1

INLEIDING Wat geloven wij eigenlijk? Waarop baseren wij Spiritualisten onze overtuiging? Dat is een vraag die vaak gesteld wordt maar moeilijker te beantwoorden is. Wij hebben immers geen Boek, zoals de Christelijke kerken dat hebben, geen duidelijke 'Stichter' die ons zijn werk heeft nagelaten waarop we ons kunnen baseren, zoals de Theosofen, de Anthroposofen, de Mormonen en onze broeders de Kardec Spiritisten dat bijvoorbeeld hebben; werk dat concreet bestudeerd en nageleefd kan worden en waar men les in kan krijgen. Zijn wij dan in dit opzicht onderbedeeld? Ja en nee. Een 'leer' waarop je kunt terugvallen kan ook een beperking zijn, een rem op de verkenning van andere, bredere gebieden. Zo'n 'leer' hebben wij niet. De 'bijbel' van het Spiritualisme is nooit geschreven. Niet één boek dus, maar wel een erfgoed van duizenden boeken, geschreven door en over Spiritualisten, door gidsen en geesten aan mediums doorgegeven en vastgelegd. Controversieel materiaal soms, vreemd, onduidelijk wat betreft de herkomst. Dat 'vreemde' heeft vóór- en tegenstanders altijd veel stof voor discussie geleverd. Want als iets onze beweging altijd heeft gekenmerkt dan is het de controverse tussen waarheid en leugen, openbaring en volksverlakkerij, kritiekloos geloof en bijtend scepticisme. Niet wetenschappelijk te verklaren en sensationele verschijnselen hebben onszelf misschien 'bewijzen' opgeleverd, maar hebben ons ook als een gewicht om de nek gehangen. Het is nog altijd zo dat velen ons zien als mensen die geesten oproepen.

Dat imago slijt maar heel langzaam, en daardoor komt datgene wat wij onze 'overtuiging' noemen soms in het gedrang.

Vanuit die gedachte is deze

bloemlezing ontstaan. Een aantal

vooraanstaande Spiritualisten en Spiritisten, wetenschappers en mediums geven hun ideeën door, hun visioenen en hun berichten nadat ze zijn overgegaan. Gidsen beantwoorden

onze vragen. Die boodschappen

kunnen verschillend zijn, en elkaar soms

tegenspreken. Ook dát is Spiritualisme.

Er is heel veel geschreven door mensen die het konden

weten, of die dachten het te weten. Mensen die hun ziel en zaligheid investeerden in het verspreiden van de Boodschap. Vroeger, maar ook nu. Al die getuigenissen geven ons een beeld van wie wij eigenlijk zijn; van de kern van onze Spiritualistische levensovertuiging. Deze verzameling fragmenten gaat niet over Spiritualisme; hij gaat over onze basis, die wij, als moderne Spiritualisten, weer door kunnen geven aan onze kinderen. Fragmenten die lang niet altijd als zoete koek door onze keel glijden. Stof tot nadenken, om de eigen overtuiging helder te krijgen... dat wel. Want soms weten we pas wat we geloven als duidelijk is wat we níet geloven. Tussendoor vindt u wat verhalen en fragmenten uit andere bronnen waarin (contact met) de geestenwereld centraal staat.. Misschien dat deze bloemlezing een handvat kan zijn voor discussie en verdieping. Loes Modderman, 2012

2

INHOUD 1. Seven Principles 2. Nine Principles 3. Emmanuel Swedenborg 4. Andrew Jackson Davis 5. Andrew Jackson Principles 6. Robert Dale Owen 7. Allan Kardec 8. Spirit Instructies 9. William Stainton Moses 10. Emma Hardinge-Britten 11. Hudson Tuttle 12. Mediamiek Visioen 13. Sir Arthur Conan Doyle 14. Na de Dood Conan Doyle in de krant 15. William Stead 16. De Opgang 17. Dr. Hippolyte Baraduc 18. Frederic Myers 19. Camille Flammarion 20. Nogmaals Flammarion 21.De scheiding van het lichaam 22. Dr. James Peebles 23. Geloofsbelijdenis 24. Alfred Russell Wallace 25. Sir Oliver Lodge 26. Carl Wickland 27. Cora Richmond 29. Beschermd? 30. Rev. George Vale Owen 31. White Eagle 32. Houdini en de geesten 33. HN de Fremery 34. Ir. Felix Ortt 35. Felix Ortt over zichzelf 36. Arthur Findlay 37. Arthur's Afterlife 38. Hannen Swaffer 39. Hannen Swaffer vervolg 40. Maurice Barbanell 41. Silver Birch 42. Lotte Plaat Psychometrie 43. Geesten van dieren

44. Francisco Xavier 45. Chico Xavier 46. Kijk op het Hiernamaals 47. Arthur Ford 48. Sylvan Muldoon 49. Drie Wensen 50. Gordon Higginson 51. Toevallig Bijna Dood 52. Coral Polge 53. James van Praagh 54. Azur de Helper 55. Oh...Wow! 56. Divaldo Franco 57. Gary Schwartz 58. Michael Tymn 59. Olaf Taga Johnson 60. D. Scott Rogo 61. Victor Zammit 62. Voorbestemd? 63. Gordon Smith 64. Raymond Moody 65. Elisabeth Kübler-Ross 66. John Edward 67. De waarde van het Moderne Spiritualisme 68. Roy Stemman 69. Michael Prescott 70. Oversoul 71. Visioenen kort voor het sterven 72. Howard Storm 73. John of God 74. Pam Reynolds 75. Curieus: Lyceum 76. Wat Spiritualisme is en doet 77. Een kritisch fragment 78. David Fontana 79. Muziek van de Sferen 80. Wat geloof ik eigenlijk?

3

1. SEVEN PRINCIPLES , de

zeven uitgangspunten die gegroeid zijn uit het werk van verschillende mensen die we in de volgende pagina's zullen tegenkomen: Robert Dale Owen, Emma Hardinge Britten ◄, en, in een iets andere vorm, Arthur Findlay. Deze uitgangspunten zijn die van de SNU in Engeland, de grootste Spiritualistische organisatie, en die van Spiritualisten in Nederland.

In het kort zijn ze dit:

1. Het Vaderschap van God 2. De Broederschap van mensen

3. De gemeenschap der geesten en de zending van engelen 4. Het voortbestaan van de menselijke ziel 5. Persoonlijke verantwoordelijkheid 6. Compensatie en vergelding voor alle goede en slechte daden op aarde begaan 7. Eeuwige groei open voor iedere menselijke ziel.

De Spiritualistische Associatie van Groot Brittannië heeft een variatie: vertaald: 1. Wij geloven in een oneindige intelligentie die alles bestuurt. 2. Wij geloven in een persoonlijke identiteit, en alle bewuste vormen van leven overleven de fysieke dood. 3. Wij geloven dat er voortdurend bestaan en eeuwige vooruitgang is voor allen in het Hiernamaals. 4. Wij geloven in gemeenschap met de geestelijke gebieden. 5. Wij geloven dat de hele mensheid spiritueel verbonden is. 6. Wij geloven dat in het Hiernamaals, allen verantwoording af moeten leggen voor hun daden en een oordeel over zichzelf zullen uitspreken. 7. Wij geloven dat iedereen verantwoordelijk is voor de manier waarop ze hun aardse leven leiden.

Arthur Findlay schreef een variatie: 1. Het universum wordt bestuurd door 'Mind' , meestal God genoemd. Alles wat we aanvoelen is 'Mind' die zichzelf in een of andere vorm uitdrukt. 2. Het bestaan en de identiteit van het individu gaat door na de verandering die wij 'dood' noemen. 3. Communicatie, onder de juiste condities, vindt plaats tussen ons hier op Aarde en de bewoners van de geestelijke wereld, waarheen wij gaan na onze dood. 4. Ons gedrag moet worden geleid door de gouden regel die het eerst werd geformuleerd door Confucius: aan anderen doen wat we zouden willen dat aan onszelf gedaan werd. 5. Ieder individu is verantwoordelijk voor zichzelf, en we kunnen onze misstappen niet op anderen afschuiven. 7. Het pad van vooruitgang is nooit afgesloten en er is geen eind aan de progressie van het individu.

4

Het is duidelijk dat er zowel overeenkomsten als variaties zijn op het thema. Hieronder de 'Nine Principles' die door Spiritualisten in Amerika worden gevolgd.

De 'Negen Principes' van de USA, zoals ze geformuleerd zijn door de National Spiritualist Association of Churches: 1. Wij geloven in een Oneindige Intelligentie 2. Wij geloven dat de fenomenen van de Natuur, zowel fysiek als spiritueel, de expressie zijn van die Oneindige Intelligentie. 3. Wij bevestigen dat een juist begrip van die expressie, en leven in overeenstemming daarmee, de ware religie vormt. 4. Wij bevestigen dat het bestaan en de persoonlijke identiteit van het individu na de verandering die wij dood noemen doorgaat. 5. Wij bevestigen dat communicatie met de zg, doden een feit is, wetenschappelijk bewezen door de fenomenen van het Spiritualisme. 6. Wij geloven dat de hoogste morele waarheid is gevat in de Gouden Regel: "Doe aan anderen zoals je wilt dat ze aan jou doen. " 7. Wij bevestigen de morele verantwoordelijkheid van individuen, en dat we ons eigen geluk of ongeluk maken wanneer we gehoorzamen of niet gehoorzamen aan de fysieke en spirituele wetten van de Natuur. 8. Wij bevestigen dat de toegang naar verandering nooit gesloten is voor welke ziel dan ook, hier en hierna. 9. Wij bevestigen dat de gaven van Profetie en Healing Goddelijke attributen zijn die door Mediumschap worden bewezen.

In korte vorm zien de 9 Principes er zo uit:

1. Wij geloven in God 2. Wij geloven dat God zich uitdrukt in de hele Natuur

3. Ware religies leven in gehoorzaamheid aan de Wetten van de Natuur. 4. We sterven nooit

5. Spiritualisme bewijst dat we met mensen in de Geestenwereld kunnen praten. 6. Wees vriendelijk, doe goed, en anderen zullen hetzelfde doen.

7. We brengen ongeluk over onszelf door de fouten die we maken, en we zullen gelukkig zijn als we de wetten van het leven gehoorzamen.

8. Iedere dat is een nieuw begin. 9. Profetie en Healing zijn uitdrukkingen van God.

De Zeven Principes zoals ze in gebruik zijn in Canada:

1. Een Goddelijke Bron, herkend als God

2. De eenheid van alles wat leeft. 3. Gemeenschap met en leiding uit de geestenwereld.

4. De onsterfelijke ziel 5. Persoonlijke verantwoordelijkheid voor iedere gedachte en handeling.

6. Beloning en gevolgen voor alle daden, volgens de natuurwetten van God. 7. Vooruitgang open voor iedere ziel

En dan nu de mensen en wat ze te zeggen

hebben....met daartussen diverse

relevante verhalen.

5

3.Emmanuel Swedenborg (1688-1772) was een Zweedse filosoof en

mysticus. Zijn werk stond in hoog aanzien bij veel vooraanstaande filosofen en schrijvers en inspireerde tallozen. In 1741 had hij een mystieke openbaring. Sindsdien was hij in staat astrale reizen te maken. Hij had visioenen en ontleende zijn esoterische kennis aan dromen en openbaringen. Swedenborg ontwikkelde zijn eigen theologische visie op Jezus. Het is duidelijk dat Swedenborg mediamieke gaven had, en we kunnen hem beschouwen als een belangrijke voorloper van het Spiritualisme. Hij schreef een aantal theologische en spirituele boeken, waarvan 'Hemel en Hel' (1758) waarschijnlijk de bekendste is. Het boek is opgedeeld in korte paragrafen. Uit dat boek - in een Nederlandse vertaling uit 1858 - hier een fragment: paragraaf 432 ev. De spelling is gemoderniseerd en hier en daar zijn de lange zinnen ingekort. IEDER MENSCH IS INWENDIG EEN GEEST "Wie ooit rijpelijk over dit onderwerp dacht, zal tot de overtuiging zijn gekomen, dat het lichaam niet denkt, dewijl het stoffelijk is, maar dat de ziel denkt, wijl die geestelijk is. De ziel des mensen, (over wiens onsterfelijkheid zovelen hebben geschreven) is zijn geest, want deze geest is onsterfelijk in al het

zijne en deze is het, die in het lichaam denkt; want hij is geestelijk. Het lichaam is stoffelijk, en is aan de geest slechts toegevoegd opdat deze zoude kunnen leven en handelen in de natuurlijke wereld waar alles stoffelijk is. Zo volgt daaruit, dat de geest de werkelijke mens is, of dat de geest de werkelijke mens is. Wanneer daarom geest en lichaam gescheiden worden, hetgeen wij sterven noemen, zoo blijft de mens toch een mens en leeft voort. Uit den hemel werd mij gezegd dat sommigen bij hun sterven, wanneer zij op de baar liggen, vóór hunne opwekking in hun koud lichaam nog denken, en niet beter weten dan dat zij nog leven, maar met dit onderscheid, dat zij geen enkel stoffelijk lid kunnen bewegen, dat tot het lichaam behoort. Uit een menigte ervaringen is het mij vergund te weten, dat de mens naar zijn innerlijk wezen een geest is. Als een geest heb ik met de geesten gesproken, en ik heb met hen gesproken als een mens in het lichaam. Als ik met hen als een geest sprak, dachten zij niet anders, dan dat ik zelf een geest was, en ook, gelijk zij, in een menselijke vorm was. Dat de mens wat zijn innerlijk betreft een geest is, blijkt duidelijk, doordat hij ook als zijn geest van zijn lichaam door de dood gescheiden is, hij steeds als mens leeft gelijk tevoren. Opdat ik van deze waarheid ten volle overtuigd mocht zijn, is het mij verleend om met bijna allen, die ik ooit heb gekend terwijl zij in het lichaam leefden, mij te onderhouden, en dit voornamelijk opdat ik voor mijzelven zeker mocht zijn van de waarheid en haar aan anderen zoude kunnen getuigen. Bij hetgeen alreeds is vermeld kan worden toegevoegd dat iedereen, terwijl hij leeft in het lichaam, met zijn geest reeds in gezelschap is met geesten, hoewel onbewust. De goede is door hen in gezelschap van Engelen en de boze in een hels gezelschap opgenomen; na de dood zijn zij in hetzelfde gezelschap." De uittrekking (uittreding) uit het lichaam heeft op de volgende wijze plaats. De mens wordt in een toestand gebracht die het midden houdt tussen waken en slapen, en wanneer hij in deze toestand is kan hij niet beter weten of hij is volkomen wakker, en al zijne zinnen zijn evenzeer werkzaam, zelfs scherper dan zij in wakenden toestand van het lichaam kunnen zijn. In deze toestand werden Engelen en geesten in volle werkelijkheid door mij gezien en gehoord. Een enkel geval zal ik vermelden van hoe ik door de geest werd gevoerd naar een andere plaats. Terwijl ik door de straten van een stad en door velden wandelde had ik tegelijk een onderhoud met geesten. Ik wist niet beter dan dat ik wakende was en het gebruik van mijn gezicht had, gelijk op andere tijden. Zonder te dolen bewandelde ik de weg; ter zelfder tijd had ik een visioen en zag lanen, rivieren, paleizen, huizen en mensen en andere voorwerpen. Na aldus enige uren gewandeld te hebben keerde eensklaps mijn lichamelijk gezicht in mij terug en ontdekte ik, dat ik op een geheel andere plaats was. Gedurende deze toestand heeft men geen gedachte op de lengte van de weg, al waren het ook vele mijlen; ook niet op de duur van de reis, al duurde die verscheidene uren van de dag, en is men ook niet het minst vermoeid. Men wordt zo door wegen, die men tevoren niet kende zonder te dwalen naar de plaats zijner bestemming geleid.

6

4.Andrew Jackson Davis (1826-1910) wordt vaak de 'Ziener van

Poughkeepsie', genoemd. Hij was een ongeletterde Amerikaan die heel veel heeft betekend voor het opkomende Spiritualisme. Hij groeide op in armoede. Op jonge leeftijd gaf hij blijk van mediamieke gaven. In 1844 had hij een ervaring die precies aansluit bij de ervaring van Swedenborg in het vorige fragment. Een niet nader gedefinieerde 'macht' nam hem over en hij 'vloog' van Poughkeepsie in een trance-staat naar de Catskill Mountains, 40 mijl (60 km) verderop. Toen hij weer wakker werd bevond hij zich in het gezelschap van Emmanuel Swedenborg en de Romeinse arts en filosoof Galen, beiden uiteraard dood. Die ervaring doet denken aan het bijbelse gebeuren van de 'Transfiguratie' , waar Jesus in zijn hemelse hoedanigheid verschijnt in het gezelschap van Mozes en de profeet Elijah.(o.a. Matth 17: 3) Net als aan Jezus werden Andrew eeuwige waarheden geopenbaard. Het effect was ongelofelijk. Vanaf die dag reisde Davis door Amerika om lezingen te geven en hij schreef het ene boek na het andere. In trance sprak hij talen waar hij waarschijnlijk

nog nooit van gehoord had. Zijn leringen over wezen en doel van de Schepping kwamen overeen met die van Swedenborg. In November 1845 begon Davis met het in trance dicteren van zijn meesterwerk 'The Principles of Nature'. Het dicteren duurde 15 maanden, en het boek zag het licht in 1847. Op 31 maart 1848 schreef hij in zijn dagboek: "vanmorgen streek er een warme adem over mijn gezicht en ik hoorde een stem, teder en sterk, die zei: "Broeder, het goede werk is begonnen - let op, een levende demonstratie is geboren. Ik vroeg me verwonderd af wat die boodschap kon betekenen." Het betekende dat op die dag de verschijnselen in Hydesville, N.Y. zich voordeden, waarmee de geboorte van het Spiritualisme als beweging een feit werd. Jackson schreef meer dan 30 boeken, over filosofie, kosmologie, gezondheid en het leven na de dood. Hij haalde later in zijn leven nog een medische graad, en opende tenslotte een boekwinkeltje waar hij ook zijn patiënten hielp. Een van zijn boeken is 'The Great Harmonia' waar Harmonia haar naam aan dankt en waaruit hier een fragment volgt, uit boek I, hoofdstuk 'De Filosofie van de dood': "Dood is niets dan een Deur die opent in een nieuw en perfecter bestaan. Het is een Triomfboog waar de onsterfelijke ziel van de mens doorheengaat op het moment dat hij deze wereld verlaat voor een hoger, subliem en magnifiek land. En er is niet pijnlijks of weerzinwekkends in een natuurlijke dood dan er is in een rustige, plezierige en droomloze sluimer. Ik heb dat zelf kunnen constateren toen ik in spirit getuige was van de overgang van een bepaald individu, een vrouw van 60 die ik behandelde vanaf 8 maanden voor haar dood. Toen het uur van haar overgang naderde, was ik gelukkig in staat in mijzelf de Superieure Conditie (uittreding) van lichaam en geest te induceren, en zocht daarvoor de meest geschikte plek uit. Zo kon ik het proces van het sterven gadeslaan en leren hoe het is voor de individuele spirit om de veranderingen te ondergaan die volgen op de fysieke dood. Dit was wat er gebeurde: Ik zag dat de fysieke organisatie niet langer de behoeften van het Spirituele Principe kon ondersteunen. Maar de verschillende interne organen van het lichaam leken zich te verzetten tegen het terugtrekken van de levende ziel. De spierstelsel streden om nog iets van hun Beweging te houden, de vaten probeerden een element van Leven vast te houden, het zenuwstelsel deed alles om het Gevoel niet te verliezen, en de hersens wilden het principe van Intelligentie nog niet kwijt. Lichaam en ziel, als twee goede vrienden, verzetten zich tegen de omstandigheid van hun op handen zijnde eeuwige scheiding. Nu werd het hoofd plotseling gehuld in een fijne, zachte lichtgevende atmosfeer, en ik zag hoe het cerebrum en cerebellum (de hersens) zich uitzetten en hun lichamelijke functies opgaven, maar tegelijkertijd geladen werden met meer vitale elektriciteit en vitaal magnetisme dan het ooit was in periodes van gezondheid. Nu begon het vertrek van de ziel uit het lichaam pas werkelijk. Het hoofd werd intens brilliant, en terwijl de extremiteiten en het organisme koud werd, leek het brein licht en gloeiend. De zachte halo die ik eerder had waargenomen ging nu over in de formatie van een tweede hoofd! Met onuitsprekelijke verwondering zag ik de heilige en harmonieuze processen die zich voor mijn ogen afspeelden. Net als het hoofd was geformeerd zag ik nu de nek, de schouders en de hele spirituele organisatie van het lichaam tot stand komen. De spirit steeg op in een rechte hoek boven het hoofd van het nu verlaten lichaam. Maar voor de scheiding compleet was, zag ik tussen de voeten van het energetische lichaam en het hoofd van het verlaten fysieke lichaam een stralende stroom van vitale elektriciteit. Dat leerde me dat wat doorgaans Dood genoemd wordt, in werkelijkheid de Geboorte is van de spirit, van een lagere in een hogere staat, en dat de geboorte van een kind in deze wereld en de geboorte van de spirit in de hogere wereld aan elkaar gelijk zijn, tot en met de 'navelstreng' van vitale energie."

7

5. Uit Andrew Jackson Davis 'Principles of Nature'

Wij zien het als bewezen dat alle boeken, geloven en instituten min of meer waardevolle instructies geven. Niettemin verklaren we plechtig dat het onze overtuiging is dat alle boeken, geloven en instituten inferieur zijn en ondergeschikt aan de goddelijke kracht die huist in de menselijke geest, het Principe van de Rede, zonder welk alle gedachten en waarheden slechts fantasie zijn, en het sublieme Universum een lege huls.

En verder - tot we grotere waarheden aanvoelen en begrijpen - verklaren we hierbij dat -

Ons boek de Natuur is,

Onze Meester de Rede,

Onze Wet de liefde tot de Mens,

Onze Religie Rechtvaardigheid,

Ons Licht de Waarheid,

Onze Structuur Verbondenheid

Ons Pad Vooruitgang

Onze Werken Ontwikkeling

Onze Hemel Harmonie, en

Onze God de Universele Vader!

En wij voelen ons bewogen om broederlijk die geesten, overal, die moreel, intellectueel en grondwettelijk zijn belast met macht en zegen die superieur is aan de massa van de mensheid - aan te zetten tot een onmiddellijke vereniging in een Ware Harmonische Broederschap - zichzelf vrij en onafhankelijk verklarend van al die gewoonten, restricties, geloofsopvattingen, vormen en ceremonies in de moderne maatschappij, in Theologie en Onderwijs - die hun voortgang naar geluk van de mensheid en naar een Universele Eenheid en Perfectie willen vertragen, hinderen of onmogelijk maken. Want wij geloven dat zo'n organisatie noodzakelijk is om te leren wat Rechtvaardigheid is en wat Macht, Schoonheid, Wilskracht en Harmonie, die allen geleerd kunnen worden uit de universele natuur en de mensheid. Om te begrijpen wat Harmonie is, moeten we zelf harmonieus worden. Een harmonieus individu is een Openbaring van de Goddelijke Geest; want elke menselijk spirit is de verpersoonlijking van de elementen van de Oneindige God.

Wij besluiten onze Declaratie van Onafhankelijkheid door te bevestigen - wat we in religieuze zin geloven - dat alle mensen moeten streven naar hemel-waardigheid; om perfect te worden moeten ze streven naar perfectie. Maar dat kan geen mens alleen, omdat een mens noodzakelijkerwijs afhankelijk is van uiterlijke condities en van de harmonie van sociale omstandigheden voor de gelegenheid en mogelijkheid om dat streven in praktijk te brengen.

En toch, Harmonie moet beginnen bij het Individu, en vandaaruit zich verspreiden door families en gemeenschappen. Dan zal het vloeien en zich vermeerderen door de ontelbare aderen naar verafgelegen oorden en naties. Dan zal het Geheel het Individu vertegenwoordigen; en God zal zijn in allen!

8

6.Robert Dale Owen (1801-1875), zoon van Robert Owen, een vooraanstaand

politicus, Spiritualist en de oprichter van een socialistische gemeenschap, New Harmony, was oorspronkelijk scherp gekant tegen het Spiritualisme van zijn vader. Maar nadat hij in 1853 enige tijd doorbracht in Napels waar hij in aanraking kwam met D.D.Home, werd hij bewogen de verschijnselen zelf te onderzoeken. Hij vond overtuigend bewijs voor voortbestaan na de dood. In 1860 publiceerde hij zijn 'Footfalls on the Boundaries of Another World', en in 1870 volgde 'The Debatable Land Between this World and the Next'. Beide boeken kregen veel bijval en publiciteit. Robert Dale Owen beschouwde het Spiritualisme als de meest diepzinnige van alle openbaringen. Tot aan het eind van zijn leven bleef hij zijn overtuiging uitdragen, ondanks teleurstellingen en tegenstand. De '7 principles' worden vaak aan hem toegeschreven. Hier een fragment uit 'Footfalls' , waar Owen het heeft over 'The Change At Death'. "Daniel DeFoe, een discipel van Luther die diens aversie deelde van elke vorm van contact met de doden, argumenteerde dat de doden niet terug kunnen keren, want wie kan zich voorstellen dat de zalige toestand van die staat van Zijn kan worden verstoord voor triviale doeleinden?

Vanuit dit gezichtspunt is er maar één conclusie: de doden kunnen redelijkerwijs niet van zich laten horen, noch uit de hemel, noch uit de hel. Als er geen tussenwereld is - zoals Luther en DeFoe geloofden - dan is de theorie van spirituele verschijningen of een spirituele kracht op aarde van hen die ons zijn voorgegaan, onmogelijk. Temeer zo, omdat de voorvallen van het verschijnen van een geest soms zo weinig om het lijf hebben: een dienstmeisje dat naar de aarde verlangt vanwege haar geliefde, de eigenaars van een oud huis die terugkeren om te lamenteren over het verval van hun bezit, of vanwege andere eigenaars. Een vader verschijnt aan zijn zoon om hem te behoeden voor een onnodige uitgave, een over-plichtsgetrouw persoon laat de eeuwige zaligheid voor wat die is alleen vanwege een schuld van nog geen dollar... Als deze verhalen waar zijn, dan moet de pas vertrokken spirit niet alleen zijn gewoonten en motieven voor enige tijd behouden, maar ook zijn speciale trekjes en specifieke voorkeuren. Er kan dus geen plotselinge verandering van individualiteit zijn op het moment van sterven, noch ten goede noch ten kwade. De mens ontwaakt in een ander leven, het lichaam blijft achter en met het lichaam de lichamelijke instincten en de fysieke kwalen, maar ieder zal als hetzelfde individu, moreel, sociaal, intellectueel wakker worden zoals hij op zijn doodsbed is ingeslapen. In dit alles vinden we niets terug van de doctrine van de Laatste Dag en het Laatste Oordeel. Zo blijkt uit de bewijzen die tot ons komen, en die kunnen we niet ontkennen. De theorie dat vertrokken vrienden ons kunnen komen bezoeken en over ons waken, leidt tot twee conclusies: Ten eerste dat als de dood het lichaam claimt, de spirit niet met het lichaam sluimert in het graf, naast vergankelijk vlees en botten, maar meteen binnengaat in een nieuw en actief bestaan; niet een staat van onvoorstelbare gelukzaligheid noch een van hopeloze misère, maar een toestand waarin zorgen, plichten en sympathieën nog spelen in het gevoel en de gedachten van het individu. Ten tweede, dat de veranderingen van de dood alleen het lichaam betreffen, niet het hart en niet de geest; het ene afleggend wordt het ander niet veranderd. In andere woorden: de Dood verwoest niet, in enige betekenis, het leven of de identiteit van de mens. Noch staat het de spirit toe als een engel plotseling zondeloos in de hemel op te gaan. Noch wordt de ziel veroordeeld als een demon die reddeloos in de hel zinkt. Dit alles mag heterodox klinken, maar belangrijker is of het irrationeel is. Dat is het niet. Het is heterodox geworden door de beweringen van de volgelingen van Christus in de eeuwen die ons scheiden van de oorspronkelijke boodschap. Als wij dit nu geloven dan gaan we zeker in tegen de heersende doctrine van het Protestantisme, maar we keren terug tot het geloof, dat universeel aanvaard dat was van het vroege Christendom. Dit beweer ik niet als een argument voor de waarheid ervan, maar als een herinnering aan waar deze overtuiging historisch gezien vandaan komt. We vinden ieder aspect van Gods werk doordrongen van het principe van progressie. Het zaad, de plant, de bloesem, het fruit - dit zijn voorbeelden van de geleidelijke overgang in de Natuur. Alle verandering is harmonieus en verbonden met elkaar. Gradueel zijn ook de invloeden waaronder het karakter van de mens wordt gevormd. dat ontdekken we als er jaren zijn verstreken, en we weten dat er een ononderbroken ketting van invloeden is, terwijl de afzonderlijke schakels inzichtbaar zijn voor sterfelijke ogen. De conclusie is evident; Hij die de ziel begeleidt tot aan de oever van de Donkere Rivier, zal hem niet in de steek laten aan de Andere Kant. Noch is die rivier de grens van Zijn gebied. Zijn wetten zijn ook aan de andere kant van toepassing."

9

7.Allan Kardec (1804-1869) ofwel Hippolyte Léon Denizard Rivail was een Franse

opvoedingsdeskundige. Rond het jaar 1853, toen het Spiritualisme nog maar net vaste voet had gekregen in Frankrijk, besloot Rivail het mediumschap systematisch te onderzoeken. Dat deed hij niet op de manier waarop veel Spiritualisten te werk gingen - door het bestuderen van de fysieke verschijnselen - maar door de geesten vragen te stellen en de boodschappen van mediums op te tekenen. Zo ontstond een 'leer' die hij 'Spiritisme' noemde. Op een zeker moment kreeg Rivail de naam Allan Kardec, gebaseerd op voorgaande incarnaties. Onder die naam is hij bekend geworden. Reïncarnatie en het Christendom zijn de speerpunten van Kardecs leer. Zijn boeken worden door Kardec Spiritisten gezien als het uitgangspunt voor hun overtuiging, die vooral in Brazilië miljoenen aanhangers heeft. Onder de geesten die met Kardec communiceerden waren o.a. de evangelist Johannes, Augustinus, Socrates, Plato en Swedenborg. Automatisch schrift speelt een belangrijke rol in het Spiritisme. In Kardecs jargon heet dat 'psychografie' . In zijn 'Boek van de Mediums' legt hij uit wat de verschillende vormen zijn: mediums die schrijven 'alsof hun hand wordt bediend door een ander' , mediums wiens ziel zich identificeert met de spirit, mediums die zich bewust zijn van wat er gebeurt en anderen die in trance schrijven en pas later zien wat ze op papier hebben gezet.

Nog een andere groep noemt Kardec 'geïnspireerde mediums'. Hij schrijft: "Iedereen die, of hij in een normale toestand verkeert of in een verheven staat, communicaties ontvangt die vreemd zijn aan zijn eigen ideeën, kan men tot deze categorie rekenen. Karakteristiek is de spontaniteit. Inspiratie komt tot ons van spirits die ons beïnvoeden, goed en kwaad, maar vaker van degenen die ons welgezind zijn en wiens advies wij ten onrechte in de wind slaan. Het kan gebeuren op ieder gebied van het leven, in de beslissingen die wij nemen en in de dingen die we tot stand brengen. In dit opzicht kunnen we zeggen dat iedereen een medium is, want er is geen mens die geen beschermers in de geestelijke wereld heeft die er alles aan doen om hun gedachten aan ons mee te delen. Als iedereen werkelijk overtuigd was van deze waarheid, dan zou men vaker een beroep doen op de beschermengel als men niet weet wat men moet doen of zeggen. Laat ons hen dan met overtuiging en vertrouwen aanroepen wanneer wij hen nodig hebben, en we zullen vaak versteld staan van de ideeïn die als bij betovering tot ons komen, of we nu een beslissing moeten nemen of iets moeten scheppen. Als er geen idee komt betekent dat waarschijnlijk dat het nodig is om te wachten. Het bewijs dat het idee dat zo onverwacht tot ons komt niet van onszelf afkomstig is, ligt in het feit dat onze eigen ideeën zich op ieder gewenst moment kunnen manifesteren, omdat we er macht over hebben. iemand die de ogen gesloten heeft kan zien wat hij wil als hij ze open doet. Hetzelfde met ideeën: als ze van jezelf zijn kun je ze naar believen aanwenden. Als ze niet uit zichzelf komen dan zijn ze blijkbaar afkomstig uit een andere Bron. Tot deze categorie kunnen we ook personen rekenen die, zonder met exceptionele intelligentie begiftigd te zijn en zonder de normale staat van bewustzijn te verlaten, flashes hebben van intellectuele helderheid en inzicht dat hen tijdelijk begrip verleent en verlichting, en in sommige gevallen een voorgevoel van de toekomst. In die momenten van inspiratie zijn de ideeën talrijk en zij voeren ons mee in een ongewild en bijna koortsachtige impuls ; het schijnt ons dat een superieure intelligentie ons te hulp schiet en dat onze geest van een last wordt bevrijd. Geniale mannen van alle soorten, artiesten, wetenschappers, letterkundigen, zij zijn zonder twijfel vergevorderde geesten, die zelf in staat zijn tot het ontwikkelen van grootse ideeën; maar het is precies omdat ze die gaven hebben dat de spirits die willen dat een zekere taak wordt volbracht, hen de noodzakelijke ideeën in het oor fluisteren. Zij zijn dikwijls mediamiek zonder het te beseffen. Toch hebben zij een vage intuïtie van hulp die niet uit henzelf komt, want hij die een beroep doet op inspiratie roept die aan, en als hij geen hoop had gehoord te worden, waarom zou hij dan zo vaak roepen "Help mij, mijn goede muze!" Maar inspiratie is niet altijd het begin van iets groots. Vaak draait het om hele gewone dingen in het leven. Bijvoorbeeld: je wilt ergens heen gaan maar een geheime stem zegt je dat niet te doen omdat er gevaar op de loer ligt..., of de stem zegt je iets waar je zelf niet aan gedacht had. Dat is inspiratie. Er zijn maar weinig mensen die dat op bepaalde momenten niet hebben ervaren. Ja, want in die ogenblikken is de ziel vrijer en minder gebonden aan het stoffelijke; hij komt dichter bij zijn sprituele aard en kan de inspirerende communicaties van andere geesten makkelijker ontvangen."

10

8.SPIRIT INSTRUCTIES.

De geschiedenis van het Amerikaanse en Engelse Spiritualisme heeft zijn wegen geplaveid met tientallen, misschien wel honderden verschillende bladen in fijngedrukte letter, dag- week- en maandbladen, periodieken van iedere soort, plaatselijk, regionaal, landelijk, vol stichtelijke en diepgevoelde spirituele artikelen, wetenschappelijke uitwijdingen en voorstellingen van hiernamaalse heerlijkheden. Door het voortschrijden van de techniek worden tegenwoordig veel van die bladen (voor zover ze de tand des tijds hebben overleefd) gescand en op internet gezet, of in boeken gebonden, en zo kan men grasduinen wat men wil. Voor mij ligt een bundeling van 'The Spirit Messenger' uit 1850, amper twee jaar na de 'rappings' van Rochester, waarmee het allemaal is begonnen. In 1850 hielden seances de gemoederen bezig en om de geesten te laten spreken had men instructies nodig. Hier een lijstje, getiteld: 'Spirituele Instructies' dat aldus aanvangt: "De volgende berichten en aanwijzingen zijn onlangs gegeven in de Springfield Harmonial Circle door een geest die zei dat zijn naam Dr. Channing was, via het medium Mr Gordon, die in helderziende toestand verkeerde. Het is bijzonder plezierig en bevredigend om instructies te ontvangen die zo prachtig zijn, en de bewoners van de 'Tweede Sfeer' (het hiernamaals) zo waardig. Alle glorie, eenheid en harmonie is met de engelen. Zij zullen u doordringen met de waarheid die blijvend is en waarvoor geen onwaarheid kan blijven bestaan. De donkere wolk die boven u hangt zal spoedig overdrijven en de zonneschijn van de Sferen zal u verlichten en uw twijfel doen vervagen." Aanwijzingen voor de Cirkel Ten Eerste: Laat niemand tot uw cirkel toe dan wie zich aangetrokken voelt. Inviteer alleen hen die een verlangen hebben de waarheid te zoeken en die hetzelfde doel nastreven. Ten Tweede: Als er een medium aanwezig is, is communicatie doorgaans, maar niet altijd mogelijk. Als u aantreedt met een open geest en een verlangen de waarheid te kennen, zullen de geesten proberen te communiceren. Ten Derde: Laat een van u worden aangewezen het alfabet te reciteren * Ten Vierde: Uw samenkomsten zullen worden geopend en besloten met zang; allen zullen bidden, daarmee uiting gevend aan het verlangen dat goede geesten bij u zullen zijn, geesten die al ver zijn gevorderd. Ten Vijfde: Bij afwezigheid van een medium moet de Cirkel worden gedragen door dezelfde harmonieuze gevoelens. De geesten zullen dan bij u zijn en waarachtige gedachten op u overbrengen. Ten Zesde: Zij die zich in de cirkel begeven moeten zich niet bezighouden met negatieve gedachten, ruzie, bitterheid, maar het voorbeeld van Christus volgen in het doen van het goede. Ten Zevende: Laat allen streven naar een opgewekt en gelukkig leven, opdat er een harmonie zal zijn tussen u en de Sferen. Het zonlicht van de ziel is het licht van de Hemel - de atmosfeer van de engelen. Glorie, harmonie en vrede heerst in de Hemelse woningen, waar allen samen verkeren in eenheid.

* Bij seances werd in die tijd meestal een tafel gebruikt die met een van zijn poten een boodschap uittikte

op de grond of vragen beantwoordde. Iemand zei dan het alfabet op en de tafel reageerde bij de betreffende letter. Zo ontstonden boodschappen. Een omslachtige methode die veel tijd kostte. Geen wonder dat men al snel op zoek ging naar meer efficiënte manieren om met geesten te communiceren. Zo ontstond de 'planchette', het Ouija bord, het 'Kruis en Bord' , en ook werden er ingewikkelde apparaten bedacht om de geesten te faciliteren. Met een goed medium lag het allemaal natuurlijk anders.

11

9.William Stainton Moses (1839-1892) werd geboren in Donnington,

Engeland. In 1870 werd hij priester gewijd in de Church of England. Zijn eerste seance woonde hij bij in 1872. Hij bleek zelf een uitstekend medium, en zijn via automatisch schrift geschreven boeken, met name 'Spirit Teachings' die hij in de periode 1873-1883 noteerde in 24 opschrijfboekjes, wordt beschouwd als de 'bijbel' van het Spiritualisme. Hij was een voortrekker , zowel in de ontwikkeling van het Spiritualistisch gedachtengoed als ook in de wetenschappelijke beschouwing van de gebeurtenissen. In 1882 trad hij toe tot de pas opgerichte SPR - Society for Psychical Research, en hij was een van de oprichters van de London Spiritual Alliance, dat later de College of Psychic Studies zou gaan heten. Moses' gids voor 'Spirit Teachings' was 'Emperator' , maar in de loop van zijn mediamieke leven had hij ook andere spirits door wie zijn hand geleid werd. Hieronder enkele fragmenten uit 'Spirit Teachings'. "Het is belangrijk", dicteert 'Emperator' op 31 augustus 1873, dat we spreken over de plicht en het werk in het aardse bestaan. Zoals je weet is een mens een spirit die tijdelijk verblijft in een lichaam; een spirit met een spirit-lichaam dat de

scheiding van het aardse lichaam zal overleven. Dit spirituele lichaam is het object van training in een voorlopig spirit verblijf waar het wordt ontwikkeld en geschikt gemaakt voor een leven in de spirit sfeer. Dat leven, voor zover je dat nu moet weten, is eindeloos. je kunt niet bevatten wat oneindigheid betekent. Laat het voldoende zijn dat we je het voortgaan van het leven demonstreren, en van intelligentie die blijft bestaan na de dood van het fysieke lichaam. Dit Wezen dat wij zijn, tijdelijk opgesloten in een aards omhulsel, beschouwen we als een bewuste, verantwoordelijke intelligentie, met verplichtingen, taken, capaciteiten, en met de mogelijkheid om vooruit te gaan of achteruit. De geïncarneerde geest heeft een geweten, soms ongevormd, dat hem vertelt wat goed en kwaad is. Hij heeft kansen om zich te ontwikkelen, trainingsfasen en hij krijgt hulp, als hij daar tenminste gebruik van wil maken. De mens, als een verantwoordelijk wezen, heeft verplichtingen die hemzelf, zijn medemens en zijn God betreffen. De verantwoordelijkheid aan hemzelf als een spirit geïncarneerd in een lichaam is ZUIVERHEID in gedachten, woorden en daden. In drie woorden: Vooruitgang, Cultuur en Reinheid is de verplichting van de mens tegenover zichzelf als een verstandig, fysiek en spiritueel wezen samengevat. Wat betreft de verplichting die de mens heeft aan de groep waar hij deel van uitmaakt, aan de gemeenschap waar hij bij hoort, is er een woord dat het centrale idee weergeeft: LIEFDADIGHEID. Dat betekent: Tolerantie voor andersdenkenden, vriendelijkheid in de omgang, bereidheid te helpen zonder te rekenen op compensatie, eerlijkheid en integriteit, meelevendheid, tederheid van hart, respect voor de rechten van de zwakken - deze en soortgelijke kwaliteiten die de essentie zijn van de Christelijk boodschap, kunnen we opsommen in twee woorden: Actieve liefde. Wat betreft de relatie tussen de mens en zijn God: de houding die de spirituele mens past voor God is te vinden in de heilige geschriften, waarin staat dat engelen hun aangezicht met hun vleugels bedekken wanneer ze buigen voor de Troon van de Allerhoogste. Die uitspraken symboliseren EERBIED en ADORATIE die de spirit van de mens past. Eerbied en ontzag, geen slaafse angst. Eerbied, aanbidding en Liefde; dat zijn de kwaliteiten die de spirit bekleden in zijn relatie tot God." "Ah! Je weet niet welke macht je verwaarloost als je verzaakt door een biddende houding contact te maken met de spirits, heilig, puur en goed, die klaarstaan om je bij te staan en te helpen. Loven, dat de ziel afstemt op God, en gebed, dat de spirituele krachten in beweging zet - dat zijn de krachten die de mens altijd ter beschikking staan. Wij hechten weinig waarde aan persoonlijk geloof: dat wordt snel genoeg veranderd als de kennis toeneemt. De geloofsartikelen waar fanatiek over gevochten wordt tijdens het aardse leven, worden gemakkelijk opgegeven door de spirit, en de verzinsels van een mensenleven lossen op als een wolk in het zonlicht van de sferen. We geven niet om dogma's, maar we geven om daden. We vragen niet: "wat was zijn geloof?" Maar we vragen: "Wat heeft hij gedaan?" Want we weten dat door daden, gewoonten en temperamenten karakters worden gevormd, en daarop wordt de conditie van de spirit beoordeeld. Deze karakters en gewoonten kunnen alleen met veel inspanning veranderd worden, en daarom hechten we belang aan daden, en niet aan woorden en overtuigingen." "Een mens kan niet meer ontvangen dan waar hij aan toe is. Hij wordt geleidelijk geleid door zijn gidsen naar een hogen kennis-plan, en dan, als de noodzaak gevoeld wordt, zal hem meer inzicht geschonken worden. In het begin van onze instructie hebben wij uitgelegd dat de mens alleen het vehikel is voor spirit begeleiding. Wat hij denkt dat zijn eigen verdienste is in de evolutie van zijn eigen geest, is in werkelijkheid het resultaat van spirit onderwijzingen die tot hem komen. Als je denkt dat je geest totaal onafhankelijk is en dat wat je bedenkt alleen je eigen verdienste is dan heb je't mis, want je bent altijd geleid en beïnvloed door ons, of je je daarvan bewust bent of niet."

12

10.Emma Hardinge Britten (1823-1899) was een van de meest

opmerkelijke vrouwen in de geschiedenis van het Spiritualisme. Behalve haar talenten als medium bezat ze ook intellectuele gaven waaraan we een nauwkeurige beschrijving te

danken hebben van o.a. de ontwikkeling van het Spiritualisme in Nederland. Emma was betrokken bij de oprichting van de Theosofische Vereniging in 1975, maar

nam al snel afstand van Blavatsky. Haar verdiensten voor de verspreiding van het Spiritualisme door voordrachten en boeken is enorm en de beweging had veel aan haar te danken. Ook richtte ze een aantal tijdschriften op. Enkele van haar boeken zijn 'Modern American Spiritualism (1870), Ghost Land (1876) en 'Nineteen Century Miracles' (1884), waarin de hele geschiedenis van het Europese Spiritualisme per land wordt beschreven. Een encyclopedie van het Spiritualisme waar ze aan werkte is nooit afgekomen en

helaas verloren geraakt.

De 'Seven Principles' die dienen als de 'geloofsbelijdenis' van Spiritualisten zijn toegeschreven aan Emma Hardinge Britten, als iets wat ze in trance had doorgekregen

van Robert Dale Owen (1801-1875). In werkelijkheid is dat een legende, maar een die nog steeds de ronde doet. Emma heeft wel pogingen gedaan om de principes van het Spiritualisme te formuleren, en uiteindelijk deed ze dat met vijf van de zeven. De rest werd later, na veel discussie, toegevoegd. Emma was een ongelofelijke vrouw, niet alleen door haar grote literaire oeuvre, haar kennis en mediumschap, maar vooral ook door haar scherpe kijk op de controverses waardoor het spiritualisme geplaagd werd. In haar inleiding tot het bijna 600 pagina's dikke 'Nineteen Century Miracles' schrijft ze: " 'Eeuwigheid' en 'Oneindigheid' zijn de enige woorden die in onze imperfecte woordenschat die de condities van het spirituele bestaan in zich dragen. 'Tijd' en 'Ruimte' zijn beiden even toepasbaar op de staat van zijn die we 'materieel' noemen. Als we dus proberen te schrijven over de karakteristieken van het eindeloze en onbegrensde, moeten we niet vergeten dat we nog bewoners zijn van de materialistische sfeer, begrensd aan alle kanten door de limitering van tijd en ruimte." "Een nauwkeurig observator van fenomenen met een spiritualistisch karakter zullen erkennen dat ze voor de manifestaties van verschijnselen de aanwezigheid van bijzondere mensen behoeven, die in de Oudheid zieners en profeten werden genoemd, heksen en magiërs, en in onze tijd magnetische subjecten en mediums. In de mystieke geschriften van de Oosterse culturen wordt benadrukt dat het wonderdoende element dat in bepaalde individuen zich manifesteert latent aanwezig is in de hele mensheid, en door bepaalde methoden actief kan worden beoefend." "De filosofie van het Spiritualisme, hoe mooi ook in theorie of in principe waar, groeit vanuit de verschijnselen die zich voordoen. Want, als de spirits niet de auteurs zijn van de boodschappen die in hun naam worden ontvangen, dan komt de hele theorie van een hiernamaals - zoals gedemonstreerd in het Spiritualisme - op losse schroeven te staan, net als de onbewezen aannames van de theologie. Om religie op een vast fundament van kennis te plaatsen en de mensheid te verlossen van de door stormen geteisterde oceaan van speculatieve meningen, hebben wij niets in handen, tenzij we feiten en fundamentele principes bezitten. Om ons die te verschaffen en onze zwervende zielen te leiden naar de havens van de eeuwigheid door het onfeilbare kompas van de waarheid, zijn er spirits naar de aarde gekomen. Wat kunnen we dan zeggen van de gewetenloze zwendelaars die er niet voor terugdeinzen de persoonlijkheden van onze engelpiloten te simuleren, of van de imbeciele goedgelovigheid van hen die toestaan te worden gedupeerd door hun oppervlakkige pretenties? Bewijs van zo'n gewichtige en ernstige kwestie als een Spiritueel bestaan, kan alleen worden geaccepteerd als het kan worden bewezen voorbij de individuele getuigenissen van de enkeling; in het kort, de hele gemeenschap van de twee werelden moet gebaseerd zijn op de rots van onaanvechtbare waarheid, of het zal nooit de aarde in beweging kunnen brengen met de geboortestuipen van een religie die claimt onsterfelijkheid te demonstreren als de hoeksteen waarop het geloof van mensen mag rusten." In 'The Faith, Facts and Frauds of Religious History' (1879) schrijft ze: "Op de vraag wat religie eigenlijk is antwoorden we dat er in de mensheid een natuurlijk en onverwoestbaar besef van religie is, dat bloesemt in het geloof in een godheid, onsterfelijkheid en de wetten van goed en kwaad, even natuurlijk als affectie, intellect en andere faculteiten van de ziel. De kamer van geboorte en sterven zijn de twee poorten waardoor ieder mens moet gaan. Vanwaar en Waarheen? Dat zijn de onvermijdelijke vragen waar ieder denkend mens zich op moet bezinnen, want die vragen reflecteren het ongelofelijke mysterie dat het levensbegin en levenseinde omhult. Maar op de pelgrimstocht van de mensheid die zijn weg zoekt tussen die twee eeuwige waarheden, is er een onzichtbare engel die naast iedereen zweeft, wiens stem, ondanks alle verschillen in toon en intensiteit, ras en geloof, door allen gehoord en herkend wordt."

