Jes. 56,1.6-7 — "Een huis van gebed voor alle volken"Zo spreekt God de Heer: “Onderhoudt het recht en doet wat rechtvaardig is, want mijn heil is in aantocht, mijn gerechtigheid zal zich openbaren. De vreemdelingen, die zich bij de Heer aansluiten om Hem te dienen, die zijn Naam met liefde vereren en zijn dienaren willen zijn, allen die de sabbat onderhouden en hem niet onteren, die trouw blijven aan mijn verbond, hen breng Ik naar mijn heilige berg en Ik geef hun vreugde in mijn huis van gebed. Hun brand- en slachtoffers zullen Mij aangenaam zijn op mijn altaar, want mijn huis zal worden genoemd: een huis van gebed voor alle volken.”

Rom. 11,13-15.29-32 — "Opdat ge erbarming zou vinden"Broeders en zusters,ik, Paulus, richt mij nu tot u, die uit het heidendom gekomen zijt. Ik ben weliswaar apostel der heidenen, maar ik schat dit ambt juist hierom zo hoog, omdat ik hoop daardoor mijn eigen volk tot naijver te prikkelen en er althans enigen van te redden. Want als hun verwerping de wereld verzoening heeft gebracht, wat kan dan hun aanneming anders betekenen dan leven uit de doden? Maar God kent geen berouw over zijn genadegaven noch over zijn roeping. Zoals gij eertijds aan God ongehoorzaam zijt geweest, thans echter, dank zij de ongehoorzaamheid van Israël, ontferming hebt gevonden, zo is thans Israël op zijn beurt ongehoorzaam geworden, opdat het ten gevolge van de u betoonde ontferming, eveneens erbarming zou vinden. Zo heeft God allen in ongehoorzaamheid opgesloten om allen in te sluiten in zijn ontferming.

Mt. 15,21-28 — "Vrouw, groot is uw vertrouwen"In die tijd trok Jezus zich terug naar de streek van Tyrus en Sidon. Op een gegeven ogenblik trad een Kananeese vrouw uit dat gebied naar voren, luid roepend: “Heb medelijden met mij, Heer, Zoon van David! Mijn dochter is van een duivel bezeten en wordt verschrikkelijk gekweld.” Maar Jezus gaf haar in het geheel geen antwoord. Toen wendden zijn leerlingen zich tot Hem met het verzoek: “Stuur die vrouw toch weg, want ze blijft ons achterna roepen.” Hij antwoordde: “Ik ben alleen maar tot de verloren schapen van het huis van Israël gezonden.” Maar de vrouw kwam naderbij, wierp zich voor zijn voeten neer en zei: “Heer, help mij!” Hij gaf haar ten antwoord: “Het is niet goed het brood dat voor de kinderen bestemd is, aan de honden te geven.” “Toch wel, Heer, - sprak zij - want de honden eten immers toch ook de kruimels, die van de tafel van hun meesters vallen.” Daarop zei Jezus haar: “Vrouw, ge hebt een groot geloof! Uw verlangen wordt ingewilligd.” En van dat ogenblik was haar dochter genezen.

20ste zondag door het jaar – A-jaar 2017

“Gezwicht voor een heidense vrouw" 

Jes. 56,1.6-7 - Rom. 11,13-15.29-32 - Mt. 15,21-28

‘PREEK VAN DE WEEK’Bezoek onze webstek: www.preekvandeweek.be – E-mail: info@preekvandeweek.be

Predikbroeders in woord en daadDominicanen in Vlaanderen

Als abonnee bij 'Preek van de week' kan u dit boek, voor de prijs van 25,95euro,

rechtstreek bestellen via de website van uitgeverij 'Halewijn' te Antwerpen. Bezoek onze website

