O P I N I E

Het begon allemaal in 1996, toenminister Hermans zijn penne-streek zette onder de Bologna-akkoorden: een toezegging omook hier over te gaan op debachelor/master structuur. Inessentie ging hij akkoord meteen droombeeld: een interna-tionaal onderwijsveld.

Je bachelor Psychologie in Gro -ningen, je master Criminologie inKopenhagen, stage bij de politie inRome en je eerste baan bij derechtbank van Brussel. Als studentmerk je van die grootse beloftevaak bar weinig. Wat je wel merkt,is dat je hele opleiding overhoop isgegooid en staf noch studiead-viseur raad lijkt te weten met denieuwe regels. Het meest tref -fende is daarbij natuurlijk de ce -suur: de eis om eerst je bacheloraf te ronden en dan pas aan jemastervakken te mogen beginnen.Meestal wordt daarbij een zekereflexibiliteit betracht. Bij Bedrijfs-kunde mag nog 30 EC ‘over zijn’van de Bachelor, bij Rechten 20EC en bij PPSW nog 15. Letterenvormt de uitzondering, waarbij devolledige bachelor opleiding moetzijn afgerond.Dan blijft de vraag hoeveel keerper jaar je mag instromen, binnen welke periode je je deficiëntiesmoet hebben weggewerkt en wateen opleiding doet met instro-mers van buitenaf. Inmiddels iseen oerwoud aan regelingen

ontstaan die over het algemeenbehoorlijk onoverzichtelijk is. Van-daar dat het college van bestuurzich onlangs geroepen voelde deuniversiteitsraad een universiteits -brede ‘richtlijn’ voor te leggen, meteen nieuw cesuurvoorstel.Óf een opleiding dient 15 EC toete laten, met twee instap-momenten, óf 30 EC met ééninstapmoment. Daarbij moet je jebachelorscriptie afgerond hebbenvoordat je gaat afstuderen en jeachterstand binnen een jaar heb -ben weggewerkt. Je opleiding kanadditionele eisen stellen aan jevakkenpakket. Als je hier niet aanvoldoet kunnen ‘ongespecificeer-de sancties’ volgen. Oh, en als jeaan de 15 of 30 EC deficiëntievoldoet, maar nog niet formeelkunt instromen, kun je toch mas -

tervakken volgen waar je deinhoudelijke voorkennis voor hebt.In essentie heb je hiermee als uni-versiteit de bama-structuur aan dekant gezet, maar je hebt er weleen heleboel complexe regelsvoor nodig. Eigenlijk zou je wil-len dat de nieuwe structuur werdaangegrepen om echt iets bijzon-ders aan te bieden. Dat hetnormaal zou worden om na jebachelor ergens anders je masterte volgen, of er een te kiezen dieniet direct aansluit op je bachelor,of een jaar te gaan reizen voordatje je verdere keuze maakt. Nu ishet alleen een kunstmatige knip,die voor veel studenten niks be-tekend. De vraag is of je dat wilt. Ikniet.Natuurlijk is het huidige voorstelbeter voor Letteren studenten dienu één vak missen aan het begin

van het collegejaar en vervolgenseen jaar studievertraging oplopen.Harde cesuur, 0 EC achterstand,is voor niemand wenselijk. Daarnaligt de bal wat mij betreft bij facul -teitsraden. Zij kunnen het bestebeoordelen welke deficiënties welen niet toelaatbaar zijn. Boven-dien, als je dan toch wil datstudenten altijd aan hun masterkunnen beginnen, waarom zou jedan zo gaan goochelen met toe-gangseisen en instapmomenten?Waarom niet gewoon vaststellendat studenten altijd mastervakkenkunnen volgen als ze aan de juistevoorkennis eisen voldoen? Datheeft het niet gered in de univer -siteitsraad. Nu is het maarafwachten wat de opleidingscom-missies met de nieuwe cesuurrichtlijnen aanvangen. Ik benbenieuwd.

C L F NSt. Walburgstraat 22C - 9712 HX - GRONINGEN - 050-3635519 - WWW.STUDENTENKRANT.ORG - ISSN 09270237 - ADVERTENTIES WILLEMIJN KAPPERS - 06-23229223De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van

7000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.

STICHTINGSBESTUUR voorzitter Ewout Karel (06-47900219), acquisitie en pr Leonie Spanjer (06-24899065) en Else de Jonge (06-14281118), penningmeester Bart Wichgers (06-24929661)HOOFDREDACTIE Linda Banis ( lindabanis@hotmail.com, 06-55893378) en Ariane Kleijwegt (a.s.kleijwegt@student.rug.nl, 06-42710494) EINDREDACTIE EMMAJACKSON, Mark van der Linde en Ingrid

Wolfslag REDACTIE Jorg Bressers, Harold Duitscher, Mirte van de Griendt, EMMA JACKSON, Frieda Hamster, David Hof, Peter Keizer, Christiaan Kooistra, Mark van der Linde, Jochem Meijer, TynkeMulder, Selma Oosterloo, Moniek Steenbergen, Bart Jan Teunisse, Rutger Uittenbogaard, Jeffrey Weller en Ingrid Wolfslag FOTOGRAFIE Jeffrey Weller I LLUSTRATIES: Folker VORMGEVING Selina

Fernandez-Shaw, Pieter Frank de Jong, Marjolein Schutrups en Bart Jan Teunisse MEDEWERKERS Die Passievos, Reginald Maeris en Dienke Keizer DRUKWERK Drukkerij 1984

Elke werkdag om zeven uur jenest uit, een kopje koffie met detelegraaf erbij, nog even dehond uitlaten en vervolgens inje lease-auto op weg naar jekantoorbaan. Om vijf uur naarhuis, warm eten, TV kijken ofsporten en daarna slapen, wantmorgen is er weer een dag.Maandag is een baaldag, maarop vrijdag ben je blij, omdat hetbijna weekend is. Het is mis-schien een vooroordeel, maardit beeld komt in me op wanneerik denk aan de gemiddeldeNederlander. Iemand met eenpatroon dat zich wekelijks her-haalt. Ik moet er niet aandenken.

Sommige mensen houden zo'nlevensstijl wel veertig jaar vol, ikzou na twee weken al afhaken.Het is toch ronduit saai om iederedag ongeveer hetzelfde te doen?Er moet gewerkt worden om broodop de plank te krijgen, dat zeker,maar om nou bijvoorbeeld je hele

leven voor dezelfde baas te gaanwerken, die je elke dag opzadeltmet een nieuwe portie saai werk,nou nee, bedankt. Ook niet als hetveel geld op zou leveren. Dan lie -ver een leuke, veelzijdige baanvoor eventueel een korte periodeen met wat mindere verdiensten.Leuke banen liggen echter nietvoor het oprapen, je moet er goednaar zoeken, of soms net de juistemensen kennen, maar helaasmoet het vuile werk ook wordenopgeknapt. Gelukkig zijn er so -wieso al genoeg mensen die hunwerk, wat in mijn ogen saai lijkt,wel erg kunnen waarderen en erzijn er ook genoeg die veel geldwillen verdienen, ongeacht metwat voor baan.

Je hoort sommige mensen weleens klagen over sleur, vooral watbetreft hun relatie, maar deson-danks zeggen de meesten dat zegelukkig zijn. Misschien door-breken ze de alledaagse sleur weldoor te rampetampen met iemand

anders dan vrouw- of manlief, ietsdat nogal vaak voorkomt. Besttriest, maar als je het zo bekijkt isvreemdgaan zo vreemd nog niet.

Veel mensen hebben een sterkebehoefte aan structuur en leidendaarom zo'n oerburgerlijk leven.De meeste dingen staan vast enzijn van tevoren uitgestippeld,zoals etenstijden, koffiekransjesen zelfs de dagen waarop menseks heeft. Het zou me niet eensverbazen als sommige mensenzouden plannen wanneer zegaan poepen! Onverwacht bezoekwordt vaak niet op prijs gesteld,want dat past niet in de planning.Zomaar besluiten dat je dezelfdedag nog een last minute vakantieneemt is al helemaal uit den boze.Een vakantie moet toch minstenseen half jaar van tevoren geboektzijn? In de steden valt het gelukkignog mee qua vaste leefpatronen,vooral veel studenten leven er vandag tot dag, maar buiten de stads-muren zitten die vaste patronen er

goed ingeramd. Het is een grootonderdeel van onze cultuur en zo-iets verandert niet snel. Erg jam-mer, het leven zal er veel leuker enspontaner op worden wanneer nietalles zo strikt zou zijn. Misschienligt het ook wel aan mij en ben ikgewoon niet gemiddeld genoegom zo'n leven aan te kunnen.

Hollands burgerschap saai en sleetsoel Jans?

Het cliché: vrouwen wetenniets van voetbal of sport inhet algemeen. Als het aan onshad gelegen geen Ron Jansop de cover van deze maand.“Roel Jans? De nieuwe zake-lijk partner van Frans Mo-lenaar?” We hadden geenidee. Gelukkig bevolkt onzeredactie enkele experts vande andere sekse. Zie hier hetresultaat. Eén van de meestveelbelovende en toeganke-lijke trainers van het momentliet voor de SK zijn licht schij-nen op het huidige voetbalkli-maat. Want de eredivisie isweer begonnen na een saaiewinterstop, althans zo hebbenwij onze mannelijke redac-teuren horen klagen. Maargoed, een cliché is ook maareen cliché en dus zullen som-mige studentes ook vrolijkworden van een voetbal op devoorpagina. (Stiekem zit éénder hoofdredactrices elke zon-dag met vriendlief op de bankvoor Studio Sport.)

De meisjes-meisjes onder destudentes hebben we dezemaand natuurlijk ook veel tebieden. Omdat het groningsnachtleven (het thema van despread) het hart van beideseksen sneller laat kloppenwordt de tweedeling wat op -geheven. Want ons streven isde eeuwige balans, de nu -ance, hoor en wederhoor,enerzijds anderzijds. Vandaardat we de columnisten com-petitie van vorige maand nogeen maandje verlengen. Diepassievos, de winnaar van dewebpoll, is opnieuw uitge-daagd en wel door een onbek-ende nieuwkomer. Want co-lumnist van de SK, dat word jeniet zomaar. Dus stem weder-om massaal op www.studen-tenkrant.org. Nog niet over-tuigd van het niveau van dekandidaatcolumnisten? Klimzelf in de pen en stuur je ver-woede pogingen tot het be-halen van het begeerde SK-columnistenschap naar redac-tie@studentenkrant.org. Dekwaliteit kan altijd beter.

En dat blijft ons doel. Met eenbiertje in de hand, want wevieren ons vierde lustrum, blij-ven we nadenken over eenbetere, mooiere en interes-santere krant. In haar twintigjarig bestaan is de krant geenjaar hetzelfde geweest. Nieu -we rubrieken komen en gaan:de één slecht de ander eensucces. En we blijven eva-lueren. Kijk op de nadruk voorons nieuwste hersenspinsel.

De hoofdredactie

2R

Intentie BaMa nog steeds geen realiteit

Moniek is redacteur van deSK en schrijft dit artikel opeigen titel. Reacties mailennaar:moniek_steenbergen@hot-mail.com

MONIEK

STEENBERGEN

Elske is fractievoorzitter vanhet VOS in de U-raad van deRuG en schrijft dit artikel opeigen titel. Reacties mailennaar:E.E.van.der.Vaart@student.rug.nl

ELSKE VAN DER

VAART

Wat denk je zelfReacties en meningen kun je kwijt op redactie@studentenkrant.orgWees to the point. Hou het bij voorkeur onder de 250 woorden.Langere stukken in overleg met de redactie. De redactie behoudt zich het recht voor brieven indien nodig in te korten.