13

11.Hudson Tuttle (1836-1910) was een Amerikaanse Spiritualist en medium.

Hij groeide op in Ohio, in een streng orthodoxe variëteit van het Christendom en hoorde in zijn jeugd weinig anders dan dogmatische discussies. Al jong

verloor hij zijn interesse in religie. Zijn schoolopleiding was minimaal en behalve de bijbel waren er weinig boeken binnen zijn bereik. Tijdens een seance rond 1850 viel

hij in trance en begon hij automatisch te schrijven. Tuttle leidde een eenvoudig bestaan als boer en paardenfokker, en intussen schreef hij verschillende boeken onder de invloed van geesten. Zijn vrouw Emma Rood, zelf een overtuigd Spiritualist, stond hem terzijde. Tuttle leed aan periodes van ernstige twijfel aan zichzelf, en het contact met de geesten werd nooit iets vanzelfsprekends. Hij voelde zich een 'amanuensis' die een taak te vervullen had. Hier een fragment uit zijn boek 'Life in Two Spheres' uit 1895, getiteld:

De groei van een kind in de hemel.

Vraag van een moeder: "Vader in de hemel, heeft mijn lieveling iets verloren bij de overgang?" Antwoord van een geest: "Nee, ze heeft iets

gewonnen. Het aardse leven heeft zijn verdiensten, maar die zijn niets vergeleken bij het engelenbestaan.

Zie, treurende moeder, vooruit naar de 50 jaar die het kind anders had geleefd op aarde, de ziektes en pijnen, de lasten en de teleurstellingen.

Ze is daaraan ontsnapt naar een land waar verdriet niet kan binnenkomen. Luister! Toen je kind zijn aardse ogen sloot viel haar spirit-blik op het vriendelijke gezicht van je tante, die werd geroepen in de bloei van haar leven. In haar armen vond je kind bescherming, en rustend aan haar boezem viel het in slaap, moegestreden van laatste ziekte. Ik zag vaak hoe ze samen naar je huis kwamen als je huilde. Je tante legde dan het kind in je schoot. Het kind wist niet dat het zijn aardse lichaam had verlaten, en het streelde je, zonder dat je het merkte. Van tijd tot tijd observeerde ik haar groei en vooruitgang in kennis. Toen er drie jaren waren verstreken zag ik haar als een kind van vijf. Ze kwam je kamer binnen en sloeg haar armen om je nek. Dat er geen respons kwam hinderde haar niet, ze wist nu hoe het aardse leven en het hemelse van elkaar verschilden. Ze was een mooi kind, puur als geen enkele schilder zou kunnen weergeven, de verpersoonlijking van geestelijke kwaliteiten. "Zal ik haar herkennen, als ik zelf overga", vraagt de moeder. "O ja, ze zal de eerste zijn die je verwelkomt, want jij was de eerste die haar op de aarde in je armen sloot." Hier past een opmerking over 'spirit kinderen' en de waarschijnlijkheid dat de z.g. onzichtbare vriendjes' van veel jonge kinderen werkelijk bestaan...als geest. Wat de volwassene niet ziet, ziet het kind. Florence Marryat, een medium, schrijft in haar boek 'There is no Death' over een kind van een vriendin, Mabel: "Ik heb gezien hoe ze een bal gooide die halverwege in de lucht bleef hangen en toen terug werd gegooid alsof een levend kind met Mabel speelde. Een ander meldde dat zij als kinderoppas speelgoed uit zichzelf zag bewegen, waarbij het betreffende kind opmerkte dat zijn 'onzichtbare vriendje' dat deed. Hudson Tuttle was iemand die precies wilde weten hoe het zat. Hij vond zijn eigen 'talking board' uit, een schijf met letters die hij gebruikte tijdens seances.► In zijn 'Arcana of Spiritualism' houdt hij zich bezig met de 'Spheres' , een onderwerp waar veel Spiritualisten zich gedetailleerd over hebben uitgelaten. Tuttle was van mening dat de hemelse sferen afhankelijk zijn van de emanaties van de aarde . De eerste sfeer, zegt hij, bevindt zich op 60 mijl van de aarde. De zesde sfeer komt in de buurt van de Maan. Iedere sfeer wordt door Tuttle uitvoerig 'verklaard' en beschreven. Andere mediums houden het weer op andere getallen, doorgegeven door 'Frederic Myers' , 'William James' en andere beroemde mensen. Blijkbaar zijn die geloofwaardiger dan u en ik, in spirit. Ik denk dat we zulke specifieke beschrijvingen met een grote korrel zout moeten nemen. Ze zijn zinloos en ze spreken elkaar opvallend vaak tegen. De behoefte van mediums en andere mensen om de wereld hierna te verklaren in termen die wetenschappers mogelijk aanspreken is blijkbaar groot. En niemand gaat het nameten. Bovendien werpen die beschrijvingen een hoop vragen op: hebben ze daarboven last van luchtvervuiling? Atoomproeven? Hoe zit het met het vliegverkeer? Met satelieten? UFO's? Al die hersengymnastiek levert geen bijdrage aan het intuïtief ervaren wonder van een leven na de dood. Misschien dat Hudson Tuttle daarom vaak wegzonk in depressieve twijfel aan zichzelf.

14

12.MEDIAMIEK VISIOEN 'The Spirit Messenger' was een Spiritualistisch blad uit de beginperiode van het Amerikaanse Spiritualisme.

In een herdruk stuit ik op een bericht uit 1851, dus heel vroeg, over het medium Henry Gordon. Gordon was het eerste medium dat leviteerde en net als D.D,Home enkele jaren later in trance vreemde dingen met zich liet doen. In tegenstelling tot Home werd hij nooit beroemd over de grenzen. We kennen hem nauwelijks dan uit een paar strofen in de boeken van enkele auteurs. Gordon werd van fraude beschuldigd, maar dat werd bijna elk medium, terecht of onterecht. Hier een stuk over de 'Springfield Harmonial Circle', een kring waarvan Gordon het medium was. Op 24 januari 1851 gaf Gordon aan, in opdracht van zijn gidsen, in trance te zullen gaan en dat drie dagen lang te zullen volhouden. Hij had pen en potlood naast zich liggen om te kunnen noteren wat hij meemaakte. Trance is lang niet altijd een bewusteloze toestand, soms is iemand zo op het oog bij de tijd, net als dat bij hypnose het geval kan zijn. Het verhaal wat uiteindelijk op papier kwam is interessant, omdat het hier en daar doet denken aan een bijna dood ervaring. Was Gordon werkelijk even in de hemel? Of verzon hij, bewust of onbewust zijn prachtige visioen? Omdat het een erg lang stuk is haal ik er hier en daar een stukje uit.

"Ik zie stralende lichten, helderder dan de zon. Rondom mij zie ik vrienden en familie, maar ik kan niet bij hen komen, want de verbinding tussen lichaam en ziel is nog niet verbroken. Maar zij naderen mij en zeggen: "je bent gekozen als instrument in onze handen, om de mensheid de superieure aard van de ziel te tonen." De poorten van de hemel zijn nu geopend en het glorieuze licht doordringt mijn ziel. Miljoenen spritis bewegen zich door het licht en zingen hymnes voor God terwijl ze van sfeer naar sfeer gaan.. Zo groot is hun eenheid dat ze zijn als atomen van hetzelfde lichaam van Liefde en Wijsheid, als rivieren die samen in de grote oceaan stromen. De mens kan zich van dit hemelse domein geen voorstelling maken. Ik zie dat spirits in slaap vallen en ontwaken in hogere kringen van Liefde en Wijsheid. Ik zie de vreugde van opnieuw geboren zielen als ze door hun beschermgeesten naar hun cirkels gebracht worden waar al het verdriet verdwijnt en alleen vreugde heerst. Oh, gij inwoners van de aarde, het licht van een nieuwe en glorieuze toekomst zal over u komen, waarin leeuw en lam samen zullen rusten en vrede en harmonie op aarde zullen heersen. Engelen houden de wacht over u, en spoedig zult ge weten welke glorieuze dingen God voor zijn kinderen heeft bereid. Terwijl ik de glorie van de hemel contempleerde werd mijn ziel getrokken door een groep van dertien zielen die mij lieten weten dat ze niet uit ons zonnestelsel kwamen, maar door geesten op aarde waren aangetrokken wiens taak het was om nieuw aangekomen spirits naar hun plaats te brengen. Toen zij mij verlieten voelde ik me verloren, want hun aanwezigheid was zo stralend en prachtig dat het leek of ik de hemel was kwijtgeraakt. Mijn hunkering naar die hoge sferen was haast niet te dragen. Maar spoedig kwamen mijn beschermers om mij heen staan, en zij zeiden dat de aarde mijn thuis is en dat ik terug moest gaan.. Ik hoorde hen zingen, en toen werd het donker, en begon ik te ontwaken uit mijn trance. Ik wilde terug naar het licht maar dat was onmogelijk, en nu opende zich voor mijn ogen de deur van het aardse bestaan en werd ik mij bewust van mijn lichaam en ik herkende mezelf en degenen die om mij heen stonden. Dat was het eind van mijn visioen."

15

13.Sir Arthur Conan Doyle (1858-1930) was een van die meer dan

levensgrote figuren die zijn bekendheid en invloed gebruikte om onrecht uit de wereld te helpen. In zijn Sherlock Homes boeken is nog geen sprake van een bovennatuurlijke invloed, behalve in 'The Hound of the Baskervilles' , waarin hij gebruik maakt van de legendarische 'Black Shuck' die in sommige Engelse en Schotse tradities een rol speelt. Met het Spiritualisme kwam Doyle in aanraking in 1885, en enkele jaren was hij een regelmatige bezoeker van seances. Hij werd lid van de S.P.R. en stortte zich op onderzoek van de verschijnselen. Pas in 1918 was hij werkelijk overtuigd, en schreef hij de boeken 'The Vital Message' en 'The New Revelation' . Vanaf die tijd was hij een veelgevraagde spreker over het Spiritualisme in binnen en buitenland, en zo kwam hij ook in Nederland terecht. Hier een paar ingekorte fragmenten uit 'The Vital Message'. "De Beweging die is voorbestemd om vitaliteit te brengen in de dode en koude religies wordt 'Modern Spiritualisme' genoemd. Dat 'Modern' is een goede aanduiding, want het verschijnsel zelf is , in de een of andere vorm, zo oud als de wereld en is altijd, hoe verduisterd ook

door de vele vormen de rode, centrale gloed geweest van alle religieuze ideeën, en doordringt de Bijbel van begin tot eind. Maar het woord 'Spiritualisme' is zo bevuild door charlatans, en zo goedkoop gemaakt door de vele incidenten van bedrog dat men zou wensen dat een term als bijvoorbeeld 'Psychische religie' het onderwerp zou zuiveren van oude vooroordelen, net als mesmerisme, na vele jaren van misbruik, snel werd geaccepteerd toen de naam werd veranderd in hypnotisme. Aan de andere kant, men herinnert zich de dappere pioniers die onder dit vaandel hebben gevochten en die bereid waren hun carrière te riskeren en hun professioneel succes, ja, zelfs hun reputatie van geestelijke gezondheid, door publiekelijk achter datgene te staan wat zij wisten dat de waarheid was. Hun dappere, onzelfzuchtige toewijding moet iets betekenen om de naam te zuiveren van dat waar zij voor vochten en leden. Zij waren het die het systeem vorm gaven dat beloofde te worden, nee, niet een nieuwe religie - daar is het veel te groot voor - maar deel van de gemeeschappelijke erfenis van kennis die door de hele mensheid wordt gedeeld. Geperfectioneerd modern Spiritualisme zal waarschijnlijk een zelfde soort relatie hebben tot het Spiritualisme van 1850, als een moderne locomotief heeft tot een stoomketel. Uiteindelijk zal het het bewijs en de basis zijn van alle religies, in plaats van een religie op zich. We hebben al veel te veel religies - maar te weinig bewijzen." "Er is een overweging die veel gewicht heeft en waaraan toch weinig aandacht wordt besteed. De verschillen tussen kerken en sectes zijn klein vergeleken met het grote en eeuwige duel tussen materialisme en een spirituele kijk op het Universum. Dat is het werkelijke gevecht. Het is een strijd waarbij de Kerken kampioen waren wat betreft het anti-materialisme, maar dat hebben ze zo weinig slim gespeeld en met zoveel verkeerde argumenten dat ze niet anders konden dan verliezen. Sinds Voltaire en Hume is de bal steeds meer naar de kant van de aanvallers gerold. Toen kwam Darwin die met grote logica aantoonde dat de mens nooit 'gevallen'is, maar steeds opwaarts is gegaan. Dat sneed diep in de filosofie van de orthodoxie, dat kunnen we niet ontkennen. En zo is de kerk en het spirituele voor een groot deel van de bevolking van dit land in ongenade gevallen. Nu is het onze taak met de bewijzen en onze kennis het tij te keren en te zeggen: "we zullen jullie op je eigen grond ontmoeten en je met materiele en wetenschappelijke testmethoden aantonen dat de ziel en de persoonlijkheid overleven." Dat is het doel van 'Psychic Science' . Het betekent het einde van het materialisme, voor altijd. En desondanks wordt deze Spiritualistische beweging weggefloten en besmeurd door Rome, Canterbury en andere kerken die zich voor deze strijd ineens hebben verenigd met zulke onwaarschijnlijke partners als de Wetenschappelijke Agnostici en de Militante Vrijdenkers. Hun strijdkreten zijn wel heel verschillend, de een verklaart dat het een ding van de duivel is, terwijl de ander even zeker is dat het Spiritualisme zich baseert op verschijnselen die niet bestaan. De oppositie van de materialisten is absoluut logisch, want het kan niet anders dan dat een man die zijn hele leven 'nee' heeft geroepen tegen alle metafysische verschijnselen, geen zin heeft te erkennen dat zijn hele filosofie op zand gebouwd is, en dat 'Ja' vanaf het begin het juiste antwoord was."

16

14.NA DE DOOD Sir Arthur Conan Doyle overleed in 1930. Ook in Nederland was hij populair, en het is verbazingwekkend hoe vaak en hoeveel aandacht er in de pers aan hem werd besteed, niet alleen aan zijn Sherlock Homes boeken maar vooral aan zijn Spiritualistische werk. Conan Doyle was een moedige en controversiële figuur, tot over de dood heen. In 1931 en 1932 ontving het medium Grace Cooke ◄ een aantal boodschappen van Doyle, die in 1933 werden gebundeld in "Thy Kingdom Come' . In 1956 verscheen het boek, aangevuld, opnieuw, onder redactie van Ivan Cooke ▼, de echtgenote van medium Grace. Na enkele herdrukken kwam het boek tenslotte in 2003 opnieuw uit, als 'Arthur Conan Doyle's Book of the Beyond'. Deze uitgave bevat o.a de historie van de stichting van de White Eagle Lodge, en enkele boodschappen van White Eagle, de gids van Grace Cooke.

Dit is wat Conan Doyle doorgaf over 'After the soul leaves Earth' ... Op het zevende plan, het laagste astrale gebied: In het hart en de geest van ieder mens op dit niveau brandt voortdurend datgene wat hij daarvoor begeerde op aarde. Hij voelt geen affectie of liefde voor iemand dan hemzelf. Het zevende plan is zo dicht bij de aarde, dat het eerder aards is dan astraal. Het egocentrisme van de mens heeft een koud en afstotend landschap geschapen. Op het zesde astrale plan: De wereld is lichter, maar het is er nog steeds duister zoals op het 7de plan. Sommigen hebben aandacht voor de omgeving. Het is er mistig, iedereen is in grijs gekleed, de weerspiegeling van de innerlijke toestand. Er is enig bewustzijn dat het licht moet komen van innerlijke verandering. Op het vijfde astrale plan: Hier is het landschap lichter. Wie hier verblijft wil zijn vrienden en buren helpen. Huizen en gebouwen zijn als op de aarde, maar de huizen zien er vervallen uit; de weerspiegeling van de innerlijke toestand van de bewoners. Maar deze mensen zijn hoopvol en hun zielen streven naar het bereiken van het licht. Ze voelen dat het beter zal worden. Op het vierde astrale plan: De ziel mediteert en absorbeert zijn verleden. Het is een plaats van rust, de natuur is prachtig, er is harmonie en families leven gelukkig samen. Het is een ideale versie van het aardse leven.

De ziel ervaart een 'tweede dood' bij het verlaten van deze sfeer. Na de tweede dood is er een graduele opgang in drie 'mentale sfeer' fasen van mentaal bewustzijn en de constructies van het intellect, naar pure creativiteit en intuïtie. Alles vibreert hier op hogere snelheid. De ziel wordt steeds dichter naar zijn centrale focus getrokken: de Godheid. Aan het einde van de weg trekt de ziel zich terug in een puur innerlijke relatie tot dat wat Universeel is. De mens is zich bewust van het belang van zijn bijdrage aan Gods Plan. De ziel is nu in een vormeloze staat. Sommige mensen kunnen contact maken met deze sferen maar het is gevaarlijk en kan leiden tot de dood. Als we bidden doen we een beroep op zielen en entiteiten die in de hoogste mentale sferen verblijven. "

17

18

19

15.William Thomas Stead (1849-1912), was een beroemde Britse

Spiritualist en gepassioneerde journalist, die onvervaard schreef over onrecht in de wereld. In 1891 publiceerde hij 'Real Ghoststories', en een jaar later begon hij boodschappen te krijgen via automatisch schrift. Daaruit ontstond een dik boek met communicaties, 'Letters from Julia'. In 1895 richtte Stead een tijdschrift op: 'Borderlands', dat een schat aan informatie bevat. Het bestond maar enkele jaren. Stead kwam om bij de ramp met de Titanic, terwijl hij op weg was naar Amerika om lezingen te geven. Dit jaar, 100 jaar na Steads dood, verscheen het boekje van Michael Tymn over deze bijzondere en moedige man, voor en na zijn dood: 'Transcending the Titanic'. Hier een paar fragmenten die Tymn selecteerde uit 'Letters from Julia'. Over sterven: "Ik voelde geen pijn bij 'doodgaan'. Ik voelde alleen een grote kalmte en vrede. Toen werd ik wakker, en ik stond naast mijn oude lichaam in de kamer. Er was daar niemand, alleen ikzelf en mijn oude lichaam. Ik vroeg me af waarom ik me zo goed voelde. Toen zag ik dat ik was overgegaan." De ziel na de dood: "Als de ziel het lichaam verlaat blijft hij precies hetzelfde.De ziel, die de enige ware zelf is en het lichaam en de geest als instrument gebruikt, heeft daar geen behoefte meer aan, maar alle gedachten, ervaringen en herinneringen blijven behouden.

Maar het gebeurt vaak dat het vergaan van het aardse lichaam de ziel hindert in haar vrijheid." Het leven aan de andere kant: "Ik vind het zo moeilijk uit te leggen hoe wij leven, en hoe we onze tijd doorbrengen. We zijn nooit moe, en we hebben geen behoefte aan slaap zoals op de aarde. Ook hebben we geen behoefte aan eten en drinken. Die dingen waren alleen belangrijk voor het stoffelijke lichaam. Ik denk dat je onze ervaringen het beste kunt begrijpen als je denkt aan die momenten van vervoering die je ondergaat als je naar de opgaande of ondergaande zon kijkt, en je verheugt in de magische schoonheid van het landschap. Er is vrede, er is schoonheid, er is leven, en bovenal is er liefde. Liefde, liefde, dat is het geheim van de Hemel. God is liefde, en als je verloren raakt in liefde word je gevonden in God." Oordeel: "De waarschuwing 'oordeelt niet' krijgt hier een heel andere betekenis, want het echte zelf wordt opgebouwd door de geest, meer dan door het lichaam. Er zijn hier mensen die waardeloos leken in de ogen van hun medemensen, maar die ver superieur zijn, in zuiverheid en heiligheid, aan mensen die tijdens hun leven een uiterlijke schijn van goedheid ophielden, terwijl hun geest zich bezighield met kwade neigingen. Het is de geest die het karakter vormt. De geest is veel actiever en machtiger dan het lichaam. Daarom zijn de gedachten en de intenties van het hart, de verbeeldingskracht van de geest de dingen waar we op beoordeeld worden, want zij vormen ons innerlijke zelf, dat tevoorschijn komt bij de dood." Duisternis: "Wanneer hier een liefdeloze ziel aankomt wordt hij net zo verwelkomd als een liefdevolle ziel. Maar een egoïstische ziel is blind en duister, en hij beeft van angst. De verbeelding die hier veel krachtiger is dan bij jullie, vult zijn afzondering met spookbeelden, en de zondaar wordt belaagd door steeds nieuwe beelden van zijn wandaden. En dat is niet alles; hij ziet hen die hij pijn heeft gedaan,en hij is bang. Als ooit een ziel een Redder en Verlosser nodig heeft is het de ziel van wie de verbeeldingskracht en de herinnering aan liefdeloosheid opnieuw de werkelijkheid creëert van een liefdeloos leven." Hoger Zelf: "De Beschermengel is inderdaad een soort ander zelf; een hoger, purer en meer ontwikkelde versie van je eigen persoonlijkheid. Dat is misschien een beetje moeilijk te begrijpen, maar het is waar. Er zijn naast goede engelen ook slechte die niet minder vaak bij ons zijn en die soms zichtbaar zijn als Engelen van de Duisternis, wanneer wij overgaan. Zij zijn altijd bij ons, en zij zijn het die maken dat we steeds heen en weer geslingerd worden tussen onze goede en slechte gidsen. We noemen ze hier op aarde 'impulsen', 'aspiraties' , 'ongewenste verlangens'. Aan deze kant zien we waar die vandaan komen." Het doel van het leven: "Mijn vriend, als je kon zien en begrijpen wat het doel van het leven is, dan zou je weten hoe slecht het is wanneer iedere roep om richting en leiding zou worden beantwoord. Velen zullen van deze kant af willen raadgeven als ze de kans krijgen en de kanalen zich openen. Maar het is niet aan ons om jullie te sturen. Het is aan jullie om de God binnenin je eigen ziel aan te roepen en tot ontwikkeling te brengen. Spirits die daarin proberen in te grijpen zullen worden teruggeroepen. Zij raken hun autoriteit kwijt. En zo worden de dingen opnieuw in evenwicht gebracht. Alle kwade dingen in de maatschappij komen voort uit het onvermogen te zien met de ogen van de ziel. Mensen zouden zich meer moeten bekommeren om hun ziel en minder om de geneugten van het lichaam, want daar komt veel kwaad uit voort."

20

16.DE OPGANG Lezend in oude nummers van het Spiritualistische blad 'Two Worlds' werd ik getroffen door een verhaal van William Thomas Stead. Tijdens zijn productieve leven was Stead geliefd en gewaardeerd om zijn integriteit en moed. Op latere leeftijd ontdekte hij het automatisch schrift, en zo schreef hij het bekende 'Letters from Julia' , doorgegeven door een jonge vrouw die hij maar oppervlakkig had gekend. Ook redigeerde hij jarenlang het door hem in het leven geroepen Spiritualistische tijdschrift 'Borderlands' . Na zijn dood zocht Stead al snel contact met zijn dochter Estelle, via het direct voice medium Etta Wriedt en het ook bij Harmonia toen heel bekende medium Alfred Voût Peters. Op de dag van de ramp was dochter Estelle in gezelschap van een jonge man, Pardoe Woodman, die kort tevoren gegrepen werd door

het gevoel dat de ramp aanstaande was. Hoewel hij op dat moment geen medium was, werd de link met Stead misschien toen al gelegd. In de jaren 1917 en 1918 was het deze Woodman die via automatisch schrift het verhaal deed van de ondergang van de Titanic en wat er daarna met de doden gebeurde, gezien door de ogen van William Stead. Stead beschrijft hoe hij bij zijn dood de bevestiging kreeg van alles wat hij tot dan toe geloofd en gepropageerd had. Dat verraste hem eigenlijk, want niets is zeker totdat men zelf die grens is overgegaan. Al zijn twijfels werden in een klap weggenomen, en wat verlangde hij als journalist op dat moment naar een telefoon om de kranten te doen weten wat er werkelijk gebeurt na de dood! Maar het verrassendst was dat hij vanuit zijn geestelijke toestand waarnam wat er met de zielen gebeurde die minder goed voorbereid waren dan hijzelf. Meer dan dat: Stead bleek in staat hen te helpen bij hun moeilijke overgang. Dit is wat hij beschrijft: "Ik was nog dicht bij de aarde en ik kon precies zien wat er daar gebeurde. Het einde van de Titanic kwam en de verdrinkenden waren dood. De hele scene was ongelofelijk pathetisch. Velen die beseften wat er was gebeurd werden verteerd door angst en twijfel over het lot van hun geliefden en zorg over hun eigen toekomst. Wat zou het oordeel zijn? Sommigen waren mentale wrakken, verward, onbewust en met een geestelijke verlamming. Een wonderlijke stel van menselijke zielen, wachtend voor de overgang naar een nieuw land. Honderden lichamen in de zee, en honderden zielen die zeefden in de lucht , levend, hoewel velen dat nog niet beseften. Sommigen waren zo woedend dat ze hun rijkdommen niet konden redden dat ze tot elke prijs terugwilden op het gezonken schip. Het was geen prettig gezicht. We wachtten en wachtten. Uiteindelijk was iedereen bij elkaar . Het was een vreemde reis. We rezen samen vertikaal de lucht in met een enorme snelheid...en het was een glorieuze aankomst, alsof we vanuit onze Engelse somberheid in een stralende Indiase hemel terecht waren gekomen. Elk van ons werd begroet door familie en oude vrienden die al eerder waren overgegaan."

Tot zover Stead. Aan dit verslag moest ik denken toen ik vanmorgen op de blog van New Yorker Chris Holly een verhaal vond over wat er is gebeurd tijdens 9/11. Zij beschrijft hoe mensen in de haven van New York met verbijstering zagen wat er op een afstand met de Towers gebeurde. Toen de torens waren ingestort, de branden waren uitgewoed en de stofwolk was opgetrokken gingen sommigen verder het water op om letterlijk afstand te nemen van het gebeurde en de omvang van de ramp tot zich door te laten dringen, geschokt starend naar de resten van wat eens zo'n hoogtepunt van de stad was geweest. Een nicht van Chris Holly was met haar gezin op een van die boten en zij vertelde later het verhaal. Ik citeer Holly: " Terwijl ze op de boot de scène gadesloegen werden ze iets vreemds gewaar boven Ground Zero: boven de overblijfselen van de gebouwen, boven de stad zagen ze flitsen licht met de afmetingen van mensen die oprezen uit de ruines naar de donker wordende hemel. De groep mensen in de boten sloeg in stilte het vertrek van honderden geesten gade, die als witte mist omhoog gingen, opgeheven naar de avondhemel. De mensen die toekeken huilden, want

iedereen voelde wat er gebeurde. Mijn nicht vertelde me dat degenen die het gezien hadden zeker waren van wat ze zagen. Het was geen rook, geen lichten van de stad, maar honderden en honderden individuele zielen die omhoog gingen tot ze uit het gezicht verdwenen. Recht omhoog. Het gebeuren duurde al met al een uur, en toen werd het minder en hield tenslotte op. Wat de vrouw en al die anderen die dag zagen heeft voorgoed hun leven veranderd, en naast de herinnering aan de schok en de verwoesting zal ook dat buitengewone bovenaardse schouwspel voor altijd in hun herinnering blijven.

21

17. Dr. Hippolyte Baraduc (1850-1902)

Dr. Hippolyte Baraduc was een bekende Franse neuroloog die experimenteerde met gedachtenfotografie en het vastleggen van de energie van levende organismen. In 1895 hield hij daarover een voordracht voor de Franse Academie de Médicine en toonde bij die gelegenheid een door hem ontworpen instrument, de biometer, waarmee hij de stromen vitale energie kon meten. Het meest bekend is hij geworden met de foto's van zijn stervende vrouw. Een witte mist lijkt haar te verlaten. De ziel? Zijn bekendste vaak herdrukte boek is 'l 'Âme Humaine' (1896) - de menselijke ziel, dat in de Engelse vertaling 'The Human Soul' van internet te downloaden is. In 'Het Toekomstig Leven' van 1898 vond ik een stuk van Baraduc over zijn werk, waaruit hier enkele fragmenten, omgezet in de moderne spelling.

"Wij brengen teweeg - wij trekken tot ons - wij zenden uit, wanneer wij in de diepte onzer zielen trillen, golvingen, in de vorm van elliptisch gebogen oppervlakken, uit de Kosmos getrokken, die in vorm en fijnheid verwant zijn aan hetgeen wij noemen een geest- of zielstoestand, dik en donker, of zuiver en lichtend. Wij werpen terug in diezelfde Kosmos, emanaties (uitstralingen) meer of minder grof of fijn, overeenkomstig de toestanden van de trillende ziel (van de in trilling verkerende ziel) Wij hebben dus objectief onder zekere omstandigheden, toevallig voortgebracht of geschapen door oefening, een zone, een fluïdieke atmosfeer van In- en Uitvloeiing, die ons in betrekking stelt met het 'niet-zelf' Dit is het feit dat ik heb gevonden: de 'Biometrie' (meten van het leven)" "Wij bevinden ons niet geïsoleerd in de Kosmos; vele krachten, vele bestaansvormen omringen ons, kunnen in ons treden, ons bijstaan of ons kwaad doen, evenals een kwaad gas de ademhaling aantast. Ik heb bevonden dat de levens-ziel van de mens een middelpunt van kracht is, dat zijn bestaan handhaaft door opname en teruggave (evenals dit bij ademhaling geschiedt) uitgeoefend ten opzichte van de Kosmos." "Het is duidelijk, dat de levensziel niet is het Ego, het Zelf, de Geest, de Goddelijke Straal. Het wezen dat blijft voortbestaan kan worden samengevat in een enkele definitie: de Menselijke Ziel. In het kort, de theorie der feiten leidt mij ertoe een drievoudigheid in de mens aan te nemen: lichaam, ziel (levenslicht) en Goddelijke Geest. De trillingen van deze Levensziel bewerken in de Kosmos een beweging gelijk aan zichzelf, sinds de ziel haar eigen lichaam maakt, waarvoor het dient als een lichtend omhulsel." "Ik heb willen aantonen, dat een gelijksoortig feit als het onzichtbare levenslicht behoorde tot de geschiedenis, de godsdienst en de wijsbegeerte van alle volkeren, die er elk hun eigen vermoeden van hebben. Daarom heb ik willen vormen een rots van een proefondervindelijk feit. Ik hoop dat ik daarin geslaagd ben." En dan een fragment uit Baraduc's boek 'The Human Soul' "Wat ook de consequenties mogen zijn van mijn ontdekking, deze stap voorwaarts naar de waarheid, genomen met overleg en op het goede moment kan alleen de mensheid maar verlichten, en maken dat het zijn kolossale fout betreurt van de ontkenning van een leven na de dood. Het kan hem de verzekering geven van zijn transformatie in de bovenaardse sferen." "De spirit manifesteert zich door de ziel, want de ziel is de lichtende vorm waarmee de spirit is bekleed. Niet alleen heeft de spirit kennis van wat het omringt, door middel van de zintuigen, maar het heeft ook een notie van zijn essentie. De Spirit kent zichzelf en voelt zich één en eeuwig; We weten en voelen dat we eeuwig zijn."

22

18. Frederic W.H. Myers (1843-1901) heeft zijn grootste bekendheid te

danken aan de oprichting van de SPR (Society for Psychical Research) in 1882, ingegeven door de behoefte de vele spiritualistische verschijnselen aan een grondig wetenschappelijk onderzoek te onderwerpen. Mede-oprichters waren Henry Sidgwick , Edmund Guerney en William Barrett, en in de jaren daarna kwamen daar vele grote namen bij. Myers was een classicus, en dat speelde een rol in de z.g. 'Cross-corres-pondences' , een manier om aan te toenen dat de berichten die mediums doorkrijgen in het beste geval uit een andere bron komen dan hun eigen onderbewuste: in dit geval uit het brein van de overleden Meyers. Op 19 december 1903 begon Alice MacDonald Fleming via automatisch schrift boodschappen te ontvangen van Frederic W.H.Myers. Op dat moment woonde Fleming in India, en omdat haar familie niets moest hebben van haar spirituele activiteiten nam ze het pseudoniem 'Mrs. Holland aan'. De eerste berichten waren kort. Blijkbaar wilde Myers haar eerst overtuigen

van zijn identiteit. Myers gaf door dat de berichten niet voor haar bestemd waren maar voor de S.P.R., en dat ze ze daarheen moest sturen. Myers gaf door aan Fleming: "..Als het mogelijk zou zijn voor een ziel om terug te 'sterven' in het aardse leven dan zou ik graag doodgaan van puur verlangen om jullie te bereiken - om te vertellen dat alles wat we ons hebben voorgesteld niet half zo wonderbaarlijk is als de waarheid...Als ik jullie kon bereiken - als ik jullie kon zeggen - ik snak naar macht (om het te vertellen) en alles dat mij bezighoudt is een eindeloos verlangen en eindeloze pijn. Zal iets van dit alles jullie bereiken - iemand bereiken - of huil ik zoals de wind huilt - woordeloos en ongehoord?" Op 5 januari 1904 schreef Myers dat hij zich in een aardgebonden conditie bevond, maar dat dat zijn eigen keus was. "Ik ben, als het ware, bezield door een missionaire spirit, en door een groot verlangen om te spreken tegen de zielen in de gevangenis van het lichaam. Daarom hou ik me nog een tijd niet op met geluk. Bij een andere gelegenheid schreef Myers dat het idee dat de gebeurtenis van het sterven de ziel automatisch in staat stelt het mysterie van het leven te begrijpen, even dwaas is als te denken dat een pasgeboren baby alles van het leven kan begrijpen. Hij voegde toe dat hij nog steeds bezig was zijn weg te zoeken, te vermoeden, te veronderstellen. Op 17 januari 1904 kreeg Fleming opnieuw een boodschap van Myers voor de S.P.R. Hij gaf een Bijbelse referentie (1 Cor. 16:13). Hij zei dat hij had geprobeerd om die tekst in het Grieks te dicteren, maar dat Fleming er niet in slaagde de Griekse letters te vormen, en dus gaf hij alleen het bijbelvers. Op diezelfde dag ontving Margaret Verrall, een automatisch schrijvend medium en lid van de S.P.R. dezelfde bijbeltekst van Myers. Deze tekst was in het Grieks geschreven boven de poort van Selwyn College, Cambridge, waar Meyers les had gegeven: "Blijft waakzaam, staat vast in het geloof, weest moedig en sterk". Dit was het eerste van wat bekend zou worden als de 'cross correspondences' - dezelfde boodschappen ontvangen door diverse mediums in verschillende landen, die op zich geen betekenis hadden maar hun betekenis pas kregen als ze door de S.P.R. aan elkaar waren verbonden. Alice Fleming in India, Leonora Piper in Amerika, Margaret Verrall en Mrs. Willet in Engeland waren de vier belangrijkste mediums die door Myers werden gebruikt om zijn cross-correspondences door te geven. Omdat Myers een classicus was, waren diverse berichten in klassieke talen, of verwijzingen naar klassieke teksten die onbekend waren voor de mediums. Hoewel ze complex zijn en niet makkelijk te lezen, worden deze cross-correpondenties vaak gezien als het beste bewijs van overleven van een individueel bewustzijn na de dood. De intentie was duidelijk, schrijft Michael Tymn, namelijk om te laten zien dat één geest op al deze mediums inwerkte. Sir Oliver Lodge, een latere onderzoeker van het Spiritualisme, zei: "Ieder apart zijn deze verwijzingen zo duister dat ze niet telepatisch of op een ander manier van het ene naar het andere medium konden worden overgebracht." In 1917 was er een medium, Juliet Goodenow, ook iemand die automatisch schrift gebruikte, die meende contact met Myers te hebben gekregen. Ze schreef daar een boek over: Vanishing Night. Myers vertelt daarin zijn indrukken van het hemelse gebeuren en beschrijft alles in bloemrijke taal. Of het hier echt om de geest van Myers gaat valt moeilijk vast te stellen.

23

19. Camille Flammarion (1842-1925) was een beroemde Franse

astronoom die al vroeg in zijn carrière, toen hij bezig was met zijn eerste boek over de mogelijkheid van bewoonde planeten, in 1861 in aanraking kwam met het Spiritisme van Allan Kardec, via diens boek 'le Livre des Esprits' .Hij zocht Kardec op, en werd lid van de Societé pour l'etudes Psychologique', waar Kardec president van was. De wekelijkse seances van de Societé waren gewijd aan automatisch schrift. Flammarion probeerde het zelf, en kreeg na een aantal weken astronomische teksten door die waren getekend 'Galilei' . Hoewel Flammarion doorging op de ingeslagen weg, was hij als wetenschapper absoluut niet overtuigd van de herkomst van de teksten als iets anders dan afkomstig van zijn eigen onderbewuste. Hij deed veel werk voor de Societé, maar werd zelf nooit Spiritist. Twee jaar ervaring van zichzelf en anderen kon de twijfel niet wegnemen. In 1865 publiceerde hij zijn eerste werk over zijn ervaringen: Unknown Natural Forces. Toen Kardec in 1869 stierf, sprak Flammarion bij het graf, waarin hij uitdrukkelijk stelde dat "Spiritisme geen geloof is maar een wetenschap, waarvan we nog maar nauwelijks het ABC kennen. In 1899 organiseerde de astronoom een groot onderzoek naar paranormale ervaringen, waarbij meer dan 4000 mensen werden geïnterviewd, waarvan er bijna 2000 aangaven wel eens geesten gezien te hebben. Van dat aantal

selecteerde Flammarion er 786 als de meest bewijskrachtige. In een serie artikelen probeerde hij het wetenschappelijk bewijs te leveren voor telepathie, verschijningen van overledenen, voorspellende dromen en helderziendheid. Hij vatte zijn resultaten aldus samen: 1. De ziel is een werkelijke entiteit die bestaat onafhankelijk van het lichaam. 2. De ziel bezit eigenschappen die nog onbekend zijn voor de wetenschap. 3. De ziel is in staat op een afstand te opereren zonder tussenkomst van de zintuigen. Ondanks zijn vele seances met een van de beroemdste mediums uit de 20ste eeuw, Eusapia Paladino, werd Flammarion niet overtuigd, en in zijn boek 'Mysterious Psychic Forces' schreef hij: "Wat betreft wezens verschillend van onszelf - van hun natuur kunnen we ons geen beeld vormen. Zielen van de doden? Dat is nog lang niet afdoend bewezen. De ontelbare observaties die ik in meer dan 40 jaren heb gedaan, bewijzen mij eerder het tegendeel. Werkelijk bevredigende identificatie is niet mogelijk. De geest die verschijnt verdwijnt als hij door voortdurende vragen in een hoek wordt gedreven, in een poging om hem zijn geheim te ontfutselen. Dat zielen de destructie van het lichaam overleven, daarover heb ik geen twijfel. Maar dat ze zich manifesteren bij de processen die in seances worden gehanteerd, daarvoor heb ik met wetenschappelijk methodes geen bewijs gekregen. Maar Flammarion kwam op den duur terug op zijn standpunten. Twintig jaar later, rond 1920, schreef hij zijn trilogie: Before Death, At the moment of Death en After Death. In zijn rede als president van de S.P.R. in 1923, somde hij zijn conclusies op na 60 jaar van psychic research: "Er zijn onbekende mogelijkheden in de mens die aan de spirit behoren, er is zoiets als een 'double', gedachten kunnen een beeld achterlaten, psychische golven doorkruisen de atmosfeer, we leven temidden van een onzichtbare wereld, de eigenschappen van de ziel overleven de ontbinding van het fysieke lichaam, er zijn huizen waar het spookt, een enkele keer manifesteren de doden zich en er kan geen twijfel bestaan dat zulke manifestaties voorkomen, telepathie bestaat tussen doden en levenden net als tussen de levenden onderling." Flammarion was een buitengewoon eerlijk mens en een uitzonderlijk wetenschapper. Wetend hoe moeilijk het is om je neer te leggen bij bewezen feiten op een gebied waar zoveel vragen en zo weinig antwoorden zijn, deinsde hij er niet voor terug zich uiteindelijk door wat wel bewezen kon worden te laten overtuigen, en daar rond voor uit te komen, zonder een moment zijn wetenschappelijke integriteit te compromitteren. Voor de wetenschapper die hoe dan ook vasthoudt aan zijn scepticisme had hij dan ook geen goed woord over. In 'At the Moment of Death' (In het stervensuur) schrijft hij: "Een streng wetenschappelijke methode is onmisbaar om de psychische studiën op een positieve basis te grondvesten en ze binnen het kader van de moderne wetenschap te brengen. Maar zijn eenmaal de feiten - die zo lang betwist en zelfs ontkend werden - aangetoond, dan is de hardnekkigheid onverklaarbaar, waarmee het scepticisme blijft weigeren ze te erkennen. Mag stelselmatige ontkenning redelijk heten? Alles te geloven is verkeerd. Niets te geloven is even verkeerd. Wij moeten niets aanvaarden, dat niet bewezen is, maar het wèl bewezene dan ook loyaal accepteren. Aan een blinde geest zijn de ogen van geen nut, zegt een Arabisch spreekwoord." Het is maar een geluk dat Flammarion niet heeft geweten dat zijn uitspraken nu nog even actueel zouden zijn als in zijn eigen tijd.

24

20. Nogmaals Flammarion... Hieronder een fragment uit Flammarions boek 'Het raadsel van de dood', een van de vier boeken die in de 20er jaren in het Nederlands zijn vertaald en nog makkelijk antiquarisch te krijgen zijn. De andere titels zijn: Spookhuizen, In het stervensuur, en Na den dood. "Onzichtbare wezens kunnen om ons heen bestaan. Wie zou ooit gedacht hebben aan het bestaan van microben, vóór ze ontdekt werden? En toch zijn ze er bij miljarden en zij spelen een belangrijke rol in het leven van alle organismen. De schijn zegt ons niets van de werkelijkheid. Er is maar één werkelijkheid, die wij rechtstreeks kunnen waarnemen: dat is onze gedachte. En wat het meest onweerlegbaar wezenlijk is in den mensch, dat is zijn geest. Henri Poincaré (1854-1912) (een Franse fysicus en wiskundige) heeft

mij persoonlijk vaak verklaard, in onze talrijke, lange gesprekken, dat hij zelfs twijfelde aan de werkelijkheid van de wereld buiten ons en alleen maar geloofde aan den geest. Daarin ging hij te ver. Er is nog wel iets meer dan geest alleen. Laten we niets overdrijven. Hoe durft men beweren dat een definitie van den mensch zou kunnen luiden: "Een weefsel van vleesch om een geraamte heen"...of "Een combinatie van moleculen zuurstof, waterstof, stikstof, koolstof" ....of: "Een mensch is 6 kilo beenderen, 15 kilo eiwit en fibrine en 50 kilo water....of "Het is een bundel zenuwen"? Laten we de voorkeur geven aan de definitie van Bonald: "De mensch is een door organen bediende geest." Of hij het zich bewust is of niet, de mensch is bij uitnemendheid geest. De mensch, die zijn wil uitoefent is zelf de maker van zijn lot. Laat ons nu in den mensch eens in het bijzonder de gedachte beschouwen. Zij is de aanhoudende demonstratie van het bestaan der ziel. Wanneer wij iets bepeinzen, wanneer wij eenvoudig maar zeggen ik denk of ik wil, dan bevestigen wij het bestaan der ziel. De gedachte is het kostbaarste wat den mensch bezit, het meest persoonlijke en het meest onafhankelijke. Haar vrijheid is onaantastbaar. Men kan het lichaam geweld aandoen, maar tegen de gedachte vermag men niets. Is dat geen zonneklaar bewijs voor het bestaan van een psychisch wezen, onafhankelijk van de hersenen? Niet de stof, niet een verzameling van moleculen kan denken. Te meenen dat de hersenen gevoelen en denken, is even kinderachtig en even belachelijk als wanneer men aan de electrische elementen van een telegraaftoestel de gedachten zou toeschrijven, in het telegram uitgedrukt. Het heelal wordt bestuurd door den geest, en wanneer wij dien geest bestudeeren in den mensch, dan constateeren wij dat hij noch physieke kracht, noch stof is. Hij benut die beide en beschikt er vaak naar willekeur over. De werking van den geest op de stof, sinds lang bestudeerd, blijkt wellicht nergens zoo duidelijk als in de verschijnselen, welke door autosuggestie teweeg gebracht worden, zooals: een kleur krijgen, blaasvorming, bloeduitstorting, bloedende stigmata enz. Onder deze voorbeelden kunnen wij opmerken het verschijnen van bepaalde stigmata op de huid, met toevloeiing van bloed, door de gedachte, het geloof, de overtuiging alléén teweeggbracht. Het meest bekende voorbeeld van door geloof ontstane stigmata zijn die van H. Franciscus van Assisi. Er is hier blijkbaar een psychische inwerking in het spel van de ziel op het lichaam en dit feit is, van het standpunt der materialisatische physiologie bezien, van zóó groot belang, dat men het ontkend heeft, vierkant ontkend. Het is maar een godsdienstige legende, zei men. Maar dit feit van een heilig verklaarde, aan wien men deze mirakelen toeschrijft, staat niet op zichzelf. De studie voor dit werk heeft er mij nog vele overeenkomstige doen ontmoeten. Men heeft deze verschijnselen van stigmatisering ontkend. Dat is een dwaling. Deze stigmata komen wezenlijk voor. Er ontstaan gaten in de palmen der handen van deze zieners van visioenen, verder in hunnen voeten en in de zijde, en deze wonden, afbeeldsels van de wonden van den Gekruisigde, bloeden wezenlijk. De voorbeelden ervan zijn talrijk en onbetwistbaar en overvloedig geverifieerd. Wij zeiden het reeds: deze feiten, in lijnrechte tegenspraak met de gewone physiologie, welke de gedachte voor een stoffelijke eigenschap van het organisme houdt, worden natuurlijk door de schoolsche geleerden ontkend. Toen in 1877 een beroemde professor de stigmata besprak, verkondigde hij met veel nadruk het dilemma: bedrog of mirakel, schoof natuurlijk de mogelijkheid van een mirakel van zich af en liet geen anderen uitleg over dan dat het bedrog was. Wij kunnen in naam der vrije wetenschap verklaren, dat het geen bedrog was en ook geen mirakel.

