MEDEWERKERSMAGAZINE AZ DELTA - Uw ziekenhuis. · in ons ziekenhuis 8 Hoe Josse (11) omgaat met...

14

Deel’taMEDEWERKERSMAGAZINE AZ DELTANUMMER 14 | NOVEMBER 2015

Tweelingen in ons ziekenhuis

2 | Deel’ta Deel’ta | 3

Beste arts, beste medewerker Een belangrijke fase van de interne herschikkingen binnen AZ Delta is achter de rug. De volgende stappen worden voorbereid. De veranderingen hebben meer impact dan verwacht. Een nieuwe omgeving, een nieuw team, nieuwe procedures, … het is niet evident. Oprechte dank voor de vele inspanningen om dit mogelijk te maken.

Maar het werk is niet af en de ‘to-do-lijst’ is nog lang, zo blijkt uit het de opvolging van de carrousel. Dit moeten we zo snel mogelijk opnemen. Vanuit de directie inventariseren we de thema’s. Van leidinggevenden verwachten we dat er kort op de bal gespeeld wordt en collegialiteit en klantvriendelijkheid worden van iedereen verwacht. Problemen voorkomen in plaats van ze achteraf te moeten oplossen, goed luisteren naar elkaar en oplossingsgericht denken, … we hebben het hard nodig. Vanuit de directie zullen we van dichtbij opvolgen, maar spreek ons ook aan zodat we kunnen helpen, want de ‘basics moeten op orde’, ook vanuit onze accreditatieambities.

We zijn intussen rond met de aanstelling van bijna alle medische diensthoofden en de invulling van de clusterstructuur. Dat betekent dat het grote AZ Delta kan gaan functioneren vanuit een 10-tal kleinere entiteiten waarin medische diensten voluit gestimuleerd worden. Op die wijze willen we een nieuwe werking ontwikkelen – zowel in de zorg als in de zorgondersteuning – die ons beter in staat stelt om een geaccrediteerd ziekenhuis te worden.

Een stimulerend voorbeeld: uit de laatste metingen inzake handhygiëne blijkt dat we stevige vooruitgang boeken. Het belang van goede handhygiëne hoeven we niet meer toe te lichten. Dank voor uw engagement om onze ziekenhuiswerking, stap voor stap, verder te verbeteren. We hebben elkaar meer dan nodig.

Met vriendelijke groeten

Johan Hellings

INHOUD

3 Een terugblik op de nulmeting JCI

6 Tweelingen aan de slag in ons ziekenhuis

8 Hoe Josse (11) omgaat met diabetes

10 In het spoor van een dr.assistent

14 Medisch secretaresses in beeld

18 Een kruisbandoperatie oefenen op de parking

JOHAN HELLINGSAlgemeen directeur

Dit magazine kreeg de naam Deel’ta mee, het West-Vlaams voor ‘deel dit’. En laat dit nu net onze bedoeling zijn om informatie te delen met al wie bij AZ Delta werkt. Heb je zelf suggesties voor onderwerpen die volgens jou in Deel’ta aan bod moeten komen of voel je het kriebelen om mee te schrijven aan Deel’ta? Laat het ons weten op [email protected].

“Een oproep…”

Handen uit de mouwen Reacties na de nulmeting

Door Sofie Gellynck en Tine Vanblaere - Foto’s: Jean Pierre Desmet en Sofie Gellynck

De dienst spoedgevallen van campus Brugsesteenweg kreeg ook bezoek van het JCI-team.

Halfweg september kwamen 3 JCI-consulenten op bezoek voor de nulmeting in ons ziekenhuis. Een belangrijke stap in de aanloop van de grote finale in 2017. Ze gingen na wat al goed is, maar ook wat nog beter moet om de uiteindelijke accreditatie binnen te halen. We sprokkelden enkele reacties en lieten dr. Stefan Vandecandelare vertellen waarom we met AZ Delta kiezen voor deze accreditatie.


Dr. Stefan Vandecandelaere Directeur kwaliteit en zorginnovatie

Als we spreken over accreditatie is het belangrijkste uitgangspunt altijd dat de patiënt recht heeft op kwaliteitsvolle zorg. Dat is een wettelijk recht los van de accreditatie. Een JCI-label zorgt voor een objectieve kijk op de werking van het ziekenhuis waardoor de patiënt een garantie krijgt op de best mogelijke zorg. Als ziekenhuis worden we door de overheid onrechtstreeks verplicht om ons te laten accrediteren. Elk ziekenhuis dat tegen eind 2017 geen accreditatie binnenhaalt, zal een systeemtoezicht moeten ondergaan. Dat is een onaangekondigde controle van de overheid. Wie dan niet voldoet, riskeert zijn

erkenning te verliezen. In onze provincie hebben bijna alle ziekenhuizen gekozen voor een internationale accreditatie door JCI. De ziekenhuizen van Kortrijk en Ieper hebben die al behaald. Behalve die verplichting is het als ziekenhuis vooral een heel bewuste keuze om voor een accreditering te kiezen. We willen dankzij JCI komen tot een cultuur waar we patiëntveiligheid voortdurend voor ogen houden en willen verbeteren. De inefficiënties filteren we weg, waardoor het werk van elke medewerker uiteindelijk ook nuttiger wordt en dat alles in het voordeel van de patiënt.”

Dr. Katrien Cobbaert (Geriatrie)

“De nulmeting gaf niet alleen een ’buzz’ over het hele ziekenhuis, maar ging gepaard met heel wat nervositeit. Het JCI-team was gedreven tracers aan het exploreren, maar het JCI-team zelf werd volop van achter elk hoekje in het oog gehouden en hun spoor in het ziekenhuis was op zijn minst de ‘talk of the town’. Hun bevindingen lijken een bodemloos vat aan opmerkingen. Ik hoop echter te kunnen vaststellen dat we doorheen deze puntjes van kritiek kijken en vooral het waarom van de JCI-accreditatie onthouden. Dit zal noodzakelijk zijn om de motivatie te vinden om de komende twee jaar dit nieuwe elan van kwaliteitsverbeterende initiatieven te kunnen volhouden. Tot slot zal deze nulmeting hopelijk aan het leidinggevend team van dit ziekenhuis een signaal hebben gegeven dat de huidige informatica (hard- en) software de mogelijkheid niet in zich heeft om een accreditatieproces succesvol te doorlopen en dit een eerste punt van actie wordt.”

“De JCI-nulmeting verliep heel vlot. We kregen veel lof te horen van de consulenten. Het is zo dat wij het hele jaar door veel aandacht besteden aan het opleiden van onze schoonmaakmedewerkers en het uitvoeren van kwaliteitscontroles. Zo wordt er bv. herhaaldelijk gewezen op het belang en gebruik van de veiligheidsinstructiekaarten (VIK) bij het werken met gevaarlijke producten, ook de vier stappen bij brandveiligheid worden regelmatig herhaald, de netheid van de werkwagens vinden we belangrijk, etc. Het werksysteem voor de schoonmaak ligt schriftelijk vast in een procedure. Natuurlijk is er ook nog ruimte voor verbetering. Zo gaf JCI de raad mee om met gesloten werkwagens te werken (van extra belang op afdeling kinderziekten en PAAZ), flacons te labelen, te werken met een centrale schoonmaakberging op elke campus. Het JCI-label behalen vraagt een inspanning, maar als iedere AZ Deltamedewerker zijn steentje bijdraagt komen we er wel.”

Anja Vanslambrouck (Voorwerkster schoonmaak)

Ingeborg Maddens (Teamleider oncologisch dagziekenhuis campus Wilgenstraat)

“Ik vind het positief dat we dankzij JCI met z’n allen volgens hetzelfde protocol zullen werken. Dat schept duidelijkheid. Alleen zitten we nu af en toe nog in een grijze zone, omdat nog niet alle procedures uitgeschreven zijn en sommige procedures die op Infoland staan zijn nog niet up-to-date. Zo is er specifiek voor onze dienst nog wat onduidelijkheid over de manier van toebrengen van contrastvloeistof voor het nemen van een scan. Het bezoek van de consultants kwam voor ons op een spannend moment, want precies één dag na onze verhuizing. Dat bracht wel wat stress met zich mee, maar achteraf geeft het toch een goed gevoel als je hoort dat je het goed hebt gedaan. Als teamleider probeer ik de collega’s te motiveren om mee te gaan in het JCI-verhaal. De Quick Scan vind ik bijvoorbeeld een handig meetinstrument. Het is een actieve reminder voor alle aandachtspunten.”

Henk Waegebaert (Teamleider technisch onderhoud campus Menen)

“JCI heeft ook gevolgen op vlak van techniek en exploitatie. In het verleden werden de technische problemen telefonisch gemeld. De teamleider plande het werk uit het hoofd. Nu moeten alle meldingen geregistreerd worden in Ultimo. Onderhoud en technische keuringen van de installaties komen er ook in. Voor JCI moet alles aantoonbaar worden. Wanneer werd er onderhoud uitgevoerd, wat is de status van de herstelling, wie volgt dit op, enz. Alles moet verlopen volgens bepaalde procedures. Dat brengt heel wat administratie met zich mee. Anderzijds wordt het daardoor ook veel overzichtelijker. Correct werken wordt noodzakelijk en dat vraagt van iedereen meer verantwoordelijkheid. Het is een grote berg werk waar we nu door moeten. Maar als iedereen zijn beste beentje voorzet, lijkt me het behalen van het JCI-label zeker een haalbare kaart”.

