1

Bericht van de voorzitter Hellegathoeve, 20 augustus rond de

middag. De drie bestuursleden die zich

kandidaat gesteld hebben om de

Hellegathoeve in zijn oorspronkelijke staat

te brengen de dag na de BBQ (Pig Roast),

stappen de zaal binnen. Overweldigd door

het tafereel geboden bij een eerste

aanblik, moeten ze plots in een staat van

diepe depressie ogenblikkelijk een stoeltje

vinden om met het hoofd in hun handen

tot rust te komen.

Slaan zij op de vlucht of beginnen zij eraan? Ze durven voorlopig niet opkijken. Tafels met

borden, flessen, glazen, de ene leeg, de andere halfvol, sommige nog rechtstaand, andere

omgevallen. Met andere woorden, een varkensstal. Heeft misschien te maken met het

varkentje aan het spit dat gisteren opgediend werd. Begint een mens te lijken op het voorwerp

van zijn maaltijd? Neen toch? Het is ten slotte ook een hoeve en het is begrijpelijk dat de late en

laatste feestvierders in de vroege ochtenduren geen poging durfden ondernemen om wat orde

op zaken te stellen.

Noordzee Vliegclub Oostende – Maandelijks – September 2017

In deze Approach

Bericht van de voorzitter ................................................. 1

Verslag NZVC Pig Roast .................................................... 4

Uitstap naar de B737 simulator ....................................... 5

Airport visit ...................................................................... 9

Rules of thumb for end-of-summer-flying ..................... 12

Oshkosh.......................................................................... 14

OO-NZC “en français” .................................................... 15

2

Bij gebrek aan betaald personeel komt de

taak de leden, zeg maar de bestuursleden

toe om alles op te ruimen en met een gerust

geweten de sleutel aan de eigenaar te

overhandigen. Onze drie musketiers heffen

dan uiteindelijk het hoofd op, aanschouwen

nogmaals het theater der festiviteiten en

staan recht. Je bent nu eenmaal kandidaat

voor de opruiming daags nadien of niet. Na

het nemen van een paar foto’s komt er leven

in de brouwerij. Afwassen, dozen vullen met

glazen en borden. Bierbakken vullen,

verslepen, opstapelen. Tafels en stoelen

opplooien en stapelen. De frigo’s leegmaken.

Wat links staat, moet terug naar de brouwer. Wat zich rechts bevindt, moet naar het clubhuis

enzovoort. Een paar uur later na een finaal veegborstelballet ziet alles er weer netjes uit. Tegen

volgende zomer zijn onze vrijwilligers dat hels moment toch weer vergeten. Ik wil die helpende

handen vandaag niet vergeten en hen van harte bedanken voor hun inzet en geboden hulp die

bewuste zondagmiddag. Een grote pluim verdienen ook alle leden die de organisatie van onze

jaarlijkse BBQ op zich namen en hen

die op een of andere manier hun

steentje bijdroegen tot het in goede

banen leiden van dit jaarlijks

evenement. Alex Provoost, Michel

Sinove, Dany Verté en echtgenote.

Marc Meyns en familieleden, Thomas

Brackx en ten slotte ook Rik Maertens

voor het ter beschikking stellen van de

geluidsinstallatie. Jenny checkte zoals

elk jaar de ins chrijvingslijst.

Bijkomende info: Alex, Dany en Marc

waren in dit verhaal de drie musketiers.

Op de dag van onze jaarlijkse BBQ vertelde ik jullie dat er reeds acht leerlingen zich

ingeschreven hadden voor het volgende academiejaar. Vandaag is het aantal gegroeid tot

dertien. Elk jaar schrijven meer dan 50% van de leerlingen zich in na de 3° opendeurdag. Ik durf

niet gissen hoe groot de klas van 2017-2018 wordt. Hoe dan ook mogen wij nu al spreken van

een groot succes.

3

Dat succes is er zoals gezegd niet zomaar alleen gekomen en is o.a. het gevolg van:

De ontwikkeling van een professionele website.

Het niet te onderschatten PR-werk dat de laatste jaren verricht werd. Het organiseren van

bbq’s, de aanwezigheid van NZVC op manifestaties allerhande, de aanwezigheid op en de

medeorganisatie van de luchtvaartdag, de uitnodiging van schoolkinderen in de Noordzee

Vliegclub met een demonstratie van de brandweer, de uitnodiging van een bekende Sint op 6

december en nog vele initiatieven brengen Noordzee Vliegclub in een goed daglicht.

