PETE PHILLY’S AGRESSIE | GEDWONGEN UITWISSELINGGROENTJE IN TWEEDE KAMER | TEST JE VOORNEMENS

Moet wiet soms uit de lucht vallen?

Jaar

gang

25

- Jan

uari

2009

2 Groninger Studentenkrant Apart'ja & Cartoon

Apar

t’ja

Door Peter Valkema

Vogelen is een hobby waarbij men vogels zoekt, bekijkt, en determineert: niet echt spannend zou je denken. Vogelaar en student Archeologie Arjan Dwarshuis ziet dat echter echt heel anders. Voor hem betekent vogelen een groot avontuur. ‘Er opent zich een nieuwe wereld voor je.’

Door Aemilia BrokFotografie: Nol Klis

Al vanaf Arjan Dwarshuis (22) zich kan herineren is hij geïnteresseerd in de natuur. Zijn liefde en nieuwsgierigheid voor dieren en vooral vogels heeft geleid tot vele avonturen. Hij reist de hele wereld af op zoek naar nieuwe vogels, waarbij zelf een nieuwe soort ontdekken het mooist zou zijn. Dwarshuis, een vlotte jongen, leidt ons zijn studentenhuis binnen en vraagt of we wat willen drinken. Om direct te grappen: ‘Ik heb je blij gemaakt met een dode mus, want je moet nog even wachten tot het bier is gehaald.’

Leven op water en chipsDwarshuis’ eenvoudige kamer hangt vol met posters en foto’s van vogels. Zijn boekenkast is voor het grootste deel gevuld met reis- en vogelboeken, slechts een klein deel bestaat uit studieboeken. De vogelverzameldrift begon al in de kinderwagen, toen zijn moeder opmerkte dat hij altijd naar bomen zat te kijken. Zijn ouders, die avontuurlijk zijn ingesteld en regelmatig op safari met hem gingen,

enthousiasmeerden Dwarshuis steeds meer voor de natuur. Naarmate hij ouder werd ging hij zelf op pad. Gewapend met een verrekijker, vogelboek en een vogeldagboek trotseert hij hitte, kou, regenwoud en modderpoelen. In zijn vogeldagboek staan allerlei beschrijvingen en opmerkingen opgeschreven. Uitingen zoals ‘Godverdomme,

alweer een Harpij!’ geven weer hoe emotioneel Dwarshuis kan zijn na het spotten van een vogel. Zoals vele studenten heeft ook Dwarshuis weinig geld te besteden en dus is een ticket naar een ander continent al snel te duur. Toch vliegt hij regelmatig de wereld over. Met vijf dollar op zak kan hij prima een week op chips en water leven om toch zijn vogels te kunnen spotten. Dergelijke reizen zijn niet zonder gevaar. Naast ernstige voedselvergiftiging, ondervoeding en onderkoeling horen ook gevaren zoals prikken van insecten zoals een Botfly (een steekvlieg die eitjes onder je huid legt) bij het vogelen. Zo klinkt het toch ineens of vogelen alleen voor avonturiers is. Maar, zo verzekert Dwarshuis, in Nederland kun je ook erg goed vogelen. ‘Er zijn ongeveer 470 vogels gespot in Nederland, dus om ze allemaal te zien ben je nog wel even zoet.’

Vetbolletje en vogelboekIn de tijd dat Dwarshuis niet reist en thuis studeert, bereidt hij zich goed voor op nieuwe reizen. Hij zit

veel achter de computer om reisverhalen te lezen en te schrijven. Ook gaat hij af en toe naar populaire vogelplaatsen om te spotten. Dwarshuis is elke dag met zijn hobby bezig. Als hij een vogel spot waar hij lang naar op zoek was, krijgt hij echt een kick. ‘Ik heb zelfs een keer moeten huilen toen ik na dagen lang zoeken ineens de vogel zag die ik zocht .’ Door verhalen te vertellen hoopt hij mensen te enthousiasmeren voor vogelen. Door een vetbolletje op te hangen prikkelde hij zijn huisgenoten. Die

vragen Dwarshuis nu ook vaak wat voor vogels er bij de bolletjes zitten. Met zijn vele kennis zou hij het geweldig vinden om later reisleider te zijn of een vogelboek te schrijven. ‘Ik wil zeldzame dingen aan mensen kunnen laten zien. Vooral hoe mooi de natuur is en hoe mooi vogels zijn.’

Kijk daar: een vogelaar!

Arjan Dwarshuis: ‘Ik wil zeldzame dingen aan mensen laten zien.’

‘Ik huilde toen ik de vogel spotte die ik zocht’

‘Het spotten van bijzondere vogels geeft echt een kick’

‘Godverdomme, alweer een Harpij’

ColofonDe Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van circa vijfduizend exemplaren die gratis worden verspreid op de RUG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.StichtingsbestuurVoorzitter: Wanda van der Zee (06-14278523), Penningmeester: Daniël Smeding, Acquisitie en PR: Romée Gramende.bestuur@studentenkrant.org

HoofdredactieJesper Verhoef (06-42362986) en Herwin Thole (06-50817155)hoofdredactie@studentenkrant.org

RedactiePersis Bekkering, Aemilia Brok, Laura van Dam, Lise Evers, Roza Freriks, Mariet van Hasselt, Marinke Kerkhoff, Joost Knaap, Carolien Lindeman, Thomas van den Oever, Eva Paré, Rosanne Schepers, Sarah Venema, Elske Woudstra, Wanda van der Zee

FotografieNol Klis, Jan Luursema, Ewoud Rooks, Hanne van der Velde

VormgevingHerwin Thole

MedewerkersGaaike Euwema, Peter Valkema

DrukwerkGrafische Industrie de Marne

CoverfotoNol Klis

Door Peter V

alkema

Het gesprek Groninger Studentenkrant 3

Je hebt studenten die jaren politicologie studeren met als ambitie een zetel in de Tweede Kamer en je hebt studenten die na hun opleiding er min of meer per ongeluk een bemachtigen. Manja Smits is zo’n studente. Zij heeft net haar bachelor Geschiedenis afgerond aan de RUG en zit voor de SP in de Tweede Kamer.

Door Laura van Dam & Sarah Venema

Fotografie: Jan Luursema

Mocht je ooit van plan zijn de Tweede Kamer onveilig te maken bereid je dan goed voor, want dit gebouw kom je niet zomaar binnen. Pas na grondige inspectie van identiteitskaarten, röntgenscans van bezittingen en afname van gevaarlijke objecten wordt toegang tot deze burcht verleend. Het eerste dat opvalt aan de werkdag van een Kamerlid is de onvoorspelbaarheid ervan. Vanwege het aankomende kerstreces is deze hele donderdag vol gepland met spoedvergaderingen. ‘Ze zeiden al dat het een hectische dag werd, maar ik dacht dat het voor mij wel mee zou vallen’, verontschuldigt Manja Smits (23) zich later. In de gemeenschappelijke ruimte van de SP-fractie zijn de vergaderingen in de Plenaire zaal te volgen via een televisie. Zo is te zien hoe Geert Wilders, onderuitgezakt op zijn stoel, bij de stemmingen nonchalant zijn hand opsteekt en hoe de voorzitter af en toe als een schooljuf de Kamerleden moet verzoeken weer op hun plek te gaan zitten.

Op een na jongste KamerlidNa twee uur vergaderen komt Manja Smits opgefokt en vol verontschuldigingen één van de restaurants van het Tweede Kamergebouw binnenlopen. Onder het genot van

een broodje en een kop soep vertelt de jonge politica hoe ze in de Tweede Kamer belandde. ‘Dit is nooit geweest wat ik per se wilde’, vertelt ze lachend. Toch heeft deze fanatieke twintiger al een lange politieke geschiedenis. ‘Toen ik 16 was ben ik lid geworden van de SP. Pim Fortuyn

kwam toen op, en toen ik zag dat iemand mensen zo categorisch wegzette wilde ik me daar tegen uitspreken.’ De keus voor de SP was voor haar geen moeilijke: ‘De toon en de manier van werken van deze partij spraken me eigenlijk meteen aan. De SP is heel actiegericht en erg buitenparlementair actief, in tegenstelling tot de meeste andere partijen.’ Pas in haar studententijd werd Smits echt fanatiek. ‘Ik dacht toen: ik ben student en studenten hebben tijd, dus nu ga ik ook actief worden.’

Al snel werd Smits voorzitter van ROOD, de jongerenorganisatie van de SP, in Groningen en niet veel later werd ze gevraagd de voorzitter van de SP-afdeling in Groningen te worden. ‘Doe even normaal, dacht ik, moet ik daar leiding aan gaan geven? Tweeduizend leden en allemaal mensen die al dertig jaar lid zijn.’ Goede alternatieve kandidaten waren er niet, dus uit plichtsbesef werd de 21-jarige Smits toch voorzitter, wat haar uiteindelijk heel goed afging. Toen ze werd gevraagd voor de Tweede Kamer ging het net zo. Tegenwoordig is Smits woordvoerder Onderwijs voor haar partij, wat betekent dat ze veel door het land reist om scholen te bezoeken en lezingen over onderwijs te geven. ‘Die werkbezoeken vind ik het leukst om te doen, het contact hebben met ‘gewone’ mensen, en het luisteren naar hun problemen.’ Hoewel haar studie Geschiedenis geen vereiste was voor haar baan, komt deze wel regelmatig van pas. ‘Ik leer van de geschiedenis, het is een grote inspiratiebron. Neem bijvoorbeeld de oorlog in Irak. Wij kunnen niet als Westerse wereld even aan de rest van de wereld vertellen hoe het volgens ons allemaal zou moeten gaan. Als je dat in historisch perspectief plaatst dan weet je dat dit altijd tot ellende leidt.’ Met haar 23 jaar is Smits momenteel het op een na jongste Kamerlid. Voor veel medewerkers was dat best even wennen. De eerste keer dat ze de Plenaire zaal binnen wilde lopen werd de toegang haar bijna geweigerd.

