Suiker 2

3blz.

Jef GeysKunstenaar Jef Geys is de beste ambassadeur die de Kempen ooit gehad heeft en ooit zal hebben. Overal ter we-reld heeft hij het Kem-pische Informatieblad al uitgegeven. Dit jaar vertegenwoordigt hij België op de Biënnale van Venetië. Daarvoor verzamelde hij onkruid uit heel de wereld. Sui-ker ging ernaartoe en zag dat het goed was.

4blz.

Vitalski en Van looVitalski en Van Loo zijn twee uitgeweken Kempenaars, die hou-den van literatuur en van lekker eten. Het kon niet anders dan dat ze mekaar vroeg of laat eens zouden tegen-komen. Uit de kruisbe-stuiving is een theater-voorstelling gegroeid: “Oot Kwisien”. Die blijkt een breed publiek aan te spreken. Vital-ski: “Na de voorstellin-gen komen de 57-jarige leerkrachten zedenleer steevast naar Bart en de jonge, bevallige da-mes naar mij.”

26blz.

VorminGskalenderBent u al gevormd? Neen? Dan hebben wij goed nieuws. Voortaan publiceren we in sa-menwerking met Vor-mingplus Kempen en ‘Uit In Vlaanderen’ een uitgebreide vormings-kalender in Suiker. Cursussen, workshops, lezingen, ... You name it, we’ve got it. Een cur-sus digitale fotografie? Kennismaken met de Chinese cultuur? Wok-ken voor beginners? Of werken met een ket-tingzaag? Het kan al-lemaal.

22blz.

mise-en-plisVrouwen met humor? Ze bestaan! En ver-domd als het niet waar is: ze zijn dichterbij dan je denkt! Ann Wal-therus en Dominique Minten van Mise-en-plis omschrijven zich-zelf als “twee dames met kronkels en in permanente staat van opwinding, maar gees-telijk gezond tot het tegendeel bewezen is.” Het redactieteam van Suiker stuurde er vei-ligheidshalve zijn enige vrouwelijke medewer-ker naartoe.

14blz.

louis de BoeckKoks zijn tegenwoordig beroemdheden. Je ziet vaker een kok op tv dan een tv-presentator. Het BV-schap wenkt van zodra je een eitje kunt klutsen. Maar dat is ooit anders geweest. “In mijn tijd werden de koks in de kelder gesmeten en moesten ze hun mond houden,” zegt Louis De Boeck. Hij was 34 jaar chef-kok in De Engel, het eerste Kempense res-taurant met een ster.

24blz.

olense kartoenale21 jaar geleden lan-ceerde Cois Veldeman aan de toog van café De Zwarte Stier een idee: “Als we nu eens een kartoenale zouden organiseren.” Hij werd vriendelijk verzocht wat minder wartaal uit te kramen en zijn bier werd afgepakt. Maar Cois Veldeman vond enkele sympathisanten en zie: 21 jaar later be-staat de Olense Kartoe-nale nog steeds.

nr.2

lekkerinteressant

NOVEMBER 2009

2 — November 2009 Suiker — 3

“Onkruiden zijn heel interessant omdat het planten zijn die gebieden koloniseren die eigenlijk door de mens gemaakt zijn. Deze planten moeten zich chemisch verdedigen en doen dat met stoffen die heel bruikbaar zijn voor de menselijke gezondheid,” vertelt etnobotaniste Ina Vandebroek midden in de installatie die de Balense ‘wereldkun-stenaar’ Jef Geys in het Belgische paviljoen voor de 53ste Biënnale van Venetië vormgaf.

De oud-leerlinge van Geys was een van de vier kennissen die de opdracht aan-vaardden binnen een vierkant van 1 à 2km (‘quadra’) rond hun woonst twaalf wilde planten met helende kracht te zoeken. (On)kruid uit de grootsteden New York, Moskou, Brussel en Villeurbanne (Lyon) werd gefo-tografeerd, geoogst, gedroogd en voorzien van de nodige informatie. Jef Geys maakte van het vergaarde gewas geen pittoreske stillevens, zoals u ondertussen wel door zal hebben. “Natuurlijk weet ik dat er ongeloof-lijke schilderijtjes gemaakt zijn van een bos asperges.” Niet de esthetische kwaliteit van de planten draagt zijn belangstelling weg, maar wel wat ze kunnen betekenen voor het leven van mensen: “Op wat kan een dakloze die tandpijn heeft bijvoorbeeld kau-wen om de pijn te verzachten.”

Met al dat levende, getekende, geschre-ven en beeldende materiaal werden de ze-ven vertrekken van het Belgische paviljoen in de Venetiaanse ‘Tuinen‘ omgeturnd tot één uitermate zorgvuldig ingericht en gedo-cumenteerd herbarium van straatvegetatie, en werden bij elk kruid de mogelijke medi-sche (‘Medicinale’) toepassingen uitgebreid genoteerd. De didactische, heldere opbouw leidde tot nogal wat onbegrip bij sommige

toeschouwers en critici, maar het is duide-lijk dat deze niet de moeite hebben gedaan goed te kijken en te begrijpen.

*Een kunstwerk van Jef Geys komt nooit uit de lucht vallen, zit altijd met zijn wor-tels diep in zijn en ander (kunst)leven. Al in het eerste ‘Kempische Informatieblad’ (1971), de (bijna) altijd kosteloze catalogus bij zijn tentoonstellingen, neemt hij in een overzicht van zijn toenmalige oeuvre onder de rubriek ‘Mensen –Relaties’ kunstwerken op als ‘Spruitkool geplant op vuilnisbelt’, ‘Kolen in mijn auto’ en ‘Kolen in dennenbos’ (1967/68). En ook nu, in de gelijknamige uitgave naar aanleiding van de Biënnale, maakt hij melding van 52 gebeurtenissen in zijn leven en kunst die rechtstreeks of onrechtstreeks verband houden met zijn ecologische ‘obsessies’: zelfgebakken broden in hartvorm, als carrosserieën glimmende fruitreliëfs, schilderend doorprikte valsheid van zaadzakjes, een zelf met recuperatie-materialen gebouwde chalet, voorstellen om een deel van de Parijse Cour Royale en het Antwerpse Middelheimdomein om te spitten tot groentetuin,

Het was trouwens de bedoeling dat deze nieuwe editie van Geys’ lijfblad eetbaar zou zijn, maar dat idee liep spaak op onoverko-melijke technische bezwaren.

Geys is echter te veel kunstenaar om

het project eenzijdig op ecologische leest te schoeien. Het instructieve gedeelte van zijn ‘Quadra’ wordt stoeis afgewisseld met nieu-we en oude teksten, tekeningen en foto’s die allerhande andere betekenissen toevoegen en de overzichtelijke kernstructuur netjes overhoophalen.

**Centraal in een van de zijkamers hangt zo de ‘Toets voor slaapdoosbewoners’, een cynisch beeldraadsel over wonen. De tekening gaat terug tot de expo ‘Wat eten we vandaag’ uit 1993 in het Witte de Withcentrum voor he-dendaagse kunst in Rotterdam. Ze werd als cover van het Kempische Informatieblad op 258.000 exemplaren huis aan huis verspreid in de woonwijken van de Alexanderpolder. In 2007 staat hetzelfde dessin met de gewij-zigde tekst ‘Test pour sans-abri’ op het voor-blad van het Kempens Informatieblad, editie Villeurbanne. Ook in de straten van de stad komt de pagina als affiche te hangen. Slaap-doosbewoners en daklozen kunnen hun voor-deel doen met het grootstedelijke, farmaceu-tische onderzoek ‘Quadra Medicinale’.

***Een heel kluwen van tengels spruit uit, een op het eerste gezicht eenvoudig, zeshoekig portretje van een zwarte man. Het wordt omringd door zes driehoeken van verschil-lende kleur en door de namen van rijke en arme wereldsteden. In feite vormt deze losse compositie een davidsster waarvan de verbindingslijnen zijn weggelaten en verwijzen de kleuren naar de nazisymbo-

len voor minderwaardige rassen en groe-pen. De volledige tekening vinden we op de frontpagina van het Kempische Infor-matieblad dat verscheen in 1991 n.a.v. de biënnale van Sào Paulo. De zwarte man is de voetballegende Pelé. Nieuw in deze col-lage zijn het zwarte streepje door de ogen en de menselijke schaduwen op de achter-grond. Het zijn directe verwijzingen naar de fotootjes met geblindeerde kinderen en de omtrektekeningen van slachtoffers van ongevallen of misdaden die Geys in tal van vroegere projecten gebruikte. Davidsster, doorgehaalde ogen en omtrektekening zijn krachtige middelen om zelfs een wereldster onder te dompelen in anonimiteit, zo ken-merkend voor een miljoenenstad.Verder zijn er schetsen van vrouwen en mannen, bloot of bedekt met planten of plantennamen, van een militair in battle-dress en van gewassen omringd met namen van steden. Er hangen opsommingen van namen van mensen en kruiden, maar ook verklarende teksten in wel tien talen, soms door elkaar gebruikt en allemaal eigenhan-dig in hoofdletters geschreven en op het ty-pische Geysiaanse bruine inpakpapier.

Het zijn uitlopers waarover telkens een boom valt op te zetten. Het is onmogelijk ze hier allemaal bloot te spitten. Een kunst-werk van Jef Geys, en bij uitbreiding zijn hele oeuvre, woekert namelijk als onkruid, neemt artistieke en andere ruimten in en ontwikkelt hierbij artistieke en andere pro-cessen en beelden die heel bruikbaar zijn voor de bevordering van onze geestelijke gezondheid, ons kritisch vermogen.

Tekst: Bart Janssen

Iemand de laatste tijd Frank De Winne nog gezien? Ik ook niet. Raar, want vol-gens het Nationaal Verbond van Weer-mannen en Weervrouwen (NVWW) pas-seert hij minstens één keer per dag. Het zal allemaal wel, maar ik heb niks gezien. Ik heb ook niet gekeken, moet ik zeggen.

Uit het oog, uit het hart. Iedereen is Frank een beetje kwijt, heb ik de indruk. Vergeten. Naar ‘t schijnt kwam er laatst nog een ouwe schoolkameraad van De Winne langs bij zijn woning. De vrouw van Frank deed open.

“Is Frank thuis?,” wilde de jeugdvriend weten.

“Hij is boven”, zei zijn vrouw. Ze wees naar de hemel.

“Ah, da’s goed. Voor ‘t zelfde geld was hij niet thuis geweest,” antwoordde de kerel. Madam de Winne moest hem te-genhouden of hij was de trap op gegaan. Hij dacht dat Frank op zolder zat.

Mensen vergeten snel, ondanks de nooit aflatende strijd van het NVWW om onze ruimtevaarder in herinnering te brengen. “Morgenvroeg kunt u Frank zien om 5 uur 19 minuten en 57 seconden. Hij verschijnt in westnoordwestelijke richting. Om 5 uur 20 minuten en 22 seconden ver-dwijnt hij weer in oostzuidoostelijke rich-ting. U kunt hem niet missen. Als u in de tuin gaat staan wuiven, kan hij u zien.”

Maar niemand wuift. De enige die wuift, is De Winne zélf. En tegenwoordig ook al niet meer zoveel als vroeger. Want sinds hij boordcommandant geworden is, moet hij vooraan zitten en het stuur vast-houden.

Het goede nieuws is dat zijn expeditie er bijna op zit. Want uit goede bron heb-ben we vernomen dat Frank De Winne zwaar depressief is en de dagen aftelt.

Jawel, op grote hoogte in een diep dal zit-ten: het kan. De voornaamste schuldige van Franks zwaarmoedigheid is brouwerij Guinness. Die bestaat dit jaar 250 jaar en om dat te vieren, wordt er een grootscha-lige wedstrijd georganiseerd. De geluk-kige winnaar krijgt -écht waar- een drie dagen durende opleiding tot ruimtevaar-der en ... hoppa: hij gaat de lucht in!

Het valt te begrijpen dat De Winne er van zo’n toestanden helemaal onderdoor-gaat. Twintig jaar gestudeerd, twaalf ton boeken van buiten geleerd, de zwaarste fysieke proeven doorstaan... en dan mag een of ander hersenloos en guinnesszwel-gend stuk onbenul de ruimte in na een opleiding van godbetert drie dagen. Net genoeg om aan zo’n halve was uit te leg-gen hoe de ruitenwissers van een ruimte-schip werken. Dat De Winne dagelijks zijn eigen urine moet drinken terwijl er in de guinnesshuttle een rijkgevulde koelkast staat, maakt het alleen nog erger.

Los van het onrecht dat hem wordt aangedaan, voelt Frank De Winne zich ook compleet vereenzaamd. Vervreemd van planeet aarde. Ook dat kunnen wij ons goed voorstellen. Yasmine dood, Fe-lice dood, Frank Vandenbroucke dood, Marco Borsato failliet, Helmut Lotti kaal en De Winne weet van niks. Hij beseft goed dat hij geen gespreksonderwerpen zal hebben als hij thuiskomt. Zelf heeft hij niks te vertellen -in de kringen waarin hij zich begeeft, scoor je niet met te zeggen dat je een halfjaar lang je eigen urine ge-dronken hebt- en gesprekken van andere mensen zal hij niet meer kunnen volgen. Een hel wordt het. Zeker bij de kapper, en daar moet hij vermoedelijk nog het eerst zijn. Want tegen de dag dat hij thuis is, is dat toch ook weer zes maanden geleden.

Roel Sels

Hij leve hoog, ja hoog

Kort Balense wereldkunstenaar op de Biënnale van Venetië

* ** ***

VENETIË - Hij is zonder twijfel de grootste hedendaagse Kempense artiest, bij uitbreiding ‘met voorsprong de belangrijkste levende Belgische kunstenaar’ (dixit kunstcriticus Marc Ruyters in <H>ART) en bij verdere uitbreiding ‘One of the most important European artists to emerge since the war’ (dixit conceptueel pionier Dan Graham). Op zijn vijfenzeventigste actiever dan ooit, vertegenwoordigt hij dit jaar België op de Biënnale van Venetië en hij doet dit, zijn reputatie getrouw, met één omvangrijk en omstreden kunstwerk. Jef Geys maakte met ‘Quadra Medicinale’ in de Giardini van Venetië een krachtige, vertakte heester met tal van uitlopers naar zijn vroegere creaties en interventies.

Jef Geys overtuigt met onkruid

steun en word lid van de ‘Club van 100’Hebt u een hart voor cultuur? Wilt u uw bedrijf een cultureel imago aanmeten? Bent u geïnteresseerd in een aantal vrijkaarten voor culturele voorstellingen? Wilt u lokale artiesten een hart onder de riem steken? Vindt u het ook een verademing om tussen de tientallen reclameblaadjes ook eens een informatieve en reclamevrije krant aan te treffen?Dan hebt u een goede reden om Suiker te steunen en toe te treden tot de ‘Club van 100’. Voor alle info belt u naar Leen Verwaest (0495 53 54 80) of mailt u naar [email protected].

DESSEL - De bibliotheek van Dessel ontvangt op 30 november Christine Van Broeckhoven, buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit van Antwerpen en wereldwijd een autoriteit in het weten-schappelijk onderzoek naar dementie en alzheimer. Onlangs haalde Van Broeck-hoven nog de internationale pers nadat ze samen met een team van wetenschap-pers het onderzoek naar alzheimer in een stroomversnelling heeft gebracht. Sinds 2007 is Van Broeckhoven ook kamerlid

van de sp.a en actief in ethische en maat-schappelijke vraagstukken zoals eutha-nasie of het gelijkekansenbeleid.

Aansluitend zal Rob Philipsen, voorzit-ter van de Alzheimerliga regio Mol, uitleg geven over de werking van de Vlaamse Alzheimerliga. Inschrijven kan vanaf 3 november in de bibliotheek, of telefonisch op 014 38 99 31. Er is een beperkt aantal plaatsen. De lezing vindt plaats in het ad-ministratief centrum ‘De Plaetse’ in Des-sel. Inkom: 2,50 euro, koffie inbegrepen.

musica meridianaTURNHOUT – Voor het vierde jaar op rij organiseert Dirk Noyen van Mu-sica Meridiana aperitiefconcerten in de raadzaal van het stadhuis van Turn-hout. Op zeven zondagen -van oktober tot en met mei- stelt Musica Meridiana er kwalitatief hoogstaande ensembles voor.

De concerten beginnen telkens om 11u en duren een uur. Nadien krijgen de be-zoekers een aperitiefje, dat inbegrepen is in de prijs van 10 euro.

Op 8 november treedt een barokduo op: Marian Minnen (barokcello) en Wouter Dekoninck (klavecimbel). Zij verdienden hun sporen bij ensembles als La Petite Bande, Les Muffatti en het Hildebrandt Consort.

christine Van BroeckhoVen

De Biënnale van Venetië, nog tot 22 november 2009 in ‘Giardini della Bi-ennale’ en ‘Arsenale’

Vitalski: (steekt gedecideerd van wal) “Ik sprak voor het eerst met Bart Van Loo toen hij me kwam opzoeken na een van mijn voorstellingen met Guido Belcanto. Na amper drie minuten waren we al in een ge-animeerde discussie verzeild geraakt over Markies de Condorcet, een voor de meeste mensen onbekend figuur uit de 18de eeuw, behalve dan voor literatuurminnaars zoals wij. We kwamen er dus gauw achter dat wij allebei een zwak hebben voor literatuur uit de 18de en 19de eeuw. Die gedeelde passie moésten we gewoon naar het theater bren-gen. (onderbreekt zijn betoog plots) Zeg, ga jij dit allemaal opschrijven? Dan zal ik wat trager spreken.– Waarvoor dank. Maar wat ik wilde vra-gen: kunnen jullie de voorstelling eens om-schrijven?Bart: “Ze situeert zich ergens tussen een encyclopedie en een moppenboek. “Oot Kwisien Literair” is een scheurkalender van culinaire wijsheden, aangevuld met de grappen van Vitalski. Zie het als infotain-ment. Voor het publiek is het lachen, maar tegelijkertijd ook iets bijleren. Vitalski: “Stand-upcomedy is dood, de mensen zijn dat beu. Lachen om te lachen is niet voldoende. Wij voegen iets toe. Het is een combinatie van humor en geschiede-nis. Voor Bart is deze voorstelling trouwens een manier om los te breken uit dat muffe, literaire wereldje waarin hij zich doorgaans beweegt. Hij wilde ook wel eens weten wat het is om met twintig kilo affiches door de stad te zeulen, nietwaar Bart?”Bart: “Ja, was me dat een misvatting, zeg. Ik dacht dat Vitalski mensen in dienst had voor dat soort dingen. Maar neen, die doet gewoon alles zelf!”Vitalski: “Je ziet het: voor Bart is dit al-lemaal heel nieuw. Ikzelf sta al twintig jaar op de planken; vanuit die ervaring kan ik hem uiteraard veel bijbrengen. Bijvoor-beeld dat het niet nodig is om twee minu-ten voor je op moet je tekst nog na te lezen. Of dat hij, om zijn woorden kracht bij te zetten, niet telkens dat wijsvingertje in de lucht moet steken. Hij mag dat niet meer doen van mij, want dat heeft een te hoog brilsmurfgehalte.”

Bart: “We hebben afgesproken dat ik hem, telkens ik dat doe, een halve euro moet. De teller staat intussen al op twin-tig euro.”– Bestaat het gevaar niet dat Vitalski, met al zijn ervaring als performer, jou gaat overschaduwen?Bart: “Tijdens de repetities is er een rol-verdeling gegroeid. Ik ben degene die als een soort professor iedereen bij de les houdt en zorgt voor het ernstige discours, terwijl Vitalski de grappen maakt. En dus ook met de meeste lachsalvo’s gaat lopen.”Vitalski: “Nochtans wordt de beste grap van de avond door Bart verteld. En ik wil

hier meteen toch ook even zeggen dat ik Bart heel grappig vind. Grappiger dan Alex Agnew zelfs.”Bart: “Dank je, Vitalski, maar da’s te veel eer. De lezingen die ik als auteur geef, zijn ook veelal ernstig van aard. Wanneer je daartussendoor eens een grapje verkon-digt, scoor je natuurlijk makkelijk. In de voorstelling is dat anders. Ik de ernst, Vi-talski de grappen.”Vitalski: “En dus ook de groupies. Na de voorstelling komen de jonge, bevallige da-mes steevast naar mij. Bart krijgt enkel 57-jarige leerkrachten zedenleer die komen vragen of hij op hun school een lezing wil

komen geven. Dat heb je dan met dat ern-stige imago.”Bart: “Je moet er wel bij zeggen dat jij je boek gratis weggeeft na de voorstelling, terwijl ik dat van mij verkoop. Ik moet wel leven van mijn pen, hoor.”Vitalski: “Ach, boeken verkopen is niet meer van deze tijd. Ik leef van mijn stem. (op plechtige toon) En van the art of being Vitalski.Bart: “Da’s waar. Soms voelt het alsof ik te gast ben in Vitalskiland. Want Vitalski is en blijft de ster van deze voorstelling.”Vitalski: (op dreef)“Dat spreek ik tegen. Mijn rol is die van de voorname gastheer.

Suiker — 54 — November 2009

Vitalski en Bart Van Loo op culinair-literaire ontdekkingstocht in “Oot Kwisien Literair”

In de voorstelling ben ik degene die vragen stelt aan Bart. Ik doe dat met veel plezier, want ik luister heel graag naar hem. Ik laat Bart de ruimte om zichzelf te zijn in Vitalskiland, is het niet?”Bart: “Juist. Ik voel me er dan ook heel erg welkom.” (lacht)– Tijdens de voorstelling wordt er gebruik-gemaakt van een geurmachine. Hoe moet ik me dat voorstellen? Vitalski: “Kijk, ik maak al twintig jaar theatervoorstellingen, en elke keer is er tij-dens de voorbereidende vergaderingen wel ne frisse die zegt: “We zouden eens iets met geuren moeten doen”. Wel, wij doen het nu gewoon.”Bart: “Het is wel subliminaal hé, die geur. Niet overheersend. Je zit in de zaal en plots merk je dat er een zweem van, bijvoorbeeld, chocoladegeur voorbijtrekt.”Vitalski: “Eigenlijk brengen wij best wel revolutionair theater, hoor. Met die nooit geziene combinatie van humor, educatie en geur.”

