1

VOORWOORD Hemelse humor kan niet anders dan aards zijn. Het is tenslotte onze interpretatie die we geven aan wat we aanzien voor hemelse bemoeienis. Hemelse en aardse humor zijn daarom ook niet goed te scheiden, maar ik wilde nou eenmaal twee verschillende boekjes maken. Het oog wil ook wat. Anecdotes en grappen, echte gebeurtenissen, gekke vondsten afgewisseld met meer serieuze overwegingen, met een vrolijke noot. U ziet maar wat u er mee doet. Het gaat mij toch vooral om de lol van het schrijven, de rest is koffiedik. Loes Modderman, 2012

2

INHOUD 1. Katholieke Aliens 2. Onmiddellijk verhoord 3. De Preker en de Meester 4. Een ongewoon gebed 5. Toegang tot de hemel 6. Pennies from Heaven 7. Hemel en Hel 8. Hemelse humor 9. Klagen 10. Religie versus Spiritualiteit 11. Zakelijk initiatief voor het Hiernamaals 12. De reis naar het Paradijs 13. Engelen in voor een crash 14. Wees voorzichtig met je wensen 15. Wat doe je als je een engel ziet 16. Vloekjes in de sport 17. Waar is God? 18. De kunst van het begraven 19. Hemels verkeer 20. O, dat geloof 21. Keuze 22. GOD & DOG 23. Anecdote over moeder Theresa 24. Spelen met God 25. Brief aan God 26. Meer 27. Vruchten van Geloof 28. Brief van God 29. Communicatie 30. Van hier en ginds 31. Vanwege een mier 32. Vergelijking 33. Verrassing 34. De kat van de Goeroe 35. Een eerlijke dief 36. Michael 'Standin' By ' 37. Christian Bloopers 38. Skywheel Project 39. Voeten 40. De digitale kerk 41. Steen 42. Een mantra voor de bijen 43. Redding 44. De Fakir en de mieren 45. Het einde van de wereld 46. Een lift naar de hemel 47. Zij: GOD 48. Mobieltje 49. Gadgets 50. De Brede en de Smalle Weg

3

1. KATHOLIEKE ALIENS? Toevallig pakte ik vanmorgen in een impuls een boek van Guy Consolmagno, de astronoom van het Vaticaan. Toevallig sloeg ik het open bij het hoofdstuk: "Would you baptize an Extraterrestrial?" . In het licht van de huidige stand van zake in de katholieke kerk denkt men al gauw: godelieve, waar halen ze de arrogantie vandaan om hun versie van religie zelfs al aan ET's te willen opdringen. Maar dat blijkt mee te vallen. Eerlijk is eerlijk. Volgens Consolmagno onderschrijft het Vaticaan de visie dat het heelal in z'n geheel door God geschapen is en dat wij op deze aardkloot niet voortreffelijker zijn dan levensvormen elders. Dat zou ik denken.

Echt relevant is het allemaal nog niet, nu de enige officiële twijfelgevallen van leven nanobacteria betreffen. Theologische overwegingen zijn dus nog wat prematuur. Maar het is altijd goed om in de toekomst te kijken, en dat doet Consolmagno dan ook. Je kunt maar niet weten. Hij schrijft: "Er is een cruciale vraag die de Christenheid in het gezicht staart, als, en wanneer buitenaards leven wordt ontdekt. Dat is de vraag wat de Leer betekent voor andere species. Zouden Aliens hun eigen versie van Jezus behoeven? Moeten Aliens gered worden?" Dat hangt af, zegt Consolmagno, van of ze onderworpen zijn aan de erfzonde. (voor niet christenen: de zondeval toen Eva van de appel snoepte) Juist ja. Maar de traditionele theologie op dit punt, stelt de priester ons gerust, zegt helemaal niets over andere entiteiten. "Pas als we die vinden, kunnen we beter inschatten hoe we onze theologie kunnen aanpassen en verbreden." En dan wijdt Consolmagno uit over Paulus en Johannes en 'dopen op verzoek', waarbij hij aantekent dat het absorberen van de hele leer en begrip van de theologische kermis niet noodzakelijk is voor een ET die zich wil laten dopen. Hierstel ik me voor dat ET's collectief opgelucht ademhalen.

Consolmagno veronderstelt verder dat Aliens zich vast net zo druk maken over levensvragen als wij dat doen, en daarin ziet hij potentiële raakvlakken. Wat een lieve man. Hij vergelijkt ET's met andere culturen op aarde waar missionarissen hun prachtig werk hebben verricht, en, in tegenstelling tot soldaten en filosofen de nikkertjes 'als gelijken' hebben behandeld. Misschien dat Consolmagno teveel met zijn hoofd in de wolken zit en er in dit opzicht de geschiedenisboekjes nog eens op na moet slaan. Als ik een ET was zou ik er niet op vertrouwen dat ik 'als gelijke' zal worden aangemoedigd om mijn voelsprieten in wijwater te dompelen. Intussen loopt dit verhaal al weer achter, want Consolmagno heeft onlangs weer van zich doen spreken, en nu in het openbaar. Op internet vind je er artikelen over. Het Vaticaan is blijkbaar danig bezig met de vraag hoe een landing tegemoet te treden, een vraag die wereldwijd gesteld wordt, hoewel in de meeste kringen eerder aan bommen dan aan een wierookvat gedacht wordt.. Maar mocht het toch gezellig uitpakken, ach, dan zou er zomaar dit kunnen gebeuren, ooit, eens, in de toekomst.◄ Want schepselen van God zijn we allemaal.

Toch?

4

2. ONMIDDELLIJK VERHOORD God straft fel en onmiddellijk, zeggen we soms. Hoewel de meeste lieden die God op de proef stellen daar moeiteloos mee weg komen, zijn er ook opmerkelijke en erg vermakelijke gevallen bekend waarin inderdaad als van hogerhand wordt ingegrepen. Maar niet alleen straffend, ook belonend. Allemaal een kwestie van synchroniciteit. Hieronder zo'n positieve goddelijke grap, gevonden in het Amerikaanse blad World Explorer uit 1994. Een klein meisje en haar moeder hadden samen een picnic ergens in Engeland. Het kind liet haar moeder weten dat ze graag een poes zou hebben. Moeder raadde haar aan om ervoor tot Jezus te bidden. Dat deed het kind natuurlijk. Intussen was er niet zo ver van de picknickplaats een man bezig zijn kat uit de boom te lokken, zondert dat moeder en dochter daar iets van wisten. Katten uit bomen krijgen is lastig, want meestal zoekt zo'n dier het alleen maar hogerop. Zo ook in dit geval. Daarom besloot de eigenaar tot een list. Hij gooide een touw over de dikke tak waarop de poes zat, en maakte het andere eind vast aan de bumper van zijn auto. Op die manier dacht hij de niet al te dikke boom naar beneden te kunnen trekken, zodat de kat er makkelijker uit zou kunnen springen. Een mooi plan. Ware het niet dat het touw brak op een kritiek moment. De boom zwiepte terug in de verticale stand, en de kat werd als een katapult weggeschoten. Om te landen vlakbij het duo van moeder en dochter. Sindsdien bleef de poes bij hen, en naar we mogen aannemen heeft het kleine meisje nooit meer getwijfeld aan gebedsverhoring.

3. DE PREKER EN DE MEESTER Uit: Anthony de Mello, 'One Minute Nonsense'

Anthony de Mello (1931-1987) was een Jezuïet, geboren in India, die de kerk over zich heen kreeg omdat zijn opvattingen over het geloof te 'ruim' waren. Te ruim betekent in dit geval dat hij de wijsheden van andere godsdiensten niet minder waar(d) vond dan die van het Christendom. Zijn levensinstelling leverde prachtige boekjes op vol humor en wijsheid. Hieronder een van zijn vele stukjes. "Sta mij toe het Goede Nieuws van mijn religie aan u uit te leggen", zei de Preker. De Meester was een en al oor. "God is liefde. En hij houdt van ons en beloont ons wanneer we ons

houden aan zijn geboden. "ALS?", zei de Meester, "Dan is het nieuws toch niet helemáál goed, begrijp ik? En wat voor soort Goed Nieuws is het dat het zo makkelijk maakt naar de hel te gaan, en zo moeilijk om de hemel te bereiken?" Een andere keer keek de Meester naar de preker die voor hem zat, zo comfortabel in z'n geloof, zelfvoldaan in z'n goede daden, en hij zei: "Mijn vriend, soms heb ik het gevoel dat als jij doodgaat, je dood zult gaan zonder ooit geleefd te hebben. Alsof het leven aan je voorbij is gegaan. Nee, het is zelfs nog erger: Het Leven en jij zijn in tegenovergestelde richtingen gelopen." Op een dag vertrouwde de preker de Meester een geheime pijn toe: "Ik heb een leven geleefd van versterving, en ik ben trouw geweest aan de regels van mijn geloof. Maar er is iets dat me ontbreekt, en ik kan niet bedenken wat dat is. Weet jij dat?" De Meester keek hem aan, een harde en droge man, en hij zei, "Ja. Ziel."

5

4. EEN ONGEWOON GEBED

In deze tijd van economische achteruitgang is het passend om aandacht te geven aan een man van bijna 3 eeuwen geleden, die het ook niet makkelijk had.... Ergens rond 1730 werd er in 'Fog's Journal' , een bekend weekblad in die dagen, het volgende gebed gepubliceerd:

"O Heer, u weet dat ik negen huizen bezit in de stad Londen en ook dat ik onlangs een landgoed heb gekocht in Essex. Heer, ik vraag u dringend om de twee Counties van Essex en Middlesex te bewaren voor brand en aardbevingen, en aangezien ik geld heb geïnvesteerd in Hertfordshire, vraag ik u ook om een oogje te houden op die streek. Wat betreft de rest van de Counties, daarmee mag u wat mij betreft doen wat u wilt. O Heer, zorg dat de banken aan hun verplichtingen kunnen voldoen, en maak hun debiteuren kapitaalwaardig. Geef dat de Mermaid, het schip dat ik heb verzekerd, een behouden vaart heeft en zonder averij terugkeert. En Heer, U hebt gezegd dat de dagen van de zondaars geteld zijn, dus ik hoop dat u zich aan

die belofte houdt, want onlangs heb ik een stuk land gekocht van een jongeman van twijfelachtig allooi. Heer, zorg dat onze fondsen niet in waarde dalen. Bewaar mijn zoon Caleb voor slecht gezelschap en houdt hem weg van gokhuizen. Geef mij een goede nachtrust, O Heer, en bewaar me voor dieven en voor brand en maak mijn personeel eerlijk en behoedzaam, terwijl ik, uw nederige dienaar, mij in de slaap aan u overgeef, O Heer. Amen.

5. TOEGANG TOT DE HEMEL

Er was eens een echtpaar dat een veelbelovende zoon had. Die zoon werd ernstig ziek, en zijn vader en moeder waren radeloos. Omdat geen dokter de jongen kon genezen, gingen ze naar een kabbalist, om hem te verzoeken in de hemel te pleiten voor het leven van hun zoon. De Kabbalist trad uit zijn lichaam, steeg op, maar vond de poorten van de hemel gesloten met een gouden ketting en een groot hangslot. Onverrichterzake keerde hij bij de ouders terug. Die smeekten hem het nogmaals te proberen. Toen riep de Kabbalist zijn bediende, en stuurde hem weg om 10 boeven op te sporen en mee te brengen. Een tijdje later kwam de bediende terug met tien dieven en inbrekers, bedriegers en zwendelaars. De Kabbalist beval hen mee te gaan naar de hemel. De hemelpoort was nog steeds gesloten, maar voor dat criminele gezelschap vormde het hangslot geen obstakel, en binnen de kortste keren was het open. De Kabbalist deed zijn verzoek, en samen keerden de heren terug naar hun lichaam. De jongen genas, maar het wonder was dat ook de boeven geen boeven meer waren. Door het slot van de Hemel te openen hadden ze iets voor een ander gedaan, en daarmee was hun ziel bevrijd van egoïsme en hebzucht. Bovendien hadden ze een blik op de eeuwigheid geworpen. De Kabbalist had in alle opzichten een werkelijke transformatie bewerkt.

