We merkten vorige keer dat Toby niet van school hield. En Jessica kan niet zo goed omgaan met de dood van haar

‘moeder’ en de verdwijning van Bello. Gelukkig wou Toby haar daar mee troosten.

Tevreden kijk ik in het spiegeltje. ‘Zo, dit ziet er beter uit, eens wat anders.’ denk ik ‘Nu nog de reactie van Toby’ Nog

even kijk ik alles goed na en dan pas ben ik helemaal tevreden. Ik geef een knipoogje naar mezelf in de spiegel.

Toby komt binnengewandeld met zijn huiswerk in zijn hand. Als hij alleen maar naar het schriftje kijkt, wordt hij al

misselijk. ‘M-mama?’ zegt hij aarzelend. Ik haal mijn hand door mijn haren. ‘Wat vind je er van?’ zeg ik terwijl ik een

paar poses aanneem alsof ik gefotografeerd word.

Toby lacht stilletjes. ‘Je bent een mooie mama’ zegt hij met een brede lach op zijn gezicht. Ik bloos lichtjes. Ik haal de

boterhammetjes, die ik al gemaakt had, en zet ze op de tafel. ‘Hoe was het op school?’ vraag ik. Ik loop naar de keuken om

de ijskast dicht te doen.

Eerst neemt Toby een hap en dan pas praat hij: ‘Gewoon…’ ‘Heb je veel huiswerk?’ Toby haalt zijn schouders op. ‘Wat is er? Ben je moe?’ vraag ik. Hij zucht. ‘Ik weet het niet’ en hij

neemt nog een hap van zijn boterham.

Hij is dus moe, denk ik bij mezelf. ‘Ik heb geen honger meer’ zegt hij terwijl hij naar zijn kamer wandelt. Ik neem de rest

van zijn boterham en eet die ook op.

Langzaam schuift Toby zijn stoel naar achter en gaat zitten. ‘Saai saai huiswerk’ en hij opent langzaam zijn schriftje.

‘Alfabet, a, c, f, b, blabla’ mompelt hij.

Even later slaat hij zijn schrift toe en kruipt zijn bed in zonder iets tegen me te zeggen. Hij knipt het lampje uit en kijkt nog

even naar buiten. De donkere lucht met de lichtgevende sterretjes.

Omdat hij niks van zich laat horen, ga ik maar eens kijken wat daarbinnen gaande is. Tot mijn verbazing ligt Toby al languit in zijn bed. Ik geef hem een nachtzoen en ga daarna ook in

mijn bed liggen.

De volgende ochtend zit Toby weer aan zijn huiswerk. En ik sta naast hem om hem te helpen. ‘Ik snap het alfabet niet’ zuchtte hij. ‘Ach Toby, ik help je wel’ We liepen samen naar binnen en toen legde ik het alfabet uit aan de hand van een

liedje.

Neuriënd zit Toby aan zijn speeltafel. ‘Jullie blokjes zijn veel fijner dan dat rare alfabetliedje’ zei hij tegen een van de blokjes. ‘Gatver! Jij bent nat’ roept Toby even later luid. Met snelle

bewegingen zwaait hij zijn hand heen en weer. Dan wandel ik de badkamer uit met een pasgepoetste mond. Ik moet lachen. ‘Heb

je de blokken ontdekt waar je vroeger op sabbelde?’

Nog even was ik de borden af die zich de afgelopen dagen hebben opgestapeld. Ik hoor de deur dichtklappen. Ik kijk door het raam naar buiten en zie Toby met een brede lach

naar me zwaaien. Hij huppelt verder naar de bus en stapt dan in. Die heeft er zin in!

En even later moet ook ik naar mijn werk.

Rond 15u wandelt Toby het huis binnen. Hij ziet een oude dame met een krant op de bank zitten. ‘Mama?’ aarzelt hij, ‘Jij bent mama niet! Of ben je ineens oud geworden?’ De dame

draait haar hoofd en vertelt dat zij de oppasser is, en dat Jessica aan het werken is. Toby knikt begrijpend en legt zijn

huiswerk in zijn kamer.

‘Oppas? Ik heb een vriendje meegenomen dus wij gaan zo ven buitenspelen’ meldt Toby. De oppas knikt. ‘Had je gister

Sims in de toekomst gezien?’ vraagt het vriendje opeens. Toby schudt van nee. Hij wist niet eens dat zo’n programma bestond. ‘Maar zullen we buiten gaan spelen?’ Het jongentje

zwijgt even maar rent daarna naar buiten.