Bunnies– In de voorstelling gaan jullie op zoek naar het lekkerste gerecht aller tijden. Zijn jullie zelf ook gastronomen?Bart: “Ik heb Vitalski culinair moeten op-voeden. Ik heb hem meegenomen naar het legendarische restaurant Le Train Bleu, in de Gare du Lyon. En vanmiddag hebben we hier in Antwerpen in La Ville koeienwan-getjes gegeten, eveneens onbekend terrein voor Vitalski. Ooit wilde hij voor mij steak bakken, maar bij gebrek aan bakboter deed hij dat dan maar in mayonaise.”Vitalski: “Och, boter of mayonaise: dat komt op hetzelfde neer. Ik kan niet zo ro-mantisch doen over eten. Voor mij is eten niets meer dan een manier om te stoppen met honger hebben. Niet dat het me on-verschillig laat; natuurlijk eet ik liever een goed gebakken steak dan koud geworden lasagne. Maar ik snap niet hoe sommige mensen zo lyrisch kunnen doen over eten of wijn. Ik ben ervan overtuigd dat die mensen dat doen om een innerlijke leegte te verbloemen. Maar dat terzijde. Ik geef toe dat Bart een betere kok is dan ikzelf. Al komt dat bij hem wel veeleer voort uit een neurose. Bart moet altijd iets te doen hebben, anders wordt hij gek. Wanneer we bij mij thuis vergaderden over de voor-stelling, vroeg ik hem wanneer hij vertrok altijd wat hij ging doen. “Soep maken”, zei hij dan.Bart: “Dat groeide uit tot een running gag, zonder dat ik het wist. Dan vroeg zijn vrien-din, wanneer ze thuiskwam, schijnbaar achteloos: “Ben je al weg, Bart? En wat ga je doen?”, en antwoordde ik natuurlijk weer

dat ik soep ging maken. En die twee maar gniffelen achter mijn rug.”Vitalski: (vleit zich neer op de sofa) “Zeg, mag ik misschien eens beleefd informeren of je nog niet genoeg input hebt? Wij zijn best wel moe en zouden graag nog even neerliggen voor we gaan eten.”– Ik heb nog enkele vragen, maar je mag ze gerust liggend beantwoorden. Ik wou het nog even over jullie blogs hebben.Bart: (enthousiast) “Ha, onze blogs! Wel, dat is in feite de mooiste illustratie van het verschil tussen ons beiden, want wij vullen onze blogs volledig anders in. Die van mij gaat bijvoorbeeld vrijwel uitsluitend over de Franse literatuur, en...Vitalski: (vult aan) “… ik verzamel bun-nies op de mijne.”– Bunnies?Bart: “Ik zal het even uitleggen. Vitalski

plaatst bijna alleen maar foto’s op zijn blog. De vrouwen die hij fotografeert, noemt hij bunnies. Ga morgen maar eens kijken, want waarschijnlijk ben jij de volgende.”– Ik heb de indruk dat Vitalski zijn privéle-ven nogal te grabbel gooit op zijn blog.Vitalski: “Dat klopt eigenlijk wel. Ik zal je trouwens in primeur verklappen welk groot nieuws ik er morgen op ga posten. Ik word vader. Als alles goed gaat, zal mijn vriendin in mei bevallen. Als het een jongen is, noe-men we hem Achil. En als het een meisje is, Liliane.”(Een medewerker van de schouwburg komt langs om te vragen wat de heren straks wil-len eten.)Vitalski: “Doe mij maar weer die bini’s, of hoe heet dat. Die zijn wel lekker.”Bart: “Het zijn blini’s, Vitalski. Je ziet het: hij kent echt niks van eten.” (lacht)

lans Voor timmermans– Jullie hebben allebei Kempense roots. Houden jullie die in ere?Vitalski: (veert recht) “Zeker en vast. De Kempenaar is de neger van de wereld! Dé underdog bij uitstek in Vlaanderen! Als je van Leuven of Brussel bent, krijg je van-zelf een platencontract aangeboden, zelfs als je geen muzikant bent. Zo erg is het. Terwijl de grootste artistieke talenten uit de Kempense zandgrond zijn opgetrokken. Ikzelf ben een cultfiguur in plaats van een superster, enkel en alleen omdat ik van de Kempen ben. Maar goed, ik ben wel blij dat de zalen vol zitten wanneer ik optreed. En dat ik vier uur lang geïnterviewd word door een Kempense journaliste, uiteraard.” (knipoogt)Bart: “Toch spreken wij nooit echt Kem-pens met elkaar, hè Vitalski? Eerder een soort gekuiste, Antwerps getinte versie.”Vitalski: “Turnhouts spreken, ik kan dat zelfs niet meer. Enfin, eigenlijk ben ik van Vosselaar afkomstig, en dat dialect ben ik nooit echt machtig geweest. Het was zelfs zo erg dat ze me daar uitscholden voor Hol-lander.” (hilariteit)– Hebben jullie als zelfverklaarde litera-tuurminnaars één favoriet schrijver of boek?Bart: “Goh, als francofiel is de verleiding natuurlijk groot om bekende literaire grootheden als Simenon of Balzac te noe-men. Maar speciaal voor Suiker wil ik hier een lans breken voor Felix Timmer-mans. Een groot schrijver, met Kempense roots bovendien. De sterfscène van boer Wortel in Boerenpsalm, of een citaat als “Kweken is onze roep, zowel kinderen als savooien” uit datzelfde werk: ik vind dat geweldig schoon. Kort voor zijn dood heeft Timmermans nog een prachtige dicht-bundel geschreven: “Adagio”. (declameert) “De kern van alle dingen is stil en einde-loos. Alleen dingen zingen, ons lied is kort en broos. En donker zingt mijn bloed, van heimwee zwaar doorwogen. Ik zeil langs regenbogen, Gods stilte tegemoet.” Voor-uit Vitalski, nu jij nog. Wie is jouw favo-riet?Vitalski: “Wel, ik wil eigenlijk een lans breken voor een stripverhaal dat nog moet verschijnen. Het is getiteld “Het Verdriet van Turnhout”, en de tekenaar is mijn broer Serge Baeken, thans ook stadsteke-naar van Turnhout. Eindelijk erkenning! Voilà. En mogen we dan nu nog even gaan rusten?”– Ga jullie gang. Ik weet genoeg.

Tekst: Floor Deckx Foto’s: Bart Van der Moeren

Eten is gewoon een manier om te stoppen met honger hebben.“ ”

OOt Kwisien LiterairBart Van Loo is romanist en vaandeldrager van de Franse literatuur. Hij is auteur van het reisboek “Parijs Retour”, waarin hij Frankrijk doorkruist op zoek naar herin-neringen aan beroemde schrijvers als Balzac, Hugo en de Maupassant. Op dit moment werkt hij aan “O vermiljoenen spleet!”, een boek over de geschiedenis van de (Franse) erotische literatuur. Zijn tweede boek, “Als kok in Frankrijk”, vormde de basis voor de voorstelling “Oot Kwisien Literair”. Hierin gaan Bart Van Loo en Vitalski (schrij-ver, performer en zelfverklaard nachtburgemeester van Antwerpen) op zoek naar het lekkerste gerecht aller tijden. Aan de hand van fragmenten uit de wereldliteratuur brengt het duo op humoristische wijze verslag uit van onder meer de heldhaftige avon-turen van meesterkok Vatel, de vraatzucht van Lodewijk XIV en het verband tussen Marie-Antoinette en de croissant.

“Oot Kwisien Literair” is te zien in cc. ’t Schaliken in Herentals op 14 november 2009 om 20u (014 28 51 30) en in cc De Mol in Lier op 18 november om 20u15 (03 488 06 79).

www.vitalskiblog.blogspot.com, www.bartvanloo.info

HERENTALS - “Oot Kwisien Literair”, zo heet de voorstelling waarmee performer Vitalski en auteur Bart Van Loo rondtoeren. Twee naar Antwerpen verkaste Kempenjongens gaan op zoek naar het lekkerste gerecht aller tijden door zich onder te dompelen in de onuitputtelijke bron der wereldliteratuur.Dat ze allebei gebeten zijn door het woord wordt snel duidelijk tijdens het gesprek dat we hadden met Vitalski en Bart Van Loo in de Arenbergschouwburg, enkele uren voor de première van hun eerste gezamenlijke podiumproject “Oot Kwisien Literair”. Vitalski spreekt in volzinnen zoals alleen hij dat kan. Van Loo diept de ene literaire anekdote na de andere op en heeft niet de minste moeite om zijn favoriete verzen uit het hoofd te declameren. Geen wonder dat het zo goed klikt tussen die twee.


sCHouwburGKalender november

Adressen en contactgegevens: De Warande , Warandestraat 42, 2300 Turnhout, tel: 014 41 69 91, [email protected], www.warande.be – De Werft , Werft 32, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66, [email protected], www.dewerft.be – De Halle , Markt 1, 2440 Geel, tel: 014 56 66 66; [email protected], www.dewerft.be – ‘t Getouw , Molenhoekstraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 09 00, [email protected], www.getouw.gemeentemol.be – Rex , Smallestraat 2, 2400 Mol, tel: 014 33 08 88, [email protected], www.getouw.gemeentemol.be – Zaal Ootello , Ezaart 162, 2400 Mol, tel: 014 31 81 16, www.ootello.be – ‘t Schaliken , Grote markt 35, 2200 Herentals, tel: 014 28 51 30, [email protected], www.herentals.be – ‘t Heilaar , Heilaarstraat 35, 2340 Beerse, tel: 014 60 07 70, [email protected], www.beerse.be – De Djoelen , Steenweg op Mol 3 bus 2, Oud-Turnhout, tel: 014 46 22 32, [email protected], www.oud-turnhout.be – De Wouwer , Kloosterstraat 4, 2380 Ravels, tel: 014 65 21 55, [email protected], www.dewouwer.be – Het Gevolg , Otterstraat 31-33, 2300 Turnhout, 014 42 63 27, [email protected], www.hetgevolg.be

15:00 – ‘t Heilaar – Beerse

Nat Gras – schaapwel – € 5 14:30 – ‘t schaliken – Herentals

Laika eN BoNteHoNd – Peer – € 815:00 – de Warande, schouwburg – turnhout

d’irque eN FieN – oh suivant – € 920:15 – de Werft – Geel

ComPaNie trois PiPes – Welkom in het bos – € 10 17:00 – de Warande, schouwburg – turnhout

de tHeaterFamiLie – Pippi zet de boel op stelten – € 2914:00 – de Warande, schouwburg – turnhout

de tHeaterFamiLie – Pippi zet de boel op stelten – € 2919:00 – de Werft – Geel

toNeeLsCHaP Beumer & drost – maliënkolder – € 6,520:00 – ‘t Getouw – mol

oPeraProjeCtie CarmeN – GeorGes Bizet – € 520:15 – ‘t Heilaar – Beerse

aLex aGNeW – more human than human – € 1520:15 – de Werft – Geel

tHe CoWBoy aNGeLs xL Ft Lais / de soNs oF NavaroNe – € 12,512:15 – ‘t Getouw – mol

amaryLLis – € 020:00 – zaal ‘t Hof – Herentals

tHe NiCo vaN GeNdt ProjeCt + CosmoPoLitiCs – in concert – € 1020:15 – ‘t Heilaar – Beerse

aLex aGNeW – more human than human – € 15 20:00 – st:-Waldetrudiskerk – Herentals

masterCLass siGisWaLd kuijkeN – Hohe messe: mis in b-klein (Bach) – € 12 20:15 – de Warande, kuub – turnhout

de xaveriaNeN – Najaarsconcert – € 720:15 – de Warande, schouwburg – turnhout

roBerto FoNseCa – € 1814:00 – ‘t Getouw – mol

vaN vLees eN BLoed (maratHoNserie) – (zonder buffet) – € 9 14:00 – ‘t Getouw – mol

vaN vLees eN BLoed (maratHoNserie) – v(met buffet) – € 1520:15 – keiheuvel – Balen

soetkiN verWiLt, vimaLa NijeNHuis, zdeNLy aNtoN / Bad vaN marie / tG Boaz – sojoez – € 1020:15 – de Halle – Geel

BeNder BaNjax – € 9 20:00 – ‘t Getouw – mol

tHe Boy iN tHe striPed Pyjamas (FiLm + moLse GetuiGeNisseN over Woii) – € 020:15 – de Warande, schouwburg – turnhout

tHomas smitH – Will set you free – € 12 20:15 – de Warande, schouwburg – turnhout

de WerF / FraNk adam – duizend-en-één-nacht – € 920:15 – rex – mol

CaNadiaN Brass – Wereldtournee (exclusief in België) – € 3020:15 – de Warande, schouwburg – turnhout

oumou saNGaré – € 2120:00 – ‘t schaliken – Herentals

GiNo saNCti – v:i:P: – € 1220:15 – de Werft – Geel

ComPaGNie LodeWijk / Louis – Camping vaucluse – € 10 20:15 – de Werft – Geel

ComPaGNie LodeWijk / Louis – Camping vaucluse – € 10 20:15 – rex – mol

CaNadiaN Brass – Wereldtournee (exclusief in België) – € 3020:15 – st.-Pieter & Pauwelkerk – mol

zeFiro torNa eN eNsemBLe PoLyFooN – in flagrante delicto – € 1820:15 – splichal – turnhout

FC BerGmaN Wandelen op de Champs-elysées – € 1219:00 – rex – mol

raF WaLsCHaerts – zoon – € 6,520:15 – de Werft – Geel

kLeiNkuNsteiLaNd – te vroeg, te mooi – € 19,520:15 – splichal – turnhout

FC BerGmaN – Wandelen op de Champs-elysées – € 1220:15 – de Warande, kuub – turnhout

sam vLoemaNs – an evening with ::: sam vloemans – € 1419:30 – de Warande, kuub – turnhout

Beat dis Feat. Nid & saNCy, soLdout, ... – € 1220:00 – ‘t schaliken – Herentals

Bart vaN Loo eN vitaLski – oot kwizien literair – € 1220:00 – de Wouwer – ravels

jaN de WiLde & vrieNdeN – € 16,520:15 – ‘t Heilaar – Beerse

de NieuWe sNaar – Foor 11 – € 2020:15 – de Werft – Geel

GeeN FamiLie – Help ons – € 10 20:15 – rex – mol

Wim HeLseN – Het uur van de prutser – € 1620:15 – de Warande, schouwburg – turnhout

LieBreCHt vaNBeCkevoort – € 18 20:15 – splichal – turnhout

FC BerGmaN – Wandelen op de Champs-elysées – € 12‘t Getouw – mol

GemeeNteLijke aCademie voor muziek eN Woord – Laureatenconcert – € 6 14:30 – rex – mol

tHeater tieret – kronkel – € 6,5 20:15 – ‘t Heilaar – Beerse

de NieuWe sNaar – Foor 11 – € 20 20:15 – de Warande, schouwburg – turnhout

aNdreW Bird – € 19 14:00 – de Warande, schouwburg – turnhout

LeaH tHys – my tribute to the diva (marlene dietrich) – € 14

20:15 – de Warande, kuub – turnhout

tHeater artemis eN tHeater aNtiGoNe – Woeste hoogten – € 1020:15 – de Halle – Geel

No aNGry youNG maN – € 9

19:00 – de onthaasting – mol

dirk vaN der LiNdeN sWiNG trio – jazzy dinnerconcert (inclusief brunch) – € 3020:15 – de Werft – Geel

PassereLLe – WeallGo en slowshow – € 10 20:15 – de Werft – Geel

PassereLLe – WeallGo en slowshow – € 10 20:15 – de Warande, schouwburg – turnhout

toNeeLHuis / WayN trauB – Wayn Wash iii – maria magdalena – € 1420:00 – ‘t schaliken – Herentals

de WerF / FraNk adam – duizend-en-één-nacht – € 820:00 – ‘t Getouw – mol

de FooraPeN, de Heidediva’s, PoL eN Freddy – mollemuzement – € 1020:00 – de djoelen – oud-turnhout

kommiL Foo – Wolf – € 2220:15 – rex – mol

Neeka eN mariaNNe dissard – Female singer-songwriters – € 1220:15 – Het Gevolg – turnhout

Het GevoLG – Cloaca – € 1620:15 – de Warande, schouwburg – turnhout

yevGueNi + BuurmaN – € 1620:15 – de Werft – Geel

imProPera – € 10 20:15 – rex – mol

HoLLaNdse Comedy-meideN – ruig / rustig blijven – € 1220:15 – Het Gevolg – turnhout

Het GevoLG – Cloaca – € 1613:30 – rex – mol

sProokjes eN zo – aquarium – € 6,513:30 – de Warande, kuub – turnhout

ProviNCiaaL orkesttorNooi – € 014:00 – de Werft – Geel

vLaams muziektHeater eN marCo Bakker – dunkelrote rosen – € 12,515:30 – rex – mol

sProokjes eN zo – aquarium – € 6,520:15 – de Warande, schouwburg – turnhout

simoeNs trio 20:15 – de Werft – Geel

eLvis Peeters – de sfeer van grote dagen – € 10

20:15 – Het Gevolg – turnhout

Het GevoLG – Cloaca – € 1620:00 – de djoelen – oud-turnhout

Guido BeLCaNto eN WiLLy WiLLy – Bluesbroeders – € 1520:15 – de Werft – Geel

Comedy CaFé – Finalistentour Comedy award 2009 – € 920:15 – de Warande, schouwburg – turnhout

uLtima vez / Wim vaNdekeyBus / mauro PaWLoWski – Nieuwzwart – € 18 20:15 – Het Gevolg – turnhout

Het GevoLG – Cloaca – € 1620:00 – ‘t schaliken – Herentals

verNieuWd GeNts voLkstoNeeL – uniroyal – € 1220:15 – de Werft – Geel

eNsemBLe LePoreLLo – macbethbranding – € 12 20:15 – Het Gevolg – turnhout

Het GevoLG – Cloaca – € 1620:15 – de Werft – Geel

BauWeNs, Pessemiers eN de vos – de alpenzusjes – € 12,5

20:15 – de Warande, schouwburg – turnhout

GermáN jaureGui – sunset on mars – € 12 20:15 – Het Gevolg – turnhout

Het GevoLG – Cloaca – € 1621:00 – zaal ootello – mol

Bord du Nord – jazzconcert – € 921:30 – de Warande, kuub – turnhout

mauro PaWLoWski – € 1419:00 – Parochiezaal Gompel – mol

mark tijsmaNs – de Grote mark tijsmans theatershow – € 6,5 20:15 – de Werft – Geel

aCademie voor Woord, muziek eN daNs – Laureatenconcert – € 8 20:15 – rex – mol

Fred deLFGaauW – minder is meer (Best of) – € 1220:15 – de Warande, schouwburg – turnhout

ruPa & tHe aPriL FisHes + david krakauer – dubbelprogramma 18 20:15 – Het Gevolg – turnhout

Het GevoLG – Cloaca – € 1621:00 – ‘t Getouw – mol

Leki / dj zoHra – Girl Power (dubbel staand) – € 1214:30 – de Werft – Geel

eNsemBLe LePoreLLo & emaNoN eNsemBLe – Hoe het varken aan zijn krulstaart kwam – € 6,514:30 – ‘t schaliken – Herentals

HoutHaNdeL aNtWerPeN eN eNsemBLe exPLoratioNs – kampvuur – € 1315:00 – de Warande, schouwburg – turnhout

Nova – turn- en dansshow

1 3 4 5 6

7 8 9 10 11 12 13

14 15 16

17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29

TURNHOUT - Wayn Traub is op zijn zachtst gezegd een buitenbeentje in het podiumkunstenlandschap. Zelf om-schrijft hij zijn eigenzinnige combinatie van theater, film, woord en muziek als “cinemaopera”. Een decennium lang sleutelt hij al aan deze theatrale vorm. Nu laat hij alles samenkomen in het derde deel van zijn Wayn Washtrilogie: “Maria-Magdalena”. De opvolger van “Maria-Dolores” en “Jean-Baptiste” is opnieuw een sublieme combinatie van film en theater. Een groot deel van de beelden werd gedraaid in China. Zhibo Zhao, een van China’s sterdanseressen, en muzikant Gabriel Rios spelen een on-verwachte rol in de film. Wayn Traub: “Mijn fascinatie voor het oosten heeft te maken met hun gevoel voor esthetiek en schoonheid. De klassieke Chinese dans is een zeer verfijnde, zeer vrou-welijke manier van dansen. Het is een levenslange toewijding. Ik hou van die eenvoud en technische perfectie.” Het Noorse technowonder Jåån Hellkvist zorgde voor de muziek. Zijn eigentijdse muzikale score wordt doorweven met een beeldentaal die schatplichtig is aan MTV, de commerciële film, Amerikaan-se feuilletons en internet. Wayn Traub creëert in “Maria-Magdalena” een uni-versum waarin onder meer Aziatische nonnen, Afrikaanse warenhuisrappers, katholieke bisschoppen, twee kunstcri-tici en een soldaat-dichter een netwerk van bevreemdende verbanden spannen. Zijn wereld is er een waarin agressie, snelheid, nachtleven, verleiding, onder-gang, depressie, angst en verlangen naar schoonheid en samenhang een hoofdrol spelen.

Wayn Traub speelt zijn sterkste troe-ven uit in deze voorstelling: zijn uitste-

kende montagetechniek, zijn bijzondere podiumprésence en zijn unieke stemge-luid. In de rol van sjamaan-zanger Io-kanaan staat hij alleen op de scène, in een universum dat het midden houdt tus-sen een installatie en een rituele setting. Zelf noemt hij het een terugkeer naar zijn beginperiode: “Mijn werk was stil-aan geëvolueerd naar te veel esthetiek en te weinig ritueel. Daarom keer ik nu terug naar het begin. Ik sta opnieuw al-leen op de scène zoals toen ik in mijn be-ginjaren bij het Gentse theater Victoria mijn performancereeks Mise-en-Traubs bracht. Ik wil het ambacht waarin ik mij heb bekwaamd, combineren met de strijdlust van toen. Mijn oplossing ligt in een extremisering van mijn werk: back to basics, maar dan met de ervaring die ik nu heb. Ik voel me eindelijk weer 100 procent gelukkig op de scène.”

Wayn Traub is een kunstenaar pur sang. Voor wie daar nog aan zou twijfe-len, tot slot nog even dit veelzeggende citaat: “In het theater, maar ook in an-dere kunsten, wordt nog maar weinig uit innerlijke noodzaak gemaakt. Kunst is voor velen een job waarvoor je subsidies krijgt en dan kan je, als het even meezit, jaren functioneren. Je voelt dat er geen passie in zit. Als je, zoals ik, zo lang aan een productie werkt, dan zie je ook echt af. Elke voorstelling die ik maak, is 100 procent creatie, van decor over muziek tot tekst. En toch word je continu verge-leken met en op het zelfde niveau beoor-deeld als iemand die een Shakespeare neemt en er een muziekje van Mozart onder zet. Mijn roeping is te scheppen. Niet te recycleren.”

Wayn Traub brengt “Maria-Magdale-na” in De Warande op donderdag 19 no-vember om 20u15.

GEEL - Tsunami’s, aardbevingen, boot-vluchtelingen, oorlogsslachtoffers, voed-seltekorten, pandemieën en verloren gelegde landmijnen: internationale hulp-organisaties kunnen niet bijhouden met het helpen van mensen, overal ter wereld.

“Help ons” is de tweede avondvul-lende cabaretvoorstelling van het nog redelijk nieuwe Nederlandse gezelschap “Geen familie”.

De voorstelling concentreert zich rondom alle mogelijke manieren van hulp bieden. Wat is de beste manier om te helpen? Is geld altijd de oplossing? Wie bepaalt of iemand hulpbehoevend is? Komt hulp bieden altijd voort uit ego-

ïsme? En zo ja, is dat een probleem?Hulpacties zijn van alle tijden, maar

de invulling ervan is sterk aan verande-ring onderhevig. De laatste jaren worden de acties grootser en spectaculairder. Grote tv-shows, massale inzamelingen en BV’s die zich voor het goede doel laten opsluiten in een huis. Is spektakel nodig om mensen in beweging te krijgen?

‘Geen familie’ stelt enkele problemen aan de kaak en aangezien november zowat de hulpactiemaand bij uitstek is, kunt u maar beter goed opletten en naar hun wijze raad luisteren. De voorstelling vindt plaats op zaterdag 14 november om 20.15u. Tickets kosten 10 euro.

Geen familie: “help ons”

GEEL - Cc de Werft is toonaangevend op het vlak van comedy. In oktober stond de Britse comédienne Sarah Millican er nog op de planken, in november nodigt de Werft al een nieuwe Engelse topper uit: Impropera.

Kruis een aantal improvosatiekunste-naars met opera en je krijgt Impropera. Zo simpel is het, en tegelijk zo uniek. Een bende Britse comedians, operazangers en muzikanten maakt elke avond een verras-sende, nieuwe voorstelling. Zonder parti-tuur, zonder script, zonder vangnet. Maar

mét de hulp van het publiek. Impropera is onweerstaanbaar grappig. In Groot-Brit-tannië stonden ze al op de grootste podia en traden ze op de grootste festivals op (Edinburgh, London, ...). Altijd gedacht dat opera saai was, of niks voor jou? Dan moet je het eens proeven als er doldwaze humor overheen wordt gegoten. Impropera brengt een avond vol improvisatie, humor, interac-tie en passie. Opera met de adrenaline van stand-upcomedy: de combinatie wérkt.

Engeland ging al helemaal uit de bol. En nu u nog. Op zaterdag 21 november, om 20.15u, staat Impropera in de Werft. Kaar-ten kosten 10 euro.

impropera

MOL, HERENTALS – Elders in Suiker vind je nog schouwburgnieuws. Op de pagina All That Jazz lees je meer over Canadian Brass (woensdag 11 november in ‘t Getouw in Mol) en The Nico Van Gendt Project (vrij-dag 6 november ‘t Schaliken in Herentals).