6

6. PENNIES FROM HEAVEN Grappenmakers in de hemel? Het lijkt er soms wel op. Berichten over het vallen van voorwerpen of dieren die niet in de hogere regionen thuishoren zijn vrij algemeen. Maar munten? In 1800 vielen ze in groten getale op Trafalgar Square, waardoor menigten Londenaren door de knieën gingen om er zoveel mogelijk van op te rapen. Op 18 januari 1928 gebeurde dat nogmaals, maar deze keer niet in het openbaar, maar binnenshuis bij de familie Robinson in New York. Koperen munten materialiseerden uit het niets. Dat zulke gebeurtenissen ook heel specifiek kunnen zijn bewijst de volgende ervaring van een lezer van Fortean Times: Mijn vader was speciaal gehecht aan pennies. Hij vond het leuk als hij er een vond, en het overkwam hem nogal eens dat hij er een op straat zag liggen. Zijn geliefde Chihuahua noemde hij zelfs Penny. In 1994 stierf hij aan longkanker. Een paar weken na zijn dood werd ik om 3 uur 's nachts wakker, en daar stond mijn vader, aan de voeteneinde van mijn bed. Hij zag er gezond uit en een stuk jonger dan toen hij stierf. Hij droeg een van zijn geliefde geruite hemden. Sue, zei hij, ik heb geen pijn meer. Toen was hij weg. Hij wist hoe erg ik het had gevonden om hem pijn te zien lijden en hij wilde me geruststellen dat dat nu voorbij was. Toch, naarmate de tijd verstreek, was ik bang dat zijn boodschap alleen een droom was geweest. Niet lang daarna begonnen er overal in huis pennies te verschijnen. Ik ben tamelijk netjes, en ik laat geen spullen slingeren. Mijn echtgenoot is nog netter dan ik, dus er is geen kans dat losse pennies blijven liggen waar ze niet horen. De pennies verschenen steeds op rare plaatsen: in het midden van een net opgemaakt bed, op een kale tafel, of zelfs tussen de toetsen van m'n keyboard. En nee, m'n echtgenoot kan het niet gedaan hebben, want die was vaak net op zakenreis als ik er een vond. Ik begon ook buiten steeds pennies te vinden, net als mijn vader had gedaan, alsof ze zich zomaar manifesteer-den, telkens als ik aan mijn vader dacht. Er rolde er zelfs een keer een uit m'n jurk, net toen ik in een hotel op weg was naar een belangrijke afspraak. Toen ik erop ging letten vond ik steeds pennies als ik me ergens zorgen over maakte. Nu, vijf jaar na de dood van m'n vader, vind ik nog steeds pennies als ik gespannen ben. In paranormale termen heten dat 'apports' . Ik twijfel er niet aan dat mijn vader genoeg energie kan oproepen om pennies te laten verschijnen, als teken dat hij voortleeft en bij me is. Naast m'n bed staat een glazen pot waarin ik de pennies bewaar. In tijden van verdriet of stress neem ik ze in m'n hand . Ze zijn een troost. De pennies die m'n vader verzamelde en aan mij stuurde zijn echt 'pennies from Heaven'

7. HEMEL EN HEL uit 'Spiritual Literacy'

Een man wordt toegestaan om het Hiernamaals te bezoeken. Eerst wordt hem een grote zaal getoond met een lange gedekte tafel vol van de heerlijkste hemelse verrukkingen. Bij ieder bord ligt een zilveren lepel van een meter lang, en honderden mensen zitten rond de tafel. Hoe ze ook hun best doen om de lepel naar hun mond te brengen, het lukt ze niet, en ze krijgen geen hap naar binnen. In hun pogingen zitten ze elkaar in de weg en duwen hun ellebogen in elkaars gezicht. Ze zitten bij elkaar, en zijn allemaal ongelukkig. "Dit", zegt de man's geleidegeest, "is de Hel." Dan wordt de bezoeker meegenomen naar een andere plaats waar precies zo'n tafel staat met dezelfde heerlijkheden, en ook daar zijn de lepels zo lang

dat de gasten ze niet naar hun mond kunnen brengen. Maar hier zijn de mensen goed gevoed, vrolijk en stralend gezond. "Dit", zegt de geleidegeest, "is de Hemel." De man is verbijsterd. "Wat is het verschil?" vraagt hij. Wijzend naar iemand die zijn lange lepel over de tafel in de mond van zijn overbuurman steekt, zegt de gids "In de hemel voedt men elkaar."

7

8. HEMELSE HUMOR Wie in 1995 het nieuws rond de stijgende grote rivieren en de massale evacuaties volgde is het allicht niet ontgaan hoeveel van de hoofdrolspelers namen droegen die met dijken en water te maken hadden. Zo was er minister Dijkstal van Binnenlandse Zaken, burgemeester Zomerdijk, een commissaris van Dijk en nog een aantal andere namen wortelend in ons waterige landje die ik nu vergeten ben. Opvallend veel, alsof iemand ze speciaal voor die gelegenheid had geselecteerd. Misschien hebt u ook wel eens de krant opgeslagen bij de overlijdensberichten, om te ontdekken dat op die pagina drie keer dezelfde naam voorkomt. Of allemaal achternamen die met dezelfde letter beginnen, alsof die dag de P aan de beurt was. Moet u toch eens op letten.

Zulke toevalligheden zijn intrigerend, en er zijn mensen die ze verzamelen. Dat de bakker op de hoek toevallig Bakker heet is niet zo gek, want hij oefent het beroep uit van zijn voorvader die bakker was. Hetzelfde geldt voor alle namen die ontstaan zijn uit een beroep. Dat mevrouw Stoel met meneer Kruk trouwt, of de dames Rolleman en Bolleman hartsvriendinnen zijn (historische voorbeelden) is grappig, maar ook een illustratie van hoe namen mensen bij elkaar kunnen brengen, in een tijd toen we ons nog niet aan elkaar voorstelden met Jan en Ria maar met voor- én achternaam. Anders wordt het als zo'n gave koppeling zich voortzet in de nakomelingen, zoals bij de Australische kroegbaas Thomas Key (sleutel) die met Anna Lock (slot) trouwde, en waarvan de enige zoon Bill Key verliefd werd of Ellen Bolt (grendel), die op haar beurt weer de dochter was van Harry Bolt en Evelyn Chain (ketting) Sommigen schijnen hun kennissenkring op kleur te kiezen, want toen in 1967 Valerie Brown in Engeland trouwde met Alan Black, waren er onder de bruiloftsgasten behalve vele Zwarten en Bruinen ook 5 mensen die White heetten, 5 Greens en 4 Greys. Een bont gezelschap! Nog een leuke: Bij een trouwerij in Sydney in 1977 waren bruid, bruidegom en getuige alle drie advocaten. Hun namen waren Lawless (wetteloos), Swindells (zwendelaar) en Cheetham (to cheat = bedriegen). What's in a name.... Maar soms lijkt het alsof achternamen iemand in een bepaalde richting duwen. Alsof ze een voorteken zijn van de levensbestemming van de drager. Nomen est Omen - de Naam is een Teken, wisten de Romeinen. Zoals een tandarts die Au, en een arts die Griep heet. Of een Deurwaarder in Eindhoven met de merkwaardige naam God. Hoewel die man natuurlijk net zo goed dominee had kunnen worden. De grootste rolstoelfabrikanten in ons land heten Ligtvoet en Beenhakker. Zo kunnen we doorgaan met verbanden leggen die er wel of niet zijn. Leuker is het als er meer toevalligheden ontstaan, zoals de Engelse Mr Bird (vogel) die zich aangetrokken voelde tot de vogelbescherming en daar samenwerkte met Barbara Buzzard (buizerd), Helen Peacock (pauw), John Partridge (patrijs) en Dorothy Rook (roek). Gekker wordt het als in 1975 bij een ongeluk in Frankrijk drie auto's en drie bestuurders betrokken zijn die allemaal de naam Serre dragen, uit verschillende provincies afkomstig en geen familie van elkaar. De naam Serre komt maar weinig voor in Frankrijk. Onlangs is sociaal-psycholoog Raymond Smeets in Nijmegen afgestudeerd op het verband tussen namen en beroepen. Ik weet niet hoe het met u is, maar soms denk ik dat er in de 'namegame', meer dan psychologie in het spel is en dat er een hemelse grappenmaker aan de touwtjes trekt.

9. KLAGEN Een aankomende Yogi zoekt een goeroe om zich te bekwamen, en vindt een ashram. Hij krijgt te horen dat hij mag blijven als hij het eens is met de stilteregel: 12 jaar zwijgen. Pas dan mag hij één zin zeggen. De man stemt toe. Na 12 jaar stilte komt het moment waarop hij zijn mond open mag doen. Hij zegt: "het bed is te hard" Na nog eens 12 jaar zwijgen zegt hij: "Het eten deugt niet" Na 36 jaar in stilte te hebben doorgebracht zegt hij: "Ik ga" "Goed", zegt de goeroe. "Alles wat je hebt gedaan is klagen".

8

10. RELIGIE VERSUS

SPIRITUALITEIT Deze muismat, aangeboden op internet trok m'n aandacht. Een doordenkertje. Vertaling: Religie is voor mensen die bang zijn naar de hel te gaan. Spiritualiteit is voor mensen die daar al zijn geweest.

11. ZAKELIJKE INITIATIEF M.B.T. HET

HIERNAMAALS

Het kan altijd nog gekker. Onlangs werd er in Amerika een gat in de markt ontdekt. Iemand richtte een business op: 'Reserveer een Plek in de Hemel' Op Internet kun je inschrijven voor de Hemel. Je geloof doet er niet toe, want 'Reserve a Spot in Heaven' heeft geen kerkelijke of andere banden. Business is business, nietwaar, en in het ondernemerschap moet je je niet laten remmen door een levensovertuiging. En dat hier sprake is van een legitiem bedrijf blijkt wel uit het feit dat je 100% je geld terugkrijgt, mocht je onverhoopt toch niet naar de hemel gaan. Afhankelijk van de keuze van je reispakket krijg je een enkeltje naar je uiteindelijke bestemming, een bewijs van reservering en bijschrijving in 'The Book of Light' , een persoonsbewijs, een reisgids en een VIP- Pas waarmee je mogelijke problemen met Petrus kunt voorkomen en de hemelse zaligheid kunt binnenstappen. De producten die je opgestuurd krijgt zien er echt uit. Garantie dat het werkt is er niet...tenslotte kunnen cliënten de organisatie niet meer voor de rechter slepen, mocht daarboven toch anders besloten worden. Een pakket kost $12.79, en een iets luxere uitvoering een paar dollar meer, maar groepskorting is mogelijk. Tenslotte, voordat de hemel vol is, is het wel belangrijk voor de hele familie tegelijk te reserveren. We nemen graag het zekere voor het onzekere, toch? Stel, er is geen plaats meer. Dan val je naar beneden, en we weten allemaal waar je dan terechtkomt. Extra bonus: met je VIP-kaart hoef je ook niet in de rij te staan. Voor mensen die dolgraag een engel willen worden zijn op aanvraag vleugels beschikbaar. Maar teneinde aan de regels van Petrus te voldoen dient men dan wel eerst vlieglessen te nemen en een diploma te halen. Geen gevaarlijk gefladder in de Hemel. En die lange, lange trap naar boven...die kun je dan gewoon opvliegen. Voelt u zich aangesproken, ga dan naar de site:

http://www.reserveaspotinheaven.com/

9

12. DE REIS NAAR HET PARADIJS Chelm is een werkelijk bestaand stadje in Polen, maar in de Oost- joodse traditie is het een plaats waar gelukkige, naïeve en niet al te snuggere 'wijzen' wonen. De inwoners van Chelm hebben overal een oplossing voor, al is die in de regel wat anders dan het gezonde verstand ons voorschrijft. Dat levert prachtige verhalen op. Veel joodse schrijvers hebben het thema gebruikt en zo is er een hele bibliotheek ontstaan van verhalen over Chelm. Hier is er een, geschreven door Peter Frost en vertaald van internet. Mosje was geboren, getogen en getrouwd in Chelm. Op een morgen werd hij wakker, nog vermoeider dan toen hij naar bed ging. Hij schudde zijn hoofd, en mompelde 'Waarom ik?" Kijkend naar zijn slapende en snurkende vrouw, dacht hij "Waarom zij? van alle vrouwen in Chelm, waarom ben ik net aan haar blijven hangen?" Hij stond op, trok zijn hemd en broek, zijn laarzen en lange zwarte jas aan. Op zijn tenen liep hij de kamer uit en keek om de hoek van de

slaapkamer van zijn kinderen. "waarom zij? ", mompelde hij. En met een blik op zijn huis: "waarom dat?" Terwijl hij naar buiten stapte om naar zijn werk te gaan, bleef Mosje mompelen tegen zichzelf. Nooit genoeg geld, een zeurende vrouw, lawaaiige kinderen, het huis was te klein en de baas van de bakkerij waar hij werkte een akelige wrek...er kwam geen eind aan Mosjes zelfmedelijden. Waarom was hij eigenlijk nog opgestaan? Hij stond stil en keek op naar de nog donkere hemel. En hij herinnerde zich wat de oude rabbi van Chelm gisteren nog had gezegd: "Ooit zullen we allemaal naar het Paradijs gaan, een plaats van vrede en overvloed waar iedereen gelukkig is en genoeg te eten heeft, en niemand nog narigheid en verdriet zal hebben." Maar waar is het Paradijs dan, vroeg Mosje zich af. En hoe moet ik daar komen? En wanneer zal ik er eindelijk naar toe gaan? Duurt dat nog lang?? Toen kreeg de bakkersknecht een ingeving. "Nu" , riep hij. "Nu meteen! Ik zal nu op weg gaan naar het Paradijs!" Dus, in plaats van in de richting van de bakkerij te lopen, naam Mosje een weg die de andere kant opging, want had de rabbi gisteren niet in die richting gewezen toen hij sprak over het Paradijs? Dan moet dit dus de weg naar het Paradijs zijn, dacht Mosje. De zon kwam op, en hij zette er flink de pas in. Na verloop van tijd kwam hij bij een hoge heuvel, en die liep hij natuurlijk op. Al snel liep hij te puffen, en hij trok zijn zwarte jas uit terwijl hij doorklom naar de top. Het werd middag, en nog steeds was Mosje aan het klimmen. Toen ging de zon onder. Mosje had honger. Gelukkig zal ik nu wel snel in het Paradijs zijn, dacht hij, en daar is genoeg te eten. Het was intussen donker geworden, en Mosje ging liggen, trok de zwarte mantel over zich heen en viel in slaap, maar niet voor hij zijn laarzen in de goede richting had gezet, want stel je voor dat hij morgen de richting kwijt was omdat hij zijn laarzen verkeerd had neergezet. Terwijl Mosje sliep gebeurde er iets bijzonders. De engel van de berg kwam naar beneden en stond gebogen over de slapende Mosje. Hij zag de laarzen die in de richting van het Paradijs naast de snurkende man stonden. En omdat engelen dol zijn op grappen, pakte hij de laarzen en zette ze precies de andere kant op. Toen verdween de engel in de nacht, zachtjes giechelend. Mosje ontwaakte toen de zon opging. Hij was hongerig, maar vol energie en klaar om zijn reis naar het Paradijs te vervolgen. Hij trok zijn laarzen aan en liep in de richting waarin ze hem wezen. Nu moest hij toch al dicht bij het Paradijs zijn, dacht hij, want de zon was zo lekker warm en het pad ging over in een weg, waarop het veel makkelijker wandelen was. Dit was beslist de weg naar het Paradijs! Tenslotte kwam Mosje bij een oud hek van hout dat de ingang vormde naar het Paradijs. Hij was natuurlijk wel verbaasd dat het hek niet van goud of tenminste heel mooi hout was, maar daar kon hij niet mee zitten. Deze binnenplaats leek precies op die van hemzelf in Chelm. De deur naar het houten huis leek er ook al sprekend op, dat was wel een verrassing, maar het gaf hem ook een goed gevoel. Hier zou hij wel kunnen wennen. De geuren van het voedsel in het Paradijs kwamen zijn neus binnen. Hij watertandde en zijn maag begon te rommelen. Mosje ging aan tafel zitten, en laat nou zijn vrouw ook al sprekend op zijn eigen vrouw lijken? Het voedsel in het Paradijs was heerlijk. Twee jonge kinderen dansten in de keuken en lachten naar hem. De kinderen in het Paradijs waren zo leuk, rustig en vriendelijk. Mosje zuchtte van geluk. Ja, dacht hij, het Paradijs is in een woord fantastisch.