Ook in debatten wordt haar leeftijd wel eens gebruikt om haar weg te zetten. ‘Mevrouw Smits weet duidelijk niet waar ze het over heeft, want ze is nog zo jong, wordt wel eens gezegd. Maar dat is gewoon een debattruc’, vertelt ze, terwijl haar telefoon begint te rinkelen. ‘Maar die zouden toch pas om half vier komen?’ vraagt Smits geschrokken. Er is een Nijmeegse havo vier gearriveerd.

Scholieren op bezoekAls enige politieke partij verzorgt de SP met regelmaat rondleidingen voor schoolklassen. In de vergaderzaal van de SP-fractie nemen de leerlingen plaats aan een lange tafel, en gedreven vertelt Smits hoe een werkweek van een Tweede Kamerlid eruit ziet. ‘Dinsdagochtend komt mijn fractie hier bij elkaar. Dan hebben we het over het programma van die week, over wat de belangrijke zaken zijn en wat we daarvan vinden. Na de fractievergadering hebben we het vragenuurtje waarin Kamerleden vragen kunnen stellen aan de ministers en soms aan Jan Peter Balkenende. Dan gaan we stemmen, en daarna begint eigenlijk de rest van je week met debatten en werkbezoeken.’ Als de groep weer vertrekt deelt Smits nog wat SP-goodies uit. Zichtbaar opgelucht dat het er op zit keert ze terug naar haar kantoor. Daar aangekomen vertelt de jonge politica dat ze geen normale studententijd heeft meegemaakt. ‘Ik ben eigenlijk maar een maand student geweest zonder met de SP bezig te zijn geweest. Toen heb ik alleen maar gestapt en een beetje gestudeerd.’ Maar ze is niet altijd alleen maar fanatiek, vertelt ze. ‘Ik ben eigenlijk een heel lui mens. ‘s Ochtends ben ik nooit vooruit te branden, en ik vind het heerlijk om af en toe gewoon soaps te kijken.’ Toch geeft Smits aan gemiddeld zo’n tien uur per dag te werken, ook in het weekend. Het komt regelmatig voor dat ze pas ’s nachts het Tweede Kamergebouw verlaat. ‘Ik las laatst dat het ongezond is om meer dan zestig uur per week te werken. Ach, als je maar blijft eten, dacht ik.’

KamertaaltjeTegen vijven besluit Smits een kijkje te nemen in de Plenaire Zaal waar de hele dag door allerlei kleine debatten plaats vinden. Vanwege het jargon en het technische taalgebruik zijn deze debatten voor buitenstaanders vrijwel onbegrijpelijk. Ook Smits geeft toe nog niet alles even goed te volgen: ‘Ze gebruiken hier echt een eigen taaltje. Er zijn zelfs bepaalde woorden die volgens mij alleen door Tweede

Kamerleden worden gebruikt. Dingen zoals ‘quickscan’, ‘klip-en-klaar’ of ‘iets handen en voeten geven’. In het begin was het debatteren voor deze bevlogen politica nog best lastig. ‘Het kan soms knap frustrerend zijn als er constant beleid wordt gevoerd waar je het totaal niet mee eens bent. Je ziet dingen gebeuren die echt pijn doen en dan moet je heel erg uitkijken dat je wel goed op argumenten blijft discussiëren.’ De werkdag van deze jonge politica duurt vandaag waarschijnlijk tot een uur of twaalf ’s nachts. ‘Ik moet zo nog een column schrijven, ik moet mensen bellen, ik heb nog een etentje met ons onderwijsclubje, ik moet stemmen vanavond, en er zijn nog wel mailtjes en brieven die beantwoord moeten worden’, verzucht Smits. Of ze dit werk voor altijd wil doen weet ze niet. ‘Ik heb mijn ambities niet uitgestippeld, maar ik zie mezelf niet voor altijd als Kamerlid. Misschien wil ik in de toekomst wel weer lokaal actief worden. Maar ik zie sowieso geen leven zonder de SP.’

‘Eigenlijk ben ik een heel lui mens’Manja Smits al op haar 23e in de Tweede Kamer

Manja Smits: ‘Ik zie geen leven zonder de SP.’

‘Ik zie mezelf niet voor altijd als Kamerlid’

‘Door Pim Fortuyn ging ik de politiek in’

Smits legt aan scholieren uit welke werkzaamheden zij verricht.

4 Groninger Studentenkrant Achtergrond & Column Achtergrond

Er is onderzoek gedaan naar twintigers, we blijken ‘geen idealen te hebben’, ‘truttig te zijn’ en ‘in een klein wereldje te leven’. Quatsch! Ik beschouw mijzelf als een gemiddelde twintiger en herken me hier helemaal niet in. Wij zijn niet truttig, lethargisch en apathisch, maar praktisch! Sinds mijn achttiende ben ik de trotse bezitter van een rijbewijs en een vriendin. Elk weekend ga ik naar thuis-thuis om samen met mijn vriendin in de auto van mijn moeder te toeren. En dat Golfje brengt ons in principe overal naar toe. Hoezo een kleine wereld? Op mijn drieëntwintigste ben ik het huis uit gegaan. Tot die tijd werd ik nog lekker vertroeteld door mijn ouders. Mensen willen mij nog wel eens een nestblijver noemen, maar als ik al die tijd zelf mijn was en vaat had moeten doen, was ik natuurlijk nooit zo nominaal door mijn studie heen gestoomd! Ik ben ook maar meteen samen gaan wonen met mijn jeugdliefde. Het scheelt

enorm in de kosten en we bouwen ook meteen een stukje zekerheid in. Ik ben in ieder geval voorzien! Stiekem ben ik bang dat ik nooit iets beters zal kunnen krijgen, maar dat hoeft mijn vriendin natuurlijk niet te weten. Nieuws vergaar ik via internet of de forenzenkrantjes. Nieuws is tegenwoordig nu eenmaal gratis en je bent achterlijk als je voor iets wat gratis is gaat betalen. Achtergrond en

opinie mis ik totaal niet. Net als mijn sinterklaasgedichten pluk in mijn mening, copy/paste, van internet. Vooral met ‘tendentieus, ongefundeerd en nodeloos kwetsend’ gooi ik hoge ogen in de kroeg. Naast de Donald Duck lees ik niets. Dat vind ik echt ontzettende tijdverspilling. Denk je nou werkelijk dat iemand van een sollicitatiecommissie mij zal vragen of ik Dostojevski heb gelezen? Doe niet zo naïef! Mijn vader heeft nog meegedaan aan de Maagdenhuisbezetting. De teleurstelling was groot toen ik er achter kwam dat het hier niet ging om een bordeel met maagden waar mijn vader en zijn maten de boel eens flink hadden bezet! Wat viel die man toen hard van zijn voetstuk. Het bleek dat hij op wilde komen voor zijn rechten en daarom ging demonstreren. Wat een oeverloze exercitie. Zo armoedig ook! Ik vind: als je iets voor elkaar wilt krijgen doe je dat via de officiële en gebaande paden. Gewoon zoals het hoort. Ikzelf heb zo mijn eigen idealen. Al sinds mijn achtste ambieer ik een baan bij een beursgenoteerde onderneming. Zo’n bedrijf waar de kinderopvang en sportschool bij in zitten. Dat is pas ideaal! Gelukkig is alles al bevochten, denk ik als ik mijn vader weer eens hoor oreren over vroeger, en zak nog eens wat verder weg in mijn fauteuil. Kan mijn generatie zich bezig houden met de echt wezenlijke dingen van het leven. Oeh, ik moet trouwens mijn eten voor vanavond alvast even uit de vriezer halen...

Lise Evers

Colu

mn

Gedwongen op uitwisseling

Een jaar lang gedwongen op uitwisseling naar Groningen. Dat overkwam Lusi Hasfiati en Elsa Risfadona uit Indonesië. Sinds augustus 2008 wonen ze naast elkaar in het internationale studentenhuis aan het Albertine Agnesplein.

Door Carolien LindemanFotografie: Jan Luursema

Hasfiati (30) en Risfadona (28) worden in Groningen een jaar lang bijgeschoold in Special Sciences. Beiden zijn op verschillende plekken in Indonesië ambtenaar. Hasfiati, zeker niet groter dan anderhalve meter, zet eerst rustig haar kerudung, een Indonesisch hoofddoekje, af en vertelt dan: ‘Het was heel moeilijk voor me om weg te

gaan uit Indonesië.’ Thuis wachten namelijk haar echtgenoot Harnowo en haar twee kleine kinderen, Titan en Tristan, op haar. Tristan is nog maar drie maar Titan, die al negen is, ‘zei helemaal niks toen ik hem vertelde dat ik bij hem weg zou gaan voor een jaar. Toen ik uiteindelijk vertrok moest hij huilen.’ Een bloedhete kamer verder zit een lotgenote van Hasfiati: Elsa Risfadona. Met een glimlach vertelt ze: ‘Ik mis de hitte in Indonesië, ik wil wel weer eens goed zweten.’ Toch wilde zij aanvankelijk heel graag naar Nederland komen en ze zegt dan ook met een brede glimlach: ‘Ik ben hier omdat ik hier wil zijn!’ Toch zat ook zij in een moeilijke situatie toen ze in augustus naar Nederland kwam, ze was net een maand getrouwd. De verder erg opgetogen kleine

Indonesische vrouw geeft even later met haar ogen teneergeslagen dan ook toe: ‘De helft van de tijd denk ik toch wel: is dit het waard?’ De studie van de twee Indonesische studentes is onderdeel van een speciaal masterprogramma opgezet door NESO: Netherlands Education Support Offices. Dit is opgezet om het Hoger Onderwijs in Nederland te verbeteren door middel van meer uitwisselingen met universiteiten uit het buitenland. De universiteit in Bandung, waar Hasfiati en Risfadona studeren, is één van die uitwisselingsplekken. Aanvankelijk was het niet de bedoeling dat Hasfiati naar Nederland zou komen. Zij zou in Indonesië bijgeschoold worden op twee uur afstand van haar familie. Maar toen haar Engels van goed niveau bleek, stelde haar werkgever haar de keuze: of meedoen met het uitwisselingsproject dat twee jaar duurt, waarvan één jaar in Nederland en één jaar in Indonesië, of helemaal geen nieuwe studie. Hasfiati stelt dan ook dat ‘dit mijn enige kans was op bijscholing, anders had ik niet weer kunnen studeren. Maar begrijp me niet verkeerd: ik ben alsnog heel dankbaar voor deze kans.’ Risfadona had meer keuzevrijheid dan Hasfiati. ‘Ik had na één jaar studie in Indonesië kunnen stoppen om bij mijn echtgenoot te blijven, maar ik had er al zo hard voor gewerkt, dus ben ik toch naar Groningen gekomen.’ Wel geeft ze toe dat ze vaak urenlang met haar kersverse echtgenoot belt als ze eigenlijk moet studeren. Terwijl ze dit zegt kijkt ze een beetje schuldbewust naar haar kamergenote, eveneens

een Indonesische. Maar uiteindelijk draait het bij beide studentes om hetzelfde doel, want ook Risfadona geeft toe: ‘Ik heb dit nodig om mijn toekomst te verbeteren.’

