2Aegir Divecenter richt zich in het bijzonder op consumenten die kiezen voor een hoge mate van kwaliteit en service. Wij bieden u de keuze uit een zorgvuldig geselecteerd assortiment duik- en snorkel-benodigdheden.

Door de kennis en ervaring die wij opgedaan hebben in onze duikcarrire:

eerst als duiker, daarna als duik instructeur; de seminars die wij volgden bij fabrikanten; onze jaren lange werkzaamheden in de duikbranche;

hebben wij ons ontwikkeld tot specialisten in de duik- en snorkelsport. Hierdoor zijn wij een zr gewaardeerd toeleverancier voor recreatieve-, technisch- en beroepsduikers zoals o.a. duikers van speciale eenheden en brandweer.

Wij volgen elk jaar cursussen en trainingen om onze kennis en vak-bekwaamheid voor u als duiker up-to-date te houden. Hierdoor geven wij u eerlijk en professioneel advies gebaseerd op onze eigen kennis en praktijkervaring.

Het aanschaffen van een goede duikuitrusting is maatwerk. Bij Aegir Divecenter staat een team van specialisten voor u klaar om juist die uitrusting samen te stellen welke het beste bij u past. Ook na uw aankoop is uw duikuitrusting bij ons in goede handen, onder-houd en reparatie worden in onze eigen service afdeling uitgevoerd door goed opgeleide en gecertificeerde specialisten.

Kortom, welkom in de wereld van Aegir Divecenter.Bezoek onze showroom van 800m2 in het Limburgse Stein of

neem eens een duik in onze webpagina met online winkel.

Aegir Divecenter, voor de duiker & snorkelaar die kiest voor service, kwaliteit en vakmanschap Openingstijden: dinsdag, woensdag en vrijdag van 10.00 tot 18.00 uur, donderdag van 10.00 tot 21.00 uur, zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur.

Zondag en maandag gesloten. Havenstraat 34A, 6171 EE Stein (L). Email: info@aegir.nl

www.aegir.nl

Duiken is

puur avontuur!

Ontdek de wereld van Aegir Divecenter

3Colofont Oonderduukerke is het clubblad van de Maastrichtse Onderwatersport Club.Jaargang 21, nummer 3 (september 2012)

Website:Ivo Ensinck Willeke ScheeresDouwe de Graaf Harrie Kerckhoffs

Bestuur MOC:Voorzitter: Harrie KerckhoffsPenningmeester: Ralf GerritsenSecretaris: John SerpentiLeden: Mayke Merten Hans Willems

Redactie:Douwe de Graaf Paul KoningsJohn van der Stappen Georges ZandersWil Plas Anja van BerloAart de Bakker Harrie Kerckhoffs

Omslag: De Salem Express in EgypteFoto: Roger Thijs Ontwerp: Harrie Kerckhoffs

Instructeurs: Douwe de Graaf Peter RaemakersErwin Penders Stefan SemmelingMaurice Vleugels John SerpentiRalf Gerritsen Ruud KrverWerner Krver Ben Hamaekers Han van Dijck assistent

Vulmeesters:Math Bollen (Hoofdvulmeester) Wally Brouns Erwin PendersJos Haagmans Ivo EnsinckKaren Zomers Roger ThijsRob Lemmens Jos Haagmans

Materiaalbeheerder:Math Bollen Erwin Penders

Evenementencordinatoren:Willeke Scheeres Paul BerezinskiStefan Semmeling Monique Thijs

Website: www.mocmaastricht.nl

4

5Inhoudsopgave 3 Colofon5 Inhoud / adverteerders / noodprocedure7 Woord van de voorzitter9 Procedure spoedeisende hulp10 Woord van de redactie11 Van harte - gefeliciteerd12 Bestuursmededeling13 Duiken bij de Zuidboud17 Van fouten leren22 Schizofreen duiken27 Duiken in tropisch Zeeland 29 Fotosessie tropisch Zeeland33 Fotosessie Camater Sur Mer34 Duiken en statistieken37 Vijf dagen in Camaer Sur Mer41 Van 0 naar 100 in 18 maanden43 Praatje van de vulmeester44 Avonturen in de Belgische Ardennen46 Ledenlijst50 Geusseltnieuws54 De Romeinse brug in Maastricht59 De Deltawerken62 Urenlang duikplezier op de Groene Heuvels

Adverteerdersindex2 Duikcentrum Aegir4 De Klapperboom - Kapulga6 Dousberg bad10 Slagerij Franssen18 Quaaden rijwiel- en bromfietshandel20 Financieel advies Limburg21 Sportshop DO IT Brusselsepoort21 Machinefabriek Bosserveld26 Nels bloemdecoraties26 Greefhorts optiek48 Buurtcentrum de Romein53 Camping Orisant57 Gevel Reiniging Maastricht57 Sonja's colliers58 Dive repairs60 Bierbrouwerij Gulpen63 Caf in de Bastion64 Serpenti Schildersbedrijf B.V.64 Sportshop checked flag

6

7Woord van de voorzitterHarrie Kerckhoffs

We zij er weer, de vakanties zijn bijna vergeten, rest ons nog het teren op de herinneringen en het naslaan van de foto's of het bekijken van de video. Neemt niet weg dat dit evenzo een leuke bezigheid kan zijn, een lekker glas wijn, bier, borrel, of iets fris, genieten van al het moois wat je hebt meegemaakt.

Graag hadden wij jullie dit boekje uitgereikt in het nieuwe zwembad "De Geusselt". Jammer genoeg wil het maar niet lukken om een eerste plons in het nieuwe bad te maken. De reden, lees verder op in het "Oonderduukerke" een stukje uit "De Limburger" van 27 juli 2012.

Ik heb echt iets van "Wanneer gaat het nu gebeuren" zeker na een aantal bezoeken aan het nieuwe bad, en de zinvolle overleggen met de exploitant en projectmanager van ''De Geusselt''. Nieuwsgierigheid naar vernieuwing speelt zeker een grote rol. Wij kijken ook uit naar de opening waarbij wij met MOC een belangrijke rol gaan spelen, de eerste contacten met de gemeente lopen, de gemeente Maastricht is zeker zo enthousiast als wij als we het over de opening hebben.

Neemt niet weg dat wij nog steeds met veel plezier trainen in ''De Dousberg'' en vooral ook nog altijd te gast zijn bij Anja van ''De Romein''. De eerste trainingen zitten er inmiddels al weer op, met nogal wat gesteun en gekreun zijn wij de eerste weken van training weer doorgekomen. Wat opviel was een enorme opkomst van de DMV groep. Maar liefst 28 leden namen deel aan de eerste training. Het moet niet (mag wel) gekker worden, we hebben vaker vooraf aan de training een discussie. Moeten we in de lengte, moeten we in de breedte. Daar komt als het zo door gaat een dimensie bij, de hoogte of liever gezegd de diepte. Al voordat wij waren gestart met de introductiedagen hebben zich al weer vier leden aangemeld, welkom terug Wai_Wah en Rob C,

Peter D, welkom Karina. Bij het schrijven van het voorwoord hebben zich al 25 genteresseerden gemeld voor de introductiedagen.

Wat gaat het nieuwe seizoen brengen, voor de vakanties hebben wij al diverse keren met het bestuur de instructeurs en AC bij elkaar gezeten, het enthousiasme straalt er weer vanaf. Zie ook de agenda van dit en volgende jaar op onze site en verder in het boekje.

Ook hebben wij het als bestuur en AC ook gehad over een peiling onder de leden. Je kunt wel denken dat het goed gaat, en de geluiden zijn er ook naar. Maar het is een idee-fixe om het voor 90 leden goed te doen, sterker nog dit is een onmogelijkheid. Waar je wel energie in moet stoppen is in het peilen van, wat gaat goed wat gaat fout, waar kunnen en moeten we bijsturen. We zijn er nog niet helemaal uit, maar er is een gerede kans dat wij in de loop van het nieuwe seizoen een peiling houden over het wel en wee over us MOC. Een heel positieve ontwikkeling is dat 5 leden interesse hebben in de opleiding tot instructeur, want vergeet niet je moet aan de weg blijven timmeren. Hoe meer instructeurs hoe beter de belasting van opleidingen verdeeld kunnen worden, onderschat niet hoeveel tijd en energie deze groep vrijwilligers in MOC steken. Dit geld trouwens voor alle onderdelen, dat wij zo'n actieve leuke club zijn hebben wij te danken aan alle vrijwilligers die zich op enigerlei manier bezig houden met wat dan ook.

Dan ook maar meteen mijn oproep aan iedereen die denkt zijn of haar steentje bij te willen dragen. Math Bollen heeft via het secretariaat een oproep geplaatst voor versterking van de vulgroep. Na enige aarzeling hebben ook hier weer 2 leden positief ingehaakt. Bedankt Rob L en Jos H. Beste mensen, we gaan de goede kant op, nog iemand interesse en we verdelen de klus onder 9 vul-leden. Minus de vakantieperiodes gaat het

8om 42 weken van vulmogelijkheden op vrijdag en zondag. De groep bestaat nu uit 8 leden, dus 5 maal en een beetje. Eitje toch.

Afsluitend dan nog een ding, in dit boekje een inlegvel waarop jullie kunnen aangeven of je tijdens evenementen een steentje wilt bijdrage. Ook hier gaat de spreuk op, vele handen .........En dat dit geweldig kan lopen blijkt uit de Afdaling van de Maas, liefst 25 vrijwilligers staken de handen uit de mouw. Dus in overleg en namens het AC deze actie.Dan nog een paar spreuken die het totaal

weergeven. Gevonden op internet.

Zonder elkaar is iedereen alleen.

Een club van elkaar, voor elkaar.

Uitdaging

Wie durft het aan om een keertje het voorwoord te schrijven.Als redactielid en als voorzitter kruipen wij trouw ieder

kwartaal in de pen om een voorwoord te schrijven.Dit is een vanzelfsprekend iets geworden.

Het zou hartstikke leuk zijn als daar een keertje een ander koppetje boven staat dan dat van mij of van een van de

redactieleden.

Harrie

Wie wie wie wie

9Procedure bij spoedeisende hulp

1. Bel 112, vermeld "Duikongeval", noem lokatie blijf aan de lijn2. Optie bel DAN, meldt "Duikongeval"3. Verleen primaire zorg (beademing, reanimatie, zuurstof, serieuze

bloedingen, shock management, rugletsel).4. Verleen secundaire zorg (eerste hulp verwondingen)5. Wacht op de medische hulpdiensten, blijf aan de lijn, zorg verlenen.

Alarm nummers NederlandNationaal alarmnummer 112Duikmedisch centrum Den Helder 0223 653076Buiten kantoortijden 0223 658220DAN Nederland 0223 658220

DAN Europe Alarmnummer 00 39 06 4211 8685

Overige decompressie faciliteitenAMC Amsterdam 020 5664500AMC Antwerpen 00 32 38213055Zeebrugge 00 32 50558698Alternatief nummer 00 32 325058713

10

Inmiddels zijn de meesten van ons gezond en wel terug van een welverdiende vakantie. De trainingen zijn weer gestart, we komen weer terug in de normale routine.

In ons clubhuis de Romein worden na de training volop (duik-)ervaringen uitgewisseld. Daardoor kunnen we het vakantiegevoel wat langer vasthouden. Waar je misschien niet altijd aan denkt is dat deze verhalen het misschien wel waard zijn om in het Onderduukerke te publiceren.

Op het moment van schrijven heb ik de ingezonden stukken eigenlijk nog niet gezien, dus ook voor mij is het een verassing. De twee laatste boekjes waren ,denk ik, van een superieure kwaliteit. Een mooie mix van informatie over

duiken en veiligheid(DIR), het onderwaterleven, vakantieverhalen, persoonlijke ervaringen, serieuze en minder serieuze (!) statistieken en fotos in de hoogste kwaliteit.

We hopen ook in het nieuwe seizoen weer op jullie bijdrages te mogen rekenen. Mocht je iets willen schrijven, spreek dan eens een van ons aan, of klim gewoon in de pen.