De aantrekkingskracht van een modern clubhuis met het mooiste terras van het land.

De oprichting van onze ATO met een opleidingssysteem om u tegen te zeggen. Zes van de acht

leerlingen die voor hun intern examen slaagden in juni zijn nu reeds, nog geen drie maand later,

geslaagd in Brussel. Ik denk dat dit nooit eerder gebeurde. De theorielessen worden gegeven

door één specifieke en gespecialiseerde lesgever per vak, een unicum onder de Belgische

vliegclubs. De praktische opleiding van onze piloten op een internationale luchthaven geeft de

opleiding nog een extra dimensie.

Er ontbreekt nog iets om het plaatje compleet te maken. De aankoop van lestoestellen om onze

vloot een gedaante te geven ons modern clubhuis waardig. Het bestuur is niet stil gebleven.

Binnenkort meer nieuws daarover!

Ik wens jullie veel leesplezier,

Pierre Peeters

Voorzitter Noordzee Vliegclub

Opnieuw heel wat “Proficiats” deze maand:

Daan Hurtecant theorie 14 augustus.

Benoit De Baets theorie 16augustus.

Jeroen Van Acker praktijk 28 augustus.

Een dikke proficiat aan allen !

4

Verslag NZVC Pig Roast

Op zaterdagavond 19 augustus was het weer zover, ons jaarlijkse eetfestijn. Na drie geslaagde

barbecues kozen we dit jaar voor iets anders, een varkentje aan ’t spit. Tijdens de twee vorige

edities mochten we genieten van een zomers weertje, dit jaar was het net iets minder. Maar dit liet

de ongeveer 140 aanwezige gasten niet na om te genieten van een prachtige avond !

We kozen opnieuw voor de

Hellegathoeve als locatie voor ons

evenement. Een gekende formule:

mooie schuur, ideaal voor ongeveer 140

gasten, ruime tuin met parking en

mogelijkheid om bij mooi weer alles

naar buiten te verhuizen. Bij de

voorbereiding van het evenement

(tafels en stoelen schikken, glazen

klaarzetten, de bar inrichten,

muziekinstallatie aansluiten,...), was de

“varkensboer” reeds bezig met ons

varkentje klaar te maken. Wij genoten

ondertussen van de lekkere geur ervan.

Na een gezellige aperitief en heel wat bekende gezichten terug te zien, was het tijd om aan te

schuiven aan het rijkelijke buffet. Een lekker stukje varkensvlees met een glaasje wijn, goede

vrienden en een prachtig kader, meer moet dat niet zijn. Na de maaltijd en koffie was er

uiteraard ook tijd voor een streepje muziek en werd er tot in de vroege uurtjes doorgezakt. We

kunnen wederom terugblikken op een geslaagde editie, op naar volgend jaar !

5

Uitstap naar de B737 simulator

Ik moet een jaar of 12 geweest zijn toen ik bij een klasgenootje voor het eerst op het scherm van een

dikke IBM Thinkpad een Flight SIM zag opduiken. We tokkelden uren op de vier ‘pijltjes’ om het hele

gamma van C172 tot B737 op de piste van Chicago Meigs Field (in de niet-virtuele wereld ook al

weer bijna vijftien jaar gesloten) neer te poten. Ik heb de jaren daarop de boot – of het vliegtuig –

gemist om zelf veel van die software met alle mogelijke fysieke toebehoren aan te schaffen. Op zich

geen gemis, ‘echt’ gaan vliegen met Ludo leek me een leuker alternatief. Al was daar van een

resetknop geen sprake, als het even te heet werd. Geen kwaad woord over een simulator natuurlijk,

het is een uitstekende manier om bijvoorbeeld je te familiariseren met de werking en interpretatie

van de instrumenten, cockpit drill of je procedures wat te oefenen.