‘Ik denk toch wel: is dit het waard?’

Hasfiati en Risfadona missen hun familie, maar zijn dankbaar voor de kans hier te studeren.

Naast de Donald Duck lees ik niets

Twintigers, een praktische generatie (Advertentie)

Indonesische studentes missen hun thuisland

Groninger Studentenkrant 5Achtergrond

Groningen kent vijftien winkels met boeven achter de toonbank: de coffeeshops. De achterdeur van de wiethandel moet gelega-liseerd worden, vinden coffee-shopeigenaren en de gemeente. ‘Op de camping durf ik niet te zeggen dat ik een coffeeshop heb.’

Door Persis Bekkering & Joost Knaap

Fotografie: Nol KlisTheo Buissink, eigenaar van coffeeshop De Vliegende Hollander, steekt er graag zijn nek voor uit. Softdrugs moeten gelegaliseerd worden, vindt hij. Met zijn vele stunts heeft hij vaak de media gehaald, hij schreef een boek en is altijd bereid te praten over zijn standpunt. Nu is het crimineel om wiet te kweken en aan te voeren, hoewel zonder deze handelingen een coffeeshop niet kan bestaan. Hij verzwijgt het liefst zijn beroep voor de buren op de camping. ‘Dan krijg je direct zo’n stempel opgedrukt. Ik zeg altijd maar dat ik winkelier ben, dat ik pijpjes verkoop.’ Hij is niet de enige die ontevreden is over het gedoogbeleid.

BankloosDe laatste tijd is het softdrugsbeleid veel in het nieuws geweest. Amsterdam kondigde aan dat tientallen coffeeshops in de hoofdstad hun deuren moeten sluiten en burgemeesters in grensregio’s willen er helemaal vanaf. In november kwamen burgemeesters bijeen in Almere op de wiettop, waar ze pleitten voor regulering van de aanvoer van softdrugs. In 1976 deed het zogenaamde gedoogbeleid, vastgesteld in de Opiumwet, zijn intrede. Cannabis is volgens deze wet in principe verboden, maar bezit ervan in beperkte hoeveelheid wordt door de vingers gezien. De verkoop van wiet tot vijf gram per persoon per dag wordt gedoogd en coffeeshops mogen vijfhonderd gram wiet in hun winkel hebben. Het huidige beleid houdt dus in dat de spreekwoordelijke voordeur legaal is, maar de achterdeur crimineel. Want hoe komen de cannabisverkopers aan hun koopwaar? Dat kan niet anders dan op illegale wijze. Dat het een gevoelig onderwerp is voor coffeeshopeigenaren, ook in Groningen, blijkt al snel. Coffeeshop de Metamorphose stemt pas na enig aandringen

in met een interview en het personeel van andere coffeeshops wil helemaal niet reageren. De bedrijfsleider van de Metamorphose vindt het beleid zoals het nu is ‘gewoon slecht’. Zijn zaak houdt zich volgens hem keurig aan de regels wat betreft drugsvoorraad en de minimumleeftijd. Hij begrijpt niet waarom hij in de criminele hoek wordt geduwd. Deze terughoudendheid naar de pers geldt niet voor De Vliegende Hollander. Een prikbord naast de ingang hangt vol met krantenknipsels uit landelijke en regionale kranten. De coffeeshop verkeert momenteel in zwaar weer. De SNS-bank heeft laten weten de zaak niet meer als klant te willen. De rechter heeft onlangs een uitspraak gedaan in het voordeel van de bank, met als argument dat de coffeeshop ook nog een rekening heeft bij de Postbank. Eigenaar Buissink is het niet eens met de beslissing. ‘Ik vind dat ze de rekening pas kunnen opzeggen wanneer iemand zich vervelend gedraagt in hun kantoor. Als ik daar bijvoorbeeld met veel geschreeuw binnen zou komen met m’n piemel uit m’n broek, dan zou ik het wel begrijpen.’ Het hoger beroep van de zaak speelt op twintig januari.

Dertig jaar strijden voor openheidBuissink is dagelijks illegaal bezig maar hij ziet er niet uit als een zware jongen. Geen piercings of tatoeages, maar keurig geknipt en met bril. Een foto van zijn zoon staat op zijn bureau. Desondanks werd hij in de rechtbank anders afgeschilderd. ‘Ze zeiden: “Buissink is een boef, weliswaar een nette boef, maar een boef. En criminelen willen we niet”.’ De Groninger voert al ruim dertig jaar actie voor

volledige legalisatie van softdrugs. In 1975 organiseerde hij zijn eerste demonstratie op het Binnenhof. Een poging de Groningse coffeeshops te verenigen in een coffeeshopoverleg mislukte. ‘Het werd al snel een club waar maar wat gepraat werd. Echt harde afspraken werden niet gemaakt. Iedereen gaat voor zichzelf, helaas.’ De vijftiger ziet alleen maar voordelen van legalisatie van softdrugs: ‘dat gedoe met de banken’ zal afgelopen zijn, het is het beste voor de criminaliteit en ook de prijzen zullen lager worden.

Dat de coffeeshops hierdoor inkomsten mislopen, dat moet dan maar. Buissink: ‘Ik blijf strijden voor openheid.’ Buissink vindt de huidige commotie rond coffeeshops vreemd omdat deze ondernemingen zich over het algemeen erg rustig houden. ‘Er is geen branche die zo goed gecontroleerd wordt.’ Hij is zich er sterk van bewust dat hij iedere dag de wet overtreedt: ‘Ik ben iedere dag crimineel bezig, ik moet altijd oppassen.’ Alhoewel hij goed contact heeft met de politie is hij toch een beetje ‘de luis in de pels’ en zal de politie erg haar best doen hem ergens op te betrappen. Desondanks is het beleid er niet op gericht de toeleveranciers te pakken. ‘Het is een erg laag opsporingsbeleid.’ Regulering zal er volgens de eigenaar voor zorgen dat het gedoe rond ‘de achterdeur’ voorbij is. Als voorbeeld geeft hij het verhaal dat een leverancier op straat werd aangesproken door een agent, niet antwoordde, en snel de Vliegende Hollander in liep. De agent kwam achter hem aan en vroeg waarom hij doorliep. De leverancier haalde het pakketje wiet uit zijn tas en zei: ‘Nou, hierom!’

Blowende jufDe laatste tien jaar is de overheid ertoe geneigd strenger op te treden tegen softdruggebruik, in plaats van de problemen rond de achterdeur op te lossen. Een van de dingen die het kabinet hard wil aanpakken, is de overlast die de wietverkoop veroorzaakt. Een rondgang langs de buurtgenoten van drie willekeurige coffeeshops – de Metamorphose, Reykjavik en de Vliegende Hollander – levert echter nauwelijks klachten op. ‘Het zijn hele fijne buren’, zegt meneer Barlinckhoff van Huishoudwinkel De Klomp, buurman van de Reykjavik. ‘Nette mensen zoals wij’. Een praatgrage buurvrouw van de Metamorphose, die anoniem wil blijven, vreest vooral voor de slechte invloed op de kinderen van de nabijgelegen basisschool. ‘Er zitten wel eens leerkrachten op het terras buiten werktijd te blowen.’ Maar hoewel ze de klanten niet voor

het uitkiezen hebben, is het een ‘nette coffeeshop’. ‘Met de eigenaren valt te praten’, voegt de buurvrouw toe. Ook Buissink weet niet waar de nadruk op overlastbestrijding vandaan komt, want volgens hem houdt het personeel dat goed in de gaten. ‘Je bent verantwoordelijk voor het gebied tot twintig meter om je shop heen. Dus als er mensen op de stoep vervelend doen, spreek je hen daarop aan. En door de strenge controle van de gemeente kijk je wel uit met overtredingen’, beweert de ondernemer.

Burgemeester Jacques Wallage laat bij monde van zijn persvoorlichter weten hij het het eens is met het huidige beleid rond coffeeshops, alleen niet wat de ‘achterdeur’ betreft. ‘Ik zou de kweek van wiet en het aanleveren van softdrugs aan coffeeshops ook willen reguleren’, aldus de burgemeester.

Glorie voor De GloryOok de jongerenafdeling van D66, de Jonge Democraten (JD), windt zich op over het ‘kromme beleid’ van het kabinet. ‘We zijn het niet eens met de betuttelende maatregelen van de overheid om de verkoop van softdrugs te verminderen’, zegt voorzitter Chris-Jan Kamminga. ‘Coffeeshops zijn goed voor de vrijheid van de samenleving en voor de veiligheid van de gebruiker.’ Vlak voor de kerstvakantie hield de jongerenorganisatie daarom een ludieke actie: de verkiezing van de beste coffeeshop van Groningen van 2008. Zij testten of een coffeeshop zich aan de regels houdt, netjes is en of het personeel bekwaam is. Winnaar werd De Glory in de Steentilstraat. De prijs was een bos bloemen voor de eigenaar en een plakkaat. ‘Het moet een begerenswaardige, prestigieuze prijs worden’, vertelt Kamminga. Met deze actie willen ze op een leuke manier een tegenwicht bieden

aan de toenemende beperkingen die het kabinet aan coffeeshops stelt. De partij is voor legalisering van softdrugs. In het kabinet bestaat er min of meer een patstelling tussen de partijen: het CDA wil het liefst van coffeeshops af, de PvdA is voor legalisering. Hoe dan ook, het huidige halfslachtige beleid is geen oplossing volgens de coffeeshophouders in Groningen, de JD en de burgemeester. Er moet meer vrijheid voor de achterdeur komen. Of, in de woorden van een 18-jarige klant van de Vliegende Hollander: ‘Moet de wiet uit de lucht komen vallen of zo?’

