IS DOODprintJaargang 1 - nr 1 / Dit magazine wordt uitgegeven door jongerenmedia-agentschap StampMedia

www.stampmedia.be

Foto

: Pau

line

Poel

man

s

p.03 ∕ Antwerpen fietsstad De fiets is dood, leve de velo en de fixie

p.04 ∕ De partij die de democratie kaapte Wat doe je als je de maatschappij wil veranderen, maar eigenlijk baalt van het huidige politieke systeem?

p.06 ∕ De slag om Timboektoe Het rommelt in Mali...

p.08 ∕ Als passie het wint van onzekerheid Vier portretten van jonge kunstenaars

p.10 ∕ Geweldloze revoluties inspireren elkaar Wereldwijde opstanden bewijzen dat het zonder geweld kan

p.11 ∕ Onderwijshervorming op til Het secundair onderwijs ziet er over enkele jaren heel anders uit

p.12 ∕ Doel gaat voor de bijl Het verhaal in Doel stevent af op een apotheose

p.14 ∕ Het gat in de wielerschatkist Is de volkse ziel van de wielersport in gevaar?

Een springlevend lijk

Inhoud Colofon

/ Dit magazine is een realisatie van jongerenpersagentschap StampMedia.

/ StampMedia wordt betoelaagd door Stad Antwerpen, de Vlaamse Gemeenschap en Stad Genk.

/ Onder begeleiding van Piazza dell’Arte.

pidmag ∕ Print is dood magazine Antonino Musso, Antonio Guadamus Fernandez, Arne Gillis, Benjamin Bal, Delphine De Metsenaere, Emily Daelemans, Helena Blyweert, Ilena Herck, Julia M. Free, Lana Mortelmans, Leen Baeten, Marieke Van Cauwenberghe, Miek Thieren, Nicolas Cosson, Niels Timmermans, Noa Tuyaerts, Pauline Poelmans, Stef Vananderoye, Thomas Verstrepen, Tom Corthaut, Vincent Buyssens

Wie enkel in de journalistiek gaat met mooie maar vage motivaties - bijvoorbeeld omdat hij of zij 'altijd al iets met taal wou doen' - kan zich de moeite besparen. Goede bedoelingen volstaan niet, je hebt ook echte afwijkingen nodig om het in de media te maken.

Journalisten zijn nieuwsgierig op lichtjes ongezonde wijze. Ze zijn achterdochtig en niet in staat de mooie verhalen van de macht voor waar aan te nemen. Ze zoeken wat nog nie-mand verloren was. Ze zijn bereid hun mooiste zinnen op te offeren als de focus van het ver-haal daarom vraagt. Met die en nog veel meer gebreken bouwen ze aan een van de mooiste verwezenlijkingen van de moderne geschiede-nis: vrije, kritische en betrouwbare informatie.

Dat monument van de democratie wordt van alle kanten bedreigd. Er is de commerciële druk om leuke producten te maken die de bedrijfs-winsten kunnen opkrikken. Er is politieke druk

om de waarheid te kneden naar het belang van de machthebbers. Maar er is ook de sco-ringsdrift en behaagzucht van de journalisten. "Journalisten verbergen zichzelf en de realiteit steeds vaker achter subtiele woordspelletjes", zei Überjournalist Robert Fisk een paar jaar geleden, in het kader van de berichtgeving over het Midden-Oosten. "We spreken niet meer over de Bezette Gebieden, maar over de Betwiste Gebieden. Kolonies werden nederzet-tingen en uiteindelijk joodse wijken. De Muur wordt beschreven als een hek. En daardoor wordt het conflict onbegrijpelijk, want waarom zou iemand zo'n vriendelijke joodse wijk aanval-len - tenzij die aanvallers het geweld in hun genen hebben?"

Voor de liefhebbers van het relevante detail: Fisk sprak die woorden uit op een bijeenkomst die georganiseerd werd door de Persgroep, een van de grote commerciële uitgevers in deze uithoek van de wereld.

V.U.

: Ste

fan

Kolg

en, P

reke

rsst

raat

25

- 200

0 An

twer

pen

Het was een privilege om aan dit Print Is Dood magazine te werken met een aantal voor-delig gestoorde jongeren. Uitgerust met de overtuiging dat media meer moeten zijn dan entertainment en dat persoonlijke inzet ook in 2012 het verschil kan maken, toverden zij op minder dan vijf dagen zestien witte pagina’s om tot een boeiend en veelzijdig magazine. Het en-thousiasme om zinnen en beelden op papier te zetten, bewees hoezeer print nog altijd deel uit-maakt van onze collectieve mediaverbeelding. Print is niet echt dood, maar is deel geworden van een snel groeiende familie. Informatie ge-bruikt naast inkt ook pixels en bytes, schermen en elektriciteit om u te bereiken. Vergeet dan ook niet dit magazine verder te lezen op www.stampmedia.be

/ GIE GorIS, GASTHooFDrEDACTEur

02 Pidmag.

In Antwerpen wordt opvallend veel gefietst, wat de stad een nominatie opleverde voor de titel Fietsstad 2012. De afgelopen vijf jaar heeft Antwerpen immers stevig geïnvesteerd in hun fietsbeleid en dat loont. De Velo is van iedereen, maar ook de creatieve fietser is aan een stedelijke veroveringstocht begonnen.

Zestig procent van de Antwerpenaren neemt wel eens de fiets, waarvan vijf-enveertig procent zelfs op regelmatige basis. Mooie cijfers die Antwerpen wel eens de titel Fietsstad 2012 kunnen opleveren. Deze wedstrijd gaat uit van de Vlaamse Overheid en het departe-ment Mobiliteit en Openbare Werken. De fietscultuur verspreidt zich over alle inwoners en dat is een gunstige evo-

lutie voor de stad. De grootste vooruit-gang voor Antwerpen was de Velo, de herkenbare rood-witte huurfietsen die Antwerpenaren én toeristen overal vlot en fileloos naartoe brengen. "De Velo blijkt ook ideaal voor sociale contacten aangezien de Antwerpenaar soms een praatje slaat aan de Velo-stations", zegt Ludo Van Campenhout, schepen van Stadsontwikkeling. 't Stad is aangenaam verrast door de meer dan 18.000 jaarabonnementen die al werden verkocht.

