SK 2004-05

12

description

punt 1. Wie en wie? (36%) 2. Nee, dat nooit (28%) 3. Kan me echt niet schelen (28%) 4. Eens, ze verschillen niets meer (8%) Ga naar www.studentenkrant.org en stem op de stelling van mei: Bart Jan Teunisse schrijft dit artikel op eigen titel. Reacties mailen naar: [email protected] St. Walburgstraat 22C - 9712 HX - GRONINGEN - 050-3635519 - WWW.STUDENTENKRANT.ORG - ISSN 09270237 - ADVERTENTIES WILLEMIJN KAPPERS - 06-23229223 PAUL VAN DAALEN De stelling van de afgelopen maand was:

Transcript of SK 2004-05

Page 1: SK 2004-05
Page 2: SK 2004-05

O P I N I E 2

Eerst studeer je en dan néém jeeen baan. Gouden bergen wer-den er beloofd aan studentendie zich eind jaren negentigmeldden aan de poorten vanuniversiteiten en hogescholenin Nederland. Nu de arbeids-markt voor velen lonkt, zijn debanen echter schaars en wil hetkabinet ook tot overmaat vanramp ouderen onze banen bezetlaten houden.

Eind jaren negentig was het nogdolle pret. Iedereen denderdegierend achter de heren Kok, Zalmen consorten aan. In bedrijven alsNewconomy werd fluitend geïn-vesteerd en Nina Brink was eengerespecteerde zakenvrouw.Anno 2004 zit Zalm er nog steeds,heet zijn hulpje Balkenende, is deKLM opeens Frans en moet onzenationale grootgrutter uit het slopworden getrokken door één ofander Zweeds Knäckebrödfiguur

die vroeger Billy´s en Svensverkocht. Kortom: het is weer eensrecessie. Studenten zwaaien afmet hun papiertje, maar vindengeen werk. Langzaam vullen deGroninger cafés zich met afge-studeerden die hun uitkeringkomen verzuipen. Het huidigekabinet jast er in hoog tempomaatregelen door, in een pogingdie boel weer enigszins in hetgareel te trekken.

Zo moeten onze pappa's enmamma's als het aan CDA-vazalDe Geus ligt allemaal tot hun 65edoorwerken. Oude mensen zijnnamelijk duur. Ze werken nietmeer, maar eten en drinken nogwel. Bovendien moet deze groepbinnen afzienbare tijd aan kost-bare medicijnen, kunstknieën enchemokuren. Het kabinet, niet viesvan een rekensommetje,vindt dathet goedkoper is mensen tot hun65e door te laten werken.

Lang geen gekke redenering vanhet kabinet. Aangezien ons land

met een heuse vergrijzingsgolf temaken krijgt, is het geen slechtidee om ouderen wat langer telaten doorwerken. Iemand rondzijn zestigste afschrijven is totaalonnodig. Mensen zijn over hetalgemeen op die leeftijd nog primain staat om werk te verrichten. Hetis daarom ook onzinnig en boven-dien onbetaalbaar om dezemensen, zoals de sociale partnersvoorstelden, op hun 62e met pen-sioen te versturen.

Groot nadeel is alleen wel, datdeze krasse knarren onze banenbezet houden. Maar ook dat

nadeel heeft zijn Cruyffiaansevoordeel. Het doorwerken vanouderen tot hun 65e zorgt voorervoor dat de kosten gespreid wor-den. Met andere woorden: onzegeneratie hoeft niet geheel en alkrom te liggen om de pensioenenen de gezondheidszorg van degrijze golf te bekostigen. Dan wil ikbest even wachten op diepassende baan, want één ding iszeker: met pensioen gaan doenze, die ouderen. Bovendien: het iseen stuk makkelijker om je handjeop te houden bij pappa's enmamma's die een baan hebben.Jouw baan.

stand punt

C L F NSt. Walburgstraat 22C - 9712 HX - GRONINGEN - 050-3635519 - WWW.STUDENTENKRANT.ORG - ISSN 09270237 - ADVERTENTIES WILLEMIJN KAPPERS - 06-23229223De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van

7000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.STICHTINGSBESTUUR voorzitter Vincent Hoen (06-22218226), acquisitie en pr Willemijn Kappers (06-23229223) en Ellen Hesselink (06-20605161), penningmeester Tim de Boer (06-21875965)

HOOFDREDACTIE Joep Schenk ([email protected], 06-28404587) en Chris Wind ([email protected], 06-19848645) EINDREDACTIE Joep Schenk, Maarten Vink en Chris Wind REDACTIENiels Bakker, Jorg Bressers, Eline Bosman, Paul van Daalen, Frieda Hamster, David Hof, Peter Keizer, Sjoerd Otter, Walter Schirm, Floortje Smit, Moniek Steenbergen, Bart Jan Teunisse, Rutger

Uittenbogaard, Maarten Vink, Jeffrey Weller en Ingrid Wolfslag FOTOGRAFIE Sebastiaan Pouyet, Koen Rengers en Jeffrey Weller COVERFOTO: Jeffrey Weller ILLUSTRATIES: Folker VORMGEVING Marjolein Schutrups en Jeffrey Weller MEDEWERKERS Niek Hollander, Ariane Kleijwegt, Joris Wes en Jibbe Willems DRUKWERK Drukkerij 1984

Wat denk je zelfReacties en meningen kun je kwijt op [email protected] to the point. Hou het bij voorkeur onder de 250 woorden.Langere stukken in overleg met de redactie. De redactie behoudt zich het recht voor brieven indien nodig in te korten.

Paul van Daalen schrijft ditartikel op eigen titel. Reactiesmailen naar:[email protected]

PAULVAN DAALEN ?

SlampampersVoetbal staat de laatste tijd eenbeetje in een kwaad daglicht.Sportief gezien valt hetNederlandse voetbal tegen: hetNederlands elftal heeft zich methangen en wurgen geplaatstvoor Euro 2004, in deChampions League doen deNederlandse clubs het niet heelerg briljant en veel clubs zittenin financiële problemen enmoeten aankloppen bij degemeente. Dit tot terecht onge-noegen van mensen die nietsmet voetbal hebben. En recen-telijk hebben een zooitje rand-debielen in Amsterdam de repu-tatie van voetbal helemaalbezoedeld door op het complexDe Toekomst het veld te bestor-men en enkele spelers van hettweede elftal van Feyenoord temolesteren. Tijd voor een voet-balwet naar Engels voorbeeldzou ik zeggen.

In Groot-Brittannië is het betredenvan het veld ten strengste verbo-den en wordt het gelijk bestraftmet een jarenlang stadionverbodin combinatie met een mel-

dingsplicht bij het lokale politiebu-reau tijdens wedstrijden van hetfavoriete team van de overtreder.En deze wet wordt ook nageleefd.Verder is puntenaftrek bij hetbetrokken team ook geen slechtidee. Deze 'supporters' moetenbeseffen dat hun acties ook hunteam schaden.

Deze maatregelen zullenwaarschijnlijk geen einde beteke-nen van het hooliganism, maar hetzal zeker een verbetering zijn vande huidige situatie in Nederland.De goede naam van het

Nederlandse voetbal wordtnamelijk kapot gemaakt en dat isdoodzonde. Voetbal gaat mij na-tuurlijk persoonlijk aan het hart,maar het is ook een belangrijkonderdeel van de Nederlandsecultuur.Veel mensen zien in de boven-staande problemen een goedereden om het voetbal, althans hetprofvoetbal, helemaal af te schaf-fen. Aan de ene kant kan ik dat welbegrijpen, aan de andere kant kanik me er ook een beetje aan er-geren. Deze mensen gaan voorbijaan het feit dat de meeste sup-porters zich net zo zitten te er-geren en te schamen voor hetgedrag van hun 'medesupporters'als de rest van Nederland. Hiergeldt zoals bij zoveel zaken: het iseen kleine groep die het voor derest verpest. De reden waarom ikme aan die mening kan ergeren isdat er bij velen ook een zekereminachting bij zit. Voetbal is eenvolkssport en het geweld eromheen zou toch een reden zijn omhet niet als een verrijking voor deNederlandse cultuur te zien. Datkan zo zijn, maar het geweld rond-

om voetbal is een maatschappelijkprobleem. Als er geen voetbalwas, dan zou het wel plaatsvindenbij basketbal- of hockeywedstrij-den. Dat mensen niets met de sporthebben en vinden dat er veel teveel aandacht aan wordtgeschonken, dat is allemaal prima,maar het neerkijken op voetbal enhaar liefhebbers gaat mij te ver.Zoals op het NRC-forum eenanonieme Groningse student vonddat het voetbal moest wordenafgeschaft aangezien hij elk week-end 12.000 randdebielen richtinghet Oosterparkstadion zag lopen.Hoe weet hij dat het allemaal rand-debielen zijn? Hij is er blijkbaarnog nooit geweest. Het is elitairdédain wat er uitspreekt. Jammervoor hem, maar op dit moment isvoetbal net zo'n belangrijkonderdeel van de Nederlandsecultuur als RembrandtsNachtwacht, de Elfstedentocht ofin de file staan. En de Nachtwachtis ook vaak beschadigd door van-dalen, maar nog steeds tebezichtigen in volle glorie.

Anders Moberg houdt van knäckebröd

Bart janTeunisse

Bart Jan Teunisse schrijft ditartikel op eigen titel. Reactiesmailen naar: [email protected]

Voetbal ook belangrijk onderdeel Nederlandse cultuur

Wie denken die hooglerarenwel niet dat ze zijn? Ons armestudenten bekritiseren omdatwe niet hard genoeg zoudenwerken? Mijn luie reet! Ja, lieveleeskindertjes, u ziet het goed:diegene die voor u in de col-legezaal dagelijks tot zwetenstoe staat te zwoegen, vindt datu lui bent. En bovendien bent ueen profiteur, want u betaaltveel te weinig collegegeld.Slampampers.

