volgende dag schreeuwt ze het hele dorp bij elkaar.

Sinds Phoebe verdwenen is, laat Romée haar ouders niet meer oppassen tijdens haar

werk – ze hebben al genoeg aan hun hoofd. Ze laat nu een oppasser komen, maar Beth

kan het duidelijk niet met haar vinden. Ze krijst elke keer als een bezetene als Romée

weg gaat, en als ze terug komt is ze nog steeds bezig. Als ze het had gekund, was

Romée gestopt met werken – maar dat betekent geen inkomsten, waardoor ze binnen

de kortste keren geen geld meer heeft. Ze voelt een traan over haar wang rollen.

'Mammie niet huilen.' Romée opent haar ogen als ze Beth's zachte stemmetje hoort.

Beth laat haar handje over haar moeder's wang glijden. 'niet huilen.' zegt ze nog eens.

Romée pakt het kleine handje vast en drukt er een kus op. 'Sorry liefje, mama is

gewoon een beetje moe.' Beth kruipt tegen haar moeder aan. 'Mama slapen.' zegt ze.

'Ik moet zo werken, Beth.' 'Nee, mama niet werken, mama slapen.' Beth grijpt haar

moeder vast. Romée kijkt haar aan. 'Mama niet tegenpraten.' Romée zucht en verstopt

haar gezicht in Beth's haar. 'Mama moet wel werken, liefje. Anders kan mama geen

eten kopen.' 'Mama moet slapen en bij Beth blijven.' Beth pakt de rand van Romée's

shirt vast. Romée komt overeind. 'Nee mama!' 'Rustig maar, Beth, ik ga alleen even

mijn werk bellen dat ik niet kom.'

Als Romée uren later wakker wordt, ligt Beth nog steeds braaf naast haar. Het kleine

meisje heeft een duim in haar mond, en met haar andere hand laat ze haar knuffel over

het dekbed lopen. 'Ik had wat gezegd over duimen.' zegt Romée zacht. Beth kijkt haar

geschrokken aan en haalt snel haar duim uit haar mond. Romée lacht en knuffelt haar

dochtertje. 'Sorry mammie.' giechelt Beth, blij dat haar moeder niet echt boos is.

Romée staat op. 'Heb je honger?' ze tilt Beth op. Beth fronst even en knikt dan. Romée

zet haar op de grond. Ze loopt langzaam naar de keuken, zodat Beth haar kan

bijhouden met haar wankelende stapjes. Romée kijkt glimlachend toe hoe Beth de

laatste paar stapjes zet. 'Het gaat al sneller, meisje.' Zegt ze trots. Beth straalt en klimt

via het krukje op het aanrecht.

Romée pakt even de rand van het aanrecht vast als haar hoofd begint te duizelen. Een

golf misselijkheid komt om hoog en ze slikt de zure smaak weg. 'Geweldig.' mompelt

ze in zichzelf. Beth kijkt haar een beetje bang aan. 'Wat is er mammie?' 'Niks, niks,

mama is gewoon een beetje misselijk.' mompelt ze. Romée schud haar hoofd een

beetje en laat het aanrecht los. 'Waar heb je zin in?' 'flesje!' Beth kruipt naar de rand

van het aanrecht en wil naar de koelkast buigen, als ze haar evenwicht verliest. Ze

slaakt een kreetje. Romée grijpt haar nog net op tijd vast. 'Voorzichtig, moppie,'

glimlacht ze. Opnieuw begint haar hoofd te duizelen. Snel zet ze Beth op de bank. Ze

pakt de leuning van de bank vast en haalt diep adem. Beth kijkt haar fronsend aan.

Romée haalt nog een keer diep adem. Haar hoofd begint vervelend te kloppen, en

opnieuw trekt er een misselijkheid door haar maag. Ze pakt de telefoon en tikt – nog

steeds tegen de bank aan leunend – Mike's nummer in. 'Mike?' piept ze als hij heeft

opgenomen. 'Ja?' klinkt Mike's vrolijke stem aan de andere kant. 'Heb je het druk?'

vraagt ze zacht. 'Niet echt, hoezo?' Romée glimlacht even. 'Heb je zin om een avond

voor een klein roodharig monster en haar halfdoodgaande moeder te zorgen?' vraagt

ze zacht.

'Het is maar goed dat ik een zus heb die vroeger gek was op doktertje spelen.' Mike

legt zorgzaam een koud washandje op Romée's voorhoofd. Romée glimlacht en sluit

haar ogen. 'Loor was vroeger gek op alles.' mompelt ze. 'Dat klopt.' grinnikt Mike.