25

21. De scheiding van het lichaam uit: Handbook to the Afterlife, Pamela Rae Heath & Jon Klimo 2010

Op een zeker ogenblik na de dood, meestal al snel, moet de ziel het lichaam verlaten. Vaak zeggen spirits dat ze dat doen door omhoog te stijgen en het fysieke lichaam door het hoofd te verlaten. Andere zielen kunnen zich het proces niet herinneren maar spreken van omhoogzweven of plotseling omlaag kijken en zich realiseren dat ze uit hun lichaam zijn gegaan. Het is waarschijnlijk dat gidsen de zielen assisteren in het loslaten van hun lichaam. Veel overledenen zien hun eigen lichaam hoewel ze niet altijd in staat zijn het te herkennen, tenmiste in de eerste ogenblikken. Er is vaak verwarring. Reacties variëren als de overledene zich realiseert dat hij naar zijn eigen lichaam kijkt, en er kan angst zijn, tranen en ontkenning. Het fenomeen van buiten het lichaam treden is niet alleen iets van de dood, en er zijn soortgelijke getuigenissen in Bijna Dood Ervaringen en uittredingen, die soms ook gepaard gaan met de ontmoeting met gidsen en het zien van licht en bijzondere landschappen.

Robert Crookall (een wetenschapper die een studie maakte van de uittredingservaring) denkt dat veel mensen een bliksemssnelle terugblik op hun leven ervaren als ze uit hun lichaam loskomen. Deze notie is wijd verbreid in onze cultuur, zo zelfs dat de uitdrukking 'mijn leven flitste aan me voorbij' gemeenplaats is geworden. Geesten spreken over een terugblik op hun leven alsof er een opname teruggespeeld wordt, een opeenvolging van beelden, als een film. Het medium Lysa Mateu channelde een spirit die zich Charly noemde, die elke emotie, gevoel, gedachte die hij ooit had ervaren als een levendige uitbarsting van beelden aan zich voorbij zag gaan kort na zijn overgang. Hij had het ervaren als een overweldigende ervaring van de liefde die hij had gedeeld en de mensen die hij had geraakt en de pijn die hij had veroorzaakt. Niet alle spirits schijnen dit life-review mee te maken als ze sterven. Gidsen die gevraagd werden waarom dat zo is, hebben laten weten dat het een combinatie is van de verwachtingen die de ziel heeft en de beperkingen van de beschikbare energie. In sommige gevallen kunnen de gidsen zelfs met opzet voorkomen dat de doden en stervenden deze ervaring meemaken, omdat het illusies op kan wekken die toekomstige levens kunnen beïnvloeden. Mediums verschillen van mening over hoe snel en hoe makkelijk de scheiding van het lichaam kan gebeuren. Het is niet duidelijk hoe die variaties liggen, en of dat te maken heeft met voorgaande verwachtingen, geloofsovertuigingen of emotionele gehechtheid aan de nu dode fysieke vorm. Veel zielen hebben een gewenningsperiode nodig voor ze zich echt kunnen losmaken van hun lichaam. Dit kan zich op verschillende manieren manifesteren. Sommigen proberen uit alle macht terug te keren in hun lichaam. Andere zielen raken in paniek en weten niet wat ze moeten doen. Ze weten dat er iets mis is maar niet hoe ze daar mee om moeten gaan. In sommige gevallen blijkt het mogelijk dat de ziel zich aan het lichaam hecht en niet in sttaat is er bij weg te gaan. Oudere verslagen spreken vaak over een draad die de ziel aan het lichaam bindt, en het is mogelijk dat die eerst moet oplossen voor de geest in staat is weg te gaan. Robert Crookall heeft verschillende getuigeverklaringen verzameld over het 'zilveren koord' dat ziel en lichaam verbindt. Zulke berichten moeten met voorzichtigheid benaderd worden, omdat ze doorgaans komen van Theosofen en Spiritualisten die een zilveren koord verwachten te zien. In ieder geval wordt bij de meesten dat koord verbroken op het moment van sterven, of in de uren daarop volgend. Maar soms duurt het ook enkele dagen voor de ziel werkelijk los is van het lichaam. De meeste boodschappen spreken van drie dagen, maar er zijn spririts die zeggen dat de ziel met het lichaam verbonden blijft tot het lichaam is vergaan. En dat kan een hele tijd zijn! Uit de verschillende verklaringen blijkt dat het vertrek van de ziel op verschillende manieren plaatsvindt, en voor de een een onmiddelijk proces is terwijl de ander er enige tijd mee worstelt. Er zijn veel variabelen in de manier waarop iemand sterft, en een plotselinge dood zal allicht een ander proces zijn dan een dood die lang verwacht werd. Ook hangt er veel af van de levensbeschouwing van de stervende. Maar misschien is het belangrijker om te focussen op wat er niet verandert: de persoonlijkheid van degene die overgaat. We worden niet slimmer of meer verlicht. Men gaat niet direct door 'naar het licht', naar de hogere regionen. Er zijn dikwijls spirithelpers nodig om te voorkomen dat de ziel blijft steken en een aardgebonden geest wordt.

26

22. Dr. James Martin Peebles (1822-1922) Alleen al vanwege zijn bijzondere levensspan zou je geïnteresseerd raken in deze eerbiedwaardige man, die in ieder geval wat de baard en het karaktervolle hoofd betreft een broer van Felix Ortt zou kunnen zijn. Hoewel Peebles al 90 jaar dood is, heeft hij op internet verschillende websites die aan hem zijn gewijd, en is hij zelfs op Facebook te vinden. Zelf heeft hij in zijn langen aardse leven diverse boeken geschreven over Spiritualisme en over de volkeren die hij op zijn lange reizen ontmoette, maar zijn erfenis ligt meer bij de boeken die er óver hem zijn geschreven door Linda Pendleton: 'To Dance with Angels' en 'Three Principles of Angelic Wisdom', waarin behalve Peebles aardse bestaan ook vooral zijn boodschappen van de andere kant worden belicht. Blijkbaar is hij daarboven nog even actief als voor zijn dood hier beneden. Peebles was een persoonlijkheid.Toch is hij veel minder bekend dan andere grondleggers van het Spiritualisme en wordt hij zelfs niet genoemd in het standaardwerk van Nandor Fodor: 'The Encyclopaedia of Psychic Science'. Peebles was een van oorsprong Schotse dominee, arts, wereldreiziger, schrijver en medium. Hij schreef een bundel met Spiritualistische liederen, dus dichter en musicus was hij ook. Een veelzijdig man.

Uit het boekje van Pendleton : 'Three Principles' licht ik een fragment, een antwoord op Linda's vraag over de aard van '(af)scheiding'. "Je vraagt over scheiding. Voor de meesten is het een bewuste scheiding. Ieder van jullie is naar de aarde gekomen om een speciale reden. De Aarde is een leerschool, waar je de illusie van afgescheiden zijn' leert; afscheiding van God, afscheiding van anderen, afscheiding van de rest van het leven op aarde en afscheiding van je eigen ziel. De lessen van de Aardse school zijn niet makkelijk en velen vinden het moeilijk om door de illusie heen te breken en te ontdekken dat het dat precies is: een illusie. Is het geen paradox dat om de onvoorwaardelijke liefde van God te begrijpen, die onvoorwaardelijke liefde bij jezelf moet beginnen? Vraag je je niet vaak af "Hoe kan God van mij houden?" Als je gaat begrijpen dat God niet oordeelt, en liefheeft zonder voorwaarden of beperking, dan kun je naar jezelf kijken in hetzelfde stralende licht. En als je dat kunt, ben je ook in staat jezelf je zwakheden en misstappen te vergeven, en te houden van wie je bent. Hou jezelf voor ogen dat je een spiritueel wezen bent, gevangen in een stoffelijk lichaam, maar verbonden met de Goddelijke Energie, verbonden niet alleen met je familie of vrienden, maar ook met elk ander schepsel op de wereld. Met al je gebreken en zwakheden ben je een spiritueel wezen dat door God is geschapen, in Zijn Beeld. Je bent machtig en krachtig, je bent de essentie van God en in die essentie is Liefde. Liefde. LIEFDE. Een van de illusies die je omringen is angst. Laat me je vertellen dat je nooit alleen bent. Soms voelt het zo, dat heb ik in m'n aardse leven ook meegemaakt. Ik voelde de druk van het dagelijkse leven, van het gebrek aan respect dat ik zo nodig had, en soms ervoer ik de eenzaamheid van de stilte die in de donkere nacht op me afkwam. Maar dan herinnerde ik me de engelen, en alles wat ik te doen had was ze roepen. Zij waren er altijd, drongen zich nooit op, maar wachtten geduldig tot ik een beroep op ze zou doen. Ik had ook tijden van twijfel, net als de meesten van jullie, en behoefte aan bevestiging, en hoewel ik een grote liefde voor de mens had, trok ik me vaak in mijzelf terug, bang voor expressies van liefde en wat men noemt intimiteit op zielsniveau. Ik verdroeg de illusie van gescheiden zijn, maar toch riep ik soms tot God en de spirit wereld voor begrip en verbinding. Als ik dat deed, werd mijn gebed beantwoord. Ik ontving troost in de donkere plaatsen van mijn geest en hart. Daarom zeg ik nu tegen jou, je bent nooit alleen, zelfs in de donkerste momenten van wanhoop of angst. En nooit ben je ongeliefd. Aan liefde kun je niet ontsnappen; het is de essentie van alle dingen. Ieder van jullie heeft gidsen en engelen om zich heen. Ze zijn bij je geweest sinds je reisde van deze dimensie naar de andere. Zij zijn je vrienden, je supporters, je leraren. Ze zijn er om je te helpen in goede en kwade tijden. Ze zijn er om je te troosten in tijden van verdriet en pijn. Ze zijn er om je leiding te geven. Ze zijn er om je te helpen de illusie van afgescheiden zijn van je af te zetten die je met je mee hebt genomen in je aardse leven. Ze zijn er om je te helpen je te herinneren wie je bent. En ze zijn er om je te zegenen met Gods liefde. Je vraagt waarom dan toch die illusie van afscheiding? Het is een studie in liefde. Je hebt gekozen voor een bestaan met aardse ervaringen, waardoor je een beter begrip kunt krijgen. Die ontwikkeling gaat door aan deze kant. Het is je vrije keus waar je les wilt hebben, hoewel je daarin ook geholpen wordt door sommige hogere leerkrachten. Sommigen van ons kiezen ervoor anderen te onderwijzen op het aardse vlak. Ik hou van wat ik doe. Maar ik ben ook student. Ik leer van degenen met wie ik communiceer maar ook van degenen in de spirit wereld met wie ik mijn inzichten en ervaringen deel. Het is geen eenrichtingsverkeer; wij allen, hier en daar, winnen bij deze ervaringen. Om de relatie met jezelf en anderen te begrijpen moet je weten dat afscheiding niet bestaat. Het is een illusie van de geest. Alles is verbonden. "

27

23. GELOOFSBELIJDENIS

Uit de jubileumlezing van J.M.Peebles, gehouden te Rochester N.Y. in 1898, bij het 50 jarig jubileum van het begin van het Spiritualisme. H.N. de Fremery - een van de meest vooraanstaande spiritisten en iemand waar we trots op mogen zijn - schreef de vertaling. De Fremery was van 1902 tot 1914 samen met J.S.Göbel redacteur van Het Toekomstig Leven, en ook was hij enige jaren secretaris van Harmonia.

Wij gelooven, dat de hoeksteen van het Spiritualisme is de Geest, die zich in de stof openbaart als leven, verstand en kracht, volgens vaste beginselen, naar vaste wetten; de wetten der natuur.

Wij gelooven, dat de mensch de bekroning is van de ontwikkeling der natuur, stoffelijk verwant aan alle lagere orden der schepping en geestelijk vermaagschapt met geesten, engelen en den Oneindige.

Wij gelooven, dat de mensch een drie-eenheid is, samengesteld uit een stoffelijk omhulsel, een geestelijk lichaam (de ziel) en de bewuste geest, die de eigenlijke mensch is.

Wij gelooven, dat de dood niets anders is dan een losmaking, een aflegging van het stoffelijk omhulsel en dat de wederopstanding is het omhoogzweven van de ziel uit het tot ontbinding overgaand stoflichaam.

Wij gelooven, dat de geesten belichaamd ook in het toekomstig leven zijn, en dat zij als zelfbewuste wezens, begaafd met geheugen en rede, onder bepaalde voorwaarden volgens de wetten der natuur in gemeenschap kunnen treden met de stervelingen op aarde.

Wij gelooven, dat de geestenwereld hier en overal is, en dat de met ons sympathiseerende vrienden, ongezien, met ons gaan, ons helpend en somtijds invloed uitoefenend van uit hun sferen van hooger wijsheid.

Wij gelooven dat deze geestensferen, - meer te beschouwen als toestanden, dan als veraf gelegen plaatsen,- even verscheiden zijn, als de menschelijke ontwikkeling en dat ieder bij zijn sterven die sfeer betreedt, waartoe zijn leven op aarde en zijn zedelijk gedrag hem geschikt gemaakt hebben.

Wij gelooven, dat straf en vergelding de natuurlijke gevolgen zijn van wetsovertreding in elke sfeer, en dat hemel en hel eer toestanden zijn, dan bepaalde plaatsen in de ruimte.

Wij gelooven, dat verlossing uit daden voortspruit; niet uit geloof of genade, daar ieder den hemel moet verdienen, die hij in zijn volgende bestaansphase zal bewonen.

Wij gelooven, dat het goddelijk atoom, het ego, een incarnatie van het Oneindige is, en dat het langs den weg der evolutie de ontwikkeling tot een engel mogelijk maakt.

Wij gelooven in de persoonlijkheid van God, daarbij die persoonlijkheid niet vastleggend aan gedaante, gewicht of eenigen anderen anthropomorphen vorm, maar zich uitend in bewustzijn, wil en met een bepaalde bedoeling.

Wij gelooven dat Gautama Boeddha, Socrates, Plato, Jezus en andere hoog geïnspireerde wezens uit het verleden, wegwijzers waren voor den menschelijken geest en helpers in den menschelijken vooruitgang.

Wij gelooven onder alle omstandigheden ons zelven te moeten blijven, daarbij de mededeelingen van de onzichtbaren niet als onfeilbaar aannemend, maar als goede raad in dit leven en dat wat ons wacht. H.N. de Fremery uit 'HET TOEKOMSTIG LEVEN' juni 1899

28

24.Alfred Russel Wallace (1823-1913) , bioloog, heeft in zijn

wetenschappelijke carrière niet ondergedaan voor Darwin, hoewel iedereen Darwin kent en bijna niemand Wallace. Beiden ontwikkelden, oorspronkelijk onafhankelijk van elkaar het principe van de evolutie. Later ontstond er samenwerking. Wetenschapper in hart en nieren als hij was, had Wallace niet kunnen dromen dat het Spiritualisme zo'n enorme invloed op hem zou hebben. Maar omdat hij een werkelijk wetenschappelijke, onderzoekende geest had, wees hij niets af zonder er zich in verdiept te hebben. Daarom is hij nu in de geschiedenis van het Spiritualisme een van de belangrijke grondleggers, terwijl hij in de biologie bijna vergeten is. Wallace schreef verschillende boeken, waaronder 'On Miracles and Modern Spiritualism', in het Nederlands in 1899 vertaald door Ds. Hille Ris Lambers, een vooraanstaande Spiritualist, onder de titel 'De Wonderen en het Hedendaagsch Spiritisme.' Via het Mesmerisme - waar hij veel aanleg voor had - kwam Wallace in 1865 in aanraking met het Spiritualisme. Zijn onderzoekende geest leidde hem naar bekende mediums uit die tijd, en hij woonde heel veel seances bij, die hem als wetenschapper intrigeerden door de veelheid van 'tegennatuurlijke' manifestaties. Hij bleef trouw aan zijn Spiritualistische overtuiging tot aan zijn

dood in 1913, en natuurlijk kostte hem dat veel aanzien temidden van zijn geleerde collegae. In genoemd boek vind ik een merkwaardige passage, die ik hier in de oorspronkelijke spelling overneem: "De dikwijls besproken vraag omtrent de werking van het gebed, wordt door het Spiritualisme geheel opgelost. Het gebed wordt dikwijls, zij het ook niet direkt door de Godheid, verhoord. Ook hangt die verhoring niet geheel af van de godsdienstige denkbeelden van dengene die bidt; maar als menschen, die zedelijk goed en godsdienstig zijn en vast gelooven in eene Goddelijke verhooring van het gebed, veel en oprecht en ernstig bidden, trekken zij daardoor een aantal goede geesten tot zich die met hen sympathiseeren, en die, als de noodige mediamieke kracht aanwezig is, in staat zijn het gebed te verhooren, waartoe zij dikwijls bereid zijn. Een treffend voorbeeld hiervan heeft men in George Müller van Bristol, die meer dan vijftig jaar lang voor het onderhoud van zichzelf en hetgeen hij noodig had voor zijne vele en groote werken van liefdadigheid zich geheel verliet op de verhooring zijner gebeden. In zijn werk 'Narrative of the Lord's Dealing with George Müller (1860) vinden wij eene nauwkeurige opgaaf van Müller's jaarlijksche ontvangsten en uitgaven over een groot aantal jaren. Hij vroeg nooit iemand om geld, direkt noch indirekt, zelfs geen penning. Er werden nooit inschrijvingen of collecten gehouden; toch heeft hij van 1830 af, toen hij huwde zonder eenige inkomsten geleefd, kinderen groot gebracht, en instellingen in het leven geroepen die zich later zoodanig uitbreidden, dat er nu vierduizend weezen groot gebracht en gedeeltelijk ook nog onderhouden worden. Het is honderde keeren gebeurd dat hij geen voedsel in huis had, noch geld om het te koopen, geen melk of brood voor al die weezen; toch heeft hij nooit een brood of eenig ander voedsel op crediet gekocht. zelfs niet voor een enkelen dag, en in al die dertig jaren waarover het verslag loopt hebben hij noch de honderde kinderen in wier onderhoud hij voorzien moest ooit een geregeld maal hoeven missen! Zij leefden letterlijk van de hand in de tand, en 'het gebed' was zijn enige bron. (.....) De Spiritualist verklaart dit alles voor een persoonlijken invloed. De nederigheid en goedheid van George Müller, hebben wezens van gelijke natuur voor zijn zaak gewonnen; en zijne mediamieke vermogens hebben hen in staat gesteld voor hem te werken, door anderen te influenceeren hem geld toe te zenden, voedsel, kleeren en wat niet al, en dat alles werd dan juist op het geschikte oogenblik gezonden. De talrijke brieven die deze giften vergezelden en waarin de gevers schreven dat zij plotseling en onweerstaanbaar gedreven werden hem een zekere som op een gegeven tijdstip toe te zenden, (de juiste som die hij nodig had en waarom hij had gebeden) zijn een treffende illustratie van de natuur der macht die hierbij werkzaam was. Wanneer dit nu een enkele keer had plaats gehad zou men kunnen denken dat het toevallig was; maar waar dit onophoudelijk plaats vond om te voorzien in de dagelijksche behoeften van een leven van onbegrensde liefdadigheid (waarvoor hoegenaamd geen voorziening was getroffen, want Müller zou dit als gebrek aan Godsvertrouwen hebben beschouwd) daar is voor zulk eene verklaring geen plaats." ( Over George Müller is veel op internet te vinden!)

29

25. Sir Oliver Lodge (1851-1940) was een beroemde fysicus en een

propagandist van het Spiritualisme. In de bestudering van de fysieke werkelijkheid en die van de geest zag hij geen tegenspraak, integendeel, hij zocht naar een synthese tussen het een en het ander. Voor hem was 'leven' een alles doordringende essentie in de hele schepping. In onze zichtbare wereld manifesteert die zich in een grote dichtheid, maar leven en bewustzijn vult het heelal. In de 80er jaren woonde Sir Oliver seances bij van de beroemde mediums Eusapia Paladino en Mrs Piper, die beiden veel invloed hadden op zijn denken over mediumschap en leven na de dood. Zijn bemoeienis met het Spiritualisme kreeg een veel persoonlijker tint toen zijn jongste zoon Raymond, gesneuveld als soldaat in 1915, van zich liet horen via het mediumschap van Mrs.Gladys Osborn Leonard. Enkele dagen later kwam Raymond ook door via het medium Alfred Voût Peters, waarbij hij een gedetailleerde beschrijving gaf van een foto die aan zijn ouders onbekend was, maar die ze enkele dagen later zou worden toegestuurd. Sir Oliver schreef er een boek over: 'Raymond - Or Life and Death' (1916) Natuurlijk is vaak geopperd dat Sir Oliver door het verdriet om zijn gesneuvelde zoon tot het Spiritualisme 'bekeerd' zou zijn, maar in feite is hij altijd een kritische wetenschapper gebleven, en was zijn overtuiging dat er leven na de dood is al door onderzoek gevormd toen Raymond nog geboren

moest worden. Omdat 'Raymond' een boek vol seanceverslagen is en de meeste andere van zijn boeken over het hele scala van paranormale ervaringen gaan, volgt hier:

NOGMAALS SIR OLIVER (van de Blog van Roy Stemman, 'Paranormal Review') Sir Oliver Lodge stierf in 1940. Mensen die hem levend gekend hebben stierven grotendeels met hem. Hoe wonderlijk dan dat hij 59 jaar na zijn aardse bestaan doorkwam via het Engelse medium Raymond Smith. Smith overleed in juli 2009. In de laatste tien jaar van zijn leven schreef hij drie boeken over zijn communicaties met Sir Oliver Lodge, voor liefhebbers te bestellen bij de SNU in Engeland. De komst van Sir Oliver in het leven van Raymond Smith en zijn mediamieke vrouw June was onverwacht. Hij stond een kop thee te maken om die zijn vrouw op bed te brengen, toen June hem vertelde dat ze intussen een gezellige babbel met Sir Oliver had gehad. Op uitnodiging van Raymond Smith was Roy Stemman aanwezig bij een seance waar Lodge van zich liet horen. Of de communicaties 'echt' van Sir Oliver waren, was voor Stemman niet na te gaan. Hij realiseerde zich dat elke duik in de documentatie evengoed door het medium zelf gedaan zou kunnen zijn, en dat kennis van Sir Olivers denken en doen dus geen bewijskracht had. Daarom besloot Stemman Sir Oliver te vragen naar reïncarnatie, een onderwerp waar door verschillende mediums en hun gidsen tegenstrijdige berichten over worden doorgegeven. Sir Oliver bevestigde dat reïncarnatie bestaat, maar dat men voor de geboorte alle bewuste herinneringen kwijt raakt. Op de vraag of hij zich nu vorige levens herinnerde, zei Lodge: "Ik stond bekend als wetenschapper. In 1930 werd ik uitgemaakt voor een van de helderste hoofden in Engeland, belachelijk! Mijn vorige levens waren totaal anders dan mijn leven als Lodge. In dat leven kreeg ik de gelegenheid om de fouten en misstappen recht te zetten die ik in vroegere levens beging, en waarvan ik mij nu veel herinner." Niet veel nieuws dus. Was het werkelijk Sir Oliver die sprak? Volgens Ray Smith was het Anton Mesmer die als gids fungeerde in het contact met Lodge. Stemman schrijft: Nadat het medium uit zijn trance ontwaakte vertelde hij me dat er mensen waren geweest die Lodge tijdens zijn leven hadden gekend, en die naar de inhoud van de boodschappen vaststelden dat het 'typisch' Sir Oliver was. Maar de vraag rond de identiteit zal, zoals in al zulke gevallen, een kwestie blijven van geloof.

30

26. Carl A. Wickland M.D. (1861- 1945) was een Zweedse arts en

Spiritualist. Samen met zijn vrouw Anna, een medium, deed Wickland als psychiater baanbrekend werk waarvan de grondslagen alleen in het Braziliaanse Spiritisme worden aanvaard en toegepast. Wickland vroeg zich af of er bij veel psychiatrische stoornissen geen sprake kon zijn van 'meeliftende' geesten die iemand het leven zuur maken. Moderne psychiaters willen die mogelijkheid niet eens overwegen, maar voor Wickland en zijn vrouw waren geesten en hun invloed op de levenden een realiteit. Wickland ontwierp een apparaat waarmee statische elektriciteit werd opgewekt. Wanneer hij ervan overtuigd was dat er sprake was van geesteninvloed streek hij met een handapparaat langs de rug van de patiënt. De geest werd zo uitgedreven en kwam tijdelijk in zijn vrouw terecht, waarbij Wickland een gesprek aanging met de geest en die uiteindelijk naar het licht geleidde.In 1924 zag Wicklands beroemde boek over: 'Thirty Years Among the Dead', het licht, dat gratis van internet te downloaden is: http://survivalebooks.org/ Het lijkt logisch om zijn methode in verband te brengen met de elektrische schoktherapieën waar psychiatrische patiënten vroeger mee werden behandeld en die de laatste jaren opnieuw worden toegepast, zei het veel subtieler dan in het verleden.

Wickland schreef in 1934 nog een ander boek dat minder bekend is: 'The Gateway of Understanding' , in het Nederlands vertaald als 'De Poort naar Begrip'. . Daaruit een fragment (vert. Rein Hougee): "Vele personen die indrukken ontvangen welke vreemd zijn aan hun normale wijze van denken, geloven dat er iets mis is met hun hersenen en plegen zelfmoord, uit vrees krankzinnig te worden, terwijl, als het feit van geestelijke beïnvloeding bekend zou zijn, zulke ongelukken zouden kunnen worden voorkomen. Dat deze wisselwerking tussen geesten en stervelingen niet louter een hypothese is maar een serieuze realiteit en herhaaldelijk voorkomt, kan gemakkelijk worden vastgesteld door de medische wetenschapper die bereid is met een onbevooroordeelde instelling het nodige onderzoek te verrichten. Geestelijke beïnvloeding reikt van het alleen maar krijgen van indrukken tot echte bezetenheid, zoals in vele gevallen voorkomt. Reinheid van leven en motivatie of een hoog IQ verschaffen niet noodzakelijkerwijs immuniteit voor bezetenheid; herkennen en weten van deze problemen vormt de enige bescherming. Als men beweert dat een geest op geen enkele manier een sterveling kan obsederen, kwellen, ernstig last kan bezorgen of kwetsen, loopt men onzin uit te kramen. Degenen die vasthouden aan zulke opvattingen zijn blind voor de krachten der natuur. Ze zijn blind voor feiten die gemakkelijk kunnen worden waargenomen als ze hun vooropgezette mening en vooroordeel opzij willen zetten en het onderwerp nauwgezet willen bestuderen. Veelvoorkomende psychiatrische symptomen als 'stemmen horen' en visuele hallucinaties zijn dikwijls te wijten aan niet herkende helderhorendheid en helderziendheid. Achtervolgingswanen worden veroorzaakt doordat een patiënt wordt gekweld door onwetende, boosaardige geesten; in het geval van verwardheid, achterdocht en vrees worden de gedachten van de patiënt vermengd met de gedachten die van geesten afkomstig zijn; 'godsdienstwaanzin' is te wijten aan de aanwezigheid van geesten met een fanatieke instelling wat religie betreft. Onderzoek heeft aangetoond dat bemoeizieke entiteiten naar 'afzondering' zoeken, teneinde hun greep op het slachtoffer te handhaven. Wanneer psychiaters bereid zijn de hiervoor vermelde inwerkingen bij geesteszieken te erkennen en het benodigde serieuze en onbevooroordeelde onderzoek willen verrichten, zullen zij in staat zijn positief bewijs te verkrijgen dat geesten zonder lichaam een duidelijke, bevorderende factor zijn in het ontstaan van krankzinnigheid en terloops zullen zij ook het overleven van het ego na de dood aantonen. Als de moderne sceptici, die volhouden dat de dood de vernietiging betekent en dus alles doet eindigen, zich de ernstige gevolgen van zulke uitspraken zouden kunnen realiseren, zouden ze zich bedenken voor zij voorbarige conclusies trekken. De dood maakt geen einde aan alles; de overgang is niet meer dan het uittrekken van een oud kledingstuk, het verandert op geen enkele manier de geestelijke instelling of toestand. De 'met de dood is alles voorbij' instelling moedigt vele verwarde personen aan om door zelfmoord van hun problemen af te komen. Maar zelfmoord werkt zo niet, iemands geest zal daarna nog meer in de war zijn dan tevoren. "

31

27. CORA RICHMOND In de geschiedenis van het Spiritualisme komen we zoveel kleurrijke figuren tegen dat we van de ene verbazing in de andere kunnen blijven vallen. Iemand om nooit meer te vergeten is het tienermeisje Cora, die de geschiedenis inging als respectievelijk Cora Scott, Cora Hatch, CoraTappan en Cora L.V. Richmond. De laatste naam is het bekendst omdat haar boeken onder die naam zijn verschenen. Cora Scott werd geboren in 1840 in Cuba, New York. Al op haar 11de begon haar mediamieke carrière. De eerste inmenging van de andere kant kwam terwijl ze huiswerk zat te maken. Ze viel in slaap, dacht ze, en bij het wakkerworden was haar leitje volgeschreven met een onbekende tekst. Een paar dagen later gebeurde dat nog eens. Cora's ouders hadden geen bindingen met een kerk, en daarom konden ze Cora's merkwaardige uitingen accepteren zoals ze kwamen. Cora ontving

berichten van familie en vrienden die er al een tijd niet meer waren, en plichtgetrouw voorzag haar moeder haar van een lei als de geest over haar kwam. Haar ontwikkeling ging snel. Korte tijd na haar eerste automatisch schrift begon Cora in trance te spreken met een lage stem. Al gauw sprak ze in het openbaar, en op haar 15de trad ze op voor een groot gehoor met spirituele lezingen, waarbij op dat moment 12 geesten door haar mond spraken over wetenschappelijke, filosofische, historische en politieke onderwerpen die uiteraard niet binnen het normale bereik van een puber liggen. Commissies van wetenschappers en betweters werden gevormd om het kind het vuur aan de schenen te leggen en haar bedrog aan de kaak te stellen, maar hoe moeilijk en verwarrend hun vragen ook bedoeld waren, Cora had er geen moeite mee. Menig wetenschapper had het zelf niet beter kunnen doen, en moest zijn nederlaag erkennen. Intussen reisde Cora wat af, overal met hetzelfde resultaat. Geen wonder dat haar roem haar vooruitsnelde. Op haar 16de kwam haar eerste bundel met poëzie uit. Naar aanleiding daarvan werd ze gevraagd door de dichter Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882), die mediamiek zijn beroemde gedicht 'The Song of Hiawatha' had ontvangen, te helpen met de laatste strofen die hij niet goed op papier kreeg.Met Cora's hulp kon hij het gedicht dat zijn naam voor eeuwig vestigde afmaken. Haar eerste trip naar Engeland maakte Cora pas in 1873, waar intussen al veel aandacht aan haar besteed was door o.a. Emma Hardinge Britten, een beroemd medium en geschiedschrijfster van het Spiritualisme. Ze werd er met open armen ontvangen. Cora's eerste lezing, getiteld 'De Link tussen Wetenschap en Spiritualisme', ontketende een storm van opwinding. Alle belangrijke Spiritualisten uit die tijd waren onder haar gehoor. Cora bleef twee jaar in Engeland. Toen een dominee haar eens beschuldigde dat ze alle lezingen uit haar hoofd leerde, liet ze de aanvaller zelf een thema kiezen, en de man koos een ingewikkeld onderwerp over de relatie tussen de optische zenuw, de retina en de hersens. Geen probleem voor Cora. Het publiek ging uit z'n dak, en de dominee blies haastig de aftocht. Tot haar dood in 1923 in Chicago gaf Cora naar schatting 2.500 lezingen over de meest uiteenlopende onderwerpen. Daarnaast schreef ze een aantal boeken en was ze pastor van de First Spiritualist Society of Chicago, waar ze ook een hoop werk aan had. Ook had ze bijzondere talenten als healer en maakte ze veelvuldig astrale reizen waar ze ook een boek aan wijdde: My Experiences While Out of My Body' uit 1923.. Uit dat boek een kort citaat over Spirit Groups:

"Het is in de wisselwerking tussen de spirit wereld en onze wereld zo dat degenen met verwante gedachten, waarnemingen en aspiraties naar elkaar worden toegetrokken en groepen vormen. Zij wisselen ideeën en doelstellingen uit en werken samen voor anderen. Ik zag spirits invloed uitoefenen op de geest van mensen op aarde die ze konden bereiken, soms alleen, soms in een groep, net naar de omstandigheden vereisten. De Student in zijn bibliotheek, de Uitvinder in zijn werkplaats of laboratorium, de Astronoom in zijn observatorium, zoekend naar nieuwe werelden, de Ontdekker op zijn schip, zeilend naar het onbekende, en meer in het bijzonder degenen die op zoek zijn naar wegen om de problemen van de mensheid op te lossen. Ah! Het was inderdaad een een wonderlijk gezicht om iedere spirit bezig te zien goed te doen, een helpende gedachte te sturen, een verband te leggen, een moment van inspiratie over te brengen dat de oplossing van de puzzel dichterbij zou brengen. Uitvindingen en ontdekkingen zijn in de spiritwereld allang bekend voor ze hun uitdrukking en concrete toepassing vinden in de mensenwereld. Hoe lichtgevend schenen de atmosferen van de spiritwereld die het aardse leven naderen en omhullen. Maar ook de mensen die open staan voor inspiratie zenden licht uit, anders kon de geestenwereld hen niet naderen. De spiritwereld zend haar gedachten uit naar ontdekkers en utivinders wiens werk de wereld heeft veranderd, en in de aardse sfeer opent een ziel zich voor wat van boven komt.

32

28. KOSMISCHE WETENSCHAP ZAL WERELDVREDE BRENGEN, schreef de Uruguay helderziende Ricardo Lavicka in 1948 voor het 'Grand Souvenir Book' , uitgegeven ter gelegenheid van het 'World Centennial' , het 100 jarig bestaan van het Spiritualisme, 1848-1948

"Vanaf mijn jeugd ben ik geïnteresseerd geweest in alle dingen die met Spiritualisme en helderziendheid te maken hadden. Het begon in 1909. Ik was toen zes jaar oud. Mijn moeder, mijn kleine zusje en ik waren in onze slaapkamer; alleen mijn zusje sliep. De maan scheen, en daardoor was de hele kamer goed verlicht. Mijn aandacht en die van mijn moeder werd getrokken door een vreemde gebeurtenis. Door de deur naar de binnenplaats, die van binnen op slot was, zagen we een wittige en lichtgevende wolk naar binnen komen, die geleidelijk de vorm aannam van een man met een snor. De vorm naderde ons, niet lopend maar glijdend. Hoewel hij goed heel duidelijk was , scheen toch het meubilair door hem heen.

Bij het zien van het fenomeen werd mijn moeder heel bang, terwijl ik, in mijn onschuld, dacht dat het Santa Claus was, want het was kersttijd. De vorm bewoog zich naar het wiegje van mijn zusje, en deed zorgzaam het dekentje dat opzij was gegleden weer over haar heen. Daarbij was zijn rechterhand vlak bij mij. Ik greep zijn hand vast. Hij keek me warm glimlachend aan, en ik voelde geen enkele angst. Maar zijn hand was hard en koud, dus ik trok de mijne terug. Toen zei hij mijn moeders naam verschillende keren. Toen ze niet antwoordde ging hij terug naar de deur waardoor hij was gekomen, en verdween. Op dat moment kreeg mijn moeder haar spraak terug en ze riep mijn vader, die ze uitlegde dat ze haar broer had gezien, een oom die ik nooit had gekend. Korte tijd later kwam het bericht dat hij in een ver land was overleden. In 1917 was mijn zuster ernstig ziek. het was 1 uur, een dag van zon zonder wind, toen zij mijn moeder riep: '' Mama, kom, ik ga dood! " Mijn moeder en ik kwamen dicht bij haar bed staan, en terwijl het leven uit haar lichaam wegebde zagen wij een doorzichtige bol van 10 cm die zich boven haar voorhoofd vormde. Na een paar minuten dreef die bol naar het gesloten raam. Toen hoorden we een krachtige bons op het raam, zodat we dachten dat het zou breken. De luiken openden zich als vanzelf en de stelen van de bloemen voor het raam en in de tuin bogen zich alsof er een windvlaag overheen ging. Dit werd gevolgd door een vreemd geluid, als van galopperende paarden dat in de verte verdween alsof het zich steeds verder van ons huis verwijderde. Deze fenomenen, en andere die ik heb ervaren, waren de aanzet voor mijn toekomstig werk en onderzoek. Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Waarom leef ik? Waar ga ik naar toe? Dat zijn de belangrijke vragen die een antwoord behoeven. Tot nu toe heb ik achtentwintig jaar gewijd aan diverse physieke, mentale en metaphysische verschijnselen, en dat heeft tot de conclusie geleid dat alles wat wij verstaan onder superfysieke (parapsychologische) fenomenen, zoals die van het Spiritualisme, een degelijke wetenschappelijke basis hebben en door wetten worden geregeerd die een werkelijke Kosmische Wetenschap vormen die het mysterie van het leven in de breedste zin verklaren. Ik ben er zeker van dat in de naaste toekomst het Moderne Spiritualisme en verwante studies en onderzoekingen zullen worden geïntegreerd in deze ene 'Kosmische Wetenschap'. Door middel van de kennis en werkelijk begrip dat zo wordt verkregen en ontwikkeld, zal de mensheid bouwen aan eeuwigdurende vrede over de hele wereld.

33

29. BESCHERMD ? Onlangs zag ik een DVD over wonderbaarlijke reddingen. Eén geval is me sterk bijgebleven. Het speelt in de 80ger jaren, ergens in Amerika, in een kleine landelijke gemeente waar mensen betrokken zijn bij het sociale en kerkelijke leven. De kerkgemeenschap van het plaatsje had een klein jongerenkoor van zo'n 15 tieners. Iedere woensdagavond kwamen ze in de kerk bij elkaar om te repeteren voor een optreden. De repetities begonnen altijd stipt om 8 uur, en men was in die dagen nog op tijd. De meeste koorleden woonden in de buurt van de kerk, dus reizen was niet nodig. Op die bewuste woensdag kwam de koster om kwart voor 8, zoals altijd in de winter, de verwarming aanzetten, en ging daarna weer weg. De 15 koorleden, die normaal altijd om even voor achten binnen druppelden, hadden die bewuste avond allemaal vertraging. De een was toevallig in slaap gevallen, de ander wilde nog even een huiswerkopdracht afmaken, een derde wilde het laatste stuk van een televisieprogramma niet missen. Een vierde zat te wachten tot haar vriendin haar kwam halen, maar die was opgehouden door een telefoongesprek. Zo had iedereen die avond iets waardoor hij een paar minuten verlaat was. Geen van allen was op tijd. Om 8 uur precies ontplofte het houten kerkje door een gaslek. Niemand zou het overleefd hebben, als ze niet allemaal 'toevallig' waren opgehouden. In zijn boekje 'Universele Energie' beschrijft de Nederlander George Ubben een geval uit zijn jeugd: op de snelweg met zijn nieuwe motor in een gloednieuw leren pak, kon hij nog net een frontale botsing met een vrachtwagen vermijden. Hij ging onderuit, z'n motor was ernstig in de prak, maar hij lag totaal ongeschonden in de berm van de weg. Z'n motorpak was smetteloos en onbeschadigd. Bovendien had hij gehoord hoe twee..., ja wat? overlegden waar ze hem zouden neerleggen, maar hij had niemand gezien. Wel had hij gevoeld dat hij werd opgepakt en van de plaats des onheils verwijderd. Het voorval heeft de richting van zijn leven bepaald. Als zoiets je overkomt dan moet je haast wel het gevoel krijgen dat het je tijd nog niet was, en dat je als de bliksem moet zorgen dat je de rest van je leven nuttig besteedt, want 'iemand' houdt je blijkbaar nauwlettend in de gaten.

Wie katholiek is opgevoed heeft het begrip 'beschermengel' met de paplepel ingegoten gekregen. Niet één engel, maar veertien, welgeteld. "Twee aan mijn hoofdeind, twee aan mijn voeteneind", enzovoort. Geen mens die dat als kind voor het slapengaan duizenden malen heeft opgezegd kan dat ooit nog vergeten. Wie niet katholiek is, zoals ik, moet wat wennen aan het idee, maar er zijn mensen die me steeds weer vertellen dat er geleidegeesten en engelen zijn, en ik wil ze graag geloven. Wie niet. De wereld wordt er misschien niet veiliger, maar wel mooier van. Er zijn mensen die uit eigen ervaring kunnen spreken, omdat ze ze zien. Kinderen ook, en die geloof ik zeker. Zoals in het volgende voorval dat ik las in een boek over wonderlijke

gebeurtenissen. Op 16 mei 1986 drongen David Young en zijn vrouw een lagere school binnen in Cokeville, Wyoming, en gijzelden 150 kinderen en hun onderwijzers. David Young, een gestoorde plaatsgenoot, had een bom, en eiste $300 miljoen losgeld. Later bleek dat het losgeld niet van belang was; hij kwam om te doden. Dat wisten de kinderen niet, maar de engelen wel. Uit interviews na het incident met ieder kind afzonderlijk, bleek dat enkele kinderen lichtende figuren hadden zien neerdalen. "Iedereen had een engel achter zich" , vertelde een zesjarig jongetje. Iedereen, behalve David Young. De engelen voorkwamen paniek, en instrueerden de kinderen om bij de open ramen te gaan staan, waar ze het veiligst waren. Toen ontplofte de bom. Young en z'n vrouw waren dood, maar geen van de kinderen was gewond. Engelen laten zich meestal niet zien. Maar engelen fluisteren. Misschien is veel van wat wij aanzien voor intuïtie, of 'dat ging maar net goed', het werk van onze fluisterengel.

34

30. Rev. George Vale Owen (1869-1931)

Reverend George Vale Owen wond geen doekjes om zijn Spiritualistische overtuiging. Geboren in Birmingham, kreeg hij zijn priesterwijding in de Church of England, en werkte hij 20 jaar in die functie voor hij zijn mediumschap ontdekte. Zijn openbaringen via automatisch schrift wekten het misnoegen van de kerkelijke autoriteiten, en leidden tot zijn aftreden. Zijn meest gelezen werk is 'Life Beyond the Veil' dat uit 5 delen bestaat (1920). In de inleiding schrijft hij dat men geestelijken er vaak op aanziet dat ze lichtgelovig zijn, maar dat het omgekeerde waar is. Theologen, dominees en priesters zijn getraind in logisch en verstandelijk denken, en onder mensen die moeilijk te overtuigen zijn van andere waarheden dan die van henzelf, zijn zij wel de hardste noten om te kraken. Vale Owen schreef zijn boeken via automatisch schrift. Hij liet van zich horen na zijn dood, ook via automatisch schrift vastgelegd door Frederick H Haines en gepubliceerd in 'A Voice from Heaven' , 1932. Uit het eerste boek van 'Life Beyond the Veil' - The Lowlands of Heaven -

hier enkele fragmenten. Het boek bestaat grotendeels uit door Owen's moeder, gestorven in 1901, doorgegeven leringen. Op de vraag of Owens moeder hem kan zien terwijl hij zit te schrijven, antwoordt ze: "Ik zie je, maar met andere ogen dan de jouwe. Onze ogen zijn niet gewend aan het licht dat je op de aarde hebt. Het is van een andere orde, een soort allesdoordringend element waarbij we in staat worden gesteld door te dringen tot je diepste wezen, en dat is waartegen wij spreken - tot jou zelf, en niet tot je uiterlijke gehoor. Zo zien we ook jou zelf, en niet je materiële lichaam dat niets meer is dan een omhullend gewaad. Als we je aanraken is dat daarom ook niet een fysieke aanraking maar een spirituele, en om die te voelen moet je dieper kijken dan het lichaam en het mechanische brein. Je zou meer willen weten van hoe we hier werken en de condities waaronder ons leven hier geleid wordt. Niet iedereen die hier aankomt is in staat te begrijpen dat een van de elementaire waarheden die men tot zich moet nemen is dat God hier niet méér een zichtbare werkelijkheid is dan Hij is voor hen die op aarde zijn. Sommigen verwachten God hier te zien in een lichaam, en zij zijn erg teleurgesteld als hen wordt verteld dat zoiets een heel verkeerd idee is van Gods werk met ons. Zijn leven en schoonheid zijn op aarde al duidelijk voor wie dieper kan kijken dan de oppervlakte, maar hier is dat alles tastbaarder, en het pulseert overal om ons heen. Wij zijn in een sensitievere toestanden daardoor voelen we meer dan we op aarde deden. Soms worden ons manifestaties van de Goddelijke Aanwezigheid gegeven, als dat een bepaald doel dient." "Laat ons nu zien of we je kunnen bewegen te schrijven over de condities die we aantroffen toen we hier kwamen, en die allen ondergaan die hier voor het eerst aankomen. Niet iedereen heeft dezelfde mate van geestelijke ontwikkeling en daarom krijgt niet iedereen dezelfde behandeling. Velen realiseren zich niet dat ze dood zijn, zoals je weet, omdat ze zichzelf niet als dood ervaren en het idee wat ze tijdens hun leven hadden over dood-zijn niet zo makkelijk verlaten wordt. Het eerste wat we in zulke gevallen doen is die zielen te helpen zich te realiseren waar ze zijn; niet meer in het aardse leven maar desondanks levend. Daartoe hanteren we verschillende methodes. Een daarvan is hen te vragen of ze zich vrienden of verwanten herinneren, en als ze dan zeggen dat deze of gene dood is, dan doen we moeite om die geest te roepen, zodat die de twijfelaar kan overtuigen. Als dat niet helpt, dan nemen we de pas aangekomen ziel mee naar een plek op aarde die hem bekend is, en laten hem zien wat hij heeft achtergelaten, en het verschil tussen die plek en waar hij nu is. Als ook dat niet werkt, dan brengen wij hem zijn laatste ervaringen voor de overgang in gedachten, de slaap, en het ontwaken aan de andere kant. Het gebeurt maar al te vaak, vaker dan je zou denken, dat de ziel zich ondanks al onze pogingen blijft verzetten, want een overtuiging wordt laag na laag, jaar na jaar opgebouwd en de ideeën waarop het bouwsel rust worden stevig ingebed in iemands karakter. Als we zo iemand teveel belasten met 'bewijzen' kan zijn voortgang erdoor gehinderd worden. Aan de andere kant zijn er ook meer verlichte zielen die zich onmiddellijk realiseren waar ze zijn, en in zulke gevallen is ons werk makkelijk." "Als de hele wereld een grote diamant was of parel die het licht van de zon en de sterren reflecteerde, hoe helder verlicht zou alles dan zijn. Maar de fysieke aarde kan zoveel licht niet reflecteren. En zoals de aarde zich verhoudt tot de capaciteit van die diamant, zo verhoudt zich het leven van mensen op aarde tot de gebieden van licht en schoonheid, het Zomerland van God."

