Lauren Jones.

Toen was geluk heel gewoon.

Hoi! Ik ben Lauren Jones. Ik kom uit een arm gezin, maar ik wou graag uit huis. Mijn wens is vervult! Vanmiddag ging ik naar het centrale park in de stad van Veronadorp. Daar wachtte een vrouw op me die de sleutel van mijn nieuwe huis had. Het huis was van haar oma geweest en alle meubels stonden er nog in. Voor 18.000,- kon ik het kopen.

Met alle meubels inbegre-pen, een spotprijsje dus. Met de taxi reisde ik meteen naar mijn nieuwe huis. Daar maakte ik een bordje havermout pap want ik had van al dat reizen erg honger gekregen! Het bord smaakte verrukkelijk.

Ik maakte het aanrecht schoon waar ik mijn eten op klaar gemaakt had. Ik hield totaal niet van vieze dingen. Ik had ook een angst voor openbare toiletten, die waren zo goor! Nadat ik de huishoudelijke taak had volbracht nam ik de krant mee naar binnen. Ik wou graag een baan om wat geld te verdienen, ik zat eenmaal wat krapbij de kas, en kon dat extra geld wel gebrui-ken. Ik had een baan gevonden in de cariérre oceanografie. Ik moest aas gaanklaar maken voor devissen. Niet je fa-vorite bezigheid, maar ik moest een-maal een baantjehebben!

Net legde ik de krant neer op het tafeltje, toen ik de bel hoorde rinkelen. Uit het raam keek ik nieuwsgierig wie het waren. Het waren onbekende gezichten, maar ze stonden allemaal vriendelijk dus besloot ik de deur te openen en de mensen erin te laten. Ik keek de blonde jongeman die zich Menno noemde in zijn ogen. Hij had prachtige duistere ogen, een klein beetje voelde ik de vlinders opspelen.

Nadat de mensen zich geamuseerd hadden besloot ik ze weg te sturen. Mijn maag rammelde! Ik pakte de ingrediënten voor macaroni met kaas en bereidde ze. Helaas was het resultaat een aangebrande macaroni met kaas. Het was niet echt lekker maar ik besloot het op te eten. Want ik had geen geld om het nog een keer te koken, en dit maaltje weg te gooien.

Plots ging de harde bel, wel 3 minuten achter elkaar! Ik durfde niet te kijken aangezien het gerinkel zo lang duurde. Misschien was het wel een inbreker die achter de deur stond? Die al je geld weg wou roven..

Verschrikt liep ik naar buiten, maar er stond niemand meer dan Menno. Ik vond het totaal niet grappig dat hij me zo had laten schrikken, maar hij blijkbaar wel. Maar ik was wel blij dat hij een bezoekje kwam brengen. Ik was immers alleen thuis én hij was een rijk man. Als ik daar nou goede vrienden mee werd dan.. Nee, zo moet ik niet denken, zo ben ik niet. Maar het zou een hele goede op-lossing zijn, ik was niet echt een van de rijkste, maar hij wel...

We praatte wat bij over vanmiddag, toen hij me kwam verwelkomen in dit dorp. Ik raakte erg in hem geïnteresseerd, en begon hem een klein beetje de liefde te verklaren. Vlinders in mijn buik gingen heen en weer als een gek. Ja, ik was verliefd. Ik hoopte niet dat Menno dacht dat ik op zijn geld uit was.. Ik vroeg aan Menno of hij hier wou overnachten, aangezien het al best laat was. En dat werd ook behoorlijk leuk.

Plots voelde ik me ziek en misselijk. Ik rende naar de wc om mijn avond eten uit te spugen. Gatver, had ik iets verkeerds gegeten ofzo? Volgensmij kwam het door die aangebrande macaroni met kaas.

Ik had geen lange nachtrust, want ik moest om 3 uur al weer paraat zijn voor de carpool naar mijn werk. Het is mijn eerst werkdag dus ik was ruim op tijd klaar om de auto niet te missen. Ik had niet ge ontbeten, want ik hou er niet van om 2 uur s’nachts iets te eten. Daar word je ook zo dik van, vindje niet? Mijn werkkleding zag er verschrikkelijk uit.

Ik was dood op toen ik uit mijn werk kwam, maar er viel nog veel te doen. Eerst douchte ik de gorige vislucht van me af. Ik stonk werkelijk heel erg. Daarna deed ik mijn haar los en viel mijn pony losjes over voorhoofd. Ik maakte een boterhammetje met ham, dat mijn maag rijkelijk vulde.

Ik deed wat huishoudelijke taken, die moesten immers ook gebeuren.

