Beste lezers,

Het schooljaar is nu al zo’n twee maanden bezig en hoe je het ook draait of keert, we

zitten allemaal tot over onze oren in het werk, we scoorden onze eerste buis of we

vulden de pagina’s ‘communicatie’ in onze prachtige agenda’s met leuke commentaren.

Ja, het leven op SUI is lang niet altijd (lees: verre van) rozengeur en maneschijn.

Gelukkig zijn we allemaal positief ingestelde mensen en zien we de leuke

kant van het leven. Op school zien we namelijk onze vrienden, eten we overheerlijke

muffins en… krijgen we de SUI Times natuurlijk! Dit blad vol leuke, interessante en

nuttige (of iets minder nuttige) weetjes en artikels is natuurlijk met grote onderscheiding

het leukste hier op school. En met veel bloed, zweet en tranen (van

het lachen) hebben we weer de eerste uitgave van dit schooljaar in elkaar gedraaid.

Veel leesplezier!

Glaucus Atlanticus

Weer eens een raar beestje…

Hallo, ik ben Glaucus Atlanticus. Ik ben een drijvende zeenaaktslak. Ik

heb een mooie oceaanblauwe kleur (zo val ik niet te hard op eh ;-) ), en ik

ben misschien niet zo heel groot, maar mijn poten kunnen wel 6

centimeter groot worden. Jullie kunnen misschien denken “dat is toch niet

zo?”, maar tegenover mijn kleine lijfje zijn mijn poten reuze.

Om te blijven drijven maak ik gebruik van een blaas gevuld met gas.

Ik kan heel goed tegen gif van neteldieren zoals kwallen. Die kwallen

zijn juist superlekker. Eigenlijk eet ik ook soms mijn eigen soort,

maar alleen als het echt moet hoor.

Ik zit trouwens een beetje in de knoop… Ik weet niet zo goed of ik

nu een mannetje of een vrouwtje wil zijn, dus zullen we ze maar

allebei zijn zeker?

Ik leef het liefst aan de oost- en westkust van Zuid-Afrika, de Europese wateren en de oostkust

van Australië. Ik zie er natuurlijk erg schattig uit, maar ik ben geen katje om zonder

handschoenen aan te pakken hoor. Als ik mij bedreigd voel, kan ik een bijzonder giftige stof afscheiden en dat zal

pijn doen! Ik heb zelfs al mensen in het ziekenhuis doen belanden. Heb jij even geluk dat ik niet zo veel

voorkom. Ik zie er dan wel heel Disney uit maar ik besta dus wel echt ;-)!

Alles wat je moet weten over … de drijvende zeenaaktslak Leerlingenraad SUI

Volg ons nu ook op Twitter

Of via

www.leerlingenraad.sui.be

Oktober 2015

Als zelfs de pen van mijn gedichten stilstaat,

Elk woord te kort schiet,

Omdat jij machteloos het leven verliet.

Dan hoop ik dat geen enkele herinnering verloren gaat.

Als de zon stopt met schijnen en de regen de wolken vult,

Het noodlot wint,

Omdat jij geen oplossing meer vindt.

Dan hoop ik dat je nooit meer pijn hebben zult.

Als de wereld even stopt met draaien,

Het overal even stil is,

Omdat jij bij iedereen zorgt voor een gevoel van heel veel gemis.

Dan hoop ik dat jij vanop de mooiste ster naar ons zal zwaaien.

Als men alleen nog maar koude en leegte voelen kan,

De tranen overvloedig zijn,

Omdat jij bezweek onder de pijn.

Dan hoop ik… tja, wat kan ik nog meer hopen, behalve dat dit een grote nachtmerrie is dan?!?!

Kritische noot van onze redactie Dinsdag 1 september, een spannende dag voor vrijwel alle leerlingen. Na een nieuwe

klasindeling en een introductie door de klastitularis - euhm ik bedoel het klasteam - kregen we hopen papierwerk en onze nieuwe agenda.

Wat mij als eerste opviel was de nieuwe foto op de omslag. Onze vliegende vriend werd vervangen door twee andere leerlingen die volledig zijn uitgerust met het nieuwe uniform, wat

de agenda's heel persoonlijk en up-to-date maakt. Dit is een goede aanpassing, vermits het oude uniform alleen nog maar wordt gedragen door zesdejaars en dus bijna zal uitsterven.

