Vacature 25 juni 2011

Vacature.

voor m/v met talent

25.06

12.534 JOBS OP

VACATURE.COM

Priv

versus

onderwijs

feiten of fabels?

exclusief Hudson salarisstudie:

Uw loon steeg de Voorbije 10 jaar met 50%

DE MAAnDAg VAn

de projectleider van

het viaduct van vilvoorde

DOSSiER

Waarom 15.000 Belgen

in luxemBurg Wonen en Werken

hEET VAn DE nAAlD

uW dna Bepaalt

uW verkoperstalent

001_GPV4QU_20110625_VMGCV_00.pdf; Jun 22, 2011 14:16:10

Voor NIRAS is jouw talent essentieel

www.niras.be/jobs


Geluksvogels

Hallo, mijn naam is Sam, ik ben 34 jaar en werk als eind-

redacteur. Zet een groep volslagen vreemden bij elkaar

en laat hen zich aan elkaar voorstellen. De kans is groot

dat bijna iedereen na het noemen van zijn naam en leef-

tijd onmiddellijk uitpakt met zijn beroep. Hoe komt het

dat we zo vergroeid zijn met ons werk? En hoe zat dat in

vroegere tijden? Op deze en andere vragen proberen we

u binnenkort een antwoord te distilleren in een zomers

filosofennummer.

Voor mensen zoals u en ik, die dagelijks in de microkos-

mos van een bedrijf wroeten, is het enorm verfrissend en

verrijkend om te lezen hoe dwarskijkers als pakweg Plato,

Sartre of Heidegger tegenover werk aankeken. Zo leerde

Aristoteles ons al in zijn meesterwerk Ethica Nicomachea

dat ambities zonder talent zoals huizen zonder fundering

zijn. Op een zeker moment dreigt instortingsgevaar. An-

ders gezegd: willen en kunnen moeten met elkaar in over-

eenstemming zijn. Tegelijk meende deze Griekse knappe

kop dat je moet streven naar het volmaakte. Wie getuige is

van zijn eigen virtuositeit kan het immers zomaar overko-

men dat hij wordt besprongen door geluk. Van dat laatste

ben ik trouwens nog altijd in blijde verwachting. Gelukkig

biedt Aristoteles ook troost: blijf niet steeds verder zoeken

naar externe doelen bij alles wat je doet. Elke handeling

heeft een intrinsiek doel. Of: een lasser vindt geluk in het

lassen an sich, zoals een dichter in het dichten op zich. Al

is het naar mijn bescheiden mening meegenomen dat je

er ook nog iets aan verdient.

Een boekje dat ik iedereen wil aanraden, is Geluksvogels

van filosoof Sebastien Valkenberg. Hij is ervan overtuigd

dat we het nog nooit zo goed hadden als nu. Wie vandaag

zijn job verliest, is geen vogel voor de kat. Je krijgt een

uitkering en kan uitkijken naar een nieuwe job of een (ge-

subsidieerde) opleiding volgen. Ik ben geneigd hem ge-

lijk te geven. Mijn grootvader, een -jawel- dorpsfilosoof,

groeide op in een tijd dat zulke verworvenheden nog niet

verworven waren. De woorden carrire of cong pay

moesten nog uitgevonden worden. Vooral in het eerste

deel van zijn leven was hij fulltime bezig met overleven.

Maar zijn levensmotto luidt, nog altijd: De zin van het

leven is er zin in hebben. En nu heb ik zin invakantie.

laat ons uw mening weten op

vacature.com/standpunt

PRIV VERSUS ONDERWIJS 04

VAN PRODUCTONTWIKKELAAR 16

TOT RATTENFLUISTERAAR

UW LOON UITGEKEERD 12

AAN DE SLAG IN ONS 20

KLEINSTE BUURLAND

Ze leven in beide kampen: de vooroordelen. Leraars heb-

ben zeen van vakantie en dan durven ze nog klagen.

Omgekeerd: in de privsector kan u veel meer verdienen.

Vacature laat beide kampen aan het woord en ltert de

fabels van de feiten.

In het Tanzaniaanse stadje Morogoro trainen de Belgen Bart

Weetjens en Christophe Cox, twee productontwikkelaars,

Afrikaanse reuzenhamsterratten in het opsporen van land-

mijnen en tuberculose. Het is onze missie om mensenlevens

te redden.

Wie de voorbije tien jaar in dezelfde functie in hetzelfde

bedrijf werkte, zag zijn loon in die periode met iets meer

dan de helft toenemen. Dat is n van de

opmerkelijke conclusies van de nieuwe salarisstudie

van

Wil u de voordelen van een internationaal centrum zonder

de nadelen van een echte grootstad? Dan moet u dringend

in de voetsporen van 15.000 Belgen treden en naar het

groothertogdom Luxemburg verkassen. Uw salaris n levens-

kwaliteit zullen er wel bij varen.

ABONNEES VAN DE T I JD , DE MORGEN, GAZET VAN ANTWERPEN EN HET LAATSTE N IEUWS ONTVANGEN VACATURE AUTOMAT ISCH B I J HUN KRANT.

Stand

Punt

door Sam De Kegel

Vacature van de week:

SALES ENGINEER

TELEVIC EDUCATION

bij TELEVIC

209

beste carrires

in dit magazine

RUBRIEKEN

MAANDAG VAN 03

GESPOT 11

JUNKBOX 14

DUBBELCHECK 15

SALARISWATCHER 19

CIJFER 23

PUBLIEKE OPINIE 23

COLUMN AN OLAERTS 26

VACATURE.COM 26 Anja De Vleeschouwer & Dirk Broodcooren

01

Ambities zonder talent zijn

zoals huizen zonder fundering.

VMG-20110625_01_INHOUD.indd 1 23/06/11 21:48

001_GPV1QU_20110625_VMGHP_00.pdf; Jun 23, 2011 21:54:01

00

Maandag van

Peter Vanderheyden,

projectleider van het viaduct in Vilvoorde

Ik sta op. Hoewel ik een vroege vogel ben,

vandaag toch een beetje vroeger dan anders. Ik wil

om 7 uur in de werfkeet onder aan het viaduct zijn.

Onderweg merk ik dat onze informatiecampagnes

hun werk hebben gedaan. Heel wat mensen zijn

vroeger vertrokken. Mijn reisweg valt ongeveer sa-

men met het traject van de werken, zodat ik kan

controleren of de signalisatie in orde is.

De lokale wegen rond Machelen zitten vast.

Daardoor ben ik later dan verwacht op de werf.

Onze communicatieverantwoordelijke, Anton de

Coster, staat mij op te wachten. Een journalist van

de VRT-radio wil hem interviewen boven op het via-

duct. Daar geraak je alleen via een trap die door een

van de brugpijlers gaat. En alleen ik heb de sleutel.

We zijn weer in de werfkeet. De wereider

geeft een eerste update van de werken. In een eer-

ste fase frezen we de toplaag van het asfalt weg.

Ook de uitzettingsvoegen, waar het uiteindelijk al-

lemaal om te doen is, worden nu al uitgebroken. Om

9 uur bekijk ik met de aannemer of we niet alleen de

toplaag maar ook de onderlaag moeten wegfrezen.

We hebben het ook over de werken in de midden-

berm. Er ligt veel vuil en het beton blijkt hier en daar

aangetast door vocht.

Ik telefoneer en mail. Een aantal tekstkar-

ren, een belangrijk onderdeel van de signalisatie,

zouden niet goed leesbaar zijn. Het ledetectiesys-

teem moet nog beter gekalibreerd worden. En ik

bespreek met het hoofd van de brandweer wat we

doen in geval van een incident. Daarna neem ik con-

tact op met het Vlaams Verkeerscentrum om me te

informeren over de toestand op de weg. Blijkt dat

die meevalt.

De werfopzichter springt binnen en met hem

overloop ik een paar andere werven waarvoor ik ver-

antwoordelijk ben. Ik bel opnieuw met het Verkeers-

centrum om te kijken of de omleiding op de buitenring,

die sinds 14 uur van kracht is, voor niet al te veel hinder

zorgt. Maar ook de hinder blijkt mee te vallen. Rond 17

uur vergader ik met onze communicatieverantwoorde-

lijke en geef hem een laatste stand van zaken mee.

Met mijn afdelingshoofd overloop ik de

gang van zaken tot nog toe. We hebben het over de

lokale verkeershinder en we beslissen om het kruis-

punt van de Diegemstraat en de Schaarbeeklei weer

open te stellen voor verkeer.

Ik rij naar huis. Zonder al te veel proble-

men. Maar ook zonder echte ontspanning in

het vooruitzicht. Ik leef al twee maanden aan dit

ritme en werk nog tot 7 september door. Ik kan het

me niet veroorloven tussendoor even vakantie

te nemen.

Mijn laptop gaat weer open. Dit keer om

alle klachten van weggebruikers te behandelen. Dat

is niet altijd leuk, maar ook niet erg. Heel veel vra-

gen gaan over hoe je het best van punt A naar punt

B kunt rijden. In totaal beantwoord ik dertig mails.

Rond 23 uur kijk ik nog een laatste keer naar de

nieuwssites om door de berichtgeving over de wer-

ken te gaan. Alles is rustig.

Ik ga slapen. Wouter de Broeck

Als projectingenieur en hoofd van de cel Bruggenbestand van het Vlaamse Agentschap Wegen en Verkeer leidt Peter Vanderheyden de herstelling van het viaduct in Vilvoorde.

Zowel de technische kant als de cordinatie en communicatie met alle betrokken partijen vallen onder zijn bevoegdheid.

foto

sofievan

hoof

03

Mag ik te laat op kantoor komen door wegenwerken?

vacature.com/telaat


zo

v

e

e

l

t

a

l

e

n

t

Dienst Rekrutering en Selectie

Administratief Centrum Portus

Keizer Karelstraat 1, 9000 Gent

09 266 75 60

[email protected]

Gent gaat voluit voor gelijke kansen!

Wij selecteren kandidaten op basis

van hun kwaliteiten, ongeacht leeftijd,

geslacht, etnische afkomst, geloof,

handicap, nationaliteit, enz.

www.gent.be

Stad Gent stelt meer dan 5 000mannen en vrouwen tewerk om haar beleid te

vertalen naar een optimale dienstverlening voor alle Gentenaars. Hierbij staan

klantgerichtheid en resultaatgerichtheid centraal. Ook jij kan deel uitmaken

van dit dynamische team! Denk je graag mee of steek je liever de handen uit

de mouwen? Stad Gent heeft een grote variatie aan functies. Je kan aan de

slag in zowel technische, sociale, administratieve als leidinggevende functies,

in verschillende departementen.

www.gent.be/solliciteren

Hoe solliciteren? Solliciteren bij Stad Gent kan

spontaan of naar aanleiding van een vacature.

Je solliciteert snel en gemakkelijk via onze website

www.gent.be/solliciteren. Hier vind je ook een

overzicht van de openstaande jobs terug.


coverstory

Onder

versus

priv

Feiten of fabels? 7 stellingen over...

VMG-20110625_04_COVERSTORY***.indd 4 23/06/11 20:46


550

Ze hebben maandenlang vakantie, weten niet wat

stress is en klagen toch nog dat ze hard moeten

werken. Leerkrachten krijgen vaak met vooroordelen

af te rekenen. Omgekeerd leven er ook vooroorde-

len vanuit het onderwijs tegenover de privsector.