Waar ik het over heb? Ach, iklas toevallig het een en ander,tijdens een van mijn driewakkere uren temidden vanmijn vijf dagelijkse schoon-heidsslaapjes in een VrijNederland die ik per Ebayvanuit België heb latenimporteren omdat gewoon naarde supermarkt gaan me tegoedkoop is. Volgens het be-treffende artikel vindt 71 pro-cent van de Nederlandsehoogleraren dat wij studentenharder moeten werken. Enbijna 40 procent wil dat het col-legegeld 'drastisch verhoogd'wordt. Da's minder dan dehelft, maar nog altijd te veel,lijkt me. Je zou je bijna afvra-gen of onze dierbare leer-meesters zelf wel gestudeerdhebben.

Maar goed, ik kan natuurlijk hette verwachten verhaal gaanafsteken over hoe arm we welniet zijn. En ik kan nog wel watkratten met cijfers leeggooienover het toenemende aantalstudenten met stressverschijn-selen, omdat ze, ondanks dedruk van een prestatie-dwangsysteem dat een ofandere gek ooit schijnt tehebben bedacht, toch proberenwat meer ontwikkeling te ge-nieten dan een enkel op studiegericht studentenleven zoukunnen bieden. Maar dat wildeik hier niet doen.

Er springt me namelijk eenandere storende factor in hetoog. Namelijk: hoe laten dezewensen van onze honorabelehoogleraren zich combineren?Immers, wie meer collegegeldmoet betalen, moet er eenactiever arbeidsleven opnahouden en komt dus mindertoe aan studie. En andersom:wie meer tijd wil besteden aanzijn studie zal toch wat uurtjeswerk moeten schrappen, waar-door… Ach het lijkt me inmid-dels wel duidelijk. Ik word hierzo moe van. Ik denk dat ikmaar weer even ga slapen.

Sjef Weller

De stelling van de afgelopen maand was:

Webpoll-

Ik ga ook frauderen met mijn OV

Ga naar www.studentenkrant.org en stem op de stelling van mei:

VOS en SOG kunnen maar beter fuseren

UITSLAG1. Wie en wie? (36%)2. Nee, dat nooit (28%)

3. Kan me echt niet schelen (28%)4. Eens, ze verschillen niets meer (8%)

‘Cafés vullenzich met afge-studeerden diehun uitkeringverzuipen’

Page 3: SK 2004-05

het G E S P R E KExtince doet het graag rustig aan

'Ik stress niet, je weet toch!'

om bij Extince niet aanmet te serieuze vra-gen. Hij houdt het

namelijk graag relaxed. Zijnlaatste album, 'Tweede Jeugd',is net uit, en klinkt nog speelser,geestiger en relaxter dan zijnvorige albums. De eerste single'Voorprogramma' was al eenvoorteken: "Ik ben relaxed alseen onbewoond eiland, dusprobeer me nou niet te koloni-seren." Extince lijkt lekker inzijn vel te zitten. OpKoninginnedag stond hij in Veraen gaf hij, naar eigen zeggen,'de dopeste show tot nu toe ditjaar.' De Studentenkrant sprakhem de dag erna en ontdektedat Extince praat zoals ie rapt.Snel, grappig en, inderdaad,toch relaxed. Je weet toch!

Extince, in een vorig, anoniem,leven bekend als Peter Kops,geniet duidelijk nog na van hetconcert van de avond ervoor. Hijraakt niet uitgepraat over de sfeeren de service in Vera. Vooral het

feit dat Vera haar eigen mini-hotelheeft, bevalt Extince wel. "Je weetwel, lig je lekker in je bedje bovenbij Vera, beetje TV te kijken en danis het tijd, wordt je geroepen, naarbeneden en optreden. Echt dope,met alles d'r op en d'r aan, dedouches hygiënisch, je weet toch."

Je Tweede Jeugd bevalt je wel?"Ja, dat gaat goed. Ik heb eennieuw management. Nieuwe stu-dio, nieuwe muzikanten. Eigenlijkis het een nieuwe start." Vandaarde titel voor je nieuwe album? "Jaook, onder andere. Je kan het opmeerdere manieren opvatten,weet je. Mijn eerste jeugd zie ikzeg maar als Engelstalig, en mijntweede jeugd is Nederlandstalig.Ik heb van '85 tot '95 Engelstaliggedaan en toen ben ik overgestaptop het Nederlands."

RelaxedDat Extince relaxed is, klinkt nietalleen door in zijn teksten. Hij namuitgebreid de tijd voor het makenvan een nieuw CD. Zijn tweede

album, 'Vitamine E', kwam driejaar geleden uit. Ook tussen zijneerste en tweede album zat eenperiode van drie jaar. "Meestalduik ik pas de studio in als ik zegmaar het er over eens ben met demuzikanten welke muziek enwelke beats het gaan worden. Destudio is eigenlijk de laatste fase.De meeste tijd gaat zitten in hetplaatje compleet maken, weet je.Je hebt van die nummerswaarover je naderhand besluit datdie er niet op komen, je weet toch.Of ik schrijf bijvoorbeeld tekstenwaarvan ik zeg van nee, weet je,die gaan de prullenbak in. Enwaarom het ook lang duurt isomdat ik niet stress, je weet toch.Maar de business draait nu welsteeds sneller. Eigenlijk kun je hetje op een gegeven moment nietmeer permitteren om te lang op jete laten wachten."

Extince is zich zeker bewust vanhet feit dat een carrière tegen-woordig snel voorbij kan zijn als jeniet genoeg van je laat horen. Uitangst hiervoor komen steeds meerrappers tegenwoordig bijna jaar-lijks met een nieuw album. "Noudat weet ik niet, is dat zo? Tsja, hetkan sneller inderdaad, maar ik hadgewoon niet echt haast, weet je. Ikzit niet stil hoor, ik schrijf wel din-gen. Maar ik denk vaak: ach, daarheb je toch niks aan of dat gaattoch niet boeien en dan laat ik hetmaar liggen."

InspiratieJe haalt je inspiratie uit hetdagelijks leven. Hoe gaat dat?"Nou ja, iedereen maakt dingenmee, toch?" Klopt, maar hoe gaathet in zijn werk? Je hoort wat, jebedenkt wat, en je schrijft het op?"Ik schrijf mijn teksten op de fiets,in de auto, overal eigenlijk, je weettoch." En met schrijven bedoel jein een kladblokje? "Nou nee, ineen telefoon. Gewoon opslaan bijde sms-berichtjes, je weet toch."

En de woordgrapjes, zijn die echtallemaal van jezelf? "Nee, somshoor ik wel eens wat en dan vraagik zo van: hé, kan ik dat gebruikenin mijn tekst? En dan zeggen zebijna altijd van: ja, tuurlijk! Waaromniet, weet je wel. Maar meestalkomt het gewoon in mijn hoofdop."

Dat Extince zijn teksten op deraarste plekken bedenkt en schrijftis deels uit noodzaak. "Ik kan nieteen studio ingaan en daar terplekke teksten gaan schrijven. Bijons is het zo, als wij een studioboeken, dan heb je maar eenbepaald aantal uren. De klok tiktdoor, weet je wel. Dan ga je niet op

je gemak zitten schrijven. In lan-den als Amerika, Duitsland enFrankrijk is dat heel anders, daarbetalen ze veel grotere voorschot-ten, omdat er veel meer CD's wor-den verkocht."

KwaliteitEn wat vindt Extince van de con-currentie? Hij loopt zelf al eenbehoorlijk tijdje rond, maar integenstelling tot sommige colle-ga's is hij niet echt cynisch over dehedendaagse hiphop. "Vroeger,zeg maar rond '85, had je ookkwaliteit én rotzooi. Allesontwikkelt. Ik kan niet zeggen dathet nu beter is of slechter. Als jeluistert naar Kanye West bijvoor-beeld, die shit is dik, weet je. Envroeger had je Public Enemy, datwas ook vet."

Kwaliteit is er altijd, ja toch? Maarhoe zit het met de sfeer? "Tsja, dieis anders, weet je. Vandaag dedag is het meer gangsterism,iedereen is 'thugged out'. Vroegerwas iedereen een robot, weet jewel, electric boogie. In die zin washet wel wat leuker. De tijd vanbreakdance en electric boogie, datwas toch wel mijn tijd, weet je.

Maar dat is een persoonlijk ding,die kids van 16 die denken daar nunatuurlijk heel anders over."

Extince past wel op met hetzeggen van controversiële dingen.Hij houdt het graag lekker luchtig,op een stevige woordenruzie metcollega-rappers als Def P enBrainpower na dan. Misschien isdat de Brabantse afkomst. Goed,hij doet aan "braggadocio" (voorde leken: opscheppen, héél véélopscheppen) op bijna al zijn num-mers ("Zonder te overdrijven mijnflow dreef over"), maar het klinktnooit als serieuze arrogantie. Aanpolitieke of sociale issues waagthij zich al helemaal niet. "Politiek,tsja, ik kijk wel journaal enzo, maarik gebruik het niet echt in mijnnummers. Het is toch altijd eenbeetje hetzelfde. Ik wil mensengeen hoofdpijn bezorgen. En ik wilzelf ook geen hoofdpijn krijgen. Ikwil gewoon leuke muziek maken."

Tekst: Chris WindFoto’s: Sjef Weller

K

Page 4: SK 2004-05

R E P O R T A G E 4

Sinds een kleine vier weken zitaan de A-weg een nieuwe eet-gelegenheid: Tacos. Wieverwacht hier een traditioneelMexicaanse cantina aan te tref-fen heeft het mis. Het is eentrendy bar die lijkt op een aqua-rium.

Binnen is het ruim ingericht en iser geen enkel attribuut teveel, fellekleuren (rood en oranje) zetten detoon. Er staan een paar tafels en in

het midden is een soort eetbar tevinden. De keuken aan het beginvan de bar is geheel open, waar-door je gelijk kunt zien of het alle-maal wel hygiënisch is. Volgens deeigenares bevordert dit de klan-dizie.