Er bestaat geen 'standaardfietser' meer: je hebt de zakenman in maatpak op de plooifiets of de student op de koersfiets. Eén van de meest recente hypes in het aanbod zijn de zogenaamde fixed gear bikes.

Een fixed gear bike of 'fixie' is een pistefiets die wordt omgebouwd om snel door de straten te rijden in de stedelijke omgeving. De hype komt overgewaaid uit New York, waar de fietskoerierdiensten naar fietsen zochten die zo snel mogelijk door de smalle stadsstraten konden laveren. De prijsklasse van een fixie is ongeveer dezelfde als die van een gewone stadsfiets. Sinds 2010 groeide de vraag naar fixies enorm. Mensen vinden het leuk om aan hun eigen fiets te sleutelen en die om te bouwen naar hun eigen voorkeur. Ook in Antwerpen zie je deze fietsen steeds meer opduiken. / NOA TuYAErTS, ThOMAS VErSTrEpEN

Antwerpen fietsstadDe fiets is dood, leve de velo en de fixie

WEB bit.ly/fixedgearbikes

03Pidmag. Foto

: Pau

line

Poel

man

s

ving op de politieke agenda plaatsen. De populariteit van de Piratpartiet explodeerde in mei 2006 toen een raid op de The Pirate Bay, een website waar massaal legale en illegale bestanden gedeeld worden, plaats-vond. De politie nam alle servers in beslag en arresteerde de drie oprichters van de website. Falkvinge haalde in die periode massaal de (inter)nationale media met zijn speech, waarin hij overheden en de enter-tainmentindustrie erop wees dat 'auteurs-recht nooit boven het recht op privacy en vrije meningsuiting mocht staan'.

op minder dan een maand tijd steeg het aantal leden van 2200 tot 6600 en in de maanden die daarop volgden, schoten de Piratenpartijen elders in de wereld als paddenstoelen uit de grond. Momenteel hebben meer dan veertig landen een Piratenpartij. Hoewel de Piratenpartij zich weigert te binden aan één ideologie,

De partij die de democratie kaapte

dragen alle fracties waarden zoals vrijheid van informatie, gratis onderwijs en vooral transparantie hoog in het vaandel. De partij geeft ook een stem aan veel mensen die het politieke systeem beu zijn en echte veranderingen willen zien. "Wij betalen de politici niet enkel veel geld, we geven hen ook ons vertrouwen", zegt Jessica Zin van de Berlijnse Piratenpartij. "Waarom mogen we dan niet weten wat er achter de schermen gebeurt? Wij willen de manier waarop aan politiek gedaan wordt veranderen. Wij zijn politici omdat het moet", zegt Zin vastberaden.

Vloeibare democratieDe Piratenpartei behaalde in september 2011 negen procent van de Berlijnse stem-men en in maart 2012 stemde acht procent van de inwoners van de Duitse deelstaat Saarland op de Piratenpartij. Een succes

polit

iek

wat doe je als je de maatschappij wil veranderen, maar eigenlijk baalt van het huidige politieke systeem?

Een vraag die veel mensen bezighoudt in een tijd waar het politieke vertrouwen op een historisch dieptepunt zit. Het antwoord van de Zweedse activisten achter de torrentwebsite The Pirate Bay was op z'n minst verrassend. Zij richten in 2006 The Pirate Party op, een atypische partij die volledig inzet op transparantie en decentra-lisatie. "Wij willen gewoon dat politici hun job beter doen", is hun mantra.

De kiem van de Piratenpartij werd in 2005 gelegd door de Zweedse computerspecia-list richard Falkvinge. Hij wilde voorname-lijk de impact van auteursrechten, patenten en file sharing op innovatie en samenle-

04 Pidmag.

Illust

ratie

: Ben

jam

in B

al

dat volgens Enno Lenze van de Piratenpar-tei Berlin onder andere te danken is aan hun strijd voor meer transparantie: "Wij hebben de Senaat gedwongen om de contracten voor de privatisering van de waterwerken openbaar te maken. Veel mensen waren boos dat ze die niet mochten inkijken", zegt Lenze. Een ander probleem volgens de Piratenpartij is dat politici meer begaan zijn met hun postje dan met de maatschappij. Hij wijst ook op het gebrek aan inhoude-lijke overtuiging in de politieke arena: "De programma's van veel partijen verschillen amper. Ze passen hun standpunten aan om hun eigen macht te bestendigen, waardoor ze wereldvreemd zijn geworden."

De Piratenpartij zet daarom sterk in op burgerparticipatie en transparantie. Vergaderingen worden gelivestreamd, getweet en iedereen mag deelnemen. Hiermee breken ze met de eeuwenoude traditie van top-downbesluitvorming voor de massa. "De maatschappelijke en sociale problemen zijn te complex geworden om een kleine groep bovenaan te laten beslissen voor de rest", zegt Lenze.

Het antwoord ligt volgens Lenze in een meer gedecentraliseerde vorm van politiek

of liquid democracy. "We moedigen mensen in kleine leefgemeenschappen zoals wijken of dorpen aan om samen te zitten over lokale of nationale problemen. Als er een consensus is bereikt, vaardigt de groep iemand af die het probleem naar een hoger niveau brengt", legt Lenze uit.

ACTAondanks hun gebruik van nieuwe technologieën is de Piratenpartij niet uitsluitend een jongerenpartij. "De meerderheid van onze kiezers is ouder dan 35 jaar, maar ik begrijp wel waarom mensen ons een jongerenpartij noemen. Wij gebruiken geen moeilijke woorden en onze standpunten over illegaal downloaden en auteursrecht zijn populair bij jongeren", zegt Lenze. De Piratenpartei Berlin bracht in februari meer dan 10.000 mensen op de been om te protesteren tegen ACTA. Dat internationaal handelsverdrag heeft als doel intellectuele eigendom te beschermen en elke vorm van namaak internationaal aan te pakken.