Op blz 4 en 5 vind je een dubbelinterview met Vitalski en Van Loo (donderdag 14 no-vember in ‘t Schaliken in Herentals). En op blz 17 staat een uitgebreide aankondiging van de Ultima Vezdagen (van 21 tot 29 no-vember in de Warande).

meer schouwBurGnieuws

TURNHOUT - Open Doek brengt deze maand een aantal avant-premières in Utopolis. Een ervan is Altiplano, van het Belgische regisseurskoppel Peter Brosens en Jessica Woodworth. Altiplano is in alle opzichten een bijzondere film. Een film zoals je er nog nooit een gezien hebt. “Kan ook niet,” zegt Peter Brosens, “want in die streek en op die hoogte worden simpelweg geen films ingeblikt.”Als je films wil maken die zich onderscheiden van de meeste andere helpt het wel als je zelf ook een buitenbeentje bent. In de filmwereld zijn Peter Brosens en Jessica Woodworth dat. Geen van beiden heeft een opleiding tot regisseur gevolgd. Peter is een wetenschapper (geografie, antropologie) en Jessica journaliste. Ze zouden geen film volgens het boekje kunnen maken, zelfs al zouden ze dat willen. Ze hebben ‘het boekje’ immers niet gelezen. Maar dat is veeleer een voordeel dan een nadeel. “De manier waarop bijna alle films gemaakt worden, is onlogisch”, zegt Peter, “maar iedereen doet het wel zo.”

– Wat doen jullie dan anders?Peter: “Alles. Pas op, ik zeg niet dat wij de enige juiste manier van werken hante-ren en dat alle anderen fout zijn. Maar wij doen de meeste zaken precies andersom. Wij gaan niet op zoek naar mensen die een perfect script kunnen schrijven. En ook niet naar een locatie om dat script te kun-nen verfilmen. En ook niet naar een cast om de personages gestalte te geven. Wij draaien het gewoon om. Wij vertrekken vanuit de realiteit. Overal ter wereld liggen de prachtige verhalen voor het grijpen. De werkelijkheid is fantastischer dan de fictie. Je moet gewoon je ogen en oren openhou-den en de verhalen komen vanzelf naar je toe. Ze bestaan. Ze moeten alleen verfilmd worden. Wij hebben dus geen scriptschrij-ver, location scouts, location manager en casting managers nodig. We werken met alles wat voorhanden is. En dat is meer dan genoeg.”– Het is de manier waarop een documen-tairemaker te werk gaat. Toch is Altiplano geen documentaire.Peter: “Altiplano is inderdaad fictie, maar de film is helemaal gebaseerd op waarge-beurde feiten. De bouwstenen die we heb-ben gebruikt om de film te maken, komen uit de werkelijkheid. In het dorpje Chor-opampa werd in 2000 het milieu zwaar ver-ontreinigd door een kwikmijn. Dat voorval heeft ons inspiratie bezorgd voor deze film. Ook de rituele zelfmoorden die in Peru re-gelmatig voorkomen, hebben we in de film verwerkt. En zo zou ik nog tientallen voor-beelden kunnen geven.”– De eerste langspeelfilm die jullie sa-men maakten, Khadak, speelde zich af in Mongolië. Deze in Peru. Hebben jullie een voorliefde voor exotische of afgelegen lo-caties?

Jessica: “Helemaal niet. Het toeval heeft ons daar gebracht. We dreigen het predi-caat ‘globetrotters’ opgekleefd te krijgen, maar dat is onterecht. Onze volgende film zal zich trouwens in de Ardennen afspe-len.”– Jullie zeggen dat jullie ‘ervaringscinema’ maken en geen ‘verhaaltjescinema’. Leg uit.Peter: “Klopt. Ook daarin onderscheiden we ons van andere filmmakers. In onze films hoef je niet op zoek te gaan naar “wat is hier gebeurd” of “wie heeft het gedaan”. Onze films moet je gewoon ondergaan: on-deruitzakken in je zetel en al je zintuigen gebruiken om van de film te genieten. Laat de prent gewoon op je af komen en geniet van de schoonheid van de beelden, het ge-luid, de sfeer, ... Het verhaal ontwikkelt zich wel vanzelf. Deze ervaringscinema

staat dus vrij haaks op de klassieke ‘ver-haaltjescinema’, waarin het verhaal cen-traal staat.”– Het is inderdaad een andere benadering. Vrees je niet dat je verweten zal worden ‘moeilijke’ films te maken?Peter: (licht geïrriteerd) “Ik begrijp die kri-tiek in elk geval niet. Het is net andersom. Ik maak gemakkelijke films. Want wat is er nog gemakkelijker dan een film gewoon te ‘ervaren’ of te ‘beleven’ en te zien wat er op je af komt? Als ik mensen over Loft hoor praten, hoor ik nooit iemand zeggen dat het een moeilijke film is. Terwijl ik dat juist wél een moeilijke film vind. Al die intri-ges, die verborgen verhoudingen, ... je kunt het bijna niet bijhouden. Om de haverklap word je opnieuw op het verkeerde been ge-zet. Je moet elke seconde alert zijn. Als je één zin mist, riskeer je dat je de rest van de

film niet meer kan volgen. Dát vind ik dus moeilijke films.

Ik vergelijk onze films graag met mu-ziek. Naar muziek luisteren is toch ook niet moeilijk? Muziek leg je op en je ondergaat het. Zo moet je onze films ook beleven.”– Je vorige film, Khadak, werd in het bui-tenland geweigerd.Peter: “Omdat hij anders was dan de an-dere, inderdaad. Frankrijk en Duitsland lagen om uiteenlopende redenen nogal dwars. Ik word daar woest van. Ten eer-ste kan ik niet begrijpen wie zich het recht mag toeëigenen om te bepalen of een film te moeilijk is voor het publiek. Het publiek wordt schromelijk onderschat, betutteld. Bovendien vind ik dat het de verdomde plicht is van overheden en filmcommis-sies om films in zoveel mogelijk zalen te brengen. Élke film, ook de onze, kan alleen

maar gemaakt worden met belastinggeld. De mensen hebben het recht om die films te zien, want onrechtstreeks hebben ze er mee voor betaald.”– Voor Altiplano trok je naar de hoogvlakte van Peru. Het leverde unieke beelden op. Maar het werk daar moet veeleisend ge-weest zijn. Ademen kan zelfs al vermoei-end zijn op een hoogte van vieren vijf-duizend meter, laat staan met materiaal sleuren en filmen.Peter: “En toch is dat niet de voornaamste reden waarom er op die hoogte nog nooit een langspeelfilm is opgenomen. Het verle-den van Peru heeft er meer mee te maken. De mensen zijn de activiteiten van Het Lichtend Pad nog niet vergeten.

Veeleisend was het inderdaad wel. In Mongolië hadden we al wel gefilmd bij -36°C. Dan film je in barre omstandighe-den, maar je ondervindt daar al bij al niet veel hinder van. Je kleedt je extra warm aan en dan kan je er wel tegen. Maar te-gen die grote hoogte kan je je niet wapenen. Het enige wat je kan doen, is zorgen dat er altijd een medische ploeg in de buurt is. En heel veel water drinken. Zoveel drinken als je lichaam kan verdragen. Dat helpt een beetje tegen hoogteziekte.– En op cocabladeren kauwen.Peter: “Dat zal geen kwaad kunnen, neen. De plaatselijke bevolking doet het ook. Maar of het echt helpt, durf ik toch te be-twijfelen.”

Jessica: “Het enige nadeel aan water drinken tot je niet meer kan, is dat er op vierduizend meter hoogte geen toilet te vin-den is. Zelfs geen boom om achter te gaan zitten. Ik was blij dat onze vrachtwagen meestal niet te ver uit de buurt stond.”– Je hebt gefilmd en je tenten opgeslagen in Sibayo, een typisch Andesdorpje met hooguit een paar honderd inwoners. Hoe hebben jullie als gringo’s het vertrouwen van die mensen kunnen winnen?Jessica: “Peruvianen zijn heel vriendelijke mensen, maar ze zijn ook voorzichtig en afstandelijk. Ze kijken de kat uit de boom. Het opbouwen van een vertrouwensrelatie

vergt veel tijd. Daarom ben ik er gaan wo-nen voor we aan de film begonnen. Peter had voordien al in Peru gewoond. Hij ken-de de mentaliteit en de mensen al wel een beetje. Ik niet. Daarom vond ik het noodza-kelijk om er een paar maanden te verblij-ven en me te integreren. Zo leerden zij mij kennen en ik hen.”

Peter: “En ondertussen konden we ie-dereen informeren over onze plannen en wat we met de film wilden bereiken. De film die wij hebben gemaakt, kan je niet op een andere manier voorbereiden. Dat vergt nu eenmaal zoveel tijd. Als je als volslagen vreemden zo’n dorp zou komen binnenval-len en er opnames zou maken, kom je terug met een oppervlakkige film, een postkaart-je. Zoals een toerist er een foto zou kunnen maken. Maar dat was dus niet onze ambi-tie.”– Aan wie vraag je in zo’n gemeenschap toestemming om te filmen? De burgemees-ter? De pastoor? De dorpswijze?Peter: Aan alle drie. Die Andesdorpjes heb-ben vaak een aparte structuur. Je hebt er inderdaad een burgemeester en een pastoor, die beiden invloedrijk zijn. Maar daarnaast moet je weten dat zo’n dorp meestal uit een linker- en een rechterdeel bestaat, die elk gedomineerd worden of zelfs eigendom zijn van twee clans of twee families. En je moet dus ook met beide families overeenkomen.”– Ging dat vlot?Peter: “Op een enkel incidentje na wél, ja.”– Welk incidentje?Peter: “Een akkefietje met de pastoor. Hij was verongelijkt omdat veel van zijn parochianen wél een rol of bijrol had-den gekregen in de film en hij niet. Maar zijn boosheid ging wel ver. In zijn preken vervloekte hij de volledige filmcrew. Dat klinkt grappig, maar dat is niet om mee te

lachen, want zo’n man heeft gezag en kan veel mensen beïnvloeden. We zijn dus toch maar eens met hem gaan praten.”– De drie hoofdrolspelers zijn beroeps. Zijn alle andere acteurs amateurs of zijn het Peruviaanse beroemdheden?Peter: “Jasmin Tabatabai, Magaly Solier en Olivier Gourmet zijn de professionals en alle anderen zijn inderdaad amateurs. We hebben hun gevraagd om zoveel mogelijk zichzelf te zijn. Ook wat de casting betreft, vertrekken wij van bouwstenen uit de wer-kelijkheid. Die blinde beeldhouwer, die je in de film ziet, is dus écht blind.”– Kun je er een idee van geven hoe moeilijk het was om daar te werken?Peter: “Het was zwaar, maar ik wil het ook niet overdrijven. Want je past je toch altijd automatisch aan de omstandigheden aan. Iedereen was supergefocust en -gecon-centreerd omdat iedereen er het belang wel ook van inzag om zo snel en efficiënt moge-lijk te werken. Het zou simpelweg niet te doen geweest zijn om elke scène vijf of tien keer opnieuw te moeten spelen.”

Jessica: “Bijna alle takes waren van de eerste keer goed. Zelfs takes van vier mi-nuten hebben we niet moeten overdoen. De film bestaat voor een heel groot deel uit first takes. We waren veel vroeger klaar dan voorzien. Dankzij de concentratie van iedereen die eraan meewerkte.”– Altiplano gaat duidelijk over de tegen-stelling tussen natuur en zware industrie. Toch is het geen aanklacht of een pamflet.Jessica: “Ik vind het belangrijk dat je dat opmerkt. Want het laatste wat wij willen doen, is een schuldige aanwijzen. Natuur-lijk laten we zien dat de kwikmijnen erg schadelijk zijn voor het milieu, want dat valt niet te ontkennen. En dat heel veel mensen in Peru een oogziekte hebben, is

ook waar. Maar wie heeft er schuld aan de doden die in de film vallen? De zware in-dustrie? Of de indianen die vasthouden aan hun geloof of bijgeloof? We laten dat in het midden. De kijker mag zijn eigen conclu-sies trekken. Het is trouwens ook nooit de bedoeling van deze film geweest om misda-den aan de kaak te stellen.”– Jullie zijn een wetenschapper en een journalist. Beleven jullie aan het filmen zelf evenveel plezier als aan de research die eraan voorafgaat? Want dit soort films vraagt maanden en maanden onderzoek.Peter: “Ik hou evenveel van het filmen als van het onderzoeken, ja.”

Jessica: “Ik ook. Ik ga er misschien zelfs nog een stap verder in dan Peter. Ik vind dat je geen film kan en mag maken zonder diepgaande research. Een film kost ber-gen tijd en geld en de inzet van honderden mensen. Dat vereist een degelijke voorbe-reiding, en dus research. Je kan de tijd, het geld en de energie van andere mensen toch niet gebruiken om dan op de bonnefooi een film te gaan maken, die gebaseerd is op hete lucht!”– Jullie volgende film nemen jullie vlak bij jullie woning op, in de Ardennen. Is dat puur toeval? Of willen jullie van het globe-trottersimago af?Peter: “Met imago heeft het niks te maken. Ik kan me niet druk maken in wat mensen van mij vinden of hoe ze over mij denken. Daar heb je toch geen vat op. Misschien zit er wel een evolutie in mijn werk: eerst een langspeelfilm die in Mongolië werd opgeno-men met Mongoliërs, daarna een film die in Peru werd opgenomen waaraan Belgen meewerkten en dan een film die in België zal worden opgenomen.

Ach neen, eigenlijk is het allemaal toe-val. We filmen gewoon waar we goede ver-halen tegenkomen, en nu hebben we er zo eentje vlak bij huis gevonden. Maar het had ook elders kunnen zijn. De wereld is mijn bureau.”

Tekst: Roel Sels Foto: Bart Van der Moeren


De pastoor vervloekte

wekelijks in zijn preek de volledige filmcrew... omdat hij geen rolletje in de film had

gekregen.

“

”altiplano én ziJn makers in utopolisOpen Doek brengt op dinsdag 17 november Altiplano in avant-première naar Uto-polis in Turnhout. Peter Brosens en Jessica Woodworth zullen de filmvertoning bij-wonen. De film begint -stipt- om 20u. Op onze filmbladzijde ‘Open Doek’ (pagina 25) vind je extra info en de synopsis van de film.

Altiplano filmen op vierduizend meter hoogte: het is een klotejob,

maar iemand moet het doen. In dit geval Peter Brosens en Jessica Woodworth


bonjour expo

Maar wat ons vandaag zeker zo sterk intri-geert, is de vraag waarom Jo zich met zijn brandwonden levensgroot liet fotograferen voor de tentoonstelling en het boek ‘Mijn zachtste huid’ van fotografe Lieve Blanc-quart.

schamen“Ik ben niet beschaamd voor mijn littekens. Neen, het is eerder andersom. Mensen zijn beschaamd om mij of andere brandwonden-patiënten aan te spreken. Je ziet ze vaak paniekerig denken: hoe moeten we reage-ren? Andere lopen snel een hoekje om. Als je morgen iemand ontmoet met een arm in het gips, vraag je hem wat er is voorgevallen. Kom je iemand tegen met brandwonden, dan begin je over het weer. Ik weet niet waarom. Is dit nog een taboe? Hebben ze schrik van de confrontatie? Ik zeg altijd met aandrang: spreek die mensen aan. De meesten hebben er heus geen problemen mee om hun ver-haal te vertellen. We mogen niet geïsoleerd worden. Dat gevaar is echt reëel, want veel mensen met brandwonden hebben schrik om buiten te komen. Als ze dan nog geme-den worden, is de kans nog groter dat ze zich gaan opsluiten in hun woning. Ik ken een schrijnend verhaal van een jongen die zware brandwonden had in zijn aangezicht. Na een poosje durfde hij terug uit te gaan met zijn beste vrienden. Maar na een paar uitstapjes hebben ze hem gevraagd niet meer mee te komen. Waarom? Omdat de meisjes elk con-tact vermeden als hij in hun gezelschap was. Dat is toch bijzonder pijnlijk.”

zacht“Ik heb het emotioneel soms nog moeilijk. Ik werd na het ongeluk een maand in de coma gehouden. Pas een week later heb ik in de spiegel gekeken. Dat moment her-inner ik me nog heel goed. Het was zeer vreemd (zwijgt). Maar toen besefte ik nog niet dat dit voor altijd zou zijn. Vandaag heb me neergelegd bij mijn littekens. Of die nu rood of dik zijn: het maakt me niet uit. Ik -en ook mijn vrouw- hebben er mee leren leven. Ik ben nog gespaard gebleven in mijn gelaat. Als ik op een school praat, doe ik mijn handschoen uit en mogen de kinderen mijn littekens voelen. Ze voelen zacht aan, helemaal niet ruw. Daarom is de titel van het boek ook: ‘Mijn zachtste huid’.

pesten“Vooral kinderen zijn keihard. Kinderen met brandwonden zijn voortdurend het slachtoffer van pesterijen. Gewoon mee gaan zwemmen is voor hen al een heel grote stap. Lien, die ook in het boek staat en een van de sterkste persoonlijkheden is die ik bij de brandwondenpatiënten ken, beweert dat haar niet de pijn, maar het pesten tij-dens haar jeugd het felst is bijgebleven. Ik zeg altijd: staar hen niet aan. Behandel hen als gewone kinderen. Daaraan willen we zeker met dit boek iets veranderen. De mensen zullen zien en lezen dat mensen met brandwonden ook gewone mensen zijn. Dat zo’n wonde niet lelijk moet zijn. Het is ook niet vies of besmettelijk.”

poseren“Dat neemt niet weg dat ik ook getwijfeld heb om mijn medewerking te verlenen aan het boek en de tentoonstelling. Maar de boodschap die ik ermee wil brengen, heeft de doorslag gegeven. Ik ben binnengegaan met een klein hart, maar Lieve is een lieve madam die je heel goed opvangt en je op je gemak stelt. Een keer je ervoor gekozen had om je te laten fotograferen, legde je je lot in haar handen. Voor haar was het soms ook slikken, heeft ze achteraf verteld. De foto’s heb ik pas veel later gezien, als het boek er was. Het zijn vaak confronterende foto’s, zeker als je jezelf op die tentoonstel-ling zo sterk uitvergroot ziet. Maar ik ben tevreden over de foto’s. Sommige mensen zullen zich afvragen: wat is daar nu mooi aan. Maar ik vind ze mooi. En ze hebben niet de bedoeling te choqueren.”

Verschieten“Mijn leven is voor negentig procent ver-anderd. Ik spreek dan niet alleen over de lichamelijke ongemakken. Ik heb geen ge-voel meer in mijn linkerhand en dat maakt veel handelingen erg moeilijk. Maar zelf ben ik ook veranderd. Ik schrik van het minste: als een gsm afgaat, als ik mijn vrouw per ongeluk in huis tegen het lijf loop of als een kennis me bij het fietsen “hallo” toeroept .... Telkens schrik ik me rot. Dat is waarschijn-lijk nog een gevolg van het schrikken van die steekvlam. Je wordt er elke dag mee geconfronteerd. Zonder psychologische hulp lukt het ook niet. Maar ik ben ook socialer

geworden. We hebben ‘Help Brandwonden Kids’ opgericht waarmee we vooral kinde-ren met brandwonden willen helpen en steunen. Ik voel me soms tot last. Maar met de tijd die ik besteed aan ‘Help Brandwon-den Kids’ probeer ik dat te compenseren en me weer nuttig te maken.”

BliJIk hoor sommige mensen met brandwon-den wel eens zeggen: “Had ik geweten wat me allemaal nog te wachten stond, dan was ik in de vlammen gelopen in plaats van er-van weg te vluchten.” Maar ik ben nog blij dat ik er ben. Ook over de manier waarop ik er ben. Ik weet vanwaar ik kom: slecht kunnen spreken, slecht kunnen stappen. Ik lees vaak in mijn dagboek en dan denk ik: wees gelukkig met wat je gepresteerd hebt. Ik ben er nog goed van afgekomen.”

De tentoon-stelling van Lieve Blanc-quaert, ‘Mijn zachtste huid’, over leven met b r a n d w o n -den, kan je gaan bekijken van 15 tot 29 november in ’t Kristallijn, Blauwe Keidreef 3, Mol. Alleen open op zaterdagen en zonda-gen van 14u tot 17u. Meer info over Help Brandwonden Kids op www.helpbrandwondenkids.be.

Jo Mertens liet zijn brandwonden fotograferen door Lieve Blancquaert

MOL - Allicht beginnen de meeste artikels die vandaag en morgen over Jo Mertens (46) uit Mol verschijnen met deze dramatische aanhef: “Vier jaar geleden, op 29 januari, veranderde het leven van Jo van de ene seconde op de andere. Een enorme steekvlam tijdens een onschuldig gourmetavondje met vrienden, verbrandde hem levensgevaarlijk.” Tot op de dag van vandaag draagt Jo de vreselijke gevolgen ervan. Morgen vertrekt hij naar Frankrijk voor een uiterst pijnlijke kuur in zwavelbronnen die hem -voor een paar maanden althans- van een ondraaglijke jeuk aan zijn gehavende huid moet verlossen.

Ik schaam me niet voor mijn littekens“ ”

LIE

VE

BL

AN

CQ

UA

ER

T

BA

RT

VA

N D

ER

MO

ER

EN

OUD-TURNHOUT - Tot en met 11 novem-ber kan je in het Hofke van Chantraine de prachtige natuurfoto’s komen bewonderen van fotograaf René Van Echelpoel. Voor René is het de tweede maal dat hij expo-

seert in het Hofke van Chantraine, maar geen paniek: deze tentoonstelling is opge-bouwd rond een nieuwe verzameling foto’s.

Van Echelpoel won met zijn foto ‘Grau-we ganzen’ de voorbije zomer nog de gou-

den medaille op een fotowedstrijd van de provincie Antwerpen.

Het Hofke van Chantraine ligt in de Kerkstraat 46 in Oud-Turnhout. Info: 014 47 94 94 of [email protected].

De natuur Door het oog van De camera

MOL – In de expozaal van ’t Getouw loopt van 7 tot 29 november de tentoon-stelling ‘Beelden uit Buchenwald’ van Georges Despaux.

Despaux is een Frans kunstenaar. Hij leefde van 1906 tot 1969 en maakte dus de twee Wereldoorlogen mee. Tij-dens de Tweede Wereldoorlog werd hij aangehouden, op 1 februari 1944. Hij werd als politiek gevangene naar Aus-chwitz gestuurd, en nadien naar Bu-chenwald. Daar maakte hij, op stukjes

klad- en afvalpapier, meer dan honderd indringende portretten van medegevan-genen, scènes uit het dagelijkse leven in het kamp, de barakken, de latrines, de lijken, … Georges Despauxs tekeningen zijn oogverslagen, aangrijpende getui-genissen van de gruwelijkste feiten die zich in de geschiedenis van de mens-heid hebben afgespeeld. De kunstenaar slaagde er merkwaardig genoeg in de tekeningen te bewaren tot na zijn be-vrijding. Ze bleven allemaal intact.

BeeLden uit BuchenwaLd

europalia in het museum Van de speelkaartTURNHOUT – Europalia, het inter-nationaal gerenommeerde kunstenfes-tival dat tweejaarlijks wordt georgani-seerd en de geschiedenis en de cultuur van een land centraal stelt, bezoekt Turnhout. China is deze keer het gast-land. Het is geen toeval dat Europalia met gastland China als uithangbord Turnhout bezoekt. Turnhout is nog steeds de wereldhoofdstad van de speelkaart en het kaartspel werd in China uitgevonden.

De oerversie van het spel is geba-seerd op het oude Chinese geldsys-teem, met koperen muntjes en met snoeren van muntjes, die aan elkaar geknoopt zijn door de gaatjes in de muntjes. Dat Chinezen graag spelen en gokken, is geen geheim. Veel Chi-nezen zijn fervente kaartspelers. In de loop van de eeuwen heeft de keizerlij-ke overheid regelmatig ingegrepen om dat tegen te gaan. Zonder veel succes, overigens. Het kaartspel is nu alomte-genwoordig en Chinezen zijn ook ver-zot op typisch westerse spelletjes zoals poker.

De tentoonstelling focust op drie thema’s: drukken, kaartspel en ge-luk. Het Museum van de Speelkaart bezit zelf een belangrijke verzameling Chinese speelkaarten. Heel wat onbe-kende stukken uit deze collectie zijn te zien, aangevuld met bruiklenen uit privéverzamelingen.