Christophe Delie (Hoofdverpleegkundige dagziekenhuis campus Menen)

Tijdens de JCI-week kreeg het dagziekenhuis in Menen Dr. Saleem Kiblawi over de vloer voor een patiëntentracer. Daarbij werd vooral het traject nagegaan dat een patiënt doorloopt voor hij in het dagziekenhuis terecht komt. De JCI-consulent merkte op dat de Informed Consent en het groene boekje nog wat aanvullingen nodig heeft, maar gaf een goeie score op vlak van zorgplanning. “Uiteindelijk mag het voor de patiënt niet uitmaken of hij nu in Menen of Roeselare ligt”, zegt Christophe Delie. “JCI zal ervoor zorgen dat alle procedures en documenten dezelfde zijn, ongeacht de locatie. Na de infosessies in De Spil zijn veel medewerkers overtuigd dat het niet zomaar gaat om het opleggen van regels, maar om een gefundeerde verbetering van kwaliteit en veiligheid. Het is nu nog moeilijk in te schatten of we de norm zullen halen, want er ligt nog heel veel werk voor ons. En slagen, lukt alleen als iedereen mee wil in dat verhaal”, besluit Christophe.


TWEELINGEN IN ONS ZIEKENHUIS Door Nele Pollet Foto’s: Jean Pierre Desmet en Marc Wallican

Het is niet altijd even gemakkelijk om tweelingen uit elkaar te houden en zeker niet als ze samen in AZ Delta werken. Is dit nu Barbara of Annelies? Of Inge of Ilse? Graag stel ik de tweelingzussen even aan jullie voor.

Annelies en Barbara Becuwe: 35 jaar, een eeneiige tweeling, Barbara is 3 minuten vroeger geboren dan Annelies. Barbara werkt op het operatiekwartier van de Wilgenstraat en Annelies op de dienst intensieve zorgen in de Wilgenstraat.

Is het toeval dat jullie voor dezelfde opleiding als verpleegkundige kozen? Annelies: “Allebei onze ouders werk(t)en als verpleegkundigen op de spoe-dafdeling van het HHR. Ik herinner me nog dat we als kind sirenes nabootsten, onze poppen kregen vaak spuitjes en teddyberen werden ingezwachteld. Het zit gewoon in onze genen! We hebben

zelf nooit aan een andere opleiding gedacht. Het enige verschil is dat ik op de intensieve zorgen werk en mijn zus in het operatiekwartier.”

Worden jullie vaak verwisseld met elkaar? Annelies: “Ja, dat gebeurt wel regelmatig. Zo kwam ik eens een assistent tegen die me vroeg of ik in het operatiekwartier én op intensieve werkte. Of iemand zegt tegen mij: ‘Leuk, je hebt je haren kort geknipt!’ Dan moet ik lachen en uitleggen dat ze me verwarren met mijn tweelingzus.”Barbara: “Nog niet zo lang geleden vroeg iemand me of ik na al die jaren inten-

sieve zorgen nu in het operatiekwartier werkte? Ik moet toegeven dat het niet al-tijd even gemakkelijk is om ons uit elkaar te houden. Ons kapsel is totaal verschil-lend maar als operatieverpleegkundige draag ik een kapje waardoor je niet kan zien dat ik lang haar heb.”

Jullie zien elkaar op het werk, spreken jullie dan nog regelmatig af buiten het werk? Annelies: “Op het werk zien we elkaar ei-genlijk niet zo vaak want onze uurroos-ters zijn te verschillend. Maar we horen of zien elkaar wel iedere dag.”Barbara: “In het weekend gaan we regel-matig samen met ons gezin gaan wande-len of gaan we winkelen. Het is wel niet evident om als verpleegkundige samen af te spreken omdat onze uurroosters dat niet altijd toelaten.”

Hebben jullie hetzelfde karakter? Annelies: “Ik ben heel punctueel, heb graag alles onder controle! Barbara is veel nonchalanter in alles.”Barbara: “Dat klopt, Annelies is inder-daad een ‘pietje precies’. Ik kan veel vlugger iets loslaten en ik maak me gewoon minder zorgen.”

Wat is het voordeel om een tweeling te zijn?Barbara: “Als kind was het grote voor-deel, je was nooit alleen, samen op kamp, samen naar de karateclub, samen sterk. Het voordeel nu: we hebben een hechte band, we kunnen altijd op elkaar terug-vallen en we voelen elkaar heel goed aan. Met 1 blik verstaan we elkaar. Ook wisselen van kledij is handig. Binnenkort moet ik naar 3 trouwfeesten, dan ga ik vlug eens door de kleerkast van Annelies. Ik kan toch moeilijk drie keer hetzelfde aandoen (lacht)!”

Inge en Ilse Demuynck: 39 jaar, een eeneiige tweeling, Inge is 10 minuten vroeger geboren dan Ilse.Inge werkt op de verpleegafdeling orthopedie A4 in de Brugsesteenweg en Ilse op de verpleegafdeling A1.

Is het toeval dat jullie voor dezelfde opleiding als verpleegkundige kozen? Ilse: “We hebben allebei de microbe te pakken gekregen tijdens onze vakantie-job in het rusthuis in Moorslede. Vanaf dan beseften we dat we als verpleegkun-dige wilden gaan werken.”

Worden jullie vaak verwisseld met elkaar? Ilse: “Ja, toch wel. Op het werk zijn het vooral de assistenten die ons aanspreken en niet weten dat we een tweelingzus hebben.” Inge: “In de stad komen dan mensen op me af die hele vertellingen doen en dan moet ik hen onderbreken om te zeggen dat ik hen niet ken, dat ze me waarschijnlijk verwisselen met mijn tweelingzus. We zijn dit al van kinds-been af gewoon. Ik ben het zelf zo gewoon om me ook om te draaien als ze Ilse roepen”.

Jullie zien elkaar op het werk, spreken jullie dan nog regelmatig af buiten het werk? Ilse: “In het ziekenhuis komen we elkaar niet zo vaak tegen. We hebben een totaal ander uurrooster. We bellen elkaar dagelijks, soms zelfs 2 keer per dag! Het gebeurt ook dat we elkaar op het werk zien en toch zouden we ’s avonds dan nog eens bellen!”Inge: “We gaan regelmatig samen winkelen. We hebben dezelfde smaak waardoor we heel vaak hetzelfde uit de rekken halen. Als we apart gaan shoppen, dan brengen we gegarandeerd hetzelfde

mee naar huis. Van kleins af kozen we eigenlijk al dezelfde kledij waardoor we als kind identiek gekleed waren.”

Hebben jullie hetzelfde karakter?Ilse: “Zeker niet, we zijn compleet ver-schillend! Ik ben terughoudend en ook punctueel.”Inge: “Ik ben de grootste babbelaar en ik durf meer. Als we bv. vroeger voor school kaarten moesten verkopen van deur

tot deur dan moest ik altijd het woord voeren.”

Wat is het voordeel om een tweeling te zijn? Inge: “Als we vroeger veel huiswerk hadden verdeelden we het onder elkaar. Ik maakte dan het huiswerk Frans en Ilse de wiskunde. We hebben daarvoor één keer 0 gekregen omdat we elkaars fouten hadden overgeschre-ven (lacht).”

Annelies Becuwe van de dienst intensieve zorgen campus Wilgenstraat

Inge (links) en Ilse (rechts) Demuynck van A4 en A1 op campus Brugsesteenweg

Josse Rebry, ondertussen 11 jaar, kreeg op 2-jarige leeftijd de diagnose ‘diabetes, type 1’. Zijn lichaam stopte met insuline maken en het regelmatig toedienen van insulinspuitjes werd noodzakelijk. Dat dit geen ramp hoeft te zijn, bewijst Josse met de glimlach.

“Jij hebt droge voeten, ik heb diabetes. So what?”

Door Tine Vanblaere - Foto: Tine Vanblaere

Josse Rebry met mama Do.

Maandagavond. Ik zit aan de gezellige keukentafel van Josse en mama Do Dhondt. Do vertelt hoe de diagnose diabetes bij Josse uiteindelijk boven water kwam. “Aanvankelijk was het heel moeilijk te achterhalen dat er iets mis liep met de gezondheid van Josse. Hij dronk niet weinig en plaste vaak, maar wij waren voordien nooit met diabetes in aanra-king gekomen en dan gaan er bij deze symptomen niet onmiddellijk alarm-belletjes rinkelen. Josse kon ook al eens moelijk doen, maar bij een kind van 2 jaar denk je dan: hij is zijn grenzen

aan het testen. Op een dag zat ik aan de keukentafel bij mijn ouders en hun buurman, ook diabeet, was van de partij. We hadden het toen heel toevallig over die symptomen ‘veel plassen’, ‘veel drin-ken’ en stilaan ging er bij mij een lichtje branden… De buurman stelde uitein-delijk voor om even een vingerpriktest bij Josse te doen. Hij gaf aan dat het resultaat zorgwekkend was en dus stapten we onmiddellijk naar de dokter die toen bevestigde dat Josse inderdaad diabetes had.”

Van het kastje naar de muurDe zoektocht naar adequate medische hulp was in het begin geen lachertje. Josse en zijn familie moesten een pak omwegen maken, voor ze volwaardige specialisten ter zake vonden. Do: “In het begin voelden we ons als ouder vaak machteloos. We wisten zelf bitter weinig over de ziekte en toen ze met 8 zorgverleners rond Josse zijn zieken-huisbedje stonden te discussiëren, zakte het vertrouwen helemaal weg. Uiteindelijk werden we doorverwezen naar het ziekenhuis in Roeselare, bij dr. Logghe en zijn team. Dit is ons geluk geweest…”

Spuitjes en regelmaatDe actieve aanpak van de afdeling kinderdiabetes in Roeselare zorgde voor een ommekeer bij de familie Rebry. Do: “Al na een half uur had ik de eerste insulinespuit gezet bij Josse. Deze ma-nier van werken vind ik super. Je leert van meet af aan zelf om te gaan met de ziekte en het team helpt je ook heel intensief mee zoeken naar oplossingen voor elk probleem. Dat geeft je een flin-ke dosis zelfvertrouwen en positivisme. De boodschap ‘Je kan het perfect aan’ is op dat moment een opluchting.”Het leven met diabetes vraagt om een aantal aanpassingen waar je als familie solidair in bent. Do: “Josse kreeg vroeger 5 insulinespuitjes per dag. Om 7.30 uur bij het ontbijt, om 12 uur bij het middagmaal, om 16 uur bij het tussendoortje, om 18 uur bij het avondeten en dan nog een nachtspuit. Enkel eten op deze vaste tijdstippen zorgt ervoor dat je heel regelmatig gaat leven. Dat was voor ons misschien

nog de grootste aanpassing. Aperitie-ven deden we bv. voortaan zonder hapjes.” Die strikte regelmaat was voor Josse zeker niet altijd even gemakkelijk. Josse: “Wanneer ik dan eens een traktaat kreeg van een vriend in de klas voor een verjaardag, moest ik dat meenemen om later op te eten. Dat was iets minder leuk.” Do vult meteen aan: “En toen keek Josse heel even sip, maar twee minuten later was hij dat alweer vergeten… Josse is van nature heel positief ingesteld. Zo positief, dat hij ook ons als familie het gevoel gaf: ‘Diabetes. So what?’”