10

13. ENGELEN IN VOOR EEN CRASH? Bron: Psychic News

De eerstvolgende keer dat u een engel laag ziet overvliegen, vertel hem/haar dan alstublieft dat hij gevaar loopt neer te storten. Engelen kunnen namelijk niet vliegen. Wie zegt dat? De Engelse bioloog Professor Roger Wotton, en die kan het weten, die heeft er voor doorgeleerd. In een Engelse krant zet hij uiteen dat de engelen zoals wij ze op afbeeldingen zien met geen mogelijkheid kunnen opstijgen. Hun anatomie laat dat niet toe. Zelfs als ze de voorkeur geven aan een glijvlucht zouden ze aanzienlijke windsnelheden nodig hebben om op te stijgen, en dan is de kans groot dat ze gewoon weggeblazen zouden worden. Je moet er niet aan denken. De geleerde professor maakt zich vooral zorgen over de Cherubs, die met hun kleine vleugeltjes en mollige lijfjes het vliegen wel kunnen vergeten. Ze beschikken immers niet over de krachtige spieren waarmee vogels hun vleugels bewegen.

Wotton heeft zich ook gebogen over de vliegkwaliteiten van elfen. Ook hier geldt: een fairy is er niet op gebouwd. Hun vlindervleugelige aangroeisels zouden bij een zuchtje wind al problemen opleveren. Ze missen de borstspieren om vleugels succesvol te kunnen bedienen. Conclusie: vliegende elfen? Vergeet het maar. Zijn wij nu een illusie armer? Dat is niet te hopen. Een geluk bij een ongeluk: engelen en elfen lezen geen kranten.

14. WEES VOORZICHTIG MET JE WENSEN! "Be careful what you wish for" zeggen de Engelsen: "It might come true". Het kan waar worden. In een curieus boek met stichtelijke verhalen van lang geleden vond ik het volgende pareltje. Het waarheidsgehalte kan niet meer worden achterhaald, maar wat hindert dat; het is een mooie geschiedenis. Richard Parsons, een jongen van 18 jaar uit Glaucester die van God nog gebod wist en zich daar naar gedroeg. In de verre omtrek stond hij bekend als onplezierig gezelschap. Op 19 februari 1766 bevond hij zich in een bordeel waar ook illegaal gekaart werd. Het spel duurde tot diep in de nacht, en toen er een verschil van mening ontstond over het een of ander, bezwoer Parsons zijn gelijk met "Moge m'n vlees rotten aan m'n botten en m'n ogen zich niet sluiten als het niet is zoals ik zeg! " Oeps. Nóóit doen zoiets. Een geschokte toeschouwer joeg de spelers de straat op. Parsons ging naar een andere publieke gelegenheid, maar tegen de ochtend ontstond er een zwelling aan zijn been, en korte tijd later zat hij vol verkleurende builen. De chirurgijn zag er geen brood in. Op 3 maart overleed de hemelbestormer aan een vreemde kwaal waarbij zijn vlees aan z'n botten aan het rotten sloeg. Gangreen, weten we nu. Parsons ogen konden vanwege de zwellingen niet gesloten worden. Het verhaal van Parsons dood haalde de kranten en verspreidde zich onder de vromen van het 18de eeuwse Engeland. Het gebeurde werd een machtig 'bewijs' van de realiteit van Gods wraak. De hoofd-sheriff van Gloucester stelde een onderzoek in en hoorde getuigen, wier verklaringen overeenstemden. Medisch en spiritueel gezien kan men zich op het hoofd krabben. Geest over stof? Het omgekeerde van psychische Healing? Wie weet. en dan een modernere versies van gebedsverhoring..... In 1989 vroeg pastor Ethel Spearman, Greenville, South Carolina tijdens een preek om een teken dat de 'deuren geopend zouden worden' . We mogen aannemen dat ze dat niet letterlijk bedoelde, maar op datzelfde moment raakte een motorrijder van de weg omdat hij een auto moest ontwijken, en crashte in volle vaart door de deuren van de kerk.... Nog een voorbeeld van hemelse humor: In 2003 vroeg een voorganger in Ohio om een teken van God, en prompt werd de kerk getroffen door de bliksem, die via de bedrading in de toren in de microfoon van de vrager terecht kwam. De voorganger bleef ongedeerd., maar de kerk liep veel schade op. Tja....

11

15. WAT DOE JE ALS JE EEN ENGEL ZIET? Het volgende komt van een beetje merkwaardige Amerikaan met een website:

http://derekclontz.wordpress.com/ die in de hoek zit van het religieuze fundamentalisme en uiteraard een Republikein is. Deze man zette een tijdje geleden, in 2007, een aantal uitspraken over engelen en Jezus op internet die ik u niet wil onthouden, en daarom vertaal ik ze hier.

Honderden ooggetuigen houden vol dat het waar is: Engelen uit de hemel bezoeken Amerika in nooit eerder vertoonde aantallen met boodschappen dat er een betere tijd op komst is. Dat nieuws, zegt Derek Klontz, komt van evangelist Dr. Connor Stack uit Sacramento, Californië, met wie Clontz een boek aan het schrijven is: 'Jesus Rising: Preparing for The Master's Return'. Nadat hij zelf meer dan 500 getuigenverklaringen van ontmoetingen met engelen heeft onderzocht sinds 1994, waarvan alleen al 212 in het laatste jaar, vertelde hij mij:

Engelen verschijnen aan heel gewone mensen met toenemende frequentie. En wat meer is, ze laten zich niet alleen zien, maar ze praten ook met hen, ze helpen en geven raad. Dit is nog nooit voorgekomen in de geschiedenis, zegt de evangelist, maar ik vertrouw erop dat de reden voor hun bezoeken spoedig duidelijk zal worden. Een van de meest spectaculaire ontmoetingen vond plaats op 14 september 2007. In dat geval werd een 49 jarige vrouw, Jeannie, uit haar Toyota geworpen nadat ze achter het stuur in slaap was gevallen en van de weg was geraakt. Volgens Stack had een gouden engel die uit het niets opdook haar getroost tot hulp arriveerde. Het bewijs? Een handvol gouden kiezeltjes die de engel van de Hemelse Straten had meegenomen. Jeannie zei dat de engel die kiezels aan haar had gegeven en dat ze door twee onafhankelijke laboratoria waren onderzocht en van een puurheid bleken te zijn die hier op aarde zelden gevonden wordt.... De prangende vraag die zich nu opdringt is: Wat moet je doen als je een engel ziet? Daarover blijken de meningen verdeeld. Ongelovigen en agenten zullen je misschien aanraden te maken dat je wegkomt als je een engel ziet, maar daar is de geestelijke het niet mee eens. Iedereen die zo gezegend is dat hij een engel waarneemt zou moeten stoppen en luisteren naar de boodschap, als een teken uit de hemel. Laat je niet uit het veld slaan door alarmisten of ongelovigen. Engelen zijn glorieuze boodschappers die je niet voor niets benaderen, zegt Reverend Walt Tremon uit Tampa, Florida. Als je een engel ziet, of door een engel wordt aangesproken, accepteer dan God's plan en zet je ogen en oren open. Ik weet dat het moeilijk is om in deze tijd nog te geloven, maar God en niet de mensheid, en al helemaal niet de regering, is 'running the show' Je kunt het op een lopen zetten, maar je kunt je niet verbergen voor de mysterieuze wegen van de Heer. John Simmons, een lid van een paranormale onderzoeksgroep, voegt er een wijze raad aan toe: "als je in tegenwoordigheid bent van een goedwillende entiteit, luister dan. Maar heb je er een beroerd gevoel bij, dan is het waarschijnlijk het beste als je zo snel mogelijk de aftocht blaast." En zo is't maar net.

12

16. VLOEKJES BIJ DE SPORT

Veel sporters zijn bijgelovig, en dragen hun gelukkige sokken, das of shirt, omdat winnen anders uitgesloten is. Clubs kunnen lijden onder jarenlange vervloekingen, en persoonlijk vind ik dat wel komisch. Zo'n vloek kan goed uitkomen als je onder de maat presteert en je kunt er hogere machten de schuld van geven. Toch moeten we de psychologische macht van vervloekingen zeker niet onderschatten, want ze sudderen door in de ziel van het individu, bijten kleine hapjes uit zijn zelfvertrouwen en laten hem niet los van zichzelf komen en in de 'flow' geraken, dat mystieke gebied waar alles als vanzelf lijkt te gaan. Vloeken kunnen komen van individuen die het helemaal gehad hebben met een club, of van beslissingen om een 'gelukkige' speler naar een andere club te verkopen, of ze komen uit het stadion dat toevallig is bezeten.

Dat laatste is het geval met het stadion 'Superdome' van de New Orleans Saints, een rugbyclub., maar dan op z'n Amerikaans, en daarom 'American Football' geheten. Verwarrend, als je't mij vraagt. Een belachelijke sport, maar dat zijn er in mijn ogen wel meer. Dat terzijde. Bezeten omdat het stadion is gebouwd op een voormalige begraafplaats. Dom, dom, zeker in een van geesten bezeten stad als New Orleans, waar men niet dood of Spiritualist hoeft te zijn om ze tegen te komen. Maar naast de mumbo jumbo bevolking zijn er ook mensen die overal lak aan hebben, en zo werd de oude volle begraafplaats (niet erg zorgvuldig) geruimd en de plannen voor het bouwen van een monsterstadion gingen gewoon door. In 1975 werd het geopend. In de daarop volgende jaren won het team geen enkele thuiswedstrijd. In 2000 was de roep om bovennatuurlijke inmenging zo groot dat Aya Kay Jones, een Voodoo en Yoruba priesteres, te hulp werd geroepen. Jones voerde rituelen uit en bad in het middenveld van het stadion met een boa om haar nek tot de voorouders, of ze toch alsjeblieft 's een keer wat meer ondersteunend bezig wilden zijn. Tenslotte, waar heb je voorouders voor. Die dag wonnen de 'Saints' hun eerste thuiswedstrijd. Daarna werd Jones aangesteld als de officiële voodoo priesteres van de club. Met de boa. Helaas, in 2001 kwam er een kinkje in de geestenkabel. Er stond weer een belangrijke wedstrijd gepland, en tevoren hadden reclamemakers 70.000 flyers uitgedeeld waarin gerefereerd werd aan 'gris-gris' , de term voor bescherming tegen een jinx. Jones was kwaad, en voelde zich niet serieus genomen. De flyers waren volgens haar godslasterlijk. Blijkbaar werden zij en haar religie niet serieus genomen. Misschien voegde ze op dat moment nog een vloekje toe aan die van de voorouders, maar de wedstrijd werd een ramp, met hooligans die bierflesjes op het veld wierpen. Men kent dat wel, zulke supporters reizen de hele wereld over. Volgens mumbo jumbo Jones hadden de Saints zichzelf vervloekt. Wat niet meevalt voor een Saint.

In 2005 stroomde de stad onder en kwam alles even tot stilstand. Duizenden daklozen werden tijdelijk ondergebracht in het stadion, waar de voorzieningen vreselijk waren en de stank niet om uit te houden. Toen het leven z'n loop had hernomen ontstonden er plannen om de club te verhuizen naar elders. Maar uiteindelijk werd het stadion verbouwd, voor $175 miljoen. Vloeken is gratis maar sport kost wat. In 2010 keerde het tij, en wonnen de Saints eindelijk de Superbowl. Als dat het werk was van de geesten dan hebben die zich ergens overheen gezet.