35

31. White Eagle was de gids van het medium Grace Cooke (1892 -1979). In 1913 begon ze

haar mediamieke carrière die heel succesvol was. In 1936 startte ze de eerste 'White Eagle Lodge' in Kensington, London, een plaats van rust, meditatie, healing en diensten waar de woorden van White Eagle een belangrijke rol spelen. Nieuwe Lodges werden opgericht, in Engeland en Schotland maar ook in de USA en Australië. De eerste Lodge buiten Engeland was die in Den Haag, die geopend werd in 1965 en nog steeds bestaat. http://www.whiteagle.nl/welkom.html. White Eagle gaf net als zijn broeder Silver Birch een reeks boodschappen door die later in een serie boekjes bijeen werd gebracht en waarvan er verschillende vertaald zijn. White Eagle zei dit over zichzelf: "Wij komen tot u onder de naam White Eagle, maar wij spreken voor een grote groep stralende wezens, engelen en verlichte zielen van mannen en vrouwen die soms de Ster Broederschap worden

genoemd. We kozen de naam 'White Eagle' omdat onze boodschap de boodschap is van Johannes, de geliefde apostel van Jezus. Johannes is de 'lichtbrenger'. Het symbool van de witte arend is dat van Johannes, de leraar van het nieuwe tijdperk van Aquarius. We werken al vele incarnaties lang om mannen en vrouwen te begeleiden naar een Broederschap van alles wat leeft, zodat Gods Koninkrijk kan komen. Maar dat kan alleen als iedereen de Spirit van Christus in zijn eigen ziel ontdekt, die er als zaad in is geplant." Over de sensatie van het sterven zegt White Eagle: "Er is geen pijn in de overgang. Soms is er angst. Mensen die hebben geleden op een lang of kort ziekbed denken dat ze nog steeds lijden als ze zijn overgegaan. De spiritwereld is een mentale wereld, en zolang je denkt pijn te hebben, heb je die ook. We hebben hier wat je zou kunnen noemen ziekenhuizen en rusthuizen waar mensen heengebracht worden tot ze genezen zijn. In feite is de behandeling niet anders dan wat er ook op aarde vanuit de Spiritwereld gebeurt: het zenden van helende stralen. Iedereen die hier aankomt gaat eerst naar een rusthuis, want in alle gevallen is er de behoefte aan rust. Het komt vaak voor dat er communicatie van dierbaren is vlak na de dood, en dan een tijd niet meer. In die tijd is de ziel bezig aan zijn nieuwe omgeving te wennen." Over het effect van aardse geloofsovertuigingen zegt hij: "Het is waarschijnlijk eenvoudiger voor Spiritualisten, omdat die een zekere kennis bezitten. Maar sommige Spiritualisten die overgaan zijn veel angstiger dan iemand die niets verwacht en niets weet. Hele orthodoxe gelovigen hebben het moeilijk, want zij denken dat God een God van wraak is, en zij hebben een beeld van de hel. Soms hebben ze een voorstelling dat al hun grote en kleine misstappen worden geregistreerd in een groot boek en dat ze moeten boeten en voor eeuwig in de hel belanden. Onze Katholieke vrienden hebben het daardoor vaak heel moeilijk. Ze moeten zich leren realiseren dat er geen hel

is, behalve die je zelf maakt. En er is geen Dag des Oordeels; je oordeelt jezelf. Je kunt je verbergen voor je vrienden en familie, voor je partner, maar niemand kan zich hier verbergen voor zichzelf. Atheïsten doen er vaak langer over - soms, maar niet altijd - om zich te realiseren dat ze zich vergist hebben. Maar wat ze ook zeggen met betrekking tot hun overtuiging, er zijn er maar heel weinig die in de laatste uren zeker zijn dat ze als een kaars zullen uitdoven. Ook als ze dat vele jaren hebben geloofd, dan nog gebeurt er meestal iets anders vlak voor de dood, en ze realiseren zich dat er wel iets is na hun overgang, en vragen zich af wat dat zal zijn. De enkeling die blijft bij zijn ongeloof, ja, dat zijn harde noten om te kraken!" Over kinderen:

Mijn grootste droom is dat er meer instructie zal worden gegeven aan kinderen over de feiten van het Spiritualisme. Dat zou kinderen kunnen helpen om niet bang te zijn voor de dood, ook niet als ze eenmaal volwassen zijn. En het zou ze de waarde van werkelijke Broederschap laten zien. Daarmee komt de vrede waar jullie en wij voor bidden dichterbij. Jullie moeten je kinderen instrueren .

36

32. HOUDINI EN DE GEESTEN Er bestaat een authentieke opname van 'de laatste seance' , Halloween 1936, gehouden precies 10 jaar na de dood van de wereldberoemde illusionist en escapist Harry Houdini. Op die opname hoort men een smekende oproep tot Houdini's geest om van zich te laten horen.

Zijn laatste kans. Vergeefs. Houdini zwijgt, zoals hij al tien jaar lang heeft gezwegen tijdens de vele seances die er gehouden zijn na zijn dood. Of dat is het verhaal. Want heeft hij werkelijk nooit een teken gegeven? Bij leven een legende, is ook zijn dood mooier gemaakt dan die was: Houdini stierf niet in een bak met water waar hij niet meer uit kon komen, maar aan een geperforeerde darm die hem zieker en zieker maakte terwijl hij doorging met optreden, en waaraan hij uiteindelijk, op Halloween 1926, bezweek. Houdini is een belangrijke figuur in de geschiedenis van het spiritisme. Met de kracht van zijn persoonlijkheid, zijn vakkennis en zijn invloed heeft hij geprobeerd de talloze trucs van vaak frauduleuze mediums aan de kaak te stellen. Maar in tegenstelling tot de 'debunkers' van onze tijd was hij eerlijk, en gaf hij,

hoewel met tegenzin, toe wel veel, maar niet alles te kunnen verklaren. Tussen Houdini en Sir Arthur Conan Doyle ►, de bedenker van Sherlock Homes en overtuigd Spiritualist, bestond een bijzondere en jarenlange vriendschap, waarbij de een de ander uitdaagde te bewijzen dat geesten (niet) bestonden. De ultieme proef die het bewijs moest geven dat er niets is wat niet ook door een illusionist kan worden gedaan, bewees...ja wát eigenlijk? Aanwezig bij die test waren behalve Houdini en Conan Doyle ook Bernard Ernst, de president van de Society of American Magicians. Een zorgvuldig onderzochte lei werd in de kamer opgehangen. Vijf gewone kurkballen werden onderzocht. Eén werd eruit gepikt en opengesneden. Gewoon massief kurk. Een van de andere ballen werd in een pot witte inkt gelegd. Daarop verzocht Houdini Conan Doyle een ommetje te maken waarheen hij maar wilde, en een zin op een bloknoot te schrijven. Bernard Ernst bleef bij Houdini, zodat die de kamer niet kon verlaten. Doyle wandelde een paar blokken rond en kwam terug met het beschreven papier in z'n binnenzak. Houdini vroeg Doyle de bal met inkt tegen de lei te drukken. De bal begon vervolgens uit zichzelf te bewegen, en schreef de bijbelse zin: "Mene mene tekel upharsin' , de zin die Doyle op het papiertje had geschreven dat nog steeds in z'n binnenzak zat. Houdini hield vol dat het allemaal trucage was, maar hij heeft nooit, ook niet aan Ernst, willen vertellen hoe hij het had gedaan. De truc heeft hij nooit herhaald op het toneel, en Ernst, zelf een bekwaam illusionist, is de rest van z'n leven blijven puzzelen over het geval. Was het een truc? Of kreeg Houdini zo nu en dan geestelijke hulp en was dit zijn manier om dat te laten zien aan zijn naaste vrienden? We kunnen alleen maar speculeren. Enige tijd voor Houdini overleed, maakte hij een afspraak met zijn vrouw Bess: wie het eerst stierf, zou proberen

een boodschap naar de ander te sturen. Ze bedachten een gecodeerd bericht. De code ging naar enkelen in hun omgeving, maar het bericht zelf was uitsluitend aan Houdini en Bess bekend. Kort na Houdini's dood loofde Bess een bedrag van $10.000 uit aan degene die haar de boodschap kon doorgeven. Zelf hield ze de ene seance na de andere, zonder resultaat. Op 8 januari 1929, toen ze haar aanbod al weer had ingetrokken, kreeg ze het juiste bericht door van Arthur Ford, een zeldzaam getalenteerd medium. De pers viel over haar heen, en ze werd beschuldigd van fraude en het zoeken van publiciteit.Ze schreef een brief aan de kranten: "Ik heb het bericht van mijn geliefde waarop ik heb gewacht gekregen. Als dat niet met geestelijke hulp is gebeurd, zou ik niet weten hoe dan wel." Toch arrangeerde Bess op Halloween 1936 een publieke seance op de bovenste verdieping van een hotel in Hollywood. Het werd een grote show, maar de grootste artiest schitterde door afwezigheid. Op een mistige ochtend in 1938 pikte Pat, Houdini's geliefde sprekende papagaai, het speciale slot van zijn tegen ontsnapping beveiligde kooi open, en vloog zingend 'Who's afraid of the big bad wolf' de heuvels van Hollywood tegemoet.

37

33. Henri Nicolaas de Fremery (1867-1940) is in de

geschiedenis van Harmonia een belangrijke figuur geweest. Het in 1897 door J.S.Göbel opgerichte tijdschrift 'Het Toekomstig Leven' , bedoeld voor alle spiritisten van Nederland, vond in hem in vanaf 1902 een kundig redacteur. Samen met Göbel maakte hij van het blad de spreekbuis van het spiritisme. Daarnaast hield de Fremery wekelijks lezingen door het hele land. In de eerste plaats was hij een wetenschapper. Zijn vriend Prof Tenhaeff noemde hem bij zijn dood in 1940 'de eerste parapsycholoog' . De Fremery was voor degelijk onderzoek. Dat kostte hem in 1914 de kop bij Harmonia, toen zijn oordeel over een bepaald medium niet strookte met die van conservatieve geesten binnen de vereniging. De Fremery werd zonder pardon, en zonder enige waardering voor alles wat hij voor de vereniging had betekend, aan de kant gezet. Ook zijn vriend en collega J.S. Göbel liet hem vallen. De Fremery is die schaamtevolle periode nooit te boven gekomen. Henri de Fremery was een scherpzinnige, zachtmoedige man, artistiek - hij beeldhouwde en tekende met veel talent - en moedig waar het ging om de verspreiding van waar hij in geloofde. Harmonia heeft veel aan hem te danken. Hier fragmenten uit een artikel in 'Het Toekomstig Leven' van 1902, getiteld:

Verstands- en openbarings spiritisten.

"Het spiritualisme laat zich van twee kanten kennen. De merkwaardige psychische verschijnselen spreken tot het verstand; de gevolgtrekkingen, waartoe zij ten opzichte van onze levensbeschouwing leiden, spreken tot het gemoed. Wie zich uitsluitend hetzij door zijn verstand, hetzij door zijn gemoed laat leiden, zal het spiritualisme nooit leren kennen zooals het is. De volle beteekenis ervan kan slechts door hoofd en hart tezamen begrepen worden. Wellicht kunnen wij nog beter den steun van het verstand , dan de verkwikking van het geloof missen. Zooveel is thans zeker, dat de groote verstandsontwikkeling der 19de eeuw, die het geloof in vele dingen heeft ondermijnd, het levensgeluk van de kinderen dier eeuw niet heeft bevorderd, getuige het pessimisme dat een deel van hare nalatenschap uitmaakt. Dat pessimisme is voornamelijk voortgesproten uit de overheerschende meening, dat ons leven hier op aarde het begin en het einde van ons bestaan uitmaakt. Maar toen de nood ten top gestegen was, gloorde in de verte de dageraad van een nieuwe levensbeschouwing. Het spiritualisme werd geboren. Welk een openbaring voor hen, die reeds alle hoop hadden laten varen! Het opende het uitzicht op nieuwe levensomstandigheden, dus op nieuw levensgeluk. Het vertroostte de treurenden en bezocht de eenzamen. Het blies den dood het leven in. Welk een gloed, welk een warmte, welk een verkwikking voor de arme zoekende zielen! Is het wonder dat de geestdrift gewekt is en men allerwegen hoort getuigen voor de waarheid van deze kostelijke openbaring? Het gemoedsleven, dat reeds de kiemen van het geloof in zich voelde verstikken, ziet deze ontluiken met frissche kracht en getooid met nieuwe bloemen van wondere kleur. Is het geen heerlijke tijd, waarin wij leven? "Zacht wat, zacht wat,", zegt het verstand, "waar zijn uwe bewijzen?" "Bewijzen? Hier hebt ge ze!"roept het gemoed, en brengt triomferend feit na feit ter tafel. Het verstand zet de bril der kritiek op, en schift: "Er is veel kaf onder het koren!" "Maar toch is het koren!", ijvert het gemoed. "Graankorrels, kostbare graankorrels, die mijn rijkdom vergrooten," redeneert het verstand, kalm verheugd, "maar het kaf moet eruit!" "Geen koren zonder kaf, "troost zich het gemoed, "het kaf bewijst dat er koren is." Maar hoe aanstekelijk de geestdrift van het gemoed ook werkt, het nuchtere verstand laat zich er op den duur niet door medeslepen. Gelukkig, want anders zouden wij kans loopen, ons meer kaf dan koren toegemeten te zien. "Beproeft de geesten of zij waar zijn, "is een wachtwoord, dat de spiritualist nooit mag vergeten. Trouwens, hoe dikwijls wordt er van de zijde van de zich manifesteerende geesten op aangedrongen, dat wij de verkregen mededeelingen steeds toetsen aan onze rede! Hoe menigmaal b.v. worden mededeelingen, onderteekend met den naam van Napoleon, Multatuli, of een andere illustere persoonlijkheid, in blind vertrouwen als echt aangenomen, terwijl toch een klemmend bewijs, dat men werkelijk met een van die beroemdheden te doen heeft gehad, ontbreekt. Alleen reeds de overtuiging dat de geestensfeer bevolkt wordt door voormalige aardbewoners, en dus noodwendig meer nulliteiten dan groote geesten telt, moest tot kritiek nopen. Een grote naam behoort allerminst te gelden als een voldoende introductie. Integendeel: hoe groter de naam, des te groter de kans, dat men met een mystificatie te doen heeft. Waarlijk, wij kunnen het oordeel van de rede niet missen. Het tweezijdig karakter, de janusnatuur van het spiritualisme dwingt ons ertoe. Wie het te veel van éénen kant bekijkt, komt bedrogen uit. Een harmonische ontwikkeling van de rijke gaven voor verstand en gemoed, die het spiritualisme ons zoo overvloedig biedt, dát vormt den ware spiritualist. Het spiritualisme is zoomin een openbaring, als een wetenschap. Het is beiden."

38

34. Ir.Felix Louis Ortt (1866-1959) is een begrip, en niet alleen voor

Spiritualisten. Omstreeks 1890 kwam Ortt met het spiritisme in aanraking, oorspronkelijk zonder er sympathie voor te voelen. Maar in 1899 gaf hij zijn veelbelovende carrière bij Rijkswaterstaat eraan om zich te gaan wijden aan meer idealistische doelen: Als lid van de Christen-anarchistische beweging zette hij zich in voor pacifisme, vegetarisme, vivisectie-bestrijding, sexuele hervorming.... en nadat hij contact had gezocht met mensen als Göbel en Roorda van Eysinga, ook voor het Spiritualisme. Half werk was niets voor Ortt. Zijn enorme productiviteit en gedrevenheid in alles wat zijn hart had, dwingt ook nu nog veel respect af. Ortt's artikelen verschenen al in de eerste jaargangen van Het Toekomstig Leven. In latere jaren schreef hij boeken, en vele brochures over spiritisme voor Harmonia. Na de tweede wereldoorlog werd Ortt redacteur van 'Spiritische Bladen', het blad van Harmonia. Die functie zou hij bijna tot zijn dood in 1959 vervullen. Onder zijn leiding werd aandacht besteed aan een breed scala van onderwerpen, waaronder parapsychologie. Ortt was thuis in binnen- en buitenlandse literatuur en vertaalde spiritistische boeken. Felix Louis Ortt, was een man gedreven door idealen waaraan hij zijn leven lang trouw is gebleven. Terecht siert zijn portret onze Arnhemse bijeenkomsten. We mogen ervan uitgaan dat hij ook op een andere wijze bij ons is.

Uit het vele wat hij geschreven heeft heb ik een fragment gekozen uit de brochure 'De Dieren in het Hiernamaals'. Ortt was een groot dierenvriend en deze brochure schreef hij niet voor Harmonia maar voor de Anti-Vivisectie Stichting in Den Haag. "We hebben eerst als aannemelijk aangenomen, dat de ziel van dieren na de lichaamsdood als energie opgaat in de energie van de soortziel. Een verder argument daarvoor is, dat de soort blijkbaar leert door ervaringen van de individuen. Vooral in onze cultuurwereld merken we hoe de instincten van vogels en van onze huisdieren zich gewijzigd hebben door de omstandigheden. Als het instinct een uitvloeisel is van de kennis van de soortziel, dat is het denkbaar dat dit soortziel-verstand verrijkt wordt door de ervaringen, welke de entelechie (zielseigenschappen) der levende dieren heeft verworven, welke entelechie na de dood met die der soortziel versmelt en daarin overgaat. Maar nu zijn er gronden om aan te nemen, dat de individuele dierenziel ook de lichaamsdood overleeft, dus niet zonder meer in de soortziel opgaat. Hoe is dit nu te rijmen? Of wanneer bij sommige dieren het ene, en bij andere dieren het andere het geval is, waar is dan de grenslijn? Welke dieren leven niet, welke wèl individueel voort? Het komt mij voor dat de grenslijn niet tussen bepaalde dierklassen te trekken is; dat men b.v. niet kan zeggen: bij insecten leeft de individuele ziel niet voort en bij gewervelde dieren wel; of bij wolven niet en bij honden wel. Het komt mij voor, dat het afhangt van de mate van individueel bewustzijn; men kan ook zeggen; van de wil tot individueel voorbestaan. Bij dieren die allemaal volkomen instinctief handelen (b.v. muggen) heeft het individueel bewustzijn geen betekenis. Maar bij de hogere dieren, en vooral bij de huisdieren die met de mens in aanraking zijn, heeft het wel degelijk, en soms overwegende betekenis. Iedere hond heeft geestelijke qualiteiten die boven en buiten de soortziel uitgaan. En zo is het wel met alle tamme dieren. De soortziel maakt een wilde vogel schuw van aard. Ik heb jonge spreeuwtjes opgekweekt en gevoed. Toen ze vliegen konden had ik maar even buiten te komen met een schoteltje eten en daartegen te tikken, of de spreeuwtjes kwamen uit de bomnen aanvliegen, gingen op het schoteltje of op mijn hand zitten en pikten het eten op. Maar langzamerhand kwam hun natuurlijk instinct van schuwheid weer boven en durfden ze dit niet meer. Ik veronderstel dat mijn spreeuwtjes, toen die dood waren, entelechisch in de soortziel zullen zijn opgegaan; maar dat bijvoorbeeld een kanarie of een papagaai, die geheel huisdier geworden is en individueel op onze handelingen reageert, een mate van individueel bewustzijn verkregen zal hebben, die na zijn dood zal blijven voortbestaan. Misschien echter zal dit op den duur niet als zodanig gevoed worden, en zal dus de entelechie weer in de soortziel opgaan. Misschien ook dat de meer ontwikkelde individualiteit (b.v. van trouwe honden) wel in het hiernamaals verder ontwikkeld zal worden, en dat zulke dieren de weg tot individuele evolutie hebben ingeslagen. Misschien komt die evolutielijn ten slotte weer bij de primitieve mens uit - maar ook dit alles is onbewijsbare fantasie en mag dus niet verder behandeld worden. Men kan dus, om samen te vatten, aannemen dat het de wil tot individueel voortbestaan is, welke de psychische energie van een dier (of mens) ook inderdaad als individualiteit na de lichaamsdood in stand houdt."

39

35. FELIX ORTT schrijft in het Grand Souvenir Book ter gelegenheid van het 100 jarig bestaan van het

Spiritualisme het volgende:

"Als een jonge ingenieur, getraind in de natuurwetenschappen en grootgebracht in een Orthodox Christelijk milieu, heb ik geleerd om naar het Spiritualisme te kijken als een bijgeloof, een serieus, intellectueel getraind mens onwaardig. Maar wie een vorm van bijgeloof wil bestrijden, dient op de hoogte te zijn van de sterkste argumenten. Daarom begon ik me te verdiepen in het werk van A.R. Wallace, Sir William Crookes, C.F Varley en later dat van prof Hyslop en diverse andere bekende geleerden. De argumenten die pleitten voor het Spiritualisme bleken onweerlegbaar. Daar kwam geen bedrog of bijgeloof aan te pas. Later kwam ik in contact met een andere richting van kritiek en twijfel, door de advocaten van een animistische verklaring van de fenomenen die Spiritualisten onderzoeken. Ik stuitte op Thomson Jay Judson's "De Wet van Psychische Fenomenen". Dit boek is buitengewoon helder en werd geschreven vanuit een grote kennis van de feiten, en met de nodige overredingskracht. Ik werd er zo door gegrepen dat ik dit Amerikaanse werk vertaalde. Hudson schrijft alle zogenaamde occulte fenomenen toe aan de werking van de "onbewuste geest." Maar ondanks zijn onderbouwde argumenten en wijsheid, kwam het

mij voor dat hij niet in staat was vanuit het onderbewuste van levende mensen alle verschijnselen die wijzen op de invloed van overledenen te verklaren. Voor mij is de waarheid van het overleven van onze persoonlijkheid na de fysieke dood bewezen, zo zeker als welke thesis op het gebied van natuurwetenschappen, zoals de theorie van Mendel over erfelijkheid, waar geen enkel wetenschappelijk getraind mens nog aan twijfelt. Maar hier is een merkwaardig punt: naarmate ik ouder werd en onherroepelijk overtuigd van de waarheid van het Spiritualisme, bezie ik de bewijzen nu vanuit een ander gezichtspunt. Ik zie ze nog steeds als van groot belang, dat is waar, voor diegenen die zoeken en twijfelen; maar voor hen die hun overtuiging hebben gevonden komen ze op de tweede plaats. Nog steeds vind ik het uiterst belangrijk om op een wetenschappelijke manier naar Spiritualisme te kijken, met daarnaast de inherente spirituele levensvisie, die uiteindelijk de grootste waarde heeft. Want de mens kan alleen gelukkig worden door geestelijk te groeien, en in zijn streven daarnaar zal hij ontdekken dat de religieuze en ethische waarheid van het Spiritualisme een grote hulp is. Maar een wetenschappelijke benadering heeft het grote belang dat het licht werpt op zoveel vragen die oprijzen met betrekking tot het hiernamaals; wat betreft de omstandigheden waarin de ziel zich na de dood bevindt, over de mogelijke evolutie na de dood, over de capaciteiten van de levende spirit; over de relaties met wie nog op aarde zijn en tussen degenen die zijn overgegaan; over de vele vragen die onze gedachten bezighouden naarmate wij zelf dichter bij de overgang komen. Met betrekking tot al deze vragen bestaan veel opvattingen, veel verwarring en misverstanden, terwijl een foute interpretatie van de gebeurtenissen in de seancekamer en de communicaties die men ontvangt bij kunnen dragen aan die verwarring. Daarom denk ik dat een kalme, wetenschappelijke interpretatie van deze hele verwarrende massa informatie grotelijks bij kan dragen aan de zegeningen die het Spiritualisme de mensheid heeft gebracht. Als vriendelijke spirits aan de andere kant de moeite nemen om troost, aanmoediging of spirituele verheffing te brengen aan wie nog op aarde toeven, dan is het onze plicht om in dankbaarheid alles te doen wat we kunnen om verhelderende inzicht te verspreiden bij degenen die de boodschappen ontvangen. Dat lijkt mij een glorieuze taak van het wetenschappelijk Spiritualisme. ▲ Felix Ortt met zijn vrouw Thea

40

36. Arthur Findlay (1883-1964) wordt geboren in Schotland in een streng

gelovig Presteriaans gezin. Zijn honger naar informatie brengt hem op het spoor van 'ketterse' schrijvers als Thomas Paine en Robert Ingersoll. Hij komt al jong in het familiebedrijf terecht waari hij uitgroeit tot een succesvol zakenmant, trouwt en een dochter krijgt. Tijdens ziekte van zijn vrouw komt hij in 1918 'toevallig' in aanraking met iemand die hem uitnodigt voor een seance met het directe-stem medium John Sloan. Vanaf dat moment verandert Findlay's leven ingrijpend. Alles valt op z'n plek. Hij schrijft een serie boeken waaronder 'The Psychic Stream', 'The Curse of Ignorance' en 'On the Edge of the Etheric' dat ook in het Nederlands is vertaald. Veel van zijn boeken gaan over het brede veld van religie en geestelijke ontwikkeling en de dwaalwegen en misvattingen die die ontwikkeling in de weg hebben gestaan.Maar Findlay is in de eerste plaats een ondernemend en bewogen mens, die doet wat zijn hand te doen vindt en niet bang is om sociaal onrecht aan te pakken. In 1923 richt hij de Glasgow Society for Psychical Research op. In 1925 verhuist het gezin naar het prachtige landgoed Stansted Hall, in Essex, dat al snel een geliefd huis wordt om gasten te ontvangen: Spiritualisten, artiesten, parapsychologen, schrijvers en filosofen, Aan het begin van de 2de wereldoorlog wordt het landgoed door het Rode Kruis gevorderd als

noodhospitaal, en als de Findlay's het terugkrijgen is het uitgewoond. In 1932 richt Findlay met Maurice Barbanell het weekblad 'Psychic News' op, dat nog steeds bestaat. Bij testament laat Findlay in 1864 Stansted Hall na aan de SNU, die het nog altijd in bezit heeft. Arthur en zijn vrouw zijn op het terrein begraven. De volgende fragmenten zijn uit zijn autobiografie uit 1955: 'Looking Back' : "Het geheim te ontrafelen van het bestaan is voor mij een uitdaging geweest die meer dan de inspanning waard was, hoe ver ik ook verwijderd bleef van mijn doel.. Het eindige kan het oneindige niet begrijpen. De ontdekking dat onze geest permanent is, en alleen datgene waar hij op inwerkt verandert, is een toevoeging aan onze kennis die van vitaal belang is. Onze geest en ons geheugen worden overgedragen van aardse naar etherische substantie, van lagere naar hogere vibraties, zonder dat onze individualiteit verloren gaat. De bovennatuurlijke praktijken van religies richten zich het uitvoeren van rituelen en ceremonies, of het uitspreken van een geloofsbelijdenis als het gaat om het zekerstellen van een plaats in de Hemel, en daaraan ontleent de gelovige troost en voldoening. De mensheid heeft die hulpmiddelen nodig, want het mysterie van het bestaan was te obscuur om te kunnen doorgronden, en hij schiep daarom waar hij behoefte aan had. Maar nu laat het Spiritualisme ons zien dat het niet is wat we gelóven dat ons het geluk in het Hiernamaals verzekert, maar dat wat we zijn, en hoe we leven. Onze mentale gesteldheid bereid voor ons de plaats die we nodig hebben, en daar gaan we heen, en nergens anders. Onze mentale gesteldheid, de oorzaak, schept een gedachtensfeer waar we in het hiernamaals zullen leven; het gevolg. Als de mens zich die waarheid realiseert dat hij zichzelf moet redden, als hij de feiten onder ogen ziet en geen troost meer kan ontlenen aan valse voorstellingen, dan zal het menselijk ras ethisch een enorme stap voorwaarts doen. Natuurlijke religie zal de bovennatuurlijke hebben vervangen." "De orthodoxe wetenschap heeft nog geen plaats gevonden voor psychische fenomenen, omdat het hun materialistische concept van het universum doet wankelen. Daardoor zijn Spiritualisten en hun aannames behandeld met minachting door wetenschapper en door de pers, waaronder de BBC. En even sterke oppositie komt van de kant van de Kerk. De Rooms Katholieke kerk is zonder pardon in haar afwijzing, en voor haar zijn alle spirits duivels, en alle Spiritualisten dienaren van de Duivel. Hetzelfde wordt gezegd vanaf de kansel van de Protestantse kerken. De Anglicaanse kerk heeft een commissie in het leven geroepen om het Spiritualisme te onderzoeken. Het rapport uit 1938 was positief. Waarop de bisschoppen bij elkaar kwamen en besloten het rapport te onderdrukken. Maar een lid van de commissie sluisde het door naar 'Psychic News', vanwaar het onder veler ogen kwam en veel invloed had. Zeer tot ongenoegen van de Bisschop van Canterbury die verklaarde: "Het is onwenselijk dat er experimenteel bewijs zou komen van 's mensens leven na de dood. Zo'n bewijs zou het veel moeilijker maken de essentie van geloof te handhaven; de mens in relatie tot God." De goede bisschop bedoelde ongetwijfeld ook dat zijn eigen macht te lijden zou hebben onder Spiritistisch bewijs....."

41

37. ARTHURS AFTERLIFE Het kon niet uitblijven: ook Arthur Findlay heeft na zijn dood van zich laten horen. In 1985, ruim 20 jaar na zijn dood, sprak Findlay door het medium Eileen Winkworth, wat resulteerde in het boekje 'More Truth'.

Over de betrouwbaarheid kan niemand een uitspraak doen, maar dit is een fragment uit Hfst 2: Mijn nieuwe begin.In het eerste hoofdstuk heeft Findlay verteld over zijn eerste indrukken van zijn nieuwe leven en over zijn ontmoeting met John Sloan, het 'directe stem' medium waar Findlay zijn overtuiging aan te danken had. Hij vervolgt: "Ik ben ontwaakt en ik voel me verfrist. Ik voel dat alles wat ik (in het aardse leven) heb meegemaakt niets was dan een droom, een mythe in de tijd, en nu zal ik voorwaarts gaan naar meer avonturen en meer gedachten in deze nieuwe wereld. Als ik om mij heenkijk zie ik spelende dieren en vogels in de bomen, en fruit en bloemen. Ik wou dat ik de schoonheid van deze wereld kon beschrijven. Zo anders, en zo onbedorven. Geen blad of knop die beschadigd is. Alleen perfectie. Je ziet waarheid en begrip in de gezichten van de mensen die om je heen zijn.

In het begin ben je je niet bewust van mensen, maar ineens zijn ze daar, alsof ze door je gedachten opgeroepen worden. Het is wonderlijk zo machtig als gedachten zijn. De mens realiseert zich zijn volle potentieel niet zolang hij op het aardse plan is. Hij weet niet wat een gift van God onse hersens zijn die we zo normaal vinden. Hersens zijn een voertuig om te gebruiken, maar de Mens gebruikt het verkeerd. Hij vervult niet alle mogelijkheden die hem gegeven zijn in het aardse bestaan. Nu ik in het spirit leven ben zie ik er naar uit om mijn vrienden en familie en mijn dierbare vrouw weer te zien. Ik weet dat zij ergens op mij wacht zodat we weer samen kunnen zijn, maar ik moet eerst tot de volle realisatie komen van mij overgang en 'in de geest' zijn. Veel mensen zeggen dat je bij je overgang door een tunnel gaat of een groot licht ziet, maar voor mij was er niets van dat alles.Het leek of ik meteen me helemaal bewust was van de situatie, en ik kon helder denken op het moment van sterven. Natuurlijk vroeg ik me veel dingen af: wat gebeurt er? Wat zal er met mijn bezittingen gebeuren? Zullen mijn boeken nog herdrukt worden en zal iemand ze nog lezen? Al die dwaze dingen gaan door je hoofd. Maar dan realiseer je je dat je niets hoeft te doen. Alles wat je nodig hebt zal je op de juiste tijd en plaats getoond worden." En uit hfst 5: "Het lijkt het begin van een nieuwe dag te zijn. Ik vraag me af of het een dag is die voorbijgaat of een veel langere periode. Het is zo onmeetbaar hier, en het lijkt of we in staat zijn veel te doen in korte tijd. Mijn vriend leidt mij, en hij vertelt mij met zijn gedachten over hospitaals die er hier zijn, en over de noodzaak van zulke instituten. Zijn we hier dan nog niet voorbij aan de behoefte aan artsen en verpleging? Hij zend mij de gedachte dat het voor veel mensen nodig is een tijd te wennen aan de nieuwe situatie, vooral mensen die lang ziek zijn geweest. Ik volg hem naar een plaats die heel licht en vol vreugde lijkt te zijn. De verpleegsters dragen uniformen zoals op het aardse plan, maar van doorschijnende kleuren. Sommigen dragen uniformen zoals ze in de toekomst gedragen zullen worden, alsof men hier vooruit loopt op wat daar gaat gebeuren. Ik zie veel patiënten in bed, maar ze lijken boven hun bed te zweven, ze raken hun bed niet aan en dat is een merkwaardig gezicht. Mijn gids legt uit dat velen doorligplekken hadden in hun aardse leven en dat die pijn nog steeds in hun geest bestaat. Dan lijkt de verpleging zich voor te bereiden op nieuwe patiënten. Er is een ongeluk geweest en daarbij zijn mensen omgekomen. Ik zie de verwarring op de gezichten van de nieuw aangekomenen, en ik hoor hoe de overlevenden roepen om de doden. Nu begrijp ik ineens dat onze tranen een obstakel kunnen zijn voor hen die zijn overgegaan. Ik word meegenomen naar een andere afdeling, waar mensen liggen die door anderen van het leven beroofd zijn. Zij hebben extra hulp en zorg nodig. Het lijkt of de atmosfeer die ik inadem vervuld is van liefde en begrip en ik kan zien dat de patiënten dat nodig hebben vanwege de manier waarop ze zijn gestorven. Ik zend gedachten naar mijn begeleider: wanneer zal ik in staat zijn om anderen te helpen? Hij glimlacht. "Als de tijd rijp is en je de lessen die er te leren zijn hebt geaccepteerd. Je ziet hier de onmenselijkheid van Mens tegen Mens en je moet begrijpen dat zulke dingen overwonnen kunnen worden door de juiste gedachten."

42

38. Hannen Swaffer (1879-1962) was een Engelse Journalist die beroemd en berucht was

om zijn scherpe pen. Hij was een overtuigd Spiritualist, en had zijn eigen kring waarvan Maurice Barbanell het medium was en Silver Birch Barbanell's Gids. (zie het volgende stuk) Hier een fragment uit zijn boek 'My Greatest Story', over 'de gave der genezing': Een van mijn vrienden is de grootste healer in de wereld. In de kerk wordt ons dikwijls voorgelezen hoe Jezus de zieken genas en ook dat degenen die na hem kwamen grotere werken zouden doen. Maar de Church of England heeft, voor zover ik weet, maar één healer. De Kerk van Rome schept op over Lourdes en jaarlijks worden treinladingen zieken en gehandicapten naar de grot gebracht, om bijna allemaal zo ziek als ze waren terug te keren. Lourdes claimt 10 genezingen per jaar als 'niet terug te brengen tot natuurlijke processen." Mijn vriend, W.T. Parish (1873-1946), die in een buitenwijk van Londen woont, heeft, sinds ik hem een jaar of 12 geleden leerde kennen, niet minder dan 400.000 mensen genezen., waarvan hij de meesten nooit gezien heeft. Ze leven in ieder werelddeel, zo ver van elkaar als Japan, Alaska, Siam (Birma) en Venezuela.

Hij zocht me een keer op toen hij een probleem had. De zieken die een beroep op hem deden bij zijn huis waren zo talrijk dat de straat er last van had. Ja, er waren zelfs klachten geweest bij het gemeentebestuur. Parish had in een visioen de plek gezien waar hij een huis wilde bouwen. Het land was van de minister van oorlog Leslie Hore-Belisha, en het was niet te koop. Ik zond Parish naar mijn vriend Leslie, en die was zo onder de indruk van Parish dat ze samen over het land wandelden, arm in arm, als twee oude monniken. Zelfs Leslie's moeder van wie nogal wat tegenstand te verwachten was, gaf haar fiat aan het nieuw te bouwen healing centrum op het Hore-Belisha landgoed, en droeg er zelfs aan bij. Parish was, toen hij pas met healen begon, een anti-spiritualistische scepticus. Zijn eerste vrouw stierf aan kanker, en z'n tweede vrouw met dezelfde ziekte had een prognose van een half jaar. Op een avond ging hij met haar mee naar een spiritualistische bijeenkomst, alleen om haar een plezier te doen. Het medium vertelde hem dat hij een geboren healer was, en dat hij gebruikt zou worden om zijn vrouw te genezen. De geest gaf hem instructies die hij negen maanden lang precies volgde: handopleggingen, gebed, en een keer per maand rapporteren aan de 'dode' dokter. Na negen maanden was mevrouw Parish volkomen genezen van kanker. Nu is ze zijn assistent-healer. Voor ze was genezen, had Parish besloten dat, als ze beter werd, hij zijn leven zou wijden aan healing. Al snel werd zijn besluit in daden omgezet, want zieken die gehoord haden van het 'wonder' kwamen overal vandaan. Ook kreeg hij stapels brieven. Parish ging overal op in, en bezocht huizen en hospitaals en genas de zieke vrienden van de mensen die hij kende. Hij was zo succesvol dat hij het moedige besluit nam zijn goed betaalde baan bij de spoorwegen op te geven en zijn tijd volledig aan de lijdende mensheid te wijden. Sindsdien heeft hij niet anders gedaan. Hij leeft van een klein pensioen en vraagt geen cent voor zijn diensten. Ik had het voorrecht deel te nemen aan de opening van het sanctuary. Parish bidt en stelt zichzelf open voor de Grote Geest van al het leven, en dan legt hij zijn handen op iedere zieke. "wonderen"gebeuren er bij tientallen. Mensen met verlammingen lopen weer; ze gooien hun hulpmiddelen weg, na een enkele behandeling. Blinden kunnen weer zien. Alle miraculeuze genezingen die in het Nieuwe Testament worden genoemd als deel van de opdracht van de Nazarener, gebeuren aan de lopende band in het sanctuarium van Parish. Maar Parish kan nog meer dan er in de bijbel vermeld staat; hij kan iemand genezen die hem schrijft vanuit een ver land, omdat hij in staat is zijn astrale lichaam te projecteren naar waar dan ook, en met een beschrijving van zieke en ziekenkamer terug te komen. Patiënten met psychische gaven hebben zijn astrale lichaam gezien, duizenden mijlen van zijn stoffelijke lichaam, terwijl hij deed wat gedaan moest worden voor de patiënt. Toen Silver Birch (een beroemde gids in de geestenwereld) ons (in een seance) vertelde dat "Parish de grootste healer is die ooit geleefd heeft" vroeg een Methodistische dominee: "groter dan Jezus?" "Denk je, mijn zoon, zei de gids, "dat we sindsdien geen vooriuitgang hebben gemaakt?" Nee, dat is geen heiligschennende opmerking. Het is een vaststelling die getest kan worden door iedereen, in een Londense buitenwijk. Parish heeft alle bekende organische kwalen genezen, inclusief kanker. Mijn getuigenis maakt me schuldig aan een belediging van de medische stand, wiens heilig voorrecht het is om het alleenrecht te hebben op genezingen. Maar: dokters zenden hun ongeneeslijke patiënten naar Parish, en ook dokters zelf komen naar hem toe voor genezing. Parish heeft altijd een ethisch goed leven geleid. "Daarom", zegt Silver Birch, "kunnen wij helende stralen door hem heen zenden die ieder ander zouden doden".

43

39. Hannen Swaffer volgde Sir Arthur Conan Doyle op als President van de SNU, de

Spiritists' National Union. Kort na zijn installatie in 1930 schreef hij een stuk in 'The National Spiritualist' getiteld:

Hoe ik een Spiritualist werd. Hier een vertaling.

Het valt niet mee terug te denken aan de tijd, nu zeven jaar geleden, toen ik overtuigd werd van de waarheid van het Spiritualisme. Nu lijkt het of ik m'n leven lang een Spiritualist geweest ben. Ik liet me in met het Spiritualisme als journalist, op zoek naar een verhaal. Omdat ik een eerlijke journalist ben, drukte ik wat ik tegenkwam. Binnen vier dagen na mijn eerste contact zat ik bij (medium en auteur) Dennis Bradley (1878-1934). "Kom hierheen", zei hij door de telefoon, want hij wist dat ik bezig was met een onderzoek. "Neem mee wie je wilt. Je kunt een directe stem horen zonder dat er een professioneel medium aanwezig is. Zul je geloven als het vanavond gebeurt? " "Ja", zei ik.

We zaten in Dennis Bradley's huis, zes mensen die elkaar goed kenden. We vertrouwden en respecteerden elkaar. Niemand van ons zou de ander er in hebben laten lopen, zeker niet in zo'n belangrijke kwestie als dit. Ik geloofde niet dat er iets zou gebeuren, hoewel ik Bradley's woord geloofde. Maar ik bleef twijfelen. Maar toen hoorde ik de directe stem. En ik wist dat Spiritualisme waar is! Ik wist dat de doden niet dood zijn, en dat niet alles een verzinsel is. Een vrouw die al negen jaar dood was had tegen haar dochter gesproken, en wij waren in het gezelschap van de levende doden, in verbinding met het heilige. Ik wist dat Conan Doyle het bij het rechte eind had, en Oliver Lodge, en dat de sceptici het mis hadden. Ik wist dat het leven Hierna zich om ons heen bevond, een samensmelten van verleden en toekomst, en dat wat de Bijbel ons heeft geleerd waar was, en de zin "Hij zal zijn engelen zenden om over u te waken" niet zomaar een zin was die mensen in de kerk uitspreken, maar een diepe waarheid volgens Gods wil. Ik ging terug naar mijn kantoor en drukte het verhaal. Sindsdien was ik aanwezig bij talloze mediums, bekende en onbekende, professionele en amateurs, om de bewijzen te ervaren en te checken. Honderden geesten hebben met mij gecommuniceerd, waaronder Conan Doyle en anderen die ik goed gekend heb. Ik heb bijzondere fenomenen gezien bij daglicht, in m'n eigen huis, zonder dat er in de verste verten een medium bij betrokken was. Ik heb gesproken over Spiritualisme in Kopenhagen en Berlijn en in de meeste grote steden van Engeland, voor een groot gehoor en ik ben Spiritualisten tegengekomen uit elke laag van de maatschappij, elke huidskleur en elke religie. In twee jaar tijd heb ik bijna 100.000 mensen toegesproken, in zalen, kerken, in het parlement, in Rotary clubs en hoe meer ik zie van het Spiritualisme en hoe meer ik ervaar, des te meer weet ik dat het, zoals het Socialisme, bedoeld is om de geschiedenis van de mensheid te veranderen. Op den duur zal het leiden tot een universele religie waarin alle mannen en vrouwen elkaars gelijken zijn, voor het Aangezicht van God en mensen. We boeken meer vooruitgang dan we verdienen. We zijn dom, onwetend, gemeen en slecht georganiseerd. Maar hetzelfde geldt voor de Apostelen. Desondanks zijn wij de grote gelijkmaker. We zijn de trotse bezitters van kennis, die, uiteindelijk, de geest van de wereld zal verlichten. Sinds ik Spiritualist werd, kwam er richting in m'n leven. Ik heb geleerd dat ik niet hier ben om geld te verdienen of succesvol te zijn in de ogen van de wereld. Ik ben hier om zo goed mogelijk mijn werk te doen, wat dat dan ook is. Van de pioniers van de beweging heb ik veel geleerd. Ik heb hun kalmte bestudeerd en hun grote doorzettingsvermogen, en ik heb hen bewonderd om hun moed om achter de waarheid te staan ook als het moeilijk was. Ik besteed een groot deel van mijn tijd aan het uitdragen van de waarheid van het Spiritualisme, niet alleen op publieke platforms maar ook in privé gesprekken, en ik ervaar het als een voorrecht dat te mogen doen. Ja, het is heel lastig om te zeggen hoe ik precies Spiritualist werd. Wij spiritualisten gaan het na een paar jaar gewoon vinden. Een mens kan zich ook niet het moment herinneren waarop hij als baby voor het eerst de zon zag."

44

40. Maurice Barbanell (1902-1981)

Maurice Barbanell was een journalist en Spiritualist, die als medium grote bekendheid kreeg door zijn gids 'Silver Birch' , die op werkelijk alle vragen die men maar kon stellen een overwogen en duidelijk antwoord gaf. Barbanell was de eerste redacteur van het weekblad 'Psychic News'. Hij was een vriend van Arthur Findlay en van Hannen Swaffer, (zie hierboven). Barbanell schreef diverse boeken. Uit zijn boek "They Shall be Comforted" hier een fragment waarin Silver Birch zich uitspreekt over het Afterlife. "De dag na je dood ben je nog hetzelfde individu dat je een dag daarvoor was, alleen zonder fysiek lichaam. Je zult je door je etherische lichaam uitdrukken, dat een replica is van het fysieke lichaam, maar zonder de imperfecties daarvan. Alle ziekten en kwalen zul je achterlaten. De doven horen, de stommen spreken, de blinden zien, de kreupelen zijn recht van lijf en leden. Je moet proberen te begrijpen dat het leven in de geestenwereld niet dromerig of nevelig is. Het is vol activiteit. Het is net zo echt als het leven dat ieder van ons hier op aarde leeft. We zijn gewend om te denken over de materiele wereld als echt en solide, hoewel de fysica laat zien dat dat eigenlijk niet zo is. De dingen van de geest, of de spirit, schijnen voor jullie shaduw-achtig en vaag,

maar voor ons die aan de Andere Kant leven is het mentale reëel en het fysieke een schaduw. Dat is misschien moeilijk te begrijpen, maar je zou het kunnen vergelijken met een droom. Als je droomt dan lijken alle dingen die je in de droom tegenkomt echt. Pas als je wakker wordt zijn ze niet echt meer. Maar als je niet wakker zou worden dan was de droom de werkelijkheid van je bestaan en zou je niet beter weten. De spirit wereld is om ons heen. Sommige mensen zien het en horen het omdat ze zich kunnen afstellen op de vibraties van de geestenwereld. Die is niet ergens in een ver weg gebied, maar deel van ons universum, zich vermengend en samensmeltend met de fysieke wereld. Er zal in het begin een korte periode zijn waarin de nieuw gearriveerde geest tot rust kan komen. Na verloop van tijd ontmoet hij hen die hem zijn voorgegaan. Families worden herenigd, oude bekenden komen elkaar tegen en vriendschappen worden vernieuwd. Er is echter een belangrijke factor die altijd werkzaam is in de spirit wereld: de wet van de aantrekking. Alleen degenen met dezelfde spirituele kwaliteiten zullen elkaar op hetzelfde plan tegenkomen in het nieuwe leven. De man en vrouw die alleen bij elkaar bleven vanwege hun wettelijke band en tussen wie geen liefde bestond, zullen niet samen zijn in het leven in de spirit wereld. Soms verwart het mensen als ze horen dat er huizen zijn aan de Andere Kant. Maar je moet je realiseren dat dat geen huizen zijn van steen en cement, maar opgetrokken door gedachten. Dat geldt ook voor de kleren die gedragen worden. Het instinct om je te kleden is diep geworteld en is een gewoonte geworden. Niemand haalt het in zijin hoofd om naakt de straat op te gaan. Dat is een deel van onze psychische make-up, en daarom blijft dat ook aan de Andere Kant, waar de mentale staat de werkelijkheid maakt. Misschien vraag je je af: "hoe zit het met eten? Is daar voedsel?" Zo lang als de behoefte aan eten bestaat wordt de mentale behoefte bevredigd, doordat iemand de illusie schept dat hij eet, of rookt, of drinkt, waardoor hij bevredigd wordt. Dat lijkt misschien erg materieel, maar het is veel logischer dan een Poort van Parels en gouden harpen! In de spirit wereld bestaan geen taalbarrières, want alle mensen van alle naties spreken dezelfde taal: gedachtentaal. Er hoeven geen woorden te worden uitgesproken, want ideeën worden telepathisch overgebracht, van de een naar de ander. Woorden zijn tenslotte niets dan een onhandig vehikel voor gedachten. We kunnen niet zonder in de fysieke wereld, maar woorden kunnen nooit adequaat overbrengen wat we willen zeggen. Op een dag, als het menselijk ras voldoende is geëvolueerd, zal taal verdwijnen. Dan zullen mensen hebben geleerd hoe ze hun ideeën telepathisch kunnen overbrengen, en internationale conflicten zullen verdwijnen. In de Spirit wereld zijn alle gedachten bekend en men kan elkaar niet bedriegen. Liegen is onmogelijk. Iedereen zoekt in het Spirit bestaan zijn natuurlijke talenten te ontwikkelen. talenten die nooit de kans hebben gekregen zich te ontwikkelen, kunnen aan de Andere Kant tot hun recht komen. In het streven naar perfectie is er geen grens. Het gaat eeuwig door, want er is niets wat de ontwikkeling van de Spirit in de weg zit.