De tentoonstelling loopt nog tot 30 april.

marinus Van nistelrooiJ Viert feest

TURNHOUT - Het Turnhoutse kunste-naarscollectief ‘Creative Factory - Factory Creation’ pakt uit met een nieuw project. Onder de noemer ‘Jonge Wolven’ wor-den jonge kunstenaars gezocht die pas zijn afgestudeerd of die een masteropleiding volgen aan een academie of kunstenhoge-school. De vzw biedt dit jonge talent een forum: een gelegen-heid om zichzelf te promoten via een website, een artistiek evene-ment, een tentoonstelling of een pro-ject. Sue Schiepers van Kunstforum Würth is meter van het initiatief. Zij promoot het project, is mee verantwoordelijk voor de

selectie van de kunstenaars, opent de ten-toonstellingen en licht de werken toe.

De eerste kunstenaars die aan bod komen in het project ‘Jonge Wolven’ zijn Anke

Nijsmans en Wim Van der Celen. Ze studeerden aan de Provinciale Hogeschool Limburg en mochten al exposeren in binnen- en bui-tenland. Nu mag ook Turnhout met hen kennismaken. De expo

‘How tigers get striped’ in Crea-tive Factory (boven het Museum van

de Speelkaart) duurt nog tot 15 novem-ber en is te bezoeken op zaterdagen, zon-dagen en feestdagen van 13 tot 17u, of op afspraak (0497 88 03 63 of 0476 41 69 61).

‘JonGe wolVen’ anke niJsmans en wim Van der celen

MEERHOUT – Marinus Van Nistelrooij is een Nederlands kunstenaar die zich jaren geleden gevestigd heeft in Meerhout. En hij heeft het daar zo naar zijn zin dat hij nu zijn tienjarig bestaan viert als ‘kunste-naar in de Kempen’. In geen tijd werd de Nederlander een echte Meerhoutenaar. “Ik ga naar het dorp, ik drink een koffie of een pint, ik lees de Gazet Van Antwerpen

en ontmoet mensen. En overal voel ik de warmte en de liefde voor cultuur. Ik voel me echt betrokken en opgenomen in deze samenleving.”

En dus wil Marinus Van Nistelrooij nu dankjewel zeggen tegen iedereen. Hij zet de deuren van zijn atelier (Genebroek 110 in Meerhout) open op 14 en 15 en 21 en 22 no-vember, van 11 tot 18u. U bent welkom.


all thatJazzZe stonden met z’n allen in een kringetje te dansen. Op een feestje, in het jeugd-huis. Het waren pubermeisjes, zo onge-veer tussen de zestien en de achttien jaar oud. Te oordelen naar het samenhorig-heidsgevoel dat ervan afdroop, waren ze ook allemaal lid van de Chiro (een andere jeugdbeweging zou in theorie natuurlijk ook mogelijk zijn, maar waar ik woon, telt er maar één).

In de periode dat ik er eigenlijk had moeten komen, kwam ik er nooit; in het plaatselijke jeugdhuis. Op mijn zestiende verkoos ik vertrouwde huiselijke gezellig-heid boven de van alcohol en zweet ver-geven dansvloeren op boerenfuiven en in jeugdhuizen. Pintjes drinken? Bah, neen. Niet lekker. God mag weten waarom, maar ik heb pas op latere leeftijd de geneugten van het nachtleven ontdekt. Zo komt het dat ik nu pas -op mijn zevenentwintigste en na talrijke omzwervingen langsheen studentencafés, bruine kroegen en clubs allerhande (ja, ik heb de schade intussen wel ingehaald)- regelmatig een voet bin-nenzet in het jeugdhuis om de hoek. En me daar nog amuseer ook. Stel je voor zeg.

Het was puberale onzekerheid die me er destijds van weerhield om er binnen te stappen. Dezelfde onzekerheid zag ik nu terug in de lichaamstaal van dat kladje dansende pubers. De cirkel die ze vorm-den, palmde zowat de hele dansvloer in. Soms draaide de dj een hitje waarop ze gezamenlijk hetzelfde dansje inzetten, wellicht iets dat ze ingestudeerd hadden op het jaarlijkse kamp. Echt uitbundig be-wogen de Chirovriendinnen niet. Ze hiel-den zich in, alsof de ene zich zeker niet wilde onderscheiden van de andere door te opvallend te bewegen. Uniformiteit bo-ven alles. Het groepsgevoel. Ik heb het nooit begrepen, dat groepsgevoel. Wat er zo leuk aan is om met z’n allen in een cirkel hetzelfde dansje uit te voeren, ter-wijl de andere feestvierders gewoon hun

eigen, individuele ding doen: het is me een raadsel. Hetzelfde met zingen. Luid-keels meebrullen met “Nobody’s wife” of “Killing in the name”: veel mensen lijken daar een groot genoegen in te scheppen. Ik niet.

Ik heb het nochtans geprobeerd, hoor, meedraaien in het circus dat Chiro heet. Niet echt uit vrije wil, maar kom. Mijn ouders dachten wellicht dat ze me er een dienst mee bewezen. Goed voor je sociale ontwikkeling en zo. Jammer maar helaas. Ik had snel door dat Chiro op zondagmid-dag niets voor mij was. Zo saai. Elke week was het óf een bosspel, óf een ruiltocht. Gevarieerder was het aanbod niet. De ri-tuelen (liedjes, kreten, gebeden en iets met een vlag die gehesen moest worden) begreep ik niet. En voor activiteiten waar smurrie aan te pas kwam (vooral de com-binatie water-bloem-eieren was bijzonder populair) was ik ook al niet te vinden. Neen, ik hield het snel voor bekeken, dat Chirogedoe.

Jarenlang heeft het daarna nog zitten wringen. Had ik niet van alles gemist? Misschien is het deelnemen aan al die kampen, voettochten, drinkgelagen en bezinningsweekends wel essentieel voor je persoonlijke ontwikkeling (het zou me verwonderen, maar je weet nooit). Zou ik er later geen spijt van krijgen dat ik dat allemaal niet heb meegemaakt? Het ant-woord kwam toen ik ging studeren aan de unief. En ik plots vrienden had die niet opgegroeid waren in een Kempens boe-rendorp, maar in de stad. Die helemaal geen graten zagen in het niet-bij-een-jeugdbeweging-geweest-zijn. En die aan het begin van het academiejaar, wanneer de studentenclubs traditioneel leden ronselen op de campus, tot mijn grote opluchting laconiek reageerden: “Een cantus? Neen, dank u. We gaan toch niet in groep zingen en dansen en drinken, zeker?”

Floor Deckx

Circus Chiro

Kort

neem een abonnement op

Suiker is gratis verkrijgbaar op meer dan 2.000 plaatsen in het arrondissement Turnhout. Je vindt het in horecazaken, bij bakkers en kappers, in wachtzalen van dokters en tandartsen, in sport- en wellnesscentra, in stations, in bibliotheken en cultuurcentra. Je kan er niet naast kijken. Of toch … want als je tegenslag hebt, is de stapel Suikers al weg voor je er passeert.

Geen nood, je kan je abonneren! Voor het ronde bedrag van 20 euro krijg je Suiker een jaar lang (11 edities) in je brievenbus. Zo ben je zeker dat je je favoriete cultuurmagazine nooit zal missen.Schrijf 20 euro over op rekeningnummer 068-8890662-57 van GCV Procart, Otterstraat 8 bus 2, 2300 Turnhout, en je krijgt de volgende 11 Suikers toegestuurd. Vermeld duidelijk je naam en adres.

canadian BrassMOL - Met Canadian Brass heeft cul-tuurcentrum ‘t Getouw in Mol een abso-lute wereldtopper in huis gehaald. Wat The Beatles en The Stones zijn voor de pop- en rockwereld is Canadian Brass voor koperblazers. Vernieuwend, toon-aangevend, hoogkwalitatief, trendset-tend, ... Canadian Brass is het allemaal.

De vijfkoppige band werd in 1970 ge-sticht door Charles Daellenbach (tuba) en Gene Watts (trombone), die ook van-daag de dag nog deel uitmaken van de groep. Canadian Brass bestaat dus vol-gend jaar veertig jaar. Wij kennen niet één band die nog harder heeft gewerkt dan Canadian Brass. Ze namen meer dan 80 (!) cd’s op, ze zijn voortdurend op tournee geweest en ze hebben de arran-gementen van honderden -wellicht dui-zenden- bekende songs herschreven en herwerkt. The Washington Post noemt hen simpelweg ‘the world leading brass ensemble’ en omschrijft hen als ‘the men who put brass music on the map’. Het is inderdaad niet meer of niet minder dan dat. Canadian Brass kreeg als kamer-

muziekorkest zelfs de deuren open van grote rockconcertzalen. En niet alleen dat. Canadian Brass verzoende niet en-kel alle mogelijke muziekstijlen, de band bracht zelfs culturen dichter bij elkaar. In 1977 waren zij de eerste westerse band die mocht optreden in het China van na de culturele revolutie. Twee jaar later was Canadian Brass het eerste kamerorkest ooit dat mocht optreden in Carnegie Hall. De tent was meteen uitverkocht. De grootste platenmaat-schappijen ter wereld (RCA, BMG, Sony, Decca, Philips, ...) stonden zich te ver-dringen om Canadian Brass te kunnen vastleggen

Canadian Brass is het beste van het beste. De absolute top. Daar zullen de vijf bandleden ook u van overtuigen. In maatpak én sportschoenen, want het verenigen van verschillende stijlen doen ze ook op het gebied van kleding. Kaarten voor de concerten, op 11 en 12 november, kosten 30 euro. Het optreden in Mol is het enige concert van Canadian Brass in België.

the nico Van Gendt proJectHERENTALS - Funky riffs, pompende bas-lijnen, strak drumwerk, swingende toetsen én songs die aan je ribben blijven kleven: dat is waar The Nico Van Ghendt Project voor staat. De band speelt een mix van jazz, rauwe rock, ambient en fusion. Het idee ontstond in de Antwerpse jazzstudio, waar de band bij wijze van eindwerk werd opge-richt. Maar de gelegenheidsgroep kreeg al snel een definitief karakter. Drummer Nico Van Gendt is wellicht de man die met de meeste ideeën komt aandraven, maar met-tertijd zijn ook de andere groepsleden pro-minenter en belangrijker geworden. Zonder de schitterende, jazzy, ietwat doorrookte stem van zangeres Kimberly Dhondt zou de band veel van zijn kracht verliezen.

The Nico Van Gendt project bestaat nog geen twee jaar, maar werd al wel uitgeno-

digd voor een concerttournee in Spanje. Ook gerenommeerde concertzalen en festivals (Suikerrock, De Handelsbeurs, Arenberg, ...) legden The Nico Van Gendt Project al vast.

The Nico Van Gendt Project is op vrijdag 6 november te zien en te horen in ‘t Schali-ken in Herentals. De plaatselijke coverband Cosmopolitics speelt in het voorprogramma. Kaarten kosten 10 euro. Het concert begint om 20u.

KASTERLEE - Altsaxofonist Jan Lear-buch is ruim 45 jaar actief in de theater- en muziekwereld, waarvan de laatste 30 jaar als jazzmuzikant. Jan speelde de afgelopen 45 jaar met diverse orkes-ten in Nederland, België, Duitsland en Slowakije. Speciale muziekprojecten re-aliseerde hij met orkesten als The New Orleans Music Company, Just For You, The American Songbook Orchestra, The Jan Learbuch New Orleans Revival Jazz Orchestra en The Jan Learbuch 40 Years in Music Swingband.

Ook is Jan Learbuch initiatiefnemer en producer van Het Swing Festival Bre-da: een professioneel festival dat voor het eerst in 2007 met veel jonge musici en vocalisten in Breda werd gerealiseerd.

Jan Learbuch heeft schoon volk in zijn orkest en wat de zangeres betreft, mag je dat ook letterlijk interpreteren. Hilde Vanhove is een Belgische zan-geres die in 1997 afstudeerde aan het

conservatorium van Maastricht. In 1999 toerde ze met een George Gersh-winprogramma door het land, in 2003 presenteerde ze haar debuutalbum ‘In-sense’. Ze deelde het podium met grote namen zoals Bert Joris, Jef Neve en John Ward. Vanhove staat bekend om haar gedreven en professionele werk-wijze en présence. Sinds 2005 werkt ze samen met Jean Learbuch. Haar stem leent zich tot een brede waaier van stij-len, gaande van swing en bebop tot bos-sanova en blues.

Het Jan Learbuch Orchestra bestaat verder uit Harry Kanters (piano), Bart Wouters (contrabas) en Jos Van Keste-ren (drums).

Het concert van Jan Learbuch Or-chestra vindt plaats op maandag 2 no-vember in jazzclub Houtum Street in Kasterlee. De jazzclub is gevestigd in Klaveren 3, aan Houtum 58. Kaarten kosten 8 euro.

J a n L e a r B u c h O r c h e s t r a

aVailaBle JellyRIJKEVORSEL - Available Jelly concer-teert op zaterdag 21 november in De Singer in Rijkevorsel. Available Jelly is een jazz-gezelschap dat zich laat inspireren door al-les wat enigszins mooi is en waarde heeft in de muziekwereld. Dat kan gaan van The Beach Boys of Burt Bacharach tot Duke El-lington of -we verzinnen het niet- muziek uit Sumatra. De ene keer is Available Jelly zo wild als een oceaan, dan weer is de band een kabbelend beekje. Als toeschouwer word je ook tussen die uitersten heen en weer geslingerd. Zo is elk concert van Avai-lable Jelly een belevenis, een feest.

De groep is samengesteld rond de geniale altsaxofonist en klarinettist Michael Moore. Hij is afkomstig van California, maar hij verhuisde al snel naar Europa omdat hij het jazzklimaar hier veel leuker en uitdagender

vond. Hij woont al meer dan 25 jaar in Am-sterdam. Hij onderhoudt weliswaar de beste contacten met Amerikaanse muzikanten. Met drummer Michael Vatcher bijvoorbeeld, die net als Michael Moore de overstap van de Verenigde Staten naar Europa maakte. Michael Vatcher smeet zich in Nederland in de rock- en punkscene, maar zijn drang naar improvisatie en muzikale experimenten dreef hem in de richting van de jazz.

Wolter Wiebos, een van de meest voor-aanstaande trombonisten ter wereld, maakt ook deel uit van de groep. Niemand minder dan rockgroep Sonic Youth vroeg Wiebos als studiomuzikant. Kornettist Eric Boeren, Goran Krmac (tuba) vervolledigen de band. Krmac vervangt bassist Ernst Glerum, die normaal ook tot het gezleschap behoort.

Tickets voor Available Jelly kosten 15 euro. Zaal De Singer ligt in de Bavelstraat 35 in Rijkevorsel.

RETIE – De Sarooma’s, de Kempense band met roots in Schoonbroek, houden het na meer dan vijftien jaar voor beke-ken. Wanneer De Sarooma’s precies ont-staan zijn, weten de bandleden niet meer. Maar het moet ergens begin jaren negen-tig geweest zijn.Sindsdien speelde de band enkele hon-derden concerten. Ze dweilden met volle goesting cafés, jeugdclubs, parochiezalen en festivals af, ze aten ter plaatse hotdogs met ketchup en zuurkool en ze dronken lauw bier. En op de terugweg vertelden ze 700 keer dezelfde grap. Die van Pud-ding en Gisteren.

Zoiets kruipt niet in je koude kleren. De Sarooma’s vinden dat het nu goed geweest is, maar om de trouwe fans nog een keer te bedanken, organiseren ze een

afscheidsconcert. Dat vindt plaats op 20 november in de parochiezaal van Schoon-broek (waar anders?) De toegang is gra-tis. Het optreden begint om 21u.

DE SAROOMA’S nemen afscheid

VOSSELAAR – In Herberg De Zwaan kan je op woensdag 11 november genie-ten van een dik uur klassieke muziek. In ‘Klassiek op woensdag’ staan dan Els

Swinnen en Fransje Dorst op het po-dium. Tickets kosten 8 euro. Het concert begint om 20u. Het einde is voorzien rond 21.15u.

klassiek op woensdaG


Uiteindelijk spreken we af om 9 uur. Als Louis ons ontvangt in zijn chique villa aan de groene rand van Balen dampen de vel-den nog na. Hij is zichtbaar opgetogen dat er nog belangstelling bestaat voor zijn car-rière als eerste topchef in de Kempen. Het is hem gegund, zeker nu zijn collega-chef-koks de nieuwe sterren zijn geworden zijn aan het tv-firmament. Louis heeft met die status geen probleem meer. “Sergio Her-man (Oud Sluis in Sluis) en Peter Goossens (Hof Van Cleve in Kruishoutem) hebben een driesterrenzaak en hoog opgeleid per-soneel. Die kunnen het zich veroorloven om hun zaak voor een paar dagen in handen te laten van deze keukenbrigade. Het restau-rant zal op hetzelfde niveau verderdraaien. Anders is dat voor een- of tweesterrenza-ken. Een chef als Viki Geunes (‘t Zilte in Mol, twee sterren), een vriend van mij, kan nog niet terugvallen op hooggekwalificeerd personeel. Zij zouden voortdurend in hun keuken aanwezig moeten zijn.”– Vindt u niet dat ze te veel met nevenacti-viteiten bezig zijn: zetelen in jury’s, boeken schrijven, kookprogramma’s presenteren, ...? Neen, ik vind het een positieve evolutie. Vroeger staken ze de grote chefs in de kelder waar ze hard moesten werken en verder hun mond houden. Nu zijn ze ein-delijk boven water gekomen. Vandaag is het een eer om chef te zijn. Het beroep is echt opgewaardeerd en dat was absoluut nodig. Wij doen ook meer en meer ons best om alsmaar lekkerder te koken. Het is dan ook niet meer dan normaal dat we meer ge-waardeerd worden.

Peter Goossens en Sergio Herman doen dat ook subliem. Ze motiveren mensen echt om thuis meer en beter eten klaar te ma-ken. Maak eens vers eten klaar, eerder dan een diepvriesmaaltijd in huis te halen. Ze brengen de kijkers ook warenkennis bij en leren hen om de verschillen in kwaliteit te herkennen. Allemaal erg belangrijk als je goed wil koken.

Van ‘Mijn restaurant’ was ik echter geen fan. Niemand kan op een half jaar tijd een sterrenrestaurant uitbouwen. Het koksvak leer je niet op een half jaar. Met een mes werken, leer je niet door één prei te snijden. Je moet daarvoor een vrachtwagen groen-ten snijden. Goossens en Herman doen het waarschijnlijk ook voor het geld. Ik zou ze ongelijk geven als ze er niet aan verdienen.

Om meer klanten naar hun restaurants te lokken, hebben ze het niet nodig. Ik ken iemand die bij Goossens werkt en die zaak zit alle dagen stampvol. Allicht vinden ze het ook plezierig om bekend te zijn.– Hebt u zelf geen spijt dat u al die aan-dacht niet hebt mogen meemaken? Neen, ik ben niet jaloers. Ik heb het maxi-male uit mijn kunnen als chef gehaald. Wat de chefs vandaag presteren, zou ik ook niet kunnen. Schuimpjes maken lukt me nog wel, maar de moleculaire keuken roept bij meer vraagtekens op dan antwoorden.– Hoe staat u als ancien eigenlijk tegen-over al die nieuwe invloeden?Ach, er is vroeger ook nog een tendens ge-weest: de zogenaamde ‘nouvelle cuisine’. Dat kwam in feite neer op ‘fruit bij vlees’. Dat was absoluut geen nieuwe keuken. Maar wat Ferran Adrià met El Bulli (res-taurant in de omgeving van Barcelona, al viermaal uitgeroepen tot beste in de we-reld) doet, is echt wel vernieuwende keu-ken. Die keuken wordt gevuld door tal van chefs die bij hem in de leer komen. – U bent al vier keer bij hem te gast ge-weest. Dat is een uitzonderlijk voorrecht. Vandaag zijn er wachtlijsten tot vijf jaar.Ik heb het geluk dat ik in de regio van Bar-celona een appartement heb. We rijden regelmatig langs zijn restaurant. Ferran Adrià verdient de status van vernieuwer. Hij is net als ik een selfmade man: nooit een opleiding genoten en alles op zijn ma-nier ontdekt. Juist daardoor is hij ook tot een topchef uitgegroeid. Ik heb mijn restau-rant ook alleen naar een hoger niveau moe-ten brengen. Dat vraagt veel tijd en inves-teringen. Een gerecht is niet van de eerste maal lekker. Je moet veel wegkieperen en altijd blijven studeren. Ik ben destijds ook in de betere restaurants gaan eten, vooral in België en Frankrijk, om al ‘ziende’ bij te leren. De nieuwe methode bestaat erin vandaag een week of veertien dagen ergens te gaan werken bij een chef. Op de meeste plaatsen moet je als chef betalen om te mo-gen komen werken. – Maar hoe was het bij El Bulli?Ze kwamen ons vragen: “Wanneer wens je het volgende gerecht? Om zes minuten na één? Dat vond ik overdreven. Ik had zijn boeken gekocht en mocht ze gesigneerd in zijn keuken gaan halen. Ik ken een restau-rantkeuken, maar daar vielen mijn ogen open. Er stond zeker 60 man aan het for-

nuis terwijl er maar 40 klanten in zijn zaak zaten. EL Bulli is in feite een restaurant voor gevorderde klanten en voor restaura-teurs. Na tien gangen weet je nog niet of je aan het eten begonnen bent. Maar de eer-ste maal waren we zwaar onder de indruk. Ook hier in België merk je in bepaalde res-taurants onmiddellijk zijn invloed. In mijn tijd zou ik ook zeker ‘meegeleefd’ hebben. Als kok moet je mee evolueren en je kennis voortdurend aanpassen. – De kritiek is dat zijn keuken een labo is en zijn koks laboranten.Dat is precies wat ik tegen mijn vrouw zei, acht jaar geleden na ons eerste bezoek aan El Bulli. Na zevenentwintig gangen vroeg ze wat ik ervan vond. Ik antwoordde: ik denk

dat ik bij een apotheker gegeten heb. Er was weinig of niets op aan te merken maar ik dacht dat ik in een apotheek zat. Alles is perfect op de gram afgewogen, punctueel juist. Ik ga akkoord dat je bij patisserie- en charcuteriebereidingen het gewicht nauw-lettend in het oog moet houden. Maar om een stuk vlees goed te bakken, moet je de feeling hebben hoeveel boter je nodig hebt. Ik ondervind dat de chefs van de molecu-laire keukens vaak technisch geen perfect stuk vlees kunnen bakken of een moot vis koken. Ze missen de techniek van de basis-keuken. – Is koken voor u een kunst?Ik vind het een ambacht maar er zijn een aantal chefs die richting kunst gaan. Je

moet zeker de liefde voor het vak hebben. Ook een grote kennis van producten is van primordiaal belang.

Maar als je niet meer kunt proeven en herkennen wat er op je bord ligt, gaat het voor mij ook te ver. Die extreme zaken zul-len echter wel verdwijnen. Maar de nieuwe technieken van bereiden, zoals de lange gaartijden, kan ik wel appreciëren. – Behoorde u destijds tot de top in België?Ja, dat mag ik wel zeggen. Maar er was toen nog niet die grote concurrentie zoals die vandaag bestaat. Er is een periode ge-weest dat er tussen Antwerpen en Hasselt maar 4 restaurants met naam waren: naast het onze waren dat Het Hert in Beringen, Het Lam in Geel en De Bosrand in Kaster-

lee. Van die vier hadden alleen wij een ster. Bij ons kwamen dan ook klanten uit het ganse land: van de kust tot Wallonië. Maar ook uit Duitsland en vooral veel gegoede klanten uit Nederland, waar de gastrono-mie nog niet zo echt ontwikkeld was. – Wat betekende die Michelinster destijds voor u? Weet je: toen ik een ster kreeg, wist ik niet eens dat er zoiets als een Michelingids be-stond. Beter kan ik het niet uitleggen.– Sorry, maar dat geloven we niet ...Onbekend is een groot woord. Ik wist dat zo’n ster bestond maar ik droomde er niet van. Op een dag kwamen er twee klanten uit Limburg binnen - om 11.30 uur, dat weet ik nog goed - en die deelden mijn vrouw mee dat ze onze ster kwamen proe-ven. We wisten echt van niets. We zijn dan in een boekenwinkel een Michelingids gaan kopen en inderdaad: we stonden erin ver-meld. Ik besefte ook de impact er niet van. Ik was toen amper 28 jaar.