Omdat het een mooie dag wasnamen we plaats op het terras datuitkijkt op de A-weg. Na demenukaart geïnspecteerd tehebben kwamen we erachter dat

de bestelling niet werdopgenomen aan de tafel maar datje zelf bij de keuken moetbestellen en ook direct moetafrekenen. De keuze was mini-maal: er was slechts één menu(met daarin drie verschillendetaco's) en verder stonden op demenukaart losse taco's en ver-scheidene drankjes. Wij kozenvoor het menu, met daarin taco'squesadilla (gesmolten kaas), car-nitas (gemarineerde reepjes biolo-gisch vlees) en papas y chorizo(aardappel chorizo en kaas). Ditalles werd geserveerd met eensausje en versgeperste jus d'or-ange, alles bij elkaar 9,95 euro.Andere taco's waren Hongos (pad-denstoelenmelange) en Pescado(pittig gekruide vis).

Na een klein half uurtje wachten inde zon werden de taco'sgeserveerd. Het was even passenen meten met zes grote borden opeen kleine terrastafel omdat deborden van de vorige gasten er

nog stonden, maar dat mocht depret niet drukken. Bij het brengenvan de taco's keken we enigszinsverbaasd op. Bij het woord tacodachten wij aan harde dingen inplaats van de geserveerde wraps,een soort pannenkoekjes. Maar nauitleg bleken taco's gevulde endichtgeslagen wraps te zijn, weerwat geleerd.

Binnen no time waren de taco's open onze handen wit. Hoewel erook bestek bijgeleverd werd kan jedeze tacos net zo goed met jehanden eten. Het eten smaaktegoed; de carnitas was verrewegonze favoriet. De kaas-taco daar-entegen was een beetje simpel enhad weinig smaak.

Maar voor 9,95 was ons vitamine-peil weer op niveau en hadden wegoed gegeten. Toch voelden welater op de avond onze magenalweer knorren. Voor mensen meteen gezonde eetlust is het geenaanrader.

Groningse eetgelegenheden beschreven en beoordeeld

"Hectisch. Zo zou ik het be-schrijven. Het is hectisch hier-boven. Het begon natuurlijk metJuliana. Pa wilde haar ver-welkomen met een defilé, metengelen en cherubijntjes, tam-boerijntjes en Hendrix op 'nGibson Les Paul, de helereutemeteut en santenkraan.Maar madam doe-maar-nor-maal liep bij binnenkomst directdoor naar haar kamer en lietVader voor wat 'Ie was. Verderwordt de deur hier de laatste tijdwerkelijk platgelopen door zelf-moordaanslagers die allemaalhun weet-ik-veel-hoeveelen-zeventig maagden op komeneisen. Maar we krijgen sindseen jaar of veertig zo weinig vol-wassen maagden binnen dat weonmogelijk aan de vraag kun-nen voldoen. En minderjarig,daar doen we hier niet aan, hetis België niet. Dat levert veelbeteuterde gezichten op, datkan ik je wel vertellen. Toch jam-mer dat ik dat trucje met datbrood en die vis niet met maag-den kan uitvoeren. Maar het lijktalsof het Pa allemaal niet zoveelkan schelen. Hij sombert delaatste tijd nogal. Sinds eenBritse wiskundige heeft uit-gerekend dat de kans dat Hijbestaat 67% is, loopt Hij eenbeetje met zijn ziel onder dearm. Hij heeft een grootvertrouwen in de wetenschap endie kans van 33% dat hij nietbestaat zit hem nogal dwars.Volgens mij zit 'Ie gewoon in z'nmidlife en lost het zichzelf alle-maal wel op. Ik zei nog gooi d'rgewoon weer een wondertjetegenaan, zorg dat Arjan Erkelvrijkomt of zo, maar volgensHem willen de mensen nietmeer in wonderen geloven. Als'Ie al zoiets doet denken ze datze het zelf hebben gedaan.Maar hij zou het proberen. Zelfben ik met heel andere dingenbezig. Ik keek reikhalzend uitnaar de release van ThePassion, die hier pas een weekna Pasen werd uitgebracht. Watbetreft populaire cultuur lopenwe hier toch altijd een beetjeachter. Pa denkt nog altijd datBach de height of fashion is. Ikben benieuwd hoe ik er in defilm van af kom, al weet ik niet ofmijn verhaal bij Mel wel in goedehanden is. Ik ben toch meer vande andere wang en zo, en als ikGibsons werk bekijk valt metoch altijd het kleine arsenaalwapens op waarmee hij ten stri-jde trekt tegen deze of gene.Een arsenaal waarmee eenwillekeurige Palestijnse splinter-groepering in de zevende hemelzou zijn. Maar goed, het blijftvleiend als er zelfs tweeduizendjaar later nog aan je wordtgedacht, al is het door iemanddie relitechnisch niet helemaalin mijn hoekje zit. Ik bedoel, ikben Joods en Gibson is, eh, eensoort van katholiek dacht ik. Nietdat het uitmaakt, hierboven isiedereen welkom, zolang hetniet van die enge grefo's zijn. Ofcountryzangeressen. Wat datbetreft hebben we sinds Pim d'ris een strikt asielbeleid. Maar ikmoet ervandoor, scrabbelen metLola Ferrari. Hectisch. Ik noemhet hectisch.

TacosAstraat 14

Door Frieda HamsterUUiittggeekkaauuwwdd

De hele week gratis reizen, wiewil dit nou niet? Voor studentendie geen genoegen nemen metalleen een week- óf een week-end-OV is het vrij eenvoudig ommet deze pas te frauderen en ervoor te zorgen dat ze inderdaadzeven dagen per week, 52weken per jaar gratis on tourzijn. Dat dit dan ook gebeurdwillen de NS en de IBG nietontkennen, toch voelen beideinstanties zich niet geroepen eriets aan te doen.

De meest voorkomende vormenvan OV- fraude zijn reizen met ver-valste kaarten, het bezitten vaneen week én een weekendkaart ofhet onrechtmatig bezitten van eenOV-Jaarkaart (dat wil zeggen nade vier jaren studiefinanciering ende eventuele drie opvolgendejaren lening).

Bij de eerste vorm wordt metbehulp van goede hard- en soft-ware een pas simpelweggekopieerd, maar voor de oplet-tende conducteur is zo'n kaarttoch makkelijk te onderscheidenvan een echte. Bij de andere tweemanieren ligt dat anders,aangezien de reiziger hier nu een-maal met een officiële pas treint.

Het werkt simpel, de bijna afges-tudeerde student doet aangiftevan diefstal van zijn OV, terwijldeze natuurlijk niet gestolen is.Hierna komt de student in het bezitvan twee kaarten (de IBG stuurtimmers een nieuwe). De nieuwekaart wordt netjes ingeleverd,wanneer de IBG er aan het eindevan de studie om vraagt en de stu-dent kan de rest van het jaar nogsteeds gratis reizen met zijn'gestolen' kaart.

Mark, tweedejaars rechtenstu-dent, is recentelijk naar het poli-tiebureau geweest om zijn OV alsgestolen op te geven: "Ik was echtverbaasd! Ik was vrij zenuwachtig

om naar de politie te gaan en ikhad al een heel excuusverhaal zit-ten verzinnen, maar ze dedenhelemaal niet moeilijk ofzo. Jehoeft alleen een handtekening opeen formulier te zetten en zijzetten er een stempel op." Vanafseptember dit jaar heeft hij geenrecht meer op een OV, maar metzijn oude kaart zal hij dan toch nogtot en met december gratis kun-nen reizen. "Die treinkaartjes zijn

gewoon veel te duur. Ik reis vaakop en neer naar Rotterdam. Diedertig euro die ik moest betalenvoor m'n nieuwe OV heb ik er danal heel snel uit. Voor een enkeltjeGroningen- Rotterdam zonderkorting ben je namelijk al bijna der-tig euro kwijt. Voor dat geld kan jeook minstens naar Londenvliegen!"Ook Brenda, derdejaars psycholo-giestudente, heeft, een paar jaargeleden, fraude gepleegd methaar OV. Ze had destijds eenweekend-OV en wilde er eigenlijkook wel een week-OV bij. "Ik gafmijn weekend-OV op als gestolenen liet daarna m'n nieuwe week-end-OV omzetten in een week-OV." Brenda is niet bang omgepakt te worden. "Alleen als zeaan zouden komen zetten metscanapparaten zou ik wel eenbeetje bang worden. Dan zou ik

wel een kaartje in de trein kopen."

Mirjam, vorig jaar afgestudeerdaan Minerva, is helemaal nietbang. Ook zij reist op een zoge-naamde 'zoekgeraakte' pas: "Datik gepakt wordt is gewoon onmo-gelijk. Ik heb alleen wel gehoorddat er een systeem bestaat datgestolen of zoek geraakte OV-kaarten kan herkennen, maar erwordt bijna niet gescand, ik heb

dat zelf ook nog nooit meege-maakt, dus daar ben ik niet bangvoor." Haar tweelingzus, diedezelfde initialen heeft en op het-zelfde adres woont als zijzelf, hadwel recht op een OV aan het beginvan dit studiejaar. Mirjam gaf toenbij de politie aan dat ze haar (nietbestaande) OV kwijt was geraakt.Na tien dagen kon ze een nieuwekaart ophalen, op naam van haarzus.

Wat doet de NS hier tegen? Alsdeze fraude op grotere schaalwordt toegepast moet de schadevoor dit vervoersbedrijf enorm zijn.Flore Kraaijeveld, woordvoerstervan de NS, vertelt dat de IBG eencontract heeft getekend met degezamenlijke openbaar ver-voerbedrijven: "Deze bedrijvenkrijgen een bedrag van de IBG endeze mag in ruil daarvoor OV-

kaarten uitgeven. Doordat de IBGde kaarten uit geeft, zijn zij er ookverantwoordelijk voor. Wij regi-streren niets wat te maken heeftmet OV-fraude, maar ik denk ookniet dat deze vorm van fraude opgrote schaal voorkomt." De vraagwelke partij er het hardst door OV-fraude wordt getroffen weet ze niette beantwoorden: "Wij zijn vastéén van die partijen, maar ik weetniet wie de grootste gedupeerdezal zijn."

