TTeecchhnniisscchh IInnssttiittuuuutt SStt..--MMiicchhiieell Witte Torenstraat 10 3960 Bree

I. VOORUITBLIKKEN

Komende activiteiten

Dinsdag 29 november: bezoek aan het Maascentrum De Wissen in Dilsen-Stokkem

Vrijdag 2 december: eenmalige bestuursvergadering in Cambrinus Bree

Vrijdag 16 december: kerstfeest in het TISM

Donderdag 19 januari 2012: inzet van het nieuwe (werk)jaar in Het Mussenburghof

BEZOEK AAN HET MAASCENTRUM DE WISSEN IN DILSEN – STOKKEM OP

DINSDAG 29 NOVEMBER OM 14.00 U.

We kennen best wel De Wissen, zijn er misschien vaak

voorbij gefietst of gewandeld.

Maar zagen we ooit de film (20‟) over de Maas in het

auditorium en volgden we al eens een gids in het

Maasmuseum en in het Vlechtcentrum? De rondleiding

duurt ongeveer 2 uur en daarna is uitblazen mogelijk in de

cafetaria van het bezoekerscentrum.

Echt een aanrader, zowel het bezoek als de babbel

achteraf.

Praktisch

Samenkomst en vertrek : 13.30 u op de GB-parking van

Bree.

Mogelijke reisroute: vanuit Bree over Neerglabbeek,

Opoeteren in Dilsen de Rijksweg (op dit kruispunt staan er

verkeerslichten en zie je links Café De Arend) oversteken

en dan rijd je regelrecht naar de parking van DeWissen.

Volg gewoon de “bruine” wegwijzers.

Bijdrage : € 3 per persoon

Bevestig wel even je deelname vóór 27 november bij Bèr (089/ 46 34 70) of via

ber.thys@telenet.be

OPROEP Er is maar één bestuursvergadering per jaar, met slechts één vast agendapunt, namelijk het

programma voor het volgende jaar bespreken. Wie heeft hieromtrent goede ideeën, voorstellen,

tips ...?

Jullie weten ons (Mia, Piet, Ber, Jan, Michel, Jerome, Gerard) wel te vinden, zeker?

Met dank vooraf.

Jaargang 15 November 2011

nr. 116

II. TERUGBLIKKEN

KWATRIJNEN

Als het dezer dagen ergens

Over Vlaamse cirkels gaat

Lijkt het wel alsof er nergens

Nog een middenweg bestaat

Enerzijds de Vlaamse Ronde

Anderzijds de Vlaamse Rand

Is verandering nu zonde,

Of móét het anders in dit land?

Zo hoorde ik uit volkse monde

Onlangs ietwat militant:

“Haal die muur maar uit de Ronde

en zet die muur maar rond de Rand!”

Lievin Scheire (TV-wetenschapper)

Bezoek aan de beeldentuin van Staf Timmers in Houthalen-

Helchteren op dinsdag 6 september om 14.00 u.

Met een luisterend oor kijken en genieten Ghislaine Vliegen, Mia

Leen, Quirinus Wels, Louis Pachen …

Paul en Christiane, (Mp, helemaal met de fiets nog wel),Rik en Betsy

(Si), Christ en Mia (Bl), René en Christiane (Pr), Leo en Sylvie (St),

Piet en Tilly (Tw), Giel en Angèle (Ed), Fien en Jan Vervoort, Bèr en

Alida (Ts), Jan en Ghislaine (Ho), Piet en Lea (Vg), Gerard en Alice

(Hg) …(28)

Verontschuldigd: E.H. R. Mouling, M. Roussard, W. Martens, M.

Eerlingen, J.Wassenberg …

In België bestaat geen schoolplicht, wel leerplicht en dat heeft zo zijn

voordelen. Je kunt inderdaad buiten de school veel vaardigheden

leren. Dat bewijst een bezoek aan de beeldentuin van autodidact Staf

Timmers, zelf ooit leraar aan het TIKB van Houthalen.

Tussen Adam en Eva treed je letterlijk en figuurlijk een “aards paradijs” binnen, een groene oase

met vele kamers vol verrassingen. Beide poortwachters hebben ongegeneerd hun vijgenblad

weggeworpen en hebben er kennelijk zin in. Op wandel in de tuin, raak je al vlug in de ban van de

jeugdige frisheid van expressieve beelden: dartele, hoopvolle, levensblije verschijningen met open

blik, in dynamische, actievolle poses… De beweging valt even stil, verstijft tot een

momentopname.