Ik maakte deze avond weer macaroni met kaas, in de hoop dat het deze keer wel zou lukken. Maar helaas. In plaats van geen aangebrande macaroni met kaas stond heel mijn fornuis in de brand! Ik schrok me dood, ik had geen brandmelder gekocht.. Maar die heb ik nu maar meteenaangeschaft. En deze avond zat ik weer aantafel met een bordjeaangebrand eten. Ik denk dat ik morgen gewoon wat eten bestel. Want dit schiet natuurlijk nietop.

Ik schokte nog een beetje na van de brand, maar ik was er bewust van dat er alleen maar aan denken geen optie was. Ik besloot even te gaan schilderen. Ik was niet echt goed in kunst, maar ik vond het een erg leuke hobby. Niet veel later ging de telefoon, nieuwsgierig pakte ik op. Ik wist niet echt wie het was, maarhet ging erom dat ik me konabonneren op een tijdschriftvan kunst. Het kostte verdergeen geld, dus ik accepteerdehet aanbod. Dan had ik doorde weeks, als ik niet hoefdete werken, nog wat te doen.

Opeens kreeg ik een hevige kramp in mijn buik. Het deed echt heel erg pijn! Mijn buik werd wat dikker.. Dit kon toch niet betekenen.. Nee, dit kon gewoon niet waar zijn, ik kon onmogelijk zwanger zijn! Ik had bijna geen geld om mezelf te verzorgen, laat staan om een kind helemaal op te voeden.. Ik barstte in huilen uit, het leek wel één grote nachtmerrie!

Woedend belde ik Menno op. Ik was kwaad, écht kwaad.‘MENNO! Ik ben verdomme zwanger.’‘...’‘Jij hebt makkelijk praten, je bent hier de rijkste man!’‘...’‘Je weet dat ik verdomme het geld niet heb om een kind op te voeden, Menno!’‘...’

Het gesprek schoot niet veel op. Menno was absoluut gevoelloos. Hij wou niets meer met me te maken hebben. Mijn toekomstige kind zou dan ook zijn vader niet leren kennen. En ik moest al mijn geld gaan besparen om een kindte kunnen onderhouden.Ik zat diep in deput, heel erg diep.

Voor de ontspanning nam ik een douche, keek een filmpje en ging daarna naar bed. Niet echt met een gerust hart.. Maar wel met een beter gevoel dan daarnet.

Ik besloot Regina te bellen. Waar ik het huis van had gekocht, om het nieuwtje te vertellen. Ik kende haar niet echt goed, maar vond het wel zo vriendelijk om te zeggen dat er een kind werd geboren in haar oude huis.

Nadat ik wat met Regina had gekletst had ik de taxi gebeld. Ik wou graag een stukje taart kopen om toch een beetje te vieren dat er een kleine op komst was. Ik moest het positieve er maar van zien..

Bij de bakker raakte ik aan de praat met Claudio. Een mooie getinte man waar ik al snel goed mee kon opschieten. Hij was erg sympathiek en aardig. Ik zou hem gauw een keer bij mij thuis uitnodigen.

Nadat ik het taartje op had ging ik verder met mijn schilderij. Het was al snel klaar en kon het voor een klein prijsje kopen. Maar alle kleine beetjes helpen. Ik herinnerde me ineens dat ik de rekeningen ook nog moest betalen. Ik liep snel naar de brievenbus om ze te betalen. Ik pakte de krant ook nogeven mee, om mijn favoriete rubriek ‘kunst’ te lezen.

Ik nodigde Claudio uit om wat bij me te komen eten. Ik maakte spaghetti. Inmiddels had ik dat geleerd in een kookboek. Ik had geen zin meer om macaroni met kaas te maken, want dat brandde toch altijd aan!

Onder het eten rinkelde de telefoon. Een man belde me om te zeggen dat ik bijna toegang had tot een geheime club. Ambers Eetclub, heette het volgens mij. Ik wist het niet zeker. Maar het was wel iets met eten. Ik heb daarna nog samen met Claudio een filmpje gekeken. Ik was écht verliefd op hem. Ik wist dat ik snel verliefd werd, maar nu vind ik écht iemand leuk. En volgens mij is dat wederzijds!

Ik was een beetje ongerust over de opvoeding van mijn kindje. Ik moest hard werken om hem of haar een goed leven te kunnen geven.. Ik wilde er niet over nadenken dus besloot ik maar te gaan douchen en daarna naar bed te gaan. Ik had Claudio al gedag gezegd, ik zal nooit meer zo dom zijn om na de 1e dag al gelijk met iemand in bed te duiken.

Het was weer een gewone ochtend, tot dat...

IK PLOTS WEEËN KREEG.

NEXT TIME.- Word het kind van Lauren een jongen of een meisje? En hoe gaat het heten?

-Krijgen Lauren en Claudio een relatie?

- Hebben Lauren en Menno nog steeds heftige ruzzie?