Het is de verantwoordelijkheid vande IBG dus. Daniël Blok, persvoor-lichter van de Informatie BeheerGroep reageert verrast: "Weweten wel dat er op een aantalmanieren gefraudeerd wordt metde kaart, hoe, dat kan ik natuurlijkniet zeggen, om mensen niet opideeën te brengen, maar nee, opOV-fraude controleren wij niet. Bijeventuele fraude is de NS degedupeerde partij en als er gecon-stateerd wordt dat er op groteschaal misbruik van de OV-Jaarkaart wordt gemaakt, dan ishet de NS die aangifte zal doen.Wij zijn niet de partij die maatrege-len zal nemen. De IBG is er na-tuurlijk niet om studenten op tesporen."

Zolang de NS en de IBG de ver-antwoordelijkheid op elkaarafschuiven zal de fraude onver-minderd doorgaan. Maar voor destudenten die nu en masse naarhet politiebureau gaan om een'extra' kaart te verkrijgen, bedenkwel dat áls je gepakt wordt je ve-roordeeld kan worden voor eenstrafbaar feit, waar in theorie eenhalf jaar gevangenisstraf op staat.In de praktijk kom je er waar-schijnlijk met een boete wegenszwartrijden vanaf.

Door Moniek Steenbergen enJoep Schenk

De namen Brenda, Mark enMiriam zijn op verzoek van de

geïnterviewden verzonnen.

Jibbe

Foto: Sebastiaan Pouyet

Scrabble

Foto: Sjef Weller

IBG en NS negeren OV-Jaarkaartfraude

Page 5: SK 2004-05

Apart’jaDE GRONINGSE INDIAAN

F E A T U R E

Het was je misschien alopgevallen: de universitaireverkiezingsstrijd tussen VOS enSOG is in volle gang. Aangeziende Studentenkrant het SOG alsbuurman heeft in het universi-taire pand aan de SintWalburgstraat, zien en horen wijnog wel eens wat. Zo kwamenwij er kort geleden achter dathet SOG er wel hele luguberemethoden op na houdt om haarmedewerkers te motiveren. Aande muur in hun werkkamerhangt een lief knuffelvosje. Niksmis mee, ware het niet dat hetarme beestje met een broodmesdoorboord is. De SK vroeg hetSOG om een reactie.

Een gespietste vos aan de muur,leg eens uit? Marjolein Gorissen,fractievoorzitter: "Oh, dat is maareen grap!" Een grap? Het is dusniet bedoeld als extra motivatievanwege de verkiezingen? "Neehoor, die vos hangt er al een jaar.We hebben bij de laatste tweefractiepresentatie-borrels een fles

wijn en een vos van VOS cadeaugekregen. Die vossen hangen nudus aan de muur. Wij hebben ervoor de grap een mes in gesto-ken."

Behoorlijk gruwelijk, toch? "Mwah,er kwam laatst wel iemand vanVOS binnen en die schrok zichinderdaad lam. Trouwens, hoe zijnjullie hier achter gekomen?" Euh,jullie deur stond open en we zagende vos hangen, zodoende. "Aha,stelletje spionnen! Misschienmoeten we de deuren voortaanmaar dichthouden!"

Enkele minuten na ons gesprekbelt Marjolein nog even terug. Ofwe nog een foto nodig hebbenvoor het stuk. Ik moet beschaamdtoegeven dat we die stiekem algenomen hebben toen de SOGmedewerkers aan het pauzerenwaren. "Nou ja, zeg," reageertMarjolein quasi-verontwaardigd,"van je buren moet je het hebben!"

Chris Wind

Ook dit jaar weer vond hetBevrijdingsfestival plaats op dedrafbaan in het stadspark. Maaranders dan de voorgaande edi-ties moet de argeloze bezoekerop weg naar het hoofdpodiumzich eerst een weg banen dooreen haag van stalletjes. Hetanders zo rustige weggetje doorhet stadspark gonst van dedrukte. Aan het begin van deweg delen krakers gratis etenuit, een stuk verderop staanmensen in de rij voor een ham-burgerkar. Even lijkt het er opdat de harde wind greep krijgtop een wolk Sponge Bob ballon-nen. De fragiele verkoopster dieachter de ballonnen schuilgaatzet zich schrap tot de wind weergaat liggen.

'Vrijheid is kiezen én delen', dat ishet thema van de viering van debevrijding dit jaar. De invulling vandit thema heeft een opvallend poli-tiek tintje. De aandacht gaat vooraluit naar de vluchtelingenpro-blematiek. Zo kruisen FemkeHalsema en Hilbrand Nawijn 'smiddags de spreekwoordelijkedegens tijdens een debat over het

vluchtelingenbeleid. Daarvoor hadonze eigen minister-president JanPeter Balkenende al de landelijkeaftrap voor de Nationale vieringvan Bevrijdingsdag gegeven. Nietalleen prominenten uit de lan-delijke politiek grepen de kans omhun stem te laten horen. Langs deroute naar de drafbaan hebbenzich verschillende Groningsebelangengroepen genesteld. DeStudentenkrant kwam twee geën-gageerde studenten tegen die hundag liever doorbrachten achtereen standje dan op de drafbaan.

Het bezoek van Balkenende isSjoerd Oostrik (22), studentGeschiedenis, niet ontgaan. Hijstaat namens de werkgroep ALong Walk to Freedom??? bij eenvan de stands die opgesteld staanlangs de route naar het hoofdpodi-um. Achter Sjoerd hangt een vlagmet een logo in de vorm van eengroot rood hart. "Een van onzemensen kon Balkenende nog eenfolder in de hand drukken voordathij door de beveiligingtegen eenvuilnisbakwerd

gedrukt.."

Onder hetmotto 'VanHarte Par-don' voert dewerkgroep ALong Walkto Free-d o m ? ? ?actie tegenhet vluch-telingenbe-leid van mi-nister Ver-donk. Viaeen vriend isSjoerd be-trokken ge-raakt bij dewerkgroep.Maar waar-om voert hij

eigenlijk actie op zijn vrije dag?"Het beleid van Verdonk isontzettend fout, het is sym-boolpolitiek van de VVD om kie-zers te trekken. Voor die 26.000mensenlevens ben ik best bereidom een dag hier te staan", zoantwoordt hij.

In februari heeft Sjoerdmeegelopen met een protestmarsvan Groningen naar Den Haag."Tijdens die tocht heb ik verschil-lende uitgeprocedeerde asielzoe-kers leren kennen. Een Chinesejongen bijvoorbeeld, die al tien jaarin Nederland verblijft. Hij studeertnu Sociale Geografie aan de RuGen is een van de 26.000 mensendie terug zou moeten. Maar hij kanhelemaal niet terug, want Chinaerkent geen vluchtelingen." Hij wilmensen vooral duidelijk makenwat het betekent om vluchteling tezijn. "Het merendeel van de uitge-procedeerde asielzoekers komt uitinstabiele landen zoals Iran enAfghanistan. Het beeld datvluchtelingen economische ge-

lukszoekers zijn is te absurd voorwoorden. Het zijn geen misdadi-

gers." Het negatieve beeld

van vluchtelingen dat Sjoerd wilbijstellen wordt geïllustreerd dooreen voorval met twee jongefeestgangers die terug kwamenvan het festival. "Zij weigerden tegeloven dat twee van mijn mede-activisten die goed Nederlandsspreken, vluchtelingen zijn. Ik zei:je mag ze wel aanraken hoor, hetzijn ook maar mensen. Eenmoment later hingen ze om detwee vluchtelingen heen."Glimlachend: "Ik geloof dat zebehoorlijk zat waren."

Naast de stand van ‘Van HartePardon’ zijn InternationaleSocialisten in een heftige dis-cussie verwikkeld met een groepjecorpsballen. Verderop, bijHumanitas, lopen de gemoederenminder hoog op. Omgeven doorkleurige ballonnen verteltClementine Degener (23) waaromze vrijwilliger is geworden bijHumanitas. De tafel waar zeachter staat is bezaaid met fol-ders. "Ik wilde iets doen naast mijnstudie andragogiek. Het leek meleuk iets te doen bij Humanitas,omdat je bij dit werk nieuwemensen leert kennen en in aanra-king komt met andere culturen."Clementine is net terug van eenzeven maanden durend verblijf inZuid-Afrika. Ze heeft daar stage

gelopen bij een ontwikkelingspro-ject. "Ik vind dat de sfeer inNederland erg verslechterd is tij-dens mijn stage. Mensen hebbennu ongelooflijk snel hun oordeelklaar over bijvoorbeeld vluchtelin-gen. Het werk bij Humanitas isvoor mij eigenlijk een manier omtegen het huidige klimaat in tegaan."

Net als Sjoerd heeft ze veel moeitemet het huidige Nederlandsevluchtelingenbeleid. "De mensendie straks weggestuurd wordenzijn niet vrij, maar vogelvrij. Zeworden zo gedwongen de ille-galiteit in te gaan." Clementine isdan ook in het geheel niet ontevre-den met de concurrentie van ‘VanHarte Pardon’. "Er komen hier welaf en toe mensen met vragen,maar de stand van ‘Van HartePardon’ is veel populairder. Maardat geeft niet, ik sta achter hunprotest."

En voelt Clementine zich eigenlijkwel vrij in Nederland? "In Zuid-Afrika heb ik de druk van onvrij-heid en onveiligheid ervaren. Hierin Nederland voel ik me heel vrij, ikkan doen en laten wat ik wil. Maarik zit wel bij de groep die zich vrijkán voelen."