13

17. WAAR IS GOD? Twee broertjes zijn altijd in de weer met kattenkwaad. De ouders krijgen er een staart van en vragen de pastoor of hij eens met ze wil praten. Dat wil de pastoor wel, maar met eentje tegelijk. Het jongste jochie zit tegenover de pastoor en er wordt niets gezegd. Na een minuutje krachtmeten zegt de eerwaarde: "Waar is God?" De jongen blijft hem aankijken maar geeft geen antwoord. Ook als de pastoor met strenge blik zijn vraag herhaalt, blijft de jongen zwijgen. Nogmaals stelt die luid dezelfde vraag, nu ongeduldig en boos omdat de jongen geen antwoord wil geven. "WAAR IS GOD??" Tot grote verbazing van de pastoor springt de jongen van zijn stoel en rent de deur en de kerk uit, naar huis en regelrecht naar boven waar zijn broertje op z'n kamer zit. Hij sluit de deur en hijgt: "We hebben een groot probleem: God is vermist en ze denken dat wij het hebben gedaan!"

18. DE KUNST VAN HET BEGRAVEN U hebt ze vast ook wel eens gezien: beschilderde kisten. Op paranormaalbeurzen trekken ze veel bekijks, en de meningen erover lopen uiteen. Persoonlijk vind ik het een vondst, want zo'n ding gaat onder de grond en niemand hoeft zich er daarna nog aan te stoten. Zelf heb ik al bedacht hoe mijn kist eruit moet zien, helemaal persoonlijk en 'one of a kind'. Niet zo lang geleden werd er gestreefd naar uniformiteit in graven. Wie wel eens in Nijmegen op de moderne (nou ja) begraafplaats 'Jonkerbos' is geweest weet hoe afschuwelijk het leger begravenen er daar bijligt: allemaal hetzelfde graf, allemaal dezelfde steen, en allemaal dezelfde tekst. Hoe bedenken ze't. Of je nou wel of niet in een leven na de dood gelooft, maar daar wil je toch niet liggen? Langer geleden bloeide de grafkunst. Alles kon, en men verzon engelen in alle maten en vormen, of legde de bewoner van het graf in marmer op z'n deksel. Begraafplaatsen als het Parijse Père Lachaise, of praalgraven in kerken laten zien hoe beeldend men toen over de dood dacht. In Zuid Europese landen houdt men nog van overdaad en het gebruik van veel persoonlijke kleinigheden die een band vormen tussen Hier en Daar. Zo blijft er voor de nabestaanden ook altijd wat te doen, en dat is goed. Nederland telt meer dan 200 joodse begraafplaatsen. Ik weet niet of u er ooit een hebt bezocht, maar ze zijn prachtig. Volgens de joodse wet mag een graf niet geruimd en niet geplukt en gemaaid worden, en dat betekent dat sommige van die begraafplaatsen complete isotopen zijn waar je door het hoge gras de stenen niet meer kunt

ontdekken, en de konijnen voor je voeten wegspringen. Schitterende stukjes natuur zijn dat. En ook de graven zelf vermelden veel over wie er ligt; door symboliek en door stenen vol met tekst. Op internet vond ik deze foto ◄ van stenen die geënt zijn op de joodse 'Ashkenazische' (oost- Europese) traditie, maar dan op een niet joodse begraafplaats. Een van de onderliggenden had duidelijk iets met de zee. Zulke stenen worden 'pratende stenen' genoemd, hoewel ze

zwijgen als het graf. Een feest voor genealogen. Een bezoek aan zo'n kerkhof kan een langdurige geschiedenis worden.. Kort geleden las ik een ingezonden stukje in Psychic News van een Oostenrijkse vrouw die bij een bezoek aan het graf van haar man zich kapot was geschrokken, omdat het belendende graf begon te spreken. Nou ja, niet het graf natuurlijk, maar een elektronische toevoeging, waardoor de overledene luid en duidelijk van zich liet horen, met videoportret. Ik weet niet hoe het met u is, maar ik kan me niet voorstellen dat we erop zitten te wachten dat een begraafplaats in een pretpark verandert. Een US uitvinder heeft een video apparaat bedacht dat kan worden ingebouwd in de grafsteen. ► Op die manier kunnen mensen die voor hun dood iets hebben ingesproken of muziek hebben opgenomen voor dit doel, hun persoonlijk stempel nog lang drukken op wie het wel en niet wil horen. Toch ziet het er niet naar uit dat de pratende grafsteen een topper gaat worden. De bestellingen lopen niet storm. Misschien speelt daarbij de niet al te lange levensduur van de door zonne-energie opgeladen apparaten een rol, 15 jaar, of het feit dat een gewone stenen steen, zo'n mooie waar je planten tegenop kunt laten groeien niet meer wil; het zal er een van kunststof moeten worden. Op Jonkerbos zie ik dat nog niet gebeuren, behalve als iederéén er voor kiest. Dan toch maar liever cremeren?

14

19. HEMELS VERKEER In de 90er jaren nam het aantal geziene engelen in Noord- en Latijns Amerika hand over hand toe. Berichten van mensen die door engelen waren gered, die ze hadden gezien op een begraafplaats, en die ze

in de auto hadden gehad haalden de kranten. Een engel-flap dus. In El Salvador nam die hemelse invasie blijkbaar gevaarlijke vormen aan, want daar werden in de provincie Sonsonate zoveel engelen gerapporteerd dat men vreesde voor ongelukken. Officiële engelenoversteekplaatsen werden ingesteld waar auto's, ook al zagen de bestuurders niets, op straffe van een boete van $ 1500 moesten stoppen. Niet alleen handig voor engelen die willen oversteken. Het bericht uit 1995 in een krant in Arizona suggereert dat mensen die moeite hebben hun beschermengel te contacteren zich misschien naar Sonsonate moeten begeven. Maar dat was 1995. Een site op internet heeft een bericht uit 2010 voor ons: een vliegtuig dat bijna in botsing

kwam met een groepje engelen. Dat klinkt, qua hemelse omgeving, aannemelijker dan een kruispunt op de grond. Een Jet-liner van Chicago naar Los Angeles rapporteerde aan Ground Control lichtgevende gevleugelde entiteiten op een hoogte van meer dan 10 kilometer. God zij dank konden ze een botsing vermijden. Je moet er niet aan denken. De Amerikaanse NTSB (National Transportation Safety Board) heeft na dit voorval een onopvallende waarschuwing doen uitgaan naar alle lijnpiloten: wees op je hoede voor Hemelse Heerscharen.

'Shimmering winged entities' , was de term, gezien op een hoogte van 40.000 feet (13,000 m) Autoriteiten verwachten dat dit soort bijna-botsingen zullen toenemen in aantal naarmate het eind van 2012 nadert. Nee, er wordt niet gegniffeld. Dit is bloedserieus, voor sommigen. De NTSB, is er niet blij mee. Er zijn mensen onder hen die niet willen dat engelennieuws van deze aard onder de aandacht van het publiek wordt gebracht. 50 engelen maar liefst, je zou zeggen dat dat nieuws is. De piloot zei dat de entiteiten uit het niets kwamen en voor 25 tot 30 seconden in de wolken dreven, lang genoeg om ze te kunnen tellen, blijkbaar. Ze leken op de plaatjes van engelen in een oude bijbel. "Ik heb geen enkele twijfel dat het engelen waren", zegt de geschrokken piloot. Na een blijkbaar geslaagde poging ze te ontwijken hadden verschillende passagiers lichte verwondingen. Hoe je een Jet in volle vaart zulke manoeuvres kunt laten maken is een wonder op zich. En waarom engelen zich zo dom gedragen is er ook een. Wonder boven wonder. "Er was niets sinisters aan de engelen. Ze leken niet meer substantie te hebben dan damp, en misschien hadden we zo door ze heen kunnen vliegen", zei de co-piloot , die zo was geraakt door het voorval dat hij sindsdien niet meer heeft gewerkt, om te kunnen contempleren op de wegen van de Heer. En Amerika zou Amerika niet zijn als niet alle 263 passagiers naderhand waren gedebriefd, twee maal, door federale snuiters, waaronder die van de FBI, om ze op het hart te drukken dat de engelen niet door mochten vliegen naar de pers. Stel je voor! De NTSB heeft verder een communiqué doen uitgaan naar alle luchtvaartmaat- schappijen om zulke incidenten, mochten ze nog eens geschieden, toch vooral niet aan de grote klok te hangen. Ik moet zeggen dat ik dit verhaal met verbijstering heb opgeschreven en er ook erg om heb moeten lachen.

15

20. O GOD, DAT GELOOF!

In Amerika gelooft men. Dat is mooi. Ongetwijfeld zouden velen willen dat dat in Nederland ook zo was. Maar de excessen van obsessief geloof worden ook regelmatig onder onze aandacht gebracht, en niet alleen van het Christendom. Het Spiritualisme is sinds zijn ontstaan als beweging het mikpunt geweest van spot en vernedering, en wie een beetje bijhoudt wat er bijvoorbeeld in Engeland gebeurt weet dat er sinds 1848 niet zo heel veel is veranderd. Tijd om eens even aandacht te besteden aan een typisch Amerikaanse uitwas van het Christendom...een van de vele, maar deze is echt behoorlijk excentriek. Henry Harrison Mayes voerde een 70 jaar lange campagne in alle staten van Amerika, vanuit zijn thuisbasis in Middlesboro, Kentucky. Mayes, geboren in 1898, had in 1917 een bijzondere ervaring

van goddelijke interventie die hem het leven redde. Sindsdien wijdde hij zijn leven aan arbeid voor de Heer. In 1986 overleed hij, om regelrecht ten hemel te stijgen. Mayes deed vooral van God spreken door borden te vervaardigen met "VERZOEN U MET GOD", en "JEZUS REDT" erop. Na verloop van tijd kwamen daar slogans bij als "WAAR DENKT U DE EEUWIGHEID DOOR TE BRENGEN?" en "ADVERTEREND VOOR GOD SINDS 1918". Toen het moeilijker werd om overal hout en beton heen te slepen ging Mayes over tot het stoppen van boodschappen in flessen. Bij elkaar wierp hij er 50.000 in de wateren van de aarde, en hij stuurde NASA borden met teksten die hij graag op de Maan geplant zou zien. En tzt op andere planeten, natuurlijk. Mayes leefde in zijn missie. Zijn huis was in de vorm van een kruis gebouwd en het dak was met teksten beschilderd, zodat ook passerende vliegtuigen zijn boodschap niet kon ontgaan. Al is Mayes zelf al 20 jaar dood, veel van zijn borden staan nog steeds langs de wegen en een gigantisch elektrisch verlicht kruis staat op een berg bij Middlesboro. Eigenlijk zijn Spiritualisten doodgewoon.

21. KEUZE Gary Zukav vert. uit : 'Soul Stories'

Een Samurai kwam om Hakuin op te zoeken, de Zen meester. "Is er een Hemel en een Hel?" vroeg de samurai. "Je moet eens naar jezelf kijken!" zei Hakuin. "Je hebt je in geen dagen geschoren. En je kleren zijn smerig! Noem jij jezelf een samurai?" De samurai greep dreigend naar z'n zwaard. Zo!' zei Hakuin. "Ik zie dat je een zwaard hebt. Waarschijnlijk is het roestig." Nu begon de samurai z'n zwaard te trekken. "Goed zo", zei Hakuin, "open de poorten van de Hel." De samurai bromde wat, en stak het zwaard weer in de schede. "Zo dus", zei Hakuin, "openen zich de poorten van de Hemel."

16

Dit fantastische liedje, tekst en boek is indrukwekkend in z'n simpelheid en herkenbaar voor iedereen die van honden houdt. Op YouTube te beluisteren. Ik laat het onvertaald.

22. GOD & DOG

I look up and I see God I look down and see my dog Simple spelling G.O.D Same words backwards D.O.G They would stay with me all day I'm the one who walks away But both of them just wait for me and dance at my return with glee Both love me no matter what Divine God and and canine mutt I take it hard each time I fail But God forgives, Dog wags his tail God thought up and made the dog Dog reflects a part of God I've seen love from both sides now It's everywhere, amen bow wow I look up and I see God I look down and see my dog And in my human frailty I can't match their love for me

http://www.wendyfrancisco.com/

23. ANECDOTE OVER MOTHER THERESA uit: James Martin sj., Between Heaven and Mirth

Tijdens het Pontificaat van Johannes Paulus II, van 1978 tot 2005, werden honderden mensen heilig verklaard. De paus kon er maar geen genoeg van krijgen, en net als hij zich geen zorgen maakte over de overbevolking van de aarde, zo kon ook een overbevolkte hemel hem niet van zijn stuk brengen. De schrijver van 'Between Heaven and Mirth', James Martin sj. verhaalt wat een bisschop hem in die jaren vertelde over Moeder Theresa. Een van de zusters van haar orde had haar gevraagd wat ze kon doen om ooit heilig te worden. De zuster verwachtte waarschijnlijk een vroom antwoord, in de richting van een goed leven, veel bidden, veel liefdadigheid, etc. Maar niets van dat alles. In plaats daarvan lachte Moeder Theresa en zei: "Als je heilig wilt worden, dan moet je nu sterven. De Paus is bezig iedereen heilig te verklaren.

Moeder Theresa werd zelf zalig verklaard in 2003. Er ontbreekt nog een wonder, waarna ze heilig verklaard kan worden. Vreemd dat hemelse wonderen altijd meer serieus worden genomen dan aardse.