De orde der dominicanen, ook gekend als predikbroeders of predikheren, bestaat in 2016 achthonderd jaar.Op vraag van de Vlaamse dominicanen heeft de faculteit Theologie en Religiewetenschappen van de KU Leuven een boek samengesteld waarin de recente geschiedenis van de dominicanen in Vlaanderen centraal staat. Onderzoekers van de faculteit hebben origineel werk verricht in verband met figuren en activiteiten die het Vlaamse dominicaanse leven in de twintigste eeuw karakteriseren.De rode draad in het boek is dan ook de verkondiging of prediking 'in woord en daad', die tot het wezen van het dominicaanse leven behoort. Of het nu gaat om spirituele, theologische, culturele, sociale of politieke kwesties, de dominicanen hebben, tot vandaag, steeds blijk gegeven van wat in hun motto 'Veritas' besloten ligt: ze zijn rusteloze Godzoekers die doorheen de tijd hun leven in dienst stellen van de steeds weer te ontdekken waarheid. De predikbroeders hebben op hun eigen wijze het verhaal van Dominicus gestalte gegeven in de geschiedenis van kerk en maatschappij in Vlaanderen. Hiervan wil dit boek een weerslag bieden.

Met bijdragen van Dries Bosschaert, Marcel Braekers, Mark De Caluwe, Bernard de Cock, Georges De Schrijver, Ignace D'hert, Leo Kenis, Mathijs Lamberigts, Anton Milh, Toon Osaer, Stephan van Erp, Dries Vanysacker en Sander Vloebergs.

Dominicus ontmoetenDominicus de gedreven prediker

Als abonnee bij 'Preek van de week' kan u dit boek, voor de prijs van 16,50euro,

rechtstreek bestellen via de website van uitgeverij 'Halewijn' te Antwerpen. Bezoek onze website

De Spaanse priester Dominicus stichtte achthonderd jaar geleden de Orde der Predikers, beter bekend als de dominicanen. Na een moeizaam begin groeide de Orde uit tot een invloedrijke internationale beweging van religieuze mannen en vrouwen, tot op de dag van vandaag.  In dit boek leren we Dominicus kennen als een gedreven prediker die voortdurend biddend en denkend contact hield met God. Tegelijk had hij oog voor de concrete noden en vragen die op zijn pad kwamen. Een heilige om na te leven. 

De auteur van het boek, Paul Dominikus Hellmeier (°1977, Landshut, Duitsland) trad in 1999 in bij de orde van de dominicanen. Van 2010 tot 2015 was hij werkzaam als docent middeleeuwse wijsbegeerte.Thans is hij rector van de Theatinerkerk in München en prior van het daaraan verbonden Dominicanenklooster.

Preek van de week" Gezwicht voor een heidense vrouw"