Ik geef het toe: die ster heeft ons ge-holpen om meer klanten te krijgen. Maar een klant binnenkrijgen is één, hem laten terugkomen is veel moeilijker. Een klant moet zó verwend worden dat hij bij het bui-tengaan denkt: hier kom nog eens terug. Met die ster werden de klanten er ook niet makkelijker op.– Die klanten waren ook niet van de min-sten: ministers, sportvedetten, popster-ren. Noemt u eens wat namen. Is bijvoor-beeld de koning hier ooit geweest? Neen, maar op een dag kreeg ik wel de po-litie op bezoek omdat de koning die dag zou komen eten. De koning heb ik toen nooit gezien. Allicht praat uit het dorp. Maar ie-dereen kwam hier. Alle sportvedettes: Eddy Merckx, Lomme Driessens, Bjarne Riis ... Ook veel ministers: Tindemans, Martens, Vanden Boeynants, Leburton. Die laatste kwam heel regelmatig. Sommige mannen uit het Brusselse kwamen liever naar hier omdat ze niet in een bepaald gezelschap ge-zien wilden worden. Hier hadden ze meer privacy.

Een belangrijke klant voor mij was de PRB, de munitiefabriek in Balen. Daar kwamen ministers en hoge militaire pieten uit alle landen op bezoek om hun legers te bevoorraden. PRB betaalde dan hun diner bij ons. Ik heb militairen gezien die in putje winter met een hemd met korte mouwen hier binnenkwamen. Sommigen hadden

nog niet eens met mes en vork gegeten. Raùl Castro, die huidige president van Cuba, kwam ook elk jaar.

Er kwamen ook veel mensen uit de showbizz: Will Tura, Vader Abraham, ... – En u vergeet de Rolling Stones!Ja, ik vermoed dat de Stones naar Balen kwamen om paarden te kopen bij Christine Jamar (heeft in Balen een wereldberoemde stal Arabische volbloeden, nvdr). Zij zal hen naar ons gestuurd hebben. Maar ik lag daar niet echt van wakker. Al maar goed ook, want je moet niet naast je schoenen gaan lopen omdat je zaal gefrequenteerd wordt door sterren. Voor ons waren dat klanten als alle anderen. Ik maakte voor iedereen het eten even lekker. Ik was wel op de hoogte als er bekende mensen in het restaurant zaten. Ik ging hen dan een goe-dendag zeggen, maar meer ook niet. Ik heb die namen ook nooit rondgebazuind omdat ik niet zeker wist of die mensen dat wel ap-precieerden. Maar ik denk wel dat sommige mensen uit Balen bij ons niet durfden naar binnen kijken als de deur openging.– Hebt u nadien gestreefd naar nog meer sterren? Neen, ik bombardeer me niet tot een dries-terrenchef. Ik wilde alleen goed eten ser-veren, elke dag beter en beter. Ik heb ook nooit gestreefd naar een ster. Ik streefde alleen naar perfectie in de keuken. Maar ik ben er fier op dat ik heel lang alleen ge-weest ben met een ster in de Kempen. Maar van trots kan je niet leven.

Na die ster heb ik wel een wijnkelder uitgebouwd van uiteindelijk 25.000 flessen. Dat was ook al een grote investering. Een controleur van de belastingen heeft ooit al die flessen eens willen tellen om er nadien extra btw op te berekenen. Na twee dagen is hij ermee moeten ophouden en heeft hij mij enkel een forfait aangerekend. (lacht). – U bent dan in 1996 gestopt en hebt de zaak overgelaten aan uw zoon Stefan. Stefan zat al in de zaak en wou chef zijn. Twee chefs in de keuken, dat werkt niet. Mijn vrouw en ik hebben ons dan terug-getrokken. Ik ben iets te vroeg gestopt. De ene dag zit je er nog middenin en de andere dag valt alles plots stil. Het heeft veel pijn en moeite gekost, maar nu heb ik mij ermee verzoend. Ik help hem nog als het nodig is. Nadien ben ik nog gaan helpen bij mijn goede vriend Nicolas Lefevere, een zeer ge-kend traiteur in Brussel en hofleverancier.

Met hem heb ik banketten gedaan voor het koningshuis, onder meer het trouwfeest van Filip en Mathilde en de begrafenis van Boudewijn Als ik ergens trots op ben, dan is het dat ik voor het paleis heb mogen wer-ken. Niet iedereen kan dat zeggen. – U gaat vandaag zelf vaak gastronomisch eten.Mijn vrouw en ik gaan minstens een tot twee keer per maand in een twee- of dries-terrenzaak eten. In Oud Sluis bij Sergio of in Hof van Cleve bij Peter Goosens maar ook in Beluga (tweesterrenzaak in Maas-tricht). Veel van onze vakanties draaien rond bezoeken aan sterrenzaken. Van de beste vijftig restaurants heb ik er onder-tussen toch al 38 bezocht. Het is niet een-voudig, want vaak moet je erg lang vooraf boeken. Het is ook een dure hobby: het kost al snel 400 tot 500 euro voor twee personen en dan moet je geen al te gekke wijnen uit-kiezen.– Bent u dan een kritische eter die con-stant opmerkingen maakt?Als ik op restaurant ga, heb ik maar één doel: genieten. Kom je er om alles af te bre-ken, dan kan je nooit meer genieten van je geld. Ik zie wel wat er verkeerd loopt, maar lig er niet van wakker. Ik kan je twee res-taurants aanbevelen waar ik perfect tevre-den over ben: dat is Beluga en Arzak in San Sebastian (drie sterren). Daar ben ik meer dan 20 keer geweest, al vanaf zijn eerste ster. De laatste keer zat Woody Allen er te eten. Als je een week gastronomie wil bele-ven, is de omgeving van San Sebastian de ideale plaats. Zelfs de tapas die je er in de cafés eet, hebben het niveau van een ster. – Heb je zelf al nieuwe trends ontdekt? Ik merk dat de restaurants zich meer en meer perfectioneren in de nagerechten. Dat is niet echt aan mij besteed, want ik ben geen zoetebek. Maar ik zal u eens iets vertellen. Deze vakantie bezochten we een sterrenrestaurant in Italië. Ze serveerden op een groot bord 12 nagerechten. Naast het bord lag een draadje met daaraan 12 verschillende stukjes stof. Elk stukje hoorde bij een nagerecht. Als je je eerste nagerecht opat, moest je het eerste stukje stof aanraken,... Ik heb gedaan alsof, mijn vrouw heeft het spel meegespeeld. (lacht). Bedankt voor het gesprek.

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

vroeger staken ze de grote chefs in de kelder: hard werken en je mond houden.

“”

BALEN - “Je mag al om zes uur komen, geen enkel probleem. Ik ben dan al op. Tijd heb ik nu genoeg.” We hebben Louis De Boeck aan de lijn, 34 jaar lang chef-kok van De Engel in Balen, decennialang het enige restaurant met een ster in de Kempen. De Boeck heeft gekookt voor presidenten, koningen, ministers en popsterren. Nu reist hij zelf de wereld af om sterrenrestaurants te bezoeken. Terwijl een gewone sterveling 200 jaar moet wachten om in El Bulli te gaan eten, heeft hij er al vier keer zijn voeten onder tafel gestoken.

louis de boeCK, de eerste topchef

van de Kempen


Kort

Met het geld dat ze deze zomer op Pukkel-pop verdienden, hadden Tom en Mauro van dEUS zich een gps kunnen aanschaffen. Het toestel kwam hen nu aardig van pas bij hun wintertournee doorheen het noorden van Rusland. Ze zouden de grote afstanden tussen de vele Russische dorpen waar ze optraden, afleggen in hun geleasede Nis-san Primastar, een luxueuze monovolume met airco. De eerste stop bracht hen naar Djoverotsko-Litskai: een plaatsje op 3772 km van Moskou. De band zou er optreden in het J. Karatovocentrum, genoemd naar de oprichter van de regionale kolchoz, ge-specialiseerd in maïs en kool. Het adres van het centrum was door Andrei Savje-konti, de lokale cultuurfunctionaris, ruim op tijd naar het management van dEUS doorgemaild. Mauro, die naast bestuurder Tom zat, haalde de mail uit de plastic map om het exacte adres van het centrum in de gps in te geven. Na een tijdje vond hij het volgende adres, door Andrei nog duidelijk en netjes met een typmachine getypt: хет зевентиенде статутаир цонгрес ван де цоммунистище партий ондер тоезичт ван Й сталин страат.*.

“Fuck”, zei Mauro, en de manier waarop hij toen moet hebben gekeken, zal allicht aardig in de buurt komen van de gelaats-uitdrukking van Tyson Maulhard op zater-dag 26 september toen hij ter hoogte van Düsseldorf een mail opdiepte en achter ‘location of the event’ het volgende adres aantrof: ‘Zeventiende Escadron van het Lichtvliegwezenlaan 14’**. Tyson was de zanger van de Amerikaanse groep Diego Umbrella met als thuisbasis California. De groep maakte in september een tournee

door Frankrijk, Duitsland en Nederland. Fiesta Mundial in Balen was het enige Bel-gische optreden in de rij. Dat festival vond al jaren plaats op de Keiheuvel, gelegen aan het ‘Zeventiende Escadron van het Lichtvliegwezenlaan 14*** . Ook Diego Um-brella had zich speciaal voor deze tournee een gps aangeschaft.

De groep werd om 15 uur in Balen ver-wacht zodat ze nog ruimschoots de tijd konden nemen om te soundchecken en dan twee uur later, om 17 uur, geheel ont-spannen het podium te betreden. Maar shit happens. Pas een kwartier na vijven stoof hun aftandse Ford Transit het festivalter-rein op. De hyperventilerende organisator wierp zich voor de wagen, wrikte het portier open, wurmde zich tussen de bandleden in en begeleidde hen in een rotvaart naar de backstage. “Where the hell you have been”, beet hij hen toe. “The gps dind’t take your bloody adress: Seventeen ... fucking ”, kreeg hij als antwoord. De Diego’s liepen rechtstreeks van hun wagen het podium op, plugden de gitaren in en gaven een meer dan uitstekend concert.

Van dEUS! hebben ze tot op heden in Djoverotsko-Litskai nog nooit gehoord. (Voordien ook niet). Rob De Nys zou dit nooit zijn overkomen: hij vroeg destijds ge-woon de weg aan elke autochtone passant.

* Het zeventiende statutaire congres van de communistische partij onder toezicht van J Stalin- straat.

**Зевентиенде Есцадрон ван хет Личтвлиегвезенлаан 14

*** Squadron of the Seventeenth flyor-phanslane 14

Stijn Janssen

Kunt u mij de weg naar Hamelen

vertellen, mijnheer?Verantwoordelijk uitgever:Procart GCV(Promotie van cultuur in het arrondissement Turnhout)

Redactieadres:Roel SelsOranjemolenstraat 35, 2300 [email protected]

Adres Procart:Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage:20.000 exemplaren

Verspreidingsgebied:Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merks-plas, Mol, Olen, Oud-Turnhout, Ra-vels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo).

Redactie:Roel Sels

Redactiemedewerkers:Stijn JanssenFloor DeckxToon Horsten

Vormgeving:Dimitri Paeleman

Advertenties:Leen Verwaest (0495 53 54 80)

Drukkerij:DKZet (Hapert, NL)

TURNHOUT - Wim Vandekeybus werd 46 jaar geleden geboren in Herenthout. Hij is een van de weinige Kempenaars die het tot ‘wereldberoemdheid’ schopte. Vandekeybus zette in de danswereld samen met Anne-Teresa De Keersmaeker België op de kaart.

Vandekeybus is een veelzijdig artiest, die vooral bekend is als choreograaf, maar die weinig voeling heeft met klassieke dansvoorstellingen. Liever combineert hij dans met concerten, films en video’s.

In 1986 richtte wereldburger Wim Van-dekeybus in Madrid zijn eigen dansgezel-schap op: ‘Ultima Vez’, wat ‘Laatste keer’ betekent. Ultima Vez bestaat vooral uit jonge dansers met weinig ervaring.

Vandekeybus heeft zijn band met de Kempen nooit verloochend. Hij trad vaak op in de Kempense cultuurtempels. In de Warande was hij zeer dikwijls te gast.

Vandekeybus en de Warande hebben mekaar dit theaterseizoen opnieuw gevon-den. De samenwerking heeft zelfs geleid tot een heus minifestival. Van 21 tot 29 november vinden in de Warande de Ul-tima Vezdagen plaats. Wim Vandekeybus en zijn gezelschap staan vanzelfsprekend centraal. Maar er zijn ook enkele mooie gastoptredens en unieke samenwerkings-verbanden.

Zo concerteert Mauro Pawlowski -die on-der anderen de soundtrack verzorgt van de nieuwste Ultima Vezproductie- op vrijdag 27 augustus in de Kuub (tickets 14 euro). Tijdens zijn show zullen Ultima Vezperfor-

mers op de catwalk dansen. En na het con-cert nemen Mauro én Wim Vandekeybus samen plaats achter de draaitafel voor een stomende afterparty.

Vandekeybus is een autoriteit in de danswereld, maar hij is ook een onderlegd fotograaf. Zijn fototenstoonstelling kan je bekijken tot en met 29 november in tentoon-stellingsruimte A van de Warande (geslo-ten op maandag). Maar natuurlijk is er ook dans. Veel dans. Op woensdag 25 november kan je kijken naar ‘nieuwZwart’, de nieuwe dansvoorstelling van Ultima Vez met live-muziek van Mauro (tickets 12 euro). In de Tuinzaal van de Warande wordt een inlei-ding tot de voorstelling gegeven.

Vandekeybus brengt ook Germán Jaure-gui en Elena Fokena mee naar Turnhout: twee ex-dansers van Ultima Vez die nu sa-men een nieuwe voorstelling hebben: ‘Sun-set on Mars’. Te zien op vrijdag 27 novem-ber in de schouwburg.

Meer zin om zélf te dansen? Dat kan ook. Op 21 en 28 november, van 14 tot 18u, geeft Laura Aris Alvarez van Ultima Vez work-shops in de Houten Zaal van de Warande. Tickets kosten 30 euro, inclusief een gratis ticket voor ‘nieuwZwart’. Sportieve kledij en enige danservaring is vereist.

De Warande houdt de Ultima Vezdagen zo goedkoop mogelijk en geeft kortingen. Als je meer dan één voorstelling uit het gamma kiest, moet je alleen de duurste voorstelling betalen en krijg je er de andere voor 5 euro per voorstelling bij.

ULtIMa VEZDaGEN

Herenthoutenaar Wim Vandekeybus palmt de Warande in

uw evenement in

De redactie van Suiker doet zijn uiterste best om op de hoogte te blijven van alles wat er op cultureel gebied leeft en beweegt in de Kempen. We hebben onze kanalen om overal geïnformeerd te blijven, maar we zien en horen natuurlijk ook niet alles.Organiseert u een cultureel evenement of kent u verenigingen of personen die het verdienen om eens in de aandacht te komen, laat het ons dan weten. Suiker bereik je het snelst en eenvoudigst via mail: [email protected].

HERENTHOUT - Liefhebbers van elek-tronische muziek -en dat zijn er in deze contreien nogal wat- kunnen op zater-dag 7 november in Herenthout terecht voor de vierde editie van Red Saturday. De vorige was goed voor een opkomst van maar liefst 1.500 technouten. “We hopen dit jaar op minstens evenveel volk”, zegt organisator Wouter De Herdt. “Uiteraard zijn we niet zo groot als ‘I love Techno’ maar we hebben wel dezelfde ambitie: de mensen hier laten kennismaken met een veel breder aan-bod aan elektronische muziek dan ze normaal in discotheken te horen krij-gen. We hebben het dan vooral over de verschillende Europese invloeden op het

genre. We proberen dan ook editie na editie een meer internationale line-up te programeren. Vorig jaar hadden we de populaire Duitse DJ Housemeister, dit jaar kunnen we uitpakken met de al even bekende Italiaanse set Congorock. Daarnaast zijn we ook trots op Party-harders. Hij komt uit Luik en is echt hot. Hij heeft dit jaar al elke festival van betekenis platgespeeld.”

De vierde editie van Red Saturday vindt plaats in het GO, het gemeentelijk ontmoetingscentrum van Herenthout dat vertimmerd wordt tot een roodgloei-ende discotheek. Het feestje begint om 21u. De volledige dj line up en nog meer info vind je op www. redsaturday.be.

WESTERLO – De Dansmariekes van Tongerlo geven in hun hometown Ton-gerlo een ‘eetdag en shownamiddag’. Die vindt plaats op zondag 8 november vanaf 11.30u. Terwijl u met volle teugen geniet van de frikandellen met krieken,

de pannenkoeken of de taart, geven de Dansmariekes en enkele bevriende ver-enigingen van katoen. Plaats van het gebeuren is de parochiezaal aan het Trannoyplein in Tongerlo. De toegang is gratis.

De Dansmariekes van tongerlo

Vierde red Saturday

feest in de spieGeltentOLEN - De vzw Keizer Karel organiseert van 5 tot 15 november in de Spiegeltent, in Olen-Centrum, een hele reeks activi-teiten voor liefhebbers van muziek en dans.

Op 5 november beginnen de feeste-lijkheden met een kleinkunstavond. Will Ferdy, Bart Herman en Dimitri Van To-ren treden op. Een dag later kan je in de Spiegeltent terecht voor een Latijns-Amerikaans dansfeest. Er speelt een salsaband. De toegang bedraagt 5 euro. Linedancen kan op zondagnamiddag 8 november vanaf 14u. De toegang is gra-tis. Een dag later zijn er twee workshops zumbadansen; om 19.30 en om 21u. In-schrijven kost 5 euro. Op dinsdag 10 no-vember om 20u vindt er een tangoavond plaats (4 euro) en op zaterdag 14 novem-ber sluit Ruth Mckenny en zijn band af met een heuse rock-’-rollparty. Kaarten kosten 4 euro.

misero truffoBEERSE - Drie mannen wonen in een kraakpand. Ze brengen hun dagen doel-loos door met absurde conversaties en discussies over banale zaken. Theater-gezelschap Hoogspanning brengt ‘Misero Truffo’ in lokaal ‘De Lage Heide (Lage Heude 5/1) op zaterdag 14 november. De voorstelling begint om 20.30u. Kaarten kosten 7,50 euro.


over de sCHreef

POPCONCERtEN VLaK OVER DE GRENS

U BENT

H I E R

Adressen en contactgegevens: – Zaal 013 , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – Effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé theater , Claudius Prinsenlaan 8, Breda, 0031 76 530 31 32, www.chasse.nl

agenda zo 01-11-09 – 16:30 – mezz Breda kLéaN € 0

ma 02-11-09 – 20:30 – CHassé tHeater Breda HeatHer Nova € 28

di 03-11-09 – 20:15 – eFFeNaar eiNdHoveN veNiCe € 27,5

di 03-11-09 – 21:00 – zaaL 013 tiLBurG PortuGaL. tHe maN. € 8

wo 04-11-09 – 20:15 – eFFeNaar eiNdHoveN WaNda jaCksoN & tHe seatsNiFFers € 20

wo 04-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG tHeraPy? € 17

do 05-11-09 – 20:30 – mezz Breda Luka BLoom € 17,5

do 05-11-09 – 21:00 – eFFeNaar eiNdHoveN aNNe soLdaat € 10

do 05-11-09 – 21:00 – zaaL 013 tiLBurG ProNGHorN € 9

vr 06-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG WeNde sNijders - CLuBtour € 20

vr 06-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG miCHaeL Lee FirkiNs € 10

vr 06-11-09 – 21:30 – mezz Breda de Heideroosjes € 14

za 07-11-09 – 21:00 – eFFeNaar eiNdHoveN tHe deatH Letters € 10

za 07-11-09 – 22:00 – mezz Breda simPLe miNds triBute BaNd € 5

zo 08-11-09 – 16:30 – mezz Breda someWHere maN € 0

zo 08-11-09 – 16:30 – eFFeNaar eiNdHoveN imPeriaL Never say die CLuB tour 2009 € 18

zo 08-11-09 – 18:30 – zaaL 013 tiLBurG F.r.e.u.d : aFsCHeidsCoNCert € 6

zo 08-11-09 – 21:00 – mezz Breda GaBrieL rios & jeF Neve € 9

ma 09-11-09 – 20:00 – eFFeNaar eiNdHoveN sam amidoN, BeN Frost, NiCo muHLy € 15

di 10-11-09 – 19:30 – zaaL 013 tiLBurG roCkaCademie PerFormiNG NiGHt € 0

di 10-11-09 – 20:00 – zaaL 013 tiLBurG moBy € 30

di 10-11-09 – 20:15 – eFFeNaar eiNdHoveN joHNNy WiNter € 25

wo 11-11-09 – 19:30 – zaaL 013 tiLBurG editors, tHe maCCaBees, WiNtersLeeP € 28

wo 11-11-09 – 19:30 – zaaL 013 tiLBurG roCkaCademie PerFormiNG NiGHt € 0

wo 11-11-09 – 20:15 – eFFeNaar eiNdHoveN BoNe tHuGs-N-HarmoNy € 35

wo 11-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG BLaCk eLk € 5

wo 11-11-09 – 21:00 – mezz Breda de dijk € 22,5

do 12-11-09 – 20:00 – zaaL 013 tiLBurG Feest iN je moerstaaL: deNNie CHristiaN, ... € 25

do 12-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG moss, aWkWard i € 5

do 12-11-09 – 21:00 – eFFeNaar eiNdHoveN dio € 12,5

do 12-11-09 – 21:00 – mezz Breda de dijk € 22,5

vr 13-11-09 – 20:00 – eFFeNaar eiNdHoveN Fris € 13,5

vr 13-11-09 – 20:00 – zaaL 013 tiLBurG Feest iN je moerstaaL: deNNie CHristiaN, ... € 25

vr 13-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG oraNGe suNsHiNe, dzjeNGHis kHaN € 5

vr 13-11-09 – 21:00 – mezz Breda i am kLoot € 17

vr 13-11-09 – 22:00 – eFFeNaar eiNdHoveN amusemeNt Parks oN Fire € 0

vr 13-11-09 – 23:30 – eFFeNaar eiNdHoveN skiNto, LoLa kite € 0

za 14-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG WoLFsHeart (eeNmaLiGe reüNie) € 6

za 14-11-09 – 21:00 – mezz Breda mariaNNe dissard € 0

zo 15-11-09 – 16:00 – eFFeNaar eiNdHoveN CLasH over de CoverBaNds: HaLve FiNaLe € 10

zo 15-11-09 – 16:00 – zaaL 013 tiLBurG LoNdoN BurNiNG: my PassioN, tHe Boy WiLL droWN, ... € 20

zo 15-11-09 – 16:30 – mezz Breda iaN Britt € 0

zo 15-11-09 – 19:00 – mezz Breda eriC sardiNas € 18,5

zo 15-11-09 – 20:15 – eFFeNaar eiNdHoveN aGua de aNNique € 12,5

zo 15-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG miLoW € 20

di 17-11-09 – 20:15 – eFFeNaar eiNdHoveN WiLCo € 25

do 19-11-09 – 20:00 – zaaL 013 tiLBurG aLiCe iN CHaiNs € 30

do 19-11-09 – 20:15 – eFFeNaar eiNdHoveN moke € 12,5

do 19-11-09 – 20:15 – muziekCeNtrum eiNdHoveN steve earLe € 27,5

do 19-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG WayLoN € 12,5

do 19-11-09 – 21:30 – mezz Breda Gare du Nord € 20

vr 20-11-09 – 20:00 – zaaL 013 tiLBurG CoLour Haze, my sLeePiNG karma € 10

vr 20-11-09 – 20:00 – eFFeNaar eiNdHoveN deLiNqueNt HaBits € 15

vr 20-11-09 – 20:15 – eFFeNaar eiNdHoveN maNdo diao € 16,5

vr 20-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG tHe resPoNders € 5

vr 20-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG WaLter trout € 22

za 21-11-09 – 20:15 – eFFeNaar eiNdHoveN yeLLoWmaN € 17,5

za 21-11-09 – 20:15 – zaaL 013 tiLBurG kytemaN’s HiPHoP orkest € 20

za 21-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG drive Like maria, eLLe BaNdita € 12

za 21-11-09 – 21:00 – mezz Breda deze € 0

zo 22-11-09 – 16:00 – eFFeNaar eiNdHoveN CLasH oF tHe CoverBaNds € 10

zo 22-11-09 – 16:30 – mezz Breda aWkWard i € 0

ma 23-11-09 – 20:15 – eFFeNaar eiNdHoveN tHe traGiCaLLy HiP € 25

di 24-11-09 – 20:15 – eFFeNaar eiNdHoveN Peter doHerty € 25

wo 25-11-09 – 20:15 – zaaL 013 tiLBurG BLöF € 27,5

wo 25-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG tHe NiGHt marCHers, daN sartaiN € 8

do 26-11-09 – 20:00 – zaaL 013 tiLBurG tHe Germs, Lords € 15

do 26-11-09 – 20:15 – eFFeNaar eiNdHoveN tHe LiviNG eNd € 17

do 26-11-09 – 20:30 – mezz Breda de Nits € 14

do 26-11-09 – 21:00 – zaaL 013 tiLBurG de jeuGd vaN teGeNWoordiG € 15

vr 27-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG dÿse € 7

vr 27-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG GoLdeN earriNG € 27,5

vr 27-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG GyratioN (Cd-PreseNtatie) € 10

vr 27-11-09 – 21:30 – mezz Breda GHiNzu € 13

za 28-11-09 – 20:30 – zaaL 013 tiLBurG Lee Perry € 25

zo 29-11-09 – 16:30 – mezz Breda tHe BreW € 0

zo 29-11-09 – 20:00 – zaaL 013 tiLBurG voLBeat € 27,5

zo 29-11-09 – 20:30 – mezz Breda tHe zomBies € 20

ma 30-11-09 – 20:00 – zaaL 013 tiLBurG sLayer € 39

Ontdek Marianne dissard

de JeuGd Van teGenwoordiG

EINDHOVEN - Het gaat goed met country-rocker Steve Earle. Daarmee bedoel ik: het is alweer een hele tijd geleden dat hij nog eens in de gevangenis heeft gezeten.