?Wie wordt de opvolger van Joris Wes?

Lees de columns op de Nadruk en stem:

www.studentenkrant.org

Webpoll

ijn openingstreffer,ruim twintig jaar gele-den, in het legenda-rische duel tussen FC

Groningen en Atletico Madridzette het Oosterpark in vuur envlam. Een goal met eeuwigheids-waarde, want het grote Atleticowerd met 3-0 afgedroogd ensindsdien betreden tegenstan-ders het Groningse gras metknikkende knieën. Sinds novem-ber 2002 is hij terug in hetOosterpark. Ron Jans. Ditmaalniet als voetballer maar alshoofdcoach van FC Groningen.

'Voetbal is meer dan voetbal.' RonJans' uitspraak lijkt bijna filosofisch.Hij wil er maar mee aangeven dathet leven van een voetballer nietbeperkt blijft tot het grasveld."Tegenwoordig wordt er meer van jeverwacht. Je moet niet alleen goedtegen een bal kunnen trappen, jemoet ook vaak pers en publiek tewoord staan. En soms moet je ookiets doen voor het goede doel."

Onlangs haalde FC Groningen ineen benefietwedstrijd tegen Veen-dam meer dan vijftigduizend euroop voor de slachtoffers van de zee-beving in Azië. Sponsors en degemeente vulden dit bedrag aan tothonderdvijftig duizend euro in totaal.Een ongekend hoog bedrag, zekerals je nagaat dat de drie topclubs inNederland samen tot hetzelfdebedrag zijn gekomen."FC Groningen leeft onder de men-sen", legt Jans uit. "De club heefteen enorme aantrekkingskracht,niet alleen op de mensen in de stad,maar ook ver daarbuiten, tot inDrenthe aan toe. Het zijn de sup-porters die deze club zo bijzondermaken." Een lofzang dus voor desupporters.

Toch is de relatie niet altijd evengoed geweest. Nog geen jaar gele-den haalde Jans zich namelijk dewoede op de hals van veel suppor-ters. De trainer was teleurgesteld inde steun die de aanhang gaf aan deFC tijdens de verloren thuiswed-strijd tegen Volendam (0-1). Datschoot bij de fanatieke aanhang inhet verkeerde keelgat. Groningenspeelde namelijk als een dweil endáárom was het angstvallig stil inhet Oosterpark. Niet uit onwil, maaruit onvrede over het vertoonde spel.Er was een gesprek van twee uurmet de supportersvereniging voornodig om de donkere lucht weer teklaren.

Het voorval mag echter geen naamhebben, want sinds de aanstellingvan Jans als hoofdtrainer gaat hetcrescendo met de 'Trots van hetNoorden'. Dat was wel even anderstoen hij in november 2002 het roerovernam van toenmalig hoofdtrai -ner Dwight Lodeweges. Groningenstond stijf onderaan. Onder leiding

van Jans is het degradatiespookvoorlopig verdreven. Sterker nog,sommige stadjers beginnen alweerlangzaam te dromen over Europeesvoetbal.

Jans: "Europees voetbal is mooi,maar op dit moment niet haalbaarvoor Groningen. Als we dit seizoenveertiende kunnen worden, dan zoudat al mooi zijn. Het staat allemaal

erg dicht bij elkaar. Volgend seizoenis een tiende plaats misschien haal -baar en van daaruit kan Groningenincidenteel eens een gooi doennaar Europees voetbal." Realiteits-zin is het credo, maar een beetjemeer ambitie kan toch geenkwaad?

"Natuurlijk willen wij ook meer, maardaar hebben we de middelen nogniet voor. Er zijn nog een heleboeldingen voor verbetering vatbaar. Ikzou graag meer individuele traininggeven. Daarnaast kunnen we nogveel doen aan krachttraining, maarook op hele andere vlakken isruimte voor verbetering. Denk danbijvoorbeeld aan het eetpatroon vande spelers. Voorlopig moeten weroeien met de riemen die wehebben", aldus Jans.

Hij weet uit eigen ervaring watEuropees voetbal kan doen met degemoederen in Groningen. Jansmaakte namelijk tussen 1982 en1984 furore als linkervleugelspelerbij FC Groningen. Het was eengouden periode, met spelers als degebroeders Koeman, Adri vanTiggelen en Jan van Dijk. De clubbehaalde in 1983 voor het eerst inhaar geschiedenis Europees voet-bal. De 'Trots van het Noorden'kruiste de degens met tegenstan-ders van formaat zoals Inter enAtletico Madrid. Beide teams wer-den in het eigen Oosterpark simpelaan de kant gezet. "Dat zijn mijnmooiste voetbaljaren geweest",glundert de trainer.

Twee dames komen binnenlopenom drie kopjes koffie neer te zetten."Dat vind ik nou jammer", zegt deJans, terwijl hij knikt naar de tweevrouwen. "Normaal gesproken heb-ben we altijd één vrouw voor één

kopje, maar dat zit er op vrijdag ze-ker niet in." Een gevatte opmerkingmet een vleugje humor, het is inmid-dels zijn handelsmerk geworden.

De 45-jarige hoofdtrainer heeft danook een zeker gevoel voor taal.Sterker nog, hij verdiende er meerdan tien jaar lang zijn geld mee. Alsleraar Duits notabene. Het irriteertde coach zichtbaar dat veel Neder-landers zo negatief zijn overDuitsland. "Er is niets mis met deDuitse mentaliteit. Het staat name-lijk voor doorzettingsvermogen enteambelang. Het team staat altijd opde eerste plaats. Niemand is groterdan het teambelang. Dát eis ik ookvan mijn spelers."

Dat klinkt alsof Jans een liefhebberis van Duitsland, maar zo bezweerthij, dat is niet het geval. "Toen ik deleraaropleiding volgde tijdens mijnvoetbalcarrière, moest ik op een ge-geven moment een keuze makentussen een taal of geschiedenis.Voor geschiedenis moest ik zoveeldoen, dat viel niet te combinerenmet het leven als profvoetballer ende 'talen' gingen me juist welgemakkelijk af. Uiteindelijk koos ikvoor de Duitse taal, omdat ik dat hetbeste kon. Ik heb in principe netzoveel met Duitsland als dat ik hebmet Frankrijk of Burundi."

De pragmatisch ingestelde hoofd-trainer wil zich dan ook niet hethoofd op hol laten brengen doorde vele veranderingen die er aanzitten te komen. Een nieuwe opzetvan de competitie, John de Mol ennatuurlijk de verhuizing naar deEuroborg. "Om met dat laatste tebeginnen. Dat we in een nieuw sta-dion gaan spelen is natuurlijk leuk,maar we komen er maar één keer inde twee weken. Bovendien blijven

we voorlopig nog gewoon in hetOosterpark trainen. En wat betreftdie nieuwe opzet van de competitie.Dat is nog even afwachten, maarwaarschijnlijk moeten we sowiesospelen op Tweede Kerstdag. Dat

betekent vooral een wat anderetrainingsindeling tijdens de kerst-vakantie." Voorlopig lijkt Jans zicher nog niet al te druk over te maken.

Waar de hoofdtrainer zich wél drukover maakt is het luie imago datvoetbal soms heeft. Het steekt Jansdat voetballers en trainers niet dewaardering krijgen die ze volgenshem verdienen. "Kijk, het trainen in,wat ik dan noem, de 'domme spor -ten' zoals wielrennen en schaatsen,is veel makkelijker. Je tapt je ener-gie constant uit hetzelfde vaatje.Maar in voetbal moet je, ten eerste,het hele seizoen in vorm zijn, nietdrie momenten. Daarnaast moet jetegen bepaalde ploegen échtscherp zijn. In het voetbal gaat hetniet om hoeveel uren je traint, maardraait het om de kwaliteit van detraining. Dus ik ga ook niet zeggenhoeveel uren we trainen, maar wetrainen altijd goed en intensief. Ikdurf wél te zeggen dat het aantalstudenten dat de kantjes er van afloopt, vele malen groter is danhet aantal voetballers. Er zijnwel luie voetballers, maar die vallenuiteindelijk door de mand. Net alsstudenten, trouwens."

Christiaan Kooistra

C O V E RRon Jans laat Groningen weer eens juichen

‘Er zijn meerluie studen-

ten dan voet-ballers’

‘Stadjersdromen van

europeesvoetbal’

Z

‘Voetbal is meer dan voetbal’

Foto’s: Jeffrey Weller

Observant, de krant van deUniversiteit van de Maastrichtberichtte in januari over steedsvaker voorkomende gevallenvan plagiaat. Om studentenbewuster te maken van degevaren van het plagiërenbepleitte de Economische fac-ulteit de introductie van een ere-code. Maar in Groningen steldeeen speciale commisie vorigjaar al vast dat het volledig uit-bannen van plagiaat een illusieis.

Maar wat is plagiaat precies? Destatuten en reglementen van deRuG definiëren plagiaat als hetgebruik maken van ideeën en for-muleringen van anderen zonderbronvermelding. Wanneer eendocent een geval van plagiaat ver-moedt, kan hij de betreffendestudent aanmelden bij de examen-commissie van zijn of haar studie.Als de examencommissie vaststeltdat er sprake van plagiaat is, legtdeze een straf op. De maximum-straf is een schorsing van een jaarvan het deelnemen aan tentamensof examens. Toch zijn er tal vangevallen waarbij docenten, aio'sen professoren een vermanendewoordenwisseling en een her -

schreven paper of essay vol-doende achten. Het zwaarst wordtgetild aan vervalsingen van eind-verslagen en scripties.

Dat er sterk op wordt gelet onder -vond studente biologie Barbaraook. "Ik moest voor een vakeen essay schrijven, en daarvoormoesten we uit tien stellingenkiezen. Ik keek op wat sites, enmaakte van de stukken die ik kongebruiken een eigen tekst." Maarde docent merkte het op en riephaar op het matje. "Op de middel -bare school haalde ik ook altijddingen van internet, maar nu werdik gesnapt. Mijn docent accep-teerde het niet, en ik moest eennieuw stuk schrijven. Hij werd ergkwaad, en zei dat ik de volgendekeer op zwaardere sancties konrekenen. Gelukkig was het maareen onderdeel van een vak, an-ders had ik het er een stuk mindermakkelijk van af gebracht."

Anders dan in Maastricht heeft defaculteit Economische Weten-schappen aan de RuG nog geengevallen van plagiaat waarge -nomen dit jaar. Maar het aantalgevallen van plagiaat blijft vooreen groot deel natuurlijk ook onder

de oppervlakte. "Je plukt echt tégemakkelijk dingen van het net",zegt Tom, student bedrijfskunde."Je wijzigt her en der een beetje,en een mooie jongen die je dan

van plagiaat kan betichten", ver -volgt hij. Tom meent dat het geenkwaad kan, als je het maar be-perkt: "Zo erg is dat toch niet.Academische integriteit okay,maar tijdnood breekt wetten. Jemoet er alleen geen gewoonte vanmaken, want dan hang je."

Wellicht dat daarom in een spe-ciale notitie die in juni 2004 werdopgesteld, een speciale com-missie van de faculteiten Bedrijfs-kunde en Economische Weten -schappen stelt dat het vollediguitbannen van plagiaat een illusieis. Bovendien zijn veel docentengeneigd bij lichte vergrijpen de stu -dent niet voor een examencom-

missie te brengen.