Een mens wordt zowaar vrolijk van zoveel jeugdig enthousiasme.

De gastheer vertelt openlijk over zijn creaties, uiterlijk rustig, gedoofde sigaar in de hand, vinnige

ogen blinken in een ware karakterkop met weelderige baard en dito hoofdhaar. Achter elk beeld

schuilt wel een verhaal, ideeën broeden in dat

kunstenaarshoofd en handen willen vorm

geven. Het resultaat van die scheppingsdrang

levert een hele resem menselijke figuren,

beeldengroepen, vogels, insecten… “Vrijheid is

loskomen van de materie”, zegt Staf Timmers

en we krijgen echt de indruk dat enkele beelden

zo meteen van hun sokkel springen,

wegrennen, opvliegen…

Met zijn allen proberen we de boodschap te

achterhalen van een beeldengroep met hoog

bovenaan

een kruis

dat de

Christusfiguur met één hand vasthoudt, terwijl de vrije hand

wordt uitgestoken naar wie naar boven wil. De gespleten

aardbol toont wezens die zich afkeren, omdat ze meer oog

hebben voor het materiële, hier voorgesteld door het gouden

kalf. De bisschop heeft ostentatief zijn mijter afgezet, de

militair is nadrukkelijk aanwezig.

Wij onthouden dat de Christusfiguur door zijn dood aan het

kruis voor ons de hemel heeft verdiend en iedereen die naar

dat einddoel streeft een helpende hand aanreikt. Niet iedereen

heeft echter aandacht voor die uitgestoken hand. Gelovig zijn

immers houdt keuzes in.

Ondertussen stopt Mia (Leen)

ijverig bronzen beelden,

waterpartijen met kleine bruggen, bloemenperken al dan niet

beschermd door verspreide bomen in haar digitale camera. Voor ons is

het natuurlijk fantastisch om daar achteraf vrijuit te mogen selecteren.

Waarvoor dank. We komen immers ogen en oren tekort in deze

smaakvolle beeldentuin, 0,45 ha groot.

Als het wat harder begint te

regenen, verzamelt de gastheer de

bezoekers in zijn atelier.

Hier vertelt hij tot onze verbazing

dat hij niet met mallen werkt, zoals

de meeste boetseerders.”Ik bouw

mijn beelden op in was en kan op

die manier alles maken wat ik wil. Probeer maar eens een mal

te maken van een hand. Dat is heel moeilijk en mallen kosten

stukken van mensen. Voor een groot beeld moet altijd een

klein model gemaakt om enig houvast te hebben voor de juiste

verhoudingen. Als na 2 à 3 maanden een groot beeld klaar is,

breng ik het naar de gieterij en ben ik in feite mijn beeld kwijt,”

aldus Timmers.

Tot in het kleinste detail licht hij zijn werkmethode toe.

Verrassend toch! Voor ons is het onbegonnen werk om hierop

dieper in te gaan, want dat is niet in een paar woorden uit te

leggen.

Op de schildersezel wacht een onafgewerkt portret van een dame op verdere ingrepen.

Portretschilderen is, zo blijkt, een intensieve bezigheid en het model poseert meerdere uren in

verschillende sessies.

Wij kijken naar veel schilderijen in de expositieruimte die aanleunt tegen het atelier. Het gaat om

figuratief werk: van portretten tot landschappen en huiselijke taferelen.”Als je tegenwoordig een

koe schildert, word je voor een oubollige schilder versleten, maar als je de beesten slacht en je

hangt de brokken vlees tegen de zuilen van het SMAK in Gent, dan wordt dat geheel ineens

“kunst,” merkt Staf cynisch op en dan hoef je niet meer te vragen hoe hij denkt over de moderne

installaties. Hij loopt ook niet hoog op met kunstpausen met of zonder hoed (dag, Jan!) en kijkt

kritisch naar de opleidingen in de kunstacademies.

Twee uur lang luisteren we geboeid naar een man zonder kapsones, die vrijblijvend over zijn uit de

hand gelopen hobby vertelt en in onze ogen heel kunstig kunst heeft gecreëerd.

Een ontmoeting om nooit te vergeten en dus hebben de aanwezigen nog maar eens gelijk.

Heel lekker smaken dan de cholesterolondersteunende pralines van Mia (Leen) die zichtbaar

geniet van de eerste deelname aan onze seniorenactiviteiten. Mooi zo!

Voor de gezellige afsluiting van de winderige namiddag zakken we af naar ‟t Pleintje in Meeuwen.