Veel leesplezier.Anja van Berlo

Woord van de redactie

Anja van Berlo

11

Van harte welkom

Aan de start van het nieuwe seizoen heten wij weer iedereen van harte welkom.

De introductiedagen lopen nog, de interesse is erg groot, maar liefst 25 mensen hebben interesse in de duiksport.

Dit aantal is nog nooit vertoond, landelijk zie je een neerwaartse spiraal, bij MOC zien wij net een tegenovergestelde beweging, dit geeft veel energie aan iedereen die MOC een

warm hart toedraagt.

Het zou werkelijk te gek voor woorden zijn als we dit aantal daadwerkelijk zouden halen. Maar uit ervaring weten wij dat dit niet zo is, maar toch. Naast de interesse van hopelijk

nieuwe leden zien wij een leuke ontwikkeling van de terugkeer van oud-leden. Maar liefst 6 oud-leden hebben de weg terug gevonden. Alles bij elkaar een ontwikkeling waar we trots

op mogen zijn.

We gaan er met z'n allen een mooi seizoen van maken, zeker ook met het zicht op een spiksplinternieuw zwembad.

Het bestuur

Contact Openingstijden

Slagerij Franssen v.o.f. di - vr: 08.30 - 18.00uMaurice en Karina Franssen za: 08.00 - 16.00uSint Pieterstraat 42 6211 JP Maastrichttel: 043-3212900fax: 043-3260421mail: info@slagerij-franssen.nlwebsite: www.slagerij-franssen.nl

slagerij franssen een begrip in Maastricht en omstreken delicatessen sinds 1908

12

Bestuursmededeling

Opleidingen/DMV seizoen 2012 2013

1* opleiding

Stefan SemmelingMaurice vleugelsRuud KrverOscar Illdiz assistent (stage t.b.v. instructeurs opleiding 2014)

2* opleiding

Douwe de GraafJohn SerpentiMonique Thijs assistent (stage t.b.v. instructeurs opleiding 2014)

3* opleiding

Erwin PendersRalf GerritsenRoger Thijs assistent (stage t.b.v. instructeurs opleiding 2014)

DMV

Werner KrverBen Hamaekers Han van Dijk assistent

Overig

Peter Ramaekers Zwembadlessen (reserve)buitenwatermodule`s specialisatie decompressie 2013

Werner Krver ITer in opleiding (cordineert)Roger ThijsMonique ThijsOscar Ildiz

2e helft van 2013 na het behalen van het 3* brevet gaanPascal GhijsenRonald Troquetidem assisteren bij de opleidingen

13

10 JAAR CLUBBLAD "HET OONDERDUUKERKE"

Een terugblik.Ja, ons clubblad bestaat alweer 10 jaar in de huidige vorm. Reden om eens even terug te kijken wat er zon 10 jaar geleden zoal geschreven werd.

Het eerste stukje is een beschrijving van een duik bij de Zuidbout; het tweede stukje ver-scheen 1 boekje later en beschrijft wat er zoal fout kan gaan bij een duik bij diezelfde Zuidbout. De schrijver van het tweede stukje is Larry Stassen.

DUIKEN BIJ DE ZUIDBOUT.

Een van de betere duikstekken is ongetwijfeld de Zuidbout. Niet alleen zijn op deze plaats de blokken in ruime mate aanwezig, maar vooral de sterke getijde stroming, gecombineerd met deze geschikte ondergrond, maakt een uitbundige flora en fauna mogelijk. Ofschoon deze stek vaak en door vele duikers wordt bedoken, blijft het altijd boeiend hier te duiken, door de vele mogelijkheden die de Zuidbout ons biedt.

We kunnen ons beperken tot de uitgebreide wierzone, duiken vanaf het pierhoofd of we zwemmen vanaf de knik in de pier pal zuid, waarbij we het kompas instellen op de groene boei die ongeveer 300 meter ten zuiden in het verlengde van de pier ligt. In elk geval duiken we bij laag water, omdat de stroming hier erg sterk is, iets dat de schrijver dezes aan den lijve ondervond, tot leedvermaak van zijn club trawanten. Dus: op tijd, alleen bij laag water en met een goed werkend kompas! Omdat de stroming hier zo sterk is, spreekt op tijd voor zich. Een goede duiker is een luie duiker, dus laten we ons lekker op het tij meevoeren, zowel uit als terug. Behalve dat we niet te vermoeid raken, we hebben immers al een flink stuk moeten lopen,

besparen we op deze manier veel lucht. Lucht die we nodig hebben omdat we richting zuid al snel een diepte van 30 meter bereiken en er ook zeer interessante blokken liggen op 40-45 meter diepte.

Om deze te vinden is het vertrouwen op eigen kompas absoluut noodzakelijk, omdat grote stukken zand overwonnen moeten worden willen we ons doel bereiken. Wel moeten we onze duiktijd goed in de gaten houden; daar we de nultijd zeer zeker zullen overschrijden, hebben we extra lucht nodig voor onze stops. Een bodemtijd van 15 minuten met een MDD van 40 meter heeft al snel een stop tijd van meer dan 20 minuten tot gevolg. Opletten dus! Het spreekt vanzelf dat enige duikervaring hier op zijn plaats is. Gelukkig kunnen de meeste risicos vermeden worden door een goede duikplanning, zodat we optimaal van het onderwater spektakel kunnen genieten.

Behalve een buddylijn en een buddy, hebben we ook een goed werkende lamp nodig, omdat we anders vanaf 15 meter nauwelijks nog iets kunnen zien. Zoals gezegd gaan we te water vanaf de knik in de pier en zwemmen eerst loodrecht op die pier uit over de lage wierzone. Hierbij zal het Japanse bessenwier een obstakel vormen, maar dat duwen we opzij. Wanneer de wierzone op een diepte van 2 meter overgaat in zand, zwemmen we op het kompas richting zuid. Op 10 meter zien we de eerste blokken die nog tot de wierzone behoren, dan volgt een grote zandplaat. Behalve schol en tong lijkt hier niets te bespeuren, maar schijn bedriegt! Het slib wemelt ook hier van het leven. Aangezien we geen schep of microscoop bij ons hebben, laten we deze schijnbare woestijn zo vlug mogelijk achter ons.

Doelbewust zwemmen we op kompas ongeveer naar 30 meter diepte waar we een klein veld met blokken aantreffen. Deze zijn meestal bedekt met grote groene lappen, de zeesla, een groen wier dat door de stroming hierheen gebracht

Duiken bij de Zuidbout

John van der Stappen

14

is. Groeien kan het op deze diepte niet, daar er nauwelijks licht is. Maar terwijl het langzaam ontbindt dient het als voedsel en bedekking voor velerlei dieren. Hier vinden we behalve de zeekreeft vooral congers.

Sommige zijn dikker dan een mensenarm en vaak meer dan een meter lang. Overal zie je de koppen vanonder de zeesla vandaan steken wachtend op een onvoorzichtige vis. De vis op zijn beurt is vooral uit op de garnalen en andere kleine dieren die zich tegoed doen aan de zeesla. Een zeepaling (conger-conger), vandaar de naam van de paling uit het zoete water in die zin, dat deze het zoute water nooit verlaat. Wanneer de dieren geslachtsrijp zijn, eten ze niet meer en beginnen de lange reis naar hun paaigronden. Ondertussen veranderen ze in voortplantingsmachines. Een wijfje kan wel tot 8 miljoen eitjes leggen. Nadat ze zich hebben voortgeplant, sterven de dieren. Onze congers hebben hun paaigronden op grote diepte in de buurt van de Azoren. De larven keren, na een paar maal van gedaante te hebben verwisseld, terug naar onze kust om hier verder te groeien. Zo is de kringloop weer gesloten. Congers zijn grote rovers en eten bijna alles wat hen voor de bek komt. Zelfs krabben, allerlei vissen en inktvissen.

De vissen die we hier aantreffen zijn vooral steenbolken die tot de kabeljauwachtigen behoren. In de Oosterschelde zijn ze meestal 15 tot 20 cm groot, maar in volle zee worden ze wel tot een halve meter. Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan hun gestreepte tekening. Ze

zijn veelvuldig te vinden op diepten beneden de 20 meter boven rotsachtige bodems of in en om wrakken. Samen met koolvis en kabeljauw zijn ze vaak te bewonderen in de Noordzee. Andere vissen die we hier regelmatig kunnen ontmoeten zijn jonge pollak en de reeds vermelde koolvis. Beide rovers bij uitstek! Ze lijken erg op de kabeljauw, die iedereen wel kent.

We vervolgen onze afdaling tot een diepte van ongeveer 40 meter. Ook hier treffen we mooie blokken aan. Dit is het gebied van de grote zeekreeft. Ze zijn in overvloed aanwezig en vaak erg groot. Deze dieren, die tot 50 cm kunnen worden en bijna 30 jaar oud (wanneer ze tenminste in leven gelaten worden!) hebben niet, zoals wij, een inwendig skelet, maar een uitwendig, dat tevens als pantser dienst doet. Om te groeien moeten de dieren hun pantser dan ook afwerpen, daar dit niet meegroeit. Nadat onder de oude huid een nieuwe is gegroeid, barst het rugpantser open en kruipt de kreeft uit zijn oude huid. Na enige dagen is het nieuwe pantser weer hard en kan de kreeft zijn hol weer verlaten. Ze verorberen graag aas maar met hun krachtige scharen kraken ze ook mosselen en zelfs krabben.Een bijzonder opvallende verschijning in deze diepte is de slijkkokerworm. Een dier dat we slechts op een paar plaatsen in de Oosterschelde kunnen aantreffen en wel meestal op grote diepte. Een uitzondering hierop vormt de Zeelandbrug, waar ze tussen de eerste en tweede pijler aan te treffen zijn. De worm zelf zullen we nooit te zien krijgen, wel zijn huis, een buisje van 10 cm lengte dat uit de modder steekt en zijn opvallende tentakel krans, die zowel kieuwen zijn alsook een instrument om voedsel om voedsel te filteren. Een goede stroming is van levensbelang! Hoe meer water wordt aangevoerd, hoe meer zuurstof en voedsel. De tentakels zijn bezet met kleine trilhaartjes die de voedseldeeltjes naar de mond voeren alsook modderdeeltjes waarmee de worm met slijm als cement zijn koker bouwt. Bij vermeend gevaar trekt de worm zich bliksemsnel in zijn huisje terug. Om de dieren goed te kunnen bekijken moeten we ze voorzichtig benaderen en vooral oppassen met onze duiklamp, daar ze voor te veel licht erg gevoelig zijn en meteen wegduiken. Op deze plek zien we met een beetje geluk ook wel eens de diepzee garnaal, een 10cm groot prachtig gekleurd dier.

Langzaam moeten we aan de opstijging gaan beginnen, weer vertrouwend op ons kompas komen we terug in de wierzone, waar we nu onze stops gaan maken. Tijd genoeg om hier eens goed rond te kijken. Natuurlijk kan men het diepe deel overslaan en een mooie, minstens zo interessante duik maken, waarbij men de wierzone helemaal niet hoeft te verlaten. We gaan op dezelfde manier weg als eerder beschreven maar bij de

Congeraal

Steenbolk

15

eerste blokken aangekomen houden we rechts aan. We zwemmen nu parallel aan de pier. Naar de pierkop toe is de MDD ongeveer 20 meter. Ga niet om de pier heen, want het pierhoofd en de rechterzijde is het gebied van de vissers. Bovendien staat hier altijd de sterkste stroming.Behalve wat kleinere zeekreeften zien we hier ook Noordzeekrabben, de grootste soort die in onze wateren voorkomt.

Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan hun roodbruine kleur en de opvallende zwarte punten van hun scharen. Vrij compact van bouw en ongeveer 20cm groot. Men kan ze vaak vinden ingeklemd tussen de blokken, onbereikbaar voor hun vijanden. Hun dagelijks kostje bestaat hoofdzakelijk uit schaaldieren, maar aas wordt ook graag gegeten. De grotere exemplaren houden zich meestal op in diepere wateren.