Toch zijn de mogelijkheden omplagiaat te ontdekken de laatstejaren sterk vergroot. Er is eenelektronisch detectiesysteem datdocenten beter in staat stelt pla-giaat op te sporen. Het internetheeft de mogelijkheden en fre-quentie van plagiaat in ieder gevalreusachtig verhoogd, maar doorde hoeveelheid rotzooi tevensmakkelijker gemaakt dingen op tesporen. Docenten beschikkenover uitgebreide handleidingenmet tips en trucs om plagiaat teherkennen.

Hoewel er zo veel aandacht uit -gaat op de faculteiten van de RuGnaar preventie en voorlichting,blijft het natuurlijk verdraaidmakkelijk om zaken rechtstreeksvan internet te plukken. Dat deacademische integriteit daarmeeten onder gaat zal de luie studentworst wezen.

Harold Duitscher

4

Tonnus Oosterhoff volgt in sep-tember 2005 zijn voorgangerKoos van Zomeren op als gast-schrijver aan de RuG. Dat maak-ten verschillende bronnen voor -tijdig bekend aan de SK. Officieelis de commissie die zich buigtover het gastschrijverschap nogin beraad over de nieuwe kandi-daat. Sinds 1986 is aan de Rijks-universiteit Groningen ieder jaareen gastschrijver werkzaam.Eerdere gastschrijvers waren on -der meer Doeschka Meijsing,Nelleke Noordervliet, RutgerKopland, Joost Zwagerman enThomas Rosenboom. TonnusOosterhoff is dichter, prozaïst enessayist en woont en werkt ineen klein dorp op het Groningerplatteland. Voor zijn werk werd hijmeerdere malen bekroond metonder meer de Multalutiprijs. (AK)

De Groninger Studentenkrantstart een nieuw fenomeen in destudentenwereld. De verlegenmaar verliefde student hoeft nietlanger te wanhopen. Vanaf he-den is er ruimte om je gevoelensop een doeltreffende manier dui-delijk te maken. Zie je de liefdevan je leven elke dag in de UBmaar durf je niets te zeggen? Zitje nachtenlang in de hoek van hetVaatje te gluren naar de barkee-per? UBaby heeft altijd ruimtevoor je hartekreet en zal jehelpen in je strijd om zijn/haarliefde. Mail je persoonlijke oproep naarUBaby@studentenkrant.org.(LB)

Studente N. Braat heeft 53 dui-zend internet cookies (tekstbe -standen met informatie over degebruiker) geannalyseerd als af-studeeropdracht voor haar studieinformatiekunde. Zij kwam erach -ter dat het protocol voor het ge -bruik van cookies alle privacy-regels overtreedt. Niet de inter -netgebruiker maar de gegevens-verzamelaar worden door hetprotocol beschermt, ontdekteBraat. Daarnaast kan het proto -col voor het gebruik van internetcookies niet garanderen dat ge-gevens uitlekken aan derden. Hetonderzoek van de Groningse isbaanbrekend omdat er tot nu toegeen gegevens beschikbaar wa-ren over de hoeveelheid gege-vens die websites door middelvan cookies verzamelen. (LB)

In het kort

Plagiaat op de RUG is niet te voorkomen

Studentenkrant als Cupido

Afstuderen op cookies

Naam RuG gast-schrijver uitgelekt

Verschillende steden hebbenal een weggeefwinkel. Sindskort heeft Groningen er ookéén. 'Om mensen blij te makenmet spullen.'

Sinds eind januari bevindt hetGroningse filiaal zich aan deNieuwe Ebbingestraat 44. Eninderdaad laat haar naam nietste wensen over, want alles indeze winkel is gratis. Eenuitkomst voor studenten. Econo-mische recessie, geen tijd om tewerken door de studiedruk ofangst om geld bij te lenen zijnslechts een paar redenen waar -door de Groninger krap bij kaskan zitten. De weggeefwinkelbiedt een oplossing.Het voormalig Antilliaanseeethuis kent een nog wat sobereinrichting, maar dat is ook niet zoverwonderlijk voor een winkel diegerund wordt door vrijwilligerszonder winstoogmerk. Eengroepje studerende krakers , datzich liever niet bij naam laat noe-men, bezette het pand nadat hetviereneenhalf jaar leeg had ge-staan. 'De eigenaar heeft waar -schijnlijk genoeg geld, want hetinteresseert hem niks dat wij hierzitten. Anders had hij wel watlaten horen', aldus één van dekrakers.

'We betalen geen huur, alleengas, water en licht. Daarom kun-

nen we deze winkel latendraaien.' Het is een winkel waarmensen hun overbodige artikelennaar toe kunnen brengen en dearmlastige burger spullen gratismag meenemen. 'Maar hetmaakt ons nietuit hoeveel geldje hebt als je ietswilt brengen ofhalen. Iedereenis welkom. Welaten zien datgeld niet nood-zakelijk hoeft tezijn om aanspullen te ko -men. Er zijn ge -noeg spullen dieergens op eenzolder liggen bijmensen die zetoch nooit ge-bruiken. Wij pro-beren anderemensen daar blijmee te maken.' Links in de smal-le winkel hangenkleren, rechtsstaan boeken,glazen en andere voormaligoverbodige artikelen. Achter inde winkel wordt druk geklust omde winkel uit te breiden met eenzithoek, want de weggeefwinkelheeft ook een sociale functie. InNederland zijn in verschillendesteden al zo'n twintig vergelijk -

bare winkels en iedereen kan erbinnenstappen. De winkel is ge -opend op donderdag en zaterdagvan 13 tot 17 uur en het loopt alaardig goed. Zo stonden er opzaterdag 29 januari om 13 uur

meteen 10 mensen in de zaak.Angst dat ze snel door hun aan -bod heen zijn, hebben de krakersechter niet: 'Via mond-op-mondreclame weten mensen inmiddelswel dat ze hier spullen naar toekunnen brengen'.

Een beetje erkenning voor hunvrijwillige werk hopen de krakerswel te krijgen. 'Een heleboelmensen vinden dat wij para-siteren. Maar dat is niet onzebedoeling, het kost tot nu toe

alleen maar geld voor ons. Hetpand stond toch leeg en weproberen anderen te helpen. Wehopen dat mensen voldoeninghalen uit de spullen die wijbieden.'

Jorg Bressers

n i e u w s

Weggeefwinkel nu ook in Groningen‘Het maakt ons niet uit hoeveel geld je hebt’

‘Tijdnood breekt academische wetten’

Foto: Pieter de Jong

‘Je plukt echtté gemak-

kelijk dingenvan het net’

Dit jaar wordt de Kiezel voor devijftiende keer gehouden. Vanaf8 februari laten vijf studenten-verenigingen zich drie dagenlang van hun beste kant zien omde laatste twijfelaars over destreep te trekken. Verslaggeefster Ingrid Wolfslagmaakte een rondje langs dewoordvoerders van de kleinereverenigingen om na te gaan ofeen kiezel wel voldoende bewe-ging kan veroorzaken in hetvloeibare ledenbestand.

"Gewoon weer een feestje?" her -haalt woordvoerster Rachel vanDommelen van Hendrik de vraag."Nee hoor, we hebben net als in deKEI-week een druk programmamet een gezamenlijke maaltijd encabaret, ga zo maar door." Hendrikdoet al vanaf het begin mee metde Kiezel. "Deze dagen zijn gezel -liger dan de KEI, doordat het rus-tiger is. Ook hier is iedereen wel -kom, maar de sfeer is gemoe-delijker dan bij de eerstejaarsintro -ductie."

Het plan ontstond in 1989. De klei -ne verenigingen wilden extra aan -dacht op zich vestigen tijdens hetstudiejaar. "Grotere verenigingenhebben genoeg aan de KEI-week,omdat ze genoeg bekendheidhebben buiten Groningen. Bij onsis dat minder, al merk ik de laatstetijd wel dat het beter wordt," verteltwoordvoerder Luuk van der Duimvan Cleopatra. "Onze verenigingmoet veel actiever leden wervenom bekendheid te krijgen." Zijnvereniging was een van de initia -tiefnemers, weet Van der Duim.

"We vonden datde introductie tegeconcentreerdwas in het beginvan het jaar. Erwas behoefte aaneen tweede even-ement." Cleopatraonderhield ooktoen al goedebetrekkingen metBernlef en Hen-drik. Samen beslo -ten ze om de Kie -zel te gaan orga -niseren. In de afgelopenjaren zijn er veelverenigingen be-trokken geweestbij de Kiezel. OokStudent & Stadmeldde zich in hetve rk iez ings jaa r2002. "Student &Stad zal in 2006wel weer meedoen," lacht Vander Duim. In debeginjaren was

ook Dizkartes actief tijdens deKiezel. Toen die vereniging zich naeen paar jaar van explosieve groeiechter met de groten in Groningenkon meten, hield het op. Een paarjaar terug hebben de interna-tionale studentenverenigingenAEGEE en SIB zich ook aangeslo-ten bij de Kiezel. Van Dommelen:"Die pakken minder groot uit dande andere verenigingen. Zij heb -ben alleen op de eerste dagactiviteiten georganiseerd."

Is één dag niet aan de magerekant? Voorzitter Roel van der Meijvan SIB: "Het is een excuus omflink uit te pakken en je naam telaten vallen. Zo krijgen we er weernieuwe leden erbij." Toch is het infebruari geen KEI-week. "Tijdensde eerstejaarsintroductie makenwe er een groot, gezellig feest van.Dan laten we ons van een vrolijkekant zien. Tijdens de Kiezel kiezenwe ervoor om inhoud te geven aande gezelligheid."

Volgens Van Dommelen lijkt deKiezel veel op de KEI-week. "Hetis eigenlijk net het kleine broertje."Van der Duim: "De Kiezel is hetondergesneeuwde kindje van deintroductietijd." Waar zijn grotebroer subsidie krijgt van de univer -siteit, moet de Kiezel het zonderstellen. Daarom zijn de voorstel-lingsdagen ook een stuk kleiner enindividueler van opzet. "De pro -gramma's zijn niet op elkaar afge-stemd," zegt woordvoerster Fem-ke Speerstra van Bernlef. "Wehebben wel een gezamenlijk over -leg over de promotie en de span -doeken." In het overleg bespreken

de studentenclubs ook de piek-uren, die niet op hetzelfde tijdstipmogen plaatsvinden.Voor Bernlef is de Kiezel vergelijk-baar met de open dagen die ze

vlak na de KEI-week houden. Datzijn de drie extra inschrijfdagen."De Kiezel houdt meer in dan dieinschrijfdagen, hoor," zegt Speer-stra. "Zo hebben we een thema.Hemel, Hel en het Aardse Para-dijs. Al onze activiteiten zijn er opafgestemd." Een dergelijk pro-gramma levert de Friese vereni-ging altijd weer zo'n tien tot vijftiennieuwe leden op. Speerstra:"Soms zijn dat er zelfs wel twintig."

Over de vijf verenigingen verdeeldziet Van Dommelen zo'n 150 nieu -we leden binnendwarrelen. "DeKiezel brengt net even dat beetjeextra binnen." Ook Van der Duimziet de toegevoegde waarde vande Kiezel. Voor Cleopatra is ditevenement even belangrijk, zoniet belangrijker dan de KEI-week."Tijdens de Kiezel halen we bijnatweederde van de leden binnendie we in de KEI-week werven. Datbetekent veertig tot vijftig nieuweleden, waar je het zonder zoumoeten stellen als je dit evene -ment niet had."