Meer levenskwaliteit Sinds 2 jaar schakelde Josse over van insulinespuitjes naar de insulinepomp. Hij weegt zijn eten zelf af, berekent de koolhydraten via een app en voert deze telkens meteen in in zijn pompje. Zo weet het apparaat exact hoeveel insuli-ne het moet toedienen via de katheter. Wanneer de bloedsuikerwaarde te laag komt te staan stopt de pomp automa-tisch. Via een sensor wordt de bloeds-uikerwaarde van Josse ook constant gemeten. Do: “De levenskwaliteit met zo’n pompje ligt toch een stuk hoger dan het werken met insulinespuitjes. Josse kan al eens iets tussenin eten en ook aperi-tieven mét hapjes mag weer. Het draait bij het pompje vooral om de routine van het ingeven van de koolhydraatwaar-des.”

Ieder huisje zijn kruisjeKinderdiabetes hoeft van je kind geen uitzondering te maken. Josse is daar-van het levende bewijs. Naast mij zit een gewone, sympathieke tiener. Een tiener die op dinsdag en donderdag basketbaltraining heeft en op zaterdag of zondag een match speelt. Een tiener die samen met zijn familie in de zomer op driedaagse gaat in de bergen. Een tiener met zijn slechte en goeie dagen. Do: “Wij maken er geen geheim van dat Josse diabetes heeft. Het is gewoon een deeltje van ons leven.” Josse vult lachend aan: “Ik zeg dan tegen mijn vriend: jij hebt droge voeten en ik heb diabetes.”



IN HET SPOOR VAN EEN ASODoor Rik Devaere - Foto: Tine Vanblaere

Alvast één ding is zeker: ze werken hard, ze hebben het superdruk. Het gesprek met dr. Céline Caestecker (derdejaars assistent anesthesie KUL) op de spoedgevallendienst wordt constant onderbroken door telefoontjes met collega-ASO’s (artsen-specialisten in opleiding), medische stafleden en verpleegkundigen over de diagnose en therapie bij de toegewezen patiënten.

De artsenstudie duurde tot een drietal jaar geleden nog 7 jaar, maar tegen-woordig is dit 6 jaar. Na een bachelor van 3 jaar en een masteropleiding van eveneens 3 jaar in Leuven, Gent, Brus-sel of Antwerpen kunnen de masters kiezen voor een van de 30 verschillende bijkomende masteropleidingen in de specialistische geneeskunde (naast huisartsengeneeskunde, sociale genees-kunde enz.). Deze bijkomende studie duurt doorgaans nog eens 5 tot 6 jaar.

Op dit moment zijn er 55 assistenten actief in het ziekenhuis, onder wie exact 60% vrouwen. De jongsten zijn 24 jaar, de oudste is 32. De gemiddel-de leeftijd bedraagt 27 jaar. Er zijn 17 eerstejaars ASO’s, 14 tweedejaars, 8 derdejaars, 10 vierdejaars en vervolgens 5 vijfdejaars en 1 zesdejaars.

Opleiding on-the fieldIn de laatste twee jaar van de master, het tweede deel van de basisopleiding tot arts, doen studenten geneeskunde hun eerste werkveldervaring op via kijkstages in meerdere ziekenhuizen waar ze met heel wat disciplines in contact komen en, onder begeleiding, hun eerste klinische onderzoeken doen. Deze kijkstage is een van de belangrijke informatiebronnen van de studenten over wat de verschillende disciplines waar ze finaal dienen uit te kiezen, eigenlijk inhouden. Uiteraard beïn-vloedt deze ervaring ook in ruime mate

het imago van de ziekenhuizen bij de studenten.

De keuze voor een medische disci-pline wordt, naast de eigen interesse, onder meer bepaald door de speci-fieke resultaten die de studenten in hun vooropleiding behaalden, door het aantal opleidingsplaatsen dat per discipline wordt afgesproken en een reeks andere factoren. Per student wordt door de universiteit in overleg een opleidingsplan vastgelegd. Het duurt dan nog ongeveer nog een jaar of twee-drie eer een ASO min of meer zelfstandig patiënten kan behandelen. Uiteraard is een degelijke begeleiding door de medische stafleden van het ziekenhuis en dan voornamelijk de zo-genaamde stagemeesters cruciaal in dit opleidingsproces (AZ Delta heeft een 30-tal artsen-specialisten die deze taak uitvoeren). Voorts ligt vast dat ongeveer 60% van de opleiding tot specialist in de universitaire ziekenhuizen zelf dient te gebeuren. De rest van de oplei-ding vindt plaats in (meestal) grotere niet-universitaire instellingen.

Hard werkenDe ASO’s ontvangen vanaf hun eerste jaar opleiding (ze zijn dan al 24 jaar) een loon en zijn daarvoor gemakkelijk 60 uur per week aan de slag: er geldt doorgaans een schema van 24 uur werken / 24 uur vrij: op 4 dagen is dit dus 48 uur, maar ongeveer iedereen

vult dit aan met 12 uur extra prestaties, vooral omwille van de kans om nog meer ervaring op te doen. Dr. Caestec-ker argumenteert: “Het is hard werken, maar het is zeer boeiend en ik leer zeer veel bij. Het hoge aantal uren is part of the deal. Ik wist waar ik aan begon en heb met heel mijn hart voor deze job gekozen”.

Goede sfeerDe ASO’s vormen een hechte groep: ze zoeken elkaar buiten het werk gere-geld op voor etentjes, het uitwisselen van hun maalstroom aan medische en andere ervaringen en om te ventileren over de soms harde menselijke realiteit waar o.a. artsen in een ziekenhuis mee geconfronteerd worden. Ondanks de drukke werkweek kan er nog net vol-doende tijd gevonden worden voor een bevredigend sociaal leven.

AZ Delta is aantrekkelijk omdat er een immense en diverse pathologie behandeld wordt – meer concreet voor anesthesisten: er is een grote spoedgevallendienst, een grote dienst intensieve zorgen waar o.a. hart- en neurochirurgie aan bod komt, er is een M.U.G.,…. Ook het feit dat er een groot aantal assistenten aanwezig is, is leuk en maakt het ziekenhuis tot een inte-ressant opleidingsoord.

Dr. Caestecker vermeldt verder nog dat het hier globaal gezien erg aangenaam

werken is: de opvang van de assisten-ten is meestal wel OK, de relatie met stafleden en stagemeester is laagdrem-pelig en er is zeer veel interactie, wat de opleidingservaring uiteraard ten goede komt. Het gevoel er als assis-tent alleen voor te staan is nauwelijks aanwezig. En er wordt, tot wederzijdse voldoening, uiteraard ook heel nauw samengewerkt met de verpleegkundige equipe. De impact van de fusiebewe-ging/carrousel op de werkvloer blijft al bij al beperkt: er zijn nog wat afstem-mingsproblemen qua materiaal en

medicatie en qua praktische afspraken maar er is volgens haar niets dat niet rationeel en op korte termijn opgelost kan worden.

Dr. Caestecker probeert tussendoor vruchteloos meerdere van haar collega’s bij het interview te betrekken maar we kunnen persoonlijk vaststellen dat ook dezen bij wijze van spreken van hot naar her aan het rennen zijn. Na wat aandringen, kunnen ze echter wel overtuigd worden om voor de foto te po-seren … om drie minuten later opnieuw

aan de slag te gaan. Het is een plezier om deze dynamische jonge bende bezig te zien, vol enthousiasme om hun patiënten te behandelen.

“Het hoge aantal uren is part of the deal”

V.l.n.r.: dr. Céline Caestecker (anesthesie), dr. Melanie Schouten (chirurgie), dr. Diede Hannosset (interne geneeskunde) en dr. Stefanie Pecceu (chirurgie).


Sporters en coaches Door Nele Pollet Foto’s: Koen Soenen en Dirk Demaré

Wat was je motivatie om aan sport en meer specifiek aan ‘marathon’ te doen?“Ik ben altijd al een sportliefhebber geweest, specifiek voor voetbal. Op een bepaald moment was voetballen niet meer mogelijk en ben ik me beginnen toeleggen op het lopen. Mijn doel was om voor mijn 45ste 1 marathon gelo-pen te hebben en het is me gelukt! Ondertussen heb ik al 24 wedstrijden gelopen.”

Hoe ziet een normale sportweek er uit?“De opbouw van een marathon is zeer persoonlijk. Vroeger ging het om een vijftal trainingen per week met een maximaal totaal van 120 km. Nu zijn

dit een viertal trainingen per week met maximaal 80 km. Meestal is zo’n trai-ningsschema over 12 weken gepland. Uiteraard moet je tussenin wel je lopen onderhouden en zo’n 40 km kunnen lo-pen vooraleer je met de specifieke trai-ning begint. Er bestaan websites waar ieder naar zijn vermogen een schema kan laten opmaken, geheel gratis.”