Een meer algemene soort is de gewone strandkrab, die we op de meest onmogelijke plaatsen tegenkomen. Ze zijn werkelijk overal aanwezig en kunnen zich zelfs enige tijd op het land ophouden. Vooral jonge dieren vertonen vaak de fraaiste kleuren. Net als de kreeften en de Noordzeekrab moet de strandkrab zijn pantser afwerpen om te kunnen groeien. Een paar dagen voor de vervelling scheidt het wijfje een geurstof af, waardoor het mannetje weet dat zij gaat vervellen. De paring kan plaatsvinden vlak na deze gebeurtenis. Vaak dagen loopt het mannetje dan met het wijfje op zijn rug rond, waarbij hij haar goed vasthoudt met zijn scharen, wachtende op het grote moment. Meteen na de vervelling maakt de krab het nog weke pantser een extra maatje groter door water naar binnen te pompen. Op deze manier kan de krab later nog een beetje doorgroeien zonder weer opnieuw een ander jasje te moeten aanpassen. De geslachten zijn eenvoudig van elkaar te onderscheiden. Bij de vrouwtjes staat het achterlijf enigszins bol en bestaat uit vijf segmenten. Bij het mannetje zijn dat er slechts drie, bovendien smaller en langwerpiger. Dit achterlijf ligt gevouwen onder het borststuk van de krab. Op deze plaats

bewaart het vrouwtje ook haar eieren totdat deze uitkomen. De larven leven enige tijd in het vrije water en maken deel uit van het plankton. Soms lijkt het of sommige mannetjes ook eieren hebben. We hebben hier te maken met een parasiet, het zgn. krabbenzakje; deze leeft van de levenssappen van zijn gastheer. We zien meteen wanneer een krab is aangetast, ze bewegen veel langzamer en vluchten nauwelijks weg wanneer we hen benaderen. De krab sterft overigens niet door deze parasiet, maar door zijn traagheid is hij wel een gemakkelijke prooi voor zijn vijanden.

Een derde krabbensoort die we veelvuldig in de Oosterschelde, maar niet in de Grevelingen aantreffen, is de zwemkrab. Hij is gemakkelijk te herkennen aan de felrode ogen en de twee roeispaanachtige zwempoten aan de achterzijde. Oppassen met deze jongens, hoewel ze klein zijn (ongeveer 10 cm) zijn ze erg agressief en hebben sterke scharen. Soms vallen ze een duiker aan die tekort bij hen komt. Dat is even schrikken! Zwemmen doen ze zijwaarts en slechts dan om hun prooi te bemachtigen, of om aan hun aardsvijand, de sepia of zeekat, te ontsnappen. Deze laatste zeer interessante en intelligente dieren treffen we alleen in het voorjaar aan. Later op het jaar zien we slechts jonge dieren, daar de ouderen na de paring en het afzetten van de eieren sterven. In het begin van de zomer spoelen er dan veel schelpen aan. Deze worden ook wel zeeschuim genoemd en men hangt ze in de kanariekooi. De dieren kunnen tot 30 cm groot worden en een ontmoeting met een volwassen zeekat is voor ons duikers altijd weer een bijzondere gebeurtenis.

De Zuidbout is een van de plaatsen waar we de meeste kans hebben deze dieren aan te treffen. Ze zijn vaak erg nieuwsgierig. Daar ze over goede ogen beschikken moeten we erop letten hen niet af te schrikken met onze onder water lampen. Schijn liever een paar decimeters ernaast, op deze manier zijn ze beter te bekijken. Let vooral op hoe flitsend ze van kleur kunnen veranderen! Op deze wijze geven ze blijk van stemming.Verder op weg naar de kant komen we in het ondiepe gedeelte van de wierzone vaak grote vissen tegen. Ze zijn maar even te zien, maar vallen op door hun grootte. Dit zijn de zeebaarzen. Grote rovers en geheel zilverachtig van kleur met een grijsgroene rug. Ze hebben 2 rugvinnen en kunnen soms wel n meter lang worden. Bij de Zuidbout jagen ze meestal alleen of in kleine groepjes, vooral zijn ze uit op grondels en krabben. Over deze grondels later meer.

We hebben weer een prachtige duik gehad en maken ons klaar om het water te verlaten en de anderen te vertellen wat we zoal gezien hebben. Tijdens het omkleden kunnen de zeebaarzen wel

Noordzeekrab

16

2 meter lang worden en op sommige kreeftenruggen kan men blijkbaar paardrijden..

Daarom is het beslist noodzakelijk dat we weer snel teruggaan naar de Zuidbout om deze monsters ook eens in levende lijve te ontmoeten.

De Zuidbout blijft telkens weer een fascinerende en spannende stek om te duiken.

John van der Stappen.

17

Van fouten lerenLarry Stassen

Het verhaal.

Op een zondag gingen mijn buddy en ik duiken bij de Zuidbout in zeeland. Ik dook met een 15 liter fles en mijn buddy met een 12 liter fles. We doken redelijk snel naar een diepte van meer dan 40 meter en waren vol bewondering van alles wat we zagen (kreeft, naaktslakken, paling, sepiolas, platvissen, enz.) Op een bepaald moment probeerde mijn buddy mijn aandacht te trekken en toonde mij zijn manometer omdat hij gezien had dat hij nog maar minder dan 100 bar in zijn fles had. Omdat het voor mij een heel onbekend display was, kon ik de manometer niet goed aflezen. Ik gaf een OK teken en kreeg een OK teken terug. Hierop vervolgde ik de duik en mijn buddy zwom weer rustig mee.Door de mooie planten- en dierenrijkdom vergaten we weer even de tijd. Opeens gaf mijn buddy zijn manometer aan mij. Toen ik beter keek, stelde ik vast dat hij nog maar 50 bar in zijn fles had. Meteen gaf ik mijn octopusautomaat aan mijn buddy, die echter aangaf nog even de laatste lucht uit zijn eigen fles te willen gebruiken.We stelden nu samen vast dat we een groot probleem hadden, want we hadden een grote decompressietijd opgebouwd door onze lange en diepe duik. Vanaf dit moment moest hij aan mijn octopusset gaan ademen. Ik keek nu op mijn eigen manometer en zag dat ik ook nog maar 70 bar had.. voor ons tween!!

Ik keek op mijn kompas om zo snel mogelijk naar de kant te komen, niet merkend dat door de fles van mijn buddy, die nu heel kort naast me zwom, mijn kompas sterk afweek.

Langzaam stijgend zwommen we in de richting waar we de kant vermoedden. Door de korte slang van de octopus moesten we nu heel kort bij elkaar zwemmen, hetgeen ons probleem vergrootte om in de goede richting te zwemmen; ook werd de stroming langzaam sterker. Ik bemerkte na een tijdje dat we in een cirkel hadden gezwommen.

Nadat we op 6 meter een stop van 1 minuut gemaakt hadden, zoals mijn computer aangaf, stegen we verder naar 3 meter. Bij een nieuwe controle op de manometers stelden we vast dat we samen nog 50 bar hadden. We moesten echter nog een decostop van 18 minuten maken op 3 meter en met onze beperkte luchtvoorraad kon dat eigenlijk al niet meer. Nadat we 8 minuten op 3 meter waren gebleven, gaf ik een teken dat ik boven water wilde kijken hoe ver we nog van de wal af waren. Na een snelle blik en een nieuwe orientatie op de kompas, gingen we nogmaals terug naar 3 meter en zwommen we rustig in de richting van de wal. We wisten dat door te snel te zwemmen onze luchtvoorraad nog sneller zou worden verbruikt. Ook hadden we problemen om op de goede diepte te blijven vanwege onze

De Zuidbout

John van der Stappen

18

Dealer van:Giant

GazelleBatavusVespa

Peugeot

w????s

19

verkrampte houding door de nogal korte slang van mijn octopus. Toen we nog 6 minuten op 3 meter moesten blijven, besloten we het te wagen naar boven te gaan; onze luchtvoorraad stond immers bijna op 0.

Door meer geluk dan wijsheid heeft geen van beiden er schadelijke gevolgen van ondervonden. De enige goede dingen in dit verhaal : 1. We zijn allebei kalm gebleven en 2. We hebben zo goed mogelijk de problemen die we tegenkwamen op zien te lossen.

De fouten die we gemaakt hebben en de lessen die we geleerd hebben voor volgende duiken:

1. Geen of geen uitgebreide buddycheck, want dan had ik vooraf geweten dat mijn buddy veel minder luchtvoorraad had dan ikzelf. Ook had ik dan de andere manom-eter beter kunnen bekijken onder rustige omstandigheden.

2. We hebben geen goede duikplanning gemaakt en hebben ons door het moo-ie zicht en al het andere moois laten afleiden.

3. We zijn te lang te diep gegaan zonder go-ede afspraken te maken.

(toen: getekend door duikers van MOC)(nu: getekend ..Larry Stassen.)

Opnieuw uitgetypt:wp/juni 2012

20

Ralf GerritsenPostbus 2504

6201 GA Maastricht(+31) (0)6 52 68 77 24

Internet: www.financieeladvieslimburg.nl

E-mail: info@financieeladvieslimburg.nl

Onafhankelijk financieel maatwerk!

21

22

Een artikel over schizofreen duiken

Pascal Ghijsen

Han Solo?

Onverschrokken, onbesuisd, maar dapper. Han Solo. Een held uit Star Wars. Boef in het heelal. Ik heb altijd bewondering gehad voor Han Solo. Nee, niet dezelfde bewondering zoals ik die heb voor onze Han van Dijk, die bewondering is nog groter. Han zijn enorme ervaring en verhalen pik ik gretig mee.

Het was Juni 2011. Grevelingen. Duikparen indeling. Oneven. Ik hoorde Han zeggen: Dan ga ik wel alleen. Ik begreep er niks van. Alleen ????? Gaat dat dan?? Hoe doet ie dat dan ? Tja, gewoon alleen.

Maar dat kan toch niet. Zo heb ik het niet geleerd. Eind 2010 mijn PADI gehaald. Ja echt, PADI Open Water, voor sommigen van MOC een lachertje. Voor mij maakte het toen niks uit. Nu ook niet zo eigenlijk. PADI of enig ander instituut, wist ik veel? Als ik maar GOED duiken leer. Ik wil leren. Veel leren. Dus: een goede instructeur zoeken. Rondvragen. Blijven vragen. Gevonden: Juul bij Diving International Maastricht, zwembad Vijverdal.

Juul leerde mij het duiken samen met mijn buddy, mijn broer Gerald. In November 2010, in het steenkoud water van de Blausteinsee leerde ik hoe ik mijn broer moest redden en hoe hij mij moest redden. HEEL VEEL geleerd. Goede instructie en een goede buddy is goud waard! En vooral lol hebben tijden de les!

Samen met mijn broer voel ik me onder water

als een vogel zo vrij. Het is onvoorstelbaar hoe goed je elkaar aanvoelt, als je samen alle leermomenten hebt meegemaakt. Je bouwt als het ware vertrouwen op in elkaars kunnen. Een echte toegevoegde waarde.

Ik zou niks liever willen om samen de ervaring van het duiken te delen met een buddy, zoals ikzelf voor jou, mijn buddy, probeer te zijn. Ik ben een buddy voor jou, als jij er een voor mij bent. Dat is belangrijk. Voor mij. Dat ik op je kan bouwen en vertrouwen. Onder water.

Een eerste duik met jou is dus verkennen en geen risico nemen. Niet te diep. Bekende plek bij voorkeur. (Wellicht) Overdreven afspreken waar we naar toe gaan en hoe jouw duikspul in elkaar zit via een uitgebreide buddy check. Kijken of wij met elkaar kunnen communiceren. Jouw en mijn brevet geeft een indicatie over vaardigheid, maar zegt eigenlijk heel weinig. O. De O van Onzeker. Die houdt me dan wel bezig. En de A van Afhankelijk.

Maar ja, ik kan (toch?) een hoop. Tenminste, dat denk ik. O. De O van Overmoed. En als ik het effe niet weet dan, gelukkig, pfff: kan ik op jouw bouwen, toch? Of heb je hier nog nooit gedoken? Of heb je nooit in Nederland gedoken en alleen genoten van het heldere water in Egypte, waarin je zover kan kijken zoals van Maastricht naar Parijs?