Ook de slogan van onze school werd vernieuwd. "Hier gebeurt het" luidt hij. Als we met deze zin zouden antwoorden op een toets of examen zou er een dikke vette rode streep door komen te staan. "Te vaag", "Wat is het?", "En Français!!!", "Essentie?"... Er is wel een opmerking die ik ettelijke keren heb moeten aanhoren: "Ik vind het een beetje vreemd dat Floor naar Europa en Afrika kijkt terwijl er wordt vermeld dat Floor Amerika ontdekt. Dit hebben de makers proberen goed te maken door een pijl te plaatsen op Zuid-Amerika. Nice save! Het is jullie misschien al opgevallen dat er nog andere leuke posters ophangen in en aan het schoolgebouw. Van sommige leerlingen uit een wetenschappelijke richting kreeg ik te horen dat je een proefbuisje nooit zo hoog mag houden. Als humane wetenschapper weet ik hier natuurlijk niets over. De postercampagne is wel een leuke manier om de nieuwe STEM-richting in de bloemetjes te zetten, al heeft onze school zó veel meer te bieden. Volgens mij mogen er zeker meer posters komen die de andere richtingen ook presenteren. Ook mogen er zeker en vast jongens aanwezig zijn op de posters, niet waar ladies? ;-) Velen zijn best wel tevreden met de nieuwe foto's. Diegenen die moeilijk kunnen wennen aan de nieuwe cover van de agenda drukken gewoon een paar leuke foto's af en plaatsen die in het plastic hoesje. Zo is iedereen gelukkig!

Cathy

Halloween zit er op voor onze 3e jaars. Een griezelfilm en een schriktochtje later

hebben sommigen toch een ander zicht op hoe onze ‘vredevolle’ school er ’s nachts

uitziet. Even een moment van stilte voor de mensen die hier ’s nachts moeten

rondlopen…

Halloween en angsten gaan hand in hand. En er bestaan toch wel enkele grappige

angsten… Een goed voorbeeld is ‘hippopotomonstrosesquippedaliofobie’

(niet aanvaard door de nieuwste versie van Word). Dit woord betekent grappig genoeg

‘angst voor lange woorden’. Angst dat een eend je aankijkt daarentegen heeft de

prachtige omschrijving ‘anatidaefobie’ gekregen (alweer niet erkend door Word).

Zo kan ik nog wel even met dure woorden/angsten smijten hoor. ‘Spectrofobie’,

‘Anthofobie’ en ‘Heliofobie’ betekenen

respectievelijk (weer een duur woord): Angst voor spiegels, angst voor bloemen en angst

voor de zon. Ik ga nog een laatste poging ondernemen om Word te overtuigen dat

fobieën echt bestaan: ‘cenosillicafobie’, de angst voor lege glazen. Maar wederom duidt

Word dit als fout aan. Het is duidelijk denk ik …

Word heeft een fobie voor fobieën, en duid ze daarom als fout aan.

Het getal van het willekeurig

tijdsinterval

Aan allen die deze rubriek al kennen: proficiat!

Aan allen die deze rubriek nog niet kennen: …ook proficiat!*

Voor deze mensen en voor degenen met vroegtijdig geheugenverlies zal ik

het doel (of het gebrek eraan) van dit artikel even uit de doeken doen. In

iedere uitgave van dit fenomenale krantje zal je bovenstaande titel zien

verschijnen (terloops wil ik jullie ook even wijzen op de genialiteit ervan:

zoek maar even naar de rijm in deze briljante kop!). In deze artikels zal

telkens één getal centraal staan. Pas op: deze getallen zullen niets (ik herhaal niets!)

te maken hebben met wiskunde, want de wondere wereld van de cijfertjes is zo

veel groter dan hetgeen leerkrachten je laten zien! Getallen moeten de aandacht

krijgen die ze echt verdienen! Elk getal heeft zijn unieke, speciale en veel te vaak

vergeten betekenis! Aan mij dus om jullie, liefste leerlingen, weer op het rechte pad

te helpen en jullie kennis over getallen grondig bij te spijkeren. Lang leve de

getallen! Wohow!

Dus in deze uitgave zullen jullie het eerste, belangrijke getal vinden. Hou jullie vast!

(tromgeroffel!) Het getal van dit tijdsinterval is… 17. Het getal 17 is namelijk het

ongeluksgetal in Italië. Bij ons is dat het (terecht of niet) gehate getal 13.

(Volkomen nutteloos weetje: wist je dat het woord ‘ongeluksgetal’ 13 letters telt?)