Met dank aan Jan (Ho) voor de organisatie en aan Mia voor de foto’s (verzameld op cd)

BEZOEK AAN VELDA BEDDING IN OPGLABBEEK

DONDERDAG 20 OKTOBER 2011 OM 14.00 U.

Velda en Opglabbeek, een combinatie die het al jaren doet, al zie je nu wel

wezenlijke verschillen met de tijd van toen.

De Velda-Group telt momenteel 6 bedrijven, met drie inplantingen in

Frankrijk (Autun, Eyrin, Confolens) en drie in Opglabbeek. In de hoofdzetel

(Opglabbeek) staan 250 personeelsleden op de loonlijst. Vandaag bezoeken

we met 28 weetgierigen alleen de matrassenafdeling, actief sinds 23 maart

1989. Om de 33” levert de productielijn er een kwaliteitsvolle matras af met alles erop en eraan.

De heer Paul Schreurs, productiedirecteur en gastheer van dienst, noemt deze bedrijfseenheid

nogal complex, omdat “slaapcomfort” een grote lading dekt. De boomlange Noren en Finnen

hebben een andere matras nodig dan de kleinere Spanjaarden en Italianen. Qua brandveiligheid

stellen de Engelsen hoge eisen en de Duitsers weigeren matrassen zonder handgrepen. Fabriceer

dus telkens dé matras, zeker als je in 12 verschillende landen levert.

Om iedereen tevreden te stellen blijf je liefst constant zoeken naar het product dat het best

beantwoordt aan de verwachtingen van de klant. Dat gebeurt in eigen ontwikkeling. In de

modellenkamer is innovatie troef en van kansrijke producten worden prototypes gebouwd. Lisette

van Gerard (Kn) heeft dus werk aan de winkel.

De optimale planning is daarbij erg belast door de diversiteit in producten. Voor de

bedrijfsleiding kost dat veel bloed, zweet en tranen, al doet commercieel succes alle kopzorgen

snel vergeten.

Het productieproces is minutieus geanalyseerd, elke handeling getimed zodat de hoogst mogelijke

graad van efficiëntie wordt bereikt. Om de zoveel seconden een matras afleveren die volledig

beantwoordt aan de verwachtingen van de koper qua afmetingen, constructie, design, comfort,

prijs, kwaliteit … laat niet toe dat er in de productieketen zelfs de kleinste schakel ontbreekt. Je

plant namelijk een week vooraf hoeveel matrassen er op dag x van de productielijn schuiven en je

onthoudt dat elk exemplaar zus en zo is besteld. Elk product is verkocht en stockgoederen zijn dus

uitgesloten.

Wij hebben geen flauw benul van hoeveel onderdelen een matras telt, maar je moet als producent

wel zorgen dat elk element voorhanden is en dat het precies op tijd op de juiste plek kan

toegevoegd worden. Begin er maar aan!

We zien de buitenkant van de matras stilaan groeien en ook de binnenkant krijgt stap voor stap zijn

voorgeprogrammeerde vorm en afwerking. Als naïeve bezoeker gaat heel je aandacht naar het

vlotte productieproces en oogt alles haast vanzelfsprekend. Wat een prachtige illusie!

Aangepaste en moderne machines spelen natuurlijk een belangrijke rol in een hedendaags bedrijf.

Tot onze grote voldoening stoten we op een testmachine voor matrassen, ontworpen en

gemonteerd in het TISM als GIP-proef in het 6 de jaar Elektriciteit .

Voor de rest lijkt uitrusting van Duitse makelij het vaak te winnen van Italiaanse machines, al zijn

die laatste in aankoop (meestal ) minder duur. Het totaalplaatje

laat echter niet de minste twijfel over de juiste keuze.

Naar ons aanvoelen is de werksfeer in dit bedrijf zeer

aangenaam en als de productiechef iedereen met naam en

voornaam kent, weet je meteen dat de mens achter de

werknemer belangrijk is. Een bemoedigend woord, een

goedkeurend hoofdknikje, een schouderklop of een andere

subtiele vorm van (h)erkenning, hun effect wordt vaak zwaar

onderschat.

Geef iemand een pluim en hij (zij) krijgt vleugels.

Kennelijk is de bedrijfsleiding zich daarvan bewust.

Natuurlijk springen we even binnen in de werkplaatsklas van het 7 de specialisatiejaar Stoffering

en maken kennis met Sven Vaesen, een piepjonge collega. Twee dagen in de week volgen die

leerlingen van het TISM een praktische opleiding in het bedrijf, met alle voordelen daaraan

verbonden. “Zowel school, leerling

als bedrijf hebben hier baat bij,”

meent de heer Schreurs en hij

onderbouwt zijn stelling met

afdoende argumenten. Niemand

twijfelt immers aan de positieve

resultaten van een goede

samenwerking tussen een

technische school en de

bedrijfswereld. Ook in het

leerproces blijft het origineel altijd

beter dan de kopie.

