Gapend maakt Roxy haar ontbijt klaar.

„Pff, vroeg opstaan is toch niet echt mijn ding…‟

Snel werkt ze haar ontbijt naar binnen.

Dan maakt ze het huisje schoon. Ook al is het niet veel, ze wilt het wel een beetje aan kant houden.

Maar wanneer het klaar is, pakt ze snel een boek uit de kast. Ze is en blijft een Kennissim.

Ze leest tot ze de carpool hoort toeteren.

Later die dag hangt Roxy aan de telefoon in haar opgeknapte huisje. Ze heeft promotie gemaakt en

van dat geld heeft ze haar huis meteen wat aangepast. En nu wil ze, zoals ze de avond daarvoor besloten had, de stad in.

Even oefent ze alvast iets aan haar Charisma.

Maar al snel staat de taxi voor de deur.

De taxi brengt Roxy naar een klein, gezellig en betaalbaar restaurantje. Ze twijfelde even over een café

of een discotheek, maar Roxy had toch meer behoefte aan een lekkere maaltijd.

Vrolijk en oplettend stapt ze naar binnen. Echt honger heeft ze nog niet, dus ze besluit eerst even wat

mensen te leren kennen. En te kijken of er potentiële „kandidaten‟ voor haar onderzoek zijn.

Al snel wordt ze aangesproken door een man in een bowlingshirt.

“Hallo, ik ben Cees Rigchels. En hoe heet de mooie dame die voor mij staat?”

Roxy trekt een wenkbrauw op, maar schudt de man toch de hand. “Roxy de Vos.”

Roxy vindt Cees een best gezellige man.

En eigenlijk vindt ze hem ook wel iets leuks over zich hebben. Ze besluiten om samen een tafeltje te

pakken.

Terwijl Cees naar het menu zit te kijken, staart Roxy naar zijn gezicht. „Hmm… Echt knap is hij niet, nee.

Maar hij heeft wel een interessant gezicht. Een best geschikt gezicht…‟

Opeens kijkt Cees op. “Waarom kijk je zo naar me?”

Roxy schrikt op uit haar gedachten. “O, uhm…” Roxy schudt lichtjes haar hoofd. “Ik weet niet, ik zat na te denken.”

Cees is het al gauw weer vergeten en voordat het eten komt, toasten ze al op een gezellige avond.

Onder het eten kletsen Cees en Roxy nog vrolijk door van alles en nog wat. Zo komt Roxy erachter dat

Cees een familiesim is. „Mooi zo, hij is dus dol op kinderen.‟

“Weet je, je bent eigenlijk best leuk.” zegt Roxy na het eten.

“Nou, je mag er zelf anders ook best wezen.”

“Dank je. Maar ik moet nu naar huis.”

“Mag ik je dan nog een klein iets geven voordat je weggaat?”

“Wat wil je me dan geven?” vraagt Roxy nieuwsgierig.

“Dit” mompelt Cees en hij druk snel een kus op Roxy‟s lippen.

Een kus waar Roxy die avond in haar bed met een klein glimlachje aan terugdenkt.

De volgende ochtend blijft Roxy een tijdje op de rand van haar bed zitten. „Vera had gelijk, de stad

ingaan was een goed idee om mannen te zoeken.‟

Na een douche en een ontbijt gaat Roxy naar buiten. Daar staat een roos in een vaasje. Op het kaartje

leest ze dat hij van Cees komt.

Ze pakt meteen de telefoon en spreekt op Cees‟ voicemail in dat ze de roos erg mooi vindt.

De roos zelf zet ze op een plankje boven haar bed.

Dan gaat Roxy weer naar buiten om te doen wat ze oorspronkelijk wilde doen; In de tuin graven en

zoeken naar waardevolle spulletjes.

Ze vind vooral botjes en stenen, maar ze vind uiteindelijk toch genoeg om haar rekening makkelijk te

kunnen betalen.

Dan gaat ze zich snel binnen omkleden, want ze moet weer gaan werken.

Wanneer ze thuiskomt is het al een tijdje donker, maar Roxy is nog niet moe. Zelfs niet na het werken

voor de promotie die ze net behaald heeft.

En dus pakt ze de telefoon om Cees uit te nodigen. Hij komt graag langs.

Cees begroet Roxy even later met een voorzichtig kusje.

Maar met een kusje neemt Roxy geen genoegen.

“Vind je het leuk me weer te zien?” vraagt Cees lachend wanneer Roxy hem weer loslaat.

“Ja, eigenlijk wel.”

Daarop pakt Cees Roxy nog wat steviger beet en zoent hij haar weer. Tijdens een momentje naar

adem happen zegt Cees zachtjes: “Misschien loop ik te hard van stapel, maar als je wilt, hoef je me niet meer te missen.”

Daar denkt Roxy even over na. “Je loopt inderdaad best hard van stapel. Maar weet je, dat vind ik

helemaal niet erg. Van mij mag je hier blijven.”