Tegenstanders vrezen dat de bescherming van auteursrecht onder ACTA ten koste zal gaan van privacy en recht op vrije meningsuiting. ACTA is volgens hen ook

vooral een manier om de macht van grote multinationals te bestendigen. "Wij pleiten voor een lossere omgang met auteursrecht en willen dat meer geld naar de artiesten gaat in plaats van naar de platenmaatschappijen."

Proteststemmen Hoewel de Piratenpartij in Zweden en Duitsland een mooie overwinning behaalde, is het nog niet zeker dat de partij succes zal hebben in andere landen. De Nederlandse Piratenpartij haalde tijdens de jongste verkiezingen slechts één procent van de stemmen. "Het hangt allemaal af van hoe tevreden mensen zijn met hun situatie en hun politici", voegt Piraat Michael Melter toe. "Nederland was vroeger voor veel Duitsers een zeer progressief land, maar nu hoor ik mijn Nederlandse vrienden klagen over de rechtse tendensen waarmee het land flirt", legt Melter uit. "Geef het een paar jaar en mensen zullen die extreme praat beu zijn. Dat zal ons moment zijn."

∕ VINCENT BuySSENS

_ De Zweedse Piratpartiet was de eerste Piratenpartij. Zij haalde zeven procent van de stemmen tijdens de Europese Parlementsverkiezingen van 2009.

_ In Berlijn stemde in 2011 bijna negen procent van de kiezers op de Piratenpartei.

_ De Tunesische Piratenpartij is de eerste officiële Piratenpartij van Afrika.

_ België kent sinds 2009 ook een Piratenpartij.

De Piratenpartij in de wereld

05Pidmag.

van het Comité van Franse Malinezen voor de Vrede en hij vindt de droom van een onafhankelijke staat niet logisch: "Toearegs maken slechts zeven procent uit van de bevolking in Mali, maar ze eisen een gebied op dat bijna drie vierde uitmaakt van ons land. Dat kan toch niet?" ook Mahamoud Coulibaly, lid van de Malinese raad in België, vindt het onrealistisch: "In het zogenaamde Azawad wonen ook nog andere volkeren, waaronder de Peuls en de Songhai, zij willen helemaal niet behoren tot een onafhankelijke Toearegstaat."

Eind maart 2012 hebben Toearegrebellen de steden Gao, Kidal en Timboektoe overgenomen. De rebellen plunderen ziekenhuizen, overheidsgebouwen, VN-kantoren en sites van ngo's. Hierop beslisten onder meer de VN, Europa, de Wereldbank en een aantal ngo’s om alle humanitaire hulp stop te zetten.

Ansar Din, een fundamentalistische islamitische groepering die beweert banden te hebben met Al Qaeda, heeft controle over Timboektoe en plant de sharia in te voeren. Alcohol, westerse muziek en westerse kledij zijn al verbannen en vrouwen worden verplicht een hoofddoek te dragen. Het is onduidelijk wie precies over welke gebieden controle heeft, wellicht barst er de komende tijd nog een strijd los tussen Ansar Din en MNLA.

Libische wapensDe voorbije vijftig jaar hebben Toearegs vier keer gerebelleerd tegen de Malinese overheid. Zowel toen als nu vinden ze dat ze ten opzichte van de rest van de bevolking worden gemarginaliseerd en gediscrimineerd. Diadié Doucoure, vice-voorzitter van de partij van de Malinese president (PDES), is het daar niet mee eens.

De slag om Timboektoe

"Sinds decennia zijn miljarden CFA-franken geïnvesteerd in verdere ontwikkeling. Maar het is een grote woestijnzone die moeilijk toegankelijk is en de inspanningen kenden vaak weinig succes."

Het verschil met deze revolte is dat de rebellen deze keer veel beter bewapend zijn dan in het verleden. Velen van hen vochten aan Khaddafi's kant tijdens de opstand in Libië, en kwamen zwaar gewapend terug naar hun thuisland. Diezelfde wapens, waaronder raketwerpers en luchtafweerge-schut, worden nu gebruikt in de strijd om de onafhankelijkheid van Azawad.

Onzekere toekomstVroeger eisten de rebellen dat de Toearegs deel mochten uitmaken van de Malinese ad-ministratie en het leger, en dat de veiligheid van het noorden aan hen toevertrouwd zou worden. Deze eisen zijn opgenomen in een nationaal pact uit 1992 en bij akkoorden uit 2006. Maar nu willen ze enkel nog onder-handelen over een onafhankelijke staat.

Hoewel de Toearegs zichzelf als één volk zien, is dit gevoel van samenhorigheid een recente ontwikkeling. Verschillende Toea-regstammen hebben elkaar in het verleden bevochten.

De toekomst van Mali is erg onzeker en instabiel na de staatsgreep. Het conflict jaagt ondertussen al meer dan tweehonderdduizend mensen op de vlucht. De VN hebben ook al uitdrukkelijk gevraagd om een onmiddellijk staakt-het-vuren in het noorden van Mali.

∕ DELPHINE DE METSENAErE,

∕ LISA A. MAy

buit

enla

nd

Het rommelt in mali, waar bijna 1,5 miljoen toearegs strijden voor onafhankelijk-heid. rebellen beschouwen een gebied in het noorden als hun vaderland.

Een groep jonge militairen heeft op 22 maart 2012 een staatsgreep gepleegd in Mali tegen wat zij omschrijven als 'het slechte beleid van president Amadou Toumani Touré'. Het leger was ontevreden omdat het naar eigen zeggen niet meer de middelen kreeg om Toearegrebellen in het noorden te bestrijden. De remedie lijkt erger dan de kwaal. Intussen claimen de Toearegs al de onafhankelijkheid van 'hun' gebied, Azawad.