45

41. SILVER BIRCH was een Spirit gids wiens preciese identiteit

onbekend is. Hij was gevraagd door hogere geesten om in de aardse sfeer werk te doen en een medium te zoeken door wie hij kon onderwijzen. Dat medium was Maurice Barbanell (zie voorgaand stuk) . Silver Birch begeleidde Barbanell van kinds af aan, tot het moment waarop zijn trance mediumschap voldoende ontwikkeld was. Dit alles was onderdeel van het Grote Plan om de mensheid te onderrichten in de realiteit van de onsterfelijke ziel en het leven na de dood. De lessen van Silver Birch bestrijken alle facetten van het leven en zijn in diverse boeken vastgelegd, in de eerste plaats door Tony Ortzen, redacteur van het blad 'Two Worlds' . Hieronder gaat Silver Birch in op de vraag: 'Wie ben je?' "Wie ben je? Weet je dat wel? Je kent alleen het facet dat door je lichaam wordt uitgedrukt, maar dat is alleen een fractie van het geheel. Hoe kun je zeker weten wat jouw gedachten zijn, wat je verbeeldingskracht, en wat de leiding die van je grotere zelf komt of van de hogere gebieden die jou gebruiken? Realiseer je dat je een spiritueel wezen bent. De spirit is het hogere, het lichaam het lagere deel van jezelf. De spirit is de meester, het lichaam de dienaar. De spirit is het goddelijk deel van ieder mens; dezelfde spirit die het hele Universum heeft geschapen. In embryonale vorm heb je alle onafzienbare kracht in je die behoren aan wie je God noemt. Als je die ingeschapen goddelijke kracht aan de oppervlakte zou laten komen en het je leven zou laten domineren, dan zou je alle zorgen kunnen laten varen, omdat je zou weten dat er niets is in jouw wereld waarover je niet kunt triomferen. Dat is wat je moet leren, en dat is niet makkelijk. Je zult overleven omdat de spirit naar de aarde komt om te groeien, zich te ontvouwen en zich voor te bereiden op zijn echte thuis, niet het tijdelijke onderkomen dat de aarde biedt. Je zult thuis komen waar je vandaan kwam, en het leven zal voortgaan nadat je wat de aarde heeft te bieden achter je hebt gelaten, zodat je jouw rol kunt vervullen in het grote universele Plan. Je hebt een taak te vervullen, en met de kennis die je je eigen maakt zul je anderen helpen. Je zult de gaven van de spirit ontwikkelen en als je dat hebt gedaan zul je een vuurtoren zijn die zijn stralen van waarheid uitzendt naar de vermoeide zielen die nog in duisternis wandelen. Daarmee zul je het doel van je bestaan vervullen. We zouden tekortschieten in ons doel als we zouden suggereren dat spirituele ontwikkeling makkelijk is, en dat degenen die het als hun opdracht zien licht te verspreiden een simpele taak is. De hele geschiedenis is ertegen, want waarheid en dwaling zijn verbonden met de vreselijke oorlogen die niet op zullen houden tot er universele perfectie is bereikt, en dat is onmogelijk. Het is een lang en moeizaam gevecht waarin we allen zijn gewikkeld. Jullie zien niet dat vooroordeel, oppositie, vijandigheid, polarisatie, misvattingen, bijgeloof en bewuste aanvallen moeten worden tegemoet getreden. Dat zeg ik niet om jullie af te schrikken maar om iets duidelijk te maken. Ik weet hoe moeilijk het is. Ik ben een van degenen die gekozen zijn om terug te keren omdat gezien werd dat de calamiteiten die de mensheid over zichzelf afroept zo verschrikkelijk zijn, dat, tenzij de spirit overal bruggenhoofden kan vormen, de

mens zichzelf en de wereld waarin hij leeft zal vernietigen. Omdat de mens spiritueel zich onvoldoende ontwikkelt beschikt hij over krachten die te groot voor hem zijn en waarover hij niet mag beschikken. Er is een lichtere kant. Tussen alle obstakels is elke stap voorwaarts een grote vooruitgang. Als je één ziel kunt helpen en troosten als alles uitzichtloos lijkt, dan is dat het al waard. En je kunt veel meer dan één ziel helpen. Elke ernstige vraag om spirituele hulp wordt gehoord en beantwoord. Wat ook je eigen inspanning; de Andere Kant zal minstens een even grote inspanning leveren.

46

42. PSYCHOMETRIE uit: World Centennial Celebration of Modern Spiritualism, 1948

Lotte Plaat (1895-?) was een van oorsprong Nederlandse vrouw die opgroeide in Duitsland, waar haar vader consul was. Toen haar gave eenmaal ontdekt was, heeft ze de politie in Duitsland vele malen gehopen om moeilijke zaken op te lossen. Haar grote begaafdheid als psychometrist ging niet aan de wetenschap voorbij. In 1930 werkte Plaat mee aan talloze experimenten aan het National Laboratory of Psychical Research in Londen. In de 30er jaren verhuisde ze naar Amerika, waar ze verder deelnam aan wetenschappelijke experimenten. Het onderstaande stukje is een vertaling van een bijdrage die Lotte Plaat schreef in 'the Centennial' , een boekje uitgegeven in 1948 ter gelegenheid van het 100 jarig bestaan van het Spiritualisme. Het is interessant omdat Plaat hier in haar eigen woorden weergeeft hoe het proces van psychometrie zich bij haar ontwikkelde en hoe zij het zelf beleefde. Het is mij vaak in mijn leven gevraagd: "Hoe kun je je gave, die psychometrie genoemd wordt, verklaren?

Ik zal het proberen. Lange tijd geleden, toen ik een pen ter hand nam die behoorde aan een persoon die ver weg en mij onbekend was, kwam er een vreemde sensatie over me. Ik kon het zelf niet geloven toen plotseling, alsof ik wakend droomde, deze persoon voor me zag aan wie de pen toebehoorde. Stel u voor: U zit in een stil film theater en het hele verhaal van iemands leven wordt geprojecteerd op het scherm. Zo was mijn eerste ervaring! Later, toen ik de kracht van psychometrie onder de handen van wetenschappers en psychische onderzoekers verder ontwikkelde, begon ik ook te zien met een innerlijk oog. Dit 'zien', zowel binnen als buiten is natuurlijk helderziendheid, maar bijna altijd is dat (bij mij) gestimuleerd door het vasthouden van een voorwerp dat iemand toebehoort, en de visioenen gaan over die persoon. Echter, bij experimenten met zogenaamd 'dood' materiaal (zoals botten van uitgestorven dieren, stenen van gebouwen, mineralen etc) krijg ik een visioen als een soort kaleidoscoop, waarbij het ene plaatje snel het andere opvolgt. Gedurende mijn psychometrische werk hoor ik ook een 'stem', alsof er iemand achter mij staat die namen, straten, plaatsen, datums en zo in mijn oor zegt. Bijvoorbeeld: als ik moet uitmaken of een steen, zeg een saffier, echt is of niet, dan hoor ik 'ja' of 'nee' . Ook bij het contact met een antiek voorwerp of portret, vertelt dezelfde 'stem' me of het om een authentiek stuk gaat. Op het moment dat ik een voorwerp in m'n hand heb en ik ervaar 'zwart', dan betekent dat een verbinding met iets crimineels of oneerlijks, en ik voel dat ik het voorwerp van me af moet gooien. Als ik er dan toch mee verder moet werken, vergt dat grote inspanning. Psychometrie heeft zich bij mij ook verder ontwikkeld naar het stellen van 'diagnoses' . Als ik met medici werkte, heb ik vaak artikelen die van hun patiënten waren vastgehouden en ik heb werkelijk de pijnen van de zieken ervaren, en in hun lichamen 'gekeken' , waarbij ik de wortels van hun kwade ziekte kon localiseren. Op zulke momenten heb ik 'gehoord' van een vriend - een arts die tijdens de Eerste Wereldoorlog is overgegaan - die me vertelde hoe deze patiënten behandeld moesten worden, en hoe ze de juiste zorg en dieet te geven. Ik ben gelukkig dat velen zoveel hulp hebben gekregen door mijn gave. Ik heb geprobeerd om het U tot op zekere hoogte duidelijk te maken hoe psychometrie werkt bij "Het meisje met de X-ray ogen" , zoals Professoren en artsen over de hele wereld mij noemen. Zelf geloof ik dat er geen 'onderbewuste' of 'telepathie' mee gemoeid is. Ik zég wel dat ik het U duidelijk heb proberen te maken, maar toch, noch ik, noch iemand van de grote wetenschappers die mijn vreemde gaven getest hebben zijn in staat geweest het werkelijk te verklaren. Er is een punt waar elk van ons moet stoppen, waar alle wetenschappers in dit veld halt moeten houden. We kunnen het 'supernormaal' noemen of wat we maar willen, maar hier komt het goddelijke element om de hoek kijken. En ik, als een van de vele werkers in het Spiritualisme, die gezegend is met deze goddelijke gave, dient zijn hoofd diep te buigen en iedere dag dankbaar te zijn dat ik die zegen mag gebruiken om mijn medemensen te helpen, en wat licht te brengen in hun vaak zo donkere en lijdende geesten en lichamen.

47

43. GEESTEN VAN DIEREN bron: Julie Beischel, in 'The Winds of Change' , okt 2011

Julie Beischel is hoofd researcher aan het Amerikaanse Windbridge Institute dat zich bezigheid met bewustzijnsonderzoek waarbij ook mediums worden ingeschakeld. Ik vertaal het artikel gedeeltelijk en vat de rest samen. "Sinds onze research meer en meer bewijs levert voor het voortbestaan van het menselijk bewustzijn na de dood, is een van de volgende vragen die daar logisch uit voortkomt die over het overleven van niet-menselijk bewustzijn. Als het niet plaatsgebonden zijn een karakteristiek is van bewustzijn ( een theory die door aspecten van psi wordt ondersteund), dan volgt daaruit dat dat voor elke vorm van bewustzijn geldt." Beischel gaat vervolgens in op de filosofische diepgewortelde misvatting dat bewustzijn alleen iets menselijks is, wortelend in het historische maar inmiddels

allang achterhaalde concept dat wij het middelpunt van de Schepping vormen. Sinds Descartes heeft men beweerd dat dieren alleen door instinct gedreven machines zijn en geen emoties bezitten. Het gebrek aan taal maakt het makkelijk die opvatting te verdedigen. Maar emoties gebeuren in het lichaam. Dat kan men zien aan mensen met hersenbeschadigingen die zich niet meer met woorden kunnen uiten, maar de emoties op een andere manier laten zien. Schrijft Beischel: "Als wij dan niet zoveel verschillen van onze dierlijke metgezellen, dan rijst de vraag of ze bij ons zullen zijn in het Afterlife. Er zijn vele gevallen ons doorgegeven via mediums, gechannelde informatie, Instrumental Trans Communication (ITC) en Bijna Dood Ervaringen die gaan over de aanwezigheid van dieren in het Afterlife. Zoals bijvoorbeeld de BDE van een 7-jarig kind dat bijna verdronk, en werd begroet, niet door engelen of familie maar door twee geliefde huisdieren die vier jaar eerder waren overleden. Het medium George Anderson channelde verschillende zielen die waren begroet door dieren. Anderson voelt dat een dier soms een mens eerder kan bewegen naar het licht te gaan dan een menselijke figuur dat kan. Dieren komen ook voor bij overgnagservaringen van mensen die geen huisdier hebben gehad. Windbridge Medium Doreen Molloy zegt dat communicatie in het Afterlife sowieso niet via gesproken woorden verloopt. Dus communicatie met levende of dode dieren kan zich op dezelfde manier voltrekken. Een ander Windbridge medium zegt: "Alle dieren hebben een spirit, net als mensen, en als het lichaam van een dier sterft blijft zijn spirit lichaam bestaan, of het honden, katten of vissen zijn. Spirit is spirit, liefde is liefde en verbindingen worden gelegd tussen de twee werelden." David Fontana, de in 2010 overleden directeur van de SPR en Spiritualist, zegt dat "mediums soms honden , katten en paarden zien in het Afterlife, en de beschrijvingen die ze van die dieren geven stemmen overeen met de huisdieren van degenen voor wie de dieren zich manifesteren." Datzelfde is ook Beischels ervaring: accurate beschrijvingen van honden en katten maar ook ratten en vogels. Eenmaal zag ze haar (levende) moeder met de twee overleden familiehonden, een Dalmatiër en een kleine bastaard die haar moeder volgden als gelukkige harige schaduwen. Bij navraag lijkt het alsof mediums die zelf dol op dieren zijn vaker dieren zien dan anderen. Bij sommigen is dat zelfs in 80% van de readings het geval. De dieren schijnen het heerlijk te vinden zich te kunnen laten zien en ze zijn er al voor de cliënt naar ze gevraagd heeft. Veel cliënten denken er niet aan dat een goed medium ook met dieren kan communiceren, en ze vragen er dus niet naar. Maar ze zijn blij verrast als het dier zich meldt, en vragen ook vaak of een dierbare overledene zijn hond of poes bij zich heeft.

Een medium antwoordde op de vraag welke soorten dieren er communiceren: honden, katten, ponies, konijnen, slangen, goudvissen, zelfs heremietkrabben en tarantula's! Andere mediums noemden apen, varkens, vogels en paarden naast honden en katten. Medium Renata Santorelli vertelt: "Direct na het begin van de reading kreeg ik een prachtige zwarte hengst te zien. Ik vertelde de cliënt wat ik zag, en dat ik moest zeggen "Mama, dit is Mr. Prince!" De client was geschokt en helemaal in tranen. Het paard liet me zeggen 'Dank je wel dat je me

gered hebt, en dank voor de biscuitjes!. De cliënt wist precies wat daarmee werd bedoeld. Ze vertelde dat ze het paard van de slager had gered en dat hij dol was op haar zelfgebakken koekjes.

48

Ze was geweldig blij, en ik was verbaasd over de duidelijkheid waarmee ik het paard gezien en gehoord had." Medium Marissa Ryan: "Een cliënt kwam voor haar moeder die pas was overgegaan, maar er kwam een aapje dat precies beschreef wat het had gegeten, hoe het was gestorven en wat hij voor speelgoed had. De vrouw bevestigde dat haar moeder een aapje had. Ik was verbijsterd." Medium Stephanie Ann Stevens: "Ik was bezig aan de telefoon een afspraak te maken voor een reading toen ik een sterke pindageur waarnam. Ik vroeg de cliënt of haar bijnaam soms 'pinda' was. Ze explodeerde haast van vreugde, want haar dierbare hondje die een maand eerder was overleden, heette Peanut." Medium Tracy Lee Nash:

"Gedurende een reading kwam er een zoon door die het had over 'Peter' en daarbij een 'squawk' geluid maakte. De zoon wilde zijn moeder laten weten dat hij en de vogel het goed maakten. Zij had voor het dier gezorgd toen haar zoon overleed, maar nu was de vogel ook gestorven. Ze hoopte dat die twee samen zouden zijn, want de jongen was

dol geweest of de vogel. Nu wist ze dat alles in orde was." Alle mediums zijn het erover eens dat het een helend effect op cliënten heeft te weten dat hun geliefde huisdier er nog is en op hen wacht. Veel mensen vormen diepe en emotionele banden met hun dieren, en het verlies van zo'n dier heeft veel invloed op iemands fysieke en geestelijke welzijn. Dat komt mede doordat het verdriet door de omgeving als minder belangrijk wordt gezien dan verdriet om het verlies van een partner of kind, terwijl het voor de betrokkene even ingrijpend kan zijn. Het aanschaffen van een ander dier neemt het verdriet niet weg. Er zijn nauwelijks supportgroepen voor mensen die een huisdier te betreuren hebben, terwijl daar wel behoefte aan is. Het komt opvallend vaak voor dat een overleden dier door de baas gezien of gevoeld wordt, zegt Beischel. Ook andere huisdieren reageren op de aanwezigheid van zo'n spirit dier. Zoals in dit verhaal: "We hadden 10 jaar lang een fret die opgroeide met onze hond. De fret ging het hele huis door en klom in het meubilair. Toen hij stierf hield ik onze hond in de gaten, maar ik kon niet aan hem merken dat hij de fret nog zag. De fret was van mijn zoon Marco geweest die was overleden. Een jaar later adopteerden we een tweede hond. Tot mijn verbazing was die direct geïnteresseerd in plekken waar de fret het meeste kwam, en hij scheen hem met zijn ogen te volgen De kleinkinderen merkten het ook. Na een paar weken hield de hond op met staren. Alleen als er een familiefeestje is doet hij het nog, en dan weet ik dat Marco er bij is, met de fret." Een medium vertelt van haar ontmoeting met een spirit katje: "Ik was te gast in een Bed & Breakfast huis en mijn kamer was op slot. Rond 4 uur 's nachts werd ik wakker en ik deed het licht aan. Aan het voeteneinde zag ik kleine katafdrukken, die omhoog klommen en tegen me aan gingen liggen, luid spinnend. Het was niet alleen voelen, maar ook zien en horen. Ik vertelde het de eigenaar in de morgen, en zei vertelde dat dat een van hun geliefde katjes was die altijd verscheen als hij voelde dat een gast hem bij zich wilde laten slapen. Het was een wonderlijke belevenis, een soort 'special effect' van de andere kant!" Er is maar weinig specifieke research gedaan naar ervaringen met overleden huisdieren, maar de IJslandse onderzoeker Erlendur Haraldsson heeft een enquête gehouden onder 991 mensen op IJsland. Op de vraag of men wel eens een overleden huisdier had waargenomen. 9% antwoordden positief, 87% van die antwoorden betrof huisdieren. De meeste waren gezien of gehoord, maar 31 % had ze ook gevoeld. Waarbij aangetekend dat IJsland meer helderzienden telt dan de meeste andere landen.

49

44. Francisco 'Chico' Xavier (1910-2002) was een buitengewoon

medium, in een land dat rijk is aan paranormale verschijnselen en mediamiek begaafde mensen: Brazilië. Vorig jaar verscheen er een boek over hem van Guy Lyon Playfair, een parapsycholoog die jaren onderzoek deed in Brazilië en daar zijn hart heeft liggen. Hoewel Francisco 'Chico' Xavier in de Spiritistische gemeenschap van Brazilië en daarbuiten een begrip is, kennen wij hem hier in het Westen nauwelijks. Zijn meer dan 350 met automatisch schrift (Psychografie, zeggen de Brazilianen) geschreven boeken zijn op een enkele na nooit in het Engels vertaald, laat staan in het Nederlands. Een boek dat wel vertaald is en daardoor zijn bekendste werk is geworden, is 'Nosso Lar' - ons huis. Onlangs werd het verfilmd.▼ Het boek is gedicteerd door André Luiz, een entiteit die zijn eigen weg in het Afterlife beschrijft. Noot: Het Braziliaanse Kardec Spiritisme hangt de doctrine van reïncarnatie aan en is sterk Christelijk in zijn oriëntatie.

Hieronder de inleiding van André Luiz. "Het leven houdt niet op. Het is een altijd stromende bron, en de dood is alleen het effect van een illusie. Een grote rivier volgt zijn eigen koers voor hij uitmondt in de uitgestrekte zee. Net zo volgt de ziel vele richtingen en gaat hij door vele landschappen, waarbij hij hier en daar kennis opdoet die zijn identiteit versterken en zijn kwaliteiten perfectioneren, voor hij de Oceaan van de Eeuwige Wijsheid bereikt. Het sluiten van onze aardse ogen is zo'n simpele gebeurtenis. Het achterlaten van het fysieke lichaam lost niet de fundamentele kwesties van het bewustzijn op, zoals het uitdoen van kleren niets te maken heeft met de diepe vragen rond leven en bestemming. Paden van de ziel...mysterieuze wegen van het hart...we moeten ze helemaal gaan voor we het Eeuwige Leven in zijn volle glorie kunnen bevatten. We kunnen er niet omheen dat we alle uitdagingen van het leven moeten doorlopen om onszelf te leren kennen in het lange proces van spirituele groei. Het is kinderlijk te denken dat in een enkel leven de transcendente vragen over de Oneindigheid kunnen worden beantwoord. Een leven is niet meer dan een enkel hoofdstuk. Een lichaam - een kledingstuk Een eeuw - een dag Een taak - een ervaring Een triomf - een stap vooruit. Een dood - de adem van vernieuwing. Hoeveel levens, lichamen, eeuwen, taken, triomfen en stervensprocessen liggen er nog voor ons? En toch spreken religieuze filosofen van definitieve beslissingen en situaties. Helaas zijn er heel wat religieuze leiders die spiritueel ongeletterd zijn. Het vraagt veel inspanning om de School van het Evangelie binnen te komen. Het is een harde weg, en een lange; heel erg lang. Onze bijdrage hier kan, nederig als hij is, jullie alleen een glimp laten zien van de fundamentele werkelijkheid. Ik ben dankbaar voor de geboden gelegenheid. Ik spreek tot jullie als een anonieme vriend, in broederlijke liefde. De mensheid is een breekbaar vat dat de hele waarheid niet kan bevatten. Dus beperken we ons hier tot het overbrengen van alleen de essentie van de ervaringen van de ziel. Over de Eeuwigheid zullen we het niet hebben, die is te onvatbaar. Het vat moet eerst sterker worden. Wij dragen dit verslag op aan de broeders en zusters die zich inspannen op de spirituele weg omhoog , en die begrijpen dat de wind waait waarheen hij wil, en dat je hem wel hoort maar niet weet waar hij vandaankomt of naartoe gaat (Joh. 3:8). En nu, mijn vrienden, laat mijn dankbaarheid op deze pagina's doorklinken in mijn getuigenis. Vriendschap, sympathie, liefde en geluk leven in de ziel. Wees ervan verzekerd dat in de diepte van mijn ziel die gevoelens leven voor u, de lezer."

50

45. Chico Xavier deed veel korte uitspraken en mensen tekenden op wat ze uit zijn

mond vernamen. In zijn boeken zijn juweeltjes te vinden. Een aantal van die korte stukken zijn samengebracht in het boekje 'Endearing Gems'. Hier is er een waaruit zijn bijzondere persoonlijkheid naar voren komt:

En als ik eerder sterf dan jij... Als ik eerder sterf dan jij, doe me dan alsjeblieft een genoegen: Vergiet zoveel tranen als je wilt, maar wees niet boos op God omdat hij mij weggenomen heeft. Als je niet om me wilt huilen, huil dan niet. Als je niet kunt huilen, trek je dat niet aan. Als je behoefte hebt om te lachen, lach dan. Als sommige vrienden over mij discussiëren, luister dan, en geef je eigen versie.

Als ze me de hemel in prijzen, demp dan hun overdrijving Als ze me uitvoerig bekritiseren, verdedig me dan. Als ze me als een heilige willen beschouwen alleen omdat ik er niet meer ben, leg ze dan uit dat ik misschien wel iets had van een heilige, maar op geen stukken na zo heilig als zij me afschilderen. Als ze een demon van me maken, zeg dan dat ik misschien iets van een demon in me had, maar dat ik m'n hele leven oprecht heb geprobeerd een goed mens te zijn. Ik hoop lang genoeg bij HEM te zijn om nuttig te zijn voor jullie, waar je ook bent. Als je zin hebt om over mij te schrijven, zeg dan maar een ding: "Hij was mijn vriend, hij geloofde in me en hij wilde dat ik dichter bij God zou komen. Dan mag je een traan laten. Ik zal er niet zijn om hem te drogen, maar dat hindert niet. Andere vrienden zullen dat in mijn plaats doen. En als ik zie dat er goede vervangers zijn, dan zal ik mij richten op de nieuwe taken die mij wachten in de Hemel. Maar alsjeblieft, kijk af en toe even in Gods richting Mij zul je niet zien, maar ik zal gelukkig zijn als ik zie dat je naar HEM omhoog kijkt. En als voor jou de tijd is aangebroken om naar de Vader te reizen, dan zal er geen sluier meer tussen ons zijn en wij zullen met God leven in de vriendschap die ons op aarde voorbereidde op Zijn aanwezigheid. Geloof je wat ik zeg? Bid dan, zodat we kunnen leven als iemand die weet dat hij op een dag zal sterven, en we kunnen sterven als iemand die wist hoe hij rechtvaardig moest leven. Vriendschap heeft alleen betekenis als het ons dichter bij de Hemel brengt. Maar, als ik toevallig eerder dan jij zal sterven, dan geloof ik dat ik me in de Hemel niet ongemakkelijk zal voelen, want jouw vriend zijn...is al een klein stukje van de Hemel....

51

46. KIJK OP HET HIERNAMAALS - mijn idee Spiritualisten hebben hun eigen kijk op het leven na de dood. Die kijk is vaak ingeprent door een religieuze opvoeding, door bijbelverhalen en in een latere fase door mediums, televisieprogramma's en boeken zoals die van Jozef Rulof en Mulder-Schalenkamp. Een enkeling zal daar ook eigen ervaringen aan toe kunnen voegen in de vorm van een Bijna Dood Ervaring, of dingen die hij helderziend waarneemt. Overtuigingen zijn rare dingen. Op een zeker ogenblik hebben we ze, en vaak weten we niet meer hoe ze nou precies gegroeid zijn, of waar ze vandaan kwamen. Dat maakt iedere overtuiging betrekkelijk, en hoogst persoonlijk. Zelfs voor degenen onder ons die gezegend zijn met een zekere mate van helderziendheid is het waargenomene maar een stukje van de oneindigheid waarvan we de ware aard niet kunnen vatten. Zelfs na de dood niet, is ons verzekerd door gidsen die het kunnen weten. Zelf vind ik het altijd erg belangrijk om kennis te nemen van andere overtuigingen dan de mijne.

Daar ben ik m'n hele leven al mee bezig, en stukje bij beetje heb ik daar die van mijzelf in gevonden...min of meer...want ik ben nog steeds een twijfelaar met meer vragen dan zekerheden. En dat wil ik graag zo houden. Wie zoekt staat open, en wie zeker is staat stil. Het leven na de dood is een gegeven dat alle mensen door alle tijden heeft beziggehouden. De enige zekerheid in het leven is dat we doodgaan. Hoe we de dood ook zien, we kunnen hem niet ontlopen. We kunnen hem benoemen als sterven, overlijden, de pijp uitgaan, het hoekje omgaan, gaan hemelen, of , zoals wij zeggen: overgaan. Met dat woord is alles gezegd: wij geloven dat er een grens is die aan de andere kant leven biedt. Overgaan is een stap nemen naar een volgende fase. Het beeld van ergens overheen gaan, een grens, een water, is niet aan spiritualisten voorbehouden. Maar het beeld wat men van 'de overkant' heeft is essentieel verschillend. Zo geloofden de oude Grieken dat de zielen werden overgevaren door Charon, die met zijn zielenbootje de rivier de Styx overstak en de zielen in het schimmenrijk, de Hades afleverde. Doden kregen een muntje mee voor de overtocht. Dat schimmenrijk had niets van het Zomerland dat wij ons zo graag voor de geest halen; het was er donker en vochtig en de zielen waren de weg en hun persoonlijkheid kwijt. Jakkes. Ook de oude Hebreeën hadden zo'n schimmig beeld van het dodenrijk, dat ze 'Sheool' noemden. Bij de Egyptenaren was het wat gezelliger. Daar werd juist de nadruk gelegd op de persoonlijkheid die behouden bleef en dus graag het leven zo gewoon mogelijk wilde voortzetten. Daarom kregen belangrijke Egyptenaren alles mee wat hen in het aardse leven genoegen had gegeven. Men geloofde in een ziel die het lichaam verliet en in een oordeel waarbij die ziel gewogen werd. Was het in orde, dan kon men de 'gelukkige velden' betreden. Zoals ook de Germanen, als ze flink en moedig hadden gestreden, de eeuwige jachtvelden de hunne mochten noemen. Het idee dat we na de dood gewoon doorgaan met waar we mee bezig waren is tamelijk algemeen. Voor Hindoes is er een eindeloos rad van geboorte, dood en wedergeboorte. Verschillende sectes binnen het Hindoeïsme hebben verschillende opvattingen over hoe het ons na de dood zal vergaan. Voor Boeddhisten is er geen zelf en geen wereld ook al lijkt dat allemaal tamelijk echt. Van dat idee hoopt de Boeddhist verlost te worden. Lukt hem dat niet, dan moet hij het in een volgend leven opnieuw proberen. Nirwana is geen Zomerland; het is een permanente staat van Zijn, waarin het individu niet langer bestaat. Joden houden zich niet zo bezig met een leven na de dood. Het oude testament is er vaag over. Het Jodendom is een praktische godsdienst, gericht op dit leven en de directe relatie met God en mensen. In de Islam gelooft men dat Allah alle mensen beoordeelt en ze naar gelang hun verdiensten de ene of de andere kant opstuurt. Wie zo goed mogelijk heeft geleefd heeft niets te vrezen. Wat het Christendom betreft: De Openbaring van Johannes levert ons de meest volledige beschrijving van 'het Hemelse Jerusalem' waar de straten geplaveid zijn met goud en edelstenen en alles van onmenselijke maat is. Die man moet mooie dromen gehad hebben. Maar om het Hiernamaals zo mooi mogelijk te laten afsteken moest hij wel het leven op aarde in alle toonaarden de grond in boren. Dat is de tendens van de meeste Christelijke overtuigingen: voor de 'uitverkorenen' komt het echte leven pas na de dood, en in de regel is dat saai, braaf en oneindig. Dan maar liever de Spiritualistische Hemel, dan beleef je nog eens wat.

52

47. Arthur Ford (1897-1971) was een Amerikaans medium en healer. Ford

behoort, zou je kunnen zeggen, tot de 'top tien' van de meest opmerkelijke mediums, die een enorme impact had op heel veel mensen, mede door de grote precisie van zijn boodschappen die hij in trance gaf. Zijn gids was 'Fletcher' . Het meest bekend is Ford geworden door de 'code' van Houdini, de illusionist en vervolger van mediums. Daarover in een ander stuk. Forts credo was: "Spiritualisme is de wetenschap, filosofie en religie van eeuwig leven, gebaseerd of feitelijke communicatie door mediumschap met hen die in de spiritwereld leven." Er is veel door en over hem geschreven. In 1958 verscheen zijn autobiografie 'Nothing so Strange' en van de hand van Frank Tribbe verscheen in 1999 'An Arthur Ford Anthology' , waarin uitspraken van Ford tijdens zijn aardse leven en vanuit het leven hierna zijn samengebracht. ook schreef Ford 'The Life Beyond Death' (1971) . Verschillende mediums gaven boeken uit waarin Ford van zich doet spreken, waaronder Ruth Montgomery in 'A World Beyond' uit 1971, in 1973 bij Gottmer uitgegeven als 'De Wereld aan Gene Zijde' . In 1955 richtte Ford de Spiritual Frontiers Fellowship op: een universele groep

voorgangers en gelovigen van alle richtingen die geïntereseerd waren en onderzoek wilden doen naar paranormale belevenissen. Helaas viel die beweging in de 70er jaren uit elkaar, en nu is er nauwelijks nog wat van over dan de zoveelste New Age vereniging. Meer succes heeft de in 1974 door Fords vriendin Patricia Hayes opgerichte 'Arthur Ford International Academy of Mediumship', gevestigd in Georgia. http://www.delphiu.com/fordAcademy.htm Uit 'Nothing so Strange' Ford's eerste kennismaking met zijn gids 'Fletcher', die vele jaren zijn vaste begeleider in zijn mediumschap zou zijn. "Op een dag in 1914 , toen ik in trance was, kondigde een onzichtbare persoonlijkheid zich aan die zichzelf voorstelde als Fletcher, en zei dat hij voortaan mijn permanente assistent zou zijn vanuit de ongeziene wereld. Zo simpel begon ons partnerschap. Fletcher zei dat hij efficient met mij zou kunnen werken, omdat hij de goede energiefrequentie had om contact te maken en vol te houden. Dat was jaren voor ik een goed idee had van waar hij het over had, maar ik was opgetogen dat ik een betrouwbare collega zou hebben die zou verschijnen wanneer ik in trance raakte en als intermediair zou optreden tussen onzichtbare en zichtbare bezoekers die samen wilden praten met behulp van mijn mediumschap. Zo'n partner wordt meestal een 'controle' genoemd. Natuurlijk was ik het niet tot wie Fletcher direct sprak; hij kondigde zijn komst aan bij een vriend die een zitting gaf: "Vertel Ford dat ik zijn controle zal worden en dat ik Fletcher genoemd word ". Bij de volgende zitting vroeg mijn vriend hem, in mijn naam, wie hij was en wat voor persoonlijke reden hij had om mij te helpen. Fletcher legde uit dat hij mij als kind had gekend. Hij wenste zijn middelste naam te gebruiken om zijn familie schaamte te besparen. Ze waren Rooms Katholiek en hadden bepaalde ideeën over het Hiernamaals die niet strookten met dat wat Fletcher nu intussen had begrepen. Ze zouden zelfs behoorlijk verontrust kunnen worden door het feit dat de hemel niet alleen was bewoond door mensen van hun eigen geloof. Dat had hem zelf ook verwonderd. Fletcher vertelde verder dat hij in de eerste Wereldoorlog was gesneuveld, en gaf verdere feiten over zijn leven, en zelfs het adres van zijn familie. Ik schreef de familie, en vroeg informatie over de familie, zonder daarbij natuurlijk te vermelden wat de reden daarvan was. Alles werd bevestigd, en dat gaf mij vertrouwen, waardoor ik Fletcher accepteerde. Soms zie ik hem ook, altijd als een jonge man. Soms, als ik een publieke demonstratie geef en niet echt in trance ben, zie ik zijn gezicht duidelijk voor me. Al snel hadden we een goed werkrelatie. Als ik in trance wil gaan ga ik op de bank liggen of ik leun achterover in een makkelijke stoel en adem langzaam en ritmisch in en uit, tot ik de energie voel die mijn solar plexis ingaat. Dan richt ik mijn aandacht op Fletchers gezicht, tot ik het tegen het mijne voel, waarna er een schok is, en ik het bewustzijn verlies. Mijn lichaam is in slaap, en als ik wakker word heb ik het gevoel verkwikt te zijn. Zo gauw ik in trance ben, kondigt Fletcher zichzelf aan bij de kring, door 'hallo' te zeggen, met een licht Frans Canadees accent. Het zijn duidelijk mijn stembanden die hij gebruikt, en voor een groot deel ook mijn woorden. Soms gebruikt hij woorden die hem door geesten gegeven worden, en die hij soms verkeerd uitspreekt. Soms spelt hij een woord, en af en toe probeert hij meerdere versies, tot hij de juiste uitspraak te pakken heeft. Gedurende de eerste minuten van de trance schijnt Fletcher zich een indruk te vormen van de groep 'sitters' , en hij becommentarieert hun geografische herkomst en hun beroep. Soms vraagt hij de namen van de sitters. De namen van de geesten zijn soms moeilijk voor Fletcher, zoals voor iedere controle. Bij een bepaalde gelegenheid kon hij wel de ziekte van iemand benoemen, met de hulp van een dokter in de geestenwereld, maar de naam van de dokter kon hij niet te pakken krijgen. Hij schijnt dan impressies te krijgen waaruit hij de naam tenslotte kan opmaken."

53

48. SYLVAN MULDOON (1903-1969) was een Amerikaanse pionier op het gebied van

astrale projectie. Zelf verliet hij zijn lichaam regelmatig, als een natuurlijk talent dat zich het eerst openbaarde toen hij 12 was en met zijn moeder logeerde in een Spiritualistisch kamp . Dat was zijn eerste astrale avontuur. Er zouden er honderden volgen. Hij schreef er diverse boeken over:'The Projection of the Astral Body', 'The Case for Astral Projection' en tenslotte 'The Phenomena of Astral Projection'. Muldoon wordt als de grondlegger beschouwd van het onderzoek naar de OBE, een plaats die hij deelt met Robert Monroe (1915-1995) die veel impact had met zijn 'Journeys out of the Body' en 'Far Journeys' , en later het Monroe Instituut oprichtte waar onderzoek wordt gedaan naar OBE's. Hieronder wat Muldoon schreef ter gelegenheid van de Spiritualist World Centennial 1848-1948, in het vaker geciteerde 'Grand Souvenir Book' :

Astral projection as a Proof of Spiritualism

Het Moderne Spiritualisme is gebaseerd op twee leerstellingen: dat de mens de dood van het lichaam overleeft, en dat hij na de overgang in staat is te communiceren met hen die nog in de aardse sfeer vertoeven, met de hulp van mediums. Dat alles is bewezen tot tevredenheid van velen, waaronder een

aantal van 's werelds grootste wetenschappers. Maar er is een andere weg om die overtuiging van de realiteit van de geestelijke wereld te verkrijgen, misschien wel de meest overtuigende van alle, voor hen die die ervaringen zelf hebben ondergaan. Ik doel hier natuurlijk op astrale projectie. Als je ooit je fysieke lichaam hebt verlaten terwijl je volledig bij bewustzijn bent en los van je lichaam kunt handelen, terwijl je naar je fysieke vehikel kijkt dat slapend op bed ligt, dan heb je niet de geringste twijfel meer dat je een onsterfelijke spirit hebt die zich tijdelijk in een andere wereld bevindt, een wereld die je permanente thuis zal zijn na de fysieke dood. Ik heb deze ervaring honderden keren gehad, en ik heb getuigenissen uit de eerste hand verzameld van talloze anderen die soortgelijke ervaringen hebben gehad. Geen enkel bewijs kan krachtiger zijn dan dit, voor iemand die een echte astrale projectie heeft ondergaan. De Italiaanse Spiritualist en psychisch onderzoeker Ernesto Bozzano legde er de nadruk op dat, in zijn opinie, astrale projectie een van de sterkst mogelijke bewijzen is van de realiteit van de geestenwereld en van contact daarmee. Hij argumenteert dat astrale projectie in zichzelf een complete weerlegging is van de hedendaagse materialistische psychologie die zegt dat de geest een functie is van de hersens. Astrale projectie bewijst ons eens en voor al dat de geest kan bestaan buiten de fysieke hersens, zelfs in dit leven. Waarom dan niet als de hersens er niet meer zijn? Ik heb deze vraag uitvoerig behandeld in mijn boek "The Projection of the Astral Body", gepubliceertd in 1929. Daarin geef ik ook instructies over hoe een uittreding met succes bereikt kan worden. Projectie van het astrale lichaam bewijst van enorme waarde te zijn voor het Spiritualisme, omdat het alle tegenargumenten afdoende weerlegt. Het heeft mij altijd verwonderd dat deze feiten niet meer algemeen bekend zijn en onderschreven door Spiritualisten, en dat de ervaringen van astrale projectie in de Spiritualistische literatuur een betrekkelijk kleine plaats innemen. Ik kan niet anders dan voelen dat de publicatie van mijn boek een keerpunt is in de geschiedenis van het onderwerp, nieuwe vergezichten openend waar men niet van heeft kunnen dromen. Sinds de publicatie is er een hele nieuwe categorie literatuur ontstaan rond dit onderwerp, en er zijn mij veel ervaringen opgestuurd, waarvan ik sommigen in mijn binnenkort te verschijnen boek, 'The Case for Astral Projection' heb verwerkt. Van over de hele wereld heb ik brieven gekregen van mensen die vertellen over hun Out of Body Experiences. Hun aantal is verbazend groot. Ik zou Spiritualisten willen aanraden zichzelf te verdiepen in de literatuur over dit onderwerp, en vooral zulke ervaringen zelf na te streven. De verspreiding van het Spiritualisme zou enorm versneld kunnen worden door de bewijzen verzameld door OBE's, dat in zichzelf absoluut bewijs is van een andere wereld...een bewijs dat ikzelf heb gekregen en wat anderen ook kunnen krijgen door astrale projectie.

54

49. DRIE WENSEN Dit stukje is geïnspireerd op 'The Last Crossing' van het beroemde medium Gladys Osborne Leonard (1882-1968). Ik vond het op internet en vertaalde het. De schrijver is anoniem.

1. Ik wou dat ik leefde in een wereld waar iedereen letterlijk God kon zien en kennen, zodat het weten dat God puur liefde is niet vreemder en verwarrender zou zijn dan weten dat de zon aan de hemel staat. 2. Ik wou dat ik leefde in een wereld waar iedereen zorgde voor elkaar; waar ons leven en werk en economie en de bouw van onze steden op menselijkheid en betekenis gericht waren. 3. Ik wou dat ik kon leven alsof dat werkelijk het geval is. Het punt is, dat als je je verdiept in boeken over spiritualisme, of werken van mystieken leest, of hedendaagse verhalen over Bijna

Dood Ervaringen, er na verloop van tijd een beeld ontstaat van een wereld waarin zulke dingen werkelijk bestaan. Een gebied waar het woord 'God' niet een soort overleefde, stoffig-ruikende abstractie is, maar een alledaagse presentie, waar iedereen op vertrouwt, zo natuurlijk als ademen. Een gebied waar synchroniciteit vanzelfsprekend is, toevalligheden gewoon gebeuren, dat wat je verlangt al voor je klaar blijkt te liggen en alles schijnt met een innerlijk licht, dat het licht is van God. Alsof wij hier in deze aardse dimensie slapende kinderen zijn die op een dag, na een lange ziekte, gewekt worden in een glorieuze zonverlichte dag, en lachen om onze bange koortsdromen, terwijl we tegelijkertijd ons verbazen over het wonder waardoor we geheeld werden. Een wereld waar iedereen die je hebt gekend aanwezig is en met liefde aan je denkt, en mensen die je nooit hebt ontmoet lachend naar je toe komen en vertellen je dat ze weten wie je bent. Een wereld waar iedereen een stralende glimlach heeft en niemand zijn vreugde kan verbergen. Je wist altijd al dat het universum een grap was, maar je dacht dat het een wrede grap was. Nu hoor je eindelijk de clou. Het is een wereld waar de hemel niet donker is, de ruimte tussen de sterren geen vacuüm, leven en activiteit en beschavingen miljoenen lichtjaren in het rond, en iedereen spreekt met een vorm van telepathie. Je kunt vliegen als je wilt (hoewel je de omgeving beter ziet als je loopt), en met een enkele gedachte iets tot stand brengen is niet moeilijker dan iets downloaden van internet. Bovendien kun je elk gewenst moment in je geschiedenis oproepen en bekijken. Alles heeft betekenis, en al het werk is vrijwillig. Had ik het al over de stralende bomen? Zoveel mensen praten daarover. Vaak is dat het eerste wat opvalt. De planten gloeien alsof ze in brand staan en kleuren zijn helderder dat wat we hier kennen; meer frequenties, minder vaste stof. Onvergelijkbaar en niet te beschrijven. En dat is dan de allereerste indruk. Wat het benadert is een boom die belicht wordt van onderen, in het donker, of een bijzonder effect in een computerspel. Plotseling, een moment, wordt je herinnering wakker. Alsof je leeft in een science-fiction film, een die nooit ouderwets wordt. Mensen bidden zo vanzelfsprekend als ademen. Licht omgeeft ze als druppels van een fontein. Er komt een straal uit de hemel en...een lach van achter het universum breekt je hart binnen... God. Iemand sprak tegen me, boog zich over me heen en keek me doordringend aan, alsof hij elk woord voor altijd in m'n herinnering wilde branden. Ik zal zijn woorden nooit vergeten; niets kan ze ooit uit m'n geheugen wissen. Hij zei: "je bent hier maar even. Onthou wat ik je ga zeggen. Doe geen moeite om alle details van het landschap te onthouden, hoe mooi het ook is, maar onthou wat ik zeg, want de tijd is kort. Vertel iedereen - iedereen die wil luisteren - dat er een Ander Leven is. Een echt leven in een echte wereld. Een actieve, interessante wereld. We zijn gelukkig. Alles is goed hier in deze sfeer. God is hier. Wij zijn in zijn buurt. Alle ideeën die de Christelijke religie ooit heeft gekoesterd over een toekomstig leven, schieten te kort in vergelijking tot deze wonderbaarlijke realiteit. Vertel het aan iedereen. Het is waar."