(Duik)Vrienden, dit gevoel bekruipt me iedere keer als ik met een nieuwe buddy duik, in nieuwe omstandigheden ben of slecht zicht heb. Dat kan meer of minder zijn, afhankelijk van de reputatie en mijn gepercipieerde ervaring van een duikvriend. Duiken met vreemden is alsof je ervaring steeds verder wordt opgerekt. Je comfortzone wordt steeds groter. Het heeft me tot nu toe veel lessen en plezier opgeleverd om met veel andere duikers dan mijn vertrouwde buddys te duiken. Maar toch duik ik soms alleen,

23

met zijn tween.

Aan de andere kant staat bij mij vrijheid hoog in het vaandel. Als ik me vrij voel, dan is het geweldig. Vrij van de last op mijn schouders om op jou EN mij te letten. Vrij van de afhankelijkheid van jou. De afhankelijkheid, die ik overigens zelf in mijn hoofd creer.

Begin dit jaar had ik besloten om een solo duik opleiding te volgen, in de zomervakantie. SDI Solo Diver. Bij Juul. Waarom niet. Juul is naast PADI instructeur, ook SDI/TDI instructeur geworden, waardoor hij deze opleiding mag geven. Kan geen kwaad en ik leer mijn zelfredzaamheid te vergroten. En is bovendien leuk om met iets extras bezig te zijn in de zomer.

Regelmatig zie ik in Panheel duikers alleen het water instappen. Vooral fotograven. Op de vraag of zie iets aan opleiding gedaan hebben, is het antwoord 9 van de 10 keer nee. En dat is jammer, want ze missen mogelijk een hoop kennis en vaardigheid om zichzelf te redden. Je zou bijna zeggen dat het roekeloos is. Maar dat kan ik nauwelijks beoordelen, omdat dat afhangt van de ervaring(en) van de betreffende duiker.

Uiteindelijk ben je verantwoordelijk voor jezelf. Als je buddy in nood is, is het eerste wat je leert: jezelf niet in gevaar brengen. Als jezelf in nood bent, probeer je het probleem op te lossen onder water. Als het echt niet gaat, dan is er altijd je buddy? En als hij of zij nou een meter of 10 van je af is, het zicht is immers geweldig. Is hij of zij dan op tijd als je automaat afblaast? Wellicht wel. Of Niet. Maar waarom afhankelijk zijn, als het niet nodig is

Je kan zelf veel meer doen aan je uitrusting, als je je verplaatst in het alleen duiken. Dit wil nog niet zeggen dat je echt solo duikt. Ik ben geen pleitbezorger van alleen duiken. Ik stel alleen het afhankelijk zijn van elkaar ter discussie. (Onuitgesproken) Verwachtingen hebben naar elkaar toe, kunnen dodelijk zijn. Een voorbeeldje.Stel je duikt met een nieuwe buddy. Hij heeft 30 duikjes op zijn naam. Zijn nivo is PADI Advanced Open Water. Nou, dat moet genoeg zijn om met hem op het Serpent in de Grevelingen te duiken. Nee dus. Ik was die buddy. Nooit in Zeeland geweest. Nog nooit zo slecht zicht meegemaakt in mijn duikleven en zoveel duikers aan een touw naar beneden. Zoveel bellen. Orintatie weg. (Nieuwe) Buddy weg. Help! Waarom is die buddy weg? Hij zou me toch helpen?

Deze les was nog niet genoeg voor mij. Ik had het nog niet echt tot me laten doordringen, waar het nu echt om ging. Ik gaf impliciet toch wel

een beetje de buddy de schuld van het incidentje hiervoor. Ik had het woord nog maar een paar keer gehoord, maar zelfredzaamheid kreeg pas echt betekenis, toen ik hoorde dat de specialty wrakduiken werd gegeven in 2012. Dat leek me wel wat. Met ruim 50 duiken moest dat toch kunnen, met PADI Advanced Open Water uit de mooie blauwe wateren in Egypte op zak. Eitje. Totdat John me vroeg, toen ik me ingeschreven had, of ik ooit op de Noordzee had gedoken. Nou nee. En of ik met kenteringen had gedoken. Ja, duh, in Egypte stroomt het toch ook? En of ik stevig kon doorvinnen, als de stroming me zou grijpen. Een buddy zou wellicht mij niet gaan helpen.Na een nachtje slapen heb ik me terug getrokken uit deze specialty, hoe graag ik deze ook wilde doen. Ik vond mezelf er niet rijp voor. Niet overhaasten, het komt wel een keer. Er is nog genoeg te leren, het hoeft niet allemaal in 1 dag.

Nu weet ik beter. Voorbereiding is zo belangrijk. Tegenwoordig bereid ik veel beter voor. Ik kijk naar duikkaarten voor nieuwe plekken, ga eens kijken als dat kan, en maak een plan dat niet te ingewikkeld is als ik er voor het eerst duik. Ongeacht wie mijn buddy is. Ook als het een instructeur is. Juist als het een instructeur is. De voorbereiding geeft rust in mijn hoofd.

Bij het Solo duiken, ook wel Self-Reliant genoemd, is de voorbereiding nog veel belangrijker geworden. Veel details, die je normaal over het hoofd ziet, spelen een grote rol. En alles moet dubbel uitgevoerd zijn. Tot aan je messen aan toe, want als je linkerarm klem zit, kun je dan wel met je rechter arm bij het mes, dat je normaal met links pakt? Of als je ene mes de diepte in valt en je zit klem, wat dan? Juist ja, dan heb je nog een mes.

Car

bon

7l

Alu

met

Rig

ging

24

Nu is je mes niet het allerbelangrijkste om dubbel uitgevoerd te hebben. Dat is natuurlijk de luchtvoorziening. Je hebt een volledige redundante luchtvoorziening nodig, als je solo wil. Een enkele fles met twee kranen kan, maar ben je snel genoeg om de kraan met het probleem dicht te draaien? Een dubbele fles met dubbele kranen lijkt ok, maar kun jij eenvoudig bij de kranen? Eerst de midden kraan dicht, dan de kraan met het probleem. Ik kan er niet eenvoudig bij in ieder geval. Oefenen helpt, maar het blijft niet eenvoudig. Het gaat ook niet snel. En je fles is binnen 1 2 minuten leeg, als je automaat afblaast. Er zijn natuurlijk wat trucjes, zoals je midden kraan (manifold) niet helemaal open zetten. Zet hem maar twee slagen open, hoef je hem ook maar twee dicht te draaien. Een redundante luchtvoorziening is een cylinder, die voldoende lucht / hetzelfde ademgas heeft als je primaire cylinder, met als doel om boven te komen bij uitvallen primaire cylinder. Vergis je niet: een pony bottle van een litertje of wat stelt echt niks voor als je stress hebt. Daarom wordt vaak een carbon 7 Liter of een aluminium 40 cu ft gebruikt en links van je uitrusting gehangen, zodat hij niet in de weg hangt.

Je materiaal is in alle details belangrijk. DIR en/of Tech duikers gaan hier heel ver in en hebben alles zoveel als mogelijk gestandaardiseerd en simpel gehouden. Dat is mooi, maar bij soloduiken heb je niks aan standaards, die mogelijk niet voor

jou werken. Je bent immers alleen, zo is het idee. Toch zijn er heel goede dingen van DIR/Tech duikers, die toepasbaar zijn voor iedereen. Een belangrijk principe is dat je geen overbodige dingen meeneemt en zo gestroomlijnd duikt, zonder uithangende slangen en uitsteeksels. Dat kan ergens in blijven hangen. Uiteraard wel een aantal zaken dubbel uitgevoerd: luchtvoorziening in de vorm van een stagecylinder/bottle, 2 maskers, twee messen, twee kompassen, twee computers of dieptemeter-timer en tabel, je boei (deze hoeft niet dubbel?...mmm moet ik nog eens over nadenken), 2 lampen.

Een ander belangrijk aspect, naast je materiaal, waar ik nog veel meer over kan vertellen, is het duikplan. Dat duikplan is natuurlijk voor je voorbereiding belangrijk, maar ook voor de achterblijvers. Vaak wordt vergeten om te communiceren met je naasten. Laat weten wat je doet en waar je bent. Het duikplan is iets uitgebreider dan ik tot nu toe gewend was. Op meerdere punten van de duik ga je je lucht verbruik berekenen en onder water bijhouden. Afhankelijk van de uitvoering van het plan, kort je de duik al dan niet in. Het plan moet gebaseerd zijn op een andere grondregel, ook bekend van het DIR/Tech duiken: Je moet 1/3 lucht overhouden bij het einde van je duik. Dus niet 50 bar. 1/3 heb je nodig om naar je doel te duiken, 1/3 om de weg terug af te leggen en 1/3 is voor onvoorziene omstandigheden. En de lucht in de stagebottle mag daar niet bij betrokken worden. Die is alleen maar als je automaten afblazen en je primaire lucht voorziening de geest heeft gegeven.

Belangrijke andere punten van soloduiken zijn het duiken binnen je EIGEN COMFORTZONE en ALTIJD binnen de NULTIJD. Geen decompressieduiken. Onnodige risicos en (virtuele) plafonds uit sluiten. En dus ook niet duiken onder objecten door. Geen overhangende dingen boven je hoofd, je zou vast kunnen blijven zitten.

Wat is jouw comfortzone? Kun je die in detail beschrijven, waaraan deze moet voldoen, in welke omstandigheden?Op soloduiken schijnt een taboe te bestaan. Forums staan er vol mee op internet. Nou dacht ik dat ik niks had met het woord taboe. En toch neem ik het taboe gevoel over en plak mezelf een stikker op mijn hoofd: ik mag niet soloduiken. Ik betrapte me erop dat ik mijn eerste soloduik in augustus zodanig gepland had, dat er weinig duikers aanwezig waren (en zeker duikers die ik ken), want stel je voor er zou iemand een opmerking over maken.Dan is er ook nog een aandachtspuntje voor (aansprakelijkheids) verzekeringen bij de meeste (commercile) duikcentra en -stekken. Je mag

25

niet solo, want je zou de club of eigenaar wel eens aansprakelijk kunnen stellen bij een ongeluk.Of je nabestaanden doen dat dan natuurlijk.

Het soloduiken is een aparte ervaring, die mijn afhankelijkheid van anderen tot nul reduceert. Het maakt me veel vrijer in mijn hoofd in een duik met een buddy. Ik weet immers wat ik kan bij de meeste calamiteiten, binnen mijn comfortzone. Deze ervaringen maakt van mij een betere buddy voor jou.

Soloduiken in vergelijking met het buddysysteem, zou eigenlijk geen verschil moeten maken. Het buddysysteem werkt goed als je gelijkwaardige buddys hebt (en dan bedoel ik niet qua brevet, maar qua vaardigheid, ervaring op het water waarop gedoken wordt, en daarbij behorende verantwoordelijke houding). Het buddysysteem heeft een groot voordeel: het is leuker met zijn tween, je kan een ervaring delen. Deze ervaring begrijpt alleen je buddy. Het tweede voordeel van het buddysysteem is dat je nog een piepkleine kans maakt, als je een hartstilstand krijgt of een andere gezondheidsklacht. Je mag hopen dat je buddy jou snel genoeg aan de kant krijgt en de hulpdiensten kan inschakelen. Als je bij

soloduiken een hartstilstand overkomt en je valt echt uit, is het gedaan. Dan redt je het ook niet met een redundante lucht voorziening..Daarom geldt voor zowel buddyduiken als soloduiken dat gezondheid een groot goed is. Het onderhoud aan het lichaam vraagt continu aandacht bij het duiken, bij alle soorten duiken, en daar hoort soloduiken steeds meer bij.

Ik ben blij dat we weer gestart zijn met de trainingen..

Auteur: Pascal Ghijsen, September 2012.