Je leest al eens een artikel of ziet al eens een al dan niet op ware feiten gebaseerde verfilming

van een passagier die bij het ‘uitgeschakeld’ geraken van de piloot/piloten het toestel aan de

grond moet krijgen, met begeleiding van op de grond via de radio. Wie onder ons heeft dus nog

nooit eens gedacht van ‘zou ik, in

geval dat…, met mijn opgebouwde

kennis en ervaring als privaat piloot zo

een ‘grote bak’ aan de grond krijgen

zonder slachtoffers te maken’?

Meningen daarover zijn verdeeld, dus

kwam Thomas zijn email met een

uitnodiging voor een simulatorsessie

in Charleroi (CRL) als geroepen om

daar eindelijk eens een ‘fact check’ te

gaan voor plegen. Als vervoermiddel

kozen we het vliegtuig, uiteraard.

De eerste editie in juli was al snel volzet maar gelukkig bood zich een paar weken later al een

nieuwe kans aan. We pinden zaterdag 12 augustus op de kalender en de beide vierzitters kregen

een enthousiaste bemanning: Paul, Danny en Nico in de Zulu Victor en Vincent, Matthieu,

Olivier en mezelf in de Zulu Charlie. Onze afspraak in het simulatorcentrum liep tussen 13u30 en

17u30, dus planden wij drie vluchten die ochtend om tot CRL te geraken, gevolgd door een

directe vlucht naar OST op het einde van de dag. Als tussenstops hadden wij Seppe nabij Breda

alsook Grimbergen met z’n twee grootse iconische paddenstoelvormige hangars uit 1947

vastgelegd. Bedoeling was de dag om 8u te laten starten om zodoende telkens een uurtje te

rekenen voor de vlucht en een uurtje ter plekke voor de wissel en om de benen even te strekken.

Seppe heeft trouwens een zeer bescheiden museum met onder meer een Boeing Stearman en

een Yak-52, die echter maar om 13u opent en dus niet in onze planning paste.

Aan de vooravond van onze uitstap bleek alvast dat de meteo ons niet gezind was. Vaak blijf je

optimistisch en probeer je het verdict uit te stellen tot de ochtend zelf, maar in dit geval waren

alle bronnen het er over eens: België zou gehuld zijn in een laag wolkendek en met continue

6

regenval. Change of plans, jammer, we zouden met onze vierwieler in plaats van driewieler

toekomen in CRL. We spraken ginder alsnog wat vroeger af om samen ons verdriet te

verdrinken met een lunch in een nabijgelegen airport hotel en tekenden daarna present in het

simulatorcentrum aan de noordelijke zijde van de luchthaven. Een nieuw industrieel gebouwtje,

voldoende parking, alle nodige faciliteiten zoals een ‘lounge ruimte’ waar je iets kan drinken,

een briefinglokaal en aan de muur veel watertandende grote fotoposters die je trouwens kan

kopen. Oh ja, en een simulator uiteraard. Ook al wisten we natuurlijk al het antwoord, onze

ogen speurden met groot verlangen nog even om te zien als het toch geen ‘motion simulator’

zou zijn in plaats van een vast geankerde versie.

Na wat handjes schudden met de in uniform uitgedoste instructeurs, beiden opgeleide piloten

die in afwachting van een job in de rechterstoel hier wat bijverdienen, bleek er al gauw een

misverstand te verrijzen. De instructeur nam ons snel mee naar de simulator, stak me de iPad in

de handen om de settings en aldus de simulator te bedienen en leek aanstalten te maken om

terug naar de ‘lounge area’ te gaan tooghangen. Wat verbaasde blikken aan onze kant: we

kunnen wel met een Cessna vliegen maar dit ging ons petje te boven. We waren hier om te leren

en proberen, dus een woordje uitleg op voorhand en wat ondersteuning/feedback tijdens het

vliegen was wel het minste wat we verwachtten. Bleek dat hij dacht dat ik Thomas Brackx was,

en dat ik (als Thomas zijnde) de groep begeleidde en de instructie zou geven. Niet dus

(@Thomas: voor wie het misverstand een compliment was is nog maar de vraag natuurlijk ). Dit

werd snel recht gezet en we begaven ons voor een 20-tal minuten naar het briefinglokaal. De

initiële slides gingen er daar vlot door gezien we natuurlijk al een basiskennis hebben; deze

oefensessies zijn namelijk ook toegankelijk voor mensen met nul komma nul ervaring. Naar het

einde toe waren we extra aandachtig wanneer het over de werking van de simulator zelf ging:

wat zijn de procedures en wat zijn de basic numbers qua snelheid, flaps en powersetting bij elke

fase van de vlucht.

