1

BrabantZorg Reizen

Reis Texel

11 t/m 15 september 2016

2

De deelnemers aan de reis:

Dhr. Van Raaij Mevr. Van Raaij

Dhr. Van Grunsven Dhr. Van Bergen

Mevr. Burkunk Dhr. Burkunk

3

Dhr. Zwiers Mevr. Hoefs

Dhr. Puts Dhr. Cafferata

Dhr. Selder Mevr. Van den Elsen

4

Reisleider Nelly Kuijpers Zorg: Ellen v.d. Heijden en

Ellen Velvis

Begeleiding:

Peter Cafferata Jan van Dam

Hannie Neijts Harrie Neijts

5

Zondag 11 september 2016

De reis start in Noorderkroon in Den Bosch met koffie en

gebak en we maken we kennis met elkaar.

6

Restaurant Stoom in Den Helder is ons lunchadres en wat

hadden zij heerlijke broodjes voor ons!

7

En dan door naar het nationaal reddingsmuseum Dorus

Rijkers in Den Helder. De gids vertelt enthousiast de

geschiedenis van het Nederlandse reddingswezen op zee.

Zie links op de foto onze jarige Heer Burkunk!

8

Informatie over het Reddingsmuseum geschreven door

deelnemer van de reis Dhr. Van Bergen, waarvoor

hartelijk dank!

Reddingsmuseum Er is heel wat te zien in het Reddingsmuseum en te vernemen over het prachtige werk van de reddingsdiensten. Het gaat hier voornamelijk over het redden van mensen uit zee. Wanneer je bedenkt wat er allemaal komt kijken als er iemand op zee in nood is en gered moet worden.

Er ontstaat een noodsituatie op een schip. De eerste actie zal zijn dat de noodsituatie wereldkundig gemaakt moet worden, zodat iemand in actie kan komen. Vroeger werden hiertoe rode Lichtkogels gebruikt die kilometers ver te zien zijn en een tijdje blijven omdat ze met een parachuutje naar beneden komen.

Door vanuit twee punten aan de kust de richting te bepalen, waarin de lichtkogel werd gezien, kon bepaald worden in welke richting redders moesten gaan om bij het nood-schip te komen. Deze richting peiling werd veelal gedaan vanuit een of twee vuurtorens die bemand waren, juist om problemen op zee waar te nemen.

Redddingsdiensten werden opgeroepen door de vuurtorenwachter en konden in actie komen, natuurlijk wisten de redders alleen maar dat er een lichtkogel was gezien en in welke richting. Ze hadden dus geen idee wat er aan de hand was op het in nood verkerende schip.

Door de richting van de noodseinen op een zeekaart uit te zetten, kon er redelijk nauwkeurig worden bepaald in welke richting de reddingboot en hoe ver die zou moeten gaan varen. Die richting werd met een magnetisch kompas aangehouden.

Door het uitgooien van een lijn (touw), met daarin op vaste afstanden knopen, kon de snelheid van de reddingsboot worden geschat en als je dan de vaartijd weet dan kun je de afgelegde afstand bepalen. Werd het schip in nood zo gevonden dan was het tijd voor de echte reddingsactie, zoals opvarenden laten overstappen op de reddingsboot en dezelfde weg terug naar de thuishaven van de reddingsboot.

9

Tegenwoordig gaan dingen toch een stuk gemakkelijker: voor een nood-

melding kan gebruik gemaakt worden van de Marifoon; een draadloos

telefoonsysteem (figuur 1), waarmee ieder zeevarend schip uitgerust dient te

zijn. Op een speciaal noodkanaal wordt door de kuststations/vuurtorens dag

en nacht geluisterd. De positie waar het schip in nood zich bevindt, is door

een GPS-systeem aan boord meteen te bepalen en die positie wordt aan de

reddingsboot doorgegeven, zodat deze naar de juiste positie kan uitvaren.

Iets dergelijks geldt ook voor een reddingshelikopter.

Figuur 1 Marifoon

10

Voordat de Marifoon in gebruik kwam, was er wel verbinding met een schip

op zee te maken middels radiotelegrafie: morse signalen door een zender aan

boord uitgezonden. Er moest dus een telegrafist aan boord zijn. Bij de marine

noemde ze die marconist. Hij maakte gebruik van een uitvinding van Merconi

die de radiotelegrafie heeft uitgevonden (in 1896).

