Num. 6,22-27 — "Moge de Heer zijn gelaat naar u keren"De Heer sprak tot Mozes: “Zeg aan Aäron en zijn zonen: Als gij de Israëlieten zegent, doe het dan met deze woorden: Moge de Heer u zegenen en u behoeden! Moge de Heer de glans van zijn gelaat over u spreidenen u genadig zijn! Moge de Heer zijn gelaat naar u keren en u vrede schenken! Als zij zo mijn naam over de Israëlieten uitspreken zal Ik hen zegenen.”

Gal. 4,4-7 — "Gij zijt niet langer slaaf, maar zoon"Broeders en zusters, toen de volheid van de tijd gekomen was, zond God zijn eigen Zoon, geboren uit een vrouw, geboren onder de wet om ons, slaven van de wet, vrij te maken, zodat wij de rang kregen van zonen. En omdat ge zonen zijt, heeft God de Geest van zijn Zoon, die “Abba, Vader!” roept in ons hart gezonden. Ge zijt dus niet langer slaaf, maar zoon en als zoon ook erfgenaam en wel door toedoen van God.

Lc. 2,16-21 — "Maria bewaarde al deze woorden in haar hart"In die tijd haastten de herders zich naar Betlehem en vonden Maria en Jozef en het pasgeboren kind, dat in de kribbe lag. Toen ze dit gezien hadden maakten ze bekend wat hun over dit kind gezegd was. Allen die het hoorden stonden verwonderd over hetgeen de herders hun verhaalden. Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en overwoog ze bij zichzelf. De herders keerden terug, terwijl zij God verheerlijkten en loofden om alles wat zij gehoord en gezien hadden; het was juist zoals hun gezegd was. Toen de acht dagen voorbij waren en men het kind moest besnijden, ontving het de naam Jezus, zoals het door de engel was genoemd voordat het in de moederschoot werd ontvangen.

‘PREEK VAN DE WEEK’Bezoek onze webstek: www.preekvandeweek.be – E-mail: info@preekvandeweek.beMoederschap van Maria – A-jaar 2017

"Gods zegen over ons in het nieuwe jaar" 

Num. 6,22-27 - Gal. 4,4-7 - Lc. 2,16-21

Predikbroeders in woord en daadDominicanen in Vlaanderen

Als abonnee bij 'Preek van de week' kan u dit boek, voor de prijs van 25,95euro (inclusief verzending),rechtstreek bestellen via de website van uitgeverij 'Halewijn' te Antwerpen. Bezoek onze website

De orde der dominicanen, ook gekend als predikbroeders of predikheren, bestaat in 2016 achthonderd jaar.Op vraag van de Vlaamse dominicanen heeft de faculteit Theologie en Religiewetenschappen van de KU Leuven een boek samengesteld waarin de recente geschiedenis van de dominicanen in Vlaanderen centraal staat. Onderzoekers van de faculteit hebben origineel werk verricht in verband met figuren en activiteiten die het Vlaamse dominicaanse leven in de twintigste eeuw karakteriseren.De rode draad in het boek is dan ook de verkondiging of prediking 'in woord en daad', die tot het wezen van het dominicaanse leven behoort. Of het nu gaat om spirituele, theologische, culturele, sociale of politieke kwesties, de dominicanen hebben, tot vandaag, steeds blijk gegeven van wat in hun motto 'Veritas' besloten ligt: ze zijn rusteloze Godzoekers die doorheen de tijd hun leven in dienst stellen van de steeds weer te ontdekken waarheid. De predikbroeders hebben op hun eigen wijze het verhaal van Dominicus gestalte gegeven in de geschiedenis van kerk en maatschappij in Vlaanderen. Hiervan wil dit boek een weerslag bieden.

Met bijdragen van Dries Bosschaert, Marcel Braekers, Mark De Caluwe, Bernard de Cock, Georges De Schrijver, Ignace D'hert, Leo Kenis, Mathijs Lamberigts, Anton Milh, Toon Osaer, Stephan van Erp, Dries Vanysacker en Sander Vloebergs.

Preek van de week" Gods zegen over ons in het nieuwe jaar "

Op deze nieuwjaarsdag spreken we onze wensen uit voor elkaar. We wensen dan meestal geluk en een goede gezondheid. Sommigen wensen nog een ‘zalig Nieuwjaar’! ‘Zalig’ betekent in de hoogste mate gelukkig. Overgelukkig! Mensen die heilig geleefd hebben, worden door de kerk officieel zalig verklaard. De paus verklaart plechtig dat ze in de hemelse zaligheid zijn opgenomen.Natuurlijk denken we niet meteen daaraan als we ‘zalig Nieuwjaar’ wensen. We denken aan 2017. Moge het een heerlijk jaar worden!’