Het tekort aan degelijk opgeleide

vaklui is genoegzaam bekend. Wie

zal morgen de nodige technici

vinden om kwaliteitsproducten af

te leveren, nu de jongeren steeds

minder kiezen voor een technische opleiding? Wat zijn de alternatieven?

Haal je als bedrijfsverantwoordelijke noodgedwongen massaal (buitenlandse) ongeschoolden

binnen? Moet China straks alles gaan leveren? Toch zeker geen matrassen, want zulke volumes

vergen te hoge transportkosten. Wat dat betreft kunnen we op beide oren slapen!

Europees kopen is goed, Belgisch nog beter, Limburgs best, voor zover de voorraad strekt!

Na de rondleiding blazen we verzameling in de ontvangstruimte naast de showroom, die natuurlijk

de nodige aandacht krijgt. Er blijven nog veel vragen rond boxsprings, loonkosten in dit

Belgenland, toekomstperspectieven en ga zo maar door. Bij een lekkere kop koffie of een frisdrank

praat een mens nog vlotter.

Met dank aan Gerard en Lisette (Kn) voor de praktische regeling van dit bezoek, aan Mia

(Ln) voor de foto’s en natuurlijk aan dhr. Schreurs voor de gastvrijheid en de deskundige

begeleiding, namens de TISM-senioren:

Leo en Bertha (Kl), Jos en Malou (Th), Rik en Betsy (Si), Willy en Gerda (Ma), Christ en Mia

(Bl), Giel en Angèle (Ed), Jaak en Irène (Jk), Bèr en Alida (Ts), Gerard en Alice (Hg)

Mia Verslegers, Marie-Jeanne Eurlings, Mia Leen, Quirinus Wels, René Pouls, Leo Stinkens, Leon

Lenders, Gerard Knoops, Jan Hoeben, Piet Van Gils … (28)

Verontschuldigd: Mia (Vk) Piet (Tw), Theo (Gs), Jerome (Ws) …

III. INBLIKKEN

Heeft elk nadeel dan toch zijn voordeel en krijgt Johan Cruyff

weeral gelijk?

Knap bedacht in elk geval! Zelfs “kletskopjes” kunnen

bijdragen tot leuke combinaties. Dat mijn collega‟s en ik daar

niet eerder aan gedacht hebben!

Neen, dus …

Hoe voelen we ons? Gedicht van J. Dequeker, prof. reumatologie U.Z. Pellenberg Leuven

Er is niets aan de hand en ik voel me nog fris

want ik ben nog zo gezond als een vis.

't Is alleen da'k wat jicht in mijn knieën krijg,

en het praten gaat soms met een piepend gehijg.

Mijn pols is wat zwak en wat dun wordt mijn bloed

maar ik ben voor mijn leeftijd nog redelijk goed.

Die steunzolen onder mijn voeten dat gaat,

anders zou ik niet kunnen lopen op straat.

Soms wordt de slaap me nachten lang niet gegund,

maar ik merk dat je ook wel eens zonder kunt.

Mijn geheugen wordt minder, soms duizelt mijn hoofd,

maar dat valt niet op, geen mens die 't gelooft.

Denk niet dat ik vaak daar in zorg over zit,

want ik ben voor mijn leeftijd nog werkelijk fit.

Ze zeggen dat je de oude dag

als de gouden leeftijd beschouwen mag,

maar af en toe twijfel ik daar toch wel aan,

als ik „s avonds weer moe naar bed ben gegaan,

met mijn oren in de la en mijn tanden in een glas

en mijn ogen op de tafel als ik uitgelezen was.

En voordat ik inslaap, bedenk ik me dan:

Zit er nog iets los dat ik wegleggen kan?

Terwijl het mij zo slecht nog niet zit,

want ik ben voor mijn leeftijd nog tamelijk fit.

Elke morgen stof ik mijn hersens wat af

en ben blij met de dag die God me weer gaf.

Dan haal ik de krant en lees na mijn bad

de overlijdensberichten in het ochtendblad.

Als mijn naam er niet in staat, weet ik dat ik nog leef,

het was dus de bedoeling dat ik nog wat bleef.