‘Ik ben iedere dag crimineel bezig’Grote ontevredenheid over softdrugsbeleid

‘Coffeeshops zijn goed voor de vrijheid’

Ben jij perfect?

NEE

Ga je vaak uit?

VOORNEMEN: Thee drinken met je moeder is geen

uitgaan, ga eens aan de verdovende middelen! Je

bent niet je hele leven jong, dus geniet van je studenten tijd. Bier, wodka of wijn, ’t is

allen prachtig en fijn.

NEEHaal jij je tentamens?

JA Heb je een sociaal leven?

NEE

VOORNEMEN: Laat die tentamens voor wat ze zijn, jij hebt wat soggen in te halen! Plug een bierinfuus in en ga aan de bar zitten in de Blauwe

Engel. Wacht tot een uurtje of zes, kijk

gewillig om je heen en geef rondjes. Succes

gegarandeerd!

JA

VOORNEMEN: Misschien bestaan

er toch wel perfecte mensen! Verhuis naar Amerika en verdien

bakken met geld met jouw succesverhaal!

Publiceer een autobiografie, geef cursussen, knuffel

vreemden en help zo je shabby medemens zichzelf bij elkaar te rapen. Yes we can!

NEE

Doe jij je best voor je studie?

VOORNEMEN:Doe deze testen verbeter je

leven!

NEE JA

Vind je je studie

leuk?

Ben je van plan dit ooit

te doen?

NEE

NEE

JA

JA

VOORNEMEN: Studeren is duidelijk niet voor jou

weggelegd. Stop er mee en denk groter. Swaffel jezelf naar

binnen bij een groot bedrijf. Of is de vrouwenhandel in

Thailand meer iets voor jou?Echt? NEE

JA

VOORNEMEN: Oef, 2009 wordt voor

jou een uitdaging. Schaf een Nintendo

Braintrainer aan, flirt met de docent, ontmoet een tutor

in de Blauwe Engel of ga over

op de ouderwetse spiekbriefjes.

Geen succes? Ga dan fulltime aan

de slag bij de buurtsuper en spaar voor een wereldreis, no worries mate!

VOORNEMEN: Maak een afspraak met de studieadviseur!

Studeren moet wel leuk blijven,

misschien tijd voor een switch? Neem

eens een flinke borrel, dat brengt de

beste ideeen naar boven!

Sport jij?

VOORNEMEN: Laat 2009 lekker op je af komen,

iedereen heeft wel eens een dipje. Er zijn geen redenen tot drastische maatregelen,

jij komt er wel!

JA

Samengesteld door Rosanne Schepers, Sarah Venema en

Wanda van der Zee

JA

VOORNEMEN: Niemand is perfect. Een beetje meer zelfreflectie zou niet misstaan. Sport jij bijvoorbeeld

drie keer per week? En eet je twee stuks fruit per dag? Of wanneer ben jij voor het laatst spontaan bij je oma op visite geweest? Overdenk je daden van

het afgelopen jaar nog maar goed, want jij hebt vast wel een verbeterpuntje.

JA Drink je regelmatig? JA Rook je? JA

VOORNEMEN: Blijf dapper weerstand bieden aan de gezondheidsterreur. Drank is sociale smeerolie. Roken mag nog bijna overal, dus

waarom zou je luisteren naar Klink?

NEE NEE

Ben je aan de drugs? Heb je seks?NEE

JA

VOORNEMEN: Kijk eens in de spiegel, als de wietlucht je dit niet belemmert. Wil

je jezelf werkelijk elke avond in slaap blowen?

Oké, hasjrokers zijn geen onruststokers, maar gezellig

is anders. Stap over op drank, toch eigenlijk veel

lekkerder?

NEE

VOORNEMEN: Ga eens naar de kapper of overweeg een

metamorfose, want hier gaat toch iets mis. Je gaat veel uit en je drinkt veel, maar toch

lukt het je niet om in bed wat te beleven. Als het niet aan je uiterlijk ligt zou het ook aan je openingszinnen kunnen

liggen. Een cursus versieren is een mogelijkheid, want ‘ken ik jou niet ergens van’ kan echt

niet meer in 2009!

JA

Heb je genoeg seks?

OP HET MOMENT NIET

Denk je er veel aan?

NEE JA

Belemmerd het je dagelijks functioneren?

JA

VOORNEMEN: Sla moeders wijze raad

niet langer in de wind en minder je

alcolholconsumptie! Heb je enig idee

hoeveel hersencel-len jij doodt op zo’n

nachtje stappen? Als je leuke vrien-

den hebt zou je het met een colaatje ook naar je zin

moeten hebben. Zo niet, sla dan eens een nachtje stap-pen over en rust eens lekker uit.

VOORNEMEN: Dosering is voor jou het toverwoord. Genieten is prima, maar

het wordt voor jou tijd om te minderen. Verwissel de Blauwe Engel eens voor de UB of de collegebanken. En een

appelsapje in plaats van een pilsje kan ook heel verhelderend zijn. Dus stop met het verdoven van die hersens en

gebruik ze in 2009.

JA

NEE

Heb je een relatie? JA

VOORNEMEN: Je hebt een relatie, maar bent niet

tevreden met je seksleven. Ben jij wel het type voor een

bankhang relatie? Aan je uitgangsgedrag te zien niet. Overdenk je relatie nog eens goed. Je bent nu nog veel te jong voor al die vastigheid.

Leve de Blauwe Engel.

VOORNEMEN:Doe deze testen verbeter je

leven!

VOORNEMEN: Work that bottom! Ga sporten, goed voor

de endorfine, en je gaat er fantastisch uitzien. Dan komt het helemaal goed met jou!

NEE

NEE

NEE

Mijn tante

is de zuinigste

vrouw die ik ken. Op

k e r s t a v o n d kookte ik voor

mijn familie. Ik had een originieel

d r i e g a n g e n m e n u gekozen uit de Allerhande,

net als vijf miljoen andere Nederlanders. Truffelpaté vooraf,

gekonfijte ui met varkenshaasjes gerold in ham als hoofdgerecht en

cheesecake met cranberrysaus toe. Het klinkt je misschien wel bekend in de oren.

Nadat ik bij de groenteboer en de slager was geweest, de benodigde Excellent-producten van de

Albert Heijn waren uitverkocht, ging ik aan de slag. Mijn tante zou zich ontfermen over de kerstverlichting.

Drie al opgebrande waxinelichtjes waarvan alleen de lont nog over was probeerde zij aan te steken. ‘Ik

brand de kaarsen totdat zij helemaal op zijn, anders vind ik het zo zonde.’ Zo gezegd, zo gedaan. De kaarsjes gingen

echter niet aan. De kaars was op. ‘Zonde van de lucifer.’

Na het eten ruimden we samen af. Een van de kinderen had haar eten niet helemaal opgegeten dus gooide ik dat weg.

‘Wacht, wacht, dit kan je toch niet zomaar weggooien!’ Mijn tante doorzocht de boel nauwkeurig om te kijken of er nog stukjes vlees in

zat om eruit te pikken en op te eten. Of ze nog honger had, vraag ik me af.Met Oud & Nieuw had mijn oom oliebollen gekocht. Ze waren niet te eten, waarop

mijn tante tegen haar kinderen zei: ‘Eten jullie alsjeblieft die olliebollen op, anders moet papa ze eten.’ Arme papa, de oliebollen weggooien was duidelijk geen optie.

Mar

iet v

an H

asse

lt

Colum

n - Z

uini

g

8 Groninger Studentenkrant

Sport & Cultuur

Er is geen groter en fascinerender eerbetoon aan de vrouw te zien dan de kunstwerken van de Victoriaanse schilder J.W. Waterhouse. Zijn grootste retrospectief ooit (Betoverd door vrouwen) is op dit moment te zien in het Groninger Museum.

Door Persis BekkeringFotografie: Jan Luursema

De schilder J.W. Waterhouse (1849-1917) is in Engeland beroemd en nog steeds geliefd, maar voor Groningers, zoals uit een rondvraag onder studenten blijkt, zal de expositie in het Groninger Museum een eerste ervaring met de pre-Rafaëliet zijn. Ondanks zijn onbekendheid in het Noorden kan hij niet onbemind blijven, voor wie de indrukwekkende overzichtstentoonstelling heeft bezocht.

Subtiele heksenZijn schilderijen en – in mindere mate – zijn tekeningen laten je verlangen naar een andere wereld, sprookjesachtig en mythisch, waarin de vrouwen puur, mooi en mysterieus zijn. Ze lachen niet, ze poseren niet, want ze staan midden in hun magische wereld. Waterhouse werd geïnspireerd door de mythologie van de Oudheid, maar ook door Engelse

poëzie van Tennyson en Keats. De magische cirkel (1886) laat bijvoorbeeld een heks zien in Grieks gewaad die bezig is een ritueel uit te voeren, dat Keltisch aandoet. Een ketel met een vreemdkleurig drankje borrelt terwijl de vrouw een cirkel

om zich heen trekt, die de grond doet oplichten. Wie heksen associeert met puntneuzen en piekhaar kijkt vreemd op, want de vrouw is beeldschoon. Ook de twee schilderijen over Circe, de heks die Odysseus en zijn vrienden betoverde, zijn eerder prachtig dan afschrikwekkend. De kunstenaar schildert subtiel, maar de dramatiek van het verhaal komt sterk over.