De 54-jarige Steve Earle heeft twee uit-zonderlijke talenten: hij schrijft songs die je tot op het bot raken én hij heeft al heel zijn leven een ingebouwd navigatiesysteem dat zonder fout de kortste weg naar een gevan-genis weet te vinden.

Niet dat Steve Earle zo’n zware jongen is, integendeel zelfs. Er is geen reden om bang te zijn als je hem ‘s nachts in een don-ker steegje zou ontmoeten. Alleen heeft hij in zijn jonge jaren véél te veel gedronken, gerookt, gesnoven en gespoten dan goed is voor een mens. En met de regelmaat van een klok werd Earle in de boeien geslagen. Decennialang zwalpte hij tussen gevange-nissen en ontwenningsklinieken.

Toen de jaren van verstand eindelijk kwamen en hij -weliswaar met vallen en opstaan- van alle verslavingen af raakte, ging Steve Earle dan weer zo’n bijtende pro-testliederen schrijven dat hij als staatsge-vaarlijk werd bestempeld. Wat Earle er al-leen maar toe aanzette om de overheid nog harder op de korrel te nemen, wat er op zijn beurt weer toe leidde dat hij opnieuw om de haverklap werd gearresteerd. Deze keer niet meer wegens drugsdelicten maar we-gens subversief gedrag. Je kunt het zo gek niet verzinnen of Steve Earle schreef er een protestsong over of stond ervoor op de bar-ricades: voor het milieu, tegen de doodstraf, tegen landmijnen, tegen de oorlog in Irak... In 2004 bracht hij de cd “The revolution starts now” uit. Michael Moore gebruikte de titelsong voor zijn antioorlogsfilm Fahren-heit 9/11. In 2002 had Steve Earle zich al de woede van miljoenen Amerikanen op de nek gehaald door namens de gearresteerde Amerikaanse talibanstrijder John Walker

een song te schrijven over de heilige oorlog.Steve Earle houdt van puurheid: in zijn

muziek, in zijn teksten en in zijn gevoelens. “Ik houd van grenzeloze vreugde en van al-lesverscheurende pijn. Alles wat daartus-sen ligt, interesseert me niet”, zei hij ooit.

Zeker geen verkeerde jongen, die Earle. Ondanks zijn heftige verleden is ie zelfs uit het juiste hout gesneden. “Hij heeft het hart altijd op de juiste plaats gehad. Maar op de momenten dat hij eventjes had moe-ten dimmen, begon hij juist altijd luider te roepen,” omschreef zijn muzikale soulmate Townes Van Zandt hem ooit, “en zo trek je natuurlijk problemen aan.”

Op privévlak ging het Steve Earle ook al niet voor de wind. Hij trouwde zeven keer, onder meer twee keer met dezelfde vrouw. Maar één constante was er wel: of hij nu aan de drank of de drugs zat, problemen had met vrouwen, met justitie of met zijn platenmaatschappijen (die hem ook gere-geld ontsloegen omdat hij weigerde in de pas te lopen), hij blééf in alle omstandighe-den pareltjes van songs schrijven. Tot zijn meesterwerken behoren zowel zijn debuut-album ‘Guitar Town’ uit 1986, ‘Copperhead Road’ uit 1988, ‘El Corazón’ uit 1997 als ‘Washington Square Serenade’ uit 2007. De jaren hebben geen vat op het songschrijver-schap van Steve Earle: zoveel is wel duide-lijk. Dit jaar verscheen zijn nieuwste werk: ‘Townes’. Het is een eerbetoon aan Townes Van Zandt, die door Earle nog altijd als zijn leermeester wordt beschouwd.

Steve Earle speelt op donderdag 19 novem-ber solo in Eindhoven. In het voorprogramma zit songschrijver Joe Pug. Let op! Het concert wordt weliswaar medegeorganiseerd door Effenaar, maar het vindt plaats in het Frits Philips Muziekcentrum. Kaarten kosten 27,50 euro. Ter info: parkeergarage Heuvel Galerie ligt onder het muziekcentrum.

steve earLe

TILBURG - Willie Wartaal, Vieze Fur, P. Fabergé en Bas Bron vormen samen De Jeugd van Tegenwoordig. Dat het maar een kwestie van tijd zou zijn voor dit gezel-schap zijn naam oneer zou aandoen, stond op voorhand vast. Echt jeugdig is dit olijke viertal al lang niet meer te noemen. De ge-middelde leeftijd van de bandleden is 27.

Maar als het waar is dat je maar zo jong bent als je je voelt, hebben deze knapen nog wel een heel eind te gaan. Dan doen ze over een jaar of dertig pas hun eerste communie

Hoe de band ontstaan is, weten alleen de leden zelf. Als iemand het aan hen vraagt, antwoorden ze altijd met een hoop flauwekul. De ene vertelt dat ze samen aan idols meegedaan hebben, de andere vertelt dat hun doorbraakhit ‘Watske-burt?’ eerder toevallig in de metro werd

geschreven. Wat er ook van zij, de carri-ère van De Jeugd van tegenwoordig nam een vliegende start. In 2004 werd ‘Wats-keburt’ uitgebracht en die ene single vol-stond om een optreden op Lowlands te versieren en in het voorprogramma van Snoop Dogg te mogen spelen. De debuut-cd ‘Parels voor de zwijnen’ kreeg meteen de prijs voor ‘beste doorbraakalbum en De Jeugd van Tegenwoordig kreeg zelfs een eigen tv-programma. Vorig jaar kwam de langverwachte opvolger van ‘Parels voor de zwijnen’: ‘De machine’ bracht niet meer dezelfde gekte teweeg, maar was nog altijd behoorlijk succesvol, vooral dankzij de sin-gle ‘Deze donkere jongen komt zo hard’.

Nederrap in zijn allerbeste gedaante, op donderdag 26 november in zaal 013 in Tilburg. Kaarten kosten 15 euro. Het con-cert begint om 21u.

BREDA - Zin in een goed concert, maar een beetje krap bij kas? Da’s geen probleem. In concertzaal Mezz in Breda vinden regelma-tig gratis concerten plaats. Meestal gaat het om aanstormende, jonge artiesten, maar soms ook om gerenommeerde muzikanten die je niet bij naam kent omdat ze altijd als ‘een groepslid’ gefungeerd hebben. Tot die laatste categorie hoort Marianne Dissard. Haar naam zegt je ongetwijfeld niks, maar als we zeggen dat ze al jarenlang de vaste zangeres is bij Calexico, gaat er ongetwij-feld wél een belletje rinkelen.

Marianne Dissard werd geboren in Frankrijk, maar ze verhuisde naar de Ver-enigde Staten. Ze woont al vele jaren in Tuczon, Arizona. Ze verdient haar kost met zingen, maar ook met schrijven en films maken. Zopas bracht Marianne Dissard

haar eerste cd uit. Die werd geproduceerd door de frontman van Calexico, Joey Burns. Ook John Convertino (jawel, ook van Ca-lexico) verleende zijn medewerking.

Het resultaat kan niet anders dan het midden houden tussen Franse chansons en zuiderse americana. Hoe dat precies klinkt, kom je op 14 november te weten in het café van Mezz in Breda. Kaarten kosten zoals gezegd nul euro. Het concert begint om 21u.

EINDHOVEN - Gordon Downie, de frontman van de Canadese rockband The Tragically Hip, heeft een aantal officieuze wereldrecords achter zijn naam staan. “Het wereldrecord ingebeelde sigaretten roken” is gegarandeerd van hem. Hij is daarnaast de trotse bezitter van het wereldrecord “zakdoek gooien en weer opvangen tijdens een liveconcert”. Het wereldrecord “zweten op een podium”is al sinds 1989 in zijn handen, maar hij blijft het elke week scherper stellen.

Om maar te zeggen dat Gordon Downie een podiumbeest is zoals je er nog nooit een gezien hebt, tenzij je de concerten van The Tragically Hip al hebt bijgewoond, natuur-lijk. The Tragically Hip is een rockband zoals ze die in Canada graag horen. Geen franjes, altijd recht vooruit. Niet zeveren maar zin-

gen. En dat doet The Tragically Hip nu al dertien cd’s lang. Hun nieuwste album, ‘We are the same’, is misschien nog het rustigste van allemaal, maar daarom niet minder mooi en pakkend.

Wij, Belgen, mogen toch maar van geluk spreken dat we in België wonen en niet in -pakweg- Canada. Daar kan The Tragically Hip alleen nog stadionconcerten spelen. Ter-wijl die arme stakkers van houthakkers zich tevreden moeten stellen met een plaatsje er-gens hoog in een ijshockeytribune als ze The Hip willen zien, staan de Belgische en Neder-landse Hipfans nog altijd op de eerste rij als de band onze contreien aandoet.

Want hoewel The Tragically Hip ook bij ons een trouwe schare fans heeft, hebben de rockers van over ‘t water hier nooit sportpa-leizen of stadions kunnen vullen. Gelukkig maar, want zo komt het dat misschien wel ‘s werelds beste liveband nog altijd in gezellige clubs zoals de Ancienne Belgique in Brus-sel en Effenaar in Eindhoven speelt. En dan nog voor weinig geld ook. Neem nu Eindho-ven. Daar passeert de groep op maandag 23 november. Kaarten kosten 25 euro. Het con-cert begint om 20.15u en je komt best op tijd. Tenzij het er nog op het laatste moment aan toegevoegd wordt, is er geen voorprogramma voorzien.

the tragically hip


Kort

Zeg nooit Oeigoer tegen een Kazak. Hoed u voor het onderscheid tussen een Tataar en een Krim-Tataar. En in Rwanda doet u er best aan te weten of de man tot wie u het woord richt een Hutu, een Tutsi of een Keniaanse VN-Blauwhelm is. Het leven van een wereldreiziger is ingewikkeld.

Als wij het even niet meer weten, dan bellen wij naar Herentals. Want in Heren-tals woont Marc Helsen. Helsen is jour-nalist, maar vooral wereldreiziger. Over de Oeigoeren, de Krim-Tataren en de Ke-niaanse VN-Blauwhelmen weet hij alles. Meer nog, hij kent ze in de meeste geval-len persoonlijk en mag ze bij de voornaam aanspreken.

Helsen was erbij toen de Oeigoeren hun vijfde republiek uitriepen, scheidde persoonlijk de wateren tussen Hutu’s en Tutsi’s toen die het niet eens geraakten over de selectie voor het nationale Rwan-dese voetbalelftal, trok al vijftien keer naar de Himalaya en ontdekte tot nog toe drie voorheen onbekende toppen, zwom drie keer de Beringstraat over in de twee richtingen en leidde gedurende twaalf jaar van aan de Lichtaartsesteenweg in Heren-tals het verzet tegen de Birmaanse junta. De ideale man dus om -indien nodig- het onderscheid tussen een Oeigoer en een Kazak uit te leggen.

Eens in de zoveel tijd leidt Helsens reis-drift ook tot een boek. ‘De Groote Trek’ en ‘De Groote Zijderoute’ waren spectaculaire bestsellers binnen de Vlaamse reislitera-tuur, en voor ‘Op reis naar nergens’ be-zocht hij drie jaar geleden twaalf door oor-log lamgeslagen ‘niemandslanden’. Zijn nieuwe boek ‘De lokroep van het avontuur’ bevat twaalf reisverhalen en is een heel stuk vrolijker dan zijn voorganger. Helsen doet het relaas van reizen naar enkele van

zijn favoriete wildernisgebieden, onder meer in de Himalaya en in Alaska. In Ar-gentinië gaat hij op zoek naar sporen van Butch Cassidy en The Sundance Kid.

Ook dit boek leest als een trein. Niet dat Marc Helsen een opvallend groot sty-list is. Nergens pakt hij uit met literair bochtenwerk met de geur van verbrand rubber. Nee, Helsen is vooral een van de beste vertellers die het Vlaamse boeken-land rijk is. Alles staat bij hem in functie van het verhaal, dat hij steeds met veel vaart, schijnbaar achteloos aan het papier toevertrouwt. Zelfs als hij door de meest onherbergzame gebieden trekt, staan ook steeds de mensen centraal. Zoals in Alas-ka, waar hij Charlie en Ross ontmoette. “Charlie zal nooit binnenkomen als Ross er is. Die twee spreken al twintig jaar niet meer met elkaar. De reden? Die weten ze zelf niet meer. Maar zo is het, omdat het altijd zo was.”

‘De lokroep van het avontuur’ is onder-tussen ook een onnadrukkelijke ode aan de kameraadschap. Want de reizen in dit boek ondernam Helsen met enkele van zijn beste vrienden, die vaak ook uitge-breid aan bod komen. Vaak blijkt het ont-staan van al deze grote wereldreizen er-gens tijdens nachtelijke esbattementen in de Herentalse horeca te liggen. Een idee tussen pot en pint gelanceerd, eindigt op een oude Royal Enfield-motorfiets ergens in de Himalaya.

Over alle gebieden die hij in zijn leven bereisd heeft, heeft Marc Helsen onder-tussen gepubliceerd. Slechts één boek, één reisbestemming, ontbreekt nog in zijn palmares: het grote boek over de Heren-talse horeca. Want net als naar de Hima-laya keert Helsen ook daar vaak en graag naar terug.

toon Horsten

Butch Cassidy

TURNHOUT - Van de honderden concerten die je bijgewoond hebt, blijven naderhand slechts flarden in je geheugen ronddolen die vaak vele jaren later onverwacht uit een dikke mist terug opduiken. Zo kwam een jaar geleden een herinnering aan een optreden terug naar boven nadat we onver-hoeds flink geraakt werden door een stukje op de regionale bladzijde van de krant.

Het was een herinnering aan een con-cert -pakweg 30 jaar geleden- van de Turn-houtse groep de Gigolo’s in -als we ons niet vergissen- de Wir War. De Gigolo’s speel-den uitsluitend rock-‘n-rollcovers, van Chuck Berry tot Little Richard. We schrij-ven de jaren tachtig wanneer de hitparade bevolkt werd door de Pet Shop Boys en Human League. Voor R&R haalden wij, babyboomers die toen nog onvoldoende jaren achter ons hadden om nostalgie te herkennen, onze neus op. Dat we aan-wezig waren op het concert kwam alleen maar omdat we ons hadden laten over-halen door een man die wel verdronk aan nostalgische verlangens: naar de tijd dat in zijn provinciestad nog vrienden woon-den waarmee hij in the days of rock&roll met de motor naar Frankrijk was getrok-ken. Die runaway boys zouden die avond opnieuw verzamelen in de Wir War omdat een van hen gitaar speelde bij de Gigolo’s. Die gitarist was Dirk Versmissen.

Het artikel dat we die dag lazen en dat deze herinnering naar boven bracht, ging over hem. Het deelde koudweg mee dat hij verongelukt was tijdens een fietstocht.

Dirk was amper 52 jaar geworden.Van het concert dat de Gigolo’s die

avond gaven, herinneren we ons weinig. Het was geen muzikale mijlpaal en bekeer-de ons niet tot het genre. Dat het optreden was blijven hangen, had te maken met de zanger van de groep, Guido Versmissen, de broer van Dirk, die later de lokale bekend-heid zou overstijgen als Guido Belcanto.

We wisten vrijwel niets van de familie Versmissen. Alleen dat het een degelijke familie was uit het Turnhoutse. Van Bel-canto hoorden we nadien verhalen over zijn jeugd die hij doorbracht in volkscafés in de Kempen. Hoe hij zich als jongetje onder cafétafels verschool en vanuit die schuilplaats de authentieke, werkende mens mocht aanschouwen. De soundtrack werd daarbij geleverd door de Presley’s en Schoepens die uit de wurlitzer drein-den. Daar in de cafés De Welkom en De Kroon was het idee onstaan om zanger van levensliederen te worden. Daar was Guido’s ultieme droom geboren om ooit zijn stem te horen schallen uit de boxen van de botsauto’s. Hoe het komt, weten we niet, maar telkens wekten die verha-len weerzin bij ons op. Belcanto bezondig-de zich te veel aan zoeterige updating van alleen maar de helaasheid der gewone dagdagelijksheid. Hij bevestigde telkens het beeld van een poseur zonder het no-dige talent om eenvoudige dingen in hun waarde te laten. Van een iconenkloon die het plaatje van nachtelijke bohemien, dat hij voor zichzelf voor ogen had, absoluut

wilde laten kloppen voor de buitenwereld. Het was -met permissie- wachten op een bericht dat Belcanto geheel conform zijn eigen mythevorming met een motor tegen een boom was geknald. Hope I die before I get old. En dergelijke onzin om het leven dat er niet is, op te peppen.

Wat we dus tot onze ontsteltenis la-zen, was dat zijn broer Dirk verongelukte tijdens een fietstochtje in de streek. Van Dirk wisten we niet veel. Alleen dat hij in het Turnhoutse OCMW werkte. Dat hij nog jarenlang slidegitaar en banjo had ge-speeld bij de bluesgroep Full House. Dat hij gastmuzikant was op de platen van zijn broer. Dat hij vaak door Frankrijk trok om wijn te proeven en zelf een wijn-handeltje had opgezet. Dirk leefde een leven zoals het leven zo vaak is: gewoon. Niets daarvan refereerde naar het kramp-achtige adagio van R&R: better to burn out than to fade away. En net die Dirk vond de dood op een wijze die veel te dra-matisch was voor zijn leven. Het scenario van zijn lot maakte een ongeloofwaardige plotwending. Dirk had vele jaren later -oud, wijs en tevreden- stilletjes moeten uitdoven onder een oude plataan met een glas wijn in de hand en omringd door zijn familie. Met op de achtergrond de gitaar van Ry Cooder in Paris, Texas.

Dirk Versmissen ligt begraven op het kerkhof van Turnhout, aan de Steenweg op Merksplas.

Tekst: Stijn Janssen Foto’s: Bart Van der Moeren

Het Père-Lachaise van de CampineEr zijn graven en graven. Graven van veel te vroeg gestorvenen, graven van onbekende soldaten, graven van families en kindergraven... Er zijn praalgraven en massagraven. Graven van moordenaars en graven van helden. Op elke mens past wel een graf. Op Kempense kerkhoven liggen her en der graven waarvan de bewoners een seconde langer aan de onvermijdelijke vergetelheid ontsnappen. Het zijn de graven van jonge voetbalsterren, van schrijvers die nog zoveel beloofden, van werkmanshelden. Het Père- Lachaise van de Campine

dirk versmissen (1956-2008)de Ry Cooder van

de Kempen

MOL - Striptekenaar Steven Dupré won deze maand de Sint-Michielsprijs voor -hou u vast aan de takken van de bo-men- ‘de beste strip van het afgelopen jaar van een Nederlandstalig auteur’. De bekroning wekt niet echt verwondering. De Mollenaar wordt in doorgaans welin-gelichte stripkringen al jaren getipt als potentieel winnaar van de meest presti-gieuze stripprijs van de lage landen bij de zee: de Bronzen Adhemar. “Ik vrees toch dat ik de Poulidor van de Vlaamse strip ga worden”, reageert Dupré zelf

Dupré is al bijna een kwarteeuw te-kenaar en had reeds eigen reeksen als ‘Sarah en Robin’ en ‘Coma’. Naast zijn werk als striptekenaar werkt hij ook al jaren mee aan internationale teken-films. Dupré is een selfmade man die door zijn collega’s vaak wordt geprezen voor zijn ambachtelijke werk. Zijn com-merciële doorbraak beleefde hij met de strip ‘Kaamelott’, een bewerking van een in Frankrijk razend populaire televisie-serie. Voor die strip rond het leven van koning Arthur ontving hij nu de Sint-Mi-chielsprijs.– Een toch wat bizarre bekroning, want Kaamelott is een reeks met Franse wor-tels, niet?Steven Dupré: “Zo bizar is dat niet. Mijn scenarist is wel een Fransman (Alexandre Astier, nvdr) maar ik ben wel degelijk Nederlandstalig. De tekst wordt uiteraard nadien in het Nederlands ver-

taald maar mijn tekeningen blijven wel dezelfde. Ik ben trouwens een paar jaar geleden nog eens voor diezelfde prijs ge-nomineerd geweest, toevallig ook met een Franstalig scenarist. Maar het klopt dat die Sint-Michielsprijs vooral een Franstalige aangelegenheid is. Toch heb ik gemerkt dat ook de Vlaamse kranten er allemaal melding van gemaakt heb-ben. Voor mij was het was niet echt een verrassing. De organisatie had namelijk zijn mond voorbij gepraat.” (lacht)– Je bent wel een prijsbeest: begin dit jaar won je een prijs in Nederland voor ‘waargemaakte belofte.’

Ja, en dat vond ík dan weer bizar. Eerst wilden ze mij de ‘belofteprijs’ ge-ven. Ik zei hen: “Jongens: ik ben onder-tussen al meer dan 20 jaar bezig. Blijf ik tot mijn pensioen een belofte?” Toen heb-ben ze de naam maar ineens veranderd in ‘waargemaakte belofte’. (lacht) Er zijn re-delijk wat prijzen in de stripwereld, maar de meeste stellen niet echt veel voor. De belangrijkste is en blijft de Bronzen Ad-hemar van Strip Turnhout.– Heel wat van uw collega’s vinden dat u die prijs absoluut moet krijgen.

Ja, dat hoor en lees ik ook. Maar ik vrees dat ik de Poulidor van de Vlaamse Stripwereld ben. Ik maak me er in ieder geval niet meer druk om.

Tekst: Stijn Janssen Foto’s: Bart Van der Moeren

striptekenaar steVen dupré wint Brusselse strippriJs

en de bibliotHeeK: Het perfeCte KoppelJe kan cultuurkrant Suiker meenemen op meer dan 2.000 adressen in het arrondissement Turnhout: bakkers, kappers, cafés, dokters, ziekenhuizen, tandartsen, cultuurcentra en stations.Maar de grootste kans om een Suiker te scoren, heb je in de bibliotheek. Daar is de stapel Suikers het hoogst.Suiker is verkrijgbaar in élke bibliotheek van het arrondissement, dus ook in jouw gemeente of deelgemeente. De cultuurkrant verschijnt de laatste donderdag van de maand, behalve als die nog na de 27ste valt. In dat geval verschijnt Suiker op de voorlaatste donderdag. Wees er op tijd bij!