In het museum is ook een Radiohut nagebouwd, zoals die op grotere schepen

was gebouwd: de radioman (officier) beschikte over een of meerdere radio-

ontvangers, waarvan er een continu was afgestemd op de nood-golflente 600

meter. Verder waren er een paar klokken en een radiozender aanwezig en

klaar voor gebruik.

Figuur 2 radiohut moderner dan die in het museum

In het museum is ook een prachtig overzicht opgebouwd met vroegere

navigatiemiddelen, zoals hiervoor al genoemd: kompassen, een handlog

(touw met knopen voor de snelheidsbepaling).

Over de kompassen en hoe er genavigeerd werd voordat er kompassen

waren, zijn hele boekwerken volgeschreven: het bepalen van de

hoofdrichtingen Noord Oost Zuid West gebeurde aan de hand van zon en

maan, ‘s Nachts ook aan de stand van de sterren en planeten.

11

Daar komt best wat wiskunde aan te pas en is boeiend om je er in te

verdiepen. De zeelieden die voor de navigatie verantwoordelijk waren, waren

bekend met astronomie (sterrenkunde) en konden ingewikkelde verfijnde

meetinstrumenten gebruiken zoals sextanten, prismakijkers, precisie-klokken.

Nadat we zelf de windkracht 10 mogen voelen in de

windtunnel is het tijd om afscheid te nemen en reizen

we door naar de terminal om de boot te halen.

12

De haven van Den Helder

13

In hotel Tesselhof worden we gastvrij ontvangen en

na het diner genieten we voldaan onder het genot van

een drankje van de vrije avond.

14

Maandag 12 september

Het lijkt wel zomer!! Dus iedereen wil graag naar

buiten….op het terras….met uitzicht op zee!

15

16

‘s-Middags maken we een huifkartocht met de Jan Plezier

door het nationaal Park ‘Duinen van Texel’

De zonnebril op en drinken mee!

17

Tijdens de stop gaan we even de benen strekken onder het

genot van koffie/thee met koek.

Tijdens de rit proeven we het Texels juttertje…..een lokale

likeur.

18

Dinsdag 13 september

Vandaag gaan we naar het Juttersmuseum Kaap Skil in

Oudeschild

Naar de gekleurde verhalen van strandjutter Piet kun je

uren luisteren. We krijgen uitleg over het juttersvak en

verhalen over de zee.

19

20

Na de lunch in het Juttersmuseum gaan we ZELF een

jutterstuk maken van schelpen, stukjes touw,

flessendoppen en allerlei andere rommeltjes uit zee.

21

We hebben aandachtig geluisterd hoe het ‘moet’

22

Woensdag 14 september

Vandaag gaan we naar het strand en blijven daar

lunchen. We rijden een toeristische route en we

genieten van het prachtige weer. We hebben zo geboft

deze vakantie; 28 graden en een briesje wind.

Dit is echt vakantie!!

23

Het natuurcentrum Ecomare ligt midden in het nationaal

Park. We maken een wandeling langs de zeehonden- en

zeevogelopvang.

24

In het gebouw bezoeken we de walviszaal; zeer de moeite

waard (en lekker koel).

’s Avonds genieten we buiten op het terras nog even na van

deze vakantiedag.

25

Donderdag 15 september

’s Morgens moeten we helaas alweer vertrekken en begint

de terugreis. We nemen afscheid van Texel.

De Slufter

26

Op het terras van het pannenkoekenhuis ‘De Platanen’ in

Velsen Zuid nemen we uitgebreid afscheid van elkaar.

Tot ziens klinkt het overal.

Nawoord:

Wat hebben we het erg naar onze zin gehad op het prachtige

eiland Texel!

Het zeldzaam mooie, warme weer in september heeft zeker

een rol gespeeld maar net zo belangrijk is de sfeer in de

groep. Deze was uitstekend en het bankje buiten bij het hotel

was erg gewild. Gelukkig ontdekten we de laatste avond aan

de zijkant in de winkelstraat dat ‘ons eigen’ hotel ook een

prachtig terras heeft.

We kunnen terugkijken op een heerlijke, ontspannen

vakantie met mooie en leerzame excursies. Samen hebben

we voor mooie herinneringen gezorgd.

Bedankt allemaal!

Nelly Kuijpers

Reisleidster van BrabantZorg Reizen