Enkele maanden geleden lanceerden we op

vacature.com een poll rond dit onderwerp: het

regende reacties. Vacature zet de voornaamste

vooroordelen op een rij en laat vanzelfsprekend ook

beide kampen aan het woord.

Onderwijs

versus

priv:



Ruth Deloof, leerkracht Engels: Het is absoluut waar

dat we veel vakantie hebben in vergelijking met men-

sen die in de privsector werken. Maar ik hoor toch

weinig leerkrachten klagen over hun werk. Veel vakan-

tie hebben is sowieso geen reden om leraar te worden.

Ik begeleid jonge leerkrachten die net in het vak stap-

pen en het is gelukkig voor niemand een reden om

in het vak te stappen. Anders hou je het ook niet vol.

Bij de buitenwereld leeft sowieso een verkeerd beeld

van de vakantie van leerkrachten. In de vakanties

tijdens het schooljaar ben ik telkens enkele

dagen zoet met het voorbereiden van lessen,

zon anderhalve dag per week. De lange zomer-

vakantie is natuurlijk een serieus pluspunt, maar vanaf

half augustus beginnen we in het middelbaar met de

voorbereiding van het schooljaar. Nog niet meteen

voltijds, maar je moet wel beschikbaar zijn. Zon an-

derhalve week voor het schooljaar begint, werken we

VOOROORDELEN TEGENOVER

HET ONDERWIJS

Ruth Deloof, leerkracht Engels: Tja, dat is nog

zon vooroordeel. Een cht vooroordeel. Want voor

elk uur dat je les geeft, ben je ook vooraf bezig. De

werkdruk is de jongste jaren administratief ook

enorm toegenomen. Alles is meer op maat van de

leerling. Ik ben daar 100 procent voorstander van,

maar het betekent dat leerlingen extra opdrach-

ten verwachten, veel meer remediring krijgen, je

moet een digitaal scoreboek bijhouden, je krijgt

mails van leerlingen en ouders die je moet beant-

woorden, ... . Je moet ook blijven veranderen, mee-

gaan met de nieuwe technologien. En nadenken

over hoe je leerstof aanbrengt. Daar ben je voort-

durend mee bezig. En als het onderwijs gelijk is aan

veel vakantie en weinig of geen hard werk: waarom

stappen zoveel jonge mensen dan na twee drie

jaar uit het onderwijs? Omdat ze de werkdruk to-

taal verkeerd inschatten.

Het allereerste jaar dat ik les gaf, was ik ze-

ven dagen op zeven bezig. Ik zie dat ook bij de

nieuwe leerkrachten die er bij komen: die zijn mak-

kelijk tot middernacht bezig om alles rond te krij-

gen. Het voordeel is wel dat je de uren dat je geen les

geeft, zelf kan kiezen.

Eyal Benisty,business consultant: Ik herinner me dat

ik in het middelbaar effectief leerkrachten om 15 uur

of zelfs nog vroeger zag naar huis vertrekken. Ze geven

niet alleen les natuurlijk, dat is waar, maar toch. Ik geef

ook opleidingen aan klanten en als ik thuis kom, maak

ik ook nog voorbereidingen. Precies hetzelfde als bij

een leerkracht dus. Het verschil is dat ik dan al een vol-

ledige dag gewerkt heb en dat leerkrachten veel vroe-

ger thuis zijn n ook minder uren aan de slag geweest

zijn. Aan de andere kant hebben ze ook variabele uur-

roosters, wat het niet altijd makkelijk maakt. Ze zitten

soms vastgekluisterd aan een vervelend uurrooster:

dat is een praktisch ongemak.Of ze wel weten wat

hard werken is? Ik denk het wel, al valt het

nog altijd goed mee in vergelijking met heel

veel jobs in de privsector. Als je louter kijkt naar

het aantal uren dat mijn collegas en ik werken, dan zit

dat toch een stuk boven hetgeen mensen in het onder-

wijs presteren.

opnieuw voltijds. Ik kan me wel inbeelden dat veel

mensen een gezonde jaloezie hebben tegenover onze

vakanties. Als je kinderen hebt, zoals ik, komt dat na-

tuurlijk heel goed uit. De balans tussen werk en priv

is in mijn geval uitstekend. Een 9 op10 zou ik zeggen.

Eyal Benisty, business consultant: 3,5 maanden

vakantie op een jaar, dat is enorm. Mensen in de

priv kunnen daar alleen maar van dromen. Ik

kan me zelfs niet voorstellen hoe het moet

zijn om zoveel vakantie te hebben, al kun-

nen leerkrachten er zelf niets aan doen. Het

hoort bij hun job. Maar het is een serieus plus-

punt, dat is duidelijk. Het enige nadeel is dat ze niet

zelf kunnen kiezen wanneer ze op vakantie zijn. En

ze kunnen ook niet zo makkelijk n dag of meer

verlof nemen, zoals ik dat bijvoorbeeld wel kan

doen. Maar mensen uit de priv moeten daar vol-

gens mij niet jaloers op zijn: het is iets wat bij een

job in het onderwijs hoort. Er zijn ook zaken aan

hun job verbonden die ik liever niet zou hebben.

Dat sommige leerkrachten dan nog durven klagen

over hard werk? Dat is er natuurlijk over. Maar ik

vermoed dat het toch over een minderheid gaat.

Ik kan me niet inbeelden dat leerkrachten zelf niet

beseffen in wat voor een luxesituatie ze zitten als

het over vakantie gaat. Ach, je hebt overal mensen

die klagen of vinden dat ze reden hebben om te kla-

gen, niet alleen in het onderwijs.

COVERSTORY



77

Ruth Deloof, leerkracht Engels: We weten mis-

schien niet wat commercile druk of concurrentie is,

maar geloof me: leraars kennen stress. Ik ken bijvoor-

beeld geen enkele leerkracht die geen stress heeft bij

het begin van een nieuw schooljaar. Of die geen stress

kent omdat hij een klas moet managen, nieuwe leer-

vormen uitproberen, leerdoelen moet realiseren, sta-

pels examens moet verbeteren. Ok, wij moeten geen

targets halen, zoals in de privsector vaak wel het ge-

val is. Wij hebben andere stress. Zoals ik al zei: veel

jonge leerkrachten verlaten het onderwijs na enkele

jaren omdat ze het serieus onderschat hebben. En

de vergelijking met de privsector is sowieso moeilijk

te maken. Toen ik begon, kreeg ik vaak de opmer-

king allez, je bent jong en ambitieus, waarom ga je

in het onderwijs? Ik werd daar altijd een beetje boos

om. We zijn ook ambitieus, maar dat vertaalt

zich niet in het opklimmen in een hirarchie

en bonussenstructuur. Je kan ambitie botvie-

ren in de klas en de leerlingen vooruitgang

laten maken.

Eyal Benisty, business consultant: Leerkrachten we-

ten wat stress is, maar ze ondervinden het amper twee

keer per jaar: tijdens de examenperiodes. Alle exa-

mens moeten verbeterd worden, ze moeten deadlines

halen. Ik heb elke week deadlines voor bepaalde pro-

jecten. En als ik die deadlines niet haal, moet ik over-

uren presteren. De stress is in priv hoger, dat is een

feit. Ik kom thuis en heb soms nog werk te doen. Leer-

krachten ook, maar zij hebben dan ook maar 20 uur

per week les in een fulltime. Dat is een hemelsbreed

verschil. Ik werk thuis, terwijl ik al 40 uur gewerkt heb.

Alles wordt bij ons ook gebudgetteerd op basis van x

aantal uren. Ik heb voor n speciek project bijvoor-

beeld drie uur tijd die kunnen aangerekend worden

aan de klant, en ik moet er maar voor zorgen dat het

binnen dat tijdsbestek af is. Wij moeten onze timing

ook nauwgezet bijhouden. Dat soort stress kennen ze

in het onderwijs toch veel minder. Ze moeten wel alle

materie gezien hebben binnen een semester maar

dat is het dan. Bij ons is de stress veel constan-

ter aanwezig.

FOTO

GRIETDEKONINCK

Ruth Deloof,

leerkracht Engels

0



COVERSTORY

FOTO

GRIETDEKONINCK

Eyal Benisty,

business consultant



99

Is een loopbaan in het onderwijs op ter-

mijn saai en demotiverend? De klassieke be-

vorderingen in het onderwijs gaan niet

verder dan het rijtje technisch adviseur,

adjunct-directeur, directeur. Die vlakke loopbaan

houdt echter niet in dat een onderwijzer zijn hele

leven voor eenzelfde klas moet staan, zegt Jeroen

Janssens, woordvoerder van Vlaams onderwijs-

minister Pascal Smet. Niets weerhoudt een direc-

teur in het basisonderwijs ervan om in een zesde

leerjaar twee of drie onderwijzers te plaatsen zodat

de leerlingen zich kunnen voorbereiden op de veel-

heid aan leerkrachten in het secundair onderwijs.

Die zogenaamde functie-en taakdifferentiatie is de

voorbije jaren verder uitgebouwd. Onderwijzers

kunnen omschakelen naar de functie van zorg-

cordinator of ict-cordinator en ook sommige

secundaire scholengroepen bieden hun leerkrach-

ten die mogelijkheid. Leraars kunnen het lesgeven

ook combineren met cordinatieopdrachten, het

leiding geven aan vakwerkgroepen, mentorschap,

leerlingenbegeleiding of stagebegeleiding. Een

loopbaan in het onderwijs hoeft dus niet saai te zijn.

En toch blijkt burn-out een vaak voorkomend ver-

schijnsel bij leerkrachten. ISWLimits, een spin-off

van de K.U.Leuven, gespecialiseerd in stressbege-

leiding, voerde in opdracht van het gemeenschaps-

onderwijs een onderzoek uit naar het psychosociale

welbevinden van de leerkrachten en daaruit bleek

dat 9 procent een verhoogd risico vertoont op een

burn-out. Dat cijfer ligt iets hoger dan het gemid-

delde, maar is vergelijkbaar met de burn-outcijfers

in de onderwijssector in andere landen en ook

bij andere zogenaamde contactberoepen, zegt

Yasmin Handaja, die het onderzoek heeft geleid.

Erik Vanherck, CLB-medewerker van de afdeling

Antwerpen-Noorderkempen legt uit waarom le-

raars een kwetsbare groep zijn. Leerkrachten

hebben het gevoel dat ze er alleen voor

staan. In theorie kunnen ze terugvallen op

collegas en directie, maar echt teamwerk

kun je dat niet noemen. Uiteindelijk komt

het meestal op de schouders van de individuele

leraar terecht.

Vanherck wijst naar het uitgebreide takenpakket,

dat niet alleen de theoretische en pedagogische ken-

nis omvat en een toegenomen pak administratieve

taken, maar ook het dagelijkse werk met een klas-

groep. Leraars zijn emotioneel erg betrokken bij

hun job. Op een heel andere manier dan wie in een

privbedrijf werkt. Ze volgen de jongeren met wie

ze werken elke dag en ze hebben geregeld contact

met hun ouders. Soms loopt dat goed, soms levert

dat frustratie en zelfs agressie op. Het hoeft dan ook

niet te verwonderen dat sommigen zich persoonlijk

geraakt voelen.