Welke herinnering aan je sport koester je het meest?“Aan iedere wedstrijd heb ik wel goede herinneringen, maar de meest memorabele vond ik toch wel ‘Le Marathon du Médoc’. Waar je op een bevoorradingspost water, energydrank

en bananen kunt krijgen, wordt dit aanbod in de Médoc uitgebreid met een eet- en drankfestijn. Wie krijgt er nu oesters en bbq als bevoorra-ding en kan binnenlopen in Château Lafite-Rothschild en andere gerenom-meerde kastelen om hun wijn te proe-ven? Wie ooit 1 marathon wil lopen raad ik deze zeker aan. De marathon van Berlijn was voor mij de meest in-drukwekkendste: 40 000 deelnemers in een prachtige stad! De lastigste was de Zeelandmarathon. Hier liepen we 7 km door los zand en duinpaden, steeds op en neer! Geen enkele marathon verloopt identiek, hoe goed je ook voorbereid bent.”

Wat was je motivatie om coach te worden van de triatlonclub.“Als stichter en bezieler van de Izegemse Triatlon Club is het feitelijk gewoon een logisch gevolg geweest. Daarnaast spreekt de gecombineerde kennis van hemody-namica, inspanningsfysiologie en trai-ningsleer me erg aan, het maakt triatlon zo boeiend. Het geeft me ook voldoening als ik zie hoe de atleten die ik begeleid, vol euforie hun sportieve doelen behalen. Het ‘yes we can’-gevoel is zowel bij de atleet als bij mij even groot.”

Welke herinnering als coach koester je het meest?“Dit is een moeilijke vraag aangezien er al zoveel mooie momenten geweest zijn. Als ik er eentje zou uithalen dan zou dit echt afbreuk doen aan al die andere mooie momenten. Herinneringen die pakkend blijven zijn vooral deze van de recreanten die zonder talent of aanleg maar met een nooit geziene motivatie de eindstreep vol extase en zelfbevestiging overschrijden. Dit zowel op jeugdwedstrijden, kwarttriat-lon en Iron Man afstanden. Daarnaast heb ik al meerdere keren de eer mogen ervaren om mensen te begeleiden tot Belgisch kampioen, van jeugd tot volwassenen, op bijna alle afstanden bij de triatlonsport. Daarnaast is mensen begeleiden naar hun Hawaï-kwalificatie ook iets dat hartver-warmend is!”

Hoeveel uren per week ben je als coach bezig met de training?“Toch wel een vijftiental uren per week maar dat kan in piekmomenten meer zijn.”

Loop je zelf nog triatlons? “Neen, alles heeft zijn leeftijd! Meetrai-nen met de atleten doe ik wel nog eens. Vroeger, als atleet, heb ik alle afstanden (sprinttriatlon, triatlon olympische afstand, Long Distance triatlon en de Iron Man) gelopen met meer dan behoorlijke resultaten.”

Koen SoenenZorgpadcoördinator Joint Care campus Brugsesteenweg

Marathonloper

Dirk DemaréStafmedewerker kwaliteit

Coach van de Izegemse Triatlon Club

Sporter Koen Soenen in Kopenhagen.

Coach Dirk Demaré (links op de foto).


Door Sofie Gellynck - Foto’s: Jean Pierre Desmet, Sofie Gellynck

AZ Delta telt ruim 3200 medewerkers en daar komen er tegen begin volgend jaar 100 bij. Geen nieuwe gezichten, dat niet, integendeel. 100 medisch secretaressen die in dienst waren van de artsen komen in dienst van het ziekenhuis. Deze beslissing maakt deel uit van de nieuwe financiële regeling met de artsen. Of dit voor de medewerkers grote veranderingen met zich meebrengt, vertellen ze zelf.

Nathalie Hoornaert (secretariaat gynaecologie campus Brugsesteenweg)Na 23 jaar in dienst te zijn bij de artsen, is Nathalie Hoornaert, samen met haar collega’s van het secretariaat gynaecologie, nu ook in dienst van het ziekenhuis. “Op dat vlak zijn er niet echt grote verschillen, al kijken we wel al uit naar het personeelsfeest waar we nu voor het eerst op uitgenodigd worden”, lacht Nathalie. De verhuizing van campus Wilgenstraat naar campus Brugsesteenweg betekent voor haar wel een enorm grote aanpassing. “Het is behoorlijk moeilijk

om patiënten te helpen en wegwijs te maken op een plek waar je zelf nog verloren loopt. Ondanks alle ervaring voel ik me weer een beginner en dat is een punt dat bij de carrousel misschien teveel over het hoofd is gezien. De impact van zo’n grote verandering werd onderschat. Niets is nog hetzelfde, zelfs de manier van werken is nieuw. Een boom verplant je niet zomaar. Al komen er met tijd hopelijk ook weer nieuwe, jonge blaadjes tevoorschijn”, klinkt het.

Charline Hoet (secretariaat interne geneeskunde campus Menen)Charline maakte kennis met ons ziekenhuis als stagiaire, eerst in Roeselare en daarna in Menen. Op die laatste plek mocht ze meteen ook vast aan de slag. Aanvankelijk in dienst van de artsen, maar in 2014 werd al de overstap gemaakt naar het ziekenhuispersoneel. “Op de werkvloer betekende dat geen verandering. De enige verandering was dat de personeelsdienst voortaan ons vast aanspreekpunt was voor alle regelingen qua uren en vakanties”, vertelt Charline die erg van haar job houdt.

“Kenmerk van een goeie medisch secretaresse is vriendelijkheid. Je moet niet alleen vlot zijn in de omgang, maar zeker ook bij alle administratieve taken. Je moet ook houden van de afwisseling in de job. Dat maakt het voor mij trouwens zo boeiend. Omdat we voor veel verschillende artsen werken, is het behoorlijk druk. Dat zorgt ervoor dat een werkdag altijd voorbijvliegt”. En het team waarin ze werkt? “We komen allemaal heel goed overeen. Zowel met de artsen als met de collega’s klikt het goed”, besluit Charline.

Griet Bogaert (secretariaat hartchirurgie campus Wilgenstraat)“Als medisch secretaresse wil ik elke dag mijn steentje bijdragen door patiënten zo goed mogelijk te helpen, zich op hun gemak te laten voelen en ervoor te zorgen dat ze niet zomaar een ‘nummer’ zijn”, vertelt Griet Bogaert gepassioneerd. Naar eigen zeggen is ze de voorbije 17 jaar nog geen enkele dag met tegenzin komen werken. “Ik wil daar niet melig over doen maar het doet me toch wat pijn dat het ‘H.Hartziekenhuis’ voorgoed verleden tijd is. Mijn beide ouders werkten hier en mijn broer en zus ook. Ik ben er dus écht mee opgegroeid.

Door de fusie komen er veel veranderingen op ons af en deze brengen vaak een stukje onzekerheid met zich mee bij de collega’s en mezelf. Samen met dr. Schroeyers, dr. de Worm en het voltallige hartchirurgisch team vormen we een goed draaiend geheel dat perfect op elkaar ingesteld is. Dat ik nu officieel in dienst van het ziekenhuis werk en niet meer in dienst van de artsen zal daar wat mij betreft alvast niets aan veranderen, maar ik hoop oprecht dat het persoonlijke contact met de patiënt nu niet verloren gaat”, besluit Griet.

Kenmerk is

vriendelijkheid

Patiënten zijn niet zomaar een nummer

Eventjes weer als

een beginner

MEDISCH SECRETARESSEN VOORTAAN IN DIENST VAN HET ZIEKENHUIS


Hoe zou het nog zijn met …

Door Bea Spyckerelle - Foto: Jean Pierre Desmet

Ook vanuit de medische directie @az_delta welkom aan de nieuwe arts-assistenten in opleiding! Veel succes!@Svin Deneckere

Knie- en heupprothese in AZ Delta: uitstekende cijfers orthopedie-roeselare.be/nl/nieuws @az_delta @Stad_RoeselareDr. Philip Winnock de Grave

“Proficiat dr Naesens, ik werkte graag met u samen! U was begeesterend voor velen!!!” Evi Toch

“Dat ze maar blijven evolueren. Das voor velen goed.” Lindsay Verhoeven

“Goe bezig mensen van de werkgroep!” Veerle Van Costenoble

19 augustus

11 september

30 juliDr. Marc Naesens met pensioen

13 augustusNieuwe techniek inplanting defibrillator

14 augustusTentbedden in kader van fixatiearm beleid

Leen Vandemaele en Hans Allegaert geslaagd voor APLS. Kindjes weer veiliger in spoed #azdeltaBas Kindt

Vandaag verhuis brugsesteenweg naar wilgenstraat. Dank aan iedereen voor wat was. Hopelijk snel een nieuw ‘dream-team’ #azdelta #carrouselPieter Vdcandelaere

Bedankt @az_delta afdeling pediatrie voor de goede verzorging de voorbije dagen voor mijn dochtertje. #geruststellend #sterk teamKristof Vandendriess

“Jammer dat die ziekte vroeger (25 jaar geleden) zo onderschat werd” Hendrik van Poucke

“Vlinderhuis is prachtinitiatief en dit dankzij vrijwilligers” Geert Iris Demeuleneire-Dejonghe

“Borstverpleegkundigen zijn onmisbaar. Chapeau voor wat jullie doen” Annie Lecluse

16 oktober

8 oktober

8 oktober

22 oktoberNationale IBD-dag bij AZ Delta

15 oktoberDag tegen kanker

13 oktoberThink Pink op de markt

Met de overname van het revali-datiecentrum Godtsvelde kwam Frederik Heytens in 2009 naar de sociale dienst in de Brugsesteenweg. Hij vond het aanvankelijk moeilijk aanpassen in deze grote structuur. In september 2014 maakte hij de over-stap naar de Wilgenstraat. Benieuwd of en hoe hij aardt in het nog grotere AZ Delta, zochten we hem op.

En, Frederik?