Meer informatie kun je ook vinden op:

ttp://www.scubaadventures.eu/index.php/solo-duikenhttp://www.solodiver.euhttp://www.advanceddiving.nethttp://www.frogkick.nl/http://youtu.be/PC3mlyRc08I

Sololduikers in de dop

26

2005 Al 5 jaar uw specialist 2010St. Agnesplein 6a nu ook Bunderstraat 296241 CA Bunde 6231 EH MeerssenTel.: 043-3646994 Tel.: 043-3653435Woensdag gesloten Maandag gesloten

www.greefhorst-optiek.nl

reefh rst ptiekspecialist in brillen, duikbrillen, contactlenzen

en hoortoestellen

Ook kunt u terecht voor boeketten en andere bloemstukken;bestemd voor een receptie, kantoorversiering, visite of gewoon bij u thuis.

Uitsluitend op bestelling.

Nel BrounsBruggelkes 26243 CH GeulleT 06 - 20 310 520nelsbloemdecoraties@gmail.com

Het adres voor bruids en rouwbloemwerk

27

Op vrijdagmiddag 18 Augustus vertrokken we (Wally en ik) met stralend weer naar het mooie Zeeland. Rond zes uur kwamen we aan op het vakantiepark Aquadelta in Bruinisse waar de anderen zich al genstalleerd hadden. De anderen waren Dave van Maaren, Paul Berezinski, Valerie Reid en Mieke van der Kruis door Valerie steevast Meike genoemd). Valerie kent Mieke van haar duikvakanties, en omdat we een plekje over hadden was ze van harte welkom. We werden enthousiast begroet met verhalen over de duiken die zij die dag al gemaakt hadden.

Vooral de duikplaats Sint Annaland scheen erg mooi en fotogeniek te zijn geweest. Wel moest je met duikuitrusting tussen de zonnebadende toeristen op het strandje manoeuvreren om bij het water te komen. Maar dat moet je op de koop toenemen op een mooie zomerse dag. Daarna was het nog een heel stuk uitzwemmen, maar de moeite werd ruim beloond met veel kleuren (oranje), en erg goed zicht. Voor Paul was het weer eens een hele andere ervaring, het duiken met twee dames die alleen maar genteresseerd waren in fotograferen, en dus erg weinig meters maakten.

Na een heerlijke maaltijd, bereid door Dave en Mieke, reden we naar Dreischor voor een nachtduik op het Frans Kok rif. Dat was wel even wennen want het was pikkedonker en we moesten onszelf voortdurend bijlichten met de duiklampen. Bij het water aangekomen bleek dat ik mn automaat verkeerd om gemonteerd had, alles zat andersom, erg onhandig dus. Tijdens de duik constateerden we dat er dieper dan acht meter inderdaad vrijwel geen leven meer is. Heel erg jammer, dat was een aantal jaren geleden toch anders. Wel hadden we een memorabele ontmoeting met een paling die net een roze kokerworm gevangen had en deze smakelijk aan het oppeuzelen was.

Uiteraard was het een verademing om je te

kunnen omkleden bij temperaturen die nog ruim boven de 20 graden Celsius lagen. Hoe vaak hebben we niet staan bibberen aan de waterkant? Alles klam en koud van het vocht. Een kou die de hele dag niet meer uit je gewrichten wil. De auto die vanbinnen helemaal beslaat, jakkes. Hoe relaxed was dit! We waren nog maar goed en wel uit Maastricht vertrokken en toch waren we de dagelijkse beslommeringen al helemaal vergeten.

Op zaterdag togen we naar het Gemaal van Dreischor, dit keer samen met Valerie en Mieke. Zij zijn beiden fanatieke fotografen en hadden dan ook allebei indrukwekkende camera bij. Sinds lange tijd had ik zelf ook weer eens een fototoestel bij. Toen mijn vorige fototoestel kapot ging vond ik het een tijd lang prettig om te duiken zonder rekening te moeten houden met dat ding. Ik vond het teveel gedoe. Maar de laatste tijd begon het toch weer te kriebelen en had ik via Marktplaats hetzelfde toestelletje tweedehands kunnen kopen dat natuurlijk nog perfect in het oude onderwaterhuis paste.

Het Gemaal lag er fantastisch bij in de zon, waardoor de begroeiing nog uitbundiger leek dan anders. Het water was erg helder dus ook om fotos te maken waren de omstandigheden erg goed. De pijlers zaten vol met garnalen, die ontzettend komisch zijn. Een waar feest om naar te kijken vooral als ze ook gaan zwemmen. Natuurlijk is het een uitdaging om een scherpe foto te maken van een prachtige steurgarnaal, maar in deze omstandigheden lukte het mij zelfs redelijk. Aan het regelmatige flitsen zagen we waar Valerie en Mieke bezig waren. Op de terugweg bleek het wier vol te zitten met groene wierslakjes. Toch was het een uitdaging een scherpe foto te krijgen. Het slakje beweegt nauwelijks, maar het wier waar het op zit beweegt voortdurend mee op de deining.

Laat in de middag doken we bij Nieuwe Kerkweg.

Duiken in Tropisch Zeeland

Anja van Berlo

28

Het was nog steeds warm. Hijgend en puffend bereikten we het water. Eenmaal in het water waren het gesjouw met de apparatuur en de hitte snel vergeten. Het barst hier altijd van het leven in de vele spleten en holen. Veel kreeften, botervisjes, een zeenaald, een donderpad, noordzeekrabben, van alles wat. Ook hier was beneden 9-10 meter vrijwel alles dood. En dat terwijl ik me goed herinner dat we tot voor een paar jaar terug nog prachtige witte anjelieren tegenkwamen op 12-14 meter. Laat ze maar gauw weer een sluis maken in de Brouwersdam!

Bijzonder was dat we twee anemonen vonden op deze duik; een grote gele en een rood-witte. Na afloop waren we helemaal lyrisch. Het was lang geleden dat we zo relaxed hadden kunnen duiken en fotograferen. Valerie en Mieke bleven nog zeker drie kwartier langer onder water (duiktijd: 80 minuten). Ook zij kwamen lachend boven. Ook zij hadden de anemoon gevonden en goede fotos kunnen maken.

Uiteraard werd er die avond nog nagepraat en de fotos bewonderd. Voor ons een buitenkans om tips en tricks te vragen aan Valerie en Mieke. Hun enthousiasme werkte echt aanstekelijk. Het bleek bovendien dat Mieke in het bezit was van de Olympus PL3 met camerahuis, waarin wij genteresseerd waren, vanwege zijn verwisselbare lenzen en reactiesnelheid. Mieke liet ons fantastische fotos zien die ze had gemaakt in Komodo (Indonesie). Maar al gauw bleek dat je niet zonder externe flitser kunt. Liever nog twee externe flitsers. Daarnaast is een zoeklampje op het onderwaterhuis erg handig om goed scherp te stellen. Allemaal erg prijzige opties. Het was wel duidelijk dat wij onze ambities enigszins moesten bijstellen, m.a.w. we moesten eerst maar eens goed gaan oefenen.

De eerste duik op zondag was in Scharendijke. Het werd een rommelige duik. Wally en Paul wilden naar de twee wrakjes, maar ik had dat niet begrepen. Dus snapte ik er niets van toen zij de reefballs links wilden laten liggen. Het zicht onderwater was ronduit waardeloos, en het koste moeite om met zijn drien bij elkaar te blijven. Uiteindelijk kwamen we bij het eerste wrakje dat inderdaad heel mooi begroeid was met zakpijpen.

Daarna gingen we op weg naar het tweede wrakje. Maar door het slechte zicht raakte je regelmatig de bodem waardoor je zelf weer stofwolk veroorzaakte en minutenlang geen hand voor ogen zag. Zelden heb ik zoveel stof gehapt tijdens een duik. De tweede duik maakten we weer bij Dreischor. Het weer was nog steeds prachtig, maar toch waren de omstandigheden onder water veranderd. Het water was een stuk troebeler, en dat zie je op de fotos.

Nadat we op maandagochtend het appartement ontruimd hadden, reden we naar de Zeelandbrug. Daar wachtte ons de volgende verrassing. Het zat er vol met naaktslakjes. Ik had dat echt nog nooit eerder gezien. Harlekijnslakjes, Blauwtipjes en nog enkele andere soorten. Na ruim een uur badderen rondom de brug, tussen de stenen, zat onze laatste duik van dit weekend erop. Wij moesten dringend naar huis.

Paul, Valerie en Mieke hadden echter nog een toetje tegoed. Zij besloten nog een duik te maken bij Bergse Diepsluis (Tholen). Valerie had haar Nederlandse woordenschat uitgebreid met het woord hangmosselculturen. Toen ze het woord eenmaal kon uitspreken wilde ze deze hangmosselculturen kost wat kost fotograferen. Het motto van de middag was dan ook: Creatief met hangmosselculturen. De fotos spreken voor zich, denk ik. Bovendien ontpopte Paul zich als een niet onverdienstelijk onderwatermodel.

Ikzelf ben al in geen jaren meer in Bergse Diepsluis geweest, en het veraste mij te horen dat het echt een mooie duik was geweest, en dat er veel te zien was. Van de laatste keren herinner ik me alleen zand en een paar kreeften. Zo zie je maar weer dat er altijd iets te ontdekken valt in Zeeland. Moe en voldaan keerden wij terug van een inspirerend weekend. Ik zal vooral terugdenken aan het plezier waarmee we gedoken en gefotografeerd hebben. Alles zat natuurlijk ook mee, en dan bedoel ik het mooie weer en het goede gezelschap. Voor herhaling vatbaar dus!.

Anja

fotopagina

Tropisch Zeeland door de lens van Valerie

fotopagina

fotopagina

fotopagina

fotopagina

Stage wrakduiken in Camaret sur Mer

fotopagina

fotopagina

fotopagina

Fotografie: Eric Linden, The shark Landgraaf

37

Stage Wrakduiken

Paul BerezinskiDouwe de Graaf

Tot drie weken voor het zover was, waren we nog niet zeker of we zouden gaan. Maar gelukkig kon Werner nog plaatsen voor ons reserveren en dus vertrokken we op zondag 5 augustus richting Bretagne. De kans dat daar daadwerkelijk conform de breveteisen van CMAS / NOB op wrakken gedoken kan worden is vele malen groter dan bij een dagje Noordzee. Sterker nog: in de juiste weken (relatief weinig stroming) kan vrijwel altijd gedoken worden. En we hadden wat dat betreft na gepuzzel in de tabellen een uitstekende week uitgekozen, zo bleek al op de eerste duikdag.

Maar alle begin is moeilijk. Zeker als je denkt af te spreken bij parkeerplaats de Knuvelkes en het blijkt dan bij het frietkot even verderop net over

de grens te zijn. Om 7.00 uur vertrekken Werner, Eric (The shark Landgraaf), Douwe en Paul B. richting de punt van Bretagne. Het was een lange reis, we hebben er inclusief pauzes bijna 12 uur over gedaan. Je bent bijna sneller in Egypte Maar ja, als je niet de hele route over (dure) tolwegen wilt rijden dan heeft dat een keerzijde. Wat wel weer als voordeel heeft dat je nog eens iets ziet van het mooie Franse landschap.

Na aankomst even inchecken, een prima verzorgd diner, de kamer verkennen en een avondwandeling naar de eigenlijke duikbasis. Een alleraardigste wandeling van ongeveer 20 minuutjes (terug doe je er 5 minuten langer over omdat je dan omhoog loopt).

Het dagritme voor duikers in Camaret is heel simpel. De duikplanning wordt aangepast aan

de vaste tijden van de keuken, en op de een of andere manier komt dit elke dag toch weer goed uit. Of we nu een kwartier moeten varen, of meer dan een uur naar de duiklocatie onderweg zijn, volgens een ondoorgrondelijke planning van de kapitein is er nooit eens tijd over maar ook geen tijd tekort. Eigenlijk is het elke dag precies hetzelfde liedje:

7.30 Ontbijt8.30 Boot vaart uit12.30 Warme lunch14.30 Boot vaart uit voor 2e duik19.15 Avondeten

En dit gaat echt tot op de minuut nauwkeurig. Na de tweede dag wisten we al niet beter en konden we deze duidelijkheid wel waarderen. Maar uitrusten is er niet bij. Niet aan boord en ook niet in de herberg: direct na het ontbijt of de lunch weer naar de duikbasis (meestal met de auto; 5 minuutjes).