Wie het gevoel heeft het even niet meer aan te kun-

nen, zit met een bijkomend probleem. Op school

is er zelden iemand aan wie de leraar zijn verhaal

kwijt kan. Er rust nog altijd een taboe op burn-

out, zegt Vanherck. Als je naar buiten komt met

het probleem, riskeer je dat mensen denken dat je

niet bekwaam bent voor de job. En dat terwijl het

vaak de meest gengageerde leerkrachten zijn die

het grootste risico lopen.

Vanherck, die het fenomeen drie jaar geleden aan-

kaartte via het vakblad Klasse en daarna met een

reeks vormingen is gestart, zegt dat vooral be-

ginnende leerkrachten erg kwetsbaar zijn.

Vanwege hun grote motivatie voelen ze

zich heel erg betrokken. Ze overschrijden

hun grenzen zonder dat ze er erg in heb-

ben. Met als gevolg dat ze het onderwijs verlaten.

Hij noemt het een fuikgevoel. Vaak weten leraars

niet dat ze tegen hun grens aan zitten. Het is dus

belangrijk dat ze weten waar die grenzen liggen.

Maar er is ook een gezamenlijke verantwoorde-

lijkheid. Zowel directie als collegas moeten dur-

ven reageren op signalen van een leerkracht die

het moeilijk heeft. Of iemand een aanspreekpunt

vindt, is vandaag nog erg afhankelijk van school tot

school. Sommige directies staan er voor open om

oplossingen te zoeken, op andere scholen blijft het

een taboe, zegt Vanherck.

Een vooroordeel, zo oordeelt Jeroen Janssens,

woordvoerder van Vlaams onderwijsminister Pascal

Smet: Sinds september 2007 kent het secundair en

volwassenenonderwijs een evaluatiesysteem, dat

sinds twee jaar ook van kracht is in het basisonder-

wijs en het deeltijds kunstonderwijs. Alle leerkrach-

ten die minstens 104 dagen zijn aangesteld (dus lan-

ger dan een zwangerschapsverlof) moeten op basis

van hun functiebeschrijving verantwoording aeg-

gen bij de onderwijsinspectie. De evaluatie gebeurt

in regel om de vier jaar. Luidt de eindconclusie

onvoldoende dan krijgen tijdelijk aange-

stelde leerkrachten meteen hun ontslag. Vast

benoemd personeel kan pas worden ontsla-

gen na twee opeenvolgende onvoldoendes

of drie tijdens de hele loopbaan. Tussen de

evaluaties moet telkens een jaar zitten, zodat de

leerkrachten de kans krijgen om zich, al dan niet

met behulp van begeleiding, te verbeteren.

Volgens Jeroen Janssens heeft dit systeem al tot ont-

slagen geleid. Tegelijk nuanceert hij: Het is niet

ontwikkeld als een sanctiesysteem, maar wel als

een coachings- en begeleidingsinstrument. De basis

daarvoor ligt in de gendividualiseerde functiebe-

schrijving, waarin specieke afspraken kunnen wor-

den opgenomen met het oog op verbetering.

0



HET LOON VAN LEERKRACHT RUTH & BUSINESS CONSULTANT EYAL

Een salaris van een leerkracht is een voorbeeld bij uit-

stek van een zogenaamd functieloon. De belangrijkste

bepalende factoren zijn het hoogst behaalde diploma,

de ancinniteit en het niveau van het onderwijs waar de

lesgever is tewerkgesteld. Elke extra graad, jaar ervaring

of vak kan voor een beetje meer loon zorgen, allemaal

netjes bepaald volgens weddeschalen. Het is een rigide

systeem. Financile stimuli, zoals bonussen of extrale-

gale voordelen zoals bedrijfswagen, laptop of gsm zijn

onbestaande.Wel hebben leraars recht op vakantiegeld,

gratis openbaar vervoer, een etsvergoeding en krijgen

ze met hun lerarenkaart een korting op museumtickets,

boeken en ander didactisch materiaal. Met 96 procent

vast loon blijft het onderwijs echter absolute koploper

onder alle sectoren. Die ijzeren loonwetten mogen dan

achterhaald lijken, ze geven de werknemer ook een stuk

houvast. Een leraar in het secundair onderwijs

weet dat hij na vijf jaar 3.176,98 euro bruto

per maand zal verdienen en tien jaar later

4.008,10 euro bruto.

De stelling dat privbedrijven royaler betalen valt dan

ook perfect te toetsen aan de hand van een voorbeeld.

Ruth Deloof, leerkracht Engels: Het onderwijs

speelt een belangrijke maatschappelijke rol: we

stomen de volgende generaties klaar. De privsec-

tor is meer gericht op winst, maar aan de andere

kant: zonder die bedrijven draait de economie ook

niet. Waar staan wij dan? Het moet gewoon niet zo

gescherp gesteld worden, vind ik. Wij verdienen

in het onderwijs ook goed onze boterham.

Veel mensen hebben de indruk dat wij ka-

rig betaald zijn, maar dat klopt niet. Ik word

betaald op licentiaatsniveau. Ik heb een prima ver-

loning en hele goeie werkomstandigheden. Een

ander paar mouwen is het voor onderwijzers die in

het lager onderwijs staan en voor kleuterleidsters.

Die lonen zijn aan de lage kant. In de priv heb je

in sommige sectoren extralegale voordelen en bo-

nussen. Om die te krijgen, moeten die mensen zich

VOOROORDELEN TEGENOVER

DE PRIVSECTOR

COVERSTORY

Een leraar geschiedenis met een masterdiploma en vijf-

tien jaar werkervaring krijgt goed 4.000 euro bruto. Een

boekhouder (met dezelfde ancinniteit en eveneens

zonder leidinggevende functie) mag zich in de banken

verzekeringssector aan 3.839 euro per maand verwach-

ten. En een icter bij een bedrijf in de chemiesector klokt

op 4.349 euro af (bron: salariskompasVacature).

Maar het is wel zo dat 44 procent van de werknemers in

de nancile sector de mogelijkheid heeft een bonus te

behalen en een kwart recht heeft op een andere vorm

van prestatiebeloning. Hetzelfde geldt voor een derde

van de informatici en 26 procent van de mensen die in

de chemiesector werken. Behalve de gezondheidszorg

(7 procent) is er op vlak van variabele beloning geen en-

kele andere sector die zo slecht scoort als het onderwijs.

Voor een echt gedifferentieerd loonbeleid be-

staat er geen draagvlak in het onderwijs.

Daarvoor is de vrees voor ongelijkheid te

groot. Een bijkomende moeilijkheid is het gebrek

aan objectieve prestatiecriteria. Input van leerlingen of

studenten mag dan een logisch meetinstrument lijken

voor de onderwijskwaliteit, het zorgt er ook voor dat

leerkrachten in een kwetsbare positie komen en zich

misschien gewillig gaan opstellen om hun evaluatie en

bijhorende bonus te benvloeden. Er bestaan natuurlijk

waardevolle indicatoren over onderwijskwaliteit, zoals

inspectieverslagen en evaluaties door de directie. Al bij

al blijft het een beperkt draagvlak, zegt Gert Theunis-

sen, onderzoeker aan de faculteit economie en bedrijfs-

wetenschappen van de K.U.Leuven. Voor de meeste

andere sectoren is het veel eenvoudiger om criteria op

te stellen die voor iedereen aanvaardbaar zijn.

Hoe ziet haar werkdag er uit? Elke werkdag ziet er anders uit.

Ik heb mijn lessenpakket, zon vier vijf uur per dag. Daar-

naast heb ik ook nog een twee uur per week toezicht en

permanentie. Elke dag heb ik 1 2 uur nodig voor lesvoor-

bereiding. Daarnaast heb ik ook nog vakgroepvoorbereiding,

die nog s zoveel tijd in beslag neemt. Als ik thuis ben, ben ik

nog een uurtje bezig met verbeteringen.

Hoe ziet zijn werkdag er uit? Ik ben veel onderweg,

omdat ik opleiding geef bij klanten, aan coaching doe

en software implementeer. Gemiddeld ben ik een uur

per dag onderweg. Als ik op kantoor werk, schrijf ik

analyses uit voor klanten en regel ik de administratie.

1. 2.

Salaris: 2.100 euro netto

Aantal uren les: 18 uur/week

Extra uren: 3 uur/week begeleiding beginnende leerkrachten

Aantal vakantiedagen: 13,5 weken/jaar

Aantal werkuren per week: 40 uur

Ruth Deloof (35),

leerkracht Engels

aan het Konin-

klijk Atheneum

Voskenslaan in

Gent

Salaris: 2.100 euro netto

Extralegale voordelen: bedrijfswagen, laptop, iPhone

met data-abonnement en 50 euro belkrediet, tankkaart,

hospitalisatieverzekering, groepsverzekering, bonus:

1.000 euro (2010)

Aantal vakantiedagen: 26

Aantal werkuren per week: 45 50 uur (De uren

dat ik onderweg ben naar klanten reken ik daar niet bij)

Eyal Benisty (28),

business consul-

tant bij Norriq



11

GESPOT

Veel gadgets zijn nutteloos. Ze

werken niet helemaal zoals u

zou willen. Of trachten het

wiel opnieuw uit te vinden.

Wij zochten en vonden vier

slimme gadgets voor op kan-

toor of daarbuiten.

Touchpad muis

Touchpads op laptop vervangen uw computer-

muis. Maar vele zijn niet bepaald comfortabel.

Terwijl een goeie ouwe desktop muis behoorlijk

omvangrijk is in uw draagtas en uiteraard

moeilijk werkt op uw schoot. Deze Swiftpoint

Mouse, aangesloten op uw USB-uitgang,

brengt soelaas. Ze is erg licht en ergonomisch.

Richtprijs is 70 dollar.

Zonnig keyboard

Draadloze toetsenborden zijn niet nieuw. Maar dit keyboard van

Logitech is zowel draadloos als milieuvriendelijk. Het werkt name-

lijk op zonne-energie. Bovendien hoeft u zich niet altijd in zon-

licht te bevinden. Volgens de fabrikant verzamelt het energie

van elke lichtbron, zowel binnen- als buitenshuis.

Koelkast met LCD

Op een doorsnee koelkast vindt u doorgaans niet veel meer dan uw

boodschappenlijstje. Maar de Samsung RSG309 Refrigerator (kostprijs

2.700 dollar) is andere koek. Het heeft een ingebouwd LCD-scherm dat

onder meer Twitter, Google Calendar en fotos van Picasa ondersteunt.

Handig voor de thuiswerkers onder ons.

Skibril met

snelheidsaanduiding

We weten dat het niet bepaald de tijd van het jaar is,

maar dit vonden we echt slim. Een skibril, de Recon Zeal

Transcend GPS, die tijdens het skin aanduidt hoe snel

u gaat. Kijkt u tijdens uw afdaling recht voor u, dan ziet

u het landschap. Kijkt u naar beneden in de bril, dan

merkt u uw snelheid. Maar ook uw locatie, de hoogte,

temperatuur en afgelegde afstand. Kostprijs van deze bril

is navenant: 400 500 dollar.

IN DEZE RUBRIEK GAAN WE OP ZOEK NAAR

NIEUWE GADGETS EN TRENDS OP DE WERKVLOER

slimme

gadgets

4

voor werk en priv

Omzeil de les met 6 handige apps

vacature.com/les

ook bewijzen. Doorspartelt het bedrijf een moeilij-

ke periode, dan worden ze daar ook op afgerekend.

Dat is de keerzijde van de medaille.