Ingrid Wolfslag

A C H T E R G R O N D‘De kiezel is goed voor tweederde van onze nieuwe leden’

Effectiviteit kleine broertje KEI onderschat

Apart’jaDE GRONINGSE INDIAAN

Netwerken met elvjes

Apart’ja gaat op zoek naar de vreemde kanten van Groningen. Deze maand:

Leden van studentenvereniging Cleopatra tijdens de jaarlijkse Kiezel

‘Voor groteverenigingen

is de KEI voldoende’

Netwerken is populair. Het heer-sende idee dat je contactennodig hebt om iets te bereikenin deze wereld brengt mensentot het verzamelen van visite-kaartjes. De één vindt het fan-tastisch, de ander heeft eenhekel aan ‘dat kontenlikken’.Maar het kan ook anders:netwerken met elvjes.

N e t w e r k e nmet de elvjes gaatook via visitekaartjes, maar danzonder naam, adres of telefoon-nummer. Ben jij één van degelukkigen die zo’n geheimzinnigkaartje heeft ontvangen en opzoek bent naar dit mysterieuzeverbond? Op www.elvenstone.com treedtgeen verduidelijking op. ‘It wasn’tme, it was the elves’ verschijnt ophet beeldscherm. Bij het weg -klikken van de intro start het email-programma om ze een mail testuren. Meer informatie bevat desite niet. Nieuwsgierig gewordenen de mail verzonden? Wellichtword je uitgenodigd voor één vande feesten met namen als ‘postmidzomernachtfeest’. Als je lefgenoeg hebt om daar te verschij-nen wordt het concept ‘ElvenstoneNetworks’ pas duidelijk.

Deze geheimzinnige eerstekennismaking lijkt een manier omhet kaf van het koren te scheiden.Het netwerk is gebaseerd op eenattitude die niet iedereen eigen is.Flexibel, open minded, snel vangeest en nieuwsgierig moeten de‘elvjes’ zijn. Daar- naast hebbenze lef en zijn ze lief. Lief in debetekenis van onbaatzuchtig eninteger. “De opzet van de sitewerkt als een filter, maar dat wasniet bewust. Omdat niemand debaas is van Elvenstone wist nie -mand wat erop moest staan”,vertelt oprichter Martijn Aslander(31).

Dit is de kern van ‘ElvenstoneNetworks’. Er is geen baas ofhiërarchie. Er zijn ook geen leden,in de zin dat ze zich moeten aan-melden, contributie betalen of opeen ledenlijst staan. Wat is het danwel? Aslander: “Elvenstone is een

infrastructuur waar je kan ont -dekken wat je talenten zijn enwaar je de mensen kunt ont -moeten die je nodig hebt om tebereiken wat je wilt bereiken.”Netwerken dus, maar dan wel opeen bijzondere manier. De ge -dachte achter Elvenstone is juistdat je wat komt brengen in plaatsvan komt halen. Daarmee lijkt Elvenstone eenaltruïstische of levensverbete -rende invalhoek te hebben. Maardat is niet het geval. VolgensAslander zijn de ‘elvjes’ juist heelambitieus. “Toegang wordt steedsbelangrijker, zelfs belangrijker danbezit. Elvenstone biedt dezetoegang.” Is het dan misschieneen zakelijk verbond? “Nee, hetis geen zakennetwerk. BinnenElvenstone heb je geen suc-ces omdat je zakelijk bent, maarer worden wel zaken gedaan.Heel veel zelfs.”

‘Elvenstone Networks’ is geenorganisatie, geen zakelijk netwerk,clubje wereldverbeteraars of grootmysterie. Wel een infrastructuurdie op zichzelf een organisch ge -heel vormt. Een geheel dat talentontdekt en mensen, informatie enideeën met elkaar verbindt. Dieverbindingen hangen samen metleiderschap, groepsdynamica,kennismanagement, business in-telligence, intrinsieke motivatie,macht en competetive intelligence.Duidelijk? Nee, maar met de juisteinstelling zul je zelf ontdekken watdeze nieuwe kijk op netwerkenprecies betekent. Zo niet; hou deStudentenkrant in de gaten.

Linda Banis

Dope en verdriet naast bier en frietZwerver Eugene: 'Het bestaan is ondragelijk'

Ze knagen aan je geweten. Dedak- en thuislozen die je tussenje midnight snack bij de Febodoor, vragen om een kleine bij-drage voor het slaaphuis. Lieverwas je niet geconfronteerd methun leven. De SK zocht de con-frontatie juist op en legde degeschiedenis bloot van heroine-verslaafde Eugene RichardDekker (37).

"Vroeger wilde ik piloot of acteurworden. Maar de tijd dat ik echtedromen en idealen had ligt heelver achter me. Ik wil het liefste nietbestaan. Maar na vier misluktezelfmoordpogingen durf ik het nietmeer. Ik ben een schijterd."Eugene is levensmoe. Hij zit dedagelijkse sleur van zijn bestaanuit op straat, het kartonnen bordjevoor zich met het verzoek om eenaalmoes. Op een goede dag haalthij soms 40 euro binnen waarvanalles op gaat aan dope. Regenthet dan kan hij met een beetjemazzel van een tientje nog watwiet halen. Het vloeibare genot uitde spuit moet hij dan noodge-dwongen overslaan.

De dag dat Eugene zijn kinderenvoor het laatst zag is inmiddelszeven jaar geleden. Op zijnnegentiende maakte hij zijnvriendin zwanger maar ontvluchttena een jaar de verantwoor-delijkheid van het ouderschap.

Eugene vertrok naar Israel enverbleef er een jaar in een kiboets.Hij had er alle tijd om zijn jeugd teoverdenken: een aaneenschake-ling van traumatische ervaringen."Ik was tien toen ik dagelijks mijnaan de alcohol verslaafde moederuit de kroeg moest vissen. Mijnvader verliet ons gezin toen iktwee was. Omdat mijn moeder nietvoor ons kon zorgen belandde ik alvrij vroeg op een internaat en laterin verschillende gastgezinnen.Door de voortdurende spanningenin mijn jeugd bleef ik tot mijnzestiende in mijn bed pissen, maarals ik blowde hield ik het vreemdgenoeg op. Ik raakte verslaafd."Eugene stapte op zijn 22ste overop harddrugs. "De heroine deedme nog beter alle negatieve herin-neringen vergeten. Ik zag anderenin mijn omgeving in totale extase.Dat wilde ik ook proberen. Het ver-wijt dat ik mijn vader oplegdeomdat hij er niet voor ons was,kwam dubbel en dwars terug. Deverantwoordelijkheid voor mijneigen kinderen benauwde me."

Omdat Eugene zijn verleden nietmet rust kan laten lijkt alle hoop uitzijn magere lijf te zijn vervlogen."Ik denk niet eens in termen vantoekomst. Ik leef van dag tot dag.Vanmiddag nog heb ik mijn jasverkocht om er dope van te kopen.Dat ik nu met een trui de vrieskoumoet trotseren daar sta ik niet

eens bij stil." Toch heeft Eugenehet voor een dakloze niet heelslecht getroffen. Hij ontvangt eenuitkering via een postadres bij hetLeger des Heils en bezit nogenkele waardevolle spullen die hijbij zijn ex-vriendin heeft onderge-bracht. "Ook foto's van vroeger enmijn administratie liggen bij haar.Voor als ik het ooit aandurf ommijn leven weer op de rails te krij-gen. Maar het afkicken hè, daarzie ik nog het meeste tegenop.Eén keer is het me gelukt, omdatik ertoe gedwongen werd in degevangenis. Ik moest acht maan-

den zitten voor 22 inbraken.Maar zodra ik weer opstraat stond verviel ik inmijn oude fouten. Ikkan het bestaan nietaan. Als ik mijn le-ven zou kunneninruilen voor ie-mand met eenpositieve le-vensinstellingmaar met eenongeneeslijkeziekte zou ikgeen minuuttwijfelen. Dewereld is on-eerlijk ver-deeld. Ik wiljuist dood maarhet lukt me niet.Ik ben tot niets instaat. Zelfs zelf -moord plegen luktme niet."

Ariane kleijwegtFoto Sjef weller

De tentamens lopen ten einde. Tijd om het nachtleven tegaan herontdekken. Het maken van dit cryptogram levert destapper veel voordelen op. Goed advies is er een van.Belangrijker is de kracht die de oplosser vindt voor zijn jacht op vlees.Een opgeloste crypto staat voor gegarandeerd succes. Wie kan een breinbrekervan die klasse weerstaan? Niemand, maar toch bieden wij een extra stimulans:

De eerste twee goede inzenders winnen een dinercheque ter waarde van 25 euro, te bestedenbij Grand Café-Restaurant De Stalhouderij. Mail je oplossing naar: redactie@studentenkrant.org

Horizontaal1. Toevertrouwen na een overdosis drank. (9)6. Dat Vogelproduct is zowel goed voor de zaadproductie als tegen de brakheid. (2)8. Gave in de vorm van een tongdraai? (9)9. Beneden het alternatief (1,1)11. Opening voor alternatieve seks in de markt. (3)12. (Zuur)stofzuigen. (6)14. Later dan achteraf. (2)15. Bijvoorbeeld. (7)16. Kiestoon? (4)17. Met betreden maakt medelijden. (6)18. Blikken naalden. (4)22. George Clooney daar? (2 of 1,1)23. Meer dan ondergoed is de kleren voorbij. (11)

Verticaal1. Vanwege de laatsten anders doen. (8)2. De kracht van stroom. (7)3. Veel te vertellen tijdens het opscheppen. (11)4. V,V,V,V,V,V,V,V. (9)5. Zelfs niet op de laatste plaats. (7)6. Gevoel van eigenwaarde dankzij de Latijnse les. (3)10. (Minder) stoffen. (7)13. De minder goeden doen het rustiger aan. (7)19. Verschrikkelijk intens. (3)20. Ook in Italiaanse rivieren kun je kotsen en poepen. (2)21. Flinke slok tegen een bepaald bedrag. (2) Jean-Paul Taffijn

Grand Café-Restaurant De StalhouderijEuropese en Oriëntaalse keuken

dinsdag t/m zondag geopend van 17:00h tot 22:00h

Nieuwe Kerkhof 89712 PT Groningen

050-3600075

OOK VOOR AL UW AFSTUDEERBORRELS ENPROMOTIEFEESTEN!

N A C H T L E V E NN A C H T L E V E N

(advertentie)

G E S P R E I DG E S P R E I D

Foto: Sebastiaan PouyetFoto: Sebastiaan Pouyet

De binnenstad van Groningenmag zich erop beroepen overniet één, maar twee red light dis-tricts te beschikken. Kennelijkzijn die nodig om aan debehoefte van de noordelijkeman te voldoen.

Zowel de Nieuwstad als deVishoek liggen midden in het cen-trum van Groningen. Ook eengroot aantal studenten heeft duseen hoer als buur. Befaamd zijn deverhalen dat in geval van overlastde studerende buurman een keergratis langs mag komen. Toch leidthet leven tussen de hoeren bijnanooit tot spanningen bij studenten. "Ach ja, leuk wonen is misschieneen groot woord", zegt Alexander,student rechten en woonachtig in

'Huize Hoerzicht' bij deHoekstraat. "Er is wel alti-

jd volk op straat. Datzou je gezellig

kunnen noe-m e n .