Duikdag 1 - Mur de Fraternit en Les ttes pois De eerste dag is het even kijken hoe alles werkt.

Vijf dagen inCamaret sur Mer

Paul BerezinskiDouwe de Graaf

Camaret sur Mer - Bretagne- Frankrijk

38

Het is best wel een chaos als er 20 tot 25 mensen tegelijkertijd door de duikbasis op en neer lopen. En daar tussendoor nog wat verdwaalde zeilertjes en andere watersporters. Fles uit het vulhok halen, in de hal alles aansluiten, omkleden in de omkleedruimte, rest van de spullen klaarzetten. Dan de hele set omdoen en naar de overkant van de straat lopen. Doe dat niet te vroeg, want als de boot nog niet langs de helling ligt sta je nog wel even te wachten. Pas als de juiste boot is aangemeerd kun je de helling aflopen en met volle bepakking aan boord klauteren. Er vertrekken meestal twee en soms drie boten tien minuutjes na elkaar. Sta je te vroeg op de kade, dan sta je gewoon in de weg. Van andere duikers, van de vissersboot die elke dag op precies dezelfde tijd aanmeert, of van de catamarans die ook het water in willen.

Kapitein Jerme, een excentrieke Breton met bolhoed op staat ons al op te wachten. Samen met Remu vormt hij de crew van de Maradeur. Er zijn wel nog enkele instructeurs die hier en daar assisteren, maar deze twee heren doen met hun tween praktisch alles: navigeren, briefing, anker neerlaten en ophalen, stromingsboei uitgooien, anker aan het wrak bevestigen, duiklijst bijhouden, Jerme blijft aan boord, en Remu duikt steeds het water in met de lijnen.

We maken twee mooie duiken langs rotspartijen in de baai van Brest. Geen wrakduiken maar wel imposant en even wennen. Totaal anders dan in tropische oorden waar je als het ware het water in- en uitgedragen wordt en waar de zee azuurblauw is en je gemakkelijk meters in de diepte kunt kijken. Hier niks van dat alles: je doet alles zelf (samen met je buddy, dat wel) en er is niemand die ook maar de kleinste aanstalte maakt om even te helpen. Je bent dus niet alleen onder water op elkaar aangewezen maar ook boven water.

Maar goed, eenmaal de uitrusting aan en na de buddycontrole spring je dan toch maar die twee meter omlaag om vervolgens via de ankerlijn af te dalen. Helemaal alleen (nou ja met zn tween dan), want de andere buddyparen zijn in geen velden of wegen meer te bekennen. En dan wordt het steeds verrassender: zelfs op 30 - 40 m diepte heb je eigenlijk geen lamp nodig. Alleen om in gaten, kieren en scheuren te kijken gebruik je je lamp en soms om een signaal aan je buddy te geven. Terwijl de rotsen of de wrakken pas aan het eind van de afdaling zichtbaar worden. Een merkwaardige ervaring.

En dan die velden met kelp. Een heel bijzondere gewaarwording want het lijkt wel alsof de rotswanden achter de planten heen en weer bewegen. Dat krijg je nou als je zelf ook met de

kelp heen en weer deint.

Aan het einde van de duik wel goed opletten want:

1. Je moet genoeg lucht hebben om je opstij-ging inclusiefs stops te kunnen maken.

2. Er wordt gecontroleerd met hoeveel bar je weer aan boord geklommen bent: minimaal 50 bar is een strenge eis.

3. Langs de ankerlijn een opstijging maken is comfortabeler dan een vrije opstijging.

4. De meevarende zodiac is geen taxi: je wordt geacht zelf naar de boot te zwemmen als je niet via de ankerlijn omhoog gekomen bent.

5. En natuurlijk moet je die ankerlijn ook weten te vinden. Een goede kennis van onderwater orintatie is onontbeerlijk.

We konden moe maar voldaan terug kijken op een prachtige eerste duikdag. We waren na het diner nog meer voldaan omdat Werner via zijn goede contacten een extra kamer geregeld had: twee snurkende mannen per kamer is toch wat comfortabeler dan vier

Duikdag 2 - Tacoville en Marco Polo ITacos, tacos? Zon Mexicaanse wrap met gehakt, bonen en paprikas er tussen? Nee, volgens de Fransen (of Bretoenen) is een taco gewoon een vissoort. Of in ieder geval een bijnaam daarvoor. Bij ons ook wel bekend als de steenbolk. Op de duikplek die de officieuze naam Tacoville heeft zou er een overdaad van deze vissen aanwezig moeten zijn. Het zal ons benieuwen.

Het anker ligt deze keer maar op acht meter. Van daaruit een stukje uitzwemmen totdat je bij een muur uitkomt. Volg deze mooi begroeide wand naar beneden tot 30, 32 meter, zwem nog een eindje verder en je komt bij een soort canyon uit. Eigenlijk een grote, uitgestrekte zandvlakte die in de verte aan beide zijden afgebakend is door rotsformaties. En ja hoor, als we op de terugweg weer rustig even bij de wand blijven hangen komen ze opeens voorbij zwemmen. Duizenden en duizenden tacos, een gordijn van 20 tot 30 centimeter grote vissen waar je niet doorheen kunt kijken. Sjiek is miech dat!

De middagduik is op de Marco Polo I, oorspronkelijk een Franse walvisvaarder en in WO2 door de Duitsers omgetoverd tot een Vorpostenboot, een verkenningsboot die de betonning (boeien en andere tekens voor de scheepvaart) onderhield. De Franse bemanning is zelf onder Franse vlag op

39

de boot blijven varen. De Britten dachten dat het een undercover Duitse boot was, en hebben deze in 1944 tot zinken gebracht. Voor en achter op het wrak staat nog een 8 cm luchtafweergeschut, en her en der liggen nog niet ontplofte granaten. Met je handjes afblijven dus! Er zijn talloze patrijspoorten te vinden die een mooie doorkijk in het schip geven. Af en toe steekt eens een congeraal (heel dikke paling) of grote kreeft zn kop uit een opening. Een leuk wrak dat in al die jaren mooi begroeid is.

Duikdag 3 - Swansea-Vale en LEmille AllardDe Swansea-Vale is een Brits schip dat precies 94 jaar geleden op 8 augustus 1918 gezonken is. Het anker van onze boot is bevestigd aan een lier halverwege het wrak aan bakboord zijde (voor wrakduikdummies: dat is dus de linkerkant. De andere kant heet stuurboordzijde, rechts dus). Als we op de bodem aankomen zien we direct een immense stoomketel midden op het schip staan. Deze is zo groot als een gemiddelde woonkamer. We zwemmen naar achteren over een veldje van kleine witte en oranje gorgonen. Bij de steven (achterzijde) zien we mooie doorkijkjes door het wrak, die erg geschikt zijn voor enkele fotomomenten. We vervolgen onze weg rond de schroef en gaan weer op zoek naar het anker.

De middagduik gaat naar de Emille Allard, een behoorlijk groot wrak met een verscheidenheid aan objecten. Overal langs en op het wrak zie je ketels, buizen, lieren en stalen balken. Desondanks is het schip toch nog goed bewaard gebleven. Bij de opstijging langs de ankerlijn voelen we op ongeveer tien meter plots een flinke opwaartse stroming. Meteen is het een compleet bubbelbad van alle opstijgende belletjes van duikers onder ons. Goed vasthouden aan de lijn dus en langzaam tussen de overige duikers door naar boven voor de veiligheidsstop op 6 meter.

In de avond is er beneden in het dorp live muziek en vuurwerk. De hele kade staat vol met voornamelijk lokale bevolking, en hier en daar wat duikers en toeristen uit Frankrijk, Belgi, Duitsland, en wij dus. Bij het kleinste kroegje van Camaret, genaamd Le Notic, hangt een gezellige sfeer. We drinken een pilsje of een glaasje soupe: een soort punch of mixdrankje dat in een grote soepkom achter de bar door de rasta barman bereid wordt. Verder lopen er nog wat markante figuren rond, zoals een man verkleed als piraat die iedereen onzin zit te vertellen, een Michael Jackson-achtige man met een Russische legerpet op, twee met bloemetjes uitgedoste meisjes die zo te zien behoorlijk onder de invloed zijn van soupe en wellicht wat groen gras gerookt hebben. Een lollige boel dus!

Duikdag 4 - Anker foetsie bij Plateau des Fillettes en La Vendrees Morgens een duik op het Plateau des Fillettes, een rotsplateau midden in de nauwe doorgang richting Brest. Hier zijn meerdere schepen ooit op vastgelopen en gezonken. Zo ook een bevoorradingsschip dat de twee forten aan beide kanten van de baai met kanonnen had moeten versterken. We duiken naar beneden tot een meter of 25, op zoek naar de kanonnen. Die zijn helaas nergens te vinden, wel een mooi landschap met rotsformaties, hellingen en af en toe wat vissen. Eric en Paul worden aardig met de stroom mee vooruit geduwd.

De terugweg lijkt toch een stuk langer en zwaarder dan we in eerste instantie dachten. Het is nog flink met de vinnen tegen de stroom in peddelen om terug te zwemmen. Na minutenlang rondgekeken te hebben -we zaten toch echt op de juiste diepte waar het anker zou moeten liggen- besluiten we dan toch maar om een vrije opstijging te maken. Dan kan Paul weer eens de boei oplaten, wat de afgelopen weken tot in den treure in Panheel geoefend is. Nog even uitwasemen op 5-6 meter diepte en dan naar boven. In de verte zien we nog een witte vlek met oranje streep, dat moet onze boot zijn. Het zal zeker een meter of 250 zijn, dus dat wordt een eindje zwemmen.

Ondertussen zijn de bemanning en duikers op de boot ongeduldig geworden, wat duurt dat toch lang. Van ons uit gezien komt de boot maar niet dichterbij, terwijl we toch echt flink doorzwemmen. Uiteindelijk springt er dan toch iemand de Zodiac in om ons op te halen. Eerst het jacket nog eens extra opblazen, uitdoen en aan een van de bemanningsleden geven. Dan nog eens proberen om jezelf over de rubberband van de boot heen omhoog te trekken. Tenslotte een rustig tochtje van enkele minuten terug naar de boot, waar iedereen lachend staat te wachten. Dat gaat ons morgen wat stokbrood, Franse kaas en cider kosten. Ach ja, als dat alles is. Eerlijk gezegd hebben we per ongeluk expres het anker niet gevonden. Zeg nu zelf, we moeten op zon reis toch alle aspecten van het wrakduiken meegemaakt hebben. Dan kan een tochtje met de Zodiac-taxi zeker niet ontbreken!

s Middags maken we een duik op La Vendree. Twee enorme motoren c.q. stoomketels liggen op de bodem van de zee. We maken een mooie ronde er omheen en zien tussen de kieren en spleten grote congeralen en kreeften verstopt zitten. Het zicht is ook hier weer behoorlijk goed, lichtgroen water maar je kunt toch een meter of tien ver kijken. Na het avondeten eindelijk eens wat tijd om de omgeving een beetje te verkennen. Vanaf het water zagen we al de imposante rotsformaties,

40

nu eens een stukje rijden en dit van de andere kant bekijken. Eigenlijk zouden we buiten de vijf dagen duiken nog een of twee dagen extra moeten hebben om wat meer te zien.

Duikdag 5 - Les Tres Pieds en Marco Polo IIHelaas alweer de laatste dag van deze geweldige (wrak)duikervaring in Bretagne. We hebben de hele week toch wel geluk met het voortreffelijke weer, de perfecte omstandigheden, weinig tot geen stroming en vaak een zee die gewoon spiegelglad is. De ochtendduik maken we op een van de plateaus, hier weer het gebruikelijke kelp, wat kleiner onderwaterleven en rotsformaties.