Maar de Italianen koesteren dus een panische angst jegens zeventien. Deze angst

vindt zijn oorsprong bij de Romeinen. Dit volk schreef het getal zeventien als

XVII. En als we deze letters even door elkaar halen, krijg je: VIXI. En ‘vixi’

betekent in het Latijn ‘ik heb geleefd’. En als je hebt geleefd, dan… ben je dood.

De Italianen zien dus in 17 een eng, dodelijk getalletje!

Dus als je favoriete (al dan niet sarcastisch) leerkracht wiskunde volgende les

vraagt ‘’Wat is de som van 3 + 14?’’, antwoord je erg bijdehand ‘’Het

ongeluksgetal van Italië, dueehhh’’.

*Aan allen die deze grap snappen: proficiat!

Aan allen die deze grap niet snappen: … herbekijk

Samson en Gert! (alsjeblieft zeg, shame on you!

Gat in uw cultuur!)

Alles wat

je nog niet wist over …

Angst

Leerkrachten zijn een vreemde soort. Ze zagen, mekkeren, blèren en grommelen alsof hun vakantieleven ervan afhangt. Ik zeg het

even met getallen: 3,5 maanden vakantie, maximaal 22 uren lesgeven, elke woensdagnamiddag vrij en steeds thuis zijn als de kinderen

thuis zijn. Waar halen ze het lef om hun gal te spuwen? Plamuren daarentegen is een fulltime job. Alle dagen verantwoordelijk zijn

voor het uiterlijke van de mens is veel belangrijker dan wat sleutelen aan het innerlijke van de jonge ziel. Vocht in de lucht zorgt voor

frizz in het haar en risico op uitgelopen mascara. Stressfactoren die ervoor zorgen dat de burn-out om de hoek loert. Mijn

bijberoep als leraar is dus niets vergeleken met mijn hoofdverantwoordelijkheid en

bijpassende persoonlijkheid, Madame Plamuur.

Genoeg geblèrd, ik kom tot de essentie met L’Oréal. Ik ben verbolgen, ontstemd en

nijdig op de raad van bestuur van de VRT. Wie haalt het in godsnaam in zijn hoofd

om de omroepsters van het scherm te halen? Deze dames zijn de boegbeelden

voor elke vrouw met smaak. De gevolgen zijn reeds zichtbaar bij de meisjes op

school. Het make-up gebruik bij onze jonge dames gaat er met rasse schreden

op achteruit. Uitspraken zoals: “Je hebt panda-ogen!” en “Oranje is geen

gelaatskleur!” zijn met uitsterven bedreigd. Dames herpak jullie! Schilder, smeer,

kwast, laat je volledig gaan, anders zit mijn job erop. Ik wil stof om over te

schrijven. Ik vrees dat ik nu toch weer aan het blèren ben, straks lijk ik nog op

een echte leraar.

Gelukkig merk ik dat de vrouwelijke oppervlakkige schoonheid nog steeds de norm is bij alle tv-stations.

Het percentage make-up en maatjes XXS zijn alom vertegenwoordigd op het scherm, steeds vergezeld door hun

mannelijke sidekicks die duidelijk aan een ander profiel moeten voldoen. Mannen moeten niet ‘gulden-snede-mooi’

zijn. Mannen op TV moeten een karakterkop hebben, schoonheid is optioneel. Vrouwen moeten schoonheid

hebben, karakter is optioneel.

Alle gekheid op een beschilderd stokje. Voor wie mij nog niet kent, ik ben Madame Plamuur! Van

oppervlakkigheid krijg ik het zuur. Mijn alter ego is slechts een masker over mijn ware gelaat. Ik ben een

leraar die net zoals mijn collega’s door het vuur gaat voor de leerlingen. Wij zoeken met ons talent naar

het talent in ieder van jullie en dat valt niet in cijfers of uren uit te drukken.

Wees nu wel niet misleid, Madame Plamuur heeft jullie in het vizier. Een gekke stretch, opvallende

haartooi of pandaogen, mijn pen zal vloeien. See you in style!

PS: Voor M. uit 3GLA, je hoeft je niet aangesproken

voelen. Elke gelijkenis met bestaande gebeurtenissen

en/of personen berust op louter toeval! De verwijzing

naar uitgelopen mascara gaat dus niet over jou.

Madame Plamuur ontwaakt vitaal uit haar zomerkuur

Meer lezen?

Ga naar

leerlingenraad.sui.be