Eindeloos gekrasNiet alleen de zo benadrukte schoonheid van vrouwen

maakt de tentoonstelling de moeite waard. Opvallend is de compositie van ieder werk, die niet voor de hand ligt. Waterhouse schilderde soms wel twaalf keer over de verf heen, ook als die nog nat was. Dit zorgt voor een brokkelig effect. Het lijkt erop dat de Engelsman heeft gezwoegd en getobd tot hij het juiste resultaat bereikte. Dit blijkt ook uit zijn eveneens tentoongestelde schetsboeken, die gekenmerkt worden door eindeloos gekras van zijn potlood. Een tekenend voorbeeld is Dolce far Niente (1879). Een jonge vrouw ligt languit op een kleed. De titel betekent ‘heerlijk nietsdoen’, en uit alles blijkt de loomheid van het tafereel. Wat de compositie bijzonder maakt is dat het middelpunt van het doek wit is: een praktisch lege, gepleisterde muur. De vrouw is lager geplaatst. Ook in De heilige Eulalia (1885) is dit het geval: de aandacht wordt getrokken naar de besneeuwde, lege straat in het midden van het doek, terwijl de gekruisigde Eulalia dood onderaan het doek ligt.

Kitsch en salonfähigHelaas is de belichting van de museumzalen niet altijd optimaal. Met name in de eerste zaal zijn de enorme doeken niet in zijn geheel zichtbaar, omdat het licht op de olieverf reflecteert. Dit is jammer. Een andere kanttekening bij de tentoonstelling betreft de kunstwerken zelf. Sommige schilderijen zijn bijna kitsch, zoals Cleopatra (1888), dat schittert van het goud. En voor liefhebbers van de gelijktijdige avant-gardistische stromingen, zoals het kubisme en het dadaïsme, is Waterhouse wel erg salonfähig, met zijn Romantische ideeën en Neoclassisistische thema’s. Toch zijn de ontwikkelingen in de kunst van het einde van de negentiende eeuw al wel te bespeuren in zijn werken. Zijn toets is grover dan zijn tijdgenoot Alma-Tadema, en vooral de vrij slordige achtergronden verraden impressionistische invloeden. Zijn onorthodoxe composities waren ook opzienbarend voor zijn tijdgenoten. Uit alles blijkt zijn passie voor schoonheid. Op die grond wees hij ook de opkomende avant-garde af: het ontbrak die stroming aan esthetische pracht. De schetsen en studies tonen aan dat Waterhouse bijzonder veel aandacht schonk aan de gezichten van de dames, en die zijn dan ook nagenoeg volmaakt. Voor de tentoonstelling Betoverd door Vrouwen kom je ogen te kort.

Sommige schilderijen zijn bijna kitsch

De vele vrouwen van Waterhouse

Groningen is een sportstad bij uitstek, met verschillende professionele clubs die goed meedoen op nationaal én internationaal niveau. Hoe staan FC Groningen, Hanzevast Capitals, Lycurgus, Nic./Alfa-college ervoor halverwege het seizoen? Een terugblik op de eerste helft van de competitie.

Door Elske Woudstra

FC GroningenFC Groningen begint goed aan de competitie. Heel goed zelfs. De ploeg lijdt pas in de zesde wedstrijd zijn eerste verlies, tegen Ajax. De volgende wedstrijd wordt weer met ruime cijfers gewonnen en Groningen beleeft haar beste competitiestart ooit. Met zestien

punten uit zeven wedstrijden staat de ploeg van Ron Jans eind oktober trots bovenaan de ranglijst van de Eredivisie. Na dit voortreffelijke begin volgen een gelijkspel en een nederlaag, maar Groningen herpakt zich. De ploeg wint in de

competitie weer twee keer met ruime cijfers en ook de tweede bekerwedstrijd tegen Telstar wordt gewonnen met 3-0. Daarna komt FC Groningen in zwaar weer. Er volgen vier nederlagen op rij, tegen Willem II, AZ, PSV en FC Twente, waardoor de ploeg keldert op de ranglijst. ‘Groningen is de weg kwijt’ kopt het Dagblad van het Noorden.

Niet alleen de prestatie binnen de lijnen vallen tegen, ook buiten de lijnen is het één en ander voorgevallen. Trainer Ron Jans zet de spelers Powel en Meerdink uit de selectie van het eerste elftal omdat ze volgens hem te weinig gemotiveerd zijn. Van een echte crisis lijkt na de slechte serie vooralsnog geen sprake, de positie van Jans is nog niet openlijk ter discussie gesteld. De meeste fans staan achter hem en ook Jans zelf reageert rustig, hoewel er ook plaats is voor enige zelfkritiek na de verloren wedstrijd tegen FC Twente: ‘We verloren nu uiteindelijk met 4-1, dat reken ik mezelf als coach ook aan’. FC Groningen herstelt zich in de uitwedstrijd tegen Roda JC en wint eindelijk weer, ondanks de volle ziekenboeg waar de Groningers mee kampen. Spits Marcus Berg breekt aan het eind van het jaar nog even een record, door als eerste speler van de club vier keer te scoren in één eredivisiewedstrijd. De beladen wedstrijd tegen Heerenveen gaat ondanks goed spel in de blessuretijd verloren. Tijdens de korte winterstop, waarin een trainingskamp in Marbella op het programma staat, kan de selectie zich voorbereiden op de tweede seizoenshelft. In de beker wacht een uitwedstrijd tegen NAC en in de competitie staan onder andere wedstrijden tegen Ajax, NEC en PSV op het programma. Clubs die het tot nu toe goed doen in de competitie.

Hanzevast CapitalsDe basketballers van Hanzevast Capitals beginnen, na een faillissement en doorstart in juni, hun seizoen met een compleet nieuw team. Trainer Marco van den Berg zegt met zijn ploeg bij de eerst vier te willen eindigen in de competitie. In de eerste wedstrijden zijn de resultaten

wisselvallig, winst en verlies volgen elkaar op. Daarna volgt een goede serie, met maar liefst vijf winstpartijen op rij. Van den Berg is tevreden over zijn ploeg. ‘De ontwikkeling loopt goed, we kunnen en zullen nog behoorlijk beter worden’ zegt hij in het Dagblad van het Noorden. Naast het feit dat Capitals het op sportief gebied goed doet, is er ook een nieuwe hoofdsponsor aangetrokken, waardoor de club de komende drie jaar financieel meer zekerheid heeft. Toch kent Capitals ook haar mindere momenten. Guard Rogier Jansen wordt het veld uitgestuurd na een diskwalificerende fout. De club neemt dit geval hoog op en straft de speler op ongebruikelijke

manier: Jansen moet zich inzetten voor het scholentoernooi dat Capitals in februari organiseert. Daarnaast verlaat Zoran Krstanovic Groningen. De center die tijdens de voorbereiding nog erg goed was, voelt zich niet thuis in het Noorden en vertrekt naar zijn vaderland Servië. Na vijf keer te hebben gewonnen, wisselen in de volgende wedstrijden winst en verlies elkaar af. Desalniettemin draait Capitals bovenin de competitie mee en sluit het haar jaar af met een tweede plaats in de FEB-competitie. Veel tijd om uit te rusten krijgen de basketballers niet: de volgende competitiewedstrijd staat begin januari alweer op het programma.

LycurgusLycurgus volleybalt niet alleen in de Nederlandse competitie, maar doet ook mee in Europa. Na een stroef begin, draait de ploeg in de competitie op volle toeren. Na acht speelrondes is Lycur-gus eind oktober terug te vinden op de tweede plaats. In de Eu-

ropese beker wordt de ploeg in november al in de tweede speelronde uitgeschakeld door het Spaanse Teruel. Aan het eind van het jaar krijgt Lycurgus het moeilijker. Trainer Gerard Smit wijst op RTV Noord de oorzaken aan: ‘We zitten fysiek in een wat zwaardere periode. Zes van de negen mensen die wij hebben, hebben een volledige baan en moeten daarnaast dus vier keer in de week trainen. Met dan ook nog de Europacup en andere toestanden. De energie loopt een beetje weg’. De uitverkiezing van Lycurgus tot sportploeg van jaar op het Groninger sportgala is dan ook een leuke opsteker. Ondanks de moeilijke periode houdt Lycurgus de gedeelde tweede plaats vast.

Nic./Alfa-collegeDe competitie voor korfbalvereniging Nic./Alfa-college begint pas eind november. Trainier Kees Vlietstra denkt dat zijn team wel bij de eerste vier kan eindigen, om op

die manier door te gaan naar de kruisfinales. Vooralsnog slaagt Nic. er met moeite in deze doelstelling in zicht te houden. De ploeg staat eind 2008 in de competitie op een vijfde plaats in de Lotto Korfbal League.

Groningse sportploegen op koers

Spits Marcus Berg breekt een record

Cultuur Groninger Studentenkrant 9

(Advertenties)

Samen met Perquisite heeft Pete Philly twee succesvolle albums uitgebracht en hun tour door Nederland trok een erg breed publiek. Tot het genoegen van de artiest. ‘Als het alleen maar gillende meisjes zijn, dan hoeft het voor mij niet.’

Door Sarah VenemaFotografie: Jan Luursema

Als vijfjarige Pieter Philip, wonend op Aruba, wilde hij per se de plaat Thriller van Michael Jackson. Gewoon om erop te dansen. Eigenlijk is Pete Philly zijn hele leven al met muziek bezig, vertelt hij. Dat hij uiteindelijk bij hiphop uitgekomen is lijkt voor hem een logische keuze. ‘Ik heb affiniteit met vrijwel alle vormen van zwarte cultuur. En het past gewoon bij me. Ik ben een spreker en ik ben een ritmisch iemand.’ Toch is al vaak opgemerkt dat deze artiest niet in het stereotype plaatje van de rapwereld past. In zijn liedjes wordt bijvoorbeeld weinig gescholden en in de videoclips zijn verdacht weinig halfnaakte figurantes te bekennen. Dat hij opgemerkt wordt als lieverdje van de hiphop ergert de artiest. ‘Ik heb het gevoel dat wij als Pete Philly & Perquisite

een linkse, cultureel verantwoorde hoek in worden geduwd. Maar hiphop heeft te maken met het uiten van agressie. Ik heb ook agressie, maar ik uit het anders. En ik scheld ook!’ Als later zijn telefoon gaat blijkt Pete Philly toch wat gangstertrekjes te hebben. ‘Mañana afterparty, kom met je chick! Ja, ik heb die feature gecheckt, was echt dope’, verkondigt hij enthousiast aan zijn vriend.