Sebastiaan Pouyet

Apart’ja gaat op zoek naar de vreemde kanten van Groningen. Deze maand:

SOG doorboort VOS!

‘Je mag ze best aanraken, hoor’Bevrijdingsfestival in teken van uitgeprocedeerden

Foto: Sjef Weller

IS’ers in discussie met corpsballen Foto: Sebastiaan Pouyet

Foto: Sebastiaan Pouyet

Page 6: SK 2004-05

20 JAARGANGEN SK20 JAARGANGEN SK 6

Foto: Bronwyn Swasbrick

De Studentenkrant heeft wat tevieren! Vanwege ons vierde lustrumpresenteren wij deze maand eenselectie van enkele grappige enopvallende artikelen, foto’s en car-toons van de afgelopen 20 jaar. Ooitvoortgekomen uit de SORUG, hethedendaagse SOG, is deStudentenkrant uitgegroeid tot eenonafhankelijk maandelijks verschij-nende krant. De Studentenkrant iszelfs nog twee jaargangen landelijkverspreid, in 1990 en 1991, maar datbleek ietsje te hoog gegrepen.Binnen de Groninger studenten-wereld is de krantechter uitgegroeid toteen vaste waarde.Aan de bovenkantvan Uitgespreid ziet uenkele voorpagina’svan de Studenten-krant zoals die er inde eerste vijftien jaaruitzag. In 2001 zijnwij overgegaan opeen full-colour voor-kant, zoals je onder-aan kunt zien. Links-boven zie je deallereerste Studen-tenkrant zoals dieverscheen in 1985,rechtsonder het laat-ste exemplaar vanmei 2004. Goed, wehadden jullie ookenkele goede inhou-delijke stukken kun-nen voorschotelen,maar het is feest, duswe hebben het lichten luchtig gehouden.

De hoofdredactie

Een selectie ui

Page 7: SK 2004-05

UIT G E S P R E I DG E S P R E I D

it 20 jaar Studentenkrant

Page 8: SK 2004-05

A D V E R T E N T I E S 8

www.studentenkrant.org

JE AUTORIJBEWIJS NOG HALEN??????

VERKEERSSCHOOL ANDRÉ KEIZER30 rijlessen + 1 praktijkexamen 1095,00 euro

( indien nodig 1 gratis herexamen )

LET OP : BIJ ONS DUREN DE RIJLESSEN60 MINUTEN!!!!!!!!!!

BEL VOOR INFO 0598-323131 b.g.g 06-53580448www.verkeersschoolkeizer.nl

KWALITEIT VOOR EEN BETAALBARE PRIJSBIJ ONZE

BOVAG 3-STERREN RIJSCHOOL

Voor de stichting Tijsrust (TIJdelijke Studieruimte Studerenden) zijn wij voorde komende maanden op zoek naar studenten die met z'n tweeën, 2 weken

lang, 24 uur per dag op een leegstaand pand in de provincie Groningen passen.Daarvoor ontvang je per persoon een vergoeding van 450 euro. De werk-zaamheden houden in dat je een aantal keren per dag een ronde loopt om te

zien of alles in orde is. Het is essentieel dat iemand aanwezig is.

Ben je geïnteresseerd of weet je betrouwbare mensen die dit zouden willendoen, neem dan contact op met de stichting Tijsrust. Tel: 030 2540502, mail:

[email protected].

TOMMY HILFIGER . GANT

STATE OF ART . TENSON

RIVERWOODS . CUM LAUDE

CORNELIANI . GENTILUOMO

Rijksstraatweg 196, 9752 BR HarenTel 050 - 5345945www.flashman.nl

Ogen en oren gezocht!!

Page 9: SK 2004-05

C U L T U U R

Recensies

Groningen is op cultureelgebied al jaren een bruisendestad. Dankzij festivals alsNoorderslag, Noorderzon enSwingin'Groningen of de ver-schillende tentoonstellingen inhet Groninger Museum valt erhier altijd wel wat te doen of tezien. Om de creatievemogelijkheden in Groningen tevergroten is er nu een netwerkvoor jonge kunstenaars opgezetgenaamd 'De Nieuwe Garde'. Deofficiële kick-off van hetnetwerk vond plaats in hetprachtige Coop Himmelb(l)aupaviljoen van het GroningerMuseum op de avond vanwoensdag 21 april.

Voor de kick-off waren 400 cre-atievelingen en vrienden uitge-nodigd. Dat het om een netwerk-bijeenkomst ging werd al snelduidelijk. Elke bezoeker kreeg eencongresachtig naamkaartjewaarop men een zelfportretje kontekenen en weergeven wat voorieder persoon zijn 'ding' was.Daarbij kreeg men twee kleineplastic zakjes. Een was leeg, deandere was gevuld met fiches meteen nummer erop. Op dezemanier hoefde je geen visitekaart-jes uit te wisselen, daar waren defiches voor.Bij de ingang werd de bezoekersook nog een willekeurig voor-

werp in de handen gedrukt.Sommigen liepen rond met eenklein stukje plastic pijp of eendopje, de ongelukkigen moestende hele avond een fietswiel of eenplank meedragen. Gelukkig voorhen was er al snel een groepjekunstenaressen aanwezig diespontaan en met behulp van tapede verschillende voorwerpen com-bineerden tot een kunstwerk. Wathet was of waar het voor gebruiktkon worden was niet helemaalduidelijk, maar er kon mee gere-den worden.De opening van de avond verliepvrij chaotisch. Het was de bedoe-ling dat er werd geopend met eenkunsthistorische quiz die werd uit-gevochten tussen een teambestaand uit vertegenwoordigersvan de 'Nieuwe Garde' en eenteam van vertegenwoordigers vande oude garde. Echter, doorslechte akoestiek of slechte ge-luidstechniek, of een combinatievan de twee was er niet ofnauwelijks wat te horen wat depresentatoren of de quizdeelne-mers zeiden, zelfs als je slechtsenkele meters van ze afstond. Depresentatoren riepen meerderekeren op of het publiek muisstilkon zijn, maar met vierhonderdman in de zaal was dat onbe-gonnen werk. Veel bezoekers

begonnen nood-gedwongen

toen al met netwerken.Het idee voor het kunste-naarsnetwerk is afgelopen zomerontstaan en was onder anderegeïnspireerd door een soortgelijknetwerk, de 'Jonge Honden' uitAmsterdam. Een van de oprichtersvan 'De Nieuwe Garde', oud-stu-dent communicatie RutgerMiddendorp, had twee jaar alsbestuurslid voor dat netwerk ge-werkt. 'Jonge Honden' was echterbedoeld om ideeën uit te wisselentussen reclamemakers, waarvaner in Amsterdam veel zijn. Volgensmedeoprichtster Gabriël deGraauw, oud-studente journa-listiek en nu part-time communi-catiemedewerkster, was 'DeNieuwe Garde' bedoeld voor allecreatieve geesten in en rondomGroningen. "In Groningen zijnmaar zes reclamebureaus, dus dathad weinig zin. Nee, ons netwerkis bedoeld voor alle creatievemensen in Groningen, zoalsfotografen, schrijvers, muzikantenen beeldende kunstenaars. Wehadden het er al een tijdje over dathet een goed idee zou zijn om zo'nnetwerk voor kunstenaars inGroningen op te richten. Sindsafgelopen zomer zijn we er struc-tureel aan gaan werken om datvoor elkaar te krijgen. Elke weekvergaderen we en zij we druk methet zoeken van sponsors." De bedoeling van het netwerk isdat de vele kunstenaars en anderecreatievelingen in de regio eenmakkelijke manier hebben om metelkaar in contact te komen. "Hetgaat er niet alleen om dat menideeën kan uitwisselen. Een schrij-ver bijvoorbeeld heeft voor eenstuk of een boek een goedefotograaf nodig, in ons bestandkan hij er dan snel een vinden, ofhij maakt op één van onze avon-den kennis met een fotograaf.'De reacties van de oude garde ophet initiatief van de jonge kunste-naars waren over het algemeenpositief. Gabriël: "Enkelen hebbenons zelfs met een beetje geldondersteund. In principe is 'DeNieuwe Garde' niet alleen voorjonge kunstenaars. Iedereen met

creatieve gedachten, variërendvan twee tot tachtig jaar, is bij onswelkom. Al is een kind van tweemeer geïnteresseerd in eten danin kunst, denk ik."Na de kick-off komt 'De NieuweGarde' minimaal één keer permaand bij elkaar. Bij deze borrelskunnen steeds veertig á vijftigmensen aanwezig zijn die naargastsprekers over uiteenlopendeonderwerpen luisteren. Daarnagaan ze netwerken. Bij de eerstebijeenkomst, op maandag 3 mei,was de gastspreker MartijnAslander, die heel toepasselijkworkshops geeft in de kunst vanhet verbinden (netwerkenbouwen). Volgens Gabriël verliepde avond nog niet helemaalvlekkeloos, maar was het wel erggezellig. "Het ging goed, maar wehebben nog wat te leren. We gaanonze website ook nog flink ver-

beteren en uitbreiden met eengoede mailinglist." Over het ver-loop van de kick-off had Gabriëlgeen mening. "Ik had het de heledag zo druk met dingen regelendat alles mij een beetje ontgaan is.Toen iemand mij vroeg of ik mijvermaakte, dacht ik: geen idee."De plannen van 'De NieuweGarde' zijn ambitieus en kunnenzeker een verrijking zijn voor deGroningse kunstscene, maar eenenkeling had toch wat twijfels overde haalbaarheid ervan. Colum-niste Jakobien Groeneveld: "Hetidee voor het netwerk is erg leuk,maar als je vierhonderd kunste-naars bij elkaar zet, dan zet je vier-honderd grote ego's bij elkaar dieniets liever doen dan over zichzelfpraten. Hoe moeten die gaannetwerken?"