Toby’s kameraadje moest er al gauw van door en de rest van de tijd verveelde Toby zich. Er was niks op tv, alleen Sims in de toekomst. Maar dat vond hij maar saai. Aan de oppas had

hij ook niet veel. Ze las alleen maar de krant. Maar toen ik thuis kwam, omhelsde hij me met een brede lach. ‘Je bent

er!’ zegt Toby enthousiast.

‘Zullen we maar gaan slapen?’ vraag ik. Toby geeuwt en zegt dat het saai was zonder mij. Samen wandelen we naar zijn

kamer en hij trekt zijn pyjama aan. ‘Slaap lekker’ ‘Slaap lekker’

Rond 6 uur staat Toby naast mijn bed. Stil fluistert hij dat ik wakker moet worden maar ik word niet wakker. Hij raakt me een paar keer aan maar ik slaap gewoon door. Dan zucht hij.

Hij sloft richting de ijskast en zoekt iets eetbaars. Als hij de ijskast opent, valt zijn mond open. Hij wist niet dat er zoveel

dingen in een ijskast kon zitten. Hij gaat alles af: appels, boter, een zakje met salade, tomaten en nog veel meer.

Uiteindelijk neemt hij niks uit de ijskast. Hij gaat voor een doodgewone, droge cracker. Hij klimt de stoel op en begint

dat rustig te eten. Als hij bijt, hoor je de cracker breken door de hele kamer.

Om de resterende tijd te vullen, kleedt Toby zich aan en speelt wat met spullen uit zijn speeldoos.

Ik open mijn ogen en zie de zonnestralen door het raam schijnen. Het is niet meer zo vroeg. Ik loop de slaapkamer uit

en zie Toby dan rustig naar school vertrekken. ‘Tot zo, lieverd’ Toby schrikt en draait zich om. Hij lacht stilletjes.

Een verfrissende kan geen kwaad, denk ik bij mezelf. Ik schuif het douchegordijn open en laat de kraan lopen. Wanneer ik er

eindelijk onder sta, voel ik de stralen op mijn huid vallen. Zalig.

Maar dan is er werk aan de winkel. Ik oefen nog wat aan mijn vaardigheden voor mijn werk. Het dansen is zwaar maar het

is en blijft een fijne bezigheid.

Al zingend en dansend komt Toby de woonkamer binnen. ‘W-e-e-k-e-n-d! Woew!’ roept hij luid. Hij springt heen en weer en lacht enthousiast. ‘2 dagen geen school!’ Toby is er gek van.

Ik bespreek nog wat dingen met mijn collega’s terwijl Toby met zijn blokken speelt. ‘En als we de mannen nu een ander pasje laten doen als wij, vrouwen, de slide doen’ stel ik voor aan een collega. ‘En als we de mannen nu een ander pasje

laten doen als wij, vrouwen, de slide doen’ zegt Toby me na. Ik moet eigenlijk lachen, maar doe het toch niet.

De oppas arriveert en ik vertrek naar mijn werk. ‘Nee, mama! Niet alweer die saaie vrouw!’ zeurt Toby. Ik geef hem een

schouderklopje. ‘Nodig anders een van je vriendjes uit?’ stel ik voor. ‘Dat lijkt me een goed idee’ antwoordt Toby. Niet veel

later spelen er 2 jongentjes buiten.

Na een kwartiertje spelen, moest Toby’s schoolvriendje er van door. Verveeld zit hij op de bank. ‘Wat kan ik doe-hoen?’

jammert Toby. Hij balt zijn vuisten en klopt wat tegen de bank. Daarna laat hij zich met een plof op de bank vallen.

Neuriënd kom ik thuis. Toby rolt wat op de bank en als hij me ziet is hij dolgelukkig. ‘Je bent terug!’ roept hij blij. De oppas

verlaat het huis en Toby en ik gaan slapen.

De volgende ochtend zit Toby al aan zijn huiswerk. Nog eens het alfabet lijkt hem een eitje. Maar dat is niet zo: hij is het liedje kwijt. Hij tikt met zijn pen tegen het bureau en bekijkt de prentjes op zijn schrift. Na een minuutje geeft hij op. ‘Ik

vraag het zo wel aan mama’ denkt hij.

Maar als hij mij ziet schilderen, heeft hij helemaal geen zin meer in zijn huiswerk. Ik zei dat hij iemand kon bellen om eventjes mee te kletsen en dat deed hij ook. Nu is hij niet

meer van de telefoon weg te slaan!