Toch is ook aan het publiek te merken dat dit duo geen standaard hiphop maakt. De zaal is niet alleen gevuld met capuchondragende hiphopfans, maar bestaat juist uit veel verschillende soorten mensen. Van veertigers tot studenten en van hiphoppers tot pubermeisjes. ‘Ik moest eerst erg wennen aan al die gillende meisjes die vooraan staan, maar nu weet ik dat het een onderdeel van het publiek is. Als het alleen maar gillende meisjes waren, dan hoefde het voor mij niet’, vertelt de zanger. In het buitenland zijn de zalen wel gevuld met hiphopfans, met als resultaat heel andere shows. ‘Als ik daar een freestyle drop dan gaan ze helemaal los, terwijl je in Nederland toch mensen hebt die niet direct dat referentiekader hebben. Die vinden het vooral leuk wanneer Time Flies komt.’ Bij freestylen noemt het publiek twee ‘topics’ waarover Pete Philly vervolgens gaat rappen. ‘Mensen zeggen heel vaak seks, wiet, drugs, alcohol, hun lokale stad, hun lokale voetbalclub,

of iets heel politiek corrects: de situatie in Oeganda nu.’ De tekstdichter heeft liever wat originelere onderwerpen om op los te gaan. Linedancen bijvoorbeeld, zoals een meisje uit Eindhoven laatst riep. Dat leverde een originele freestyle op. ‘Freestyles zorgen ervoor dat je soms op plekken komt waar je normaal gesproken niet komt, omdat je het op een heel onbewust niveau doet.’ Daarom wil de rapper ze in de toekomst ook vaker gaan gebruiken. Over wat de toekomst verder nog gaat brengen heeft de artiest geen duidelijk beeld. ‘Ik weet nog niet met wat voor artiesten ik bijvoorbeeld zou willen werken, want al mijn helden van vroeger maken tegenwoordig best wel kutmuziek’. Wel denkt hij dat er vooral veel kansen en mogelijkheden in het buitenland liggen. ‘Zowel voor Perq als voor mij.’ Of het duo voor altijd deze samenstelling houdt wil Pete Philly niet zeggen. ‘Maar we zullen altijd Pete Philly & Perquisite blijven’.

‘Ik heb ook agressie’Pete Philly wil niet het lieverdje van de hiphop zijn

‘Al mijn helden van vroeger maken nu kutmuziek’

Pete Philly rapt er op los tijdens een optreden op 5 december in de Oosterpoort in Groningen

Over de liefde - Doeschka MeijsingDoor Persis Bekkering

Bijna een jaar na verschijning is Over de liefde van Doeschka Meijsing nog steeds een bestseller. Verschillende critici noemden het in hun ‘Beste-boeken-van-2008’-lijstje hun nummer één. Voorts werd het boek onlangs bekroond met de AKO-literatuurprijs. Al dat eerbetoon is enerzijds begrijpelijk maar anderzijds valt over dit ‘mopperboek’ – zoals het wel bestempeld is, door het zeurende karak-ter van de hoofdpersoon – ook veel te klagen. De hoofdpersoon, Philippa ‘Pip’ van der Steur, wordt door haar geliefde Jula verlaten voor een man, en daarmee komt een einde aan haar derde relatie. Ze gaat op zoek naar de oorzaak van deze breuk. Waar ging het fout? Ondertussen loopt ze een schedelbasisfractuur op, belandt in het ziekenhuis met een gat in haar schedel én haar herinneringen, rijdt met haar broers naar Italië naar hun vroegere zomerhuis – dit alles doorspekt met herinneringen, rouw, zelfmedelijden, spot en humor. De verhaalontwikkeling zelf is schokkerig, gebeurtenissen worden niet evenwichtig besproken en sommige daarvan lijken volstrekt overbodig. Autobiografisch schrijven is nu eenmaal moeilijk, want geen enkel levensverhaal is werkelijk samenhangend en begrijpelijk. Maar waren al die oeverloze discussies tussen de drie oudere mannen en hun zusje nu werkelijk nodig? De pretentieuze titel suggereert bovendien een essayistische, filosofische verhandeling over de liefde en ook daar wordt vrij weinig aandacht aan besteedt. Aan homoseksualiteit wel, dat wordt bitter bekritiseerd. ‘Gelijkgeslachtelijke liefde was een gehonoreerde afwijking, geen kwaad woord erover, ieder zijn eigen voorkeur, maar het was (...) een verschijnsel zonder nut.’ Wat maakt het boek dan wel zo’n genot om te lezen? De scherpe humor, het virtuoze taalgebruik -‘Ik heb me niet verraden, ik heb me gedragen als dat wat ik het allerliefste op de hele wereld zou willen zijn, een half-onverschillige.’- en de intensiteit van gevoelens die het autobiografische karakter onderstrepen slepen je mee, zuigen je op. Meijsing weet zeer geslaagd haar emoties in woorden uit te drukken en laat je zo de wereld anders bezien. Het boek is geen magnum opus, geen ode aan de liefde of een grondige doorvorsing van haar wezen. Wel is het goed geschreven wat stijl betreft, maar technisch gezien gebrekkig. maar technisch gezien gebrekkig.

Kings of Leon - Only by the nightDoor Eva Paré

Met dit nieuwe, vierde album zijn de Kings Of Leon in één klap bekend geworden bij het grote publiek. Voorgaande albums waren

voornamelijk bekend onder liefhebbers van garage rock, maar dankzij Only By The Night hebben de Kings Of Leon een compleet andere sound afgeleverd die bij de massa meer dan in de smaak valt. De eerste single van het album, Sex On Fire, beklom de hitlijsten en hun tweede single, Use Somebody, is ook hard op weg harten te veroveren. Het recente succes van de band is het logische gevolg van jarenlang hard aan de weg timmeren. De heerlijke geluiden van rauwe gitaren worden afgewisseld met rustige, gevoelige songs. De zanger heeft een uniek stemgeluid dat erg prettig is om naar te luisteren. Het merendeel van het album bestaat uit rustige ballads, maar laat je hierdoor vooral niet misleiden want de heren zijn prima in staat om een fantastische rocksound neer te zetten. Diepgaande melodielijnen zijn in elk nummer terug te vinden. De geruchten zijn dat de pijnmedicatie van de frontman, die tijdens het schrijven van dit album een schouderoperatie onderging, heeft bijgedragen aan deze ingewikkelde melodieën. Crawl en Use Somebody zijn absolute knallers op het album. De Amerikaanse broers en neef Followil zijn muzikaal perfect op elkaar afgestemd. Dit album is een lust voor ieder oor ongeacht welk genre muziek je graag beluistert. Het concert van de heren rockers dat gepland staat op 21 februari 2009 in de Heineken Music Hall was niet voor niets binnen een half uur uitverkocht.

10 Groninger Studentenkrant Recensies

v

Righteous KillDoor Rosanne Schepers

Na eerdere samenwerking in onder andere de klassieker The Godfather: Part II is het klassieke duo Robert DeNiro en Al Pacino terug in de nieuwe schurkenfilm Righteous Kill. Met als thema misdaad en een koningskoppel in de hoofdrollen klinkt de film veelbelovend. We volgen Tom Cowan en David Fisk, alias Turk en Rooster, twee oude rotten in het politievak, die onderzoek doen naar een seriemoordenaar in New York. De seriemoordenaar heeft het voorzien op criminelen, die nog niet gepakt zijn of onterecht zijn vrijgesproken, en wil de samenleving een eer bewijzen door deze te ontdoen van tuig. Turk en Rooster worden op de zaak gezet, en al snel komt aan het licht dat de moorden worden gepleegd door iemand uit het politiecorps. Perez, een collega van Turk en Rooster, verdenkt Turk van de moorden en gaat op onderzoek uit. Alles duidt erop dat het inderdaad Turk is die de moorden beraamt. Dit wordt bovendien bevestigd door een tape die in fragmenten gedurende de film wordt afgespeeld. Hierin vertelt Turk dat hij, David Fisk, zichzelf beschouwt als street sweeper en enigszins trots is op de moorden die hij heeft gepleegd omdat de wereld in zijn ogen een stukje beter is zonder de geliquideerden. Voor de kijker lijkt het dus duidelijk wie er achter de moorden zit. Wat volgt is een vermoeiend half uur van meer moorden die gepleegd worden en veel geuite vermoedens zonder dat er al teveel actie wordt ondernomen om Turk achter de tralies te krijgen. Toch volgt er een verrassende wending. De man achter de misdaden blijkt namelijk niet Turk te zijn, maar zijn good old partner Rooster. Plots verschijnt Rooster achter het pistool en dwingt Turk om een tape op te nemen waarin hij de memoires van Rooster voorleest. Waar al die tijd werd gedacht dat de tape Turk’s levensverhaal was, bleek hij de memoires van Rooster oftewel de echte David Fisk voor te lezen. Ook al geeft het einde een enigszins interessante draai aan het verhaal, de film voldoet helaas niet aan de verwachtingen. Tijd en moorden vliegen voorbij, terwijl je als kijker het gevoel hebt dat je nog steeds naar dezelfde scène zit te kijken. Ook de dialogen zijn niet bijzonder en bestaan voornamelijk uit veel gescheld en gemopper, typisch vocabulaire voor gefrustreerde oude mannetjes. Als klap op de vuurpijl bevat de film ook nog een semi-gewelddadige seksscène met DeNiro, die dankzij diens respectabele leeftijd helaas ook geen extra credit aan de film geeft. Righteous Kill is typisch een film die met grote namen veel nieuwsgierige kijkers naar de bioscopen zal weten te trekken, maar helaas grotendeels teleurstelling zal achterlaten in de zaal.