17

24. SPELEN MET GOD

Katholiek opgegroeide volwassenen van een oudere generatie hebben waarschijnlijk wel priestertje of nonnetje gespeeld toen ze klein waren. En als het even wil hadden ze thuis een altaartje met de nodige voorwerpen, want in ieder kinderrijk gezin werd wel iemand 'geroepen' voor het priesterschap of het klooster. En dan kun je er niet vroeg genoeg bij zijn. Nu de katholieke kerk haar greep op de maatschappij grotendeels heeft verloren, zijn ook die spelletjes niet meer dan een mooie herinnering, horend bij het 'Rijke Roomsche Leven'. De kerststal is niet meer een levend gebeuren maar op z'n hoogst een ornament, en de meeste kinderen hebben de binding met het Bijbelse gebeuren verloren. Maar in andere delen van de wereld wordt anders over geloven en opvoeding gedacht. In Amerika is in de zuidelijke staten een groot deel van de bevolking fundamentalistisch Christelijk. Dat betekent dat er voor kinderen een grote keus is aan spellen, puzzels, poppen, quizzen, films en boekjes die de kinderlijke ziel voorbereiden op latere rechtlijnigheid. Een pratende Jezus ◄ kost maar een paar tientjes en als je wilt kun je er wat discipelen bij krijgen, en een Mozes met stenen tafeltjes of een David, compleet met slinger. Onlangs verscheen er een studie van Nikki Bado Fralick en Rebecca Sachs

Norris, getiteld "Playing with God" - The World of Religious Games and Dolls. Daarin wordt de hele geschiedenis van het religieuze spel in alle wereldgodsdiensten beschreven. Het zal niemand verbazen dat in de Islam, waar zoveel nadruk gelegd wordt op kledingregels, er een grote verscheidenheid is aan poppen die vooral Islamitische meisjes voorbereiden op hun toekomstige taak. Voor de jongens zijn er de spellen over pelgrimstochten naar Mekka en helaas ook veel agressief speelgoed met de Jihad als onderwerp. Barbie, in de Westerse

cultuur het toonbeeld van 'vrouwelijk schoon' heeft een Islamitisch zusje, Fulla, aangekleed met alle zedigheid die hoort bij het geloof. ► Nadat Fulla in 2003 werd ontworpen werden er in de eerste twee jaar 2 miljoen van verkocht. 2 miljoen zedige jurken, jassen en hoofddoekjes, je zult ze maar moeten naaien. Het Jodendom heeft van oudsher een plek ingeruimd voor religieus speelgoed dat hoort bij bepaalde feestdagen. Maar er is meer. Voor de jonge Torah geleerde zijn er bijvoorbeeld alvast een Heilige Ark met Torahrolletjes. ◄

In het Hindoeisme zijn de verschillende goden ook in kindervorm te krijgen; een plastic Ganesha ◄, Of een groene Boeddha als spaarpot ► nou werkelijk bijdraagt aan religieuze vorming is de vraag. Naast 3D speelgoed zijn er voor elke religie leerzame bordspellen ontworpen, en de oudere kinderen kunnen zich vermaken met quizzen rond het geloof. Het doel van religieuze ouders is natuurlijk om via zulk speelgoed van hun kinderen goede gelovigen te maken. Maar spelen met een figuur uit StarWars is waarschijnlijk veel spannender en aantrekkelijker dan spelen met Jezus, want welke actie moet je die laten ondernemen? "Zullen we 'Bergredetje' gaan spelen?" Hè ja!

18

25. BRIEF AAN GOD uit: Two Worlds

Een bijzonder verhaal dat oorspronkelijk van internet schijnt te komen, geselecteerd voor het Engelse Spiritualistische maandblad 'Two Worlds'. Iemand schrijft: Abbey, onze 14 jaar oude hond, stierf verleden maand. De dag na haar dood, huilde mijn 4 jarige dochter Meredith en ze hield niet op over de hond te praten en hoe ze haar miste. Ze vroeg of we niet een brief aan God konden schrijven, zodat, als Abbey in de hemel aankwam, God haar zou kunnen herkennen. Dat kan, zei ik, en Meredith dicteerde: Lieve God, Wilt u alstublieft voor mijn hond zorgen?

Ze stierf gisteren en is nu bij U in de hemel. Ik mis haar heel erg. Ik ben blij dat u haar aan mij gaf als mijn hond, ook al is ze ziek geworden. Ik hoop dat u met haar wilt spelen. Ze houdt ervan te spelen met een bal en ze houdt ook van zwemmen. Ik stuur u een foto van haar, zodat u haar zult herkennen als mijn hond als u haar ziet. Ik mis haar erg. Liefs, Meredith. We deden de brief in een envelop met een foto van Abbey met Meredith, en adresseerde hem aan God, Hemel. De afzender zette ik op de envelop. Meredith deed er een flink aantal postzegels op, want ze dacht dat die wel nodig waren om de brief naar de hemel te sturen. Die middag deed ze hem in de brievenbus van het postkantoor. Een paar dagen later vroeg ze zich af of God de brief gekregen had. Ik zei dat ik dacht van wel. Gisteren lag er een pakje in ons portiek, in mooi goudpapier gewikkeld. "Aan Meredith" , stond erop, in een onbekend handschrift. Meredith opende het. Er zat een boekje in: 'Als een huisdier sterft.' Aan de binnenkant van de cover zat de brief geplakt die we aan God hadden geschreven, in de geopende envelop. Op het schutblad was de foto van Abbey en Meredith, en dit briefje: Lieve Meredith, Abbey is veilig in de hemel aangekomen. De foto hielp erg, en ik kon haar meteen herkennen. Abbey is niet ziek meer. Haar spirit is hier bij mij net als hij in jouw hart blijft. Ze vond het heerlijk om jouw hond te zijn. Omdat we ons lichaam niet nodig hebben in de hemel, heb ik ook geen zakken om de foto in te bewaren, en dus stuur ik hem aan je terug in dit kleine boekje, zodat je iets hebt om je Abbey te herinneren. Dank je wel voor je mooie brief. En bedank je moeder voor haar hulp om hem te schrijven en naar Mij te sturen. Wat een lieve moeder heb jij. Ik zocht haar speciaal voor jou uit. Ik stuur je iedere dag Mijn zegeningen. Onthoud dat ik heel veel van je hou. En het is altijd makkelijk om mij te vinden. Ik ben overal waar liefde is. Love, God

19

26. MEER In het boek 'Soul Shift' doet Mark Ireland verslag van zijn eigen zoektocht naar betekenis na de dood van zijn jongste zoon. Zelf is hij de zoon van een Spiritualistische voorganger en medium. Zijn vader groeide op in een protestant milieu, maar nam daar als jongen van 12 afstand van. Ergens in het boek vertelt de vader hoe die breuk tot stand kwam. In zijn eigen woorden: Op een dag vertelde ik onze dominee dat ik niet meer naar zijn kerk zou gaan omdat ik niet geloofde wat hij vertelde. De enige manier om mij van gedachten te doen veranderen was als hij mijn vragen kon beantwoorden. "Wat zijn die vragen? vroeg hij mij. "In de eerste plaats," zei ik, "denkt u dat God de grootste macht in het universum is?" "God maakte de hemel en de aarde en alles wat er is," zei hij. "Kon hij niet afkomen van alles wat hij niet wou?" vroeg ik. "Natuurlijk wel", zei de dominee. "Waarom raakt hij de duivel dan niet kwijt?" De dominee antwoordde niet. "Houdt God van mij?" "Natuurlijk houdt God van je," zei de dominee. "Houdt hij meer van me dan mijn ouders en meer dan mijn familie?" "Absoluut." God heeft oneindige en perfecte liefde, die we ons als mens niet kunnen voorstellen." "Houdt u van uw zoontje?" "Natuurlijk houd ik van hem," zei hij. "Houdt God meer van hem dan u doet? "Natuurlijk houdt God meer van hem, ik ben maar een mens." "Als uw zoon heel stout was, zou u hem dan in een put met vuur gooien?" "Nee", zei de dominee, "Ik denk niet dat ik dat zou kunnen." "Als God méér van hem houdt dan u doet, hoe bestaat het dan dat God hem wel in de hel zou gooien? Op die vraag kon hij me geen antwoord geven. Vanaf dat moment ging ik mijn eigen spirituele weg - een lange en pijnlijke periode van zelf-ontdekking, om te leren accepteren wie ik was en om te gaan met mijn psychische gaven.

27. VRUCHTEN VAN GELOOF

Hoe meer we ons dagelijk leven gemaakt en gebroken weten door hogere machten, hoe eerder we ergens een teken in zien. Toen in Leichester in 1996 in de keuken van het echtpaar Salim en Ruksana Patel de naam van Allah in een doorgesneden aubergine bleek te zitten, was dat een duidelijk bewijs van Gods gunsten. Zeker omdat Ruksana tevoren ook al over zo'n wonder had gedroomd. Na toestemming van de plaatselijke Imam werd hun huis overstroomd met gelovigen die het wonder met eigen ogen wilden zien.

Ongeveer 5000 mensen zagen de aubergine, en toen hij tenslotte begon te rotten werd hij begraven in heilige grond. Tien jaar later gebeurde iets dergelijks in Zweden, waar Rubina Sheikh haar overrijpe mango doorsneed en in de ene helft 'Allah' en in de andere 'Mohammed' las. Als dat geen wonder is.... Weer stroomden de gelovigen toe, want zoiets wil niemand missen. Speurend op Internet vind ik Allah geschreven in de raten van bijen, in de groei van een cactus,op de huid van een vis, een meloen, een blad, een bloem, in een groepje bomen, in een wolk,en, niet Allah, maar de biddende Islamiet in een boom die precies naar Mekka gebogen staat. ► Niet zo moeilijk, zult u zeggen. Met wat fantasie kun je overal wel wat van maken. Dat is waar, natuurlijk, en Allah heeft Zijn naam mee, het zou heel wat lastiger zijn voor de goddelijke wondermakelaar om Hare Krishna, Jezus van Nazareth of Om Mani Padme Hum in een komkommer vast te leggen. Hemelse gemakzucht? Of heeft Allah Zijn naam expres zo geopenbaard dat die door de natuur her en der gevormd kan worden? Kortom, Allah, of God, of Brahma, of JHVH is in het verhevene en in het nederige. Kortom: Hij is overal. En is dat nou niet precies wat we allemaal al wisten?

20

28. BRIEF VAN GOD Vertaald en bewerkt van Internet, anoniem

Mijn dierbare kinderen, (en geloof me, dat zijn jullie allemaal). Ik beschouw mezelf als een tamelijk geduldig persoon. Ik bedoel, kijk naar de Grand Canyon; het kostte miljoenen jaren om die zo te krijgen. En de evolutie? Hemel, niets gaat langzamer dan dat hele Darwiniaanse gedoe, cel voor cel, gen voor gen. Ik ben geduldig geweest in de loop van beschavingen, oorlogen en intriges en de talloze manieren waarop jullie Mij voor lief hebben genomen tot je weer een keer in de problemen kwam, steeds opnieuw. Nu wil Ik laten weten dat er dingen zijn waar Ik intussen schoon genoeg van begin te krijgen. In de eerste plaats: jullie godsdienststrijd maakt me woedend. Laten we een ding duidelijk stellen: dit zijn JULLIE religies, niet de MIJNE. Ik sta er buiten en boven. Iedere religie zegt dat er maar Een MIJ is (en dat is waar), maar tegelijk beweert iedere godsdienst MIJN favoriet te zijn. En iedere religie claimt dat zijn Boek door MIJ persoonlijk is geschreven, en de andere Boeken door mensen. Hoe moet Ik een eind maken aan die gecompliceerde onzin? Nou luister. Ik ben jullie Vader én Moeder, en Ik heb geen lievelingetjes onder mijn kinderen. En het spijt me te moeten zeggen dat Ik niet schrijf. Mijn

handschrift is hopeloos, en ik ben altijd al meer een doener geweest. Dus AL jullie Boeken zijn door mannen en vrouwen geschreven. Zij waren geïnspireerde, bijzondere mensen, maar ze hebben hier en daar ook fouten gemaakt. Daar heb ik op toegezien, zodat je een Boek niet meer vertrouwt dan je eigen levende hart. Want weet je, een enkel mens - zelfs de zwerver op straat, is waardevoller dan alle heilige Boeken bij elkaar. Zo ben Ik nou eenmaal. Mijn Geest is niet iets uit het verleden, maar iets van nu, levend en fris. Dat brengt Me tot het volgende punt: Jullie gedragen je of Ik jullie religies nodig heb, en jullie in Mijn Naam zieltjes moeten winnen. Ik kan heel goed Mijn eigen bonen doppen, dank je. Ik heb jullie niet nodig om Mij te verdedigen. Ik wil alleen maar dat jullie goed zijn voor elkaar. En nog wat: hou op met Mijn Naam overal in te betrekken. Jullie drama's zijn voor je eigen rekening, Ik bemoei me niet met politiek en geldzaken. Ik wil dat jullie ophouden te denken dat je religie nodig hebt als bewijs van trouw aan Mij. Het werkelijke doel van religie is dat jullie je meer van Mij bewust worden, niet andersom. Want geloof Me, Ik ken jullie al. Ik weet wat er bij ieder van jullie in je hart leeft, en ik hou onvoorwaardelijk van jullie. Dus niet zo somber; geniet ervan. Daarvoor dient religie. Wat jullie schijnen te vergeten is hoe mysterieus Ik ben. En hoe jullie ook de Boeken proberen te ontleden, jullie zullen Mijn Aard nooit begrijpen. Daarom: open je hart voor de gemeenschappelijke waarheden in alle religies. Wees vriendelijk en respectvol. Wanhoop niet, want Ik ben altijd bij jullie. Leer stil te zijn, zodat je Mijn Stem kunt horen, want Ik hou er niet van te schreeuwen. Het lijkt wel of jullie altijd zoeken naar redenen om verontwaardigd te zijn, en Ik heb er genoeg van altijd jullie voornaamste excuus te zijn. Denken jullie nou echt dat het Me iets kan schelen of jullie Mij Jahweh, Allah, Vader, Moeder of Wakantonka noemen? Ik zeg niet dat jullie je religie moeten loslaten, maar doe dan als Ik, en houd van elkaar. Het is zo simpel. Iedere religie is uniek, en dat is niet voor niets. Iedere religie heeft zijn eigen unieke stijl, zodat mensen voor zichzelf het beste pad kunnen vinden. Maar Mijn Speciale Kinderen, waar jullie religie om draait, leven allen op dezelfde plaats (in Mijn hart) en Ik kan jullie verzekeren dat ze het voortreffelijk met elkaar kunnen vinden. Ik heb jullie alle dingen gegeven die je nodig hebt om te leven. Zet je angst voor elkaar opzij, en begin te leven, lief te hebben en samen te lachen. Ik heb niet echt genoeg van jullie, maar Ik moet iets doen om jullie aandacht te trekken, want Ik haat het jullie te zien lijden. Maar Ik heb jullie Vrije Wil gegeven. Ik wil dat jullie gelukkig zijn. Altijd. Vertrouw op Mij. Jullie Enige Echte God.

