Anne zucht

trillerig. Ze

heeft net haar

laatste restje

ontbijt er uit

gegooid. Al

een week

gaat het zo. Ze

eet wat, en

een uur later

gooit ze het er

weer uit.

Ergens achter

in haar hoofd

speelt een

vermoeden.

Ze neemt een

grote hap

lucht. Dan

denkt ze aan

de

zwangerschap

stest die ze

laatst heeft

gekocht.

„proberen kan

geen kwaad‟

mompelt ze

tegen zichzelf

en ze pakt het

doosje uit een

kastje.

Een paar

minuten later

staart ze uit het

raam. “positief”

denkt ze “ik ben

zwanger!”

automatisch

gaat haar hand

naar haar buik.

Ze besluit een

lekker warme

douche te

nemen. „hoe

zal ik het

Menno

vertellen?‟

mompelt ze

terwijl de

warme stralen

op haar

lichaam

vallen. Plots

weet ze iets.

Als Anne onder

de douche

vandaan

komt, laat het

kindje in haar

buik weten dat

hij of zij er is.

„morgen maar

nieuwe kleren

kopen‟

mompelt ze

tegen zichzelf

en ze trekt haar

pyjama aan die

lekker losjes is.

„hm, die

verassing voor

Menno kan ook

wachten tot

morgen‟

mompelt ze.

Gapend

stapt ze in

bed. Vrijwel

meteen als

haar hoofd

het kussen

raakt, valt

Anne in

slaap.

Een paar

uur later

komt

Menno

thuis en

kruipt hij

naast haar

in bed.

Als Anne de

volgende

ochtend

wakker

wordt, ziet ze

dat de plek

naast haar

leeg is.

“Menno zal

wel weer naar

de sportschool

zijn” denkt ze.

“ach, dan kan

ik mijn

plannetje

uitwerken”

Vijf uur later

staat Anne in

een nieuwe

kamer. Ze kijkt

glimlachend

om zich heen.

De

verbouwers

zetten de

laatste

spulletjes op

hun plekken

en dan

vertrekken ze.

Anne hoort de

voordeur

dichtslaan.

Menno is thuis.

„goedemiddag

schat‟ mompelt

Menno en hij

geeft haar een

zoen. Dan kijkt

hij om zich

heen.

„betekent dit

dat je…?‟ Anne

knikt stralend.

Menno doet

een stapje naar

achteren en

wrijft zachtjes

over Anne‟s

buikje. „dat is

geweldig‟

fluistert hij.

„maar dat ik

zwanger

ben, betekent

niet dat ik niks

aan mijn baan

ga doen!‟ zegt

Anne. „dus ik

ga even op de

loopband, dan

krijgt de kleine

ook conditie‟

Een paar

weken

later, als Anne

uit bed komt

en zich net wilt

omkleden, grij

pt ze opeens

naar haar buik.

„Menno! De

baby komt!‟

weet ze er

moeizaam uit

te persen.

„Auw! Ohw, dit

doet pijn!‟

kreunt Anne.

„rustig

liefje, haal rustig

adem‟ probeert

Menno, maar

eigenlijk heeft hij

geen flauw

benul van wat

hij moet doen.

„M… moet ik

wat doen

lieverd?‟

probeert hij. Mis!

„je kan je mond

houden!‟ gilt

Anne.

Alle pijn is

over als Anne

een paar uur

later een lief

klein meisje in

haar handen

heeft.

„welkom

kleine

Romée‟ zucht

ze. „een…

een meisje?‟

vraagt

Menno

voorzichtig.

Anne knikt.

„Wat ben jij

een schatje‟

fluistert ze. Als

antwoord

brabbelt de

baby wat naar

haar moeder

en probeert ze

haar moeder

een kusje te

geven.

Snel telt Anne

de teentjes en

vingertjes van

het meisje.

„een prima

kindje‟ fluistert

ze. Plots

betrekt haar

gezicht.

Snel geeft

ze Romée

aan Menno

die haar

vragend

aan kijkt.

Weer slaat

Anne haar

armen om

haar buik. „N…

nog een

kindje?‟ vraagt

Menno. Anne

knikt.

Een uur later

heeft Anne

weer een

kindje in haar

handen. „Hallo

lieve Esmée‟

fluistert ze.

„weer een

meisje?‟

Menno kijkt

van Anne naar

Esmée. Anne

knikt.

„Jij bent

ook al zo

lief‟ fluistert

Anne.

Ook de

teentjes en

vingertjes

van Esmée

telt ze. „Wat

lijken jullie

op mij‟

grinnikt

Anne.

Menno legt de

tweeling in

bed. „slaap

lekker meisjes‟

fluistert hij en

dan loopt hij de

kamer uit.

In het huis is

het alleen

nog lang

niet rustig…

TOT DE VOLGENDE UPDATE!

;)