RecensiesDVD BOEK FILM

3:10 to YumaDoor Carolien Lindeman

In een tijd dat er elke week wel een nieuwe fantasy- of animatiefilm uitkomt is een ouderwetse western wel weer eens verfrissend en dat is precies wat je krijgt met de film 3:10 to Yuma. Al

moesten we in Nederland wel erg lang wachten op de release van deze film van de veelzijdige regisseur James Mangold (Walk the Line, Girl, Interrupted). Hij kwam in de Verenigde Staten al in 2007 uit. 3:10 is een remake van de gelijknamige western uit 1957. Het verhaal speelt een paar jaar na de Amerikaanse burgeroorlog, als de brave boer Dan Evans (Christian Bale) zijn boerderij bijna kwijtraakt aan de spoorwegen. Hij moet zijn familie redden door 200 dollar te verdienen door grote boef Ben Wade (Russell Crowe) aan te houden op de trein die om 3:10 vertrekt naar de gevangenis in Yuma. Regisseur Mangold wil met de film ‘thema’s uitdiepen als vaderschap, het zorgen voor je gezin en een goed leven leiden.’ Dit zet hij af tegen het fantasieleven van Ben Wade. Uiteindelijk blijft de film gewoon een western die het van de broedende blikken van stoere mannen en pistoolkunsten moet hebben. En hier slaagt 3:10 to Yuma zeker in. Ook het verhaal is redelijk sterk en maakt je nieuwsgierig naar het einde. Helaas is dit teleurstellend en onlogisch. Vooral het gedrag van Crowe’s personage eindigt erg ongeloofwaardig. Mocht je als western-liefhebber dan toch graag de dvd aanschaffen dan ben je maar liefst drie uur zoet met een tweede dvd vol extra’s. Hierop staat slappe opvulling als foto’s van de film en een behind the scenes van maar twintig minuten. Maar deze extra’s bieden ook interessante documentaires over het wilde westen, de spoorwegen, de western in het algemeen en de muziek in film. Deze ken je echter na één keer ook wel uit je hoofd. Uiteindelijk is deze dvd toch niets meer dan een hebbedingetje voor zij die een zwak hebben voor de priemende ogen van Russell Crowe.

Frédéric Beigbeder - Vergeef meDoor Lise Evers

Onlangs is de Nederlandse vertaling van het boek Au secours pardon van Frédéric Beigbeder verschenen. Grote voorbeelden garanderen geen grote roman, bewijst dit

enfant terrible van de Franse literatuur. Het boek beschrijft de zoektocht van de zelfdestructieve modellenscout Octave Parango naar het mooiste meisje ter wereld. Met dit doel schuimt hij de Moskouse en Petersburgse discotheken af in de hoop zijn nimf te vinden. Ondertussen leidt hij het bestaan van een moderne, narcistische hedonist. En waar kan dit beter dan in het huidige Rusland, want zoals Octave het verwoord: ‘Hedonisme is de ideologie van mensen die alle hoop hebben opgegeven.’ Octave snuift, neukt en feest zich langzaam richting afgrond. Zijn bespiegelingen over dit moeizame leven deelt hij met een Orthodoxe biechtvader. In het boek worden deze biechtsessies afgewisseld met ietwat oppervlakkige dialogen en onheilspellende getuigenverklaringen aan de politie van Moskou, die een aankondiging van een enorme ramp zijn. De biechtvader is uiteindelijk degene die Octave in contact brengt met de wondermooie, veertienjarige Lena Dojtsjeva. Octave, bedwelmd door de coke en zijn verliefde gevoelens, probeert haar krampachtig aan hem te binden maar na een halfslachtig en kortstondig samenzijn laat ze hem in de steek. Dit is het langverwachte moment waarop Octave breekt. Het boek eindigt bij de biechtvader in een kathedraal. Hij vertelt Octave dat Lena Octaves dochter is, nieuws waar hij niet bepaald laconiek op reageert. Dit boek leest als een aanklacht tegen het oprukkende hedonisme, individualisme en bigotterie. Het is duidelijk merkbaar dat Michel Houellebecq, de grootse en meest controversiële Franse schrijver van dit moment, een groot voorbeeld is voor de schrijver, al lukt het Beigbeder zelf niet de middelmatigheid te ontstijgen. Zelfs de grote Russische literatoren die veelvuldig worden geciteerd weten het dunne plot niet te redden. Vergeef me is daardoor niet meer dan een licht te verteren tussendoortje.

BOEK

CD

(Advertentie)

Het laatste woord Groninger Studentenkrant 11

Het laatste woordDe wietteelt en -verkoop is in Nederland sinds jaar en dag een omstreden thema. Het gedoogbeleid dat nu gevoerd wordt staat ter discussie. Is de regulering van wietteelt wenselijk?

De discussie over illegale wietteelt en schade van softdruggebruik speelt de afgelopen maanden weer op in de politiek en media. O.a. CDA, VVD, ChristenUnie zien in het falen van het gedoogbeleid reden genoeg om over te gaan tot verbieden, waar enkele burgemeesters van grote gemeenten juist pleiten voor legalisering. Met name de houding van de VVD is opmerkelijk, daar de partij in het verleden altijd voorstander van het gedoogbeleid was. Fred Teeven in de Volkskrant: ‘Liberalisme betekent niet dat alles moet mogen. Softdrugs betekenen een groot risico voor de volksgezondheid, dus daar voelen we ons verantwoordelijk voor. Een beetje liberale partij kijkt ook om zich heen. In de landen om ons heen wordt anders gedacht dan lange tijd hier. En we leven niet op een eiland.’ Het verbieden van softdrugs vindt de JOVD veel te ver gaan, en in zijn geheel niet passen bij een liberale partij als de VVD. We moeten af van het gedoogbeleid, en in plaats daarvan de in- en verkoop van softdrugs legaliseren en reguleren. Het is al erg genoeg dat we mede dankzij de VVD vanaf december 2008 de oerhollandse paddo niet meer in de winkel kunnen kopen. Laat dit niet ook met softdrugs gebeuren! Natuurlijk heeft het gebruik van softdrugs nadelen, net zoals bijvoorbeeld het overmatige gebruik van alcohol. Dit wil echter niet zeggen dat verbieden de juiste oplossing is. Door te verbieden creëer je juist nieuwe problemen. De verkoop van softdrugs zal gewoon doorgaan, maar dan in het criminele circuit. Mensen gaan niet minder blowen, wanneer de overheid zegt dat dit niet mag. Dit zien we duidelijk in landen waar de verkoop van softdrugs illegaal is of niet gedoogd wordt. Met het sluiten van coffeeshops drijf je de consument in de handen van louche dealers, en criminaliseer je de handel nog meer dan al het geval is. Daarnaast is het argument dat Nederland uit de pas zou lopen met andere landen naar onze mening niet valide, aangezien het aantal drugsverslaafden hier een stuk lager ligt dan in landen waar men overgaat tot zeer actieve vervolging. Door opeens het braafste jongetje van de klas proberen te zijn vererger je dus mogelijk zelfs de situatie. Momenteel is het toegestaan softdrugs te kopen, te bezitten en te gebruiken. Ook is het voor coffeeshophouders toegestaan een kleine hoeveelheid te verkopen. Echter, het telen en verkopen van softdrugs aan de achterdeur is strafbaar. Dit dwingt coffeeshophouders ertoe zaken te doen met lieden waarmee ze dat misschien niet zouden willen. Deze illegale telers zorgen bovendien voor overlast in de panden die ze betrekken: vervelende stank, het gebruik van afgetapte elektriciteit, wateroverlast en intimidatie van buurtbewoners. Op het moment dat de teelt en de inkoop van softdrugs gelegaliseerd worden hebben we een systeem dat niet zo scheef is als het huidige gedoogbeleid. Ook heeft de overheid dan de mogelijkheid te controleren op kwaliteit en THC-gehalte, en kan er eindelijk paal en perk gesteld worden aan de voorgenoemde illegale teelt. Op deze manier worden illegale kweek en

handel niet langer aangemoedigd, en kan de teelt eindelijk uit het donker. Bovendien moet je je afvragen of de overheid in dit geval het recht heeft de burger te vertellen dat het gebruiken van softdrugs slecht voor ze is, en dat ze er dus van af moeten blijven. Een mens kan heel goed eigen keuzes maken, als hij goed is voorgelicht . Dat geldt ook in het geval van het gebruik van softdrugs. De nadelige gevolgen, die er bijvoorbeeld ook zijn bij het gebruik of misbruik van alcohol, moeten duidelijk zijn. Door middel van voorlichting kan dit onder de aandacht gebracht worden. Daarin kan de overheid een rol spelen, maar die rol houdt op bij de persoonlijke keuze van een persoon om wel of geen softdrugs te gebruiken. Wij geloven niet in de maakbare samenleving. Vertrouwen in de eigen verantwoordelijkheid van de mens is een van de pijlers van het liberalisme. Volgens ons is een beleid gebaseerd op legalisering en regulering de beste opvolger voor het huidige achterhaalde gedogen. Laten we nou eens een keer ophouden met de nadruk leggen op verbieden en sluiten. Met deze instelling

wordt de wereld er niet veel leuker op, en ook niet veiliger. De VVD is een partij die een verleden heeft van bouwen en vertrouwen op mensen. Daar voelen wij ons als jongeren erg tot aangetrokken. Juist vrijheid in verantwoordelijkheid past bij een jong en optimistisch wereldbeeld, laten we dat nooit weggooien voor een makkelijke maar ondoordachte oplossing.

Jeroen Diepemaat en Jan de Geus zijn landelijk voorzitter, respectievelijk algemeen bestuurslid politiek en voorlichting van de JOVD.