21

29. COMMUNICATIE uit: 'Het Toekomstig Leven' 1905 Een jonge dame uit Toronto, vroeger onderwijzeres op een Presbyteriaanse Zondagschool, bij wie zich de laatste tijd mediamieke gaven hadden ontwikkeld en die in Spiritistische kringen in Toronto algemeen bekend is, werd onlang bezocht door haar vroegeren predikant. "Wel", zei hij met groote verbazing in zijn stem en manieren, "ik hoor dat ge een medium zijt." Zij ontkende noch bevestigde dit en toen hij zijn twijfel te kennen gaf aan de mediamieke gaven, vroeg zij hem: "Als ik u iets vertelde van uwe vrienden, die ik in het lichaam nooit heb gezien, u hunnen namen gaf, hun karakter teekende, hun uiterlijk beschreef en dat alles deed van hen, van wie ik langs de gewone kanalen niets heb kunnen weten, wat zoudt gij dan zeggen? " "Ik zou zeggen, dat het van den duivel kwam", zeide hij met nadruk. "Dus gij gelooft, dat de duivel en de booze geesten met de menschen in het lichaam kunnen communiceeren?" "Zeker, "riep hij. "En gij gelooft niet, dat goede geesten kunnen communiceeren met de menschen in het lichaam?" "Ja, dat kunnen zij niet", bevestigde hij. "Dan,"hernam zij, "ga ik tot de boozen, want als ik sterf, heb ik besloten terug te komen en met mijne vrienden te communiceeren. Bovendien als de boozen meer voorrechten hebben dan de goeden, wil ik bij de boozen."

30. VAN HIER EN GINDS uit: Blijde Wereld, 7 April 1905 , overgenomen door 'Het Toekomstig Leven' Mei 1905

Weder een Zendbrief. Generaal Booth heeft een zendbrief gezonden aan allen die zich naar Christus noemen, in de geheele wereld. Hij roept uit: "Zie op de wreede, zelfzuchtige, gevoelloze, onmenschelijke oorlogen, waarin de armen altijd het meest te lijden hebben! Zie op de ellende, waarin millioenen langzaam versmachten, kwijnend en klagend tot het graf hen uit hun ellende verlost! Zie eens op de lange rij dronkaards, gebonden door de ketenen van hun demoraliseerende lusten! Denk aan hun verlaten vrouwen en kinderen, hun droeve woningen en hoe zij

op weg zijn naar dood en hel! Zie op de afschuwelijke slavernij van onreinheid, die zich schaamteloos vertoont in de middelpunten van beschaving en Christendom en den verlagenden invloed, die daarmee gepaard gaat. Zie op de misdadigers, die achter slot en grendel worden gezet, en voor wier verbetering voor deze wereld of volgende zoo weinig verstandige pogingen worden in het werk gesteld. Zie op de lichtzinnige beuzelachtige scharen overal, die met allerlei onbeteekenende dingen de heilige kansen, die hun gegeven zijn om hun medemenschen te zegenen en te bereiden om God te ontmoeten, verwaarloozen." Generaal William Booth (1829-1912) was de oprichter van het Leger des Heils. De man moet geleden hebben. De ironie dat zijn klacht precies in het blad 'Blijde Wereld' verscheen maakt zijn bolle woordenvloed grappig, ook al laat zijn portret zien dat hij leed, en waarschijnlijk niet veel vertrouwen in de mensheid meer over had.

22

31. VANWEGE EEN MIER uit 'Essential Sufism'

Dienen is een vorm van aanbidden, en ook een machtige methode tot zelftransformatie. De meeste diensten die wij aanbieden zijn egoïstisch; het zijn diensten voor een beloning: geld, waardering, eer. Met 'dienst' bedoelen de Soefi's dienst 'omwille van God', zonder een gedachte aan beloning. Zo'n soort dienst is er als we ons realiseren dat we deel zijn van God's schepping, en dat we door de schepping te dienen de Schepper dienen - niet voor een hemelse beloning maar uit liefde en dankbaarheid. Dienen hoeft niet groot of dramatisch te zijn. Jaren geleden wijdde de moeder van een van de sultans der Ottomanen zich helemaal aan liefdadigheid. Ze bouwde moskeeën en een groot ziekenhuis

en ze liet bronnen slaan in verschillende wijken van Istanbul waar geen schoon water was. Op een dag toen ze het bouwterrein van het ziekenhuis ging inspecteren, zag ze een mier vallen in het natte cement van de fundering. Met aandacht redde ze de mier uit zijn benarde positie en zette hem op de grond. Een paar jaar later stierf ze. Die nacht verscheen ze aan enkele vrienden in hun dromen. Ze straalde van vreugde en innerlijke schoonheid. Haar vrienden vroegen haar of ze naar het Paradijs was gegaan vanwege al haar geweldige liefdadige werken, en ze antwoordde: "ik ben in het Paradijs, maar niet vanwege die grote daden. Ik ben hier vanwege een mier."

32. VERGELIJKING

Als je niet klaagt - Opgewekt kunt zijn en pijntjes kunt negeren - Als je kunt begrijpen dat naasten even geen tijd hebben om aandacht aan je te besteden - Als je tegen kritiek kunt zonder er over te mokken - Als je de verleiding kunt weerstaan een ander te corrigeren - Als je een rijke vriend niet anders behandelt dan een met minder geld - Als je de wereld tegemoet treedt zonder leugens en bedrog - Als je spanning aankunt zonder pillen - Als je kun relaxen zonder alcohol - Als je nooit veroordeelt - Als je kunt slapen zonder drugs - Als je altijd kunt vergeven - Als je onvoorwaardelijk kunt liefhebben - Als je vanuit het diepst van je hart kunt zeggen dat je geen vooroordeel hebt op grond van huidskleur, geloof of politieke overtuiging..... Gefeliciteerd - je hebt bijna het zelfde spirituele niveau bereikt als je hond.

33. VERRASSING bron: internet

Een dominee en een taxichauffeur komen tegelijkertijd in de Hemel. Ze worden door Petrus rondgeleid. "Kijk", zegt Petrus tegen de taxichauffeur, "hier komt u te wonen", en hij wijst een schitterende villa aan. Nou, denkt de dominee, als híj al een villa krijgt, dan zal er voor mij wel een paleis gereserveerd zijn! Maar even verderop komen ze bij een nederige stulp. "En dit, dominee, wordt úw nieuwe huis" zegt Petrus. De dominee is verbijsterd en betoogt dat er hier van een vergissing sprake moet zijn. "Integendeel", zegt Petrus, "en trouwens, wij maken hier geen vergissingen. Alles draait hier om het resultaat. Bij u in de kerk heeft iedereen geslapen, maar in de taxi van meneer hier werd altijd hartgrondig gebeden."

23

34. DE KAT VAN DE GOEROE uit: Anthonie de Mello , 'The Prayer of the Frog'

Wanneer de goeroe 's avonds voorging in gebed leidde de kat van de ashram de aanwezigen af van hun meditaties. Daarom beval de goeroe dat de kat tijdens het avondritueel zou worden vastgebonden. Na het overlijden van de goeroe werd de kat nog steeds vastgebonden tijdens de avonddienst. En toen de kat stierf, werd er een andere kat in de ashram opgenomen zodat die ook kon worden vastgebonden bij de avondgebeden. Eeuwen later werden er geleerde verhandelingen geschreven door de volgelingen van de goeroe over de liturgische betekenis van een vastgebonden kat bij de rituelen van de avondliturgie.

35. EEN EERLIJKE DIEF uit: Touching Heaven, Touching Earth

Rabbi Zev Wolf was altijd heel zorgvuldig in zijn omgang met mensen. Nooit gaf hij iemand aanleiding te zondigen, en wanneer iemand iets verkeerds deed bedacht hij altijd een excuus. Op een nacht, toen hij aan het studeren was, verscheen er een donkere figuur bij zijn open raam, en een hand griste een paar kaarsen weg. Rabbi Zev liet niet merken dat hij het gezien had, en hij probeerde de man niet te beletten zijn eigendom te stelen. Ook riep hij niet om hulp. De volgende morgen, toen zijn vrouw ontdekte dat de kaarsen weg waren, ondervroeg ze iedereen in huis. Niemand wist ergens van, en dus was de conclusie dat de kaarsen waren gestolen. "Gestolen", riep de rebbe, "waarom verdenk je onschuldige mensen? Dat de kaarsen zijn verdwenen betekent niet dat ze zijn gestolen! Misschien zijn ze gewoon meegenomen." "Meegenomen? Wie kan dat hebben gedaan? Of heb je ze soms aan iemand geleend?" vroeg zijn vrouw. "Ik weet zeker dat ze niet zijn gestolen, ook al heb ik ze aan niemand geleend", antwoordde de rebbe. "Luister naar wat ik je te vertellen heb, dan zul je het begrijpen. Je weet hoe ik probeer te vermijden dat mensen verkeerde dingen doen. Vannacht kwam er een man langs die de kaarsen meenam. Ik bedacht dat hij ze wel hard nodig zou hebben, als hij na middernacht nog op straat was. Wie ben ik om hem tegen te houden? Aan de andere kant wilde ik niet dat hij zou zondigen door te stelen. Daarom maakte ik in gedachten een eind aan mijn eigenaarschap van de kaarsen. Wat ik niet bezit kan niet gestolen worden. Toen was de man dus geen dief meer, maar eigenaar." Toen Rabbi Zev Wolf zag dat zijn vrouw nog maar half overtuigd was, voegde hij er aan toe: "De Baal Shem Tov zei altijd, "Kon ik de eerlijken en rechtvaardigen maar net zo liefhebben als de Heer de zwakken liefheeft. Als de Heilige, Geprezen zij zijn Naam, zo is, wie ben ik dan om de zwakken en zondaars niet lief te hebben?

24

36. MICHAEL 'STANDING BY' Bron: Edward Hays, 'Holy Fools and Mad Hatters'

In de 40er jaren van de 19de eeuw was Ierland een eiland vol ellende. Ziekte, hongersnood, emigratie en harde onderdrukking door de Engelsen bracht de bevolking met twee miljoen terug. Het was een grauwe dag in County Limerick toen een bode kwam aanrennen bij Michael en Margaret O'Reilly, roepend dat His Lordship, de Graaf van Glin, Michael wilde spreken. Margaret was wanhopig. Bij de Lord geroepen worden betekende nooit iets goeds, en zij vreesde dat ze uit hun huisje gezet zouden worden, zoals al zovelen was overkomen. Maar twee uur later kwam Michael jubelend thuis: His Lordship had Michael aangeboden zijn overtocht naar Amerika te betalen. De Graaf van Glin was een redelijk man die zijn best deed

om zijn onderhorigen te helpen in deze tijd van nood. Michael zou eerst gaan, en als hij zich eenmaal had gevestigd in het Land van Belofte, zouden zijn vrouw en kinderen overkomen. "Wanneer ga je, Michael?" vroeg Margaret. "Maggie dear, dat weet ik niet. De schepen zijn zo vol en er zijn zoveel moeilijkheden. His Lordship zei dat ik klaar moet staan, zodat ik meteen weg kan. Het kan morgen of overmorgen zijn, of binnen een uur. En zo zetten Michael en Margaret zich aan het pakken van de enige koffer die ze hadden, een oud versleten ding. Vanaf dat moment verliet Michael nooit meer het huis zonder zijn koffer mee te nemen. In het begin werd hem gevraagd wat hij deed met die koffer, en dan legde hij uit dat hij 'standing by' moest zijn, want de oproep kon elk moment komen, en stel je voor dat hij dan niet meteen kon vertrekken naar het Land van Belofte omdat hij eerst nog z'n koffer moest pakken. Michael werd een ander mens. Met zijn vertrek in gedachten werd alles hem dierbaarder dan het tot dan toe geweest was. Hij genoot van de visites van buren en vrienden, en een simpele maaltijd met zijn gezin was voor hem een geschenk uit de hemel. Zijn geliefde woord was 'precious' , kostbaar, en wat waren er veel kostbare dingen in het leven! De dagen werden weken en de weken werden maanden. En steeds als Michael werd uitgenodigd voor een bruiloft of gevraagd werd iets te doen, antwoordde hij 'als God het wil' , want misschien ben ik wel op weg naar het Land van Belofte. En omdat hij overal zijn koffer mee naar toe nam kreeg Michael de bijnaam "Michael Standin' By" , maar dat deerde hem niet. Lang nadat de boodschapper Michael bij His Lordship had geroepen kwam een buurman, Thomas Meehan, Michael vragen hem te helpen met het binnenbrengen van het hooi. Het zag er naar uit dat het ging regenen, en het hooi was droog en klaar om verwerkt te worden. Michael greep zijn koffer en zei tegen Maggie dat hij maar het beste meteen kon gaat, want anders kwam er misschien wat tussen... Hij kuste haar met dezelfde warmte die zijn leven had gekenmerkt sinds de koffer zijn constante kameraad was geworden. Michael klom op de wagen van Thomas en groette de andere werklieden, die hem toeriepen 'welkom aan boord, Michael Standin' By, we gaan naar het maaiveld en niet naar het Beloofde Land!. Michael lachte, en keek nog eens achterom naar Maggie, wuifde, en zei zachtjes 'precious, precious...' Die middag, toen donkere regenwolken laag over de heuvels langs de rivier de Shannon joegen, zag Margaret Tom Meehan's wagen, geladen met hooi, hun erf opkomen. Tom, zijn pet in de hand, stond op de drempel toen ze de deur opende. "Maggie, het spijt me, maar..." "Tom, ik weet wat je gaat zeggen. Michael is niet langer 'Standin'By' , hè? Hij was meer dan klaar om te gaan, meer dan iemand anders op de wachtlijst van His Lordship." "Meer dan klaar", beaamde Tom Meehan. En toen hij een stap opzij deed, zag Maggie hoe de landbouwers het lichaam van de wagen tilden en naar het huis droegen.