Ik heb ontzettend getwijfeld of ik de sprong zou wagen. Ik was ondertus-sen vertrouwd met de Brugsesteen-weg, werkte als sociaal verpleegkun-dige op diensten die mij nauw aan het hart lagen (interne geneeskunde, neurologie, kinderziekten, hartbewa-king, spoed, intensieve zorgen). Toen beslist werd dat intensieve zorgen en hartbewaking in de Wilgenstraat zou-den worden gecentraliseerd en men binnen de sociale dienst op zoek was naar iemand die voor deze diensten wou gaan, stond ik voor een moeilij-ke keuze: kiezen voor kinderziekten met intense en langdurige bege-leidingen of de uitdaging aangaan van een nieuw werkveld met een grotere spoed en een grotere afdeling intensieve zorgen, in een nieuwe omgeving.

Hoe heb je, terugblikkend, de overgang ervaren?

Ik ben tevreden dat ik deze beslis-sing genomen heb. Maar ik ben blij dat ik de keuze heb kunnen maken voor de carrousel op gang kwam. Ik ben al door het proces dat ik nu bij anderen herken. Aanvankelijk heb ik

veel moeten zoeken, ik had het gevoel dat ik niet echt kon inlopen, dat ik onmiddellijk moest presteren, maar ik voelde me opgevangen door de col-lega’s en welgekomen op de diensten.

Wat heeft jou meest verrast op jouw nieuwe campus?

De manier waarop de equipes sa-menwerken op de diensten waar ik terechtkwam, de toegankelijkheid van artsen en medewerkers, het werken als één team met aandacht voor de familie en de omgeving van de patiënt.

Wat had je graag meegenomen van je vorige campus?

Het kleinschalige, het familiaire, iedereen die iedereen kent. De mid-dagpauzes, waarbij we met verschil-lende disciplines, artsen, kaderleden, directie samen aan één tafel zaten, serieuze gesprekken konden voeren, dingen aankaarten, maar even goed leute maakten om nadien ontspannen aan de namiddag te beginnen.

Hoe zou het nog zijn met … Naar wie ben jij benieuwd?

Ik wàs benieuwd naar Mieke Degryse en Piet Delobelle, hoofdverpleegkun-digen waar ik in de Brugsesteenweg mee samenwerkte, maar ondertussen kan ik het hen zelf vragen, want zij werken nu ook in de Wilgenstraat .

Eigenlijk zou ik wel graag weten hoe het is met Veronique Demuynck van de kinderafdeling en dr. Koen Quaegebeur.

Door de carrousel zijn heel wat medewerkers verhuisd van campus, maar hoe gaat het intussen met hen? We vragen het aan hen in de komende maanden. We starten bij Frederik Heytens.

Frederik Heytens aan het werk op intensieve zorgen.


MOBIEL OPLEIDINGSLOKAAL IN MENEN

Door Sofie Gellynck - Foto: Sofie Gellynck

Net voor het binnenstappen van de mobiele goed uitgeruste opleidingswa-gen weet ik niet goed wat me te wachten staat. “Een mobiele opleidingswagen waarin er kan geoefend worden op

menselijke kadavers”, had dr. Alexander Ryckaert me beloofd in de aanloop van dit interview. Wat zou ik daar te zien krijgen? Al snel blijkt de vrees onge-grond. Een proefopstelling met een

orthopedisch model van een knie en een menselijke knie van een donor. Het eerste mag op de foto, de donorknie mag niet in beeld. De cursisten zijn aandach-tig in de weer. “Alles is hier voorhanden

Een kruisbandoperatie oefenen op de parking in Menen. Het klinkt compleet absurd, maar zo is het voor enkele medewerkers van het team van het operatiekwartier (OK) van campus Menen wel echt gegaan. “Een betere opleiding, kan je je niet inbeelden”, klinkt het bij de cursisten.

om een echte operatie te simuleren. Tijdens deze opleiding leren de mede-werkers van het OK om te assisteren bij kruisbandchirurgie. Terwijl opleidingen vaak puur theoretisch zijn met hoogstens een filmpje, kan hier het échte werk ge-oefend worden, zonder een patiënt pijn te doen”, zegt dr. Alexander Ryckaert die als orthopedist nauw betrokken is bij de opleiding.

Échte mensenDe knie waarop geoefend wordt, is afkomstig van een Amerikaanse donor. “In Amerika is de wetgeving op dat vlak eenvoudiger dan in Europa. Bij leven geven donoren toestemming om hun lichaam af te staan voor de wetenschap. Na een natuurlijk overlijden worden de ledematen diepgevroren en naar hier gebracht, maar wel pas nadat er tests

op hiv en andere virussen uitgevoerd werden”, vertelt Lenka Mrazkova die voor de firma Arthrex werkt en met de bus naar ziekenhuizen in heel Europa rondtoert. “Hier werken we met een op-stelling om met kruisbanden te oefenen, maar in feite kunnen we zo goed als elke orthopedische ingreep nabootsen op echt menselijk materiaal”.

Zelf aan de slag Bij AZ Delta worden jaarlijks ruim 150 kruisbanden geopereerd. Vaak gaat het om jonge sporters bij wie de kruisban-den vervangen of volgens een recente techniek gehecht worden. “Vroeger moesten we wel eens naar het buiten-land om dergelijke opleiding te volgen. Dan sta je met een grote groep te kijken naar een voorbeeldoperatie. Hier kan je zelf actief aan de slag in een klein

team en op de eigen campus. Beter kan gewoon niet”, klinkt het unaniem bij het OK-team dat meestal samenwerkt met de orthopedisten. “Wij zijn niet vast ver-bonden aan één arts. Wij werken met het volledige team van orthopedisten samen. Bij sommige ingrepen geven mensen van medische firma’s advies, maar steeds meer zijn we actief betrokken bij de operatie. Vandaar dat opleiding voor ons belangrijk is”, zegt verpleegkundige Melanie Houzet. “Aanvankelijk was er wel wat schrik om te oefenen op een ‘lijk’, maar zoals je ziet is dit professio-neel en niet schrikwekkend”, vult Vera Titeca aan.

De mobiele workshop is een primeur voor AZ Delta. Eens de carrousel voor de orthopedisten achter de rug is, houdt de bus ook nog halt in Roeselare.

Het thuisgevoel in Menen (Bis) “Wij voelen ons hier zeker thuis in Menen en dat al ruim 6 jaar lang”, vertellen dr. Alexander Ryckaert en dr. Arne Decramer die beiden zowel in Roeselare als in Menen aan de slag zijn. “Met alle orthopedisten samen hebben we een duidelijk uitgangspunt op dat vlak: al onze patiënten kunnen zowel in Roeselare als in Menen rekenen op dezelfde service en kwaliteit. Terwijl vroeger soms patiënten van Menen naar Roeselare werden gebracht om daar te opereren. Al de zorgpaden vanuit Roeselare worden hier ook toegepast . Binnenkort starten hier nog twee nieuwe artsen voor verdere subspecialisaties in rug- en heupchirurgie”, zegt dr. Ryckaert. “Patiënten zijn hier erg honkvast en als grensstreek heb je hier te maken met een sociaal andere regio dan Roeselare. Dat zorgt er soms voor dat patiënten langer wachten om een arts op te zoeken, waardoor de ziektebeelden complexer zijn. En dit bedoel ik niet negatief, want ik ben zelf afkomstig uit de grensstreek”, voegt dr. Arne Decramer lachend toe. “Het is hier aangenaam werken. De infrastructuur is schitterend vernieuwd en doordat alles kleinschaliger is, verloopt het contact vlot en persoonlijk en dat voel je in de dankbaarheid van de patiënten”, besluit dr. Ryckaert.

“Hier kunnen we oefenen op mensen, zonder iemand pijn te doen ”

Johan Vandewalle, Serge Vangeluwe, Melanie Houzet en Vera Titeca van het OK-team.


25 jaar dienstEnkele uitspraken, anekdotes en bijzondere momenten van de gevierde collega’s

Christelle Van Maele boekhouding Schiervelde

“Ik maakte in die 25 jaar al 3

fusies mee! Vroeger

was het allemaal zo-

veel kleiner, nu is het

minder persoonlijk

geworden met zoveel

collega’s.”

Lieve Ferla OK campus Wilgenstraat“Ik ben ooit gestart in de keuken van campus Westlaan. Via een brugopleiding werk ik nu als

verpleegkundige in de operatiezaal. Dat is dus mijn allergrootste verandering in die 25 jaar!”

Nancy Vangheluwe OK nacht campus Wilgenstraat

“Als ik eens overdag op de dienst

kom, als jarenlange nachtdienst,

hoor ik wel eens ‘Aaah… wie we

hier hebben…!’. Dat is altijd leuk

om te horen, want het is fijn dat

de collega’s me na zoveel jaren

nachtdienst toch nog kennen. Ik

hoop dat dit zo blijft!”

Tanja Beernaert

restaurant campus Wilgenstraat

“Vroeger hadden we nog vaak

gezonde ‘boereleute’! We fopten

elkaar al eens. Zo staken we ooit

eens extra druk op de slagroom-

fles. De ‘crème-fraîche’ plakte tot

aan het plafond!”

Renate Bouckaert keuken campus Wilgenstraat“Het maken van mijn aller-eerste pudding zal ik nooit vergeten. Ik was apetrots dat ik zoveel potjes pudding had klaargemaakt tot we plots tot de vaststelling kwamen dat ik geen suiker had toegevoegd. Daar ging mijn trots….!”Maja Labarquegeriatrie campus Menen

“Vroeger kende iedereen elkaar

en heerste er een familiale sfeer!

Nu is alles zo megagroot gewor-

den in een oppervlakkige sfeer.”

Ingrid Vandaele MGMZG campus BrugsesteenwegWat ik nooit zal vergeten: “Toen ik 10 jaar in dienst was, kreeg ik een fles aperitief cadeau. Ik nam deze trots mee naar huis in een plastic zak. Toen ik aan de auto kwam scheurde de zak open en viel de fles aan diggelen op de grond… daar ging mijn lekkere fles apero!”

Marc Nollet tuinman campus

Brugsesteenweg

“Vroeger hadden we een

pingpongtafel staan waar

we elkaar over de middag

mee uitdaagden! We beleef-

den zo veel zotte momenten. Nu

is alles zoveel serieuzer gewor-

den. Ik mis dat wel!”