De laatste duik s middags op het wrak de Marco Polo II. Overigens zijn de Marco Polo I tot en met V (of VI) fictieve namen, men heeft de echte namen van deze wrakken nog steeds niet kunnen achterhalen. Dit is ook weer een Vorpostenboot uit de Tweede Wereldoorlog. Het schip ligt in twee delen, een meter of 25-30 uit elkaar. Op precies 30 meter diepte ligt het anker, ter hoogte van de schroef van het wrak. We starten aan stuurboordzijde langs de wanden van het nog redelijk intacte schip. Aan de voorzijde van het eerste gedeelte even blijven hangen voor een korte poseersessie. Dan langs een lijntje verder

zwemmen naar het tweede gedeelte, waar de boeg zich bevindt. Ook hier nog aardig wat volledige onderdelen van het schip.

Dat was het dan alweerVoor minimaal 3-sters duikers met iets meer ervaring en een goede conditie (die moet elke duiker altijd toch al hebben?!?) is Camaret sur Mer erg aan te raden. Voor 2-sters duikers heeft het eigenlijk geen zin om hier naar toe te komen. Volgens de Franse regels mag je dan alleen tot 20 meter aan het handje van een instructeur naar beneden. En aangezien de meeste wrakken en lokaties op 25 tot 30 meter liggen Het gebruik van een 15 liter fles is zeker aan te raden. Flessen kunnen overigens van de duikbasis gebruikt worden, dat is in ieder geval al stukken gemakkelijker omdat in Frankrijk flessen elk jaar gekeurd moeten worden.

Kortom, een super ervaring met een prima duikbasis, leuke mensen, zeer mooie en interessante duiklocaties en een gezellig havendorpje. Weer heel wat anders dan bijvoorbeeld duiken in Zeeland of Egypte. Het is zeer zeker de moeite waard om hier nog eens wrakduikstage te organiseren; volgend jaar gaan we gewoon weer!

41

Als je de titel leest denk je meteen wat is dat voor een langzaam voertuig.

Wat ik eigenlijk bedoel is van duik 1 t/m 100 in 18 maanden tijd. Vorig jaar februari 2011 maakte ik mijn eerste buitenduik en nu in juli 2012 nummer honderd. Wat gaat de tijd snel! Of soms toch nog te langzaam als ik weer een week moet wachten op mijn volgende duik?

Met een van mijn vaste, ook in de winter doorduikende, instructeurs / buddy Stefan heb ik wel de meeste kopje onders gemaakt. In juli 2011 kwam ook mijn kleine neefje Pascal de gelederen van MOC versterken en een zeer

regelmatig duiktrio was geboren.

Van de 100 duiken heb ik er slechts 11 in Egypte gemaakt. De andere duikstekken waren in Limburg, Zeeland, La Gombe en n enkele in de Blausteinsee. Tel ik bij deze 11 natte warme duiken ook nog eens 9 natpakduiken op, dat weet de snelle rekenaar dat ik bij de andere 80 duiken al hl snel ben overgestapt naar een droogpak (logboek duik nummer 9).

Over het waarom duiken zo belangrijk voor me is kan ik niet in onder n noemer benoemen. Het is de combinatie van de rust onderwater, techniek, natuur, sociale contacten, het eigenlijk

Van 0 naar 100 in 18 maanden

Ronald Troquet

42

daar onder water niet thuis horen, spannend, niet alledaagse sport en het op peil houden van je conditie.

Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ik in Hurghada met John voor het eerst de onderwaterwereld bekeek. De aanwezigen waarschuwden me nog doe het niet, want voor je het weet ben je besmet. Hier werd niet gewezen op het infectie-gevaar in een land als Egypte, maar het duikvirus. Met een lachend dat zal wel meevallen wimpelde ik dit gevaar af. Toen ik een half uur later aan de oppervlakte kwam was het al gebeurd. Het virus had me te pakken en er is voor mij nog steeds geen medicijn voor gevonden. Ergo, na het behalen van mijn specialty Nitrox Basis, de specialty Redden en het 2* brevet tijdens het Kabbelaar weekend in april van dit jaar, heb ik besloten om ook voor het 3* brevet te gaan. Met name het duiken met een beginneling of lager gebrevetteerde ervaar ik als een aanvulling op mijn duikplezier. Het begeleiden, instrueren, tekst en uitleg geven over technieken en materialen

(n de overredingskracht van een aantal MOC-instructeurs) hebben me doen besluiten om eind 2013 / begin 2014, samen met nog een viertal MOC-ers, zelfs de instructeurs opleiding te gaan volgen. Hoezo besmet?

Zit ik dan stil tussen de duiken?Nee, niet echt. De betrokkenheid van de leden met de club is enorm groot. Dus pak ook ik de handdoek op en regel een aantal (club)activiteiten zoals;

de PR en communicatie van de introductie-duiken in sep-

tember

zorg voor MOC-caps en soft shell jassen

samen met een zeer enthousiaste groep vrijwilligers de Afdaling van de Maas

het alweer voor de 3e keer organiseren van het Kabbelaar weekend

het spuien van diverse ideen naar AC, Bestuur en Instructeurs

Terugkijkend op de 100 duiken heb ik weer ervaren wat ook voor heel veel andere zaken geldt nl. Duiken leer je alleen door te DUIKEN. Als iemand me nu vraagt bij hoeveel duiken denk je te gaan stoppen?, dan zal ik hem of haar het antwoord toch echt schuldig moeten blijven.

Ronald

43

Praatje van de vulmeesterMath Bollen

B e s t e L e d e n v a n M O C

Ik wil jullie via deze weg nogmaals vragen of er onder jullie niet toch 1 of 2 mensen zijn die onze rijen als vulmeester kunnen komen versterken. Hoe meer mensen we hebben hoe minder diensten er hoeven te worden ingevuld. We zijn op dit moment met 8 vulmeesters maar enkele extra zou zeer welkom zijn. Jullie kunnen je bij mij melden via mijn mail of mij bellen.

Wie voelt zich aangesproken ????????????????

Als reminder voor iedereen, de onderstaande regels. Deze moeten dan ook door iedereen opgevolgd worden. Zeer zeker in kader van de Risico Analyse en Arbowetgeving.

Ook nog even de regels op een rij ter herinnering en voor de nieuwe leden.

1. De vulmeestersdiensten zijn van 18,45 tot 21,15 en op zondag 9,45 tot 11,15 2. Wil iedereen die flessen gevuld moet hebben deze a.u.b. voor de training brengen, en dan in de gang

leggen met de kraan naar de muur, deze worden dan in de loop van de training gevuld. Deze kunnen

dan na de training weer worden opgehaald.

3. Alleen flessen die op dat moment nodig zijn bij de training worden onmiddellijk gevuld en kunnen weer mee genomen worden, als dit haalbaar is voor het begin van de training,

4. Wie zijn flessen niet op tijd ophaalt krijgt deze pas bij de volgende training terug5. Zo lang als we nog in de Dousberg zijn; Kan iedereen die zijn of haar fles komt vullen A.U.B. het

poortje beneden bij het vulhok achter zich sluiten, daar er anders ongewenste personen op het terrein

kunnen komen.

6. Kunnen jullie de automaten zo ophangen aan de flessenkar dat de eerste trap naar buiten hangt en de tweede trap en de inflatorslang en manometer naar binnen hangen. Soms moeten de vulmeester

deze helemaal uit de knoop halen, dit is niet goed voor het materiaal.

7. Probeer ook om bij de training als jullie buddybreaden je niet aan de slangen maar aan de fles vast te houden.

8. Altijd de flessenkar met 2 personen halen en terug brengen.9. Wij mogen de flessen alleen in de flessenkar meegeven naar het zwembad daar er niet met losse

flessen door het zwembad gelopen mag worden.

10. Ook mogen de flessen en ander materiaal alleen op verzoek van een instructeur meegegeven worden.

Ik hoop dat iedereen deze regels opvolgt, dan kunnen we een mooi seizoen 2012-2013

tegemoet zien. Veel plezier Math Bollen

44

Duiken doen we veel met MOC, ja de een wat meer dan de ander.Gemiddeld genomen wordt er zeker meer dan 1 keer per week gedoken door de actieve leden van MOC. Waar; dat laat zich raden. Panheel, De grote Heggen, La Gombe, Sprimont (vooral vanwege de lekkere biefstukken en de bourgondische inslag) en een enkele keer in de Blausteinsee in Duitsland.Naast deze stekken redelijk in de buurt wordt er zeer regelmatig gedoken in Zeeland, daar zijn natuurlijk stekken te over. Maar de MOCers zouden geen MOCers zijn als er niet verder wordt gezocht. Zowel in Nederland als Belgi. Onlangs werd er nog door enkele actievelingen gedoken in de plas Polderveld (deze ligt op nog geen km vandaan van De Bosmolenplas). Op 6 augustus werd een verkenningsduik gemaakt in Asseltse plassen. Dit allemaal om het duiken spannend te houden.De Bosmolenplas is heel erg leuk, zeker om de modules te oefenen en modules af te leggen voor je brevet, maar de meer gevorderde duiker wil vaker meer.

Dat meer vind je zeker in het buitenland, maar dan is Egypte laat staan de Malediven voor een weekendje net te ver. Dus zoeken we het dichterbij. Onze Ardennenkenner Wally Brouns en ons actief AC lid Paul Berezinski kwamen op het idee een weekendje Ardennen te plannen, en niet zoals in het begin van ieder jaar voor de inmiddels traditionele wandeling, nee nu echt en alleen maar om te duiken. Een berichtje werd uitgezet en bijna 10 leden hadden er wel zin in, het weekend van 28 en 29 juli gingen we dan richting Ardennen. Op zaterdag 2 duiken in de Stausee Butgenbach en op zondag een duikje in de Stausee Robertville. Na afloop op de zaterdag werd er door Dave van Maaren een BBQ gepresenteerd op het landgoed van Edje, ons allemaal bekend vanwege zijn gastvrijheid tijdens de wandelingen ieder jaar weer opnieuw.

Zaterdag;

Op naar Butgenbach, onder het wakend oog van Wally werd het doel bijna in een keer gevonden, maar goed dat er zoiets als Tom Tom bestaat. De stek opgezocht, briefing gehouden en aan de slag.Leuk detail, tijdens het optuigen van de spullenboel kwam er een bruidje met haar vangst en fotograaf om uitgerekend op onze plek fotos te maken. Hilariteit ten top, het stel moest zo nodig de flippers aan en duikbril op, eerst zonder ons daarna met ons op de foto. Na deze leuke onderbreking te water. Al snel werd duidelijk waarom het niet echt druk is op deze plekken, het zicht was redelijk maar het onderwaterleven is wel erg sporadisch. Samen met Jolanda heb ik een rondje gemaakt en na 20 minuten duiken met een maximale diepte van 15 meter hadden we het wel gezien. Tot overmaat was het behoorlijk gaan plenzen, dus de feestvreugde werd er niet beter op. Op naar de volgende stek, deze lag op 100 met afstand aan de overkant van het meer. Eerst de benodigde tijd gebruikt om gezellig koffie te drinken de inwendige mens te versterken.

Via een omweg naar de andere kant gereden en ook daar een poging gedaan, samen met Wally naar het midden van het meer gedoken, op 18 meter diepte geen hand voor de ogen te zien. Om de kompas weer te kunnen lezen moesten

Avonturen in de Belgische ArdennenHarrie Kerckhoffs

45

we terug naar 14 meter. Ons rondje afgemaakt en rustig naar de kant. Ook aan deze kant geen begroeiing en nauwelijks vis te zien.

Op naar Edje, na de euvele pogingen om leuk te duiken hebben we bij Edje de binnenkant nat gemaakt. Aansluitend heeft Dave een lekkere BBQ verzorgd, waar we met zn allen gezellig hebben zitten keuvelen. Omstreeks 20u kreeg iemand het ongelukzalig idee nog een wandeling te maken. Dat hebben we geweten, net op het verste punt kregen we een wolkenbreuk over ons heen, met als gevolg 6 verzopen katjes. Maar niet getreurd, na een lekkere douche hebben we aan de bar de hele onderneming onder het nuttigen van een versnapering gevalueerd. Het was al heel snel heel erg laat, volgens een enkeling werd er lustig op los gesnurkt, ik heb van dit totaal niets meegekregen.