Als gelovigen kunnen we elkaar ook een ‘gezegend’ jaar toewensen. In de lezing uit het boek Numeri vernemen we op welke manier we elkaar mogen zegenen. Doe het met deze woorden zegt God tot Mozes: ‘Moge de Heer u zegenen en behoeden. Moge de Heer de glans van zijn gelaat over u spreiden en u genadig zijn. Moge de Heer zijn gelaat naar u keren en u vrede schenken.’ Bij de protestanten wordt deze zegen nogal eens gebruikt aan het einde van een zondagse viering. De dominee strekt dan met een wijds gebaar zijn handen uit over de gelovigen. Er is geen mooiere zegenwens! God zelf, die zijn gelaat naar ons toekeert. God, die ieder van ons aankijkt, die ons graag ziet. God, die oneindige Liefde is. God, die zei: ’Zo is mijn naam… Ik zal er zijn.’ Als we dat kunnen geloven, als we voor ogen houden dat God in liefde naar ons is toegekeerd, ja, dan komt er vrede over ons. Leven in de nabijheid van de Eeuwige, die Liefde is, vervult ons met die zaligheid en bevrijdt ons van alle angst voor wat ons in het komende jaar allemaal kan overkomen.

Dat leven in de nabijheid van de liefdevolle God kreeg een gezicht in Jezus. Het evangelie vertelt dat eenvoudige, onwetende herders dat als eersten mochten zien en herkennen. Niet de hooggeplaatste, aanzienlijke, geleerde Schriftgeleerden. Dat God zich openbaart in kleinheid en geringheid, kan blijkbaar ook maar alleen door kleine onaanzienlijke mensen gehoord en gezien worden! Dat geldt ook voor Maria, de moeder van het Jezuskind. Een gewone, jonge, joodse vrouw! Zij overweegt de woorden van de herders in haar hart. Biddend komt Maria geleidelijk tot inzicht. Wat de herders zeggen is waar mensen al eeuwen op wachten: iemand die dat gelaat van God, dat naar ons toegewend is, laat zien. Iemand die de zegenwens van God zelf in vervulling brengt.

We weten dat alles wat Lucas schrijft over het pasgeboren kind, over de herders en Maria veertig tot vijftig jaar na Jezus’ geboorte is geschreven. Het is de vrucht van iemand die reeds het leven, de dood en de verrijzenis van Jezus overwogen heeft en tot geloof kwam. Hij schrijft retrospectief. Dit zien we trouwens ook in het St.-Columba altaarstuk van de hand van Rogier Van der Weyden uit de 15de eeuw. In het middenstuk dat de aanbidding van de drie wijzen weergeeft, zien we een kruisbeeld opduiken in het kersttafereel. Geboortekaartje en rouwbrief vallen als het ware samen.

Die goddelijke zegen, het gelaat van Jezus als openbaring van Gods Liefde, is niet door allen herkend. Wel door Maria. Zij leefde naast en met haar zoon, niet begrijpend, maar in vertrouwen. Zo stond ze bij het kruis en was ze later met de apostelen in het cenakel in afwachting van Pinksteren.

Bij het begin van het nieuwe jaar stelt de liturgie Maria als voorbeeld van een ontvankelijke houding die de leerschool van het vertrouwen heeft doorgemaakt. Het was een moeilijke en harde oefenschool om in biddend vertrouwen de realiteit van Jezus’ ongewone en opzienbarende leven te volgen. Maria is niet de zeemzoeterige gestalte die men dikwijls van haar maakte. Niet iemand met een kruiperige onderdanigheid of louter passieve onderwerping zonder eigen inbreng en zonder kracht. Het vroeg een krachtige houding van Maria om zich op een positieve wijze open te stellen

en haar leven ondersteboven te laten gooien door haar zoon. Hoe Jezus zou leven, was voor zijn moeder totaal onvoorspelbaar. Het evangelie tekent Maria als iemand die bereid was te blijven vertrouwen in Jezus, ondanks alles.Het is ook Lucas die het Magnificat in de mond van Maria legt. Het is een strijdlied dat hoogmoedige machthebbers en verwaande rijken van hun troon gooit en met lege handen wegstuurt, maar nietige en hongerige mensen overlaadt met het beste. Een lied dat grootmoedige barmhartigheid toejuicht en God de Heer prijst en looft omdat Hij heeft omgezien naar haar, Maria, in al haar kleinheid. Opnieuw dat toegewend gelaat van God! Hij vraagt dat wij de armen een volwaardige plaats zouden geven in onze samenleving, dat we treurende nabij zouden zijn, dat we gekwetste harten hoop zouden geven.

Zoals Maria weten ook wij niet wat er allemaal op ons af zal komen in het nieuwe jaar. We kunnen enkel, zoals zij, ontvankelijk openstaan in biddend vertrouwen, alert en krachtig in het leven staan en dat leven liefhebben zoals het zich aandient. De toekomst is onbekend. We mogen wel geloven dat God ons blijft zegenen, Zijn gelaat naar ons toewendt, ons genadig is en vrede schenkt.Voor u allen: ‘Zalig Nieuwjaar!’ 

@preekvdw