Queen Bee: Melissa Miel Hoofdstuk 21

Met een lastig gevoel stapt Robbie uit zijn carpool. Hij zit er nog steeds mee verveeld dat hij Melissa vanmorgen alleen moest laten, maar zijn baas zou hem anders gewoon ontslagen hebben.

Wanneer hij Melissa slapend op de zetel vindt, begint hij meteen – als een soort van charme-offensief – de drieling hun flesje te geven.

Melissa is intussen wakker geworden, en staat te praten met een collega die met hem is meegekomen.

“Een drieling nog wel?”, vraagt die verwonderd, “Proficiat dan! En kan je het een beetje redden?”

“Best wel…”, antwoordt Melissa, “Ik heb al meer kinderen in huis gehad…”

Net wanneer de man verder wil vragen, klinkt Robbie’s stem vanuit de deuropening: “Zo, jullie kunnen het blijkbaar goed met elkaar vinden?”

Hij loopt op hen af: “De baby’s hebben alle drie een schone luier en een flesje gehad.”, meldt hij Melissa.

Daarna wendt hij zich tot zijn collega: “Kunnen mijn schatje en ik dan nu nog wat tijd voor ons zelf krijgen? Als je begrijpt wat ik bedoel…”Zijn collega grijnst hem even toe, en verdwijnt dan.

Van zodra de man de deur uit is, begint Robbie zich uit te kleden en schuift naast Melissa op bed.

“Ik weet dat er vanmorgen wat problemen waren…”, mompelt hij, terwijl hij haar mee onder de dekens trekt, “Maar laten we nu de geboorte van onze drieling gaan vieren!”

Robbie’s ‘feestje’ is maar van korte duur… amper twee uur later klinkt er al gehuil vanuit de babykamer.

“Blijf jij maar liggen liefje, ik ga wel!”

Maar wanneer hij de stank uit drie bedjes ziet opstijgen, roept hij toch maar snel om Melissa’s hulp.

“Robbie, ik heb toch zo’n honger…”, zucht Melissa terwijl ze de laatste luier verschoont, “Kan jij niet even iets voor me klaarmaken?”

Ze zegt het er maar niet bij, maar eigenlijk vroeg ze dat enkel om verlost te zijn van Robbie.Hoewel ze moet toegeven dat ze écht wel razende honger heeft gekregen…

Wanneer ze even later de keuken weer binnenkomt, zit Robbie Al achter een groot stuk taart te wachten: “De laatste keer dat je op zo’n manier ‘ik heb honger’ zei, was toen je zwanger was van de drieling…”

Melissa moet zich bedwingen om geen hand voor haar mond te slaan, waarom heeft ze zich daarstraks ook weer laten verleiden?!

Om haar beweging te camoufleren, stort ze zich snel op de taart: “Lekker!”

“Niets is goed genoeg voor de vrouw van mijn leven!”, antwoordt Robbie, en hij grijnst er zo slijmend bij dat Melissa er ongemakkelijk van wordt.

Maar de volgende dag moet ze constateren dat Robbie wel eens gelijk zou kunnen hebben, want ze hangt alweer misselijk boven de wc.

“Dat gaat snel hé, Fem!”, lacht ze terwijl ze haar dochtertje een schone luier geeft, “Zo meteen word je peuter, en ook alweer bijna grote zus!”

Snel kleedt ze zich aan, en met Fem op de arm loopt ze naar de keuken, waar Robbie al met Lis bij een taart staat.

“Ik kan niet wachten om te weten hoe ze eruit zullen zien,” zegt hij, en zonder nog op iets of iemand te wachten blaast hij de kaarsjes uit voor Lis: “Ik hoop dat je het knappe uiterlijk van je moeder geërfd hebt…”

“Mmm, jij lijkt toch vooral op mij. En misschien kunnen we maar beter eens iets aan je haar doen,” mompelt hij, “Hoe zit het daar bij Fem?”

“Zij lijkt ook vooral op jou!”, antwoordt Melissa, terwijl ze een vrolijke peuter opvangt, “Alleen heeft zij wel iets meer haar op haar hoofd!”

Ook voor Mats worden de kaarsjes uitgeblazen.“Zo, en nog een blond kopietje van jou,” lacht Melissa, “Tijd voor een make-over?”

Maar net wanneer ze met Mats op haar arm de badkamer binnen komt gelopen, moet ze de kleine jongen op de grond zetten omdat ze een hevige steek in haar buik voelt.Verschrikt gaat haar blik naar beneden: “Nee, het was dus tóch waar…”

“Melissa? Alles oké daar?”Ze had het kunnen weten, dat hij bij het minste geluidje achter haar aan zou komen…

Meteen wanneer Robbie de badkamer binnenkomt, valt zijn blik op haar buik: “Geweldig, je bent weer zwanger! Nog zo’n klein wondertje van ons erbij!”

Hij begint onmiddellijk weer aan hetzelfde lijstje bezorgde vragen als bij de vorige zwangerschap: “Gaat het wel? Voel je je niet te moe, heb je geen honger?”

Melissa zucht nauwelijks hoorbaar, en besluit de hele situatie met een kwinkslag op te lossen: “Alles gaat prima hoor, ik kan zelf nog met gemak mijn benen in m’n nek leggen!”

Waarop Robbie in een veel te overdreven schaterlach uitbarst: “Wat ben jij toch een fantastische vrouw, Melissa! Je herinnert me er op ieder moment van de dag aan dat jij degene bent met wie ik de rest van mijn leven samen wil blijven!”

Even vreest Melissa dat op deze vraag een huwelijksaanzoek zal volgen, maar gelukkig wordt Robbie’s enthousiasme onderbroken door Mats: “Mama? Boekje leze?”

Even later zit het hele gezin in de kinderkamer die Melissa en Robbie voor de drieling hebben ingericht. Mats geniet van een lekker bordje fruitpap…

Robbie doet een poging om Fem te leren praten, iets wat het meisje gewillig doet…

Terwijl Melissa hetzelfde probeert met Lis, die er iets minder zin in heeft.

Ze lijken wel het perfecte gezinnetje, als je hen daar ziet zitten.

Misschien doe ik gewoon niet goed genoeg mijn best, denkt Melissa bij zichzelf, Stel je voor dat dit mijn toekomst is, met Robbie, onze drieling en het kindje dat er nog aankomt…

Misschien moet ik het gewoon maar proberen…

Maar iedereen die na al die tijd nog weet wat een QB inhoudt, weet natuurlijk ook al dat Melissa dat voornemen niet zal kunnen waarmaken… Ikzelf hoop alleszins dat ik het zal kunnen waarmaken om opnieuw wat vaker sims te kunnen spelen, en op z’n minst één van mijn begonnen uitdagingen te kunnen voltooien… Tot nog eens, mag ik hopen??

TOT DE VOLGENDE KEER!!!