Eyal Benisty, business consultant: Ik kijk er van op

hoeveel Ruth verdient. Dat is allesbehalve een slecht

loon, als je ziet hoeveel vakantie er bij komt. Dat het in

de priv rond geld draait: tja, dat is de missie van een be-

drijf. Maar er speelt ook een maatschappelijke relevan-

tie: bedrijven die het goed doen, nemen mensen aan.

Bij ons is de rekrutering dit jaar bijvoorbeeld heel hoog.

Is er trouwens wel veel verschil tussen werknemers in

de priv en het onderwijs? Ik heb deze job geko-

zen omdat ik die graag doe, net zoals een leer-

kracht dat ook gedaan heeft. Ik doe het niet

voor het geld alleen, anders zou ik het nooit

volhouden. Ik zou nooit een job kunnen doen tegen

mijn zin, hoeveel ze ook bieden. Leerkrachten zijn ook

geen vzws: ze worden goed betaald. Sommigen noe-

men zich misschien wel idealisten, maar ze krijgen er

ook een serieus loon voor. Ik heb een laptop, een gsm

en een mooie bedrijfswagen, ja. Maar ik heb die nodig

voor mijn werk. Elke week leg ik voor het werk meer dan

1.000 kilometer af: dan heb je een goeie en comforta-

bele auto nodig. Er zijn collegas van mij die hun smart-

phone geweigerd hebben. Het is een cadeau dat je krijgt

van het bedrijf, maar het betekent ook dat je veel meer

bereikbaar moet zijn. Dominique Soenens, Wouter De Broeck

Discussieer mee op onze website

vacature.com/onderwijsprive

William Visterin



ACTUA

Belgi is een land met hoge loonkosten.

Een alom bekend feit dat door een nieuwe

salarisstudie van Hudson op een treffende

wijze in de verf gezet wordt. Wie de voorbije

tien jaar in dezelfde functie in hetzelfde be-

drijf werkte, zag zijn loon in die periode met

iets meer dan de helft toenemen. Met dank

aan onder meer de automatische indexatie.

Hoe evolueren de salarissen in Vlaanderen nu

de crisis voorbij is? Op hoeveel bonus kan u dit

jaar rekenen? En waarom geven bedrijven steeds

meer variabel loon? Op zoek naar een antwoord

op deze en andere hamvragen legde Hudson bij

de 18de editie van zijn Generic Salary Survey zijn

oor te luister bij 119.177 bedienden, professionals,

managers en senior managers in 639 bedrijven en

organisaties, waarvan het grootste deel (93%) uit

Vlaanderen. Een grootscheeps onderzoek, waar-

van we voor u de vier meest in het oog springende

conclusies op een rij zetten.

Uw loon steeg met

E

x

c

l

u

s

i

e

f

S

a

l

a

r

i

s

s

t

u

d

i

e

b

i

j

1

1

9

.

0

0

0

w

e

r

k

n

e

m

e

r

s

:

4

m

a

r

k

a

n

t

e

c

o

n

c

l

u

s

i

e

s

Uw loon steeg de

voorbije 10 jaar

met 50%

Het is een op zijn zachtst gezegd opmerkelijk cij-

fer: wie de voorbije tien jaar in dezelfde functie

in hetzelfde bedrijf werkte, zag zijn loon gemid-

deld met maar liefst 50,6% stijgen. Het gevolg

van de automatische indexatie, de loonstijgin-

gen die bedrijven toekennen, loongroei door an-

cinniteit en de toename van variabele beloning.

Brecht Decroos, associate director talent ma-

nagement bij Hudson: Het is voor alle duidelijk-

heid het cijfer voor iemand die tien jaar lang de-

zelfde functie uitoefent binnen eenzelfde bedrijf.

We hebben bij ons onderzoek 15.304 mensen ge-

vonden die in dat geval waren. Let wel: dat cijfer

wil niet zeggen dat dezelfde functie in tien jaar

tijd in Vlaanderen gemiddeld 50% meer loon op-

brengt: daar ligt het cijfer een stuk lager, door de

in- en uitstroom van mensen, mensen die pro-

5

0

%

100%

110%

120%

130%

140%

150%

160%

2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011

Basissalaris Indexatie Total Cash

50,6%

HET CUMULATIEF EFFECT VAN DE AUTOMATISCHE INDEXATIE, DE STIJGINGEN IN

BASISSALARIS EN VARIABEL LOON TIJDENS DE VOORBIJE 10 JAAR. (BRON:HUDSON)

1


25

. . .

S

a

l

a

r

i

s

s

t

u

d

i

e

b

i

j

1

1

9

.

0

0

0

w

e

r

k

n

e

m

e

r

s

:

4

m

a

r

k

a

n

t

e

c

o

n

c

l

u

s

i

e

s

5

0

%

in 10 jaar tijd

motie maken, ... . Je kan natuurlijk zeggen

dat je de indexatie niet echt mag meereke-

nen, omdat dat je levenskost is, maar het

cijfer blijft heel hoog. Het is maar de vraag

of dat in de komende jaren en decennia

vol te houden is. Als je de situatie boven-

dien vergelijkt met het buitenland dan zit

Belgi met een loonkost die historisch

hoog en niet concurrentieel is. Het lijkt

me om die reden onwaarschijnlijk dat

de evolutie van de voorbije tien jaar zich

in de toekomst doorzet. Dat is ook niet

wenselijk. Het gevaar bestaat dat we men-

sen geen werk meer kunnen geven, om-

dat onze bedrijven naar het buitenland

gaan trekken. Blijft de vraag of de war

for talent de lonen toch niet opnieuw de

hoogte zal in stuwen? Je moet mensen

goed betalen en meestrijden in de war for

talent, dat klopt, maar bedrijven moeten

ook concurrentieel blijven. Het komt er

op aan een evenwicht te vinden tussen de

twee. Tenzij er scale en parascale maat-

regelen zouden komen, maar daar moeten

we niet op rekenen: de overheid heeft niet

veel reserves. Organisaties gaan vooral

extralegale voordelen in de strijd werpen.

Op termijn denk ik dat de indexatie meer

onder druk zal komen. Vanuit hr-oogpunt

zou dat misschien niet slecht zijn. De au-

tomatische indexatie laat bedrijven heel

weinig ruimte voor een echt loonbeleid.

Dit jaar geen

loonstijging

voor 1 op 6

Bedrijven hebben opnieuw budgetten voor

loonstijgingen. Vorig jaar kreeg maar liefst n

op drie werknemers geen loonstijging, in 2011

geldt dat nog maar voor n op zes werknemers.

Gemiddeld zien bedienden, kaderleden en ma-

nagers hun loon dit jaar met 3,68 procent stij-

gen, waarvan 2,18% voor rekening van de auto-

matische indexatie is. Met het variabel loon erbij

bedraagt de gemiddelde stijging 4,39%. Brecht

Decroos: De opvallendste evolutie is dat een

groter aantal werknemers een loonsverhoging

krijgen.Doordecrisismoestenbedrijvenzichhet

voorbije jaar aan heel strikte budgetten houden,

nu is er opnieuw meer ruimte. Ze moten ook:

als je je high potentials vorig jaar niets hebt kun-

nen geven, dan moet je nu over de brug komen.

Je kan dat geen twee jaar na elkaar doen. Je merkt

ook dat de loonsverhogingen meer verspreid

zijn. De bewegingsruimte in verloning is groter

geworden. In vergelijking met vorig jaar zijn er

4 keer meer mensen die een loonsverhoging

van meer dan 10% krijgen. Vreemd is dat niet.

Als je met hr-mensen spreekt, dan hoor je dat ze

de war for talent enorm voelen. Het is een per-

manent, demograsch gegeven: we hebben een

enorme uitstroom van babyboomers de komen-

de twintig jaar.

2

13


JUNKBOX

InNewYorkenBoston isdespanning

dezer dagen te snijden, nu zijne prins-

elijke hoogheid Filip, vergezeld van het prinselijke aanhangsel

Mathilde, daar neergestreken is. In het goede gezelschap van 300

Belgische zakenlui die de prinselijke fratsen en aters maar al te graag

dulden als smeermiddel voor een handvol vette contracten. Een mens

zou zich spontaan gaan afvragen waarom we in hemelsnaam enkele

honderdduizenden euros belastingsgeld veil hebben voor een ambas-

sade in Washington, een consulaat in the Big Apple en een FIT-kantoor

in datzelfde New York. Zeg nu zelf: Laurent permanent in Congo, Fi-

lip afwisselend in New York en China: daar worden we toch allemaal

beter van? +++ Onder het motto hoe vettiger hoe prettiger pakte

Story deze week uit met honderden naar verluidt smeuge smsjes van

premier Leterme naar zijn vermeende minnares. Uit betrouwbare bron

dat spreekt - vernamen wij intussen dat het om een geitenhoedster

uit Brussel-Halle-Vilvoorde zou gaan. Ook Het Laatste Nieuws trachtte

een commercieel graantje mee te pikken van sms-gate door op de

eigen cover uit te pakken met de cover van Story. Faut le faire, en dat

allemaal in de naam van de politieke relevantie. Op zijn hondjes of

op het bureau in de Wetstraat 16, met vrouw, secretaresse

of minnares, of waarom niet, in een triootje over de taal-

grenzen heen met Elio: dankzij de noeste onderzoeksjour-

nalistiek van Story begrijpen enkele honderdduizenden

Vlamingen extra nu eindelijk ook de echte inzet van de

politieke impasse in dit land. +++ Graag sluiten we ditmaal

af met een tip aan onze schare vrouwe-

lijke lezers, geheel vrijblijvend uiteraard.

Mocht u in Molenbeek, Anderlecht, Schaar-

beek of Vorst werken en, met enkele mooie

dagen in het vooruitzicht, overwegen om

kortgerokt (of, als je er dan cht om vraagt,

kortgerokt en hooggehakt) naar het

werk te gaan, bezint eer je begint. In be-

paalde wijken in de hoofdstad van Europa

past dat namelijk absoluut niet. Meer nog,

wie de ongewenste avances van bepaalde

heerschappen daar negeert, kan maar be-

ter enkele lessen karate gevolgd hebben.

Onze bron in Molenbeek meende te weten

dat burgemeester Moureaux nu premies

zou willen geven aan lokale bedrijven die

enkel homos tewerkstellen, maar ook deze

denkpiste zou intussen afgevoerd zijn.

Filip Michiels

Elke week remixet onze 2-minuten dj de junk in zijn

geheugen tot een jne set van 120 onproductieve seconden

Loonnorm: wel voor bedienden

en arbeiders, niet voor kaderleden

en managers?

Het is op het eerste gezicht uitstekend nieuws voor veel bedrijven: na twee moeilijke jaren

kunnen ze hun beste elementen opnieuw belonen. Maar helaas geldt dat goeie nieuws en-

kel in theorie. Want de loonnorm die de regering van lopende zaken in een KB liet gieten,

gooit roet in het eten: die voorziet een afdwingbare loonstijging van 0,0% voor dit jaar en

0,3% voor volgend jaar. In de praktijk zijn bedrijven dus aan handen en voeten gebonden. Of

lijkt dat alleen maar zo? Voor bedienden die op basis van baremas beloond worden, geldt

de loonnorm zonder afwijking: bovenop de index komt er 0,0% bij in 2011 en 0,3% in 2012.