D a n

moet je alleen niet kijken wat voormensen er precies tussen lopen."Verder ligt midden in de hoerenbu-urt van Groningen een van demeest opvallende kroegen vanGroningen, Het Land van Belofte.De kroeg is beroemd, zo nietberucht. Voor menig kroegtijger isHet Land van Belofte het laatstestation tijdens een nacht hijsen.Befaamd om zijn tosti's en zijnbonte verzameling klanten, heefthet café een reputatie onder stud-erend Groningen verworven. InHet Land van Belofte kande drinkebroer omzeven uur 's ocht -ends onder hetgenot van eenbiertje en eentosti metb r a l a p e n ,hoerenlop-ers enk a m e r e x-p lo i tan tenkletsen.Veel van des t u d e r e n d eklanten van hetcafé bezoeken HetLand van Belofte alszelfs de Tapperij zijndeuren heeft gesloten.Rechtenstudent André is zo'ngeregelde bezoeker van hetcafé. "Het Land van Belofte isfantastisch omdat je er onderhet genot van een biertje, waar

je eigenlijk geen zin meer in hebt,het leven met de Stadjers door kannemen. Je hebt de mooiste poli-tieke discussies met stamgasten.Er heerst een prima sfeer, maar jemoet soms een beetje uitkijken. Ikken iemand die hier een klapjekreeg, omdat hij een stamgastvoor homo uitmaakte. Als het uitde hand escaleert, ligt dat vaakook aan de dronken studenten."De reputatie als kroeg voor de

v r o e g euren van de ochtend lokt al jarenstudenten naar de hoerenbuurt.De die-hard drankorgels die, als

alle andere kroegen in Groningengesloten zijn, hun dorst nog willenlessen, kunnen altijd nog naar HetLand van Belofte, dat tot laat in demorgen open blijft. Onze ver-slaggever zag om kwart over acht's ochtends een overduidelijkbeschonken student uit de kroegstommelen. Na een verdwaasdeblik richting de inmiddels geslotengordijnen, complimenteert de stu -dent een stel werknemers van de

gemeen te re in ig ingsd iens t ."Reuze, kerels!"

HaroldDuitscher

De naam Alexanderis gefingeerd

Na een stevigavondje stappen

gaat bij vele nacht-brakers de maag borre-

len. Sommigen willen eensnelle hap uit de muur om

daarna weer door te gaan in DeTapperij, anderen gaan gezamenlijk een

goed broodje shoarma of doner halen metveel knoflook om de avond gezellig af tesluiten. Gelukkig biedt Groningen een heelscala aan mogelijkheden hiervoor.

De meest voor de hand liggende keuze is deFebo aan de Grote Markt. De friet is hierredelijk goed, de rest van de snacks echtervan twijfelachtige kwaliteit. Wel hangt er eenvleugje romantiek aan deze Febo. Youp vanhet Hek heeft hier járen geleden een confer-ence voor de wachtende studenten gehoudenen er is altijd een kleine kans dat je eendronken corpsmeisje aan de haak slaat.Voor goede snacks kun je echt beter naad deMax in de Peperstraat gaan. De friet en dedaarbij horende sausen zijn van uitstekendekwaliteit en hetzelfde geld voor de verschil-lende snacks die je uit de muur kan trekken.Trots van de Max is de Maxburger, eenlekkere hamburger die er ook uitziet als eenhamburger in plaats van een vies stukje sponstussen twee zwetende broodjes. Helaas wor-den de kroketten van de Max nog wel eens

misbruikt door dronken lorren om de portiersvan het Feest mee te bekogelen.Iets verderop in de Peperstraat zit shoarma-zaak Bienvenue, waarschijnlijk het grootsteshoarma-restaurant van Groningen. DeBienvenue kan vele gasten herbergen enbiedt een gevarieerde menukaart aan. Menkan er een heel scala aan shoarma-schotelsen pizza's bestellen en er is bier van de tap.Het eten is redelijk tot goed, maar de serviceis iets minder. Het personeel kan de drukteniet altijd aan, waardoor je nog wel eens langop je bestelling zit te wachten.Voor het echte snackwalhalla moet je echternet buiten het centrum zijn, bij deWesterhaven. De Westerhaven biedt tweeDoner Kebabzaken en een shoarmazaak dietot zes uur 's ochtends open zijn. Tot halver-wege de avond kun je ook bij een Chinees,een Mexicaan, een pizzaria, een MacDonaldsen drie videotheken terecht. Nu nog een slij-terij en een pornozaak erbij en je hebt Men'sHeaven.Broodjeshuis Westerhaven is een shoarmaza-ak annex nachtcafé, waardoor je een gezelligmengsel krijgt van studenten en stadjers.Lekkerste broodje is hier is de Turkse tosti,overheerlijk Turks brood met kaas en Turkseworst. Tegen een redelijke prijs.Direct om de hoek zit Hasret Doner Kebab,alwaar je kebabs en Turkse pizza's kan krij-gen. De kwaliteit is hier iets minder geworden

sinds meneer Hasret zijn zaak enige jarenterug heeft verkocht, maar het broodje Alanya,Doner Kebab met een plak fetakaas erbij, iszeker de moeite waard. De lekkerste Donerkun je van meneer Hasret zelf krijgen, die nueen zaak heeft in de Oude Boteringestraat.Hier krijg je een uitstekend broodje Doner énservice with a smile. Wat wil een mens nogmeer om vijf uur 's ochtends?

Bart Jan Teunisse

Veel steden hebben een nacht-burgemeester, officieel verko-zen maar ook vaak zelfbenoemd. Vaak zijn hetmarkante figuren of veelgeziene gasten in de horecavan de binnenstad. OokGroningen heeft zijn eigennachtelijke burgervader.

Al 12 jaar is Henk Levi (ook welbekend als terras Henk) deNachtburgemeester vanGroningen. Elke donderdag, vri-jdag en zaterdag avond waakt hijvan 11 tot 5 uur ‘s ochtends overde stappende studenten en stad -jers. Hoog tijd dat de SK dezeGroningse icoon aan de tandvoelde.

Zoals elke dag komt onze nacht-burgemeester stipt om half 12café Flip binnenlopen. Handenworden geschud, groeten wordengewisseld en een jonge jeneverwordt ingeschonken. Het isduidelijk dat Henk een bekendfiguur is in de binnenstad. Henk:"Dat klopt, ik heb 40 jaar verkoopgedaan in horeca meubilair inheel Noord-Nederland, vandaarde naam terras Henk. Nu ben ikeen jaartje gestopt en richt mijvolledig op het nachtburge-meesterschap"

De aanleiding voor Henk omnachtburgemeester te wordenwas een gewelddadig incident inhet Golden Fust. Henk: "Toen eenonschuldig meisje een leeg bier -glas in haar gezicht kreeg beslootik dat er iets moest veranderen.Het werd steeds onveiliger in destad. Ik ging naar het gemeente-huis om de zaak aan deBurgemeester en de Wethoudersvoor te leggen. Zij stelden toenzelf voor dat ik maar nachtburge -meester moest worden."

Sindsdien is Henk een graaggeziene gast. "Ik heb nu een vasteronde door het centrum van destad. En overal drink ik dan eenborreltje, al 35 jaar elke dag 15neutjes jenever. Nooit ben ikdronken of agressief, het is altijdgezellig." Ook de veiligheid in dekroegen houdt Henk in de gaten."Als ik een kroeg binnenkom let ikvooral op de glazen. Lege glazenbreng ik dan naar de bar zodatniemand zich kan verwonden. Alsmensen naar buiten lopen methun glas vraag ik of ze het voor -taan binnen willen laten. Ookbuiten op straat zorg ik dat grotegroepen zich gedragen. Als zeniet naar me luisteren, wat zeldza -am is, heb ik binnen no-time depolitie bij me. Via mijn mobilofoonroep ik ze op." Een veilig gevoeldus, met nachtburgemeesterHenk in de stad.

Pieter de Jong enLinda Banis

NachtburgemeesterStudent en hoer gaan best samenU I TU I T

Honger? Doe een Döner!

Nieuwe aanwinst capitals vol vertrouwenVorig jaar won MPC Capitals hetlandskampioenschap in eenzinderende play-off finale tegenDen Bosch. Stad was te klein.Hoe is het nu met de basketbal-kampioen? In deze SK de erva-ringen van nieuwe aanwinstKees Akerboom en topper Tra-vis Reed.

Groningen is een echte basketbal -stad. Al jaren komen, voor Neder -landse begrippen ongekend veeltoeschouwers naar de wedstrijdenvan MPC Capitals, het vroegereDonar. Vorig jaar beleefde de clubeen hoogtepunt, toen de Capitalsin de finale van de play-offs ston-den. Uiteindelijk wisten ze in dezesde wedstrijd het landskam -pioenschap met 4-2 naar zich toete trekken. Ook dit jaar doen deCapitals het weer goed. Het teamvan coach Ton Boot doet in decompetitie bovenin mee. In deMartiniplaza komen bovendiengemiddeld drieduizend bezoekersper wedstrijd kijken hoe Neder -landse talenten, een Let, een Est,een Slowaak en een paar Ameri -kanen wekelijks op topniveau bas-ketballen. Onder hen ook talentKees Akerboom Jr. en de Ameri -kaanse power-forward TravisReed.

Akerboom speelde vorig jaar nogbij verliezend finalist Den Bosch.Dit jaar denkt hij wel kampioen teworden. "Dat verwachten de fansvan ons." 'Big' Travis Reed, sa-men met 'Little' Travis Young de

smaakmaker van Capitals, is dekale getatoeëerde krachtpatserdie onder de basket van de tegen-stander voor de punten vecht. Ofhet kampioenschap behaald zalworden durft hij niet te zeggen."Vorig jaar verwachtte niemandhet van ons. Nu moeten we in-eens. We hebben nu steeds eenpaar geblesseerden. Net als vorigjaar heeft Amsterdam ook eenheel goed team. Toch moeten wever kunnen komen. Er zit heel veeltalent in dit team."Overigens kreeg Reed er onlangsongenadig van langs van coachBoot. Deze verweet Reed een ge-brek aan motivatie en inzet. Hijzou bovendien onverschillig zijnbij verlies en balen wanneer eenandere speler meer punten scoort.Reed liet ons weten dat zijn moti-vatie altijd hetzelfde is, maar dathij ook wel gewoon eens drieslechte wedstrijden achter elkaarkan spelen. Met drie goede wed-strijden ben je ook nog geen kam-pioen. "I'm a human, no machine.I've got emotions, you know",roept Reed, die daarmee doelt opeen ongelukkige situatie in deprivé-sfeer. Maar de relatie metBoot lijkt weer verbeterd. Reed:'We hebben een soort huwelijk. Hijis hard, maar hij is goed en ik leervan hem. We houden van elkaar,maar we zeggen het nooit.'

Of Reed volgend seizoen nog inGroningen speelt, valt nog tebezien. Zijn contract loopt af en hijheeft het nieuwe voorstel van

Capitals in beraad. Reed: "Wat ikvolgend jaar ga doen weet ik nogniet. Misschien blijf ik wel, mis -schien ga ik weg. Maar ik kom inieder geval weer terug naarGroningen. Ik ben dol op Gro-ningen. Ik heb hier vrienden, ikvind de mensen aardig en de stadleuk. Het is hier heel easy-going."Voor de uit Los Angeles afkom-stige Reed is Groningen sowiesoeen heel andere wereld. "In L.A.gaat en moet alles snel, hier dushelemaal niet. Je denkt toch nietdat mensen in L.A. fietsen?" Akerboom, zoon van 's lands

beste schutter aller tijden en bezigaan zijn eerste seizoen in Gro-ningen, is ook erg te spreken overde club. "Het trainen is hier goed,beter dan in Den Bosch. Je leerthier veel. En daarvoor ben ik ookhier naartoe gekomen. Ik hoop inde toekomst terecht te komen bijeen Europese topclub. Ik beslootniet te gaan studeren om me hele-maal op het basketbal te richten." Gaan deze topsporters wel eensop stap in Groningen? Akerboom:"Is de trainer er nog? Nee? Nougoed, we gaan wel eens uit met degroep. Soms naar The Palace,

maar daar vind ik niet zoveel aanmet al die jonge mensen die daarkomen. Ik kom zelf wel graag inde Drie Gezusters, dat is wel eenleuke tent. En de Rumba." Reed:"Ik ga wel met 'Little' Travis naarhet Newscafé of naar The ThreeSisters, maar echt op stap gaan ishet niet. Gewoon een praatje eneen drankje doen." Dit jaar gewoon weer kampioenen een feest op de Grote Markt?Reed: "Ha ha, dat kan ik nietzeggen. Als we hard werken, kun-nen we het wel redden."