Na een verbouwing van Roxy‟s minieme huisje naar een leefbaar huisje voor hun tweeën, staan Roxy

en Cees in hun woonruimte te zoenen.

Maar al snel verplaatsen ze zich naar de slaapkamer.

En het is veel later wanneer ze uiteindelijk samen in slaap vallen.

Maar Roxy moet er toch al vroeg weer uit om te gaan werken. Want ook al heeft ze het nu een stuk

beter, het huisje is nog steeds erg klein. En dat betekend dat er dus nog flink wat moet gebeuren.

Niet veel later moet ook Cees naar zijn werk. Hij heeft een baan in de sport. Erg hoog staat hij nog niet

op de carrière ladder, maar zijn vaardigheden zijn wel al erg goed.

Zodra Roxy weer uit haar werk komt, duikt ze haar bed in. Ze is helemaal uitgeput door de weinige

slaap die ze de „s nachts heeft gehad.

Cees daarin tegen heeft na zijn werk nog genoeg energie over. Hij besluit nog wat extra aan zijn

vaardigheden te gaan werken.

Nadat ze even geslapen heeft, gaat ook Roxy weer aan haar vaardigheden werken.

Maar al snel wordt ze afgeleid door Cees, die ondeugende opmerkingen maakt.

Hij laat duidelijk merken wat hij van Roxy wilt.

En daar heeft Roxy ook geen bezwaren tegen. Een flinke tijd later vallen ze samen in slaap.

Alweer heeft Roxy een korte nacht. Al is het deze keer om een andere reden. Ze heeft namelijk enorme

honger.

De pannenkoeken die ze heeft gemaakt gaan dan ook in hoog tempo naar binnen.

Nadat ze haar bord heeft afgewassen stapt Roxy glimlachend in bed. Ze heeft wel een vermoeden

waar die honger vandaan komt.

Ze kruipt tegen Cees aan. Al een paar uurtjes later worden ze samen wakker.

“Hé.”

“Hé.”

“Hoe is het?” vraagt Cees.

“Nou…” zegt Roxy en ze maakt zich los uit Cees‟ omhelzing.

“Zo te voelen en te zien gaat het goed. Heel goed.” zegt Roxy.

“Hoe bedoel je?”

Roxy draait zich zodat Cees haar buik kan zijn. Cees springt meteen uit bed en legt zijn hand op de buik

waar zijn kindje in groeit. “We worden ouders!” roept hij enthousiast uit.

Ook al heeft Roxy een paar uur eerder nog gegeten, ze staat alweer beslag te kloppen voor nieuwe

pannenkoeken.

En even later zit ze samen met Cees van de pannenkoeken te genieten.

“Roxy?”

“Hmm?”

“Nou… Nu je zwanger bent…”

“Ja?”

“Nou, misschien zouden we moeten trouwen.”

Roxy verslikt zich haast in een stukje pannenkoek. “Wat!?”

“Trouwen. Wij.”

“Ik… Wij…” Roxy valt even stil. „Damn, wat moet ik hier nu weer op zeggen. Ik wil helemaal niet trouwen! Ik vind hem leuk, maar ik wil verder geen verbindingen!”

“Trouwen… Dat is toch niet echt nodig?”

“Het is ook geen kwestie van nodig zijn.” zegt Cees. “Het is dat ik van je hou.”

Roxy kijkt ongemakkelijk naar haar bord. “Ik heb eigenlijk nooit willen trouwen. Ik zie het nut niet. Je hebt geen ringen nodig om een gezinnetje te kunnen stichten.”

Cees zucht. “Dus je wilt niet trouwen?”

Roxy schudt haar hoofd. “Nee, sorry. Dat is gewoon totaal niks voor mij.”

Cees kijkt even teleurgesteld, maar dan klaart zijn gezicht op. “Je hebt gelijk. We hoeven niet te trouwen om een gezin te kunnen stichten. En zo krijgen de kinderen ook jouw achternaam. Die is veel leuker dan de mijne.”

Na het eten moet Cees naar zijn werk. Roxy kleedt zich opgelucht aan en gaat schilderen. Ze kan dan

nu wel niet werken, maar dat betekend niet dat ze gaat zitten luieren.

Al stapt ze „s middags toch in bed om een paar uurtjes te slapen.

Cees besluit na zijn werk hetzelfde te doen als Roxy een paar dagen daarvoor deed, in de tuin op zoek

naar kostbare spulletjes.

Alleen vind Cees iets anders dan verborgen schatten…

Na de douche in de tuin neemt Cees binnen ook nog maar een douche om echt schoon te worden.

Dan wordt hij prettig verrast door Roxy, die hamburgers heeft gebakken.

“Ze zijn echt heerlijk.”

Na het eten werken ze beiden nog even aan haar vaardigheden. Pas laat op de avond zegt Cees;

“Kom je mee naar bed? Je moet wel genoeg rust houden.”

Daar is Roxy het mee eens en samen vallen zij en Cees in slaap.