Daar is er geen ruimte voor interpretatie, zegt Brecht Decroos. Helemaal anders ligt het

voor kaderleden en management. De praktische toepassing wordt daar heel moeilijk. Bij die

personeelscategorien gebruiken bedrijven vaak elk jaar andere budgetten, waardoor het

minder duidelijk is wat je kan doen. De situatie is veel minder duidelijk in te schatten dan bij

baremas die vast liggen. En bijgevolg is het moeilijk te weten wanneer je legaal bezig bent

en wanneer niet. Peter Vansintjan, kabinetsdirecteur van federaal minister van werk Jolle

Milquet, gaat daar tegenin: Op ondernemingsvlak is men heel vindingrijk, maar de loon-

norm is hl duidelijk: 0,0% in 2011 en 0,3% in 2012. En die geldt voor alle lonen, of die nu

baremiek zijn of niet. Ook voor managers en kaderleden dus. Duidelijke taal, maar bedrij-

ven zullen zich volgens Brecht Decroos desondanks weinig gelegen laten aan de loonnorm.

Naar zijn schatting is 70% van de bedrijven van plan hun gangbare beloningsbeleid of -bud-

get niet aan te passen, omdat dat al vast lag op het moment dat het KB er kwam of omdat het

KB niet van toepassing is voor de beloningssystemen die zij hanteren. Dat er onduidelijk-

heid is? Kan zijn. We kregen tot dusver van bedrijven honderden vragen over de loonnorm,

zegt Peter Vansintjan. Maar richtlijnen rond het KB geven we niet. Dat is niet nodig en dat

hebben we ook niet gedaan toen de regering in 1997-98 een soortgelijk KB uitvaardigde. Net

als toen zullen er controles gehouden worden om te zien of bedrijven de loonnorm naleven.

En wie dat niet doet, wacht een strafsanctie of een administratieve geldboete.

We krijgen steeds

meer variabel loon

Nieuw is de trend niet, maar jaar na jaar wordt hij wel duidelijker: het aandeel van

het variabel loon neemt toe. In 2011 geven bedrijven meer variabel loon dan vorig jaar.

We groeien iets meer toe naar het Angelsaksische model, waarin bonussen en variabel loon

een veel grotere rol spelen. Daarbij beloon je verdienste, veeleer dan loyauteit, zoals in het

continentale systeem, zegt Brecht Decroos. Dat variabel loon aan terrein wint, is niet zo

vreemd. Het geeft bedrijven meer ruimte om een loonbeleid te voeren. Een speciale rol

in de evolutie speelt de veelbesproken cao 90, die de overheid drie geleden in het leven riep

om collectieve prestaties te belonen. Die collectieve bonusregeling is scaal buitengewoon

voordelig: werknemers moeten er geen voorhefng op betalen. Bruto is gelijk aan netto.

Ter vergelijking: bij een gewone bonus houd je slechts 40% van het brutobedrag over. Dat is

uiteraard een enorm verschil. En je merkt dat bedrijven steeds meer van die cao 90 gebruik

maken. Niet alleen bij bedienden, maar ook op het niveau van kaderleden en professio-

nals. Alleen bij het senior management is het niet populair, daar heb je logischerwijs meer

individuele bonussen. In de toekomst zal die variabilisering van het loon zich doorzetten,

denk ik. Ook bij de lagere niveaus, waar het nu niet zo gangbaar is. Een laatste opmerkelijke

vaststelling: salarisstijgingen zitten bij kmos meer in de lift dan bij middelgrote en grote

ondernemingen. Het is niet de eerste keer dat we dat zien. En het is ook niet vreemd:

binnen kmos heb je volledige autonomie om salarissen toe te kennen. Zeker middelgrote

ondernemingen zitten vaker vast aan de loonpolitiek van de internationale groep waar ze

deel van uitmaken. Als een internationale groep een globale loonstijging van 2,5% voor-

ziet, dan is die in Belgi al grotendeels opgesoepeerd door de index. Dat geeft de Belgische

. . .

3

4


15

DUBBELCHECK

Mijn tweede job als hobbyboer

is mijn vakantie

Ik werk nog maar een kleine twee maanden als ceo: ik zit nog volop in de in-

werkperiode en dat vergt veel energie. Vanuit het Oost-Vlaamse Viane rij ik elke

ochtend naar Zaventem, een helse tocht van anderhalf tot twee uur. Ik vertrek

om 7 uur s morgens en ben pas na 7 uur s avonds weer thuis. Omdat ik hou

van sporten, probeer ik tweemaal per week het traject met de ets te doen. Ik

rij er dan twee uur op, langs kleine wegen: dat is eigenlijk maar een half uur

langer dan met de auto. Douchen doe ik bij een tnesscentrum in de buurt.

Het lijkt omslachtig, maar zo heb ik tenminste mijn dosis sport gehad.

Als ik s avonds thuiskom, staat het eten klaar. Met het huishouden hoef ik me

niet bezig te houden. Ik zou deze intensieve job niet kunnen doen zonder de

medewerking van Anja. Zij baat een bed and breakfast uit. Toen zij ook nog in

loondienst werkte, leefden we enkel voor onze job. Nu werkt Anja nog hard,

maar omdat ze thuis is, kan ze zich ten volle toeleggen op het huishouden en

onze paarden en tuin. Voor mij is thuiskomen nu pure ontspanning. Ik vind

het jn om onze bed and breakfast-gasten te begroeten en de barbecue voor

hen aan te steken. Je leert hen kennen, praat met andere mensen en andere

culturen. Dat is een mooi tegenwicht voor het zakenleven.

Het weekend staat voor mij volledig in het teken van onze boerderij: daar is al-

tijd iets te doen. Ik herstel de omheining, borstel de paarden en heb zelfs mijn

eigen tractor. Mijn tweede job als hobbyboer is mijn vakantie. Van kostuum

in de week naar werkplunje in het weekend: mochten mijn medewerkers van

kantoor me op mijn tractor tegenkomen, zouden ze me waarschijnlijk zelfs

niet herkennen.

Ik heb het gevoel dat ik weer mijn eigen

baas ben

Sinds acht jaar run ik een bed & breakfast met drie kamers, die meestal

volgeboekt zijn. Ik heb dus een goed gevulde dagtaak aan de telefonische boe-

kingen, het onthaal van de gasten en het onderhoud van de kamers. Daarnaast

is er nog mijn eigen huishouden. Onze twee kinderen wonen nog thuis, maar

zijn overdag weg. En aan Dirk heb ik tijdens de week geen hulp. Met een grote

tuin, onze paarden, honden en poezen is er altijd iets te doen.

Een tijdje geleden heb ik mezelf verplicht om aan timemanagement te doen.

Ik was mezelf aan het wegcijferen. En miste sociaal contact en tijd voor mezelf.

Nu deel ik mijn tijd anders in. Het werk, dat altijd ligt te wachten, moet gewoon

af en toe wijken voor mijn vaste uurtjes zwemmen en tness. Nu heb ik het

gevoel dat ik weer mijn eigen baas ben.

Dirk moet zich tijdens de week niets aantrekken van het huishouden. Ik be-

stuur de tuin, het huishouden en zelfs de verbouwingen: ik ben een prima werf-

leider. In het weekend steunt hij me wel enorm: dan doet hij de dingen die voor

mij fysiek te zwaar zijn. Op deze manier hebben we het goed voor elkaar. Dirk

kan zijn job doen dankzij mij. En ik had de veiligheid en zekerheid om mijn

eigen droom te kunnen uitbouwen. Ann Lematre

Naam: Dirk Broodcooren (48)

Functie: ceo bij Saga Consulting Group

Naam: Anja De Vleeschouwer (43)

Functie: zelfstandige uitbater van bed & breakfasthij zij

Werkuren Gemiddeld 50 uur/week

AVonD- en WeekenDWerk s Avonds maak ik offertes of ga ik uit

eten met klanten, het weekend is heilig en hou ik vrij.

oVeruren Ja

Woon-WerktrAjeCt Van Viane naar Zaventem, een helse tocht van

anderhalf tot twee uur

thuiSWerk Kan in principe, maar nu ben ik best aanwezig op kantoor

MinDer Werken? Is nog niet voor direct.

Werkuren 50 uur/week

AVonD- en WeekenDWerk Ja, mijn gasten komen meestal pas s

avonds of in het weekend toe.

oVeruren Niet van toepassing

Woon-WerktrAjeCt Ik stap uit bed en ben op mijn werk!

thuiSWerk Altijd

MinDer Werken? Zeker niet mr in de toekomst

BALAnS

8,5

BALAnS

8

foto griet dekoninck

Dirk werkt voltijds, Anja is zelfstandige. Samen hebben ze een dochter Sandina (24) en zoon Mitchell (21).

VMG-20110625_15_DUBBELCHECK.indd 15 23/06/11 19:22


WERK & WERELD

In het Tanzaniaanse stadje Morogoro trainen

de Belgen Bart Weetjens en Christophe Cox

Afrikaanse reuzenhamsterratten in het

opsporen van landmijnen en tuberculose. Het

is onze missie om mensenlevens te redden en

gemeenschappen zelfstandiger te maken.

Op het hoofdkwartier van Apopo op de campus van

de Sokoine University of Agriculture (SUA) aan de

rand van de Tanzaniaanse stad Morogoro is het pa-

radijselijk rustig. De Afrikaanse middagzon brandt

hard, maar ink uit de kluiten gewassen cussen

zorgen voor schaduw en deugddoende verkoeling.

Ver op de achtergrond liggen de groene Uluguruber-

gen. De rust rond de gebouwen van Apopo is slechts

schijn, want hier wordt al meer dan een decennium

keihard gewerkt aan een betere wereld. Elke week-

dag trekken de lokale medewerkers van Apopo er

voor dag en dauw met een pickuptruck vol ratten-in-

opleiding op uit om de toekomstige HeroRats op het

veld te trainen in het opsporen van landmijnen. Rond

negen uur keren de trainers dan terug naar de cam-

pus, waar ze de rest van de voormiddag de allerjong-

ste ratten tam maken en oudere ratten laten speuren

naar tuberculose in speekselstaaltjes uit de klinieken

van het 200 kilometer verder gelegen Dar es Salaam.

Toen founding father Bart Weetjens en ceo

Christophe Cox in 1997 met Apopo (AntiPer-

soonsmijnen Ontmijnende ProductOntwikke-

ling) van start gingen, geloofden weinig mensen

in hun op het eerste gezicht bizarre plan: het op-

sporen van landmijnen met de hulp van ratten. Ik

ging overal om financile steun aankloppen, maar

ze verklaarden me allemaal gek, zegt Bart. Een

paar professoren van de Universiteit van Antwer-

pen, waaronder de latere rector Josse Van Steen-

bergen, hadden wel oren naar mijn plannen. Van

in het begin stonden ze achter ons en gingen ze

onze zaak bepleiten. Met resultaat: in november

1997 kreeg Apopo een eerste financile toelage om

onderzoek te voeren naar het trainen van ratten.

Anno 2011 hebben de HeroRats van Apopo in Mo-

zambique 2,5 miljoen vierkante meter gebied in

Mozambique landmijnenvrij gemaakt en hebben

ze bij 20.000 mensen tbc opgespoord die eerder

door gewoon microscopisch onderzoek gezond

waren verklaard.