Tegenover het Malinese leger staan verschillende gewapende groepen, waarvan de MNLA, de Nationale Beweging voor de Bevrijding van Azawad, de belangrijkste is. Met Azawad verwijzen de Toearegs naar het grondgebied dat ze willen omvormen tot een onafhankelijke staat. Volgens Ibrahim Ag Wanasnate, vertegenwoordiger van de MNLA in België, is het gebied Azawad een vallei die loopt van Niger tot Mauretanië. Vandaag beschouwen de Toearegs het gebied als hun land. Behalve Niger en Mali, zijn er ook Toearegs in Algerije, Libië en Burkina Faso. "De staatsgrenzen van Mali zijn een overblijfsel van de kolonisatie door Frankrijk, waar de Toearegs zelf niet voor gekozen hebben."

Onafhankelijke staat onrealistischConcreet behoren de provincies Timboektoe, Gao en Kidal tot het gebied van Azawad volgens het MNLA. Maar veel Malinezen willen niet weten van een afscheiding. Bourlaye Keita is voorzitter WEB bit.ly/toearegs

06 Pidmag.

De Toearegs

Bevolkingsaantal Toearegs (geschatte cijfers)

De Toearegs zijn een nomadisch Berbervolk. Zij bewoonden reeds lang voor de komst van de Arabieren het grootste deel van Noord-Afrika. Het huidige woongebied van de Toearegs beslaat het Tassili n'Ajjergebergte op de grens tussen Algerije en Libië, de Adaghbergen in Noord-Mali, het Aïrgebergte in Niger en de Saharaanse Azawad in Mali, Niger en Burkina Faso. Ze hebben een eigen taal, het Tamasheq en worden 'blauwe mannen' genoemd, een verwijzing naar hun blauwe sluiers. Door extreme droogtes in de jaren 80 en 90 is hun economie ineengestort.

_ NigEr: 1.790.000 _ MALi: 1.450.000 _ BurkiNA FASo: 330.000_ AlgErijE: 825.000 _ LiBië: 620.000

_ TOTAAL: 5.700.000

Loop van de gebeurtenissen

_ 1963: eerste Toearegopstand in Mali

_ 1990: tweede Toearegopstand

_ 1992: Vredesverdrag, meer autonomie voor het noorden van Mali

_ 1994: conflicten tussen verschillende Toearegstammen

_ 2006: derde Toearegopstand: eisen volledige uitvoering van verdrag uit 1992

_ 22 maart 2012: staatsgreep door Malinees leger

_ 31 maart 2012: Toearegs veroveren gao

_ 1 april 2012: Toearegs veroveren Timboektoe

_ 6 april 2012: Toearegs roepen onafhankelijkheid Azawad uit

Algerije

Mauritanië

Senegal

guinea

ivoorkust

Niger

Burkina Faso

Taoudenni

BAMAko

kayes

TiMBoEkToE

GAo

kiDAL

= Steden ingenomen door de Toearegs

= Verspreidingsgebied van de Toearegs

Araouane

07Pidmag.

Illust

ratie

: Ile

na H

erck

en

Thom

as V

erst

repe

n

Als passie het wint van onzekerheid

cult

uur

Leven van kunst is niet makkelijk. Het vereist Charlotte Daelemans (20) wist op 12-jarige leeftijd al

dat bureauwerk niets voor haar is. Ze wilde vooral creatief bezig zijn en koos de opleiding Creatie en Vormgeving. Ze droomt de volgende Chanel te worden en heeft er alles voor over.

"Eerst maakte ik kussenslopen en dekentjes, maar vanaf het vierde middelbaar mocht ik zelf kleding ontwerpen. Ik kreeg al een aantal kansen om modellen op de modeweek van Parijs te kleden en dat gaf mijn droom een boost. Toch miste ik iets in die richting. Ik wilde graag met patronen werken, dus ging ik na het zesde middelbaar Modevormgeving in Mechelen studeren."

"In augustus neem ik deel aan het ingangsexamen voor de mode-opleiding aan het KASK in Gent. Als ik daarvoor slaag, volg ik de komende drie jaar een geweldige opleiding die mij helpt mijn droom te realiseren. Als het niet lukt, wil ik ingangsexamen doen in Nederland waar er meer aandacht wordt gegeven aan de economische kant. De modewereld is nu eenmaal knokken en als je wil overleven, moet je goed geïnformeerd zijn".

"Ik heb er alles voor over om het te maken als modeontwerpster. Geen gezin voor mij. Als ik moest kiezen tussen de liefde en mijn carrière, dan kies ik sowieso het laatste. Ik wil gewoon zó graag modeontwerpster worden. Ik weet dat het zwaar zal worden en dat ik er veel voor zal moeten opgeven, maar dat heb ik er absoluut voor over."

Mohamed Boujarra (22) is danser. Hij begon als hiphopper en evolueerde naar hedendaagse dans. Hij studeert dit jaar af en is klaar om zich volledig te smijten, ook al weet hij dat het zwaar zal worden.

"Ik dans al van jongs af aan voor mijn plezier. op mijn zestiende nam ik hiphoplessen en af en toe deed ik mee aan internationale wedstrij-den. Sinds ik de tweede plaats behaalde bij een choreografenwed-strijd, krijg ik voortdurend opdrachten. op dat moment studeerde ik economie, maar dat interesseerde mij bitter weinig.

op mijn achttiende stopte ik met mijn studies, verhuisde naar Brussel en laste een sabbatjaar in. Ik stelde me vragen over wie ik was en wat ik wou doen. Dans was het antwoord op iedere vraag dus schreef ik me in voor de opleiding Hedendaagse Dans in Antwerpen. Bij hedendaagse dans leer je niet louter danspassen uit het hoofd, maar creëer je persoonlijke beelden met je lichaam.

Ik word nog regelmatig gevraagd om workshops hiphop te geven, maar daar bedank ik vriendelijk voor. Dat is een keuze die ik voor mezelf gemaakt heb, geen So you Think you Can Dance voor mij. Ik dans om me zekerder te voelen. Dans is de basis van mijn levensrecept, maar ik wil van zoveel mogelijk ingrediënten proeven. Ik kijk niet naar de toekomst, maar werk met wat ik krijg. In het huidige systeem is dans even onzeker als ieder ander beroep. De enige zekerheid die ik heb is dat ik weet wie ik nu ben. Ik ben van 's morgens tot 's avonds bezig met mijn lichaam."