Zondag;Opruimen vertrekken en ontbijten. Volgens de planning naar Robertville. Hier aangekomen was het weer redelijk tot goed. Robertville is eveneens een stuwmeer waar gedoken mag worden. Peter Rameakers herkende de stek van vroeger tijden. Na het een en ander geregeld te hebben met de inschrijving aan de bak. Een heel leuk detail is hier dat de duikers gevolgd worden door een volgboot.Oscar en Peter namen deze taak op zich, waardoor Wally Paul en ik met een meer dan gerust gevoel de plomp in konden. Het zicht was redelijk, de begroeiing nihil. Maar ondanks dit was het best een leuke duik. Paul nam de

navigatie voor zijn rekening, en deed dit dan ook een 3* duiker waardig, exact op de plek van te water gaan kwamen we 40 minuten later boven. Oscar en Peter stonden versteld, welke afstand je toch aflegt tijdens zon duik.

Een ander leuk detail was dat op het terrein waar

we gedoken hebben een bandje speelde, dit in aanmerking genomen met het weer en de sfeer is dit toch een leuke onderneming geworden.

Deze stek kan best leuk zijn om een MOC dag van te maken.Alles is voorhanden, vullen, bar, restaurantje, mooie ligweide, en optimale veiligheid gewaarborgd door onze Belgische gastheren. Daarbij ben je er binnen een uurtje.

Paul en Wally bedankt, ondanks de mindere duiken was het een gezellig gebeuren en zeker voor herhaling vatbaar. Harrie

Stausee Robertville

Stausee Butgenbach

46

Ledenlijs

tN

aam

Voor

naam

Brev

et

Bakk

er d

eAa

rt2*

Balli

rano

Gio

rgio

3*

Bast

iaan

sLa

rs2*

Beck

ers

Lind

anv

t

Bere

zins

kiPa

ul3*

Berlo

van

Anja

3*

Bodd

enRi

char

d3*

Boer

de

Jean

3*

Bolle

nM

ath

2*

Brou

nsJa

mes

3*

Brou

nsW

ally

3*

Busk

ens-

Clae

ssen

sCe

ciel

3*

Cael

enG

iel

1*

Cast

roRo

bpa

di i

Cool

enCa

sper

1*

Cool

enPa

ul3*

Coor

ens

Joha

n3*

Cret

sken

sG

uy4*

Dan

sePe

ter

A.O

.W.

Dijc

k va

nH

an3*

Dill

esse

Taco

3*

Dou

ven

Hen

k1*

Ensi

nck

Ivo

1*

Euw

esBe

r4*

Fran

ssen

Karin

a3*

Fran

ssen

Mau

rice

4*

Fris

sen

Jean

not

0*

Gad

etBe

rry

3*

Gad

etKi

m2*

Gee

l van

Mar

co3*

Ger

ritse

nRa

lf4*

47

Ledenlijs

t

Naa

mVo

orna

amBr

evet

Bakk

er d

eAa

rt2*

Balli

rano

Gio

rgio

3*

Bast

iaan

sLa

rs2*

Beck

ers

Lind

anv

t

Bere

zins

kiPa

ul3*

Berlo

van

Anja

3*

Bodd

enRi

char

d3*

Boer

de

Jean

3*

Bolle

nM

ath

2*

Brou

nsJa

mes

3*

Brou

nsW

ally

3*

Busk

ens-

Clae

ssen

sCe

ciel

3*

Cael

enG

iel

1*

Cast

roRo

bpa

di i

Cool

enCa

sper

1*

Cool

enPa

ul3*

Coor

ens

Joha

n3*

Cret

sken

sG

uy4*

Dan

sePe

ter

A.O

.W.

Dijc

k va

nH

an3*

Dill

esse

Taco

3*

Dou

ven

Hen

k1*

Ensi

nck

Ivo

1*

Euw

esBe

r4*

Fran

ssen

Karin

a3*

Fran

ssen

Mau

rice

4*

Fris

sen

Jean

not

0*

Gad

etBe

rry

3*

Gad

etKi

m2*

Gee

l van

Mar

co3*

Ger

ritse

nRa

lf4*

Naa

mVo

orna

amBr

evet

Ger

ritse

n-Sc

hefm

anIn

ge2*

Ghi

jsen

Pasc

al2*

Gra

af d

eD

ouw

e4*

Haa

gman

sJo

s3*

Ham

aeke

rsBe

n4*

Hen

drik

sJo

land

aA.

O.W

.

Hog

enbo

omD

iana

3*

Hov

ens

Ger

3*

Mar

jaO

scar

nvt

Ildiz

Osc

ar3*

Jaco

bsJo

s3*

Kerc

khof

fsH

arrie

4*

Koch

Huu

b3*

Koni

ngs

Paul

3*

Koni

ngs

Pete

r3*

Krv

erRu

ud3*

Krv

erW

erne

r4*

Lam

Wai

-Wah

A.O

.W.

Lank

kam

pCh

anth

al2*

Leen

dert

van

Nas

cha

3*

Lem

men

sSo

fie1*

Lem

men

sRo

bA.

O.W

.

Maa

ren

van

Dav

e1*

Maa

ren

van

Andy

1*

Mer

ten

May

ke3*

Neu

hof

Nic

ole

3*

Pend

ers

Erw

in4*

Pend

ers

Ton

0*

Ram

aeke

rsPe

ter

4*

Reid

Vale

rie2*

Rosm

alen

van

Kare

l3*

48

49

Ledenlijs

tN

aam

Voor

naam

Brev

et

Saei

diH

abib

3*

Sche

eres

Will

eke

1*

Schm

itzCo

en3*

Sem

mel

ing

Stef

an4*

Serp

enti

John

4*

Serp

enti-

Pers

oons

Coby

3*

Sier

sem

aH

enri

2*

Smae

lD

ave

1*

Smee

tsJo

han

4*

Snel

Mar

c3*

Soet

ers

Mar

co1*

Spee

tjens

Max

im0*

Spro

nken

Jero

me

3*

Stap

pen

v.d.

John

3*

Stas

sen

Larr

y3*

Stas

sen-

Bem

erSo

nja

3*

Tam

esRu

ud3*

Thijs

Roge

r3*

Thijs

-Coe

nen

Mon

ique

3*

Thor

neM

ick

3*

Tint

elen

van

Jos

2*

Troq

uet

Rona

ld2*

Turn

erH

eddy

0*

Verh

eijd

enG

errie

2*

Vleu

gels

Mau

rice

4*

Wijn

enPa

tric

k3*

Wijn

gaar

den

van

Pete

r3*

Will

ems

Han

s3*

Zand

en v

an d

erBr

am1*

Zand

ers

Geo

rges

3*

Zom

ers

Kare

n2*

50

Geusseltnieuws

Oplevering Geusseltbad weer vertraagd

De oplevering van het hypermoderne Geusseltbad loopt weer vertraging op. Als gevolg van het kort geding tussen gemeente Maastricht en bouwbedrijf over een constructiefout, is achttien weken extra bouwtijd nodig. Of het zwembad dit jaar nog open gaat is hoogst onzeker.

Maastricht Van onze verslaggever.

Dat blijkt uit het scheidsrechterlijk vonnis van de Raad van Arbitrage voor de Bouw, dat deze week ter inzage is gekomen. Maastricht en het bouwbedrijf dat de aanbesteding won van wat het duurzaamste zwembad van Nederland moet worden, botsten over buitengevels van de accommodatie die uit het lood bleken te staan.De bouw werd stilgelegd in afwachting van arbitrage. Opdrachtgever Maastricht ging niet akkoord met de oplossing die de bouwfirma aandroeg: een deel van de gevelbeplating opnieuw laten maken. Dat zou 250.000 euro kosten. De gemeente bracht in dat de aannemer de fout maakte en daarom ook moet oplossen.Dat kost bijna 900.000 euro en vergt drieneenhalve maand bouwtijd extra.

De LimburgerGepubliceerd op: 27.07.12 12:46

Geusseltbad wordt prachtig!

Geplaatst op 03 September 2012 in Maastricht ACTUEEL.

De bouw van het Geusseltbad vordert gestaag. Dusdanig dat de zwembaden voor het eerst gevuld worden.

Het multifunctionele bad met een vlonder die kan zakken waardoor de diepte van het water bepaald kan worden.

Ondanks dat er nog veel werk verzet moet worden ziet het sportcomplex er al indrukwekkend uit. Dat Maastricht een prachtig zwembadcomplex er bij krijgt is nu al duidelijk te zien. Een alles zeggende bevestiging daarvan kreeg wethouder Gerdo van Grootheest vanmiddag te horen van De Limburger journalist John Hoofs: Ik begrijp nu heel erg goed waarom u sportzaken in uw portefeuille wilde hebben.

51

Maandagmiddag kreeg (10 sep) de media de mogelijkheid om uitgebreid een kijkje te nemen in het complex achter het MVV stadion De Geusselt. Behalve het buitenbad inclusief een grote ligweide, zijn er straks vier zwemmogelijkheden in het Geusseltbad. Een recreatiebad, een multifunctioneel zwembad, een 25 meter wedstrijdbad en een zorgbad. De vier baden liggen in een groot gebouw naast elkaar. Door grote glasfaades zijn het echter toch onafhankelijke ruimtes. Door de transparantie van het glas blijft het ruimtelijke aspect evenwel volledig in takt. Indrukwekkend is de manier waarop in het zwembad met veel hout is gewerkt. Het maakt het Geusseltbad visueel zeer aantrekkelijk. Ook aan veiligheid is veel aandacht besteed. Zo beschikken de twee 25 meter baden over sensoren. Die geven een alarm af indien op de bodem van het zwembad een object op dezelfde plek een langere tijd stil ligt. Dat kan uiteraard duiden op een zwemmer die in moeilijkheden is geraakt.Het recreatiebad is inmiddels zo goed als klaar. Inclusief een brede glijbaan en een aantal pierebaden. Het multifunctionele bad heeft een beweegbare vlonder die het 25 meter bad zowel op volledige grootte kan brengen als kleiner in lengte kan maken. Tegelijkertijd kan hiermee ook de diepte van het bad worden ingesteld. De maximale diepte is liefst vijf meter. Onder andere om duikclubs te faciliteren. Het 25-meter wedstrijdzwembad is ook geschikt gemaakt voor de rariteitensport onderwaterhockey. Met gekleurde tegels zijn diverse markeringen gemaakt. In de nok van dit gedeelte zijn aan weerskanten houten tribunes gemaakt om publiek tijdens wedstrijden een goede kijkplek te geven. Het meest trots is wethouder Gerdo van Grootheest op het laatste bad speciaal geschikt voor mensen met beperkingen en ouderen: het zorgbad. Hier kunnen straks mensen die niet makkelijk in een gewoon zwembad uit de voeten kunnen op het gemak een uurtje te water gaan. De temperatuur van het water aangenaam en allerlei facilitaire ondersteuningen om de mensen veilig te water te laten en ook weer uit het water te halen.

Het 25 meter wedstrijdbad.

Maurice Bockting, directeur Maastricht Sport, is erg in zijn nopjes met hoe het complex er bij ligt. Dat zegt hij in de toekomstige kantine van de hockeyclub MHC.

52

Een enorme ruimte waar de hockeyers straks hun nieuwe thuishonk in zullen vinden. Een verdieping lager komt de gezamenlijke kantine van de voetbalverenigingen van RKASV (Amby) en Willem I. Deze horecagelegenheden als wel die van het zwembad blijven in beheer van de gemeente Maastricht. De sportclubs bestieren het wel met eigen beheerders, maar de gemeente kan het ook voor andere doeleinden gebruiken. De kantines van het zwembad worden uitgebaat door mensen in dienst van het complex.

Wanneer het zwembad precies opengaat is nog niet duidelijk.

Maurcie Bockting: We moeten het geduld opbrengen het complex te openen als het helemaal tip top in orde is. Dat is voor alle zwemliefhebbers als voor de exploitanten het beste. Op de website www.geusseltbad.nl valt te lezen dat het bad medio 2012 wordt geopend. Een niet meer haalbaar streven. Wel mag