Jorg Bressers

8

A D V E R T E N T I E S

S P O R T‘Als we hard werken worden we weer kampioen’

Foto: Jeffrey Weller

Groningen en poëzie. Tradi -tiegetrouw gaan die twee handin hand. RuG-alumnus entevens oud-Albertiaan Driek vanWissen werd eind januari zelfsverkozen tot ‘Dichter des Vader-lands’. ‘Leuk voor het volk’ maaronder jonge vakgenoten wordtde ‘rijmelarij’ van de 61-jarigedichter maar mondjesmaat er-kent. ‘We moeten af van datagaïsche imago.’

Je bent in Groningen maar hierben je dat niet…Het is de eerstezin van het beroemde gedicht vanRutger Kopland dat nog op menigstudentenkamer prijkt. De dichteren tevens hoogleraar biologischepsychiatrie aan de RuG studeerdeeind jaren vijftig in Groningen. Eendecennium later slenterde JeanPierre Rawie als jong studentjedoor de straten van het noordelijkeprovinciestadje. En nu mag zijngeneratiegenoot Driek van Wissen

zich ‘Dichter des Vaderlands’ noe-men. Studerend Groningen bouwtop een lange traditie van vooraan -staande dichters. Maar de kritiekvan de jonge generatie liegt er nietom. Zij doen het werk van VanWissen af als oubollig en experi-menteren met innovatieve vormenvan poëzie op internet.

“Poëzie heeft nog steeds een eli-tair, agaïsch imago terwijl er vooralin Amerika nu hele spannende din-gen gebeuren,” zegt voormalighuisdichter van de RuG en studentSterrenkunde en WijsbegeerteGuido van der Wolk (24). In maartlanceert hij met drie anderen heteerste e-poetry magazine van Ne-derland. “E-poetry is de toekomst.De digitale mogelijkheden zijn teover. Door te publiceren op inter -net groeit de interactie tussendichter en poëzieconsument en dewoorden verlaten hun statischekarakter doordat je ze kunt laten

verdwijnen, weer verschijnen enbewegen.”

E-poetry heeft zijn roots in Ame-rika waar de activiteiten rond het‘Electronic Poetry Centre’ van deState University of New Yorkhebben geleid tot een ware ‘way oflife’. Studenten aan deze Ameri-kaanse universiteit kunnen kiezenvoor de richting ‘digital media &computer media poetics’ waarinnovatieve poezie, digitale tech -niek en beeldende kunst samen-komen. Deze interdisciplinaire be -nadering roept de vraag op of heteindprodukt nog wel een gedichtmag heten.

“Dat is juist het leuke. We verkerenin een experimentele fase. Depoëzie zoekt de grens op. Maar inNederland staat e-poetry nog in dekinderschoenen,” zegt van derWolk. Volgens dichteres Maria vanDaalen die incidenteel workshops

‘creative writing’ verzorgt bij Ame-rican Studies valt het Nederlandsonderwijssysteem veel te verwij-ten. “Groningen kent als enige

universiteit van Nederland eenhuisdichter, maar nergens wordthet dichtersschap als vak erkent.Dat komt omdat kunst en weten-schap hier losgekoppeld zijn.Amerikaanse collega’s begrijpendat niet. Ik had laatst een man aande telefoon die vroeg naar het ‘cre-ative writing department’. Toenantwoordde ik: “I am the wholedepartment!”

Van Daalen omschrijft het instituut‘Dichter des Vaderlands’ dan ookals “één grote incestueuze egotripvan mannetjes” die de poezie“geen bal” op weg helpt. “Driek iseen aardige man hoor; prettig omeen biertje mee te drinken in deWolthorn maar dichten dat kan hijniet.”

Het leek zo mooi. Naar Engelsvoorbeeld introduceerde depoëzie lobby in 2000 het instituut‘Dichter des Vaderlands’ om deNederlandse poëzie een ware pr-boost te geven. Het onder-geschoven kindje van het prozamoest toegankelijk worden ge-maakt voor een groot publiek.Naar aanleiding van nationalegebeurtenissen als de vuurwerk -ramp in Enschede en de geboortevan prinses Amalia klom ’s landskersverse dichter Gerrit Komrij inde pen om de collectieve emotiesvan het moment poëtisch te ver-

woorden. Maar nog voor zijnambtstermijn erop zat gaf hij aandat hij geen zin meer had. Erkwam een interim-dichter en desceptis over de invulling, de naam-geving en de uitvoering van hetjonge instituut groeide.

“Typisch Hollands,” nuanceertvoormalig huisdichter van de RuGen jong talent Daniel Dee (29) alleophef over de kwaliteiten van deDicher des Vaderlands. “Ik vindhet werk van Driek ook oubollig enbelegen maar naar buiten toemoeten we als dichtersgemeen-schap achter het idee van eenambassadeur voor de poëziestaan. Dan kunnen we er allemaalsterker van worden.”

De ontwikkelingen rond het nieu-we fenomeen e-poetry vindt Dee“zeker interessant.” Maar de oud-student Nederlands beheerst detechniek niet. “Ik wil graag lerenhoe je met die computerprogram-ma’s te werk gaat. Daar ben iknooit in opgeleid dus van demogelijkheden heb ik geen idee.”

Voor de huidige generatie poë-zieminnende studenten biedt denieuwe gastschrijver van de RuGwellicht uitkomst. Officieel nog nietbekend maar alle signalen wijzenin de richting van dichter TonnusOosterhof, van wie de website volstaat met bewegende poëzie. Zijnexperimenten met software als‘flash’ biedt de moderne studenteen wereld aan nieuwe mogelijk -heden om het stoffige imago vande poëzie nieuw leven in teblazen.

Ariane Kleijwegt

Woensdagavond 8 december 2004 is eengitaarheld van ons heengegaan. “Dimebag”Darrel Abbot, voormalig gitarist van Panterawerd tijdens een concert met zijn nieuweband Damageplan door een gek neer-geschoten samen met enkele leden van hetpubliek.In de van alles behalve orginaliteit uitblink-ende metalscene van de afgelopen tienjaar was de stijl van“Dimebag” Darrel vaakeen verademing. Pantera had dan miss-chien net zulke zwartgallige songtekstenals andere metalbands, kijkend naar num-mers als “Suicide Note part 1 en SuicideNote part 2, maar dit werd goed gemaaktdoor “Dimebags” ijzingwekkend goedesolo’s en zijn snelle riffjes. Zijn succesjaarwas 1994 toen Pantera’s plaat “Far BeyondDriven” op nummer één binnenkwam in deVS en werd genomineerd voor enkele

Grammy’s. Hijzelf werd verkozen tot gitaristvan het jaar.De uit het diepe Zuiden afkomstige “Dime-bag” kreeg als klein jongetje van zijn vaderde keuze uit een fiets of een electrischegitaar voor zijn verjaardag. Gelukkig maak-te hij de juiste keuze, zoals goed te horen isaan zijn solo in “Cemetry Gates” van de cd‘Cowboys from Hell”. Zijn mooiste nummeris misschien wel z’n jazzy versie van“Pla-net Caravan”, een Black Sabbathcover op“Far Beyond Driven.” Met z’n alcohol endrugsgebruik zou hij nooit oud worden,maar zo’n einde isniemand gegund.Dimebag, rust,maar niet zacht.

Bart Jan Teunisse

Britpop is weer hot! HetDeense Saybia, de Haarlemmersvan The Sheer en ook de Amerikaanse jon -gens van The Killers laten zich duidelijk lei-den door het Britse geluid. Waar bands alsKeane, Saybia, The Sheer en FranzFerdinand ook in Nederland de zalen vol krij-gen, gaat het The Killers uit Las Vegas eenstuk minder af. En dat is toch hoogstopmerkelijk. In het land van Stones enBeatles staat hun debuutalbum ‘Hot Fuss’juist op nummer één en zijn de kaarten vooroptredens amper nog te krijgen. Het albumkwam afgelopen zomer al uit, maar de incu -batietijd van het Killervirus duurt in Neder -land kennelijk iets langer. Het viertal heeft zich in de jaren tachtig, heelon-Amerikaans, duidelijk laten beïnvloedendoor bands als The Clash, The Cure en Tal-king Heads, maar ook Bowie en Lennon

komen bovendrijven als je ‘HotFuss’ flink uit de stereo laat pom-

pen. Verder is hun naam afgeleid van eenfictieve band uit een clip van New Order.Kortom, de band rond zanger en toetsenistBrandon Flowers is op en top Brits. Wanneerje het nummer ‘All These Things I’ve Done’beluistert denk je even dat Flowers het vle-selijke omhulsel moet zijn van een gereïn -carneerde Lennon. Maar The Killers gaandoor waar Lennon op is gehouden. Het al-bum knalt door met nummers als ‘Somebo-dy Told Me’, die iedereen waarschijnlijk alkent, maar waarvanniemand wist dat hetThe Killers waren.Dat nummer barstvan de energie enblijft hangen.

Jorg Bressers

Recensies

The Killers-Hot Fuss

Recensies

‘Rust, maar niet zacht’

Nieuwe generatie groningse dichters experimenteert met digitale poëzie

Foto: Jeffrey Weller

‘Dichter des vaderlands is een oubollig instituut’

C U L T U U R

Dimebag Darrel- Louder, Faster, six strings and a lot of guts

Foto: Jeffrey Weller

‘De digitalemogelijk-

heden zijn te over’

Nieuw verkozen Dichter des Vaderlands Driek van Wissen tijdens zijn onthaal in Groningen

Jeux d'enfants *** (3/5)

Sophie wordt als achtjarig meisje door haar klasgenoten uit-gescholden voor 'vieze Pool'. Julien verliest als klein jongetje zijnmoeder. Samen sluiten de twee een pact tegen de wereld. Zebeginnen een vreemd en gevaarlijk spel. In een wedstrijd vandurven of niet durven strijden de twee om een speeldoos. En datgaat behoorlijk ver. Het begint allemaal met plassen in de kamervan de rector en eindigt in het verbreken van relaties, ja zelfsbijna in moord. De uitdagingen worden steeds cynischer naar -

mate de twee opgroeien en steeds meer verliefd op elkaar raken. Spreekt de ander dewaarheid of speelt de één een spel? 'Jeux d'enfants' is een sprookjeswereld en lijkt doorde special-effects en filmtechnieken erg veel op 'Amélie.' Een heerlijke film om naar tekijken, maar het einde laat een vreemde nasmaak achter.