01. Charlotte Daelemans (20) 02. Mohamed Boujarra (22)

08 Pidmag.

Foto

: Jul

ia M

Fre

e

Foto

: Jul

ia M

Fre

e

Anne Van Opstal (25) is een opkomend musicaltalent in Vlaanderen. Op heel jonge leeftijd zag ze Les Misérables en begon ze te dromen van een leven op de planken. Ze heeft van haar hobby haar beroep kunnen maken.

"Ik was acht jaar oud toen ik mijn eerste musical zag en ben bij een amateurtheater in Hoogstraten terechtgekomen. Na het zesde middelbaar deed ik auditie bij Studio Herman Teirlinck. Daar zeiden ze dat ik er niet klaar voor was, dus deed ik een zevende jaar musicalopleiding. Daar kreeg ik plezier in zingen en dansen."

"In het jaar dat ik afstudeerde, kreeg ik een hoofdrol in Dans der Vampieren. Klinkt misschien vreemd, maar ik deed auditie en de rol was me op het lijf geschreven. Na Dans der Vampieren werd ik gevraagd voor Fiddler on the roof en ook andere producenten zagen mij. Ik hoef nu zelfs geen audities meer te doen voor een rol."

"Het is een onzeker beroep, maar financieel overleef ik wel. De gaten tussen verschillende voorstellingen worden gecompenseerd met goedbetaalde korte opdrachtjes. ook kan ik op die momenten aan mijn eigen theaterstuk werken. Ik ben zeven op zeven bezig met theater en vind het niet erg om ergens vroeger te vertrekken om mijn stem te sparen. over kinderen heb ik nog niet nagedacht, maar ik heb na een slechte repetitie een hond gekocht. Een hond en musical zijn perfect te combineren, dus waarom geen kinderen?"

Gregory Frateur (33) heeft nooit een zangcarrière geambieerd. Het is vanzelf zo geëvolueerd. Vanaf zijn achttiende ging hij optreden in dancings. Het besef dat hij er ook van zou kunnen leven, is er de laatste jaren gekomen, sinds hij backing vocal bij Daan was.

"Muziek is altijd mijn passie geweest. In het begin was zingen een leuk extraatje naast mijn andere jobs, ik ben immers schrijnwerker en kapper van opleiding. op een bepaald moment kwam er voldoende financiële vergoeding tegenover te staan. Toen heb ik alles in functie van de muziek gesteld. Je moet blijven geloven in wat je doet en er dan ook volledig voor gaan. Wanneer je iets wil, moet je er nu eenmaal hard voor werken."

"Natuurlijk heb ik ook moeilijke momenten gehad, maar nooit op financieel vlak. Ik ben namelijk van mening dat je zelf voor zekerheden moet zorgen wanneer je een onzeker beroep hebt. Voor de toekomst en de onzekerheden die het met zich meebrengt, ben ik niet bang want ik zal altijd muziek blijven maken. over een leven zonder muziek wil ik zelfs niet nadenken, dat vind ik eng."

"In mijn ogen is het belangrijkste dat de taal van de kunst in ere gehouden wordt. De commerce is dan ook een grote valkuil voor veel artiesten. Je moet niet doen wat het publiek wil, maar trouw blijven aan wat je zelf te vertellen hebt."

Leven van kunst is niet makkelijk. Het vereist tweehonderd procent inzet, evenveel motivatie en vele opofferingen. toch kiezen velen bewust voor een artistieke job, ondanks de onzekerheden. de enige zekerheid die zij hebben, is dat het hard knokken wordt.

∕ EMILy DAELEMANS EN LANA MorTELMANS

03. Anne Van Opstal (25) 04. Gregory Frateur (33)

WEB bit.ly/artistiek

09Pidmag.

Foto

: Jul

ia M

Fre

e

Foto

: Jul

ia M

Fre

e

Verzet wordt doorgaans geassocieerd met geweld, maar de wereldwijde volksopstanden van het voorbije jaar bewijzen dat het ook anders kan.

De 84-jarige professor Gene Sharp is een expert in geweldloos verzet. In zijn boek From Dictatorship to Democracy somt hij bijna tweehonderd concrete acties op waarmee burgers een dictator geweld-loos ten val kunnen brengen. Betogers moeten volgens onderzoeker Sharp te allen tijde vermijden zelf in geweld te vervallen. Niet omdat deze aanpak gedoemd is te mislukken, maar omdat de (militaire) macht van de staat bijna altijd groter is dan die van de oppositie. Die ongelijke strijd aangaan is zinloos. opposanten kiezen beter voor vreedzame middelen om zo andere burgers te overtuigen. Eenmaal het leger partij kiest voor het volk en zich bij de protesten voegt, valt de machtsbasis van het regime weg.

Andere context, dezelfde tactiek

"Het valt op dat er in verschillende contexten gelijkaardige ideeën naar boven komen", zegt roel Stynen van Vredesactie, een organisatie die streeft naar een geweldloze en meer rechtvaardige samenleving. "Tijdens de opstanden in Egypte werden de ideeën van Sharp bijna letterlijk zichtbaar. Sommige activisten deden eerst inspiratie op bij de protestbewegingen in Servië." Het vertrek van Moebarak herinnert aan het succesverhaal van Servië. In 2000 slaagden de geweldloze actievoerders van otpor erin om het Servische parlement te bezetten.

Hun opstand resulteerde in het vertrek van president Milosevic. Sindsdien traint de organisatie mensen in andere landen in vreedzaam verzet. De lijst van 'onvrije' landen waar Sharps gedachtegoed wordt gebruikt is lang: Myanmar, Servië, oekraïne, Iran, Kirgizië, Tibet, rusland, Cambodja...