En dan eindelijk het moment

om dit alles in de praktijk om te

zetten. Ikzelf mocht de spits

afbijten met Vincent als m’n

waardige copiloot. Daarbij

alvast nog een verschil met de

realiteit ontdekt:

cabinepersoneel was er jammer

genoeg niet om ons van de

nodige versnaperingen te

voorzien. De simulator is een

‘echte replica’ van een Boeing

737 qua instrumenten en

afmetingen, tot en met waar de

stoelen van de piloten staan.

7

Daarachter is het uiteraard wat ruimer gemaakt om nog een drietal personen plaats te laten

nemen, waaronder de instructeur in het midden die middels de iPad de settings regelt en

onderricht geeft. In de lounge kunnen anderen ook meevolgen op een TV-scherm door de

camera’s die in de simulator hangen. We mochten zelf kiezen wat en waar we wilden vliegen.

Ikzelf koos voor ons aller vertrouwde OST, omdat je dan ook uit gewoonte alles wat kan

relateren aan en vergelijken met het vliegen in de ‘kleintjes’ aldaar. Ik kreeg piste 26 en nadat

Vincent mij full power gaf begon ik te rollen. Ik zou het in alle eerlijkheid niet meteen de meest

rechtlijnige beweging noemen, het was even wennen om met de voeten de middenlijn te volgen

en niet te over-corrigeren. Nadat de computerstem mij de ‘V1’ en ‘rotate’ gaf kon ik de vogel de

lucht in trekken. Net zoals bij de rol is het eens airborne wat zoeken om nu je stijghoek, hoogte,

richting en snelheid wat constant te houden, je moet wennen aan een nieuw type met toch wel

wat meer power…. In mijn hoofd ging het er trouwens hard aan toe: je zintuigen zijn gewoon

dat je trillingen voelt of dat je de krachten hun inwerking voelt als je versnelt, vertraagt, flaps

zet, stijgt, daalt of een bocht maakt. Bij deze motionless simulator draai je je stuur wel naar links

en zie je het beeld meedraaien, maar je voelt het niet. En daar werd ik - en ik niet alleen

trouwens - toch wat groggy van.

Je voelt je eigenlijk terug in je trainingsperiode gesmeten waarbij je krampachtig het stuur

vasthoudt, je opperst geconcentreerd bent, je wat frustratie kent omdat het niet allemaal 100%

loopt en bemoedigende woorden van de mensen rondom je krijgt terwijl je zelf ook wel weet

dat het allemaal nog wat beter kan. Maar dat is net het leuke aan een opleiding: je leert iets

nieuws, je verlegt je grenzen, een uitdaging prikkelt je. Ik maakte een rechts circuit over de

Noordzee en kwam uiteindelijk terug op een zeer lange final voor de 26. Stapsgewijs en op

aangeven van de instructeur zochten we telkens de juiste hoogte, snelheid en flaps op (oh ja, en

‘landing gear down’ niet te vergeten natuurlijk…) , tot opeens de computerstem je hoogte begint

af te tellen ‘fifty …. forty …. thirty … twenty … ten …” en je beseft dat het nu het grote moment

is. Ik leek in die laatste seconden vooral tegen mezelf te zeggen dat ik voldoende vroeg moest

beginnen afhouden omdat je veel hoger zit dan in een ‘kleintje’ en je dus sneller de grond raakt

dan je normaal verwacht vanuit je gezichtshoek. Na touchdown leek het vliegtuig nog altijd

intact en we kwamen tijdig tot stilstand.

8

Een kleine ‘oef’ borrelde in me op, al vroeg ik

voor alle zekerheid nog eens aan instructeur

als de settings op ‘realistisch’ stonden of als je

überhaupt niet kon crashen. Snel naar de klok

kijken, mijn halfuur was nog niet voorbij, dus

begonnen we snel aan een tweede landing

ingezet vanaf een 10-mile final en daarna

hadden we nog een paar minuten over om met

een 3-mile final af te ronden. Die tweede en

derde nadering en landing waren telkens wat

stabieler en vloeide het alsmaar meer in de

vingers, zoals altijd baart oefening kunst.