55

50. Gordon Higginson (1918- 1993) was een van de grootste mediums van de

20ste eeuw. Zijn autobiografie 'On the Side of Angels' begint hij zo:

"Ik denk dat het verhaal van mijn leven begon toen mijn moeder 14 jaar was. Mijn geboorte was voorbestemd! Mijn moeder, Fanny, kreeg jaren voor haar huwelijk van de spirit wereld te horen dat ik een medium zou zijn en belangrijk werk te doen had op deze aarde. Spirit had gelijk. Alles gebeurde zoals ze hadden gezegd." Wie dit leest moet onwillekeurig denken aan het bijbelse verhaal waarin Maria te horen krijgt dat ze een zoon zal baren. Higginson trekt die parallel ook. "Alles is zoals het moet zijn. Door de hele historie van de mensheid zijn er engelen op bezoek geweest met een boodschap. " Fanny Higginson was zelf een goed medium, en Gordon ging al als kind naar seances. Op zijn 12 stond hij voor het eerst voor een zaal. Zijn beide broers en zuster hadden geen talenten op dit gebied, maar Gordon volgde in zijn moeders

voetsporen. Over Higginson is veel te vertellen; zijn leven hing aan elkaar van bijzondere gebeurtenissen. Zoals die keer in 1970 toen hij verdwaalde op bekend terrein en 'toevallig' in de buurt van het noodlijdende, gesloten Stansted Hall terecht kwam, waar hij de nacht moest doorbrengen. Op dat moment was er een kritieke situatie: geen geld om het enorme gebouw te restaureren en aan te passen, en niemand om de SNU te leiden. Higginson was niet van plan om dat te gaan doen: een gezin, baan, veel mediumwerk, hij kon het er niet bij hebben. Bij zijn onverwachte komst in de stille Stansted Hall wachtte er een monnik op hem in de bibliotheek. Dat alleen was al uitgesloten, niemand wist waar hij was, behalve Mr. Higgs, de concierge. De monnik vroeg hem dringend zich beschikbaar te stellen als President van de SNU. Higginson weigerde. Terwijl hij even in de gang praatte met Mr.Higgs verdween de monnik. Weg. Er was maar één deur in de bibliotheek, en daar was niemand door vertrokken. Onnodig te zeggen dat Higginson president van de SNU werd. Hij zou het 20 jaar blijven. Door hem werd Stansted Hall wat het nu is, en de SNU overleefde de crisis. In zijn autobiografie schrijft Higginson:

Het idee van Spiritualisme is om naties te verenigen, niet om ze te verdelen. Spiritualisme gaat over leven, niet over dood. Het is geen religie die zichzelf aan je opdringt en die je vertelt wat je wel en niet moet doen, of dat je niet het eeuwige leven zult hebben als je niet aan deze of gene voorwaarden voldoet. Voortleven na de dood hangt niet af van je religie of van welke leringen je volgt. Het hangt niet af van of je een heilige of een zondaar bent, een atheïst of een Christen, een Jood, Moslim of Boeddhist. Dat alles maakt geen verschil. Je hemel zal zijn wat je er zelf van maakt. Je kunt alleen oogsten wat je hebt gezaaid. Spiritualisme geeft een sleutel voor het leven zoals geen enkele andere beweging dat kan. Het wijst je de weg. Spiritualisme vertelt je dat God noch een man noch een vrouw is. God is een macht en invloed in de wereld, een 'Mind'waar we niets van weten en die niet gebonden is aan geloof of dogma. Wij hebben niemand nodig die bemiddelt tussen God en mensen, we leren mensen zich alleen tot God te richten Ieder mens kan zich in die richting begeven. Het lichaam is de Temple van de Spirit. De Spirit woont in je en is deel van de scheppende kracht. Onze pioniers zochten de hemel af, Onzeker over wat ons na de dood te wachten stond. Ze zochten en vonden hun geliefden op de weg naar de eeuwigheid, waar ze op hen wachtten. Ze konden niet naar ons toekomen tot we hen hadden geaccepteerd. Ze probeerden het, maar waren altijd teruggekeerd omdat we hebben geleerd dat het slecht is met de doden te spreken. We merkten dat onze dierbaren lang pogingen deden ons te bereiken, maar hen die zij wilden groeten waren bang voor de verdoemenis beloofd aan wie de sluier zou lichten. De kerk had die angst voor haar eigen doeleinden verkondigd. Maar uiteindelijk kwam de waarheid aan het licht.

56

51. TOEVALLIG BIJNA DOOD

Het universele verschijnsel van de Bijna Dood Ervaring (BDE) staat volop in de belangstelling. Men kan daarover niet beter geïnformeerd worden dan door de boeken van Raymond Moody en het recente book van de Nederlandse cardioloog Pim van Lommel: Eindeloos bewustzijn. Onlangs waren we bij een lezing van van Lommel voor een paar honderd medische en psychologiestudenten. Een hoopvol gebeuren, want juist die mensen krijgen in de toekomst bij hun patiënten en cliënten misschien te maken met zulke ingrijpende ervaringen, die mensen zo totaal kunnen herprogrammeren. In de lezing en ook in zijn boek, haalde van Lommel de Amerikaan George Ritchie aan, een van de mensen wiens BDE in 1943 een kettingreactie veroorzaakte die alle mensen die geloven dat 'toeval niet bestaat' in het gelijk stelt. Want toen enkele jaren later Ritchie zijn ongelofelijke ervaring in het openbaar vertelde, zat daar de jonge student Moody ► in de zaal. Moody was zo getroffen door wat hij hoorde dat hij systematisch onderzoek begon te doen, resulterend in zijn beroemde boek Life After Life

(Vert: Leven na dit leven), over wat hij de 'Near Death Experience' (NDE) noemde, een term die is gebleven. Na de lezing van van Lommel haalde ik het boekje van Ritchie, 'Return from Tomorrow' uit de kast om het nogmaals te lezen. Waarschijnlijk is het ook in het Nederlands vertaald. Ritchie's BDE is een van de rijkst gedetailleerde uit de literatuur. Hij maakte een mythische reis door hemel en hel, in de traditie van Dante en Swedenborg, en zag waar profeten, zieners en heiligen over vertellen maar wat voor aardse ogen verborgen blijft. In het kort zijn verhaal: In 1943 onderging George Ritchie militaire training in een kamp in Texas, om te eindigen bij de invasie in Normandië. Maar zover kwam het niet. Hij kreeg griep en vervolgens longontsteking, een gevaarlijke ziekte, want penicilline was nog niet in gebruik. Na een totale ineenstorting werd hij dood verklaard en klaargemaakt voor het mortuarium. Nadat hij zijn lichaam had verlaten en ook het ziekenhuis, zwierf hij astraal en ontredderd door vreemd land en een vreemde stad, die hij veel later, als mens van vlees en bloed, zou herkennen. Na die beangstigende ervaring en een zoektocht naar zijn lichaam was er ineens die lichtende gestalte, die Richie, Christelijk opgevoed als hij was, onmiddellijk met Jezus identificeerde. Vanaf dat moment reisde hij langs donkere en lichtende sferen, waarbij de telepathische uitleg van 'Jezus' hem een verhelderend inzicht verschafte in zichzelf en het leven dat hij tot nu toe had geleid.

9 minuten was Ritchie dood. Dat is lang, te lang voor hersens om zonder zuurstof te zitten. Maar dan dat toeval weer. Een jonge rekruut die hem naar het mortuarium moest brengen, drong er bij een meerdere op aan Ritchie een adrenaline- injectie direct in het hart te geven. Dat was heel ongebruikelijk, en werd nooit gedaan bij iemand die al enige tijd zwaar ziek was geweest. Maar de overste ging erop in. Dat was niet minder dan een wonder: oversten deden niet wat rekruten voorstelden. Zo zat de legerwereld niet in elkaar. Maar in dit geval... George Ritchie ◄ kreeg de injectie, en mirakel op mirakel: zijn hart kwam weer op gang. Sterker nog: zijn hersens bleken onbeschadigd. Na enkele weken was hij fit genoeg om zijn leven weer op te pakken.

Jezus week, maar hij werd niet vergeten. Ritchie's verhaal maakte het mogelijk dat in de halve eeuw na zijn ervaring duizenden hun Bijna Dood Ervaringen konden vertellen, en daardoor kon ons begrip en kennis van buitengewone menselijke belevenissen en van leven na dit leven toenemen en kregen tallozen het begrip en de erkenning die ze toekwam. Toeval?

57

52. CORAL POLGE , schildermedium (1924-2001)

Er zijn in de geschiedenis van het Spiritualisme diverse methoden geweest waarmee mediums samen met de geestenwereld portretten of andere kunst geschapen hebben. Iemand die op die manier grote bekendheid heeft gekregen is Coral Polge (1924-2001), een vrouw met artistieke gaven en een schildertalent. In haar autobiografie 'Living Images' vertelt Polge dat ze op haar eerste bezoek aan een Spiritualistische kerk in Engeland door een medium werd geïnformeerd over haar psychische gaven, waar ze op dat moment nog geen idee van had. Ze werd lid van een ontwikkelingsgroep voor mediumschap, maar daar kon ze haar unieke opdracht niet ontwikkelen. In tegenstelling tot andere

psychische portretschilders zag Polge haar onderwerp niet, dus hoe moest ze ze dat dan schilderen? Na enige tijd begon ze in kleine kring te experimenteren. Ze zag haar gave als een vorm van fysiek mediumschap en de aanwezigen waren de 'batterij-opladers' die haar manifestaties mogelijk maakten. Eerst ontving Polge alleen schrift. Onleesbaar, in de meeste gevallen. Later bleken het instructies te zijn en voorspellingen. Polge ontdekte dat het hielp als een van de aanwezigen zijn hand op haar rug hield. Zo ontstonden de eerste psychische tekeningen, heel verschillend van haar eigen 'aardse' werk. Polge's eerste portretten waren van haar eigen helpers, en van potlood ging ze over op pastels, een techniek waar ze geen ervaring mee had. Haar raad: neem het materiaal dat je gids voor je kiest, en niet dat wat je zelf zou willen gebruiken of wat een ander gebruikt. Dat Polge van nature een goeie tekenaar was hielp haar in haar pogingen. Iemand die niet kan tekenen zal ook met spirit portretten grote moeite hebben, zegt ze. Polge's gids raadde haar af voor zichzelf te adverteren. "Je werk is genoeg reclame" zei hij. Polge werkte nu bij grotere Spiritualistische bijeenkomsten, en had daar veel succes. De kunst is je niet te laten beïnvloeden door je verstand, en ook niet door degene voor wie je het portret tekent, zegt Polge. Het is beter die niet in het vizier te hebben. Polge tekende vaak voor mensen die haar een brief stuurden. Foto's vroeg ze nooit. Een handgeschreven brief bracht het contact tot stand. Toen Polge een keer in de Royal Albert Hall optrad voor 6000 mensen was ze behoorlijk nerveus, want het werken met een overhead projector had niet haar voorkeur. Gelukkig werkte ze samen met Gordon Higginson, een van de beste mediums uit die tijd, en haar succes was verzekerd. Stephen O'Brien, een bekend Engels medium en healer die vaak met haar werkte, zei bij haar dood in 2001: "Ze verhoogde het spirituele bewustzijn van het publiek. Enorme mensenmassa's zaten als in trance als, vanuit het niets, de gezichten van hun geliefden vorm kregen. Menigeen was in tranen. Treurenden werden getroost, gebroken harten geheeld. Mensen waren opgetogen met de portretten van hun dierbaren. Haar mediamistische gaven zullen worden gemist en nog lang worden geprezen. Ze was een van de meest begaafde psychische kunstenaars van de twintigste eeuw."

Spirit werkt soms met een omweg. Eens maakte Coral een portret van een man voor een vrouw in het publiek. De vrouw herkende de afgebeelde persoon niet, maar ze vond het portret zo mooi dat ze het mee naar huis nam en in de hal aan de muur hing. Een paar maanden later kreeg de vrouw nieuwe buren, en die kwamen op bezoek. Toen ze binnenkwamen en de man het portret zag riep hij "waar heb je in's hemelsnaam dat portret van mijn vader vandaan gehaald!"

In latere jaren gaf Polge cursussen op Stansted Hall voor aankomende psychische artiesten. Boven twee indrukwekkende portretten van de spirit guides van andere mediums, en ◄ foto's en portretten..

58

53. James van Praagh (1958 - ) heeft een website:

http://www.vanpraagh.com/ Hij is een bekend Amerikaans medium, streng katholiek opgevoed, waardoor zijn begaafdheid lange tijd onderdrukt en ontmoedigd werd, eerst door zijn omgeving, later door hemzelf. Hij schreef een reeks boeken, en van zijn leven is ook een film gemaakt "Talking to Heaven", die ook in Nederland als serie op de TV is geweest. Uit zijn boek 'Reaching to Heaven', in het Nederlands, onlogisch, vertaald als 'Spirituele reizen tussen leven en dood' , haal ik hier een paar fragmenten. Over abortus. "Soms spreek ik in mijn zittingen een geest over de situatie in het lichaam van een moeder. Een afdalende geest is psychisch met de moeder verbonden en neemt alles op wat zich rond en binnen zijn moeders aura bevindt. Als een moeder het kind niet wil, worden deze emoties opgenomen in de aura en ervaren door het kind. Bovendien kan een psychologische schok de ontluikende foetus heel makkelijk op allerlei manieren beïnvloeden en bijvoorbeeld leiden tot een of andere afwijking. Wat een miskraam betreft geloof ik dat dat het werk van de natuur is om een eind te maken

aan een imperfectie. Dat brengt mij op het controversiële onderwerp van de abortus. Elke keer als ik daarover spreek komen er mensen naar me toe en vertellen me over hun diepe droefenis en hun kwellend schuldgevoel. Als abortus wordt gepleegd heeft de geest het lichaam niet geheel gevuld en zal hij terugkeren naar de geestelijke wereld. Daar zal hij blijven wachten op een ander geschikt moment om zich te manifesteren. Onthoudt dat een nieuw wezen spiritueel verbonden is met de moeder en zich er volkomen van bewust is dat een abortus kan plaatsvinden. In de meeste zittingen die gaan over dit onderwerp lijkt het alsof abortus noodzakelijk is voor de spirituele groei van de moeder. Voordat hij incarneert zal een geest een situatie creëren, zoals een abortus, om lessen te leren over eigenwaarde, schuld, mislukking en liefde. Heeft deze daad karmische gevolgen voor een vrouw in een toekomstige incarnatie? Niet noodzakelijk. Hopelijk zal een vrouw door deze emotioneel moeilijke ervaring leren meer van zichzelf te gaan houden en bewuster te worden." Leven in de fysieke wereld "Als de herinneringen over een hemelse wereld van vreugde en licht langzaam vervagen en worden vervangen door een gevoel van zwaarte en koude, dan voelt de pas gearriveerde ziel zich ietwat verward als hij de stoffelijke wereld weer betreedt. Hij heeft een wereld verlaten van orde, waar hij zich thuis voelde. In plaats daarvan is er nu onzekerheid en eenzaamheid. Niet meer zweeft de geest door een wereld van kleur, licht, gevoelens en verwondering. Niet meer reist hij met de snelheid van gedachten. Niet meer kan iedereen zijn gedachten lezen. Een geest is wederom gevangen in een wereld waar de energie compact is, de kleuren dof en mat; het enige licht dat hij ziet komt van de zon. Hoewel een geest vrij 'oud' is als hij incarneert, is hij toch ook splinternieuw. Hoewel hij een lading karmische lessen met zich meedraagt, heeft de geest ook een nieuw mentaal, emotioneel en fysiek lichaam waarmee hij die lessen kan volgen. Hij zal voor een deel vertrouwen op zijn lagere driften om zijn fysieke behoeften te kunnen bevredigen. Maar wat gebeurt er met het emotionele en mentale deel van zijn wezen? Hoe zullen die ontwikkeld en verzorgd worden? Uitgerust met zijn spirituele levensplan moet een geest deelnemen aan de vleselijke wereld om zijn bestemming te vervullen. Hij moet leren hoe hij kan liefhebben, hoe om te gaan met gekwetste gevoelens en hoe hij zich verder kan ontwikkelen. De rest van zijn leven op aarde zal worden gevormd door zijn relaties, zijn godsdienst en de maatschappij waarin hij leeft. Het leven heeft een volledige cyclus afgelegd. Een geest is weer begonnen aan een reis door de tijd." De evoluerende geest Vaak wordt mij gevraagd: "Hoe lang blijven we aan de andere kant? Blijven we op een plek of gaan we naar andere dimensies?" Tijdens mijn zittingen weet ik door de manier waarop een geest zijn gedachten en gevoelens doorgeeft of hij is geëvolueerd naar de hogere hemelse rijken. Geregeld zeg ik tegen een cliënt: "Het voelt of deze man al minstens tien jaar aan de andere kant is.", of "Deze vrouw is net aangekomen." Ik herken het verschil door de helderheid, of gebrek aan helderheid, van de gedachten die een geest zendt en de emotionele lading van de boodschappen. De astrale wereld is een soort tussenfase in de ontwikkeling van een geest. Het is een plek waar alle primaire en lagere emoties volledig moeten worden uitgeleefd. Als een geest zijn reis voortzet, zal hij op een gegeven moment ontgoocheld raken over zijn aardse dromen en verlangens en zich bewust worden van een hoger aspect van zijn bewustzijn. Als de ziel klaar is om naar een hoger niveau te gaan, zal hij volledig afstand doen van de oude aardse herinneringen en denkpatronen.

59

54. AZUR DE HELPER Een minder bekend fenomeen van het vroege Spiritualisme zijn de 'precipitated spirit paintings'; schilderijen gemaakt door spirits, zonder tussenkomst van een menselijk medium dat de kwast hanteert, zoals dat bij bijv. Coral Polge het geval was, een medium dat beroemd werd door haar portretten van overledenen. Een 'neerslag' schilderij ontstond spontaan - onder het oog van de aanwezigen - langzaam op het doek, meestal in de tijd van 10 minuten tot een uur. Geen mens kwam eraan te pas, en het doek was leeg en wit voor de geestenwereld er een portret op maakte. Er zijn dan ook bij zulke schilderijen geen kwaststreken te bekennen, en de portretten maken een levendige en perfecte indruk. Een moderne iriscopist onderzocht de ogen van een van de portretten, en wist er de kwalen in te ontdekken die die persoon ooit gehad moet hebben. Schilder dat maar eens na. In de geschiedenis van het Spiritualisme zijn er twee medium duo's geweest via wie zulke portretten ontstonden: de Bangs Sisters en de Campbell Brothers. De zusters Bangs, Lizzy en May, waren echt zusters, de Campbell Brothers, Allen Campbell en Charles Shrouds, waren vrienden. Hun activiteiten speelden zich voor een groot deel af in het laatste kwartaal van de 19de, begin 20ste eeuw, in het stadje Lily Dale, in de staat New York. In Lily Dale wonen alleen mediums, anderen kunnen er alleen tijdelijk verblijven.

Aanklachten van bedrog 'come with the territory' , maar ze ontstonden op klaarlichte dag, en fraude was onmogelijk, omdat zowel de mediums als de doeken steeds in het gezichtsveld waren. Veel schilderijen gingen verloren, maar een klein deel bevindt zich nog steeds in Lily Dale, waar Ron Nagy conservator is van het Lily Dale Museum. Hij schreef een boekje over de schilderijen, en ook een over leischrift. Het volgende artikeltje van zijn hand vond ik in FATE magazine, en het gaat over het indrukwekkende portret van Azur de Helper, de gids van Allen Campbell en Charles Shrouds, dat in Lily Dale hangt, en komt met een certificaat, getekend in 1898 door 5 aanwezigen van standing. Zij - en anderen - zagen het schilderij voor hun ogen ontstaan. Hun verklaring is te vinden op de blog van Ron Nagy: http://ronnagy.net/ronsblog/2010/02/azur-the-helper/ Maar nu. Ron Nagy vertelt in zijn artikeltje iets over de geschiedenis van dit portret. Azur is bijzonder , tussen de toch al heel bijzondere collectie van schilderijen die op deze unieke manier zijn ontstaan. Niet alleen vanwege de onder ede afgelegde getuigenissen, maar ook omdat Azur van de stembanden van Allen Campbell, in trance, gebruikmaakte om te vertellen over zijn leven op aarde. Maar het mooiste moet nog komen. Ron Nagy nodigde Anna Marie Warriner, de iriscopist die al eerder een studie maakte van de ogen van een portret, uit om opnieuw naar Lily Dale te komen en foto's van Azur te maken voor genoemd artikel in FATE. Het portret hangt hoog in het hotel van Lily Dale, en er was een ladder voor nodig om er dichtbij te komen. Anna Marie beklom de ladder met haar digitale camera,schrijft Ron Nagy en zei "Er is iets vreemds aan de hand hier; de ogen lijken in en uit focuus te gaan alsof ze bewegen." "Ik beklom de ladder van de andere kant", zegt Nagy, "en nu staarden we allebei in de groene ogen van Azur, die zo echt leken dat ik er duizelig van werd. Die ogen keken door me heen...hypnotisch." Anna Marie maakte een serie foto's. Toen richtte ze de camera op de omhoogwijzende hand van Azur. Wat we nu ontdekten was nog nooit eerder opgemerkt, schrijft Nagy: "de wijsvinger had een vingerprint, niet alsof die er bovenop was geschilderd maar echt, van binnenuit." De fotograaf maakte er foto's van, goeie, professionele foto's. Beiden waren uitgeput na afloop van het intense contact met het portret. Nu was het wachten op de resultaten van de foto's. Misschien voelt u het al aankomen: Een paar dagen later ontving Nagy een email: "Sorry Ron, de foto's zijn mislukt. Het lukt me nu zelfs niet om ze aan je door te sturen. Ik begrijp er niets van. Anne Marie. Nagy mijmert dat er al zo vaak iets is mislukt. Ook het drukken van de foto's voor het boek gaf problemen. Ieder boek is anders, en er gebeurden onverklaarbare dingen. Spirit schilderijen, wat kun je verwachten? Ik heb mijn eigen exemplaar van het boek er nog eens op nagekeken, en speciaal het portret van Azur..... Hij staat er nog in. Ik heb hem diep in de ogen gekeken....

60

55. WAT ZIEN ZE DAN? Al onze 'bewijzen' die we via middelmatige mediums krijgen en die vaak zo vaag zijn dat alleen degene die om zo'n boodschap zit te springen ze kan geloven, wegen niet op tegen wat stervenden zelf zeggen. Op de blog van Michael Tymn, een van de best geïnformeerde schrijvers over Spiritualisme, lees ik stukje waarin hij de 'laatste woorden' van ouderen en jongeren samenbrengt; mensen die iets zagen en dat ook nog konden vertellen, want dat is natuurlijk heel vaak niet meer mogelijk. Hij begint met Steve Jobs, de oprichter van Apple die kortgeleden stierf, en altijd al benieuwd was wat hem daarna te wachten stond en vast van plan was zijn aps in hogere sferen verder te ontwikkelen. Zijn zuster Mona vertelde in haar grafrede dat Steve in zijn laatste ogenblikken uitriep "Oh Wow! Oh Wow!. Oh Wow! " Zeker weten doe je 't nooit, maar ik denk dat we rustig kunnen aannemen dat zulke woorden op zo'n moment betekenen dat hij iets moois zag. Thomas Edison, de uitvinder die technische hoogstandjes in

gedachten had rond communicatie met de andere wereld, zei voor hij de laatste adem uitblies "It's very beautiful over there." Enkele voor ons minder bekende mensen, Amerikaanse schrijvers en dichters uit de 19de eeuw riepen: " Joy!!" , "O Glory, glory glory! ", en " het is prachtig." Evangelist Dwight Moody vertelde zijn zoon in 1899 vlak voor hij stierf: "De aarde trekt zich terug - de Hemel opent zich. Ik ben midden in de glory! Als dit sterven is, dan is het mooi. God roept me en ik moet gaan." Ook jonge mensen en kinderen doen zulke uitspraken vlak voor hun overgang. De 21 jarige May Wilcox strekte haar armen uit en riep "Oh, hoor je die muziek?" De 10-jarige Lillian Lee vertelde haar vader dat ze een menigte kinderen zag die op haar wachtten, en op het laatst zei ze "ja, ik kom, ik kom!" Een ander 10-jarig meisje stierf op een schip, en de dokter die haar begeleidde voelde een aanwezigheid maar zag niets. Toen, in de laatste ogenblikken werd de kamer lichter en het leek of er golven van goud en blauw over het lichaam van het kind heengingen. Het meisje keek omhoog en zei "Oh kijk! Wat prachtig!" Toen zag Dr. O'Hara een grote mistige lichtgevende orb boven haar hoofd. Het kind riep "Mamma...ik zie...de weg....helder en stralend." Het licht rees op en verdween in het plafond, en het meisje was dood. Toen de kapitein later binnenkwam vertelde die dat hij en vier andere officieren een bal van blauw licht boven hun hoofd hadden gezien, die naar de deur bewoog en naar de kamer waar het meisje lag. Een recent geval is dat van een echtpaar, Nancy en Richard dat 12 uur na elkaar stierf. Richard lag in het ziekenhuis met longkanker, Nancy stierf iets eerder , om 12.25 's nachts. De familie die hem de volgende morgen opzocht zag dat de klok op zijn kamer stil was blijven staan of 12.25. Richard keek naar het plafond en zei herhaaldelijk "trek me omhoog". En vlak voor hij stierf "Hou me goed vast". Hij wist niet dat zijn vrouw die nacht was overleden, maar hij zag haar in die laatste minuten. Een maatschappelijk werkster van een Amerikaans hospice vertelde over een vrouw, Maria, die al een week min of meer in coma was, maar plotseling alert werd en in haar moedertaal, Tsjechisch, begon te praten. Haar zuster was de enige die haar verstond: Maria praatte tegen overleden familieleden, en zei dat ze ze kon zien. Mensen die werken met stervenden maken zulke voorvallen regelmatig mee, blijkt uit onderzoek. Heldere momenten vlak voor het sterven, een plotselinge terugkeer van het spraakvermogen, en gerichtheid op onzichtbare familieleden, waarvan de stervende soms niet eens weet dat zo iemand dood is. Wonderlijke en indrukwekkende voorvallen, die makkelijk kunnen worden afgedaan als hallucinaties door medicatie of zuurstofgebrek. Maar als je erbij bent, zegt een arts, dan weet je dat dit echt is. Dat voel je. David Kessler, zelf een vrijwilliger in een hospice, schreef een boek over het onderwerp, en concludeert op het einde: "Wat ik weet is dat stervenden niet zeggen "Er is niets. Nu zie ik niets." Artsen en verpleging maken geen melding van mensen die zeggen dat ze "nu in het niets binnengaan." Ik geloof de woorden van stervenden eerder dan die van de levenden die alles proberen te verklaren maar nooit iemand hebben zien sterven en nooit in een ziekenhuis of hospice hebben gewerkt."

61

56. DIVALDO FRANCO Divaldo Pareira Franco is een 83 jarig Braziliaans medium. In eigen land is hij beroemd. Meer dan 200 boeken heeft hij op zijn naam staan, 'gepsychografeerd', zoals dat in het Spiritisme heet. Hier zeggen we: 'gechanneld' , of zoals het vroeger heette: geschreven met automatisch schrift. Alle inkomsten van Divaldo's arbeid gaan naar zijn educatief centrum voor kansloze jongeren, 'Mansao do Caminho', waar duizenden straatkinderen opgroeien en een toekomst krijgen. Het Spiritisme zoals dat in Brazilië leeft heeft dezelfde wortels als het Spiritualisme, maar is al in de jaren 50 van de 19de eeuw een eigen richting ingeslagen onder leiding van de Fransman Allan Kardec (1804-1869). In Brazilië kreeg het Spiritisme miljoenen aanhangers, en het is onlosmakelijk verbonden met daden van menslievendheid, vanuit een praktische visie op het Christendom. Een flink deel van de gezondheidscentra in Brazilië wordt dan ook gedreven door Spiritisten, en mediums, genezers en kunstenaars stellen hun werk in dienst van de zwakkeren in de maatschappij. Divaldo is een onvermoeibaar brenger van de Spiritistische boodschap. Zijn kaarsrechte houding, pikzwarte haar en expressieve wijze van vertellen geven

hem een veel jonger voorkomen dan zijn 83 jaar. Hij ziet er uit alsof hij de 120 wel zal halen. Ondanks zijn leeftijd reist Divaldo de wereld door om lezingen te geven over Spiritistische, of liever menselijke en ethische onderwerpen. Dat doet hij met veel humor; Divaldo is een ervaren en geestig spreker. Onlangs woonde ik een lezing van hem bij. De zaal was vol, voornamelijk met Brazilianen maar een goede tolk maakte de lezing ook voor het handjevol Nederlanders toegankelijk. De lachsalvo's kwamen in twee etappes: eerst de Brazilianen, daar achteraan een zwakke echo van de Nederlanders die het van de vertaling moesten hebben. Het thema was 'Persoonlijke overwinning'. Ter illustratie van zijn betoog vertelde Divaldo een voorval uit zijn eigen ervaring. In Brazilië spreekt hij soms in de open lucht duizenden mensen toe. Bij een van die gelegenheden stond er een jongeman van het type klerenkast vlak vooraan, de armen over elkaar en de agressie voelbaar. Divaldo wist dat de man een gewelddadige drugsdealer was met veel macht; iemand om bang voor te zijn. Het medium sprak over mensen die alleen moedig zijn als ze zich gesteund weten door vazallen, maar in werkelijkheid lafaards zijn, kinderen die emotioneel nooit volwassen zijn geworden. De drugsdealer voelde zich aangesproken en kwam na afloop dreigend naar Divaldo: "Had je't over mij?" Divaldo, nergens bang voor en mediamiek begaafd, vertelde de man wat er met hem persoonlijk aan de hand was:

je hebt je vader nooit gekend, je moeder heeft je mishandeld en de deur uitgeschopt, en vrienden heb je nooit gehad. Ik wil je vriend zijn. Je moet ophouden wraak te nemen op de wereld door anderen aan drugs te helpen en hun leven te verwoesten. De man was sprakeloos. Een week later was hij terug. "Wat moet ik doen? " vroeg hij. "Uit je leven stappen, alles achterlaten en gewoon gaan werken", zei Divaldo. "Voor een minimum loon, want je kunt niks. Maar je zult wel vrienden hebben." De man nam de stap, liet al z'n drugspanden en z'n vroegere leven achter zich, werd leerling metselaar in het centrum van Divaldo, werd na verloop van tijd een goede vakman, en is nu lijfwacht voor het medium als die op pad gaat in gewelddadige buurten in de steden van Brazilië. Dezer dagen kreeg ik van de Nederlandse Raad voor het Spiritisme een DVD toegestuurd over Divaldo. In de film vertellen tijdgenoten over hem. Een anecdote is de moeite van het

doorvertellen waard, al was het alleen maar om ons weer eens te laten zien hoe wonderlijk de wereld van sommige mediums eruitziet... Op een dag hing Divaldo, zoals dat in Brazilië gebruikelijk is, aan de buitenkant van de bus, omdat er in de bus geen plaats meer was. Toen de conducteur hem vroeg waarom hij niet in de bus ging zitten, want die was toch helemaal leeg - begreep Divaldo dat de mensen die hij zag niet meer van deze wereld waren. Hij ging naar binnen en vroeg beleefd aan een passagier om een plaatsje voor hem te maken. De geest schoof gewillig een eindje op. Een leven vol misverstanden, en vol prachtige gebeurtenissen. Het is jammer dat het rijke, miljoenen aanhangers tellende Braziliaanse Spiritisme zo weinig bekend is in onze streken. Twee aparte werelden, maar gebaseerd op dezelfde overtuiging. Iets om kennis van te nemen.

62

57. Dr Gary Schwartz M.D (? -) is professor

medicijnen, psychiatrie en chirgie aan de universiteti van Arizona, en daarbij is hij directeur van het Laboratorium voor onderzoek naar Bewustzijn en Gezondheid. Daarnaast heeft hij verschillende boeken geschreven, zoals 'The G.O.D. Experiments', 'The Energy Healing Experiments' en 'The Living Energy Universe'. Maar het meest bekend is hij geworden met zijn onderzoek naar de bewijsbaarheid van contact met overledenen met de hulp van mediums, waaronder Allison Dubois, het medium dat model stond voor de serie 'Medium'. Over dat voortgaande onderzoek schreef hij 'The Afterlife Experiments' In 1993 kwam Schwartz in contact met het medium Suzie Smith, die zelf buitengewoon geïnteresseerd was in de parapsychologische kant van haar eigen gaven. Zij was zijn eerste proefpersoon. Er zouden er velen volgen, de beste mediums van de US.

Natuurlijk kreeg Schwartz zijn deel aan ongeïnformeerd scepticisme, en hij werd- en wordt - menigmaal uitgescholden en zelfs fysiek aangevallen. Zijn wetenschappelijke geloofwaardigheid werd steeds opnieuw onderuitgehaald, in de eerste plaats door aartsdebunker James Randi. Maar Schwartz liet zich niet uit het veld slaan. Hij zegt: "Deze mediums zijn getest onder experimentele condities die fraude en cold reading technieken die door mentalisten worden gebruikt uitsluiten. " Dr. Schwartz heeft een website: http://www.drgaryschwartz.com/ Uit 'The Afterlife Experiments' een fragment uit de inleiding. "Betekent alles wat we onderzocht hebben werkelijk dat we informatie krijgen van overledenen? Dat lijkt onwaarschijnlijk - het weerspreekt geaccepteerde wetenschap. Toch zijn we er niet in geslaagd een andere, overtuigende verklaring te vinden voor de totaliteit van de resultaten. Veel van de readings in dit boek hadden een accuraatheid van 90%. De lezer zal zien dat we steeds de nadruk legden op wetenschap, waarbij onze experimenten steeds rigoreuzer werden en nog beter gecontroleerd. Ieder experiment bracht nieuwe verrassingen en ontdekkingen, waardoor ons eigen scepticisme en ongeloof op den duur een verandering doormaakte. Hoewel de totalliteit van de resultaten verbazend consistent is met het concept van leven na de dood, en wat we noemen de 'levende ziel hypothese' , zijn de gegevens - zoals in alle wetenschappelijke disciplinens, open voor een alternatieve interpretatie. Bijvoorbeeld, komen de boodschappen uit de geest van de proefpersoon of uit de geest van de dode? Zijn de mensen met wie we werkten bezig met een slim en calculerend bedrog (zoals de sceptici blijven beweren) of doen we hier werkelijk iets heel indrukwekkends? We zijn ons uitzonderlijk goed bewust dat we dit onderzoek met de grootst mogelijke integriteit moeten uitvoeren Onze essentiële richtlijn kan worden samengevat in een enkel woord: Veritas, waarheid. Als de experimenten zich verder ontwikkelden maakten Linda (zijn medewerkster) en ik de experimenten steeds meer fraude-proof. In het boek zult u getuige zijn van onze wetenschappelijke en emotionele gevecht om greep te krijgen op de wonderlijke dingen die zich voor onze ogen voltrokken. Wetenschapper en niet-wetenschappers ondergaan beiden een test van hun geloof, en in dit geval ging het om het geloof in de wetenschappelijke methodiek. Dit was nog nooit eerder zo gedaan. Maar omdat we steeds meer overtuigd raakten van de wetenschappelijke validiteit van wat we vonden, groeide het besef dat het universum een veel wonderlijker plaats is dan we ons ooit hadden voorgesteld. Hoe kun je deze wetenschap relevant maken in je eigen leven? Het antwoord is dat wat je hier zult lezen ontwikkeld kan worden, en je eigen vaardigheden op dit gebied worden er misschien door geprikkeld. Je kunt meer open worden, meer bewust van je connecties met anderen, in dit leven en in het volgende, hier en daar. Wees voorbereid op verrassingen. Verassingen zijn de regel, niet de uitzondering. Af en toe zul je verbijsterd zijn. Dat waren wij ook. Verrassingen en grote verwondering horen bij dit veld van onderzoek. Is liefde eeuwig? Is er leven na de dood? Als we werkelijk bewijs hebben dat dat zo is, dan zou dat een keerpunt kunnen betekenen in de geschiedenis van het menselijk bewustzijn en de menselijke ziel. Is dit de ultieme les die de mensheid op aarde moet leren?

" You don't become a spirit when you die.

You are always spirit. Sometimes you are in a body,

sometimes you are out of a body.

I can communicate with people in their bodies as much as

with someone out of his body - people who are asleep or in a coma -

we live before and after what we call 'death'."

Coral Polge

63

58. MICHAEL TYMN (1946- ) is een belangrijk schrijver over alles wat met leven na de

dood en het Spiritualisme te maken heeft. Hij is een historicus van het Spiritualisme, en schreef er diverse boeken over, waaronder 'The Articulate Dead', 'The Afterlife Reveiled' , het eerder genoemde boek over William Stead 'Transcending the Titanic' en is nu bezig met een trilogie over de geschiedenis en de wetenschappers van het Spiritualisme, waarvan het eerste deel net is gepubliceerd. Helaas worden zijn boeken niet vertaald. Behalve boeken schrijft Tymn met grote regelmaat artikelen voor tijdschriften en heeft hij een interessante blog. http://whitecrowbooks.com/michaeltymn/ Tymn woont op Hawaii. Ik vertaal enige fragmenten uit een interview met hem, dat op internet staat. "Toen ik mijn 65ste verjaardag naderde en ophield met werken, vroeg men mij vaak wat ik wilde gaan doen met al die vrije tijd. Ik vertelde dan dat ik van plan was om 'de dood te gaan oefenen' . Dat antwoord kon rekenen op verbaasde reacties en opgetrokken wenkbrauwen. Ik hoop steeds dat mensen om opheldering zullen vragen, want ik vind het minstens zo interessant om over de dood te praten als erover te schrijven en te lezen. Voor dat iemand besluit dat ik psychiatrische hulp nodig heb: laat me een beroep

doen op prominente mensen om mijn positie te ondersteunen. De eminente Zwitserse psychiater Carl Jung zei dat het psychologisch heilzaam is om de dood te zien als een doel waarna je toeleeft. Mozart noemde de dood de sleutel tot het openen van de deru naar waarachtig geluk. Shakespeare schreef dat als we voorbereid zijn op de dood, ons leven mooier is. De Franse filosoof Michel de Montaigne zei dat 'de dood oefenen is vrijheid oefenen.' Vreemde ideeën voor de meeste mensen, maar deze grote mannen dronken diep uit de bron van wijsheid en begrepen 's levens grootste paradox - dat in het omarmen van de dood we voller kunnen leven, meer genieten, en meer betekenis aan ons leven kunnen geven. Zoals ik het zie is de sleutel tot vrijheid het hebben van een gevoel van onsterfelijkheid, een sterk geloof dat ons aardse leven deel is van een groter en eeuwig bestaan. Sommigen geloven dat men ook bevrediging kan vinden in onsterfelijkheid in biologische zin, omdat we voortleven in ons nageslacht. Anderen zijn tevreden met het besef dat ze voorleven in hun werk, hun kunst, literatuur of in hun wetenschappelijke werk. Maar als we ons afvragen hoever die erfenis reikt, dan lijken zulke visies beperkt en bijziend. Ik denk dat de grondgedachte is dat we het voortbestaan van het bewustzijn na de dood moeten accepteren willen we onszelf bevrijden van de negatieve beelden die onze cultuur heeft rond de dood. Helaas heeft de orthodoxe religie, speciaal de Judeo-Christelijke traditie weinig gedaan om ons het overleven van ons bewustzijn te doen begrijpen. Het is ons verteld dat all eengeloof nodig is. Maar alle belijdende Christenen en Joden die ik ken, en dat zijn er heel wat, schijnen voor de gedachte aan de dood te vluchten door hem te onderdrukken. De meesten streven naar een leven vol afleiding, en niet naar een leven waarin ze EEN worden met hun schepper. De dood is een monster dat gevreesd wordt. Voor mij betekent het praktiseren van de dood te bewegen weg van scepticisme of blind geloof, en steeds te blijven zoeken naar hogere waarheden, het cultiveren van de intuïtie van een groter leven, en daarbij andere gebieden van bestaan te visualiseren. Daartoe verdiep ik mij voordurend in metafysische studie, door testen, analyseren en onderscheiden van zowel oude als moderne openbaringen, door meditatie, gebed, en overdenking, door zoeken, dienen, streven, overgeven, offers brengen, en tenslotte, door te kennen en de ziel de ruimte te geven. In het oefenen van de dood leeft men niet in het verleden of in de toekomst, niet eens in het heden. Men leeft in de eeuwigheid, wat de enige echte weg is om in alle tijden tegelijk te leven. De dood oefenen betekent niet dat men zichzelf opsluit en zich afsluit voor de rest van de wereld terwijl men verlichting nastreeft. Het betekent alleen dat de prioriteit ligt bij het zoeken naar Waarheid zodat we onze medemensen beter kunnen dienen in de tijd die ons rest. De zoektocht neemt misschien niet meer dan een uur per dag in beslag, de tijd die velen van ons doorbrengen met fysieke oefeningen of andere dingen die we belangrijk vinden. Maar een uur per dag zou ons in staat stellen het leven beter te begrijpen, het te proeven, er mee in harmonie te komen, innerlijke vrede te vinden, rust en dichter bij de eenheid met de Schepper te komen, zodat we een goede overgang maken naar een wereld van hogere vibraties, als de tijd daar is. Het alternatief van de dood oefenen is, zoals ik het zie, je laatste jaren uitzitten met grijs worden en zuchten, en betreuren wat men kwijt raakt aan vitaliteit. "Laten we de dood steeds voor ogen hebben", zegt Montaigne. " en op ieder moment erop voorbereid zijn."

64

59. OLOF TAGA JONSSON - ( 1918 -1997) Paragnost Brad Steiger, bewerkt uit FATE jan 2000

De Zweed Olof Taga Jonsson overleed in 1998. De meesten zullen nooit van hem gehoord hebben. Toch was hij een van de grootste fysieke mediums van de 20ste eeuw. Zijn veelzijdige gaven werden al heel vroeg ontdekt, toen zijn ouders hem betrapten op het rollen van flesjes op het tafelblad zonder zijn handen te gebruiken. Enige tijd later werden zijn telekinetische gaven uitvoerig getest door verschillende Zweedse en Deense onderzoekers. Jonsson diende in de Tweede Wereldoorlog in de Zweedse marine, en daar bewees hij het land grote diensten door schepen paranormaal door mijnenvelden te leiden. Na de oorlog werd er vaak een beroep op hem gedaan door de politie, voor het oplossen van moorden en het terugvinden van vermiste personen. In maart 1952 werkte hij samen met een politieman die zelf schuldig bleek te zijn aan 13 moorden, waarbij hij steeds al zijn sporen verbrandde. Later, toen Jonsson hem door had, pleegde hij zelfmoord. Jonsson, ingenieur van beroep, werd getest

door de meest bekende parapsychologen uit de 60er jaren, waaronder J.B. Rhine. Aan zijn medewerking met wetenschappelijk onderzoek offerde hij zijn vakantie, hoewel hij er hooguit een kleine vergoeding voor kreeg. De testen waren vaak eindeloos en slaapverwekkend, maar ongelofelijk succesvol. Toen Brad Steiger, schrijver over paranormale onderwerpen, Jonsson in 1967 leerde kennen besloten ze samen 'veldwerk' te doen. Jonsson had genoeg van de saaie laboratorium testen en wilde zijn talenten op een andere manier laten onderzoeken. Steiger is een man van de praktijk. Van 1967 tot 1974 experimenteerden ze samen met een breed scala aan verschijnselen, waaronder 'mindmelds' , dat herinneringen oproept aan StarTrek. Door zijn geest met die van Jonsson te verbinden wist Steiger feilloze resultaten in het raden van Zener-kaarten ▲ te bereiken, iets wat hij op eigen houtje nooit gekund had. In 1971 schreef Steiger een biografie van Jonsson. In dat jaar nam Jonsson deel aan een beroemd geworden telepathisch experiment, bedacht en uitgevoerd door Apollo 14 astronaut Edgar Mitchell. Dr.Mitchell, geïnteresseerd in bewustzijnsonderzoek, zond op weg naar de Maan en op de terugweg Zenerkaart impressies naar de aarde, die voor een groot deel in correcte volgorde door Jonsson werden opgevangen. Daarmee was bewezen dat ESP in de ruimte net zo goed werkt als in het

laboratorium op aarde. In 1978 werd Jonsson ingehuurd bij een expeditie van schatjagers die op zoek waren naar kostbaarheden die in de oorlog door de Japanners gestolen en begraven waren op een van de duizenden eilanden van de Philippijnen. Jonsson leidde de expeditie naar verschillende mijnschachten waar voor 2 miljard aan goud werd gevonden. Jonsson trof nog iets anders dan goud aan: de geesten van Japanse mannen en vrouwen die de schachten hadden gegraven en daarbij waren omgekomen. In latere jaren nam Jonsson deel aan expedities om gezonken schepen te vinden en te bergen. Van alle schatten die dat opleverde kreeg Jonsson bijna

niets. Hij was overtuigd dat de kracht die ons leven regeert niet materieel is maar spiritueel: de link tussen onze eigen psyche en de Gezegende Harmonie die het Universum in stand houdt.

65

60. D.Scott Rogo (1950-1990) was een Amerikaanse journalist en musicus, die zich

het grootste deel van zijn productieve maar veel te korte leven bezighield met parapsychologie. Hij schreef boeken over o.a. wonderen, de poltergeist, Bijna Dood Ervaringen, paranormale muziek, leven na de dood, reïncarnatie en over 'phonecalls from the dead' , een boek dat hij schreef met zijn vriend en collega Raymond Bayless. Zijn boeken worden de laaste jaren weer herdrukt door Anomalist Books, en enkelen zijn ook in het Nederlands vertaald. Rogo werd door een inbreker vermoord, en zijn dood was een grote schok voor de parapsychologische gemeenschap en een groot gemis voor het parapsychologisch onderzoek. Uit zijn 'Phonecalls from the Dead' (1972) hier een fragment. "Hoewel veel mensen tegenwoordig wat makkelijker uit durven te komen voor ervaringen als telepathie of contact met overledenen, is het ons in de loop van ons jarenlange onderzoek naar psychische fenomenen opgevallen dat veel mensen terughoudend zijn in het praten over zeldzamer psychische ervaringen, zoals Poltergeist aanvallen of astrale reizen. Zulke belevenissen kunnen nog steeds rekenen op veel ongeloof. Ook het buitengewone kent z'n conventies. In dit verband is Raymond en mij gebleken dat veel mensen erg bang zijn openlijk te praten over telefoon van doden. Gedurende onze interviews blijken sommigen voortdurend aan zichzelf

en hun eigen waarneming te twijfelen. Hoewel het ze soms oplucht om er met ons over te kunnen praten, willen velen niet dat hun naam wordt gepubliceerd. Zoiets gebeurde toen Raymond het geval onderzocht van de New Yorkse psychiater Dr. Lester Gelb, die ons een gedetaileerd verslag gaf van wat hij had meegemaakt. Dr. Gelbs moeder was in januari 1970 op 90 jarige leeftijd overleden. Gedurende haar hele lange leven was ze nooit echt ziek geweest, hoewel ze op hoge leeftijd blind werd en slecht ging horen. Doe handicaps waren, begrijpelijkerwijs een pijnlijke zaak voor een vrouw die altijd een gezond en actief leven had geleid. Als gevolg daarvan ging ze over tot een passieve vorm van zelfmoord: ze hield op met eten tot haar lichaam het begaf. Gedurende die laatste maanden van haar leven woonde mevrouw Gelb bij haar dochter, en Dr. Gelb belde haar vaak op. Steeds als ze zijn stem herkende zei ze 'Lester?' Een paar maanden na zijn moeders overlijden stonden Dr. Gelb en zijn vrouw en kinderen net op het punt om hun huis te verlaten voor een zondagsuitje. Net toen ze de deur uitstapten ging de telefoon. "Ik herinner me dat ik geïrriteerd was", zei Dr. lester. "Ik pakte de telefoon in de keuken, en zei hallo. De stem aan de andere kant zei maar een woord: "Lester?". Ik was geschokt en perplex om mijn moeders exacte stem te horen. Dr. Gelb vroeg de beller herhaalde malen zich te identificeren., maar de stem bleef de naam van Dr. Gelb herhalen, tot de verbinding werd verbroken. Na opgehangen te hebben ging hij terug naar zijn vrouw. Hij was te gedesoriënteerd en in de war om haar uit te leggen wat er was gebeurd. Dat deed hij pas een week later. Hoewel Dr, Gelb - die een uitstekend muzikaal geheugen had en de karakteristieke stem van zijn moeder uit duizenden kon herkennen - er van overtuigd was haar stem gehoord te hebben, leidde dat hem niet tot de conclusie dat ze vanuit het hiernamaals contact met hem had gezocht. Uiteindelijk hield hij zichzelf voor dat hij een levend persoon met dezelfde stem aan de lijn had gehad, hoe onwaarschijnlijk dat ook was, want iemand die hem bij de voornaam had aangesproken zou hij toch hebben moeten kennen. Maar voor veel mensen, waaronder Dr. Gelb, was het eenvoudiger de ervaring weg te verklaren dan te overwegen dat het een echte ervaring was geweest waarin zijn overleden moeder van zich had laten horen. Een andere reden waarom mensen zelden praten over dit soort ervaringen is omdat ze het als iets heel persoonlijks ervaren, bijna als iets heiligs. Zo'n diep ingrijpende ervaring leent zich niet voor discussie of wetenschappelijk argumenten. Een vrouw die op moederdag een telefoontje krijgt van haar overleden zoon, of iemand die van de andere kant gebeld wordt door een dierbaar familielid, tijdens een persoonlijke crisis, zal zo'n ervaring als een geschenk beleven en het 'in zijn hart bewaren'. Daarom is het niet verwonderlijk dat de parapsychologie zich tot nu toe niet met zulke verschijnselen heeft beziggehouden; ze komen niet vaak genoeg voor." Intussen is er pas een tweede boek verschenen over het onderwerp, van Callum E, Cooper: "Telephone Calls from the Dead". Cooper maakte gebruik van de archieven van Rogo en verzamelde veel gevallen zelf, en door de veranderingen in het elektronisch verkeer sinds de 70er jaren besteedt Cooper ook aandacht aan berichten die via de mobiel, email of fax worden ontvangen. What's next?