Ik geloof dat er toch iets heilzaams in zit

want ik ben voor mijn leeftijd nog redelijk fit

Wat is voor dit alles tot slot de moraal

die te leren valt uit dit goedmoedig verhaal?

Voor elk die het ouder zijn glimlachend draagt

als een ander je weer eens "Hoe maak je het?" vraagt,

is het beter te zeggen dat het best met je gaat

dan die lui te vertellen hoe het echt met je staat!!!

Met dank aan Jef (Dirckx) zo helemaal uit Mol, maar wel geen reumalijder.

Vergelijkende studie economische systemen Socialisme Je hebt 2 koeien en je geeft er 1 aan je buurman die géén koeien heeft.

Communisme Je hebt 2 koeien. De regering neemt ze allebei af en geeft je een beetje melk.

Fascisme Je hebt 2 koeien. De regering neemt ze allebei af en verkoopt je melk.

Nazisme Je hebt 2 koeien. De regering neemt ze allebei af en schiet je vervolgens neer.

Bureaucratie Je hebt 2 koeien. De regering neemt ze af, schiet er ééntje dood, melkt de andere

en giet de melk dan weg...

Traditioneel kapitalisme Je hebt 2 koeien. Je wisselt er één voor een stier, je kweekt een hele

kudde koeien, verkoopt die én gaat leven van de rente.

Lernout & Hauspie - systeem Je hebt 2 koeien. Je verkoopt er 3 aan een dochteronderneming in

Korea en gebruikt daarvoor het krediet dat je via je schoonmoeder hebt aangevraagd bij een

Brusselse bank. Vervolgens voer je een ruil door met een Amerikaans bedrijf om je 4 koeien op

te kopen en aan je terug te schenken, zodat je de belastingen op de 5 koeien kan terugtrekken. De

subsidies die Europa je uitbetaalt voor de melk van je 6 koeien investeer je via een stroman in je

Koreaanse dochteronderneming. In je jaarrapport geef je 8 koeien aan mét een optie op een 9 de.

Je verkoopt 3 koeien om een Amerikaanse kwekerij te kopen en wordt vervolgens op

Amerikaanse veemarkt ontmaskerd omdat je eigenlijk niets van koeien weet. Je beweert achteraf

dat je niet begrijpt dat je stallen leeg staan en je vliegt achter slot en grendel... .

Amerikaans systeem Je hebt 2 koeien. Je verkoopt er 1 en dwingt de andere om melk

voor 4 te geven. Je bent verbaasd als het beest doodvalt.

Waals systeem Je hebt 2 koeien. Je gaat in staking omdat je er 3 wilt.

Japans systeem Je hebt 2 koeien. Je manipuleert ze genetisch zodat ze tien keer

kleiner worden dan een normale koe én zodat ze twintig keer méér melk geven.

Duits systeem Je hebt 2 koeien. Je manipuleert ze genetisch zodat ze 100 worden, maar één

keer per maand moeten eten én zichzelf melken.

Brits systeem Je hebt 2 koeien. Ze zijn alle twee gek.

Italiaans systeem Je hebt 2 koeien, maar je weet niet juist waar... . En nu ga je spaghetti eten.

Russisch systeem Je hebt 2 koeien. Je telt ze en ontdekt dat je er 5 hebt. Je telt ze opnieuw en

ontdekt dat je er 30 hebt. Je telt ze opnieuw en ontdekt dat het er 17 zijn. Je stopt met tellen en

opent je 4 de fles wodka van deze ochtend.

Frans systeem Je hebt 2 koeien. Ze zijn de belangrijkste koeien ter wereld.

Zwitsers systeem Je hebt 500 koeien, maar géén enkele is van jou. Je verdient geld door ze

voor een"onbekende" buitenlander bij te houden.

Hindoesysteem Je hebt 2 koeien en je aanbidt ze.

Met dank aan Julienne (Schepers)

Afsluiters “Gebruik je verstand, luister (ook) naar je hart.”

“Wie een kuil graaft voor een ander, is geen egoïst.”

“Wie het laatst lacht, heeft de grap niet begrepen.”

”Je kunt zo zien dat mijn schoonmoeder op bezoek is;

haar bezem staat bij de voordeur.”

“Ik heb geen hekel aan werken, maar er kruipt toch

zoveel vrije tijd in.”

“Hoge bomen geven … veel brandhout.”

“De mooiste jaren van je leven beginnen elk jaar

opnieuw.”

We hebben dus nog wat te verwachten. Bocholterkiezel 06-10-2011 19.09 u.

Hartelijke herfstgroeten, © gerard

Piet en Gerard