Ik wisselde toen van plaats met Vincent die ook tijdens zijn half uurtje puik werk leverde en

geconcentreerd leek te genieten. Nadat ook Matthieu en Olivier hun strepen hadden verdiend,

slaagde Vincent er in zijn ATC collega in de toren van CRL te contacteren die instemde met een

bezoek. We begaven ons naar de toren op de zuidelijke zijde van de luchthaven, daar waar

destijds de passagiersterminal was die tegenwoordig omgevormd is tot de Executive Terminal

voor opleiding en business aviation. Een paar verdiepingen omhoog met de trap om uiteindelijk

daar wat op te steken van een woordje uitleg en leuke weetjes of verhalen. We genoten ook van

het zicht op de luchthaven, al was het

voor ons toch opnieuw een bevestiging

dat we ook nu niet hier hadden kunnen

vertrekken met het vliegtuig. Ook

daarna in de auto op weg naar huis was

het de ene plensbui na de andere met

soms heel beperkt zicht en een laag

plafond. Het was de juiste beslissing

maar heeft niet weerhouden dat we

een boeiende namiddag achter de

kiezen hadden. Wie weet kom ik nog

wel eens langs om een uurtje te

loggen.

Ik hoor vaak van lijnpiloten dat ze maar al te graag nog met kleintjes vliegen want het is een heel

andere dimensie. Het was omgekeerd ook leuk voor ons om even een ‘position switch’ te

houden. Zouden we dus nu een 737 kunnen landen in geval van…? Dit is ‘maar’ een

simulatorinitiatie natuurlijk dus hebben we zeker niet de pretentie te beweren dat we nu een 737

meester zijn, maar een blootstelling als deze geeft misschien dat tikkeltje zelfvertrouwen,

feeling en inzicht dat er mogelijks voor zorgt dat je, mits een 737 piloot op de grond te hebben

die je via de radio tot op de grond begeleidt, een ramp kan vermijden.

Bedankt aan Thomas/NZVC voor de organisatie en de confraters voor de fijne middag!

Bart Adriaens

9

Airport visit: “Aeropuerto Internacional Foz do Iguaçu” - Brazilië

Doorheen mijn lange reis in Midden- en Zuid-Amerika kruisen tal van kleine vliegvelden mijn

pad. Vaak bleef de tijd er stilstaan, maar velen zijn sinds kort serieus gemoderniseerd. Eén ding

hebben ze echter allen met elkaar gemeen: ze ademen stuk voor stuk gezelligheid, eenvoud en

rust uit. Een leuk vliegveld om te bezoeken is dat van Foz do Iguaçu in Brazilië. Hoewel het

groter is dan de meeste andere vliegvelden hier, is het toch een mooie bestemming om eens

aan te vliegen!

Foz do Iguaçu is een stad gelegen in het

zuidwestelijke deel van Brazilië. Het is dé

toegangspoort tot buurlanden Paraguay en

Argentinië en heeft met de watervallen van

Iguaçu een belangrijke toeristische trekpleister

in handen. Iguaçu betekent letterlijk “groot

water” in het Tupi-Guarani en is genoemd naar

de gelijknamige aangrenzende rivier.

Het klimaat is er subtropisch en de gemiddelde

temperatuur bedraagt 20,3 °C. Foz do Iguaçu is

de tweede meest bezochte plaats van Brazilië

door zowel de binnenlandse als buitenlandse toeristen.

Aeroporto Internacional Foz do Iguaçu (SBFI) ligt op zo’n twaalf kilometer van het

stadcentrum en kan je qua capaciteit en drukte vergelijken met de luchthaven van Charleroi. De

luchthaven werd officieel in gebruik genomen op 7 januari 1974 en pas in 2012 kreeg de

passagiersterminal een grondige renovatie. In 2013 werd de runway (14/32 – 2.195 meter - 538 ft

A.M.S.L.) volledig vernieuwd en geasfalteerd. De luchthaven is gecontroleerd (Torre Foz (TWR)

118.8 en Controle Foz (APP) 119.150) en beschikt over NDB, VOR en ILS.