Rik Devaere projectmanager infrastructuur“Toen ik 25 jaar geleden startte

in het ziekenhuis stonden er welgeteld 5 pc’s, was er nog

geen internet, geen gsm’s en geen dects! Als je dat vergelijkt

met de multimedia van vandaag is dat toch wel een

megaverandering!”

Ann Verbrugge SP Locomotorisch campus Westlaan“Toen vroeger een nieuwe medewerker startte doopten we hen. We staken ze met kleren en al onder de douche! Zo lieten wij ook ooit eens de hoofdverpleegkundige dringend de familie van een patiënt opbellen, maar we gaven haar het nummer van de ZOO!”

Nancy Ost raadplegingen urologie campus

Wilgenstraat

“Met de dokters is er altijd wel

ambiance, want wij hebben door

de jaren heen nog steeds een

supertoffe ploeg !”

Deel’ta | 23

And the winner is: Het dreamteam van de besnorde secretaresses Delphine Dumont (secretariaat nierziekten - campus Wilgenstraat), Marijke Maesen (secretariaat longziekten - campus Wilgenstraat) en Lindsay Wybo (secretariaat geriatrie - campus Westlaan).

22 | Deel’ta

Een bachelor verpleegkunde zal vanaf het academiejaar 2016-2017 vier jaar in beslag nemen. Tot nu was dat nog drie jaar. Dat heeft de Vlaamse regering beslist op voorstel van minister van Onderwijs Hilde Crevits. Enkele reacties van op de werkvloer.

Bacheloropleiding verpleegkunde voortaan 4 jaar

Door Johan Cornette - Foto: Jean Pierre Desmet

De verlenging van de opleiding betekent concreet vooral meer uren stage om aan de Europese normen te voldoen. In het nieuwe systeem zullen de studenten in de eindfase van hun opleiding tijdens hun ‘contractstage’ deeltijds aan de slag gaan als verpleegkundige in opleiding. Of er een vergoeding zal zijn, wordt nog onderzocht.

“Momenteel is er een duidelijk verschil qua opleiding tot gegradueerde ver-pleegkunde en de bacheloropleiding. De bacheloropleiding is meer gebaseerd op theorie en technische vaardigheden, daar waar de gegradueerde opleiding meer gestoeld is op de praktijk en patiënt- gerichte opdrachten. Meer praktijk- gerichte stages in de bacheloropleiding zijn dus zeker gewenst.” (Lieselotte Valcke, D6 en Els Pillaert, D1)

“Een vierjarige opleiding zou 18-jari-gen die nu twijfelen wel meer kunnen afschrikken. Anderzijds is het wel zo dat wie er aan begint, ook meer gemoti-veerd zal zijn. Nu is het immers zo dat verpleegkundigen, eens op de werkvloer, soms afwijzend reageren op weekend-, vroeg- of laatdienst.” (Davine Samyn, D1)

“Meer praktijkervaring is welkom, maar hopelijk haken er door die verlenging niet te veel af.” (Sam Vander Meiren, G3)

“Extra stages moeten niet bezoldigd zijn. Ook andere gelijkaardige opleidingen krijgen immers geen vergoeding tijdens hun stages.” (Fabienne Paret, C2)

“Welke verantwoordelijkheid zal men als stagiair dragen? Een mogelijke vergoe-ding kan daar in verhouding tegenover staan.” (Lieselot Valcke, D6)

“Als er een vergoeding tegenover komt, dan moeten ze ook onmiddellijk de ‘mindere’ kantjes van onze job erbij nemen. Dit houdt onder andere in dat ze

dan ook weekends doen en flexibel zijn bij het wisselen van een shift.” (Christine Vanlerberghe, G1)

Studente Leen Delft met hoofdverpleegkundige Chistine Vanoverschelde

“Als vierdejaars dezelfde verantwoordelijkheid dragen, mogen ze er ook voor vergoed worden. ” — Lieselotte Valcke, D6

NIEUWS UIT EIGEN HUIS

Nieuwe orthopedistDr. Thomas Luyckx is gespecialiseerd in orthopedische chirurgie van het kniegewricht met een focus op prothesechirurgie en het herstel van kruisbanden, ligamenten, kraakbeen en meniscus. Eén dag per week werkt hij als consulent kniechirurgie aan de KU Leuven. Na zijn specialisatie in de orthopedische chirurgie en traumatologie volgde hij een fellowship knie- en sportletsels in het UZ Leuven. Dr. Thomas Luyckx haalde zijn PhD-doctoraat met als titel ‘The Tibio-Femoral Joint Line: What is the biomechanical and clinical effect of surgical modifications?’; een zoektocht naar een meer anatomische positie van de totale knieprothese om zo het klinische resultaat te verbeteren.

Nieuwe kinderarts Dr. Joke Ysenbaert versterkt het team van de kinderartsen op campus Brugsesteenweg. Ze is gespecialiseerd in nierziekten bij kinderen en plasproblemen. Dr. Ysenbaert deed haar stage niet alleen in Belgische ziekenhuizen, maar ook in Argentinië. Daarna volgde ze de opleiding kindergeneeskunde waarbij ze als assistent werkte in AZ Damiaan, AZ Sint-Jan en UZ Gasthuisberg. Nadat ze afstudeerde als kinderarts in 2014 volgde ze een bijkomende opleiding kindernierziekten in UZ Gasthuisberg.

Nieuwe spoedarts Dr. Betsy Vaganée is gestart als anesthesist-urgentiearts op de dienst spoedgevallen. Ze volgde een opleiding tot arts-specialist in de anesthesie en een extra opleiding tot intensivist en urgentist aan UGent. Daarna werkte ze onder meer in het Sint-Vincentiusziekenhuis in Deinze en Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes in Waregem. Dr. Vaganée deed ook al enkele vervangingen binnen ons ziekenhuis. Ze zal haar job bij AZ Delta combineren met haar taken in Waregem.

Nieuwe neurochirurgDr. Tim Couvreur kreeg zijn specialisatie-opleiding in de neurochirurgie aan AZ Sint-Jan in Brugge (neurologie), UZ Gent (hoofd- en halschirurgie en neurochirurgie) en AZ Delta in Roeselare (neurochirurgie). Tijdens zijn opleiding stelde hij eigen wetenschappelijk werk voor, zowel in binnen- als buitenland (Brussel, Hamburg, Mainz, Jurmala, New Delhi, Auckland en San Francisco). Gezien zijn interesse in de neuro-oncologie bekwaamde hij zich verder bij wereldvermaarde neurochirurgen, zoals Prof. Mitchel Berger (Fellowship wakkere neurochirurgie in San Francisco). Bij AZ Delta zal hij zich ook toeleggen op de spinale en perifere zenuwchirurgie.

Nieuwe ethicus An Ravelingien is doctor in de wijsbegeerte en verbonden aan het Bioethics Institute van Gent. Als part-time ethicus van AZ Delta werkt ze in de commissie medische ethiek mee aan een doordacht en uitgebalanceerd ethisch beleid voor het ziekenhuis. Zij staat je ook bij in het zoeken naar oplossingen voor concrete ethische vragen en problemen die ontstaan in de zorg en op de werkvloer. An is aanwezig in Rode-Kruisstraat 20 op woensdag en vrijdag. Op andere dagen kan je haar bereiken per e-mail.


WEDSTRIJDDoe mee en maak kans op een boekenbon van 20 euro bij Standaard Boekhandel.

Zoek hieronder 15 personen (naam en voornaam) waarvan je telkens 4 hints krijgt en schrijf ze in de juiste vakjes. De voornaam en familienaam is telkens gescheiden door een zwart blokje.

Met alle letters uit de gekleurde vakjes kun je dan een woord maken van een medische aandoening, je krijgt alvast één letter op de juiste plaats cadeau.

Stuur dit woord naar [email protected]. Vermeld in je mail ook naam, voornaam en telefoonnummer. Deelnemen kan tot 15 december 2015. De winnaar wordt door lottrekking bepaald en persoonlijk verwittigd.

De winnaar van denksport 13 is Stephanie Cornelus (Nierdialyse campus Wilgenstraat). De juiste oplossing was KEEPERSHANDSCHOENEN.

Voorbeeld van te zoeken persoon: Renner – Wereldkampioen in 2005 – Heeft tweeling – 4 keer winnaar Parijs-Roubaix > TOM BOONEN

1 De Dolfijntjes - Café Derby - Bavikhove - Het Eiland

2 De Kannibaal - 5 keer geel - 5 keer rose - 3 keer regenboog

3 The Boss - E Street Band - TW Classic 2013 - The River

4 Torhout - CD&V - Onderwijs - Vlaamse regering

5 De Rode Ridder - Opglabbeek - Racing Genk - Hellend terrein met S

6 KV Oostende - Koekenbak - Rijk - Ondernemer

7 Fotomodel - Omroepster - Mijn pure keuken - Jambers

8 Schot - Licence to kill - The name of the rose - sexy man

9 Koeken Troef - Meester hij begint weer - Vespa - De MoL

10 Amerikaan - Jazztrompet - zanger - Satchmo

11 Amerikaans - Actrice - Renier III van Monaco - Auto ongeval

12 Marino Falco - Schepen in Brakel - Mijn gedacht - De paradijsvogels

13 Het geslacht De Pauw - Aspe - Actrice - Bevergem

14 Miss België - Eigen tijdschift gehad - Ambassadrice VN - De lieve lust

15 Sportverslaggever - Dag Moeder - Racing MECHELEN - Overleden

Medische aandoening K

Meer wanbetalers in ziekenhuizen

De 92 algemene ziekenhuizen van ons land hadden vorig jaar 51 miljoen euro niet betaalde facturen. Dat is 30 procent meer dan in 2012 en 2013, toen telkens 40 miljoen euro aan facturen onbetaald bleef. Het is zelfs meer dan in het economisch gitzwarte jaar 2011, toen de ziekenhuizen 46 miljoen euro misliepen. De cijfers staan in de jaarlijkse studie van de bank Belfius over de financiële gezondheid van onze ziekenhuizen. Bron: De Tijd, 30 september 2015

GESPROKKELD IN DE MEDIA

Nieuwe behandeling voor

buikvlieskanker

In het UZ van Gent is bij twee patiënten een

nieuwe behandeling voor buikvlieskanker

toegepast: onder hoge druk wordt

chemotherapie in de buikholte verneveld. De

techniek, een primeur in de Benelux, gebeurt

via een kijkoperatie en is dus minder belastend

voor de patiënt. Bovendien wordt de kanker beter

onder controle gehouden. De twee patiënten

die in het UZ Gent werden behandeld, maken

het goed. Zij konden al na enkele dagen het

ziekenhuis verlaten. De toepassing voor andere

kankers moet nog worden onderzocht.