Radicaal

Bart Weetjens kreeg het idee om ratten mijnen te

laten opsporen in 1996 op een conferentie over

landmijndetectie in Edinburgh. Ik liep er Inne ten

Have tegen het lijf, een Nederlander die net als ik

productontwikkeling gestudeerd had. Hij had van de

Nederlandse overheid een beurs gekregen om een

studie te maken over ontmijning. Toen ik hem ont-

moette, had hij net een uitgebreide literatuurstudie

gemaakt. Ik mocht alle documenten hebben. Er zat

een artikel tussen over een Amerikaans onderzoek

Herorats

redden

mensenlevens

Hoe 2 Belgische productonwikkelaars ratten trainen

om landmijnen en tbc op te sporen

Foto

LieveBLanquaert

VMG-20110625_16_WERK&WERELD.indd 16 23/06/11 19:31


17

...

waarbij gerbils, woestijnratjes, getraind werden om

springstof op te sporen op luchthavens. Uit dat artikel

bleek dat ze in staat waren om TNT te ruiken. Bijna

meteen kreeg ik het idee dat ratten dan misschien ook

mijnen zouden kunnen opsporen.

Wereldwijd is de landmijnenproblematiek immens:

in bijna zeventig landen liggen duizenden ontplof-

ngsklare mijnen, achtergelaten na een militair

conict. Jaarlijks doden en verwonden ze tienduizen-

den mensen. Landmijnen ontwrichten en blokkeren

de economische ontwikkeling van hele regios.

Opsporen van landmijnen is een dure, tijdroven-

de operatie, zegt Bart Weetjens. Veel landen met

een mijnenprobleem hebben het geld niet om hun

grondgebied mijnenvrij te maken. Op de landmijn-

conferentie in Edinburgh was iedereen bezig met

hoogtechnologische opsporingstechnieken die

ontwikkelingslanden nooit kunnen betalen. Inne

ten Have en ik waren de enigen die vonden dat het

veel eenvoudiger en goedkoper moest.

In dezelfde periode kreeg Bart Weetjens telefoon

uit Kenia van zijn oude studiekameraad Christophe

Cox. Eind jaren tachtig studeerden we samen pro-

ductontwikkeling aan de Antwerpse hogeschool,

vertelt Christophe. Na mijn studies trok ik naar

Kenia. Van 1994 tot 1997 werkte ik er aan een ont-

wikkelingsproject voor een middelbare school voor

arme studenten. De school had dringend nancile

steun nodig. Al sinds onze studententijd zaten Bart

en ik op dezelfde golengte en deelden we hetzelfde

wereldbeeld. Dus belde ik hem: Bart, misschien kan

jij ons helpen.

Bart: We hebben toen samen met een aantal men-

sen van de Antwerpse universiteit een vzw opgericht

met de bedoeling om uitwisselingen tussen Belgi-

sche en Keniaanse studenten te organiseren. Maar

door allerlei praktische bezwaren is dat project nooit

echt van de grond geraakt. Ik was toen al helemaal

in de ban van het gigantische landmijnenprobleem.

Toen Christophe uit Kenia terugkeerde, raakte ik het

Anno 2011 hebben de HeroRats van Apopo in Mozambique 2,5 miljoen vierkante meter gebied in Mozambique landmijnenvrij gemaakt en

hebben ze bij 20.000 mensen tbc opgespoord.

Als productontwikkelaars

hadden wij veel geld kunnen

verdienen. We hebben ervoor

gekozen om op een andere

manier een schitterende carrire

uit te bouwen.

Bart Weetjens, oprichter van vzw Apopo



...

Foto

LieveBLanquaert

er met hem snel over eens om de vzw om te vormen

tot Apopo.

Vlak na zijn studies werkte Bart Weetjens een aantal

jaren als productontwikkelaar in de industrie. Op

een dag heb ik mijn job opgezegd. Ik wou niet lan-

ger bijdragen aan de consumptiemaatschappij. Als

productontwikkelaars hadden wij veel geld kunnen

verdienen. We hebben er bewust voor gekozen om

op een andere, duurzame manier een schitterende

carrire uit te bouwen. Dat lijkt een radicale keuze,

maar ik geloof dat onze wereld wel wat radicaliteit

kan gebruiken. Dikwijls wordt radicaliteit verward

met extremisme, terwijl dat er niets mee te maken

heeft. Radicaal wil zeggen: op zoek gaan naar een

middenweg zodat iedereen op deze planeet in vre-

de kan samenleven. Die radicaliteit kun je niet aan

andere mensen opleggen: het is een keuze die elk

voor zich moet maken. Met Apopo wilden wij een

organisatie uitbouwen die een wezenlijke bijdrage

levert aan de verandering van het oude systeem tot

een duurzame, eerlijke samenleving.

Rat aan de leiband

Weetjens en Cox gingen op zoek naar de meest ge-

schikte rat voor het opsporen van landmijnen. Bart

Weetjens: Ik ging te rade bij biologieprofessor Ron

Verhagen van de Universiteit Antwerpen. Als jongen

van twaalf kweekte ik zelf ratten, muizen en hamsters.

Ik heb zelfs nog geprobeerd om eekhoorns te kweken,

maar dat is nooit een succes geworden. Ik was dan

wel een rattenliefhebber, maar ik wist niet welke rat

het meest geschikt was om mijnen op te sporen. Ron

Verhagen voerde hier op de universiteit van Morogoro

al twintig jaar onderzoek en hij stelde de reuzenham-

sterrat voor. Ze is inheems, wordt in gevangenschap

gemakkelijk acht jaar oud en is resistent tegen alle mo-

gelijke ziektes. Ze is redelijk groot en robuust, weegt

1 kg, te licht dus om landmijnen te laten ontploffen.

Reuzenhamsterratten zoeken eten onder de grond met

hun bijzonder goed ontwikkelde neus. Ideaal dus om

ook mijnen op te sporen. Ron had ooit een dorpeling

gezien met een reuzenhamsterrat aan een leiband.

Daaruit leidde hij af dat de ratten getemd konden

worden. De steun van professoren zoals onder an-

deren Ron Verhagen en Josse Van Steenbergen was

in die opstartfase ontzettend belangrijk. Zonder hen

was het ons nooit gelukt om de broodnodige fond-

sen te verzamelen. We maakten een bedrijfsplan

voor zes jaar. De eerste drie jaar zouden volledig in

het teken staan van wetenschappelijk onderzoek in

Belgi: kunnen we de reuzenhamsterrat in gevan-

genschap kweken, haar tam maken en een geschikt

trainingsprotocol vinden om haar springstof te laten

opsporen? De volgende drie jaar dienden dan om

ons product verder te ontwikkelen in de streek waar

het zou gebruikt worden.

De eerste ratten werden vanuit Tanzania overge-

vlogen naar een laboratorium in Antwerpen, waar

ze getraind werden op het opsporen van TNT in

bakken met zand. De resultaten van het onderzoek

waren veelbelovend en in 2000 vestigde Apopo zich

op de campus van de SUA in Morogoro. We heb-

ben er heel bewust voor gekozen om ons product in

Tanzania verder te ontwikkelen, zegt Bart. Zo wil-

len we de lokale bevolking minder afhankelijk hel-

pen worden. Vandaag werken er ongeveer 200 locals

voor ons, hier op de campus en op de mijnenvelden

in Mozambique.

Opsporen van tbc

In oktober 2003 volgde de chte vuurproef. Chris-

tophe Cox: Onze ratten werden toen voor het eerst

in een mijnenveld in Mozambique gestuurd. Die tes-

ten waren een groot succes. Ze vonden twintig mij-

nen op een oppervlakte van 500 m en lieten geen

enkele liggen. Canvas draaide een reportage toen we

onze ratten hun eerste mijnenveld instuurden. Wij

waren er zeker van dat de dieren hun werk goed gin-

gen doen, maar toch was het met die camera erbij

heel stresserend. Een jaar later zijn we ofcieel er-

kend. In de loop der jaren hebben we zon 150 ratten

voor landmijnopsporing getraind. Twee mijndetec-

tieratten overlopen samen met hun twee begeleiders

in n uur tijd 300 m terrein; twee menselijke ont-

mijners met metaaldetectoren hebben daar een vol-

ledige dag voor nodig.

Komt hun oude studie productontwikkeling Bart

Weetjens en Christophe Cox in hun huidige werk nog

van pas? Christophe: Zeker. De opleiding product-

ontwikkeling is zeer breed. We hebben hier bijna al-

les zelf ontwikkeld. De kooien voor de ratten zijn ons

eigen ontwerp: eigenlijk is dat pure productontwikke-

ling. In onze opleiding zaten ook vakken als grasche

technieken en marktonderzoek. Al die kennis integre-

ren we in ons werk. Een project zoals onze HeroRats

is daar een voorbeeld van. We hebben onze ratten de

naam HeroRats gegeven omdat ze mensenlevens red-

den. Rond het concept HeroRats hebben we de web-

site www.herorats.org gebouwd, waar mensen hun

eigen HeroRat kunnen adopteren. Hun maandelijkse

of jaarlijkse bijdrage gaat dan integraal naar de oplei-

ding van een HeroRat.

We zijn ondertussen ook op verschillende markten

actief: naast ontmijnen is er het opsporen van tuber-

culose bijgekomen. Daarnaast krijgen we aanvragen

om programmas op te zetten om ratten te trainen

voor het opsporen van drugs en andere smokkelwaar.

We staan daar niet per se weigerachtig tegenover,

want misschien kunnen die projecten het humani-

taire werk van Apopo mee helpen nancieren. Maar

voor al dat soort van nieuwe toepassingen hebben we

meer plaats, geld en mensen nodig. Er lopen nu ook

studies naar het trainen van ratten voor het detecte-

ren van salmonella, tabak en zelfs van bedwantsen

(wandluizen, nvdr).

Bart: Na Mozambique zijn we nu een mijndetectie-

programma aan het opstarten in Thailand en in de

loop van dit jaar hopen we ook nog in Angola te kun-

nen beginnen. Daarna moeten er nog landen volgen.

Ik vind groei voor Apopo ontzettend belangrijk. Onze

technologie kan het landmijnenprobleem veel snel-

ler oplossen. Het is onze missie om mensenlevens te

redden en gemeenschappen zelfstandiger te maken.

Apopo is tot bloei gekomen met publieke giften, met

giften van particulieren en met de hulp van veel vrij-

willigers. Het is gewoon onze plicht om in zo veel mo-

gelijk landen zo veel mogelijk mensen te helpen.

Jan Stevens Morogoro (Tanzania)

Belgische artsen en verpleegsters offeren hun zomervakantie op

vacature.com/artsen

Deze ratten aan de leiband sporen landmijnen op. Twee mijndetectieratten overlopen met hun twee begeleiders in n

uur tijd 300 m terrein. Twee menselijke ontmijners met metaaldetectoren hebben daar een volledige dag voor nodig.



19

SALARISWATCHER

Sinds januari 2010 ben ik aan de slag als stafmedewer-

ker directie van het UZ Brussel. Ik werk in opdracht

van en rapporteer aan de ceo, Prof.Dr. Noppen en de

medische directeurs. Zo verzorg ik, samen met de

collegas van de cel internationalisering, onder meer

contacten met internationale instellingen. In Brussel

wonen er heel wat expats, er moeten dus contracten

gemaakt worden met internationale verzekeraars. Bo-

vendien ontvangen we ook buitenlandse patinten

die hier een ingreep willen ondergaan. Verder zorg ik

er mee voor dat ons ziekenhuis voldoet aan de erken-

ningscriteria die de overheid ons oplegt.