Digitale wapensMensenrechtenactivist Sameh Saeid was een van de informele leiders van de demonstraties op het Tahrirplein. Hij is oprichter van Hoqook.com, een digitaal platform waar journalisten kritisch schrijven over de gebeurtenissen in Egypte. "Een gsm-toestel en een internetverbinding zijn alles wat je nodig hebt om sociale verandering teweeg te brengen", zegt Saeid. Het verspreiden van informatie onder de betogers is volgens hem cruciaal. Sociale media vindt hij zonder twijfel één van de belangrijkste wapens van het geweldloos verzet tijdens de Arabische lente. ondanks de intimidatie door het leger en de veiligheidsdiensten blijven zijn reporters onrechtvaardige situaties filmen en ruchtbaar maken via het internet.

Krachtige symbolenMensen kiezen vaak voor geweldloos verzet vanuit een grote betrokkenheid met een bepaalde gebeurtenis, zo ook Patrick N'Siala Kiese. In 2003 studeerde hij rechten aan de universiteit van Antwerpen. Enkele weken voor de Amerikaanse invasie in Irak riep hij zijn medestudenten op om te protesteren. "op dat moment was er nog geen oorlog, maar de situatie zag er slecht uit voor Irak", legt Kiese uit. "Ik sprak met een vriend over de nakende oorlog en we vonden het schandalig dat er niets bewoog. Iedereen wachtte af, niemand durfde iets te ondernemen." op de dag van de betoging daagden er honderden studenten op, ze droegen allemaal witte T-shirts. op de binnenkoer van de stadscampus maakten ze één minuut lawaai.

Een kleur kiezen, lawaai maken, slogans scanderen, een sit-in organiseren, het lijken onschuldige methodes, maar volgens Sharp hebben ze een effect. ondanks het wisselende succes van geweldloze revolu-ties draagt Sharp met zijn interpretatie een erg optimistische boodschap uit: dictaturen kunnen verdwijnen, democratieën ontstaan.

Wil je weten hoe geweldloos verzet er in België uitziet? Surf dan naar de website:

/ NICoLAS CoSSoN

/ MArIEKE VAN CAuWENBErGHE

doss

ier

Geweldloze revoluties inspireren elkaarbu

iten

land

WEB bit.ly/howtostartarevolution

Pidmag.10

Foto

: Pau

line

Poel

man

s

als het van Vlaams minister van Onderwijs pascal smet (sp.a) afhangt, ziet het secundair onderwijs er binnen enkele jaren heel anders uit.

In het voorjaar van 2012 dient minister Smet een conceptnota in waarin hij zijn toekomstvisie uitwerkt. Hij wil in de eerste graad van het secundair onderwijs een algemene vorming voor alle studenten. Het onderscheid tussen de verschillende opleidingen verdwijnt dus. Het algemeen, technisch, beroeps en kunst secundair onderwijs worden samengevoegd.

KnelpuntenMet het plan wil de minister enkele knelpunten in het onderwijs aanpakken. Dat is nodig, want een stijgend aantal jongeren verlaat het secundair onderwijs zonder diploma.

"Na heel wat onderzoek bleek dat de her-vorming veel voordelen heeft. Met de veran-deringen willen we bijvoorbeeld de demo-tivatie bij zwakkere leerlingen wegwerken", zegt Jeroen Janssens, woordvoerder van Pascal Smet. De 19-jarige Layla heeft het door haar leerstoornis moeilijker op school: "Ik vind dat het huidige systeem goed werkt. De opdeling tussen de richtingen is nodig, want ASo was echt te moeilijk voor mij. Nu ik in het TSo zit, kan ik weer volgen."

ook van het watervalsysteem, waarbij jongeren afdalen van een 'hoge' naar een 'lagere' studierichting, wil de minister af. yousra (18) heeft hier ervaring mee: "Som-mige kinderen weten al vroeg wat ze willen studeren, voor hen is het huidige systeem goed. Ik wist dat helemaal niet, dus begon ik met Latijn om daarna af te zakken. Mis-schien is de oplossing een betere voorlich-ting over de studiekeuzes."

Zittenblijvers "Als ik zelf iets kon veranderen, liet ik men-sen hun jaar sneller overdoen", zegt Joa-chim (16). "Anders begrijpen ze de leerstof van het volgende jaar toch niet." Minister Smet kwam tot de vaststelling dat zittenblij-vers het achteraf niet beter doen. Dat heeft vooral te maken met de jongere klasgenoten en demotivatie. Hij wil zwakkere leerlingen helpen door enkele lesuren per week vrij te maken voor studiebegeleiding.

"Tussen het lager en het secundair onder-wijs willen we testen op taalkennis. Wie niet slaagt voor zo'n proef, krijgt een taalbad. Zo zijn we zeker dat het Nederlands geen probleem vormt voor leerlingen", stelt Janssens.

De minister wil de vooroordelen die rond de verschillende studierichtingen hangen, doorbreken. Dat het huidige systeem niet voor iedereen werkt, ondervindt Arusha (16). Ze volgde alle mogelijke richtingen in het ASo, maar wil eigenlijk sociale en technische wetenschappen studeren en later verdergaan in de verpleegkunde. "Mijn vader denkt dat ik TSo wil volgen uit luiheid, omdat ik mij niet genoeg wil inzetten voor het ASo. Hij vindt een ASo-diploma belangrijk, TSo is echt geen optie. Mijn moeder vindt dat ik vooral moet doen wat ik zelf graag wil." Ze vindt het samenvoegen van de richtingen een goed idee. "Misschien zou mijn vader zo begrijpen dat TSo niet enkel voor dommeriken is."

VeranderingMaar zijn scholen wel klaar voor deze verandering? "In Antwerpen vragen we ons af of scholen wel kunnen wachten op de hervorming", zegt robert Voorhamme (SP.A), onderwijsschepen in Antwerpen. "We moeten dringend een aantal zaken aanpakken. De oorzaak van het groeiende aantal schoolverlaters ligt niet bij het gebrek aan inzet bij leerkrachten. Zij tonen een enorm engagement en snakken zelf naar verandering. Ik denk dat iedereen klaar is voor doordachte hervormingen."

/ HELENA BLyWEErT

/ MIEK THIErEN

/ STEF VANANDEroyE

Onderwijshervormingop til ...bi

nnen

land

WEB bit.ly/voorhamme

11Pidmag.