Tekst: Bart Jan TeunisseFoto’s: Koen Rengers

Eamon - I don't want youback

Hij is slechts negentien lentes jong,zong als negenjarige al in de DooWop groepvan zijn vader in Madison Square Garden inNew York, ontmoette op zijn vijftiende produ-cer Milk Dee, die al samenwerkte met grotenamen als Janet Jackson, Sinnead O'Connoren Mary J. Blige, maakte met hem het vijftiensongs tellende album I don't want you back enheeft momenteel een wereldhit met het tek-stueel grove Fuck it. Eamon Doyle is zijnnaam en zijn ster is rijzende.Dat zijn album dankzij de ongenuanceerdestraattaal met een ouderlijk advies-sticker isversierd zal niemand verbazen, maar dat dejonge Eamon een heel eigen stijl weet neer tezetten is een prettige verrassing. Met een mixvan hiphop, doowop en een ouderwetse funkgeeft de blanke Eamon met zijn debuutalbumblijk van een ongekende muzikale wasdom.Zo zoetsappig de muziek ook mag klinken, zogrof predikt, rapt en zingt hij zijn teksten. Eenwolfje in schaapskleren zullen we maar

zeggen, want dezelfde Eamonstemde in met het muzikale ant-

woord op hit Fuck It. In Fuck Itreageert hij zich op niet mis te ver-

stane wijze af op zijn ex-vriendinnetje "Fuckall those kisses/they didnt mean jack/Fuckyou, you hoe, I don't want you back" Inmid-dels heeft dat zogenaamde vriendinnetjegenaamd Frankeehaar antwoord aluitgebracht, Fuckyou right back, meteen keihard ant-woord op Eamon'sklachten én op demuziek van FuckIt. En uitgerekenddat is niet zo raar,want het was nou juist het management vanEamon dat Frankee selecteerde om het num-mer te zingen. En Eamon keurde de tekstenvoor de release persoonlijk goed, al kende hijhaar helemaal niet, zo gaf hij later toe. Daarkan Boris nog wat van leren. Van deze wolf.

Jorg Bressers

Wolf in schaapskleren

Kill Bill 1 & 2 Soundtracks

Eerlijk gezegd zijn soundtracks niet echtmijn ding. Vaak zijn het compilaties zon-der enige samenhang. Binnen de contextvan de film werkt dat misschien, omdat denummers dan een bepaalde functiehebben, maar zonder de film is er meestal

geen touw aanvast te knopen.De paar num-mers die dan demoeite waardzijn, kun jebeter downloa-den. Gelukkigkan het ook an-ders, zo be-

wees Tarantino zo'n tien jaar geleden.Met de soundtrack voor Pulp Fiction, en iniets mindere mate Reservoir Dogs, zettehij een nieuwe standaard neer. Obscureliedjes uit de oude doos afgewisseld metstukjes dialoog uit de film: niks speciaalseigenlijk, ware het niet dat de gekozen

nummers (en dialogen) stuk voor stuk ij-zersterk waren. De soundtracks van KillBill zijn beide nog veel vreemder dan deal obscure voorgangers. De stukjesdialoog en obscure liedjes zijn gebleven.Ditmaal is er echter ook ruimte voor échtefilmmuziek. Op de soundtrack van Kill Bill1 zijn meerdere, meest Aziatisch getinte,instrumentaaltjes van RZA (producer/rap-per van de Wu Tang Clan) te horen. OpKill Bill 2 is de sfeer meer Mexicaans enzijn de instrumentaaltjes van de hand vande soundtrack-meester: Ennio Morricone.Hoewel Morricones nummers niet nieuwzijn, behoren deze nummers wel tot deabsolute hoogtepunten van de sound-track. Wat ook gebleven is, is de bizarremix van cult en schoonheid. 'Bang Bang(My Baby Shot Me Down)' op Kill Bill 1 isadembenemend, Malcolm McLarens'remake van de Zombies klassieker 'AboutHer' op Kill Bill 2 alleen maar cult. Nogsteeds ideaal voor coole feestjes, dieTarantino.

Chris Wind

Ambitieus kunstenaarsnetwerk opgezet

Groningse kunstscene verenigd in Nieuwe Garde

Page 10: SK 2004-05

S P O R T 10

“Het Is soms mis-schien wel tegezellig", geeft Henk-Jan Drijvertoe. De trainer houdt nauwlet-tend de prestaties van 'zijn'dames in de gaten, terwijl deballen in de sporthal inLewenborg over en weer gaan.De meiden, voornamelijk stu-dentes, van handbalverenigingV&S hebben het afgelopen jaarmogen proeven van de eerstedivisie, nadat aan het eind vanhet seizoen ervoor vrijwel eenvoltallig eerste team opstapte.Nu is het vrouwenhandbalteamgedegradeerd naar de hoofd-klasse. "Dat wordt sowieso heelmoeilijk komend jaar."

De training lijkt een wat gelatensfeertje te hebben. Immers, dekaarten voor dit handbalseizoenzijn reeds geschud, de wedstrijdengespeeld en de degradatie is eenfeit. Er wordt veel gelachen tijdensde warming up, en een van dekeepsters houdt het na een keer-tje de zaal op en neer lopen voorgezien. Na de warming up roepende meiden om een potje rugby,maar Henk-Jan heeft andere plan-nen. "Als we nu gaan rugbyen,krijgen we geheid blessures.We gaan voetballen." Hij

draait zich om en licht toe: "Erkomt een voetbaltoernooitje, waar-voor we ook zijn gevraagd om meete doen. Maar dan moeten we erwel even op trainen, want wewillen natuurlijk niet afgaan."

et lijkt zo misschien meer wat tehebben van een gezelligheids-clubje dan een voormalig eerstedivisionist, maar niets is minderwaar. Hoewel, er mag dan driekeer per week anderhalf uurgetraind worden en de damesmogen het afgelopen seizoen danwekelijks stad en land hebbenafgereisd om hun wedstrijden af tewerken, de fun-factor blijft

nad rukke l i j kaanwezig. Datis goed te zientijdens, maarnog beter nade training. Desemi-profes-sionele hand-balsters zijndan weer mei-den, die 'gezel-lig' in het hal-letje van hetsporthonk sa-men een peuk-je roken, om-dat het in dekantine nietmag. Vervol-gens wordt inde kantine nogeven nage-babbeld enworden afspra-ken gemaaktvoor koningin-nedag, wan-neer het voltal-lige team isu i t g e n o d i g dom op deVismarkt teverschijnen, envoor de

zondag erop, want er moet noggeoefend worden voor deNijmeegse wandelvierdaagse dieer weer aan zit te komen.

Ook handbalster MariskaSchutrups, studente Toerisme aande Hanzehogeschool, geeft toedat de meiden het misschien welte goed kunnen vinden met elkaar.

"We hebben eens t a m k r o e g

waar wena de

wed-

strijden vaak een biertje gaandrinken. Maar ook buiten de trai-ningen en wedstrijden om doen weheel veel leuke dingen samen enmaken we uitstapjes en zo. Hetwas het afgelopen jaar zo gezellig,dat we hier en daar wat puntenhebben laten liggen."

Aan de gezelligheid heeft hetechter niet gelegen, bedenkt decoach zich. Volgens hem was deploeg simpelweg te onervarenvoor de eerste divisie. "Eind vorigjaar gingen er zeven ervarenhandbalsters weg, waardoor ernog maar vier over bleven." Hetresultaat was dat er een stuk oftien dames tevoorschijn moestenworden getoverd, die er in iedergeval voor zouden zorgen dat deploeg kon blijven bestaan. Andersdan hun voorgangers waren ditgeen meiden diep in de twintig ofergens in de dertig, maar jongestudentes en een enkelescholiere. "De gemiddelde leeftijdis nu twintig jaar", illustreert decoach. "De oudste in het huidigeteam is 25 jaar, vorig jaar was dejongste 23."

De trainer houdt de damesdaarom de hand boven het hoofd."Met hun ervaring - sommigenkwamen uit een hoofdklasse,anderen speelden nog lager - ishet fantastisch wat ze het

afgelopen seizoen hebbenklaargespeeld. Het is inderdaadopmerkelijk hoe gezellig dezegroep het heeft, maar dat betekentook dat de meiden op het veldheel veel voor elkaar over hebben.En dat zie je niet vaak bij eengroep die nog maar zo kort bijelkaar is." Volgens de trainer wasde degradatie dan ook, ondanksde relatieve onervarenheid van degroep, helemaal niet nodiggeweest. "De speelsters zijnenorm vooruit gegaan dit jaar. Wehebben het alleen in enkele wed-strijden laten liggen. Dan kom jeterecht in de hoek waar de klap-pen vallen en dan treedt toch eenbepaalde sportwet in werking."

Maar of het, inmiddels stuksterkere, handbalteam volgendjaar hoge ogen gaat gooien in denoordelijke Hoofdklasse A valt nogmaar te bezien, meent de trainer.

"Handbal op dit niveau vind ik veellastiger dan in de tactischingestelde eerste divisie. Volgendseizoen zal het meer gaan omvechten en karakter. Bovendienhebben de dames een nieuwetrainer nodig, want ik stop ermee."

Alsof ze Drijvers gesprek heeftgehoord, komt de teambegeleid-ster binnen met goed nieuws. Heteerste vrouwenteam van V&Sheeft namelijk een nieuwe trainer,of in ieder geval, daar begint hetop te lijken. Wie het is, mag nogniet gezegd worden, maar 'het iseen goede en de besprekingenzijn bijna rond'. Zou het dan alle-maal nog goed komen? Ach, demeiden zien het wel. Eerst maargezellig een biertje drinken in dekantine.