660 euro afbetaling voor een penthouse

Niet lang geleden heb ik een penthouse gekocht in

Opwijk. Ik ben er trots op. Vooral het terras van 28 m,

veel lichtinval en de hoge plafonds van meer dan 4 me-

ter hebben me over de streep getrokken.Voor de lening

betaal ik maandelijks 660 euro af. Ik heb wel extra geld

uitgegeven aan de keuken maar ik kook graag. Naast

een groter inductiefornuis heb ik een aparte oven en

microgolf genstalleerd en een groot eiland.

Etentje? Tussen de 25 en de 75 euro

Verzekeringen, water, gas en elektriciteit kosten me

elke maand 200 euro. Verder geef ik heel wat geld

uit aan tankbeurten. Ik rij jaarlijks meer dan 20.000

kilometer. Niet zozeer woon-werkverkeer, maar

veeleer uitstapjes. Ik heb een vrij uitgebreide vrien-

denkring in Belgi en Nederland, en die mensen wil

ik regelmatig zien. Aan een etentje geef ik graag geld

uit, meestal tussen de 25 en de 75 euro.

3.000 euro voor geluidsinstallatie

Naast mijn penthouse is mijn Samsonite-koffer mijn

beste aankoop ooit. Mijn ouders hebben de valies

voor mij gekocht toen ik elf was. Op dat moment was

ik lid van het knapenkoor Cantate Domino uit Aalst

en reisde ik de hele wereld af. Geloof het of niet, maar

ik gebruik die koffer nog altijd. Op dit moment zet ik

ook geld opzij voor een geluidsinstallatie met degelijke

boxen. Ik reken daarvoor op 3.000 euro. Dirk Blijweert

Meer salariswatchers op

vacature.com/salaris

3.339

Naam: Maarten Walravens

Leeftijd: 32

Diploma: Verpleegkunde A1 (KHLeuven) (1997-2000),

Master of Health Science (Universiteit Maastricht)

(2000-2003), Young Management Program

(Vlerick Management School Gent/Leuven)

(2010-2011)

Burgerlijke staat: Single

Functie: Stafmedewerker directie bij UZ Brussel

Bruto maandloon: 3.339 euro

Laatste loonsverhoging: Ik ben nog maar anderhalf

jaar in dienst en heb nog geen loonsverhoging gehad, wel

enkele indexaanpassingen.

Extralegale voordelen: Blackberry, groepsverzeke-

ring, hospitalisatieverzekering, vakantiegeld,

eindejaarspremie, aanvullend gewaarborgd inkomen,

en een goed personeelsrestaurant

Sparen: Naast het traditionele pensioensparen (maximaal

bedrag) en levensverzekering probeer ik elke maand 250

euro opzij te zetten voor etentjes en concerten.

Beleggen: Geen budget, geen tijd en onvoldoende

vertrouwd mee.

foto

MIcHeLW

IeGANdt

euro bruto als stafmedewerker directie

VMG-20110625_19_SALARISWATCHER.indd 19 23/06/11 20:01


De inhaligheid van de Belgische scus is een van de redenen waarom Belgen in ons kleinste buurland komen werken en zelfs wonen. De belastingsdruk ligt er een stevig stuk lager

Met ruim 15.000 zijn ze, de Belgen die in

Groothertogdom Luxemburg werken en ook

wonen. Goed opgeleid, goed betaald en goed

ingeburgerd in een land dat amper een zak-

doek groot is, maar waar de levenskwaliteit en

het bnp tot de hoogste ter wereld behoren.

Nergens springt de prominente Europese aan-

wezigheid in het Groothertogdom zo in het oog

als langsheen de Boulevard Konrad Adenauer in

Luxemburg-stad. Het hoofdkwartier van de Euro-

pese Investeringsbank een futuristisch ogende

mix van glas, staal en hout - kijkt er uit op de be-

nedenstad, geankeerd door de vlaggen van de Eu-

ropese lidstaten. Alleen hier al buigen zowat 2.000

hoogopgeleide ambtenaren uit de gehele Unie zich

over investeringsprojecten en ontwikkelingspro-

grammas wereldwijd. Iets verderop vonden de voor-

bije decennia onder meer ook het Europese Hof van

Justitie, het Rekenhof en de centrale vertaaldiensten

onderdak. Goed voor naar schatting nog eens 8.000

banen. Luxemburg ademt dus Europa, maar ook de

banken verzekeringssector zijn al vele jaren lang

kind aan huis in het ministaatje. Sinds kort doet de

lokale overheid er ook alles aan om Luxemburg te

proleren als een nieuwe, centraal gelegen techno-

logiehub in Europa, en dat lijkt nog aardig te lukken

ook. Onder meer Skype en eBay brachten er hun re-

gionale hoofdkwartier onder. In tegenstelling tot het

gangbare clichbeeld is het land ook veel meer dan

een wat grijs ogend plekje waar saaie Eurocraten, -

nancile bollebozen en lokale dienstverleners tot el-

kaar veroordeeld zijn. Het charmante platteland en

het stadscentrum gaan er haast naadloos in elkaar

over, les moeten er nog worden uitgevonden en de

levenskwaliteit ligt er bijzonder hoog. Toegegeven,

dat laatste geldt evenzeer voor de woningprijzen.

Voor een fraaie gezinswoning met tuin en drie of vier

slaapkamers even buiten het echte stadscentrum

irten de prijzen al vlug met het ronde bedrag van

1 miljoen euro. En dus schuilt er toch minstens een

stevige grond van waarheid in dat andere clich dat

Luxemburg:

DOSSIER Luxemburg

VMG-20110625_20_DOSSIER LUXEMB.indd 20 23/06/11 19:55


21

dan in Belgi. Daar staat tegenover dat de woningprijzen niet van de poes zijn: om een huis met drie of vier slaapkamers te huren in de stad, betaal je minstens 3.000 euro per maand.

al jarenlang de ronde doet: wie in Luxemburg zijn

boterham verdient, mag zich doorgaans verheugen

in een meer dan goed gevuld loonzakje. Geen won-

der dus dat er intussen al enkele honderdduizenden

buitenlanders een baan en een optrekje vonden in

ons kleinste buurland.

De liefde en de scus

De liefde, de inhaligheid van de Belgische scus en

het internationale klimaat. Niet noodzakelijk in die

volgorde waren dat de drie factoren die Waaslander

Marc Dhooge goed twintig jaar geleden al richting

Luxemburg dreven. Vandaag denkt hij er zelfs niet

meer aan om ooit nog terug te keren, al brengt zijn

werk hem wel haast wekelijks in Belgi. Met een

licentie politieke wetenschappen op zak besloot ik

in Louvain-la-Neuve ook nog een MBA te halen. Dat

was goed voor mijn Frans en voor de liefde, want ik

ontmoette er mijn huidige vrouw, die uit Luxemburg

afkomstig is, grijnst Marc. We zitten in een gezellige

brasserie op het plateau van Kirchberg, net buiten

het stadscentrum, en mochten we niet beter we-

ten, we waanden ons moeiteloos in de Elzas of in

de Moezelstreek. Enkel het publiek, voor het meren-

deel deftig in het pak gestoken, laat enigszins ver-

moeden dat dit niet in de eerste plaats een toeristi-

sche trekpleister is. Ik kon hier beginnen bij Ernst &

Young, heb toen enkele jaren bij ABN Amro gewerkt

als interne auditor en nu ben ik al vijftien jaar aan

de slag bij de Europese Investeringsbank. Ik zocht

een baan in de nancile sector en ook in die tijd

al was Luxemburg een nancieel Mekka. Het kostte

me weinig moeite om hier een goede baan te vin-

den. Vandaag blijven de banken natuurlijk een heel

belangrijke werkgever, maar de laatste jaren zijn ook

de investeringsfondsen en de pensioenverzekeraars

hier massaal neergestreken. Daarnaast doet de over-

heid ook ink wat moeite om nieuwe sectoren te

lokken, van de grote internetspelers over de lmin-

dustrie tot bedrijven uit de biotechnologie. Het feit

dat men die bedrijven hier een aanlokkelijk scaal

regime kan voorschotelen, helpt natuurlijk wel wat.

goed wonen, werken, verdienen

. . .

foto

grietdekoninck(links:hoofdkw

artiervan

deeuropeseinvesteringsbank)



Net zoals de centrale ligging en het internationale

karakter dat hier onmiskenbaar heerst.

Fiscus, het hoge woord is er uit. De befaamde of

waren het beruchte couponnetjestreinen mogen

dan al stilaan tot de folklore behoren, Luxemburg

blijkt niet enkel de bedrijven zelf maar ook hun

buitenlandse werknemers toch een en ander te bie-

den te hebben. Katharina Jacobs, voorzitster van

de Vlaamse Club Luxembourg, is niet te beroerd

om dat ook ronduit toe te geven. Mijn man en ik

hadden er al een redelijk internationaal parcours

opzitten toen we hier tien jaar geleden met het ge-

zin neerstreken. Daarvoor zaten we onder meer in

Londen en Ierland, maar eerlijk gezegd heb ik me

de verhuis naar hier nooit beklaagd. Je zit amper in

het buitenland, vlakbij de familie, en tegelijk geniet

je toch het voorrecht om in een heel internationale

omgeving te wonen. Ik vind dat bijzonder verrij-

kend, niet in het minst voor de kinderen. Ook het

verenigingsleven en het cultuuraanbod zijn goed

ontwikkeld, saai wordt het hier nooit. Daarnaast,

daar moeten we niet auw over doen, is er natuur-

lijk het nancile plaatje. Wie hier voor de Europese

instellingen werkt, valt niet onder het Luxemburgse

belastingssysteem, maar inzake loon mogen die

ambtenaren zeker niet klagen. Dat heeft alles te

maken met het feit dat het eerste gedeelte van dat

loon onbelast is, waardoor je netto heel wat meer

overhoudt. Wie elders woont en hier een job kan

versieren, krijgt daar ook nog eens 16 procent bui-

tenlandpremie bovenop. Ook wie niet voor de EU

werkt, mag hier niet bepaald klagen: de belastings-

druk ligt een stevig stuk lager dan in Belgi. Daar

staat wel tegenover dat de woningprijzen niet van

de poes zijn: om een huis met drie of vier slaapka-

mers te huren in de stad, moet je minstens 3.000

euro op tafel leggen. Wijzelf wonen buiten de stad

in het groen, voornamelijk om die reden, en je zal

me niet horen klagen over de levensstandaard.

Dat vertaalt zich ook in het aantal buitenlanders

dat intussen in Luxemburg woont: ruim 200.000, te-

genover zowat een zelfde aantal echte Luxembur-

gers. Toch leidt die massale instroom aan buiten-

landers op de arbeidsmarkt volgens Katharina niet

tot ergernissen of wrevel. Hoe je het ook draait of

keert, ze hebben ons hier gewoon ook nodig om de

business draaiende te houden. Bovendien zitten we

hier zo dicht bij Vlaanderen, Frankrijk, Nederland

of Duitsland en zijn de handelscontacten zo intens

dat heel wat bedrijven ook echt verlegen zitten om

goed gekwaliceerde meertalige werkkrachten die

liefst ook Nederlands spreken.

Dienstensector aan de macht

Ook Marc Dhooge bevestigt dat de personenbelas-

ting in Luxemburg een stuk lager ligt dan in Belgi,

maar hij wil niet zo ver gaan om Luxemburg als een

scaal paradijs voor loontrekkenden te omschrijven.