Tokyo Godfathers **** (4/5)

'Tokyo Godfathers' is een Japanse animatiefilm over driezwervers in Tokio tijdens Kerstmis. De 45-jarige travestietHana, zuiplap Gin en de 16-jarige Miyuku vinden op kerst-ochtend een baby tussen het afval. De drie raken snelgehecht aan de kleine, maar besluiten dat het beter is om opzoek te gaan naar de moeder. Tijdens hun tocht door dekoude stad worden ze allemaal geconfronteerd met hunverleden en komen in allerlei angstige situaties terecht.Ondanks de problemen lijken de drie door de vondst van de kleine een eigen fa-milie te vormen. Maar als de moeder dan eindelijk lijkt te zijn gevonden, blijkt debaby slachtoffer te zijn van een ontvoering. Alles wordt op het spel gezet om 'deengel' weer veilig terug te brengen. 'Tokyo Godfathers' is een mooie animatie metveel humor en detail. Een lekker sentimentele feelgood-movie.

10

Tokyo GodfathersJeux d’enfants

in samenwerking metvideotheek Sleaze

DV

Dre

leas

es

Door: Peter Keizer

Bloedmooie fotografische beelden

Een film over overspel in pre -mière laten gaan op Valentijns-dag: hopelijk weet regisseurJan van Eyck wat hij doet metzijn low-budget film 'Flirt', eenromantische komedie over twin-tigers, eeuwige trouw en wareliefde. Vreemdgaan is ook onderstudenten een veelbesprokenonderwerp en de film is dan ookherkenbaar, doch simplistisch.

Liefde op het eerste gezicht is hetals Lex (Egbert Jan Weeber) enAnkie (Lidewij Mahler) elkaartegen het lijf lopen op een zonnigemiddag in het park. Lex, een lief -ogende jongen wordt dan ook ver-liefd op deze lieve, dromerige,onschuldige ietwat naïeve wereld-verbeteraar genaamd Ankie. Eenleuk stel samen. Er is alleen éénprobleem: Lex heeft meerdere

vriendinnen. Gewone vriendinnenzijn dat, met hoogstens een beetjegeklooi. Dat is geen vreemdgaanin Lex' optiek. Geestelijke trouw istoch veel belangrijker? Bovendien,Ankie staat op nummer één.

Kim (Rifka Lodeizen) is documen-tairemaakster en ergert zich kapotaan deze laconieke houding vanLex, helemaal als ze er achterkomt dat haar eigen vriend haarbedriegt. Na een geflopte docu-mentaire in Marokko besluit Kimeen documentaire te gaan makenover vreemdgaan en Lex lijkt hier-voor een uitstekende kandidaat tezijn. Broer Nico (Marcel Hense-ma), ook bepaalt geen lieverdje,doet eveneens mee aan de docu-mentaire. Nico's motto is dat je'over dat soort dingen' gewoon nietmoet praten. Wat niet weet wat

niet deert, toch? Nico neukt met dezus van Kim, maar wordt in dedocumentaire afgeschilderd als deideale en monogame man. Ieder-een bekritiseert Lex en zijn om-gang met vrouwen, maar uitein-delijk neukt iedereen in de rondte,Ankie uitgezonderd.

Ankie wordt steeds wantrouwigerten opzichte van Lex, zijn vriendin-nen en zijn vreemdsoortige ge-drag. Het lijkt er bijna op alsof Lexwil dat Ankie met andere jongensnaar bed gaat, maar niets is min-der waar. Als Ankie de relatie ver-breekt valt 'stoere' Lex in een diepzwart gat en realiseert hij zich dathij echt van haar houdt. Lex gaatuiteindelijk naar haar terug enbelooft haar trouw te zijn. Liegenprevaleert dus toch boven open-hartigheid? De moraal van het ver-

haal is dat vreemdgaan meerkapot maakt dan je lief is. Doe jehet wél, hou er dan je bek over.

'Flirt' is best een vermakelijke film,maar verwacht geen meesterwerk.De acteurs doen het leuk en Eg-bert Jan Weeber is niet vervelendom naar te kijken. Sommige shotszijn werkelijk om te janken enkomen niet geloofwaardig over,maar voor een film met een budgetvan 200.000 euro komt de filmtoch nog redelijk uit de verf.Diepgang is ver te zoeken en defilm draait echt slechts om éénding: overspel. Naakt is echter nietveel te zien op het doek, gek, wanthet is ten slotte een Nederlandsefilm. Huur 'Flirt' na een nacht flinkdoorhakken of wanneer je je stier-lijk verveelt, dan is het best tedoen. Tip: Als je vriendje of vrien-

dinnetje snel jaloers en wantrou-wend is en mocht je tóch besluitennaar de bios te gaan, neem hem ofhaar dan niet mee.

Selma Oosterloo

Een beetje geklooi boven de gordel

Foto: Jeffrey Weller

F I L M

Amélie tussen de loopgravenDeze film naar het populaireboek van Sébastian Japrisotwerd geregisseerd door Jean-Pierre Jeunet – die eerder al ‘Lefabubleux destin d’Amélie Pou-lain’ maakte. ‘Un long dimanchede fiançailles’ speelt zich af inde tijd van loopgraven en ko-gels: de Eerste Wereldoorlog ishet achtergronddecor. Net alsin Amélie speelt Audry Tautouweer de rol van het naïeve maaraltijd positieve meisje, Mathilde.

In eerste instantie geeft deze filmeen ongenuanceerd, hard beeldvan de Eerste Wereldoorlog. Waarin de meeste films tijdens dezeoorlog alles vrij afstandelijk deloopgraven weergeeft, gebeurt dathier niet. Soldaten worden afge -beeld als wanhopige, in zichzelfgekeerde mensen. Met een groterverlangen naar het thuisfront dannaar de oorlog. En loopgraven blij-ken in deze film hun naam geeneer aan te doen: het zijn niet meerdan kleine riviertjes met uitsparin -gen in de oevers om in te schuilen.

Tegen deze achtergrond wordenvijf soldaten door de krijgsraad terdood veroordeeld, omdat zij de-serteurs zouden zijn. Zo ook Ma-nech, de verloofde van Mathilde.Hij zou expres een gat in zijn handgeschoten hebben. Mathilde krijgtdit te horen, maar kan en wil hetniet geloven. Daarom begint zijdan ook een zoektocht naar haarverloofde, waarmee de setting vande film zich van de grauwe loop-graven verplaatst naar het idylli -sche huisje en omgeving van haaroom en tante. Vanuit dit huisjeorganiseert Mathilde haar speur-tocht, met hulp van een hoogaangeschreven privé-detective. Aan het begin van deze zoektochtverklaart iedereen Mathilde nogvoor gek: zelfs een zogenaamdeooggetuige had al verklaard dat hijManech heeft zien sterven. MaarMathilde zou Mathilde niet zijn alshaar hoop en goede moed haarniet overeind houden. Met veeloog voor detail en sfeer wordt hetspeurwerk van Mathilde gevolgd,en ondanks penibele situaties is er

nog voldoende plek vooreen gezonde dosis humor,doordat er vanuit het per-spectief van Mathilde alleswordt weergegeven wathaar opvalt aan anderemensen, van houten han-den die noten kunnenkraken, tot een postbodedie keer op keer het netgeharkte grindpad vanhaar oom aan diggelenweet te fietsen.Het verhaal, de historischeachtergrond en het oogvoor detail maken dezefilm net als Amélie een bij-zondere film. Het optimis-me van Mathilde enerzijdsen de harde feiten an-derzijds, zorgen ervoor dathet spannend blijft hoe defilm af zal lopen. Duidelijkis wel dat ongeacht de uit -komst van haar zoektocht,Mathilde het vast en zekergoed zal opvatten. En dekijker dus ook.

Jochem Meijer

When you think of an interna-tional student house you thinkof people from all over theworld. Maybe you even thought-or hoped- before coming herethat you'd be a kind of ambas-sador for your country. Let'shope that the Germans andSpaniards didn't have that illu-sion, because as you must havenoticed there's an overrepre-sentation of students fromthose countries this year.

But once you actually live in aninternational student house yousometimes forget we're all fromdifferent cultures. After a while youassimilate into one group with yourown new culture. After all, peoplewho live in v. Starkenborgh differfrom the people of the Plutolaan.But you can never forget our dif-ferent backgrounds completely.Remember how strange it waswhen you first saw the Spaniardshaving dinner at ten? Or howorganized those Germans were?What's so typically different aboutthese two cultures?

Everyone knows by now that if youwant a party, you join the Spanishconnection. Spaniards never get

tired of going out. If you want tofind them, go to a happy hour. "It'sthe reason why we're here. Wedon't do Erasmus just to study andpass all our exams here. If you tellyour friends you're going to doErasmus, they want to hear aboutall the parties, not about the quali-ty of the university." says Marcfrom Barcelona, here for onesemester. "Although, sometimes Iwonder how I will explain my pa-rents that I didn't pass anyexams."

Okay, sometimes it's difficult tohave a conversation with some-one when there are more then fourSpaniards near, because theynever appear to agree. And then itseems that having the loudestvoice wins the argument. But thenagain, you can be sure that anevening in the common room orkitchen turns into a party as soonas there's Spanish music, or bet -ter, when they start to sing.

Time, or the sense of time, issomething the Spanish people seedifferently than other people.Never make an appointment witha Spaniard if you don't have all thetime in the world. Ten o 'clock for a

Spaniard means eleven or later.And mañana doesn't always meantomorrow.

For Germans, on the other hand,time equals mathematics. Every-thing has to be done according toa strict time schedule. Never makean appointment with a German ifyou're not sure you'll be ableto make it in time. Ten o'clock fora German means five to ten orearlier.

Finally, you can't help but noticethat Germans are incrediblyorganized. If you walk into aGerman's room, the first thing thatstrikes you is the perfect state it'sin. Never a mess, everything hasits own place and it even makessense where you can find what.And the Germans don't come herejust to party, although they doknow how to drink beer. Somestudying gets done too. "Actually, Iwas quite surprised to see manyGermans here this serious," saysRicarda, a German student, "be-cause in Germany Erasmus is likein Italy…Orgasmus."

Rutger Uittenbogaard

I was once in a store near theGrote Markt, shopping for somejeans - a tedious activity, butnecessary given the increasing-ly revealing holes in my exis-ting pair. I was in the middle ofdescribing my desired jeans tothe salesperson, when he rai-sed an eyebrow and pointedlyinterrupted me 'that's not thefashion here… we don't havethose'. It seemed clear from histone I had committed some ma-jor fashion error, and I slinkedout of the store thoroughlychastised.

I'm no style guru, I don't evenunderstand much of Europeanfashion, but I figured there musthave been something exceptional-ly wrong with me that day. Had Icombed my hair badly that mor-ning? Did my colours not match?Was my jacket 'sooo last season'?

But then I thought, hold on,how can a man wearing orangeshoes lecture me on my sense offashion? Sure, I've made somemistakes in my time - leatherpants, purple shirts, maybe evensome shorts that were just tooshort - but I was young then, andI had certainly never been sofoolish as to accidentally buy apair of orange shoes.

Then, looking around, I started towonder about Dutch fashion as awhole. Wandering through thecentre of town, I noticed storesselling nothing but baby blue andlime green. I saw people in top tobottom suits of matching orange. Iencountered more colourful pantsthan one would reasonably expectat a circus. I saw colour combina-tions that Jackson Pollock wouldhave flinched at.

And it isn't just the clothes. Hemais stocked to the rafters with bed-clothes with colourful stripes,tableware with pastel patterns,even hardware with brightly co-loured handles. I wasn't evenbrave enough to venture towardsthe curtains section, lest my re-tinas suffered permanent damage.I cycled home wondering whatwas the cause of this explosion ofcolour, and wishing I had therefuge of colour-blindness.

