Hand. 10,34a.37-43 — "Over wat er in Judea gebeurd is"In die tijd nam Petrus het woord en sprak: “Gij weet wat er overal in Judea gebeurd is; hoe Jezus van Nazareth zijn optreden begon in Galilea na het doopsel dat Johannes predikte, en hoe God Hem gezalfd heeft met de heilige Geest en met kracht. Hij ging weldoende rond en genas allen die onder de dwingelandij van de duivel stonden, want God was met Hem. En wij getuigen van alles wat Hij in het land van de Joden en in Jeruzalem gedaan heeft. Hem hebben ze aan het kruishout geslagen en vermoord. God heeft Hem echter op de derde dag doen opstaan en laten verschijnen, niet aan het hele volk, maar aan de getuigen die door God tevoren waren uitgekozen, aan ons die met Hem gegeten en gedronken hebben, nadat Hij uit de doden was opgestaan. Hij gaf ons de opdracht aan het volk te prediken, en te getuigen dat Hij de door God aangestelde rechter is over de levende en de doden. Van Hem leggen alle profeten het getuigenis af, dat ieder die in Hem gelooft door zijn Naam vergiffenis van zonden verkrijgt.”

Kol. 3,1-4 — "Zoek wat boven is"Broeders en zusters, als gij dan met Christus ten leven zijt gewekt, zoekt wat boven is, daar waar Christus zetelt aan de rechterhand Gods. Zint op het hemelse, niet op het aardse. Gij zijt immers gestorven en uw leven is nu met Christus verborgen in God. Christus is uw leven, en wanneer Hij verschijnt zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid.

Mt. 28,10 — "Ze gingen snel van het graf weg…"Na de sabbat, bij het aanbreken van de eerste dag van de week, gingen Maria van Magdala en de andere Maria naar het graf kijken. Plotseling kwam er een zware aardbeving. Want een engel van de Heer daalde uit de hemel neer, kwam naderbij, rolde de steen weg en ging erop zitten. Zijn uiterlijk schitterde als een bliksemflits en zijn kleding was wit als sneeuw. De wachters beefden van angst en werden lijkbleek. De engel zei tegen de vrouwen: ‘U hoeft niet bang te zijn, want ik weet dat u Jezus zoekt die gekruisigd is. Hij is niet hier: Hij is tot leven gewekt, zoals Hij gezegd heeft. Kom, kijk naar de plaats waar Hij gelegen heeft. Ga snel tegen zijn leerlingen zeggen: “Hij is uit de doden opgewekt, en zie, Hij gaat voor u uit naar Galilea; daar zult u Hem zien.” Dit had ik u te zeggen.’ Ze gingen snel van het graf weg, vol angst en met grote vreugde, en ze liepen hard om het aan zijn leerlingen te vertellen. En zie, Jezus kwam hun tegemoet. ‘Gegroet’, zei Hij. Ze gingen naar Hem toe, grepen Hem bij de voeten vast en vielen voor Hem op de knieën. Toen zei Jezus hun: ‘Wees niet bang. Ga mijn broeders vertellen dat ze naar Galilea moeten gaan. Daar zullen ze Mij zien.’

PASEN – A-jaar 2017

" Wees niet bang en GA!" 

Hand. 10,34a.37-43  -  Kol. 3,1-4  -  Mt. 28,1-10

‘PREEK VAN DE WEEK’Bezoek onze webstek: www.preekvandeweek.be – E-mail: info@preekvandeweek.be

Predikbroeders in woord en daadDominicanen in Vlaanderen

Als abonnee bij 'Preek van de week' kan u dit boek, voor de prijs van 25,95euro (inclusief verzending),rechtstreek bestellen via de website van uitgeverij 'Halewijn' te Antwerpen. Bezoek onze website

De orde der dominicanen, ook gekend als predikbroeders of predikheren, bestaat in 2016 achthonderd jaar.Op vraag van de Vlaamse dominicanen heeft de faculteit Theologie en Religiewetenschappen van de KU Leuven een boek samengesteld waarin de recente geschiedenis van de dominicanen in Vlaanderen centraal staat. Onderzoekers van de faculteit hebben origineel werk verricht in verband met figuren en activiteiten die het Vlaamse dominicaanse leven in de twintigste eeuw karakteriseren.De rode draad in het boek is dan ook de verkondiging of prediking 'in woord en daad', die tot het wezen van het dominicaanse leven behoort. Of het nu gaat om spirituele, theologische, culturele, sociale of politieke kwesties, de dominicanen hebben, tot vandaag, steeds blijk gegeven van wat in hun motto 'Veritas' besloten ligt: ze zijn rusteloze Godzoekers die doorheen de tijd hun leven in dienst stellen van de steeds weer te ontdekken waarheid. De predikbroeders hebben op hun eigen wijze het verhaal van Dominicus gestalte gegeven in de geschiedenis van kerk en maatschappij in Vlaanderen. Hiervan wil dit boek een weerslag bieden.

Met bijdragen van Dries Bosschaert, Marcel Braekers, Mark De Caluwe, Bernard de Cock, Georges De Schrijver, Ignace D'hert, Leo Kenis, Mathijs Lamberigts, Anton Milh, Toon Osaer, Stephan van Erp, Dries Vanysacker en Sander Vloebergs.

Dominicus ontmoetenDominicus de gedreven prediker

Als abonnee bij 'Preek van de week' kan u dit boek, voor de prijs van 16,50euro (inclusief verzending),rechtstreek bestellen via de website van uitgeverij 'Halewijn' te Antwerpen. Bezoek onze website

De Spaanse priester Dominicus stichtte achthonderd jaar geleden de Orde der Predikers, beter bekend als de dominicanen. Na een moeizaam begin groeide de Orde uit tot een invloedrijke internationale beweging van religieuze mannen en vrouwen, tot op de dag van vandaag.  In dit boek leren we Dominicus kennen als een gedreven prediker die voortdurend biddend en denkend contact hield met God. Tegelijk had hij oog voor de concrete noden en vragen die op zijn pad kwamen. Een heilige om na te leven. 