Bron: De Redactie, 6 oktober 2015

Nieuwe prenatale screeningstest

Een spin-offbedrijf van Universiteit Antwerpen en VIB (Vlaams Instituut voor Biotechnologie) heeft

een nieuwe niet-invasieve prenatale screeningstest voorgesteld. Die test kan voor de geboorte opsporen

of de foetus het Downsyndroom heeft. De tests die nu al bestaan, zijn niet altijd even nauwkeurig. De NIPT-test moet naar gespecialiseerde laboratoria in de VS. De nieuwe test kan in elk genetisch lab, ook in België.

Bron: Radio 1, ‘De bende van Annemie’, 23 oktober 20155

Verband schimmels en alzheimer

Alzheimer zou kunnen ontstaan door schimmels in de hersenen, stelt nieuw onderzoek van Spaanse wetenschappers. Of de schimmelinfectie oorzaak of gevolg zijn van alzheimer vraagt verder onderzoek. Bestaande medicijnen tegen schimmelinfecties zullen nu getest worden op alzheimerpatiënten. Voordeel is dat die geneesmiddelen al jaren bestaan.Bron: De Tijd, 24 oktober 2015

De dokter schrijft een app voor

Zal onze smartphone binnenkort een doktersbezoek vervangen? In ‘Future Health’ een onderzoeksafdeling

van het Ziekenhuis Oost-Limburg wordt de gezondheidszorg van de toekomst getest. De

app Fibricheck kan met 96% nauwkeurigheid hartritmestoornissen detecteren en met Beli kan via een sticker op de zwangere buik de zwangerschap opgevolgd worden van op afstand. Via permanente monitoring breekt een nieuw tijdperk aan in de gezondheidszorg.

Bron: De Standaard, 24 oktober 2015


04.09.2015 Thierry Ollevier en Emmily Libbrecht (Interne 1/Me)

25.09.2015 Alexander Vanhoutte en Lynn Pattyn (Fysiotherapie/Br)

26.09.2015 Guido Rogie en Sophie Degrande (Catering/Me)10.10.2015 Kevin Soubry en Sarah Verschuere (Kraamafd./

Me)10.10.2015 Christophe Vermeire en Isabel Vanhauwaert

(OK/Wi)17.10.2015 Donat Callewaert en Brigiet Vansevenant

(Lab/Br)

Huwelijken

31/08/2015 Frans Verhelst (Bouw)31/08/2015 Lena Velle (KV/Wi)31/08/2015 Christiane Vanhaverbeke (G1/We)31/08/2015 Agnes Ryckx (Kraamafd/Wi)31/08/2015 Berenice Deryckere (Sp-Loco/We)15/10/2015 Maria Knockaert (PAAZ/We)01.10.2015 Claudine Beindorff (Apoth/Br)01.10.2015 Chantal Dewyngaert (Kinderziekten/Br)

Met pensioen/brugpensioen

juli 2015 Lien Lecluyse (Bedrijfseconomische analyse) juli 2015 Romanie Dos Santos Antonio (Boekhouding)juli 2015 Jill Windels (Dieetkeuken)juli 2015 Dieter Behaegel (Hartrevalidatie/Wi) juli 2015 Jolien Van Essche (Chirurgie C3/Wi) juli 2015 Shannah Vancompenolle (Hemodialyse/Wi) juli 2015 Yana Parmentier-Leman (Hemodialyse/Wi) juli 2015 Véronique Duflos (Hoteldiensten/Wi) juli 2015 Christophe Looten (Hoteldiensten/Wi) juli 2015 Ellen Mestdagh (Hoteldiensten/Wi)juli 2015 Lien Espenhout (Interne D1/Wi) juli 2015 Pieter-Jan Snauwaert (Interne D1/Wi)juli 2015 Paulien Callens (Interne D4/Wi)juli 2015 Elisa Mortelé (Interne D5/Wi) juli 2015 Vanessa Bloes (Lab/Wi) juli 2015 Hanne Verstraete (Lab/Wi)juli 2015 Katinka Van Laer (Kraamafd./Wi) juli 2015 Jamila Crepeele (Kraamafd./Wi)juli 2015 Charlotte Dutry (Mobiele equipe/Wi) juli 2015 Jolien Vanpoucke (Mobiele equipe/Wi) juli 2015 Davy Rebry (OK/Wi) juli 2015 Annouk Callebert (OK/Wi) juli 2015 Justine Depessemier (Secr./Wi) juli 2015 Ines Vandewaetere (Spoed/Wi)juli 2015 Daphne Haelterman (Spoed/Wi)juli 2015 Stefaan Gheysens (Fysio/We) juli 2015 Jynke Raeymaekers (Geriatrie ergo/We) juli 2015 Nickie Goossens (Geriatrie G4/We) juli 2015 Linsay De Bruycker (Hoteldiensten/We) juli 2015 Marjan Demeyere (Hoteldiensten/We) juli 2015 Elien Deruyck (Sp-neurologisch/We) juli 2015 Ann Vlaeminck (Geriatrie G1/Me) juli 2015 Jorne Dewyse (Hoteldiensten/Me) juli 2015 Nele Nachtegaele (Secr/Me) juli 2015 Evy Bekaert (A4/Br) juli 2015 Eline Devos (C2/Br) juli 2015 Dahlia Dharmadi (Chir.dzh/Br) juli 2015 Jana Cool (F1/Br) juli 2015 Jasmien Parmentier (Fysio/Br) juli 2015 Jozefien Hollevoet (IZ/Br) juli 2015 Waldo Desmet (IZ/Br)juli 2015 Liese Vansteenkiste (IZ/Br)juli 2015 Bieke Deckers (Lab/Br) juli 2015 Deborah Alliet (OK/Br) juli 2015 Mieke Depoorter (OK/Br)aug 2015 Nikki Hochepied (Hoteldiensten/Wi)aug 2015 Charlotte Feys (Hoteldiensten/Wi)aug 2015 Stephanie Mestdagh (Interne D7/Wi) aug 2015 Gwen Verbeke OP multidisciplinair (Wi) aug 2015 Debbie Bouckenooge (Hoteldiensten/Wi)aug 2015 Jolien Stove (Dienst psychologie) aug 2015 Tatjana Becuwe (Hoteldiensten/Wi)aug 2015 Indra Crepeele (Hoteldiensten/Wi)aug 2015 Jana Verledens (Lab/Wi) aug 2015 Yasmine Rosiers (OK/Wi) aug 2015 Hannelore Vanden Nest (Geriatrie G1/Me) aug 2015 Isaura Dejonckheere (A4/Br) aug 2015 Sofie Huyghe (CSA/Br) aug 2015 Lindsay t’ Jaeckx (C4/Wi) aug 2015 Natanya Maes (Fysio/We) aug 2015 Vienna Garreyn (Geriatrie G2/Me) aug 2015 Fien Debergh (Kinderziekten/Me) aug 2015 Youri Vanthournout (IZ/Br) aug 2015 Stephanie Knockaert (Hoteldiensten/Wi)aug 2015 Thijs Vanbecelaere (Bouwprojecten) aug 2015 Shirley Demeyere (Hoteldiensten/We)aug 2015 Ann Wittebroodt (Personeelsdienst)aug 2015 Sander De Deygere (Fysio/Wi) sep 2015 Veroniek Degroote (Boekhouding)sep 2015 Ine Lamaire (Onthaal/Wi) sep 2015 Haike Vanwelsenaere (Geriatrie ergo/We) sep 2015 Isabel Wittevrongel (Hoteldiensten/We)sep 2015 Kofi Agyekum (Hoteldiensten/We) sep 2015 Elien Desmedt (IZ1/Me) sep 2015 Joica Werbrouck (D7/Wi)sep 2015 Bengt Dewulf (OK/Wi)sep 2015 Thalia Noppe (IZ1/Wi)sep 2015 Wendy Rottier (X2a/Br) sep 2015 Marie-Julie Bultynck (Hemodialyse/Wi)