66

61. Victor Zammit ( ? - ) is een gepensioneerde Australische advocaat die

sinds een jaar of 20 intensief onderzoek doet naar het leven na de dood, en niet te stuiten is in de propaganda voor zijn overtuiging. Hij schreef een boek 'A Lawyer's Case for the Afterlife' dat gratis te downloaden is en zelfs vertaald is in het Nederlands. Filmpjes op YouTube en zijn wekelijkse 'Afterlife Report' houden zijn lezers op de hoogte. www.victorzammit.com Hier een fragmentje uit zijn wekelijkse rapporten: Mijn 20 jaar van research in het leven na de dood hebben mij geleerd dat er bij de overgang niets verandert in ons karakter, intellect en persoonlijkheid. Dat wordt ook bewezen door degenen die op onze zondagse materialisatie experimenten in Sydney verschijnen. De persoonlijkheid van Houdini of Sir Arthur Conan Doyle schijnt niet te zijn veranderd, noch die van aartsbisschop Cosmo Lange die ons een keer opzocht. De enige manier waarop iemands vibraties op aarde of in het leven na de dood verhoogd kunnen worden is door bij te dragen aan anderen, het hart te openen en onzelfzuchtig te zijn. We worden geïnformeerd door intelligenties uit het Afterlife dat in een dimensie waar geen noodzaak is voor voedsel, kleding en onderdak, men

spiritueel statisch kan blijven en op hetzelfde plan voor honderden, misschien wel duizenden jaren. Zij die tijdens hun leven onvoorwaardelijk hun medemens dienen schijnen een flinke voorsprong te hebben aan de andere kant. De gewoonte voor anderen te zorgen zet zich voort en leidt tot snelle vooruitgang.. Men wordt aan de overkant niet ineens alwetend en onfeilbaar. Verre van dat. Er verandert niets. Er zijn er die overgegaan zijn en blijven volhouden dat ze nog leven en dat er geen Afterlife is. Gidsen zeggen ons dat het doel van het aardse leven is dat een spirit ervaringen opdoet en zichzelf ontwikkelt zo dat hij klaar is voor de volgende stap. De aarde is een leerschool waar de ziel zijn lessen moet leren en klaargestoomd wordt voor de fase die daarna komt. De beste manier om dat doel te bereiken is een leven te leiden waarin spirit, geest en lichaam tot volle expressie komen.. Harmonie wordt zo bereikt op ieder vlak van het bestaan. Uit zijn boek 'A Lawyers Case' hier zijn openings statement, dat hij aanvangt met een uitspraak van Sir Frances Bacon: "Lees niet om tegen te spreken en van de hand te wijzen, en niet om te geloven en zonder meer te accepteren, maar om te overwegen en conclusies te trekken. "Er is niet te ontkennen wetenschappelijk bewijs voor het afterlife. Ik ben een gezwezen praktizerend advocaat gekwalificeerd in een aantal wetenschappelijke disciplines. Ik ben ook een sceptic met een open geest. Het argument dat volgt is niet een abstract, theoretisch wettelijk argument. Als een open onderzoeker, ging ik aan het werk om het bestaande bewijs voor leven na de dood te onderzoeken, en met anderen de claims te testen dat contact tussen hier en daar mogelijk is. Na vele jaren van serieus onderzoek ben ik tot de concdlusie gekomen dat er een grote hoeveelheid bewijs is, dat in zijn geheel absoluut en onomstotelijk de zaak van het Afterlife aantoont. Daarbij beweer ik niet dat bewijs geaccepteerd moet worden zonder 'resonable doubt' Ik zeg alleen dat er heel veel deugdelijk bewijs is voor het bestaan van een leven na de dood. Er zijn miljoenen pagina's geschreven over psychische fenomenen en over wetenschappelijke proeven.Vanuit mijn academische achtergrond als advocaat en mij universitaire training in psychologie, historie en wetenschappelijke methodiek, heb ik heel zorgvuldig die aspecten van psychisch onderzoek en Afterlife kennis geselecteerd die het meest objectieve bewijs vormen. Dit bewijs zou technisch aanvaard worden in het Hooggerechtshof in Amerika, het House of Lords in Engeland en het Hooggerechtshof van Australië, en in iedere geciviliseerd gerechtshof in de wereld. Wanneer het objectieve bewijs van NDE's, OBE's, contacten met overledenen, EVP, zittiingen met mediums, laboratorium experimenten en al de andere fenomenen die in dit boek worden besproken samengevat worden, dan is het bewijs voor Overleven verbijsterend en onmogelijk te negeren. Het bewijs in dit boek bevat ook het bestaan van zg psychische fenomenen die verbonden zijn met het Afterlife en zij kunnen alleen bevredigend worden verklaard door aan te nemen dat de persoonlijkheid overleeft na de dood. In absolute termen kan het niet anders of het in dit boek gepresenteerde bewijs zal rationele en intelligente sceptici met een open geest overtuigen, en ook de lezer die echt op zoek is naar de werkelijkheid van het leven na de dood.

67

62.VOORBESTEMD? Er is een beroemd boek van de Amerikaan Thornton Wilder (1897-1975): The Bridge of San Luis Rey.

Het verhaal, dat later meerdere malen verfilmd is, speelt in Peru. Een groep mensen loopt over een brug boven een ravijn, en de brug begeeft het. Iedereen komt om. De schrijver wordt beziggehouden door de vraag: waarom deze mensen, en waarom op dit moment. Op die vraag wordt in het verhaal een antwoord gegeven, door de levens van de slachtoffers te analyseren. De conclusie is dat er in het leven van elk van hoofdpersonen een cruciaal moment was aangebroken dat wel haast moest leiden tot een ingrijpende verandering. In dit geval was dat de overgang van leven naar dood. In werkelijkheid hebben we niet alleen te maken met kleine groepen mensen die doodgaan, maar zijn het er vaak duizenden, of zelfs miljoenen, door natuur- of medemenselijk geweld. De vraag waarom houdt ons allemaal op z'n tijd bezig.

In 'Two Worlds' uit januari 2002 staat een artikel ' Een spirit-kijk op rampen' . Een jonge journalist stelde jaren geleden tijdens een seance de vraag waarom een bepaald vliegtuig met 260 inzittenden enkele dagen eerder was gecrashed. Hij vroeg zich af of zulke rampen zijn gepland en de slachtoffers een karmische schuld moeten inlossen, of dat rampen volstrekt willekeurige gebeurtenissen zijn. Als mensen voorgevoelens hebben dat er iets staat te gebeuren, dan kunnen die de loop van de gebeurtenis veranderen. Hoe zit dat dan? Silver Birch, de gids van medium Maurice Barbanell (1902-1981) die nog steeds doorgaat voor een van de meest betrouwbare gidsen die zich hebben verbonden met mediums, gaf zijn visie. "Dit is een belangrijke vraag. Ik hou niet van het woord 'gepland'. dat vooronderstelt dat tragedies in jullie wereld bewust georganiseerd worden.

Alles wat er gebeurt is onderhevig aan oorzaak en gevolg. Wat betreft de slachtoffers - Ik moet jullie taal gebruiken - van deze tragedies, vergeet niet dat er een andere kant aan de zaak is. Dood is iets wat door jullie wereld gevreesd wordt. Maar dood is voor ons een reden om ons te verheugen. In onze wereld wordt soms getreurd wanneer een baby in jullie wereld wordt geboren, terwijl wij blij zijn wanneer de dood vrijheid brengt aan degenen die sterven. Dat kan moeilijk te bevatten zijn, maar het lot heeft zijn plaats in het grote eeuwige plan. Dit is een complex onderwerp, waarin lot en vrije wil ieder een aandeel hebben. Beiden zijn waar. Er is tot op zeker hoogte een vrije wil binnen een voorbestemming. Ik kan het niet eenvoudiger zeggen. Wat betreft voorgevoelens, die komen voor wanneer individuen zich tijdelijk verwijderen van hun gewone 3D waarnemingen en in staat zijn te ervaren, vluchtig, wat zich buiten jullie tijd bevindt. Wat je je moet realiseren is dat Tijd een eeuwige grootheid is. Het is jullie aardse relatie tot Tijd die bepaalt wat je verleden, heden of toekomst noemt. Tijd zelf heeft geen verleden en geen toekomst. Als je aan de 3-dimensionale barrières ontsnapt en afgestemd bent op Tijd als onbegrensde werkelijkheid, dan wordt je je in het heden bewust van wat de toekomst zal zijn. Welk gebruik er gemaakt wordt van die wetenschap is een andere kwestie. Het kan je spiritueel of psychisch beïnvloeden. Helderziendheid in de toekomst is niet hetzelfde als spirituele gewaarwording. Buiten-zintuigelijke waarneming kan een relatie hebben met je spirituele natuur, maar het kan ook alleen een uitbreiding zijn van je fysieke zintuigen. Leven is een eindeloze reeks ervaringen. Zonder gevaar zou er geen veiligheid zijn, zonder duisternis geen licht, zonder storm geen zonneschijn. Leven is niet monotoon; het is vol contrasten. Alleen door de contrasten kun je waarderen waar het om gaat. Je hebt de polariteit nodig, actie en reactie. Samen vormen ze het geheel. Jullie wereld is vol onrechtvaardigheid als je er alleen naar kijkt met fysieke ogen. Maar je kunt de oneindigheid niet meten met een fysieke meetlat. De spirituele lat is altijd in balans. De aarde is alleen een minuscuul deel van het oneindige Leven. Jullie hechten veel waarde aan dingen die in onze wereld gezien worden als triviaal of zonder spirituele verdienste. Ik bedoel dan het verlangen naar bezit, aardse rijkdom, macht. Hebzucht moriveert zoveel geesten in jullie wereld. Als je vraagt of, zeg, duizend mensen die tegelijkertijd verdrinken, allemaal klaar waren om over te gaan op die tijd omdat het zo was bepaald, dan ligt het probleem in de woorden.Als je zegt 'bepaald', door wie of door wat? De onderliggende gedachte is dan dat zo'n gebeurtenis is gearrangeerd door de Grote Geest.

68

Maar zo werkt dat niet. De wetten van de natuur controleren ieder aspect van het uitgestrekte panorama van het Leven. Op een gegeven moment, wat jullie geleerden er ook van mogen zeggen, is de dood van het fysieke lichaam onvermijdelijk, en wordt de spirit bevrijd. Fysieke dood is de andere kant van fysieke geboorte. Het een is het verlaten van het lichaam en het ander het binnengaan. Jullie wereld beschouwt dood als een tragedie maar voor ons is het dat niet. Dood is bevrijding, omdat het de spirituele geboorte is van de ziel, en de bevrijding van alle problemen van jullie wereld. In verreweg de meeste gevallen is het een beloning en geen straf. Mensen zouden de dood niet moeten beschouwen als iets wat tot elke prijs vermeden moet worden, maar het herkennen als een integraal deel van het leven, het middel waardoor de ziel haar bestemming vindt.

63. Gordon Smith ( 1962 - ) wordt wel beschouwd als het meest accurate medium

dat er op't ogenblik in Engeland werkt. Smith is een Schot, geboren in Glasgow, als de zevende zoon van de zevende zoon. Volgens de schotse traditie staat zo'n geboorte in het teken van 'second Sight' . Het kan niet missen. Uit zijn boek 'The Unbelievable Truth' vertaal ik vrij willekeurig een stukje.

Gods Wachtkamer Het grootste deel van mijn volwassen leven heb ik getracht te begrijpen hoe het voelt om te sterven. Daarvoor heb ik geesten gezien, gevoeld en gesproken, soms onder de striktste wetenschappelijke voorwaarden. Ik ben ook uit m'n lichaam gegaan, omringd door wit licht, en ik heb vele wat men noemt 'spirituele ervaringen' gehad. Maar wat ik ook heb meegemaakt of heb gezien, nog altijd vind ik het heel erg moeilijk om me voor te stellen hoe het er in de spirit ewereld uitziet. Dat komt omdat ik, en wij allen niet heenkunnen om een vergelijking met ons aardse leven.

Misschien dat daarom zoveel beschrijvingen van het leven hierna gebaseerd zijn op een materialistische wereld, en dat impliceert liefdevolle herenigingen met stralende verwanten. Als medium kan ik moeilijk geloven dat we, als we sterven, rondhangen in de wachtkamer van God, in afwachting van de komst van onze geliefden, die geen ander doel hebben dan als welkomscommisie op te treden. Ik weet zeker dat het Afterlife meer te bieden heeft. Maar het is wel zeker dat er een hereniging plaatsvindt. Artsen en verplegers hebben veelvuldig waargenomen dat stervenden de handen uitstrekken naar familie die hen van de andere kant komen halen. Ook maken veel mensen die een BDE ondergaan melding van familie en vrienden die klaarstaan om hen te begroeten. En er is waarschijnlijk ook zo'n psychische connectie met andere individuen die een deel van ons leven aanwezig waren en een spirituele band met ons hebben. Ik heb bedacht dat een welkomstcommité misschien nodig is omdat de veranderde condities en het stralende licht in het Afterlife misschien te veel zijn voor een bewuste geest om in zich op te nemen. Waarschijnlijk kan onze geest dat niet in een keer bevatten. Daarom lijkt het Afterlife misschien in eerste instantie een stralende versie van het aardse leven, tot ons bewustzijn zich heeft aangepast, en zijn plek heeft gevonden. Zelfs in onze menselijke vorm zijn we in staat verschillende versies van de werkelijkheid te creëren - want hoe vaak zien we niet wat we willen zien, en niet dat wat er werkelijk is. Gebeurt dat ook na de dood? Hoe meer we groeien in spirit en ons aanpassen aan onze nieuwe realiteit, hoe minder we vastzitten aan onze menselijke gewoonten, en hoe helderder onze visie zal worden. Vanuit ons huidige standpunt is sterven de belangrijkste gebeurtenis die we ooit zullen meemaken. Wat kan ons helpen om die gebeurtenis te accepteren? Is het de hoop die wortelt in de overtuiging dat we blijven leven? Of zou het zijn dat we een punt moeten bereiken waarop we begrijpen dat we geen spirit worden, maar spirit zijn, en dat de fysieke dood niet meer is dan een overgang van de ene naar de andere omgeving? Na lang en intensief gedacht te hebben over hoe het leven zal zijn na onze dood, ben ik ervan overtuigd dat veel afhangt van ons leven nu, en van ons bewustzijn op het moment van onze overgang. Om jezelf voor te bereiden op die onvermijdelijke reis moet je beginnen verantwoordelijkheid te nemen voor alles wat je in dit leven bent, en eerlijk naar je leven te kijken. Het lijkt of onze verkeerde voorstellingen van wat het leven voor ons in petto heeft in het Hiernamaals, voortkomen uit de verkeerde voorstelling over wie we hier en nu zijn. Als we kunnen accepteren dat we al geestelijke wezens zijn in een geestelijke wereld, kunnen we accepteren dat de dood niet zozeer een reis is naar een andere wereld maar naar een andere geestelijke dimensie.

69

64. Raymond Moody (1944- )

Dr. Raymond Moody is een Amerikaanse psychiater die grote bekendheid kreeg met zijn eerste boek 'Life After Life'.(1975), waarvan er 13 miljoen werden verkocht, in 12 talen. Tot dan toe was de Bijna Dood Ervaring nooit systematisch onderzocht. Iedereen die zoiets meemaakte dacht dat hij enig en alleen was met zijn ervaringen. Moody heeft de grote verdienste gehad dat hij zulke ervaringen onder de aandacht van een groter publiek, en van de medische wetenschap bracht. Het laatste woord is er niet over gesproken; de ervaring blijft controversieel. Maar dankzij Moody, en o.a. ook de Nederlandse cardioloog Pim van Lommel is er genoeg stof voor onderzoek en discussie. Moody gaf de aanzet tot de Amerikaanse organisatie IANDS, die BDE'ers bij elkaar brengt en veel wetenschappelijk onderzoek doet.

Een ander onderwerp waar Moody zich mee bezighield is

contact met overledenen, waarvoor hij teruggreep op het 'psychomanteum' , een element in de inwijding van sommige Griekse mysterieën, dat hij op een moderne manier in zijn eigen huis bouwde. Daarover schreef hij 'Reunion'. 'Glimpses of Eternity' is een van zijn recentere boeken, over de gedeelde stervenservaring. Het boek is vertaald als 'Een blik in de eeuwigheid' (2010) Voor een interview over het boek zie: http://www.psychomanteum.com/books/drmoody.htm Moody beschouwt de 'gedeelde sterfbed ervaring' als misschien wel het allerbelangrijkste fenomeen, omdat het de gemakkelijke 'verklaringen' van het BDE onderuit haalt. In deze ervaringen kan geen sprake zijn van medicatie, zuurstofgebrek, hersendisfunctie. Mensen die toevallig in de ziekenkamer zijn, familie, vrienden, personeel en artsen, maken het sterven mee, zien wat de stervende ziet, en bevinden zich in wat je zou kunnen noemen 'een andere dimensie', waarin iedereen hetzelfde ziet, hoort en ervaart. Moody is wederom de eerste die systematisch zulke ervaringen heeft verzameld en opgeschreven. Het is te hopen dat anderen hem navolgen. Net als bij BDE's zijn er gemeenschappelijke kenmerken bij deze gedeelde ervaringen. Soms horen de aanwezigen muziek, vaak zien of voelen ze net als de stervende overleden familieleden die al of niet zichtbaar in de kamer zijn. Men heeft vaak het gevoel dat de kamer niet meer een gewone kamer is: afmetingen veranderen, muren wijken, er is uitzicht, vergelijkbaar met de ervaring die BDE'ers soms beschrijven: licht, natuur, kleuren die onbeschrijfelijk zijn. Een enkele keer deelt een aanwezige de zg. 'Life Review'. Een vrouw beschrijft hoe ze met haar man meegaat en alle ervaringen die aan hem voorbijtrekken met hem deelt, maar sommige beelden blijkbaar niet mag zien; die lijken afgeschermd. Hieronder een fragment, waarin Moody zijn eigen ervaring vertelt, bij de dood van zijn moeder. Enkele weken eerder is de diagnose gesteld: een snelgroeiende vorm van klierkanker. Niets meer aan te doen. Die laatste uren zit Moody met zijn vrouw Cheryl en zijn twee zussen met hun echtgenoten aan het bed, te wachten op het moment van sterven. Hij schrijft: "En terwijl wij daar zaten te wachten overkwam het ons: een GDE (Gedeelde Doods Ervaring) We hadden elkaars handen vast rond het bed. En toen leek de kamer van vorm te veranderen, en vier van ons zessen hadden het gevoel van de grond opgeheven te worden. Ik had het gevoel dat de kamer de vorm van een zandloper had aangenomen. Ik voelde een kracht die aan me trok, zoals een golf je naar zee kan trekken, maar dan omhoog. "Kijk! ", zei mijn zus, wijzend naar een plek aan het voeteneind van het bed. Vader is hier! Hij komt haar halen!" Iedereen bevestigde later dat het licht in de kamer zacht en wazig werd, alsof we in de weerschijn van licht in water keken. Terwijl dat gebeurde was er grote vreugde in de kamer. We wisten dat er ons allemaal iets ongelofelijks was overkomen toen onze moeder stierf. Het was alsof het weefsel van het universum was gescheurd en we een moment lang de energie hadden gevoeld van een plaats die we hemel noemen. Mijn zwager, een dominee, beschreef zijn ervaring later zo: "Ik had het gevoel dat ik mijn fysieke lichaam verliet en naar een andere dimensie ging met haar." We hadden onze moeder werkelijk uitgeleide gedaan."

70

65. Elizabeth Kübler-Ross (1926-2004) werd geboren in Zwitserland.

Ze koos voor een studie medicijnen en verhuisde in 1958 naar Amerika om haar studie psychiatrie in New York voort te zetten. In 1969 verscheen haar baanbrekende boek 'On Death and Dying'. Zij was de eerste die systematisch de psychologie van terminale patiënten en het stervensproces onderzocht. Dat leverde haar heel veel weerstand op, want doodgaan was in die dagen nog iets waar zo min mogelijk over gesproken en gedacht werd. Kübler-Ross hield vol. Later in haar leven kreeg ze veel erkenning en een massa onderscheidingen. Op den duur brachten haar ervaringen met stervenden, kinderen en volwassenen, haar bij Bijna Dood Ervaringen, en leven na de dood. Ook daar schreef ze verschillende boeken over, waaronder 'On Life After Death' , waaruit ik hier een fragment overneem, een eigen ervaring van Ross die haar werk sterk heeft beïnvloed. "Door het werken met stervende patiënten begon ik mij af te vragen wat de Dood nou eigenlijk was.

Eenpatiënt, Mrs Schwarz was de eerste die me een verslag gaf van een BDE, en dat leidde tot een verzameling van zulke ervaringen. Niemand die ooit zo'n ervaring had gehad was daarna nog bang om te sterven. Mrs Schwarz stierf, en ik was betrokken bij haar ziekte en overlijden. Zij was een van de velen, en ik zou haar vergeten zijn als ze me niet had bezocht... Een maand of tien na haar dood en begrafenis zag ik haar weer. Het was in een tijd dat mijn lessen over stervensbegeleiding moeizaam liepen, en ik me afvroeg of ik er wel mee door moest gaan. Juist die ochtend had ik besloten ermee te stoppen en mijn baan aan de universiteit op te zeggen. Het had geen zin meer. Bovendien moest ik samenwerken met iemand die me helemaal niet lag, want Reverend Gaines, de dominee die m'n maatje en vriend was geweest, was onlangs beroepen in een andere stad. Ik moest vandaag mijn beslissing aan mijn collega gaan meedelen. Op weg naar de lift stond er een vrouw op me te wachten. Ze kwam me heel bekend voor maar ik kon haar toch niet thuisbrengen. Ze was 'gewoon', maar op een bepaalde manier ook transparant. De vrouw liep naar me toe, en zei "Dr Ross, ik móest terugkomen. Mag ik met u meelopen naar uw kantoor? Het duurt maar een paar minuten." Omdat ze de weg wist en mij kende voelde ik me wat geruster; ik hoefde nog niet toe te geven dat ik haar naam vergeten was. Intussen bedacht ik me dat mijn werk met schizofrene patiënten nu zijn weerslag had in mijzelf: ik zag dingen die er niet waren. Op weg naar m'n kantoor checkte ik de werkelijkheid. Ik raakte de vrouw aan, en ze verdween niet. Ook voelde ze niet bijzonder koud of warm. Het was de meest wonderlijke gang die ik ooit gemaakt had, kijkend als psychiater en als patiënt. De naam van Mrs Schwarz wilde me maar niet te binnen schieten, waarschijnlijk omdat ik dat niet wilde. Mrs Schwarz, de levende, was dood en begraven, en kon niet hier naast mij lopen. Ze ging mij voor en hield de deur van m'n kantoor voor me open. Liefdevol zei ze: "Dr. Ross, ik móest terugkomen, om twee redenen. De eerste is om u en Reverend Gaines te bedanken voor wat jullie voor me gedaan hebben. Maar de andere reden is om te zeggen dat je niet kunt stoppen met je werk rond dood en sterven. Niet nu, in ieder geval. Ik keek naar haar en misschien dat ik toen dacht 'Dit is Mrs Schwarz.", ook al was die al tien maanden geleden begraven. Ik geloofde helemaal niet in geesten en zo, toen nog niet. Achter mijn bureau pakte ik van alles op, om maar contact met de realiteit te houden. Alles was gewoon zoals het hoorde te zijn. Intussen hoopte ik dat de vrouw zou verdwijnen. Maar dat deed ze niet. Ze stond daar maar, liefdevol maar koppig, en zei, "Dr. Ross, hoor je me? Je werk is niet klaar. Wij zullen je helpen, en je zult weten wanneer de tijd gekomen is, maar hou er nu niet mee op. Beloof je dat? " Ik dacht, "Mijn God, niemand zal me ooit geloven als ik ze dit vertel, zelfs niet m'n beste vriend. Ik wist niet dat ik dit verhaal later aan honderden mensen zou vertellen. Toen won de wetenschapper in me, en ik zei slim: U weet dat Reverend Gaines in Urbana werkt. Zou u hem een briefje willen schrijven? En ik gaf haar pen en papier. Ik had niet de bedoeling dat briefje door te geven, maar ik had objectief bewijs nodig. Met een glimlach - ze wist precies wat ik dacht - nam ze de pen en schreef het briefje. Toen vroeg ze telepathisch "ben je nu tevreden?" Ik keek haar aan en dacht, dit kan ik met niemand delen maar ik zal het nooit meer vergeten. Toen stond ze op, en zei nog eens: "Dr.Ross, beloof je't?" "Ik beloof het", zei ik. En op dat moment verdween ze. Het briefje heb ik nog. Een paar jaar later kreeg ik de boodschap dat m'n werk met stervenden in dat ziekenhuis over was, en dat er ander werk elders op me lag te wachten, werk waarvoor ik op de aarde was gezet. Ik had de test doorstaan, en nu moest ik verder, om anderen te vertellen dat de dood niet bestaat."

71

66. John Edward (1969-) is een Amerikaans medium. Naast het schrijven van tot nu

toe 5 boeken geeft hij veel demonstraties en is hij in Amerika regelmatig te gast in talk-shows. Hij heeft een website: http://www.johnedward.net/ , waarop je je kunt abonneren op zijn Newsletter. Uit zijn eerste boek 'One Last Time' haal ik een fragment. "Net als ieder ander ben ik het meest benieuwd naar hoe het er aan de andere kant uitziet. Hoewel ik een medium ben, weet ik dat niet, en ik ben erg sceptisch tegenover iedereen die zegt het wel te weten. Niemand kan het weten tot het moment dat hij er zelf terecht komt. Maar ik denk te weten hoe het er mogelijk uitziet, omdat ik zo nu en dan een glimp heb gezien. Er zijn tijden geweest dat spirits zo duidelijk en sterk doorkwamen dat ik ze heb gevraagd "vertel me hoe het daar is. Geef me een indruk." Dat is gebeurd tijdens readings, maar mijn cliënten hebben geen notie dat ik dat doe. Steeds als ik dat gevraagd heb kreeg ik hetzelfde gevoel terug van de Andere Kant:

Geef die boodschappen nou maar door en maak je niet druk om hoe het hier is. Dat zul je wel merken als je hier eenmaal bent. Ze geven me de indruk dat ik een lastig nieuwsgierig kind ben dat dingen wil begrijpen waar het nog niet aan toe is, en dat ze het liefst uit de weg willen hebben. Ik voel dat we op een 'need-to-know' basis met elkaar omgaan Ze willen dat we net genoeg weten over de Andere Kant , dat het bestaat, en dat het een positieve plaats is. Ze willen niet dat we ons meer zorgen maken over de Andere Kant dan over ons leven hier. We hebben allemaal werk te doen en lessen te leren. Maar ik heb ze toch zover gekregen dat ze me een indruk hebben gegeven, die overeenstmt met wat er geschreven is over de aard van ons spirituele bestaan. Eens kreeg ik het beeld door van een ladder, die symboliseerde dat onze zielen opklimmen naar een hoger niveau. Een andere keer werd me iets getoond als een universiteits campus: een serie grote gebouwen met enorme zuilen, waarvan de grootste de 'Hall of Knowledge' was, de hal van kennis. Ik denk niet dat dat beeld letterlijk was bedoeld, maar als een symbool van een bestaan waarin we van het ene naar het volgend plan gaan. Maar nogmaals, het is alleen een glimp. Alsof je landt in India maar niet verder komt dan het vliegveld. Dan krijg je mee dat er een andere taal wordt gesproken en de mensen er anders uitzien, maar je komt er niet binnen. Die korte indrukken bevestigden wel dat ons huidige, fysieke bestaan alleen een korte stop is op weg naar hogere niveas van goddelijkheid. Hoe weten we dat zulke glimpen de waarheid zijn? Omdat mensen over de hele wereld en door alle tijden heen de zelfde dingen hebben gerapporteerd. NDE's hebben hetzelfde 'licht' en dezelfde schoonheid onthuld die ons naar de Andere Kant trekken, en religies zijn erop gebaseerd. Een opvatting die veel mensen hebben is dat we op het moment van onze overgang onmiddellijk alles weten. Maar spirits hebben niet alle antwoorden. Wat ik ben te weten gekomen van geesten die ik tijdens readings ben tegengekomen, is dat ze zich op verschillende plaatsen ontwikkelen, en wat ze weten hangt af van de lessen die ze moesten leren, en of ze dat wel of niet hebben gedaan. Het hangt af van de vooruitgang van hun ziel. Sommige zielen doen er veel langer over dan andere. Sommige spirits hebben me verteld dat hun werk aan de Andere Kant bestaat uit het helpen van anderen. De spirit van een kind vertelde me dat hij daar andere kinderen helpt bij hun overgang. In een andere reading kwam een jongen door die zei dat hij zijn levenslessen niet in zijn fysieke lichaam had geleerd, en dus kon zijn ziel niet verder naar een hoger plan toen hij stierf. Hij was toen 23, en hij had besloten zijn neef te helpen die op hem leek, zodat die niet dezelfde fouten zou maken. Op een morgen, niet lang voor ik van de universiteit kwam, had ik een ervaring. Ik lag op bed, niet om te slapen maar om me te ontspannen.Opeens werd ik meegenomen naar een uitgestrekte, eindeloze ruimte, een plek waar de echo van geluid ad infinitum zou kunnen weerkaatsen. Ik stond in die uitgestrekte donkere ruimte waar geen begin en geen eind was, en toen zag ik gezichten, de gezichten van veel oude mannen. En ik zag woorden: 'Counsel of Elders' - Raad van Ouden, en ik hoorde die woorden, net als ik die nu soms hoor, gedurende mijn readings. Dat wil niet zeggen dat er ook werkelijk zoiets is als een 'Counsel of Elders'. Misschien was het gewoon een manier om mij duidelijk te maken dat er een hiërarchie is aan de Andere Kant."

72

67. DE WAARDE VAN HET MODERNE SPIRITUALISME Khan Bahadur Abdul Karim, een Spiritualist uit India, leverde ook een bijdrage aan het al eerder genoemde 'Grand Souvenir Book, uitgegeven ter gelegenheid van het 100 jarig bestaan van het Spiritualisme, 1848-1948. Ik vertaal:

"Ik zal een paar punten belichten in verband met het Moderne Spiritualisme en haar effecten op mij, als een individu. Wat betreft de wijze van communiceren: mijn eerste introductie was door het OUIJA bord. Toen volgde automatisch schrift en geïnspireerd mediumschap. Daar was niets geheimzinnigs aan, en mijn sitters werden beschermd door spirit beschermers aan de andere kant. Allen trokken hun eigen conclusies op de plek zelf, en er was geen vijandigheid. Meestal betrokken we ook religieuze onderwerpen in de bijeenkomst, want die kwamen vaak naar voren. Ik introduceerde het Spiritualisme bij andere welwillende groepen die niets wisten van de fenomenen, en dat was een succes. Voor ons werd het de geboorte van een onafhankelijke bron van kennis, niet gehinderd door doctrine en autoriteit. De communicaties die wij ontvingen waren altijd vol buitengewone ervaringen, verbazende wijsheid en behulpzame suggesties, die kwamen van verwanten van de sitters of van hoogstaande personen. We leerden dat in slordig en onvoorzichtig geleide cirkels de fenomenen soms een gevaarlijk karakter aannamen, zoals bezetenheid, geesten die niet waren wat ze zeiden te zijn en zo. Maar hoe kun je onderzoek bedrijven als je alle risico's uit de weg gaat? Spirit communicatie heeft wondervolle vergezichten geopend van kennis en inspireert en bevordert wetenschappelijk onderzoek. Het was door het Spiritualisme dat mijn levenslange zoektocht naar informatie uit de eerste hand over hen die dit leven hadden verlaten met succes werd bekroond, Nadat ik van gedachten had gewisseld met mijn geliefden en met grote intelligenties aan de andere kant van de sluier, weet ik nu dat de persoonlijkheid de dood overleeft en dat ons een gelukkiger bestaan wacht aan de andere kant. Het bestaan van God en Zijn Engelen, hoewel ik die in gelukkige momenten kon aannemen en ze zelfs vanzelfsprekend achtte, was toch tamelijk abstract gebleven. Als ik de Goddelijke aanwezigheid in moeilijke tijden het meest nodig had, scheen zij het verste weg. Maar nu heb ik leren inzien dat een enkele gedachte mijn voorvader of een vroegere vriend naar mijn zijde kan brengen, in de volheid van liefde en begrip. En ook al kan ik hen niet waarnemen, hun aanwezigheid, hier en nu, is een realiteit in mijn leven geworden. Maar het allerbelangrijkste punt van spirit communicatie is dit: de directe impuls die het geeft tot de eenheid van de mensheid! Want wat staat er nog in de weg van Broederschap? De gewone Moslim, Christen of Jood gelooft dat mensen bij elkaar gezet worden in deze wereld voor een tijdelijk doel, om handel te drijven en met elkaar om te gaan zonder problemen. Daar is een zekere graad van verdraagzaamheid voor nodig, in de politieke en sociale zin. Maar de meesten denken niet aan duurzame gelijkwaardigheid of permanente vriendschap met de volgelingen van andere godsdiensten, ongelovigen of heidenen met wie ze niets gemeen hebben, in leven of na de dood. Sterker nog: die anderen worden opgewacht door het vagevuur. Waar dan is er plaats voor Universele Broederschap? Spirit communicatie, uit de eerste hand zoals ik het heb meegemaakt, geeft de doodsteek aan de overheersende maar afschuwelijke notie van de hel die is gereserveerd voor ongelovigen, zoals ze schijnen in de ogen van hen die het 'ware geloof' aanhangen. Laten we duidelijk zijn: wij vinden in het hiernamaals de aanhangers van de Islam, het Boeddhisme, Hindoeïsme en het Christendom in gelukkige omgang met elkaar, groepen vormend op grond van hun temperament, talenten en hun niveau van begrip, en niet gescheiden door religie, ras of huidskleur. Wij leren dat wij met onze onwetendheid en ijdelheid, onze mentale en emotionele beperktheid, onze verkeerde aannames onze eigen hel scheppen Als ik mijn dode voorvader hoor refereren aan een Hindoe spirit als de 'geliefde S' en mijn overleden vrouw hoor spreken over de Sikh vrouw die haar dierbare vriendin is, en een Christen over de Hindoe gids die hij in de andere wereld heeft, dan lijkt het me absurd om in weerwil van onze eenheid onszelf van elkaar af te scheiden in intolerante gemeenschappen, die tegen de wil van onze Universele Vader ingaan...."Wij zijn allen in de Ene, en Hij is Een in ons allen."

73

68. Roy Stemman is een Spiritist/Spiritualist die zich vooral laat

horen in zijn vele boeken en op zijn blog 'Paranormal Review' , waarop hij veel artikelen plaatst die verband houden met reïncarnatie, parapsychologie en scepticisme.

http://www.paranormalreview.com/ Over zijn persoonlijk leven kan ik geen gegevens vinden, maar hij heeft genoeg geschreven dat in het kader van 'wat geloven we eigenlijk' past. In mei 2012 komt er een monumentaal boek van hem uit waarin alle kanten en bewijzen van reïncarnatie uitvoerig worden belicht. Een standaardwerk.Stemman is overtuigd van reïncarnatie en schreef daar ook eerder enkele boeken over, waaronder 'One Soul, Many Lives'. Daarmee wijkt hij af van de meeste Engelse Spiritualisten die daar uitdrukkelijk niet in geloven. Hij is dan ook eerder een Kardec Spiritist. Over het Braziliaanse Spiritisme schrijft hij regelmatig op zijn blog. Maar zijn artikelen zijn

ook te vinden in het Engelse Spiritualistische blad 'Psychic News', waarvan hij in het verleden redacteur was. Van zijn blog een artikeltje over een Braziliaanse spirit schilder:

"Ik heb pas een mooi schilderij op doek van van Gogh aangeschaft, een scène van wervelende wolken dansend in een blauwe lucht boven golvende gouden velden. Onmiddellijk herkenbaar als de stijl van van Gogh, met de bekende handtekening: Vincent. De hoogste prijs die ooit voor een van Gogh is betaald was $82 miljoen in 1990, dus ik kan zeggen dat de mijne een koopje was: £140.- (€175) En wat meer is: ik zag van Gogh het schilderij van 70cm x 50cm met mijn eigen ogen schilderen en ik filmde de gebeurtenis, die 11 minuten in beslag nam. Voor't geval u nu gaat zeggen dat van Gogh al 120 jaar dood is, zal ik u het

fenomeen in detail uitleggen. Hoewel Vincent blijkbaar het schilderij produceerde, was hij niet zichtbaar voor mij of voor een van de andere 50 aanwezigen. Inplaats daarvan gebruikte hij het lange, goed gebouwde lichaam van Florencio Anton, een 37- jarig Braziliaans medium die een korte trip maakte door de UK, zijn eerste, om fondsen te werven voor een door de overheid goedgekeurd Spiritistisch humanitair onderwijsproject voor kinderen in nood en arme families, waaraan Anton verbonden is. (n.b. er zijn meerdere Braziliaanse mediums die op deze manier Europa bezoeken en schilderen, waarna de schilderijen bij opbod verkocht worden. De schilders zelf verdienen er niets aan, Braziliaanse mediums werken altijd gratis, en velen werken voor liefdadigheidsprojecten of gezondheidscentra in Brazilië.) Florencio's latex-vingers met indrukwekkende handigheid leidend, werd veel van van Gogh's artisticiteit bereikt door verf met zijn handpalmen te verspreiden over het canvas. Dan schetste het medium met duim en wijsvinger de voorstelling, waarna hij met kwasten de fijnere details aanbracht, en tenslotte de signatuur. Toen het resultaat omhoog werd gehouden applaudiseerde het publiek enthousiast. De demonstratie duurde twee en een half uur, en in die tijd maakte het medium 10 schilderijen. De schilders die behalve van Gogh doorkwamen waren o.a. Renoir, Picasso, Modigliani en Miró. Florencio zegt dat hij al als kind contact kreeg met dode schilders, en dat hij in de 20 jaar waarin hij publieke demonstraties geeft 5000 schilderijen heeft gemaakt, doorgechanneld door ruim 100 verschillende schilders. Elk van die schilderijen is uniek; nooit maakte hij twee keer dezelfde. Als Florencio niet in trance is kan hij volgens eigen zeggen niet schilderen. Pas als iemand de controle overneemt kan hij aan het werk. Hij verdient de kost met lesgeven en daarnaast werkt hij als regressietherapeut." Wat nu is hier werkelijk aan de hand? vraagt Stemman zich af. Wordt Florencio werkelijk tijdelijk 'bezeten' door een dode kunstenaar? Of is het een deel van hemzelf dat hier aan het werk is, en dat hij, als goede Spiritist, interpreteert als de inbreng van een lang overleden schilder? Stemman gelooft niet dat het medium alleen maar een geoefend snelschilder is, maar een echte verklaring heeft hij ook niet. Schilderen, muziek schrijven, genezen onder geesteninvloed, het komt allemaal voor. We kunnen er alleen met verbazing naar kijken.

74

69. MICHAEL PRESCOTT is een Amerikaanse schrijver met een interessante blog waar ik nog

wel eens op wil kijken. Prescott schrijft regelmatig over Spiritualisme, hoewel hij er zelf geen is, voor zover ik weet. Zijn interesse gaat uit naar leven na de dood, maar daarbij heeft hij de nodige kanttekeningen. In het gewone leven is hij een succesvol schrijver van spannende boeken, waarvan er een is verfilmd. Van zijn blog heb ik onderstaande speculatie gehaald en bewerkt. Prescott schreef de blog toen Osama Ben Laden net was gepakt en gedood. Op de bladzijde daarna nog een stuk van dezelfde schrijver dat ik gedeeltelijk overnam van zijn blog.

OSAMA BEN LADEN - NA DIT LEVEN

Het spreekt vanzelf dat wanneer er iemand dood gaat die de wereld zoveel geweld heeft aangedaan, er mensen zijn die daar vanuit een Spiritualistisch standpunt naar kijken. Zo iemand is Michael Prescott, een Amerikaanse schrijver die een uitstekende blog heeft over spirituele onderwerpen. http://michaelprescott.typepad.com/ In een recente blog bespreekt hij zijn visie op Ben Ladens Afterlife,

gebaseerd op Prescotts kennis van de literatuur. Ik vat zijn speculatieve verhaal samen: Het schijnt, zegt Prescott, dat de omstandigheden van iemands dood een belangrijke rol spelen in de aard van de overgang. OBL's dood was heftig, en het is waarschijnlijk dat hij stierf in een staat van verwarring en angst, misschien paniek. Iemand die zo doodgaat is in voor een ruwe overgang. Misschien beseft hij niet dat hij dood is. Dat is een toestand die lang kan duren; dagen, maanden, jaren. Zeker is dat hij niet terechtkomt in het Paradijs van aardse geneugten die de Islam haar helden voorspiegelt. Maar omdat Ben Laden wel in een leven na de dood geloofde is hij misschien beter voorbereid op een andere werkelijkheid dan iemand die gelooft in een zwart gat te vallen. Hoe dan ook: het is op grond van Bijna Dood Ervaringen waarschijnlijk dat OBL een 'levens review' zal ondergaan. Hij zal zijn leven aan zich voorbij zien trekken, niet als een aaneenschakeling van mooie en minder mooie gebeurtenissen maar als een terugblik door de ogen en de emoties van zijn vele slachtoffers. Hij zal alle ellende moeten beleven van de zielen die door zijn handelen te vroeg in het hiernamaals terechtkwamen, maar ook van hen die nog leven en gewond of getraumatiseerd zijn door zijn daden. Dat zijn er nogal wat. Vele duizenden. Het is met geen mogelijkheid te zeggen hoe lang zo'n levensterugblik zal duren. In onze tijd zal het misschien een seconde zijn, maar voor OBL duurt het misschien eeuwen. Maar op een zeker moment komt daar een eind aan. Wat dan? Dat zal afhangen van hoe OBL de review heeft ondergaan. Het kan zijn dat hij niets leert van wat hij heeft gezien, en zijn keuzes blijft verdedigen. Misschien blijft hij ongevoelig voor al het leed wat hij heeft aangericht, zoals hij er tijdens zijn leven onberoerd door is gebleven. Als dat zo is, dan zal OBL zich bevinden in een duistere omgeving met verwante zielen, tot het moment dat hij werkelijk verlangt naar boetedoening en vergeving. In een ander scenario is hij door de life-review overtuigd geraakt van zijn schuld, en zal hij misschien daarna vergeving zoeken. Maar die vergeving zal hem niet onmiddellijk geschonken worden. Het pad zal lang zijn, en misschien zijn er vele incarnaties nodig waarin hij de wereld vanuit de ervaringen van een slachtoffer moet leren kennen. Het doel van alle beproevingen zal zijn een volledig begrip van de in dit leven begane wandaden. Uiteindelijk zal zelfs een ziel als die van Ben Laden gezuiverd worden en naar het licht gaan. Dat kan eindeloos lang duren, en eindeloos veel geduld van spirituele helpers, maar de Geest laat geen enkele ziel in duisternis. We zijn onschuldig geboren en zullen naar die staat terugkeren nadat al onze wandaden en overtredingen zijn gezuiverd. Die weg is lang en vol obstakels, en afsnijden is er niet bij. Waar is OBL nu? vraagt Prescott zich af. Hij speculeert dat Ben Ladens geest nu in verwarring en angst ronddwaalt in het gebouw waar hij werd doodgeschoten, of dat hij in de privé hel van het levensoverzicht verkeert tussen zijn slachtoffers...een helse beleving die onmetelijk lang kan duren.