Er staat dat Jezus naar de streek van Tyrus en Sidon ging. Dat was het land van de heidenen. Die werden door de joden hardvochtig 'honden' genoemd. Een van hen, een Kanaänitische niet-joodse vrouw, liep luid roepend Jezus achterna. Ze smeekte om redding voor haar dochter die gekweld werd door boze geesten. Maar Jezus trok er zich niets van aan. Hij deed alsof hij haar niet hoorde. Toen de vrouw het niet opgaf en bleef aandringen, werkte ze de leerlingen op de zenuwen: “Stuur die vrouw toch weg”, zeiden ze. Jezus zei dat hij er alleen was voor Israël, niet voor de heidenen. Hij vond het niet goed het brood dat voor het uitverkoren volk bestemd is aan de honden, de heidenen, te geven. Waarop de vrouw antwoordde dat ze genoegen nam met de kruimels die van de tafel vielen. Jezus werd getroffen door die woorden. Ze brachten een ommekeer teweeg in zijn denken. Hij liet zich door die heidense vrouw de les lezen. Die ontmoeting kan men interpreteren als een wending in de roeping van Jezus als Messias. Een doorbraak naar de heidenen toe. Merkwaardig trouwens voor Matteüs, die zijn evangelie schreef voor christenen uit het jodendom. Hier zien we reeds het nieuwe perspectief dat Paulus ten volle zal concretiseren als apostel van de heidenen. Jezus Messias is er niet alleen voor Israël, maar voor alle volkeren. Ook in onze leefwereld zijn ‘vreemden’ diep doorgedrongen. Wij hier in het Westen zijn niet langer de norm die bepaalt hoe mensen overal ter wereld te leven en te denken hebben. De vreemdeling in ons midden vraagt om een omgekeerd perspectief. Om een nieuwe wending in ons christen-zijn. We zijn niet langer de enige zaligmakers. De enige zingevers. We kunnen onmogelijk nog vasthouden aan: ”Wij christenen zijn de goeden en de anderen de slechten of althans de minder goeden.” Door de ontmoeting met de heidense vrouw was Jezus’ norm, van wie en hoe iemand gelooft, niet meer de enige. Jezus zelf heeft het eigen geloof niet verabsoluteerd. Hij werd wel uitgesloten en geëxecuteerd omdat het Sanhedrin de toen heersende godsbeelden en normen wèl verabsoluteerde. Wij christenen moeten dit goed voor ogen houden. Niets is absoluut. Niets kan aanspraak maken op een goddelijk statuut. Geen enkele norm of wet, geen kerk, geen traditie, geen principe. God is ook geen autoritaire machtsinstantie die je via allerlei godsopvattingen of normen kan opleggen aan anderen. Dat is bijzonder belangrijk voor onze multireligieuze samenleving. Dialoog in openheid en respect, dat is de boodschap. Dat is veel meer dan slappe 'verdraagzaamheid'! We moeten ons laten gezeggen zoals Jezus. We moeten willen leren van anderen. Eventueel moeten we ook tot een ommekeer komen. Wat hebben joden ons te zeggen vanuit hun geloof? En moslims? En boeddhisten? En humanisten? En de vele ongelovigen die vroeger 'heidenen' werden genoemd? En wat hebben wij christenen hen te zeggen? Het is al veel als we ons niet langer verhevener voelen en hen gelijkwaardig bejegenen. Het is noodzakelijk dat we onze vooroordelen tegenover hen afleggen. Hen negeren of miskennen is niet christelijk. Als christenen moeten we juist ten dienste staan van allen in respect en waardering. De vreemdeling in ons midden wil een goede plek om te kunnen leven. Om zichzelf te kunnen zijn. Om zijn geloof te kunnen belijden en beleven. Die levensruimte moeten we geven. Maar dit moet wel van twee kanten komen en fundamentalisme wat kan leiden tot gruweldaden vindt hierin geen plaats. Geloof opleggen, dwingen en terroriseren tot… is niet wat we hier bedoelen. Ook Paulus heeft aan de heidenen, die christen werden, de joodse reinheidsvoorschriften en andere eisen van de Mozaïsche Tora niet opgelegd. Wel kwam hij hierdoor in conflict met Petrus. Op het eerste concilie in Jerusalem was dit het grote twistpunt. Het is opgelost door het accepteren dat iedereen zijn eigen weg mocht gaan. Joods-christenen leefden aanvankelijk anders dan christenen uit het heidendom. Waarom kan het zo vandaag niet?

 Hoe staan wij, christenen, tegenover velen die niet langer kerkelijke voorschriften willen onderhouden? Accepteren wij hun anders-zijn? Hoe gaan we om met de manier waarop zij geloven of niet meer geloven? Jongeren worden wel eens de moderne heidenen genoemd. Veel vurige katholieken ergeren zich aan hun levenswijze. Kijken we altijd naar het wezenlijke, de kern van het christendom, nl. de liefde? De liefde van Jezus. Van de barmhartige Samaritaan. Van de eerste Johannesbrief. Kunnen we Paulus achterna zeggen in de eerste Korintiërsbrief 13: ”Nu blijven van kracht geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste is de liefde”? Ook voor Matteus (25,45) is de liefde de uiteindelijke norm: ”Wat je aan de minsten van de mijnen gedaan hebt heb je aan mij gedaan." God openbaart zich in de geschiedenis van de liefde.

@preekvdw