25

37. CHRISTIAN BLOOPERS

26

38. SKYWHEEL PROJECT

Wat een wonderlijke dingen kun je toch op internet tegenkomen! Nu dit weer. We zijn nog niet zover, maar er zijn plannen om in 2016 een satelliet te lanceren geladen met duizenden gebeden uit alle windstreken en alle culturen. Geïnspireerd door de Tibetaanse gebedsmolen zal die satelliet al ronddraaiend gebeden, mantra's, zegeningen en heilige teksten in omloop brengen. Daarvoor zijn geestelijke leiders van over de hele wereld gevraagd om hun bijdrage te leveren, want alleen als het een universeel project is kan het de mensheid helpen. Velen hebben hun medewerking al toegezegd, en de gebeden stromen binnen. Het idee ontstond in 2008 en sindsdien is er veel gebeurd aan planning en het

benaderen van zowel geestelijke leiders als technici. Ook is er veel aan fondsenwerving gedaan. In 2012 zal met de constructie begonnen worden, zowel van het satellietgedeelte als van de containers voor de teksten. Ook zal er veel gedaan worden aan publiciteit. In 2014 zal de satelliet gezegend worden in een parlement van wereldreligies. En dan in 2017... De Skywheel - Hemelwiel - zal een lichte, compacte cylindrische satelliet zijn met een reflectieve buitenkant waarop teksten en symbolen uit de wereldreligies zijn gegraveerd. Van binnen zal een vacuüm glazen buis met daarin spoelen die de duizenden gebeden en teksten bevatten die hopelijk de hele glorieuze diversiteit van het heilige tot uitdrukking brengen. Het is de bedoeling dat de satelliet een levensduur heeft van ten minste 1000 jaar, en daarom moet de inhoud goed beveiligd zijn tegen

verval. De Skywheel zal gelanceerd worden samen met een andere missie, om de kosten te drukken en de gevolgen voor het milieu te beperken. Op ongeveer 1000 km boven de aarde zal de Skywheel zich losmaken en aan zijn omloop beginnen. Zoals een traditionele gebedsmolen zal de satelliet langzaam met de klok mee draaien terwijl hij zijn rondes volbrengt en zijn zegeningen naar beneden en naar boven stuurt. De hoogte is zodanig dat de satelliet te zien zal zijn in streken waar niet teveel luchtvervuiling is. Zo kan hij als focus dienen voor onze aardse gebeden. Er zijn 26.000 door mensen gemaakte objecten de ruimte ingeschoten in de laatste 50 jaar. De Skywheel zal de eerste zijn die alleen een humanitaire functie heet: door de wereld voor de wereld.

http://www.skywheel.org/

39. VOETEN T.C. McLuhan vert. uit: 'The Message of Sacred Places' De Hindoes vertellen een verhaal over een vrouwelijke kluizenaar die eens een bepaalde tempel in Zuid-India bezocht. Uitgeput van de lange tocht, besloot ze te rusten onder een boom dichtbij de ingang van de tempel. Terwijl ze daar lag, was een van de priesters ernstig geschokt haar te zien liggen met haar voeten wijzend in de richting van de tempel; een daad die als hoogst oneerbiedig tegenover de godheid wordt beschouwd. Toen hij haar aansprak op haar heiligschennis, antwoordde ze: 'beste man, laat me alsjeblieft weten waar God níet te vinden is, en ik zal met plezier m'n voeten in die richting leggen.'

27

40. DE DIGITALE KERK

Katholieken onder ons weten hoe het in de kerk gaat: men loopt eerbiedig in een rij richting altaar, en ontvangt de communie. Hoe, dat mag nog wel eens verschillen. Meestal alleen de ouwel, op de tong, in de hand. Soms ook wijn, een slokje. En als iemand oud of ziek was, dan kwam vroeger de pastoor of de kapelaan soms de communie aan huis brengen. Dat zal niet meer gebeuren, denk ik, hoewel pastoors vroeger meer te doen hadden dan tegenwoordig. Protestanten kenden het Heilig Avondmaal, maar van communie was geen sprake.

In Amerika is dat allemaal wat anders. Daar wemelt het van de kerken en zijn de klassieke denominaties als verf uitgelopen in alle richtingen, waardoor er vermenging

heeft plaatsgevonden van de verschillende riten. Zo lees ik dat er een digitale 'Universal Life Church' is, met een hoofdkwartier gevestigd in Florida, waar men ruimschoots omgaat met sacramenten. Ouweltjes je per post worden toegezonden. Als je wilt. Want niet iedereen komt even makkelijk in Florida. Een prachtig initiatief. Zit je met je envelopje in de bus deel te hebben aan de communie. Wat zal dat een eenheid geven. Nog aparter is dat je zonder meer tot pastor gewijd kunt worden, wat je achtergrond ook is, want het gaat om de mensheid, nietwaar? Je hoeft je alleen maar op te geven, en het motto te onderschrijven "Ik doe alleen wat goed is". Nou heb ik het gevoel dat er over 'wat goed is' heel verschillend gedacht kan worden. Maar vooruit.

Je krijgt in zo'n geval een prachtig certificaat, want daar zijn Amerikanen dol op. En wapperend met zo'n papiertje mag je mensen trouwen, dopen en begraven, mits ze niet vasthangen aan een bepaalde kerk, want dan geldt het niet. Je moet je dus niet gaan verbeelden dat je een Katholieke priester bent of een protestante dominee. Het kost niks, zegt de website, waar je je ook kunt verbinden met 20.000 andere pastors over de hele wereld, in chatrooms en forums. Prachtig. Want, roept de site: we zij allemaal kinderen van hetzelfde universum. Da's waar. Maar toch heb ik het gevoel dat enige grond onder wat je aan het doen bent misschien te pas zou komen.

http://www.ulc.org/ordination/

28

41. STEEN

ZEN meester Fa-Yen (885-958) onderbrak een discussie tussen enkele monniken betreffende de relatie tussen de werkelijkheid en de geest. Hij stelde hen deze vraag: "Daarginds ligt een grote steen. Denken jullie dat die buiten of binnen je geest is?" Een van de monniken antwoordde, "vanuit Boeddhistisch standpunt is alles een objectivering van Geest., dus dan zeg ik dat die steen in mijn geest is." Dan moet je wel een heel zwaar hoofd hebben", zei Fa-Yen.

42. DE MANTRA VOOR DE BIJEN Swami Rama uit: 'Tussen Wijzen en Dwazen' Er is een bepaald soort mantra die apta-mantra wordt genoemd en die louter en alleen toebehoort aan de wijze die hem doorgeeft. Ik wil u iets vertellen over een ervaring die ik met een dergelijke mantra had. Er was eens een swami die in een hutje woonde aan de overkant van de rivier. Gehoorzaam aan de aanwijzingen van mijn leermeester was ik de rivier overgestoken om bij de swami te logeren en zijn leven voor enige tijd te delen. Op een dag klom de swami in een boom. Dat deed hij normaal nooit, maar hij wilde me iets laten zien. Hij was ouder dan zeventig jaar, maar hij klauterde zonder enige moeite omhoog. Er bevond zich een nest van wilde bijen in die boom, maar hij deed geen enkele poging om daar uit de buurt te blijven. Integendeel, hij klom tot aan de betreffende tak en begon tegen de bijen te praten. Vanaf de grond riep ik: "Swami, verstoor alstublieft de bijen niet!" Ik bedekte mijn hoofd alvast, uit angst dat ze mij ook zouden steken. De swami brak vlak naast het nest een tak af, maar de bijen werden niet boos. Hij kwam veilig naar beneden en zei: "nu jij! Klim naar boven en pluk een tak af!" Ik antwoordde dat ik geen tak nodig had en dat ik liever beneden bleef. Toen voegde ik eraan toe: "als u wilt dat ik omhoog klim, geef mij dan eerst de mantra die U beschermde". De swami beloofde dat hij mij de mantra zou geven als ik in de boom zou klimmen, dus ik klauterde omhoog naar het bijennest. Hij zei: "ga nog wat dichterbij en praat van aangezicht tot aangezicht met ze. Zeg "Ik leef hier naast jullie en ik zal jullie geen kwaad doen. Doe mij ook geen kwaad!" "Dat is geen mantra", zei ik tegen de swami. Hij antwoordde "doe nou maar wat ik zeg. Praat tegen de bijen. Je lippen moeten zo dicht bij ze zijn dat je tegen ze kunt fluisteren." Ik vroeg: "verstaan ze Hindi?' Ze kennen de taal van het hart, zei de swami, dus ze kennen elke taal. Hoewel ik sceptisch was deed ik wat hij me opdroeg, en wonderlijk genoeg vielen de bijen me niet lastig. "Zijn ze soms tam?" vroeg ik ongelovig. De swami lachte, en zei : "Geef deze mantra aan niemand anders door, want hij werkt alleen voor jou!"

43. REDDING uit: Wes Nisker 'Crazy Wisdom' Er is een Christelijk verhaal van onbekende oorsprong, dat gaat over een dwaas die ook erg religieus was. Die vrome man leefde ergens in Europa in de tijd van een grote overstroming. Als het water rijst en de huizen begint te vullen, komt er een reddingsboot langs om de man in veiligheid te brengen. Maar de man stuurt de boot weg en zegt "Maak je over mij niet ongerust, ik geloof in God en Hij zal mij redden." Later, als het water nog hoger is gestegen, kan de man niet anders doen dan op het dak van zijn huis klimmen, en weer komt er een boot voorbij. En opnieuw wuift de man de boot weg, roepend dat ze zich geen zorgen hoeven te maken, want hij vertrouwt op God. Uiteindelijk komt het water aan de schoorsteen en de man moet op z'n tenen gaan staan om nog adem te kunnen halen. Een helikopter vliegt over en gooit een touw uit. Maar de vrome man grijpt het touw niet, en enkele ogenblikken later wordt hij meegesleurd en verdrinkt. Als de man in de hemel aankomt krijgt hij een audiëntie bij God, en na een diepe buiging gemaakt te hebben zegt hij : "Heer, ik was uw trouwe dienaar en ik heb u geëerd, vertrouwd en liefgehad, maar toen de vloed kwam hebt u mij niet gered. Waarom God, waarom?" God kijkt naar de man en zegt: "Ik begrijp het niet, ik ben er toch zeker van dat ik twee boten en een helikopter heb gestuurd."

29

44. DE FAKIR EN DE MIEREN Uit: Soami Divyanand, 'Esoterische Vertellingen' Eens vertrok een fakir op een lange reis. Hij vulde zijn buidel met brood, als proviand voor onderweg . Aan het eind van zijn eerste dagmars kwam hij bij een kleine moskee, waarin hij de nacht doorbracht. De volgende morgen vertrok hij al vroeg. Nadat hij ongeveer zeven mijlen had gelopen en goed was opgeschoten, besloot hij een rustpauze te nemen en wat te eten. Toen hij echter zijn buidel openmaakte, zag hij dat het brood vol mieren zat. 'O, wat dom', dacht de man, 'nu heb ik die mieren per ongeluk in mijn buidel meegesleept. Wat zijn ze ver van huis, en wat zullen ze hun verwanten en vrienden missen! En vol bezorgdheid om het welzijn van zijn kleine broers knoopte de fakir zijn buidel weer dicht, maakte rechtsomkeerd en droeg de mieren weer terug naar hun moskee.

45.HET EINDE VAN DE WERELD Misschien hebt u het gelezen. Op 21 mei 2011 had de wereld moeten vergaan. Maar we zijn er nog. Terwijl het toch genoeg was aangekondigd, we konden het niet missen, zou je denken. Maar God bleef weer eens in gebreke,

en deed niet wat radio evangelist Harold Camping had voorspeld wat er zou gebeuren. Nota bene op grond van berekeningen uit Gods eigen boek, de bijbel. Kunnen we dan nergens meer van op aan? Dankzij al die billboards lang de Highways van Amerika hebben heel wat mensen in de piepzak gezeten, openlijk of in't geniep. Want wie geen Christen was van het merk van de evangelist, zou die dag niet 'in rapture' worden opgenomen in de hemelen, maar, nou ja, bedenk het zelf maar.