De auteur van het boek, Paul Dominikus Hellmeier (°1977, Landshut, Duitsland) trad in 1999 in bij de orde van de dominicanen. Van 2010 tot 2015 was hij werkzaam als docent middeleeuwse wijsbegeerte.Thans is hij rector van de Theatinerkerk in München en prior van het daaraan verbonden Dominicanenklooster.

Preek van de week"Sta op en GA!"

De paasnacht wordt beleefd als scheppingsnacht. Daarom hebben de oersymbolen van ons bestaan, zoals licht en water, in deze context zoveel kracht en betekenis. Ook in die elementen lag, van bij de aanvang reeds, de goddelijke vonk van een nieuw begin verborgen. En ongetwijfeld was het diezelfde vonk die in de mens werd aangewakkerd, toen hij eeuwen geleden dode materie in handen heeft genomen, om er nieuwe kracht uit te halen. Door gensters uit stenen te slaan en ze met levende adem aan te blazen, verkreeg hij vuur en warmte en licht. Zou dit niet één van de vroegste tekenen zijn, die ons laten vermoeden dat wat afgestorven is, niet onherroepelijk dood hoeft te zijn.

Ook de tekenen aan de hemel spreken eenzelfde taal. Terwijl op dit moment de sterrenbeelden van de winter weg deemsteren, lichten die van de zomer uit het donker op. Alles gebeurt in die eeuwige beweging van gaan en komen, waarin de schepping zich vol kracht en creatieve fantasie vernieuwt.Het lijkt bijna vanzelfsprekend dat ook de mens zich aan die beweging zou overgeven. En toch is het dat niet. Omdat wij in onze grote kwetsbaarheid, tegelijk de ervaring kennen van angst, van lijden, van onmacht. Ervaringen die ons de adem afsnijden en perspectief ontnemen. Maar die ons tegelijk voor een keuze stellen. Als wij telkens opnieuw leven hopen te vinden, dan moeten wij leren boven angst en twijfel uit te groeien. Waar die bevangenheid ons doen en laten niet meer bepaalt, kan er ruimte komen voor een vernieuwende kracht, die goddelijk is. Al is die weg van bevrijding dikwijls even ontredderend als het was voor het volk van Israël. Want soms lijken het werkelijk dodelijke wateren, waar een mens doorheen moet. En situaties waarin alle houvast je uit handen wordt geslagen.Maar desondanks horen wij en voelen wij soms, dat er meer is dan die ene vernielende werkelijkheid. Dat er zelfs meer is in onszelf. Want midden in de chaos kan er toch een ogenblik van verheldering komen, een wonder van ontwakende moed, een zachte bries van vertrouwen in het ondenkbare. Minieme vonken zijn het. Maar je kan ze zien, wanneer je vanuit het duister blijft zoeken naar het licht en weliswaar met het gewicht van je verhaal op de schouders, pogingen doet om op te staan. Dat is de stap die de vrouwen gezet hebben, toen ze op die bewuste morgen naar het graf gingen. Zij lieten de duisternis achter zich en gingen bij het ochtendgloren.. Wat hen te wachten stond was echter op zijn minst ontredderend. De grond beefde onder hun voeten. De dode geliefde die zij dachten te vinden was er niet meer. En de boodschap die ze kregen was zo verblindend en tegenstrijdig, dat hun binnenste erdoor verteerd leek. Ik denk dat zulk een ontlediging ook van ons kan gevraagd worden, opdat het meest helende licht naar binnen zou kunnen stromen.

En in die leegte zijn er geen andere tekenen, dan die eenvoudige, helder klinkende woorden: ‘Wees niet bang’. Of: laat niets van wat dodelijk is je weerhouden, om met kracht en met vertrouwen te leven. En leven is op weg gaan. Het is een roep die alle vragen wil overstemmen. Dat wij opstaan en moedig onze weg gaan, hier en nu. Dat wij onszelf durven uit te spreken en zo onze diepste waardigheid vinden. Dat wij onze armen strekken naar anderen en ons daarin durven prijsgeven. Dan wordt de weg van het leven, een weg van ontmoeting. En in die ontmoeting is een heilig moment van herkenning mogelijk.

Dat mochten de vrouwen die naar het graf gingen, ondervinden. Wanneer zij, weliswaar nog vertwijfeld, toch de zorg voor het leven terug opnemen, zien zij hoe Jezus hen tegemoet komt. Hij spreekt hen aan in wie zij ontmoeten op hun weg. En de herkenning is zegenend, geruststellend, bemoedigend. Maar het is een ervaring die hen niet laat stilvallen, die hen juist uitdaagt om verder te gaan.

‘Wees niet bang’ en ‘Ga’. Dat zal de kernboodschap van Pasen blijven. Blijf niet schuilen in zekerheden. Durf in de leegte staan. Laat je vertrouwen groter worden dan je angst. Waag je leven aan iets met blijvende betekenis. En als je inderdaad gelooft dat liefde sterker is dan de dood, maak haar dan zichtbaar, sterk, geloofwaardig, hier en nu, reeds voor de dood. En laat haar het antwoord worden op alles waarvoor geen antwoord bestaat. Als wij zo in het leven staan, zal voor ons inderdaad soms onvermoed, een nieuwe orde zichtbaar worden.

Daarom kunnen wij ook terecht deze nacht als scheppingsnacht beleven, in zijn mysterieuze grootsheid en in zijn ontvouwende schoonheid.

@preekvdw