75

70. OVERSOUL

In een stuk dat hij noemde 'The Over/Under of the Soul' gaat Prescott uitvoerig in op bepaalde niet met elkaar te rijmen aspecten van getuigenissen over het Leven hierna, en dan vooral wat betreft reïncarnatie. Eenduidigheid over het bestaan van reïncarnatie is er niet, en dat maakt het concept aanvechtbaar. Er wordt dan ook al eeuwenlang, ook onder Spiritualisten, verschillend over gedacht. Prescott zegt: "De verschillen zijn het grootst in de verslagen van de overgang van de ziel naar het Afterlife. Van mensen die een BDE meemaken en van spirit communicators horen we dat de ziel aankomt in de geestenwereld met geen enkele andere herinnering dan die aan het leven dat net achter hem ligt. Maar als we luisteren naar mensen onder diepe hypnose, dan horen we dat de ziel aankomt met een onmiddellijke herinnering aan vele geleefde levens. De ziel wordt verenigd met andere zielen die hij kent uit vorige incarnaties, en gaat al snel in de weer om een volgende incarnatie te plannen. De verschillen tussen beide soorten getuigenissen zijn groter dan de

overeenkomsten, en moeilijk te verzoenen. Dat rechtvaardigt de conclusie dat één ervan niet klopt". Hypnose, zegt Prescott, is een onbetrouwbaar fenomeen. ESP wordt er sterk door bevorderd, en het is niet uitgesloten dat iemand onder hypnose gebruik maakt van de gedachten van de hypnotiseur. Het vermogen om verhalen te vertellen onder hypnose is enorm. We weten nog helemaal niet hoe onze hersens precies werken in die toestand, en wat waar of niet waar is. Als dus een van de beide soorten getuigenissen zou moeten vervallen vanwege onbetrouwbaarheid, dan zou dat die van de hypnose/reïncarnatie zijn. Maar er is een andere optie die mogelijk beide soorten getuigenissen zou kunnen verzoenen, redeneert Prescott. "Laten we aannemen dat beide typen getuigenis waar zijn, maar uit een andere bron komen. Wat als de verhalen verteld door BDE'ers en de meeste mediums afkomstig zijn van de 'gewone ziel' en de verhalen van gehypnotiseerde subjecten van de 'Oversoul'? Volgens sommige mystieke tradities is onze persoonlijke aardse ziel een deel van een groter geheel, het 'hogere zelf' of de 'Oversoul'. De oversoul maakt dat verschillende aspecten op verschillende momenten in de tijd incarneren om de materiële wereld op verschillende manieren te ervaren. Maar de Oversoul blijft daarvan gescheiden, zoals een boom bladeren heeft maar niet identiek is aan zijn bladeren. In deze visie incarneert niet de individuele ziel (die dan zijn identiteit zou verliezen), maar een ander aspect van de Oversoul, die misschien wat herinneringen meeneemt of karma van wat de 'onderziel' heeft meegemaakt." Vanuit het perspectief van de 'onderziel' verandert de individuele werkelijkheid niet veel na de overgang. Er is geen herinnering aan vorige incarnaties en geen kennis van een 'masterplan'. De ziel komt tot rust en overziet zijn leven en de lessen die hij heeft geleerd. Prescott theoretiseert verder dat hogere gechannelde communicators en de entiteiten die communiceren als een subject onder diepe hypnose is, misschien de Oversoul representeren, die een ander, wijder perspectief heeft dan de individuele ziel. "In sommige gechannelde literatuur wordt ons verteld dat de individuele ziel op den duur gemotiveerd is om verder te gaan naar hogere spirituele dimensies. Mijn hypothese is dat de voortgang naar hogere dimensies betekent dat de ziel meer samensmelt met de Oversoul, tot er tenslotte geen echt onderscheid meer is. Natuurlijk is het ook mogelijk dat de Oversoul zelf een progressieve weg gaat en op den duur met andere Oversouls een eenheid vormt, tot alles uiteindelijk verenigd is in wat we 'God' noemen." Prescott noemt verschillen in BDE's, waarbij sommigen alleen het Licht waarnemen, en anderen een 'Being of Light' , soms geïdentificeerd als Boeddha of Jezus, ontmoeten en daar een diepgaande spirituele connectie mee ervaren. Prescott oppert dat in zo'n geval de BDE'er de Oversoul, of zijn 'Hogere Zelf' ontmoet, een idee dat ook door Kenneth Ring al is geopperd. Ook suggereert Prescott dat we als we bidden, onze gebeden worden gericht naar de Oversoul, en dat 'Guardian angels' en spirit gidsen aspecten zijn van de Oversoul. Hij zegt over de mystieke ervaring: "ervaringen van kosmisch bewustzijn kunnen een direct, maar kort vermoeden zijn van de Oversoul, op een manier die substantiëler is dan waar we meestal toegang toe hebben." Maar, zegt Prescott teslotte: "Dit alles is alleen een hypothese. Het lijkt consistent te zijn met verschillende soorten bewijs en met sommige stromingen van de mystieke tradities. Maar in het omgaan met deze materie is het wijs om altijd in gedachten te houden dat alles wat je bedenkt of schrijft er compleet naast kan zitten.

76

71. VISIOENEN KORT VOOR HET STERVEN Vlak voor het moment van overgang verschijnen soms in een visioen overleden familie en vrienden om de stervende naar de andere kant te begeleiden. Het is een fenomeen dat meer voorkomt dan je misschien zou denken. Zoals in dit verhaal van een dochter. Vader is stervende. Het ziekenhuis is rustig. Het bezoekuur is voorbij en het is donker geworden. Vader heeft de hele dag gedoezeld. De dokter zegt dat het einde nadert. Vaders adem gaat zwaar, maar schijnt nu wat makkelijker te gaan. Zijn ogen zijn op een hoek van de kamer gericht, waar alleen een groene kunststof stoel staat. Vader glimlacht. "Je bent hier", fluistert hij. Ik neem zijn hand in de mijne. "Ja, ik ben hier, pap", zeg ik, maar ik weet dat hij niet naar míj kijkt.

"Nee", zegt vader, die z'n ogen niet afwendt van de plek die zijn aandacht vasthoudt, "Daar. Het is je oom Jerome. Ik had nooit gedacht hem terug te zien." Ik volg zijn blik, maar zie niets. Vader schijnt niet verward te zijn. Eigenlijk heb ik hem in geen dagen zo helder gezien. "Oh hemel! " Vader lacht breeduit. "En Lucille! En moeder is bij hen! Ze zeggen dat ze zijn gekomen om me te helpen. Ze zijn er om me mee te nemen. Kun je ze echt niet zien? Ze zien er zo fantastisch uit! " Ik pak vaders handen in de mijne. Ik weet niet wat ik er van denken moet. Vader sluit zijn ogen weer en de glimlach vervaagt. Een diepe zucht...en hij is er niet meer. Zulke 'Deathbed Visions' , zoals ze in het Engels heten, zijn niet alleen voedsel voor films en verhalen. Ze komen vaak voor en zijn opvallend overeenkomstig in alle culturen. Door de geschiedenis heen zijn zulke visioenen waargenomen en opgetekend en ze kunnen worden geïnterpreteerd als een van de sterkste argumenten voor een leven na de dood. Hoewel er dus ook vroeger melding van werd gemaakt, is de studie van het verschijnsel pas in de 20ste eeuw van de grond gekomen. Onderzoeker William Barrett schreef in 1926 het boek 'Deathbed Visions', de neerslag van het eerste systematische onderzoek op dit gebied. Twee elementen vielen hem daarbij op: dat stervenden vaak melding maakten van verschijningen waarvan niemand nog wist dat ze dood waren. In een tijd waarin berichten soms lange tijd onderweg waren kon het gebeuren dat niemand nog op de hoogte was van het overlijden van een bekende, ergens in een ander land. Ook kwam het voor dat iemands overlijden voor de zieke verborgen was gehouden, vanwege zijn kritieke toestand. Een ander opvallend verschijnsel in Barretts onderzoek was dat stervende kinderen melding maakten van engelen, maar zonder vleugels. Voor Barrett was dat een teken dat er meer aan de hand was dan de projectie van een bekende religieuze voorstelling. In de 60er en 70er jaren was het Dr. Karlis Osis die een onderzoek deed onder 1000 artsen en verplegenden die met stervenden te maken hadden. In 1977 publiceerde hij het boek 'At the Hour of Death' (In het stervensuur) In dit groots opgezette onderzoek werden Barretts bevindingen bevestigd. Osis concludeerde dat: * Sommige mensen weliswaar engelen en religieuze figuren zien, maar de meesten zien hun bekenden die eerder overleden zijn. * Vaak geven die te kennen dat ze gekomen zijn om de stervende te helpen bij de overgang. * De stervende wordt gerustgesteld door hun aanwezigheid en is zichtbaar gelukkig met het visioen. Dit in scherp contrast met de angst die de meeste mensen voelen als ze een 'spook' tegen het lijf lopen. * Niet alleen de gemoedstoestand van de stervende maar ook zijn lichamelijke toestand schijnt te veranderen. Gedurende deze visioenen lijkt iemand even 'verlost' te zijn van pijn, immobiliteit en depressie....tot hij sterft. * De mensen die dit meemaken schijnen niet te hallucineren of in een veranderde bewustzijnsvorm te verkeren, want ze zijn zich goed bewust van hun omgeving en hun toestand. * Deathbed Visions zijn niet afhankelijk van of een stervende wel of niet in leven na de dood gelooft. De ervaringen en de reacties zijn bij beide groepen hetzelfde.

77

Hoeveel mensen hebben er een Deathbed Vision? Dat is moeilijk te onderzoeken, omdat maar 10 procent van de stervenden bij vol bewustzijn is. Van die 10 % heeft 50 tot 60% een stervensvisioen. Meestal zijn dat mensen die gelijdelijk sterven. De duur van het visioen is hooguit enkele minuten. Hoe zijn zulke visioenen te verklaren? Natuurlijk hebben wetenschappers er de nodige mogelijke verklaringen voor gevonden, zoals de werking van pijnstillers, of een mechanisme van het stervende brein om de situatie dragelijk te maken. Wensdromen zijn ook een mogelijkheid. Maar uit het voorgaande blijkt dat geen enkele 'logische' verklaring in alle gevallen de lading dekt. Zeker niet omdat er voorbeelden zijn waarin ook de omgeving rond de stervende de figuren waarnam, soms onafhankelijk van elkaar. Hoe dan ook, Deathbed Visions zijn ook voor de aanwezige familie een ingrijpende ervaring die kan maken dat ze anders over de dood gaan denken. Het beleven van zo'n wonder kan het afscheid vergemakkelijken en doorwerken in de verwerking van de dood, tot op het moment dat ons eigen afscheid daar is.

72. HOWARD STORM (1947- ) EN DE BDE ' My descent into Death' is het boek dat Pastor en schilder Howard Storm schreef n.a.v. zijn Bijna Dood Ervaring' . Die vond plaats in 1985, bij een acute darmperforatie. Storm was professor kunstgeschiedenis aan een universiteit in Kentucky, getrouwd, maar een plurk van een man, met weinig aandacht voor zijn naasten. Zijn BDE is een van de meest opmerkelijke omdat het zijn leven zo absoluut radicaal veranderde. Na zijn ervaring besloot hij dominee te worden, en hij doorliep het theologisch seminarie. Nu is hij pastor in de Unified Church of Christ. Iedereen die zich heeft verdiept in BDE's weet dat ze, in ongeveer 12% van de gevallen, geen 'heerlijke' maar een beangstigende ervaring zijn. Het lijkt of men tijdens een BDE niet zozeer krijgt wat men verdient maar wat men nodig heeft. Bij Storm was dat een ernstige waarschuwing, die hij ter harte nam. Ik vertaal:

"De pijn was niet om uit te houden. Ik zou meteen geopereerd worden, maar ik wilde liever dood. Ik was een atheïst, en ik geloofde nergens in. In mijn puberteit had ik het geloof van mijn ouders afgezworen. Mijn vrouw geloofde wel. Ze was in tranen. Ik sloot mijn ogen, en werd bewusteloos. Hoeveel tijd er verstreek weet ik niet, maar ik stond ineens naast mijn lichaam. Ik riep mijn vrouw, maar zonder resultaat. Ik was kwaad en angstig. Toen hoorde ik dat ik geroepen werd, buiten de kamer waar ik lag. Ik was bang, maar de stemmen klonken vriendelijk. Toen ik de kamer uitliep zag ik figuren in een waas, maar ze wilden niet dichterbij komen zodat ik ze duidelijker zou zien. Die wezens vroegen me met hen mee te gaan. De vragen die ik stelde vermeden ze. Met tegenzin volgde ik ze. "Waar gaan we naartoe?", vroeg ik. Geen antwoord. De reis was eindeloos. Geen landschap of contouren, alleen een steeds dikker wordende mist. Hoewel ze weigerden me te zeggen waar we heen gingen zeiden ze dat ze voor me zouden zorgen, en dat ze iets voor me hadden. Dat wilde ik wel, en dus bleef ik met ze meegaan. Toen begonnen ze meer hun ware gezicht te laten zien, ze maakte wrede grappen en werden steeds onvriendelijker. Hoeveel het er waren kon ik niet zien, maar het leken er steeds meer te worden. Uiteindelijk honderden. Op dat punt zei ik dat ik niet verder wou. Dat was bluf, want hoe zou ik de weg in de mist terug hebben kunnen vinden? Ze grepen naar me, trokken aan m'n vel, beten en sloegen me, en ik vocht terug. Maar hoe harder ik me verzette, hoe harder ze lachten.Uiteindelijk viel ik op de grond en kon me niet meer verzetten. Toen hoorde ik een stem in mijn hoofd, die zei "Bid tot God." Ik liet weten niet in God te geloven, dus hoe moest ik tot Hem bidden? Maar de stem hield vol, en ik bedacht dat ik het maar beter kon proberen. Uit m'n kinderjaren haalde ik zinnen tevoorschijn, zoals 'De Heer is mijn Herder' . Dat scheen de wezens af te schrikken. Ik kreeg moed, en riep "God houdt van me. Ga weg! In de Naam van God, laat me met rust! " Ze beleven tegen me schreeuwen, maar ze weken steeds verder terug, alsof mijn woorden kokend water waren. Maar hoewel ik elke religieus klinkende zin naar ze toeschreeuwde die ik kon bedeneken, geloofde ik niet wat ik zei. Ik zonk weg in hopeloosheid. Het was donker, en ik wist dat de wezens ergens in de duisternis op me wachtten. Ik wilde niet meer bestaan, ik gaf het op. En toen, in die diepe wanhoop kwam er een liedje in me op uit de zondagsschool: "Jesus loves me, that I know", en daarmee kwam de wil dat dat waar zou zijn. Dat wilde ik meer dan wat ook. Met ieder vezel van m'n lichaam riep ik in het duister: "Please, Jesus, Save me!" Toen verscheen er een licht als een kleine ster die snel groter en helderder werd. Het licht tilde me op, en mijn wonden genazen. Ik verloor al m'n trots, m'n eigenwijsheid, m'n intellectuele twijfel. En ik begon te huilen. Het verhaal van Storm gaat uiteraard veel verder, maar hierbij laten we het, want de gevolgen weten we al.

78

73. John of God (1942 - ), of eigenlijk Joao Teixeira de Faria, wordt beschouwd als een

van de meest krachtige spirituele healers in de wereld van nu. Hieronder een stuk over hem dat ik vond op internet en vertaalde.

João Texeira de Faria - John of God - wordt beschouwd als een van de meest krachtige trance-spirituele healers in de wereld. Hij wordt als kanaal gebruikt door 30 lichtwezens die zijn fysieke lichaam overnemen om mensen te genezen die naar de Casa de Dom Inácio komen, zijn centrum in Abadiania, Brazilië. Er zijn diverse films over hem gemaakt, en de auteur Emma Bragdon schreef een boek over hem. Zij organiseert ook reizen naar hem toe, vanuit Engeland. De genezingen die in het centrum plaatsvinden zijn vaak onverklaarbaar, maar goed gedocumenteerd. John of God komt een enkele keer ook in Europa, waar hij volle zalen trekt, en zijn ongelofelijke operaties - in een van de films is te zien hoe hij een vrouw zonder verdoving met een zakmes in het oog opereert - wekken veel verbazing. Maar wat is het verhaal achter dit charismatische medium dat met spirit entities samenwerkt en miraculeuze genezingen bewerkt die geen conventionele verklaring

hebben? Hoe kan het dat een onopvallende, bijna ongeletterde man ergens in de rimboe van Brazilië de hoop is geworden van zovelen die hulp en leiding zoeken? João werd geboren in een arme familie. Zijn lagere schooljaren werden bekort door zijn opstandige karakter als kind. Op zijn 16de verliet hij zijn ouderlijk huis om in de leer te gaan bij een kleermaker, maar ook daar hield hij het niet uit, en hij zwierf rond, zonder een cent op zak. In die wanhopige toestand kreeg hij een visioen van Sint Rita van Cassia, die hem verwees naar het dichtstbijzijnde Spiritistische centrum. Toen hij daar aankwam ontdekte hij dat zijn komst al was aangekondigd, maar hij was zo zwak dat hij het bewustzijn verloor. Enkele uren later werd hij wakker, en was verbaasd toen hij hoorde dat hij in een mediamieke trance was geweest, en dat de spirit van koning Salomo van zijn lichaam gebruik had gemaakt om iemand te genezen. Vanaf die dag was zijn weg duidelijk. Door zichzelf aan God te geven en zijn geest te openen vond er een miraculeuze transformatie plaats. João werd een kanaal voor vele welwillende geesten die zich wijden aan het welzijn van de mensheid. Geleid door de spirit van de grote Spaanse theoloog Ignatius de Loyola, Dom Inacio in het Portugees, stichtte João zijn Healing Centrum in het dorp Abadiania, dat gekozen werd om zijn unieke ligging boven een krachtige geologische kwartsformatie. Zo opmerkelijk is het werk dat hij daar al die jaren deed, dat het Centrum vele duizenden mensen heeft aangetrokken van over de hele wereld. Soms zijn het er meer dan duizend op een enkele dag. Maar nooit wordt iemand geweigerd, ook sceptici worden uitgenodigd te komen om zich te overtuigen. João wijdt zijn leven aan dienst aan de mensheid, en vraagt daar geen geld voor, in de traditie van het Braziliaanse Spiritisme, waar elke dienst gratis wordt verleend. João de Deus is nu over de hele wereld bekend als John of God, een titel die hem is gegeven door hen die zijn status hebben herkend als mens die door een hogere macht is aangeraakt. Hijzelf ontkent enige healing talenten te bezitten. "Ik ben het niet die heelt", zegt hij; "God is het die het werk doet. "Licht entiteiten werken door hem heen om het lijden van mensen te verlichten en kwalen te genezen. Als João's lichaam in bezit wordt genomen weet hij na de trance niet wat er is gebeurd. Dat moet hij van anderen horen. Nog altijd is hij een eenvoudig mens, die zijn simpele afkomst niet is vergeten. In zijn centrum wordt hij bijgestaan door een grote groep vrijwilligers overal vandaan die hem helpen de Casa de Dom Inácio te leiden en de stroom bezoekers, die vaak langer dan een paar dagen blijven en dikwijls zorg nodig hebben, in goede banen te leiden. Iedereen gaat in het wit gekleed, de kleur van zuiverheid en spiritualiteit. Na meer dan 50 jaar van onafgebroken dienstbaarheid en vele successen, zullen weinigen bestrijden dat João de Texeira de Faria werkelijk verdient om 'John of God' genoemd te worden.

79

74. Pam Reynolds (1956-2010) Zangeres Pam Reynolds werd een beroemdheid nadat ze in 1991 een veelbesproken Bijna Dood Ervaring had. Pam was 35, en er was een enorm aneurisma ontdekt in de hersenstam, dat elk moment kon knappen: een zekere dood. Haar overlevingskansen bij een operatie waren miniem, maar ze had de beste arts, Dr. Robert Spetzler, aan het Neurological Institute van Phoenix, Arizona. Om 7.14 werd Pam de operatiekamer binnengereden. Om haar succesvol te kunnen opereren moest haar lichaamstemperatuur ingrijpend omlaag gebracht, haar hartslag en ademhaling gestopt en al het bloed uit haar hersens verwijderd worden. Bij veel BDE's is er niet genoeg documentatie om medisch vast te stellen hoe 'bijna dood' iemand was toen hij de ervaring had. Het unieke

van Pams operatie maakte dat er in haar geval uitvoerige medische rapporten waren waardoor er geen twijfel was over de effecten van de procedure en haar 'op een haar na dood zijn' . Michael Sabom. M.D. beschrijft in zijn boek 'Light & Death' de hele medische geschiedenis van Pam voor en tijdens de operatie. Terwijl Dr. Spetzler een stuk uit haar schedel zaagde begon Pams BDE zich te ontvouwen. "Wat ik me herinner was een toon: een natuurlijke D. Terwijl ik naar die toon luisterde, voelde ik dat die mij boven uit mijn kruin trok. Hoe verder ik uit m'n lichaam kwam, hoe helderder de toon werd. Ik had de indruk dat de toon als een weg was, een frequentie waarop ik meegevoerd werd. Ik herinner me dat ik verschillende dingen waarnam in de operatiekamer terwijl ik naar beneden keek. Ik was meer 'bewust' dan ik, denk ik, ooit in m'n hele leven geweest ben....Spreekwoordelijk zat ik op de schouder van Dr. Pretzler. Het was niet zoals gewoon zicht. Het was helderder en meer gefocust en duidelijker dan normaal zien...Er was zoveel in de operatiekamer wat ik niet herkende, en zoveel mensen.... Dan beschrijft Pam tot in de details de instrumenten en wat de operateurs daar mee deden, de geluiden van de zagen, en vooral wat ze tegen elkaar zeiden. Gaandeweg de operatie, toen eenmaal duidelijk werd waar het aneurisma zich precies bevond en dat het zich nog verder in de hersens had genesteld dan men vreesde, werd Pams lichaamstemperatuur nog verder verlaagd en de hartlongmachine uitgezet. Naar klinische maatstaven zou ze nu enige tijd hersendood zijn, met een vlak EEG. Pam zegt: "er was een sensatie van getrokken te worden, maar niet tegen m'n zin. Ik ging uit eigen beweging, omdat ik wilde gaan. Het was zoiets als de Wizard of Oz - omhoog getrokken worden in een tornado vortex, maar niet ronddraaiend waardoor je misselijk wordt. Er is een plaats waar je heen moet, en je bent heel erg gefocust. Het was het gevoel van heel snel in een lift omhoog te gaan. En er was een sensatie, maar niet fysiek. Als een tunnel, en toch was het geen tunnel. Op een gegeven moment in die ervaring werd ik me bewust van mijn grootmoeder die me riep. Maar ik hoorde haar niet met mijn normale gehoor...het was een helderder horen, en ik vertrouw dat gevoel meer dan mijn eigen oren. Het gevoel was dat ze wilde dat ik naar haar toekwam, dus ik ging zonder angst verder in de tunnel, waar aan het eind dat kleine lichtpuntje was dat steeds groter en groter werd. Het licht was ongelofelijk helder, alsof je in het midden van een lamp zit. Het was zo helder dat ik m'n handen voor m'n gezicht hield, verwachtend ze te zien, maar dat kon ik niet. Maar ik wist dat ze er waren. Niet van een gevoel van aanraking. Het is zo moeilijk uit te leggen, maar ik wist dat ze er waren... Toen begon ik figuren te onderscheiden in het licht - en die waren bedekt met licht, ze waren licht, en er was licht rond hen - en ze begonnen vormen aan te nemen die ik kon herkennen en begrijpen. Ik kon zien dat een van hen mijn grootmoeder was. Of dat werkelijkheid was of projectie weet ik niet, maar ik zou mijn grootmoeder, haar geluid, overal herkennen. Terugkijkend was iedereen zoals ze er op z'n best uitzagen tijdens hun leven. Ik herkende veel mensen. Mijn oom Gene was er, en mijn oudtante Maggie. Mijn grootvader van mijn vaders kant was er...en ze zorgden voor me. Ze wilden me niet verder laten gaan...dat werd me duidelijk gemaakt...niet omdat ze spraken ..maar ik begreep dat als ik verder zou gaan in het licht dat er iets met me zou gebeuren, fysiek; ze zouden deze 'ik' niet meer terug kunnen brengen in de body 'ik', omdat ik te ver was gegaan en er geen hereniging (met het lichaam) meer kon zijn. Daarom hielden ze me tegen en kon ik niets doen. Ik wilde naar het licht, maar ik wilde ook terug. Ik had kinderen die opgevoed moesten worden. Toen waren ze bezig me te voeden, niet door m'n mond, maar ze stopten iets sprankelends in me dat me moest versterken. Dat klinkt gek, maar ik voelde me sterk en klaar voor wat er zou komen. Mijn oom bracht me terug door de tunnel Dat was goed. Maar toen zag ik dat ding, mijn lichaam, en ik wilde er niet in. Het zag er vreselijk uit: dood. Ik wilde er niet naar kijken. Het werd gecommuniceerd dat het zoiets was als springen in een zwembad. Mijn oom duwde me. Het lichaam trok aan me en de tunnel duwde...het was als duiken in een poel met ijswater...en het deed pijn! Langzaam werd Pam verder opgewarmd. Er speelde muziek op de achtergrond. Pam hoorde het en wist precies te vertellen welk liedje, terwijl ze voorlopig nog buiten westen was van de vele uren durende operatie. Om 14.10 reed Pam de Recovery Room binnen..

80

75. CURIEUS ........LYCEUM Katholieken van de oudere generatie zijn opgevoed met de catechismus. Zeg er een woord over, en alle vraag en antwoord recitaties borrelen feilloos omhoog. "Waartoe zijn wij op aarde?" "Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor hier en in het Hiernamaals gelukkig te zijn". Weet u het nog? De laatste zin zou spiritualistisch kunnen zijn, maar is het niet. Toch heeft het Spiritualisme een soortgelijk systeem bedacht voor haar kinderen. Andrew Jackson Davis (1826-1910), de man die het Amerikaanse Spiritualisme een belangrijke zet in de richting van grote groei gaf met zijn lezingen, boeken en onderwijsmethoden, zag in zijn hemelse visioenen van het 'Zomerland' hoe kinderen werden getraind in wetenschappen en ethiek. Naar dat model modelleerde hij het 'Lyceum onderricht' , een systeem dat in Engeland nog steeds bestaat voor het onderwijzen van kinderen. Of dat nog gaat op de beproefde manier van 'Waartoe zijn wij op aarde' weet ik niet, maar laten we een zo'n recitatie hier weergeven, genomen uit 'The Lyceum Manual" van 1952. Ongeveer de tijd waarin de kathechismus ook z'n hoogtijdagen beleefde. Het procedé was als volgt: de groepsleider of 'conductor' zei een zin, en de kinderen antwoordden in koor. Hieronder een van de vele vraag- en antwoord lessen.

DE NATUUR VAN DE MENS Conductor: Wat is de mens? Lyceum: Hij is drie-voudig in eenheid: geest, geest-lichaam en aards lichaam. C.: Wat is de geest? L.: Het is het onsterfelijke, onvernietigbare deel van onze natuur. Het is het leven zelf. C.:Kan de geest gezien worden? L.: Nee, nooit. We zien alleen de manifestaties ervan door het lichaam. C.: Wat is het geest-lichaam? L.: Dat is de etherische substantie die de geest verbindt met het aardse lichaam, waarop het lijkt, en het is het lichaam van de geest in het leven in de geestelijke wereld. C.: Wat is het aardse lichaam? L.: Het is een bewegend, levend huis, de aardse tempel van de geest die erin woont tijdens zijn verblijf op de aarde om de lessen van dit leven te leren. C.: Gaat het geest-lichaam dood? L.: Nee, het is alleen het aardse lichaam dat sterft. C.: Wat gebeurt er met de geest na de dood? L.: De dood heeft geen invloed op de geest want die wordt herboren in een hogere staat. C.: Komen onze broers, zussen, moeders, vaders en vrienden ooit terug naar ons huis? L.: Ja, ze keren terug om te waken over hen die hen lief zijn, en hun te bewaren voor kwaad en gevaar, en hen door het leven te leiden. C.: Wat is een medium? L.: Een medium is een instrument waardoor geesten communiceren. Het is de brug die twee werelden verbindt, en waarover de engelen komen en gaan. C.: Kinderen, bidt altijd voor de heilige engelen om jullie te bewaren en door het leven te leiden.

81

76. Wat Spiritualisme Is en Doet Vertaling uit Spiritualist MANUAL (1914)

Het leert persoonlijke verantwoordelijkheid Het doet de angst voor de dood, die in werkelijkheid het portaal van de geestelijke wereld is, verdwijnen. Het leert dat de dood niet het einde van het leven is, maar alleen een verandering van de condities. Het leert dat de mens geen ziel hééft, maar ziel ís, en een lichaam heeft. Het leert dat de mens een spiritueel wezen is, ook als hij nog een stoflichaam heeft. Het leert dat wat de mens zaait op aarde, in het volgende leven geoogst wordt. Het leert dat degenen die overgingen bewust leven en niet slapen. Het leert dat communicatie tussen levenden en 'doden' wetenschappelijk is bewezen. Zo brengt het troost aan de achterblijvenden, en verlicht het verdriet. Spiritualisme is de Wetenschap, Filosofie en Religie van verder leven, gebaseerd op de aangetoonde feiten van communicatie, door middel van mediumschap, met hen die leven in de geestelijke wereld. Het brengt de spirituele gaven van de mens naar de oppervlakte, zoals inspiratie, helderziendheid, helderhorendheid en de kracht om te genezen. Het leert dat een vonk van het goddelijke in ieder mens aanwezig is. Dat de geest van de mens zich ontvouwt en ontwikkelt in de geestelijke sferen, zoals een ontluikende bloem geleidelijk zijn schoonheid laat zien. Spiritualisme is God's boodschap aan stervelingen, verkondigend: Er is geen dood. Dat allen die zijn overgegaan nog leven. Dat er hoop is in het toekomstig leven, zelfs voor wie het meest hebben gezondigd. Dat iedere ziel zich verder zal ontwikkelen tot sublieme en glorieuze hoogten, waar God Liefde is en Liefde is God. Het is een manifestatie, een demonstratieen een bewijs van de continuïteit van leven en de waarheid van de vele geestelijke gebeurtenissen in de Christelijke Bijbel. Het demonstreert dat vele spirituele gaven waarmee de mensheid van nature is uitgerust sluimeren door gebrek aan kennis, of door vooroordeel geweldadig en onrechtvaardig zijn onderdrukt.

82

77. EEN KRITISCH FRAGMENT Soms blader ik zo wat door spiritualistische boeken van meer dan een eeuw geleden. Dat levert altijd wel wat op. Zoals de Nederlandse vertaling van het boek 'Der Tod - das Jehnseits - das Leben im Jehnseits' uit 1907, van Carl Freiherr Du Prel (1839-1899), een van de belangrijkste Duitse onderzoekers uit die dagen. Het boekje is vertaald door H.B. Kennedy van Dam, vooraanstaand lid van Harmonia, en uitgegeven door G.A.W. van Straaten, mede-oprichter van Harmonia. Du Prel probeerde, net als ook zijn tijdgenoten, religie, filosofie en de ervaringen met het fenomenologisch Spiritualisme, te verenigen in een samenhangend wereldbeeld. Geen makkelijke opgave. Wat er in de veelvuldige seances van begaafde mediums gebeurde was nieuw, althans in de mate waarin het sinds het begin van 'de beweging' in 1848 voorkwam. Het leek wel of alle geesten al eeuwen hadden staan te dringen om zich te manifesteren, spontaan of door ectoplasma, en daar nu ineens massaal de kans voor kregen. Onderzoekers waren overweldigd, de SPR werd opgericht (1882) en de controle methodes zodanig verscherpt dat veel

mediums begonnen te protesteren tegen het onceremoniële fouilleren en vastbinden, alsof ze niet meer dan een studieobject waren waarmee men kon doen wat men wilde. Zoals altijd het geval is: de goede leden onder de kwaden, want bedrog was er in ruime mate. Veel fysieke manifestaties lenen zich voor bedrog, zeker omdat veel mediums zwoeren bij het pikkedonker, omdat dat beter voor de geesten was. Voor hun goochelkunsten was het in ieder geval beter. Daarnaast waren er de integere mediums die er zelf om vroegen onderzocht te worden, en zij hebben veel bijgedragen aan het vastleggen van de verschijnselen, hoewel dat meer vragen opriep dan er tot nu toe beantwoord kunnen worden. Du Prel, die in zijn leven waarschijnlijk duizenden seances meemaakte van uitzonderlijke, goede en slechte mediums, had recht van spreken als hij zegt (originele spelling gehandhaafd): "Hier nu treedt het spiritualisme in, en wijst op talloze ervaringen van dezen (materialisaties) aard. Uit het onmiskenbaar 'mensch-achtige' der verschijningen besluit het dat het gestorven menschen, en uit den verstandelijken inhoud hunner mededeelingen, in vele gevallen, dat het bekende en herkenbare overleden personen zijn, van wier identiteit niet zelden de meest overtuigende bewijzen verkregen zijn. Dit in aanmerking genomen, kan het ons van de spiritualisten niet bevreemden, dat zij het volmaakt onbegrijpelijk vinden, dat het inderdaad overweldigend feit van den terugkeer der dooden nog maar steeds niet erkend is, vooral daar de ontkenners tegenover de feiten slechts argumenten kunnen stellen, die nu reeds langer dan een kwart eeuw telkens weer opgerakeld en aangevoerd worden, niettegenstaande die argumenten reeds honderd en meer malen wederlegd werden, ja, met het oog op de afdoend geconstateerde feiten, geen wederlegging verdienen. Doch het spiritualisme overschat toch zijn bewijskracht in menig opzicht en onderschat de moeilijkheid van het identiteitsbewijs. Uit de zekerheid der onsterfelijkheid volgt nog niet de mogelijkheid, in ieder geval nog niet de zekerheid van het verkeer met de overledenen; het optreden van 'volkomen op menschen gelijkende' phantomen is nog geen bewijs, dat deze eertijds met aardsche lichamen bekleed waren. De feiten van het spiritualisme zouden evengoed waar kunnen zijn, ook zonder dat die door afgestorven, wel echter door andere intelligente wezens veroorzaakt werden. Immers, er zouden astrale wezens kunnen zijn, die nimmer als menschen op deze aarde geleefd hadden. Mochten we willen beweren, dat alle astrale wezens voorheen als menschen hier op aarde leefden, dat dus geheel de geestenwereld alleen door gestorven aardsche mensen bewoond wordt, dan ware dat het geocentrisch standpunt, dat we in de astronomie gelukkig als onhoudbaar hebben leeren kennen, in de metaphysica wederom innemen, waar het natuurlijk evenmin te verdedigen is. De mensch is de hoofdfiguur hier op deze aarde, maar voorzeker niet in geheel het stelsel, door ons 'de Melkweg' genoemd; en dus kan hij ook wel in het 'aan gene zijde' slechts een bij- of nevenfiguur zijn." Tot zover Du Prel. Dit fragment treft mij als bijzonder omdat het een dilemma beschrijft waar ook nu nog door Spiritualisten en Spiritisten aan voorbij gegaan wordt, maar dat wel degelijk een probleem is dat zich nog steeds, en steeds méér schijnt op te dringen. Veel moderne schrijvers ( o.a.Kenneth Ring en Jacques Vallée) hebben de parallellen aangewezen tussen BDE's en alien abductions, geesten en aliens, aliens, engelen en elfen, enz. Dat wil zeker niet zeggen dat we alles over één kam moeten scheren, maar dat het niet zo simpel is als de visioenen van een onbezorgd Afterlife, of 'de groeten van je overleden grootmoeder' ons willen doen geloven, dat wist Du Prel, en kritische geesten die na hem kwamen.

83

78. David Fontana (1934-2010) was enkele jaren president van de SPR, maar

werd het meest bekend door zijn vele boeken. Behalve een kenner van het hele veld van de parapsychologie was hij ook deskundig op het gebied van meditatie, tarot, mandala's, dromen, symboliek en EVP. Zijn magnum opus is het lijvige boek 'Is There an Afterlife?' - A Comprehensive Overview of the Evidence, dat in 2005 verscheen. Fontana schreef: "Kennis van het Afterlife en hoe we ons daarop kunnen voorbereiden is essentieel. Denk maar hoe dom het zou zijn om te vertrkken naar een ver land terwijl je daar niets over weet, en geen gids of kaart bij je hebt." Vijf jaar later is Fontana misschien blij geweest dat hij die kaart en die gids goed had bestudeerd, toen hij zelf de overgang maakte. Uit dit boek een fragment, getiteld: Oordeel Het geloof dat door de meeste spirituele tradities wordt onderschreven is dat van het 'oordeel' na de dood, en ook door mediums wordt het bestaan van dat oordeel bevestigd. Meestal echter, spreken deze communicaties van oordeel in de vom van 'zelfoordeel', en niet van een oordeel dat op de ziel van bovenaf neerdaalt. Ons wordt verteld dat we, vroeger of later na de dood, een levens-

review ondergaan waarin alle lessen die we hebben te leren uit ons aardse bestaan aan ons voorbij trekken. Daarbij ondergaan wij de terugblik niet als een egotrip, maar als een ervaring gezien vanuit de beleving van anderen; het geluk en het verdriet dat we anderen -ook niet-menselijke levensvormen- hebben bezorgd of aangedaan, leiden tot zelf-oordeel. Geen goddelijke persoonlijkheid oordeelt, bestraft of prijst ons - wij trekken onze eigen conclusies en leren onze eigen lessen. Dat oordeel moet eenmaal komen, willen we verder kunnen groeien op de spirituele weg. Het is nodig om ons te louteren, zoals dat in de katholieke opvatting in het vagevuur de bedoeling was. Als dit oordeel een harde leerschool lijkt, dan wijs ik erop dat dit is wat mediums ons vertellen. Maar er is een lichtpunt: zij vertellen ons ook, in overeenstemming met de leringen van mystici, dat de ultieme werkelijkheid 'Liefde' Is, en dat het doel van ons leven op aarde is dat we leren lief te hebben, ons onzelfzuchtig en mededogend te gedragen, en de onwetendheid, hebzucht en haat te overwinnen waar het fysieke bestaan ons aan blootstelt. Het oordeel is dus voor onze eigen bestwil, omdat het ons onze successen en onze fouten laat zien, waardoor we wijzer worden. Maar er is een practische vraag in verband met oordeel. Is in de loop van wat we hebben te ondergaan aan emotionele pijn van anderen ook de pijn betrokken die we anderen hebben berokkend, bijvoorbeeld aan mensen die zonder reden aanstoot namen aan wat we deden? Of aan degenen die zo overgevoelig waren dat ze pijn leden bij de meest milde kritiek? In de loop van de opvoeding is er geen ouder die zijn kind niet eens heeft gecorrigeerd en daardoor van streek gebracht, terwijl hij hem leerde op te passen voor gevaren, of rekening te houden met anderen. Ondergaan wij ook hun verdriet? Ons hele leven zijn er anderen die ons van streek hebben gebracht omdat ze ons lessen leerden of corrigeerden in ons eigen belang. Ieder van ons kan eindeloos veel momenten bedenken waarop we anderen, of anderen ons, hebben 'gekwetst', vaak met de beste bedoelingen en zeker niet om ons pijn te doen. Moeten wij en anderen dat allemaal nogmaals ondergaan tijdens onze life-review? Een mogelijk antwoord is dat we misschien kunnen onderscheiden of het lijden van anderen aan henzelf of aan ons lag. Misschien is er een hemelse psycholoog die dat onderscheidhelpt te maken. Een andere mogelijkheid is dat de motivatie achter onze acties hetgene is wat telt. Als we niet de bedoeling hadden anderen te kwetsen, dan zullen we hun lijden niet ervaren. Maar dan doet zich de vraag voor wat er dan gebeurt met die keren dat we anderen kwetsten zonder het in de gaten te hebben, omdat we onwetend of ongevoelig waren. Zijn we dan schuldig? Een derde mogelijkheid is dat we bij iedere life-review worden geholpen onze aardse acties in hun werkelijke context te zien, wat soms kan betekenen dat we niet schuldig worden bevonden in situaties die op ons geweten drukken, maar aan de andere kant zullen worden aangesproken wanneer onze 'goede' acties gemotiveerd werden door eigenbelang en behoefte aan dankbaarheid, en niet door echte betrokkenheid met anderen. Ieder van deze antwoorden is een mogelijkheid, als we aannemen dat er een hogere autoriteit is in het Afterlife die de organisatie in handen heeft. Als dat zo is, dan ondersteunt dat het idee dat er één kracht en doel het hele bestaan doordringt, en dat dit doel, zoals mystici ons vertellen, Liefde is. Na het oordeel, zeggen sommige bronnen, kan het zo zijn dat we nog meer lessen moeten leren op het aardse vlak, temidden van de moeilijke omstandigheden van het stoffelijk bestaan. Dan komen we terug, nadat we zijn geïnstrueerd door hogere wezens, en mogen we het opnieuw proberen. Sommige communicators zeggen dat dat vaak gebeurt, anderen spreken van zelden, terwijl weer anderen reïncarnatie aannemen als vanzelfsprekend. Reïncarnatie is een van de weinige gebieden waarover veel uiteenlopende meningen zijn, en waar communicators het niet over eens kunnen worden. De verklaring is vaak dat dat ligt dat aan de sfeer waarin de boodschapper zich bevindt, waardoor hij meer of minder kennis bezit. Maar ook dat weten we niet.

84

79. Muziek van de Sferen

Scott Rogo (zie 60) schreef twee boeken over 'NAD' , de Sanskriet term voor 'Muziek van de Sferen', een concept dat in de Renaissance veelvuldig werd gebruikt om de harmonie in het heelal te beschrijven; God, de Schepper van planeten en sterren, en hun invloed op de mens. Men geloofde werkelijk dat de planeten in hun banen 'tonen' vertegenwoordigden, die te vergelijken waren met de onderlinge relaties van tonen in het oktaaf. Men sprak daarom ook wel van de 'Harmonie der Sferen' Hoewel moderne astronomen daar nu heel anders tegenaan kijken, duikt die muzikale component nu op in de parapsychologie. Veel stervenden horen de wonderlijkste muziek, die ze niet in aardse termen kunnen beschrijven. Soms wordt die muziek ook door de omgeving waargenomen. Omdat dit onderwerp heel divers is en veel kanten heeft, hier maar enkele voorbeelden uit beide boekjes van Rogo:'A Casebook of Otherworldly Music' en 'Music of the Spheres' , waarin hij o.a. literatuur onderzoek heeft gedaan naar getuigenissen van heiligen, mystici en mediums, en van gewone mensen die muziek hebben gehoord bij een sterfbed, of tijdens een bijna dood ervaring of astraal avontuur..

"Op een hete, stille middag in juli 1888, zat ik met enkele oude dames in de kapel van ons kleine kerkhof, ver weg

van alle menselijke activiteit en wegen. Onder het praten riep ik ineens uit "Wat is dat gezang? Luister! " Het was het mooiste gezang dat ik ooit heb gehoord, een golf van kerkgezang, veelstemmig, en het duurde maar enkele seconden. De anderen schenen het niet gehoord te hebben. Later vertelde ik het aan mijn echtgenoot, en die zei "oh, dat heb ik daar al zo vaak gehoord." Toen begreep ik dat ik het me niet had verbeeld, en dat het ook niet van mensen kon komen. Nooit heb ik zulke hemelse muziek gehoord."

Uit de vele gevallen die Rogo beschrijft blijkt dat hemelse muziek vaak gepaard gaat met andere paranormale gebeurtenissen. In 1904 vond in Wales een gebeurtenis plaats die de geschiedenis is ingegaan als 'The Welsh Revival' . Een jongeman, Evan Roberts, wist met zijn geloof, enthousiasme en charisma duizenden mensen op de been te krijgen, waardoor korte tijd de wereld veranderd leek te zijn. Zulke bewegingen zijn nooit een lang leven beschoren, maar in het jaar dat het duurde waren de paranormale gebeurtenissen niet van de lucht, en velen hoorden hemelse muziek, soms vergezeld van verschijningen van overledenen. Behalve hemelse hymnes berichtten sommigen dat ze belletjes hadden gehoord boven hun hoofden, Een dominee doet verslag: "Een paar dagen voor Kerstmis 1904 reed ik naar enkele gemeenteleden, die drie mijl verder op een heuvel woorden. Ik hoorde zingende stemmen, waar ik geen aandacht aan besteedde. Maar het volume nam toe en werd overweldigend. De wonderbaarlijke harmonie was buiten mij, en zo echt als welke andere ervaring dan ook. Ik hoorde woorden, en er was een refrein. Het was een ongelofelijke ervaring. Toen ik was aangekomen hield de muziek plotseling op. Iemand anders zag tijdens diezelfde Revival een lichtend kruis aan de hemel, en hoorde prachtige koormuziek. Twee andere mensen hoorden hetzelfde, maar niemand kon de muziek of de woorden thuisbrengen.

85

80. WAT GELOOF IK NOU EIGENLIJK? Michael Prescott op zijn Blog:

"Iemand vroeg mij onlangs waar ik meer zeker van ben, van Shakespeare's auteurschap of van leven na de dood. Die vraag bleef me, tegen de verwachting in, bezighouden. Ik ken mensen die absoluut overtuigd zijn van leven na de dood, omdat ze een BDE hebben gehad of omdat ze getuige zijn geweest van fenomenen die hen zonder een spoor van twijfel hebben overtuigd dat het leven met de dood niet ophoudt. Ook ken ik mensen die het hele idee van voortbestaan totaal ridicuul vinden, niet waard om er een serieuze gedachte aan te wijden.Tenslotte, als de hersens sterven is er geen bewustzijn meer mogelijk. Dat is duidelijk, niet dan? Maar hoe staat het met mijn eigen opvatting? Het blijkt dat als ik er echt over nadenk dat ik maar van één ding echt zeker ben, en dat is dat het allemaal heel wat gecompliceerder is dan een materialistische wereldvisie ons voorschotelt, maar ook veel

gecompliceerder dan velen denken die wèl in leven na de dood geloven. Ik geloof zeker niet dat alle bewijzen voor leven na de dood wegverklaard kunnen worden als hallucinaties, waanvoorstellingen, foute observaties, bedrog, legendevorming of trucage. Die verklaringen gaan misschien op voor een deel van het bewijsmateriaal, maar ik ben er van overtuigd dat het niet opgaat voor alles. Iets gebeurt er - iets dat echt is, iets wat miljoenen mensen hebben ervaren, iets dat de menselijke geschiedenis heeft gevormd en beïnvloed door de inspiratie te leveren voor kunst, architectuur, wetenschap, literatuur, muziek, in feite voor de hele cultuur. Met een gerust hart kunnen we stellen dat zonder geloof in een geestenwereld er geen grotschilderingen zouden zijn geweest, geen pyramides en ziggurats, geen astrologie en alchemie (die de basis hebben gelegd voor astronomie en chemie), geen psalmen of epische dichtkunst zoals Gilgamesh en de Iliad, en geen rituelen met trommels en fluiten. Vreemd als het mag lijken in dit overwegend materialistische tijdperk, een geloof in geesten - in een soort spirituele dimensie die met de onze in contact kan treden - is een van de drijvende krachten van de historie, en ik weiger te geloven dat dat allemaal alleen een kwestie is geweest van machtsbeluste sjamanen en priesters die de goedgelovigen daarmee een rad voor ogen draaiden. Nee, IETS is er absoluut aan de hand....maar wat? De simpelste verklaring is, natuurlijk, dat de spirit de fysieke dood overleeft en blijft bestaan in een andere dimensie. Voor het grootste deel aanvaard ik die verklaring, intellectueel tenminste. Maar ik moet bekennen dat als iemand die ik ken dood gaat, ik niet kan voelen dat iemand nog bestaat in een hiernamaals. Dat is meer een intellectueel concept voor mij dan een diep gevoelde zekerheid. Op dat niveau weet ik het gewoon niet. Dat komt omdat het zo gecompliceerd is. Wat ik geloof is dat het verkrijgen van bewijzen van leven na de dood is als proberen bliksem in een fles te vangen. De bewijzen schijnen inherent ongrijpbaar te zijn, dubbelzinnig, frustrerend. Daarom hebben alle georganiseerde experimenten en proeven een dubbelzinnig resultaat. Dat gaat op voor Afterlife bewijs in het algemeen. Hetzelfde medium kan de ene dag fantastisch rake boodschappen geven, en de volgende dag niets dan onzin. Een goed medium kan onder gecontroleerde condities foutloos presteren, maar de volgende dag de boel proberen te bedriegen. Sommig gechanneld materiaal van 'hogere geesten' schijnt diepe filsofische en morele waarheden te bevatten, terwijl ander materiaal uit dezelfde bron oppervlakkige nonsens is. Voor reïncarnatie zijn sterke bewijzen, maar ook bewijzen van het tegendeel, en iemands vroegere identiteit is zelden tot in de details kloppend te achterhalen. Er is een 'trickster' kwalitiet in het bewijs van leven na de dood, alsof het universum ons uitdaagt, door ons net genoeg informatie te geven om een geloof in voortbestaan te rechtvaardigen, voor wie daartoe geneigd is, maar net niet genoeg bewijs om dat geloof voor de meeste mensen onomstotelijk te rechtvaardigen. Ik geloof dat er iets gebeurt met ons als we sterven. Ik geloof dat de realiteit vele kanten heeft en vele lagen en dat we daarvan maar een heel klein deel ervaren tijdens onze fysieke incarnatie. Maar hoe het in elkaar zit, wat de bedoeling is, hoe het werkt, en wat onze overleden vrienden en relaties ervaren, wat voor soort wezens ze op dit moment zijn, en zelfs of ze hun individualiteit en menselijkheid behouden - dat alles is onvatbaar....