Foto

: oliv

er N

imet

Het Gewestelijk Ruimtelijk

Uitvoeringsplan (GRUP) voor de Antwerpse havenzone, waarin Doel is opgenomen, wordt momenteel onder handen genomen. Peter Deckers, schepen van Beveren en voorzitter van de Maatschappij Linker-Schelde Oever, stelt dat Doel – momenteel nog woongebied - hoe dan ook inge-kleurd wordt als havengebied.

In wat ooit het buitenverblijf was van Rubens, woont Denise Aerts sinds 2002, lang voordat de eerste huizen gesloopt werden in 2006. Zij gelooft niet in de economische noodzaak van een havenuitbreiding, die de genadeklap zal geven. "Het Deurganckdok bewijst dat de haven haar limiet heeft bereikt", zegt Aerts. Inderdaad, in de bijna zeven jaar dat het dok operationeel is, draait het op twaalf procent van zijn capaciteit. Annik Dirkx van het Gemeentelijke Havenbedrijf Antwerpen meent dat deze cijfers genuanceerd moeten worden: "Het zou onrealistisch zijn om te denken dat een nieuw dok al na zeven jaar op topcapaciteit kan functioneren. Bovendien waren er door de crisis enkele vertragingsmo-menten die niemand kon voorspellen. De haven moet uitgebreid worden omdat ze voorbereid moet zijn op een aanzwengeling van de economie in de nabije toekomst."

Voor de handvol mensen die nog in Doel wonen, is de wijsheid van de polder heilig en de gedachte dat het dorp opgeofferd wordt aan industriële expansiedrang maakt hen razend. "De beste manier om de kracht van een volk te ondergraven, is door de symbolen, tradities en monumenten te vernietigen", zegt Aerts.

"Dat is precies wat er in Doel gebeurd is: historisch erfgoed op het grond-gebied werd vakkundig vernietigd, de bibliotheek sloot de deuren, de schoolbus werd afgeschaft en ook de pastoor werd niet meer vervangen na diens overlijden."

De Maatschappij Linker-Schelde Oever (MLSO) is bevoegd voor het grondbeleid in het havengebied op de linker-Scheldeoever en het industria-lisatiebeleid binnen het havengebied. De MLSO is dus bevoegd om Doelse gronden en gebouwen op te kopen. Volgens de actievoerders hanteert de Maatschappij letterlijk een verrot-tingsstrategie. Kleine herstellingen worden niet meer uitgevoerd aan panden die de MLSO onder het stel-sel van tijdelijk woonrecht verhuurt, waardoor geleidelijke verkrotting als argument kan worden ingezet om tot sloop over te gaan.

Actiegroep Doel 2020 vindt dat de ha-ven geen bedreiging hoeft te zijn voor haar menselijke omgeving. De groep pleit voor een economie op men-senmaat, waarin Doel zijn plaats kan behouden als rustieke oase in een groots maritiem landschap. Door ho-reca en kunstateliers aan te trekken, kan Doel uitgroeien tot een landelijk en historisch waardevol rustpunt aan de rand van de haven. Aerts vreest dat ondanks alle revolutionaire spirit in goede Gallische traditie, het dorp zijn afspraak met de geschiedenis niet zal missen. "De industrie schrijft hier de wetten voor."

/ Arne GiLLiS

Doel gaat voor de bijlHet verhaal in Doel stevent af op een apotheose

WEB bit.ly/polderdorp

Pidmag.12

Vijf Cruciale Doelse Data

_ 1963: eerste concrete plannen worden in kaart gebracht om een grootschalige havenuitbreiding op linkeroever te realiseren

_ 1970: de bouw van de kerncentrale gaat van start

_ 1999: de Vlaamse regering geeft haar zegen voor de bouw van het Deurganckdok

_ 2006: de eerste woningen worden gesloopt

_ 2011: procedure voor de wijziging van het gewestplan (GruP) gaat in alle stilte van start

Vandalisme

Vandalen vinden steeds beter de weg naar Doel. Burgemeester Van de Vijver (CD&V) laat begaan en grijpt de gebeurtenissen aan om te pleiten voor een snelle oplossing.

Bevolking

Momenteel zijn er nog 191 bewoners ingeschreven in het bevolkingsregister. in 1850 waren dat er nog 2.500.

Scheldewijding 2012

De jaarlijkse Scheldewijding waarbij de rivier gezegend wordt, hangt aan een zijden draadje nu de subsidies zijn ingetrokken.

Doel gekraakt

Vanaf 2002 kent Doel een grote toevloed van krakers.

Pidmag. 13

Foto

: Ant

onio

Gua

dam

us F

erna

ndez

Van reeth beweert dat de aanwezigheid van vips noodzakelijk is voor het wielren-nen. Ze zorgen voor een extra financiële injectie en daardoor gaat de kwaliteit van de hele organisatie erop vooruit.

of vips geïnteresseerd zijn in het wielrennen zelf, is nog maar de vraag. Volgens ronde-organisator Wim Van Herreweghe wel. "De vips komen zeker voor het wielrennen zelf, wat niet wegneemt dat een wielerevene-ment ook een goede zakenaangelegenheid is." Dat bevestigt ook Benedict Vanclooster, wielerjournalist voor Sport/Voetbalmaga-zine. "Het clichébeeld dat vips uitsluitend op lekker eten en drinken uit zijn, klopt maar voor een deel. De meesten zijn er ook om te netwerken." Van reeth relativeert de hetze rond vipgasten. "Twintig jaar geleden hebben we een gelijkaardige situatie gezien in het Belgisch voetbal. De toenmalige introductie van vippakketten ging ook daar gepaard met veel tegenkantingen. Nu kraait er geen haan meer naar."