Tekst en foto’s: Sjef Weller

Iedereen maakt wel eenseen foutje toch? De éénweliswaar wat minder dan deander, maar vergissen ismenselijk. Het wordt pas pijnlijkals je fouten zichtbaar worden.Bijvoorbeeld als je struikelt mid-den op de Grote Markt, dan kun-nen de wangen al gauw roodaanlopen, helemaal als je beseftdat er camera's op je gerichtstaan. Natuurlijk hebben demeeste wel eens televisiebloo-pers gezien. Sommige zijn echthilarisch. Gelukkig kent dezewereld mensen die er hunhobby van maken om dezebloopers te documenteren.

www.mo-v i e b l o o -

pers.com isdaar een voorbeeld van. Op dezesite worden films, ingedeeld pergenre, bekritiseerd op allegemaakte fouten en bloopers.Vele van de foutjes zijn klein, maarde kritische kijker heeft ze tochgezien. Een voorbeeld: het ver-dwijnen van een kogelgat in eenruit in Terminator II. Een anderevergelijkbare site is www.movie-mistakes.com.www.continuitycorner.com heeftnet als de andere sites bloopers uitfilms, maar heeft als extra een

clichéverzameling. Een hele be-kende daarvan is dat alle telefoon-nummers in films met 555 begin-nen. Sommige films zijn echterniet goed doordacht voordat zegefilmd werden. Er zijn blooper-sites die aandacht hebben voorslechts één film. http://www.egosystem.com/star-wars/bloopers.htm bijvoorbeeld iseen site die zich geheel heeftgericht op de bloopers vanStarwars. Op www.slipups.com hebben onzehobby-blooperverzamelaars hetnog groter aangepakt. Naast film-bloopers zijn er ook bloopers vande TV, bloopers uit boeken en

vreemde quotes. Zoblijken series alsFriends en The Simp-sons voor een helewaslijst bloopers envoornamelijk fouten tezorgen (respectievelijk130 en 146). Helaaskrijg je geen beelden tezien van de fouten enbloopers, maar slechtsde beschrijving ervan. De quotes op deze pagina zijnveruit het grappigst van de helesite. Van vele bekende sterren enpolitici zijn de versprekingengedocumenteerd. Het zal vele vanjullie niet verbazen dat George W.

Bush de lijst aanvoert. Maar metuitspraken als "I think they havemisunderestimated me." of "Theproblem with the French is thatthey don't have a word for entre-preneur." is dat ook niet moeilijkvoor te stellen.

Rutger Uittenbogaard

Bloopers

Handbalsters V&S gedegradeerd uit eerste divisie

'We lieten hier en daar wat punten liggen'

Page 11: SK 2004-05

Hlynur is een 30-jarigeIJslander die nog bij zijn moeder

woont. Deze wereldvreemde en werk-loze jongen brengt z'n dag door met masturberen en inter-netten. 's Avonds drinkt hij met vrienden en weet altijd meteen meid in bed te eindigen (hoe?). Maar het interesseerthem allemaal niets. 'Get a life!'. "What is life?". Hlynurdoet denken aan de eeuwige student in Amerikaansetienerfilms. Maar voor hem verandert alles als eenSpaanse vriendin bij moeder en zoon intrekt. LolaMilagros is een flamenco danseres en staat in vuur envlam. Zo veel passie, daar kan zelfs de norse blik vanHlynur niet tegenop. Hij raakt verliefd en eindigt uitein-delijk in een passionele vrijpartij met de Spaanse. Maardan blijkt dat Lola niet alleen op Hlynur valt, maar ook eenoogje op z'n moeder heeft. '101 Reykjavik' is een ergleuke film, vol droge humor. Engels ondertiteld

F I L M

Passionele nachten met flamenco danseres

The Big Kahuna101 Reykjavik

in samenwerking metvideotheek Sleaze

DV

Dre

leas

es

Peter Keizer

Geen serie uit de jaren '70 of eris de laatste jaren wel een filmnaar gemaakt. De trend iskopiëren; het publiek heeft eenhang naar vroeger. Bijvoorkeur wordt alles daarbijovergoten met een dikke laagspot, want de blik op hetverleden kan niet ironischgenoeg zijn. Ook Starsky enHutch zijn nieuw leven inge-blazen door de geldmachinevan Hollywood. De casting vanBen Stiller en Owen Wilsonvoor de hoofdrollen blijkt eenslimme zet.

Starsky & Hutch, naar de gelijk-namige politieserie, legt de flirtmet de seventies met name in desoundtrack, die louter gevuld ismet discokrakers. Maar ook in deprachtige kostuums, kapsels,zonnebrillen en auto's uit die tijd.Het hele uiterlijk van de film moetde kijker ervan overtuigen in dejaren '70 te zijn beland, maar dat

er wél vanuit een modern pers-pectief naar wordt gekeken.

Een andere aanwijzing hiervoorvormen de acteurs. Starsky enHutch worden gespeeld door BenStiller en Owen Wilson, twee ty-pische komieken van deze tijd:een knappe kop en gladde humordoen bij hen het werk. Ze zien erstoer, schattig èn enigszins klun-gelig uit, een combinatie die hetdoorgaans goed doet bij het pu-bliek.

Regisseur Todd Philips maaktvan deze wetenschap slimgebruik, door van zijn Starsky enHutch niet de rauwe, onver-schrokken kerels te maken diePaul Michael Glaser en DavidSoul in de serie speelden. Stilleren Wilson zijn eerder clowneskeagenten, die door hun hoofdcom-missaris geregeld op het matje

worden ge-roepen.

Bijvoorbeeld wanneer ze, ominformatie los te krijgen, in de ge-vangenis, homo-erotische kunst-jes opvoeren voor een gedeti-neerde. Of als Starsky een paarddoodt terwijl hij de vangst vaneen auto vol drugs verwacht.

Naast de remake van een serie iser nog een geijkte formule die inStarsky & Hutch wordt ingezet,namelijk die van de buddyfilm.Die luidt: zet twee agenten metcontrasterende eigenschappen

tegenover elkaar en laat zesamen een misdrijf oplossen.Starsky is een braaf moeders-kindje dat handelt volgens de let-ter van de wet; Hutchinson wordtaan het begin van de film gear-resteerd tijdens een bankoverval.

'Een under-coveroperatie',bijt hij zijn com-missaris dantoe.

Echt sterkegrappen levertdit verderoverigens nietop, maargelukkig wijktPhilips snel afvan de simpele

tegenstelling om Stiller en Wilsonmaatjes te laten worden. Eénkeer wordt hun harmonie daarnanog verstoord: na weer een inci-dent worden ze uit hun functiegezet en verwijt Hutchinson

Starsky verraad.

In alles is de serie Starsky &Hutch gemaakt tot een film vandeze tijd. Niet alleen krijgen wede seventies door een roze bril tezien, ook wordt, door de komi-sche inslag van het duo Stiller enWilson, de draak gestoken metde oude Starsky en Hutch. Datgebeurt in een vakkundige for-mulefilm die als voornaamstedoel heeft de kassa's te doenrinkelen.Een vervolg kan niet uitblijven.Aan het eind van de film komende oude Starsky en Hutch nogeven opdraven, om de fakkel, inde vorm van Starsky's rode auto,letterlijk over te dragen aan hunjongere broertjes. Feitelijk moetStarsky & Hutch dan nog begin-nen.

Niels Bakker

Starsky & Hutch is te zien inCamera en Pathé.

Eén blik van Matt Whitlock(Denzel Washington) zegt eigen-lijk alles over Out of Time. Ophet moment dat hij zichrealiseert dat hij gruwelijk bela-zerd is en daardoor diep in deproblemen zit, spert hij alleenzijn ogen wijd open. In plaatsvan de blinde paniek waar eennormaal mens last van zou krij-gen, borrelt bij hem de onrustonder de oppervlakte. Hij iscool. Hij regelt het wel.

Out of Time heeft de loomheid vaneen glas rosé op een terras. De

thriller, die in het begin vermomd isals een soort relatiedrama, kabbeltrustig voort. Regisseur CarlFranklin neemt de tijd om allebelangrijke inwoners van het zon-nige Banyan Key, Florida te intro-duceren. Matt Whitlock is de ge-respecteerde politiecommandantvan het stadje. Hij ligt in scheidingmet zijn bloedmooie vrouw (EvaMendes), die voor haar werk alsinspecteur naar Miami is verhuisd.Ondertussen heeft hij een ver-houding met de getrouwde Ann(Sanaa Lathan).

Dan duiken er opeens tweeverkoolde lijken op, verdwijnt485.000 dollar aan drugsgeld enbeseft Whitlock dat al het bewijs-materiaal in zijn richting zal wijzen.Om te voorkomen dat hij alsonschuldige achter de tralies ver-dwijnt, moet hij zijn bijna-ex-vrouween stapje voor blijven bij haaronderzoek naar de moorden èn deFBI te slim af zijn.

Voorspelbare afloop? Zeker.Vervelend? Nee. Bij het jongleer-spel van Whitlock is het namelijkniet de vraag óf, maar hoe hij deballen in de lucht houdt. Devereiste slimmigheidjes en spelle-tjes blufpoker leveren een paaringenieuze scènes op. Zo moetWhitlock in een kamer vol agentenongemerkt een lijst met telefoon-nummers onderscheppen uit defax èn ervoor zorgen dat zijn num-mer op miraculeuze wijze van dielijst verdwijnt. Hoe onmogelijk ditmag klinken, het lukt Whitlock enhet script blijft nog geloofwaardigook.

Bovendien zijn alle ingrediëntenaanwezig voor een aangenaammiddagje studieontwijkend ge-drag: beelden van zonnig Florida,een sidekick (een lijkschouwer)

die zowaar echt grappig is, fijnacteerwerk en een klassieke span-ningsopbouw, waarbij er op heteinde wat wordt geschoten. Eentypische lentefilm. Nee, er valtweinig te zeuren over Out of Time.

Natuurlijk had zo'n thriller zwe-teriger en broeieriger kunnen zijn.Of er hadden brute achtervolgin-gen in kunnen zitten. En zo hadWashington ook helemaal kunnendoordraaien toen bij hem hetkwartje viel. Maar dan was hetaangename, slome sfeertje weggeweest. Out of Time mag dan

geen baanbrekende plotwendin-gen bieden, gelukkig is het ook vrijvan onaangename verrassingen.Voor de liefhebber van films meteen getergde politieagent of hetlome gevoel van een drankje in dezon, is het een rustig avondje uitzonder risico.