Beth komt de kamer binnen gewaggeld. 'Monster!' gilt ze vrolijk en ze grijpt Mike's

been vast. Mike lacht en tilt haar op. 'En dat zeg jij, aap.' hij kietelt haar. 'Ga jij maar

even in de woonkamer spelen.' Hij zet haar weer neer en aait even over haar haar.

Romée kijkt Beth glimlachend na. 'Bedankt.' zegt ze dan zacht. 'Waarvoor, voor dat

washandje? Ik weet het, het doet wonderen.' Hij grijnst. 'Nee, niet daarvoor. Nou ja,

daar voor ook, maar ook dat jij en Loor me helpen met Beth en zo.'

Mike glimlacht ook en ploft naast haar op het bed. 'In je eentje voor een kind zorgen is

niet makkelijk, Méet. En ik doe het alleen maar in het weekend, jij moet elk uur van

de dag op Beth letten en voor haar zorgen, en ondertussen ook nog voor jezelf.

Bovendien ben je mijn beste vriendin. En hoewel het heel leuk is om je te pesten, wil

ik wel dat je vrolijk bent.' Romée kijkt hem aan. 'En je doet het omdat je de eerste

twee jaar van je eigen dochter hebt gemist, en je weet dat Chloé hetzelfde heeft

doorgemaakt.' hij slikt en kijkt naar zijn handen. 'Ja, dat ook.' mompelt hij. Romée

klopt op zijn rug.

Als Romée een half uurtje later haar ogen opent, sluit ze ze meteen weer kreunend. 'Ik

weet het, ik ben te geweldig om aan te zien.' Elora grijnst opgewekt. 'Mike moest

werken, en ik heb speciaal voor jou mijn enige avondje in de week dat alleen Nate en

ik thuis zijn opgegeven, dus waag het ook maar een klein beetje te klagen.' Romée

grinnikt en opent haar ogen weer. 'Ik was bijna vergeten hoe vreselijk jij kan kletsen.'

ze prikt plagend in Elora's zij. 'Heb ik van mijn moeder, sorry. Irriteer ik je?' ze laat

zich naast Romée vallen en kijkt haar aan. 'Dat doe je altijd.' Elora grijnst. 'Mooi zo.'

'Je bent gestoord.' zegt Romée. 'Ik weet het.' Elora zucht. 'Ik denk dat het komt door

de mensen met wie ik om ga.' 'Dat denk ik ook.' Romée knikt. 'Waar is Beth?' 'Ze kijkt

TV. Ik meen het serieus, dat kind is gestoord, Méet. Ze bleef rondjes rennen en toen ze

op me begon te klimmen, dacht ik dat de TV haar misschien wel rustig zou krijgen.'

Romée grinnikt. 'Ze past zich aan aan de bezoeker. Bij Mike is ze een stuk rustiger.'

'Mike heeft alle rustigheid gestolen, waardoor ik wel gestoord moet zijn.' zegt Elora

vrolijk. 'Oh God, daar ga ik weer. Hoe voel je je?' 'Prima.' liegt Romée. 'Niet liegen.'

'Goed, ik voel me bagger, maar ik moet morgen wel werken, anders kan ik de

rekeningen niet betalen.' jammert Romée. 'Geen zorgen over die rekeningen, Méetie.

Je moet uitrusten en beter worden, anders maak je het alleen maar erger.' Elora kijkt

haar recht aan. Romée sluit haar ogen en pakt Elora's hand vast. 'Soms ben je best wel

slim, weet je dat.' fluistert ze glimlachend. 'Jup, dat weet ik. Ik ben geweldig.' Romée

opent haar ogen weer en kijkt haar lachend aan. 'Ik heb met Mike afgesproken dat ik

hier vannacht blijf, en als ik morgen moet werken komt hij weer, na mijn werk kom ik

weer terug, oké?' Romée knikt braaf.

'Mooi zo.' Elora knikt tevreden. 'Tante Loor!' gilt Beth vanuit de woonkamer. Elora

staat op. 'Zo terug.' zegt ze vrolijk. Even later komt Beth de slaapkamer in gerend.