Mijn schilderij is af en Toby is uitgepraat met zijn vrienden. Nu zitten we samen op de bank. ‘Zou jij niet eens je huiswerk

maken?’ stel ik voor.

‘Dat heb ik al gedaan’ zegt Toby trots, ‘alleen ben ik het alfabet liedje weer eens kwijt… Kan je het nog eens zingen?’ ‘Tuurlijk’ antwoord ik, ‘Een Aapje zat in een Boom…’ zing ik. ‘Ja, stop maar, ik ken hem weer’ lacht Toby. ‘Vul eens aan dan’ Toby haalt diep adem en begint: ‘een Citroenenboom

met een Duiveltje eronder…’

‘Goedzo, je kent hem weer!’ Samen zingen we nog wat verder. Maar al gauw is het weer stil. ‘Wil je niks doen?’ ‘Wat

dan?’ ‘Euh… Bowlen?’ ‘Nee! Bah, bowlen is saai!’ Samen denken we verder. ‘Wil je koekjes bakken?’ Even zwijgt Toby

maar dan antwoordt hij dat het een fantastisch idee is.

Ik wandel richting de keuken en Toby haalt een kookboek uit de kast. Hij zoekt naar een recept voor koekjes. ‘Aha, hier

heb ik het!’ zegt Toby eindelijk. ‘Neem één ei, 60 gram boter, 60 gram suiker, 150 gram bloem en wat zout’ leest Toby

luidop.

Stap voor stap doe ik alle dingen wat Toby zegt. De spullen mengen, een beetje zout erbij, alles tot een glad deegje

mengen en al de rest. Af en toe vraagt Toby hoe het gaat en dan antwoord ik dat het koekjestastisch is. Dat vindt hij

natuurlijk weer grappig.

‘En nu mag alles in de oven!’ eindigt Toby het recept. Ik doe de oven open en leg de bakplaat erin. Toby legt het boek netjes terug op zijn plaats en komt dan kijken. ‘Hebben de

koekjes hun vorm nog?’ vraagt hij alsof het het einde van de wereld is. Ik stel hem gerust met te zegge dat ze allemaal

nog even mooi op hun plaats liggen.

‘Zo, en nu wachten’ zeg ik terwijl ik de oven dicht doe. Toby neemt mijn handen vast en gaat op mijn voeten staan.

‘Inderdaad, mijn wandelaar’ zegt Toby mysterieus. ‘Wandelaar?’ vraag ik. Toby knikt. ‘Hup, wandelen jij!’ commandeert hij me. Ik

loop een rondje door het huis, ofja, dat probeer ik tenminste. Samen vallen we op de grond en we lachen ons ziek.

Net nadat we opgestaan zijn, klinkt er een geluid vanuit de keuken. ‘De koekjes zijn klaar!’ zeggen we tegelijk.

Voorzichtig haal ik de koekjes uit de oven en Toby kijkt aandachtig mee. We ordenen ze per vorm op een bordje. ‘Wij zijn superkoks!’ roepen we luid en we geven elkaar een high

five.

We kiezen allebei een koekje en eten die samen op. ‘Mijn koekje is onthoofd!’ lacht Toby. ‘En nu mijn koekje ook!’ lach

ik. ‘Weetje, mama, jij bent wel een goede kok!’

‘Dankjewel! Maar het was natuurlijk niet gelukt zonder jouw aanwijzingen’ Toby bloost een beetje en eet zijn koekje op.

‘Nu leeft het koekje in mijn maag. Ik noem het… Maagdorp!’ Wat heeft die jongen toch een fantasie.

Maar al gauw moet ik er van door. De carpool staat op de straat en toetert. ‘Nog niet gaan! Ik wil niet weer met die

saaie vrouw!’ jammert Toby. ‘Sorry schat, ik moet echt gaan werken.’ Ik wandel naar buiten en zwaai naar Toby. Loretta is

geweldig, zonder haar had ik dit fantastisch kind nooit kunnen krijgen.

Maar Toby zelf moet ook een kind adopteren, daar weet hij zelf nog niks van. Dat maakt nu allemaal niet uit. Hij is nog te jong om dat te weten… Nu ligt hij te slapen op de bank. Van

koekjes maken word je best moe!

Generaties

1 Loretta

2 Jessica

3 Toby

Einde!

Ik hoop dat ik jullie heb kunnen vermaken & tot de volgende!