sep 2015 Charlotte De Wispelaere (Radiologie/Br) sep 2015 Lieselot Vermeersch (IZ1/Wi) sep 2015 Elise Guillemyn (D2/Me) sep 2015 Evelyn Provost (D3/Wi) sep 2015 Yossry Asad (Lab/Br) sep 2015 Gertjan Dedeyne (Radiologie/Wi)sep 2015 Winnie Naessens (Dienst psychologie)sep 2015 Karen Matthys (Hoteldiensten/Me) sep 2015 Charlotte Viaene (Geriatrie ergo/We) sep 2015 Tony Maekelbergh (Hoteldiensten/Me) sep 2015 Celine Delameilleure (Mobiele equipe/Wi)sep 2015 Hann Van Gheluwe-Ghillemyn (OK/Wi)sep 2015 Anneleen Vancoillie (Informatica) sep 2015 Eva Declercq (Secr/Me) sep 2015 Charlotte Lamote (D7/Wi) sep 2015 Shana Vuylsteke (D1/Me)okt 2015 Liselotte Alleweireldt (Hoteldiensten/Br)okt 2015 Sarah Aziz (IZ/Wi) okt 2015 Chisengo Azou (CSA/Br) okt 2015 Eva Bataillie (IZ/Wi) okt 2015 Steven Boury (Hoteldiensten/Br) okt 2015 Greet Cloet (Fysio-ergo/Wi) okt 2015 An De Crop (Nucleaire geneesk./Wi) okt 2015 Steven De Witte (Techn. Onderhoud)okt 2015 Marlies Declercq (Fysio-ergo/We)okt 2015 Els Defevere (Spoed/Wi) okt 2015 Julie Degryse catering (Br) okt 2015 Tine Dehouck (Fysio-ergo/Wi) okt 2015 Lies Delameilleure (Personeeldienst) okt 2015 Els Delanoy (Oncologie + plastische/Wi) okt 2015 Daisy Demasure (Fysio-ergo/Wi) okt 2015 Andreas Devos (Radiologie/Wi) okt 2015 Veronique Dieryckx-Visschers (Sp-palliatief/We) okt 2015 Julie Donckels (Nierziekten/Wi) okt 2015 Lien Dufoer (OK/Wi) okt 2015 Leen Goderis (Apoth) okt 2015 Shauni Goemaere (Fysio-ergo/Wi) okt 2015 Shauny Haemers G2 (Geriatrie/Me) okt 2015 Nathalie Hoornaert (Secr.Br) okt 2015 Stephanie Hostyn (Logistiek) okt 2015 Hannah Ingels (Sociale dienst) okt 2015 Ann-Sophie Jacques (Fysio-ergo/Wi)okt 2015 Cederic Latruwé (IZ/Wi) okt 2015 Charlotte Lefevere (Secr.Br) okt 2015 Heleen Leleu (Secr.Br)okt 2015 Tifanny Lengrand (Geriatrie2/Me) okt 2015 Natascha Lingier (Secr/Br)okt 2015 Peggy Maes (Aankoopdienst)okt 2015 Christos Melidis (Radiotherapie (Wi) okt 2015 Anita Mortier (Logistiek) okt 2015 Angeline Noyelle (Neurochirurgie/Wi) okt 2015 Maria Orlenko (Hoteldiensten/Wi)okt 2015 Vera Pauwelyn (Secr/Br) okt 2015 April Poizat (Hoteldiensten/Wi)okt 2015 Jolien Pollet Lab/Wi) okt 2015 An Ravelingien (Ethicus) okt 2015 Delphine Rousseau (Fysio-ergo/Wi)okt 2015 Fatiha Saoudy (Hoteldiensten/Br)okt 2015 Janneman Schouteten (Geriatrie2/We) okt 2015 Ingeborg Simpelaere (Fysio-ergo/Wi)okt 2015 Joke Spriet (Hoteldiensten/Me)okt 2015 Linde Van Camp (Long- en vaatchir/Wi) okt 2015 Marcia Van Walleghem (Longziekten/Wi) okt 2015 Cathy Vanbutsele (Hoteldiensten/Me)okt 2015 Nathalie Vancalbergh (Hoteldiensten/Br)okt 2015 Sieglien Vandamme (Long- en vaatchir/Wi)okt 2015 Annelies Vandenberghe (Secr/Br) okt 2015 Stefanie Vangheluwe (Urologie-gynaeco/Wi) okt 2015 Françoise Vanherpe (Secr/Wi) okt 2015 Hanne Vanhoutte (Geriatrie2/We) okt 2015 Fienemie Verhulst (Hoteldiensten/We)okt 2015 John Vermeulen (CSA/Wi) okt 2015 Lies Watteny (Logistiek)okt 2015 Shany Willemyns (Logistiek)okt 2015 Marcia Van Walleghem Marcia (Longziekten/Wi)okt 2015 Sieglien Vandamme (Long- en vaatchir/Wi)okt 2015 Angeline Noyelle (Neurochirurgie/Wi)okt 2015 Stefanie Vangheluwe (Urologie/gynaeco/Br)

In dienst

Br voor Bruggesteenweg - Wi voor WilgenstraatWe voor Westlaan - Me voor Menen

Deze lijst bevat enkel informatie die doorgegeven is aan de personeelsdienst. Wie zijn gegevens niet gepubliceerd

wil zien, kan dit melden bij de personeelsdienst.

Personeelsnieuws Door Gwendoline Lokere en Nele Pollet

26.06.2015 Anna, dochtertje van Stefaan Degryse en Sharon Derluyn (Tar/Fac)

12.08.2015 Tibo, zoontje van Joris Vanrolleghem en Delphine Naert (Secr./Me)

06.09.2015 Remi, zoontje van Dries Vergote en Petra Cattry (G3/We)

06.09.2015 Axelle, dochtertje van Jeroen Vandendriessche en Stephanie Haek (IZ/Wi)

08.09.2015 Paulien, dochtertje van Hans Hoornaert en Lieselotte Declercq (HD/Wi)

10.09.2015 Ariana, dochtertje van Gregory Vandemaele en Shana Ghesquière (X2a/Br)

11.09.2015 Fenna, dochtertje van Vincent Landuyt en Saar Vankeirsbilck (Diëtisten/Wi)

16.09.2015 Marthe, dochtertje van Vincent Vercaemer en Stefanie Bouckaert (Interne 2/Me)

16.09.2015 Rosanne, dochtertje van Edouard Verbeke en Marijs De Witte (C4/Wi)

17.09.2015 Jolien, dochtertje van Wouter Demuynk en Herlinde Vanhauwaert (RXT/Wi)

25.09.2015 Lotte, dochtertje van Brecht Laplasse en Nathalie Heemeryck (Kraamafd/Br)

28.09.2015 Tuur, zoontje van Arne Geldhof en Fien De Weerdt (D1/Wi)

29.09.2015 Lieze, dochtertje van Frederike De Smet en Bruno Deceuninck (Radiologie/Br)

29.09.2015 Victor, zoontje van Gudrun Glorieux (interne audit) en Rik Durant

01.10.2015 Marthe, dochtertje van Harry Callens en Lobke Staelens (IZ/Wi)

05.10.2015 Anna, dochtertje van Mattijs Deman en Lynn Verstraete (Kinderziekten/Br)

07.10.2015 Jack, zoontje van Pieter Desmet en Sarah Vandoorne (Kraamafd./Br)

24.10.2015 Arthur, zoontje van Diego Fornaciari (Juridische dienst) en Tania Desmet

27.10.2015 Médard, zoontje van Alexander Ponsaerts en Stephanie Boone (Midcare/Wi)

Geboortes

31.08.2015 Hendrik Fiems, vader van Carine Fiems (SP-loco/We)

03.09.2015 Denise D’hondt, moeder van Kathleen Degryse (X2a/Br)

22.09.2015 Remi Sioen, vader van Martine Sioen (PZE/We)23.09.2015 Maria Van Damme, moeder van Martine De

Messemaeker (HD/Wi)26.09.2015 Jeanne Louagie, moeder van Martina Van

Ryckeghem (Onthaal/Wi)28.09.2015 André Herpoel, broer van Rosine Herpoel

(Bouwteam zorg)02.10.2015 Raphaël Segers, vader van Katleen Vermeersch

(Hoteldiensten/Br)04.10.2015 Frans Lein, vader van Brigitte Lein (C8/Wi) en

Chantal Lein (Kraamafd./Br)04.10.2015 Henriette Staelens, moeder van Marie-Rose

Degryse (D5/Wi)17.10.2015 Walter Monteyne, vader van Anja Monteyne

(Kraamafd/Br)18.10.2015 René Castelein, vader van Elyn Castelein

(Aankoop/intercampus)19.10.2015 Room Georges, vader van Nicole Room

(Hoteldiensten/Wi)30.10.2015 Ginette Assez, moeder van Kris Winne (RX/Wi)

Overlijdens

www.azdelta.be/deelta

ColofonFoto cover: Marc Wallican.

Redactie van dit nummer: Johan Cornette, Jean Pierre Desmet, Rik Devaere, Steven Duyck, Sofie Gellynck, Gwendoline Lokere, Nele Pollet en Tine Vanblaere.

Eindredactie en hoofdredactie: Kristien Beuselinck.

Foto’s: Jean Pierre Desmet, Sofie Gellynck, Tine Vanblaere en Marc Wallican.

Vormgeving: apunta.

Verantwoordelijke uitgever:Johan Hellings Rode-Kruisstraat 20 8800 Roeselare

Scan de QR-code om Deel’ta digitaal te lezen.

NOV23-27

NOV30

DEC01

DEC03

DEC10-11

DEC14

Week van de patiëntveiligheid

Patiënt Safety Room op campus Brugsesteenweg,

Wilgenstraat en Menen, te bezichtigen van 11 tot 17 uur

(op di en do tot 21.30 uur)

(meer info zie nieuwsbrief do 12/11)

Posterbeurs van 10 tot 16.30 uur aan onthaal campus Wilgenstraat

t.v.v. Memisa

Infosessies dementie

voor verpleegkundigen en studenten

12.30 uur tot 14 uur

Vives lokaal B1.1

Avondlezing door prof. dr. Stephen Swensen van de Mayo Clinic

met thema ‘Clinical leadership and quality improvement:

the Mayo Experience’

19 uur Vives Roeselare, aula B1.2.

Inschrijven via: [email protected]

Posterbeurs van 10 tot 16.30 uur aan onthaal campus Brugsesteenweg

t.v.v. Memisa

De medicalisering in ons dagelijks leven

door prof. dr. Ignaas Devisch

19.30 uur Oude Melkerij Gits

Inschrijven bij [email protected]

Nieuwjaarsreceptie

AZ Delta in Fabriekspand

Kalender

JAN22

MEDEWERKERSMAGAZINE AZ DELTA - Uw ziekenhuis. · in ons ziekenhuis 8 Hoe Josse (11) omgaat met...

Documents

Transcript of MEDEWERKERSMAGAZINE AZ DELTA - Uw ziekenhuis. · in ons ziekenhuis 8 Hoe Josse (11) omgaat met...