'Mammie, mammie, mammie, Sjaak heeft baby's!' zegt ze stralend. Romée grinnikt en

tilt haar op. 'Hoeveel?' vraagt ze glimlachend. 'Drie!' Beth steekt trots drie vingertjes

op. Elora komt ook de slaapkamer in. 'Heet dat beest serieus Sjaak?' vraagt ze. Romée

knikt en kijkt haar onschuldig aan. 'De andere heet Roger, we hebben het samen

bedacht.' 'En dat noemt mij gestoord.' Elora ploft weer op het bed en geeft het kleine

kittentje dat ze vast heeft aan Romée. 'Ze zijn wel erg cute.'

Bean

Baxter

Pandora

Mike, Chloé & Avril'Goedemorgen.' Mike drukt een kus op Chloé's haar. Chloé glimlacht en draait zich

om. 'Goedemorgen.' 'Zin in vandaag?' vraagt Mike plagend. 'Mhm, misschien.' grijnst

ze vrolijk. 'Dat was niet wat ik wilde horen, mevrouw.' Mike klimt op haar en houd

haar handen stevig vast, zodat ze niet kan bewegen. 'Sorry, sorry, natuurlijk heb ik zin

in vandaag.' lacht Chloé. 'Overtuigend.' plaagt Mike. 'Ik ben heel overtuigend, ga van

me af!' 'Mhm, neh, ik lig wel goed.' Hij plant een kus op haar neus. 'Mike, Elora komt

over een uur.' jammert ze. 'Weet ik, vreselijk, niet?' Hij grijnst naar haar.

~

'Oké, mevrouw de Groot.' Elora laat de borstel door Chloé's haar gaan. 'Je moet er wel

mooi uit zien als je mijn schoonzusje wilt worden.' Chloé kijkt haar met opgetrokken

wenkbrauw aan via de spiegel. 'Niks. Zeggen.' gromt Elora. Chloé grinnikt. 'Hmm. Av,

hier.' Avril komt braaf naar haar tante toe. 'Wat vind jij dat ik met haar moet doen?'

Avril kijkt even fronsend naar haar moeder. 'Ik weet het niet, ik denk niet dat het je

gaat lukken om haar mooi te krijgen.' zegt ze dan hoofdschuddend. 'Mhm.' 'Oké, je

gaat er aan.' Chloé staat op. Avril rent lachend weg, maar Chloé heeft haar al snel

ingehaald. Ze duwt haar op de bank en kietelt haar. 'Niet doen mama!' gilt Avril

lachend. 'Het was een grapje, je bent al mooi, help!'

'Oké, Klo, ik weet niet of je vandaag nog wilt trouwen, maar zo ja, dan moet je nu

terug komen.' Elora staat met haar armen over elkaar geslagen naar hen te kijken. 'Ja

mama.' plaagt Chloé. Ze ploft weer op de stoel neer. 'Wat is er?' grinnikt ze. 'Ik weet

niet of ik blij of teleurgesteld voor je moet zijn.' Mompelt Elora, terwijl ze Chloé's

haar weer begint te borstelen. 'Hoezo?' Chloé kijkt haar geamuseerd aan. 'Nou ja, je

gaat trouwen, en dat is heel leuk enzo, maar je gaat wel met Mike trouwen, dus ik

weet niet of dat nou wel zo leuk is.' Chloé lacht en prikt haar in haar zij.

'Papa is heel lief, hoor.' verdedigt Avril haar vader. 'Voor jou, ja, je wil niet weten wat

hij vroeger allemaal deed.' zucht Elora. Avril giechelt. 'En laten we het al helemaal

niet hebben over wat jíj vroeger deed, Elora.' Chloé kijkt haar glimlachend aan. 'Ik

was niet zo erg.' protesteert Elora. 'Nee, nee, zeker niet.' Chloé grijnst even naar Avril.

'Als je er niet uit wilt zien als een clown, zou ik nu ophouden met zo praten.' dreigt

Elora. 'Worden we agressief, Loorie?' kirt Chloé plagend. 'Ik ben altijd agressief, dat

weet je.' mompelt Elora.

Als Elora klaar is met Chloé's haar en make-up, verdwijnt ze naar Mike, die in een

andere kamer zit. Mike zit net in zijn eentje naar buiten te kijken. 'Zo zo, gaan we chic

doen, Mike?' Elora grijnst naar hem. 'Ik ben heel chic.' 'Nee, Mike.' Elora ploft naast

hem op het bankje. Hij geeft een plagend duwtje tegen haar schouder. 'Zenuwachtig,

broertje?' Ze pakt zijn trillende hand vast. 'Beetje.' mompelt Mike. Elora kijkt hem

glimlachend aan. 'Ja, ik ben zenuwachtig, Loor.' zegt hij geërgerd. Elora grinnikt. 'Ik

ben hier de enige die chagrijnig mag zijn, Mikie, ik ben zwanger.' Ze geeft hem een

kus op zijn wang. 'Het komt wel goed, zodra je daar staat is het weg.' belooft ze hem.