10

Er is redelijk wat bedrijvigheid van verschillende Braziliaanse luchtvaartmaatschappijen zoals

LATAM, GOL, Avianca en Azul die vluchten verzorgen richting Sao Paulo, Rio De Janeiro en

andere Braziliaanse, maar ook buitenlandse steden. Er is echter zeker de mogelijkheid om je uit

te leven in General Aviation. Af en toe zie ik een sportvliegtuig opstijgen en koers zetten

richting de prachtige watervallen van Iguaçu.

Met de lokale bus (lijn 120) kan je voor 3,45 Real (€0,90) in een kwartier naar het stadscentrum

reizen. Er zijn zeker enkele bezienswaardigheden de moeite waard om te bezoeken!

Zo beschikt Foz do Iguaçu over de tweede

grootste stuwdam (Itaipu) ter wereld, maar de

stad dankt zijn bekendheid uiteraard aan zijn

indrukwekkende watervallen. De watervallen

van de Iguaçu vormen het grootste complex van

watervallen in Zuid-Amerika en staan op de lijst

van de New7Wonders of Nature. In totaal zijn de

watervallen 2,7 kilometer breed en het debiet

bedraagt maar liefst 6,5 miljoen liter water per

seconde! Het bekendste deel van de watervallen

is de "Garganta do Diabo" (keel van de duivel),

een grote halfronde waterval waarin het water 70 meter in de diepte stort.

Het dichtst bij de watervallen kom je via de Argentijnse kant, maar het meest complete uitzicht

is vanaf de Braziliaanse zijde te zien is. Tien minuten durende helikoptervluchten worden

aangeboden om het spektakel vanuit de derde dimensie te aanschouwen. De watervallen zijn

werkelijk verbluffend mooi en het geraas is oorverdovend! Een must-see!

11

Een andere leuke bezienswaardigheid is het

drielandenpunt tussen de landen Brazilië,

Argentinië en Paraguay. “Marco das Três

Fronteiras” bevindt zich op het punt waar de

rivieren Paraná en Iguaçu samenvloeien.

Deze twee rivieren vormen de natuurlijke

grenzen tussen de drie landen. In elk land is

een obelisk geplaatst die beschilderd is in de

nationale kleuren van het desbetreffende

land. Wij bezochten die van Brazilië en terwijl

je in de verte tuurt, kan je de obelisken van

Argentinië en Paraguay duidelijk waarnemen.

Daar ik twee jaar rondreis met een zeer gelimiteerd budget is sportvliegen voor mij al die tijd

volledig uit den boze, maar dankzij de leuke vliegvelden die ik op mijn weg tegenkom, voel ik

mij nog steeds altijd een beetje piloot. Wie naar hier komt, doet dat dus het beste via het

vliegtuig waarbij je bovendien een verbluffend uitzicht hebt op de prachtige watervallen van

Iguaçu. Je zal er geen spijt van hebben!

Dajo Huylebroeck

P.S. Je kan onze wereldreis blijven volgen op: www.anendajo.be

12

Rules of thumb for end-of-summer-flying

We all love a warm lovely summer afternoon for a flight with friends or family to a nice destination.

Nevertheless we have to keep a sharp lookout for build-ups and approaching showers or even

thunderstorms. Off course, avoiding is the best solution, but these four rules of thumb will also help

you out.

Takeoff roll increases about 10% for every additional 1,000 feet of density altitude

There's still no shortage of hot-weather days left this summer. And on hot days, you get high

density altitude. For most normally-aspirated GA airplanes, you'll add about 10% of takeoff roll

for every 1,000' of DA.

For example, if your airport's density altitude on a hot day is 3,200' over field elevation, you'll

increase your takeoff roll by about 32% over an ISA day. So if you have a 1,500' takeoff roll on an

ISA day, you'll increase that roll to almost 2,000'.

Stay a minimum of 5 miles from storms, and up to 20 miles if you can.

Flying closer than 5 miles from

visible overhanging areas in storm

clouds puts you at risk of flying

through hail and severe turbulence.

That's not good for your plane, or

your passengers.

In some cases, aircraft have

encountered hail, severe windshear,

and severe turbulence up to 20

miles from storms.

When in doubt, keep your distance.

13

Calculating Civil Twilight

A good rule-of-thumb for

calculating civil twilight is that it

usually ends between 20-35

minutes after sunset. Tonight in

Boulder, CO, sunset is at 8:02

PM, and civil twilight ends at

8:31 PM. That's a difference of

29 minutes.