Het gedoogbeleid, dat niet lang geleden nog gezien werd als een elegant compromis tussen zeurende conservatieven en losbandige progressieven, is uit de politieke gratie geraakt. Men is tot het inzicht gekomen dat het onwenselijk is om het gebruik van softdrugs min of meer toe te staan, zonder de noodzakelijk bijkomstige miljoenenhandel in de te gebruiken goederen te legaliseren. Ook de JOVD meent dat de huidige status quo beëindigd moet worden. Maar in het pleidooi voor de legalisering en regulering van de teelt en verkoop van softdrugs laat men zich leiden door een misplaatste sympathie voor een ouderwets vrijheidsideaal, waarbij men de praktische problemen van de voorgestelde regelgeving stevig onderschat. De theoretische basis waarop het vertoog van voorstanders van legalisering van softdrugs is gebouwd bestaat grofweg uit twee argumenten. Ten eerste is er de ideologische overtuiging dat het gebruik van softdrugs een zogenaamde persoonlijke keuze is, waar de overheid zich niet mee heeft te bemoeien. Ten tweede is er het complementaire verweer dat, aangezien mensen nu eenmaal graag softdrugs

gebruiken, het hoe dan ook ondoenlijk is om softdrugs te verbieden want dat zou alleen maar betekenen dat gebruikers zich wenden tot illegale leveranciers; zie de Amerikaanse drooglegging. Derhalve moeten we de hele santenkraam maar legaliseren, want dan kan de overheid het gebruik van de verdovende middelen tenminste reguleren. Het vrijheidsideaal dat voorstanders van legalisering hanteren is echter op z’n minst achterhaald te noemen. Het is gestoeld op het idee dat mensen alles mogen doen wat ze maar willen, zolang ze daarbij niet de vrijheid van een ander schaden. Dat klinkt mooi, maar helaas is het te abstract voor praktische kwesties. Zo zou

je, als je niet zorgvuldig nadenkt, zomaar kunnen denken dat dit vrijheidsideaal impliceert dat je best een stickie kunt roken als je daar zin in hebt. Daar schaad je toch de vrijheid van andere mensen niet mee? Niet direct, nee. Maar de schaal waarop op dit moment softdrugs worden gebruikt, zal vroeger of later zijn weerslag hebben op de volksgezondheid. Zo is cannabis bijvoorbeeld zeer kankerverwekkend – erger dan ‘gewone’ tabak. Stelselmatig gebruik van softdrugs zal het zorgstelsel, dat toch al duur is, verder onder druk zetten. En dat betekent dat heel Nederland een hogere zorgpremie zal moeten gaan betalen omdat er lieden zijn die het leuk vinden om hun lichaam te vergiftigen. Is dat eerlijk? Nee. Net zoals automobilisten wordt verplicht een gordel te dragen voor hun eigen veiligheid – wat er tevens aan bijdraagt dat de zorgpremie voor de rest van Nederland betaalbaar blijft – moet het gebruik van extreem schadelijke middelen aan banden worden gelegd, in plaats van worden gelegaliseerd. Overigens is de opmerking dat drank ook slecht is voor de gezondheid geen argument tegen het aan banden leggen van drugsgebruik – hoogstens is het een argument tégen drankgebruik. Immers, hoe kan de schadelijkheid van een legaal gebruiksartikel nu een argument zijn voor de legalisering van nóg meer schadelijke artikelen? Het verweer dat het verbieden van softdrugs schier onmogelijk is doordat het gebruik ervan al te zeer ingeburgerd is en een verbod alleen maar zou leiden tot een grotere ‘criminalisering’ van de handel in softdrugs, is voorts speculatief. Wat er zou gebeuren als het gebruik van softdrugs werd verboden, coffeeshops geen wiet meer mochten verkopen en illegale telers hard werden aangepakt is gissen. We leven niet meer in de jaren twintig van de vorige eeuw, we wonen niet in Amerika en de geschiedenis herhaalt zich in de regel niet. Dat het moeilijk zou zijn zo’n verbod te handhaven is waarschijnlijk, maar handhaving is een kwestie van politieke wil. Bovendien heeft het legaliseren van het telen van en handelen in softdrugs waarschijnlijk onwenselijke consequenties. Het zou betekenen dat criminelen en gangsters, die jarenlang zwart miljoenen hebben verdiend in een illegale handel ineens een legale praktijk hebben. Het volharden in criminele activiteiten zou beloond worden met een bezoekje van een lokale wethouder die een stel goed verwarmde kassen komt verhuren. Zogenoemde legalisering en regulering zou wel eens tot een verdere integratie tussen de onder- en de bovenwereld kunnen leiden. Kortom, dat er eindelijk een einde komt aan de juridisch en ethisch gammele constructie van het gedoogbeleid, is een goede zaak. Helaas ziet het er echter naar uit dat de overheid er voor kiest om in te spelen op de decadentie van de burgers die hun Hollandse Groenten niet willen opgeven. Ik denk dat de Hakkelaar en zijn kornuiten zich een breuk lachen.

Thomas van den Oever is student Wijsbegeerte en Kunstgeschiedenis en redacteur van de Studentenkrant.

Stop vrijheidsmisbruikHaal de teelt uit het donker

Reageren? Mail naar hoofdredactie@studentenkrant.org

Culin

aire

SK-

Pade

Dag

boek

van

een

maa

gd

Woensdag 17 december

Het is al kerstvakantie voor mijn faculteit. Ik ben naar mijn ouderlijk huis vertrokken. In de kerst- en de zomervakantie ben ik een poos lang geen Groninger meer en verdien ik geld bij een verzekeringskantoor. Dat zijn mooie tijden om terug te denken aan het afgelopen semester en te evalueren. Alle studiepunten zijn binnen, dat is mooi. Ik heb nog steeds geen vriendje en geen seks, dat is minder. Op zulke momenten ga je obsessief nadenken over liefdes uit het verleden.Ik ben jarenlang verliefd geweest op de beste vriend van mijn grote broer. Hoewel dat net zo cliché was als het klinkt, werd ik helemaal week als hij langskwam. Het begon allemaal toen ik een keer bij een voetbalwedstrijd van mijn broer ging kijken. Waarschijnlijk was ik pas een jaar of twaalf maar ik zag hem, Ste-

ven, met zijn lange slungelbenen en flaporen

en ik was verkocht. Een keer was ik alleen thuis en kwam hij langs voor mijn broer. In plaats van meteen

weg te gaan, knoopte hij een gesprekje met mij aan. We hadden het over muziek en ik liet

mijn favoriete band vallen, U2. Nog minuten

nadat hij weg was zat ik met open mond op de

bank, er van overtuigd dat hij me zag staan,

dat mijn gevoelens beantwoord werden. Een

paar weken later kwam hij weer eens langs.

Hij liep meteen naar de piano en speelde ‘A Beautiful Day’. Op mijn zestiende was ik zover. Ik heb het hem gezegd op Valentijnsdag. Via msn, als een

ware 16 jarige. Eerst liet ik hem raden wie ik

was. Nadat hij ongeveer alle meisjesnamen had

geprobeerd en ik al aardig ontmoedigd was,

heb ik het maar gewoon getypt. Hij reageerde

niet zo goed. Iets met ‘Je bent toch het kleine

zusje van...’ en ‘Je bent nog zo jong...’. Ik had

het dus fout maar hé, that’s the story of my

life. Ik kan me beter op de polissen storten.

Lief dagboek,

In tijden waarin we met een identiteitscrisis kampen, proberen een multiculturele samenleving in goede banen te leiden en xenofobie eerder regel dan uitzondering lijkt te worden, is het zaak om zelf op ontdekkingstocht te gaan. En waar kan men beter kennis nemen van de buitenlandse ziel dan in de keuken? Het adagium ‘wat de boer niet kent vreet ie niet’ gooien we overboord en we doen Groningens enige Balkan-restaurant aan: Macedonië. Het interieur lijkt in eerste instantie niet te onderscheiden van dat van een gemiddelde pizzeria, maar bij nadere inspectie blijkt er wel degelijk aandacht te zijn besteed aan een goede Balkan-sfeer. Gemoedelijk hangen de Byzantijnse iconen aan de muur naast de over de houten balken gedrapeerde kleedjes. In de zaak zijn geen groovy Balkan beats te horen, maar een Macedonische Jan Smit, inclusief het kenmerkende valse sentiment. Wanneer de jonge serveerster wordt gevraagd om het studentenmenu, verschijnt er een lichte paniek in haar ogen. ‘Alleen op vertoon van een studentenkaart!’ Op de kaart staan acht maaltijden van tien euro. Er kan onder andere een keuze worden gemaakt uit een stoofpotje, forel en verschillende vleesspiesen. De saladebar is vrij karig, maar je moet dan ook niet voor de vitaminen naar dit restaurant gaan. Wel voor de enorme lappen vlees. Want die krijg je. Het vlees is heerlijk mals en flink gekruid. De gebakken forel, gedrenkt in knoflook, smaakt al net zo goed. Alle gerechten worden aangevuld met schalen gebakken aardappeltjes. Tijdens het eten van onze maaltijden bevinden we

ons opeens in een zwavellucht. De nevel blijkt afkomstig van het stelletje tegenover ons die het nodig vindt hun liefde te bezegelen met een coupe d’Amour, opgeleukt met sterretjes. Nadat de charmante eigenaar zijn volledige levensverhaal aan ons heeft opgehangen biedt hij ons een typisch Macedonisch drankje aan. Het mengsel van perenlikeur en pruimenjenever is mierzoet maar we vermannen ons en klokken het goedje achterover. Wanneer je eens geen zin hebt in de Aziatische of Mediterraanse keuken dan is Macedonië een uitstekend alternatief. Je kunt er rustig zitten, krijgt veel en goed eten voor weinig geld en volgens de eigenaar is de kans aanzienlijk dat je één van de Oost-Europese spelers van FC Groningen tegen het lijf loopt.

Balkan-restaurant MacedoniëNieuwe Ebbingestraat 101, Groningenwww.restaurant-macedonie.nl/

Door Lise EversFoto: Joost Knaap

Flinke lappen vlees en sterke

huisdrank