Vandenhaute tegen de restom op internationaal vlak meer slagkracht te krijgen, bundelde Wouter Vandenhaute verschillende Vlaamse eendagswedstrijden onder de koepel Flanders Classics. Met die organisatie hoopt Vandenhaute een tegen-gewicht te vormen tegen grote internationa-le spelers zoals het Franse ASo, organisa-tor van onder meer de Tour de France. Wim Van Herreweghe stapte met zijn ronde van Vlaanderen mee in het Flanders Classics-verhaal. Anderen, zoals de E3 Prijs Harel-beke, weigerden. "Met Flanders Classics slagen we erin het internationale gezicht van de ronde te behouden. ook trekken we belangrijke wielerwedstrijden zoals de Brabantse Pijl mee op de voorgrond", zegt Van Herreweghe.

Het gat in de wielerschatkist

Betaalde koersAan ambitie en wilskracht dus geen gebrek in de Vlaamse wielrennerij, enkel de finan-ciële middelen ontbreken. Daarom klinkt de roep om wielerwedstrijden betalend te maken steeds luider. Andere sporten over-leven al jaren door ticketverkoop, maar het wielrennen blijft achter.

Voor Chris Vanoppen, accountmanager bij sportmarketingbedrijf Golazo, is het betalend maken van wielerwedstrijden uit den boze. "We denken er niet aan toegangsgeld te vragen. Wielrennen moet een volksfeest blijven. Als je een koers slechts eenmaal kan zien passeren, is het onverantwoord toegangsgeld te vragen." Toch lijkt ticketverkoop nabije toekomst te worden. Koersorganisatoren taxeren de situatie van jaar tot jaar en het is wachten op de eerste organisator die een betaalsysteem invoert. Na de situatie met Vandenhaute en het schrappen van de Muur, wil niemand meer de boeman zijn. Wim Van Herreweghe benadrukt wel dat de ronde van Vlaanderen 2013 niet betalend wordt. "We zeggen nooit nooit. De ronde moet vooral gezond blijven."

Een financieel gezonde wielerwedstrijd organiseren blijkt moeilijker dan gedacht. Sponsoring en vips zijn voor de hedendaagse organisatoren onontbeerlijk, tot spijt van wie het benijdt.

∕ LEEN BAETEN

∕ NIELS TIMMErMANS

∕ ANToNINo MuSSo

spor

t

de ronde van Vlaanderen laat niemand onberoerd. na de commotie rond het afschaffen van de muur van geraardsber-gen, gingen stemmen op dat de parcourswijziging enkel de vips diende. is de volkse ziel van de wielersport in gevaar?

Met 600.000 waren ze, de wielerliefheb-bers langs het parcours van de vernieuwde ronde. Samen goed voor 13,75 miljoen euro aan inkomsten, voornamelijk uit drank en eten. Toch is dat bedrag maar een druppel op een hete plaat. De wielersport heeft het moeilijk, en daar moet dringend verandering in komen.

Hoewel wielrennen in onze contreien één van de grootste sporten is, is de sport internatio-naal geen hoogvlieger. Mede daardoor liggen de budgetten en inkomsten van de wieler-sport aanzienlijk lager dan die van pakweg voetbal of Formule 1; sporten die globale populariteit genieten. In het wielrennen werken teams en organisaties voor zo'n ne-gentig procent op sponsoring, wat niet veel zekerheid waarborgt. Daarom wordt continu gezocht naar nieuwe financiële middelen.

Maatpak gezochtof commercialisering van sport nu een positieve of negatieve evolutie is, het staat buiten kijf dat het een broodnodige evolutie is. Dat beaamt ook Daam Van reeth, spor-teconoom aan de Hogeschool-universiteit Brussel: "Meer geld zorgt voor betere voorzieningen, waardoor de koers aantrek-kelijker en publieksvriendelijker wordt." Maar is dat werkelijk zo, worden wedstrij-den aangenamer voor het grote publiek, of wordt de koers vipvriendelijker?

Pidmag.14

Een bijkomende bron van inkomsten zijn tv-rechten. Bedragen liggen in de wielersport betrekkelijk lager dan bij voetbal of Formule 1. Enkel wedstrijden georganiseerd door ASo hebben hun inkomsten uit tv-rechten de voorbije decennia zien stijgen. Bij de Tour de France bieden tv-zenders tegen elkaar op, waardoor de bedragen aanzienlijk hoger liggen.

Pijnpunt in het wielrennen is dat teams zelf geen inkomsten uit tv-rechten gene-reren. Ter illustratie: in het voetbal is de

'Enkel World Tour-teams zullen geld zien.'

competitie in handen van een overkoepelen-de bond. De hele competitie wordt als één pakket verkocht en via een verdeelsleutel vloeien de tv-inkomsten terug naar de clubs.

Flanders Classics kan nu ook wedstrijden aanbieden in één pakket. CEo Wouter Vandenhaute wil in de toekomst een eerlijke verdeling tussen de organisatoren en de wielerteams. Maar de verdeelsleutel hiervoor zal tot discussie leiden.

"De eerlijke verdeling zoals Vandenhaute die ziet, zou kunnen. Maar dan zullen enkel

de World Tourteams geld zien", zegt Philippe Maertens, woordvoerder van radioShack-Nissan Trek.

De ultieme oplossing om tv-gelden op te eisen, is zelf wedstrijden organise-ren of niet aan de start verschijnen. "Niet starten brengt het perverse gevolg met zich mee dat sponsors afhaken. Als wielerteam zijn we voor meer dan negentig procent afhan-kelijk van sponsoring, dus dat is een gevaarlijk spel", besluit Maertens.

Pidmag. 15

Illust

ratie

: Tom

Cor

thau

t en

Thom

as V

erst

repe

n

STAMPMEDIAjongerenmedia-agentschap

Phara de Aguirre: 'Als journalist kan je geen werelden genoeg kennen'

Je wordt geboren in een gezin, een straat, een stad, een land. Die omgeving vormt je denken, je doen en laten. Maar de wereld is meer dan die kleine wereld waarin je rondloopt. Hoe meer werelden je leert kennen, hoe rijker je leven wordt. Hoe meer werelden je als journalist aan anderen toont, hoe rijker die anderen worden, rijker aan gedachten, aan beelden, aan meningen. Een rijkdom trouwens, die nooit aan waarde vermindert.