HERSELT – De KVLV van Blauberg no-digt op donderdag 12 november Leen Per-sijn uit in parochiezaal Sint-Norbertus in Blauberg. Leen Persijn brengt haar nieuwste productie ‘Springlevend’ en laat zien hoe veelzijdig ze is. Ze brengt poëti-sche chansons, korte monologen, pittige conferences en cabareteske liederen.

De voorstelling begint om 19.30u. Tic-kets kosten 10 euro.

leen persiJn in BlauBerG

the neon JudGement

VORSELAAR - Zaal Edma doet the eigh-ties herleven. Op vrijdag 6 november treedt The Neon Judgement op, de Belgi-sche band die bijna 25 jaar geleden de sta-tus van halfgod bereikte bij iedereen die zwarte kleren en puntschoenen droeg.

The Neon Judgement was razend popu-lair in de jaren tachtig, toen de new wave hoogtij vierde, maar het succes taande enkele jaren later. Toch duurde het tot in 1998 voor The Neon Judgement er mee ophield. Maar heel af en toe kruipen Dirk Dadavo en TB Frank toch nog eens samen op een podium. Voor 12 euro zie je hen aan het werk in Zaal Edma. Het voorprogram-ma wordt verzorgd door Interzone, een band die covers speelt van Joy Division.


– Dames, over wat voor kronkels gaat het hier precies?Dominique: “We bedoelen daarmee dat wij vaak dezelfde gedachtekronkels maken. Soms kom ik in situaties terecht waarvan ik meteen denk: “Dit is gewoon te gek voor woorden, hier moét ik iets mee doen.” Die-zelfde reflex is er ook bij Ann.”Ann: “Klopt helemaal. Wij hebben hetzelfde gevoel voor humor. Eén blik is vaak al vol-doende om samen in de lach te schieten, om-dat we weten dat de andere precies hetzelfde denkt. Het zou me niet verwonderen dat bui-tenstaanders ons maar rare madammen vin-den. Gelukkig weten onze vrienden en col-lega’s intussen wel hoe wij in elkaar zitten.”– Zelf zijn jullie niet alleen collega’s op het podium, maar ook daarnaast.Dominique: “Dat klopt. Wij zijn allebei verbonden aan de KHK Turnhout. Daar geven we les aan studenten verpleegkunde. Ann doceert communicatie, ik gezondheids-

recht. Ik moet zeggen dat die omgeving al vaak de ideale voedingsbodem is gebleken voor het creëren van tekstmateriaal.”Ann: “Sommige verhalen die we brengen, komen bij wijze van spreken recht uit de leraarskamer.”Dominique: “Maatschappelijke problemen worden vaak weerspiegeld in het onderwijs. Het onderscheid tussen allochtonen en au-tochtonen bijvoorbeeld: dat ondervind je aan den lijve in de onderwijswereld.”

BamBischiJf– Wanneer er dan zo’n hoofddoekenkwes-tie losbreekt, werkt dat dus inspirerend?Dominique: “Oh ja. Ik heb daar zelfs al een liedje over klaarliggen. Hetzelfde met het verhaal over die controversiële ont-haalmoeder met nazisympathieën. Daar-over ben ik ook een tekst aan het schrij-ven. Zulke dingen kan ik nu eenmaal niet laten liggen. Pas op, het hoeven niet altijd

de grote maatschappelijke thema’s te zijn, hoor. Ik vind evengoed inspiratie in het da-gelijkse leven. De gewone, kleine dingen. Zoals een gesprek tussen vrienden, waarin iemand iets grappigs zegt. Of gisteren nog, in de frituur. (stoot Ann enthousiast aan) Een man komt binnen en bestelt: “Veur mai een bambischijf.” Een bambischijf! Ik vond dat ronduit hilarisch. Maar ik heb m’n lach toch maar ingehouden, want iedereen rondom mij bleef er bloedserieus bij. Mijn fantasie slaat te snel op hol, vrees ik.” Ann: “Wij staan er nog dagelijks van ver-steld hoe onnozel wij kunnen doen. Ook al brengen we deze voorstelling al een jaar, toch staan we nog steeds op elke repetitie te gieren van het lachen.”Dominique: “Ach, de samenleving is al hard en serieus genoeg. Humor kan ont-wapenend werken, helend zelfs. Humor is schoon.”– Is humor voor jullie een manier om te re-ageren op die “harde” samenleving?Dominique: “Absoluut. Ik kan soms echt diep verontwaardigd zijn. Wat je tegen-woordig allemaal op televisie ziet, bijvoor-beeld. In de voorstelling zit een scène waar-in Ann een kind speelt dat allerlei obscene woorden en allusies op seks en geweld in de mond neemt. We hebben daar al felle reac-ties op gekregen; mensen ervaren dat blijk-baar als choquerend. Maar ze vergeten dat onze kinderen zulke dingen wel gewoon da-gelijks te zien en te horen krijgen op tv. Die normvervaging willen wij aanklagen.”Ann: “Privacy is ook zoiets dat hoog in het vaandel wordt gedragen, maar waarmee op tv een loopje wordt genomen. Dat pro-gramma waar mannen en vrouwen elkaar moeten verleiden, op dat eiland, allee, hoe heet het nu weer…”– Temptation Island?Ann: “Neen, het was nog iets anders…”Dominique: “Oh ja, je bedoelt Undercover Lover! De kandidaten moesten verzwijgen dat ze een relatie hadden. Hoe verzinnen ze het toch? Ongelooflijk vind ik dat. Het is vanuit die verontwaardiging dat bij mij alles begint. Mijn man moet mij soms into-men. “Wind je je daar toch zo niet in op”, zegt hij dan, “mensen zijn nu eenmaal zo”. Het is maar goed dat ik die verontwaardi-ging tenminste toch kwijt kan op het po-dium.”

Ann: “Dominique is echt wel de doorden-ker van ons twee. Zij schrijft de teksten en reikt het meeste materiaal aan. Zelf ben ik niet zo goed in dat uitdenken. Ik ga liever met het idee aan de slag dan dat ik het zelf moet bedenken.”Dominique: “Ik lever de basisideeën, maar die gaan dan een eigen leven leiden door er-mee te improviseren. De inbreng van Ann is echt wel essentieel. Zij gaat heel respect-vol om met het tekstmateriaal, en dat ap-precieer ik. Maar ik geef toe dat ik al dat schrijven en creëren veruit het allerleukste aspect vind aan theatermaken.”Ann: “Jij weet ook van geen ophouden, hé. Zelfs op vakantie blijf je doorgaan. Dan krijg ik in de zomervakantie plots een sms’je: “Heb net een liedje afgemaakt”, ter-wijl ik in de waan verkeerde dat jij ergens aan een strand lag te luieren.” (lacht)

moeder theresa’s– Op jullie website staat een treffend citaat van Connie Palmen, waarin ze zegt dat alle entertainers het podium beklimmen, “waar de wet van het alsof regeert”. En dat ze dat doen omdat “enkel de wet van het alsof hun de mogelijkheid biedt om de waarheid te zeggen”. Dominique: “Ja, mooi hè? Zij verwoordt exact wat ik bedoel wanneer ik zeg dat ik blij ben dat ik mijn verontwaardiging kwijt kan op het podium. Die mogelijkheid is er niet in het dagelijkse leven. Integendeel zelfs; in het gewone leven moet je vaak méér acteren dan op het podium. Connie Palmen voegt er trouwens nog aan toe dat de wil om mensen te entertainen, getuigt van liefde.”Ann: “Zo zijn wij hé, twee Moeder There-sa’s.” (hilariteit)– Wat is de rode draad in “Slagen en ver-wonderingen”?Dominique: “De voorstelling gaat over de zoektocht van twee madammen naar een passend profiel, een manier om erbij te ho-ren, om relevant te zijn voor de maatschap-pij. We proberen alles uit wat de consump-tiemaatschappij ons te bieden heeft: we hangen de verleidster uit, restylen ons inte-rieur, stellen ons assertiever op, … We doen alles om toch maar een etiket opgeplakt te krijgen, omdat we denken dat we ons daar-door beter zullen voelen. Want dat is wat

de maatschappij ons voorspiegelt: dat er tal van oplossingen zijn voor wie zich ongeluk-kig voelt. Vroeger had je een dik gat, en dat was dat. Tegenwoordig word je scheef beke-ken als je er niks aan doet.”Ann: “De onderliggende boodschap is dat het overaanbod aan keuzes de hedendaagse mens niet bepaald gelukkiger maakt. We schetsen het onvermogen van de mens om zichzelf een weg te banen doorheen het overaanbod in de consumptiemaatschap-pij.”Dominique: “We willen echt wel een ver-haal vertellen. Het is meer dan gewoon mopje-mopje-scoren.”– Meer cabaret dan stand-upcomedy, met andere woorden?Ann: “Inderdaad. Wij gooien niet de ene grap na de andere het publiek in, zoals de meeste stand-upcomedians. Niet dat we iets tegen stand-upcomedy hebben, hoor. Verre van. Maar het is gewoon ons ding niet. Wij hebben allebei een verleden in het theater. Als tieners speelden we samen in De Warande in Turnhout, bij Theater 42. Die theatermicrobe zit er nog altijd in.”Dominique: “Theater, comedy, cabaret: het zit zo’n beetje allemaal in de voorstel-ling. Je kan ons moeilijk in één welbepaald hokje stoppen. We brengen overigens ook liedjes. Daarbij worden we live begeleid door de band Beaver Fever. Die interactie met de muzikanten is eveneens een essen-tieel onderdeel van de voorstelling.”Ann: “De band fungeert tijdens de repeti-ties ook een beetje als onze graadmeter. Als de jongens erom kunnen lachen, weten we dat het goed zit met de humor.”Dominique: “We waken er wel over dat ze zich niet té belangrijk gaan voelen, hoor. Het is de bedoeling dat zij ons spel muzi-kaal ondersteunen. Zij moeten niet de show gaan stelen met hun gitaren.” (lacht) – Hoe slagen jullie er eigenlijk in om een gezinsleven en een drukke job te combine-ren met het project Mise-en-plis?Ann: “Ik moet toegeven dat dat bij momen-ten best zwaar is. Afgelopen zomer ben ik echt wel eventjes op adem moeten komen van het drukke jaar dat we achter de rug hadden. Maar dat weegt niet op tegen het plezier van het spelen. Ook de positieve re-acties en de steun van vrienden en familie maken veel goed. Zolang je maar met ne goeie motor in het leven staat, lukt dat al-lemaal best.”Dominique: “Ik heb het theater bewust een plaats gegeven in mijn leven. Sinds en-kele jaren werk ik 4/5 in het onderwijs, om daarnaast bezig te kunnen zijn met schrij-ven, ideeën uitwerken en theatervoorstel-lingen geven in scholen en rusthuizen. Het idee voor Mise-en-plis zat al langer in mijn hoofd, maar toevallig ben ik nu de juiste mensen tegengekomen om het project ein-delijk écht vorm te geven. Want naast Ann zijn er nog heel wat mensen betrokken bij Mise-en-plis. Door de jaren heen hebben wij allebei een netwerk uitgebouwd van men-sen die met theater, teksten en muziek be-zig zijn, en die stonden nu klaar om ons te coachen.”– Is humor echt zo’n typische mannenaan-gelegenheid als altijd beweerd wordt?Ann: “Toch wel. Vrouwen die humor bren-gen: daar wordt met een andere blik naar gekeken, hoor. En het feit dat de meeste cultuurprogrammatoren mannen zijn, maakt het er ook al niet makkelijker op.” Dominique: “Maar we blijven knokken. De reacties zijn goed en dat geeft positieve energie. We hebben nog nooit voor een lege zaal moeten spelen. Laten wij hopen dat we dat zo kunnen houden.” (lacht)

“Slagen en verwonderingen” door Mise-en-plis is te zien op dinsdag 10 november in O.C. De Djoelen in Oud-Turnhout. Tickets: www.foesleur.be.

Tekst: Floor Deckx Foto’s: Bart Van der Moeren

ann Waltherus en Dominique Minten van Mise-en-plisOUD-TURNHOUT - Vrouwen en humor: de combinatie is regelmatig het onderwerp van discussie. Nochtans is er niets moeilijks aan. Toch niet wanneer je de dames van Mise-en-plis mag geloven. Voor hen is humor brengen een tweede natuur. Vrouwencabaret? Ja meneer, het bestaat wel degelijk!Op dinsdag 10 november kan je in zaal De Djoelen in Oud-Turnhout gaan kijken naar “Slagen en verwonderingen”, de eerste avondvullende voorstelling van Mise-en-plis. Het damesduo toert er nu ongeveer een jaar mee langs de zalen. “Het mag misschien een tikje arrogant overkomen, maar die zalen zaten elke keer vol”, klinkt het trots. Ann Waltherus en Dominique Minten zijn naar eigen zeggen “twee dames met kronkels en in permanente staat van opwinding, maar geestelijk gezond tot het tegendeel bewezen is”. Dat belooft!

In het gewone leven moet je vaak meer acteren dan op het podium“

”


NOVEMBER

open doeK

dinsdag 3 novemberfish tankLand: Groot-BrittanniëRegisseur: Andrea ArnoldDuur: 124 minutenJaar: 2009

De 15-jarige Mia brengt zichzelf regelmatig in de problemen. Ze is van school geschopt en verstoten door haar vriendinnen. Samen met haar 11-jarige zusje en haar moeder woont ze in een kleine flat in een buitenwijk van Essex. Op een zomerse dag brengt haar moeder een mysterieuze en aantrekkelijke nieuwe minnaar mee naar huis. Deze man lijkt liefde en verandering in hun leven te brengen. Fish Tank vindt poëzie op plekken die niet voor de hand liggen en legt daarbij de schoonheid van intermenselijk contact bloot in al zijn ranzigheid, rauwheid en complexiteit.

Deze voorstelling van Fish Tank is een avant-première voor België.

dinsdag 10 novemberGoodBye soloLand: Verenigde StatenRegisseur: Ramin BahraniDuur: 91 minutenJaar: 2008

Solo, een blijgemutst Senegalees immi-grant, rijdt met de taxi in een godvergeten stadje. Op de achterbank zit William, een norse zeventiger met een mysterieus verle-den. De oude man wil naar Blowing Rock worden gebracht, maar zegt niks over zijn terugreis. De ‘American dream’ van de ene is nog maar net begonnen; die van de an-dere lijkt ten einde. Maar op de eenzame wegen van North Carolina smeden deze twee mannen een onwaarschijnlijke vriend-schap. Goodbye Solo is een prachtig gefo-tografeerde poëtische film vol droefheid en melancholie, waarheid en mededogen.

dinsdag 17 novemberaltiplanoLand: BelgiëRegisseur: Peter Brosens en Jessica WoodworthDuur: 109 minutenJaar: 2009

Wanneer de echtgenoot van Grace, een ge-vierde oorlogsfotografe, in verdachte om-standigheden overlijdt in de Andes, besluit zij af te reizen naar Zuid-Amerika. Daar ontdekt ze dat er een vete woedt tussen de vredige dorpelingen en een nabijgelegen kwikmijn. Grace ziet het als haar plicht om de wereld van beelden te voorzien over deze tragedie...

Het is de tweede film van regisseurs-koppel Brosens en Woodworth. Altiplano is een bijzonder lyrische en indringende film met onwaarschijnlijk mooie beelden. Een visueel prachtig en gestileerd cine-matografisch werk.

De film is in avant-première te zien in Utopolis. Regisseurs Peter Brosens en Jessica Woodworth zullen de voorstelling bijwonen.

dinsdag 24 novembertowelheadLand: Verenigde StatenRegisseur: Alan BallDuur: 124 minutenJaar: 2008

Wanneer de vriend van haar moeder een ongezonde interesse in haar begint te ver-tonen, wordt de dertienjarige Jasira naar haar Libanese vader in Texas gestuurd. Haar eenzaamheid en haar groeiende frus-tratie over de tegenstrijdige regels van haar ouders drijven haar tot rebels gedrag. Het meest zorgwekkende is haar seksuele obsessie voor de ex-militair die naast haar woont. Gelukkig ontfermt een zwangere buurvrouw zich over haar.

Scenarist-regisseur Alan Ball (Ameri-can Beauty, Six Feet Under) presenteert een meeslepend drama waarin elke vorm van makkelijk zwart-witdenken over-boord gaat.

Open Doek dankt zijn bekendheid vooral aan het filmfestival. Maar het hele jaar door programmeert Open Doek films. Suiker houdt je elke maand op de hoogte van het programma. Tenzij anders vermeld, worden de films vertoond in Utopolis (Graatakker in Turnhout) op dinsdagavond om 20u stipt.

Het idee om een Olense Kartoenale te gaan organiseren ontstond in 1989 aan de toog van café De Zwarte Stier. Van de oorspron-kelijke initiatiefnemers is Cois Veldeman nog steeds actief. Net als Paul Cerstiaens, trouwens.

Cois Veldeman: “Toen we onze eerste Olense Kartoenale organiseerden, gingen we ervan uit dat het een eenmalig evene-ment zou zijn. Zie mij hier nu zitten, 21 jaar later.”– Muziekfestivals schoten eind jaren 80 als paddenstoelen uit de grond in de Kempen. Maar vijf jaar later was er van de meeste al geen sprake meer. Hoe is de Olense Kartoe-nale erin geslaagd om te overleven?Door voortdurend uit te breiden. We zijn natuurlijk nogal kleinschalig begonnen.

Maar cartoonisten zijn in België niet dik gezaaid. Na twee of drie jaar hadden we op regionaal en zelfs nationaal vlak ons pla-fond al bereikt. Om nieuwe tekenaars te kunnen aanspreken, moesten we internati-onaal gaan. Het aantal goede cartoonisten in ons land is te beperkt om er elk jaar op-nieuw onze Kartoenale mee te organiseren. Je zou al snel in herhaling vallen.– Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar hoe krijg je tekenaars van andere conti-nenten zo ver om hun werk naar Olen op te sturen? Hoe bereik je hen?Dat valt mee, hoor. Het wereldje van car-toonisten is niet zo groot. Er bestaan vak-bladen en op de meeste kartoenales vind je ook informatie over andere kartoenales. Met de komst van het internet is het na-

tuurlijk nog gemakkelijker geworden om geïnformeerd te blijven.

Als je mij vraagt hoe een Chinees kun-stenaar ons juist heeft gevonden, moet ik het antwoord schuldig blijven. Maar ver-moedelijk is dat dus gebeurd via een van die informatiekanalen.– Heeft de Olense Kartoenale nooit concur-rentie ondervonden van de kartoenale in Knokke-Heist?Niet echt. De organisatie in Knokke-Heist speelt in een andere klasse. Hun budget is het honderdvoudige, misschien het dui-zendvoudige van het onze.

Wel hebben we ooit concurrentie gehad van de privésector. Bedrijven organiseer-den, om promotie te maken of naambekend-heid te verwerven, wel eens een kartoenale.

Ze schonken fameuze geldprijzen weg aan de winnaars. Er zijn jaren geweest dat die privékartoenales wel wat kunstenaars wegkaapten bij ons. Maar lang duurde dat gelukkig nooit. Eens het bedrijf zijn doel bereikt had en de nodige publiciteit had verworven, werd de kartoenale weer opge-doekt. Wij bleven ondertussen altijd maar verder doen en kregen op die manier een goede en betrouwbare naam.– Als andere kartoenales met geld smeten, moesten jullie passen. Wat konden jul-lie bieden om de kunstenaars toch nog te overtuigen zich voor de Olense Kartoenale in te schrijven?Bij ons hebben de kunstenaars altijd kunnen rekenen op een degelijke organi-satie, die zijn beloftes nakomt. Ik kan de kartoenales amper tellen waar er wordt beloofd dat de tekenaars hun werken terugkrijgen na de tentoonstelling. Wei-nig kartoenales doen dat. En tekenaars hechten daar wel veel belang aan. Zowel de tentoonstelling met de geselecteerde werken als het boek dat wij jaarlijks uit-geven, wordt door ons tot in de puntjes verzorgd. Ook dat weten kunstenaars na-tuurlijk te appreciëren.– Jullie sturen alle tekeningen terug naar alle uithoeken van de wereld?Het gemeentebestuur doet dat voor ons.– Een flauw idee hoeveel dat kost?Neen! En ik wil het ook niet weten!– De jury heeft zich zojuist over de inzen-dingen van dit jaar gebogen. Tevreden?Niet echt, als ik heel eerlijk moet zijn. Niet dramatisch, hoor. Verre van. Maar we heb-ben op kwalitatief vlak ooit betere jaren ge-kend. Wellicht heeft het te maken met het thema archeologie dat niet echt aansprak ofwel te moeilijk was.

Maar goed: meer dan 300 tekenaars uit bijna 50 landen schreven zich in en stuur-den ongeveer 1.000 tekeningen op. Dat is nog altijd een behoorlijk gemiddelde. Maar ook die aantallen zijn niet echt top.

Pas op, we hebben geen enkel probleem gehad om voldoende goede cartoons te se-lecteren, hoor. Maar andere jaren gebeurt het wel eens dat er grappige tekeningen zijn die niet eens geselecteerd konden wor-den omdat er zoveel hoogstaande werkjes binnenkwamen. Dat was nu niet het geval.– Trek je daar lessen uit?Je kunt daar niet echt lessen uit trekken. We nemen per definitie nooit hetzelfde thema. Dat we nooit meer voor ‘archeologie’ zullen kiezen, heeft dus niet eens te maken met dit mindere jaar.

Bovendien kan je op voorhand onmoge-lijk inschatten welk thema zal aanslaan. Ik heb ooit een kartoenale bezocht rond het thema ‘molens’. Veel verwachtte ik er niet van, hoogstens een paar leuke Don Qui-chottes. Maar ik werd daar bijzonder aan-genaam verrast door de vele geniale inge-vingen.– Is het thema voor volgend jaar al ge-kend?Ja, en we denken écht dat we er een hoofd-vogel mee afschieten. Het thema voor 2010 is ‘Body art, body talk and body language’. Ik kijk er al naar uit.

Tekst: Roel Sels Foto: Bart Van der Moeren

Zie mij hier nu zitten, 21 jaar later

praktische GeGeVens:De prijsuitreiking van de Olense Kar-toenale vindt plaats op vrijdag 13 no-vember, om 20u in het gemeentehuis van Olen, Dorp 1. Daar worden de werken ook tentoongesteld. Ze zijn te bezichtigen op zondag 15 novem-ber, en daarna (tot en met 22 janu-ari) tijdens de openingsuren van het gemeentehuis: elke weekdag tussen 9 en 12u, op maandag en woensdag ook van 13 tot 16u en op maandagavond van 17.30 tot 20u.

OLEN - De Olense Kartoenale is dit jaar aan

zijn 21ste editie toe. De jury heeft zopas alle ingezonden

cartoons bekeken en de winnaars geselecteerd. “Het was niet echt een

hoogstaand jaar,” zo licht organisator Cois Veldeman

een tip van de sluier. “Het thema archeologie sprak wellicht te weinig

aan. Maar het publiek zal daar weinig van merken.

We hebben immers wél voldoende goede werken kunnen selecteren om de

tentoonstelling te kunnen opbouwen en een boek uit

te geven.