Once twilight ends, you can

start logging night flight time.

Add Half The Gust Factor On Windy Day Landings

As we approach the end of summer, thunderstorms are still frequently observed resulting in

temporarily gusty wind conditions.

When you're dealing with a gusty day, the FAA recommends that you add half the gust factor to

your final approach speed to give yourself safe padding from a stall.

For example, if the winds are reported at 18 knots, gusting to 30 knots, it means you have a gust

factor of 12 knots (30-18 = 12). So if you take half the gust factor, you get 6 knots (12/2 = 6). With

a normal approach speed of 80kts, you’re new approach speed will be 86kts.

14

Oshkosh

Beste vrienden, ik ben Roger Callaert, lid van NZVC sinds 1990. Eind juli heb ik de gelegenheid gehad (of genomen?) enkele dagen « HET » vliegevenement EAA in Oshkosh te beleven. Ongelooflijk… Men had mij veel verteld, ik had het mij groots voorgesteld, maar dat was nog geen 10 % van wat ik in de de werkelijkheid gezien heb... Hieronder enkele getallen: August 1 2017 - Comment from CEO and Chairman Jack J. Pelton: - “What an incredible year it was at Oshkosh. From the U.S. Navy Blue Angels and Apollo reunion, to new aviation innovations on display and two B-29s flying formation as part of 75 years of bombers on parade, it was a week filled with only-at-Oshkosh moments. You could feel the energy as thousands of airplanes arrived early and stayed longer, pushing aircraft camping to capacity for most of the event. The aviators and enthusiasts who attended were engaged, eager, and passionate, demonstrating how Oshkosh is the best example of why general aviation is so vitally important to the country. I believe it’s the best AirVenture week that I’ve ever seen.” Attendance: Approximately 590000, an increase of 5% over 2016. Total aircraft: More than 10000 aircraft arrived at Wittman Regional Airport in Oshkosh and other airports in east-central Wisconsin. At Wittman alone, there were 17223 aircraft operations in the 10-day period from July 21-30, which is an average of approximately 123 takeoffs/landings per hour. Total showplanes: 2991 (up 5 percent over 2016): 1107 homebuilt aircraft (second straight year over 1,100), 1162 vintage airplanes (up 12 percent), 351 warbirds, 168 ultralights and light-sport aircraft, 79 seaplanes, 54 rotorcraft, 60 aerobatic aircraft and 10 hot air balloons. Camping: More than 11600 sites in aircraft and drive-in camping accounted for an estimated 40000 visitors throughout the week. Commercial exhibitors: 881. EAA AirVenture Oshkosh 2018 (July 23-29, 2018) Vliegtuigen, vliegtuigen, vliegtuigen, allerhande soorten en types, airshows zoals je ze enkel in de States ziet. Bij elke opening van de airshow het Amerikaans volkslied, muziek of live a cappella gezongen. Op een bepaalde dag, kwamen de Blue Angels overgevlogen op het ogenblik dat de zanger de laatste noot zong. Timing zeker ? De geest die er tijdens die week leeft, amazing... Ik vind het persoonlijk het beste om die week door te brengen op de campingplaats, dan leef je echt in de Oshkosh geest. Een andere betaalbare mogelijkheid is slapen op de universiteit, dan is het wel elke ochtend, van kamer naar vliegveld en ‘s avonds terug met de shuttle. Meiskes en jongens, op jullie bucket list schrijven …..

15

OO-NZC “en français”

We maken allemaal wel eens een vlucht naar Frankrijk, het is er zo mooi. Maar er zijn toch heel

wat Franse vliegveldjes waar alle radiocommunicatie in het Frans plaatsvindt. Als flink

opgeleide PPL-piloot maak jij een perfecte position report en doe je alle nodige calls in het

circuit, maar er is geen enkeling die verstaat wat jij in het Engels allemaal vertelt. Daarom heeft

Michel Verhaeghe een prachtige schets gemaakt met alle radio calls, maar dan in het Frans.

Zeer handig om eens grondig door te nemen, of zelfs af te drukken alvorens u nog eens naar

een klein vliegveldje in Frankrijk vliegt. Bedankt Michel voor de prachtige schets !