'Ja, dat zei Nate ook, maar toch ben ik zenuwachtig.' mompelt hij.

~*~

Hearts gone astray

Deep in her when they go

I went away

Just when you needed me so

You won't regret

I'll come back begging you

Won't you forget

Welcome love we once knew

Open up your eyes

Then you'll realize

Here I stand with my

Everlasting love

Need you by my side

Girl to be my pride

Never be denied

Everlasting love

Hearts gone astray

Deep in her when they go

I went away

Just when you needed me so

You won't regret

I'll come back begging you

Won't you forget

Welcome love we once knew

Open up your eyes

Then you'll realize

Here I stand with my

Everlasting love

Need you by my side

Girl to be my pride

Never be denied

Everlasting love

From the very start

Open up your heart

Feel that you've fall in

Everlasting love

I need a love to last forever

~*~

Met een beetje een verveeld gezicht kijkt Romée toe hoe iedereen gezellig kletst of

danst. Natuurlijk is ze blij voor haar neefje dat hij eindelijk weer gelukkig is, maar nu

hij ook weer een leven heeft voelt ze zich eenzamer dan ooit. 'Ik heb al heel wat

bruiloften meegemaakt, maar nog nooit iemand zó verveeld zien toekijken.' merkt een

stem achter haar op. Ze kijkt om. 'Sorry.' de man glimlacht. 'Ik zeg nogal vaak wat ik

eigenlijk niet hardop hoor te zeggen.' Romée grinnikt. Hij steekt vriendelijk zijn hand

uit. 'Sam Matthews.' Romée schud zijn hand. 'Romée van Wijk.' Sam laat zich naast

haar op een stoel zakken. 'Mag ik weten waarom je zo verveeld kijkt? Stiekem

verliefd op de bruidegom?' vraagt hij plagend. 'Hij is mijn neef, dus nee.' grinnikt

Romée.

'Ah.' Sam lacht. 'Waarom dan?' 'Ben je altijd zo nieuwsgierig?' lacht Romée. 'Jup.'

Sam grijnst vrolijk. 'Als je het echt wilt weten, Mike en Elora zijn mijn beste vrienden

en nu zijn ze allebei getrouwd, en de man met wie ik zou trouwen bleek vreemd te

gaan dus nu voed ik in mijn eentje een dochter op, en Elora en Mike hielpen me daar

heel erg mee maar nu hebben ze minder tijd.' Sam knikt. 'Dat is inderdaad een goede

reden om zo te kijken.' zegt hij vrolijk. 'Hoe heet je dochter?' 'Beth.' 'Mooie naam.'

Romée glimlacht. 'Is ze net zo mooi als haar moeder?' vraagt Sam onschuldig. Romée

grinnikt. 'Mooier.' 'Hm, en haar moeder is al heel mooi.' Sam fronst.

'Nieuwsgierig en spontaan.' grinnikt Romée. Sam haalt een hand door zijn haar.

'Praktisch gezien geweldig dus.' zegt hij luchtig. Zijn blik valt op iemand in de hoek

van de ruimte en hij gromt even. 'Ik moet weer aan het werk, sorry.' 'Mhm jammer, ik

vond het net gezellig worden.' zegt Romée plagend. 'Heb je een pen?' vervolgt ze

onschuldig. Sam haalt een pen tevoorschijn en geeft hem aan haar. Ze krabbelt haar

nummer op een servetje en geeft het aan hem. 'Ha, en dat noemt mij spontaan.' Sam

steekt zijn tong uit en staat op. 'Ik bel je binnenkort.' belooft hij. Romée glimlacht

vrolijk en kijkt hem na terwijl hij terug loopt naar de keuken.

'Is mijn lieve nichtje op rooftocht?' klinkt het plagend in haar oor. Romée grinnikt en

kijkt Elora aan. 'Ik wou eigenlijk al eerder bij je komen zitten, maar het zag er naar uit

dat je het wel naar je zin had.' zegt Elora onschuldig terwijl ze naast Romée ploft.

'Nooit gedacht dat je zo'n rugpijn kon krijgen van een kind.' moppert ze, en ze strijkt

even over haar buik. Romée lacht. 'Ik weet het.' zegt ze vrolijk.