But then, while staring at mywardrobe full of brown and black, Istarted to think that perhaps theDutch were onto something. Sure,Groningen is never going be upthere with New York, Paris orMilan, but there is somethingabout Dutch fashion that is appro-priate to the Holland. If I had spentmost of my life under a sky full ofclouds, I think I would want tomake my clothes, my house andmy style as bright as possible too.It would just be too depressing foreveryone if not only the sky werealways a dreary grey but thepeople were always a drearybrown too.

So, the next time I was in town, Istopped in front of a store full oforange, blue and lime green andactually considered buying some-thing, for about two seconds. Afterall, I have the greatest respect forthe Dutch sense of brightness,and, if nothing else, their sheerbravery in flying in the face of theprevailing European fashion. Butfor me, orange will never be 'thenew black'. And the next time aman in orange shoes says to me'that's not the fashion here'; I mayjust take it as a compliment.

Patrick Delaney

Culture Shock

Heico’s Hotspots

C H A N G E P A G ET H EX

Mañana, mañana vs pünktlich‘We don’t do erasmus to study and pass our exams’

The coolest international

house competition!!The Xchange page is looking for the coolest international

student house of Groningen. Mail your stories andpictures to:

exchangepage

@studentenkrant.org

From this issue onwards Heico will tell you where you, the international student, need to be by night. This month’s options:

12th of february : CLUB PEPPER in Huize Maas (on the Vismarkt). Trance house with a mellow beat. DJ Roog and Sebastian Davidson.

17th of february: LE PEUPLE DE L’HERBE in Vera (Oosterstraat). French Rap Funk House heroes.

21st of february: AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD in Vera (oosterstraat). American rock band.

All of february: DIAGHILEV in the Groninger Museum (Near Central Station). Exposition on one of the biggest artists of our time. Diaghilev combined bands, painting lighting to make huge artworks.

(advertentie)

Als het aan de Europese Unie ligtkan de eenwording van Europaniet snel genoeg gaan. Zo kwamer de wens om ook de universi-taire opleidingen, of op zijn minstde degree in de Europese landengelijk te stellen. Dit was een vande hoofdredenen om het bekende,en voor sommigen onder onsberuchte, BaMa systeem in tevoeren. Dit houdt kortweg in, dater in de Europese Unie één soortdiploma komt, die van de Bacheloren de Master. Dat diploma is danin bijvoorbeeld Italië van dezelfdewaarde als in Nederland.

Dat klinkt allemaal fantastisch enhet zal vele deuren openen voormensen met carrière ambities inde buurlanden. Zes maandenItalië hebben mij echter doen twij-felen aan de juistheid van dit sys-teem. Zou het systeem dannamelijk niet vereisen dat ook het

niveau van onderwijs in de ver -schillende landen enigszins, ofliever zo veel mogelijk, gelijk wordtgesteld?

Om toegelaten te worden tot eenuniversiteit in Italië hoef je geenbepaalde vooropleiding gedaan tehebben, en dat is te merken ook inde collegezalen. Zie je eentoekomst in Nederland somber inwegens gebrek aan kennis ofintelligentie, ik zou zeggen, pak jeboeltje in, en probeer het in Italië.Ook voor mensen die een tweeuur durend college te lang vindenof zij die in die mate aan nicotineverslaafd zijn dat zij die twee uurniet uit kunnen zitten; in Italië loopje in en uit.

De gemiddelde Italiaanse studentvolgt vier jaar lang braaf zijn hoor -colleges, leert een boek uit zijnhoofd en legt een mondeling exa -

men van tien minuten af. Van pre-sentaties of debatten hebben zenog helemaal niet gehoord. Ja,hoogstens tijdens een hoorcollegewanneer de professor aan eenmenigte van vierhonderd manvraagt wat zij van een bepaaldonderwerp denken. Wanneer eenstudent vervolgens af wil studerendient hij wel ineens een scriptie teschrijven van twee- tot vierhon-derd pagina´s. Let wel, zonderhier ooit voor geoefend te hebben.

Ik begrijp zeer goed dat dit verhaalte kort door de bocht is en opbezwaren zal stuiten. Toch is heteen feit dat al mijn internationalestudiegenoten deze meningdelen. Wel denk ik dat dit vooralgeldt voor studenten die geenexacte studie volgen. Misschien isdit voor velen van jullie lezers eenreden om Italië niet te kiezen alsuitwisselingsland. Voor sommigen

zal dit verhaalechter een extrareden zijn ommeteen een inschrij-vingsformulier in tevullen. Ik zou zeg-gen, niet twijfelen enga naar dit landwaar het woord´genieten´ lijkt te zijnuitgevonden.

Dienke KeizerStudente

Genschiedenis

Foto: Pepijn van den Broeke

De doos

Kinderporno

COLUMNISTEN COMPETITIE UBABY12N A D R U K

Annabel is een jonge vlotte vrouwvan 24 jaren oud, zij woont inAmsterdam-Zuid en doet iets metcijfers bij een bank. Het is eensnelle moderne tijd waarin zij leeft,de consumptiemaatschappij staatop het punt stuk te draaien. Maardaar staat natuurlijk niemand bijstil, het leven gaat door, de con-currentie is moordend en we kun-nen niet bij het buitenlandachterblijven. Annabel onder -scheidt zich hierin niet vananderen. Misschien heeft ze erwel een mening over, als je hethaar zou vragen, en dan het liefstonder het genot van goed glasChablis, maar voorlopig is hetmaandag en dan is het zéker niethet goede moment. Annabel staat om 08:00 uur 'smorgens op. Voordat ze met haargoddelijke lijf onder de douchegaat staan, zet ze snel nog evenwat koffie. Na een warme douchespoelt ze zich af met koud water.Dat is goed voor de doorbloeding.Annabel heeft vandaag verrekteweinig tijd, dat is verder niet speci-aal want Annabel heeft het eigen-lijk altijd erg druk. Ze drinkt snelhaar koffie op en eet een toastjeterwijl ze de deur achter zich dichttrekt. Als ze de lift instapt bedenktze zich of ze alles bij zich heeft:haar portemonnee; iPod; mobieletelefoon; zakcomputer; laptop.Nee, dat leek toch wel alles te zijn.Toch had ze dat zeurderige gevoelin haar onderbuik dat ze ietsessentieels vergeten was. Toen deliftdeuren op de begane grondopengingen, drong het plotseling

tot haar door. Ze sloeg met haarplatte hand tegen het voorhoofden zei hardop: "Shit, wat ben ikeen domme kut, ik ben m'n doosvergeten". Annabel haastte zichweer naar boven om haar doos opte halen. Daar lag ze, op haarnachtkastje. "Hè wat stom vanme" zei Annabel, een beetje boosop zichzelf. Ze had dit weekendhaar doos afgedaan omdat ze ereigenlijk niet zo'n zin in had. Jemoet weten, Annabel is erg zuinigop haar doos. Annabel kwam wat later op haarwerk dan gebruikelijk. Maar hetwas haar gewoonte om elke mor-gen eerst even met Charlotte tebabbelen. Charlotte kwam er alaan met de koffie, gaf Annabeleen vlotte kus op haar mond enzei: "Hoi schat, hoe is 'ie?" "Alles goed hoor", zei Annabel."Alleen vanmorgen een beetjestressen omdat ik bijna m'n doosvergeten was. En je weet hoe hetis met plassen zonder doos, datgaat dus niet. Hoe is het met jouwdoos, by the way?" "Nou eigenlijk niet zo goed.Herman (je weet wel) wasafgelopen zaterdag enorm aan hetopscheppen, over mijn doos notabene. Hij heeft hem vervolgensaan een vriend uitgeleend. En nuis 'ie enorm uitgelubberd." "Hè getsie", zei Annabel. "Maarhoe vaak moet ik het je nou nogzeggen lieverd, als je je doosuitleent, dan wordt je eringeneukt."

Die passievos

Studeren met de italiaanse slagSTUDENTENCORRESPONDENTEN

Een onbestendige dinsdagoch-tend. Er lag wat maagdelijksneeuw. Ik baande mijzelf, lichtvoorovergebogen, een weg doorde snijdende noordoostenwind.Op de hoek Heerestraat-Zuiderdiep stak ik een sigaret op.Het was koud, verdomd koud.Voor de HEMA werd ikaangeklampt door een jongeroodbeneusde studente. Dam-pend vroeg ze "of ik zin had". Ikkeek haar geschrokken aan. "Ineen proefabonnement AD". Ik zeidat ik geen interesse had.Desondanks duwde ze haarinmiddels vochtige krant ondermijn neus, onderwijl kneep zezachtjes in mijn onderarm. Hetwas lang geleden dat iemand mijop die manier had aangeraakt.Het voelde alsof al het bloed uitmijn hersenen werd onttrokken. Ikkeek haar aan en vroeg: "watstudeer je?". "4 VWO", zei ze.Plotseling zag ik de kop: "kinder-porno". Het deed me niets.Resoluut zei ik nee, en liep door.Even verderop bleef ik staan voor

een etalage en zag ik dat ikaangestaard werd door mijn eigenspiegelbeeld. Ik werd oud, ver-domd oud. Langzaam smolt desneeuw zich een weg door mijnschoenen. Nog één keer keek ikom; ze had beet. Bedroefd slofteik verder in het slepende tempovan de massa. Begeleid door hetPeruaanse panfluitensembledoorkliefde ik het Koude gat. Ikkeek op mijn horloge en beseftedat ik bijna te laat kwam. Met eenopdringerige viswalm in mijnneusharen rolde ik door dedraaideur van de Beurs. Deschaakstukken waren al ge-plaatst. Gelukkig was mijn vasteplek aan het raam nog vrij. Ikbestelde hetzelfde als hij en gingzitten. Ze kwam binnen, in hetgezelschap van haar moeder. Ikherkende haar van 4 VWO. Ikbesloot Pruisisch te openen, eenTweepaardenspel in de nahand.Kinderspel.

Reginald Maeris

CONTINUES

Travis Reed over de kansen van de

Capitals

8

Die Passievosvs.

ReginaldMaeris.

Wie wordt de opvolger vanJoris Wes?

Stem op:www.studentenkrant.org

?Wat denk je zelf

Je staarde mijn kantuit. De twee centime-ter dikke vari-focus-glazen die op je neusprijkten wekte de in-druk dat je me aan-keek. Waarschijnlijkwaren je gedachtenbij de elementairewijsheid uit het‘Essents of Physics’boek voor je. Zin ommet mij (roze body-warmer, rood haar)eens van gedachtente wisselen?Antwrdnr. 777

Je trok gelijk mijnaandacht en ik dievan jou. Je drukte mewild tegen een boom.Het afscheid was kortmaar heftig. Wil jem’n 71ste maagdworden? Verlegen ElB.

Jij, blond haar, ver-stoorde blik. Ik, stink-end naar bier enkebab. Chemie hingin de lucht, of was ‘tknoflook? Zin omkoffie te drinken?Antwrdnr. 007

Ik zag je in de kroeg.Ik (bierbuik, kegel)trapte jou (neuk-teugels, niet al teonaantrekkelijk) veelte vroeg weer uit mijnbed. Wie ben je? A.A.(anonieme albertiaan)

Weet je nog? Laatstin de UB op de 3e?We hadden oogcon-tact en je knipoogdenaar me. Later liep jelangs en zei je “hoi!”.Wil je me mailen alsje me leest? Eenonzeker kreeftje.

(advertentie)

6Zwerver Eugène: het

bestaan is ondragelijk