Floortje Smit

Out of time draait vanaf 20 mei inPathé.

Out of time loom als een glas rosé op een terras

Remake Starsky & Hutch vakkundige formulefilm

Kevin Spacey, Danny DeVito en Peter Facinelli zijngladde verkopers. De drie hebben een hotelkamer ge-huurd tijdens een congres, om zakenmannen hun val inte lokken. Er staat ze maar een doel voor ogen: een dealsluiten met 'the big kahuna'. Spacey is een gedrevenverkoper die alles op alles zet om de grote vis binnen tehalen. DeVito is een oude rot en is het geklaag van zijncollega meer dan zat. Groentje Facinelli wordt doorSpacey constant onder druk gezet om het belang van dezaak boven zijn christelijke overtuiging te zetten. Maardaar heeft de gereformeerde handelsverkoper veelmoeite mee. 'The Big Kahuna' is een lange dialoogtussen drie acteurs op een hotelkamer. De film doet sneldenken aan 'Tape', dat door de saaie gesprekken weinigboeiend was. Hoewel 'Kahuna' vol geweldig acteerwerkzit, lijken zelfs deze sterren een dergelijke film niet tekunnen redden.

Page 12: SK 2004-05

JORIS WES

MONTREAL - Terwijl inNederland de laatste oranjefanslallend hun weg naar huis vin-den, begint voor overzeeseHollanders het feest pas vormte krijgen. En wel met eenreceptie in het Ritz-CarltonHotel op uitnodiging van deconsul.

Koninginnedag 2004: komt ze ein-delijk naar Groningen, zit ik aande andere kant van de plas.Vergezeld van mijn pasaangekomen en nog bejetlagdemoeder en een nieuwsgierigehuisgenoot sluit ik aan in de langerij genodigden. Want, zoals hetons volk betaamt, laten wij eengratis drank- en vreetfestijn nietzomaar aan ons voorbij gaan. Ditmoet ik meemaken. Voetje voorvoetje schuifelen we voort, netjesonze buurt afwachtend. Wantiedereen is hier gelijk en krijgtenkele seconden 'quality time' vande Nederlandse consul. Evenmaakt een vlaag van lichte paniekzich van mij meester. Hoe leg ikde Franse verstekeling aan mijnzijde uit? Guillaume voelt mijn zor-gen feilloos aan, steekt een armdoor de mijne en zegt: "I'm yourboyfriend". Hij heeft zijn naammee, dat scheelt. Eenmaal binnen laat ik de nieuweindrukken op mij inwerken.

Oranjebitter, kaassoufflées enlauwe bitterballen uit de mag-netron. Vol verwachting staatdeze 65-plus-zaal de consul op tewachten, de drie hoogbejaarde,zwaar gedecoreerde Canadeseoorlogsveteranen op een ere-plaats. Geen Koninginnedag zon-der Wilhelmus, dat, hoe toepas-selijk, op oranje papier wordtuitgedeeld. Dan betreedt eenklein gedrongen ventje het podi-um om van achter zijn kathederhet verzameld volk toe te spreken.Hij heeft namens onsNederlanders in den vreemde deKoningin een telegram gestuurdom haar te condoleren met hetoverlijden van haar moeder. Dezeman spreekt traag, formeel enmonotoon. Ik lijk teruggeslingerdnaar de tijd van Willem Drees. Dituitsluitend blanke gezelschapheeft geen idee hoe Nederland ertegenwoordig bijligt, zo schietdoor mijn hoofd. Ook de magerecatering die ik wat beschaamdaan Guillaume presenteer - alsFransman had hij natuurlijk eenuitgebreid buffet verwacht - doetme denken aan die bekendeanekdote over de koekjestrommelvan To Drees. Het is één van diegrappige toevalligheden van degeschiedenis die menig historischdocent zijn zaal ongeïnte-resseerde studenten voorhoudt

om ze uit hun slaap te houden.

Waarom kreeg Nederland na deTweede Wereldoorlog een groterstuk uit de Marshall-taart danItalië, waar de oorlogsschadebeduidend groter was? EenAmerikaanse delegatie die deschade moest vaststellen kreeg inItalië een dusdanig groot, vanRoomse pracht en praal voorzienonthaal, dat die later dan geplandin Nederland aankwam. En datwas op een zondag. Den Haagzat potdicht, waarop de toenma-lige premier zijn gasten dan maarthuis in de rijtjeswoning liet ver-welkomen, waar de vrouw deshuizes de heren koffie en eenmariakaakje uit de koektrommelserveerde. Een staaltje meester-lijke polderdiplomatie die deAmerikanen er direct van over-tuigde dat dit uitgemergelde landeen extra portie naoorlogse hulpnodig had.

Het koningsgezinde gezelschapwaarin ik mij bevind, lijkt in dievijftig jaar niets veranderd enhoudt krampachtig vast aan eenNederland uit vervlogen tijden.Wat kan het ook anders alseeuwige vreemdeling verstokenvan volk en vaderland? Zomoeten ook de Marokkanen inNederland zich voelen. En terwijl

in het straatbeeldvan Casablancahet naveltruitjet e g e n w o o r d i gdomineert, hou-den de Berbersin Nederland vastaan tradities uiteen voorbij ver-leden. In hethoofd van de im-migrant blijft hetvaderland vooreeuwig zoals heter bij vertrekbijlag.

ArianeKleijwegt

ADVERTENTIES

12N A D R U K

Lauwe bitterballen en de koektrommel van To Drees

STUDENTENCORRESPONDENTEN

Wist je dat wanneer een moppiezich laat doorblaffen door eenkerel uit de Blauwe Engel metchlamydia aan zijn snikkel de kansop overdracht 50% is. Omgekeerdis die kans ongeveer 25%. Wat isde wereld toch heerlijk verdeeld,nietwaar mannen?! Maar wist jeook dat door middel van orale sekszowel mannen als vrouwen eengonorroe-infectie in de keel kun-nen krijgen. Ik vroeg me altijd al afhoe 't kwam dat zoveel vereni-gingsvrouwen altijd zo heeswaren…! Over de doden en soa'smag je geen grappen maken,zeggen vrienden altijd. En ik merkook wel dat als ik over soa's begineen aantal mensen altijd heel stilwordt en maar ergens anders gaatstaan. Zelf kan ik nooit zo goed tegenzulke onwetendheid, en moet 'tjuist wel weten. Daarom ben ikanderhalf jaar geleden toch maardoor de soa-wasstraat gegaan. Ikwilde me testen op Chlamydia,Gonorroe en hoe heet die andereziekte ook al weer……oh, ja…HIV.

Bij de GGD tegenover het AZGkun je gratis en anoniem een HIV-test doen. Gratis was 'ie, maar nietgeheel anoniem. Als je deze ano-nieme test bij de GGD doet, wordtje achternaam vervangen dooreen andere naam. Ik belde deGGD en mijn nieuwe naam wasJoris van der Vliet, en ik vond Jorisvan der Vliet ook best wel lekkerklinken. Op D-Day ging ik naar deGGD en nam plaats in een afge-laden wachtkamer. Iedereen wasnaaiend gespannen, en we zatenallemaal van die tuinbladen te'lezen' om elkaar maar teontwijken. Ik keek een meisje aan;"Kut, had ik daar niet in eendronken bui wat mee gehad! Watdoet ze hier in vredesnaam! Opeen gegeven moment dacht ik alleaanwezige vrouwen wel een keerin m'n mandje te hebben gehad. Ikzat mezelf helemaal gek tedraaien tot de stilte werd verbro-ken door de intercom; "Meneervan der Vliet, balie graag!".Vervolgens stonden alle kerels open liepen richting balie. Tien se-

conden later arriveerden Jasper,Bram, Martijn, Roderick, Frank enJoris van der Vliet bij de balie. "Wat is uw naam?", vroeg dedame achter de balie als eersteaan mij. Ik antwoordde dom eneerlijk; " Joris Wes". Vervolgenszei ze; "Joris Wes, zei je, die zie ikzo gauw niet…….. "Oh nee, kut, ikheet Joris van der Vliet", cor-rigeerde ik met zweet op m'nvoorhoofd. Verbaasd zag ik Bramvan der Vliet opkijken, zoekendnaar een stukje herkenning enbarstte toen in lachen uit tegen deanderen: "Héé Joris Wes, van diecolumn!". In een roes werd laterbloed afgenomen en de uitslagzou binnen een paar dagen be-kend zijn.Na dit debacle had ik alleen nogde test op chlamydia en gonorroete gaan. Ik haastte me naar dewachtkamer van de Soa-poli in hetAZG. Ik zat hier alleen in dewachtkamer, en ik voelde me toenecht wel een kansloze Harrie. Hetleek alsof de hele wereld buitengezond was, en alleen Joris Wes

met een druiper in de wachtkamerzat! Tien minuten later werd ikdoor de dokter opgehaald om meete lopen naar z'n kamer. Hij deedde deur open en daar stond in dehoek van de kamer een engel.Maar dan wel een blonde engelmet hele dikke tieten en een lekkerkontje. De dokter zei; "Joris, dit isMonika, de co-assistente, zij zalde ingreep verrichten". Verder zal ik jullie de genantedetails besparen, maar een wat-

tenstaafje in een semi-stijvepiemel proppen, doet toch echtwel pijn. De uitslag zou een aantaldagen later volgen. Na deze testging ik 3 uur later naar de UB omte studeren. Ik ging gewoonlukraak op de 2e ergens zitten,legde m'n spullen neer en keeknaar mijn blonde voluptueuzebuurvrouw, en ik dacht; "KUT!!!" Ps een aantal dagen later werdJoris van der Vliet APK-goedgekeurd!

Oh nee, KUT! Ik heet Joris van der Vliet