“”

Cois Veldeman en de Olense

Kartoenale die géén eendagsvlieg

bleek te zijn


t/m 4 november

Herenthout – de kWetsBare meNs Een fototentoonstelling over mensen die in kwetsbare situaties raakten door machtsmis-bruik, door gezondheidsproblemen of ongun-stige weersomstandigheden.openbare bibliotheek Herenthout, zwanenberg, 27 info +32 14 501040, [email protected]

3 november om 20 uur

turnhout – aaNtrekkiNG, verLieFdHeid, ... Alles is energie, energieën trekken elkaar aan of stoten elkaar af.Het hangt ervan af welke energieën met elkaar ontmoeten.de koekoek, steenweg op merksplas, 48 info +32 3 2250227, [email protected], www.dekleinebron.be

4 november van 14 tot 16 uur

turnhout – iN Het sPoor vaN de CisterCiëNzers Het leven van de cisterciënzers staat in het te-ken van ‘Leven van gebed’, ‘Leven in gemeen-schap’ en ‘Leven van arbeid’. In deze cursus maakt u van binnenuit kennis met de orde van Cîteaux, het ontstaan en de geschiedenis.instituut Heilig Graf (vorming), Baron Frans du Fourstraat info www.pret-tiggeleerd.be/show_detail.php?id=49584

5 t/m 30 november

olen – de kWetsBare meNs Een fototentoonstelling over mensen die in kwetsbare situaties raakten door machtsmis-bruik, door gezondheidsproblemen of ongun-stige weersomstandigheden.openbare bibliotheek olen, oevelseweg, 24 info +32 14 257443, [email protected],


Westerlo – WeekeNd voor vrouWeN : seNsueeL LeveN Er zijn vele kunsten en knepen te oefenen voor een vrouw die zélf wil leven: vrolijk, vervuld en vrij. Hier ontwikkel je de revolutionaire durf om te leven vanuit je plezier. de Lotus vzw (vorming), zoerleberg, 30 info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=51985

wekelijks op maandag vanaf 9 november van 19 tot 21.30 uur

turnhout – PraatPuNt Spreek je al een beetje Nederlands en wil je ver-der oefenen? Bij het Praatpunt praten mensen uit verschillende culturen samen over alledaag-se dingen.de Warande, Warandestraat, 42 info Warandestraat 42, 2300 turnhout, 014 42 08 21

9, 16 en 23 november van 19 tot 22 uur

Bouwel – BeGiNNersCursus zeeFdruk In drie lessen leer je de basis van het zeefdruk-ken. Voor deze cursus is geen speciale tekener-varing vereist. atelier van ‘t Palet, Plein hoek dorp en kasteeldreef info Langenheuvel 68, 2288 Bouwel, +3214232155, [email protected], www.tpalet.be


Westerlo – oNder vier oGeN Wie bestelt portretten? Wat vertellen ze over de geportretteerden en over hun onderlinge re-latie? Waarom willen opdrachtgevers dat hun portret overleeft? Gemeentehuis Westerlo, Boerenkrijglaan, 61 info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=49628


ramsel (Herselt) – verstaNdiG omGaaN met eNerGie eN BudGettereN i.s.m. OCMW en Basiseducatie KempenBuurthuis ramsel, roteinde, 40 info +32 14 539841, [email protected]


turnhout – BreNG je LeveN iN BaLaNs Vele mensen hebben het gevoel geleefd te wor-den en dat het moeilijk is om evenwicht te vin-den tussen hun verlangen en de mogelijkheden die het leven te bieden heeft.de koekoek, steenweg op merksplas, 48 info 03 2250227, [email protected], www.dekleinebron.be


Herselt – kLeur- eN stijLadvies Kracht en werking van kleuren, wat is de zin van een kleurenanalyse, hoe verloopt een ana-lyse?, …Wat zijn de verschillende types volgens pigmentatie en kleurenpalet? ontmoetingscentrum steenovens ramsel, stationsstraat, 39a info +32 14 539841, [email protected]

10, 17 en 24 november om 19.30 uur

Herselt – WokkeN voor BeGiNNers Tijdens deze initiatiecursus wordt vooral de veelzijdigheid van het wokken aangetoond.ontmoetingscentrum steenovens ramsel, stationsstraat, 39a info +32 14 539841, [email protected]


kasterlee – de WereLd oP je Bord Duurzame ontwikkeling? Dat zijn dure woor-den, die op deze luisteren proefavond inhoud krijgen. We nemen je mee op een wereldreis van de Kempen tot de Amazone en brengen vol overgave verhalen over mensen, milieu en na-tuur. de Pastorij, Pastorijstraat, 10 info +32 14 851125, [email protected], www.natuurpuntkasterlee.be

elke donderdagmiddag vanaf 12 november van 13.30 tot 15.30 uur

Geel – PraatPuNt Spreek je al een beetje Nederlands en wil je verder oefenen? Kom dan naar het Praatpunt. Daar komen mensen uit verschillende culturen samen om te praten over alledaagse dingen zo-als werk, hobby’s, kinderen, familie, ...aCv, stationsplein, 4 info +32 14 44 68 30, [email protected]


Hoogstraten – vaN ‘demokratia’ tot ‘demoCratie’ N Van het ontstaan van de democratie in de 5de eeuw v.Chr. tot de verkiezing van Obama: An-dré Van De Putte schetst een glashelder over-zicht van het westerse politieke en sociale den-ken van de oudheid tot nu. Het klein seminarie (vorming), vrijheid, 234 info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=49672

12, 19 en 26 november om 19.30 uur

Herselt – WokkeN voor BeGiNNers Tijdens deze initiatiecursus wordt vooral de veelzijdigheid van het wokken aangetoond.ontmoetingscentrum steenovens ramsel, stationsstraat, 39a info +32 14 539841, [email protected]

12 november van 19 tot 22.15 uur

turnhout – assertiviteit aNders Assertief kunnen zijn wanneer dat nodig is. Dit is de wens en het verlangen van velen, maar het realiseren is veel moeilijker! Soms zeg je iets te bruut. Soms laat je te zwak zien wat je wilt of waar je grenzen zijn.Cultuurcentrum de Warande (vorming), Warandestraat, 42 info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=49083


Herentals – oNtdekkiNG vaN de CHiNese CuLtuur China is ‘in’. Hoog tijd dus voor een degelijke inleiding in de Chinese geschiedenis, filosofie en cultuur. China is anders, vreemder, fascine-render dan we konden vermoeden. Met als af-sluiter een geleid bezoek aan de tentoonstelling ‘Zoon van de hemel’ op vrijdag 18 december in het PSK te Brussel om 14 u.oud Gasthuis oCmW (vorming), Nederrij, 133a info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=49612


turnhout – Cursus iNseCteNdetermiNatie Deze cursus van Natuurpunt Educatie laat ge-ïnteresseerden kennismaken met het determi-neren van insecten die in het veld niet of zeer moeilijk te determineren zijn. Stereo-microsco-pen (binoculairs) zijn daarbij onmisbaar en zul-len ter plaatse aanwezig zijn. De lessen kunnen afzonderlijk gevolgd worden.Natuurpunt educatie, Graatakker, 11 info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=49713

14 november van 8.30 tot 15.30 uur

kasterlee – kettiNGzaaG moduLe 2 Dag 1: Theorie over het vellen van bomen. De-mo-velling door instructeur. Veloefeningen door de cursisten. Dag 2 : Veloefeningen door de cursisten. Ge-bruik van hulpmiddelen bij het vellen.Bosgroep Noorderkempen (vorming), Lichtaartsebaan, 73 info www.pret-tiggeleerd.be/show_detail.php?id=45894

16 november van 09.30 tot 16.30 uur

Geel – Hoe BeWeeG ik me iN deze veraNdereNde WereLd? We leven in een sterk veranderende wereld; be-staande structuren die in mekaar lijken te stui-ken, men praat over recessie en werkloosheid;

de druk en het ritme worden steeds hoger, ver-anderende milieu omstandigheden. Veranderin-gen die chaos en spanning kunnen meebrengen maar ook iets nieuws kunnen laten groeien.cc de Werft, Werft, 32 info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=47884


Gierle – Wie BeN ik? Jezelf kennen is de basis om stevig in het leven te staan. Bewust zijn van je eigenheid en van je innerlijke kracht en je daarmee verbinden, maakt levensenergie vrij. Dit geeft je ook een fundament om op te steunen en het maakt je vrijer in relaties. Deze cursus helpt je meer be-wust worden van je capaciteiten, van je eigen kleur van zijn.Het Fundament, schoolblok, 3b info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=49097


turnhout – doCHter vaN iraN, eeN LeziNG door maNi amiri Het fascinerende verhaal van een sterke vrouw, die opgroeit in het Iran van de sjah, maar wier leven drastisch verandert wanneer ayatollah Khomeini aan de macht komt.de Warande, Warandestraat, 42 info +32 473 273039


Westerlo – teruG Naar siBerië - martiN HeyLeN Martin Heylen laat ons genieten van de kleine en grote verhalen van de Siberische bevolking. In zijn voordracht laat hij ons inzien dat men-sen, mensen zijn, waar ook ter wereld.Bibliotheek Westerlo, kasteelpark, 5 info +32 14 542633, [email protected]

17 november om 19.30 uur

Herselt – Het LeveN Waarvoor je GeBoreN BeNt Is er voor ons meer weggelegd dan ‘métro, dodo, boulot’, zoals Sartre dat schreef?Sensua Natura, Langdonkenstraat, 61 Info 014/549841, [email protected], www.herselt.be

17, 24 november, 1, 8 en 15 december om 19.30 uur

Herselt – WeBsites makeN voor BeGiNNers Je kan surfen op het internet en je wil zelf ook een website maken? We kijken achter de scher-men van een website en maken aan de hand van een gratis programma onze eigen webstek. Inschrijven is de boodschap!vrije Basisschool ter veste, maria Gorettistraat, 4 info +32 14 539841, [email protected]


Geel – diGitaLe FotoGraFie Lesavond over enkele leuke gratis toepassingen met digitale foto’s, zoals bijv. 3D-foto’s maken, foto’s digitaal aan mekaar naaien, enz.Parochiezaal Holvenia (vorming), kapelstraat, 20 info www.prettigge-leerd.be/show_detail.php?id=42846


turnhout – Natuur eN diereN aLs kraCHtiG HuLPmiddeL Al hetgeen wat we ervaren in het leven is een weerspiegeling van onze eigen innerlijke we-reld. De dieren en de natuur zijn een zuivere bron van het Leven zelf. Zij helpen ons op een vrij open, ontspannende, soms licht confronte-rende manier deze (oer)bron terug te heront-dekken.de koekoek, steenweg op merksplas, 48 info +32 3 2250227, [email protected], www.dekleinebron.be


Hoogstraten – tHeedeGustatie In het kader van de Week van de Smaak en Europalia nodigt de bibliotheek van Hoogstra-ten je uit voor een heerlijke kennismaking met China. Tijdens deze namiddag maak je een reis door het Chinese theelandschap. Bibliotheek Hoogstraten, Lindendreef, 1b info +32 3 314 32 61, [email protected]


vorselaar – voordraCHt Het onderwerp blijft momenteel nog een ge-heimpje, maar zoals in het verleden reeds ge-bleken, zijn deze voordrachten kwalitatief hoog-staand!Buurthuis vorselaar, oostakker, 16 info www.vorselaar.be

18 t/m 25 november van 14 tot 16.30 uur

turnhout – WorksHoP FeesteLijk Fimo Twee workshopmomenten gevuld met ideeën om fimo een feestelijke toets te geven: werken met design metall, parelmoer kralen maken. de Banier turnhout, Warandestraat, 97 info +32 14 42 15 13, [email protected], www.debanier.be


turnhout – adHd eN tijd Op tijd naar school vertrekken betekent niet altijd dat kinderen en jongeren met ADHD ook op tijd op school komen! Tijdens deze workshop gaan we aan de slag met tips en trucs rond tijds-beheer bij kinderen en jongeren met ADHD.ontmoetingscentrum janssen, stationstraat, 60-62 info www.prettigge-leerd.be/show_detail.php?id=50988


Geel – aaNvaardeN, LosLateN eN verBiNdeN Doorheen ons leven stuiten we op verlies en verandering. Maar er zijn verliezen waar we niet op gerekend hebben. Ze vallen binnen in ons leven en schudden en trekken aan ons.Cultuurcentrum de Werft (vorming), Werft, 32 info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=47914


vorselaar – BoekvoorsteLLiNG ‘je maG mij aLtijd BeLLeN’ Karin Kuiper vertelt over haar boek. openbare bibliotheek vorselaar, Nieuwstraat, 15 info +32 14 512299, [email protected]


Herselt – WorksHoP sjaaL viLteN We vilten op een stuk zijdemouseline met als resultaat een prachtige sjaal.ontmoetingscentrum steenovens ramsel, stationsstraat, 39a info +32 14 539841, [email protected]


Westerlo – kettiNGzaaG moduLe 3 Dag 1: Theorie over de inpact van het werken bij hout onder spanning. Hoe verwerkt men deze stammen. Zaagoefeningen aan de span-ningsbank. Dag 2 : Oefeningen bij bomen die onder span-ning staan.Bosgroep zuiderkempen (vorming), Britselaan, 20 info www.prettigge-leerd.be/show_detail.php?id=45927


Gierle – mijN kiNdereN HeLPeN om ziCHzeLF te WordeN Kinderen opvoeden is: hen de kans geven om zichzelf te worden, om hun eigenheid te ont-plooien. Hiervoor hebben wij met tederheid en authenticiteit de voorwaarden te scheppen.Het Fundament (vorming), schoolblok, 3b info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=49096

21 november van 09.30 tot 17 uur

Herentals – GroeieN iN zeLFvertrouWeN Door te groeien in zelfvertrouwen ga je op een andere manier in je leven staan, in je werk, in je relaties. Bepaalde gebeurtenissen in ons le-ven kunnen echter ons zelfvertrouwen hebben aangetast. Deze cursus wil je helpen om stap voor stap te groeien in het vertrouwen in jezelf. Wit-Gele kruis (vorming), Nonnenstraat, 12 info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=49183


turnhout – WorksHoP sjaaL viLteN met etamiNe Op een basis van een etamine sjaal ga je ver-schillende kleuren wol leggen. Dit geheel ga je vervilten. Door op een wollen ondergrond te wer-ken maak je een mooie winterse warme sjaal.de Banier turnhout, Warandestraat, 97 info +32 14 42 15 13, [email protected], www.debanier.be


turnhout – WorksHoP kLeurrijke kommetjes viLteN Tijdens deze workshop ga je volledige ronde vormen vilten die achteraf opengeknipt worden waardoor het eindresultaat kan toegepast wor-den als kunstig kommetje of theelichthouder.de Banier, Warandestraat, 97 info + 32 14 42 15 13, [email protected], www.debanier.be

23 t/m 30 november van 19 tot 21.30 uur

turnhout – WorksHoP Hoed viLteN Een hoed maken die mooi past bij je winterjas? Dat kan in deze workshop. Tijdens les 1 wordt

de basis gevilt: een grote lap wolvilt op chiffon zijde. Deze wordt verknipt en gevormd om te komen tot een originele eigengemaakte hoed.de Banier, Warandestraat, 97 info +32 14 42 15 13, [email protected], www.debanier.be

24 november van 19.30 tot 22 uur

mol – struCtuur eN GreNzeN steLLeN Als kinderen klein zijn, kunnen we hen nog gemakkelijk de baas. Maar al snel groeien ze ons boven het hoofd. Als we beter begrjipen hoe kinderen denken en leren, kunnen we hen ook gemakkelijker helpen een mooie toekomst op te bouwen. rozenberginstituut, rozenberg, 2 info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=48487


turnhout – Het GeWeLd BeGiNt iN oNs deNkeN, de GeNeziNG ook De oorzaken van ons wel en wee zijn steeds te-rug te vinden in ons denken, een denken dat spijtig genoeg meer onbewust is dan bewust. Geweld begint in de negativiteit van ons den-ken. We kunnen ons eigenlijk geen negatieve gedachte veroorloven. de koekoek, steenweg op merksplas, 48 info +32 3 2250227, [email protected], www.dekleinebron.be

25 november en 2 december van 18.30 tot 21.30 uur

turnhout – BeLeGGersaCademie moduLe 1 Inleiding, organisatie van de markt, beleggen in de praktijkwoensdagen 21 en 28/10/ van 18.30 tot 21.30 uur syntra turnhout, kempenlaan, 36 info +3233128312, [email protected], www.vfb.be


Geel – Het daGeLijk LeveN vaN 1800-1850 Na de Franse Revolutie gelden nieuwe politie-ke inzichten, ontwikkelen zich verbazingwek-kende technologieën en wijzigen de arbeids-voorwaarden. De burgers passen zich aan.Het Wijnhuis, stationsstraat, 56 info www.prettiggeleerd.be/show_de-tail.php?id=49593


turnhout – zeLFHuLP-WorksHoP voor eFt Is je leven ontspoord en je wilt terug ‘on track’? Overweldigd de wereld je en wil je er meer tegen opgewassen zijn? Heb je hoogtevrees, spinnenangst, rijangst of faalangst en je hebt alles al geprobeerd om ervan af te komen? de rank, tramstraat, 74 info +32 3 2250227, [email protected], www.dekleinebron.be


Herselt – juWeeL met drie teCHNiekeN iN ééN Deze lange ketting is assymetrisch, een deel is geregen, een deel afgewerkt met lederen veter en de afwerking is geketteld. Zo maken we dus een juweel met alle basistechnieken die eerder aan bod kwamen. ontmoetingscentrum steenovens ramsel, stationsstraat, 39a info +32 14 539841, [email protected]


Herentals – iNFosessie uitGesLaPeN Wakker WordeNEen infosessie over slaapproblemen. Liberale mutualiteit Herentals, Collegestraat, 6 info 070/22 25 04, [email protected], www.lieverthuis.be


ramsel (Herselt) – kNoPeN vaN juWeLeN In deze workshop maken we een ketting met knopen op koord. De knopen worden op de koord geregen en geknoopt. Aan het einde van de workshop neem je dit unieke juweel mee naar huis.Buurthuis roteinde, roteinde, 40 info +32 14 539841, [email protected]


mol – CeNtraLe reGistratie zorGvraGeN De laatste jaren is er een enorme verscheiden-heid gegroeid wat betreft het zorgen onder-steuningsaanbod voor mensen met een handi-cap. de Witte mol, Galbergen, 21 info +3232162990, [email protected], www.gezinenhandicap.be


voortkapel – ParaNormaLe LeziNG Gezellige, boeiende avond met Sofie Caster-mans, die een lezing zal geven over spirituali-teit. Na de pauze worden er foto’s gelezen.Polyvalente zaal, stijn streuvelsstraat, 11 info +32 14 54 68 47, [email protected]


turnhout – WorksHoP WeNskaarteN makeN Dit najaar zijn het kaarten die een Aziati-sche sfeer uitstralen: kraanvogels, theezakjes, bamboemotieven, riet,… Mooie kaarten om je wensen te versturen.de Banier turnhout, Warandestraat, 97 info +32 14 42 15 13, [email protected], www.debanier.be


turnhout – WorksHoP BijzoNdere BoomHaNGers Om de eindejaarsperiode nog specialer te ma-ken kan je ideeën komen opdoen voor boom-hangers in stof. Rozetten, engelen, harten en vogels zorgen voor een feeërieke sfeer in je boom.de Banier turnhout, Warandestraat, 97 info +32 14 42 15 13, [email protected], www.debanier.be

28 november van 09.30 tot 12:45 uur

Herentals – HeB je eveN tijd voor jezeLF? Het dagelijks leven brengt veel drukte met zich mee. Uit die drukte stappen is niet ge-makkelijk, ook al zou je dat zo graag willen. Je kan kleuren en vormen gebruiken om een moment van rust voor jezelf te creëren en om bij de positieve kracht in jezelf te ko-men. Wit-Gele kruis (vorming), Nonnenstraat, 12 info www.prettiggeleerd.be/show_detail.php?id=49184


olen – rotstuiNeN eN rotsPLaNteN We kijken soms met bewondering naar de mooie siertuinen met hun rotsen en – planten, aangepast aan de omgeving.oC de vrede - olen, Lichtaartsesteenweg, 31 info 014. 21 87 38, [email protected], volkstuinen-provantwerpen.be


turnhout – iNterveNtiekuNde eN Het LereN vaN versCHiLLeN Hoe kunnen ‘verschillen’ benut worden, zodat dat zij kunnen leiden tot synergie, creativiteit en tot een samenwerkingsvorm waarin men-sen hun kwaliteit kunnen inzetten en zich geïnspireerd voelen in het grotere samenwer-kingsverband.Faculteit voor mens en samenleving, stationsstraat, 82 info www.pret-tiggeleerd.be/show_detail.php?id=48554

Je actiViteit in deze kalender?Cursussen, lezingen en workshops voer je makkelijk en snel in op www.cultuurdata-bank.be. Doe dat wel zo snel mogelijk. Als je ze aanvinkt als ‘educatieve activiteit’ komen ze niet alleen terecht op www.UiTinVlaande-ren.be, maar ook op allerlei agenda’s, websites en redacties. En natuurlijk in deze Suiker!Meer details vind je op http://www.cultuurnet.be/uitdatabank

Cursussen, worKsHops, lezinGen november

‘De Week van de Smaak’ is een initiatief van de voormalige minister van Cultuur Bert Anciaux, die daarmee het culinaire erfgoed van Vlaanderen -pensen, bier, wit-loof en zo meer- in de belangstelling wilde brengen. Een al dan niet smakelijk initi-atief is de oproep aan burgemeesters om op 15 november voor hun dorpelingen een maaltijd te garen. In de Kempen neemt alvast Lieven Janssens, de jongste burge-meester van Vlaanderen, de handschoen op.

“Elk jaar nemen in Vlaanderen een 80 burgemeesters eraan deel”, zegt Lieven Janssens. “In Vorselaar is het ook stilaan een traditie geworden. Het eerste jaar heb-ben we gekookt met streekproducten zoals pompoen, pastinaak, boekweit en noem maar op.” – En wat schaft de pot dit jaar? Het menu ligt nog niet voor honderd pro-cent vast. Dit jaar was de opdracht te werken met fairtradeproducten (Wereld-winkelproducten). Vorselaar is sinds kort toegetreden tot de groep van fairtradege-meenten in Vlaanderen. – Het wordt dus een exotische maaltijd. We maken een volledig driegangenmenu met fairtradeproducten. Het nagerecht ligt al vast: dat wordt een brownie (koekje) gemaakt met fairtradechocolade met een granité (sorbet) van appelsien en coin-treau. Als hoofdgerecht voorzien we een stoofpotje met de vleesvervanger quorn, geserveerd met een heel verassende saus van wel 24 ingrediënten. Naar het voorge-recht ben ik nog op zoek.

– Zo te horen hebben we te maken met een echte chef-kok Ik ben een hobbykok die regelmatig kookt. Koken is, naast de politiek, mijn grote pas-sie. We hebben ook een kookclub in Vorse-laar, ‘Veusseleir Culinair’, waarvan ik al een aantal jaren lid ben. Ik maak er ook steeds een punt van om alles van a tot z zelf te doen. En dat lukt aardig, moet ik zeggen. – Is op 15 november gans Vorselaar wel-kom op uw etentje?Nee, we koken altijd voor een bepaalde vereniging die zich verdienstelijk heeft gemaakt. Dit jaar hebben we de cultuur-raad uitgenodigd om op onze kosten te ko-men eten. Onze gemeente werkte dit jaar rond het thema ‘Cultuur’. De cultuurraad heeft maar liefst 90 activiteiten georgani-seerd, wat toch wel uniek is voor een dorp als Vorselaar. Daarvoor willen we hen be-danken. Ook het gemeentepersoneel is die dag welkom. Samen koken we die dag toch voor een 150 mensen. Mijn vrouw heeft be-loofd om te komen helpen met het snijden van de groenten en ook het schepencol-lege gaat mee helpen opdienen. In andere Kempense gemeenten kan het wel eens mislopen maar hier ben ik redelijk gerust in een goede afloop.– Pas maar op of we sturen Sergio –dat geef ik zelfs mijn hond niet te vreten – Herman naar Vorselaar.‘De Week van de Smaak’ loopt van 12 tot 22 november. In gans Vlaanderen worden in die periode meer dan 800 activiteiten ge-organiseerd. Gastland is dit jaar Turkije. Voor meer info: www.weekvandesmaak.be

Burgemeester Lieven Janssens

kooktVORSELAAR - De erg jonge en hippe burgemeester Lieven Janssens (31) -zijn favoriete groep is Novastar- van Vorselaar gaat op 15 november in zaal Edma koken voor 150 van zijn onderdanen. Het is geen politieke stunt. De kookactiviteit past in de Week van de Smaak waarbij een honderdtal burgervaders in Vlaanderen zich geroepen voelen om -gelukkig maar- voor een maaltijd in de pot te roeren.

Suiker 2

Documents

Transcript of Suiker 2