Tenminste één zelfmoord is het gevolg geweest van de actie. Wie weet hoeveel meer. Mensen raken in een geloofscrisis. Wil God ze toch niet hebben? Deugt de bijbel niet? Waarom is de voorspelling niet uitgekomen? Evangelist Harold Camping ► is niet uit het veld geslagen. Overtuigd van zijn eigen uitverkiezing wacht hij gewoon op 1 oktober, als de opneming in de hemel en de ondergang van de wereld tegelijkertijd zullen plaatsvinden. Gewoon een foutje in de berekening. Kan gebeuren. In 1964 voorspelde de 81 jarige ook al de ondergang, en zoals we gemerkt hebben ging het ook toen niet door. Rekenen is een vak, zelfrelativering is een gave. Beiden worden door Camping niet beheerst. Of de evangelist al het geld terug gaat betalen dat hij met zijn radioboodschappen inzamelde, tja, dat is de vraag. Even een paar mislukte voorspellingen op een rijtje:

Op 10 oktober 1533 berekende de Duitse monnik Michael Stifel dat de wereld zou vergaan. Toen dat niet gebeurde werd hij in elkaar geslagen, een merkwaardige manier om opluchting te tonen. Op 5 april 1761 zou volgens de soldaat William Bell de wereld

nogmaals vergaan, 28 dagen nadat er aardbevingen Londen hadden geteisterd. De datum verstreek en hij werd in de rivier gegooid. Joanna Southcott voorspelde dat met de tweede komst van de Messias (die zij zou baren) op 19 oktober 1814 de wereld zou vergaan. Helaas, ze was schijnzwanger, en stierf 10 dagen na de deadline. William Miller, een boer uit New York, maakte het behoorlijk bont, toen hij op 3 verschillende data in 1843 en 1844 de ondergang voorspelde. Zijn volgelingen, de Millerites, verzamelden zich bij duizenden op de toppen van de heuvels. Velen werden hysterisch. Uit teleurstelling stichtten een aantal Millerites de sekte van de Zevende Dags Adventisten, die nog steeds bestaat. 1900: de Broeders en Zusters van de Rode Dood, een Russische sekte geloofden dat de wereld op 12 november zou vergaan. 862 leden staken zichzelf in de brand. 100 slaagden erin dood te gaan voor de autoriteiten arriveerden..

30

Margaret Rowan, een Zevende Dags Adventist uit Los Angeles verkondigde dat de engel Gabriel haar had ingefluisterd dat de wereld op 6 februari 1925 zou ophouden te bestaan, en dat 144.000 gelovigen zouden opstijgen, hetzelfde aantal als waar de Jehova's Getuigen mee schermen. Gelovigen beklommen de daken en riepen Gabriel! Gabriel! Op 21 september 1945 zou de aarde in rook opgaan en de mensheid tot ectoplasma verdampen. Althans, dat was wat Rev.Charles Long uit Pasadena had begrepen. Zijn volgelingen hielden op met eten en drinken en slapen, maar weer voor niks. Elio Blanco, een Italiaan, bouwde met 45 volgelingen een ark van 200 meter lang op de Mont Blanc. Blijkbaar verwachtte hij een flinke regenval, op 14 juli 1960. En dan was er nog de Taiwanees Dr. Hon Ming Chen uit Texas die van alles te vertellen had over een verschijning van God op TV en de komst van UFO's op 31 maart 1999....Als dat niet het eind van de wereld was. En nu dus Harold Camping. En 2012. Het blijft blijkbaar een uitdaging om Gods wonderlijke wegen te voorspellen. Ik geef de voorkeur aan de humor van het billboard hierboven....da's de God die ik wel zie zitten.

Nog even terug naar Ronald Camping, van wie ik nu in maart 2012 in Fortean Times lees dat de 91 jarige het boetekleed heeft aangetrokken en het voorspellen van 's werelds ondergang nu maar aan anderen overlaat. De evangelist "beeft voor God en vraagt Hem nederig vergiffenis voor zijn zondige voorspellingen." Maar ook dit is deel van Gods plan, meent de grijsaard. Mij dunkt dat niet God hem moet vergeven, maar al die mensen die mindless achter hem aangelopen zijn en nu danig in de problemen zitten. Het wachten is op de volgende wijsneus.

46. EEN LIFT NAAR DE HEMEL Bron: Fortean Times juli 2008 Ach. Op 20 april 2008 bond de Braziliaanse priester vader Adelir Antonio di Carli zijn stoel vast aan een bundel van meer dan duizend met helium gevulde ballonnen, en ging de lucht in. Zij doel was het staande 19 uur durende record te verbeteren, en met de opbrengst van zijn publiciteitsstunt een spiritueel centrum te stichten voor de lokale bevolking. Di Carli had al eerder met ballonnen gevlogen, en bij die gelegenheid was hij na 4 uur veilig geland in Argentinië. Ook deze keer had hij zich weer goed voorbereid, en een warm pak aangetrokken, een waterproef overall en een helm. Bovendien was de priester een ervaren sky-diver en getraind in jungle overlevings- technieken. Ook was hij uitgerust met GPS , een sateliet-telefoon en genoeg water en voedsel voor een dag of 5. Dus niets was aan het toeval overgelaten. Maar na 8 uur van regelmatige berichten naar de thuisbasis verloor men het contact met de ondernemende Di Carli. Twee dagen later werden 50 van de ballonnen een eind uit de kust gezien, maar de stoel noch de priester hingen eraan. Hoewel men aanvankelijk hoop koesterde dat hij levend teruggevonden zou worden, leverden zoekacties niets op, en na enige dagen staakten marine en luchtmacht hun pogingen. Van de priester is nooit meer iets vernomen. Was hij doorgevlogen om Petrus de hand te drukken?

31

47. ZIJ, GOD David Eagleman is een briljante jongen, neuroscientist en wiskundige. In 2010 schreef hij een prachtig satirisch boekje: SUM - Forty Tales from the Afterlives Daarin laat hij zijn fantasie de vrije loop, door met God en het Afterlife alle mogelijkheden te exploreren, behalve natuurlijk de klassieke theologische. Die wegen laat hij aan anderen over. Het is een kunst om los te komen van de veelbetreden paden en zelf door het struikgewas te waden. Eagleman is atheïst, dat maakt het misschien iets makkelijker. Behalve aan star fundamentalistisch geloof heeft hij net zo'n hekel aan fundamentalistisch atheïsme, à la Richard Dawkins.

Ik vertaal hier een van de 40 verhalen: Apostasy. - Afvalligheid

In het Afterlife kom je God tegen. Tot je verbazing en vreugde is Ze anders dan elke god die mensen hebben bedacht. Ze deelt kwaliteiten met alle beschrijvingen van alle religies, maar dwingt een goddelijk respect af dat in geen enkel religieus net was blijven hangen. Ze is de olifant die door blinden wordt beschreven: allemaal deelbeschrijvingen maar niemand begrijpt het geheel. We kunnen in Haar schitterende ogen zien hoe verrukt Ze is om ons het Boek van de Waarheid te mogen overhandigen. Het Boek beschrijft je levensvragen zonder filosofische hiaten of losse draden. Terwijl je Haar opwinding gadeslaat over deze openbaring, begin je te vermoeden dat ergens diep van binnen Ze bang was dat een helderdenkende Theoloog het antwoord al had geraden. Alle aanwijzingen waren er, alleen de persoonlijke achtergrond van mensen stond in de weg. Je hebt in de gaten hoe opgelucht Ze is, ziende dat al die vooroordelen en aannames en tradities het onmogelijk maken te raden hoe het werkelijk zit. Want het is alleen vanwege die culturele verblinding dat Zij Haar benijdenswaardige positie kan houden van Degene die de grote geheimen van het universum onthult aan de doden die dagelijks de grens naar Haar territorium in de volgende dimensie passeren. Als die mensen in staat waren hun tradities, de claims van hun voorvaderen, de gezangen van hun kindertijd van zich af te schudden, redeneert Zij, dan zouden ze een redelijke kans hebben het goede antwoord te vinden. En dat is waarom ze niet tegen afvalligen kan, zij die de wegen van hun eigen godsdienst verruilen voor iets wat ze dichter bij de waarheid lijkt. Ze heeft een hekel aan ze, omdat die mensen misschien eerder op het goede spoor terechtkomen. Als je had gedacht dat God dol is op wie loyaal is naar zijn geloof, dan heb je het goed - maar de reden is niet wat je had gedacht. Ze houdt van hen omdat ze de Waarheid nooit zullen raden. Bij hun aankomst in het Hiernamaals, verdeelt Ze de mensen in de Afvalligen aan haar linker en de Loyalen aan haar rechterhand. De Ketters worden in de lift gezet die naar beneden gaat, de Loyalen mogen in de Hemel blijven. Iedere dag opnieuw verwelkomt ze nieuwe Loyalen uit 2000 religies. Ze slaat ze gade terwijl ze het Boek van de Waarheid bestuderen, en wacht gespannen tot het is ingezonken. Maar iets is er helemaal misgegaan met Haar plan. De waarheid overtuigt niet. De nieuw gearriveerde Loyalen hebben een onwrikbaar vermogen het geloof waarmee ze zijn gekomen vast te houden, en een diepe weerzin om bewijzen te accepteren die hen scheiden van hun levenslange overtuiging. En daarom voelt Ze zich ondergewaardeerd en eenzaam, terwijl Zij alleen rondgaat tussen de eindeloze wolkenlandschappen met ongelovige gelovigen.

48. MOBIELTJE Het is een bekend feit dat (sommige) overledenen gebruik maken van elektronica. Zo nu en dan pakken ze zelfs de telefoon. Dat gebeurt echt, en is goed onderzocht. Dat de doden met hun tijd meegaan blijkt uit het volgende berichtje uit Fortean Times Magazine: Frank Jones, een man in Engeland, had met vooruitziende blik zijn vrouw bij haar overlijden haar GSM meegegeven in de kist. Na de begrafenis ontving hij verschillende SMSjes van haar. Wat de inhoud van die berichten was staat niet beschreven. Dat is nou weer jammer. Maar misschien is dit een idee dat navolging verdient?

32

49. GADGETS

Men bidt. Als men veel bidt is daar veel tijd voor nodig, een commoditeit die we tegenwoordig niet meer in overvloed hebben. De Tibetanen hadden daar allang iets op gevonden: gebedsvlaggen en gebedsmolens. Draaien en wapperen, en de gebeden stijgen vanzelf omhoog. Maar ook de Tibetanen gaan met hun tijd mee, en daarom zijn er nu ook elektronische gebedsmolens in de handel. Niet alleen voor monniken maar juist voor het gewone volk, dat er zeker van wil zijn dat de goden bereikt worden. Stijlvol, gezegend door een lama, en wat het mooiste is: de cylinder

draait zolang hij is aangesloten op het lichtnet. Geen gedraai met de hand meer, met kan hem rustig vergeten want het bidden gaat gewoon door. "Een mooi voorwerp voor drukke of luie mensen", meldt de website. In Thailand heeft men in een tempel in Koh Samui Boeddhistische gebedsmachines opgesteld ◄, die werken (als ze zijn aangesloten op elektriciteit) door er muntjes in te gooien. Een beetje als een gokmachine. Blijkbaar kun je dan ook nog wat gewaarworden over je toekomst.

In de Islam zijn ze wat dit betreft ook niet achtergebleven. Het gebedssnoer (Tashbih) van 33 of 99 kralen kan nu ook elektronisch gebeden worden, door steeds voor de volgende naam van Allah een knopje in te drukken. Het gaat op een batterij, en het ziet er zo uit ►: een soort horloge met een staartje. Héél handig, zolang de batterij het doet. Maar wat het voordeel is boven de aloude kralen weet ik niet, want dit moet ook met de hand.

Orthodoxe Joden zeggen bij heel veel dingen een 'Brooche', een zegening. Vele malen per dag, los van de dagelijkse gebeden. Het valt te begrijpen dat dan een elektronisch hulpmiddeltje voor sommigen een uitkomst is. Tien verschillende zegeningen zegt deze sleutelring voor je, in het Hebreeuws, of in het Engels. En er zit ook nog een LED lichtje op, want je moet kunnen zien wat je zegt....eh...wat het apparaat zegt. Hindoe elektronica heb ik niet kunnen vinden, maar Christelijke gadgets des te meer. Zoals deze elektronische rozenkrans ► , een van de vele modellen. Wie er graag een heeft met

gezangen en zijn favoriete heilige kan kiezen uit een aantal verschillende kleuren en foto's. ◄ En wie het niet alleen om het gebed te doen is heeft misschien wat aan deze 'Light-up Musical Jesus', voor maar $15.- ►. Wat een pracht. Het commentaar van een kritische bezoeker van de website: 'Hij ziet er uit als een gezwollen lijk dat te lang in het water heeft gelegen, temidden van

spuuglelijke plastic bloemen en kant. En hij flitst ook nog. De fabrikant moet nodig in therapie." Waar moet het heen met ons geloof.

33

50. DE BREDE EN DE SMALLE WEG.....Kent u hem? Van vroeger

misschien? Hij heeft bij ons als poster jaren aan de deur gehangen, en hij bleef me intrigeren. Van nature geef ik de voorkeur aan het landelijke smalle weggetje boven de brede boulevard, ook zonder dat het oog van God me in de gaten houdt. Maar wat een prachtige manier om een boodschap over te brengen! Ik hou van beeld en symbooltaal, het zegt veel meer dan duizend woorden. Die ga ik er dus verder niet aan vuilmaken. De prent is 130 jaar oud. Kijk....en geniet!