Ik vermoed dat de hoogste belastingsvoet hier rond

40 procent schommelt. Dat is een stuk minder dan

in Belgi, maar niet spectaculair veel minder dan het

Europese gemiddelde. En ja, ook met een BTW-tarief

van 15 procent hebben we het hier beter getroffen

dan in Belgi. Interessant om weten is ook dat buiten-

landers die in Luxemburg komen wonen en werken

er ook onder de lokale sociale zekerheid vallen. Dat

betekent dat ze, mochten ze hun baan verliezen, recht

hebben op een lokale werkloosheidsvergoeding die

begrensd is in de tijd maar maandelijks wel twee- tot

driemaal hoger dan wat je in Belgi zou vangen. Dit

geldt niet voor de EU-ambtenaren. Wij vallen onder

een apart sociaal statuut en hebben bij ontslag zelfs

geen recht op een werkloosheidsuitkering. Nu, de

kans dat je als ambtenaar op straat wordt gezet is niet

zo groot, en voor dat soort proelen is er hier door-

gaans werk bij de vleet.

Anno 2011 is Luxemburg meer dan ooit een trefpunt

voor hoogopgeleiden. Terwijl de staalindustrie twin-

tig of dertig jaar geleden nog een relatief belangrijke

rol speelde, is de lokale economie vandaag bijna

totaal afhankelijk geworden van de dienstensector

en van de Europese instellingen. Dat lokt hoogge-

schoold talent uit heel Europa, niet in het minst om-

dat het aanbod van sommige proelen op de lokale

arbeidsmarkt volledig is opgedroogd. Dat alles zorgt

voor een heel internationale sfeer, en eigenlijk is het

vooral dat aspect dat me hier het meest aanspreekt,

klinkt het. De stad leeft ook op cultureel vlak een

heel stuk meer dan pakweg twintig jaar terug. Kop-

pel dat gegeven aan de bijzonder centrale ligging en

je beseft meteen dat het clich alsof we hier in een

verloren gat zitten totaal niet meer opgaat. En vooral:

het is hier heel aangenaam wonen. Openbare voor-

zieningen en dienstverlening zijn van bijzonder hoog

niveau, lestress is haast onbestaande, de criminali-

teitsgraad ligt bijzonder laag en ook de natuur mag er

best zijn. Het is geen toeval dat heel wat mensen hier

ook na hun pensionering gewoon blijven wonen.

Je hebt hier de voordelen van een internationaal cen-

trum zonder de nadelen van een echte grootstad.Wat

wil je dan nog meer?

Filip Michiels, Groothertogdom Luxemburg

130.000

In LuxeMburG werken 130.000 zoGenaaMde

transFrontaLIers, buItenLanders dIe

In beLGI, FrankrIjk oF duItsLand bLIjven

wonen en daGeLIjks de Grens oversteken.

ook een beperkt aantaL vLaMInGen schrIkt er

nIet voor teruG oM eLke MaandaG rIchtInG

LuxeMburG te rIjden en op vrIjdaGavond

opnIeuw huIswaarts te trekken.

40%

de hooGste beLastInGsvoet schoMMeLt

In GroothertoGdoM LuxeMburG rond

de 40 procent.

. . .

De banken blijven een heel belangrijke werkgever, maar de laatste jaren zijn ook

de investeringsfondsen en de pensioenverzekeraars hier massaal neergestreken.

Waaslander Marc Dhooge, woont en werkt al 20 jaar in Luxemburg



23

PUBLIEKE OPINIE

CIjfEr 239.000 Vlamingen pendelen dagelijks naar Brussel

Bijna een op tien werkende Vlamingen (8,8%),

239.000 in totaal, pendelt naar Brussel.

132.000 Walen maken dagelijks dezelfde trip

heen en weer. De werkgevers in het Brussels

Hoofdstedelijk Gewest halen iets minder dan

de helft van hun werknemers uit de eigen re-

gio (48%), 34% uit Vlaanderen en 18% uit Wal-

loni. Volgens nieuwe cijfers van de FOD Eco-

nomie verdienen pendelaars die in een ander

gewest werken meer.

Zo ligt het loon van Vlaamse pende-

laars in Brussel gemiddeld 21% hoger

dan het loon van Vlamingen die in de

eigen regio hun dagelijks brood ver-

dienen. Vlamingen die een job hebben in

Walloni, hebben ook een hoger loon: + 16%.

Die hogere lonen vergoeden deels de verre

verplaatsing en het tijdverlies. Ook trekken

de grote ondernemingen in de hoofdstad re-

latief meer hooggeschoolden aan. Daarom

verdient de gemiddelde Vlaming in Brussel

iets meer (2.119 euro netto) dan zijn Waalse

collega (1.980 euro) en de Brusselaar zelf

(1.984 euro). Erik Verreet

Reactie op column van vorige week Opvang

voor Chinese werknemers

China: land van contrasten

China groeit inderdaad snel, zeer snel. Men moet

mij al sinds een zestal jaar niet meer overtuigen dat

landen zoals China een grote bedreiging vormen

voor onze westerse economie. Wanneer ik na enkele

maanden weer eens voet op Chinese bodem zet, wrijf

ik mij meteen in de ogen: droom ik of is dit pure re-

aliteit wat ik zie? Waar er de vorige keer een bouw-

werf in opstartfase stond, zie ik nu een kanjer van een

wolkenkrabber. In Dalian, een relatief kleine stad in

het noordoosten, bouwt men aan recordtempo y-

overs, om het hectische verkeer de baas te kunnen

blijven. Bij ons doet men er jaren over om te beslis-

sen of er in Antwerpen een tunnel dan wel een brug

moet komen om een verkeersinfarct te vermijden. In

China bouwt men. Geen gezeur, geen politieke spel-

letjes, gewoon doen.

Toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn. In

mijn sector, textiel en confectie van kleding, gaan er

ook in China dagelijks weverijen en confectie-ateliers

op de es, met een sociaal drama als gevolg. Duizen-

den mensen tegelijk verliezen hun job, zonder enig

sociaal vangnet. Ze belanden meteen in de armoede.

Het contrast tussen arm en rijk wordt ook in China

met de dag groter. In het binnenland worden men-

sen met kar en paard van de weg gereden door roeke-

loze bestuurders van Europese luxewagens.

Ik vraag me dikwijls af: waar en wanneer eindigt die

explosieve groei in China? En wat gebeurt er dan?

reactie via de website

Reactie op Actua Ontslagen Opel-arbeiders

vinden nauwelijks de weg naar Volvo en Audi

van vorige week

Starre arbeidsmarkt

Dit artikel illustreert het drama van onze arbeids-

markt. Die is zo star, dat zelfs ontslagen arbeiders uit

een voormalige Opel-fabriek niet aan de slag geraken

bij een andere autoconstructeur. Met dank aan sti-

muli zoals de gouden handdruk, royale exitpremies

en natuurlijk het brugpensioen. Op die manier ver-

dwijnen opnieuw honderden werknemers van het

arbeidstoneel die we nochtans broodnodig hebben.

De werknemers kan je weinig verwijten - die kiezen

eieren voor hun geld - ons hele model moet gewoon

veranderen.

Luc De Meester, via e-mail

Wat verdient een gemiddelde Vlaming in

(gEMIDDELD NEttO MaaNDLOON, Naar PLaats VaN tEwErKstELLINg, CIjfErs OVEr 2010)

(BrON: ENqUtE Naar DE arBEIDsKraChtEN, aLgEMENE DIrECtIE statIstIEK EN ECONOMIsChE INfOrMatIE, jUNI 2011)

Vlaams Gewest 1.747 euro

Waals Gewest 2.024 euro (+16%)

Brussel 2.119 euro (+21%)

Deze week vroegen we of u

een poetsvrouw heeft.

POLL

Doe mee aan de nieuwe poll en

surf naar vacature.com/poll

Ja, ook om te helpen

bij andere huishoudelijke

taken (zoals strijken)

Neen, ik doe alles zelf

30%

15%

55%

Ja, alleen om te poetsen

VMG-20110625_23_PUBOPINIE.indd 23 23/06/11 20:11


Zit het verkopen u in het bloed? Ja, zegt profes-

sor Willem Verbeke van de Erasmus Universiteit.

En zelfs heel letterlijk: de genen die u van uw

moeder en vader heeft meegekregen bepalen

uw verkoopstijl.

Bepaalde genen leiden tot een andere aanpak bij de

verkoop, stelt professorWillemVerbeke. Hij is een Bel-

gische hoogleraar salesmanagement aan de Erasmus

Universiteit (Rotterdam) en is al vier jaar actief in de

nieuwe neuro-economics. Verbeke: Die veroorzaakt

een nieuwe revolutie, zowel in de economie als in de

psychologie. Biologische processen interesseren ons

omdat we intussen weten dat ons lichaam in grote

mate ons gedrag bepaalt. Onze hersenen werken gro-

tendeels op zichzelf, bijna automatisch. Bijvoorbeeld,

uit testen komt dat creatieve mensen meestal een

lichte vorm van ADHD hebben. Zij kunnen niet goed

stilzitten en hebben het lastig met regels binnen orga-

nisaties. Daarom zullen ze geneigd zijn een eigen be-

drijf op te richten. Dat is voor hen het resultaat van de

manier waarop hun hersenen functioneren.

Daarom is de ploeg rond professor Verbeke binnen

het ISAM-instituut op zoek naar biomarkers zoals

een gen of een fMRI-plaatje die aan de basis liggen

van biologische of psychologische processen en die

een bepaald gedrag opleveren. Stilaan krijgen we

een completer plaatje van hoe de mens functioneert.

Het onderzoek van n gen is goedkoop. Het kost vijf-

tig euro. Er is echter een probleem: elke mens bezit

20.500 genen.

Geactiveerde hersenen

Het is dus onbegonnen werk om alle genen op n

thema te onderzoeken. Daarom voerden Willem Ver-

beke en zijn collegasWouter van den Berg, LoekWorm

en Wim Rietdijk een gericht onderzoek: In onze her-

senen lopen verbindingen via het dopaminesysteem.

We weten dat het dopaminesysteem in de hersenen

wordt geactiveerd als we naar oplossingen zoeken. We

zijn actiever en meer gemotiveerd als we naar iets stre-

ven. Eenmaal we ons doel bereiken, valt die activiteit

wat stil. Er zitten vijf soorten dopamine-receptoren

in onze neuronen, genummerd van 1 tot 5. Wie een

mutatie heeft op het gen met dopamine-4 is actiever

dan anderen. Daarom werd deze mutatie het Edison-

gen gedoopt. Mensen met dit Edison-gen zien veel op

zich afkomen en zijn bijzonder creatief. Maar diezelfde

mensen kunnen het ook lastig hebben als veel infor-

matie op hun afkomt; dan kunnen ze vaak hun aan-

dacht er niet bij houden.

Binnen het Rotterdamse ISAM-instituut werden re-

cent driehonderd professionele verkopers onderzocht

op twee genen: dopamine-receptor D-4 en dopamine-

receptor D-2. We hebben vele verkopers die op ons

instituut cursus volgen. We nodigden hen uit mee te

doen aan de genetische tests. Ze gaven een staal van

hun speeksel, dat werd naar een laboratorium ge-

stuurd dat de twee genen analyseerde.

Enerzijds werden dus enkele genen van die verkopers

getest. Anderzijds g

Vacature 25 juni 2011

Documents

Transcript of Vacature 25 juni 2011